Περιβαλλοντική Πολιτική

33οςος ΣπόνδυλοςΣπόνδυλοςΜάθηµαΜάθηµα: : ΠεριβαλλοντικήΠεριβαλλοντική ΠολιτικήΠολιτική & & ∆ίκαιο∆ίκαιο ΠεριβάλλοντοςΠεριβάλλοντος

ΥπεύθυνοςΥπεύθυνος ∆ιδάσκων∆ιδάσκων: : ΙΙ.. ΜποτετζάγιαςΜποτετζάγιας, , ΛέκτοραςΛέκτορας

ΘέµαΘέµα εργασίαςεργασίας::««∆ιεθνές∆ιεθνές νοµικόνοµικό πλαίσιοπλαίσιο πουπου διέπειδιέπει τηντην προστασίαπροστασία τουτου

θαλάσσιουθαλάσσιου περιβάλλοντοςπεριβάλλοντος απόαπό τητη ρύπανσηρύπανση..»»

ΕπιµέλειαΕπιµέλεια::ΤριανταφυλλιάΤριανταφυλλιά ΜαρσώνηΜαρσώνη

ΠερίληψηΠερίληψη

• Η θάλασσα αποτελεί ένα κοινό πόρο και είναι λόγω του παγκόσµιου ενδιαφέροντοςπου τα έθνη συµφωνούν σε αρχές και κανόνες για τη διατήρησή της, καθώς ηθαλάσσια ρύπανση είναι ένα διεθνές θέµα.

• Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση του νοµικού πλαισίου διεθνώςόσον αφορά την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος από τη ρύπανση, κυρίωςαπό το πετρέλαιο.

• Η έρευνα ήταν βιβλιογραφική και στηρίχτηκε στην αναζήτηση πληροφοριών µέσωτης ηλεκτρονικής βάσης δεδοµένων της πανεπιστηµιακής βιβλιοθήκης.

• Τα συµπεράσµατα της µελέτης ήταν ότι η θαλάσσια ρύπανση είναι ένα διεθνέςπρόβληµα, που χρήζει διεθνούς δράσης καθώς λύνεται µόνο µέσω της συνεργασίαςτων κρατών, µε έλεγχο της ρύπανσης αρχικά σε εθνικό επίπεδο και έπειτα σεδιεθνές.

• Οι βασικοί κανόνες που αφορούν τα δικαιώµατα και τις υποχρεώσεις των κρατώναν και έχουν γίνει αποδεκτοί, εφαρµόζονται ελλιπώς.

ΕισαγωγήΕισαγωγή

Ρύπανση: ορίζεται ως η εισροή ουσιών άµεση ή έµµεση από ανθρώπινεςδραστηριότητες που έχουν σαν αποτέλεσµα δυσµενείς και επικίνδυνεςεπιπτώσεις στους ζώντες οργανισµούς, παρεµποδίζουν δραστηριότητες, αλλοιώνουν την ποιότητα του θαλασσινού νερού για διάφορες χρήσειςκαι υποβιβάζουν τις δυνατότητες χρησιµοποίησής του για ψυχαγωγικούςσκοπούς (Φυτιάνος, 1996).

Μόλυνση: αναφέρεται στην αύξηση του µικροβιολογικού φορτίου τουνερού σε παθογόνους µικροοργανισµούς, όπου προβλήµατα υγείαςµπορούν να προκύψουν.

ΕισαγωγήΕισαγωγή

• Ρυπαντές: προέρχονται από διεσπαρµένες πηγές ή από ελάχιστα γνωστές πηγές, ηπλειοψηφία των οποίων βρίσκεται στη χέρσο, εισάγονται στη θάλασσα µέσω τωνποταµών και των χερσαίων απορροών περιορίζονται στην απόσταση που διανύουν(Matthews, 1973).

