Π Ρ Ο Γ ΡΑ Μ Μ ΑΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΕΚΔΡΟΜΗΣ

ΧΡΥΣΟΒΙΤΣΙ - ΣΤΕΜΝΙΤΣΑΔΗΜΗΤΣΑΝΑ - ΒΥΤΙΝΑ

Κυριακή 5/11/2006Από πλατεία Λαυρίου - Ομόνοια7:00 π.μ. Αναχώρηση για ΣΥΡΑΓΓΑ ΑΡΤΕΜΙΣΙΟΥ στάση. Εν συνεχεία για

ΤΡΙΠΟΛΗ - ΧΡΥΣΟΒΙΤΣΙ και φτάνουμε στην ΣΤΕΜΝΙΤΣΑ, ένα χωριό με πέτρινα, ψη-λά, παραδοσιακά σπίτια και βυζαντινές εκκλησίες, στάση. Κατόπιν για ΔΗΜΗΤΣΑΝΑόπου θα επισκεφτούμε το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης μοναδικό στα Βαλκάνια.Συνεχίζοντας την διαδρομή μας θα φτάσουμε στην ΒΥΤΙΝΑ ορεινό χωριό 1.000μ., μέ-σα σε κατάφυτη περιοχή με τρεχούμενα νερά, παραμονή, γεύμα.

Επιστροφή μέσω ΛΕΒΙΔΙ-ΙΣΘΜΟ στάση. Τέλος εκδρομής.

Πρόεδρος: Ρίζος Παντελής

Αντιπρόεδρος: Σπυροπούλου Λούλα

Γραμματέας: Νέλλας Θωμάς

Ταμίας: Παπαγιάννη-Αναστασιάδου Ελένη

Έφορος: Λιάπης Απόστολος

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΕυχαριστούμε θερμά το σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Νικόλαο γιατο αμέριστο ενδιαφέρον που έδειξε προκειμένου να ικανοποιήσει αίτημα 130Ροβολιαριτών σχετικά με την πλήρωση της χηρεύουσας θέσης ιερέως, στοΡΟΒΟΛΙΑΡΙ. Το αίτημα δεν ετελεσφόρησε γιατί προσέκρουσε στους ΙερούςΚανόνες και τις Αρχές της Ορθόδοξης Εκκλησίας.Θέλουμε να πιστεύουμε ότι «ποιμαίνοντες και ποιμαινόμενοι» υπό την σκέπηντου «άνω Ποιμένα» να βρούμε λύση στο πρόβλημα.

Θ. Νέλλας

POBO§IAPITIKA NEAEKΔOΣH TOY ΣYΛΛOΓOY TΩN AΠANTAXOY POBOΛIAPITΩN ΦΘIΩTIΔAΣ

Kατράκη 4 Άνω Iλίσια 15771 • Tηλ.: 210-7705370 http://www.angelfire.com/hi/rovoliariXρόνος 22ος • Aριθμός φύλλου 87 • Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2006

Ροβολιάρι - Ρεντίνα: ασφαλτόδρομος εδώ και τώρα4194

ΚΩΔΙΚΟΣ 1918

Η πέτρα σώζεται αν τη σηκώσουμε από τη λάσπη και τη χτίσουμε σ’ ένα σπίτι ή αν σκαλίσουμε πάνω της το πνεύμα.

Η αξία του ανθρωπίνου προσώπου

Ηόλη φιλοσοφία περί ατομικώνδικαιωμάτων στηρίζεται στη θε-ωρία και στη νομική αντίληψη,

ότι ο άνθρωπος είναι άτομο. Αυτονομη-μένος και ελεύθερος όπως είναι, μπο-ρεί να αποφασίζει για κάθε τι που τοναφορά. Έχει δικαίωμα στη ζωή και στοθάνατο.

Η Εκκλησία διακηρύττει ότι ο άν-θρωπος είναι εικόνα του Θεού, που ζειόχι ως αυτόνομη μονάδα, αλλά σε σχέ-ση με τον συνάνθρωπό του και την κτί-ση. Στην έννοια του προσώπου στηρί-ζεται η ελευθερία, η οποία καθορίζεταικαι από τις σχέσεις του ανθρώπου μέ-σα στο κοινωνικό σύνολο.

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία η ελευθε-ρία του προσώπου φαίνεται μερικέςφορές σκανδαλιστική. Ποτέ η Εκκλη-σία μας δεν εκδίδει εγκυκλίους γενι-κών αρχών σε θέματα ηθικής. Αφήνειελεύθερους τους πνευματικούς να κρί-νουν την κάθε περίπτωση και να καθο-ρίσουν τη στάση του πιστού, ανάλογαμε την ιδιαιτερότητά του, τον χαρακτή-ρα του, την ιστορία του, τις δυνατότη-τές του.

Στην περίπτωση της ευθανασίας, ηΕκκλησία υποδεικνύει την παράτασητης ζωής και την αναβολή του θανά-του. Απορρίπτει κάθε τι που προκαλείτον θάνατο. Δεν μπορεί ποτέ να δεχθείως επιτρεπτό και καλό έναν προκλητόθάνατο, ούτε να δικαιολογήσει την επι-τάχυνσή του. Δέχεται την ευθανασίααπό τον Θεό και όχι από τον άνθρωπο.Ο άνθρωπος δεν εξουσιάζει τη ζωή,γιατί δεν την εδημιούργησε αφ’ εαυ-τού. Δωρητής της ζωής είναι ο Δημι-ουργός Θεός. Εξ’ αυτού του γεγονό-τος απορρέει η ιερότητα του σώματοςκαι της ψυχής. Το σώμα είναι «ναόςτου αγίου Πνεύματος» που κατοικεί μέ-σα μας και η ψυχή είναι η πνοή του Θε-ού.

Το σώμα μας, λέγει ο ΑπόστολοςΠαύλος είναι «ναός του εν ημίν ΑγίουΠνεύματος ουκ έχομεν από Θεού καιουκ εσμέν εαυτών» και αυτό το σώμαθα αναστηθεί για να μείνει άφθαρτο και

δεδοξασμένο: «ο εγείρας τον Χριστόνεκ νεκρών ζωοποιήσει και τα θνητά σώ-ματα υμών δια του ενοικούντος αυτούΠνεύματος εν υμίν».

Η ψυχή κατά τον άγιο ΓρηγόριοΝύσσης ευρίσκεται σε όλα τα σημείατου σώματος και επομένως ευρίσκεταισε κάθε κύτταρό μας. Με ποιο δικαίω-μα λοιπόν, θα επεμβαίνουμε στη ζωήμας και στη ζωή του συνανθρώπου μας.Η ζωή είναι στα χέρια του Θεού καιΕκείνος διακρατεί και διακυβερνά τασύμπαντα.

Ο σημερινός πολιτισμός της ατομο-κρατίας τα βλέπει όλα κάτω από το μά-τι μιας ψυχρής λογικής, που θέλει τονάνθρωπο παραγωγική μηχανή. Αλλά ηΒιολογική ζωή, δεν προσδιορίζει όλητην πορεία του ανθρώπου. Η πνευματι-κή ζωή είναι αυτή που δίδει αξία καινόημα στη ζωή.

Ο σεβασμός προς το πρόσωπο κα-θορίζει και τη στάση μας απέναντιστους συνανθρώπους μας. Ο θάνατοςδεν είναι ούτε υπόθεση ενός, αλλάόλων όσοι συνδέονται με το συγκεκρι-μένο πρόσωπο. Δεν ημπορεί κανείς νααποφασίζει για τον εαυτό του, γιατίυπάρχει ακόμα ένας περίγυρος συγγε-

Αγαπητοί συγχωριανοί και φίλοι τουΡοβολιαρίου.

Από τα βάθη της καρδιάς μας ένα μεγά-λο “ευχαριστώ” για την εμπιστοσύνη σαςστα πρόσωπα όλων των μελών του νέουΔιοικητικού Συμβουλίου που προήλθε απότις αρχαιρεσίες του παρελθόντος Αυγού-στου στο πανέμορφο χωριό μας.

Ένα μεγάλο “ευχαριστώ” για την πρω-τόγνωρη και αθρόα πανηγυρική σας προ-σέλευση στις αρχαιρεσίες του ιστορικούμας Συλλόγου κατά την 12η Αυγούστου2006, που για πρώτη φορά πραγματοποιή-θηκαν στην αλησμόνητη πατρώα μας γη!

Μια νέα πορεία σηματοδοτείται τα τε-λευταία χρόνια στην πολιτιστική - πολιτι-σμική δράση του Συλλόγου μας και τούτο“εν πολλοίς” οφείλεται στην συνεργασίαμας με τη νέα γενιά του Ροβολιαρίου.

Εύγε!... στα παιδιά του χωριού μας.Νέοι και νέες.Σας υποσχόμεθα, ότι θα προσπαθήσου-

με με όλες μας τις δυνάμεις να δημιουργή-σουμε με τη βοήθειά σας το ΠνευματικόΚέντρο Νεότητας, σε κατάλληλη θέση τουχωριού μας, ώστε να έχετε τη δυνατότητανα συγκεντρώνεστε ευχάριστα τον ελεύ-

θερο χρόνο των διακοπών σας και να νιώ-θετε άνετα και όμορφα κατά τη θερινή σαςδιαμονή στο Ροβολιάρι.

Μόνο τότε θα μπορούμε να ελπίζουμεστην επιδιωκόμενη απ’ όλους μας αρμονι-κή συμβίωση νέας και παλιάς γενιάς καιμόνο τότε θα πάψει να υφίσταται η απόολίγους ευτυχώς - επίθεση κατά των νέων,που κατά καιρούς εμφανίζεται, ως επικα-τάρατη σύγκρουση γηρασμένων κοινωνι-κών κυττάρων απέναντι της νέας γενιάς,που είναι η ελπίδα και η δράση της ζωής.Ίσως και οι ίδιοι να μην φταίνε για την κα-τάντια τους.

“Ουδείς εκών αμαρτάνει” έλεγαν οιπρόγονοί μας φιλόσοφοι.

Θα προσπαθήσουμε, ελληνόπουλα, ναφανούμε αντάξιοι των ωραίων προσπαθει-ών σας και των δραστηριοτήτων σας πουπολλά μας δίδαξε η συμπεριφορά σας τατελευταία χρόνια.

Όπου θα σφάλλουμε να μας το καταγ-γέλλετε δημόσια.

Άλλωστε η “διά βίου παιδεία” πρέπει ναρυθμίζει τις σχέσεις όλων μας.

Όλοι μαζί θα συνεχίσουμε την πολιτι-

™˘ÁÎÚfiÙËÛË ÙÔ˘ Ó¤Ô˘ ¢.™. ÙÔ˘ ™˘ÏÏfiÁÔ˘ Û ÛÒÌ·:

Χαιρετισμός του νέου Προέδρου Παντελή Ρίζου προς τους Ροβολιαρίτες

Συνέχεια στην 2η σελ.

Συνέχεια στην 2η σελ.

➤ Νέα καρδιά είναι η «ενημερωμένη καρδιά».Όσο περισσότερα μαθαίνετε για την υγεία της καρδιάς και τους κινδύνους τόσο ευκολότερα

τους ελέγχετε.➤ Μια νέα καρδιά ξέρει να αποφεύγει τις κακοτοπιές.Η κληρονομικότητα, τα περιττά κιλά, η υπέρταση, το κάπνισμα και η υψηλή χοληστερίνη

πρέπει να μας χτυπούν καμπανάκι και να προσπαθούμε να μειώσουμε τις υψηλές τιμές που ξε-φεύγουν πολύ... από τα φυσιολογικά όρια.

➤ Η νεότητα της καρδιάς έχει... νούμερα!Πολλές φορές εφησυχάζουμε γιατί δεν ξέρουμε ποια είναι π.χ. τα επίπεδα για τη χοληστε-

ρίνη, πάνω από τα οποία πρέπει να πάρουμε μέτρα. Λοιπόν, πάνω από 190 mg/dl το λόγο έχει ογιατρός για να σας υποδείξει τι πρέπει να κάνετε.

➤ Τι τραπεζι κάνετε σε μια νέα καρδιά;Η διατροφή παίζει σημαντικό ρόλο στην υγεία της καρδιάς. Η καρδιά σας πολύ γρήγορα θα

ανακουφιστεί και η χοληστερίνη σας θα μειωθεί αν αυξήσετε τις φυτικές ίνες, τα φρούτα και ταλαχανικά. Τα καλά λιπαρά των φυτικών λιπαρών όπως το ελαιόλαδο και οι μαργαρίνες πρέπεινα αντικαταστήσουν τα ζωικά, όπως το βούτυρο.

