Στις εκλογές της 6ης Μάη φάνηκαν οι δυνατότητες μιας μεγάλης ανατροπής. Το αποτέλεσμα προέκυψε από τους με-γάλους αγώνες των εργαζομένων, της νεολαίας, των φτωχών, μέσα στα προηγούμενα 2-3 χρόνια. Η πολιτική συντριβή της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΛΑΟΣ επιφέρει ένα σοβαρότατο πλήγμα στα μνημόνια, στη δανειακή σύμβαση, σε όλο το πρόγραμμα της βάρβαρης λιτότητας. Το αποτέλεσμα είναι χαστούκι στα μούτρα των ντόπιων τραπεζιτών και βιομηχάνων, αλλά και των διεθνών συμμάχων τους στην ΕΕ και στο ΔΝΤ.

Πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι απέσυραν την εμπιστοσύ-νη τους από τα κόμματα της τρικομματικής κυβέρνησης του αρχιτραπεζίτη Παπαδήμου, προσυπογράφοντας σε μεγάλο βαθμό το αίτημα για άμεση ανατροπή του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης. Πρόκειται για μια πρώτη μεγάλη πολιτι-κή ήττα της ντόπιας κυρίαρχης τάξης και των δανειστών.

Όμως αυτή η δουλειά δεν μπορεί να μείνει στη μέση. Η ανα-τροπή πρέπει να ολοκληρωθεί. Αυτό, ασφαλώς, είναι καθήκον των αγώνων μας, του «πεζοδρομίου» που καθόρισε τα αποτε-λέσματα της 6ης Μάη και που πρέπει ξανά να πάρει το λόγο.

Είναι όμως και υπόθεση της Αριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο μεγάλος νικητής των εκλογών, οφείλει να συνεχίσει να αντιστέκεται με επιτυχία στις πιέσεις για κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας –με όποια μορφή– που έχουν ως στόχο να δώσουν στις καθεστω-τικές δυνάμεις το χρόνο για να ανασυνταχθούν.

Η διεκδίκηση μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, με πρώτη πράξη την ακύρωση των μνημονίων και της δανειακής σύμ-βασης, με πρόγραμμα τα βασικά αιτήματα του κόσμου και των αγώνων, πρέπει να είναι η σταθερή απάντηση. Μια κυ-βέρνηση της Αριστεράς που δεν θα φοβάται τον κόσμο, αλλά θα τον καλεί να κλιμακώσει τους αγώνες του, μπορεί να απο-

δειχθεί ο κρίσιμος μεταβατικός «ενδιάμεσος» σταθμός για να ανατραπεί ο συσχετισμός υπέρ του κόσμου της εργασίας.

Το ΚΚΕ, κατανοώντας τα αποτελέσματα των εκλογών, οφείλει επειγόντως να αλλάξει τη στάση του. Κρατώντας μεγάλες δυ-νάμεις του κινήματος στη γωνία, επιτιθέμενο κυρίως στον ΣΥ-ΡΙΖΑ, δεν συγκρούεται με τον «οπορτουνισμό» και τη «σοσι-αλδημοκρατικοποίηση», αλλά δίνει σωσίβιο στο Σαμαρά και στο Βενιζέλο. Αν συνεχίσει αυτή την πολιτική, η ηγεσία του αναλαμβάνει ιστορικές ευθύνες.

Για την ανατροπή των μνημονίων και της λιτότητας, για τους μισθούς, για τις συντάξεις, για τα δημόσια σχολεία και νοσοκομεία, για την αλληλεγγύη στους ανέργους, είναι η ώρα να ολοκληρώσουμε την ανατροπή που ξεκίνησε η 6 Μάη. Στο πεζοδρόμιο, αλλά και στις νέες κάλπες, όποτε αυ-τές στηθούν.

Φύλλο Νο 267

9 Μάη 2012

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045

Η νίκη του Ολάντ στη Γαλλία

12

Εκτιμήσειςκαι απολογισμόςτων εκλογών

6-10

Συγκυβερνή-σεις: Τα ιστορικά λάθη της Αριστεράς

11

Φοιτητικές εκλογές στις 16 Μάη

14

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Να ολοκληρώσουμετην ανατροπή

Κυβέρνηση της Αριστεράς με πρόγραμμα τα αιτήματα του κόσμου μας

6 Μάη: Συντριβή ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΛΑΟΣ - Νίκη της Αριστεράς

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Μάη 2012

Της Κατερίνας Παρδάλη

Ά φωνες/οι μείναμε τις τελευταίες μέρες πριν τις εκλογές από τα προ-

εκλογικά «κατορθώματα» της συγκυβέρνησης του μνημονί-ου και των απαράδεκτων –έως εγκληματικών– Λοβέρδου και Χρυσοχοΐδη. Υλοποιώντας στην ουσία τη φασιστική ατζέντα, το υπουργείο Υγείας μαζί με το «Προστασίας του Πολίτη» (δηλαδή την αστυνομία) και δυστυχώς με την κάλυψη της ηγεσίας των γιατρών του ΚΕΕΛ-ΠΝΟ (Κέντρο Ελέγχου και Πρό-ληψης Νοσημάτων) ξεπέρασαν κάθε όριο. Συνέλαβαν και έδω-σαν στη δημοσιότητα τις φωτο-γραφίες και τα πλήρη στοιχεία πρώτα μιας νεαρής Ρωσίδας ιερόδουλης και μετά άλλων 16 γυναικών (στην πλειοψηφία τους Ελληνίδες και τοξικοεξαρ-τημένες) που βρέθηκαν, μετά από υποχρεωτικό έλεγχο, ορο-θετικές. Και δεν έμειναν εκεί. Έσυραν τις γυναίκες στα δικα-στήρια –τις περισσότερες χωρίς συνηγόρους λόγω φτώχιας– και τις έστειλαν φυλακή με την κα-τηγορία (σε βαθμό κακουργή-ματος) της βαριά σκοπούμενης σωματικής βλάβης.

Η δικαιολογία; Ότι ήξεραν την ασθένειά τους και έκαναν έρωτα επίτηδες χωρίς προφυλακτικό, για να κολλήσουν τους Άντρες-Έλληνες-Οικογενειάρχες και να απειλήσουν (σαν «υγειονομικές βόμβες») τη δημόσια υγεία!

Δηλαδή, φυλάκισαν τα θύ-ματα και προφύλαξαν τους θύτες. Γιατί είναι πασίγνωστο ότι οι γυναίκες αυτές υποχρε-ώνονται να κάνουν έρωτα χωρίς προφυλακτικό, αφού αυτό ζη-τούν και πληρώνουν παραπάνω οι άντρες-πελάτες. Και είναι σε βάρος της δικής τους υγείας κατά κύριο λόγο.

Οι φωτογραφίες όμως και τα στοιχεία των 4.000 ανδρών, που έχουν ήδη τηλεφωνήσει στο ΚΕΕΛΠΝΟ ότι έχουν πάει με ιερόδουλες χωρίς προφυ-λακτικό, φυλάσσονται σαν επτασφράγιστο μυστικό! Αν η δημοσιοποίηση προφυλάσσει τη δημόσια υγεία –όπως ισχυ-ρίζονται οι υπουργοί– γιατί δεν δημοσιοποιούν και τα στοιχεία των «πελατών»; Μήπως επειδή στην πλειοψηφία τους είναι «Έλληνες οικογενειάρχες»;

ΑποπροσανατολισμόςΗ υπόθεση αυτή βρωμάει από όπου κι αν την πιάσεις.

Την ξεκίνησε πριν από λίγους μήνες ο Λοβέρδος, με την απαί-τηση να απελαύνονται οι αλλο-δαπές ιερόδουλες-οροθετικές, γιατί απειλούν την ελληνική οι-κογένεια και τη δημόσια υγεία. Ήταν το ξεκίνημα της προσπά-θειας του υπουργού Υγείας να

ανακαλύψει αποδιοπομπαίους τράγους και να τους ρίξει τις ευθύνες για την τραγική κα-τάσταση της δημόσιας υγείας στη χώρα, που την έφεραν οι πολιτικές των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων, με αποκορύφωμα τα δύο χρόνια των μνημονίων-ΔΝΤ-ΕΕ κ.λπ.

Έτσι τα θύματα της καταναγκα-στικής πορνείας, της φτώχειας, της μετανάστευσης, της ανερ-γίας, των ναρκωτικών και γενικά της καπιταλιστικής βαρβαρότη-τας, μετατρέπονται σε θύτες.

Το ιατρικό απόρρητο, τα προ-σωπικά δεδομένα, το δικαίωμα της νομικής υπεράσπισης, η υποχρέωση της περίθαλψης αυτών των γυναικών, πετιού-νται στα σκουπίδια. Εκεί όπου ο καπιταλισμός με τη φτώχεια, τους πολέμους, το επικερδέ-στατο Trafficking και το επίσης επικερδέστατο εμπόριο ναρκω-τικών έχει πετάξει και τις ίδιες –μαζί με χιλιάδες άλλες γυναί-κες, άνδρες και παιδιά σε όλο τον κόσμο.

Ξεκίνησαν με τον κανιβαλι-σμό απέναντι στις μετανάστρι-ες-θύματα καταναγκαστικής πορνείας και, όταν η πλειοψη-φία των οροθετικών που συνε-λήφθησαν αποδείχθηκαν Ελλη-νίδες, ο πόλεμος επεκτάθηκε σε όλες της «γης τις κολασμένες».

Ευθύνες Προσπάθησαν, και αν δεν τους ξεφορτωθούμε για τα καλά θα το συνεχίσουν, να αποπρο-σανατολίσουν τον κόσμο από αυτούς που έχουν την πραγ-ματική ευθύνη για τα τεράστια προβλήματα υγείας που έχουν

εμφανιστεί στη χώρα μας.

Ήξεραν από τον Οκτώβριο του 2011 (ανακοίνωση ΚΕΕΛ-ΠΝΟ) ότι η αύξηση του ΕΪΤΖ στα τοξικοεξαρτημένα άτομα ήταν μέσα σε ένα χρόνο πάνω από 1.250 %, ενώ στον υπόλοι-πο πληθυσμό η αύξηση ήταν 53%. Τι έκαναν το υπουργείο Υγείας και ο λαλίστατος Λοβέρ-δος; ΜΟΝΟ περικοπές.

Έκαναν περικοπές χρημα-τοδότησης στις μονάδες πρό-ληψης και θεραπείας τοξικο-μανών, περικοπές στις δομές ενημέρωσης και θεραπείας του ΕΪΤΖ, περικοπές στα φάρμακα και τα επιδόματα των οροθε-τικών. Η χρηματοδότηση των προληπτικών προγραμμάτων κατά του ΕΪΤΖ μειώθηκε κατά 49% το 2012 σε σχέση με το 2011 –παρότι γνώριζαν την έξαρση των κρουσμάτων. Επίσης έκλει-σαν και συγχώνευσαν νοσοκο-μεία, κέντρα υγείας κ.λπ.

Στην πραγματικότητα έχουν εξαπολύσει πόλεμο κατά των φτωχών. Γιατί αυτοί που αρ-ρωσταίνουν δεν είναι μόνο με-τανάστες ή μόνο εκδιδόμενες γυναίκες ή μόνο τοξικοεξαρτη-μένοι. Αρρωσταίνουν κυρίως οι φτωχοί-ές. Οι άνεργοι, οι άστε-γοι, οι ανασφάλιστοι, αυτοί που δεν τα βγάζουν πέρα με τους πετσοκομμένους μισθούς.

Και παραμένουν άρρωστοι, γιατί τους κόπηκε η πρόσβαση στα νοσοκομεία, στα φάρμακα, σε κάθε δημόσια και δωρεάν υπηρεσία υγείας.

Σε περιόδους τεράστιας φτώχειας είναι γνωστό από την παγκόσμια εμπειρία ότι αυξάνο-

νται οι αρρώστιες. Και γι’ αυτό δεν δικαιούνται να μιλούν οι δολοφόνοι της δημόσιας υγεί-ας και να μας εξοργίζουν με τις υποκρισίες τους…

ΕμπόριοΕπίσης κρύβουν τους μεγά-λους θύτες: Η διακίνηση και εμπορία γυναικών, παιδιών και ανδρών, με σκοπό την πώλησή τους σε συνθήκες σκλαβιάς, αποτελεί τη δεύτερη σε κερδο-φορία παράνομη δραστηριότη-τα στον κόσμο, μετά το εμπό-ριο ναρκωτικών, και αποφέρει 31,6 δισεκατομμύρια δολάρια κέρδη ετησίως.

Χιλιάδες νεαρά κορίτσια από χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ και από τις αφρικανικές χώρες καταφθάνουν στην Ελ-λάδα για να παραδοθούν στους σωματέμπορους, που κερδί-ζουν τεράστια ποσά. Πρόσφα-τες έρευνες αναφέρουν ότι τα κέρδη από αυτή τη δραστηρι-ότητα αγγίζουν το 1 δισ. ευρώ.

Αντίστοιχη κερδοφόρα επιχεί-ρηση είναι και η διακίνηση των ναρκωτικών. Η αστυνομία, που με τόση σπουδή συλλαμβάνει και εξευτελίζει τις φτωχές εκδι-δόμενες και τοξικοεξαρτημένες, δεν γνωρίζει τίποτα για τους με-γαλεμπόρους; Δεν νομίζω.

Η διαπόμπευση των γυναικών φορέων του ΕΪΤΖ, η φασιστική συμπεριφορά και ο απροκάλυ-πτος ρατσισμός και σεξισμός δεν έσωσαν τους Λοβέρδο-Χρυ-σοχοΐδη και τη συγκυβέρνηση των μνημονίων. Εξέθρεψαν όμως τους «γνήσιους» φασί-στες της Χρυσής Αυγής.

Τώρα λοιπόν μένει στο κίνη-μα και την Αριστερά να παλέψει όχι μόνο για την ανατροπή των μνημονίων, αλλά και ενάντια σ’ αυτή τη συμμορία.

Για την «υγεία» μας, για τη δουλειά μας και για την ευτυχία μας πρέπει να τους διώξουμε.

«Υγειονομικές βόμβες» είναι οι Λοβέρδος-Χρυσοχοΐδης-μνημό-νια-ΕΕ-ΔΝΤ και οι «συγκυβερνή-σεις» τους.

Με τις εκλογές τους δώσαμε μια γερή κλωτσιά. Ας τους απο-τελειώσουμε!

óôá óýíôïìá...Κυριολεκτικά αστεία είναι η προσπάθεια

των Σαμαρά και Βενιζέλου να φορτώσουν το κόστος(;) της «ακυβερνησίας» στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Σαμαράς, που ονειρευόταν αυτοδυναμία και ο Βενιζέλος, που δημαγωγούσε για την 1η θέση, καμώνονται ότι μεγαλοπρεπώς θα έδιναν σήμερα ψήφο ανοχής σε μια κυβέρνηση υπό τον Τσίπρα (ή άλλο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ) που, όμως, θα ήταν υποχείριο των δικών τους σάπιων κομμάτων και θα συνέχιζε αναγκαστικά την πολιτική Παπαδή-μου. Γνωρίζοντας, όμως, ότι αυτά δεν περνούν, οφείλουν να ετοιμάζουν τα εκλογικά βιβλιάρια για νέες εκλογές τον Ιούνη… Όπου βέβαια θα πέ-σει ακόμα μεγαλύτερη φάπα από τις 6 Μάη…

N N N

Στη ΝΔ, απ’ ό,τι φαίνεται, ο Σαμαράς δεν θα μακροημερεύσει. Οι «βαρώνοι» τον υποχρέω-σαν να ξεχάσει τους λεονταρισμούς για διαδοχι-κές εκλογές μέχρι την αυτοδυναμία και να μπει στα «βάσανα» αναζήτησης μιας κυβέρνησης συμμαχιών, που τόσο έχουν ανάγκη οι καπιτα-λιστές. Ο (καραμανλικός) Αντώναρος χαρακτή-ρισε ως «πάτο» το αποτέλεσμα της ΝΔ και στον Τύπο ήδη εμφανίστηκαν τα δημοσιεύματα που προαναγγέλλουν την επιστροφή του Κ. Καρα-μανλή στην ηγεσία, με στόχο –λέει– να ενώσει ξανά την «παράταξη» και να εμπνεύσει τον κό-σμο της Δεξιάς. Τέτοια ποικιλία επιλογών…

N N N

Ο Πάγκαλος ομολόγησε δημόσια το τέλος των δυνατοτήτων του ΠΑΣΟΚ «ως μεγάλο κόμ-μα», ανοίγοντας τη συζήτηση ακόμα και για το αν χρειάζεται πλέον ένα τέτοιο κόμμα. Το τρίξιμο των δοντιών που ακούγεται από όσες σοσιαλδη-μοκρατικές δυνάμεις απέμειναν στα συνδικάτα, ερμηνεύεται από «κύκλους» του Βενιζέλου ως μια πρώτη προειδοποίηση από το (πολύ) βαθύ ΠΑΣΟΚ (βλ. Λαλιώτη, Λιβάνη κ.ά.) ότι η περίοδος ανοχής φτάνει στο τέλος της. Και με αυτές τις συνθήκες φτώχειας και γκρίνιας θα πρέπει να πάνε οι σοσι-αλφιλελεύθεροι σε μια νέα, ακόμα πιο κρίσιμη αναμέτρηση. Γι’ αυτό άλλωστε ο Βενιζέλος εμφα-νίζεται ως ο θερμότερος φίλος μιας όποιας «κυ-βερνησιμότητας» εδώ και τώρα, έστω και αν αυτό τον υποχρεώνει να αναγνωρίσει πρωτοκαθεδρία στον –κάποτε– «τσάμπα μάγκα» Αλ. Τσίπρα…

N N N

Κυριολεκτικά εξοργιστικά τα κροκοδείλια δά-κρυα των μεγάλων καναλιών σχετικά με την άνοδο των χιτλερικών της Χρυσής Αυγής. Αλήθεια, ποιοι ονόμαζαν «αγνούς φιλάθλους» και όχι εθνικιστές τους χουλιγκάνους του Παναγιώταρου στην πρώ-ιμη εποχή ανάπτυξης της Χ.Α. μέσω της «γαλάζιας στρατιάς»; Αλήθεια, ποιοι ονόμαζαν αυθεντικές «επιτροπές κατοίκων» τα φασιστόμουτρα του Αγ. Παντελεήμονα, όταν αυτοί γιαούρτωναν τον Αλ. Αλαβάνο και την Ελ. Πορτάλιου;

N N N

Δέκα μέρες πριν τις εκλογές της 6ης Μάη ήταν ολοφάνερο ότι το ΚΚΕ είχε αποσυρθεί από την εκλογική μάχη. Τα περίπτερα του κόμματος ήταν ημίνεκρα, η διανομή του υλικού γινόταν με απολύ-τως τυπικό τρόπο, οι παρεμβάσεις κεντρικών στε-λεχών στα ΜΜΕ χαρακτηρίζονταν από αλληλοσυ-γκρουόμενους αυτοσχεδιασμούς. Η σύγχυση της ηγεσίας είχε οδηγήσει σε παράλυση τη βάση και τα ενδιάμεσα στελέχη, που φάνηκε και στο απο-τέλεσμα. Δυστυχώς, την επομένη των εκλογών οι κινήσεις της ηγεσίας επιχειρούν να «μαζέψουν» το κόμμα, σε μια κατεύθυνση ακόμα μεγαλύτερ ης περιχαράκωσης. Και έτσι ακούμε όλο και συχνότε-ρα τη γελοία φράση καθεστωτικών στελεχών: «Δια-φωνώ με το ΚΚΕ, αλλά σέβομαι την τακτική του»…

N N N

Ο Γ. Δραγασάκης είναι σημαντικό στέλεχος του ΣΥΝ. Υπήρξε ο πρώτος που, υπογραμμίζοντας ότι πρόκειται για προσωπική άποψη, δήλωσε από τα μικρόφωνα της ΕΡΤ πρόθυμος για συγκυβέρνη-ση μεταξύ ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Μίλησε για μια κυβέρνηση «ειδικού σκοπού», με στόχο την κα-θιέρωση της απλής αναλογικής. Υπενθυμίζουμε ότι το 1989 η καθιέρωση της απλής αναλογικής υπήρξε το άλλοθι για τη συγκυβέρνηση Τζανετά-κη. Ελπίζουμε να είναι, πράγματι, μια περιορισμέ-νη προσωπική άποψη που δεν αντανακλά ευρύτε-ρες σκέψεις και σχεδιασμούς. Γιατί τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο…

Υγειονομική βόμβα είναι ο ΛοβέρδοςΗ υπόθεση με τις οροθετικές ιερόδουλες σηματοδοτεί «πόλεμο κατά των φτωχών»

ΠροκαταλήψειςΟ ιός του ΕΪΤΖ (HIV/AIDS) μπορεί να μεταδοθεί ΜΟΝΟ μέσω της ανταλλαγής συγκεκριμένων υγρών, τα οποία είναι: 1) αίμα, 2) σπέρμα, 3) κολπικά υγρά, 4) μητρικό γάλα.

Η ανταλλαγή αυτή μπορεί να γίνει: Με σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλακτικό, με την κοινή χρήση αιχμηρών αντικειμένων (σύριγγες) και από τη μητέρα με ΕΪΤΖ στο νεογνό μέσω του θηλασμού.

Οποιαδήποτε άλλη προφύλαξη (γάντια, μάσκες, άρνηση για χειραψία, άρνηση για περίθαλψη, απολύσεις από τις δουλειές κ.λπ.) σημαίνει μόνο άγνοια και προκατάληψη για την ασθένεια και τον τρόπο μετάδοσης.

Από την κινητοποίηση συμπαράστασης

έξω από τα δικαστήρια.

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Μάη 2012 η άποψή μας

Σ τις εκλογές της 6ης Μάη επιβεβαιώθηκε ο κεντρι-κός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ,

το σύνθημα: Ανατροπή στην Ελ-λάδα – Μήνυμα στην Ευρώπη.

Το αποτέλεσμα είναι, καταρ-χήν, ανατροπή. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα-πυλώνες του Μνημονίου 2 και της κυ-βέρνησης Παπαδήμου, μαυρί-στηκαν από τον κόσμο. Μαζί τους καταποντίστηκε, μένοντας εκτός βουλής, και ο ακροδεξιός εταίρος της τρικομματικής μνη-μονιακής κυβέρνησης, το ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη.

Η ΝΔ –που κατά τον Αντ. Σαμαρά έβαζε ως στόχο την αυτοδυναμία– έχασε 1,1 εκατ. ψήφους, ή 15% του εκλογικού σώματος από την επίδοσή της το 2009, που ήταν ιστορικό χαμηλό όριο και είχε χαρακτη-ριστεί ως «Βατερλό» του Κ. Κα-ραμανλή.

Το ΠΑΣΟΚ –που κατά τον Ευ. Βενιζέλο ήλπιζε και για την πρώ-τη θέση– έχασε 2,2 εκατ. Ψή-φους, πέφτοντας στο 13,18% από το 43,92% και καταλήγοντας στην τρίτη θέση, μετά τον ΣΥΡΙΖΑ.

ΑριστεράΒασικό «εργαλείο», με το οποίο εκφράστηκε αυτή η μαζική στροφή του κόσμου προς τα αριστερά, ήταν το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Που εκτινάχθηκε από το 4,6% και τις 315.000 ψή-φους του 2009 στο 16,8% και το 1,1 εκατ. ψήφους το 2012. Ο ΣΥ-ΡΙΖΑ επιβραβεύτηκε για τη ριζο-σπαστική-αριστερή πολιτική του (καθαρό Όχι στο μνημόνιο και στη δανειακή σύμβαση, στοχο-ποίηση των τραπεζών, απαίτη-ση φορολόγησης των πλουσίων κ.λπ). Επιβραβεύτηκε για την ενωτική πολιτική του, στρέφο-ντας τα πυρά κατά των πραγμα-τικών αντιπάλων και αποφεύγο-ντας τις «εμφύλιες» συγκρούσεις με την άλλη Αριστερά. Επιβρα-βεύτηκε –κυρίως– γιατί σήκωσε το γάντι απέναντι στην πρόκλη-ση των Σαμαρά και Βενιζέλου, μίλησε για την ανάγκη κυβερνη-τικής ανατροπής εδώ και τώρα και πρότεινε σταθερά τη λύση της κυβέρνησης της Αριστεράς.

Το ΚΚΕ έμεινε ουσιαστικά στά-σιμο. Από τις 517.249 ψήφους του 2009, έφτασε στις 536.072 ψή-φους το 2012. Η «αύξηση» αυτή είναι αμελητέα, μέσα σε μια πε-ρίοδο μεγάλων αγώνων και μαζι-κής στροφής προς τα αριστερά. Η κάλπη της 6ης Μάη είχε «μήνυ-μα» και προς την ηγεσία του ΚΚΕ: Που προτίμησε να συγκεντρώσει τα πυρά της κατά του ΣΥΡΙΖΑ και –κυρίως– προτίμησε να προ-παγανδίζει μέσα στον κόσμο ότι

κάθε προσπάθεια να αλλάξει σή-μερα –και όχι στο μέλλον της «λα-ϊκής εξουσίας»– τη ζωή του ήταν μια επικίνδυνη αυταπάτη…

Περιορισμένη είναι, επίσης, η επίδοση των φίλων μας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Από τις 24.687 ψή-φους (0,36%) του 2009 έφτα-σαν στις 75.439 (1,19%) το 2012. Μέσα στις συνθήκες των διαρ-κών αγώνων και της ριζοσπα-στικοποίησης, η άκρα Αριστερά απέτυχε να πραγματοποιήσει «άλμα» επιρροής και πολιτικού ρόλου. Απέτυχε να κάνει αυτό που έκαναν οι νεοναζί «ριζοσπά-στες» στο χώρο της Δεξιάς.

