δεκαπενθήμερη εφημερίδα του Κ.Ο. του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (μαρξιστικού-λενινιστικού) www.kkeml.gr Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013 χρόνος 31ος φ. 723 1.50€

συνέχεια στη σελ 2

ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΑριστερή Αντιιμπεριαλιστική

Συνεργασία

Η σύνδεσή μας με τον λαό,τις αγωνίες του και τουςαγώνες του θέλει δουλειάπολλή!

Όσο δυναμώνουν οι εστίεςαντιστάσεις-και πρέπει νασυμβάλλουμε κι εμείς σε αυτό-τότε είναι που στην πράξησυμβάλλουμε, ώστε, σε μιαπορεία, να γίνει από διακηρύξειςδυνατότητα, η οικοδόμηση ενόςκοινωνικοπολιτικού ΜΕΤΩΠΟΥΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ καιΑΝΑΤΡΟΠΗΣ της επίθεσης.

σελ. 12-13

2η φάση διαθεσιμότηταςστην υγείαΠιο κοντά οι απολύσεις

σελ. 6

Συνεχίζουν την απεργία τουςοι διοικητικοί σε ΕΚΠΑ-ΕΜΠ

σελ. 14

Έφυγε από τη ζωή

ο Κοστάντσο Πρέβε

Η τελευταία δεκαπενταετία τηςζωής του Κοστάντσο χαρακτηρίζε-ται, θα μπορούσα να πω, από ένακαταστάλαγμα της πολιτικής τουσκέψης, πολιτική σκέψη που τονοδήγησε και σε μια «καλύτερη δια-τύπωση», όπως ο ίδιος μου δή-λωνε, για το σύνολο της σκέψηςτου [...].

σελ. 22-23

Δεν θα σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσουμε

Να μπει στο προσκήνιο η εργατική–λαϊκή πάλη

Προσωρινή συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του ΙράνΑνακατατάξεις και επανασχεδιασμοί

σε ένα εύφλεκτο τοπίο

Μέσα σε ένα πυρακτωμένο διεθνές

πλαίσιο όπου εναλλάσσονται οι

συμβιβασμοί και οι προσωρινές

συμφωνίες, όπως στην περίπτωση του Ιράν,

με σοβαρές κρίσεις στις σχέσεις των ιμπε-

ριαλιστικών δυνάμεων, όπως στην περί-

πτωση της Ουκρανίας, οι εξελίξεις στην

χώρα μας όλο και περισσότερο καθορίζο-

νται από την πορεία των ενδοϊμπεριαλι-

στικών ανταγωνισμών για κυριαρχία. Και

θεωρούμε αναγκαία αυτή την επισήμανση,

γιατί, όσο ο λυσσαλέος ανταγωνισμός των

«προστατών» μας αποτελεί το βασικό

πεδίο των εξελίξεων, τίποτα καλό δεν προ-

μηνύεται για τους εργαζόμενους και τον

λαό, από κάθε άποψη. Πολύ περισσότερο,

όταν η κυβέρνηση Σαμαρά προσφέρει τον

λαό και την χώρα βορά στους πάτρωνες

είτε της Γερμανίας είτε των ΗΠΑ, με αντί-

στοιχες στον καθένα δεσμεύσεις, για να

εξασφαλίσει πολιτική κυριαρχία για την

ίδια και θέση και ρόλο για την ντόπια κε-

φαλαιοκρατική αστική τάξη που εκπρο-

σωπεί και υπηρετεί.

Η συνάντηση Μέρκελ –Σαμαρά στο Βε-

ρολίνο δεν έγινε για «διαπραγματεύσεις»,

κάτι που ξεκαθαρίστηκε ιδιαίτερα από την

πλευρά της Μέρκελ και αναγκάστηκε να

παραδεχθεί ο Σαμαράς, αλλά για να δοθεί

η πολιτική στήριξη που χρειάζεται η αντι-

δραστική κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου

για την κλιμάκωση της επίθεσης, με νέα

αντιλαϊκά μέτρα που θα βαθύνουν ακόμα

περισσότερο την εξαθλίωση του εργαζόμε-

νου λαού. Να δοθεί το μήνυμα στον Σα-

μαρά ότι οι όποιες λύσεις επιλεγούν για

την διαχείριση του χρέους θα υλοποιηθούν

όταν και όποτε το αποφασίσει η ιμπερια-

λιστική Γερμανία και η Μέρκελ, με τους δι-

κούς της όρους και την απόλυτη κυριαρχία.

Και το μήνυμα αυτό δεν αφορούσε μόνο

τον Σαμαρά αλλά κυρίως τους συμμάχους

πέρα του Ατλαντικού για το ποιος «κάνει

κουμάντο» στην Ευρώπη και ποιος είναι ο

υπεύθυνος διαχειριστής της κρίσης στην

γηραιά ήπειρο.

σελ. 18

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο Σαμαράς και η κυβέρνησή του έχουναπόλυτη ανάγκη αυτή την στήριξη από τονιμπεριαλιστικό παράγοντα, μιας και αποτε-λεί το μόνο «συνεκτικό» στοιχείο μίαςτάξης και ενός πολιτικού προσωπικού που,παρά τις νίκες τους απέναντι στον λαό,έχουν υποστεί μία τεράστια φθορά καιέχουν αναλώσει σημαντικά αποθέματα εφε-δρειών τους, χωρίς να μπορούν να σταθερο-ποιηθούν τουλάχιστον για το ορατό μέλ-λον.

Από την άλλη πλευρά όμως και παρά τασυγχαρητήρια στην κυβέρνηση για την υλο-ποίηση της βάρβαρης πολιτικής της απόδιάφορους παράγοντες του συστήματος,εκείνο που παραμένει στην κορυφή τωναπαιτήσεων είναι η συνέχιση, χωρίς σταμα-τημό, της αντιλαϊκής επέλασης. Ενώ ταυτό-χρονα οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοίανάμεσα στους εκπροσώπους των ιμπερια-λιστών για τις «λύσεις» στην περίπτωση τηςχώρας δημιουργούν μία «κινούμενη άμμο»για την κυβέρνηση και γενικότερα για τοαστικό πολιτικό σύστημα στην χώρα μας.Όταν ο πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου,σοσιαλδημοκράτης Σουλτς, επιτίθεται στονΤόμσεν και το ΔΝΤ για τις λάθος εκτιμήσειςτους περί της μη ύπαρξης πλεονάσματος το2013, δεν το κάνει για να υποστηρίξει τονΣαμαρά και την κυβέρνηση αλλά για να ξε-καθαρίσει στην άλλη πλευρά της τρόικαςποιος είναι ο «αρμόδιος» που θα διαπιστώ-νει τις όποιες παρεκκλίσεις από την εφαρ-μογή του προγράμματος. Έτσι, η όποια συ-ζήτηση για το χρέος, τόσο ως προς την βιω-σιμότητα όσο και ως προς την διαχείρισήτου, θα εξαρτηθεί απόλυτα από τις επίσημεςδιαπιστώσεις της eurostat, πιθανά μετά τιςευρωεκλογές. Με τον τρόπο αυτό αποκαλύ-πτεται ότι το όλο «σκηνικό» των διαπραγ-ματεύσεων της κυβέρνησης με την τρόϊκα,με τις καθυστερήσεις, τα πήγαινε-έλα, τιςδιάφορες δηλώσεις κτλ, κατά ένα μεγάλομέρος, είναι αποτέλεσμα των εσωτερικώναντιθέσεων στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδοστον ανταγωνισμό τους για την κυριαρχίαστην χώρα. Και σε τίποτα δεν έχουν να κά-νουν με την «σθεναρή» στάση της κυβέρνη-σης απέναντι στις απαιτήσεις τους. Εξάλ-λου, οι εκπρόσωποι της τρόικας και η ίδια ηΜέρκελ έδωσαν την άδεια στον Σαμαρά νακαταθέσει έναν προσωρινό προϋπολογισμό,αφού οι ίδιοι δεν μπορούσαν να συμφωνή-σουν σε όλα τα μεγέθη του, ο οποίος θα επα-ναξιολογείται όλο το 2014, για να παρθούνκαι νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Οι «ξεκάθαρες κουβέντες» του Σαμαρά,υπό το βλέμμα της Μέρκελ, ότι δεν θα κο-πούν μισθοί και συντάξεις, αποτελούν ένακακόγουστο αστείο προς τον εργαζόμενολαό που περνάει δύσκολες στιγμές κάτωαπό το βάρος της ολομέτωπης επίθεσηςστην ζωή του, που καθημερινά κλιμακώνε-ται, χωρίς τέλος. Η κατάθεση ενός ακόμηαντιλαϊκού προϋπολογισμού που σηματο-δοτεί μία άγρια επίθεση στο εισόδημα τωνεργαζόμενων με την φορολογική λαίλαπα,την περικοπή ακόμα περισσότερο των κον-

