Φύλλο Νο 251

14 Σεπτέμβρη 2011

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045

Η Ευρώπη στη δίνη του χρέους

6

Επικίνδυνος ο άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ

12, 13

Όχι στην Ισλαμοφοβία

15

11/9: Δέκα χρόνια «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας»

11

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

• Στάση πληρωμών στους τοκογλύφους

• Εθνικοποίηση των τραπεζών

• Φορολογία στους πλούσιους

• Αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις

Οι κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο έκτρωμα της Διαμαντοπούλου κλιμακώ-νονται καθημερινά. Οι καταλήψεις, που αποφασίζονται σε μαζικότατες φοιτητικές συνελεύσεις, έχουν ξεπεράσει τις 300 σε όλη τη χώρα, ενώ εξίσου μαζικά και μαχητικά είναι τα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια στην Αθήνα και τις άλλες πόλεις. Η δυναμική παρουσία των φοιτητικών συλλόγων και οι χιλιάδες νεολαίοι που βρέθηκαν στη διαδήλωση της ΔΕΘ, ανέδειξαν τον πρω-ταγωνιστικό ρόλο που μπορεί να παίξει το φοιτητικό κίνημα στην ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής. Στο χορό των αντιδράσεων ετοιμάζονται να μπουν πιο επιθετικά και οι πανεπιστημιακοί, με απεργιακές κινητοποιήσεις.Σε ανάλογο αναβρασμό βρίσκονται και τα σχολεία. Οι ελλείψεις βιβλίων, τα τερά-

στια κενά σε διδακτικό προσωπικό και η υποχρηματοδότηση θέτουν ζήτημα στοι-χειώδους λειτουργίας της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ήδη οι δάσκαλοι έχουν κηρύξει απεργία για τις 22/9. Η ΟΛΜΕ ετοιμάζεται και αυτή για κινητοποιήσεις, ενώ είναι πολύ πιθα-νό να ξεσπάσει άμεσα ένα νέο κύμα μα-θητικών καταλήψεων.Ένα πλατύ μέτωπο παιδείας, που θα συ-ντονίζει όλους αυτούς τους αγώνες και θα συναντηθεί με τα εργατικά σωματεία και τις λαϊκές συνελεύσεις, μπορεί να γίνει κα-ταλύτης σημαντικών πολιτικών εξελίξεων, όπως έγινε με τον αγώνα για το άρθρο 16. Χρέος της Αριστεράς είναι να ρίξει δυνά-μεις σε αυτή τη μάχη και να στηρίξει απο-φασιστικά ένα τέτοιο μέτωπο αντίστασης. Να γίνει η κρίσιμη μάχη όπου θα ηττηθεί η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της.

Πανεκπαιδευτικό μέτωπο για δημόσια και δωρεάν παιδεία

Μπροστά στη χρεοκοπία:

Απεργίες και καταλήψεις σε σχολεία και σχολές

Την κρίση να πληρώσουν οι καπιταλιστές

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ14 Σεπτέμβρη 2011

Των Σπύρου Αντωνίου, Μυρτώς Σιδέρη

Τ α φετινά εγκαίνια της ΔΕΘ σημαδεύτηκαν από τη με-γαλύτερη κινητοποίηση

που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Την ώρα που ο Παπανδρέου επαναλάμβανε τα εκ-βιαστικά του διλήμματα περί «χρεο-κοπίας» και ανακοίνωνε καινούργια φοροκαταιγίδα, πάνω από 30.000 εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, συνταξιούχοι και μετανάστες έκα-ναν σαφές πως είναι αποφασισμέ-νοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους για να φύγουν κυβέρνηση, τρόικα και οι ακραίες νεοφιλελεύθερες πο-λιτικές που εφαρμόζουν.

Πέρα από τη μαζικότητα, το πάθος και ο δυναμισμός των συ-γκεντρώσεων ακύρωσαν στην πράξη τη γιγαντιαία κινητοποίηση των αστυνομικών δυνάμεων, που στόχο είχε την τρομοκράτηση των διαδηλωτών. Τα μικρής έκτασης επεισόδια δεν μπόρεσαν να σκιά-σουν το ποτάμι της διαμαρτυρίας που απλωνόταν σε όλη τη Λεωφό-ρο Νίκης και κατάληγε μπροστά στην πλατεία ΧΑΝΘ. Εκεί έφτα-σαν και οι επτά προσυγκεντρώ-σεις (ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΜΕ, Πρωτοβάθμια-ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Φοιτη-τικοί Σύλλογοι, Αγανακτισμένοι, Ιδιοκτήτες Ταξί, οπαδοί Ηρακλή), που ουσιαστικά συγκρότησαν μια ενιαία πορεία, ενώνοντας ετερώ-νυμα τμήματα της κοινωνίας, τα οποία βρέθηκαν το περασμένο Σάββατο στη Θεσσαλονίκη για να βροντοφωνάξουν: «Δεν σας θέλει ο λαός, τα μνημόνια και μπρος!».

Συνδικάτα Δεκάδες ήταν τα μπλοκ εργατικών σωματείων από χώρους που πλήτ-τονται άμεσα, όπως η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, ο ΟΤΕ. Δάσκαλοι, καθηγητές, σύλλογοι ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, εργα-ζόμενοι στις συγκοινωνίες, ταχυ-δρομικοί κ.ά. έδωσαν το παρών.

«Πληρώσαμε τόσα χρόνια τις εισφορές για να πάρουμε σύνταξη και τώρα μας περικόπτουν αυτά που δικαιούμαστε. Πόσο νόμιμο είναι δηλαδή αυτό; Μια ζωή δου-λεύαμε και τώρα μας κλέβουν. Να πάνε τώρα σπίτια τους», μας είπε οργισμένη η Βάσω Καναβού, συνταξιούχος υγειονομικός. Στο

ίδιο κλίμα και ο Στέλιος Κυδο-νάκης, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΠΕΤ- ΟΤΕ, μας δήλωσε: «Οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ διαδηλώνουμε σήμερα, για-τί οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές κυβέρνησης και τρόικας δεν μπο-ρούν να γίνουν ανεκτές. Πρέπει να ανατρέψουμε την κυβέρνηση Παπανδρέου και να αναδείξουμε έναν εναλλακτικό δρόμο, αυτόν της κατάργησης του χρέους και μιας άλλης κατεύθυνσης για την κοινωνία, που θα έχει στο επίκε-ντρο τις ανάγκες των ανθρώπων και όχι τα κέρδη».

Ανάμεσα στους διαδηλωτές και πολλοί άνεργοι, όπως ο Δημήτρης Αλεξόπουλος, που δεν φαίνεται να πιστεύει τα παραμύθια του ΓΑΠ. «Ήμουν ωρομίσθιος καθηγητής. Εδώ και μήνες άνεργος. Ήρθαμε να διαδηλώσουμε ενάντια στη βάρβαρη πολική των χιλιάδων απολύσεων», σημείωσε εμφατικά.

Μελανό σημείο ήταν η απόφα-ση της ηγεσίας των συνδικάτων να ακολουθήσουν αντίθετη δια-δρομή από τους δεκάδες χιλιά-δες συμμετέχοντες στα υπόλοιπα μπλοκ της πορείας.

ΝεολαίαΙδιαίτερα μαζικά και με πολύ παλ-μό ήταν και τα μπλοκ των φοιτητι-κών συλλόγων στα οποία πορεύ-τηκαν χιλιάδες φοιτητές-τριες. Η νεολαία που βιώνει την ανεργία σε ποσοστά που αγγίζουν το 40%, που βλέπει να της γκρεμίζουν τη δυνατότητα να σπουδάσει και να δουλέψει με αξιοπρέπεια, πρωτοστατεί στον αντικυβερνη-τικό αγώνα και δίνει τον τόνο της αντιπαράθεσης της κοινωνίας με όσους μας οδηγούν στη φτώχεια για να διασώσουν κάθε λογής κερ-δοσκόπους. Τα συνθήματα κατά του νέου νόμου, όπως το «Φυσάει κόντρα σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, αυτός ο νόμος πλαίσιο θα ανατραπεί», εναλλάσ-σονταν με το «Φοιτητές, εργατιά, μια φωνή και μια γροθιά».

Πολύ κόσμο συγκέντρωσε και το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στο οποίο ξεχωριστό τόνο έδιναν τα τύμπανα της «Κίνησης Απελάστε το Ρατσισμό» και τα γεμάτα ζω-ντάνια μπλοκ των «Φοιτητών-τρι-ων Ενάντια στο Σύστημα» και της ΔΕΑ, φωνάζοντας συνεχώς συν-θήματα, όπως: «Οργή λαού, εξέ-

γερση παντού, ενάντια σε κυβέρ-νηση, ΕΕ και ΔΝΤ», «ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, Μπακογιάννη, η συναίνεσή σας στο λαό δεν πιάνει», «Ανυπα-κοή, απεργία γενική».

Χιλιάδες ήταν και οι ταξιτζήδες που διαδήλωσαν στη ΔΕΘ. Ξεκι-νώντας από κάθε γωνιά της χώρας με τις οικογένειές τους, έφτασαν πρώτοι μπροστά στις πύλες του συνεδριακού κέντρου. Έριξαν κάτω τα κιγκλιδώματα της περί-φραξης και συγκρούστηκαν ευθέ-ως με την αστυνομία, δεχόμενοι τη μεγαλύτερη καταστολή από κάθε άλλο μπλοκ διαδηλωτών. Η συ-μπεριφορά αυτών των επαγγελμα-τιών αποκαλύπτει ακόμα ένα σύ-μπτωμα της συστημικής κρίσης. Μεσαία στρώματα, που κάποτε ζούσαν με σχετική ευημερία, τώρα συνθλίβονται και, αρνούμενοι να δεχτούν τη βίαιη συρρίκνωση των εισοδημάτων τους, οδηγούνται σε ριζοσπαστικές αντιδράσεις.

ΚαταστολήΟ κυβερνητικός θίασος, που ανέ-βηκε στην πόλη για να κηρύξει και φέτος τη διαρκή λιτότητα, βρισκόταν σε πρωτοφανή πανικό. Έχοντας καταλάβει και οι ίδιοι ότι δεν υπάρχει ψήγμα κοινωνικής ανοχής απέναντί τους, κατέφυγαν στην κρατική καταστολή.

Η ΕΛ.ΑΣ. μετέφερε από διάφο-ρες πόλεις 7.000 αστυνομικούς, δημιουργώντας κλίμα τρομοκρα-τίας. Μπλόκα με κλούβες των ΜΑΤ είχαν στηθεί σε δεκάδες σημεία της πόλης, πολλές μέρες πριν την έκθεση. Τα αστικά ΜΜΕ έστησαν και πάλι το δικό τους τρομολαγνικό σκηνικό, μιλώντας για επερχόμενη επέλαση «βανδά-λων» και ισοπέδωση της Θεσσα-λονίκης, ώστε να αποτρέψουν τη συμμετοχή στις συγκεντρώσεις.

Την ημέρα των διαδηλώσεων η αστυνομοκρατία έφτασε στο ζενίθ. Το κέντρο της πόλης απο-κλείστηκε από νωρίς το μεσημέρι, οι συνεχείς έλεγχοι περαστικών και διαδηλωτών εξόργισαν τους πάντες. Οι «προληπτικές» προ-σαγωγές έφτασαν τις 93. Πολλές ομάδες νεολαίων κρατήθηκαν σε αστυνομικό κλοιό και υπέστησαν ελέγχους αρκετών λεπτών, μόνο και μόνο επειδή πήγαιναν οργα-νωμένα στις προσυγκεντρώσεις. Τα χημικά, που «καλωσόριζαν»

όσα μπλοκ έφταναν μπροστά στην πύλη της έκθεσης, και οι εν-νιά συλλήψεις ολοκλήρωσαν τον κυβερνητικό αυταρχισμό.

Αποκορύφωμα της προκλητικό-τητας των αστυνομικών ήταν ότι πέρασαν με ένα ατελείωτο «κορ-δόνι», εκατοντάδων ανδρών των ΜΑΤ, ανάμεσα στη συγκέντρω-ση των συνδικάτων, πιέζοντας ασφυκτικά τα μπλοκ των φοιτη-τικών συλλόγων, που διέρχονταν εκείνη τη στιγμή από το άγαλμα του Βενιζέλου. Η ανοχή των σω-ματείων σε αυτή την προκλητική συμπεριφορά, που λόγω της ψυ-χραιμίας κάποιων δεν οδήγησε σε συγκρούσεις (άρα και διάλυση της πορείας πριν καν ξεκινήσει), ήταν απαράδεκτη. Έπρεπε πολύ απλά να φράξουν το δρόμο στους τραμπούκους του Παπουτσή και να απαιτήσουν την άμεση αποχώ-ρησή τους από το σημείο της συ-γκέντρωσης.

Μέτωπο ΑνατροπήςΠαρά την κλιμάκωση της κρατικής καταστολής, η αγωνιστικότητα του κόσμου δεν κάμπτεται. Η ολο-μέτωπη επίθεση των «από πάνω» στα δικαιώματα εργαζομένων και νεολαίας βρίσκει απάντηση στις καθημερινές αντιστάσεις που χτί-ζονται τα τελευταία δύο χρόνια. Σιγά-σιγά συσσωρεύεται ένα πολύ-τιμο δυναμικό ανθρώπων, με τρο-μακτική διάθεση να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή, οι οποίοι είναι αποφασισμένοι να πάνε αυτή τη μάχη μέχρι τέλους. Αναγκαίος όρος νίκης αυτού του δυναμικού είναι η συνένωση όλων των κομματιών της αντίστασης σε ένα ενιαίο κοινωνι-κό-πολιτικό μέτωπο ανατροπής. Η συνένωση των διαφορετικών συ-γκεντρώσεων και η συγκρότηση μιας κοινής πορείας χιλιομέτρων, που πλημμύρισε τη Θεσσαλονίκη, δεν πρέπει να αποτελέσει την εξαί-ρεση, αλλά τον κανόνα.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η κοινή δράση του εργατικού με το φοιτητικό κίνημα, των επιτροπών «Δεν πληρώνω» με τους «Αγανακτι-σμένους», των δημόσιων με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, των ντό-πιων με τους μετανάστες, των ορ-γανώσεων και κομμάτων της Αρι-στεράς, είναι ο καταλύτης που θα μετατρέψει την εκρηκτική οργή σε πραγματική δύναμη ανατροπής.

óôá óýíôïìá...Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα σε-

νάρια απόσχισης από την Ευρωζώ-νη. Νομικά δεν υπάρχει δυνατότητα αποβολής μιας χώρας από το κλαμπ του ευρώ. Όμως, η Συνθήκη της Λι-σαβόνας δημιούργησε το παράθυρο της «οικειοθελούς» αποχώρησης μιας χώρας από το ευρώ, ανεξάρτητα με το αν θα επιλέξει να παραμείνει ή όχι στην ΕΕ. Οι άθλιοι γνώριζαν από την εποχή της Λισαβόνας τους κινδύνους και τις προοπτικές της κρίσης-χρεο-κοπίας των PIIGS και ειδικότερα της Ελλάδας…

N N N

Το σημαντικό για τον καπιταλισμό στην Ευρώπη, λένε οι ίδιοι, είναι να «απομονώσει το πρόβλημα» στην Ελ-λάδα, να αποφευχθεί η μετάδοση της κρίσης σε άλλες χώρες, γεγονός που, αν συμβεί, θα κάνει την κατάσταση μη αντιμετωπίσιμη. Μόνο που η καμπά-να χτυπά ήδη για την Ιταλία (όπου τα επιτόκια δανεισμού σχεδόν διπλασι-άστηκαν μέσα σε ένα μήνα), ενώ όλοι τρέμουν τις εκθέσεις αξιολόγησης για τις μεγάλες γαλλικές τράπεζες. Το «ελληνικό πρόβλημα» μπορεί να απο-δειχθεί απλός πονοκέφαλος μπροστά στον καρκίνο του σάπιου συστήματος στην –κυριολεκτικά– Γηραιά ήπειρο…

N N N

Δεκάδες δισ. ευρώ χρωστούν στο δημόσιο μερικές χιλιάδες επιχειρή-σεις, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείο Οικονομικών. Και λοιπόν; Αφού δεν πρόκειται να βρεθεί κανείς Βενιζέλος να τα απαιτήσει, γιατί θα έχουν πρόβλημα οι κατά τα άλλα «υγι-είς δυνάμεις» του ιδιωτικού τομέα που υποφέρουν, τάχα, από το υπερ-μέγεθες δημόσιο;

N N N

Παρεμπιπτόντως, τουλάχιστον ακόμα 30 δισ. ευρώ θα χρειαστούν επειγόντως οι τράπεζες ως «βοήθεια» από το δημόσιο για να επιβιώσουν μέσα στην κρίση. Αυτά, μετά τα 110 δισ. ευρώ που ήδη έφαγαν μέσα από τα μνημόνια 1 και 2…

N N N

Η απόλυτη βαρβαρότητα της «ερ-γασιακής εφεδρείας» αποδεικνύεται μέσα από το τσάκισμα όλων, μα όλων, των οργανισμών που αφορούσαν τη στήριξη των αναπήρων. Και αυτά τα κάνει ένα κόμμα που κάποτε είχε κά-νει ως σημαία τη στήριξη των ΑΜΕΑ…

N N N

Ενδιαφέρουσα η δημοσκόπηση της Public Issue. Η ΝΔ στο 32% και το ΠΑΣΟΚ στο 28%, άρα αυτοδύναμη κυβέρνηση γιοκ. Ακολουθούν ΚΚΕ με 11,5%, ΣΥΡΙΖΑ με 9%, ΛΑΟΣ με 8%, Πράσινοι 4% και Δη.Αρι. 3%. Ως σύνολο ο «ριζοσπαστι-σμός» (ο χώρος αριστερά της σοσιαλδη-μοκρατίας) αγγίζει, μαζί με την ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ που δεν καταγράφεται, το 30%...

N N N

Υπάρχουν αθέατες όψεις στην κρί-ση του ποδοσφαίρου; Οι Κόκκαλης και Βαρδινογιάννης βρίσκονται πλέον εκτός ΟΣΦΠ και ΠΑΟ αντιστοίχως. Κατά συνέπεια έχουν «θεσμικά» ελεύ-θερα τα χέρια τους να χτυπήσουν τον ΟΠΑΠ που ως γνωστόν ιδιωτικοποιεί-ται με fast track διαδικασίες. Να χτυ-πήσουν χωριστά ή μαζί; Αν γίνει, θα είναι ο «γάμος» του αιώνα…

ΔΕΘ: Μαζικές διαδηλώσεις οργής

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ14 Σεπτέμβρη 2011 η άποψή μας

Δ εν έχει καμία σημασία αν η απόπειρα για «επα-ναδιαπραγμάτευση» με

την Τρόικα ήταν μια ειλικρινής απόπειρα του Ευάγγελου Βενι-ζέλου, με στόχο να «συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα», ή ένας χυδαία δημαγωγικός χειρισμός απο-κλειστικά εσωτερικής χρήσης. Μπροστά στα φαινόμενα κατάρ-ρευσης της ελληνικής οικονο-μίας (με ετήσια πτώση του ΑΕΠ που παραπέμπει στην κρίση της Ανατολικής Ευρώπης το ’89…) και μπροστά στο δεύτερο γύρο της παγκόσμια οικονομικής κρίσης, η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ απάντη-σαν με την ομοβροντία: «Να τη-ρηθούν τα συμφωνημένα». Και μέσα στο πλαίσιο της πειθαρχίας προς τους διεθνείς καπιταλιστές, που έχει μέχρι σήμερα επιδείξει η σοσιαλφιλελεύθερη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η Τρόικα είχε πολλά «πυρομαχικά» για να υποστηρίξει την άποψή της. Η απειλή να μην καταβληθεί η 6η δόση του δανεί-ου, θα οδήγησε την κυβέρνηση στην υποχρεωτική εσωτερική στάση πληρωμών άμεσα (μη κα-ταβολή μισθών στο Δημόσιο και συντάξεων από τον… Οκτώβρη). Η απειλή της αποβολής από το ευρώ θα οδηγούσε τους Έλλη-νες καπιταλιστές σε μια ραγδαία υποτίμηση της θέσης τους στην παγκόσμια κατάταξη.

Κυβερνητικό «ντου»Μπροστά σε αυτά τα ενδεχό-μενα η κυβέρνηση στράφηκε (ξανά) στη δοκιμασμένη τακτική της επιδρομής στα λαϊκά εισο-δήματα. Από το βήμα της ΔΕΘ ο ΓΑΠ και ο Βενιζέλος εξήγγειλαν το νέο κυβερνητικό «ντου», με στόχο να φορτωθεί το κόστος της χρεοκοπίας του ελληνικού καπιταλισμού πάνω στους μι-σθούς, στις συντάξεις, στις κοι-νωνικές δαπάνες:

Η επιβολή της νέας έκτακτης εισφοράς πάνω στα ακίνητα θα επιδιώξει μέσα στη διετία 2011-12 να μαζέψει (μέσω των λογαρια-σμών της ΔΕΗ!) υπερπρόσθε-τους φόρους. Στο Ενιαίο, τάχα, Μισθολόγιο προστίθεται νέα περικοπή μισθών, μεγαλύτερη κατά 1,5 δισ. ευρώ ετησίως από την προβλεπόμενη. Η πατέντα των Λοβέρδου, Κουτρουμάνη για τον Ενιαίο Οργανισμό Παρο-χής Πρωτοβάθμιας Υγείας (ΕΟΠ-ΠΥ) πετσοκόβει την περίθαλψη των εκατομμυρίων ασφαλισμέ-νων στο ΙΚΑ, στον ΟΑΕΕ, στον ΟΠΑΔ, στον ΟΓΑ. Η ιδέα της ΝΔ για την «εργασιακή εφεδρεία» υι-οθετείται ευχαρίστως από τους σοσιαλφιλελεύθερους, οδηγώ-ντας στην απόλυση δεκάδες χι-λιάδες δημόσιους υπαλλήλους.

Τα ΜΜΕ, αλλά και πολιτικά στε-λέχη του δικομματισμού, υψώ-νουν τη σημαία της «αποσοβιετο-ποίησης». Εννοούν το τέλος των κοινωνικών δικαιωμάτων, όπως

τα κατοχύρωσε το εργατικό κίνη-μα και οι λαϊκοί αγώνες από την εποχή του Β΄ Παγκόσμιου Πολέ-μου. Παραδείγματα έδωσε ο Κου-τρουμάνης, υποσχόμενος στους καπιταλιστές την «ελευθερία» να περάσουν μαζικά στο καθεστώς των ατομικών συμβάσεων, χωρίς τις ενοχλητικές προϋποθέσεις της ύπαρξης ή της συμφωνίας των σωματείων. Παραδείγματα έδωσε ο ΣΕΒ με τη μελέτη για τις προοπτικές της ελληνικής οι-κονομίας, όπου υπόσχεται μια κάποια ανάπτυξη (σε ορίζοντα… πενταετίας), αλλά δια της από-λυτης ελαστικοποίησης της ερ-γασίας. Παραδείγματα έδωσε ο ίδιος ο ΓΑΠ, θέτοντας από τη ΔΕθ ως «στόχο» της κυβέρνησής του να παραμείνει τουλάχιστον ένας «απασχολούμενος» ανά νοικοκυ-ριό! Αυτή είναι η προοπτική που μας επιφυλάσσουν.

Αυτή η προοπτική δεν είναι δυνατόν να επιβληθεί ομαλά, μέσα από τον «κοινοβουλευτικό δρόμο». Η κυβέρνηση του ΠΑ-ΣΟΚ –αναζητώντας αγωνιωδώς, καθόλου τυχαία, τη συναίνεση της Δεξιάς και της ακροδεξι-άς– κινείται ταχύτατα προς μια αυταρχική, αστυνομοκρατού-μενη, εκδοχή «δημοκρατίας». Η καθημερινή στήριξη ενός σοσι-αλδημοκρατικού κόμματος στις

δυνάμεις των ΜΑΤ, η ανάγκη του να καταργήσει το άσυλο, να επιτεθεί στα δημοκρατικά «κε-κτημένα» της Μεταπολίτευσης, είναι προειδοποιήσεις που δεν πρέπει να υποτιμηθούν. Σε αυτό το πλαίσιο μόνον μπορεί να γίνει κατανοητική η «χοντράδα» του ΓΑΠ στη Θεσσαλονίκη, όταν διά-λεξε την ημέρα επέτειο του πρα-ξικοπήματος του Πινοσέτ για να εκδηλώσει το θαυμασμό του για τα έργα και τις ημέρες του νεοφι-λελευθερισμού στη Χιλή.

Ευρώ ή δραχμή;Όλοι αυτοί οι χειρισμοί γίνονται στο έδαφος της επιδίωξης να πα-ραμείνει ο ελληνικός καπιταλισμός μέσα στο κλαμπ της ευρωζώνης.

Τις τελευταίες εβδομάδες στην εσωτερική και διεθνή δη-μόσια συζήτηση αρχίζει να αμφι-

σβητείται ο «ρεαλισμός» αυτού του στόχου. Ντόπιοι και διεθνείς «οίκοι» και αναλυτές αρχίζουν να παρουσιάζουν το ενδεχόμενο της αποβολής, με τη μέθοδο της «οικειοθελούς» –περισσότερο ή λιγότερο «προσωρινής»– αποχώ-ρησης από το ευρώ.