• Πηγή διεθνούς ελέγχου ρύπανσης: Ήταν η υπόθεση Trail στη British Columbia στον Καναδά, η οποία, το 1926, έφερε στην επιφάνεια και γνωστοποίησε στοευρύτερο κοινό τις συνέπειες όταν ένα κράτος ρυπαίνει την ατµόσφαιρα ενός άλλου(Waldichuk, 1973) .

→Η ρύπανση από το πετρέλαιο ήταν το πρώτο πρόβληµα που προέκυψε, όσον αφοράτη θαλάσσια ρύπανση. Λόγω της ιδιότητάς του να είναι ελαφρύτερο από το νερό, επιπλέει στην επιφάνεια και είναι ορατό ως ένα λεπτό υµένιο (Καραντανέλλη, 2003).

ΓενικάΓενικά γιαγια τηντην πετρελαϊκήπετρελαϊκή ρύπανσηρύπανση

• Η ρύπανση του θαλασσίου περιβάλλοντος άρχισε να αποτελεί πεδίο ειδικήςέρευνας κυρίως µετά το τέλος του Β’ Παγκόσµιου Πολέµου.

• Αφορά κυρίως στη θαλάσσια ρύπανση από πετρέλαιο και αυτό διότι πολλάσυµµαχικά εµπορικά πλοία που µετέφεραν καύσιµα ήταν σχεδόναποκλειστικός στόχος των γερµανικών υποβρυχίων.

• Στα χρόνια που ακολούθησαν παρατηρήθηκε µια βαθµιαία αύξηση στηνεισαγωγή ρυπογόνων στοιχείων στο θαλάσσιο περιβάλλον ενώ σήµερααποτελεί καθηµερινή αγωνία για την επιστηµονική κοινότητα (Λούζη, 2005).

• ∆ιακρίνονται δυο είδη ρύπανσης από εµπορικά πλοία: η λειτουργική και ηατυχηµατική (Silverstone, 1985).

ΓενικάΓενικά γιαγια τηντην πετρελαϊκήπετρελαϊκή ρύπανσηρύπανση

• Το 1967, το δεξαµενόπλοιο Torrey Canyon προσάραξε διερχόµενο απότο αγγλικό κανάλι και έχασε όλο το φορτίο του των 120.000 τόνωνακατέργαστου πετρελαίου στη θάλασσα.

• Σε διάστηµα έντεκα ετών, ένα άλλο δεξαµενόπλοιο µεγαλύτερηςχωρητικότητας, το Amoco Cadiz µε σηµαία Λιβερίας, ναυάγησε κοντάστις ακτές της Βρετάνης (1978) έχοντας απορρίψει στη θάλασσα τοφορτίο των 220.000 τόνων πετρελαίου µετά από αποτυχία λειτουργίαςτου συστήµατος πλοήγησης.

• Mε την πάροδο έντεκα ακόµη ετών το πετρελαιοφόρου Exxon Valdez (1989) προσέκρουσε σε ύφαλο στην Αλάσκα. Λόγω της προσπάθειαςαπεγκλωβισµού 35000 τόνοι πετρελαίου χύθηκαν προκαλώντας µια απότις σοβαρότερες οικολογικές καταστροφές που έχουν σηµειωθεί.

ΝοµικόΝοµικό πλαίσιοπλαίσιο

ΗΗ ΠρώτηΠρώτη ΣυνδιάσκεψηΣυνδιάσκεψη τωντων ΗνωµένωνΗνωµένων ΕθνώνΕθνών γιαγια τοτο ∆ίκαιο∆ίκαιο τηςτηςΘάλασσαςΘάλασσας ((UNCLOS IUNCLOS I, , ΓενεύηΓενεύη 1958)1958)

• Στον Ο.Η.Ε. σχεδόν αµέσως µετά την ίδρυσή του το 1945 δροµολογήθηκανδιαδικασίες για την ολοκλήρωση της κωδικοποίησης του δικαίου της θάλασσας.

