Πραγματοποιήθηκε στο Ροβολιάρι, στις 18-8-2007, η ετήσια Γενική Συνέλευση των με-λών του Συλλόγου με τα εξής θέματα ημε-

ρήσιας διάταξης:1. Απολογισμός οικονομικών πεπραγμένων δια-

χειριστικής περιόδου 1/7/2006 μέχρι 18/8/2007.2. Πεπραγμένα του Δ.Σ. του Συλλόγου 2ου εξαμή-

νου 2006 και 1ου εξαμήνου 2007.3. Συζήτηση με θέμα την από 1η Μαρτίου 2007 επι-

στολή προς το Δ.Σ. του Συλλόγου τριάντα (30)ενεργών μελών του και

4. Προτάσεις μελών.Στην αρχή της συνεδρίασης η ταμίας του Συλ-

λόγου κ. Παπαγιάννη Ελένη παρουσίασε τα απο-τελέσματα της οικονομικής διαχείρισης από1/7/2006 έως 18/8/2007, τα οποία διαμορφώθηκανως εξής:ΕΣΟΔΑ― Από προηγούμενο υπόλοιπο 3.245€― Από συνδρομές και ενισχύσεις 7.892€― Από δωρεά Δήμου Μακρακώμης 500€― Από εκδρομές, ημερολόγια,

λαχειοφόρο αγορά 1.766€Σύνολο 13.403€

ΕΞΟΔΑ― Έκδοση εφημερίδας “Ρ.Ν.” 1.985€― Έκδοση ημερολογίων 500€

― Πλακόστρωση αυλής Ιερού Ναού Παναγίας 500€

― Αμοιβές ορχήστρας χορώντου Συλλόγου 1.200€

― Λοιπά έξοδα 2.489€Σύνολο 6.674€Υπόλοιπο 6.729€

Στη συνέχεια ο κ. Παντελής Ρίζος, Πρόεδροςτου Συλλόγου, μίλησε για τη δράση του Δ.Σ. τουΣυλλόγου κατά την περίοδο από 1/7/2006 μέχρι18/8/2007.

Το λόγο πήρε κατόπιν ο γραμματέας του Συλ-λόγου κ. Θωμάς Νέλλας, ο οποίος ανέγνωσε τηναπό 1/3/2007 επιστολή προς το Δ.Σ. τριάντα (30)ενεργών μελών του και απάντησε στα θέματα τηςεν λόγω επιστολής και κυρίως για τους λόγους με-ταφοράς της έδρας του Συλλόγου από την Αθήναστη γενέτειρά μας το ΡΟΒΟΛΙΑΡΙ.

Τους λόγους μεταφοράς της έδρας ανέπτυξανμε πειστικά επιχειρήματα και οι: α) ΣπυροπούλουΛούλα, αντιπρόεδρος του Συλλόγου και β) ΛιάπηςΑπόστολος, έφορος του Δ.Σ.

Ακολούθως πήρε το λόγο ο κ. ΠαπαθεοδώρουΚων/νος, πρώην Πρόεδρος του Συλλόγου, ο οποί-ος μετά σθένους υποστήριξε την μη μεταφορά τηςέδρας του Συλλόγου στο Ροβολιάρι, για λόγουςιστορικούς.

POBO§IAPITIKA NEAEKΔOΣH TOY ΣYΛΛOΓOY TΩN AΠANTAXOY POBOΛIAPITΩN ΦΘIΩTIΔAΣ

Kατράκη 4 Άνω Iλίσια 15771 • Tηλ.: 210-7705370 http://www.angelfire.com/hi/rovoliariXρόνος 22ος • Aριθμός φύλλου 91 • Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2007

Ροβολιάρι - Ρεντίνα: ασφαλτόδρομος εδώ και τώρα4194

ΚΩΔΙΚΟΣ 1918

Η Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας

Υπάρχουν δύο πηγές στο Κεραμίδι, πολύ κο-ντά η μια στην άλλη. Η παροχή τους μετρήθηκεστα τέλη Οκτωβρίου.

Το αποτέλεσμα της μέτρησης έχει ως εξής: Ηπρώτη πηγή σε 5 δευτερόλεπτα παρέχει 1,5 λίτρανερό και η δεύτερη παρέχει την ίδια ποσότητα σε 9δευτερόλεπτα.

Επιστρατεύουμε την πρακτική αριθμητική καιέχουμε:

α) Για την πρώτη πηγή:Σε 5’’ 1,5 λίτρασε 1 ώρα = 3.600’’ Χ;

Χ = 1,5 3.600 = 1,5 x 720 = 1.080 λ.5

β) Για τη δεύτερη πηγή:Σε 9’’ 1,5 λίτρασε 3.600’’ Χ;

Χ = 1,5 3.600 = 1,5 x 400 = 600 λ.9

Άρα σε 1 ώρα η παροχή των 2 πηγών είναι:1.080 + 600 = 1.680 λίτρα.Σε 24 ώρες είναι 24 x 1.680 = 40.320 λίτρα ή

40,32 κ.μ. Το νερό αυτό την άνοιξη και το καλοκαί-ρι θα είναι πολύ περισσότερο, δοθέντος ότι η πιοπάνω μέτρηση έγινε σε συνθήκες μεγάλης ξηρα-σίας. Το λόγο τώρα έχει ο κ. Δήμαρχος Μακρακώ-μης. Με το νερό αυτό λύνεται οριστικά το πρόβλη-μα λειψυδρίας στον οικισμό «Άγιος Γεώργιος».

Θ.Ν.

Το νερό στη θέση Κεραμίδι

Αν η όψη σου είναι πράσινη, μάλλον πάει να πει πως είσαι άρρωστος.Μα αν η Γη είναι πράσινη, πάει να πει πως ο πλανήτης μας είναι μιαχαρά στην υγεία του.

Όταν η Γη είναι πράσινη, είναι γεμάτη βλάστηση. Αυτό σημαίνει ότι τοέδαφος είναι γόνιμο, ότι υπάρχει άφθονο νερό, ότι ο αέρας είναι καθαρός,ότι τα ζώα έχουν μέρος για να μείνουν και τροφή για να φάνε.

Το σπουδαιότερο είναι πως όλοι μας μπορούμε να βοηθήσουμε για ναείναι η Γη μας πράσινη. Είναι τόσο εύκολο. Μπορείς να φυτεύεις σπόρους,να τους ποτίζεις και να τους βλέπεις να φυτρώνουν και να μεγαλώνουν.Μπορείς να κάνεις οικονομία στο χαρτί για να κόβονται λιγότερα δέντραγια την παραγωγή του. Μπορείς να «υιοθετείς» δέντρα και φυτά και ναφροντίζεις να ζουν καλά.

Και κάτι άλλο σπουδαίο για τα φυτά (και πιο πολύ για τα δέντρα). Αντι-στέκονται στο φαινόμενο του θερμοκηπίου και μας δίνουν οξυγόνο, πουδίχως αυτό δεν μπορούμε να ζήσουμε.

¶Ú¿ÛÈÓ˜ ÛΤ„ÂȘ

∂ÀÃ∞ƒπ™Δ∞ ¡∂∞∏ ›ÛÙˆÛË ÁÈ· ÙË Û‡ÓÙ·ÍË Ù˘ ÌÂϤÙ˘ ÁÈ· ÙÔ ‰ÚfiÌÔ ƒÔ‚ÔÏÈ¿ÚÈ - ŸÚÈ· ÓÔÌÔ‡ ∫·Ú‰›ÙÛ·˜ ÂÁÎÚ›ıËÎÂ. ∏ Û¯ÂÙÈ΋ ÚÔ΋ڢÍË Â›Ó·È ¤ÙÔÈÌË. ∞Ô̤ÓÂÈ

Ë ‰ËÌÔÛ›Â˘Û‹ Ù˘ ÛÙÔÓ ËÌÂÚ‹ÛÈÔ Ù‡Ô. ∂ÎÊÚ¿˙Ô˘Ì ÙȘ ¢¯·ÚÈÛٛ˜ Ì·˜ ÛÙÔÓ Î. ¡ÔÌ¿Ú¯Ë Î·È Â˘¯fiÌ·ÛÙ fiÏ· Ó· Î˘Ï‹ÛÔ˘Ó ÔÌ·Ï¿ ÛÙÔ Ì¤ÏÏÔÓ.

Το πράσινο είναι η ζωή μας. Χρειαζόμαστε πολύ πράσινο στον κόσμο μας.Ας αρχίσουμε να το προστατεύουμε και να το φυτεύουμε.

Ο πλανήτης Γη φλέγεται. Η εικόνα του καμένου δάσους αψευδής μάρ-τυρας... Οι κλιματικές αλλαγές επιβάλλουν τη θωράκιση του χωριού μαςκαι του πανέμορφου δάσους που το περιβάλλει. Ο εφησυχασμός και ηολιγωρία συνιστούν εγκληματική πράξη.

Με ποιο σχεδιασμό και με ποια προληπτικά μέτρα ήμαστε έτοιμοι να αντιδράσουμε το περασμένο κα-λοκαίρι, το καλοκαίρι της πύρινης λαίλαπας, που κατέκαψε την Πελοπόννησο, την Εύβοια και τηνΠάρνηθα; Δυστυχώς δεν υπήρχε κανένα μέτρο και ευτυχώς που η τύχη ήταν με το μέρος μας. Έωςπότε όμως;

Σελίδα 2 Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2007PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤·

Στο εξής

να στέλνετε

τη συνδρομή σας

προς την εφημερίδα

στην παρακάτω

διεύθυνση:

Παπαγιάννη Ελένη

Ευθυμίου

Θεσσαλίας 15

16342 Ηλιούπολη

ΜάντεψεΠου χρησιμοποιείς περισσότερο πόσιμο νερό στο σπίτι σου;Α) Στο νεροχύτη. Β) Στο πότισμα. Γ) Στην τουαλέτα.ΑπάντησηΓ) Μπορεί να νομίζεις πως το νερό που τρέχει εκεί δεν είναι πό-

σιμο. Κι ωστόσο ήταν, πριν το χρησιμοποιήσεις.

Στην τουαλέτα; Μπορεί να σου φανεί παράξενο που μιλάμε γιατουαλέτες και να σκεφτείς πως αυτές δεν έχουν καμία σχέση με τησωτηρία της Γης. Και όμως, υπάρχει σχέση. Στις τουαλέτες χρησι-μοποιούμε περισσότερο νερό από κάθε άλλο μέρος στο σπίτι μας.Μα πολύ από αυτό το νερό πηγαίνει χαμένο, γιατί οι περισσότερεςτουαλέτες ξοδεύουν περισσότερο νερό από όσο χρειάζεται. Νακάτι απλό που μπορείς να το κάνεις κι εσύ, για να μην ξοδεύει άσκο-πα νερό η τουαλέτα σου.

ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ• Όσο και αν σου φαίνεται απίστευτο, το νερό που χύνεται στη

λεκάνη της τουαλέτας, στην αρχή είναι πόσιμο!• Πρώτα τρέχει μέσα στο καζανάκι. Όταν τραβήξεις την αλυσί-

δα ή πιέσεις το μοχλό, το νερό τρέχει μέσα στη λεκάνη για να τηνκαθαρίσει και από εκεί πηγαίνει στον υπόνομο. Ύστερα το καζανάκιξαναγεμίζει με καινούργιο νερό.

• Κάθε φορά που τραβάς το καζανάκι της τουαλέτας, ξοδεύειςπερίπου 15-20 λίτρα νερό! Χωρίς να είναι απαραίτητο.

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ• Να κάτι που θα το διασκεδάσεις: Μπορείς να βάλεις κάποιο

αντικείμενο μέσα στο καζανάκι της τουαλέτας, για να χωράει (καινα ξοδεύει) λιγότερο νερό.

• Το καλύτερο γι’ αυτή τη δουλειά είναι ένα μεγάλο πλαστικόδοχείο από γάλα ή χυμό.

• Πρώτα ξεκόλλησε από πάνω την ετικέτα.• Ύστερα βάλε μέσα μερικά πετραδάκια για να γίνει πιο βαρύ.

Γέμισέ το με νερό και κλείσε το με το καπάκι του. Αν είναι πολύ βα-ρύ, ίσως να χρειαστείς βοήθεια για να το σηκώσεις.

• Πες σε κάποιον μεγαλύτερό σου να ξεσκεπάσει το καζανάκιτης τουαλέτας.

• Βάλε το δοχείο μέσα στο καζανάκι. Πρόσεξε να μην εμποδίζειτο μοχλό ή την αλυσίδα με τα οποία λειτουργεί το καζανάκι.

• Έτσι κάθε φορά που τραβάς το καζανάκι, θα εξοικονομείς 3-6λίτρα νερό. Τόσο το καλύτερο!

ΔΟΚΙΜΑΣΕ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥΒρες πώς λειτουργεί η τουαλέτα σας. Πες στους γονείς σου να

ξεσκεπάσουν το καζανάκι. Ύστερα τράβηξέ το. Δες πώς σηκώνεταιο μοχλός και πώς κυλάει το νερό από το καζανάκι μέσα στη λεκάνη,για να καταλήξει στον υπόνομο. Ύστερα, κοίταξε πώς ξαναγεμίζειτο καζανάκι με νερό για να είναι έτοιμο όταν θα χρειαστεί να το ξα-νατραβήξεις. Τι έξυπνη εφεύρεση!

