2ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΕΥΚΩΝ

ΤΑΞΗ Γ2

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΓΚΙΟΥΡΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2012-13

Μια φορά κι έναν καιρό στη χώρα των παραμυθιών, εκεί που οι ήρωες διασκεδάζουν τα μικρά παιδάκια με τις υπέροχες περιπέτειές τους υπήρχε ένα μικρό κοριτσάκι, η Αστερένια. Κατοικούσε στον κόσμο των αστεριών σε ένα μακρινό φωτεινό αστέρι. Όλοι την αγαπούσαν και τα αστέρια αποφάσισαν να την κάνουν πριγκίπισσά τους. Η Αστερένια από εκεί ψηλά έβλεπε τη γη και έπλαθε με το μυαλό της διάφορες ιστορίες. Πόσο θα ήθελε να ταξίδευε μια μέρα κι αυτή στη γη! Κάθε μέρα έπαιζε μαζί με τ' αστέρια και τους έλεγε τις πιο παράξενες ιστορίες της. Τα αστέρια την άκουγαν προσεχτικά.

Το αγαπημένο της αντικείμενο ήταν ένα μπαούλο που εκεί μέσα φύλαγε όλα τα παιχνίδια που της χάρισαν οι φίλοι της. Κάθε μέρα τα έβγαζε από το μπαούλο και έπαιζε ατέλειωτες ώρες μαζί τους. Ήταν όμως τόσα πολλά που ποτέ δεν άδειαζε το μπαούλο. Μια μέρα αποφάσισε ν' αδειάσει το μπαούλο .Άρχισε, λοιπόν, να βγάζει ένα ένα τα παιχνίδια.Το κάθε παιχνίδι είναι μια ιστορία ξεχωριστή, σκεφτόταν η Αστερένια και προσεκτικά άφηνε κάτω το κάθε παιχνίδι. Ξαφνικά στο βάθος του μπαούλου πρόσεξε ότι υπήρχε ένα μικρότερο μπαούλο. Γεμάτη περιέργεια το πήρε στα χέρια της και προσπάθησε να το ανοίξει..

Δυστυχώς όμως ήταν κλειδωμένο και όσο και αν έψαξε ανάμεσα στα παιχνίδια δε βρήκε το κλειδί. Κουρασμένη και στενοχωρημένη αποκοιμήθηκε και είδε ένα παράξενο όνειρο. Ο Γάτος ο ταχυδρόμος καβάλα στο ποδήλατο την επισκέφτηκε. -Στο διπλανό αστέρι, εκεί θα βρεις εκείνο που ζητάς, καθόλου μη σταματάς, της είπε και εξαφανίστηκε μεμιάς. Η Αστερένια παραξενεμένη, άνοιξε τα μάτια της και προσπάθησε να θυμηθεί. -Το κλειδί, φώναξε χαρούμενη. Αυτό ήθελε να μου πει ο Γάτος ο ταχυδρόμος.

Αμέσως φώναξε το φεγγάρι να τη βοηθήσει. Εκείνο έτρεξε γρήγορα κοντά της. Η Αστερένια πήδηξε πάνω του και ξεκίνησαν για το διπλανό αστέρι. Έφθασαν και γεμάτη ανυπομονησία η Αστερένια κατέβηκε, πήρε το κλειδί και πήραν πάλι το δρόμο του γυρισμού.Το κρατούσε σφιχτά στην παλάμη της και προσπαθούσε να μαντέψει τι να έκρυβε μέσα το μικρό μπαούλο. -Πιο γρήγορα, παρακάλεσε το φεγγάρι. Πρέπει να δω τι υπάρχει εκεί μέσα. -Φτάσαμε, μικρή μου Αστερένια, είπε το φεγγάρι και χαμήλωσε για να κατέβει η φίλη του. Η Αστερένια χαιρέτησε το φίλο της και έτρεξε γρήγορα στο δωμάτιό της.

Πήρε το μικρό μπαούλο στην αγκαλιά της και με χέρια που έτρεμαν έβαλε το κλειδί στην κλειδαριά. Ακούστηκε ένας σιγανός ήχος και το μπαούλο άνοιξε. Η Αστερένια περίεργη είδε ένα όμορφο, χρωματιστό καπέλο. Το φόρεσε στο κεφάλι της και αμέσως κάτι παράξενο συνέβηκε. Μπροστά της παρουσιάστηκε ένας όμορφος κατάλευκος Μονόκερως. -Ανέβα στη ράχη μου, Αστερένια. Θα πάμε στη γη! -Δεν πίστευα ποτέ ότι θα κάνω αυτό το ταξίδι. Η Αστερένια ανέβηκε στη ράχη του Μονόκερου και ξεκίνησαν. Έφτασαν σε ένα καταπράσινο δάσος.