Το μελανό στοιχείο των εκλο-γών είναι το άλμα των χιτλερι-κών της Χρυσής Αυγής, που συ-γκέντρωσαν 440.000 ψήφους (6,97%). Η συμμορία αυτή –που παρουσιάζεται ως «αντιμνημονι-ακή», ενώ ήταν είναι και θα είναι ένα πιστότατο μαντρόσκυλο του καθεστώτος– αποκτά δυνατότη-τες (και πόρους) πολιτικού κόμ-ματος και γίνεται σοβαρότερη απειλή για τους μετανάστες, για την Αριστερά, για το εργατικό κίνημα. Η αντιμετώπισή τους γίνεται ένα από τα βασικά καθή-κοντα του κινήματος και της Αρι-στεράς και θα πρέπει να είναι μια προσπάθεια συνειδητή, οργανω-μένη και επίμονη (βλ. σελ. 16).

Συνολικά τα αποτελέσματα είναι γροθιά για το σύστημα. Προκαλούν μια πρωτοφανή πα-ράλυση στους πολιτικούς δια-χειριστές των «από πάνω»– την ώρα μάλιστα που η εντεινόμενη διεθνής οικονομική κρίση απαι-τεί από αυτούς αποφασιστικό-τητα και ταχύτητα στις αντιμε-ταρρυθμίσεις– ενώ αυξάνουν τις δυνατότητες αντίστασης των «από κάτω», ανοίγοντας μάλιστα τις δυνατότητες συνο-λικότερων ανατροπών, αφού το σύνθημα για κυβέρνηση

της Αριστεράς απέκτησε την υποστήριξη ενός καθοριστικού τμήματος της κοινωνίας.

Το στοιχείο αυτό δεν μπορεί να υποβαθμιστεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανα-δεικνύεται ως 1ο κόμμα στους εργαζόμενους τόσο στον ιδιωτι-κό όσο και στο δημόσιο τομέα, 1ο κόμμα στους ανέργους, 1ο κόμμα στις ηλικίες 18 ως 34 και 35 ως 54 ετών, 1ο κόμμα στις ερ-γατογειτονιές της Β’ Αθήνας και της Β’ Πειραιά…

ΜήνυμαΤο αποτέλεσμα αυτό είναι «μή-νυμα» στην Ευρώπη. Μήνυμα όχι απομονωμένο, όπως έδειξαν οι εκλογές στη Γαλλία (βλ. σελ. 12). Οι ευρωηγεσίες αντέδρασαν αντιφατικά. Από τη μια τρομο-κρατούν, ελπίζοντας να ελέγ-ξουν τις μετεκλογικές εξελίξεις, απειλώντας με «χάος», αν δεν τηρηθούν οι «δεσμεύσεις» που ανέλαβαν με τις υπογραφές τους οι Σαμαράς-Βενιζέλος. Από την άλλη ελίσσονται, επιχειρώντας να κρατήσουν ανοιχτό έναν κά-ποιο «διάλογο», δηλώνοντας ότι θα συζητούσαν ίσως μια κάποια «προσαρμογή» του μνημονίου (π.χ. 3ετή αντί για 2ετή προγραμ-ματισμό των μέτρων) και ένα νέο

«μίγμα» πολιτικής που θα συνδυ-άζει τη λιτότητα με κάποιες υπο-σχέσεις «ανάπτυξης».

Στην πραγματικότητα οι Μέρ-κελ-Σόιμπλε είναι πανικόβλητοι, γιατί διαπιστώνουν ότι η Ελλάδα μπορεί πράγματι να γίνει ο «αδύ-ναμος κρίκος» στην ευρωπαϊκή αλυσίδα των μνημονιακών πο-λιτικών λιτότητας. Και σε αυτή την προοπτική θα πρέπει να πα-ραμείνει προσηλωμένη η Αρι-στερά και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το αποτέλεσμα της 6ης Μάη δεν προέκυψε τυχαία. Την ανα-τροπή έφερε το μακρύ κύμα αγώνων, με κέντρο τις μεγάλες απεργίες, τις σκληρές διαδη-λώσεις, τις πλατείες… Την ανα-τροπή έφερε η συσσωρευμένη πολιτική εμπειρία του κόσμου, από το Δεκέμβρη του 2008 μέ-χρι το Σύνταγμα του 2012. Όμως ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ στην απο-κρυστάλλωση και στην τελική πολιτική έκφραση αυτής της δυναμικής δεν μπορεί και δεν πρέπει να υποτιμηθεί.

Οι καθεστωτικές δυνάμεις επιχειρούν ήδη να αντιστρέψουν ή να θρυμματίσουν αυτή τη δυ-ναμική, με την απειλή της «ακυ-βερνησίας» και τις προτάσεις για κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σωστά αντιστέκεται και πρέπει να αντισταθεί μέχρι τέλους. Το μνημόνιο μπορεί να ανατραπεί από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων μόνο μέσα από το δρόμο μιας κυβέρνησης της Αριστεράς. Που θα καταργήσει τα μνημόνια και θα ακυρώσει τη δανειακή σύμβαση, ως πρώτο βήμα για την επιβολή ενός προγράμμα-τος επείγουσας κοινωνικής ανά-γκης, με «λέξεις κλειδιά» τους μισθούς, τις συντάξεις, τα δη-μόσια σχολεία και νοσοκομεία, την οργανωμένη αλληλεγγύη προς τους ανέργους. Που για να

διασφαλίσει τους αναγκαίους πόρους για αυτές τις κοινωνικές «παροχές» θα κηρύξει τη στάση πληρωμών προς τους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους, θα εθνικοποιήσει τις τράπεζες και θα φορολογήσει τις επιχειρήσεις και τους πλούσιους…

ΚρίσηΤα κόμματα του δικομματισμού θα βυθιστούν αναπόφευκτα σε μεγαλύτερη κρίση. Στη ΝΔ ακού-γονται ήδη οι φωνές για καρατό-μηση του Σαμαρά. Στο ΠΑΣΟΚ ο ίδιος ο Πάγκαλος θέτει ως ερώ-τημα το αν αξίζει τον κόπο να συνεχίσει να υπάρχει ένα τέτοιο κόμμα. Αυτό το σάπιο σύστημα η Αριστερά θα μπορούσε να το τραντάξει συθέμελα. Η ηγεσία του ΚΚΕ, επιμένοντας να κάθεται διακριτικά στη γωνία, αναλαμβά-νει ιστορικές ευθύνες, λειτουρ-γώντας ως σανίδα σωτηρίας για τους Σαμαρά-Βενιζέλο. Αν αυτή η στάση συνεχιστεί, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται μια νέα εκλογική αναμέτρηση.

Σε αυτή την προοπτική θα επαναλάβουμε την έκκληση για ενιαίο μέτωπο της Αριστεράς, τόσο στους αγώνες όσο και στις πολιτικές-εκλογικές αναμετρή-σεις, προς όλες τις δυνάμεις και ιδιαίτερα προς τους συντρό-φους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Με αυτές τις σκέψεις η ΔΕΑ συμμετείχε στη μάχη του ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα είναι περήφανη για τις επιλογές της. Χαιρετίζουμε και ευχαριστούμε όλους και όλες τους συντρόφους και συντρό-φισσες που μας τίμησαν στα ψη-φοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ και δεσμευ-όμαστε ξανά ότι θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να παραμείνει ο ΣΥ-ΡΙΖΑ στην τροχιά της αριστερής-ριζοσπαστικής πολιτικής, όπως άλλωστε επιθυμεί και η μεγάλη πλειοψηφία των μελών του.

Ο πολιτικός σεισμός της 6ης ΜάηΣυντριβή ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ, νικητής η Αριστερά

Τα κόμματα του δικομματισμού θα βυθιστούν αναπόφευκτα σε μεγαλύτερη κρίση. Αυτό το σάπιο σύστημα η Αριστερά θα μπορούσε να το τραντάξει συθέμελα

Με τον κόσμο πολιτικό πρωταγωνιστή, μπορούμε να ολοκληρώσουμε την ανατροπή

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Μάη 2012

Του Θοδωρή Πατσατζή

Σ ε συνέδριο νοθείας εξελί-χτηκε το 41ο συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδί-

ας Εργαζομένων στους Οργανι-σμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΠΟΕ-ΟΤΑ) που ολοκλήρωσε τις διαδικασίες του την Παρασκευή 27 Απρίλη στη Θεσσαλονίκη. Η νοθεία ήταν κυριολεκτική, με αποκλειστικό στόχο να κρυφτεί η ξεκάθαρη φθορά των συνδι-καλιστικών παρατάξεων του ΠΑ-ΣΟΚ και της ΝΔ (συνολικά πήραν 112 ψήφους λιγότερους από το 2009) και η άνοδος της Αριστε-ράς. Παρά την αποχώρηση της ΔΑΣ-ΟΤΑ (της παράταξης του ΚΚΕ) από τις διαδικασίες του συ-νεδρίου και τη μη συμμετοχή της στις εκλογές, η Αριστερά κέρδισε 26 ψήφους και 4 έδρες περισσό-τερες από το 2009.

ΑποκλεισμοίΟι εκπρόσωποι των μνημονια-κών παρατάξεων, προκειμένου να σώσουν το τομάρι τους και τις καρέκλες τους, δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν κάθε μη θεμιτό τρόπο για να επιβληθούν. Αποκλεισμοί συνέδρων, διάσπα-ση των εργαζομένων σε μόνιμους και συμβασιούχους και νοθεία στην εκλογική διαδικασία. Για την Αριστερά οι χειρισμοί αυτοί σε συνέδριο μιας Ομοσπονδίας χρει-άζεται να ειδωθούν πολύ συγκε-κριμένα. Τέτοιες στάσεις θα έχει να αντιμετωπίσει όλο το επόμενο διάστημα σε κάθε επίπεδο, ιδιαί-τερα όσο αποδεικνύει ότι γίνεται χρήσιμη στον κόσμο της εργασί-ας και άρα επικίνδυνη για τους κα-πιταλιστές και τους τοκογλύφους, επικίνδυνη για το σύστημα. Είναι αρκετά ξεκάθαρο ποια ότι χρειά-ζεται η Αριστερά να παρουσιαστεί ενωμένη, οργανωμένη και με σα-φείς προσανατολισμούς το επό-μενο διάστημα, όχι απλά για να ανταπεξέλθει στις επιθέσεις, αλλά για να κατορθώσει να αλλάξει πραγματικά τους συσχετισμούς.

Τα «όργανα» είχαν ξεκινήσει λίγες μέρες πριν το συνέδριο, με την καθαίρεση εκπροσώπων της Αριστεράς. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο ότι και στα 18 σωματεία, που αποκλείστηκαν από τις δια-δικασίες, η Αριστερά ήταν πλειο-ψηφία. Όπως δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στις περισσότερες εκλογικές διαδικασίες το τελευ-ταίο εξάμηνο στα πρωτοβάθμια σωματεία των δήμων η Αριστερά καταγράφει σαφή άνοδο. Οι ερ-γαζόμενοι δείχνουν ότι έχουν το δικό τους τρόπο να καταγράφουν το ποιος στηρίζει πραγματικά τους αγώνες του και ποιος όχι.

Η πρόφαση της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ ήταν ότι στα συγκεκριμέ-να σωματεία είχαν ψηφίσει και οι συμβασιούχοι, κάτι που δεν προβλέπεται από το καταστατικό της Ομοσπονδίας. Παρέπεμπαν το ζήτημα στην ΑΔΕΔΥ, αφή-νοντας εκτεθειμένους χιλιάδες συμβασιούχους στους δήμους, διασπώντας τη δύναμη της ενό-τητας του κλάδου απέναντι στην πιο βάρβαρη επίθεση που έχουν γνωρίσει συνολικά οι εργαζόμε-νοι τις τελευταίες δεκαετίες.

ΝοθείαΗ νόθευση της θέλησης της βά-σης ολοκληρώθηκε την τελευταία μέρα του συνεδρίου, όταν μέλος

της εφορευτικής επιτροπής, στέ-λεχος της ΠΑΣΚΕ και πρόεδρος σε πρωτοβάθμιο σωματείο, πιάστη-κε από το δικαστικό αντιπρόσω-πο να έχει στην κατοχή του κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας 11 σφραγισμένους και υπογραμμέ-νους φακέλους, που χρησιμοποι-ήθηκαν με το σύστημα «αλυσίδα» για τον εκβιασμό συνέδρων και την νόθευση του αποτελέσματος.

Η ΑΣΚ-ΟΤΑ (παράταξη του ΣΥ-ΡΙΖΑ) κατέθεσε ένσταση κατά της νομιμότητας της εκλογικής διαδικασίας και ζήτησε εισαγγε-λική παρέμβαση για τη σύλληψη των συνέδρων που συμμετείχαν στη νοθεία.

Αυτά τα γεγονότα αποδυνάμω-σαν το συνέδριο και δεν συζητή-θηκε κανένα από τα μεγάλα προ-βλήματα που θα αντιμετωπίσει ο κλάδος το επόμενο διάστημα. Η αξιολόγηση, οι απολύσεις, η ακόμα περισσότερο συρρίκνωση των μισθών, όπως απαιτούν οι όροι της τελευταίας δανειακής σύμβασης, κρύφτηκαν κάτω από το τραπέζι. Η Ομοσπονδία, πέρα από την άμεση αντίδρασή της να προκηρύξει 24ωρη απεργία την Πρωτομαγιά, απαντώντας στο έγγραφο του υπουργείου Εσωτε-ρικών ότι η 1η Μάη είναι εργάσι-μη ημέρα, δεν προχώρησε στον καταρτισμό ενός απαραίτητου

προγράμματος δράσης και πάλης ενάντια στη λαίλαπα που θα αντι-μετωπίσουν άμεσα οι εργαζόμε-νοι. Το συνέδριο δεν αξιολόγησε επίσης τα συμπεράσματα από τη μεγάλη απεργία του Οκτώβρη.

ΑριστεράΟι δυνάμεις της Αριστεράς που παρέμειναν στο συνέδριο, ΑΣΚ-ΟΤΑ (ΣΥΡΙΖΑ) και ΑΚΙΣ (ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ), έδωσαν τη μάχη και για τη νομιμοποίηση όλων των συ-νέδρων που είχαν εκλεγεί, αλλά και για να ανατρέψουν τους συ-σχετισμούς. Η ΑΣΚ-ΟΤΑ, παρόλο που πλήρωσε ακριβά τον απο-κλεισμό συνέδρων, με αποκορύ-φωμα τη μη νομιμοποίηση του αντιπροέδρου της Ομοσπονδί-ας Γ. Χαρίση, αγωνίστηκε για τη συσπείρωση των δυνάμεων της Αριστεράς και με ανακοίνωσή της κάλεσε τις δυνάμεις αυτές να δημιουργήσουν ένα «πλατύ ενωτικό μέτωπο με στόχο την ανατροπή των συμβιβασμένων ηγεσιών για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, την ενιαία δράση όλων των εργαζο-μένων μέσα από τα Συνδικάτα, την ενιαία έκφραση όλων των εργαζομένων σε Ιδιωτικό και Δη-μόσιο Τομέα, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για νικηφόρες μάχες του εργατικού κινήματος».

Η ενότητα της Αριστεράς θα είναι ένα κρίσιμο ζητούμενο το επόμενο διάστημα. Και αυτό αφο-ρά και τις δυνάμεις της ΔΑΣ-ΟΤΑ (ΚΚΕ), παρότι η αποχώρησή της από τις διαδικασίες εκλογής δεν ήταν τίποτε άλλο από μια στείρα αντιπαράθεση με τις μνημονια-κές δυνάμεις, για να δηλώσει την «καθαρότητά» της. Αυτή η «κα-θαρότητα» είχε ως αποτέλεσμα η ΠΑΣΚΕ να διατηρήσει την απόλυ-τη πλειοψηφία (18 από 35 έδρες), παρά το ότι χάνει 98 ψήφους και η ΔΑΚΕ να κερδίζει 1 έδρα παρά το ότι χάνει 14 ψήφους.

Αν οι δυνάμεις του ΚΚΕ κάνουν το λάθος να προχωρήσουν σε ανε-ξάρτητα δήθεν ταξικά συνδικάτα, αν δηλαδή τη στάση που επέδειξαν στο συνέδριο πάνε να την εφαρμό-σουν στους χώρους δουλειάς και στα σωματεία, διασπώντας τους εργαζόμενους στους ΟΤΑ, τότε θα έχουν διαπράξει ένα, τεράστιο λάθος, αποδυναμώνοντας την προ-σπάθεια να ανατραπούν με αγώνες τα μνημόνια και οι πολιτικές που επιβάλουν οι ντόπιοι καπιταλιστές και οι διεθνείς τοκογλύφοι.

Το πώς τελικά θα κριθούν τόσο αυτός ο μεγάλος αγώνας, αλλά και οι μάχες του κλάδου, θα εξαρτηθεί από την καθημερινή δράση στους χώρους, σε κάθε πρωτοβάθμιο σωματείο του κλάδου. Θα κριθεί από το αν η Αριστερά θα συμπα-ραταχθεί για να σταθεί στο πλευ-ρό των εργαζόμενων, δίνοντας τη μάχη να οργανωθούν αγώνες και να συντονιστεί ο κλάδος με κάθε εργαζόμενο και συνδικάτο που αγωνίζεται, έτσι ώστε να γίνουν δυνατότερα τα πλήγματα που μέ-χρι σήμερα δέχονται οι παρατά-ξεις που στηρίζουν το μνημόνιο, να αναδεικνύεται καθημερινά σε κάθε εργαζόμενο ότι αυτοί μάχο-νται για τις καρέκλες τους και όχι για τα προβλήματα των εργαζο-μένων και την ενότητα του κλά-δου. Με αυτό τον τρόπο μπορούν πραγματικά να αλλάξουν οι συσχε-τισμοί δυνάμεων στον κλάδο.

41ο Συνέδριο ΠΟΕ-ΟΤΑ: Νόθευση των αποφάσεων της βάσης παρά την άνοδο της Αριστεράς

Πρωτομαγιά 2012: Κάτω τα μνημόνια

Δ ιαδηλώσεις για την Πρωτομαγιά έγιναν, εκτός από την Αθή-να, στη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα. Η συμμετοχή ήταν καλή, καθώς ο κόσμος της Αριστεράς, που έχει δώσει όλες τις μάχες

στα δύο χρόνια του μνημονίου, ήταν εκεί. Στο κάλεσμα του ΕΚΑ στην Κλαυθμώνος ανταποκρίθηκαν εργαζόμενοι και συνδικάτα, κυρίως του ιδιωτικού τομέα, πολιτικές οργανώσεις, νεολαία και μετανάστες που συμμετείχαν στο μπλοκ της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό». Το με-γαλύτερο μέρος των συγκεντρωμένων πραγματοποίησε μαχητική δια-δήλωση ως τη βουλή.

Η ελλιπής προετοιμασία και οι ξεχωριστές συγκεντρώσεις δεν δι-ευκόλυναν τη μεγαλύτερη συμμετοχή. Παντού υπήρξαν ξεχωριστά καλέσματα από τα εργατικά κέντρα, το ΚΚΕ και τις δυνάμεις της εξω-κοινοβουλευτικής Αριστεράς, γεγονός που οδήγησε σε συμμετοχή κατώτερη από τις αντικειμενικές δυνατότητες.

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Μάη 2012

Του Νίκου Βλαχόπουλου

Π ραγματοποιήθηκε στις 3/5/2012 με μεγάλη επι-τυχία η κινητοποίηση

του Συλλόγου Εργαζομένων της Μονάδας Οργάνωσης της Διαχεί-ρισης Αναπτυξιακών Προγραμμά-των στα γραφεία της Κοινωνίας της Πληροφορίας (ΚτΠ ΑΕ), για το μπλοκάρισμα της διαδικασίας απο-σφράγισης των προσφορών του διαγωνισμού, με αντικείμενο την επιτάχυνση των διαδικασιών συγ-χωνεύσεων-καταργήσεων δημόσι-ων φορέων και οργανισμών.

Την κινητοποίηση υποστήριξαν, με τις αποφάσεις τους και με την παρουσία τους το Συντονιστικό Ομοσπονδιών και Σωματείων Ερ-γαζομένων «Ενάντια στις καταργή-σεις Δημοσίων Φορέων και στην Εφεδρεία-Απόλυση», η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάμα-τος, το συνδικάτο του ΙΓΜΕ και το Σωματείο Τραγουδιστών Μελοδρά-ματος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Ο διαγωνισμός αυτός, προϋπο-λογισμού 14,5 εκατ. ευρώ, αποτελεί την εξέλιξη της διαδικασίας η οποία ξεκίνησε από την Αντιπροεδρία της κυβέρνησης με τη μελέτη με τίτλο «Οριζόντια Μελέτη Σκοπιμότητας Συγχωνεύσεων-Καταργήσεων Φο-ρέων του Δημοσίου», η οποία εκπο-νήθηκε από τις εταιρείες Planet και Deloitte και περιέχει, όπως αναφέρε-ται, «ανάλυση υποθέσεων εργασίας» για περίπου 100 σημαντικούς (από την άποψη του ύψους της δημόσιας χρηματοδότησης) φορείς του δημο-σίου για τους οποίους προτείνεται η συγχώνευση-κατάργησή τους.

Κατά τη διάρκεια της κινητοποί-ησης ενημερωθήκαμε ότι η απο-σφράγιση των προσφορών μαται-

ώθηκε μετά τη γνωστοποίηση της κινητοποίησης, ενώ έγινε και επαφή με το επιχειρησιακό σωματείο των εργαζομένων της ΚτΠ και πραγμα-τοποιήθηκε κοινή σύσκεψη όλων των παρευρισκόμενων σωματείων για το συντονισμό των ενεργειών.

Μετά από τοποθετήσεις όλων των σωματείων που συμμετείχαν, συμ-φωνήθηκε να υπάρχει συνεχής αλ-ληλοενημέρωση για το θέμα του δια-γωνισμού, αλλά και συντονισμός και κοινός αγώνας, με στόχο την ακύρω-ση της εφαρμογής του νόμου 4024 και την αποτροπή των απολύσεων.

Στη συνάντηση τέλος με τον Δι-ευθύντα Σύμβουλο της ΚτΠ ΑΕ, με-ταφέρθηκε από όλα τα σωματεία η κατηγορηματική αντίθεσή μας στο έργο που έχει αναλάβει η ΚτΠ, επι-σημαίνοντας ότι θα μπλοκαριστεί σταθερά κάθε διαδικασία που θα επιχειρεί να υλοποιεί έργα από τα οποία κρίνονται το παρόν και μέλ-λον των εργαζομένων, οδηγώντας στην ανεργία και την εξαθλίωση. Η Διοίκηση της εταιρείας υποστήριξε ότι η ΚτΠ ως φορέας υλοποίησης δεν έχει καμία ανάμιξη στο περιε-χόμενο των παραδοτέων του έρ-γου και δεσμεύτηκε –δεδομένων και των επικείμενων αλλαγών στην κυβέρνηση– να μην προχωρήσει προς το παρόν το διαγωνισμό.

H πολιτική κυβέρνησης-τρόι-κας για τη διάλυση του Δημοσίου και την παράδοση του έργου και των υπηρεσιών του στα ιδιωτικά συμφέροντα συνεχίζεται, όπως και ο αγώνας των εργαζομένων για την αποτροπή της κατάργη-σης-συρρίκνωσης Δημόσιων κοι-νωφελών φορέων και υπηρεσιών και τη διασφάλιση και αναβάθμι-ση του δημόσιου χαρακτήρα και του έργου τους.

Ελληνική Χαλυβουργία

Σε πέντε νέες απολύσεις προ-χώρησε ο Μάνεσης, δύο μέρες πριν τις εκλογές, ανεβάζοντας τις απολύσεις σε 110. Από τους τελευταίους απολυμένους οι δύο είναι εργαζόμενοι στη θυγα-τρική επιχείρηση της Ελληνικής Χαλυβουργίας, Green Steel. Οι εργαζόμενοι απολύθηκαν, επει-δή συμπαραστάθηκαν στους απεργούς της Χαλυβουργίας, που συμπληρώνουν 192 μέρες απεργίας. Οι απολύσεις είναι πα-ράνομες όπως και οι προηγούμε-νες, καθώς έγιναν στη διάρκεια της κινητοποίησης. Ο στόχος εκφόβισης των εργαζομένων, ενόψει και των εκλογών, απέτυ-χε όπως αποδείχτηκε στις κάλ-πες. Ο αγώνας στη Χαλυβουργία χρειάζεται να σπάσει την απο-μόνωσή του για να νικήσει. Το λάθος των συνδικαλιστών του ΚΚΕ στο σωματείο, με την ανοχή που επέδειξαν στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, δεν μπορεί να το πληρώσουν οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο. Χρειάζεται ο αγώ-νας τους να προχωρήσει με νέες κινητοποιήσεις κεντρικά και νέα κοινή πρωτοβουλία της Αριστε-ράς στα εργατικά κέντρα και τη ΓΣΕΕ, ώστε να κερδίσουν πραγ-ματικά οι εργαζόμενοι και να μην επικρατήσει ο «καλός Έλληνας εργοδότης», όπως είχε ανακηρύ-ξει τον Μάνεση στην πρώτη της ανακοίνωση η Χρυσή Αυγή.

