ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ................................................................................. V

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ .................................................................................. 1

ΑΠΟΡΙΑ ............................................................................................ 4

ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΑ................................................................................ 5

Η ΡΟΥΤΙΝΑ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ................................................................ 7

ΦΩΤΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟΥ ...................................................................... 10

ΦΟΒΟΣ ........................................................................................... 14

VIRTUAL REALITY ............................................................................ 16

ΣΙΩΠΗ ............................................................................................ 18

ΛΟΓΙΚΑ ΑΝΕΦΙΚΤΟ ......................................................................... 20

ΝΑΡΚΟΠΕΔΙΟ ................................................................................. 23

ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ................................................................................ 24

ΤΥΧΑΙΑ ........................................................................................... 25

ΗΘΕΛΑ ........................................................................................... 26

Η ΑΛΛΗ .......................................................................................... 28

ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ .................................................................................. 30

ΙΚΕΣΙΑ ............................................................................................. 32

Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ .................................................................................. 33

1

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

πεσε το μάτι μου στην ώρα του υπολογιστή μου

ακριβώς τη στιγμή της αλλαγής ημερομηνίας στο

ημερολόγιο: 12:01 πμ, 15 Ιουνίου. Θαρρείς η ημερομηνία

μού έκλεισε το μάτι επίμονα για να με στείλει τρία χρόνια

πίσω. Τρία χρόνια με καταιγισμό συναισθημάτων. Πριν από

εκείνη τη μέρα, η ζωή μου ήταν σε μια ρότα, για να μην πω

ρουτίνα. Όλα καλά, καθημερινά, ήρεμα. Υπήρχαν, βέβαια,

φορές που σκεφτόμουν και αναρωτιόμουν: αυτό ήταν,

λοιπόν; Απόλυτη ησυχία; Τέλος; Θα υπάρξει και κάποιος

άλλος που… μέχρι το τέλος του βίου μου; Μπα, τελείωσα

εδώ.

Μπήκες έξαφνα στη ζωή μου. Στην αρχή δεν

μπορούσα να εξηγήσω αυτό που ένιωσα για σένα. Είχα

ξεχάσει πως είναι ο έρωτας. Είχα ξεχάσει τον ιδρώτα και το

τρέμουλο στα χέρια, τον θεότρελο χτύπο της καρδιάς λες και

θέλει να δραπετεύσει από το στήθος, τον κόμπο στο λαιμό

και την πλήρη αποδιοργάνωση της σκέψης. Κάθε φορά που

σε έβλεπα σε παρομοίαζα με αρχαίο ελληνικό θεό και

γοητευόμουν κάθε μέρα και περισσότερο. Τα μάτια σου, το

Έ

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ

2

βλέμμα σου, τα καλοσχηματισμένα χείλη σου, το χαμόγελό

σου, όλα με παρέπεμπαν μάλλον στον Απόλλωνα, τον

Ερμή, τον Άρη. Αυτό το βλέμμα σου το αισθάνθηκα τόσο

γνωστό, τόσο οικείο, τόσο δικό μου.

Το ταξίδι μου στη Σαντορίνη εκείνη τη χρονιά μού

έδωσε τις απαντήσεις στα συμπτώματά μου. Το νησί το

επισκέφτηκα αρκετές φορές, αλλά αυτή τη φορά ήταν λες

και είχε χάσει τη μαγεία του. Καθόμουν τα βράδια

ατενίζοντας το Αιγαίο και σκεφτόμουν μόνο εσένα,

σκεφτόμουν ότι αυτό το σκηνικό ήταν ημιτελές, γιατί έλειπες

εσύ. Ήθελα τη θάλασσα, τις γεύσεις, τις μυρωδιές, της

κυκλαδίτικης φύσης που αγαπώ τόσο πολύ, να τις γευτώ

μόνο μαζί σου. Ο έρωτας που ένιωσα για σένα ήταν

κεραυνοβόλος αλλά πιο γλυκός, πιο συνειδητός, πιο

ώριμος. Ναι, είχα ξαναερωτευτεί λοιπόν! Είχα ξαναερωτευτεί

χωρίς να ξέρω το παρακάτω. Χωρίς να μπορώ να διανοηθώ

το παρακάτω με έναν άνθρωπο παντελώς άγνωστό μου,

μικρότερό μου, τόσο μα τόσο δυναμικό, τόσο μα τόσο

γοητευτικό. Ένα παρακάτω τόσο ξεμυαλιστικό και

ταυτόχρονα τόσο βασανιστικό.

Οι λογαριασμοί μου με τους γύρω μου ήταν πάντα

ξεκάθαροι από την αρχή και οι συγκρούσεις μου πάντα

μετωπικές. Ήμουν εντελώς σίγουρη ότι ήθελα να συνεχίσω τη

ζωή που μου απέμεινε μαζί σου. Ήμουν έτοιμη να ξαναχτίσω

μία σχέση, να συγκρουστώ κι ας ματώσω, να παλέψω γι

αυτήν, να τη φροντίσω, να την προστατέψω, να την

περιβάλω με όλη μου την αγάπη για να ανθίσει, και να

απολαύσουμε και οι δύο μας τα άνθη της. Ήθελα να ζω

ερωτευμένη μ’ εσένα. Να σε έχω δικό μου και να σου ανήκω

απόλυτα. Ήθελα να είσαι ο ένας, ο μοναδικός για μένα. Ο

άντρας μου, ο φίλος μου, ο εραστής μου, όλη μου η ζωή.