➤ Κρατήστε ένα νεανικό κλίμα για την καρδιά σας.Πείτε ναι σε δραστηριότητες που σας κρατούν φρέσκους και χαλαρούς: περπάτημα, χορός,

κολύμπι. Πείτε όχι στο τσιγάρο.➤ Πείτε μπράβο στον εαυτό σας όταν κάνετε κάτι καλό για την καρδιά σας.

Σελίδα 2 Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2006PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤·

Ήταν ένας φτωχός με πολλάπαιδιά και δούλευαν με τη γυ-ναίκα του όλη μέρα. Κάθε βρά-δυ που ήταν κουρασμένοι, ήθε-λαν να φάνε το ψωμάκι τουςήσυχα κι αγαπημένα, κι έπειτανα πιάσει ο πατέρας τη λύρατου να χορεύουν τα παιδιά καινα περνούν ζωή αγγελική.

Δίπλα κάθονταν ένας πλού-σιος, και σαν άκουε κάθε βράδυτα γέλια και τις χαρές του φτω-χού, παραξενεύονταν: «πώςεγώ μαθές να μην είμαι ευχαρι-στημένος κι αναπαμένος σαναυτόν, όλη μέρα αξίνη και τοβράδυ γλέντι». Λέει: «να τουδώσω θέλω γρόσια, να δω τι θακάνει».

Πάει βρίσκει το φτωχό, τουλέει:

― Επειδή σε ξέρω τίμιο άν-θρωπο, να, σου δίνω χίλια γρό-σια ν’ ανοίξεις πραμάτεια, ό,τιθες, κι αν πλουτίσεις, μου τα δί-νεις, ειδεμή σου τα χαρίζω.

Όλη μέρα πια ο φτωχός,εσυλλογιόνταν τι να κάνει τόσαγρόσια. Τα φέρνει από ’δώ, ταφέρνει από ’κεί: «ν’ ανοίξω πρα-ματευτάδικο; να τα βάλω στον

τόκο; να πάρω αμπελοχώρα-φα;»

Έρχεται το βράδυ, ούτε λύ-ρα να πιάσει, μιλιά τσιχ δεν έκα-ναν τα παιδιά του. Να γελά-σουν, τα μάλωνε· όλη νύχτα δενέκλεισε μάτι απ’ τη συλλογή.Την άλλη μέρα ούτε σε μεροκά-ματα να πάει, ούτε πουθενά έξωαπό τη συλλογή. Τον ερωτά ηγυναίκα του τι έχει; να τον κάνεινα γελάσει· αυτός την εμάλω-σε, να τον αφήσει ήσυχο.

Ο πλούσιος, περνά μια βρα-διά, περνά άλλη, περνούν τρεις,ούτε λύρα πια άκουε ούτε γέ-λια, ούτε χορό των παιδιών.

Το πρωί βλέπει το φτωχό κιέρχεται:

― Να, χριστιανέ, τα γρόσιασου, κι ούτε αυτά θέλω ούτε τησκοτούρα σας.

Από τότε, πάλι χαρούμενοςστο σπίτι του, ο φτωχός έπαιζετη λύρα, χόρευαν τα παιδιά του,σαν και πρώτα, και το άλλο πρωίστη δουλειά.

Ελληνικά παραμύθια,εκλογή Γ.Α. Μέγας,

Βιβλιοπωλείον της Εστίας

√ ÊÙˆ¯fi˜ Î·È Ù· ÁÚfiÛÈ·

Στο εξής να στέλνετετη συνδρομή σας

προς την εφημερίδαστην παρακάτω διεύθυνση:

Γεωργία ΕυθυμίουΑβύδου 77-79 •

15771 Άνω Ιλίσια Αθήνα

Ρίζου Βασιλική του Γεωργίου (Αμερική) ........100$Ρίζος Παναγιώτης του Κων/νου (Αμερική) ......50$ Ρίζος Νικόλαος του Κων/νου (Αμερική) ..........50€Ρίζος Βασίλειος του Κων/νου (Αμερική) ..........50€Ζούρβος Απόστολος (Αθήνα) ..........................20€Λιάπης Κων/νος του Λάμπρου (Αθήνα) ............20€Καλύκας Αντώνης (Πειραιάς) ..........................20€Κεφαλάς Αλέξανδρος (Θεσσαλονίκη) ............20€Σπυρόπουλος Παναγιώτης του Δημητ. (Αθήνα)20€Δήμου Αθανάσιος του Βασιλείου (Αθήνα)........20€Δήμου Βασίλειος του Αθανασίου (Αθήνα)........20€Κοτρωνιά Χριστίνα (Αθήνα) ..............................20€Παπαδόπουλος Βασίλειος (Αθήνα) ..................20€Κοτρωνιάς Ιωάννης (Αθήνα) ............................50€Παπακώστα Ροδή (Αθήνα)................................20€Αναγνώστου Ερμιόνη (Αθήνα)..........................10€Σακελλάρη Ματίνα του Ηλία (Αθήνα) ..............20€Αναγνώστου Κων/νος του Ηλία Μισιά (Αθήνα) 20€Λιάπη Μαρία του Αποστόλου (Πειραιάς)..........15€Λιάπη Χαρίκλεια του Αποστόλου (Πειραιάς)....15€Λιάπης Ιωάννης του Αποστόλου (Πειραιάς) ....15€Κοτρώτσου-Λουπάκη Αργυρώ (Χανιά) ............20€Κυριακάκη-Σπυροπούλου Ειρήνη (Αθήνα)........20€Κοτρώτσος Νίκος (Λαμία) ................................20€Σπυρόπουλος Ιωάννης (Λαμία) ........................15€Σπυροπούλου Βασιλική (Λαμία) ......................15€Αδάμ Κων/να (Θεσσαλονίκη)............................20€Παπαδιώτης Δημήτριος (Αθήνα) ......................25€Αναγνώστου Ηλίας του Κων/νου (Αθήνα) ........20€Αναγνώστου-Γώγου Βιβή (Αθήνα) ....................25€Λιάτσος Στέργιος (Αθήνα)................................20€Κυριακάκης Παναγιώτης (Αθήνα) ....................30€Γραβάνη Σταματίνα (Αθήνα) ............................20€Αθανασούλης Χαράλαμπος (Αθήνα) ................20€Τσαλφόπουλος Δημήτριος (Αθήνα)..................20€Καλαντζής Ευάγγελος (Λαμία) ........................20€Χατζής Μάκης (Αθήνα) ....................................20€Συλεούνης Γιάννης (Λαμία) ..............................30€Συλεούνη Αργυρώ (Αθήνα) ..............................20€Αναγνώστου Κων/νος του Αθανασίου (Αθήνα) 20€Ζιαγγουβάς Γεώργιος του Παναγιώτη (Ροβολιάρι) ........................................................5€Παπαγιάννη Ελένη (Αθήνα)..............................20€Παπαγιάννης Απόστολος (Αθήνα)....................20€Ρίζου Θωμαή (Λαμία)..........................................5€Ρίζος Δημήτριος του Παντελή (Λαμία) ..............5€Σκαμάγκης Κων/νος του Δημητρίου (Αθήνα) ..20€Αναγνώστου Ιωάννης του Αθανασίου (Αθήνα) 10€Ρίζου Μαρία του Παντελή (Λαμία)......................5€Κοτρωνιά Βενετία (Μακρακώμη) ......................30€Κοτρωνιάς Σεραφείμ (Μακρακώμη)..................20€Γιαννέλης Λάμπρος (Λαμία) ............................50€Νέλλας Γεώργιος (Αθήνα) ................................40€Γιαννέλης Στέφανος (Λαμία)............................25€Γιαννέλης Φώτης του Κων/νου (Λαμία) ............20€Γιαννέλης Βασίλειος του Κων/νου (Λαμία) ........5€Αναγνώστου Κων/νος του Ηλία (Ροβολιάρι) ....20€Ρίζος Δημήτριος του Χρήστου (Αθήνα)............20€Βέλλος Αργύρης (Αθήνα) ................................40€

Νέλλας Λάμπρος (Αθήνα) ..............................100€Αναγνώστου Βασιλική ......................................40€Αναγνώστου Ιωάννης του Γεωργ. ....................20€Γιαννέλη Ντίνα του Βασιλείου..........................50€Μπούκας Δημήτριος του Ευαγ. ......................200$Ρίζος Βασίλειος του Δημ. ..............................100$Νέλλα Ζαφείρα ................................................20€Παπανικολάου Γεώργιος Δημ. ..........................20€Κουφιώτης Ιωάννης............................................5€Γιαννέλης Ηλίας Κων. ......................................20€Φούρκας Ηλίας ................................................10€Αναγνώστου Κων/νος Βασιλ. ........................100€Ρίζος Χαράλαμπος ..........................................20€Ζωβοΐλης Ιωάννης..............................................5€Νέλλας Σεραφείμ ..............................................5€Παπασταύρου Κατερίνα ....................................5€Ζωβοΐλη Ειρήνη..................................................5€Ζωβοΐλη Χαρά ....................................................5€Γιαννέλης Φώτης Ηλ.........................................20€Ζωβοΐλης Ηλίας..................................................5€Ζωβοΐλης Δημ.....................................................5€Νέλλα Γιαννούλα................................................5€Νέλλα Ιωάννα ....................................................5€Ρούμπα Λαμπρινή και Σταμάτω ........................50€Νέλλας Αθανάσιος Κων/νου (Σμόκοβο) ........100€Γώγος Παναγιώτης Κων/νου ............................50€Παπανικολάου Παντελίτσα ..............................50€Λιάπης Χρήστος Κων. ......................................20€Ζωβοΐλης Δημήτριος ........................................30€Αποστόλου Κων/νος Γεωργ. ............................50€Παπακώστας Δημήτριος Ιωαν...........................20€Ζαγορίσιου Ελένη Παναγ. ................................50€Τσιώλης Ευάγγελος Κων. ................................20€Ρίζος Αλέξανδρος Κων. ....................................70$Νιώρας Χρήστος (Λιτόσελο) ............................20€Γώγος Δημήτριος του Ιωαν. ..............................20€Λάμπος Κων/νος του Δημ. (Μακρακώμη) ........20€Παπαγιάννη Έλλη ..............................................5€Λιάπη Σταματία ................................................20€Αναγνώστου Αθανάσιος του Ιωάν. (Σέρρες) ....15€Παναγιώτου Αλίκη ..............................................5€Σακελλάρη Μαρία του Δημητρίου ....................50€Νέλλας Κων/νος του Θωμά ..............................20€Νέλλας Δημήτριος του Θωμά ..........................20€Νέλλας Θωμάς του Κων/νου ............................20€Ρίζος Γεώργιος του Βασιλ. ..............................20€Ρίζου-Πισιώνη Κατερίνα ..................................20€Ρίζου-Τσιώλη Δάφνη ........................................20€Τριβυζά Δήμητρα ..............................................20€Τριβυζάς Σάκης ................................................20€Πιτσιώνης Νίκος ..............................................20€Τελώνης Αθανάσιος..........................................20€Σακελλάρη-Ζυγούρη Κούλα ............................20€Νέλλα Μάρθα του Θωμά ..................................20€

Συνδρομές

νικών προσώπων, που έχουνάμεση σχέση με τη ζωή του άλ-λου. Όταν κανείς αγαπά καιαγαπάται τότε μπορεί να προσ-διορίζει την ελευθερία του προ-σώπου. Παλαιότερα, η αρρώ-στια και ο θάνατος διαφορετικάαντιμετωπίζοντο στην κοινωνία

από ότι σήμερα. Το γεγονός τουθανάτου, ήταν υπόθεση μιαςολόκληρης κοινωνίας σφιχτάδεμένης με την αγάπη. Σήμερα,αντιμετωπίζεται ψυχρά και αδιά-φορα, χωρίς τη ζεστασιά τωνσχέσεων των προσώπων. Ηελευθερία του προσώπου χωρίςτη ζωογόνο αύρα της αγάπης,έφθασε στην ασυδοσία, στηνεκμετάλλευση, στην εμπορία,στην καταστρατήγηση των ιε-ρωτέρων αξιών της ζωής.

