Φύλλο Νο 247

30 Ιούνη 2011

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045

Στόλος Ελευθερίας: Να σπάσουμε την πολιορκια της Γάζας

13

Στιγμές καισυμπεράσματααπό την πλατεία Συντάγματος

7, 8, 9

Ποιος κερδίζει από τις θυσίες για το ευρώ;

11

Ο ρόλος των τραπεζών στην κρίση

2

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Η λύση είναι Αριστερά

Να φύγουν κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ

συνέχεια σελ. 8, 9

Να πέσει η «παράγκα»του ΜεσοπρόθεσμουΝα πέσει η «παράγκα»του Μεσοπρόθεσμου

Η ένταση της καταστολής τον τελευ-ταίο ενάμιση χρόνο πηγαίνει παράλληλα με την κλιμάκωση των κοινωνικών αγώ-νων απέναντι στην πολιτική του μνημο-νίου και αποτελεί στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης Γ.Παπανδρέου. Όλες οι πανεργατικές απεργίες έχουν χτυπηθεί σκληρά από την αστυνομία, με αποκο-ρύφωμα τα γεγονότα στις 15/6 και στην πρόσφατη 48ωρη (28-29/6).

Πέρα από τα εκβιαστικά διλήμματα του Γιωργάκη «Μεσοπρόθεσμο ή Χρεοκο-πία», πέρα από την ψυχολογική βία που καλλιεργούν τα δελτία των 8 ότι η διά-λυση της ζωής μας είναι «εθνική ανά-γκη», υπάρχει και η ωμή-άμεση βία του κράτους. Η συγκέντρωση των «αγανα-κτισμένων» στο Σύνταγμα, που έφτασε αισίως τις 37 μέρες, δέχτηκε πολλές φορές αυτή τη βία: τόνους καρκινο-γόνα χημικά, ανοιγμένα κεφάλια από κλομπ, επιθέσεις από μηχανοκίνητα τμήματα της ΕΛ.ΑΣ, συλλήψεις, ασφυ-κτικές περικυκλώσεις από τα ΜΑΤ.

Όταν οι «από πάνω» δεν μπορούν πια να πείσουν τον κόσμο ότι πρέπει να κάνει νέες θυσίες, για να σωθεί το οικοδόμημα της καπιταλιστικής ανά-πτυξης, επιστρατεύουν την καλλιέρ-γεια του φόβου και την καταστολή. Την ίδια στιγμή όμως οι «από κάτω» εί-ναι πιο αποφασισμένοι από ποτέ. Όταν δεν έχεις δουλειά και δεν μπορείς να φροντίσεις αποτελεσματικά τα παιδιά σου, η ανυπακοή και η αντίσταση εί-ναι μονόδρομος. Ο φόβος υποχωρεί μπροστά στην ανάγκη και στη συλλο-γική δράση. Αυτό έδειξε και η αναμέ-τρηση διαδηλωτών και μπάτσων στην πλατεία, όλες αυτές τις μέρες.

Η κυβέρνηση καταφεύγει στην άγρια καταστολή

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ –με την υπο-στήριξη των ΜΜΕ και την προστασία των ΜΑΤ– ψήφισε τελικά το μεσοπρόθεσμο. Είναι μια «επιτυχία» απολύτως προσωρινή.

Η αντιπολίτευση της ΝΔ του Αντ. Σαμα-ρά, παρά τους «αναπτυξιακούς» λεονταρι-σμούς, είναι βαθιά συναινετική. Φάνηκε στη συμφωνία για τις ιδιωτικοποιήσεις, φάνηκε σε πολλά σημεία του εφαρμοστι-κού νόμου.

Όμως αυτά δεν αρκούν για να επιβληθεί το μεσοπρόθεσμο. Οι πλατείες και οι απεργί-ες ανέδειξαν την οργή του κόσμου, έδειξαν τη γνώμη της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Που δεν δίνει καμιά συναίνεση στην πολι-

τική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Ο δύο κρίσιμες ημέρες στο Σύνταγμα είναι ο πρόλογος και όχι ο επίλογος της περιό-δου. Ο ΓΑΠ δεν θα μπορεί να κυβερνά στη-ριζόμενος σε μια διαρκή και πανελλαδική κινητοποίηση των ΜΑΤ.

Οι πρώτοι τριγμοί του μεσοπρόθεσμου ακούστηκαν ήδη στη Βουλή. Αυτό το έκτρωμα θα ανατραπεί: στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στις ΔΕΚΟ, στις πλατείες, στους μήνες που έρχονται.

Η κατάρρευσή του θα συμπαρασύρει όλο το πολιτικό σκηνικό. Οι σοσιαλδημοκράτες είναι υποχρεωμένοι να συγκλίνουν με τους δεξιούς και, παρά τις ενισχύσεις της ακρο-

δεξιάς του Καρατζαφέρη, της ακραιφνώς νεοφιλελεύθερης Ντόρας ή του ανανεωτι-κού Δη.Αρι., δεν θα μπορούν να συγκροτή-σουν ξανά πειστικό μπλοκ για τον κόσμο.

Η αλλαγή είναι μεγάλης κλίμακας. Στις πλα-τείες, στις διαδηλώσεις, στις συνειδήσεις των ανθρώπων, μια μάχη ιστορικής σημα-σίας είναι σε εξέλιξη. Και ο καθένας οφείλει να διαλέξει στρατόπεδο. Η λύση είναι Αρι-στερά.

Στην καταγγελία της τοκογλυφίας και του χρέους, στην προτεραιότητα των αναγκών αντί για τα κέρδη, στην υπεράσπιση του δημόσιου αντί του ιδιωτικού, στην απαίτη-ση για συνολική αλλαγή της κοινωνίας.

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ30 Ιούνη 2011

«Εργατική Αριστερά»: Οι τράπεζες αναφέρονται ως ο αδύ-ναμος κρίκος του ελληνικού καπι-ταλισμού μέσα στην κρίση. Πώς και γιατί από «εθνικοί πρωταθλη-τές» έφτασαν σε αυτό το σημείο;

Γ.Αγγέλης: Οι ελληνικές τράπεζες έχουν στηρίξει το μεγαλύτερο μέρος της επέ-κτασής τους την τελευταία δεκαετία στη διεύρυνση κυρί-ως του κρατικού, αλλά και του ιδιωτικού χρέους. Η ένταξη στο ευρώ έφερε μια πρωτο-φανή μείωση των επιτοκίων δανεισμού, καθώς η εισαγω-γή του ενιαίου νομίσματος στηρίχθηκε εξ αρχής στην πα-ραδοχή ότι το κρατικό χρέος είναι «απαλλαγμένο» από τον κίνδυνο χρεοστασίου. Αποτέ-λεσμα αυτού ήταν ότι η Ελ-λάδα ή η Ιταλία και το Βέλγιο (που είχαν μεγαλύτερο χρέος από την Ελλάδα) δανείζονταν με επιτόκιο σχεδόν όσο και το γερμανικό. Όσο η νομισματι-κή επέκταση συνεχιζόταν και οι αγορές κεφαλαίου έψαχναν στις ανεπτυγμένες ευρωοικο-νομίες να δανείσουν τα κεφά-λαιά τους, τα επιτόκια έμεναν πολύ χαμηλά και ο εύκολος δανεισμός μέσω των τραπε-ζών αυξανόταν με πρωτοφα-νή ταχύτητα. Όταν ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση στις ΗΠΑ, οι αγορές κεφαλαίου άρχισαν να απομακρύνονται από όπου υπήρχε πιστωτικός κίνδυνος. Έτσι οι ελληνικές τράπεζες, εκεί που είχαν βρει την κότα με τα χρυσά αυγά, ξαφνικά βρέθηκαν φορτωμέ-νες με «χαρτιά» των οποίων η αξία στις αγορές κεφαλαίου έπεφτε μαζί με την απαξίωση του ελληνικού χρέους από τους οίκους αξιολόγησης. Έτσι ακούμε τώρα ότι οι ελ-ληνικές τράπεζες δεν έχουν πρόβλημα και ότι απέκτησαν πρόβλημα μόνο εξαιτίας του ελληνικού δημοσίου! Η αλή-θεια είναι ότι τώρα η κότα με τα χρυσά αυγά έχει μετατρα-πεί σε ωρολογιακή βόμβα που

απειλεί να τινάξει ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα στον αέρα.

«Ε.Α.»: Τι απαιτούν οι Έλλη-νες τραπεζίτες από τον Κυβέρνη-ση, αλλά και την ΕΕ και το ΔΝΤ, σχετικά με τις αποφάσεις για το χειρισμό του χρέους; Πώς τοπο-θετούνται για το «κούρεμα», τη βελούδινη αναδιάρθρωση κ.λπ.;

Γ.Α.: Οι τραπεζίτες κατέ-χουν κρατικά ομόλογα και έντοκα γραμμάτια. Κατά συνέπεια κάθε «λύση» που συνοδεύεται με μείωση της ονομαστικής τους αξίας (π.χ. κούρεμα) τις βρίσκει αντίθε-τες. Βέβαια τα «χαρτιά» που έχουν, λόγω της εξαιρετικά χαμηλής αξιολόγησης στην «αγορά», σήμερα έχουν πολύ χαμηλή αξία. Όμως όσο το ελληνικό δημόσιο δεν έχει κηρύξει στάση πληρωμών, οι τράπεζες εισπράττουν τους τόκους και την ονομαστική τους αξία στη λήξη τους.

Η «λύση» που συζητείται και προωθείται τον τελευταίο και-ρό, προβλέπει μεταξύ άλλων την «ανακύκλωση» αυτού του χρέους, δηλαδή την αντικατά-σταση αυτών των ομολόγων με άλλα πολύ μεγαλύτερης διάρκειας, έτσι ώστε οι αρχι-κοί κάτοχοι να διατηρήσουν την ονομαστική αξία τους και να αποφύγουν τον κίνδυνο να μην πληρωθούν, όταν αυτά θα λήγουν τα αμέσως επόμενα χρόνια.

Οι τραπεζίτες όμως, για να δεχθούν την αντικατάστασή τους με άλλα που θα λήγουν πολύ αργότερα (δηλαδή θα πάρουν «τα λεφτά τους» πίσω αργότερα και με μειωμένο κατά μήνα τόκο), ζητάνε πέρα των παραπάνω συνολικών τό-κων και άλλα κίνητρα. Αυτά τα κίνητρα είναι η ύπαρξη ενός «εγγυητή» όπως και επιπλέον επιτόκιο.

Η Γερμανία αρνείται να επι-τρέψει στο Προσωρινό Ταμείο

Διάσωσης (EFSF) να λειτουρ-γήσει ως εγγυητής (το απα-γορεύει άλλωστε η Συνθήκη) και ζητάει μαζί με τη Φιλαν-δία «εμπράγματες» εγγυήσεις (κρατική δημόσια περιουσία πέραν εκείνης των 50 δισ. ευρώ των αποκρατικοποιήσε-ων), τις οποίες θα δούμε να αποκαλύπτονται στο Μνημό-νιο 2 που θα κληθεί η κυβέρ-νηση να εγκρίνει το Σεπτέμ-βριο...

«Ε.Α.»: Ο Λαφοντέν έχει δη-λώσει παλαιότερα ότι οι ιδιωτικές τράπεζες αποτελούν θανάσιμο κίνδυνο για την οικονομία και τη σταθερότητα του παγκόσμιου συστήματος. Είχε προτείνει την κρατικοποίησή τους και την απα-γόρευση των «άγριων προϊόντων» της εποχής του νεοφιλελευθερι-σμού. Ποια άποψη πιστεύεις ότι θα έπρεπε να στηρίζει η Αριστε-ρά απέναντι στις ιδιωτικές τράπε-ζες, τα hedge funds κ.λπ.;

Γ.Α.: Οι τράπεζες, ακόμα και αν κρατικοποιηθούν, δεν παύουν να είναι τράπεζες, δηλαδή να λειτουργούν για να δανείζουν και να κερδί-ζουν από τους τόκους. Άλ-λωστε, μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, στις ΗΠΑ οι περισσότερες τράπε-ζες ήταν στην πραγματικότη-τα κρατικοποιημένες (αφού στηρίζονταν κατά βάση στα κρατικά κεφάλαια), αλλά εξακολουθούσαν να λειτουρ-γούν με τους «τραπεζίτες». Τώρα ακόμα στην Αγγλία το μεγαλύτερο κομμάτι του τραπεζικού συστήματος εί-ναι «κρατικό», με την έννοια ότι το κράτος έχει βάλει τα περισσότερα λεφτά στο με-τοχικό τους κεφάλαιο για να τις σώσει.

Ακόμα και στην Ελλάδα, αν το κράτος απέσυρε ξαφνικά τα λεφτά που έχει βάλει με τη μορφή συμμετοχών και εγγυήσεων στις «ιδιωτικές» τράπεζες, αυτές θα έκλειναν

την επόμενη ημέρα. Παρ’ όλα αυτά εξακολουθούν και λει-τουργούν όπως και πριν. Ακό-μα και η κυβέρνηση Ομπάμα έχει υποχρεωθεί να «καταγγεί-λει» τις τράπεζες που υπάρ-χουν εξαιτίας της κρατικής συμμετοχής και συνεχίζουν να λειτουργούν, όπως πριν από την κρίση, για λογαρια-σμό του τραπεζικού κεφα-λαίου. Η δραστηριότητά τους εξακολουθεί να είναι στραμ-μένη στα παράγωγα προϊόντα, τα οποία το τελευταίο 12μηνο έχουν αρχίσει να αγγίζουν και πάλι σε όγκο τα προ της κρί-σης επίπεδα.

Από τα μέσα τις δεκαετίας του ’80, με την απελευθέρω-ση της κίνησης κεφαλαίων (αυτό που στη συνέχεια ονο-μάσθηκε «παγκοσμιοποίηση του χρηματιστικού κεφαλαί-ου»), οι τράπεζες, λόγω της κρίσης υπερσυσσώρευσης παραγωγικού κεφαλαίου, χρησιμοποίησαν την «παρα-γωγή» δανειακών προϊόντων για να οικοδομήσουν νέες μορφές δανεισμού, «απελευ-θερωμένες» από την παρα-γωγική βάση της οικονομίας με πολύ μεγαλύτερη (ποσο-στιαία) κερδοφορία. Αυτά εί-ναι τα λεγόμενα «παράγωγα» προϊόντα που αποτέλεσαν τη βάση της τεράστιας πα-γκόσμιας φούσκας του κρα-τικού και ιδιωτικού χρέους, που έχει σκάσει από το 2008 και επεκτείνεται με αλλε-πάλληλους σπασμούς μέχρι σήμερα. Με άλλα λόγια, το πρόβλημα με τις τράπεζες δεν είναι μόνο το ότι είναι ιδι-ωτικές, γιατί και τώρα, που έχουν βασικό μέτοχο το κρά-τος, η «φύση» τους δεν έχει ούτε πρόκειται να αλλάξει.

Μόνο η απαλλοτρίωσή τους κάτω από εργατικό έλεγχο και χωρίς δεκάρα αποζημίωση από το εργατικό κράτος «λύνει» το πρόβλημα στη διαδικασία της οικοδό-μησης μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας.

óôá óýíôïìá...Φλέγονται ο ΓΑΠ και ο Βενιζέλος να παρου-

σιάσουν «αντισταθμιστικά ωφελήματα» του μεσοπρόθεσμου, που θα αφήνουν ελπίδες αναπτυξιακής πολιτικής. Πανηγύρισαν έτσι την υπόσχεση ότι θα «απελευθερωθούν» οι ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις από την υποχρέω-ση της εθνικής συμμετοχής. Ξεχνάνε μόνο να μας πουν ότι από τα κοινοτικά κονδύλια των 150 δισ. ευρώ της τελευταίας 20ετίας, οι μόνοι ωφελημένοι ήταν οι αεριτζήδες της αγοράς και όχι οι εργαζόμενοι και ο κόσμος…

N N N

Στις συζητήσεις για το χρέος, τα πραγμα-τικά στοιχεία είναι πάντα χρήσιμα. Το 1994 το χρέος ήταν 90 δισ. ευρώ. Από τότε μέχρι σή-μερα οι διεθνείς και ντόπιοι τοκογλύφοι έχουν εισπράξει ως τόκους και χρεολύσια πάνω από 570(!) δισ. ευρώ, αλλά το χρέος αντί να μει-ωθεί, αυξήθηκε στα 290 δισ. το 2009. Έκτο-τε, στον ένα χρόνο του μνημονίου αυξήθηκε στα 340 δισ., παρά τις αιματηρές θυσίες που επιβλήθηκαν στον κόσμο. Τα στοιχεία αυτά αναδεικνύουν τους πραγματικούς ενόχους και τις πραγματικές αιτίες, αλλά κυρίως προ-ειδοποιούν για το τι θα συμβεί στην επόμενη πενταετία όπου, ακόμα και με τα στοιχεία του Σπίγκελ, θα πρέπει να πληρωθούν περισσότε-ρα από 200 δισ. ευρώ…

N N N

Αυτά τα στοιχεία εξηγούν, από μια πλευρά, το πώς και το γιατί το ΠΑΣΟΚ, για να εξυπη-ρετήσει τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, υποχρεώθηκε να μεταλλαχθεί από κόμμα του «κοινωνικού διαλόγου» σε κόμμα του νόμου και της τάξης, που χρειάζεται τόνους χημικών για να αποσπάσει πλειοψηφία στη Βουλή…

N N N

Πέρα από τα οικονομικολογίζοντα επιχει-ρήματα για το «άλλο μίγμα» με στόχο την ανάπτυξη, ο Αντ. Σαμαράς προβάλλει και ένα πιο πολιτικό επιχείρημα για να εξηγήσει τη διαφοροποίησή του στο μεσοπρόθεσμο. Ο δι-κομματισμός, λέει, οφείλει να διατηρεί εναλ-λακτική κυβερνητική λύση, βγαλμένη από τα σπλάχνα και τις παραδόσεις του…

N N N

Μόνο που, παρά την κρίση του ΠΑΣΟΚ, νούμερα αυτοδυναμίας δε βγαίνουν ακόμα για τη ΝΔ. Έτσι οι εναλλακτικές λύσεις είναι είτε του «μεγάλου συνασπισμού» ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, είτε του σεναρίου πολιτικής κόλασης μιας κυ-βέρνησης ΝΔ-Καρατζαφέρη. Λογαριασμοί χω-ρίς το ξενοδόχο…

N N N

Την ώρα της κόλασης των χημικών στο Σύνταγμα διάλεξε η Αλ. Παπαρήγα, για να δηλώσει από το βήμα της Βουλής: «Δεν μας ενοχλούν οι πλατείες, αλλά δεν τους κάνουμε και εικόνισμα… Δεν μπορούν να βγαίνουν σε αντιπαράθεση με το οργανωμένο κίνημα»(!!!). Μόνο που την ίδια ώρα, το «οργανωμένο κί-νημα», τουλάχιστον όσον αφορά τις δυνάμεις του ΚΚΕ, είχε αυτοδιαλυθεί ησύχως και είχε επιστρέψει στους καναπέδες του…

N N N

Μια καλή προειδοποίηση για όσους συζη-τούν «λύσεις» για το χρέος, ανεξάρτητα από την εξουσία που θα τις στηρίξει. Το Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών της Βιέννης θεωρεί ως καλύτερη συνταγή για την αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους: «Έξοδο από την ευρωζώνη, επιστροφή στη δραχμή. Και γερό “κούρεμα” του χρέους». Μόνο που, σημειώνει, μια τέτοια λύση θα είναι «εξαιρετικά επώδυνη για την πλειοψηφία του πληθυσμού». Θα επιτρέψει, όμως, «στην ελληνική οικονομία να ορθοπο-δήσει»…

Ο ρόλος των τραπεζών στην κρίσηΣυνέντευξη με τον Γ. Αγγέλη, δημοσιογράφο

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ30 Ιούνη 2011 η άποψή μας

Μ ε συνθήκες απί-στευτης τρομοκρα-τικής επίθεσης της

αστυνομίας, με πρωτοφανή «βροχή» ασφυξιογόνων αερίων πολεμικού τύπου κατά των δια-δηλωτών, των συνδικάτων, του απλού κόσμου που επέμενε να βροντοφωνάζει «όχι», η κυβέρ-νηση Παπανδρέου κατόρθωσε να «μαντρώσει» την Κοινοβου-λευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ και να διασφαλίσει μια οριακή πλει-οψηφία του «ναι» στο διαβόητο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα.

Η πανστρατιά των ΜΑΤ, των ΜΜΕ, των απειλών του Πάγκαλου για πραξικόπημα και νεκρούς, των δημαγωγιών του Βενιζέλου, κατόρθωσαν τελικά να λυγίσουν τις αντιστάσεις των… Αθανασιά-δη και Γιουματζίδη, να θέλξουν την… Έλσα Παπαδημητρίου (την κυρία «παρακαλώ μη με απο-γοητεύσετε» της Δεξιάς) και να φτάσουν στις 155 ψήφους, σε μια Βουλή όπου το ΠΑΣΟΚ ξεκινούσε πριν 20 μήνες με 160 βουλευτές μόνο του. Σιγά το κατόρθωμα θα μπορούσε να πει κανείς.

ΠανηγυρισμοίΚαι όμως. Οι πανηγυρισμοί των ηγετικών στελεχών των μεγάλων δυνάμεων για τη «νίκη» του ΓΑΠ ακούστηκαν σε όλο τον πλανή-τη. Οι Ζοσέ Μπαρόζο και Χέρμαν Βαν Ρομπάι, σε κοινή τους δήλω-ση, κάνουν λόγο για «σημαντικό βήμα της χώρας». Η Μέρκελ μί-λησε για μια «πραγματικά καλή είδηση» και κατήγγειλε ξανά όσους δεν υποστήριξαν «αυτό το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα».

Ο Τζον Λίπσκι, το «γεράκι» των ΗΠΑ στο ΔΝΤ, πανηγύρισε δη-μόσια. Η διεθνής Δεξιά τάσσε-ται ασύστολα στο πλευρό των ξετσίπωτων σοσιαλδημοκρατών του ΓΑΠ. Το γεγονός θέλει την ερμηνεία του. Ο Βενιζέλος και η κυβέρνηση διατυμπάνισαν σε όλους τους τόνους ότι με το με-

σοπρόθεσμο «κερδίζουμε χρό-νο», ότι «διασφαλίζουμε την 5η δόση του δανείου των 110 δισ.», γεγονός που –τάχα– θα επιτρέ-ψει στην κυβέρνηση να συνεχί-σει να πληρώνει μισθούς και συ-ντάξεις. Πρόκειται για ασύστολο ψέμα. Η 5η δόση φτάνει τα 46 δισ. ευρώ και προορίζεται ολο-κληρωτικά για την πληρωμή τό-κων (16 δισ. ευρώ) κα χρεολυσίων μακροπρόθεσμου χρέους (28,2 δισ. ευρώ). Οι μισθοί και οι συ-ντάξεις συνεχίζουν να πληρώνο-νται από τα έσοδα του ελληνικού δημοσίου, από τους φόρους που πληρώνουν αποκλειστικά πλέον οι μισθωτοί και οι λαϊκές μάζες, με την προκλητική εξαίρεση των κυρίαρχων τάξεων από κάθε φο-ρολογικό βάρος.

Η διασφάλιση των τόκων και των χρεολυσίων είναι ένας από τους λόγους των πανηγυρισμών της διεθνούς των τοκογλύφων. Όχι όμως ο μοναδικός. Η έγκρι-ση του μεσοπρόθεσμου δίνει το χρόνο για μια πιο μόνιμη αντι-μετώπιση του ελληνικού χρέ-ους («βελούδινη» αναδιάρθρω-ση) στα πλαίσια της συνολικής αντιμετώπισης της διεθνούς φούσκας του χρέους. Καθό-λου τυχαία, ταυτόχρονα με την έγκριση του μεσοπρόθεσμου ανακοινώνονται οι προθέσεις μεγάλων διεθνών τραπεζών για «διακράτηση» ή roll over των ελ-ληνικών ομολόγων.

Όμως με βαρύ αντίτιμο: την επιβολή ενός προγράμματος πρωτοφανούς λιτότητας, απί-στευτης φοροεπιδρομής πάνω στη λαϊκή κατανάλωση, σαρωτι-κών ιδιωτικοποιήσεων…

Ο ισχυρισμός του Βενιζέλου ότι «η χώρα χρειάζεται να κερ-δίσει χρόνο» δεν είναι ακριβής. Η κυβέρνηση κλέβει χρόνο από τον κόσμο, που θα υποχρεωθεί να παλέψει για την επιβίωση, χάνοντας κατακτήσεις των τε-λευταίων 50 ετών. Και παρέχει

πλουσιοπάροχα αυτό το χρόνο στους ντόπιους και διεθνείς το-κογλύφους, που θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν τους τόκους, που θα έχουν τη δυνατότητα να εξακολουθούν να «ξεφορ-τώνονται» τα ομόλογα προς τα δημόσια ταμεία, που θα συνεχί-σουν να ελπίζουν ότι θα βρεθεί μια λύση για να βγουν (σχετικά) αλώβητοι από την κρίση οι ίδιοι που τη δημιούργησαν.

Χαμένες θυσίεςΣτις σημερινές διεθνείς οικο-νομικές συνθήκες το πιθανότε-ρο είναι ότι όλες οι θυσίες του κόσμου θα καταλήξουν τελικά στα χαμένα. Για την 6η δόση θα απαιτηθούν ακόμα μεγαλύτερες υποχωρήσεις. Και στο τέλος της περιόδου, όταν αποδειχθεί ότι με αυτούς τους χειρισμούς το χρέ-ος αντί να μειωθεί γιγαντώθηκε, οι κυρίαρχες τάξεις –αν θα έχουν τη δύναμη– θα επιχειρήσουν να φορτώσουν το κόστος της χρεο-κοπίας αποκλειστικά στις πλάτες των μισθωτών και του λαού.