Η Αστερένια μαγεμένη από την ομορφιά του δάσους έτρεχε από εδώ κι εκεί. Δε χόρταινε να κοιτάζει τα όμορφα λουλούδια! Σε ένα ξέφωτο του δάσους είδε πολλά μανιτάρια. Πλησίασε να τα παρατηρήσει από κοντά. Τι χαριτωμένα που έδειχναν με τα κόκκινα σκουφάκια τους! Ξαφνικά, λίγο πιο πέρα παρατήρησε ένα άλλο μανιτάρι μόνο του. Είχε το κεφάλι του σκυμμένο και όλοι το προσπερνούσαν. Η Αστερένια πλησίασε και άπλωσε το χέρι της να το αγγίξει. Κοντά της βρέθηκαν και τα παιδιά της Γ2 τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου Πεύκων που είχαν πάει εκδρομή στο δάσος. -Πόσο ξεχωριστό από τα άλλα είναι, είπε ένα αγόρι. -Και μοναδικό, συμπλήρωσε ένα κορίτσι.

Η Αστερένια χάιδεψε απαλά το κεφαλάκι του και άρχισε να του λέει μια από εκείνες τις ωραίες ιστορίες της. Ο Μανιταρούλης και τα παιδιά την άκουγαν συγκινημένοι. Στο τέλος τα παιδιά και η Αστερένια τραγούδησαν το τραγούδι της φιλίας. Αμέσως τότε ο Μανιταρούλης έβαλε τα κλάματα. -Μην κλαις φίλε μου, του είπε η Αστερένια. -Εμείς θα σε φροντίζουμε, είπαν όλα τα παιδιά. Και τότε έγινε κάτι πολύ παράξενο. Ο Μανιταρούλης μεταμορφώθηκε σε ένα όμορφο αγοράκι. -Μια κακιά μάγισσα, είπε ο Μανιταρούλης, με μεταμόρφωσε σε άσχημο μανιτάρι γιατί με μισούσε που είχα πολλούς φίλους και ήμουν χαρούμενος. Θα είσαι μόνος σου και κανείς δε θα σε προσέχει, μου είπε και με άγγιξε με το ραβδί της. Θα γίνεις όπως είσαι τώρα μόνο αν κάποιος σε προσέξει και γίνει φίλος σου.

-Έτσι ζούσα στην άκρη του δάσους μόνος και λυπημένος μέχρι πριν από λίγο. Τώρα έχω εσάς. Έχω φίλους ξανά! -Θα μείνετε μαζί μας. Θα έρθετε στο σχολείο μας, είπαν όλα τα παιδιά στην Αστερένια και στον Μανιταρούλη. Θα είμαστε όλοι φίλοι! -Θα σας διηγηθώ τις πιο όμορφες ιστορίες, είπε η Αστερένια. Όλοι μαζί ξεκίνησαν για το σχολείο. Αγκαλιασμένοι άρχισαν να τραγουδούν το τραγούδι της φιλίας. Ήταν τόσο όμορφο να βλέπεις όλα τα παιδιά μια αγκαλιά και ευτυχισμένα!

Οι συγγραφείς του παραμυθιού

Αγγελόπουλος Ιορδάνης

Αγγέλου Στέφανος

Αλμασίδης Φαίδων

Αριστοβούλου Άννα

Ιωαννίδης Στέλιος

Καλαθά Στέλλα

Καρμίρη Ελένη

Καρτάλης Αντώνης

Μαργιούλα Ανθή

Μπζάκου Έλια

Μπουλιώνης Γιώργος

Παράσχος Νεκτάριος

Πυξιάδου Ελπίδα

Ρετζέπης Νίκος

Σούλκου Μαρία

Τόττας Δημήτρης

Τσιολχά Παυλίνα

Τσολακίδης Γιώργος

Φίσερ Μαρία

Φώτη Φωτεινή

Χατζηπαναγιωτίδου Μάρθα

Χατζησάββας Δημήτρης