Γ ι ά ν ν η ς Β ε ρ β ε ν ι ώ τ η ς

κ ρ ε α τ ό π ι τ α

Α Θ Η Ν Α 2 0 1 9

2

Ο Γιάννης Βερβενιώτης γεννήθηκε το 1990 στην Αθήνα. Είναι ηθοποιός,

απόφοιτος της δραματικής σχολής του Θεάτρου Σέχνης Καρόλου Κουν

και του τμήματος Ναυπηγών μηχανικών Σ.Ε. του ΣΕΙ Αθήνας.

Παρακολουθεί σεμινάρια θεατρικής γραφής.

Σηλέφωνο επικοινωνίας: 6983140986

E-mail: johnverveniotis@yahoo.com

Facebook: John Verveniotis

Σο κείμενο αυτό μπορεί να διαβαστεί και να αναπαραχθεί ελεύθερα από

αυτήν την σελίδα. ε περίπτωση που κάποιος ενδιαφερθεί να το μεταφέρει

στη σκηνή, παρακαλείται να έρθει προηγουμένως σε συνεννόηση με τον

συγγραφέα.

3

ΠΡΟΨΠΑ:

ο Σζέιμς (30 ετών), η Σζάνετ (75 ετών), η Λίλυ (45 ετών), ο Ντούγκαλ (50 ετών),

ο Κένεθ (25 ετών), η Κλερ (30 ετών), η Υωνή του Σζέιμι (80 ετών)

ΠΕΡΙΛΗΧΗ: Ο Σζέιμς Μακένζι, ως άλλος Άμλετ, δέχεται μια εντολή σκοτωμού και εκδίκησης, από το φάντασμα του παππού του. Έτσι βάζει σκοπό να δημιουργήσει μια νέα τάξη στην αταξία της ζωής του και των ανθρώπων που τον περιβάλλουν. Πρέπει να τιμωρήσει έναν από τους καλεσμένους του, στο Φριστουγεννιάτικο τραπέζι, στον πύργο της οικογένειας Μακένζι. Ο Σζέιμς παλεύει να ισορροπήσει ανάμεσα στο λογικό και στο παράλογο, όμως τα γεγονότα θα ξεφύγουν και θα εξελιχθούν απρόοπτες καταστάσεις. Σο μενού περιλαμβάνει τα πάντα. Θανάτους, αυτοκτονίες, ανθρωποφαγίες και μια υπέροχη κρεατόπιτα. Ένα έργο που παλινδρομεί ανάμεσα στην μαύρη κωμωδία και στο μεταφυσικό δράμα. Καλή σας όρεξη!

4

ΠΡΨΣΗ ΠΡΑΞΗ

κηνή 1η

(Πύργος των Μακένζι. Κάπου στην κωτία. ήμερα. Φριστούγεννα. Πρωί. αλόνι. Η Σζάνετ κάθεται στην πολυθρόνα της και σιγοτραγουδάει μια παλιά κωτσέζικη μελωδία. Μπαίνει η Λίλυ.) ΛΙΛΤ: Καλημέρα, αγαπημένη μου. ΣΖΑΝΕΣ: Καλημέρα, κορίτσι μου. ΛΙΛΤ: Φρόνια πολλά. ΣΖΑΝΕΣ: Φρόνια πολλά, Λίλυ μου. ΛΙΛΤ: Δεν άργησα; ΣΖΑΝΕΣ: Σι ώρα είναι; ΛΙΛΤ: Οκτώ. ΣΖΑΝΕΣ: χι καθόλου. Θα μπορούσες βέβαια να έρθεις και πιο αργά. Να ξεκουραστείς. Φριστούγεννα είναι. ΛΙΛΤ: Μα έχουμε τραπέζι. Έπρεπε να έρθω νωρίς, να συνεννοηθούμε. (Μικρή Παύση) Για να ξεκινήσω τις ετοιμασίες. ΣΖΑΝΕΣ: Α ναι. (Μικρή Παύση) Δεν έχει δουλειά σήμερα, ε; ΛΙΛΤ: χι, τίποτα. Μέρες έχει να πεθάνει κάποιος. ΣΖΑΝΕΣ: ήμερα, πρέπει να προσέχουμε πάντως. (Παύση) ΛΙΛΤ: Αν θες, μπορούμε να μην το κάνουμε. ΣΖΑΝΕΣ: χι. Σα είπαμε αυτά. ΛΙΛΤ: Δεν υπάρχει πρόβλημα. Θα φάω με τον Ντούγκαλ και- ΣΖΑΝΕΣ: χι, Λίλυ, μου. Αφού τα κανονίσαμε αυτά. Ο Σζέιμς είναι ανένδοτος.

5

ΛΙΛΤ: Ναι, αλλά δικός σου άντρας είναι. ΣΖΑΝΕΣ: Ήταν. (Παύση) ΛΙΛΤ: Σι θες να φτιάξω; ΣΖΑΝΕΣ: Σα γνωστά. ,τι φτιάχνουμε κάθε χρόνο. Αυτά που του άρεσαν. ΛΙΛΤ: Πίστευα ότι δεν θα θες. ΣΖΑΝΕΣ: Ειδικά φέτος πρέπει. Θα φάμε και θα πιούμε, όπως ακριβώς του άρεσε. Θα γιορτάσουμε αυτήν την ημέρα, όπως κάναμε όλα αυτά τα χρόνια. Ημέρα μνήμης για εμάς. (Παύση) ΛΙΛΤ: Ήθελε όλα να είναι στην εντέλεια. ΣΖΑΝΕΣ: “Δεν είναι αρκετά ζεστό το φαγητό, αγάπη μου. Σο παιδί, δεν θα το φάει” μου φώναζε συνέχεια. Και εγώ, το ξαναζέσταινα και ο Σζέιμς τελικά, δεν το έτρωγε. Σου φτιάχναμε κάτι άλλο. Πάντα. Και εκείνος έλεγε πως δεν πειράζει. Και όντως, Λίλυ, δεν πείραζε. ΛΙΛΤ: Πάντως, μαγείρευε καταπληκτικά. ΣΖΑΝΕΣ: Ναι, όποτε ήταν σπίτι, δεν με άφηνε να πατήσω το πόδι μου στην κουζίνα. ΛΙΛΤ: Ελπίζω να καταφέρω να προσεγγίσω, έστω λίγο την μαγειρική του. Η κρεατόπιτα του ήταν απίστευτη. ΣΖΑΝΕΣ: Πράγματι. (Μικρή Παύση) Ξέρεις πώς γνωριστήκαμε; ΛΙΛΤ: Δεν νομίζω ότι μου το έχεις αναφέρει. ΣΖΑΝΕΣ: Ήταν καλοκαίρι. Βρισκόμουν στο Ινβερνές, για δουλειές του πατέρα μου. Δούλευα πολλές ώρες και δεν είχα φάει. Έφτασε βράδυ και ήμουν έτοιμη να λιποθυμήσω. Έτσι, αποφάσισα να βγω να τσιμπήσω κάτι. Μόνο ένα εστιατόριο ήταν ανοιχτό. Μπήκα μέσα, στο πρώτο που βρήκα. Μου είπαν ότι η κουζίνα μόλις έκλεισε. Απελπίστηκα. Ένας κύριος

6

καθόταν και τελείωνε το γεύμα του. Ήταν ο τελευταίος πελάτης που δέχτηκαν να σερβίρουν. Ήταν ο Σζέιμι. Ο γλυκός μου. Με είδε έτσι και με κάλεσε στο τραπέζι του. Να φάμε μαζί. Έτρωγε κρεατόπιτα. Σο συγκεκριμένο μαγαζί έβαζε κρέας από εντόσθια προβάτου, σε μορφή κιμά. πως φτιάχνονται και τα haggis. Εγώ, δεν το είχα δοκιμάσει μέχρι τότε. Μου φαινόταν αηδιαστικό. Απαίσιο. (Μικρή Παύση) Μέχρι εκείνη την στιγμή, που με έπεισε ο Σζέιμι να φάω. Δοκίμασα και ξετρελάθηκα. Ήταν πολύ νόστιμη η πίτα. Από τότε, την τρώω συνέχεια. Ήταν το πιάτο μας. Από εκείνο το βράδυ και μετά δεν χωρίσαμε ποτέ. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. (Μικρή Παύση) Και τώρα, έχασα και τον έρωτα μου και την ματιά μου. ΛΙΛΤ: Ήσασταν το πιο αγαπημένο ζευγάρι που έχω δει. ας θαύμαζα. ΣΖΑΝΕΣ: Ναι. Αν μη τι άλλο ζήσαμε καλά. Αγαπημένοι. Δεν έχω παράπονο. Ακόμα και τον θάνατο του παιδιού… Αν δεν τον είχα κοντά μου, δεν ξέρω τι θα έκανα. Ίσως αυτοκτονούσα. Με στήριξε όσο κανείς. Έκανε τα πάντα για να είμαι καλά. (Παύση) ΛΙΛΤ: ε παρακαλώ. Μην τα σκέφτεσαι τώρα αυτά. ΣΖΑΝΕΣ: Δεν γίνεται αγάπη μου, να μην τα σκέφτομαι. Είναι Φριστούγεννα. , τι κακό έχει βρει αυτήν την οικογένεια, αυτήν την ημέρα έχει γίνει. Είναι κάτι σαν κατάρα. Άλλοι γιορτάζουν την γέννηση του Φριστού και εμείς τους θανάτους μας. ΛΙΛΤ: Υέτος θα αλλάξουν τα πράγματα. Θα δεις. Θα περάσουμε πολύ όμορφα. την μνήμη του Σζέιμι. την μνήμη, όλων αυτών που έχουν φύγει. Να είσαι σίγουρη. (Παύση) ΣΖΑΝΕΣ: Να φτιάξεις και τα αυγά που αρέσουν στον Σζέιμς. Και την υπέροχη τούρτα καρότο, που δεν χορταίνω να τρώω. ΛΙΛΤ: Ναι θα φτιάξω και haggis. Από εχτές τα παιδεύω. Αλλά νομίζω, ήρθε η ώρα να φύγω. Έχω και μια κρεατόπιτα να βάλω στον φούρνο. ΣΖΑΝΕΣ: Ναι, κορίτσι μου, πήγαινε. ας περιμένω. Θα έρθει και ο Κένεθ τελικά;

7

ΛΙΛΤ: Ναι, φυσικά. Αυτές τις ημέρες είναι εδώ. Και πολύ χαρούμενος που θα έρθει στο τραπέζι. ΣΖΑΝΕΣ: Και εγώ χαίρομαι. Έχω να τον δω καιρό. ΛΙΛΤ: Ναι. (Μικρή Παύση) Με χρειάζεσαι κάτι άλλο; ΣΖΑΝΕΣ: χι πήγαινε. ΛΙΛΤ: Α. Ο Σζέιμς που είναι; ΣΖΑΝΕΣ: Θα κοιμάται ακόμη. Δεν τον έχω ακούσει. ΛΙΛΤ: Ε, του αξίζει να χαλαρώσει και μια μέρα παραπάνω. (Μικρή Παύση) Υιλιά. (Η Λίλυ φεύγει από το σαλόνι. Η Σζάνετ συνεχίζει να σιγοτραγουδάει την μελωδία.)

8

κηνή 2η

(Δωμάτιο Σζέιμς. ε μια κόκκινη πολυθρόνα, ο Σζέιμς διαβάζει ένα

βιβλίο.)

ΣΖΕΙΜ: Τπέροχος… Πόσο δίκιο έχει. Η κόλασή μας, είναι οι άλλοι.

Εσύ, τα έχεις πει αρτρ, αλλά ποιος σε ακούει… Αχ… Πολύ καιρό έχω

να διαβάσω χαλαρά, στο δωμάτιό μου. Φωρίς φασαρίες. Φωρίς φωνές…

(Φτυπάει το τηλέφωνο του Σζέιμς. Είναι η φίλη του Κλερ. Κάνουν

βιντεοκλήση.) Κλερ. Επιτέλους.

ΚΛΕΡ: Σζέιμς. Καλημέρα. Καλά Φριστούγεννα.

ΣΖΕΙΜ: Άσε τα καλά Φριστούγεννα. Πού είσαι; ε ψάχνω από εχτές.

ΚΛΕΡ: Άσε με. Δεν μπορείς να φανταστείς, τι έχω ζήσει, από εχτές το

μεσημέρι.

ΣΖΕΙΜ: Ψχ. Υαντάζομαι. Η αλήθεια είναι, ότι σε βλέπω λίγο κομμένη.

Δεν κοιμήθηκες;

ΚΛΕΡ: Καθόλου. Σο έχω πάρει σερί. (Μικρή Παύση) Σι εννοείς; Σι έχω;

Δεν είμαι καλή;

ΣΖΕΙΜ: χι, εσύ, πάντα όμορφη είσαι.

ΚΛΕΡ: Σότε τι έχω;

ΣΖΕΙΜ: Σα μαλλιά σου τα έχεις δει;

ΚΛΕΡ: Σι έχουν;

ΣΖΕΙΜ: Πρόσεξέ τα.

(Παύση)

ΚΛΕΡ: Εμ. Δεν ξέρω πότε έγινε αυτό.

ΣΖΕΙΜ: Δεν ξέρεις πότε έβαψες τα μαλλιά σου ροζ;

ΚΛΕΡ: Ειλικρινά όχι. Κοίτα γενικά εχτές, έκανα πολλά πράγματα. Και

ήπια πολύ. Από κάποια στιγμή και μετά, δεν θυμάμαι τι έγινε…

9

ΣΖΕΙΜ: Καμιά μέρα θα σε χάσουμε και δεν θα σε βρίσκουμε, με αυτούς

που πας και μπλέκεις.

ΚΛΕΡ: Γιατί το λες αυτό;

ΣΖΕΙΜ: Είσαι και αστυνομικός. Σι να σου πω…

ΚΛΕΡ: Αυτό που κολλάει τώρα; (Μικρή Παύση) Άστα αυτά τώρα. Εσύ

πες μου. Πώς είσαι;

ΣΖΕΙΜ: «Σώρα τελευταία – και χωρίς να ξέρω το γιατί – μέσα μου έχει

σβήσει κάθε χαρά ζωής κι έχω παραιτηθεί απ’ όλες τις παλιές συνήθειές

μου. Και η διάθεσή μου είναι, πράγματι, τόσο άσχημη-

ΚΛΕΡ: Άντε πάλι με τον Άμλετ…

ΣΖΕΙΜ: Τπέροχο έργο. Με φοβερά νοήματα. Πιστεύω πως-

ΚΛΕΡ: Ξέρω, ξέρω. Μου τα έχεις πει χίλιες φορές. Λέγε τώρα, πώς είσαι;

οβαρά.

ΣΖΕΙΜ: Μια χαρά.

ΚΛΕΡ: ίγουρα;

ΣΖΕΙΜ: χι.

ΚΛΕΡ: Σο φαντάζομαι. Είναι δύσκολη μέρα.

ΣΖΕΙΜ: Είναι και δεν είναι.

ΚΛΕΡ: Δηλαδή;

ΣΖΕΙΜ: Είμαι συνηθισμένος στο θανατικό. Είναι στην φύση μου.

ΚΛΕΡ: Αντέχεις;

ΣΖΕΙΜ: Προσπαθώ. Καθημερινότητα.

ΚΛΕΡ: Η Σζάνετ;

ΣΖΕΙΜ: Δεν την έχω δει ακόμα.

ΚΛΕΡ: υγνώμη. Είσαι στο δωμάτιο τέτοια ώρα;

ΣΖΕΙΜ: Ναι. Είπα να κάνω την επανάστασή μου.

ΚΛΕΡ: Επιτέλους. Κοιμήθηκες παραπάνω από τέσσερις ώρες;

10

ΣΖΕΙΜ: Ναι.

ΚΛΕΡ: Θαύμα.

ΣΖΕΙΜ: Πράγματι.

ΚΛΕΡ: Μα φαίνεται και στο πρόσωπό σου.

ΣΖΕΙΜ: Αλήθεια;

ΚΛΕΡ: Ναι. Υρεσκότατο.

ΣΖΕΙΜ: Σελικά, θα έρθεις να δεις αυτό το φρεσκότατο πρόσωπο από

κοντά;

(Παύση. Ο Σζέιμς κοιτάει μια σελίδα από το βιβλίο του.)

ΚΛΕΡ: Εννοείται ότι θα έρθω. Για σένα. Αλήθεια, τι κοιτάς;

ΣΖΕΙΜ: Ένα βιβλίο. Σο «Κεκλεισμένων των Θυρών» του αρτρ.

ΚΛΕΡ: Σρομερό βιβλίο.

ΣΖΕΙΜ: Σο έχεις διαβάσει;

ΚΛΕΡ: Εσύ μου το έχεις κάνει δώρο. Πριν δυο χρόνια, νομίζω.

ΣΖΕΙΜ: Α ναι. τα γενέθλιά σου.

ΚΛΕΡ: «Η κόλασή μας είναι οι άλλοι.»

ΣΖΕΙΜ: Αυτό ακριβώς. κέφτομαι αυτήν την φράση, από την ώρα που

ξύπνησα.

ΚΛΕΡ: Ματαιότητα.

ΣΖΕΙΜ: Αυτό.

ΚΛΕΡ: Λοιπόν, πάω να κάνω ένα μπάνιο και να ετοιμαστώ σιγά σιγά. Σι

ώρα πρέπει να είμαι εκεί;

ΣΖΕΙΜ: Σο τραπέζι αρχίζει κατά τις δυο. Έλα λίγο πιο νωρίς.

ΚΛΕΡ: Αν προλάβω.

ΣΖΕΙΜ: Α, κατάλαβα…

ΚΛΕΡ: χι, όχι, θα έρθω στην ώρα μου.

11

ΣΖΕΙΜ: Άντε, να μου πεις και τα νέα σου. Θέλω να μου λύσεις το

μυστήριο με τα ροζ μαλλιά.

ΚΛΕΡ: Κάτσε πρώτα να θυμηθώ τα γεγονότα και θα το λύσουμε.

ΣΖΕΙΜ: ύμφωνοι.

(Μικρή Παύση)

ΚΛΕΡ: Ο Κένεθ, γύρισε;

ΣΖΕΙΜ: Ναι. Εδώ είναι.

ΚΛΕΡ: Μιλήσατε;

ΣΖΕΙΜ: Θα στα πω από κοντά. Άντε, σε αφήνω να ξεκουραστείς. Να

κοιμηθείς λίγο. ε περιμένω. Θα έχει και κρεατόπιτα.

