Πήραμε ευθύς τ’ ανθόσπαρτο στρατί του ήχου κι αυτός μας οδήγησε μπροστά σε κάτι μαρμαρένιες πίστες που αντιφέγγιζαν λευκό θάμπος. Εξαίσια,

θαυματουργά τα μέρη. Θαυμαστός ο κόσμος με τον οποίο ανταμώνουμε και σμίγουμε. Φανταστικές οι τελετουργικές μας φαντασιώσεις. Καθώς η ομίχλη άρχισε να αραιώνει, δε χορταίναμε ν’ αγναντεύουμε τα όσα, ένα γύρω, περιεργαζό-μαστε. Πουλιά εξωτικά που κελαηδούν μέσα σε ανθισμένα περιβόλια… Σε λουλουδιασμένους κάμπους, σε καταπράσινα λιβάδια, ζώα χαριτωμένα βόσκουν, κυλιούνται, πετούν, φι-λιούνται κι αγκαλιάζονται. Τι υπέροχα να γινόταν στ’ αλήθεια ο κόσμος, έτσι χρωματιστά χαρούμενος, κι ωραίος!Ελάτε να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε, να ξεφαντώσουμε.Ελάτε να αποξεχαστούμε σε τούτη τη μεθυστική απόλαυση.Ελάτε, να ραντίσουμε με ροδόσταμο τα μαραζωμένα μας όνειρα. ΕΛΑΤΕ!

ΖΗΣΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ

ΖΗΣΗ

Σ ΚΟΚ

ΚΙΝ

ΟΣ Μπάπκος

Μπάπκος

Ζωής Απανθίσματα

ΜΕΡΟΣ ΔΕΎΤΕΡΟ

Ζωής Απανθίσματα

Ο Ζήσης Κόκκινος γεννήθη-κε στο Μεγάλο Σειρήνι Γρε-

βενών και ζει μόνιμα στο Βέλγιο. Έχει έναν γιο και σήμερα είναι συ-νταξιούχος.

Με άλλους αγωνιστές πρωτο-στάτησε στην ίδρυση Ελληνικών Κοινοτήτων στο Βέλγιο. Λόγω έλ-λειψης διδασκάλων, την πρώτη περίοδο για κάποιο διάστημα δί-δαξε στα Ελληνόπουλα της περιο-χής του Βερβιέ ως δάσκαλος.

Έχει στο ενεργητικό του πλού-σια κοινωνική, συνδικαλιστική, πολιτική και αντιδικτατορική δρά-ση. Έγραφε στον παράνομο τύπο στην Ευρώπη κατά τη δικτατορία. Στις αρχές της χούντας έγραψε με-ρικά σημειώματα στην εφημερί-δα του ΑΚΕΛ και με το ψευδώνυ-μο Υψηλάντης στην Χαραυγή Κύ-πρου. Μετά τη δικτατορία έγραφε στο Ριζοσπάστη και στον τύπο της ομογένειας Βελγίου.

Γράφει ποιήματα από νεαρή ηλικία και είναι αυτοδίδακτος. Αφοσιωμένος, δοσμένος με πάθος στη μάθηση και στον αγώνα για το δίκαιο και την ανθρωπιά.

Έργα του ιδίου:

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

ΜΠΑΠΚΟΣ Ύμνος στη ζωή Μέρος πρώτο

ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΕΞΙΣΤΟΡΗΣΕΙΣ

(εκδ. Οσελότος 2012)

ΣΟΖΗΣ Ο ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ

(εκδ. Οσελότος 2014)

ΕΚΔΟΣΕ ΙΣοσελότος

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108

ekdoseis.ocelotos@gmail.comwww. ocelotos. gr

ISBN 978-960-9499-50-7

143 × 210 SPINE: 21 FLAPS: 80

0_cover_mpapkos.indd 1 4/8/2014 1:25:23 PM

Μπάπκος Ζωής Απανθίσματα

ΜΈΡΟΣ ΔΈΎΤΈΡΟ

ΖΗΣΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ

ΤιΤλος Μπάπκος, Ζωής απανθίσματα - Μέρος δεύτερο

ςυγγραφέας Ζήσης Κόκκινος έπιmέλέια - Διορθωςη Δημήτρης Καραναστάσης Layout - Design Myrtilo, Λένα Παντοπούλου Copyright© 2014 Ζήσης Κόκκινος πρωΤη έκΔοςη Αθήνα, Μάρτιος 2014