Όμως όλοι αυτοί οι λογαρια-σμοί γίνονται χωρίς τον ξενοδό-χο. Η μεγάλη είδηση των ημερών ήταν η δύναμη της αντίστασης έξω από τη Βουλή. Στις πλατείες των αγανακτισμένων, στα μπλό-κα των απεργών, στην αντοχή των διαδηλωτών που δεν υπο-χωρούσαν στη θύελλα των χημι-κών. Η δύναμη αυτή προδιαγρά-φει τις πολιτικές εξελίξεις.

Η κυβέρνηση του ΓΑΠ –με απροκάλυπτη στήριξη από τα ΜΜΕ και το διεθνή παράγο-ντα– απαίτησε συναίνεση στο μεσοπρόθεσμο. Κατόρθωσε να συγκεντρώσει μόνο τις ψήφους των Αθανασιάδη-Γιουματζίδη. Ακόμα και το κόμμα της Ντόρας δεν τόλμησε να πει το «ναι» και περιορίστηκε στο δειλό «παρόν» (χάνοντας τον Κιλτίδη και συ-

γκεντρώνοντας την κριτική της Έλσας Παπαδημητρίου…). Για να συγκρατήσει τη συνοχή της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, ο Βενιζέλος υποχρε-ώθηκε να υποσχεθεί «τροποποι-ήσεις» σχετικά με τις ιδιωτικο-ποιήσεις στην ενέργεια και στο νερό, αρχίζοντας ουσιαστικά ένα ιδιόμορφο «ξήλωμα» του μεσο-πρόθεσμου, πριν καν αυτό ψηφι-στεί. Πρόκειται για παραδείγμα-τα των συνεπειών της δύναμης και της αντοχής του κόσμου.

Το μεσοπρόθεσμο δεν έχει καμιά συναίνεση από τη συντρι-πτική πλειοψηφία της κοινωνίας, που το αντιμετωπίζει με οργή και απέχθεια. Αυτή η πολιτική δεν θα εφαρμοστεί. Οι ανένδοτοι υπο-στηρικτές της θα απομονωθούν και βαδίζουν ήδη προς την πο-λιτική καταστροφή: Το ΠΑΣΟΚ διατηρείται περίπου στο 20% με όλες τις τεχνητές αναπνοές που μπορούν και του δίνουν οι εται-ρείες δημοσκοπήσεων.

Καμία συναίνεσηΌμως προσοχή. Στο εσωτερικό του πολιτικού συστήματος οι δυ-νατότητες για πολιτικές συναίνε-σης είναι ακόμα σημαντικές. Φά-νηκε από τη στάση του Σαμαρά, που δηλώνει ότι συμφωνεί στην πολιτική των αποκρατικοποιή-σεων, των δραστικών περικοπών στις δαπάνες, της επίθεσης στα «προνόμια» των συντεχνιών και –κατά συνέπεια– η ΝΔ θα ψηφίσει «ναι» σε πολλές και κρίσιμες δια-τάξεις του εφαρμοστικού νόμου. Φάνηκε από τη στάση του Καρα-τζαφέρη, που πρότεινε τον «πρά-σινο» χασάπη Αλ. Παπαδόπουλο ως υπεύθυνο κοινής αποδοχής για το Ταμείο Αποκρατικοποιή-σεων.

Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρ-χουν περιθώρια για αυταπάτες ότι είναι δυνατό το μεσοπρόθε-σμο να πέσει μέσα από τον κοι-

νοβουλευτικό δρόμο. Το κακό νέο για την κυρίαρχη τάξη και το πολιτικό προσωπικό της είναι ότι ο «άλλος δρόμος» έχει ήδη παρουσιαστεί στις πλατείες και τους δρόμους της χώρας και γί-νεται ήδη πειστικός για μεγάλα τμήματα του κόσμου.

«Άλλος δρόμος» Στις βδομάδες και στους μήνες που έρχονται, η δύναμη αυτού του δρόμου θα πρέπει να επι-βεβαιωθεί. Με τη συνέχεια του κινήματος των πλατειών, που τόσες ελπίδες δημιούργησε. Με την κλιμάκωση της εργατικής αντίστασης στα εργοστάσια, στα γραφεία, στις μεγάλες υπηρε-σίες. Με την απάντηση σε όλες τις προκλήσεις του μεσοπρό-θεσμου, σημείο προς σημείο: Υπερασπίζοντας τα νοσοκομεία, υπερασπίζοντας τα σχολεία, υπερασπίζοντας τα κοινωνικά δικαιώματα, υπερασπίζοντας το συλλογικό και το δημόσιο ενά-ντια στο ιδιωτικό και την προτε-ραιότητα του κέρδους.

Οι μάχες αυτές είναι μπροστά μας και αναμφίβολα θα κλιμα-κωθούν. Θα χρειαστούν, όμως, και πολιτική έκφραση. Με το πέ-ρασμα των ημερών το πολιτικό στρατόπεδο των από πάνω θα ενοποιείται: ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και ΔΗΣΥ έχουν κοινό εντο-λέα, κοινούς σκοπούς και κοινά όπλα. Απέναντί τους, με κάθε τρόπο, πρέπει να αναδειχθεί κοι-νό αντίπαλο δέος.

Και αυτό –πέρα από τους αγώ-νες και την οργή του κόσμου– στο πολιτικό πεδίο δεν μπορεί παρά να είναι η δύναμη της «συ-μπαράταξης» της Αριστεράς. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, για το ΚΚΕ, για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι οι ώρες των μεγάλων ευθυνών και των μεγά-λων αναγκαίων πολιτικών πρω-τοβουλιών.

Να πέσει η παράγκα του μεσοπρόθεσμου

Ο «άλλος δρόμος» έχει ήδη παρουσιαστεί στις πλατείες και τους δρόμους της χώρας και γίνεται ήδη πειστικός για μεγάλα τμήματα του κόσμου

Ενάντια σε κυβέρνηση, ΝΔ και ΛΑΟΣ – ΕΕ και ΔΝΤ

Του Στάθη από την «Ελευθεροτυπία» .

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ30 Ιούνη 2011

Του Θοδωρή Πατσατζή

Τ ο τέλος της 48ωρης απεργί-ας και η ψήφιση του μεσο-πρόθεσμου προγράμματος

θέτει στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα νέα καθήκοντα, σε μια πε-ρίοδο με μεγάλες δυσκολίες, αλλά και μεγάλες δυνατότητες.

Οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ απέδειξαν περίτρανα ότι είναι ανίκανες και ανήμπορες να αντισταθούν στη λαίλαπα των μνημονίων. Δεν μπόρεσαν να ορ-γανώσουν ούτε μια πορεία της προκοπής. Οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ σαμπόταραν ανοιχτά τη 48ωρη γενική απεργία που είχαν αναγκαστεί να καλέσουν από την πίεση του κόσμου και της Αριστε-ράς. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα μόνα υπαρκτά μπλοκ στη διαδή-λωση της πρώτης μέρας της γε-νικής απεργίας στην Αθήνα ήταν της ΔΕΗ, της ΕΑΒ και της ΕΥΔΑΠ. Και αυτά με συμμετοχή πολύ κα-τώτερη των περιστάσεων.

Ανικανότητα και παράλυσηΜπροστά σε μια τόσο κρίσιμη μάχη και ενώ είχαν την ευκαιρία με μαζική κινητοποίηση να βοη-θήσουν να συνδεθεί η οργή των εργαζομένων με τους «αγανακτι-σμένους» των πλατειών και να συμβάλουν στην καταψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμ-ματος, διάλεξαν το αντίθετο.

Τη δεύτερη μέρα της απεργίας ήξεραν ότι η μάχη του μεσοπρό-θεσμου θα κριθεί από τη μαζική παρουσία κόσμου γύρω από τη βουλή. Κι όμως, δεν κάλεσαν στη συγκέντρωση στο Σύνταγ-μα, αντίθετα καλούσαν σε συ-γκέντρωση στις 7 το απόγευμα, 5 ώρες δηλαδή, μετά την προγραμ-ματισμένη ώρα ψηφοφορίας.

Τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία τη δεύτερη μέρα, στις ομοσπονδίες που ελέγχουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, δεν ξεπέρασαν το 20%.

Την Τρίτη και την Τετάρτη 28 και 29 Ιουνίου έγινε μια μάχη που κά-νει ξεκάθαρο ότι οι επιλογές της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας με τις παραδοσιακές μορφές της διαμεσολάβησης με τα κόμμα-τα εξουσίας είναι ακατάλληλες για το συνδικαλιστικό κίνημα και οδηγούν στην ήττα είτε άμεσα είτε έμμεσα. Άμεσα, γιατί ψηφί-στηκε το μεσοπρόθεσμο. Έμμεσα με 2 τρόπους. Κάποιοι εργαζό-μενοι μπορεί μέσα από την απο-γοήτευσή τους να στραφούν σε λύσεις πιο συντηρητικές (όπως οι εξατομικευμένες λύσεις του στυλ να σώσω το τομάρι μου). Ο δεύτε-ρος τρόπος είναι μια κρίσιμη μάζα εργαζομένων να πιστέψει ότι έχει έρθει το τέλος των συνδικάτων και του εργατικού κινήματος και

να στραφεί σε λογικές χάους και σύγχυσης.

Η περίοδος που ξεκινάει από τις 30 Ιούνη, ανοίγει μεγάλες δυ-νατότητες για την Αριστερά, τις παρατάξεις της στους χώρους δουλειάς και το εργατικό κίνημα. Πέρα από την τακτική της συν-δικαλιστικής γραφειοκρατίας, ηττοπαθής αποδείχθηκε και η απομονωτική τακτική του ΠΑΜΕ. Όπως και στις 15 Ιούνη έτσι και τώρα διάλεξε να μην εμπλακεί ο

κόσμος της εργασίας, που βαδί-ζει μαζί του στις πορείες, με τους αγανακτισμένους. Ευτυχώς τηρεί καλύτερη στάση από το Δεκέμ-βρη του 2008 και δεν κατηγορεί ως προβοκάτορες τους αγανακτι-σμένους. Αυτό δίνει δυνατότητες στη ριζοσπαστική Αριστερά που προσπάθησε, παρά τις πολλές αδυναμίες της, να συνδέσει τους αγανακτισμένους των χώρων με τους αγανακτισμένους των πλα-τειών, να επιμείνει στην επιδίωξη κοινής δράσης με τους συνδικα-λιστές και τους εργαζόμενους που ακολουθούν το ΠΑΜΕ.

ΠΟΕ-ΟΤΑΗ μάχη ενάντια στο μνημόνιο τον τελευταίο μήνα αφήνει πίσω της και άλλες σημαντικές προϋποθέ-σεις, ώστε το εργατικό κίνημα να συνδράμει στην πιο άμεση πτώση του νέου μνημονίου, αλλά και να ολοκληρώσει την πτώση της κυ-βέρνησης που μετράει μέρες. Η μετατόπιση της ΠΑΣΚΕ ΠΟΕ-ΟΤΑ

οδήγησε την Ομοσπονδία των εργαζομένων στους δήμους να δώσει κάποια δείγματα για το πώς μπορούν να οργανωθούν τόσο κρίσιμες μάχες. Ξεκίνησε με κα-ταλήψεις των ΧΥΤΑ μια μέρα πριν την έναρξη της 48ωρης και συνέ-χισε με την παρουσία της τη δεύ-τερη μέρα της γενικής απεργίας στα μπλόκα των αγανακτισμένων γύρω από τη βουλή. Αντιμετώπι-σε την καταστολή της αστυνομί-ας, που τους χτύπησε τόσο στο ΧΥΤΑ Φυλής όσο και στο μπλόκο του Ευαγγελισμού, όπου βρίσκο-νταν μαζί με εργαζόμενους στα νοσοκομεία.

ΠρωτοβουλίεςΑυτός ο κόσμος που έδωσε τη μάχη μαζί με τους χιλιάδες ερ-γαζόμενους που πέρασαν 35 μέ-ρες από τις πλατείες, μπορούν ενωμένοι να οργανώσουν άμεσα τη συνέχεια και την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων για τη μη εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου στους χώρους δουλειάς. Σημα-ντικός είναι ο ρόλος και οι πρω-τοβουλίες που μπορεί να πάρει η επιτροπή «Δεν χρωστάμε–Δεν πουλάμε–Δεν πληρώνουμε». Τα σωματεία και οι εργατικές παρατάξεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μαζί με τους αγωνι-στές από χώρους και γειτονιές που δημιούργησαν την επιτρο-πή, χρειάζεται να δημιουργή-σουν και να συντονίσουν αντί-στοιχες επιτροπές αγώνα στους χώρους δουλειάς. Συγκροτώ-ντας συνελεύσεις και μορφές οργάνωσης από τα κάτω, οργα-νώνοντας δράσεις αντίστασης και διεκδίκησης, απεργίες, κα-ταλήψεις και διαδηλώσεις. Ξεκι-νώντας από τη μάχη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις.

Η ριζοσπαστική Αριστερά προσπάθησε να συνδέσει τους αγανακτισμένους των χώρων με τους αγανακτισμένους των πλατειών

Του Νίκου Αναστασιάδη,

εκπαιδευτικού

Το 15ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ πραγματοποιήθηκε σε μια περί-οδο που χαρακτηρίζεται από την επίθεση της κυβέρνησης και της τρόικας ενάντια σε δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών και από την κλιμάκωση της αντίστα-σης των λαϊκών στρωμάτων.

Το κλείσιμο 2.000 σχολείων και η συρρίκνωση του ολοήμε-ρου είναι κάποια από τα τελευ-ταία σχέδια της κυβέρνησης. Την ώρα που 4.500 μαθητές μένουν χωρίς τη δυνατότητα πρόσβασης στην τριτοβάθ-μια εκπαίδευση, οι ρυθμίσεις για τη δεύτερη ξένη γλώσσα, όπως και η προγενέστερη κα-τάργηση της παιδαγωγικής στήριξης, δείχνουν το πραγμα-

τικό νόημα της φράσης «πρώ-τα ο μαθητής»!

Το ενδιαφέρον για την εκ-παίδευση της νεολαίας φαί-νεται και από την υποχρη-ματοδότηση των δημόσιων πανεπιστημίων, που ετοιμά-ζονται για λουκέτο. Η πολιτική που διαλύει τη δημόσια δωρε-άν παιδεία προς όφελος των αετονύχηδων επιχειρηματιών της αγοράς συνεχίζεται.

Οι εκλογές που έγιναν στις ΕΛΜΕ της χώρας, καθορίστη-καν σε μεγάλο βαθμό από την κατάσταση που έχει διαμορφω-θεί. Οι δυνάμεις του δικομματι-σμού κατέγραψαν μείωση των αντιπροσώπων τους κατά 10% περίπου, ενώ η Αριστερά συ-γκέντρωσε το 46% περίπου των αντιπροσώπων.

Η πτώση των ΠΑΣΚΕ–ΔΑΚΕ θα ήταν πολύ μεγαλύτερη, αν η Αριστερά είχε επιμείνει συστη-ματικά και με διάρκεια να δρά-σει από κοινού, συγκροτώντας επιτροπές αγώνα στα σχολεία. Δυστυχώς αυτό έγινε σε λίγες περιπτώσεις. Οι επιτροπές αγώ-να μας δίνουν τη δυνατότητα να μπλοκάρουμε με πολύ με-γαλύτερη επιτυχία την πολιτική του υπουργείου, βάζοντας σε κίνηση τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες. Έτσι θα μπο-ρούσε πολύ καλύτερα να σπάσει το πελατειακό σύστημα που σε μεγάλο βαθμό ακόμα δίνει τη δυνατότητα στις δυνάμεις του μνημονίου να συγκρατούν την πτώση τους.

Επιπλέον η Αριστερά θα έπρε-πε να δοκιμάσει να εκφράσει και εκλογικά στις ΕΛΜΕ την

αγανάκτηση των συναδέλφων με ενιαία ψηφοδέλτια. Τα κοινά ψηφοδέλτια ΣΥΝΕΚ και Παρεμ-βάσεων, όπου υπήρξαν, σημεί-ωσαν πολύ καλά αποτελέσματα.

Το 15ο Συνέδριο έπρεπε να εί-ναι ένα συνέδριο μάχης για τον κλάδο, αλλά τελικά δεν κατέλη-ξε καν σε απόφαση. Η Αριστερά κερδίζει μια έδρα στο νέο Δ.Σ. (την πήρε η ΕΣΑΚ και την έχασε η ΔΑΚΕ), αλλά το γεγονός ότι δεν έγινε δεκτή η πρόταση από το «Ενωτικό Αριστερό Σχήμα» στην Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας για κοινή κά-θοδό της στο συνέδριο, δεν της επέτρεψε να αλλάξει τους συ-σχετισμούς στο Δ.Σ. Η ΔΑΚΕ και η ΠΑΣΚ, παρά τη μεγάλη πτώση τους (–94 ψήφοι και –9%), έχουν από 3 έδρες στο νέο Δ.Σ., ενώ οι δυνάμεις της Αριστεράς 5, ανε-βάζοντας ψήφους και ποσοστά.

Οι ΣΥΝΕΚ 2, η ΕΣΑΚ 2 και οι Πα-ρεμβάσεις 1.

Οι εκπαιδευτικοί μπορούμε, με το τεράστιο πολιτικό μας βά-ρος και σαν κομμάτι της λαϊκής αντίστασης, να παίξουμε κα-θοριστικό ρόλο στην ανατροπή των πολιτικών της τρόικας και της κυβέρνησης. Το Σεπτέμβρη ξεκινάει μια θερμή χρονιά στην εκπαίδευση και οφείλουμε να κινηθούμε ενωτικά και αποφα-σιστικά μαζί με τους άλλους κλάδους των εργαζομένων και τους μαθητές που πλήττονται.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση η πα-ρουσία μιας Αριστεράς ενωτικής, ριζοσπαστικής, που να τραβάει τον κλάδο μπροστά, να τον κινη-τοποιεί συστηματικά και όχι να υποτάσσεται στο μέσο όρο της διάθεσής του, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη νίκη.

48ωρη Γενική Απεργία: Μια χαμένη ευκαιρία

Συμπεράσματα και προοπτικές

15ο Συνέδριο της ΟΛΜΕΚατώτερο των περιστάσεων

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ30 Ιούνη 2011

Απεργία σε Κέντρα Πρόληψης και ΟΚΑΝΑΚοινή απεργιακή κινητοποίηση πραγματοποίησαν το Σωμα-τείο Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης και ο Σύλλογος Ερ-γαζομένων στον ΟΚΑΝΑ, την Παρασκευή 24 Ιούνη. Οι εργα-ζόμενοι στα Κέντρα Πρόληψης με 24ωρη απεργία και οι εργα-ζόμενοι στον ΟΚΑΝΑ με 4ωρη στάση εργασίας, γιόρτασαν με το δικό τους τρόπο, όπως ανα-φέρουν σε κοινή ανακοίνωση των σωματείων τους, την «κατ’ ευφημισμό» παγκόσμια μέρα κατά των ναρκωτικών. Οι ερ-γαζόμενοι πραγματοποίησαν συγκέντρωση στις κεντρικές υπηρεσίες του ΟΚΑΝΑ στην Αθήνα, αντιδρώντας στην πρόθεση της κυβέρνησης για κλείσιμο ή συγχώνευση του Οργανισμού. Η οικονομική κρίση οξύνει το πρόβλημα της χρήσης ουσιών και η μνημονι-ακή πολιτική της κυβέρνησης οδηγεί στη συρρίκνωση των δομών Πρόληψης, Θεραπείας και Επανένταξης, στην υπο-βάθμιση της ποιότητας της Δημόσιας και Δωρεάν παροχής υπηρεσιών και στην αποδιάρ-θρωση των εργασιακών τους σχέσεων.

Εκλογές ΙΣΑΗ μεγάλη μείωση της συμμε-τοχής χαρακτήρισε τις εκλο-γές για την ανάδειξη νέου Δ.Σ. στον Ιατρικό Σύλλογο Αθήνας. Συνολικά στις εκλογές συμμε-τείχαν 5.684 γιατροί από 7.222 που είχαν ψηφίσει το 2008 και 244 από τους συμμετέχοντες επέλεξαν να ρίξουν λευκή ή άκυρη ψήφο στην κάλπη. Οι

δυνάμεις που οδήγησαν τους γιατρούς στην αποχή, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, καταδικάζονται για τη στήριξη κρυφά ή φανε-ρά της πολιτικής του μνημο-νίου. Η ΔΗΚΝΙ (ΝΔ) χάνει 642 ψήφους (2.760 από 3.418), αλλά κρατάει την πλειοψηφία με 9 στις 17 έδρες. Εκείνη που συντρίφτηκε είναι η ΠΑΣΚ-Γ που, από 1.207 ψήφους το 2008, τώρα πήρε μόνο 600. Αυτή την πτώση δυστυχώς δεν την καρπώνεται η Αριστε-ρά. Η παράταξη του ΚΚΕ έχα-σε 72 ψήφους, ο συνδυασμός ΓΕΝΟΒΑ-ΝΥΣΤΕΡΙ του ΣΕΚ έχασε 8 ψήφους, ενώ η παρά-ταξη του ΣΥΝ καταποντίστη-κε, χάνοντας 187 ψήφους (335 από 522) και την πρώτη θέση από τις δυνάμεις της Αριστε-ράς. Εκεί έφτασε η Αριστερή Ριζοσπαστική Συνεργασίας Ιατρών (ΑΡΣΙ), το ενωτικό ψη-φοδέλτιο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς που αποτελείται από γιατρούς από το χώρο του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΔΕΑ, της ΚΟΕ και ανένταχτους αγωνιστές, κατορθώνοντας να διατηρή-σει τις δυνάμεις της, 396 από 400 ψήφους.

ΕΛΓΑ

Σε απεργιακές κινητοποιήσεις βρίσκονται από τη Δευτέρα 20 Ιούνη οι εργαζόμενοι του ΕΛΓΑ. Οι εργαζόμενοι διεκδι-κούν τη λειτουργία του ΕΛΓΑ ως Οργανισμό Κοινωνικού Χα-ρακτήρα που θα διασφαλίσει τη βιωσιμότητα του ασφαλι-στικού συστήματος της γε-ωργικής παραγωγής. Επίσης, την εξασφάλιση των θέσεων εργασίας όλων των εργαζο-

μένων στον Οργανισμό, μόνι-μων και συμβασιούχων. Τέλος παλεύουν ενάντια στις συγ-χωνεύσεις και καταργήσεις δημόσιων οργανισμών και ενάντια στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.

Ματαιώσεις παραστάσεωνΜε στάσεις εργασίας από τα τέλη Ιούνη και ματαιώσεις παραστάσεων την καλοκαι-ρινή περίοδο στην Επίδαυρο και στην υπόλοιπη Ελλάδα απαντάνε οι εργαζόμενοι του Εθνικού Θεάτρου στη βάρβα-ρη πολιτική του μνημονίου. Η κυβέρνηση επιμένει στην απόφασή της να εντάξει τα Κρατικά Θέατρα σε καθεστώς ΔΕΚΟ (ν. 3899/10). Με βάση αυτό οδηγούνται σε κατάργη-ση οι ισχύουσες συλλογικές συμβάσεις και περικόπτο-νται σε δραματικό βαθμό τα οδοιπορικά των ηθοποιών και όλου του προσωπικού για τις εκτός έδρας παραστάσεις.

Αγώνες στα καράβιαΟι ναυτεργάτες αποφάσισαν τη συνέχιση των κινητοποιή-σεών τους με 24ωρη πανατ-τική απεργία την Πέμπτη 30 Ιούνη. Η ομοσπονδία τους (ΠΝΟ) στην ανακοίνωσή της μιλάει και για νέες κινητοποιή-σεις μέσα στον Ιούλιο. Η κινη-τοποίηση βγήκε μετά την πίε-ση που άσκησαν οι δυναμικές κινητοποιήσεις των σωματεί-ων μελών της Ομοσπονδίας κατά τη διάρκεια της πρώτης μέρας της 48ωρης γενικής απεργίας, στην οποία η ΠΝΟ δεν συμμετείχε αρχικά.

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζήςνέα από τους εργατικούς χώρους

Της Κωνσταντίνας Κυριαζόγλου,

εργαζόμενης στη ΜΟΔ

Την Πέμπτη 16 Ιούνη, ο Σύλλογος Εργαζομένων της ΜΟΔ Α.Ε. (Μονάδα Οργάνωσης και Διαχείρι-σης Αναπτυξιακών Προ-γραμμάτων) προκήρυξε 24ωρη απεργία και απέ-κλεισε το κεντρικό Κτίριο της ΜΟΔ στην οδό Λ. Ρι-ανκούρ, ημέρα σύγκλη-σης του Διοικητικού Συμ-βουλίου, με αίτημα την αναστολή των απολύσεων άλλων 15 συναδέλφων. Το Δ.Σ δεν πήρε καμία από-φαση λόγω μη απαρτίας, ενώ δεν έγινε ούτε η προ-γραμματισμένη συνεδρία-ση στις 21 Ιούνη. Τελικά οι συμβάσεις των εργαζομέ-νων δεν ανανεώθηκαν.

Η Επιτροπή Κατοίκων Αμπε-λοκήπων εξέφρασε την αλ-ληλεγγύη στο δίκαιο αίτημα του Συλλόγου Εργαζομένων της ΜΟΔ για καμία απόλυση και, εφαρμόζοντας την από-φαση της Ανοικτής Συνέλευ-σης Κατοίκων Αμπελοκήπων στις 13 Ιούνη, παραβρέθηκε στον αποκλεισμό με εκπρο-σώπους της.

Τα ακραία φιλελεύθερα μέ-τρα της «σοσια-ληστρικής» κυβέρνησης, που αποσκο-πούν στην προστασία ενός πρωτοφανούς μονεταριστι-κού συστήματος των ευρω-παίων –εταίρων– τυράννων, έχουν εξαθλιώσει την κοινω-νία, τους εργαζόμενους και παραβιάζουν το συνταγματι-κό δικαίωμα των επόμενων γενεών στη ζωή, στην εργα-σία, στην υγεία, στην παιδεία.