ΚΛΕΡ: Σέλεια. Περιμένω σαν τρελή να φάω.

ΣΖΕΙΜ: Υέτος, θα είναι απ’ τα χεράκια της Λίλυ.

ΚΛΕΡ: Αυτό είναι καλό;

ΣΖΕΙΜ: Καλά μαγειρεύει γενικά. Δεν είμαι και σίγουρος.

ΚΛΕΡ: Ψραία… ε αφήνω και τα λέμε αργότερα. Υιλιά.

ΣΖΕΙΜ: Υιλιά.

(Ο Σζέιμς αφήνει το βιβλίο που διάβαζε πάνω στο κρεβάτι του. Βγαίνει

από το δωμάτιο του και κατεβαίνει τις σκάλες. Περνάει μπροστά από το

γραφείο του παππού του. Ακούει μια φωνή από μέσα να φωνάζει το όνομά

του. Είναι έτοιμος να μπει μέσα. Σελικά κατεβαίνει κάτω.)

12

κηνή 3η

(αλόνι. Η Σζάνετ κάθεται στην πολυθρόνα της. Μπαίνει ο Σζέιμς.)

ΣΖΑΝΕΣ: Αγόρι μου. Εσύ είσαι;

ΣΖΕΙΜ: Ναι, γιαγιά. Εγώ.

ΣΖΑΝΕΣ: Δεν είσαι καλά;

ΣΖΕΙΜ: χι.

ΣΖΑΝΕΣ: Έλα εδώ.

(Ο Σζέιμι ακουμπά το κεφάλι του στα πόδια της γιαγιάς του.)

ΣΖΕΙΜ: Είμαι αναστατωμένος.

ΣΖΑΝΕΣ: Γιατί, Σζέιμι μου;

ΣΖΕΙΜ: ου έχω πει, να μην με λες έτσι.

ΣΖΑΝΕΣ: Ναι, αλλά-

ΣΖΕΙΜ: Μου θυμίζει τον παππού.

ΣΖΑΝΕΣ: Μα έτσι σε λέω, από μικρό παιδάκι.

ΣΖΕΙΜ: Δεν είμαι πια μικρό παιδάκι.

ΣΖΑΝΕΣ: Για μένα πάντα θα είσαι. (Μικρή Παύση) Γιατί είσαι

αναστατωμένος; Λόγω της ημέρας;

ΣΖΕΙΜ: Και γι' αυτό. Νομίζω ότι άκουσα μια φωνή, από το γραφείο του

παππού, να με φωνάζει.

ΣΖΑΝΕΣ: (Γελάει) Αγόρι μου, ιδέα σου θα ήταν. Καταλαβαίνω πως-

ΣΖΕΙΜ: χι, σου λέω. Άκουσα το όνομα μου. Ξεκάθαρα. Πριν από

λίγο.

ΣΖΑΝΕΣ: Νομίζω, πως υπερβάλλεις.

ΣΖΕΙΜ: χι.

ΣΖΑΝΕΣ: Είναι δύσκολη μέρα η σημερινή. Για όλους μας. ε

καταλαβαίνω. Ηρέμησε και όλα θα πάνε καλά. κέψου, ότι θα φάμε και

μια υπέροχη κρεατόπιτα από τα χεράκια της Λίλυ.

13

ΣΖΕΙΜ: Ναι, αλλά δεν θα είναι σαν του παππού.

ΣΖΑΝΕΣ: Ισχύει. Μην ξεχνάς όμως, το πόσο καταπληκτικά μαγειρεύει η

Λίλυ. Είμαι σίγουρη, ότι θα έχει επιλέξει το καλύτερο κομμάτι κρέας για

την πίτα. Θα μείνουμε πολύ ευχαριστημένοι.

ΣΖΕΙΜ: Θα φέρει και εκείνα τα αυγά;

ΣΖΑΝΕΣ: Ε, γίνεται χωρίς αυγά; Και τούρτα καρότο. Θα φάμε πολύ

καλά.

(Παύση)

ΣΖΕΙΜ: Εσύ, πώς είσαι;

ΣΖΑΝΕΣ: Προσπαθώ. Να είμαι ήρεμη.

ΣΖΕΙΜ: Και;

ΣΖΑΝΕΣ: Είναι σχεδόν ακατόρθωτο. Αλλά, δεν μπορώ να κάνω και

αλλιώς.

ΣΖΕΙΜ: Πώς το κάνεις;

ΣΖΑΝΕΣ: Αγόρι μου. ταν μαθαίνεις στον πόνο, κάποια στιγμή, το

διαχειρίζεσαι αυτόματα.

ΣΖΕΙΜ: ου λείπει;

ΣΖΑΝΕΣ: Κάθε μέρα. Κάθε λεπτό. υνέχεια. Ήταν το στήριγμα μου.

ΣΖΕΙΜ: Και εμένα.

ΣΖΑΝΕΣ: πως και η μητέρα σου. ταν έφυγε, ήμουν ένα ράκος.

(Μικρή Παύση) Είχα όμως τον παππού σου και με έμαθε να ζω με αυτό.

Να μπορώ να το κάνω κομμάτι της ζωής μου, χωρίς να με καταστρέψει.

ΣΖΕΙΜ: Ήταν δυνατός άνθρωπος. Προσπάθησε και μαζί μου, αλλά

εγώ, ακόμα δεν μπορώ να τα καταφέρω. Εγώ, μόνο με την βοήθεια των

άλλων επιβιώνω…

ΣΖΑΝΕΣ: Έχεις κάνει βήματα όμως. Έχεις προσπαθήσει. ε έχουν

βοηθήσει και οι γιατροί.

ΣΖΕΙΜ: Ναι.

14

ΣΖΑΝΕΣ: Σα χάπια σου τα πήρες;

ΣΖΕΙΜ: ήμερα όχι.

ΣΖΑΝΕΣ: Γιατί;

ΣΖΕΙΜ: ήμερα, θέλω να είμαι ο εαυτός μου.

ΣΖΑΝΕΣ: Μα σε βοηθούν.

ΣΖΕΙΜ: ήμερα, είναι ειδική μέρα. Ημέρα μνήμης για τους Μακένζι.

Δεν θέλω να είμαι φυτό από τα φάρμακα.

ΣΖΑΝΕΣ: Έχεις δίκιο. Θα είμαι κοντά σου, για οτιδήποτε χρειαστείς.

ΣΖΕΙΜ: Πάντα ήσουν.

ΣΖΑΝΕΣ: Και θα είμαι.

ΣΖΕΙΜ: ε ευχαριστώ.

ΣΖΑΝΕΣ: Εγώ. Που με προσέχεις.

(Παύση)

ΣΖΕΙΜ: Οι Υορντ, τι ώρα θα έρθουν;

ΣΖΑΝΕΣ: Νομίζω, κατά τις 2. Αν και η Λίλυ θα έρθει πιο νωρίς, για να

ετοιμάσει το τραπέζι. Εγώ, δεν μπορώ να την βοηθήσω και με στενοχωρεί

πολύ αυτό.

ΣΖΕΙΜ: Μην το σκέφτεσαι, γιαγιά μου. Είμαστε εμείς εδώ, για εσένα.

ΣΖΑΝΕΣ: Σο ξέρεις ότι θα είναι και ο μικρός Υορντ σήμερα μαζί μας;

ΣΖΕΙΜ: Αλήθεια;

ΣΖΑΝΕΣ: Ναι. Εσείς οι δύο, είστε πολύ δεμένοι.

ΣΖΕΙΜ: Ναι, κάνουμε παρέα αρκετά χρόνια.

ΣΖΑΝΕΣ: Πολύ καλό παιδί. (Μικρή Παύση) Η Κλερ θα έρθει;

ΣΖΕΙΜ: Έτσι μου είπε. Αλλά την ξέρεις…

ΣΖΑΝΕΣ: Ναι. Περίεργο κορίτσι, αλλά σε αγαπάει πολύ.

ΣΖΕΙΜ: Και εγώ.

15

ΣΖΑΝΕΣ: Είστε φίλοι από παλιά.

ΣΖΕΙΜ: Ναι.

ΣΖΑΝΕΣ: Θα μου άρεσε να την δω δίπλα σου.

ΣΖΕΙΜ: Γιαγιά.

ΣΖΑΝΕΣ: Σι παιδί μου;

ΣΖΕΙΜ: Πάλι τα ίδια;

ΣΖΑΝΕΣ: Εγώ, για σένα ανησυχώ. Μεγάλωσες πια. Η Κλερ σε γνωρίζει.

ε αγαπάει. Μας αγαπάει. Και είναι και μια κούκλα.

ΣΖΕΙΜ: Αυτό πάλι που το ξέρεις;

(Παύση)

ΣΖΑΝΕΣ: Έχεις δίκιο, παιδί μου.

ΣΖΕΙΜ: υγγνώμη, γιαγιά μου. Δεν ήθελα να-

ΣΖΑΝΕΣ: Καταλαβαίνω, Σζέιμι.

ΣΖΕΙΜ: Γιαγιά-

ΣΖΑΝΕΣ: Είναι ευκαιρία να χαλαρώσεις σήμερα. Πήγαινε πάνω και θα

σε φωνάξω αργότερα.

ΣΖΕΙΜ: ίγουρα;

ΣΖΑΝΕΣ: Ναι παιδί μου, πήγαινε.

ΣΖΕΙΜ: ε ευχαριστώ, γιαγιά.

ΣΖΑΝΕΣ: Σίποτα.

(Παύση)

ΣΖΕΙΜ: Γιαγιά;

ΣΖΑΝΕΣ: Ναι;

ΣΖΕΙΜ: Καλά Φριστούγεννα.

ΣΖΑΝΕΣ: Καλά Φριστούγεννα, παιδί μου.

16

(Ο Σζέιμς φεύγει από το σαλόνι και ανεβαίνει τις σκάλες. Η Σζάνετ

κάθεται στην πολυθρόνα της. Κλαίει.)

17

κηνή 4η

(Ο Σζέιμς ανεβαίνει τις σκάλες και αποφασίζει να μπει στο γραφείο του

παππού του.)

ΣΖΕΙΜ: Παρακαλώ… Είναι κανείς εδώ; (Μικρή Παύση) Έλα. Μην

κρύβεσαι. Αφού σε άκουσα πριν. Με φώναξες. Σζέιμι. Σο άκουσα. Ναι.

Παρακαλώ…

ΣΖΕΙΜΙ: Σζέιμς.

ΣΖΕΙΜ: Ε. Ποιος είναι; Ο τοίχος; Μου μιλάει ο τοίχος; χι. Η

βιβλιοθήκη. Ναι. Σα βιβλία. (Μικρή Παύση) Βασικά όχι. Δεν άκουσα

τίποτα. Σα φαντάζομαι. Ναι. Σα χάπια φταίνε. Πρέπει να πάρω τα χάπια.

Ναι. Είμαι παλαβός. Για δέσιμο. Δεν-

ΣΖΕΙΜΙ: Παιδί μου.

ΣΖΕΙΜ: Ναι, το άκουσα. Είπες, παιδί μου. Ναι. Ο τοίχος, με είπε

παιδί του. Ο τοίχος, μου μίλησε. Δεν είμαι τρελός. (Παύση) Ποιος είναι;

Ε; Με ακούς; Μίλα.

ΣΖΕΙΜΙ: Ναι.

ΣΖΕΙΜ: Ο τοίχος, μου απαντάει. Και ποιος είσαι; Από που με ξέρεις;

ΣΖΕΙΜΙ: Και εσύ με ξέρεις. (Μικρή Παύση) Εγώ είμαι. Ο παππούς σου.

(Παύση)

ΣΖΕΙΜ: Ο τοίχος ισχυρίζεται, πως είναι ο παππούς μου. Εντάξει, το

έχω κάψει τελείως.

ΣΖΕΙΜΙ: χι, παιδί μου. Εγώ είμαι. Έχω εγκλωβιστεί εδώ μέσα.

ΣΖΕΙΜ: τον τοίχο;

ΣΖΕΙΜΙ: Ναι.

ΣΖΕΙΜ: Εντάξει. Καλημέρα.

ΣΖΕΙΜΙ: Ορίστε;

ΣΖΕΙΜ: Καλημέρα, λέω. Θα είναι μια καλή μέρα. Εγώ, να ξέρεις χάπι,

δεν παίρνω σήμερα. Ας μου λες ό,τι θες.

18

ΣΖΕΙΜΙ: Αγόρι μου. Άκου με. Δεν θα έχω πολλές ευκαιρίες.

ΣΖΕΙΜ: Γιατί; Έχεις να πας κάπου;

ΣΖΕΙΜΙ: ε παρακαλώ. Μόνο σήμερα μπορώ να σου μιλήσω. Σώρα.

Πρέπει να με ακούσεις.

ΣΖΕΙΜ: Γιατί σήμερα;

ΣΖΕΙΜΙ: Επειδή σήμερα μπορείς να με ελευθερώσεις. Είναι

Φριστούγεννα.

ΣΖΕΙΜ: Καλά Φριστούγεννα.

ΣΖΕΙΜΙ: Ήρθε η μέρα.

ΣΖΕΙΜ: Εντάξει. Έγινε. Θα πάω κάτω στην γιαγιά, να πάρει τον γιατρό

τηλέφωνο. Υεύγω.

ΣΖΕΙΜΙ: χι. Περίμενε. ε παρακαλώ. Κάνε μια προσπάθεια να με

ακούσεις.

ΣΖΕΙΜ: Να ακούσω τι; τι είσαι ο παππούς μου;

ΣΖΕΙΜΙ: Ναι. Και να σου πω κάποια πράγματα. Δεν έχουμε πολύ χρόνο.

ΣΖΕΙΜ: Ναι.

ΣΖΕΙΜΙ: ε παρακαλώ. Μπορείς; Μπορούμε να το πάμε σιγά σιγά για να

καταλάβεις. Ξέρω ότι θα σου είναι δύσκολο, αλλά-

ΣΖΕΙΜ: Να καταλάβω τι;

ΣΖΕΙΜΙ: Θα με ακούσεις;

ΣΖΕΙΜ: Ε, άντε μίλα.

ΣΖΕΙΜΙ: Πρόσεξε την φωνή μου. Δεν σου θυμίζει τίποτα;

ΣΖΕΙΜ: Πες κάτι.

ΣΖΕΙΜΙ: Είμαι ο παππούς σου.

ΣΖΕΙΜ: Ναι καλά.

ΣΖΕΙΜΙ: Ναι. Είμαι ο παππούς σου. Άκου την φωνή μου.

ΣΖΕΙΜ: Μα-

19

ΣΖΕΙΜΙ: Άκου με. Άκου την καλά. Αγόρι μου, εγώ είμαι. Ο Σζέιμι

Μακένζι. Ο παππούς σου.

(Παύση)

ΣΖΕΙΜ: Παππού;

ΣΖΕΙΜΙ: Ναι.

ΣΖΕΙΜ: Ναι, η φωνή όντως είναι ίδια, αλλά δεν μπορεί. Είναι τρελό.

Δεν μπορεί…

ΣΖΕΙΜΙ: Και όμως. Αγόρι μου, είναι κάτι μεγαλύτερο από εμάς. Που μας

αφορά όμως. Και μας έχει καταστρέψει. Οικογενειακώς.

ΣΖΕΙΜ: Σι εννοείς;

ΣΖΕΙΜΙ: Θα στα εξηγήσω όλα.

ΣΖΕΙΜ: Ακούω.

ΣΖΕΙΜΙ: Είμαι μέσα σε αυτόν τον τοίχο εδώ και ένα χρόνο. Από την

ημέρα που πέθανα.

ΣΖΕΙΜ: τον τοίχο;

ΣΖΕΙΜΙ: Για την ακρίβεια μέσα στο σπίτι, απλώς σήμερα βρίσκομαι στο

γραφείο μου.

ΣΖΕΙΜ: Ναι, λογικό. Έχει περισσότερη ζέστη.

ΣΖΕΙΜΙ: Σζέιμς.

ΣΖΕΙΜ: Ναι. υνέχισε.

ΣΖΕΙΜΙ: Από την ήμερα που πέθανα, βρίσκομαι μέσα σε αυτό το σπίτι.

Σο πνεύμα μου, δηλαδή.

ΣΖΕΙΜ: Γιατί;

ΣΖΕΙΜΙ: Λόγω μιας κατάρας.

ΣΖΕΙΜ: Εντάξει, τώρα το καίω. Πραγματικά δηλαδή, φτάνει.

ΣΖΕΙΜΙ: χι. Είναι η αλήθεια.

(Μικρή Παύση)

20

ΣΖΕΙΜ: Ψραία και αφού είσαι ήδη έναν χρόνο εγκλωβισμένος μέσα

στους τοίχους του σπιτιού, γιατί δεν μου έχεις μιλήσει ξανά; Είτε σε εμένα,

είτε στην γιαγιά;

ΣΖΕΙΜΙ: Επειδή δεν μπορούσα.

ΣΖΕΙΜ: Γιατί;

ΣΖΕΙΜΙ: Λόγω της κατάρας.

ΣΖΕΙΜ: Άντε πάλι. Και τι λέει αυτή η κατάρα;

ΣΖΕΙΜΙ: Είσαι έτοιμος να ακούσεις;

ΣΖΕΙΜ: χι.

ΣΖΕΙΜΙ: Ψραία.

(Ο Σζέιμς κάθεται στην καρέκλα του γραφείου.)

21

κηνή 5η

(αλόνι. Η Σζάνετ κάθεται στην πολυθρόνα της. Μουρμουρίζει μια

συνταγή κρεατόπιτας. Μπαίνει η Λίλυ με τον Κένεθ. Κρατούν διάφορα

φαγητά.)

ΛΙΛΤ: Αγαπημένη μου, γύρισα.

ΣΖΑΝΕΣ: Ήρθες; Σα ετοίμασες όλα; Κιόλας;

ΛΙΛΤ: χι. χι. Έχω ακόμα δουλίτσα. Απλώς, προτίμησα να συνεχίσω

εδώ. Για να μου είναι πιο εύκολο. Και φυσικά έφερα και βοηθό. Μάντεψε.

ΚΕΝΕΘ: Γεια σας, κυρία Σζάνετ.

ΣΖΑΝΕΣ: Κένεθ, αγόρι μου. Εσύ είσαι;

ΚΕΝΕΘ: Ναι. Φρόνια σας πολλά.