― Λάμπου Βασιλική Δημητρίου στη μνήμη Γεωργίας Παναγιώτου ............................................20

― Μίχου Ελένη Κων/νου στη μνήμη του συζύγου της Κων. Μίχου ..................................50

― Ρίζος Παναγιώτης Κων/νου (ΗΠΑ) ..........................................50― Ζωβοΐλη Ολυμπία Σερ. ............................................................20― Ρένα και Καλυψώ Γερογιάννη ..................................................30― Οικογένεια (τέκνα-σύζυγος) στη μνήμη Σπύρου Κ. Γώγου ....200― Ρίζος Νικόλαος Κων/νου

στη μνήμη Ιωάννη Κοτρωνιά (ΗΠΑ) ........................................50$― Νέλλας Δημήτριος Θωμά ........................................................20― Λιάπη Ελένη Αθανασίου ..........................................................50― Παναγιώτου Ελένη του Ηλία στη μνήμη της μητέρας της ......50― Ρίζος Ευάγγελος του Ηλία στη μνήμη της μητέρας του ........100

Και το νερό της τουαλέτας

POBO§IAPITIKA NEATρίμηνη έκδοση

Iδιοκτησία: Σύλλογος Pοβολιαριτών

ΦθιώτιδαςKατράκη 4 Άνω Iλίσια 15771

Tηλ.: 210-7705370A.Φ.M. 090085976

Δ.O.Y. Aγ. Παρασκευής Eκδότης: Παντελής Ρίζος

Σ. Σταθμός Λιανοκλαδίου 35100τηλ. 22310-61577

Επιμέλεια έκδοσης: Θωμάς Nέλλας

Kατράκη 4 Άνω Iλίσια 15771 Tηλ. 210-7705370

•••Ηλεκτρονική Σχεδίαση Εντύπου

Εκδόσεις - Γραφικές Τέχνες

Καρπούζη Αριστέα & Υιοί Ο.Ε.Θεοδοσίου 23 Ίλιον 13121 Τηλ.-Fax.: 210-2619003

e-mail: karpouzi@otenet.grΚιν. 6972624492

∏ Û˘Ó‰ÚÔÌ‹ ÛÔ˘

›ӷÈ

‰‡Ó·Ì‹ Ì·˜!

Λέγεται, όχι χωρίς λόγο, ότι αν κάποιος μέσα σεένα καφενείο, ή κοινόχρηστο χώρο, φωνάξει τις λέ-ξεις, στρατηγέ μου ή κ. πρόεδρε ή κ. γενικέ, όλοι ήσχεδόν όλοι θα σηκωθούν και θα πουν, τι θέλετε κύ-ριε;

Αυτό σημαίνει ότι γέμισε ο χώρος μας από αν-θρώπους με αυτούς τους τίτλους. Αυτό είναι αλή-θεια. Στο μεν στρατό κάθε αξιωματικός που απο-στρατεύεται έστω και συνταγματάρχης, που ξέρει οκόσμος από εκεί και πάνω την ιεραρχία και πώς άλ-λωστε να τον πει, έτσι τον προσφωνεί με τη λέξηστρατηγέ που στο κάτω-κάτω δεν είναι κακό και ούτεφορούν διακριτικά για να παρεξηγηθεί.

Οι Έλληνες είμαστε αρχομανείς θέλουμε καιπροσπαθούμε με κάθε τρόπο να πάρουμε κάποιοαξίωμα ώστε να έχουμε πολυθρόνα και σφραγίδα.Αυτό υπήρχε ανέκαθεν από τότε που δεν υπήρχαν οι-κονομικά οφέλη όπως τώρα.

Σ’ αυτό συνέβαλε με κάθε τρόπο και η κάθε σύζυ-γος γι’ αυτό και η παροιμία “να με λένε υπουργίνα καιας ψοφάω από την πείνα”.

Όμως επειδή οι νομοθετημένες θέσεις αυτώντων αξιωμάτων είναι περιορισμένες σε αριθμό καισυμβαίνει όσοι τις κατέχουν να μεριμνούν ώστε ναμην τις αποχωρίζονται εύκολα οι φιλοδοξούντεςπροσπαθούν και δημιουργούν κόμματα, συλλόγουςκαι σωματεία συνεπικουρούμενοι και από πλήθος συ-νήθως άλλων συνανθρώπων τους οι οποίοι ή τη βρί-σκουν κοντά τους, ή έτσι δείχνουν ότι κάτι αξίζουν, ήοι περισσότεροι έχουν ιδέες και ιδανικά που πιστεύ-ουν ότι μπορεί να πραγματοποιηθούν, τους ακολου-θούν.

Η αλήθεια είναι σ’ αυτές τις περιπτώσεις ότι ανυπάρχει λογική, κατανόηση, ενδιαφέρον για τα κοινάκαι προπαντός αγάπη τα αποτελέσματα είναι μάλλονευνοϊκά, αρκεί να μην ισχύει αυτό που έλεγε κάποιοςπροϊστάμενος για τον υφιστάμενό του ο οποίος απέ-βλεπε όχι στο πως θα λειτουργούσε καλύτερα η υπη-ρεσία αλλά πως θα του πάρει τη θέση. Έλεγε λοιπόν:Επιθυμία κάθε υφισταμένου ο θάνατος του προϊστα-μένου. Δεν θα επεκταθώ σε τέτοια παραδείγματα, εί-ναι άλλωστε γνωστά.

Έτσι ενώ νομίζω ότι στην πολιτική λ.χ. αρκούνδύο, άντε τρία κόμματα για να λειτουργήσει καλά καισωστά η δημοκρατία αρκεί να θέλουν να συμβάλουνσ’ αυτό γέμισε ο τόπος κομματίδια και κυρίως στιςεκλογές υπάρχουν τόσα ψηφοδέλτια κομμάτων πουσε κάνουν να λες, βρε μπας και χρειαζόμαστε πέρααπό τα νοσοκομεία και τρελοκομεία.

Το μεγάλο κακό είναι ότι για να δικαιολογήσουντην ύπαρξή τους, ενώ είναι ασήμαντη μειοψηφία καιδεν υπολογίζονται, συνήθως, κάνουν δηλώσεις πουείναι απραγματοποίητες και ασύμφορες μιας καιόπως λέει η παροιμία, απ’ έξω από το χορό πολλάτραγούδια λέμε, όπως κάποιος είπε κάποτε ότι ηυπουργός των εξωτερικών της Αμερικής είναι ανεπι-θύμητη στην Ελλάδα μη υπολογίζοντας αν μας συμ-φέρει αυτό και αν μπορεί να γίνει ή ακόμα πως σκέ-πτεται το 97% των άλλων πολιτών.

Έπειτα είχε άδικο κάποιος ηλικιωμένος με εμπει-ρία σε τέτοια γεγονότα που είπε, είναι με τα καλάτου ο άνθρωπος!! Δεν κοιτάζει να βάλει τάξη στονεαυτό του και να αφήσει να ασχοληθούν μ’ αυτά εκεί-νοι που έχουν τα γένια και τα χτένια!!

Σε κάθε Νομό ή Δήμο τα προβλήματα είναι συγκε-κριμένα και γνωστά, δεν νομίζω ότι χρειάζονται πέ-

ντε και πλέον συνδυασμοί γιανα τα ανακαλύψουν και να ταπρογραμματίσουν ή ακόμαόσοι θέλουν θα μπορούν ναυπάρχουν τέτοια και δεν συ-μπεριλαμβάνονται στα προ-γράμματα των δύο άντε τριώνσυνδυασμών να τα προτείνουνοι πολίτες που έχουν γνώμη,γνώσεις και εμπειρία να συ-μπεριληφθούν στα προγράμμα-τά τους, όμως δεν το κάνουνδιότι θέλουν οι ίδιοι να είναιυποψήφιοι για κατάληξη αξιω-μάτων έστω και του προέδρουτης μείζονος, της ελάσσονος ή και απλής μειοψη-φίας.

Φταίνε οι ίδιοι; Για μένα όχι, εμείς φταίμε πουβοηθούμε στην εκτροφή τέτοιων καταστάσεων, δενλέμε την αλήθεια και πολλοί διασκεδάζουν με τέτοι-ες περιπτώσεις.

Αυτή η νοοτροπία συχνά παρατηρείται και σταχωριά. Δεν αρκεί που σ’ αυτά έμειναν, τρεις και οκούκος, που λέει η παροιμία, αλλά συχνά βλέπει κα-νείς, να υπάρχουν δύο σύλλογοι, για το προεδριλίκιόπου φθάνουν να γιορτάζουν τον προστάτη άγιο τουχωριού τους δυο φορές, όπως συμβαίνει και με μερί-δα συνανθρώπων μας που οικειοποιούνται τον τίτλοτου αντιστασιακού και γιορτάζουν ξεχωριστά το γε-γονός της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτά-μου. Δεν είναι άραγε φαινόμενα παρακμής!!

Τελευταία παρουσιάσθηκε και το φαινόμενο μετις ομάδες πρωτοβουλίας πολιτών.

Εδώ η δουλειά είναι για κλάματα και αμφιβάλλωαν και η πολιτεία γνωρίζει πόσες ομάδες είναι αυτούτου είδους και από πόσα άτομα αποτελούνται. Πά-ντως πρόεδρο αυτοανακηρυγμένο έχουν και αυτές.Όλες φροντίζουν για το καλό μας χωρίς καν να μαςρωτήσουν αν συμφωνούμε με όσα λένε και πράτ-τουν.

Κάποτε ήμουνα και εγώ σε μια τέτοια ομάδα,ίσως και να με έχουν γραμμένο ακόμα. Ήμασταν κά-που τριάντα άτομα, εκείνος που μας έγραψε και υπο-γράψαμε γι’ αυτό, αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος, δενέγινε ποτέ καμία συνεδρίαση, μερικοί πέθαναν, τώραδεν ξέρουμε πόσα μέλη είμαστε και όμως συχνά βλέ-πω στην τηλεόραση ή ακούω στο ραδιόφωνο να γίνο-νται ανακοινώσεις από τον πρόεδρο πρωτοβουλίαςπολιτών για το τάδε θέμα.

Συχνά αυτές οι πρωτοβουλίες ή οι σύλλογοικ.λ.π. αγωνιστικά μέτωπα, γεμίζουν την πόλη με μι-κρές ή μεγάλες αφίσες χωρίς να μας ρωτήσουν ανθέλουμε αυτές ή όχι και το χειρότερο είναι ότι ενώπερνά ο χρόνος για τον οποίο πρέπει να είναι κρεμα-σμένες στα κεντρικά σημεία της πόλης μας, μένουνεκεί κρεμασμένες μισοχαλασμένες ασχημίζουν τηνπόλη και εκείνοι που τις κρεμούν δεν νοιάζονται κα-θόλου να τις μαζέψουν να καθαρίσει ο τόπος, αλλάκαι ποιος πληρώνει αυτές τις δαπάνες;

Όμως εμείς οι Έλληνες μιλάμε και κρίνουμεόλους τους άλλους, βρίσκουμε τα λάθη και τις παρα-λείψεις τους και μόνο τον εαυτό μας και τα δικά μαςσφάλματα όχι μόνο δεν βλέπουμε αλλά και δεν ταπαραδεχόμαστε όταν άλλοι μας τα επισημάνουν.Προκοπή όμως κατ’ αυτόν τον τρόπο ασφαλώς δενγίνεται.

ΤΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ

°Ú¿ÊÂÈ Ô ∫ÒÛÙ·˜ °.

ªÔ‡Î·˜ Ù. ∂ÈıˆÚËÙ‹˜∂η›‰Â˘Û˘

Εισφορές για τον Άγιο Γεώργιο

ΜΗΝ ΞΟΔΕΥΕΙΣ ΑΣΚΟΠΑ ΝΕΡΟΜάντεψεΑν δεν αφήνεις τη βρύση να τρέχει άσκοπα,

μπορείς να εξοικονομήσεις 70.000 λίτρα νερόμέσα σ’ ένα χρόνο. Αυτό είναι αρκετό για ναγεμίσει...

Α) Ένα σκουπιδοτενεκέ. Β) Ένα μεγάλοφορτηγό. Γ) Μια πισίνα.

ΑπάντησηΓ. Μια ολόκληρη πισίνα!

Φαντάσου να ήσουν αναγκασμένος να τρα-βάς νερό με τον κουβά από το πηγάδι, κάθε φο-ρά που θα ήθελες να πλύνεις τα δόντια σου,όπως έκαναν τον παλιό καιρό. Πολύ κουραστι-κό!

Τώρα η ζωή έγινε ευκολότερη. Απλώς ανοί-γουμε μια βρύση και στο πι και φι... έχουμε νε-ρό! Είναι, μάλιστα, τόσο εύκολο, που το αφή-νουμε να τρέχει ασυλλόγιστα και να πηγαίνειχαμένο!

Θαρρώ πως πρέπει να βρούμε κανένα μαγι-κό κόλπο για να μη σπαταλάμε άδικα το νερό...στο πι και φι!

ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ• Το νερό τρέχει από τη βρύση γρηγορότε-

ρα απ’ ό,τι νομίζεις. Παράδειγμα: Με το νερόπου τρέχει από τη βρύση, όταν περιμένειςώσπου να δροσερέψει αρκετά για να πιεις, θαμπορούσες να γεμίσεις 10 χαρτόκουτα από γά-λα του ενός λίτρου!

• Αφήνοντας το νερό της βρύσης να τρέχει,όσο εσύ βουρτσίζεις τα δόντια σου, ξοδεύεις16 λίτρα νερό. Αυτό είναι αρκετό για να γεμίσει12 μπουκάλια αναψυκτικών!

• Αφήνοντας το νερό να τρέχει, όταν πλέ-νεις τα πιάτα, ξοδεύεις 100 λίτρα νερό - όσογια να πλύνεις ένα ολόκληρο αυτοκίνητο!

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ• Όταν πλένεις τα δόντια σου: Βρέξε απλώς

το βουρτσάκι σου και ξανακλείσε το νερό...ύστερα άνοιξέ το πάλι μονάχα για να τα ξεπλύ-νεις. Έτσι εξοικονομείς μέχρι και 30 λίτρα νερόκάθε φορά! Αρκετό για το μπάνιο του σκύλουσου.