Δεν έχει λοιπόν αρμοδιότη-τα η επιστήμη στον καθορισμότης ώρας του θανάτου. Η ψυχήαπό το σώμα «θείω βουλήματιαποτέμνεται».

Χρέος μας είναι αυτές τιςδύσκολες ώρες να τις αντιμετω-πίζουμε καρτερικά με το όραματης αιωνιότητος και την προσ-δοκία της κοινής αναστάσεως.Τότε ο θάνατος γίνεται ειρηνι-κός και γαλήνιος.

στική μας κληρονομιά και δράσηκαι όλοι μαζί θα φέρουμε τα επι-θυμητά αποτελέσματα.

Τούτη δε η φράση που ήτανκαταχωνιασμένη μέσα σε κρύ-πτες του Βατικανού, εγχαραγ-μένη εις χειρόγραφον του επι-σκόπου Καισαρείας (265-339μ.Χ.), Ευσεβίου Παμφίλου, πά-ντα θα πρέπει να στροβιλίζεταιστο νου και στην καρδιά κάθεΈλληνα, που αγαπάει με πάθος

τούτη τη λάμπουσα χώρα πουλέγεται ΕΛΛΑΔΑ:

“Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπο-γονεί.

Φυτόν ουράνιον και βλάστη-μα θείον,

ηκριβωμένον, λογισμόναποτίκτουσα, οικειούμενον

επιστήμην”.Γεια σας Έλληνες Ροβολια-

ρίτες όλης της Οικουμένης.Παντελής Δ. ΡίζοςΠρόεδρος του Δ.Σ.

Η αξία του ανθρωπίνου προσώπου

Χαιρετισμός του νέου Προέδρου Παντελή Ρίζου προς τους Ροβολιαρίτες

∏ Û˘Ó‰ÚÔÌ‹ ÛÔ˘Â›Ó·È ‰‡Ó·Ì‹ Ì·˜!

POBO§IAPITIKA NEATρίμηνη έκδοση

Iδιοκτησία: Σύλλογος Pοβολιαριτών

ΦθιώτιδαςKατράκη 4 Άνω Iλίσια 15771

Tηλ.: 210-7705370A.Φ.M. 090085976

Δ.O.Y. Aγ. Παρασκευής Eκδότης: Παντελής Ρίζος

Σ. Σταθμός Λιανοκλαδίου 35100τηλ. 22310-61577

Επιμέλεια έκδοσης:Θωμάς Nέλλας

Kατράκη 4 Άνω Iλίσια 15771 Tηλ. 210-7705370

•••Ηλεκτρονική Σχεδίαση Εντύπου:

Aριστέα Kαρπούζη Eκδόσεις-Γραφικές τέχνες

Aγ. Γεωργίου 25 Ίλιον 13121 Τηλ.-fax.: 210-2619003

e-mail: karpouzi@otenet.grΚιν. 6972624492

¡¤ÔÈ ÛÙËÓ Î·Ú‰È¿; ¶Ò˜ Ó· ÙÔ ÂÙ‡¯ÂÙÂ:

Συνέχεια απ’ την 1η σελ.

Συνέχεια απ’ την 1η σελ.

Είναι μέσα στη ζωή των ατό-μων, όπως και μέσα στηζωή των λαών, μερικές

ημερομηνίες, που στέκονται σανορόσημα και υψώνονται σαν βί-γλες. Εκεί λοιπόν που περπατάμετην καθημερινή μας χαμοζωή,σκυφτοί κάτω από το βάρος τηςβιοπάλης, σκυθρωποί από τα πά-θη και τα ιδιωτικά συμφέροντα,βλοσυροί από τον ανελέητο αγώ-να για την ύπαρξη, ακούμε τις ιε-ρές καμπάνες να σημαίνουν τονόρθρο της ψυχής και ξαφνιαζό-μαστε.

Σταματάμε μεσοστρατίς καιβλέπομε μπροστά μας την ψηλήκορφή. Η καρδιά γεμίζει αναγάλ-λια, τα μάτια βουρκώνουν. Ω, τηνξέρομε τούτη την υψηλότατησκοπιά, στην κορφή της ανεμίζειχαιρετιστικά η σημαία, που υψώ-σαμε με τα ματωμένα μας χέρια.Με τούτα τα δικά μας χέρια, μετην πατεράδων μας, με των προ-γόνων μας τα χέρια.

Αυτό μάς κάνει να σηκώνωμετο μέτωπο, αυτό μας κάνει να ξε-φορτωθούμε μια στιγμή το φορ-τίο των μεριμνών, που χαμηλώ-νουν τα μάτια και το πρόσωποπρος τη γη.

Τότε μια λαχτάρα ξεπηδάειαπό την καρδιά μας. Ν’ ανεβούμετην ψηλή κορυφή, να σταθούμεορθοί στην ακρότατην άκρην,εκεί που ο ουρανός είναι ανοι-χτός και οι ορίζοντες αποτραβι-ούνται στ’ απόμακρα. Να βάλωμεαντήλιο το χέρι κι από ’κεί ψηλάν’ αγναντέψωμε τα περασμένα,να μαντέψωμε και τα μελλούμε-να. Από που ήρθαμε. Ποιες στρά-τες περάσαμε. Σε ποια ριζικά τρα-βάμε.

Τα περασμένα τα προσφέρνειστη ματιά μας η Ιστορία. Η μνήμηβαδίζει πάνω στους περπατημέ-νους δρόμους, αγγίζει πρόσωπα,τοπία, ονόματα και περιστατικά,που διάβηκαν και πάνε. Ψάχνειτις εικόνες, φυλλομετρά τα βι-βλία, χαϊδεύει τ’ άρματα τα πα-λιά.

Αμή τα μελλούμενα; Αυτά εί-ναι σκεπασμένα από την ομίχλητων αγέννητων καιρών. Η Μοίραέχει απλωμένη ανάμεσά μας κιανάμεσά τους τη σκοτεινή αυ-λαία της. Το δράμα της ζωής ξε-τυλίγεται τώρα με την ώρα καικανένας δεν ξέρει την υπόθεσημηδέ τη λύση που προετοιμάζε-ται.

Όμως υπάρχουν τα προηγού-μενα. Το δράμα της ιστορίας έχειαρχίσει πριν από πολλά πολλάχρόνια, ξεκινώντας από το παρα-μυθόδραμα για να φτάσει στη συ-γκαιρινή τραγωδία. Μπορούμελοιπόν να ξεδιακρίνωμε άκρεςμέσες τις θολές γραμμές και τααβέβαια σχήματα, που διαγράφο-νται πίσω από το κλειστό καταπέ-τασμα και το κολπώνουν. Μπο-ρούμε να καθορίσωμε λίγο πολύ

την κατεύθυνσι για τα βήματα,που ακούμε να πλησιάζουν, σέρ-νοντας πίσω τους τη Μοίρα μας.Σ’ αυτό μας βοηθάει η αναγκαιό-τητα, που είναι κλεισμένη μέσα σ’όλες τις μορφές της ζωής καικλώθει το πεπρωμένο τους σανένα νήμα και δεν ξέρομε τηνπρώτην άκρη του, όμως ξέρομε,πώς ξετυλίγεται πάνω σε σταθε-ρούς νόμους. Ξέρομε ακόμα, πώςμέσα στη ζωή των ατόμων καιτων λαών καμιά πτώση, κανέναανέβασμα και κανένα σταμάτημαδεν είναι, που να μην υπάρχει

σαν σπέρμα μέσα στην προηγού-μενη, την προγονική ζωή τους.

Σήμερα ανεβαίνομε την πιοψηλή βίγλα της νεώτατης ιστο-ρίας μας. Ένας λαός, οχτώ εκα-τομμύρια ψυχές, βαδίζει στο προ-σκύνημά του με τάξη, με σιωπή,με περισυλλογή. Ας παραμερί-σουν οι δημοκόποι, ας κρυφτούνοι ένοχοι και οι δειλοί.

«Και μονάχα ας ακλουθάνε -όσοι επράξανε λαμπρά» είπε οΠοιητής. (Σολωμός)

Από την κορυφογραμμή της28ης του Οχτώβρη μπορούμε ν’αγναντέψωμε την πορεία της Φυ-λής μας μέσα στα περασμένα.Μπορούμε να το κάνωμε με θάρ-ρος, να σταθούμε χωρίς ντροπήμπροστά στις άλλες κορυφές τηςΕλληνικής ζωής, που θ’ αντικρύ-σωμε από δώ ψηλά...

Κάθε μια τους είναι έναςσταθμός μέσα στο αιώνιο περπά-τημα της Φυλής. Και κάθε σταθ-μός είναι τρόπαιο τιμής και πολι-τισμού. Όμως όλα τα κοιτάμεσιωπηλοί από το υψόμετρό μας,από την κορφή της 28ης τουΟχτώβρη, τα κοιτάμε κατάματα

γιατί από κανένα τους δεν σταθή-καμε πιο κάτου. Αυτό μας δίνεινέα δύναμη και νέα πίστη. Και πό-σο μάς χρειάζονται σήμερα οιδύο αυτές αρετές, σήμερα πουγυρίζομε σκεφτικοί ανάμεσα σταματωμένα χαλάσματα της χώραςμας και της ψυχής μας.

Εικοστή ογδόη του Οχτώβρη.Είναι τρανή τούτη η ημέρα και

δεν είναι για να σβήσει ποτέ τομεγάλο άστρο της πάνω από τηνΕλλάδα.

Σηκώθηκε ολάκαιρη μια Φυλήκαι την έγραψε με φωτιά και με

αίμα.Γεννήθηκε μέσα στην κραυγή

των σειρήνων και των σαλπίγγωνκαι απάντησαν στο τρομερό κά-λεσμά της οι Πανέλληνες μ’ έναομόψυχο «Παρών».

Είναι μέσα στη ζωή τωνεθνών ημερομηνίες, που τα δικά-ζουν, τα δοκιμάζουν και ελέγ-χουν τα χαρτιά της ιστορικήςτους ταυτότητος. Τέτοια είναι ημέρα της Σαλαμίνας, η μέρα τουΜαραθώνα, η μέρα που έπεσε ηΠόλη και ο Κωνσταντίνος, η μέρατου Ευαγγελισμού του ’21, η μέ-ρα του Κιλκίς και του Αβέρωφ ημέρα. Ας το μάθουν λοιπόνεχθροί και φίλοι μια για πάντα. Εί-ναι η ίδια μέρα, που ξανάρχεταιμε άλλο όνομα κάθε φορά μέσαστη ζωή και την ιστορία μας.

Η 28η είναι ακόμα ένα φανέ-ρωμα του πνεύματος της Φυλής.Αυτή τη μέρα δώσαμε εξετάσειςμπροστά στο Θεό και στους αν-θρώπους, δείξαμε την ταυτότητάμας την εθνική και βρέθηκε εν τά-ξει.

Δοκιμάσθηκε ο λαός μας «ενπυρί ως χρυσός εν χωνευτηρίω».Και βρέθηκε γνήσιος. Γι’ αυτόπρέπει να συνειδητοποιήσωμετις φυλετικές αξίες, που κυρώθη-καν αυτή τη μέρα, τη φοβερή καιωραία.

Ας καθαρίσωμε λοιπόν τησκέψη από κάθε μικρόψυχη επι-φύλαξη για να πλησιάσωμε στοβωμό της θυσίας. Ας σπρώξωμεμακριά μας κάθε εγωισμό. Ας ξε-

χάσωμε σήμερα τους ένοχους,τους στιγματισμένους εξωμότες,τους αποξενωμένους από τηνκαρδιά του έθνους Ελληνόφω-νους.

Κείνη τη μέρα, που κραύγα-σαν οι καμπάνες και απαντήσαμεμε τον Ύμνο του Σολωμού, δενυπήρχαν ανάξιοι και άτιμοι Έλλη-νες. Κείνη τη μέρα κανέναςεχτρός δεν υπήρχε ανάμεσά μας.Και σήμερα γιορτάζομε τη χαράτης ενωμένης, της ομόψυχης,της ομοούσιας Ελλάδας.

Ένας λαός, που μεγαλούργη-

σε με τέτοιον τρόπο, χωρίς ούτεμια στιγμή να πάρει ύφος θεατρί-νου, έχει δικαίωμα να κρατήσειτη σεμνότητά του σαν το μοναδι-κό στολίδι της θυσίας. Ένας λα-ός, που ανέβηκε τις πιο ψηλέςκορφές της ζωής του μονάχος,έχει δικαίωμα να κρατήσει σανακριβό τίτλο τιμής τη μοναξιάτου.

