Κυριακη 25-01-2015

3341

Εβδομαδιαία εφημερίδα της Ανανεωτικής Αριστεράς • Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015 • Αρ. φ. 1235 • 2 €

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

22 Η ΕΠΟΧΗ 24 Ιανουαρίου 2015ΘΕΜΑΤΑΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣΝτ. Βαΐου - Κ. Γαβρόγλου:Πώς θα διαχειριστεί η Αρι-στερά τη νίκη;Ποια είναι τα χαρακτηριστικά πουθα μπορούσα να κάνουν μια κυβέρ-νηση της Αριστεράς να ξεχωρίζειθετικά σελ. 8, 9

...Β. Σκούμπη: Είναι ζωτική ηπίστη στη δυνατότητα ρήξηςΠώς η έκλειψη του πολιτικούως συγκρουσιακού πεδίιου προ-άγει τη θρησκεία σε πεδίο ταυτο-τικής συγκρότησης σελ. 12

...Κ. Κίπινγκ: Η Ελλάδα είναιη ελπίδα για την ΕυρώπηΗ συμπρόεδρος της Die Linkeσχολιάζει πώς θα επηράσει τηνΕυρώπη η εκλογική νίκη του ΣΥ-ΡΙΖΑ σελ. 22

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣπ. Λαπατσιώρας:Χρονική χαλάρωσηγια τις πολιτικές ελίτ

Η απόφαση της ΕΚΤ δείνει χρόνοστις πολιτικές ελίτ να αντιμετωπί-σουν τις δυσκολίες που επανασυσ-σωρεύτηκαν στην Ευρώπη μετά το2011 σελ. 11

Ι∆ΕΕΣΤζ. Ρεστάκης: Η δύναμη τηςκοινωνίας στην κυβέρνησητης ΑριστεράςΟ ΣΥΡΙΖΑ θα είναι το πρώτο κόμμαστην Ευρώπη που θα αναγνωρίσεικαι θα κινητοποιήσει τις δυνατότη-τες της κοινωνίας σελ. 30, 31

ΠΟΛΙΤΙΚΗΑλ. Τσίπρας: Η ελπίδαείναι στα χέρια σας

Αποσπάσματα από την κεντρικήομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑστην Ομόνοια σελ. 6, 7

...Χ. Γεωργούλας: Οι αντίπαλοιέχουν ηττηθεί, αλλά εμείς δενέχουμε ακόμα νικήσειΟύτε μια ψήφος χαμένη στα κόμματα των μνημονίων και τηςλιτότητας σελ. 5

∆ΙΕΘΝΗΤ. Τσίτσοβιτς: «Σεισμός»στο ∆.Κ. Ιταλίας απότην αποχώρηση ΚοφεράτιΕξελίξεις στην πολιτική σκηνήτης γειτονικής χώρας από τη δια-φαινόμενη διάσπαση του κόμματοςτου Ρέντζι σελ. 20

Του Κύρκου ∆οξιάδη*

Σύμφωνα με τις περισσότερες σύγ-χρονες θεωρητικές προσεγγίσεις, ηιδεολογία σε μεγάλο βαθμό επενερ-

γεί ασυνείδητα – εξ ου και η αποτελεσμα-τικότητά της ως τρόπου άσκησης εξου-σίας. Όταν δεν συνειδητοποιείς ότι πι-στεύεις κάποια πράγματα, δύσκολα μπο-ρείς να απαλλαγείς από την πίστη σου σεαυτά. Έτσι, λοιπόν, οι περισσότεροι ρα-τσιστές δεν συνειδητοποιούν ότι είναι ρα-τσιστές, το ίδιο ισχύει για τους σεξιστές,και οι περισσότεροι εθνικιστές πιστεύουνότι είναι απλώς πατριώτες. Κατ’ αυτόνακριβώς τον τρόπο, οι εν λόγω ιδεολογίεςκαλά κρατούν.

Για την επίτευξη της ηγεμονίας

Ένα άλλο σημαντικό χαρακτηριστικότης άσκησης ιδεολογικής εξουσίας, που ενμέρει απορρέει από το προαναφερθέν,είναι πως οι ισχυρές ιδεολογίες διαχέον-ται στο κοινωνικό σώμα, και δεν περιορί-ζονται σε κάποιους θεσμούς ή πολιτικέςδυνάμεις που ταυτίζονται «επίσημα» μεαυτές. Για παράδειγμα, ο χριστιανισμόςήταν και εξακολουθεί να παραμένει ισχυ-ρός ως ιδεολογία στο βαθμό που χριστια-νοί δεν είναι μόνο οι κληρικοί, ούτε κανμόνο όσοι πηγαίνουν τακτικά στην εκκλη-σία. Αντίστοιχα, λέμε για την Αριστερά ότιθα καταστεί ιδεολογικά αποτελεσματικήαν κατορθώσει να διασπείρει την ιδεολο-γία της πέρα από τα μέλη και τους οπα-δούς συγκεκριμένου κόμματος ή κομμά-των. Η διάχυση μιας ιδεολογίας πέραν τωνφορέων και των κοινωνικο-πολιτικών δυ-νάμεων που κατ’ αρχάς την προβάλλουνείναι μάλλον η κεντρική προϋπόθεση γιατην επίτευξη της λεγόμενης «ηγεμονίας»από την πλευρά των συγκεκριμένων δυνά-μεων και φορέων.

Είναι νομίζω γενικά αποδεκτό ότι η ιδε-ολογία του σύγχρονου καπιταλισμού είναιο νεοφιλελευθερισμός. Όσον αφορά ταπολιτικά κόμματα που τον ασπάστηκαν, ηιστορία είναι γνωστή. Αρχικά ήταν οι Συν-τηρητικοί της Θάτσερ στη Βρετανία και οιΡεπουμπλικάνοι του Ρέιγκαν στις Ηνωμέ-νες Πολιτείες. Έκτοτε, όμως, η επέλασητης νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας δεν πε-ριορίστηκε στα συντηρητικά και δεξιάκόμματα – με διαφορές φάσης, επικρά-τησε παγκοσμίως και στα κόμματα του«μεσαίου χώρου», αρχής γενομένης μετους Εργατικούς του Μπλαιρ. Ως ιδεολο-γία του πανίσχυρου καπιταλιστικού συ-στήματος όμως, δεν αρκέστηκε να ηγεμο-νεύσει μόνο στα πολιτικά κόμματα. Εξα-πλώθηκε στις μάζες και στην καθημερινό-τητα του σύγχρονου καπιταλιστικού κό-σμου, με τρόπους όχι πάντοτε άμεσα εμ-φανείς.

Και επανέρχομαι στο πρώτο χαρακτηρι-στικό της ιδεολογικής εξουσίας. Τα ασυ-νείδητα στοιχεία της ιδεολογίας είναι ση-μαντικά όχι μόνο επειδή δεν τα ελέγχουμεκαι γι’ αυτό μας ελέγχουν εκείνα, αλλά καιεπειδή συγκροτούν τη βαθύτερη δομή τηςυποκειμενικότητάς μας, δηλαδή τοντρόπο που σκεφτόμαστε, αισθανόμαστεκαι πράττουμε. Κατά κανόνα, εκείνα είναικαι τα κεντρικά δομικά στοιχεία του ίδιουτου λόγου της εκάστοτε ιδεολογίας,άσχετα με το αν είναι συνειδητά ή ασυνεί-δητα σε όσους τα πιστεύουν.

Ο νεοφιλελευθερισμόςως ιδεολογία

Στο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό, ταμέτρα λιτότητας σε εποχές κρίσης, η συρ-ρίκνωση του κοινωνικού κράτους, η ηγε-μονία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίουκαι η παντοδυναμία της αγοράς είναι οισυγκεκριμένες πρακτικές εκφάνσεις τηςνεοφιλελεύθερης ιδεολογίας και του νεο-φιλελεύθερου συστήματος γενικότερα. Τοβασικό πρόταγμα του ίδιου του νεοφιλε-λεύθερου λόγου, όμως, είναι η ιδέα της αν-ταγωνιστικότητας και η συνακόλουθη συγ-

κρότηση του ανταγωνιστικού ανθρώπου.Αν έχει καταφέρει να ηγεμονεύσει παγκο-σμίως ο νεοφιλελευθερισμός ως ιδεολογίακατά τις τελευταίες δεκαετίες, είναι διότισυγκροτεί μαζικά υποκειμενικότητες,κατά τρόπο αποτελεσματικό, επί τη βάσειακριβώς του θεμελιώδους ιδεολογήματοςτου ανταγωνιστικού ατόμου. Πιο συγκε-κριμένα, επειδή έχει κατορθώσει να πείσειτη συντριπτική πλειονότητα του κόσμουότι είναι στη φύση ή στην ουσία του αν-θρώπου να έχει ως κύριο στόχο την επί-τευξη του μέγιστου προσωπικού οφέλουςδιά μέσου του ανταγωνισμού – που σημαί-νει εις βάρος των άλλων. Και επί πλέον,ότι αυτό είναι κάτι καλό, διότι έτσι επι-κρατούν οι αξιότεροι και ικανότεροι.

Η διάχυτη και σε μεγάλο βαθμό ασυνεί-δητη αφομοίωση αυτού του ιδεολογήμα-τος, εκτός από την αποτελεσματικότητάτου, εξασφαλίζει και κάτι ακόμη: Ότι τοιδεώδες του ανταγωνιστικού ατόμου επε-κτείνεται και σε σφαίρες της κοινωνικήςζωής πέραν της στενά οικονομικής. Κατ’αυτόν τον τρόπο, διά μέσου της σιωπηρήςκαι εν μέρει ασυνείδητης αποδοχής τουπροσωπικού ανταγωνισμού ως αναπόφευ-κτου αλλά και ευκταίου κυρίαρχου τρόπουρύθμισης των κοινωνικών σχέσεων ενγένει, ο νεοφιλελευθερισμός εισχωρεί καιεπικρατεί παντού: Στις επαγγελματικέςσχέσεις, στις προσωπικές συναναστρο-φές, στη φιλία, στην ερωτική ζωή. Και,πάνω απ’ όλα ίσως, διότι εκεί τα εξουσια-στικά διακυβεύματα συχνά είναι τουλάχι-στον το ίδιο κρίσιμα με εκείνα της οικονο-μίας, στην οργανωμένη πολιτική δραστη-ριότητα – συμπεριλαμβανομένων και τωνπολιτικών χώρων όπου δεν θα έπρεπε.

Στην αναμέτρηση της 25ης Ιανουαρίουμπορεί η Αριστερά να θριαμβεύσει εκλο-γικά. Εξυπακούεται ότι ως αριστεροί/ές τοπροσμένουμε με αγωνία.

* Ο Κύρκος ∆οξιάδης είναι μέλος τουΣΥΡΙΖΑ. ∆ιδάσκει κοινωνική θεωρία μεειδίκευση στην επικοινωνία στο ΤμήμαΠολιτικής Επιστήμης και ∆ημόσιας ∆ι-οίκησης του ΕΚΠΑ.

∆ια μέσου της σιωπηρήςκαι εν μέρει ασυνείδητηςαποδοχής τουπροσωπικούανταγωνισμού ωςαναπόφευκτου αλλά καιευκταίου κυρίαρχουτρόπου ρύθμισης τωνκοινωνικών σχέσεων ενγένει, ονεοφιλελευθερισμόςεισχωρεί και επικρατείπαντού

“

Ο ανταγωνισμός ως ιδεολογία

ΕΒ∆ΟΜΑ∆ΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΙδιοκτήτης: Εκδοτικός - ∆ημοσιογραφικός ΣυνεταιρισμόςΚοινωνικών, Πολιτικών και Πολιτιστικών Μελετών και∆ραστηριοτήτων Η ΕΠΟΧΗ, ΣΥΝ Π.Ε.

Βλαχάβα 11 & Αθηνάς, 3οςόροφος,

Αθήνα 105 51ΤΗΛΕΦΩΝΑ 3630523,

3619513 - 3619514 • FAX:3619610

Εκδότρια:Ασημίνα ∆αβάκη -

Κλαυδιανού

Συνδρομές (σε ευρώ)• Εσωτερικού: 150 • Kύπρος:

250• Ευρώπη: 250 • Λοιπός

κόσμος: 250Α.Φ.Μ. 096207018 - ∆ΟΥ:

ΣΤ’ ΑθηνώνΑρ. Λογαριασμού:

72038528658

ΙΒΑΝ GR38011072000000720385286

58ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Ηλεκτρονική ∆ιεύθυνση:[email protected]

www.epohi.grΚωδικός εντύπου: 3341

Ευχαριστούμε για τη φιλική προσφοράτης Αλκμήνης Κοβάνη για το σχεδιασμότης 1ης σελίδας

Η ΕΠΟΧΗ 24 Ιανουαρίου 2015 33ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Οτι η προεκλογική καμπάνια τηςΝ∆ θα ήταν προβληματική, αμυν-τική και δεν θα μπορούσε να αν-

τεπεξέλθει στην επιχειρηματολογία καιτον αέρα ελπίδας του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ανα-μενόμενο. Η κυβέρνηση πήγαινε στιςεκλογές χωρίς καμία βοήθεια από τουςσυμμάχους της και με διαψευσμένουςόλους τους αισιόδοξους στόχους της γιαέξοδο από το μνημόνιο κ.τ.λ. Όμως ηπλήρης κατάρρευσή της εξέπληξε ακόμακαι τους αντιπάλους της. Το περίεργο,μάλιστα είναι ότι δεν επιχείρησε να αλ-λάξει έστω και την τελευταία στιγμή,παρά τις κριτικές και προειδοποιήσειςεκ των έσω. Το διάγγελμα Σαμαρά, μετάτην απόφαση Ντράγκι, είναι αποκαλυ-πτικό της εμμονής του.

Εμμονή στο φόβο

Το πρώτο που κατέρρευσε ήταν ηακραία εμμονή στο φόβο. Καταθέσεις,ρευστότητα, ευρώ, τρομοκρατία, στρα-τιές μεταναστών και δεν συμμαζεύεται.Ο κ. Μεϊμαράκης με μια δήλωσή του τηνΠέμπτη υποστηρίζοντας ότι η Ν∆ «πλη-ρώνει το τίμημα μιας κακής επικοινω-νιακής στρατηγικής», κατεδάφισε όλητην τακτική του Μαξίμου. «Κακώς φά-νηκε ότι επενδύουμε στον φόβο», σημεί-ωσε και πρόσθεσε «υπήρξε μια καλή επι-κοινωνιακή στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ πουμας έκανε να φαινόμαστε ότι μιλάμε σανδανειστές». Αυτό ήταν το καίριο λάθοςπου διατήρησαν ως την τελευταίαστιγμή. Ο κ. Σαμαράς, που παρέλειψε ναενδιαφερθεί καν για να πάρει μια ευ-νοϊκή απόφαση η ΕΚΤ για τη χώρα,βγήκε με διάγγελμα και κατήγγειλε τονΣΥΡΙΖΑ! Ο κόσμος, αβίαστα έβγαλε τοσυμπέρασμα ότι ο νυν πρωθυπουργόςεπιθυμούσε να τιμωρηθεί η χώρα.

Αυτά ήταν καίρια λάθη. Αλλά κατέρ-ρευσε και η πολιτική στόχευση της Ν∆που απέβλεπε να διευρύνει την επιρροήτης. Πρώτον, ήταν αντιφατική, διότι,τουλάχιστον τύποις, επεδίωκε να προ-σελκύσει κόσμο από το κέντρο, αλλά τηνίδια ώρα το αποφασιστικό βάρος το έρι-χνε στην ακροδεξιά. Οι αναφορές στα ει-κονίσματα, τα σοβιέτ, η συνάντηση με

τον Άνθιμο ήταν τα ακροδεξιά «ρέστα»του κ. Σαμαρά. Ο Κ. Ιορδανίδης στην«Καθημερινή» θα σημειώσει ότι η μάχηκατά της αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ «διεξα-γόταν με όρους παρωχημένους και πρω-τόγονους». Και στο κύριο άρθρο της, ηίδια εφημερίδα δεν άντεξε και σημείωνεότι «εκείνοι που είχαν την ευθύνη τηςεκλογικής μάχης, προφανώς δεν κατά-λαβαν ότι η έκβασή της έχει να κάνει μετο μέλλον της χώρας, γεγονός πουέπρεπε να τους απαγκιστρώσει από προ-σωπικές εμμονές και επιλογές».

Ακροδεξιά στροφήμε... κεντρώα στόχευση

Η Ν∆, τελικά, έχει κολλήσει δημοσκο-πικά και αυτό είναι ορατό στους πάντεςκαι μη αναστρέψιμο, όπως εκτιμούν καιαπό το δικό της χώρο. Γι’ αυτό και χωρίςπροφυλάξεις διατυπώνονται οξείες κρι-τικές και εκκλήσεις στον πολιτικό πα-τριωτισμό των οπαδών της δεξιάς.

Η στρατηγική της καμπάνιας του ΣΥ-ΡΙΖΑ δεν ανασχεδιάστηκε λόγω αυτώντων λαθών της αντίστοιχης της Ν∆.Όμως, λόγω αυτών των λαθών έγινεάκρως αποτελεσματική και διεισδυτικήστα στρώματα εκείνα, που από καιρόυπήρχαν ενδείξεις ότι απομακρύνονταιαπό τη Ν∆ και περνούν απευθείας στονΣΥΡΙΖΑ. Στην Πάτρα ο Αλεξης Τσίπραςαπευθύνθηκε ευθέως σε αυτόν τονκόσμο: «Κάθε μέρα που περνάει επιβε-βαιώνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντί του δενέχει μια κεντροδεξιά, συντηρητική πα-ράταξη, όπως αυτή που πολλοί ίσως θυ-μούνται. Έχουμε απέναντί μας μιαέξαλλη ακροδεξιά, φίλων του κ. Σαμαρά,που αναμασά συνθήματα της Χούνταςκαι επαναφέρει την εμφυλιοπολεμικήμισαλλοδοξία. Που προκαλεί απο-στροφή σε κάθε μετριοπαθή και δημο-κρατικό πολίτη.»

Όμως, ο Α. Τσίπρας στις τελευταίεςσυγκεντρώσεις επιμένει πολύ στο ζή-τημα της κοινοβουλευτικής αυτοδυνα-μίας ως όρο για την εφαρμογή του προ-γράμματός του. Θα το διατυπώσει με σα-φήνεια: «Χωρις καθαρή και ισχυρή εν-τολή στον ΣΥΡΙΖΑ, οι δυνάμεις του μνη-

μονιακού κατεστημένου, παλαιότερες ήνεότερες, θα επιχειρήσουν να μας εγ-κλωβίσουν. Μας θέλουν χωρίς κοινο-βουλευτική πλειοψηφία, όμηρους τηςδικής τους στήριξης, ώστε να νοθεύσουντο πρόγραμμά μας». Και κόβοντας κάθεγέφυρα με τους «εθελοντές συμμάχους»πρόσθεσε: «Το plan Β της τρόικας καιτης ολιγαρχίας είναι να βάλουν εγγυή-τριες δυνάμεις στην κυβέρνηση του ΣΥ-ΡΙΖΑ».

Αποφασιστική στάση

Στον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, υπάρχει και επε-ξεργασμένη πολιτική όσον αφορά το ευ-ρωπαϊκό μέτωπο. Αυτή την εβδομάδατόσο ο Αλ. Τσίπρας όσο και ο Γ. ∆ραγα-σάκης εμφανίστηκαν με πιο αποφασι-στικές διατυπώσεις όταν περιέγραφαντις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, με τις οποίες θαπροσέλθουν στις διαπραγματεύσεις, δια-λύοντας έτσι και όποιες ασάφειες δημι-ουργήθηκαν από άστοχες τοποθετήσειςυποψηφίων. Ο υπεύθυνος προγράμμα-τος του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι το κόμμα δενθα δεχθεί τη διορία της 28ης Φεβρουα-ρίου και ότι θα ζητήσει χρόνο για να μπο-ρέσει να προετοιμάσει τις δικές του προ-τάσεις που αφορούν το νέο πλαίσιο δη-μοσιονομικών στόχων, το εθνικό σχέδιομεταρρυθμίσεων και το δημόσιο χρέος.Αναρωτήθηκε δε: «Είναι δυνατόν η νέακυβέρνηση να κάνει συγκεκριμένες προ-τάσεις, χωρίς να λάβει στα χέρια της ταστοιχεία για το δημόσιο ταμείο;»

Ταυτόχρονα, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί ναεπωφεληθεί και από τις διαφορές τωνδιαφόρων αξιωματούχων στην Ευρώπη.Ο τρόπος που σχολίασε τις ανακοινώ-σεις της ΕΚΤ και τις δηλώσεις Ντράγκιείναι χαρακτηριστικός. «Ο κ. Ντράγκι μετη σημερινή ανακοίνωση του προγράμ-ματος αγοράς ομολόγων απάντησε στιςακραίες περιοριστικές πολιτικές τασσό-μενος υπέρ της ποσοτικής χαλάρωσηςδιαφοροποιούμενος από τις ακραίες νε-οφιλελεύθερες φωνές, στις οποίες δυ-στυχώς συγκαταλέγεται και ο κ. Σαμα-ράς» σχολίασε, και πρόσθεσε: «ο ελληνι-κός λαός με ωριμότητα και ψυχραιμία θαπροχωρήσει μπροστά. Η ελπίδα έρχεται,

η Ελλάδα γυρίζει σελίδα, η Ευρώπη προ-χωρά».

Με την έναρξη της σύντομης προεκλο-γικής καμπάνιας υπήρχαν άφθονες άδη-λες πτυχές όσον αφορά τις επικείμενεςεξελίξεις. Στον ΣΥΡΙΖΑ, σίγουρα, υπήρχεσχετική ανησυχία για τη στάση των δα-νειστών και τις επιπτώσεις στο εσωτε-ρικό πολιτικό κλίμα. Η ρευστότητα τωντραπεζών και οι αποφάσεις Ντράγκιυπήρξαν το βαρύ πυροβολικό για ναπτοηθούν οι δυνάμεις που προσέβλεπανστον ΣΥΡΙΖΑ. Οι αποφάσεις, τελικά, ανέδειξαν κάτι είναι ότι οι δανειστές μάλ-λον απομακρύνθηκαν είναι από τονέξαλλο κύκλο Σαμαρά. Προσέχουν εξαι-ρετικά τους χειρισμούς τους έναντι τηςΕλλάδας, που αύριο θα κυβερνά ο ΣΥ-ΡΙΖΑ.

Η διαπραγμάτευση έχει ήδη αρχίσει,κανείς στην Ευρώπη δεν λέει πια ότι ηελληνική πλευρά ετοιμάζεται να έρθει μεεξωπραγματικές θέσεις. Αντίθετα, κά-ποιοι τρίβουν τα χέρια τους που αυτές θαμπουν στο τραπέζι.

Παύλος Κλαυδιανός

ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Η διαπραγμάτευση άρχισε

Τι είπε ο κ. Ντράγκι και τι άκουσε ο κ. ΣαμαράςΗ φημολογία, που σκόπιμα καλλιεργήθηκε στην Ελλάδα σχετικά με τις αποφάσεις

της ΕΚΤ για την ποσοτική χαλάρωση την περασμένη Πέμπτη, όπως φαίνεται ήταν μάλ-λον ενταγμένη στις προεκλογικές ανάγκες της Ν∆, και του ΠΑΣΟΚ.

Σύμφωνα με αυτήν, οι αποφάσεις που θα ανακοίνωνε ο κ. Ντράγκι, θα εξαιρούσαναπό τη γενική ρύθμιση την Ελλάδα, και αυτό θα γινόταν με σκοπό τον προεκλογικό εκ-βιασμό -τρεις μέρες πριν την Κυριακή των εκλογών- των ψηφοφόρων που προσανα-τολίζονταν προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι ανακοινώσεις, ωστόσο, του κ. Ντράγκι, το απόγευμα της Πέμπτης, δεν άφηναν με-γάλα περιθώρια για τέτοιου είδους εκμετάλλευση. Μάλλον δημιουργούσαν την εντύ-πωση ότι υπάρχουν θεσμικά περιθώρια διαπραγμάτευσης για τη νέα ελληνική κυβέρ-νηση. Και ότι η συζήτηση μαζί της έχει ήδη αρχίσει.

Από την άποψη αυτή, έχει σημασία ότι οι αποφάσεις της ΕΚΤ δεν διαμορφώνουν κα-θεστώς ειδικής περίπτωσης. Ο κ. Ντράγκι θέτει γενικούς κανόνες, και οι προϋποθέσειςπου αφορούν την Ελλάδα, δεν τίθενται ειδικά γι’ αυτήν αλλά ως γενικοί κανόνες. Ειδι-κότερα, η απαίτηση για ύπαρξη προγράμματος, είναι σαφές ότι δεν συνδέεται οπωσ-δήποτε με το υπάρχον μνημονιακό πρόγραμμα.

Τα στοιχεία αυτά επισημαίνει με ανακοίνωσή του το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, στηνοποία επισημαίνεται ότι με τις δηλώσεις Ντράγκι «διαψεύδονται όσοι έσπειραν τοφόβο και τον πανικό», ενώ η απόφαση της ΕΚΤ χαρακτηρίζεται «σημαντική, την οποίαμπορεί να αξιοποιήσει η επόμενη ελληνική κυβέρνηση».

Ο κ. Σαμαράς, με διαγγελματικό λόγο, έσπευσε να τη χαιρετίσει, δεν μπόρεσε να αρθείυπεράνω των τρεχουσών αναγκών της εκλογικής καμπάνιας της Ν∆ και αναρωτήθηκε:«Θα πάρει, όμως, η Ελλάδα μερίδιο από αυτό το γιγαντιαίο πακέτο ενίσχυσης της ρευ-στότητας ή θα χάσουμε τη μοναδική αυτή ευκαιρία; Χωρίς κλείσιμο της αξιολόγησηςγια το υφιστάμενο πρόγραμμα τέλη Φεβρουαρίου θα είμαστε αποκλεισμένοι», κατέ-ληξε δίνοντας την πιο στενή και υστερόβουλη ερμηνεία στις δηλώσεις Ντράγκι. Γιανα μπορέσει να την εκμεταλλευθεί προεκλογικά τονίζοντας ότι «μόνο η δική μας πο-λιτική εγγυάται την πλήρη συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτή τη νέα εποχή για την Ευ-ρώπη»...

Πλην ματαίως, γιατί η κινδυνολογία ως πυρήνας της προεκλογικής τακτικής της Ν∆δεν έχει μόνο αποτύχει στη συνείδηση των πολιτών, αλλά έχει ήδη προκαλέσει τηνκαταλυτική κριτική πρωτοκλασάτων στελεχών της, όπως ο κ. Μεϊμαράκης.

Η ρευ στό τη τα των τρα πε- ζών και οι α πο φά σεις Ντρά -γκι υ πήρ ξαν το βα ρύ πυ ρο- βο λι κό για να πτο η θούν οιδυ νά μεις που προ σέ βλε πανστον ΣΥ ΡΙ ΖΑ. Οι α πο φά σεις,τε λι κά, αν έ δει ξαν κά τι εί ναιό τι οι δα νει στές μάλ λον α -πο μα κρύν θη καν εί ναι α πότον έ ξαλ λο κύ κλο Σα μα ρά.Προ σέ χουν ε ξαι ρε τι κά τουςχει ρι σμούς τους έ να ντι τηςΕλλά δας, που αύ ριο θα κυ- βερ νά ο ΣΥ ΡΙ ΖΑ. Η δια πραγ- μά τευ ση έ χει ή δη αρ χί σει.

“

Του Νίκου Τσαγκρή

Τούτες οι κάλπες μπορούν να απο-δειχτούν διαφορετικές από τιςκάλπες όλων των εκλογών –

όλων των εποχών. Kαι αυτό δεν έχει νακάνει μόνο με την πιθανή «ειρηνική –μέσω εκλογών – «κατάληψη« της κυ-βερνητικής εξουσίας (και εξ αυτής τουαστικού κράτους) από ένα κόμμα τηςριζοσπαστικής Αριστεράς», όπως περι-γράφεται από ορισμένους φιλοπαίγμο-νες συντρόφους η πιθανή ανάδειξη απότις σημερινές δημοκρατικές εκλογές

μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.Ούτε με τους κλονισμούς που, ενδεχο-μένως, μια τέτοια εξέλιξη θα προκα-λούσε στη λενινιστική περί κράτουςκαι επανάστασης μυθολογία, τηνάφθονη κοσμοθεωρητική, μεταμαρξι-στική ή μη, σκόνη που θα ξεσήκωναναυτοί οι ενδεχόμενοι κλονισμοί· τουςπαρεμπίπτοντες, ακόμα, λαϊκούς σαρ-κασμούς κατά της έγκλειστης, στηναποθήκη απωθημένων του σοβιετικούμοντέλου, σημερινής ηγεσίας τουΚΚΕ…

Λοιπόν, που λέτε, εάν τοποθετή-σουμε μια τέτοια εξέλιξη (την ανάδειξηαπ’ τις σημερινές κάλπες μιας αυτοδύ-ναμης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ) στο ελλη-νικό και ευρωπαϊκό παρόν – από τοοποίο, ειρήσθω εν παρόδω, το ΚΚΕαπουσιάζει – τότε οι εκλογές της25ης Ιανουαρίου 2015 είναι πιθανόν ναμείνουν στην ευρωπαϊκή πολιτική ιστο-ρία ως οι εκλογές που επαναξίωσαντην έννοια «εκλογές»!

∆ιαψεύδοντας τον Νόαμ Τσόμσκι

Οι εκλογές, το βασικό εργαλείο της∆ημοκρατίας (του δεσπόζοντος πολι-τεύματος του δυτικού κόσμου) είχαναπαξιωθεί απολύτως στην Ευρώπη τηςκρίσης. «Η αντιπροσώπευση εξαντλεί-ται – στην Ευρώπη προσφάτως, ενώστις ΗΠΑ σχεδόν εξ υπαρχής – στην εκ-προσώπηση οικονομικών συμφερόν-των, με αποτέλεσμα αυτά να καθορί-ζουν την πολιτική», σημείωνε πρώτος,(ποιος άλλος;) ο μέγας Τσόμσκι.

Ακολούθως, με την οριστική γραφήτου, διατύπωνε λαϊκότερα το «εύρημά»του ως εξής: «Στις ευρωπαϊκές χώρεςτης κρίσης οι εκλογές δεν παίζουν πιασχεδόν κανένα ρόλο, ακριβώς όπωςκαι στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, πουδιοικούνται από διεθνή χρηματοπιστω-τικά ιδρύματα»…

Ο Νόαμ Τσόμσκι είναι ο πλέονσοφός, κατά τη γνώμη μου, γεωπολιτι-κός ερευνητής και αναλυτής του σύγ-χρονου κόσμου: ένας εξαιρετικά οξυ-δερκής «αναγνώστης» της αμερικανι-κής, της μεσανατολικής και της ευρω-παϊκής πραγματικότητας. Έ, λοι-πόν, τούτες οι κάλπες μπορούν να δια-ψεύσουν το θεώρημά του Τσόμσκι γιατην απαξίωση των εκλογών.Και της ∆η-

μοκρατίας, βέβαια, όπως συνακόλουθαο ίδιος εξηγούσε:

«Η κατάρρευση της ∆ημοκρατίας, καιστην Ευρώπη, είναι ένα οριστικό γεγο-νός· αναδεικνύονται κυβερνήσεις μει-οψηφιών που δεν ασκούν πολιτικήούτε εφαρμόζουν ότι έχουν υποσχεθείπροεκλογικά. Η οικονομία έχει επιβλη-θεί της πολιτικής δράσης που έχει ξε-θωριάσει: «το κέντρο βάρος στην ευ-ρωπαϊκή ήπειρο έχει μετατοπιστεί ανε-πιστρεπτί από την πολιτική στην οικο-νομία, η οποία αποτελεί το αδιαπραγ-μάτευτο πρόταγμα»…

Μόνο αυτοδύναμος μπορεί…

Να διαψεύσουμε τον Τσόμσκι! Νααποδείξουμε ότι μπορούμε να επανα-ξιώσουμε τις εκλογές ως βασικό εργα-λείο της ∆ημοκρατίας. Να αποκατα-στήσουμε την πραγματική ∆ημοκρατίαστην Ελλάδα, και στην Ευρώπη. Να με-τατοπίσουμε το κέντρο βάρους από τηνοικονομία στην πολιτική. Να αποδεί-ξουμε ότι η πολιτική είναι το αδια-πραγμάτευτο πρόταγμα και όχι η οικο-νομία…

Γράφω να «διαψεύσουμε», να «αξιώ-σουμε», να «αποδείξουμε», γιατί αυτήείναι δουλειά δική μας, δουλειά όλωντων Ελλήνων και όχι του Τσίπρα καιτου ΣΥΡΙΖΑ: τούτες οι κάλπες δεν είναι«η ευκαιρία της Αριστεράς», όπως λένεκαι γράφουν οι κονδυλοφόροι του πο-λιτικού καιροσκοπισμού. Τούτες οικάλπες είναι οι κάλπες του λαού, τούτηη ώρα είναι η ώρα της μεγάλης ιστορι-κής ευθύνης των Ελλήνων: τούτες οικάλπες μπορούν να αποδειχτούν δια-φορετικές από τις κάλπες όλων τωνεκλογών – όλων των εποχών μόνο ανβγάλουν αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥ-ΡΙΖΑ.

Τότε ναι, μπορούμε να… διαψεύ-σουμε τον Τσόμσκι, να αποτρέψουμετην οριστική κατάρρευση της Ευρωπαϊ-κής ∆ημοκρατίας – την μετατροπή τηςσε Ευρωπαϊκή Πλουτοκρατία· το διαρ-κές οικονομικό ξεζούμισμα των πολι-τών, την ολοκληρωτική αποψίλωσητων κεκτημένων πολιτικών δικαιωμά-των, ακόμα και του βασικού δημοκρα-τικού δικαιώματος, του δικαιώματοςστις εκλογές…

Αρκεί η αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥ-ΡΙΖΑ να αποδειχτεί αξιόπιστη, εφαρ-μόζοντας επακριβώς τις προγραμματι-κές της δεσμεύσεις, όλα όσα έχει υπο-σχεθεί στον Ελληνικό λαό. Και αρι-στερή, συμβάλλοντας στην δημοκρα-τική επανίδρυση της Ευρώπης, στο πέ-ρασμα από την Ευρώπη της νεοφιλε-λεύθερης καπιταλιστικής βαρβαρότη-τας, στην Ευρώπη της ανάπτυξης, τηςεργασίας, της ισοτιμίας, της δικαιοσύ-νης, της αξιοπρέπειας, της αλληλεγ-γύης.

Έτσι ναι. Τούτες οι εκλογές θα απο-δειχτούν – μπορούν να αποδειχτούνιστορικές. Και αυτό δεν θα οφείλεταιμόνο στην «ειρηνική… κατάληψη» τηςκυβερνητικής εξουσίας (και εξ αυτήςτου αστικού κράτους) απ’ τον ΣΥ-ΡΙΖΑ», όπως θα περιγράφεται από τουςφιλοπαίγμονες συντρόφους η κυβέρ-νηση της 25ης Ιανουαρίου 2015. Ούτεστους κλονισμούς που αυτή η εξέλιξηθα προκαλέσει στη… λενινιστική περίκράτους και επανάστασης μυθολογία.

Τούτες οι εκλογές θα αποδειχτούν –μπορούν να αποδειχτούν ιστορικές,χάρις στη γενναιότατα και την ευθύνητων απλών Ελλήνων που ξεπέρασανκαι ξεπερνούν τον φόβο, στο δρόμοπρος τις κάλπες.

Ο ΣΥΡΙΖΑβοηθάειτον τουρισμόΤις τελευταίες ημέρες εκα-

τοντάδες σύντροφοι από τοεξωτερικό έχουν φτάσει στηνΑθήνα προκειμένου να ζήσουναπό κοντά την ιστορική στιγμήτης Κυριακής, όπου, για πρώτηφορά, η Αριστερά θα αναλάβεικυβέρνηση σε ευρωπαϊκή χώρα.Σύντροφοι από Ισπανία, Γερμα-νία και Γαλλία είναι ήδη εδώκαι μέχρι την Κυριακή αναμένε-ται να έρθουν ακόμα περισσότε-ροι. Την παράσταση όμως«έκλεψαν» οι πεντακόσιοι σύν-τροφοι από την Ιταλία που με«σημαίες και νταούλια» έφτα-σαν στην Αθήνα προκειμένουνα μοιραστούν μαζί μας τηχαρά. Ήδη έκαναν αισθητή τηνπαρουσία τους στην κεντρικήεκδήλωση στην Ομόνοια, τηνΠαρασκευή και σίγουρα θαείναι στο κεντρικό προεκλογικόπερίπτερο στην Κλαυθμώνοςτην Κυριακή το βράδυ.

Η ώρατου ΠροέδρουΟποιο κι αν είναι το αποτέ-

λεσμα των εκλογών τηνΚυριακή, ένα είναι το μόνο βέ-βαιο. Η επόμενη βουλή θα πρέ-πει να εκλέξει νέο Πρόεδρο της∆ημοκρατίας. Αν προκύψειαμέσως κυβέρνηση η διαδικα-σία αναμένεται να ξεκινήσει στοτέλος του πρώτου δεκαημέρουτου Φεβρουαρίου. Με αυτό τοδεδομένο, μέχρι το τέλος τουμήνα θα έχει εκλεγεί ο νέοςΠρόεδρος. Προκειμένου ναεκλεγεί βέβαια χρειάζεται στηνπρώτη ψηφοφορία να συγκεν-τρώσει 180 ψήφους. Αν αυτόδεν επιτευχθεί, προβλέπεταινέα ψηφοφορία όπου απαιτεί-

ται πλειοψηφία 151 βουλευτών.Σε περίπτωση που κανείς υπο-ψήφιος δεν καταφέρει να συγ-κεντρώσει ούτε τους 151 τότε, ηψηφοφορία επαναλαμβάνεταιμεταξύ των δύο επικρατέστε-ρων (αν υπάρχουν δύο προτά-σεις) και πρόεδρος εκλέγεταιαυτός που θα συγκεντρώσει τησχετική πλειοψηφία.

Πάντως, ήδη τα πρώτα ονό-ματα δίνουν και παίρνουν σταδημοσιογραφικά πηγαδάκιααλλά, σε αυτές τις περιπτώσεις,συνήθως, τα ονόματα που «παί-ζουν» στα διάφορα ρεπορτάζ,«καίγονται». Ίδωμεν!

Ο Τσίπραςτσιτάρει...“Εποχή”Οτι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ,

Αλέξης Τσίπρας, είναι πα-ραδοσιακός αναγνώστης τηςεφημερίδας μας το ξέραμε.Αυτό που μας ικανοποιεί ακόμαπερισσότερο όμως, είναι ότι ξε-κίνησε την κεντρική προεκλο-γική του ομιλία, με τον τίτλοπου είχαμε την πρώτη Κυριακήτων αυτοδιοικητικών εκλογών.«Η μέρα εκείνη ήρθε» είπε οΑλέξης Τσίπρας μπροστά απόχιλιάδες πολίτες της Αθήνας,στην Πλατεία Ομόνοιας. Λίγοπριν κλείσει την ομιλία του, οπρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε: «Τομέλλον είναι στα χέρια μας».Που ήξερε, ο αθεόφοβος τονσημερινό μας τίτλο;

Πάνεγια άλλαστη Ν∆Με την ήττα της Ν∆ να φαί-

νεται κάτι παραπάνω από

Κοπ

τορα

πτικ

ή

44 Η ΕΠΟΧΗ 24 Ιανουαρίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Τούτες οι κάλπεςβγάζουν ΑλλαγήΜια αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να λειτουργήσει ωςκαταλύτης για το πέρασμα από την Ευρώπη της νεοφιλελεύθερηςκαπιταλιστικής βαρβαρότητας, στην Ευρώπη της δημοκρατίας,της ανάπτυξης, της εργασίας, της ισοτιμίας, της αλληλεγγύης.

Του

∆ημ

ήτρη

Πετ

σετί

δη

Η καλύτερη ώρα...


Οι αντίπαλοι έχουν ηττηθεί, αλλάεμείς δεν έχουμε ακόμα νικήσειΟύτε μια ψήφος χαμένη στα κόμματα των μνημονίωνκαι της λιτότητας

Φαίνεται ότι και οι ίδιοι έχουν πει-στεί πως η μάχη έχει κριθεί. Ηεκλογική τακτική με κεντρική

ιδέα την κατατρομοκράτηση του κόσμουέχει αποτύχει και η εκλογική ήττα της Ν∆και των συμμάχων της έχει γίνει αποδε-κτή ως μοιραία κατάληξη. Η κυβέρνησημοιάζει να έχει ήδη αποποιηθεί την ευ-θύνη της και παρακολουθεί σαν ουδέτε-ρος παρατηρητής το διοικητικό συμβού-λιο της ΕΚΤ να παίρνει μεροληπτικές σεβάρος της χώρας αποφάσεις για το θέματης ποσοτικής χαλάρωσης, χωρίς νατολμά την παραμικρή αντίδραση ή αντί-σταση. Μερικοί μασκαράδες εθναμύντο-ρες τρίβουν και τα χέρια τους, γιατί έτσιθα τα βρει μπαστούνια ο ΣΥΡΙΖΑ!

Με έκδηλη απογοήτευση ο διευθυντήςτης «Καθημερινής» σε πρωτοσέλιδοάρθρο διαπιστώνει: «Ένα μεγάλο ποσο-στό ψηφοφόρων προσέρχεται στις κάλ-πες με κλειστά αυτιά (…) Πρόκειται γιαμια περίεργη ψυχραιμία, που δεν θέλει ναξέρει τα ρίσκα ή τα δεδομένα της επόμε-νης μέρας» (τα οποία τόσο πολύ καιτόσες φορές μας είχαν τονίσει, εννοεί-ται).