• Όταν πλένεις τα πιάτα: Αν απλώς γεμίσειςτο νεροχύτη και ξεπλύνεις εκεί μέσα τα πιάτα,αντί να αφήσεις τη βρύση να τρέχει, μπορείς ναεξοικονομήσεις μέχρι και 80 λίτρα νερό. Αρκε-τό για να κάνεις ένα πεντάλεπτο ντους.

• Όταν κάνεις μπάνιο: Βούλωσε την μπανιέ-ρα, πριν αρχίσει να τρέχει το νερό. Έτσι δεν πη-γαίνει χαμένο.

• Όταν θέλεις να πιεις νερό: Αν σου αρέσεινα το πίνεις δροσερό, δεν είναι καλύτερα ναβάλεις ένα μπουκάλι στο ψυγείο, αντί να αφή-νεις τη βρύση να τρέχει; Έτσι δεν το ξοδεύειςάσκοπα.

ΔΟΚΙΜΑΣΕ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ• Πόση ώρα νομίζεις πως χρειάζεται για να

γεμίσεις με νερό ένα χαρτόκουτο από γάλα; Ανθες να δεις, πάρε ένα αδειανό χαρτονένιο κου-τί από γάλα και βάλε κάποιον μεγάλο να σεχρονομετρήσει.

• Άνοιξε από πάνω το κουτί και βάλε το κά-τω από τη βρύση.

• Σε πόση ώρα γέμισε το κουτί; Για φαντά-σου πόσοι άνθρωποι αφήνουν το νερό να τρέ-χει έτσι... Μην είσαι κι εσύ ένας απ’ αυτούς!

Υ.Γ.: Μη σπαταλάς το νερό, χύνοντάς τοστο νεροχύτη. Πότισε καλύτερα με αυτό έναδιψασμένο φυτό. Καλή επιτυχία.

ΟΑντώνης ήταν βοσκός και ήτανδέκα χρονών όταν ο πόλεμοςήρθε, στα 1940, στην Ελλάδα.

Ζούσε με τον πατέρα και με τον παπ-πού του, βόσκοντας τα πρόβατά τουςστα βουνά που ήταν πέρα απ’ τονΑσπρόπυργο. Για τις μεγάλες πολιτεί-ες που άσπριζαν κάτω, τον Πειραιά καιτην Αθήνα, ήξερε πολύ λίγα πράγμα-τα. Μία ή δυό φορές έτυχε να κατεβείμε τον πατέρα του κατά κεί, και αυτόπου θυμόταν ήταν μονάχα τα πολλάκαράβια του λιμανιού, το δάσος ταξάρτια και ο μεγάλος θόρυβος. Πόσοόλα ήταν διαφορετικά και ήσυχα πάνωστους λόφους τους πέρα απ’ τονΑσπρόπυργο! Εκεί ήξερε σπιθαμή μεσπιθαμή την καλή γη, που είχε πολύχορτάρι και που τις νύχτες τα βήματάτου πήγαιναν στα τυφλά όπου έπρε-πε, σαν πλάσματα μοναχικά και βέ-βαια, μπροστά του πήγαινε το κοπάδιτους κι από πάνω του ήταν τα άστρα,φιλικά και εγκάρδια.

Τότε ο μεγάλος πόλεμος, αφού τα-ξίδεψε πολλές χώρες και πέρασε πολ-λά βουνά και πολλές κοιλάδες, ήρθεστην Ελλάδα, πήρε τον πατέρα του μι-κρού βοσκού απ’ τη γαλήνη των λό-φων και τον έστειλε να σκοτώνει αν-θρώπους.

Ο μικρός βοσκός πολύ απόρεσε.Ρωτούσε το γέρο παππού του για ναμάθει σαν τι πράμα να ήταν αυτό, «οπόλεμος».

Εκείνος του αποκρινόταν:― Θυμάσαι τότε που έπεσε πολύ

νερό και πήρε τα πρόβατά μας και ταέπνιξε και πήρε μαζί του και ανθρώ-πους;

Ναι, το θυμόταν καλά.― Έτσι είναι ο πόλεμος. Κάθε τό-

σα χρόνια έρχεται το κακό, παίρνει νι-ούς ανθρώπους και κανένας πια δενξέρει αν θα γυρίσουν.

Ο μικρός βοσκός τότε πολύ φοβή-θηκε για τον πατέρα του. Μα ο γέρο-ντας τον ησύχασε, λέγοντάς του ό,τιτου ερχόταν. Έπειτα πάλι ο μικρός ρώ-τησε, επειδή δεν καταλάβαινε:

― Και πούθε παππούλη, έρχεται τοκακό αυτό; Απ’ τον ουρανό πάνω;

― Όχι, παιδί μου. Απ’ τους ανθρώ-πους.

Ο μικρός βοσκός δεν καταλάβαινεπια τίποτα. Ήξερε για τη νεροποντήπως, σαν έρθει απ’ τα σύννεφα, οι άν-θρωποι τρέχουν να φυλαχτούνε. Τικάνουνε, λοιπόν, για τούτη την άλλη,τη μεγάλη νεροποντή, και πώς γίνεταινα τη φέρνουν οι ίδιοι στη γη και τίπο-τα να μην κάνουν για να φυλαχτούν;

Κείνη την πρώτη μέρα του πολέ-μου, όταν τους άφησε κι έφυγε ο πα-τέρας του, ήταν πολλή λύπη πάνωστους λόφους του Ασπρόπυργου, καιστα δέντρα, και στο γέροντα βοσκό,και στον εγγονό του. Νωρίς, αντίθεταμε τη συνήθειά τους, μάζεψαν τα πρό-βατά τους κάτω απ’ τη μεγάλη βαλανι-διά όπου ήταν και το πηγάδι με το βλο-γημένο νερό, τα πότισαν κι έμειναν ναπεριμένουν τη νύχτα.

― Τώρα πια, Αντωνάκη, είπε ο γέ-ροντας, θα γυρίζεις το πιο πολύ μονά-χος σου τα πρόβατα στο βουνό. Δενπρέπει να φοβάσαι.

― Όχι, δε θα φοβάμαι, παππούλη.Εμένα γιατί να με πειράξουν;

― Ναι, εσένα γιατί να σε πειρά-ξουν;

Λίγο σαματά έκαναν τα πρόβατα,λίγη δροσιά άρχισε να στέλνει η νύ-χτα, τα άστρα πια όλα είχαν βγει. Τότετο πρόσεξαν:

― Τήρα κατά κεί κάτω, παππούλη!είπε πρώτος ο μικρός βοσκός. Γιατί ταφώτα δεν ανάψαν στις μεγάλες πολι-τείες;

Αλήθεια, γιατί δεν ανάψαν; αναρω-τήθηκε παραξενεμένος και ο γέρο-ντας.

― Εγώ λέω θα ’ναι από κείνο τοκακό που είπες πώς φέρνουν, κάθε τό-σα χρόνια, οι άνθρωποι.

― Μπορεί να ’ναι απ’ αυτό, συμφώ-νησε κι ο γέροντας. Όμως τις άλλεςφορές δε γινόταν έτσι.

Έτσι θυμόταν σε τόσους πολέμουςπου είχε δει: Τα παλικάρια της χώραςφεύγανε στα μακρινά βουνά, στα σύ-νορα, κάθε τόσο έρχονταν τα μηνύμα-τα, πότε για τον ένα, πότε για τον άλ-λον, πώς δε θα γύριζαν· όμως πίσωστις πολιτείες και στα χωριά όλα ήτανήσυχα, μονάχα οι θρήνοι των απορφα-νισμένων, των παιδιών, των γυναικώνκαι των μητέρων ήταν η νέα φωνή τουκαιρού.

― Μπορεί να ’ναι απ’ το «κακό»που οι πολιτείες είναι σκοτεινές, ξα-ναείπε ο γέροντας. Όμως γιατί;

Το μάθαινε σε λίγες ώρες, όταν ηΜεγάλη Άρκτος άρχισε να χαμηλώνει.Άκουσαν πρώτα μια μακρινή βοή πουολοένα δυνάμωνε ώσπου πήρε ένανπιο βέβαιο τόνο. Ύστερα είδανε φω-τεινές λωρίδες, που ξεκινούσαν απ’ τηγη, να ψάχνουν τον ουρανό, σαν κάτινα κυνηγούσαν. Κι ύστερα ήρθε τοθαυμάσιο παιχνίδι: Ο ουρανός γέμισεαπό πράσινα και κόκκινα και χρυσά μι-κρά μπαλόνια που άναβαν ένα-ένα,μένανε κάμποση ώρα ακίνητα, κι ύστε-ρα τα έπινε η νύχτα. Την ίδια στιγμήάρχισε και ο μακρινός θόρυβος απ’ ταβλήματα που σκάζανε γυρεύοντας ναβρουν το εχτρικό αεροπλάνο. Λίγηώρα πέρασε. Κι’ έπειτα μες στα μπα-λόνια άναψε ένα πολύ δυνατό φωςακίνητο, μια μεγάλη φωτοβολίδα. Τολιμάνι φωτίστηκε σα να ήταν μέρα.Και τότε έγινε ησυχία τρομαχτική, σανκάτι φοβερό να ετοιμαζόταν. Ώσπουακούστηκε ο απίστευτος κρότος πουέκαναν οι μπόμπες πέφτοντας απόψηλά. Το κοπάδι τα πρόβατα σάλεψεμε βία από δυνατό κύμα ανέμου, οκορμός της βαλανιδιάς σάλεψε, η γησείστηκε.

― Τι είναι τούτο; είπε τρέμοντας ομικρός βοσκός.

― Τι να είναι; είπε σιγά κι ο μεγά-λος βοσκός, ενώ μαζεμένα γύρω τουςτα πρόβατα βέλαζαν σπαραχτικά, σανα τα πήγαιναν να τα σφάξουν.

― Εγώ λέω πώς θα ’ναι «αυτό» εί-πε ο μικρός βοσκός, κι ήθελε να πειγια την πλημμύρα του πολέμου.

― Αυτό θα ’ναι.Σωπάσανε περιμένοντας ν’ ακού-

σουν. Μα σε λίγο όλα σώπασαν. Η σι-γανή βοή του ουρανού χάθηκε ολότε-λα και το θαυμάσιο παιχνίδι των μπα-

λονιών τέλειωσε.Έμειναν όλη τη νύχτα ξάγρυπνοι,

τα πρόβατα και οι άνθρωποι και τα τα-ραγμένα φύλλα των δέντρων.

Την αυγή ο γέροντας πήρε το γάλακαι το πήγε, όπως κάθε μέρα, στονέμπορο στον Ασπρόπυργο. Όταν γύ-ρισε έφερε στο μικρό Αντώνη τα νέα:

«Ναι, αυτό ήταν. Ο πόλεμος».Κι έπειτα τού είπε αυτό που τον

συμβουλέψανε οι άνθρωποι της πολι-τείας:

― Άμα ξαναγίνει αυτό, είπε, καιξανάρθουν τα αεροπλάνα που ρί-χνουν τις μπόμπες θα πέσουμε κατα-γής. Κι αν είναι κοντά κανένα χαντάκι,θα λουφάξουμε μες στο χαντάκιώσπου να περάσει το κακό.

Ο μικρός βοσκός τότε ρώτησεμπας και γίνεται να μένουν κάτω απ’τη βαλανιδιά, αν βρεθούνε εκεί στηνώρα του κακού, ώσπου να φύγει ο δαί-μονας.

Το είπε επειδή κάτω απ’ τη βαλανι-διά ήταν το πηγάδι το νερό και τα φύλ-λα της έκαναν πολύ ίσκιο και ο ύπνοςήταν αλαφρός εκεί κάτω για τα πρό-βατα και για τους βοσκούς. Ήταν τοπιο ευλογημένο μέρος σ’ όλη την πε-ριοχή των γυμνών βουνών του τόπουκι είχε μάθει να το αγαπά σαν προστά-τη και μεγάλο φίλο.

― Όχι, του είπε ο γέροντας. Η βα-λανιδιά δε θα μας προστατέψει. Εδώσου λένε είναι σίδερο καυτό που πέ-φτει απ’ τον ουρανό. Δεν είναι ήλιος,αγόρι μου.

Και πάλι του είπε:― Κοίταξε, Αντώνη, αν τύχει κι εί-

σαι μοναχός στην ώρα του κακού, νακάνεις όπως σου λέω. Μη μείνεις κά-τω απ’ τη βαλανιδιά.

Ο μικρός βοσκός είπε ναι, πως δεθα μείνει. Όμως ήταν σε απορία επει-δή για πρώτη φορά ο μεγάλος φίλοςτου, η βαλανιδιά, του λέγανε πωςμπορούσε να του φέρει κακό.

Πέρασαν κάμποσες μέρες και μιανύχτα πάλι φάνηκαν στον ουρανό τηςΣαλαμίνας τα πράσινα και τα κόκκιναφώτα, και πάλι ήρθε ίσαμε την ερημιάτων βοσκών ο κρότος απ’ τις μπόμπεςπου σκάζανε. Ο γέροντας κι ο μικρόςΑντώνης αφήσανε τη βαλανιδιά, τρέ-ξανε και λούφαξαν σ’ ένα χαντάκι εκείσιμά και ο τρόμος που έτρεμε στοναγέρα και στα φύλλα και στη γη έγινεπυκνή ύλη και τους τύλιξε μες στο κα-ταφύγιό τους. Ύστερα πάλι τα αερο-πλάνα φύγανε και ο τρόμος έγινε αγέ-ρας και διαλύθηκε μες στη νύχτα.