Πετυχημένες κινητοποιήσειςΝέες πετυχημένες κινητοποιή-σεις πραγματοποίησε στα τέλη του Απρίλη το Σωματείο Εργα-ζομένων στις Ταχυδρομικές, Ταχυμεταφορικές Επιχειρήσης Αττικής (ΣΕΤΤΕΑ). Στη SPEEDEX Εξαρχείων, οι εργαζόμενοι του

καταστήματος μαζί με το σωμα-τείο προχώρησαν σε τριήμερο κινητοποιήσεων με στάσεις ερ-γασίας. Κατόρθωσαν να πληρω-θούν το μεγαλύτερο μέρος της μισθοδοσίας, που τους όφειλε η εργοδοσία (άνω του 60% από τα 20.000 ευρώ που τους οφείλο-νταν συνολικά). Μαζική ήταν η συμετοχή και στην 4ωρη στάση εργασίας που πραγματοποίησε το ΣΕΤΤΕΑ, την Τετάρτη 2 Μάη, ενάντια στην προειδοποίηση απόλυσης 4 ενοικιαζόμενων ερ-γαζόμενων στα ΕΛΤΑ Ταχυμετα-φορές. Οι 4 εργαζόμενοι είχαν αρνηθεί να υπογράψουν συμ-βάσεις με τις οποίες θα έχαναν όλα τα δικαιώματα που είχαν, όπως χρόνια υπηρεσίας ικανά για τη μονιμοποίηση στα ΕΛΤΑ ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΕΣ, παραίτηση από την αποζημίωση που τους αναλογεί , καθώς και από άδειες και επιδόματα. Για τη στάση τους έχουν δικαιωθεί εδώ και 3 μήνες από την Επιθεώρηση Ερ-γασίας και τις επόμενες μέρες θα υπάρξει τριμερής συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας.

Συλλογικές Συμβάσεις ΕργασίαςΑπεργία πραγματοποιούν στις 15 Μάη οι Ομοσπονδίες Τύπου-Χάρτου και Κλωστοϋφαντουρ-γίας-Ιματισμού-Δέρματος, ενώ η Ομοσπονδία Γάλακτος-Τροφί-μων-Ποτών αποφάσισε 48ωρη απεργία 15 και 16 Μάη. Πρόσφα-τα ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας, στο αί-τημα της Ομοσπονδίας των ερ-γαζομένων του κλάδου για την υπογραφή νέας σύμβασης, απά-ντησε ότι δεν μπορεί να συζητή-σει τίποτα σχετικά με τη Συλλογι-κή Σύμβαση στον κλάδο πριν τις εκλογές. Περίμεναν να έχουν εύ-κολο έργο για να καταπατήσουν τις Συλλογικές Συμβάσεις, αλλά οι εργαζόμενοι αποφάσισαν διαφορετικά. Το ΚΚΕ, που έχει τον έλεγχο των παραπάνω ομο-σπονδιών, χρειάζεται να καλέσει στις κινητοποιήσεις και όσους άλλους εργαζόμενους αντιστέ-κονται, όπως οι χαλυβουργοί. Αυτό σε συνδυασμό με την κοι-νή απαίτηση των δυνάμεων της Αριστεράς για άμεση προκήρυξη

πανεργατικής απεργίας από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, για να υπερασπιστού-με τις συμβάσεις και τις θέσεις εργασίας μας, μπορεί πραγμα-τικά να οδηγήσει σε ένα μαζικό κίνημα που θα ξεμπερδεύει μια και καλή με τα μνημόνια.

Κατάληψη στον ΟΚΑΝΑ

Στα τέλη του Απρίλη, λίγες μέ-ρες μετά τον απολογισμό έργου 2010-2012 που πραγματοποίησε η Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ, οι εργα-ζόμενοι του Οργανισμού προχώ-ρησαν σε κατάληψη του κτιρίου Κεντρικών Υπηρεσιών, με κυρί-αρχο αίτημα την υπογραφή συλ-λογικής σύμβασης εργασίας, που εκκρεμεί εδώ και τρία χρό-νια περίπου. Για τους υποστηρι-κτές και για όσους υλοποιούν τα μνημόνια και τις δανειακές συμ-βάσεις, η λειτουργία υπηρεσιών υγείας με προϋπολογισμούς που θέτουν σε κίνδυνο την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και άρα τη δημόσια υγεία, θε-ωρούνται πετυχημένο έργο. Το υπουργείο Υγείας έχει εισάγει, ενάμιση μήνα πριν τις εκλογές, διάταξη σε νόμο για τους… «Ένο-πλους Φρουρούς στα Εμπορικά Πλοία», σύμφωνα με το οποίο ο ΟΚΑΝΑ έχει το δικαίωμα να προσλαμβάνει με μπλοκάκι για-τρούς, νοσηλευτές, ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς. Το νομικό πλαίσιο, που θα ρίξει μι-σθούς και εργασιακά δικαιώμα-τα στον πάτο, υπάρχει ήδη και χρειαζόμαστε καταλήψεις και απεργίες για να το ανατρέψουμε και να αποτρέψουμε το βούλιαγ-μα όλων των εργαζομένων, που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, στο επίπεδο δουλοπά-ροικων εργοληπτών.

νέα από τους εργατικούς χώρους

Πρακτικό συμφωνίας, που θα ισχύει για 1 χρόνο, υπογράφηκε μεταξύ της διοίκησης της εται-ρείας και του συλλόγου εργαζο-μένων στην Εθνοdata τις πρώ-τες μέρες του Μάη. Η διοίκηση δεσμεύτηκε ότι δεν θα γίνουν απολύσεις, δεν θα προχωρή-σει σε μειώσεις μισθών και θα γίνουν οι αναγκαίες αυξήσεις, ώστε ο κατώτερος μικτός μη-νιαίος μισθός υπαλλήλου της Εθνοdata να είναι 1.000 ευρώ. Επίσης από την έναρξη ισχύος του πρακτικού και στο εξής θα διατίθενται κουπόνια αξίας 30 ευρώ το μήνα σε εργαζόμενους με μικτό μηνιαίο μισθό κάτω των 2.500 ευρώ, που αντιστοι-χούν στο 84% του προσωπικού

της εταιρείας. Τέλος, εφόσον η Εθνική Τράπεζα (ΕΤΕ) συμφω-νήσει σε διευκολύνσεις στην αποπληρωμή των δανείων για τους υπαλλήλους της ΕΤΕ, αυ-τές θα ισχύσουν και για τους υπαλλήλους της Εθνοdata. Το πρακτικό αυτό είναι η απόδειξη του τι μπορούν να καταφέρουν οι εργαζόμενοι, όταν αντιμετω-πίζουν τα εργασιακά θέματα

συλλογικά. Η απομόνωση είναι ο χειρότερος σύμβουλος και η διαπραγμάτευση με τέτοιους όρους δεν γίνεται ισότιμα. Η πολύ πετυχημένη πρώτη απερ-γία του συλλόγου έδειξε ότι συλλογικά και μαχητικά μπο-ρούν να γίνουν σπουδαία βήμα-τα αντίστασης και ουσιαστικής συνεννόησης σε δύσκολες κα-ταστάσεις. Η απόκρουση των αντεργατικών επιθέσεων και η σύναψη επιχειρησιακής σύμ-βασης ήταν και είναι στόχοι του συλλόγου. Δεν επιτυγχάνονται όμως μόνο με ευχές και διακη-ρύξεις, αλλά με συγκεκριμένες δράσεις και πρωτοβουλίες. Σύ-ντομα θα γίνει γενική συνέλευ-ση με αυτό το σκοπό.

Δικαίωση των κινητοποιήσεων

Αναβολή της διαδικασίας αποσφράγισης προσφορών του διαγωνισμού με τίτλο «Διενέργεια και Τεχνική Υποστήριξη Διαδικασιών Συγχωνεύσεων-Καταργήσεων Φορέων του

Δημοσίου»

Μπλοκάρισμα από τους εργαζόμενους

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

6 • αριστερά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Μάη 2012

Της Μαρίας Μπόλαρη

Σ τις ιστορικές εκλογές της 6ης Μάη, το ΚΚΕ κατέ-γραψε μια ελάχιστη άνοδο

σε ψήφους και ποσοστό. Το 8,5% κάθε άλλο παρά ικανοποιητικό κρίνεται.

Η εκλογική επιρροή του κόμ-ματος έμεινε καθηλωμένη, ιδιαί-τερα όταν μετά από δεκαετίες οι εργαζόμενοι και η νεολαία, προ-σπερνώντας τους εκβιασμούς του συστήματος, έδωσαν ιστορι-κά υψηλά ποσοστά στα κόμματα της Αριστεράς. Το πρόβλημα για το ΚΚΕ γίνεται ακόμα μεγαλύτε-ρο –ίσως σοκ για τον κόσμο του– αφού ο ΣΥΡΙΖΑ συγκέντρωσε σχεδόν το διπλάσιο ποσοστό.

Το «καυτό» ερώτημα, στο οποίο έπρεπε και πρέπει να απα-ντήσει το ΚΚΕ, είναι κάτι παραπά-νω από εύλογο. Σε μια περίοδο βαθέματος της καπιταλιστικής κρίσης, από τη μια, και σκληρών αγώνων του κόσμου από την άλλη, γιατί το ΚΚΕ, παρόλο που αναφέρεται στο μαρξισμό και δι-εκδικεί τον τίτλο του κόμματος της εργατικής τάξης, δεν κατορ-θώνει να πείσει;

Στη δήλωσή της το βράδυ των εκλογών η γενική γραμματέας του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, στην ου-σία δεν απάντησε. Οι όποιες ερ-μηνείες, που έδωσε, ήταν ολότε-λα λανθασμένες. Παρ’ όλα αυτά είναι χρήσιμες για να κατανοηθεί η καθήλωση του εκλογικού απο-τελέσματος.

Το ΚΚΕ αρνήθηκε να αναλά-βει τα δύσκολα καθήκοντα μιας εκλογικής αναμέτρησης στην

οποία ο κόσμος, αφού έδωσε τη μάχη στους δρόμους, την έδωσε επίσης και στην κάλπη, ελπίζο-ντας και απαιτώντας η Αριστε-ρά να γίνει η κυβέρνηση που θα ανατρέψει τη συγκυβέρνηση του μνημονίου.

Ο σεχταρισμός συνοδεύτηκε με μια εκκωφαντική υποτίμηση του κόσμου που ψήφισε αρι-στερά. Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος του «Ριζοσπάστη» στις δη-λώσεις της Αλ. Παπαρήγα: «Να μην παραπλανηθεί ο λαός από τη μεταμφίεση του πολιτικού συστήματος». Το εκλογικό απο-τέλεσμα, αυτό που το πολιτικό προσωπικό της κυρίαρχης τάξης ονομάτισε τεκτονικό σεισμό και το εισέπραξε σαν απειλή, από το ΚΚΕ χαρακτηρίστηκε «θετι-κή τάση, αν και διασκορπίστηκε δεξιά κι αριστερά». Τα μέλη του ΚΚΕ, της ΚΝΕ και οι εργαζόμενοι

κλήθηκαν να είναι στην πρώτη γραμμή τον Ιούνη, λες και δεν το ήξεραν και δεν θα το κάνουν. Στην ίδια ανακοίνωση-εκτίμηση αναφέρεται ότι το κίνημα έκα-νε βήματα ωρίμανσης, αλλά όχι τόσα, ώστε να ακολουθήσει «την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για τα άμεσα προβλήματα, για την εργατική λαϊκή εξουσία». Όπως ειπώθηκε, το κόμμα για να έχει μεγάλη εκλογική επίδοση, δεν απαιτείται «απλά(!) η ύπαρξη ενός μαχητικού λαϊκού κινήμα-τος, αλλά ενός ισχυρού πλειοψη-φικού ρεύματος, χειραφετημένο από τα γνωστά διλήμματα, αλλά και τις αναγεννημένες αυταπά-τες».

Το πιο εντυπωσιακό στην ανα-κοίνωση είναι η φράση «ακούσα-με ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα μας απευθυνθεί για συγκρότηση κυβέρνησης», λες και δεν γνώ-

ριζαν ότι αυτό ήταν το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ με την επιμονή των πιο ριζοσπαστικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ.

Το πιο αστείο από μέρους του ΚΚΕ είναι ότι ενώ απορ-ρίπτει κατηγορηματικά την πρόταση για κυβερνητική ανα-τροπή, απαίτησε κυβερνητικό πρόγραμμα πιο λεπτομερές. Αυτά τα επιχειρήματα απαντή-θηκαν επαρκώς από το ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλ. Τσίπρα: Ανατροπή του μνημονίου και της δανεια-κής σύμβασης, κυβέρνηση της Αριστεράς, ως πρώτο βήμα για την υλοποίηση ενός ριζοσπα-στικού προγράμματος.

Από τη μεριά μας το αποτέ-λεσμα κατανοείται ως εξής. Πα-νηγυρίζουμε για το ποσοστό που δόθηκε στην Αριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιμείνει μέχρι τέλους στην ανατροπή του μνη-

μονίου, από τη σκοπιά των ερ-γαζομένων και στην προοπτική του σοσιαλισμού. Αναλαμβάνο-ντας την υλοποίηση αυτού του αριστερού προγράμματος, χρει-άζεται ταυτόχρονα να συγκε-ντρωθούμε στην οργάνωση της συλλογικής δύναμης των εργα-ζομένων, να συμβάλουμε, ώστε αυτοί να πιστέψουν ότι μπορούν να ακινητοποιήσουν τη «μηχανή του συστήματος».

Απαντώντας στο καλοπροαί-ρετο και σωστό ερώτημα των συντρόφων του ΚΚΕ, «Μα μπο-ρούμε, χωρίς να συγκρουστού-με με τα μονοπώλια και την ΕΕ», λέμε καθαρά ΟΧΙ. Ξέρουμε ότι η κυβερνητική εξουσία δεν ταυ-τίζεται ούτε με την οικονομική ούτε με την πολιτική εξουσία. Ξέρουμε ότι η μάχη θα είναι ιδι-αίτερα σκληρή.

Το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ στην προεκλογική περίοδο ήταν: «Ανατροπή στην Ελλάδα – Μή-νυμα στην Ευρώπη». Το «Δυνα-τή Αριστερά – Ψήφος στο ΣΥ-ΡΙΖΑ» κατέρριψε μύθους, που έστηνε το ΚΚΕ, και απέδειξε ότι το ενωτικό πρόταγμα πάει μαζί με το ριζοσπαστικό πρόγραμμα.

Συμφωνούμε απόλυτα με το ΚΚΕ ότι η περίοδος που ζούμε είναι μεταβατική. Ευθύνη όλων μας –και του ΚΚΕ– είναι να ανοίξει ο δρόμος της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και του σοσιαλισμού. Ο κόσμος της εργασίας μας έδω-σε όλα τα εφόδια για να συμβάλ-λουμε στη δική του μαχητική ανασυγκρότηση και στη δική μας αντικαπιταλιστική αναγέννηση.

Να γίνει όλη η Αριστερά ανάχωμα στο σύστημα

Το ΚΚΕ και το μήνυμα των εκλογών

Του Γρηγόρη Δεμέστιχα

Ο ι σύντροφοι της ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ συγκέντρωσαν 1,19% και 75.439 ψήφους (από

τις 25.000 ψήφους των αντίστοι-χων εκλογών του 2009). Δεν κα-τόρθωσαν να παρουσιάσουν την άνοδο που είχαν στις περιφερεια-κές εκλογές όπου, όπως σήμερα αποδεικνύεται, επωφελήθηκαν από την τότε διασπασμένη πα-ρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ.

Πολύ περισσότερο δεν κατόρ-θωσαν να προσελκύσουν ένα μαζι-κό τμήμα του τεράστιου κύματος ανθρώπων που στράφηκαν προς τα αριστερά, μέσα στο χρόνο που ακο-λούθησε τις περιφερειακές εκλο-γές. Και αυτό –για ένα σχήμα που αυτοπροσδιορίζεται ως «καθαρό-τερο» όλων– σε μια περίοδο συνε-χών αγωνιστικών κινητοποιήσεων, αποτελεί ένα σοβαρό ερωτηματι-κό που θα έπρεπε να απασχολήσει τόσο τις ηγεσίες όσο και τους σ. της βάσης του εγχειρήματος.

Στην ανακοίνωση των σ. του ΣΕΚ διαβάσαμε ότι τα αποτελέ-σματα των εκλογών «είναι μια γροθιά στο στομάχι για την άρ-χουσα τάξη στην Ελλάδα και χαστούκι για τα διευθυντήρια της ΕΕ» και ότι «το μήνυμά τους ανοίγει το δρόμο για κλιμάκωση των αγώνων για να ξηλώσουμε τα μνημόνια, τις τρόικες και το χρε-οκοπημένο σύστημά τους».

Σωστά. Όμως, με δεδομένη τη στασιμότητα του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι σαφές ότι τα αποτελέσματα καθορίστηκαν από το άλμα του ΣΥΡΙΖΑ που, σχεδόν κυριαρχικά, εξέφρασε τη «μαζική στροφή αριστερά». Αυτή η διαπίστωση μήπως σή-μερα δημιουργεί ερωτηματικά για τις επιλογές σ. και οργανώσε-ων που απέφυγαν τα καθήκοντα, τις ευθύνες και τις προσπάθειες, για να δοθούν, τελικά, οι «γρο-θιές» και τα «χαστούκια» και να σταλούν τα μαζικά «μηνύματα»;

Μήπως σήμερα υπάρχει ζήτη-μα αυτοκριτικής για σ. και ορ-γανώσεις που –ενώ γνωρίζουν την αξία της παράδοσης και της θεωρίας του Ενιαίου Μετώπου– επέλεξαν κοντόθωρα κάποιον –τάχα– «αντικαπιταλιστικό» αυ-τοπροσδιορισμό;

Για να μπορούν να χαρούν και να πανηγυρίσουν τα αποτελέσματα –και σωστά κάνουν– οι σ. του ΣΕΚ υποχρεώνονται να σημειώσουν ότι η στροφή του κόσμου είχε ως «κύριο αποδέκτη τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο κατηγορούσαν (σ.σ.: οι αντίπαλοι) για επιστροφή σε “παλαιοκομουνιστικές θέσεις”…». Οποία κομψή αναγνώριση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει τη μάχη από αριστε-ρές-ριζοσπαστικές θέσεις και γι’ αυτό συγκεντρώνει τα κύρια πυρά των καθεστωτικών δυνάμεων! Να θυμίσουμε μόνο ότι αυτή η επι-θετικότητα των αντιπάλων μας απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ ισχύει πολύ καιρό πριν τις εκλογές…

Δυστυχώς, η ανακοίνωση των σ. του ΝΑΡ είναι πολύ πιο προ-βληματική. Συμμερίζονται τη δυσφορία του ΚΚΕ για το απο-τέλεσμα, κάνοντας λόγο για «εκ-κωφαντική όσο και αντιφατική λαϊκή καταδίκη των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ». Κατηγορούν τον κόσμο για «αυταπάτες περί άμεσων λύσεων» (σ.σ.: από πότε η διεκ-δίκηση άμεσων λύσεων έγινε «συστημική» πολιτική;) και κατη-γορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι αναζητά λύσεις μέσω των «κυβερνητικών διεξόδων» (σ.σ.: αλήθεια, όταν οι σ. του ΝΑΡ απαιτούσαν να πέσει η κυβέρνηση Παπαδήμου, τι ζη-τούσαν;) και βέβαια «χωρίς ρήξη με το σύστημα» (την ώρα που οι δυνάμεις του συστήματος έχουν λυσσάξει με τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι με το ΝΑΡ...).

Μετά από αυτές τις δύο (όχι τόσο ταιριαστές) ανακοινώσεις, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως μέτωπο εξέ-δωσε μια τρίτη ανακοίνωση:

Χαρακτηρίζει τα αποτελέσματα «εκκωφαντική (σ.σ.: αλλά όχι και αντιφατική) καταδίκη» των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και καταλήγει στην κρίσιμη εκτίμηση: «τα κόμ-ματα και τα μέτωπα της Αριστε-ράς θα κριθούν στο επόμενο δι-άστημα από το αν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σε αυτή την ελπίδα». Σοφό. Σαφές;

Σε ανύποπτο χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ –και ειδικότερα η ΔΕΑ– είχαμε προτείνει στους σ. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ με ιδιαίτερα προνομιακούς όρους (διασφάλιση ανεξαρτησίας, δι-ακριτότητας, εκλογιμότητας). Η πρόταση απορρίφθηκε με έπαρ-ση που, σήμερα, φαίνεται αδι-καιολόγητη. Η συμμετοχή των σ. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν πολιτικά ευεργετική και για τους ίδιους και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζουμε το λάθος αυτό να μην συνεχίσει να επαναλαμβάνεται αέναα στο χρόνο.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Από πού πάμε στο μέτωπο;

αριστερά • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Μάη 2012

Της Θεανώς Φωτίου, βουλευτού Επικρατείας ΣΥΡΙΖΑ

Ο ι εκλογές της 6ης Μαΐου δημιούργησαν σημαντι-κή ρήξη στη συνέχεια

του μεταπολιτευτικού τοπίου και εικονογραφούν με κατηγο-ρηματικό τρόπο και συντριπτικά ποσοστά το διπλό όχι του λαού στα Μνημόνια και στον Δικομ-ματισμό. Το αποτέλεσμα αυτό πυροδοτήθηκε από την κρίση που ριζοσπαστικοποίησε μεγάλα τμήματα του λαού, τα οποία ηγε-μονεύονταν από την ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού και το δίπολο μεγέθυνση και απόλαυ-ση. Η έξοδος των μεμονωμένων ατόμων στο δημόσιο χώρο τους προσέδωσε την αναφορά μιας εν δυνάμει συλλογικότητας, η οποία έχει αντισυστημικά χαρακτηρι-στικά και δημιουργεί τη μεγάλη κρίση πολιτικής εκπροσώπησης.

ΣυγκρότησηΣυγχρόνως θέτει κρίσιμα αιτήμα-τα, δημιουργεί σημαντικές αντι-στάσεις και δομές αυτοοργάνω-σης και αλληλεγγύης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αμήχανος στην αρχή, συμμετέχει ενεργά στις πλατείες, προσπαθώ-ντας να κατανοήσει την έκφραση της λαϊκής οργής, να την ερμη-νεύσει και να διδαχτεί. Μέσα από αυτή την πολύπλοκη διαδικασία με αντιφάσεις και θεωρητικά ελ-λείμματα, συγκροτεί ένα συνεκτι-κό πολιτικό λόγο αναγνωρίσιμο και κατανοητό, αποκτά άλλη σχέ-ση με την κοινωνία και βρίσκεται σε μία συνεχή πολιτική διαντί-δραση. Αυτή η σχέση καθόρισε την ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ και τον πολιτικό του λόγο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, κάτω από το βάρος των εξελίξεων, ωθείται να κατα-θέσει προτάσεις διεξόδου και παράλληλα συγκροτείται με ρα-γδαία βήματα. Βρίσκεται σε θέση να διατυπώσει λύσεις μέσα από τις θεωρητικές επεξεργασίες για την ανάλυση και κατανόηση της κρίσης, με τη σημαντική εμπειρία που αποκτά από τη συμμετοχή του στις κοινωνικές αντιστάσεις και βεβαίως με την αριστερή και κομμουνιστική ιδεολογία του. Αν σκεφτούμε την κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από ένα χρόνο, στην έναρξη της λεγόμενης «επανεκκίνησής» του, θα καταλάβουμε τις επιπτώσεις της επιτάχυνσης του ιστορικού χρόνου λόγω κρίσης στη συγκρό-τηση των πολιτικών υποκειμένων.

Τα εκλογικά ποσοστά του ΣΥ-ΡΙΖΑ, νομίζω, αποτυπώνουν την αποδοχή από την κοινωνία αυτής της ταυτότητας και κυρίως την εμπλοκή του σε αντιστάσεις που

χαρακτηρίστηκαν από κυβέρνη-ση και ΜΜΕ ως παράνομες. Ήταν η άρνηση εφαρμογής των κανο-νιστικών νόμων του Μνημονίου: νόμοι για τα χαράτσια, απολύσεις, εφεδρείες, Νόμος 4009 για τα Πα-νεπιστήμια κ.λπ. Οι εξεγερμένοι πολίτες και ο ΣΥΡΙΖΑ κατανόησαν ότι η κυβέρνηση παρανομούσε, παραβιάζοντας τις συνταγματι-κές επιταγές και επομένως η ανο-μία ήταν του κράτους. Με αυτή την έννοια, η Πανεπιστημιακή κοινότητα, μη εφαρμόζοντας τον αντισυνταγματικό Νόμο-Πλαίσιο, προέβαινε σε μια ηθική πολιτική πράξη «πολιτοφροσύνης». Αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο, όμως κρατήσαμε γερά, και σήμερα ο Νόμος 4009 δεν εφαρμόζεται.

ΑντίδρασηΟι εκλογές όμως κατέγραψαν και όλα τα συντηρητικά και αντι-δραστικά αντανακλαστικά που ενεργοποίησε η κρίση. Ενώ ο δι-

κομματισμός κατέρρευσε, η Δε-ξιά κατακερματισμένη ενισχύεται και η φασιστική δεξιά μπαίνει με υψηλά ποσοστά και αποκρουστι-κές δηλώσεις στη Βουλή.

Έσκασε το αυγό του φιδιού που εξέθρεψαν τα κυρίαρχα ΜΜΕ και ο δικομματισμός, διότι κάλυψαν, μεταμφίεσαν και νομιμοποίησαν την άκρα δεξιά του Καρατζαφέρη ως υπεύθυνη αστική δύναμη δια-κυβέρνησης της χώρας και κυρίως διότι στο όνομα των μεταναστών ανέπτυξαν τις ιδεολογίες του ρα-τσισμού και του φασισμού. Η Αριστερά οφείλει να συγκρουστεί με τον φασισμό ως τον υπέρτατο κίνδυνο σε περιόδους κρίσης .

Οι μετεκλογικές κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αναδεικνύουν και να ενισχύουν την ταυτότητα που απέκτησε όλη αυτή την πε-ρίοδο, τον συνεχή διάλογο που πρέπει να έχει με την κοινωνία και τις ανάγκες της. Να αρθρώνει τον πολιτικό λόγο και τις προτάσεις

που προκύπτουν από τις αντιστά-σεις της. Να μεταφέρει το πεδίο αντιπαράθεσης από το επίπεδο της «διακυβέρνησης» στην απόρ-ριψη των Μνημονίων και των δα-νειακών συμβάσεων, στην ανά-δειξη των κεντρικών αιτημάτων της κοινωνίας, στην προστασία των ανέργων, των φτωχών, των απελπισμένων.

