Embed Size (px)
Citation preview
“Вечар даўно кінуў наметку
шараватага змроку на заціхаючую
зямлю. Гара маўчала, ціха
разважаючы аб чымсьці. Поўны
месяц устаў на небасхіле, усміхнуўся,
бы той падарожны, страціўшы
надзею на добрую долю; яго таемны і
тужлівы водбліск разліўся над ціхімі
разлогамі зямлі і неба. Крынічка ўсё
бегла, гнала хвальку за хвалькай,
поўная задумення.“
Я.Колас. “Крынічка
Свабодны конь гуляў на волі,
I хвост, і грыву распусціў,
Іржаннем ён сваім будзіў
I лес стары і чыста поле.
Я.Колас. Конь і сабака
Янка Купала і Якуб Колас –
два шчырыя сябры, два волаты
беларускай літаратуры,
яе гордасць і слава.
Загадчык кабінета беларускай мовы і
літаратуры Кніга Галіна Паўлаўна
Телефон: +375295217915
Факс: 9-10-24
Эл. почта: [email protected]
Д З Я Ж А Ў Н А Я Ў С Т А Н О В А
А Д У К А Ц Ы І
“ Г І М Н А З І Я Г . П Р У Ж А Н Ы ”
В Е Р А С Е Н Ь 2 0 1 7 Г О Д А
У кожнага народа ёсць песняры,
прарокі, што сілай свайго
паэтычнага таленту вызначаюць не
толькі шляхі развіцця роднай мовы,
літаратуры, культуры, але і
фарміруюць нацыянальную
самасвядомасць, увасабляюць
нацыянальную ідэю, даючы мэту і
сэнс існавання не аднаму пакаленню.
Яны становяцца сімваламі свайго
народа. Для беларусаў такімі
сімваламі з’яўляюцца Янка Купала і
Якуб Колас.
Два каласы – дзве праўдзівыя песні!
Поплеч, як сёстры, ідуць у свет.
Колькі вы радасці людзям прынеслі,
Колас жытнёвы і Колас – паэт.
На каменьчык сядзе ў
збожжы,
Не схіснецца і
маўчыць,
Ловіць
сэрцам
спеў прыгожы,
Як жытцо загаманіць…
Шнур жывы,
загнуты крукам,
Ледзь чарнеецца
ўгары,
І ўсё стада з
смелым гукам
Журавель вядзе стары.
Я.Колас. “Сымон-музыка”.
Ніхто з дамашніх
не згадае,
Чым рэчка
Костуся займае,
Якая іх злучыла
сіла
І чым яна так
хлопцу міла.
Я.Колас”На рэчцы”
З ім і дзеці не дружылі,
Не прымалі да гульні,
І ў самоце прахадзілі
Веснавыя яго дні.
Я. Колас “Сымон –музыка”
За ўсё, што маю,
Што даў мне мой народ:
За кут у родным краю,
За хлеб –соль без клапот, -
Я адплаціў народу,
Чым моц мая магла:
Зваў з путаў на свабоду,
Зваў з цемры да святла.
Я.Купала.
