9ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011

ΑΡ.ΕΝ.Α.2

editorialΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα (Pt.2)ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΑΣΟΕΕ –ΤΕΛΟΣΆσμα ηρωικό και πένθιμο για το σκισμένο παραβάν της ΑΣΟΕΕΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ VS ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΟΛΗ Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑΜη μιλάς, μην αντιδράς παραμονεύει η ΕΛ.ΑΣ.ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΝΑ ΤΑ ΦΑΕΙ Ο ΓΕΙΤΟΝΑΣ!ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΔΙΧΩΣ ΟΡΙΑ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ;ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΩΝ 300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ;ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ.ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥΦόρος για τις χρηματαγορές (Tobin Tax)Η ιστορία μιας πλατείαςRevolution will not be televised…ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ,ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩB.P. : Μια πετρελαιοκηλίδα στο κόλπο του ΜεξικούΜαριναλέντα, όταν η ουτοπία γίνεται πραγματικότηταOK COMPUTER…Η εποχή των εξεγέρσεωνΥΠΑΤΙΑ...στους αιώνες…!Joseph Koudelka : ‘’The maximum, that is what has always interested me’’ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΒΛΗΜΑΤΑLEGALIZE ITΣοβιετικός κινηματογράφοςSTRANGE DAYS HAVE FOUND US… (40 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ JIM MORRISON )Gary Moore- HE’S STILL GOT THE BLUES IN HEAVEN

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

3467

8101112

1415171819

2021222324

252627

282930

ΑΡ.ΕΝ.Α. 3

“Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες θα μείνω εδώ δεν έχω που να κρυφτώ.Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες δε προλαβαίνω ούτε καν να σκεφτώ.”Active MemberΠαράξενες σίγουρα… αλλά και θαυμάσιες! Εμένα μου αρέσουν πάντως...Μ’ αρέσει που όταν λέω για αύξηση στο αφεντικό μου δε με αγριοκοιτάζει αλλά λιώνει στα γέλια. Άσε που έδιωξε κανά δύο που δε μου άρεσε η μούρη τους...Μ’αρέσει που πολλοί φίλοι μου μετανάστευσαν για καλύτερο μέλλον, γιατί θα έχω extra προορισμούς διακοπών στο εξω-τερικό.Μ’ αρέσει που οι καφετέριες έχουν γεμίσει άνεργους επιστήμονες με 2 μεταπτυχιακά. Πλέον πας για φραπέ και αντί για μπάλα συζητάς για μαύρες τρύπες τουλάχιστον.Μ’ αρέσει που ο καφές που κερδίζω στη δηλωτή με φιλαράκια αποτελεί το 2% του μισθού μου, που σημαίνει ότι σε 50 παρ-τίδες έχω βγάλει ένα μισθό.Μ’ αρέσει που θα κόψουν τα επιδόματα. Δεν άντεχα να περιμένω σε ουρές όρθιος.Μ’ αρέσει που μπορώ να έχω κατάθλιψη ελεύθερα. Παλιά με έπρηζαν όλοι ‘Τι σου λείπει μωρέ;’’ Τη δουλειά σου την έχεις, την υγεία σου…τι άλλο θες?’’Μ’ αρέσει που βλέπω αυτούς που αποταμίευαν τόσα χρόνια ,να χάνουν τα λεφτά τους, γιατί νιώθω καλύτερα που εγώ τα χά-λαγα πάντα μέχρι τελευταίο ευρώ και τώρα από ‘σπάταλος’ έγινα ‘προνοητικός’ γιατί τουλάχιστον πρόλαβα και τα χάρηκα.Μ’ αρέσει που αν πω ότι δουλεύω 2 φορές τη βδομάδα με κοιτούν με συμπάθεια και μου λένε κουράγιο, ενώ πιο παλιά σκεφτόντουσαν “Ρε το ρεμάλι…”Όσο για την ΑΣΟΕΕ...Μ’ αρέσει που έχει αδειάσει το κυλικείο αφού οι μισοί φοιτητές δουλεύουν…Μ’ αρέσει που όλα τα τζιμάνια της οικονομικής θεωρίας σταμάτησαν να λένε για το επιτυχημένο παράδειγμα της Ιρλανδίας ενώ τα μισά βιβλία τους μοιάζουν με φάρσα.Μ’ αρέσει που ο πρύτανης κάνει ναζάκια στην πασπ επειδή τον έθιξε προσωπικά.Μ’ αρέσει που η δαπ αναγκάζεται να καλεί και σε Γενική Συνέλευση για να μπει στο μάτι της πασπάρας ακόμα κι αν χτικιά-ζουν μόνο και στο άκουσμα της λέξης.Ναι! Μ’ αρέσει που έχει αυτοδυναμία η πασπαρα! Καταστρέφονται όλες οι τεχνικές υποκίνησης άμα δεν έχεις στόχο!

Είμαι και εγώ από αυτούς που αν και βρίσκονται στο υπόγειο βλέπουν θέα…Με χιούμορ λοιπόν και κριτική σκέψη αφιερώνουμε αυτό το τεύχος:Σε όλους αυτούς που μας θέλουν πολίτες χωρίς «φωνή»Σε αυτούς που μας θέλουν άνεργους με πτυχία ή ευέλικτους εργαζόμενους μιας χρήσης ή ανασφάλιστους με μισθούς πείνας.Σε αυτούς που θέλουν να πληρώνουμε σκληρούς φόρους αλλά να μην έχουμε δημόσιο σύστημα υγείας. Σε αυτούς που διαλύουν το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο και καταπατούν δικαιώματα και κατακτήσεις αιώνων.Απέναντι στην κυβέρνηση, το ΔΝΤ, τον Πρετεντέρη και την ΠΑΣΠ που προσπαθούν να μας πείσουν «να κοιτάμε τη δουλειά» μας, όλοι εμείς που βλέπουμε τη θέα ενός πιο δίκαιου κόσμου σηκώνουμε τη δική μας σημαία, αυτήν της αξιοπρέπειας!Μετατρέπουμε την απογοήτευση σε δύναμη για αγώνες παίρνοντας τις ζωές μας στα χέρια μας...Σας παραδίδουμε λοιπόν το νέο «υπόγειο με θέα». Ένα περιοδικό που είναι γραμμένο από ανθρώπους που θεωρούν πως η ελευθερία του λόγου, η ανάπτυξη κριτικής σκέψης και προβληματισμού μέσα σε ένα δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο για όλους και όλες είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας. Το περιοδικό αυτό δε θέλει να πείσει για την ορθότητα όσων γράφει θέλει απλά να μοιραστεί...

EDITORIAL

Το Υπόγειο με Θέα δεν είναι τσάμπα. Τσάμπα είναι μια πίτσα στις δύο. Τσάμπα είναι το CD στην πλαστική μεμβράνη των lifestyle περιοδικών. Για μια βόλτα στον ήλιο δεν πληρώνεις τίποτα. Κι όμως, δεν είναι τσάμπα. Είναι χωρίς αντίτιμο…

Την ευθύνη για την έκδοσή της έχει η Α.Ρ.ΕΝ.Α. Σχόλια, διαφωνίες, γνώμες, παρατηρήσεις, βρίσιμο, συνδρομές στο στέκι μας στο Υπόγειο της σχολής ή στο e-mail μας: yapogeiomethea@yahoo.com ή στο site μας: www.arena-asoee.gr Τα έξοδα καλύπτονται με αυτοχρηματοδότηση και γι΄ αυτό ζητάμε την κατανόησή σας… Εάν θέλετε να μας ενισχύσετε δε

θα έχουμε κανένα πρόβλημα… ίσως έτσι γλιτώσουμε και από τις διαφημίσεις την επόμενη φορά.

ΑΡ.ΕΝ.Α.4

Τι δεν είναι Γενική Συνέλευση;Γενική Συνέλευση δεν είναι ένα φά-ντασμα που πλανιέται στη 13:00 στο αμφ. Α’, δεν είναι μια συζήτηση κά-ποιων εκλεκτών, ούτε επετειακή κου-βέντα κάθε 17η Νοεμβρίου. Η Γενική Συνέλευση δεν είναι καταμέτρηση με-λών παρατάξεων, δεν είναι πανηγύρι πράσινων ή μπλε οπαδών και δεν έχει καμία σχέση με τη γενική συνέλευση τμήματος όπως κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν. Το επικίνδυνο με αυτή την τελευταία σκόπιμη σύγχυση είναι ότι επιδιώκεται να ταυτιστεί η έννοια της διεκδίκησης με την έννοια της εκπροσώπησης. Σα να λέμε «κάτσε εσύ να διαβάσεις και ανάθεσε σε μένα να υπερασπίζομαι τα δικαιώματά σου». Επιδιώκεται, δηλα-δή, να αντικατασταθεί το πιο μαχητικό όργανο άμεσης δημοκρατίας με ένα όργανο συνδιοίκησης. Η συνέλευση τμήματος είναι ένα όργανο στο οποίο συμμετέχουν καθηγητές και φοιτητές και ψηφίζουν οι εκλεγμένοι εκπρόσω-ποι, με τους φοιτητές να βρίσκονται σε πολύ δυσχερή αναλογία. Πολλές φο-ρές μάλιστα, τα συντηρητικά κομμά-τια των καθηγητών με τη βοήθεια των δύο μεγάλων παρατάξεων επιδιώκουν να κρατούν τους μη εκλεγμένους φοι-τητές μακριά από τις διαδικασίες και στερούν τη δυνατότητα παρακολούθη-σης. Ενώ σε ένα τέτοιο όργανο, όπως η συνέλευση τμήματος, θα μπορούσαν οι φοιτητές να υπερασπιστούν τις απο-φάσεις που έχουν λάβει συλλογικά στη Γενική Συνέλευση, προφανώς οι δύο αυτές έννοιες καθόλου δεν ταυτίζο-νται.Τι είναι η Γενική Συνέλευση;Η βασική οργάνωση των φοιτητών

ενός πανεπιστημίου είναι ο Σύλλογος Φοιτητών. Ο Φοιτητικός Σύλλογος της ΑΣΟΕΕ, αποτελείται από το σύνο-λο των φοιτητών όλων των τμημάτων της ΑΣΟΕΕ. Η γενική συνέλευση, λοι-πόν, αποτελεί το πρωτοβάθμιο συνδι-καλιστικό και πιο αμεσοδημοκρατικό όργανο του φοιτητικού συλλόγου. Η συμμετοχή στη διαδικασία της γενικής συνέλευσης δίνει τη δυνατότητα σε κάθε έναν από εμάς, είτε δραστηριο-ποιούμαστε σε κάποια συλλογικότητα είτε όχι, να εκφραστούμε. Μας δίνει τη δυνατότητα να αντιπαρατεθούμε και να ανταλλάξουμε απόψεις άμεσα χω-ρίς «αντιπροσώπους» και να θέσουμε σε ψηφοφορία τις προτάσεις μας ως μεμονωμένα ψηφίσματα ή ως ολοκλη-ρωμένο πλαίσιο. Ουσιαστικά, η Γενική Συνέλευση είναι το μοναδικό όργανο ενός Πανεπιστη-μίου μέσω του οποίου μπορούμε να λαμβάνουμε συλλογικά αποφάσεις σε θέματα σχολής και κοινωνίας σε πραγ-ματικό χρόνο και κυρίως μας δίνει τη δυνατότητα να προασπίσουμε και να παλέψουμε για να διευρύνουμε τα δι-καιώματά μας. Είναι, δηλαδή, η εμπει-ρία του να διεκδικείς μαζί με άλλους, εκείνη η εμπειρία που μας βγάζει από τον ατομικό δρόμο για να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε τη συλλογική μας δύναμη. Είναι η εμπειρία που μας κάνει να μπορούμε να αμφισβητούμε ακόμα και νόμους και να γράφουμε ιστορία.Πώς καλείται;Το πιο συνηθισμένο μέσο σύγκλησης Γ.Σ. είναι με απόφαση της πλειοψηφί-ας του Διοικητικού Συμβουλίου *(Δ.Σ.). Βέβαια, με την ΠΑΣΠ φέτος να κατέχει την πλειοψηφία των εδρών στο Δ.Σ. όχι μόνο δεν αποφασίζεται κάλεσμα Γενι-

κής Συνέλευσης αλλά οι «υπεύθυνοι εκπρόσωποι» δεν παρουσιάζονται καν για να συζητήσουν το ενδεχόμενο. Έτσι, σε περίπτωση που η πλειοψηφία του Δ.Σ. αποφασίσει ενάντια στη σύ-γκληση συνέλευσης ή δε συγκληθεί καν (σύνηθες τα τελευταία χρόνια), εί-ναι δυνατή η συλλογή συγκεκριμένου αριθμού υπογραφών (σε αναλογία με τον συνολικό αριθμό των εγγεγραμμέ-νων φοιτητών) εκ μέρους των φοιτη-τών που θα προτείνουν την πραγματο-ποίηση Γ.Σ. σε συγκεκριμένη μέρα και ώρα. Τέλος, είναι δυνατό να προγραμ-ματιστεί η επόμενη συνέλευση με από-φαση της προηγούμενης.Είμαστε ευχαριστημένοι με το πώς γί-νονται;Όσον αφορά στον σύλλογο μας οι δια-δικασίες με τις οποίες λειτουργεί, όταν γίνονται, μπορούν να χαρακτηρισθούν εν γένει προβληματικές. Κι αυτό για-τί οι συνθήκες δε συμβάλλουν στην εμπλοκή όλων των φοιτητών στο διά-λογο. Η ευθύνη βέβαια για την κατά-σταση αυτή βαραίνει τον καθένα από μας αλλά κατά προτεραιότητα τις ορ-γανωμένες δυνάμεις που προσπαθούν να μετατρέψουν τις διαδικασίες σε γηπεδική εξέδρα και να επωφεληθούν από την απαξίωση αυτή.Οι διαδικασίες μας οφείλουν να μην αποτελούν επιχείρημα για όλους εκεί-νους που λένε ότι η ενασχόληση με την πολιτική αφορά μόνο τους ειδικούς και αυτούς που είναι οργανωμένοι κάπου και όχι τους ίδιους του φοιτητές .Για να γίνει όμως αυτό πρέπει η Γ.Σ να έχει «συγκεκριμένο χαρακτήρα», να προάγει δηλαδή τις εποικοδομητικές συζητήσεις, να αποτελεί το έναυσμα για τη κοινωνική διεργασία, την πολι-τική ζύμωση και την δημιουργικότητα. Όσον αφορά τα διαδικαστικά θα ήταν περισσότερο αποτελεσματικό να υπήρ-χε εκ των προτέρων ενημέρωση σχετι-κά με τα θέματα που θα συζητηθούν, η χρονική διάρκεια των τοποθετήσεων να είναι συγκεκριμένη, να υπάρχει αρ-κετός χρόνος ώστε να τοποθετούνται και οι ανένταχτοι φοιτητές και τέλος να συγκροτείται ένα προεδρείο της Γ.Σ. που θα είναι υπεύθυνο για όλα τα παραπάνω.Το σίγουρο πάντως είναι ότι τέτοιου εί-δους όργανα πρέπει να μας μάθουν να φανερωνόμαστε «γυμνοί» ενώπιον του διαλόγου γιατί μόνο έτσι παράγεται έργο και μόνο «ορθώνουν ανάστημα» πάνω από τα επίκαιρα ζητήματα.Γιατί εκλείπουν οι διαδικασίες του συλ-λόγου μας;Η ύφεση των Γενικών Συνελεύσεων του φοιτητικού συλλόγου από την Π.Α.Σ.Π. επιχειρείται αφενός για να

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ(Γ.Σ.)

ΑΡ.ΕΝ.Α. 5

μπορούν οι ίδιοι να δρουν με ρόλο αντιπροσώπου - “διεκδικητή” των δικαι-ωμάτων μας, αφετέρου για να εμποδί-σουν τη δημιουργία συλλογικής αντί-στασης στην κυβερνητική πολιτική που στηρίζουν με κάθε τρόπο. Ξέρουν πολύ καλά άλλωστε, ότι η ΓΣ είναι το μέσο των διεκδικήσεων των δικαιωμάτων μας σε όλα τα επίπεδα καθώς μέσω αυτού μπορούσε πάντοτε η νεολαία να πυροδοτεί κινηματικές διαδικασίες και να δημιουργεί αντιστάσεις. Για αυτό τώρα προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι ενασχόληση με την πολιτική αφορά λίγους και ότι εμείς αρκεί να ασχολού-μαστε με τα μαθήματά μας και κάποιος άλλος θα διεκδικεί για μας μέσω «αγω-νιστικών» αιτημάτων...Υπάρχει όμως άλλος δρόμος; Εμείς λέμε πως υπάρχει άλλος δρόμος και είναι αυτός των συλλογικών διαδι-κασιών. Είναι η επιλογή να αγωνιστού-με για το ίδιο μας το μέλλον. Για την ίδια μας τη ζωή. Θα αναρωτηθεί κα-νείς: μα καλά, τι μπορούμε να αλλάξου-με; Αυτό το ερώτημα το έχουμε όμως απαντήσει και στο πρόσφατο παρελ-θόν. Όταν η τότε κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ήταν υπέρ της δημιουρ-γίας ιδιωτικών πανεπιστημίων, κάποιοι θεωρούσαν ότι δεν μπορούμε να τους σταματήσουμε. Όμως το καταφέραμε. Και τι σύμπτωση. Και τότε η ΠΑΣΠ αρ-νούταν πεισματικά να μπει στις πρώτες γενικές συνελεύσεις! Και όμως ήταν οι Γενικές Συνελεύσεις εκείνο το απο-φασιστικό όργανο που διαμόρφωσε το πολιτικό περιεχόμενο του κινήματος και έθεσε τις αιχμές του αγώνα μας τα προηγούμενα χρόνια. Μακριά από λογικές εκπροσώπησης οι Γενική Συ-νέλευση μπορεί να εμπλέξει το σύνολο των φοιτητών στον αγώνα των διεκδι-κήσεων.Θέματα που μας αφορούν όλουςΠέρα από τα μαθήματα, το Πανεπι-στήμιο από τη φύση του μας δίνει την ευκαιρία να διεκδικήσουμε. Δυστυ-χώς στην ΑΣΟΕΕ δεν έχει κατανοηθεί αυτό. Είναι εύλογο ότι αποκτώντας την ιδιότητα του φοιτητή, αποκτούμε και κάποιες υποχρεώσεις που ξεπερνούν τη «σφαίρα» των μαθημάτων. Για να μπορούμε λοιπόν να ανταποκρινόμα-στε σε αυτή την ιδιότητα θα πρέπει να γνωρίζουμε τις διαδικασίες του Πανε-πιστημίου αλλά και να έχουμε «φωνή» για το μέλλον μας.Η ανάγκη για πραγματοποίηση γενικής συνέλευσης μπαίνει σήμερα με τον πιο επιτακτικό τρόπο. Πρέπει να πάρουμε αποφάσεις και να δώσουμε απαντήσεις για τις συνέπειες τις οικονομικής κρί-σης που καθημερινά βιώνουμε τόσο σε επίπεδο κοινωνίας (μειώσεις μισθών,

αύξηση ανεργίας) όσο και σε επίπεδο σχολής (σίτιση, στέγαση, συγ-γράμματα). Καλούμαστε συλλογικά να απαντή-σουμε στη δίχως προ-ηγούμενο επίθεση που ετοιμάζει η Υπουργός Παιδείας στο δημόσιο πανεπιστήμιο και να βάλουμε φρένο στη με-ταρρύθμιση της Διαμα-ντοπούλου.Τα Μέσα ΠάληςΤα μέσα πάλης που έχει στη διάθεσή του το φοι-τητικό κίνημα είναι ανε-ξάντλητα και σίγουρα δεν αναλύονται σε μια παράγραφο. Ωστόσο θα λέγαμε ότι αυτά που χρησιμοποιεί το φοιτητι-κό κίνημα πιο συχνά ως όπλα για να πιέζει και να πετυχαίνει υλικές νίκες είναι οι παραστάσεις δι-αμαρτυρίας, οι διαδηλώσεις και οι κα-ταλήψεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η δράση μας περιορίζεται σε αυτά καθώς κατά καιρούς οι φοιτητικοί σύλλογοι οργανώνουν ακτιβισμούς ή εξωστρε-φείς δράσεις με στόχο την επικοινωνία των αιτημάτων στην ευρύτερη κοινω-νία. Η κατάληψη του Πανεπιστημίου απο-τελεί μια μορφή κλιμάκωσης των κινη-τοποιήσεων ξεκινώντας από το κίνημα του Μάη του ’68. Με παλαιότερα πα-ραδείγματα σε Αμερική Ευρώπη και τα πιο πρόσφατα σε Γαλλία, Ιταλία και Ελ-λάδα μια κινητοποίηση μπορεί να λάβει τεράστιες διαστάσεις και να μαζικοποι-ηθεί σε πολλούς κοινωνικούς χώρους (εργασιακούς, εκπαιδευτικούς κλπ), όταν οι διαμαρτυρόμενοι προβαίνουν σε κατάληψη μέσα από αποφάσεις των συλλογικών οργάνων. Στη διάρκεια της κατάληψης διακόπτονται οι εκ-παιδευτικές διαδικασίες και το πανε-πιστήμιο γίνεται εστία του κινήματος. Στους χώρους αυτούς οι φοιτητές σε συνεργασία με καθηγητές και εργαζο-μένους συντονίζονται και οργανώνουν εκδηλώσεις, συζητήσεις και δράσεις με σκοπό να ανοίξουν τα επίδικα ζητή-ματα στην κοινωνία. Χαρακτηριστικό το πρόσφατο παρά-δειγμα του κινήματος του άρθρου 16 όπου με όπλο μας λειτουργικές μαζι-κές καταλήψεις καταφέραμε να πετύ-χουμε υλικές νίκες.Πρόσφατο παράδειγμα εναλλακτικής δράσης μέσα από λειτουργική κατάλη-ψη είναι αυτό στην Ιταλία όπου καθη-γητές μαζί με φοιτητές συγκεντρώθη-

καν σε κεντρική πλατεία κουβαλώντας έναν πίνακα και έκαναν μάθημα μοιρά-ζοντας στη συνέχεια και προκηρύξεις. Ακόμα πιο κοντινό παράδειγμα αλλη-λεγγύης σε κατάληψη των Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ όπου πραγματοποι-ούνται φροντιστηριακά μαθήματα από τους ίδιους τους φοιτητές σε νεότε-ρους. Σε κάθε περίπτωση τα μέσα πάλης οφείλουν να είναι κομμάτι ενός σχε-διασμού που διαβάζει τη συγκυρία και στοχεύει στην αποτελεσματικότητα των αγώνων. Είναι αποτελεσματικά μόνο όταν αποκτούν το περιεχόμενο που επιβάλλει το επίδικο και τότε εί-ναι που εμπλέκουν μεγαλύτερες μάζες στον αγώνα.

ΓΙΑΝΝΟΣ-ΝΑΝΤΙΑ

*ΔΣ: Τα περίπου 7.000 μέλη του συλλόγου καλούνται μία φορά το χρόνο να συμμετάσχουν στις εκλογές του συλλόγου, έτσι ώστε να εκλεγούν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του συλλόγου. Το Δ.Σ., του οποίου οι έδρες κατανέμονται ανάλογα με το εκλογικό αποτέλεσμα κάθε φοιτητικής παράταξης ή σχήμα-τος, είναι αρμόδιο να λαμβάνει αποφάσεις για διάφορα θέμα-τα που αφορούν τον φοιτητικό Σύλλογο, συνήθως οργανωτικού χαρακτήρα. Για τα υπόλοιπα, σο-βαρότερα, συνήθως, αποφασίζει η Γ.Σ. του Φοιτητικού Συλλόγου. Το Δ.Σ. έχει ευθύνη για το κάλε-σμα Γενικών Συνελεύσεων του Φοιτητικού Συλλόγου.

ΑΡ.ΕΝ.Α.6

Ο τίτλος βέβαια θα μπορούσε να είναι «τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα». Όμως ο παραγωγός

του «Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα Pt.1» (της γνωστής υπερπαραγωγής που έσπασε κάθε ρεκόρ είσπραξης το 2008) δεν ήθελε να προκαλέσει την τύχη του και συνεχίζει με την ίδια πετυχημένη συνταγή.Πέρυσι το Δεκέμβρη ο πρύτανης Γρ. Πραστάκος έκλεισε τη σχολή για τη γρίπη των χοίρων και για να σιγουρευτεί πως ο ιός θα παραμείνει μες την ΑΣΟΕΕ έβαλε τα ΜΑΤ να τη φυλάνε. Βέβαια, η σχολή την επόμενη μέρα λειτούργησε κανονικά, που μάλλον σημαίνει πως οι δυνάμεις της αστυνομίας έκαναν τη δουλειά τους σωστά. Ψέκασαν τον ιό με δακρυγόνα και ασφυξιογόνα, του έριξαν και λίγο ξύλο κι όλοι πλέον ήμασταν εκτός κινδύνου. Έτσι και φέτος, ο πρύτανης, ακολούθησε την ίδια ετσιθελική τακτική να κλείσει τη σχολή για δύο μέρες ώστε τα παιδιά της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ να χαλαρώσουν αφού αφιέρωσαν μια ολόκληρη μέρα στον πολιτισμό, με θέμα: 1)Πως και πότε ξεκίνησε η πολεμική του τέχνη του αϊκίντο 2)Ποιες τεχνικές χρησιμοποιούνται 3)Για ποιους λόγους πρέπει να γίνει ολυμπιακό άθλημα. Αγαπητοί συνάδελφοι, θα το πούμε ακόμα μια φορά, ο άνθρωπος πριν μερικές χιλιάδες χρόνια άφησε τις σπηλιές, ανακάλυψε τη φωτιά, οργανώθηκε σε κοινωνίες και σταμάτησε να τηρεί τους νόμους της ζούγκλας. Πολιτική παρέμβαση δε γίνεται μέσα από γηπεδικές συμπεριφορές στα αμφιθέατρα και στους διαδρόμους ούτε όταν απαξιώνεις τις διαδικασίες του φοιτητικού συλλόγου. Δυστυχώς, δεν είναι τυχαία αυτή η απαξίωση αλλά συνειδητή επιλογή των δύο μεγάλων παρατάξεων. Από πότε λοιπόν, έγιναν η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ θεσμοφύλακες των γενικών συνελεύσεων; Η υπ. Παιδείας ετοιμάζεται να καταθέσει ένα νομοσχέδιο, άκρως νεοφιλελεύθερο που σκοπό έχει να καταστρέψει το δημόσιο και δωρεάν

χαρακτήρα του πανεπιστημίου, και η ΠΑΣΠ με τη ΔΑΠ τηρούν σιγή ιχθύος. Οι φήμες λένε ότι ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τα αμφιθέατρα, το φάντασμα της (α)διαφάνειας. Η μητέρα όλων των δεινών. Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει, που λένε και στο χωριό μου, αφού ΠΑΣΠ και ΠΑΣΟΚ ανάγουν τα πάντα στη διαφθορά ως το κουτί της Πανδώρας(κι όχι αυτό του Βαξεβάνη).Μ’ αυτό τον τρόπο συμπεραίνουμε ότι η αδιαφάνεια φταίει για την οικονομική κρίση(βλ.Ιρλανδία) ,για το ένα σύγγραμμα-ένα βιβλίο, για τις απολύσεις στους συμβασιούχους, για τις τουαλέτες που δεν έχουν ποτέ χαρτί και που το εστιατόριο σερβίρει μόνο ρύζι. Δε χρειάζεται να έχεις πτυχίο ΑΣΟΕΕ για καταλάβεις ότι αυτοί που παλεύουν για διαφάνεια στο πανεπιστήμιο και την κοινωνία, είναι οι ίδιοι που δημιούργησαν και συνεχίζουν να δημιουργούν τις πελατειακές σχέσεις σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Είναι οι ίδιοι που πέρυσι την ημέρα της εκλογικής διαδικασίας έσκιζαν και πέταγαν τα παραβάν από τα παράθυρα. Το δικαίωμα στη μυστικότητα της ψήφου, γι’ αυτούς που παλεύουν για διαφάνεια μάλλον δεν υφίσταται. Αυτό συμβαίνει γιατί καμία από τις δυο καθεστωτικές παρατάξεις, ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, δε δέχεται ακόμα

και τη συζήτηση γύρω από το θέμα λέγοντας απίστευτες δικαιολογίες. Το αναφαίρετο δικαίωμα στη μυστικότητα της ψήφου διασφαλίζεται μόνο με την ύπαρξη παραβάν κι όχι αν πας να κρυφτείς πίσω/κάτω/πάνω από έδρανα. Ο λόγος που συμβαίνουν όλα αυτά είναι προφανής: πως αλλιώς θα εξαργυρωθούν οι πελατειακές σχέσεις που έχουν χτίσει όλη τη χρονιά; Μ’ αυτό τον τρόπο η ΑΣΟΕΕ συνεχίζει την παγκόσμια πρωτοτυπία της.Η ιστορία έχει δείξει πως δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις σε συλλογικά προβλήματα, πως οι αγώνες που δίνονται μαζικά είναι και νικηφόροι. Δεν πιστεύουμε σε μαγικές λύσεις και μαγικά ραβδάκια ούτε στη «χείρα βοηθείας» κάποιων…αγωνιστών. Ο μόνος τρόπος για να απαντήσουμε σε νόμους και διατάγματα που πλήττουν κεκτημένα δικαιώματα μας είναι μέσα από τις συλλογικές διεκδικήσεις και τις γενικές συνελεύσεις του φοιτητικού συλλόγου.Η αντίσταση δεν είναι δουλειά των ειδικών.

ΣΟΦΙΑ

Δυο γάιδαροι μαλώνανε

(Pt.2)σε ξένο αχυρώνα...