ΑνατροπήΗ Αριστερά έχει το ιστορικό χρέ-ος να προσφέρει εναλλακτικές λύσεις στη μαζική αποπτώχευση και την καταστροφή των δημό-σιων αγαθών και όλων των μορ-φών κοινωνικής προστασίας. Να ανατρέψει τους όρους του οικο-νομικού παραδείγματος που ακο-λουθείται στο δίπολο δημοσιονο-μικός έλεγχος και σωτηρία των τραπεζών με στόχο την αναδιάτα-ξη των εργασιακών σχέσεων και την κατάργηση των κοινωνικών παροχών.

Όταν το νεοφιλελεύθερο παρά-δειγμα φαίνεται πως συναντά ση-μαντικές αντιστάσεις, η Αριστερά οφείλει να απαντήσει και να εξη-γήσει τους κοινωνικούς όρους για τη δημιουργία ενός νέου συνα-σπισμού εξουσίας, που θα αντι-στρέψει τόσο τους κοινωνικούς όσο και τους οικονομικούς όρους του καταρρέοντος υπάρχοντος.

Στο μετεκλογικό και προεκλο-γικό, ίσως, τοπίο δεν πρέπει να διστάσουμε ή να οπισθοχωρή-σουμε. Με λάθη ή αδυναμίες πρέπει να προχωρήσουμε για όλα όσα υποσχεθήκαμε και δεσμευ-τήκαμε, για το όραμα του σοσια-λισμού που θα απαιτεί πάντα τη δικαίωσή του.

Του Γιώργου Σαπουνά, μέλους Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΠΟ

Σ ε διεθνή και ντόπια ΜΜΕ επιχειρείται ένας συσχετι-σμός του αποτελέσματος

των εκλογών στην Ελλάδα με το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία.

Πράγματι η παρατήρηση αυτή απηχεί μια σημαντική πλευρά της πραγματικότητας, καθώς και οι δυο πολύ σημαντικές εκλογικές διαδικασίες αποτύπωσαν το βάθος της κρίσης και τα αδιέξοδα της ΕΕ, της νεοφιλελεύθερης στρατηγι-κής, αλλά και αρχιτεκτονικής της.

Το θέμα του ευρώ, σε συνάρ-θρωση με την κρίση χρέους και κατ’ ουσία με τη βαθιά καπιταλι-στική κρίση και το αδιέξοδο του νεοφιλελευθερισμού, βρίσκεται στον πυρήνα της κρίσης.

Έτσι λοιπόν και στην Ελλάδα, στη συζήτηση που γίνεται τούτη την ώρα –την επομένη των εκλογών– επανέρχεται το κριτήριο της πα-ραμονής της χώρας στο ευρώ. Το έθεσε σαν ελάχιστη προϋπόθεση

ο Σαμαράς μαζί με κάποια «επανα-διαπραγμάτευση» του μνημονίου, το έθεσε ο Βενιζέλος προτείνοντας κυβέρνηση όλων των «ευρωπαϊ-στών», το έθεσε ο Κουβέλης.

Η πίεση που ασκείται πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ μεγά-λη. Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δα-σκαλόπουλος, δεν μάσησε τα λόγια του: «…Η κάλπη ανέδειξε ένα γόνιμο αδιέξοδο, μέσα από ένα κατακερματισμένο σκηνικό. Ευκταίο θα ήταν, στο πλαίσιο των διερευνητικών εντολών, να διαμορφωνόταν μία κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητας και λαϊκής νομιμοποίησης, η οποία θα συμπεριελάμβανε και τον μεγάλο νικητή των εκλογών –τον ΣΥΡΙΖΑ με τη σαφή αντι-μνημονιακή θέση. Θα δινόταν έτσι η ευκαιρία να διαμορφωθεί ένα εθνικό διαπραγματευτικό μέτωπο, που θα διεκδικούσε από μία Ευρώπη που αλλάζει, νέους όρους αντιμετώπισης της Ελλάδας, με βάση ένα εθνι-κό αναπτυξιακό σχέδιο εξόδου από την κρίση…».

Για τη ριζοσπαστική Αριστερά δύο μόνο ασφαλή συμπεράσματα προκύπτουν. Αφενός η ευκαιρία και οι δυνατότητες που ανοίγουν μέσα στην κρίση των κυρίαρχων της ΟΝΕ για επιθετική πολιτική και αφετέρου στον αντίποδα ο κίνδυνος για την καταστροφική για τις λαϊκές διεκδικήσεις, αλλά και για την Αριστερά, αναζωπύ-ρωση της «κεντροαριστεράς».

Παύση πληρωμών εντός ΕυρωζώνηςΕδώ ακριβώς μπαίνουν τα ζητή-ματα της πολιτικής. Η δυνατότη-τα μιας αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα να υπερασπιστεί το λαό της, χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό χαρτί μέσα στην ταραγμέ-νη και εύθραυστη ισορροπία της ευρωπαϊκής κρίσης είναι μεγάλη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απαντήσει πως ανάμεσα στις κοινωνικές ανάγκες και τις απαιτήσεις των δανειστών δεν έχουμε διλήμματα! Πως πρώ-τη πράξη μιας κυβέρνησης της Αριστεράς θα είναι η καταγγελία και η ανατροπή της δανειακής

σύμβασης, των μνημονίων και όλων των μέτρων που πάρθηκαν και παίρνονται. Πως θα προχω-ρήσει σε αθέτηση των πληρωμών προς τους δανειστές και στη δια-γραφή του χρέους.

Όλα αυτά είναι ζητήματα πο-λιτικής βούλησης και όχι αντι-κειμενικής δυνατότητας. Η δυ-νατότητα υπάρχει, καθώς αρκεί σήμερα στο «εύφλεκτο» κρισια-κό περιβάλλον της ΕΕ κάποιος να κάνει την αρχή, κάποιος ν’ ανάψει τη σπίθα. Είναι λάθος η άποψη που λέει πως πρέπει μο-νομερώς και οικιοθελώς να απο-χωρήσουμε από την ΕΕ. Αντίθε-τα, η ισχυρή επιλογή είναι να τροφοδοτήσουμε την κρίση της νεοφιλελεύθερης στρατη-γικής και αρχιτεκτονικής της ΕΕ, που σήμερα κλυδωνίζεται από την κορυφή, δημιουργώ-ντας νέο υπόδειγμα για πολλές χώρες που οδηγούνται όπως κι εμείς σε απελπιστική κατάστα-ση. Δημιουργώντας όρους για ένα ντόμινο εξελίξεων σε όλη την Ευρώπη.

Ωστόσο μια τέτοια προοπτική, ουσιαστικά ένα κάλεσμα στο λαό όχι μόνο να στηρίξει εκλογικά –όπως κι έκανε– μια ενδεχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς, αλλά να βρεθεί μαχόμενος στο πλευρό της, σημαίνει να τονιστεί το σημείο της ανατροπής που συμπυκνώνε-ται στην «παύση πληρωμών» και στη «διαγραφή του χρέους» παρά στη διαβεβαίωση του ευρωπαϊκού προσανατολισμού με «αντιμνημο-νιακές» προθέσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά το σπουδαίο και ιστορικά πρωτοφανές ποσοστό του, έχει σήμερα την ευκαιρία να προχωρήσει στα επόμενα βήμα-τα της συμπαράταξης του λαού και της Αριστεράς σε κατεύθυν-ση σύγκρουσης με τις επιταγές της Τρόικας, ξεκαθαρίζοντας τις αιχμές του και οργανώνοντας τον αγώνα του ίδιου του κόσμου. Ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς, αλλά το πρώτο κρίσιμο βήμα έχει γίνει. Ας ακολουθήσουν εκείνα τα επό-μενα βήματα που αντιστοιχούν στην προοπτική της ανατροπής σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Κυβέρνηση της Αριστεράς σημαίνει «παύση πληρωμών» προς τους δανειστές!

Για όσα αγωνιστήκαμε και δεσμευτήκαμε

Να συνεχίσουμε με αριστερό, ριζοσπαστικό προσανατολισμό

Νίκη του ΣΥΡΙΖΑ

Εκλογές 6ης Μάη: Εκτιμήσεις, απολογισμός και η επόμενη μέρα του ΣΥΡΙΖΑ

8 • αριστερά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Μάη 2012

Του Αντώνη Νταβανέλλου

Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 6ης Μάη ήταν εκκωφαντικό μή-νυμα. Ήταν νίκη της Αριστεράς

επί των πραγματικών αντιπάλων της, των συστημικών δυνάμεων που βρίσκονται πλέον σε θέση σύγχυσης και πανικού. Ήταν νίκη στο εσωτερικό της Αριστεράς, όπου διαμορφώνονται πλέον νέοι συσχετισμοί: Στις μέρες που έρχονται, το ΚΚΕ οφείλει να «χωνέψει» τη νέα πραγματικότητα, ο διάχυ-τος σεχταρισμός οφείλει να αναδιπλωθεί, η τακτική του Ενιαίου Μετώπου βγαίνει ιδιαί-τερα ενισχυμένη.

Αριστερή πολιτικήΈχει ιδιαίτερη σημασία το «υποκείμενο» που έστειλε το μήνυμα: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέ-ον 1ο κόμμα στους εργαζόμενους στον ιδι-ωτικό και δημόσιο τομέα, στους ανέργους, στις ηλικίες 18-54 (!), 1ο κόμμα στις εργατο-γειτονιές της Β’ Αθήνας και της Β’ Πειραιά. Η ταξική βάση της πολιτικής νίκης του ΣΥ-ΡΙΖΑ επιτρέπει τις ελπίδες ότι αυτή θα έχει διάρκεια, ότι είναι εφικτό να συγκροτήσου-με στην Ελλάδα ένα μαζικό εργατικό ρεύμα αριστερής-ριζοσπαστικής πολιτικής πάλης.

Έχει επίσης μεγάλη σημασία η πολιτική με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ μπόρεσε να αποκτήσει την πρωτοκαθεδρία σε αυτά τα ακροατήρια. Και αυτή ήταν η αριστερή πολιτική (το κα-θαρό και έγκαιρο «όχι» στα μνημόνια και τη δανειακή σύμβαση), η κάθετη αντιπαράθε-ση με τις συστημικές δυνάμεις (που σήμερα θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ «ακραίο» και επικίνδυ-νο ρεύμα), η ταύτιση με τους αγώνες αντί-στασης (ακόμα και όταν κάποιοι μιλούσαν για «εξτρεμισμούς» των λαϊκών ανθρώπων).

Ήταν επίσης η πολιτική ενότητας στη δρά-ση της Αριστεράς, η ειλικρινής απεύθυνση στο ΚΚΕ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μια πρόταση που, αν γινόταν δεκτή, θα είχε ως αποτέλε-σμα τη γέννηση ενός αριστερού μαζικού πολιτικού εγχειρήματος, που, αντικειμενικά, θα ήταν δύσκολο να ελεγχθεί και να χειρα-γωγηθεί από όποια εκδοχή των κομματικών γραφειοκρατιών της Αριστεράς. Ο κόσμος –μέσα στις απίστευτες δυσκολίες που ζει– έδειξε ότι επιθυμεί τη δημιουργία ενός τέ-τοιου ρεύματος, επιβραβεύοντας το ΣΥΡΙΖΑ που εμφανίστηκε ως «κέντρο» αυτής της προοπτικής και «τιμωρώντας» το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που έμειναν στάσιμοι την ώρα μιας τέτοιας κοσμογονίας.

ΑντιφάσειςΑσφαλώς στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ υπήρ-ξαν προβλήματα και αντιφάσεις. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Η ΔΕΑ (αλλά και άλλες οργανώσεις και σύντροφοι-φισσες…) τις έχει υποδείξει επανειλημμένα: Η ισχυρή παράδοση «ευρωπαϊσμού» στο τμήμα του ΣΥΝ που εμπνέεται από τον ευρωκομουνι-σμό, δημιουργεί ροπή προς έναν πολιτικό «ρεαλισμό» ακόμα και στις πιο διλημματικές και πολωμένες περιόδους. Η συμμαχία με τους «ΠΑΣΟΚογενείς» (ενώ, σωστά, βάζει ως στόχο να προσελκύσει τον κόσμο της βάσης του ΠΑΣΟΚ) ενέχει κινδύνους μετατόπισης προς τη σοσιαλδημοκρατία, ειδικά σε «με-γάλες» στιγμές, όπου η Αριστερά οφείλει να στηρίζεται στα διαρκή ιδεολογικά θεμέλιά της, στη στρατηγική της σοσιαλιστικής ανα-τροπής. Για την ώρα, τα προβλήματα αυτά έχουν ελεγχθεί (τουλάχιστον στις συλλογι-κές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ) και η μαζικοποί-ηση του ΣΥΡΙΖΑ επιτρέπει την αισιοδοξία για σταθερότερες επιλογές στο μέλλον.

Η αντοχή του ΣΥΡΙΖΑ στις πιέσεις της μετεκλογικής περιόδου (απαίτηση του καθεστώτος για «υπευθυνότητα», προτά-σεις για κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας) θα είναι το κρίσιμο τεστ. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ μείνει σταθερός στις προεκλογικές-ανατρεπτικές (στην πράξη και όχι στα λόγια) δεσμεύσεις του, θα μπορέσει να μετασχηματίσει την εκλογική προτίμηση που πήρε στις 6 Μάη σε σχέση πολιτικής εμπιστοσύνης με ένα καθοριστικό τμήμα του πληθυσμού. Και

αυτό θα είναι θεμέλιο για την οικοδόμηση μιας πραγματικά νέας, πραγματικά ριζο-σπαστικής Αριστεράς.

ΣυγκρότησηΓια να κερδηθεί αυτό το «στοίχημα», ο μό-νος δρόμος είναι να δοθεί χώρος και εξου-σία στον ίδιο τον κόσμο που μας στήριξε: οι τοπικές συνελεύσεις, η συγκρότηση το-πικών και κλαδικών οργανώσεων, η ανάδει-ξη οργάνων, η θεσμοθέτηση δικαιωμάτων

και υποχρεώσεων, μπορεί να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ από μια (αποτελεσματική, όπως αποδείχθηκε) εκλογική μηχανή, σε μάχιμο οργανισμό, σε συγκροτημένο πολιτικό ρεύ-μα, που είναι απαραίτητο, αν πραγματικά θέλουμε να ολοκληρώσουμε τις ανατροπές που υποσχεθήκαμε στους εργαζόμενους και στη νεολαία. Στην προσπάθεια αυτή εί-ναι απαραίτητο να επιμείνουμε στην έκκλη-ση για κοινή δράση προς τον κόσμο του ΚΚΕ και –κυρίως– στον κόσμο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Της Κατερίνας Γιαννούλια

Σ ε αυτή τη σύντομη προεκλογική πε-ρίοδο προλάβαμε με τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνουμε πολλές περιοδείες (από τα ερ-

γοστάσια της ΑΛΑΤΙΝΗ και τα τσιμέντα Χαλκί-δας, μέχρι τα μπισκότα ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ και το Χαλυβουργείο Θεσσαλονίκης, αλλά και τον ΟΠΑΠ στο Περιστέρι και την ΕΒΟ στο Αίγιο) και να δούμε πολλές εντυπωσιακές κι ελπιδο-φόρες εικόνες. Εικόνες πρωτόγνωρες.

Όχι μόνο οι σύντροφοι υποψήφιοι βου-λευτές και τα πάμπολλα μέλη και συνοδοιπό-ροι των τοπικών ΣΥΡΙΖΑ εξόρμησαν σε πάρα πολλούς εργατικούς χώρους, αλλά και οι ερ-γαζόμενοι έρχονταν προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Πάρα πολύς κόσμος επιζητούσε τη συζήτηση και τις προτάσεις μας, τις εμπλούτιζε, τις έκανε δικές του και τις διέδιδε τελικά σε συναδέλ-φους και γνωστούς.

Η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, ήδη από πριν τις εκλογές, φόβιζε τις αδίστακτες εργο-

δοσίες και γι’ αυτό απαγορεύτηκαν πολλές συγκεντρώσεις και περιοδείες σε εργατι-κούς χώρους. Χαρακτηριστικό και διδα-κτικό είναι το παράδειγμα της διοίκησης της EFG Eurobank, που απαγόρευσε την είσοδο και προγραμματισμένη συζήτηση με τους υποψηφίους σ. Στρατούλη και Νταβανέλλο. Αυτή τη φορά όμως οι εργα-ζόμενοι κατάλαβαν περισσότερα πράγμα-τα και κάποιοι έκαναν την παρατήρηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ενοχλεί περισσότερο, γιατί στο ΚΚΕ επέτρεψαν την είσοδο και σημείωσαν ότι σε προηγούμενες εκλογές μας είχαν αφήσει να μπούμε.

Σε μικρότερους χώρους όπου πραγμα-τοποιήθηκαν συγκεντρώσεις, αλλά και σε μεγάλους χώρους του δημοσίου (όπως στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφί-μων, στον ΟΑΕΕ, στα νοσοκομεία) όπου συ-ναντήσαμε εργαζόμενους, η υποδοχή ήταν εξαιρετικά θερμή, αλλά η διαφορά με παλιό-τερες εντυπώσεις δεν είναι τόσο απλή.

Αυτό που αποκομίσαμε, ειδικά μετά το εκλογικό αποτέλεσμα που προέκυψε, και πρέπει να μετατρέψουμε σε ενεργητική και αποτελεσματική δράση, είναι ότι μεγάλα τμήματα των εργαζομένων έχουν αλλάξει «συνήθειες». Κάνουν κριτική στην προη-γούμενη στάση της μη συμμετοχής στα κοινά, θέλουν να ακούσουν τις απόψεις της Αριστεράς, όχι μόνο για πριν και για τώρα, αλλά και για τη μελλοντική κοινωνία, το πα-λιό και το νέο σύστημα.

Αυτά που μας είπε πλήθος εργαζομένων δεν είναι λόγια του αέρα, καθώς υπήρξε εμ-φανής προθυμία να ανταλλάξουμε στοιχεία επικοινωνίας, ώστε στο αμέσως επόμενο διάστημα τα αποτελέσματα της κάλπης να ενισχυθούν και να εδραιωθούν στην αληθι-νή ζωή, μέσα από τους απαραίτητους αγώ-νες σε κάθε εργατικό χώρο, μικρό ή μεγάλο, ιδιωτικό ή δημόσιο, με τη σύμπραξη του συνόλου της Αριστεράς σε κάθε σωματείο, σε κάθε απεργία, διαδήλωση και κατάληψη.

Την Παρασκευή 4 Μάη, η πλατεία της Πανόρμου στους Αμπελοκήπους γέμισε από συντρόφους, φίλους και κατοίκους της

περιοχής, που ήρθαν να ακούσουν τους υποψήφιους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και να δηλώσουν τη στήριξή τους. Υπήρχε ζωντάνια, ενθουσιασμός και ελπίδα για το αποτέλεσμα των εκλογών. Μετά

τη συζήτηση ακολούθησε ένα απολαυστικό σταντ απ κόμεντι, με τους κωμικούς να συνομιλούν με το κοινό και τον κόσμο να

χαλαρώνει μετά από μια δύσκολη προεκλογική περίοδο.

Οι εργαζόμενοι με τον ΣΥΡΙΖΑ

Να συνεχίσουμε με αριστερό, ριζοσπαστικό προσανατολισμό

Νίκη του ΣΥΡΙΖΑ

Εκλογές 6ης Μάη: Εκτιμήσεις, απολογισμός και η επόμενη μέρα του ΣΥΡΙΖΑ

αριστερά • 9

και υποχρεώσεων, μπορεί να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ από μια (αποτελεσματική, όπως αποδείχθηκε) εκλογική μηχανή, σε μάχιμο οργανισμό, σε συγκροτημένο πολιτικό ρεύ-μα, που είναι απαραίτητο, αν πραγματικά θέλουμε να ολοκληρώσουμε τις ανατροπές που υποσχεθήκαμε στους εργαζόμενους και στη νεολαία. Στην προσπάθεια αυτή εί-ναι απαραίτητο να επιμείνουμε στην έκκλη-ση για κοινή δράση προς τον κόσμο του ΚΚΕ και –κυρίως– στον κόσμο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Του Πάνου Κοσμά

Τ ο αποτέλεσμα των εκλογών αποτελεί πραγ-ματικό νυστέρι για το πολιτικό σύστημα. Η κατάρρευση των μνημονιακών κομμάτων

και η θεαματική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί προς στιγμήν πλήρες αδιέξοδο για το «μνημονιακό μπλοκ». Ο δικομματισμός, αλλά και οι σύμμαχοί τους της τρόικας αιφνιδιάστηκαν από την έκταση της ανατροπής των εκλογικών-πολιτικών συσχετι-σμών. Στον ελληνικό «αδύναμο κρίκο» το αδιέξο-δο του μνημονίου συμπληρώνεται πλέον από μια οξεία πολιτική κρίση διαχείρισής του.

Το αδιέξοδο αυτό οδηγεί πιθανότατα σε νέες εκλογές. Στο πλαίσιο αυτό έχουν ήδη αρχίσει οι διεργασίες στην κεντροδεξιά: είτε για αλλαγή ηγεσίας στη ΝΔ, ώστε να επανασυσπειρωθεί ένα μεγάλο μέρος από το διεσπαρμένο πολιτικό της δυναμικό, είτε για συνένωση μικρότερων θραυ-σμάτων (κομματίδια Ντόρας, Μάνου, Τζημέρη) για τη δημιουργία ενός τρίτου «παίκτη» δίπλα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Αντίθετα, στο χώρο της κεντροαριστεράς επι-κρατούν οι τάσεις αποσυσπείρωσης: το ΠΑΣΟΚ είναι στα πρόθυρα του ιστορικού του πολιτικού θανάτου και δύσκολα μπορεί να επωμιστεί μια νέα σκληρή μνημονιακή «αποστολή», η ΔΗΜΑΡ δυ-σκολεύεται να συνδεθεί με τη «μοίρα» του ΠΑΣΟΚ, οι Οικολόγοι Πράσινοι κινδυνεύουν με διάλυση.

Ωστόσο, όλες αυτές οι σχεδιαζόμενες ανα-συνθέσεις ή… αποσυνθέσεις, ενόψει των νέων εκλογών, έχουν το παράδοξο αποτέλεσμα ότι επιβάλλουν μια κάποια αποστασιοποίηση από το μνημόνιο –ρητορική έστω, αλλά υπαρξιακού χαρακτήρα.

«Χαλίφης στη θέση του χαλίφη»; Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει λοιπόν να διαχειριστεί μόνο ένα ποσοστό, αλλά μια συνθήκη πλατιάς πολιτικής ηγεμονίας των αντιμνημονιακών διαθέσεων του κόσμου, που προς στιγμήν έχουν βραχυκυκλώσει

για τα καλά τον πολιτικό μηχανισμό άσκησης των μνημονιακών πολιτικών. Αυτό εκφράζεται με ένα μεγάλο λαϊκό ρεύμα που στρέφεται προνομιακά στον ΣΥΡΙΖΑ, μεγάλο μέρος του οποίου προέρ-χεται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ. Αυτό, σε συνδυ-ασμό με την ιστορική συντριβή του ΠΑΣΟΚ, που πιθανότατα θα επιβεβαιωθεί στις επερχόμενες εκλογές με ακόμη χειρότερους όρους, καλλιεργεί σε τμήμα της ηγεσίας του ΣΥΝ διαθέσεις αναβί-ωσης ενός παλιού σχεδίου στην Αριστερά: του σχεδίου υποκατάστασης της σοσιαλδημοκρατί-ας. Η θέση μιας αριστερής-σοσιαλδημοκρατικής μεταρρυθμιστικής δύναμης χηρεύει, άρα ας την καταλάβουμε εμείς! Την προηγούμενη φορά, τη διετία 1989-1991, επιχειρήθηκε κάτι ανάλογο με τη φιλοδοξία ότι το Ειδικό Δικαστήριο για τον Αντρέα Παπανδρέου, τα σκάνδαλα και η συγκυ-βέρνηση με τη Δεξιά στην κυβέρνηση της «κά-θαρσης» θα «τελείωναν» το ΠΑΣΟΚ, η Αριστερά θα διαμοίραζε το ιμάτιά του, το ΚΚΕ θα μετασχη-ματιζόταν σε σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμ-μα (σύμφωνα και με τις επιθυμίες του καταρρέο-ντος «υπαρκτού») και έτσι η Αριστερά θα γινόταν μαζική σοσιαλδημοκρατία στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Το γεγονός ότι όλοι ξέρουμε τη συνέχεια εκείνου του σχεδίου δυστυχώς δεν μας προφυλάσσει από την επιχείρηση επανάληψής του –με τη μορ-φή αυτή τη φορά ιλαροτραγωδίας.