Σήμερα ανεβαίνομε στο προ-σκύνημα των νεκρών, που σιω-πούν. Τα μάτια μας δακρύζουνγια κείνα τα μάτια που έσβησαν,για να μπορούμε εμείς να βλέπω-με με αχαμήλωτο βλέμμα προςτις κορυφές.

Ο ασπασμός μας πηγαίνειπρος τα χέρια, που τσακίστηκαν,το προσκύνημά μας πηγαίνειπρος τα πόδια, που πελεκίστη-καν, για νάχει η Ελλάδα χέρια γιανα κρατήσει το σπαθί της τιμήςτης και πόδια να σταθεί όρθια μέ-σα στην καταιγίδα της φωτιάς καιτου ατσαλιού.

Είμαστε Έλληνες. Είμαστε οιΈλληνες του 40-41. Πάνω από ταερείπια της χώρας μας. Πάνωαπό τους αμέτρητους τάφουςμας. Πάνω από τα χωριά μας ταανασκαμμένα. Πάνω από τα αγα-θά μας τα κουρσεμένα, από τασπιτικά μας τα ρημαγμένα. Πάνωαπό τη φτώχεια μας και τη γύμνιαμας. Πάνω από τα πάθη και τα μί-ση μας, ένας όρκος πρέπει ναμάς ενώσει σήμερα τους Πανέλ-ληνες. Ένας όρκος, που να περά-σει σαν μυστικό σύνθημα μέσ’ απ’

όλες τις καρδιές, που χτυπούν μερυθμόν ελληνικό:

«Ορκιζόμαστε να μείνωμε πά-ντα οι Έλληνες της 28ης Οχτώ-βρη, οι Έλληνες του 40-41».

Η τιμή της φυλετικής ευγένει-ας είναι ένα χρέος που βαραίνειπάνω στη ζωή μας σαν ένας Νό-μος Αρετής. Το ξέρουμε αυτό. Γι’αυτό και δεχόμαστε την Ελληνι-κήν Ιδέα σα μια ευθύνη ωραία καιτραγική, όπως αρμόζει σε μια Φυ-λή, αρσενική, απόκοτη και περή-φανη. Αυτό κι όλας είναι το γνώ-ρισμα της αρσενικής ψυχής:

Να δέχεται με χαρά την ευθύ-νη και να εκτελεί με χάρη τηναποστολή της μέσα στο σύνολο,που την πλαισιώνει.

Η Ελλάδα πραγματοποίησετούτον τον άθλο όλες τις φορές,και η καμπάνα της Μοίρας σήμα-νε μέσα στους αιώνες την κρίσι-μη ώρα της. Είπε «ΤΟ ΜΕΓΑΛΟΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ» τουποιητή χωρίς δισταγμό. Καμιάαμφιβολία, καμιά μικροψυχία, κα-νένας υπολογισμός, κανένα πα-ζάρεμα της προσφοράς της. Ρί-χτηκε καταπάνω στη βαρβαρότη-τα με πόδι χορευτικό κι ανάλα-φρο.

Ρίχτηκε πάντα μ’ ένα άνθισμακαρδιάς τόσο ανοιξιάτικο, τόσονεανικό. Και αυτό είναι το μυστι-κό της.

Ρίχτε μια ματιά στο μεγάλοκοιμητήριο της Ιστορίας. Έναπλήθος Έθνη μεγάλα κινήθηκανπαράλληλα στο φανέρωμα τηςΕλλάδας. Σηκώθηκαν σαν μετέω-ρα, άναψαν, σπιθοβόλησαν. Κα-τόπιν έσβησαν και στάχτωσαν,θαμμένα για πάντα κάτω από τησκόνη των πολιτισμών τους. Κά-που κάπου μία πλάκα, ένα ανά-γλυφο φθαρμένο από τη σκουριάτου χρόνου, ένα μνημείο σημα-δεύουν αυτούς τους πελώριουςΝεκρούς. Η ύπαρξή τους δεναπόμεινε παρά σαν όρος αρχαιο-λογικός, περιέργεια της σκαπά-νης του σοφού, παραμύθι χωρίςαρχή και τέλος μέσα στη μνήμητων ανθρώπων.

Η Ελλάδα - μόνη αυτή - συνε-χίζει το δρόμο της τον εφηβικό.Κρατά αναμμένον τον πυρσό τηςκαι τραβάει την πορεία της με τοίδιο ανάλαφρο περπάτημα. Η φω-τιά της φέγγει πάνω από τα κε-φάλια των σκλάβων και τ’ όνομάτης είναι παντιέρα της λευτεριάςγια τους λαούς που γονατίζουν.Μεθυσμένη από τα αδάμαστανιάτα της, προχωρεί μέσα στουςαιώνες με το τραγούδι της ζωήςστο στόμα. Τραγουδά τη ζωήακόμα και σαν σέρνει το χορό τουΖαλόγγου, το χορό του θανάτου.Γιατί γνώρισε κατά βάθος τη χα-ρά της ζωής, γι’ αυτό και τηναξιολογεί κάθε στιγμή πάνω στηζυγαριά του θανάτου. Ακόμα καιτην ώρα του διονυσιασμού τηςδεν χάνει αυτό το μέτρο. Το παλι-κάρι χορεύει, χτυπά το τσαρούχιστο χώμα και τραγουδά την υψη-λή βιοθεωρία της Φυλής.

Τούτη η γης που την πατούμε,όλοι μέσα θέ να μπούμε.Τούτη η γης με τα λουλούδιατρώει νιους και κοπελούδια.Είναι ένας χορός που γίνεται

προκλητικά μέσα στ’ αλώνια του

PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤·Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2006 Σελίδα 3

Ο σπόρος σώζεται - τι θα πει σώζεται;Λευτερώνει τον μέσα του Θεό, ανθίζοντας, καρπίζοντας, ξαναγυρίζοντας στο χώμα.

Ας βοηθήσουμε το σπόρο να σωθεί!

ΔÔ Ó‡̷ Ù˘ 28˘ √ÎÙˆ‚Ú›Ô˘

Συνέχεια στην 4η σελ.

Οι ήρωες της αρχαίας Ελλάδος υποδέχονται τον νέο αθάνατο στο πάνθεον των αθανάτων, τον Έλληνα πολεμιστή του 1940.

Η ύλη της εφημερίδας μας «ΡΟΒΟΛΙΑΡΙΤΙΚΑ ΝΕΑ» είναιτέτοια που και όταν διαβάζεται, δεν πετιέται στο καλάθι τωναχρήστων, αλλά φυλάσσεται στο αρχείο μας, γιατί υπάρχουνθέματα σ’ αυτή που έχουν διαχρονική αξία.

Το θέμα: «Το πνεύμα της 28ης Οκτωβρίου» του ανά χείραςφύλλου προτρέψτε τα παιδιά σας να το μελετήσουν.

Αξίζει τον κόπο!

θανάτου. Μόνο ένας εφηβικός λαόςείναι άξιος για τέτοιες καταξιώσεις.

Η Ελλάδα είναι αυτός ο λαός.Αυτή είναι που ανακάλυψε μέσα στααρχαιότατα παραμύθια της το «αθά-νατο νερό» που δίνει τα αιώνια νιά-τα.

Δεν τ’ ανακάλυψε μονάχα, έσκυ-ψε το πρόσωπο πάνω στα νάματακαι ήπιε, αδιάκοπα φλογισμένη απότην δίψα της ζωής, αδιάκοπα διψα-σμένη από την αψιά γεύση της ζω-ής, από τις βεβαιώσεις της ζωής,από τον ήλιο της ζωής.

Οι Έλληνες καπεταναίοι, που πε-ριφέρουν τη γαλάζια σημαία τους σ’όλες τις θάλασσες και τους ωκεα-νούς της γης, βλέπουν να ξεπροβά-λει μέσα από τα κύματα η αρχαίαΓοργόνα. Πιάνεται από το τσιμπούκι

της πλώρης και ρωτά:― Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;Και οι ναυτικοί μας απαντούν

χωρίς δισταγμό:― Ζει και βασιλεύει και τον κό-

σμο κυριεύει.Το πνεύμα της Ελλάδος είναι και

πάλι που κρύβεται μέσα στο σύμβο-λο του Μεγ’ Αλέξαντρου. Και τοπνεύμα της Ελλάδας ζει και βασι-λεύει μέσα στις στεριές και στις θά-λασσες του κόσμου. Και σε τούτοντον πόλεμο οι ξένοι ναύαρχοι, πουκυβερνούν τα κύματα, άκουσαν τηφωνή της Γοργόνας και αναγκάστη-καν να απαντήσουν με τα ανακοινω-θέντα και με τα ραδιόφωνα και μετις εφημερίδες όλων των Ηπείρωνκαι των Πολιτειών.

― Ζει και βασιλεύει και τον κό-σμο κυριεύει.

Πέρασαν πολλοί αιώνες πουακούστηκε ένας παράξενος λόγοςγια την Ελληνική Φυλή. Ο λόγοςέλεγε: «Έλληνες αεί παίδες» Το«παιδί» είναι η λέξη, που έχει τη ρί-ζα της στο ρήμα «παίζω». Είμαστε ολαός που παίζει με τη ζωή. Και με τοθάνατο, όταν έρχεται σαν ορμητικήεπικύρωση της ζωής. Ποιος είναιάξιος για μια τέτοια επικύρωση;

Μόνο τα νιάτα τόχουν αυτό το

προνόμιο. Γιατί μόνον σαν ξεχειλί-σουν οι κρουνοί της ζωής μέσα σ’έναν οργανισμό, μπορεί να γίνειτούτη η έκρηξη της θείας τρέλας. ΤαΜηδικά ήταν το πρώτο της φανέρω-μα. Το 21 εγινε ενάντια στη θέλησητης πανευρωπαϊκής διπλωματίας,ενάντια στην Ιερή Συμμαχία. Στονπροηγούμενο πανευρωπαϊκό πόλε-μο η Ελλάδα βγήκε στο πλευρό τηςΓαλλίας, τη στιγμή που οι γερμανι-κές βόμβες έπεφταν μέσα στο Παρί-σι. Σε τούτον τον πόλεμο η Ελλάδαστάθηκε στο πλευρό της Αγγλίας,όταν όλη η Ευρώπη έγλειφε τη μπό-τα της Γερμανίας, όταν η Αμερικήμετρούσε τα 8 εκατομμύρια λόγχεςτης Ρώμης, όταν η Αγγλία μονομα-χούσε την πιο αγωνιώδη μονομαχίατης μεγαλόπρεπης ιστορίας της.

Ας διαφυλάξωμε λοιπόν την 28

του Οχτώβρη μέσα στα άδυτα τηςΕθνικής ψυχής, γιατί είναι το πνεύ-μα της Φυλής που μίλησε με τις σάλ-πιγγές της. Ας την κάνωμε συνείδη-ση. Ας την κάνωμε πανοπλία. Ας τηνκάνωμε κανόνα ζωής.

Όσο ζει η Φυλή αυτή, η 28 τουΟχτώβρη θα καίγει μέσα της άσβη-στη φλόγα. Και σαν ξανάρθουν ταδίσεχτα χρόνια και ο άνθρωπος κιν-δυνέψει ακόμα μια φορά να χάσειτην αξιοπρέπειά του, η ελληνικήφωτιά, που δεν σβήνει κάτω από τηστάχτη του χρόνου, θα περιμένειπάλι την ώρα της για να φωτίσει τηνέντρομη πανανθρώπινη ψυχή στοδρόμο της αρετής και της λευτε-ριάς, στο δρόμο της περηφάνειας,στης τιμής το δρόμο.

Η Ελλάδα των Μηδικών, η Ελλά-δα της Πόλης, η Ελλάδα του 21, ηΕλλάδα του 17, είναι μέσα στηνΕλλάδα του 40. Σαν Φυλή σταθήκα-με άξιοι της Ιστορίας μας. Τώρα εί-ναι το χρέος μας:

Σαν άτομα να σταθούμε άξιοιτης Φυλής μας.

Ψηλά τις καρδιές οι Πανέλλη-νες.

