در خانواده ای مرفه در دهکده ساکورای ایالت قازان به 3471در سوم ژوییه گاوریل رمانویچ درژاوین

ژوئن همان سال 12وارد ارتش شد و در کودتای 3471دنیا آمد. پدرش نظامی بود و خودش نیز در سال

ملیان پوگاچف هم شرکت شرکت داشت. در نتیجه کودتا کاترین دوم به تخت نشست. او در سرکوب قیام ا

از ارتش کناره گرفت و به 3444داشت و نخستین اشعارش را نیز در جریان همین قیام سرود. در سال

که در مدح کاترین دوم سروده شده بود، او 3421در « فلیتسا»کارهای اداری مشغول شد. انتشار قصیده

تی روسیه از همان آغاز تاسیسش در سال را به شهرت رساند. درژاوین از نخستین اعضای آکادمی سلطن

و « خدا»بود و در تالیف نخستین فرهنگ توصیفی زبان روسی مستقیماً شرکت داشت. قصیده های 3421

و مجموعه اشعار او در کنار آثار لومونوسف و سوماروکف قله « قصاید معنوی»و به طور کلی « آبشار»

وین جزء نخستین کسانی بود، که به استعداد بی نظیر های کالسیسیزم روسی را تشکیل می دهند. درژا

درژاوین، آن پیر مرشد، بر ما نظاره کرد/ »پوشکین جوان پی برد. پوشکین در شعری او را چنین ستوده:

«. منت نهاد و رو به سوی تابوت مرده کرد

این شاعر پرآوازه روس در امالک شخصیش در ایالت نووگوراد جهان را ترک گفت. 3237هشتم ژوییه

است، بخش عظیمی از آثار 32قرن 09که محصول تالش های هنری درژاوین در دهه اشعار آناکرئونی

را تشکیل می دهد. موضوعات ثابت این اشعار عبارتند از: شور عشق، زیبایی، شادمانی، منظوم او

روابط دوستانه، طبیعت ابدی، لذت از زندگی. اما موضوعات اشعار درژاوین صرفاً شامل موارد فوق

م کرده قبل از میالد(، شاعر یونان باستان تقدی 742-079)حدوداً « آناکرئون»نمی شود. او در شعری که به

به توصیف شاعر آزاده ای می پردازد، که از مقام و ثروت چشم می پوشد:

Цари его к себе просили

Поесть, попить и погостить;

Таланты злата подносили –

Хотели с ним друзьями быть.Но он покой,любовь, свободу

Чинам, богатству предпочел…

اندندششاهان به سوی خود خو

به نوش و عیش و بزم،

بزرگان طالها نثار کردندش

که دست دهد به دوستی،

اما او به جاه و مال رجحان بودش

آرامش و عشق و آزادی ...

جان مایه عدم وابستگی و شخصیت مستقل شاعر در واقع در وجود خود درژاوین نیز نهادینه بود. اما او

ن فقدان قهرمان در جامعه هم عصر خود نمی سرود. یکی از آخرین اشعار آناکرئونتی را صرفاً برای بیا

(، فرمانده کبیر روسیه بود، که در پی مرگش این شعر را 3299-3419« )آ.و.سوارف»قهرمانان وی

برای او نوشت:

Кто теперь вождь наш? Кто богатырь?

Сильный где, храбрый, быстрый Суворов?Северны громы в гробе лежат.

کیست اینک راهبر ما، قهرمان ما؟

کجاست سوارف، آن دلیر مرد تیزگام؟

خفته در تابوتند تندران شمال.

یکی از اشعاری است، که درژاوین با استناد به آن ها درآغاز کتاب خود خطاب به « بلبل در خواب»

یک کالمذیری، سهولت و در با عشق به زبان مادری می خواستم غنا، انعطاف پ»خوانندگان می گوید:

. در عین حال آوردن اشعاری که نمایش بگذارمتوانایی این زبان را در بیان ظریف ترین احساسات، ... به

در آن ها به کار نرفته، خود می تواند برای عالقه مندان شاهدی بر غنا و انعطاف پذیری زبان « ر»حرف

«. 1ر وسی باشد

Соловей во сне

Я на холме спал высоком,

Слышал глас твой, Соловей;

Даже в самом сне глубоком

Внятен был душе моей:

То звучал, то отдавался,

То стенал, то усмехался

В слухе издалече он, —

И в объятиях Калисты

Песни, вздохи, клики, свисты

Услаждали сладкий сон.