δυλίων για υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφά-λιση, θα βαθύνουν ακόμα πιο πολύ τηνφτώχεια και θα επιφέρουν ακόμα μεγαλύτε-ρη εξαθλίωση για την μεγάλη μάζα του ερ-γαζόμενου λαού. Ταυτόχρονα η εφαρμογήτων «ήδη ψηφισμένων μέτρων» σπρώχνεισε μαζικές απολύσεις στον ιδιωτικό και δη-μόσιο τομέα, κόβει ακόμα περισσότερο τουςμισθούς με το πετσόκομμα του οικογενεια-κού επιδόματος, κλείνει νοσοκομεία καιδιαλύει ό,τι έχει απομείνει στην πρόσβασητου λαού στην ιατροφαρμακευτική περί-θαλψη, πετσοκόβει συντάξεις και αυξάνειτα όρια συνταξιοδότησης. Και όλα αυτάείναι, προς το παρόν, τα ελάχιστα μπροστάστα νέα μέτρα που θα απαιτήσουν οι ιμπε-ριαλιστές πάτρωνες για να υλοποιηθούν η«δημοσιονομική προσαρμογή», η «ανταγω-νιστικότητα», η «βιωσιμότητα του χρέους»,η «ανάπτυξη» και ό,τι άλλο απαιτείται γιατην ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφα-λαίου, πάνω στα ερείπια των δικαιωμάτωνκαι των καταχτήσεων της εργατικής τάξηςκαι του λαού. Μια «ιδέα» για το τι θα ακο-λουθήσει αποτελούν και οι κατευθύνσειςτου ΟΟΣΑ, στην πρόσφατη έκθεσή του γιατην χώρα μας.

Απέναντι στην αντιλαϊκή λαίλαπα κυ-βέρνησης και τροϊκανών ιμπεριαλιστών ηηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ «ξεδιπλώνει» μία πολι-τική τακτική που όλο και λιγότερο στηρίζε-ται στις διεκδικήσεις του λαϊκού παράγο-ντα, τις οποίες συνεχώς υπονομεύει. Αντί-θετα όλο και περισσότερο στηρίζεται σε«έξυπνους» χειρισμούς για να διασπάσειτην κυβερνητική πλειοψηφία και να «ανα-τρέψει» την κυβέρνηση. Ενθαρρυμένη καιαπό την απώλεια του ΠΑΣΟΚ στην διαδικα-σία της ψηφοφορίας για την πρόταση δυσπι-στίας στη βουλή, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ παρέ-χει και «ασυλία» σε όσους εγκαταλείψουντην κυβερνητική πλειοψηφία, για να δεχθείτα πυρά ΠΑΣΟΚ – ΝΔ για κάλεσμα σε «απο-στασία» των βουλευτών. Βέβαια, να μιλούνγια «αποστασία» αυτοί που συνεχώς προ-σπαθούν να διαμορφώσουν όρους για ναυπάρχουν «πρόθυμοι» και «μαξιλάρια»στην ψήφιση των αντεργατικών-αντιλαϊ-κών τους μέτρων, πάει πολύ. Ω στόσο, αυτόκαθόλου δεν μειώνει τον δεξιό κατήφοροτου ΣΥΡΙΖΑ που δεν περιορίζεται μόνο στηνδεξιά μετατόπιση των θέσεών του αλλά καιστην υιοθέτηση όλων των «κλασσικών»χειρισμών και πραχτικών του αστικού κοι-νοβουλευτικού-πολιτικού «παιχνιδιού».Καθημερινά όλο και περισσότερο γίνεταιφανερό ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ούτε θέλειούτε μπορεί να κινητοποιήσει τον λαό ενά-ντια στην αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτικήτης κυβέρνησης. Γιατί, όσο ο λαός κρατιέταιστο περιθώριο των εξελίξεων και χρησιμο-ποιείται μόνο σαν «φόντο» για δηλώσεις-κορώνες του Τσίπρα, όπως στην περίπτωσητων καθαριστριών του υπουργείου οικονο-μικών, τόσο δίνεται η δυνατότητα γιαακόμη μεγαλύτερες προσαρμογές στηνυπευθυνότητα που απαιτεί η αστική διαχεί-ριση.

Τα όρια της επίθεσης, τα όρια

του λαού και η αναγκαία

κατεύθυνση του κινήματος

Δεν έχει μείνει καμιά ψευδαίσθηση σεκάθε άνθρωπο του λαού, ότι η επίθεση δενέχει όρια και τέλος, θα συνεχιστεί ακόμα πιοάγρια και βάρβαρα, παρά τις κραυγές για«επιτυχίες» από την κυβέρνηση και κάθεπαράγοντα του συστήματος. Η επίθεση δενσταματάει αλλά θα κλιμακώνεται και θαβαθαίνει ακόμα περισσότερο σαν την μονα-δική «διέξοδο» των δυνάμεων του συστή-ματος για απόλυτο έλεγχο και κυριαρχίαπάνω στους εργαζόμενους και τον λαό. Όσοπαλιά και νέα μέτρα πέφτουν στις πλάτεςτων εργαζόμενων, όσο απολύεται κόσμοςαπό την δουλειά, όσο η φτώχεια απλώνεταιμε γρήγορους ρυθμούς, όσο στους χώρουςδουλειάς κυριαρχούν οι εκβιασμοί και ητρομοκρατία, τόσο δοκιμάζεται η αντοχήτου λαού και μεγαλώνουν οι προβληματι-σμοί για την κατεύθυνση που πρέπει να έχειη αντίστασή του. Τους προβληματισμούςαυτούς ενισχύει η πολιτική και η στάση τωνπερισσότερων δυνάμεων της αριστεράς,τόσο της ρεφορμιστικής όσο και μεγάλουμέρους της εξωκοινοβουλευτικής, πουπροσδιορίζουν τον στόχο είτε στην «ανα-τροπή της κυβέρνησης» είτε στον «αγώναγια λαϊκή εξουσία». Στην πρώτη περίπτωση,η «ανατροπή» μεταφράζεται σε εκλογι-κές–κοινοβουλευτικές αυταπάτες που, όσοπλησιάζουν οι εκλογές για «τοπική αυτοδι-οίκηση» και ευρωκοινοβούλιο, έχουν πυρο-δοτήσει κάθε είδους διεργασίες. Ενώ, στηνδεύτερη, περιορίζεται σε γενική κριτικήστον καπιταλισμό και «κίνημα» στα όριατης κομματική επιρροής, χωρίς τα βάρη καιτις ευθύνες μίας ολομέτωπης σύγκρουσηςμε τις δυνάμεις του συστήματος. Και επειδήπολλή συζήτηση γίνεται, μέσα στην αριστε-ρά, για το αν και κατά πόσο η επίθεση μπο-ρεί να αντιμετωπιστεί «μόνο» με αντιστά-σεις ή με «κεντρική» πολιτική απάντηση εφ’

όλης της ύλης, θέλουμε να πούμε ότι αυτότο «δίλημμα», έτσι όπως τίθεται και γιατους λόγους που τίθεται, είναι και ψεύτικοκαι αποπροσανατολιστικό.

Όσο μας αφορά, ξεκαθαρίζουμε ότι,επειδή υπερασπίζουμε και προωθούμε τηνκατεύθυνση της συγκρότησης των λαϊκώνδυνάμεων για την ανατροπή του συστήμα-τος της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης καιτης εξάρτησης, ως της μόνη πραγματικά ρι-ζική και συνολική απάντηση της εργατικήςτάξης και του λαού ενάντια στην απειλή τηςκαταστροφής τους, για αυτό και υπερασπί-ζουμε την κατεύθυνση των εργατικών-λαϊ-κών αντιστάσεων ως το μόνο πεδίο στοοποίο μπορούν να συγκροτηθούν οι λαϊκέςδυνάμεις με αυτό τον στόχο. Και σήμερα δενυπάρχει καμία άλλη πραγματική διέξοδοςγια τον λαό από το να οργανωθεί και να πα-λέψει για την ζωή του στα μέτωπα πάληςπου ανοίγει η επίθεση, τα παλιά και νέαβάρβαρα μέτρα της κυβέρνησης, για τηνυπεράσπιση της δουλειάς, του δικαιώματοςστην υγεία, την παιδεία, την κοινωνικήασφάλιση, για την υπεράσπιση των πολιτι-κών και συνδικαλιστικών ελευθεριών τουλαού απέναντι στην εντεινόμενη φασιστι-κοποίηση της πολιτικής και δημόσιας ζωής,ενάντια στα δεσμά της εξάρτησης των ιμπε-ριαλιστικών επικυρίαρχων. Αυτή η κατεύ-θυνση, για να γίνει υπαρκτή υλική δύναμηκαι να ευνοήσει τους συσχετισμούς τηςπάλης απέναντι στο σύστημα, έχει ανάγκηαπό μία αναβαθμισμένη πολιτική συγκρό-τηση μέσα στον λαό και τις αντιστάσεις του,που όχι μόνο θα πάρουν επάνω τους τηνυπόθεση της πάλης αλλά ταυτόχρονα θα βά-λουν φραγμό στις πολιτικές της ηττοπάθει-ας, του συμβιβασμού, της ανάθεσης και τωναυταπατών. Σε αυτή την κατεύθυνση, μπο-ρεί και έχει καθήκον να συμβάλει η ΛΑΪΚΗΑ Ν Τ Ι Σ Τ Α Σ Η - Α Ρ Ι Σ Τ Ε Ρ ΗΑΝΤΙΪΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, γιαμια αποφασιστική στροφή στην πορεία τουκινήματος προς την πραγματική του ανα-γέννηση, για να μπουν στο προσκήνιο τηςπάλης οι εργατικές και λαϊκές δυνάμεις.