ΣΖΑΝΕΣ: Φρόνια πολλά, παιδί μου. Έλα να σε αγκαλιάσω. Πόσο καιρό

έχεις να βρεθείς σε αυτό το σπίτι; την αγκαλιά μου. Αχ.

ΚΕΝΕΘ: Ναι, είναι αρκετός. Πριν φύγω για Λονδίνο.

ΛΙΛΤ: Λοιπόν, εγώ έχω δουλειά. ας αφήνω να τα πείτε. Κένεθ, μην

αργήσεις.

ΚΕΝΕΘ: Ναι, μην ανησυχείς.

ΣΖΑΝΕΣ: Άσε το παιδί εδώ, να τα πούμε. Μπορείς και μόνη σου εσύ.

ΛΙΛΤ: ,τι πεις, αφεντικό.

(Η Λίλυ φεύγει από το σαλόνι. Ο Κένεθ κάθεται στον καναπέ, κοντά στην

πολυθρόνα της Σζάνετ.)

ΣΖΑΝΕΣ: Αχ, τι θα έκανα χωρίς την μαμά σου. Με φροντίζει. Καλύτερα

από τον καθένα. αν αδελφή μου την έχω.

ΚΕΝΕΘ: Ναι. Και εκείνη σας αγαπάει πολύ. (Μικρή Παύση) Πώς είστε

σήμερα;

ΣΖΑΝΕΣ: Προσπαθώ, παιδί μου.

ΚΕΝΕΘ: Να ζήσετε, να τον θυμόσαστε. Και εσείς και όλοι μας. αν

παππού τον είχα.

22

ΣΖΑΝΕΣ: Αγόρι μου. Έλα πιο κοντά. Να ακουμπήσω το πρόσωπό σου.

(Μικρή Παύση) Άφησες μούσι;

ΚΕΝΕΘ: Ναι.

ΣΖΑΝΕΣ: Πρέπει να σου πηγαίνει.

ΚΕΝΕΘ: Ναι… Μάλλον. Δεν ξέρω.

ΣΖΑΝΕΣ: Είσαι ωραίο αγόρι. Πρέπει να τις έχεις τρελάνει όλες εκεί στο

Λονδίνο.

ΚΕΝΕΘ: Μπα, μην φανταστείτε. Δεν ασχολούμαι.

ΣΖΑΝΕΣ: Δεν ασχολείσαι με γυναίκες;

(Παύση)

ΚΕΝΕΘ: Δεν προλαβαίνω. Είναι πολύ δύσκολο το πρόγραμμά μου εκεί.

ΣΖΑΝΕΣ: Για πες μου.

ΚΕΝΕΘ: Πολλές ώρες η σχολή. Είναι απαιτητική.

ΣΖΑΝΕΣ: Πολύ, ε;

ΚΕΝΕΘ: χεδόν όλη μέρα. Είναι αρκετά δύσκολο το μεταπτυχιακό.

ΣΖΑΝΕΣ: Πάνω σε τι;

ΚΕΝΕΘ: τον αίξπηρ.

ΣΖΑΝΕΣ: Δηλαδή;

(Μικρή Παύση)

ΚΕΝΕΘ: Πάνω στα έργα του αίξπηρ και στην υποκριτική προσέγγιση

των ρόλων του.

ΣΖΑΝΕΣ: Α, συνεχίζεις ακόμα;

ΚΕΝΕΘ: Ορίστε;

ΣΖΑΝΕΣ: Λέω, συνεχίζεις ακόμα αυτήν την τρέλα;

ΚΕΝΕΘ: Δεν είναι τρέλα.

23

ΣΖΑΝΕΣ: Νομίζω, έχεις μεγαλώσει πλέον. Πρέπει να κάνεις ένα

επάγγελμα με λεφτά.

ΚΕΝΕΘ: Δεν βλέπουμε τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο, κυρία Σζάνετ.

ΣΖΑΝΕΣ: Ναι, δεν βλέπουμε. Ισχύει.

ΚΕΝΕΘ: υγγνώμη.

ΣΖΑΝΕΣ: χι, παιδί μου. Είμαι συνηθισμένη, πλέον. (Παύση) Με τον

Σζέιμς, βρεθήκατε;

ΚΕΝΕΘ: χι ακόμα. Εχτές γύρισα σπίτι. Αργά. Ήμουν πολύ

κουρασμένος και ήθελα να κοιμηθώ.

ΣΖΑΝΕΣ: Ναι, παιδί μου. Αφού θα τον δεις και σήμερα.

ΚΕΝΕΘ: Ναι.

ΣΖΑΝΕΣ: Είστε κολλητοί. Από παιδιά.

ΚΕΝΕΘ: Μάλιστα.

ΣΖΑΝΕΣ: Πολύ χαίρομαι γι' αυτό.

ΚΕΝΕΘ: Ναι.

ΣΖΑΝΕΣ: Αλήθεια. Και πώς πληρώνετε την σχολή; Υτάνουν τα χρήματα

από το γραφείο τελετών;

ΚΕΝΕΘ: χι ιδιαίτερα. Με βοηθούν οι γονείς μου, αλλά μαζεύω και εγώ

χρήματα, για να τους διευκολύνω όπως μπορώ.

ΣΖΑΝΕΣ: Πώς;

ΚΕΝΕΘ: Δουλεύω.

ΣΖΑΝΕΣ: Α ναι; Πού;

ΚΕΝΕΘ: ε ένα εστιατόριο.

ΣΖΑΝΕΣ: Μάλιστα. Καλά κάνεις, παιδί μου. Δύσκολη η δουλειά του

ηθοποιού.

ΚΕΝΕΘ: Είναι, αλλά μου αρέσει.

24

ΣΖΑΝΕΣ: Καλά κάνεις και δουλεύεις. Έχεις φτάσει και σχεδόν 30. Δεν

θα ήταν ωραίο, να σε συντηρούν μόνο οι γονείς σου.

ΚΕΝΕΘ: Σο ξέρω. Γι’ αυτό δουλεύω. Και βασικά, είμαι 25 χρονών.

ΣΖΑΝΕΣ: Ναι, παιδί μου.

ΚΕΝΕΘ: Θέλει υπομονή και επιμονή. Και φυσικά, σκληρή δουλειά για να

πετύχεις.

ΣΖΑΝΕΣ: Ναι. Έχεις προσπαθήσει πολύ, η αλήθεια είναι.

ΚΕΝΕΘ: Ναι, αρκετά χρόνια εδώ, στην κωτία. Αλλά δεν μου ήρθαν

εύκολα και αποφάσισα να πάω στο Λονδίνο-

ΣΖΑΝΕΣ: Που σου έρχονται εύκολα.

(Παύση)

ΚΕΝΕΘ: Δεν είπα αυτό, κυρία Σζάνετ. Απλώς εκεί, έχει περισσότερες

ευκαιρίες.

ΣΖΑΝΕΣ: Ναι, παιδί μου. Απλώς πιστεύω, εάν δεν έχεις κάποιον γνωστό

να σε βάλει μέσα στο σύστημα-

ΚΕΝΕΘ: Διαφωνώ. Δεν λειτουργούν όλα τα πράγματα έτσι.

ΣΖΑΝΕΣ: Ναι, παιδί μου. Εσύ ξέρεις. Απλώς ακούγονται πολλά.

ΚΕΝΕΘ: Δεν σημαίνει πως ισχύουν κιόλας.

ΣΖΑΝΕΣ: Ναι, ναι. Έχεις δίκιο. Εσύ, κάνεις την προσπάθεια σου και ό,

τι γίνει.

ΚΕΝΕΘ: Ναι. Εγώ δεν κάνω θέατρο για τα λεφτά.

ΣΖΑΝΕΣ: Αλλά; Γιατί;

ΚΕΝΕΘ: Γιατί το αγαπώ και νιώθω καλά μέσα σε αυτό.

ΣΖΑΝΕΣ: Και πώς θα ζεις;

ΚΕΝΕΘ: Θα κάνω παράλληλα πολλά πράγματα. Δεν την φοβάμαι την

δουλειά.

ΣΖΑΝΕΣ: Και η επιχείρηση;

25

ΚΕΝΕΘ: Δεν είναι για μένα αυτό.

ΣΖΑΝΕΣ: Και ποιος θα περιποιείται τους νεκρούς όταν θα φύγουν οι

γονείς σου;

ΚΕΝΕΘ: Ειλικρινά, κυρία Σζάνετ, δεν το έχω σκεφτεί αυτό. Σο σίγουρο

είναι, ότι εγώ αποκλείεται.

ΣΖΑΝΕΣ: Μα δεν μπορείς πάντα να είσαι ηθοποιός. Έχει ημερομηνία

λήξης αυτό το επάγγελμα.

ΚΕΝΕΘ: Έχουν αλλάξει οι εποχές, κυρία Σζάνετ. Τπάρχουν πολύ καλοί

ρόλοι και για τις μεγάλες ηλικίες. Πλέον, αυτό είναι ανοιχτό. Ας πούμε η

Μέριλ τριπ ή η Γκλεν Κλόουζ-

ΣΖΑΝΕΣ: Αυτές παιδί μου, έχουν ταλέντο.

(Μικρή Παύση)

ΚΕΝΕΘ: Ναι. Ισχύει. Αλλά δούλεψαν για να φτάσουν εκεί που

βρίσκονται. Δεν αρκεί μόνο το ταλέντο.

ΣΖΑΝΕΣ: Ναι, αλλά πρέπει να υπάρχει. Αυτό το κάτι. Σο ιδιαίτερο.

Τπάρχει;

ΚΕΝΕΘ: Σι εννοείτε;

ΣΖΑΝΕΣ: Δεν σε έχω δει να παίζεις και λογικά δεν θα σε δω και

ποτέ…(Γελάει) Υαντάζομαι, πως θα είσαι πολύ καλός.

ΚΕΝΕΘ: Κυρία Σζάνετ, έχει αρχίσει να γίνεται άβολο αυτό. Νιώθω, ότι

με προσβάλλετε. Κρίνετε τις επιλογές μου. Και αυτό, δεν το επιτρέπω σε

κανέναν. Ούτε στους ίδιους μου τους γονείς.

ΣΖΑΝΕΣ: Παιδί μου, με παρεξήγησες. Εγώ, από ειλικρινές ενδιαφέρον

στα λέω.

ΚΕΝΕΘ: Ναι. Και πάλι. (Μικρή Παύση) Θα μου επιτρέψετε να πάω στην

μητέρα μου. Φρειάζεται βοήθεια. Θα σας δω, αργότερα.

ΣΖΑΝΕΣ: Ναι, παιδί μου. Πήγαινε. Αργότερα.

(Ο Κένεθ φεύγει από το σαλόνι. Η Σζάνετ γελάει πονηρά.)

26

κηνή 6η

(Βρισκόμαστε στο γραφείο του Σζέιμι.) ΣΖΕΙΜΙ: Λοιπόν. λα ξεκίνησαν, χρόνια πριν. Κάποια Φριστούγεννα. ΣΖΕΙΜ: Α ωραία. Ιστοριούλα. Ξέχασες το, Μια φορά και έναν καιρό. ΣΖΕΙΜΙ: ε παρακαλώ, Σζέιμς. ΣΖΕΙΜ: Οκ, συνέχισε. ΣΖΕΙΜΙ: Κάποια Φριστούγεννα πριν πολλά χρόνια, οι πρώτοι ιδιοκτήτες του σπιτιού, πέθαναν από τα χέρια μιας μάγισσας, η οποία, καταράστηκε τον άνδρα της οικογένειας- ΣΖΕΙΜ: Και δεν έχω καπνίσει τίποτα ακόμη- ΣΖΕΙΜΙ: Να φυλακιστεί η ψυχή του, μέσα στους τοίχους αυτού του σπιτιού. (Παύση) ΣΖΕΙΜ: Αλήθεια; Γιατί; ΣΖΕΙΜΙ: Επειδή ήταν η ερωμένη του και αυτός τελικά διάλεξε την γυναίκα του. ΣΖΕΙΜ: Κλασσικό. ΣΖΕΙΜΙ: Σζέιμς. ΣΖΕΙΜ: Μα ακούς τι μου λες; Άρλεκιν μυρίζομαι. ΣΖΕΙΜΙ: Άκου με. Πρώτα σκότωσε την γυναίκα και μετά τον άνδρα. Σην ίδια μέρα. Εκείνα τα Φριστούγεννα. Κάπου το 1800. ΣΖΕΙΜ: Και η περιβόητη κατάρα; ΣΖΕΙΜΙ: ποιος πέθαινε μέσα στο σπίτι, έμενε για πάντα εκεί, μέχρι να πεθάνει ο επόμενος. ΣΖΕΙΜ: Οι θάνατοι έγιναν Φριστούγεννα; οβαρά τώρα;

27

ΣΖΕΙΜΙ: Ναι. Συχαία. ΣΖΕΙΜ: Αυτό δεν είναι δυνατόν. Μου λες ψέματα. Μου περιγράφεις κάποια κωτσέζικη ιστορία, για να με ταράξεις. ΣΖΕΙΜΙ: χι. Από τότε, δεν πέθανε κανείς μέσα στο σπίτι. Ούτε έζησε κανείς. Μέχρι- ΣΖΕΙΜ: Σην εποχή που αγόρασες το σπίτι. ΣΖΕΙΜΙ: Ακριβώς. ΣΖΕΙΜ: Και ο κύκλος άνοιξε, με τον θάνατο των γονιών μου. ΣΖΕΙΜΙ: Ναι. Και συνεχίστηκε με εμένα. Και θα συνεχίζεται… ΣΖΕΙΜ: Δηλαδή αυτή η «αντικατάσταση της ψυχής», γίνεται μόνο τα Φριστούγεννα. ΣΖΕΙΜΙ: Ναι. Μόνο αν πεθάνει κάποιος αυτή την ημέρα. ΣΖΕΙΜ: Και πώς τα έμαθες όλα αυτά τα φανταστικά νέα, εσύ; ΣΖΕΙΜΙ: Μόλις πέθανα, το πνεύμα μου συνάντησε το προηγούμενο εγκλωβισμένο πνεύμα. (Παύση) ΣΖΕΙΜ: Σου πατέρα μου; ΣΖΕΙΜΙ: χι. Σης μητέρας σου. Και εκείνη τα έμαθε, με τον ίδιο τρόπο. ΣΖΕΙΜ: Από το προηγούμενο πνεύμα; ΣΖΕΙΜΙ: Ναι. Σου πατέρα σου. Που πέθανε λίγο πριν. ΣΖΕΙΜ: Και εκείνος; ΣΖΕΙΜΙ: Εκείνος τα έμαθε από τον άνδρα εκείνης της εποχής. Σον άνδρα εκείνης της μάγισσας. ΣΖΕΙΜ: Ειλικρινά το έχω κάψει. ΣΖΕΙΜΙ: Παρακολούθησε με, αγόρι μου.

28

ΣΖΕΙΜ: Αμερικάνικη σειρά γίναμε. ΣΖΕΙΜΙ: Σζέιμς. Πραγματικότητα είναι. Ζωή. Και πρέπει να την αντιμετωπίσουμε. (Μικρή Παύση) ΣΖΕΙΜ: Ψραία όλα αυτά, αλλά γιατί σήμερα; ΣΖΕΙΜΙ: Ορίστε; ΣΖΕΙΜ: Γιατί επικοινωνείς μαζί μου σήμερα; Ένα χρόνο είσαι νεκρός. Γιατί σήμερα; ΣΖΕΙΜΙ: Γιατί μόνο σήμερα μπορώ. ΣΖΕΙΜ: Η κατάρα δεν στο επιτρέπει; ΣΖΕΙΜΙ: Οι παγιδευμένες ψυχές, μπορούν να έρθουν σε επαφή με τους ζωντανούς, την ημέρα που πέθαναν. ΣΖΕΙΜ: Μια φορά τον χρόνο δηλαδή; ΣΖΕΙΜΙ: Ναι. ΣΖΕΙΜ: Για ποιο λόγο επέλεξες εμένα και όχι την γιαγιά ας πούμε; ΣΖΕΙΜΙ: Αρχικά με την γιαγιά σου έχουμε κάνει τους αποχαιρετισμούς μας. Με εσένα, δεν πρόλαβα. ΣΖΕΙΜ: Μάλιστα. ΣΖΕΙΜΙ: Και δεύτερον, η γιαγιά σου δεν μπορεί να με βοηθήσει. ΣΖΕΙΜ: ε τι; ΣΖΕΙΜΙ: Να σκοτώσω κάποιον. ΣΖΕΙΜ: Ορίστε; ΣΖΕΙΜΙ: Για να ηρεμήσει η ψυχή μου, αγόρι μου. Να ελευθερωθώ. (Παύση)

29

ΣΖΕΙΜ: Πρέπει κάποιος να πεθάνει, για να γίνει αυτό. ΣΖΕΙΜΙ: τα λόγια μου έρχεσαι. Εδώ είναι, που χρειάζομαι την βοήθεια σου. ΣΖΕΙΜ: Ορίστε; Θες να πεθάνω εγώ; ΣΖΕΙΜΙ: χι, αγόρι μου. Σι είναι αυτά που λες; ΣΖΕΙΜ: Σότε; ΣΖΕΙΜΙ: Θέλω να σκοτώσεις κάποιον. ΣΖΕΙΜ: Δεν υπάρχει περίπτωση. Δεν είμαι δολοφόνος. ΣΖΕΙΜΙ: Σο ξέρω, παιδί μου. Δεν θα στο ζητούσα αλλιώς, αλλά υπάρχει λόγος που πρέπει να το κάνεις. ΣΖΕΙΜ: Έχεις κάποιον συγκεκριμένο στο μυαλό σου; ΣΖΕΙΜΙ: Ναι. Σον Ντούγκαλ Υορντ. ΣΖΕΙΜ: Μισό λεπτό. Σι λες; Γιατί; Είναι γείτονάς μας. Βασικά είναι οικογένεια. ΣΖΕΙΜΙ: Πρέπει να πληρώσει. ΣΖΕΙΜ: Γιατί; ΣΖΕΙΜΙ: Επειδή σκότωσε τους γονείς σου. (Παύση) ΣΖΕΙΜ: Σόσα χρόνια ψυχοθεραπείας και με αυτήν την ατάκα, ακυρώνεις ότι έχω καταφέρει. Μήπως ήρθε η ώρα να πάρω τα χάπια μου; ΣΖΕΙΜΙ: Σζέιμς, ξέρω ότι είναι πολύ πληροφορία, αλλά νιώθω, πως δεν έχουμε χρόνο. Πρέπει να καταλάβεις γρήγορα. Να με βοηθήσεις. ΣΖΕΙΜ: Μα δεν καταλαβαίνω. Αφού οι γονείς μου δολοφονήθηκαν τυχαία. Από έναν κλέφτη. ΣΖΕΙΜΙ: Δεν είναι αλήθεια. Ο Ντούγκαλ τους σκότωσε.