ΑΡ.ΕΝ.Α. 7

Η καθημερινή εύρυθμη λειτουργία του πανεπιστημίου μας εξαρτά-ται από μια ομάδα συμβασιού-

χων εργαζομένων της ΑΣΟΕΕ. Μέχρι πρότινος οι συμβάσεις των ανθρώπων που είναι υπεύθυνοι για να ανοίγουν και να κλείνουν τις αίθουσες της σχο-λής και γενικότερα για να φροντίζουv για την ομαλή λειτουργία, ανανεώνο-νταν από το πανεπιστήμιο. Δυστυχώς από τα Χριστούγεννα ξεκίνησε η στα-διακή απόλυση τους, ενώ ταυτόχρονα μέχρι το τέλος του Μάρτη έχει δοθεί η εντολή της απόλυσης όλων των συμ-βασιούχων. Όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι, η συγκεκριμένη κατηγορία διοι-κητικών υπαλλήλων καλύπτει διαρκείς και πάγιες ανάγκες του πανεπιστημίου. Αυτή τη στιγμή έχει απομείνει στην ΑΣΟΕΕ ένα μικρό κομμάτι εργαζομέ-νων, κυρίως ατόμων τα οποία περιμέ-νουν να συνταξιοδοτηθούν και έχουν

αποκλειστεί τα νεαρότερα άτομα.Οι απολύσεις των συμβασιούχων μας δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατι-κό, αλλά εντάσσεται στην ευρύτερη νεοφιλελεύθερη επίθεση σε εργασια-κά δικαιώματα που δέχεται η κοινωνία μας. Φυσικά, η λογική των συμβάσεων στις εργασιακές σχέσεις διευκολύνει τις κυβερνήσεις ώστε να διαθέτουν ένα ευέλικτο και άμεσα εκμεταλλεύσι-μο εργατικό δυναμικό το οποίο θα χρη-σιμοποιούν για όσο χρονικό διάστημα τους εξυπηρετεί και μετά να καταργεί τις θέσεις εργασίας τους. Η διάλυση αυτή των εργασιακών σχέσεων αποτε-λεί κομμάτι του συνολικότερου σχε-δίου της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για αποδιάρθρωση των σχέσεων εργασίας σε όφελος της εργοδοσίας και την κοι-νωνική ισοπέδωση. Βλέπουμε λοιπόν αυτή την πολιτική να παίρνει σάρκα και οστά μέσα στην ΑΣΟΕΕ με την διοίκη-

ση του πανεπιστημίου να ‘’ξεχνάει’’ ότι ακόμα ισχύει το αυτοδιοίκητο (που το νέο νομοσχέδιο για την παιδεία έρχε-ται να ισοπεδώσει ) που της δίνει τη δυνατότητα να πάρει αποφάσεις που θα διασφαλίζουν τους εργαζόμενους του πανεπιστημίου και θα τους μονιμο-ποιήσουν.Το παρόν κείμενο δεν αποσκοπεί σε μια απλή εξιστόρηση των όσων συμ-βαίνουν σχετικά με το κομμάτι των ερ-γαζομένων της ΑΣΟΕΕ. Πρόκειται για ένας γεγονός το οποίο έχει αποσιωπη-θεί από την πανεπιστημιακή κοινότητα και οι φοιτητές δεν έχουν ενημερωθεί. Ως κομμάτι του πανεπιστημίου εμείς καλούμαστε να σταθούμε στο πλευρό τους προκειμένου να κατοχυρωθούν τα δικαιώματά τους και να γίνουν τα δεκτά τα αιτήματά τους και μια αξιο-πρεπή ζωή.

ΔΑΝΑΗ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΑΣΟΕΕ -ΤΕΛΟΣ

Γλυκός ανοιξιάτικος καιρός, βόλ-τες στο προαύλιο, συναυλίες και εξορμήσεις σε clubάκια ή σκυ-

λάδικα, άπειρες αφίσες, στα αλήθεια ατελείωτες αφίσες, τόνοι ψηφοδέλτια και φυλλάδια illustration, karaoke party και κάθε είδους «εξυπηρετήσεις».. Κάθε χρόνο την περίοδο των εκλογών, οι διαπαραταξιακοί στρατοί φοράνε τα καλά τους τα κουστούμια και εξαπολύ-ονται εις άγραν ψηφοφόρων. Εκείνων, δηλαδή, που σύμφωνα με το θεμελιώ-δες δικαίωμά τους στην επιλογή αντι-προσώπου (sic) καλούνται μία φορά το χρόνο να δηλώσουν προτίμηση σε πολιτική (;) ομάδα σύμφωνα με μη πο-λιτικά κριτήρια.Παρατηρήσατε, όμως, πως κάτι λείπει από την παραπάνω περιγραφή; Είναι κάτι μικρό, κάτι ασήμαντο, που ουδέπο-τε διαφυλάχθηκε . Είναι το θεμελιώδες δικαίωμα στη μυστική ψήφο το οποίο κατοχυρώνεται μόνο με την ύπαρξη πα-ραβάν στις αίθουσες ψηφοφορίας και δεν είναι τυχαίο ότι κάθε χρόνο μέχρι και πέρυσι απουσίαζε. Πήγαν περίπατο μαζί με το εξίσου θεμελιώδες δικαίω-μα της λευκής ψήφου, μια βόλτα στο εαρινό ύπαιθρο.. Αποτελεί πανελλήνιο «προνόμιο» της ΑΣΟΕΕ οι εκλογές να γίνονται χωρίς παραβάν και χωρίς το δικαίωμα της λευκής ψήφου!Όπως χρόνο κάθε χρόνο έτσι και πέρυ-σι πριν τις εκλογές ξεκίνησε ο «αγών» έναντι των «δημοκρατικών δυνάμεων» ΠΑΣΠ και ΔΑΠ (λέμε τώρα...) για να γί-νει το αυτονόητο, να μπούνε δηλαδή παραβάν. Φτάνουμε, λοιπόν, στα μέσα του Μάη του περασμένου έτους οπότε

και εκτυλίσσονται τα παρακάτω χαρα-κτηριστικά γεγονότα:• Τρίτη 18/5, 23:45 – Κάποιοι «άγνωστοι» ΠΑΣΠίτες από το Πολιτι-κό της Νομικής συναντώνται να τρέ-χουν στην Πατησίων με μερικά από τα παραβάν που είχαμε φέρει και εκείνη τη χρονιά ως ΑΡΕΝΑ. Τελικώς, τα πα-ραβάν εντοπίζονται στην Αντωνιάδου, παρέα φυσικά με τους «απαγωγείς» τους.• Τετάρτη 19/5, 04:00 (Η ώρα ήταν επιλογή της ΠΑΣΠ- μη μας βλέ-πει τώρα ο κόσμος...) – Στο ολονύ-χτιο εκλογικό διοικητικό συμβούλιο, η ΠΑΣΠ αρνείται να υπογράψει την από-φαση των εκλογών επειδή όριζε την τοποθέτηση παραβάν. Αντίθετα, όλες οι υπόλοιπες παρατάξεις και συλλογι-κότητες το υπογράφουν, και η απόφα-ση περνάει με οριακή πλειοψηφία 6 / 11. Η ΔΑΠ, ύστερα από χρόνια άρνησης και υπό την πίεση της κατάστασης τελι-κά υπογράφει.• Ίδια μέρα, 8.30 – Μέλη της ΠΑΣΠ μπαί-νουν στις αίθουσες, και ενώ έχει ήδη ξεκινήσει η εκλογική διαδικασία, ΔΙΑΛΥΟΥΝ στην κυρι-ολεξία τα ήδη τοποθε-τημένα παραβάν, τα σκίζουν και τα πετούν από το παράθυρο, και προπηλακίζουν όποιον διαμαρτύρεται.Μάλλον αυτό εννοεί η ΠΑΣΠ όταν μιλάει για «διαφάνεια» στα πανε-

πιστήμια. Και έχουν και το θράσος να ισχυρίζονται ότι τα έστηναν!! Όσο για το αν ήθελαν όντως παραβάν, η συζή-τηση καταντάει πλέον γελοία. Τελικά,οι εκλογές συνεχίστηκαν χωρίς παρα-βάν μέχρι το απόγευμα οπότε και ήρ-θανε καινούργια...Η επίμονη άρνηση των καθεστωτικών παρατάξεων της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ για την τοποθέτηση παραβάν θεωρούμε ότι εφορμάτε από το γεγονός ότι μόνο έτσι μπορούν να ελέγχουν τί ψηφίζει ο κάθε φοιτητής, εξαργυρώνοντας τις πελατειακές σχέσεις που με τόσο κόπο, εξυπηρετήσεις και party έχουν οικοδομήσει με τον κάθε φοιτητή της ΑΣΟΕΕ. Φέτος λοιπόν ας μη τους κάνουμε την χάρη. Να διεκδικήσουμε μέσα από συλ-λογικές διαδικασίες, το δικαίωμα μας για μυστικότητα της ψήφου. Φέτος πα-ραβάν λοιπόν!!!

ΣΠΥΡΟΣ-ΓΡΗΓΟΡΗΣ

Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τοσκισμένο παραβάν της ΑΣΟΕΕ

ΑΡ.ΕΝ.Α.8

Τι προβλέπει αυτό το νομοσχέδιο;

Για μιλήσουμε για το νέο νομοσχέδιο του Παιδείας πρέπει να πρώτα να μι-λήσουμε για το σύμφωνο της Bologna (1999). Πρώτα απ όλα να επισημάνουμε ότι η Bologna δεν είναι κάποιο σύμφω-νο της Ευρωπαϊκή Ένωσης αλλά μια ανοιχτή συμφωνία ευρωπαϊκών χωρών (εντός και εκτός Ε.Ε.) και δεν είναι δε-σμευτική για κανέναν. Και μάλιστα η διαδικασία φαίνεται να έχει παγώσει σε αρκετές χώρες. Βασικοί στόχοι του συμφώνου της Bologna είναι να θέ-σει την πανεπιστημιακή έρευνα στην διάθεση των επιχειρήσεων με όσο το δυνατό καλύτερους, για αυτές πάντα, όρους καθώς και να αναδιαρθρώσει έτσι τα πτυχία ώστε να παράγει εργα-ζόμενους χωρίς επαγγελματικά δικαι-ώματα, άρα φτηνότερους- χειρότερα αμειβόμενους. Θέλει να κόψει και να ράψει τους εργα-ζόμενους στα μέτρα της αγοράς. Όταν εσύ και εγώ μπήκαμε στο πανεπιστήμιο δεν σκεφτόμασταν μόνο ότι μας αρέσει το αντικείμενο σπουδών ή ότι θέλαμε να μορφωθούμε. Για να πούμε την αλή-θεια αυτό που κυρίως σκεφτόμασταν και σκεφτόμαστε είναι ότι ένα πτυχίο θα μας επιτρέψει να αποκτήσουμε έναν καλύτερο μισθό. Θα μας επιτρέψει να πουλήσουμε πιο ακριβά το τομάρι μας στην αγορά εργασίας. Αυτό ακριβώς θέλει να ακυρώσει το σύμφωνο της Bologna και κατ’ επέκταση το νομοσχέ-διο της Διαμαντοπούλου. Μιλάμε για σύνδεση με την αγορά εργασία αλλά με ακριβώς τους αντίθετους όρους από ότι την εννοούμε και την θέλουμε εγώ και εσύ, οι γονείς μας και όλοι οι φοιτητές ασχέτως πολιτικής τοποθέ-τησης. Εμείς θέλουμε ένα πτυχίο που θα μας κάνει καλούς και “ακριβούς”, όχι άσχετους και “φτηνούς”. Εμείς μας θέλουμε “ακριβούς” για να έχουμε με-γαλύτερο εισόδημα, αυτοί “φτηνούς” για να έχουνε μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους. Η σύγκρουση συμφερόντων είναι ολοφάνερη.

Και το νομοσχέδιο τι ρόλο παίζει;

Το νομοσχέδιο στην ουσία θέλει να εφαρμόσει στο πανεπιστήμιο την πα-ραπάνω πολιτική. Πρώτος του στόχος είναι να αφαιρέσει όποια πιθανά εμπόδια όπως το αυτο-διοίκητο των πανεπιστημίων. Ένα τέ-τοιο εμπόδιο είναι η αυτοδιοίκηση των ιδρυμάτων. Σήμερα ανώτατο όργανο συνδιοίκησης είναι η Σύγκλητο η οποία αποτελείται από αντιπρόσωπους των καθηγητών (κατά πλειοψηφία) και των φοιτητών (κατά μειοψηφία) και υπάρχει και η

πρυτανεία, που πάλι εκλέγεται από τους καθηγητές και τους φοιτητές. Μπορεί το πανεπιστήμιο να λει-τουργεί μέσα στα πλαίσια που βάζουν οι νόμοι του Υπ.Παιδείας αλλά έχει ακόμα έναν μεγάλο βαθμό αυτο-νομίας. Αυτήν την αυ-τονομία λοιπόν , που είναι και συνταγματικά κατοχυρωμένη θέλει το Υπ.Παιδείας να κα-ταργήσει. Πως; Με τα Συμβούλια Διοίκηση που θα αντικαταστή-σουν τις συγκλήτους, οι όποιες θα είναι πλέ-ον υπεύθυνες μόνο για καθαρά ακαδημαϊκά θέματα. Το συμβούλιο διοίκησης θα αποτε-λείται από ένα συνον-θύλευμα ανθρώπων. Αντιπρόσωπους των καθηγητών (σίγουρα όχι των φοιτητών), εγκάθετους του Υπ.Παι-δείας, αντιπροσώπους των χρηματο-δοτών-χορηγών, αντιπροσώπους των δήμων, των εργοδοτικών επιμελητηρί-ων, “προσωπικότητες”... Το συμβούλιο διοίκησης θα διορίζει τον πρύτανη που θα μπορεί να μην είναι καν καθηγητής του πανεπιστημίου! Δημοκρατία και δι-αφάνεια δεν λέγεται αυτό; Όχι πως τώρα έχουμε, αλλά φαντάσου τι έχει να γίνει. Για να μη πούμε ότι παραβιά-ζεται κατάφορα το Σύνταγμα. Αυτό που προσπαθούν είναι να αποδυναμώσουν την συλλογική διεκδίκηση και να μας βάλουν στην λογική του ατομικού δρό-μου. Και ας μη τρέφεις αυταπάτες ότι αυτά είναι συστήματα διοίκησης της δυτικής Ευρώπης. Μόνο στα αμερικά-νικα σάπιο-κολλέγια υπάρχει τέτοιο αυταρχικό σύστημα διοίκησης. Έχου-με λοιπόν πλέον ένα πανεπιστήμιο όχι αυτοδιοικούμενο από την ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά διοικούμενο από το Υπουργείο και τους φίλους επιχειρη-ματίες. Έτοιμο να εφαρμόσει ότι του πουν χωρίς δεύτερες σκέψεις.

Μετά από το ξεπέρασμα αυτού του πρώτου πιθανού εμποδίου είναι ώρα να αρχίσει η σοβαρή δουλειά: Η διάλυση των πτυχίων.Πρώτα απ΄ όλα έχουμε την εισαγωγή σε σχολή και όχι σε τμήμα. Μετά ο φοιτη-τής επιλέγει να μπει σε κάποιο τμήμα. Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό. Και μάλιστα αυτή ήταν (και είναι) πρόταση της αριστεράς. Αλλά η πρόταση αυτή

έχει διαστρεβλωθεί με αποτέλεσμα να προκύπτουν δυο ειδών ζητήματα. Πρώ-τον, με το παρόν εισαγωγικό σύστημα που έχουμε μπορεί να πηγαίνεις για χημικός και να καταλήγεις γεωγράφος και φαίνεται και ολοκάθαρα ο κίνδυνος της δημιουργίας δεύτερων πανελλήνι-ων (άρα και παραπαιδείας) με το τέλος του πρώτου έτους για την εισαγωγή στα “δημοφιλή” τμήματα. Δεύτερον, και σημαντικότερον, ο φοιτητής παρό-λο που θα εισάγεται σε ένα τμήμα/πρό-γραμμα σπουδών δεν θα ακολουθεί αυτό ακριβώς το πρόγραμμα αλλά θα παίρνει μαθήματα δεξιά και αριστερά από διάφορα επιστημονικά αντικείμενα μπαίνοντας σε ένα κυνήγι πιστωτικών μονάδων σε μίμηση των αμερικάνικων κολλεγίων που συνηθίζουμε στις παρέ-ες να κοροϊδεύουμε. Στο Harvard και στο MIT δεν γίνονται τέτοια πράγματα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πρώτον την διάλυση των ίδιων των επιστημονικών αντικειμένων με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τις ίδιες τις επιστήμες και δεύτερον να βγαίνουμε με ένα πτυχίο (διαφορετικό ο καθένας) χωρίς ουσι-αστικά επάγγελμα, χωρίς κοινά επαγ-γελματικά δικαιώματα άρα και χωρίς κάμμυα δυνατότητα συλλογικής δια-πραγμάτευσης. Σε μερικά χρόνια ούτε που θα θυμόμαστε τι είναι τα επιμελη-τηρια, οι κατώτατες αμοιβές, οι συλλο-γικές συμβάσεις. Ένα πτυχίο άχρηστο για εμάς, χρήσιμο για τις επιχειρήσεις που δεν χρειάζονται εξειδικευμέ-νο προσωπικό (αυτό θα είναι τα δέκα άτομα που θα πάρουν από το Harvard

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ V S

ΑΡ.ΕΝ.Α. 9

όχι από την ΑΣΟΕΕ) αλλά ένα μέτριο, ελαστικά εργαζόμενο προσωπικό, που απολύεται για πλάκα, πληρώνεται πολύ λίγο (592 ευρώ δεν είπαμε;) που πρέπει συνεχώς να επανακαταρτίζεται πάντα με δικά του έξοδα για να είναι απασχο-λείσιμο και να καλύψει τις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Και δεν περίμενες να τα ακούσεις από μένα. Στη ΔΑΠ (το μάθημα όχι την παράταξη) σου μαθαί-νουν κάτι διαφορετικό ; Τρίβουν τα χέ-ρια τους με τέτοιες εξελίξεις. Και εσύ θα έπρεπε αν είσαι ο γιός του Λάτση. Είσαι όμως ;

Και όλη αυτή η πολιτική θα εφαρ-μοστεί και μέσο της χρηματοδό-τησης.

Η χρηματοδότηση δεν θα είναι εγγυη-μένη. Θα εξαρτάται από παράγοντες, όπως οι συμφωνίες που θα έχει υπο-γράψει το Συμβούλιο Διοίκησης και οι εκπρόσωποι των επιχειρήσεων με το υπουργείο. Επίσης, κριτήρια θα είναι η ικανότητα του ΑΕΙ να προσελκύει ιδιω-τικά κεφάλαια, προφανώς για να κάνει έρευνα προς όφελος των επιχειρήσε-ων, και η απορρόφηση των αποφοίτων του από την αγορά εργασίας! Η ευθύ-νη για την ανεργία, επιχειρείται έτσι να μετατεθεί στο πανεπιστήμιο αντί για την κυβερνητική οικονομική πολιτική!Ακόμη πιο διαλυτικές συνέπειες θα έχει η εισαγωγή του κουπονιού. Η σκέ-ψη απλή: Αντί το κράτος να χρηματο-δοτεί τα πανεπιστήμια δίνει ένα ποσό ως κουπόνι σε κάθε φοιτητή για να το καταθέσει στο ίδρυμα της επιλογής του, δημόσιο ή ιδιωτικό. Το αποτέλε-σμα προφανές: Έμμεση κρατική χρη-ματοδότηση των Κολλεγίων και διάλυ-ση των σπουδών. Τα Πανεπιστήμια δεν

θα έχουν σταθερή χρηματοδότηση, άρα θα πρέπει να βγουν “στη γύρα”, να διαφημιστούν και να προσελκύσουν τους φοιτητές ως “πελάτες”, με την υπόσχεση πως θα τους διδάξουν όχι κάποια επιστήμη αλλά αυτά που ζητάει (για την ώρα) η αγορά, πως θα γίνουν δηλαδή σαν τα χαμηλής ποιότητας κολλέγια! Ο καθηγητής θα πρέπει να προσελκύει φοιτητές, δηλαδή “κουπό-νια”, για τον κρατήσει το Τμήμα στη θέση του. Θα αναγκαστεί έτσι να κάνει χαμηλού επιπέδου μάθημα, να βάζει εύκολα θέματα (γιατί είμαστε και Ελ-λάδα εκτός των άλλων ) στις εξετάσεις για να περνάν όλοι, ώστε να γίνει δη-μοφιλής, και να συνεργάζεται με τις μεγάλες φοιτητικές παρατάξεις για να του “στέλνουν” φοιτητές-κουπόνια που μετά θα γίνονται εκλογική πελατεία! Τα Πανεπιστήμια θα έχουν πια τα ίδια την ευθύνη να βρουν χρήματα για τη λειτουργία τους και δεν είναι καθόλου μα καθόλου απίθανο να επιβάλλουν δί-δακτρα για να καλύψουν τις ανάγκες τους σε χρήμα. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΠΡΟ-ΦΑΝΗ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 16 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ!!!Και επιπλέον έχουμε και δάνεια (για τα οποία μιλά ρητά το κείμενο διαβούλευ-σης) που θα χορηγούνται σε φοιτητές από τράπεζες οι οποίες θα συνεργά-ζονται με τα Πανεπιστήμια (άλλη μία εστία διαπλοκής) όταν αυτοί δεν μπο-ρούν να ανταποκριθούν στο κόστος των σπουδών τους. Πρέπει δηλαδή, βγαίνοντας από το πανεπιστήμιο να εί-μαστε ήδη χρεωμένοι; Μήπως ανοίγει ήδη ο δρόμος για τα δίδακτρα;Και το πρόβλημα με την χρηματοδό-τηση είναι ότι οι επιχειρήσεις δεν θα δίνουν απλά κάποια επιπλέον χρήμα-τα. Ολόκληρα μεταπτυχιακά ή ακόμα

και προπτυχιακά προ-γράμματα θα εξαρ-τιούνται από τους “χορηγούς”. Λες να δούμε και εδώ “αντι-κειμενικές” έρευνες που αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει φαινόμε-νο του θερμοκηπίου;

Παράλληλα με το νομοσχέδιο προωθείται και ο “Πανεπιστημιακός Καλλικράτης”

Πολλά πανεπιστημι-ακά τμήματα, ειδικά στην επαρχία ιδρύθη-καν για “εκλογικούς λόγους” σε διάσπαρ-τα μέρη, χωρίς να συγκροτούν ακαδη-

μαϊκό περιβάλλον, πολλές φορές με ανεπαρκής υποδομές. Εξυπηρετούσαν περισσότερο την ανάγκη για ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας (βλέπε τοπι-κούς βουλευτές) παρά εκπαιδευτικούς σκοπούς. Παρ’ όλα αυτά κάποια από τα τμήματα επανδρώθηκαν από νέους καθηγητές με όρεξη και κατάφεραν να παράγουν πολύ αξιόλογη δουλειά. Σήμερα η κυβέρνηση κατηγορεί τους καθηγητές και την Αριστερά για την ύπαρξη πληθώρας άχρηστων τμημά-των, για κάτι δηλαδή που αυτή και οι προκάτοχοι της δημιούργησαν και προ-ωθεί το κλείσιμο πάρα πολλών τμημά-των λαμβάνοντας υπόψη της μόνο δη-μοσιονομικά κριτήρια. Είναι προφανές ότι κάποια τμήματα πρέπει να συγχω-νευθούν ή να κλείσουν (πχ. Πολιτικών Επιστημών που ίδρυσε ο κ.Στυλιανίδης στην Κομοτηνή, την εκλογική του πε-ριφέρεια) αλλά εξίσου προφανές είναι ότι πρέπει να προστατευθούν τα αξι-όλογα τμήματα και να μη μείνουν με-τέωροι οι φοιτητές και οι καθηγητές των υπό κατάργηση τμημάτων. Η όλη διαδικασία πρέπει να γίνει με κριτήρια εκπαιδευτικά.

Η δημόσια παιδεία δεν έχει προ-βλήματα που πρέπει να λυθούν;

Ναι, η δημόσια παιδεία έχει πολλά προβλήματα τα περισσότερα εκ των οποίων οφείλονται στη χρόνια υποχρη-ματοδότηση της και τις σπασμωδικές κινήσεις της πολιτικής ηγεσίας, όπως ο τριπλασιασμός των εισακτέων μέσα σε μια χρονιά για να μειωθεί τεχνητά η ανεργία. Επίσης είναι εξαιρετικά ση-μαντικοί οι ταξικοί φραγμοί των φρο-ντιστηρίων για εισαγωγή στην τριτο-βάθμια εκπαίδευση. Τέλος είναι και η απουσία τεχνικής εκπαίδευσης που δί-νει χώρο στα ΙΕΚ και προωθεί τον φε-τιχισμό του πτυχίου. Αντ’ αυτού η πο-λιτεία έχει δημιουργήσει ένα χάος με τα Τ.Ε.Ι. που άλλα έχουν επιστημονικά αντικείμενα και άλλα τεχνικά, συνή-θως χωρίς τα ανάλογα επαγγελματικά δικαιώματα. Το πρόβλημα είναι ακόμα πιο έντονο στην επαρχία που ιδρύονται άκυρα τμήματα Α.Ε.Ι. αντί για επαγγελ-ματικές σχολές συνδεδεμένες με την τοπική οικονομία. Πραγματικά υπάρχουν πολλά προβλή-ματα που όμως δεν θα λυθούν ούτε με την είσοδο των παραγόντων της αγοράς (αυτών δηλαδή που οδήγησαν στην Κρίση!), ούτε με τη διάλυση των επιστημονικών αντικειμένων και των προγραμμάτων σπουδών. Το αντίθε-το…

ΓΡΗΓΟΡΗΣ-Δ.

ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟV S

ΑΡ.ΕΝ.Α.10

Ο χειμώνας που πέρασε – αν και χα-ρακτηρίστηκε από χαμηλές θερ-μοκρασίες και χιόνια, τουλάχιστον

στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης- στην πραγματικότητα αποδείχθηκε πολύ «θερμός». Αυτό οφείλεται στις αυθόρμη-τες αντιδράσεις της φοιτητικής νεολαίας κάποιων χωρών της Ευρώπης με αφορμή σχεδιαζόμενες μεταρρυθμίσεις στο χώρο της Παιδείας. Αν και αντιδράσεις παρατη-ρήθηκαν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες (Αυστρία, Γερμανία, Ιρλανδία, Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία κα) οι εντονότερες από αυ-τές αφορούσαν στις δύο τελευταίες.ΑΓΓΛΙΑ: Αν και γενικά δεν έχει παράδοση στους αγώνες τόσο του φοιτητικού όσο και του εργατικού κινήματος, μπορούμε να πούμε πως οι πιο αξιομνημόνευτες και μαζικές διαδηλώσεις φοιτητών που έγιναν στη χώρα αυτή έφτασαν σε αριθ-μό εκείνες που έγιναν κατά του πολέμου στο Ιράκ. Ωστόσο οι αντιδράσεις δεν πε-ριορίστηκαν μόνο σε διαδηλώσεις αλλά έγιναν και καταλήψεις που λειτούργησαν ως κέντρα αντιπληροφόρησης. Οι πορεί-ες των φοιτητών συνάντησαν πολύ σκλη-ρή καταστολή από πλευράς κυβέρνησης, ακόμα και μέσω της έφιππης αστυνομί-ας, κάτι που είχε να συμβεί από εποχής Θάτσερ και είναι ένδειξη του φόβου που δημιούργησαν οι κινητοποιήσεις αυτές. Αφορμή του αναβρασμού στα αγγλικά πανεπιστήμια ήταν η πολιτική λιτότητας που η κυβέρνηση Κάμερον θέλησε να εφαρμόσει και στα ακαδημαϊκά ιδρύματα (στο όνομα της οικονομικής κρίσης όπου πάντα καλούνται να πληρώσουν όλοι όσοι δε σχετίζονται με αυτή πχ μισθωτοί, συ-νταξιούχοι, φοιτητές, -> βλ. Ελλάδα) . Συ-γκεκριμένα ο προϋπολογισμός του 2011 προβλέπει μέιωση 40% (!) των κονδυλίων προς τα πανεπιστήμια. Κεντρικός πυλώ-νας αυτής της πολιτικής ήταν η άυξηση των διδάκτρων η οποία στις περιπτώσεις των σημαντικότερων ιδρυμάτων άγγι-ζε και το 300%! Έτσι, παρόλο που ήδη η γνώση είναι εμπορευματοποιημένη έγινε ακόμα πιο δυσπρόσιτη για τις οικονομικά ασθενέστερες τάξεις. ΙΤΑΛΙΑ: Η αιτία η οποία έβγαλε στους δρόμους χιλιάδες Ιταλούς φοιτητές αλλά και καθηγητές ήταν ένα νομοσχέδιο το

οποίο η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι κατέθεσε προς ψήφιση. Βασικό-

τεροι άξονες αυτού ήταν η Α) μείωση της χρηματοδότησης

(κατά 9 δις ευρώ) προς τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα η οποία θα είχε ως άμεσο αποτέ-λεσμα την απώλεια θέσεων εκπαιδευτι-κού προσωπικού, Β) η αναθεώρηση της παροχής υποτροφι-

ών, που θα δίδο-νται πλέον βάσει και του μέσου όρου των βαθ-μών (και όχι μόνο του οι-κογενειακού

εισοδήματος) και Γ) η ενίσχυση της δυ-νατότητας ανάμειξης ιδιωτών στα πα-νεπιστημιακά δρώμενα. Η κυβέρνηση, δεχόμενη πιέσεις να μειώσει το διογκω-μένο δημόσιο έλλειμμα της χώρας, υπο-στηρίζε ότι οι περικοπές των δαπανών είναι απαραίτητες και η μεταρρύθμιση θα δημιουργήσει ένα περισσότερο αξι-οκρατικό σύστημα το οποίο βρίσκεται πιο κοντά στις ανάγκες των εργοδοτών. Οι Ιταλοί φοιτητές που διαδήλωναν για σειρά εβδομάδων σε πολλές πόλεις της Ιταλίας (όπως Ρώμη,Μιλάνο,Βενετία, Τορίνο, Περούτζια, Παλέρμο) ζητούσαν το πάγωμα του εν λόγω νομοσχεδίου και την επαναχρηματοδότηση ολόκληρου του συστήματος δημόσιας εκπαίδευσης. Η μόνη απάντηση που πήραν (φυσικά) ήταν «διάλογος» με τις αστυνομικές δυ-νάμεις. Μήπως όμως μπορούμε να διαπιστώσου-με κάποιες ομοιότητες μεταξύ των νομο-σχεδίων στην Αγγλία και την Ιταλία με το εκπαιδευτικό νομοσχέδιο που ετοιμάζε-ται να κατατεθεί προς ψήφιση τον Μάιο στη Βουλή; Κοινός παρονομαστής και στα τρία νομοσχέδια είναι οι κατευθύνσεις που ορίζονται από τη συνθήκη της Μπο-λόνια (η οποία δεν αποτελέι συνθήκη της ΕΕ αλλά κάποιων χωρών και εκτός αυτής και άρα δεν είναι δεσμευτική για τα μέλη της αλλά είναι πολιτική επιλογή της κάθε κυβέρνησης να την εφαρμόσει): ανταγω-νιστικότητα, κινητικότητα, απασχολησι-μότητα. Με βάση τους άξονες αυτούς το πανεπιστήμιο λειτουργεί και αξιολογείται με όρους ιδιωτικής επιχείρησης. Μέσω του νομοσχεδίου της Α.Διαμαντοπούλου θεσμοθετείται η υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων (περικοπές συγγραμάτων, συγχωνεύσεις σχολών κλπ), έτσι ώστε τα «δημόσια και δωρεάν» πανεπιστήμια να βγούν στην «πιάτσα» αναζητώντας πό-ρους από ιδιώτες , οι οποίοι θα συμμετέ-χουν στη διοίκηση και τη λήψη αποφάσε-ων των ιδρυμάτων, περιορίζοντας όργανα όπως η Γενική Συνέλευση σε διακοσμη-τικό ρόλο , στερώντας τη δυνατότητα από τους φοιτητές να τοποθετηθούν για θέματα που άπτονται της καθημερινότη-τας τους και καταργώντας στην πράξη την ελέύθερη διακίνηση ιδεών. Βλέπο-

ντας το πως οι φοιτητες σε Αγγλία και Ιταλία οργανώ-θηκαν και απάντησαν συλ-λογικά διαπιστώνουμε το πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη τουλάχιστον σε πρώτη φάση να αρχίσει μια κουβέντα σε όλες τις σχολές, και κυρίως στην ΑΣΟΕΕ όπου η Γε-νική Συνέλευση (φοιτη-τών και όχι τμημάτων!) είναι μια έννοια που τεί-νει προς εξαφάνιση, ιδί-ως τώρα που η ώρα

της ψήφισης του νέου νομοσχεδίου

πλησιάζει.