Φυσικά δεν πρόκειται απλώς για οργανωτική έμπνευση ή τακτικής σημασίας σχεδιασμό. Συν-δυάζεται και προϋποθέτει τη σοσιαλδημοκρατι-κοποίηση της στρατηγικής και της φυσιογνωμίας, δηλαδή ανάλογες προσαρμογές στην αντίληψη για έξοδο από την κρίση (όχι σοσιαλιστικό σχέδιο, αλλά αριστερή-κεϊνσιανή διαχείριση), στο πολιτι-κό σχέδιο για κυβέρνηση της Αριστεράς (όχι βήμα και «κοινοβουλευτική αφετηρία» στη διαδρομή του αγώνα για την εξουσία, αλλά «στάδιο» αριστε-ρής-φιλολαϊκής διακυβέρνησης και παραγωγικής ανασυγκρότησης του ελληνικού καπιταλισμού), στο πρόγραμμα (όπου οι προσαρμογές και διολι-σθήσεις σε πιο ρεαλιστικές θέσεις σε κορυφαία ζητήματα όπως οι τράπεζες, το χρέος κ.λπ. είναι

συστηματικές), τις συμμαχίες (όπου είναι φανερή η έμφαση στις εκ δεξιών συμμαχίες με το βολικό πρόσχημα ότι το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν θέλουν και ταυτόχρονα γίνεται κεντρικός άξονας συμμαχι-ών το «πατριωτικό» και όχι το ταξικό στοιχείο), την αντίληψη για το πολιτικό υποκείμενο (όπου από το χτίζουμε τη μαζική Ριζοσπαστική Αριστερά περά-σαμε στο χτίζουμε τη μεγάλη λαϊκή-δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς, αν όχι τη νέα Δημοκρα-τική Παράταξη).

Είναι φανερό ότι τμήμα της ηγεσίας του ΣΥΝ ελκύεται από τέτοιες ιδέες. Το άλλοθι είναι ότι όλα αυτά αποτελούν τακτική που αποσκοπεί στη μεγιστοποίηση της δυναμικής –έως χθες εκλογι-κής. Και ότι επίσης, το ριζοσπαστικό περιεχόμενο εξασφαλίζεται από την κορυφαία προγραμματική θέση περί ακύρωσης του μνημονίου και καταγγε-λίας της δανειακής σύμβασης. Πράγματι, αυτός ο στόχος παραμένει μέχρι στιγμής ανθεκτικός και «εξασφαλίζει» τη ρήξη με το σύστημα. Ταυτόχρο-να όμως αποτελεί και το άλλοθι όχι μόνο για όλες τις άλλες διολισθήσεις προς ένα σοσιαλδημοκρα-τικό σχέδιο (που στο τέλος απειλούν να «περικυ-κλώσουν» και να ανατρέψουν και αυτό το στόχο), αλλά και για την πλήρη υποτίμηση της προετοιμα-σίας για τη ρήξη με το σύστημα που συνεπάγεται η ανατροπή (και όχι τροποποίηση) του μνημονίου.

Στις επόμενες εκλογές μπορεί η Αριστερά να βρεθεί στη θέση να σχηματίσει κυβέρνηση και να είναι σε θέση να ακυρώσει το μνημόνιο (δεν είναι φυσικά δεδομένο, αλλά δεν είναι πλέον και επιστημονική φαντασία). Η επόμενη μέρα μιας τέ-τοιας πράξης θα είναι μια οξύτατη και γενικευμένη σύγκρουση με το σύστημα. Αν δεν προετοιμα-ζόμαστε γι’ αυτό, αλλά για ένα «κοινοβουλευτικό περίπατο», τότε θα προκαλέσουμε μια σύγκρουση στην οποία πάμε να ηττηθούμε κατά κράτος, σε μια ιστορική ήττα που θα μας πάει πολλά χρόνια πίσω! Γι’ αυτό, σε αντίθεση με το σχέδιο υποκα-τάστασης της σοσιαλδημοκρατίας, «ψηφίζουμε» μαζική Ριζοσπαστική Αριστερά που προετοιμάζε-ται και προετοιμάζει τον κόσμο για μια νικηφόρα – μετωπική αναμέτρηση με το σύστημα.

Υποκατάσταση της σοσιαλδημοκρατίας;

Το σχέδιο για μια αριστερή-μεταρρυθμιστική «δημοκρατική παράταξη» και για φιλολαϊκή διαχείριση της κρίσης του καπιταλισμού είναι και ουτοπικό και επικίνδυνο.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Μάη 2012

Της Νάντιας Βαλαβάνη,βουλευτού ΣΥΡΙΖΑ Β’ Αθήνας

Τ ρία 24ωρα μετά απ’ αυτές τις εκλογές ξέ-ρουμε ότι ο άνεμος απελευθέρωσης των ανθρώπων στην Ελλάδα ξεπέρασε τελι-

κά κατά πολύ σε δύναμη το ανοιξιάτικο αγέρι. Το εκλογικό αποτέλεσμα τινάζει στον αέρα την «κλασική» κυβερνητική δικομματική εναλλαγή όσο και τη δυνατότητα συνέχισης της συγκυ-βέρνησης των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων. Σπάει εξαρτήσεις και στερεότυπα, κάνοντας πολύ πιο δύσκολη τη χειραγώγηση των ανθρώ-πων. Σε αυτή την περίεργη μετεκλογική άνοιξη το μήνυμα απελευθέρωσης που εκπέμπεται, τόσο έναντι της δηλωμένης «ευρωπαϊκής πρό-θεσης» καταδίκης της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας σε μια ζωή-καταναγκαστικά έργα αντί «πινακίου φακής» μέσα από πολιτικές λι-τότητας «τουλάχιστον» μέχρι το 2030, όσο και ως δυνατότητα των «πειραματόζωων» να ση-κώσουν κεφάλι, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Δονήσεις και τριγμοί γίνονται ήδη αισθητοί απ’ άκρη σε άκρη της Γηραιάς Ηπείρου.

Σε αυτά τα τρία «πυκνά» 24ωρα ο ΣΥΡΙΖΑ έμα-θε πια με την ίδια του την πείρα διάφορα ση-μαντικά θέσφατα. Όπως ότι αν ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς βρεθεί ξαφνικά σε θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης και, πολύ περισσότερο, πάρει την προβλεπόμενη απ’ το Σύνταγμα εντολή διερεύνησης διακυβέρνη-σης της χώρας και συνεχίζει, παρ’ όλα αυτά, να επισείει ως πεδίο προγραμματικών συγκλίσεων των άλλων δυνάμεων της αριστεράς κι ενός κυβερνητικού προγράμματος μιας αριστερής διακυβέρνησης τις προεκλογικές του δεσμεύ-σεις, τότε απλώς δεν κατάλαβε: Ότι οι εκλογές έχουν τελειώσει και νομίζει ότι είναι ακόμα σε προεκλογική περίοδο. Ότι από «κόμμα διαμαρ-τυρίας» έχει πλέον μεταβληθεί σε (δυνητικά) κόμμα εξουσίας. Αλλιώς υποκρίνεται, ενώ στην πραγματικότητα δε θέλει να (συν)κυβερνήσει.

Τόσο αδιάντροπα το σύστημα δηλώνει μπροστά στο λαό ότι η κάλπη είναι μόνο για να μαζεύεις τις λαϊκές ψήφους, ενώ μετά βρίσκε-σαι «αδέσμευτος» απέναντί τους. Και δεσμευ-μένος μόνο σε μια «υπεύθυνη λύση» σωτηρίας –σωτηρίας του συστήματος διακυβέρνησης

της χώρας απ’ την Τρόικα στο πλαίσιο του πλέγματος μνημόνιων, μεσοπρόθεσμου και δανειακών συμβάσεων που οικοδόμησαν τα συστημικά κόμματα κατ’ επιταγή της αυτά τα τόσο κρίσιμα 2 χρόνια συμπυκνωμένου πολιτικού χρόνου. Άντε και με λίγη χρονική «χαλάρωση», άντε και με λίγη «ανάπτυξη», απ’ αυτή τύπου «νοτιοανατολικής Ευρώπης», με μισθούς 200 ευρώ. Αλλιώς…

Με τέτοια ανιδιοτέλεια τα κόμματα του πρώην δικομματισμού προσφέρουν ψήφους ανοχής στην καινούργια Βουλή σε μια κυβέρ-νηση μειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ. «Γιατί δεν θέλετε τις ψήφους μας;» τραγουδούν οι Σειρήνες το γνωστό τραγούδι τους ολόγυρά μας. «Εμείς δε ζητάμε τίποτα σ’ αντάλλαγμα. Μόνο την ταυτό-τητα, το πρόγραμμα, τη δέσμευση ζωής που έχετε δώσει στην εργαζόμενη κοινωνία, την ψυχή σας, τίποτε άλλο».

Ναι, είναι άλλο πράγμα να ξέρεις θεωρητικά κι άλλο πράγμα να νιώθεις την καυτή ανάσα στο σβέρκο σου. Πώς το ’λεγε ο Μπρεχτ; «Σαν βλέπω τα πρόσωπά τους που σαπίζουν, μου περνάει η πείνα».

Το τραγούδι των ΣειρήνωνΑυτό που αποκομίσαμε, ειδικά μετά το

εκλογικό αποτέλεσμα που προέκυψε, και πρέπει να μετατρέψουμε σε ενεργητική και αποτελεσματική δράση, είναι ότι μεγάλα τμήματα των εργαζομένων έχουν αλλάξει «συνήθειες». Κάνουν κριτική στην προη-γούμενη στάση της μη συμμετοχής στα κοινά, θέλουν να ακούσουν τις απόψεις της Αριστεράς, όχι μόνο για πριν και για τώρα, αλλά και για τη μελλοντική κοινωνία, το πα-λιό και το νέο σύστημα.

Αυτά που μας είπε πλήθος εργαζομένων δεν είναι λόγια του αέρα, καθώς υπήρξε εμ-φανής προθυμία να ανταλλάξουμε στοιχεία επικοινωνίας, ώστε στο αμέσως επόμενο διάστημα τα αποτελέσματα της κάλπης να ενισχυθούν και να εδραιωθούν στην αληθι-νή ζωή, μέσα από τους απαραίτητους αγώ-νες σε κάθε εργατικό χώρο, μικρό ή μεγάλο, ιδιωτικό ή δημόσιο, με τη σύμπραξη του συνόλου της Αριστεράς σε κάθε σωματείο, σε κάθε απεργία, διαδήλωση και κατάληψη.

Οι εργαζόμενοι με τον ΣΥΡΙΖΑ

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Μάη 2012

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρ-τητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινω-νία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινω-νικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δρά-ση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λει-τουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμόσε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακό-μα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργα-τικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρ-σεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπε-λευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλι-σμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σε-ούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού,

ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπη-λία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υπο-στηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρ-κοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μει-ονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμέ-νους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργα-νωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμή-ματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατι-κή προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μα-ζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει γιαΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία

ΕΚΔΟΤΗΣ: Γιάννης Χαριτόπουλος

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος

ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑEπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ:• Εξάμηνη 25 ευρώ • Ετήσια 50 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ

Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 109/618539-82 της Εθνικής Τράπεζας.

Επικοινωνήστε μαζί μας:

www.

dea.

org.

gr

ΑΘΗΝΑ: Εξάρχεια 6909009815 ● Γκύζη 6957500105 ● Αμπελόκηποι 6973005569 ● Πετράλωνα 6974018716 ● Νέος Κόσμος

6985749304 ● Παγκράτι 6974793603 ● Κυψέλλη-Αγ.Παντελεήμονας 6957500101 ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Νέα Ιωνία 6972036692 ● Χαλάνδρι

6974972217 ● Μαρούσι 6978641672 ● Ν. Ηράκλειο 6945498732 ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Άλιμος 6945754555 ● Γλυφάδα 6944548787 ● Άγ.

Δημήτριος-Μπραχάμι 6932566460 ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Περιστέρι 6977710683 ● Αγ. Ανάργυροι 6936899442 ● Ίλιον 6957500102

● Χαϊδάρι 6974701829 ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ: Ζωγράφου 6937271330 ● Βύρωνας 6972318747 Λαύριο 6979925065

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6944810156 ● Σαλαμίνα 6973376378

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 ● 5ο Διαμέρισμα 6972814199 ● Τούμπα 6995270465 ● Δυτικές Συνοικίες 6979942083

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: Καλαμάτα 6932422501 ● Πάτρα 6973235894 ● Βόλος 6979459034 ● Ρέθυμνο 6932008743 ● Ηράκλειο 6976332197

● Ιεράπετρα 6976786326 ● Γιάννενα 6945704488 ● Βέροια 6977684341 ● Κοζάνη 6934374825 ● Λιβαδειά 6948364232

● Κομοτηνή 6907843752

Του Χρήστου Καπάταη,

περιφερειακός σύμβουλος Αττικής

Α υτές οι γραμμές γράφονται αμέσως μετά τις εκλογές και όπως είναι φυσι-κό η σκέψη είναι επηρεασμένη από το

αποτέλεσμα.

Αισθάνομαι ότι γεννιέται η μεγάλη δημοκρα-τική παράταξη αυτή τη φορά όμως με πυρήνα την Αριστερά. Έχω την αίσθηση ότι η μεγάλη αριστερή δημοκρατική παράταξη είναι παρού-σα και μέσω του ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί πλέον την ανατροπή.

Θα σταθώ σε ένα από τα χαρακτηριστικά αυ-τών των εκλογών:

Την κατάρρευση του νεοφιλελεύθερου πια ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Πα-πανδρέου και τυπικά πια δεν υπάρχει. Ουσια-στικά εδώ και χρόνια, με τις συνεχόμενες με-ταλλάξεις του το ΠΑΣΟΚ, από κόμμα που είχε εκφράσει κάποτε τους «μη προνομιούχους», κατέληξε να εκφράζει τους πιο ακραίους τρα-πεζίτες, τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό και τον πιο ασύδοτο και άγριο καπιταλισμό.

Το ΠΑΣΟΚ στο πέρασμα των χρόνων αγκά-λιασε μεγάλες μάζες της κοινωνίας. Στις τά-ξεις του συναντούσες από αγνούς αγωνιστές της ζωής, μέχρι τυχοδιώκτες και απατεώνες. Η εξουσία των πολλών ετών δημιούργησε μια πυραμίδα διαφθοράς.

Αυτή είναι η κακή εικόνα του ΠΑΣΟΚ. Κακή εικόνα η οποία απεικονίζει και τη γενικότερη εικόνα της κοινωνίας μας.

Όμως υπάρχει και η καλή εικόνα της κοινω-νίας μας. Αυτή την καλή εικόνα μπορούσες να τη δεις και μέσα στο ΠΑΣΟΚ σε μικρότερο βαθ-μό βέβαια. Δυστυχώς όμως ό,τι καλό υπήρχε μέσα στο ΠΑΣΟΚ δεν άντεχε για πολύ. Έφευγε απογοητευμένο. Εσωτερικά δεν λειτουργού-σε κανένα κομματικό όργανο και δεν υπήρχε καμιά δυνατότητα αλλαγής. Ο πολύς κόσμος συνέχιζε να ψηφίζει ΠΑΣΟΚ, στην καλύτερη εκδοχή έχοντας την ανάμνηση του ιδρυτή του, ή στην άσχημη εκδοχή δεμένος από μικρότη-τες. Τα οράματα της πρώτης δεκαετίας στα μά-τια του κόσμου είναι απλά μια μεγάλη απάτη. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι όποιος είναι ακόμα με το ΠΑΣΟΚ μπορεί να χαρακτηριστεί αφελής ή ύποπτος.

Σήμερα η κοινωνία μας γυρνά σελίδα. Ένα μεγάλο μέρος από τον υγιή κόσμο, που απε-γκλωβίστηκε από τις αυταπάτες του, δεν ψή-φισε ΠΑΣΟΚ. Εκφράστηκε μέσα από το ψηφο-δέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ε.κ.μ. Όλος αυτός ο κόσμος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ ε.κ.μ., κάνοντας μέσα του μεγάλη υπέρβαση. Σας βεβαιώνω ότι δεν είναι εύκολο για έναν άν-θρωπο που είχε εναποθέσει της ελπίδες του σε ένα κόμμα και μάλιστα για πολλά χρόνια τελικά να αλλάζει θέση και άποψη. Η ψήφος προς το ΣΥΡΙΖΑ ε.κ.μ., η οποία έχει προέλθει από πρώ-ην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, έχει πολλά χαρα-

κτηριστικά. Το πιο έντονο είναι αυτό του απε-γκλωβισμού και της λύτρωσης από μια νοσηρή κατάσταση. Άλλο εξίσου έντονο χαρακτηριστι-κό είναι η υπόσχεση αγώνα και αλλαγής της σημερινής μνημονικής κατάστασης που του έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ ε.κ.μ.

Και εδώ μπαίνουν πλέον τα μεγάλα ερωτη-ματικά. Είναι έτοιμος ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ να δεχθεί στην αγκαλιά του όλον αυτό τον κόσμο, χωρίς να αλλοιωθούν τα βασικά χαρακτηριστι-κά της προσωπικότητάς του; Είναι έτοιμος ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ να κατανοήσει τη βιασύνη και την επιμονή των νέων ψηφοφόρων του για άμεσες αλλαγές στη ζωή όλων μας; Είναι έτοι-μος ο ΣΥΡΙΖΑ να ανταποκριθεί στο «εδώ και τώρα» των νέων ψηφοφόρων του;

Ακόμα περισσότερο τα μέλη των συνιστω-σών, που αποτελούν τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι έτοιμα να δεχθούν τη διαφορετικότητα στην άποψη και να πουν ότι «δεν είμαστε πια μόνοι μας»;

Αν τα παραπάνω πάρουν τη σωστή απάντη-ση, χωρίς διάθεση αποκλεισμών τόσο στην άποψη όσο και στα πρόσωπα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δείξει αλαζονική συμπεριφορά ,αν επιδείξει την κατανόηση που αρμόζει, αλλά πολύ περισσό-τερο αν ξαναμάθει σε όλους μας ότι τίποτα δεν χαρίζεται και όλα κατακτιόνται με αγώνες, με ήθος, με υπομονή και συντροφικότητα, τότε η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο είναι ζωντανή.

Η Αριστερά αυτή τη φορά δεν θα κάνει το λάθος. Η Αριστερά θα σταθεί στο ύψος της.

Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ Αποτελέσματα των υποψηφίων

που πρότεινε η ΔΕΑ στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ

Μαρία Μπόλαρη (Α’ Αθήνας): 4η με 8.293 σταυρούς (98,31% ενσω-μάτωση)

Αντώνης Νταβανέλλος (Β’ Αθή-νας): 3.395 σταυροί (94,85% ενσω-μάτωση)

Γαϊτάνη Γιάννα (Α’ Θεσσαλονί-κης): 4η με 10.291 σταυρούς (96,8% ενσωμάτωση)

Τεκίρδαλης Γιώργος (Α’ Θεσσα-λονίκης): 1.992 σταυροί (96,8% εν-σωμάτωση)

Αλέξης Λιοσάτος (Κοζάνη): 1.968 σταυροί

Γιώργος Κοκκινάρης (Αχαΐα): 1.967 σταυροί

Έλενα Ψαρέα (Μεσσηνία): 4η με 2.523 σταυρούς

Αντώνης Σπανολιός (Αττική): 1.662 σταυροί (94,13% ενσωμάτωση)

Σωτήρης Καρνέσης (Β’ Πειραιώς): 5658 σταυροί (96,44% ενσωμάτωση)

Αντρέας Καραγιάννης (Αιτωλο-ακαρνανία): 1.727 σταυροί (98% ενσωμάτωση)

ιστορία • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Μάη 2012

Τα κρίσιμα «ναι» του ΚΚΕ στη συγκυβέρνηση με τους αστούς

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Τ ο ΚΚΕ αρνείται τη συμπα-ράταξη με τον ΣΥΡΙΖΑ με στόχο μια κυβέρνηση

που θα καταγγείλει τη δανειακή σύμβαση, θα σταματήσει τα μέ-τρα του μνημονίου και θα επα-ναφέρει μερικές από τις κατακτή-σεις του εργατικού κινήματος, οι οποίες χάθηκαν τα δύο αυτά χρόνια. Ο Περισσός λέει ότι δεν θα «νερώσει» το κρασί του για κάτι τέτοιο. Όμως, πέρα από το ερώτημα της ποιότητας και της πυκνότητας του κρασιού του, υπάρχει μια ιστορία κυβερνη-τικών συνεργασιών του ΚΚΕ με πολύ δεξιότερες, για την ακρί-βεια με αστικές δυνάμεις. Όπως θα δούμε, το ΚΚΕ, δυστυχώς, αποδείχθηκε επανειλημμένα ικα-νό στο να συνεργάζεται με τους πάντες προκειμένου να βγάλει το αστικό καθεστώς από τα εκάστο-τε αδιέξοδά του.

Πρώτο παράδειγμα είναι το σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα. Στις εκλογές του Γενάρη του 1936 το Φιλελεύθερο Κόμμα (οι βενι-ζελικοί) εξέλεξε 141 βουλευτές, το Λαϊκό Κόμμα (η Δεξιά) 143 και το Λαϊκό Μέτωπο (ΚΚΕ) 15. Υπήρξε δηλ. ένα αντίστοιχο κοινοβου-λευτικό αδιέξοδο με το σημερινό. Μπρος στο αδιέξοδο και τα δύο αστικά κόμματα ξεκίνησαν μυ-στικές διαπραγματεύσεις με το ΚΚΕ και τελικά ο Θ. Σοφούλης του Φιλελεύθερου Κόμματος και ο αντιπρόσωπος του Λαϊκού Μετώ-που Στέλιος Σκλάβαινας έκλεισαν μυστική συμφωνία: το Λαϊκό Μέ-τωπο υποσχέθηκε να ψηφίσει τον Σοφούλη για πρόεδρο της βουλής (δηλ. σύμφωνα με τα κοινοβου-λευτικά ήθη της εποχής, για πρω-θυπουργό) και να υποστηρίξει την κυβέρνησή του. Ο Σοφούλης υποσχέθηκε σ’ αντάλλαγμα ότι θα πρότεινε μέσα σ’ ένα μήνα διάφο-ρα νομοσχέδια, όπως τη μείωση της τιμής του ψωμιού, την ανα-στολή της εξόφλησης των χρεών των μικροκτηματιών, αμνηστία για τους πολιτικούς κρατούμε-νους και εξόριστους, διάλυση των φασιστικών οργανώσεων κ.λπ.

ΉττεςΟ Σοφούλης έγινε πρόεδρος της Βουλής, αλλά δεν τηρήθηκε τίπο-τε από όσα συμφωνήθηκαν με το ΚΚΕ. Το αστικό πολιτικό σύστημα ξεπέρασε την κρίση του, καθώς πολύ σύντομα και οι δύο πλευ-ρές του τα «βρήκαν» και τελικά ο βασιλιάς Γεώργιος έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Ι. Μεταξά, αρχηγό ενός μικρού κόμματος με μόλις 7 έδρες στη βουλή. Τον Απρίλιο του 1936, η

κυβέρνηση Μεταξά πήρε τη στή-ριξη των δύο μεγάλων αστικών κομμάτων που συμφώνησαν ότι το κοινοβούλιο έπρεπε να δια-κόψει τις εργασίες του για πέντε μήνες! Ο δρόμος για την εγκαθί-δρυση της διχτατορίας της 4ης Αυγούστου είχε ανοίξει.

Δεύτερο παράδειγμα συμφω-νίας του ΚΚΕ για συγκυβέρνη-ση με αστικές δυνάμεις, είναι οι συμφωνίες του Λιβάνου (Μάης του ’44) και της Γκαζέρτας (Σε-πτέμβρης του ’44). Στο Λίβανο, το ΚΚΕ αποδέχθηκε το σχη-ματισμό κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου και παίρνο-ντας 7 υπουργεία, παρέδωσε την εξουσία ουσιαστικά στην αστική τάξη. Τότε το ΚΚΕ δέχτηκε τη δημιουργία Εθνικού Στρατού (τη διάλυση δηλαδή του ΕΛΑΣ) και μαζί με τους αστούς πολιτικούς στο Κάιρο χαρακτήρισαν την εξέγερση των Ελλήνων στρατιω-τών και ναυτών στη Μέση Ανα-τολή ως «έγκλημα εναντίον της πατρίδος»! Στη Γκαζέρτα, νομι-μοποίησαν προκαταβολικά την εγγλέζικη επέμβαση, βάζοντας τον ΕΛΑΣ κάτω από τις διαταγές του Άγγλου στρατηγού Σκόμπι, ο οποίος την 1 Δεκέμβρη διέτα-ξε τον αφοπλισμό των ανταρτών και την απομάκρυνσή τους από την Αθήνα. Οι 7 εαμίτες υπουρ-γοί, ακόμα κι εκείνη τη στιγμή, απλώς αντιπρότειναν τη διάλυση όλων των στρατιωτικών σωμά-των (!) αλλά ο Γ. Παπανδρέου δεν δέχθηκε. Η συνέχεια είναι επίσης γνωστή.

Το «βρόμικο» 1989Όμως το πιο τρανταχτό παράδειγ-μα κυβερνητικής συνεργασίας με αστικά κόμματα ήταν οι κυβερ-νήσεις Τζανετάκη και Ζολώτα το 1989-90. Εκείνη την περίοδο το ΚΚΕ αποτελούσε την κύρια δύνα-μη στο εσωτερικό του ενιαίου τότε Συνασπισμού που είχε συνάψει με

την ΕΑΡ λίγο καιρό πριν. Ο ηγέτης του ΚΚΕ, ο Χ. Φλωράκης, ήταν ήδη έτοιμος για συνεργασία με το ΠΑ-ΣΟΚ. Να τι είχε πει τον Οκτώβρη του 1988 όταν, κατά τη διάρκεια των συναντήσεών του με τον ηγέ-τη της ΕΑΡ, Λ. Κύρκο, είχε ερωτη-θεί για την προοπτική συνεργασίας ΚΚΕ-ΕΑΡ με το ΠΑΣΟΚ:

«Με την πτέρυγα που κυριαρχεί σήμερα, εμείς χωριό δεν κάνου-με. Τώρα, τι ανακατατάξεις θα γί-νουν και μάλιστα αν εφαρμοστεί η απλή αναλογική, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει. Εμείς πι-στεύουμε ότι η χώρα μας δεν θα μείνει χωρίς κυβέρνηση. Κάποια κυβέρνηση θάχει. Εκεί ανάλογα θα καθορίσουμε τη στάση μας».