Και ψηλά τις Σημαίες!«Εργατική Εστία»

Στρατής Μυριβήλης

Ροβολιάρι, Αύγουστος 2006Φωτογραφία των παιδιών που έτρεξαν στο “Μικρό Μαραθώνιο”.Τον αγώνα οργάνωσε επιτυχώς ο γυμναστής Ρίζος Δημήτριος του Παντελή.Αποτελέσματα του αγώνα:ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ1η ομάδα: Πέτρος Πισσώνης, πρώτος

Βαγγέλης Κοντοκώστας, δεύτεροςΣταύρος Νέλλας, τρίτος

2η ομάδα: Βασιλική Μιχαήλ, πρώτηΙφιγένεια Πασπάλη, δεύτερηΒαγγελίτσα Πισσώνη, τρίτηΣτέλλα Νάστου, τέταρτη

3η ομάδα: Δημήτριος Μιχαήλ, πρώτοςΓιάννης Κοντοκώστας, δεύτεροςΙάσονας Τσαούσης, τρίτος

ΓΥΜΝΑΣΙΟ4η ομάδα: Βογιατσίδης Δημήτριος, πρώτος

Τσιώλης Γεώργιος, δεύτεροςΣωτηρόπουλος Κώστας, τρίτος

5η ομάδα: Αναγνώστου Αθανάσιος, πρώτοςΤσιώλης Γιάννης, δεύτεροςΣακελλάρης Δημήτριος, τρίτος

Ροβολιάρι, Αύγουστος 2006Απονομή μεταλλίων στα κορίτσια που έλαβαν μέρος στο «Μικρό Μαραθώνιο».

PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤· Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2006Σελίδα 4

ΔÔ Ó‡̷ Ù˘ 28˘ √ÎÙˆ‚Ú›Ô˘

Η οικογένειά μου κι εγώ αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσου-με, να σφίξουμε το χέρι και να αγκαλιάσουμε έναν έναν όλους τους (συγ-χωριανούς) για τον τρόπο που μας δέχτηκαν στην μικρή κοινωνία του Ρο-βολιαρίου, το ενδιαφέρον με το οποίο μας περιέβαλαν και την αγάπη πουαπλόχερα μας χάρισαν.

Επιθυμούμε επίσης να ευχαριστήσουμε θερμά τον απελθόντα πρόε-δρο του συλλόγου κ. Θωμά Νέλλα, τον τωρινό κ. Παντελή Ρίζο, καθώς κιόλο το διοικητικό συμβούλιο για την τιμή που μου έκαναν να με θεωρή-σουν επίτιμο δημότη Ροβολιαρίου.

Πράγματι μετά από τέσσερα χρόνια αρμονικής συνύπαρξης με τουςσυγχωριανούς, η οικογένειά μου κι εγώ αισθανόμαστε ότι ανήκουμε στηνΚοινότητα Ροβολιαρίου και χαιρόμαστε ιδιαίτερα για την απόφασή μας ναχτίσουμε το εξοχικό μας σ’ αυτή την όμορφη και καταπράσινη γωνιά τηςπατρίδας μας με τους καλοσυνάτους και φιλόξενους κατοίκους.

Με εκτίμησηΠαναγιώτης Κυριακάκης

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ

Η επιτυχία είναι μια σκάλα που δεν μπορείς να την ανέβεις, αν έχεις τα χέρια σου στις τσέπες

Στο μικρό αυτό αφήγημα ο μεγάλος Ρώσος στοχαστής και συγγραφέας Λέων Τολστόι σκια-γραφεί με λιτότητα το θέμα της συμβίωσης του γέροντα γονιού με την οικογένεια του παιδιούτου. Η στοιχειώδης πλοκή οδηγεί στη λύση-μήνυμα που είναι η αγάπη και η κατανόηση προςτους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας.

Ο παππούς είχε γεράσει πολύ. Τα πόδιατου δεν τον πήγαιναν, τα μάτια του δεν έβλε-παν, τ’ αυτιά του δεν άκουγαν. Δόντια δεν είχε.Κι όταν έτρωγε, του χυνόταν το φαγητό. Ογιος του και η νύφη του δεν τον έβαζαν πια μα-ζί τους στο τραπέζι, αλλά του ’διναν να φάειπάνω στη μεγάλη χτιστή χωριάτικη θερμάστραόπου πλάγιαζε.

Κάποτε που του βάλανε να φάει στο πήλινοπιάτο, του ξέφυγε από τα χέρια, έπεσε κιέσπασε. Η νύφη του άρχισε τότε να τον μαλώ-νει πως όλα τα χαλάει στο σπίτι και σπάει ταπιάτα. Τέλος του είπε πως αποδώ και πέρα θατου ’διναν να τρώει στην ξύλινη γαβάθα. Οπαππούς αναστέναξε μόνο και δεν είπε τίπο-τα.

Μια μέρα ο άντρας με τη γυναίκα του παρα-

κολουθούσαν που ο γιος τους μαστόρευε κάτισκαλίζοντας ένα μικρό κούτσουρο. Ο πατέραςλοιπόν τον ρώτησε:

«Τι φτιάχνεις εκεί, Μίσα;»Κι ο Μίσα απαντά:«Φτιάχνω μια μεγάλη γαβάθα, πατερούλη.

Όταν εσύ κι η μάνα μου γεράσετε, θα σαςταΐζω μ’ αυτήν τη γαβάθα».

Ο άντρας κι η γυναίκα του κοιτάχτηκαν καιδάκρυσαν. Νιώσανε ντροπή που είχαν προσβά-λει τον παππού. Και από τότε τον βάλανε νατρώει μαζί τους στο τραπέζι και τον πρόσεχανόπως πρέπει.

Λ. Τολστόι, μύθοι και παραμύθια, μτφρ. Π. Ανταίος, Ωκεανίδα

√ ·Ô‡˜ Î·È ÙÔ ÂÁÁÔÓ¿ÎÈ

Συνέχεια απ’ την 3η σελ.

1. Τα μέλη της Εκκλησιαστικής Επιτροπής Ροβο-λιαρίου ευχαριστούν και συγχαίρουν τον Ρίζο Νίκο τουΚων/νου για τη δωρεά ενός κυνηγητικού όπλου, τύπουΜΠΕΡΕΤΑ, στο Σύλλογο των απανταχού Ροβολιαρι-τών, με τη ρητή εντολή να συμπεριληφθεί στα είδη τηςλαχειοφόρου αγοράς, στο λαϊκό πανηγύρι της 16-8-2006.

2. Επίσης ευχαριστούν θερμά την κα Παπαθανασί-ου Φωτεινή του Ηλία για τη γενναιόδωρη δωρεά τουποσού των 2.000€ για τα έργα που έγιναν και γίνονταιστον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου,

β) την κα Ζαγορίσιου Ελένη και τον Αθανάσιο Ζα-γορίσιο για την εισφορά των 1.000€ για την αποπερά-τωση των εργασιών στον προαναφερθέντα Ιερό Ναό

γ) όλους τους συγχωριανούς και φίλους του χωρι-ού μας που εισέφεραν και εισφέρουν οποιοδήποτεχρηματικό ποσό για την εκτέλεση έργων ευποιΐας στοΡΟΒΟΛΙΑΡΙ.

PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤· Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2006 Σελίδα 5

ΓΙΑ ...ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑΤο πρώτο 15/νθήμερο του Αυ-

γούστου ήταν πλήρες από πανηγύ-ρια. Πανηγύρια όμως που δεν έχουνκαμία απολύτως σχέση με την πα-ραδοσιακή μας μουσική και τα γρα-φικά παλιά πανηγύρια, που όντωςδιατηρούσαν την παράδοση του τό-που μας.

Σήμερα τα πανηγύρια έχουν γί-νει ό,τι το χειρότερο για τη δυσφή-μιση του τόπου μας. Πού να τολμή-σει να πάει κάποιος σε πανηγύρι; Ν’ακούσει τι; Βλέποντας την «κακο-ποίηση» της δημοτικής μουσικής θαφύγει όσο γίνεται πιο γρήγορα.

Για τα πανηγύρια που διοργανώ-νουν οι μαγαζάτορες, δικαιολογού-νται οι άνθρωποι. Επαγγελματίεςείναι και κοιτάζουν πώς να μαζέ-ψουν πιο πολύ κόσμο και να τα οικο-νομήσουν. Σε καμία περίπτωση δενσκέφτονται για ποιότητα μουσικής.Το βλέπουν καθαρά επαγγελματι-κά.

Όμως για τους συλλόγους είναιαπαράδεκτο να υποβαθμίζουν τόσοπολύ το πανηγύρι και από πάνω ναμιλάνε για πολιτιστική εκδήλωσηεξαπατώντας τον κόσμο.

Ευτυχώς όμως υπάρχουν και κά-ποιοι Σύλλογοι που επιμένουν στηδιατήρηση της παράδοσης. Και φυ-σικά αυτοί οι Σύλλογοι αξίζουν τοδημόσιο έπαινο.

Για παράδειγμα η Μενδενίτσαεδώ και χρόνια έχει καταξιωθείστον κόσμο με τις καλύτερες στηΦθιώτιδα πολιτιστικές εκδηλώσειςτης. Πριν από χρόνια πήγε στο Κά-στρο της Μενδενίτσας ο Ξαρχάκος,ο Τόκας, πήγε το Κρατικό Θέατρο.Η Ανατολή, παρ’ όλο που είναι μι-κρό χωριό και με 10 χλμ. δρόμο χω-ματόδρομο, παρά τις τόσες δυσκο-λίες, επιμένει να κάνει σωστές εκ-δηλώσεις κι όχι «αρκουδογυφτοπα-νηγύρια». Φέτος ο Πύργος στις 12-8 και το Ροβολιάρι στις 16-8 έκανανσωστές εκδηλώσεις με γνήσια δη-

μοτική μουσική (με την ορχήστρατου Γιάννη Κατσή απ’ το ΘραψίμιΚαρδίτσας) κι όχι με αρκουδιάρικα.

Δεν ισοπεδώθηκαν όλα. Ακόμαυπάρχουν γνήσιοι καλλιτέχνες, πουσέβονται τη μουσική παράδοση.Απλά μας έχει παρασύρει το ρεύματης «αρκουδιάρικης» μουσικής.

Αιρετικά

Το άγχος του παρόντος ωθεί, σπρώχνειτους ανθρώπους των ημερών μας στην ύπαι-θρο, όπου βρίσκουν πράσινο, γαλήνη καιεγκατάλειψη.

Η αιματοβαμμένη ύπαιθρος της πατρίδαςμας έχει πλείστους οικισμούς με ιστορική καιπολιτιστική αξία, σπουδαιότητα. Όλη αυτήτην αρχοντιά την καλύπτουν: η άγνοια, η τυπι-κή γνώση (πτυχία Ανωτάτων Σχολών «μαϊ-μού») και το ρευστό ηθικό πρόβλημα της ζω-ής.

Συγκεκριμένα: σε ερείπια αρχαίων ναώνσταλίζουν αιγοπρόβατα! Εκκλησίες όπου εδί-δαξε ο πάτερ-Κοσμάς σε δύσκολους καιρούςσκλαβιάς από τους Μογγόλους (Τούρκους)δεν υπάρχει σχετική πινακίδα. Σπίτια όπουέζησαν ξακουστοί ήρωες του 1821 παραμέ-νουν άγνωστα. Οικίες με σπάνια λαϊκή αρχι-τεκτονική ερειπώνουν από αδιαφορία ιδιοκτη-τών και της πολιτείας. Το δέον γενέσθαι, αυτόπου πρέπει να γίνει, αυτό που επιβάλλεται ναγίνει είναι οι όντως ειδήμονες να ανασκου-μπωθούν και να στρωθούν στη δουλειά. Λόγοισαφήνειας επιβάλλουν να δούμε εν ολίγοιςτον όρο: ειδήμων.

Το επίθετο: ειδήμων, -ων, -ον είναι μεταγε-νέστερος όρος. Προέρχεται από το αρχαιοελ-ληνικό ρήμα: οίδα, που σημαίνει γνωρίζω, κα-τανοώ, φρονώ.

Ειδήμων είναι αυτός που γνωρίζει κάτι πο-λύ καλά. Ένα κύριο ερώτημα έχει τη θέση τουστο σημείωμά μας. Μπορεί ο κάθε άσχετος μειστορικά και πολιτιστικά πράγματα του τόπουμας αιρετός, εκλεγμένος άρχων, πρόεδρος,δήμαρχος κ.λπ. να αυθαιρετεί; Σαφώς: όχι.«Φευ» άσχετοι του είδους άρχοντες αυθαιρε-τούν και «κλαίνε μανούλες».

