ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΘΗΛΥΚΑ ΚΟΙΝΑ και ΚΥΡΙΑ Δευτερόκλιτα

ὁδός... Οξύτονα πλίνθος...Παροξύτονα και προπερισπώμενα κάμηλος/καμήλου...Προπαροξύτονα πρόχους/πρόχου...Παροξύτονο συνηρημένο ἅλως...Παροξύτονα αττικόκλιτα Κῶς...Περισπώμενο αττικόκλιτο

Στη δεύτερη κλίση ανήκουν:1.τα ασυναίρετα ονόματα που λήγουν σε -ος, 2.τα αττικόκλιτα παροξύτονα και περισπώμενα ονόματα που λήγουν σε -ως 3.και το συνηρημένο ουσιαστικό πρόχους.

Τα δευτερόκλιτα θηλυκά ουσιαστικά είναι ισοσύλλαβα. Έχουν σε όλες τις πτώσεις τις ίδιες καταλήξεις με εκείνες των δευτερόκλιτων αρσενικών ονομάτων, από τα οποία διακρίνονται μόνο από το άρθρο. Εκτός από τα προπαροξύτονα ουσιαστικά, όλα τα άλλα διατηρούν τον τόνο σε όλες τις πτώσεις στην ίδια συλλαβή στην οποία τονίζεται η ονομαστική, ακολουθώντας τους κανόνες τονισμού της αρχαίας ελληνικής.

ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ἡ ὁδόςτῆς ὁδοῦτῇ ὁδῷτὴν ὁδόν(ὦ) ὁδέ

αἱ ὁδοίτῶν ὁδῶνταῖς ὁδοῖς

τὰς ὁδούς(ὦ) ὁδοί

ἡ ἔλαφος τῆς ἐλάφου τῇ ἐλάφῳ τὴν ἔλαφον (ὦ) ἔλαφε

αἱ ἔλαφοι τῶν ἐλάφων ταῖς ἐλάφοις τὰς ἐλάφους (ὦ) ἔλαφοι

Το ουσιαστικό πρόχους είναι δευτερόκλιτο συνηρημένο.

Πριν από τον χαρακτήρα ο του θέματος έχει άλλο ο, το οποίο, όταν ακολουθεί αμέσως ύστερα από αυτό ο χαρακτήρας ο, συναιρείται με αυτόν σε ου (πρόχοος = πρόχους), αλλιώς χάνεται κατά τη συναίρεση μπροστά από τις καταλήξεις (πρόχοῳ = πρόχῳ).

Έτσι το ουσιαστικό αυτό έχει και μετά τη συναίρεση τις ίδιες καταλήξεις με τα δευτερόκλιτα ασυναίρετα ουσιαστικά, εκτός από την ονομαστική, την αιτιατική και την κλητική του ενικού.

Ο τόνος μένει σε όλες τις πτώσεις στην ίδια συλλαβή στην οποία τονίζεται η ονομαστική του ενικού.

Παροξύτονο συνηρημένο

ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ἡ πρόχους τῆς πρόχου τῇ πρόχῳ τὴν πρόχουν (ὦ) πρόχου

αἱ πρόχοι τῶν πρόχων ταῖς πρόχοις τὰς πρόχους (ὦ) πρόχοι

Τα αττικόκλιτα παροξύτονα ονόματα ἅλως και ἕως σχηματίζουν την αιτιατική του ενικού χωρίς το τελικό ν (κατά την τρίτη κλίση).

Το κύριο όνομα Κῶς είναι αττικόκλιτο περισπώμενο, εύχρηστο μόνο στον ενικό αριθμό. Σχηματίζει την αιτιατική του ενικού χωρίς το τελικό ν, κατά την τρίτη κλίση.

Παροξύτονα αττικόκλιτα

ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ἡ ἅλως τῆς ἅλω τῇ ἅλῳ τὴν ἅλω (ὦ) ἅλως

αἱ ἅλῳ τῶν ἅλων ταῖς ἅλῳς τὰς ἅλως (ὦ) ἅλῳ

Περισπώμενο αττικόκλιτο

ἡ Κῶς τῆς Κῶ τῇ Κῷ τὴν Κῶ (ὦ) Κῶς

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΑΡΣΕΝΙΚΑ ΚΟΙΝΑ και ΚΥΡΙΑ Δευτερόκλιτα ἀγρός... Οξύτονα

βίος... Παροξύτονα και προπερισπώμενα ἄνθρωπος/ἀνθρώπου... Προπαροξύτονα πλοῦς... Περισπώμενα συνηρημένα ἔκπλους... Παροξύτονα συνηρημένα λεώς... Οξύτονα αττικόκλιτα ταῶς... Περισπώμενα αττικόκλιτα κάλως... Παροξύτονα αττικόκλιτα πρόνεως... Προπαροξύτονα αττικόκλιτα

Στη δεύτερη κλίση ανήκουν:1.τα ασυναίρετα ονόματα που λήγουν σε -ος, 2.τα αττικόκλιτα παροξύτονα και περισπώμενα ονόματα που λήγουν σε -ως 3.και τα συνηρημένα ουσιαστικά σε -ους.