Βγήκαν απ’ το χαντάκι νιώθονταςκι οι δυό ένα μούδιασμα. Με αργά βή-ματα πήγαν σιωπηλοί στη βαλανιδιά,πλάι στο κοπάδι τους. Κουκουλώθη-καν μες στις κάπες τους να κοιμηθούν.Μα πριν τους πάρει ο ύπνος, ο μικρόςβοσκός ρώτησε:

― Έχει, άραγες, βαλανιδιές κατάκει ψηλά πούναι ο πατέρας μου;

― Γιατί το ρωτάς;― Λέω μπας και δεν το ξέρει πως

οι βαλανιδιές δε φυλάνε τον άνθρωποαπό τούτο το κακό· μπας και δεν το ξέ-ρει και δε φυλαχτεί.

ΩΡΑ ΠΟΛΕΜΟΥΗ βαλανιδιά

Του Ηλία Βενέζη

PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤·Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2007 Σελίδα 3

Όλα τα δέντρα παράγουν οξυγόνο και μας βοηθούν να αναπνέουμε.

Συνέχεια στην 6η σελ.

Τον Απρίλη μας χτύπησαν κι απότ’ άλλο πλευρό.

Ολάκερη η μηχανή του πολέμουάρχισε να κατεβαίνει και έγινανκουρνιαχτός τα πάντα.

Πασχίσαμε και τότε ν’ αντιστα-θούμε, να μη λυγίσουμε, μα δενμπορέσαμε. Σκορπίσαμε σε μια πο-ρεία αντίστροφη, σε μια πορείαωστόσο χωρίς ντροπή, γιατί δεν εί-χαμε πουθενά νικηθεί, γιατί αδού-λωτη απόμενε μέσα μας η ψυχή...Και δεν ήταν άνθρωπος που να μηπάσχιζε να κουβαλήσει την περήφα-νη θλίψη του στ’ ορφανό σπιτικότου.

Ο λαός, που έξι μήνες πρωτύτε-ρα ανηφόριζε αποφασισμένος και

γεμάτος οργή, κατηφόριζε τώρα κα-ταπαιδεμένος.

Αφήσαμε τους τάφους να πρασι-νίζουν μονάχοι σε τούτη την άνοιξητη θλιμμένη, αφήσαμε τα πόδια μας,τα χέρια μας, τα πλευρά μας σταβουνά και κατηφορίζαμε, άνθρωποιλαβωμένοι, άνθρωποι γεροί, έρμαμουλάρια, άλογα παραστρατημένα,μηχανές κουρασμένες, βασανισμέ-νες και κατηφορίζαμε..., να στυλώ-σουμε με το πικρό ψωμί της απρό-σμενης σκλαβιάς την καρδιά μας...

Αυτό που έκαμε η γενιά μας εί-ναι πολύ μεγάλο. Τώρα δεν έχουμενα φθονήσουμε σε τίποτα τους πα-λιούς.

Είναι πολύ μεγάλο

Μια εκδρομή πολύ επιτυχημένη, όχιμόνο κατά την δική μου γνώμη, αλ-λά και κατά τη γνώμη όλων της πα-

ρέας.Επιτυχημένη είναι η εκδρομή που το

γέλιο και το κέφι συνεχίζεται μέχρι τηνώρα της αποβίβασης.

Είναι η εκδρομή που πριν ακόμη τ’αφτιά σταματήσουν να βουίζουν από τοθόρυβο του αυτοκινήτου, πριν τα πόδια ξε-κουραστούν, ρωτάμε που αλλού θα πάμε(για το επόμενο ταξίδι).

Παρόλο που το πούλμαν ήταν γεμάτο,η ηλικιακή απόσταση μεγάλη (1923-1995)και η χιλιομετρική επίσης, μπορέσαμε νασυμβιώσουμε χωρίς κανένα πρόβλημα.

Όλοι ήμασταν συνεπείς στους όρουςκαι το πλαίσιο του προγράμματος και τουωραρίου.

Δεν υπήρξαν προβλήματα υγείας καιιδιοτροπίας, γι’ αυτό περάσαμε καλά.

Σ’ αυτό συνέβαλαν και οι δύο αρχηγοίτης εκδρομής.

Ο κ. Κυριακάκης με την άριστη οδήγη-σή του και τον υπομονετικό χαρακτήρατου. Μας πήγε και μας έφερε με ασφάλεια.Ο κ. Ηλίας Νέλλας, ως αρχηγός, μας ενέ-πνεε εμπιστοσύνη και ακούραστα πρόσφε-ρε τις υπηρεσίες του.

Μας πρόσφερε και μας δίδαξε πολύ πε-ρισσότερα από τις αρμοδιότητές του, πά-ντα με το χαμόγελο.

Οι εντυπώσεις βέβαια ποικιλόμορφες!Οι ξένες χώρες μπορούν να σου προσφέ-

ρουν διαφορετικές εικόνες από τις εκδρο-μές στην πατρίδα μας που παντού μυρίζειΕλλάδα.

Περάσαμε από χώρες που προσπαθούννα φτιαχτούν μετά από το βομβαρδισμένοτοπίο, όπως η Σερβία.

Χώρες με τον καθαρά ευρωπαϊκό πολι-τισμό.

Μια κουλτούρα διαφορετική.Αυστρία - πατρίδα της Μουσικής.

Βιέννη με την Όπερα να δεσπόζει, μετα δίδυμα κτήρια. Παντού το ίδιο σχέδιο,με την καθαριότητα παντού γραμμένη, τααυτοκίνητα να σταματούν χωρίς να χρησι-μοποιούν την κόρνα, έστω κι αν έχουνπροτεραιότητα.

Τσεχία. Πράγα, μία πανέμορφη πόλημε το επιβλητικό, υγρό στοιχείο.

Παλάτια - γέφυρες - κάστρα. Όπουυπάρχει ποτάμι, λίμνη ή πόλη γίνεται μία

ζωγραφιά.Ο ρομαντισμός και η φύση μακιγιάρε-

ται απ’ το νερό.Βουδαπέστη: Τα εξαιρετικά φυσικά

στοιχεία γοητεύουν τον κάθε επισκέπτη. ΟΔούναβης με το αστραφτερό νερό επιβάλ-λεται και διαχωρίζει την Βούδα και την Πέ-στη.

Το Κοινοβούλιο με το νυχτερινό φωτι-σμό είναι από τα ωραιότερα μνημεία στονκόσμο.

Αυστρία - Τσεχία - Ουγγαρία.Χώρες που μοιάζουν αδελφές.Το πράσινο τις κυβερνά. Τα πανύψηλα

δένδρα με τους λεπτούς κορμούς, γνώρι-σμα των νερών και της υγρασίας. Απέρα-ντες πεδιάδες, δίπλα στους διεθνείς δρό-μους.

Λαγοί, ελάφια να παίζουν και να τρέ-χουν ανέμελα. Χώρες που σαν μνημεία πο-λιτισμού και οικονομικής εκμετάλλευσηςέχουν τα παλάτια και τη βασιλική ιστορία.Είδαμε πολλά, μα πάρα πολλά, που δενμπορούν να γραφούν σε μια σελίδα χαρτι-ού. Δεν ζηλεύουμε όμως τίποτα. Γιατίέχουμε μια χώρα που διαθέτει τα πάντακαι φυσική και πολιτιστική ομορφιά. Έχου-με και κάτι παραπάνω.

Έχουμε τη γαλάζια μας θάλασσα και τοελληνικό - φιλόξενο χαμόγελο.

Αυτό το καλοσυνάτο χαμόγελο πουδεν το συναντήσαμε πουθενά.

Λούλα Σπυροπούλου

∞Ó·ÌÓ‹ÛÂȘ Î·È ÂÓÙ˘ÒÛÂȘ ·fi ÙËÓ ÂΉÚÔÌ‹ μȤÓÓË-¶Ú¿Á·-μÔ˘‰·¤ÛÙË

PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤· Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2007Σελίδα 4

Ροβολιαρίτες στην Πράγα μπροστά στον Άγιο Βίττο.

[...] Αδέλφια μου, αν ήμουνα μαζί σας

θα ρώταγα, όπως εσείς ρωτάτε: Γιατί;

Γιατί έβαλα του ληστή τη φορεσιά

γιατί έβαλα του εμπρηστή φονιά την πουκαμίσα;

Απλά γιατί ήμουνα ένας δούλος.

Και διατάχτηκα.

Ντύθηκα για να καίω και να δολοφονώ.

Με διέταξαν. Κι έκανα εισβολή.

Ποδοπατώντας τις σοδειές και κάνοντας ερείπια τ’ αγροτόσπιτα.

Κι έκανα εισβολή.

Για να λεηλατήσω τα εργοστάσια, τους μύλους και τα φράγματα,

για να διακόψω το μάθημα στα χιλιάδες σχολειά.

Για να λένε έτσι οι μανάδες πως δεν έχουνε παιδιά.

Για να λένε έτσι τα παιδιά πως δεν έχουν πατεράδες.

Για να απομείνουνε έτσι από μας χωμάτινοι σωροί.

Και θα πεθάνω στον ανθό της ζωής μου.

Χωρίς να ’χω αγαπηθεί, μιας πολεμικής μηχανής ο ανόητος οδηγός.

™ÙÔ˘˜ °ÂÚÌ·ÓÔ‡˜ Ê·ÓÙ¿ÚÔ˘˜ΒΙΒΛΙΟ “ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ

ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ 1833-2007” με ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2008-2012Ξεπέρασε τα 10.000 αντίτυπα σε παραγγελίες από Συλλόγους- Δήμους,

επιχειρήσεις ένα μήνα πριν τυπωθεί

Από τις εκδόσεις Καρπούζη ετοιμάστηκε ένα πρωτότυπο και διαχρονικό εγκυκλοπαιδικό καιιστορικό βιβλίο-ημερολόγιο που θα γίνει ανάρπαστο.

Βιβλίο “Πόλεις και χωριά στο πέρασμα του χρόνου 1833-2007”. Περιέχει: Όλες τις πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά της Ελλάδας από το 1833 μέχρι σήμερα (πε-

ρίπου 20.000) με τις απογραφές, μετονομασίες, αρχικούς δήμους, ιστορικά στοιχεία. Το Ν. Καποδίστρια. Ιστορικά στοιχεία για την Αθήνα, Πειραιά και γύρω Δήμους, πώς πήραν τα

ονόματά τους περιοχές, δρόμοι, πλατείες κ.λ.π. Οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας, οι πρόεδροι Δημο-κρατίας, οι Δήμαρχοι της Αθήνας από το 1833 μέχρι σήμερα, οι βουλευτικές εκλογές από το 1974.Απίθανα που συνέβησαν στο ελληνικό κράτος από το 1833 μέχρι σήμερα.

Καταγράφονται σπάνια στοιχεία που δεν υπάρχουν σε εγκυκλοπαίδειες, αλλά μόνο σε σπάνιαβιβλία του 1850-1900.

Ημερολόγιο 2008-2012 με εορτολόγιο, κενές σειρές για τα ραντεβού, ευρετήριο τηλεφώνων.Σαν σήμερα, γεγονότα για όλες τις μέρες του χρόνου.

Πρόκειται για ένα βιβλίο-ημερολόγιο πολύ χρήσιμο για όλους. Είναι η πρώτη καταγραφή όλωντων χωριών ακόμα και των πολύ μικρών οικισμών της Ελλάδας (περίπου 20.000) με απογραφές καιμετονομασίες. Οι οικισμοί με τον Ν. Καποδίστρια δεν αναφέρονται πουθενά, ούτε και στις εκλο-γές. Με τον “Καποδίστρια 2” θα αναφέρονται απλώς συνενώσεις Δήμων, όχι όμως και τα Δημ. Δια-μερίσματα. Για το λόγο αυτό το βιβλίο-ημερολόγιο αποκτά ιδιαίτερη ιστορική αξία. Είναι ένα βιβλίοημερολόγιο, το οποίο μετά την 5ετή χρήση του, δεν θα πεταχτεί αλλά θα μπει στη βιβλιοθήκη γιατίέχει ιστορική και εγκυκλοπαιδική αξία. Επίσης μεγάλη αξία έχει για τα παιδιά, για όσα θέλουν ναμορφωθούν.

Το βιβλίο-ημερολόγιο (240 σελίδες) χρεώνεται 4 ευρώ. Σ’ αυτό μπορεί να προστεθεί ένα 16/σέλιδο με υλικό του Συλλόγου, του Δήμου, της επιχείρη-

σης, το οποίο κοστίζει 500 ευρώ. Αν είναι μαυρόασπρο 200 ευρώ. Στις τιμές συμπεριλαμβάνεται και η εκτύπωση του λογότυπου του Συλλόγου, του Δήμου, της

επιχείρησης στο εξώφυλλο. Αν τυπωθούν κείμενα του Συλλόγου, του Δήμου, της επιχείρησης μόνο στα δύο αυτιά του εξω-

φύλλου (και το λογότυπο στο εξώφυλλο) σε ένα χρώμα η χρέωση είναι 100 ευρώ. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να δώσουν την παραγγελία τους στις εκδόσεις Καρπούζη Αρι-

στέα & Υιοί Ο.Ε., Θεοδοσίου 23, Ίλιον 13121

Τηλ.-Fax: 210-2619003 e-mail: karpouzi@otenet.gr

Έλληνες συμπατριώτεςΑισθάνομαι εκ βαθέων την ει-

λικρινή υποχρέωση να ευχαρι-στήσω όλους σας και ιδιαίτερατην εκλεκτή ηγεσία της ιστορικής“Αδελφότητας Αθανασίου Διά-κου”, τον κ. Δήμαρχο Καλλιέων,την εκλεκτή ομήγυρη, εν ταυτώδε και όλη την κοινωνία των φί-λων μου Μουσουνιτσιωτών για τησημαντική που μου κάνετε σήμε-ρα τιμή ως προσκεκλημένο εκφω-νητή του πανηγυρικού της ημέ-ρας, στα “ΔΙΑΚΕΙΑ 2007”..., πουμε ιεροκρύφιο δέος και ευλάβειαόλοι συνεορτάζομεν!

