H προσωπικότητα του κομμουνιστή, όπως αυτή διαμορφώθηκε στις συνθήκες του μονολιθικού κομμουνιστικού κινήματος., είναι το αντικείμενο αυτής της μελέτης. Το θέμα είναι μεγάλο και βασικά αδιερεύνητο. Αυτό βάζει, κατ’ ανάγκη, περιοριστικά όρια στο μελετητή.Ένας από τούς κύριους στόχους του βιβλίου είναι ν’ αναδείξει τα καθολικά στοιχεία πού συνθέτουν την αντιφατική προσωπικότητα του κομμουνιστή της περιόδου πού μας ενδιαφέρει (περίοδος της Κομιντέρν, ως το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ). Οι ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει η εικόνα του κομμουνιστή στη μια ή στην άλλη χώρα μας ενδιαφέρουν πολύ λιγότερο. Εξάλλου, την περίοδο αυτή τα κομμουνιστικά κόμματα λειτούργησαν σαν τμήματα της Κομμουνιστικής Διεθνούς, ενώ η προσωπικότητα του κομμουνιστή διαμορφώθηκε στη βάση ενός ενιαίου πρότυπου του κομουνιστή και του ανθρώπου του κινήματος, ενγένει, που στο επίκεντρό του είχε τον τύπο του μπολσεβίκου, στη λενινική και τη σταλινική του παραλλαγή, και το λεγόμενο «σοβιετικό άνθρωπο». [...]Αντί για εισαγωγή του Θανάση Βακαλιού