ΟΛΗ Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΑΣ ΜΟΥΤΖΩΝΕΙ, ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΕΩΣ ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ…Παρόλο που στην Ελλάδα η φοιτητική κοι-νότητα βρίσκεται ολίγον τι σε λήθαργο, οι φοιτητές σε κάποιες χώρες του εξωτε-ρικού πέραν των αγώνων τους υπέρ της διαφύλαξης ενός πιο ανθρώπινου χαρα-κτήρα της Παιδείας, έδειξαν και την σφο-δρή αντίθεση στους Έλληνες πολιτικούς του Μνημονίου και του «μαζί τα φάγαμε», όπως και την αλληλεγγύη τους στο λαό της Ελλάδας . Χαρακτηριστικά κατά την παρουσία του Θ. Πάγκαλου σε βράβευση του σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά για την ται-νία του ‘Ζ’ στο Παρίσι τοπικές φοιτητικές οργανώσεις, έλληνες φοιτητές και νέοι αποδοκίμασαν έντονα τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης καθώς είναι μεγάλη ει-ρωνεία κάποιος ο οποίος έχει πολλάκις καταφερθεί εναντίον των διαδηλώσεων και του δικαιώματος στη διαμαρτυρία να προσποιείται πως αποδίδει φόρο τιμής σε ταινία αφιερωμένη στον αντιδικτατορικό αγώνα.Στην ίδια θέση βρέθηκε και η υπουργός Παιδείας Α. Διαμαντοπούλου η οποία κατά την επίσκεψή της στο London School of Economics «τα άκουσε» από Βρετανούς και Έλληνες φοιτητές. Η υπουργός ανα-λώθηκε σε φανφάρες περί προσπάθειας βελτίωσης της ποιότητας σπουδών και του ακαδημαϊκού επιπέδου στην Ελλάδα (Όλα αυτά θα γίνουν άραγε με περικο-πή χρηματοδότησης και κατάργηση του ασύλου;) ενώ λίγες εβδομάδες νωρίτερα οι Βρετανοί φοιτητές έδιναν αγώνα έτσι ώστε το δικαίωμα στη μόρφωση να μη γί-νει προνόμιο για όλο και λιγότερους.Από την οργή των φοιτητών και των νέων δεν ξέφυγε όμως ούτε ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου σε ομιλία του σε πανεπι-στήμιο του Βερολίνου. Τη στιγμή που η χώρα του είναι ένα καζάνι που βράζει από θυμό λόγω των πολιτικών λιτότητας και του Μνημονίου, που κάνουν τη ζωή όλο και πιο δυσβάσταχτη άλλα και η κάθε διαμαρτυρία «καταπνίγεται» από τα δα-κρυγόνα και τη συκοφαντία (βλ. «τζαμπα-τζήδες» όσοι αρνούνται να πληρώσουν τα υπερβολικά αυξημένα διόδια και εισι-τήρια) ο ΓΑΠ έσπευσε να δηλώσει πως κατανοεί όσους δικαιολογημένα διαμαρ-τύρονται. Μάλιστα πρωτού πάει να δια-πραγματευτεί τους όρους αποπληρωμής του χρέους με την κ, Μέρκελ (βλ. νέα μέτρα, νέοι φόροι), δήλωσε πως θα ήταν και αυτός ένας διαδηλωτής (αν δεν ήταν πρωθυπουργός). Έτσι, όπως ήταν αναμε-νόμενο, αυτό που κατάφερε ήταν μέσα στην άιθουσα που μιλούσε να σηκωθεί πανό εναντίον αυτού και της κυβέρνη-σης του ΠΑΣΟΚ (το οποίο απομακρύνθη-κε άμεσα και δημοκρατικά μαζί με τους διαμαρτυρόμε- νους…).

Αράμ - Κλάρα

ΟΛΗ Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Η όξυνση της κρατικής καταστο-λής τον τελευταίο χρόνο είναι άκρως φανερή. Δυστυχώς κάτι

τέτοιο δε μας παραξενεύει μιας και τα πιο αντιλαϊκά και σκληρά μέτρα που καλείται να εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ απαι-τούν τη φίμωση οποιασδήποτε φωνής αντίστασης διαμορφώνεται στο σαθρό κοινωνικό γίγνεσθαι με βασικό μέσο τη χρήση του φόβου. Ας θυμηθούμε μερι-κά τέτοια περιστατικά:Στις 26 Αυγούστου 2010 η κυβέρνηση ψήφισε τη 2η κατά σειρά τροποποίη-ση του «αντιτρομοκρατικού νόμου» του 2001, ή αλλιώς του λεγόμενου τρομονόμου(είχε προηγηθεί η 1η τρο-ποποίηση από την κυβέρνηση της ΝΔ το 2004). Ο χαρακτηρισμός αυτού του νόμου ακούγεται ακραίος και εκφοβι-στικός, η πραγματικότητα όμως που κρύβεται πίσω από αυτές τις διατά-ξεις είναι αυτή που θα πρέπει να μας φοβίζει. Συγκεκριμένα, πια ως «τρο-μοκρατική» οργάνωση ορίζεται πλέ-ον και αυτή που συγκροτείται για να διαπράξει πλημμελήματα (π.χ. παρα-κώλυση συγκοινωνιών, διακεκριμένη φθορά κ.ά.). Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι για παράδειγμα οι συλληφθέντες μιας μαχητικής πορείας μπορούν κάλ-λιστα να δικαστούν ως «τρομοκράτες» .Επιπλέον, ο κύκλος των μελών μιας οργάνωσης διευρύνεται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ακόμα και κάποιος ο οποί-ος προειδοποιήσει κάποιους διαδηλω-τές ότι έρχονται προς το μέρος τους αστυνομικοί ή προσφέρει μια χειρουρ-γική μάσκα για προστασία από τα δα-κρυγόνα κινδυνεύει να βρεθεί φυλακή μέχρι και 10 χρόνια ως συνεργός τρο-μοκρατών. Με τις νέες τροποποιήσεις εισάγεται πλέον δίπλα στην κατηγορία για σύσταση συμμορίας και το αδίκη-μα της απειλής.. Πρακτικά, λοιπόν η ανακοίνωση μιας διαδήλωσης ή μιας κατάληψης μπορεί να θεωρηθεί ότι προκαλεί τρόμο, και άρα οι διοργανω-τές είναι δυνατόν να συλληφθούν και να οδηγηθούν στη φυλακή, υπαγόμε-νοι στον τρομονόμο. Με την διάταξη του 2004 προβλεπόταν με άρθρο ότι θεωρητικά αποτρεπόταν η δίωξη του φρονήματος και της συνδικαλιστικής δράσης εφόσον όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω εκδηλώνονται ως προσπά-θεια διαφύλαξης ή αποκατάστασης της δημοκρατίας ή ως δράση ελευθερίας ή αποσκοπούν στην άσκηση ατομικής, πολιτικής ή συνδικαλιστικής ελευθερί-ας ή άλλου δικαιώματος . Σήμερα, το συγκεκριμένο άρθρο έχει καταργηθεί. Γιατί άραγε;Στις 3/12/2010 εγκρίθηκε από το υπουργικό συμβούλιο το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τις κάμερες στους δημόσιους χώρους και τη διατήρηση των δεδομένων στις ηλε-κτρονικές επικοινωνίες. Για να δικαιο-λογήσει την παρακράτηση δεδομένων των συνδρομητών και εγγεγραμμένων χρηστών στο πλαίσιο των ηλεκτρονι-κών επικοινωνιών, το υπουργείο Δικαι-οσύνης προφασίστηκε την ανάγκη για

«καταπολέμηση της τρομοκρατίας και της οργανωμένης εγκληματικότητας», ενώ προφανώς διευκολύνει την πα-ρακολούθηση των συνομιλιών. Παρά τους ισχυρισμούς του υπουργείου ότι γίνεται για την ενίσχυση της εθνικής άμυνας και της δημόσιας ασφάλειας, στην πραγματικότητα πρόκειται για περιορισμό του ατομικού δικαιώμα-τος στην προστασία των προσωπικών δεδομένων και του δικαιώματος του συνέρχεσθε. Άλλο ένα δείγμα της σύγχρονης κρα-τικής βαρβαρότητας είναι η περίπτωση του Άρη Σειρηνίδη. Η Αντιτρομοκρα-τική ανασύροντας την υπόθεση πυρο-βολισμού εναντίον κλούβας των ΜΑΤ το καλοκαίρι του 2009 στα Εξάρχεια εντόπισε το εξιλαστήριο θύμα της στο πρόσωπο του Σειρηνίδη. Με αποδει-κτικό στοιχείο την ταύτιση γενετικού υλικού που ελήφθη παράνομα από το πορτοφόλι του με το γενετικό υλικό που βρέθηκε σε μια χειρουργική μάσκα που περισυλλέχθηκε στην περιοχή των Εξαρχείων, εκδίδεται λίγα λεπτά πριν αφεθεί ελεύθερος ένταλμα σύλληψης και διατάσσεται η προφυλάκισή του, η οποία και συνεχίζεται εδώ και ένα χρό-νο. Πουθενά στη δικογραφία δεν προ-κύπτει ότι η μάσκα ανήκε στον δράστη των πυροβολισμών μιας και στη μάσκα εντοπίστηκε γενετικό υλικό περισσο-τέρων ατόμων, ενώ ο σωματότυπος και τα χαρακτηριστικά του δράστη που πε-ριγράφουν οι αυτόπτες μάρτυρες και οι αστυνομικοί βρίσκονται σε αντίθεση με το δικό του. Η ιστορία του Σειρηνίδη είναι άκρως σοβαρή μιας και πρόκειται για ένα άνθρωπο γνωστό από τη συμμε-τοχή του στις κοινωνικές αντιστάσεις, υπό την απειλή βαριάς φυλάκισής του με μόνο ουσιαστικό τεκμήριο ενοχής την πολιτική του ένταξη. Η 27χρονη Γερμανίδα Φαίη Μέγιερ, κατηγορείται σε βαθμό κακουργήμα-τος για αδικήματα σχετικά με συμμε-τοχή της σε τρομοκρατική οργάνωση. Η Μέγιερ προφυλακίστηκε όχι γιατί ακολούθησε κάποιου είδους παραβα-τική συμπεριφορά, αλλά γιατί, όπως κυνικά αναφέρει το σκεπτικό των δι-καστικών αρχών:Ήπιε ένα ποτό με κά-ποιους γνωστούς της, είναι αναρχική, διαβάζει ανατρεπτικά έντυπα, αποκα-λεί τους φυλακισμένους αναρχικούς πολιτικούς κρατούμενους. Από αυτό το φοβερό κατηγορητήριο γίνεται φα-νερό ότι έχει πια ανοίξει κανονικά η διαδικασία της ποινικοποίησης της αλ-ληλεγγύης και του πολιτικού φρονήμα-τος. Ουσιαστικά πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη που φαλκιδεύει τον πολύ στενό πυρήνα των ατομικών δι-καιωμάτων και των πολιτικών ελευθε-ριών. Ωστόσο, έστω και αργά και μετα την προφυλάκισή της για ένα μήνα περίπου(από τις 9/2/2011), με πρόταση του εισαγγελέα πρωτοδικών αποφυ-λακίστηκε στις 3/3/2011 υπό τους πε-ριοριστικούς όρους της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της αυτοπρό-σωπης εμφάνισης της στο αστυνομικό

τμήμα κάθε μήνα.Στα μέσα του Ιανουαρίου γίναμε μάρ-τυρες της απαγωγής του 28χρονου Δη-μοσθένη Παπαδάτου - Αναγνωστόπου-λου, υποψήφιου διδάκτορα πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στελέχους του ΣΥΝ από την Αντι-τρομοκρατική. Κρατήθηκε στη Ασφά-λεια για δυο περίπου ώρες και στη συ-νέχεια αφέθηκε ελεύθερος, αφού είχε προηγηθεί η σύλληψη του από ομάδα κουκουλοφόρων της ασφάλειας κοντά στο σπίτι του. Η σύλληψη του έγινε με την απαραίτητη, για το σύγχρονο κατασταλτικό κράτος, συνοδεία βίας, βωμολοχιών, ταπεινωτικών χαρακτη-ρισμών και απειλών. Με στοιχεία μια ταυτότητα που βρήκε την ίδια μέρα στο δρόμο και την ομοιότητά του με κάποιο από τους υπόπτους που αναζη-τούσαν, η αστυνομία παρακολουθούσε για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα τις κινήσεις του Δημοσθένη μιας και είχε γνώση για πολλές για τις συνή-θειες του και τις δραστηριότητες του. Όλο αυτό το περιστατικό μας κάνει να αναρωτιόμαστε πόσο εύκολο είναι την επόμενη μέρα να βρεθεί οποιοσδήποτε από εμάς έχει μια κινηματική δράση, μπλεγμένος με την Αντιτρομοκρατική για κάτι που δεν έχει καμία σχέση. Τέλος, ένα ακόμα χαρακτηριστικό πα-ράδειγμα βάναυσης κρατικής καταστο-λής ζήσαμε την 6η Δεκέμβρη, ημέρα συμπλήρωσης 2 ετών από την κρατική δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγο-ρόπουλου. Βιώσαμε τον αποκλεισμό όλου του κέντρου της Αθήνας, με την απαγόρευση της κυκλοφορίας αυτοκι-νήτων για την ημέρα της πορείας, με το κράτος να ακολουθεί μια «στρατιω-τική» κατασταλτική πολιτική. Συν τοις άλλοις, η φοιτητική πορεία που ακο-λούθησε της μαθητικής, διαλύθηκε με χημικά πριν ακόμα αρχίσει από τις τεράστιες αστυνομικές δυνάμεις των ματ. Δε μας έρχεται στο μυαλό κάποια άλλη τόσο κραυγαλέα περίπτωση διά-λυσης πορείας πριν την ώρα της προ-συγκέντρωσής της. Σαν να μην έφτα-ναν όλα αυτά, η διαλυμένη πορεία που ξεκίνησε απρόοπτα λόγω των επισο-δείων, συνοδευόταν από ισχυρές δυ-νάμεις των ματ, τα οποία σε κάθε ευ-καιρία πετούσαν χημικά και χτυπούσαν αλύπητα διαδηλωτές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η αναίτια επίθεση των ματ και ο άγριος ξυλοδαρμός εν μέσω χημικών στους φοιτητικούς συλ-λόγους Φιλοσοφικής και Νομικής, με αποτέλεσμα πολλοί να μεταφερθούν στο νοσοκομείο. Και όλα αυτά γιατί θέ-λησαν να ασκήσουν το δημοκρατικό τους δικαίωμα, να διαδηλώνουν και να διαμαρτύρονται. Η πολιτική της κυβέρ-νησης σε καιρό μνημονίου φαίνεται να επιδιώκει να καταστέλλει με αλό-γιστη βία και με στρατιωτικοποιημένα αποκλεισμένες περιοχές, οποιαδήποτε μορφή ανυπακοής και αντίδρασης, χω-ρίς να λογαριάζει ανθρώπους και δη-μοκρατικά δικαιώματα.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ-ΕΥΤΥΧΙΑ

Μ η μ ι λ ά ς , μ η ν α ν τ ι δ ρ ά ςπ α ρ α μ ο ν ε ύ ε ι η Ε Λ . Α Σ .

ΑΡ.ΕΝ.Α. 11

ΑΡ.ΕΝ.Α.12

Η απεργία πείνας των 300 μετανα-στών αποτελεί μια από τις με-γαλύτερες νίκες του εργατικού

κινήματος και μάλιστα του πιο σκλη-ρά εκμεταλλευόμενου κομματιού του όπως είναι οι μετανάστες, από τη με-ταπολίτευση έως τώρα. Η διάρκεια της απεργίας(44 μέρες), η αποφασιστικό-τητα των απεργών αλλά και η αντοχή τους απέναντι στη λυσσαλέα επίθεση από την κυβέρνηση, το πολιτικό προ-σωπικό του κράτους αλλά και τα ΜΜΕ, καθιστά αυτό τον αγώνα ως τον πρώτο νικηφόρο αγώνα εργαζομένων σε καιρό Μνημονίου. Ο σκληρός αυτός αγώνας ήταν ένας αγώνας για δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, στην εργασία, στην υγεία, στη ζωή. Ένας αγώνας με καθαρά ταξι-κό προσανατολισμό που θα μείνει βαθιά χαραγμένος στη μνήμη μας και θα απο-τελέσει προθάλαμο για τους επόμενους πιο σκληρούς αγώνες που θα κληθούν να δώσουν οι εργαζόμενοι το επόμενο διάστημα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα. Σε αυτό το σημείο, είναι ση-μαντικό να κατανοήσουμε πως ακριβώς ξεκίνησε αυτός ο σκληρός αγώνας των 300.Πριν από τα Χριστούγεννα, το Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης ήρθε σε επαφή με μεταναστευτικές οργανώσεις στην Αθήνα καθώς επίσης και με τις περισ-σότερες πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς ώστε να δημιουργηθεί ένα ευρύ μέτωπο αλληλεγγύης προς τους 300 μετανάστες-εργαζόμενους. Είχε

προηγηθεί η επικοινωνία των ίδιων των μεταναστών που είχαν αυτοοργανωθεί σε συλλογικότητα με το Φόρουμ Μετα-ναστών Κρήτης προκειμένου να γίνει ένας πανελλαδικός συντονισμός των δράσεων. Οι μετανάστες οι οποίοι προ-έρχονται κυρίως από την Κρήτη αποφά-σισαν να προβούν σε απεργία πείνας ως ύστατο μέσο για τη διεκδίκηση της νομι-μοποίησης τους. Κατά την προετοιμασία αυτή, οι ίδιοι οι μετανάστες μαζί με την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης, επέλεξαν ο αγώνας τους να στεγαστεί σε χώρο πα-νεπιστημιακού ασύλου και συγκεκριμέ-να στη Νομική ώστε η απεργία να αποτε-λέσει κέντρο αγώνα και να διευκολυνθεί η προπαγάνδιση των αιτημάτων τους. Αξίζει να τονιστεί σε αυτό το σημείο ότι πριν επιλεχθεί ο χώρος της Νομικής είχε συζητηθεί και το ενδεχόμενο να στεγα-στεί αυτός ο αγώνας σε χώρο της ΓΣΕΕ ή του εργατικού κέντρου. Ωστόσο η αδι-αφορία και η άρνηση της ΓΣΕΕ για παρο-χή αλληλεγγύης δεν άφησε περιθώρια περαιτέρω συνεργασίας. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, η κυβέρ-νηση μαζί με όλους τους παρατρεχάμε-νους (ΝΔ,ΛΑΟΣ, Πρετεντέρηδες κτλ), εξαπέλυσαν μια ολομέτωπη επίθεση στην πρωτοβουλία αλληλεγγύης και στις οργανώσεις που το στήριξαν, σχετικά με την εγκατάσταση των 300 μεταναστών στο άδειο παλιό κτήριο της Νομικής το οποίο τη δεδομένη στιγμή βρισκόταν υπό ανακαίνιση και σε καμία περίπτωση δεν παρακώλυε την εκπαιδευτική δια-

δικασία. Είναι σημαντικό όμως να τονί-σουμε ότι η απόφαση των μεταναστών για μια τόσο δυναμική και ακραία μορφή πάλης όπως η απεργία πείνας, δεν αφή-νει κανένα περιθώριο για γελοίες θεωρί-ες συνομωσίας και υποκινητές. Αντίθετα θα μπορούσε να πει κανείς ότι τέτοιες θεωρίες είναι έντονα επικίνδυνες και ρατσιστικές αφού θεωρούν αυτούς τους αγωνιστές «έρμαια» ανώτερων δυνάμε-ων που δεν έχουν αυτόβουλη δράση. Δυστυχώς όμως η απανθρωπιά δεν τε-λειώνει εδώ. Και ξαφνικά ακούσαμε από κυβέρνηση, ΜΜΕ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, πανεπι-στημιακούς και μη, «αγανακτισμένους» πολίτες και φοιτητές, να προσπαθούν να στοχοποιήσουν το Πανεπιστημιακό άσυλο προτείνοντας την κατάργηση του. Με αυτό τον τρόπο δείχνουν την πολιτική γύμνια και αλητεία τους καθώς η κουβέντα για τα δικαιώματα των μετα-ναστών μετατράπηκε σε κουβέντα για το άσυλο μη λαμβάνοντας υπόψη ότι οι μετανάστες ρίσκαραν τη ζωή τους διεκ-δικώντας τα αυτονόητα. Κι εδώ μπαίνει ένα ακόμη ερώτημα για το τι πραγματι-κά είναι το άσυλο και τι ανάγκες εξυπη-ρετεί. Για εμάς το Πανεπιστημιακό Άσυλο είναι σύμφυτο με την ουσία του Πα-νεπιστημίου. Και αυτό όχι μόνο από τη σκοπιά της ελεύθερης διακίνησης ιδε-ών αλλά και της απρόσκοπτης πολιτικής έκφρασης, της πολιτισμικής διαφορο-ποίησης και της ανάπτυξης απόψεων και πρακτικών που αναλογικά με τους

ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΔΙΧΩΣ ΟΡΙΑ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ

Η Αττική των τεσσάρων εκατομμυρίων ανθρώπων έρχεται καθημερινά αντι-μέτωπη με το τεράστιο πρόβλημα της

διαχείρισης των στερεών αποβλήτων που η ίδια παράγει. Η άναρχη δόμηση και η γιγά-ντωση του αστικού περιβάλλοντος, που χα-ρακτηρίζουν την περιοχή της Αττικής, εντεί-νουν ακόμη περισσότερο το πρόβλημα και ως αποτέλεσμα, η εξεύρεση μίας οριστική λύση γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Η Πολιτεία, από την πλευρά της, παρουσιάζει την κατα-σκευή Χώρων Υγειονομικής Ταφής (ΧΥΤΑ) ως τη μοναδική και βέλτιστη λύση, γνωρί-ζοντας, όμως, πως οι ελεύθεροι χώροι είναι ελάχιστοι, δεν πληρούν σε καμία περίπτωση τις προδιαγραφές και η όποια προσπάθεια εγκατάστασης νέων θα προκαλέσει εύλογες αντιδράσεις στην κοινωνία.Το 2007 το ΠΑΣΟΚ, όντας κόμμα αντιπολί-τευσης και εξυπηρετώντας τα μικροπολιτι-κά του συμφέροντα, καταδίκαζε σθεναρά το νομοσχέδιο της ΝΔ για τη δημιουργία ΧΥΤΑ, κάνοντας επερωτήσεις στη Βουλή και ξεσηκώνοντας τις τοπικές κοινωνίες. Μόλις τρία χρόνια αργότερα, όντας αυτή τη φορά το κυβερνόν κόμμα, εκτός δημόσιας διαβούλευσης και χωρίς να έχει ζητηθεί από κανένα φορέα, αναλαμβάνει να συνεχίσει το έργο της προηγούμενης κυβέρνησης επι-λέγοντας την Κερατέα ως το εξιλαστήριο θύμα του. Έτσι, όχι μόνο παρερμηνεύει τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες για τη Βιομάζα, αλλά βαφτίζει και ΑΠΕ (Ανανεώσιμη Πηγή Ενέρ-γειας) την καύση σκουπιδιών των ΧΥΤΑ για παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, αδιαφο-ρώντας πλήρως για τις όποιες επιπτώσεις σε

περιβάλλον, υγεία και κοινωνία. Με αυτή της την κίνηση η κ. Μπιρμπίλη χαρίζει στους ενδι-αφερόμενους (προφανώς κάποιους μεγαλο-εργολάβους!) υψηλότατη τιμή πώλησης ηλε-κτρικής ενέργειας για 20 χρόνια, που φυσικά θα πληρώνει ο Ελληνικός λαός μέσω της κα-τακόρυφης αύξησης των δημοτικών τελών. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαία η φιλοδοξία των επιχειρηματιών να αναδειχθούν σε «βα-σιλιάδες των σκουπιδιών», αφού εκεί που οι υπόλοιποι βλέπουμε ανεπιθύμητα σκουπίδια, εκείνοι βλέπουν τα κέρδη τους να αυξάνο-νται ραγδαία, χωρίς μάλιστα ιδιαίτερο κόπο.Τελεσίγραφο, όμως, έρχεται και από την Ευ-ρωπαϊκή Επιτροπή η οποία ανακοινώνει πως εάν δεν βρεθεί άμεσα λύση για την αντικατά-σταση των ΧΥΤΑ, οι κάτοικοι της Αττικής θα πρέπει να σταματήσουν να παράγουν σκου-πίδια! Προβάλλοντας, αρχικά, τους ΧΥΤΑ ως τη βέλτιστη λύση για το πρόβλημα των απορ-ριμάτων, το 2010 αυτοαναιρείται κρίνοντας τους ακατάλληλους. Συνεπεία αυτού, ακο-λούθησε η επιβολή προστίμων, η προσωρινή ανάσχαιση της χρηματοδότησης και η αντι-πρόταση της αντικατάστασης των ΧΥΤΑ από ΧΥΤΥ (που έχουν κριθεί κατάλληλοι μόνο έως το 2013, προμηνύοντας νέα σειρά προστίμων για την Ελλάδα της τάξης των 250 εκατομμυ-ρίων ευρώ). Η αντιπρόταση των ΧΥΤΥ τίθεται στην βάση ότι οι ΧΥΤΑ είναι καταστροφικοί για το περιβάλλον και τον πολιτισμό μιας περιοχής, ενώ στην πραγματικότητα η μόνη διαφορά έγκειται στο ότι αντί να θάβουμε τα ίδια τα σκουπίδια θα θάβουμε τα υπολείμμα-τά τους! Επομένως, και αυτή η πρόταση της ΕΕ προωθεί μία μέθοδο εξωφρενικά υψηλού

κόστους, η οποία αναμένεται να αναιρεθεί μέσα στην επόμενη διετία, αφού δεν επιλύει ουσιαστικά το πρόβλημα. ΧΥΤΑ ΚΕΡΑΤΕΑΣΤους τελευταίους μήνες γίναμε όλοι αποδέ-κτες του προβλήματος των ΧΥΤΑ του Λαυ-ρίου, παρακολουθώντας τους κατοίκους της Κερατέας, να εναντιώνονται δικαίως στη χω-ροθέτηση ΧΥΤΑ δίπλα στα σπίτια τους και να αντιτίθενται μαζικά στις επιχειρήσεις τρομο-κράτησης τους από τις ομάδες καταστολής. Η μη ύπαρξη ικανοποιητικής ερευνητικής μελέτης που να στηρίζει την καταλληλότητα της περιοχής της Κερατέας για εγκατάσταση ΧΥΤΑ, καθώς και η αδιαλλαξία της Πολιτείας αναφορικά με το θέμα, ήταν αυτά που εξώ-θησαν τα πράγματα στα άκρα. Παράλληλα, η προκλητική στάση των εργολάβων, παρά την ήδη ληφθείσα απόφαση του ειρηνοδικείου για διακοπή των εργασιών, να μεταφέρουν στην περιοχή μηχανήματα εκσκαφής και να ξεκινήσουν την παράνομη κατασκευή του, προκάλεσε όπως ήταν αναμενόμενο ακόμη περισσότερο την οργή των κατοίκων. Το κλίμα πυροδότησε επιπλέον η καθημερινή προπαγάνδα και παραπλανητική πληροφό-ρηση των ΜΜΕ, προκαλώντας σειρά αντι-δράσεων, όχι μόνο από τους κατοίκους του Λαυρίου, αλλά και από κατοίκους άλλων πε-ριοχών που τέθηκαν αλλήλέγγυοι προς αυ-τούς. Ακολούθησαν άγριες συγκρούσεις, με το κίνημα των πολιτών να απαντά στο δρόμο και τη λαϊκή οργή να ξεχειλίζει απέναντι στις πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις και στην αλόγιστη χρήση βίας που ασκούνταν εναντί-ον τους. Η επιχείρηση τρομοκράτησης των

ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΝΑ ΤΑ ΦΑΕΙ Ο ΓΕΙΤΟΝΑΣ!

ΑΡ.ΕΝ.Α. 13

ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΔΙΧΩΣ ΟΡΙΑ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ

διαμαρτυρόμενων πολιτών περιελάμβανε πληθώρα συλλήψεων, πολυάριθμους τραυ-ματισμούς, εισβολές σε κατοικίες για ανεύ-ρεση «υπόπτων» και εκτεταμένη χρήση χη-μικών ενάντια σε πολίτες όλων των ηλικιών. Για ακόμη μία φορά είδαμε ότι η Δημοκρατία και η «έννομη τάξη» καταλύθηκαν από τους ίδιους τους υπερασπιστές τους!ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΧΥΤΑΌλα αυτά τα χρόνια δεν μπορούσε ούτε λόγος να γίνει για τη χρήση άλλης τεχνο-λογίας και μεθόδου διαχείρισης των στε-ρεών αποβλήτων πέρα από τους ΧΥΤΑ. Η κα. Υπουργός, αν και μας διαβεβαιώνει πως αποδέχεται την εφαρμογή και εναλλακτικών τεχνολογιών, εκπονεί μελέτες αποκλειστικά για τη μέθοδο των ΧΥΤΑ! Ενώ την ίδια στιγ-μή, είναι διεθνώς αποδεκτό ότι σε περιοχές υψηλών οικιστικών πυκνοτήτων και δραστη-ριοτήτων μεγάλης έντασης δεν είναι εύκολο να βρεθούν οι απαιτούμενες επιφάνειες για τη χωροθέτηση ΧΥΤΑ χωρίς ταυτόχρονα να δημιουργηθούν κοινωνικές εντάσεις αλλά και σοβαρές περιβαλλοντικές οχλήσεις και κίνδυνοι για την υγεία των παρακείμενων πληθυσμών (40% μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης τερατογενέσεων και καρκινογε-νέσεων). Πέρα όμως από τη δυσκολία καθο-ρισμου κατάλληλων εκτάσεων, η τεχνολογία ΧΥΤΑ φαίνεται να έχει ξεπερασθεί με την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνικής από άλλες τεχνολογίες, που μπορούν να είναι πιο αποτελεσματικές σε οικιστικά αναπτυγμένες περιοχές, αφού καλούμαστε σήμερα να χω-ροθετήσουμε ΧΥΤΑ που θα λειτουργήσουν

για τα επόμενα 10 (το πολύ 15) χρόνια. Και μετά; Πάλι από την αρχή φυσικά, ενώ παράλληλα θα πρέπει να εποπτεύουμε και να διαχει-ριζόμαστε τον παλαιό ΧΥΤΑ για να μην υπάρξει διαρροή ρύπανσης (κάθε είδους) για δεκαετίες. Γιατί οι ρύποι θα συνεχίσουν να εκλύονται για περίπου έναν αιώνα ή και πα-ραπάνω.. ΑΝ ΟΧΙ ΧΥΤΑ, ΤΟΤΕ ΤΙ?Σε σχέση με άλλες επιλογές, οι ΧΥΤΑ δεν είναι η πλέον συμφέρουσα λύση καθώς αποτελούν μία πανάκριβη και περιβαλλοντικά ασύμβατη τεχνολογία. Ακόμη και το «ισχυρότερο» επι-χείρημα της Πολιτείας -ότι δηλαδή οι ΧΥΤΑ αποτελούν την πλέον οικονομική λύση- απο-δομείται, καθώς μετά από έρευνες διαπιστώ-νεται ότι υπάρχουν έως και 10 φορές φθηνό-τερες τεχνολογίες όπως η αεριοποίηση και η εξαέρωση. Άλλες εναλλακτικές επιλογές (πολύ πιο «φι-λικές» προς το περιβάλλον) είναι:• Η ανακύκλωση των αποβλήτων με στόχο τον εκμηδενισμό τους• Η κατασκευή σταθμών επεξεργα-σίας σκουπιδιών που συμβάλλουν και στην επαναχρησιμοποίηση τους• Ο διαχωρισμός στην πηγή - Από αυτό το διαχωρισμό, τα «χρήσιμα» υλικά (χαρτί, αλουμίνιο, πλαστικό, γυαλί) θα ανακυ-κλώνονται και θα επανέρχονται σε παραγω-

γικούς κύκλους ενώ το οργανικό κλάσμα θα οδηγείται σε μονάδες λιπασματοποίησης. • Η κομποστοποίηση που βρίσκει εφαρμογές στη γεωργία, στα πάρκα και στην ανάπλαση και αναδάσωση προβληματικών εκτάσεων (εγκαταλειμμένα λατομεία, πρανή δρόμων κλπ) καθώς μιμείται και επιταχύνει τις διεργασίες αποδόμησης των οργανικών αποβλήτων Ας μην ξεχνάμε όμως ότι και ο καθένας από εμάς μπορεί να βοηθήσει στο ομολογουμέ-νως μεγάλων διαστάσεων πρόβλημα των σκουπιδιών. Τι μπορούμε να κάνουμε; Το ελάχιστο είναι να φροντίζουμε για τη μείω-ση των απορριμμάτων που στέλνονται κα-θημερινά σε εγκαταστάσεις διαχείρισης και επεξεργασίας. Και πιο σημαντικό, να αποτινά-ξουμε επιτέλους τη νοοτροπία που λέει όυι αν θάβονται μακριά από την αυλή μας, δεν αποτελούν πλέον και πρόβλημα μας!