• Μετά από προπαρασκευαστικές εργασίες, µεταξύ 24 Φεβρουαρίου και 27 Απριλίου 1958 πραγµατοποιήθηκε στη Γενεύη η Πρώτη Συνδιάσκεψη των Η.Ε. για το ∆ίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS I). Στις εργασίες της Συνδιάσκεψηςσυµµετείχαν 86 κρατικές αντιπροσωπίες –µεταξύ αυτών και η Ελλάδα- καθώςκαι διεθνείς οργανισµοί ως παρατηρητές.

• Το βασικό κωδικοποιηµένο έργο της Συνδιάσκεψης του 1958 συνοψίζεται στιςτέσσερις συµβάσεις: ΣύµβασηΣύµβαση γιαγια τατα ΧωρικάΧωρικά ΎδαταΎδατα καικαι τητη ΣυνορεύουσαΣυνορεύουσα ΖώνηΖώνηΣύµβασηΣύµβαση γιαγια τηντην ΑνοικτήΑνοικτή ΘάλασσαΘάλασσαΣύµβασηΣύµβαση γιαγια τηντην ΑλιείαΑλιεία καικαι τητη ∆ιατήρηση∆ιατήρηση τωντων ΈµβιωνΈµβιων ΠόρωνΠόρων τηςτης ΑνοικτήςΑνοικτήςΘάλασσαςΘάλασσαςΣύµβασηΣύµβαση γιαγια τηντην ΗπειρωτικήΗπειρωτική ΥφαλοκρηπίδαΥφαλοκρηπίδα

ΗΗ ΣύµβασηΣύµβαση γιαγια τηντην ΑλιείαΑλιεία καικαι τητη ∆ιατήρηση∆ιατήρηση τωντων ΈµβιωνΈµβιων ΠόρωνΠόρων τηςτηςΑνοικτήςΑνοικτής ΘάλασσαςΘάλασσας

((σύµφωνασύµφωνα µεµε τοντον TromansTromans, 2000), 2000)

• Είναι το σηµαντικότερο κείµενο, από περιβαλλοντική άποψη, που υιοθετήθηκεστη Συνδιάσκεψη της Γενεύης το 1958.

• Πρόκειται για ένα εξειδικευµένο κείµενο, το οποίο έχει ως αντικείµενο τηδιαχείριση των βιολογικών πόρων της θάλασσας µε στόχο τη διατήρησή τους, όπως προκύπτει και από τον τίτλο της Σύµβασης.

• Σε περιβαλλοντικό επίπεδο, όπου υπήρξε και ευρύτερη σύµπτωση απόψεων,επισηµαίνεται έγκαιρα το πρόβληµα της υπερεκµετάλλευσης των έµβιων πόρωνκαι επιχειρείται η διαµόρφωση ενός καθεστώτος διαχείρισης δίκαιου, ορθολογικού και επιστηµονικά τεκµηριωµένου.

• Είναι το πρώτο κείµενο στο χώρο του γενικού διεθνούς δικαίου της θάλασσαςπου υιοθετεί τη στρατηγική της ελεγχόµενης και ορθολογικής εκµετάλλευσηςτων βιολογικών πόρων.

• Μειονέκτηµα: µη διάκριση των έµβιων πόρων της θάλασσας βάσει σοβαρώνδεδοµένων που έχουν σχέση µε τη βιολογία και το επίπεδο εκµετάλλευσής τους.


ΗΗ ∆εύτερη∆εύτερη ΣυνδιάσκεψηΣυνδιάσκεψη τωντων ΗνωµένωνΗνωµένων ΕθνώνΕθνών γιαγια τοτο∆ίκαιο∆ίκαιο τηςτης ΘάλασσαςΘάλασσας ((UNCLOS IIUNCLOS II, , ΓενεύηΓενεύη 1960)1960)

• Το ενδιαφέρον της Συνδιάσκεψης αυτής επικεντρώθηκε στηνπροσπάθεια επίτευξης συµφωνίας σε δυο βασικά ζητήµατα: στοεύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης και στα όρια των ζωνών αλιείας.