Ο μέχρι χθες κοινοβουλευτικός εκπρό-σωπος της Ν∆ κ. Γεωργιάδης αναφέρεισε ένα γεμάτο άγχος άρθρο του στην «Κ»ως τελευταίο και καταϊδρωμένο ενδεχό-μενο «να ανοίξουμε την τηλεόραση τη∆ευτέρα το πρωί της 26ης και να ακού-σουμε ότι έγινε η μεγάλη έκπληξη και ηΝ∆ είναι πρώτη έστω με μία ψήφο». Προ-κειμένου, μάλιστα, να επιτευχθεί αυτός οανέλπιστος στόχος ορίζει ως «καθήκονκαθενός εξ ημών, ασχέτως αν συμπαθείτη Ν∆, ασχέτως αν συμπαθεί τον Σαμαρά,ασχέτως αν είναι δεξιός, να στηρίξει τηΝ∆»! Τέτοια απελπισία…

Του κόβει, όμως, τα πόδια ο κ. Στ. Κα-σιμάτης από τις στήλες της ίδιας εφημε-ρίδας, που με το γνωστό κυνισμό του δη-λώνει: «∆εν πιστεύω ότι η Ν∆ θα έρθειπρώτη», αλλά θα την ψηφίσει «για ναυπάρχει ακόμα ∆εξιά στις 26 Ιανουαρίου»(μην τύχει και μας λείψει).

Ο δε κ. Πρετεντέρης στα «Νέα», από τησκοπιά των μακροπρόθεσμων συμφερόν-των του καθεστώτος αυτός, προτείνει ωςλύση «να συμφωνήσουν όλα τα δημοκρα-τικά κόμματα να στηρίξουν το πρώτοκόμμα έως την ολοκλήρωση της δια-πραγμάτευσης με τους δανειστές (…) μετα χέρια ελεύθερα», γιατί «έτσι θα μπο-ρέσει να τους αντιμετωπίσει από σχετικάισχυρή θέση, κάτι που μας συμφέρειόλους»…

Η μάχη δεν έχει ακόμα κριθεί

Έτσι έχει η κατάσταση στο αντίπαλοπολιτικά στρατόπεδο: είχαν ήδη παρα-δεχθεί την εκλογική ήττα μία εβδομάδαπριν την ημέρα των εκλογών. Ξέραμε,όμως, ότι παρότι εκείνοι προεξοφλούντην ήττα τους, εμείς δεν έχουμε εξασφα-λίσει τη δική μας νίκη. Για δύο λόγους:

Πρώτον, γιατί οι εκλογές δεν έχουνγίνει ακόμα και οποιοσδήποτε εφησυχα-σμός έστω τις τελευταίες ώρες μπορεί νααποβεί καταστροφικός. Αν δεν ανοίξουνοι κάλπες, κανείς δεν μπορεί να είναι σί-γουρος για τίποτα. Πολύ περισσότεροπου δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες χι-λιάδες ψηφοφόροι μπορεί να αλλάξουνγνώμη, αν θεωρήσουν ότι η μάχη έχεικριθεί. Και έτσι να κριθεί, τελικά, με τοναντίθετο τρόπο, εξαιτίας της δικής τουςμεταστροφής.

∆εύτερον, και κυριότερο, γιατί όπωςεξελίχθηκε αυτή η εκλογική μάχη, είναιμάχη για την αυτοδυναμία, και η αυτοδυ-ναμία του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ακόμα κριθεί.Θα εξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό απότις αποφάσεις και των «ψηφοφόρων τηςτελευταίας στιγμής», εκείνων δηλαδήπου αποφασίζουν το πρωί της Κυριακής.Όλοι αυτοί πρέπει να κερδηθούν πολι-τικά.

Πρέπει, πρώτα απ’ όλα, να πεισθούνότι το αίτημα της αυτοδυναμίας δεν είναιμια αλαζονική επιδίωξη με σκοπό τηνεπίδειξη δύναμης. Ότι είναι πολιτικάαναγκαίος όρος για την ευρύτερη δυνατήσυμπαράταξη δυνάμεων γύρω από τη νέακυβέρνηση και για τη συνεργασία στοπλαίσιό της. ∆εν είναι αίτημα για παροχήλευκής επιταγής, όπως θα μπορούσε ναθεωρηθεί σε άλλες εποχές. Σήμερα, αυτόπου κρίνεται είναι η δυνατότητα να εφαρ-μοστεί ένα σχέδιο που στοχεύει στη δια-κοπή μιας καταστροφικής πορείας, όχιστην «ομαλή» συνέχισή της ή τη βελ-τίωση ή την ελαφρά τροποποίησή της.

Η μέγιστη συγκέντρωσηπολιτικής ισχύος

Μια τέτοια προσπάθεια απαιτεί πολύμεγαλύτερη συγκέντρωση πολιτικής δύ-ναμης απ’ ό,τι μια συνηθισμένη διαδοχήδύο πολιτικά διαφορετικών κομμάτωνστην κυβέρνηση. Αν προσθέσουμε σ’αυτά τα δεδομένα και το γεγονός ότι ηνέα κυβέρνηση έχει να διεκπεραιώσει καιτο δύσκολο έργο της διαπραγμάτευσηςνέας συμφωνίας με τους δανειστές, τότεη ανάγκη συγκέντρωσης της μέγιστης δυ-νατής πολιτικής ισχύος γίνεται ακόμαπροφανέστερη.

Αν, μάλιστα, λάβουμε υπόψη ότι η συμ-περιφορά των πολιτικών δυνάμεων πουπολιτεύτηκαν ως εδώ με οδηγό τα μνη-μόνια και που συνεχίζουν να τα υποστη-ρίζουν ως σωτήρια, είναι συμπεριφορά

που τους τοποθετεί πολιτικά και ιδεολο-γικά από την πλευρά των πιστωτών,καθώς τους ακούμε ακόμα και στην προ-εκλογική περίοδο να υπερασπίζονται τηνανάγκη σκληρών μέτρων λιτότητας καικατάργησης δικαιωμάτων, η κοινοβου-λευτική πλειοψηφία, η ισχυρότερη δυ-νατή πλειοψηφία γίνεται κατανοητή ωςαναγκαστική επιλογή. Και η επιδίωξήτης, η διεκδίκησή της με όλα τα επιχει-ρήματα που έχει στη διάθεσή του ο ΣΥ-ΡΙΖΑ, χωρίς ίχνος αλαζονείας, είναι μιαμάχη που δίνεται ως την τελευταίαστιγμή.

Η κερδισμένη από τη ∆εξιά ψήφος

Ένα μικρό αλλά σημαντικό τμήμα τουεκλογικού σώματος, κυρίως ψηφοφόροιμε συντηρητική εκλογική συμπεριφορά,φαίνεται, φαίνεται από τις δημοσκοπή-σεις να διστάζουν μένοντας αναποφάσι-στοι ως την τελευταία στιγμή. ∆εν είναικυρίως ο φόβος που τους κάνει διστα-κτικούς. Είναι η ανησυχία του άγνωστουγι’ αυτούς εδάφους της διεκδίκησης ενόςάλλου δρόμου.

Μέχρι σήμερα τους είχαν πείσει ότισυμμορφούμενοι με τις υποδείξεις θαευημερούσαν. Η σκληρή πραγματικότητατης κρίσης και των μνημονίων τούςέκανε να αμφιβάλλουν. Και να μη θεω-ρούν σίγουρη την παραδοσιακή επιλογήτου Κέντρου ή της ∆εξιάς. Έκαναν τοάλμα να κοιτάξουν, ίσως για πρώτηφορά, αριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χρέος νατους πείσει να κάνουν και το επόμενο,αποφασιστικό βήμα: να δοκιμάσουν τηνοδό της διεκδίκησης, να βγουν από τηνπεπατημένη των δεδομένων εκ των προ-τέρων και ετεροπροσδιορισμένων ορίων.

Κι όσοι δώσουμε αυτή τη μάχη των τε-λευταίων ωρών, θα τη δώσουμε χωρίς τηδικαιολογημένη για έναν αριστερό τύψημήπως εφαρμόζουμε τη θεωρία της χα-μένης ψήφου. Η συντριπτική πλειονό-τητα των αναποφάσιστων δεν έχουν τοδίλημμα «μικρά» ή «μεγάλα» κόμματα.Όταν, ακόμα και τις τελευταίες ημέρες,καταγράφεται δημοσκοπικά η μετακί-νηση ενός ποσοστού 10% της εκλογικήςδύναμης της Ν∆ (στις ευρωεκλογές)προς τον ΣΥΡΙΖΑ, τότε είναι η «θεωρία»της κερδισμένης από τη ∆εξιά ψήφουπου εφαρμόζεται και όχι η κακόφημη της«χαμένης».

Χ. Γεωργούλας

βέβαιη, ήδη στη Συγγρού «άρχι-σαν τα όργανα» για τη διαδοχήτου Σαμαρά στην ηγεσία τουκόμματος. Το στοίχημα τουαπερχόμενου πρωθυπουργούείναι πλέον η επίτευξη μιας«διαχειρίσιμης ήττας» που θατου επιτρέπει να διεκδικήσειτην παραμονή του στην αρχη-γία. Ήδη, πάντως, οι «δελφί-νοι» παίρνουν θέση για την επό-μενη μέρα. Ντόρα Μπακο-γιάννη και Κώστας Γκιουλέκαςακούγονται ενώ πολλοί νο-σταλγούν τον Κώστα Καρα-μανλή και προετοιμάζονται γιατην επιστροφή του. Όπως καινα έχει πάντως, μαζί με τον Σα-μαρά, αναμένεται να αδειάσουντα γραφεία τους στη Συγγρούκαι στελέχη όπως ο Μουρούτηςκαι ο Χρύσανθος Λαζαρίδης.Θα μας λείψουν!

Για μιαΕλλάδατου ‘50Οπως μπορεί κανείς να δει

στις θέσεις της Νέας ∆η-μοκρατίας στο site του Help mevote (helpmevote.gr), πέραναπό όλες τις γνωστές καιακραίες συντηρητικές ιδέεςπου υποστηρίζει το κόμμα,είπαν να προσθέσουν και άλλημία που τους ξέφυγε. Η πολλήελευθερία βλάπτει, όπως και ηαυτοδιάθεση του σώματος, γιααυτό και διαφωνούν με το δι-καίωμα των γυναικών στηνέκτρωση. Αυτός μάλλον είναικαι ο λόγος που δεν θέλουν ναγυρίσουμε στην Ελλάδα του ’80.Προτιμούν του ’50.

Μάθε παιδίμου… ναμην μιλάς!Ογυμνασιάρχης της σχολής

Μωραΐτη, Γιώργος Θαλάσ-σης, απολύθηκε μεσούσης τηςσχολικής χρονιάς, γεγονός πουαντιβαίνει στις διατάξεις τηςσχετικής νομοθεσίας. Μικρέςλεπτομέρειες, μάλλον, ότανπρόκειται για έναν εκπαιδευ-τικό που είχε υποστηρίξει δη-μόσια την απεργία πείνας τουΝίκου Ρωμανού και είναι βασι-κός μάρτυρας στη δίκη των δο-λοφόνων του Αλέξη Γρηγορό-πουλου. Άσε που μίλαγε καιστους μαθητές για την επικαι-ρότητα και πίστευε πως η παι-δαγωγική διαδικασία έπρεπε ναδιαμορφώνει παιδιά με πολι-τική άποψη. Άκουσον, άκου-σον…

Mα ρ σέλ & Μι σέ λ

Του

∆ημ

ήτρη

Πετ

σετί

δη

Αυτή η εκλογική μάχη, είναι μάχη για τηναυτοδυναμία, και η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ δενέχει ακόμα κριθεί. Θα εξαρτηθεί σε σημαντικόβαθμό από τις αποφάσεις και των “ψηφοφόρων τηςτελευταίας στιγμής”, εκείνων δηλαδή πουαποφασίζουν το πρωί της Κυριακής. Όλοι αυτοίπρέπει να κερδηθούν πολιτικά.

“


«Οκύβος ερρίφθη. Η Ελλάδασηκώνεται στα πόδια τηςξανά. Με περηφάνια. Με σι-

γουριά. Με αξιοπρέπεια. Ο λαός μας τηνΚυριακή θα γράψει ιστορία. Ο φόβος τε-λείωσε. Η τελευταία ελπίδα του κ. Σα-μαρά, ο φόβος, τελείωσε. Και μέσα καιέξω από την Ελλάδα. Η Ευρώπη αλλάζει,η Ελλάδα προχωράει. Η ελπίδα έφτασεκαι θα γράψει ιστορία. Κανείς πια δεμπορεί να τη σταματήσει!

Την Κυριακή δεν θα έχουμε απλά μιανίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Θα έχουμε έναν ιστο-ρικό θρίαμβο του λαού μας. Που θα νι-κήσει το φόβο και το πόνο. Που θα τι-μωρήσει τους τρομοκρατημένους τρομο-κράτες του. Την Κυριακή δεν αλλάζουμεαπλά σελίδα. Αλλάζουμε εποχή. Καιπροχωράμε όλοι μαζί. Ότι κι αν ψηφί-ζαμε μέχρι χτες (...)

Όταν ένας λαός πιστεύει στις δυνά-μεις του και ενώνεται, τότε τίποτα καικανείς δε μπορεί να τον σταματήσει. Οδιχασμός είναι το όπλο τους. Η ενότηταείναι το δικό μας όπλο. Γι’ αυτό καλώαπό δω, από την ιστορική αυτή πλατείαμε το συμβολικό όνομα, από τη ΠλατείαΟμονοίας, τις Ελληνίδες και τους Έλλη-νες σε μια νέα εθνική ομόνοια. Σε μιανέα κοινωνική συμμαχία. Σε μια νέα πα-τριωτική συμμαχία. Με αποφασιστικό-τητα, θάρρος, σύνεση, να δώσουμε όλοιμαζί τις δύσκολες μάχες που έχουμεμπροστά μας. Με τον ΣΥΡΙΖΑ που ο λαόςκαι η ιστορία έβαλαν στην πρώτηγραμμή. Με τον ΣΥΡΙΖΑ της ενότητας,της αντίστασης, της δικαιοσύνης, τηςδημοκρατίας να κάνουμε πράξη τοόραμα της νέας απελευθέρωσης.

Αυτοδύναμος ΣΥΡΙΖΑ

Την Κυριακή κάνουμε το πρώτο με-γάλο βήμα: Αυτοδύναμος ΣΥΡΙΖΑ, αυτο-δύναμη Ελλάδα στην Ευρώπη. Αυτοδύ-ναμος ΣΥΡΙΖΑ για την Κοινωνική Σωτη-ρία, την αξιοπρέπεια, τη διεκδίκηση μεασφάλεια στην Ευρώπη.

(...)Ζητάμε μια πρώτη ευκαιρία στον ΣΥ-

ΡΙΖΑ. Ίσως μια τελευταία ευκαιρία γιατην Ελλάδα. Και ζητάμε αυτή την ευκαι-ρία καθαρή για να έχουμε τη δύναμηαπέναντι στο φθαρμένο σύστημα καιστους αυτουργούς των μνημονίων.

Γιατί τις τελευταίες ημέρες γίνεται με-

γάλη μάχη, όχι για να ηττηθεί ο ΣΥΡΙΖΑαλλά για να στερηθεί τη πλειοψηφίαστην επόμενη Βουλή. Και γίνεται έναςδιαγκωνισμός για το ποιος θα καθίσειμαζί μας στο πιλοτήριο, προκειμένου ναεπιβάλει στο αεροσκάφος τα σχέδιαπτήσης του Βερολίνου και των δανει-στών.

Θέλουμε να σας μιλήσουμε καθαράκαι με το χέρι στη καρδιά. Εμείς στο πι-λοτήριο αντιπροσώπους των απόψεωντης κ. Μέρκελ, δεν πρόκειται να δεχ-θούμε. Καθαρά και ξάστερα. ∆εν έχουμεσκοπό να συγκυβερνήσουμε παρέα μετους εντεταλμένους των μνημονίων. Πα-λαιότερους ή και νεότερους. Γιατί κάτιτέτοιο μόνο αστάθεια, μόνο ανωμαλία,και απογοήτευση θα προκαλούσε. Γιααυτό και σας καλούμε να καθορίσετεεσείς με την ψήφο σας τους όρους γιατην επόμενη μέρα. ∆ώστε με την ψήφοσας σταθερότητα. ∆ώστε μας τη δύναμηνα απογειώσουμε την Ελλάδα. ∆ώστεστο ΣΥΡΙΖΑ και στην Ελλάδα αυτοδυνα-μία για να ξεκολλήσει από το χθες, τηςδιαπλοκής, της υποτέλειας και των μνη-μονίων της καταστροφής (...)

Το όραμά μας

Πολίτες της Αθήνας,Εμείς έχουμε όραμα να χτίσουμε μια

νέα Ελλάδα. Μια χώρα με δικαιοσύνη,ισότητα και δημοκρατία.

Έχουμε όραμα στην πατρίδα μας κα-νένα παιδί να μη μένει χωρίς ένα πιάτοφαγητό, χωρίς ζεστασιά, χωρίς βιβλίο,χωρίς παιδικό σταθμό. Κανένας άνθρω-πος να μην έχει τη ζωή του υποθηκευ-μένη, χωρίς δωρεάν περίθαλψη και ια-τρική συνδρομή. Και κανένας να μη πε-θαίνει αβοήθητος γιατί δεν έχει χρή-ματα. Κανένας να μη χρειάζεται φακε-λάκι για να εγχειριστεί σε ένα δημόσιονοσοκομείο.

Έχουμε όραμα στη πατρίδα μας κανέ-νας να μην κρυώνει μέσα στην αγριότητατου χειμώνα, παρατημένος από τηναγριότητα του κράτους, χτυπημένος απότην αγριότητα των τραπεζών. Κανέναςνα μη ζει στο σκοτάδι, επειδή του έκο-ψαν το ρεύμα. Κανένας να μη ζει σαναδέσποτο, χωρίς μια στέγη πάνω από τοκεφάλι του, κι ένα πιάτο φαγητό.

Έχουμε όραμα στη πατρίδα μας κανέ-νας νέος να μη μένει χωρίς την ευκαιρία

ΣΥΡΙΖΑ

Ένα βήμαπριν την αυτοδυναμία

Λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες, και με δεδομένη πλέον την πρωτιάτου ΣΥΡΙΖΑ, δύο είναι τα ερωτηματικά των εκλογών. Το πρώτο είναι τοαν θα επιτευχθεί ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ για αυτοδυναμία και το δεύτερο

αφορά το ποιο κόμμα θα καταλάβει την τρίτη θέση, Και τα δύο, μάλιστα,πιθανόν να βρουν απαντήσεις αργά το βράδυ της Κυριακής, καθώς, σύμφωναμε τις δημοσκοπήσεις, τόσο η αυτοδυναμία όσο και η μάχη για την τρίτη θέσηβρίσκονται εντός των ορίων του στατιστικού λάθους.

Η ψαλίδα μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν∆ φαίνεται να άνοιξε την τελευταίαεβδομάδα. Σύμφωνα με τους αναλυτές, αυτό συνέβη καθώς αφενός η Ν∆ δενκατάφερε να προσεγγίσει σημαντικό μερίδιο «κεντρώων» ψηφοφόρων καιαφετέρου ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετώπισε αποτελεσματικά την εκστρατεία φόβου πουεξαπέλυσε το κυβερνητικό επιτελείο. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι, ακόμα καιτην τελευταία στιγμή, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να αποσπά ένασημαντικό μέρος ψηφοφόρων της Ν∆, που σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζειτο 10% της δύναμης της Ν∆. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Κουμουνδούρουη διαφορά των δύο κομμάτων θα ξεπερνά το 4%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται «έναβήμα πριν την αυτοδυναμία», όπως σημείωσε και ο Αλέξης Τσίπρας στηνομιλία του, στην Πάτρα, την περασμένη Τετάρτη. Άλλωστε, οι δημοσκοπήσειςτης τελευταίας εβδομάδας δείχνουν τη διαφορά να κυμαίνεται από 4.4% (Me-tron Analysis/ Παραπολιτικά) εως 9,9% (Palmos Analysis/TVXS).

Πού θα κριθεί η αυτοδυναμία

Στον ΣΥΡΙΖΑ δίνουν μάχη για το μαγικό νούμερο 36%, έτσι ώστε να αγγίξουντον επιθυμητό στόχο. Η αυτοδυναμία, βέβαια, δεν περνάει ακριβώς από ταχέρια του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς δεν κρίνεται απόλυτα από το ποσοστό του πρώτουκόμματος ούτε και από τη διαφορά που θα έχουν τα δύο πρώτα κόμματα. Αυτόπου καθορίζει το αν το πρώτο κόμμα θα έχει πάνω από 150 έδρες στηνεπόμενη βουλή, είναι το ποσοστό των κομμάτων που θα μείνουν εκτός βουλής.Αυτή τη στιγμή όλα τα σενάρια είναι ανοικτά, καθώς τόσο το ΚΙ∆ΗΣΟ και οιΑΝΕΛ σε πρώτο βαθμό, όσο και το ΠΑΣΟΚ σε δεύτερο δίνουν μάχηπροκειμένου να ξεπεράσουν το 3%. Όπως διαμορφώνεται σήμερα το σκηνικό,σημαντικό ρόλο για την αυτοδυναμία αναμένεται να διαδραματίσει το ποσοστόπου θα συγκεντρώσουν οι ΑΝΕΛ.

Υπενθυμίζουμε ότι στις εκλογές του Ιουνίου του 2012, σε εφτακομματικήβουλή, το ποσοστό των κομμάτων που έμειναν εκτός κοινοβουλίου ήταν5,97%. Αν στις εκλογές της Κυριακής το ποσοστό κινηθεί στα ίδια επίπεδα,τότε το πρώτο κόμμα χρειάζεται περίπου 38%. Αξίζει, πάντως, να σημειωθείότι πολύ δύσκολα η επόμενη βουλή θα έχει εφτά κόμματα και ως εκ τούτουακόμα και ποσοστό μεταξύ 36,5 και 37% είναι ικανό να δώσει στο πρώτοκόμμα την αυτοδυναμία (αναλυτικά στον πίνακα του ΥΠΕΣ).

Μεγάλη η διαφορά στα αστικά κέντρα

Στον ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, σημειώνουν με ικανοποίηση τη μεγάλη διαφορά πουέχουν με τη Ν∆ στα μεγάλα αστικά κέντρα. Σύμφωνα με τις μετρήσεις, στη Β΄Αθήνας η διαφορά είναι κοντά στο 15%, ενώ στον Πειραιά η διαφορά μπορείνα ξεπεράσει και το 20%. Παρόμοιες διαφορές καταγράφονται και στηΘεσσαλονίκη, καθώς το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ και στις δύο περιφέρειες τηςσυμπρωτεύουσας, αγγίζει το 10%. Ενδεικτικό του ρεύματος που υπάρχει είναιότι ακόμα και στη «γαλάζια» Α΄ Αθήνας ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται στις μετρήσεις,με διαφορά άνω του 5%. Τέλος, στην Κρήτη, που και το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ είχεμεγάλη διαφορά από τη Ν∆, οι τοπικές δημοσκοπήσεις δείχνουν διαφορά πουαγγίζει το 20%.

Αδάμος Ζαχαριάδης

Στις ε κλο γές του Ιου νίου του 2012, σε ε φτα κομ μα- τι κή βου λή, το πο σο στό των κομ μά των που έ μει νανε κτός κοι νο βου λίου ή ταν 5,97%. Αν στις ε κλο γέςτης Κυ ρια κής το πο σο στό κι νη θεί στα ί δια ε πί πε δα,τό τε το πρώ το κόμ μα χρειά ζε ται πε ρί που 38%.

“

Την Κυριακή κάνουμε το πρώτο μεγάλο βήμα: Αυτο-δύναμος ΣΥΡΙΖΑ, αυτοδύναμη Ελλάδα στην Ευρώπη.Αυτοδύναμος ΣΥΡΙΖΑ για την Κοινωνική Σωτηρία,την αξιοπρέπεια, τη διεκδίκηση με ασφάλεια στηνΕυρώπη.

“Πίνακας του ΥΠΕΣ που δείχνει το ποσοστό που απαιτείται για την αυτοδυναμία.


της μόρφωσης, την προοπτική της δου-λειάς, το στόχο μιας καλύτερης ζωής.Κανένας ηλικιωμένος στην εγκατάλειψητης πενιχρής σύνταξης, της φτώχειαςκαι της παγωνιάς, που οδηγούν στοναργό και ταπεινωτικό θάνατο. Κανέναςάνθρωπος χωρίς εκείνα τα αγαθά που ξε-χωρίζουν την ανθρώπινη κοινωνία απότη ζούγκλα.

Έχουμε όραμα στη πατρίδα μας να μημένει κανένας πολίτης απροστάτευτοςστην απόγνωση της ανεργίας. Κανέναςνέος να μη περιμένει στα γραφεία τωνβουλευτών ένα ρουσφέτι για να βρει δου-λειά. Κανένας νέος να μη γίνεται αντι-κείμενο εκμετάλλευσης, ανασφάλιστηςή ενοικιαζόμενης εργασίας.

Έχουμε όραμα στη πατρίδα μας οινόμοι να ισχύουν για όλους και όλοι ναέχουμε τις ίδιες υποχρεώσεις απέναντιστους νόμους. Να πληρώνουμε φόρουςμε βάση τη φοροδοτική μας ικανότητα.Να μην υπάρχουν εκλεχτοί και μη προ-νομιούχοι πολίτες, απέναντι στο κράτος.

Έχουμε όραμα η πατρίδα μας να είναιμια χώρα δικαίου, μια κοινωνία ανοιχτήστο διαφορετικό, που θα δίνει ίσες ευ-καιρίες σε όλους, με ισότητα και ισονο-μία ανεξάρτητα από καταγωγή, θρη-σκεία, φύλο ή σεξουαλικό προσανατολι-σμό.

Έχουμε όραμα η πατρίδα μας να ξανα-γίνει κοιτίδα του πολιτισμού και της δη-μιουργίας. Και κάθε πολίτης να ζει μεασφάλεια και ίσα δικαιώματα.

Έχουμε όραμα στη πατρίδα μας η ευη-μερία όλων να είναι συνάρτηση της ευη-μερίας καθενός ξεχωριστά.

Και η Πολιτεία να μεριμνά ισότιμα γιατην ευημερία του κάθε πολίτη ξεχωρι-στά. Αυτό είναι το όραμά μας, για να οι-κοδομήσουμε μια νέα Ελλάδα. Μια χώραισότιμη στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Καιέναν λαό που δε θα αισθάνεται ντροπήαλλά περηφάνια να ζει στην Ελλάδα.

Αυτό είναι το όραμά μας, αλλά δεν μέ-νουμε μόνο στο όραμα. Έχουμε και σχέ-διο. (...)

∆εσμευόμαστε

Έχουμε σχέδιο και δεσμευόμαστε: ΗΕλλάδα να διεκδικήσει ξανά τη θέση τουισότιμου εταίρου στην Ευρώπη.

Να αρνηθούμε την κηδεμονία, απ’όπου κι αν προέρχεται. Να τελειώνουμεμε τα μνημόνια και να διαπραγματευ-τούμε σκληρά με μόνο γνώμονα το συμ-φέρον του λαού μας.

Να επιδιώξουμε κοινό αγώνα με τουςλαούς του Νότου αλλά και με τους λαούςολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Για να απελευθερωθούμε από την θηλιάτης λιτότητας. Για να υπάρξει οριστικήκαι βιώσιμη λύση στο πρόβλημα του χρέ-ους.

Για την αξιοπρέπεια όλων των Ελλή-νων. Για τις εγγυημένες καταθέσεις τωνπολιτών στις τράπεζες. Για αξιοπρεπείςσυντάξεις. Για τις εγγυημένες αγροτικέςεπιδοτήσεις. Για το κράτος δικαίου. Γιατη σταθερότητα και τη σιγουριά κάθε ελ-ληνίδας και κάθε έλληνα.

Να βάλουμε τέλος στους πλειστηρια-σμούς στην πρώτη κατοικία. Κανένασπίτι στα χέρια τραπεζίτη.

Απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα.Φορολογική Ελάφρυνση των χαμηλώνκαι μεσαίων στρωμάτων. Με αφορολό-γητο στα 12000 ευρώ για όλους. Με τηνΚατάργηση του ΕΝΦΙΑ και αντικατά-στασή του με Φόρο Μεγάλης Ακίνητης

Περιουσίας, με υψηλό αφορολόγητοόριο, ώστε η συντριπτική πλειοψηφίατης πρώτης κατοικίας να μην φορολο-γείται.

Να προστατέψουμε το 99% της κοινω-νίας που λεηλατήθηκε από το μνημόνιο.Και να εντοπίσουμε, προκειμένου ναπληρώσει, το 1% που συστηματικά φο-ροδιαφεύγει και παρανομεί. Με το λα-θρεμπόριο στα καύσιμα και στα τσιγάρα,με το μαύρο χρήμα και την ανομία. Γιααυτό και θα ξεκινήσουμε από κείνουςπου γεμίζουν λίστες τύπου Λαγκάρντ. Οιλίστες θα βγουν από τα συρτάρια και θαεπανελεγχθούν, είτε κάποιοι το θέλουνεείτε όχι.

Τέλος στην διαπλοκή. Τέλος στομαύρο πολιτικό χρήμα. Τέλος στο χορότων σκανδάλων. Και στο σκάνδαλο τωνσκανδάλων να παραμένουν οι δράστεςατιμώρητοι. Από ∆ευτέρα η δικαιοσύνη,

ελεύθερη από δεσμεύσεις, θα έχει τολόγο. Γιατί τίποτε δεν μπορούμε να χτί-σουμε, αν δεν προηγηθεί η κάθαρση. ∆ι-καιοσύνη, διαφάνεια, αλλά και αμείλι-κτη τιμωρία για θέματα που έχουν να κά-νουν με το δημόσιο χρήμα (...)

Σήμερα ενώπιον σας δεσμευόμαστε ότιτο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης θα τοαναγνώσουμε αυτούσιο την επόμενηεβδομάδα στη Βουλή, στις Προγραμμα-τικές δηλώσεις της Νέας Κυβέρνησης.∆εσμευόμαστε όλοι, να μετατρέψουμε τοόραμα της κοινωνικής αλληλεγγύης καιδικαιοσύνης σε κυβερνητική πράξη. Κιέχουμε τη θέληση να το εφαρμόσουμε.Και θα το πράξουμε (...)

Η μέρα εκείνη έφτασε

Πολίτες της Αθήνας, το λέμε εδώ καικαιρό. Ότι η μέρα εκείνη δεν θ’ αργήσει.

Το πιστεύαμε εδώ και καιρό. Τώρα ημέρα εκείνη έφτασε. Η ελπίδα έφτασεκαι είναι στα χέρια σας. Η ιστορία χτυπάτην πόρτα της πατρίδας. Η πατρίδαχτυπά την πόρτα του ΣΥΡΙΖΑ.

∆εν θα κρυφτούμε. ∆εν θα δειλιά-σουμε. Ανοίγουμε την Κυριακή διάπλατατην πόρτα στις νέες προκλήσεις. Στουςνέους καιρούς. Αναλαμβάνουμε τις ευ-θύνες μας με το θάρρος, με τη σύνεση,με τη γνώση, με την επίγνωση που απαι-τούν οι περιστάσεις.

Ζητάμε από τον ελληνικό λαό να στα-θεί στο πλάι μας. Όρθιος και ενωμένοςΜε την ψήφο και με τη συμμετοχή του,να μας δώσει αποφασιστική ώθηση στηναναμέτρηση με το παλιό. Το αύριο είναιστα χέρια σας. Η πατρίδα είναι στα χέριασας. Σηκώστε την ψηλά με θάρρος. Μεαρετή και τόλμη. Θέλει αρετήν και τόλμηη ελευθερία. Θα νικήσουμε.»

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ

Η ελπίδαείναι στα χέρια σας

«Πολίτες της Αθήνας,Επιτρέψτε μου ιδιαίτερα να απευθυνθώ στους νέους και στιςνέες της πατρίδας μας. Στη γενιά που οι κυβερνήσεις τωνμνημονίων, τσάκισαν τη ζωή και τα όνειρά της.Και να τους πω: Σας έκλεψαν την εργασία. Σας έκλεψαν ταόνειρα και το χαμόγελο. Σε κάποιους από σας, σας έκλεψανκαι τη χώρα, αφού σας ανάγκασαν να φύγετε μετανάστες στο

εξωτερικό.Μη τους αφήσετε να σας κλέψουν και την ελπίδα. Μη τουςαφήσετε να σας κλέψουν το μέλλον. Σας έχουμε ανάγκη για να ξαναχτίσουμε μαζί την Ελλάδα.Καμιά αλλαγή δεν μπορεί να γίνει χωρίς εσάς. Η Ελλάδα σαςέχει ανάγκη. Σας καλώ μαχητικά, αποφασιστικά, με όλες τιςαντιρρήσεις και τις επιφυλάξεις σας, να πάρετε στα χέρια σαςτη μεγάλη ανατροπή. Να σταθείτε πρωτοπόροι στις μεγάλεςαναμετρήσεις που βρίσκονται μπροστά μας. Γιατί εσείςπρώτα απ’ όλους έχετε δικαίωμα σε μια πατρίδα ελεύθερηκαι δημοκρατική. Σε μια Ελλάδα που αγαπά και δίνει ευκαιρίεςστη νέα γενιά. Σε μια κοινωνία που δεν καταργεί και δενκατατρέχει τα όνειρα των νέων ανθρώπων της. Και σας καλώτη Κυριακή να ψηφίσετε και για τους 100.000 δεκαοκτάρηδεςπου η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά δεν τους επέτρεψε να πάνε ναψηφίσουν. Να ψηφίσετε και για αυτούς που τους στερούν τοσυνταγματικό δικαίωμα της ψήφου, γιατί τους φοβούνται.Αλλά όποιος φοβάται τη νέα γενιά. Φοβάται το μέλλον και δενέχει μέλλον. Γιατί το μέλλον θα τον εκδικηθεί. Καλώ, όμως, και κάθε γενιά. Και ιδιαίτερα τη τρίτη ηλικία.Αυτή την Κυριακή ψηφίστε και για τα εγγόνια σας. Ψηφίστεγια το δικό τους αύριο. Ψηφίστε και για αυτούς τους 200.000νέους επιστήμονες που έφυγαν μετανάστες στο εξωτερικό.Και δε μπορούν τώρα να έρθουν να ψηφίσουν. ∆εν μπορούν νααποφασίσουν για το μέλλον τους.»

•

Νέεςκαι νέοι,σας έχουμεανάγκη


Τη συνέντευξη πήρεο Παύλος Κλαυδιανός

Από τη ∆ευτέρα, με τη νίκη του ΣΥ-ΡΙΖΑ, μπαίνουμε σε περίοδο μεγάλωνελπίδων και υψηλών προσδοκιών σε έναπεριβάλλον όμως δυσκολιών. Ο ρόλοςτου κόμματος, επομένως, είναι κρίσι-μος. Θα αποδειχθεί αποτελεσματικός;

Κώστας Γαβρόγλου: Τώρα βλέπουμετις επιπτώσεις που έχει το γεγονός ότισυγκροτήθηκε ένα κόμμα, μια συλλογι-κότητα, ουσιαστικά πολιτικής ενότητας,όχι ιδεολογικής και πολιτικής ενότητας.Καταλαβαίνουμε όχι μόνο τις θεωρητι-κές αδυναμίες αλλά και ότι η έλλειψηενός σαφούς ιδεολογικού στίγματοςδίνει τη θέση της σε μια συγκεχυμένηιδεολογία ανθρωπισμού γενικότερα.

Ντίνα Βαϊου: Έχω την εντύπωση ότιπέρα από την πολιτική ενότητα, που έχειμια κεντρική βαρύτητα στο πώς συγκρο-τήθηκε το κόμμα, υπάρχει και κάτι άλλοπου διαπλέκεται μ’ αυτό και κυριαρχείμέσα στον τρόπο με τον οποίο στήθηκε,μια συγκεκριμένη παράδοση της Αριστε-ράς η οποία είναι λίγο δεκτική στο κύριοθέμα της συζήτησής μας, δηλαδή τησχέση κινημάτων, κόμματος, κυβέρνη-σης.

Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κατεξοχήνκόμμα που έχει ενεργή σχέση με τα κι-νήματα, είναι υιοθετημένο, όπως έχει ει-πωθεί, από τις πλατείες.

Ντ. Β. Αυτό ισχύει, αλλά είναι διαφο-ρετικό. Πώς, όμως, συγκροτεί τον πολι-τικό του λόγο, πώς διαμορφώνει καιπροβάλλει στελέχη που έχουν μια συγ-κεκριμένη προέλευση, παραπέμπει στηνπροέλευση που είναι πολύ διακριτή μέσαστο κόμμα και την Αριστερά γενικότερα.

K. Γ. Το ερώτημα τώρα είναι όχι ανμπορούμε να διαχειριστούμε πολιτικά τηνίκη, διότι θα μπορέσουμε, αλλά τι και-νούργιο μπορούμε να φέρουμε. Αυτόείναι το ζητούμενο. Τα της κοινωνικήςπολιτικής νομίζω ότι θα τα διαχειρι-στούμε πολύ καλά, υπάρχουν γνώσεις,εμπειρίες κτλ. Έχουμε, όμως, μια συλ-λογική άποψη για το τι σημαίνει στηνπράξη, στον 21ο αιώνα, κόμμα της ριζο-σπαστικής Αριστεράς; Να ένα θεωρη-τικό θέμα που πρέπει να το μελετή-σουμε, να το ανοίξουμε. Εδώ είναι και ημεγάλη πρόκληση. Ποια θέματα ανοίγειςκαι πώς τα ανοίγεις; Αυτά θα καθορί-σουν το νέο.

Τα καθημερινά, λίγο ως πολύ θα προ-χωρήσουν και ελπίζουμε καλά, ορισμέναθα πάνε λίγο πιο αργά, άλλα πιο γρή-γορα. Αλλά αφού ολοκληρώσει μια πο-ρεία ο ΣΥΡΙΖΑ μηνών ή χρόνων ποιο θαείναι το ίχνος που θα έχει αφήσει; Το έναθα είναι, προφανώς, κοινωνικοπολιτικό,αλλά θα υπάρχει κι άλλο ίχνος; Θαυπάρξουν κυβερνητικές πρωτοβουλίεςγια να ωθήσουν και να ενθαρρύνουν τιςκοινωνικές ομάδες να πειραματιστούνμε νέα πράγματα; Αν υπάρξουν συλλογι-κότητες που θα θελήσουν να ανοίξουννέα θέματα, οι κυβερνητικοί ή οι κομ-ματικοί θα προσπαθήσουν να «μυρι-

στούν» το καινούργιο ή θα νιώσουν ότιαπειλούνται από αυτό και θα το αγνοή-σουν; Αυτή, νομίζω, είναι η ουσία τωνθεμάτων που επιχειρείς να ανοίξεις.

Εντολή στον ΣΥΡΙΖΑ για να κυβερνή-σει. Ναι, αλλά πώς;

Ντ. Β. Αυτό είναι το ρίσκο, δεδομένουότι η κοινωνία, θα πει «θέλουμε ωςκόμμα να μας κυβερνήσετε» και μάλιστασε μια συγκυρία πάρα πολύ δύσκολη,όπου τα πράγματα εξελίσσονται πάραπολύ γρήγορα. ∆ηλαδή, δεν είναι τόσοαπλό να κάτσεις σε μια απόσταση και νασυσκέπτεσαι για διάφορα θέματα. Η πο-λιτική δεν γίνεται ποτέ έτσι, πάντα προ-χωράς και στοχάζεσαι. Και μιλώντας γι’αυτά, παίρνουμε υπόψη ότι αυτό τοκόμμα που καλείται να κυβερνήσει σ’αυτό το δύσκολο περιβάλλον, δεν έχειακόμη προλάβει να συγκροτηθεί ως τέ-τοιο κόμμα από το 2012 έως το 2015.

Η κοινωνία λέει στον ΣΥΡΙΖΑ «θέλωνα κυβερνήσεις», δίνοντάς του το προ-βάδισμα, ίσως και την αυτοδυναμία. Τί-θεται όμως από κανέναν ως ερώτημα καιτο πώς θα κυβερνήσει;

Ντ. Β. Ένα μεγάλο μέρος από τονκόσμο που δίνει το προβάδισμα στον ΣΥ-ΡΙΖΑ, δεν είναι αριστεροί ψηφοφόροικαι δεν τους καίει αυτό ακριβώς για τοοποίο συζητάμε. Ακούς πολύ συχνά «θαψηφίσω τον ΣΥΡΙΖΑ να φύγουν αυτοίπου κυβερνούν» και ότι «ακόμη και μόνονα σταματήσει την κατρακύλα φτάνει γιαόλα». Είναι σημαντικό αυτό πολιτικά,αλλά δεν μπαίνει σε πάρα πολύ κόσμοκαι το ερώτημα πώς θα κυβερνήσει αυτότο κόμμα ως αριστερό, ριζοσπαστικό.Αυτό είναι, αρχικά, καημός άλλων.

Κ. Γ. Θέλω να προσθέσω, επειδήέχουμε συμφωνήσει για το δύσκολο πε-ριβάλλον όπου θα βρεθούμε, ότι έναθέμα που πρέπει να το λύσει ο ΣΥΡΙΖΑείναι το πώς διαχειρίζεται το δικό τουπαρελθόν. Κανένα κόμμα δεν μπορεί νακάνει το επόμενο βήμα αν δεν μπορέσει,κάπως, να συζητήσει το παρελθόν του,διότι είναι μέρος της ταυτότητάς του.Είναι ένα κόμμα που έρχεται από μα-κριά, δεν είναι σαν, πχ, το Podemos. Όχιγια να κάνουμε, προφανώς, την ιστορίατου ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για να συναινέσουμεσε μια αφήγηση αυτού του παρελθόντος,ώστε να εδράζεται η ταυτότητα μας καισε μία τέτοια αφήγηση.

Η ζημιά που έχει συντελεστεί σε όλατα επίπεδα είναι μεγάλη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, επο-μένως, θα παρεμβαίνει από την αρχή,και ντε φάκτο θα είναι ανατρεπτικός.Είναι έτσι;

Κ. Γ. Αυτό που έθεσες είναι ένα ακόμηπολύ βαρύ θέμα. Σημείωσα προηγουμέ-νως ότι έχουμε αρκετή εμπειρία για ναδώσουμε σωστές λύσεις σε κοινωνικάπροβλήματα. Αλλά χρειάζεται να προ-χωρήσουμε. Γιατί η δική μας λογική δενπρέπει να εξαντλείται στην καθιέρωσημιας κοινωνικής πολιτικής προς όφελοςτων πολιτών, αλλά και στην καθιέρωσηενός πλέγματος θεωρητικών προϋποθέ-

σεων, ώστε οι πολίτες να μπορούν να κα-τανοούν και την ουσία της πολιτικήςμας. Ας πάρουμε, πχ, την υγεία: θα περί-μενα να θίξουμε και θέματα όπως τι συ-νιστά ασθένεια, τι συνιστά ένα υγιέςσώμα, τι, τελικά, σημαίνει υγεία. ∆ενλέω ότι από αυτά θα ξεκινήσουμε, αλλάπρέπει να τα έχουμε υπόψη.