2 Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Ετήσια Συνδρομή: Εσωτερικού 45 ευρώ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: IBAN: GR81 0110 12900000 12949845 288

Εξωτερικού 65 ευρώ BIC: ETHNGRAA

Προλεταριακή Σημαία Κωδ.3112Εκδόσεις ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ, Αστική μη κερδοσκοπική εταιρία

Διευθύνεται από Συντακτική Επιτροπή Εκδότης: Γρ. Κωνσταντόπουλος Υπεύθυνος Σύνταξης: Β. Σαμαράς

Εδρα: Εμμ. Μπενάκη 43, 106 81 Αθήνα, Τηλ: 2103303639 Fax: 2103815597 simea@kkeml.gr Θεσ/νίκη, Εγνατία 126 Τηλ: 2310 278978 cpgmlthe@the.forthnet.gr

www.kkeml.gr

εεννιισσχχύύσσττεετηντην εκδοσηεκδοση

Δεν θα σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσουμε…!Να μπει στο προσκήνιο η εργατική–λαϊκή πάλη

Συνέχεια από τη σελ. 1

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 3Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους

στη Βουλή διοργάνωσε στις 19 Νοέμβρη

ημερίδα με θέμα “Δημοσιονομική Προσαρ-

μογή: Πόσο δίκαιη είναι η κατανομή των

βαρών;”, με ομιλητές πανεπιστημιακούς που το

στελεχώνουν. Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν

επιβεβαίωσαν και ...μαθηματικά την πραγματικό-

τητα που όλοι γνωρίζουμε: Οτι στην κρίση οι

φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι

πλουσιότεροι.

Ενδεικτικά κάποιοι ...αμείλικτοι αριθμοί: Το

2009 το 20% των πλουσιότερων πολιτών είχαν ει-

σοδήματα 5 φορές μεγαλύτερα από το 20% των

φτωχότερων, ενώ σήμερα έχουν 7,5 φορές μεγα-

λύτερα. Το 19% του πληθυσμού ζούσε κάτω από

το όριο της φτώχειας το 2009, ενώ σήμερα ζει το

28,9%. Οι σημερινοί φτωχοί είναι κατά 56% φτω-

χότεροι από τους φτωχούς του 2009. 600.000

άτομα λιγότερα από το 2009 αμείβονται με μισθό

πάνω από 1.000€. Η συντριπτική πλειοψηφία των

ανέργων είναι άνεργοι για πάνω από 12 μήνες και

μόνο το 15% παίρνει επίδομα ανεργίας. Το 2008 ο

συνολικός φόρος στα ποτά ήταν το 44% της λια-

νικής τιμής, στη βενζίνη το 47% και στα τσιγάρα

το 73%. Σήμερα, τα αντίστοιχα ποσοστά είναι

62%, 59% και 84%. Οι έμμεσοι φόροι είναι το με-

γαλύτερο έσοδο του κράτους, το οποίο εισπράτ-

τει από τη φορολογία εταιρειών 1,5 δισ. το

χρόνο, από φόρους περιουσίας 3 δισ., από φό-

ρους πετρελαιοειδών 6 δισ., από φόρο εισοδήμα-

τος 8 δισ. και από ΦΠΑ 16 δισ.

Πώς διαμορφώθηκε, επομένως, η ...νέα ελ-

ληνική κοινωνία της κρίσης; Είναι σαφές ότι ένα

κύριο χαρακτηριστικό είναι η φτωχοποίηση

πολύ μεγάλων κομματιών του λαού, τα οποία

δεν ανήκαν αναγκαστικά στην ίδια κοινωνική

τάξη.

Η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι στον ιδιω-

τικό τομέα έχουν δεχτεί απανωτά χτυπήματα εδώ

και δεκαετίες. Η πολιτική των παγωμένων μισθών

ή των αυξήσεων κάτω από τον πληθωρισμό, των

απολύσεων και της φορομπηξίας δεν τους είναι

καινούρια. Αντίστοιχα και στο δημόσιο, όπου,

ωστόσο, κάποιο σταθερό επίπεδο εισοδήματος

ήταν πάνω-κάτω κατοχυρωμένο, ενώ ο φόβος

της απόλυσης ήταν άγνωστος. Η κρίση έφερε τα

πάνω κάτω, προχωρώντας πολύ πέρα από την

κατοχύρωση των αντιλαϊκών πολιτικών που ήδη

ίσχυαν στην πράξη. Μειώσεις μισθών, κόψιμο επι-

δομάτων και απολύσεις χτύπησαν όλους τους μι-

σθωτούς, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ενώ και

οι συνταξιούχοι είδαν τις συντάξεις τους να μειώ-

νονται και τα δώρα τους να κόβονται.

Το κομμάτι των μικρομεσαίων ελεύθερων

επαγγελματιών μπήκε επίσης στο στόχαστρο, όχι

μόνο λόγω της γενικής μείωσης του τζίρου λόγω

ανέχειας, αλλά και εξαιτίας των πολύ μεγαλύτε-

ρων φόρων που κλήθηκαν να πληρώσουν.

Σε όλα αυτά, πρέπει να συνυπολογίσουμε τη

συνολικότερη φοροληστρική πολιτική, με τα χα-

ράτσια και το φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης, η

οποία έπληξε τεράστια κομμάτια του πληθυσμού,

δεδομένου και του υψηλού ποσοστού ιδιοκατοί-

κησης στην Ελλάδα.

Οσοι, λοιπόν, ήταν ήδη φτωχοί, έγιναν ακόμη

φτωχότεροι και σε αυτούς προστέθηκαν και πολ-

λοί άλλοι, καινούριοι και άμαθοι σε τέτοια φτώ-

χεια, που έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους

σχεδόν ...εν μία νυκτί. Τι έγινε, ωστόσο, με τα

ανώτερα στρώματα της κοινωνίας; Χτυπήθηκαν,

έμειναν αλώβητα ή βγήκαν κερδισμένα;

Η αναλογία που λέει ότι οι πλούσιοι είναι

πλέον 7,5 φορές πλουσιότεροι από τους φτω-

χούς (από 5 φορές που ήταν) λέει πολλά και τί-

ποτα. Το 20% των πλουσιότερων που μετριέται

είναι μεγάλο κι έχει μεγάλες αποκλίσεις στο ει-

σόδημα όσων περιλαμβάνονται σε αυτό. Θα ήταν

πιο ενδιαφέρον να βλέπαμε το πλουσιότερο 5%

σε σχέση με την υπόλοιπη κοινωνία. Ωστόσο,

είναι σαφές ότι όταν κάποιοι φτωχαίνουν, κάποι-

οι πλουτίζουν!

Αυτό δε σημαίνει ότι η μεγαλοαστική τάξη της

χώρας δεν έχει τα προβλήματά της με την κρίση.

Χάνει την εσωτερική αγορά, είναι πιο ευάλωτη

στους ανταγωνιστές της (εντός και εκτός συνό-

ρων) και δυσκολεύεται να διεκδικήσει μερίδιο σε

μια οικονομία που έχει στοιχεία ύφεσης που θυμί-

ζουν καιρό πολέμου. Τα κλεισίματα μεγάλων επι-

χειρήσεων αυτό το πρόβλημα αναδεικνύουν.

Οι μεγάλες διαφορές, ωστόσο, σε σχέση με

την υπόλοιπη κοινωνία είναι δύο: Η πρώτη είναι

ότι μπορεί η επιχείρηση να κλείνει και να πτω-

χεύει, όμως οι μεγαλομέτοχοί της έχουν προ πολ-

λού εξασφαλίσει μια ζωή χαρισάμενη μέχρι τα δι-

σέγγονά τους. Οι (πρώην) υπάλληλοί τους, όμως,

μπορεί και να πεθάνουν από την πείνα!