30

ΣΖΕΙΜ: Γιατί; ΣΖΕΙΜΙ: Δεν ξέρω…

ΣΖΕΙΜ: Δεν πιστεύω λέξη. Έχω αρχίσει και αμφισβητώ τα πάντα. Δεν είναι αλήθεια αυτό που συμβαίνει. Ναι. Σα φαντάζομαι. (Μικρή Παύση) «Εμείς, τ’ ανδρείκελα της φύσης, ταράζουμε τη νόησή μας με σκέψεις που ξεπερνάνε τα όρια του μυαλού και της ψυχής μας!» ΣΖΕΙΜΙ: χι, αγόρι μου. Είναι αλήθεια. ε παρακαλώ. Η μητέρα σου, με παρακάλεσε να σε προσέχω. ΣΖΕΙΜ: Η μητέρα μου, είναι νεκρή χρόνια. Θα μπορούσε κάθε Φριστούγεννα, να επικοινωνεί μαζί μου. Αλλά δεν το έκανε. ΣΖΕΙΜΙ: Σο ήθελε, παιδί μου. Και το έκανε, μερικές φορές. ου μίλαγε στον ύπνο σου. Κάθε Φριστούγεννα. Μου το είπε. ε κανέναν δεν μίλησε. Δεν ήθελε να μας δημιουργήσει και άλλα προβλήματα. ΣΖΕΙΜ: Εσύ όμως, είπες να το κάνεις. ΣΖΕΙΜΙ: Παιδί μου, κατάλαβε με. ΣΖΕΙΜ: Νιώθω, ότι θα εκραγεί το κεφάλι μου. ΣΖΕΙΜΙ: Πρέπει να σκοτώσεις τον Ντούγκαλ και μετά να πάρεις την γιαγιά σου και να φύγετε από εδώ. Να γλιτώσετε, από αυτήν την σιχαμένη κατάρα. (Παύση) ΣΖΕΙΜ: Σι να κάνω; ΣΖΕΙΜΙ: Πίστεψε με, Σζέιμς. Και βοήθησε με. ε παρακαλώ. ΣΖΕΙΜ: Ξέρεις ποιο είναι το θέμα; (Μικρή Παύση) τι σε πιστεύω. Μου φαίνεται παλαβό. Σρελό. Έχω καταλάβει ελάχιστα. Δεν είμαι σίγουρος, αν ισχύουν όλα αυτά ή είναι απλώς στο κεφάλι μου. μως, να ξέρεις. ε πιστεύω. Και αν μια στο εκατομμύριο ισχύει αυτό, τότε θα τον σκοτώσω. Με το που έρθει- ΣΖΕΙΜΙ: χι, παιδί μου. Πρέπει να βρεις την κατάλληλη στιγμή. Να γίνει σωστά. Θα καταλάβεις πότε. Θα σε βοηθήσω και εγώ.

31

ΣΖΕΙΜ: Και πώς θα το κάνω; ΣΖΕΙΜΙ: Μέσα στο γραφείο μου, υπάρχει κρυμμένο ένα όπλο. Με μια σφαίρα. Ξέρεις να το χειρίζεσαι. Είναι το όπλο μου. Θυμήσου το κυνήγι, που σε πήγαινα μικρό… ΣΖΕΙΜ: τα άγρια δάση της κωτίας… Θα το κάνω, παππού. Για σένα… Για τους γονείς μου… Για την γιαγιά. Αλλά και για εμένα. Είναι ώρα, να φύγω επιτέλους από εδώ. ΣΖΕΙΜΙ: Ναι, παιδί μου. Είναι ώρα, να προχωρήσουμε όλοι.

32

κηνή 7η

(Γραφείο Σζέιμι. Μπαίνει ο Κένεθ.)

ΚΕΝΕΘ: Σζέιμς. Επιτέλους. Καλά Φριστούγεννα. Σι κάνεις-

ΣΖΕΙΜ: Κένεθ. Υίλε μου. Καλά Φριστούγεννα. Έλα πάμε.

ΚΕΝΕΘ: υγγνώμη. Δεν καταλαβαίνω.

ΣΖΕΙΜ: Πάμε στο δωμάτιο μου, να σου δώσω κάτι.

ΚΕΝΕΘ: πως θέλεις.

(Ο Σζέιμς κοίτα προς τον τοίχο χαμογελώντας. Πηγαίνει με τον Κένεθ

στο δωμάτιο του.)

ΣΖΕΙΜ: Ψραία.

ΚΕΝΕΘ: Σι ήταν αυτό;

ΣΖΕΙΜ: Ποιο;

ΚΕΝΕΘ: Υύγαμε γρήγορα από το γραφείο. Λες και μας παρακολουθούσε

κάποιος.

ΣΖΕΙΜ: Μα τι λες; Είδες κανέναν εκεί;

ΚΕΝΕΘ: χι. Απλώς, πήγα να σε φιλήσω και με σταμάτησες.

ΣΖΕΙΜ: Ε, είναι το γραφείο του παππού μου. Καταλαβαίνεις…

ΚΕΝΕΘ: Ναι. Σώρα μπορώ;

ΣΖΕΙΜ: Εννοείται.

(Ο Κένεθ και ο Σζέιμς φιλιούνται. Κάθονται αγκαλιά στο κρεβάτι, αφού

πρώτα ο Σζέιμς κλειδώσει την πόρτα.)

ΚΕΝΕΘ: Αγάπη μου.

ΣΖΕΙΜ: Μου έλειψες.

ΚΕΝΕΘ: Και εμένα πολύ.

ΣΖΕΙΜ: Πώς ήταν το ταξίδι;

ΚΕΝΕΘ: Καλό. Δεν έβλεπα την ώρα να σε δω.

33

ΣΖΕΙΜ: Γύρισες πολύ αργά, ε;

ΚΕΝΕΘ: Ναι. Δεν ήθελα να σε ενοχλήσω.

ΣΖΕΙΜ: Ποτέ δεν με ενοχλείς. Πώς κατάφερες και πήρες άδεια τόσες

μέρες ;

ΚΕΝΕΘ: Είμαι πολύ καλός στην δουλειά μου.

ΣΖΕΙΜ: Λέγε.

ΚΕΝΕΘ: Έκανα παραπάνω βάρδιες και ως αντάλλαγμα, μου έδωσαν

πέντε μέρες παραπάνω.

ΣΖΕΙΜ: Μπράβο, το αγόρι μου.

(Μικρή Παύση)

ΚΕΝΕΘ: Εσύ, πώς είσαι σήμερα;

ΣΖΕΙΜ: Προσπαθώ να είμαι χαλαρός. Δεν έχω πάρει τα χάπια.

ΚΕΝΕΘ: Σι πράγμα; Γιατί;

ΣΖΕΙΜ: Θέλω να είναι φυσιολογική αυτή η μέρα. Να το προσπαθήσω.

Σα τελευταία χρόνια, τα παίρνω όλο και πιο αραιά.

ΚΕΝΕΘ: Ναι, αλλά είναι ειδική μέρα. Μπορείς να το χειριστείς;

ΣΖΕΙΜ: Θα μπορέσω.

ΚΕΝΕΘ: Ένας χρόνος πέρασε.

ΣΖΕΙΜ: Ναι.

ΚΕΝΕΘ: Σον αγαπούσα πολύ τον παππού σου.

ΣΖΕΙΜ: Και εκείνος. (Παύση) Ελπίζω να μην είσαι εδώ.

ΚΕΝΕΘ: Ορίστε;

ΣΖΕΙΜ: Σίποτα.

ΚΕΝΕΘ: Είπες «Ελπίζω να μην είσαι εδώ.» ε ποιον;

ΣΖΕΙΜ: ε ένα ποντίκι που είδα το πρωί.

ΚΕΝΕΘ: Α. Νομίζω, πρέπει να πάρεις τα χάπια σου τώρα.

34

ΣΖΕΙΜ: χι, σου λέω. Θα ηρεμήσω, σε λίγο. Είναι η μέρα. Μου είναι

δύσκολο. κέφτομαι ό, τι έχει γίνει.

ΚΕΝΕΘ: Λογικό. Να ξέρεις, πως εγώ είμαι εδώ για σένα. Και ας λείπω

αυτήν την περίοδο. σο μπορώ να έρχομαι, θα είμαι δίπλα σου. Και εσύ

όποτε θες, να έρχεσαι. Σα έχουμε πει.

ΣΖΕΙΜ: Ναι. Σο ξέρω.

ΚΕΝΕΘ: Άσε με, γιατί με εκνεύρισε και η γιαγιά σου και της έχω και

αδυναμία.

ΣΖΕΙΜ: Σι σου είπε;

ΚΕΝΕΘ: Ε, μου την έλεγε εμμέσως για το θέατρο και ότι είμαι άχρηστος.

Επίσης, να είσαι σίγουρος ότι έχει καταλάβει για εμάς.

ΣΖΕΙΜ: Αυτό, το πιστεύω και εγώ. Μην δίνεις σημασία. Μεγάλη

γυναίκα είναι.

ΚΕΝΕΘ: Ναι. Έχεις δίκιο.

(Μικρή Παύση)

ΣΖΕΙΜ: κέφτηκα κάτι.

ΚΕΝΕΘ: Για πες.

ΣΖΕΙΜ: Μόλις περάσει η σημερινή μέρα, θέλω να φύγουμε.

ΚΕΝΕΘ: Σι εννοείς;

ΣΖΕΙΜ: Δεν θέλω να γυρίσω ξανά στην κωτία.

ΚΕΝΕΘ: Και η γιαγιά σου;

ΣΖΕΙΜ: Θα δω τι θα κάνω. Πάμε Λονδίνο. Μέχρι να τελειώσεις την

σχολή. Εγώ, θα δουλέψω σε κάποιο Πανεπιστήμιο εκεί. Είμαι καλός

ιστορικός. Θα βρω δουλειά. Θα πάρω και την γιαγιά. Να μείνει με την

ξαδέλφη της εκεί.

ΚΕΝΕΘ: Αγάπη μου τι λες;

ΣΖΕΙΜ: Και μετά, θα πάμε Αμερική. Να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας.

ΚΕΝΕΘ: Σο εννοείς;

35

ΣΖΕΙΜ: Με όλη μου την καρδιά. Θέλεις;

ΚΕΝΕΘ: Και το ρωτάς; Εννοείται. Θέλω τόσο πολύ να ζήσουμε μαζί.

Κάπου, μόνοι μας.

ΣΖΕΙΜ: Κανονίστηκε λοιπόν.

ΚΕΝΕΘ: Αγάπη μου, πρέπει να κατέβω κάτω να βοηθήσω την Λίλυ. Μου

έφτιαξες την διάθεση. Σα λέμε σε λίγο. Υιλάκια.

ΣΖΕΙΜ: Υιλί. Μεγάλο. (Ο Κένεθ βγαίνει από το δωμάτιο.) Παππού

άκουσες τίποτα από όλα αυτά; (Παύση) Δεν απαντάει… Αυτό σημαίνει, ή

ότι δεν άκουσε τίποτα, ή είναι πολύ ευγενικός και δεν θέλει να με φέρει σε

δύσκολη θέση. (Μικρή Παύση) Ψχ… Σο κεφάλι μου. Πονάω. Σι θα

κάνω;… Δεν μπορώ. Σο κεφάλι μου…

36

κηνή 8η

(Κουζίνα. Η Λίλυ μαγειρεύει. Μπαίνει ο Ντούγκαλ.)

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Σι φτιάχνεις;

ΛΙΛΤ: Πώς μπαίνεις έτσι;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Κανονικά. Από την πίσω πόρτα.

ΛΙΛΤ: Να χαιρετήσεις την Σζάνετ.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: το τραπέζι κατευθείαν. (Παύση) Σι φτιάχνεις;

ΛΙΛΤ: Δεν βλέπεις;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Πολλά νεύρα έχεις.

ΛΙΛΤ: Θα έχω κάποιο λόγο.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Μπα. Έτσι γεννήθηκες.

ΛΙΛΤ: Μάλιστα.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Σι φτιάχνεις;

ΛΙΛΤ: Σην κρεατόπιτα ηλίθιε. Σην κρεατόπιτα. Σώρα, θα την βάλω στον

φούρνο.

(Παύση. Ο Ντούγκαλ δίνει ένα χαστούκι στην Λίλυ.)

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: υγγνώμη…

ΛΙΛΤ: Θέλω διαζύγιο.

(Παύση)

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Ένα χαστούκι ήταν μόνο.

ΛΙΛΤ: Δεν είναι μόνο αυτό, Ντούγκαλ. Σο ξέρεις καλά.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: χι.

ΛΙΛΤ: Σο έχω αποφασίσει καιρό τώρα. Έχω μιλήσει και με τον δικηγόρο

μου.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Απέκτησες και δικηγόρο;

37

ΛΙΛΤ: Έτσι πρέπει.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Ψραία.

ΛΙΛΤ: Πολύ ωραία.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Και τι ζητάς;

ΛΙΛΤ: Σίποτα. Μπορείς να τα κρατήσεις όλα.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Ο Κένεθ;

ΛΙΛΤ: Σι σχέση έχει ο Κένεθ;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Πώς θα το πάρει; Σι θα του πούμε;

ΛΙΛΤ: Είναι μεγάλο παιδί. Θα καταλάβει.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Θα του πεις την αλήθεια;

ΛΙΛΤ: Ποια αλήθεια;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Ξέρεις.

ΛΙΛΤ: Α. τι σκότωσες τους γονείς του Σζέιμς και δεν πλήρωσες ποτέ γι’

αυτό-

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: ε σιχαίνομαι.

ΛΙΛΤ: Ή μήπως ότι χτυπάς την μάνα του όποτε βρεις ευκαιρία;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Δεν είναι έτσι και το ξέρεις. Αυτό συμβαίνει-

ΛΙΛΤ: ταν δεν σε υπακούω.

(Παύση)

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Θα δοκιμάσω λίγο από αυτό.

ΛΙΛΤ: Μην τολμήσεις.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Ένα μακαρόνι πήρα μόνο.

ΛΙΛΤ: Ούτε αυτό.

(Μικρή Παύση)

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Δεν μ' αγάπησες ποτέ;

38

ΛΙΛΤ: Κάποτε ναι.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Γιατί;

ΛΙΛΤ: Γιατί τι;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Γιατί τον Γκλεν;

ΛΙΛΤ: Επειδή, ήταν ο πιο γλυκός άνθρωπος. Ήταν εκεί, για εμένα. Με

καταλάβαινε.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Αηδίες.

ΛΙΛΤ: Σον αγαπούσα. Σον αγαπάω. Πάντα θα τον αγαπάω.

(Ο Ντούγκαλ δίνει ακόμα ένα χαστούκι στην Λίλυ.)

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: υγγνώμη.

ΛΙΛΤ: Πάντα ήσουν ένα απολίτιστο γουρούνι.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Ένα χαστούκι ήταν μόνο.

ΛΙΛΤ: Μάλιστα.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: ' αγαπάω.

ΛΙΛΤ: Σέτοια αγάπη, να την βάλεις στον κώλο σου.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Εσύ και ο Κένεθ, είστε τα πάντα για εμένα.

ΛΙΛΤ: Σο ξέρω… μως, δεν γίνεται να συνεχίσουμε έτσι. Αρκετή

υπομονή έκανα.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Δεν σ' αγάπησε όπως εγώ.

ΛΙΛΤ: Έχεις δίκιο. Με αγάπησε πολύ περισσότερο.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: κύλα. Σρελή. Απαίσια.

ΛΙΛΤ: Απαίσιος είσαι εσύ. Εσύ. Που δεν σου έφτανε ο Γκλεν, αλλά

σκότωσες και την Κάμερον.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Είχα θολώσει. Μην τα ξαναλέμε.

ΛΙΛΤ: Ακριβώς.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Έλα να προσπαθήσουμε μια ακόμα φορά.

39

ΛΙΛΤ: Ποτέ.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: ε παρακαλώ. Μια τελευταία φορά. Και θα το ξεχάσω.

Μπορώ να το σταματήσω.

ΛΙΛΤ: Σι θα ξεχάσεις; Σι θα σταματήσεις;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Σίποτα.

ΛΙΛΤ: Έχεις αποτρελαθεί. Δεν συμμετέχω άλλο σε αυτό.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Λίλυ, θα το μετανιώσεις.

ΛΙΛΤ: Σο θέμα τελείωσε. Μετά την σημερινή μέρα, όλα θα αλλάξουν για

μένα. Αρκετά. Θα πάρουμε διαζύγιο και θα φύγεις από το σπίτι.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Ορίστε;

(Ο Κένεθ μπαίνει μέσα στην κουζίνα.)

ΚΕΝΕΘ: Ήρθα.

ΛΙΛΤ: Μπράβο, αγόρι μου. Έλα να με βοηθήσεις.

ΚΕΝΕΘ: Γεια σου, πατέρα.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Γεια σου, αγόρι μου.

ΚΕΝΕΘ: υμβαίνει κάτι;

ΛΙΛΤ: Γιατί το λες αυτό;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: χι, παιδί μου.

ΚΕΝΕΘ: Επειδή υπάρχει μια ένταση στην ατμόσφαιρα.

ΛΙΛΤ: λα καλά. Ο πατέρας σου, θα πήγαινε τώρα να χαιρετίσει την

Σζάνετ.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Ναι, να πηγαίνω εγώ. Δεν τελειώσαμε όμως την κουβέντα,

Λίλυ.

ΛΙΛΤ: Κένεθ, μου δίνεις το αλάτι;

(Ο Ντούγκαλ βγαίνει από την κουζίνα.)

ΚΕΝΕΘ: Να ρωτήσω τι συμβαίνει; την πραγματικότητα. Ή να το

αφήσω;

40

ΛΙΛΤ: Βασικά, να μου δώσεις το αλάτι.