Άλλο ένα πολύ σοβαρό ζήτημα είναιότι πολλές θέσεις μας, σε διάφορα ζητή-ματα είναι κατά κύριο λόγο μια συνδικα-λιστικού τύπου αιτηματολογία, η οποίαελάχιστες φορές συνιστά μία πολιτικήπροσέγγιση στο συγκεκριμένο θέμα. Ναένα θεωρητικό θέμα προς συζήτηση, τισημαίνει το πολιτικό σκέλος ενός προ-γράμματος για κοινωνικά ζητήματα. Καιας είμαστε σαφείς: εδώ εμπλέκονται καιζητήματα ήθους και παραγοντισμού, πουδεν άπτονται του ιδεολογικού και πολι-τικού. Άπτονται άλλων εξουσιών καισυμπεριφορών μέσα στο κόμμα, οιοποίες στις μέρες μας εμφανίζονται μετρόπους που είναι πολύ ανησυχητικοί.Αν δεν ανοίξουμε από τώρα το μέτωποσε αυτά τα ζητήματα, δεν θα μπορέσουμενα τα αντιμετωπίσουμε όταν θα γιγαντω-θούν.

Ντ. Β. Να προσθέσω και μια άλληπλευρά. Για πολλά προβλήματα θα μπο-ρεί να σχεδιαστεί πώς θα αντιμετωπι-σθούν, μόνο όταν θα αναλάβει κανείςένα πόστο, διότι τότε θα αποκτήσειπλήρη εικόνα. Αλλά θέλω να επανέλθωσ’ αυτό που είπα στην αρχή. Πέρα απότους παραγοντισμούς κτλ έχει πολύ με-γάλο βάρος η προέλευση των ηγετικώνστελεχών από μια άλλη παράδοση τηςΑριστεράς. ∆εν είναι τυχαίο, πχ, ότι είναισχεδόν απαγορευμένο να μιλήσεις για τοφεμινισμό μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Όλα τασχετικά αναφέρονται μεν, αλλά βρί-σκονται στη μικρή τους γωνιά, δεν δια-ποτίζουν την πολιτική του κόμματος.Ακόμη και γυναίκες στελέχη του κόμμα-τος δεν έχουν αυτή την έγνοια. Λένε ‘ματώρα χαλάει ο κόσμος, θα μιλάμε γι’αυτά;

Έτσι προκύπτει ένας αβάστακτος σε-ξισμός στους επίσημους τρόπους όπουεκφράζεται το κόμμα προς τα έξω,συχνά και από τα μέσα ενημέρωσης πουδιαθέτει. Όμως, όταν γράφεις ένα κεί-μενο για τα εργασιακά, για το κοινωνικόκράτος ή για το πώς θα ανασυγκροτηθείη οικονομία μέσω των μικρομεσαίωνεπιχειρήσεων και δεν συμπεριλαμβάνειςμέσα τον παράγοντα φύλο, κάνεις μιαελλιπή ανάλυση και πρόταση. Η οικονο-μία δεν συγκροτείται στο κενό, αλλά, με-ταξύ άλλων, και πάνω σε συγκεκριμένασώματα που βάζουν την εργατική τουςδύναμη με διαφορετικούς τρόπους. Το-ποθετώντας το φύλο μόνο στο ειδικό κε-φάλαιο «φύλο/γυναικείο ζήτημα», δηλώ-νεις πρακτικά ότι δεν υπάρχει, επί τηςουσίας, το θέμα.

Κόμμα, κυβέρνηση και κίνημα

Ειπώθηκε ότι αυτό το δρόμο, δηλαδήτην ορθή σχέση κινημάτων, κόμματος,κράτους, κυβέρνησης, θα τον ανοίξουμε

Πώς μπορεί όλο αυτό τομωσαϊκό από κινήματαχωρο-χρονικάεντοπισμένα νασυνευρεθούν και ναεπικοινωνήσουν; Όλααυτά, που είναι ίσως καικεφάλαια τουπρογράμματος τουΣΥΡΙΖΑ, πώς μπορούν νααποτελέσουναντικείμενα μιαςριζοσπαστικής πολιτικήςσήμερα, με μια τέτοιακυβέρνηση, μ’ αυτό τοκόμμα πίσω της με όλαόσα έχει να βρει στοδρόμο και ενώ βράζουντα προβλήματα.

“

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΝΤΙΝΑ ΒΑΪΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ

Πώς θα διαχειριστεί η Αριστερά τη νίκη;Συναισθήματα πρωτόγνωρα, αλλά και ζητήματα, ερωτήματα πρωτόγνωραγια μια αριστερά που προσεγγίζει την κυβερνητική εξουσία. Λίγες ώρεςπριν τις κάλπες της 25ης Ιανουαρίου, συζητούμε με την Ντίνα Βαΐου καιτον Κώστα Γαβρόγλου για τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα μπορούσαν νακάνουν μια κυβέρνηση της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς ναξεχωρίζει θετικά στα μάτια των πολλών, των λαϊκών τάξεων, αλλά καιεκείνων που δεν την ψήφισαν.


με τα πόδια μας, περπατώντας, δενυπάρχει εκ των προτέρων. Να το σχο-λιάσουμε;

Κ. Γ. Έχουμε μια τάση στις θεωρητικέςσυζητήσεις της Αριστεράς να μην ιστο-ρικοποιούμε μερικά πράγματα. Κινή-ματα, κόμματα, κράτος δεν είναι τα ίδιατα τελευταία τριάντα χρόνια, άρα ούτεκαι η σχέση τους έχει μείνει αναλλοίωτη.∆εν είναι το ζητούμενο να γραφτεί έναθεωρητικό άρθρο επ’ αυτού, που δεν παί-ζει κανένα ρόλο στην καθημερινότητάμας. Ο μόνος τρόπος είναι να μπορέ-σουμε να πείσουμε εμείς ότι σχεδόν τοσύνολο αυτών των θεμάτων έχουν μιαιστορικότητα. ∆εν μπορείς να τα πραγ-ματεύεσαι α-χρονικά και διαχρονικά.Μάλιστα, τα περισσότερα θεωρητικάπροβλήματα, έχουν μια χωρο-χρονικό-τητα, μια εντοπιότητα πολλές φορές.∆εν πρέπει να κάνουμε ένα κλικ και ναλέμε τα πολιτικά ζητήματα τα κουβεν-τιάζουμε λόγω συγκυρίας, ενώ τα θεω-ρητικά τα συζητάμε εκτός τόπου καιχρόνου ως άνετοι φιλόσοφοι, πολιτικοίεπιστήμονες κτλ.

Ντ. Β. Υπάρχει και ανάγκη να προσ-διορισθεί για ποια κινήματα μιλάμε σή-μερα στην υπαρκτή πραγματικότητα καιπώς συνδιαλέγεται το κόμμα μ’ αυτά, όχιγενικώς, σε μια προσπάθεια να ξανασκε-φτούμε πώς θα είναι η ελληνική κοινω-νία και πώς θα διαμορφωθεί το κράτοςσε όλα αυτά τα πεδία που ανοίγουν τα κι-νήματα. Πώς αυτά τα πεδία αρθρώνονταιμε τις προτεραιότητες που βάζει ο ΣΥ-ΡΙΖΑ. Όταν μιλούν εκπρόσωποι, πχ, απόένα κοινωνικό ιατρείο, είναι φανερό ότι

αυτή η κινητοποίηση δεν υποκαθιστάένα ΕΣΥ, αλλά μας βάζει να σκεφτούμε,και πολλοί το υποστηρίζουν ρητά, πώςθα έπρεπε να είναι ένα σύστημα υγείας ήένα σύνολο υπηρεσιών υγείας. Πώς μπο-ρεί όλο αυτό το μωσαϊκό από κινήματαχωρο-χρονικά εντοπισμένα να συνευρε-θούν και να επικοινωνήσουν; Όλα αυτά,που είναι ίσως και κεφάλαια του προ-

γράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, πώς μπορούν νααποτελέσουν αντικείμενα μιας ριζοσπα-στικής πολιτικής σήμερα, με μια τέτοιακυβέρνηση, μ’ αυτό το κόμμα πίσω τηςμε όλα όσα έχει να βρει στο δρόμο καιενώ βράζουν τα προβλήματα. Η συζή-τηση, λοιπόν, δεν είναι μόνο θεωρητική,έχει ένα πολύ μεγάλο μέρος πολιτικήςπρακτικής και στάσης απέναντι σ’ αυτάπου συμβαίνουν σήμερα σε διάφορες γω-νιές της Ελλάδας.

Κ. Γ. Να συμπληρώσω ότι ένα θέμα,είναι και το πώς παράγεις θεωρητικόλόγο. Μπορείς να αρχίσεις από καθαράθεωρητική αφετηρία, αλλά μπορείς καιμε τον τρόπο που είπε μόλις η Ντίνα. ∆η-λαδή, από την καθημερινή πρακτική τωνκινημάτων, να θεωρητικοποιήσεις εσύαυτό που είναι εμπειρία.

Να έλθουμε πιο πολύ, όμως, στηνπράξη. Υπάρχουν αρνητικές, αρνητικό-τατες εμπειρίες από το πέρασμα κομμά-των από την εξουσία, και της αριστεράς.Πώς θα το αποτρέψουμε;

Κ. Γ. Ο πυρήνας του ζητήματος που θέ-τεις, είναι τι είδους αντιπολίτευσης ήδιαφορετικό λόγο θα επιτρέψει ο ΣΥ-ΡΙΖΑ σαν ένα νόμιμο στοιχείο του λόγουτου. Αν η κουλτούρα που θα διαμορφώ-σει μια αριστερά που είναι στην κυβέρ-νηση, θα εμπεριέχει τη δυνατότητα κρι-τικής της όχι ως αυτοσκοπό αλλά ωςστοιχείο μιας δημιουργικής καθημερινό-τητας. Το να γίνει δυνατό να καθιερωθείκαι στην πράξη μια τέτοια νοοτροπία, θαείναι μεγάλη κατάκτηση της αριστεράς.

Ντ. Β. Αυτό το δέον που τίθεται για νααπαντηθεί, είναι πολύ δύσκολο να κατα-γραφεί ως ένα δέον μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ,γιατί υπάρχουν πολλές παραδόσεις πουδεν περιέχουν μέσα τους ως κομμάτι τηςκουλτούρας τους τις αλληλοτροφοδοτή-

σεις με κινήματα.

Το 2012, όταν πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ την εν-τολή, ο Αλέξης Τσίπρας συναντήθηκεαμέσως με τις κοινωνικές οργανώσεις –ΓΣΕΒΕ, ΓΣΕΕ κ.ά. – και ζήτησε τις από-ψεις τους. Ήταν μία θετική εμπειρία. Ναβρούμε κι άλλες, να θεσμοθετηθούν πα-ρόμοιες πρακτικές.

Ντ. Β. Βεβαίως. Μάλιστα να είναι καιαπό επιμέρους κυβερνητικούς χώρους,όχι μόνο από την κορυφή – κορυφή, συ-ναντήσεις με τα κινήματα που είναι στονχώρο τους. Έχουμε την εμπειρία, πχ,πολλών χρόνων που ο υπουργός Παι-δείας δεν δεχόταν να δει το κίνημα. Έχειχαθεί η πρακτική της επικοινωνίας καιπρέπει να ξαναβρεθεί.

Κ. Γ. Θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον οιεπικεφαλής υπουργείων ή οι συνεργάτεςτους να αναζητήσουν αυτούς τους νέουςχώρους διαλόγου, που δεν είναι μόνο τοσυνδικάτο. Του υπουργού Πολιτισμού,πχ, ποιοι θα είναι οι συνομιλητές του;Έχω στο νου μου τα πολυάριθμα θεα-τρικά και μουσικά σχήματα που βλέ-πουμε στην «Αυγή» και την «Εποχή». Τέ-τοιες συλλογικότητες θα εκτοπίσουν τοπαλιό. Όχι με τη ρητορεία, αλλά με νέεςπρακτικές θα εκτοπιστεί το παλιό, μεκόπο, πισωγυρίσματα και αποτυχίες. ∆ενμπορώ να φανταστώ άλλους τρόπους.

Ντ. Β. Είναι αυτό που είπαμε πριν, ότιο δρόμος θα ανοιχτεί με τα πόδια. Έτσιείναι. Θυμάμαι το 1982, όταν γινόταν ησυζήτηση για τα πανεπιστημιακά πράγ-ματα, όπου υπήρχε μια μεγάλη αμηχανίααπό την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, η οποία συ-νοψιζόταν στο ερώτημα «δηλαδή, θα κά-νουμε εμείς αντιπολίτευση στον εαυτόμας;»

•

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΝΤΙΝΑ ΒΑΪΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ

Πώς θα διαχειριστεί η Αριστερά τη νίκη;

Ακριβώς αυτό είναι. Εμείς θέλουμε να μη γίνει το κόμμακρατικό, να έχει επαρκείς βαθμούς ανεξαρτησίας, να παίζει τορόλο του και τότε.

Κ. Γ. Να θυμηθούμε τη θέση του Πουλαντζά για τη σχετικήαυτονομία. Η απόλυτη ανεξαρτησία δεν είναι καλή για κανέναν.Η σχετική αυτονομία έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Γιατί μπο-ρεί να υπάρχουν περίοδοι που να αναγκαστούν κινήματα συλ-λογικότητες να έχουν πλήρη αυτονομία και άλλες όπου μπορείνα χρειαστεί να είναι πολύ κοντά στην κυβέρνηση. Αυτό πουθέλει μεγάλη ωριμότητα, είναι να μη θεωρείς ότι πρέπει ναυπερασπιστείς ανά πάσα στιγμή οτιδήποτε κάνει η κυβέρνηση,αλλά και να μη θεωρείς ότι για οτιδήποτε κάνει, την περιμένειςστη γωνία να την πυροβολήσεις.

Ντ. Β. Η κίνηση, βέβαια, θα γίνεται στην κόψη του ξυραφιού,αλλά θα εξαρτηθεί από τις δυνάμεις που υπάρχουν στο κόμμαγια να κινηθούν έτσι, και, βέβαια, από την αντίστοιχη κουλ-τούρα. ∆εν είναι τόσο απλό. Εύκολα το λέμε, αλλά δύσκολα γί-νεται. ∆ηλαδή, δεν υποστηρίζεις το κάθε τι που κάνει η κυβέρ-νηση, αλλά ταυτόχρονα δεν θα κάνεις και την αντιπολίτευσηπου θα κάνουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Και εδώ, ανοί-γεται ο δρόμος με τα πόδια, δεν το έχουμε ως απόθεμα.

Συζητώντας όλα αυτά θυμάμαι στη φυλακή, το 1968, συζη-τούσαμε τα της διάσπασης του ΚΚΕ και ο Χρόνης Μίσιος μαςμάθαινε, νέοι τότε εμείς, την ουσία των διαφορών. Τον ρωτή-σαμε μήπως και εμείς όταν πάρουμε την εξουσία, γίνουμε«υπαρκτός σοσιαλισμός». Μας απάντησε «Μη φοβάσθε, ρε, καιτότε εμείς στην αντιπολίτευση θα είμαστε». Πώς διαχειριζό-μαστε τώρα αυτή τη – βιωματική – «υπερβολή»;

Κ. Γ. Το καταλαβαίνω πιο πολύ τώρα που γερνάω. Ο ΧρόνηςΜίσιος ήταν μεγάλη μορφή διανοούμενου της Αριστεράς. Μπο-ρεί χωρίς πτυχία, φιλοσοφίες και τα ρέστα, αλλά ήταν. Ξέρειςτι νομίζω ότι υπονοεί ο Χρόνης με αυτό; Παιδιά, πώς θα δια-χειριστούμε τη νίκη;

Ντ. Β. Γιατί στις ήττες είμαστε οι πρώτοι, έχουμε πολλή πρα-κτική. Ο Χρόνης θίγει εμμέσως αυτό το πράγμα, ότι υπάρχει έναθέμα διαχείρισης της νίκης. Και νομίζω ότι όλη η συζήτηση πουκάναμε είναι ακριβώς αυτό.

Κ. Γ. Συμφωνώ απολύτως.

•

Κόμμαμε κριτικήματιά

Ο πυρήνας του ζητήματος που θέτεις, είναι τι είδους αντιπο-λίτευσης ή διαφορετικό λόγο θα επιτρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ σαν ένανόμιμο στοιχείο του λόγου του. Αν η κουλτούρα που θα δια-

μορφώσει μια αριστερά που είναι στην κυβέρνηση, θα εμπεριέχει τη δυ-νατότητα κριτικής της όχι ως αυτοσκοπό αλλά ως στοιχείο μιας δημι-ουργικής καθημερινότητας.“


Αφροδίτη Σταµπουλή (υπ. βουλεύτρια Σερρών)

«Οι ελληνικές εκλογές αντιμετωπίζονται ωςεξαιρετικής σημασίας από την Ισπανία,κάπως σαν να είναι και δικές της. Έχει έρθει

ένας πολύ μεγάλος αριθμός ανταποκριτών ώστε ναέχουν συνεχόμενη ενημέρωση. Υποθέτω πως αυτόοφείλεται στο γεγονός ότι περιμένουν να νικήσει ο ΣΥ-ΡΙΖΑ και να ξεκινήσει πάλι μια κουβέντα για τα μέτραλιτότητας και για τη βιωσιμότητα των χρεών, γεγονόςπου ενδιαφέρει όλη την Ευρώπη» εξηγεί στην «Εποχή»ο Χρυσοβέργης Ιωάννης, ανταποκριτής του ΙσπανικούΠρακτορείου Ειδήσεων (EFE). «Οι Σλοβένοι εκφράζουνσιγά- σιγά μεγάλο ενδιαφέρον για τις ελληνικές εκλο-γές. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι και εμείς δεχτή-καμε την «tough love» της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα τε-λευταία δύο χρόνια, οπότε θέλουμε να δούμε πως τατεκταινόμενα στην Ελλάδα θα επηρεάσουν και εμάς»σημειώνει η Katja Horva, δημοσιογράφος της POP TV.

Με την ίδια προσοχή έχουν στρέψει τα βλέμματάτους και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, κυρίωςγιατί πιστεύουν πως οι ελληνικές εκλογές, αναλόγωςτων αποτελεσμάτων τους, μπορούν να δώσουν μία νέακατεύθυνση στην οικονομική πολιτική που επικρατείστην ευρωζώνη.

«Γενικά υπάρχει μεγάλη συμπάθεια στο πρόσωπο τουΑλέξη Τσίπρα στην Γαλλία και είναι ήδη γνωστός ωςεπικεφαλής της ευρωπαϊκής Αριστεράς. ∆εν πιστεύεικανείς ότι θα κόψει τις γέφυρες με την ΕυρωπαϊκήΈνωση, αλλά αντίθετα ότι θα έρθει σε κάποια συμφω-νία» περιγράφει το κλίμα η Caroline de Camaret, δημο-σιογράφος του channel France 24. Ακόμα και στην Πορ-τογαλία που αρχικά έβλεπαν τον ΣΥΡΙΖΑ ως ένα ακραίοαριστερό κόμμα, τώρα πια θεωρούν πως οι θέσεις τουδεν είναι τόσο εκρηκτικές που θα έβλαπταν τη σταθε-ρότητα της Ευρωζώνης, επισημαίνει ο Pedro CaldeiraRodrigues, ανταποκριτής του Πορτογαλικού Πρακτο-ρείου Ειδήσεων LUSA.

Ιστορική σημασία για την Αριστερά

«Είναι η πρώτη φορά στην Ευρώπη που ένα αριστερόριζοσπαστικό κόμμα είναι τόσο πιθανό να νικήσει καιαναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας. Αυτό είναιεξαιρετικά σημαντικό» δηλώνει η γαλλίδα δημοσιο-γράφος. Παράλληλα περιγράφει την άποψη που επι-κρατεί στη γαλλική κοινωνία για τον απερχόμενο πρω-θυπουργό και τη Ν∆. «Ο Σαμαράς κράτησε την υπό-σχεσή του προς τους ευρωπαίους εταίρους για ταμέτρα που συμφώνησαν να πάρει, όμως κρίνεται αρνη-τικά ο συνεχόμενος εκφοβισμός που ασκεί στους Έλ-ληνες για έξοδο από το ευρώ, που ενεργεί και αρνητικάγια την οικονομία».

Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για μια νίκη της Αρι-στεράς επικρατεί, ευλόγως, στην Ισπανία. «Ένας ακόμα

λόγος ενδιαφέροντος για τις ελληνικές εκλογές, είναιη αναλογία που βλέπουν του ΣΥΡΙΖΑ με το ισπανικόκόμμα Podemos, που αυτή τη στιγμή είναι πρώτο στιςδημοσκοπήσεις και η νίκη του ελληνικού κόμματοςμπορεί να επηρεάσει στην διατήρηση της δυναμικήςτου ή όχι μέχρι τις ισπανικές εκλογές τον Νοέμβριο»επισημαίνει ο Χρυσοβέργης Ιωάννης.

Αλλαγή στην πολιτική του χρέους

Το πιο σημαντικό, όμως, είναι πως όλο αυτό το εν-διαφέρον για τα αποτελέσματα των ελληνικών εκλο-γών και συγκεκριμένα για μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ,συνοδεύεται από μία συμπόρευση της κοινής γνώμης,αλλά και οικονομολόγων και ευρωπαίων αξιωματού-χων με τη θέση του κόμματος όσον αφορά στο χρέος.«Το δικό σας μνημόνιο ήταν εξαιρετικά σκληρό και απο-κλείεται να καταφέρετε να αποπληρώσετε το χρέοςσας. Γι’ αυτό στην Πορτογαλία πιστεύουν πως πρέπεινα ξανασυζητηθεί» τονίζει ο Pedro Caldeira Rodrigues.

Σε άρθρο της με τίτλο: «Μια καινούργια ιδέα υπο-λανθάνει στην Ευρώπη. Πρέπει να συγχωρεθεί τοχρέος της Ελλάδας;» η αγγλική εφημερίδα «The Guar-dian», περιγράφει αυτήν την αναδυόμενη τάση. «Ηομάδα πίεσης, που εδρεύει στο Λονδίνο, Jubilee DebtCampaign, η οποία έχει μελετήσει την τύχη των υπερ-χρεωμένων χωρών σε όλο τον κόσμο, αναφέρει ότι ηΕλλάδα έχει το δικαίωμα να απαιτήσει μια πιο γενναι-όδωρη προσέγγιση από τους πιστωτές της, διότι παράτο γεγονός ότι έλαβε το εξαιρετικό ποσό των € 252bnσε διασώσεις από το 2010, μόλις το 10% έχει οδηγηθεί

σε δημόσιες δαπάνες». Ενώ συμπληρώνει πως «Ο οικο-νομολόγος της Οξφόρδης, Simon Wren-Lewis υποστή-ριξε σε blogpost την περασμένη εβδομάδα πως στηνπραγματικότητα, η μείωση της επιβάρυνσης του χρέ-ους στην Ελλάδα (και ίσως και αλλού) θα κάνει στην ευ-ρωζώνη συλλογικό καλό».

Τζέλα Αλιπράντη

∆ιεθνές ενδιαφέρον για τις ελληνικές εκλογέςΕκατοντάδες δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο στην Αθήνα

Το διακύβευμα των εκλογών της25ης Ιανουαρίου είναι τεράστιο κιαυτό το αντιλαμβάνονται όλοι.

Πολλές φορές, όμως, η επισήμανση ενόςμικρού τμήματος της μεγάλης εικόναςβοηθά να γίνει σαφέστερο το σύνολο.

Η παραγωγική ανασυγκρότηση τηςχώρας με αφετηρία τον αγροτο -διατρο-φικό τομέα θα είναι η μέγιστη πρόκλησηπου θα πρέπει να αντιμετωπίσει η κυ-βέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αυτή που μεγάλο κομ-μάτι του ελληνικού λαού προσδοκά ναπροκύψει από τις αυριανές εκλογές. ΗΗτύχη της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχα-ρης αποτελεί ένα μέρος αυτής της πρό-κλησης με καθοριστική σημασία, καθώςεμφανίζεται σαν ένας γρίφος όπου εμ-πλέκονται η ΚΑΠ του 2006 με τις ποσο-στώσεις, η νέα ΚΑΠ, οι συνδεδεμένεςενισχύσεις, η ολοκληρωμένη διαχείρισηζαχαροτεύτλων, τα υψηλότοκα δάνεια

της παλιάς ΑΤΕ στη θυγατρική της βιο-μηχανία, η Πειραιώς ως νέα κάτοχος τωνδανείων, η εκκαθάριση, οι αποτυχημένεςπροσπάθειες πώλησης και η αναστολήλειτουργίας των εργοστασίων Σερρώνκαι Ορεστιάδας.

Οι τελευταίες ολέθριες αποφάσειςέχουν σαν αποτέλεσμα να μένουν απλή-ρωτοι τόσο οι τευτλοπαραγωγοί και οιτευτλοεξαγωγείς όσο και οι εργαζόμενοι.Και καμία από αυτές τις αποφάσεις δεναναιρέθηκε βέβαια «με εντολή Σαμαρά»,όπως αφελώς πίστευαν πολλοί από αυ-τούς. Ταυτόχρονα, η Πειραιώς στραγγα-λίζει την εταιρεία δεσμεύοντας το μεγα-λύτερο μέρος της παραγωγής έναντιενός δανείου που δεν επαρκεί για τιςαναγκαίες πληρωμές, Ο αγώνας, όμως,που έδωσαν όλη την προηγούμενη εβδο-μάδα, κρατώντας υπό κατάληψη τα γρα-φεία της εταιρείας και μοιράζοντας στο

κέντρο της Θεσσαλονίκης έναν τόνο από«την τελευταία ελληνική ζάχαρη», δημι-ουργεί μια ακόμα μεγαλύτερη δέσμευση,μια ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη της επό-μενης κυβέρνησης. Η κυβέρνηση ΣΥ-ΡΙΖΑ καλείται να λύσει το γρίφο, εξα-σφαλίζοντας τόσο τη συνέχεια στην πα-ραγωγή ενός βασικού τροφίμου, σύμ-φωνα με τις ανάγκες της χώρας, όσο καιτη διατήρηση ενός κύκλου εργασιών πουδίνει αξιοπρεπές εισόδημα σε καλλιερ-γητές και μια σειρά άλλων επαγγελμα-τιών. Καλείται, επίσης, να εξασφαλίσειτις θέσεις εργασίας των μόνιμα και επο-χιακά εργαζόμενων στην Ελληνική Βιο-μηχανία Ζάχαρης. Η τύχη των ανθρώπωναυτών αποτελεί ένα παράδειγμα τωνόσων κρίνονται στις εκλογές της 25ηςΙανουαρίου και όλα δείχνουν ότι τώραπια το έχουν αντιληφθεί και οι ίδιοι.

•

Την Κυριακή κρίνεταιη παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας

«Υπάρχει μεγάλη συμπάθεια στοπρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα στηνΓαλλία και είναι ήδη γνωστόςως επικεφαλής της ευρωπαϊκήςΑριστεράς. ∆εν πιστεύει κανείςότι θα κόψει τις γέφυρες με τηνΕυρωπαϊκή Ένωση, αλλά αντί-θετα ότι θα έρθει σε κάποιασυμφωνία» περιγράφει το κλίμαη Caroline de Camaret, δημοσιο-γράφος του channel France 24.

“


Του Σπύρου Λαπατσιώρα

Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρω-σης (QE στη συνέχεια) που απο-φασίστηκε στις 22/1 αποτελεί συ-

νέχεια προγραμμάτων που αποφασίστη-καν το καλοκαίρι του 2014.

Τα προηγούμενα προγράμματα δεναπέδωσαν τα αναμενόμενα ως προς τηδιεύρυνση της χρηματοδότησης στις επι-χειρήσεις και στα νοικοκυριά. Τι και-νούργιο κομίζει αυτό το πρόγραμμα καιποια αποτελεσματικότητα επιδιώκει;

Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώ-τημα, χρειάζεται να εξετάσουμε τα διά-φορα στοιχεία που ορίζουν ένα πρό-γραμμα QE.

Τι είναι η πολιτικήποσοτικής χαλάρωσης;

Αποτελεί (έκτακτη) πολιτική της Κεν-τρικής Τράπεζας, η οποία έχει στόχο ναεπηρεάσει τις συνθήκες χρηματοδότη-σης κρατών, επιχειρήσεων και κατανα-λωτών, έτσι ώστε να αποφευχθεί οικο-νομική ύφεση ή να διευκολυνθεί η έξο-δος από αυτήν.

Η μηχανική που σκοπεύει να θέσει σεκίνηση αυτή η πολιτική, έχει απλά ωςεξής: αγοράζοντας τίτλους η ΚεντρικήΤράπεζα, συνήθως κρατικά ομόλογα,τους οποίους κατέχουν οι τράπεζες, τουςδίνει ρευστά διαθέσιμα. Η αύξηση τουόγκου των ρευστών διαθεσίμων δίνει κί-νητρο στις τράπεζες να αδυνατίσουν τακριτήρια πιστωτικής αξιοπιστίας για δα-νεισμό σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά.Συγχρόνως, συμπιέζονται τα επιτόκιακαι οι αποδόσεις των τίτλων. Επομένως,εμφανίζεται πιστωτική επέκταση, δη-λαδή χρηματοδότηση δαπάνης, η οποίαθα δημιουργήσει τάσεις μεγέθυνσης τουΑΕΠ, αίροντας τις υφεσιακές τάσεις πουδημιουργεί η περιστολή της δαπάνηςλόγω απομόχλευσης και οι αρνητικές οι-κονομικές προοπτικές.

Όπως εύκολα διαπιστώνουμε, αυτή ηαπλή μηχανική δεν εγγυάται ότι η αρχικήστόχευση θα μεταδοθεί στην οικονομικήδραστηριότητα, αν εστιάσουμε στο πέ-ρασμα από τον ένα κρίκο της αλυσίδαςστον άλλον. Χωρίς να επιχειρηματολο-

γήσουμε, μπορεί να γίνει εύκολα κατα-νοητό ότι η μείωση της ανεργίας απαιτείεπενδύσεις. Ωστόσο, η απλή διεύρυνσητων καταθέσεων και του χρήματος πουκυκλοφορεί, μέσω της πολιτικής χαλά-ρωσης, δεν εγγυάται την ανάληψη επεν-δύσεων – μπορεί απλά να ενισχύει τηνδιαδικασία ενίσχυσης της κεφαλαιακήςθέσης υπερδανεισμένων επιχειρήσεων.Με άλλα λόγια, απαιτείται και η ύπαρξημιας κατάλληλης δημοσιονομικής πολι-τικής ή άλλης μορφής χρηματοδότησηςπου στοχεύει σε επενδύσεις.

Σημασία έχει η μορφή,οι λεπτομέρειες και αυτόπου δεν λέγεται

Για να εκτιμήσουμε επομένως το νέοQΕ που ανακοίνωσε η ΕΚΤ, θα πρέπει ναεξετάσουμε το κατά πόσο οι τεχνικές λε-πτομέρειες που το συνθέτουν, επιτρέ-πουν και σε ποια έκταση την λειτουργίααυτής της απλής μηχανής που περιγρά-ψαμε. Το καινούργιο στοιχείο σε σχέσημε προηγούμενα προγράμματα είναι ηαγορά τίτλων κρατικού χρέους, απόλυταεύλογο, αν αναλογιστούμε τις πολιτικέςδυσκολίες της Ιταλίας, Γαλλίας, Ισπα-νίας ή Βελγίου, για να περιοριστούμε σεαυτά τα κράτη μέλη.

Πρώτο, το ύψος του προγράμματος.Ανακοινώθηκε ένα πρόγραμμα αγοράςτίτλων, εταιρικών και κρατικού χρέους60δισ. ανα μήνα για 18 μήνες. Σύνολογύρω στο 1,1 τρισ. ευρώ. Από αυτά τα350 δισ. ευρώ μπορούν να αφορούν κρα-τικό χρέος (επειδή η απόφαση καθορί-ζει, “αυθαίρετα” φυσικά, ότι ανά εκδότηθα μπορεί να αγοραστεί μέχρι το 33%).Στο ίδιο διάστημα, τα χρεολύσια στην ευ-ρωζώνη είναι γύρω στο 1 τρισ. ευρώ.

Αναμφίβολα, αυτό το μέγεθος παρέμ-βασης διευρύνει το δημοσιονομικό χώροτων κυβερνήσεων της ευρωζώνης, μέσωτης πτώσης των επιτοκίων και τη δυνα-τότητα να αναδιαταχθούν οι λήξεις (εφό-σον το πρόγραμμα που ανακοινώθηκεπεριλαμβάνει αγορές μακροχρόνιωνομολόγων). Ωστόσο, η δυνατότητα επε-κτατικής δημοσιονομικής πολιτικής δενεξαρτάται από αυτό το πρόγραμμα. Με

άλλα λόγια, αυτό που επιτυγχάνει τοπρόγραμμα, δεν είναι η δημιουργία άμε-σης δυνατότητας μείωσης της ανεργίας,αλλά η δυνατότητα χειρισμών μετάθεσηςενός μέρους του “πολιτικού κινδύνου”.

Το μέγεθος αυτής της παρέμβασηςαναμφίβολα θα συμπιέσει τα επιτόκιακαι τις αποδόσεις. Ωστόσο, λόγω του ότιδεν αποτελεί κοινή πολιτική αλλά πολι-τική κατά 80% κάθε Κεντρικής Τράπε-ζας (η απόφαση ορίζει ότι για κάθε 100ευρώ αγοράς τα 20 θα αγοράζονται απόενα κοινό σχήμα και τα 80 από κάθε Κεν-τρική Τράπεζα), ενδέχεται η πτώση στιςχώρες της περιφέρειας να μην είναι τόσομεγάλη. Επίσης, δεν μπορεί να συγκριθείτο ύψος αυτού του προγράμματος με τούψος του αντίστοιχου προγράμματοςτων ΗΠΑ ή της Ιαπωνίας. Αντιστοιχία θασήμαινε ένα πρόγραμμα ύψους γύρω στα3 τρισ.

Η επίδραση που θα έχει στη συναλ-λαγματική ισοτιμία του ευρώ, με δεδο-μένη την πολιτική της Κεντρικής Τράπε-ζας των ΗΠΑ, δεν πρέπει να υπερεκτι-μηθεί. Το κυριότερο στοιχείο για να εκτι-μήσουμε τη σημασία που έχει, είναι ότιοι εξαγωγές της ευρωζώνης είναι πολύμικρό μέγεθος σε σχέση με το ΑΕΠ της,ενώ συγχρόνως ένα μεγάλο ποσοστό τηςαξίας τους παράγεται εκτός ευρωζώνης.

∆εύτερο, ως προς τη διάρκεια. ΣτιςΗΠΑ δεν ανακοινώθηκε συγκεκριμένηδιάρκεια, 18 μηνών, όπως ανακοίνωσε ηΕΚΤ, αλλά ένας στόχος, η μείωση τηςανεργίας κάτω από το 6,5%. Η ΕΚΤ φυ-σικά δεν έχει, λόγω καταστατικού, στόχοτην ανεργία, επομένως ο μόνος ποσοτι-κός στόχος που μπορεί να θέσει, είναι οπληθωρισμός και αυτό αποτελεί το βα-σικό επικαθοριστικό παράγοντα που ησυζήτηση για το QE γίνεται με διακύ-βευμα τον αποπληθωρισμό. Το ότι δενθέτει στόχο επίτευξης αλλά χρονικήδιάρκεια, δεν φαίνεται σημαντικό πρό-βλημα, εφόσον εύλογα κανείς θα μπο-ρούσε να αντιτείνει ότι μπορεί να ανανε-ωθεί αν χρειαστεί. Ωστόσο, σηματοδοτείτις πολιτικές δυσκολίες που αντιμετωπί-ζει η απόφαση της ΕΚΤ και το γεγονόςότι οι στόχοι που βάζει την υπερβαίνουν.

Τρίτο, ως προς την Ελλάδα και τη συγ-κρότηση κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Παρά την

κινδυνολογία, η απόφαση της ΕΚΤ,όπως ήταν αναμενόμενο, δεν δημιουργείκαθεστώς ειδική περίπτωσης. Είναιπολύ σημαντική η επιμονή του κ.Ντράγκι στο ότι έχουμε γενικούς κανό-νες. Η απαίτηση η Ελλάδα να είναι σεπρόγραμμα (και όχι στο πρόγραμμα)απορρέει από το γεγονός ότι οι υπάρ-χοντες διαθέσιμοι τίτλοι της Ελλάδαςδεν είναι επιλέξιμοι με βάση τουςισχύοντες κανόνες και είναι απόλυτασυμβατή με τους διαπραγματευτικούςκαι προγραμματικούς στόχους του ΣΥ-ΡΙΖΑ. Το γεγονός ότι το πρόγραμμααφορά την Ελλάδα από τον Ιούλιο, προ-έρχεται από το ότι οι Κεντρικές Τράπε-ζες κατέχουν ήδη ελληνικούς τίτλουςστο ύψος 33% ανά εκδότη και 25% ανάσειρά ομολόγων.

Συμπερασματικά

Η ΕΚΤ αναγκαστικά θέτει στόχους πουυπερβαίνουν τα μέσα που διαθέτει, γιανα τους πετύχει. Ο αποπληθωρισμός ήμη στην ευρωζώνη δεν εξαρτάται μόνοαπό τις πολιτικές της ΕΚΤ. Ειδικά ανείναι τόσο “συμβατικές” ως αποτέλεσμαπολιτικών συμβιβασμών, παρόλο πουθεωρούνται έκτακτες. Ας πούμε, χωρίςνα είμαστε ακριβείς, ότι δεν είναι δου-λειά των τραπεζιτών ως κράτος να μει-ώσουν την ανεργία και να δημιουργή-σουν μεγέθυνση, αλλά των πολιτικών ωςκράτος. Είναι προφανές ότι το πρόβλημαπου οδηγεί στην απόφαση, είναι οι περι-πέτειες της Γαλλίας, της Ιταλίας, τηςΙσπανίας, του Βελγίου. Περιπέτειες πουδημιουργούνται από μια πολιτική υποτί-μησης της εργασίας με τίμημα την ύφεσηκαι αναγκαία δημιουργούν συνθήκεςαναδόμησης του πολιτικού σκηνικού. Ηαπόφαση της ΕΚΤ δίνει, άλλη μια φορά,χρόνο στις πολιτικές ελίτ, για να αντιμε-τωπίσουν τις δυσκολίες που επανα-συσ-σωρεύτηκαν στην Ευρώπη μετά το 2011.

Η συσσώρευση όμως του πολιτικούκινδύνου στην ευρωζώνη είναι αρκετάμεγάλη, ώστε να μην περιμένει κανείς ηδράση της ΕΚΤ να έχει τις ίδιες δυνατό-τητες όπως επέδειξε το 2011-2012 καιμάλιστα σε μια περίοδο πύκνωσης τουευρωπαϊκού πολιτικού χρόνου.

ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ κ. ΝΤΡΑΓΚΙ

Χρονική χαλάρωσηγια τις πολιτικές ελίτ

Η απόφαση της ΕΚΤ δίνει, άλλη μιαφορά, χρόνο στις πολιτικές ελίτ, γιανα αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες πουεπανα-συσσωρεύτηκαν στην Ευρώπημετά το 2011. Η συσσώρευση όμωςτου πολιτικού κινδύνου στηνευρωζώνη είναι αρκετά μεγάλη,ώστε να μην περιμένει κανείς ηδράση της ΕΚΤ να έχει τις ίδιεςδυνατότητες όπως επέδειξε το 2011-2012 και μάλιστα σε μια περίοδοπύκνωσης του ευρωπαϊκού πολιτικούχρόνου.

“


Τη συνέντευξη πήρε η Ζωή Γεωργούλα

Έχοντας διαβάσει και το κείμενό σουστην «Εφημερίδα των Συντακτών» (στις18/1), θα ήθελα να σε ρωτήσω αν πι-στεύεις ότι το ζήτημα που κινεί όσουςστρατεύονται στο Ισλαμικό Κράτος είναικοινωνικό και όχι θρησκευτικό ή πολιτι-σμικό;

Είναι ένα συνολικό ζήτημα, που ξε-περνάει αυτές τις κατηγορίες: πρόκειταιγια ένα σύμπτωμα της ∆ύσης έτσι όπωςέχει επιβληθεί ως ένα παγκόσμιο μον-τέλο «πολιτισμού». Οι περισσότεροι απότους νέους που εγκαταλείπουν την Ευ-ρώπη για να στρατευθούν στο ΙσλαμικόΚράτος, δεν μετείχαν σε θρησκευτικέςπρακτικές στην προηγούμενη ζωή τους.Μάλιστα, ένα σημαντικό ποσοστό τωνΓάλλων προσήλυτων του τζιχάντ (22%)δεν είχαν κανένα πρότερο δεσμό, οικο-γενειακό ή άλλο, με το ισλάμ. Οι προσή-λυτοι του διαδικτύου ή της φυλακής πουριζοσπαστικοποιούνται σε χρόνο ρεκόρ,είναι παιδιά του κενού νοήματος μιαςακραίας μορφής μετανεωτερικότητας.

Στην εποχή του παγκοσμιοποιημένουκαπιταλισμού, η μοναδική οικουμενικήιδέα είναι η γενικευμένη ισοδυναμία καιη ολοκληρωτική εμπορευματική ανταλ-λαξιμότητα. Αυτά τα παιδιά περνάνε,χωρίς ενδιάμεσο στάδιο, από το έναάκρο στο άλλο: από τη σαγήνη ενός ευ-δαιμονικού καταναλωτισμού και τιςανεκπλήρωτες υποσχέσεις του, στονφονταμενταλισμό. Και από εκεί, μέσααπό τη συνάντηση με την υπερβατικό-τητα του Απόλυτου που ενσαρκώνει ο

μεγάλος Άλλος, στο τζιχαντισμό. Γι’αυτό ακριβώς η απάντηση δεν μπορεί νασυνίσταται σ’ έναν υπερθεματισμό αστυ-νόμευσης και επιτήρησης, αλλά απαιτείπολιτική, κοινωνική και ιδεολογική αν-τιμετώπιση.