Τελικά η συνεργασία ήταν ακόμη χειρότερη: Στις εκλογές του Ιούνη του 1989, προέκυψε κοινοβουλευτικό αδιέξοδο κα-θώς κανένα αστικό κόμμα (δηλ. ούτε η ΝΔ του Μητσοτάκη ούτε το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου) δεν κατέκτησε κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Η Αριστερά, ο Συνα-σπισμός, που είχε πάρει το εντυ-πωσιακό για εκείνη την εποχή ποσοστό του 13%, απέκτησε και πάλι ρυθμιστικό ρόλο.

Οι εκλογές έγιναν σε ένα πλαί-σιο όπου κυριαρχούσε η κατάρ-ρευση των καθεστώτων στην Α. Ευρώπη, διεθνώς και το σκάνδα-λο Κοσκωτά στην Ελλάδα (όπου εμπλέκονταν ο Α. Παπανδρέου). Ωστόσο, το σκάνδαλο αυτό ήταν απείρως μικρότερης σημασίας από τις πρόσφατες υποθέσεις Siemens, Βατοπαιδίου κ.λπ. Κι όμως, με το πρόσχημα του κιν-δύνου παραγραφής των ευθυνών (σε περίπτωση που γίνονταν νέες εκλογές), το ΚΚΕ υπό τον Χ. Φλω-ράκη και ο Συνασπισμός αποφά-σισαν να συγκυβερνήσουν με τη Νέα Δημοκρατία. Ο Φ. Κουβέλης (ΕΑΡ) ανέλαβε υπουργός Δικαι-οσύνης, ο Γ. Δραγασάκης (ΚΚΕ) ανέλαβε υπουργός Εμπορίου και ύστερα Εθνικής Οικονομίας, ενώ

η Μ. Δαμανάκη (ΚΚΕ) πήγε στο προεδρείο της Βουλής.

Ο ενιαίος ΣΥΝ και το ΚΚΕ βοή-θησαν το σύστημα σε μια κρίσιμη πολιτική του κρίση, με πρόσχημα την κάθαρση, δηλ. την «προσπά-θεια» να υπάρξει δήθεν «διαφά-νεια» στην αστική πολιτική. Αντί να απέχουν από την κρίση των αστών, που ήταν ολόδική τους, συντάχθηκαν με τη μια πλευρά ενάντια στην άλλη.

ΑπώλειεςΩστόσο, η παραπομπή του Πα-πανδρέου στο ειδικό δικαστήριο δεν αποδυνάμωσε το ΠΑΣΟΚ. Τα εκατομμύρια οπαδοί του κόμμα-τος αυτού, εργάτες και φτωχά λαϊκά στρώματα, δεν είδαν κανέ-να όφελος από την τακτική του Συνασπισμού. Έτσι απομακρύν-θηκαν από την Αριστερά, κατα-νοώντας ως ταξική προδοσία τη συγκυβέρνηση με τη Δεξιά. Αυτή η συγκυβέρνηση έδωσε άσυλο στο ΠΑΣΟΚ που απέκτησε τη δυνατότητα και να δημαγωγεί για το «βρόμικο ‘89», αλλά και να συμμετάσχει αλώβητα στην οι-κουμενική κυβέρνηση Ζολώτα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Συνασπισμός), που δημιουργήθηκε μετά τις εκλογές του Νοέμβρη 1989 όταν και πάλι δεν προέκυψε κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Ο ενιαίος Συνασπισμός γνώ-ρισε φυσιολογικά διαρκείς απώ-λειες: στις εκλογές του Νοέμβρη έχασε 120.000 ψήφους σε σχέση με τον Ιούνη, ενώ τον Απρίλιο του 1990 το ποσοστό του είχε πέσει στο 10%. Πιο δραματική ήταν η εξέλιξη στο χώρο της νεολαίας, όπου η ΚΝΕ αποχώρησε ομαδι-κά, ενώ λίγο μετά ακολούθησε η διάσπαση του ενιαίου Συνασπι-σμού και του ΚΚΕ. Στις επόμενες εκλογές, το 1993, το άθροισμα των ποσοστών του ΚΚΕ και του ΣΥΝ έπεσε στο μισό του Ιούνη 1989, ενώ το ΠΑΣΟΚ θριάμβευσε.

Υποτίθεται ότι το ΚΚΕ πήρε κά-

ποια ανταλλάγματα προς όφελος του λαού για τη συγκυβέρνηση με τα αστικά κόμματα. Ανάμεσά τους ήταν η δέσμευση για την προώθηση νομοθετικής κατοχύ-ρωσης της Αυτόματης Τιμαριθ-μικής Αναπροσαρμογής στους μισθούς, η διατήρηση του σχετι-κά αναλογικού εκλογικού νόμου που ίσχυε, καθώς και η προώ-θηση της «διαφάνειας» και της προστασίας του περιβάλλοντος. Ωστόσο τίποτε από αυτά δεν είχε σημασία. Αντίθετα η πολιτική, εκλογική, ιδεολογική και ηθική αποδυνάμωση της Αριστεράς άνοιξε το δρόμο στην επέλαση του νεοφιλελευθερισμού -και εκ μέρους της ΝΔ του Μητσοτάκη και εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ του Σημίτη. Μία από τις «κληρονο-μιές» της συγκυβέρνησης ήταν η «ελεύθερη» τηλεόραση, δηλ. το πέρασμα των τηλεοπτικών συχνοτήτων στην ασυδοσία της αγοράς και των εργολάβων που μέχρι σήμερα καθορίζουν συ-νειδήσεις, εκμαυλίζουν ήθη και ελέγχουν κυβερνήσεις.

Αναπόφευκτο;Τίποτε από αυτά δεν ήταν αντι-κειμενικά αναπόφευκτο: Η έντα-ση των απεργιών από το 1985 μέχρι το 1993 ήταν τέτοια ώστε η Ελλάδα διεκδικούσε σταθερά την πρώτη θέση στην παγκόσμια κατάταξη των χωρών με βάση τις εργατοημέρες που «χάνονταν» σε απεργίες. Η εργατική τάξη ριζο-σπαστικοποιούνταν προς τα αρι-στερά. Στις δημοτικές εκλογές του 1986 τα ψηφοδέλτια συνερ-γασίας του ΚΚΕ με τους αντάρτες του ΠΑΣΟΚ είχαν σαρώσει τους δήμους γύρω από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τον Πειραιά. Στην Αθήνα ο Κατριβάνος είχε πάρει 18%, στον Πειραιά ο Νικολι-νάκος 16% και στη Θεσσαλονίκη ο Νέστωρ το 23%. Αλλά και μετά τη συγκυβέρνηση, το 1991-92 οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες έδωσαν έναν επίμονο, ιστορικό και νικηφόρο αγώνα ενάντια στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Το ΚΚΕ δεν έχει κάνει αυτο-κριτική για το 1989, θεωρώντας ακόμη και σήμερα σωστές τις επιλογές του Χ. Φλωράκη. Όμως είναι προκλητικό να σου «βρομά-ει» σήμερα ο Τσίπρας που θέλει να σταματήσει το μνημόνιο, τη μεγαλύτερη επίθεση που έχει υποστεί η εργατική τάξη της Ελ-λάδας, την ίδια στιγμή που επι-μένεις να θεωρείς σωστές τις κυ-βερνητικές συνεργασίες με τον Σοφοκλή Βενιζέλο, τον Γεώργιο Παπανδρέου τον Κων/νο Μητσο-τάκη, τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον αρχιτραπεζίτη Ξενοφώ-ντα Ζολώτα.

Μια ανακόλουθη διαδρομή: 1936, 1944, 1989

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Μάη 2012

Η νίκη του Ολάντ στη Γαλλία

Του Πάνου Πέτρου

Ο ι προβλέψεις επιβεβαιώ-θηκαν στη Γαλλία και ο Σοσιαλιστής Φρανσουά

Ολάντ επικράτησε του Νικολά Σαρκοζί. Το βράδυ της 6ης Μάη, εκατοντάδες χιλιάδες βγήκαν στους δρόμους του Παρισιού για να πανηγυρίσουν το τέλος του «προέδρου των πλουσίων». Ο υπερφιλόδοξος ηγέτης της Δεξι-άς δεν κατάφερε να επιβιώσει για δεύτερη θητεία. Οι πανηγυρισμοί ήταν απολύτως δικαιολογημένοι: Ο υπέρμαχος των φοροαπαλ-λαγών για το κεφάλαιο και των ιδιωτικοποιήσεων, ο ορκισμένος εχθρός του εργατικού κινήματος είναι παρελθόν. Αν και πέτυχε κάποια σημαντικά πλήγματα στη γαλλική εργατική τάξη, δεν κα-τάφερε τελικά να επιβάλει τη συ-ντριπτική νίκη (εξελέγη ως «Θά-τσερ με παντελόνια») την οποία υποσχέθηκε στους Γάλλους κα-πιταλιστές το 2007. Η νίκη του σε αυτές τις εκλογές θα σήμαινε σα-ρωτική επίθεση για να ολοκληρω-θούν όσα δεν μπόρεσε να κάνει, θα σήμαινε επίσης την κυριαρχία των ιδεών του κρυπτοφασιστι-κού Εθνικού Μετώπου (FN), τις οποίες υιοθέτησε στο ακέραιο ο «Σαρκό» στην απελπισμένη προ-σπάθειά του να επανεκλεγεί. Από αυτή την άποψη, η ήττα του ήταν μια πολιτική νίκη για τα εκατομ-μύρια που πάλεψαν εναντίον του τα προηγούμενα χρόνια, ήταν μια ετεροχρονισμένη, εκλογική δικαίωση του μεγάλου «εργατι-κού φθινοπώρου» του 2010, που έβαλε τις βάσεις για το γκρέμισμά του.

Επιπλέον, έχει ιδιαίτερη ση-μασία για την επόμενη μέρα στη Γαλλία ο τρόπος με τον οποίο ητ-τήθηκε ο Σαρκό.

Αφενός, ο Ολάντ υποχρεώ-θηκε από το κύμα ταξικής ορ-γής να υιοθετήσει προεκλογικά

μια σειρά υποσχέσεις που πάνε πέρα από μια απλή «αλλαγή προ-σώπων»: το δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες στις τοπικές εκλογές, την άμεση αποχώρηση από το Αφγανιστάν, το γάμο των ομοφυλοφίλων, τη φορολογία στους πλούσιους, το «πάγω-μα» των ιδιωτικοποιήσεων στον ηλεκτρισμό και τους σιδηρο-δρόμους, την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας. Αυτές είναι υποσχέσεις για τις οποίες το κί-νημα από τα κάτω θα παλέψει για να δει να υλοποιούνται.

Αφετέρου είναι μια περίοδος όπου δεν υπάρχουν οι εκλογικές αυταπάτες του παρελθόντος. Ο ενθουσιασμός της 6ης Μάης για την ήττα του Σαρκοζί, και της «ατζέντας» που εξέφραζε, δεν ση-μαίνει τυφλή εμπιστοσύνη στον Ολάντ. Όσες συγκρίσεις κι αν γί-νονται, οι εργάτες στη Γαλλία δεν έχουν τις προσδοκίες που είχαν το 1981 από τον Μιτεράν. Και είναι λογικό μετά από τις διαδοχικές πι-κρές εμπειρίες «πληθυντικής Αρι-στεράς». Γι’ αυτό και προεκλογικά κυριάρχησε η καμπάνια του Αρι-στερού Μετώπου, με το σύνθημα

«Αντίσταση», ενώ η εκστρατεία του Ολάντ δεν προκάλεσε ανάλο-γο ενθουσιασμό.

Αυτή η διάθεση είναι που μπο-ρεί να καθορίσει το μέλλον στη Γαλλία. Εκατομμύρια εργαζόμε-νοι περιμένουν να δουν μια ριζική ανατροπή της πολιτικής Σαρκο-ζί και κυρίως είναι πρόθυμοι να παλέψουν για να την επιβάλουν. Και ανάμεσα σε αυτούς υπάρχει το κρίσιμο δυναμικό που διαμορ-φώθηκε κατά την προεκλογική εκστρατεία του Αριστερού Μετώ-που. Αυτοί οι αγωνιστές κινητο-ποιήθηκαν και στράφηκαν στην Αριστερά όχι γιατί αυτή… «έβαλε το ρόλο της ΕΚΤ στη δημόσια συζήτηση», αλλά γιατί επανέφε-ρε λέξεις όπως «ταξική πάλη» και «αντίσταση».

Από την κινητοποίηση αυτών των δυνάμεων από τα κάτω θα εξαρτηθεί η πορεία της Γαλλίας. Για τον ίδιο τον Ολάντ δεν υπάρ-χουν περιθώρια για καμιά αυτα-πάτη. Ο νέος πρόεδρος θυμίζει έντονα την προσπάθεια του Θα-πατέρο να ισορροπήσει ανάμεσα στη λιτότητα και τα εργατικά συμ-

φέροντα ή τις υποσχέσεις του ΓΑΠ να προστατέψει τους εργα-ζόμενους μέσα στην κρίση. Το τι ακολούθησε είναι γνωστό.

Για τις βουλευτικές εκλογές του Ιούνη, οι Σοσιαλιστές είναι το φα-βορί. Η νέα κυβέρνηση θα δοκιμα-στεί αμέσως από το αν θα διαλέξει τις αγορές ή τις εργατικές ανάγκες. Το Αριστερό Μέτωπο θα δοκιμα-στεί επίσης αμέσως από το αν θα οδηγηθεί στην κεντροαριστερά ή θα οργανώσει την αντίσταση στη «σοσιαλιστική» λιτότητα. Η Γαλλία μπαίνει σε μια εποχή μεγάλης πό-λωσης. Υπερβάλλοντας, στελέχη του Αριστερού Μετώπου μιλάνε για «Ιούνη του 1936». Δεν ξεκαθα-ρίζουν αν μιλάνε για ένα νέο «Λαϊκό Μέτωπο» ή για μια εργατική αντε-πίθεση, αντίστοιχη εκείνης της εποχής. Πάντως, η περίοδος που ανοίγει, θα είναι σίγουρα ενδιαφέ-ρουσα. Και σε μια τέτοια περίοδο οι επαναστάτες, και συγκεκριμένα η μεγαλύτερη δύναμη, το NPA, θα πρέπει να βρεθούν στο επίκεντρο των κοινών αγώνων και του διαλό-γου, για να μπορέσουν να παίξουν ενεργό ρόλο στις πολιτικές μάχες που έρχονται.

Η μάχη της ΠρωτομαγιάςΗ ταξική και πολιτική πόλωση στη Γαλλία συμπυκνώθηκαν στη μάχη της Πρωτομαγιάς. Στο Παρίσι έγι-ναν τρεις συγκεντρώσεις. Η Μα-ρίν Λε Πεν συνέχισε την παράδο-ση του πατέρα της και οργάνωσε διαδήλωση «τιμής στην Ζαν Ντ’ Αρκ». Ο ίδιος ο Σαρκοζί οργάνωσε συγκέντρωση «των αληθινών ερ-γαζομένων» (αυτών που βγάζουν λεφτά δουλεύοντας και δεν γκρι-νιάζουν κ.λπ), στην ουσία αντισυ-γκέντρωση ενάντια στο εργατικό κίνημα. Με μια ομιλία που θύμισε σε όλο το γαλλικό Τύπο τον «Πε-τέν» (τον αντιδραστικό, αντικο-μουνιστή στρατηγό και πρόεδρο της φιλοναζιστικής «κυβέρνησης του Βισύ»), ζήτησε από τα συνδι-κάτα «να κατεβάσουν την κόκκινη σημαία και να υπερασπιστούν τη γαλλική».

Απέναντι σε αυτές τις προκλή-σεις, τα συνδικάτα και όλα τα κόμματα της Αριστεράς κάλεσαν σε μια μεγάλη εργατική Πρωτο-μαγιά «ενάντια στο φασισμό και τον Σαρκοζί» (ο Ολάντ επέλεξε να απέχει διακριτικά). Στο μεγά-λο ερώτημα του γαλλικού Τύπου «σε ποιον ανήκει η Πρωτομαγιά;», η απάντηση ήταν εκκωφαντική. Εκατοντάδες χιλιάδες συμμε-τείχαν στην «κόκκινη» εργατική διαδήλωση, που ακόμα και με τα στοιχεία της αστυνομίας ήταν πε-νταπλάσια της περσινής. Ο Σαρ-κοζί κινητοποίησε τον όγκο των οπαδών του, αλλά έχασε τη μάχη με το εργατικό κίνημα. Η ακροδε-ξιά διαδήλωση πέρασε στα «ψιλά» του γαλλικού Τύπου, καθώς το μέγεθός της δεν αρκούσε για να «μετρηθεί» είτε με την αντισυγκέ-ντρωση του Σαρκοζί, είτε πολύ περισσότερο με την εργατική διαδήλωση. Η 1η Μάη του 2012 στη Γαλλία έδειξε πως η εργατική τάξη της χώρας επιλέγει τα συνδι-κάτα της και την Αριστερά.

Το τέλος του «προέδρου των πλουσίων», αρχή αντεπίθεσης για το εργατικό κίνημα

Η νίκη του Ολάντ, όπως ήταν λογικό, απέκτησε διεθνή διάστα-ση. Αλλάζει η πολιτική ηγεσία του ενός από τους δύο πόλους του ηγετικού άξονα της ΕΕ. Στη θέση του Σαρκοζί έρχεται ένας πρόεδρος που έκανε σημαία την «αναδιαπραγμάτευση των συν-θηκών» και την «ανάπτυξη». Η νίκη του Ολάντ αντικατοπτρίζει πράγματι μια στροφή στις ανα-ζητήσεις μερίδας των κυρίαρχων τάξεων. Στη Γερμανία το SPD φι-λοδοξεί να επικρατήσει της Μέρ-κελ τον Οκτώβρη, ενώ ανάλογα πράγματα με τον Ολάντ αρχίζουν να ψελλίζουν επίσης ο τεχνοκρά-της Μόντι και ο δεξιός Ραχόι.

Μια αλλαγή «μίγματος» εί-ναι πιθανή, καθώς χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης η ευ-ρωζώνη εξακολουθεί να αντι-μετωπίζει την απειλή της διά-λυσης, οικονομίες-μεγαθήρια βρίσκονται στο «κόκκινο», το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα εξακολουθεί να απειλείται με κατάρρευση. Αλλά δεν υπάρ-χουν περιθώρια αυταπάτης για μια «άλλη ΕΕ». Τα σοσιαλδημο-κρατικά κόμματα, ή η υιοθέτη-ση «κεϊνσιανών» ιδεών από άλ-λες δυνάμεις δεν έχουν στόχο να υπερασπιστούν τους εργαζό-μενους, αλλά τους Ευρωπαίους καπιταλιστές.

Η εξυπηρέτηση του χρέους (δηλαδή η διασφάλιση των χρη-μάτων των τραπεζιτών), η «αντα-γωνιστικότητα», η «προστασία» των τραπεζών, το «δημοσιονο-μικό μάζεμα» (δηλ. η αιματηρή λιτότητα) δεν αμφισβητούνται. Η προσθήκη μιας «ρήτρας ανά-πτυξης» δεν ανατρέπει αυτή την κατεύθυνση. Η «ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται πλέον όλες οι αστικές δυνάμεις, θα γίνει στις πλάτες των εργατών. Στην πε-ρίπτωση του Ολάντ χρειάζεται μια ακόμα υπενθύμιση: Η ΕΕ παραμένει ένωση διαφορετικών καπιταλισμών και ο Ολάντ επε-λέγη από τη γαλλική άρχουσα

τάξη για να υπερασπιστεί τα δικά της συμφέροντα στον ανταγω-νισμό με τη Γερμανία. Το εργα-τικό κίνημα στην Ελλάδα, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη, δεν έχει κανένα λόγο να ελπίζει σε… ταύτιση συμφερόντων με τους Γάλλους καπιταλιστές.

Για την Αριστερά θα είναι έγκλη-μα να στηρίξει τις ελπίδες της σε μια ντελορική στροφή της ΕΕ, να μπει στη διαδικασία αναζήτησης συμμαχιών σε επίπεδο κορυφής, με στόχο την «ανάπτυξη» ή μια «άλλη ευρωσυνθήκη». Τα αιτήμα-τα, τα συνθήματα, τα προγράμμα-τα, η δράση μας έχουν να λογο-δοτήσουν στην υπεράσπιση της

εργατικής τάξης και όχι στις από-πειρες διάσωσης των Ευρωπαίων καπιταλιστών. Η άνοδος της Αρι-στεράς (στην Ελλάδα, στη Γαλλία, ελπίζουμε το μήνυμα να περάσει και αλλού) δεν πρέπει να οδηγήσει σε μια «ρεαλιστική προσαρμογή», αλλά στη ριζοσπαστικοποίηση της πολιτικής μας. Πράγματι οι ευθύνες αυξάνονται. Όχι όμως οι ευθύνες απέναντι στη «διαχείριση της κρίσης», αλλά απέναντι στον κόσμο της εργασίας, που με τους αγώνες του πανευρωπαϊκά «δεί-χνει» το δρόμο για μια ριζικά άλλη Ευρώπη, τη μόνη για την οποία έχουμε να παλέψουμε. Την Ευρώ-πη των εργατών.

Η Ευρώπη αλλάζει;

Πρωτομαγιά στο Παρίσι: Ανάμεσα στις σημαίες των συνδικάτων και της Αριστεράς, το θρυλικό πια σύνθημα των αραβικών εξεγέρσεων «Degage!» (ξεκουμπίσου!).

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Μάη 2012

Απεργίες στην ΑίγυπτοΠαρά τις προσπάθειές τους, οι στρατηγοί δεν έχουν κατορ-θώσει να υποτάξουν την επανάσταση στην Αίγυπτο. Όταν εξασθενούσε η εξέγερση του Νοέμβρη και στην πλειοψηφία κυριαρχούσαν οι αυταπάτες για την εκλογική ενίσχυση των Αδελφών Μουσουλμάνων, ο επαναστάτης σοσιαλιστής Χοσάμ Ελ Χαμαλαουΐ έγραφε: «Περιμένω χιλιάδες εργάτες να πολιορκήσουν το νέο κοινοβούλιο για να επιβάλουν τα αιτή-ματά τους». Στη διάρκεια του Απρίλη, η εικόνα ήταν ακριβώς αυτή έξω από το αιγυπτιακό κοινοβούλιο. Στο απεργιακό κύμα του Απρίλη μπροστάρηδες ήταν οι οδηγοί λεωφορείων, με μια απεργία διαρκείας η οποία δεν έσπασε ούτε από την προδοσία του προέδρου του σωματείου (καθαιρέθηκε άμεσα με ψηφο-φορία της βάσης), ούτε από την απεργοσπασία του στρατού. Σε αυτό το φόντο έγινε η εργατική Πρωτομαγιά, την οποία οργάνωσαν με κοινό κάλεσμα οι οργανώσεις της αιγυπτιακής Αριστεράς με τα ανεξάρτητα συνδικάτα, καταγγέλοντας πως τίποτα δεν έχει αλλάξει για την τάξη που έριξε τη χαριστική βολή στον Μουμπάρακ και προβάλλοντας ένα εργατικό πρόγραμμα. Πέρα από τις πρωτομαγιάτικες διαδηλώσεις, το κάλεσμα προανήγγειλε έναν «Μάη των εργατών»...

Η χούντα αντιμέτωπη με πολιτική κρίσηΣτο φόντο των απεργιών ξέσπασε και νέα πολιτική κρίση. Μια διαδήλωση ενάντια στον αποκλεισμό ενός ισλαμι-στή προεδρικού υποψηφίου από τις εκλογές στις 2 Μάη δέχτηκε επίθεση από μπράβους, που σκότωσαν πάνω από 10 διαδηλωτές. Ακολούθησαν μεγάλες διαδηλώσεις στο Κάιρο που κατέληξαν σε κατασκήνωση στην Αμπασίγια, έξω από το υπουργείο Άμυνας. Η Αμπασίγια έγινε πεδίο μάχης μετά την επέμβαση της στρατιωτικής αστυνομίας, που άφησε πίσω της 300 τραυματίες, ενώ εκατοντάδες διαδηλωτές συνελήφθησαν. Στο μεταξύ βάθυνε και το ρήγμα ανάμεσα στους Αδελφούς Μουσουλμάνους και το στρατό, που είχε ξεκινήσει από τους αποκλεισμούς υποψηφίων στις προεδρικές εκλογές, αλλά και την περιορισμένη εξουσία του κοινοβουλίου, τη διαμάχη για το νέο σύνταγμα. Η Αδελφότη-τα συγκέντρωσε το μεγάλο όγκο των μελών της στην Ταχρίρ, αν και δεν πήγε στην Αμπασίγια, στήριξε πολιτικά τους επα-ναστάτες, που συγκρούστηκαν με το στρατό, και για πρώτη φορά υιοθέτησε τα συνθήματα ενάντια στο Στρατιωτικό Συμβούλιο. Η πολιτική και κοινωνική κρίση φαίνεται αδύνατο να λυθεί και με την εργατική οργή μπορεί να αποδειχθεί ο καταλύτης. Όπως δήλωσε απεργός στα ΜΜΜ: «Περιμέντε την τελική επανάσταση, την επανάσταση των εργατών...».