• Υπάρχει µια τάση για περαιτέρω υποχώρηση των κρατών πουδιέθεταν µεγάλους στόλους ωκεάνιας αλιείας έναντι τωνδιεκδικήσεων των παράκτιων κρατών.

• Βασική επιδίωξη των κρατών είναι η επέκταση στο θαλάσσιο χώρο.

ΗΗ ΤρίτηΤρίτη ΣυνδιάσκεψηΣυνδιάσκεψη τωντων ΗνωµένωνΗνωµένων ΕθνώνΕθνών γιαγια τοτο ∆ίκαιο∆ίκαιο

τηςτης ΘάλασσαςΘάλασσας ((UNCLOS IIIUNCLOS III, 1973, 1973-- 1982)1982)

• Θεωρείται κορυφαίο γεγονός στο χώρο της κωδικοποίησης του διεθνούςδικαίου αλλά και γενικότερα µεταξύ των συνδιασκέψεων πουδιοργανώθηκαν από τον Ο.Η.Ε.

• Ο χειρισµός των περιβαλλοντικών ζητηµάτων (βιολογικοί πόροι- έλεγχοςρύπανσης) έγινε από τρεις Επιτροπές της Συνδιάσκεψης.

• Ο γενικός χειρισµός των περιβαλλοντικών ζητηµάτων ανετέθη στην ΤρίτηΕπιτροπή,η οποία δέχτηκε τη µεγαλύτερη εξωγενή επιρροή από το έργο, τις εργασίες και τις πρακτικές του ∆ιακυβερνητικού ΝαυτιλιακούΣυµβουλευτικού Οργανισµού (IMCO).

• Πραγµατοποιήθηκε υπό τη σκιά του σοβαρού ατυχήµατος στοπετρελαιοφόρο πλοίο «Amoco Cadiz».



OILPOL (1954) OILPOL (1954)

• Το 1954, το Ηνωµένο Βασίλειο οργάνωσε µια διάσκεψη σχετικά µε τηρύπανση από το πετρέλαιο που οδήγησε στην υιοθέτηση της ∆ιεθνούςΣυνθήκης για την πρόληψη της ρύπανσης της θάλασσας από το πετρέλαιο(OILPOL).

• Είχε ως στόχο την αντιµετώπιση της θαλάσσιας ρύπανσης από πετρέλαιο µεδυο κυρίως τρόπους:

καθιέρωσεκαθιέρωσε τιςτις ««απαγορευµένεςαπαγορευµένες ζώνεςζώνες»» οιοι οποίεςοποίες εκτείνοντανεκτείνονταν τουλάχιστοντουλάχιστον 50 50 µίλιαµίλια απόαπό τηντην πλησιέστερηπλησιέστερη ακτήακτή, , όπουόπου ηη απόρριψηαπόρριψη πετρελαίουπετρελαίου ήή µιγµάτωνµιγµάτωνπουπου περιέχουνπεριέχουν άνωάνω τωντων 100 100 µερώνµερών πετρέλαιοπετρέλαιο ανάανά εκατοµµύριοεκατοµµύριο ήτανήταναπαγορευµένηαπαγορευµένη καικαιαπαίτησεαπαίτησε απόαπό τατα συµβαλλόµενασυµβαλλόµενα µέρηµέρη νανα λάβουνλάβουν όλαόλα τατα απαραίτητααπαραίτητα µέτραµέτρα γιαγιανανα προωθήσουνπροωθήσουν τηντην κατασκευήκατασκευή εγκαταστάσεωνεγκαταστάσεων γιαγια τηντην υποδοχήυποδοχή τουτουρυπασµένουρυπασµένου νερούνερού καικαι τωντων υπολειµµάτωνυπολειµµάτων τουτου πετρελαίουπετρελαίου. .

