Μια ιστορία για τον σχολικό εκφοβισμό.

Δ΄1

17ο Δ.Σ. Καλαμαριάς

Μια φορά κι έναν καιρό, στη χώρα των παραμυθιών, ήρθε η ώρα για τη γνωστή μας Κοκκινοσκουφίτσα να πάει σχολείο.

Η μαμά της της έδωσε συμβουλές και η μικρή μας φίλη πήρε το καλαθάκι της με τα βιβλία, έβαλε μέσα το κολατσιό της κι έφυγε όλο χαρά κι αγωνία για το νέο της ξεκίνημα.

Σκεφτόταν πώς θα τη δεχτούν οι συμμαθητές της κι αν θα καταφέρει να κάνει γρήγορα φιλίες.

Όταν μπήκε στο σχολείο, όλοι την κοιτούσαν περίεργα.

Όταν μπήκε στο σχολείο, όλοι την κοιτούσαν περίεργα.

«Τι περίεργο κοριτσάκι», έλεγαν!

«Γιατί φοράει κόκκινο σκούφο και κόκκινα ρούχα;»

«Γιατί δεν έχει μια μοντέρνα τσάντα με ρόδες όπως κι εμείς;»

«Γιατί είναι τόσο μικροκαμωμένη;»

«Γιατί είναι τόσο ντροπαλή;»

Όταν μπήκε μέσα στην τάξη, την παρουσίασε σε όλους η δασκάλα της, η κυρία Σταχτοπούτα, μαζί με τη διευθύντρια, την κυρία Χιονάτη.

Οι συμμαθητές της, ο Αλαντίν, η Γιασμίν, η Ωραία Κοιμωμένη, οι 7 νάνοι, η Ραπουνζέλ, η Ποκαχόντας, τα Στρουμφάκια κι ο Λύκος, την υποδέχτηκαν κρυφογελώντας και σχολιάζοντας, ρίχνοντάς της περίεργα βλέμματα.

Ο Λύκος, μόλις την είδε άρχισε να γελάει μαζί της! Κορόιδευε το καλαθάκι της, στο διάλειμμα της πετούσε το φαγητό, της τραβούσε το σκουφί και το χρησιμοποιούσε σαν παιχνίδι με τα άλλα παιδιά και της έβγαλε το παρατσούκλι «Χαζοσκουφίτσα».

Τα άλλα παιδιά γελούσαν με τα πειράγματα του λύκου, της βάζανε χαρτιά στην πλάτη με κοροϊδευτικά μηνύματα και λέγανε σε όλους πόσο αστεία είναι η καινούρια τους συμμαθήτρια, ενώ δεν λέγανε τίποτε στον Λύκο για την συμπεριφορά του.

Οι μέρες περνούσαν κι η Κοκκινοσκουφίτσα στενοχωριόταν όλο και περισσότερο.

Μια μέρα την πλησίασαν τα Στρουμφάκια και οι νάνοι και τη ρώτησαν γιατί είναι τόσο λυπημένη. Αυτή τους είπε πόσο πολύ άσχημα αισθάνεται με όλα αυτά που της κάνουν και πως δεν είναι καθόλου αστείο να σε περιγελούν.

«Δεν θέλω να έρχομαι σχολείο! Δεν φταίω σε τίποτε κι όμως με κοροϊδεύουν!»

Οι φίλοι της της είπαν πως θα τη βοηθήσουν.

Πήγαν στη δασκάλα τους και στη διευθύντρια και μίλησαν για την άσχημη συμπεριφορά του Λύκου και των άλλων παιδιών στην Κοκκινοσκουφίτσα.

Οι δύο δασκάλες άκουσαν με προσοχή τα λόγια τους και τους είπαν τι θα κάνουν.

Οι μικροί μας φίλοι έκαναν αυτό που τους συμβούλεψαν.

Στο διάλειμμα ο Λύκος κι η παρέα του άρχισαν τα γνωστά πειράγματα.

Η Κοκκινοσκουφίτσα άρχισε να κλαίει.

Ο μεγαλύτερος Νάνος μαζί με τη Στρουμφίτα στάθηκαν δίπλα της και με δυνατή φωνή τους είπαν τα εξής:

«Σταματήστε, αμέσως αυτό το κακό που κάνετε! Θα σας άρεσε να σας κοροϊδεύουν χωρίς λόγο; Η Κοκκινοσκουφίτσα δεν έχει κάνει κακό σε κανέναν μας. Την κοροϊδεύετε για την εμφάνισή της και το καλαθάκι της, λες κι εσείς είστε τέλειοι. Ποιος σας λέει ότι τα δικά σας ρούχα είναι καλύτερα;»

Δίπλα στην Κοκκινοσκουφίτσα άρχισαν σιγά σιγά να έρχονται όλο και περισσότεροι συμμαθητές της για να τη στηρίξουν.

Ο Λύκος σε λίγο είχε μείνει μόνος του. Άρχισε να νιώθει περίεργα. Μήπως τελικά είχε κάνει λάθος;

Όταν μπήκαν μέσα για μάθημα, τους περίμενε η δασκάλα τους με τη διευθύντρια.

Η διευθύντρια, κυρία Χιονάτη, φώναξε τον Λύκο και του μίλησε, λέγοντας του πόσο κακό είναι να κοροϊδεύεις τους άλλους.

Μετά από λίγο ο Λύκος βγήκε από την τάξη άλλος… άνθρωπος, ευγενικός και καλός.

Κι από τότε Λύκος και Κοκκινοσκουφίτσα είναι φίλοι κολλητοί.

Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.