41

ΔΕΤΣΕΡΗ ΠΡΑΞΗ

κηνή 1η

(Σραπεζαρία. λοι κάθονται, έτοιμοι να ξεκινήσουν το φαγητό. Έρχεται η

Λίλυ με την κρεατόπιτα.)

ΛΙΛΤ: Να τη και η κρεατόπιτά μας. Έτοιμη.

ΣΖΑΝΕΣ: Αχ, πόσο την λαχταρώ. Ευχαριστούμε, Λίλυ.

ΛΙΛΤ: Σην έκανα με αγάπη. Ας ξεκινήσουμε.

ΣΖΑΝΕΣ: Σζέιμς μου, θέλεις να πεις λίγα λόγια, πριν ξεκινήσουμε το

φαγητό.

ΣΖΕΙΜ: Εγώ;

ΣΖΑΝΕΣ: Ναι, αγάπη μου.

ΚΕΝΕΘ: Έλα, Σζέιμς.

ΣΖΕΙΜ: Ψραία. (Μικρή Παύση) ας ευχαριστώ πολύ όλους, που

ήρθατε σήμερα εδώ. Είναι ιδιαίτερη τιμή, που επιλέξατε αυτή την ημέρα,

την ιερή μέρα των Φριστουγέννων, να την περάσετε μαζί μας. Για να

γιορτάσουμε, την ημέρα μνήμης της οικογένειας μας.

ΣΖΑΝΕΣ: Σων Μακένζι.

ΣΖΕΙΜ: Ημέρα μνήμης για τον παππού μου, που έφυγε σαν πέρσι ίδια

μέρα και για τους γονείς μου, που δολοφονήθηκαν την ίδια μέρα, μερικά

χρόνια πριν. Μαζευτήκαμε εδώ για να τους θυμηθούμε, να τους τιμήσουμε

και να γιορτάσουμε, όπως ήξερε καλά να κάνει αυτή η οικογένεια. Δεν

είναι μέρα λύπης…

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Σζέιμς, είσαι καλά;

ΣΖΑΝΕΣ: Σι έχει το παιδί;

ΣΖΕΙΜ: Καλά είμαι, απλώς πονάει πολύ το κεφάλι μου. Αυτές οι

ημικρανίες, με έχουν τρελάνει .

ΚΕΝΕΘ: Μήπως, θες να πας να ξαπλώσεις;

ΣΖΕΙΜ: χι, ακόμα. Αν συνεχιστεί θα πάω…

42

ΛΙΛΤ: Εγώ λέω να ξεκινήσουμε να φάμε και θα δεις πόσο καλύτερα θα

αισθανθείς.

ΣΖΕΙΜ: Ναι, έχεις φτιάξει τα αγαπημένα φαγητά της οικογένειας. Και

αυγά και την φανταστική κρεατόπιτα. ε ευχαριστώ πολύ, Λίλυ.

ΛΙΛΤ: Γλυκέ μου, να είσαι καλά. Εντάξει, δεν θα είναι σαν του παππού,

αλλά έβαλα τα δυνατά μου.

ΣΖΕΙΜ: Είμαι σίγουρος.

ΚΕΝΕΘ: Μην είσαι μετριόφρων, μαμά. Η πίτα, είναι υπέροχη.

ΣΖΑΝΕΣ: Αγόρι μου, είσαι τόσο καλός. αν εκείνον. Και εγώ με την

σειρά μου, θέλω να ευχαριστήσω την Λίλυ και την οικογένεια Υορντ, για

ό,τι κάνουν για εμάς. Δεν ξέρω τι θα κάναμε χωρίς εσάς.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Σζάνετ, είσαι ένας θησαυρός. Είμαστε οικογένεια.

ΛΙΛΤ: Έτσι ακριβώς. Σρώτε, τρώτε.

ΣΖΑΝΕΣ: Κένεθ μου…

ΚΕΝΕΘ: Ναι, κυρία Σζάνετ.

ΣΖΑΝΕΣ: Δεν μου κρατάς κακία για πριν, αγόρι μου;

ΛΙΛΤ: Σι συνέβη;

ΣΖΑΝΕΣ: Εγώ, σου τα είπα με ειλικρινές ενδιαφέρον για το μέλλον σου.

ΚΕΝΕΘ: Καταλαβαίνω. Μην ανησυχείτε. λα καλά.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Θα μας εξηγήσει κάποιος τι έγινε.

ΚΕΝΕΘ: Δεν χρειάζεται.

ΣΖΑΝΕΣ: Ναι, αγόρι μου.

(Μικρή Παύση)

ΛΙΛΤ: Πώς σας φαίνεται η πίτα;

ΣΖΑΝΕΣ: Τπέροχη, κορίτσι μου. Ειλικρινά νομίζω, ότι είναι καλύτερη

από αυτήν που έφτιαχνε ο Σζέιμι.

ΛΙΛΤ: Τπερβολές.

43

ΣΖΕΙΜ: Ισχύει. Δεν περίμενα ότι θα το πω, αλλά πραγματικά, είναι

υπέροχη. Δεν έχω φάει τίποτε άλλο ακόμα. Μόνο πίτα.

ΚΕΝΕΘ: Εσύ, πατέρα γιατί δεν τρως;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Πονάει το στομάχι μου. Από το πρωί. Θα φάω λίγα

μακαρόνια σκέτα.

ΣΖΑΝΕΣ: Περαστικά, Ντούγκαλ μου.

ΚΕΝΕΘ: Ο κύριος Σζέιμι, αν ήταν εδώ, θα ήξερε να σου πει τι να κάνεις,

για να σου περάσει αμέσως.

ΛΙΛΤ: Είχε την λύση για κάθε πρόβλημα. Σζάνετ, να σου βάλω λίγη

σαλάτα.

ΣΖΑΝΕΣ: χι, Λίλυ μου. Κάτι έχω πάθει τελευταία και δεν τρώω

λαχανικά.

ΛΙΛΤ: Κακώς. Πώς μου διέφυγε εμένα; Από αύριο, θα σε ταράξω στα

λαχανικά.

ΣΖΑΝΕΣ: ,τι νομίζεις, παιδί μου. Κρασί να πιείτε. Είναι πολύ καλό.

(Πίνουν κρασί. Ο Σζέιμς βάζει στο ποτήρι του και το ρίχνει κάτω.)

ΚΕΝΕΘ: Σζέιμς, τι έγινε;

ΣΖΕΙΜ: Σο κεφάλι μου δεν περνάει και ζαλίζομαι πολύ. Θα μου

επιτρέψετε να πάω για λίγο στο δωμάτιο μου, να ξαπλώσω και σε λίγο θα

κατέβω. Να πάρω και ένα χάπι.

ΣΖΑΝΕΣ: Ναι, παιδί μου, πήγαινε αμέσως.

ΚΕΝΕΘ: Θες βοήθεια;

ΣΖΕΙΜ: χι, σε ευχαριστώ. Θα έρθω σε λίγο.

(Ο Σζέιμς φεύγει από την τραπεζαρία και ανεβαίνει τις σκάλες.)

44

κηνή 2η

(Σραπεζαρία. λοι τρώνε. Δείχνουν ευχαριστημένοι.)

ΛΙΛΤ: Κένεθ, κάναμε καλή δουλειά; Δεν έχετε φάει τίποτα…

ΚΕΝΕΘ: Μάνα, μαγείρεψες για ένα λόχο. Θα τρώμε για μέρες.

ΛΙΛΤ: Υάτε λίγο ακόμα.

ΣΖΑΝΕΣ: Ναι, για να φάμε και γλυκό.

ΛΙΛΤ: Έφτιαξα μια υπέροχη τούρτα καρότο. Αλλά, δεν είναι ώρα ακόμα.

Να κατέβει και ο Σζέιμς να φάει.

(Φτυπάει το κουδούνι.)

ΣΖΑΝΕΣ: Μα ποιος είναι τέτοια μέρα;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Περιμένετε κανέναν;

ΣΖΑΝΕΣ: χι.

ΛΙΛΤ: Κένεθ, άνοιξε σε παρακαλώ.

ΚΕΝΕΘ: Μάλιστα.

(Ο Κένεθ ανοίγει την πόρτα. Είναι η Κλερ. Έρχονται μαζί στην

τραπεζαρία.)

ΚΕΝΕΘ: Είναι η Κλερ. Υίλη του Σζέιμς. Και δική μου.

ΣΖΑΝΕΣ: Κλερ, παιδί μου. Σι καλά.

ΚΛΕΡ: Καλησπέρα, σε όλους. Φρόνια σας πολλά.

ΛΙΛΤ: Φρόνια πολλά.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Φρόνια πολλά, Κλερ. Φάρηκα.

ΣΖΑΝΕΣ: Έλα εδώ, να σε φιλήσω.

ΚΛΕΡ: Σι κάνετε; Να ζήσετε να τον θυμάστε. Βασικά, να τους θυμάστε.

ΣΖΑΝΕΣ: Ευχαριστώ, παιδί μου.

ΚΛΕΡ: Με αγάπη και να έχετε υγεία. (Μικρή Παύση) Ο Σζέιμς με

κάλεσε. ας το είπε;

45

ΣΖΑΝΕΣ: Καλά έκανε. Ναι, αλλά ξεχάστηκα. Είμαι μεγάλη πια.

Καταλαβαίνεις.

ΚΛΕΡ: Μια χαρά είστε. Ο Σζέιμς; Πού είναι;

ΚΕΝΕΘ: Σον έπιασε το κεφάλι του και ανέβηκε πάνω να ξεκουραστεί

λίγο.

ΚΛΕΡ: Καλά έκανε.

ΛΙΛΤ: Με θυμάσαι, Κλερ;

ΚΛΕΡ: Ναι, φυσικά. Έχουμε συναντηθεί ξανά. Εδώ, στο σπίτι. Πώς είστε;

ΛΙΛΤ: Καλά είμαι. Εσύ;

ΚΛΕΡ: Και εγώ.

ΣΖΑΝΕΣ: Κάθισε, παιδί μου, να φας το υπέροχο φαγητό της Λιλυ.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Κρεατόπιτα να φας. Είναι πεντανόστιμη.

ΚΛΕΡ: Εννοείται. Σο περιμένω από εχθές.

(Η Κλερ κάθεται στο τραπέζι και αρχίζει να τρώει.)

ΚΕΝΕΘ: Να σε ρωτήσω κάτι;

ΚΛΕΡ: Πες μου.

ΚΕΝΕΘ: Σι φάση με το ροζ μαλλί;

ΚΛΕΡ: Ας έρθει και ο Σζέιμς και θα σου εξηγήσω.

ΚΕΝΕΘ: Α, έχει ιστορία.

ΚΛΕΡ: Κάτι έχει…

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Και με τι ασχολείσαι, Κλερ;

ΚΛΕΡ: Αστυνομικός είμαι.

ΣΖΑΝΕΣ: Και μάλιστα πολύ καλή.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Α, πολύ ενδιαφέρον.

(Μικρή Παύση)

46

ΛΙΛΤ: ε νοιάζει;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Ζηλεύεις;

ΛΙΛΤ: Για πες μας, Κλερ. Έχεις κάποιον δεσμό;

ΚΕΝΕΘ: Ρε μαμά.

ΚΛΕΡ: Δεν έχω πρόβλημα, Κένεθ. χι, κυρία Λίλυ. Δεν είμαι των

σχέσεων.

ΛΙΛΤ: Ελεύθερο πνεύμα, σαν να λέμε.

ΚΛΕΡ: Κάτι τέτοιο.

ΛΙΛΤ: (σιγά) Κάθε μέρα και με άλλον…

ΚΛΕΡ: Είπατε κάτι;

ΛΙΛΤ: χι. Λέω, αν θες, να φας κάτι άλλο.

ΚΕΝΕΘ: Μάνα, φτάνει. Άσε την κοπέλα.

ΚΛΕΡ: Άκουσα τι είπατε. Ζούμε σε άλλες εποχές, από εκείνες που

μεγαλώσατε εσείς. Πλέον, οι γυναίκες μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε.

Υαντάζομαι, το γνωρίζετε.

ΛΙΛΤ: Ναι, κορίτσι μου. Αλλά, υπάρχει και ένα όριο σε κάποια πράγματα.

Σο δέχομαι αυτό που λες. Υαίνεσαι εσύ, τι κορίτσι είσαι. Λογικό.

ΚΛΕΡ: Ορίστε;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Μα τι έπαθες;

ΚΕΝΕΘ: Μάνα, σταμάτα πια. Μην μιλάς άλλο.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Προς τι, όλη αυτή η κακία τώρα;

ΛΙΛΤ: Αχ, καημένε. Δεν την είδες πώς είναι; Σι σχέσεις έχει με τον γιο

μας; Είναι φίλοι. Και ποιός ξέρει τι άλλο; Σζάνετ μου, να ανησυχείς και για

τον Σζέιμς.

ΚΛΕΡ: Αρκετά με τις προσβολές. Δεν σας επιτρέπω.

ΛΙΛΤ: Δεν μου επιτρέπεις; Σι ακριβώς-

47

ΣΖΑΝΕΣ: κ α σ μ ό ς. Η Κλερ, είναι πολύ καλή φίλη της οικογένειας,

όπως και η Λίλυ. Δεν καταλαβαίνω την έκρηξη σας. Ηρεμήστε και

χαλαρώστε. Φριστούγεννα είναι. Γιορτή μνήμης. Υάτε. Κλερ μου, λίγα

πιτάκια θέλεις;

48

κηνή 3η

(Γραφείο Σζέιμι. Ο Σζέιμς μπαίνει αναστατωμένος.)

ΣΖΕΙΜ: Παππού… Παππού… Πού είσαι;

TZEIMI: Αγόρι μου. Σι έγινε;

ΣΖΕΙΜ: Δεν είμαι καλά… Δεν μπορώ… Παππού… Δεν μπορώ… ε

παρακαλώ…

TZEIMI: Κάθισε παιδί μου. Να ηρεμήσεις. Κάθισε στην πολυθρόνα.

ΣΖΕΙΜ: Δεν μπορώ να κάτσω. Νιώθω ότι θα εκραγώ. Δεν το αντέχω…

TZEIMI: Κάτσε να το πάρουμε από την αρχή-

ΣΖΕΙΜ: Δεν θέλω. Αρκετά.

TZEIMI: Ηρέμησε. Ας το δούμε λογικά.

ΣΖΕΙΜ: Δεν υπάρχει καμία λογική. ε τίποτα. Είναι σαν ένα κακό

όνειρο. Θα ξυπνήσω και θα βρίσκομαι στην ρουτίνα μου. Σίποτα

παραπάνω.

TZEIMI: Αγόρι μου, μήπως πρέπει να πάρεις τα χάπια σου;

ΣΖΕΙΜ: χι, όχι. Δεν θα είμαι φυτό. χι.

TZEIMI: Αγόρι μου-

ΣΖΕΙΜ: Γιατί ο Ντούγκαλ σκότωσε τους γονείς μου;

TZEIMI: Σζέιμς…

ΣΖΕΙΜ: Δεν μου λες. Γιατί; (Παύση) Να σου πω κάτι.

TZEIMI: , τι θες.

ΣΖΕΙΜ: Με παρακολουθείς;

TZEIMI: Σι εννοείς;

ΣΖΕΙΜ: Από τότε που πέθανες και ζεις στου τοίχους αυτού του σπιτιού,

με παρακολουθείς; Εμένα, την γιαγιά, τους ανθρώπους που μπαίνουν μέσα

στο σπίτι;

TZEIMI: Ναι…

49

ΣΖΕΙΜ: Άρα τα ξέρεις όλα; (Μικρή Παύση) Για μένα και τον Κένεθ;

(Παύση)

TZEIMI: Ναι, παιδί μου.

ΣΖΕΙΜ: Και τι έχεις να πεις;

TZEIMI: Πολύ καλό παιδί. Ο μόνος καλός Υορντ. Και σε αγαπάει.

ΣΖΕΙΜ: Δηλαδή δεν σε ενοχλεί που…

TZEIMI: Που τι;

ΣΖΕΙΜ: Που είμαι gay…

TZEIMI: Γιατί να με ενοχλεί; Άμα είσαι ευτυχισμένος μαζί του, επιλογή

σου είναι, τι θα κάνεις.

ΣΖΕΙΜ: Δεν το περίμενα…

TZEIMI: Έπρεπε να μου είχες μιλήσει… ’ αγαπώ πολύ… Ε, και είμαι

αρκετά ανοιχτός άνθρωπος…

ΣΖΕΙΜ: Αλήθεια;

TZEIMI: Μην αισθάνεσαι άσχημα. λοι είχαμε τις εμπειρίες μας, όταν

είμασταν νεότεροι…

(Παύση)

ΣΖΕΙΜ: Δηλαδή;

TZEIMI: Ε, όπως και να το κάνουμε, έχω άποψη για το θέμα. Δεν μπορώ

να σε κατακρίνω.

ΣΖΕΙΜ: Παππού…

TZEIMI: Βέβαια από τότε που γνώρισα την γιαγιά σου, σταμάτησα τις

περιπέτειες.

ΣΖΕΙΜ: Πάλι καλά…

TZEIMI: Αγόρι μου, είμαι εδώ για σένα. Ξέρω, ότι δεν είναι εύκολο αυτό

που σου ζητάω, αλλά θέλω να το κάνεις. ε παρακαλώ. Θα μας βοηθήσει

όλους να προχωρήσουμε.

50

ΣΖΕΙΜ: Μου φαίνεται ακατόρθωτο. Σον κοιτούσα και-

TZEIMI: Πήγαινε κάτω και αντιμετώπισέ τον. Πες μπροστά σε όλους, ότι

ξέρεις πως σκότωσε τους γονείς σου και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους.

Θα αποκαλυφθούν τα πάντα. Και έτσι, θα βρεις την στιγμή να τον

σκοτώσεις.

ΣΖΕΙΜ: Θα αποκαλυφθούν τα πάντα; Είμαι σίγουρος πως ξέρεις και δεν

μου λες.

TZEIMI: Πήγαινε κάτω, παιδί μου. Δώσε ένα τέλος, στον κύκλο του

αίματος. (Μικρή Παύση) Και μην ξεχνάς. Μετά, πάρε την γιαγιά σου και

φύγε. Πηγαίνετε στο Λονδίνο. Ή και πιο μακριά. την Ελλάδα, ας πούμε.