Τούτη, αγαπητοί μου, την ιερήστιγμή η ψυχή και η αιθερική μορ-φή, του αθάνατου ανδρός, τουΜουσουνιτσιώτη ήρωα Αθανασί-ου Διάκου... φτερουγίζει αγγελι-κή και αγάλλεται πτερόεσσα υπε-ράνω ημών..., αποδεχόμενη συγ-χρόνως το μικρόν αντίδωρον ευ-γνωμοσύνης και ευχαριστίας,που τούτες τις ιστορικές στιγμέςως ευλαβικοί συλλειτουργοί πά-ντες αναπέμπομεν.

Και δεν είναι τούτο μόνο χρέ-ος μας, ως Ελλήνων, χρέος μαςείναι, το ιερότερον ίσως, να δια-φυλάττουμε ως κόρην οφθαλμούτην ιστορίαν της ηλιογέννητηςφυλής μας και να μη γίνουμε πο-τέ επιλήσμονες των απειράριθ-μων ιστορικών παραδειγμάτων,που οι αμέτρητοι επώνυμοι καιανώνυμοι ήρωές μας έγραψαν μετον ηρωισμό, την αυταπάρνησηκαι την αυτοθυσία τους. Ποτέ λοι-πόν επιλήμονες!

“Όλβιος, όστις της Ιστορίαςέσχεν μάθησιν” και μνήμην έχει,όπως βροντοφώναζαν οι λαμπροίεις νουν και σοφίαν πρόγονοίμας.

Ο δε Γκαίτε, ο παμμέγιστοςδιανοητής της Γερμανίας, ο οποί-ος υπήρξε ένας από τους μεγα-λύτερους φιλέλληνες διανοητές,όλων των εποχών, γαλουχηθείςκαι ανδρωθείς από την παιδείανκαι τη μελέτη των κλασσικώνΕλλήνων, τούτα τα αθάνατα λό-για διατύπωσε και φώναξε προς

κάθε κατεύθυνση της Οικουμένηςγια το μεγαλείο και τη λαμπράιστορίαν της μεγάλης πατρίδαςμας Ελλάδος.

«Ό,τι νους και καρδία δια τονάνθρωπον Ελλάς δια την ανθρω-πότητα!»

Και όποιος την ιστορία τουτην ίδια δεν ξέρει, το πως και τογιατί, εδώ και 3 χιλιάδες χρόνια,στης αμαθείας το σκοτάδι μένει

και ζει μονάχα απ’ τη μια στην άλ-λη μέρα... έτσι για να λέει πωςζει! Ποτέ λοιπόν επιλήσμονες τηςΙστορίας του Έθνους μας... και ει-δικότερα της αθάνατης επο-ποιΐας του 1821, που αποτελείμοναδικότητα της ΕλληνικήςΙστορίας, με την επανάληψη πρά-ξεων ηρωισμού κι αυτοθυσίαςστο βάθος των αιώνων, όπως πο-λύ εύστοχα τόνισε εις προηγού-μενο πανηγυρικό ο Πρόεδρος τηςΑδελφότητάς σας ο εκλεκτός φί-λος, αντιστράτηγος κ. ΓιάννηςΜαστροκωστόπουλος στα “ΔΙΑ-ΚΕΙΑ” του 2003.

Αλλ’ ας επικεντρώσουμε νυντο λόγο μας εις το ουσιαστικόνμεγαλείον και το βαθύτερο νόη-μα, που κρύβει η μαρτυρική αυτο-

θυσία του εθνομάρτυρα ήρωάμας Αθανασίου Διάκου, προς τι-μήν του οποίου κατ’ έτος (εδώ καικάμποσα χρόνια), διοργανώνο-νται τα “ΔΙΑΚΕΙΑ” ως περίλαμπρηιστορική εορτή, εδώ στην όμορ-φη Άνω Μουσουνίτσα Παρνασσί-δας... την ξακουστή γενέτειρατου ήρωα της Αλαμάνας!

Ο Αθανάσιος Διάκος, αγαπη-τοί μου φίλοι, η πάναγνη και έμ-

φορτη από ακατάληπτο εθνικόμεγαλείο και υπερκάλλος ψυχής,ηρωική μορφή, τοποθετείταιαναμφισβήτητα εις το πάνθεοντων αθανάτων ηρώων της ελληνι-κής φυλής... και θα είναι εσαείστεφανωμένος με τον κότινοντης δόξας ημιθέου ανδρός!

Η θεϊκή του μοίρα... δρομο-δείχτισσα της πορείας του, τουυπαγόρευσε ουρανόθεν, -ως οΜακρυγιάννης στα «ΟΡΑΜΑΤΑΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ» του έγραφε-, τηνανθρώπια ροή του στο γήινο χώ-ρο-χρόνο, ως την ηρωική εκείνηέκρηξή του, που έλαμψε τ’αστραποβόλημά του στο ένδοξογιοφύρι της Αλαμάνας..., για ναξεκινήσει, μετά το θεϊκό του μαρ-τύριο στην πόλη της Λαμίας, την

ουράνια -αιωνίου δόξης- διαδρο-μή του, ως αθάνατος ανήρ σταακατάληπτα δώματα του ουρανί-ου φωτός!

Το αναστάσιμο μήνυμα τουγένους μας σηματοδοτεί η αυτο-θυσία του... και το θεϊκό του μαρ-τύριο προμηνύει την εθνικήν πα-λιγγενεσίαν των Ελλήνων εις τολυκαυγές της εποποιΐας του1821! Διότι με το αστραποβόλη-

μά της τούτη η ηρωική αυτοθυσίατου ΔΙΑΚΟΥ... εγείρει, ως λαμπη-δών θείου φωτός τις ναρκωμένεςκαι καταφοβισμένες από τη μα-κρόχρονη σκλαβιά ελληνικές συ-νειδήσεις και πυρακτώνονταςομοθυμαδόν όλες τις ψυχές καιτις καρδιές των ομότροπων αδελ-φών Ελλήνων ηρώων εξωθεί σύ-μπαν το υπόδουλο γένος εις τονυπέρ «Πίστεως και Πατρίδος» τι-τάνιον αγώνα!

Φωτιά κι αστροπελέκι κατάτου δυνάστη εξαπολύει σύμπασαη υπόδουλη Ελλάδα!

Αστράφτει μετ’ ολίγον τοΧΑΝΙ της Γραβιάς κι ο λεοντόψυ-χος φίλος του Διάκου, ο Δυσσέας

Ανδρούτσος παίρνει εκδίκηση γιατο μαρτύριο του φίλου, στο γνω-στό τούτο μέρος που η λαϊκή μαςμούσα και η ελληνική παράδοσητο βάφτισαν «ρημοκκλήσι της δό-ξας»!

Αστράφτουν Μοριάς και Ρού-μελη και τα νησιά μας και η πανέ-μορφη Κρήτη και το ηρωικό Με-σολόγγι κι όλα τα γλυκοτόπια τηςΜεγάλης Ελλάδας, γράφουν πα-ντού τις ηρωικές σελίδες τηςαθάνατης εποποιΐας του ’21!

Η ουρανοβάμων θεία ιαχή«Ελευθερία ή Θάνατος» κατα-κλύζει τις καρδιές και τα χείλητων Ελλήνων. Ο εθνομάρτυραςΡήγας Φερραίος και η ΦιλικήΕταιρία έσπειραν παντού το σπό-ρο της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ!

Η Εθνική Παλιγγενεσία ανα-δύεται από τα ιερά κόκκαλα τωνΕλλήνων.

Κι αν δε συνέβαινε ποτέ και ηεπικατάρατη αλληλοφαγομάρατων Ελλήνων το ποθούμενο τηςΛευτεριάς θα ’φτανε πιο γρήγο-ρα, χρονικά, απ’ ό,τι ήρθε!

Τούτο, Έλληνες, με λίγα λό-για το βαθύτερο νόημα της αυτο-θυσίας του πρωτομάρτυρα Αθα-νασίου Διάκου και της αυτοθυ-σίας τόσων ηρώων στην εποποιΐατου 1821.

Και θα παραμένει στους αιώ-νες ο τηλαυγής φάρος που θαοδηγεί το Έθνος μας στα ψηλάανηφόρια της ιστορικής μας μοί-ρας και των πεπρωμένων της φυ-λής μας.

Τιμή και δόξα στους αθάνα-τους νεκρούς μας! Τιμή και δόξασε όσους η μοίρα έταξε να φυλά-νε Θερμοπύλες και Αλαμάνα γιανα μην ξαναπεράσουν πια οι βάρ-βαροι.

ΕυχαριστώΠαντελής Δ. Ρίζος

Ο Ροβολιαρίτης

Πανηγυρικός στις 29-7-2007στα “ΔΙΑΚΕΙΑ 2007”

στον Αθανάσιο Διάκο Φωκίδας

PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤· Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2007 Σελίδα 5

Αθανάσιος ΔιάκοςΤ’ αστραποβόλημα του ’21 στην Αλαμάνα και το βαθύτερο νόημα του θεϊκού μαρτυρίου του

“ΔΙΑΚΕΙΑ 2007” - ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2007

Και είδα Ελύτη... ποιητή μας, την πτερόεσσατην πάναγνη, την ορφική αρχέγονη ψυχή σουδυναμική στα ουράνια... στα ύψη να πετάει!

Κι ως ο τραγουδιστής... ο ηλιάτοραςο ποιητής ξεψύχαγε,

έκλαιγε σιγαλά τ’ αφρολουσμένοκυματάκι του Αιγαίου,

άδοντας μελωδία απαλή, επιμνημόσυνη,-χαιρετισμός οδύνης!- προς τ’ απέραντα

της θάλασσας πελάγη!

“Ρέκβιεμ”... δειλινής μυσταγωγίαςαπ’ την ουράνια φωνή του ποιητή,λες αιγιοπελαγίτικο τραγούδι, μοιρολόγι!Καλή σου ώρα, ποιητή μας, στο καλό,Καλή σου ώρα...στην ουράνια, του κόσμου αρμονία!

Παντελής ΡίζοςΟ Ροβολιαρίτης

(Απαγγέλθηκε απ’ τον ίδιο τον ποιητή τον Απρίλιοτου 2007, στο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας σε “ποιητικήπαράσταση” προς τιμή του Ελύτη).

Στο χαμό του ΕλύτηΝΕΡΟ, ΝΕΡΑΚΙΟ πλανήτης Γη αποτελείται κυρίως από το νερό. Το μεγαλύτερο

μέρος του είναι σκεπασμένο από ωκεανούς. Έχει επίσης λίμνες, πο-τάμια, ακόμα και υπόγεια νερά. Όλη η ζωή πάνω στη Γη - από το πιομικρό σκαθάρι μέχρι την πιο μεγάλη φάλαινα - εξαρτάται από αυτάτα νερά. Είναι πολύτιμα. Όμως εμείς δε φροντίζουμε να τα διατη-ρούμε καθαρά. Σε πολλούς τόπους, τα νερά είναι μολυσμένα.

ΠΟΤΑΜΙΑ ΚΑΙ ΛΙΜΝΕΣΤα ποτάμια και οι λίμνες μολύνονται, γιατί κάποιοι αδειάζουν εκεί

σκουπίδια και δηλητηριώδη χημικά.

ΥΠΟΓΕΙΑ ΝΕΡΑΤα υπόγεια νερά μολύνονται από τη βενζίνη και άλλα βλαβερά

υγρά που απορροφούνται από το έδαφος. Μερικά λιπάσματα καιεντομοκτόνα που χρησιμοποιούνται στα χωράφια και τους κήπους,απορροφούνται κι αυτά από το έδαφος.

ΘΑΛΑΣΣΑ, ΘΑΛΑΣΣΑΗ θάλασσα, που σ’ αυτή ζουν τόσα πολλά πλάσματα, εδώ και κά-

μποσο καιρό χρησιμοποιείται για να πετούν εκεί σκουπίδια και δηλη-τηριώδη χημικά.

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕΠρέπει να σώσουμε τα νερά μας, να τα διατηρούμε καθαρά και

αμόλυντα, για να έχουν να πίνουν οι άνθρωποι, τα ζώα και τα φυτά.Κι έτσι θα μπορούν να ζουν εκεί τα ψάρια και τα άλλα πλάσματα.

Η μόλυνση των νερών

Τα φυτά, τα ζώα και οι άνθρωποι χρειάζονται ο ένας τον άλλο.

Από την εκδρομή του Συλλόγου μας στην ωραία Μουσουνίτσα Φωκίδας. Θαυμάστε την επιβλητική και μεγαλόπρεπη Γκιώνα!

Ερώτημα. Τι διαλύει τον

Οίκο; Τι γκρεμίζει το οικογε-

νειακό Οικοδόμημα; Τι τινάσ-

σει στον αέρα το συζυγικό

σπίτι; Τι καταστρέφει το συζυ-

γικό βίο; Τι γεννά το διαζύγιο;

Τι επιφέρει τη λύση του γά-

μου; Τι δημιουργεί την κρίση

του οικογενειακού θεσμού;

Σημειωτέον δε, ότι σήμερα ο

οικογενειακός θεσμός περνά-

ει κρίση πρωτόγνωρη και πρω-

τοφανή. Ποτέ άλλοτε δεν περ-

νούσε τόση κρίση, όση περνά-

ει σήμερα και ποτέ άλλοτε δεν

“υφίστατο” τόση δοκιμασία,

όση “υφίσταται” σήμερα. Σή-

μερα τα διαζύγια είναι στην

ημερησία διάταξη.