Ασφαλώς στους διεθνείς «οί-κους» περισσεύει η υποκρισία. Η αναφορά σε τέτοια σενάρια είναι μια οικονομική τρομοκρα-τία, με στόχο να επιβληθούν τα διαρκή προγράμματα σκληρής λιτότητας. Επίσης, κρίσιμες αποφάσεις –όπως αυτές της 21ης Ιούλη– δεν υπαγορεύονται από κριτήρια αλληλεγγύης (να βοηθηθούν, τάχα, οι Έλληνες…), αλλά με στόχους να σώσουν τις γερμανικές και γαλλικές τράπε-ζες και να περιορίσουν τις ζημιές από την «έκθεσή τους» σε ομό-λογα ελληνικού χρέους.

Παρ’ όλα αυτά, δεν λείπουν οι διεθνείς φωνές που, με κριτήριο την «ανταγωνιστικότητα» του συ-στήματος, συνιστούν πλέον όλο και πιο θαρρετά στους Έλληνες ομολόγους τους την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή στη δραχ-μή. Ανάλογες σκέψεις εμφανίζο-νται και σε τμήματα της ντόπιας κυρίαρχης τάξης που, για πρώτη φορά, δεν αντιμετωπίζουν ως θέ-σφατο το ευρώ και την ΟΝΕ.

Ένα τέτοιο σενάριο –στα πλαί-σια της συνέχειας του συστήμα-τος– δεν έχει τίποτα θετικό για τους εργαζόμενους. Γερμανικές τράπεζες υπολογίζουν ότι στο σενάριο μιας «νέας δραχμής», αυτό το νόμισμα θα υποτιμηθεί σχεδόν ακαριαία κατά 55%. Οι λαϊκές μάζες, που έχουν ήδη υποστεί τις συνέπειες της «εσω-τερικής υποτίμησης» στα πλαί-σια του ευρώ και με πρόσχημα το χρέος, θα κληθούν στη συνέ-χεια να υποστούν και τις συνέ-πειες μια άγριας νομισματικής υποτίμησης, με στόχο την ενί-σχυση της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού καπιταλισμού. Αυτά τα σενάρια, όσο και αν εί-ναι ακόμα επί χάρτου, πρέπει να απαντηθούν από την Αριστερά.

Προοπτική Το κρίσιμο ζήτημα για τους εργα-ζόμενους είναι να απαντηθούν, να ανατραπούν, τα προγράμματα λιτότητας. Αυτό είναι το κεντρικό καθήκον και όχι το σε τι νόμισμα θα πληρώσουμε τις συνέπειες της κρίσης του συστήματος.

Για να υπερασπίσουμε τις κα-τακτήσεις της τάξης μας δεν εί-ναι θεμιτός κανένας δισταγμός, καμιά πειθαρχία απέναντι στο ευρώ και τις ευρωπαϊκές ντιρε-κτίβες. Πολύ περισσότερο ισχύ-ει η στάση αυτή απέναντι στους εκβιασμούς του χρέους. Η απο-νομιμοποίηση του χρέους, η απαίτηση για τη διαγραφή του, η άρνηση πληρωμής στους το-κογλύφους, αποτελούν συνθή-ματα αναπόσπαστα δεμένα με την υπεράσπιση των μισθών, των συντάξεων, των δημόσιων σχολείων και νοσοκομείων.

Όμως για να ολοκληρωθούν τα καθήκοντα αυτά, υπάρχει μόνο ένα δρόμος: της απόρριψης του συστήματος, της πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού, της διεκδίκησης του σοσιαλισμού. Αυτή η διάσταση γίνεται σήμερα υποχρεωτική στην καθημερινή πάλη της Αριστεράς. Γιατί αλλιώς την κρίση του συστήματος, τη χρεοκοπία του, θα πληρώσουν –σε ευρώ ή σε δραχμές– οι μισθω-τοί και οι λαϊκές μάζες.

Το εργατικό κίνημα στη χώρα έχει αποδείξει τη διάθεση να αντιπαλέψει τα προγράμματα λιτότητας και τη γραμμή κυ-βέρνησης-καπιταλιστών-δανει-στών. Οι δημοσκοπήσεις απο-δεικνύουν ότι ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού (πε-ρίπου 30%, κορυφαίο στην Ευ-ρώπη) αναζητά λύσεις στα αρι-στερά της σοσιαλδημοκρατίας. Το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας του ελληνικού καπιταλισμού μπορεί να αποδειχθεί μια μεγά-λη περιπέτεια για τους βιομη-χάνους και τους τραπεζίτες, να φέρει το ζήτημα της κοινωνικής ανατροπής ξανά στην ημερήσια διάταξη στην Ευρώπη.

Ποιος θα πληρώσει τη χρεοκοπία;

Η απειλή της χρεοκοπίας δημιουργεί ειδικά καθήκοντα στα συνδικάτα.

Οι ατομικές συμβάσεις, η ερ-γασιακή εφεδρεία, η διάλυση των ταμείων, η αχαλίνωτη ανερ-γία, αποδεικνύουν την πρόθεση της κυρίαρχης τάξης να φορ-τώσει το τεράστιο κόστος της κρίσης αποκλειστικά στις πλά-τες των εργαζομένων. Αυτή η πολιτική πρέπει να απαντηθεί επειγόντως. Όμως οι συνδικα-λιστικές ηγεσίες παραμένουν χαμένες στους διαδρόμους της σοσιαλδημοκρατικής τακτικής του «κοινωνικού εταιρισμού».

Παρόλο που οι από πάνω έχουν διακόψει κάθε «διάλο-γο», η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ εξα-κολουθούν, τάχα, να πιέζουν κυβέρνηση και εργοδότες να «τροποποιήσουν» την άγρια αντεργατική πολιτική τους.

Είμαστε σε σημείο καμπής. Ο κόσμος μας έχει ανάγκη συγκε-κριμένα προγράμματα αντίστα-σης: με απεργίες και καταλήψεις στους χώρους δουλειάς, με συ-ντονισμό και κλιμάκωσή τους, με το σχεδιασμένο βηματισμό προς μια γενική απεργία που θα βάλει το ζήτημα της ανατροπής της νε-οφιλελεύθερης βαρβαρότητας.

Σε αυτό το σχεδιασμό οι ηγε-σίες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ έχουν κάνει καθαρό ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχουν. Παρά τα προβλήματα που δη-μιουργεί η προδοτική στάση τους, στο σχέδιο αυτό πρέπει να επιμείνουν οι αγωνιστές της Αριστεράς και της βάσης των συνδικάτων.

Με πρωτοβουλίες από τα κάτω, απαιτώντας να οργανωθεί η αντίσταση της τάξης μας, δι-εκδικούμε ξανά τον έλεγχο των συνδικάτων μας. Πρόκειται για μάχη ζωτικής σημασίας μπρο-στά στις εξελίξεις που έρχονται.

Πού είναι τα συνδικάτα;

Το κρίσιμο ζήτημα για τους εργαζόμενους είναι να απαντηθούν, να ανατραπούν, τα προγράμματα λιτότητας

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ14 Σεπτέμβρη 2011

Της Κατερίνας Γιαννούλια

Κ υβέρνηση και τρόικα βιάζονται να ξεχαρβαλώ-σουν το όποιο δημόσιο

έχει απομείνει. Χωρίς ενδιάμεσα στάδια και «χωρίς αναισθητικό», 200.000 εργαζόμενοι του ευρύ-τερου δημόσιου τομέα στέλνονται για «αξιολόγηση» από εταιρίες υπό την εποπτεία του ΑΣΕΠ (αυτά τα έξοδα δεν τα υπολογίζει η κυβέρ-νηση). Μόνο το 10-20% αυτών των εργαζομένων, που έχουν μόνιμη θέση, θα μετακινηθεί σε κεντρι-κές υπηρεσίες και θα συνεχίσει να δουλεύει. Όλοι οι υπόλοιποι θα μπουν στο καθεστώς εργασιακής εφεδρείας αρχικά και στη συνέχεια θα κριθεί η τύχη τους.

Έτσι άρον-άρον, μέχρι τέλος Οκτώ-βρη περί τα 20.000 άτομα θα βρε-θούν στην εφεδρεία, μέχρι τέλος του χρόνου 50.000 άνθρωποι θα βιώσουν αυτό τον εφιάλτη και στις αρχές του 2012 ακόμα 20.000 εργαζόμενοι, από ΔΕΚΟ, νοσοκομεία, ασφαλιστικά Ταμεία και Οργανισμούς Τοπικής Αυ-τοδιοίκησης, θα δουν την πόρτα της εξόδου. «Δημιουργείται έτσι μια νέα κατηγορία νομάδων υπαλλήλων, οι οποίοι θα απασχολούνται διαδοχικά σε διάφορες υπηρεσίες του Δημοσί-ου, καλύπτοντας καθορισμένες ανά-γκες και εποχικά κενά», όπως έγραψε «ΤΟ ΒΗΜΑ», η κατεξοχήν εφημερίδα της κυβέρνησης.

Όπως γίνεται σαφές, εργαζόμενοι άνθρωποι, που είχαν κανονίσει τη ζωή τους με βάση τη δουλειά τους, μετατρέπονται από τη μια στιγμή στην άλλη σε «πλεονάζον προσωπι-κό», με το 60% των βασικών αποδο-

χών τους για 1 χρόνο και την… απόλυ-ση, ως προοπτική, στη συνέχεια.

ΣτόχοιΗ συστηματική διάλυση του δημοσί-ου καλύπτει πολλαπλούς στόχους για το μεγάλο κεφάλαιο. Πρώτα-πρώτα διαλύει οποιαδήποτε εργασιακά δικαι-ώματα και αφήνει ολόκληρη την ερ-γατική τάξη χωρίς αξιοπρεπές μέτρο σύγκρισης. Έτσι, όλοι ανεξαιρέτως οι εργαζόμενοι μένουν εντελώς ευάλω-τοι απέναντι σε κάθε απαίτηση των ερ-γοδοτών. Δεύτερον, γίνεται τρομερή οικονομική αφαίμαξη από τους ήδη υπάρχοντες δημόσιους υπαλλήλους (ΔΥ), πριν σταλούν στην ανεργία, και στη συνέχεια το κράτος δεν παρέχει καμιά απολύτως κοινωνική πρόνοια στους εργαζόμενους, ανέργους, συ-νταξιούχους, νεολαία. Τα λεφτά, που «εξοικονομεί» το κράτος, μεταφέρο-νται κατευθείαν στις τράπεζες.

Τρίτον, μόνο όσοι αντέχουν οικο-νομικά θα εξασφαλίζουν ακόμα και τη στοιχειώδη υγεία, παιδεία, συ-γκοινωνίες και οτιδήποτε χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ζει. Ιδιώτες επιχειρηματίες αναλαμβάνουν να δι-αθέτουν ως εμπορεύματα αγαθά και υπηρεσίες, τόσο απαραίτητα όσο το νερό για παράδειγμα. Απαρέγκλιτος στόχος είναι τα αμύθητα κέρδη, ακό-μα κι αν χρειάζεται να πεθαίνουν άν-θρωποι χωρίς λεφτά ή να επιβιώνουν χωρίς νερό και ρεύμα. Ατέλειωτες φο-ρές σε αυτή την εφημερίδα έχουμε αναφερθεί στο ταξικό συμφέρον και στο γενικό κανόνα που το διέπει: όταν ένα κομμάτι της εργατικής τάξης χτυ-πιέται, δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα ένα άλλο κομμάτι να ωφεληθεί. Και συνεχίζουμε να το υποστηρίζουμε,

προκειμένου να βοηθήσουμε να εξα-πλωθεί στην τάξη μας η αντίληψη της αλληλεγγύης που σπάει τη διαιρετική πολιτική των από πάνω, οι οποίοι μας δείχνουν μονίμως τεχνητούς εχθρούς για να κρύβουν τη δική τους ευθύνη και να μας αποπροσανατολίζουν.

ΑγώνεςΤο επόμενο και βασικό ερώτημα είναι τι κάνουμε παρακάτω; Χρειαζόμαστε οπωσδήποτε στηρίγματα και συλλο-γικά εργαλεία. Για να διαδώσουμε σε όλον τον κόσμο το μήνυμα ότι κοινωνικές υπηρεσίες χωρίς δημοσί-ους υπαλλήλους δεν υπάρχουν. Ότι, όταν χτυπάνε το διπλανό σου, ο επό-μενος θα είσαι εσύ. Ότι χωρίς αγώνες οργανωμένους, συντονισμένους, με διάρκεια και αποφασιστικότητα, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουμε έναν τόσο σκληρό και αδίστακτο αντίπα-λο, όπως είναι η κυβέρνηση και οι συνοδοιπόροι της: τρόικα, τραπεζί-τες και βιομήχανοι.

Είναι επείγουσα ανάγκη να χτίσου-με επιτροπές αγώνα στους χώρους δουλειάς, που θα ενεργοποιήσουν όσους περισσότερους συναδέλφους μπορούν, να έρθουμε σε επαφή διά-φοροι κλάδοι, να πιέσουμε τα δευτε-ροβάθμια και τριτοβάθμια όργανα να κόψουν την αδράνεια. Χρειαζόμαστε όλοι σε έναν κοινό και αδιάλλακτο στόχο ανατροπής των μέτρων. Ταυ-τόχρονα η συμπόρευση των δυνά-μεων της Αριστεράς στη δράση, με κέντρο να μη θυσιαστούμε για το χρέος, είναι απαραίτητη προϋπόθε-ση για την αντιμετώπιση των συνει-δητών και αθρόων ψεύτικων ιδεολο-γημάτων που, με τρομερή φαντασία, διασπείρει η άρχουσα τάξη.

Εργασιακή Εφεδρεία:Μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο

Του Αντώνη Καραβά, γιατρού, μέλους 5μελούς επιτροπής ΕΙΝΑΠ

Ερυθρού Σταυρού

Μ ε την ίδρυση του ΕΟΠΠΥ το μαχαίρι των περικο-πών στις πρωτοβάθμιες

(εξωνοσοκομειακές) υπηρεσίες υγείας των τεσσάρων μεγάλων τα-μείων –ΙΚΑ, ΟΠΑΔ, ΟΓΑ, ΟΑΕΕ– μπαίνει πολύ βαθιά.

Ο προϋπολογισμός του ΕΟΠΠΥ είναι στο 60% που δίνεται μόνο για το ΙΚΑ. Για το 2012 θα περιοριστεί στα 7 δισ., από 8 δισ. το 2011 και 10,6 δισ. το 2009. Ποσό που ανα-λογεί σε μόλις 770 ευρώ το χρόνο ανά ασφαλισμένο για νοσοκομεία, φάρμακα, εξετάσεις και ιατρικές επισκέψεις. Έτσι οι ασφαλισμένοι και ιδιαίτερα αυτοί του ΟΠΑΔ και του ΙΚΑ θα υποχρεωθούν να πλη-ρώσουν ακριβά για να καλύψουν τα έξοδα της στοιχειώδους ιατρο-φαρμακευτικής περίθαλψης.

Για καθένα από τους 9,5 εκατ. ασφαλισμένους θα αντιστοιχούν 15.000 συμβεβλημένοι γιατροί του ΕΟΠΠΥ, με αποτέλεσμα ο χρόνος της εξέτασης να περιορίζεται στα 2 λεπτά. Επιπλέον, με τις συγχωνεύ-σεις των υπηρεσιών και το πάγωμα των προσλήψεων, οι λίστες αναμο-νής και οι ουρές στα ιατρεία θα με-γαλώσουν ακόμα περισσότερο.

Οι συμβεβλημένοι γιατροί θα μει-ωθούν από 31.500 σήμερα σε 15.000, για να σπρωχτούν και αυτοί στην ανεργία είτε στην υπερεκμετάλλευση των ιδιωτικών μονάδων υγείας. Όσοι γιατροί καταφέρουν να συμβληθούν με τον νέο φορέα, θα αμείβονται με 1.200 ευρώ για να εξετάζουν 2.500 έως 4.500 ασφαλισμένους το μήνα, δηλαδή 50 λεπτά έως 1 ευρώ την επίσκεψη! Επίσης είναι πολύ πιθανό μονάδες του ΙΚΑ να συγχωνευτούν με δομές του ΕΣΥ ή να κλείσουν και πολλοί εργαζόμενοι να απολυθούν ή να μπουν σε εργασιακή εφεδρεία.

Οι ιατρικοί σύλλογοι και η ΟΕΝ-ΓΕ απορρίπτουν κατηγορηματικά το νομοσχέδιο και καλούν τους γιατρούς να μην υπογράψουν σύμ-βαση με τον ΕΟΠΠΥ. Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθήνας πραγματοποίησε μεγάλη γενική συνέλευση με πάνω από 800 άτομα, 48ωρη απεργία μαζί με την ΟΕΝΓΕ και συγκέντρω-

ση στο Υπουργείο Υγείας, που περι-κυκλώθηκε για άλλη μια φορά από τα ΜΑΤ. Συγκεντρώσεις των για-τρών έγιναν και σε άλλες πόλεις έξω από τις υγειονομικές περιφέρειες.

Ο κρίσιμος αυτός αγώνας δεν μπορεί να δωθεί από τις συντεχνια-κές ηγεσίες των ιατρικών συλλόγων που ψάχνουν διαύλους διαλόγου με το υπουργείο, ούτε από τις γραφει-οκρατικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και της ΠΟΕΔΗΝ. Για να δοθεί απο-τελεσματικά αυτή η μάχη, απαιτού-νται ξεκάθαρες θέσεις και κλιμά-κωση του αγώνα. Πρέπει πρώτα να προβληθεί η θέση από το πλαίσιο της κατάληψης του Υπουργείου Υγείας για δημόσια και δωρεάν παροχή πρωτοβάθμιας υγείας για όλους. Με Κέντρα Υγείας σε κάθε τοπικό διαμέρισμα και διεπιστημο-νικές ομάδες φροντίδας με πλήρη και αποκλειστική απασχόληση.

Επίσης, να προβληθούν οι θέσεις ότι πράγματι «τα λεφτά υπάρχουν»,

ότι χρειάζεται η παύση πληρωμών και η διαγραφή του χρέους για την επαρκή χρηματοδότηση της δημό-σιας υγείας από τον κρατικό προϋπο-λογισμό και η άμεση φορολογία των πλουσίων. Τέλος, η θέση ότι για να γίνουν αυτά, πρέπει το κίνημα να διώ-ξει την κυβέρνηση και τα μνημόνια.

Η απόφαση της ΟΕΝΓΕ για μια μα-κροπρόθεσμη τακτική διεκδικήσεων και αγώνα, για πανιατρική κινητοποί-ηση και συντονισμό με τις ομοσπον-δίες του Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα πρέπει να γίνει συγκεκριμένη εισήγηση στις γενικές συνελεύσεις, με ένα πρόγραμμα επαναλαμβα-νόμενων απεργιών. Επίσης να προ-ωθήσει το συντονισμό με άλλους κλάδους και τη συμπόρευση με το κίνημα των φοιτητικών καταλήψεων.

Η προοπτική αυτή θα ενισχύ-σει τη συλλογική ανυπακοή των γιατρών για να μην υπογράψουν τις συμβάσεις του αίσχους με τον ΕΟΠΠΥ.

ΕΟΠΠΥ: Ταμείο-σφαγείο για ασφαλισμένους, γιατρούς και υγειονομικούς

Μετά τη 48ωρη απεργία απαιτείται άμεση κλιμάκωση, πανιατρικό-πανυγειονομικό μέτωπο ανατροπής

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ14 Σεπτέμβρη 2011

Πτολεμαΐδα: Όχι στη συγχώνευση νοσοκομείων

Του Αλέξη Λιοσάτου

Στην Πτολεμαΐδα πραγματοποι-ήθηκε μαζικό συλλαλητήριο στις αρχές Σεπτέμβρη, ενάντια στη συγχώνευση (δηλαδή τις περικο-πές) κλινικών του Μποδοσάκειου Νοσοκομείου με το Μαμάτσειο της Κοζάνης! Ο δήμος (που ελέγ-χεται από τη δεξιά) κάλεσε πρό-χειρα τον κόσμο να ξεσηκωθεί, κινητοποίησε οχήματα του Δη-μοσίου και την αστυνομία, για να κλείσει την έξοδο της πόλης προς την Κοζάνη και διευκόλυνε με αστικά λεωφορεία την πρόσβαση του κόσμου, προσπαθώντας να διοργανώσει ένα «τηλεοπτικό γε-γονός». Κάτι που άλλαξε λόγω της ανταπόκρισης του κόσμου.

Πάνω από χίλια άτομα, νεολαίοι, εργαζόμενοι που άφησαν τις δου-λειές τους, συνταξιούχοι, ακόμα και… παπάδες, ξύπνησαν από τις 7 το πρωί για να συμμετέχουν. Ενισχύθηκαν από τη συμμετοχή του τοπικού ΚΑΠΗ και του σω-ματείου εργαζομένων στην Τη-λεθέρμανση. Στη συγκέντρωση κυμάτιζαν μαύρες πλάι στις ελ-ληνικές σημαίες (που κατέβασε η δήμαρχος), ενώ αρνητικό γεγονός ήταν η απουσία της οργανωμένης Αριστεράς (εκτός από ένα χλιαρό μοίρασμα μιας γενικόλογης προ-κήρυξης του ΚΚΕ).

Το κλίμα ήταν τέτοιο, που ανά-γκασε τη δήμαρχο να κάνει δηλώ-σεις όπως «όταν το ποτάμι της ορ-γής του κόσμου ξεχειλίζει, κανείς δεν μπορεί να το σταματήσει» και να καλέσει σε πορεία μέχρι… το Δημαρχείο! Ενώ ορίστηκε και συ-νέχιση των κινητοποιήσεων με το κλείσιμο του δρόμου στα Κοίλα (σημείο που ενώνει την οδό Κοζά-νης-Πτολεμαΐδας). Η πορεία δεν πέρασε μέσα από την πόλη για να ενημερώσει και να ξεσηκώσει τον κόσμο, τα συνθήματα ήταν φτωχά κι ανεπαρκή («Κάτω τα χέ-ρια απ’ το νοσοκομείο, σε λίγο θα κλείσουν και το… υδραγωγείο») κι ανύπαρκτη η σύνδεση με τα άλλα νοσοκομεία, που κλείνουν ή συγ-χωνεύονται, με την κυβέρνηση, το μνημόνιο και την Τρόικα.

Άρχισαν τα όργαναΠριν αρχίσει η συγχώνευση με τη Eurobank άρχισαν τα όργανα για τους εργαζόμενους στην ALPHA BANK. Η εργοδοσία της τράπεζας παρέπεμψε στο πειθαρχικό τη συνδικαλίστρια του ΠΑΜΕ Κατε-ρίνα Παπαλυμπέρη.

Η δίωξη ενάντια στην εργαζόμε-νη γίνεται με το σκεπτικό ότι πριν 1 χρόνο έστειλε ανακοίνωση της παράταξης μέσω της εσωτερικής αλληλογραφίας της τράπεζας. Η εργοδοτική πλειοψηφία του σω-ματείου της ALPHA BANK, που πανηγύριζε για τη συγχώνευσή της με τη Eurobank, δεν έχει βγά-λει ούτε μια ανακοίνωση συμπα-ράστασης για τη συνδικαλίστρια συνάδελφό τους.

Νέες κινητοποιήσειςΝέες κινητοποιήσεις πραγματο-ποίησε το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη το συντονιστικό των 8 φορέων του δημοσίου (ΟΣΚ, ΙΓΜΕ, ΕΟΜΜΕΧ, ΟΠΕΓΕΠ, ΕΙΝ, ΕΘΙΑΓΕ, ΕΡΤ) που συρρικνώνονται ή καταργούνται. Το ξεκίνημα έγινε από τους εργαζόμενους του ΙΓΜΕ στο Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλα-γής (ΥΠΕΚΑ) και ακολούθησε η κοινή συγκέντρωση διαμαρτυρί-ας μπροστά στο Υπουργείο Οικο-νομικών. Οι εργαζόμενοι έστειλαν μήνυμα κλιμάκωσης των αγώνων ενάντια στην εργασιακή εφεδρεία και τις απολύσεις ενώ οι εργαζό-μενοι στο ΙΓΜΕ πραγματοποίησαν νέα συγκέντρωση στο ΥΠΕΚΑ την Τρίτη 13/9.

Παραστάσεις διαμαρτυρίαςΜε παραστάσεις διαμαρτυρίας υποδέχθηκαν οι καθαρίστριες των σχολείων τη νέα σχολική χρονιά. Στο Βόλο και τη Λάρισα πραγματο-ποίησαν στις 9 Σεπτέμβρη πορείες που κατέληξαν σε παραστάσεις διαμαρτυρίας στα δημαρχεία των δύο πόλεων. Οι καθαρίστριες δια-μαρτύρονται για τις ελλείψεις προ-σωπικού, αλλά και για το ότι τέθη-καν εκτός της λίστας των Βαρέων και Ανθυγιεινών επαγγελμάτων. Στην καθαριότητα των σχολείων απασχολείται μόνο το 40% του

αναγκαίου προσωπικού, αφού δεν έχουν ανανεωθεί οι συμβάσεις των συμβασιούχων καθαριστριών (πε-ρίπου 8.000). Το αποτέλεσμα εί-ναι, ενώ ξεκινά η νέα σχολική χρο-νιά, τα μισά σχολεία να μην έχουν καθαριστεί τους τελευταίους δύο μήνες, κάτι που σημαίνει ότι βρί-σκεται σε κίνδυνο η υγεία μαθητών και εκπαιδευτικών. Το πρόβλημα οξύνθηκε με την εφαρμογή του Καλλικράτη, που μετέφερε τις μό-νιμες καθαρίστριες των σχολείων στους δήμους, με αποτέλεσμα σε πολλούς δήμους το τελευταίο δίμηνο να χρησιμοποιούνται στην καθαριότητα δρόμων, πλατειών και παραλιών.