Οι κάτοικοι των Αμπελοκή-πων όπως και το σύνολο της κοινωνίας των πολιτών, που στην συντριπτική του πλειο-ψηφία βιώνει την καθημερι-νή τρομοκρατία και βία της φτώχειας, της πείνας, της ανασφάλειας, της ανεργίας, της υποβάθμισης του τρό-που ζωής και της αντιμετώ-πισής του από την κυβέρνη-ση ως ένα φοροδοτικό σώμα που αποστραγγίστηκε για να χρηματοδοτήσει τις μπίζνες των ληστρικών τραπεζών και των συνεργατών πολιτικών στελεχών, είναι αποφασι-σμένοι να βάλουν τέλος στα μακάβρια σχέδια οικονομι-κής, ηθικής και πνευματικής εξόντωσής τους.

Θα είμαστε απέναντι τους, όπου χρειαστεί και για όσο χρειαστεί. Μέχρι τη νίκη.

Απεργία στη ΜΟΔ

Του Χρήστου Βαρβέρη, μέλους Δ.Σ. του ΣΕΤΤΕΑ

Σ υνεχής κινητοποιήσεις πραγ-ματοποιούν οι συνάδελφοι στην εταιρεία ταχυμεταφορών

UPS από τις αρχές του Μάη. Στα πλαί-σια της 48ωρης γενικής απεργίας μαζί με το ΣΕΤΤΕΑ (Σωματείο Εργαζομένων στις Ταχυδρομικές, Ταχυμεταφορικές Επιχειρήσεις Αττικής) προγραμματί-ζουν αποκλεισμό των κεντρικών εγκα-ταστάσεων της εταιρείας στο Κορωπί, την Τετάρτη 29 Ιούνη.

ΕργολαβίεςΗ UPS αποφάσισε από τις αρχές του Μάη να διακόψει τη συνεργασία της με τις Southpack και Northpack, αποκλει-στικούς εργολάβους των διανομών της, με αποτέλεσμα οι δύο εταιρείες με 120 εργαζόμενους προσωπικό να μείνουν χωρίς αντικείμενο εργασίας. Επίσης η UPS ανακοίνωσε ότι νέοι ερ-γολάβοι για τη διανομή θα είναι οι XP COURIER, CENTER COURIER, καθώς και δύο εταιρείες που συστήθηκαν από τρεις πρώην εργαζόμενους της Νοrthpack και Southpack και θα έχουν αποκλειστικό συνεργάτη την UPS.

Οι εργολάβοι, πρώην και επόμενοι, και η UPS αξίωσαν από τους εργαζό-μενους, που θα ήθελαν να εργαστούν στις νέες εταιρείες, να υπογράψουν συμβάσεις που δεν θα αναγνώριζαν την προϋπηρεσία, τις ειδικότητες, αλλά ούτε και το μισθό τους, ούτε τα βαρέα ένσημα που είχαν οι οδηγοί αυ-τοκινήτων. Στόχος της UPS ήταν να ρί-ξει τα μεροκάματα και να χτυπήσει τα δικαιώματα των συναδέλφων, ώστε να αυξήσει τα κέρδη της. Οι μισθοί στους νέους εργολάβους είναι ση-μαντικά μειωμένοι σε σχέση με τους προηγούμενους συνεργάτες της.

ΔιεκδικήσειςΟι εργαζόμενοι συσπειρώθηκαν, ήρ-θαν σε επαφή με το κλαδικό σωματείο, το ΣΕΤΤΕΑ, και οργανώθηκε μια συνά-ντηση στο ΕΚΑ, όπου αποφασίστηκε 4ωρη στάση εργασίας και αποκλει-σμός της UPS στις 2/5. Στα πλαίσια αυ-τής της κινητοποίησης οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν γενική συνέλευση και εξέλεξαν δύο τριμελείς επιτροπές εργαζομένων, οι οποίες θα τους εκ-προσωπούσαν μαζί με το σωματείο στις διαπραγματεύσεις. Η γενική συ-νέλευση αποφάσισε ότι διεκδικούν συμβάσεις με συνέχιση της υπηρεσίας για όσους επιθυμούν να συνεχίσουν να εργάζονται στην UPS και αποζημιώσεις

γι’ αυτούς που θα ήθελαν να αποχωρή-σουν. Επίσης αποφάσισαν τη συμμε-τοχή τους στη γενική απεργία που είχε οργανωθεί για τις 11/5. Ο πραγματικός ρόλος της UPS αποκαλύφθηκε τη μέρα της απεργίας, όταν έστησε απερ-γοσπαστικό μηχανισμό, θέλοντας να τους τρομοκρατήσει. Για πρώτη φορά όμως ένας σημαντικός αριθμός συνα-δέλφων κατέβηκε σε απεργία, προκα-λώντας σοκ στην εταιρεία.

Η UPS κορύφωσε τις πιέσεις της, απαιτώντας από τους εργαζόμενους να παραιτηθούν. Ένα σημαντικό κομ-μάτι εργαζομένων άντεξε την πίεση, τους εκβιασμούς, την τρομοκρατία και τις παρανομίες και αρνήθηκε να υπογράψει παραίτηση. Οι αντιστά-σεις και ο αγώνας έφεραν αποτελέ-σματα. Οι συνάδελφοι συνέχισαν να εργάζονται στην UPS, εξασφάλισαν συμβάσεις με τον ίδιο μισθό και με τα ίδια ένσημα και στις περισσότερες πε-ριπτώσεις στα ίδια δρομολόγια. Τώρα συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν τις αποζημιώσεις που δικαιούνται λόγω μεταβίβασης έργου από τους παλιούς εργολάβους.

Μερική νίκηΟι εταιρείες Southpack και Northpack δεν πρόκειται βέβαια να μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια. Ήδη προχώρησαν σε αίτηση πτώχευ-σης για να γλιτώσουν την καταβολή των αποζημιώσεων. Οι εργοδότες προσπαθούν να αξιοποιήσουν με τον καλύτερο δυνατό γι’ αυτούς τρόπο τα μέτρα της κυβέρνησης και της τρόι-κας, χτυπώντας τους μισθούς μας, τα δικαιώματά μας, την ίδια μας την αξιοπρέπεια και κλέβοντας το κρά-τος. Από την άλλη όμως αποδεικνύ-εται ότι οι αντιστάσεις των εργαζο-μένων έχουν αποτέλεσμα, καθώς σε αυτή την περίπτωση αποφεύχθηκε η μείωση μισθού και η ακύρωση των βαρέων ενσήμων, πράγμα καθόλου αυτονόητο στις μέρες μας. Από εδώ και πέρα θα χρειαστεί να περιφρου-ρηθούν τα δικαιώματα αυτών που συνεχίζουν να εργάζονται στην UPS, αλλά και η καταβολή των αποζημι-ώσεων. Προς αυτή την κατεύθυνση πραγματοποιείται ο αποκλεισμός την Τετάρτη 29/6.

Ο ΣΕΤΤΕΑ ήδη έχει ζητήσει τη συ-μπαράσταση Ομοσπονδιών και Σωμα-τείων κατά τη διάρκεια της δεύτερης εργατικής συνέλευσης της επιτροπής «Δεν χρωστάμε – Δεν πουλάμε – Δεν πληρώνουμε», στο Σύνταγμα.

Κινητοποιήσεις στη UPSΑπό παλιότερες κινητοποιήσεις στην ισπανική UPS για επαναπροσλήψεις εργαζομένων.

6 • αριστερά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ30 Ιούνη 2011

Του Αντώνη Νταβανέλλου

Ό σο στις πλατείες των «αγανακτισμένων» κυ-ματίζουν οι γαλανόλευ-

κες, δήλωναν στις εφημερίδες βασικοί μυστικοσύμβουλοι του Σαμαρά, τόσο ο αρχηγός της ΝΔ διατηρεί ακέραιες τις ελπίδες να είναι τελικά αυτός ο πολιτικά κερ-δισμένος από το μαζικό ξέσπα-σμα των τελευταίων εβδομάδων.

ΣυνείδησηΟ ισχυρισμός αυτός ασφαλώς δεν είναι ακριβής. Σε όλα τα μα-ζικά κινήματα η διαμόρφωση της πολιτικής συνείδησης καθορίζε-ται από στάδια, έχοντας ένα χα-ρακτήρα μεταβατικό. Αυτό ίσχυ-σε και σε μεγάλα μαζικά κινήματα που τελικά καθορίστηκαν από την Αριστερά. Για παράδειγμα, το μεγάλο αντιδικτατορικό κίνημα, που κατέληξε να διαμορφώσει την «κόκκινη» γενιά της Μεταπο-λίτευσης, στις πρώιμες μαζικές εκδηλώσεις του (π.χ. στην κη-δεία του Γ. Παπανδρέου ή στην κηδεία του Γ. Σεφέρη) «κράτησε» και αυτό γαλανόλευκες σημαίες. Όμως με την πρόοδο των αγώνων και των εμπειριών, ένας πλατύς κόσμος συνέδεσε το μίσος ενά-ντια στη χούντα με την απόρριψη του συστήματος που την έφερε στο προσκήνιο και τη στήριξε.

Τα «σύμβολα» στις διαδηλώσεις άλλαξαν, η κόκκινη σημαία έγινε πλειοψηφική, ο κόσμος των αγώ-νων εντάχθηκε στην Αριστερά, ουσιαστικά έχτισε από την αρχή το ΚΚΕ, το ΚΚΕ εσ., τις οργανώσεις της επαναστατικής Αριστεράς, που συνολικά ως «χώρος» βρισκό-

ταν στο ναδίρ, μετά τις ήττες του 1967 και τη διάσπαση του 1968…

Με το ιστορικό παράδειγμα θέλουμε να πούμε το εξής: Η πολιτικοποίηση θέλει το χρόνο της, θέλει τα στάδια εμπειρίας μεγάλου αριθμού ανθρώπων. Ασφαλώς θα ήταν λάθος μια βί-αια αντιπαράθεση με όσους στις πλατείες επιλέγουν να κρατούν τις γαλανόλευκες. Όπως και στην περίοδο της δικτατορίας, έτσι και σήμερα, μιλώντας για τη μεγάλη κλίμακα μαζικότητας, το κίνημα των «αγανακτισμένων» ξεκινά από ένα σημείο ιδεολογικής και πολιτικής ήττας της Αριστεράς.

ΥποχωρήσειςΙδεολογικής ήττας, μετά την ανι-κανότητα της Αριστεράς να δια-φοροποιηθεί από τα ανατολικά καθεστώτα και την κατάρρευσή τους το 1989. Και κυρίως πολιτι-κής ήττας, μετά την ανικανότητα της Αριστεράς να οργανώσει και

να εκφράσει πολιτικά τις αντιστά-σεις του κόσμου στη νεοφιλε-λεύθερη πολιτική είτε των δεξιών είτε των σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων.

Όμως το ένα λάθος –το λάθος του σεχταρισμού– δεν νομιμοποιεί το αντίστροφό του, το λάθος της υπο-ταγής. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τίποτα δεν υπάρχει ως απολύ-τως αυθόρμητο. Για παράδειγμα,

τις σημαίες τις «σπρώχνουν» ορ-γανωμένα στις πλατείες οι κύκλοι της Δεξιάς, της ακροδεξιάς και της εκκλησίας, τις αβαντάρουν συστη-ματικά όλα τα ΜΜΕ, μετρώντας τες μάλιστα ως σημάδι υγείας και «ανεξαρτησίας» αυτού του νέου κινήματος από τα κόμματα γενι-κώς, έστω και αν όλοι γνωρίζουν ότι αυτό ευνοεί κάποια συγκεκριμένα κόμματα, όπως τη ΝΔ του Σαμαρά ή το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη…

Όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς οφείλουν με τρόπο, αλλά συστη-ματικά και επίμονα, να δώσουν και να κερδίσουν τη μάχη των «συμ-βόλων». Γιατί η γαλανόλευκη κου-βαλά ιδέες και υποστηρίζει στρα-τηγικές. Τις ιδέες της εθνικής και όχι της ταξικής ενότητας. Τις στρα-τηγικές που λένε ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στο μνημόνιο και στο μεσοπρόθεσμο που θα αυ-τοπεριορίζονται στη μάχη «κατά της διαφθοράς» ή στην πίεση για ένα «άλλο μίγμα πολιτικής». Και οι

ιδέες αυτές καταλήγουν στην ήττα ακόμα και του κόσμου που τις κουβαλά. Καταλήγουν στην εναλ-λαγή στην κυβερνητική εξουσία του διαχειριστή του συστήματος.

Το διακύβευμα της μάχης των «συμβόλων» είναι μεγάλο: Είναι να πειστεί ένας πλατύς κόσμος –μέσα από την πείρα των αγώνων του– ότι ο μόνος δρόμος για να υπερασπίσει τα δικαιώματά του είναι ο δρόμος της πάλης για τη συνολική αλλαγή του κόσμου, ο δρόμος της σύγκρουσης με την ΕΕ και το ΔΝΤ, αλλά και με ένα συ-γκεκριμένο τμήμα του «έθνους»: τους ντόπιους βιομήχανους, τρα-πεζίτες, εφοπλιστές…

Σοβαρό λάθοςΤο τμήμα της Αριστεράς που υπο-τιμά αυτό το καθήκον διαπράττει σοβαρό πολιτικό λάθος. Ακόμα σοβαρότερο λάθος κάνουν όσοι μετατρέπουν την αδυναμία σε αρε-τή. Οι μεταμοντέρνες «αναλύσεις» ότι η παρουσία της γαλανόλευκης αποδεικνύει το πέρασμα σε μια με-τα-αριστερή εποχή, όπου ο λαός –τάχα– σφυρηλατεί από τα κάτω μια «νέα εθνική-λαϊκή-ταξική ενότητα» ενάντια στο μνημόνιο, την τρόι-κα και τους δανειστές, πρέπει να εγκαταλειφθούν, γιατί στρώνουν το δρόμο στην πολιτική ήττα είτε από τη «Σπίθα» του Μ. Θεοδωρά-κη και του επικίνδυνου επιτελείου του, είτε από νέες πολιτικές δυνά-μεις τύπου Μαρκεζίνη, είτε –το πιθανότερο– από τις αυταπάτες για αλλαγή μέσω μιας εκλογικής νίκης της Δεξιάς πολυκατοικίας.

Και θα είναι κυριολεκτικά κρίμα για ένα κίνημα που γέννησε τό-σες ελπίδες και άνοιξε τόσες νέες δυνατότητες.

Όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς οφείλουν με τρόπο, αλλά συστηματικά και επίμονα, να δώσουν και να κερδίσουν τη μάχη των «συμβόλων»

Οι πλατείες, η σημαία και η Αριστερά

Στις 22 Ιούνη –και εν μέσω απεργιών, δι-αδηλώσεων και πλατειών– η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να γίνει τελικά η 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη στις 8 και 9 Ιουλίου.

Η αντιπροσωπεία του ΣΥΝ απέσυρε τις (λογικές) αντιρρήσεις της, η ΑΝΑΣΑ (ΑΚΟΑ και κάποιοι ανένταχτοι) επέμειναν όπως και οι Ενεργοί Πολίτες, ενώ η ΔΕΑ και η ΚΟΕ είχαν ζητήσει αναβολή για μια συ-γκροτημένη διαδικασία το Σεπτέμβρη.

Η πραγματοποίηση της 4ης Π.Σ., με ελά-χιστη προετοιμασία και με τον κόσμο μας να τρέχει σε πολλά καυτά μέτωπα, κινδυ-νεύει να είναι μια χαμένη ευκαιρία.

Για τη συζήτηση υπάρχει –τυπικά– μια πρόταση πολιτικής απόφασης. Λέμε τυ-πικά, γιατί πρόκειται για ένα κείμενο που αναφέρεται στα πάντα, χωρίς να ιεραρχεί κάτι. Σε όλες τις συζητήσεις, από τις Γενικές Συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τις πλατείες, είναι σαφές ότι χρειάζονται αιχμές και πρω-τοβουλίες σε συγκεκριμένα θέματα:

Χρέος και ευρώ, τράπεζες και ιδιωτικοποι-ήσεις, αναδιανομή και φορολογία των πλου-σίων, κίνημα και Αριστερά…

Οι σύντροφοι που υποστήριξαν τη βιαστι-κή πορεία προς την 4η Π.Σ., θέλουν να κα-τοχυρώσουν το «δημοκρατικό κεκτημένο» (μέλη, οργανώσεις, αποφάσεις), που για την ώρα φαίνεται να συγκεντρώνει τη συμφωνία όλων των συνιστωσών και των ανένταχτων στη Γραμματεία. Όμως και πάλι πρόκειται για τυπική αντιμετώπιση: Πόσο μπορεί να κατοχυρώσει ουσιαστικά δημοκρατικές κα-τακτήσεις μια διαδικασία με περιορισμένη –αντικειμενικά– συμμετοχή του κόσμου του εγχειρήματος;

Η καυτή συγκυρία θα απαιτήσει από τον κόσμο, που θα συγκεντρωθεί, σαφείς επι-λογές: Τόσο ως προς τη γραμμή και τη λει-τουργία, όσο και ως προς τις «συμμαχίες». Ο ΣΥΡΙΖΑ ως βάση για τη συγκρότηση ενός πολιτικού μετώπου της Αριστεράς (με απεύ-θυνση στο ΚΚΕ, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στο ΜΑΑ) παραμένει ζητούμενο. Ζητούμενο που πρέ-πει να καλυφθεί όχι μόνο στα λόγια, αλλά και με συγκεκριμένες πολιτικές πρωτοβουλίες.

Αυτή τη στάση θα κρατήσει η ΔΕΑ στις συζητήσεις της 4ης Π.Σ. και αυτή είναι η πρότασή μας προς τις άλλες συνιστώσες, αλλά και τον ανένταχτο κόσμο του εγχει-ρήματος.

Της Κατερίνας Παρδάλη

Μετά το κατάπτυστο κείμενο-έκκληση των «32» βολεμένων –από κάθε άποψη– διανο-ουμένων και καλλιτεχνών που μας καλούσαν (αρχές Ιούνη, ενώ οι πλατείες έβραζαν) να στηρίξουμε το Μνημόνιο…

Μετά τον καταιγισμό από «ειδικούς» επιστή-μονες που τους καλούσαν τα ΜΜΕ («Καθημε-ρινή», ΣΚΑΙ, συγκρότημα Λαμπράκη κ.λπ.) να αποφανθούν για το «μονόδρομο» του Μνημο-νίου και να μας νουθετήσουν για τη συναίνεση, ένα σημαντικό κείμενο διαμαρτυρίας διανο-ουμένων, καλλιτεχνών, επιστημόνων, δημο-σιογράφων κ.ά. ήρθε να σώσει την τιμή της ελληνικής διανόησης, που μέχρι πρότινος είχε πέσει σε αφωνία –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.

«Ονειρευόμαστε μια άλλη κοινωνία, με ανθρώπους που θα είναι περήφανοι για την εργασία και τη ζωή τους. Μια άλλη κοινωνία δημοκρατίας και αλληλεγγύης, όπου το πο-λύτιμο αγαθό του χρόνου θα προσφέρεται σε όλους, για να απολαμβάνουν τους καρπούς του ανθρώπινου πολιτισμού... Παρεμβαί-νουμε δημόσια για να απαιτήσουμε να μπει τέρμα στην ιδεολογική τρομοκρατία, τα συ-νεχή εκβιαστικά διλήμματα που καταλήγουν να ζητούν την ανοχή, τη συναίνεση και την υποταγή μας στα νέα δεινά που ετοιμάζουν κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ.

Ενώνουμε τη φωνή μας με τη μεγάλη κοι-νωνική πλειοψηφία που συνθλίβεται από τα Μνημόνια, αλλά και αγωνίζεται, γεμίζοντας τις πλατείες… Οι εξεγέρσεις και οι μαζικές κινητο-ποιήσεις που συγκλονίζουν τον κόσμο, από την πλατεία Ταχρίρ μέχρι την Πουέρτα δελ Σολ, δεί-χνουν ότι κάτι νέο γεννιέται. Ως μέρος του με-τώπου αντίστασης, ρήξης και ελπίδας που γεν-νιέται στους δημόσιους χώρους, τις πλατείες, τους δρόμους και τους τόπους δουλειάς μέσα στη φρίκη ενός καπιταλισμού που σαπίζει τρώ-γοντας ανθρώπους, δηλώνουμε το παρόν μας σε όλες τις κινητοποιήσεις, τις απεργίες, τις συ-νελεύσεις και τονίζουμε: ΔΕ ΧΡΩΣΤΑΜΕ - ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ - ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ».

Το κείμενο υπογράφουν μέχρι στιγμής 180 άτομα, ενώ το μάζεμα των υπογραφών συνεχίζε-ται. Συγγραφείς, (όπως Ιωάννα Καρυστιάνη, Νά-ντια Βαλαβάνη, Περικλής Κοροβέσης), ηθοποιοί (όπως Κάτια Γέρου, Καριοφυλιά Καραμπέτη, Μάνια Παπαδημητρίου), σκηνοθέτες (Παντελής Βούλγαρης, Νίκος Κούνδουρος), τραγουδιστές (Καλλιόπη Βέττα, Γιάννης Κότσιρας, Διον.Τσα-κνής), εικαστικοί, πανεπιστημιακοί (Ευτύχης Μπιτσάκης, Κουβελάκης Στ., Μπελαβίλας, Λα-παβίτσας), σκιτσογράφοι (Καλαϊτζής, Στάθης), μουσικοί (Γιάννης Τουλιάτος, Ν.Παπαθανασί-ου), εκπαιδευτικοί, γιατροί, ιστορικοί και πολλοί/ές άλλοι από κάθε τομέα της καλλιτεχνικής και επιστημονικής δραστηριότητας.

Διανοούμενοι και καλλιτέχνες ενάντια στα Μνημόνια, τη διαρκή λιτότητα, το χρέος…

Χρειάζεται ουσιαστική, όχι τυπική επανεκκίνηση

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η 4η Πανελλαδική

Συνδιάσκεψη

κίνημα • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ30 Ιούνη 2011

Της Κατερίνας Στεργίδου

Σ την πλατεία Συντάγμα-τος, αλλά και σε αρκετές άλλες πλατείες και γειτο-

νιές, παράλληλα με τη μάχη για το «πώς θα πάρουν το μνημόνιο και θα φύγουν από δω», πολλοί και πολλές ρίχνουν μεγάλο βά-ρος στις «δομές» που θα πρέπει να υιοθετήσει το κίνημα, στις «αμεσοδημοκρατικές» διαδικα-σίες των λαϊκών συνελεύσεων και στην «αυτοοργάνωση» των ίδιων των κατοίκων. Φυσικά αυτή η συζήτηση έχει τη σημασία της, αφού η ανάγκη για δημοκρατία και συμμετοχή του ίδιου του κό-σμου είναι πραγματική.

ΣυνελεύσειςΕίναι πολύ θετικό το γεγονός ότι πολλές από τις συνελεύσεις που γίνονται στις γειτονιές είναι μαζι-κές και ότι απλός κόσμος νιώθει άνετα να πάρει το λόγο και να μι-λήσει για ό,τι τον απασχολεί. Άν-θρωποι από τους οποίους ποτέ δεν ζητήθηκε ο λόγος, τώρα νιώθουν ότι η γνώμη τους με-τράει. Οι συνελεύσεις κατοίκων φυσικά διαφέρουν από γειτονιά σε γειτονιά. Αλλού είναι πραγ-ματικά λαϊκές και αλλού όχι. Σε άλλες κυριαρχεί η λογική της Αριστεράς με στόχο την ανατρο-πή κυβέρνησης και μνημονίου και αλλού κυριαρχούν πιο αναρ-χοαυτόνομες λογικές που δίνουν βάρος περισσότερο στη διαδι-κασία αυτοοργάνωσης. Σε κάθε περίπτωση οι συνελεύσεις κα-τοίκων υπάρχουν και η Αριστερά μπορεί και χρειάζεται να παίξει

πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξέ-λιξή τους, αποφεύγοντας διάφο-ρες παγίδες και αυταπάτες.

Η πρώτη παγίδα είναι ότι ο κόσμος των πλατειών και των συνελεύσεων αποτελεί ένα νέο υποκείμενο παράλληλο με την ερ-γατική τάξη. Οι συνελεύσεις κα-τοίκων, σ’ αυτή τη φάση, μπορούν να λειτουργήσουν ως συνδετικός κρίκος μεταξύ του Συντάγματος και της κάθε γειτονιάς. Μπορούν να μεταφέρουν τον παλμό, τις αποφάσεις και τα ψηφίσματα του Συντάγματος και ιδιαίτερα σε απεργιακές ημερομηνίες να συμβάλουν στο κλείσιμο εργα-σιακών χώρων, καταστημάτων κ.λπ. Μπορούν επίσης να ενημε-ρώνουν, να εμπνέουν και να στη-ρίζουν τοπικούς αγώνες. Φυσικά, στο βαθμό που μαζικοποιούνται, θα μπορούσαν όντως να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.

ΜέτωπαΤο επόμενο διάστημα θα χρεια-στεί να εμποδίσουμε την εφαρ-μογή του μνημονίου, που σε το-πικά σημαίνει να εμποδίσουμε το κλείσιμο σχολείων, νοσοκομείων, να εναντιωθούμε σε απολύσεις, πλειστηριασμούς σπιτιών και εκεί οι συνελεύσεις θα έχουν κρίσιμο ρόλο. Κυρίως όμως οι συνελεύ-σεις χρειάζεται να στηρίζουν τις κινητοποιήσεις και τα αιτήματα των εργαζομένων, ξεκινώντας από την πεποίθηση ότι το πιο απο-τελεσματικό χτύπημα στο σύστη-μα μπορεί να γίνει μόνο από αυ-τούς που παράγουν τον πλούτο, δηλαδή τους εργαζόμενους.

Η δεύτερη αυταπάτη είναι ότι, για να συνεχίσει να υπάρχει το κίνημα και οι πλατείες, αρκεί να καθιερώσουμε διαδικασίες (συνεχείς συνελεύσεις ίδια μέρα και τόπο, συνεχείς ψηφοφορίες, συντονιστικές επιτροπές κ.λπ.). Η πραγματικότητα είναι ότι η πορεία των πολιτικών εξελίξεων είναι που θα καθορίσει και τη συ-νέχεια των συνελεύσεων. Όσες περισσότερες νίκες έχουμε, τόσο θα γεμίζει με αυτοπεποίθηση ο κόσμος και θα ψάχνει χώρους ορ-γάνωσης και συμμετοχής για να αλλάξει ακόμα περισσότερα.