Ιωάννης Γ. Θεοχάρηςτ. Λυκειάρχης

Η ιστορική και πολιτιστική ύπαιθρος

ΚουνάβιΣτην καθαρεύουσα «ικτίς». Όμορφο, κομψό, με μεγάλη

ευκινησία θηλαστικό τετράποδο. Ανήκει στο είδος των «ικτιδι-δών» και είναι ζώο αρπακτικό, πονηρό και εξαιρετικά σκληρό.Με μεγάλη ευκολία σκαρφαλώνει στα δένδρα. Υπάρχουντέσσερα κύρια είδη: 1) ικτίς η «κατοικίδιος», που τη λένε και«νυφίτσα», 2) η «δενδρόβιος» (το καθαυτό κουνάβι), 3) η «ζι-βελλίνη» και 4) η «ερμίνα», που έχει πολύτιμο γουναρικό. Το

σώμα του κουναβιού έχει κυλινδρικό σχήμα και φθάνει σε μά-κρος τα 55 εκατοστά, ενώ η θυσανωτή ουρά του τα 30 εκατο-στά. Το χρώμα του τριχώματός του είναι κιτρινόξανθο κι’άσπρο στο λαιμό. Στα κοντά του πόδια οι σκληρές τρίχες ξε-πετιούνται όρθιες.

Τα πιο διαλεχτά κουνάβια ζουν στις βόρειες χώρες της Ευ-ρώπης. Τη φωλιά τους τη φτιάχνουν σε κουφάλες δένδρων,μέσα σε δάση σκοτεινά, ή σε τρύπες απότομων βράχων, ή χώ-νονται σε φωλιές σκίουρων κ.ά. Το κουνάβι μονάχα τη νύχταβγαίνει από τη φωλιά του, για ν’ αναζητήσει τροφή. Παραμο-νεύει, το θύμα του - λαγό, σκίουρο, ποντίκι ή λογής πουλιά - κιορμά για να μπήξει τα δόντια του στο λαιμό του ανύποπτουζώου ή πτερωτού και να του ρουφήξει λαίμαργα το αίμα. Ότανδεν βρίσκει τροφή στο ύπαιθρο, δε διστάζει να κάνει επιδρο-μές στους ορνιθώνες. Προτίμηση έχει στο μέλι και στα φρού-τα. Γεννά 2 έως 4 μικρά τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο.

Σε λίγες εβδομάδες τα κουναβάκια μπορούν πια να κυνη-γούν μαζί με τη μητέρα τους, που τα μαθαίνει και πώς ν’ αντι-μετωπίζουν τους κινδύνους. Η σκληρότητά του φαίνεται απότη γυάλινη μα διαπεραστική έκφραση των ματιών του. Ακόμακαι στον εαυτό του δείχνεται τρομερά σκληρό, σαν πιαστείστο δόκανο: δαγκώνει με τέτοια λύσσα το πιασμένο πόδι του,αδιαφορώντας για τον τρομερό πόνο, το κόβει και φεύγει μετρία πόδια, ενώ από το τραυματισμένο χύνεται άφθονο αίμα.Το κυνηγούν για το πολύτιμο δέρμα του, και το πιάνουν με πα-γίδες ή με ειδικά σκυλιά.

Θ.Ν.

Ευχαριστήριο

Εισφορές για τα έργα στο ναό “Άγιος Γεώργιος”

Α) Αναγνώστου Κων/νος Βασιλ. ................................100€Παπαθανασίου Φωτεινή του Ηλία ............................2000$Ρίζος Αλέξανδρος του Κων.........................................200$Λιάπη Νίτσα Κων. ..........................................................50€Λιάπη Βασιλική του Θρασύβουλου ..............................50€Μπούκα Βασιλική και Φωφώ........................................100€Β. Στη μνήμη Μίχου Κων/νουΛιάπης Απόστολος του Ιωαν. ........................................50€Γ. Στη μνήμη Νέλλα Βασιλείου Ηλία και Γερογιάννη Κων/νου Δημ.Γερογιάννη Νίτσα Ιωάννη (Παπαλάμπρου) ..................50€Δ. Στη μνήμη φίλων και συγγενώνΠλωμαρίτη Ζωή-Γερογιάννη ......................................100€Ε. Στη μνήμη Πλασταρά Κων/νου Θεοφ.Η σύζυγος και τα τέκνα ..............................................250€ΣΤ. Στη μνήμη Νέλλα Αθανασίου Σεραφ.Νέλλα Γιαννούλα Αθαν. ..............................................200€Ζ. Στη μνήμη Αποστόλου Ηλία του ΓεωργίουΠαπακώστας Παναγιώτης του Ιωάν. ............................50€Η. Στη μνήμη Ζαγορίσιου ΠαναγιώτηΗ Ζαγορίσιου Ελένη και ο Ζαγορίσιος Αθαν. ..........1.000€

Τα οφέλη της εργασίας σε μεγαλύτερη ηλικία

Η μελέτη του Γήρατος στην Αμερική του ΙδρύματοςMacArthur έχει αναγνωρίσει τρία συστατικά-κλειδιά τουεπιτυχημένου γήρατος: χαμηλή πιθανότητα ασθένειας καιαναπηρίας, υψηλή πνευματική και σωματική λειτουργία καιενεργή στάση ζωής. Η εργασία, αμειβόμενη ή μη, μπορεί ναβοηθήσει στην ικανοποίηση των δύο από τις τρεις αυτέςπροϋποθέσεις. Μία εργασία που αποτελεί πρόκληση για τηνοημοσύνη σας και απαιτεί να λαμβάνετε πρωτοβουλίες καινα κάνετε επιλογές, που σάς γεμίζει εμπιστοσύνη για τηνικανότητά σας να αντιμετωπίσετε μία ποικιλία καταστάσε-ων, μπορεί να διατηρήσει την οξύνοιά σας - όπως οι σωματι-κές ασκήσεις διατηρούν το σώμα σας σε φόρμα. Με τον όρο«ενεργή στάση ζωής», οι ερευνητές του ΙδρύματοςMacArthur εννοούν τις στενές προσωπικές σχέσεις και τηνεξακολούθηση δραστηριοτήτων που παράγουν κάτι πουέχει αξία, είτε πρόκειται για προϊόν είτε για υπηρεσία, όπωςη προσφορά νοσηλευτικής φροντίδας ή η φύλαξη των παι-διών κάποιου γείτονα. Η εργασία μπορεί να τα προσφέρεικαι τα δύο.

Η εργασία, επίσης, προκαλεί μιαν αίσθηση αισιοδοξίαςγια το γήρας. Σε μία σφυγμομέτρηση που διεξήχθη το 2002,μεταξύ γυναικών ηλικίας 50 ετών και άνω, από το ΕθνικόΚέντρο για τις Γυναίκες και το Γήρας, του Πανεπιστημίουτου Brandeis, βρέθηκε μία σχέση μεταξύ εργασίας και θετι-κής συμπεριφοράς προς το γήρας. Οι ηλικιωμένες εργαζό-μενες γυναίκες, σε σχέση με τις όμοιές τους μη εργαζόμε-νες, σε μεγαλύτερο ποσοστό αισθάνονταν θετικά για το γε-γονός ότι γερνούσαν, ανέφεραν ότι ήταν σε καλή φυσικήκατάσταση και προσδοκούσαν ένα καλύτερο οικονομικόμέλλον.

Τέλος, η έρευνα υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι που αισθά-νονται πως επιφέρουν θετικές αλλαγές και πιστεύουν ότι ορόλος τους είναι σημαντικός, μπορεί να ζήσουν περισσότε-ρο από εκείνους που αισθάνονται λιγότερο αποτελεσματι-κοί ή αξιόλογοι. Έτσι, η εργασία που επιλέγουμε στα τελευ-ταία χρόνια μας, αμειβόμενη ή εθελοντική, θα μπορούσεπράγματι να επεκτείνει τη ζωή μας.

Η αρετή για να ζήσει, πρέπει να σταυρωθεί.

√ °È¿ÓÓ˘ ∫. ∫·ÚÔ‡˙˘ √ °È¿ÓÓ˘ ∫. ∫·ÚÔ‡˙˘

ÁÚ¿ÊÂÈ ÌÂ ÌÂÏ¿ÓÈ ÁÚ¿ÊÂÈ ÌÂ ÌÂÏ¿ÓÈ

ÎÈ ...fi¯È Ì ÏÈ‚¿ÓÈ ÎÈ ...fi¯È Ì ÏÈ‚¿ÓÈ

ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΟ κ. Μπουής Γεώργιος του Ιωάννη, με επι-

στολή που απέστειλε στο Σύλλογο, διαμαρ-τύρεται, γιατί το κτήμα του, που βρίσκεταιστον οικισμό ΜΙΣΙΑΚ, είναι γεμάτο σκουπίδιακαι μπάζα.

Ως υπεύθυνους καταγγέλλει τους κατοί-κους του οικισμού αυτού, οι οποίοι, όπωςαναφέρει στην επιστολή του, από το έτος1976 ρυπαίνουν συνεχώς το εν λόγω αγρό-κτημα, εκτάσεως 4 1/2 στρεμμάτων.

Η εν λόγω επιστολή θα δοθεί στον κ. Γε-ώργιο Ζιαγγουβά, πρόεδρο του χωριού μας,για να ενεργήσει αρμοδίως.

PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤· Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2006Σελίδα 6

Είναι μεγάλος ο μισθός των 1.400 ευρώμηνιαίως που ζητούν οι δάσκαλοι; Σε άλ-λες συνθήκες θα λέγαμε ότι είναι λίγα.

Αν θέλουμε να έχουμε σοβαρή Παιδεία πρέπεινα έχουμε καλοπληρωμένους δασκάλους, κα-λά σχολεία και διαρκή αξιολόγηση του εκπαι-δευτικού έργου - αξιολόγηση που επίσης απαι-τεί χρήματα.

Έτσι γίνεται και στις προηγμένες χώρες τηςΔύσης, όπου το ποσοστό δαπανών για την Παι-δεία φτάνει μέχρι και 7% του ΑκαθάριστουΕθνικού Προϊόντος. Αντιθέτως, στην Ελλάδααυτό το ποσοστό φτάνει στο μισό. Όσο, δε, γιατις δαπάνες σε απόλυτους αριθ-μούς ας μην τις συγκρίνουμε:υπολείπονται κατά πολύ, διότικαι το μέγεθος του παραγόμενουπροϊόντος είναι διαφορετικό.

Από την άλλη πλευρά, έχειένα δίκιο η υπουργός Παιδείαςόταν ισχυρίζεται ότι αν δοθούν οιπρέπουσες αυξήσεις στους δα-σκάλους, θα ξεσηκωθούν οι υπό-λοιποι κλάδοι (και είναι πολλοί!)ζητώντας τα ανάλογα, με αποτέ-λεσμα να τιναχτούν στον αέρατα ισχνά οικονομικά του Δημοσί-ου. Υπάρχει το προηγούμενο τουεπιδόματος των 176 ευρώ, το οποίο δόθηκε γιανα καλυφθούν μισθολογικές ανισότητες στοΔημόσιο, αλλά τελικά με δικαστικές αποφάσειςθα το πάρουν όλοι.

Από που όμως θα βρεθούν χρήματα για ναπάρουν οι δάσκαλοι τα 450 ευρώ επιπλέον;Βλέπετε, αυτό το κράτος εκτός από την Παι-δεία πρέπει να φροντίζει να μην κλείσει η«Ολυμπιακή», πρέπει να καλύπτει τα ελλείμμα-τα του ΟΣΕ, να πληρώνει ελλείμματα σταασφαλιστικά ταμεία ώστε να γίνονται κάποιοισυνταξιούχοι σε ηλικία 50 ετών, να πληρώνειτους περισσότερους εξοπλισμούς στην Ε.Ε.κ.λπ. Το αποτέλεσμα είναι να περικόπτεται κάτιαπό όλους τους τομείς.

Έτσι, μπορεί κανείς να μη μένει ευχαριστη-μένος, αλλά από την άλλη μεριά δεν θα φου-ντώσει κάπου η κοινωνική δυσαρέσκεια. Η δια-κυβέρνηση της χώρας δεν γίνεται με στόχουςπου αφορούν το μέλλον. Είναι μια άσκηση δια-

χείρισης των επιμέρους δυσαρεσκειών. Κάθεκυβέρνηση φροντίζει απλώς μη φουντώσει κά-ποιο μέτωπο. Έτσι καλούμαστε υπερηφάνωςνα πληρώνουμε τον εθνικό μας αερομεταφο-ρέα, και αναγκαζόμαστε να κόψουμε λεφτάαπό την Παιδεία.