ΑΝΤΩΝΙΑ-ΓΩΓΩ

υπάρχοντες κοινωνικούς συσχετισμούς δε θα μπορούσαν να εκδηλωθούν εκτός αυτού. Η δυνατότητα χρήσης του Ασύ-λου όχι μόνο από την πανεπιστημιακή κοινότητα αλλά και από κάθε πληττόμε-νο κοινωνικό υποκείμενο που αναζητά ένα χώρο διεκδίκησης, ένα συγκροτη-τικό στοιχείο της ύπαρξης του. Υπό την έννοια αυτή δεν αποτελεί ένα πανεπι-στημιακό προνόμιο αλλά μια κοινωνική κατάκτηση δεκαετιών που μπορεί να στεγάσει οποιοδήποτε κοινωνικό αγώ-να και δεν περιορίζεται αποκλειστικά για χρήση μόνο από την πανεπιστημιακή κοινότητα. Παρ’ όλα αυτά οι μετανάστες μεταφέρθηκαν στην Υπατία, το νεοκλα-σικό της Πατησίων και εκεί έδωσαν την σκληρότερη μάχη καθώς ήρθαν αντιμέ-τωποι με τον περιορισμένο χώρο αλλά και με τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης.Η Υπατία - Το κίνημα αλληλεγγύης. Με πρωταγωνιστές τους απεργούς πείνας οι οποίοι με ένα αξιοζήλευτο φρόνη-μα αντιμετώπιζαν τις άθλιες συνθήκες και τη ραγδαία επιδείνωση του καιρού αλλά και όλους τους αλληλέγγυους-ες που συγκροτούσαν την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης, συσπειρωνόταν όλο και περισσότερος κόσμος καθημερινά γύρω από τον αγώνα. Επί 40 περίπου μέρες η Υπατία λειτούργησε ως μια πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα Κοινότητα Αγώνα με εσωτερική ζωή, καθημερινές δουλειές, ιατρική υπηρεσία στελεχωμέ-νη από γιατρούς και φοιτητές, ομάδα internet, συνεχή ενημέρωση, κινημα-

τικές πρωτοβουλίες, συναντήσεις και συνελεύσεις, βάρδιες περιφρούρησης και συνοδείας στα νοσοκομεία όλο το 24ωρο, συνεχείς συνεντεύξεις τύπου με ευρύτατο φάσμα αλληλέγγυων συλ-λογικοτήτων και προσώπων. Πάνω απ’ όλα, επικράτησε ένα εκπληκτικό κλίμα συντροφικότητας μεταξύ των απεργών πείνας και όσων επέλεξαν να σταθούν στο πλευρό τους. Όσες προσπάθειες και αν έκανε η κυβέρνηση να εγκλωβί-σει τους απεργούς στην Υπατία για να κάμψει το ηθικό τους (κάτι που επιχεί-ρησε να εντείνει με τις γελοίες διώξεις κατά αλληλέγγυων και τις συκοφαντίες περί «υποκινητών» και «στρατηγών της αλληλεγγύης», επιθετική στάση των Διοικήσεων της πλειονότητας των νο-σοκομείων που νοσηλεύθηκαν οι μετα-νάστες)., όχι μόνο απέτυχαν αλλά στρά-φηκαν και εναντίον της. Έφτασαν στο σημείο να προβούν και σε συλλήψεις αλληλέγγυων με ψευδείς κατηγορίες που απερρίφθησαν από το δικαστήριο πανηγυρικά.Η κυβερνητική υποχώρηση - Τα απο-τελέσματα του αγώνα. Η κυβέρνηση μετά από 44 μέρες αδιαλλαξίας και αλαζονείας υποχρεώθηκε να συζητήσει απευθείας με τους απεργούς πείνας και να ικανοποιήσει σημαντικό μέρος των αιτημάτων τους. Έτσι οι μετανάστες εξασφάλισαν τη διεύρυνση του «καθε-στώτος ανοχής» με τα δικαιώματα του ταξιδιού και της εργασίας. Επιπλέον η κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι η βεβαίωση

που θα πάρουν θα ανανεώνεται μέχρις ότου αποκτήσουν τις προϋποθέσεις να υποβάλουν αίτηση για κανονική άδεια παραμονής. Τέλος η πιο σημαντική δικαί-ωση για το σκληρό αγώνα των μετανα-στών, ήταν η μείωση των ενσήμων από 120 σε 50, που απαιτούνται για την ανα-νέωση της άδειας παραμονής αλλά και την παροχή ιατροφαρμακευτικής περί-θαλψης για όλους τους ασφαλισμένους, αλλοδαπούς και ντόπιους. Ο αγώνας των μεταναστών μας έδειξε ότι μέσω συλλογικών και ενωτικών διεκδικήσεων μπορούμε να πετύχουμε νίκες όχι μόνο για τη δική μας συλλογικότητα αλλά και για την ευρύτερη εργατική τάξη(η μείω-ση των ενσήμων για ιατροφαρμακευτική κάλυψη ευνοεί έλληνες και αλλοδαπούς εργαζόμενους). Αυτός ο αγώνας ήταν μόνο η αρχή. Οι μετανάστες πρέπει να συνεχίσουν τον αγώνα τους για διεκδίκηση ίσων δικαιω-μάτων και υποχρεώσεων και τους έλλη-νες εργαζομένους. Θα είναι ένας αγώνας διαρκείας μέχρι κανένας μετανάστης να μην μένει ανασφάλιστος, κανένας μετα-νάστης να μην είναι χωρίς χαρτιά βορά στην εργοδοσία και στις εγκληματικές συμμορίες. Οι αγώνες αυτοί πρέπει να είναι κοινή με τους έλληνες εργαζομέ-νους για την υπεράσπιση των δικαιωμά-των όλων των εργαζομένων. Έλληνες και Ξένοι εργάτες ενωμένοι. To blog της απεργίας πείνας: http://hungerstrike300.espivblogs.net/

ΒΛΑΣΗΣ

ΑΡ.ΕΝ.Α.14

Το φαινόμενο της μετανάστευσης στη σύγχρονη μορφή του και στις σημερινές του διαστάσεις, διε-

θνώς και στη χώρα μας, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, δηλαδή με τις διαδι-κασίες παγκοσμιοποίησης όπως αυτές διαμορφώνονται κάτω από την επικυ-ριαρχία των νεοφιλελεύθερων πολιτι-κών.Στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, μετά από αιώνες ιμπεριαλιστικής εκμετάλ-λευσης και με τη σημερινή ανεξέλε-γκτη λειτουργία των αγορών και τις χω-ρίς φραγμούς κινήσεις των κεφαλαίων, διαμορφώνονται συνθήκες πολέμου, οικολογικής υποβάθμισης, διατροφι-κής κρίσης και τεράστιας φτώχειας, με αποτέλεσμα σημαντικά τμήματα του πληθυσμού τους να κατευθύνονται προς τις χώρες του Πρώτου Κόσμου σε αναζήτηση καλύτερης τύχης. Το φαι-νόμενο αυτό, που διευκολύνεται από τις παγκοσμιοποιημένες μεταφορές, έχει ως αποτέλεσμα εκατομμύρια άν-θρωποι να ζουν σήμερα σε χώρες άλ-λες από αυτές όπου γεννήθηκαν. Είτε από επιλογή για καλύτερη ζωή είτε από το φόβο της δίωξης, μετανάστες και πρόσφυγες διανύουν τεράστιες απο-στάσεις αναζητώντας το δικαίωμα στη ζωή και στην αξιοπρεπή διαβίωση.Η μεταναστευτική πολιτική που δια-μορφώνεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο επηρεάζεται άμεσα από το νεοφιλε-λεύθερο δόγμα που κυριαρχεί. Ενώ υπάρχει πλήρης ελευθερία κεφαλαίων, το θεμελιώδες δικαίωμα της ελεύθε-ρης κυκλοφορίας προσώπων περιορί-ζεται μόνο τους Ευρωπαίους πολίτες. Μπροστά στα κύματα των μεταναστών και των προσφύγων που εισρέουν στην Ευρώπη, οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊ-κής Ένωσης, στο σύνολό τους σχεδόν, περνάνε σταδιακά από την αμηχανία και τη διστακτικότητα στη διαμόρφω-ση και εφαρμογή αυστηρά περιορι-στικών ή και επιθετικών μέτρων και πολιτικών. Ενισχύουν το κοινό ευρω-παϊκό συνοριακό σώμα FRONTEX με

περιπολίες και δημιουργία παραρτημά-των σε χώρες της Μεσογείου και στην Ελλάδα, ενθαρρύνουν τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης σε χώρες της Βόρειας Αφρικής, τις άτυπες επα-ναπροωθήσεις και τις απελάσεις. Οι μετανάστες -εργαζόμενοι στη συντρι-πτική τους πλειονότητα- καταλαμβά-νουν τις επισφαλείς, υψηλής εκμετάλ-λευσης και χαμηλών αμοιβών θέσεις εργασίας (κατασκευές, τουρισμός, εμπόριο), ενώ συνεισφέρουν σχεδόν αποκλειστικά τη μισθωτή εργασία που είναι απαραίτητη στην ελληνική γεωρ-γία. Οι όροι αυτοί της άτυπης εργασί-ας αυξάνουν τον κίνδυνο εργατικών ατυχημάτων με θύματα μετανάστες. Η μαύρη εργασία, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών στους κα-ταυλισμούς στην ύπαιθρο και τα εξευ-τελιστικά μεροκάματα στις αγροτικές εργασίες (Μανωλάδα π.χ.) καταδεικνύ-ουν ότι η ξενοφοβία και ο ρατσισμός ενυπάρχουν ακόμη σε κοινωνικό επί-πεδο. Η παντελής απουσία νόμιμης διαδικασίας εισόδου και η μη παροχή δικαιωμάτων έχουν ως μόνο σκοπό την δημιουργία ενός πάμφθηνου και ανα-λώσιμου εργατικού δυναμικού για τις επιχειρήσεις.Η θέση των μεταναστριών χαρακτηρί-ζεται από τριπλή εκμετάλλευση:- ταξική, λόγω της εκμετάλλευσης που υφίστανται στην εργασία και την πα-ραγωγή (αδήλωτη εργασία, αδυναμία εξασφάλισης ενσήμων και κατ΄ επέκτα-ση νόμιμης διανομής, καθεστώς παρα-τεταμένης επισφάλειας, ανεργίας και φτώχειας)- φυλετική: κρούσματα ρατσισμού, ξε-νοφοβίας και κοινωνικής προκατάλη-ψης- εξαιτίας των πατριαρχικών δομών, που καθορίζουν καίρια την κατανομή των ρόλων και τη μειονεκτική θέση της μετανάστριας γυναίκας στην οι-κογένεια και την κοινωνική ζωή (στε-ρεότυπα, διευρυμένα οικογενειακά βάρη, μικρή έως ανύπαρκτη αυτονο-μία, κακοποίηση κ.ά.). Μέρος εξάλλου της γυναικείας εκμετάλλευσης απο-τελούν και τα θύματα του trafficking, που χρήζουν ιδιαίτερης προστασίας και κάλυψης.Να επισημαίνουμε ότι η απουσία ανα-γνώρισης και δικαιωμάτων είναι αυτή που επιτρέπει να ανθεί η εκμετάλ-λευση, τα διαμεσολαβητικά κυκλώ-ματα, η καταναγκαστική πορνεία, η αστυνομική βία, ο παραλογισμός και η άγνοια από την πλευρά της δημό-σιας διοίκησης. Ο μετανάστης και η μετανάστρια υποχρεώνονται να προ-σκομίσουν δυσεύρετα δικαιολογη-τικά που θα αδυνατούσε σε πολλές περιπτώσεις να προσκομίσει ακόμη και ο Έλληνας πολίτης, όπως ένσημα,

σύμβαση, πιστοποιητικά, βιβλιάριο κ.ά. Μια εξωφρενική γραφειοκρατική δια-δικασία εξελίσσεται εδώ και χρόνια, με διάφορα συναρμόδια υπουργεία, ενώ οι φάκελοι των μεταναστών πηγαινο-έρχονται μεταξύ δήμων, υπουργείου Εσωτερικών, Δημοσίας Τάξης, νομαρ-χιών, με αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες άδειες να εκκρεμούν. Παράλληλα, η έλλειψη πολιτικής βούλησης προκει-μένου να λυθεί το ζήτημα των μετανα-στών δεύτερης γενιάς συνεχίζεται, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται ποικιλο-τρόπως η πρόσβασή τους στην εκπαί-δευση και την εργασία.Αντίστοιχη πολιτική ακολουθεί το ελ-ληνικό κράτος και για τους πρόσφυ-γες. Χωρίς αιτιολογία και με απόλυτα αυθαίρετο τρόπο οι διαδικασίες ασύ-λου στην Ελλάδα έχουν γίνει μέσο αποκλεισμού και όχι προστασίας. Άτυπες επαναπροωθήσεις πραγματο-ποιούνται σε ξηρά και θάλασσα. Αιτή-σεις ασύλου απορρίπτονται σωρηδόν χωρίς επαρκή αιτιολόγηση. Όλα αυτά γίνονται υπό την καθοδήγηση της Ε.Ε. (και του συμφώνου Δουβλίνου ΙΙ) που επιδιώκει να μετατρέψει την Ελλάδα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης μετα-ναστών και προσφύγων. Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι περνάνε από εδώ, προορισμός τους είναι η Δυτική Ευρώπη και εμείς τους εγκλωβίζουμε. Η λύση δεν βρίσκεται στους φρά-κτες αλλά στην άρση των αιτίων που δημιουργούν και γιγαντώνουν τα με-ταναστευτικά ρεύματα. Αυτό παραπέ-μπει ευθέως σε συνεχή μείωση των ανισοτήτων Βορρά-Νότου, δηλαδή σε μια αντίθεση την οποία ο νεοφιλε-λευθερισμός ούτε θέλει ούτε μπορεί να αντιμετωπίσει. Επιπλέον θεωρείται αναγκαία η αναγνώριση τόσο των με-ταναστών όσο και των προσφύγων και να τους δοθούν τα απαραίτητα δικαι-ώματα. Όλα αυτά πρέπει να συνοδευ-τούν από πολιτική πίεση για να αλλάξει άμεσα η μεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε. και να καταργηθεί το Δουβλίνο ΙΙ που εγκλωβίζει όλους τους μετανά-στες στο σημείο εισόδου τους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο αγώνας των μεταναστών είναι και δικός μας αγώνας γιατί οι μετανάστες πρώτα από όλα είναι εργάτες και η αλληλεγγύη μας δεν πηγάζει απλά από ανθρωπιστι-κά συναισθήματα. Πρέπει να συνειδη-τοποιήσουμε ότι αποτελούμε κομμάτια της ίδιας κοινωνικής τάξης να αναπτύ-ξουμε δεσμούς αλληλεγγύης και να αγωνιστούμε μαζί για την ανατροπή των πολιτικών αυτών που μας στερούν το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή. You Tube it: Φράκτης στον Έβρο: Λύση ή πρόβλημα;

ΒΛΑΣΗΣ

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ;

ΑΡ.ΕΝ.Α. 15

Ευτυχία: Δώσατε για 44 μέρες τον πιο σκληρό αγώνα για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων σας, βάζοντας σε κίνδυ-νο τη ζωή σας. Πώς ακριβώς ξεκίνησε αυτός ο αγώνας;Χασάν: Καταρχήν αυτός ο αγώνας έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό, 4μήνες πριν την έναρξη της απεργίας πείνας. Ήρθαμε σε επαφή με την πρωτοβουλία αλληλεγγύης για να μας υποστηρίξει και η απάντηση που λάβαμε ήταν πολύ θετική. Ο αγώνας αυτός ήταν δύσκο-λος και βάλαμε τη ζωή μας σε κίνδυνο, όμως αυτό ξεχάστηκε μετά τη νίκη που πετύχαμε.Ευτυχία: Πριν ξεκινήσει η απεργία πείνας ήσουν στο πλευρό των μετα-ναστών μέσω της διαρκούς κοινωνικο-πολιτικής σου δράσης. Όντας κομμάτι της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης θέλω να μας πεις πως ακριβώς συγκροτήθη-κε η πρωτοβουλία;Ν.Γιαννόπουλος: Η απεργία πείνας οργανωνόταν από τους ίδιους τους μετανάστες από διάφορες πόλεις της Ελλάδας, κυρίως όμως από την Κρήτη, αρκετούς μήνες πριν τα Χριστούγεν-να. Απευθύνθηκαν σε διάφορες οργα-νώσεις και συλλογικότητες ώστε να συγκροτήσουμε μια πρωτοβουλία και παρά την συγκυριακή δυσκολία της περιόδου( εξαγγελίες για φράκτη στον Έβρο, επιχειρήσεις σκούπα κατά των μεταναστών) αλλά και τη χρονική (χει-μώνας) σταθήκαμε αμέσως στο πλευρό τους διαπιστώνοντας ότι θα ναι ένας νι-κηφόρος αγώνας όταν είδαμε το αγω-νιστικό τους φρόνημα στη συνέλευσή τους. Οργανώσεις όπως, το Δίκτυο για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, η νεολαία ΣΥΝ, η αντιεξουσιαστική κί-νηση, η Δράση, η ΔΕΑ, το Ξεκίνημα, το Κόκκινο, η Κόντρα στήσαμε αρχικά την πρωτοβουλία ενώ στη συνέχεια η αλληλεγγύη ήταν ευρύτερη και από άλλους.

Ευτυχία : Πολλοί χαρακτήρισαν αυτό τον αγώνα ως υποκινούμενο, ότι τον εκμεταλλεύονται διάφορες πολιτικές οργανώσεις. Κάποιες πιο ακραίες φω-νές μίλησαν ακόμα ότι κρύβονται σκο-τεινά σχέδια πίσω από αυτό τον αγώνα. Τι απαντάτε σε αυτές τις δηλώσεις;Χασάν: Όλες αυτές οι δηλώσεις είναι τα λόγια της κυβέρνησης στα πλαίσια του επικοινωνιακού πολέμου που είχε εξαπολύσει. Πίσω από αυτό τον αγώ-νας δεν κρυβόταν κανένας. Εμείς οι ίδιοι οι 300 απεργοί πείνας παίρναμε τις αποφάσεις μας μέσω των συνελεύ-σεων μας, και κατόπιν ενημερώναμε και τους αλληλέγγυους. Κανένας άλ-λος πέραν των ίδιων των μεταναστών δε κρύβεται πίσω από αυτό τον αγώνα και κανένας δε τον εκμεταλλευόταν.Ν.Γιαννόπουλος: Όντως όλη αυτή η θεωρία περί υποκίνησης του αγώνα εί-ναι όπως είπε και ο Χασάν τα λόγια της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ ήθελαν να εξευτελίσουν ηθικά αυτόν τον αγώνα δείχνοντας ότι δεν έχει αιτήματα και δεν εκφράζει την αγω-νία των μεταναστών και από την άλλη να παρουσιάσουν ότι σε μια κοινωνία όπου τη θέλουν φοβισμένη και ο καθέ-νας να ακολουθεί τον ατομικό δρόμο, ότι δε μπορεί να υπάρξει αλληλεγγύη αλλά ότι κρύβεται κάποιο σκοτεινό σχέδιο. Για τους τηλεοπτικούς εισαγ-γελείς και για το πολιτικό προσωπικό του κράτους έννοιες όπως η αλληλεγ-γύη, η αντίσταση είναι άγνωστες και έξω από τις αξίες τους. Η όλη θεωρία τους για υποκίνηση εκφράστηκε με διώξεις αλληλέγγυων, με τους στρατη-γούς της Υπατίας, με το ότι θέλουμε νεκρό και έφτασαν μέχρι το σημείο να πουν ότι εντέλει δε γινόταν απεργία πείνας. Εμείς ήμαστε περήφανοι γιατί υποστηρίξαμε ένα αγώνα που λειτουρ-γούσε με απίστευτες αμεσοδημοκρατι-κές διαδικασίες, με σχέσεις ισοτιμίας

και συντροφικότητας τόσο μεταξύ των μεταναστών όσο και μεταξύ των αλλη-λέγγυων.Ευτυχία: Η νύχτα της 27ης Ιανουαρίου με την απειλή της εισβολής της Αστυ-νομίας στη νομική και τον κίνδυνο της σύλληψης των 250 μεταναστών ήταν από τις πιο δύσκολες. Ποια είναι η πιο έντονα χαραγμένη στιγμή στο μυαλό σου από εκείνο το βράδυ;Ν.Γιαννόπουλος: Ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη νύχτα Αν η αστυνομία έμπαι-νε στη Νομική και συνελάμβανε τους μετανάστες ο αγώνας αυτός αντιμε-τώπιζε το πρόβλημα να λήξει πριν καλά καλά ξεκινήσει.Αν οι μετανάστες δεν έπαιρναν την ευφυή απόφαση να πα-ραμείνουν στη Νομική αλλά να θέσουν ταυτόχρονα και θέμα ακαταλληλότη-τας του κτιρίου της Υπατίας και έτσι να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις, η αστυνομία θα είχε μπει στη Νομική από το απόγευμα. Αν είχε συμβεί κάτι τέ-τοιο θα αποπροσανατολιζόταν το όλο θέμα από τα αιτήματα των μεταναστών σε μια λογική ασύλου και καταστολής. Έτσι όλοι μαζί, μετανάστες και αλλη-λέγγυοι αποφασίσαμε με ψηλά το κε-φάλι να πάμε στο κτίριο της Υπατίας, το οποίο μας παραχωρήθηκε τελευταία στιγμή παρά το γεγονός ότι οι συνθή-κες αυτού του χώρου ήταν απαράδε-κτες.Ευτυχία: Σας παραχώρησαν το κτίριο στην Υπατία.Όλοι ξέραμε ότι οι προδι-αγραφές αυτού του κτιρίου δεν ήταν κατάλληλες για τη στέγαση αυτού του κοινωνικού αγώνα. Πόσο άσχημες ήταν οι συνθήκες που αντιμετωπίσατε στην Υπατία;Χασάν: Καταρχήν πριν φύγουμε από τη Νομική με το κεφάλι ψηλά για να μη διαλυθεί αυτός ο αγώνας, μας εί-παν ότι στην Υπατία χωράμε και τα 250 άτομα. Μας είπαν ψέματα και έτσι το πρώτο βράδυ που πήγαμε στην Υπατία,

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Εδώ και μήνες έχει ξεκινήσει ένας αγώνας από πρόσφυγες από το Ιράν, το Ιράκ, την Παλαιστίνη και

το Αφγανιστάν για την παροχή πολιτι-κού ασύλου. Ενώ οι άνθρωποι αυτοί διαθέτουν όλα τα προαπαιτούμενα για να του παραχθεί άσυλο από την Ελλά-δα (πολικές διώξεις, χώρες καταγωγής σε εμπόλεμη κατάσταση) το Ελληνικό Κράτος απλά δεν τους απαντά στις αιτήσεις τους. Η Ελλάδα αναγνωρίζει προσφυγικό καθεστώς μόνο στο 0,04% των αιτούντων, το μικρότερο στην Ευ-ρωπαϊκή Ένωση. Και όταν αυτό το κα-θεστώς δίνεται, δίνεται με τεράστιες παροχές σε μεσάζοντες. Ούτε όμως αίτηση για άσυλο δεν είναι εύκολο να κάνεις στην Ελλάδα. Οι πρόσφυγες πε-ριμένουν για ώρες στα γραφεία της Πέ-τρου Ράλλη για να κάνουν αίτηση και

μονό 25 την ημέρα το καταφέρνουν. Μάλιστα το 2008 οι αστυνομικοί είχαν δολοφονήσει εκεί έναν μετανάστη. Το προσφυγικό καθεστώς είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς δίνει την δυνατό-τητα για ελεύθερη μετακίνηση εντός της Ε.Ε. . Η Ελλάδα όμως με την πίεση της Ε.Ε (και παρά της καταδικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρί-ου) δεν το παρέχει σχεδόν σε κανέναν εγκλωβίζοντας εδώ παράνομα χιλιάδες πρόσφυγες και παρακρατώντας και τα χρήματα που λαμβάνει από διεθνείς οργανισμούς για να τους παρέχει βοή-θεια. Παράλληλα η Ελλάδα συμμετέχει στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που πολλές φορές είναι η κύρια αιτία που οι άνθρωποι αυτοί ξενιτεύονται (π.χ. στο Αφγανιστάν).Απέναντι σε αυτή την κατάσταση οι πρόσφυγες άρχισαν να διαμαρτύρο-νται. Κάποιοι Ιρανοί πολιτικοί εξόριστοι

ξεκίνησαν απεργία πείνας στα Προπύ-λαια ράβοντας τα στόματα τους. Μέ-ρες μετά δικαιώθηκαν. Σήμερα Ιρα-νοί και Παλαιστίνιοι στο Πολυτεχνείο (διωγμένοι από την αστυνομία από τα γραφεία του ΟΗΕ που αρχικά κατασκή-νωσαν) και Αφγανοί στα προπύλαια δι-αμαρτύρονται για αυτό το απαράδεκτο καθεστώς ομηρίας. Ζητούν να επιτα-χυνθούν άμεσα οι διαδικασίες παροχής ασύλου. Χαρακτηριστικό είναι ότι για αυτούς η μη απάντηση είναι χειρότερη από την απόρριψη καθώς στην πρώτη περίπτωση θα μπορούσαν να κάνουν αίτηση σε άλλη χώρα ενώ τώρα μένουν εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα. Η λύση είναι προφανής, να δοθεί άσυλο στους πρόσφυγες. Και μάλιστα σήμερα.

ΒΛΑΣΗΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣΤΩΝ 300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Από τον Ν. Γιαννόπουλο μέλος της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης και το Χασάν πρώην απεργό πείνας.

