21 de xullo de 201316º Tempo ordinario (C)

Lucas 10, 38-42

Red evangelizadora BUENAS NOTICIASContribúe a difundir o Evanxeo de Xesús. Pásao.

José Antonio Pagola

Música:Puccini;present:B.Areskurrinaga HC; euskaraz:D.Amundarain

O episodio é algo sorprendente.O episodio é algo sorprendente. Os discípulos que acompañan a Xesús desapareceron da Os discípulos que acompañan a Xesús desapareceron da

escena. escena. Lázaro, o irmán de Marta e María, está ausente. Lázaro, o irmán de Marta e María, está ausente.

Na casa da pequena aldea de Betania, Xesús encóntrase Na casa da pequena aldea de Betania, Xesús encóntrase a soas con dúas mulleres que adoptan ante a súa a soas con dúas mulleres que adoptan ante a súa

chegada dúas actitudes diferenteschegada dúas actitudes diferentes

Marta, que sen dúbida é a irmá maior, acolle a Xesús como ama da casa, e ponse

totalmente ao seu servizo. É natural. Segundo a mentalidade da época, a dedicación

ás faenas do fogar era tarefa exclusiva da muller.

María, pola contra, a irmá

máis nova, senta aos pés de Xesús para escoitar a súa

palabra. A súa actitude

é sorprendente

pois está ocupando o lugar propio

dun “discípulo”

que só correspondía aos varóns.

Nun momento determinado, Marta,

absorbida polo traballo e desbordada

polocansazo, séntese

abandonada pola súa irmá

e incomprendida por Xesús:

“Señor, non che importa que miña

irmá me teña deixado soa co

servizo? Dille que me bote

unha man”.

Por que non manda á súa irmá

que se dedique ás tarefas propias de

toda muller e deixe de ocupar o lugar reservado

aos discípulos varóns?

A resposta de Xesús é de grande importancia.

Lucas redáctaa pensando

probablemente nas desavinzas e pequenos

conflitos que se producen nas

primeiras comunidades á hora de fixar as diversas tarefas:

““Marta, Marta, andas Marta, Marta, andas inqueda inqueda

e nerviosa con tantas e nerviosa con tantas cousas; cousas;

só unha é necesaria. só unha é necesaria. María escolleu a mellor María escolleu a mellor

parte, e esa nunca se lle parte, e esa nunca se lle vai quitar”vai quitar”..

En ningún momento critica Xesús a Marta

a súa actitude de servizo, tarefa fundamental

en todo seguimiento a Xesús, pero invítaa

a non deixarse absorber polo seu

traballo ata o punto de perder a paz.

E lembra que a escoita da súa Palabra E lembra que a escoita da súa Palabra ha de ser o prioritario para todos, tamén ha de ser o prioritario para todos, tamén para as mulleres, e non unha especie de para as mulleres, e non unha especie de

privilexio dos varóns.privilexio dos varóns.

É urxente hoxe entender e organizar

a comunidade cristiá como un lugar onde se coida, antes de nada,

a acollida do Evanxeo no medio da sociedade secular e plural dos nosos días.

Nada hai máis importante. Nada máis necesario.

Temos que aprender a reunirnos mulleres e Temos que aprender a reunirnos mulleres e varóns, crentes e menos crentes, en pequenos varóns, crentes e menos crentes, en pequenos

grupos para escoitar e compartir xuntos as grupos para escoitar e compartir xuntos as palabras de Xesús.palabras de Xesús.

Esta escoita do Evanxeo en Esta escoita do Evanxeo en pequenas “células” pode ser hoxe a “matriz” desdepequenas “células” pode ser hoxe a “matriz” desde

a que se vaia rexenerando o tecido dasa que se vaia rexenerando o tecido das nosas parroquias en crise.nosas parroquias en crise.

Se o pobo sinxelo coñece de primeira manSe o pobo sinxelo coñece de primeira man o Evanxeo de Xesús, o saborea e o reclama o Evanxeo de Xesús, o saborea e o reclama

á xerarquía, arrastraranos a todos cara a Xesús.á xerarquía, arrastraranos a todos cara a Xesús.

NADA HAI MÁIS NECESARIOO episodio é algo sorprendente. Os discípulos que acompañan a Xesús desapareceron da

escena. Lázaro, o irmán de Marta e María, está ausente. Na casa da pequena aldea de Betania, Xesús encóntrase a soas con dúas mulleres que adoptan ante a súa chegada dúas actitudes diferentes.

Marta, que sen dúbida é a irmá maior, acolle a Xesús como ama da casa, e ponse totalmente ao seu servizo. É natural. Segundo a mentalidade da época, a dedicación ás faenas do fogar era tarefa exclusiva da muller. María, polo contrario, a irmá máis nova, senta aos pés de Xesús para escoitar a súa palabra. A súa actitude é sorprendente pois está ocupando o lugar propio dun “discípulo” que só correspondía aos varóns.

Nun momento determinado, Marta, absorbida polo traballo e desbordada polo cansazo, séntese abandonada pola súa irmá e incomprendida por Xesús: “Señor, non che importa que miña irmá me teña deixado soa co servizo? Dille que me bote unha man”. Por que non manda á súa irmá que se dedique ás tarefas propias de toda muller e deixe de ocupar o lugar reservado aos discípulos varóns?

A resposta de Xesús é de grande importancia. Lucas redáctaa pensando probablemente nas desavinzas e pequenos conflitos que se producen nas primeiras comunidades á hora de fixar as diversas tarefas: “Marta, Marta, andas inqueda e nerviosa con tantas cousas; só unha é necesaria. María escolleu a mellor parte, e esa nunca se lle vai quitar”.

En ningún momento critica Xesús a Marta a súa actitude de servizo, tarefa fundamental en todo seguimento a Xesús, pero invitáa a non deixarse absorber polo seu traballo ata o punto de perder a paz. E lémbralle que a escoita da súa Palabra ha de ser o prioritario para todos, tamén para as mulleres, e non unha especie de privilexio dos varóns. É urxente hoxe entender e organizar a comunidade cristiá como un lugar onde se coida, antes de nada, a acollida do Evanxeo no medio da sociedade secular e plural dos nosos días. Nada hai máis importante. Nada máis necesario. Temos que aprender a reunirnos mulleres e varóns, crentes e menos crentes, en pequenos grupos para escoitar e compartir xuntos as palabras de Xesús.

Esta escoita do Evanxeo en pequenas “células” pode ser hoxe a “matriz” desde a que se vaia rexenerando o tecido das nosas parroquias en crise. Se o pobo sinxelo coñece de primeira man o Evanxeo de Xesús, o saborea e o reclama á xerarquía, arrastraranos a todos cara a Xesús.

José Antonio PagolaEn