Εκεί, έχουμε κάποιους συγγενείς που μπορούν να σας βοηθήσουν-

ΣΖΕΙΜ: Παππού, δεν μπορώ να αφήσω τον Κένεθ. Αγαπιόμαστε.

Κάνουμε όνειρα. Σου υποσχέθηκα, πως θα φύγουμε μαζί. Δεν γίνεται-

TZEIMI: Αγόρι μου, άκου με προσεχτικά. (Μικρή Παύση) Σον συμπαθώ

τον Κένεθ, αλλά πρέπει να τον αφήσεις πίσω. Θα κόψεις κάθε επαφή μαζί

του.

ΣΖΕΙΜ: Δεν υπάρχει περίπτωση. Σι βλακείες είναι αυτά που λες;

TZEIMI: Αγόρι μου-

ΣΖΕΙΜ: Ο Κένεθ είναι ο άνθρωπός μου. Δεν μπορώ να τον αφήσω.

TZEIMI: Πρέπει. σο βρίσκεται στην ζωή σου, πάντα θα υπάρχει και η

σκιά των Υορντ.

ΣΖΕΙΜ: Ο Κένεθ είναι διαφορετικός. Είναι γλυκός. Δεν μπορώ, να

ζήσω χωρίς αυτόν.

TZEIMI: Πρέπει. Δεν το καταλαβαίνεις τώρα, αλλά πρέπει να αποκοπείς

τελείως. Είναι ο μόνος τρόπος.

(Παύση)

ΣΖΕΙΜ: Άντε γαμήσου.

(Ο Σζέιμς αποχωρεί από το γραφείο.)

TZEIMI: Αγόρι μου… Μακάρι να μπορούσα…

51

κηνή 4η

(Σραπεζαρία. Σο φαγητό συνεχίζεται.)

ΣΖΑΝΕΣ: Ψραίο το φαγητό, Κλερ μου;

ΚΛΕΡ: Ναι, είναι πολύ καλό. Αυτά τα αυγά, είναι υπέροχα.

ΣΖΑΝΕΣ: Και η κρεατόπιτα;

ΚΛΕΡ: Καλή, αλλά λίγο βαριά.

ΛΙΛΤ: Μην τρως τότε.

ΚΛΕΡ: Δεν τρώω.

ΣΖΑΝΕΣ: Μην ξαναρχίζετε. Μονιάστε επιτέλους.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Ε ναι.

ΛΙΛΤ: Εσύ, συμφωνείς, ε;

(Ο Σζέιμς κατεβαίνει στην τραπεζαρία.)

ΚΛΕΡ: Σζέιμς.

ΣΖΕΙΜ: Κλερ. Πότε ήρθες;

ΚΛΕΡ: Πριν από λίγο.

ΣΖΕΙΜ: Σο ροζ είναι πραγματικότητα.

ΚΛΕΡ: Είναι.

ΣΖΑΝΕΣ: Αγόρι μου, είσαι καλύτερα;

ΣΖΕΙΜ: Ναι, γιαγιά. Πήρα ένα παυσίπονο και τώρα νιώθω πολύ καλά.

ΚΕΝΕΘ: Ευτυχώς. Ανησυχήσαμε.

ΣΖΕΙΜ: Θα ήθελα να κάνω μια πρόποση. ωστά αυτήν την φορά.

Φωρίς πονοκεφάλους.

ΣΖΑΝΕΣ: Αχ, ναι. Σέλεια. Σώρα που είμαστε όλοι εδώ.

ΚΛΕΡ: Ναι, ναι. Λατρεύω τις προπόσεις.

52

ΛΙΛΤ: Ντούγκαλ, βάλε μου λίγο κρασί σε παρακαλώ.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: πως επιθυμείς.

ΣΖΕΙΜ: «Αφού η συντομία είναι η ουσία του πνεύματος, η δε πολυλογία

το περιττό στολίδι του το εξωτερικό, θα είμαι όσο σύντομος μπορώ.»

Άμλετ. (Μικρή Παύση) Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για ακόμα μια

φορά, που είστε σήμερα εδώ μαζί μας. Αυτήν την τόσο σημαντική ημέρα.

ε ευχαριστώ, γιαγιά που έχεις σταθεί δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια.

Είσαι σαν μητέρα, για εμένα. Έχεις κάνει τα πάντα για να είμαι

ευτυχισμένος και δεν ξέρω τι θα έκανα, χωρίς εσένα. Είμαι εδώ, για ό,τι

χρειαστείς. (Μικρή Παύση) ε ευχαριστώ, Κλερ, για την υπέροχη φιλία

σου. λα αυτά τα χρόνια. Που είσαι εδώ. Και με κάνεις να ζω λίγο πιο

τρελά. Με τα ροζ μαλλιά σου, τα οποία ακόμα δεν μας είπες, πώς τα

απέκτησες…

ΚΛΕΡ: Ε, ας μην τα πούμε τώρα αυτά. Ας πούμε ότι έβαλα ένα στοίχημα,

με έναν γκόμενο και το έχασα…

ΣΖΕΙΜ: Αναμένω, για τις πικάντικες λεπτομέρειες. (Μικρή Παύση) ε

ευχαριστώ, Λίλυ, που βοηθάς την γιαγιά μου σε όλα. Που μας μαγειρεύεις.

Είσαι αληθινή φίλη. Και σε ευχαριστώ, που έφερες στην ζωή τον έρωτα της

ζωής μου, τον Κένεθ.

ΛΙΛΤ: Σι πράγμα;

ΚΕΝΕΘ: Σζέιμς, τι κάνεις;

ΣΖΕΙΜ: ε ευχαριστώ, Κένεθ που υπάρχεις στην ζωή μου. Είσαι ό,τι

καλύτερο. ε αγαπώ άνευ όρων, για πάντα. την αιωνιότητα.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Πώς τολμάς παλιοπούστη; Σι είναι αυτά που λες;

ΣΖΕΙΜ: σο για σένα, Ντούγκαλ, σε ευχαριστώ που ήρθες σε αυτό το

τραπέζι και μπορώ να σε ρωτήσω, κοιτώντας σε στα μάτια. Γιατί σκότωσες

τους γονείς μου;

(Παύση)

ΚΛΕΡ: Σζέιμς, τι συμβαίνει; Δεν καταλαβαίνω τίποτα.

ΣΖΑΝΕΣ: Αγόρι μου, τι είναι αυτά που λες; Οι γονείς σου,

δολοφονήθηκαν, από έναν τυχαίο κλέφτη.

53

ΣΖΕΙΜ: χι, τους σκότωσε ο Ντούγκαλ Υορντ, αλλά δεν ξέρω τον

λόγο.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Και εσένα, ποιός σου το είπε αυτό το ψέμα;

ΣΖΕΙΜ: Ο παππούς μου.

ΛΙΛΤ: Ο παππούς σου; Πότε; Πώς το ήξερε;

ΣΖΕΙΜ: Άρα είναι αλήθεια.

ΛΙΛΤ: Δεν είπα αυτό.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Δεν με νοιάζουν αυτά τα ψέματα. Λέγε, μαλάκα, τι είναι

αυτά που έλεγες πριν για τον γιο μου;

ΣΖΕΙΜ: Η αλήθεια. Σον αγαπώ. Με αγαπά.

ΚΕΝΕΘ: Σζέιμς, σταμάτα.

ΣΖΕΙΜ: Γιατί ντρέπεσαι; Αρκετά κρυφτήκαμε. Υτάνει.

ΚΕΝΕΘ: Δεν ντρέπομαι εγωίσταρε, αλλά πήρες μια απόφαση μόνος σου,

χωρίς να την συζητήσουμε. Δεν είχες το δικαίωμα να πεις τίποτα. Έπρεπε

να μιλήσουμε πρώτα…

ΣΖΕΙΜ: χι, φτάνει το κρυφτό.

ΚΕΝΕΘ: Ήμαρτον. Μα τι έχεις πάθει σήμερα; Σι συμπεριφορά είναι

αυτή; Πρέπει να πάρεις τα χάπια σου.

ΣΖΑΝΕΣ: Δεν τα παίρνεις, παιδί μου;

ΣΖΕΙΜ: χι, γιαγιά. Σα είπαμε αυτά.

ΣΖΑΝΕΣ: Είναι αλήθεια, παιδί μου, ότι ο Ντούγκαλ σκότωσε την κόρη

μου;

ΣΖΕΙΜ: Ναι. Μου το είπε ο παππούς.

ΣΖΑΝΕΣ: Πότε;

(Παύση)

ΣΖΕΙΜ: Πριν από λίγο.

ΛΙΛΤ: Σο παιδί, είναι παλαβό. Δεν ξέρει τι λέει.

54

ΚΛΕΡ: Σζέιμς, τι συμβαίνει; Παραλογίζεσαι.

ΚΕΝΕΘ: Σζέιμς μου, ο παππούς σου, είναι νεκρός.

ΣΖΕΙΜ: Ναι, αλλά το πνεύμα του ζει μέσα στους τοίχους αυτού του

σπιτιού. Είναι μια αρχαία κατάρα-

ΚΛΕΡ: Σζέιμς, νομίζω πως πρέπει να πάρεις τα χάπια σου τώρα.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Κένεθ, είναι αλήθεια;

ΚΕΝΕΘ: Ορίστε;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Είσαι gay;

ΚΕΝΕΘ: Ναι, πατέρα. Είμαι μαζί με τον Σζέιμς. Αγαπιόμαστε.

ΛΙΛΤ: Δεν είναι δυνατόν. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Είναι λάθος.

(Παύση. Ο Ντούγκαλ χτυπάει με δύναμη τον γιο του.)

ΛΙΛΤ: χι, σταμάτα, απολίτιστε. Σι κάνεις;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Πώς τόλμησες ρε γελοίε; Ο γιος μου ρε; Ο γιος μου;

Πούστης; Και μάλιστα με τον γιο του Γκλεν… χι… χι…

ΚΛΕΡ: ταματήστε επιτέλους. ας διατάζω.

(Η Κλερ ακινητοποιεί τον Ντούγκαλ. Η Λίλυ κλαίει και τους παρακαλεί να

σταματήσουν.)

ΣΖΕΙΜ: Κένεθ μου, συγγνώμη αγάπη μου. Δεν ήθελα-

ΚΕΝΕΘ: λα καλά…

ΣΖΕΙΜ: Μα σε χτύπησε. Πρέπει να πονάς…

ΚΕΝΕΘ: Είμαι καλά.

(Η Σζάνετ σηκώνεται από την καρέκλα της.)

ΣΖΑΝΕΣ: Σζέιμς, σου μίλησε ο Σζέιμι μου;

ΣΖΕΙΜ: Ναι, γιαγιά.

ΣΖΕΙΜΙ: Πες της ότι την αγαπάω.

ΣΖΕΙΜ: Μπορείς να μου μιλάς και εδώ;

55

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Σο παιδί είναι για δέσιμο. λη η οικογένεια…

ΣΖΕΙΜ: ε αγαπάει, γιαγιά.

ΣΖΑΝΕΣ: Και εγώ, Σζέιμι. Και εγώ. Πολύ.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Εσένα, μωρή τρελόγρια, δεν σε ενοχλεί που ο εγγονός σου

πηδιέται με τον γιο μου;

ΣΖΑΝΕΣ: χι, ο Κένεθ είναι εξαίρετο παιδί.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Δεν είστε με τα καλά σας εδώ μέσα.

ΚΛΕΡ: Ούτε και εσύ. Κάτσε ήσυχος.

ΣΖΑΝΕΣ: Αγόρι μου, σε αγαπάω. Είμαι εδώ. Θα κάνω ό,τι θέλεις εσύ.

Αρκεί να ηρεμήσεις. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην λύνεται. Είμαστε εδώ

όλοι δικοί σου άνθρωποι. Ή σχεδόν όλοι.

ΣΖΕΙΜ: Ο Ντούγκαλ σκότωσε τους γονείς μου. Πρέπει να πληρώσει.

Έτσι λέει ο παππούς.

ΣΖΑΝΕΣ: Σότε να πληρώσει.

ΚΕΝΕΘ: Μπαμπά, είναι αλήθεια;

(Παύση)

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Ναι, εγώ τους σκότωσα.

ΚΕΝΕΘ: Γιατί;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Επειδή ζήλευα. Πολύ. Αγόρι μου, την αγαπάω πολύ την

μαμά σου. Και εσένα.

ΚΕΝΕΘ: Ναι, αλλά γιατί;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Επειδή πηδιότανε με τον Γκλεν. Είχαν σχέση.

ΣΖΑΝΕΣ: Σι πράγμα;

ΣΖΕΙΜ: Δεν μπορεί.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: ταν το έμαθα, θόλωσα. Ήταν λίγο πριν εκείνα τα

Φριστούγεννα. Έτσι, στις 25 Δεκεμβρίου που ο Σζέιμι με την Σζάνετ και

την παλιόπουστα θα έλειπαν από το σπίτι, βρήκα την ευκαιρία. κότωσα

πρώτα τον Γκλεν και μετά την Κάμερον.

56

ΣΖΑΝΕΣ: Γιατί την κορούλα μου;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Δεν έπρεπε να υπάρχουν μάρτυρες.

ΚΛΕΡ: Οργανωμένο το σχέδιο. Κρατιέμαι να μην φας μπουνιά. Αλήθεια.

ΚΕΝΕΘ: Και μετά;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Μετά που βρήκα την ψυχραιμία μου, κατάλαβα τι έκανα και

το μετάνιωσα. Για την Κάμερον, τουλάχιστον. Ο Γκλεν, έπρεπε να

πληρώσει, που πήδαγε την γυναίκα μου. (Μικρή Παύση) Οργάνωσα το

σχέδιο και μέσω των γνωριμιών μου, έβαλα στην φυλακή έναν αθώο

άνθρωπο. Μου χρώσταγε χάρη μεγάλη και εγώ έδωσα πολλά λεφτά στην

οικογένεια του, για να ζήσουν μια καλή ζωή. Έτσι, αυτός ο άνθρωπος είπε,

πως ήρθε για να κλέψει τους Μακένζι και όταν τον ανακάλυψαν τους

σκότωσε.

ΣΖΕΙΜ: Δεν μπορώ να το πιστέψω.

ΚΛΕΡ: Ούτε σε ταινίες δεν τα βλέπουμε αυτά.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Έμαθα πριν δύο μήνες, ότι αυτοκτόνησε στην φυλακή.

ΚΕΝΕΘ: Πώς μπορείς και ζεις, πες μου. Εγώ θα είχα πεθάνει από την

ντροπή μου.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Αγόρι μου, δεν αισθάνομαι καλά γι’ αυτά που έκανα, αλλά

έπρεπε να επέλθει δικαιοσύνη για την απιστία της.

ΚΕΝΕΘ: Δεν θέλω να σε ξέρω…

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Αγόρι μου, σε παρακαλώ…

(Παύση. Ο Κένεθ δίνει ένα χαστούκι στον πατέρα του. Ο Ντούγκαλ

σηκώνεται και παίρνει ένα κομμάτι κρεατόπιτα. Σο διαλύει με μανία.)

ΚΛΕΡ: Σι νομίζεις ότι κάνεις;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Ξέρετε τι έχει αυτό το κομμάτι κρεατόπιτα;

ΣΖΑΝΕΣ: Τπέροχο κρέας.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Τπέροχο, ναι. ε προειδοποίησα, Λίλυ. Θα το

σταματούσα, αλλά εσύ, ήθελες διαζύγιο. Βρωμοπούτανο.

ΣΖΕΙΜ: Σι έχει μέσα η κρεατόπιτα;

57

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Σην καρδιά του πατέρα σου, φλώρε. Σην καρδιά του Γκλεν.

ΛΙΛΤ: Σι έκανες;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Αυτό που έπρεπε. Και την φάγατε όλοι, με τόση

ευχαρίστηση. Υάτε λίγο ακόμα. Μα γιατί δεν τρώτε;

(Η Λίλυ φτύνει στην μούρη τον Ντούγκαλ. Εκείνος είναι έτοιμος να την

χτυπήσει, αλλά η Κλερ τον ακινητοποιεί πάλι.)

ΚΛΕΡ: Κάτσε κάτω και μην κουνηθείς.

ΛΙΛΤ: Σι έκανες;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Νομίζεις πως δεν θα την έβρισκα;

ΣΖΑΝΕΣ: Δεν καταλαβαίνω τίποτα.

ΚΕΝΕΘ: Μίλα, μίλα…

ΣΖΑΝΕΣ: Δεν αισθάνομαι πολύ καλά…

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Η κρεατόπιτα έχει μέσα κιμά από την καρδιά του Γκλεν.

ταν η Λίλυ τον περιποιήθηκε για να είναι έτοιμος για την κηδεία, του

έβγαλε την καρδιά και την έβαλε σε ένα καταψύκτη, έτσι ώστε να έχει την

καρδιά του αγαπημένου της για πάντα μαζί της. Δακρύβρεχτη ιστορία.

Αλλά το πουτανάκι, λογάριαζε χωρίς εμένα. Πριν δύο μέρες, ανακάλυψα

την καρδιά και ένα ερωτικό γράμμα που της είχε στείλει. Σο τελευταίο.

Και έτσι το αποφάσισα. Να την εκδικηθώ για άλλη μια φορά. Και αυτήν.

Και εσάς. Και τα κατάφερα. Υάγατε όλοι από την κρεατόπιτα. Και την

απολαύσατε. Και το χάρηκα. (Γελάει)

(Ο Σζέιμς αρχίζει να χτυπάει με μανία τον Ντούγκαλ. Η Κλερ τον

σταματά. Ξαφνικά η Σζάνετ λιποθυμά. Ο Σζέιμς μαζί με τον Κένεθ

προσπαθούν να την συνεφέρουν. Η Λίλυ πηγαίνει μπροστά στον

Ντούγκαλ.)

ΛΙΛΤ: λα πήγαν κατά διαόλου. Η ζωή μας, καταστράφηκε πλέον. Θα

πας φυλακή. Θα πεθάνεις. Δεν με νοιάζει. Πρέπει όμως, να σου πω κάτι

τελευταίο. Ο Κένεθ, είναι γιος του Γκλεν.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Σι πράγμα;

58

ΛΙΛΤ: Καρπός πραγματικού έρωτα. χι δικός σου. Δεν έχεις τίποτα δικό

σου. Μόνο ένα σάπιο γραφείο τελετών. Φάρισμά σου, μαλάκα.

ΚΕΝΕΘ: Μαμά, δεν καταλαβαίνω…

(Η Σζάνετ συνέρχεται.)