ΑΡ.ΕΝ.Α.16

κάποιοι αναγκάστηκαν να μείνουν έξω, μέσα στο κρύο στην αυλή του χώρου. Την επόμενη μέρα στήθηκαν σκηνές για να μείνουν όσοι δε χώρεσαν στο εσωτερικό του κτιρίου.Τις πρώτες μέ-ρες ήταν πάρα πολύ δύσκολα με εχθρό το κρύο και τη βροχή. Ήμασταν όμως αποφασισμένοι να δώσουμε τον αγώ-νας μας υπό οποιεσδήποτε δύσκολες συνθήκες προσπαθούσε να δημιουργή-σει η κυβέρνηση προκειμένου να υπο-χωρήσουμε. Προσωπικά για μένα αλλά και για όλους τους απεργούς πείνας η Υπατία ήταν ένα μεγάλο σχολείο που μας έχει μάθει πάρα πολλά πράγματα.Ευτυχία: Μετά την αποχώρηση από τη Νομική ο όλος αγώνας βρέθηκε στο περιθώριο. Τι κινήσεις έκανε η Πρωτο-βουλία Αλληλεγγύης ώστε να βρεθεί και πάλι στο προσκήνιο και να αντιμε-τωπίσει την παραπληροφόρηση που δι-εξαγόταν από τα κυρίαρχα ΜΜΕ;Ν.Γιαννόπουλος: Πριν απαντήσω σε αυτή την ερώτηση θέλω να πω κάτι για τα γεγονότα της Νομικής. Όχι απλά μας έλεγαν ψέματα για την καταλληλό-τητα της Υπατίας, αλλά η Υπατία χρη-σιμοποιήθηκε ως πρόσχημα ώστε να άρουν το Άσυλο. Όταν φτάσαμε εκεί το τοπίο ήταν τρομακτικό και τις επό-μενες μέρες κάναμε ως πρωτοβουλία τρομερή προσπάθεια ώστε να κάνουμε αυτό το χώρο βιώσιμο για τον αγώνα (σκηνές, τουαλέτες, ντους, βρύσες, ηλεκτρισμός κλπ). Απαντώντας στο ερώτημά σου, όταν πια υποχώρησε όλη η παραφιλολογία με τα γεγονότα της Νομικής, με εξωστρεφείς κινήσεις, όπως καθημερινές συνεντεύξεις στην Υπατία με διαφορετική κάθε φορά κοινωνική κατηγορία καταφέραμε να αναδείξουμε τα πραγματικά αιτήματα των απεργών. Το αποτέλεσμα ήταν όσο περνούσαν οι μέρες η αλληλεγ-γύη να διευρύνεται και σε άλλους πο-λιτικούς χώρους, μέσω δράσεων όπως καταλήψεις σε χώρους, διαδηλώσεις, συναυλία αλληλεγγύης. Με αυτές τις κινήσεις καταφέραμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και να αποκτήσει ο αγώνας μια διευρυμένη κοινωνική αλ-ληλεγγύη. Ευτυχία: Σε μια κοινωνία που ισχυ-ρίζεται ότι η ύψιστη αξία της είναι η ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια θεω-ρηθήκατε από μερικούς ως απειλή και μπήκατε στο στόχαστρο των ΜΜΕ που αξίωναν την παρέμβαση της αστυνομί-ας. Το περιμένατε;Χασάν: Φυσικά. Η κυβέρνηση έκανε μεγάλη προσπάθεια και επέδειξε ιδι-αίτερο ζήλο στο να βγάζει μια άσχη-μη εικόνα για μας προς τα έξω. Εμείς περιμέναμε ακόμα χειρότερα. Όμως παρά τον πόλεμο που δεχθήκαμε από την κυβέρνηση εμείς ήμασταν αποφα-σισμένοι για όλα βάζοντας την ίδια μας τη ζωή σε κίνδυνο. Ευτυχία: Φτάνοντας πια στις μέρες των διαπραγματεύσεων με τους κυ-βερνητικούς εκπροσώπους θέλω να μας πείτε δυο λόγια αναφορικά με το κλίμα υπό το οποίο διεξήχθη και πως σας αντιμετώπισαν.Ν.Γιαννόπουλος: Όπως ξέρετε το μόνο που έκανε η κυβέρνηση επί ένα μήνα ήταν να συκοφαντεί αυτό τον αγώνα

και τηρεί μια στάση αδιαλλα-ξίας προς τα αιτήματα των με-ταναστών. Όταν πια φτάσαμε στις συναντήσεις που έγιναν στη ΓΣΕΕ το όλο κλίμα των συ-ζητήσεων ήταν σουρεαλιστικό. Ο πλέον αδιάλλακτος υπουρ-γός ο Ραγκούσης μπήκε σε διαδικασία συζήτησης με τους απεργούς. Ένα συμβολικό αλλά ενδεικτικό περιστατικό της συζήτησης ήταν το κλίμα οικειότητας που προσπαθούσε να δημιουργήσει ο Ραγκόυσης με τους απεργούς παροτρύνο-ντας τον Χασάν να τον προσφωνεί με το μικρό του όνομα και όχι με τον χα-ρακτηρισμό Υπουργέ. Οι απεργοί πεί-νας είχαν καταφέρει πια να τους ανα-γνωρίσει η κυβέρνηση ως υποκείμενα αγώνα χάριν στη δύναμη και την αγω-νιστικότητα που επέδειξαν, βάζοντας για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο ίδιο τραπέζι συζήτησης τέσσερις υπουρ-γούς και «παράνομους» μετανάστες.Χασάν: Όταν βρεθήκαμε με την κυ-βέρνηση ξέραμε ότι δε θα είναι μια απλή συνάντηση και ότι δε θα βρεθεί λύση από την πρώτη φορά. Όμως κα-ταφέραμε να κάνουμε την κυβέρνηση να συζητήσει με εμάς τους «παράνο-μους»(αυτή τη λέξη δε θα τη χωνέψω ποτέ). Ξέραμε πολύ καλά ότι η κυβέρ-νηση δε θα κάνει πίσω, όμως πετύχαμε να την κάνουμε να ακούσει τα αιτήμα-τά μας, να μάθει ποιοι είμαστε και για μένα προσωπικά αυτό και μόνο ήταν νίκη. Σε αυτό το τραπέζι δώσαμε μια μάχη και στο τέλος καταφέραμε να πάρουμε αυτά που θέλαμε μέσω του αγώνα. Ευτυχία: Εντέλει τι κερδήθηκε μετά από αυτές τις διαπραγματεύσεις και πόσο ικανοποιημένους σας άφησε το αποτέλεσμα;Ν.Γιαννόπουλος: Στη 2η συνάντηση που έγινε στη ΓΣΕΕ φαινόταν ότι η κυβέρνηση θα υποχωρήσει αρκετά και καταφέραμε να κατοχυρώσουμε, με γραπτό κείμενο που είχε συμφωνηθεί, διευρυμένο καθεστώς ανοχής. Παράλ-ληλα, μειώθηκαν τα ένσημα που απαι-τούνται για ιατροφαρμακευτική περί-θαλψη και των ετών που απαιτούνται για δικαίωμα νομιμοποίησης. Ήδη κα-τατέθηκε η τροπολογία για τα ένσημα και όλοι οι πρώην πια απεργοί πείνας έχουν πάρει τα χαρτιά τους που τους επιτρέπουν 6μηνη παραμονή στη χώρα μας, η οποία θα ανανεώνεται. Προφα-νώς δεν ικανοποιήθηκαν όλα τα αιτή-ματα των μεταναστών, όμως μετά από αυτόν τον υποδειγματικό αγώνα που δόθηκε υπάρχουν πια οι συσχετισμοί και μια καλύτερη αφετηρία για ευρύ-τερους αγώνες για το μεταναστευτικό ζήτημα.Χασάν: Εμείς μέσω αυτού του αγώνα ζητήσαμε άδεια παραμονής για ανθρω-πιστικούς λόγους για να μπορούμε να ζούμε αξιοπρεπώς και ελεύθεροι και να ταξιδεύουμε στις χώρες μας. Το θέμα του μεταναστευτικού έχει μόλις ξεκινήσει και εμείς δε θα σταματήσου-με τον αγώνα μας, παρά τη μερική ικα-νοποίηση των αιτημάτων μας. Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο και αγώνες μπρο-

στά μας, όχι μόνο για το μεταναστευτι-κό αλλά και για την ελληνική εργατική τάξη. Άλλωστε η μείωση των ενσήμων για την απόκτηση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ευνοεί έλληνες και ξένους εργάτες. Ευτυχία: Έγινε ένας αγώνας ο οποίος έπρεπε να αγκαλιαστεί και να στηρι-χθεί από όλη την Αριστερά. Δυστυχώς όμως είδαμε κομμάτια της είτε να αδι-αφορούν και να μην στηρίζουν αυτή την κινητοποίηση είτε ακόμα κάποιες δυνάμεις να λοιδορούν αυτό τον αγώ-να. Ήταν αναμενόμενη μια τέτοια αντί-δραση και τι ευθύνες υπάρχουν προς αυτά τα κομμάτια της Αριστεράς;Ν.Γιαννόπουλος: Δυστυχώς και σε αυτό τον αγώνα η Αριστερά στο σύνο-λο της ειδικά τις πρώτες μέρες επέδει-ξε και ολιγωρία και φοβία και η κάποια κομμάτια της δε στήριξαν τον αγώνα και ευνόησαν τον κυβερνητικό συσχε-τισμό. Μετά τα γεγονότα της Νομικής είδαμε μια αλλαγή στάσης υπέρ των απεργών πείνας και ολοένα και περισ-σότεροι να είναι ενεργά στο πλευρό τους, τόσο γιατί οι μετανάστες έδειξαν ότι είναι αποφασισμένοι όσο και γιατί υποχώρησε η όλη συκοφαντία. Η Αρι-στερά πρέπει να αναζητά τρόπους αλ-λαγής των συσχετισμών και να μη φο-βάται την πόλωση ώστε να κερδηθούν αγώνες. Αν ευρύτερα η Αριστερά είχε μια αντίληψη όχι απλής συμπαράστα-σης σε αυτούς που αγωνίζονται, αλλά ότι είναι μέρος του αγώνα τους σε όλη τη διάρκεια, το αποτέλεσμα πολύ δια-φορετικό.Ευτυχία: Η κινητοποίηση αυτή έγινε ένα παράδειγμα αγωνιστικότητας και αποτέλεσε έμπνευση για ολόκληρη την εργατική τάξη. Πώς συνεχίζεται ο αγώ-νας από δω και πέρα;Χασάν: Από τη στιγμή που έληξε η απερ-γία πείνας ξέραμε ότι από δω και πέρα έχουμε ένα αγώνα που θα είναι ακόμα πιο σκληρός. Τόσο οι μετανάστες όσο και οι Έλληνες ξέρουμε ότι έχουμε να δώσουμε ακόμα πιο σκληρές μάχες στο μέλλον σε πολλά θέματα. Ν.Γιαννόπουλος: Άποψη μου είναι ότι κάθε αγώνας είναι πρόλογος για τον επόμενο. O αγώνας των απεργών ήταν ο πιο διαλεχτός και φωτεινός αγώνας που αποτελεί παράδειγμα και για τους επόμενους. Πρέπει από δω και πέρα να στηθεί μια μεγάλη καμπάνια για τη νομιμοποίηση των μεταναστών με ιδε-ολογική και πολιτική πάλη έναντι στα κυρίαρχα ιδεολογήματα.

ΕΥΤΥΧΙΑ

ΑΡ.ΕΝ.Α. 17

Η Ελλάδα αποτελεί ένα από τα πολλά κράτη των σύγχρονων δυτικών χωρών που δανείζεται

από καταβολής της. Για την ακρίβεια, δανείστηκε με το... καλημέρα της επα-νάστασης, από τις Μεγάλες Δυνάμεις-πριν καν γίνει ανεξάρτητο κράτος!!! Έπειτα, δανείστηκε προκειμένου να φτιάξει στοιχειώδεις υποδομές και να διοργανώσει Ολυμπιακούς Αγώνες, για να βρεθεί στη συνέχεια υπό Διεθνή Οι-κονομικό Έλεγχο (και εδώ ο Μαρξ μπο-ρεί να ξεκαρδιστεί στα γέλια αφού η ιστορία επαναλήφθηκε έναν αιώνα αρ-γότερα και ως φάρσα και ως τραγωδία). Μετά δανείστηκε για να εκπληρώσει τη Μεγάλη Ιδέα, ώσπου έφαγε τα μούτρα της κάπου στα βάθη της Μ. Ασίας και...ξαναδανείστηκε για την αποκατάσταση των προσφύγων. Δανείστηκε από τους “συμμάχους” για να ανασυγκροτηθεί από τον Β΄ Π.Π. και για να εξοντώσει τους “κακούς” κομμουνιστές που την είχαν ελευθερώσει από τους Ναζί. Δα-νείστηκε για να μπορέσει να μπει στο ΝΑΤΟ και να αγοράζει νατοϊκά όπλα για να συμμετέχει σε ανθρωπιστικές αποστολές (sic) τύπου Λιβύης. Τέλος, η Ελλάδα της μεταπολίτευσης δανεί-στηκε - και ακόμα δανείζεται - προ-κειμένου να “εκσυγχρονιστεί”, να μπει στο κλαμπ των “αναπτυγμένων” και ισχυρών κτλ. μέχρις ότου καταλήξει στη σημερινή κατάσταση. Σημειωτέον, ότι κάπου στην πορεία και κατά τη δι-άρκεια η Ελλάδα ΔΑΝΕΙΣΕ τη ναζιστική Γερμανία με τα γνωστά κατοχικά δά-νεια, η αποπληρωμή των οποίων όμως δεν έγινε ποτέ... . Όλα τα παραπάνω αποτελούν μια ανάλυση που λίγο πολύ όλοι έχουμε στο μυαλό μας. Στο πα-ρακάτω κείμενο θα επιχειρήσουμε να εξετάσουμε σφαιρικά και με σύντομο τρόπο το πώς δημιουργήθηκε αυτό το υπέρογκο χρέος το οποίο έχει οδηγή-σει τη χώρα στο ΔΝΤ.Αρχικά, θα αναλύσουμε γιατί το πρό-βλημα αναδείχθηκε στη χώρα μας το 2009 και όχι πιο νωρίς. Η κρίση του κα-πιταλιστικού συστήματος που βιώνου-με αρχικά προήλθε από την κρίση του χρηματοπιστωτικού τομέα στις ΗΠΑ στις αρχές του 2008. Τόσο οι τελευταί-ες όσο και, στη συνέχεια, το σύνολο

σχεδόν των κυβερνήσεων των δυτι-κών κρατών χρησιμοποίησαν έναν πα-κτωλό τρις € - πάντα από τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών - προ-κειμένου να διασώσουν αρκετά από τα έτοιμα για χρεοκοπία τραπεζικά ιδρύ-ματα που οι γκουρού του συστήματος αποφάνθηκαν ότι ήταν πολύ μεγάλα για να αφεθούν να καταρρεύσουν. Όπως ήταν φυσικό, η κρίση από τον τραπεζικό τομέα μεταφέρθηκε στους κρατικούς προϋπολογισμούς (μεγάλα ελλείμματα), για να περάσει στη συνέ-χεια στην πραγματική οικονομία και, πλέον, στην καθημερινότητα καθενός από εμάς (μέσω των μέτρων λιτότη-τας). Το τελευταίο αναδεικνύει καθαρά την ταξική φύση του χρέους καθώς οι φορολογούμενοι καλούνται να πληρώ-σουν μια κρίση για την οποία δεν ευθύ-νονται. Για να μη μακρηγορούμε όμως, είναι γνωστό πως σε περιόδους κρίσης αυτός που την πληρώνει πρώτος (αφού το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ακολου-θήσουν και πολλοί άλλοι) είναι ο πιο αδύναμος κρίκος. Και στην προκειμένη περίπτωση, αυτός ήταν η Ελλάδα.

Γιατί όμως η Ελλάδα?Το βασικό πρόβλημα, το οποίο δεν εί-ναι μόνο ελληνικό ζήτημα και ισχύει για όλες τις χώρες της «περιφέρειας» της Ευρωζώνης, είναι η αρχιτεκτονική της ΟΝΕ. Η ΟΝΕ από την δημιουργία της βασίστηκε στην ύπαρξη πολλών διαφορετικών ταχυτήτων οικονομιών κάτω από ένα ενιαίο νόμισμα. Αυτό συ-νεπάγεται ότι τα κράτη δεν έχουν την δυνατότητα να ασκήσουν διαφορετική νομισματική πολιτική ανάλογα με τις ανάγκες της οικονομίας τους. Η είσο-δος της Ελλάδας στην ΟΝΕ της επέ-τρεψε να δανείζεται με πολύ χαμηλά επιτόκια, γεγονός που οδήγησε στην απότομη αύξηση του δημοσίου χρέους από το 2000 και μετά. Αυτό είχε ως απο-τέλεσμα να εμφανίζονται πολύ υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης καθώς και την με-γάλη εισροή κεφαλαίων στη ελληνική οικονομία λόγω της ύπαρξης επενδυτι-κών ευκαιριών. Εδώ όμως θα πρέπει να γίνει σαφές ότι η ανάπτυξη αυτή λίγη σχέση είχε με τις πραγματικές ανά-γκες της οικονομίας και προφανώς τα λαϊκά στρώματα ποτέ δεν επωφελήθη-

καν από αυτήν. Ένας ακόμα παράγοντας που βύθισε την Ελλάδα πιο βαθιά στην κρίση και έχει άμεση σχέση με τον τρόπο που δομήθηκε η ΟΝΕ είναι η απουσία μηχανισμών άμυνας απέναντι στη κερ-δοσκοπία των αγορών μέσω της απευθείας δανεισμό από την ΕΚΤ. Όμως πέραν της ΟΝΕ, η Ελλάδα αντιμετωπίζει και πολλά εγχώρια προβλήματα με ξεκάθαρη ευθύνη των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που κυβερνούν τα τελευταία 25 και πλέον

χρόνια την χώρα. Ενώ το ΑΕΠ όπως αναφέραμε και πιο πάνω από το 1995 και μετά έχει αυξηθεί περισσότερο από 60%, η ανάπτυξη αυτή λειτούργησε ξε-κάθαρα προς όφελος του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου που επένδυσε στην Ελλάδα. Το παραπάνω δικαιολο-γείται από το γεγονός ότι οι φοροαπαλ-λαγές για το κεφάλαιο ήταν τεράστιες ακόμα και σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Η φορολο-γία επί των αδιανέμητων κερδών των επιχειρήσεων μειώθηκε από το 35 % στο 20 %. Οι Έλληνες εφοπλιστές που έχουν ένα από τους μεγαλύτερους εμπορικούς στόλους στον κόσμο πλη-ρώνουν φόρους στο ελληνικό κράτος 12 εκ. ευρώ φόρους κάθε χρόνο ενώ οι μετανάστες για τα παράβολά τους πλη-ρώνουν 50 εκ. ευρώ ! Η φοροδιαφυγή επίσης των οικονομικά ισχυρών είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Τα χρόνια της «άνθησης» της ελληνικής οικονο-μίας δεν υπήρξε κανένας σχεδιασμός για την σωστή διαχείριση των δημό-σιων επενδύσεων, ενώ όσες επενδύ-σεις έγιναν μετέτρεψαν τον δημόσιο σε χώρο ελεύθερης δράσης ιδιωτικών συμφερόντων. Ο ελληνικός λαός πλή-ρωσε και πληρώνει έως και 6 φορές πε-ρισσότερο από ότι ο γερμανικός λαός για την κατασκευή ενός δρόμου από κρατικοδίαιτους εργολάβους οι οποίοι λάδωσαν και λαδώνουν τα 2 κόμματα εξουσίας. Ο ελληνικός λαός πλήρω-σε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες για έργα τα οποία τελικά έχουν μείνει πλήρως ανεκμετάλλευτα. Το σκάν-δαλο της SIEMENS και πολλά ακόμα σκάνδαλα, οι πελατειακές σχέσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ βουλευτών και των ψηφοφόρων τους προκειμένου να «βολευτούν» όλοι συνέβαλλαν σημα-ντικά στα ελλείμματα και στην αύξηση του χρέους. Σε αυτά θα πρέπει να προ-στεθούν και οι στρατιωτικές δαπάνες οι οποίες έφταναν το 1/3 του χρέους πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση.Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι συλλογι-κή ευθύνη, πράγμα που η κυβέρνηση, το εγχώριο κεφάλαιο και οι ξένοι δανει-στές μας προσπαθούν από την πρώτη στιγμή να φυτέψουν μέσα στο κεφάλι μας προκειμένου να γίνει πιο εύπεπτη η πολιτική της συλλογικής τιμωρίας που ακολουθείται, απλά δεν υπάρχει. Το “όλοι μαζί τα φάγαμε”, προσπαθεί μάταια να αποκρύψει το πόσο βαθειά ταξικό είναι το δημόσιο χρέος και το πως χρησιμοποιείται ως εργαλείο από τις κυρίαρχες τάξεις προκειμένου να απομυζήσουν ακόμα περισσότερο τον κοινωνικό πλούτο. Η αποδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους, τα επανα-λαμβανόμενα πακέτα λιτότητας, όλα τα μέτρα σε παιδεία, υγεία, εργασία - προβλέπονται δεν προβλέπονται στο μνημόνιο -εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο τον παραπάνω σκοπό.

Νίκος, Ορέστης, Πάρις

ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ

Οικονομική Κρίση

ΑΡ.ΕΝ.Α.18

Είναι όμως ο δρόμος που ακολουθεί αυτή την στιγμή η Ε.Ε. και κατά συνέ-πεια η ελληνική κυβέρνηση ο μοναδι-κός; Για πολλούς μήνες ο πρωθυπουρ-γός και τα ΜΜΕ προσπαθούσαν να μας βάλουν στην λογική του μονόδρομου. Είναι όμως πράγματι έτσι; Προφανώς και όχι. Υπάρχουν πολλές διαφορετι-κές πολιτικές που μπορούν να ακολου-θηθούν έναντι του Μνημονίου και του Συμφώνου Σταθερότητας (του μόνιμου ευρωπαϊκού μνημονίου). Δεν ισχυρι-ζόμαστε βέβαια ότι κατέχουμε κάποια μαγική λύση. Όλες οι λύσεις έχουν κόστη αλλά το ζήτημα είναι ποιος τα επιμερίζεται : οι μισθωτοί, οι ελεύθε-ροι επαγγελματίες, οι επιχειρηματίες, οι τράπεζες. Εμείς θα παρουσιάσουμε απλά κάποια από τα πολλά που έχουν ειπωθεί ως εναλλακτική λύση. Κάποια είναι συνθετικά κάποια όχι. Το σίγουρο είναι ότι όλα καλύτερα από αυτό που γίνεται τώρα. Γιατί όλα αυτά αποτε-λούν λύσεις ενώ το μόνο που κάνουν τώρα οι κυβερνώντες είναι να διαιωνί-ζουν το πρόβλημα.Υπάρχει μια άποψη που λέει ότι το πρό-βλημα του χρέους που αντιμετωπίζει η Ελλάδα δεν είναι ελληνικό πρόβλημα αλλά ευρωπαϊκό. Αφού λοιπόν το πρό-βλημα είναι ευρωπαϊκό είναι λογικό και η λύση που θα δοθεί θα είναι ευρωπα-ϊκή. Η άποψη αυτή εκφράζεται κυρίως από τους οικονομολόγους Μηλιό και Βαρουφάκη. Συνοπτικά προτείνεται ένα μέρος του χρέους κάθε χώρας (το νόμιμο, σύμφωνα με τη συνθήκη του Μάαστριχ, 60% του Α.Ε.Π. ) να με-ταφερθεί στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα η οποία θα μπορεί να εκδίδει ευρωομόλογα για να καλύψει το χρέος εξασφαλίζοντας χαμηλότερο επιτόκιο δανεισμού στις αγορές ακόμα και από την Γερμανία. Παράλληλα όταν κάποια ευρωπαϊκή τράπεζα έρθει και ζητήσει χρήματα από την Ε.Κ.Τ. , να της επι-βάλλεται κούρεμα στα ευρωπαϊκά ομό-λογα που διαθέτει (30 με 50 %) αλλά και στα διάφορα τοξικά (ακόμα και 90%). Αυτό θα μείωνε θεαματικά το χρέος όλων των ευρωπαϊκών χωρών και τα επιτόκια που καλούνται να πληρώσουν και επίσης θα διασφάλιζαν ότι το κού-ρεμα θα γίνονταν στους πραγματικούς φταίχτες ,τις τράπεζες και τα hedge funds, και όχι στα ασφαλιστικά ταμεία και στους μικροκαταθέτες. Στην λογι-κή αυτή εντάσσεται και η πρόταση για την επιβολή του φόρου Tobin (βλέπε πλαίσιο). Επίσης προτείνεται ο απευ-

θείας δανεισμός των κρατών από την Ε.Κ.Τ. , η θεσμοθέτηση κανόνων στην Ευρωζώνη ώστε τα χρήματα που δίνο-νται στις τράπεζες να μη καταλήγουν στις μαύρες τρύπες των χρηματαγο-ρών αλλά να ενισχύουν την πραγμα-τική οικονομία αλλά και η ενίσχυση της τελευταίας από ένα πρόγραμμα ευρωπαϊκών δημοσίων επενδύσεων από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύ-σεων. Η λογική της πρότασης αυτής είναι το ξεπέρασμα της ευρωπαϊκής κρίσης μέσω την ανόδου της ενερ-γούς ζήτησης , της ανάπτυξης και του κουρέματος του χρέους. Όλη αυτή η πρόταση είναι φανερό ότι έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την επιβολή σκλη-ρής λιτότητας που θέλει να επιβάλει το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας και με την σημερινή νεοφιλελεύθερη και αντιδημοκρατική αρχιτεκτονική της ευρωζώνης. Απαιτείται μια Ε.Ε. που έχει ως στόχο την οικονομία της πλήρους απασχόλησης και της κοινω-νικής δικαιοσύνης, την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των πολιτών της και όχι του κεφαλαίου όπως σήμερα.Μια άλλη άποψη που στηρίζεται κυρίως από τους οικονομολόγους Λαπαβίτσα και Κουβελάκη βλέπει ως πιο συμφέ-ρουσα διέξοδο την στάση πληρωμών και την έξοδο από την Ευρωζώνη και εν συνεχεία από την Ε.Ε. . Αυτό που προτείνεται είναι να κηρύξει η Ελλάδα μονομερώς στάση πληρωμών και να έρ-θει σε συνεννόηση με τους δανειστές για να απαιτήσει μια μεγάλη αναδιάρ-θρωση του χρέους της, όπως έκανε και η Αργεντινή. Όμως η αναδιάρθρωση αυτή του χρέους θα πρέπει να γίνει με ταξική μεροληψία. Δηλαδή θα πρέπει να υπάρχει αθέτηση πληρωμών στις ξένες τράπεζες αλλά όχι στα ασφαλι-στικά ταμεία (ελληνικά και ξένα). Αφού πλέον κανείς δεν θα μας δανείζει θα πρέπει να καλύψουμε μόνοι μας το πρωτογενές μας έλλειμμα (υπολογί-ζεται σε 3-5%) οπότε υπάρχει η ανά-γκη για έκδοση χρήματος. Έτσι τίθεται άμεσα ζήτημα έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και επιστροφής στη δραχμή και επανάκτηση της νομισμα-τικής μας αυτονομίας. Επιπλέον υπο-στηρίζεται ότι η επιστροφή στη δραχ-μή θα έχει και άλλα οφέλη. Πρώτον θα μειώσει τις εισαγωγές καθώς στα στρέψει τους Έλληνες στα φτηνότερα πλέον ελληνικά προϊόντα και έτσι θα διορθωθεί το ισοζύγιο εμπορικών συ-ναλλαγών και δεύτερον θα καταστήσει

την Ελλάδα άμεσα ανταγωνιστική χωρίς να περάσει στη διαδικα-σία της εσωτερικής υποτίμησης. Αυτά , καθώς τα προτείνουν και νεοφιλελεύθεροι οικονομολό-γοι, συμφέρουν τους εργαζόμε-νους μόνο αν εφαρμοστούν υπό την προοπτική ενός κοινωνικού μετασχηματισμού. Με κρατι-κοποιήσεις δηλαδή σε κομβικά σημεία της οικονομίας, στήριξη του εισοδήματος των εργατών, φορολόγηση των πλουσίων. Για την προώθηση ενός τέτοιου προ-γράμματος απαιτείται η πολιτική ηγεμονία μιας ριζοσπαστικής και

αγωνιστικής αριστεράς. Ως κοινός παρανομαστής των δύο αυ-τών προτάσεων θεωρείται σήμερα η δημιουργία της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (βλέπε πλαίσιο). Πέρα όμως από αυτήν υπάρχουν πολλά μέτρα που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν χωρίς να χρειάζεται να διαλέξουμε κάποια από τις παραπάνω προτάσεις. Η φορο-λόγηση της εκκλησιαστικής περιουσί-ας, η τιμωρία των υπευθύνων για τα σκάνδαλα , η πάταξη της φοροδιαφυ-γής, η κατάργηση των φοροαπαλλα-γών των πλουσίων, η καταπολέμηση της διαφθοράς, η διάλυση των καρτέλ, η ενίσχυση των δημοσίων αγαθών, η μείωση των εξοπλισμών είναι λίγα μόνο από τα μέτρα που θα έπρεπε να εφαρμόσει μια κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της. Επειδή όμως σκοπός μας δεν είναι απλά να διαχειριστούμε καλύτερα το υπάρχον οικονομικό σύστημα αλλά να περάσουμε σε ένα άλλο είναι εξαιρετι-κά σημαντική η ανάπτυξη οικονομικών και κοινωνικών δομών που ξεπερνούν την παραδοσιακή σχέση εργοδότη-εργαζόμενου. Είναι εξαιρετικά σημα-ντική η ανάπτυξη αυτοδιαχειριζόμενων χώρων παραγωγής (π.χ. σε εργοστάσια που κλείνουν), δικτύων ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών χωρίς χρή-μα, κοινωνικών νομισμάτων, “ηθικών” τραπεζών. Τέτοιες δομές προκύπτουν σήμερα όχι τόσο ως πολιτική επιλογή αλλά για απαντήσουν σε άμεσες κοι-νωνικές ανάγκες. Το κομβικό σημείο είναι να νοηματοδοτηθεί η αυτοορ-γάνωση και η δημοκρατία στην παρα-γωγή ως καλύτερη επιλογή και όχι ως προσωρινή λύση ανάγκης. Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να ξανασκεφτούμε και τι πραγματικά χρειαζόμαστε ως κοινωνία. Ποιές είναι οι πραγματικές μας ανάγκες και ποιές παγίδες του κα-ταναλωτισμού. Να σταματήσουμε να βλέπουμε την ανάπτυξη σαν αυτοσκο-πό και να κοιτάξουμε αν και τι είδους ανάπτυξη χρειαζόμαστε. Λαμβάνοντας υπόψη τόσο την πιεστικότητα του πε-ριβαλλοντικού ζητήματος όσο και την ανισότητα μεταξύ του δυτικού και του 3ου κόσμου.Τέλος είναι σημαντικό να αποσαφη-νίσουμε ότι η κοινωνική αντίσταση ενάντια στις πολιτικές που επιβάλλει το μνημόνιο αποτελεί την βάση όλων των παραπάνω προτάσεων. Γιατί κανέ-να πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας. Η συλλογικοποίηση των αντιστάσεων μας δεν είναι μονόδρομος αλλά είναι η δικιά μας επιλογή.Όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά μια συνοπτική παρουσίαση. Θα χρειαζόμα-σταν 10 «υπόγεια με θέα» και να ανα-πτύξουμε τις προτάσεις αυτές. Στην κατηγορία «Κεντρικοπολιτικα» στο forum της ΑΡΕΝΑ (www.arena-asoee.gr/forum) μπήκαμε στον κόπο να συλλέ-ξουμε αρκετή αρθογραφία ενώ έχουμε αναρτήσει και το ίδιο το «Μνημόνιο». Αν σας ενδιαφέρει ρίξτε μια ματιά πα-ραπάνω.

ΓΡΗΓΟΡΗΣ

Οικονομική Κρίση

ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ;ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ.