Στη Γαλλία, οι περισσότεροι από αυ-τούς τους νέους είναι παιδιά δεύτερης,τρίτης ή τέταρτης γενιάς μεταναστών,που όλη τους η ζωή είναι μια συσσωρευ-μένη μνήμη ταπεινώσεων, διακρίσεωνκαι αποκλεισμών. Οι αρχές, οι θεσμοίαλλά και ένα μέρος της κοινωνίας, τουςαντιμετωπίζουν ως παρείσακτους ξένουςκαι όχι ως Γάλλους. Τα παιδιά αυτά αι-ωρούνται σε ένα απόλυτο κενό ταυτότη-τας. Στα δεινά τους προστίθεται σήμερακαι η ραγδαία άνοδος κάθε μορφής εθνι-κισμού και ρατσισμού (Λεπέν, Πεγ-κίντα). Αυτό ακριβώς το έλλειμμα ταυ-τοτικών ερεισμάτων έρχεται να αναπλη-ρώσει μια εξτρεμιστική υπερεθνική θρη-σκευτική ταύτιση. Ουσιαστικά η περιθω-ριοποίηση που υφίστανται αντιστρέφε-ται, καθώς επανασημασιοδοτείται σεδιεκδικούμενο ιδεώδες που στεγανο-ποιεί το διαχωρισμό όχι σε εθνότητεςαλλά σε «πιστούς» και «απίστους».

Πρόκειται για μια ταυτότητα «ύστατηςκαταφυγής» σε έναν κόσμο απόλυτουατομοκεντρισμού και πολλαπλών απο-κλεισμών. Η θρησκεία, όταν λειτουργείσαν μια ταυτότητα-καταφύγιο, ανοίγει τοδρόμο για μια επανασυγκρότηση τουθρυμματισμένου συλλογικού, αποκαθι-στώντας την αίσθηση του συνανήκειν σεμια συναδελφωμένη κοινότητα. Αυτόισχύει ιδιαίτερα για τις φονταμενταλι-

στικές μορφές θρησκειών, για σέχτεςκαι φυσικά για το Ισλαμικό Κράτος.Είναι αποκαλυπτικό ότι οι τζιχαντιστέςαποκαλούν ο ένας τον άλλον αδελφό. Κιόσοι φεύγουν για να καταταγούν στο Ισ-λαμικό Κράτος ή σε παρακλάδια της ΑλΚάιντα, επιχειρούν να συμπαρασύρουντο φιλικό και συγγενικό τους περιβάλ-λον. Τελικά, αυτό το φαινόμενο μπορείνα ιδωθεί σαν μια αντεστραμμένη όψητου κυριάρχου δυτικού ατομικισμού.

Η Ευρώπη έχει ζήσει μισαλλοδοξίεςθρησκευτικού τύπου στην ιστορία της -όπως οι διώξεις των εβραίων- που δενεξηγούνται βέβαια με την ανάδειξη τουμουσουλμανισμού ως του απόλυτουκακού. Φαίνεται να μη θέλουμε να διδα-χτούμε από αυτήν την εμπειρία.

Έχεις απόλυτο δίκιο. ∆εν νομίζω,όμως, ότι πρέπει να παραμείνουμε μόνοσε αυτό το επίπεδο. Χρειάζεται να δούμεότι οι κοινωνίες για τις οποίες μιλάμεείναι μετααποικιακές. ∆ιαμορφώνουνστο εσωτερικό τους περιφερειακέςζώνες εγκλεισμού των «αλλοεθνών»,που κατάγονται από πρώην αποικίεςτους. Η ∆ύση ουδέποτε έκανε έναν έν-τιμο απολογισμό του ζοφερού αποικια-κού της παρελθόντος. Στη Γαλλία διαιω-νίζονται ένοχες σιωπές σχετικά με τονπόλεμο της Αλγερίας.

Παράλληλα, συντελείται μια μετάλ-λαξη του αποικιακού μοντέλου εκμετάλ-λευσης. Ο Μπαντιού μιλά για έναν ιμπε-ριαλισμό της αποδιοργάνωσης ως τησύγχρονη μορφή ιμπεριαλισμού, σε αν-τίθεση με την κλασική μορφή της αποι-κιοκρατίας. Πρόκειται για μια συνολικήστρατηγική του παγκόσμιου κεφαλαίου,που στοχεύει στην εξασθένηση ή καιστην πλήρη διάλυση του κράτους καιστην κατάτμηση της επικράτειας σεζώνες, με θύλακες υπό τη δικαιοδοσίαιδιωτικών στρατών, ή τοπικών συμμο-ριών, άμεσα εξαρτημένων από μεγάλεςεταιρείες ή διεθνή τραστ. Στην Ευρώπη,σε λιγότερο οριακό επίπεδο, έχουν δημι-ουργηθεί στο Νότο ειδικές οικονομικέςζώνες, με ακραίο υπόδειγμα την Ελλάδα,όπου το κράτος απογυμνώνεται απόκάθε άλλη λειτουργία εκτός της κατα-σταλτικής και οι μνημονιακές κυβερνή-σεις δεν διαδραματίζουν αποφασιστικόαλλά καθαρά διεκπεραιωτικό ρόλο.

Η υποβάθμιση έως και απαξίωση τηςπολιτικής και ιδεολογικής διαπάληςαφήνει τελικά ως μόνο πεδίο νοηματο-δότησης του κόσμου τη θρησκεία;

Η συνολική έκλειψη του πολιτικού ωςσυγκρουσιακού πεδίου και μηχανισμούνοηματοδότησης του κόσμου προάγει τηθρησκεία σε κατ’ εξοχήν πεδίο ταυτοτι-κής συγκρότησης. Αυτή, στις ακραίεςεκφάνσεις της, ενσωματώνει όλες τιςόψεις της ζωής περιχαρακώνοντας τονπιστό σε μια ολιστική παγκόσμια ταυτό-τητα. Κάτι που δεν ισχύει για την πλει-οψηφία των θρησκευόμενων. Είναι χα-ρακτηριστικό ότι τα 9/10 των θυμάτωντων φονταμενταλιστών είναι μουσουλ-μάνοι.

Μετά την πτώση του Τείχους και τουποτιθέμενο τέλος της Ιστορίας, επικρα-τεί η δοξασία ότι δεν υφίσταται πλέονκανένας ορίζοντας ετερότητας. Ότι δενυπάρχει καμία δυνατότητα ρήξης καιπρόσβασης σε ένα ανασχεδιασμένο μέλ-λον. Έτσι, η θρησκεία στις φονταμεντα-λιστικές της όψεις αντιπροσωπεύει μιακύρια πηγή νοηματοδότησης του κόσμουκαι παρουσιάζεται ως θεματοφύλακαςτης ύστατης μορφής Απόλυτου. Η θεο-κρατική υπερβατικότητα εμφανίζεται ωςη μοναδική ιδέα που κανένα κύκλωμαανταλλαγής δεν μπορεί να απορροφήσει.Συνεπώς, η θρησκεία σφετερίζεται καιεργαλειοποιεί τις διαθέσεις εξέγερσηςπου ο χρηματιστηριακός καπιταλισμόςαναπόφευκτα επάγει. Ταυτόχρονα, ηυποτιθέμενη αδυναμία να αλλάξουμε όχιμόνο τον κόσμο αλλά οτιδήποτε υπαρ-κτό, θεμέλιος λίθος του κυρίαρχουλόγου, ακυρώνεται μέσα από την ταύ-τιση με μια φονική, καθαρτήρια παντο-δυναμία, η οποία ανάγει σε κύριο σημαί-νον το θάνατο.

Επομένως, είναι σημαντικό να πι-στεύουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμετον κόσμο;

Είναι το κρίσιμο ζήτημα. Και μιλώνταςγια την Ελλάδα, θα ήθελα να τονίσω ότιθεωρώ αναγκαία την αυτοδυναμία, για

να τεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ προ των ευθυνών του.Για μια κυβέρνηση της αριστεράς και όχιγια μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας»με παρά φύσιν συμμαχίες.

* Ολόκληρη η συνέντευξη στο epohi.gr

Είναι ζωτική η πίστηστη δυνατότητα ρήξηςΗ Βίκυ Σκούμπη εξηγεί πώς η έκλειψη του πολιτικού ως συγκρουσιακού πεδίουπροάγει τη θρησκεία σε πεδίο ταυτοτικής συγκρότησης

Χρειάζεται να δούμε ότι οι κοινωνίες γιατις οποίες μιλάμε είναι μετααποικιακές.∆ιαμορφώνουν στο εσωτερικό τουςπεριφερειακές ζώνες εγκλεισμού των«αλλοεθνών», που κατάγονται απόπρώην αποικίες τους. Ουδέποτε έκανανέναν έντιμο απολογισμό του αποικιακούτης παρελθόντος.

“

Ποιοι είναι αυτοί οι νέοι αναθρεμμένοι στην Ευ-ρώπη που ασπάζονται τον τζιχαντισμό, συχνάχωρίς καμιά προηγούμενη θρησκευτική παράδοση,και στρατεύονται στο Ισλαμικό Κράτος; Είναι ταπαιδιά που έζησαν τις διακρίσεις και τους αποκλει-σμούς στο πετσί τους, είναι οι νέοι που βίωσαν τηναπαξίωση της πολιτικής και ιδεολογικής διαπάλης,είναι τα γεννήματα των μεταποικιακών κοινωνιών,που ποτέ δεν έκαναν τον κόπο του απολογισμούτης αποικιακής πολιτικής τους. Για αυτά συζητάμε

με την Βίκυ Σκούμπη, αρχισυντάκτρια του περιοδικού αληthεια, γνώστριατης γαλλικής κοινωνίας, αφού διαμένει εκεί μεγάλο διάστημα.


Του ∆ημήτρη Σμυρναίου

«Οταν ακόμα και το συντηρη-τικό Ίδρυμα Κόνραντ Αντε-νάουερ προβλέπει τη νίκη

του ΣΥΡΙΖΑ, τότε προφανώς όλοι στηΓερμανία έχουν πλέον συνειδητοποιήσειότι η ιστορία ετοιμάζεται να σαρώσειτους αχυρανθρώπους της στην Ελλάδα».Έτσι σχολίαζε ένας γερμανός δημοσιο-γράφος την έκθεση-πρόβλεψη του ινστι-τούτου, που πρόσκειται στη χριστιανο-δημοκρατία, σχετικά με τις εξελίξεις στηχώρα μας. Αυτό που προσπαθούν οι συν-τηρητικές δυνάμεις στο Βερολίνο είναιπλέον να αποδομήσουν προκαταβολικάτη διαπραγματευτική προσπάθεια μιαςαριστερής ελληνικής κυβέρνησης, αφούέχουν πάψει να ελπίζουν στο θαύμα.

Αυτό που θα μπορούσε να ξεχωρίσεικανείς, πάντως, ήταν ένα δημοσίευματης συντηρητικής «Ράινισε Ποστ», ηοποία, συμφιλιωμένη με την ιδέα τηςαριστερής επικράτησης, έμοιαζε να φο-βάται το ενδεχόμενο να υπάρξει κάποιουείδους «ισοπαλία», με την έννοια ότι θαήταν κακό να προκύψει αδυναμία συγ-κρότησης κυβέρνησης και νέες εκλογές.Φαίνεται, λοιπόν, ότι και στη Γερμανίαείναι πολλοί αυτοί που θα προτιμούσαντις καθαρές λύσεις, παρά μια κατά-σταση, που θα σέρνεται επί μήνες και θαενισχύει ένα γενικότερο κλίμα αβεβαι-ότητας στην Ευρώπη. Προτιμούν να ξε-κινήσουν τις επαφές με μια κυβέρνησημε «νωπή εντολή» ειδικά τώρα που οιαποφάσεις του Ντράγκι για την ποσο-τική χαλάρωση και τα σχόλια για τηναποδέσμευση της Ελβετίας από την Ευ-ρωζώνη έχουν δημιουργήσει πάλι έναιδιότυπο κλίμα «έκτακτης ανάγκης».

Κάποιοι βλέπουν μόνο δεξιά

Βεβαίως, η κυρίαρχη αντίληψη, όπωςαυτή επιχειρείται να περάσει από τα συν-τηρητικά μέσα ενημέρωσης είναι αυτή,που επέλεξαν να παρουσιάσουν και ταμνημονιακά μέσα στην Ελλάδα. Ότι δη-λαδή, όπως έδειξε η διαδικτυακή ψηφο-φορία της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε»,το 81% των γερμανών πολιτών θα προτι-μούσε την έξοδο της Ελλάδας από τηνΕυρωζώνη. Αλλά, οι 27.000 χρήστες τηςηλεκτρονικής έκδοσης της συντηρητι-κής εφημερίδας δεν μπορεί να θεωρη-θούν και το πιο αντιπροσωπευτικόδείγμα για την κοινή γνώμη της χώρας.Φυσικά, οι Γερμανοί έχουν «ταϊστεί» τατελευταία χρόνια με υπερβολικές δόσειςαρνητικής προπαγάνδας για τα αίτια τηςοικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και για

την ανάγκη παραδειγματικής τιμωρίαςτης. Αλλά δεν υπάρχει μόνο αυτή η Γερ-μανία, όπως έδειξαν και κάποιες συγκι-νητικές στιγμές κατά τη διάρκεια της εκ-δήλωσης, που διοργάνωσε «Η Αριστερά -Die Linke» στο Βερολίνο με τιμώμενο

πρόσωπο το Μανώλη Γλέζο. «Η Ελλάδαέχει την επιλογή και η Ευρώπη μια ευ-καιρία» ήταν το κεντρικό σύνθημα.

∆εν είναι ευσεβής πόθος. Για όποιονέχει παρακολουθήσει τη δημόσια συζή-τηση των τελευταίων χρόνων όχι μόνοστο Βερολίνο, όχι μόνο στις Βρυξέλλες,αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη, είναιφανερό ότι το τσιμεντένιο τείχος, πουσυναντούσε όποιος τολμούσε να σηκώ-σει τη φωνή του ενάντια στη φανατικήνεοφιλελεύθερη ορθοδοξία έχει πλέονσοβαρές ρωγμές, ίσως και κάποιες τρύ-πες. Είναι πολλοί πια αυτοί στην Ευρώπηπου κατανοούν ότι δεν μπορεί να φταίνεγια όλα οι Έλληνες, που έχουν υποστείτέτοιες βάρβαρες περικοπές στο κοινω-νικό κράτος και μειώσεις στις αμοιβέςτους χωρίς να βλέπουν το παραμικρό αν-τίκρυσμα. Ακόμα και ο «Σπίγκελ» παρα-δεχόταν έμμεσα ότι η εκλογική νίκη τουΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να δώσει το έναυ-σμα για μια άλλη πολιτική στην Ευρώπη.Μια «άλλη πολιτική» που έτσι και αλ-λιώς πολλοί υπόσχονταν και πριν τις ευ-ρωεκλογές. Ακόμα και στις τάξεις τωνγερμανών οικονομολόγων, που μέχριτώρα υπέφεραν από μια ιδιότυπη «κατα-πίεση» που επέβαλε η μονολιθικότητατης μοναδικής αλήθειας της δημοσιονο-μικής αρετής που επέβαλε τα τελευταίαχρόνια στενόμυαλα ο Βόλφγκανγκ Σόιμ-

πλε έχουν αρχίσει και πυκνώνουν οιεστίες της αμφισβήτησης. Και φυσικάστην Ευρώπη του Νότου ολοένα και πιοφανερά υπάρχουν πολιτικές δυνάμειςπέρα από την κλασσική «Αριστερά», πουμιλούν ανοιχτά για την ελπίδα που μπο-ρεί να σημάνει μια αλλαγή της ατζένταςκαι νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Αριστεροί γάλλοισοσιαλιστές, Ιταλοί της πιο προοδευτι-κής πτέρυγας του ∆ημοκρατικού Κόμμα-τος, που βλέπουν τα αδιέξοδα του Ρέν-τσι, Πορτογάλοι συνδικαλιστές και δια-νοούμενοι, Ιρλανδοί και φυσικά Ισπανοίαπλοί πολίτες, θύματα των μνημονίωνέχουν μάθει πλέον να προφέρουν τηλέξη ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό είναι που ενοχλείπερισσότερο από όλα τα άλλα τα γερά-κια του Βερολίνου, αλλά και τους φανα-τικούς γραφειοκράτες της λιτότητας(μόνο για τους άλλους) στις Βρυξέλλες.Ο τρόπος που απέσυραν τον Ζαν ΚλοντΓιούνκερ από το προσκήνιο μετά τιςπρώτες του προκλητικές δηλώσεις είναιενδεικτικός.

Ναι, «Η Ευρώπη αλλάζει»

Μπορεί σήμερα να το πει κανείς μεασφάλεια: Το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ «ΗΕυρώπη αλλάζει» δεν είναι, λοιπόν,απλά ένα εύρημα κάποιου διαφημιστή.Απηχεί την πραγματικότητα. ∆εν πρό-κειται για κάποια κοσμογονική αλλαγή,δεν βρίσκεται στα σκαριά κάποια επανά-σταση. Αλλά ο προβληματισμός που έχειπεράσει πλέον στο δημόσιο διάλογο σεόλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ηαποδοχή της εκτίμησης ότι η «τρόικα

απέτυχε» όπως σχεδόν καθημερινά πιαπαραδέχεται ο γερμανικός Τύπος, οιφωνές που ολοένα και πληθαίνουν ζη-τώντας να ακουστεί το αίτημα, που πριναπό τις ευρωεκλογές είχε διατυπώσει ουποψήφιος της ευρωπαϊκής ΑριστεράςΑλέξης Τσίπρας για μια πανευρωπαϊκήδιάσκεψη για το χρέος, όλα αυτά επιβε-βαιώνουν ότι η Ελλάδα έχει ξεκουνήσεικάποιους, που κάθονταν ως τώρα σίγου-ροι και βολεμένοι στις πολυθρόνες τους.Από τη ∆ευτέρα ίσως καταφέρει να ση-κώσει και ορισμένους και να τους κάνεινα αναρωτηθούν για την αιτία των αδιε-ξόδων, στα οποία δείχνει να σπρώχνειεμμονικά την ευρωπαϊκή ιδέα ο δογματι-κός νεοφιλελευθερισμός.

Στο χέρι της Αριστεράς θα είναι νααποδείξει ότι έχει μια σοβαρή και αξιό-πιστη πρόταση για διέξοδο από τηνκρίση, που θα σέβεται και τους άλλουςλαούς χωρίς να ρίξει τους έλληνες εργα-ζόμενους στην αναξιοπρέπεια, που τηςεπεφύλασσαν ως μόνιμο δώρο οι μέχριτώρα μνημονιακές κυβερνήσεις. Από τηνεπόμενη ελληνική κυβέρνηση θα εξαρ-τηθεί αν θα μπορέσει να ξεριζώσει τιςπροκαταλήψεις που επί σειρά ετών καλ-λιεργήθηκαν για τη χώρα και τους πολί-τες της. Να κάνει τους πολίτες της υπό-λοιπης Ευρώπης πόσο δίκιο είχε οΑουγκστάιν όταν έλεγε ότι «ο Τσίπραςδεν είναι παράφρων, αλλά ζητά απλά δι-καιοσύνη για το λαό του και να δώσειένα τέλος σε αυτή τη βάναυση πολιτικήτης λιτότητας».

•

Εί ναι πολ λοί πια αυ τοί στην Ευ -ρώ πη που κα τα νοούν ό τι δενμπο ρεί να φταί νε για ό λα οι Έλλη -νες, που έ χουν υ πο στεί τέ τοιεςβάρ βα ρες πε ρι κο πές στο κοι νω -νι κό κρά τος και μειώ σεις στις α -μοι βές τους χω ρίς να βλέ πουντο πα ρα μι κρό α ντί κρυ σμα.

“Πανό μεσύνθημα

«Αφήστε τηνΕλλάδα να

επιλέξει!Σεβαστείτε

τη∆ημοκρατία!

Για τηνΕυρώπη»

κρεμάστηκεστα στα

κεντρικάγραφεία της

Die Linke στοΒερολίνο.

Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑκάνει και άλλους να ελπίζουνΟι Γερμανοί ανυπομονούν να γνωριστούν με την κυβέρνηση της Αριστεράς,ενώ σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αδημονούν για την “αλλαγή” της ατζέντας

1144 Η ΕΠΟΧΗ 24 Ιανουαρίου 2015ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Του Θωμά Τσαλαπάτη

Ηδιαφαινόμενη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις 25Γενάρη έχει καταγραφεί ως ιστορικό γεγονόςπριν καν συμβεί. Και είναι λογικό η παρατετα-

μένη αδημονία μας για τη λήξη της ακροδεξιάς διακυ-βέρνησης, για το τέλος των πολιτικών που μας έφε-ραν ως εδώ, για την αλλαγή πορείας, να θολώνουν τογεγονός και να παραποιούν τις πραγματικές του δια-στάσεις, κάθε φορά για λίγο ακόμη. Το μέγεθος και ησημασία, όμως, καραδοκούν στην κάθε μας παύση.Είναι η πρώτη φορά στο δυτικό κόσμο που η αριστεράφτάνει στο σημείο της κυβέρνησης και μάλιστα σε μιασυγκυρία όπου η σημασία της Ελλάδας λειτουργεί πολ-λαπλά προσθέτοντας έτσι σημασία στη συγκεκριμένηεπιτυχία. Μαζί με τις απόλυτα πρακτικές υποχρεώ-σεις και κινήσεις, αυτές που έχουν να κάνουν με τηδιαπραγμάτευση, την εφαρμογή και τη διαχείριση, μιασειρά από ιστορικές και θεωρητικές παραμέτρους έρ-χονται να περιγράψουν τη σημασία του απόλυτου πα-ρόντος που μπορεί να σημαίνει η 25η Γενάρη. Μαζί μετην κυβέρνηση θα δοκιμαστούν, λοιπόν, και μια σειράαπό παλαιότερους μέλλοντες και στρατηγικές στοπλαίσιο του αριστερού τρόπου αντίληψης.

Μαζί με οτιδήποτε άλλο η εκλογική νίκη θα υπάρξεικαι ως μια απόλυτη υπαρξιακή στιγμή της αριστεράςόπου πολλά θέματα θα επαναπροσδιοριστούν από τηναρχή, είτε ως επιτυχίες είτε ως αποτυχίες. Μέρα μετην ημέρα, απαντώντας ερώτημα το ερώτημα και βήματο βήμα, η ενδεχόμενη κυβέρνηση θα προσδιορίζει ταόρια, τους τρόπους και την ουσία της αριστεράς. Είτεμε θετικό είτε με αρνητικό πρόσημο. Ό,τι μέχρι χθεςπαρέμενε οραματικό σήμερα καλείται να γίνει πραγ-ματικότητα. Ο χθεσινός μέλλοντας των συζητήσεωνστις σχολές, των εκδηλώσεων, της φιλικής κουβέν-τας και της επίσημης δήλωσης, των άρθρων και τωνδημοσιεύσεων καλείται να διεκδικήσει χώρο πέρααπό την όποια διαχείριση της συγκεκριμένης οικονο-μίας και της συγκεκριμένης συγκυρίας και να μετα-μορφωθεί σταδιακά σε παρόν.

Είναι, λοιπόν, λογικό, δεδομένης της ευκαιρίας πουδίδεται στον ΣΥΡΙΖΑ, οι ευχές και οι φόβοι ενός με-γάλου κομματιού της αριστεράς να προβάλλονταιπάνω του σε κάθε κίνηση και μάλιστα πολλές φορέςταυτόχρονα ως κάτι ενιαίο. Η σκληρή κριτική πολ-λές φορές θα διατυπωθεί μαζί με την προσδοκία, ηαπογοήτευση μαζί με την επιθυμία και η ροπή προςτην απόρριψη μαζί με τη διεκδίκηση ενός βήματοςπαραπέρα. Ας μη βιαστούμε, λοιπόν, ούτε να απο-γοητευθούμε, ούτε να επαναπαυτούμε στις καταφά-σεις και τις εκλογικές νίκες. Άλλωστε μια πολύ βα-σική διάκριση μας καλεί να συνειδητοποιήσουμε

πως είναι άλλο να κατακτάς την κυβέρνηση, άλλο νακατακτάς το κράτος και άλλο την εξουσία. Οι εκλογέςστις 25 του Γενάρη μπορούν να φέρουν μόνο τηνπρώτη κατάκτηση, αλλά ταυτόχρονα αποτελούν απα-ραίτητη προϋπόθεση για την αρχή της διεκδίκησηςτων άλλων δύο.

Ας στρατεύσουμε, λοιπόν, το παρόν μας ενάντια στομέλλοντα εκείνο των χθεσινών μας επιθυμιών καιοραμάτων, ενάντια στον μέλλοντα εκείνο που έμοιαζεσταθερός και παρατεταμένος, καρφωμένος σε ένανορίζοντα ονείρου που όσο και αν περπατούσες αυτόςούτε πλησίαζε, ούτε απομακρυνόταν. Ας φυλαχτούμεαπό το μέλλον κατασκευάζοντας ένα όμοιο παρόν.Τώρα είναι η στιγμή της επιλογής και της πράξης.

tsalapatis.blogspot.gr

Φυλάξουαπ’ τομέλλον!

Φυλάξου, Ισπανία, απ’ την ίδια την Ισπανία σου!Φυλάξου απ’ το δρεπάνι χωρίς το σφυρί!Φυλάξου απ’ το σφυρί χωρίς το δρεπάνι!Φυλάξου από το θύμα ενάντια στη θέλησή του,Από το δήμιο παρά τη θέλησή τουΚι απ’ τον αδιάφορο παρά τη θέλησή του!Φυλάξου από αυτόν που, πριν λαλήσει ο πετεινός,Θα σε αρνηθεί τρεις φορές,Κι απ’ αυτόν που, κατόπι, τρεις φορές σε αρνήθηκε!Φυλάξου απ τα κρανία χωρίς τα μετατάρσια,Κι από τα μετατάρσια χωρίς τα κρανία!Φυλάξου απ’ τους καινούριους δυνατούς!Φυλάξου από κείνον που τρώει τους νεκρούς σου,Από κείνον που τρώει νεκρούς τους ζωντανούς σου!Φυλάξου από τον έμπιστο εκατό τοις εκατό!Φυλάξου από τον ουρανό δώθε από τον αγέραΚαι φυλάξου από τον αγέρα κείθε απ’ τον ουρανό!Φυλάξου απ’ αυτούς που σε αγαπάνε!Φυλάξου από τους ήρωές σου! Φυλάξου απ’ τους νεκρούς σου!Φυλάξου απ’ τη ∆ημοκρατία!Φυλάξου απ’ το μέλλον !...

(Σεζάρ Βαγιέχο,10 Οκτωβρίου 1937: Ο Περουβιανόςποιητής εύχεται, προειδοποιεί και πάσχει τον πόνοτης επερχόμενης ήττας του ισπανικού εμφυλίου. Μετο μέγεθος του στίχου του, την απόλυτη ταύτισή τουμε τον αγώνα του ισπανικού λαού, τον τονισμό τωνπολιτικών, στρατιωτικών και ιδιοτελών λαθών καιτην πανανθρώπινη φωνή του, ο Βαγιέχο καθιστά τηντελευταία του συλλογή «Ισπανία παρελθέτω απ εμούτου ποτήριον τούτο» μνημείο που υπενθυμίζει τουςκινδύνους και τα λάθη που καραδοκούν σε κάθε πο-λιτικό αγώνα σε κάθε ερχόμενη αλλαγή, ξορκίζοντάςτα μέσα από τη δημιουργία ενός αγωνιστικού αρχέ-τυπου και μιας ηττημένης προσδοκίας)

Έχουν γραφτεί πολλά άρθρα και με-λέτες για τα δικαιώματα του Παιδιούαλλά και την καταπάτηση της ∆ιε-θνούς Σύμβασης για τα ∆ικαιώματατου Παιδιού. Φέτος κλείνουν 25 χρό-νια από τη σύναψη της μεταξύ τωνκρατών μελών του Ο.Η.Ε. Πριν λίγοκαιρό είδαμε την παρουσία των παι-διών σε τηλεοπτικό παιχνίδι και τηνεκμετάλλευση τους, αφού η τηλεθέ-αση που είχε η εκπομπή έφερνε καιτην αντίστοιχη διαφήμιση και ταέσοδα για το κανάλι. Οι γονείς ενήλι-κες επένδυσαν μέσω των παιδιώντους, ποιος ξέρει σε ποια φαντα-στική μελλοντική καριέρα. Τα ίδια ταπαιδιά μπήκαν σε μια διαδικασία μεημερομηνία λήξης, πρόσκαιρης δημο-σιότητας και διδάχτηκαν ότι η εκπαί-δευση και το οποιοδήποτε χάρισμαδημιουργούν αυτόματα οφέλη χωρίςιδιαίτερο κόπο.

Μπαίνοντας στην προεκλογική πε-ρίοδο είδαμε δυο προεκλογικάδιαφημιστικά που είχαν πρωτα-

γωνιστές τον αρχηγό και τα παιδιά. Ο κ.Σαμαράς είχε μια ομάδα παιδιών, με ένα

παιδί πρωταγωνιστή και μέσω αυτώναπευθυνόταν στους γονείς. Όμως ως οέχων την εξουσία και αντλώντας απόαυτή κάθε αυθαίρετο δικαίωμα χρησιμο-ποιούσε με το σχετικό διδακτισμό τοπαιδί ως πειθήνιο ενδιάμεσο για να με-ταφέρει το μήνυμα στον ενήλικα και ψη-φοφόρο.

Η επιλογή ενός παιδιού που είναι στηνεφηβεία έγινε γιατί μπορούσε μέσα σεένα ψεύτικο διάλογο σοβαροφάνειας ναμεταφερθεί το μήνυμα στο γονέα. Ταυ-τόχρονα, μας υπενθύμιζε ότι οι έφηβοιδεν έχουν λόγο και πρέπει να είναι πει-θήνιοι και ιμάντες μεταβίβασης της κάθεαυθαίρετης πληροφορίας. ∆ικαίωμαψήφου πρέπει να έχουν όσο αργότερα γί-νεται. ∆εν αναφέρθηκε βέβαια ότι παιδιάαυτής της ηλικίας πηγαινοέρχονται σταφροντιστήρια, αν οι γονείς έχουν τη δυ-νατότητα, βαριούνται το σχολείο καιμέσα από τις αλλεπάλληλες αλλαγές στοεκπαιδευτικό σύστημα, την εντατικοποί-ηση από την τράπεζα θεμάτων και τιςκαθημερινές πιέσεις δεν χαίρονται. Βέ-βαια, ο τελικός αποδέκτης ήταν ο γονιόςο οποίος έπρεπε να αγχωθεί ακόμα πε-ρισσότερο για την ανασφάλεια που θαεπικρατήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ αφού τώρα

έχει εξασφαλισμένο το μέλλον των παι-διών του μπροστά.

Το «εξαιρετικό» σποτάκι με τον κ. Κα-μένο και το πεντάχρονο παιδάκι, έχει πε-ράσει, μετά την τελευταία φράση τηςμαμάς «Αλέξη, ξεκόλλα», στη σφαίρατου ανέκδοτου. Όμως, το να χρησιμο-ποιεί το πεντάχρονο βοηθώντας το ναπαίξει και να κρατήσει στην ευθεία πο-ρεία το τρένο στο κατάστημα παιχνιδιώναποκρύπτει την αλήθεια: ότι δεν έχουνπολλά παιδιά τη δυνατότητα λόγω τωνοικονομικών της οικογένειας που έχουνσυμπιεστεί να έχουν αντίστοιχο παιχνίδι.Μετά το μνημόνιο, τις περικοπές και τηνανεργία ένας μεγάλος αριθμός πολιτώνπάει βόλτες στα μαγαζιά. Η χρήση του«μικρού» Αλέξη είναι ατυχής και υπο-κρύπτει την αντίληψη που συντηρητικάυπονοεί ότι ο νέος μπορεί να είναι ανε-παρκής και επικίνδυνος.

Ελάχιστες μέρες πριν την κρίσιμηεκλογική αναμέτρηση για το μέλλον καιτη ζωή μας βλέπουμε ότι όπως κακοποι-ήθηκε και καταργήθηκε η αυταξία τουκάθε ανθρώπου, αφού όλοι γίναμε αριθ-μοί, έτσι έβαλαν και τα παιδιά στο παι-χνίδι της συναισθηματικής υποκίνησηςπολιτικών αντιδράσεων.

Η άποψη μας είναι να μη χρησιμοποι-ούνται τα παιδιά για εμπορικούς ή πολι-τικούς σκοπούς με αυστηροποίηση τηςνομοθεσίας

από την επόμενη κυβέρνηση της αρι-στεράς.

Το μέλλον εξ ορισμού ανήκει στα παι-διά και τους νέους αρκεί να τους παρέ-χονται όσα δικαιωματικά τους αναλο-γούν.

Ελένη Ζορμπά

Τα παιδιά,το «φως

των ματιών μας»

Η ΕΠΟΧΗ 24 Ιανουαρίου 2015 1155

1Τις συνεντεύξεις πήρε

ο Αδάμος Ζαχαριάδης

Να μηνδιαψεύσουμετις προσδοκίεςΗκυβέρνηση της Αριστεράς, το

όνειρο πολλών γενεών που αγωνί-στηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστη-

καν και πέθαναν για αυτό, σε λίγες μέρεςγίνεται πραγματικότητα. Μια πραγματικό-τητα όμως, φορτωμένη τεράστια προβλή-ματα για την κοινωνία και ταυτόχρονα ευ-θύνες για την Αριστερά. Βέβαια, η Αρι-στερά είναι εκεί για τα δύσκολα: ιστορικά ηστροφή του λαού αριστερά γινόταν πάντασε εποχές κοινωνικών αδιεξόδων.

Πρώτιστο μέλημα της κυβέρνησης ΣΥ-ΡΙΖΑ είναι η αντιμετώπιση της ανθρωπι-στικής κρίσης. Ακόμα και στις επαρχιακές

πόλεις, μεπιο έν-τονα ανε-πτυγμένητην αί-σθηση τηςκοινωνι-κής αλλη-λεγγύης,μπορεί ναδει κανείςανθρώ-πους ναψάχνουνμέσαστους κά-δους γιαλίγαρούχα ή

τροφή. Ωστόσο, οι περισσότεροι διστάζουννα απευθυνθούν στις κοινωνικές δομές καινα ζητήσουν βοήθεια, καθώς μέσα τουςεπικρατεί το αίσθημα της υπερηφάνειας.Στις μικρές κοινωνίες, από τη μια ο κόσμοςγνωρίζει την ανάγκη του άλλου και υπάρχειαλληλεγγύη στο ευρύτερο οικογενειακόπεριβάλλον, από την άλλη αυτός που έχειτην ανάγκη, δύσκολα θα ζητήσει βοήθεια.Στην επαρχία υπάρχουν πολυμελείς οικο-γένειες οι οποίες διαβιούν με μια αγροτικήσύνταξη του παππού.

Το κύριο αίτημα που τίθεται από τουςπολίτες είναι η αποκατάσταση της κοινω-νικής δικαιοσύνης σε όλα τα επίπεδα. Ολαός μάτωσε, πλήρωσε άδικους και υπέ-ρογκους φόρους, βίωσε την ανεργία, είδεμισθούς και συντάξεις να καρατομούνταιενώ ταυτόχρονα μια οικονομική ελίτ του1% βρέθηκε στο απυρόβλητο. Αδιαπραγ-μάτευτη απαίτηση λοιπόν, του λαού είναι ηαποκατάσταση της αδικίας, η επαναφοράτης ισότητας, της ισονομίας και της ισοκα-τανομής των βαρών ανάλογα με την φορο-δοτική ικανότητα του καθενός, όπως τοσύνταγμα ορίζει. Η λίστα Λαγκαρντ και οιδιάφορες άλλες λίστες πρέπει να εξετα-στούν ουσιαστικά και να δώσουν καρπούς,να αποκατασταθεί η κοινωνική δικαιο-σύνη.

Ο λαός θα ψηφίσει μαζικά ΣΥΡΙΖΑ εμπι-στευόμενος την ελπίδα του επάνω του.Όμως θα είναι κριτικά μαζί του αλλά όχιδεδομένος. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να κερδίσειτον λαό και να μην διαψεύσει την ελπίδατου, να τον φέρει δυναμικά και υποστηρι-κτικά με το μέρος του. Τον χρειάζεταιδίπλα του στους δύσκολους αγώνες πουέρχονται απέναντι στο ντόπιο και ξένο κα-τεστημένο.

Η Ελπίδα Έρχεται, είναι εμπεδωμένοστην κοινή γνώμη. Αυτήν την Ελπίδα δενθα διαψευστεί

Καλόν Αγώνα.

•

Το φυσικό περιβάλλον στηνΕλλάδα εκτός από τη μονα-δικότητά του προσδίδει αξία

στο σύνολο της οικονομίας. Η συ-ζήτηση λοιπόν και το πρόγραμματης παραγωγικής ανασυγκρότησηςτης αριστερής κυβέρνησης πρέπεινα αναγνωρίζει ότι η οικολογικάορθή αξιοποίηση του φυσικούαυτού πόρου είναι μοχλός βιώσι-μης ανάπτυξης.

Η καλή κατάσταση του περιβάλ-λοντος, η διευρυμένη οικολογικήποιότητα (όχι μόνο σε προστα-τευόμενες «νησίδες»), η διατήρησητων τοπίων, της ιστορικής και αρ-χιτεκτονικής κληρονομιάς, η ανάσχεση της αστι-κοποίησης, η λήψη άμεσων μέτρων και παρεμβά-σεων για την ποιότητα του αστικού και δομημένουπεριβάλλοντος, οι περιβαλλοντικές υποδομές (πχ.διαχείριση αποβλήτων, λιμνοδεξαμενές, έργα σεπροστατευόμενες περιοχές) και η αντίστοιχη και-νοτομία πρέπει να ειδωθούν ως το βασικό «συγ-κριτικό πλεονέκτημα» της χώρας στους τομείς τουτουρισμού, του κοινωνικού-οικολογικού μετασχη-ματισμού του ενεργειακού μοντέλου, της γεωργίαςκαι των τροφίμων, της δασοπονίας, των υπηρεσιώνποιότητας, της έρευνας και της καινοτομίας, τηςεπικοινωνίας αλλά ακόμη και της μεταποίησης καικλάδων της βιομηχανίας στο βαθμό που συνδέον-ται με την προώθηση οργανωμένων και ορθολο-γικά χωροθετημένων βιομηχανικών περιοχών.

Η προστασία του περιβάλλοντος δεν αποτελεί“κόστος” αλλά όρο ικανοποίησης των κοινωνικώναναγκών αφού έχει ως αποτέλεσμα:

- τη δημιουργία θέσεων εργασίας: είτε άμεσα

στην περιβαλλοντική προστασία,πρόληψη, αποκατάσταση, είτεμέσω της προστασίας και ανά-πτυξης των τομέων που έχουνάμεση σχέση με το περιβάλλον,

- την εξοικονόμηση πόρων(ενέργειας, πρώτων υλών, δαπα-νών υγείας) για την οικονομία. Ηεξοικονόμηση και ορθολογικήχρήση των πεπερασμένων εγχώ-ριων κοινών πόρων (Commons)αποτελεί επιπλέον σήμερα αναγ-καστική επιλογή για τη βιώσιμηοικονομική ανασυγκρότηση μεβάση τις ανάγκες των ανθρώ-πων,

- την ποιότητα της ζωής και την ιεράρχηση πο-λιτιστικών αξιών.

Τα ζητήματα που αφορούν το περιβάλλον καιτην ποιότητα ζωής των πολιτών, γενικότερα ο οι-κολογικός χαρακτήρας του σχεδίου ανασυγκρότη-σης που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι καταρχήν στοι-χεία φυσιογνωμικό για την Αριστερά. Επιπλέονάπτονται ιδιαίτερα των διαδικασιών αποκέντρω-σης, συμμετοχικού σχεδιασμού και δημοκρατικούκοινωνικού ελέγχου στα μέσα παραγωγής και στασυλλογικά αγαθά.

Σε όλο το σχέδιο μας, τέλος, πρέπει να περιλαμ-βάνεται και η διεθνής διάσταση. Είναι αναγκαίαη συντονισμένη κοινή πολιτική και η ανάληψη κοι-νών πρωτοβουλιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο των δυ-νάμεων και των κινημάτων της ριζοσπαστικής αρι-στεράς και οικολογίας για τη διαμόρφωση, ισχυ-ρών και δίκαιων, διεθνών περιβαλλοντικών πολι-τικών.