ΦΙΛΚΕΡΑΜ-JOHNSONΟι 220 εργαζόμενοι στη βιομη-χανία πλακιδίων ΦΙΛΚΕΡΑΜ-JOHNSON παραμένουν 7 μή-νες απλήρωτοι. Επίσης 3 μήνες απλήρωτοι είναι οι 70 εργαζόμε-νοι στη ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΜΕΤΑΛ-ΛΕΥΤΙΚΗ, θυγατρική της ΦΙΛΚΕ-ΡΑΜ-JOHNSON. Η εταιρεία δεν παραβρέθηκε στην εκδίκαση αίτησης ασφαλιστικών μέτρων, που κατέθεσαν οι εργαζόμενοι για τη μη πληρωμή των δεδου-λευμένων, και έχει καταθέσει αίτηση πτώχευσης. Οι εργαζό-μενοι διαδήλωσαν στη ΔΕΘ και πραγματοποιούν συνεχώς κινη-τοποιήσεις τον τελευταίο μήνα.

Εργαζόμενοι βιβλίου–χάρτουΣυγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγ-ματοποίησε το Σωματείο Εργαζο-μένων βιβλίου–χάρτου στη Θεσ-σαλονίκη το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη. Η συγκέντρωση έγινε μπροστά στην εταιρεία Ια-νός στην Αριστοτέλους, ενάντια στην προσπάθεια της εταιρείας να εκδικηθεί τον αντιπρόεδρο του κλαδικού σωματείου, Γιάννη Γκλαρνέτατζη, μετά από καταγγε-λία του οποίου στην επιθεώρηση εργασίας, η εταιρεία υποχρεώθη-κε να καταβάλλει τη νόμιμη προ-σαύξηση στους εργαζόμενους που εργάστηκαν μια Κυριακή, τον Ιούνη του 2011. Η εταιρεία μετέ-θεσε εκδικητικά τον αντιπρόεδρο στο τμήμα Μελετών, το οποίο αναμένεται να κλείσει.

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζήςνέα από τους εργατικούς χώρους

Οι εργαζόμενοι στον ηλεκτρι-κό (ΗΣΑΠ) και στο μετρό πραγ-ματοποίησαν 24ωρη απεργία στις αρχές Σεπτέμβρη, ενώ ακολούθησαν και στάσεις ερ-γασίας. Η κυβέρνηση άρχισε να εφαρμόζει τη συγχώνευση των οργανισμών με μετατάξεις 144 εργαζόμενων στον ΗΣΑΠ. Αυτό είχε ως συνέπεια να μει-ωθούν δραματικά τα δρομολό-για. Η συχνότητά τους είναι πια από 20 λεπτά και πάνω. Η κυ-βέρνηση προχωρά στην εφαρ-μογή του σχεδίου, ενώ γνωρί-ζει ότι στον ΗΣΑΠ δεν υπάρχει πλεονάζον προσωπικό και υπο-χρέωναν το υπάρχον προσω-πικό να εργάζεται υπερωριακά και χωρίς ρεπό. Οι εργαζόμενοι στον ΗΣΑΠ, σήμερα που οι

απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες και χωρίς να υπολογίζουμε τις μετατάξεις, είναι 952, δηλαδή 900 λιγότεροι από το 1996.

Οι εργαζόμενοι πραγματοποί-ησαν συγκέντρωση διαμαρτυ-ρίας στο Υπουργείο Υποδομών κατά τη διάρκεια της 24ωρης.

Η νέα κοινή για τον ηλεκτρικό και το μετρό εταιρεία, η ΣΤΑ-ΣΥ, προχώρησε σε καταγγελία των συμβάσεων όλων των ερ-γαζόμενων. Επίσης από τις 12 Σεπτέμβρη ξεκινάει το χειμερι-νό πρόγραμμα δρομολόγησης στις Οδικές Συγκοινωνίες, με 150 βάρδιες λιγότερες από πέρ-σι (στην πραγματικότητα λόγω έλλειψης προσωπικού οι βάρδι-ες θα είναι περίπου 2.800). Κάτι που θα μας στερήσει πλήρως το δικαίωμα στη συχνή και ασφα-λή μετακίνηση. Τα σωματεία του μετρό και του ΗΣΑΠ έχουν εξαγγείλει νέες κινητοποιήσεις από τα μέσα Σεπτέμβρη. Τον ίδιο δρόμο χρειάζεται να ακο-λουθήσουν και οι εργαζόμενοι σε λεωφορεία και τρόλεϊ.

Κινητοποιήσεις στις συγκοινωνίες

Του Δημήτρη Ταγκλή, εργαζόμενου στην Ψυχική Υγεία

Μ ετά την πρωτοφανή από-φαση του Υπουργείου Υγείας για την περικοπή

των συντάξεων των ψυχικά ασθε-νών που φιλοξενούνται σε ιδρύμα-τα, ήρθε το Υπουργείο Οικονομι-κών, με απόφαση στις 26/8/2011, να περικόψει τον προϋπολογισμό των δομών ψυχικής υγείας κατά 45% για το τρέχον έτος.

Η απόφαση αυτή οδηγεί σε κλεί-σιμο 210 Μονάδες Ψυχικής Υγείας και Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης (οικοτροφεία, ξενώνες, προστατευό-μενα διαμερίσματα, κινητές μονάδες, κέντρα ημέρας) με τραγικές συνέ-πειες: 1.500 ψυχικά πάσχοντες και άνθρωποι με νοητική υστέρηση ή αυ-τισμό μένουν στο δρόμο (ή επιστρέ-φουν στα ιδρύματα), άλλοι 35.000 χάνουν τη θεραπεία, υποστήριξη και αποκατάστασή τους και 3.050 εργα-ζόμενοι μένουν άνεργοι.

ΑντίστασηΗ αντίδραση των εργαζομένων ήταν άμεση, με μαζικές κινητοποι-ήσεις έξω από το Υπουργείο Υγείας και συντονισμό του αγώνα των ερ-γαζόμενων σε όλους τους φορείς Ψυχικής Υγείας.

Το αποτέλεσμα ήταν η προφορι-κή δέσμευση του υπουργού ότι οι περικοπές δεν θα ισχύσουν και ότι θα βρεθούν τα χρήματα για να συ-νεχίσουν να λειτουργούν οι φορείς που επιτελούν τόσο σημαντικό κοι-νωνικό έργο.

Τονίζεται ο όρος προφορική δέ-σμευση, διότι ακόμα δεν έχει ανα-σταλεί η απόφαση γραπτώς, οι ερ-γαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι εδώ και μήνες και οι δομές αρχίζουν να έχουν προβλήματα σε βασικές ανάγκες λειτουργίας τους (σίτιση ασθενών, πληρωμή λογαριασμών και ενοικίων, υλικοτεχνικές υποδο-μές κ.λπ).

ΑπαξίωσηΗ απαξίωση βέβαια της ψυχικής υγείας έχει ξεκινήσει από το 2004,

όταν ακόμα δεν βιώναμε όλοι στο πετσί μας την κρίση, με σωρεία αποφάσεων υποχρηματοδότησης από το κράτος. Εργαζόμενοι απλή-ρωτοι για μήνες παλεύαμε για αξι-οπρεπή παροχή υπηρεσιών σε ψυχικά ασθενείς, παραμένοντας στο πλευρό τους παρά τα προσω-πικά οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε καθένας μας, λόγω των ακατάληπτων πολιτικών που εφάρμοζαν εναντίον μας οι εκά-στοτε πολιτικές ηγεσίες.

Τώρα φυσικά χρησιμοποιούν το άλλοθι της οικονομικής κρίσης, για να επιτεθούν και πάλι, ακόμα πιο σκληρά, σε ψυχικά ασθενείς, εργαζόμενους, αλλά και στις οι-κογένειες των ψυχικά πασχόντων που, εκτός από το ιδιαίτερο πρό-βλημά τους, όπως όλος ο λαός, έχουν να αντιμετωπίσουν τις συνέ-πειες της κρίσης για τις οποίες φυ-σικά δεν φταίνε οι ασθενείς και οι οικογένειες, ούτε οι εργαζόμενοι που τους φροντίζουν.

Εάν πιστεύουν ότι η οικονομική κρίση πρέπει να εξολοθρεύσει τις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες, οι οποίες παρεμπιπτόντως δεν θε-ωρούνται «παραγωγικές» για το σύστημα, οι εργαζόμενοι δεν θα αφήσουν τους ανθρώπους τους ανυπεράσπιστους σε αυτές τις πο-λιτικές.

ΑπεργίεςΘα συνεχίσουμε να αγωνιζόμα-στε μαζικά και σθεναρά, μέχρι να πάρουν χαμπάρι ότι ο χρή-στης και ο ψυχικά ασθενής δεν είναι ο απόκληρος της κοινωνίας που από αυτόν θα ξεκινήσει η οικονομική εξυγίανση του κρά-τους, ούτε ο εργαζόμενος, που προσφέρει το είναι του σε αυ-τούς τους ανθρώπους, το θύμα που θα οδηγηθεί σε οικονομική εξαθλίωση.

Απεργίες, στάσεις εργασίας, μα-ζικές συγκεντρώσεις και ανάδειξη του προβλήματος με όλα τα δια-θέσιμα μέσα και σε όλους τους τόνους θα είναι η απάντηση στα σχέδιά τους.

Ψυχική Υγεία: Όσο αγωνιζόμαστε,

υπάρχει ελπίδα

6 • οικονομία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ14 Σεπτέμβρη 2011

Η Ευρώπη στη δίνη του χρέους

Γηραιά ήπειρος με γερασμένο σύστημαΤου Πέτρου Τσάγκαρη

Η Ευρώπη μοιάζει να βρί-σκεται στο πιο θυελλώ-δες σημείο της καπιτα-

λιστικής κρίσης, της οποίας η πιο απτή εξωτερική έκφραση είναι η κρίση χρέους στα λεγόμενα PIIGS και ειδικότερα στην Ελλά-δα. Μπροστά σε αυτή την εικόνα οι εκπρόσωποι της άρχουσας τά-ξης σε κάθε χώρα προσπαθούν να βρουν εξιλαστήρια θύματα είτε εντός συνόρων (π.χ. δημό-σιοι υπάλληλοι στην περίπτωση της Ελλάδας) είτε εκτός συνόρων (π.χ. οι «τεμπέληδες» Νότιοι στην περίπτωση της Γερμανίας, της Ολλανδίας κ.λπ.), προκειμένου να αποσείσουν από πάνω τους την παταγώδη αποτυχία: και του συστήματος και τη δική τους.

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές τα σενάρια περί του πότε θα πάρει επίσημο χαρακτή-ρα η συντελεσθείσα πτώχευση της Ελλάδας (δηλ. η αδυναμία πληρωμής του χρέους) έδιναν και έπαιρναν. Η πτώχευση έχει συντελεστεί ήδη εφόσον έχουν εκτοξευθεί στα ύψη τα spreads και τα CDS των ελληνικών ομολό-γων: Το κόστος ασφάλισης έναντι χρεοκοπίας για τα πενταετή ομό-λογα εκτοξεύτηκε στις 4.437 μο-νάδες -σε επίπεδα τριπλάσια για το αντίστοιχο πορτογαλικό- ενώ το spread για το διετές ομόλο-γο θα μεταφραζόταν σε επιτόκιο σχεδόν 70%! Η μη ομολογία της πτώχευσης τόσο από την ελλη-νική κυβέρνηση όσο και από την τρόικα έχει να κάνει με το φόβο όλων τους για το τι θα βγει από τον ασκό του Αιόλου. Οι ΗΠΑ, π.χ., γνωρίζουν ότι η επίσημη πτώχευση θα σήμαινε τεράστιες αποζημιώσεις εκ μέρους των αμε-ρικανικών ασφαλιστικών εταιρει-ών σε κατόχους CDS.

ΛυκοσυμμαχίαΜε αφορμή την καταβολή της 6ης δόσης, το μεγαλύτερο μέ-ρος του πολιτικού προσωπικού της ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης φάνηκε ομόθυμο απέναντι στην Ελλάδα (ο εκβιασμός βέβαια ήταν και χείρα βοηθείας προς τον Παπανδρέου προκειμένου να μπορέσει να επιβάλει το νέο πακέτο αιματηρών θυσιών στα μεσαία και τα φτωχά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας). Πρώ-τος και καλύτερος ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόι-μπλε που απείλησε με μη κατα-βολή αν η Αθήνα δεν εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις της. Ο Γερμα-νός επίτροπος Ενέργειας Γκίντερ Έτινγκερ πρότεινε να ανατεθεί σε υπαλλήλους της Ε.Ε. η είσπρα-ξη των φορών και η προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων στην Ελ-λάδα. Ο υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας, Φίλιπ Ρέσλερ, σε άρθρο του στην εφημερίδα «Die Welt», επανέλαβε το αίτημά του

για αυτόματη επιβολή κυρώσεων στις υπερχρεωμένες χώρες που «απέτυχαν να συμμορφωθούν με τις υποχρεώσεις τους». Αλλά δεν ήταν μόνον οι Γερμανοί: απειλές περί μη καταβολής της δόσης εκστομίστηκαν από τον πρόεδρο του Γιουρογκρούπ, Γιουνκέρ, ενώ πιέσεις για «συμμόρφωση» στα συμφωνηθέντα εξάσκησε και ο πρόεδρος της ΕΚΤ Ζ.Κ. Τρι-σέ. Τα ίδια δήλωναν και πολιτικοί άλλων χωρών, όπως η Ολλανδία.

Όμως, παρά την ομοθυμία του απέναντι στους εργαζόμενους, το πολιτικό προσωπικό της ευρω-παϊκής άρχουσας τάξης φαίνεται ανίκανο να διαχειριστεί ενιαία την κρίση που σοβεί. Τα εγχει-ρίδια δεν προβλέπουν τέτοιου τύπου συστημική κρίση, πολύ απλά γιατί, για τους απολογητές του συστήματος, ο καπιταλισμός δεν γνωρίζει τέτοιου τύπου κρί-σεις. Σήμερα είναι περισσότερο από ολοφάνερο ότι ο καπιταλι-σμός, όσα ευρωπαϊκά «πολιτι-στικά» στολίδια κι αν του βάλεις, παραμένει καπιταλισμός, δηλ. ανταγωνισμός μεταξύ κεφαλαί-ων. Έτσι η ίδια η Ε.Ε. αποδεικνύ-εται –παρότι τα κυρίαρχα ΜΜΕ δεν τολμούν να ξεστομίσουν τη λέξη– λυκοσυμμαχία. Η καθεμιά άρχουσα τάξη προσπαθεί να δι-ασώσει την πάρτη της, εξ ου και το αλαλούμ των αποφάσεων και των δηλώσεων. Πιο πρόσφατη ένδειξη γι’ αυτό, η επιμονή της Φινλαδίας να πάρει εγγυήσεις για να συμμετάσχει στο δάνειο προς την Ελλάδα, αλλά και η απαίτηση των άλλων χωρών να συμμετά-σχουν σε αυτή την «αρπαχτή» αν γίνει δεκτό το αίτημα του Ελσίν-κι. Όμως, πιο γενικό παράδειγμα των διαφωνιών είναι η μη τήρη-ση των αποφάσεων της Συνόδου στις 21/7 (που περιλαμβάνουν και το νέο πακέτο «στήριξης» της Ελ-λάδας). Η Γαλλίδα επικεφαλής του ΔΝΤ –και πρώην υπουργός του Σαρκοζί– Κριστίν Λαγκάρντ ζητά απεγνωσμένα την εφαρμο-γή, το συντομότερο δυνατόν,

αυτών των αποφάσεων προκει-μένου να αντιμετωπιστεί η κρίση χρέους στην ευρωζώνη, ενώ κα-λεί τις κυβερνήσεις των αναπτυγ-μένων οικονομιών να λάβουν μέτρα στήριξης της ανάκαμψης. Η συνταγή της Λαγκάρντ είναι να διατηρηθεί πολύ χαλαρή η νομι-σματική πολιτική στις αναπτυγ-μένες οικονομίες. Από την άλλη ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο «σοσιαλι-στής» Ζ.Κ. Τρισέ, επιμένει στη νο-μισματική σταθερότητα, δηλ. σε εντελώς ανάποδη πολιτική.

ΚακοφωνίαΤο πιο χαρακτηριστικό της κα-τάστασης, ωστόσο, είναι ότι και εντός του πολιτικού προσωπικού της γερμανικής άρχουσας τάξης δεν υπάρχει η σιδερένια πειθαρχία του «Δ’ Ράιχ». Η κρίση χτυπά κατ’ αρχάς στο ίδιο το εσωτερικό των Χριστιανοδημοκρατών, καθώς ο εκεί «επίτιμος», ο Χ. Κολ επιτίθεται στο πνευματικό πολιτικό του παι-δί, την Α. Μέρκελ, και διαδηλώνει τη διαφωνία του με την αποδοχή της Ελλάδας στο ευρώ το 2002. Αντίθετα, η Γερμανίδα καγκελάριος στις αρχές Σεπτέμβρη διαβεβαίωσε τους βουλευτές του κόμματός της ότι καμία χώρα δεν θα εγκαταλείψει το ευρώ για όσο διάστημα θα είναι η ίδια πρωθυπουργός.

Όμως, την ίδια στιγμή το «Spiegel» υποστήριζε ότι το γερ-μανικό υπουργείο Οικονομικών προετοιμάζει δύο σχέδια έκτα-κτης ανάγκης για το ενδεχόμενο πτώχευσης της Ελλάδας. Το πρώ-το σενάριο προβλέπει παραμο-νή της Ελλάδας στην ευρωζώνη μετά την πτώχευση και το δεύτε-ρο επιστροφή στη δραχμή. Στις 13/9 ο Γερμανός υπουργός Οι-κονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε απέφυγε να διαψεύσει την ύπαρ-ξη του δεύτερου αυτού σχεδίου σε περίπτωση ελεγχόμενης ελλη-νικής χρεοκοπίας, λέγοντας γενι-κά πως η γερμανική κυβέρνηση οφείλει να προετοιμάζεται «τόσο για πιθανά ενδεχόμενα όσο και για πράγματα που δεν μπορεί κα-νείς να φανταστεί». Ταυτόχρονα ο Β. Μπούφιε, πρωθυπουργός του κρατιδίου της Έσσης, ζήτησε αλ-λαγή των κανόνων της Ε.Ε. ώστε να είναι δυνατή η έξοδος χωρών-μελών από την ευρωζώνη, ενώ η Χριστιανοκοινωνική Ένωση της Γερμανίας, το βαυαρικό αδελφό κόμμα των συντηρητικών της Μέρκελ, ζήτησε επίσης να απει-ληθούν οι υπερχρεωμένες χώρες με αποπομπή από την ευρωζώνη.

Συνοψίζοντας τις γερμανικές διχογνωμίες, το «Spiegel» έγραψε πως «όσο κορυφώνεται η κρίση χρέους, τόσο μεγαλύτερη η κα-κοφωνία μέσα στον κυβερνητι-κό συνασπισμό» και υποστήριξε ευθέως πως η Μέρκελ «χάνει τον έλεγχο» στην πολιτική διαχείριση της υπόθεσης.

Ούτε στο εξωτερικό, όμως, οι «γερμανικές» λύσεις δεν φαίνε-ται να προχωρούν ως οδοστρω-τήρας. Η πρόσφατη παραίτηση του επικεφαλής οικονομολόγου της και μέλους του εκτελεστικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κε-ντρικής Τράπεζας, του Γερμανού Γιούργκεν Σταρκ, δείχνει με εκ-κωφαντικό τρόπο ότι το Βερολίνο αδυνατεί να επιβληθεί εύκολα μέσα στην Ε.Ε. Ο Σταρκ παραι-τήθηκε επειδή διαφωνούσε με την απόφαση της ΕΚΤ να αγορά-

ζει ομόλογα κρατών της Ε.Ε. στη δευτερογενή αγορά. Αυτή ήταν η δεύτερη παραίτηση Γερμανού αξιωματούχου από την ΕΚΤ φέ-τος, έπειτα από την αποχώρηση του Άξελ Βέμπερ τον Απρίλιο.

ΑδιέξοδοΌλες οι λύσεις μοιάζουν αδιέξοδες αυτή τη στιγμή όσον αφορά τον ευ-ρωπαϊκό καπιταλισμό. Οι υποστη-ρικτές της γρήγορης και αυστηρής εκτέλεσης των αποφάσεων της 21/7 εκλιπαρούν τους υπόλοιπους χωρίς να εισακούγονται. Οι οπαδοί της ενιαίας διακυβέρνησης με έναν «τσάρο» υπερυπουργό Οικονομι-κών όλης της Ευρωζώνης, η οποία έτσι θα μπορεί να εκδίδει και ευρω-ομόλογα μοιάζει πιο ριζοσπαστική (από την πλευρά της άρχουσας τάξης) ωστόσο το παράδειγμα των ΗΠΑ αποδεικνύει ότι ακόμη και με ενιαία κυβέρνηση ούτε τα προ-βλήματα χρέους επιλύονται ούτε οι διχογνωμίες αποφεύγονται. Οι οπαδοί της αποβολής των «κακών» χωρών όπως η Ελλάδα, έχουν ως κύριο στόχο να προσφέρουν εξι-λαστήριο θύμα στους δικούς τους πληθυσμούς, ωσάν κι αν αποκό-πτονταν από τα PIIGS, οι υπόλοιποι καπιταλισμοί δεν θα είχαν προβλή-ματα. Η άποψη αυτή δεν λαμβάνει υπόψη το τεράστιο πολιτικό κό-στος που θα είχε για το κύρος της Ε.Ε. και του ευρώ μια τέτοια εξέλι-ξη, αλλά δεν λαμβάνει υπόψη και το οικονομικό κόστος: Η γνωστή ελβετική τράπεζα UBS έχει εκτιμή-σει ότι τα πακέτα διάσωσης όλων των οικονομιών της ευρωζώνης που κινδυνεύουν κοστίζουν στη Γερμανία 1.000 κατά κεφαλή (στο γερμανικό πληθυσμό). Αντίθετα, οι συνέπειες από μια αποχώρηση της Γερμανίας από την ευρωζώνη, ή από μια αποβολή κάποιας «κακιάς» χώρας, θα κόστιζε 8.000 κατά κεφαλή τον πρώτο χρόνο και στη συνέχεια περίπου 4.000 ετησίως! Πρόκειται ουσιαστικά για αυτοπα-γίδευση όλων στο ευρώ. Εξ ου και οι παραπάνω δηλώσεις της Μέρ-κελ, αλλά και του Χ. Αλμούνια που απέρριψε την πιθανότητα προσω-ρινής εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη. «Αυτή η περίπτωση δεν θα συμβεί ποτέ» έχει πει εμφατικά.

Το πιο πιθανό είναι οι κυβερ-νήσεις και άλλοι μη εκλεγμένοι εκπρόσωποι του κεφαλαίου να επιμείνουν σε ακραία σενάρια επιβολής ασύλληπτων μέτρων ενάντια στους εργαζόμενους των PIIGS (και των μελλοντικών PIIGS) μέσω των «προθύμων» κυ-βερνήσεων τύπου Παπανδρέου σε συνδυασμό με διαρκείς απει-λές για περιστολή της χρηματο-δότησης και των δανείων. Φυσι-κά όλα αυτά πάνε χέρι χέρι με την περαιτέρω περιστολή των δημο-κρατικών και πολιτικών ελευθε-ριών. Κάθε μέρα που περνάει ο πανικός τους γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνος για την εργαζό-μενη τάξη…

Οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης σε κάθε χώρα προσπαθούν να βρουν εξιλαστήρια θύματα προμειμένου να αποσείσουν από πάνω τους την παταγώδη αποτυχία: και του συστήματος και τη δική τους

αριστερά • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ14 Σεπτέμβρη 2011

Του Αντώνη Καραβά

Π ραγματοποιήθηκε, τη Δευτέρα 5/9, η πρώτη φθινοπωρινή συνάντηση

του Συντονισμού των Πρωτοβάθ-μιων Σωματείων και της Επιτροπής «Δεν χρωστάμε – Δεν πουλάμε – Δεν πληρώνουμε».

Κοινή εκτίμηση ήταν ότι η κρί-ση διεθνοποιείται και βαθαίνει, γι’ αυτό η άρχουσα τάξη και η κυβέρ-νηση θα κινηθούν με «φυγή προς τα μπρος», ανοίγοντας όλα τα μέ-τωπα, οξύνοντας την καταστολή και επιχειρώντας ξανά τη συναίνε-ση, όπως έγινε στην παιδεία.

Τα βασικά μέτωπα στο δημόσιο τομέα είναι οι ανατροπές στις εργα-σιακές σχέσεις, οι περικοπές στους μισθούς, το ενιαίο μισθολόγιο και οι ιδιωτικοποιήσεις. Στον ιδιωτικό το-μέα κεντρικό μέτωπο είναι η υπερά-σπιση των συλλογικών συμβάσεων.

Η μεγάλη συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 3/9 και η διάθεση

συμμετοχής στη διαδήλωση της ΔΕΘ είναι ενδεικτικά της ριζοσπα-στικοποίησης, αλλά ταυτόχρονα και οι επιθέσεις στον κόσμο της εργασίας είναι μεγάλες.

Κρίσιμη είναι η προσπάθεια πο-λιτικοποίησης του εργατικού κινή-ματος με άξονες: η ανατροπή της κυβέρνησης και των μνημονίων, η

διαγραφή του χρέους, η φορολο-γία του κεφαλαίου, οι εθνικοποιή-σεις με εργατικό έλεγχο.