ΑΡ.ΕΝ.Α. 19

Σκοπός της ΕΛΕ είναι να εξακριβωθούν τα αίτια του δημόσιου χρέους, οι όροι με τους οποίους έχουν συ-ναφθεί τα δάνεια και η χρήση τους. Βάσει των συ-

μπερασμάτων που θα εξαχθούν, η ΕΛΕ θα κληθεί να δι-αμορφώσει προτάσεις για την αντιμετώπιση του χρέους, και του τμήματος εκείνου που θα αποδειχθεί παράνομο, μη νομιμοποιημένο ή απεχθές, και να διαπιστώσει ποιοι έχουν ευθύνες για τη σύναψη προβληματικών συμβάσεων χρέους. Η ΕΛΕ μπορεί να ενθαρρύνει τη συμμετοχή ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων στην ανάπτυξη κινημάτων για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους. Η επιτροπή θα είναι διεθνής και θα αποτελείται από ορκωτούς λογιστές του χρέους και των δημόσιων οικονομικών, από νομικούς, οι-κονομολόγους, αντιπρόσωπους των εργατικών οργανώσε-ων και μέλη των οργανώσεων την κοινωνίας των πολιτών. Θα είναι ανεξάρτητη από τα πολιτικά κόμματα, αλλά δεν θα αποκλείει τη συμμετοχή πολιτικών, αρκεί να συμφωνούν με τους σκοπούς της. Η ΕΛΕ θα διασφαλίζει την ύπαρξη εξειδικευμένης γνώσης και θα εγγυάται τον δημοκρατικό έλεγχο καθώς και το υπόλογο όλων των εμπλεκομένων. ” Από την διακήρυξη της πρωτοβουλίας για την δημιουργία της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Ελληνικού δημο-σίου χρέους. Στην πρωτοβουλία αυτοί συμμετέχουν μεταξύ άλλων η Σο-φία Σακοράφα, ο Κώστας Λαπαβίτσας, ο Παναγιώτης Λαφα-ζάνη, ο Noam Chomsky. Η ΕΛΕ έχει λειτουργήσει σε άλλες χώρες με μεγάλη επιτυχία. Για παράδειγμα τον Ισημερινό που η ΕΛΕ κατάφερε να μειώσει το εξωτερικό χρέος κατά 70%. Στην επιτροπή του Ισημερινού συμμετείχε και η Μα-ρία Λουσία Φατορέλι που που συμμετέχει και αυτή σήμερα στην Πρωτοβουλία για ΕΛΕ του ελληνικού χρέους. Η ΕΛΕ εκτός του να αναδείξει το απεχθές χρέος θέτει ξανά στο τραπέζι την ερώτηση “Είναι δίκαιο να φτωχύνουν οι πολλοί για να πλουτίσουν οι λίγοι;”

Links:Υπογράψτε και εσείς για την δημιουργία ΕΛΕ: http://www.elegr.gr/Χρεοκρατία: http://www.debtocracy.gr/Το ντοκιμαντέρ για το χρέος και την δημιουργία ΕΛΕ από τον απολυμένο από το ΣΚΑΪ Άρη Χατζηστεφάνου και την Κατερίνα Κιτίδη. Το ντοκιμαντέρ χρηματοδοτείται από τους ίδιους του θεατές

ΑΚΗΣ

Η βασική ιδέα είναι η φορολόγηση των συνεχόμενων χρηματοπιστωτικών συναλλαγών (σύντομες τοπο-θετήσεις) που ενώ αποφέρουν τεράστια κέρδη για

τους «παίκτες» έχουν καταστροφικές συνέπειες για την πραγματική οικονομία. Ως ιδέα ξεκίνησε από την εποχή τους Κέυνς αλλά συστηματοποιήθηκε από τον James Tobin την δεκαετία του 70’. Η αρχική ιδέα ήταν η φορολόγηση του λεγόμενου σορταρίσματος στις αγορές συναλλάγμα-τος που είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή ολόκληρων χωρών. Στην νέα εκδοχή του φόρου περιλαμβάνεται η φορολόγηση των συναλλαγών όλων αυτών των χρημα-τιστικών προϊόντων που μπορούν να γίνουν αντικείμενο έντονης κερδοσκοπίας όπως τα παράγωγα, τα ασφάλιστρα κινδύνου, τα ομόλογα. Βάζοντας λοιπόν έναν πολύ μικρό φόρο σε κάθε συναλλαγή το όφελος είναι διπλό. Πρώτον τα έσοδα από έναν τέτοιο φόρο φαντάζουν τεράστια και δεύτερον αποθαρρύνονται πρακτικές καζίνο που έχουν τε-ράστιο οικονομικό και κατά συνέπεια κοινωνικό. Πρόσφατα η πρόταση για φόρο Tobin υπερψηφίστηκε από το Ευρωκοι-νοβούλιο. Στην πρόταση αυτή τα έσοδα από έναν τέτοιο φόρο ύψους μόλις 0,005% υπολογίστηκαν για ένα πρώτο διάστημα 5 ετών σε 200 δις ευρώ. Ο νόμος μετά από πα-ρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής φυσικά δεν εφαρμό-στηκε.(είναι που έχουμε δημοκρατία στην Ένωση). Ιδιαίτε-ρα έντονη είναι η αντίδραση της Βρετανίας που στεγάζει μεγάλο μέρος των κερδοσκοπικών παιχνιδιών. Google it: Tobin Tax, James Tobin, Robin Hood Tax

Γ.

Οικονομική Κρίση

Φ ό ρ ο ς γ ι α τ ι ςχρηματαγορές(Tobin Tax)

ΕΠΙΤΡΟΠΗΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥΕΛΕΓΧΟΥ

ΑΡ.ΕΝ.Α.20

Αθήνα: Τα κινήματα πόλης ως (μερική) απάντηση στα προβλήματα της

Πλατεία Βικτωρίας: Αν είστε φοιτητές της ΑΣΟΕΕ, σίγουρα κάποιο μεσημέ-ρι μεσημέρι θα έχετε περάσει από την Πλατεία Βικτωρίας. Φέρτε στο νου σας την εικόνα· κοντά στον κλειστό σταθ-μό του ηλεκτρικού παιδάκια να παίζουν μπάλα. Προχωρώντας προς τα μέσα βλέπουμε νεαρά ζευγάρια με τα μωρά τους σε καροτσάκια, γυναίκες να κου-τσομπολεύουνε, άντρες να πωλούν αυγά. Θα μπορούσε να είναι η πλατεία Νέας Σμύρνης, αλλά δεν είναι.. Είναι η Πλατεία Βικτωρίας, στα σύνορα του αθηναϊκού “γκέτο” και όλοι οι παραπά-νω δεν είναι Έλληνες (ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν και έτσι νομίζουμε). Νιώ-σατε ποτέ απειλούμενοι περνώντας από αυτή την πλατεία το μεσημέρι; Έχω πε-ράσει άπειρες φορές και όχι, δεν ένιω-σα ποτέ κάτι τέτοιο. Αντίθετα βέβαια με το βράδυ. Και από ποιόν να νιώσω απει-λή; Από τα παιδιά που παίζουν μπάλα ή από τα προβληματισμένα πηγαδάκια με τα αυγά; Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Γιατί αν εί-ναι να δούμε ποια θα μπορούσε να είναι η λύση στα προβλήματα της πόλης μας, πρέπει πρώτα να δούμε ποια είναι τα προβλήματα της. Και εξηγώ: Θα ‘πρεπε κάποιος να ήτανε τρελός για να πει ότι στις περιοχές «πίσω από την Ομόνοια» δεν υπάρχει πρόβλημα. Υπάρχει σίγου-ρα, αλλά ποιό είναι αυτό; Είναι οι μετα-νάστες; Όχι λέω εγώ. Τα προβλήματα την περιοχής έχουν όνομα: Εγκληματι-κότητα, εμπόριο ναρκωτικών, πρόβλημα καθαριότητας, όλα αυτά που μπορούν να συμπυκνωθούν στην λέξη “υποβάθ-μιση”. Η εγκληματικότητα είναι πρόβλη-μα και των μεταναστών. Θα μου πείτε, η εγκληματικότητα είναι άσχετη με τη μετανάστευση; Και θα σας απαντήσω πως δεν είναι η ίδια η μετανάστευση αλλά η απόλυτη φτώχεια (που εμείς την κάναμε υποχρεωτικό συνοδό της μετα-νάστευσης και της προσφυγιάς) η οποία οφείλεται για το πρόβλημα. Και γι’ αυτό ακριβώς είναι τόσο σημαντικός ο αγώ-νας τους για δικαιώματα· ώστε να τους δοθεί η δυνατότητα να ζήσουν με αξι-οπρέπεια, ή να αναζητήσουν την τύχη

τους αλλού, όπως εξάλλου επιθυμούν και οι περισσότεροι.Πλατεία Μεταξουργείου: Όλοι λένε ότι το Μεταξουργείο θα γίνει το νέο Γκάζι. Μεγάλα ξενοδοχεία, καινούργια νυχτο-μάγαζα, μοντέρνα διαμερίσματα. Ωραία δεν σας ακούγονται όλα αυτά; “Αναβάθ-μιση” το φωνάζουν. Αλλά δεν είναι τόσο όμορφο όσο ακούγεται.. Η άνοδος των τιμών των ακινήτων και η ηχορύπανση έχουν διώξει πολύ κόσμο από τα σπίτια του. Πόσο στ’ αλήθεια μπορεί κανείς να εκτιμήσει την “αναβάθμιση” της πε-ριοχής του όταν δεν μπορεί πια να μεί-νει σε αυτήν; Και αν αυτή η διαδικασία στην Ελλάδα είναι ακόμη φρέσκια, ρω-τήστε και τους μαύρους του Brooklyn που λόγω της αύξησης των ενοικίων άφησαν τα ωραία τους πέτρινα σπίτια στο δυτικό άκρο για να βρεθούν σε ξύ-λινα ψευτόσπιτα γύρω από το αεροδρό-μιο JFK.Ξέρετε αλήθεια τι αγοροπωλησίες γί-νονται αυτόν τον καιρό στον Αγ.Παντε-λεήμονα; Ρωτήστε έναν μεσίτη και θα εκπλαγείτε. Υπάρχουν τεράστια συμφέ-ροντα πίσω από τις “υποβαθμίσεις” και τις “αναβαθμίσεις”. Και η πολιτεία; Που βρίσκεται μπροστά σε αυτά τα προβλή-ματα; Στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν κάνει τίποτα. Συνήθως βοηθά στην διαιώνισή τους: Από το καθαριστικό του Δήμου που δεν περνά πότε, τους ΟΚΑ-ΝΑ που δεν λένε να τους πάρουν από το κέντρο, ακόμη και τον μπάτσο που κάνει πλάτες στους πρεζέμπορους και τους φασίστες. Και αφού η πολιτεία δεν φαίνεται να βοηθά και πολύ, σε εμάς τους κατοίκους της πόλης, τι μένει να κάνουμε; Αλλά ας μιλήσουμε πρώτα για δύο ακόμη πλατείες..Πλατεία Αγ.Παντελεήμονα: Απέναντι από το ιστορικό της προπύργιο (Κυψέ-λη), η Χρυσή Αυγή αποφάσισε να παίξει εδώ το έργο της ανάστασης της. Έκλει-σε την παιδική χαρά για Έλληνες και μετανάστες, άρχισε να σπάει μαγαζιά μεταναστών, να πυρπολεί τους χώρους λατρείας τους, να τους ανοίγει τα κε-φάλια, να μην τους αφήνει να καν να μπουν μέσα στην πλατεία.Και δεν τρέφω κάποια αυταπάτη ότι όλοι όσοι ψήφησαν την φασιστική Χρυ-σή Αυγή ήταν φασίστες. Τα προβλήμα-

τα της περιοχής τούς έσπρωξαν σ’ αυτόν τον δρόμο. Αλλά τους ρωτάω, λύνουν αυτές οι απάνθρωπες πράξεις τα προβλή-ματα; Για να σκεφτώ.. Παιδάκια που δεν παίζουν, ανοιγμένα κεφάλια, ανάπτυξη φυλετικών μισών, διάλυση του κοινωνι-κού ιστού. Μειώθηκε καθόλου η εγκλημα-τικότητα; Σταμάτησε το εμπόριο της πρέ-ζας; Μάλλον το αντί-θετο. Για να μη πω, μάλιστα, ότι η συνέχι-ση τέτοιων πρακτικών μπορεί στο μέλλον να

μετατρέψει το αθηναϊκό κέντρο σε γαλ-λικό προάστιο. Από πότε το να ανοίγεις κεφάλια (Πακιστανών) είναι λύση σε κοινωνικά προβλήματα; Πλατεία Εξαρχείων: Όσοι από εσάς συ-χνάζατε παλαιότερα στην πλατεία των Εξαρχείων θα θυμάστε ότι πριν τρία χρόνια δεν ήταν ένα μέρος από όπου θα ήθελες να περάσεις το βράδυ. Μέσα στην πλατεία, οι μπάτσοι είχαν ανεβά-σει από την Στουρνάρα τους πρεζέμπο-ρους. Φωτισμός δεν υπήρχε, άνθρωποι λίγοι. Παραδέχομαι ότι σκιαζόμουν να περάσω από μέσα. Σήμερα, όμως, είναι μια πλατεία ζωντανή. Γιατί; Η επιτρο-πή κατοίκων Εξαρχείων έκανε κάποιες μικρές παρεμβάσεις που με τρόπο μα-γικό, θα έλεγε κάνεις, άλλαξαν την κα-τάσταση. Οι αναρχικοί κυνήγησαν τους πρεζέμπορους, ο φωτισμός αναβαθ-μίστηκε, τοποθετήθηκαν ένα τραπέζι του πινγκπόνγκ, μια μπασκέτα, μερικά τραπεζοκαθίσματα, γίνανε κάτι γιορτές και τσούπ! τα παιδιά ξαναγύρισαν στην πλατεία, το μέρος ξαναζωντάνεψε. Και θα μου πείτε, έτσι απλά; Και ναι και όχι. Η πλατεία μπορεί να άλλαξε, τα ναρκω-τικά όμως δεν εξαφανίστηκαν, απλώς πήγαν στην Τοσίτσα. Αλλά βλέπουμε πως μια κίνηση κατοίκων μπορεί με δύ-ο-τρια απλά πράγματα να αλλάξει την κατάσταση.Ποιο είναι το συμπέρασμα; Ότι η απά-ντηση στα προβλήματα του ιστορικού κέντρου δεν είναι η βία, ο ρατσισμός, η αντιπαλότητα, αλλά η κοινότητα, η αλληλεγγύη και η συνεργασία. Πέρα από το βασικό, να ζητήσει από την πολι-τεία να κάνει αυτά που πρέπει να κάνει, υπάρχουν πολλά που μπορεί ένα κίνη-μα πόλης να κάνει. Δεν μπορεί βέβαια να αντικαταστήσει την πολιτεία (του-λάχιστον σε τέτοια φάση) και έτσι δεν μπορεί να δώσει και οριστική λύση στα προβλήματα. Αλλά υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν:• Απαιτείται κοινός αγώνας ελ-λήνων και μεταναστών για την απομό-νωση των εγκληματικών συμμοριών ασχέτως καταγωγής. Και όσοι μιλήσουν εδώ για συντηρητισμό εις βάρος των μεταναστών, ας θυμηθούν το πάθος με το οποίο οι αφροαμερικανοί ακτιβιστές αντιμάχονταν την εγκληματικότητα στις κοινότητες τους.• Απαιτείται αλληλεγγύη μεταξύ των κατοίκων. Όταν έχουμε ανθρώ-πους στην πόλη μας που τρέφονται με σκουπίδια ή με αδέσποτα, πως μπορού-με εμείς ως κοινωνία να μένουμε άπρα-γοι;• Καλύτερος φωτισμός, εκδη-λώσεις, ζωντανές πλατείες. Πρέπει να βγούμε από τα σπίτια μας και να ξανα-δώσουμε νόημα στο δημόσιο χώρο με κοινές δράσεις ελλήνων και μετανα-στών.Πέρα από τις “υποβαθμίσεις” και τις “αναβαθμίσεις”, επιβάλλεται να ξανα-δούμε τί πόλη θέλουμε και να μην ξε-χνάμε ότι τα προβλήματα της δεν είναι ζητήματα φυλετικής αντιπαλότητας αλλά ζητήματα αξιοπρεπής ζωής και τα-ξικής αλληλεγγύης.

Τ.

Η ιστορία μιας πλατείας

ΑΡ.ΕΝ.Α. 21

Εδώ και ενάμιση χρόνο, ιδιαίτερα μετά την επίσημη υπαγωγή της χώρας στο μηχανισμό στήριξης

και στο ΔΝΤ, βιώνουμε μια πολύπλευ-ρη οικονομική κρίση που εκδηλώνε-ται σε όλα τα επίπεδα, υγεία, παιδεία, εργασία και ασφάλιση, μια κρίση που πλήττει βάναυσα τον κόσμο της ερ-γασίας καθώς η βίαιη αναδιάρθρωση καταργεί κατακτήσεις και δικαιώματα δεκαετιών. Η Βιομηχανία των ΜΜΕ δε μπορεί να μείνει ανεπηρέαστη καθώς ολοένα και περισσότερα έντυπα πανελλαδικής εμ-βέλειας βάζουν λουκέτο, οι απολύσεις εργαζομένων και η εργοδοτική τρο-μοκρατία γίνονται καθεστώς. Ενδει-κτικά το τελευταίο διάστημα ο ΔΟΛ, η Ελευθεροτυπία, το 902, ο Μπόμπολας, ο Αλαφούζος στο ΣΚΑΙ ανακοινώνουν απολύσεις με πιο τρανό παραδειγμα αυτό της ΕΡΤ που απέλυσε 1047 συμ-βασιούχους. Το σύστημα και οι διαχει-ριστές της τέταρτης εξουσίας καλού-νται να κερδίσουν ένα στοίχημα, αυτό της διασφάλισης της προπαγάνδας ενάντια στους κοινωνικούς αγώνες και αντιστάσεις που αναπτύσοονται. Για να κατανοήσουμε όμως καλύτε-ρα το πως καταφέρνουν τα ΜΜΕ να αναπαράγουν την κυρίαρχη ιδεολο-γία, αρκεί να τονίσουμε το διπλό χα-ρακτήρα της κρίσης αλλά και το ρόλο των μέσων στη μετά μνημόνιο εποχή. Πλέον τόσο η τηλεόραση όσο και ο τύ-πος, ηλεκτρονικός και μη, έχουν μετα-τοπιστεί από την παραπληροφόρηση, τη διαστρέβλωση και την προπαγάν-δα αλλά( και) βρίσκονται απέναντι σε κάθε κοινωνικό αγώνα ποντάροντας στον κοινωνικό αυτοματισμό. Το κε-φάλαιο, για να αντιμετωπίσει την κρίση ιδεολογικής συναίνεσης, χρειάζεται

νέες ρυθμίσεις για να ανακτήσουν τα μέσα την ιδεολογική τους ηγεμονία σε βάρος των αγωνιζόμενων εργατών και εργατριών. Ίσως όλοι και όλες σας να έχετε ακό-υσει κάποια στιγμή το σύνθημα « Αλή-τες-Ρουφιάνοι-Δημοσιογράφοι» που εγκυμονεί πολλούς κινδύνους καθώς και τα ΜΜΕ όπως και κάθε άλλος κλά-δος είναι ταξικά διαβαθμισμένος. Η πλειονότητα των δημοσιογράφων και των εργαζόμενων στα ΜΜΕ, πλήττεται με το χειρότερο τρόπο και έρχονται σε μετωπική σύγκρουση με τους με-γαλοδημοσιογράφους-χαφιέδες της τέταρτης εξουσίας. Η κυρίαρχη ιδεο-λογία της απομόνωσης, του ατομικού συμφέροντος και των κοινωνικών δια-χωρισμών, έχει απλωθεί παντού και εί-ναι παρούσα σε κάθε σχέση. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε όμως πως λειτουργέι η Βιομηχανία των ΜΜΕ. Η κύρια δημοσιογραφική δουλείά στηρίζεται σε ένα στενό πυρήνα μι-

σθωτών, υποταγμένο πλήρως στις ανάγκες και τις αξίες κάθε επι-χείρησης, στην κορυφή της οπίας βρίσκονται οι μεγαλοδημοσιογρά-φοι και οι αρχισυντάκτες και στον πάτο, οι χαμηλόμισθοι δημοσιογρά-φοι και οι τεχνικοί. Υπάρχει δηλαδή μια μεγάλη πλειοψηφία επισφαλών συντακτών και τεχνικών που θα «συνεργάζονται» χωρίς μισθό και ασφάλιση, κάτω από ένα καθεστώς τρομοκρατίας καθώς επίσης και μια βάση άμισθου ανακυκλώσιμου εργατικού δυναμικού, οι γνωστοί «πρακτικάριοι». Ο φόβος της από-λυσης εξασφαλίζει στα αφεντικά την αδυναμία των εργαζόμενων να εκφραστούν συλλογικά και να

δικδικήσουν καλύτερες συνθήκες ερ-γασίας. Εδώ πρέπει να τονιστούν και οι τεράστιες ευθύνες της εργοδοτικής ΕΣΗΕΑ, της συνδικαλιστικής ένωσης των δημοσιογράφων, που αρνείται να αναγωρίσει συνδικαλιστικά τη μεγαλή πλειοψηφία των δημοσιογράφων ανοί-γοντας το δρόμο σε ατομικές συμβά-σεις, σε μπλοκάκια και εν τέλει στην υποταγή, το φόβο και τις απολύσεις. Στον αντίποδα όλων αυτών τα τελευ-ταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί προσπά-θειες εναλλακτικής ενημέρωσης με κινηματικό προσανατολισμό, εστίες αντιπληροφόρησης που περιλαμβάνουν από κινηματικά έντυπα μέχρι ιστοσελί-δες και blogs στο διαδίκτυο συμβάλλο-ντας στην κυκοφορία των αγώνων. Χα-ρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το blog των κατοίκων της Κερατέας http://antixyta.blogspot.com/ καθώς επίσης και αυτό της απεργίας πείνας των μετανα-στών http://hungerstrike300.espivblogs.net/ που συβέβαλαν στην οργάνωση της αντιπληροφόρησης και στο σπάσι-μο της κρατικής προπαγάνδας. Τέλος πηγή εναλλακτικής ενημέρωσης και πληροφόρησης αποτελεί το blog της συνέλευσης έμμισθων, άμισθων δη-μοσιογράφων και φοιτητών στα ΜΜΕ http://katalipsiesiea.blogspot.com/ καθώς επίσης και το http://www.rednotebook.gr/ .

ΒΛΑΣΗΣ

Revolution will not be televised…

ΑΡ.ΕΝ.Α.22

Έμμεση ανάγκη των πολιτών εν μέσω οικονομικής κρίσης ήταν η αντίδραση απέναντι σε αυξή-

σεις σε βασικά καταναλωτικά αγαθά, φορολογία, ΜΜΜ και διόδια. Εμπνευ-σμένοι από το διάσημο θεατρικό έργο του νομπελίστα Ντάριο Φο «Δεν πλη-ρώνω, δεν πληρώνω», εκατοντάδες πολίτες συγκροτημένοι σε επιτροπές και γενικές συνελεύσεις αντιτάχθη-καν έμπρακτα με άνοιγμα διοδίων και “παύση πληρωμών” εισιτηρίων στην γενικότερη επίθεση που δέχονται τα χαμηλομεσαία στρώματα της ελληνι-κής κοινωνίας. Η δράση του κινήματος «Δεν πληρώνω» συνιστά αμιγές δείγμα πολιτικής ανυπακοής κατά το πρότυπο του Τζων Ρωλς «ως δημόσια, μη βίαιη, συνειδησιακή αλλά παρ’ όλα αυτά πο-λιτική δράση που εκδηλώνεται ενάντια στο νόμο, με σκοπό τη μεταβολή του νόμου ή των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης». Δράση που δεν θέτει υπό αμφισβήτηση το σύνολο του δικαί-ου αλλά συνίσταται στην ανάδειξη των συνεπειών των μη ορθών και των μη κατάλληλων διατάξεων, εκείνων ακρι-βώς που παρά τη νόμιμη βάση τους, μπορούν να κριθούν παράνομες εάν ιδωθούν κάτω από το πρίσμα των συ-νταγματικών αρχών.

Το πρώτο ενεργό κίνημα πολιτών ενά-ντια στα διόδια δημιουργήθηκε πριν δύο χρόνια με στόχο τις εθνικές οδoύς και συγκεκριμένα τον πολυπληρωμένο δρόμο-καρμανιόλα Πατρών-Κορίνθου, η κυκλοφορία στον οποίον διεξάγεται σε μία λωρίδα, χωρίς νησίδα ή νυχτε-ρινό φωτισμό! Ωστόσο, το πρώτο πανό «Δεν πληρώνω» υψώθηκε στις Αφίδνες της Αττικής όταν οι εκεί κάτοικοι έχα-σαν το δικαίωμα εξαίρεσης πληρωμής για καθημερινή χρήση ενός δρόμου μόλις 500 μέτρων. Στη συνέχεια, το κίνημα επεκτάθηκε πανελλαδικά λόγω της ραγδαίας αύξησης των τιμών όλη την Ελλάδα. Ως ενδεικτικό παράδειγ-μα τέτοιων ανατιμήσεων μπορούμε να αναφέρουμε τη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη μετ’ επιστροφής, όπου τον Δεκέμβριο του 2005 κόστιζε 11,8 ενώ σήμερα 46,4 ευρώ, μια αύξηση δη-λαδή κατά 390%!

Πέρα όμως από τα προαναφερθέντα, από την 1η Φεβρουαρίου 2011 είδαμε τις τιμές των εισιτήριων στα Μέσα Μα-ζικής Μεταφορά να αυξάνονται κατά 40%. Σε όλες αυτές τις αδικαιολόγητες

αυξήσεις που ξεκίνησε η ΝΔ και που με επιτυχία συνεχίζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, οι πολίτες δεν θα μπορούσαν να μείνουν απαθείς. Το κίνημα «Δεν πληρώνω» βρίσκεται καθημερινά στους δρόμους σηκώνοντας μπάρες για την ελεύθερη διέλευση των οχημάτων και κλείνοντας τα ακυρωτικά μηχανήματα. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν τα μέλη του κινήματος, «η μπάρα των ιδι-ωτικών εταιρειών στα διόδια αντιστρε-τεύεται και παραβιάζει την ελευθερία μετακίνησης στους εθνικούς δρόμους, ενώ οι κατασκευαστικές εταιρίες μάς χαρατσώνουν ληστρικά με τις παρά-νομες, εκτός συμβάσεων πρακτικές τους». Είναι προφανές ότι δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν μία κρίση που δημιουργήθηκε διαχρονικά από τις ελληνικές κυβερνήσες, όταν μάλιστα τους είναι αδύνατο να ανταποκριθούν στις νέες αυξήσεις όταν ειδικά τον τε-λευταίο χρόνο, το εισόδημα των πολι-τών έχει συρρικνωθεί κατά πολύ εξαι-τίας των διαδοχικών περικοπών.

Στον αντίποδα όλων αυτών, κυβερνητι-κοί κύκλοι, με τη συνδρομή μερίδας του Τύπου, έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τα μέλη του κινήματος ως “τζαμπατζήδες”. Μάλιστα, ο Υπουργός Μεταφορών κ. Ρέππας δήλωσε ότι «οι τζαμπατζήδες με τη στάση τους στρέφονται εναντίον των εργαζομένων στις συγκοινωνίες και θα οδηγήσουν στην αύξηση των ελ-λειμάτων που θα πρέπει να πληρώσουν όλοι οι Έλληνες ή να αυξηθεί κι άλλο το εισιτήριο», προσπαθώντας έτσι να φέρει σε σύγκρουση τις εμπλεκόμενες κοινωνικές ομάδες (τακτική διαίρει και βασίλευε). Όταν είδαν ότι το κίνημα δεν περιορίζεται αλλά τουναντίον επε-κτείνεται, ποινικοποίησαν την άρνηση

πληρωμής διοδίων ως παραβίαση του ΚΟΚ και την άρνηση πληρωμής εισιτη-ρίων ως πταίσμα (αρχικά πλημμέλημα που επισύρει ποινή έως και 3 μήνες). Τι ειρωνία! Τρίμηνη φυλάκιση για όσους δεν πληρώνουν εισιτήριο, και πλήρης ασυλία για όσους κατασπατάλησαν δημόσια περιουσία και εμπλέκονται σε σκάνδαλα εκατομμυρίων.(μπορεί να υπάρχει κάπου ένα αντίστοι-χο πλαισιάκι με μία φράση προερχόμε-νη από το θεατρικό κείμενο, π.χ.=Εγώ δεν νιώθω μόνο κουρασμένος αλλά και απατημένος. Ένας ηλίθιος κερατάς. Μια ζωή «το κεφάλι ψηλά, το κεφάλι ψηλά». .. Άκου τον κοσμάκη κάτω. Φωνάζει. Τι φωνάζετε, βρε φου-καράδες; Δεν σας ακούει κανείς.=

=Μόνοι μας θα τα διορθώσουμε. Μό-νοι μας. Καλή η κυβέρνηση, καλά τα κόμματα, καλά και τα σωματεία, αλλά, εδώ που τα λέμε, αν δεν κουνηθούμε κι εμείς, καήκαμε. Το ένα σιγοντάρει το άλλο και τελικά την πληρώνει η κα-μπούρα μας.=

ΑΝΤΩΝΗΣ-ΣΠΥΡΟΣ

Δεν πληρώνωΔεν πληρώνω

ΑΡ.ΕΝ.Α. 23

Σχεδόν 1 χρόνο μετά τη μοιραία έκρηξη της εξέδρας Deepwater Horizon της ΒΡ στο Μεξικό, σχε-

δόν τίποτα δεν μαρτυρά την τεράστια οικολογική καταστροφή. Το Μεξικό και οι Η.Π.Α προσπαθούν να ξεπερά-σουν την «μεγαλύτερη οικολογική κα-ταστροφή που αντιμετώπισαν ποτέ!» όπως δήλωσε η κορυφαία σύμβουλος του Λευκού Οίκου σε θέματα περιβάλ-λοντος Κ. Μπράουνερ. Η έκρηξη της εξέδρας και η έγχυση «περισσότερου πετρελαίου από κάθε άλλη φορά στην ιστορία» κατά τα λεγόμενα της Μπρά-ουνερ είχε ως αποτέλεσμα όχι μόνο την καταστροφή της υποθαλάσσιας ζωής, θηλαστικών και ακτών, αλλά και το θάνατο 11 εργαζομένων…!Γνώριζε η ΒΡ το ενδεχόμενο σοβαρής βλάβης?Σύμφωνα με μηχανικό της εταιρεί-ας(Τάιρον Μπέντον), όπως ο ίδιος δήλωσε στο BBC τόσο η ΒΡ η οποία μίσθωνε την πλατφόρμα όσο και η ιδιο-κτήτρια εταιρεία της (Transocean) είχαν ενημερωθεί για το σοβαρό ελάττωμα στο εξάρτημα του μηχανισμού ασφα-λείας της εγκατάστασης «λίγες εβδο-μάδες πριν από την έκρηξη». Ωστόσο σε καμία κίνηση δεν προέβησαν οι δύο εταιρείες για την επιδιόρθωσή του, με στόχο την μείωση του κόστους εξόρυ-ξης πετρελαίου, με αποτέλεσμα κάθε μέρα επί 4 μήνες να εγχύονται στις ακτές του Μεξικού έως και 900.000 λί-τρα πετρελαίου! Οι επιπτώσεις της καταστροφήςΧιλιάδες πτηνά, ψάρια και κοράλλια μολύνθηκαν, άλλα εξαφανίστηκαν, κα-θώς κάθε μήνα διαρροής πετρελαίου καλυπτόταν μια έκταση μήκους 18.000 περίπου χιλιομέτρων! Φυσικά δεν βγή-καν αλώβητες από την καταστροφή η τοπική αλιεία, οικονομία και οι ζωές

χιλιάδων κατοίκων του Μεξικό. Οι επι-στήμονες, όπως είναι φυσικό, κάνουν λόγο όχι μόνο για βραχυχρόνιες και μακροχρόνιες επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων αλλά και για ψυχολογι-κές συνέπειες. Η ευρεία περιοχή, η οποία μόλις που επούλωνε τις πληγές από τον τυφώνα Κατρίνα, δέχτηκε κι άλλο ένα χτύπημα μέσω της έκρηξης της εξέδρας εξόρυξης πετρελαίου. Αντίθετα με κάθε φυσική καταστρο-φή, η οποία έχει μια αρχή κι ένα τέλος, μια πετρελαιοκηλίδα εξακολουθεί να προκαλεί μόλυνση και να επηρεάζει τις ζωές των ανθρώπων για πολλούς μήνες. Συμπτώματα κατάθλιψης, κοι-νωνικών και οικονομικών προβλημά-των πλήττουν τη ζωή των κατοίκων οι οποίοι «δε μπορούν να γλιτώσουν, γιατί απλά το φαινόμενο εξακολουθεί να συμβαίνει.»Η αντίδραση της ΒΡ Η ΒΡ έσπευσε να αποποιηθεί των ευθυ-νών ακολουθώντας μια υπερασπιστική γραμμή για μια από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές του αιώνα. Σύμφωνα με την έκθεση των 193 σε-λίδων κατηγόρησε τις συνεργάτιδες εταιρείες Transocean και Halliburton για μια σειρά μηχανικών και ανθρώπι-νων λαθών. Ωστόσο η εταιρεία, ύστε-ρα από συμφωνία ανωτάτων στελεχών με τον αμερικανό πρόεδρο Μ. Ομπάμα, κλήθηκε να αποδώσει αποζημιώσεις ύψους 20 δις. δολαρίων στα θύματα της ρύπανσης. Παρόλα αυτά ο όμιλος της ΒΡ θα χρειαστεί πολύ καιρό να ανακτήσει το όποιο κύρος του, τόσο γιατί κατά την πορεία δράσης του έχει προκαλέσει πολλάκις περιβαλλοντικές καταστροφές και θανάτους των εργα-ζομένων του (βλ. 2005 στο Τέξας και 2006 στον κόλπο Προύντοε της Αλά-σκα) εξαιτίας της κακής συντήρησης