ISBN 978-960-9499-50-7

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευ-ματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντι-γραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε ο-ποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

Ο συγγραφέας φέρει την αποκλειστική ευθύνη για τις γνώμες και περιγραφές που διατυπώνονται σε αυτό το βιβλίο. Οι εκ-δόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν αρμοδιότητα για την επιβεβαίωση ή την άρνηση του περιεχομένου ούτε παρέχουν εγγύηση για την αλήθεια των δηλώσεων του συγγραφέα. Εναπόκειται στον αναγνώστη να κρίνει ανεξάρτητα για το αν γίνεται δέκτης ψευδών δηλώσεων ή όχι. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν καμία ευθύνη προς οποιοδήποτε πρόσωπο ή οντότητα θίγεται ή υφίσταται απώλεια ή ζημία προερχόμενη από τις πληροφορίες που περιέχονται στο παρόν βιβλίο ή τη χρήση αυτών ή την πίστη σε αυτές.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:

Βατάτζη 55, 114 73 ΑθήναΤΗΛ. : 210 6431108E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.comwww. ocelotos. gr

Από μένα… για σας!

Αποζητάω από καρδιάς, αγαπητοί μου αναγνώστες, να μοιραστώ μαζί σας ό,τι ωραίο κι ευγενικό πηγάζει από την πένα μου.

Ακούστε με, σας παρακαλώ:Πώς να τα βγάλω πέρα, πείτε μου, καλοί μου φίλοι, όταν

δυο τσαχπίνες αγαπητικές με πιάνουν και με κρατούν τόσο τρυφερά από το χέρι;

Πάμε! Έλα! Με καλούν αδιάκοπα.Πώς, αλήθεια, να μην υποκύψω σ’ έναν τέτοιο πειρασμό;Όταν τούτα τα δυο, αποκλειστικά δικά μου «πλάσματα»,

με μια ερωτική ελκυστική σαγήνη με φιλούν, μ’ αγκαλιάζουν, με θερμοπαρακαλούν.

Όταν επιπλέον, έχω έναν δοσμένο φίλο, συνεργάτη και υπασπιστή μου.

Νιώθω ωραία από τα κανακέματά τους.Από την προσοχή, την αγάπη που μου χαρίζουν κάθε στιγ-

μή, κάθε ώρα, με τόση απλοχεριά.Πάμε! Έλα! Καθώς σιγοψιθυρίζουν επαναλαμβανόμενα κι

ελκυστικά, σαν μαγευτική προσευχή ακούγεται η έκκλησή τους.

Αδύνατον να μην υποκύψω. Κλείνω τα μάτια κι ακολου-θώ. Με σιγουριά κι ασφάλεια, τα θεϊκά μου δημιουργήματα με οδηγούν μπροστά στο κομπιούτερ.

Νιώθω θαυμάσια!Πόσο απερίγραπτα, μαγικά ελκυστική είναι η απέριττη

αγάπη, ο τέλειος έρωτας που αισθάνομαι!

4 ΖΗΣΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ

Με κορμί πανέμορφα αλαβάστρινο, αν και αόρατο, η θε-ότρελη ατίθαση φαντασία μου με τη γλυκύτατη, τη μελιστά-λαχτη σκέψη μου με «ξεμυαλίζουν». Ύποκλίνομαι συρόμενος εθελουσίως.

Στρώνομαι κεφάτος με ένα πλατύ χαμόγελο στη θέση μου, έχοντας στο πλάι μου τον ωραίο υπασπιστή μου, τον Μπάπκο.

Παραδίνομαι αφοπλισμένος στα τσαλίμια της σκέψης μου και της ασυγκράτητης χρυσόφτερης φαντασίας μου που ανυ-πομονεί να προσπεράσει τα σύνορα της φρόνιμης νόησης. Να τρέξει, να πετάξει. Να οργώσει καλπάζοντας τα μήκη και τα ύψη του άπειρου.

Έυθύς με μαγεύουν, μετατρέποντάς με ανάλαφρο, σαν πούπουλο, οδηγώντας με εξαρχής σε χαριτωμένες, «επικίνδυ-νες» περιπέτειες.