Για το προσεχές διάστημα απο-φασίστηκαν τα εξής : Να κατατεθεί σχέδιο για πρωτοβουλίες ενάντια στην ανεργία που θεριεύει, με τη συγκρότηση πλαισίου αιτημάτων, δράσεις σε ΟΑΕΔ και συναντήσεις

με επιτροπές ανέργων. Να οργα-νωθεί η συλλογική ανυπακοή «Δεν πληρώνω το χαράτσι» με κάψιμο των λογαριασμών της εφορίας έξω από το υπουργείο Οικονομικών και τις εφορίες. Να στηριχτούν οι κα-ταλήψεις και οι διαδηλώσεις του φοιτητικού κινήματος, με έκδοση ανακοίνωσης και ομιλίες συμπαρά-στασης στις σχολές. Να οργανωθεί μια μεγάλη Παναττική συγκέντρω-ση του Συντονισμού, με πιθανή ημερομηνία στις 2 Οκτώβρη.

Κατά τη γνώμη μας, το κενό που δημιουργεί η στάση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, αλλά και του ΠΑΜΕ, πρέπει να καλυφθεί από το Συντονισμό. Όχι όμως με συμβολικές κινητο-ποιήσεις, συμμαχίες από τα πάνω και με γενική προπαγάνδα. Εκεί που θα κριθεί η αποτελεσματικό-τητα του Συντονισμού είναι η συ-στηματική δράση και προβολή του μέσα στους χώρους δουλειάς. Και αυτή τη στιγμή δεν βρισκόμαστε ούτε στην αρχή…

Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων

Του Σωτήρη Μάρταλη

Μ έσα στις έκτακτες συν-θήκες της χρεοκοπίας οι δημοσκοπήσεις

δείχνουν ότι ένα μεγάλο «ακρο-ατήριο» (περίπου 30%) στρέφει τις ελπίδες και τα ερωτήματά του στο χώρο αριστερά της σοσιαλ-δημοκρατίας. Είναι ένα μέγεθος εντυπωσιακό, το υψηλότερο στην Ευρώπη, που οφείλεται στις συνθήκες της ταξικής πάλης στη χώρα τα τελευταία χρόνια.

Παρόλο που –πάντα σύμφω-να με τους δημοσκόπους– το «ακροατήριο» αυτό έχει αυξητι-κή δυναμική, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αυτή η δυναμική θα επιβεβαιωθεί στις κάλπες και πολύ περισσότερο στις πολιτικές μάχες μιας τόσο κρίσιμης περιό-δου. Η ερμηνεία στην αντίφαση αυτή βρίσκεται στα ολοφάνερα πολιτικά προβλήματα που υπάρ-χουν στα βασικά «ρεύματα» της Αριστεράς.

ΣΥΡΙΖΑΣτον ΣΥΡΙΖΑ, η επανάκτηση πο-σοστών κοντά στο 10%, αλλά και οι αποφάσεις «επανεκκίνησης» δημιουργούν ένα κλίμα αισιο-δοξίας. Η σύγκλιση της Πανελ-λαδικής Συντονιστικής Επιτρο-πής και η συγκρότηση της νέας Γραμματείας του εγχειρήματος, ανέδειξαν την ειλικρινή πρόθεση των «συνιστωσών» για μια νέα προσπάθεια συγκρότησης του ρεύματος ενωτικής, αλλά και ρι-ζοσπαστικής Αριστεράς.

Όπως όλοι γνωρίζουν, οι αποφά-σεις αυτές θα δοκιμαστούν πολιτι-κά, κυρίως λόγω των παλινωδιών και των αντιφάσεων στην πολιτική του κόμματος του ΣΥΝ. Θα υπάρ-ξει μια καθαρή και σταθερή αντι-μετώπιση του χρέους και της ΕΕ ή θα συνεχιστούν οι ακροβασίες «ρεαλισμού» και –τάχα– «θετικών

εναλλακτικών λύσεων» (ευρωομό-λογα, αλλαγές στην ΕΚΤ, γραμμή ΚΕΑ κ.λπ.); Θα υπάρξει συνέπεια στην επιλογή οικοδόμησης ενός ρεύματος ριζοσπαστικής Αριστε-ράς ή θα συνεχιστούν τα «ανοίγμα-τα» προς το Δη.Αρι. και τους σοσι-αλδημοκράτες παράγοντες τύπου Μητρόπουλου;

Η πρόσφατη άρνηση του Φ. Κουβέλη να ψηφίσει το νόμο Δια-μαντοπούλου χαιρετίστηκε από την «Αυγή» και τον ΣΥΝ περίπου ως βάση για επανένωση. Στη συνέχεια ο Φ. Κουβέλης δήλωσε ότι «ούτε ο ΣΥΝ, πολύ δε περισσότερο ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ανταποκρίνονται στα κριτήρια τα οποία θέσαμε για την ανασυγκρότηση του σοσιαλιστι-κού και δημοκρατικού χώρου…». Θα πάρουν απόφαση στο ΣΥΝ ότι η διάσπαση με τη δεξιά πτέρυγά τους έχει συντελεστεί; Μέσα στο καλοκαίρι, πλήθος δημοσιεύματα προειδοποιούσαν ότι η ηγεσία του ΣΥΝ βρίσκεται σε προχωρημένες επαφές με δυσαρεστημένα στελέ-χη του ΠΑΣΟΚ με στόχο μια εκλο-γική συμμαχία που θα «υπερβαίνει τον ΣΥΡΙΖΑ». Θα πάρουν απόφαση

στον ΣΥΝ ότι πειράματα τύπου Μητρόπουλου, ενώ δεν επιβεβαι-ώνουν την «εκλογική πλατύτητά τους» (που θα υπερβαίνει τον ΣΥ-ΡΙΖΑ…), οδηγούν στη διάσπαση και τον περιορισμό του ίδιου του κόμματός τους;

Την ίδια στιγμή, στο εσωτερι-κό του ΣΥΝ, το Αριστερό Ρεύμα καταγράφει πλέον με πολύ πιο καθαρό τρόπο μια πολιτική με στόχο την ανατροπή της υπάρ-χουσας κατάστασης πραγμάτων και γι’ αυτό υποστηρίζει πιο απο-φασιστικά την πολιτική «συμπα-ράταξης της Αριστεράς» με ανα-φορά στο ΚΚΕ και στο χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πρόκειται για προτά-σεις που βρίσκονται πολύ πιο κο-ντά στις ανάγκες της περιόδου.

ΚΚΕΕξίσου κρίσιμα είναι τα πολιτικά προβλήματα στο χώρο του ΚΚΕ. Το ΠΑΜΕ ελέγχει συνδικαλιστικά μια σειρά μεγάλους εργατικούς χώρους (οικοδόμοι, φάρμακο, ιματισμός κ.λπ.). Στους χώρους αυτούς δεν έχει κατορθώσει να δώσει πειστικές απαντήσεις στην

κρίση και στα χτυπήματα της εργο-δοσίας. Αυτή η διαπίστωση έρχεται σε αντίθεση με τον ισχυρισμό του ΚΚΕ ότι για όλα τα προβλήματα του κινήματος «την ευθύνη φέρουν οι πάσης απόχρωσης οπορτουνιστές» και θέτει σε δοκιμασία την απόρρι-ψη κάθε πρότασης ενότητας στη δράση. Πολύ περισσότερο όταν σε κάθε άνοδο του κινήματος (π.χ. κινητοποιήσεις στις «πλατείες») μπαίνει σε δοκιμασία ο ισχυρισμός περί ιδεολογικής και πολιτικής υπε-ροχής του ΚΚΕ απέναντι στην «άλλη Αριστερά», που συνεχίζει να αντιμε-τωπίζεται από το κόμμα ως εχθρός.

Η όξυνση των εξελίξεων, η πό-λωση μπροστά στη χρεοκοπία, η ανάγκη του κόσμου για «μεγάλα» πολιτικά στηρίγματα, θα αυξά-νουν την πίεση πάνω στο ΚΚΕ. Και αυτό θα γίνεται πιο ορατό, όσο «στομώνουν» τα ποσοστά του ΚΚΕ και μειώνεται η απόστασή του από τα αντίστοιχα του ΣΥΡΙΖΑ.

ΑΝΤΑΡΣΥΑΣτην ΑΝΤΑΡΣΥΑ η ευφορία που έφεραν οι περιφερειακές εκλο-γές έχει στομώσει. Οι ανταγωνι-

σμοί ανάμεσα στις συνιστώσες, η απόσταση ανάμεσα στους ακατάσχετους βερμπαλισμούς και τις περιορισμένες δυνατό-τητες δράσης, η διαρκής ανα-βαλλόμενη Συνδιάσκεψη, δεί-χνουν τα όρια του σχήματος. Η πρόσφατη συνάντηση της Ευ-ρωπαϊκής Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στο Λονδίνο απέδει-ξε ότι «ιστορικές» οργανώσεις όπως το SWP στη Βρετανία ή το NPA στη Γαλλία υποστηρί-ζουν θερμά την τακτική του «ενιαίου μετώπου» με δυνάμεις της ρεφορμιστικής Αριστεράς, υπό τον όρο της απόρριψης του σοσιαλφιλελευθερισμού και του κυβερνητισμού. Στις συνθήκες ακραίας πόλωσης που δημιουργεί η απειλή της χρεοκοπίας, οι σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ οφείλουν να αντιμε-τωπίσουν πιο σοβαρά αυτό τον προβληματισμό.

ΣυμπαράταξηΟ κόσμος της βάσης πολλές φορές δείχνει αυθόρμητα το δρόμο. Πάνω στα μεγάλα αι-τήματα του κόσμου μας, πάνω στη διεκδίκηση της ανατροπής της βάρβαρης πολιτικής του μνημονίου και του μεσοπρόθε-σμου, χρειαζόμαστε το μέτωπο, τη συμπαράταξη του χώρου της Αριστεράς με κορμό το ΚΚΕ, το ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτή η κατεύθυνση δεν έχει τίποτα κοινό με την υποταγή σε έναν εκλογοκεντρικό χυλό, στο μέσο όρο της σημερινής Αριστεράς. Αντίθετα, επιδιώκοντας την κλι-μάκωση της πολιτικής πάλης, την όξυνση της σύγκρουσης με κυβέρνηση και καπιταλιστές, ανοίγει με τους καλύτερους δυ-νατούς όρους την πραγματική συζήτηση για την αντικαπιταλι-στική Αριστερά που όλοι χρεια-ζόμαστε σήμερα.

Αριστερά: Από πού πάμε στο μέτωπο;

Στην παγκόσμια ημέρα δράσης κατά της δικτατορίας των αγορών καλεί η Λαϊκή Συνέλευση της πλα-τείας Συντάγματος, το Σάββατο 17/9. Το ραντεβού είναι στις 12 το μεσημέρι, στην πλατεία Συντάγ-ματος. Θα ακολουθήσει πορεία προς την Τράπεζα της Ελλάδος, όπου θα πραγματοποιηθεί συγκέ-ντρωση διαμαρτυρίας.

Πανεκπαιδευτικό μέτωπο ενάντια στη διάλυση της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας

8 • παιδεία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ14 Σεπτέμβρη 2011

Της Ελένης Πελέκη

Ο ι φοιτητικές καταλήψεις έχουν ξεπεράσει τις 300 πανελλαδικά και όλα δείχνουν ότι θα συνεχιστούν. Δεκάδες χιλιάδες

φοιτητές και φοιτήτριες συμμετέχουν στις συνε-λεύσεις των σχολών και στηρίζουν τις καταλήψεις, δημιουργώντας ένα κλίμα ανάλογο του Άρθρου 16. Η συζήτηση στις συνελεύσεις είναι πιο ώριμη και πιο πολιτική από ποτέ. Επηρεασμένοι και από το κίνημα της πλατείας Συντάγματος, όλο και περισ-σότεροι φοιτητές-τριες έχουν διάθεση να αγωνι-στούν για την ανατροπή του νομοσχεδίου. Πολύ φυσικά αγκαλιάζουν τις ριζοσπαστικές προτάσεις της Αριστεράς και στηρίζουν την κατάληψη, τη πιο δυναμική μορφή πάλης. Συμμετέχουν πιο ενερ-γά στη συνδιαμόρφωση και στην υλοποίηση των αποφάσεων και είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν ακόμα και την εξεταστική, εφόσον όμως υπάρχουν προτάσεις και ένα αποτελεσματικό σχέδιο.

Η ενεργητική συμμετοχή τους αναγκάζει τις πα-ρατάξεις σε μια ανάλογη στάση. Η ΠΑΣΠ, έχοντας δεχτεί πιέσεις και από δικό της κόσμο, ασκεί σκλη-ρή κριτική στο νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου και προτείνει, προς το παρόν, καταλήψεις. Οι φοιτητές όμως δεν ξεχνάνε τόσο εύκολα τι ρόλο έχει παίξει η παράταξη της κυβέρνησης μέσα στις σχολές όλο το προηγούμενο διάστημα και δεν την εμπιστεύο-νται. Η στάση «κατά του νομοσχεδίου, αλλά υπέρ της κυβέρνησης» δεν μπορεί να κοροϊδέψει κανένα πια και τα πλαίσια της ΠΑΣΠ δεν μπορούν να εκ-φράσουν τη διάθεση των φοιτητών.

Σε χειρότερη μοίρα είναι η ΔΑΠ που δεν κα-τάφερε σχεδόν πουθενά να φανεί ως δύναμη αντιπολίτευσης. Η ουδέτερη στάση που κρατάει μέχρι στιγμής απέναντι στο κίνημα δεν θα κρα-τήσει πολύ και σύντομα θα είναι στο πλευρό της διαβόητης συναίνεσης. Γι’ αυτό οι εκπρόσωποί της αντιμετωπίζονται με εχθρότητα από τους φοιτητές, που καταλαβαίνουν ότι πίσω από την «ανταρσία» της ΔΑΠ κρύβονται μικροκομματικά παιχνίδια και όχι κάποια πραγματική ρήξη με τη δεξιά πολιτική. Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός ότι κανείς δεν τολμά να στηρίξει αυτό το νομο-σχέδιο ανοιχτά είναι μια μικρή κατάκτηση.

ΑριστεράΗ φοιτητική Αριστερά από την άλλη, μετά από με-γάλο διάστημα «μουδιάσματος», φαίνεται ότι έχει ωριμάσει και δημιουργεί καλύτερες προοπτικές για το κίνημα. Η ΠΚΣ/ΚΝΕ, παρόλο που σε μεγάλο βαθμό κρατάει την απομονωτική της στάση, δεν μπορεί να αγνοήσει εντελώς τις φωνές για ενότητα και πιο ριζοσπαστική πολιτική που υπάρχουν και στο εσωτερικό της και η πρόσφατη εμπειρία του Άρθρου 16 την πιέζει να στηρίξει τις καταλήψεις (ενώ η αρχική γραμμή ήταν συμβολικές καταλή-ψεις πρυτανείων). Αλλά η μέχρι τώρα συντηρητική της στάση δημιουργεί αντιφάσεις που δεν έχουν ξεπεραστεί. Στο Φυσικό Κρήτης για παράδειγμα, όταν ισοψήφησαν τα πλαίσια των ΑΡΕΝ-ΕΑΑΚ με την ΠΑΣΠ, η ΚΝΕ ψήφισε λευκό που βοήθησε την κυβερνητική παράταξη ενάντια στην κατάληψη.

Οι δυνάμεις της Αριστερής Ενότητας και των ΕΑΑΚ ακολουθούν μια ενωτική και ριζοσπαστική πολιτική, που έχει βρει απήχηση στο φοιτητόκο-

σμο. Σωστά τονίζουν ότι ο αγώνας παίρνει χαρα-κτήρα κεντρικής αντιπαράθεσης με την κυβέρ-νηση και ότι δεν αφορά πια μόνο τους φοιτητές. Υπάρχει έντονος προβληματισμός για τη μαζικο-ποίηση των καταλήψεων, το συντονισμό μεταξύ των συλλόγων, αλλά και με τους καθηγητές και τα υπόλοιπα κομμάτια της κοινωνίας. Αλλά αυτός ο προβληματισμός έχει μείνει «στα χαρτιά», αφού έχουν γίνει λίγες ουσιαστικές κινήσεις για κοινές δράσεις φοιτητών-καθηγητών και σύνδεση με τις τοπικές συνελεύσεις και επιτροπές κατοίκων. Αυτές οι κινήσεις πρέπει να μπουν στην ημερήσια διάταξη κάθε συνέλευσης, να προγραμματιστούν άμεσα δράσεις προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί αυτό θα κρίνει την ανθεκτικότητα και την αποτε-λεσματικότητα των κινητοποιήσεών μας.

Με πιο αργούς ρυθμούς άρχισαν και οι κινητοποι-ήσεις των καθηγητών, με 48ωρες απεργίες από κά-ποιους συλλόγους, π.χ. ΕΜΠ, Φιλοσοφική, και με τις πρώτες προσπάθειες συντονισμού του αγώνα τους.

Πρωτοβουλία συντονισμού Όλα αυτά δείχνουν ότι υπάρχουν οι δυνάμεις για ένα πανεκπαιδευτικό κίνημα που θα μπο-ρεί να βάλει στόχο την ανατροπή της κυβέρ-νησης. Ο συντονισμός όμως αυτών των κομ-ματιών έχει αργήσει και αυτό μας στοιχίζει. Χρειάζεται άμεσα να οργανωθούν σε κάθε σχολή κοινές συνελεύσεις φοιτητών και κα-θηγητών και να ξεκινήσουμε κοινές δράσεις και κινητοποιήσεις.

Σε αυτό το εγχείρημα πρέπει να αξιοποιηθεί η Πρωτοβουλία Αγώνα για τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία, προκειμένου να συντονιστούν και κε-ντρικά τα πιο αγωνιστικά κομμάτια του χώρου. Και επιπλέον, πρέπει να καλέσουμε και τους υπό-λοιπους χώρους της εκπαίδευσης να ξεκινήσουν κινητοποιήσεις μαζί μας. Ο αγώνας μας θα είναι ακόμα πιο δυνατός, αν δάσκαλοι και καθηγητές ξεκινήσουν κι αυτοί απεργίες και οι μαθητές ξε-κινήσουν καταλήψεις.

Μαζικές συνελεύσεις και καταλήψεις

Και οι πανεπιστημιακοί στον αγώναΤου Δημήτρη Μπάρκα

Τ α μέλη ΔΕΠ (διδακτικό και ερευνητικό προσω-πικό) μπαίνουν σταδιακά και αυτά στον αγώ-να. Ήδη από τις αρχές Σεπτέμβρη μια σειρά

από σύλλογοι ΔΕΠ έχουν κηρύξει 24ωρες ή 48ωρες απεργίες, όπως του Ε.Μ. Πολυτεχνείου ή του Πανε-πιστημίου Πατρών. Αυτή τη βδομάδα, για το 48ωρο 14-15 Σεπτέμβρη, προστίθενται στις απεργιακές κινη-τοποιήσεις οι σύλλογοι των πανεπιστημίων Θεσσαλί-ας, Αιγαίου, της Φιλοσοφικής και άλλων, ενώ ο σύλ-λογος της Πάτρας κάλεσε τα μέλη του να μοιράσουν την απόφαση του σε σχολεία της πόλης.

Ωστόσο, ένα κομμάτι συλλόγων δεν προχωρά σε απεργιακές κινητοποιήσεις, υποκύπτοντας σε «ρε-αλισμούς», ενώ σύσσωμα καταδικάζουν το νόμο. Από την άλλη, ο συντονισμός μεταξύ καθηγητών και φοιτητών μέσα στις καταλήψεις βρίσκεται αρ-κετά πίσω. «Από τη μεριά μας, ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι προσπαθούμε να ανταποκριθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Τον τόνο μέχρι τώρα δί-νει ο δυναμισμός των φοιτητικών καταλήψεων. Η ορμή αυτή, που απλώνεται σε κάθε σχολή, μπορεί να γίνει προωθητική δύναμη για ένα μεγάλο εκπαι-

δευτικό κίνημα που θα αντισταθεί στην εφαρμογή του νόμου και ενός ευρύτερου κινήματος εργαζο-μένων και νεολαίας, για την ακύρωση αυτού του νόμου. Αυτό επιδιώκουμε και με την Πρωτοβουλία Αγώνα. Η κλιμάκωση του αγώνα μας και η συνά-ντησή μας με όλα τα κομμάτια της εκπαίδευσης που μπαίνουν σε κινητοποιήσεις, με τον κόσμο που κατέκλυσε τις πλατείες όλης της χώρας, είναι απα-ραίτητα στοιχεία, ώστε να ανατρέψουμε την πολι-τική της κυβέρνησης και κάθε κυβέρνησης που θα επιδιώξει να ισοπεδώσει κατακτήσεις δεκαετιών», υποστήριξε, σε συνομιλία που είχαμε μαζί του, ο Λάζαρος Απέκης, πρώην πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ, μέλος της Πρωτοβουλίας Αγώνα για τη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία.

Συντονισμός συλλόγων ΔΕΠΈνας βασικός λόγος, για την καθυστέρηση υλο-ποίησης του παραπάνω μετώπου, είναι ότι η ση-μερινή ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ –σε αντίθεση με το 2006-2007– ουσιαστικά στηρίζει το νομοσχέδιο και σαμποτάρει τις κινητοποιήσεις. Απέναντι σε αυτή την τραγική θέση της ΠΟΣΔΕΠ χρειάζεται να αναπτυχθεί επειγόντως ο συντονισμός των πρωτο-

βάθμιων συλλόγων ΔΕΠ. Ήδη υπάρχει προς αυτή την κατεύθυνση κάλεσμα από το σύλλογο ΔΕΠ Πα-νεπιστημίου Θεσσαλίας για συνάντηση όλων των συλλόγων το Σάββατο 17 Σεπτέμβρη, στην Αθήνα.

Στο κάλεσμα ήδη έχουν ανταποκριθεί θετικά οι σύλλογοι του ΕΜΠ, του Αιγαίου, της Φιλοσοφικής Αθήνας, ενώ αναμένεται να προστεθούν και άλλοι μέσα στην εβδομάδα.

Όπως μας εξηγεί η Τίνα Ζορμπαλά, γραμματέας συλλόγου ΔΕΠ Πανεπιστημίου Αιγαίου και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της ΠΟΣΔΕΠ: «Η ηγε-σία του οργάνου μας κινείται σε φιλοκυβερνητική κατεύθυνση. Η τακτική της τον τελευταίο χρόνο αποτέλεσε προπομπό της σημερινής επίθεσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι πρώην πρυτάνεις, πρώην πρόεδροι του ΕΣΥΠ, δούλεψαν συστηματικά έναν ολόκληρο χρόνο για την κατάργηση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας.

Παρ’ όλα αυτά, τα αγωνιστικά κομμάτια του κλάδου μας δεν πτοούνται από τις κυβερνητικές συκοφαντίες. Ήδη πολλοί σύλλογοι διδασκόντων οργανώνονται από τα κάτω, προσπαθώντας να συ-ντονίσουν τη δράση τους, μέσα από μια οριζόντια πανελλαδική δικτύωση».

Θέμα θα αποτελέσει και η αμφισβήτηση της ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ, με την απαίτηση να πραγ-ματοποιηθεί έκτακτο συνέδριο της ομοσπονδίας. Παράλληλα, όμως, μπορεί να αποτελέσει μια μορ-φή συντονισμού, ώστε να παρασύρει όλους τους συλλόγους σε ΑΕΙ και ΤΕΙ στο χορό των κινητοποι-ήσεων και την ενεργό συμμετοχή.

Επιστολή ΣπαθήΣυγχρόνως, υπάρχουν πανεπιστημιακοί που εκ-φράζουν έμπρακτα την ανυπακοή τους στο νέο νόμο-πλαίσιο, μη δεχόμενοι να εφαρμόσουν τις διατάξεις του. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο πρώην αντιπρύτανης του ΕΜΠ, Γεράσιμος Σπα-θής, ο οποίος, με επιστολή του προς τη διοίκηση του Ιδρύματος, δηλώνει ότι δεν θα συμμετάσχει στις διαδικασίες ανάδειξης των νέων οργάνων διοίκησης, όπως ορίζει ο νόμος. «Η εφαρμογή του νόμου θα έχει τραυματικές συνέπειες στο πε-ριεχόμενο και την ουσία των πανεπιστημιακών σπουδών και θα επιφέρει βαρύ πλήγμα στις δη-μοκρατικές κατακτήσεις που διαπερνούν την πα-νεπιστημιακή λειτουργία, με την επαναφορά ενός ολιγαρχικού αυταρχικού συστήματος διοίκησης», σημειώνει μεταξύ άλλων στην επιστολή του.

ΔΕΘ 2011

Πανεκπαιδευτικό μέτωπο ενάντια στη διάλυση της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας

παιδεία • 9ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ14 Σεπτέμβρη 2011

Πρωτοβουλία συντονισμού Όλα αυτά δείχνουν ότι υπάρχουν οι δυνάμεις για ένα πανεκπαιδευτικό κίνημα που θα μπο-ρεί να βάλει στόχο την ανατροπή της κυβέρ-νησης. Ο συντονισμός όμως αυτών των κομ-ματιών έχει αργήσει και αυτό μας στοιχίζει. Χρειάζεται άμεσα να οργανωθούν σε κάθε σχολή κοινές συνελεύσεις φοιτητών και κα-θηγητών και να ξεκινήσουμε κοινές δράσεις και κινητοποιήσεις.