Η δεύτερη είναι ότι δεν είναι όλες οι μεγάλες

επιχειρήσεις σε τέτοια κατάσταση. Είναι αρκετές

αυτές που όχι μόνο δεν πτωχεύουν, αλλά αυξά-

νουν τα κέρδη τους. Πώς; Μα εφαρμόζοντας τις

μνημονιακές πολιτικές κατά γράμμα! Με απολύ-

σεις, με μειώσεις μισθών, με απλήρωτη εργασία

και εντατικοποίηση, με την ευνοϊκή φορολογία,

ακόμα και με ευνοϊκή μεταχείριση από τις τράπε-

ζες, όταν, μάλιστα, υποτίθεται ότι η αγορά έχει

στεγνώσει από ρευστό και οι τράπεζες δε δανεί-

ζουν ούτε ...στη μάνα τους!

Και, φυσικά, οι εξαγορές και οι συγχωνεύσεις,

ακόμα και μεταξύ κολοσσών, γίνονται πάντα με

όρους κυριαρχίας του ενός μέρους πάνω στο

άλλο. Οπότε ο ισχυρός μπορεί να αγοράσει τον

ανταγωνιστή του που ζορίζεται για ένα κομμάτι

ψωμί και να βρεθεί ξαφνικά με μια επιχείρηση

πολύ μεγαλύτερων δυνατοτήτων. Το παράδειγμα

της αγοράς των καταστημάτων της Τράπεζας Κύ-

πρου από την Πειραιώς είναι χαρακτηριστικό.

Αν, λοιπόν, είναι σαφής η πλευρά που λέει ότι

δεν πονάει όλους το ίδιο η ανεργία, το χαράτσι,

το κόψιμο της σύνταξης, η τιμή του πετρελαίου,

είναι ακόμα πιο σαφής η άλλη πλευρά που λέει

ότι η εξαθλίωση των πολλών φουσκώνει τις τσέ-

πες των λίγων.

Οι οποίοι λίγοι, έχουν τον τρόπο και τα μέσα

να μεταφέρουν τον πλούτο από τους πολλούς

προς τις τσέπες τους. Και σ' ένα δεύτερο επίπε-

δο, οι (επίσης λίγοι) ιμπεριαλιστές έχουν τον

τρόπο και τα μέσα να μεταφέρουν τον πλούτο

από τις εξαρτημένες χώρες στις μητροπόλεις

τους.

Η κρίση δεν είναι η ίδια για όλους. Εχει

σαφώς προσδιορισμένα ταξικά χαρακτηριστικά

και, επομένως, με ταξικά κριτήρια πρέπει να

κρίνονται και οι λύσεις που προτείνονται για

έξοδο από αυτήν. Αλλη έξοδο ονειρεύεται το κε-

φάλαιο, άλλη ο εργαζόμενος. Για άλλη παλεύει

τώρα, μέσα στην κρίση, το κεφάλαιο, για άλλη ο

εργαζόμενος. Δεν πρόκειται για εθνικό ζήτημα,

ούτε, πολύ περισσότερο, για ευρωπαϊκό ή

ακόμα και διεθνές. Στο έδαφος της κρίσης διε-

ξάγεται μια ταξική αναμέτρηση, η έκβαση της

οποίας θα καθορίσει τη ζωή μας για τα χρόνια

που θά 'ρθουν.

Το ταξικό πρόσωπο της κρίσηςΠοιος πληρώνει το μάρμαρο;

Αποψη

Σε ένα περιβάλλον πλήρους τρομοκράτησης και

συκοφάντησης των εκπαιδευτικών, με τη

δημοσίευση του ΦΕΚ στις 5 Νοέμβρη για την

αξιολόγηση και του αναβαθμισμένου νέου πληροφο-

ριακού συστήματος (my school), προσπαθούμε να

λειτουργήσουμε τα σχολεία κόντρα στη διάλυσή τους

που η κυβέρνηση προωθεί με γρήγορους ρυθμούς.

Κυβέρνηση και τρόικα, πατώντας στις πρόσφατες

ήττες μας και συνεπικουρούμενη από τις υποταγμένες

συνδικαλιστικές μας ηγεσίες, θεωρούν ότι είναι η ώρα

να ξεμπερδεύουν με ό,τι συγκροτεί το δικαίωμα στη

μόρφωση και στην εργασία. Έτσι, κοντά στους φόρους,

τα χαράτσια, τις απολύσεις, τη διάλυση της υγείας, των

εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων μας, με

το νέο σύστημα my school, θα προσπαθήσουν να ελέγ-

ξουν κάθε λεπτό που κυλάει μέσα στις παγωμένες

αίθουσες των σχολείων, με στόχο να μας τρομοκρατή-

σουν και να εφαρμόσουν με αυτόματο τρόπο την πολι-

τική των συγχωνεύσεων και των απολύσεων.

Ο χορός των απολύσεων ξεκίνησε από τη δευτε-

ροβάθμια, προχώρησε στα πανεπιστήμια και έρχεται

η ώρα της πρωτοβάθμιας. Η κυβέρνηση κατάργησε

τις μεταθέσεις και αποσπάσεις, ο δε Μητσοτάκης

ξεκαθάρισε πως όλο το σύστημα των μεταθέσεων και

των αποσπάσεων θα αντικατασταθεί από τους

νόμους για την κινητικότητα. Η τρόικα ζητά αίμα και

οι εδώ υποτακτικοί είναι διατεθειμένοι να το

δώσουν. Μεγάλη μάζα διορισμένων εκπαιδευτικών

θα βρεθεί χωρίς δουλειά. Θέλουν λιγότερους και

πλήρως υποταγμένους εκπαιδευτικούς που θα εφαρ-

μόζουν χωρίς αντιρρήσεις τους ταξικούς φραγμούς

και την εμπέδωση του σχολείου της αμάθειας και της

υποταγής. (Όπως πραγματικά πρέπει να είναι οι νέοι

δούλοι του αιώνα μας, προς δόξαν της κερδοφορίας

του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.)

Το νέο πληροφοριακό σύστημα (my school) είναι

ένας μηχανισμός επιτήρησης και τιμωρίας για εκπαι-

δευτικούς και μαθητές, για να προχωρήσει απρόσκο-

πτα όλη η παραπάνω διαδικασία. Ω χριά ο Όργουελ

και το «1984» μπροστά στο επικείμενο εργαλείο

άσκησης πολιτικής στο χώρο της εκπαίδευσης, με

ασφυκτικό τρόπο, υπό καθεστώς φόβου και επιβολής.

Δεν τους αρκούν τα στοιχεία του survey αλλά

θέλουν, πέρα από το παρουσιολόγιο, όλα τα ευαίσθη-

τα και προσωπικά δεδομένα εκπαιδευτικών και

μαθητών (ΑΜΚΑ, απουσίες, επίδοση, έλεγχοι, απολυ-

τήρια, μετακινήσεις, άδειες των εκπ/κών, καταγρα-

φή των απεργιών και στάσεων εργασίας κ.λ.π.). Πέρα

από κάθε αμφιβολία και εκτός της τρομοκράτησης

και συμμόρφωσης των εκπαιδευτικών, το νέο σύστη-

μα πληροφόρησης συνδέεται άμεσα με διαδικασίες

αξιολόγησης ακόμη και μέσω της επίδοσης των

μαθητών και της μαθητικής διαρροής. Έχοντας όλα

πλέον τα στοιχεία, το υπουργείο μπορεί, χωρίς χρο-

νοτριβή, να προχωρά στις απολύσεις εκπαιδευτικών,

συγχωνεύσεις σχολείων, συμπτύξεις τμημάτων,

κατάργηση ολοήμερων…

Το ζήτημα που άμεσα και επιτακτικά τίθεται εκ

των πραγμάτων είναι τι ΚΑΝΟΥΜΕ!

Τι κάνουμε ως διευθυντές, σχολικοί σύμβουλοι

και κυρίως ως εκπαιδευτικοί. Πρέπει να σπάσει η

αδράνεια και συλλογικά να συγκροτήσουμε κίνημα

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ απέναντι στο οργουελικό κατασκεύα-

σμα που στοχεύει στην καρδιά της ζωής μας και της

εκπαίδευσης. Ενάντια σε κάθε «αξιολόγηση»-χειρα-

γώγηση, για ανατροπή των απολύσεων και υπεράσπι-

σης της μόνιμης και σταθερής δουλειάς για όλους.