Μια άλλη εργατική νομοθεσίαΗ Πρωτομαγιά στη Βενεζουέλα φέρνει μαζί της παραδοσια-κά πια ένα οικονομικό μέτρο από την κυβέρνηση. Ζητήματα ταμπού στο δυτικό καπιταλισμό, γιατί τάχα θα φέρουν την καταστροφή, όπως οι κρατικοποιήσεις, σ’ αυτή τη χώρα έχουν πάρει χαρακτήρα εορταστικής εκδήλωσης. Ούτε φέτος ήταν εξαίρεση. Η μεγάλη εργατική διαδήλωση στο Καράκας γιόρτασε την ψήφιση της νέας εργατικής νομοθε-σίας. Πρόκειται για ένα μέτρο που διεκδικούσε το εργατικό κίνημα με αγώνες από τα τέλη του 2011. Μετά από μήνες διαβουλεύσεων (με τη συμμετοχή κυβερνητικών επιτροπών, σωματείων, κομμάτων, εργατικών επιτροπών) ανακοι-νώθηκε την 1η Μάη. Στηριγμένη σε προτάσεις χιλιάδων εργαζομένων, τα βασικά της σημεία προβλέπουν μείωση της εργάσιμης εβδομάδας, αύξηση της διάρκειας της άδειας μητρότητας και πατρότητας, απαγόρευση των εργολαβιών. Ενώ οι εργατικές κατακτήσεις στην Ευρώπη διαλύονται στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας», η εργατική νομοθεσία στη Βενεζουέλα δείχνει πως υπάρχει και ένας τελείως διαφορετι-κός δρόμος...

Άλλη μια κυβέρνηση καταρρέειΗ λίστα με τις κυβερνήσεις-θύματα της κρίσης συνεχίζει να μεγαλώνει. Κατέρρευσε και η ολλανδική κυβέρνηση, μετά την απόσυρση της στήριξής της από το ακροδεξιό Κόμμα Ελευθερίας, το οποίο έβλεπε τα ποσοστά του να υποχωρούν διαρκώς όσο στήριζε τη λιτότητα. Μια κυβέρνηση από τις πιο αφοσιωμένες στο «μοντέλο Μέρκελ» βρέθηκε... εκτός στόχων και αυτό οδήγησε στην ανάγκη νέων μέτρων που οδήγησαν στην πτώση της κυβέρνησης. Οι εκλογές αναμέ-νεται να γίνουν το Σεπτέμβρη και θα έχει πολύ ενδιαφέρον, αν το Σοσιαλιστικό Κόμμα (δύναμη της ριζοσπαστικής Αριστεράς) θα επιβεβαιώσει τη δημοσκοπική του πρωτιά...

Η φετινή Πρωτομαγιά, μέσα στη δίνη της παγκόσμιας κρίσης

του καπιταλισμού, αλλά και με φόντο την επιστροφή της ερ-γατικής μαχητικότητας σε όλο τον πλανήτη, έπιασε το νήμα της ιστορικής παγκόσμιας μέ-ρας των εργατών περισσότερο από κάθε άλλη φορά τα τελευ-ταία χρόνια. Τον τόνο έδωσαν τα κοινά προβλήματα, τα κοινά αιτήματα. η συνειδητοποίηση πως είναι κοινός ο αγώνας.

ΕυρώπηΜε επίκεντρο τη Γαλλία (βλ. άρθρο δίπλα), η Ευρώπη έζη-σε τη μαζικότερη 1η Μάη, ιδι-αίτερα στις χώρες με εργατικά κινήματα που έχουν μεγάλη ιστορία.

Στην Πορτογαλία, η CGTP (προσκείμενη στο Κομουνιστι-κό Κόμμα), που έχει αρνηθεί να υπογράψει το κοινωνικό συμβόλαιο με κυβέρνηση-ερ-γοδότες-τρόικα και οργανώνει την αντίσταση όλο αυτό το διάστημα, οργάνωσε συγκε-ντρώσεις σε όλη την Πορτο-γαλία «ενάντια στην εκμετάλ-λευση και τη φτωχοποίηση». Η κεντρική κινητοποίηση στη Λισαβόνα ήταν μία ακόμα μα-ζική διαδήλωση, σε συνέχεια των προηγούμενων κινητο-ποιήσεων που όλες τους είχαν συμμετοχή που θύμιζε το 1974.

Στην Ισπανία κατέβηκαν στους δρόμους πάνω από ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι. Τα μέλη της UGT, των αριστερών Comissiones Obreras, της αναρχοσυνδικαλιστικής CGT, οι Indignados, χιλιάδες απλοί διαδηλωτές εκτός συνδικά-των, οι δυνάμεις της Αριστε-ράς διαδήλωσαν ενάντια στη διάλυση των εργασιακών σχέ-σεων και φώναξαν «Κάτω τα χέρια από την παιδεία και την υγεία» (ο Ραχόι σχεδιάζει πε-ρικοπές 11 δισ. στοχευμένα σε αυτά τα δύο κοινωνικά αγαθά). Η διαδήλωση ήταν η συνέχεια της ιστορικής γενικής απεργί-ας στις 29 Μάρτη και της με-γάλης εργατικής διαδήλωσης στις 29 Απρίλη.

Όπως έγραψε Καναδή ρε-πόρτερ: «Δεν έμοιαζε με καμία από όλες τις προηγούμενες πρωτομαγιές που έχω δει και καλύψει μέχρι σήμερα», υπο-γραμμίζοντας την πολιτική διάσταση του αγώνα. Το «Όχι στο νεο-φρανκισμό» που φώ-ναζαν οι γεροντότεροι, οι ση-μαίες της Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας που κρατούσαν οι νεότεροι, έσπασαν τη «σιω-πή» στην οποία στηρίχθηκε η μεταπολίτευση στην Ισπανία και ξύπνησαν μεγάλες ιστορι-κές μνήμες του ισπανικού κι-νήματος.

Στην Ιταλία, όπου τα τελευ-ταία χρόνια η Πρωτομαγιά είχε εξελιχθεί σε «πανεθνική» γιορ-τή, φάνηκε η πόλωση: Οι μα-

γαζάτορες κράτησαν τα κατα-στήματα ανοιχτά, σπάζοντας την παράδοση που επέτρεπε και σε ασυνδικάλιστους ερ-γαζόμενους να διαδηλώσουν, προκαλώντας την αντίδρα-ση των συνδικάτων. Οι τρεις συνομοσπονδίες οργάνωσαν διαδηλώσεις σε κάθε πόλη, από άκρη σε άκρη της Ιταλίας. Παρά τα προβλήματα του ιτα-λικού εργατικού κινήματος και της Αριστεράς, η εικόνα των χι-λιάδων διαδηλωτών, νέων και παλιότερων, να τραγουδούν το «Bella Ciao» σε κάθε ιταλική πόλη, θύμισε μεγάλες ιστορι-κές παραδόσεις που έχουν ση-μαδέψει βαθιά την Ιταλία.

Στο πλευρό του ευρωπαϊκού Νότου κάνουν την εμφάνισή τους πολύτιμες ενισχύσεις από το Βορρά. Η είδηση της φετι-νής Πρωτομαγιάς στη Γερμα-νία δεν ήταν οι εθιμοτυπικές συγκρούσεις με την αστυνο-μία τη νύχτα της 30ής Απρίλη, αλλά οι μεγάλες εργατικές δια-δηλώσεις. Η 1η Μάη συνέπεσε με τις κινητοποιήσεις των γερ-μανικών συνδικάτων. Το πανί-σχυρο IGM, που εκπροσωπεί 3,6 εκατομμύρια μεταλλεργά-τες, βρίσκεται εδώ και μέρες σε κυλιόμενες κινητοποιήσεις (από εταιρεία σε εταιρεία, από πόλη σε πόλη). Συμμετέχουν δεκάδες χιλιάδες εργάτες και έχουν «παγώσει» εκατοντάδες επιχειρήσεις, ανάμεσά τους η Ντάιμλερ, η Μπος, η Πόρσε, η Άουντι, η Thyssen Krupp, η Βολκσβάγκεν, η General Electric κ.λπ.

Το IGM απαιτεί αυξήσεις 6,5%, άμεση πρόσληψη πλή-ρους απασχόλησης όλων των «εκπαιδευόμενων» με το τέλος της εκπαίδευσης, έλεγχο των συνδικάτων στα ζητήματα που αφορούν τους εργαζόμενους μερικής απασχόλησης. Είναι μια απεργία που βάζει στο στόχαστρο όλα όσα αποδυνά-μωσαν τη γερμανική εργατική τάξη τα περασμένα χρόνια και δημιούργησαν το γερμανικό «ανταγωνιστικό, εξαγωγικό θαύμα».

Λίγο καιρό πριν, το Ver.di. (εργαζόμενοι στις υπηρεσίες)

μετά από μια σειρά απεργια-κών δράσεων κέρδισε αυξή-σεις 6,3%. Σε αυτό το κλίμα διαδήλωσαν τα συνδικάτα την Πρωτομαγιά, δηλώνοντας στους εργοδότες «Ήρθε η σει-ρά μας» και διεκδικώντας αύ-ξηση συνολικά στον κατώτατο μισθό.

ΗΠΑΗ διάσταση της φετινής Πρω-τομαγιάς φάνηκε και στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Ήταν η μεγαλύτερη πρωτο-μαγιάτικη κινητοποίηση στις ΗΠΑ μετά το 2006 και την ιστορική απεργία εκατομμυ-ρίων μεταναστών εργατών. Αντιρατσιστικές οργανώσεις, κοινότητες μεταναστών και σωματεία δούλεψαν μαζί με τους ακτιβιστές του Occupy, οι οποίοι αξιοποίησαν την Πρωτομαγιά για να ξαναέρθει στην επιφάνεια το μήνυμα του 99%. Είναι και αυτό ένα δείγ-μα της ριζοσπαστικοποίησης στις ΗΠΑ, η προσπάθεια των ακτιβιστών του Occupy, αλλά και άλλων κινημάτων (αντιρα-τσιστικό κ.λπ) να συνδεθούν με την ιστορική παράδοση του εργατικού κινήματος στις ΗΠΑ.

Διαδηλώσεις έγιναν σε δε-κάδες πόλεις και η μεγαλύτερη πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη, καθώς 30.000 διαδη-λωτές τίμησαν τη μέρα των εργατών και «δοκίμασαν τις δυνάμεις τους» μετά τη σχετι-κή υποχώρηση του Occupy το χειμώνα. Η ενότητα και η αλ-ληλεγγύη ανάμεσα στους διά-φορους αγώνες χαρακτήρισαν τις κινητοποιήσεις σε όλες τις πόλεις. Τόσο στις επιμέρους δράσεις (πικετοφορίες σε ερ-γατικούς χώρους που βρίσκο-νται σε κινητοποιήσεις ή δέχο-νται επιθέσεις, συγκεντρώσεις για τα δικαιώματα των μετα-ναστών εργατών, δράσεις ενά-ντια σε εξώσεις, εκδηλώσεις στα πανεπιστήμια) όσο και στις κεντρικές διαδηλώσεις, σωματεία, μεταναστευτικές κοινότητες και ακτιβιστές του Occupy ενώθηκαν, σπάζοντας τον κατακερματισμό των κινη-μάτων.

ΤουρκίαΙστορική ήταν η μέρα στην Τουρκία, όπου η Πρωτομαγιά πάντοτε έχει μεγάλο βάρος, μετά τη σφαγή στην πλατεία Ταξίμ το 1977. Φέτος ήταν η δεύτερη χρονιά που η κυβέρ-νηση επέτρεψε την πρόσβα-ση στην ιστορική πλατεία και πάνω από 400.000 διαδηλω-τές πλημμύρισαν την Ταξίμ, ξεπερνώντας τις προσδοκίες των συνδικάτων και της Αρι-στεράς. Στην ιστορική πλατεία διαδήλωσαν, μαζί με τους αγωνιστές της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος, όλα τα κινήματα αντίστασης, φε-μινίστριες, ομοφυλόφιλοι-ες, οικολόγοι. Το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα αυτής της ενότη-τας ήταν το μαζικό μπλοκ των «μουσουλμάνων αντικαπιταλι-στών» που διαδήλωσε για «να αποκηρύξει την κληρονομιά των μουσουλμάνων, που πριν 40 χρόνια συγκεντρώνονταν εδώ για να επιτεθούν στους αριστερούς» και κρατούσε ένα πανό που έγραφε: «Λευτεριά στους σκλάβους» στα αρμένι-κα, τα τούρκικα, τα κουρδικά και τα αραβικά.

ΑσίαΣτην Ασία, όπου ζουν εκατομ-μύρια βιομηχανικοί εργάτες, το μήνυμα των συνδικάτων ήταν παντού ενάντια στην ερ-γασιακή «ζούγκλα» που θέ-λουν τώρα να επιβάλλουν οι καπιταλιστές στην Ευρώπη. Στην Ινδία τα πανό ζητούσαν φρένο στις ιδιωτικοποιήσεις, κατάργηση της μερικής απα-σχόλησης και μονιμοποίηση όλων. Στην Ινδονησία, όπου ένα δυνατό εργατικό κίνημα μετρά μικρές νίκες ενάντια στους εργοδότες και την κυ-βέρνηση τους τελευταίους μή-νες, τα συνθήματα απαιτούσαν κατάργηση των εργολαβιών και προστασία στους μετανά-στες εργαζόμενους. Στις Φιλιπ-πίνες απαιτούσαν αύξηση του κατώτατου μισθού, κατάργη-ση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, αλλά και άμεση έξοδο των νέων αμερικανικών βάσε-ων από τη χώρα.

Διεθνής Πρωτομαγιά: «Εργάτες όλων των χωρών ενωθείτε»!

Γέμισε και πάλι η πλατεία Ταξίμ.

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Μάη 2012

Φοιτητικές εκλογές στις 16 Μάη

Να δυναμώσουμε την Αριστερά, να ανατρέψουμε το νόμο-πλαίσιο

Του Άγγελου Κάπαρη

Λ ίγες μέρες μόνο μετά την 6η Μάη και τις εκλογές που ανέτρεψαν ριζικά το πολιτι-

κό σκηνικό, στις 16 Μάη, θα πραγ-ματοποιηθούν οι φοιτητικές εκλο-γές. Η συζήτηση στα πανεπιστήμια δεν μπορεί παρά να λάβει υπόψη τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών.

Η εκλογική αυτή μάχη θα δοθεί στο φόντο των μνημονίων και της συνολικότερης λεηλασίας της ζωής των εργαζομένων και της νεολαίας. Εκτός πανεπιστημίων το μήνυμα της νεολαίας και των εργαζομένων ήταν ξεκάθαρο. Ιστορική ήττα του δικομματισμού, μεγάλη νίκη της Αριστεράς και πιο συγκεκριμένα του ΣΥΡΙΖΑ, που βρέθηκε στη δεύ-τερη θέση.

Το πρώτο και άμεσο καθήκον της Αριστεράς στα πανεπιστήμια είναι να μεταφράσει το εκλογικό αποτέλεσμα ως νίκης όλης της Αρι-στεράς και του κόσμου και να με-ταφέρει τον ενθουσιασμό και την αισιοδοξία, που προκύπτουν από αυτή την εξέλιξη. Με τσαμπουκά, ενθουσιασμό και ζωντάνια σε κάθε αμφιθέατρο να παρακινήσουμε τους φοιτητές να συμμετέχουν στις εκλογές, να τσακίσουν τις δυνάμεις του μνημονίου και να ενισχύσουν την Αριστερά.

Ιδιαίτερα φέτος στις σχολές είναι εξαιρετικά κρίσιμο να μαυριστούν οι καθεστωτικές παρατάξεις. Με τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών οι ηγέτες της ΕΕ, οι κανα-λάρχες και το κεφάλαιο άρχισαν την κινδυνολογία περί ακυβερνησίας. Στην πραγματικότητα αυτό που φο-βούνται είναι ότι η αισιοδοξία του κόσμου θα μετασχηματιστεί σε δρά-ση στο δρόμο και στους αγώνες.

Παρόλο που στα πανεπιστήμια οι φοιτητές δεν ψηφίζουν πάντα με πολιτικό κριτήριο, παρόλο που η ψήφος στην ΠΑΣΠ και τη ΔΑΠ δεν θεωρείται ως ψήφος σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, η Αριστερά χρειάζεται να θυμί-ζει ότι πρόκειται για τις παρατάξεις του μνημονίου που καταστρέφουν τη χώρα. Τι νόημα έχει η ψήφος σε ΔΑΠ-ΠΑΣΠ, που «βοήθησαν να πάρεις καλές σημειώσεις», όταν το πτυχίο σου αύριο δεν θα έχει καμία αξία και δεν θα βρεις ποτέ δουλειά; Όπως ακριβώς στις βουλευτικές εκλογές ηττήθηκαν τα δύο κόμματα και πέταξαν την Άννα Διαμαντοπού-λου, την υπουργό της διάλυσης της παιδείας, από τη βουλή, έτσι πρέπει να μαυριστούν και τα τσιράκια αυτής της πολιτικής στα πανεπιστήμια.

Οι αριστερές δυνάμεις να απο-καλύψουν το πραγματικό πρόσω-πο αυτών των παρατάξεων. Φέτος δεν θα πρέπει να έχουν την ανοχή μας, για να οργανώνουν πάρτι και εκδρομές, για να κάνουν παρέλα-ση με τις μπλε και πράσινες κον-κάρδες τους, για να κολλούν τις υποκριτικές αφίσες τους. Φέτος

θα πρέπει να ντρέπονται να κυκλο-φορούν!

Στα πανεπιστήμια, παρ’ όλες τις αδυναμίες και τα κενά της Αριστε-ράς, όλο το προηγούμενο διάστημα υπήρξαν αντιδράσεις στην επιχει-ρούμενη εφαρμογή του νόμου-πλαί-σιο-ταφόπλακα. Το Σεπτέμβρη υπήρξαν μαζικές καταλήψεις και όλο το επόμενο διάστημα οι φοιτητές, οι καθηγητές και οι εργαζόμενοι, μέσα από κοινές πρωτοβουλίες αγώνα, μπλόκαραν τα συμβούλια διοίκη-σης. Χρειάζεται λοιπόν σε αυτές τις εκλογές να φωνάξουμε ότι η τριτο-βάθμια εκπαίδευση είναι ένας από τους λίγους χώρους στους οποίους δεν έχει εφαρμοστεί το μνημόνιο και οι επιταγές του.

Προχωράμε λοιπόν στις φοιτη-τικές εκλογές με τρία στοιχήματα: να ηττηθεί ο δικομματισμός , να μεταφερθεί η δυναμική της Αριστε-ράς και ο αέρας της νίκης μέσα στις σχολές και να αυξηθεί η συμμετοχή των φοιτητών, που επιλέγουν κάθε χρόνο την αποχή.

Η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ φέτος θα σφυρί-ζουν αδιάφορα για τα αποτελέσματα των βουλευτικών και θα το παίζουν πιο «ανεξάρτητοι και ακομμάτιστοι» από ποτέ. Μπορεί μάλιστα να εντα-θούν οι εκδρομές και τα πάρτι, μπας και δεν πάει ο κόσμος να ψηφίσει.

Οι φοιτητές φέτος έχουν κάθε λόγο να ψηφίσουν και να ψηφίσουν Αριστερά. Δεν πρέπει να χαρίσουμε στους «από πάνω» τη χαρά να επιβι-ώσει ο δικομματισμός στα πανεπι-στήμια. Ίσα ίσα, αν μέσα στις σχο-λές, όπου πολλές φορές υπάρχει πιο έντονα η ριζοσπαστικότητα, ηττη-θεί ο δικομματισμός και ισχυροποι-ηθεί η Αριστερά, τότε τα πράγματα

θα είναι πιο δύσκολα για τους επό-μενους νόμους-πλαίσιο.

Καλούμε τον κόσμο λοιπόν να στηρίξει την ΑΡΕΝ, συμμετέχοντας και ψηφίζοντάς τη για να σταλεί και στις σχολές ένα ισχυρό μήνυμα, όπως και στην κοινωνία. Η ΑΡΕΝ έχει αναδειχθεί στις σχολές σαν ενωτική και ριζοσπαστική δύναμη, μέσα στους αγώνες και τις συλλογι-κές διαδικασίες.

Ταυτόχρονα όμως χρειάζεται επι-μονή στη «συμπαράταξη της Αριστε-ράς» και μέσα στις σχολές. Να καλέ-σουμε την ΚΝΕ, αλλά και τα ΕΑΑΚ να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.

Η ΚΝΕ-ΜΑΣ ας κοιτάξει να αφή-σει πίσω το σεχταριστικό μονόδρο-μο που έχει επιλέξει, όχι μόνο στις κάλπες, αλλά και στους αγώνες, αρνούμενη τόσα χρόνια την κοινή δράση. Με τους συντρόφους της ΕΑΑΚ, αν και είναι αργά για κοινή εκλογική κάθοδο, θέλουμε να εντεί-νουμε τη διαδικασία ενότητας, που πολλές φορές ευτυχώς εκφράζεται κινηματικά, αλλά όχι πολιτικά.

Τέλος, στηρίζοντας και δυναμώ-νοντας την Αριστερά, θα δώσουμε και ένα ισχυρό μήνυμα στους νεο-ναζί και κάθε είδους φασίστες, που, μετά την είσοδό τους στη βουλή, μπορεί να επιχειρήσουν και την εί-σοδό τους στις σχολές.

Ο δρόμος, που έχουμε μπροστά μας, είναι μακρύς. Ας αρχίσουμε να τον περπατάμε αμέσως, για να στεί-λουν και οι φοιτητικές εκλογές ένα εκκωφαντικό μήνυμα καταδίκης του πολιτικού συστήματος, αλλά κυρίως για να συστρατευτεί η νεο-λαία με την Αριστερά στην πάλη για την αλλαγή της κοινωνίας.

Εκδήλωση νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ

Στις 2 Μάη πραγματοποιήθηκε στη Νομική Αθηνών εκδήλωση της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα «Η νεολαία στο στόχα-στρο». Κεντρικοί ομιλητές ήταν η Θεανώ Φωτίου, υποψήφια επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, και ο Paul Floor Pilquil, υπεύ-θυνος διεθνών σχέσεων του εθνικού φοιτητικού κινήματος της Χιλής. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης τονίστηκε η σημασία της συνέχισης των αγώνων για τη μη εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο, που μέχρι στιγμής είναι η μόνη πτυχή της μνημονιακής πολιτικής που δεν έχει εφαρμοστεί στην Ελλάδα, αλλά και η συνέχιση των διεκ-δικήσεων ενάντια στο μνημόνιο μέσα από τη συμπαράταξη της Αριστεράς.Από τη μεριά του ο Paul Pilquil περιέγραψε την κατάσταση του εκπαιδευτικού συστήματος στη Χιλή, εξηγώντας ότι οι μεταρ-ρυθμίσεις, που εδώ αποφεύ-χθηκαν, εκεί εφαρμόστηκαν με

αποτέλεσμα το συνολικό κόστος σπουδών να αγγίζει τα 70.000 δολάρια χωρίς τους τόκους. Οι φοιτητές αναγκάζονται να πάρουν δάνειο από την τράπεζα για να σπουδάσουν, το οποίο καταφέρνουν να αποπληρώσουν σε 20 χρόνια. Βασικός σκοπός των διεκδικήσεων του φοιτητι-κού κινήματος στη Χιλή είναι η κρατικοποίηση της εκπαίδευσης και μάλιστα οι κινητοποιήσεις τους αποτέλεσαν καταλύτη για κινητοποιήσεις των φοιτητών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων στην Κολομ-βία και τον Καναδά.

Εξορμήσεις σε Πάντειο και ΤΕΙ ΑθήναςΤο προηγούμενο διάστημα έγι-ναν εξορμήσεις με υποψήφιους του ΣΥΡΙΖΑ τόσο στο Πάντειο όσο και στο ΤΕΙ Αθήνας. Στο Πάντειο παρευρέθηκαν ο Αρι-στείδης Μπαλτάς (πανεπιστημι-ακός) και ο Νάσος Ηλιόπουλος, ενώ πολύ μεγάλη ήταν και η συμμετοχή των εργαζομένων, που είχαν συμμετάσχει και στις κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο-πλαίσιο. Η εξόρμηση στα ΤΕΙ Αθήνας έγινε με τη Θεανώ Φωτίου (πανεπιστημιακό), αλλά και με τους εργαζόμενους και τους φοιτητές της ΑΡΕΝ. Σκοπός των εξορμήσεων αυτών ήταν κυρίως η ενημέρωση του προσωπικού των ιδρυμάτων για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σημαντικό, μετά τη μάχη της πανεπιστημιακής κοινότητας ενάντια στο νόμο Διαμαντοπού-λου, να μην κοπούν οι γέφυρες επικοινωνίας με τα υπόλοιπα κομμάτια της κοινωνίας και να συνεχίσουν μαζί τον αγώνα ενάντια στα μέτρα λιτότητας και της ευρωπαϊκής νεοφιλελεύθε-ρης πολιτικής.

Με τραμπουκισμούς και επι-θέσεις σε φοιτητές κατάφεραν να ολοκληρωθούν οι εκλογές για την ανάδειξη εσωτερικών μελών των Συμβουλίων Διοί-κησης στα ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Το υπουργείο Παιδείας συνε-χίζει τις λυσσώδης προσπά-θειές του για τον περιορισμό των κινητοποιήσεων της πανεπιστημιακής κοινότητας, η οποία όλο το προηγούμενο διάστημα είχε καταφέρει να μπλοκάρει τις διαδικασίες των εκλογών, όπου αυτές επιχειρήθηκε να πραγματο-ποιηθούν.Χαρακτηριστικό είναι το πα-ράδειγμα της Θεσσαλονίκης, όπου την ημέρα των εκλογών δύο κλούβες των ΜΑΤ (που είχε καλέσει η οργανωτική επιτροπή) βρίσκονταν σε επιφυλακή, ενώ φοιτητές της ΔΑΠ, έχοντας σαν στόχο τους την περιφρούρηση

της διαδικασίας, επιτέθη-καν σε φοιτητές αριστερών παρατάξεων, οι οποίοι μαζί με μέλη του Συλλόγου Έκτακτου Προσωπικού θα πραγματοποι-ούσαν παράσταση διαμαρ-τυρίας ενάντια στο νόμο-πλαίσιο και τη διεξαγωγή των εκλογών. Το αποτέλεσμα ήταν ο τραυματισμός ενός φοιτητή και ο προπηλακισμός τεσσάρων ακόμα. Μετά από σχεδόν ένα χρόνο εκβιασμών και απειλών της κυβέρνησης και των εκάστοτε υπουργών, ο νόμος Διαμαντοπούλου δεν μπορεί ακόμα να εφαρμοστεί εξαιτίας των αντιδράσεων και των κινητοποιήσεων των φοι-τητών, των καθηγητών και των διοικητικών υπαλλήλων. Η κυ-βέρνηση και οι υποστηρικτές της προσπαθούν για μια φορά ακόμα να δημιουργήσουν κλίμα τρομοκρατίας και να επιβάλουν άγρια καταστολή.