Σε αυτό το εγχείρημα πρέπει να αξιοποιηθεί η Πρωτοβουλία Αγώνα για τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία, προκειμένου να συντονιστούν και κε-ντρικά τα πιο αγωνιστικά κομμάτια του χώρου. Και επιπλέον, πρέπει να καλέσουμε και τους υπό-λοιπους χώρους της εκπαίδευσης να ξεκινήσουν κινητοποιήσεις μαζί μας. Ο αγώνας μας θα είναι ακόμα πιο δυνατός, αν δάσκαλοι και καθηγητές ξεκινήσουν κι αυτοί απεργίες και οι μαθητές ξε-κινήσουν καταλήψεις.

Η Πρωτοβουλία έχει δουλέψει προς μια τέτοια κατεύθυνση και πρέπει τέτοιες προσπάθειες να φτάσουν σε κάθε σχολή. Ήδη πολλές σχολές έχουν οργανώσει εξορμήσεις και μοιράσματα προκηρύξεων σε σχολεία και αυτό το παράδειγ-μα πρέπει να φτάσει παντού.

Επιπλέον έχουμε την ευκαιρία να ανοίξουμε τον αγώνα μας στην κοινωνία, να ζητήσουμε να είναι δίπλα μας και να μας στηρίξει. Οι λαϊκές συνελεύ-σεις των γειτονιών, οι επιτροπές κατοίκων, τα ερ-γατικά σωματεία που ένα προηγούμενο διάστημα πάλευαν για δημόσια κοινωνικά αγαθά, δεν μπο-ρούν να μείνουν έξω από αυτό τον αγώνα. Πρέπει οι φοιτητικοί σύλλογοι να συνδεθούν με τις συ-νελεύσεις κατοίκων και να οργανώσουμε κοινές δράσεις, για να εξηγήσουμε στον κόσμο γιατί η ανατροπή του νομοσχεδίου είναι υπόθεση όλων μας. Όλη η Αριστερά να ρίξει δυνάμεις για ένα μα-ζικό πανεκπαιδευτικο μέτωπο, γιατί είναι προϋπό-θεση για να μπορέσουμε να νικήσουμε.

Μαζικές συνελεύσεις και καταλήψεις

Και οι πανεπιστημιακοί στον αγώναΘέμα θα αποτελέσει και η αμφισβήτηση της

ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ, με την απαίτηση να πραγ-ματοποιηθεί έκτακτο συνέδριο της ομοσπονδίας. Παράλληλα, όμως, μπορεί να αποτελέσει μια μορ-φή συντονισμού, ώστε να παρασύρει όλους τους συλλόγους σε ΑΕΙ και ΤΕΙ στο χορό των κινητοποι-ήσεων και την ενεργό συμμετοχή.

Επιστολή ΣπαθήΣυγχρόνως, υπάρχουν πανεπιστημιακοί που εκ-φράζουν έμπρακτα την ανυπακοή τους στο νέο νόμο-πλαίσιο, μη δεχόμενοι να εφαρμόσουν τις διατάξεις του. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο πρώην αντιπρύτανης του ΕΜΠ, Γεράσιμος Σπα-θής, ο οποίος, με επιστολή του προς τη διοίκηση του Ιδρύματος, δηλώνει ότι δεν θα συμμετάσχει στις διαδικασίες ανάδειξης των νέων οργάνων διοίκησης, όπως ορίζει ο νόμος. «Η εφαρμογή του νόμου θα έχει τραυματικές συνέπειες στο πε-ριεχόμενο και την ουσία των πανεπιστημιακών σπουδών και θα επιφέρει βαρύ πλήγμα στις δη-μοκρατικές κατακτήσεις που διαπερνούν την πα-νεπιστημιακή λειτουργία, με την επαναφορά ενός ολιγαρχικού αυταρχικού συστήματος διοίκησης», σημειώνει μεταξύ άλλων στην επιστολή του.

Της Κατερίνας Σεργίδου

Τ ο κουδούνι χτύπησε, τα σχολεία άνοιξαν, οι αγιασμοί έγιναν, οι καθιερωμένες επιστολές καλωσορίσματος του υπουργείου Παιδείας διαβάστηκαν, 1.300.000

μαθητές σε ολόκληρη τη χώρα βρίσκονται στη θέση τους, αλλά τα βιβλία δεν έφτασαν ποτέ. Η τρομακτική έλλειψη βι-βλίων στα σχολεία ήταν κάτι το αναμενόμενο, αφού συζητιέ-ται για περισσότερο από ένα μήνα, ωστόσο το σοκ μαθητών, γονιών και καθηγητών παραμένει μεγάλο.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον ΟΕΔΒ, με το άνοιγμα των σχολείων μόνο το 20% των βιβλίων θα φτάσει στο 60% των σχολείων και από αυτά ούτε το 40% δεν θα είναι βιβλία πρώ-της προτεραιότητας (μαθηματικά, γλώσσα κ.λπ). Το υπουρ-γείο Παιδείας, για να «λύσει» το πρόβλημα, θα διανείμει ένα cd (λες και όλα τα παιδιά έχουν υπολογιστή), το οποίο θα πε-ριλαμβάνει τα βιβλία για φωτοτύπιση. Σύμφωνα με τις εξαγ-γελίες του υπουργείου τα έξοδα φωτοτυπισης θα αναλάβουν οι σχολικές επιτροπές, οι οποίες φυσικα έχουν μηδαμινά κον-δύλια. Επομένως το βάρος πέφτει και πάλι στους γονείς, οι οποίοι θα πρέπει να αναλάβουν τη φωτοτύπιση, που είναι 5 φορές ακριβότερη από τα βιβλία.

Η κατάσταση αυτή παρουσιάζεται σαν «γκάφα» του υπουργείου και άλλων ειδικών, ενώ το υπουργείο επιρρίπτει ευθύνες στο ελεγκτικό συνέδριο. Όμως η τραγική αυτή κα-τάσταση δεν είναι ένα απλό λάθος. Πρόκειται για συνειδητή επιλογή του υπουργείου να περικόψει δραστικά τις δαπάνες για την παιδεία, αδιαφορώντας για κάθε κόστος. Εξάλλου στην έλλειψη βιβλίων προστίθενται οι 20.000 κενές θέσεις εκπαιδευτικών, τα 1.000 σχολεία λιγότερα, οι συγχωνεύσεις και το στρίμωγμα 30 μαθητών και πάνω σε αίθουσες που κα-ταρρέουν και σε κτίρια χωρίς θέρμανση και υποδομές.

Επίσης χιλιάδες νήπια αποκλείστηκαν από τους παιδικούς σταθμούς των δήμων λόγω έλλειψης προσωπικού και κονδυ-λίων, οδηγώντας φτωχές οικογένειες στην απόγνωση για το πού θα αφήνουν τα παιδιά τους, όταν θα δουλεύουν.

Σε μια εποχή που η κυβέρνηση έχει ανάγκη από μια παιδεία προσαρμοσμένη στις ανάγκες της αγοράς, η οποία θα παράγει εργαζόμενους που θα ξέρουν τα απολύτως απαραίτητα γύρω από το αντικείμενό τους και θα δουλεύουν σε μεσαιωνικό κα-θεστώς εργασίας, τα βιβλία, οι καθηγητές, τα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας, οι υποδομές και τα εργαστήρια είναι πολυτέλεια.

ΕκπαιδευτικοίΗ πρωτοφανής επίθεση στη δημόσια παιδεία πρέπει να ανα-κοπεί άμεσα. Ο αγώνας στα σχολεία δεν σηκώνει αναβολή, ούτε «υπομονή μέχρι να δούμε πότε θα έρθουν τα βιβλία». Ήδη η ΔΟΕ (ομοσπονδία δασκάλων) έχει προκηρύξει 24ωρη απεργία για τις 22 Σεπτέμβρη, ενώ η ΟΛΜΕ, με ανοιχτή επι-στολή σε γονείς και μαθητές, αναφέρει: «Πρέπει οι εκπαι-δευτικοί, οι μαθητές, σπουδαστές και φοιτητές, γονείς την υπόθεση της παιδείας να την πάρουμε στα χέρια μας. Μόνο εμείς μπορούμε να την υπερασπιστούμε κι όχι τα αδηφάγα συμφέροντα των τραπεζιτών που μας κυβερνάνε και των πο-

λιτικών του ΔΝΤ, της ΕΕ και του ΟΟΣΑ. Η υπεράσπιση της παιδείας ως δημόσιου αγαθού και κοινωνικού δικαιώματος, δωρεάν για όλους, περνά από την ανατροπή της πολιτική τους που μας οδηγεί στην εξαθλίωση και στη διάλυση όσων έχουμε χτίσει μέχρι τώρα με ιδρώτα και αίμα. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε με τη συμπαράταξη όλων μας, σε ένα αρρα-γές μέτωπο εργασίας και εκπαίδευσης. Εκεί να συναντηθού-με μέσα από τους δρόμους του συλλογικού αγώνα, με τους συλλόγους γονέων, τα σωματεία και τους μαζικούς φορείς, το φοιτητικό και μαθητικό κίνημα, τις λαϊκές συνελεύσεις».

Και πραγματικά δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν του κοινού αγώνα όλης της κοινωνίας για την υπεράσπιση των σχο-λείων. Ένας αγώνας που δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από τις μαθητικές καταλήψεις που ήδη συζητιώνται σε πολλά σχολεία.

Ο αγώνας των μαθητών δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Ήδη αστυνομία και υπουργείο ετοιμάζουν κατασταλτικά μέτρα για να τρομάξουν τους μαθητές και να προλάβουν τα χειρότερα. Στις περσινές λίστες αγωνιστών μαθητών, που παρέδιδαν οι δι-ευθυντές στην ασφάλεια, τώρα προστίθενται οι καθημερινές περιπολίες και οι έλεγχοι εντός και εκτός σχολείων (σύμφωνα με ανακοίνωση της Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης).

Η Αριστερά να μπει μπροστά Ο αγώνας στα σχολεία, όπως και στα πανεπιστήμια, χρειάζεται στήριξη και αλληλεγγύη. Είναι ένας αγώνας που η εξέλιξη του θα έχει αντίκτυπο σε ολόκληρη την κοινωνία. Η Αριστερά δεν μπορεί παρά να στηρίξει με όλες τις δυνάμεις αυτή τη μάχη. Ήδη πολλοί φοιτητικοί σύλλογοι έχουν επισκεφτεί σχολεία, παρακινώντας τους μαθητές να ξεκινήσουν τον αγώνα.

Χρειάζονται ακόμα περισσότερες πρωτοβουλιες. Σωμα-τεία γειτονιών, σύλλογοι γονέων, λαϊκές συνελεύσεις, αρι-στερές συλλογικότητες να οργανώσουν ενημερωτικές εξορ-μήσεις, επισκέψεις, εκδηλώσεις, με στόχο την προβολή των αιτημάτων μαθητών και φοιτητών, αλλά και τη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων, πατώντας στην εμπειρία του κινή-ματος του άρθρου 16. Όταν η γνωστή συκοφαντία για τους μαθητές που «κάνουν καταλήψεις για να χάσουν μάθημα» θα ξεκινήσει, εμείς χρειάζεται να είμαστε ενωμένοι και αποφασι-σμένοι να δώσουμε τη μάχη μέχρι τη νίκη.

Οι Μαθητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα σε συνεργασία με τους Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα έχουν ήδη ξεκινή-σει δράση μέσα και έξω από τα σχολεία, με μοίρασμα ενη-μερωτικού φυλλαδίου, εξορμήσεις, προτάσεις για την οργά-νωση μαθητικών συνελεύσεων και παρεμβάσεις στις λαικές συνελεύσεις για διοργάνωση εκδηλώσεων και δράσεων για την παιδεία. Όπως αναφέρουν και στην προκήρυξη που μοι-ράστηκε από την πρώτη κιόλας μέρα που άνοιξαν τα σχολεία: «Η κατάληψη είναι το πιο ισχυρό μας μέσο, γι’ αυτό πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε άμεσα. Να οργανώσουμε συνελεύσεις και να «ανοίξουμε» τα σχολεία μας. Σε όσους θα μας κατηγο-ρήσουν ότι κλείνουμε τα σχολεία για χαβαλέ, απαντάμε ότι τα σχολεία ΤΑ ΚΛΕΙΝΕΙ η κυβέρνηση που δεν μας δίνει βιβλία, που δεν κάνει προσλήψεις, που μειώνει τις δαπάνες. Εμείς θέλουμε πραγματικά ΑΝΟΙΧΤΑ και δημοκρατικά σχολεία...».

Ανοίγουν τα σχολεία με απεργίες και καταλήψεις

«Αυτοί που μας κλέψαν το βιβλίο

από το χέρι,

μας κατηγορούν

ότι μείναμε

αδιάβαστοι».

Μπρεχτ

Οι «Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα» παρεμβαίνουμε σε μια σειρά από

σχολές. Με το καινούργιο μας φυλλάδιο, πέρα από μια συνολική ανάλυση του

νόμου Διαμαντοπούλου, τονίζουμε την αναγκαιότητα ενός πανεκπαιδευτικού

μετώπου, θυμίζοντας παρόμοιες πρωτοβουλίες κατά του Άρθρου 16.

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ14 Σεπτέμβρη 2011

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρ-τητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινω-νία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινω-νικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δρά-ση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λει-τουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμόσε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακό-μα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργα-τικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρ-σεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπε-λευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλι-σμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σε-ούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού,

ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπη-λία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υπο-στηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρ-κοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μει-ονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμέ-νους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργα-νωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμή-ματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατι-κή προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μα-ζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει γιαΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία

ΕΚΔΟΤΗΣ: Γιάννης Χαριτόπουλος

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος

ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑEπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ:• Εξάμηνη 25 ευρώ • Ετήσια 50 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ

Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 109/618539-82 της Εθνικής Τράπεζας.

Επικοινωνήστε μαζί μας:

www.

dea.

org.

gr

ΑΘΗΝΑ: Εξάρχεια 6977248750 ● Γκύζη 6957500105 ● Αμπελόκηποι 6973005569 ● Πετράλωνα 6974018716 ● Νέος Κόσμος 6985749304

● Παγκράτι 6974793603 ● Κυψέλλη-Αγ.Παντελεήμονας 6957500101 ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Νέα Ιωνία 6972036692 ● Χαλάνδρι 6974972217

● Μαρούσι 6978641672 ● Ν. Ηράκλειο 6945498732 ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Άλιμος 6945754555 ● Γλυφάδα 6944548787 ● Άγ. Δημήτριος-

Μπραχάμι 6932566460 ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Περιστέρι 6977710683 ● Αγ. Ανάργυροι 6936899442 ● Ίλιον 6957500102

● Χαϊδάρι 6974701829 ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ: Ζωγράφου 6937271330 ● Βύρωνας 6972318747 Λαύριο 6979925065

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6944810156 ● Σαλαμίνα 6973376378

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 ● 5ο Διαμέρισμα 6972814199 ● Τούμπα 6995270465 ● Δυτικές Συνοικίες 6979942083

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: Καλαμάτα 6932422501 ● Πάτρα 6973235894 ● Βόλος 6979459034 ● Ρέθυμνο 6932008743 ● Ηράκλειο 6976332197

● Ιεράπετρα 6976786326 ● Γιάννενα 6945704488 ● Βέροια 6977684341 ● Κοζάνη 6934374825 ● Λιβαδειά 6948364232

● Κομοτηνή 6907843752

Του Λ.Θ.

Η ένταση ανεβαίνει στα ελληνικά στρατόπεδα, καθώς η εξόρυξη φυ-σικού αερίου από την Κύπρο και το Ισραήλ στο «οικόπεδο 12» των ΑΟΖ και οι αντιδράσεις από την Τουρκία μεταφέρονται και στον ελληνικό στρατό. Η αναβίωση του κοινού αμυντικού δόγματος Ελλάδας-Κύ-πρου, που ανακοινώθηκε από τον Θ.Πάγκαλο, έχει ήδη αρχίσει να επηρεάζει καταστάσεις και στον ελληνικό στρατό. Στο όνομα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων της Κύπρου, δηλαδή της υπεράσπισης των συμφερόντων και των Ελλήνων καπιταλιστών στην περιοχή, η επι-χειρησιακή ετοιμότητα ανεβαίνει, ενώ ταυτόχρονα στην παραμεθόριο άδειες κόβονται ή μειώνονται και με-ταθέσεις καθυστερούν ένα μήνα και πλέον, για να υπάρχει πληρότητα.

Επίσημα, πέρα από την ετοιμότητα «για παν ενδεχόμενο», δεν υπάρχει κάποια συσχέτιση ανάμεσα στα δύο, αλλά σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις ακού-

γονται ατάκες του τύπου «πάμε για πόλεμο» και γενικότερα η κατάστα-ση μυρίζει μπαρούτι. Η αυτοκτονία φαντάρου της προεδρικής φρουράς την προηγούμενη βδομάδα, που πή-δηξε στις ράγες του τρένου στη Νε-ρατζιώτισσα, πιθανόν να μη σχετίζε-ται με τις παραπάνω εξελίξεις, αλλά είναι ενδεικτική των συνεπειών που μπορεί να έχει η πατριδοκαπηλία και η εθνικιστική υστερία, ακόμα και αν δεν έρθουν τα χειρότερα.

Σε κάθε περίπτωση δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι θα επακολουθή-σει, αλλά είναι σίγουρο ότι η συγκε-κριμένη κατάσταση θα αξιοποιηθεί πολλαπλώς, όχι μόνο από τη χρεο-κοπημένη κυβέρνηση που παίζει το χαρτί του εθνικισμού για να χαϊδέ-ψει τα εθνικιστικά αυτιά και να κερ-δίσει πολιτικά οφέλη, αλλά και από τους καραβανάδες.

Το τέντωμα θα αυξηθεί, η τουρκο-φαγία και η εθνική υπερηφάνεια καλλιεργούνται εκ νέου στα μυαλά των νέων παιδιών, οι Κύπριοι εκθει-άζονται ως πανέξυπνοι παίκτες που

χρησιμοποιούν την αμερικανική και ισραηλινή δύναμη για να βάλουν στη γωνία τους Τούρκους (τόσο περή-φανος είναι ο ελληνικός στρατός...), στους θαλάμους κυκλοφορούν ήδη εθνικιστικές αηδίες από τους πιο θερμόαιμους για τα κεράκια που θα πάμε να ανάψουμε στην Αγία Σοφία, ενώ δικαιολογημένα στους πιο με-τριοπαθείς υπάρχει παγωμάρα.

Οι εξελίξεις είναι μπροστά μας, η πρόκληση είναι τεράστια και τα καθήκοντα για την Αριστερά είναι αυξημένα. Είναι καθήκον μας να απαντήσουμε διεθνιστικά στα ιμπε-ριαλιστικά σχέδια της ελληνικής πλευράς, να μη δώσουμε σανίδα σωτηρίας στην κυβέρνηση του μνη-μονίου. Από την πλευρά μας, όσοι είμαστε μέσα στα στρατόπεδα, θα δώσουμε τη μάχη όλοι μαζί ενάντια στις ιδέες και τους ανθρώπους που μας θέλουν «στρατόκαυλα» ρομπο-τάκια και, αν χρειαστεί, κρέας για τα κανόνια τους, για να υπερασπιστού-με την αξιοπρέπεια και τη ζωή μας από τα αρρωστημένα σχέδιά τους.

«Επιχειρησιακή ετοιμότητα» στα στρατόπεδα

Η Επιτροπή Αγώνα για το Πάρκο Ελληνικού διοργανώνει εκδηλώσεις με πλαίσιο δράσης το «Φεστιβάλ αντίστασης και δημιουργίας». Στις 14/9, θα δοθεί παράσταση καρα-γκιόζη. Στις 15/9, θα προβληθεί η ταινία «Φόρος τιμής στην Καταλονία ΙΙ». Την Παρασκευή 16/9, θα πραγματοποιηθεί συναυλία με τη Λαϊκή Ορχήστρα Μ.Θεοδωράκης και διά-φορους ερμηνευτές.

ιστορία • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ14 Σεπτέμβρη 2011

Της Κατερίνας Παρδάλη

Μ ε αφορμή τις τρομο-κρατικές επιθέσεις της Αλ Κάιντα σε Νέα

Υόρκη και Ουάσινγκτον στις 11 Σεπτέμβρη 2001 και εκμεταλ-λευόμενοι το αίμα των αθώων θυμάτων, ο Τζορτζ Μπους, η κυ-βέρνησή του και οι «πρόθυμοι» σύμμαχοί του –με πρώτη την Αγγλία του σοσιαλδημοκράτη Τόνι Μπλέρ– εξαπέλυσαν πόλεμο τόσο εναντίον μουσουλμανικών λαών, όσο και εναντίον των δημο-κρατικών δικαιωμάτων όλων μας.

Τις επιθέσεις αυτές τις ονόμα-σαν «πόλεμο κατά της τρομο-κρατίας» και είχαν το θράσος να μιλούν για «απελευθέρωση των λαών που υπέφεραν», όπως και για την «απελευθέρωση των γυ-ναικών» στο Αφγανιστάν!

Μιλούσαν για πόλεμο των πο-λιτισμών και των θρησκειών και το μοντέλο της «πολιτισμένης χριστιανικής Δύσης» εναντίον των απολίτιστων επιβλήθηκε για μια φορά ακόμα στην ιστορία, για να δικαιολογήσει τις απάνθρωπες επεμβάσεις και την αρπακτικότη-τα των ιμπεριαλιστών.

Οι ΗΠΑ εμφάνισαν τους Άρα-βες και τους Μουσουλμάνους σαν οπισθοδρομικούς, καταπιε-στές και επικίνδυνους τρομοκρά-τες. Και με αυτά τα «επιχειρήμα-τα» ξεκίνησαν τις εισβολές. Την ίδια τακτική (για να μη μείνουν έξω από το φαγοπότι στα πετρέ-λαια) ακολουθούσαν και οι Ευ-ρωπαίοι «σύμμαχοι».

ΕπεμβάσειςΜε πρόσχημα την αναζήτηση του Μπιν Λάντεν, στις 7 Οκτώ-βρη 2001, αμερικανικά και νατο-ϊκά στρατεύματα εισέβαλαν στο

Αφγανιστάν. Τον ίδιο μήνα το Κογκρέσο επικύρωσε την «Πα-τριωτική Πράξη» του Μπους, που άνοιξε το δρόμο για χιλιά-δες παρακολουθήσεις πολιτών στο όνομα της τρομοκρατίας. Ακολούθησαν τα στρατιωτικά δικαστήρια για τους ύποπτους τρομοκρατίας, το Γκουαντάνα-μο, οι κρυφές φυλακές σε διά-φορες χώρες (και στην Ευρώπη), η καταπάτηση των δημοκρατι-κών δικαιωμάτων στο όνομα της «ασφάλειας».

Παρότι κανένας από τους αε-ροπειρατές των βομβιστικών επιθέσεων στην Αμερική δεν ήταν Αφγανός (ούτε Ιρακινός) και παρά τη δηλωμένη πρόθεση των Ταλιμπάν, πριν αρχίσουν οι βομ-βιστικές επιθέσεις, να παραδώ-σουν τον Μπιν Λάντεν, ο Μπους δήλωσε: «Δεν κάνω διαπραγμα-τεύσεις, γιατί δεν θα είναι εποι-κοδομητικές». Πράγματι, για την κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν θα ήταν «εποικοδομητικές», γιατί ήθελε

πόλεμο. Γιατί μόνο με πόλεμο θα προωθούσε τα οικονομικά και γε-ωπολιτικά συμφέροντά της στην περιοχή, όπως και τη στρατιωτι-κή κυριαρχία της.

Το γεγονός ότι οι 15 από τους 19 αεροπειρατές ήταν Σαουδάραβες, όπως και το ότι η καταπίεση και η δικτατορία σ’ αυτή τη χώρα δεν έχει το όμοιό της, δεν είχε σημα-σία. Η Σαουδική Αραβία ήταν και είναι πιστός φίλος των ΗΠΑ.

Με τα γεγονότα της 11ης Σε-πτέμβρη η αμερικάνικη κυβέρ-νηση βρήκε την ευκαιρία που ζητούσε, για να εδραιώσει την κυ-ριαρχία της σαν μοναδική παγκό-σμια υπερδύναμη, να επιβληθεί στην περιοχή με τα περισσότερα πετρέλαια και ενδεχομένως να βρει μια διέξοδο από την οικονο-μική κρίση, μέσω των πολέμων.

Έτσι, στη δεκαετία που πέρα-σε, μετά τον πόλεμο στο Αφγα-νιστάν είχαμε την επίθεση στο Ιράκ, πόλεμο στο Πακιστάν, πόλεμο το 2006 του Ισραήλ στο Λίβανο, απειλές πολέμου εναντίον του Ιράν. Όλοι αυτοί οι λαοί –και όχι μόνο– ήταν ο λεγό-μενος «άξονας του κακού». Τους καταδίωκαν ακόμα και στα δυτι-κά κράτη όπου ζούσαν για ολό-κληρες γενιές, προωθώντας την ισλαμοφοβία, τις διακρίσεις και την τρομοκρατία εναντίον τους.

Ποια ήταν τα αποτελέσματα των «απελευθερωτικών πολέ-μων»;

Στο Αφγανιστάν ο πόλεμος συνεχίζεται και έχει επεκταθεί στο Πακιστάν. Οι γυναίκες και η κοινωνία δεν απελευθερώθηκαν, αλλά ζουν σε τρισχειρότερες συνθήκες λόγω των καταστρο-φών που έφερε ο πόλεμος.