Если по моей кончине,

В скучном бесконечном сне,

Ах! не будут так, как ныне,

Эти песни слышны мне,

И веселья и забавы

Плясок, ликов, звуков славы

Не услышу больше я:

Стану ж жизнью наслаждаться,

Чаще с милой целоваться,

Слушать песни соловья.(1797)

خفته بودم بر فراز تپه، اما

.اه پیدا کرد( است، که از ادبیات غرب به شعر روسی رlipogramاین همان آرایه ادبی ستردگی ) 1

می شنیدم باز آوای تو را بلبل،

در اعماق خواب حتی

صدای قلب خود را می شنیدم باز.

و صدای تو

از دوردست دور،

گاه خیزان، گاه افتاده،

گاه محزون، گاه با لبخند.

،2در آغوش ماه مشتری

آوازها و آه ها، آن زنگ ها و سوت ها،

شیرینی این خواب شیرین را می افزودند.

مالل خواب بی پایان آه اگر من در

زندگی را ترک می گفتم،

نمی بودند این آوازها هرگز چنین کاینک.

شهرت را همه آن های و هوها،

شادی و حظ را همه آن پایکوبی ها و صورت ها،

آه من دیگر نمی خواهم شنیدن.

می خواهم که کام از زندگی گیرم،

بوسه بر محبوب پی در پی،

بلبل. گوش بسپارم به خنیاهای آن

را به رشته تحریر درمی آورد:« احساسات ظریفی»چنین « دختران روس»درژاوین در شعر

استفاده شده، که نام قمر مشتری است.« کالیستو»در متن اصلی از واژه 2

Как сквозь жилки голубые

Льется розовая кровь,

На ланитах огневые

Ямки врезала любовь;

Как их брови соболины,

Полный жар соколий взгляд,

Их усмешка – души львины

Иорлов сердца разят.

خون گلگونی است جاری

در میان آبی رگ ها،

عشق بر آن گونه های آتشین

کنده کاری کرده است؛

آه آن ابروی چون شمشیر،

آن نگاه پر ز آتش

چون نگاه بوم،

آه آن لبخند

می درد قلب عقابان، روح شیران را.

سروده است. در این شعر « الکسیوناداریا »برای همسر دومش 3404را در سال « آرزو»درژواین شعر

به کار نرفته است. «ر»حرف « بلبل در خواب»هم مانند شعر

Желание

К богам земным сближаться

Ничуть я не ищу

И больше возвышаться

Никак я не хочу.

Душе моей покою

Желаю только я;

Лишь будь всегда со мною

Ты, Дашенька моя!

با خدایان زمینی را نزدیکی

هیچ در پی نیستم،

برتری را

هیچ خواهان.

آرامش

آرزو دارم برای روح خود تنها؛

تو بمان با من

داشنکای من

تا ابد تنها.

می نویسد، که شاعر آن را در پاولفسک به مناسبت « میالد عشق»یا. گروت در کتاب خود درباره شعر

سروده است. این شاهزاده 3400می 34در « ماریا الکساندرونا» تولد دختر بزرگ الکساندر اول شاهزاده

از دنیا رفت. 3299ژوییه 14عمر بسیار کوتاهی داشت و در

Рождение любви

Опоясанна цветами

Сходит к нам с небес Весна,

И младыми красотами

Улыбается она.

Улыбнулась — и явились

Розы и лилеи в свет,

Благовонья оживились,

Возблистал на листьях мед,

И по рощам разгласилось

Хохотаньем эхо вновь;

Радость, счастье водворилось:

Нам родилася Любовь! (1799)

گل در میان

از آسمان تا سوی ما

اینک بهار،

می خندد او

چون خوبرویان جوان.

خندید و سوسن در جهان

ای سرخ،پیدا شد و گل ه

.و بوی عنبر جان گرفت

بر برگ ها رخشنده شد سیمای شهد،

در باغ ها بار دگر

پژواک خنده پا گرفت؛

شادی وخیر

بر تخت شاهی تکیه زد:

و عشق بر ما زاده شد.

موضوع طبیعت در اشعار درژاوین از جایگاه برجسته ای برخوردار است. او از حیات پیرامون خود لذت

شد تاثرات خود را با ابزار ایماژ بیان نماید:می برد و می کو

Смотри: как цепью птиц станицы

Летят под небом и трубят:

Как жаворонки вверх парят.

Как гусли тихи иль цевницы,

Звучат их гласы с облаков;

Как ключ шумит, свирель взывает,

Имежду всех их пробегает

Свист громкий соловьев.