Ενάντια στους ταξικούς φραγμούς, για Δωρεάν Δημό-

σια Εκπαίδευση για όλα τα παιδιά. Όλοι οι σύλλογοι

να πάρουν θέση μάχης απέναντι στο έκτρωμα και

συντεταγμένα ο κλάδος να αντισταθεί και να αποτρέ-

ψει την εφαρμογή και του my school αλλά και της

άρρηκτα συνδεδεμένης με αυτό «ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ».

Νίκος Φιλίππου, δάσκαλος

Τo ΜΥ SCHOOL δεν είναι το… δικόμας σχολείο!

ΠΟΛΙΤΙΚΗ4 Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

δημοκρατικά δικαιώματα

Ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας βρισκόταν επί ώρες αποκλεισμένο απ’ τιςαστυνομικές δυνάμεις μετά το τέλος της πορείας για τα 40 χρόνια απ΄ τηνεξέγερση του Πολυτεχνείου. Ενώ στην πορεία δεν έγιναν επεισόδια, η πρό-

σβαση στο κέντρο ήταν αδύνατη για τα οχήματα, ενώ οι πεζοί που κινούνταν προςτο κέντρο είχαν να συναντήσουν μπροστά τους κλούβες, ΜΑΤ, Ομάδες ΔΙΑΣ καιΔΕΛΤΑ που είχαν κυριολεκτικά καταλάβει τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας σ΄ όλο της τομήκος, καθώς και τους κάθετους σ΄ αυτήν δρόμους που οδηγούσαν προς το κέντρο.Αποκλεισμένη ήταν κι η περιοχή των Αμπελοκήπων, στη Λεωφόρο Μεσογείων,όπου κατέληγαν οι διαδηλωτές μετά την αμερικάνικη πρεσβεία. Σε μια εμφανήπροσπάθεια να τρομοκρατηθεί ο λαός ή ακόμα και να παραιτηθεί απ΄ το να διαδη-λώσει λόγω της δυσκολίας πρόσβασης στο χώρο της διαδήλωσης απ΄ τις μεσημε-ριανές ήδη ώρες, με πέντε σταθμούς του Μετρό κλειστούς και με πολύ μεγάληέκταση από «έκτακτα μέτρα» και «κυκλοφοριακές ρυθμίσεις», η αστυνομία επιδό-θηκε σε 189 προσαγωγές και 14 συλλήψεις συνολικά, αλλά και σε ένταση της τρο-μοκρατίας το βράδυ στην Αθήνα. Ομάδες ΔΙΑΣ και ΜΑΤ επιδόθηκαν σε ρίψεις χημι-κών στα Εξάρχεια, ενώ εισέβαλαν μαζικά και χωρίς προσχήματα σε καφετέρια,σπάζοντας την τζαμαρία, δέρνοντας, τραυματίζοντας και προσάγοντας κόσμο… Τοευρύτερο μήνυμα που θέλουν να στείλουν προς το λαό και τη νεολαία είναι σαφές.Στη μαζική πάλη βρίσκεται η απάντηση σ΄ αυτό.

Την έκδοση του τούρκου αγωνιστή Erdoğan Çakır στη Γαλλία αποφάσισε ο Άρειος Πάγος

Παρά την αποτροπή της έκδοσηςστην Τουρκία του αγωνιστή HasanBıber, ο εργάτης Erdoğan Çakır που,όπως κι ο προηγούμενος και άλλοιτρεις αγωνιστές, πραγματοποιούσεαπεργία πείνας επί 53 ημέρες ενάντιαστα σχέδια έκδοσής του, αποφασίστη-κε να εκδοθεί στη Γαλλία, απ΄ τονΆρειο Πάγο, μετά από ευρωπαϊκόένταλμα σύλληψης. Ο Άρειος Πάγοςπαρέπεμψε μάλιστα την τελική από-φαση στο -αναρμόδιο για ευρωπαϊκέςυποθέσεις εκδόσεων– ΥπουργείοΔικαιοσύνης. Ο Erdoğan Çakır, πατέ-ρας τεσσάρων παιδιών, διώκεται στηΓαλλία όπου ζούσε λόγω της πολιτι-κής δράσης του υπέρ των πολιτικώνκρατούμενων στην Τουρκία, τηςδιοργάνωσης σχετικού κάμπινγκ, τηςοικονομικής ενίσχυσης των οικογε-νειών των φυλακισμένων, της συμ-μετοχής του σε διαδήλωση της Πρω-τομαγιάς. Στη Γαλλία θα φυλακιστείσε καθεστώς απομόνωσης για επτάχρόνια, ενώ είναι υπαρκτός και οκίνδυνος έκδοσής του από εκεί, στηνΤουρκία. Το πογκρόμ που έχει εξαπο-λύσει η ελληνική κυβέρνηση, τοτουρκικό αντιδραστικό καθεστώς καιτα ιμπεριαλιστικά αφεντικά τους στηΔύση, ενάντια στους τούρκους καικούρδους πολιτικούς πρόσφυγες στηχώρα μας, δεν έχει σταματήσει, παράτις όποιες επιτυχίες για τη μη έκδοσηκάποιων αγωνιστών. Το λαϊκό κίνη-μα στη χώρα μας πρέπει να απαιτήσεινα μην εκδοθεί ο αγωνιστής αυτόςστη Γαλλία και να καταγγείλει τηνποινικοποίηση της πολιτικής, κοινω-νικής και συνδικαλιστικής δράσης!

Αθήνα: Αποκλεισμός και κρατική τρομοκρατία

μετά την πορεία του Πολυτεχνείου

Κατατέθηκε στις 20/11 στη Βουλή απ΄τον υπουργό Δικαιοσύνης Αθανασίουτο λεγόμενο «νομοσχέδιο για την

καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενο-φοβίας» και εύλογα γεννιούνται μια σειράερωτήματα. Πώς, δηλαδή, η επίσημη διαχείρι-ση ενός συστήματος που γεννά και τροφοδο-τεί το ρατσισμό –ειδικά σε περιόδους όξυνσηςτης οικονομικής κρίσης– με στόχο να διασπά-σει την εργατική τάξη σε «Έλληνες» και«ξένους», αλλά και να αποκρύψει στα μάτιατων εργαζόμενων, των άνεργων και του λαούτους πραγματικούς υπαίτιους για τα δεινάτους -τα ντόπια και ξένα ιμπεριαλιστικά αφε-ντικά, δηλαδή- παρουσιάζεται ως «διώκτης»των φορέων αυτού του φαινομένου;

Πώς την ίδια στιγμή το επίσημο κράτοςκαι οι μηχανισμοί του αποτελούν φορέαβίας και καταστολής απέναντι στους μετα-νάστες, με πλήθος τέτοιων κρουσμάτων τωνπραιτοριανών του στους δρόμους και πλα-τείες ή μέσα σε αστυνομικά τμήματα; Πώςτην ίδια στιγμή στήνονται πανάθλια στρα-τόπεδα συγκέντρωσης, τα ονομαζόμενα«Κέντρα Υποδοχής μεταναστών»; Πώςέχουν μείνει ατιμώρητα τόσα εγκλήματακαι δολοφονίες του παρακράτους και των«άγνωστων» νεοναζί δραστών; Πώς ζουνκαι βασιλεύουν οι Νέες Μανωλάδες; Θαμπορούσαμε να σταματήσουμε εδώ, για ναφανεί μόνο ένα δείγμα της υποκρισίας τηςκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κι όλων των εκφρα-στών του σάπιου αυτού συστήματος όσοναφορά τη λεγόμενη καταπολέμηση τουρατσισμού, του φυλετικού μίσους, της

ρατσιστικής βίας κ.ο.κ. Ο ρατσισμός και τοφυλετικό μίσος δεν αντιμετωπίζονται απ΄αυτούς που τα γεννούν. Κι ούτε με νομοσχέ-δια και νόμους, αλλά με τη συγκρότησημαζικού λαϊκού κινήματος ενάντια στοσύστημα και την πολιτική του.