Στο Ιράκ ο πόλεμος και η κα-τοχή στοίχισαν ένα εκατομμύριο νεκρούς, χιλιάδες φυλακισμέ-νους, ορφανά, χήρες και, σύμ-φωνα με τον ΟΗΕ, οι πρόσφυγες ξεπερνούν τα 4,5 εκατομμύρια. Έχουν καταστραφεί όλες οι υπο-δομές και υπάρχει τεράστιο πρό-βλημα πόσιμου νερού και ηλε-κτρικού. Είναι τραγική ειρωνεία για μια χώρα που έχει πετρέλαιο και δύο μεγάλους ποταμούς (Τί-γρη και Ευφράτη). Επίσης τα βα-σανιστήρια του λαού, όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, μας έδωσαν μια ελάχιστη ιδέα για το τι σημαίνει η κατοχή των Αμερι-κανών και Άγγλων.

ΤρομονόμοιΤα δημοκρατικά δικαιώματα όλων μας καταπατήθηκαν και καταπατούνται. Εκτός από το Γκουαντάναμο, τις φυλακές, τις εξορίες και τα βασανιστήρια ενά-ντια στους μουσουλμάνους, η τρομοκρατία των καπιταλιστών στράφηκε ενάντια σε όλους/ες μας. Νομοθετήθηκαν τρομονό-μοι, δόθηκαν υπερεξουσίες στην αστυνομία και το στρατό, επι-βάλλεται μεγαλύτερος έλεγχος της δικαιοσύνης υπέρ των ισχυ-ρών, κατηγορούνται τα αντιπολε-μικά και άλλα κινήματα για «υπό-θαλψη της τρομοκρατίας» και για δημιουργία τρομοκρατών.

Οι ιμπεριαλιστές δεν νίκησανΟι ΗΠΑ, όμως, δεν πέτυχαν τους στόχους τους. Οι επιθέ-σεις τους συνάντησαν και συνα-ντούν τεράστια αντίσταση, που τους στοιχίζει σε χρήμα, ανθρώ-πινες ζωές και κύρος. Η επιδίω-ξη να επιβληθούν σαν η μόνη

υπερδύναμη απέτυχε. Αντίθε-τα, στα μάτια εκατομμυρίων ανθρώπων αποκαλύφθηκαν ότι δεν είναι αήττητες. Ξόδεψαν στους πολέμους 3,7 τρισεκα-τομμύρια δολάρια και υπέστη-σαν τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση από το 1929.

Οι λαοί της Λατινικής Αμερι-κής, γλυτώνοντας από τον ασφυ-κτικό κλοιό των ΗΠΑ –που πολε-μούσαν αλλού– κατάφεραν να ανατρέψουν τα δικτατορικά κα-θεστώτα, να κερδίσουν ελευθε-ρίες και εργασιακά δικαιώματα, να εγκαταστήσουν κυβερνήσεις εχθρικές προς τις ΗΠΑ.

Η Κίνα, στο ίδιο διάστημα, εξε-λίχτηκε σε μεγάλη υπερδύναμη και δανειστή των ΗΠΑ.

Επίσης, τεράστια κινήματα αντιπολεμικά και ενάντια στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίη-ση εμφανίστηκαν, εμπλέκοντας πολλά εκατομμύρια ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Και παρότι δεν νίκησαν, αντιστάθηκαν και συ-νειδητοποίησαν ποιος είναι στην πραγματικότητα ο εχθρός.

Οι μάζες στον Αραβικό κόσμο που ξεσηκώθηκαν φέτος ενάντια στα καθεστώτα-φίλους των ιμπε-ριαλιστών, από την πλατεία Τα-χρίρ στην Αίγυπτο, ως την Τυνη-σία, το Μπαχρέιν, την Υεμένη και τη Συρία, μας δείχνουν ξανά και καθαρά ότι οι ιμπεριαλιστές δεν απελευθερώνουν, μόνο εκμεταλ-λεύονται τις ευκαιρίες και τους λαούς. Η απελευθέρωση έρχεται μόνο όταν οι καταπιεσμένοι εξε-γείρονται για να κατακτήσουν όλα όσα πρέπει να απολαμβά-νουν στη ζωή: εργασία και ελευ-θερία, εκπαίδευση και πρόοδο, δημοκρατία και αξιοπρέπεια.

11 Σεπτέμβρη 2001 – 11 Σεπτέμβρη 2011:

Δέκα χρόνια «πόλεμοςκατά της τρομοκρατίας»

Οι ΗΠΑ, όμως, δεν πέτυχαν τους στόχους τους. Οι επι-θέσεις τους συνάντησαν και συναντούν τεράστια αντί-σταση, που τους στοιχίζει σε χρή-μα, ανθρώπινες ζωές και κύρος

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ14 Σεπτέμβρη 2011

Του Πάνου Πέτρου

Ε ίναι κοινός τόπος πια ότι η Ανατολική Μεσόγειος έχει μετατραπεί σε πυρι-

τιδαποθήκη. Στην πάντα σημα-ντική γεωστρατηγική σημασία της περιοχής, στους «παραδοσι-ακούς» τοπικούς ανταγωνισμούς και στις υπαρκτές εστίες έντα-σης, προστέθηκαν παράγοντες που κάνουν το μίγμα ακόμη πιο εκρηκτικό: Η αραβική άνοιξη και οι ανατροπές που φέρνει, τα εν-δεχομένως πλούσια κοιτάσματα σε μια εποχή ενεργειακής κρίσης και η ίδια η οικονομική κρίση με την όξυνση των διεθνών ανταγω-νισμών που προκαλεί.

Σε αυτό το φόντο εξελίσσεται το μεγάλο γεωστρατηγικό παιχνί-δι που γίνεται όλο και πιο θερμό. Η ρήξη μεταξύ Τουρκίας και Ισ-ραήλ είναι η κυρίαρχη πτυχή των εντάσεων στην περιοχή, αν και δεν είναι η μόνη.

Τουρκία-ΙσραήλΗ πορεία απομάκρυνσης των δύο παλιών συμμάχων είχε ξεκινήσει εδώ και καιρό: Από το Νταβός και την επίθεση του Ερντογάν στα εγκλήματα του Ισραήλ, τους δε-σμούς που ανέπτυξε η τουρκική κυβέρνηση με τη Χαμάς, ως την επίθεση του Ισραήλ στο Μαβί Μαρμαρά σε διεθνή ύδατα και τη δολοφονία 9 Τούρκων ακτιβιστών. Η έκθεση του ΟΗΕ για το ισραηλινό ρεσάλτο στην ουσία βγάζει λάδι το Ισραήλ, περιέχει μομφές απέναντι στην... Τουρκία και κρίνει νόμιμο τον αποκλεισμό της Γάζας. Μετά από αυτό, η «ψύχρα» μετατράπηκε σε ανοιχτή ρήξη. Ο Ερντογάν προ-χώρησε σε κινήσεις που ίσως δεν έχουν προηγούμενο στην ιστορία της αντιμετώπισης του Ισραήλ, πα-ραδοσιακού «νταή» της περιοχής: Απέλασε τον ισραηλινό πρέσβη από την Άγκυρα, ανακοίνωσε την αναστολή όλων των εμπορικών και στρατιωτικών σχέσεων, υποσχέθη-κε πως κάθε τουρκικό πλοίο που θα μεταφέρει βοήθεια στη Γάζα

θα προστατεύεται από πολεμικά, προανήγγειλε πως θα ξεκινήσει δι-εθνή προσπάθεια για την άρση του εμπάργκο της Γάζας.

Οι λόγοι που υπαγορεύουν αυτή τη στάση στον Ερντογάν δεν είναι προφανώς κάποιος ειλικρι-νής αντι-ιμπεριαλισμός. Η εξωτε-ρική πολιτική της Τουρκίας είναι συνέπεια του δυναμισμού του τουρκικού καπιταλισμού και των αναγκών του. Πέρα από την οι-κονομική διείσδυση στον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο που επιδι-ώκει, επιχειρεί να καλύψει και τις διαρκώς αυξανόμενες ενεργεια-κές ανάγκες της τουρκικής οικο-νομίας. Οι ενεργειακοί πόροι της Λιβύης, η παροχή φυσικού αερί-ου από το Ιράν, η εκμετάλλευση μέρους των κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου είναι κινη-τήρια δύναμη για τις αντίστοιχες πρωτοβουλίες της Τουρκίας.

Βέβαια, η αντιπαράθεση Άγκυ-ρας-Ισραήλ και οι σημερινές πρωτοβουλίες της Τουρκίας στον αραβικό κόσμο είναι τμήμα και της απομάκρυνσης της Τουρκί-ας από τις ΗΠΑ, μια διαδικασία που επίσης είναι σε εξέλιξη εδώ και αρκετά χρόνια: Με σταθμούς την άρνηση του Ερντογάν να πα-ραχωρήσει το έδαφος της χώρας για τον πόλεμο στο Ιράκ και τη σύσφιξη των σχέσεων της Τουρ-κίας με το Ιράν, και μάλιστα στο κρίσιμο ζήτημα του πυρηνικού προγράμματος της Τεχεράνης.

Αραβική άνοιξηΣε αυτή την ανεξάρτητη τρο-χιά που είχε αρχίζει να χαράζει η Τουρκία, έδωσε ώθηση η αρα-βική άνοιξη. Αυτή απέδειξε και ταυτόχρονα όξυνε την κρίση της αμερικανικής ηγεμονίας. Μαζί με την αμερικανική ηγεμονία, απο-δυναμώθηκε αισθητά και η θέση του Ισραήλ στην περιοχή (όπως συμπυκνώνεται στη γραμμή «προτιμότερες οι συμμαχίες με τις νέες κυβερνήσεις που προκύ-πτουν στον αραβικό κόσμο, παρά με το Ισραήλ»). Αυτός ο συνδυα-

σμός επέτρεψε στον Ερντογάν να ασκήσει ακόμα πιο «επιθετική» ανεξάρτητη πολιτική απέναντι στις ΗΠΑ και το Ισραήλ.

«Νεο-οθωμανισμός»;Η δραστηριοποίηση της Τουρ-κίας είναι έντονη, έχει εξωστρε-φή χαρακτηριστικά και διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο στον αρα-βομουσουλμανικό κόσμο. Αλλά αυτό απέχει πολύ από τα σενάρια μιας «νεο-οθωμανικής απειλής» και την εικόνα μιας Τουρκίας που έχει την απόλυτη πρωτοβουλία κινήσεων και τάχα αναδεικνύεται με μαεστρία σε ηγέτιδα του αρα-βικού κόσμου και της περιοχής.

Ένα πράγμα που δεν πρέπει να υποτιμάται καθόλου είναι οι ανταγωνισμοί μεταξύ όλων των αρχουσών τάξεων στην περιοχή. Και ιδιαίτερα η στάση των άλλων περιφερειακών δυνάμεων, του Ιράν και της Αιγύπτου. Ακόμα και αν υπάρχει σύμπτωση συμφε-ρόντων ή συμμαχίες σε κάποια ζητήματα, αυτές οι σχέσεις είναι λυκοφιλίες. Καμία από αυτές τις δυνάμεις δεν θα παραχωρήσει οικειοθελώς την πρωτοκαθεδρία στην περιοχή, καμία αστική τάξη –ούτε η τουρκική– δεν μπορεί να ενώσει υπό την ηγεμονία της τον αραβομουσουλμανικό κόσμο.

Ακόμα πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι η Τουρκία σε μεγάλο βαθμό εξωθήθηκε σε αυτή την πολιτική από τη Δύση. Η σημε-ρινή της πολιτική μοιάζει περισ-σότερο με «σχέδιο B», μπροστά στα εμπόδια που συνάντησε η στρατηγική «ενσωμάτωσης» στη Δύση. Χωρίς να σημαίνει ότι εγκα-ταλείπει αυτό τον προσανατολι-σμό οριστικά, πρέπει να πάρουμε υπόψη το ρατσιστικό τείχος που έχει υψώσει η ΕΕ στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας και σε αυτό το πλαίσιο να εξηγήσουμε και την οργισμένη αντίδραση που προκάλεσε η απόφαση-χαστούκι του ΟΗΕ σε ό,τι αφορά το «Μαβί Μαρμαρά». Και στη σημερινή κρί-ση με την κυπριακή ΑΟΖ, οι ΗΠΑ

και η ΕΕ αποδεικνύουν σε ποιανού το πλευρό είναι και συνεχίζουν να «στριμώχνουν» το «άτακτο παιδί» που θεωρείται πλέον η Τουρκία. Η «επιθετική» στάση της Τουρκί-ας είναι και λυσσασμένη «άμυνα» στην απομόνωσή της από τους πραγματικά μεγάλους παίκτες.

Αυτή η παρατήρηση έχει ιδιαί-τερο ενδιαφέρον για την ελληνική Αριστερά, για να κατανοήσουμε καλύτερα το ρόλο του άξονα Ελ-λάδας-Κύπρου-Ισραήλ και πιο ειδικά τη θέση του ελληνικού κα-πιταλισμού σε αυτό το παιχνίδι. Μια ακριβής «χρονική σειρά» (το κενό που άφησε η Άγκυρα έσπευ-σαν να καλύψουν Αθήνα-Λευκω-σία ή η εμπλοκή της Αθήνας και της Λευκωσίας οδήγησαν στην απομόνωση της Τουρκίας;) δεν έχει ιδιαίτερη σημασία σε τέτοιες διαδικασίες που συνήθως εξελίσ-σονται παράλληλα. Η ουσία είναι πως στη διάταξη δυνάμεων που διαμορφώνεται, η Ελλάδα και η Κύπρος στο πλευρό του Ισραήλ βρίσκονται στο δυτικό ιμπεριαλι-στικό στρατόπεδο.

Ουρά των ΗΠΑ-Ισραήλ;Στην ελληνική «πατριωτική» Αρι-στερά υπάρχει η τάση είτε να υποβαθμίζονται τα ωφέλη που αποκομίζει το Ισραήλ από αυτή τη συμμαχία (για να αποδείξει ότι ο ελληνικός καπιταλισμός είναι «δευτεροκλασσάτος» και πως η συμμαχία είναι ένα «τρικ» των Ισ-ραηλινών και Αμερικάνων με απώ-τερο σκοπό να βλάψουν την Ελ-λάδα) είτε να υποβαθμίζονται τα ωφέλη της Ελλάδας από αυτή τη συμμαχία (για να αποδείξει πως η συμμαχία με το Ισραήλ είναι «εν-δοτική, ξενόδουλη» πολιτική).

Ο άξονας «Ελλάδα-Κύπρος-Ισ-ραήλ», ως αιχμή του δόρατος της Δύσης, είναι στρατηγικής σημασί-ας για όλους τους εμπλεκόμενους, όπως κάθε συμμαχία μεταξύ καπι-ταλισμών. Για το Ισραήλ, που έχα-σε μέσα σε ελάχιστο χρόνο 2 κορυ-φαίους συμμάχους (την Τουρκία και την Αίγυπτο) και απομονώνεται

όλο και περισσότερο, η αναζήτηση περιφερειακών στηριγμάτων είναι ζωτικής σημασίας και η Κύπρος με την Ελλάδα είναι τέτοια στηρίγμα-τα. Η «μικρή και ταπεινή» Κύπρος αποκτά τα ισχυρότερα δυνατά στηρίγματα (την πολεμική μηχανή του Ισραήλ, την επιβεβαίωση της στήριξης της ΕΕ και τα αμερικανικά συμφέροντα) για να ενισχύσει τη θέση του ελληνοκυπριακού κεφα-λαίου ακόμα περισσότερο στους συσχετισμούς στο νησί.

Ο ελληνικός καπιταλισμός γίνε-ται σημαντικός κρίκος στο πολύτι-μο για τη Δύση σχέδιο ενεργειακής απεξάρτησης της ΕΕ από τη Ρωσία και τη Μέση Ανατολή και θα λάβει τα οφέλη της ευγνωμοσύνης του απομονωμένου Ισραήλ και των ΗΠΑ, που αναζητούν στηρίγματα στην περιοχή. Στη «μάχη για την ανακήρυξη ΑΟΖ», πολυτιμότερος σύμμαχος μέχρι τώρα αποδεικνύε-ται το Ισραήλ που, στους «χάρτες» που έχει δώσει στη δημοσιότητα, αναγνωρίζει την ελληνική ΑΟΖ ως συνέχεια της κυπριακής.

Όπως διαμορφώνονται τα «στρατόπεδα», η ελληνική διπλω-ματία μπορεί να ελπίζει βάσιμα στη στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ (δημοσιεύματα εφημερίδων ισχυ-ρίζονταν πως οι ΗΠΑ... πιέζουν την Ελλάδα να ανακηρύξει ΑΟΖ).

Ελληνικός επεκτατισμόςΠέρα από αυτό το ζήτημα, οι «αρι-στερο-πατριωτικές» αναλύσεις υποτιμούν συνολικά τη δράση του ελληνικού καπιταλισμού και πα-ρουσιάζουν την Τουρκία σαν μια υπερ-δραστήρια δύναμη. Η πραγ-ματικότητα είναι διαφορετική. Από την αποστολή Ελλήνων επιχειρη-ματιών στη Λιβύη και τις δηλώσεις του ΓΑΠ για το «σημαντικό ρόλο» που έχουν να παίξουν στην «ανοι-κοδόμηση» εκεί, ως τα συμφέρο-ντα του Βαρδινογιάννη και άλλων καπιταλιστών στην Αίγυπτο, αλλά και την επιτυχημένη εξόρμηση του ελληνικού κεφαλαίου στα Βαλκά-νια, είναι προφανές πως οι Έλληνες αστοί δεν είναι ηλίθιοι και ξέρουν

Η πυριτιδαποθήκη τηςΕπικίνδυνος ο άξονας

Από την επίσκεψη Μπεγλίτη στο Ισραήλ.

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ14 Σεπτέμβρη 2011

Απεργία στην ΙταλίαΤο ιταλικό εργατικό κίνημα επέστρεψε στους δρόμους στις 6 Σεπτέμβρη, με τη γενική απεργία που κήρυξε η CGIL και στηρίχθηκε από τα συνδικάτα βάσης. Τρία εκατομμύρια εργαζόμενοι απέργησαν και διαδηλώσεις έγιναν σε όλες τις μεγάλες πόλεις ενάντια στο σαρωτικό πρόγραμμα λιτότητας του Μπερλουσκόνι. Είναι ένα σημαντικό βήμα μπροστά, καθώς η CGIL, η μεγαλύτερη συνομοσπονδία της χώρας, σπάει την εγκλη-ματική συναίνεση που είχε σηματοδοτήσει η υπογραφή συμφωνίας με τις άλλες δυο συνομοσπονδίες και τη Confidustria. Μέχρι τώρα κάθε απεργιακή κινητοποίηση προκα-λούσε κύμα μαχητικότητας και ελπίδας, αλλά η ηγεσία της CGIL στη συνέχεια αδρανούσε. Τώρα το στοίχημα είναι μεγάλο και θα χρει-αστεί το ιταλικό εργατικό κίνημα να θυμηθεί τις καλύτερες παραδόσεις του…

Απεργιακό τσουνάμι στην ΑίγυπτοΟ απεργιακός αναβρασμός ξαναπαίρνει τα πάνω του στην Αίγυπτο. Σε απεργία διαρκείας ετοιμάζονται να κατέβουν οι εργάτες στην υφαντουργεία της Μαχάλα, το μεγαλύτερο εργοστάσιο της χώρας και «κάστρο» της εργατικής αντίστασης από το 2006 ως την επανάσταση της 25 Γενάρη 2011. Εκατοντά-δες χιλιάδες εκπαιδευτικοί σε 6 επαρχίες οργανώνουν απεργίες από την πρώτη μέρα έναρξης των σχολείων, ενώ στο πλευρό τους μπορεί να βρεθούν οι πανεπιστημιακοί που σκέφτονται να απεργήσουν, ώστε να κλιμα-κωθεί ο αγώνας τους για εκκαθάριση των πανεπιστημίων. Οι ταχυδρομικοί βρίσκονται ήδη σε κινητοποιήσεις, ενώ να απεργήσουν σχεδιάζουν οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες και οι γιατροί. Αυτό το τσουνάμι ξεδιπλώνεται ενάντια στις απειλές των στρατηγών πως θα εφαρμόσουν το νόμο που απαγορεύει τις απεργίες. Είναι η πρώτη φορά μετά την επα-νάσταση της 25ης Γενάρη που τόσοι κλάδοι θα απεργήσουν ταυτόχρονα, δημιουργώντας ουσιαστικά μια κατάσταση γενικής απεργίας.

Συνεχίζουν στη ΧιλήΤο φοιτητικό κίνημα στη Χιλή συνεχίζει τις κινητοποιήσεις του και ενώ έχουν αρχίσει διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση. Μετά από μια ανάπαυλα (λόγω του αεροπορικού δυστυχήματος στη χώρα), η φοιτητική ομοσπονδία κάλεσε σε νέες διαδηλώσεις. Οι εκπρόσωποι των φοιτητών απέρριψαν τις προτάσεις Πινιέρα, αν δεν αποσύρει πρώτα τα νομοσχέδια που ετοίμαζε τον Ιούνη, και ετοιμάζονται να παρουσιάσουν τις δικές τους προτάσεις. Στο μεταξύ, τα λατινοαμερικά-νικα οικονομικά περιοδικά μεταδίδουν το άγχος των… βιομηχάνων πως οι φοιτητές θα επιβάλουν γενναία αύξηση δαπανών για την παιδεία και ο Πινιέρα θα υποχρεωθεί να τους φορολογήσει…

Αγώνες βγαλμένοι από το ‘30Αμερικάνοι λιμενεργάτες παλεύουν ενάντια στο νέο τερματικό σταθμό σιτηρών Λόν-γκβιου, που δεν προσλαμβάνει μέλη του σωματείου. Κλείνουν 4 λιμάνια με μια αυθόρ-μητη απεργία από τα κάτω, μπλοκάρουν το δρόμο σε εμπορικά τρένα που μεταφέρουν σιτηρά στον τερματικό σταθμό, πετάνε τσου-βάλια σιτηρών και υπερασπίζονται με ό,τι όπλο βρουν την απεργιακή τους φρουρά από την έφοδο της αστυνομίας. Δεν είναι από τις μεγάλες εργατικές μάχες του ’30. Έγινε στις αρχές Σεπτέμβρη στο λιμάνι του Λόνγκβιου, νότια του Σιάτλ…

Ένας παράγοντας που μπορεί να παίξει απρόβλεπτο ρόλο στις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσό-γειο, είναι οι «αγανακτισμένοι» του Ισραήλ. Οι διαμαρτυρίες που ξεκίνησαν στις 14 Ιούλη, έχουν εξελιχθεί στο μαζικότερο κίνημα διαμαρτυρίας στην ιστο-ρία του Ισραήλ. Είναι ένα κίνημα που στρέφεται ενάντια στο νεο-φιλελευθερισμό και αποτυπώ-νεται στα κυρίαρχα συνθήμα-τα: «Ο λαός απαιτεί κοινωνική δικαιοσύνη», «Η απάντηση στις ιδιωτικοποιήσεις: Επανάστα-ση», «Η αγορά είναι ελεύθερη, εμείς είμαστε σκλάβοι».

Για δεκαετίες η ισραηλινή κοινω-νία στο σύνολό της εξαργύρωνε άμεσα τις υπηρεσίες του σιωνι-στικού κράτους στον ιμπεριαλι-σμό. Όμως το παλιό οικονομικό μοντέλο του ισχυρού κράτους που διαχειριζόταν τα κεφάλαια από το εξωτερικό («εράνους» σι-ωνιστικών οργανώσεων, γερμα-νικές αποζημιώσεις και κυρίως την αμερικάνικη βοήθεια-πλη-ρωμή για το ρόλο του Ισραήλ ως χωροφύλακα της Μέσης Ανατο-λής), για να διατηρεί ένα υψηλό επίπεδο διαβίωσης και ένα καλό κράτος πρόνοιας για τους Ισραη-λίτες Εβραίους έχει ανατραπεί. Η άγρια νεοφιλελεύθερη στροφή από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα έχει οδηγήσει το βιοτικό επίπεδο της μεγάλης πλειοψη-φίας σε κατρακύλα, ενώ το 40% της οικονομίας ελέγχεται από 10 οικογένειες μεγιστάνων. Η εισο-δηματική ανισότητα στο Ισραήλ είναι από τις υψηλότερες παγκό-σμια. Η αμερικάνικη βοήθεια συνεχίζει να ρέει, αλλά το μεγα-λύτερο μέρος της κατευθύνεται στο στρατό και τα εποικιστικά προγράμματα.

Αυτές οι αλλαγές στο κοινω-νικό επίπεδο φαίνεται να κα-θορίζουν τον προσανατολι-σμό αυτού του κινήματος. Η πλειοψηφία των διαδηλωτών προσπαθούν να αποφύγουν να χαρακτηριστεί το κίνημα «αρι-στερό» (που στο Ισραήλ σημα-τοδοτεί τη διάθεση συνομιλίας με τους Παλαιστίνιους). Όμως αναπόφευκτα το παλαιστινιακό ζήτημα είναι παρόν.