Στο μεταξύ αντίστοιχα προβλή-ματα στις συνελεύσεις προκύπτουν και από προτάσεις που βλέπουν το κίνημα σαν μια ευκαιρία για συγκρότηση μιας εναλλακτικής πραγματικότητας εντός γειτονιάς (ανταλλαγή προϊόντων, συσσίτια, παζάρια, τράπεζα χρόνου). Όμως αυτό που μπορεί να κινητοποιήσει εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου είναι ο στόχος για ανατροπή του μεσο-πρόθεσμου και της κυβέρνησης, τα αιτήματα για αυξήσεις στους μι-σθούς, στις συντάξεις, απαγόρευ-

ση των απολύσεων, να μην κλεί-σουν σχολεία, νοσοκομεία κ.λπ.

ΣυμμετοχήΤο πιο σοβαρό ζήτημα όμως από όλα είναι ότι οι αμεσοδημοκρα-τικές διαδικασίες δεν είναι αυτο-σκοπός. Άμεση δημοκρατία δεν σημαίνει συνεχείς ψηφοφορίες, ούτε διαδικασίες που διαμορφώ-νονται με όρους πλειοψηφίας και μειοψηφίας. Άμεση δημοκρατία σημαίνει συζητώ, συμμετέχω, αποφασίζω, δρω.

Αυθεντικές αμεσοδημοκρατι-κές διαδικασίες με αιρετούς και ανακλητούς αντιπροσώπους, που όμως είχαν σχέση με την παραγω-γή και τη διανομή, έχουν υπάρ-ξει σε κορυφαίες επαναστατικές στιγμές, όπως στην Κομούνα το 1871, στη Ρωσία το 1905 και 1917, στην Ισπανία το 1936, στη Χιλή το 1973. Με αυτή την έννοια, 50 ή 100 άνθρωποι σε μια πλατεία δεν μπορούν να αποφασίζουν ή να εκ-προσωπούν την πλειοψηφία μιας περιοχής χιλιάδων κατοίκων.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να αποφασίζουμε ή να ψηφίζουμε

με τρόπο που να σεβόμαστε τις διαφορετικές απόψεις, επιδιώκο-ντας κοινά αποδεκτές αποφάσεις. Η πραγματική αμεσοδημοκρατία όμως θα προκύψει από την ίδια τη ζωή, από την αυθεντική ανάγκη των εργαζομένων να συμμετέχουν στις αποφάσεις που αφορούν τη ζωή τους και θα συνοδεύεται από τη δυνατότητα να επιβάλουν τις ανάγκες τους.

ΔύναμηΟι συνελεύσεις γειτονιών μπο-ρούν να λέγονται συνελεύσεις μόνο στο βαθμό που συσπειρώ-νουν και εκπροσωπούν πραγ-ματικές δυνάμεις στην περιοχή. Εργαζόμενους, συνταξιούχους, σωματεία, επιτροπές κατοίκων. Μικρές ομάδες ανθρώπων που θα καταλήγουν να ψηφίζουν ερή-μην του κόσμου, ακόμα και αν έχουν τις καλύτερες προθέσεις, δεν θα είναι πραγματικές λαϊκές συνελεύσεις.

Σε κάθε περίπτωση, στις πλα-τείες και στις γειτονιές κάτι έχει αλλάξει. Οι άνθρωποι συμμετέ-χουν και δρουν, πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν τη ζωή τους. Για την Αριστερά, που παλεύει για τη συνολική αλλα-γή της κοινωνίας, γεννιέται μια τεράστια δυνατότητα. Χιλιάδες άνθρωποι να πιστέψουν ότι για να αλλάξουν τη γειτονιά τους, τη ζωή τους, τους εαυτούς τους, πρέπει να συγκρουστούν με το κράτος, να γκρεμίσουν το σύ-στημα και να φτιάξουν μια και-νούρια κοινωνία, όπου οι ίδιοι θα έχουν την εξουσία.

Για την αποτελεσματικότητατων λαϊκών συνελεύσεων

Ανοιχτή συνέλευση Αμπελοκήπων

Της Ελένης Πελέκη

Στο μετρό Πανόρμου, με τη συμμετοχή πολλών κατοίκων της περιοχής, η Ανοιχτή Συ-νέλευση Αμπελοκήπων έχει ήδη οργανώσει 3 συνελεύσεις, αλλά και αρκετές δράσεις ενημέ-ρωσης του κόσμου της περιοχής για τις κινη-τοποιήσεις στο Σύνταγμα και για τις απεργίες (15/6 και 28-29/6), προσυγκεντρώσεις και τις επισκέψεις σε εργασιακούς χώρους. Μια από τις πιο πετυχημένες κινητοποιήσεις ήταν και η πορεία στη γειτονιά στις 24/6, με κατεύθυνση τον τηλεοπτικό σταθμό MEGA, που βρίσκεται στην περιοχή. Στην πορεία συμμετείχαν 150 άτομα, φωνάζοντας δυναμικά συνθήματα και τραγούδια. Η υποδοχή του κόσμου στη δι-αδρομή ήταν πολύ καλή, χειροκροτούσε και ζητούσε ενημερωτικό υλικό.

Επιπλέον από τα πιο σημαντικά ψηφίσματα της συνέλευσης ήταν η απόφαση για συμ-μετοχή της συνέλευσης στην επιτροπή «Δεν χρωστάμε-Δεν πουλάμε-Δεν πληρώνουμε», καθώς και το κάλεσμα της συνέλευσης στα τοπικά σωματεία για να συμμετέχουν στο μπλόκο του Ευαγγελισμού στις 29 Ιούνη. Ανταποκρίθηκε η Β΄ ΕΛΜΕ, καλώντας τους καθηγητές να συμμετέχουν στην περικύκλω-ση της βουλής.

Της Κατερίνας Γιαννούλια

Ό λο αυτό που σιγο-βράζει εδώ και καιρό και ξέσπασε πριν ένα

μήνα στο Σύνταγμα, το βλέπα-με σε κάθε γειτονιά κι εργατι-κό χώρο.

Η κατανόηση της κατάστα-σής μας, η έκφραση της οργής μας και η συλλογικότητά μας είναι «κόκκινο πανί» για την κυ-βέρνηση και τους τραπεζίτες, βιομήχανους, εφοπλιστές που εκπροσωπεί (επάξια θα προ-σθέταμε). Γι’ αυτό και με τις επι-τροπές αγώνα, τις πρωτοβουλί-ες κατοίκων και το Συντονισμό όλων αυτών, προσπαθούμε, εδώ και πάνω από ένα χρόνο, να ενισχύσουμε οποιαδήποτε δράση και συλλογική έκφραση.

Με βασικό στόχο «κανένας μόνος του στην κρίση», σε κάθε περιοχή, σε κάθε εργα-τικό χώρο οργανώνουμε συλ-λογικά και προετοιμασμένα «ξεσπάσματα», για να φέρου-με κι άλλο κόσμο, νέους αν-

θρώπους προς τη μεριά της συντονισμένης και άρα αποτε-λεσματικής δράσης.

Όπως αναφέρεται και στο κά-λεσμα της επιτροπής της Γλυ-φάδας ενάντια στο Μνημόνιο, «εδώ και περίπου ένα χρόνο η Επιτροπή Κατοίκων Γλυφάδας έχει παρέμβει με πολλές κινη-τοποιήσεις και συνελεύσεις κατοίκων στην περιοχή. Σκοπός μας είναι όλο και περισσότερα άτομα να εκφράσουν την αντί-θεσή τους στα Μνημόνια και τις αντιλαϊκές πολιτικές της κυ-βέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Μέσα από συζητήσεις, εκδη-λώσεις, πορείες και παραστά-σεις διαμαρτυρίας απαιτούμε με τη σειρά μας να “πάρουν το Μνημόνιο και να φύγουν από ’δω”. Η συνάντησή μας με τους “αγανακτισμένους” έρχεται σαν φυσική συνέχεια της δράσης μας. Η ανάγκη τόσο του να πα-λέψουμε σε κάθε μέτωπο της περιοχής, όπως το ξεπούλημα του αεροδρομίου του Ελληνι-κού, όσο και να ενισχύσουμε

από τη μεριά μας με κάθε τρό-πο τις μαζικότατες συγκεντρώ-σεις του Συντάγματος είναι επι-τακτική».

Έτσι, η επιτροπή της Γλυφά-δας, για να προετοιμάσει αγωνι-στικά τη 48ωρη γενική απεργία, κάλεσε σε τοπική πορεία στην Άνω Γλυφάδα, την παραμονή της απεργίας (κάτι που πάει να γίνει συνήθεια πια).

Η νεοσύστατη και εξαιρετι-κά δραστήρια Κίνηση Πολιτών Βούλας-Βάρης-Βουλιαγμένης, με αφετηρία και αφορμή τις κινήσεις «Δεν πληρώνω» που συγκεντρώνουν όλο και περισ-σότερο κόσμο, κάλεσε μαζικές λαϊκές συνελεύσεις και προ-παγανδίζει τη 48ωρη γενική απεργία με μοίρασμα αντίστοι-χου υλικού (τοπικό και από το Σύνταγμα) στα μαγαζιά της πε-ριοχής, τις τράπεζες, διάφορες ιδιωτικές εταιρίες και στο όλο και πιο υποβαθμιζόμενο νοσο-κομείο «Ασκληπιείο Βούλας».

Οι επιτροπές «Δεν πληρώ-νω» Ελληνικού-Αργυρούπο-

λης και Ν. Σμύρνης επίσης συμμετέχουν ενεργά και κα-λούν σε λαϊκές συνελεύσεις των γειτονιών, οργανώνοντας ταυτόχρονα εξωστρεφείς δράσεις, μοιράζοντας προπα-γανδιστικά υλικά της 48ωρης γενικής απεργίας, αλλά και προβάλλοντας και ενισχύο-ντας γενικά τη «διαρκή διαδή-λωση» στο Σύνταγμα.

Αρκετά από τα παραπάνω τα έχουμε συνδιοργανώσει οι διάφορες επιτροπές στα Νότια ή και γενικότερα όλος ο Συντονισμός Επιτροπών-Πρωτοβουλιών Κατοίκων, αποδεικνύοντας τη χρησι-μότητα της συντονισμένης δράσης και της συλλογικής κινητοποίησης.

Όποια εμπειρία, γνώση, άποψη, επεξεργασία υπάρ-χει για την πρόοδο του κι-νήματος, μέσα από τις επι-τροπές και τις πρωτοβουλίες κατοίκων δηλώνουμε απο-φασισμένοι να την αξιοποι-ήσουμε.

Είμαστε αγανακτισμένοι,αποφασισμένοι και συντονισμένοι!

Του Θανάση Κούρκουλα

Μ ετά τις αραβικές εξεγέρσεις στη Βόρεια Αφρική, οι συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αιματοβαμμένα καθεστώτα, για

να φυλακίζουν τους μετανάστες και να δέχονται τις απελάσεις τους από την Ευρώπη, κινδυνεύουν να ανα-τραπούν. Ο άνεμος ελευθερίας, που φύσηξε στην Τυ-νησία, είχε σαν αποτέλεσμα να χαλαρώσουν τα μέτρα φύλαξης των συνόρων και 25.000 μετανάστες από την Αφρική να φθάσουν με πλοιάρια και βάρκες σε ιταλικά εδάφη. Παρά τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας της ιταλικής ακτοφυλακής, τη FRONTEX και το ναυτι-κό αποκλεισμό της Λιβύης από την πολυεθνική δύνα-μη του ΝΑΤΟ. Παρά τις συσκέψεις διπλωματικών και στρατιωτικών επιτελείων και τις εκκλήσεις του Μπερ-λουσκόνι, του Παπανδρέου και του Θαπατέρο για ενί-σχυση της «κοινοτικής αλληλεγγύης» στις χώρες του Νότου, προς αποτροπή της «λαθρομετανάστευσης».

Ρατσιστικά παζάριαΗ συζήτηση «διαχείρισης της μετανάστευσης» άνοιξε για τα καλά στην ΕΕ. Ο Μπερλουσκόνι εξέδωσε προ-σωρινές άδειες παραμονής για χιλιάδες μετανάστες από την Τυνησία. Οι Τυνήσιοι πέρασαν στη Γαλλία. Παρά τη συνθήκη Σέγκεν, που ορίζει την ελεύθερη μετακίνηση εντός των κρατών της ΕΕ, η Γαλλία απα-γόρευσε τη διέλευση στο έδαφός της ενός τρένου, το οποίο μετέφερε Τυνήσιους με χαρτιά από την Ιτα-λία, μαζί με 300 Ιταλούς ακτιβιστές. Το τρένο ονομα-ζόταν «Τρένο της αξιοπρέπειας» και η επίσημη δικαι-

ολογία της απαγόρευσης ήταν η «πιθανή διασάλευση της τάξης» από τους αλληλέγγυους Ιταλούς!

Λίγες μέρες αργότερα ο Σαρκοζί έφτασε στη Ρώμη για να διαπραγματευθεί με τον Μπερλουσκόνι. Πα-ρότι οι υπουργοί τους είχαν ανταλλάξει βαριές κου-βέντες τις προηγούμενες μέρες, οι ίδιοι εμφανίστη-καν να τα βρίσκουν. Αναφερόμενοι στη Συνθήκη Σένγκεν, δήλωσαν ότι «σε εξαιρετικές περιπτώσεις μπορεί να γίνουν τροποποιήσεις», ενώ έστειλαν κοι-νή επιστολή σε Μπαρόζο-Ρομπάι, με την οποία ζη-τούν από τις χώρες-μέλη της Ένωσης «περισσότερη αλληλεγγύη προς τα μεσογειακά κράτη που υποδέ-χονται σημαντικό αριθμό μεταναστών».

Πρότειναν επίσης στην ΕΕ την επαναφορά εσω-τερικών συνόρων μεταξύ των κρατών μελών, τα οποία θα μπορούν να διεξάγουν ελέγχους και να στέλνουν πίσω μετανάστες, πρόσφυγες ή άλλους «ανεπιθύμητους», ακόμα και αν αυτοί διαθέτουν διαβατήρια της ΕΕ ή νόμιμες άδειες παραμονής!

Ο Έλληνας υπουργός Προ.Πο., Χ.Παπουτσής, βρήκε ευκαιρία να δικαιολογηθεί, γιατί δεν αφήνει μετανάστες και πρόσφυγες να ταξιδέψουν από την Πάτρα και την Ηγουμενίτσα προς την Ιταλία: «Την επόμενη ημέρα θα αποβληθεί η χώρα από το Σέν-γκεν», είπε. Ενώ λίγο αργότερα δήλωνε: «Είναι πολύ σημαντικό ότι οι κ.κ. Μπερλουσκόνι και Σαρκοζί επεσήμαναν την ανάγκη ανακατανομής των παρά-νομων μεταναστών σε όλα τα κράτη μέλη, καθώς και την ενίσχυση της αστυνόμευσης των εξωτερι-κών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

ΜετανάστευσηΠρόκειται για παιχνίδι πινγκ-πονγκ στις πλάτες των μεταναστών και των προσφύγων. Οι φωστήρες της ΕΕ ξέρουν πολύ καλά πως, όσο θα βομβαρδίζουν χώρες σαν τη Λιβύη και τα συμφέροντα των εται-ριών τους θα διαιωνίζουν τη φτώχεια σε χώρες της Ασίας και της Αφρικής, η μετανάστευση δεν πρόκει-ται να ανακοπεί. Καμία FRONTEX και καμία αναθεώ-ρηση της συνθήκης Σέγκεν δεν θα φράξει αεροστε-γώς τα εξωτερικά ή τα εσωτερικά σύνορα της ΕΕ. Οι εργάτες μεταναστεύουν όπου υπάρχουν δουλειές, ακολουθώντας το κεφάλαιο, παρά τις αυξημένες τα-ρίφες που πληρώνουν στα κυκλώματα διακίνησης, με τίμημα ακόμα και τη ζωή τους. Όμως αυτοί που τους κυνηγούν τους θέλουν πιο παράνομους και πιο κυνηγημένους, για χάρη των κερδών των αφεντι-κών, τα οποία υποχωρούν σε συνθήκες κρίσης.

Οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, όπου η ανεργία θερίζει, δεν αποτελούν πρώτη προτίμηση των μετανα-

στών, αλλά μεταβατικό σταθμό. Όμως με τους διασυ-νοριακούς περιορισμούς οι μετανάστες είναι αναγκα-σμένοι να παραμένουν στο Νότο για μήνες ή χρόνια.

Η ΕΕ, με το «Δουβλίνο 2», επιβάλλει η «διαχείριση» των μεταναστών και των προσφύγων (η εξέταση των αιτημάτων ασύλου, οι φυλακίσεις των «παράνομων» και οι απελάσεις) να γίνεται στις χώρες πρώτης ει-σόδου. Αντάλλαγμα είναι η διαχείριση αυξημένων κονδυλίων της ΕΕ για μέτρα φύλαξης των εξωτερι-κών συνόρων από τις χώρες του Νότου. Τώρα πα-ζαρεύουν και τη συνθήκη Σέγκεν με ανταλλάγματα, όπως την υποστήριξη του Σαρκοζί στον Ιταλό Μάριο Ντράγκι για τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ώστε ο Μπερλουσκόνι να στα-ματήσει να στέλνει μετανάστες στη Γαλλία.

Ταξική πολιτικήΤα αποτελέσματα των ενδοκοινοτικών παζαριών δεν ωφελούν σε τίποτα τους ντόπιους εργάτες και ανέρ-γους. Οδηγούν σε ακόμα περισσότερα κονδύλια της ΕΕ για σπατάλες σε δολοφονικά τείχη, συνοριακούς ελέγχους και στρατιωτικοποίηση των συνόρων. Την ώρα που η κρίση χρέους ξετινάζει τους μισθούς, τις συντάξεις, τα σχολεία και τα νοσοκομεία στην Ελλά-δα, οι Ευρωπαίοι εταίροι δίνουν στον Χ.Παπουτσή 230 εκατ. ευρώ για την «αποτροπή της λαθρομετα-

Η ρατσιστική πολιτική της Ευρώπης-Φρούριο αναβαπτίζει την ακροδεξιά

8 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ4 Μάη 2011

Η ακροδεξιά στην Ευρώπη

Ο παραγόμενος πλούτος είναι υπεραρκετός για να «χωρέσουν» όλοι οι εργάτες, με αξιοπρεπείς δουλειές και κοινωνικές παροχές, ντόπιοι και μετανάστες

Του Σπύρου Αντωνίου

Η περίπτωση των «Αληθινών Φιλανδών», μιας ακροδεξιάς γκρούπας που έφτασε στο 19% και κατέλαβε την τρίτη θέση στις

βουλευτικές εκλογές στη Φιλανδία, ήρθε να προ-στεθεί σε μια σειρά εκλογικών επιτυχιών ακροδε-ξιών κομμάτων σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η ξενο-φοβία, το ρατσιστικό μίσος, η εχθρότητα προς το Ισλάμ, η δήθεν αντισυστημική φρασεολογία και η καλλιέργεια της «εθνικής υπερηφάνειας» αποτε-λούν κοινά χαρακτηριστικά κάθε λογής φασιστι-κών κόμματων και οργανώσεων, που έχουν βγει από το περιθώριο και διεκδικούν πρωταγωνιστικό ρόλο στο πολιτικό σύστημα, μπολιάζοντας την κοινωνία με τις πιο αντιδραστικές ιδέες.

Απόνερα της κρίσηςΗ εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού από την οικονομική κρίση, η επιβολή μιας ξενοφο-βικής ατζέντας στο δημόσιο πολιτικό λόγο (με κοινό παρανομαστή την ισλαμοφοβία), η εθνική αναδί-πλωση πολλών κρατών μελών της ΕΕ και η υποτίμη-ση από μέρους της Αριστεράς της αντιφασιστικής-αντιρατσιστικής πάλης, αποτελούν τους κύριους παράγοντες για την ενίσχυση τέτοιων κομμάτων.

Από την 8η θέση το 2007, οι «Αληθινοί Φιλαν-δοί» είναι σήμερα το τρίτο κόμμα και ρυθμίζουν το πολιτικό παιχνίδι στη Φιλανδία. Ο έντονος «ευ-

ρωσκεπτικισμός» τους και κυρίως η άρνησή τους να καταβάλει η Φιλανδία το μερίδιό της στο μηχα-νισμό στήριξης των χωρών της ΕΕ με «πρόβλημα» χρέους, τους εκτόξευσε εκλογικά. Οι Φιλανδοί εθνικιστές, πίσω από τη ρητορική τους ότι είναι άδικο να πληρώνουν οι «νοικοκυραίοι» για να σω-θούν οι «τεμπέληδες» της Νότιας Ευρώπης, κατά-φεραν να κρύψουν τις πραγματικές τους θέσεις: ισλαμοφοβικός λόγος, εκδίωξη των μεταναστών και αντισημιτισμός. Σε μια χώρα όπου οι κοινω-νικές ανισότητες ήταν περιορισμένες, η ανεργία βρίσκεται πλέον στο 8,6%. Τα απόνερα της κρίσης έφτασαν και στη Σκανδιναβία, όπως και η στοχο-ποίηση των μεταναστών για την εγκληματικότητα και τη φτώχεια.

Ταυτόχρονα –σχεδόν σε όλα τα ευρωπαϊκά κρά-τη– οι φασίστες διαποτίζουν την πολιτική των ευρωπαϊκών κυβερνητικών κομμάτων (συντηρη-τικών και σοσιαλδημοκρατών). Από τον Σαρκοζί και τον Μπερλουσκόνι μέχρι τον Παπανδρέου, η πάταξη της «λαθρομετανάστευσης», που απαι-τούν οι ακροδεξιές κραυγές, βρίσκει δικαίωση με αλλεπάλληλα πογκρόμ κατά μεταναστών και προ-σφύγων και με χιλιάδες πνιγμένα γυναικόπαιδα στη Μεσόγειο. Στην εποχή της χειρότερης κρίσης του καπιταλισμού από τη δεκαετία του 1930, η υι-οθέτηση πολιτικών που οικοδομούν την Ευρώπη-φρούριο δημιουργεί το πιο πρόσφορο έδαφος για το δυνάμωμα των υμνητών του ναζισμού.

Στην κάποτε ανεκτική Σουηδία, το ρατσιστικό κόμμα των «Σουηδών Δημοκρατών» πήρε τις πρώ-τες του κοινοβουλευτικές έδρες στις εκλογές του 2010, συγκεντρώνοντας 5,7%, χάρη στον αντιμε-ταναστευτικό του λόγο. Στην Ολλανδία, το κόμμα της Ελευθερίας του Γκέερτ Βίλντερς καταγγέλλει τους μουσουλμάνους μετανάστες και τη χρήση της μαντίλας. Πέρσι συγκέντρωσε 15% των ψή-φων και ήρθε τρίτο κόμμα, συμμετέχοντας στην κυβέρνηση. Στην Ουγγαρία το ναζιστικό Γιόμπικ, το οποίο έχει ένστολα τάγματα που παρελαύ-νουν ανοιχτά και επιτίθενται στους Ρομά και τους Εβραίους, μπήκε στη Βουλή για πρώτη φορά στις εκλογές του 2010, συγκεντρώνοντας 12,1%. Ανά-λογη ρητορική εξόντωσης των Ρομά έχει και το Αττάκ στη Βουλγαρία, που στις εκλογές του 2009 έλαβε 9,4% και ήρθε τέταρτο κόμμα. Από την Τσε-χία και την Πολωνία, μέχρι την Αγγλία και το Βέλ-γιο, συναντάμε ανάλογα φαινόμενα αύξησης της εκλογικής επιρροής της ακροδεξιάς.

«Εθνική προτίμηση»Στην Ιταλία και τη Γαλλία (σε μικρότερο βαθμό και στην Ελλάδα), οι «φασίστες με γραβάτα» κυριαρ-χούν στο δημόσιο λόγο, μέσα από τη συστηματική τους προβολή από τα ΜΜΕ. Η «Λέγκα του Βορρά» του Μπόσι και ο νεο-φασίστας Φίνι έχουν επιβάλει στον Μπερλουσκόνι πολιτικές «μηδενικής ανοχής» σε θέματα μετανάστευσης και παραβατικότητας.

Πόλεμος της Ευρώπηςκατά των μεταναστών

στών, αλλά μεταβατικό σταθμό. Όμως με τους διασυ-νοριακούς περιορισμούς οι μετανάστες είναι αναγκα-σμένοι να παραμένουν στο Νότο για μήνες ή χρόνια.

Η ΕΕ, με το «Δουβλίνο 2», επιβάλλει η «διαχείριση» των μεταναστών και των προσφύγων (η εξέταση των αιτημάτων ασύλου, οι φυλακίσεις των «παράνομων» και οι απελάσεις) να γίνεται στις χώρες πρώτης ει-σόδου. Αντάλλαγμα είναι η διαχείριση αυξημένων κονδυλίων της ΕΕ για μέτρα φύλαξης των εξωτερι-κών συνόρων από τις χώρες του Νότου. Τώρα πα-ζαρεύουν και τη συνθήκη Σέγκεν με ανταλλάγματα, όπως την υποστήριξη του Σαρκοζί στον Ιταλό Μάριο Ντράγκι για τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ώστε ο Μπερλουσκόνι να στα-ματήσει να στέλνει μετανάστες στη Γαλλία.