των εγκαταστάσεων (με στόχο την εξοικο-νόμηση χρημάτων) όσο και γιατί ,παρόλο που μετά το 2005-2006 προ-σπάθησε να δημιουρ-γήσει ένα οικολογικό προφίλ προσθέτοντας στο λογότυπό του και τον ήλιο, μόλις 0,1% των κερδών του διατί-θενται για επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αυτή η καταστροφή μπορεί και πρέπει να είναι η τελευταία

Η παγκόσμια κοινότητα μόνο μέσα στο 2010 δέχτηκε πολλές πληγές από οι-κολογικές καταστροφές μερικές από τις οποίες παρατηρήθηκαν στις εξής χώρες: στην Ιταλία όπου στην κοιλάδα του Πάδου παλιό διυλιστήριο άδειασε χιλιάδες κυβικά απόβλητα πετρελαίου σε παραπόταμο του ομώνυμου ποτα-μού, στο δέλτα του Νίγηρα όπου το χρόνιο πρόβλημα των σκουριασμένων και κακής ποιότητας πετρελαιαγωγών δημιουργεί κάθε εβδομάδα κι από ένα «ατύχημα» με αποτέλεσμα την μόλυν-ση του ποταμού-ο οποίος αποτελεί πηγή ζωής για την Μαύρη Ήπειρο, στις Άνδεις όπου χιλιάδες κυβικά απόβλη-τα διέρρευσαν από ορυχείο στο Περού και κατέστρεψαν πολύτιμες αγροτικές εκτάσεις και τέλος στην Νότια Κίνα όπου από ένα ορυχείο χαλκού χημικά απόβλητα έφτασαν στον ποταμό Τινγκ καταστρέφοντας την τοπική αλιεία και προκαλώντας ανεπανόρθωτα προβλή-ματα στην υγεία των κατοίκων της πε-ριοχής. Επειδή λοιπόν τα αποθέματα πετρελαί-ου λιγοστεύουν και οι περισσότεροι πό-λεμοι και περιβαλλοντικές καταστρο-φές τα τελευταία χρόνια γίνονται στο όνομα του «μαύρου χρυσού» με απο-τέλεσμα των θάνατο χιλιάδων ανθρώ-πων, είναι επιτακτική η ανάγκη αναζή-τησης νέων, ανανεώσιμων και ήπιων μορφών ενέργειας. Τα πλεονεκτήματα μέσω της χρησιμοποίησης της ηλια-κής, αιολικής, γεωθερμικής ενέργειας και των υδατοπτώσεων είναι πολλά πε-ρισσότερα από το βραχυπρόθεσμο κό-στος τους. Όχι μόνο είναι φιλικές στο περιβάλλον με μηδενικά ουσιαστικά απόβλητα και υπολείμματα αλλά δεν πρόκειται να εξαντληθούν ποτέ. Ο εξο-πλισμός, η κατασκευή και η συντήρησή τους είναι απλή και επιδοτούνται από τις περισσότερες κυβερνήσεις παγκο-σμίως! Ο πλανήτης μας έχει ήδη δεχτεί αρκετές πληγές λόγω της ανθρώπινης δραστηριότητας, λόγω των πολυε-θνικών και των εργοστασίων που στο όνομα του βραχυπρόθεσμου κέρδους επιλέγουν να αγνοήσουν και να μη λά-βουν υπόψη τους την ζωή των επόμε-νων γενεών. Άλλωστε «τη Γη δεν την κληρονομήσαμε από τους γονείς μας, αλλά την δανειστήκαμε από τα παιδιά μας!» και είναι στο χέρι μας να δώσου-με την μάχη για να την κληροδοτήσου-με και στις επόμενες γενιές…

ΚΛΑΡΑ

Μια πετρελαιοκηλίδαστο κόλπο του Μεξικού!!B.P. :

ΑΡ.ΕΝ.Α.24

Ήταν Οκτώβριος του 2007 και η πρώτη διάθεση ενός ολόκληρου νέου μουσικού άλμπουμ από

το Διαδίκτυο ήταν πλέον γεγονός. Οι Radiohead επέλεξαν να διαθέσουν τον τότε καινούριο δίσκο τους “In Rainbows” για downloading έναντι οποιουδήποτε αντίτιμου (από 1 έως 100 λίρες έλεγαν), μέσα από την ιστοσελίδα τους. Η από-φασή τους να αψηφήσουν τους παρα-δοσιακούς τρόπους διάθεσης και πώλη-σης των άλμπουμ είχε ταρακουνήσει τη μουσική βιομηχανία. Κατά ορισμένους οι Radiohead ήταν πρωτοπόροι στη νέα ψηφιακή και διαδικτυακή εποχή, κατά άλλους ήταν είτε αφελείς είτε προάγ-γελοι της αρχής του τέλους μιας επο-χής, με απρόβλεπτες συνέπειες. Εκεί-νοι όμως έδειχναν έτοιμοι να πάρουν αυτό το ρίσκο ακόμα και αν δεν τους έβγαινε σε καλό. «Πιστεύουμε ότι αν η μουσική μας είναι καλή, τότε ο κόσμος θα πληρώσει για να την αγοράσει», έλε-γαν. Και έτσι και έγινε. Από την πρώτη εβδομάδα της κυκλοφορίας του, πάνω από ένα εκατομμύριο φαν της μπάντας αγόρασαν το δικό τους ψηφιακό αντίτυ-πο του δίσκου, κάνοντας τη μετέπειτα φυσική κυκλοφορία του και σε cd να μοιάζει απλά μια υποχρέωση προς τη δισκογραφική τους.Τον περασμένο Φεβρουάριο «ξαναχτύ-πησαν». Με μία απλή ανακοίνωση στην ιστοσελίδα τους, μας ενημέρωσαν ότι μέσα σε 5 μέρες (οι οποίες τελικά έγι-ναν 4) θα διαθέσουν το νέο τους άλ-μπουμ “The King Of Limbs”σε ψηφιακή μορφή, αφήνοντας την απλή έκδοση

σε cd για πολύ αργότερα. Ίσως έκαναν ένα βήμα πίσω ορίζοντας την τιμή των 7 € , ωστόσο αυτή είναι χαμηλότερη από εκείνη που έχουν επιλέξει οι δισκο-γραφικές για την ψηφιακή διάθεση των νέων άλμπουμ. Το ζήτημα είναι όμως ότι και πάλι αψήφησαν όλη αυτή την αλυσίδα παραγωγής και διάθεσης της δεύτερης μεγαλύτερης βιομηχανίας του δυτικού κόσμου, καθώς και τη λο-γική κοστολόγησης των προϊόντων της. Ποιος χρειάζεται πλέον cd, εξώφυλλα, διαφημίσεις, συνεντεύξεις Τύπου, δι-σκοπωλεία, διανομείς… Την εποχή του Διαδικτύου, τίποτα δεν χρειάζεται να μπαίνει ανάμεσα στους Radiohead και τους φαν τους.Μην πάμε όμως μακριά. Δεν είναι τυ-χαίο που και στη χώρα μας όλο και περισσότεροι καλλιτέχνες, (ο Φοίβος Δεληβοριάς, η Λένα Πλάτωνος και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είναι ένα μικρό δείγμα), αφήνουν τις μεγάλες δισκογραφικές και προσέρχονται στο δυναμικό της Inner Ear, ανεξάρτητης δι-σκογραφικής εταιρίας από την Πάτρα, η οποία παράλληλα με την κυκλοφορία των άλμπουμ της, διαθέτει τα κομμάτια και στο site της προς ελεύθερη ακρόα-ση.Αλλάζει, όμως, κάτι αυτό στη μουσι-κή; Υπάρχει διαφορά; Αν όχι ποσοτική, υπάρχει σίγουρα ποιοτική διαφορά στο όλο εγχείρημα. Πέρα από ένα νέο τρό-πο κυκλοφορίας της μουσικής, μιλάμε και για μία διαφορετική νοοτροπία όπου η πληρωμή γίνεται εις ένδειξη εκτίμη-σης της δουλειάς του καλλιτέχνη κι

όχι στο πλαίσιο της σχέσης εμπόρου-καταναλωτή. Και σίγουρα υπάρχει μια εμφανής διάθεση των δημιουργών για επαναπροσέγγιση εκείνης της χαμέ-νης σχέσης καλλιτέχνη και κοινού. Το Internet σαφώς άλλαξε τη μουσική, όπως και τόσα άλλα. Η ύπαρξη οργανωμένων κι εύχρηστων χώρων όπως το myspace βοηθούν τους καλλιτέχνες, καταξιωμέ-νους και μη, να δώσουν τη μουσική τους στο κοινό (επί χρήμασι ή και δωρεάν) αλλά και να διατηρήσουν μια άμεση επι-κοινωνία μαζί του. Τελικά, μήπως αυτό που έχουμε ανάγκη από τη μουσική δεν είναι η μορφή με την οποία έρχεται στα χέρια μας, αλλά η σχέση καλλιτέχνη-κοινού την οποία υπόσχεται το myspace και διεκδικούν οι Radiohead;

ΕΛΕΝΗ

Αν σε μια καπιταλιστική κοινωνία, το «αόρατο» χέρι ρυθμίζει τα πάντα στην οικονομία, το φαινόμενο της

Μαριναλέντα αποτελεί μια τρανή εξαί-ρεση. Η Μαριναλέντα είναι μια κοινό-τητα στην Ανδαλουσία, που πολλοί χα-ρακτηρίζουν και ως σοσιαλιστική όαση, αφού απαλλαγμένη ολοκληρωτικά από την καπιταλιστική λογική, η οποία κυρι-αρχεί σε ολόκληρο τον κόσμο, υιοθετεί ένα μοντέλο οικονομίας όπου τα κέρδη δεν έχουν καμία σημασία και η γη ανή-κει μόνο σε αυτούς που τη δουλεύουν. Πώς όμως είναι δυνατόν ένα χωριό 2.600 κατοίκων να χαράζει τη δική της οικονομική πολιτική;Όλα ξεκίνησαν το 1979, όταν ο κομμου-νιστής Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορ-ντίγιο εξελέγη για πρώτη φορά δήμαρ-

χος στη Μαριναλέντα. Το 1986, έπειτα από 12 χρόνια αγώνων και καταλήψεων, κυρίως από τις γυναίκες του χωριού, η Μαριναλέντα κατάφερε να πάρει από ένα γαιοκτήμονα 12.000 στρέμματα γης και να δημιουργήσει έναν αγροτικό συ-νεταιρισμό από τον οποίο ζει σήμερα σχεδόν όλο το χωριό. Στον συνεταιρι-σμό Εl Ηumoso οι συνεταίροι εργάζο-νται 6½ ώρες την ημέρα, από τη Δευτέ-ρα ώς το Σάββατο, δηλαδή 39 ώρες την εβδομάδα. Ολοι έχουν τον ίδιο μισθό, ο οποίος ανέρχεται γύρω στα 1.500 €, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κά-νουν. Οι συγκομιδές (ελαιόλαδο, αγκι-νάρες, πιπεριές κ.λπ.) συσκευάζονται στο μικρό εργοστάσιο Ηumar Μarinaleda που βρίσκεται στη μέση του χωριού και στο οποίο εργάζονται, σε πολύ χαλαρή ατμόσφαιρα, περίπου 60 γυναίκες και 4-5 άνδρες. Τα προϊόντα πωλούνται κυ-ρίως στην Ισπανία. Τα έσοδα του συνε-ταιρισμού δεν μοιράζονται, αλλά επεν-δύονται και πάλι στον συνεταιρισμό για να δημιουργηθούν δουλειές και γι’ αυτό στο χωριό δεν υπάρχουν άνεργοι.Σε αυτή λοιπόν την κοινότητα τόσο ο δήμαρχος όσο και οι κάτοικοι του χω-ριού, εφαρμόζουν μια συμμετοχική δημοκρατία. Καθοριστικό όργανο που αποφασίζει απο το ζήτημα της φορο-λογίας μέχρι τις δημόσιες επενδύσεις και δαπάνες που θα πραγματοποιηθούν, αποτελεί η γενική συνέλευση της κοι-νότητας με τη συμμετοχή όλων των κατοίκων ανεξαρτήτως ηλικίας,φύλου ή άλλων διακρίσεων. Όπως υποστηρίζει και ο Γκορνίγιο δεν μπορεί να υπάρχει ισότητα στην πολιτική αν δεν υπάρχει πρώτα ισότητα στην οικονομία. Αξίζει

να σημειωθεί οτι ο Γκορντίγιο εκλέγε-ται εδώ και τρεις δεκαετίες και εκλογές πραγματοποιούνται κάθε τέσσερα χρό-νια.Σε μια κοινωνία όπου δεν υπάρχουν κοινωνικές τάξεις η αστυνόμευση από-τελεί σπατάλη καθώς οι κάτοικοι έχουν καταφέρει να αναπτύξουν σχέσεις εμπιστοσύνης, αλληλεγγύης και αλλη-λοβοήθειας καθώς επίσης και συντρο-φικότητας. Δικαστήρια και φυλακές δεν υπάρχουν παρά μόνο ένας αιρετός λαϊκός δικαστής που αντιμετωπίζει πα-ραβατικές συμπεριφορές χωρίς ποινές και τις προσωπικές διαφορές με νουθε-σίες. Μοναδικό κέντρο αποφάσεων για όλα οι γενικές συνελεύσεις, τακτικές και έκτακτες. Το δικαίωμα στην ανεξι-θρησκεία είναι αναφαίρετο αν και δεν υπάρχει ιερέας, τις όποιες ανάγκες δη-μιουργούνται, τις καλύπτει ιερέας από διπλανά χωρία. Στη Μαριναλέντα, η στέγαση, η εργα-σία, ο πολιτισμός, η εκπάιδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωμα. Η ατομική ιδιοκτησία και οι σχέσεις εκμετάλλευ-σεις που διέπουν τις καπιταλιστικές κοινωνίες αποτελούν άγνωστες λέξεις για τους κατοίκους της Μαριναλέντα. Η κομμουνιστική απελεύθερωση και ολο-κλήρωση των μελών της κοινότητας αρχίζει να πάιρνει σάρκα και οστά. Κι αν για εμάς τους πολιτισμένους η βαρβα-ρότητα αποτελεί καθημερινή πραγμα-τικότητα, για τους κατοίκους της Μα-ριναλέντα το όραμα της σοσιαλιστικής κοινωνίας είναι μια απλή εικόνα απ’ το μέλλον.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ-ΒΛΑΣΗΣ

Μαριναλέντα, όταν η ουτοπία γίνεται πραγματικότητα

OK COMPUTER…

ΑΡ.ΕΝ.Α. 25

Οι εικόνες από την εξεγερμένη Βόρεια Αφρική και τον Αραβι-κό κόσμο μονοπωλούν το τε-

λευταίο διάστημα το ενδιαφέρον των ΜΜΕ και της κοινής γνώμης. Η εξέγερ-ση στη Τυνησία αποτέλεσε την αρωγό δύναμη για τη δημιουργία ενός ντό-μινο εξεγέρσεων στις χώρες της Μέ-σης ανατολής όπου μέσα από μαζικές διαδηλώσεις εκφράστηκε η λαϊκή οργή απέναντι σε δικτατορικά καθεστώτα καθώς και στη συνεχόμενη υποβάθμι-ση της ζωής τους.Αφορμή για τη κοινωνική έκρηξη απο-τέλεσε ο αυτοπυρπολισμός ενός νεα-ρού Τυνήσιου του Mohamed Bouazizi, άνεργου πτυχιούχου που έγινε πλανό-διος πωλητής φρούτων, ο οποίος έβα-λε δημοσίως τέλος στη ζωή του σε έν-δειξη διαμαρτυρίας για τη κατάσχεση του εμπορεύματός του από την αστυ-νομία. Στη συνέχεια ακολούθησαν οι θεαματικές αποκαλύψεις, που έφερε στο φως το WikiLeaks και αναμεταδό-θηκαν από τα κινητά τηλέφωνα και τα κοινωνικά δίκτυα (Facebook, Twitter) για την πραγματικότητα του συστή-ματος μαφιόζικης λεηλασίας που είχε στηθεί. Στην ουσία όμως τα αίτια της εξέγερσης βρίσκονται πολύ βαθύτερα.Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το οικουμενικό τραύμα που προκάλεσε το Ολοκαύτωμα, η δημιουργία του κρά-τους του Ισραήλ το 1948 είχε ως αντί-βαρο, σε πολλά αραβικά κράτη απελευ-θερωμένα από την αποικιοκρατία, την άνοδο στην εξουσία αντισιωνιστικών δυνάμεων (αντιτιθέμενων στην ύπαρ-ξη του Ισραήλ), οι οποίες επικαλούνταν δύο διαφορετικές ιδεολογίες: «στρατι-ωτική-εθνικιστική» στην Αίγυπτο, το Σουδάν και την Υεμένη, «αραβική σο-σιαλιστική» στο Ιράκ, τη Συρία, τη Λι-βύη και την Αλγερία. Τρεις χαμένοι πό-λεμοι απέναντι στο Ισραήλ (1956, 1967, 1973) θα οδηγήσουν τελικά την Αίγυ-πτο και την Ιορδανία στο να υπογρά-ψουν συνθήκες ειρήνης με το εβραϊκό κράτος και να ευθυγραμμιστούν με τις ΗΠΑ, οι οποίες ήδη ασκούσαν -στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου- αποφα-σιστική επιρροή στις «μοναρχίες του πετρελαίου» της αραβικής χερσονή-σου, καθώς και στον Λίβανο, την Τυνη-σία και το Μαρόκο. Με αυτό τον τρόπο, η Ουάσιγκτον και οι δυτικοί σύμμαχοί της υποστήριζαν τους δύο κατά προ-τεραιότητα στόχους τους: τον έλεγχο

του πετρελαίου και την ασφάλεια του Ισραήλ. Σε αντάλλαγμα, εγγυώντο τη μόνιμη παραμονή στην εξουσία ανε-λέητων δυναστών (ο βασιλιάς Χασάν Β’, ο στρατηγός Μπεν Αλι, οι στρατη-γοί Σαντάτ και Μουμπάρακ, οι Σαου-δάραβες μονάρχες Φαϊζάλ, Φαχντ και Αμπντάλα κ.ά.).Ταυτόχρονα και στα κράτη του υποτιθέμενου «αραβικού σοσιαλισμού» (Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Αλ-γερία), υπό τα βολικά προσχήματα της «πάλης εναντίον του ιμπεριαλισμού» και της «δίωξης των κομμουνιστών», εγκαταστάθηκαν μονοκομματικές δι-κτατορίες.Είναι γεγονός ότι η παγκόσμια κρίση του 2008 στιγμάτισε τα αραβικά κρά-τη. Χιλιάδες εργαζόμενοι με καταγω-γή από αυτές τις χώρες, μετανάστες στην Ευρώπη έχασαν τις δουλειές τους. Ο όγκος των εμβασμάτων μειώ-θηκε σημαντικά και η τουριστική βιο-μηχανία(σημαντικό κομμάτι της οικο-νομία αυτών των χωρών) γνώρισε τη παρακμή. Την ίδια στιγμή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επέβαλλε ιδίως στη Τυνησία, την Αίγυπτο και τη Λιβύη σκληρά προγράμματα ιδιωτικοποίησης δημόσιων υπηρεσιών, δραστικές πε-ρικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό καθώς και μείωση του αριθμού των δη-μοσίων υπαλλήλων. Αυτό είχε ως απο-τέλεσμα να υποβαθμιστούν οι μεσαίες τάξεις και να οδηγηθούν στη φτώχεια και την ανεργία.Καταιγιστικός παράγοντας ήταν ακόμη η τεράστια οικολογική καταστροφή, το καλοκαίρι που μας πέρασε στη χώρα της Ρωσίας. Ένας από τους κυριότε-ρους εξαγωγείς σιτηρών στο κόσμο ήρθε αντιμέτωπος με ένα τεράστιο κύμα πυρκαγιών με άμεση συνέπεια τη μείωση του ενός τρίτου της σοδειάς της. Η απόφαση της Ρωσίας για ανα-στολή των εξαγωγών είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική αύ-ξηση των τιμών στα καθημερινά τρόφιμα του αραβικού κό-σμου ενός κράτους με μαζική εισαγωγή τροφίμων. Είναι αξιοσημείωτο επίσης ότι στις χώρες αυτές παρατηρούνται πολύ μεγάλα επίπεδα ανεργίας κυρίως στη

νεολαία που ξεπερνάνε το 50%, καθώς η απουσία προοπτικής και η αδυναμία μετανάστευσης (λόγω του ότι η Ευρω-παϊκή Ένωση θωράκισε τα σύνορά της και υπέγραψε επαίσχυντες συμβάσεις για το περιορισμό των λαθρομετανα-στών) οδηγούν στη φτώχεια και την εξαθλίωση μέσα σε ένα αβέβαιο μέλ-λον. Όλα αυτά λοιπόν σε συνδυασμό με τις επιλογές της δύσης έρχονται και συ-μπληρώνουν τη σημερινή κατάσταση στη Λιβύη όπου οξύνεται μέρα με τη μέρα. Τους τελευταίους μήνες μετά από συνεχόμενες συγκρούσεις των εξεγερμένων και των δυνάμεων που μένουν πιστές στον Καντάφι με πολ-λές απώλειες και από τις δύο πλευρές, αποφασίστηκε επέμβαση του ΝΑΤΟ με στρατιωτικά μέσα και άμεση εμπλο-κή της χώρας μας με πρόσχημα τη προστασία αμάχων από το καθεστώς Καντάφι. Όμως οι πραγματικοί στόχοι φαίνεται να είναι άλλοι. Είναι προφα-νές ότι θέλουν να σπάσουν αυτό το μέτωπο των εξεγερμένων λαών και να τους ξαναθέσουν υπό έλεγχο λόγω της μεγάλης έκτασης που έχει πάρει. Ταυ-τόχρονα μπαίνουν και πιο άμεσα στον «αγώνα» για τη διεκδίκηση του ελέγ-χου των πετρελαίων. Είναι σαφές ότι με ειρηνικά μέσα πρέπει και μπορεί να εφαρμοστούν οι αποφάσεις του ΟΗΕ για τη Λιβύη. Ο εξεγερμένος λιβυκός λαός, που αγωνίζεται με ηρωισμό και αυτοθυσία κατά του καθεστώτος Κα-ντάφι, δικαιούται ενός δημοκρατικού, ανεξάρτητου και ειρηνικού μέλλοντος, χωρίς νέους δυνάστες και ξένους πά-τρωνες κάνοντας σαφές ότι η εποχή των εξεγέρσεων είναι η εποχή της ελ-πίδας…

ΑΚΗΣ-ΓΙΑΝΝΟΣ

Η εποχή των εξεγέρσεων

ΑΡ.ΕΝ.Α.26

Το όνομα Υπατία ακούστηκε πολ-λές φορές τις τελευταίες μέρες στα τηλεοπτικά πάνελ αφού συν-

δέθηκε με την απεργία πεινάς των 300 μεταναστών που έλαβε χώρα στο ομώ-νυμο νεοκλασικό κτήριο στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Πατησίων. Ποια ήταν όμως η Υπατία;Στο τέλος του 4ου μ.Χ αιώνα η Ρωμαϊ-κή Αυτοκρατορία δίνει τη θέση της στο Βυζάντιο και ο Χριστιανισμός ελεύθε-ρα πλέον εξαπλώνεται , βάζοντας στο περιθώριο τη λατρεία των αρχαίων ει-δώλων. Εκείνη την εποχή ζούσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου η Υπατία, η μόνη γυναίκα μαθηματικός της αρχαι-ότητας! Καταγόταν από μαθηματική οι-κογένεια με πατέρα και αδελφό επίσης μαθηματικούς. Η Υπατία ξεχώριζε για τις καταπληκτικές εργασίες της πάνω σε προβλήματα διάσημων μαθηματι-κών όπως του Διόφαντου, του Πτολε-μαίου και του Απολλώνιου.Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική πα-ράδοση, η Υπατία ήταν εξίσου καλή μαθηματικός και φιλόσοφος. Έτσι δί-δασκε και τα δύο. Το θάρρος, η παρρη-σία, η διαλεκτική δύναμη και η σπάνια αναλυτική ικανότητα την καθιέρωσαν στις συνειδήσεις των συγχρόνων της. Εκατοντάδες ακροατές συνωστίζονταν στα μαθήματά της μαγεμένοι από την εξυπνάδα, τις γνώσεις της και ….την ομορφιά της. Και τα τρία της χαρίσμα-τα ήταν ανυπόφορα για τους οπαδούς

της νέας ηθικής τάξης που είχε αρχίσει να καταδυναστεύει την Αλεξάνδρεια. Επίσης το γεγονός ότι η Υπατία ανακα-τεύτηκε στα πολιτικά θέματα της Αλε-ξάνδρειας είναι αδιαμφισβήτητο. Μια μέρα, το 415 μ.Χ, ο όχλος εξαγρι-ωμένος από ανθρώπους του πατριάρχη Αλεξανδρείας, όρμησε στο άρμα της, την έριξε κάτω, την έγδυσε και αφού την βασάνισε ξεσκίζοντας το σώμα της με όστρακα αιχμηρά και μαχαίρια ,την έκαψε ζωντανή. Οι δολοφόνοι της Υπατίας, όπως αναφέρθηκε, ήταν Παραβαλάνοι, φανατικοί μοναχοί της Εκκλησίας του πατριάρχη Κυρίλλου. Ο ίδιος, παρότι δολοφόνος αργότερα ονομάστηκε άγιος και τιμάται από την Εκκλησία ακόμη και σήμερα. Η φρικτή, ειδεχθής δολοφονία της φιλοσόφου εί-ναι ένα ακραίο δείγμα της καταπίεσης και της απαγόρευσης της ελευθερίας της σκέψης που πρεσβεύει ο θρησκευ-τικός φανατισμός.Αρκετούς αιώνες αργότερα… το μέ-γαρό που φέρει το όνομα της (Υπατία), στο κέντρο της Αθήνας, γίνεται το σκηνικό ενός συγκλονιστικού αγώνα και μίας πρωτόγνωρης κατάστασης για τα ελληνικά και ευρωπαϊκά δεδομένα. Αναφερόμαστε φυσικά στην απεργία πείνας των 300 μεταναστών-εργατών, που με τη γενναιότητα και το πείσμα τους πέτυχαν μία από τις σημαντικό-τερες νίκες που έχουν επιτευχθεί τα τελευταία χρόνια. Αγωνίστηκαν για μια ζωή με αξιοπρέπεια, για νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών αλλά και για ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώ-ματα όπως και υποχρεώσεις με τους Έλληνες εργαζόμενους.Οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι αυτές που έχουν φέρει τους μετανάστες σε καθεστώς ανυπαρξίας εδώ και τόσα χρόνια με την ανοχή που επιδεικνύουν στην εργοδοτική τρομοκρατία ώστε να δημιουργούνται συνεχώς «φτηνά ερ-γατικά χέρια». Αντίθετα η νομιμοποί-ησή τους θα τους εξασφάλιζε τα βασι-κά εργασιακά δικαιώματα. Η σημερινή μάλιστα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εξα-ντλούσε την αντι-μεταναστευτική της πολιτική σε βίαιες απελάσεις, μαζικά πογκρόμ και εξαγγελίες για φράχτες στον Έβρο. Αυτή η πολιτική της κοι-νωνικής αποξένωσης, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας φτιάχνει την κοι-νωνική συναίνεση που απαιτείται για

να περάσουν αναίμακτα τα επόμενα μέτρα εξαθλίωσης των εργαζομένων και της νεολαίας που ετοιμάζει το ΠΑ-ΣΟΚ και η Τρόικα. Σε αυτά τα πλαίσια, η απεργία πείνας των μεταναστών ήταν μια γενναία ,αυ-τόβουλη και σκληρή απόφασή απελπι-σίας συνάμα και αξιοπρεπείας. Οι πε-ρισσότεροι αναγκάστηκαν να μείνουν σε αντίσκηνα στην αυλή του μεγάρου Υπατία παρά τα έντονα καιρικά φαινό-μενα. Η υγεία τους, όσο περνούσαν οι μέρες, πήγαινε από το κακό στο χειρό-τερο ενώ κάποιοι ξεκίνησαν παράλλη-λα και απεργία δίψας. Ο κίνδυνος να χαθούν ανθρώπινες ζωές ήταν έντο-νος. Το ΠΑΣΟΚ αγνοώντας τις προε-κλογικές του δεσμεύσεις για το μετα-ναστευτικό, κρατούσε σκληρή έως και απάνθρωπη στάση. Έκανε προτάσεις που είχαν καθαρά επικοινωνιακό χα-ρακτήρα και οι οποίες απορριφθήκαν όπως ήταν φυσικό από τους μετανά-στες.Τελικά κάτω από την πίεση και τη δυ-ναμική της ίδιας της κινητοποίησης και του κύματός αλληλεγγύης που αυτή προκάλεσε εντός της κοινωνίας η κυ-βέρνηση υποχώρησε και αναγκάστηκε να ικανοποιήσει τα περισσότερα από τα αιτήματα των μεταναστών. Ύστερα από 44 ημέρες αγώνα οι μετανάστες νίκησαν! Η έκβαση της απεργίας πείνας και η απόφαση της κυβέρνησης να ικα-νοποιήσει το μεγαλύτερο μέρος των αιτημάτων των μεταναστών – εργα-τών, αποδεικνύει πως ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δε δίνεται!!! Η νίκη αυτή αποτελεί νίκη όχι μόνο των μεταναστών αλλά ολόκληρου του ερ-γατικού κινήματος!Ένα παράξενο παιχνίδι της τύχης σύν-δεσε το όνομα της ρηξικέλευθης Αλε-ξανδρινής φιλοσόφου Υπατίας με τον αγώνα των 300 μεταναστών…! Οι δύο αυτές φαινομενικά ασύνδετες ιστορί-ες έχουν ωστόσο κοινούς τόπους : τη θέληση , το θάρρος και την αντίσταση απέναντι στην κυρίαρχη εξουσία με στόχο τη διεκδίκηση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας ακόμη και μπρο-στά στον κίνδυνο απώλειας του πολυ-τιμότερου αγαθού , της ίδιας της αν-θρώπινής ζωής .