Είναι δοκιμασμένη η συνταγή του Ισραήλ να σβήνει την κοι-νωνική οργή προβάλλοντας την «αραβική απειλή» και να καλλιεργεί το κλίμα «πρώτα η ασφάλεια». Άλλωστε ήταν οι ίδιες άθλιες συνθήκες που λίγο καιρό πριν οδήγησαν σε μια ακόμα πιο ρατσιστική στροφή κατά των Αράβων Ισραηλιτών και Παλαιστινίων και ενίσχυσαν τη σιωνιστική ακροδεξιά. Σήμε-ρα, οι φανατικοί σιωνιστές στο κίνημα των αγανακτισμένων κατηγορούν τους «τεμπέληδες» Άραβες και τους υπερορθόδο-

ξους Εβραίους για τα χάλια της οικονομίας και ζητάνε νέους εποικισμούς και νέες αρπαγές παλαιστινιακής γης. Όταν οι διαδηλώσεις γενικεύτηκαν, σε μια προσπάθεια να φουντώσει τον σιωνιστικό εθνικισμό, το Ισ-ραήλ κλιμάκωσε τους βομβαρ-δισμούς στη Γάζα, προκαλώ-ντας την απάντηση της Χαμάς.

Όμως στη σημερινή συγκυρία αυτή η εξέλιξη δεν είναι αυτο-νόητη. Ο πρώτος λόγος είναι ότι οι οικονομικές ανατροπές έχουν παίξει ένα ρόλο: Πολλοί Ισραηλινοί δεν απολαμβάνουν κάποια ευημερία που να υπο-στηρίζεται από το ρόλο του Ισραήλ στην περιοχή. Αρκετοί αρχίζουν να κάνουν τις ανα-γκαίες συνδέσεις: Τα χρήματα που χρειάζονται για καλύτερη υγεία ή για φτηνές κατοικίες, πηγαίνουν σε στρατιωτικές δα-πάνες και στους εποικισμούς στη Δυτ. Όχθη. Η πραγματικό-τητα της φτώχειας αρχίζει να επισκιάζει το δόγμα της «ασφά-

λειας»: Ενώ το Ισραήλ προκάλε-σε τις επιθέσεις της Χαμάς, οι διαδηλώσεις δεν σταμάτησαν. Στις 20 Αυγούστου, όταν ένας Άραβας ομιλητής στη συνέλευ-ση απειλήθηκε από μια ομάδα ακροδεξιών, για πρώτη φορά φωνάχτηκε από χιλιάδες συ-γκεντρωμένους το «περιθωρι-ακό» μέχρι τότε σύνθημα: «Οι Εβραίοι και οι Άραβες αρνού-νται να είναι εχθροί».

Ο δεύτερος και βασικός ρόλος που αυτό το κίνημα δείχνει «αλ-λιώτικο» από άλλους αγώνες των Ισραηλιτών Εβραίων είναι οι περιφερειακές εξελίξεις. Οι αρα-βικές εξεγέρσεις λειτουργούν ως πηγή έμπνευσης («Μουμπά-ρακ-Άσαντ-Νετανιάχου») και για πρώτη φορά ο αντι-αραβικός ρατσισμός δέχεται πλήγμα από το θαυμασμό που έχει προκαλέ-σει το κουράγιο που έδειξαν και δείχνουν οι αραβικοί λαοί στις εξεγέρσεις τους. Παράλληλα, οι αραβικές εξεγέρσεις έχουν απο-δυναμώσει τη θέση του Ισραήλ στην περιοχή και αυτό υποσκά-πτει το κύρος του σιωνιστικού οικοδομήματος.

Αν το σημερινό κίνημα θα κα-ταλήξει προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά είναι ανοιχτό. Ο Ισραηλινός στρατός ετοιμάζε-ται στρατιωτικά για τις διαδη-λώσεις των Παλαιστινίων στις 20 Σεπτέμβρη. Μια νέα ένταση, ακόμα και ένας νέος πόλεμος είναι πάντα στις επιλογές των σιωνιστικών γερακιών. Αλλά σί-γουρα το κίνημα των αγανακτι-σμένων έβγαλε στην επιφάνεια με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο και τις εσωτερικές αντιφάσεις και τις εξωτερικές πιέσεις που κλυδωνίζουν το Ισραήλ σε μια Μέση Ανατολή που αλλάζει.

Ισραήλ: Το κίνημα από τα κάτω

Ανατολικής ΜεσογείουΕλλάδας-Κύπρου-Ισραήλ

τα συμφέροντά τους πολύ καλύ-τερα από την Αριστερά. Σε όλη την περιοχή, ο ελληνικός καπιτα-λισμός δεν «θυσιάζεται» για ξένα συμφέροντα, ενώ ο τουρκικός κάνει «έξυπνη» εξωτερική πολι-τική. Η Τουρκία επιχειρεί να ανα-βαθμιστεί στην περιοχή, αναζη-τώντας νέους συμμάχους στον αραβομουσουλμανικό κόσμο, επειδή η Δύση, προς το παρόν, την έχει βάλει στη γωνία. Η Ελ-λάδα επιχειρεί να αναβαθμιστεί, αξιοποιώντας την ένταξή της στο ισχυρό δυτικό στρατόπεδο. Οι Έλληνες καπιταλιστές δεν εί-ναι κορόιδα να επιλέξουν λάθος συμμάχους κόντρα στα συμφέ-ροντά τους.

Παρά τις διαβεβαιώσεις του Μπεγλίτη, η συμμαχία με το Ισραήλ εντάσσεται στο πλαί-σιο του ανταγωνισμού του ελ-

ληνικού καπιταλισμού με τον τουρκικό. Για την Αθήνα είναι μια μεγάλη ευκαιρία να πλα-σαριστεί ως πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή, τώρα που η Τουρκία αντιμετωπίζεται ως «κακό παιδί». Το παραδοσι-ακό σχήμα που τοποθετεί τις ΗΠΑ πίσω από την Τουρκία σε ανθελληνικούς σχεδιασμούς δοκιμάζεται σκληρά από την πραγματικότητα.

Επικίνδυνες εθνικές πολιτικέςΣκληρά δοκιμάζεται και η «ισχυρή εθνική πολιτική» της Αριστεράς. Η ανακήρυξη ελ-ληνικής ΑΟΖ, που δυστυχώς στηρίχθηκε από την πατριω-τική Αριστερά, δείχνει να υλο-ποιείται μέσα από τους πιο αντιδραστικούς σχεδιασμούς:

Η συμμαχία με το Ισραήλ, αλλά και οι πρόσφατες αντιαρματι-κές ασκήσεις του ελληνικού στρατού στον Έβρο ως προ-ειδοποίηση στην Τουρκία και η πρόταση της Lockheed για αγορά αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας «ενόψει και της οριοθέτησης ΑΟΖ», είναι κα-μπανάκια κινδύνου.

Σήμερα η πιο άμεση απειλή για την ειρήνη βρίσκεται γύρω από την κυπριακή ΑΟΖ. Σε μια περιοχή με έντονο ιμπεριαλι-στικό ενδιαφέρον, σε συνθή-κες οικονομικής κρίσης και με το πάντα επικίνδυνο Ισραήλ ως κομμάτι της «σκακιέρας», η Αριστερά πρέπει να είναι σε εγρήγορση. Η Ελλάδα εμφανί-ζεται ετοιμοπόλεμη μπροστά στην ένταση Τουρκίας-Ισραήλ και Κύπρου στο «οικόπεδο 12».

Το «ούτε σταγόνα αίμα για τα πετρέλειά σας» μπορεί να γίνει επίκαιρο. Αλλά το ίδιο ισχύει και για ενδεχόμενες περιπέτει-ες για τα πετρέλαιά των ελλή-νων καπιταλιστών αύριο.

Τα στρατόπεδα διαμορφώ-νονται όλο και πιο καθαρά: Απέ-ναντι στην απείθαρχη Τουρκία, το Λίβανο της Χεζμπολάχ (που υποβαθμίζεται από το Ισραήλ με τη συμφωνία της Κύπρου), την απρόβλεπτη Αίγυπτο (όπου η εισβολή στην πρεσβεία οδή-γησε σε μια «από τα κάτω» απέλαση του ισραηλινού πρέ-σβη και προκάλεσε πανικό στο Ισραήλ για το αν το καθεστώς θα αντέξει στις λαϊκές πιέσεις), στέκεται το παραδοσιακό ιμπε-ριαλιστικό στρατόπεδο, με τον ελληνικό καπιταλισμό στην πρώτη γραμμή...

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ14 Σεπτέμβρη 2011

«...αυτός ο νόμος θα ανατραπεί»

Του Γιώργου Κοκκινάρη

Στο Πανεπιστήμιο Πάτρας πραγματοποιήθηκε η πρώτη σύσκεψη της Πρωτοβουλίας Αγώνα τη Δευτέρα 12/9 στην Πρυτανεία. Η Πρωτοβουλία δη-μιουργήθηκε σε συνεννόηση με καθηγητές του πανεπιστημίου (Δίκτυο, Συσπείρωση), τους ΦΕΣ και παρατάξεις από τα ΕΑΑΚ. Οι παρεμβάσεις πρόβαλαν την αναγκαιότητα ενωτικής δράσης φοιτητών και εργαζομένων, ώστε να ανατραπεί το Μνημόνιο

και ο νόμος-έκτρωμα της Δια-μαντοπούλου. Στη σύσκεψη συ-γκρότησης της Πρωτοβουλίας εκφράστηκε επίσης η επιθυμία για ένα μέτωπο δράσης φοιτη-τών, μαθητών και καθηγητών από όλους τους χώρους εκπαί-δευσης. Αποφασίστηκε να γίνει εκδήλωση της Πρωτοβουλίας στο χώρο του πανεπιστήμιου με θέμα «Κρίση και εκπαίδευση» και με ομιλητές από όλους τους χώρους της εκπαίδευσης, την επόμενη Τετάρτη 21/9, και να γίνουν παρεμβάσεις σε σχολεία.

Της Μυρτώς Σιδέρη

Μ αζική ήταν η συμμετοχή φοιτητών και εκπαιδευ-τικών στο Πανεκπαιδευ-

τικό Συλλαλητήριο κατά του νόμου Διαμαντοπούλου, το οποίο πραγμα-τοποιήθηκε στις 8/9 στο κέντρο της Αθήνας. Όσο περνάνε οι μέρες φαί-νεται να κλιμακώνεται το μέτωπο των αντιδράσεων όχι μόνο από τους φοιτητές (οι καταλήψεις έχουν ξε-περάσει τις 300) αλλά από ολόκλη-ρη την πανεπιστημιακή κοινότητα.

Με συνθήματα όπως «Φυσάει κόντρα σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, αυτός ο νόμος θα ανατραπεί», «Αννούλα άκου, τον πόνο της Γιαννάκου και ρώτα τον Αρσένη, τι σε περιμένει» και «Αυτοί με τα κολλέγια και το ΔΝΤ, εμείς με τους εργάτες αντίσταση παντού», χιλιάδες φοιτητές-τριες εξέφρασαν την πρόθεσή τους να αγωνιστούν μέχρι την ανατροπή του αντιεκπαι-δευτικού νόμου, που διαλύει τη δη-μόσια και δωρεάν παιδεία.

Στα διάφορα πανό των φοιτη-τικών συλλόγων αποτυπώθηκαν, τόσο ο αγωνιστικός παλμός του φοιτητικού κινήματος, όσο και οι διεκδικήσεις του φοιτητόκοσμου, όπως π.χ. το πανό της κατάληψης του Γεωπονικού: «Το πανεπιστήμιο Εταιρία δεν θα λειτουργήσει ποτέ! Πανκοινωνική κλιμάκωση να ρίξου-

με κυβέρνηση-Ε.Ε-Δ.Ν.Τ!». «Τώρα μιλάμε εμείς! Κάτω ο νόμος-έκτρω-μα! Ανατροπή κυβέρνησης, πολιτι-κής Ε.Ε.,Δ.Ν.Τ και κάθε επίδοξου διαχειριστή της. Κάτω τα χέρια από το άσυλο με ανυποχώρητους αγώ-νες νεολαίας-εργαζομένων», έγρα-φαν στο πανό τους οι φοιτητές Βιο-λογικού-Χημικού.

Πέρα από τη μαζική συμμετοχή των φοιτητών στις καταλήψεις και στις διαδηλώσεις, είναι απαραίτητο να παραμείνει αρραγές το μέτωπο φοιτητών-πανεπιστημιακών, σε συ-

ντονισμό με τις υπόλοιπες βαθμίδες της εκπαίδευσης, ώστε ο αγώνας αυ-τός να είναι νικηφόρος. Σε αυτή την κατεύθυνση αξιοσημείωτη ήταν η παρουσία της ΟΛΜΕ, καθώς και της Πρωτοβουλίας για την Υπεράσπιση της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας στο συλλαλητήριο. Μόνο με την κοι-νή δράση εκπαιδευτικών, φοιτητών, μαθητών μπορούμε να ανατρέψου-με τον νόμο πλαίσιο και την ίδια την κυβέρνηση. Επόμενο ραντεβού των φοιτητικών συλλόγων, την Πέμπτη 15/9 στις 12.00, στα Προπύλαια.

ΑθήναΣτην Αθήνα έχουμε νέο γύρο γενι-κών συνελεύσεων πιο μαζικό από τον προηγούμενο. Στη συντριπτι-κή τους πλειοψηφία υπερψηφί-ζονται τα αγωνιστικά πλαίσια των επιτροπών κατάληψης. Χαρακτη-ριστικό της μαζικότητας είναι η ΑΣΟΕΕ και η Φιλοσοφική, όπου η συμμετοχή έφτασε τα 1.000 άτομα. Δυστυχώς η πρυτανεία της ΑΣΚΤ, η σύγκλητος της οποίας έγινε στα κρυφά, αποφάσισε ότι είναι υπέρ του νόμου. Όμως η συ-νέλευση των φοιτητών αποφάσισε ότι δεν αναγνωρίζει το σύλλογο και ζητάει νέα σύγκλητο.

ΣυντονιστικόΗ εικόνα του αγώνα, που αρχίζει να βγάζει το φοιτητικό κίνημα προς τα έξω, αποτυπώνεται και στο σύνθημα του συντονιστικού των γενικών συνελεύσεων και κα-ταλήψεων Αθήνας: Δε χρωστάμε στην κυβέρνηση, δεν πουλάμε το πανεπιστήμιο, δεν πληρώνουμε τις σπουδές μας, χρέος της γενιάς μας η ανατροπή.

ΘεσσαλονίκηΣτη Θεσσαλονίκη πραγματο-ποιήθηκαν δύο πολύ μαζικές φοιτητικές πορείες την 1/9, ενώ την προηγούμενη Πέμπτη 8/9 αναρτήθηκε και πανό από συλλόγους στην ΕΥΑΘ ενάντια στην εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, αλλά και του νερού. Επίσης η συνέλευση των αγανακτι-σμένων του Λευκού Πύργου πήρε απόφαση συμμετοχής στην πορεία των φοιτητών. Ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε το ΠΑΜΑΚ, στο οποίο έγινε συνέλευση με 600 άτομα (παρόλο που απουσίαζε η ΔΑΠ) και αποφασίστηκε κατάληψη. Στο Χημικό πάρθηκε απόφαση για συνέχιση της κατάληψης με μια συνέλευση μαζικότερη από την προηγούμενη. Αυτή τη φορά εμφανίστηκε και η ΔΑΠ, με πλαίσιο για αναβολή της εξεταστικής. Η ΠΚΣ καταποντίστηκε λόγω του ότι βάζει προϋποθέσεις να στηρίξουν όλοι αυτή. Το αγωνιστικό πλαίσιο υπερψηφίστηκε μετά από πολιτική κουβέντα και ένδειξη διάθεσης από ανένταχτους για συμμετοχή στις διαδικασίες συνδιαμόρφωσης.

Ρέθυμνο Στην Κρήτη, μετά τα Χανιά στο χορό των κινητοποιήσεων μπαίνει και το Ρέθυμνο με μαζικές συνε-λεύσεις και αγωνιστικά πλαίσια.

Βέβαια η κυβέρνηση έκανε το πρώτο φάουλ, αφού δύο ασφαλί-τες πήγαν στο πανεπιστήμιο και ζήτησαν από το φύλακα να μπουν μέσα για να δουν αν έχει ή όχι κατάληψη. Οι καταλήψεις οφεί-λουν να περιφρουρούνται από την πανεπιστημιακή κοινότητα και από όλη την κοινωνία.

Ηράκλειο Στο Ηράκλειο το Βιολογικό συνε-χίζει την κατάληψη, ενώ μπαίνουν κι άλλες σχολές στο παιχνίδι. Στη συνέλευση του Φυσικού υπήρξε μεγάλη κόντρα μεταξύ ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ και ΠΑΣΠ, την οποία χάσαμε για λίγες ψήφους, λόγω της στάσης της ΚΝΕ.

Γιάννενα Στα Γιάννενα το διοικητικό προσωπικό του πανεπιστημίου αποφάσισε να στηρίξει τις κινητο-ποιήσεις των φοιτητών, κάνοντας κατάληψη στις γραμματείες από 7/9 μέχρι 13/9. Κυκλοφόρησε κείμενο με σκοπό την ενημέρωση των φοιτητών σε σχέση με τις εγγραφές.

Απαγόρευση συλλόγου Στη Λαμία υπήρξε μια προσπάθεια από το ΜΑΣ να δημιουργηθεί δια-φορετικός σύλλογος σπουδαστών στα ΤΕΙ. Το πρωτάκουστο είναι ότι παρενέβη το πρωτοδικείο και το απαγόρεψε, απειλώντας μάλιστα με ποινικές διώξεις. Η δικαιολογία είναι ότι στο καταστατικό του συλλόγου αναφερόταν ότι θα πα-λέψει ενάντια στο ΝΑΤΟ και αυτό, σύμφωνα με το πρωτοδικείο, θα χάλαγε τις σχέσεις με τις ΗΠΑ… Μπορεί να διαφωνούμε με την πρακτική της ΚΝΕ για δημιουργία ξεχωριστών συλλόγων, αλλά τέ-τοιου τύπου φασιστικές πρακτικές το φοιτητικό κίνημα δεν πρέπει να αφήσει να μείνουν αναπάντητες.

Ιόνιο Πανεπιστήμιο Στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας, πραγματοποιήθηκε η δεύτερη γενική συνέλευση, με πολύ μαζική συμμετοχή και αποφάσισε τη συνέχιση της κατάληψης. Φάνηκε ότι ο περισσότερος κόσμος εκτός του ότι είναι κατά του νόμου, είναι πρόθυμος να παλέψει για την ανατροπή του, χωρίς όμως να είναι σίγουρος για το πώς θα γίνει αυτό. Οι δράσεις της κατάληψης (συζητήσεις, πάρτι, παρεμβάσεις σε άλλες σχολές) είναι βοηθητικές σε αυτό.

νέα από τις σχολές Το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 8/9

Την περασμένη βδομάδα έγιναν κάποια πρώτα βήματα σε σχέση με το συντονι-σμό των καταλήψεων με τις πλατείες και τους εργαζόμενους. Στις συνελεύσεις του Μαθηματικού, της Φιλοσοφικής, της ΣΓΤΚΣ κ.ά. έγιναν παρεμβάσεις από μέλη λαϊκών συνελεύσεων.

Οι φοιτητές προγραμματίζουν να παρέμβουν στις πλατείες, για να επιτευχθεί η περαιτέρω σύνδεση και να γίνουν κοινές δράσεις και πορείες στις γειτονιές. Παράλληλα στο συντονιστικό Αθήνας έγινε παρέμβαση από απολυ-μένους συμβασιούχους του Δήμου Αθηναίων και τονίστηκε η σημασία της συμπόρευσης των φοιτητών με τους εργαζόμενους. Όλες οι παρεμβάσεις καταχειροκροτήθηκαν.

Πρωτοβουλία Αγώνα στην Πάτρα ΖωγράφουΤου Αλέξανδρου Τσεκούρα

Στη συνέλευση που πραγματοποι-ήθηκε τη Δευτέρα 5/9, αποφασί-σαμε να ανοίξουμε το ζήτημα της εκπαίδευσης στη γειτονιά. Ο νό-μος Διαμαντοπούλου, αλλά και οι πρωτοφανείς περικοπές που επι-βάλλει το μεσοπρόθεσμο κυβέρ-νησης-τρόικας σε όλες τις βαθ-μίδες της εκπαίδευσης, αφορούν τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της γειτονιάς (φοιτητές, μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς). Έτσι, θεωρώντας ότι η εκπαίδευση μπορεί να αποτελέσει ένα μεγάλο μέτωπο αντίστασης που θα τσακί-

σει την επίθεση της κυβέρνησης, προχωράμε σε οργάνωση τοπικών κινητοποιήσεων.

Απευθυνθήκαμε με ανακοινώσεις στις γενικές συνελεύσεις των φοι-τητικών συλλόγων που βρίσκονται γύρω από το δήμο (μαθηματικό, τοπογράφοι ΕΜΠ, πολιτικοί μη-χανικοί ΕΜΠ, φιλοσοφική, ΜΙΘΕ), καθώς και σε συνδικαλιστές εκ-παιδευτικούς της περιοχής. Απο-φασίσαμε την Τρίτη 20/9 να γίνει πορεία στο κέντρο του δήμου (πλατεία Γαρδένιας), με συμμε-τοχή των φοιτητικών συλλόγων, τοπικών σωματείων εργαζομέ-νων και της λαϊκής συνέλευσης. Γι’ αυτό έχουν προγραμματιστεί εξορμήσεις και αφισοκολλήσεις στη γειτονιά, καθώς και εξορμή-σεις στα σχολεία.

Επίσης την Παρασκευή 23/9 θα οργανώσουμε μεγάλη ενημερω-τική εκδήλωση για τα νέα μέτρα, τους αγώνες που ήδη έχουν ξε-σπάσει με τις καταλήψεις σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Είναι για μας πολύ σημα-ντικό η ενημέρωση των εργαζομέ-νων και της νεολαίας να μη γίνεται μόνο από τους κονδυλοφόρους του μνημονίου, αλλά από το πιο ζωντανό κομμάτι του κινήματος ενάντια στη διάλυση της παιδεί-ας, καθώς και να προχωρήσει και σε τοπικό επίπεδο η σύνδεση του κινήματος της παιδείας με την υπόλοιπη κοινωνία.

ΑιγάλεωΣτη συνέλευση που έγινε στο Αι-γάλεω, τη Δεύτερα 12/9, στην πλα-τεία Εσταυρωμένου, με τη συμμε-τοχή της ομάδας σπουδαστών της ΣΓΤΚΣ των ΤΕΙ, αποφασίστηκε η πραγματοποίηση ανοιχτής εκδή-λωσης στην πλατεία, με θέμα «Η παιδεία στην εποχή του μνημονί-ου», την Τρίτη στις 20/9, 7:30μμ. Τη συζήτηση θα ανοίξουν εκπρό-σωποι από όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Για τη διευκόλυνση της μαζικής παρουσίας και συμμετοχής στην εκδήλωση προγραμματίστηκαν εξορμήσεις στην περιοχή για την Τετάρτη 14/9 στις 7:00μμ, το Σάββατο 17/9 στις 11:00πμ και τη Δευτέρα 19/9 στις 6:30μμ. Παράλ-ληλα, εκδηλώθηκε ενδιαφέρον, μετά από πρόσκληση των σπου-δαστών, για συμμετοχή κόσμου της συνέλευσης στις διαδικασίες και εκδηλώσεις της κατάληψης των ΤΕΙ.

ΠάτραΣτην Πάτρα έγινε εκδήλωση τη Δευ-τέρα 12/9 από τους φοιτητικούς συλλόγους στην πλατεία των αγα-νακτισμένων, με σκοπό να υπάρξει ενημέρωση στην κοινωνία και να συνδεθεί το κίνημα τώρα που κινη-τοποιούνται και οι πλατείες. Έγιναν δύο πολύ μαζικές πορείες.

Οι «πλατείες» συντονίζονται με τις κατειλημμένες σχολές

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ14 Σεπτέμβρη 2011

Επικίνδυνη η αντι-ισλαμική υστερία, όχι οι μουσουλμάνοι μετανάστες

Για πρώτη φορά θα πραγματοποιηθεί στις 17-18 Σεπτέμβρη, στην Κόρινθο, αντιρατσιστικό φεστιβάλ. Η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσι-σμό» θα είναι εκεί!

N N N

Για άλλη μία φορά βεβηλώθηκε το μνημείο του ΕΛΑΣ στο Περτού-λι. Τα νεοναζιστικά καθάρματα ζωγράφισαν αγκυλωτούς σταυρούς πάνω στη φιγούρα του αντάρτη. Τον τρέμουν φαίνεται ακόμη και μέσα στον τάφο.

N N N

Η αγοραστική δύναμη των μισθών επέστρεψε στα επίπεδα του 2001, ενώ η πραγματική ανεργία πλησιάζει στα εφιαλτικά επίπεδα της δεκαετίας του 1960 (22–23%), όταν είχε κορυφωθεί το μετανα-στευτικό ρεύμα των Ελλήνων προς το εξωτερικό.

N N N

Ο τουριστικός κλάδος, είπε ο ΓΑΠ στη ΔΕΘ, που σήμερα μαστίζεται από ξένους ανασφάλιστους, θα γίνει πρότυπο δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας για Έλληνες και Ελληνίδες. Έχει μήπως την εντύ-πωση ο ΓΑΠ ότι μόνο μετανάστες δουλεύουν ανασφάλιστοι;

N N N

Για τη φύλαξη των συνόρων θα δοθούν 275 εκατ. ευρώ. Λεφτά υπάρχουν δηλαδή;

N N N

Ψηφίστηκε στη Βουλή ο νόμος για την ανέγερση τζαμιού στο Βοτανικό, αν και μικρότερης χωρητικότητας από ό,τι είχε αρχικά προβλεφτεί. Το ΛΑΟΣ φώναζε στη Βουλή πως θα γίνει κέντρο τρο-μοκρατών και θα προσελκύσει εκατομμύρια μουσουλμάνους στην Ελλάδα, που θα έρχονται για το τζαμί των 350 θέσεων. Άβυσσος η ψυχή του φασίστα!