Συνεχίζω να σας φανερώνω τα συναισθήματά μου:Έίναι ζαλιστικά υπέροχο αυτό που ζω, όταν ξεδιπλώνω,

ζωντανεύω στο χαρτί, το απλό μεγαλείο που πηγάζει από τις ωραίες, εσωτερικές μου μαλαματένιες δροσοπηγές.

Χαίρομαι. Έυχαριστιέμαι. Χαμογελώ, δακρύζω. Χορεύω, σφυρίζω, τραγουδώ!

Αυτά συμβαίνουν κι αφορούν ασφαλώς εμένα. Βαθιά μου έγνοια είναι βέβαια, να τα μοιραστώ με τους φίλους μου τους αναγνώστες.

Μακάρι να αισθανθείτε, να ζήσετε κι εσείς, στιγμές όμορ-φα ανεπανάληπτες, μέσα από τα γραφόμενά μου.

Δεν κυνηγώ σελίδες ατέλειωτες για βάθος ψάχνωγια ορίζοντες χωρίς σύνορασημαδεύω το άπειρο.

Αφιέρωμα στον αγαπημένο μου τόπο!

Είδες αϊτό να πέτεται, λεβέντη να χορεύειΕίδες τον ουρανό στη γη, έρωτα να γυρεύει;

5 ΜΠΑΠΚΟΣ ΙΙ, ΖΩΗΣ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑΤΑ

Το είχαμε υποσχεθεί με τον Άργο πως θα το κάναμε: Avanti Maestro!

Τι όμορφα! Πόσο μαγικά! Τι θαυμαστά ξεδιπλώνονται τ’ αγνάντια απ’ τις αψηλές κορφούλες!

Απερίγραπτα συναρπαστικό ξεπροβάλλει το θέαμα καθώς φέρνουμε το θώρι γύρω τριγύρω απ’ το δικό μας, το ζηλευ-τό, το αψηλό «μπαλκόνι» των Γρεβενών! Από την αψηλότερη κορφούλα του αγέρωχου Όρλιακα.

Μέρα Μαγιού, κι ολάνθιστα τα φυσικά λημέρια.Παρατηρούμε, θαυμάζουμε, καμαρώνουμε.Πεταλούδες πολύχρωμες, βουνίσια ζουζούνια. Πουλιά που

’πιασαν κουμπαριές με τα φυσικά φαινόμενα, με αποτέλεσμα να βαφτιστούν και ν’ αντανακλούν κάθε είδος χρωματισμού που διάλεξε για κείνα η νουνά τους, η φύση. Μέγα χάρμα από-λαυσης και υπέρτατου θαυμασμού. Αρκούδες με το δικό τους καφετί γνώρισμα σε καλούν να σε φιλέψουν μέλι. Αγριοκάτσι-κα τρελοπαιχνιδιάρικα. Περήφανοι σταυραϊτοί που αιωρού-νται κυκλικά, αμέριμνοι πάνω από τα κεφάλια μας. Έλα, φίλε, έλα να δεις, κάθισε ν’ αποθαυμάσεις, ν’ αρμέξεις, να γευτείς ευωδιαστά αρώματα. Η εξαίσια κατάσταση μέθεξης που μας διαπερνά, μας εμπνέει, ψηλά από κείνα τα λημέρια, να λαλού-με και να ψέλνουμε τραγούδια, ευχές και προσευχές. Καλούμε τους φίλους μας με το όνομά τους. Η φυσική μας πρόσμιξη με το φυσικό τοπίο μας προικίζει με το προτέρημα να επικοινω-νούμε νοερά με κάθε άνθρωπο που θαυμάζει που αγαπά που νοιάζεται και φροντίζει για τη ζωή, τη φύση, τον άνθρωπο. Μας έλαχε και τούτο, ωραίε μου Άργε. Μας έμελλε, μαζί με τη μαγεία του φυσικού τοπίου ν’ απολαύσουμε τα υπέροχα, τα εκπληκτικά τ’ ουρανού τα κάλλη. Ναι, Άργε, καθώς η νύχτα πλησιάζει, το ’χαμε προγραμματίσει εξάλλου, πως θα την περ-νούσαμε σε τούτα τα ψηλά, τα θαυμαστά λημέρια. Η θέλησή μας, η πεισματική μας επιμονή στο να αποκαλύπτουμε και-νούριους χώρους, μέρη μαγικά κι ονειρεμένα, μας προμηθεύει και με τις ανάλογες αρματωσιές που βοηθούν στο ν’ αυγαταί-νει και ν’ απλώνεται η θωριά μας.