Νίκος Γεωργούτσος

ΥΠΑΤΙΑ...στους αιώνες…!

ΑΡ.ΕΝ.Α. 27

Γεννημένος στις 10 Ιανουαρίου του 1938 στη Μοραβία, περιοχή στο ανατολικό τμήμα της Τσεχίας, ξε-

κίνησε να βγάζει τις πρώτες του φωτο-γραφίες όντας μαθητής ακόμα. Σπούδα-σε ως μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Πράγα. Τελειώνοντας τις σπουδές του το 1961 και αργότερα άρχισε να εργά-ζεται ως αεροναυπηγός. Την ίδια χρονιά πραγματοποίησε την πρώτη του έκθεση φωτογραφίας. Ωστόσο, η δουλειά του αεροναυπηγού δεν τον γέμιζε και έτσι την παράτησε και ξεκίνησε να παρακο-λουθεί και να φωτογραφίζει θεατρικές παραστάσεις στη Τσεχία. Από το 1962 και έπειτα ακολούθησε τους Τσιγγάνους φωτογραφίζοντας τους σε μια προσπά-θεια απεικόνισης της δύσκολης και ταυ-τόχρονα ευφάνταστης καθημερινότη-τας τους. Σύμφωνα με προσωπικές του δηλώσεις σε μια συνέντευξη του στους New York Times, όταν τον ρώτησαν γιατί επέλεξε τους Τσιγγάνους είπε ότι « απλά άρχισα να τους φωτογραφίζω και μετά δε μπορούσα να σταματήσω». Παρατη-ρώντας τις φωτογραφίες του από αυτό το άλμπουμ, διαπιστώνει κανείς ότι ο ίδιος παίρνει και το ρόλο του παρατηρη-τή αλλά και το ρόλο του πρωταγωνιστή, είτε κρατώντας απόσταση από το θέμα του είτε με το να έρχεται πολύ κοντά στο θέμα του.Γυρνώντας από την περιοδεία του με τους Τσιγγάνους έρχεται αντιμέτωπος με την εισβολή στην Πράγα από τους Σοβιετικούς όπου και βγάζει μέσα σε μια εβδομάδα 5000 φωτογραφίες. Υπό το φόβο ενός ενδεχόμενου διωγμού του

ίδιου και της οικογένειάς του αυτές οι φωτογραφίες του φυγαδεύονται από ένα ατζέ-ντη του Magnum και δημοσι-εύονται στους Sunday Times, υπογράφοντας ως P.P. Στο τέλος της δεκαετίας του 60 βραβεύεται με το βραβείο φωτογραφίας Robert Capa gold medal με το ψευδώνυμο P.P. Το 1970 εγκαταλείπει την Πράγα και παίρνει τη αγγλική υπηκοότητα. Δουλεύει ως φωτογράφος του πρακτορεί-ου Magnum για μια δεκαετία και ζει ουσιαστικά ως νομάς, καθώς πε-ριοδεύει σε ολόκληρη την Ευρώπη. Από τότε και έπειτα εκδίδει κάποια φωτογρα-φικά άλμπουμ λαμβάνοντας ταυτόχρο-να αξιοσημείωτα βραβεία για αυτά όπως το Grand Prix Cartier-Bresson. To 1975 δημοσίευσε το άλμπουμ Gupsies και το 1988 το άλμπουμ Exiles, ενώ από το 1986 και έπειτα ξεκινά να φωτογραφίζει με πανοραμική κάμερα δημοσιεύοντας μια συλλογή από φωτογραφίες του στο άλ-μπουμ Chaos το 1999. Στη Τσεχοσλοβα-κία θα γυρίσει ξανά μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1991 για να καταγράψει την οικολογική καταστροφή που έχει συντελεστεί από την άγρια εκ-βιομηχάνιση που υπέστη η περιοχή όταν πια εντάχθηκε στον καπιταλισμό. Ο ίδιος ο 74χρονος Koudelka έχει ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σαν Τσιγγάνος, ταξιδεύοντας εκεί που βρί-σκονταν τα θέματα που απαθανάτιζε.

Στο Βερολίνο για να καταγράψει την πτώση του τείχους, στο Λίβανο για να δείξει τις πληγές του πολέμου, στη Γαλ-λία, την Αγγλία, τις ΗΠΑ, την Ελλάδα.Οι ειδικοί λένε ότι ο Koudelka είναι συ-νεχιστής της παράδοσης των μεγάλων φωτογράφων Henri Cartier Bresson, Andre Kertesz και Robert Frank. Με τον πρώτο είχε συνεργαστεί στο πρακτο-ρείο Magnum και η συνεργασία τους μετατράπηκε σε βαθιά φιλία. Σε μια συ-νέντευξή του το 2003 λέει ότι ο Bresson τον είχε πάρει τηλέφωνο στο Παρίσι και του είχε πει ότι στην πόλη ήταν ο Kertesz για να τον γνωρίσει «Ηenri, αγα-πώ τις φωτογραφίες του αλλά δε θέλω να τον γνωρίσω.», του είχε απαντήσει ο Koudelka. Σε λίγο όμως όπως λέει ο ίδιος το τηλέφωνο ξαναχτύπησε και ο Bresson του είπε «Δεν κατάλαβες. Πρέπει να τον γνωρίσεις επειδή εμείς οι τρεις είμαστε από την ίδια οικογένεια.»

ΕΥΤΥΧΙΑ-ΣΟΦΙΑ

Ενώ στην Λιβύη πραγματοποιείται μια ακόμα ανθρωπιστική τραγω-δία, με τους Λίβυους να πρασπα-

θούν να εγκαταλήψουν την πατρίδα τους, ας δούμε ποια είναι η άποψη των φωστήρων του έθνους, των κομμάτων της Βουλής:ΠΑΣΟΚ: Το κόμμα που διατηρεί 30 χρόνια καλές σχέσεις με τον Καντάφι, φέτος την είδε αλλιώς. Σκέφτηκε ότι ο Καντάφι είναι ψυχοπαθής και αποφά-σισε να συμμετάσχει “υποστηρικτικά” στις επιχειρήσεις. Τώρα τι ακριβώς ση-μαίνει υποστηρικτικά, και πως διαφο-ροποιείται στην ουσία απο την ενεργό συμμετοχή, μόνο το ταραγμένο μυα-λό του δεινού διπλωμάτη-ποδηλάτη-σοσιαλιστή-ληστή ΓΑΠ μπορεί να το εξηγήσει..ΝΔ: Συναινεί με το ΠΑΣΟΚ καθώς σε αυτό το θέμα δεν υπάρχει πολιτικό κόστος και αυτή η στάση δεν θα ενι-σχύσει την κυρίαρχη λογική “ίδιοι είσα-στε”. Επί της ουσίας, δεν έχει ιδιαίτερη άποψη καθώς στην αξιωματική αντιπο-λίτευση ασχολούνται νυχθημερόν με το ντεκορασιόν της Συγγρού. Ευτυ-χώς, γιατί όταν έχει απόψεις η ΝΔ είναι

επικίνδυνη.ΚΚΕ: Με ένα αντι-ιμπεριαλιστικό λογίδριο έβαλε τους πάντες στη θέση τους. Θα κάνει και 2-3 πορείες και έτσι θα έχει κάνει το χρέος του. Ού-τως ή άλλως, ξέρει καλύτερα τα πράγματα, αφού μιλάει πάντα εξ ονό-ματος του “λαού της Λιβύης” ο οποίος θέλει αυτοδιάθεση. Βέβαια “αυτοδιά-θεση” θέλει και το καθεστώς Καντάφι για να μπορέσει να σφάξει τους αντι-φρονούντες. Άρα, με την λογική του ΚΚΕ, “λαός της Λιβύης” είναι το καθε-στώς Καντάφι. Εκεί που σταματάει η λογική, αρχίζει το ΚΚΕ..ΛΑΟΣ: Βαριέμαι να ασχοληθώ. Έτσι και αλλιώς, σε καμιά βδομάδα, θα έχει αλλάξει άποψη...ΣΥΡΙΖΑ: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κατηγορηματι-

κά αντίθετος με την ΝΑΤΟική επέμβα-ση στην Λιβύη. Δεν βλέπετε την πρότα-ση; Είναι εμφανής. Και τώρα ψόφα να ησυχάσουμε.Συμπέρασμα;Ευτυχώς που η Ελλάδα είναι παγκοσμί-ως ανύπαρκτη, και τους μόνους που απασχολούμε είναι τους δανειστές μας, που ψάχνουν να βρουν τρόπο να μας πτωχεύσουν με το μικρότερο δυ-νατό κόστος για τις τσέπες τους. Και του χρόνου φουντούνια

ΛΑΚΗΣ

Joseph Koudelka : ‘’The maximum, that is what has always interested me’’

Μ Α Τ Ω Μ Ε Ν Α Χ Ω Μ Α Τ Α Κ Α ΙΕ Λ Λ Η Ν Ι Κ Α Β Λ Η Μ Α Τ Α

ΑΡ.ΕΝ.Α.28

Για ολόκληρες χιλιετίες η κάνναβη έπαιζε ένα σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητα του ανθρώπου

ως πηγή ενέργειας, ένδυσης αλλά και ως θεραπευτικό και ευφορικό μέσο. Αλλά εδώ και εξήντα χρόνια τέθηκε υπό καθεστώς διωγμού ως απειλή για την ύπαρξή του. Η τύχη της κάνναβης κρίθηκε αποκλειστικά και μόνο από το συνδυασμό των πολιτικών, ¬οικονο-μικών και τεχνολογικών αλλαγών που συντελέστηκαν κατά τη δεκαετία του 1930. Τα πολλά πλεονεκτήματα και οι εφαρμογές της κάνναβης, την κα-θιστούσαν υπολογίσιμο ανταγωνιστή των προϊόντων πολλών βιομηχανικών κλάδων (πετρελαιοειδή, οινόπνευμα, καπνός, φάρμακα, παραγωγής χαρ-τιού), οι οποίοι και συνεργάστηκαν αρ-μονικά προκειμένου να πετύχουν την απαγόρευση της κάνναβης, στα κρίσι-μα χρόνια 1930-37. Στον 21ο αιώνα το ζήτημα των ναρκω-τικών αποτελεί θέμα ταμπού για τη συ-ντηρητική μας κοινωνία και κυριαρχεί ένα κλίμα άγνοιας, παραπληροφόρη-σης και δαιμονοποίησης. Οι ουσίες, νό-μιμες και παράνομες πρέπει να κρίνο-νται με βάση την επικινδυνότητα τους και όχι με κριτήρια ηθικού πανικού. Οι περισσότερες κυβερνήσεις αντί να επικεντρωθούν στην αιτία των εξαρτή-σεων υιοθετούν πολιτικές απαγόρευ-σης και καταστολής γεγονός το οποίο αποδεικνύει την ύπαρξη σημαντικών συμφερόντων. Έτσι, η ιδέα της αποποι-νικοποίησης αρχίζει και παίρνει σάρκα και οστά χρόνο με το χρόνο και είναι ένα στοίχημα για τους εμπόρους και τους συμμάχους τους, αν θα καταφέ-ρουν να διατηρούν τα υπερκέρδη τους από τη μαύρη αγορά. Είναι καιρός πλέ-ον προοδευτικά και μη, κομμάτια της κοινωνίας να αρχίσουν να σκέφτονται σοβαρά το ενδεχόμενο αυτό καθώς οι εξαρτημένοι χρήστες ολοένα και αυξά-νονται και η λύση δεν βρίσκεται στους κατασταλτικούς μηχανισμούς. 4 fast facts

1.Μη τοξικότητα της κάνναβηςΌλες οι Εκθέσεις των διαφόρων ερευ-νητικών Επιστημονικών και Κυβερνη-τικών Επιτροπών, από το 1894 μέχρι σήμερα, συμφωνούν ότι η χρήση της κάνναβης: Δεν προκαλεί τοξικομανία. Δεν έχει αρνητικά βιολογικά αποτελέ-σματα. Ενδεικτικό παράδειγμα απο-τελεί το γεγονός ότι ο καπνός και το αλκοόλ κατατάσσονται σε κατηγορία πολύ χειρότερη ως προς την σωματική εξάρτηση και την βιολογική καταπόνη-ση, οι οποίες είναι μηδαμινές στην πε-ρίπτωση της κάνναβης. Δεν αποτελεί προθάλαμο για τη χρήση άλλων ψυχο-τρόπων ουσιών (ηρωίνη). Δεν επιφέρει

εγκεφαλικές βλάβες. Δεν αποδυναμώ-νει την άμυνα του οργανισμού. Δεν ελαττώνει την τεστοστερόνη στο αίμα. Δεν πυροδοτεί επιθετικές συμπεριφο-ρές.

2.Δικαίωμα στην προσωπικήεπιλογή

Η αποποινικοποίηση της χρήσης δικαι-ολογείται από το γεγονός ότι μιας και δε δημιουργείται εθισμός ή μόνιμες βλάβες (όπως γίνεται λ.χ με το αλκοόλ και τα τσιγάρα), η κατανάλωση αποτε-λεί ζήτημα αυτοδιάθεσης και προσωπι-κής επιλογής και όχι ποινικό αδίκημα.

3. ΦορολόγησηΠερίπου το 1% του ελληνικού πληθυ-σμού είναι καθημερινοί χρήστες ινδι-κής κάνναβης σύμφωνα με το Ευρωπα-ϊκό Παρατηρητήριο για τα Ναρκωτικά και μάλιστα καταναλώνει ημερησίως περίπου 1,5 γραμμάριο της ουσίας. Αυτοί οι σχεδόν 100.000 άνθρωποι θα μπορούσαν να πληρώνουν 7,5 ευρώ ημερησίως μιας και η ενδεικτική τιμή στην Ολλανδία που ισχύει ένα τέτοιο σύστημα είναι 5 ευρώ για μια μέση ποι-κιλία κάνναβης για κάθε γραμμάριο. Έτσι ο κάθε χρήστης στο τέλος του έτους θα έχει δώσει σε ρευστό περί τις 2700 ευρώ. Με μία απλή αναλογία βλέπουμε ότι τα συνολικά έσοδα θα έφταναν τα 270.000.000 ευρώ διαθέσι-μα για φορολόγηση από το κράτος. Η ελληνική Πολιτεία παραβλέπει αυτές τις προοπτικές σε συνδυασμό με τις δυνατότητες που ανοίγει για τη γε-ωργία μέσω κυρίως της καλλιέργειας κλωστικής κάνναβης που αποτελεί το νούμερο ένα επιδοτούμενο από την Ε.Ε. γεωργικό προϊόν. Σίγουρα η απο-ποινικοποίηση δεν αποτελεί λύση για τη σωτηρία της οικονομίας αλλά μπο-ρεί να αποτελέσει κι αυτή με τη σειρά της, μια πηγή εσόδων για το κράτος και όχι για τους εμπόρους ναρκωτικών.

4.Αποφυγή εμπλοκής με κυκλώματα διακίνησης

Σε καθεστώς αποποινικοποίησης ο χρήστης θα μπορεί είτε να καλλιεργεί ο ίδιος την κάνναβη για δική του χρή-ση είτε να την εμπορεύεται νόμιμα. Έτσι αποφεύγεται η εμπλοκή του με τα κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών που πολλές φορές οδηγούν στα σκλη-ρά ναρκωτικά μέσω περιοδικών τεχνη-τών ελλείψεων κάνναβης στην αγορά και καταργούνται οι σχέσεις εκμετάλ-λευσης που υφίστανται μεταξύ χρήστη και έμπορου λόγω της υπεραξίας που δημιουργείται. Επίσης αποφεύγεται ο σοβαρότατος κίνδυνος από την κατα-νάλωση κάνναβης καλλιεργημένης σε γειτονικές χώρες, η οποία είναι εξαιρε-τικά κακής ποιότητας και ποτισμένη με

διάφορα επιζήμια για την υγεία χημικά. Να σημειώσουμε ότι ο κατακλυσμός της ελληνικής αγοράς από αυτή την κάνναβη έγινε μερικά χρόνια πίσω με καταστροφή της πλειονότητας των το-πικών φυτειών και εισαγωγή μεγάλων ποσοτήτων από τις χώρες αυτές όπως η Αλβανία, χαίροντας πολιτικής κάλυ-ψης.Συνοψίζοντας, μοναδικό αποτέλεσμα της απαγορευτικής, κατασταλτικής και διωκτικής μανίας των διαχειριστών της εξουσίας, είναι η ραγδαία επιδεί-νωση όλων των δεικτών του «προβλή-ματος των ναρκωτικών», προς όφελος των συνδυασμένων συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, της κρατικής εξουσίας και του οργανωμένου εγκλή-ματος, και σε βάρος της κοινωνίας. Η καταστολή, οι μύθοι, η παραπληροφό-ρηση και η τρομοκρατική προπαγάνδα συμβάλλουν στη διαρκή διόγκωση του προβλήματος, ενισχύουν διαρκώς τις εγκληματικές οργανώσεις που ελέγ-χουν τη μαύρη αγορά, οδηγούν τους χρήστες στον στιγματισμό και τη φυ-λακή και καθιστούν καταγέλαστες τις αλλεπάλληλες «αντιναρκωτικές» εκ-στρατείες που οργανώνουν οι σύγχρο-νοι παντογνώστες των κρατικών εξου-σιών, οι οποίες μονίμως αποτυγχάνουν στους διακηρυγμένους στόχους τους και πάντοτε επιτυγχάνουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Έτσι, είναι επιτακτικής σημασίας να αποποινικο-ποιηθεί η χρήση και η καλλιέργεια της κάνναβης αλλά παρ’ όλα αυτά δεν πρέ-πει να ξεχνάμε ότι η κατάχρηση της κάνναβης μπορεί να λειτουργήσει ως μέσο καταστολής για τη νεολαία ειδι-κά σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι δέχονται τη χειρότερη επίθεση στα δι-καιώματα τους από το νεοφιλελευθε-ρισμό και πρέπει όλοι μας να είμαστε συνεχώς σε επαγρύπνηση και να ενερ-γοποιούμε τα ριζοσπαστικά αντανα-κλαστικά μας.

Β., Δ., Χ.

Legal ize i t

ΑΡ.ΕΝ.Α. 29

”Ρωσικός Φορμαλισμός” 1920 - 1930: Ήδη από τα πρώτα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης έγιναν τερά-στια βήματα προόδου στον κινημα-τογράφο. Μάλιστα, ορισμένοι από τους μεγαλύτερους θεωρητικούς του κινηματογράφου έζησαν εκείνη την εποχή. Η διακήρυξη του Β.Ι. Λέ-νιν για την τέχνη (1922) σηματοδό-τησε την αρχή μιας περιόδου όπου καλλιτέχνες από όλα τα κοινωνικά στρώματα δημιούργησαν μνημεία του παγκόσμιου κινηματογράφου. Αρκετές από τις ταινίες της επο-χής μπορούν να χαρακτηριστούν ως υπερπαραγωγές ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα. Ιδιαίτερο αρακτηριστικό αυτής της περιόδου ήταν ο αυθορμητισμός και ο έντο-νος πειραματισμός.”Σοσιαλιστικός Ρεαλισμός” 1930-1960: Ο κινηματογράφος έχει εξε-λιχθεί τεχνικά, καθώς ο βωβός κινηματογράφος αποτελεί πλέον παρελθόν, ενώ την δεκαετία του 40’ εμφανίζονται και οι πρώτες έγχρω-μες ταινίες. Γίνεται προσπάθεια οι ταινίες που φτιάχνονται να απευθύ-νεται σε όλο τον λαό. Στην προσπά-θεια αυτή, υπάρχουν φορές που το τελικό αποτέλεσμα είναι ομολογου-μένως υποβαθμισμένο. Ακόμη, σε αυτή την περίοδο δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο περιεχόμενο των ταινι-ών και υπάρχει έντονη στράτευση της τέχνης, καθώς τα φίλμ περίγρα-φαν το ανθρωπιστικό/κομουνιστικό πνεύμα που κυριαρχούσε. Ωστόσο, και σε αυτή την περίοδο δημιουρ-γούνται πολύ σημαντικά κινηματο-γραφικά έργα.”Νεότερος Σοβιετικός Κινηματο-γράφος” 1960-1990: Τον σοσιαλιστι-κό ρεαλισμό διαδέχεται η νεότερη εποχή. Πέρα από τις πολιτικές, γυ-ρίστηκαν και ταινίες ανθρωποκε-ντρικές με βαθιές ματιές μέσα στην ανθρώπινη ύπαρξη. Αν και άριστες απο τεχνικής και καλλιτεχνικής πλευράς, πολλές από τις ταινίες θεωρούνται “δύσκολες” λόγω της στενής τους σύνδεσης με την σο-βιετική κουλτούρα, με την οποία οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν είναι εξοικειω-μένοι. Παρ’ όλα αυτά, ο σοβιετικός κινηματογράφος γνώρισε πολλές διεθνείς διακρίσεις.

Σοβιετικός κινηματογράφος

Πέντε ταινίες που πρέπει να δείτε:

- Θωρηκτό Ποτέμκιν (Σ. Αϊ-ζενστάιν, 1925)

- Στάλκερ (Α.Ταρκόφσκι, 1979)

- Η Γη (Α.Ντοβζένκο, 1930)

- Οι Γερανοί Πετούν (Μ.Κα-λατόζοφ, 1958)

- Έλα Να Δεις (Ε.Κλίμοφ, 1985)

Η σημαντικότερη σχολή κινηματογράφου παγκοσμίως θεωρείται ότι δημιουργήθη-κε κατά την διάρκεια ζωής της Σοβιετικής Ένωσης. Οι άνθρωποι μπορούσαν να ασχοληθούν επαγγελματικά με τον κινηματογράφο ανεξάρτητα απο την ταξική

τους αφετηρία. Οι συνθήκες που γυρίζονταν οι ταινίες μπορούσαν να θεωρηθούν πολύ καλές, καθώς υπήρχε μεγάλη τεχνογνωσία και διαθεσιμότητα πόρων, ενώ ταυτόχρονα, οι καλλιτέχνες δεν είχαν δεσμεύσεις από χρηματοδότες και μπορούσαν να εστιάσουν στην καλλιτεχνική και όχι ττην εμπορική επιτυχία ενός φίλμ.

Περίοδοι Σοβιετικού Κινηματογράφου

Προσφορά Σοβιετικού Κινηματογράφου

Η συμβολή των σοβιετικών στον κινηματογράφο είναι ιδιάιτερης ση-μασίας: Πρώτοι οι σοβιετικοί σκηνο-θέτες αντιλήφθηκαν την αξία του μοντάζ, τις τεχνικές του οποίου εξέλιξαν ταχύτατα διευρύνοντας τις τότε δυνατότητες του μέσου. Επιπρόσθετα, τεράστια ταλέντα όπως οι Βερτώφ, Αϊζεστάιν, Ντοβ-ζέκνο και Ταρκόφσκι βρήκαν τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να ευ-δοκιμήσουν.Πέρα από την καλλιτεχνική προσφο-ρά, μέσα από τα φίλμ μπρορούμε να παρατηρήσουμε πολλά για την κα-θημερινότητα των ανθρώπων στην Σοβιετική Ένωση. Επιπρόσθετα, πολλά σημαντικά γεγονότα που συ-νέβησαν στην Σοβιετία της εποχής καταγράφονται μέσα από τις ταινί-ες. Μερικές φορές, βέβαια, κάποιες καταστάσεις ωραιοποιόντουσαν, ωστόσο, μπορούν να βγούν χρήσι-μα συμπεράσματα για την ζωή των ανθρώπων.

Ορισμός της καλλιτεχνικής ιδιοφυίας, ο Σ.Μ Αϊζεστάιν ανήκει τους δημιουργούς που συνετέλεσαν στη διαμόρφωση της κινηματογραφικής αισθητικής αλλά και του τρόπου με τον οποίο παρακολουθού-με κινηματογράφο έως και σήμερα.

Η μεγαλύτερη συμβολή του ήταν στη λε-γόμενη “γραμματική” του μέσου: Με την πεποίθηση ότι ο νέος σοβιετικός κινη-ματογράφος πρέπει να είναι επαναστα-τικός, όχι μόνο στη φόρμα αλλά και στο περιεχόμενο, ο Αϊζενστάιν, εμπνευσμέ-νος από το “αριστερό μέτωπο” στη Τέχνη -οδηγός του οποίου ήταν ο επαναστάτης ποιητής Βλάντιμιρ Μαγιακόφσκι- πειρα-ματίστηκε πάνω στις εκφραστικές δυνα-τότητες του φιλμ, θέτοντας τις βάσεις της γραμματικής της κινηματογραφικής γλώσσας και δίνοντας πρωταρχική σημα-σία στη διαλεκτική σύνθεση των πλάνων, κοινώς στο μοντάζ.Σε μια περίοδο 31 ετών (1923-1954) σκη-νοθέτησε μόλις 8 ταινίες, δύο εκ των οποίων παραμένουν ανολοκλήρωτες. Ήταν μόλις 28 χρονών όταν γύρισε το “Θωρηκτό Ποτέμκιν”, την πλέον αναγνω-ρίσιμη δημιουργία του αλλά και το ση-μαντικότερο επίτευγμα της εποχής του βωβού κινηματογράφου.Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια στη Δύση, ο Αϊζενστάιν επέστρεψε στη Σοβιετική Ένωση και άντλησε θέματα που σχετίζονται με την ιστορία της Ρω-σίας (Ιβάν ο Τρομερός), με τα οποία και συνέχισε τις κινηματογραφικές του ανα-ζητήσεις, αυτή τη φορά τόσο ήχου όσο και εικόνας.

Νίκος Μ., Θοδωρής

Σεργκέι Αϊζενστάιν (1898 -1948)

ΑΡ.ΕΝ.Α.30

Στην Ισπανία, όπου περνούσε τις διακοπές του, άφησε την τελευταία του πνοή ο 58χρονος Γκάρι Μουρ στις 6 Φεβρουαρίου 2011. Ο κιθαρίστας μουσικών ροκ και

μπλουζ καταγόταν από το Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας. Aπό πολύ μικρός άρχισε να παίζει κιθάρα ενώ μεγάλη επιρ-ροή του ήταν ο Peter Green των Fleetwood Mac. Δεν ήταν παρά 16 ετών όταν μετακόμισε στο Δουβλίνο το 1969 για να γίνει μέλος των Skid Row. Ο καλλιτέχνης κέρδισε ευρύτε-ρη δημοσιότητα τον καιρό που συμμετείχε στην ορχήστρα σύγχρονης μουσικής, με την επωνυμία Thin Lizzy. Παράλλη-λα, ο Μουρ έκανε και μία αξιοπρόσεκτη «μοναχική» σταδι-οδρομία, στο χώρο της μουσικής ψυχαγωγίας, αποκτώντας ένα «προσωπικό» μουσικό κοινό που αναγνώριζε σε αυτόν ‘’τον έρωτα με την κιθάρα του’’. Αναμφίβολα ήταν από τους λίγους που κατάφερε να γνωρίσει τα μυστικά της ηλεκτρι-κής κιθάρας. Το 1973 ξεκίνησε τη σόλο καριέρα του με το “Grinding Stone” άλμπουμ. Μέχρι το 2008 κυκλοφόρησε είκο-σι studio δίσκους και έξι live, με πιο επιτυχημένο εμπορικά το “Still Got the Blues” του 1990. Οι συμμετοχές του σε συναυ-λίες με θρύλους της ροκ μουσικής πολυάριθμες όπως αυτή πλάι στο Bob Dylan, Colosseum II, Beach Boys , Ozzy Osbourne και πολλοί άλλοι.

ΑΝΤΩΝΙΑ-ΓΩΓΩΟ James “Jim” Douglas Morrison (8 Δεκεμβρίου 1943 - 3

Ιουλίου 1971) ήταν ένας Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, συγγραφέας και ποιητής. Γεννήθηκε

στη Μελβούρνη της Φλόριντα και ήταν ο τραγουδιστής και στιχουργός του δημοφιλούς αμερικάνικου ροκ συγκροτήμα-τος The Doors. Θεωρείται ένας από τους πιο χαρισματικούς ερμηνευτές στην ιστορία της ροκ μουσικής. Έγραψε επίσης αρκετά βιβλία ποίησης, ένα μικρό ντοκιμαντέρ και δύο βί-ντεο κλιπ (“The Unknown Soldier” και “People are Strange”). Ευφυής και ικανός σαν μαθητής (με δείκτη IQ 149) έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για λογοτεχνία, ποίηση, φιλοσοφία και ψυχολογία. Ο τρόπος σκέψης του αλλά και η συμπεριφορά του επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τα γραπτά του Νί-τσε αλλά και από ποιητές όπως οι Blake, Baudelaire αλλά και από τον καλό φίλο του Michael McClure. Ο ίδιος ο Μorrison ξεκίνησε να γράφει ήδη από την εφηβεία του. Παρότι ήταν πολύ γνωστός τραγουδιστής και στιχουργός, συνάντησε δυσκολίες όταν έψαχνε εκδότη για την ποίησή του. Έτσι τα μόνα δημοσιευμένα έργα του είναι τα: «Κυρίους» και «Τα νέα πλάσματα». Το 1965 δημιουργείται στο Los Angeles από τον Jim Morrison και τους Ray Manzarek, Robbie Krieger και John Densmore το θρυλικό συγκρότημα της ροκ μουσικής «The Doors». Το κορυφαίο αυτό ροκ γκρουπ κατάφερε από τις πρώτες κιόλας εμφανίσεις του να μαγέψει τα μουσικό-φιλα πλήθη, αποκτώντας τους πλέον φανατικούς οπαδούς, με θρησκευτικού τύπου σχεδόν προσήλωση και πίστη στο όνομά του και στο πρόσωπο του τραγουδιστή Jim Morrison. Σε τέσσερις μόλις χρόνια, από το 1967 μέχρι το 1971, η τότε φήμη αλλά και η σημερινή υστεροφημία του σχήματος εί-ναι απίστευτη. Όλα ξεκίνησαν με την τεράστια επιτυχία του πρώτου κιόλας δίσκου τους “The Doors” που έκανε το κα-λύτερο ντεμπούτο όλων των εποχών στη ρόκ δισκογραφία, συνεχίζοντας με το δυνατό, σκληρό και σκοτεινό “Morrison Hotel” το 1970 και ολοκληρώνοντας τη σύντομη αλλά λαμπρή καριέρα τους με το εξαιρετικής ευαισθησίας “L.A. Woman” το 1971. Ο πρόωρος θάνατός του σε ηλικία 27 ετών στο Πα-ρίσι της Γαλλίας, συντάραξε τους θαυμαστές του. Επικρα-τέστερη αιτία θανάτου φαίνεται να είναι η υπερβολική δόση ηρωίνης. Οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες πέθανε και ο μυστικός ενταφιασμός του έγιναν αφορμή για ατελείωτες φήμες , οι οποίες ενισχύουν το μυστήριο που εξακολουθεί να τον περιβάλλει.

ΑΝΤΩΝΙΑ-ΓΩΓΩ

Gary Moore- HE’S STILL GOT THE BLUES

IN HEAVEN

STRANGE DAYS HAVE FOUND US.(40 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟΤΟΥ JIM MORRISON )

ΑΡ.ΕΝ.Α. 31

ΑΡ.ΕΝ.Α.32