Γεωργία Ταρσούλη - Το γουρουνάκι

1 Το γουρουνάκι Γεωργία Ταρσούλη Ήταν μια φορά μια γριά κι ένας γέρος κι είχαν ένα γουρουνάκι. Ο γέρος ήταν τσιγκούνης κι η γριά ήταν λιχούδα, και κάθε λίγο έλεγε του γέρου: – Γέρο, πότε θα το σφάξουμε το γουρουνάκι; – Α, γριά, αν δε δω εγώ το γουρουνάκι να κρεμάσει ξίγκι απ’ την ουρά του, δεν το σφάζω. – Βρε είσαι στα καλά σου, γέρο. Κρεμάν ποτέ ξίγκι απ’ την ουρά τους τα γουρούνια; – Δεν ξέρω εγώ τι κάνουν τ’ άλλα τα γουρούνια. Aν δε δω το δικό μας να κρεμάσει ξίγκι δεν το σφάζω. Τι να κάνει η γριά, που έβλεπε το γουρουνάκι και το λιμπιζότανε; Πιάνει λίγο μπαμπάκι και το κρεμά απ’ την ουρά του γουρουνιού και φωνάζει του γέρου: – Γέρο, για έλα να δεις που το γουρουνάκι μας κρέμασε ξίγκι! Τρέχει εκείνος και, καθώς ήταν γέρος και δεν έβλεπε καλά, πέρασε το μπαμπάκι για ξίγκι. – Ε, γριά, δίκιο έχεις, να το σφάξουμε το γουρουνάκι. – Να το σφάξουμε, γέρο μου. Πιάνουν, σφάζουν το γουρουνάκι, το παστρεύουν, το αλατίζουν και το βάζουν στην πιατέλα. – Τώρα να το μαγειρέψουμε. – Αμ πώς να το μαγειρέψουμε που δεν έχουμε ξύλα; – Να πάμε στο λόγκο να φέρουμε. – Και πού θα βρούμε το δρόμο να γυρίσουμε σπίτι μας; – Να πάρουμε μαζί μας άχυρα και να τα σκορπούμε πίσω, για να βρούμε το δρόμο. Πήρε η γριά ένα τσουβάλι, πήρε κι γέρος ένα σκοινί, για να φέρουν ξύλα να μαγειρέψουν το γουρουνάκι. Πήραν κι έναν τορβά* με άχυρα και κλείδωσαν το σπίτι. Και το κλειδί, επειδή το σπίτι ήταν χαμηλό, το χώσανε κάτω απ’ τα κεραμίδια αποπάνω απ’ την πόρτα. Πήγαιναν στο δρόμο κι έσπερναν το άχυρο. Τους βλέπει ένας διακονιάρης και τους λέει: – Σε καλό, χριστιανοί! Γιατί σπέρνετε άχυρα στο δρόμο; – Σφάξαμε το γουρουνάκι μας και δεν έχουμε ξύλα να το μαγειρέψουμε, και πάμε να φέρουμε απ’ το λόγκο· και για να

Documents

Γεωργία Ταρσούλη - Το γουρουνάκι