Ελληνικά ποιή µ ατα και επιγρά µµ ατα 330-1453 µ. Χ . ΛΟΓΙΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ( Ιουλιανού , Μακεδόνιου Υπάτου , Ευδοκίας , Κύρου Πανοπολίτη , Συνέσιου , Χριστόδωρου Κοπτίτη , Μιχαήλ Ψελλού , Γρηγόριου Νανζιανζηνού , Ιακώβου , Βησσαρίωνα , Θεοδώρου Μετοχίτη , Μανουήλ Φιλή , Ιωάννη Τζέτζη , Ιωάννη Γρα µµ ατικού , Πτωχοπροδρό µ ου , Θεόδωρου Προδρό µ ου , Νικήτα Ευγενιάδου , Ιωάννη Μαυρόποδα , Θεόδωρου Στουδίτη , Συ µ εών Νέου Θεολόγου , Μιχαήλ Γλυκά , Λέοντα ΣΤ ’, Λέοντος Φιλοσόφου , Λέοντα Χοιροσφάκτη , Μιχαήλ Χωνιάτη , Παλλαδά , Παύλου Σιλεντιαρίου , Αγαθίου Σχολαστικού , Πισίδη , Σωφρόνιου , Μεθόδιου , Χριστόφορου Μυτιληναίου κ .ά .) ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ Αυτοκράτορα Τίς ; Πόθεν εἷς , ∆ιόνυσε; µ ὰ γὰρ τὸν ἀληθέα Βάκχον οὔ σ ’ ἐπιγιγνώσκω ˙ τὸν ∆ιὸς οἶδα µ όνον ˙ κεῖνος νέκταρ ὄδωδε, σὺ δὲ τράγον ˙ ἦ ῥά σε Κελτοὶ τῇ πενίῃ βοτρύων τεῦξαν ἀπ ’ ἀσταύων . τῷ σε χρὴ καλέσιν ∆η µ ήτριον , οὐ ∆ιόνυσον , πυρογενῆ µ ᾶλλον καὶ Βρό µ ον , οὐ Βρό µ ιον . ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΝΑΝΖΙΑΝΖΗΝΟΥ , επισκόπου Κωνσταντινουπόλεως (4 ος αι .) Χθιζὸς ἐ µ οῖς ἀχέεσι τετρυ µ ένος , οἷος Μόνος µ ου χτες από τις πίκρες στραγγισ µ ένος Τα παρακατω επιγραµµατα/ποιήµατα ε ιναι, µε τη σειρά, χωρισµένα σε τρεις κατηγορίες. Πρώτα είναι τα λόγια ποιήµατα και επιγράµµατα, έπειτα τα δηµώδη άσµατα που διασώ\θηκαν από ιστοριογράφους, και τέλος τα επιγράµµατα προς τους ηνίοχους του Ιπποδρόµου της Κωνσταντινούπολης.