Ταξική πολιτικήΤα αποτελέσματα των ενδοκοινοτικών παζαριών δεν ωφελούν σε τίποτα τους ντόπιους εργάτες και ανέρ-γους. Οδηγούν σε ακόμα περισσότερα κονδύλια της ΕΕ για σπατάλες σε δολοφονικά τείχη, συνοριακούς ελέγχους και στρατιωτικοποίηση των συνόρων. Την ώρα που η κρίση χρέους ξετινάζει τους μισθούς, τις συντάξεις, τα σχολεία και τα νοσοκομεία στην Ελλά-δα, οι Ευρωπαίοι εταίροι δίνουν στον Χ.Παπουτσή 230 εκατ. ευρώ για την «αποτροπή της λαθρομετα-

νάστευσης», αντί για κοινωνικές δαπάνες. Τα μέτρα του ΔΝΤ απειλούν κι άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, όπως η Πορτογαλία, ενώ ακολουθούν η Ισπανία και η Ιταλία. Η συνταγή είναι η ίδια. Οι κυ-βερνήσεις των χωρών αυτών να θυσιάσουν τους εργάτες, ντόπιους και μετανάστες, για να εξασφαλί-σουν τη «βιωσιμότητα» των τραπεζών και την αντα-γωνιστικότητα των επιχειρήσεων, μέσω των ευρω-παϊκών συμφωνιών, εγγυήσεων και δανείων. Και να ξοδεύουν τεράστια ποσά για τους βομβαρδισμούς στη Λιβύη και για μέτρα φύλαξης των συνόρων, για την εξασφάλιση της θέσης και των κερδών των καπι-ταλιστών των χωρών τους στη ζώνη του ευρώ.

Αριστερά Όμως τα κίνητρα για τον πόλεμο της ΕΕ εναντίον των μεταναστών και των προσφύγων δεν είναι μόνο οικο-νομικά. Ο ρατσισμός είναι ένα χαρτί αποπροσανατο-λισμού της οργής των λαϊκών στρωμάτων για να μην ξεσπάσει πάνω στις κυβερνήσεις των περικοπών, των συμφώνων σταθερότητας και των μνημονίων. Για την εργατική τάξη και την Αριστερά, η πάλη ενάντια στο ρατσισμό αποτελεί κεντρική επιλογή. Δεν δίνεται απο-τελεσματικά, όταν αποφεύγεται η καυτή συζήτηση του μεταναστευτικού. Ούτε όταν επικεντρώνεται μόνο σε πτυχές της Ευρώπης-Φρούριο όπως το «Δουβλίνο

2» και υποβαθμίζει την αριστερή κριτική στη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, που συνεπάγεται υπέρογκες δολοφονικές δαπάνες σε βάρος των δα-πανών στέγασης των προσφύγων. Υποκύπτοντας σε επιχειρήματα του τύπου «δεν χωράμε άλλους μετανά-στες», δεν καταφέρνεις να χτυπήσεις τη ρίζα της φτώ-χειας και της ανεργίας ντόπιων και μεταναστών, που είναι η νεοφιλελεύθερη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης. Η απάντηση της Αριστεράς πρέπει να λέει ότι ο παραγόμενος πλούτος στην κοινωνία είναι υπεραρκε-τός για να «χωρέσουν» όλοι οι εργάτες, με αξιοπρεπείς δουλειές, κοινωνικές παροχές και συντάξεις, ντόπιοι και μετανάστες. Ότι λεφτά υπάρχουν και πρέπει να τα πάρουμε από τους εξοπλισμούς, τις επιδοτήσεις στις τράπεζες, τη φορολογία των επιχειρήσεων κι από την άρνηση αποπληρωμής του χρέους στους δανειστές μας. Ότι τις θέσεις των απολυμένων συμβασιούχων των δήμων δεν τις καταλαμβάνουν Πακιστανοί και Άραβες εργάτες, ούτε τις περικοπές στα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων τις τσεπώνουν πρόσφυγες που παλεύουν για πολιτικό άσυλο. Ότι ο ρατσισμός δεν στρέφεται απέναντι σε κάποιους κακούς «ξένους», αλλά πλήττει συναδέλφους μας μετανάστες εργάτες. Και ότι οι ντόπιοι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτα από το ρατσισμό, αλλά αντίθετα χάνουμε σε δικαιώματα, όταν χάνουν κι εκείνοι.

Η ρατσιστική πολιτική της Ευρώπης-Φρούριο αναβαπτίζει την ακροδεξιά

πολιτική • 9ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ4 Μάη 2011

Η ακροδεξιά στην Ευρώπη

Απαγόρευση μπούργκαςστη Γαλλία

Του Κωνσταντίνου Παπανικολάου

Α πό τα μέσα Απρίλη άρχισε στη Γαλλία να εφαρμόζεται ο νόμος που ψηφίστηκε πέρ-σι στο Κοινοβούλιο, με την συμφωνία κυ-

βέρνησης και αντιπολίτευσης, για την απαγόρευση της μπούργκας σε δημόσιους χώρους. Το νομοσχέ-διο Σαρκοζί προβλέπει πρόστιμα για τις γυναίκες, αλλά κυρίως γι’ αυτούς που «τις εξαναγκάζουν» να τις φορούν. Μία εντελώς ρατσιστική πτυχή του νό-μου είναι ότι εκτός του προστίμου επιβάλλεται και υποχρέωση παρακολούθησης μαθημάτων για την έννοια «του πολίτη» από κρατικές επιτροπές. Μά-λιστα την πρώτη μέρα εφαρμογής του μέτρου, οι αστυνομικές δυνάμεις προχώρησαν στη σύλληψη της διαδηλώτριας Κενζά Ντριντέρ. Η Ντριντέρ, με μερικές δεκάδες διαδηλωτές, διαμαρτυρόταν στην πλατεία που χωρίζει την Παναγία των Παρισίων από το αρχηγείο της αστυνομίας.

Το νομοσχέδιο προκάλεσε αντιδράσεις σε μου-σουλμάνους που ζουν στη Γαλλία, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, παρ’ όλα αυτά οι μεγαλύ-τερες επίσημες μουσουλμανικές οργανώσεις, συμ-μετέχοντας στο διάλογο και αποδεχόμενοι το νόμο, εξασφάλισαν μια περίοδο χάριτος 6 μηνών, ώστε να ενημερώσουν τα μέλη τους.

Η στάση της γαλλικής Αριστεράς ήταν επιεικώς απογοητευτική στην προσέγγιση του συγκεκριμέ-νου θέματος. Στελέχη του ΣΚ και του ΚΚΓ συμφώνη-σαν επί της αρχής με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, με τις θέσεις που κατέθεσαν σε κοινοβουλευτική επιτροπή του γαλλικού Κοινοβουλίου. Η γαλλική Αριστερά, στο όνομα της «κοσμικότητας του γαλλι-κού κράτους» και της υπεράσπισης των γυναικείων δικαιωμάτων», συναίνεσε σε ένα νομοσχέδιο ρατσι-στικό, το οποίο έχει ως απώτερο στόχο το στιγματι-σμό των μουσουλμάνων μεταναστών, αλλά και την υιοθέτηση ακόμη μία φορά ακροδεξιάς ατζέντας από τον Ν. Σαρκοζί, έχοντας ως πρόφαση την υπε-ράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών, που πράγ-ματι καταστρατηγούνται. Σαφώς αυτές οι κινήσεις του Γάλλου προέδρου να σκληρύνει την πολιτική του ενόψει και των δημοσκοπήσεων που φέρουν τη Μ. Λεπέν του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου σε τρο-χιά δεύτερου γύρου, με δημοσκοπικά ποσοστά που αγγίζουν ή και ξεπερνούν το 20%.

Στην κάποτε ανεκτική Σουηδία, το ρατσιστικό κόμμα των «Σουηδών Δημοκρατών» πήρε τις πρώ-τες του κοινοβουλευτικές έδρες στις εκλογές του 2010, συγκεντρώνοντας 5,7%, χάρη στον αντιμε-ταναστευτικό του λόγο. Στην Ολλανδία, το κόμμα της Ελευθερίας του Γκέερτ Βίλντερς καταγγέλλει τους μουσουλμάνους μετανάστες και τη χρήση της μαντίλας. Πέρσι συγκέντρωσε 15% των ψή-φων και ήρθε τρίτο κόμμα, συμμετέχοντας στην κυβέρνηση. Στην Ουγγαρία το ναζιστικό Γιόμπικ, το οποίο έχει ένστολα τάγματα που παρελαύ-νουν ανοιχτά και επιτίθενται στους Ρομά και τους Εβραίους, μπήκε στη Βουλή για πρώτη φορά στις εκλογές του 2010, συγκεντρώνοντας 12,1%. Ανά-λογη ρητορική εξόντωσης των Ρομά έχει και το Αττάκ στη Βουλγαρία, που στις εκλογές του 2009 έλαβε 9,4% και ήρθε τέταρτο κόμμα. Από την Τσε-χία και την Πολωνία, μέχρι την Αγγλία και το Βέλ-γιο, συναντάμε ανάλογα φαινόμενα αύξησης της εκλογικής επιρροής της ακροδεξιάς.

«Εθνική προτίμηση»Στην Ιταλία και τη Γαλλία (σε μικρότερο βαθμό και στην Ελλάδα), οι «φασίστες με γραβάτα» κυριαρ-χούν στο δημόσιο λόγο, μέσα από τη συστηματική τους προβολή από τα ΜΜΕ. Η «Λέγκα του Βορρά» του Μπόσι και ο νεο-φασίστας Φίνι έχουν επιβάλει στον Μπερλουσκόνι πολιτικές «μηδενικής ανοχής» σε θέματα μετανάστευσης και παραβατικότητας.

Ο Καρατζαφέρης στην Ελλάδα υπαγορεύει την ατζέντα της αντιμεταναστευτικής του πολιτικής στο ΠΑΣΟΚ, που εξαγγέλλει φράχτες στον Έβρο και αφήνει τη Χρυσή Αυγή να αλωνίζει στο κέντρο της Αθήνας. Από την άλλη, οι διώξεις των Ρομά και ο πόλεμος για τη μαντίλα, που εξαπέλυσε ο Σαρκοζί ώστε να μαζέψει συντηρητικές ψήφους, είχε αντί-θετα αποτελέσματα: Στις πρόσφατες περιφερεια-κές εκλογές, το Εθνικό Κόμμα με τη νέα αρχηγό του Μαρίν Λεπέν έφτασε εκ νέου στο 15,3%. Μάλιστα σε όλες τις δημοσκοπήσεις, η κόρη του Λεπέν φαίνε-ται να περνάει στο δεύτερο γύρο των επερχόμενων προεδρικών εκλογών, ενώ ακόμα χειρότερα το 36% των ψηφοφόρων της είναι εργάτες.

Η απήχηση της Λεπέν δεν είναι τυχαία. Η ρατσι-στική ρητορεία της, προκειμένου να στοχεύσει σε ευρύτερα ακροατήρια, δεν επικεντρώνεται πια σε αντιμουσουλμανικές κραυγές. Σύνθημά της είναι η «εθνική προτίμηση» ως αντίδοτο για τα βάσανα των γαλλικών λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται από την κρίση. Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία των φασιστών με γραβάτα της κόρης Λεπέν, οι Γάλλοι εργαζόμενοι εν μέσω κρίσης δεν έχουν κανένα συμ-φέρον να μοιράζονται τις δουλειές, τις κοινωνικές παροχές, τις δαπάνες για παιδεία και υγεία με τους μετανάστες και να περνούν χειρότερα οι ίδιοι. Χρει-άζεται να απαλλαγούν από το «βάρος» των μετανα-στών, ώστε να περισώσουν για τον εαυτό τους ό,τι μπορούν περισσότερο και να μη δεινοπαθήσουν

χειρότερα στα δύσκολα χρόνια που έρχονται.

ΑπαντήσειςΠρόκειται για μια τακτική που επιχειρεί να συσκο-τίσει το γεγονός πως οι μετανάστες εργάτες πα-ράγουν πλούτο, καταναλώνουν προϊόντα και δη-μιουργούν θέσεις εργασίας, αυξάνουν το ΑΕΠ για όλη την κοινωνία, μεγαλώνουν την πίτα για όλους τους εργάτες. Και να εμφανίσει την εθνική οικο-νομία σαν εθνική υπόθεση των Γάλλων, που τη μοιράζονται με κάποιους που δεν τη δικαιούνται. Η διαχείριση της κρίσης παρουσιάζεται περίπου ως δεδομένο πως συνεπάγεται θυσίες για τους εργάτες, αντίθετα τα αφεντικά βρίσκονται κάπου στο απυρόβλητο ή το πολύ πολύ να είναι κι αυτοί χειμαζόμενοι Γάλλοι λόγω των μεταναστών, που αφαιρούν πόρους από την κοινωνία.

Οι εργαζόμενοι και η νεολαία των ευρωπαϊκών κρατών δεν πρέπει να δείχνουν την παραμικρή ανοχή στη ρατσιστική προπαγάνδα των αρνητών της ελευθερίας. Η Αριστερά χρειάζεται να απαντά από ταξική σκοπιά στα επιχειρήματα της ακροδε-ξιάς. Οι φασίστες εχθρεύονται το ίδιο το εργατικό κίνημα και αποτελούν εφεδρεία για το σύστημα. Η μαζική-ενωτική πάλη εναντίον τους πρέπει να απο-τελεί προτεραιότητα της Αριστεράς και των συνδι-κάτων. Κάθε υποτίμηση αυτού του καθήκοντος τους δίνει ευκαιρίες να κερδίζουν κομμάτια της κοινωνίας στις επικίνδυνες απόψεις τους.

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ30 Ιούνη 2011

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρ-τητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινω-νία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινω-νικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δρά-ση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λει-τουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμόσε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακό-μα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργα-τικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρ-σεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπε-λευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλι-σμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σε-ούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού,

ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπη-λία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υπο-στηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρ-κοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μει-ονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμέ-νους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργα-νωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμή-ματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατι-κή προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μα-ζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει γιαΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία

ΕΚΔΟΤΗΣ: Γιάννης Χαριτόπουλος

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος

ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑEπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ:• Εξάμηνη 25 ευρώ • Ετήσια 50 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ

Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 109/618539-82 της Εθνικής Τράπεζας.

Επικοινωνήστε μαζί μας:

www.

dea.

org.

gr

ΑΘΗΝΑ: Εξάρχεια 6977248750 ● Γκύζη 6957500105 ● Αμπελόκηποι 6973005569 ● Πετράλωνα 6974018716 ● Νέος Κόσμος 6985749304

● Παγκράτι 6974793603 ● Κυψέλλη-Αγ.Παντελεήμονας 6957500101 ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Νέα Ιωνία 6972036692 ● Χαλάνδρι 6974972217

● Μαρούσι 6978641672 ● Ν. Ηράκλειο 6945498732 ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Άλιμος 6945754555 ● Γλυφάδα 6944548787 ● Άγ. Δημήτριος-

Μπραχάμι 6932566460 ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Περιστέρι 6977710683 ● Αγ. Ανάργυροι 6936899442 ● Ίλιον 6957500102

● Χαϊδάρι 6974701829 ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ: Ζωγράφου 6937271330 ● Βύρωνας 6972318747 Λαύριο 6979925065

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6944810156 ● Σαλαμίνα 6973376378

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 ● 5ο Διαμέρισμα 6972814199 ● Τούμπα 6995270465 ● Δυτικές Συνοικίες 6979942083

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: Καλαμάτα 6932422501 ● Πάτρα 6973235894 ● Βόλος 6979459034 ● Ρέθυμνο 6932008743 ● Ηράκλειο 6976332197

● Ιεράπετρα 6976786326 ● Γιάννενα 6945704488 ● Βέροια 6977684341 ● Κοζάνη 6934374825 ● Λιβαδειά 6948364232

● Κομοτηνή 6907843752

Του Σωτήρη Μάρταλη

Τ ο Σάββατο 18 Ιούνη έγινε το Πανελ-λαδικό Συμβούλιο της Διεθνιστικής Εργατικής Αριστεράς. Το ΠΣ έγινε

δύο μέρες μετά την κρίση και ουσιαστικά την κατάρρευση του πολιτικού σκηνικού (παραίτηση και επαναφορά της κυβέρνη-σης, παραίτηση βουλευτών, αναιμικός με-τασχηματισμός), σαν αποτέλεσμα του συν-δυασμού της πολιτικής εξέγερσης με τις μαζικότατες συγκεντρώσεις στις πλατείες και τους αγώνες όλου του τελευταίου δια-στήματος: Πανεργατικοί σκληροί κλαδικοί αγώνες, όπως των Μέσων Μαζικής Μετα-φοράς, του «Δεν πληρώνω», της Κερατέας.

Εκτιμήθηκε ότι στο πλαίσιο της παγκό-σμιας κρίσης του συστήματος, ο ελληνικός καπιταλισμός έχει ουσιαστικά χρεοκοπήσει. Αναβάλουν όμως το πιστωτικό γεγονός της χρεοκοπίας με την επιλογή μιας μακροπρό-θεσμης διαδικασίας, για να πάρουν οι πιστω-τές τα λεφτά τους και να κερδίσουν χρόνο, αποφεύγοντας το «ντόμινο» με κίνδυνο την κατάρρευση του ευρώ και νέα πυροδότηση της κρίσης πέρα από την Ευρώπη.

Αναλύθηκαν τα χαρακτηριστικά του κινήματος των πλατειών και συζητή-θηκε ο ρόλος της Αριστεράς σ’ αυτό. Η Αριστερά οφείλει να ορίζει την πολιτική της με βάση την κίνηση των μαζών, να

ξεκαθαρίσει ότι η μαζικότητα, η διάρκεια και η ανθεκτικότητα των συγκεντρώσεων αποτελεί την εκρηκτική ύλη που μπορεί να ανατρέψει την κυβέρνηση και το μνη-μόνιο.

Η ΔΕΑ, από το πρώτο μνημόνιο, κινήθηκε προς την κατεύθυνση οικοδόμησης επιτρο-πών αγώνα σε χώρους εργασίας και τοπικά, σαν ένα εργαλείο που μπορεί να δώσει τη δυνατότητα συγκέντρωσης δυνάμεων και πλατύτερης παρέμβασης. Με τις επιτροπές αγώνα κινήθηκε στην άρνηση πληρωμής εισιτηρίων και προσπάθησε να συνδέσει αυτές τις δράσεις με τους απεργούς στα ΜΜΜ, καθώς και στα εισιτήρια για τα εξω-τερικά ιατρεία. Σήμερα με αυτές τις επιτρο-πές παρεμβαίνει στο Σύνταγμα. Από το ξε-κίνημα των συγκεντρώσεων στις πλατείες συνέβαλε στη μάχη για τον πολιτικό χαρα-κτήρα των συνθημάτων, σε αντικυβερνητι-κή, αντιμνημονιακή κατεύθυνση.

Διαπιστώθηκε ότι είναι λάθος η διάχυ-ση όπως και ο σεχταρισμός απέναντι στον κόσμο των πλατειών, υπογραμμίστηκε η αναγκαιότητα πολιτικής παρέμβασης με κέντρο το πώς η κοινωνική διαμαρτυρία θα γίνει κοινωνική δύναμη ανατροπής, πώς δηλαδή θα ενωθούν οι πλατείες με τους εργατικούς αγώνες.

Σημαντική ήταν η επισήμανση ότι υπάρχει κενό ανάμεσα στην κοινωνική μαχητικότητα και στην πολιτική έκφρασή της. Επιβεβαι-ώθηκε ότι αυτή την περίοδο συνυπάρχουν δύο αναγκαιότητες, η ενιαιομετωπική πο-λιτική στην πιο πλατιά της έννοια και η έμ-φαση στις καθαρές πολιτικές απόψεις. Οι πολιτικές μας προτάσεις και πρωτοβουλίες οφείλουν να συνδυάζουν τα άμεσα αιτήμα-τα με τα αντικαπιταλιστικά αιτήματα ενάντια στην κρίση. Θα πρέπει να κάνουν φανερή τη θέση μας ότι δεν είναι οι εργάτες που θα πρέ-πει να πληρώσουν για την κρίση, αλλά οι κα-πιταλιστές. Υπεράσπιση μισθών και συντά-ξεων, κοινωνικών κατακτήσεων, δημόσιου χαρακτήρα επιχειρήσεων, απαγόρευση απο-λύσεων κερδοφόρων επιχειρήσεων, εθνικο-ποίηση τραπεζών με κοινωνικό και εργατικό έλεγχο, βαριά φορολογία στο μεγάλο κεφά-λαιο, ακύρωση του δημόσιου χρέους κ.λπ.

Το Πανελλαδικό Συμβούλιο ασχολήθηκε ακόμη με τη δουλειά της ΔΕΑ στο αντιρατσι-στικό και στο εργατικό κίνημα. Αναπτύχθηκαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην προσπάθεια «τοπικοποίησης» της αντιρατσι-στικής και αντιφασιστικής δουλειάς, καθώς και στην προσπάθεια σύνδεσης των επιτρο-πών αγώνα με τους χώρους δουλειάς. Συνο-λικά έγιναν 38 παρεμβάσεις συντρόφων και συντροφισσών στη συζήτηση, με πλούσιο προβληματισμό.

Πανελλαδικό Συμβούλιο της ΔΕΑΗ κρίση, οι αντιστάσεις και τα καθήκοντά μας

Για το συνολικό πακέτο 23-31 Ιούλη, το κόστος ανά άτομο (που συμπεριλαμβάνει ακτοπλοϊκά εισιτήρια, διαμονή και εκπτωτι-κή κάρτα για τα πολύ καλής ποιότητας καφέ-μπαρ-εστιατόρια του κάμπινγκ) είναι 125 ευρώ. Ειδικά για μαθητές-φοιτητές και ανέργους η τιμή είναι 100 ευρώ. Για τους... Κρητικούς, 65 και 55 ευρώ αντίστοιχα. Για 3μερο (Παρα-σκευή-Σάββατο-Κυριακή), οι τιμές είναι 65 και 50 ευρώ αντίστοιχα.

Για πληροφορίες: 210-3306286

οικονομία • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ30 Ιούνη 2011

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Η πρόσφατη σύνοδος κο-ρυφής των Ευρωπαίων ηγετών στις Βρυξέλλες

κατέδειξε για μία ακόμη φορά ότι οι εκπρόσωποι των καπιτα-λιστών της «Γηραιάς Ηπείρου» δεν έχουν καταλήξει σε ένα συ-γκροτημένο σχέδιο ανάσχεσης της κρίσης χρέους. Ωστόσο, με-ταξύ τους συμφωνούν απόλυτα σε δύο τουλάχιστον πράγματα: Πρώτον, ότι πρέπει με κάθε θυ-σία να σωθεί το ευρώ. Δεύτερον, και σε συνάρτηση με τη διάσω-ση του ευρώ, ότι πρέπει να σω-θεί το ιδιωτικό τραπεζικό σύ-στημα. Απέναντι σε αυτούς τους στόχους είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν μισθούς, συντάξεις, θέσεις εργασίας, δημόσιο πλού-το, συνταγματικές επιταγές και δημοκρατικά δικαιώματα.

Στη σύνοδο κορυφής, έπει-τα από συμφωνία Γερμανίας και Γαλλίας, οι τράπεζες και άλλοι ιδιώτες κλήθηκαν να συμμετά-σχουν στη «διάσωση» της Ελ-λάδας μέσω διακράτησης των ελληνικών ομολόγων και αντι-κατάστασής τους με νέα ομό-λογα, όταν αυτά λήγουν, προ-κειμένου να αποτραπεί η άμεση χρεοκοπία. Φυσικά οι τράπεζες δεν πρόκειται να χάσουν, αφού έτσι εξασφαλίζουν ότι θα πλη-ρωθούν, έστω και αργότερα, με ένα όχι ευκαταφρόνητο επιτό-κιο. Έτσι κι αλλιώς η συμμετοχή των ιδιωτικών τραπεζών και των ασφαλιστικών εταιρειών θα είναι εθελοντική, όμως οι τελικές απο-φάσεις θα ληφθούν στη σύνοδο του Eurogroup στις 3 Ιουλίου.

Ευρωπαϊκή κρίσηΣε αντίθεση με την προπαγάνδα με την οποία συνεχίζουν να μας βομβαρδίζουν στην Ελλάδα και η οποία καταλογίζει ευθύνες στους Έλληνες εργαζόμενους («τεμπέ-ληδες», «μη ανταγωνιστικοί», «υψηλόμισθοι»), η κρίση χρέους έχει εδώ και καιρό αγκαλιάσει μια σειρά χώρες της ευρωζώνης. Ενώ το «επιτρεπτό» όριο δημό-σιου χρέους επί του ΑΕΠ είναι 60%, η Ιταλία έχει ήδη 120%, το Βέλγιο 99%, η Ιρλανδία 96,2%, η Πορτογαλία 93%, η ίδια η Γερμα-νία 83%, ενώ άλλες οκτώ χώρες έχουν επίσης πάνω από 60% (η Ελλάδα έχει 143%). Συνολικά το δημόσιο χρέος στην ευρωζώνη έφτανε τα 7,8 τρισ. το 2010. Και δεν είναι μόνον η ευρωζώνη: στις ΗΠΑ το χρέος έφτασε το Μάιο το 100% του ΑΕΠ, ενώ στην Ιαπωνία ξεπερνά το 200%.

Το έλλειμμα επίσης δεν εί-ναι ελληνική ιδιαιτερότητα. Ενώ το όριο είναι 3%, η Ελλάδα έχει 10,5%, αλλά η Ιρλανδία έχει 32,5%, η Ισπανία 9,2%, η Πορτογαλία 9,1% και ακολουθούν κι άλλες χώρες με αντίστοιχα νούμερα. Η Βρετα-νία, που δεν είναι στο ευρώ, έχει έλλειμμα 10,4%.

