17 de enero de 20162 Tiempo ordinario

(C)Xoán 2,1-11

Red evangelizadora BUENAS NOTICIASDifunde a alegría de Xesús. Pásalo.

José Antonio Pagola

Música:AndréRieu-DançacomLobos;present:B.Areskurrinaga HC;euskaraz:D.Amundarain

O evanxelista Xoán non di que Xesús fixo "milagres" ou "prodixios". El chámaos

"signos" porque son xestos que apuntan cara a algo máis profundo do que poden ver

os nosos ollos.

En concreto, os signos que Xesús realiza, orientan cara á súa persoa

e descóbrennos

a súa forza salvadora.

O sucedido en Caná de Galilea é

o comezo de todos os signos. O prototipo dos

que Xesús irá levando a cabo ao longo da súa vida.

Nesa "transformación da auga en viño“ proponse a clave para captar o tipo de transformación

salvadora que opera Xesús e o que, no seu nome, han de ofrecer os seus seguidores.

Todo ocurre no marco dunha boda, a festa humana por excelencia, o símbolo máis expresivo do

amor, a mellor imaxe da tradición bíblica para evocar a

comuñón definitiva de Deus

co ser humano.

A salvación de Xesucristo ha de ser vivida e ofrecida polos seus seguidores como unha festa que dá plenitude ás festas humanas cando estas quedan baleiras, «sen viño» e sen capacidadee de encher o noso desexo de felicidade total.

O relato suxire algo máis. A auga só pode ser saboreada como viño cando,

seguindo as palabras de Xesús, é «sacada» de seis grandes tallas de pedra, utilizadas polos xudeus para

as súas purificacións.

A relixión da lei escrita en

táboas de pedra está exhausta; non hai auga

capaz de purificar o ser

humano. Esa relixión ha de ser liberada polo amor e a

vida que comunica

Xesús.

Non se pode evanxelizar de calquera maneira. Para comunicar a forza transformadora de

Xesús non abondan as palabras, son necesarios os xestos.

Evanxelizar non é só falar, predicar ou ensinar; menos aínda, xulgar, ameazar ou condenar.

É necesario actualizar, con fidelidade creativa, os signos que Xesús facía para introducir a

ledicia de Deus facendo máis ditosa a vida dura daqueles campesiños.

A moitos contemporáneos a palabra da Igrexa déixaos indiferentes.

As nosas celebracións cánsanos. Necesitan coñecer máis signos próximos e amigables por parte da

Igrexa para descubrir nos cristiáns a capacidade de Xesús para aliviar o sufrimento e a dureza da vida.

Quen quererá escoitar hoxe o que xa non se presenta como noticia gozosa, especialmente se se fai invocando o evanxeo con ton autoritario e

ameazador?

Xesucristo é esperado por moitos como unha forza e un estímulo para existir, e un camiño para vivir de

maneira máis sensata e gozosa. Se só coñecen unha "relixión augada" e non poden

saborear algo da ledicia festiva que Xesús contaxiaba, moitos seguirán afatándose.

LINGUAXE DE XESTOSO evanxelista Xoán non di que Xesús fixo "milagres" ou "prodixios". El chámaos

"signos" porque son xestos que apuntan cara a algo máis profundo do que poden ver os nosos ollos. En concreto, os signos que Xesús realiza, orientan cara á súa persoa e descóbrennos a súa forza salvadora.

O sucedido en Caná de Galilea é o comezo de todos os signos. O prototipo dos que Xesús irá levando a cabo ao longo da súa vida. Nesa "transformación da auga en viño“ propónesenos a clave para captar o tipo de transformación salvadora que opera Xesús e o que, no seu nome, han de ofrecer os seus seguidores.

Todo ocorre no marco dunha voda, a festa humana por excelencia, o símbolo máis expresivo do amor, a mellor imaxe da tradición bíblica para evocar a comuñón definitiva de Deus co ser humano. A salvación de Xesucristo ha de ser vivida e ofrecida polos seus seguidores como unha festa que dá plenitude ás festas humanas cuando estas quedan baleiras, «sen viño» e sen capacidade de encher o noso desexo de felicidade total.

O relato suxire algo máis. a auga só pode ser saboreada como viño cando, seguindo as palabras de Xesús, é «sacada» de seis grandes tallas de piedra, utilizadas polos xudeus para as súas purificacións. A relixión da lei escrita en táboas de pedra está exhausta; non hai auga capaz de purificar o ser humano. Esa relixión ha de ser liberada polo amor e a vida que comunica Xesús.

Non se pode evanxelizar de calquera maneira. Para comunicar a forza transformadora de Xesús non abondan as palabras, son necesarios os xestos. Evanxelizar non é só falar, predicar ou ensinar; menos aínda xulgar, ameazar ou condenar. É necesario actualizar, con fidelidade creativa, os signos que Xesús facía para introducir a ledicia de Deus facendo máis ditosa a vida dura daqueles campesiños.

A moitos contemporáneos a palabra de a Igrexa déixaos indiferentes. As nosas celebracións cánsanos. Necesitan coñecer máis signos próximos e amigables por parte da Igrexa para descubrir nos cristiános a capacidade de Xesús para aliviar o sufrimiento e a dureza da vida.

Quen quererá escoitar hoxe o que xa non se presenta como noticia gozosa, especialmente se se fai invocando o evanxeo con ton autoritario e ameazador? Xesucristo é esperado por moitos como unha forza e un estímulo para existir, e un camiño para vivir de maneira máis sensata e gozosa. Se só coñecen unha "religión augada" e non poden saborear algo da ledicia festiva que Xesús contaxiaba, moitos seguirán afastándose.

José Antonio Pagola