ΧΡΥΣΗ ΖΑΓΟΡΙΔΟΥ

3

Εσύ όμως κρέμασες όλα τα «δεν πρέπει» σαν

καλοακονισμένα ξίφη πάνω από το κεφάλι μου, έτοιμα να με

αποκεφαλίσουν σε περίπτωση που θα παρέκλινα έστω και

λίγο. Εγώ όμως παρέκλινα, παρέκλινα αρκετά και, μα το Θεό,

άξιζε το ρίσκο του αποκεφαλισμού μου.

4

ΑΠΟΡΙΑ

ίναι φορές που αναρωτιέμαι με το τρικυμισμένο από

την ορμόνη της αγάπης μυαλό μου γιατί μου

αρνήθηκες ένα μωρό από την ένωσή μας. Ένα μωρό να το

μεγαλώσω στα σπλάχνα μου. Ένα κομμάτι από σένα, σάρκα

από τη σάρκα σου, ψυχή από την ψυχή σου. Ένα μωρό δικό

σου. Ένα μωρό να κρατάω στην αγκαλιά μου. Ένα μωρό να

σου μοιάζει. Να έχει τα μάτια σου, τα χείλη σου, το χαμόγελό

σου, τα ακροδάχτυλά σου, τα χρώματά σου. Ένα μωρό που

σε κάθε κύτταρό του θα είναι αποτυπωμένος ο γενετικός σου

κώδικας. Ένα μωρό γεννημένο από έρωτα. Το παιδί σου, το

παιδί μου, το παιδί μας.

Ε

5

ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΑ

ναρωτήθηκα πάρα πολλές φορές και αναρωτιέμαι

ακόμη πότε θα έρθει εκείνη η μέρα που δεν θα έχω

πια την ανάγκη να σε ψάξω, δεν θα έχω την ανάγκη να σε

ακούσω, να ανοίξω το mail μου και να δω οτιδήποτε από

σένα, να δω για χιλιοστή φορά τη σελίδα σου, να περάσει μία

ολόκληρη ώρα χωρίς να περάσεις από τη σκέψη μου. Να

φτάσει εκείνο το βράδυ και κλείνοντας τα μάτια μου να μην σε

ποθώ, να μην επιθυμώ την αγκαλιά σου, τη μυρωδιά σου.

Εκείνη η γιορτινή μέρα που δεν θα με νοιάζει αν μου πεις ή όχι

«χρόνια πολλά» και δεν θα βλέπω κάθε δευτερόλεπτο το

κινητό μου. Πότε θα έρθει εκείνη η μέρα που δεν θα με

πληγώνουν οι σιωπές σου, οι αναπάντητες κλήσεις. Εκείνη η

μέρα που θα σταματήσω να κλαίω στη σκέψη και το φόβο

ότι δεν θα σε ξαναδώ ποτέ. Εκείνη η μέρα που θα έχω τη

δύναμη να διαγράψω όλα τα mail από την ετικέτα που

έφτιαξα για σένα. Εκείνη η μέρα που θα περνάω από τη

γειτονιά σου και δεν θα μου λέει τίποτε απολύτως το

παρκαρισμένο αυτοκίνητό σου κάτω από τον τρίτο όροφο

στην οδό που μένεις. Εκείνη η μέρα που δεν θα χάνω την

Α

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ

6

ψυχραιμία μου και δεν θα τρέμουν τα πόδια και τα χέρια μου

όταν σε συναντώ τυχαία. Εκείνη η μέρα που θα σε δω και θα

με δεις ανάμεσα στο πλήθος, απλώς θα σου χαμογελάσω

και θα συνεχίσω το δρόμο μου εντελώς ατάραχη. Εκείνη η

μέρα που για να θυμηθώ τις στιγμές μας θα πρέπει να κλείσω

σφιχτά τα μάτια μου και να κοπιάσω για να το πετύχω. Εκείνη

η μέρα που η ιστορία μας αυτή θα διαλέξει ένα από τα

συρτάρια με τη μυρωδιά πορτοκαλιού που ξέρεις και θα μπει

μέσα από μόνη της. Κάποιες φορές νομίζω ότι είναι πάρα

πολύ μακριά μου εκείνη η μέρα και άλλες φορές νομίζω ότι με

γυροφέρνει αρκετά προκλητικά. Πόσος είναι ο χρόνος που

πονάς; Πόσος είναι ο χρόνος για να μην πονάς; Ερωτήματα

χωρίς απάντηση.

η συνέχεια στο...

http://www.easywriter.gr/ebooks/item/216