Το ευρώΟ κίνδυνος να υποτιμηθεί το ευρώ, να χάσει την αξιοπιστία του ή ακόμη και να πάψει να υπάρχει, φαίνεται ότι είναι πολύ ορατός για μεγάλο τμήμα της ευρωπαϊκής άρ-χουσας τάξης. Είναι πια πολύ γνω-στό το εξώφυλλο του γερμανικού «Σπίγκελ» της 20/6 όπου απεικο-νιζόταν η κηδεία του ευρώ, με φό-ντο την ελληνική σημαία. Το σχετι-κό άρθρο του περιοδικού έγραφε: «Μόνο λόγω του ευρώ το ελληνι-κό χρέος αποτελεί πρόβλημα για όλους τους Ευρωπαίους εταίρους και συνάμα κίνδυνο για το κοινό τους νόμισμα. Γιατί, αν αφήσουν την Ελλάδα να καταρρεύσει, η κρίση θα επεκταθεί ανεξέλεγκτα και σε άλλες αδύναμες οικονομι-κά χώρες». Όχι μόνον αδύναμες και όχι μόνον εντός του ευρώ, θα προσθέταμε εμείς: Η Βρετανία έχει έμμεσο πρόβλημα σε περίπτωση «χρεοκοπίας» της Ελλάδας, καθώς τότε πολύ πιθανά θα «βαρέσει κα-νόνι» και η Ιρλανδία στης οποίας το χρέος είναι εκτεθειμένες οι αγγλι-κές τράπεζες.

Δεν είναι όμως μόνον το «Σπί-γκελ». Εβδομήντα γενικοί δι-ευθυντές των 50 μεγαλύτερων επιχειρήσεων της Γαλλίας και της Γερμανίας, στις οποίες ερ-γάζονται πέντε εκατομμύρια άνθρωποι και οι οποίες κάνουν τζίρο 1,5 τρισ. ευρώ, εξέδωσαν ανοικτή επιστολή-έκκληση προς

τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί, υπό τον εύγλωττο τίτλο: «Το ευρώ είναι αναγκαίο». Συνυπέγραφαν οι επικεφαλής των Siemens, Mercedes, Deutsche Telekom, BMW, Allianz, Total, Renault κ.ά.

Η έκκληση κατέληγε ως εξής: «Η επιστροφή σε σταθερές δη-μοσιονομικές καταστάσεις θα κοστίσει μεν πολλά δισεκατομ-μύρια, όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση και το κοινό μας νόμισμα αξίζουν πλήρως τέτοιες δαπάνες. Το ευρώ συμβολίζει τη σημερινή Ευρώπη. Ένα ναυάγιο του κοινού νομίσμα-τος θα αποτελούσε μοιραία οπι-σθοδρόμηση για την ήπειρό μας».

Δεν κινδυνεύει όμως μόνον η Ευρώπη από «χρεοκοπίες». Και αυτό γιατί τα CDS, τα ασφάλιστρα κινδύνου έναντι χρεοκοπίας μίας χώρας, έχουν εξαπλωθεί πια πα-ντού. Ο Ομπάμα ξέρει πολύ καλά ότι πιθανόν να είναι αμερικανικές οι ασφαλιστικές εταιρείες που θα κληθούν να πληρώσουν μια στά-ση πληρωμών της Ελλάδας, του Βελγίου, ή της Ιταλίας. Γι’ αυτό τόσο η αμερικανική όσο και η κι-νεζική πολιτική ηγεσία σπεύδουν να δηλώσουν την ανάγκη «διάσω-σης» της Ελλάδας και του ευρώ, ώστε να μην αρχίσει να ξηλώνεται το πουλόβερ του παγκόσμιου συ-στήματος που φτάνει ως τη Νέα

Υόρκη, το Πεκίνο, αλλά και το Τόκιο. Ο Ομπάμα ήταν απόλυτα σαφής, λέγοντας πως μια χρεοκο-πία στην ευρωζώνη θα βλάψει την παγκόσμια οικονομία.

ΧρόνοςΗ Μέρκελ και ο Σαρκοζί φοβού-νται μια ελληνική στάση πληρω-μών, καθώς οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες και άλλοι ιδιώ-τες στις δύο χώρες έχουν ακόμη σημαντικό μέρος του ελληνικού χρέους. Η Μέρκελ λέει με ειλικρί-νεια ότι η προσπάθεια είναι «να κερδίσουμε χρόνο». Εννοεί ότι πρέπει να προλάβουν να ξεφορ-τωθούν οι τράπεζες τα ελληνικά χρέη και να τα φορτώσουν στο δημόσιο και στην ΕΚΤ. Οι Ευρω-παίοι ηγέτες πιστεύουν ότι αυτή η παράταση θα φτάσει μέχρι το 2013, όταν θα λειτουργήσει ο νέος ευρωπαϊκός μηχανισμός χρηματοπιστωτικής σταθερότη-τας, όταν δηλ. θα μπορέσει να γί-νει η «χρεοκοπία» ελεγχόμενη και θα περιοριστούν οι αλυσιδωτές αντιδράσεις.

Από την άλλη ο Ομπάμα δεν θέλει να δηλωθεί ο «θάνατος» του «ασθενή», διότι τότε –αν κηρυχθεί δηλ. επισήμως η χρε-οκοπία ή η αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας– θα πρέπει να πληρωθούν τα CDS στους ιδι-οκτήτες τους.

Βέβαια υπάρχουν ήδη πολιτικοί στη Γερμανία που υποστηρίζουν ότι το σχέδιο αυτό δεν βγαίνει και ότι θα χρειαστεί «συντεταγμένη διαγραφή» του ελληνικού χρέους σήμερα. Χαρακτηριστικές είναι οι προτάσεις του σοσιαλδημο-κράτη πρώην υπουργού Οικο-νομικών Πέερ Στάινμπρικ, αλλά και του πρώην προέδρου του Die Linke, Όσκαρ Λαφοντέν.

Ποια λύσηΤο Die Linke προτείνει, μέσω του κορυφαίου στελέχους της, Μίκαελ Σλεχτ, συντεταγμένη αναδιάρθρω-ση, δηλ. «κούρεμα» όχι μόνο του ελληνικού, αλλά ακόμη και του ίδιου του γερμανικού δημόσιου χρέους. Η πρόταση αυτή συνο-δεύεται με την πρόταση για ίδρυση μιας Τράπεζας Δημόσιου Δανει-σμού, που θα χρηματοδοτείται από την ΕΚΤ και που θα μπορεί να δανεί-ζει τα κράτη με επιτόκιο γύρω στο 1,5%, προστατεύοντάς τα έτσι από τις χρηματαγορές και τα εξωφρε-νικά επιτόκια που αυτές ζητούν. Η πρόταση περιλαμβάνει επίσης τη θέσπιση ενός «ενωσιακού φόρου περιουσίας προκειμένου να χρη-ματοδοτηθεί ένα σχέδιο βοήθειας των χωρών που βρίσκονται σε κρί-ση, καθώς και τη μεταφορά των τραπεζών υπό δημόσια ιδιοκτη-σία», όπως λέει ο Σλεχτ.

Ακόμη κι αν δεχθούν τέτοια μέτρα οι Ευρωπαίοι καπιταλι-στές και οι κυβερνήσεις τους, τότε αυτά θα συνοδεύονται με επιβολή νέων θυσιών στους εργαζομένους και με νέα αρπα-γή δημόσιου πλούτου. Σε όλα αυτά τα σχέδια εξάλλου λείπει παντελώς η δημοκρατία: ποιος αποφασίζει τη δημιουργία τέ-τοιων θεσμών, ποιος τους διοι-κεί, σε ποιον λογοδοτούν. Έχει πλέον αποδειχθεί περίτρανα πως χωρίς άμεσο λαϊκό έλεγχο, οι ευρωπαϊκές γραφειοκρατίες εξελίσσονται ταχύτατα σε ενερ-γούμενα των «αγορών» και όχι σε θηριοδαμαστές τους.

Η δική μας πλευρά, η πλευρά των εργαζομένων και της συντρι-πτικής πλειονότητας του λαού, δεν έχει κανένα συμφέρον από τη «διάσωση» του ευρώ. Οι εργαζό-μενοι δεν ρωτήθηκαν ποτέ για τη στρατηγική επιλογή του ευρωπα-ϊκού, αλλά και του ελληνικού κε-φαλαίου. Την ΟΝΕ δεν την έστη-σαν οι εργαζόμενοι, ούτε τους ρώτησε κανείς για τον τρόπο που ενέταξαν την Ελλάδα σε αυτή οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Συνεπώς, οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να υπο-στούν θυσίες για το ευρώ. Όπως δεν έχουν κανένα λόγο να υπο-στούν θυσίες για μια νέα δραχμή, εσκούδο, λιρέτα κ.λπ. Αυτό που είναι σε κρίση παγκόσμια είναι ο καπιταλισμός, και, αν δεν ανατρέ-ψουμε το σύστημα παραγωγής, δεν μπορούμε να προσδοκούμε σωτηρία ούτε από νέους ευρω-παϊκούς θεσμούς που δήθεν θα τιθασεύουν τους κερδοσκόπους, ούτε από ένα «άλλο» νόμισμα που θα λειτουργεί εντός του συ-στήματος του κέρδους.

Η ευρωπαϊκή άρχουσα τάξη θέλει να διασώσει το κοινό νόμισμα

Ποιος κερδίζει από τις θυσίες για το ευρώ;

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανέ-να λόγο να υπο-στούν θυσίες για το ευρώ. Όπως δεν έχουν κανέ-να λόγο να υπο-στούν θυσίες για μια νέα δραχμή

«Όχι στο Σύμφωνο για το Εύρώ». Από τη διαδήλωση των Indignados στις 19 Ιούνη.

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ30 Ιούνη 2011

Του Πάνου Πέτρου

Τ ο κίνημα στην Ισπανία βρο-ντοφώναξε πως είναι ακόμα εδώ στις 19 Ιούνη. Το «15Μ»

οργάνωσε διαδηλώσεις σε 98 μι-κρές και μεγάλες πόλεις σε όλη την Ισπανία, ακόμα και στις Κανάριες Νήσους, στις οποίες συμμετείχαν 1 εκατομμύριο άνθρωποι. Ήταν η με-γαλύτερη κινητοποίηση από τις 15 Μάη, που απέδειξε πως και μετά το «λύσιμο» των κατασκηνώσεων, οι Indignados παραμένουν στο δρό-μο του αγώνα.

Στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη φάνηκε ξεκάθαρα πως η στροφή στις γειτονιές έχει αρχίσει να ρι-ζώνει και άρα να κινητοποιεί τον κόσμο σε δράσεις.

Στη Μαδρίτη, 6 διαδηλώσεις ξεκίνησαν από τις γειτονιές της πρωτεύουσας και ενώθηκαν σε ένα μεγάλο ποτάμι που κατέληξε στην Πουέρτα Ντελ Σολ. Δεκάδες χιλιάδες κατέβηκαν κατευθείαν στην κεντρική συγκέντρωση, ενώ διαδηλώσεις μερικών χιλιάδων ξε-κίνησαν από τις μικρές «εργατου-πόλεις» έξω από την Μαδρίτη και έφτασαν με πορεία στο κέντρο.

Εργατική συμμετοχήΗ διαδήλωση, στην οποία συμ-μετείχαν συνολικά 160.000 Μα-δριλένοι, έληξε με την ανάγνωση ενός καλέσματος για γενική απερ-γία. Ο σεισμός παραδοσιακών «εργατικών» συνθημάτων, που ακολούθησε («Ζήτω ο αγώνας της εργατικής τάξης» κ.λπ.), έδειξε με ζωντανά χρώματα αυτό που ση-μειώνουν όσοι παρακολουθούν το κίνημα: Ότι πολιτικοποιείται, ότι η σύνθεσή του διευρύνεται ηλικιακά και ότι αποκτά έναν όλο και πιο ταξικό χαρακτήρα.

Η μεγαλύτερη διαδήλωση έγινε στη Βαρκελώνη, όπου δι-αδήλωσαν 250.000 άνθρωποι. Το κεντρικό πανό έφερε και στην

Ισπανία το ιταλικό σύνθημα που αγκάλιασε όλη η Ευρώπη και το «πάντρεψε» με την εμπειρία του νέου κινήματος των πλατειών: «Οι δρόμοι είναι δικοί μας – Δεν θα πληρώσουμε την κρίση τους».

Στη Βαρκελώνη το στοίχημα ήταν μεγάλο. Στις 15 Ιούνη το κίνη-μα είχε επιχειρήσει να αποκλείσει το καταλανικό κοινοβούλιο, για να μην ψηφιστεί ο νόμος που έδινε το πράσινο φως στη δεξιά εθνικιστι-κή κυβέρνηση να εφαρμόσει δρα-κόντειες περικοπές. Ο πρόεδρος της τοπικής κυβέρνησης υποχρε-ώθηκε να πάει στο κοινοβούλιο με ελικόπτερο. Από εκείνη τη μέρα το σύστημα πέρασε στην αντεπί-θεση. Το «φιλικό περιβάλλον» στο οποίο αναπτυσσόταν το κίνημα επί βδομάδες έληξε απότομα.

Η καταλανική κυβέρνηση επι-τέθηκε στους Indignados, χαρα-κτηρίζοντάς τους «εχθρούς της δημοκρατίας» και τα ΜΜΕ έχουν ξεκινήσει μια προπαγανδιστική εκστρατεία υπέρ της «νομιμό-

τητας» και της «αποκατάστασης της δημοκρατικής ομαλότητας» (το βίντεο που κυκλοφόρησε στο youtube, με τους ασφαλίτες που γίνονται αντιληπτοί από το πλή-θος και υποχρεώνονται να απο-μακρυνθούν με τη συνοδεία των ΜΑΤ, δεν τους βοήθησε πολύ...).

ΑπάντησηΣε αυτό το κλίμα, η 19η Ιούνη ήταν ένα μεγάλο τεστ για το «15Μ» και το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδο-κίες των διοργανωτών. Η λαϊκή συ-μπάθεια όχι μόνο δεν κάμφθηκε, αλλά εκφράστηκε ενεργά με την τεράστια διαδήλωση στη Βαρκε-λώνη. Σε μεγάλο βαθμό αυτή η επί-θεση κατέληξε να τροφοδοτήσει τη μαχητικότητα της κινητοποίη-σης, με συνθήματα ενάντια στην αστυνομία και τα μεγάλα ΜΜΕ, αλλά και το αίτημα να παραιτηθεί ο Καταλανός υπουργός Εσωτερικών της Καταλωνίας.

Σε κάποιες πόλεις, όπως η Σεβίλ-λη και η Βαλένθια, οι Indignados,

μετά τη διαδήλωση, ξεκίνησαν την «πορεία προς τη Μαδρίτη», που θα διαρκέσει ένα μήνα.

Μαζί με τις επιθέσεις στα «ακραία» χαρακτηριστικά του κινήματος, η κυβέρνηση πριμο-δοτεί ανοιχτά τα πιο ακίνδυνα στοιχεία του. Μια μικρή πτέρυγα σκληροπυρηνικών «αντι-πολιτι-κών» ή και δεξιών μεταμφιεσμέ-νων σε «απολίτικους» προσπα-θούν να περιορίσουν το κίνημα σε στόχους όπως η εκλογική μεταρ-ρύθμιση και τα μέτρα ενάντια στη διαφθορά. Το ισπανικό κοινοβού-λιο πρόσφατα ανακοίνωσε πως θα συζητήσει αυτά τα ζητήματα, για-τί τάχα «ακούει τους indignados». Όμως στις μαζικές κινητοποιή-σεις, αυτή η «πτέρυγα» του κινή-ματος απομονώνεται.

Στη Βαρκελώνη και τη Μαδρί-τη τοπικές οργανώσεις της συνο-μοσπονδίας CCOO στηρίζουν τις διαδηλώσεις των Indignados. Μα-χητικά σωματεία, όπως των οδη-γών λεωφορείων, συμμετέχουν

ενεργά στο κίνημα. Οι εξορμήσεις των Indignados στα μεγάλα ερ-γοστάσια της Βαρκελώνης, που απειλούνται με λουκέτο, έφεραν αποτέλεσμα, με τους εργάτες αυ-τών των μονάδων να συμμετέχουν στη μεγάλη πορεία της 19ης Ιούνη.

Τοπικές δράσειςΟι δράσεις των συνελεύσεων στις γειτονιές γύρω από τοπικά ζητήματα έχουν επίσης ιδιαίτε-ρη σημασία. Στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη, οι συνελεύσεις έχουν καταφέρει να αποτρέψουν αρκετές εξώσεις, κινητοποιώντας τους κατοίκους που υπερασπίζο-νται τα σπίτια των γειτόνων τους, όταν εμφανίζεται ο κλητήρας με την αστυνομία.

Το αυξανόμενο «βάρος» της ερ-γατικής τάξης μέσα στο κίνημα και ο χαρακτήρας των δράσεων των συνελεύσεων στις γειτονιές είναι οι καλύτερες εγγυήσεις για να κινηθεί το κίνημα σε ριζοσπα-στική κατεύθυνση.

Οι διεκδικήσεις, που εργαζό-μενοι και νέοι προβάλλουν ως «αυτονόητα δικαιώματα», απο-δεικνύονται διαρκώς ασύμβατες με τις προτεραιότητες των καπι-ταλιστών. Το δημοφιλές σύνθημα «Δεν είμαστε ενάντια στο σύστη-μα – Το σύστημα είναι ενάντια σ’ εμάς» εκφράζει αυτή την πραγ-ματικότητα και τον «αυθόρμητο» αντισυστημισμό που προκαλεί. Το ρίζωμα του κινήματος, με την ενίσχυση και μαζικοποίηση της βάσης των συνελεύσεων που θα γεννήσουν μια πιο «στέρεα» δομή και η επιμονή στις προσπάθειες να «δοθεί η σημαία στην εργατική τάξη» μπορεί να κάνει το κίνημα επικίνδυνη κοινωνική δύναμη. Αλλά το να μπορέσει η δυναμι-κή, που αναπτύσσεται αυθόρμη-τα ενάντια στο σύστημα, να γίνει «συνειδητή», είναι δουλειά της Αριστεράς.

Το ισπανικό κίνημα συνεχίζειΈνα εκατομμύριο διαδηλωτές στους δρόμους

Του Κώστα Παπανικολάου

Το Μέτωπο της Αριστεράς, η κοινή «πλατφόρμα» του ΚΚ Γαλ-λίας με το Αριστερό Κόμμα (δι-άσπαση των Σοσιαλιστών), θα κατέβει στις προεδρικές εκλογές του 2012 με υποψήφιο τον Ζαν Λικ Μελανσόν.

Μετά από «δημοψήφισμα» των 50.000 μελών του ΚΚ, ο επικε-φαλής του Αριστερού Κόμματος Μελανσόν, πρώην σοσιαλιστής γερουσιαστής και παλιός υπουρ-γός, συγκέντρωσε πλειοψηφία 59,1%.

Ο Αντρέ Σασέν, στέλεχος του ΚΚΓ που υποστηρίχθηκε από όσους κατήγγειλαν την επιλογή μη-κομουνιστή υποψήφιου για πρώ-τη φορά από το 1974, συγκέντρω-σε 37%, ενώ ο Εμμανουέλ Ντανγκ Τραν, πολέμιος του Αριστερού Μετώπου, συγκέντρωσε 4%.

Ο γενικός γραμματέας του ΚΚΓ χαιρέτισε «την ξεκάθαρη και μαζι-κή επιλογή από τα μέλη του κόμ-ματος» που επιβεβαιώνει, κατά την ηγεσία του ΚΚ, τις συμμαχίες που έχει επιλέξει. Ο Αντρέ Γκερίν, στέλεχος του ΚΚΓ, που καταγγέλ-λει πως η επιλογή Μελανσόν θυ-μίζει τη στήριξη του υποψήφιου των Σοσιαλιστών από τον πρώτο γύρο το 1974, δήλωσε πως το πο-σοστό κάτω από το 60%, όσων πήγαν να ψηφίσουν, είναι ένα φτωχό αποτέλεσμα.

Αν και το ΚΚΓ αποτελεί τον οργα-νωτικό και πολιτικό κορμό του Μετώπου, η ηγεσία του υπολο-γίζει στη δημοσκοπική δυναμική του Μελανσόν, για να αυξήσει την εκλογική απήχηση του ΚΚ μετά από χρόνια ελεύθερης πτώ-σης.

Πάντως μένει να διευκρινιστεί η στάση του Μετώπου στο δεύτε-

ρο γύρο των προεδρικών εκλο-γών και ειδικότερα απέναντι στα σενάρια κεντροαριστερής συνερ-γασίας. Η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΓ με το Σ.Κ. στις δημοτικές εκλογές, για να εξασφαλίσει πα-ρουσία στα δημοτικά συμβού-λια, είναι ενδεικτική. Σήμερα το ΚΚΓ έχει συμφωνήσει με τους υπόλοιπους συμμάχους του Με-τώπου ότι στις βουλευτικές, που θα ακολουθήσουν, το 80% των υποψηφιοτήτων στις περιφέρει-ες θα πάει σε κομουνιστές υπο-ψήφιους. Είναι κρίσιμη η υπεν-θύμιση πως η εκλογή αυτών των υποψηφίων στη Βουλή συνήθως προϋποθέτει μια συμφωνία με το Σοσιαλιστικό Κόμμα…

Όσον αφορά το Νέο Αντικαπιτα-λιστικό Κόμμα (NPA), προεδρικός υποψήφιος αναδείχθηκε o Φιλίπ Πουτού, εργάτης σε αυτοκινητο-βιομηχανία, συνδικαλιστής της

CGΤ και πρώην μέλος της Lutte Ouvriere. Στην ανακοίνωση της υποψηφιότητας, το NPA καλεί σε αριστερή ψήφο ενάντια στα μέτρα λιτότητας, αλλά και ανε-ξάρτητη στάση απέναντι στο Σο-σιαλιστικό Κόμμα. Το NPA θέτει ως κεντρικά πολιτικά συνθήματα της προεκλογικής καμπάνιας τη διαγραφή του χρέους, την κοι-νωνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων δημόσιων επιχειρή-σεων, την αύξηση μισθών και συ-ντάξεων και την υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους.

Πάντως και στο Εθνικό Συμβού-λιο του NPA η πολιτική σύγκρου-ση ήταν έντονη. Η πλειοψηφική τάση υπερασπίστηκε μια ανε-ξάρτητη πορεία, θεωρώντας τον Μελανσόν, αλλά και το Μέτωπο, με την τακτική που ακολουθεί, ως εν δυνάμει συνομιλητή των Σοσιαλιστών. Μετά και την απο-

τυχία προσέγγισης με την Lutte Ouvriere, υποστήριξε μια ανεξάρ-τητη υποψηφιότητα. Μια μειο-ψηφική πτέρυγα (με τη στήριξη και παλιών στελεχών της ηγεσίας όπως η Μιριάμ Μαρτίν, ο Πιερ Γκροντ και ο Φρεντερίκ Μποράς) υποστήριξε το άνοιγμα της πολι-τικής του NPA προς το Μέτωπο της Αριστεράς.

Επιπλέον, ο άγνωστος στο ευρύ κοινό Φιλίπ Πουτού εκτιμάται πως θα έχει δύσκολο έργο να συ-νεχίσει τα εντυπωσιακά αποτελέ-σματα του προκατόχου του, Ολι-βιέ Μπεζανσενό. Ο Αλέν Κριβίν παραδέχτηκε πως «θα ήταν πιο εύκολο» με τον Μπεζανσενό υπο-ψήφιο, αλλά χαρακτηρίζει σωστό πολιτικό στίγμα την επιλογή ενός εργάτη από τις αυτοκινητοβιο-μηχανίες και μάλιστα από εργο-στάσιο όπου έχουν καταφέρει να αποτρέψουν απολύσεις.

Γαλλία: Η Αριστερά μπροστά στις προεδρικές εκλογές

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ30 Ιούνη 2011

Παιχνίδια στις πλάτες των ΛίβυωνΤο δράμα στη Λιβύη συνεχίζεται. Ενώ ο Καντάφι τρομοκρατεί τη δυτική Λιβύη, η κλιμάκωση των νατοϊκών βομβαρδισμών στην Τρίπολη οδήγησε σε σκοτωμούς αμάχων που το ΝΑΤΟ υποχρεώθηκε να παραδεχτεί, ενώ δυτικές βόμβες σκότωσαν για πολλοστή φορά ομάδα ανταρτών (τους οποίους υποτίθεται συνδράμουν). Στο μεταξύ το Μεταβατικό Συμβούλιο απέδειξε για άλλη μια φορά ότι φιλοδοξεί να γίνει Καντάφι στη θέση του Καντάφι. Μετά την υπόσχεση ότι θα σεβαστεί τις πετρελαϊ-κές συμφωνίες του δικτάτορα με τις δυτικές δυνάμεις, εξασφάλισε και το δεύτερο ζήτημα που έκαιγε τους δυτικούς, όταν το κανταφικό καθεστώς άρχισε να τρίζει. Υπέγραψε με την Ιταλία συμφωνία επαναπατρισμού των Λίβυ-ων προσφύγων. Για την υποκρισία της Δύσης μίλησαν ακόμα και οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα: «Είναι απαράδεκτο μια χώρα, που παίρνει μέρος στους βομβαρδισμούς στο όνομα της προστασίας των αμάχων, την ίδια ώρα να οργανώνει την απέλαση των θυμάτων αυτού του πολέμου».

Ποιος ελέγχει τη Βεγγάζη;Ένα ρεπορτάζ του BBC, για το «ποιος ελέγχει τη Βεγγάζη», περιέγραψε τη φύση του κινήματος στη Λιβύη μέσα σε δυο δηλώ-σεις. «Όλοι λειτουργούν υπό τον έλεγχο του Συμβουλίου. Δεν υπάρχει αντίδραση στα σχέδια συγχώνευσης (των ανταρτών με την αστυνομία)», δήλωσε ο Αχμάντ Νταράτ, κάτι σαν υπουργός Εσωτερικών του Μεταβατικού Συμβουλίου. Όταν ο δημοσιογράφος του BBC ρώτησε έναν αντάρτη για το ίδιο θέμα, ο αντάρτης απάντησε: «Πώς τον είπες αυτόν τον Αχμάντ;». Και πρόσθεσε: «Η επανάσταση ανήκει στους επαναστάτες»...