•

Στη τελική ευθεία, πριν από την πιο κρίσιμη εκλογική μάχη, που όλεςκαι όλοι συνομολογούμε, υπάρχει, άραγε χώρος και χρόνος να σκε-φτούμε για την επόμενη ημέρα; Ισχυρίζομαι ότι και να μην υπάρχει

οφείλουμε να τον εφεύρουμε, προκειμένου να επικεντρώσουμε την προ-σπάθειά μας αυτές τις τελευταίες ώρες στα κρίσιμα επίδικα που θα δια-μορφώσουν και την επόμενη ημέρα. Νομίζω ότι είναι κοινός τόπος, όχιμόνο μεταξύ μας, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο νικητής των επόμενων εκλογών,έστω και αν η ακροδεξιά ηγεσία της Ν∆ και όλο το διαπλεκόμενο σύστημαχρησιμοποιήσουν και με την βοήθεια εξωτερικών γεγονότων και πιέσεωντα «μπαζούκας» του φόβου και τις ανασφάλειας προκειμένου να εξουδε-τερώσουν το μεγάλο ρεύμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Αντιλαμβάνονται ότι δεν θατα καταφέρουν, για αυτό και η στρατηγική τους , των τελευταίων ημερώνεπικεντρώνεται στο να στερήσουν έστω και οριακά την κοινοβουλευτικήπλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ. Αν μια τέτοια εξέλιξη φαντάζει σε πολλούς δύ-σκολα διαχειρίσιμη , πιστεύω ότι σε κάθε περίπτωση θα σχηματίσουμε κυ-βέρνηση και θα πάρουμε ψήφο εμπιστοσύνης στην επόμενη Βουλή. Τα ου-σιαστικά διλήμματα θα τεθούν στη συνέχεια καθώς είμαστε αρκετά υπο-ψιασμένοι ότι θα βρεθούμε σε σύνθετες καταστάσεις. Όμως ακριβώς εδώθα χρειαστεί να δώσουμε αριστερές απαντήσεις στα πραγματικά διλήμ-ματα. Σημειώνω ότι αριστερές απαντήσεις δεν αφορούν απλώς το περιε-χόμενο της πολιτικής ως εξαγγελία. Αφορούν κυρίως την κινητοποίησητου λαϊκού παράγοντα για την υλοποίηση κρίσιμων τομών και μεταρρυθ-μίσεων, που θα οικοδομήσουν μια διαφορετική καθημερινότητα. Μια κα-θημερινότητα αξιοπρέπειας, δικαιοσύνης και αλληλεγγύης με χειροπια-στές «υλικές» αλλαγές. Η συμπυκνωμένη εμπειρία της προεκλογικής πε-ριόδου φανερώνει την αποφασιστικότητα πολύ ευρύτερων κοινωνικώνστρωμάτων να προχωρήσουμε, να τολμήσουμε, να ανατρέψουμε, να μηνγίνουμε σαν τους άλλους , να μην τους προδώσουμε. Οφείλουμε να έχουμεπλήρη συνείδηση της λαϊκής εντολής, που θα μας δοθεί και με το παρα-πάνω. Ακριβώς εδώ η συλλογικότητά μας , το κόμμα δηλ., μπορεί να έχεικαθοριστικό ρόλο. Η αποτελεσματικότητά μας συνδέεται αναμφισβήτηταμε το βάθος της δημοκρατικής μας λειτουργίας, με την ένταξη και αξιο-ποίηση όλων των ανθρώπων και όλων των απόψεων που στηρίζουν ειλι-κρινά το μεγάλο αυτό εγχείρημα , με την οικοδόμηση μιας βασικής εμπι-στοσύνης. Η επόμενη ημέρα ξημερώνει πολύχρωμη σε κόκκινο φόντο. Θανικήσουμε.

Σταύρος Αραχωβίτης(υπ. βουλευτής

Λακωνίας)

Ηρώ

∆ιώ

τη (

υπ. βουλευτής

Λάρισ

α)

Χρήστος Μαντάς(υπ. βουλευτής

Ιωαννίνων)

Αριστερές απαντήσειςστα διλήμματατης επόμενης ημέρας

Το φυσικό περιβάλλον της χώρας,η ανασυγκρότησηκαι η Αριστερή κυβέρνηση

1188 Η ΕΠΟΧΗ 24 Ιανουαρίου 2015

4

Και έφτασαν οι εκλογές που θαφέρουν την ανατροπή στην Ελ-λάδα, αλλά και σε όλη την Ευ-

ρώπη. Επειδή, όμως, το μέλλον είναιόντως στα χέρια μας δεν είναι καθόλουσοφό σε αυτές τις κρίσιμες εκλογέςλείπει από κάποιο εκλογικό τμήμα αν-τιπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ. Και όπωςενημερωθήκαμε δεν θα υπάρξει κενήθέση σε κανένα σημείο της χώρας, όσοαπομακρυσμένο και αν είναι. Είναιαπαραίτητο οι εκλογικοί αντιπρόσωποινα έχουν αποστηθίσει ορισμένες χρήσι-μες συμβουλές, ώστε καμία ψήφος ναμην πάει χαμένη. Σταχυολογούμε, λοι-πόν:

1Προσερχόμαστε στο εκλογικότμήμα στις 6 π.μ., έχοντας μαζί μας

το διορισμό μας, τον οποίο και θα επι-δείξουμε στον δικαστικό αντιπρόσωπο.Παραμένουμε στο εκλογικό τμήμαμέχρι και την έκδοση των αποτελεσμά-των.

2Πριν την έναρξη της ψηφοφορίαςελέγχουμε ότι υπάρχει επαρκής πο-

σότητα των ψηφοδελτίων. Καθ’ όλη τηδιάρκεια της διαδικασίας ελέγχουμεότι δίνεται το δικό μας ψηφοδέλτιοστους ψηφοφόρους.

3Εφόσον κατά τη διάρκεια της ψη-φοφορίας ή και της διαλογής

ψήφων προκύψουν προβλήματα πουέχουν σχέση με την έγκυρη διενέργειατων εκλογών μπορούμε να υποβάλουμεενστάσεις αποκλειστικά εγγράφως, οιοποίες καταχωρούνται στο βιβλίο πρά-ξεων της εφορευτικής επιτροπής.Φροντίζουμε να μας απαντήσει άμεσακαι αιτιολογημένα η εφορευτική επι-τροπή.

4Αν, κατά τη διάρκεια της διαλογής,η εφορευτική επιτροπή κρίνει

άκυρα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ υπο-

βάλλουμε σε κάθε περίπτωση ένστασηκαι ενημερώνουμε τα κεντρικά γρα-φεία του κόμματος για τους λόγουςακυρότητας και τον αριθμό των ψηφο-δελτίων.

5Στο παραβάν απαγορεύεται να ει-σέλθει οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο

εκτός του εκλογές. Αν ο εκλογέας αδυ-νατεί να ασκήσει μόνος του το εκλο-γικό του δικαίωμα υποβοηθείται μόνοαπό τον δικαστικό αντιπρόσωπο ήμέλος της εφορευτικής επιτροπής.

6Ελέγχουμε ότι ο δικαστικός αντι-πρόσωπος αριθμεί και μονογραφεί

όλα τα ψηφοδέλτια και αναγράφει σεαυτά ολογράφως τον αριθμό των σταυ-ρών, καθώς επίσης και ότι μονογράφειδίπλα σε κάθε σταυρό.

7∆εν ξεχνάμε να υπογράψουμε τα βι-βλία διαλογής, των πρακτικών και

τα βιβλία πράξεων της εφορευτικήςεπιτροπής.

8Οι εκλογείς ψηφίζουν μόνο εφόσονεπιδείξουν αστυνομικό δελτίο ελ-

ληνικής ταυτότητας ή ελληνικού δια-βατηρίου ή δίπλωμα οδήγησης, ασφα-λιστικό βιβλιάριο κ.λπ.

9Αν κάποιος εκλογέας δεν περιλαμ-βάνεται στους εκλογικούς καταλό-

γους, ψηφίζει σε οποιοδήποτε εκλο-

γικό τμήμα του δήμου ή της κοινότηταςστα δημοτολόγια ή μητρώα αρρένωντου οποίου είναι εγγεγραμμένος μόνοεφόσον προσκομίσει στην εφορευτικήεπιτροπή ειδικό πιστοποιητικό υπογε-γραμμένο από το δήμαρχο ή τον πρό-εδρο της κοινότητας.

10Εάν σε κάποιο ψηφοδέλτιουπάρχουν παραπάνω σταυροί

από τους προβλεπόμενους τότε το ψη-φοδέλτιο προσμετράται υπέρ του κόμ-ματος, χωρίς να καταγραφούν οι σταυ-

ροί. Τέλος, για οποιαδήποτε διευκρίνιση

οι εκλογικοί αντιπρόσωποι θα μπορούνκατά τη διάρκεια όλης της μέρας ναεπικοινωνούν με τα κεντρικά γραφείατου ΣΥΡΙΖΑ (τηλ 210-3378400) προ-κειμένου να παίρνουν απαντήσεις καιοδηγίες από το νομικό τμήμα για τηναντιμετώπιση τυχόν προβλημάτων πουθα ανακύψουν.

•

Συμβουλές προς εκλογικούςαντιπροσώπους

Είμαστε μεροληπτικοί«Εμείς μεροληπτούμε: Είμαστε μ’ αυτούς που δεν έχουν εργασία, δεν έχουν ρεύμα στο

σπίτι τους, δεν έχουν θέρμανση, είναι άστεγοι… στήνονται στις ουρές των συσσι-τίων, στις ουρές των τραπεζών για να πάρουν την πενιχρή τους σύνταξη, αγωνιούν

για το σπίτι τους που απειλείται από τους πλειστηριασμούς επειδή δεν έχουν να πληρώσουνΕΝΦΙΑ-φόρους, αγωνιούν για την έλλειψη περίθαλψης μήπως και αρρωστήσουν…

Είμαστε μ’ αυτούς… τους ανθρώπους της εργασίας, τους μικρούς, τους νέους, τις γυναίκεςπου ισοπεδώθηκαν από την πολιτική της Ν∆ και του ΠΑΣΟΚ… ∆εν ξεχνάμε ότι οι Γ. Πα-πανδρέου, Ευαγ. Βενιζέλος, Αντ. Σαμαράς… είναι αυτοί που μεροληπτώντας υπέρ των πλου-σίων, οδήγησαν το Λαό και την Πατρίδα να γίνει παγκόσμιος παρίας…

Ήρθε η ώρα… τώρα ανατροπή… για την Ελλάδα, την Ευρώπη, τον Λαό μας, τους Λαούςπου περιμένουν με ελπίδα την δική τους ετυμηγορία.

25 Ιανουαρίου 2015… καμία ψήφος χαμένη.»

Νίκος Σιόλιας (υπ. βουλευτής Ευβοίας)

Ενδεικτικάπαραδείγματαάκυρων ψηφοδελτίων

α. Φάκελος που δεν περιέχει ψη-φοδέλτιο ή που περιέχει περισσό-τερα του ενός ψηφοδέλτια έστω καιαν αυτά είναι του ιδίου συνδυασμού

β. Ψηφοδέλτιο που δεν περιέχεταισε κανονικό φάκελο (φάκελο πουπαρέδωσε μαζί με το ψηφοδέλτιο ηεφορευτική επιτροπή στον ψηφο-φόρο )

γ. Ψηφοδέλτιο που δεν είναι έν-τυπο ή δεν είναι της συγκεκριμένηςεκλογικής περιφέρειας ή έχει ου-σιωδώς διαφορετικό χρώμα.

δ. Ψηφοδέλτιο ή και ο φάκελοςστον οποίο βρίσκεται με αλλοιώσειςυπογραμμίσεις , διαγραφές ή περιέ-χει λέξεις ή φράσεις.

ε. Ψηφοδέλτιο με σταυρό πράσινοκαι άλλων χρωμάτων εκτός μαύροκαι μπλε.

στ. Ψηφοδέλτιο σκισμένο ή φέροναντί για σταυρό αστερίσκο ή άλλοσημάδι.

Κείμενο ένστασηςΣε περίπτωση που θέλουμε να καταθέσουμε ένσταση την απευθύνουμε προςτην εφορευτική επιτροπή του εκλογικού τμήματος, στο οποίο είμαστεδιορισμένοι γράφοντας «Ως εκλογικός αντιπρόσωπος του κόμματος με τηνπροσωνυμία ΣΥΡΙΖΑ στο δήμο (συμπληρώνουμε το δήμο) στο εκλογικό σαςτμήμα ενίσταμαι βάση του άρθρου 85 Π.∆. 26/2012 διότι κατά παράβαση τουεκλογικού νόμου (συμπληρώνουμε το θέμα της ένστασής μας). Ο δικαστικόςαντιπρόσωπος δεν έπραξε σύμφωνα με το νόμο παρά το γεγονός ότιαναφέρθηκα σε αυτόν. Επειδή η παρούσα είναι βάσιμη, νόμιμη και αληθινή.Για τους λόγους αυτούς ζητώ: Να καταχωρηθεί η ένσταση μου στο βιβλίοπρακτικών της ψηφοφορίας και να γίνει δεκτή για τους παραπάνω,βάσιμους, νόμιμους και αληθινούς λόγους.». Κατόπιν υπογράφουμε τηνένσταση και την καταθέτουμε στον δικαστικό αντιπρόσωπο, αναμένονταςαπάντηση.

Η ΕΠΟΧΗ 24 Ιανουαρίου 2015 1199∆ΙΕΘΝΗ

Ιταλία: «Σεισμός» στο ∆ημοκρατικόΚόμμα από την αποχώρηση ΚοφεράτιΗ συμμαχία του ∆.Κ. με τη δεξιάτου Μπερλουσκόνι και η άνοδος της ακροδεξιάςδημιουργούν ένα ανησυχητικό σκηνικό στην Ιτα-λία. σελ. 20

Γερμανία: Η Ελλάδα είναι η ελπίδαγια την ΕυρώπηΣυνέντευξη με τη συμπρόεδρο της Die LinkeΚάτια Κίπινγκ για την αναμενόμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑστις εκλογές και τις αλλαγές που θα επιφέρει σε Ελλάδακαι Ευρώπη. σελ. 22ΚΟΣΜΟΥ

Ο γύρος τού

«Παρίσι, Αθήνα ο αγώναςείναι κοινός» ήταν ένα απότα συνθήματα που κυριάρ-

χησε στην πυκνή συγκέντρωση πουπραγματοποίησαν στις αρχές της εβδο-μάδας πολιτικές δυνάμεις της Αριστε-ράς και κινήματα στο Παρίσι, για ναεκφράσουν τη στήριξή τους στουςαγώνες του ελληνικού λαού και στον

εκλογικό αγώνα του ΣΥΡΙΖΑ για τηναλλαγή στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Στη συγκέντρωση μίλησαν οι ηγέτεςτου Μετώπου της Αριστεράς (Κόμματης Αριστεράς, ΓΚΚ, όλοι μαζί…) Ζαν -Λικ Μελανσόν, Πιερ Λοράν, ΚλεμαντίνΟντί, η πρώην γραμματέας των Ευρω-παίων Οικολόγων-Πράσινων ΣεσίλΝτιφλό, ο εκπρόσωπος του νέου κόμ-

ματος Nouvelle Donne Πιερ Λαρουτυ-ρού, ο πρώην ευρωβουλευτής γνωστόςγια την έκθεση καταδίκης της τρόικαςΛιεμ Χοανγκ Νγκο. Επίσης η ΣούζανΖορζ της Attac, η Αν Αζαρί για την ισό-τητα των γυναικών, η Ζανέτ Αμπί εκ-πρόσωπος του χώρου «Κοπέρνικος».

Κοινό σημείο και των δέκα ομιλητώνπου για πρώτη φορά βρέθηκαν μαζί(πράγμα που επισημάνθηκε και μάλι-στα έγινε το σχόλιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ενώ-νει και τη γαλλική αριστερά) ήταν ότι οαγώνας της Ελλάδας είναι και αγώναςδικός τους και ότι μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑθα είναι η σπίθα για ν’ αλλάξει το πο-λιτικό τοπίο στην Ευρώπη.

Η Σουζάν Ζορζ είπε «η Ελλάδα υπο-φέρει από ένα χρέος που είναι παρά-νομο και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χωρίςκαμία χρονοτριβή θα δημιουργήσει μιαεπιτροπή ελέγχου για να αποκαλυφθείη αλήθεια...

Άλλες δυνατότητεςχρηματοδότησης

Ο Πιερ Λαρουτυρού ανέφερε, μεταξύάλλων, ότι «αν ο Φρ. Ολάντ θελήσει,μπορεί επειδή η ΕΚΤ δεν μπορεί άμεσανα δανείσει την Ελλάδα να πει ότι ηΓαλλία θα τη χρηματοδοτήσει με επι-τόκιο 0,2% μέσω του ταμιευτηρίου. Θαπρόκειται για μια δυνατή πράξη, εντε-λώς νόμιμη και τεχνικά πραγματοποι-ήσιμη. Χρειάζεται, όμως, πολιτική βού-ληση».

Ο ευρωβουλευτής του ΣοσιαλιστικούΚόμματος Γουίλιαμ Μπάλα ανέφερε:«Σήμερα στην Ελλάδα, ένα κόμμα τηςαριστεράς μπορεί να εκλεγεί στην κυ-βέρνηση και ν’ αλλάξει την πολιτικήπρος τα αριστερά. Θα είναι ασφαλώς

μια δύσκολη υπόθεση... Θα πρέπει,όμως, μετά να μας εξηγήσουν γιατίστην Ευρώπη δεν μπορούν να κάνουντίποτα».

Η Σεσίλ Ντιφλό, βουλευτής τωνΠρασίνων, τόνισε ιδιαίτερα ότι οι οι-κολόγοι έχουν αρνητική εμπειρία απότις γαλλικές κυβερνήσεις (των σοσια-λιστών μετείχαν και οι ίδιοι) οι οποίεςμε τις πολιτικές τους απογοήτευσαντους ψηφοφόρους που στρέφονταιτώρα προς τους εθνικιστές- λαϊκιστές.Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει τα δε-δομένα. Μας καλεί να ανοίξουμε μιανέα προοπτική να απαλλαγούμε απότην πολιτική αγκύλωση μιας Ευρώπηςπου υποφέρει και συμπαρασύρει καιτους λαούς της. Και κατέληξε: «Η μάχητου ΣΥΡΙΖΑ δεν σταματάει στα σύνορατης Ελλάδας είναι υπόθεση όλων μας,για μια Ευρώπη πιο δίκαιη».

Ο Ζαν-Λικ Μελανσόν μίλησε για τοχρέος της Ελλάδας υπογραμμίζονταςτην ανάγκη για τη διαγραφή του όπωςσυνέβη και με την Γερμανία το 1953.Μετά αναφέρθηκε στους αγώνες καιτην προοπτική των λαών της Ευρώπηςεπισημαίνοντας τη σημασία της νίκηςτου ΣΥΡΙΖΑ και του Podemos στηνΙσπανία. Ο Πιερ Λοράν καυτηρίασε τιςεπεμβάσεις των ευρωπαίων ηγετώνκατά την προεκλογική περίοδο στηνΕλλάδα και τη στάση του Φρ. Ολάντ το2012 που συμφώνησε για τη δημοσιο-νομική λιτότητα της Ευρώπης.

Τέλος, επεσήμανε ότι οι πιέσεις θασυνεχιστούν , γι’ αυτό «η αλληλεγγύημας θα πρέπει να είναι διαρκής με λαϊ-κές κινητοποιήσεις και τη συμμετοχήτων πολιτών.

Μ. Κ.

ΚΟΣΜΟΥΠΑΡΙΣΙ -ΑΘΗΝΑ ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Αλλαγή στην Ελλάδακαι την Ευρώπη “Κοινό σημείο και των

δέκα ομιλητών πουγια πρώτη φοράβρέθηκαν μαζί(πράγμα πουεπισημάνθηκε καιμάλιστα έγινε τοσχόλιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑενώνει και τη γαλλικήαριστερά) ήταν ότι οαγώνας της Ελλάδαςείναι και αγώναςδικός τους και ότι μιανίκη του ΣΥΡΙΖΑ θαείναι η σπίθα για ν’αλλάξει το πολιτικότοπίο στην Ευρώπη.

Ο ι παρεμβάσεις υπέρ της Ελλάδας συνεχίζονται καθημερινά. Ο γνωστόςοικονομολόγος Τομά Πικετί σε δήλωσή του αναφέρει: «Τη στιγμή που οιοικονομίες παντού ανακάμπτουν, στην ευρωζώνη συνεχίζεται η ύφεση.

Το πιο λυπηρό στην ΕΕ είναι η επιμονή των ηγετών, που παρουσιάζουν την πο-λιτική τους σαν τη μόνη δυνατή και κυριεύεται από το φόβο που τους προκα-λεί μια ενδεχόμενη άλλη πολιτική. Μπροστά σ’ αυτή την επιμονή τίθεται τοερώτημα με ποια πολιτική μπορεί να αλλάξει η σημερινή κατάσταση.

Σε γενικές γραμμές υπάρχουν τρεις δυνατότητες: μια νέα χρηματοπιστω-τική κρίση. Ένα πολιτιστικό σοκ προερχόμενο από την αριστερά και, τέλος, έναπολιτικό σοκ από τη δεξιά. ΟΙ ευρωπαίοι ηγέτες σήμερα θα πρέπει να έχουντην ευφυΐα να αναγνωρίσουν ότι η δεύτερη δυνατότητα είναι μακράν όλων ηκαλύτερη: Η πολιτική που προτείνουν οι Podemos στην Ισπανία και ο ΣΥΡΙΖΑστην Ελλάδα είναι βαθύτατα διεθνιστική και ευρωπαϊκή.

Η ΕΕ, αντί να τις απορρίψει θα είναι αναγκασμένη να εργαστεί με αυτές τιςδυνάμεις για να διαμορφώσει το περιεχόμενο μιας δημοκρατικής ανοικοδόμη-σης της ΕΕ. Αν δε συμβεί αυτό, διατρέχουμε ένα πραγματικό κίνδυνο να βρε-θούμε σε ένα σοκ πολύ πιο ανησυχητικό, προερχόμενο από τη δεξιά, είναι με-γάλη η πιθανότητα το FN (Εθνικό Μέτωπο –Λεπέν) να κερδίσει αρκετές περι-φέρειες στις εκλογές που θα γίνουν τον ∆εκέμβριο του 2015.

«Μπορούμε, όμως, να ελπίζουμε το αδύνατο. Στο σημείο που έχει φθάσει οΦρ. Ολάντ πρέπει να αναγνωρίσει τα λάθη που διέπραξε το 2012 και να απλώ-σει το χέρι του στις χώρες της Νότιας Ευρώπης, καινα κάνει θαρραλέες προ-τάσεις για την ήπειρό μας».

ΤΟΜΑ ΠΙΚΕΤΙΗ πολιτική ΣΥΡΙΖΑ και Podemosείναι διεθνιστική και ευρωπαϊκή

2200 Η ΕΠΟΧΗ 24 Ιανουαρίου 2015∆ΙΕΘΝΗ

Σύμφωνα με τονγραμματέα της FiomΜαουρίτσιο Λαντίνι έναάτομο σαν τον Κοφεράτιθα μπορούσε ναβοηθήσει στηδημιουργία “νέωνμορφών συνάθροισηςπολλών ανθρώπων πουθα μπορούσαν νααρχίσουν νασυμμετέχουν και πάλι”.

“Σε κώμαακτιβιστήςστην Κρεμόνα,έπειτα απόεπίθεσηνεοφασιστών

Για άλλη μια φορά ηοπαδική βίασυνυφαίνεται με τη

φασιστική βία. Έπειτααπό τον αγώναΚρεμονέζε- Μάντοβα,την περασμένη Κυριακή,οι φασίστες της CasaPound, με τη βοήθειαάλλων νεαρών φασιστώνπου προέρχονταν απόάλλες πόλεις, κυρίωςαπό τη Μπρέσια και απότην Πάρμα, επιτέθηκανστο κοινωνικό κέντροΝτορντόνι της Κρεμόνα,με σιδερένιους λοστούςκαι με κλοτσιές, καιάφησαν στο έδαφος τον49χρονο Εμίλιο, ένα απότα μέλη του κοινωνικούκέντρου. Εξακολούθησαννα τον χτυπούν και αφούέπεσε αναίσθητος.Προφανώς οι προθέσειςτους ήταν δολοφονικές.∆εν είναι εξαίρεση ηΚρεμόνα στην Ιταλία,γιατί δυστυχώς, οφασισμός αρχίζει ναριζώνει και πάλι στιςιταλικές πόλεις. Κανείς δεν μπορεί ναισχυριστεί ότι αυτή ήτανμια συμπλοκή μεταξύχούλιγκαν, όταν εξήνταάτομα ρίχτηκαν με μανίαπάνω σε επτά-οκτώάτομα που υπεράσπιζαντο κοινωνικό κέντρο. Ηεπίθεση θυμίζει τιςεπιδρομές των ομάδωντου Μουσολίνι ενάντιαστους κομμουνιστές καιστους σοσιαλιστές καιτις αντίστοιχεςεπιθέσεις των φασιστώντης δεκαετίας τουεβδομήντα. Το συμβάν είναι άκρωςανησυχητικό, τη στιγμήπου η συγκεκριμένηπολιτική ομάδαπροετοιμάζει τησυμμαχία της με το νέοακροδεξιό κόμμα, πουέχει ανοδική πορεία στιςδημοσκοπήσεις, τη Λέγκατου Ματέο Σαλβίνι. Στο γεγονός αυτόαναφέρθηκε στοΚοινοβούλιο οβουλευτής ΕμανουέλεΦιάνο, του ∆ημοκρατικούΚόμματος, ενώ ο ΝικόλαΦρατοϊάνι (ΑριστεράΟικολογία και Ελευθερία)ζήτησε με ερώτησή τουπρος τον υπουργόεσωτερικών «να ρίξειφως σ’ αυτά τασοβαρότατα γεγονότα,για να σταματήσει η βίατων φασιστών της CasaPound και άλλωννεοφασιστικώνοργανώσεων σε όλη τηνΙταλία».

•

Η αποχώρηση του Σέρτζιο Κοφεράτι, οιδιεργασίες στο εσωτερικό του ∆.Κ. , ησυμμαχία του ∆.Κ. με τη δεξιά τουΜπερλουσκόνι στα κρίσιμα ζητήματατης ψήφισης του νέου εκλογικού νόμουκαι της εκλογής προέδρου της∆ημοκρατίας και η άνοδος τηςακροδεξιάς δημιουργούν έναανησυχητικό σκηνικό στην Ιταλία, ενώαποδεικνύεται απόλυτα αναγκαίος καιεπείγων ο σχηματισμός ενός νέουαριστερού υποκειμένου.

«Σεισμός» στο ιταλικό ∆ημοκρα-τικό Κόμμα από την αποχώρησητου Σέρτζιο Κοφεράτι, πρώην

γραμματέα του συνδικάτου Cgil, πρώην δη-μάρχου της Μπολόνια και ενός από τουςιδρυτές του Κόμματος.

Παρά τις εκκλήσεις της ηγεσίας να πα-ραμείνει στο κόμμα, ο Κοφεράτι ανήγγειλεστις 17/1, σε συνέντευξη τύπου, την έξοδότου από το ∆Κ, διότι, κατά τα λεγόμενάτου, στις εσωκομματικές εκλογές του ∆Κγια τον υποψήφιο περιφερειάρχη στη Λι-γουρία, όπου ο Κοφεράτι έχασε από τηνΡαφαέλα Πάιτα, της ομάδας Ρέντσι, παρε-νέβη και ψήφισε η κεντροδεξιά για να προ-τείνει ένα νέο πολιτικό μοντέλο μέσα σεένα ευρύτερο κλίμα νοθείας.

Στελέχη της κεντροδεξιάς στήριξαν τηνΠάιτα και υπήρξε ακύρωση της ψηφοφο-ρίας σε 13 τμήματα (4.000 ψήφοι, δηλαδήη διαφορά του Κοφεράτι από την Πάιτα)λόγω προβληματικής διεξαγωγής τωνεκλογών. «Φεύγω γιατί μπροστά σε μια τέ-τοια κατάσταση, όπου οι κανόνες και ηηθική δεν έχουν αξία, εγώ δεν μπορώ ναμείνω και θα στηρίξω όποιον αποδεικνύειότι έχει συγκεκριμένες αξίες», δήλωσε οΚοφεράτι. Και συνέχισε: «Φεύγω από το∆Κ όχι για να ιδρύσω ένα άλλο κόμμα,αλλά γιατί δεν μπορώ να ανεχτώ τη σιωπήτου κόμματός μου, όταν ένα κομμάτι μέσαστο οποίο υπάρχουν και αμετανόητοι φα-σίστες παρεμβαίνει στο σπίτι ενός άλλουγια να προτείνει ή να επιβάλλει ένα άλλομοντέλο διακυβέρνησης».

Συμμαχία με την κεντροδεξιά

Από την όλη διαδικασία είναι προφανήςη δημιουργία μιας συμμαχίας με την κεν-τροδεξιά για τη μελλοντική διοίκηση τηςπεριφέρειας της Λιγουρίας. Το σχόλιο του

γραμματέα της Κομμουνιστικής Επανίδρυ-σης Πάολο Φερέρο σχετικά με την αποχώ-ρηση Κοφεράτι ήταν το εξής: «Προφανέ-στατα το ∆Κ του Ρέντσι δεν είναι δυνατό νααναμορφωθεί και δεν έχει καμία σχέση μετην αριστερά. Γι’ αυτό είναι αναγκαίο ναοικοδομηθεί σήμερα στην Ιταλία μια αντι-νεοφιλελεύθερη αριστερά που να μπορείνα γίνει ο κινητήρας της οικοδόμησης τηςεναλλακτικής λύσης απέναντι στις πολιτι-κές λιτότητας».

Σύμφωνα με τον γραμματέα της FiomΜαουρίτσιο Λαντίνι ένα άτομο σαν τον Κο-φεράτι θα μπορούσε να βοηθήσει στη δη-μιουργία «νέων μορφών συνάθροισης πολ-λών ανθρώπων που θα μπορούσαν να αρ-χίσουν να συμμετέχουν και πάλι». Σε συ-νέντευξή του στην Corriere della Sera οΛαντίνι απαντά σε ερώτηση του δημοσιο-γράφου σχετικά με το «αν ο Κοφεράτι θαμπορούσε να γίνει ο ιταλός Τσίπρας»:«∆εν ξέρω αν είναι ένα μοντέλο προς εξα-γωγή. Όμως ξέρω ότι είναι εξαιρετικά εν-διαφέρον το πώς συγκεκριμένοι μηχανι-σμοί επεξεργασίας της αλλαγής μπορούννα τεθούν από μόνοι τους σε κίνηση, όπωςκινήθηκαν στην Ελλάδα. Εδώ η κατάστασηείναι πιο σοβαρή. Εδώ πρέπει να είναι ξε-κάθαρο για όλους ότι η διαδικασία πουυπάρχει αυτή τη στιγμή, είναι πιο βαθιά. Ηαριστερά δεν υπάρχει πια στην Ιταλία. Τοδεδομένο, δυστυχώς, είναι επίσημο καιοριστικό. Βρισκόμαστε μπροστά σε μιαστιγμή δραματικής ρήξης στην πολιτικήκαι συνδικαλιστική ιστορία της χώρας».

Ο Λαντίνι διατυπώνει επίσης την κατη-γορία ότι στις εσωκομματικές εκλογές του∆Κ υπερισχύουν τα λόμπι και οι λογικέςεξουσίας και ισχυρίζεται ότι υπάρχεικρυφή συμφωνία με τη δεξιά για το όνοματου επόμενου Προέδρου της ∆ημοκρατίας,έπειτα από την παραίτηση Ναπολιτάνο.

Η αποχώρηση του Κοφεράτι συνδέεταιστενά και με άλλα γεγονότα στο εσωτερικότου ∆ημοκρατικού Κόμματος και αποτελείτο πρώτο αποδεικτικό στοιχείο της συμ-μαχίας με τη δεξιά και με τον πόλεμο κατάτης εσωκομματικής μειοψηφίας του ∆.Κ.

«Η συμφωνία του Ναζωραίου»

Το δεύτερο αποδεικτικό στοιχείο γι’αυτή τη συμμαχία υπήρξε η ψήφιση τουνέου εκλογικού νόμου, που θα ολοκληρω-θεί την ερχόμενη Τρίτη στη Γερουσία. Ονέος εκλογικός νόμος προβλέπει επικεφα-

λής των ψηφοδελτίων χωρίς σταυρό, καιαυτό δημιουργεί μεγάλη σύγκρουση τουΡέντσι με τη μειοψηφία του ∆.Κ. 29 γερου-σιαστές του ∆.Κ. παρουσίασαν μια τροπο-λογία η οποία, εκτός από την ακύρωση τουμέτρου των επικεφαλής χωρίς σταυρό,ρύθμιζε στο 40% το όριο για το μπόνουςτης πλειοψηφίας και στο 3% το όριο γιατην είσοδο στη Βουλή. Την τροπολογίαυποστήριξαν και οι διαγραμμένοι από τοΚίνημα 5 Αστέρων.

Η τροπολογία αυτή καταψηφίστηκε στηΓερουσία μόνο χάρη και στις ψήφους τηςForza Italia (175 ψήφοι έναντι 116). ∆ιά-φορα στελέχη της Forza Italia δήλωσαν ότι«από σήμερα στη Γερουσία υπάρχει μια νέαπλειοψηφία». Η λεγόμενη «συμφωνία τουΝαζωραίου» Ρέντσι- Μπερλουσκόνι προ-χωρά ακάθεκτη.

Συνεπώς, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οΜπερλουσκόνι θα έχει σημαντικό ρόλοστην επιλογή του νέου προέδρου της δη-μοκρατίας, που είναι το επόμενο σημείοτης ατζέντας Ρέντσι και ο επόμενος σταθ-μός της κοινής πορείας Ρέντσι- Μπερλου-σκόνι.

Σχεδόν βέβαιη είναι η υποψηφιότητατου χριστιανοδημοκράτη Καζίνι, ο οποίοςόμως έχει σχεδόν μηδενικές πιθανότητεςεκλογής. Ένας άλλος πιθανός υποψήφιοςείναι ο πρώην πρωθυπουργός ΤζουλιάνοΑμάτο, ο οποίος θα μπορούσε να βρει συ-ναίνεση μεταξύ της αριστερής μειοψηφίαςτου ∆Κ. Όμως, ο Αμάτο δεν αρέσει στονΡέντσι, διότι έχει μια σχετική αυτονομία.

Ο πρώην χριστιανοδημοκράτης υπουρ-γός Ματαρέλα, γνωστός για τον πλειοψη-φικό εκλογικό νόμο του 1993 που πήρε τοόνομά του ( “Mattarellum”), έχει πολύ πε-ρισσότερες πιθανότητες να εκλεγεί με συ-ναίνεση της μειοψηφίας του ∆Κ, αλλά καιμε κάποιες ψήφους της αντιπολίτευσης.

Όμως, όποιος και να είναι ο νέος πρό-εδρος της ∆ημοκρατίας, είναι προφανέςότι θα επισφραγίσει τη συμφωνία Ρέντσι-Μπερλουσκόνι και θα εγγυηθεί θεσμικά τηνέα αυτή πλειοψηφία και τη συνέχεια τηςτακτικής που εγκαινίασε ο προηγούμενοςπρόεδρος Ναπολιτάνο. Ταυτόχρονα, θααπαλλάξει τον Ρέντσι από τα ενοχλητικάαριστερά κατάλοιπα στο εσωτερικό τουκόμματός του, «το κόμμα μέσα στοκόμμα», όπως τα αποκαλεί.

Τόνια Τσίτσοβιτς

ΙΤΑΛΙΑ

«Σεισμός» στο ∆ημοκρατικό Κόμμααπό την αποχώρηση Κοφεράτι

Η ΕΠΟΧΗ 24 Ιανουαρίου 2014 2211∆ΙΕΘΝΗ

Τι κοινό έχει η σουηδέζα υπουρ-γός Εξωτερικών Μάργκο Βάλ-στρομ και ο τούρκος πρωθυ-

πουργός Αχμέτ Νταβούτογλου; Και οιδύο οδηγήθηκαν, πρόσφατα, σε δηλώ-σεις αγανάκτησης για τις πολιτικές καιτην στάση του Ισραήλ, το οποίο πλέονδεν περιορίζει την επιθετικότητά τουστους παλαιστινίους αλλά στρέφει τιςφραστικές και διπλωματικές επιθέσειςτου «κατά πάντων». Όπως επισήμανεη Βάλστρομ: «Είναι απαράδεκτος οτρόπος που εκφράζονται για μας καιγια οποιονδήποτε. Έχουν ενοχλήσειόχι μόνο εμάς αλλά και τους αμερικα-νούς και τον καθένα που έχει να κάνειμαζί τους αυτή τη στιγμή».

Η Σουηδία έχει υποστηρίξει την ει-ρήνευση μεταξύ παλαιστινίων και Ισ-ραήλ και επιπλέον αναγνώρισε τηνΠαλαιστίνη ως κράτος τον περασμένοΟκτώβριο. Ωστόσο, «οι εποικισμοί, οικατεδαφίσεις κατοικιών και οι πολιτι-κές κατοχής που συνεπάγονται την τα-πείνωση των παλαιστινίων, δυσχεραί-νουν το έργο όλων μας», διευκρινίζει ηυπουργός, η οποία ακύρωσε την προ-γραμματισμένη επίσκεψή της στο Ισ-ραήλ. Οι βομβαρδισμοί του περασμέ-νου Αυγούστου φαίνεται να αποτέλε-σαν καταλυτικό παράγοντα για τηνανοχή αρκετών κρατών προς το Ισ-ραήλ, μεταξύ των οποίων και η, όχιφίλη του, Τουρκία, που έχει αναγνωρί-σει την Παλαιστίνη από το 1988. ΟΝταβούτογλου, σε συνέντευξη στο Re-uters, κατηγόρησε τον ισραηλινό ομό-λογό του για τρομοκρατία, ενώ τόνισεότι «οι ισραηλινές προκλήσεις, όπως οιβομβαρδισμοί στην Γάζα, συμβάλλουνστην ριζοσπαστικοποίηση του μου-σουλμανικού κόσμου». Συνέδεσεάμεσα την ειρήνευση στην Μέση Ανα-τολή και την εξάλειψη των εξτρεμιστι-κών ομάδων με την ίδρυση παλαιστι-νιακού κράτους και δεν παρέλειψε νααναφερθεί στη δολοφονία του τούρκουπολίτη που βρισκόταν πάνω στο πλοίοπου επιχείρησε να σπάσει τον αποκλει-σμό της Γάζας το 2010.

«Στριμώχνεται» το Ισραήλ

Στο μεταξύ, τα κοινοβούλια Ισπα-νίας, Βρετανίας, Ιρλανδίας και Γαλλίαςέχουν ψηφίσει υπέρ της αναγνώρισηςτης Παλαιστίνης, αποφάσεις οι οποίεςδεν δεσμεύουν τις κυβερνήσεις είναι

όμως ενδεικτικές για το διεθνές πολι-τικό κλίμα, αν και η αγανάκτηση τηςκοινής γνώμης έχει προηγηθεί. Το ιτα-λικό κοινοβούλιο έχει προγραμματι-σμένη ψηφοφορία για το Σάββατο, ενώστις προκαταρκτικές συνεδριάσειςμόνο τα αριστερά κόμματα υποστήρι-ξαν την αναγνώριση.

Οι ίδιες πολιτικές που εξασφάλιζανεπί δεκαετίες αμέριστη ή και ενοχικήυποστήριξη προς το Ισραήλ και η«αέναα» απειλούμενη ασφάλειά του,είτε στερούνται πλέον υπόβαθρου ήεπιβαρύνουν δυσανάλογα την Ευρώπηκαι ιδιαίτερα την ΕΕ, η οποία έχει ναθερίσει τις δικές της θύελλες «τρομο-κρατίας».

Ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέν-τζαμιν Νετανιάχου έχει επιδοθεί σε«αδιάκοπη εκστρατεία ώστε να μηναφήσει κανέναν εβραίο από τα θύματατης Charlie Hebdo, ανεκμετάλλευτο»,επισημαίνει άρθρο του δικτύου Mondo-weiss, ενώ περιέργως πληθαίνουν οιπαλαιστίνιοι τους οποίους θεωρεί ύπο-πτους για συνεργασία με το ΙσλαμικόΚράτος (IS). Οι πιέσεις για υποστήριξητων ισραηλινών θέσεων μετά την επί-θεση στο Παρίσι, οδήγησαν τον παλαί-μαχο δημοσιογράφο του CNN ΤζιμΚλάνσι σε παραίτηση στην διάρκειατης εβδομάδας. Ενόψει των εκλογώντου Μαρτίου, στις οποίες το αντίπαλοΕργατικό Κόμμα αναμένεται να ενισχυ-θεί, ο Νετανιάχου σκληραίνει κι άλλοτην ρητορική του και μετέρχεται κάθεμέσον, λιγότερο για να πείσει και πε-ρισσότερο για να εκβιάσει την διεθνήκοινότητα.

Οι ισραηλινές αρχές αρνήθηκαν τηνπερασμένη εβδομάδα την χορήγησηβίζας εισόδου σε κατεχόμενα παλαι-στινιακά εδάφη, στην προσκεκλημένηεμπειρογνώμονα του ΟΗΕ για θέματαβίας κατά των γυναικών.

Οι προσπάθειες των ισραηλινών νααποτρέψουν την αποδοχή της Παλαι-στίνης στο ∆ιεθνές Ποινικό ∆ικαστήριο(ICC) απέτυχαν και ο γ.γ. Μπαν Κι-μουν ανακοίνωσε ότι θα είναι μέλοςαπό την 1η Απριλίου. Ως αποτέλεσμαπροσφυγής της Παλαιστινιακής Αρχής,ξεκίνησε προκαταρκτική έρευνα, γιανα καθορίσει «αν διαπράχθηκαν εγ-κλήματα πολέμου στην διάρκεια τωνεπιθέσεων στη Γάζα το καλοκαίρι του2014». Ο ισραηλινός υπουργός Εξωτε-ρικών Άβιγκντορ Λίμπερμαν, απείλησε

ότι η χώρα του θα κάνει προσπάθειεςγια την διάλυση του ∆ιεθνούς ∆ικαστη-ρίου -Ισραήλ και ΗΠΑ δεν είναι μέλη-και ότι θα χρησιμοποιήσει την διεθνήεπιρροή του στις χώρες που συνεισφέ-ρουν οικονομικά για να διακόψουν τιςχρηματοδοτήσεις τους. Επανέλαβε βε-βαίως το δικαίωμα του Ισραήλ να υπε-ρασπίζει τον εαυτό του και χαρακτή-ρισε τον ισραηλινό στρατό ως «τον ηθι-κότερο του κόσμου», σε αντιδιαστολήμε αυτόν της Συρίας.

Πιέσεις και στις ΗΠΑ

Όπως είναι αναμενόμενο, οι ΗΠΑεκφράζουν ενστάσεις για αυτό πουονομάζουν μονομερή προσέγγιση τωνπαλαιστινίων προς τους διεθνείς οργα-νισμούς, ισχυριζόμενοι ότι υπονο-μεύουν τις πιθανότητες ειρηνευτικήςσυμφωνίας -αυτής που αποτυγχάνεικατ’ επανάληψη με ή χωρίς την μεσο-λάβησή τους;- και παράλληλα θεωρεί-ται πιθανό να διακόψουν την χρηματο-δότηση προς την Παλαιστινιακή Αρχή.