Η πολιτική όμως δεν είναι διαχείριση τηςυπάρχουσας μιζέριας. Πρέπει να αφορά προτε-ραιότητες. Αποφασίσαμε, ως κοινωνία, ότι τομέλλον της χώρας εξαρτάται από την Παιδεία.Αυτό δεν πρέπει να μείνει στα λόγια. Οφείλου-με να ρίξουμε το βάρος στην εκπαίδευση περι-κόπτοντας άλλες δαπάνες.

Δεν υπάρχει λόγος να δαπανάμε1,5 εκατομμύριο ευρώ την ημέραστην «Ολυμπιακή» (τόσο υπολό-γισε το κόστος ο κυβερνητικόςεκπρόσωπος), όταν δεν έχουμελεφτά να πληρώσουμε τους δα-σκάλους, οι οποίοι κατά κοινήομολογία συμβάλλουν στην πρό-οδο του τόπου.Φυσικά θα είναι δυσάρεστο νακλείσει η «Ολυμπιακή», αλλά εί-ναι καταστροφικό για το μέλλοννα υποχρηματοδοτείται η Παι-δεία. Και όπως είχε πει ο γκου-ρού της σοσιαλδημοκρατικής

σκέψης Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ «η πολιτικήδεν είναι η τέχνη του εφικτού, αλλά είναι η τέ-χνη της επιλογής μεταξύ του δυσάρεστου καιτου καταστροφικού».

Τελικά η ελληνική κοινωνία πρέπει να ιεραρ-χήσει τις επιλογές της. Θέλει εκτεταμένο καιταυτόχρονα λίγο κράτος παντού, ή θέλει συρρι-κνωμένο (σε έκταση) αλλά πολύ κράτος σε κά-ποιους τομείς που ιεραρχεί ως άμεση προτε-ραιότητα. Δυστυχώς, δεν ζούμε σε ένα κόσμοαστείρευτων πόρων και το κράτος δεν είναι μιαμηχανή που παράγει πλούτο.

Ο προϋπολογισμός αποτυπώνει πολιτικέςκαι ως εκ τούτου κοινωνικές επιλογές διανομήςσυγκεκριμένης ποσότητας πλούτου. Αυτή ηδιανομή μπορεί να είναι στοχευμένη σε τομείςπου κρίνουμε αναγκαίους (π.χ. Παιδεία καιΥγεία) ή μπορεί να γίνεται σκόρπια, και όποιοςπρολαβαίνει και έχει την πολιτική δύναμη ναπιέσει παίρνει.

§ÂÊÙ¿ ÁÈ· ÙËÓ ¶·È‰Â›·;

Πείρα συνήθως είναι το όνομα που δίνουμε στα λάθη μας

Δεν υπάρχει λόγος

να δαπανάμε 1,5

εκατ. ευρώ

την ημέρα στην

«Ολυμπιακή», όταν

δεν μπορούμε

να πληρώσουμε

τους δασκάλους.

Προσωπική εργασία!

Φράση που ηχεί παράξε-

να σήμερα.

Τότε το «εγώ» και το

«εσύ» του καθενός λει-

τουργούσε μέσα από το

«εμείς» και έργα όπως

δρόμοι, πλατείες, βρύ-

σες, γεφύρια και τοιχο-

ποιΐα γίνονταν χωρίς

πληρωμή. Ο ιδρώτας

των εργαζομένων δεν

είχε αμοιβή ούτε ένσημα

στο ΙΚΑ.

Προπορευόταν η συ-

νείδηση και η συναίσθη-

ση: Δημιουργούμε για το

χωριό μας, για μας. Έτσι

πορεύονταν εκείνα τα

χρόνια οι κοινωνίες. Τι

γίνεται σήμερα, που να

αφορά το σύνολο, χωρίς

πληρωμή;

Τίποτα!

Αυτές τις ημέρες, που έχουμεκαι κάποιο λόγο να πιστεύουμε ότικάπου τα έχουν κάνει θάλασσα οιπολιτικοί, αντί να μας εξηγήσουν τιστραβό έχουν κάνει οι ίδιοι, μόνοπαροτρύνσεις ακούμε από αυτούς,για να διορθώσουμε τη συμπεριφο-ρά μας. Όπως διατείνονται έχουμεευθύνες ως πολίτες - φαίνεται ότιαυτό είναι, που λένε, «πολιτικές ευ-θύνες», οι ευθύνες του πολίτη δη-λαδή!

Μας ζητούν, λοιπόν, να συμβά-λουμε σε όλους τους τομείς με τηναλλαγή της νοοτροπίας μας, έτσιώστε να επανιδρύσουμε την Ελλά-δα. Σύμφωνα με τις συμβουλές καιτις οδηγίες που μάς δίνουν, περιμέ-νουν από εμάς κατ’ αρχήν να κατα-πολεμήσουμε την διαφθορά. Μάςσυνιστούν να μην πέφτουμε θύματατων γιατρών, των εφοριακών, τωννομαρχιακών και άλλων ειδικοτή-των κρατικών ή μη εργαζομένων, ναμη τους δίνουμε φακελάκι και να κα-ταγγέλλουμε τους εκβιασμούς τουςστις αρμόδιες Αρχές.

Τώρα, για να καταγγείλω τονγιατρό, θα πρέπει να διαθέτω καικρυφή κάμερα, ώστε να έχω αδιά-σειστα στοιχεία. Όταν καταγγείλωτον γιατρό όμως, θα τον συλλά-βουν, θα του βάλουν χειροπέδες καιθα τον περιφέρουν στους δρόμουςκαι τις πλατείες και έτσι δεν θα χει-ρουργήσει τον πατέρα μου, που κιν-δυνεύει η ζωή του. Αλλά χωρίς θυ-σίες δεν κάνουμε τίποτε και οφεί-λουμε όλοι να δώσουμε κάτι.

Πάει αυτό. Με προτρέπουν τώραοι υπουργοί μας να βάλω τέλος στοόργιο της κατασκευής των αυθαιρέ-των, καταγγέλλοντας και αυτή τηνφορά τους παραβάτες στις αρμό-διες Αρχές. Εδώ υπάρχει μια μικρήδυσκολία, επειδή δεν έχει καθορι-σθεί ποιες Αρχές είναι αρμόδιες, οιδασικές, οι δημοτικές, οι νομαρχια-κές, οι αστυνομικές, οι δικαστικές ή

ο κ. Σουφλιάς του ΥΠΕΧΩΔΕ; Άμαξεκαθαρισθεί η λεπτομέρεια καιπροχωρήσει η καταγγελία μου, θαπρέπει να προσκομίσω στοιχεία,επειδή ουδεμία Αρχή αναλαμβάνεινα τα βρει. Τελικά ίσως βρεθώ στηθέση του κατηγορουμένου, αφούθα με έχει μηνύσει και ο παραβάτης!Αλλά αυτά έχουν οι αγώνες!

Στο χέρι μου είναι, μου επανα-λαμβάνουν οι υπουργοί μας, να βά-λω επί τέλους ένα τέρμα στην αι-σχροκέρδεια και να θέσω σε γερέςβάσεις την ορθή λειτουργία τουανταγωνισμού. Για να επιτύχω σεαυτόν τον τομέα, όπου δεν διαθέτειτις δικές μου δυνατότητες η Επιτρο-πή Ανταγωνισμού, δεν έχω παρά νακάνω τον γύρο των καταστημάτωντροφίμων και των λαϊκών αγορώνκάθε πρωί να συγκρίνω τις τιμέςτων αγαθών, να εντοπίζω τις φθη-νότερες και να αγοράζω τα καρόταστο Μοσχάτο, τα αχλάδια στον Βύ-ρωνα, τα καρπούζια στα Καμίνια καιτο μπρόκολο στους Αμπελοκήπους.Το γάλα θα μου το προμηθεύει οαγελαδοτρόφος, που θα με αφήνεινα αρμέγω επί τόπου την αγελάδατου.

Εν ανάγκη βέβαια, προκειμένουνα επανιδρύσω τη χώρα μου, θα μά-θω να αρμέγω και αγελάδες- εδώ οικουμπάροι είχαν μάθει να αρμέγουνολόκληρη βιομηχανία γάλακτος!Δεν έχω αντίρρηση να καταβάλωκάθε δυνατή προσπάθεια να αφιε-ρώσω όλο τον ελεύθερο χρόνο μου,να μη λογαριάσω την σωματική κό-πωση, εν ανάγκη να υποστώ και κά-ποια οικονομική επιβάρυνση, προ-κειμένου να διορθώσω όλα τα κα-κώς κείμενα στα υπουργεία, στιςΤράπεζες, στα βενζινάδικα και σταμανάβικα. Αλλά αν όλα αυτά τα πε-ριμένουν από εμένα οι υπουργοί,τότε αυτοί τι κάνουν και γιατί τουςέχουμε και τους πληρώνουμε;

Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου

Ευθύνες του πολίτη

PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤· Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2006 Σελίδα 7

ª·˜ ÂÁη٤ÏÂÈ„·Ó ÔÚÈÛÙÈο ÁÈ· ÙË ̄ ÒÚ· ÙˆÓ ·ÁÁ¤ÏˆÓ

Στις 25-8-2006, άλλος έναςγνήσιος Ροβολιαρίτης, από τηνπαλαιά φρουρά του χωριού μας,έφυγε από κοντά μας.

Ο αξέχαστος συγγενής μαςκαι φίλος, ο Γεώργιος Ηλ. Ανα-γνώστου, σε ηλικία 85 ετών,απεδήμησε προς τα ουράνια!

Αγαπητός και αλησμόνητοςαπ’ όλους τους Ροβολιαρίτες...,ασυμβίβαστος με την πονηριάκαι τη μικρότητα ποτέ του δενέβγαζε κακολαλιά για το χωριότου και τους συγχωριανούς του.

Από τότε που συνταξιοδοτή-θηκε από το ΙΚΑ, ζούσε ήρεμοςκαι γαλήνιος στο σπιτάκι του, στο Παγκράτι Λαμίας.

Επισκέπτονταν ταχτικά την πλατεία Λαού, όπου συναντούσεαρκετούς φίλους και γνωστούς συμπατριώτες του, που εργάζοντανστα οικοδομικά επαγγέλματα.

Ανελλιπώς τα καλοκαίρια έρχονταν στο πατρικό τους σπίτι, στοΡοβολιάρι, όπου περνούσε ευχάριστες διακοπές.

Πρόθυμος και πρόσχαρος, βοηθούσε τους πάντες σε όποια δου-λειά κι’ αν τον καλούσαν χωρίς την παραμικρή επιβάρυνση. Γι’ αυτόκαι όλοι τον εκτιμούσαν.

Ο πρόωρος θάνατος της συζύγου του, του στοίχισε πολύ, αλλάκαι τούτο το οδυνηρό πλήγμα το ξεπέρασε.

Πριν από 4 περίπου χρόνια η μοίρα τον χτύπησε με ένα βαρύεγκεφαλικό επεισόδιο και τον ξάπλωσε στο κρεβάτι.

Με τη βοήθεια αγαπημένων του συγγενών πέρασε κάπως δύ-σκολα τα τελευταία του χρόνια και έμεινε παροιμιώδης η παραμυθίατου και η υπομονή του στα στερνά του βίου του!

Μέχρι την ημέρα που ο ανελέητος θάνατος έκοψε το νήμα τηςζωής του!

Λίγες ώρες, πριν αποθάνει, άφησε από τα χείλη του, να ακου-στεί, η τελευταία του επιθυμία:

Θέλω να με κηδέψετε στον Άη-Θανάση... στο Ροβολιάρι!Εκεί θα βρει ανάπαυση το κουρασμένο μου κορμί.Κι’ αυτή του η επιθυμία πραγματοποιήθηκε από τους συγγενείς

του.Αιωνία σου η μνήμη αγαπητό τέκνο του ΡοβολιαρίουΓιώργο Αναγνώστου

Στη μνήμη του, οι συγγενείς του, αφιέρωσαν εικόνα στο Ναότων Αγίων Αποστόλων.

Παντελής Δ. Ρίζος

Εχτές, προχτές στον ύπνο μουπέρασες με καμάρι.