Ω στόσο το ερώτημα γιατί κατατίθεταιένα τέτοιο νομοσχέδιο, και ειδικά σ΄ αυτή τηφάση, παραμένει. Κι η απάντηση δεν είναι«άσχετη» με την προσπάθεια εξομοίωσηςτων λεγόμενων «άκρων». Όπου πίσω απ΄αυτή τη θεωρία ο πραγματικός στόχοςείναι… το ένα «άκρο», ο δυνάμει «εγκλημα-τίας» αγωνιζόμενος λαός, δηλαδή. Ή με τηνεξομοίωση «ναζισμού–κομμουνισμού», πουπερίτεχνα κρύβεται πίσω απ΄ την αναφοράστα εγκλήματα «γενοκτονιών και πολέ-μων». Όπου απ΄ τη μία υποκριτικά «καταδι-κάζονται» το «Ολοκαύτωμα» και οι ναζιστι-κές θηριωδίες του παρελθόντος απ΄ τουςυποστηρικτές ενός συστήματος το οποίο δενθα διστάσει να απειλήσει με νέες ανάλογεςθηριωδίες και γενοκτονίες τους λαούς.Αλλά με έντονη, απ΄ την άλλη, τη σχετικήαντικομμουνιστική και αντισταλινική συκο-φαντική εκστρατεία και «πτωματολογία»δεκαετιών ή τα αντικομμουνιστικά μνημό-νια της Ε.Ε. και τις αποφάσεις του Ευρωκοι-νοβουλίου για τα «εγκλήματα του κομμου-νισμού και των ολοκληρωτικών καθεστώ-των». Την ίδια στιγμή μάλιστα που οι δολο-φόνοι ιμπεριαλιστές και τα τσιράκια τουςεπιδίδονται καθημερινά σε μαζικά εγκλήμα-τα σε βάρος των λαών. Στο Ιράκ, την Παλαι-στίνη, τη Συρία, το Κουρδιστάν, το Αφγανι-

στάν και αλλού, ή στήνουν «Γκουαντάνα-μο» και «Αμπου Γκράιμπ». Δευτερευόντωςτο νομοσχέδιο μπορεί να ενταχθεί στην προ-σπάθεια «κουρέματος» του φασιστικού μορ-φώματος της Χρυσής Αυγής απ΄ την επίσημηπολιτική διαχείριση, μ’ όλες τις διακυμάν-σεις που γνωρίζει μια επιχείρηση που έχειως αφετηρία τις ανάγκες της διαχείρισηςτου συστήματος κι όχι λόγω κάποιου όψι-μου «αντιφασισμού».

Οι ποινές που προβλέπει το νομοσχέδιογια όποιους συμμετέχουν στις αξιόποινεςπράξεις που προβλέπει κυμαίνονται ανάμε-σα σε φυλάκιση 6 μηνών έως 5 χρόνων καισε πρόστιμα 15.000 μέχρι 30.000 ευρώ ή καιμέχρι 50.000 ευρώ, εάν πρόκειται για «δημό-σιο λειτουργό». Η ποινικοποίηση που προ-βλέπει το υποκριτικό νομοσχέδιο φτάνει σεσημείο να διώκει αυτεπάγγελτα ακόμα καιτον «εγκωμιασμό» όσων «επιδοκιμάζουν ήαρνούνται τη σοβαρότητα των γενοκτονιώνκαι των εγκλημάτων».

Καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να υπάρξει,από κανέναν προοδευτικό άνθρωπο, ότιτέτοιες εξελίξεις έχουν έστω κάποια «θετι-κά» στοιχεία, σε «δημοκρατική κατεύθυν-ση» κ.ο.κ. Αντίθετα, με αίσθηση πλήρους…ανεμπιστοσύνης προς το σύστημα και τουςεκφραστές του, πρέπει να αναζητούνται οιπραγματικοί λόγοι που βρίσκονται πίσω απ΄τα υποκριτικά λόγια που έχουν ως στόχο τολαό, τους αγώνες, τις αντιστάσεις, αλλά καιτην προοπτική τους, τις αριστερές επανα-στατικές ιδέες και τη διέξοδο της ανατροπήςγια το λαό.

Κατατέθηκε στη Βουλή το λεγόμενο «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο»

«Ρεαλιστικός», όπως λέειη κυβέρνηση, ή «στοναέρα», όπως λέει ο

ΣΥΡΙΖΑ, είναι ο Προϋπολογισμόςγια το 2014; «Θα αναθεωρηθείσύντομα», όπως εκτιμούν οι Ανε-ξάρτητοι Έλληνες ή «δεν θα ανα-θεωρηθεί», όπως ελπίζει (και«πιέζει») το ΠΑΣΟΚ; Αυτά είναι ταδιλήμματα που κυρίως απασχόλη-σαν τη μέχρι τώρα συζήτηση στηΒουλή για τον Προϋπολογισμότου 2014. Μόνο που τα πραγματι-κά ζητήματα που απασχολούντους εργαζόμενους δεν είναιτέτοιου είδους ψευτοδιλήμματααλλά οι νέοι φόροι που θα επωμι-στούν στο 2014, το «μαχαίρι» πουμπαίνει σε Υγεία-Πρόνοια-Ασφά-λιση, οι νέες μειώσεις που έρχο-νται σε μισθούς και συντάξεις, ηπαραπέρα υποχρηματοδότηση τηςΠαιδείας, οι άγριες περικοπές στιςκοινωνικές δαπάνες και όλα τ’άλλα βάρβαρα μέτρα που προβλέ-πει αυτός ο Προϋπολογισμός. Γιαυτό και ούτε «άχρωμος» είναι(ΔΗΜΑΡ) ούτε απλά άλλος έναςπροϋπολογισμός που - ως είθισταιστον καπιταλισμό - γενικά «ανα-διανέμει τον κοινωνικό πλούτουπέρ του κεφαλαίου» (ΚΚΕ). Πρό-κειται για έναν προϋπολογισμόάγριας αντιλαϊκής επίθεσης πουσυνεχίζει και κλιμακώνει τη βάρ-βαρη μνημονιακή πολιτική, πουεξαθλιώνει παραπέρα το λαό καιοδηγεί τους εργαζόμενους στονκοινωνικό Καιάδα.

Εν μέσω ύφεσης, με μισθούςκαι συντάξεις να μειώνονται και

Το Καραβάνι Αλληλεγγύηςκαι Ενημέρωσης από τηνΧαλκιδική έφθασε και στην

πόλη του Βόλου. Στις 24 Νοέμβρη,στις 11 το πρωί, παρόλα τα καιρι-κά προβλήματα, το καραβάνι υπο-δέχτηκε, με ιδιαίτερη θέρμη, πλή-θος κόσμου στην παραλία τουΒόλου, μπροστά στο πανεπιστι-μιακό κτίριο Παπαστράτος. Εκείφωνάχτηκαν συνθήματα και μοι-ράστηκε υλικό ενημέρωσης γιατον αγώνα των κατοίκων από τιςεπιτροπές αγώνα Χαλκιδικής καιΘεσσαλονίκης ενάντια στην εξό-ρυξη χρυσού. Στη συνέχεια, ακο-λούθησε εκδήλωση με μεγάλημαζικότητα στο αμφιθέατρο Κορ-δάτος, όπου έγινε πλήρης παράθε-ση των τεράστιων καταστροφώνπου έχουν ήδη προξενηθεί στηνπεριοχή και στις ζωές των ανθρώ-πων από την μεγαλοεταιρίαΕΛΝΤΟΡΑΝΤΟ και τον ντόπιοεργολάβο της, Ελληνικός Χρυσός.

Στη συζήτηση παρέμβηκε κιεκπρόσωπος της Κίνησης ΠολιτώνΠηλίου και Βόλου για το νερό καιενημέρωσε για τους αγώνες πουδίνονται ειδικά από τους κατοί-κους των χωριών ενάντια στηνιδιωτικοποίηση του νερού. Τηνεκδήλωση χαιρέτισαν διάφορεςπεριβαλλοντικές κινήσεις. Σημα-ντική ήταν η απουσία ή η ελάχι-στη παρουσία δυνάμεων της αρι-στεράς. Η Λαϊκή Αντίσταση-Αρι-στερή Αντιμπεριαλιστική Συνερ-γασία χαιρέτισε την εκδήλωση,μοίρασε προκήρυξη και συμμετεί-χε στην πορεία που ακολούθησεστους δρόμους της πόλης.

Βόλος

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 5Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2014:

Εφαλτήριο νέας αντιλαϊκής επίθεσηςτην «επίσημη» ανεργία να ξεπερ-νά το 25%, ο προϋπολογισμός του2014, αντί για μείωση, προβλέπειαύξηση των φορολογικών εσό-δων! Η κυβέρνηση σχεδιάζει ναεισπράξει 1,3 δισ. παραπάνωφόρους μέσα στο 2014 (45,7 δισ.από 44,4 δισ. που ήταν το 2013), μεένταση της φοροληστείας και μπα-ράζ από παλιά και νέα φοροχαρά-τσια. Είναι χαρακτηριστικό ότιπροβλέπεται αύξηση των φορολο-γικών εσόδων κατά 2,8%, δηλαδήπολύ μεγαλύτερη από το 0,6% πουπροβλέπεται να είναι η αύξησητου ΑΕΠ!