ΛΙΛΤ: Είστε αδέλφια με τον Σζέιμς. υγγνώμη, Κένεθ.

ΣΖΑΝΕΣ: Σι είπες;

ΛΙΛΤ: Λέω, ότι ο Κένεθ, είναι παιδί του Γκλεν.

ΣΖΑΝΕΣ: Νομίζω, στραβώνει το στόμα μου.

ΣΖΕΙΜ: Παππού… Παππού…

ΣΖΑΝΕΣ: Εδώ είναι;

ΛΙΛΤ: Σου τρελού…

ΣΖΕΙΜΙ: Σζέιμς, είναι η ώρα. Σα πράγματα έχουν ξεφύγει.

ΣΖΕΙΜ: Πονάει το κεφάλι μου. Δεν μπορώ να το κάνω…

ΚΕΝΕΘ: Αγάπη μου, μην φωνάζεις. Ηρέμησε. Πού είναι τα χάπια του;

ΣΖΑΝΕΣ: Σι σου λέει;

ΣΖΕΙΜΙ: Αγόρι μου, ηρέμησε. Η μητέρα σου, δεν θα ήθελε να σε δει

έτσι.

ΣΖΕΙΜ: Η μητέρα μου, έχει να με δει από μικρό παιδί.

ΣΖΕΙΜΙ: ε αγαπούσε. Πριν γίνω έγκλειστος, στους τοίχους αυτού του

σπιτιού, μιλήσαμε. Μου ζήτησε, να σε προσέχω. Να σε αγαπώ.

ΣΖΕΙΜ: Και απέτυχες, παταγωδώς…

ΚΛΕΡ: Ποιος απέτυχε παταγωδώς;

ΛΙΛΤ: Σο παιδί είναι παλαβό.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Παλιόπουστα, σύνελθε.

ΣΖΑΝΕΣ: Μην μιλάς έτσι για τον εγγονό μου.

59

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Δεν μπορώ να το πιστέψω. Ο Κένεθ μου γιος του

γελοίου… χι…

ΣΖΕΙΜ: Πονάω. Δεν μπορώ να δω καθαρά… Υοβάμαι…

ΣΖΕΙΜΙ: Κάνε το και θα δεις πως θα φτιάξουν τα πράγματα αμέσως.

κότωσέ τον. Πρέπει να πεθάνει.

ΣΖΕΙΜ: Πρέπει να πεθάνει…

ΚΕΝΕΘ: Ποιος;

ΛΙΛΤ: Αν με ρωτάς, όλοι μας.

ΚΛΕΡ: Νομίζω πρέπει να ηρεμήσουμε. λοι. Να πάρουμε μια ανάσα.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Δεν είσαι καλά που θα πάρουμε ανάσα. Κανείς δεν θα

ηρεμήσει. Αρκετά χρόνια τα κράταγα μέσα μου. (Μικρή Παύση)

Βοηθήστε τον φλώρο. Και επιτέλους άσε με ήσυχο, Κλερ.

ΚΛΕΡ: Δεν υπάρχει περίπτωση.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Υάτε κρεατόπιτα. Υάτε.

ΛΙΛΤ: Είσαι γελοίος. Θα έπρεπε να ντρέπεσαι. ίχαμα.

ΣΖΑΝΕΣ: Δεν μπορώ να αναπνεύσω...

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Ούτε και εγώ. Πολλά χρόνια τώρα. (Μικρή Παύση) Για

όλα εσύ φταις. Η γυναίκα μου. Η υπέροχη και πιστή γυναίκα μου. Σο

πουτανάκι. Η μεγαλύτερη πουτάνα της κωτίας.

ΛΙΛΤ: Σον αγαπούσα ρε μαλάκα. Πόσες φορές πρέπει να στο πω;

ΣΖΕΙΜΙ: Σώρα, Σζέιμς. Σώρα. κότωσέ τον. Επιτέλους.

(Ο Σζέιμς χτύπα το χέρι του στο τραπέζι και βγάζει μια κραυγή.)

ΣΖΕΙΜ: κ ά σ τ ε ε ε… λοι σας. Μην μιλήσει κανείς. Καθόλου.

Υτάνει.

ΣΖΕΙΜΙ: Αγόρι μου-

ΣΖΕΙΜ: Και εσύ παππού. κάσε. Με έχεις τρελάνει.

ΣΖΑΝΕΣ: Σι σου λέει; Θέλω να του μιλήσω και εγώ. Αγάπη μου με

ακούς;

60

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Κανείς δεν του μιλάει, παλιόγρια. Πόσες φορές πρέπει να

το πούμε; Είναι παλαβός. Μόνος του τα λέει.

ΣΖΑΝΕΣ: χι. ταμάτα. Εσύ δεν ξέρεις-

ΣΖΕΙΜ: Είπα σκάστε. Μην μιλάτε. Είμαι στα όρια μου. Ή μάλλον τα

έχω ξεπεράσει.

ΚΕΝΕΘ: Σζέιμς, σε παρακαλώ.

ΣΖΕΙΜ: Κένεθ μου, μην μιλήσει κανείς. Σο εννοώ. (Παύση) Ντούγκαλ,

πρέπει να πεθάνεις. Έτσι μου είπε. Έτσι μου λέει. Είναι το δίκαιο μετά

από αυτά που έκανες… υμφωνώ πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη. Ναι.

Πρέπει να πληρώσεις. Ναι. Παππού. Είναι το σωστό. Απλώς, μην με

πρήζεις άλλο. Ξέρω τι πρέπει να κάνω. Σόση ώρα μιλήσατε όλοι. Βγάλατε

τα εσώψυχά σας. Σην αλήθεια σας. Ήρθε η ώρα για την δική μου αλήθεια.

Που κρύβω τόσα χρόνια μέσα μου. Βαθιά. Σόσα χρόνια που ζω αυτήν την

παρασιτική ζωή-

ΣΖΑΝΕΣ: Αγόρι μου, μην μιλάς έτσι. Μήπως θέλεις να ξαπλώσεις;

ΣΖΕΙΜ: Γιαγιά, σε παρακαλώ. Πρέπει να τα πω. Μέσα σε αυτήν την

ζωή λίγα πράγματα μου δίνουν χαρά. Ο παππούς, η γιαγιά, η Κλερ. Η

δουλειά μου. Σο διάβασμα. (Μικρή Παύση) Ο Κένεθ μου. Αχ. Ο πιο

σημαντικός άνθρωπος στην ζωή μου. Έχει ανεχτεί τα πάντα. λη μου την

κυκλοθυμία. Με αγαπάει πραγματικά. πως και εγώ. υγγνώμη σε όλους,

που δεν σας είπαμε την αλήθεια, αλλά δεν θα το αντέχατε. Εδώ που

φτάσαμε βέβαια, μου φαίνεται σαν το πιο ασήμαντο γεγονός. Ειδικά, αν το

συγκρίνω με την κρεατόπιτα. (Παύση) Πάντα προσπαθούσα να

ικανοποιήσω τους άλλους. Πάντα. λα για τους άλλους. Σι θα πει ο

κόσμος. Να είμαι αρεστός. το κοινωνικό σύνολο. Ξέρετε πόσα χρόνια

μου πήρε να αποδεχτώ την ομοφυλοφιλία μου; Ε; Ξέρετε πόσα χρόνια μου

πήρε να αποδεχτώ ότι έχασα τους γονείς μου; τι τους σκότωσε ένας

άγνωστος; Πόσα χρόνια με τρώει το γιατί; (Μικρή Παύση) Πολλά χρόνια.

Κάθε μέρα. Κάθε λεπτό της ύπαρξης μου σκέφτομαι τους γονείς μου. Και

τρέχω σε ψυχιάτρους. Κρατιέμαι με φάρμακα για να μην ξεφύγω. (Γελάει)

ήμερα όμως δεν πήρα. Για να απολαύσω αυτές τις στιγμές. Σις οποίες,

τώρα που το σκέφτομαι μπορεί να τις φαντάζομαι. Ναι. Έχω ανεπτυγμένη

φαντασία. Πάντα μου το έλεγαν. Αχ, Κένεθ. Ποτέ δεν μπόρεσα να

ξεπεράσω πραγματικά τον προβληματικό εαυτό μου. Βολεύτηκα στην

αρρώστια μου. Με βόλευε ο ρόλος του θύματος. Έτσι, όλοι θα με

61

λυπούνταν. Σο παιδί που έχασε τους γονείς του. Θέλει προστασία.

Βοήθεια. Να του δίνουν σημασία. Να ασχολούνται μαζί του για να νιώθει

ζωντανός. Ο παππούς, ήξερε αυτή μου την πλευρά και προσπαθούσε να

την χαλιναγωγήσει. Δεν τα κατάφερνε πάντα, αλλά τουλάχιστον ήταν εκεί.

Μαζί με την γιαγιά και τον Κένεθ μου. Και μετά πέθανε. Και ο τελευταίος

χρόνος ήταν ένα μαρτύριο. Έγινα το απόλυτο φυτό. Κλείστηκα στον εαυτό

μου. Και πέθαινα μέσα μου, μέρα με την μέρα. Έφυγε και ο Κένεθ για

Λονδίνο και δεν είχα δίπλα μου τους ανθρώπους που μπορούν να τον

διαχειριστούν. Αυτόν. Σον άλλον. Σον σκοτεινό. Ναι. ήμερα όμως, είπα

να τον αφήσω ελεύθερο. Δεν μπορώ να τον κρατάω άλλο. Ήρθε για να

πάρει εκδίκηση. Για τον παππού του. Για την μαμά του. Σον μπαμπά του.

Για όλους. (Μικρή Παύση) Ναι, παππού μου. Ο Ντούγκαλ, πρέπει να

πεθάνει. Ναι. χι; Δεν ξέρω. Σι να κάνω; Ναι παππού. Δεν ξέρω. χι δεν

είναι σωστό. Σι λες; Ναι το ξέρω. Πρέπει. Κάποιος να πληρώσει. Να

πεθάνει. Να σε ελευθερώσω. Ναι. Θα το κάνω. χι. Δεν θέλω. Πρέπει να

σκεφτώ κάτι άλλο.

ΣΖΑΝΕΣ: Αγοράκι μου. Δεν αντέχω να σε βλέπω έτσι.

ΣΖΕΙΜ: Μα δεν με βλέπεις. Είσαι τυφλή. Πάντα ήσουν. τον κόσμο

σου. Γιαγιάκα μου.

ΚΕΝΕΘ: Σζέιμς, σε παρακαλώ.

ΣΖΕΙΜ: κάσε. κάστε όλοι. Μην μιλάει κανείς. Σο κεφάλι μου. Δεν

αντέχω. Ο πόνος, είναι αφόρητος. Νιώθω, ότι θα εκραγώ. Πονάω. Έλεος.

(Βγάζει από την τσέπη του ένα μικρό όπλο.) Ορίστε, Ντούγκαλ. Ήρθε η

ώρα να πληρώσεις.

ΚΕΝΕΘ: Σι πας να κάνεις;

ΣΖΑΝΕΣ: Αγόρι μου…

ΚΛΕΡ: ε παρακαλώ, Σζέιμς. Μπορούμε να βρούμε μια λύση.

ΛΙΛΤ: Κάνε το. Να ξεβρωμίσει και το κρεβάτι μου επιτέλους.

ΚΕΝΕΘ: Μαμά…

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Δεν έχεις τα κότσια. (Μικρή Παύση) Δεν χρειάζεται να

φτάσουμε εκεί.

ΣΖΕΙΜ: Ισχύει. Τπάρχει ένας άλλος τρόπος να ηρεμήσουμε όλοι.

62

(ηκώνει το όπλο και σημαδεύει τον Ντούγκαλ.)

ΣΖΑΝΕΣ: Αγόρι μου, σε παρακαλώ. Πήγαινε να ξαπλώσεις.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Κάτσε ρε φίλε. Υτάνει.

ΣΖΕΙΜ: Παππού, καλή ξεκούραση.

ΚΕΝΕΘ: Σζέιμς, σε παρακαλώ.

ΣΖΑΝΕΣ: Αγόρι μου…

(Ο Σζέιμς σημαδεύει τον εαυτό του.)

ΚΕΝΕΘ: Δεν μπορείς να πεθάνεις…

ΣΖΕΙΜ: «λοι το ξέρουμε πως ό,τι ζει πεθαίνει, περνώντας από την

εφήμερη τούτη ζωή στην αιωνιότητα.»

ΚΕΝΕΘ: Σζέιμς…

ΣΖΕΙΜ: «Σα υπόλοιπα είναι σιωπή.»

(Ο Σζέιμς πυροβολεί τον εαυτό του στο κεφάλι. Πέφτει κάτω. ιωπή.)

63

ΣΡΙΣΗ ΠΡΑΞΗ

κηνή 1η

(Σραπεζαρία. Ο Σζέιμς κείτεται νεκρός στο πάτωμα. λοι κάθονται.

Κανείς δεν μιλάει. ιωπή.)

ΣΖΑΝΕΣ: Πολύ ησυχία, βρε παιδιά. Αλήθεια δοκιμάσατε κρεατόπιτα; Η

Λίλυ μου, την έφτιαξε. Η γλυκιά μου. λα για εμάς τα κάνει. Και αυτή και

ο Ντούγκαλ. Μας προσέχουν. Και ο μικρός Υορντ μας αγαπάει. Έχει μια

ιδιαίτερη σχέση με τον Σζέιμι μου. Σον μικρό μου.

ΚΛΕΡ: Σζάνετ –

ΣΖΑΝΕΣ: Κλερ. Ο μικρός βαρέθηκε. Δεν τον ακούω. Μάλλον

κοιμήθηκε. Και δεν πρόλαβε να φάει πολύ. Δεν ήταν καλά σήμερα. Πολλά

νεύρα. Σου έπεσαν πολλά του παιδιού. Αλλά ευτυχώς έχουμε τους Υορντ.

Οι Υορντ-

ΛΙΛΤ: Σζάνετ, σκάσε.

(Παύση)

ΣΖΑΝΕΣ: Λίλυ μου, γιατί φωνάζεις; Σι έπαθες κορίτσι μου; Σζέιμι.

Σζέιμι. Πού είσαι παιδί μου;

ΛΙΛΤ: Μόλις πέθανε.

ΣΖΑΝΕΣ: Δηλαδή;

ΛΙΛΤ: Πέθανε. Αυτοκτόνησε. Καπούτ. Δεν υπάρχει πια. Σον χάσαμε.

Πέθανε. Σι δεν καταλαβαίνεις μωρή βρωμόγρια;

ΚΕΝΕΘ: Αρκετά. Δεν αντέχω άλλο. ταματήστε όλοι. λοι σας. Ένας

είναι ο υπεύθυνος για όλα αυτά. Ένας και μόνο ένας. Ο Ντούγκαλ Υορντ.

Ο πατέρας μου. (Μικρή Παύση) Σο τέρας. Ακούς; Δεν θέλω να σε ξέρω.

Για μένα, εσύ έπρεπε να πεθάνεις. Είχε δίκιο ο παππούς του Σζέιμς. Εσύ

και μόνο.

ΛΙΛΤ: Κένεθ σταμάτα. Μπορεί ο πατέρας σου να έχει κάνει άπειρα λάθη

και να είναι ένας μαλάκας, αλλά δεν δέχομαι ότι πιστεύεις αυτά που έλεγε

πριν ο Σζέιμς. Αγόρι μου ήταν ένα άρρωστο παιδί-

64

ΚΕΝΕΘ: Άρρωστη είσαι εσύ και αυτό το ζώον που παντρεύτηκες. Αυτός

που μας κατέστρεψε όλους. Ακούς ρε; Με διέλυσες. Μου πήρες τον έρωτα

της ζωής μου. ου αξίζουν τα χειρότερα. λων σας. Δεν είστε άνθρωποι

εσείς. Δεν νιώθετε. Δεν ξέρετε τι θα πει να αγαπάς πραγματικά. Να

αγαπάς άδολα κάποιον, χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα.

ΛΙΛΤ: Δεν υπάρχει άδολη αγάπη, Κένεθ. Ήμαρτον.

ΣΖΑΝΕΣ: Με αγάπη έγινε η πίτα. Υάτε λίγο. Έχει γίνει με μεράκι. Άντε.

Σελειώνετε. Πρέπει να φάμε και τούρτα.

ΚΛΕΡ: Σζάνετ μου, δεν είσαι καλά. Μήπως θες να πάμε να ξαπλώσεις;

ΣΖΑΝΕΣ: χι καλή μου. Θα περιμένουμε να ξυπνήσει ο Σζέιμς.

ΚΛΕΡ: Σζάνετ μου, ο εγγονός σου δεν θα ξυπνήσει.

ΣΖΑΝΕΣ: Κοιμάται βαριά;

ΛΙΛΤ: Πέθανε. Π Ε Θ Α Ν Ε. υγνώμη, δεν το βλέπετε ότι δεν είναι

καλά; Ήταν που ήταν σαλεμένη. Μετά από αυτό απέγινε το κακό. (Μικρή

Παύση) Δεν γίνεται άλλο. Θα την πάω στο νοσοκομείο. τα επείγοντα. Ή

μάλλον, θα πάρω πρώτα τον γιατρό της. Μπορεί να χρειάζεται βοήθεια…

ΚΕΝΕΘ: οκ έχει πάθει. Αυτή που χρειάζεται βοήθεια, είσαι εσύ. Σι

αναισθησία είναι αυτή; Πώς μπορείς;

ΛΙΛΤ: Είμαι ρεαλίστρια. Και ψύχραιμη, για να διαχειριστώ την κατάσταση.

Κάποιος πρέπει να το κάνει και αυτό. Λοιπόν Σζάνετ, φεύγουμε.

ΣΖΑΝΕΣ: Πού πάμε; Γλυκό δεν φάγαμε. Πού είναι το αγοράκι μου;

Ακόμα κοιμάται; Μα τι συμβαίνει; Γιατί δεν μου λέτε;

ΛΙΛΤ: Είπα φεύγουμε. Σώρα.

ΚΛΕΡ: Είσαι σίγουρη ότι μπορείς; Εννοώ στην κατάσταση σου.