Σήμερα, αν είναι κάτι “εύ-

κολο”, αυτό είναι το διαζύγιο.

Είναι η λύση του γάμου. Σήμε-

ρα “για ψύλλου πήδημα”, δια-

ζύγιο. Για εντελώς ασήμαντη

αιτία, διαζύγιο. Ή γίνεται το δι-

κό μου ή διαζύγιο. Εκβιασμός.

Ή μιλάς καλά στους γονείς

μου ή διαζύγιο. Εκβιασμός. Ή

με φιλάς στο μέτωπο κάθε φο-

ρά που φεύγεις και κάθε φορά

που έρχεσαι ή διαζύγιο. Εκβια-

σμός. Ή χαμηλώνεις τη φωνή

ή διαζύγιο. Εκβιασμός. Ή πλέ-

νεις και συ τα πιάτα ή διαζύ-

γιο. Εκβιασμός. Ή μαγειρεύεις

και συ ή διαζύγιο. Εκβιασμός.

Ή κάνεις και συ δουλειές ή

διαζύγιο. Εκβιασμός. Κοίτα-

ξαν τα μάτια σου αλλού; Δια-

ζύγιο. Εκβιασμός. Η διακήρυ-

ξη της αρχής της ισότητας έγι-

νε αντικείμενο φοβερής και αι-

σχρής εκμετάλλευσης.

Για αιτίες, λοιπόν, γελοίες

και ασήμαντες, διαζύγιο. Δια-

ζύγιο με συναίνεση ή διαζύγιο

με αντιδικία. Σύντομο το πρώ-

το, χρονοβόρο το δεύτερο.

Η νέα θεωρία, που έχει έρ-

θει προ πολλού στο προσκήνιο

της ζωής, έγινε αιτία αλματώ-

δους αύξησης των διαζυγίων.

Τι λέει αυτή η θεωρία;

“ΑΚΟΥΣΟΝ - ΑΚΟΥΣΟΝ”. Λέει,

ότι σήμερα έχουν αλλάξει τα

πράγματα.

Σήμερα δε χρειάζονται και

οι δύο γονείς. Ο ένας είναι αρ-

κετός. Τα παιδιά σήμερα μεγα-

λώνουν και με τον ένα γονιό.

“ΑΚΟΥΣΟΝ”, “ΑΚΟΥΣΟΝ”.

Η θεωρία αυτή είναι “εκτός

πάσης πραγματικότητος”. Εί-

ναι αντιπαιδαγωγική, αντιψυ-

χολογική, αντικοινωνική. Τα

πράγματα εδώ δεν έχουν αλ-

λάξει ούτε πρόκειται ποτέ να

αλλάξουν.

Τα παιδιά, για να μεγαλώ-

σουν ισορροπημένα και φυ-

σιολογικά, χρειάζονται και

τους δύο γονείς. Άλλωστε, κα-

νένα παιδί στον Κόσμο δε γεν-

νιέται με ένα μόνο πρόσωπο,

με ένα μόνο γονιό, αλλά με

δύο πρόσωπα, με δύο γονείς.

Είναι Νόμος του Θεού και της

Φύσεως!

Θύματα της διάλυσης του

οίκου ποιος άλλος; Παρά τα

παιδιά. Ο χωρισμός των γο-

νιών “από κοίτης και τραπέ-

ζης” στοιχίζει αφάνταστα και

ανεπανόρθωτα στα παιδιά.

Τραυματίζει και πληγώνει

αφάνταστα και ανεπανόρθωτα

την παιδική ψυχή και την παι-

δική αθωότητα. Το τραύμα και

το πλήγωμα αυτό “ουδέποτε”

εξαλείφεται και “ουδέποτε”

επουλώνεται. Μένει “εσαεί”

ανεξάλειπτο και ανεπούλωτο.

“Δια βίου” θα τα βασανίζει το

ερώτημα, γιατί να χωρίσουν οι

γονείς τους; Γιατί να φύγει ο

ένας προς τα εδώ και ο άλλος

προς τα εκεί; Γιατί διέλυσαν

την ένωση; Γιατί κονιορτοποί-

ησαν την αγάπη και την ομό-

νοια, την αρμονία και τη γαλή-

νη; Γιατί έφεραν τον τρικυμι-

σμό, την αναταραχή, την ανα-

στάτωση, τη νέφωση;

Η οικογένεια αποτελεί θε-

σμό θεοΐδρυτο και θεοευλό-

γητο, θεσμό ιερό, θείο!

Αποτελεί το πρωτόπλασμα

της Κοινωνίας και τον πυρήνα

του Έθνους. Αποτελεί τη διαι-

ώνιση του Ανθρώπινου Γέ-

νους. Γκρεμίζεται, όμως και

διαλύεται, όταν δεν έχει θεμέ-

λια. Και τα θεμέλιά της είναι

ψυχικά και πνευματικά!

Τα θεμέλια, λοιπόν, του Οί-

κου, τα θεμέλια του οικογενει-

ακού οικοδομήματος, τα

άθραυστα, τα αρραγή, τα αδιά-

σειστα, τα ακλόνητα, είναι “ο

αληθινός και τέλειος ψυχικός

έρωτας και όχι ο σαρκικός. Ο

απλός σαρκικός είναι απλή

επιθυμία, κτηνώδης έρωτας

ζώου.

Ο αληθινός άνθρωπος είναι

αίσθημα, ψυχή”. Είναι καρδιά.

Είναι πνεύμα. Είναι συμπερι-

φορά, αγωγή, ευγένεια, πολι-

τισμός!

Ο αληθινός άνθρωπος

μπαίνει στην ψυχή και το

πνεύμα του άλλου. Τον αντι-

λαμβάνεται. Τον καταλαβαί-

νει. Τον συμμερίζεται. Τον εμ-

ψυχώνει και τον εγκαρδιώνει.

Τονώνει το ηθικό του. Αυξάνει

την αυτοπεποίθησή του.

Θέτει εκτός κύκλου και

εκτός τροχιάς τα τσακώματα,

τις φιλονικίες, τις έριδες, τις

γκρίνιες, τις φασαρίες. Γίνεται

ειρηνοποιός! Εφαρμόζει τη

χριστιανική ρήση: “Μακάριοι οι

ειρηνοποιοί, ότι αυτοί αμει-

φθήσονται”.

Ενστερνίζεται το Χριστια-

νικό Ευαγγέλιο και την Ελλη-

νική Φιλοσοφία! Ασπάζεται τις

χριστιανικές και τις ελληνικές

αξίες, τις αξίες τις αιώνιες και

τις ακατάλυτες, τις πανανθρώ-

πινες και τις πανοικουμενικές.

Ενώνει. Δε χωρίζει. Λα-

τρεύει την Οικογένεια. Λα-

τρεύει την Πατρίδα και το

Έθνος. Δημιουργεί. Δε χαλάει.

Δεν καταστρέφει. Εργάζεται.

Γίνεται οικονόμος. Γίνεται

αποταμιευτής. Εξασφαλίζει το

μέλλον.

Τιμά και εξυψώνει τον Οίκο

του. Δίνει χαρά, ελπίδα, αισιο-

δοξία. Σέβεται τον εαυτό του.

Περιφρουρεί την αξιοπρέπειά

του. Είναι η ψυχή! Είναι πνεύ-

μα!

Το αίσθημα -λέμε: αυτός

δεν έχει αίσθημα- η ψυχή -λέ-

με: αυτός δεν έχει ψυχή- το

πνεύμα -λέμε: αυτός δεν έχει

πνεύμα- είναι εκείνα τα δεδο-

μένα και εκείνα τα στοιχεία,

που υψώνουν τον άνθρωπο

στα Ουράνια! Είναι εκείνα,

που καθιστούν τον άνθρωπο

αληθινό και τέλειο! Τον κά-

νουν πραγματικό σύζυγο,

πραγματικό οικογενειάρχη,

πραγματικό πατριώτη, πραγ-

ματικό πολίτη. Τον κάνουν

προσωπικότητα! Τον κάνουν

να γράφει ιστορία!

Το αίσθημα, η ψυχή, το

πνεύμα δημιουργούν τον πολι-

τισμό, τον πολιτισμό τον αν-

θρώπινο, τον ηθικό, το νομικό,

τον πολιτικό. Δημιουργούν

την ανθρώπινη λεβεντιά, τον

παράδεισο το λογικό, το κλίμα

το ευάρεστο, την ατμόσφαιρα

την ευάρεστη.

Είναι εκείνα τα δεδομένα

και εκείνα τα στοιχεία, που δη-

μιουργούν ό,τι το καλό, το

ωραίο, το ευγενές, το υψηλό,

το θαυμαστό, το αληθινό!

Η ψυχή, το αίσθημα, το

πνεύμα βλέπει και ακούει,

ακούει και βλέπει.

“Υπάρχει μια θεότητα μέσα

στα στήθεια μας”. Οβίδιος

“Η ψυχή του ανθρώπου, πε-

ρισσότερο από καθετί απ’ τα

ανθρώπινα, μετέχει του Θεί-

ου”. Σωκράτης

“Από την καθαρή ψυχή, κα-

λύτερο μέρος πάνω στη Γη,

δεν έχει ο Θεός”. Πυθαγόρας

“Άνθρωποι, που έχουν μι-

κρές ψυχές, γενικά προξε-

νούν μεγάλα κακά”. Γκαίτε

Αν η Οικογένεια, η Κοινω-

νία και η Ανθρωπότητα υποφέ-

ρει, υποφέρει απ’ τις ψυχικές

και πνευματικές παραλύσεις

των ανθρώπων.

Τα θεμέλια, λοιπόν, του Οί-

κου και κατ’ επέκταση της Κοι-

νωνίας και της Ανθρωπότητας

είναι ψυχικά και πνευματικά.

Όπου αυτά λείπουν, εκεί η τα-

ραχή, η αναστάτωση, η τρικυ-

μία.

Εκεί ο παραλογισμός. Εκεί

τα προβλήματα.

PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤· Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2007Σελίδα 6

ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ

― Σφάλισε τα μάτια σου καικοιμήσου, είπε ο γέροντας. Δενέχει κεί πάνου βαλανιδιές και μηφοβάσαι.

Το παιχνίδι του ουρανού έγινεπια ταχτικό, κάθε βράδυ, κι οι βο-σκοί σιγά-σιγά το συνηθίσανε.Μια νύχτα βάσταξε πολλές ώρεςκαι στο χαντάκι τους μέσα ο γέ-ροντας με το παιδί μούδιασανεπειδή έκανε πολύ ψύχρα. Κάπο-τε τους φάνηκε πώς ένα σαλαγη-τό ερχόταν απ’ τη βαλανιδιά, απ’το κοπάδι τους.

― Τι έχουν τα πρόβατα; ρώτη-σε ο Αντώνης.

― Θα σκιάχτηκαν, αποκρίθηκεο γέροντας.

Σε λίγο πάλι ο μικρός:― Παππού, διψώ. Δεν πάμε

πια κατά τη βαλανιδιά; Τούτοαπόψε δε θα τελειώσει!

Ο γέροντας δίστασε, μα πάλιο μικρός είπε πως διψά.

― Καλά, πάμε.Βγήκαν απ’ το χαντάκι και πή-

γαν στη βαλανιδιά. Ρίξαν μιά μα-τιά στο κοπάδι τους, και ο μικρόςβοσκός πήγε κι έριξε τον κουβάστο πηγάδι ν’ ανεβάσει νερό. Τηνίδια ώρα το τελευταίο αεροπλάνοτης επιδρομής, φεύγοντας κατάτα δυτικά, πέρασε πάνω απ’ ταβουνά του Ασπρόπυργου.

Ποιος ξέρει γιατί, ίσως έγινελάθος, ίσως το δάχτυλο του αε-ροπόρου ακούμπησε χωρίς να τοθέλει σε κανένα κουμπί, η τελευ-ταία μπόμπα της επιδρομής έπε-σε πλάι στη βαλανιδιά, ο τόποςγέμισε κρότο και σίδερο και χώμακαι αίμα, κι έπειτα έγινε στον ου-ρανό ησυχία θανάτου.

Περαστικοί βοσκοί είδαν τηνεικόνα κατά το μεσημέρι της άλ-λης μέρας. Μεγάλα κλωνιά τηςβαλανιδιάς, κομμένα βίαια, σκέ-παζαν τα σκοτωμένα πρόβατα.Άλλα πρόβατα, χτυπημένα όχιθανάσιμα, βέλαζαν σπαραχτικάκαι σπάραζαν μες στο αίμα.

Ο γέροντας βοσκός δεν ανά-σαινε πια. Το κεφάλι του ήταν μιαμάζα από μυαλά και αίμα. Και πά-νω σ’ αυτό το σπασμένο κεφάλι,πάνω στον κορμό που πια δεν σά-λευε, βρήκαν πεσμένο το παιδάκινα κρατά σφιχτά το γέρικο σώμα,σα να το ικέτευε να μείνει και ναμη φύγει.

Ανάσαινε ακόμα όταν το σή-κωσαν στα χέρια τους οι βοσκοίκαι το φέραν κάτω στη μεγάληπολιτεία, στην Αθήνα, στο νοσο-κομείο με τους τραυματίες τουπολέμου.

Στο νοσοκομείο πήρε κι έδω-σε η είδηση πως φέρανε τον πιομικρό τραυματία του πολέμου.

Τα παλικάρια με τα κομμέναπόδια ξέχασαν τους πόνουςτους, λέγοντας ο ένας στον άλ-λον για το νέο βοσκό, κι οι αδελ-φές, νέα κορίτσια που βοηθού-σαν την πατρίδα τους κάνοντας

τη σκληρή ζωή του νοσοκομείου,τρέχανε μήπως μπορέσουν ναβοηθήσουν σε τίποτα. Πλύνανετο παιδί στοργικά και πήγανε στομεγάλο αρχίατρο να τον παρακα-λέσουν να το δει ο ίδιος. Ήρθεσοβαρός, με βιαστικά βήματα, τυ-λιγμένος κι αυτός στην ατμό-σφαιρα της αγωνίας που έτρεμεστα μάτια των κοριτσιών.