Στο ίδιο μήκος κύματος, ο καναδόςυπουργός Εξωτερικών, αφού επανέ-λαβε την υποστήριξη της χώρας τουστο Ισραήλ, διέπραξε το ατόπημα ναεπισκεφθεί το παλαιστινιακό υπουρ-γείο Εξωτερικών, έξω από το οποίοαποδοκιμάστηκε από διαδηλωτές πουπέταξαν αυγά και παπούτσια στο αυτο-κίνητό του.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC,παρά τις απειλές, ο παλαιστίνιος πρό-εδρος Μαχμούντ Αμπάς δηλώνει ότισκοπεύει να επαναφέρει συνεχώς τοζήτημα της δημιουργίας ανεξάρτητουπαλαιστινιακού κράτους στο Συμβού-

λιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ώστε αν οιΗΠΑ ασκήσουν το δικαίωμα βέτο ναθεωρηθούν αναποτελεσματικοί διαμε-σολαβητές της ειρήνευσης.

Παράλληλα, η Παλαιστινιακή Αρχή,κατέθεσε αιτήματα σε 16 περιβαλλον-τικές διεθνείς συμφωνίες και η ΑρχήΠοιότητας Περιβάλλοντος δήλωσε ότιτο Ισραήλ θα λογοδοτήσει για τα περι-βαλλοντικά εγκλήματά του στα παλαι-στινιακά εδάφη.

Αντίθετα με το επίσημο αμερικανικόκράτος, ενάντια στα λόμπι και πιθανόνσε «παγκόσμια πρώτη» για τα δεδο-μένα της χώρας, 40 οργανώσεις πολι-τών της Νέας Υόρκης, οργάνωσαν δια-μαρτυρία και παρέδωσαν ψήφισμα γιανα ακυρωθεί το ταξίδι του ∆ημοτικούΣυμβουλίου στο Ισραήλ, με έξοδα πλη-ρωμένα από εβραϊκές οργανώσεις. Οιισραηλινές αρχές χαρακτήρισαν «τρο-μοκρατική» την επίθεση της Τρίτηςαπό παλαιστίνιο με μαχαίρι μέσα σε λε-ωφορείο στο Τελ-Αβίβ, που δεν είχενεκρά θύματα. Νετανιάχου και Λίμπερ-μαν την θεώρησαν «άμεση συνέπεια»της αντι-εβραϊκής πολιτικής τουΑμπάς. Το φιλο-παλαιστινιακό ειδησε-ογραφικό IMEMC πάντως, δίνει αναλο-γία επτά ισραηλινών έναντι 32 παλαι-στινίων θυμάτων τους τελευταίους τέσ-σερεις μήνες. Η διαφύλαξη των -ανι-σόρροπων- συσχετισμών και σχέσεωντης ∆ύσης με το Ισραήλ, έχουν οδηγή-σει σε αδιέξοδο το παλαιστινιακό ζή-τημα. Μόνο με σαφείς θέσεις όμως καιαντίσταση στους εκβιασμούς, θα απο-δοθεί και στον παλαιστινιακό λαό τοδικό του κυρίαρχο κράτος.

Ελισάβετ Πετρίδου

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ

Ο αγώνας για αναγνώρισησε κρίσιμη φάση

2222 Η ΕΠΟΧΗ 24 Ιανουαρίου 2015∆ΙΕΘΝΗ

www.nowkr.at

Μπλό κοστην α κρο δε ξιά

∆ε κά δες ορ γα νώ σεις καια κτι βι στές του α ντι φα σι -

στι κού κι νή μα τος α πό ό λη τηνΑυ στρία ε τοι μά ζο νται για τηνκι νη το ποίη ση της Πα ρα σκευήςστην Βιέν νη, με στό χο ναμπλο κά ρουν την εκ δή λω σηπου έ χει προ γραμ μα τί σει νακά νει το α κρο δε ξιό Κόμ μα τηςΕλευ θε ρίας. Στην εκ δή λω ση έ -χουν κα λε στεί να μι λή σουνδιά φο ροι θεω ρη τι κοί του να -ζι σμού α πό πολ λές χώ ρες τηςΕυ ρώ πης, που θα προ σπα θή -σουν με το κύ ρος του α κα δη -μαϊκού να νο μι μο ποιή σουν τηνι δε ο λο γία του μί σους, της ο μο -φο βίας, του α ντι ση μι τι σμούκαι του ρα τσι σμού.

www.saopaulo.mpl.org.br

∆ι καίω μαστη με τα κί νη ση

Απο φα σι σμέ νοι να συ νε -χί ζουν τις δυ να μι κές κι -

νη το ποιή σεις ε νά ντια στην αύ -ξη ση του ει σι τη ρίου των α στι -κών συ γκοι νω νιών, που ξε κί -νη σε την αρ χή του χρό νου, δη -λώ νουν οι κά τοι κοι του ΣάοΠά ο λο, που με τά την με γά ληδια δή λω ση της προ η γού με νηςε βδο μά δας ε τοι μά ζο νται ναβγουν ξα νά στους δρό μους την∆ευ τέ ρα. Μέ χρι σή με ρα η α -στυ νο μία έ χει α πα ντή σει με ά -γρια κα τα στο λή (σφαί ρες α πόκα ου τσού κ, αύ ρες, χη μι κά,κλπ), και πε ρισ σό τε ροι α πό 50δια δη λω τές που συ νε λή φθη -καν στο σω ρό βρί σκο νται στιςφυ λα κές κα τη γο ρού με νοι γιακα τα στρο φές και δια τά ρα ξητης τά ξης.

www.facebook.com/events/1537694759825061

Μια δά δα γιατον πο λι τι σμό

Κρα τώ ντας α ναμ μέ νεςδά δες ε κα το ντά δες άν -

θρω ποι συμ με τεί χαν το βρά δυτης Τρί της στην κι νη το ποίη σηδια μαρ τυ ρίας που έ γι νε στηνΒου δα πέ στη ε νά ντια στην τρα -γι κή κα τά στα ση που ε πι κρα τείστον χώ ρο του πο λι τι σμού. Ηκι νη το ποίη ση έ γι νε δύο μέ ρεςπριν τις ε πί ση μες κυ βερ νη τι -κές εκ δη λώ σεις για την «Ημέ -ρα του Ουγ γρι κού Πο λι τι σμού»,και η πρω το βου λία ξε κί νη σεα πό ερ γα ζό με νους μου σείων,αι θου σών τέ χνης, βι βλιο θη -κών και άλ λους, που δια μαρ τύ -ρο νται για την με γά λη μείω σητων δα πα νών για τον πο λι τι -σμό, η ο ποία ο δη γεί σε κλεί σι -μο υ πη ρε σιών και α πο λύ σεις.

∆η μή τρης Γκι βί σης[email protected]

στα

δίκτ

υα τ

ου κ

όσµο

υ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΙΑ ΚΙΠΙΝΓΚ

Η Ελλάδα είναι η ελπίδαγια την Ευρώπη

Τη συνέντευξη πήρε ο ∆ημήτρης Γκιβίσης

Όλα δείχνουν ότι αύριο στην Ελλάδαθα γίνει μια ιστορική αλλαγή, αφού ηαριστερά θα έρθει για πρώτη φορά στηνκυβέρνηση. Ποιες είναι οι σκέψεις σου;

Μια κυβέρνηση της αριστεράς θαείναι ένα ιστορικό γεγονός όχι μόνο γιατην Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη.Η εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ θα ση-ματοδοτήσει σαφώς ότι υπάρχει μιαεναλλακτική λύση, απέναντι στην πολι-τική που ρίχνει τα βάρη στην πλάτη τωνλαών και που οδηγεί σε λάθος δρόμο.Η Ελλάδα είναι η ελπίδα για την Ευ-ρώπη.

Γερμανοί αξιωματούχοι δηλώνουν ότιθα συνομιλήσουν με τη νέα ελληνική κυ-βέρνηση. Πώς εκτιμάς ότι θα εξελιχτείαυτή η συζήτηση στη διαπραγμάτευσηγια το κούρεμα του χρέους, που αποτε-λεί βασικό στόχο του ΣΥΡΙΖΑ;

Οι διαπραγματεύσεις θα γίνουν, όμωςείναι δύσκολο να τολμήσουμε να κά-νουμε εικασίες για την εξέλιξή τους.Είναι σαφές ότι το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑγια μια περικοπή του χρέους είναι απο-λύτως σωστό, και ένας στόχοςτου 40% έως 50 % θεωρώ ότι είναι εφι-κτός. Η διαγραφή του χρέους πρέπει ναγίνει, με οποιοδήποτε τρόπο, δεν γίνεταιδιαφορετικά. Και αυτό είναι κάτιπου πρέπει να το πούμε στους λαούς τηςΕυρώπης. Το μόνο ερώτημα που απομέ-νει είναι το ποιος θα πληρώσει γιααυτό. Και εμείς έχουμε μια σαφή θέση:να πληρώσουν οι κερδοσκόποι της κρί-σης, οι τράπεζες και οι πλούσιοι.

Καταλύτης θετικών εξελίξεων

Τι σημαίνει για την Die Linke η νίκητου ΣΥΡΙΖΑ, και πώς θεωρείς ότι θα συμ-βάλει στον αγώνα που κάνετε ενάντιαστην πολιτική της λιτότητας;

Η Die Linke εδώ και χρόνια έχει ανα-πτύξει μια στενή και συντροφική σχέσημε τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπραςέχει συμμετάσχει συχνά σε συνέδρια τουκόμματός μας και σε άλλες εκδηλώσεις.Έχουμε μια παρόμοια αντίληψη σεπολλά θέματα. Μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑθα επηρεάσει την Die Linke σε διπλό επί-πεδο. Πρώτα στο συναισθηματικό. Ηεπιτυχία των συντρόφων μας θα μαςδώσει τεράστια χαρά και ένα μεγάλο κί-νητρο, θα είναι η επιτυχία των ιδεών μαςπου κέρδισαν την αποδοχή στην Ελ-λάδα. ∆εύτερο, θα μας ενθαρρύνει για ναεπιμείνουμε στην πολιτική που ακολου-θούμε στη Γερμανία, αγωνιζόμενοι ενάν-τια στην πολιτική της λιτότητας της Άνγ-κελα Μέρκελ.

Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ πώς πιστεύεις ότιθα επηρεάσει τους λαούς της Ευρώπης;

Είναι βέβαιο ότι θα έχει πολύ μεγάληεπιρροή. Αυτό που θα συμβεί στην Ελ-λάδα μπορεί να γίνει ο καταλύτης θετι-κών εξελίξεων για όλη την Ευρώπη. Ανη αριστερά επικρατήσει στην Ελ-λάδα, την Πορτογαλία, αλλά και τηνΙσπανία, κάτι που είναι πολύ πιθανό τοεπόμενο φθινόπωρο, αυτό μπορεί ναοδηγήσει σε εξέγερση των χωρών οφει-λετών ενάντια στην πολιτική της λιτότη-τας. Αυτό, τουλάχιστον, θα μπορούσε ναεπιφέρει την επανεξέταση των λύσεωνπου χρειάζονται για τη διέξοδο από τηνκρίση, κάτω από την πίεση που θα ασκή-σουν όλες αυτές οι τεράστιες μάζες πουυποφέρουν από μια κρίση που δεν τηνπροκάλεσαν. Και έτσι, θα δημιουργη-θούν οι προϋποθέσεις για να ζητήσουμενα πληρώσουν οι κερδοσκόποι για τηνκρίση και να γυρίσουν πίσω όσα πήραν.

Είμαστε υποχρεωμένοινα στηρίξουμε τον ΣΥΡΙΖΑ

Πώς μπορεί η Ευρωπαϊκή Αριστερά να

δείξει την αλληλεγγύη της στην Ελλάδακαι να οργανώσει σε πανευρωπαϊκό επί-πεδο μια ισχυρή συμμαχία κοινωνικώνκαι πολιτικών δυνάμεων ενάντια στοννεοφιλελευθερισμό;

Όλα τα κόμματα μέλη της Ευρωπαϊ-κής Αριστεράς έχουν τα μάτια τους στηνΕλλάδα και υπάρχουν ισχυρές ενδείξειςαλληλεγγύης. Πολλοί εκπρόσωποι ευ-ρωπαϊκών αριστερών κομμάτων ήρθανστην Ελλάδα στη διάρκεια της προεκλο-γικής εκστρατείας, μεταξύ άλλων και οσυμπρόεδρος της Die Linke Μπερντ Ρί-ξινγκερ. Αυτή είναι η μία όψη. Μια άλληπλευρά, είναι ότι στις χώρες μας όλοιδραστηριοποιούμαστε ενάντια στηνπίεση που ασκείται από τις εθνικές κυ-βερνήσεις, πρώτα από όλα από τη Γερ-μανία, στην Ελλάδα. Η πιθανότητα καιμόνο ότι οι Έλληνες θα εκλέξουν ένακόμμα που δεν ταιριάζει πολιτικά με τηνγερμανίδα καγκελάριο, την οδηγεί σεαπειλές. Αυτό είναι ξεσκέπασμα για τηνΜέρκελ και την παρέα της, δείχνει πώςκατανοεί την δημοκρατία. Εμείς λέμε ότιοι γερμανοί αξιωματούχοι πρέπει να βα-σίζονται στην αρχή της μη παρέμβασηςστις προεκλογικές εκστρατείες άλλωνχωρών. Αυτό που συμβαίνει είναι εκτόςτόπου! Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλο-γές είμαστε υποχρεωμένοι να οργανώ-σουμε την υποστήριξή μας, και να δημι-ουργήσουμε επιτροπές αλληλεγγύης σεόλη την Ευρώπη. Επίσης, πρέπει να ορ-γανώσουμε εκδηλώσεις και συζητήσειςσε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, στιςοποίες να συνδυάζεται η κριτική ενάντιαστην πολιτική της λιτότητας της Ευρω-παϊκής Ένωσης, με την ανατροπή τηςπολιτικής που ασκείται στις αντίστοιχεςχώρες. Πιστεύω ότι έτσι μπορεί να ανα-πτυχθεί μια ισχυρή αριστερή συμμαχίασε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

•

Η συμπρόεδρος της Die Linke ΚάτιαΚίπινγκ, λίγα εικοσιτετράωρα πριν το

εκλογικό αποτέλεσμα μιλά στην «Εποχή»για το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης της

Αρισεράς, χαρακτηρίζοντάς το «ιστορικόγεγονός όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά καιγια την Ευρώπη». Στη συνέχεια σχολιάζει

πώς θα επηρεάσει την Die Linke ηεκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και

ολόκληρη την Ευρώπη και την πολιτικήτης λιτότητας που έχει επιλέξει.

Η ΕΠΟΧΗ 24 Ιανουαρίου 2015 2233ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ημέρα εκλογών, μια από τις πιοσημαντικές εκλογές της ελληνι-κής ιστορίας, με τη ριζοσπαστική

κι ανανεωτική αριστερά προ των πυλώντης εξουσίας. Αριστερά κι εξουσία, βέ-βαια, δεν είναι και τόσο συμβατές έν-νοιες, αν θεωρήσουμε ότι η αριστεράαποτελεί τη συνείδηση της κοινωνίαςκαι το ανάχωμα αντίστασης των πολιτώναπέναντι στους εξουσιαστικούς μηχανι-σμούς. Είναι ένα σοβαρό ζητούμενο ηδιαχείριση της εξουσίας από την αρι-στερά, αλλά αυτό ας το αφήσουμε γι’ αρ-γότερα. Αυτό που αξίζει να κάνουμε,εμείς που θα ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ, είναινα επιλέξουμε πού θα βάλουμε τουςσταυρούς στα ψηφοδέλτια. Πράγμα πουδεν είναι και τόσο εύκολο μετά την ενι-αιοποίηση του κόμματος, την εκτίναξητων ποσοστών του, την αλλαγή στάσης

πολλών στελεχών του και τις διευρύν-σεις που προέκυψαν τον τελευταίοκαιρό. Κι επειδή δεν δικαιούται μόνο ηκάθε τάση του ΣΥΡΙΖΑ να προτείνει τουςδικούς της υποψηφίους, δικαιούται καιη στήλη να κάνει τις δικές της αιρετικέςπροτάσεις κι αντιπροτάσεις. Όπως, λοι-πόν, έκαναν τα παλιά λάιφ-στάιλ περιο-δικά, θα δώσουμε, σε αποκλειστικότητα,τα in και τα out των ψηφοδελτίων τουΣΥΡΙΖΑ:

ΙΝ- Επειδή, για λόγους που δεν είναι του

παρόντος να τους θίξουμε, η παλιάΑΚΟΑ σχεδόν απουσιάζει από τα ψηφο-δέλτια, επισημαίνουμε λίγες εξαιρέσειςσυντρόφων, πέρα από τους εκλεγμένουςστην προηγούμενη βουλή που έχουν ήδηεπικοινωνιακό προβάδισμα: ΜάκηςΜπαλαούρας στην Ηλεία, Ελένη Σταμα-

τάκη στην Α’ Πειραιά, Θανάσης Λαζαρί-δης στην Β’ Πειραιά, Τέλης Τύμπας στηΧίο.

- Για την ιστορική δικαίωση των αγω-νιστών από την εποχή της χούντας μέχρισήμερα, ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδηςστην Α’ Θεσσαλονίκης.

- Για να έλθουν στο προσκήνιο φρέσκαπρόσωπα με έντονη πολιτική και κινη-ματική δράση, η Κατερίνα Νοτοπούλουστην Α’ Θεσσαλονίκης.

- Για την ενίσχυση της διεύρυνσηςπρος την οικολογική πλευρά, ένας υπο-ψήφιος με πολλούς αγώνες και γνώσειςστα οικολογικά ζητήματα, ο ΜιχάληςΤρεμόπουλος στην Α’ Θεσσαλονίκης.

- Για την πολύχρονη αριστερή προσή-λωση και κινηματική συνέπεια, ιδρυτικόμέλος του Κοινωνικού Ιατρείου Αλλη-λεγγύης, ο Θοδωρής Ζδούκος στην Β’Θεσσαλονίκης.

- Για τη διαρκή συμμετοχή του στα το-πικά αλλά και στα ευρύτερα πολιτικά,πάντα από την σκοπιά της ανανεωτικής-ριζοσπαστικής αριστεράς, ο ΓιάννηςΠαπαδημητρίου στα Γιάννενα.

- Για ένα αριστερό αντίβαρο απέναντιστην σοσιαλδημοκρατική διεύρυνση, οσημαντικός κι αντισυμβατικός οικονο-μολόγος Κώστας Λαπαβίτσας στην Ημα-

θία.ΟUT- Το φτωχότερο ψηφοδέλτιο Επικρα-

τείας που είχε ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ, με επικε-φαλής που παραπέμπει στον σημιτικόεκσυγχρονισμό. Φωτεινή αχτίδα η πα-ρουσία της Τασίας Χριστοδουλοπούλου.

Τέλος, προς τους υποψηφίους του ΣΥ-ΡΙΖΑ που καταχωρούνται στα out τωνψηφοδελτίων, αλλά η εφημερίδα μουκόβει τη συγκεκριμένη αναφορά τους, ηστήλη αφιερώνει το σημαδιακό λαϊκότραγούδι του Πάνου Γαβαλά, ως ελάχι-στη συνεισφορά για την αποφυγή κάθεεπικείμενης κακοτοπιάς:

«Τη στράτα που διάλεξες, τη διάλεξανκι άλλες

μα όλες πατήσανε σε χάρτινες σκάλεςΣε χάρτινες σκάλες σκεπασμένες με

χρυσόκι όσες πατάνε πέφτουν μέσα στο

γκρεμό»

Υ.Γ. Το παραπάνω τραγούδι μας θυμί-ζει τον Θεόφιλο από το Στέκι ΠολιτώνΠιερίας.

Ο δικηγόρος του διαβόλου

∆ΑΙΜΟΝΙΚΑ

Τη στράτα που διάλεξες, τη διάλεξαν κι άλλες…

Την άμεση επαναλειτουργία τουΚΤΕΟ (Κέντρο Τεχνικού Ελέγχου Οχη-μάτων) Χολαργού στη Λεωφόρο Με-σογείων, δρομολογεί με δικές τηςδαπάνες, η Περιφέρεια Αττικής. Μεβάση τον προγραμματισμό της Περι-φέρειας, το ΚΤΕΟ Χολαργού θα μπο-ρεί να παρέχει ξανά τις υπηρεσίεςτου στους πολίτες, από τις 2.2.2015,δύο χρόνια δηλαδή μετά τη διακοπήτης λειτουργίας του. Στόχος είναι ηόσο το δυνατόν συντομότερη επανα-λειτουργία των πέντε δημοσίωνΚΤΕΟ, τα οποία υπάγονται στην αρμο-διότητα της Περιφέρειας Αττικής.Συγκεκριμένα, μετά την επαναλει-τουργία του ΚΤΕΟ Χολαργού, θα ακο-λουθήσει εκείνη του ΚΤΕΟ Μάνδρας.Εκτιμάται ότι μέσα σε διάστημα 8-9μηνών θα είναι δυνατόν να προσφέ-ρουν τις υπηρεσίες τους στους πολί-τες, αφού έχουν λάβει την απαραί-τητη πιστοποίηση, τα ΚΤΕΟ Ελληνι-κού, Μεγάρων και Αναβύσσου.

Σε ανακοίνωση της Περιφέρειας Ατ-τικής γίνεται λόγος για αναίτια καιεπιζήμια για τα έσοδα του ∆ημο-

σίου δίχρονη διακοπή της λειτουργίαςτου ΚΤΕΟ Χολαργού, ενώ τονίζεται ότιέχει εξασφαλιστεί η αναβάθμιση του μη-χανολογικού και μηχανογραφικού τουεξοπλισμού. «Η Περιφερειακή Αρχή,από την ανάληψη της ευθύνης της διοί-κησης της Περιφέρειας την 1η Σεπτεμ-βρίου, έχει θέσει ως στόχο την επαναλει-τουργία όλων των δημόσιων ΚΤΕΟ Αττι-κής και τούτο γιατί τα δημόσια ΚΤΕΟ ταοποία εμπιστεύονται οι πολίτες λόγωτου υψηλού επιπέδου των παρεχόμενωνυπηρεσιών τους, συνιστούν σημαντικόοικονομικό πόρο της Περιφέρειας Αττι-κής και εργαλείο άσκησης κοινωνικήςπολιτικής και μάλιστα σε μια εξαιρετικάδύσκολη οικονομική συγκυρία» επιση-μαίνεται.

Σημαντική ζημιά για το ∆ημόσιο

Η υποβάθμιση των δημόσιων ΚΤΕΟ ξε-κίνησε ουσιαστικά τον Μάιο του 2012όταν με την υπουργική απόφαση22794/2222/12 χορηγήθηκε οκτάμηνηπροθεσμία, προκειμένου να λάβουν τηναπαραίτητη πιστοποίηση για τη λειτουρ-γία τους. Όταν έληξε η προθεσμία, στις4/1/2013, διακόπηκε η λειτουργία τουςγια να συνεχιστεί μόνο για ένα μικρόχρονικό διάστημα, από τον Μάιο έως τις30 Ιουνίου του ίδιου έτους. Σήμερα λει-τουργούν 167 ιδιωτικά ΚΤΕΟ, ενώ έχειμειωθεί σημαντικά ο αριθμός των δημο-σίων, από 58 σε 17 μέσα σε δύο χρόνια.Η συρρίκνωση τους κάθε άλλο παρά δι-καιολογημένη μπορεί να θεωρηθεί, εφό-σον τα στατιστικά δείχνουν ότι προσέ-φεραν σημαντικά έσοδα στο ∆ημόσιο. Ταπέντε ΚΤΕΟ της Αττικής, το 2013, μόνοσε ένα μήνα λειτουργίας είχαν συνολικά

έσοδα 386.000 ευρώ. Το 2011 μόνο στοΚΤΕΟ Ελληνικού τα έσοδα έφτασαν τα2.438.497 ευρώ, ενώ συνολικά ήταν6.150.856.

Η Ερμίνα Κυπριανίδου εκτιμά ότι ηδιαδικασία της πιστοποίησης αποτέλεσετην αφορμή για να τεθούν στο στόχα-στρο τα δημόσια ΚΤΕΟ, προς όφελοςτων ιδιωτικών και κάνει λόγο για σοβα-ρές αντιστάσεις από ιδιωτικά συμφέ-ροντα στην προσπάθεια επαναλειτουρ-γίας τους. «Για να καταφέρουμε την επα-ναλειτουργία των ΚΤΕΟ, χρειάστηκε ναυπερβούμε πολύ μεγάλες δυσκολίες. Ταβάλαμε και τα βάζουμε ακόμα με θεούςκαι δαίμονες. Υπάρχει σαφέστατα ζή-τημα γιατί αναίτια πάρθηκαν έσοδα απότο δημόσιο ταμείο για να κατευθυνθούνσε ιδιωτικά συμφέροντα». Σύμφωνα μετην αντιπεριφερειάρχη, η επαναλειτουρ-γία των ΚΤΕΟ αποτελεί μια πολύ σημαν-τική υπόθεση: «Ήταν επιδίωξη μας για

μεγάλο χρονικό διάστημα. Αποτέλεσεπροεκλογική και μετεκλογική μας δέ-σμευση. Θα αποδειχτεί ιδιαίτερα σημαν-τική για τα δημόσια έσοδα».

Τα δημόσια ΚΤΕΟ υπερέχουν

Την ανάγκη επαναλειτουργίας των δη-μόσιων ΚΤΕΟ τονίζει και ο ΑπόστολοςΚενανίδης, πρόεδρος της ΟμοσπονδίαςΦορτηγών Αυτοκινητιστών Ελλάδος(ΟΦΑΕ). «Όταν δεν εμπλέκεται η πολι-τεία σε αυτή τη διαδικασία οι συνέπειεςθα είναι ιδιαίτερα αρνητικές. Οι έλεγχοιγίνονται αποκλειστικά από τα ιδιωτικάΚΤΕΟ, παρότι τα δημόσια υπερέχουνσαφώς στον εξοπλισμό και στις εγκατα-στάσεις. Αρνούνται να λειτουργήσουναυτά τα πραγματικά υπερσύχρονα κτί-ρια. Τα περισσότερα από τα μηχανήματαείναι καινούργια και αφήνονται να σαπί-ζουν», επισημαίνει. Ο ίδιος εκτιμά ότι σεκαμία περίπτωση τα δημόσια ΚΤΕΟ δενθα έπρεπε να αντιμετωπίζουν δυσκολίεςστο να λάβουν την απαραίτητη πιστο-ποίηση: «Τα κρατικά ΚΤΕΟ είναι σί-γουρα εκείνα, τα οποία θα μπορούσαν ναλάβουν την πιστοποίηση. Η πιστοποίησηδεν είναι ο λόγος της υποβάθμισης τους.Για τον πραγματικό λόγο μπορούν να γί-νουν πολλές υποθέσεις. Ίσως εξυπηρε-τούνται τα ιδιωτικά ΚΤΕΟ». Για τον Από-στολο Κενανίδη, η δαπάνη των επαγγελ-ματιών οδηγών για τον τεχνικό έλεγχοτων φορτηγών αυτοκινήτων, είναι αδι-καιολόγητα ψηλή σήμερα. «Αν υπήρχεανταγωνισμός δεν θα ήταν η τιμή 140-150 ευρώ για ένα φορτηγό αυτοκίνητο.Αντίθετα θα μπορούσε να είναι μόνο 50ευρώ. Η παρέμβαση της πολιτείας με ταδημόσια ΚΤΕΟ θα μείωνε το κόστος γιακάθε επαγγελματία και θα εξασφάλιζεέναν καλύτερο έλεγχο».

Αλέξανδρος Μαυρογένης

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ

Άμεση επαναλειτουργία του ΚΤΕΟ ΧολαργούΠρογραμματίζεται η επαναλειτουργία άλλων τεσσάρων δημοσίων ΚΤΕΟ Αττικής

Η ΕΠΟΧΗ 24 Ιανουαρίου 2015 2255ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Perfect Mirror

OEntang Wiharso, από τους σημαντικότερους σύγχρονους καλλιτέχνεςτης Ινδονησίας, θίγει ζητήματα της καθημερινότητας και εξερευνά τα

κοινωνικο–πολιτικά θέματα της χώρας του, μέσα από μία στενή εξέτασητων διαπροσωπικών σχέσεων, των παραδόσεων και της ανθρώπινηςψυχής. Το βασικό ερώτημα που θέτει στην έκθεσή του Perfect Mirror είναιαν τα κυρίαρχα συστήματα εξουσίας καταπιέζουν τις ατομικές και εσωτε-ρικές επιθυμίες. Η θεματολογία του εστιάζει στην εξουσία, την απώλεια, ταόνειρα και την αγάπη, ενώ παράλληλα, μέσω της δουλειάς του, αναλύειτην ιδεολογία, τη φιλοσοφία και την ταυτότητα. Τα έργα του είναι ιδιαιτέ-ρως λεπτομερή και μοιάζουν με ιστούς μέσα στους οποίους μπλέκονταιανθρώπινα σώματα, φυτά, γλώσσες, ουρές, έντερα και τοπία, ενώ συνο-δεύονται από πολιτικά φορτισμένα κείμενα. Η έκθεση διαρκεί μέχρι τρις26 Φεβρουαρίου. Ωράριο: Τρίτη έως Παρασκευή 10.30π.μ. – 6.30μ.μ., Σάβ-βατο 12μ. – 4μ.μ.

Bernier/ Eliades (Επταχάλκου 11, Αθήνα, τηλ.: 2103413936)

Work

∆έκα καλλιτέχνες πραγμα-τεύονται άμεσα ή έμμεσα

την έννοια της δεξιοτεχνίαςστην έκθεση που επιμελήθηκε ηΕιρήνη Μπαχλιτζανάκη. Η ιδέατης εργασίας, ως κοινός παρα-νομαστής των έργων, θέτει ερω-τήματα πάνω στη σχέση μεταξύχειροποίητου και readymade,καθώς και μεταξύ χειρονακτι-κών πρακτικών και μαζικής πα-ραγωγής. Θίγει ζητήματα όπωςτο διακοσμητικό, το design, ηλαογραφία και οι παραδοσιακέςμορφές τέχνης, και ανοίγει μιασυζήτηση γύρω από τις έννοιεςτου πρωτότυπου και της αυθεν-τικότητας, της αυτονομίας, τηςαναπαραγωγιμότητας, της υλι-κότητας, της αισθητικής αξίαςκαι της αξίας εν γένει, καθώςκαι του έργου τέχνης ως εμπο-

ρεύσιμου προϊόντος. Συμμετέχουν οι: J. Balmforth, J. Capper, S. Leόn, Ε.Μπαχλιτζανάκη, Κ. Νικολάου, Α. Ντελάκος, Κ. Ρουσσάκης, Σ. Χριστοδου-λίδης, A. Sell, R. Yassin. Η έκθεση διαρκεί έως τις 28 Φεβρουαρίου. Ωρά-ριο: Τρίτη έως Παρασκευή 12μ. – 8μ.μ., Σάββατο 12μ. – 4μ.μ.

Elika Gallery (Ομήρου 27, Αθήνα, τηλ.: 2103618045)

Lazongas: Ζωγραφική - Σχέδιο 1983 - 1993

Μέχρι την 1η Μαρτίου παρουσιάζεται η έκθεση Lazongas: Ζωγραφική–Σχέδιο 1983–1993, στην οποία εκτίθενται 25 έργα, κολλάζ και σχέ-

δια, από τη Συλλογή Χρίστου Χριστοφή. Για τον καλλιτέχνη Λαζόγκα, τοσχέδιο είναι η τιμιότητα της τέχνης και πάντοτε το αντιμετώπιζε ως αυτό-νομο έργο. Ο ίδιος έχει δηλώσει χαρακτηριστικά ότι «το σχέδιο ήταν καιείναι μία διαρκής εμμονή. ∆εν αποτελεί απλώς αναπόσπαστο κομμάτι τηςδουλειάς μου, αλλά είναι άμεσα δεμένο με την προσωπική μου ιστορία, ταβιώματά μου, τις αγωνίες και τις διαμαρτυρίες μου ή ακόμη και ζητήματαπολύ προσωπικά».Τα έργα εκτίθενται στο σύνολό τους για πρώτη φορά.Ωράριο: Τετάρτη έως Παρασκευή 6 – 9μ.μ., Σάββατο, Κυριακή 11π.μ. –5μ.μ.

Φωκίωνος Νέγρη 16 (Φωκίωνος Νέγρη 16, Αθήνα, τηλ.: 2108824681)

Quest of Query. Interpretations of the Actual

Ηέκθεση του Θεόδωρου Ζαφειρόπουλου (Σε Αναζήτηση του Ερωτήμα-τος. Ερμηνείες του Υπαρκτού) παρουσιάζει σαράντα σχέδια και τέσ-

σερις βίντεο-εγκαταστάσεις με αφετηρία τον Σκανδιναβικό Βορρά. Η πε-ριπλάνηση –μεταφορική όσο και κυριολεκτική– μέσα στο θαλάσσιο περι-βάλλον, η εθνική και υπερεθνική σημασία μιας παρέλασης, το ανθρώπινοβλέμμα και η μνήμη του τόπου και της εμπειρίας του, ο χώρος και το τοπίοως αφορμή για ανακάλυψη προσωπικών αφηγήσεων, αποτελούν ορισμένααπό τα ερωτήματα της διευρυμένης αναζήτησης των έργων, τα οποία οι θε-ατές έχουν την ευκαιρία να δουν μέχρι τις 9 Μαρτίου. Οι δύο βασικές ιδέες,το «quest» και το «query», είναι λέξεις που σχετίζονται ετυμολογικά,καθώς προέρχονται από τη λατινική λέξη quaerere (ρωτώ, αναζητώ) καιβασική μεθοδολογία του project είναι η επισταμένη διερεύνηση ποικίλωνεννοιών, όπως οι πολιτικές συσχετίσεις, η οικολογία και η ανθρωπολογία,μέσα από την καταγραφική αναπαράσταση του περιβάλλοντος χώρου. Νασημειωθεί ότι η έκθεση πλαισιώνεται από εκπαιδευτικά προγράμματα καιξεναγήσεις.

Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Β1, λιμάνι Θεσσα-λονίκης, www.greekstatemuseum.com)

•

ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣΧΑΡΤΗΣ

Επιμέλεια: Κατερίνα Αναστασίου• [email protected]

Πάνε πάνω από τρία χρόνια από τότεπου οι «ανήσυχοι» και οι«αγανακτισμένοι» της πλατείαςΣυντάγματος, και όχι μόνο, άρχισαν ναδίνουν σάρκα και οστά σε αυτό πουσυχνά καλούμε «ουτοπία της πράξης».Καλύπτοντας το κενό μιας πολιτείαςπου εθελοτυφλεί μπροστά σταπροβλήματα και με άξονα τρεις βασικέςανθρώπινες ανάγκες (τροφή-υγεία-παιδεία), τόσο οι συλλογικότητες πουήδη υπήρχαν όσο και οι καινούργιες πουστήθηκαν εν τω μεταξύ, κατάφερανμέσα από πρωτόγνωρεςαμεσοδημοκρατικές διαδικασίες ναμετατραπούν από απλές εστίεςπολιτικού προβληματισμού σε δομέςαλληλεγγύης, ανοίγοντας έτσι το δρόμογια μια νέου τύπου συμμετοχικήκοινωνική πολιτική.

Αξίζει να σημειωθεί, χωρίς καμία διά-θεση απλούστευσης ή ωραιοποί-ησης, ότι η διαδικασία αυτή της γρή-

γορης ωρίμασης έχει ήδη δώσει καρπούς.Επιλέγοντας την άμεση δημοκρατία έναντιτης δημοκρατίας της ψήφου, την αλληλεγ-γύη έναντι της φιλανθρωπίας των χορηγών,την ελεύθερη βούληση και συμμετοχήέναντι της στράτευσης και του καθήκοντος,οι δομές αυτές καλλιέργησαν τη δική τουςηθική και αισθητική και άσκησαν τους αν-θρώπους τους μέσα σε συνθήκες ουσιαστι-κής δημοκρατίας στην πρόταξη του «εμείς»έναντι του «εγώ».

Είναι αλήθεια ότι πολλές από τις προ-σπάθειες των αλληλέγγυων δομών αντιμε-τωπίστηκαν και αντιμετωπίζονται ως περι-θωριακές όχι μόνο από την κεντρική εξου-σία αλλά και από όσους, ανεξάρτητα απότον πολιτικό αυτοπροσδιορισμό τους, θεω-ρούν αυτά τα εγχειρήματα αποπολιτικοποι-

ημένες προσπάθειες ανακύκλωσης τηςφτώχειας την εποχή της κρίσης. Η πραγμα-τικότητα είναι, ωστόσο, πολύ διαφορετική.Οι δομές αλληλεγγύης δίνουν τον αγώνατους επάνω σε θεμελιώδεις αρχές της αρι-στεράς, των κινημάτων και του ανθρωπι-σμού, όπως είναι η ενεργός συμμετοχή τωνπολιτών, η καταπολέμηση του κοινωνικούαποκλεισμού και η διαρκής πάλη ενάντιαστο ρατσισμό και την ξενοφοβία.

Άμεσες προτεραιότητες

Στη νέα πολιτική και κοινωνική πραγμα-τικότητα που προβάλλει με την ενδεχόμενηανάληψη της κυβέρνησης από την αριστεράστη χώρα μας, είναι αυτονόητο ότι οι δομέςαλληλεγγύης θα αλλάξουν όχι μόνο ωςπρος την υπόστασή τους αλλά και μέσα στησυνείδηση της κοινωνίας: ∆εδομένου ότι τοκοινωνικό κράτος, όπως το είχαμε ορίσεικαι βιώσει ώς τώρα, δεν θα μπορούσε ναεπαναδομηθεί στο σύνολό του με τους ίδι-ους όρους (και αυτό όχι μόνο λόγω της οι-κονομικής κρίσης), τα τοπικά κινήματα καιοι αλληλέγγυες δομές καλούνται να μαζι-κοποιήσουν και να ουσιαστικοποιήσουν ταεγχειρήματα τους λειτουργώντας πλέονμέσα σε ένα ευνοϊκότερο περιβάλλον.

Οι νέες, λοιπόν, προκλήσεις αλλά και οικίνδυνοι που θα πρέπει να υπερβούν οιδομές αλληλεγγύης είναι πολλές και πολύδιαφορετικές από όσες γνωρίζαμε ώς τώρα.Ως εκ τούτου, οι άμεσες προτεραιότητεςτους στη νέα πραγματικότητα θα μπορού-σαν να συνοψιστούν ως εξής:

α) ∆ιαρκής σύμπλευση όλων τωνδομών/συλλογικοτήτων μέσα από ανοιχτέςαμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και σω-στός διαχωρισμός τους ανάλογα με τοντρόπο λειτουργίας τους και τους επιμέρουςσκοπούς που η καθεμία από αυτές υπηρε-τεί.

β) Αναζήτηση και διεκδίκηση ενός θεσμι-κού πλαισίου που, αφενός δεν θα αφήνειμερικές από αυτές να λειτουργούν ως «ανυ-πόστατες», αφετέρου δεν θα τις υποχρεώ-νει να μετασχηματίζονται σε σωματεία ήΜ.Κ.Ο.

γ) Η ποιότητα του ανθρωπιστικού έργουπου οι αλληλέγγυες δομές παρέχουν πρέπεινα παραμείνει ταυτόσημη με το πολιτικόπλαίσιο μέσα στο όποιο λειτουργούν, πουείναι η αλληλεγγύη για όλους και η άμεσηδημοκρατία, μακριά από κομματικές εξαρ-τήσεις και κάθε λογής «χορηγίες».

Είναι σίγουρο ότι στη νέα μέρα που ξημε-ρώνει οι δομές αλληλεγγύης οφείλουν ναδιεκδικήσουν το ρόλο και το χώρο που τουςαξίζει, φροντίζοντας πάντα να μην ταυτι-στούν με άλλες μορφές «κοινωνικής προ-σφοράς» και καθιστώντας σαφές στη συ-νείδηση όλων ότι το «πώς» είναι εξίσου ση-μαντικό με το «τι» και το «πότε».

Χρήστος Κορολής,εκπαιδευτικός

∆ε δο μέ νου ό τι το κοι νω νι -κό κρά τος, ό πως το εί χα μεο ρί σει και βιώ σει ώς τώ -ρα, δεν θα μπο ρού σε να ε -πα να δο μη θεί με τους ί -διους ό ρους, τα το πι κά κι -νή μα τα και οι αλ λη λέγ γυεςδο μές κα λού νται να μα ζι -κο ποιή σουν και να ου σια -στι κο ποιή σουν τα εγ χει ρή -μα τα τους μέ σα σε έ να ευ -νοϊκό τε ρο πε ρι βάλ λον.

“

∆ομές αλληλεγγύης μπροστάστη νέα πραγματικότητα

2266 Η ΕΠΟΧΗ 24 Ιανουαρίου 2015ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Πώς νιώθεις που το καλλιτεχνικό σουέργο παρουσιάστηκε σε έναν χώρο όπωςτο Εμπρός;

Όπως όλοι ξέρουμε και το βιώνουμεκαθημερινά, ο τρόπος ζωής μας έχει αλ-λάξει από αρκετά έως ριζικά. Τα όνειρα,η δημιουργία, η εκφραστικότητα, μαπάνω απ’ όλα η ελευθερία σκέψης είναισαν απαγορευμένες λέξεις που δεν έχειςτο δικαίωμα ούτε καν να τις ψιθυρίσεις.Είναι πολύ εύκολο να σου κόψουν ταφτερά και να μην μπορέσεις να πετάξειςποτέ. Το ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενοθέατρο Εμπρός, σου δίνει τη δυνατότητανα παρουσιάσεις οτιδήποτε δημιουργικόκαι ουσιαστικό μέσα από εκθέσεις, προ-βολές, συζητήσεις αλλά και ομάδες πουφιλοξενεί με δικές τους δράσεις. Νιώθωυποχρέωση σε ένα τέτοιο χώρο που έχειπίσω του μια σημαντική ιστορία και πα-ράλληλα ευγνωμοσύνη που με άφησανκαι εμένα χωρίς να έχω κάποια ιδιαίτερησπουδή στη φωτογραφία να μπω μέσακαι να κάνω κάτι που μέχρι τώρα ονει-ρευόμουν.