Τα δευτερόκλιτα αρσενικά ουσιαστικά είναι ισοσύλλαβα.

Έχουν σε όλες τις πτώσεις τις ίδιες καταλήξεις με εκείνες των δευτερόκλιτων θηλυκών ονομάτων, από τα οποία διακρίνονται μόνο από το άρθρο.

Εκτός από τα προπαροξύτονα ουσιαστικά, όλα τα άλλα διατηρούν τον τόνο σε όλες τις πτώσεις στην ίδια συλλαβή στην οποία τονίζεται η ονομαστική, ακολουθώντας τους κανόνες τονισμού της αρχαίας ελληνικής.

ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ὁ ἄνθρωπος τοῦ ἀνθρώπου τῷ ἀνθρώπῳ τὸν ἄνθρωπον (ὦ) ἄνθρωπε

οἱ ἄνθρωποι τῶν ἀνθρώπων τοῖς ἀνθρώποις τοὺς ἀνθρώπους (ὦ) ἄνθρωποι

ὁ βίος τοῦ βίου τῷ βίῳ τὸν βίον (ὦ) βίε

οἱ βίοι τῶν βίων τοῖς βίοις τοὺς βίους (ὦ) βίοι

Τα συνηρημένα περισπώμενα σε -ους πριν από τον χαρακτήρα ο του θέματος έχουν άλλο ο ή ε, το οποίο, όταν ακολουθεί αμέσως ύστερα από αυτό ο χαρακτήρας ο, συναιρείται με αυτόν σε ου (πλόος = πλοῦς, ἀδελφιδέος = ἀδελφιδοῦς ), αλλιώς χάνεται κατά τη συναίρεση μπροστά από τις καταλήξεις (πλόῳ = πλῷ).

Έτσι τα ονόματα αυτά έχουν και μετά τη συναίρεση τις ίδιες καταλήξεις με τα δευτερόκλιτα ασυναίρετα, εκτός από την ονομαστική, την αιτιατική και την κλητική του ενικού.

Περισπώμενα συνηρημένα

ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ὁ πλοῦς τοῦ πλοῦ τῷ πλῷ τὸν πλοῦν (ὦ) πλοῦ

οἱ πλοῖ τῶν πλῶν τοῖς πλοῖς τοὺς πλοῦς (ὦ) πλοῖ

ὁ νοῦς τοῦ νοῦ τῷ νῷ τὸν νοῦν (ὦ) νοῦ

οἱ νοῖ τῶν νῶν τοῖς νοῖς τοὺς νοῦς (ὦ) νοῖ

Τα συνηρημένα παροξύτονα σε -ους πριν από τον χαρακτήρα ο του θέματος έχουν άλλο ο, το οποίο, όταν ακολουθεί αμέσως ύστερα από αυτό ο χαρακτήρας ο, συναιρείται με αυτόν σε ου (ἔκπλοος = ἔκπλους), αλλιώς χάνεται κατά τη συναίρεση μπροστά από τις καταλήξεις (ἐκπλόῳ = ἔκπλῳ).

Έτσι τα ονόματα αυτά έχουν και μετά τη συναίρεση τις ίδιες καταλήξεις με τα δευτερόκλιτα ασυναίρετα, εκτός από την ονομαστική, την αιτιατική και την κλητική του ενικού.

Ο τόνος μένει σε όλες τις πτώσεις στην ίδια συλλαβή στην οποία τονίζεται η ονομαστική του ενικού, ακόμα και (αντίθετα με τον σχετικό με τη συναίρεση κανόνα τονισμού) στα σύνθετα που πριν από τη συναίρεση τονίζονταν στην προπαραλήγουσα: π.χ. ὁ ἔκπλοος = ὁ ἔκπλους, τοῦ ἐκπλόου = τοῦ ἔκπλου και όχι τοῦ ἐκπλοῦ.

Παροξύτονα συνηρημένα

ὁ ἔκπλους τοῦ ἔκπλου τῷ ἔκπλῳ τὸν ἔκπλουν (ὦ) ἔκπλου

ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ οἱ ἔκπλοι τῶν ἔκπλων τοῖς ἔκπλοις τοὺς ἔκπλους (ὦ) ἔκπλοι

ὁ διάπλους τοῦ διάπλου τῷ διάπλῳ τὸν διάπλουν (ὦ) διάπλου

οἱ διάπλοι τῶν διάπλων τοῖς διάπλοις τοὺς διάπλους (ὦ) διάπλοι

ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ὁ νεώς τοῦ νεώ τῷ νεῴ τὸν νεών (ὦ) νεώς