Εξέτασε το παιδάκι κι ύστερακίνησε περίλυπα το κεφάλι του.

― Στο θάλαμο 6, είπε στιςαδελφές.

― Στο θάλαμο 6; τόλμησε, σι-γανά, να ρωτήσει ένα μόνο ξανθόκορίτσι, γιατί όλες οι άλλες είχανμείνει βουβές απ’ το άκουσμα τουαριθμού του θαλάμου του θανά-του.

― Στο θάλαμο 6, είπε πάλι ησοβαρή φωνή.

Και για να μη λιποψυχήσειμπρος στις αδελφές, αυτός, έναςμεγάλος αρχίατρος, ξόδεψε νευ-ρικά τη συγκίνηση που ανέβαινεκαι τον έπνιγε, ανασήκωσε απ’ τομέτωπο του παιδιού μια τούφαμαλλιά που έπεφτε μες στα μά-τια, κι έφυγε απότομα.

Η αγωνία του μικρού βοσκούκράτησε όλη τη νύχτα. Η νέααδελφή παρακάλεσε να μείνειεκείνη στο προσκεφάλι του μι-κρού ετοιμοθάνατου.

Έρημη μές στο θάλαμο 6,εκείνη και το παιδί, δεν αισθανό-ταν διόλου φόβο, γιατί ήταν τόσογλυκό το πρόσωπο που σιγά-σιγάταξίδευε, ήταν τόσο ήμερο καιανήξερο. «Νερό» της ζητούσεολοένα, μα δεν έκανε να του δώ-σει.

Μια στιγμή έσκυψε πιο πολύπάνω του και του χάιδεψε το πρό-σωπο, τα μαλλιά. Τότε τα χέριατου παιδιού σηκώθηκαν ικετευτι-κά και της αγκάλιασαν το λαιμό.

― Παππού, εσύ ’σαι; λέει τρέ-μοντας.

― Εγώ είμαι, Αντωνάκη, τουαποκρίνεται εκείνη.

― Παππού, διψώ. Έλα πια ναπάμε στη βαλανιδιά.

Κι έκαμε ν’ ανασηκωθεί.Ήσυχα, τον έβαλε να ξαπλώ-

σει πάλι.― Κοιμήσου, Αντωνάκη. Τώρα

είναι νύχτα. Το πρωί θα πάμε στηβαλανιδιά.

Τα άστρα έσβηναν στη νύχτα,χάραζε, όταν ο μικρός βοσκόςταξίδεψε για τη βαλανιδιά. Ναμείνει για πάντα εκεί πια και να μηφύγει.

Η νέα αδελφή με τα ξανθάμαλλιά του σφάλισε σιγά τα μά-τια που δεν ήταν πια να δουν μή-τε κύματα, μήτε δελφίνια, μήτεέλατα.

Έπειτα τον έλουσε, τον χτένι-σε. Κι όλα τα παλικάρια με τακομμένα χέρια και με τα κομμέναπόδια ήταν αμίλητα κείνη τη μέ-ρα, επειδή ο μικρός τους σύντρο-φος ταξίδεψε.

ΩΡΑ ΠΟΛΕΜΟΥΗ βαλανιδιά

Του Ηλία Βενέζη

Συνέχεια απ’ την 3η σελ.

Τα φυτά βοηθούν να λιγοστέψει η μόλυνση του αέρα, απορροφώντας μερικούς από τους ρύπους του.

Του Δημήτρη Γ. ΜπράνηΔημοσιογράφου - Ερευνητή

Γάκη Σταυρούλα ................................................20Σοφιανός Γεώργιος ............................................30Ζιαγγουβάς Γεώργιος Ανδρέα (Λαμία) ..............20Καραπατής Γεώργιος ιερέας ..............................20Ζυγούρη Κων/να (Λαμία) ....................................20Ζιαγγουβάς Ηλίας ..............................................30Κοτρωνιάς Δημήτριος ........................................20Ρίζος Παναγιώτης του Κων/νου (ΗΠΑ) ..............50Λάμπος Κώστας του Δημητρίου ........................20Αλεξανδρής Βάιος..............................................10Σιλεούνη - Κέππα Ειρήνη....................................30Σπυρόπουλος Γεώργιος ....................................30Φωλιάς Ηλίας ....................................................10Δημητρίου - Ρίζου Βαγγελή ..............................20Μητσοπούλου Αικατερίνη ..................................40Σαματζόγλου - Παπαθεοδώρου Ελένη ..............20Σαματζόγλου Ευάγγελος ..................................50Παπακώστας Παναγιώτης Ιωάννου....................30Κεφαλάς Αλέξανδρος ........................................20Δήμου Αθανάσιος ..............................................20Λιάτσος Στέργιος ..............................................50Πελώνης Αθανάσιος ..........................................20Σκαμάγκη Βούλα Κων/νου..................................20Αναγνώστου Ιωάννης Αθανασίου ......................20Χριστόπουλος Ηλίας στη μνήμη Κ. Αναγνώστου20Σπηλιωτοπούλου-Γερογιάννη Ειρήνη ................20Παπαθανασίου Ιωάννα Βασιλ. ............................20Παπαθανασίου Βασίλειος ..................................10Κοντοκώστα Παναγιώτου Ελένη........................10Παπαδόπουλος Βασίλειος..................................20Κυριακάκης Παναγιώτης ....................................50Ρίζος Βασίλειος Δημητρίου ..................100$ ΗΠΑΈσοδα από εκδρομή (προσφορά Κυριακάκη) ..450Βλάχου Ζωή........................................................20Θεοδώρου Χριστόφορος....................................30Καλαντζής Ιωάννης............................................20Κοτρωνιάς Σεραφείμ ..........................................20Καμάρας Γεώργιος ............................................20Ρίζου Σωτηρία ....................................................20Λιάπης Αθανάσιος..............................................20Παπαλάμπρου Παναγιώτα..................................20Παπαλάμπρος Κων/νος ......................................20Γερογιάννη Σοφία ..............................................20Καρτάλια Μαρία στη μνήμη συζύγου της ..........40Νέλλας Βασίλειος ..............................................20Σακελλάρη Ελένη ..............................................20Χαντζή Χρυσούλα και Ντίνα στη μνήμη Γκινέλη Βασιλείου για τα δέκα χρόνια από το θάνατό του ............100Κυριακάκη-Σπυροπούλου Ειρήνη ......................20Ο Δήμαρχος Μακρακώμης Κρητικός Κώστας ..500Ρίζου Ουρανία προσφορά στο Σύλλογο ..........100Σακελλάρη-Σκλήκα Ματίνα ................................20Σακελλάρη-Μαλγαρινού Μαρία..........................20Γιαννέλης Ηλίας ................................................10Φούρκας Ηλίας ..................................................10Νέλλας Ηλίας ....................................................20Μπούκας Κων/νος Γεωργίου ..............................50

Χουβαρδάς Αναστάσιος ....................................50Δημητρίου Μαριάνθη..........................................50Καλαντζής Ευάγγελος ......................................20Βούβουσος Απόστολος......................................50Αναγνώστου Κων/νος Βασιλείου ....................100Δημητρίου Κων/νος Παντελή ..........................200Δημητρίου Ηλίας ................................................20Πασπάλης Κώστας ............................................20Αλεξανδρής Γεώργιος........................................10Μαρινοπούλου-Νέλλα Ειρήνη στη μνήμη Κων/νου Αναγνώστου ....................100Νέλλα Δήμητρα Ευσταθίου στη μνήμη Κων/νου Αναγνώστου ....................100Αποστόλου Κων/νος στη μνήμη Κ. Αναγνώστου20Διονυσόπουλος Γιάννης στη μνήμη Κων. Αναγνώστου ............................20Αποστόλου Κων/νος στη μνήμη Αναγνώστου Κ.20Διονυσόπουλος Γιάννης ....................................20Νέλλας Γιώργος Σπύρου ....................................30Σκούρας Παναγιώτης ........................................20Μιχαήλ Αθαν.......................................................50Μπούκα Βασιλική Βασιλ. ....................................20Σκαμάγκης Κων/νος Δημ. ..................................20Λιάπης Απόστολος στη μνήμη Κ. Αναγνώστου..50Νέλλας Κων/νος Θωμά ......................................20Νέλλας Δημήτριος Θωμά ..................................20Νέλλας Θωμάς Κων. ..........................................20Χαντζότογλου Αμαλία........................................70Πρέντζας Χρήστος ............................................20Γιαννέλης Φώτιος του Ηλ...................................30Παντελίτσα Κων. Παπανικολάου........................50Παναγιώτου Δημήτριος του Στεφ. ....................50Σακελλάρη Μαρία του Δημ.................................20Παπακώστα Ευαγγελία ......................................50Λιάτου Σωτηρία του Ευαγ...................................50Οικογ. Παπακώστα Αντωνίου στη μνήμη Κ. Αναγνώστου ................................50Γώγου Βασιλική του Δημ. ..................................25Γώγος Αποστόλης του Δημ. ..............................25Αναγνώστου Ερμιόνη ........................................20Λιάπη Σταμάτω ..................................................10Αναγνώστου Αθανάσιος (Σέρρες)......................10Αγγελή Ισμήνη....................................................25Παναγιώτου Αλίκη................................................5Πανόπουλος Αλεξ. - Γώγου Ευθυμία................100Νέλλα Αγλαΐα ....................................................20Αναγνωστοπούλου Βιργινία ..............................20Νέλλας Βασίλειος του Ευαγ. στη μνήμη του πατέρα του ................................20Παπανικολάου Γεώργιος ....................................20Σακελλάρη Αμαλία ............................................10Γιαννέλης Λάμπρος............................................50Παπακώστας Απόστολος Αντ.............................50Κορδολιάκου-Νέλλα Αμαλία ..............................50Στρωματιάς Σεραφείμ Ευαγ. ..............................20Στρωματιάς Θεοφάνης ......................................20Στρωματιάς Ευάγγελος......................................50Παπαγιάννης Δημήτριος ....................................10

PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤· Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2007 Σελίδα 7

ª·˜  Áη٤Ï Ȅ·Ó ÔÚÈÛ Ù Èο Á È· ÙË ¯ÒÚ· ÙˆÓ ·Á Á ¤ÏˆÓ

™À¡¢ƒ√ª∂™ 2007

Πατέρας μ’ ήταν ο ΘανάσηςΓάκης και μάνα μ’ η ΣταυρούλαΓάκη. Πέντε παιδιά γέννησ’ η μά-να μ’. Πρώτη η Λένη, δεύτερος οΓιώργος, ύστερα εγώ, μετά οΗλίας και τελευταίος ο Παναγιώ-της.

Ο Γιώργος χάθηκε τον Αύγου-στο του 1937, ήταν στρατιώτης,τριάντα χρονών παλικάρι κι έφυ-γε. Δε μάθαμε ποτέ, πώς και γιατίπέθανε. Ο Ηλίας δολοφονήθηκετο Γενάρη του 1945, ήταν τότε 26χρονών. Γιατί τον σκότωσαν; ΟΘεός ξέρει... Η αδελφή μ’ η Λέναπέθανε αρραβωνιασμένη.

Η γιαγιά μ’ η Παναγιώταιναμου ’λεγε ιστορίες για τον πόλεμο του 1912-13 και για τον πόλεμο στηΜικρά Ασία.

Ο πατέρας μ’, ο Θανάσης, ήταν αυστηρός και λίγο νευρικούτσικος.Είχαμε φτώχεια τότε. Η ζωή ήταν σκληρή. Λέγαμε το ψωμί ψωμάκι.Δουλεύαμε στα χωράφια στην Παλιοχωραφίνα. Σ’τάρ’ και μπομπόταβγάζαμε. Εμένα μ’ έβαλαν στη σκεπαρνιά απ’ τα δέκα μ’ χρόνια. Μπρο-στά σ’ όλες τις δουλειές. Στο όργωμα, στο σπάρσιμο, στο σκάλισμα,στα κήπια, στα ποτίσματα και κοντά στις κατσίκες στη βοσκή. Τα κορί-τσια δεν τα στέλναν τότε στο σχολείο. Μόνο τα παιδιά (αγόρια) πήγαι-ναν στο σχολείο. Για σχολείο είχαν το σπίτι τ’ Κλούρ.

Ως κοπέλα δε θυμάμαι και πολλές καλοσύνες. Έξω απ’ το σπίτιβγαίναμε για την Εκκλησιά και απ’ εκεί πίσω στο σπίτι. Μας περίμενανπολλές δουλειές. Μαγείρεμα, άρμεγμα, σκούπισμα στο κατώι που ’ταντα ζώα, αργαλειός, πλέξιμο, κέντημα. Τον καλό τον καιρό στα χωράφιακαι στους κήπους ή στο δάσος για κλαρί και για ξύλα. Το τζάκι ήθελεκούτσουρα το χειμώνα και τα ζωντανά ξερό κλαρί, όταν έξω ήταν στοί-βες το χιόνι.

Τα κορίτσια δεν τολμάγαμε να μιλήσουμε με ανύπαντρους νέους.Καμιά λοξή ματιά ρίχναμε στις γιορτές και στα πανηγύρια.

Την παντρειά την αποφάσιζαν οι μεγάλοι, ο πατέρας, ο μπάρμπας κιο παππούς, αν ζούσε. Εμένα με συμπεθέριασαν χωρίς να με ρωτή-σουν. Τα κανόνισαν στο σπίτι του Μητρούλα.