Το έργο σου θα μπορούσε να ειδωθείκαι ως μια κοινωνική παρέμβαση/ προ-σφορά στην ΛΟΑΤ κοινότητα, εφόσοναναφέρεται, μεταξύ άλλων, στον ομό-φυλο έρωτα σε μια εποχή που εντείνον-

ται γενικά ο κοινωνικός ρατσισμός, καιο εκφασισμός της κοινωνίας μας με πιοεύκολα, μεταξύ άλλων, θύματα τα μέληαυτής της κοινότητας.

Το έργο μου αν και περιέχει ομοφυλο-φιλικό περιεχόμενο δεν αποτελεί προ-φορά στην κοινότητα των lgbt, αλλάπροφορά σε κάθε άτομο που θεωρεί ταμ-πού το ζήτημα της ταυτότητας φύλου ήκαι σεξουαλικότητας. Αρα, είναι μια κοι-νωνική προσφορά και παρέμβαση. Πέρααπό όλα αυτά, θέλησα μέσα από το έργομου να προβάλω και να θίξω την πολυ-πλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων.Χρειάζεται ο κόσμος να αρχίσει να δέχε-ται το διαφορετικό και να σταματήσει ναείναι προσκολλημένος σε οποιοδήποτεκοινωνικό στερεότυπο… Και πάνω απόόλα να συνειδητοποιήσει πως όλοι είμα-στε ίσοι και καμία ομοφοβική ή τραν-σφοβική επίθεση δεν πρέπει να είναιανεκτή.

Πρόσφατα στην Κύπρο αφαιρέθηκαναπό την αστυνομία φωτογραφίες τηςγνωστής τρανς εικαστικής καλλιτέχνι-δος και ακτιβίστριας Πάολας Ρεβενιώτηαπό έκθεσή της, ενώ νωπή είναι η μνήμηαπό τα γεγονότα στο θέατρο Χυτήριολίγα χρόνια νωρίτερα. Τι πιστεύεις γιατέτοιου είδους παρεμβάσεις ηθικούελέγχου σε καλλιτεχνικά έργα;

Η τέχνη είναι τέχνη. Κανείς δεν μπορείκαι δεν έχει το δικαίωμα να σου στερείτην ελεύθερη έκφραση. Είναι σαν να σουσκοτώνουν τα όνειρα. Η Ελλάδα σε αυτάτα θέματα δυστυχώς είναι ακόμα πολλάχρόνια πίσω, γι’ αυτό υπάρχουν καιαυτές οι αντιδράσεις... Και γι’ αυτό τολόγο θα συνεχίσουν...

Ποιά είναι τα επόμενα καλλιτεχνικάσου σχέδια;

Ετοιμάζω μια ποιητική βραδιά με την∆ήμητρα Σούλη, όπου μέσα από την ποί-ηση θα μιλήσουμε για τον έρωτα και ταπαρακλάδια του, αγάπη, μίσος, παρά-νοια και πάει λέγοντας... Επίσης με νέαδυναμική ομάδα ξεκινήσαμε συζητήσειςγια το «Silent night 2» που θα είναι δια-φορετικό από το πρώτο, δεν θα λείπουνόμως και από αυτό οι ανθρώπινες σχέ-σεις και η εκδίκηση... Σε αυτό το σημείοθα ήθελα πολύ να ευχαριστήσω όλα ταπαιδιά που πήραν μέρος και μπροστάκαι πίσω από το «Silent night»: Γιώργο,

Ιωάννη, Άγγελο, Στέλλα, Ελευθερία, Αγ-γελική, Λουκά, Θάνο, Βαγγέλη, Γιάννη.Ευχαριστώ πολύ! Για όλα... Επίσης έναευχαριστώ στην ομάδα του blog www.so-

cartes.gr για τη στήριξη.

Σπύρος Πετρίτης

Θέλησα μέσα από το έργο μου ναπροβάλω και να θίξω τηνπολυπλοκότητα των ανθρώπινωνσχέσεων. Χρειάζεται ο κόσμος νααρχίσει να δέχεται το διαφορετικόκαι να σταματήσει να είναιπροσκολλημένος σε οποιοδήποτεκοινωνικό στερεότυπο.

“

ΣΤΟ «ΕΜΠΡΟΣ»

Μια καθόλου σιωπηλή νύχτα

Για ένα και μοναδικό βράδυ έλαβε χώρα στο ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός η έκθεση φωτογραφίας -με δράση- της νέας και πολλά υποσχόμενης καλλιτέχνιδοςΕυγενίας Παπαγεωργίου, με τίτλο «Silent night». Η Ευγενία Παπαγεωργίου, χωρίς ίχνος έπαρσης, προσπάθησε και προσπαθεί να βρει την καλλιτεχνική της έκφραση σε ένα μησυμβατό με το σύστημα πλαίσιο, επιλέγοντας έναν τέτοιο χώρο αλλά και καλώντας μας να αλληλεπιδράσουμε με το έργο της και να της δώσουμε την απαραίτητη για τησυνέχιση της προσπάθειάς της ανατροφοδότηση. Πέρα από τις λήψεις αλλά και την εμφάνιση των φωτογραφιών της, επιμελήθηκε εξαιρετικά τόσο την εικαστική έκθεσή τουςόσο και την «ξενάγηση» του κοινού της, την περιήγηση στην ιστορία, την αφήγηση που είχε εμπνευστεί, συνδύασε την έκθεση και την αφήγηση αυτή με τα σπαράγματα δράσηςπου απομόνωσε και τα οποία αποδόθηκαν σκηνικά υπό τη δική της σκηνοθετική/κινησιολογική μπαγκέτα και με τη σωματική συμμετοχή των υπολοίπων συντελεστών καιστοιχεία διάδρασης με το κοινό, εφόσον υπήρξε μικρό «κέρασμα», το οποίο προσφερόταν στο κοινό από συντελεστές/επιτελεστές εντός ρόλου.

Η «Εποχή» απεύθυνε στην Ευγενία Παπαγεωργίου ορισμένα ερωτήματα.

ΦΕ ΣΤΙ ΒΑΛ ΘΕ Α ΤΡΙ ΚΕΣ ΣΥ ΝΘΕ ΣΕΙΣ IV

“Βε ρε νί κη” του Ρα κί ναΜε ή ρωες α λη θι νά πρό σω πα της ι στο ρίας, ο Ρα κί νας δη μιουρ γεί μια τρα -

γω δία. Πο λύ κο ντά στη χρο νι κή στιγ μή που στην ευ ρω παϊκή λο γο τε -χνία η αν θρώ πι νη φύ ση αρ χί ζει να πα ρου σιά ζε ται ό πως α κρι βώς πρέ -

πει να εί ναι -ε λεύ θε ρη, στο με ταίχ μιο αυ τό μια ι σχυ ρής κοι νω νι κής αλ λα γής-συν θέ τει ο Ρα κί νας τη «Βε ρε νί κη» του, φτιαγ μέ νη απ’ αυ τά τα υ λι κά των πραγ -μα τι κών αν θρώ πων, ό πως σε μια κα θη με ρι νή α πλή α νυ πε ρά σπι στη ε ρω τι κή ι -στο ρία. Ήρωες που φαι νο με νι κά κι νού νται α πό μια κο σμι κή ε πι τα γή, στην ου σίαέ χουν τη δυ να τό τη τα να πρά ξουν χω ρίς το δί κα νο ε νός α πό μη χα νής θε ού. Εί -ναι ι κα νοί λοι πόν να α πο φα σί σουν για τις ζωές τους; Μή πως η ύ παρ ξη ε νός«κη δε μό να» εί ναι μέ χρι σή με ρα το κα λύ τε ρο άλ λο θι για την α δρά νειά μας;

Η με τά φρα ση εί ναι του Στρα τή Πα σχά λη, ε νώ η σκη νο θε σία α νή κει στη Μα -ρία Ξαν θο που λί δου. Παί ζουν οι: ∆η μή τρης Πα πα δά τος, Γιάν νης Πα πα δό που λος,∆άφ νη Σκρου μπέ λου. Η πα ρά στα ση ε ντάσ σε ται στο Φε στι βάλ Θε α τρι κές Συν -θέ σεις ΙV που διορ γα νώ νει το Βeton7 κά θε χρό νο με βά ση έ να θε α τρο λο γι κό ά -ξο να κά θε χρό νο, δί νο ντας τη δυ να τό τη τα σε θε α τρι κές ο μά δες και με μο νω -μέ νους καλ λι τέ χνες οι ο ποίοι υ πέ βαλ λαν πρό τα ση και ε πι λέ χθη καν, να πα ρου -σιά σουν τη δου λειά τους με βά ση μια συ γκε κρι μέ νη θε μα τι κή του Beton7. Ο τέ -ταρ τος χρό νος των Θε α τρι κών Συν θέ σεων (2014-2015) του Beton7 εί ναι α φιε -ρω μέ νος στους δυο γάλ λους δρα μα τουρ γούς του 17ου αιώ να τον Ρα κί να (1639-1699) και στον Μο λιέ ρο (1622-1673). Στό χος εί ναι να α να δει χθεί με σύγ χρο νοτρό πο η σκη νι κή προ σέγ γι ση, ο ποιη τι κός λό γος και η βα θιά υ παρ ξια κή α γω νίαπου υ πάρ χει στα κεί με να των Ρα κί να – Μο λιέ ρου, α ντί δο το στον ά νυ δρο πνευ -μα τι κά ση με ρι νό κό σμο.

Πα ρα στά σεις: 28 και 29 Ια νουα ρίου, στις 9μ.μ., στο Βeton 7 (Πύδ νας 7, Βο τα -νι κός, τηλ. 210 7512625).

ΘΕΑΤ

ΡΙΚ

Α Ν

ΕΑ

Ανδρέας Κάλβος«Αλληλογραφία»Εισαγωγή - Σχολιασμός∆ημήτρης Αρβανιτάκηςμε τη συνεργασίαΛεύκιου ΖαφειρίουΜουσείο Μπενάκη

Τ ο πρόσφατο απόκτημα της Βιβλιο-γραφίας Κάλβου συγκεντρώνει ά-παντα τα ευρισκόμενα γράμματα,

τα δικά του και τα προς αυτόν. Έρχεταιόχι δυο χρόνια μετά θάνατο, όπως “άπα-ντα τα ευρισκόμενα Σολωμού”, αλλά145, ενώ έχουν παρέλθει δυο αιώνες απότην πρώτη επιστολή του εικοσάχρονουΚάλβου, ευρισκόμενου στη Φλωρεντία,που τυχαίνει να είναι αίτηση για υποτρο-φία προς τους Βρετανούς τότε “Κυβερ-νώντες τη Ζάκυνθο”. Αλλά, έτσι κι αλ-λιώς, ο Κάλβος και το έργο του αποκα-λύπτονται με καθυστέρηση και βραδείςρυθμούς. Η πρόσφατη ΑλληλογραφίαΚάλβου είναι έργο Ζακύνθιου και όχιΚερκυραίου ως ο Ιάκωβος Πολυλάς,που, όντας κοντά μια τριακονταετία νεό-τερος του Σολωμού, μαθήτευσε δίπλατου. Ο ∆ημήτρης Αρβανιτάκης, γεννημέ-νος περί τον έναν αιώνα αφότου ο Κάλ-βος εξέπνευσε, επέλεξε ήδη από μετα-πτυχιακός σπουδαστής ως ερευνητικό α-ντικείμενο τον γενέθλιο τόπο. Χάρις, μά-λιστα, σε υποτροφία, που εκείνος, σε α-ντίθεση με τον Κάλβο, έλαβε, βρέθηκεστη Βενετία, όπου και είχε την ευκαιρίανα εντρυφήσει στο ενετικό παρελθόν τηςγενέτειράς του. Εντός μίας δεκαπενταε-τίας εξέδωσε οκτώ, επί συνόλου εννέα,βιβλία γύρω από τη Ζάκυνθο και τα ευ-κλεή τέκνα της. Εκκινώντας από “το ρε-μπελιό των ποπολάρων”, έφθασε στονΚ. Πορφύρη και “τους Καρμπονάρουςτης Τοσκάνης”, επικεντρώνοντας στησυνέχεια το ενδιαφέρον του στον Κάλβο,με απτό αποτέλεσμα τρία βιβλία κατά τοπρώτο ήμισυ της δεύτερης δεκαετίας τουτρέχοντος αιώνα.

Μόνο που δεν τον κεντρίζει ο Κάλβος,που “ο Αγώνας μας έδωσε την ποίησήτου”, όπως το θέτει ο Κ. Θ. ∆ημαράς, αλ-λά ο “Άλλος Κάλβος”. Το Άλλος, όχι ό-πως το ορίζει ο Γιώργος Ανδρειωμένος,που πρώτος το χρησιμοποίησε για τις ε-πιστημονικές ενασχολήσεις του Κάλβου,αλλά γενικότερα, ο συγγραφέας και οάνθρωπος, όπως προβάλλει μέσα απόκυρίως ιταλικές πηγές. Εξ ολοκλήρου ι-ταλικές στα δυο πρώτα βιβλία του, πουαφορούν, το μεν πρώτο το δεκαπενθή-μερο περιοδικό «Ape italiana», το δε δεύ-τερο το ιταλόγλωσσο κείμενο του Κάλ-βου «Απολογία της αυτοκτονίας». Εν μέ-ρει και στο τρίτο, την Αλληλογραφία, ό-που περιλαμβάνονται και τα επιστολικάτεκμήρια στην ελληνική. Ωστόσο, έναςσυγκεντρωτικός κατάλογος πηγών θα έ-δειχνε τον περιορισμένο χαρακτήρατους, που διαγράφεται με βάση την αρ-χειακή παραπομπή στα εκδοτικά σημει-ώματα κάθε επιστολής.

Πλεονέκτημα των βιβλίων του Αρβα-νιτάκη συνιστά ο τρόπος που πα-

ρουσιάζει το θέμα του, ώστε να προσελ-κύει το ενδιαφέρον ενός πλατύτερουκοινού. Στην Αλληλογραφία, προτάσσειΕισαγωγή 90 σελίδων, που σημαίνει κο-ντά το ένα δέκατο των συνολικών σελί-δων του δίτομου έργου, χωρισμένη σε ε-πτά κεφάλαια, με εμφατικούς τίτλους.Πρόκειται για ένα κείμενο που υπερβαί-νει τις αξιώσεις μιας εισαγωγής, καθώςσυνιστά αυτοτελές μελέτημα για τις “τύ-χες” του Κάλβου από ιδρύσεως του ελ-ληνικού κράτους. Ταυτόχρονα, όμως, α-πό την άποψη της εισαγωγής, που απαι-τείται για μία αλληλογραφία, και μάλι-στα όχι διμερή, αλλά με πλειάδα προσώ-πων, ως επί το πλείστον άγνωστων στονΈλληνα αναγνώστη, μένουμε με την εν-τύπωση ότι υστερεί.

Ο Αρβανιτάκης συνηθίζει την έκθεσητου σκεπτικού και των αποτελεσμάτων

της έρευνας να την ξεκινάει με ερωτήμα-τα, παραθέτοντας διαδοχικές υποθέσειςεργασίας, ακόμη και εκείνες που δεν τε-λεσφόρησαν. Με αυτήν την τακτική, εί-ναι σαν να προσθέτει στους συνήθεις ο-δοδείκτες μιας ερευνητικής διαδρομήςκαι το οδόσημο “αδιέξοδο” προς εξοικο-νόμηση του χρόνου της ερευνητικής κοι-νότητας. Από την άλλη, ορισμένα χαρα-κτηριστικά του αφηγηματικού του τρό-που προκαταλαμβάνουν την περαιτέρωέρευνα. Παράδειγμα, τα πρωθύστερα καιτα κοσμητικά επίθετα, όπου τα πρώτα ε-πιτείνουν την εντύπωση όσων έπονται, ε-νώ τα δεύτερα προδιαθέτουν απέναντι σεπρόσωπα και καταστάσεις. Κάπως έτσι,ο Επτανήσιος λόγιος, που εξέδωσε καιβιογράφησε Κάλβο, ο Σπυρίδων ∆ε Βιά-ζης, αναφέρεται εκ προοιμίου με το επί-θετο “ταπεινός”, αταίριαστο, ακόμη κιαν επιλέγεται προς επίταση της διαφο-ράς κύρους συγκριτικά με έναν επίσκο-πο.

Το τρίτο κεφάλαιο της Εισαγωγής εί-ναι αφιερωμένο στον ∆ε Βιάζη. Για νατονιστούν οι ιταλικές πηγές, επιλέ-γεται ο τίτλος «Ένας Ελλη-νοϊταλός λόγιος για ένανΙταλοέλληνα ποιητή».Όπως, όμως, χρειάζε-ται τεκμηρίωση τοΙταλοέλληνας γιατον Κάλβο, αντί-στοιχα απαιτείταισχολιασμός για τοΕλληνοϊταλός,που αποδίδεταιστον ∆ε Βιάζη. ΟΑρβανιτάκης υ-ποστηρίζει πως“είχε μία ελλη-νοϊταλική ψυχή, ό-πως και ο Φόσκο-λο, όπως και ο Κάλ-βος, όπως και ο Σο-λωμός”. Υπάρχει, ό-μως, μία ουσιαστικήδιαφορά. Γεννημένοςστην Κέρκυρα ο ∆ε Βιάζης,από πατέρα Σικελό ναυτικό καιμητέρα Ζακύνθια, δεν έφυγε ποτέ απότα Επτάνησα, μένοντας μέχρι τα 29 τουστη γενέτειρα και τα υπόλοιπα 49 στηνΖάκυνθο. Εκείνος, ωστόσο, φέρει ως α-διαμφισβήτητο τεκμήριο επιστολή του∆ε Βιάζη προς τον Ντομένικο Μπιαντσί-νι, στην οποία αποκαλεί εαυτόν “Ιταλόως το κόκκαλο”, υποσχόμενος πως “μό-λις ολοκληρωθεί η ιστορία της ελληνι-κής φιλολογίας, που ετοιμάζει, θα την α-φιερώσει στον καλό τους βασιλιά, ο ο-ποίος, όπως πιστεύει, είναι άξιος γιοςτου ευγενούς βασιλιά”, εννοώντας τονΟυμπέρτο Ι και τον πατέρα του, ΒιττόριοΕμανουέλ ΙΙ, αρχικά βασιλιά της Σαρδη-νίας και πρώτο βασιλιά της ενωμένηςΙταλίας.

Ο Αρβανιτάκης σχολιάζει θαυμαστικά,πως πρόκειται για “μία επιστολή απροσ-δόκητα εξομολογητική για μας”. Λίγεςσελίδες παρακάτω, αναφέρει ότι σώζο-νται 28 επιστολές του ∆ε Βιάζη προς τονΜπιαντσίνι, που δείχνουν το πόσο εκεί-νος τον βοήθησε στη συγγραφή της βιο-γραφίας Φόσκολο, αλλά και γενικότερα,“στην έγκαιρη βιβλιογραφική του ενημέ-ρωση για τις διορθωτικές του παρεμβά-σεις στις εκδόσεις των ιταλών”. Φαίνε-ται να μην κάνει τον προφανή συλλογι-σμό, πως ο Κερκυραίος προσπαθεί ναπροσεγγίσει ως συμπατριώτης τον υψη-λά ιστάμενο Μπιαντσίνι, επιδιώκονταςτην εύνοιά του. Αναφέρει, απλώς, τονΜπιαντσίνι ως “έναν ιταλό φίλο” του ∆εΒιάζη, μελετητή και βιογράφο του Φό-σκολο, χωρίς περαιτέρω βιογραφικάστοιχεία. Ωστόσο, ο Μπιαντσίνι δεν ήταντυχαίο πρόσωπο. Κοντά 15 χρόνια μεγα-λύτερος του ∆ε Βιάζη, διπλωμάτης κα-ριέρας, έφθασε μέχρι υπουργικές θέσειςκαι μέσω αυτής της ισχύος, όντας ανέ-καθεν βιβλιόφιλος, κατέληξε σημαντι-

κός συλλέκτης.Παρεμπιπτόντως, στο ίδιο κεφάλαιο,

σύγχυση προκαλεί και η αναφορά πως ο∆ε Βιάζης “γεννήθηκε δυο χρόνια μετάτον θάνατο του Σολωμού και εφτά χρό-νια μετά την αναχώρηση του Κάλβου” α-πό τη Ζάκυνθο (στο προηγούμενο κεφά-λαιο, σε απόσπασμα από την βιο-εργο-γραφία Κάλβου του Λεύκιου Ζαφειρίου,δίνεται το ορθό έτος γέννησης). Με βά-ση, όμως, το calami lapsus, ο ∆ε Βιάζης“ανατράφηκε με τις σκιές των δυο ποιη-τών”, ενώ, όντας οκτώ ετών όταν πέθανεο πρώτος και 13 όταν αναχώρησε ο δεύ-τερος πρέπει να είχε εικόνα των ίδιων.Επίσης, το δημοσίευμα του ∆ε Βιάζη, το1878, λόγω του οποίου αναγκάστηκε ναεγκαταλείψει την Κέρκυρα, το χαρακτη-ρίζει νεανικό, ενώ έχει το βάρος ενόςτριαντάχρονου και ήδη γνωστού ερευνη-τή.

Στα τρία τελευταία κεφάλαια της Ει-σαγωγής, παρατίθενται οι διαδοχικές

“ανακαλύψεις” επιστολών, μεμονωμέ-νων ή και σε ομάδες, με εκτενή αναφορά

στην πρώτη έκδοση της Αλληλογρα-φίας, την προ πεντηκονταετίας,

από τον Μάριο Βίττι, όπουπαρουσιάζονται επιστο-

λές της περιόδου 1813-1820. Η δεύτερη έκδο-

ση είναι η πρόσφατη,στην οποία συγκε-ντρώνεται ένα επι-στολικό σώμα, πουαποτελείται από314 χρονολογημέ-να και 74 αχρονο-λόγητα τεκμήρια,δηλαδή “επιστο-λές, σχέδια, σημει-ώματα”. Παρατάσ-σονται, οι μεν πρώ-

τες σε χρονολογικήσειρά, οι δε δεύτερες

σε αλφαβητική, με βά-ση το επώνυμο του α-

ποστολέα.Σύμφωνα με το ευρετήριο

επιστολογράφων, οι επιστο-λές, που στάθηκε αδύνατο να χρο-

νολογηθούν, εστάλησαν από 23 πρόσω-πα. Εξ αυτών, μόνο πέντε προσώπων, ό-λες οι επιστολές εντάσσονται στις αχρο-νολόγητες. Οπότε, στην περίπτωση των18 επιστολογράφων με μικτού χαρακτή-ρα επιστολές, θα διευκόλυνε την ανά-γνωση οι αχρονολόγητες να ακολουθούντην τελευταία χρονολογημένη ή την πλη-σιέστερη με βάση τα εσωτερικά τεκμή-ρια. Παράδειγμα, οι τρεις αχρονολόγη-τες επιστολές του Χένρυ Ταλκ, όπου ημία χρονολογούμενη εμμέσως εντάσσε-ται στην πρώτη κατηγορία, ενώ ομαδο-ποιούμενες απαρτίζουν μέρος από το κε-φάλαιο περί “αγγλοφιλίας” του Κάλβου.Παρομοίως, οι εννέα επιστολές τουΓκιουζέππε Νάλντι, της συζύγου του καιτης κόρης του, σκιαγραφούν από κοινούμια από τις μάλλον λιγοστές κοινωνικέςσχέσεις του Κάλβου στο Λονδίνο εκτόςτου κύκλου των μαθητών του. Ενώ στηνακολουθούμενη παράταξη, δηλαδή σύμ-φωνα με τα μικρά ονόματα της οικογέ-νειας, δεν υπάρχει συνοχή στα αναφερό-μενα περιστατικά. Αυτή η παρατήρησηθα μπορούσε να ισχύσει για το σύνολοτης Αλληλογραφίας, καθώς με τη χρονο-λογική διάταξη αναστατώνονται οι θεμα-τικές ενότητες των επιμέρους επιστολι-κών σωμάτων με ένα πρόσωπο. Συνακό-λουθα, χάνεται ο αφηγηματικός μίτος,τόσο πολύτιμος στην ανάγνωση, που α-φορμάται, ας πούμε, από απλό εγκυκλο-παιδικό ενδιαφέρον.

Το σώμα των 388 επιστολών έχει χω-ριστεί σε δυο τόμους με βάση το ισόποσοτων σελίδων. Αντί αυτού του σχηματικούδιαχωρισμού, ο χρονολογικός, που λαμ-βάνει υπόψη την πρώτη έκδοση των επι-στολών της οκταετίας 1813-1820, προ-σφέρεται για την ανάδειξη των χαρακτη-

ριστικών της Αλληλογραφίας. Στην πρώ-τη περίοδο, συγκεντρώνονται 350 (276χρονολογημένες, 74 αχρονολόγητες) επι-στολές, 79 επιστολογράφων, εκ των ο-ποίων μόνο τέσσερις ελληνικής καταγω-γής, ενώ 29 είναι επιστολές του Κάλβου.Στην δεύτερη περίοδο, της περιπλάνη-σης και έκδοσης των Ωδών, της εγκατά-στασης στην Κέρκυρα και της τελικήςστην Αγγλία, σύνολο 49 χρόνια, μόλις 38επιστολές, πέντε αλληλογράφων, τρειςελληνικής καταγωγής, με 25 επιστολέςδια χειρός Κάλβου.

Με αφορμή την πρώτη έκδοση τηςΑλληλογραφίας, ο Αρβανιτάκης

σχολιάζει πόσο σημαντικός είναι αυτόςο “μικρόκοσμος” των επιστολογράφωνστη γνωριμία μας με τον Κάλβο. Καιπράγματι, στην ενδιάμεση πεντηκονταε-τία, οι επιστολογράφοι αγνώστων στοι-χείων μειώθηκαν, κάποια από τα “αδεια-νά ονόματα” συμπληρώθηκαν με εικα-σίες, μένει, ωστόσο, περί το ένα τρίτοχωρίς στοιχεία, κυρίως προσώπων απότην ομάδα των μαθητών και των οικογε-νειών τους. Για να αναδειχθεί, όμως, αυ-τός ο “μικρόκοσμος”, τα βιογραφικάχρειάζεται να συνοδεύουν την πρώτημνεία του προσώπου και όχι μία τυχούσακατοπινή. Σε αυτήν την περίπτωση, στοΕυρετήριο, ας δινόταν με διακριτό τυπο-γραφικό στοιχείο η αντίστοιχη σελίδα.Επίσης, στην Εισαγωγή, θα αναμενόταναυτόνομο κεφάλαιο για τους αλληλο-γράφους. Εκεί, θα μπορούσε να σχολια-στεί το πλήθος γνωστών και αταύτιστων,οι διαφορετικές εθνικότητες και ιδιότη-τες, ακόμη το φύλο ή η ιδιότητα με τηνοποία προέκυψε η σχέση τους με τονΚάλβο. Για παράδειγμα, από τις 54 επι-στολές του Κάλβου, οι 12 έχουν παραλή-πτη γυναίκες. Έξι τον αριθμό: μία άγνω-στη, την φίλη του Φόσκολο Ντόνα Ματ-ζιόττι και τέσσερις μαθήτριές του. Ενώτο σύνολο των παραληπτών μίας καλβι-κής επιστολής, πέραν των έξι θηλυκώνγραφίδων, είναι μόλις 17.

Αυτά τα αριθμητικά δεδομένα απο-τελούν και ένδειξη των επιμέρους σωμά-των αλληλογραφίας. Ενδεικτικά, στηνπρώτη οκταετία, υπάρχουν η αλληλο-γραφία με τον Φόσκολο (17 επιστολές,οι τέσσερις Κάλβου) και η μεγαλύτερη ό-λων, με την αγαπημένη μαθήτρια τουΚάλβου Σούζαν Ριντού (50 επιστολές,τρεις Κάλβου), ενώ, στη δεύτερη περίο-δο, η αλληλογραφία με τον πρύτανη τηςΙονίου Ακαδημίας, Γεώργιο Θεριανό (19επιστολές, οι 10 Κάλβου). Ενδιαφέρονπαρουσιάζουν και αλληλογραφίες μι-κρότερης έκτασης αλλά επικεντρωμένεςσε ένα θέμα. Όπως με τον προστάτη τουκόμη Γκίλφορντ, η μονόπλευρη με τονεκδότη του «Ape italiana» Ντε ΣάνκτιςΜπαρτολομέο, η διαφωτιστική με τονΓραμματέα και τον βοηθό του της Εται-ρείας του Βιβλίου των Προσευχών καιτων Ομιλιών, που έρχεται και ως προ-σθήκη στο βιβλίο του Ανδρειωμένου «Οιτελευταίες θρησκευτικές μεταφράσειςτου Ανδρέα Κάλβου». Στο θρησκευτικόθέμα, εντάσσονται και οι έξι επιστολέςτου αγγλικανού θεολόγου ΦρειδερίκουΝόλαν, μαζί με τη μία διευκρινιστική τουΝτανιέλ Ντάρτναλ. Χρήσιμες μπορεί νασταθούν αυτές και στην ανάγνωση τουτελευταίου μέρους του βιβλίου, «Ξανα-διαβάζοντας τον Κάλβο», του ΜιχαήλΠασχάλη. Έτσι, όμως, οδηγούμαστεστην επίσης ενδιαφέρουσα θεματική ο-μαδοποίηση των επιστολικών σωμάτωνδυο ή και τριών αλληλογράφων. Αλλά τασχόλια ενός αδαούς δεν έχουν τελειωμό,ούτε, όμως, ο “Άλλος Κάλβος”, που τεί-νει να γίνει ο κυρίως Κάλβος. Όπως καινα έχει, η έκδοση της Αλληλογραφίας θασυνδράμει την περαιτέρω έρευνα, ανοί-γοντας για το πλατύτερο αναγνωστικόκοινό, χάρις και στην διεξοδική Εισαγω-γή, ένα παράθυρο στον κόσμο του Κάλ-βου.

Μ. Θεοδοσοπούλου

1079 Η ΕΠΟΧΗ 24 Ιανουαρίου 2015 2277ΒΙΒΛΙΟ

Κάλ βου ε πι στο λο γρα φία

Μουσικο-θεατρικάαναλόγια

Ενα μουσικοθεατρικό αναλόγιο βασι-σμένο στη βιογραφία του μεγάλουοραματιστή συνθέτη Φραντς Σούμ-

περτ. Μέσα από τα μάτια της μητέρας του, ηηθοποιός Μάγδα Μαυρογιάννη θα αφηγηθείτη δύσκολη ζωή του συνθέτη. Ο πιανίσταςΚάρολος Ζουγανέλης θα ερμηνεύσει τα

σπουδαι-ότερα πια-νιστικά τουέργα όπως:Improm-ptus op.142, Wan-dererfanta-sie op. 15,Sonata σεDo ελάσ-σονα D. 958κ.ά.

Ο ΦραντςΣούμπερτείχε γρά-ψει: «Κανέ-νας δεν κα-ταλαβαίνει

τη θλίψη ενός άλλου, κανένας δεν καταλα-βαίνει τη χαρά ενός άλλου. Η μουσική μουείναι το προϊόν του ταλέντου μου και τουμαρτυρίου μου και αυτά που έχω γράψειμέσα στο μεγαλύτερο πόνο μου είναι αυτάπου φαίνεται ότι ο κόσμος προτιμάει».

Την Πέμπτη 29 Ιανουαρίου, στις8.30μ.μ., στο Αμφιθέατρο Ιδρύματος Β. &Μ. Θεοχαράκη (Βασιλίσσης Σοφίας 9 &Μέρλιν 1 Πληροφορίες: 210 3611206).Τιμές εισιτηρίων: 20, 15, 10 ευρώ.

•

2288 Η ΕΠΟΧΗ 24 Ιανουαρίου 2015MOYΣΙΚΗ

Επιµέλεια: ΛΛιιάάνναα ΜΜααλλααννδδρρεεννιιώώττηη

[email protected]

ΜΟ

ΥΣΙΚ

ΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τραγούδια τεσσάρων εποχών και γενεών

Ηαγάπη τους για το καλό τραγούδι ήταν η πρώτη έλξη. Το ερ-μηνευτικό τους πάθος ήταν η προϋπόθεση της κοινής δράσης.Οι καλλιτεχνικές τους ανησυχίες ήταν η βάση για να γίνει η

συνεργασία. Τέσσερις ερμηνευτές από διαφορετικές γενιές, καθέ-νας με το δικό του στίγμα στο ελληνικό τραγούδι, ενώνουν τις δυνά-μεις τους. Ο Μανώλης Μητσιάς, λυρικός ερμηνευτής με ειδικόβάρος, μακρά πορεία, σπουδαίο ρεπερτόριο και συνεργασίες πουέχουν την υπογραφή όλων των μεγάλων του ελληνικού τραγουδιού.Ο Μπάμπης Στόκας ένας από τους πιο ταλαντούχους έλληνες τρα-γουδοποιούς, με εφόδιο τη σπουδαία φωνή και τον ξεχωριστό τρόποτης ερμηνείας του μας ταξιδεύει μοναδικά από το χθες στο σήμερα.Η Φωτεινή Βελεσιώτου, με την φλόγα του αυθόρμητου και τη στόφατου ρεμπέτικου βιώματος. Μαζί τους η Παυλίνα Βουλγαράκη, μια νέατραγουδοποιός, με βλέμμα στο μέλλον. Μια επιλογή από τραγούδιαέντεχνα, λαϊκά, ροκ και ρεμπέτικα για να μας ταξιδέψουν, να μας θυ-μίσουν, να μας συγκινήσουν. Μαζί τους οι μουσικοί: ∆ημήτρης Μα-ριολάς – μπουζούκι, μαντολίνο, Γιώτης Σαμαράς – κιθάρα ακουστική,∆ημήτρης Καρασούλος – κιθάρα ηλεκτρική, Παναγιώτης Γεωργω-τάς – μπάσο, ∆ήμος Πολυμέρης – ακορντεόν, Γιάννης Σαρίκος – τύμ-πανα, κρουστά, Στέφανος Λογοθέτης – τύμπανα, κρουστά, ΑχιλλέαςΓουάστωρ - επιμέλεια ορχήστρας, πιάνο, πλήκτρα. Κάθε Παρασκευήκαι Σάββατο, στις 10.30μ.μ., στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο (Λεωφό-ρος Συγγρού 143, Ν. Σμύρνη). Τιμές: 12 ευρώ με μπύρα/ κρασί στομπαρ, 14 ποτό στο μπαρ, 25 ποτό στο τραπέζι, 65 φιάλη κρασί ανά 2άτομα, 130 φιάλη ανά 4 άτομα.

Σπουδαίοι ερμηνευτές, η Καλλιόπη Βέττα, η ΜπέττυΧαρλαύτη, ο Ζαχαρίας Καρούνης και ο ∆ώρος ∆ημο-σθένους, ενώνουν τις φωνές τους σε ένα ξεχωριστό

αφιέρωμα για τον μεγάλο Έλληνα συνθέτη Μίκη Θεοδω-ράκη. Πρόκειται να παρουσιάσουν τραγούδια σε στίχουςτου ίδιου του συνθέτη, ενώ στην ενδιαφέρουσα αυτή συ-ναυλία θα τους πλαισιώσει η Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θε-οδωράκης». Μέσα από τους κύκλους των τραγουδιών: Παι-δικά τραγούδια, Αρχιπέλαγος, Το τραγούδι του νεκρούαδελφού, Μαγική πόλη, Τραγούδια για το ΠΑΜ, Ο Ήλιοςκαι ο Χρόνος, Τα τραγούδια του Ανδρέα, Αρκαδία Ι, Τα τρα-γούδια του Αγώνα, Στην ανατολή, Τραγούδια για τον ΑλέκοΠαναγούλη, Της εξορίας, Ταξίδι μέσα στη νύχτα, Χαιρετι-σμοί και ∆ιόνυσος, μας αποκαλύπτεται ο ποιητικός ΜίκηςΘεοδωράκης.

Για το συγκεκριμένο αφιέρωμα στον ποιητή Μίκη Θεο-δωράκη, ο μελετητής του έργου του, ο συγγραφέας Αν-δρέας Μαράτος γράφει: Ο μουσικός κόσμος του Μίκη Θε-οδωράκη είναι άρρηκτα δεμένος με την ποίηση. Ο ίδιοςέχει επανειλημμένα δηλώσει πως με τη μουσική του επι-δίωκε να υπηρετεί τον ποιητικό λόγο. Όμως, είναι εξίσουαλήθεια ότι εντός αυτής της δύσκολης διαλεκτικής μέλουςκαι λόγου και η ποίηση «υπηρετεί» τη μουσική του. Πράγμααπόλυτα φυσικό αν αναλογιστεί κανείς τη στιβαρότητα τηςμουσικής αρχιτεκτονικής, τη συνάντηση της δυτικής μου-σικής παράδοσης σε όλες της τις εκφάνσεις με τους λαϊ-κούς δρόμους, το βυζαντινό μέλος, το δημοτικό και το επα-

ναστατικό τραγούδι σ’ ένα καινοτόμο αποτέλεσμα. Υπάρ-χουν ποιητικά έργα που δεν μπορούμε πια να τα διαβά-σουμε δίχως να αναδυθεί αβίαστα εντός μας και να κυλή-σει γρήγορα από το νου στα χείλη η μουσική του Μίκη Θε-οδωράκη έτσι που αυτός ο τόπος συνάντησης να γίνεται θε-μέλιος λίθος της συλλογικής μας μνήμης και αυτογνωσίας.Ρίτσος, Σεφέρης, Ελύτης, Αναγνωστάκης, Καρυωτάκης,Γκάτσος, Γ. Θεοδωράκης, Ρ. Χατζιδάκι, Τριπολίτης, Κα-τσαρός, Καβάφης, Σολωμός, Σικελιανός, Καμπανέλλης,Καρατζάς, Λόρκα, Νερούδα…

Όμως, μιλώντας για όλα αυτά, συχνά λησμονούμε πωςστο θεοδωρακικό μουσικό σύμπαν υπάρχουν σπουδαίαέργα σε ποίηση του ίδιου του δημιουργού. Και μάλιστα,πρόκειται στην πλειοψηφία τους για έργα κομβικά.

Η Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» αποτελείταιαπό τους: Γιάννης Μπελώνης - πιάνο, Θανάσης Βασιλάς -μπουζούκι, Βαγγέλης Κονταράτος - κιθάρα, Αρτέμης Σα-μαράς - βιόλα, Ξενοφών Συμβουλίδης - μπαγλαμάς -όμποε, Λευτέρης Γρίβας - ακορντεόν, Σταύρος Καβαλιερά-τος - κοντραμπάσο, Στέφανος Θεοδωράκης Παπαγγελίδης- κρουστά. Ηχοληψία: Μιχάλης Αλεξάκης.

Παρασκευή 30, Σάββατο 31 Ιανουαρίου και Κυριακή 1Φεβρουαρίου στις 9.30μ.μ., στον Ιανό. Είσοδος: 10 ευρώ /ελάχιστη κατανάλωση: 6.

Πληροφορίες - κρατήσεις: τηλ. 210 32 17 810.

•

Aφιέρωμα στα τραγούδιατου Μίκη Θεοδωράκη

Καμεράτα: Beatles ΤributeΟσοι δεν μπόρεσαν να το παρακολουθήσουν, τον προηγούμενο Ιούλιο, στο Ηρώδειο, έχουν

τώρα την ευκαιρία να απολαύσουν αυτό το ξεχωριστό αφιέρωμα στα θρυλικά «Σκαθάρια».Η Καμεράτα παρουσιάζει τα πιο γνωστά τραγούδια τους σε ευφάνταστες συμφωνικές

ενορχηστρώσεις του Νίκου Πλατύραχου, ο οποίος θα βρεθεί επίσης στο πόντιουμ και θα διευθύ-νει ο ίδιος το δημοφιλές σύνολο. To ρόλο των Beatles αναλαμβάνουν οι Κώστας Βασιλιάγκος,∆ώρος ∆ημοσθένους, Βασίλης Γισδάκης και just steve. Special guest θα είναι το αγαπημένο νεα-νικό συγκρότημα Μelisses.

Οι τέσσερις ιδιοφυείς μουσικοί από το Λίβερπουλ υπέγραψαν μερικά από τα καλύτερα άλμ-πουμ όλων των εποχών και αποτελούν μέχρι σήμερα παγκόσμιο φαινόμενο. Σπουδαία σύνολα μεμεγάλη ιστορία, όπως η Συμφωνική του Λονδίνου ή η Βασιλική Φιλαρμονική, έχουν πραγματο-ποιήσει συναυλίες και έχουν ηχογραφήσει ορχηστρικές διασκευές αγαπημένων τραγουδιών πουάφησαν εποχή (Let it Be, Yesterday, All You Need Is Love, κ.ά.) και συνεχίζουν να βρίσκονται σταχείλη εκατομμυρίων ακροατών σε όλο τον κόσμο ακόμα και σήμερα. Με την επιτυχημένη καλο-καιρινή της συναυλία στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, η Καμεράτα βάζει τη σφραγίδα της στο crossover ρεπερτόριο και αποδεικνύει, για άλλη μια φορά, ότι δεν υπάρχουν σύνορα στη μουσική. Αν-ταποκρινόμενος στις υψηλές αισθητικές απαιτήσεις του φημισμένου ελληνικού συνόλου, ο ΝίκοςΠλατύραχος, μέσα από τη δική του ενορχηστρωτική εκδοχή, παραμένει πιστός στο γράμμα των«Σκαθαριών» διατηρώντας το μοναδικό ύφος και τη δυναμική των τραγουδιών τους, προσδίδον-

τάς τους ταυτόχροναέναν πλούσιο συμφω-νικό ήχο και ενι-σχύοντας τη διαχρονι-κότητά τους.

Την Παρασκευή 30Ιανουαρίου, στις8.30, στην αίθουσαΧρήστος Λαμπράκηςτου Μεγάρου Μουσι-κής. Τιμές εισιτη-ρίων: 11, 20, 28, 40ευρώ. Ειδικές τιμές:6,50 ευρώ (φοιτητές,νέοι, άνεργοι, ΑΜΕΑ),8,50 ευρώ (πολύτε-κνοι, 65+).