νέα από τις σχολές

Τραμπουκισμοί της ΔΑΠ στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης

Επιμέλεια: Μυρτώ Σιδέρη

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Μάη 2012

Του Θανάση Κούρκουλα

Η σύντομη προεκλογική περί-οδος σφραγίστηκε από την αγωνιώδη απόπειρα αλλα-

γής της πολιτικής ατζέντας, με αιχμή την «εγκληματικότητα» και τη «λα-θρο»μετανάστευση. Η ρατσιστική πρό-κληση των στρατοπέδων συγκέντρωσης και η στοχοποίηση των μεταναστών ως «υγειονομική βόμβα» ήταν απίστευτης έκτασης. Εξίσου σοβαρή ήταν η επίθεση στα δικαιώματα των οροθετικών γυναι-κών φορέων του AIDS, με την πρωτο-φανή διαπόμπευση των πιο ευάλωτων θυμάτων της κρίσης.

Όλα αυτά έδωσαν αέρα στους Χρυ-σαυγίτες να απευθύνονται σε διευρυμέ-νο ακροατήριο, προσποιούμενοι τους «ράμπο» που θα καθαρίσουν την κοινω-νία από τους εξαθλιωμένους και το σά-πιο πολιτικό σύστημα.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πίστεψαν πως, με τη ρατσιστική προπαγάνδα, τα κόμματα του μνημονίου θα τη βγάλουν καθαρή, η Αριστερά θα στριμωχτεί και τα ποσο-στά της θα περιοριστούν. Τελικά, εκτός από την εκλογική επιβίωση και την επα-νεκλογή του ρατσιστικού διδύμου Χρυ-σοχοΐδη-Λοβέρδου απέτυχαν οικτρά. Μοναδικό προφανές αποτέλεσμα ήταν η εκτίναξη των ποσοστών των νεοναζί πάνω ακόμα και από το 6% που τους έδι-ναν οι πιο γαλαντόμες δημοσκοπήσεις.

Όμως, παρά την εκλογική επιτυχία των φασιστών, τους κόπηκε η φόρα εκεί που μετράει περισσότερο: στους δρόμους, τις γειτονιές, τις πόλεις και τα χωριά. Κι αυτό δεν οφείλεται στις αντιφασιστικές κορώνες Βενιζέλου-Σαμαρά, που μάλ-λον τους διαφήμισαν ως... εχθρούς του κατεστημένου. Καθοριστικό ρόλο έπαι-ξαν οι προεκλογικές αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές δράσεις που σημάδεψαν την προεκλογική περίοδο.

Ήδη από τις 24 Μάρτη, με αφορμή την παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού, λίγο πριν από την επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου, Έλληνες και μετανάστες διαδήλωσαν στο κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης με κεντρι-

κό σύνθημα: Ντόπιοι και μετανάστες ενωμένοι. Δεκάδες αντιρατσιστικές εκ-δηλώσεις έγιναν σε γυμνάσια και λύκεια. Στην Καλλιθέα, η αντιρατσιστική συναυ-λία που έγινε στην πλατεία Δαβάκη στα τέλη Μαρτίου, συγκέντρωσε πάνω από 2.000 κόσμο.

Ένα μήνα αργότερα, χιλιάδες διαδη-λωτές συμμετείχαμε στην ενωτική δια-δήλωση στις 24 Απρίλη από την Ομόνοια στη Βουλή ενάντια στα στρατόπεδα συ-γκέντρωσης και τους νεοναζί. Στο μεσο-διάστημα, αντιρατσιστικές και αντιφα-σιστικές οργανώσεις – ανάμεσά τους η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό»– διορ-γάνωσαν εκδηλώσεις και συζητήσεις σε γειτονιές και πόλεις της χώρας ενάντια στα νέα Άουσβιτς.

Στις 4/5, δύο μόλις μέρες πριν τις εκλογές, συλλογικότητες δικαιωμάτων οργάνωσαν συγκέντρωση συμπαράστα-σης στις οροθετικές γυναίκες έξω από τον ανακριτή, όπου τις οδήγησαν για να προφυλακιστούν. Όμως η πιο μεγά-λη προεκλογική μάχη δόθηκε απέναντι στην παρακρατική συμμορία των φασι-στών της Χρυσής Αυγής...

ΑνεπιθύμητοιΟι Χρυσαυγίτες δεν κατάφεραν να στή-σουν ούτε ένα προεκλογικό περίπτερο στην Αθήνα. Σε πολλές περιοχές οι δια-κομματικές επιτροπές και οι δημοτικές αρχές τους το αρνήθηκαν, χαρακτηρίζο-ντάς τους ως ανεπιθύμητους (π.χ. Νέα Ιωνία). Αλλού πήραν «άδεια», αλλά δεν τόλμησαν να εμφανιστούν (π.χ. Περι-στέρι). Όπου «περιόδευαν», η κατακραυ-γή ήταν καθολική.

Τους πέταξαν έξω οι Κρητικοί από τα χωριά του Ηρακλείου, με κορυφαία την ιστορική Βιάννο, όπου οι κάτοικοι τους πήραν στο κυνήγι. Στη Λιβαδειά και στην Άρτα ο κόσμος τους πέταξε από τις πλα-τείες με τις κλοτσιές και τους έσωσε η αστυνομία. Στο ιστορικό Δίστομο, το Χορτιάτη και τη Σκόπελο ματαιώθηκαν οι προγραμματισμένες ναζιστικές παρε-λάσεις από τις αντιδράσεις. Στη Λαμία δεν τους άφησαν να μιλήσουν στο δη-μοτικό συμβούλιο.

Στο Παλαιό Φάληρο και στην πόλη του Ηρακλείου, Χρυσαυγίτες πολιορκήθη-καν από κόσμο και έκαναν συγκεντρώ-σεις φρουρούμενοι από διμοιρίες των ΜΑΤ. Σε περιοχές όπου τοπικά κανάλια έδωσαν δημόσιο βήμα στους φασίστες, οργανώθηκαν διαμαρτυρίες ενάντια σε νεοναζί και τηλεπαρουσιαστές (Γιάννε-να, Βόλος, Νάξος).

Ακόμα και σε περιοχές του κέντρου της Αθήνας, που οι Χρυσαυγίτες θεω-ρούν «κάστρα», έγιναν περιοδείες του ΣΥΡΙΖΑ και μοιράστηκε προεκλογικό υλικό και αντιφασιστικά φυλλάδια της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό». Όπως για παράδειγμα στη Λαϊκή Αγορά του Αγίου Παύλου, σε μικρή απόσταση από τα κεντρικά γραφεία των νεοναζί. Ακόμα και στον Άγιο Παντελεήμονα, αντιφα-σίστες κάτοικοι όργωσαν την περιοχή, διανέμοντας χιλιάδες αντιναζιστικά φυλ-λάδια πόρτα-πόρτα.

Συνέχεια του αγώναΠαρά την εκλογική επιτυχία των φασι-στών, η μαζική ενωτική αντιφασιστική δράση, που ξεκίνησε πριν τις εκλογές, βάζει σοβαρή υποθήκη για ένα μεγάλο ενωτικό αντιφασιστικό κίνημα που έχει κάθε δυνατότητα να συντρίψει τους φα-σίστες σε κάθε γειτονιά και να τους πε-τάξει έξω από τη Βουλή.

Η στημένη προπαγάνδα πως βοηθάνε γιαγιάδες και μικρά παιδιά, η οποία υιο-θετείται και από μεγάλα συγκροτήματα του Τύπου, μπορεί να απαντηθεί σε κάθε γειτονιά, χώρο δουλειάς, σχολείο και σχολή από το κίνημα πραγματικής αντί-στασης στις πολιτικές της φτώχειας και της ανεργίας.

Ο εκλογικός θρίαμβος της Αριστεράς χρειάζεται να μετουσιωθεί σε δύναμη στους αγώνες, ενίσχυση της αντιρατσι-στικής και αντιφασιστικής προπαγάν-δας. Η συντριπτική πλειοψηφία του κό-σμου έδειξε περίτρανα με την ψήφο του στις εκλογές πως ο βασικός του εχθρός παραμένει το σύστημα και όχι τα εξαθλι-ωμένα θύματά του. Η ευκαιρία που έχει το κίνημα και η Αριστερά είναι ιστορική. Ας μην την αφήσουμε να πάει χαμένη.

Προεκλογικό «παρών»

του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού

κινήματος

Αστυνομικοί πλησίασαν στη Φωκίωνος Νέγρη μετα-νάστες και τους ζήτησαν να τους ακολουθήσουν. Οι αστυνομικοί παρέσυραν τους μετανάστες στο στενό της οδού Χαιρωνείας, μακριά από τα βλέμματα του κόσμου κι εκεί τους έσπασαν στο ξύλο, χωρίς να τους ζητήσουν τα νομιμοποιητικά τους έγγραφα. Αυτή είναι καινούργια τακτική της αστυνομίας. Βαράμε αλύπητα όποιον μας έρθει. Και μετά τους πειράζει που τους λένε Χρυσαυγίτες με στολή!

N N N

Επίθεση φασιστών τραμπούκων της Χρυσής Αυγής δέχτηκε στις 3/5 το βράδυ ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος (Κάιν), καθώς μοίραζε αντιφασιστικά φυλλάδια σε κεντρι-κό σημείο του Παλαιού Φαλήρου. Ευτυχώς κατάφερε να τους ξεφύγει. Το αυγό του φιδιού γίνεται όλο και πιο επικίνδυνο. Χρειάζεται ολόκληρη η κοινωνία, αλλά ιδίως η Αριστερά να το αντιληφθεί και να αντιδράσει έγκαιρα.

N N N

Oι ροδακινοπαραγωγοί των Νομών Ημαθίας και Πέλλας εξέδωσαν ανακοίνωση-πρόσκληση και την έστειλαν σε περιφέρειες, δήμους και ΜΜΕ, καλώντας ενδιαφερό-μενους ανέργους από όλη την Ελλάδα να δουλέψουν για τέσσερις μήνες στην περιοχή. Παρουσιάστηκαν 27 Έλληνες και 4.800 Αλβανοί. Κατά τα άλλα οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές…

N N N

Η ΟΛΜΕ εξέδωσε ανακοίνωση καταδίκης της επίθεσης που έκανε η Χρυσή Αυγή στην εκπαιδευτικό που οργά-νωσε αντιρατσιστική επίσκεψη μαθητών του σχολείου της στο σχολείο εκμάθησης ελληνικών σε μετανάστες «Οδυσσέας». «Η αποκάλυψη και η απομόνωση των φα-σιστικών ιδεών είναι καθήκον κάθε εκπαιδευτικού, κάθε δημοκράτη πολίτη που παλεύει για μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης», καταλήγει η ανακοίνωση.

N N N

Στις 23 Μάη δικάζεται μετά από 5 αναβολές η Χρυσαυγί-τισσα Θέμις Σκορδέλη, κατηγορούμενη για συνέργεια σε μαχαίρωμα εναντίον Αφγανού πρόσφυγα. Η Σκορδέλη, 8η σε σταυρούς με τη λίστα της Χρυσής Αυγής στην Α’ Αθήνας, απέτυχε να αποκτήσει βουλευτική ασυλία για να τη βγάλει καθαρή. Κρίμα η κοπέλα. Είχε τόσα φόντα να εξελιχθεί στην ιεραρχία...

N N N

«Εγέρθητι» ήταν το στρατιωτικό παράγγελμα του νεοναζί καραγκιόζη προς τους δημοσιογράφους, που βρίσκονταν στη συνέντευξη Τύπου του Μιχαλολιάκου το βράδυ των εκλογών. «Όλοι όρθιοι σε ένδειξη σεβασμού στον Αρχηγό μας. Έτσι κάνουμε εμείς οι Χρυσαυγίτες» ήταν η λακωνική επεξήγηση. Οι δημοσιογράφοι αποχώρησαν διαμαρ-τυρόμενοι. Για την ακρίβεια, παρευρίσκονταν λιγοστοί δημοσιογράφοι, καθώς όλοι οι υπόλοιποι δεν είχαν μπει στην αίθουσα, αφού η Χρυσή Αυγή έθετε ως προαπαιτού-μενο την απευθείας μετάδοση της συνέντευξης, μην τυχόν και χάσουμε κανένα κόμμα από το φασιστικό παραλήρημα. Την επόμενη μέρα, ο νεοναζί υπόδικος «υπεύθυνος Τύπου» Κασιδιάρης εξηγούσε στο φιλικό κανάλι STAR, που τον πρόβαλε: «Θα απαιτούμε και να εγείρονται και να πέφτουνε και για κάμψεις, όπως κάνουνε στο στρατό». Μπράβο στον STAR! Άξιος ο μισθός σας!

N N N

Στον αντίποδα, δημοσιογραφικές ενώσεις όπως η ΠΟΕΣΥ, η ΠΟΣΠΕΡΤ και η ΕΣΗΕΑ, εξέδωσαν καταγγελίες για τη Χρυσή Αυγή. Αντιγράφουμε από την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ: «Καλούμε τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ και όλους τους πολίτες της χώρας να μην υποτιμήσουν –ως δήθεν γραφικό– το φασιστικό φαινόμενο και να αγωνί-ζονται κάθε στιγμή για την προάσπιση της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων τους κατά τη διάρκεια της δουλειάς τους. Οι δημοσιογράφοι δεσμεύονται μόνο από τους συνταγματικούς κανόνες της χώρας μας, τη δημοκρατική τους συνείδηση και τις Αρχές Δεοντολογίας του Δημοσι-ογραφικού Επαγγέλματος. Στην απειλητική κραυγή του κ. Μιχαλολιάκου “ερχόμαστε”, απαντάμε: Δεν σας φοβόμα-στε. Αποκαλύπτουμε το ρόλο σας. Δεν θα σας περάσει».

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Οι κάτοικοι της Βιάννου ετοιμάζουν την «υποδοχή» στους νεοναζί.

Του Θανάση Κούρκουλα

Ε κλέχτηκαν βουλευτές 19 νε-οναζί της Χρυσής Αυγής, με το διόλου ευκαταφρόνητο

6,9 % που το σύστημα κατάφερε να τους δωρίσει. Όσοι ακόμα πιστεύ-ουν πως οι φασίστες θα μεταλλα-χθούν, λόγω της θεσμικής τους εκπροσώπησης, καλά θα κάνουν να ρίξουν μια ματιά στα βίντεο από τη «συνέντευξη» του Μιχαλολιά-κου το βράδυ των εκλογών, όπου οι δημοσιογράφοι υποχρεώνονται να «εγερθούν» για να επιδείξουν σεβασμό στον φύρερ με στρατιω-τικά παραγγέλματα.

Παρ’ ότι η προεκλογική περίο-δος ήταν γεμάτη από αντιφασι-στικές κινητοποιήσεις σε δεκάδες γειτονιές και πόλεις, αυτές δεν ήταν αρκετές για να αντιστραφεί μέσα σε λίγες μέρες το ψεύτικο «αντισυστημικό» προφίλ των φα-σιστών στα μάτια των χαλαρών οπαδών τους. Οι αντιφασιστικές κορώνες της τελευταίας στιγμής από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ αποδεί-χτηκαν περισσότερο διαφήμιση παρά δυσφήμιση για τους νεο-ναζί, που πάτησαν στο εύφορο έδαφος του θεσμικού ρατσισμού των στρατοπέδων συγκέντρωσης και της «σκούπας» των Λοβέρδου-Χρυσοχοΐδη, για να καμωθούν πως αποτελούν «βόμβα» κατά του σά-πιου πολιτικού κατεστημένου.

Παρ’ όλα αυτά η συντριπτική πλειοψηφία, όσων τους ψήφισαν, δεν είναι νεοναζί, ούτε ενστερνίζε-ται το πολιτικό τους «πρόγραμμα». Αλλά –κυρίως– δεν έχει την παρα-μικρή οργανωτική σχέση με τους Χρυσαυγίτες. Αποτελεί λοιπόν πραγματική δυνατότητα για το κί-νημα και την Αριστερά να απαντή-σει εδώ και τώρα στη φασιστική απειλή, την ώρα που όλος ο αρι-στερός και προοδευτικός κόσμος είναι σοκαρισμένος και έτοιμος να δώσει τη μάχη. Πολύ περισσότερο που ένας στους 3 εργαζόμενους, άνεργους και νέους προτίμησε να δώσει τη μάχη με το σύστημα ψη-φίζοντας αριστερά, ενώ το 17% ψή-φισε ΣΥΡΙΖΑ, την πιο ενοχλητική για τη Χρυσή Αυγή αντιφασιστική δύναμη που ονειρεύονται να την «κάνουν με τα κρεμμυδάκια»...

Η επιρροή της Χ.ΑΣύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις και τα exit-polls (Vprc), οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής είναι κυρίως νέοι (10% στις ηλικίες 18-25 και 26-35). Πο-λιτικά είναι ρατσιστές και εθνικιστές που προέρχονται από το ΛΑΟΣ (πε-

ρίπου 2% του εκλογικού σώματος), τη ΝΔ (2%) και το ΠΑΣΟΚ (1-1,5%), ενώ οι υπόλοιποι είναι νέοι ψηφο-φόροι. Κοινωνικά προέρχονται από μεσοστρώματα, με υπαρκτή, αλλά σαφώς μικρότερη επιρροή στην εργατική τάξη και τους ανέργους. Αυτή η παρατήρηση ισχύει ακόμα και για τις λαϊκές γειτονιές, όπου οι φασίστες πήραν σοβαρά ποσοστά (π.χ. στη Β’ Πειραιά).

Παρότι ενστερνίζεται το σύνθη-μα «Έξω οι ξένοι απ’ την Ελλάδα», το βασικότερο κριτήριο του ψη-φοφόρου της Χρυσής Αυγής δεν είναι ο ρατσισμός, αλλά η «αντισυ-στημική» εικόνα του Χρυσαυγίτη, ο οποίος υποτίθεται θα πουλήσει τσαμπουκά στο κατεστημένο.

Αυτό είναι προφανές και από τη γεωγραφία του εκλογικού αποτε-λέσματος. Το κέντρο της Αθήνας, με τα καθημερινά ρεπορτάζ για την εγκληματικότητα των «λαθρο»-μεταναστών, δεν δίνει στη Χρυσή Αυγή καλύτερα αποτελέσματα από τον Πειραιά ή την περιφέρεια Ατ-τικής, ενώ σε περιοχές όπως η Κο-ρινθία, η Αργολίδα και η Λακωνία τα ποσοστά της ξεπερνούν το 10%.

Στην Α’ Αθήνας οι νεοναζί συ-γκεντρώνουν 8,8%, ποσοστό όχι δραματικά υψηλότερο από τον πανελλαδικό μέσο όρο τους, ενώ σε περιοχές όπως το 6ο Διαμέρι-σμα (Κυψέλη-Πατήσια-Άγιος Πα-ντελεήμονας) το ποσοστό τους είναι ακριβώς το ίδιο με το μέσο όρο τους στην Αθήνα.

Ακόμα και στο υποτιθέμενο «άβατο» του Αγίου Παντελεήμονα, μια μικρή έρευνα σε 20 εκλογικά τμήματα, που βρίσκονται σε από-σταση αναπνοής από το «κάστρο» της ομώνυμης πλατείας, παρου-σιάζει εξαιρετικά ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Οι νεοναζί παίρ-νουν περίπου τους ίδιους ψήφους με τον ΣΥΡΙΖΑ, σε μια παραδοσι-ακά δεξιά περιοχή, όπου πάντοτε τα ποσοστά της Αριστεράς ήταν μικρότερα από το μέσο όρο της στην Αθήνα.

Ένα άλλο στοιχείο αξιολόγησης των ψήφων που πήρε η Χρυσή Αυγή, είναι η αδυναμία εκλογής μεταναστοφάγων υποψηφίων του Αγίου Παντελεήμονα, όπως η Θέ-μις Σκορδέλη, που δικάζεται στις 23 Μάη για συνέργεια σε μαχαίρω-μα Αφγανού πρόσφυγα. Η υπόδικη Χρυσαυγίτισσα καταλαμβάνει μό-λις την 8η θέση σε σταυρούς στη λίστα των νεοναζί στην Α’ Αθήνας...

ΑντιμετώπισηΟ συναγερμός που έχει σημάνει στην ελληνική κοινωνία για την εί-σοδο της Χρυσής Αυγής στη Βου-λή χρειάζεται να εκφραστεί άμεσα με μαζική κινητοποίηση και ανα-βάθμιση της αντιφασιστικής προ-παγάνδας σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο. Ήδη μεσημεριανάδικα, όπως του τηλεοπτικού σταθμού STAR, επιχειρούν με εκτενή ρε-πορτάζ να εξωραΐσουν την εικόνα των νεοναζί.

Παρουσιάζοντας π.χ. τον υπόδι-κο Κασιδιάρη ως νέο επιστήμονα, του δίνουν το λόγο για να ισχυρί-ζεται πως οι Χρυσαυγίτες δεν είναι τέρατα, αλλά ανυποχώρητοι Έλλη-νες αγωνιστές που θέλουν να βγει η πατρίδα από το τέλμα. Γι’ αυτό, με κεντρικές παρεμβάσεις στελε-χών της Αριστεράς, χρειάζεται το

μέτωπο απέναντι στους νεοναζί να ενταθεί. Να μην δοθεί καμία νομι-μοποίηση της παρουσίας τους στη Βουλή από τους βουλευτές της Αριστεράς με κάθε δυνατό μέσο. Να μην γίνεται κανενός είδους δι-άλογος με τους φονιάδες.

Βασικό στοιχείο της αντιφασι-στικής προπαγάνδας από εδώ και μπρος χρειάζεται να είναι η ανά-δειξη της παρακρατικής φύσης της συμμορίας που είναι δεκανίκι του συστήματος και όχι πολέμιός του. Η αποκάλυψη της συνεργασία τους με αστυνομικούς και μεγά-λους εργοδότες, η χρησιμοποίησή τους από το σύστημα εναντίων των απεργιών, των διαδηλώσεων, του κινήματος και της αριστεράς.

Σε επίπεδο κινήματος είναι προ-φανές πως τα υπάρχοντα εργαλεία αντιμετώπισης του φασιστικού κινδύνου απαιτείται να αναβαθμι-στούν. Δεν είναι πια απλώς και μόνο επιβεβλημένο οι αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές συλλογικότητες να συνεργάζονται μεταξύ τους. Ήδη το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ πλασάρουν τη θεωρία των «επικίνδυνων άκρων που αλληλοτροφοδοτούνται», σύμφωνα με την οποία η Αριστερά είναι εξίσου επικίνδυνη με τους Χρυσαυγίτες, γιατί καλύπτει τους κουκουλοφό-ρους που καίνε την Αθήνα. Γι’ αυτό απαιτείται πολύ περισσότερο σήμε-ρα η συγκρότηση ενός μεγάλου ενι-αίου αντιφασιστικού μετώπου, με πυρήνα τις δυνάμεις της Αριστεράς: συμμετοχή των συνδικάτων, των αντιφασιστικών δημοτικών παρατά-ξεων, των ανθρώπων της τέχνης και του πολιτισμού, συλλόγων γειτονιάς και πολιτιστικών συλλόγων.

Χρειάζεται ένα ταξικό μέτωπο απάντησης στο φασισμό, που να τον αντιμετωπίζει ως αυτό που πραγματικά είναι: το τελευταίο όπλο του συστήματος για να επιβάλει με το ζόρι στην κοινω-νία σιωπή νεκροταφείου, με το τσάκισμα του κινήματος και της Αριστεράς.

Η εκρηκτική άνοδος της Αριστε-ράς στις εκλογές υπογραμμίζει πως η έξωση των Χρυσαυγιτών από την κεντρική πολιτική σκηνή είναι από-λυτα ρεαλιστικό και άμεσα υλοποι-ήσιμο καθήκον, αρκεί να μην υποτι-μηθεί όπως τη δεκαετία του ’30. Αν η Αριστερά το πάρει στα σοβαρά, τα εκλογικά ποσοστά και η όποια κοινωνική επιρροή της Χρυσής Αυγής θα καταβαραθρωθούν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Τις επόμενες μέρες και εβδομάδες, όχι σε μήνες και χρόνια!

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

9 Μάη 2012 

Η Χρυσή Αυγή στη Βουλή: Αντιφασιστικός Συναγερμός!

Απαιτείται η συγκρότηση ενός μεγάλου ενιαίου αντιφασιστικού μετώπου, με πυρήνα τις δυνάμεις της Αριστεράς

Αποτελέσματα σε 20 τμήματα του Αγίου Παντελεήμονα

ΨΗΦΟΙ   ΠΟΣΟΣΤΟ (%)

ΕΓΚΥΡΑ 6.229

ΠΑΣΟΚ 642 10,31

ΝΔ 1.084 17,4

ΣΥΡΙΖΑ 925 14,85

ΚΚΕ 463 7,43

ΔΗΜ.ΑΡ 313 5,02

Ανεξάρτητοι Έλληνες

524 8,41

ΛΑΟΣ 257 4,13

Χρυσή Αυγή 959 15,4