Το «πρωτογενές πλεόνασμα»για το οποίο κομπάζει η κυβέρνη-ση θα προκύψει με:

- Φοροαφαίμαξη των μισθω-τών και συνταξιούχων που στο2014 θα πληρώσουν περισσότε-ρους φόρους, αφού για τα εισοδή-ματα του 2013 θα φορολογηθούνμε τη νέα φορολογική κλίμακαπου καταργεί το αφορολόγητο καιαυξάνει το φορολογικό συντελε-στή για τα χαμηλά εισοδήματα(από 10% στο 22%) ενώ τον μειώ-νει για τα μεγάλα εισοδήματα (από45% στο 42%),

- Φορολογικό στραγγαλισμότων μικροεπαγγελματιών καιαυτοαπασχολούμενων που θαφορολογηθούν με 26%, από το

πρώτο ευρώ, για τις πρώτες 50.000ευρώ εισόδημα και 33% για τοεισόδημα πάνω από 55.000 €, οδη-γούμενοι σε μαζικά λουκέτα και σεαφανισμό,

- Νέο φόρο στα ακίνητα πουμονιμοποιεί το – «προσωρινό» και«έκτακτο» μας το είχαν πει –χαράτσι της ΔΕΗ, καταργεί τοαφορολόγητο του ΦΑΠ και φορ-τώνει με νέους φόρους τα αγροτε-μάχια και τη λαϊκή στέγη,

- Κατάργηση φοροαπαλλαγώνκαι φοροελαφρύνσεων, όπωςεκπτώσεις φόρου για τα παιδιά,ενοίκια, φροντιστήρια, τόκοι στε-γαστικών δανείων κλπ, που για τηλαϊκή οικογένεια μεταφράζονταισε εκτίναξη της φορολογικής επι-βάρυνσης.

Σαμαράς και Βενιζέλος έχουνεν μέρει δίκιο, όταν λένε ότι δενθα υπάρξουν νέα μέτρα, αφούαυτά που ήδη έχουν ψηφίσει φτά-νουν και περισσεύουν για νακάνουν κόλαση τη ζωή των εργα-ζόμενων.

Και ενώ υλοποιούν μια άνευπροηγουμένου φοροεπιδρομήστους εργαζόμενους, την ίδιαστιγμή παρέχουν νέες φοροαπαλ-λαγές και νέες φοροελαφρύνσειςστο μεγάλο κεφάλαιο. Από τοσύνολο των 45,7 δισ. φόρων πουπροβλέπονται να εισπραχθούν

στο 2014, το μεγαλύτερο κομμάτιείναι έμμεσοι φόροι (ΦΠΑ, φόροικατανάλωσης κλπ) και φόροιφυσικών προσώπων, δηλαδήφόροι που κυρίως βαρύνουν τηλαϊκή οικογένεια ενώ μόνο το8,5% (3,9 δισ.) θα πληρώσουν οιμεγάλες επιχειρήσεις (ΑΕ, ΕΠΕ)!Για τα νομικά πρόσωπα θα έχουμεμείωση της μέσης φορολογικήςτους επιβάρυνσης στο 32,8% μ.ο.από το 40% που ήταν μέχρι σήμε-ρα!

Τα αντίστροφα προβλέπονταιγια τις πρωτογενείς δαπάνες τουπροϋπολογισμού (αποδοχές,συντάξεις, κοινωνικές δαπάνεςκλπ) που όχι μόνο δεν αυξάνονταιόπως οι φόροι, όχι μόνο δεν ακο-λουθούν την προβλεπόμενη, έστωμικρή, αύξηση του ΑΕΠ (+0,6%)αλλά συνολικά μειώνονται κατά6,4% σε σύγκριση με το 2013! Επί-σης μείωση 18,4% (από 17 δισ. το2013 στα 13,9 δισ. το 2014) προβλέ-πεται και στη χρηματοδότησηφορέων κοινωνικής ασφάλισης,νοσοκομείων, ΟΤΑ κλπ. Ειδικότε-ρα:

Ασφαλιστικά Ταμεία: μείωσητης χρηματοδότησης κατά 11,4%(από 12,3 δισ. το 2013, προβλέπο-νται 10,9 δισ. για το 2014)

ΕΟΠΥΥ: μείωση 30,1% (από 1,1δισ. το 2013 στα 0,77 δισ. το 2014)

Νοσοκομεία: μείωση 32,2%(από 1,6 δισ. το 2013 στα 1,1 δισ. το2014)

ΟΤΑ: μείωση 3% (από 3,1 δισ.το 2013 στα 2,9 δισ. το 2014)

Στα παραπάνω να συνυπολογι-στούν οι περικοπές που προβλέπο-νται στα επιδόματα ανεργίας καιστα πολυτεκνικά επιδόματα (λόγωαυστηρότερων κριτηρίων) καθώςκαι η κατάργηση του ΕΚΑΣ γιαχαμηλοσυνταξιούχους κάτω των65 ετών, ενώ παραπέρα μειώσειςπροβλέπονται και στα κονδύλιατου υπουργείου Παιδείας που από4,9 δισ. το 2013 πέφτουν στα 4,6δισ. για το 2014.

Όσον αφορά το χρέος, στοόνομα του οποίου ξετυλίγεταιαυτή η βάρβαρη πολιτική, ο προ-ϋπολογισμός εμφανίζει για το2014 μια ελάχιστη μείωση καισαν ποσοστό του ΑΕΠ (174,8 %από 175,5% πέρυσι) και σε απόλυ-τα νούμερα (320 δισ. από 321 δισ.το 2013). Που και πάλι όμωςείναι πολύ πιο πάνω από τα προμνημονίων επίπεδα (239,7 δισ.ήταν στα τέλη του 2007), κάνο-ντας φανερό οτι, παρά τα «κου-ρέματα» και τις «επιμηκύνσεις»,το χρέος συντηρείται και διαιω-νίζεται ως βασικό εργαλείο διαι-ώνισης της εξάρτησης και αφαί-μαξης του λαού και της χώρας

από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα.Η κυβέρνηση τον παρουσιάζει

σαν ένα προϋπολογισμό «εξόδουαπό την κρίση» αλλά για τουςεργαζόμενους θα σημάνει παρα-πέρα βύθιση στην εξαθλίωση,παραπέρα φτωχοποίηση και χρεο-κοπία. Η «επιβράδυνση της ύφε-σης», η «ανάταξη της οικονο-μίας», το «πρωτογενές πλεόνα-σμα» και η «επιστροφή στην ανά-πτυξη» που επικαλούνται ΝΔ καιΠΑΣΟΚ δεν είναι τίποτα άλλοπαρά το προκάλυμμα μιας αντι-λαϊκής πολιτικής που μέσα στο2014 θα δυναμώσει και θα κλιμα-κωθεί. Στόχος και αυτού του προ-ϋπολογισμού δεν είναι η «επα-νεκκίνηση» της οικονομίας, όπωςισχυρίζεται η κυβερνητική προ-παγάνδα, αλλά η χειροτέρευσητων όρων ζωής της εργατικήςτάξης, η συμπίεση του λαϊκούεισοδήματος, η κατεδάφιση δικαι-ωμάτων και καταχτήσεων, η σύν-θλιψη του βιοτικού επιπέδου τωνεργαζόμενων, η παραχώρησηνέων πεδίων κερδοφορίας στοκεφάλαιο, η αναδιανομή του κοι-νωνικού πλούτου από «τουςκάτω» προς «τους πάνω», από«τους μέσα» προς «τους έξω». Ολαός και οι εργαζόμενοι έχουνκάθε λόγο να τον «εκτροχιά-σουν» με τους αγώνες τους.

Δυο κινητοποιήσεις πραγματοποιήθη-καν στην Αθήνα τον Νοέμβρη, σταπλαίσια των δράσεων αλληλεγγύης

που προγραμμάτιζαν οι φορείς του αγώνατων κατοίκων της Χαλκιδικής. Η πρώτηστις 9 Νοέμβρη, στα πλαίσια της Πανελλαδι-κής Δράσης, και η δεύτερη στις 26, στα πλαί-σια του Καραβανιού Αλληλεγγύης και Ενη-μέρωσης.

Στη πρώτη συμμετείχαν η «ΕπιτροπήΑλληλεγγύης», η Λαϊκή Αντίσταση-Αριστε-ρή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, η Αντιε-ξουσιαστική Κίνηση, το Κίνημα Δεν Πληρώ-νω και ο Βοτανικός Κήπος. Μερικές εκατο-ντάδες συγκεντρώθηκαν στα Προπύλαιακαι πορεύτηκαν προς τη Β. Σοφίας, όπουβρίσκονται τα γραφεία της Ελντοράντο.

