Στον Καρτεράδο διατηρείται ένα παραδοσιακό έθιμο την ημέρα του Σαββάτου του Λαζάρου. Τα παιδιά αλλά και μεγαλύτεροι κάτοικοι του χωριού, ετοιμάζουν από την προηγούμενη μέρα (Παρασκευή) ένα σταυρό τον οποίο τον διακοσμούν με αλισμαρί (δεντρολίβανο) και με λουλούδια. Την επομένη, Κυριακή του Λαζάρου, έρχονται στο νεκροταφείο του χωριού στον Άγιο Δημήτριο όπου υπάρχει παρεκκλήσιο του Αγίου Λαζάρου. Φέρνουν μαζί τους και τους στολισμένους σταυρούς τους οποίους τους ονομάζουν "Λαζαράκια". Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας γίνεται η περιφορά της εικόνας της Αναστάσεως του Λαζάρου και στο τέλος της περιφοράς ο ιερέας ευλογεί "τα της νίκης σύμβολα" δηλαδή τα Λαζαράκια. Στη συνέχεια τα παιδιά ξεχύνονται σε ολόκληρο το χωριό μαζί με τα Λαζαράκια τους και χτυπάνε τις καμπάνες όλων των εκκλησιών χαρμόσυνα. Ένα παιδί αναλαμβάνει να χτυπάει την καμπάνα και τα υπόλοιπα σχηματίζουν έναν κύκλο και χορεύουν τραγουδώντας τα εξής: " Σήκου Λάζαρε που ήρθε η φωνή σου και σε γύρευε η μάνα και η αδερφή σου Βάια Βάια των Βαϊών τρώμε ψάρι και κολιό και την άλλη Κυριακή τρώμε το ψητό αρνί. Σήκου Λάζαρε που ήρθανε τα Βάια ήρθε η Κυριακή να φάμε ψάρια Βάια Βάια των Βαϊών τρώμε ψάρι και κολιό και την άλλη Κυριακή τρώμε το ψητό αρνί."
Στον Καρτεράδο διατηρείται ένα παραδοσιακό έθιμο την ημέρα του Σαββάτου του Λαζάρου. Τα παιδιά αλλά και μεγαλύτεροι κάτοικοι του χωριού, ετοιμάζουν από την προηγούμενη μέρα (Παρασκευή) ένα σταυρό τον οποίο τον διακοσμούν με αλισμαρί (δεντρολίβανο) και με λουλούδια.