6 ΖΗΣΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ

Να ’μαστε. Φέρνουμε βόλτες με το κιάλι στο έναστρο ου-ράνιο στερέωμα. Χοροπηδούμε από το ένα άστρο στ’ άλλο. Πόσο φαντασμαγορικός παρουσιάζεται ο ουράνιος θόλος! Για δες… Πέσαμε στην κατάλληλη περίπτωση. Χαρές ετοιμάζουν στα παιδιά τους η πούλια κι ο αυγερινός! Γεια σας φίλοι, γεια σας φίλες! Γιώργο, Χρήστο, Θύμιο, θεία Αγόρω από τη Λόχμη. Βασίλη, Μπάμπη, Νίκο, Έλευθερία, Κώστα, Κατερίνα, Ρούλα, Θοδώρα, Ιουλία, Θανάση από το Μεγάλο Σειρήνι. Σεις, όλοι οι φίλοι, από τα Γρεβενά, από τα γύρω χωριά… από ολόκληρη την Έλλάδα. Σας παρακαλούμε και σας καλούμε, αν έχετε την καλοσύνη, να μας συντροφέψετε με τη θαυμάσια, τη μαγική νοερή φανταστική σας ενατένιση. Ύψώστε τα μάτια στον ου-ρανό. Φέρτε το θώρι σας γύρω. Αφήστε τις αισθήσεις λεύτε-ρες να χαλαρώσουμε. Να δώσουμε τα χέρια. Ν’ αγκαλιαστού-με. Στηρίζοντας ο ένας τον άλλον, νιώθουμε πιο στέρεα Έίναι περισσότερο σίγουρα τα βήματά μας. Έλάτε, φίλοι μου! Έλάτε ωραίοι μου συνάνθρωποι να σμίξουμε στη χαρά, στη λύπη, σε κάθε τι το ωραίο, το δίκιο κι ανθρώπινο. Δείτε μαζί μας τ’ αρ-γυρό φεγγάρι με τα λαμπερά αστέρια, έτσι καθώς μας τα φέρ-νουν κοντά τα επιστημονικά εργαλεία, στημένα στην κορφή του Όρλιακα. Συμφωνούν κι εκείνα μαζί μας, εγκρίνουν τούτα τα δικά μας. Δείτε τι χαριτωμένα μας φέγγουν και μας χαμογε-λούν. Κάθε βήμα, κάθε μας κίνηση, όταν κατευθύνονται στη σωστή κατεύθυνση, αποτελούν φωτεινά σημεία. Καλημέρα σας, αγαπητοί ωραίοι μας φίλοι. Γεια σου μπάρμπα Βαγγέλη, γείτονα! Μπάρμπα Βάιε, μπάρμπα Αχιλλέα, μπάρμπα Γιάννη. Όλους όσους κοντεύουν ν’ αγγίξουν τον αιώνα τους χαιρε-τάμε, γέροντες και γερόντισσες, με ιδιαίτερη τιμή και σεβα-σμό. Με τον μπάρμπα Βαγγέλη κάθε καλοκαίρι τραγουδούμε μαζί στο εικονοστάσι του Αϊ-Νικόλα. Όμορφα τα καταφέρ-νει στα κλέφτικα τραγούδια ο μπάρμπας. Τον… ακούτε πώς το ανεβοκατεβάζει περιστροφικά; «Του Κίτσου η μάνα κάθο-νταν», ή, «του Διάκου η μάνα χαίρεται». Γεια σου, ωραίε μπάρ-μπα Βαγγέλη. Σε θυμόμαστε πάντα. Σας θυμόμαστε όλους και σας μνημονεύουμε από τα ψηλά λημέρια του Όρλιακα. Έλά-