οἱ νεῴ τῶν νεών τοῖς νεῴς τοὺς νεώς (ὦ) νεῴ

ὁ ταῶς τοῦ ταῶ τῷ ταῷ τὸν ταῶν (ὦ) ταῶς

οἱ ταῷ τῶν ταῶν τοῖς ταῷς τοὺς ταῶς (ὦ) ταῷ

Οξύτονα αττικόκλιτα Περισπώμενα αττικόκλιτα

ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ὁ κάλως τοῦ κάλω τῷ κάλῳ τὸν κάλων (ὦ) κάλως οἱ κάλῳ τῶν κάλων τοῖς κάλῳς τοὺς κάλως (ὦ) κάλῳ

ὁ πρόνεως τοῦ πρόνεω τῷ πρόνεῳ τὸν πρόνεων (ὦ) πρόνεως οἱ πρόνεῳ τῶν πρόνεων τοῖς πρόνεῳς τοὺς πρόνεως (ὦ) πρόνεῳ

Παροξύτονα αττικόκλιτα Προπαροξύτονα αττικόκλιτα

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΟΥΔΕΤΕΡΑ ΚΟΙΝΑ και ΚΥΡΙΑ Δευτερόκλιτα σε -ον

φυτόν... Οξύτονα ἄντρον... Παροξύτονα και προπερισπώμενα μυστήριον... Προπαροξύτονα ὀστοῦν... Περισπώμενα συνηρημένα ἀνώγεων... Προπαροξύτονο αττικόκλιτο

Στη δεύτερη κλίση ανήκουν:1.τα ασυναίρετα ονόματα που λήγουν σε -ον, 2.τα συνηρημένα που λήγουν σε -ουν 3.και το αττικόκλιτο ἀνώγεων.

Τα δευτερόκλιτα ουδέτερα ουσιαστικά είναι ισοσύλλαβα.

Έχουν διαφορετικές καταλήξεις από εκείνες των δευτερόκλιτων αρσενικών και θηλυκών ονομάτων μόνο στην ονομαστική και κλητική του ενικού και στην ονομαστική, αιτιατική και κλητική του πληθυντικού αριθμού.

Σχηματίζουν και στους τρεις αριθμούς όμοια την ονομαστική, την αιτιατική και την κλητική. Το α της κατάληξης στις τρεις αυτές πτώσεις του πληθυντικού αριθμού είναι βραχύχρονο.

Εκτός από τα προπαροξύτονα ουσιαστικά, όλα τα άλλα διατηρούν τον τόνο σε όλες τις πτώσεις στην ίδια συλλαβή στην οποία τονίζεται η ονομαστική, ακολουθώντας τους κανόνες τονισμού της αρχαίας ελληνικής.

ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

τὸ φυτόν τοῦ φυτοῦ τῷ φυτῷ τὸ φυτόν (ὦ) φυτόν

τὰ φυτά τῶν φυτῶν τοῖς φυτοῖς τὰ φυτά (ὦ) φυτά

τὸ μυστήριον τοῦ μυστηρίου τῷ μυστηρίῳ τὸ μυστήριον (ὦ) μυστήριον τὰ μυστήρια τῶν μυστηρίων τοῖς μυστηρίοις τὰ μυστήρια (ὦ) μυστήρια

Τα συνηρημένα πριν από τον χαρακτήρα ο του θέματος έχουν το φωνήεν ε, το οποίο, όταν ακολουθεί αμέσως ύστερα από αυτό ο χαρακτήρας ο, συναιρείται με αυτόν σε ου (ὀστέον = ὀστοῦν), αλλιώς χάνεται κατά τη συναίρεση μπροστά από τις καταλήξεις (ὀστέῳ = ὀστῷ).

Έτσι τα ονόματα αυτά έχουν και μετά τη συναίρεση τις ίδιες καταλήξεις με τα δευτερόκλιτα ασυναίρετα, εκτός από την ονομαστική, την αιτιατική και την κλητική του ενικού.

Ο τόνος μένει σε όλες τις πτώσεις στην ίδια συλλαβή στην οποία τονίζεται η ονομαστική του ενικού.

Περισπώμενα συνηρημένα

ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

τὸ ὀστοῦν τοῦ ὀστοῦ τῷ ὀστῷ τὸ ὀστοῦν (ὦ) ὀστοῦν

τὰ ὀστᾶ τῶν ὀστῶν τοῖς ὀστοῖς τὰ ὀστᾶ (ὦ) ὀστᾶ

τὸ κανοῦν τοῦ κανοῦ τῷ κανῷ τὸ κανοῦν (ὦ) κανοῦν

τὰ κανᾶ τῶν κανῶν τοῖς κανοῖς τὰ κανᾶ (ὦ) κανᾶ

ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

τὸ ἀνώγεων τοῦ ἀνώγεω τῷ ἀνώγεῳ τὸ ἀνώγεων (ὦ) ἀνώγεων

τὰ ἀνώγεω τῶν ἀνώγεων τοῖς ἀνώγεῳς τὰ ἀνώγεω (ὦ) ἀνώγεω

Προπαροξύτονο αττικόκλιτο