Η ΕΠΟΧΗ 24 Ιανουαρίου 2015 2299KINHMATOΓΡΑΦΟΣ

Επιμέλεια: Στράτος Κερσανίδης

«Με ενδιέφερε πάντα η εξερεύ-νηση της διαμάχης με τοΕγώ μας, η ιδέα ό,τι όσο

επιτυχημένος κι αν είσαι, σε δόξα ήχρήμα, αυτό είναι πάντα μια ψευδαί-σθηση. Είναι κάτι προσωρινό. Ότανόμως κυνηγήσει κανείς τα πράγματα πουαληθινά πιστεύει ότι χρειάζεται και ανα-ζητήσει την αναγνώριση από τους αν-θρώπους γύρω του -αφού φυσικά τα έχεικατακτήσει- τότε η ευχαρίστηση πουλαμβάνει από αυτά αρχίζει να παίρνειέναν πιο μόνιμο χαρακτήρα». Με ταλόγια αυτά ο Αλεχάντρο Γκονζάλεθ Ινα-ρίτου μιλά για την ταινία του «Birdman ή

η απρόσμενη αρετή της αφέλειας» (Theunexpected virtue of ignorance), η οποίακέρδισε δύο Χρυσές Σφαίρες (Α΄ Ανδρι-κού ρόλου και Σεναρίου) και είναι υπο-ψήφια για 9 Όσκαρ, ανάμεσα στα οποίαεκείνα για Καλύτερη Ταινία, Σκηνοθε-σία, Α΄ Ανδρικό ρόλο και Πρωτότυποσενάριο.

Πρόκειται για την ιστορία ενός άνδρα,ενός ηθοποιού, η καριέρα του οποίουέχει πάρει την κατιούσα και προσπαθείνα την επαναφέρει. Είναι ο Ρίγκαν Τόμ-σον και το νέο του σχέδιο είναι μια φι-λόδοξη υπερπαραγωγή στο Μπρόντ-γουεϊ, με την οποία ελπίζει να επαναφέ-ρει την καριέρα του στο δρόμο της επι-τυχίας.

Πιστεύει στο εγχείρημά του, πιστεύειστις καλλιτεχνικές του δυνατότητες καιαναμένει με αγωνία τη μέρα της πρεμιέ-ρας. Φαίνεται, όμως, πως η τύχη δενείναι με το μέρος του, καθώς ενώ πλη-σιάζει η μεγάλη μέρα, τραυματίζεται οπρωταγωνιστής του και ο Ρίγκαν μένειεκτεθειμένος. Ενώ μοιάζει πελαγωμένος,η πρωταγωνίστριά του, η Λέσλι, και οπαραγωγός και φίλος του, Τζακ, τονσυμβουλεύουν να βρει αντικαταστάτη.Έτσι ο Ρίγκαν προσλαμβάνει τον ΜάικΣίνερ, που η συμμετοχή του υπόσχεταιεισπρακτική επιτυχία και αποθεωτικέςκριτικές. Μόνο που ο Μάικ είναι ένατύπος εντελώς ανεξέλεγκτος και απρό-βλεπτος. Παράλληλα, ο Ρίγκαν έχει νααντιμετωπίσει και μια σειρά προσωπι-κών προβλημάτων που έχουν να κάνουνμε τη Λόρα, συμπρωταγωνίστρια και κο-πέλα του, τη Σαμ, πρόσφατα απεξαρτη-μένη από τα ναρκωτικά κόρη και βοηθότου, και τη Σίλβια, πρώην σύζυγό του ηοποία κάνει προσπάθειες επανασύνδε-σης μαζί του.

Ποιος είναι εν τέλει αυτός ο άνδρας οοποίος βρίσκεται αντιμέτωπος με τόσαπροβλήματα μαζεμένα, να τον ταλανί-ζουν; Ο Ιναρίτου δίνει την απάντηση: «ΟΡίγκαν είναι ένας κοινός θνητός, δεν χω-ράει καμία αμφιβολία ως προς αυτό».Και συνεχίζει: «Εγώ τον είδα ως έναν ∆ονΚιχώτη, ο οποίος πασχίζει να τα κατα-φέρει σε μια ποταπή πραγματικότητααλλά μπερδεύεται συνεχώς και χάνει τονπροσανατολισμό του κατακρημνίζονταςτις αγνές του προσδοκίες. Είναι, βασικά,

η ιστορία όλων μας, πιστεύω».Ο δημιουργός των επιτυχιών «Χαμένες

αγάπες», «21 γραμμάρια», «Beautiful»και «Βαβέλ» σκηνοθετεί ακόμη μια ται-νία στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεταιη ανθρώπινη ύπαρξη. Ο Μάικλ Κίτον, οοποίος ερμηνεύει με θαυμάσιο τρόπο τοΡίγκαν Τόμσον, μοιάζει με τον ήρωα πουυποδύεται. Έχοντας ταυτιστεί με τορόλο του Μπάτμαν, η καριέρα του Κίτονέμοιαζε τελματωμένη. Μέχρι που ο Ινα-ρίτου τον επέλεξε για τον πρωταγωνι-στικό ρόλο της νέας του ταινίας, με απο-τέλεσμα, κάτω από τις σκηνοθετικές τουοδηγίες, να ξεδιπλώσει το ταλέντο τουκαι, αφού κέρδισε Χρυσή Σφαίρα για τηνερμηνεία του, διεκδικεί τώρα και τοΌσκαρ Α΄ Ανδρικού ρόλου. Για το ρόλοτου, λέει: «Αγαπώ τους ελαττωματικούςχαρακτήρες, τους πλημμυρισμένους απόαμφιβολίες και γεμάτους αντιφάσεις,ανασφαλείς και διστακτικούς ανθρώ-πους, πράγμα που σημαίνει πως αγαπώ,λίγο ή πολύ, όλους τους ανθρώπους πουξέρω! Ο Ρίγκαν καθ’ όλη τη διάρκεια τηςζωής του είχε μπερδέψει την αγάπη μετο θαυμασμό. Και μέχρι να καταλάβειπόσο άσχετο ήταν το δεύτερο σε σχέσημε το πρώτο, έμαθε με τον πιο οδυνηρότρόπο πόσο σημαντικό είναι το να αγα-πάει κανείς τους άλλους αλλά και τονεαυτό του».

[email protected],kersanidis.wordpress.com

«BIRDMAN Ή Η ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΑΦΕΛΕΙΑΣ»

Η ψευδαίσθηση της επιτυχίας

«ΕΝΑ ΣΠΙΤΙΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ»

Μια ιδιοκτησίαπου δενσου ανήκειΚλη ρο νο μείς νό μι μα έ να σπί τι και, ό ταν

πη γαί νεις να ε γκα τα στα θείς ε κεί, α -να κα λύ πτεις πως το σπί τι μπο ρεί να

εί ναι δι κό σου, αλ λά δεν σου α νή κει, Του λά -χι στον προς το πα ρόν! Κά τι τέ τοιο συμ βαί -νει στον Μα τίας, στην ται νία «Ένα σπί τι στοΠα ρί σι» (My old lady) του Ίσρα ελ Χό ρο βι τς.Ο Μα τίας, λοι πόν, έ νας ά φρα γκος Νε οϋρκέ -ζος, κλη ρο νο μεί α πό τον πα τέ ρα του, με τονο ποίο δεν εί χε και πολ λές σχέ σεις, έ να σπί -τι στη γαλ λι κή πρω τεύου σα. Κα θώς στηζωή του ό λα πή γαι ναν στρα βά, αυ τήν η κλη -ρο νο μιά φαί νε ται πως του άλ λα ξε την τύ χη.Όταν ό μως φτά νει στο Πα ρί σι και πη γαί νειστο δια μέ ρι σμά του, τον πε ρι μέ νει μια, ό χικαι πο λύ, ευ χά ρι στη έκ πλη ξη. Στο δια μέ ρι -σμα μέ νει μια η λι κιω μέ νη κυ ρία, η Μα τίλ ντ,μα ζί με την υ περ προ στα τευ τι κή κό ρη της,Κλόι. Τι έ χει συμ βεί; Το σπί τι το εί χε πα ρα -χω ρή σει ο πα τέ ρας του στη Μα τίλ ντ και,σύμ φω να με τη γαλ λι κή νο μο θε σία, ο Μα -τίας, αν και νό μι μος ι διο κτή της, δεν μπο ρείνα α πο κτή σει την ι διο κτη σία του ό σο η η λι -κιω μέ νη γυ ναί κα βρί σκε ται εν ζωή! Στο με -τα ξύ η αρ χι κή α ντι πά θεια που έ νιω σε η Κλόιγια το Μα τίας αρ χί ζει να αλ λά ζει ε νώ α πο -κα λύ πτε ται το μυ στι κό πως η Μα τίλ ντ υ -πήρ ξε στο πα ρελ θόν ε ρω μέ νη του πα τέ ρατου. Μια ευ χά ρι στη κω μω δία με ε ξαι ρε τι κές ερ -μη νείες α πό τη Μά γκι Σμι θ, τον Κέ βιν Κλάιν,την Κρι στίν Σκοτ Τό μας και τη Νο ε μί Λβοβ -σκί.

Σι νε φί λ

ΟΟΙΙ ΝΝΕΕΕΕΣΣ ΤΤΑΑΙΙΝΝΙΙΕΕΣΣ«MAPS TO THE STARS»

Αρρω στη μέ νες κα τα στά σειςΟΝτέι βι ντ Κρό νεν μπερ γκ με τη νέα του ται νία

«Maps to the stars» ε πι χει ρεί να διεισ δύ σει στο μυ -στη ριώ δη σκο τει νό κό σμο που κι νεί ται στα ό ρια

της πνευ μα τι κής α νι σορ ρο πίας. Οι Γουάις εί ναι μια πλού σια οι κο γέ νεια που ζει στο Χό -

λι γου ντ. Ο Στά φορ ντ, ο πα τέ ρας, εί ναι θε ρα πευ τής καιμία α πό τις πε λά τισ σές του εί ναι η Αβά να Σί γκρα ντ, μιαδιά ση μη η θο ποιός. Η γυ ναί κα του, Κρι στί να, α σχο λεί ταικυ ρίως με την κα ριέ ρα του 13χρο νου γιου τους, Μπέ ντζι,

ε νός παι διού σταρ. Η Αβά να, στο με τα ξύ, φι λο δο ξεί ναπρω τα γω νι στή σει σε έ να ρι μέικ ται νίας στην ο ποία εί χεπρω τα γω νι στή σει πριν α πό χρό νια η μη τέ ρα της, Κλα ρίς,διά ση μη η θο ποιός της δε κα ε τίας του 1960. Ως ε δώ ταπράγ μα τα θα ή ταν μάλ λον κα νο νι κά, αλ λά υ πάρ χει καισυ νέ χεια. Ο Μπέ ντζι έ χει λί γο και ρό που βγή κε α πό κέ -ντρο α πο κα τά στα σης, ε πει δή στα 9 του χρό νια γλύ τω σεα πό μια πυρ κα γιά. Το γε γο νός αυ τό έ χει ε πη ρεά σει το χα -ρα κτή ρα του. Η α δελ φή του, Αγκά θα, ε πι στρέ φει α πό τοψυ χια τρι κό ί δρυ μα στο ο ποίο εί χε κλει στεί ε πει δή ή ταν ε -κεί νη που εί χε βά λει τη φω τιά στο σπί τι που έ με νε με τηνοι κο γέ νειά της. Μια πα ρά ξε νη α γά πη δέ νει τα δύο παι -διά, έ νας αι μο μι κτι κός έ ρω τας, που ό μως δεν εί ναι τυ -χαίος κα θώς οι γο νείς τους κου βα λούν έ να με γά λο καιβα ρύ μυ στι κό. Η Αγκά θα πιά νει δου λειά ως βο η θός τηςΑβά να, η ο ποία βλέ πει συ χνά στον ύ πνο τη μη τέ ρα της.

Οι συ γκρού σεις έρ χο νται. Ο Μπέν ζι εί ναι ο ξύ θυ μος καιε πι θε τι κός. Ο Στά φορ ντ και η Κρι στί να θέ λουν να κρα τή -σουν την πυ ρο μα νή κό ρη τους μα κριά α πό την οι κο γέ -νεια. Η Αγκά θα α ντι με τω πί ζει την αλ λο πρό σαλ λη συ μπε -ρι φο ρά της Αβά να. Η βία κα ρα δο κεί α πό ό λες τις πλευ -ρές. Κα νείς δεν εί ναι α θώος, ό λοι κου βα λούν μυ στι κά καιε νο χές.

Πρό κει ται για μια ται νία που δεν εί ναι εύ πε πτη. Εί ναισκο τει νή, ο μι χλώ δης και λα βυ ριν θώ δης. Ει σχω ρεί μέ σα

στον ψυ χι σμό των η ρώων του, α να -τέ μνει τους χα ρα κτή ρες και το υ -πο συ νεί δη τό τους. Και τέ λος, οι α -πα ντή σεις στα ε ρω τή μα τα δί δο -νται, α φού κλεί νει ο κύ κλος α φή -νο ντας, ό μως, την πι κρή αί σθη σηα που σίας χά πι ε ντ.

Ο κα να δός σκη νο θέ της με το«Maps to the stars» α πο μυ θο ποιείτο χο λι γου ντια νό σταρ σί στεμ. Οιχα ρα κτή ρες του εί ναι γρα νά ζια ε -νός συ στή μα τος και ταυ τό χρο ναθύ μα τά του. Στο ε πί κε ντρο της κα -θη με ρι νό τη τάς τους εί ναι ο α ντα -γω νι σμός, ο φθό νος και η λα τρείατου χρή μα τος. Κι ό λα αυ τά κα τα -τρώ γουν την ψυ χι κή ι σορ ρο πία,δη μιουρ γούν τε ρα τώ δεις συ μπε ρι -φο ρές, ο δη γούν σε κα τα στά σεις α -νε ξέ λε γκτες.

Όμως ο Κρό νε μπερ γκ σε τού τη την ται νία φαί νε ται ναέ χει χά σει την έ μπνευ σή του. Η σκη νο θε σία του δεν εί ναιμε στή, το σε νά ριο φαί νε ται πρό χει ρο και α φε λές. Εί ναιέ να παι χνί δι στο ο ποίο η α νία ε ναλ λάσ σε ται με τις στιγ -μές «Κρό νε μπερ γκ», που χά ρη σε αυ τές η ται νία δια σώ ζε -ται. Εί ναι πα ρά δο ξο αλ λά ε νώ ε μπε ριέ χο νται ό λα ε κεί νατα στοι χεία που α γα πή σα με και α γα πού με στο σι νε μά τουκα να δού, την ί δια ώ ρα φαί νο νται σαν να πε τά χτη καν α τά -κτως και δεν κα τά φε ραν να ο μο γε νο ποιη θούν ε ξαι τίαςκά ποιου κα κού συν δε τι κού υ λι κού.

∆εν υ πο στη ρί ζω πως η ται νία εί ναι κα κή. Αλλά ού τεπως εί ναι κα λή. Μου φά νη κε μάλ λον α διά φο ρη, κι αυ τόνο μί ζω πως εί ναι ό,τι χει ρό τε ρο για τον Ντέι βι ντ Κρό νε -μπερ γκ.

Στρα. Κερ.

3300 Η ΕΠΟΧΗ 24 Ιανουαρίου 2015Ι∆ΕΕΣ

Του Τζον Ρεστάκη*

Ολα αυτά ακούγονται πολύ ωραία,μέχρι να γίνει φανερό πόσο λίγοόντως οι δεξιές κυβερνήσεις κα-

τανοούν, ή νοιάζονται για το τί σημαίνειη κοινωνική οικονομία και πώς λει-τουργεί. Στη Βρετανία, οι συνεταιρισμοίκαι η κοινωνική οικονομία έγιναν κά-λυμμα και μέσο για ιδιωτικοποιήσειςτου δημόσιου τομέα, για την απασχό-ληση και την ασφάλεια της εργασίας,καθώς και για τη μείωση του ρόλου τηςκυβέρνησης. Χιλιάδες εργαζόμενοι τουδημόσιου τομέα έχουν εξαναγκαστεί ναενταχθούν στους ψευδο-συνεταιρι-σμούς για να σώσουν τις δουλειές τους.Με τη σημερινή κυβέρνηση, το ίδιο αρ-χίζει να συμβαίνει στην Ελλάδα με τιςνεοσυσταθείσες ΚΟΙΝΣΕΠ. Πρόκειταιγια μια παρωδία της φύσης και του σκο-πού των συνεταιρισμών, στους οποίουςτα μέλη πρέπει να συμμετέχουν σε εθε-λοντική βάση, η διακυβέρνηση να είναιδημοκρατική και σκοπός τους είναι ναεξυπηρετούν τα μέλη τους και τις κοι-νότητές τους για το κοινό συμφέρον -όχι τους ιδεολογικούς στόχους της κυ-βέρνησης. Είναι ένα μάθημα που λίγεςκυβερνήσεις καταλαβαίνουν.

Για τη δεξιά, η κοινωνική οικονομίαθεωρείται ως ένα τελικό καταφύγιο γιατο περιθώριο της κοινωνίας και τα θύ-ματα της καπιταλιστικής οικονομίας.Είναι ένας από τους λόγους γιατί ηδεξιά τάσσεται υπέρ της φιλανθρωπίαςως σωστή απάντηση για τους φτωχούς.Ποτέ αλληλεγγύη ή ισότητα. Πιο πρό-σφατα, οι αρχές της κοινωνικής οικο-νομίας έχουν κακοποιηθεί, προκειμέ-νου να επεκταθεί το κεφάλαιο σε χώ-ρους της κοινωνίας των πολιτών. Γιατους λόγους αυτούς, οι συνεταιρισμοίκαι οι οργανώσεις της κοινωνικής οικο-νομίας στη Βρετανία, και αλλού, έχουνκαταδικάσει τη στρέβλωση των αρχώντης κοινωνικής οικονομίας για την ικα-νοποίηση άλλων πολιτικών συμφερόν-των. Αλλά ποιές είναι αυτές οι αρχέςτης κοινωνικής οικονομίας;

Ποια κοινωνική οικονομία

Η κοινωνική οικονομία αποτελείταιαπό οργανώσεις πολιτών και δίκτυαπου καθοδηγούνται από τις αρχές τηςανταποδοτικότητας και της αμοιβαι-ότητας στην υπηρεσία για το κοινόκαλό -συνήθως μέσω του κοινωνικούελέγχου του κεφαλαίου. Αποτελείταιαπό συνεταιρισμούς, μη κερδοσκοπικέςοργανώσεις, ιδρύματα, εθελοντικέςομάδες και μια ολόκληρη σειρά απόεπιχειρήσεις που λειτουργούν τόσοστην αγορά, όπως κάνουν πολλοί επι-τυχημένοι συνεταιρισμοί και ομάδες δί-καιου εμπορίου (fair trade), ή σε παροχήαγαθών και υπηρεσιών εκτός της αγο-ράς. Σε τέτοιες υπηρεσίες περιλαμβά-νονται η πολιτιστική παραγωγή, η πα-ροχή υγειονομικής και κοινωνικής πε-ρίθαλψης, καθώς και η παροχή τροφής,στέγης, ή άλλα είδη πρώτης ανάγκης.Στην ουσία, η κοινωνική οικονομίαείναι ένας χώρος και μια πρακτική όπουη οικονομία είναι στην υπηρεσία τονκοινωνικών αναγκών και όχι το αντί-στροφο.

∆εν είναι δύσκολο να καταλάβει κα-

νείς γιατί η Ελλάδα σήμερα βιώνει μιαάνευ προηγουμένου αύξηση του μεγέ-θους και της ποικιλότητας στον τομέατης κοινωνικής οικονομίας. Εδώ, όπωςκαι αλλού, οι συνεταιρισμοί και οι επι-χειρήσεις κοινωνικής ωφέλειας έχουνπροκύψει ως μια μορφή κοινωνικής αυ-τοάμυνας κατά της οικονομικής ύφεσηςκαι της λιτότητας. Για πολλούς νέους,ο σχηματισμός ενός συνεταιρισμού ήμια κοινωνική επιχείρηση είναι ο μόνοςτρόπος για να εξασφαλίσουν μια θέσηεργασίας με κάποια αυτονομία και αξιο-πρέπεια -κάτι με περισσότερο νόημααπό το να σερβίρουν τραπέζια για του-ρίστες.

Η κοινωνική οικονομία αυξάνεται,αλλά σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκέςχώρες, η Ελλάδα βρίσκεται ακόμα πολύπίσω. Αυτή η αδυναμία οφείλεται σεπολλούς παράγοντες. Ένας λόγος είναιη απουσία θεσμικών φορέων, όπωςπηγές κοινωνικών επενδύσεων, επαγ-γελματικής ανάπτυξης και κατάρτισης,αντιπροσωπευτικών οργανώσεων πουμπορούν να ενωθούν, να αναπτύξουνπεραιτέρω και να δώσουν φωνή στοντομέα. Ξεπερασμένη, κατακερματι-σμένη και ανεπαρκή νομοθεσία είναιένας άλλος λόγος.

Ενας τρίτος, πιο περίπλοκος λόγος,έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίοη κοινωνία των πολιτών και το κράτοςέχουν εξελιχθεί στην Ελλάδα. Σε αντί-θεση με άλλα έθνη της δυτικής Ευρώ-πης που υπέστησαν τις επαναστατικέςδιαδικασίες του ∆ιαφωτισμού και τηςΒιομηχανικής Επανάστασης που παρεί-χαν το φυτώριο από το οποίο προέκυ-ψαν σύγχρονοι πολιτικοί, κοινωνικοίκαι οικονομικοί θεσμοί, η Ελλάδα πα-ρέμεινε σχετικά ανέγγιχτη από αυτές τιςεξελίξεις και κάτω από την οθωμανικήκυριαρχία. Σήμερα, εξακολουθεί νααγωνίζεται για τη δημιουργία μιας πο-λιτικής κουλτούρας που μπορεί να προ-χωρήσει πέραν του αυταρχικού πελα-τειακού συστήματος που χαρακτήριζετο πολιτικό σύστημα αμέσως μετά τηνεποχή της Τουρκοκρατίας.

Το τραύμα του «συνεταιρίζεσθαι»

Η κληρονομιά των πελατειακών σχέ-σεων ήταν θανατηφόρα για την Ελλάδακαι καταστροφική για την υγιή εξέλιξητης κοινωνικής οικονομίας, όπως έχειαποδειχθεί στην περίπτωση των συνε-ταιρισμών της. Ακριβώς όπως η ∆εξιάχρησιμοποιεί την κοινωνική οικονομίαως υποκατάστατο για την προώθηση

του κεφαλαίου και της αγοράς, αντί-στοιχα η Αριστερά συχνά θεωρεί τηνκοινωνική οικονομία ως όχημα για τηνπροώθηση των σκοπών του κράτους.Όταν προστίθεται σε αυτό η κουλτούρατων πελατειακών σχέσεων, είναι μιασυνταγή για την αποτυχία. Αυτό συνέβηστην εποχή του ΠΑΣΟΚ, όταν η κρατικήυποστήριξη και επιδότηση των συνεται-ρισμών παρήγαγε μια διαφθορά που όχιμόνο απέτυχε να επιτύχει τους θεμιτούςοικονομικούς στόχους, αλλά κατέ-στρεψε την εικόνα και τη φήμη των συ-νεταιρισμών στην κοινωνία.

Σήμερα, το έργο της προώθησης τηςσυνεργασίας ως μια βιώσιμη στρατη-γική για την οικονομική και κοινωνικήανάπτυξη πρέπει να παλέψει με αυτή τηλανθασμένη και αρνητική δημόσια ει-κόνα των συνεταιρισμών ως εγγενώςδιεφθαρμένοι. Η Ελλάδα δεν είναι μόνητης σε αυτό. Αυτό συνέβη παντού όπου«αριστερές» κυβερνήσεις έχουν χρησι-μοποιήσει το συνεταιριστικό μοντέλογια να προωθήσουν στόχους της κυβέρ-νησης, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τοσκοπό και τη φύση των συνεταιρισμώνως αυτόνομων οργανώσεων πολιτών μεπρωταρχικό ρόλο να εξυπηρετούν ταμέλη τους και τις κοινότητές τους.

Ο λόγος είναι ότι παραδοσιακά η Αρι-στερά βλέπει το κράτος ως το μοναδικόνόμιμο κινητήρα για τη κοινωνική καιοικονομική μεταρρύθμιση. Είναι το εί-δωλο της ∆εξιάς που βλέπει νομιμότηταγια την οικονομική και κοινωνική ανά-πτυξη μόνο στην αγορά. Και οι δύοαυτές προσεγγίσεις κάνουν το ίδιο τρα-γικό λάθος αγνοώντας ή ελέγχοντας θε-σμούς της κοινωνίας των πολιτών, πουείναι απαραίτητοι για την υλοποίηση τιςριζικής αλλαγής στο σημερινό μοντέλο.

Και αυτό θα είναι μια δοκιμασία τουχαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ, εάν έλθει στηνεξουσία. Πώς θα σχετίζεται με την ευ-ρύτερη κοινωνία των πολιτών και τουςοργανισμούς και φορείς της κοινωνικήςοικονομίας, καθώς θα προσπαθεί ναανοικοδομήσει την οικονομική και πο-λιτική βάση της χώρας; Θα επανέλθειστο παραδοσιακό κρατισμό της Αριστε-ράς, στην κυριαρχία και τον έλεγχο τηςκυβέρνησης, ή θα επιδιώξει να επεκτεί-νει και να ανανεώσει το αριστερό όραμαγια την αλλαγή που θα κινητοποιήσει ταθεσμικά όργανα της κοινωνίας των πο-λιτών και της κοινωνικής οικονομίαςως ουσιαστικών εταίρων στην παραγω-γική ανασυγκρότηση; Εν ολίγοις, πρό-κειται ο ΣΥΡΙΖΑ να αναγνωρίσει και νακινητοποιήσει τις τεράστιες δυνατότη-

Με την προοπτική μιας κυβέρνησηςΣΥΡΙΖΑ, όλοι αναρωτιούνται τιεπιφυλάσσει το μέλλον για την Ελλάδα.Είτε καταστροφή είτε λύτρωση, είτεαπλά η συνηθισμένη δυσλειτουργία καιαδυναμία σχεδιασμού, είναι δύσκολο νααγνοηθούν οι δυναμικές από μιακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Στο δρόμο, όμως, πικραμένοι από τιςαποτυχίες κυβερνήσεων πολλώνδεκαετιών για να αλλάξουν έναδιεφθαρμένο και δυσλειτουργικόπολιτικό σύστημα, λίγοι περιμένουνμεγάλα πράγματα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ηαίσθηση κυνισμού στο λαό και ημοιρολατρία είναι προφανείς. Πόσοδιαφορετικός άρα θα να είναι οΣΥΡΙΖΑ;Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Αν ο ΣΥΡΙΖΑκάνει ό,τι λέει, θα χαράξει μιαθαρραλέα και αναγκαία πορεία στηνΕυρώπη, όχι μόνο σε αντίθεση με τιςπολιτικές λιτότητας που μαστίζουν τηχώρα, αλλά και απέναντι στις νεο-φιλελεύθερες ιδέες, τους θεσμούς καιτα συμφέροντα του κεφαλαίου πουείναι η βάση τους. Για να επιτύχει μιατέτοια πορεία, μια εντελώςδιαφορετική άποψη της οικονομικήςανάπτυξης, του ρόλου της αγοράς,καθώς και της σχέσης μεταξύ κράτουςκαι πολίτη είναι απαραίτητη.Είναι σ’ αυτό το πλαίσιο που ηκοινωνική οικονομία έχει καταστεί μιασημαντική πτυχή των σχεδίων τουΣΥΡΙΖΑ για την εκ νέου συγκρότησητης οικονομίας. Όπως και άλλακόμματα τόσο από τη ∆εξιά όσο και τηνΑριστερά στην Ευρώπη, ο ΣΥΡΙΖΑαντιλαμβάνεται το ρόλο που μπορεί ναδιαδραματίσει η κοινωνική οικονομίαστην τρέχουσα κρίση. Ακόμη και ηκυβέρνηση Κάμερον στη Βρετανία, τοεπίκεντρο του νεο-φιλελευθερισμού,έχει προωθήσει την κοινωνικήοικονομία ως έναν τομέα μεστρατηγικό ρόλο στη δημιουργίαθέσεων εργασίας, στη βελτίωση τωνδημόσιων υπηρεσιών, καθώς και στημεταρρύθμιση του ρόλου τηςκυβέρνησης

Για τη δεξιά, ηκοινωνική οικονομίαθεωρείται ως ένατελικό καταφύγιο γιατο περιθώριο τηςκοινωνίας και ταθύματα τηςκαπιταλιστικήςοικονομίας. Είναι έναςαπό τους λόγους γιατί ηδεξιά τάσσεται υπέρτης φιλανθρωπίας ωςσωστή απάντηση γιατους φτωχούς.

“ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Η δύναμη της κοινωνίας στην κυβέρνηση της ΑριστεράςΑν ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίσει και κινητοποιήσει τις τερά στιες δυνατότητες της κοινωνίαςστην πραγματοποίηση του οράματός του, θα είναι το πρώτο κόμμα στην Ευρώπη που θα το πράξει

Η ΕΠΟΧΗ 24 Ιανουαρίου 2015 3311Ι∆ΕΕΣ

τες της κοινωνίας στην πραγματοποί-ηση του οράματός του; Αν το κάνει, θαείναι το πρώτο κόμμα στην Ευρώπη πουθα το πράξει.

Η διακριτή θέση του ΣΥΡΙΖΑ

Ανάμεσα στην κακοφωνία που περνάως πολιτική συζήτηση στην Ελλάδα σή-μερα, ένα θέμα που διακρίνει τον ΣΥ-ΡΙΖΑ από τους αντιπάλους του είναι ηθέση του ως προς την κοινωνική οικο-νομία. Φαίνεται να την παίρνει στα σο-βαρά. Αυτό είναι ένα καλό σημάδι. Ηκοινωνική οικονομία αντιπροσωπεύειένα από τα πολύ λίγα φωτεινά σημείαστην Ελλάδα, με εκατοντάδες νέες ομά-δες που αναπτύσσονται για την παροχήαγαθών και υπηρεσιών κατά τρόπουςπου είναι εντελώς νέοι. Συχνά απορρί-πτοντας την οργανωτική ιεραρχία, προ-ωθώντας τη συμμετοχή και τη δημο-κρατική λήψη αποφάσεων, με επίκεν-τρο την εξυπηρέτηση πάνω από τακέρδη, οι οργανώσεις αυτές βλέπουντους εαυτούς τους ως μοντέλα για μιανέα οικονομική και πολιτική τάξη. Καιείναι. Αλλά αυτό είναι και ένας λόγοςπου πολλές από αυτές τις ομάδες θέ-λουν ελάχιστη ή καμία σχέση με τα πο-λιτικά κόμματα, ή το κράτος. Αυτό δενείναι καλή είδηση για τα κόμματα τηςΑριστεράς, καθώς πασχίζουν να αρ-θρώσουν ένα όραμα και μια μέθοδο γιαμια νέα πολιτική οικονομία. Χρειάζον-ται μια νέα προσέγγιση εάν πρόκειταινα οικοδομήσουν ένα νέο αριστερόόραμα για μια νέα εποχή. Οι παλιοί τρό-ποι κυριαρχίας από τα κόμματα και τοκράτος έχουν απαξιωθεί και απορρι-φθεί.

Για ένα πραγματικά αποτελεσματικόπολιτικό κόμμα της Αριστεράς σήμερα,η κοινωνική οικονομία αντιπροσωπεύειένα κρίσιμο πόρο και σύμμαχο. Οιαρχές της οικονομικής δημοκρατίαςστην υπηρεσία του κοινού καλούασκούνται εδώ. Η πιο καινοτόμα, επι-χειρηματική και κοινωνικά παραγωγικήδραστηριότητα των νέων είναι ενεργήεδώ. Οι οργανωτικές δομές και πρακτι-κές που έχουν τη δυνατότητα να μεταρ-ρυθμίσουν την κλειστή και γραφει-οκρατική δυσλειτουργία των κρατικώνυπηρεσιών έχουν επίσης αναπτυχθείεδώ. Εδώ είναι όπου οι κοινότητες μα-θαίνουν να συνεργάζονται για να ανα-κτήσουν ένα μέρος από ό,τι έχει χαθείαυτά τα τελευταία χρόνια -από κοινοτι-κές κλινικές, αγορές τροφίμων και τηναμοιβαία βοήθεια μεταξύ αγροτών καικαταναλωτών, μέχρι τη συλλογική αντί-δραση των κατοίκων ενάντια στη δια-κοπή ρεύματος ή πρόσβασης σε νερόενός γείτονα. Και αυτό δείχνει μια ανα-πάντεχη ευλογία στη μέση αυτής τηςκρίσης -ότι αυτοί οι δύσκολοι καιροίέχουν πυροδοτήσει την ανανέωση τηςκοινότητας και μια αληθινή σύνδεση με-ταξύ των ανθρώπων. Η κοινωνική οικο-νομία είναι ο τόπος που οι συνδέσειςαυτές ανθούν.

Έδαφος για μια νέαπολιτική οικονομία

Η χώρα δεν έχει άλλη επιλογή παράνα τολμήσει νέες προσεγγίσεις για την

επίλυση των κοινωνικών, οικονομικώνκαι πολιτικών προβλημάτων της. Σε μα-κροοικονομικό επίπεδο, μια κυβέρνησηΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να κάνει ό,τι μπορείγια να αντιμετωπίσει τα θεμελιώδη ερω-τήματα της αναδιάρθρωσης του χρέους,των εμπορικών σχέσεων και την πολι-τική των εξαγωγών, της αύξησης τωνεσόδων μέσω της αύξησης φορολογίαςτου κεφαλαίου, την ανασυγκρότηση τηςγεωργικής και βιομηχανικής παραγω-γής, καθώς και την αντιμετώπιση τηςανθρωπιστικής κρίσης.

Η κοινωνική οικονομία μπορεί ναβοηθήσει. Αλλά προφανώς δεν είναι σεθέση να δράσει ως κινητήρια δύναμητης ανασυγκρότησης από μόνη της,χωρίς την υποστήριξη μιας κυβέρνησηςπου καταλαβαίνει τις δυνάμεις και τουςπεριορισμούς της. Ο κίνδυνος εδώ είναιότι μη ρεαλιστικές προσδοκίες από τηνκοινωνική οικονομία θα θέσουν τις βά-σεις για αποτυχία και απογοήτευση.

Αυτό που προσφέρει η κοινωνική οι-κονομία είναι οι ιδέες, οι μέθοδοι και ταμοντέλα με τα οποία ένα εναλλακτικόπαράδειγμα μπορεί να κατασκευαστεί.Η κοινωνική οικονομία είναι το πειρα-ματικό έδαφος μιας νέας πολιτικής οι-κονομίας και οι οργανώσεις της είναι οικοινωνικές κεραίες ενός πιθανού καιπιο ανθρώπινου μέλλοντος. Σήμερα,αυτή η προεικόνιση ενός άλλου μοντέ-λου είναι ίσως η σημαντικότερη συνει-σφορά της κοινωνικής οικονομίας στηνΕλλάδα, δεδομένου ότι οι βασικοί θε-σμοί υποστήριξης εξακολουθούν νααπουσιάζουν.

Η δημιουργία των θεσμών αυτών είναιζωτικής σημασίας. Αυτό ισχύει ακόμα

και αν η νέα κυβέρνηση πετύχει στη δια-πραγμάτευση του χρέους και τις σχέσειςτης με τους ευρωπαίους ομολόγους,αλλά και ακόμα περισσότερο αν δεν τοπετύχει. Η Ελλάδα μπορεί να μάθει απότην εμπειρία που έχει ήδη συσσωρευτείκαι σε άλλες χώρες όπου η κοινωνικήοικονομία έχει διαδραματίσει σημαν-τικό ρόλο στην προώθηση της οικονο-μικής και κοινωνικής ανάπτυξης -ιδιαί-τερα σε περιόδους κρίσης.

Στην Αργεντινή, μετά την κρίση του2001, που ήταν σχεδόν πανομοιότυπημε αυτό που αντιμετωπίζει τώρα η Ελ-λάδα, πάνω από 300 εγκαταλελειμμέναεργοστάσια καταλήφθηκαν από τουςεργαζομένους τους, με σκοπό να ξα-ναρχίσουν την παραγωγή. Σχεδόν όλαείναι ακόμα σε λειτουργία. Πολλά σχο-λεία, κλινικές, βιβλιοθήκες, κοινοτικάκέντρα, κ.λπ. τα έχουν επίσης αναλάβειοι πολίτες που τα χρησιμοποιούν.Ακόμα και στην Κούβα, το αρχέτυποτου κρατικού σοσιαλισμού, η κυβέρ-νηση υποστηρίζει την ανάπτυξη αυτό-νομων συνεταιρισμών, για να δώσει νέαπνοή στο γεωργικό τομέα και στην ανά-πτυξη νέων επιχειρήσεων και νέων υπη-ρεσιών.

Η μεταρρύθμιση της κυβέρνησηςείναι ένα κεντρικό ζήτημα σε αυτό το κί-νημα. Στη Βραζιλία, την Κολομβία, τηνΙσπανία, την Ιταλία, και πολλές άλλεςχώρες και πόλεις ο συμμετοχικός προ-ϋπολογισμός, η από κοινού χάραξη πο-λιτικής, καθώς και ο κοινός έλεγχοςτων προϋπολογισμών και των δημόσιωνπρογραμμάτων, είναι ανάμεσα στουςβασικούς μηχανισμούς που έχει η κοι-νωνική οικονομία στη διαδικασία ανα-

μόρφωσης του τρόπου λειτουργίας τηςκυβέρνησης -καθιστώντας την πιο δια-φανή, πιο υπεύθυνη, πιο δημοκρατική,ώστε να ανταποκρίνεται περισσότεροστις πραγματικές ανάγκες των πολιτών.

Ανάπτυξη του δημοκρατικούπολιτισμού

Και αυτό είναι το κύριο θέμα. Η κοι-νωνική οικονομία είναι ένα μοντέλο πο-λιτικής οικονομίας στο οποίο η οικονο-μική δημοκρατία τοποθετεί το κεφά-λαιο στην υπηρεσία της κοινωνίας.

Πολλά έχουν γραφτεί για τις αιτίεςτης κρίσης στην Ελλάδα. Κάποιοι τονί-ζουν τη ροή του φθηνού χρήματος καιτον ανήθικο δανεισμό που ακολούθησετην είσοδο στην ευρωζώνη. Άλλοι επι-σημαίνουν την έλλειψη ελέγχου και χα-λαρούς κανονισμούς. Άλλοι επισημαί-νουν το ρόλο της διαφθοράς και την τε-ράστια σπατάλη του δημοσίου χρήμα-τος. Φυσικά, όλα συνέβαλαν στο ναφθάσει η χώρα στο γκρεμό. Αλλά λίγοισημειώνουν τη θεμελιώδη έλλειψη δη-μοκρατίας και της δημόσιας λογοδο-σίας που έκανε όλα αυτά δυνατά.

Αυτό που χρειάζεται περισσότερο σή-μερα είναι η ανάπτυξη του δημοκρατι-κού πολιτισμού και η ενίσχυση των πο-λιτικών θεσμών που παράγουν και διευ-ρύνουν τη δημοκρατία, στην πολιτική,στην κοινωνική ζωή, και πάνω απ’ όλαστην οικονομία. Αυτός είναι ο ρόλοςπου μια αποτελεσματική αριστερή κυ-βέρνηση θα πρέπει να διαδραματίσει, σεσυνεργασία με τη δύναμη των πολιτών.Είναι ένα ευαίσθητο και δύσκολο έργο,ιδιαίτερα στο πλαίσιο μιας πολιτικήςκουλτούρας, όπως αυτή της Ελλάδας.Αλλά αυτός ακριβώς είναι ο λόγος πουτόσο επειγόντως χρειάζεται. Είναι έναςδρόμος που δεν διαιωνίζει την εγκλη-ματική ανευθυνότητα και τις αδικίεςτου παρελθόντος.

Πόσο τραγικό και κοντόφθαλμο είναιτο ότι οι πολιτικές και οι προδιαγραφέςτων καθεστωτικών αρχών στη χώρα, ηδουλοπρεπή πολιτική τάξη της και οιευρωπαϊκές δυνάμεις που τις υποστηρί-ζουν, καταστρέφουν τα ίδια τα όργαναπου είναι απαραίτητα για τη μεταρρύθ-μιση και τη μετάβαση -των δημόσιωνκαι πολιτικών θεσμών. Το θέμα είναιότι δεν τους νοιάζει. Η καταστροφή τωνδημόσιων θεσμών και της πολιτικήςεξουσίας τους συμφέρει πολύ. Η προτε-ραιότητα των κοινωνικών αναγκών καιη ευημερία των ανθρώπων σε σχέση μετο κεφάλαιο δεν χωράει στο σχήματους. Στο σχήμα τους αυτό που έχει ση-μασία είναι η διαιώνιση ενός συστήμα-τος που λειτουργεί μια χαρά για μερι-κούς -απλά όχι για εσένα ή εμένα ή τησυντριπτική πλειοψηφία του πληθυ-σμού, που τώρα πληρώνει για τις αμαρ-τίες των άλλων.

* Ο Τζον Ρεστάκης είναι ειδικός σε θέματα ορ-γάνωσης, διοίκησης και εκπαίδευσης στοντομέα της κοινωνικής οικονομίας, πέ????????αιΕατα Ουνεταιρισκών,δεινωνποot cases whichcould be deployed in Greece in the near futureyfor all through market)ghρώην διευθυντής τουΟργανισμού Συνεταιριστικών Ενέ????????αιΕατα Ουνεταιρισκών,δεινωνποot cases whichcould be deployed in Greece in the near futureyfor all through market)ghώσεων του Καναδά καισυγγραφέας [«Humanizing the Economy - Co-operatives in the Age of Capital»].

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Η δύναμη της κοινωνίας στην κυβέρνηση της ΑριστεράςΑν ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίσει και κινητοποιήσει τις τερά στιες δυνατότητες της κοινωνίαςστην πραγματοποίηση του οράματός του, θα είναι το πρώτο κόμμα στην Ευρώπη που θα το πράξει

Η Αριστερά συχνά θεωρεί την κοινωνικήοικονομία ως όχημα για την προώθηση τωνσκοπών του κράτους. Όταν προστίθεται σε αυτό ηκουλτούρα των πελατειακών σχέσεων, είναι μιασυνταγή για την αποτυχία. Αυτό συνέβη στηνεποχή του ΠΑΣΟΚ, που κατέστρεψε την εικόνα καιτη φήμη των συνεταιρισμών στην κοινωνία.

“

Documents

Κυριακη 25-01-2015