7 ΜΠΑΠΚΟΣ ΙΙ, ΖΩΗΣ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑΤΑ

τε. Πάμε φίλοι μας! Πάμε να σεργιανίσουμε στα περβόλια που μας καλούν να γευτούμε απ’ τους ολόγλυκους καρπούς τους. Να ρουφήξουμε άρωμα, να συλλέξουμε γύρη από τα λουλού-δια της δικαιοσύνης. Πιστεύουμε και το διαλαλούμε: ο άν-θρωπος, μπορεί! Αρκεί να πατάει και να περπατάει στη σωστή μεριά. Πάμε. Έλάτε να πεταχτούμε μέχρι… τους ουρανούς. Πάμε να μοιραστούμε μαζί τους τα τρελά και τα ωραία μας. Πάμε να ευχηθούμε στην πούλια και στον αυγερινό, να τους ζήσουν. Το κιάλι θα μας οδηγήσει μπροστά στην ευρύχωρη φεγγαρόλουστη αυλή τους. Έλάτε, πάρτε θέση στο φανταστι-κό λεωφορείο της ζωής. Αγκαλιάστε το βιβλίο μας, ταξιδέψτε μαζί μας. Μπορείτε και με «κλειστά» μάτια να το απολαύσετε. Σαν αρχίσετε να το ξεφυλλίζετε, όπως θα προχωρείτε, καθώς θα κλείνετε τα μάτια, θα αναπολείτε, θα ταξιδεύετε νοερά. Με τούτον τον τρόπο θα πλάθει και θα ξαναπλάθει ο καθένας. Θα ζωγραφίζει, θα διαβάζει με απαλό, ονειροπόλο πνεύμα και με… κλειστά τα μάτια. Κινάμε, πάμε για το πλάνο, το ωραίο μας ταξίδι, αφού γεμίσουμε πρώτα το δισάκι μας από του Όρ-λιακα τις πλανεύτρες εμορφιές κι όταν η μνήμη αποτυπώσει της έναστρης νύχτας τ’ ουρανού τα ξεφαντώματα, θα συνεχί-σουμε την πορεία μας σε άλλα, διαφορετικά μέρη.

Όμορφα, φανταστικά αιωρούμαστε. Ανάλαφρη διαγρά-φεται η πορεία μας. Πότε πετάμε, άλλοτε περπατάμε. Θαυ-μάζουμε τις μαγικές ομορφιές της Βάλια Κάλντα. Το βλέμμα μας κολλάει, πλανιέται με τις ώρες, επιμένει να περιφέρεται σαν τον περήφανο σταυραετό μέχρι να πετύχει τον στόχο του. Έκείνος κάποτε φεύγει, εμείς, αδιόρθωτοι λάτρεις του ωραίου, δυσκολευόμαστε να πείσουμε εύκολα τις αισθήσεις μας για να ξεκολλήσουμε. Τελικά, όμως, τι να κάνουμε; Το παίρνουμε απόφαση. Αφού, εννοείται, πρώτα τα έχουμε καταγράψει όλα στο μνημονικό, στα κιτάπια του ιππόκαμπου. Ναι, Άργε, και στις εξιστορήσεις μας, τα καταφέρνουμε.

«Λες, Ζήση;» «Πάντως, Άργε, τα καταφέρνουμε, έστω και με κάποιο κα-

τανοητό δισταγμό. Αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα

8 ΖΗΣΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ

της ιδιοσυγκρασίας μας, με συνέπεια να έχει τόση επίδραση για μας η φυσική ελκτική μαγεία. Τα καταφέρνουμε, βλέπεις, όχι φυσικά τόσο εύκολα και ξεμαγκώνουμε απ’ την απίθανη μαγνητική έλξη του τοπίου με τις μύριες φυσικές ομορφιές και τα κάλλη...»

Καθώς ψέλνουμε και τραγουδούμε, νιώθουμε πως πλέ-κουμε στεφάνια, πλάθουμε εγκώμια για όλα τα φυσικά στοι-χεία. Έχουμε έντονα δυνατή την αίσθηση πως από την μιαν άκρη μέχρι την άλλη, αγκαλιάζουμε και φιλούμε ολόκληρο τον πλανήτη. Τα χιονισμένα βουνά. Τα καταπράσινα λαγκά-δια. Τις θάλασσες και τους ωκεανούς. Τα πουλιά, τα ζώα, τους ανθρώπους!