ΛΙΛΤ: Ποια είπαμε ότι είσαι εσύ;

(Μικρή Παύση)

ΚΛΕΡ: Υίλη της οικογένειας. Αληθινή. Αστυνομικός. Γι’ αυτό πρόσεχε,

αν κάνεις το οτιδήποτε στην Σζάνετ θα μπεις μέσα. Κατάλαβες;

ΛΙΛΤ: Δεν μας είπες τελικά. Έκανες παρτούζα εχτές;

65

ΚΛΕΡ: Δεν θα πέσω στο επίπεδο σου, καλή μου.

ΣΖΑΝΕΣ: Μα δεν είναι υπέροχη η σημερινή γιορτή; Γιορτή μνήμης.

Νομίζω θα ήταν περήφανος ο Σζέιμι. χι ο εγγονός μου, ο οποίος ακόμα

κοιμάται. Ο άνδρας μου. Και η κορούλα μου, που χάθηκε τόσο άδικα.

(Παύση. Ο Ντούγκαλ σηκώνεται από την θέση του. Παίρνει το πτώμα του

Σζέιμς και το τοποθετεί πάνω στο τραπέζι.)

ΚΕΝΕΘ: Σι νομίζεις ότι κάνεις;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Είναι αγένεια προς τον νεκρό, να βρίσκεται τόση ώρα στο

πάτωμα.

ΚΕΝΕΘ: Και εσένα τι σε νοιάζει; Δηλαδή στο τραπέζι δεν είναι αγένεια;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Είναι καλύτερα.

(Ο Κένεθ παίρνει ό,τι φαγητό βρίσκει μπροστά του και το πετάει στον

Ντούγκαλ. Εκείνος προσπαθεί να αποφύγει τις βολές του Κένεθ και έτσι τα

φαγητά πηγαίνουν προς κάθε κατεύθυνση. Γίνονται όλοι χάλια και έχουν

πάνω τους φαγητά και ποτά.)

ΛΙΛΤ: Εγώ παίρνω την Σζάνετ και φεύγω. Δεν κάθομαι ούτε λεπτό

παραπάνω στο τρελοκομείο.

ΚΕΝΕΘ: Μπα; Σώρα νοιάζεσαι την βρωμόγρια; Έτσι ξαφνικά;

ΣΖΑΝΕΣ: Για ποια λέει;

ΛΙΛΤ: Για μια φίλη. Δεν την ξέρεις. Άκου να δεις. Οπουδήποτε είναι

καλύτερα από εδώ. Ε, και δεν θέλω να πεθάνει κιόλας. Θέλει βοήθεια. Δεν

την βλέπεις πώς είναι; Έχει ασπρίσει και το στόμα της μάλλον έχει αρχίσει

και στραβώνει. Για να μην αναφερθούμε σε αυτά που λέει…

ΚΕΝΕΘ: Ναι φύγε. Ποιος σε κρατάει; Έτσι και αλλιώς μόνο αυτό ξέρεις

να κάνεις. Μην αντιμετωπίσεις το πρόβλημα. Απλώς φύγε.

ΛΙΛΤ: Κάποια στιγμή θα με καταλάβεις. (Μικρή Παύση) Λοιπόν Σζάνετ,

φεύγουμε.

ΣΖΑΝΕΣ: Α. Πάμε βόλτα; Τπέροχα. Να ξυπνήσουμε και τον Σζέιμι.

ΛΙΛΤ: Πάμε βόλτα στο νοσοκομείο.

66

ΣΖΑΝΕΣ: Έχεις κάτι;

ΚΛΕΡ: Λίλυ, πρόσεχε. Ακούς;

ΣΖΑΝΕΣ: Μα πού είναι ο Σζέιμι; Θέλω να πάω εκεί που είναι. Να είμαι

μαζί του. Σζέιμι. Σζέιμι.

(Η Λίλυ παίρνει την Σζάνετ και φεύγουν.)

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Ελπίζω να φτιάξουν τα πράγματα.

ΚΕΝΕΘ: Δεν σε καταλαβαίνω. Σι έπαθες ξαφνικά; Εσύ πριν λίγο έκανες

σαν τρελός. Σι άλλαξε;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Αυτοκτόνησε, Κένεθ. Μπροστά στα μάτια μας. Επειδή

πίστευε σε μια δεισιδαιμονία. λο αυτό έγινε, επειδή δεν μπόρεσα να

ελέγξω την οργή μου τότε. Με τάραξε ο θάνατός του και η μετέπειτα

συμπεριφορά της Σζάνετ. Έπαθε σοκ και διέγραψε τα πάντα από το μυαλό

της. Έκανα πολύ κακό σε αυτήν την οικογένεια. (Μικρή Παύση) Και σε

εσένα. ,τι και να έκανα, ό, τι και να συνέβη, εσύ θα είσαι ο πιο

σημαντικός άνθρωπος στην ζωή μου. Ο γιος μου. ε αγαπάω.

ΚΕΝΕΘ: Να φας σκατά. Και μετά λίγο από την κρεατόπιτα. Α. Και μετά

να πας στον διάολο. Δεν θέλω να σε ξέρω. Κανείς δεν σε αντέχει. Χόφα.

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: υγγνώμη, γιε μου.

ΚΕΝΕΘ: Δεν σου αξίζει, τίποτα καλό.

(Μικρή Παύση)

ΚΛΕΡ: Προτείνω, να ηρεμήσουμε όλοι. Ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει

τον χαμό του φίλου μου. Δεν μπορώ να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Σι θα

κάνουμε;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Πρέπει. Να ασχοληθείς με κάτι ακόμα. Κλερ, θέλω να

παραδοθώ. Για όλα αυτά που έκανα. Για τους θανάτους της Κάμερον και

του Γκλεν. Και για την κακή συμπεριφορά που είχα, απέναντι στην

οικογένεια μου.

ΚΛΕΡ: Είσαι σίγουρος;

ΚΕΝΕΘ: Ορίστε; Σώρα το θυμήθηκες; Επίτηδες το κάνεις ε; Για να σε

λυπηθούμε.

67

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: χι. Είναι ο μόνος τρόπος να κάνω κάτι σωστό. Έστω και

αργά. Κλερ, σε παρακαλώ. Μπορείς να με συλλάβεις και να με οδηγήσεις

στο τμήμα; Για επίσημη κατάθεση.

ΚΛΕΡ: Σώρα; Φριστουγεννιάτικα;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Αν γίνεται, θα το προτιμούσα.

ΚΕΝΕΘ: Βιάζεται κιόλας.

ΚΛΕΡ: Και ο Σζέιμς;

ΚΕΝΕΘ: Θα μείνω εγώ μαζί του. Θα το αναλάβω εγώ. Πήγαινέ τον στο

τμήμα. Ίσως είναι ό,τι καλύτερο έχει κάνει στην ζωή του. ε παρακαλώ,

Κλερ.

ΚΛΕΡ: Εντάξει, αν αυτό θέλετε. μως μην φύγεις. Θα έρθω όσο πιο

γρήγορα μπορώ.

ΚΕΝΕΘ: Εντάξει.

ΚΛΕΡ: Είσαι έτοιμος, Ντούγκαλ;

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: Ναι.

ΚΛΕΡ: Πάμε. Επιστρέφω, Κένεθ.

(Παύση)

ΝΣΟΤΓΚΑΛ: ε αγαπώ, Κένεθ. Είσαι ο γιος μου.

ΚΕΝΕΘ: ε μισώ.

(Η Κλερ και ο Ντούγκαλ φεύγουν από το σπίτι. Ο Κένεθ κάθεται σε μια

καρέκλα. Δίπλα από το πτώμα του Σζέιμς.)

68

κηνή 2η

(Σραπεζαρία. Ο Σζέιμς βρίσκεται πάνω στο τραπέζι και γύρω του λίγα κομμάτια κρεατόπιτας. Υαγητά πεταμένα παντού. Ο Κένεθ κάθεται σε μια καρέκλα με βλέμμα κενό.) ΚΕΝΕΘ: Είσαι τόσο όμορφος. αν να κοιμάσαι. Ναι. Αυτό είναι. Κοιμάσαι. Πόσο γαλήνιος. μορφος. Ο έρωτας της ζωής μου. Με ένα κομμάτι πίτα πάνω του. Σο άλλο μου μισό. Κείτεται νεκρός πάνω σε ένα τραπέζι. Και εγώ μόνος μου, σε αυτό το καταραμένο σπίτι. Μόνος μου. Φωρίς κανέναν πια. Έφυγες και με άφησες μόνο μου. Εγωιστή. Δεν με σκέφτηκες. Πού είσαι; Με ακούς; Σο ξέρω ότι με ακούς. Πού είσαι λέω. Σζέιμς. Σζέιμι. Αγάπη μου. Πού είσαι; ε φωνάζω. Είμαι εδώ. Έμεινα για να σε αποχαιρετήσω. Για να σε φροντίσω μια ακόμη φορά. αν καλός και γνήσιος αδελφός σου. (Παύση) Σζέιμς. Σζέιμς. Εδώ είμαι. Σζέιμς. Μίλα μου. ε παρακαλώ. Μίλα μου. (ηκώνεται από την καρέκλα και παίρνει το κομμάτι πίτα που βρίσκεται πάνω στον Σζέιμς και αρχίζει και το τρώει) Τπέροχο. Ναι. Δεν δοκίμασα πριν. Σώρα είναι η κατάλληλη στιγμή. Η καλύτερη κρεατόπιτα της κωτίας. Με την καρδιά του πατέρα μου. Πακέτο, με τον αγαπημένο μου. Σι άλλο να ζητήσω; Μμμ τι γεύση; Τπέροχη. Είναι πολύ καλή μαγείρισσα η μητέρα μου. Ναι. Ξύπνα αγάπη μου. Ξύπνα να φάμε μαζί. Σζέιμς. (υνεχίζει και τρώει. Παίρνει ένα μέρος του κομματιού και το απλώνει στο πρόσωπο του Σζέιμς. Αρχίζει και τρώει την πίτα που βρίσκεται εκεί, φιλώντας τον.) Αγάπη μου. Ξύπνα. Νιώθω πολύ καυλωμένος αυτήν την στιγμή. Πάρε με, εδώ και τώρα. Σζέιμς. (Μικρή Παύση. Ξαφνικά ακούγεται η φωνή του Σζέιμς.) ΣΖΕΙΜ: Κένεθ, σταμάτα. Αρκετά. ΚΕΝΕΘ: Επιτέλους. Έκανες την εμφάνιση σου. ΣΖΕΙΜ: ε παρακαλώ ηρέμησε. Πρέπει να μιλήσουμε. ΚΕΝΕΘ: Σώρα θα μιλήσουμε; οβαρά; Σόση ώρα θα μπορούσαμε…. Έπρεπε να με είχες εμπιστευτεί. Μαζί θα βρίσκαμε την λύση. Οι άλλοι σε νομίζανε για τρελό, αλλά εγώ σε ξέρω. Σο είδα στα μάτια σου, ότι έλεγες την αλήθεια. ΣΖΕΙΜ: Κένεθ καταλαβαίνω, ότι είσαι φορτισμένος-

69

ΚΕΝΕΘ: Υορτισμένος; Μόνο αυτό; Είσαι σοβαρός; Είσαι ο έρωτας της ζωής μου, Σζέιμς. Και πριν λίγο, αυτοκτόνησες. Και πριν από αυτό, έμαθα ότι είσαι αδελφός μου. Ο πατέρας μου… ή μάλλον αυτός που νόμιζα για πατέρας μου, σκότωσε τους γονείς σου και τώρα θα πάει φυλακή. Α. Και ο αληθινός μου πατέρας, έγινε πίτα. Βασικά η καρδιά του. Νομίζω, είμαι κάτι παραπάνω από φορτισμένος. ΣΖΕΙΜ: Έχεις δίκιο, αλλά πρέπει να καταλάβεις. ΚΕΝΕΘ: Σι να καταλάβω. Δεν με πειράζει τίποτα απ’ όλα αυτά. Δεν με νοιάζει που έχουμε γαμηθεί και ας είμαστε αδέλφια. Σο μόνο που με νοιάζει είναι, ότι ήσουν ο άνθρωπος μου και χωρίς να με ενημερώσεις, σηκώθηκες και έφυγες και με άφησες μόνο μου. Δεν με σκέφτηκες καθόλου. (Μικρή Παύση) ’ αγαπάω. ΣΖΕΙΜ: Και εγώ σε αγαπάω. Ειλικρινά. Αληθινά. Με όλο μου το είναι. Σο ξέρεις. μως πρέπει να καταλάβεις. ε παρακαλώ. Άκου με. Ηρέμησε και άκου με. ΚΕΝΕΘ: Σι να ακούσω; Σίποτα δεν έχει νόημα πια. ΣΖΕΙΜ: Σα πάντα έχουν νόημα. Δεν ξέρω αν θα έχω ξανά την ευκαιρία να σου μιλήσω. Η κατάρα- ΚΕΝΕΘ: Δεν με νοιάζει η κατάρα. Έφυγες. Αυτό. Μόνο. ΣΖΕΙΜ: Έχεις δίκιο. Έπρεπε να γίνει όμως. Δεν μπορούσα να σκοτώσω τον Ντούγκαλ. Δεν είμαι δολοφόνος. Έπρεπε να βοηθήσω τον παππού μου. Και κάποιος έπρεπε να πληρώσει. Αυτός ο κάποιος ήμουν εγώ. Δεν ήθελα να σε μπλέξω παραπάνω σε αυτό. Κατάλαβε με, σε παρακαλώ. Προτιμώ να υποφέρω εγώ. Έστω και μακριά σου. (Μικρή Παύση) Έπρεπε να ηρεμήσω από το κεφάλι μου. Σην αρρώστια μου. Θα χειροτέρευα. Να σε προστατέψω ήθελα. ΚΕΝΕΘ: Από τι; ΣΖΕΙΜ: Από την μανία των οικογενειών μας. Από εμένα. Από όλα. ε αγαπάω, όσο κανέναν άλλον στον κόσμο. Λυπάμαι που έφυγα και έμεινες πίσω. Αλλά δεν είχα άλλη επιλογή. Μόνο έτσι θα σταματούσε όλο αυτό. (Παύση) ΚΕΝΕΘ: Ψραία. ε ακούω. Σο κατανοώ. Λοιπόν. Θα πάρω εγώ την θέση σου.

70

ΣΖΕΙΜ: χι. Σι είναι αυτά που λες; ΚΕΝΕΘ: Θα αυτοκτονήσω και έτσι θα σε αποδεσμεύσω, από αυτήν την γαμημένη κατάρα. ΣΖΕΙΜ: χι. χι. Δεν μπορώ να το επιτρέψω αυτό. Δεν θα έχει νόημα. ε παρακαλώ. Εσύ πρέπει να φύγεις. Από όλους και από όλα. Να πας στην Αμερική. Πάντα το ήθελες. Να γίνεις ηθοποιός εκεί. Ο καλύτερος θα είσαι. ΚΕΝΕΘ: Μαζί θέλαμε να πάμε. ΣΖΕΙΜ: Σο ξέρω. Πάντα θα είμαι μαζί σου. την καρδιά σου. το μυαλό σου. Πρέπει να ζήσεις. Να προχωρήσεις την ζωή σου. Μακριά από αυτήν την αρρώστια που ζούμε εδώ. Σην αρρώστια της κωτίας. Σης κρεατόπιτας. ΚΕΝΕΘ: Είναι ωραία η κρεατόπιτα. (Μικρή Παύση) χι αυτή με τον μπαμπά μας. Η άλλη η κανονική. ΣΖΕΙΜ: Και αυτή νόστιμη ήταν. ΚΕΝΕΘ: Ήταν. ΣΖΕΙΜ: Πρέπει να προχωρήσεις παρακάτω. ΚΕΝΕΘ: Πώς θα μπορέσω χωρίς εσένα; Δεν μπορώ να σε αφήσω φυλακισμένο εδώ μέσα. ΣΖΕΙΜ: Θα μπορέσεις. Αγαπιόμαστε. Είσαι δυνατός. Σο ξέρω είμαι ασυγχώρητος που έφυγα, όμως σου έχω εμπιστοσύνη. Θα τα καταφέρεις. Προσπάθησε να με καταλάβεις. ΚΕΝΕΘ: ε καταλαβαίνω. Απλώς δεν μπορώ να το αποδεχτώ. Είσαι ο άνθρωπος μου. ΣΖΕΙΜ: Και πάντα θα είμαι. Σο ξέρεις. Θέλω να ζήσεις. ε παρακαλώ. Αγάπη μου. ΚΕΝΕΘ: Ναι, αλλά εσύ; ΣΖΕΙΜ: Έχω μια ιδέα. Μπορείς να με αποδεσμεύσεις.

71

ΚΕΝΕΘ: Πώς; ΣΖΕΙΜ: Μπορείς να κάψεις το σπίτι. Σώρα που λείπουν όλοι. Να σταματήσουμε την κατάρα. ΚΕΝΕΘ: Μα δεν ξέρεις ότι θα πετύχει. ΣΖΕΙΜ: Μπορούμε να δοκιμάσουμε. Σι λες; Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα. ΚΕΝΕΘ: Σι άλλο να χάσουμε δηλαδή; (Μικρή Παύση) Άμα πονέσεις; ΣΖΕΙΜ: Αγάπη μου είμαι νεκρός. Δεν πρόκειται να πονέσω. Μην το σκέφτεσαι. Είναι η μόνη λύση. (Παύση) ΚΕΝΕΘ: Ίσως και να το κάνω. Δεν ξέρω. Πάντως σίγουρα θα φύγω από την χώρα. Και δεν θα ξαναδώ κανέναν τους. Θα ζήσω. ΣΖΕΙΜ: Αυτό είναι αγάπη μου. Πρέπει να ζήσεις. Πρέπει και οι δύο να καταφέρουμε να προχωρήσουμε, πέρα από τους Μακένζι και τους Υορντ. ΚΕΝΕΘ: Θα είναι δύσκολο. Ειδικά για μένα, που δεν θα σε έχω. ΣΖΕΙΜ: Θα τα καταφέρεις. Άλλωστε είσαι αδερφός μου. Ένας Μακένζι. ΚΕΝΕΘ: ’ αγαπώ. Πολύ. ΣΖΕΙΜ: Και εγώ. (Ο Κένεθ παίρνει ένα κομμάτι κρεατόπιτα και τρώει.) ΣΖΕΙΜ: ου αρέσει τόσο πολύ; ΚΕΝΕΘ: Θέλω να θυμάμαι την γεύση της. (Ο Σζέιμς γελά. Ο Κένεθ φιλά τα χείλια του αγαπημένου του και φεύγει

από το σπίτι.)