MARPOL MARPOL (1973/78)(1973/78)

• Το 1973 υιοθετήθηκε η ∆ιεθνής Συνθήκη MARPOL για την πρόληψη τηςρύπανσης από τα πλοία.

• H MARPOL ενσωµάτωσε ένα µεγάλο µέρος της OILPOL και τωντροποποιήσεών της.

• Το 1978 οργανώθηκε µια διάσκεψη σχετικά µε την ασφάλεια τωνπετρελαιοφόρων και την πρόληψη της ρύπανσης, όπου υιοθετήθηκαν µέτρασχετικά µε το σχεδιασµό και τη λειτουργία των πετρελαιοφόρων, τα οποίαενσωµατώθηκαν στο πρωτόκολλο του 1978 σχετικά µε τη ∆ιεθνή Συνθήκητου 1973 για την πρόληψη της ρύπανσης από τα πλοία (MARPOL 1978).



ΠεριφερειακΠεριφερειακήή ΝοµοθεσίαΝοµοθεσία καικαι ΣυµβάσειςΣυµβάσεις

ΠεριορισµοίΠεριορισµοί στηστη ναυσιπλοΐαναυσιπλοΐα πουπου σχετίζονταισχετίζονται µεµε τηντην προστασίαπροστασίατωντων ακτώνακτών καικαι τουτου θαλάσσιουθαλάσσιου περιβάλλοντοςπεριβάλλοντος απόαπό τητη ρύπανσηρύπανση. . ((σύµφωνασύµφωνα µεµε τοντον Van DykeVan Dyke, 2005), 2005)

• Το 2003 θεσπίστηκε ένας νέος νόµος στη Γαλλία, σύµφωνα µε τον οποίο είχετο δικαίωµα να απαγορεύει σε πλοία που µετέφεραν επικίνδυνα φορτία ναπλέουν σε απόσταση µικρότερης των 90 µιλίων από τις µεσογειακές ακτές τηςκαθώς και να επιβάλλει αυστηρούς ελέγχους στα πετρελαιοφόρα.

• Η Χιλή το 2002 τροποποίησε το «Νόµο περί Ασφάλειας από Πυρηνικά», καθορίζοντας αυστηρότερες διατάξεις για κάθε µεταφορά πυρηνικώνπαραγώγων και ραδιενεργών υλικών µέσα από την Αποκλειστική ΟικονοµικήΖώνη.


ΠεριφερειακήΠεριφερειακή ΝοµοθεσίαΝοµοθεσία καικαι ΣυµβάσειςΣυµβάσεις

ΗΗ ΣύµβασηΣύµβαση γιαγια τηντην ΠροστασίαΠροστασία τουτου ΘαλάσσιουΘαλάσσιου ΠεριβάλλοντοςΠεριβάλλοντος τηςτης ΒαλτικήςΒαλτικήςΘάλασσαςΘάλασσας

• Σύµφωνα µε τον Ehlers (1994), η Σύµβαση του Helsinki το 1974 αποτέλεσεθεµέλιο λίθο στη διεθνή οικολογική πολιτική.

• Όλες οι πηγές ρύπανσης, για πρώτη φορά όσον αφορά το θαλάσσιοπεριβάλλον, τέθηκαν ως θέµατα που απαιτούσαν λύσεις σε µια σύµβαση.

• Με την καθιέρωση και την εδραίωση της Επιτροπής του Helsinki η Σύµβασηδηµιούργησε τη βάση για εκτενή συνεργασία µεταξύ των κρατών πουβρέχονται από τη Θάλασσα της Βαλτικής, στο πεδίο της προστασίας τουθαλάσσιου περιβάλλοντος.