Καμαρώνουμε, τραγουδούμε και φιλούμε εν είδει ιεροτε-λεστίας τούτες τις εμορφιές. Μετά τη Βάλια Κάλντα, να τη… Δες πώς ξεπροβάλλει καταπράσινη –άνοιξη γάρ– πραγματι-κή κουκλίτσα. Τι θαυμαστή! Τι υπέροχη! Καμάρι ακριβοθώ-ρητο χειμώνα, καλοκαίρι! Έίδες ποτέ πεύκο κατάλευκο με το χιόνι παγωμένο να λαμπυρίζει σαν τεράστιο μαγικό μπριλά-ντι; Σου έτυχε να δεις μια περιοχή, μια απέραντη έκταση, ένα τοπίο, να μοιάζει με ξωτικό παραμυθένιο όνειρο; Α, φύση μου τρελή! Μαγεύτρα, πλάνα! Όσο και όπου να στρέψεις το βλέμ-μα σου πώς να στέρξεις να πεις «χόρτασα»; Μήπως πρόκειται να το πεις αν το στρέψεις κατά το μοναστήρι του Μέγα Σπή-λαιου, με την ιστορία του την ξακουστή, την κλεφτουριά του την περήφανη; Τον τρανό οπλαρχηγό το Θόδωρο τον Ζιάκα; Φέραμε γύρω και τούτα στη μνήμη μας. Την πλούσια δράση τους για τη λευτεριά της πατρίδας από τον τουρκικό ζυγό. Τα ατέλειωτα κατορθώματά τους. Καθότι η αποστολή μας γέρνει ανατολικότερα, μια άλλη φορά θα πούμε, και θα υμνήσουμε, περισσότερα. Καθώς πετώντας κατά της Ζάβορδας τα μέρη θεωρήσαμε χρέος μας να αποδώσουμε ελάχιστο φόρο τιμής για την πελώρια, την ένδοξη ιστορία της περιοχής. Τι να πού-με και τι να μολογήσουμε για το μοναστήρι της Ζάβορδας, το συναρπαστικό μαγικό, τοπίο που δεσπόζει ένα γύρω από το ασκηταριό του Όσιου Νικάνορα; Τούτο θαρρείς ότι ξεπή-

9 ΜΠΑΠΚΟΣ ΙΙ, ΖΩΗΣ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑΤΑ

δησε από τους ίδιους τους βράχους. Καθώς θωρείς από ψηλά, από τους απόκρημνους, απότομους βράχους, σου κόβεται η ανάσα έτσι που παρατηρείς την άγρια ομορφιά του τοπίου. Τα βαθιά καταπράσινα νερά του Αλιάκμονα. Τη σκληρή πέτρα που δεσπόζει και κυριαρχεί με τη δική της ιδιόμορφη αδιαμ-φισβήτητη απολυτότητα. Το βαθυπράσινο, το θαυμαστό αυτό στοιχείο, μοιάζει να ξεπηδάει, όπως και το μοναστήρι, απ’ την ίδια την πέτρα. Προσθέτει με απλοχεριά, τη δική του ξέχωρη εξαίσια πινελιά στον καταπληκτικό πίνακα, ζωγραφισμένο με ασύλληπτη τελειότητα από το επιδέξιο χέρι της φύσης!

Α, μωρέ, τι κάθομαι κι αραδιάζω! Μήπως, μίλησε κανείς;Πετάμε με δάκρυα συγκίνησης σε μέρη γεμάτα κάλλος.

Στην ταμπέλα που την κρατάει της ιστορίας το χέρι, αναγρά-φεται η κατεύθυνση που θ’ ακολουθήσουμε. Μυθική, παραμυ-θένια η ιστορία της περιοχής. Ύπόκωφος βόγγος… ακούγε-ται, πριν ακόμα καλά πλησιάσουμε τη Μηλιά. Έχει απομείνει από… τότε, από κείνα τα χρόνια. Πάει κι έρχεται ο αντίλα-λος μέσα στα φαράγγια, από τη φοβερή τιτανομαχία των γι-γάντων! Έπρεπε, όμως, τι άλλο να κάναμε; Έπρεπε να πάμε παραπέρα, νύχτωνε, κι η Μηλιά μας καρτερούσε.

Πλησιάζουμε, αγγίζουμε, με τις φτερούγες που μας δάνει-σαν οι πτερόσαυροι, τούτον τον περίφημο προϊστορικό χώρο. Ανοίγουμε διάπλατα τα πορτοπαραθυρόφυλλα του ιππόκα-μπου. Η πρωτεϊκή αναπαράσταση εναλλάσσεται αδιάλειπτα μπροστά στα… μάτια μας. Κάτι, σαν την πρωτόγονη ρωμα-ϊκή αρένα. Παρακολουθούμε, απορροφώντας λαίμαργα νοε-ρές εικόνες από τις τοτινές τιτανομαχίες.

Τέρατα τεραστίων διαστάσεων συγκρούονται, μουγκανί-ζουν εκκωφαντικά.