N N N

Η «Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό» οργανώνει ανοιχτή συζήτηση στο Εργατικό Κέντρο της Θεσσαλονίκης, με θέμα «Αντιφασιστική πάλη σήμερα», την Παρασκευή 16/09. Σε μια στιγμή που οι φασί-στες επιχειρούν να εκμεταλλευτούν την κρίση για να διαδώσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο στην κοινωνία, συντονιζόμαστε, συζητάμε και οργανώνουμε τη δράση μας.

N N N

Την Τρίτη 6/9, στις 9.15 μμ, 15 περίπου φασίστες κυνήγησαν ένα ζευγάρι Αφγανών που διέσχιζε την πλατεία του Αγ.Παντελεήμονα, έπιασαν τον άντρα και άρχισαν να τον γρονθοκοπούν και να τον κλωτσάνε στο κεφάλι και στο πρόσωπο μπροστά στα έντρομα μάτια της γυναίκας του. Aφού τον χτύπησαν για πολλή ώρα, εξαφανίστηκαν. Συμπατριώτες του τον μετέφεραν μακριά από την πλατεία, στην οδό Αχαρνών. Μόνο τότε εμφανίστηκε η αστυνομία, ενώ το ασθενοφόρο, που κάλεσαν, έφτασε μετά από 1,5 ώρα. Ο άτυχος πρόσφυγας μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό. Και οι φασί-στες παρέμειναν στην πλατεία…

N N N

Στο Περιστέρι πραγματοποιήθηκε αντιρατσιστική πορεία, μετά από επίθεση φασιστών σε αντιρατσιστή. Έξω οι φασίστες από κάθε γειτονιά!

N N N

Οι Αφγανοί των Προπυλαίων διοργάνωσαν συναυλία για να γιορ-τάσουν τη δικαίωση του αγώνα τους για άσυλο. Ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται.

N N N

Έρευνα της ολλανδικής οργάνωσης COC για τα γκέι δικαιώματα και του Free University του Άμστερνταμ διαπίστωσε πως πολλές ευ-ρωπαϊκές χώρες, ανάμεσα τους η Ολλανδία και η Αγγλία, στέλνουν πίσω στη χώρα τους πολλούς ομοφυλόφιλους μετανάστες που αιτούνται άσυλο, βασίζοντας την απόφασή τους σε στερεότυπα και προκαταλήψεις. Αυτή είναι η «ελεύθερη» κατά τα άλλα Ευρώπη...

N N N

Όταν η Φιλαρμονική του Ισραήλ άρχισε να παίζει το Passacaglia του Anton Webern, στο Λονδίνο, μία ομάδα 15 ατόμων, με γράμματα που έγραφαν FREE PALESTINE, σηκώθηκε και άρχισε να τραγουδά την «Ωδή στο Μποϊκοτάζ», μια διασκευή της «Ωδής στη Χαρά» του Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν.

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Του Θανάση Κούρκουλα

Σ τα τέλη Αυγούστου, με τη λήξη του Ραμαζανιού, νεοναζί της Χρυσής Αυγής επιτέθηκαν σε

μετανάστες που έφευγαν από το χώρο προσευχής τους στην οδό Αλκαμέ-νους, στον Άγιο Παντελεήμονα. Την προηγούμενη νύχτα, φασίστες επιτέ-θηκαν με μολότοφ σε χώρο προσευχής μουσουλμάνων στους Αγίους Αναρ-γύρους. Στις αρχές Σεπτέμβρη, στην ψήφιση τροπολογίας για την ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους χωρητικό-τητας 350 ατόμων στο Βοτανικό, του πρώτου επίσημου τζαμιού στην Αττική που θα λειτουργήσει υπό την εποπτεία του κράτους, οι βουλευτές του ΛΑΟΣ καταψήφισαν, ωρυόμενοι πως θα απο-τελέσει κέντρο εκπαίδευσης τρομο-κρατών και θα προσελκύσει εκατομμύ-ρια μουσουλμάνους στην Ελλάδα!

Πρόκειται για όψεις του ίδιου νομί-σματος: μιας οργανωμένης και καθο-δηγούμενης αντι-ισλαμικής υστερίας με την οποία οι φασίστες με μπότα ή με γραβάτα προσπαθούν να ποτίσουν τους απλούς ανθρώπους στην Ελλά-δα, προκειμένου να ενταθεί η ρατσι-στική προπαγάνδα που μέχρι σήμερα έχει κύρια αιχμή την «εγκληματικότη-τα» των «λαθρο»-μεταναστών.

Κυρίαρχη ιδεολογίαΌμως η ισλαμοφοβία δεν αφορά μόνο τους φασίστες και τους ακροδεξιούς. Πρόκειται για ευρύτατη ιδεολογική εκστρατεία από ΜΜΕ, εθνικιστές πο-λιτικούς και τα κόμματα εξουσίας, με διεθνή εμβέλεια και ερείσματα.

Μετά την 11η Σεπτέμβρη, ξεκίνησε ένας απίστευτος πόλεμος των ΗΠΑ και των συμμάχων τους ενάντια στον «άξονα του κακού», που εξελίχθηκε σε δύο ιμπεριαλιστικούς πολέμους σε Αφγανιστάν και Ιράκ, σε παράνομες φυλακές μουσουλμάνων «τρομοκρα-τών» σε διάφορα σημεία του πλανήτη, σε ένταση της αστυνόμευσης και της καταστολής σε βάρος μουσουλμάνων στο δυτικό κόσμο.

Ταυτόχρονα τροφοδοτήθηκε ένας χριστιανικός φονταμενταλισμός από ακροδεξιούς «σταυροφόρους» στη Δύση, που απαγόρευαν ανέγερση τζα-μιών στη Νέα Υόρκη, μιναρέδες στην Ελβετία και μαντίλες στη Γαλλία.

Στην Ελλάδα η τελευταία προεκλο-γική εκστρατεία του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής είχε κεντρικό σύνθημα «Κανένα τζαμί ποτέ και πουθενά», και «

Όχι τζαμί στο Βοτανικό», και συνοδεύ-τηκε με τις απαραίτητες επιθέσεις και πογκρόμ. Κεντρικά ισλαμοφοβικά «επι-χειρήματα» είναι ότι ο Χριστιανικός και ο Μουσουλμανικός πολιτισμός είναι ασύμβατοι, ότι το Ισλάμ είναι αντιδρα-στική θρησκεία και φυτώριο τρομοκρα-τών, ότι θα αλλοιωθεί ο ελληνοχριστια-νικός χαρακτήρας της χώρας και άλλα τέτοια. Πρόκειται για αντιδραστικές αστειότητες που –αν υιοθετηθούν από την πλειοψηφία των ντόπιων– οδηγούν ακριβώς σε αυτό που υποτίθεται πως θέλουν να αποφύγουν: Την αντίδραση και συσπείρωση των καταπιεσμένων μουσουλμάνων σε θρησκευτική βάση, σαν αποτέλεσμα της περιθωριοποί-ησής τους και της άρνησης ισότιμης ένταξής τους στην κοινωνία.

Άλλωστε από τι κινδυνεύει άραγε η κυρίαρχη θρησκεία στην Ελλάδα, όταν σε κάθε γωνία υπάρχει ορθόδοξη εκ-κλησία, ενώ η Βουλή αποφασίζει για τζαμί στην Αττική εν έτει 2011 και οι μουσουλμάνοι μετανάστες προσεύ-χονται σε υπόγεια; Όταν η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτή-της γης και ακινήτων, ένας γιγάντιος μηχανισμός που, αντί να φορολογεί-ται, χρηματοδοτείται από το κράτος ακόμα και για τους μισθούς των παπά-δων και η «προσευχή» είναι καθημερι-νή πραγματικότητα στα σχολεία;

Στην πράξη πρόκειται για έναν κυρί-αρχο ορθόδοξο φονταμενταλισμό που είναι τόσο βαθιά ριζωμένος στο σύστη-μα, ώστε έχει το θράσος να αρνείται ακόμα και την όποια συνταγματικά κα-τοχυρωμένη ανεξιθρησκεία, αρνούμε-νος κάθε δημοκρατικό δικαίωμα θρη-σκευτικής έκφρασης αλλόθρησκων.

ΓυναίκεςΚεντρική θέση στην αντι-ισλαμική προπαγάνδα έχει η θέση της γυναίκας στο μουσουλμανικό κόσμο. Όμως για-τί ο χριστιανισμός είναι πιο προοδευ-τικός; Σύμφωνα με τη Βίβλο, η πρώτη γυναίκα πλάστηκε από το πλευρό του πρώτου άνδρα. Η Εύα έφταιγε που παρέσυρε τον Αδάμ στην αμαρτία, με αποτέλεσμα την έκπτωσή τους από τον παράδεισο. Στους ορθόδοξους γάμους οι παπάδες προτρέπουν τη γυ-ναίκα «να φοβείται τον άνδρα».

Μέχρι το 19ο αιώνα στις αναπτυγμένες χώρες της Δύσης οι προγαμιαίες σεξου-αλικές σχέσεις ήταν α¬παγορευμένες, οι γυναίκες έπρεπε να είναι καλυμμένες μέχρι τον αστράγαλο, τα εξώγαμα παι-διά ήταν στιγματισμένα, η κληρονομιά

δι¬νόταν μόνο στο μεγαλύτερο αγόρι (ενώ ο ι¬σλαμικός νόμος έδινε τουλάχι-στον στην κό¬ρη τα μισά του μεριδίου που αντιστοιχούσε στο γιο), ενώ απαγο-ρευόταν στη γυναίκα να ζητήσει διαζύγιο (ενώ ο ισλαμικός νόμος το επιτρέπει!).

Οι διαφορές με τη Δύση προέρχο-νται απ’ το γεγονός ότι η Ανατολή σή-μερα είναι πιο καθυστερημένη οικο-νομικά από τη Δύση. Αλλά αυτό δεν έχει άλλη αιτία από την ιμπεριαλιστική καταλήστευση και την εκμετάλλευση των χωρών αυτών από τους δυτικούς αποικιοκράτες του 19ου αιώνα και τις δυτικές πολυεθνικές του 20ού αιώνα και δεν οφείλεται σε κανενός είδους προαιώνιο χάσμα μεταξύ «προοδευτι-κών» και «αντιδραστικών» πολιτισμών με βάση τη θρησκεία.

Θρησκευτικές ελευθερίεςΗ παραχώρηση θρησκευτικών ελευ-θεριών στους μουσουλμάνους θα αποφορτίσει τις «θρησκευτικές δια-φορές» και θα διευκολύνει την κοινή πάλη ανάμεσα σε ντόπιους και μετα-νάστες εργαζόμενους, για όσα από κοινού μας απασχολούν και χρειάζεται να παλέψουμε μαζί γι’ αυτά: τα μέτρα βαρβαρότητας, τη φτώχεια και την ανεργία, τις πολιτικές των καπιταλι-στών και των κυβερνήσεών τους.

Αποτελεί τεράστιο λάθος η αδιαφο-ρία τμημάτων της Αριστεράς και του αναρχικού χώρου για τα θρησκευτικά δικαιώματα των μεταναστών, επειδή είναι αντιδραστικές εν γένει οι θρη-σκείες. Ακόμα μεγαλύτερο λάθος εί-ναι η υποστήριξη θρησκευτικών απα-γορεύσεων των κυβερνήσεων από τμήματα της Αριστεράς, στο όνομα της «προόδου».

Η υπεράσπιση των θρησκευτικών ελευθεριών των μεταναστών δίνει τη δυνατότητα ανάπτυξης σχέσεων εμπιστοσύνης και διευκολύνει την επικοινωνία μας μέσα στο κίνημα. Ενώ το «σνομπάρισμα» ή η σύμπλευση με την κυρίαρχη θρησκευτική καταπίε-ση διευκολύνει μόνο αντιδραστικές πρεσβείες και θρησκευτικές κλίκες να δρουν στους κόλπους των μεταναστών και να εμφανίζονται ως εκφραστές του αγώνα για τα δικαιώματά τους. Ενισχύ-ει μέσα στους μετανάστες την άποψη πως απέναντί τους δεν έχουν μόνο τις κυβερνήσεις και τους φασίστες, αλλά το σύνολο του ντόπιου πληθυσμού και οδηγεί σε εντονότερη θρησκευτική συσπείρωση από τη μεριά των καταπι-εσμένων.

Του Θοδωρή Πατσατζή

Η κυβέρνηση ετοιμάζει τα όπλα της για να αντιμετω-πίσει τους εργαζόμενους

στους δήμους, που έχουν αρχίσει αγωνιστικές κινητοποιήσεις.

Διάφορα παπαγαλάκια της κυβέρ-νησης στα ΜΜΕ ανακάλυψαν ήδη υψηλόμισθους υπάλληλους στις Δη-μοτικές Επιχειρήσεις. Τέτοιοι «υπάλ-ληλοι» υπάρχουν. Είναι οι διορισμένοι σύμβουλοι των δημάρχων που αμεί-βονται πλουσιοπάροχα. Αντίθετα οι εργαζόμενοι στις Δημοτικές Επιχει-ρήσεις Υδρευσης αμείβονται με γνώ-μονα τις συμβάσεις της Ομοσπονδίας τους, όπως και οι εργαζόμενοι στις Κοινωφελείς Δημοτικές Επιχειρή-σεις, δηλαδή σε τομείς κοινωνικών προγραμμάτων, υπηρεσίες πρόνοιας, βρεφονηπιακούς σταθμούς. Όλοι αυ-τοί, στην πλειοψηφία τους συμβασι-ούχοι και σύμφωνα με Κοινή Υπουρ-γική Απόφαση, αμείβονται με τους κατώτερους μισθούς τους οποίους ορίζει η ΕΣΣΕ και συνήθως με πολύ καθυστέρηση. Οι 39 εργαζόμενοι του προγράμματος «Βοήθεια στο σπίτι», στην Κεφαλονιά, είναι απλήρωτοι από 5 ως 12 μήνες.

ΚαταστολήΗ κυβέρνηση θα προσπαθήσει επίσης να ποινικοποιήσει και να καταστείλει τους αγώνες. Ήδη κρίθηκε παράνομη η 48ωρη απεργία που είχε προκηρύξει η Ένωση Εργατοϋπαλλήλων του Δή-μου Αθήνας, ενώ ο κυβερνητικός Δή-μαρχος Καμίνης απειλεί τους εργαζό-μενους της Διεύθυνσης Αλλοδαπών του Δήμου, αν δεν σταματήσουν την κατάληψη των γραφείων της Διεύ-θυνσης. Είχε προηγηθεί ο Δήμαρχος Τρικάλων, που στις αρχές Σεπτέμβρη διέταξε την αστυνομία να εκκενώσει βίαια το κατειλλημένο, από απλήρω-τους ως και 8 μήνες συμβασιούχους, δημαρχείο του. Εκτός από τη βία των ΜΑΤ, δύο από αυτούς αντιμετωπίζουν τώρα και τη «δικαιοσύνη» με βαριές κατηγορίες.

Στην κυβέρνηση γνωρίζουν ότι, αν καταφέρουν να χτυπήσουν τους εργαζόμενους στους δήμους, θα κερδίσουν εύσημα από την τρόικα και τους ντόπιους καπιταλιστές. Οι δήμοι έχουν ένα μεγάλο όγκο συμ-βασιούχων που είναι πιο «εύκολο» να απολυθούν, ώστε να πετύχει ο στό-χος της μείωσης προσωπικού στο δημόσιο. Οι πιέσεις όμως είναι για

περισσότερες απολύσεις. Έτσι ηδη επανεξετάζονται περιπτώσεις υπαλ-λήλων σε Δημοτικές Επιχειρήσεις, που τα προηγούμενα χρόνια από συμβάσεις ορισμένου χρόνου απέ-κτησαν συμβάσεις αορίστου χρόνου.

Έχουν προηγηθεί μέτρα που δωρί-ζουν τα πάντα στους ιδιώτες και κά-νουν την καθημερινότητα δημοτών και εργαζομένων κάτι περισσότερο από κόλαση. Η αύξηση του ωραρίου των εργαζόμενων στους παιδικούς σταθμούς, σε συνδυασμό με την απαγόρευση προσλήψεων και τη μείωση των συμβασιούχων, οδηγεί σε ανικανότητα λειτουργίας τις κοι-νωνικές υπηρεσίες.

ΣκουπίδιαΑκολούθησε τον Αύγουστο η διαδι-κασία για την ιδιωτικοποίηση του το-μέα καθαριότητας των δήμων στην Περιφέρεια Αττικής. Μια τέτοια δι-αδικασία είναι η ανάδειξη αναδόχου για την 20ετή-25ετή λειτουργία 4 μονάδων επεξεργασίας αστικών στε-ρεών αποβλήτων στη Φυλή, την Κε-ρατέα και το Γραμματικό, μέσω ΣΔΙΤ. Μια διαδικασία που, αν ολοκληρω-θεί, θα έχει άμεσες συνέπειες στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος των τριών περιοχών, αφού προβλέπονται μορφές επεξεργασίας προβληματι-κές για το περιβάλλον, όπως η καύ-ση. Ο ανάδοχος θα πληρώνεται με βάση τα εισερχόμενα προς επεξερ-γασία απορρίμματα και για την πλη-ρωμή του θα εγγυάται το Δημόσιο.

Με τροπολογία στο νόμο περί ηλε-κτρονικής διαβούλευσης, δίνεται η δυνατότητα στους ιδιώτες να αναλά-βουν, στους δήμους όλης της χώρας, την αποκομιδή, τη μεταφορά και την

εναπόθεση των σκουπιδιών. Ήδη 3 δήμοι (Λέσβου, Καλαμάτας, Λαγκαδά) έχουν προκηρύξει διαγωνισμούς για την ανάθεση των παραπάνω σε ιδιώτες. Η πληρωμή ανά σακούλα σκουπιδιών και με βάση τα τετραγωνικά μέτρα του σπιτιού που μένουμε, έρχεται.

Φυσικά για όλα αυτά χρειάζονται ελαστικά εργαζόμενοι. Έτσι αναγγέλ-θηκε η πρόσληψη περίπου 100.000 συμβασιούχων με δικαίωμα το πολύ εξάμηνης εργασίας και με εργολα-βική στην ουσία σχέση με τους δή-μους. Ανοιχτή είναι και η εισαγωγή του θεσμού των νοικιασμένων στους δήμους εργαζόμενων, με τις προσλή-ψεις μέσω ΜΚΟ.

ΑντιστάσειςΕυτυχώς η κυβέρνηση βρίσκει αντι-στάσεις. Οι συμβασιούχοι των δή-μων κινητοποιούνται συνεχώς. Στην Αθήνα, την απόφαση να κριθεί παρά-νομη η 48ωρη απεργία των συμβασι-ούχων της καθαριότητας, κάλυψε ο σύλλογος εργαζομένων του δήμου με 4ωρες στάσεις εργασίας.

Στη Λέσβο τα σχέδια του Δημάρ-χου για ιδιωτικοποίηση της καθαρι-ότητας πνίγηκαν στη χωματερή, από τις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων και την κατακραυγή του κόσμου.

Στο Κερατσίνι πραγματοποιούνται κινητοποιήσεις ενάντια στα σχέδια για ιδιωτικοποίηση του τομέα καθα-ριότητας.

Στη σύσκεψη των Δ.Σ. των πρω-τοβάθμιων σωματείων, που πραγμα-τοποίησε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΠΟΕ-ΟΤΑ), βγήκε η αγανάκτηση των εργαζομέ-

νων. Μπήκαν προτάσεις για κινητο-ποιήσεις, για σύνδεση με άλλους κλάδους που κινητοποιούνται (παι-δεία, υγεία), με κινήματα ανυπακο-ής. Το κλίμα ανάγκασε την ΔΑΣ-ΟΤΑ (ΚΚΕ) να είναι ενωτική και όλα δεί-χνουν ότι το Γενικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας, που πραγματοποιείται στις 15 Σεπτέμβρη, θα πάρει απόφα-ση για κινητοποιήσεις.

ΣυμπεράσματαΑυτό που χρειαζόμαστε είναι κοινω-νικές υπηρεσίες για τους δημότες. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προ-σωπικού στην καθαριότητα, για να ζούμε ποιοτικά σε καθαρές πόλεις, με πολύ πράσινο και έμφαση στην ανακύκλωση των σκουπιδιών. Χρει-άζεται τα ακίνητα του δημοσίου, αντί να ξεπουληθούν, να δοθούν για να φτιαχτούν σύγχρονοι παιδικοί σταθμοί, ασφαλείς για παιδιά και ερ-γαζόμενους, χωρίς την υποχρέωση καταβολής τροφείων. ΚΑΠΗ που θα βοηθούν τους ηλικιωμένους να ζουν δημιουργικά και συλλογικά. Διευθύν-σεις αλλοδαπών που θα βοηθούν στη συνύπαρξη ντόπιων και μεταναστών. Δημοτικά Ιατρεία και Κέντρα Εξυπη-ρέτησης Πολιτών σε κάθε γειτονιά. Δημοτικούς χώρους άθλησης και πο-λιτισμικής δημιουργίας.

Για όλους αυτούς τους λόγους, όπως και για άλλες κοινωνικές δαπά-νες, δεχόμαστε να πληρώσουμε. Όχι για να τα οικονομάνε οι τοκογλύφοι. Γι’ αυτούς τους λόγους χρειάζεται να συμπαρασταθούμε στις κινητοποι-ήσεις των εργαζόμενων στους δή-μους. Ποιοτικές κοινωνικές υπηρεσί-ες με εξαθλιωμένους εργαζόμενους δεν μπορούν να υπάρξουν.

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

14 Σεπτέμβρη 2011

Αθήνα: 3 μ.μ., Ομόνοια, Συγκέντρωση και πορεία στη Βουλή5 μ.μ., Αντιρατσιστική Συναυλία στο Σύνταγμα

Θεσσαλονίκη: 12 μεσημ., Συγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου

Ενάντια σε απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση υπηρεσιών

Οι εργαζόμενοι στους δήμους αντιστέκονται

Του Νίκου Δασκάλου, μέλους Γ.Σ. ΕΔΟΘ, εργαζόμενου στο

Δήμο Θεσσαλονίκης

Ο δήμος Θεσσαλονίκης απα-σχολεί γύρω στις 4.500 χιλιάδες εργαζόμενους. Από αυτού 45% είναι μόνιμοι και 55% έκτακτοι με διάφορες συμβάσεις.

Ο δήμαρχος Μπουτάρης, από τότε που εκλέχτηκε, λέει συ-νέχεια ότι «μπορώ να κάνω τη δουλειά μου στο Δήμο με 2.000 μόνο και οι υπόλοιποι περισσεύ-ουν». Ήδη διάφορες υπηρεσίες, όπως η Ανακύκλωση, περνούν στους εργολάβους και υπάρχουν δημοτικές επιχειρήσεις όπου οι εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι 4-6 μήνες. Το πιο μεγάλο φιλέτο είναι η Καθαριότητα που ο δήμαρχος σκοπεύει να ιδιωτικοποιήσει.

Μαζί με τις ιδιωτικοποιήσεις έρχεται και το ζήτημα της λεγό-μενης «εργασιακής εφεδρείας» που λειτουργεί σαν απειλή από-λυσης για τους περισσότερους συναδέλφους.

Τα προβλήματά μας όμως δεν σταματούν εδώ. Η υποβάθμιση των παιδικών σταθμών κλιμα-κώνεται συνέχεια. Ενώ αυξάνε-ται η ζήτηση από τις εργαζόμε-νες μητέρες, οι οποίες δεν έχουν πού να αφήσουν τα παιδιά τους, την ίδια ώρα τα τροφεία ακρι-βαίνουν και οι συνθήκες λει-τουργίας τους χειροτερεύουν.

Οι εργαζόμενοι ξεχειλίζουν από οργή και αυτές τις δύσκολες στιγμές έχουμε ανάγκη από μια γραμμή δράσης με κέντρο την πάλη ενάντια στις ιδιωτικοποι-ήσεις και τις απολύσεις.

Του Στέλιου Φιλίππου, μέλους του ΔΣ του Σωματείου

Εργαζομένων στο Δήμο Ζωγράφου

Η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει πογκρόμ απολύσεων ενάντια στους εργαζόμενους στο δημό-σιο και τους δημοτικούς υπαλ-λήλους, ξεκινώντας από τους συμβασιούχους και τους εργα-ζόμενους με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου. Σαν εργαζόμε-νοι πρέπει να αντιληφθούμε ότι, τώρα όσο ποτέ, είναι αναγκαίο να αγωνιστούμε με κάθε δυνατό μέσο για να ανατρέψουμε αυτή τη βάρβαρη πολιτική. Η επίθεση είναι συνολική ενάντια στην κοι-νωνία και γι’ αυτό είναι αναγκαίο να συνδεθούμε ουσιαστικά και από «τα κάτω» με τους υπόλοι-πους κλάδους που αγωνίζονται (παιδεία, υγεία κ.ά.), ώστε να δημιουργήσουμε μια μαζική και αποτελεσματική δύναμη που θα μπορεί με τους αγώνες της να φέρει την ανατροπή. Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος να ξε-περάσουμε το γραφειοκρατικό συνδικαλισμό (ηγεσίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ), που αυτή την κρίσιμη στιγμή υποχωρεί διαρκώς μπρο-στά στις κομματικές επιλογές.

ΔηλώσειςΔηλώσεις