Ιστορική απεργίαΣτη Βρετανία ετοιμάζονται για την κοινή απερ-γία 750.000 δημοσίων υπαλλήλων, εκπαιδευτι-κών κ.ά. Είναι η πρώτη συντονισμένη απεργιακή δράση εδώ και χρόνια στο νησί. Μετά τη μεγα-λύτερη εργατική διαδήλωση από το 1968, που έγινε στις 26 Μάρτη, η απεργία αυτή ανεβάζει ακόμα περισσότερο τον πύχη. Τα συνδικάτα περιμένουν συμμετοχή ανάλογη της ιστορικής απεργίας του 1926, την κορυφαία ίσως στιγμή του βρετανικού εργατικού κινήματος. Και η μάχη βρίσκεται ακόμα στην αρχή...

Η σφαγή δε σταματά τη συριακή εξέγερσηΟι δυνάμεις καταστολής του Άσαντ συνεχίζουν να δολοφονούν τους διαδηλωτές, χωρίς να μπορούν όμως να καταστείλουν την εξέγερση. Την «Παρασκευή της Οργής» στις 24 Ιούνη, όλοι οι δρόμοι πλημμύρισαν και πάλι από δεκάδες χιλιάδες Σύριους που αψήφισαν τους πυροβολισμούς. Στο Λίβανο, η Αριστερά έχει διχαστεί όσον αφορά τη στάση της απέναντι στην εξέγερση και το καθεστώς, εξαιτίας της υποστήριξης της Συρίας στη Χεζμπολάχ και τη Χαμάς. Αλλά όπως δηλώνει ένας αριστερός αγωνιστής, «Υπάρχουν δύο στρατόπεδα στον αραβικό κόσμο. Ένα συνεργατών των ΗΠΑ που λένε στους ανθρώπους “παρατήστε τις ελευθερίες σας για το καλό της σταθερότη-τας” όπως ο Μουμπάρακ. Και από την άλλη το συριακό καθεστώς που λέει στους ανθρώπους “παραδώστε τις ελευθερίες σας για το καλό της αντίστασης στις ΗΠΑ και το Ισραήλ”. Αλλά είναι σαφές ότι οι λαοί απορρίπτουν και τις δύο πλευρές του φάσματος. Θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι για να μπορέσουμε να ελευθερώ-σουμε την Παλαιστίνη»…

Του Πάνου Πέτρου

Έ ντεκα πλοία, με 1.000 ακτιβιστές από 20 διαφορετικές χώρες και τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας,

συμμετέχουν στο δεύτερο «Στόλο της Ελευθερίας» που ξεκινά για τη Γάζα, ένα χρόνο μετά την πειρατική, δολοφονική επίθεση του Ισραήλ στον πρώτο Στόλο.

Ο Στόλος, πριν καν ξεκινήσει για τη Γάζα, πέτυχε ένα πράγμα. Να πέσουν ορι-στικά οι μάσκες. Ο Ομπάμα, οι κυβερνή-σεις της Ευρώπης (με μπροστάρηδες την κυβέρνηση ΓΑΠ και την «αριστερή» κυ-βέρνηση της Κύπρου) και ο «ουδέτερος» ΟΗΕ έχουν συνασπιστεί σε ένα μαύρο μέ-τωπο ενάντια στη διεθνή αποστολή.

Ο ισραηλινός στρατός κάνει στρατιωτι-κές ασκήσεις με κομάντο και ελεύθερους σκοπευτές για να επιτεθεί στο Στόλο. Πα-ράλληλα, η ισραηλινή κυβέρνηση ασκεί πιέσεις στον ΟΗΕ και στις κυβερνήσεις μεσογειακών χωρών να εμποδίσουν τη δι-εθνή αποστολή να ξεκινήσει για τη Γάζα. Και βρήκε παντού πρόθυμους συμμάχους.

Η σκληρή γραμμή, όπως των Βρετανών Συντηρητικών, χαρακτηρίζει «πρόκληση» τη μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας σε ένα λαό που λιμοκτονεί και την έμπρακτη αμ-φισβήτηση ενός παράνομου αποκλεισμού. Άλλοι πιο «ευαίσθητοι», όπως η κυβέρνη-ση Θαπατέρο, καλούν τους πολίτες να μη συμμετέχουν στην αποστολή, γιατί είναι επικίνδυνο. Ο γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, ζήτησε από τα μεσογειακά κράτη-μέλη του Οργανισμού «να αποθαρρύνουν τη διεξαγωγή τέτοιων επιχειρήσεων, που ενέχουν τον κίνδυνο κλιμάκωσης της βίας».

Μια επιτροπή του Συμβουλίου Ανθρω-πίνων Δικαιωμάτων του ίδιου του ΟΗΕ κατέληξε, για τα γεγονότα του 2010, πως το Ισραήλ παραβίασε το διεθνές δίκαιο με ένα σωρό τρόπους: Χρησιμοποίησε υπερβολική δύναμη πυρός, επιτέθηκε σε ανθρωπιστικά πλοία σε διεθνή ύδα-τα και όλα αυτά για να υπερασπιστεί έναν αποκλεισμό που είναι από μόνος του παράνομος. Ένα χρόνο μετά, παρα-μένει ατιμώρητο, δεν έχει τηρήσει την υπόσχεση (κάτω και από την πίεση της τότε αποστολής) να άρει τον αποκλει-σμό και ετοιμάζεται να κάνει ακριβώς τα ίδια εγκλήματα. Κι όμως ο ΟΗΕ όχι μόνο στρέφεται ενάντια στην αποστολή, αλλά δεν μπαίνει καν στον κόπο να «ισορροπή-σει» την ανακοίνωσή του, ζητώντας από το κράτος του Ισραήλ να μην ασκήσει βία. Στην ουσία, η Δύση παραδέχεται δημόσια πως το Ισραήλ ετοιμάζει άλλη μια παράνομη, δολοφονική επίθεση και «νίπτει τας χείρας» της.

Η Χίλαρι Κλίντον πήγε ένα βήμα παραπέ-ρα, όταν δήλωσε πως «οι Ισραηλινοί έχουν το δικαίωμα να υπερασπιστούν τους εαυ-τούς τους». Είναι γνωστό σε όλο τον πλανή-τη πως η θάλασσα της Γάζας δεν ανήκει στα ισραηλινά ύδατα. Η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών ξέρει πως ο Στόλος δεν έχει προ-ορισμό το Ισραήλ. Στην ουσία, αναγνωρίζει τον παράνομο αποκλεισμό και το «δικαίω-μα» του σιωνιστικού κράτους να «αμύνεται» όπου γουστάρει. Η χρήση της λέξης «αυτο-άμυνα» για τη στάση της ισραηλινής πολε-μικής μηχανής απέναντι σε πλοία αμάχων είναι «πράσινο φως» για μια εγκληματική επίθεση. Στο μεταξύ, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε πως, εφόσον η Γάζα ελέγχεται από την «τρομοκρατική» Χαμάς, όποιος Αμερικανός προσφέρει βοήθεια εκεί, θα θε-ωρηθεί συνεργάτης τρομοκρατών!

ΥποκρισίαΣιωνιστές και δυτικοί συμπληρώνουν πως έτσι κι αλλιώς η ανθρωπιστική βοήθεια εί-ναι περιττή, γιατί η κατάσταση στη Γάζα βελτιώνεται. Ο Μπαν Κι Μουν δήλωσε ότι «η ανθρωπιστική βοήθεια για τη Γάζα θα πρέπει να διοχετεύεται μέσω των επίση-μων διαύλων», ενώ οι κυβερνήσεις επικα-λούνται το άνοιγμα της Ράφα. Ο ΟΗΕ στην ουσία σέβεται ως μόνους αποδεκτούς, τους διαύλους που επιτρέπει ένα κράτος που έχει επιβάλει έναν παράνομο αποκλει-σμό (η επιτροπή ανοικοδόμησης της Γάζας που έχει ορίσει ο ίδιος ο ΟΗΕ, παραδέχτηκε πρόσφατα πως δεν μπορεί να λειτουργήσει λόγω του ισραηλινού εμπάργκο). Η Ράφα είναι ανοιχτή για ελάχιστες ώρες τη μέρα για ελάχιστους ανθρώπους και δεν επιτρέ-πεται η μεταφορά αγαθών. Ισχυρίζονται επίσης πως η ανθρωπιστική βοήθεια πρέπει να παραδοθεί μέσω Ισραήλ και κατηγορούν τους ακτιβιστές που το αρνούνται. Πέρα από την πολιτική διάσταση του ζητήματος, να σημειώσουμε πως η περσινή βοήθεια, που αρπάχτηκε από το Ισραήλ, δεν έφτασε ποτέ στη Γάζα. Παρεμπιπτόντως, ούτε καν την επέστρεψαν. Ο Ισραηλινοί, σαν καλοί πειρατές, κράτησαν και τη λεία.

Οι κινήσεις αυτές δείχνουν πανικό. Η αραβική άνοιξη έχει περάσει στην καρδιά της Παλαιστίνης. Το διεθνές κίνημα απο-μόνωσης του Ισραήλ κερδίζει συνεχώς υποστήριξη. Σε αυτό το τοπίο, ο «Στόλος Ελευθερίας» είναι αγκάθι στα πλευρά τους, γι’ αυτό και η λυσσασμένη αντίδραση. Πριν ένα χρόνο, ο Ταρίκ Αλί δήλωνε αισιόδοξος πως τα επόμενα χρόνια θα ζήσουμε το τέ-λος του κράτους-τρομοκράτη. Όσα μεσο-λάβησαν, κάνουν αυτό τον ισχυρισμό πιο βάσιμο. Το όνειρο μιας ελεύθερης Παλαι-στίνης είναι πιο κοντά. Και θα κάνουμε τα πάντα για να γίνει πραγματικότητα.

Να σπάσουμε την πολιορκία της Γάζας

Από τους πιο πρόθυμους συνεργά-τες των σιωνιστών αποδεικνύεται για άλλη μια φορά η κυβέρνηση του ΠΑ-ΣΟΚ. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να απαγορεύσει τον απόπλου των πλοίων (όπως έπραξε για άλλη μια φορά η «αριστερή» κυβέρνηση της Κύ-πρου). Οπότε το υπουργείο Εξωτερι-κών φρόντισε να καλέσει τους Έλληνες πολίτες να μη συμμετέχουν στην απο-στολή. Η ανακοίνωση κρύβεται πίσω από τον ΟΗΕ και είναι πασπαλισμένη με λίγη «ανησυχία» για τις τύχες όσων συμμετέχουν και μια τυπική «καταγγε-λία» του αποκλεισμού. Αλλά το «ζουμί» της ανακοίνωσης βρίσκεται εδώ: «Η χάραξη και άσκηση της εξωτερικής πο-λιτικής της χώρας είναι ευθύνη της κυ-βέρνησης, με γνώμονα την προώθηση των συμφερόντων της Ελλάδας». Λίγες μέρες πριν, η «Jerusalem Post» χαρα-κτήριζε τον Νετανιάχου «λομπίστα των συμφερόντων της Ελλάδας».

Καθόλου τυχαία, τις ίδιες μέρες κυ-κλοφόρησε στο ίντερνετ μια ισραηλινή «διαρροή» που τσουβαλιάζει παραλη-ρηματικά το Free Gaza, τον αναρχικό χώρο, την άκρα αριστερά, τη Χαμάς, τη Χεζμπολάχ, το Ιράν, τον Άσαντ, την Αλ-Κάιντα, τη 17 Νοέμβρη, την Τουρ-κία και τους 300 απεργούς πείνας σε ένα ενιαίο συνωμοτικό σχέδιο. Οι προ-σπάθειες όμως να εμποδιστεί ο Στόλος ξεπέρασαν τις εκκλήσεις και την προ-

παγάνδα. Όπως καταγγέλει η Πρωτο-βουλία «Ένα καράβι για τη Γάζα», αλλά και Σουηδοί και Νορβηγοί ακτιβιστές, δύτες προκάλεσαν σαμποτάζ σε πλοίο της αποστολής, καταστρέφοντας την προπέλα! Κόντρα σε θεούς και δαίμο-νες, η αποστολή εκτιμάται ότι θα ξεκι-νήσει τις αμέσως επόμενες μέρες.

Είχαμε ήδη παραπάνω από αρκετούς λόγους να θέλουμε να πέσει η κυβέρ-νηση του ΓΑΠ. Έχουμε ακόμη έναν. Ενώ ρημάζουν τις ζωές των εργαζο-μένων στην Ελλάδα, δίνουν τα χέρια με χασάπηδες όπως ο Νετανιάχου και ο Λίμπερμαν, ενάντια στον παλαιστι-νιακό λαό και όποιον του συμπαρα-στέκεται. Η στενή συνεργασία με την ισραηλινή κυβέρνηση κορυφώνεται τον Ιούλιο, όταν αναμένεται να συνε-δριάσει στην Ιερουσαλήμ το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας.

Ο αντιδραστικός άξονας Ελλάδα-Κύ-προς-Ισραήλ είναι στρατηγική επιλο-γή των αρχουσών τάξεων αυτών των χωρών και αποτελεί το μεγαλύτερο στήριγμα του ιμπεριαλισμού στην πε-ριοχή. Τα «συμφέροντα της Ελλάδας» πάνε χέρι-χέρι με τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών και με των σιωνιστών χασάπηδων. Οι από κάτω έχουμε κάθε λόγο να βρεθούμε απέναντι σε αυτό το «εθνικό συμφέρον», στο πλευρό των αραβικών εξεγέρσεων και των παλαι-στίνιων αδερφών μας.

Το Ισραήλ, με τις πλάτες ΗΠΑ-Ευρώπης-ΟΗΕ, απειλεί το Στόλο Ελευθερίας

Το ΠΑΣΟΚ στο πλευρό των μακελάρηδων

Γάζα, Αύγουστος 2008, το πρώτο σπάσιμο του ναυτικού αποκλεισμού.

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ30 Ιούνη 2011

«Μαχαίρι» σε βαθμούς και εισακτέους

Η κυβέρνηση στέλνει ένα πολύ ξεκάθαρο μήνυμα. Η παιδεία ανήκει πλέον σε λίγους και εκλεκτούς και πρέπει να συνδέεται άμεσα με τις ανά-γκες της αγοράς

Της Κατερίνας Σεργίδου

Χ ιλιάδες υποψήφιοι των πα-νελληνίων έτρεξαν με αγω-νία να μάθουν τις φετινές

βάσεις στις 21 Ιούνη. Τα αποτελέ-σματα των εξετάσεων ήταν απογο-ητευτικά γι’ αυτούς και τις οικογέ-νειες τους, που ξόδεψαν υπέρογκα ποσά, χρόνο και κόπο για να απο-κτήσουν μια θέση σε κάποιο πανε-πιστήμιο. Οι βαθμολογίες είναι χα-μηλότερες από πέρσι, όπως επίσης και οι αριστούχοι.

Επίσης φέτος δόθηκε εντολή να γίνουν πολύ λιγότερες αναβαθμο-λογήσεις γραπτών. Συγκεκριμένα τα γραπτά κάτω από το 10 φτάνουν το 40,02%, ενώ τα γραπτά από 15-18 βαθμούς μόνο 18%. Θυμίζουμε ότι εδώ και μήνες ανακοινώθηκε δραστική μείωση των εισακτέων. Συγκεκριμένα τα ΑΕΙ-ΤΕΙ ζητούν μείωση των εισακτέων μέχρι και 50% και το υπουργείο Παιδείας δηλώνει ότι φέτος θα λάβει σο-βαρά υπόψη αυτές τις προτάσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα ΤΕΙ Πειραιά, που φέτος αναμένεται να δεχτούν μόλις ένα φοιτητή ανά τμήμα.

«Εθνικά κριτήρια»Η Διαμαντοπούλου πάντως φρό-ντισε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, αφού μαζί με τα συγ-χαρητήρια είπε στους μαθητές: «Η επιλογή των σχολών προτίμη-σης πρέπει να γίνει με γνώμονα τις προσωπικές προτιμήσεις, αλλά και τις εθνικές ανάγκες, καθώς κρι-τήριο πλέον οφείλει να είναι και η επαγγελματική αποκατάσταση μέσα στις νέες αναπτυξιακές προ-οπτικές που θα πρέπει να δημιουρ-γήσει η χώρα». Η υπουργός Παι-δείας λοιπόν καλεί τη νεολαία να αποφασίσει με εθνικό κριτήριο το

επάγγελμα που θα ακολουθήσει. Προφανώς η Διαμαντοπούλου δεν εννοεί ότι η χώρα χρειάζεται πε-ρισσότερα σχολεία, νοσοκομεία, ή επιστημονικό προσωπικό για ευαί-σθητους τομείς όπως η υγεία.

Στην πραγματικότητα η κυβέρ-νηση στέλνει ένα πολύ ξεκάθαρο μήνυμα. Η παιδεία ανήκει σε λίγους και εκλεκτούς και επιπλέον πρέπει να συνδέεται άμεσα με τις ανάγκες της αγοράς. Όσοι δίνουν τη μάχη

των πανελληνίων έχουν ατομική ευθύνη, αν αποτύχουν ή αν επιλέ-ξουν το «λάθος» επάγγελμα.

Κοινωνικό αγαθόΌμως η μόρφωση είναι ένα αγαθό που θα έπρεπε να απολαμβάνουν όλοι ανε-ξαιρέτως. Επιπλέον χρειαζόμαστε πε-ρισσότερους και όχι λιγότερο μορφω-μένους ανθρώπους, περισσότερους δασκάλους, γιατρούς, νοσηλευτές, ερευνητές, ψυχολόγους κ.λπ. Παρά τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, το υπουργείο Παιδείας φέτος θα επι-χειρήσει να περάσει ακόμα πιο σκληρά μέτρα που θα διαλύουν τα σχολεία, που θα μετατρέπουν τα πανεπιστήμια σε αυταρχικά εκπαιδευτήρια, που θα οδηγούν εκατομμύρια πτυχιούχους στην ανεργία και στη μετανάστευση.

Το νεολαιίστικο κίνημα σε συνεργα-σία με τους εκπαιδευτικούς χρειάζεται σε κάθε σχολείο σχολή και γειτονιά να στηρίξουν και να προβάλουν το αίτημα για δημόσια και δωρεάν παιδεία και φυ-σικά για πραγματικά ελεύθερη και δω-ρεάν πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Νέος νόμος πλαίσιοΣτην ανακοίνωση των βασικών σημείων ενός νέου νόμου πλαισίου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση προχώρησε η Α. Διαμαντοπούλου. Σύμφωνα με την υπουργό Παιδείας, τα ιδρύματα θα μπορούν πλέον να δίνουν πτυχίο από κάποια τμήματα μετά από 3 χρόνια φοίτησης και αφού θα έχουν συμπληρώσει οι φοιτητές συγκεκριμένες πιστωτικές μονάδες (180). Πρόκειται για την επίσημη εισαγωγή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, με τον πτυχιούχο να μην έχει κατοχυρωμένα συλλογικά δικαιώματα, αφού θα είναι ένας «καταρτισμένος» με «ατομικό φάκελο πιστωτικών μονάδων», αντί για πτυχίο. Επιπλέον, η χρηματοδότηση των σχολών θα καθορίζεται από «Ανεξάρ-τητη Αρχή», η οποία μάλιστα μέσω μπόνους θα δημιουργή-σει σχολές ιδρύματα δύο ταχυ-τήτων. Ακόμα και η διοίκηση σε ΑΕΙ και ΤΕΙ θα καθορίζεται από το «Συμβούλιο Διοίκησης», του οποίου τα επτά από τα 15 μέλη δεν θα είναι εκλεγμένα, ενώ μόνο ένας θα είναι ο εκ-πρόσωπος των φοιτητών.

Σίτιση και στέγαση για όλους δωρεάνΧωρίς στέγη αναμένεται να μείνουν τουλάχιστον οι μισοί φοιτητές που διαμένουν στις φοιτητικές εστίες του Πανεπι-στημίου Κρήτης στο Ηράκλειο. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για κανονικές φοιτητικές εστίες, αλλά για δωμάτια ξενοδοχείων που έχουν επιστρατευτεί για να καλύψουν τις ανάγκες στέγασης και τα οποία βρίσκονται σε διά-

φορα σημεία της πόλης. Τα μισά από αυτά τα δωμάτια δεν αναμέ-νεται να εκμισθωθούν την επό-μενη χρονιά για τη στέγαση των φοιτητών. Ακόμα ανακοινώθηκε ότι θα υπάρχει περικοπή και στη δωρεάν σίτιση. Ουσιαστικά για πολλούς φοιτητές αυτά ίσως να σημαίνουν διακοπή των σπου-δών τους. Ήδη έχουν αρχίσει να οργανώνονται αντιδράσεις.

ΠΑΣΠΗ ΠΑΣΠ Νομικής εξέδωσε καταγγελία ότι μέλη της ξυλοκοπήθηκαν από την ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ στα κτίρια της νομικής. Μερικές φορές ακόμα και μέσα στις διαχειριστικές παρα-τάξεις προκύπτουν διαφωνίες «πολιτικές» για το ποιος θα φάει μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα... Οι φοιτητές απένα-ντι σε αυτές τις συμπεριφορές έχουν να υπερασπιστούν τις σχολές τους και το άσυλο από τις επιδρομές των μπράβων, που επιστρατεύονται, και να εγκαταλείψουν τις παρατάξεις που πατάνε πάνω στις πλάτες μας για να παίρνουν μίζες και να πλακώνονται για το ποιο τσιράκι θα τις πάρει ..

Σύνοδος πρυτάνεωνΑναλυτικά θα παρουσιαστεί ο νόμος πλαίσιο στη σύνοδο πρυτάνεων το Σαββατοκύρια-κο 2-3 Ιουλίου. Οι πρυτάνεις έχουν εκφράσει έντονες διαμαρτυρίες για τις περικοπές της χρηματοδότησης το τελευταίο διάστημα, αν και δεν είχαν εκφραστεί αρνητι-κά στις πρώτες νύξεις για το νόμο πλαίσιο που είχε κάνει η υπουργός.

νέα από τις σχολές

Του Άγγελου Κάπαρη

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Το Βήμα», ουσι-αστικά το άσυλο καταργείται με το νέο νόμο πλαίσιο δια της απουσίας του. Αν το άσυλο ως έννοια δεν αναγράφεται στο νόμο, πρακτικά δεν θα υπάρχει και η νομική προστασία του. Στο δημοσίευμα μάλιστα ανα-φέρεται πως αυτή η παράλειψη αφουγκράζεται μια μερίδα πανεπιστημιακών που βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση σε σχέση με το άσυλο (όπως φέτος η περίπτωση της νομικής) και ουσιαστικά διευκολύνει τους πανεπιστημιακούς να καλούν την αστυνομία όποτε αυτοί θέλουν.Ο νέος νόμος πλαίσιο έρχεται σε συνέχεια της επίθεσης που εκτυλίσσεται τον τελευταίο χρόνο στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Οι επι-κείμενες ρυθμίσεις με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται σπασμωδικά. Οι απολύσεις καθηγητών, οι μειώσεις μισθών, η υποχρη-ματοδότηση, οι περικοπές…

Όλα αυτά προετοιμάζουν το έδαφος, όπου θα έρθουν και οι τελικές ρυθμίσεις που αποτελούν την ταφόπλακα του δημόσιου πανεπιστημίου.Σε αυτό το πλαίσιο και με το φόβο των κυβερνώντων να αυξάνεται διαρκώς από τον κοινωνικό ξεσηκωμό των πλατειών, επιχειρούν να χτυπήσουν το άσυλο. Η αρχική δικαιολογία τους είναι τα μπάχαλα και οι καταστρο-φές. Έπειτα τους ενοχλούν τα πολιτικά στέκια και οι καταλήψεις των φοιτητικών συλλόγων… Γνωρίζουν ότι τα πανεπιστήμια μπορούν και έχουν λειτουργήσει ως κέντρα αγώνα. Τρομάζουν, όταν βλέ-πουν πως ο λαός στις πλατείες εμπνέεται από το Πολυτεχνείο και συνδέει αυτό τον αγώνα με τους προηγούμενους.Λοιπόν δε θα τους περάσει. Το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό και στους αγώνες του. Οι μόνοι που μπορούν να το περιφρουρήσουν είναι η πα-νεπιστημιακή κοινότητα και οι αγωνιστές και όχι η αστυνομία.

Επιχειρείται «πλαγίως»

η κατάργηση του ασύλου;

Σαρανταδύο χρόνια μετά την εξέ-γερση του Στόουνγολ, η Νέα Υόρ-κη έγινε η 6η και πολυπληθέστερη πολιτεία των ΗΠΑ, όπου άτομα του ίδιου φύλου απέκτησαν το νόμιμο δικαίωμα του γάμου. Η πολιτεία της Νέας Υόρκης είναι υποχρεωμένη να παράσχει και άλλα δικαιώματα, προνόμια και προστασία στους Νε-οϋορκέζους ομοφυλόφιλους. Για τα εκατομμύρια κόσμου που οργανώ-θηκαν, διαδήλωσαν και πάλεψαν για ίσα δικαιώματα, η 24η Ιούνη ήταν μια μέρα γιορτής. Αμέσως μετά την ανακοίνωση της ψηφοφορίας και λίγες μέρες πριν το gay pride, χιλιά-δες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο σημείο όπου είχαν γίνει οι ιστορικές μάχες του Στόουνγολ, φωνάζοντας, χορεύοντας και τραγουδώντας.

Τα ΜΜΕ στις ΗΠΑ παρουσιάζουν το δήμαρχο Μπλούμπεργκ και τον κυ-

βερνήτη Κούομο σαν τους μεγάλους πρωταγωνιστές. Και οι δύο όμως εφαρμόζουν μια αντικοινωνική πο-λιτική που περιλαμβάνει περικοπές στην κοινωνική πρόνοια αστέγων, ασθενών με AIDS, αλλά και ομοφυ-λόφιλων. Ξέροντας ότι η κοινή γνώ-μη στηρίζει τους γάμους ομοφυλό-φιλων και κάτω από την πίεση του

κινήματος, αναγκάστηκαν να στη-ρίξουν το αυτονόητο δικαίωμα των LGBT. Πολύ σημαντικό είναι και το γεγονός ότι ο αγώνας του κινήματος δικαιωμάτων στηρίχτηκε από συνδι-κάτα της Νέας Υόρκης.