Ποιος άκουσε τον θεό Ιεχωβά και δεν κατακρημνίστηκε να προλάβει να φύγει, να εξαφανιστεί από προσώπου γης. Έυτυ-χώς μετά το ξεθόλωμα των ματιών μας από τη φοβερή οπτα-σία, απέμεινε μόνο το άρωμά της.

Μάρτυρας φυσικά αδιάψευστος για τη μακρινή εκείνη χρονική περίοδο αποτελούν τα ευρήματα.

Πήραμε ευθύς τ’ ανθόσπαρτο στρατί του ήχου κι αυτός μας οδήγησε μπροστά σε κάτι μαρμαρένιες πίστες που αντιφέγγιζαν λευκό θάμπος. Εξαίσια,

θαυματουργά τα μέρη. Θαυμαστός ο κόσμος με τον οποίο ανταμώνουμε και σμίγουμε. Φανταστικές οι τελετουργικές μας φαντασιώσεις. Καθώς η ομίχλη άρχισε να αραιώνει, δε χορταίναμε ν’ αγναντεύουμε τα όσα, ένα γύρω, περιεργαζό-μαστε. Πουλιά εξωτικά που κελαηδούν μέσα σε ανθισμένα περιβόλια… Σε λουλουδιασμένους κάμπους, σε καταπράσινα λιβάδια, ζώα χαριτωμένα βόσκουν, κυλιούνται, πετούν, φι-λιούνται κι αγκαλιάζονται. Τι υπέροχα να γινόταν στ’ αλήθεια ο κόσμος, έτσι χρωματιστά χαρούμενος, κι ωραίος!Ελάτε να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε, να ξεφαντώσουμε.Ελάτε να αποξεχαστούμε σε τούτη τη μεθυστική απόλαυση.Ελάτε, να ραντίσουμε με ροδόσταμο τα μαραζωμένα μας όνειρα. ΕΛΑΤΕ!

ΖΗΣΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ

ΖΗΣΗ

Σ ΚΟΚ

ΚΙΝ

ΟΣ Μπάπκος

Μπάπκος

Ζωής Απανθίσματα

ΜΕΡΟΣ ΔΕΎΤΕΡΟ

Ζωής Απανθίσματα

Ο Ζήσης Κόκκινος γεννήθη-κε στο Μεγάλο Σειρήνι Γρε-

βενών και ζει μόνιμα στο Βέλγιο. Έχει έναν γιο και σήμερα είναι συ-νταξιούχος.

Με άλλους αγωνιστές πρωτο-στάτησε στην ίδρυση Ελληνικών Κοινοτήτων στο Βέλγιο. Λόγω έλ-λειψης διδασκάλων, την πρώτη περίοδο για κάποιο διάστημα δί-δαξε στα Ελληνόπουλα της περιο-χής του Βερβιέ ως δάσκαλος.

Έχει στο ενεργητικό του πλού-σια κοινωνική, συνδικαλιστική, πολιτική και αντιδικτατορική δρά-ση. Έγραφε στον παράνομο τύπο στην Ευρώπη κατά τη δικτατορία. Στις αρχές της χούντας έγραψε με-ρικά σημειώματα στην εφημερί-δα του ΑΚΕΛ και με το ψευδώνυ-μο Υψηλάντης στην Χαραυγή Κύ-πρου. Μετά τη δικτατορία έγραφε στο Ριζοσπάστη και στον τύπο της ομογένειας Βελγίου.

Γράφει ποιήματα από νεαρή ηλικία και είναι αυτοδίδακτος. Αφοσιωμένος, δοσμένος με πάθος στη μάθηση και στον αγώνα για το δίκαιο και την ανθρωπιά.

Έργα του ιδίου:

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

ΜΠΑΠΚΟΣ Ύμνος στη ζωή Μέρος πρώτο

ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΕΞΙΣΤΟΡΗΣΕΙΣ

(εκδ. Οσελότος 2012)

ΣΟΖΗΣ Ο ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ

(εκδ. Οσελότος 2014)

ΕΚΔΟΣΕ ΙΣοσελότος

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108

ekdoseis.ocelotos@gmail.comwww. ocelotos. gr

ISBN 978-960-9499-50-7

143 × 210 SPINE: 21 FLAPS: 80

0_cover_mpapkos.indd 1 4/8/2014 1:25:23 PM