• Περιλαµβάνονται κανονισµοί και µέτρα διατήρησης της φύσης και τηςβιοποικιλότητας, ενθαρρύνοντας την έρευνα µε σκοπό την περιβαλλοντικήπροστασία.

ΝοµικόΝοµικό πλαίσιοπλαίσιοΗΗ αρχήαρχή τηςτης προφύλαξηςπροφύλαξης

• Έχει ενσωµατωθεί στη διεθνή νοµοθεσία µε σκοπό την προστασία του

φυσικού περιβάλλοντος από τις ανθρωπογενείς παρεµβάσεις.• Οι Gray and Bewers (1996) προτείνουν την εφαρµογή της αρχής της

προφύλαξης και στον προσδιορισµό των φυσικών επιπτώσεων και όχι µόνοστις χηµικές εισροές, υποστηρίζοντας ότι η ερµηνεία της αρχής θα πρέπει ναπεριλαµβάνει και το ρόλο της επιστήµης. Η εφαρµογή της αρχής τηςπροφύλαξης σε µη χηµικές επιπτώσεις δεν απαιτεί τον επαναπροσδιορισµό τηςίδιας της αρχής. Επιπλέον, παίζει ρόλο η επιστηµονική δραστηριότητα στη

νοµοθεσία, τη διαχείριση και την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος.• Στα παραπάνω συνηγορεί και ο Chapman (1997) υποστηρίζοντας πως οι

δραστηριότητες/ δράσεις προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος απαιτούνπερισσότερες επιστηµονικές έρευνες, ώστε να αυξηθούν οι γνώσεις γύρω από

τα θαλάσσια συστήµατα και κατά επέκταση να θεσπιστεί δραστική νοµοθεσία.


ΕυρωπαϊκήΕυρωπαϊκή ΝοµοθεσίαΝοµοθεσία

Τα κράτη µέλη υιοθετούν µια κοινή θέση στο πλαίσιο της διεθνούςσυνεργασίας µε τους διάφορους οργανισµούς που έχουν ως αντικείµενοέρευνας και ενασχόλησης το θαλάσσιο περιβάλλον (όπως o UNEP). Κάποιαµέτρα είναι τα παρακάτω:

1. η ναυπήγηση δεξαµενόπλοιων µε διπλό πυθµένα που εξασφαλίζει την προστασία τωνθαλασσών από ρύπανση πετρελαιοειδών, καθώς και ένα σχέδιο προοδευτικήςαπόσυρσης των υφιστάµενων πετρελαιοφόρων,

2. ο καθορισµός ορισµένων περιοχών που πρέπει να αποφεύγονται από τα εµπορικάπλοία και των δροµολογίων ανοιχτής θάλασσας στα ευρωπαϊκά ύδατα,

3. οι συνεχείς ενέργειες στο πλαίσιο των 4 περιφερειακών συµβάσεων για τηνκαταπολέµηση της ρύπανσης στη Βόρειο Θάλασσα (Σύµβαση της Βόννης), στηΜεσόγειο (Σύµβαση της Βαρκελώνης), στο Βορειοανατολικό Ατλαντικό (Σύµβση τηςΛισσαβόνας) και στη Βαλτική Θάλασσα (Σύµβαση του Helsinki),

4. η σηµασία του ανθρώπινου παράγοντα για την ασφαλή διακίνηση των πλοίων, και5. η ανάγκη για επείγουσα ρυµούλκηση υπό οποιεσδήποτε συνθήκες των πλοίων που

έχουν υποστεί ζηµιές ή έχουν εγκαταλειφθεί.


ΕθνικήΕθνική ΝοµοθεσίαΝοµοθεσία

• Περιορίζεται στην κύρωση των διεθνών συµβάσεων και τωνκοινοτικών οδηγιών, µε εξαίρεση το νόµο 1650/86, «για τηνπροστασία του περιβάλλοντος», σκοπός του οποίου είναι η θέσπισηθεµελιωδών κανόνων και η καθιέρωση κριτηρίων και µηχανισµώνγια την προστασία του περιβάλλοντος.