Μετά από αυτή τη νίκη είναι πιο ώριμο από ποτέ το αίτημα για ισό-τητα σε πανεθνική βάση. Σε πολ-λές πολιτείες συνεχίζουν να είναι νόμιμες οι διακρίσεις για άτομα του ίδιου φύλου στην εργασία και όχι μόνο. Το κίνημα ισότητας δεν μπορεί πια να αγνοηθεί. Μια νέα γενιά ακτιβιστών αναπτύσσεται, αποκτώντας μέσα από τις νίκες των πρόσφατων χρόνων αυτοπε-ποίθηση και ενθουσιασμό. Το πα-ράδειγμα της Νέας Υόρκης θα απο-τελέσει έμπνευση για τους αγώνες των ομοφυλόφιλων σε όλο τον πλανήτη.

Κερδοσκοπούν πάνω στα όνειρα χιλιάδων παιδιών

Νόμιμοι οι γάμοι ομοφυλόφιλων στη Νέα Υόρκη

Μεγάλη νίκη του LGBT κινήματος

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ30 Ιούνη 2011

Σύνταγμα, μετανάστες και Αριστερά

Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος: «...και ενώ όλοι αποδοκιμάζουμε κάθε μορφή δικτατορίας, ήταν τότε που οι εκπαιδευτικοί εδίδασκαν στην εκπαίδευση, οι εφοριακοί εδούλευαν για το δημόσιο και οι πολίτες εκρατούσαν τα τρανταχτά σε αξία χαρτονομίσματα της δραχμής με υπογραφή “Ο υπουργός Νικ. Μακαρέζος”! Ήταν η εποχή της πιο ισχυρής οικονομίας της Ελλάδος». Ο αρχιρασοφό-ρος λατρεύει κάθε μορφής χούντα. Απ’ την Απριλιανή των συνταγματαρχών, μέχρι τη μνημονική του ΓΑΠ.

N N N

Ο Ηλίας Ψινάκης κατέβηκε στο Σύνταγμα για να συμπα-ρασταθεί δήθεν στους «αγανακτισμένους». Έφυγε όμως άρον άρον, όταν ο κόσμος άρχισε να τον προπηλακίζει και να του φωνάζει πως, αφού είναι με το ΛΑΟΣ που ψήφισε το Μνημόνιο, δεν έχει καμία θέση ανάμεσά τους.

N N N

Tο ΛΑΟΣ στήριξε την κυβέρνηση στην απόφασή της να συζητηθεί με τη διαδικασία του κατεπείγοντος ο εφαρ-μοστικός νόμος. Η αλήθεια είναι πως θα επιθυμούσαν κατεπειγόντως στρατιωτικό νόμο...

N N N

Στη Θεσσαλονίκη, ομάδα φασιστών συγκεντρώθηκε, υπό την προστασία των ΜΑΤ, για να διαμαρτυρηθεί για την τοποθέτηση αγάλματος του Μ.Αλεξάνδρου στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων. Εδώ ο κόσμος καίγεται, οι φασίστες το χαβά τους...

N N N

Αντιρατσιστικό φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε στη Θεσσα-λονίκη, στη Χίο, στο Βόλο και στα Χανιά. Είχαν πολύ κόσμο. Μακάρι να είχε γίνει για 16η συνεχή χρονιά και στην Αθήνα...

N N N

Ανεξέλεγκτες διαστάσεις τείνει να πάρει η δράση των φασιστικών ομάδων, που ξυλοκοπούν ανθρώπους, επειδή έχουν διαφορετικό χρώμα δέρματος. Τελευταίο επεισόδιο, η επίθεση κατά δύο Ινδών, υπαλλήλων πολυεθνικής εταιρείας, σε περιοχή του Πειραιά. Συνιστάμε να αποφεύ-γετε το μαύρισμα. Κυκλοφορούν χρυσαυγίτες ντυμένοι άνθρωποι!

N N N

Εκκένωση καταυλισμού στην Πάτρα επιχείρησαν αστυ-νομικές δυνάμεις. Όταν οι μετανάστες επιχείρησαν να τον ξαναστήσουν, γιατί δεν είχαν πού αλλού να μείνουν, η ΕΛΑΣ τους κυνήγησε και τους συνέλαβε, ακόμη και όσους από αυτούς βρίσκονταν έξω από το ιατρείο των Γιατρών του Κόσμου. Στο τέλος του κατήφορου βρίσκεται ο πάτος...

N N N

Μέχρι και το ΔΝΤ σε άρθρο του αναφέρει ότι οι μετανάστες δημιουργούν περισσότερες θέσεις εργασίας από αυτές που καταλαμβάνουν.

N N N

Ένας μετανάστης με έγκαυμα τρίτου βαθμού σε δάχτυλο του δεξιού του χεριού πήγε σε ένα νοσοκομείο, για να μπο-ρέσει να το σώσει. Όμως, επειδή δεν είχε αρκετά χρήματα για να νοσηλευτεί –αφού σύμφωνα με τη νέα οδηγία Λο-βέρδου απαγορεύεται η δωρεάν νοσηλεία σε άπορα άτομα, αν δεν πρόκειται για επείγον περιστατικό– τον έδιωξαν. Η φλεγμονή κακοφόρμησε με αποτέλεσμα, όταν τελικά ένας παπάς του έδωσε 260 ευρώ και ξαναπήγε στο νοσοκομείο, να του κόψουν το τραυματισμένο δάχτυλο, υποχρεώνο-ντάς τον να πληρώσει προκαταβολικά. Πρόκειται για άλλη μια τεράστια ανθρωπιστική επιτυχία του κ.Λοβέρδου. Ο οποίος πρόσφατα κάλεσε τους Ευρωπαίους ομολόγους του να δημιουργήσουν και μια υγειονομική FRONTEX, γιατί κινδυνεύει η δημόσια υγεία από τους πρόσφυγες!

N N N

«Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει ότι οι μετανάστες, που εισέρχονται στην Ελλάδα, αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία των Ελλήνων πολιτών, όπως πρόσφατα δήλωσε ο υπουργός Υγείας. Αντιθέτως, είναι οι απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής σε ακατάλληλους χώρους –όπου κάποιοι μετανάστες κρα-τούνται μέχρι και έξι μήνες– αυτές που προκαλούν σοβαρή επιδείνωση στη φυσική και ψυχική τους υγεία», δήλωσαν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα.

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Tου Θανάση Κούρκουλα

Μ εγάλη συζήτηση έχει ανοίξει στις γραμμές της Αρι-

στεράς για το κίνημα των πλατειών, την πολιτικοποίη-σή του, τους κινδύνους που απορρέουν από την οργα-νωμένη εμπλοκή δεξιών και εθνικιστικών ομάδων στους κόλπους του. Τα πεδία του εθνικισμού και του ρατσισμού αποτελούν σοβαρό δείκτη πο-λιτικοποίησης και προχωρή-ματος του κινήματος.

Κάποιες οργανώσεις της άκρας Aριστεράς και αναρχικές ομάδες πιστεύουν πως οι ελλη-νικές σημαίες, που ανεμίζουν στο πάνω μέρος της πλατείας Συντάγματος, ή οι σποραδικοί προπηλακισμοί μεταναστών από κρυπτο-φασίστες, απο-δεικνύουν πως το κίνημα είναι προβληματικό. Σνομπάρουν την πλατεία. Κατεβαίνουν στο Σύνταγμα για να προσανατολί-σουν σε σύγκρουση με τα ΜΑΤ ή αναλαμβάνουν να «καθαρί-σουν» με τους φασίστες ερή-μην του κόσμου.

ΥποκατάστασηΠρόκειται για μια λάθος αντί-ληψη υποκατάστασης του κινήματος από «αποφασισμέ-νους» που διεκδικούν να επι-βάλλουν τους όρους τους και υποτιμούν το πολιτικό υπό-βαθρο της αναμέτρησης για το χαρακτήρα του κινήματος. Αναμέτρηση ιδεών και μεθό-δων πάλης, που αφορά τον

ίδιο τον κόσμο που συμμε-τέχει, την αποφασιστικότητά του και τις αντιφατικές ιδέες που κουβαλάει. Ιδέες που αλλάζουν, όταν συζητάει και συναποφασίζει. Σ’ αυτές τις δι-αδικασίες ο κόσμος της πλα-τείας αναζητά τους φίλους και τους εχθρούς, τις πολιτικές απαντήσεις και τη δράση για να νικήσει. Έτσι ο κόσμος του Συντάγματος έχει αποφασίσει στις συνελεύσεις του πως οι φασίστες είναι ανεπιθύμητοι, ή πως οι μετανάστες μικροπω-λητές στο Σύνταγμα δεν θα εκ-διωχθούν από «ελληνάρες»…

Από την άλλη μεριά, υπάρ-χουν αριστερές συλλογικότη-τες που επιχειρούν να στηρί-ξουν πραγματικά το κίνημα των πλατειών. Συμμετέχουν στις διαδικασίες ομάδων εργα-σίας και θεματικών επιτροπών της πλατείας. Όμως πολλοί από τους συντρόφους αυτούς περιορίζουν την πολιτική τους παρέμβαση στις διαδικασίες της λαϊκής συνέλευσης, χωρίς να επιχειρούν συζήτηση άν-θρωπο τον άνθρωπο, χωρίς να «ξύνουν πληγές». Ορισμένοι υποτάσσονται στο μέσο όρο, αποφεύγοντας να δώσουν τη μάχη της πολιτικοποίησης.

Κάποιοι σύντροφοι, για πα-ράδειγμα, θεωρούν πως τα μεταναστευτικά ζητήματα θα πρέπει να ανοίγουν με πολύ προσεκτικό τρόπο, καθώς θα προκαλέσουν το «μέσο όρο» ή πως «είναι ακόμα νωρίς». Άλλοι υποστήριξαν τη «μεταφορά» του αντιρατσιστικού φεστιβάλ

στις πλατείες, κάτι που ήταν λά-θος, την ώρα που η ρατσιστική προπαγάνδα και οι φασιστικές προκλήσεις κλιμακώνονται. Ακόμα όμως και η «μεταφορά» αυτή δυστυχώς δεν μεταφρά-ζεται σε οργανωμένη παρέμ-βαση των μεταναστευτικών και αντιρατσιστικών οργανώσεων στις πλατείες, αλλά σε φυσική παρουσία κάποιων αντιρατσι-στών σε ένα «άλλο» κίνημα.

Όμως τα βήματα που κάνει η συνείδηση του κόσμου που αγωνίζεται, είναι σοβαρά: από την αλλαγή στάσης του κό-σμου απέναντι στα συνδικάτα και τις απεργίες, μέχρι τα ζη-τήματα των μεταναστών. Ξεκι-νήσαμε από καταγγελίες στις συνελεύσεις για φασίστες που προπηλάκιζαν μετανάστες και έχουμε φτάσει σε ψηφίσματα για τα δικαιώματα των μετανα-στών που υιοθετούνται παμψη-φεί από τη λαϊκή συνέλευση.

Ζωντανή παρέμβασηΈνα τμήμα συντρόφων της Αριστεράς διεκδικεί τη θέση του στις πλατείες, σεβόμενο τις διαδικασίες τους και παίρ-νοντας υπόψη τους ανέντα-χτους αγωνιστές. Συμμετέχει στις πιο πολιτικές διαδικασίες της πλατείας, προτείνει και δι-εκδικεί, χωρίς να ταυτίζεται με το μέσο όρο. Διακινεί τα δικά του υλικά, χωρίς να μινιμάρει, χωρίς να φοβηθεί ν’ ανοίξει τη συζήτηση. Η Κίνηση «Απε-λάστε το Ρατσισμό» ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία. Από τις

πρώτες μέρες, στην πλατεία Συντάγματος αναρτήθηκε πανό του Κυριακάτικου Σχο-λείου Μεταναστών, που έγινε δεκτό με θέρμη από πολύ κό-σμο. Τότε κάποιοι αυτόνομοι σύντροφοι μας έκαναν κριτική περί «εξωτερικής παρέμβα-σης» η οποία δεν χρειαζόταν.

Το πανό συνδυάστηκε με τραπεζάκια της ΚΑΡ και μαζικό μοίρασμα φυλλαδίων για την 5η Αντιρατσιστική Γιορτή στις 4 Ιούνη. Οι Πλεύρης και Γεωργι-άδης του ΛΑΟΣ κατέθεσαν κα-τάπτυστη ερώτηση στη Βουλή προς τον Παπουτσή, απαιτώ-ντας να απομακρυνθεί το ΚΣΜ από το Σύνταγμα, γιατί «διαχέει φιλομεταναστευτικό δηλητή-ριο». Αυτό είναι ένα μέτρο για να καταλάβει κανείς τι πραγματικά ενοχλεί τον «εθνικό κορμό».

Στη συνέχεια, η ΚΑΡ άνοι-ξε πλατιά το μεταναστευτικό, συλλέγοντας σε λίγες μέρες 400 υπογραφές από Έλληνες και μετανάστες σε ψήφισμα με τίτλο: «Εχθρός μας είναι το μνη-μόνιο, όχι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες». Συζητήσαμε και αντιπαρατεθήκαμε με αντι-με-ταναστευτικές απόψεις αρκε-τών ανθρώπων. Πολλούς τους προβληματίσαμε, κάποιους τους πείσαμε. Το ψήφισμα κα-τατέθηκε στη Λαϊκή Συνέλευ-ση του Συντάγματος στις 26/6 και υπερψηφίστηκε από 2.000 συμμετέχοντες σχεδόν παμψη-φεί, μέσα σε ενθουσιώδη χει-ροκροτήματα.

Αντιρατσιστική μέραΤην προηγούμενη μέρα, χι-λιάδες κόσμου παρακολού-θησε τη μέρα δράσης ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφο-βία, που οργανώθηκε από τη θεματική ομάδα μεταναστευ-τικού. Η ΚΑΡ, που συμμετείχε στην ομάδα και τη διοργάνω-ση, στήριξε τις εκδηλώσεις με μεγάλη κινητοποίηση των μελών της, ενώ συνέχισε τη συλλογή υπογραφών και το μοίρασμα προκήρυξης που καλούσε στη 48ωρη απεργία.

Η ίδια η 48ωρη απεργία και οι μέρες που ακολουθούν, είναι κρίσιμες. Η ΚΑΡ θα συμ-μετέχει μαζί με τα συνδικάτα, που ξεκινούν από το Μουσείο στις 28/6, και με τις επιτροπές «Δεν χρωστάμε – Δεν πουλά-με – Δεν πληρώνουμε» στις 29/6. Παίζουμε ουσιαστικό ρόλο, ώστε οι μετανάστες και οι πρόσφυγες να είναι τμήμα του κινήματος των πλατειών, σύμμαχοι και συναγωνιστές των ντόπιων εργαζομένων. Συνεχίζουμε με αισιοδοξία.

Tης Βούλας Βασιλειάδου

Το τριήμερο 17-18-19 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε στην πόλη της Κοζάνης το αντιρατσιστικό φεστιβάλ «Κόντρα στον Κοινωνι-κό Αποκλεισμό», μια κοινή προ-σπάθεια του Συλλόγου Κοινω-νιολόγων, του γραφείου Άρσις Κοζάνης και της ΕΛΜΕ Κοζάνης.

Το φεστιβάλ περιελάμβανε προ-βολές ταινιών, ανάμεσά τους και το βραβευμένο ντοκιμαντέρ «Odysseas», που περιγράφει την ιστορία τεσσάρων μεταναστών στη Θεσσαλονίκη, πολυπολιτι-σμική κουζίνα με τη συμμετοχή τόσο των μεταναστών της περι-οχής όσο και ντόπιων κατοίκων, μουσικές και θεατρικές παρα-

στάσεις, καθώς και άλλες δρα-στηριότητες, όπως παιχνίδια δικαιωμάτων για τα παιδιά και απεικόνιση των μηνυμάτων του φεστιβάλ με graffiti από τους νέους της πόλης, που έλαβαν χώρα στην πλατεία της πόλης.

Παράλληλα και τις τρεις μέρες λειτουργούσε χαριστικό παζάρι και περισυλλογή ειδών πρώτης

ανάγκης, για οικογένειες που χρήζουν βοήθεια. Η ιδέα αυτή υλοποιήθηκε με τη συμβολή εθελοντών όλων των ηλικιών και εθνοτήτων και συμμετείχε στα δρώμενά της ικανοποιητικός αριθμός ατόμων, αφήνοντας καλές εντυπώσεις και ενθαρρυ-ντική προοπτική για παρόμοιες προσπάθειες.

Φεστιβάλ «Κόντρα στον Κοινωνικό Αποκλεισμό» στην Κοζάνη

Τ ο ενδιαφέρον των ντόπιων και διεθνών «επενδυτών» είναι συγκεντρωμένο σε

ένα αποφασιστικής σημασίας ση-μείο του μεσοπρόθεσμου: στις αποκρατικοποιήσεις. Και όχι τυ-χαία, αφού η ενέργεια, οι τηλεπι-κοινωνίες, το νερό, οι συγκοινωνί-ες, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, μαζί με τις παραλίες, τα νησιά και τη δημόσια γη, αποτελούν τα «φι-λέτα» για τους κυνηγούς της κερ-δοφορίας.

Δώρα στο κεφάλαιοΕίναι απολύτως ψευδές ότι το ενδια-φέρον τους για τις ιδιωτικοποιήσεις σχετίζεται με την «εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους». Ξεπουλώντας τη δημόσια περιουσία –και μάλιστα σε τιμές βαθιάς κρίσης– θα συγκε-ντρωθούν ψίχουλα μπροστά στα ετήσια έσοδα της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, του ΟΠΑΠ κ.λπ. Ο πραγματικός στόχος των ιδιωτικοποιήσεων είναι να δοθούν στο κεφάλαιο «ευκαιρίες» για επένδυση και κέρδη, σε έτοιμες επιχειρήσεις και χωρίς τα βάσανα του ανταγωνισμού και τις «περιπέ-τειες» της εκδίωξης άλλων καπιταλι-στών από το χώρο επένδυσης.

Γύρω από αυτό το στόχο υπάρ-χει πλατιά συναίνεση: Πέρα από το ΠΑΣΟΚ, συμφωνούν οι ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΣΥ και όλα τα μεγάλα ΜΜΕ. Όμως αυτό δε φτάνει.

Γιατί στις ΔΕΚΟ, που απειλούνται με ιδιωτικοποίηση, υπάρχουν τα μεγάλα σωματεία που, για λόγους ιστορικούς, αποτελούν τον κορμό του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος, παρόλο που η ηγεσία τους ανήκει στην ΠΑΣΚΕ. Οι επα-ναλαμβανόμενες 48ωρες της ΔΕΗ ήταν μόνο η πρώτη δόση από τις

δυσκολίες που θα έχει να αντιμετω-πίσει η κυβέρνηση για να κατορθώ-σει να επιβάλει το μεσοπρόθεσμο.

Σήμερα η ΓΕΝΟΠ υποχρεώθηκε να αναστείλει τις κινητοποιήσεις. Όμως μόνο προσωρινά. Η βιαιότη-τα της επίθεσης κάνει αναπόφευ-κτη την επανεκκίνησή τους στη ΔΕΗ, αλλά και στις άλλες ΔΕΚΟ. Ένα απεργιακό μέτωπο της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, των Συγκοινωνιών θα είναι πραγματικός εφιάλτης για τον ΓΑΠ.

Πλατύ μέτωποΤο θέμα αφορά –και μάλιστα με προτεραιότητα– τις πλατείες και την αυθεντική λαϊκή αγανάκτηση. Γιατί η ευρωπαϊκή εμπειρία δείχνει ότι, όπου πέρασε η ιδιωτικοποίηση, το αποτέλεσμα ήταν πολύ χειρότερες

υπηρεσίες για τον κόσμο, σε πολύ υψηλότερες τιμές. Το αποδεικνύουν τα νοσοκομεία και τα τρένα στη Βρε-τανία που, μετά τη λαίλαπα της Θά-τσερ, κατέρρευσαν ή οι απίστευτες διακοπές στην πανάκριβη ηλεκτρο-δότηση του ιδιωτικοποιημένου ρεύ-ματος στην Καλιφόρνια… Αυτά ση-μαίνουν ότι γύρω από τα συνδικάτα των ΔΕΚΟ και τους αγώνες τους θα πρέπει να παρθούν πρωτοβουλίες για ένα πλατύ λαϊκό μέτωπο που δεν θα περιορίζεται στη συμπαράστα-ση, αλλά θα προβάλλει αιτήματα και διεκδικήσεις των λαϊκών αναγκών.

Πρόκειται για μια κρίσιμη δοκι-μασία για την Αριστερά. Που θα πρέπει όχι μόνο να αντισταθεί πολι-τικά στις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά να απαιτήσει την επανακρατικοποίηση όσων ιδιωτικοποιήθηκαν χωρίς κα-μιά αποζημίωση στους μετόχους, να απαιτήσει επαρκή χρηματοδό-τηση και προσλήψεις, που θα δια-σφαλίζουν ικανοποιητικές δημόσι-ες υπηρεσίες και με τις απολύτως εφικτές χαμηλότερες τιμές.

Το μεσοπρόθεσμο ανοίγει πολ-λά μέτωπα ανάμεσα στον κόσμο και τις κυρίαρχες τάξεις. Οι ιδιωτι-κοποιήσεις θα είναι το πιο καυτό. Και είναι απολύτως στο χέρι μας να νικήσουμε.

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

30 Ιούνη 2011 

Το μεσοπρόθεσμο θα κριθεί στις ιδιωτικοποιήσεις

Ένα απεργιακό μέτωπο της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, των Συγκοινωνιών θα είναι πραγματικός εφιάλτης για τον ΓΑΠ

Αθήνα: 3 μ.μ., Ομόνοια, Συγκέντρωση και πορεία στη Βουλή5 μ.μ., Αντιρατσιστική Συναυλία στο Σύνταγμα

Θεσσαλονίκη: 12 μεσημ., Συγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου

Της Εμμανουέλας Ραπούση

«Σ υνάδελφοι ψηλά το κεφάλι. Ψηλά και δυνατά οι γροθιές

μας. Σφιχτά δεμένες οι γραμ-μές μας. Η μάχη ξεκίνησε. Η πρώτη μονάδα είναι ήδη εκτός λειτουργίας.» Με αυτά τα λόγια και θέτοντας 10 μονάδες εκτός λειτουργίας, ξεκίνησε η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ από την Πτολεμαΐδα, στις 20 Ιουνίου, τις 48ωρες επανα-λαμβανόμενες απεργίες.

Αυτή η απεργία μπορούσε να πετύχει τους στόχους της, αν απευ-θυνόταν στις υπόλοιπες ΔΕΚΟ, αν συντονιζόταν με τους υπόλοιπους κλάδους, αν ανοιγόταν στην κοινωνία. Τότε θα μπορούσε να νικήσει και να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στη γενικότερη κυβερ-νητική πολιτική.

ΥποχώρησηΤο κέντρο του «Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος» είναι οι ιδιωτικο-ποιήσεις. Γι’ αυτό η τρόικα και η κυβέρνηση έχουν πέσει με τα μούτρα πάνω στη ΔΕΗ. Η ΔΕΗ δεν είναι μια τυχαία επιχείρηση. Είναι μια από τις βασικές ΔΕΚΟ, μια δημόσια επιχείρηση που παραμένει φτηνή, λει-τουργική και κερδοφόρα.

Η κυβέρνηση θέλει να παραδώσει στους ιδιώτες: α) την ενέργεια, β) τους ενεργειακούς πόρους (λιγνίτη και υδροηλεκτρικά φράγματα) και γ) τις εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και το δί-κτυο ηλεκτροδότησης που κατέχει η ΔΕΗ. Αυτοί είναι οι στόχοι που κρύβονται πίσω από την πολύ καλά οργανωμένη καμπάνια παραπλη-ροφόρησης και λάσπης της κυβέρνησης και των ΜΜΕ. Προσπαθούν να στρέψουν την οργή μας ενάντια στους συνδικαλιστές της ΔΕΗ.

Μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ υποχώρησε. Μπορεί η κυβέρνηση με το Μεσοπρόθεσμο να έβαλε ταφόπλακα στο ασφαλιστικό της ΓΕΝΟΠ, αλλά επίσης ανοίγει την πόρτα της ιδιωτι-κοποίησης. Ήδη πολύ σύντομα θα ανοίξει την «απελευθέρωση» της ενέργειας, κομματιάζοντας την εταιρεία σε 3 τμήματα και ύστερα θα τα δώσει σαν λουκούμι στους ιδιώτες. Αυτές οι κινήσεις της κυβέρνησης δείχνουν πόσο αποφασιστικά και άμεσα θα προχωρήσει και από την άλλη δείχνει ότι δεν θα αφήσει ήσυχη τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, οδηγώντας τη ξανά στα δικαστήρια, αν χρειαστεί να επιβληθεί.

«Ρεύμα φθηνό, ΔΕΗ για το λαό»Η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ δεν πρέπει να έχει καθόλου αυταπάτες για τα σχέδια της κυβέρνησης. Οφείλει να ξεκινήσει ξανά τις απεργίες με δύναμη, αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία ότι θα νικήσει. Για να τραβήξει ξανά και μαζικά τους εργαζόμενους σε αυτή τη μάχη, αλλά και όλη την κοινωνία, για να μείνει δημόσια η ΔΕΗ. Είναι υπόθεση όλων μας.

Τη σημαία της μάχης η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ τη σήκωσε. Το αίτημα της απεργίας ήταν καθαρό: «Εμείς δεν πουλάμε», «Ρεύμα φθηνό, ΔΕΗ για το λαό». Η συνέχεια της 10ήμερης απεργίας τους είναι απαραίτητη. Και η στήριξη όλων μας είναι αναγκαία. Για να οδηγηθεί το μεσοπρό-θεσμο πρόγραμμα στα σκουπίδια και η κυβέρνηση στη φυγή, αλλά κυρίως για να σωθεί το μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς από τα κατα-στροφικά Μνημόνια 1, 2, 3… Έχουμε τη δύναμη. Ας την επιβάλουμε!

Απεργία ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ: Ήταν η αρχή