Τα παιδιά μου, εκτός απ’ το Χρήστο, τα γέννησα στο Ροβολιάρι, στοσπίτι μας. Μαμή ήταν η μάνα του Κώστα του Καλατζή. Ο Χρήστος γεν-νήθηκε στη Μακρακώμη, στο Φωτέικο το σπίτι, κάτω απ’ τη βεράντα. Οιλεχώνες κείνα τα χρόνια υπόφεραν. Καμιά περιποίηση. Τρώγαμε τα νύ-χια μας. Άντε ύστερα να κατεβάσεις γάλα και να βυζάξεις το παιδί.Μαύρα χρόνια.

Ήμασταν μεγάλη οικογένεια. Τα οικονομικά λίγα. Με τα χωραφά-κια, τον κήπο, καμιά δεκαριά πρόβατα, μερικές γίδες και λίγες κοτού-λες κοιτάγαμε να τα βγάλουμε πέρα. Μεγαλώσαμε τα παιδιά μας με χί-λια δυο βάσανα, δόξα νάχει ο Μεγαλοδύναμος.

Η περισσότερη ζωή ήταν μια τυραγνία. Δουλειά απ’ το πρωί ως τοβράδυ. Λεφτά δεν υπήρχαν. Λίγοι στο χωριό είχαν λεφτά. Οι άλλοι, οιπολλοί πενταροδεκάρες. Στέλναμε τα παιδιά ν’ αγοράσουν τετράδιακαι μολύβια και έδιναν στον μπακάλη αυγά αντί για χρήματα. Να ’ναιδοξασμένος ο Θεός. Δε μας πείραξε τόσο η φτώχεια όσο ο εμφύλιος,το 1946 ως το 1949. Χάθηκαν πολλοί άδικα. Ήταν μεγάλη η έχτρα...

Στην Κατοχή δεν πεινάσαμε. Κάναμε την ’τοιμασία μας. Βγάζαμετρία πιάτα κάστανα και τρώγανε τα παιδιά.

― Θέλετε τίποτε άλλο να φάτε;― Όχι, χορτάσαμε, λέγαν τα παιδιά.Χίλιες δόξες νάχει ο Θεός. Μ’ αξίωσε να δω 15 αγγόνια και 9 δισέγ-

γονα. Δε θέλω τίποτα άλλο απ’ τη ζωή μου.Να ’στε όλοι καλά και να φτάσετε τα χρόνια μου...

Για την αντιγραφήΘ. Νέλλας

Σημείωση: Μακάρι να φτάσουμε τα χρόνια σου, γιαγιά Μητρούλα!Απ’ εκεί που είσαι, μην ξεχνάς να μας στέλνεις τις ευχές σου. Τις χρει-αζόμαστε!

Η Μητρούλα του Αλέκου

Πέθαναν:― Στις 12-10-2007 ο Ευάγγελος Νέλλας, σε ηλικία 93 ετών.― Στις 24-10-2007 η Αναγνώστου Μητρούλα, σε ηλικία 98 ετών.― Στις 28-10-2007 η Πλασταρά Φώτου, σε ηλικία 78 ετών.

Τα “Ρ.Ν.” εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήρια στους οικεί-ους των εκλιπόντων.

― Η Κατίνα Γερογιάννη προσφέρειστο Σύλλογο Ροβολιαριτών πενήντα(50) ευρώ στη μνήμη του συζύγου τηςΚώστα Γερογιάννη που απεβίωσε στις27-5-2005.

― Τα παιδιά της Δήμητρας Αναγνώ-στου και η φίλη τους Βούλα Τσιρίγκαπρόσφεραν το ποσό των 300 ευρώ αντίστεφάνου υπέρ της εκκλησίας τωνΑγίων Αποστόλων.

Πλακόστρωση με πέτρα Καρύστου στον προαύλιοχώρο 192 μ2

Αγορά υλικών από μάνδρα Ι. Κατσόγιαννου σύνολο2.938 ευρώ.

Τοποθέτηση πλακών από τον Δημήτρη Κοτρωνιάσύνολο 2.400 ευρώ.

ΔΩΡΕΑΑπό Κώστα Δημητρίου στη μνήμη του αδελφού

του Παύλου:1) Κατασκευή - αποπεράτωση μικρής πλατείας.2) Φωτισμός πλατείας και εκκλησιαστικού χώρου.3) Βάψιμο εξωτερικού χώρου εκκλησίας.

Πλήρωσαν για την πλακόστρωση:Δημητρίου Κων/νος του Παντελή..................500Δημητρίου Μαριάνθη ....................................500Δημητρίου Αλέκος ........................................100Ζιαγγουβάς Ηλίας ........................................200Αναγνώστου Κων/νος του Ηλία και της Σταμάτως............................200Παπαδόπουλος Βασίλης ..............................100Κοτρωνιάς Δημήτριος ..................................200Από ενορία Αγ. Αποστόλων ..........................600Από εκκλησία της Παναγίτσας ......................750Αναγνώστου Φώτιος του Χρήστου................100Βαβούζας Απόστολος και Ασπασία ..............100Δημητρίου Χρήστος ......................................100Από Σύλλογο Ροβολιαριτών..........................500Νέλλας Γεώργιος ............................................50Λάμπου Βασιλική ............................................50Αναγνώστου Ανδρέας του Δημ. ......................50Σκαμάγκης Βασίλειος......................................50

Καλαντζής Ευάγγελος ....................................50Τσιρώνης Φώτης και Γεωργία ..........................50Παπαγιάννης Απόστολος................................50Οικογένεια Ελένης Πέτρου Σακελλάρη ..........60Γιαννακόπουλος Ιωάννης και Ντίνα ................50Μπούκας Ιωάννης του Γεωργίου ....................50Γιαννέλης Φώτιος του Ηλία ............................50Ρίζου Νίκη........................................................50Μαλάμος Μιχάλης και Αμαλίαστη μνήμη του Ηλία Γώγου..............................50Πατρώνα Βαγγελή ............................................5Γώγου Παρασκευή στη μνήμη του συζύγου της ............................25Σακελλάρη Ρούλα ..........................................10Τσικρικώνης Δημήτριος ..................................20Λικοτσέτας από Γιαννιτσού ............................20Παπαδιώτης Δημήτριος ..................................20Από ανώνυμους ..............................................30Γιαννέλης Στέφανος του Κων/νου ..................30Γάκη Ρούλα στη μνήμη Παν. Γάκη ................310Ζυγούρη Κωνσταντίνα ....................................20Αναγνώστου Ανδρέας του Ηλία στη μνήμη Ε.Δ. Τούμπα ..................................30Μίχου Ελένη....................................................20Ρίζος Ανδρέας ................................................20Μπούκας Κων/νος του Γεωργίου ....................50Μπούκα Βιόλα του Κων/νου ............................50Σκούρας Παναγιώτης ......................................20Δημητρίου Παντελής του Κων/νου................139Δημητρίου Δέσποινα του Κων/νου................139για κλείσιμο υπολοίπου

Ηλίας Ζιαγγουβάς

∂ÎÎÏËÛ›· ¶·Ó·Á›·˜ ÛÙËÓ Û˘ÓÔÈΛ· ªÈÛÈ¿ÎŒÚÁ· Î·È ÂÈÛÊÔÚ¤˜

Κ. Γερογιάννης

Δεν είναι ένας, δεν είναι δύο, ολόκληρη περιοχή όπου οι καταρράκτες πρωταγωνιστούναναμφισβήτητα και δημιουργούν ένα τοπίο εξωτικό. Νερά τρέχουν από παντού με ξεχω-ριστούς ήχους και φτιάχνουν μια συγχορδία οργάνων. Οι γνώστες δεν φείδονται χρόνουκαι κόπου για να πάρουν ένα αναζωογονητικό μπάνιο στα στοιχειωμένα από τις νεράι-δες υγρά φαντάσματα. Στα έγκατα της Ευρυτανίας, κάτω από τον ορεινό όγκο της Κα-λιακούδας, ο Κρικελλοπόταμος ζωγραφίζει.

Ψήφισαν 178 + 1 (δικαστικός αντιπρόσωπος)

ΕΛΑΒΑΝΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 97ΠΑ.ΣΟ.Κ. 40Κ.Κ.Ε. 29ΣΥ.ΡΙΖ.Α. 2ΛΑ.Ο.Σ. 3ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ 4ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ 1Άκυρα 3

Σταυροδοσία

Ν.Δ.

Αρκιτσαίος Δημ. 12

Γιαννόπουλος Αθαν. 51

Καλλιώρας Ηλ. 25

Σταϊκούρας Χρ. 47

Σταυρογιάννης Νικ. 17

Καραγιαννόπουλος Θαλής 0

Μακρή Ελένη 5

ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Αντωνίου Τόνια 27

Θεοδώρου Ιωαν. 3

Μπακάκου Άννα 5

Στάϊκος Θωμάς 8

Τσουροπλής Αθαν. 9

Τσώνης Νικ. 7

Φιλίππου Γεωργ. 1

1η Ομάδα1ος Ρίζος Δημήτρης2η Τσαούση Δανάη3ος Ρίζος Θωμάς

2η Ομάδα1ος Κοντοκώστας Ευάγγελος2ος Πισσώνης Πέτρος3ος Νέλλας Σταύρος

3η Ομάδα1ος Τσιώλης Γιώργος2ος Κοντοκώστας Ιωάννης3ος Τσαούσης Ιάσονας

4η Ομάδα1η Παπασπάλη Ιφιγένεια2η Νάστου Στέλλα3η Πισσώνη Ευαγγελία

Μερικά από τα μικρά παιδιά που πήραν μέρος στο ΜΙΚΡΟ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟ.

ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ ΤΟΥ «ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΥ»

PÔ‚ÔÏÈ·Ú›ÙÈη ¡¤· Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2007Σελίδα 8

ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2007ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΡΟΒΟΛΙΑΡΙΟΥ

Οορισμός του καταρράκτη είναι πολύ φτωχός για να περιγράψει το φαντασμαγορικόθέαμα που διεγείρει τις αισθήσεις. Το βουητό του νερού ακούγεται από μακριά, πολύπριν αντικρίσεις τον καταρράκτη.

Οι μυρωδιές όσο πλησιάζεις είναι πιο έντονες, τα πλατάνια και οι ιτιές δηλώνουν την πα-ρουσία τους πρώτα με τη χαρακτηριστική μυρωδιά τους και μετά με την εικόνα τους, ώσπουσε μια στροφή του χαμένου μονοπατιού, στο παραποτάμιο δάσος, αποκαλύπτεται μπροςστα έκθαμβα μάτια σου το υπέροχο σκηνικό.

Ένα υγρό διάφανο πέπλο κατακρημνίζεται από μεγάλο ύψος σχηματίζοντας μια μικρήλιμνούλα στη βάση του.

Χιλιάδες σταγονίδια νερού μεταμορφωμένα σε διαμάντια από τις αχτίδες του ήλιου, αι-ωρούνται στην ατμόσφαιρα σκορπίζοντας τη δροσιά τους, πριν συνεχίσουν το ταξίδι τουςστη ροή του ποταμού προς τη θάλασσα. Υδροχαρή δένδρα και φυτά σε μια οργιώδη συμφω-νία τυλίγουν από παντού τα νερά. Νεροκότσυφες και σουσουράδες βουτούν τα κεφαλάκιατους στη λιμνούλα και τινάζουν τα φτερά τους ευχαριστημένα.

Μπλε, πράσινες και διάφανες λιβελούλες χορεύουν ξετρελαμένες.Τέτοιους τόπους διάλεγαν οι νύμφες και οι νεράιδες για κατοικία και παραφύλαγαν τον

κάθε ανυποψίαστο για να του κλέψουν τη μιλιά, με την ομορφιά και τους ωραίους χορούςτους. Δύσβατα και δυσπρόσιτα είναι συνήθως τα μέρη που φιλοξενούν καταρράκτες. Καλάκρυμμένοι ανάμεσα σε χαράδρες και φαράγγια ορεινών όγκων, γίνονται αντιληπτοί από τοδυνατό θόρυβο που κάνουν τα άγρια νερά καθώς πέφτουν με ορμή από ψηλά.

Είναι μια έκρηξη δύναμης και ζωής της φύσης, ένα γεωμορφολογικό φαινόμενο της φυ-σικής γεωγραφίας, που σχηματίζεται όταν η κοίτη του ποταμού συναντάει μια απότομηυψομετρική διαφορά. Αυτό είναι φυσική κατάληξη στην περίπτωση που υπάρχουν δύοστρώσεις από πετρώματα, ένα σκληρό πάνω από ένα μαλακό. Τα νερά καθώς κυλούν δια-βρώνουν πρώτα το μαλακό πέτρωμα σχηματίζοντας μια ανώμαλη κατωφέρεια πάνω απότην οποία δημιουργείται η υδατόπτωση.

Υδατόπτωση δημιουργείται κι όταν υπάρχει ασυνέχεια στη γήινη επιφάνεια από γεωλο-γικά ρήγματα. Εντυπωσιακό θέαμα παρουσιάζουν οι καταρράκτες σε κοιλάδες με παγετώ-νες αιώνιους, όπως στις Άλπεις. Η λειψυδρία των τελευταίων χρόνων, που οφείλεται καιστην καταστροφή των δασών, θα είναι το τέλος για τους υδροχαρείς παράδεισους; «Τα πά-ντα ρει και ουδέν μένει;»

“¶¿ÓÙ· μÚ¤¯ÂÈ” ∂˘Ú˘Ù·Ó›·˜

Είναι όμορφο και ελπιδοφόρο το να συμμετέχουν σε αγώνα δρόμου νή-πια! Δύο αγγελουδάκια κατάφεραν να τερματίσουν: Η Νάστου και ο Ρίζος.Άντε και στους Ολυμπιακούς της Κίνας...