• Ειδικότερα για το θαλάσσιο περιβάλλον αναφέρεται ως σκοπός ηπροστασία των ακτών, των νησίδων και του βυθού αυτών ωςφυσικών πόρων, ως στοιχείων οικοσυστηµάτων και ως στοιχείωντοπίου (Αλεξόπουλος, 2003, Καραντανέλλη, 2003 και Φυτιάνος, 1996).

ΥποβάθµισηΥποβάθµιση θαλάσσιουθαλάσσιου περιβάλλοντοςπεριβάλλοντος & & έµβιοιέµβιοιοργανισµοίοργανισµοί

Ο Tuwari (2002) στην έρευνά του αναφέρει πως ο µεταναστευτικός χαρακτήρας τωνθαλάσσιων χελωνών µαζί µε το γεγονός της αύξησης της θαλάσσιας ρύπανσης καθιστάουσιαστική τη διεθνή συνεργασία για την επιβίωσή τους.

• Η µελέτη του συγγραφέως είχε ως στόχο την αξιολόγηση των υπαρχόντων οργανισµών/ φορέων, στον Ατλαντικό και την Καραϊβική κυρίως, ως προς την αποτελεσµατικότητατων µεθόδων διαχείρισης και προστασίας των πληθυσµών θαλάσσιων χελωνών.

• Τα συµπεράσµατα ήταν πως λίγοι κρατικοί φορείς λειτουργούν αποτελεσµατικά και πωςοι µη κυβερνητικές οργανώσεις παίζουν σπουδαιότερο ρόλο στην προώθηση καιεφαρµογή των διεθνών κανονισµών.

• Έρχονται σε αντίθεση µε τις αρχές της ∆ια- Αµερικανικής Σύµβασης για την Προστασίακαι τη ∆ιατήρηση των Θαλάσσιων Χελωνών, της πρώτης διεθνούς συνθήκης πουαφορούσε αποκλειστικά τη διατήρηση αυτών των ειδών που απειλούνται από τιςανθρωπογενείς δραστηριότητες, δείχνοντας την αναποτελεσµατικότητα των διεθνώνκυβερνητικών φορέων (Naro-Maciel, 1998).

ΣυµπεράσµαταΣυµπεράσµατα

Με στόχο την εκτίµηση του βαθµού σοβαρότητας της ρύπανσης του θαλάσσιουπεριβάλλοντος, αρκετή έρευνα απαιτείται ακόµη πάνω στις πηγές, το δρόµο προςτη θάλασσα και τη µοίρα και τις συνέπειες των ρυπαντών στους ωκεανούς.

Είναι απαραίτητη η ανάπτυξη κατάλληλων εθνικών νόµων, που θα καθιερώνουντην υπευθυνότητα των µεµονωµένων κρατών για τη διατήρηση του θαλάσσιουπεριβάλλοντος (Ducrotoy and Elliott, 1997).

Η λύση στα παγκόσµια προβλήµατα της θαλάσσιας ρύπανσης επιτυγχάνεταιµόνο µέσω διεθνούς νοµοθετικής δράσης σε συνδυασµό µε έντονο υπόβαθροεπιστηµονικής έρευνας και παρακολούθησης (Waldichuk, 1973).

Σήµερα, όπως αναφέρει η Matthews (1992), η διεθνής νοµοθεσία που σχετίζεταιµε την προστασία και τη διαχείριση του θαλάσσιου περιβάλλοντος είναι αρκετάανεπτυγµένη. Οι βασικοί κανόνες, όµως, που αφορούν τα δικαιώµατα και τιςυποχρεώσεις των κρατών αν και έχουν γίνει αποδεκτοί, εφαρµόζονται ελλιπώς.

ΕυχαριστώΕυχαριστώ!!

Documents

Περιβαλλοντική Πολιτική