Στα μάτια μου ήσουν γλυκιάκαι είχες περίσσια χάρη.Για τα παιδιά σου ήσουνα, μορφή αγαπημένη,η λατρευτή μανούλα τους, η χιλιοπαιδεμένη.

Μεγάλωσες τέσσερα παιδιά με κόπους και θυσίεςκι όλη η ζωή σου ήτανε, μόχθος και αγωνίες.Η προκοπή σου, ήταν γνωστή μέσα στην κοινωνίακαι τα παιδιά σου μεγάλωσες, μ’ αγάπη και λατρεία.Σαν άλλη μέλισσα εσύ, απ’ το πρωί ως το βράδυ,να μην τους λείψει τίποτα δούλευες σα λιοντάρι.Και χριστιανή, ήσουν πιστή, έτρεχες με λαχτάρα,κάθε φορά της εκκλησιάς, που σήμανε η καμπάνα.Ο Χάροντας σε ζήλεψε και πήρε ένα παιδί σου,ήτανε η ομορφότερη η Στέλλα η μικρή σου.Η θλίψη εγκαταστάθηκε μόνιμα στη ζωή σου

και η πληγή στα σωθικά, μέχρι την κοίμησή σου.Στα αδελφάκια που άφησε ράγισε η καρδιά τουςμα πήρες κουράγιο αδελφή και στάθηκες κοντά τους.Πήρες χαρές αδερφούλα μουαπ’ όλα τα παιδιά σου,εγγόνια και δισέγγονα,έκατσαν στην ποδιά σου.Τα χρόνια σου, να πάρουνε,παιδιά σου και εγγόνιακαι η ψυχή σου τώρα πια,να λάμπει στα ουράνια.Η θύμησή σου ζωντανήθα ’ναι μες την καρδιά μας,και η ζωή σου ολόκληρηθα ’ναι παράδειγμά μας.Φάρος θα είσαι, αδερφή,για τα παιδιά κι εγγόνιακαι η μνήμη σου μες την καρδιά,θα μείνει για μας αιώνια.Μαζί με τον πατέρα τουςνα είστε αναπαυμένοι,και τη γλυκιά τη Στέλλα μαςτην αδικοχαμένη.Το χώμα να ’ναι ελαφρύ,αλλά και μυρωμένο,για σένα αδερφούλα μου,πάντα ευλογημένο...Καλή Αντάμωση...

Κοφιώτης Ιωάννης (Ροβολιάρι)

Εις μνήμη Γεωργίου Ηλ. Αναγνώστου

Αφιέρωμα εις μνήμη αιώνιον, στην πανάξια αδερφή μουπου χάθηκε πρόσφατα Αικατερίνη Χρ. Θεοχάρη,

γένος Κοφιώτη Τσούκα

Στην Εκκλησία του χωριούμας μέσα σε πλήθος συμπαρα-στατών, που ξεπερνούσαν τουςτριακόσιους, εψάλη η νεκρώσιμηακολουθία. Κατάνυξη και δέοςσυνείχε το Εκκλησίασμα. Σευψηλό επίπεδο εκφωνήθηκανλόγοι και προσφωνήσεις. Αισθή-ματα ικανοποίησης αυθόρμηταπήγαζαν μέσα από τον πόνο τουθανάτου. Αυτή την όποια χαρμο-λύπη στήριζε ο παλμός και η ειλι-κρίνεια ομιλητών και ακροατών.

Τους συγχωριανούς μας εκ-προσώπησε ο κ. Αθαν. Π. Μό-σχος, του οποίου παραθέτουμετη σύντομη ομιλία του:

«Και συ, ψυχή μου, άγρυπνηχωρίς ελπίδα αλγείς... ο πόνοςσου μας τρυγάει κρυφός»

«Κάθε ανθρώπου ο θάνατοςλιγοστεύει εμάς τους ίδιους, για-τί είμαστε ένα σώμα με ολάκεροτον κόσμο. Κι έτσι, όταν φεύγεικανείς από τη ζωή, μη ρωτάς ναμάθεις για ποιον χτυπάει η κα-μπάνα. Χτυπάει για σένα». (JohnDonne)

Έτσι αισθάνεται η ομήγυρητούτη, που με βαρειά καρδιά καιθλίψη, απευθύνει στον εκδημού-ντα, που ανεβαίνει πια στους ου-ρανούς, τον έσχατο χαιρετισμό.

Ωστόσο οι προσωπικές μαςσχέσεις, Κώστα μου αγαπητέ, εί-ναι τόσο βαθειές και αληθινές,όσο είναι η ύπαρξή μας.

Χρόνια μετράμε 75, αφ’ ότουείδαμε το φως της ζωής. Συγκα-τοικήσαμε σε κοινή στέγη, κάτωαπό την οποία πλέξαμε το ταπει-νό μας είναι. Ζήσαμε την επάρα-τη εποχή της λιτότητας και της

σκληρότητας των πολέμων μεόλους τους κινδύνους. Χέρι μεχέρι αναζητούσαμε διέξοδο στιςδυσχέρειές μας.

Μιλήσαμε με το ίδιο στόμακαι γελάσαμε με την ίδια καρδιά.Μεράζαμε τον πόνο και γινότανεμισός, μεράζαμε τις φτωχοχαρέςμας και γινότανε διπλές.

Σήμερα τον προπέμπουμε«στας αιωνίας Μονάς». Ο κεραυ-νός δεν θωπεύει τα θύματά του.Και ο σπαραξικάρδιος θάνατοςδεν συμπλέει με την προσωρινό-τητα της όποιας λύπης ή χαράς.Ο πόνος πνίγει την καρδιά καιποιος δεν τρέμει σαν το φύλλοτου φθινοπώρου, που ο βοριάς τοδέρνει στο κλαδί...

Ο εκδημήσας προς Κύριοναξιολογείται πλέον μονάχα μετην μνήμη «τη μόνη αδελφή τρα-νή, παρηγορήτρια ιδέα».

Ανασύρουμε από το θησαυ-ροφυλάκιο της ζωής και της δρά-σης του, πράξεις φρόνησης καιαρετής. Ως εκπαιδευτικός καθό-λο το διάστημα της υπηρεσίαςτων 35 χρόνων, σαν τον πελεκά-νο, που σχίζει τις σάρκες του, γιανα αναθρέψει τα νεογνά του, γα-λοχούσε με τον αγωγικό του πό-νο τις ψυχές των μαθητών του.Οι ίδιοι του ανταποδίδουν αλη-σμόνητη ευγνωμοσύνη και σεβα-σμό.

Και όταν έπαυσε να υπηρετείτην εκπαίδευση, δεν πρόδωσετην αποστολή του, όπου κι ανβρέθηκε, και περισσότερο στοΡοβολιάρι, που έγινε δεύτερηπατρίδα του, ήταν ο κοινωνικόςκαι πνευματικός παράγων τηςπεριοχής. Μόνιμος ιεροψάλτηςκαι διαρκής αρωγός του κόσμου

αυτού σε κάθε εκδήλωση.Με την ακαταπόνητη και μει-

λίχια συμβία του ευμοίρησαν νααναστήσουν δύο άξια παιδιά, πουδιαιωνίζουν την ενδοκοσμικήτους ύπαρξη.

Χαρίζουν παράλληλα την ει-λικρινέστερη και εσώψυχη παρη-γοριά της συζύγου του ήδη απελ-θόντος και της υπόλοιπης οικο-γένειας. Ο κορμός της κεραυνό-πληκτης Ελιάς, της Ελιάς πουδεν θα ξανανθίσει, σωριάστηκεκατάχαμα. Στις ρίζες της όμωςφύτρωσαν βλαστοί, φώλιασανμελίσσια και τιτιβίζουν τα χελι-δόνια, τα τέκνα των ελπίδων καιτης συνέχισης της ζωής.

Προσευχόμαστε στον Ύψι-στο να αναπαύσει «εν ειρήνη»τον εκδημήσαντα, στη δε συντε-τριμμένη σύζυγό του, τα παιδιάκαι τα αδέλφια του να χαρίζει τηνεξ ύψους παρηγοριά του.

Ερμηνεύοντας τέλος τα αι-σθήματα της εξοδίου ακολου-θίας, σου ευχόμαστε ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΙ, πολύκλαυστε και αείμνη-στε ΚΩΣΤΑ ΜΙΧΟ.

Απεβίωσε ο Κων/νος Ν. Μίχος,συνταξιούχος εκπαιδευτικός

Ο άνθρωπος είναι πια γέρος, όταν έχει περισσότερους φίλους στον άλλο κόσμο, παρά σ’ αυτόν

Ο κ. Παναγιώτου Δημήτριος του Στεφάνου πρωτοστάτησε στοέργο άρδευσης των περιβολιών στον οικισμό Αλεξέικο. Πρώτοςαυτός είχε συλλάβει την ιδέα του έργου και πρώτος κινήθηκε γιανα την υλοποιήσει, βοηθούμενος βέβαια και από τον κ. ΓεώργιοΖιαγγουβά, πρόεδρο του χωριού.

Ήδη το νερό από τη δεξαμενή της Μεγάλης, μέσω δικτύου απόσωλήνες καουτσούκ, φτάνει σ’ όλους τους κήπους και σ’ όλες τιςαυλές του οικισμού.

Η ωφέλεια από το έργο είναι πολλαπλή: Δεν χρησιμοποιείταιτο νερό της ύδρευσης για πότισμα, δεν χάνεται νερό, ούτε ταλαι-πωρούνται όσοι θέλουν να έχουν μια μικρή κηπευτική καλλιέργεια.Τώρα και η πιο ηλικιωμένη γιαγιά, ξεκούραστα και χωρίς χρονοτρι-βή μπορεί να έχει τις ντοματούλες της, τα φασολάκια της και τιςκολοκυθιές της.

Η αγορά του υλικού έγινε με δαπάνη του Δήμου Μακρακώμης.Τα τεχνικά και εργατικά πλήρωσαν οι περιβολάρηδες. Ο κ. Δημή-τριος Παναγιώτου πλήρωσε διπλά από ό,τι πλήρωσε ο κάθε άλλοςιδιοκτήτης χωριστά.

Τελειωμένο το έργο το καμαρώνουν όλοι, ακόμη και όσοι αρχι-κά δυστρόπησαν.

Λούλα Σπυροπούλου

Πράσινοι κήποι

PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤· Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2006Σελίδα 8

Οι μάντεις θα έλεγαν καλύτερα το μέλλον μας, αν αντί να κοιτάξουν τις παλάμες μας, κοιτάξουν τις τσέπες μας.

«Όπως σας είπα νίκησα εύκολα». Αυτά λέγει, μονολογώντας, ο Ντούτσε... Ο Τσολιάς που

τον κυνηγάει διαφωνεί...

Τα 8 εκατομμύρια λογχών που διέθετε η φασιστική Ιταλία δεν την διέσωσαν από την ντρο-

πή της ήττας. Το «Άνδρες πόλεις, ου τείχη ουδέ νήες ανδρών κεναί» ήταν λόγος κενός για τον

αρχιδικτάτορα της Ιταλίας και τους στρατηγούς του... Θαυμάστε το ύφος και το θράσος των

προκηρύξεων που έπεφταν βροχή, καθημερινά, το Μάρτιο του 1941 στις γραμμές των ψυχω-

μένων Ελλήνων στρατιωτών. Ταιριάζει εδώ απόλυτα η παροιμία: «Ο πνιγμένος πιάνεται από

τα μαλλιά του».

Μετά την 16η Νοεμβρίου 1940 άρχισε η ελληνική αντεπίθεση

κατά των Ιταλών, με συνέπεια ο πόλεμος να μεταφερθεί στην

Αλβανία, όπου η Ελλάδα ελευθέρωνε τη Βόρειο Ήπειρο.

Η ελληνική προέλαση προκάλεσε όχι απλώς την υποχώρηση,

αλλά τη φυγή των Ιταλών, γεγονός που εικονογραφείται με τη

φυγή του Μουσολίνι.

Στη λεζάντα του σκίτσου αναφέρεται... Μουσολίνι προς το λαό

του: «Όπως σας είπα τον νίκησα εύκολα». Αυτό που νίκησε, ή

καλύτερα που θα ήθελε να νικήσει εύκολα ο Μουσολίνι, είναι ο

Έλληνας τσολιάς!...

16-3-1941

26-3-1941

15-3-1941

22-3-1941

19-3-1941

➤