ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣΣ Ι Γ Α Η Π Η Γ Η ΠΟΙΗΜΑ

εκδόσεις Δ Ι Α Ν Υ Σ Μ Α

Σ Ι Γ Α Η Π Η Γ Η

Σ Ι Γ Α Η Π Η Γ Η

ekdoseisdianisma@gmail.com

Σιγὰ ἡ πηγὴ στὴ λαγκαδιὰ κυλᾶ μὲς στὰ χαλίκια,σιγὰ κι ἀργὰ τὰ ἰσκιώματα γλιστροῦν τοῦ δειλινοῦστὰ θάμνα σκόρπια βόσκουνε πηδώντας τὰ κατσίκιαστὸ βράχο τὸν ὀρθόψηλο τοῦ ἀπὸγκρεμνου βουνοῦ.

Κι ἀνάρια τὰ κουδούνια τους ἀκούονται στὴ ράχηὁλόηχα ἐδῶ, κομμένα ἐκεῖ, βραχνόφωνα ἄλλα ἡχοῦν,λὲς σήμαντρα πολύλαλα καὶ κρέμονται στὰ βράχηκαὶ οἱ ἀχοί τους φεύγουνε ψηλὰ κι ἀνάερα ξεψυχοῦν.

Καὶ τὸ ἀεράκι ἀνάλαφρο τὰ πεῦκα ἀργοαναδεύεικαὶ ἱσκιώνουν κι ὅλο ἰσκιώνουνε τὰ πλάγια χαμηλὰκαὶ μιὰ κατσίκα ἀπ’ τὶς πολλὲς παράμερα ἀλαργεύεικαὶ πάει καὶ ὁλόρθη στέκεται σὲ μιὰ κορφὴ ψηλά.

Κι ἀκίνητη, σὰ χάλκινη στημένη ἐκεῖ καρφώνειἀσάλευτο τὸ βλέμμα της σὰν πρὸς τὸν οὐρανό,ὅθε τὸ βράδυ πιὸ χλομὰ τὰ γιουλια του ὅλο ἁπλώνεικι ὅλο πιὸ ἀχνὰ τὰ ρόδα του σκορπίζει στὸ βουνό.

Κι εἶναι, καθὼς ἐκεῖ θωρεῖ, σὰν κάτι νὰ κοιτάζη,κάτι στὰ μάκρη ἀλαργινό, ποὺ δὲ θωρεῖς ἐσύ·κι ὁλόρθη πάντα στέκεται - καὶ τὸ βουνὸ χλομιάζειμιὰ λάμψη μόνο τὴν κορφὴ τώρα φωτᾶ χρυσή.

῞Οσο ποὺ ἀργὰ καὶ σιγαλὰ σβήνει στερνὰ κι ἐκείνηκι ἁπλώνει ἕνα μισὸφωτο, θαμπά, χαλκὰ λευκό,μισόφωτο, ποὺ σούρουπο, σιγὰ σιγὰ ἔχει γίνει,ποὺ καὶ ἡ κατσίκα χάνεται χαλκὴ μὲς στὸ χαλκό.

Κι ὅπως στὴ ράχη βόσκοντας μακραίνει τὸ κοπάδι,κάπου ἕνα μόνο ἀπόβαθα κουδούνι τώρα ἠχεῖσὰν κλάμα, σὰν παράπονο, ποὺ σκέπασε τὸ βράδυστ’ ἀλαργινὰ ὅ,τι ἀλαργινὸ ζητοῦσε μιὰ ψυχή.

το ποιημασιγα η πηγη

του Κωνσταντινου Χατζοπουλου(1968-1820)

στοιχειοθετηκε & σελιδοποιηθηκετον Απριλιο του 2014

απο τις εκδοσεις διανυσμαχωρις καμια αξιωση πανω στα

πνευματικα δικαιωματα του εργου του ποιητη

αριθμος εκδοσης |7|

εκδόσεις Δ Ι Α Ν Υ Σ Μ Α