Смотри, в проталинах желтеют,

Как звезды, меж снегов цветы;

Как распустившись роз кусты

Смеются в люльках и алеют…

بنگر: در ستونی پرندگان زنجیروار

چگونه پرواز می کنند و غوغا زیر سقف آسمان؛

چگونه اوج می گیرند چکاوکان.

مچون گوسلی یا ِسِونیتسا آرا

به گوش می رسد از ابرها آواشان؛

چشمه می خروشد و نی فرامی خواند آوازکنان،

و از میان این همه روان می شود

سفیر بلند بلبالن.

بنگر که در خاِک سر برآورده از برف

چگونه درخشانند گل ها چون نور زرد ستارگان؛

چگونه بوته های بیدار گل سرخ

گهواره هاشان ...سرخ گون می شوند و می خندند در

در سن پترزبورگ سرود، اما دست نوشته هایش حاکی از آنند، که وی تا 3291را در سال « پروانه»او

روی این شعر کار می کرده است. 3292سال

Бабочка

На цветы с цветов летая,

В поле бабочка живет;

Не тоскуя, не вздыхая,

Сладкий мед один с них пьет.

Что счастливее сей доли,

Как бы бабочкою быть,

На своей всегда жить воле,

И любви лишь сладость пить?

Я бы пил, — и, вновь влюбляясь,

Лишь в веселье дни провел

И, с духами сочетаясь,

Был нетления символ.

با گلرنگ بال ها

پر می زند پروانه بر باالی گل ها،

زید در دشت؛ می

بی هیچ باری بر دوش،

بی هیچ آهی بر لب،

یکه می نوشد شیره شیرین هستیشان .

تقدیری گواراتر کجا پروانه را باشد،

که تا همواره در آغوش آزادی

بنوشد شیره این عشق؟

من اگر بودم،

می نوشیدم و بار دگر عاشق،

روزها را می سپردم در دل شادی،

ود عطرها،تار و پ هم پیوند با

می شدم تمثال بی مرگی.

به ارزیابی زندگی خود و اهمیت آثارش برای شعر روسیه می پردازد و « یادبود»درژاوین در قصیده

یعنی زبان عامیانه و « سبک فراموش شده روسی»یادآوری می کند که برای نخستین بار وی در قصاید از

حقیقت را به لبخندی »ر این قصیده چنین بیان می کند: ساده استفاده کرده است. درژاوین مزیت خود را د

«.بر شهریاران فاش گفتن

Япамятник себе воздвиг чудесный, вечный,

Металлов тверже он и выше пирамид;

Ни вихрь его, ни гром не сломит быстротечный,

И времени полет его не сокрушит.

Так! – весь я не умру, но часть меня большая,

От тлена убежав, по смерти станет жить,

И слава возрастет моя, не увядая,

Доколь Славянов род вселена будет чтить.

Слух пройдет обо мне от Белых вод до Черных,

Где Волга, Дон, Нева, с Рифея льет Урал;

Всяк будет помнить то в народах неисчетных,

Как из безвестности я тем известен стал,

Что первый я дерзнул в забавном русском слоге

О добродетелях Фелицы возгласить,

В сердечной простоте беседовать о Боге

Иистину царям с улыбкой говорить.

من بنای یادبودم را

ان،اعجاز و جاویددر غرقه پی نهادم

سخت تر از آهن و باالتر از اهرام؛

گردباد یا تندر غران ،نه فروریزد با

.هرگز پرواز زمان به در محاق آیدنه

به تمامی من نمی میرم،آری، این چنین

. از من پاره ایدارد افراشتهقامتی

؛بار دیگرم هستی استمرگ با ، ستهر فنااز

ریآ می رسد بر هر کران آوازه من بی خزان،

ها فخر جهان هستند.اسالو هنگام کهتا

،به ابیضتا اسود دریایاز

آنجا که ولگا، دن، نِوا می شود راهی ز

،از صخره اورال

؛بر لب ها جاری می شود نامم

،بر همه می گردد این پیدا

بر همه آن بیشماران،

،از عمق گمنامی پرآوازه شد ناممه سان که چ

ول بارکه من بودم، که جرات کردم ا

از فلیتسا و فضیلت هاشسرودم

به زبان روسی از یاد رفته،

با زبانی ساده، با قلبم

،از خدا گفتم

.فاش ر شهریارانبو حقیقت را به لبخندی

روسیه، اس.پ. مالیشوا، آ.آ.تامیلوا، و.ک. تارناپولسکی، انتشارات دولتی 32قرن منبع ترجمه: ادبیات

.1994ایرکوتسک

د کتاب:لینک دانلو

http://ellib.library.isu.ru/docs/filolog/p744_B11_4002.pdf