Στη δεύτερη συμμετείχαν η Λαϊκή Αντί-σταση-Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνερ-γασία, η Επιτροπή Αλληλεγγύης στην Χαλ-κιδική (Αττική), οι Νέοι και οι Νέες του

ΣΥΡΙΖΑ, η Σπίθα, η Συντονιστική ΣυνέλευσηΑλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκωντης Β.Α. Χαλκιδικής και το Κίνημα "ΔενΠληρώνω". Οι κάτοικοι ξεκίνησαν τιςπαρεμβάσεις τους στις 12 με συνέντευξητύπου, μοίραζαν προκηρύξεις στο κέντροκαι στις στάσεις των μετρό. Με πορεία επέ-δωσαν ψήφισμα στην Eldorado Gold. Τοαπόγευμα πραγματοποίησαν συγκέντρωσηστη Βουλή, όπου δυστυχώς ο κόσμος απόΑθήνα που συγκεντρώθηκε ήταν αρκετάλιγότερος από τη διαδήλωση του Σαββάτου9/10!

Εντυπωσιακή και στις δύο ήταν η απου-σία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑουσιαστικά, που αγνόησαν τη πρώτη διαδή-λωση παντελώς. Ο τελευταίος δε σώζεται μετο ότι κάποιοι λίγοι διαδήλωσαν κάτω απότο πανό της «Επιτροπής Αλληλεγγύης» τηπρώτη φορά ή με την ασθενική παρουσίατης νεολαίας του τη δεύτερη.

Αναρωτιέται κανείς, γιατί δυνάμεις που,με τον ένα ή άλλο τρόπο, δηλώνουν αγωνι-στικές, επαναστατικές κ.λπ. και απόλυτααλληλέγγυες στον αγώνα των κατοίκωντης Χαλκιδικής, δεν συμμετείχαν σε αυτέςκαι δεν κάνουν ό,τι μπορούν, για να δημι-ουργηθεί ένα σοβαρό δίκτυο αλληλεγγύηςσε όλη τη χώρα. Απ’ ότι φαίνεται, ένας αγώ-νας ενάντια στο ιμπεριαλιστικό κεφάλαιοκαι τους ντόπιους συνεργάτες του, έναςαγώνας μιας περιοχής της οποίας οι κάτοι-κοι έχουν γνωρίσει σε όλο της το μεγαλείοτη φασιστικοποίηση και πάνω τους έχουνεφαρμοστεί πρακτικές που καταστρατηγούνακόμη και τους αστικούς νόμους, δεν χωρά-ει στις αναζητήσεις για τη μετάβαση στη νέαεργατική εξουσία ή στις αντίστοιχες για τηνδιακυβέρνηση της χώρας. Δε χωράει ούτεστον «αντιφασιστικό» αγώνα που δίνουνδυνάμεις της αριστεράς και της αναρχίας τοτελευταίο καιρό. Γι’ αυτό είχαν προγραμμα-

τιστεί, την πρώτη φορά και για την ίδιαώρα, αντιφασιστικές διαδηλώσεις σε αρκε-τές γειτονιές της Αθήνας, ακόμη και κοντάστο κέντρο! Αν είχαν προγραμματιστεί απόπριν, μικρή σημασία έχει, αφού η Μέρα Δρά-σης είχε ανακοινωθεί πάνω από ένα μήνανωρίτερα. Προφανώς, οι «αμεσοδημοκρατι-κές» διαδικασίες θέλουν περισσότερο χρόνογια αλλαγή αποφάσεων.

Ο αγώνας των κατοίκων είναι ιδιαίτερασημαντικός και έχουμε αναφερθεί γιατί.Χρειάζεται να αναληφθούν πρωτοβουλίεςσε όλη την Ελλάδα αλλά και στην Αθήνα,για τη δημιουργία πραγματικών επιτροπώναλληλεγγύης που δεν θα περιχαρακώνο-νται σε έναν κατά βάση πολιτικό χώρο, θακινούνται με τη λογική η αλληλεγγύη ναεπεκταθεί σε όλη τη χώρα, με λαϊκά αγωνι-στικά χαρακτηριστικά και απεύθυνση σεεργατικές, λαϊκές, νεολαιίστικες και πολιτι-κές συλλογικότητες, χωρίς αποκλεισμούς.

Συλλαλητήρια για την Χαλκιδική

Αθήνα

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ6 Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Αυτή τη φορά, τα στοιχήματα τελείω-σαν. Η κυβέρνηση και ο τηλεοπτικός«αστέρας»  Α.  Γεωργιάδης  προχω-

ρούν  στη  δεύτερη  φάση  διαθεσιμότηταςεργαζομένων από την δημόσια περίθαλψη.Συνολικά,  είδε  το  φως  της  δημοσιότηταςένας  αριθμός  1.233  εργαζομένων  με  «στο-χευμένες» παρεμβάσεις, για να μην γενικευ-θούν  οι  αντιδράσεις  (έτσι  εκτιμούν).  Οκύκλος αυτός ευελπιστούν να έχει τελειώ-σει μέχρι το τέλος του χρόνου.Παράλληλα, ανακοινώθηκε και ο τρίτος

γύρος διαθεσιμοτήτων-απολύσεων που ήδησχεδιάζεται  και  με  τον  οποίο  θα  «υποδε-χθούν» το νέο χρόνο κυβέρνηση και τρόικα.Όπως όλα δείχνουν, θα έχουμε αλλεπάλλη-λα κύματα από εδώ και πέρα. Μία συνεχήςδιαδικασία ξεπετάγματος χιλιάδων εργαζο-μένων  από  τα  Νοσοκομεία,  με  παράλληλοκλείσιμό  τους,  ολικό  ή  μερικό.  Άλλωστε,για να φανεί ότι περισσεύουν αυτοί οι εργα-ζόμενοι, είναι απαραίτητο το κλείσιμο τωνχώρων και τμημάτων που δουλεύουν. Απόεκεί  που  οι  ελλείψεις  σε  προσωπικό  είναιτραγικές και επικίνδυνες για τους ασθενείς,θα βγει στο τέλος ότι υπάρχει υπερπληθώραεργαζομένων.  Πρόκειται  φυσικά  για  τηναπόλυτη αντιστροφή της πραγματικότητας.

Μια αντιδραστική εξέλιξηΗ  επιλογή  για  οριζόντια  κατάργηση

κατηγοριών, κλάδων και ειδικοτήτων είναιτο  χειρότερο ως  τώρα  σενάριο. Μπορεί  ναοδηγήσει  μεγάλο  αριθμό  εργαζομένωνπανελλαδικά σε απόλυση. Ο αριθμός, ωστό-σο,  αυτός  επιμερίζεται  σε  μικρές  ομάδεςπροσωπικού  ανά  νοσοκομείο.  Φαίνεται  ότιη αρχή γίνεται από τον κλάδο των οδηγώνπου  καταργείται.  Πρόκειται  για  561  άτομαδιεσπαρμένα  σε  όλα  τα  νοσοκομεία  τηςχώρας.Η  απόφαση  της  κυβέρνησης  είναι  να

μπουν  άμεσα  στη  διαθεσιμότητα  και  νααπορροφηθεί  τμήμα  τους  από  το  ΕΚΑΒ  (οιίδιοι  κάνουν  λόγο  για  επαναπρόσληψημόνο όσων κριθούν απαραίτητοι). Το πόσοι,φυσικά,  δεν  διευκρινίζεται,  πράγμα  που

επιτείνει την αγωνία αυτών των εργαζομέ-νων.Είναι γνωστές, εξάλλου, οι βλέψεις της

κυβέρνησης, με τις ευλογίες της τρόικας, νακαταργήσει πληθώρα κλάδων και ειδικοτή-των.  Μάλιστα,  από  την  αρχή  που  τέθηκεθέμα  απολύσεων  και  στα  νοσοκομεία,  οι«διαρροές»  από  το  Υπουργείο  Υγείας  έφε-ραν σαν πιο «ευάλωτους» τους υπαλλήλουςτης  ΥΕ  (υποχρεωτικής)  εκπαίδευσης.  Πρό-κειται για πληθώρα ειδικοτήτων, ενδεικτι-κά  ν'  αναφέρουμε:  καθαριστές-καθαρί-στριες  (όσοι  έχουν  απομείνει),  τραπεζοκό-μες, αποθηκάριοι, κλητήρες, εργάτες, θυρω-ροί, βοηθοί μαγείρων κλπ.Γενικότερα  και  ιδιαίτερα  γι’  αυτές  τις

κατηγορίες, ήδη έχει ξεκινήσει εδώ και χρό-νια η συστηματική αποψίλωσή τους, με τηνανάθεση του έργου τους σε ιδιωτικά συνερ-γεία-εργολάβους. Πρόκειται για το περιβόη-το σχέδιο εκχώρησης-ιδιωτικοποίησης τωνσυγκεκριμένων  τομέων  δουλειάς  που,παρεμπιπτόντως, κοστίζει πολλαπλάσια στοΔημόσιο  κι  ας  καμώνονται  ότι  «περιστέλ-λουν τις δαπάνες». Είναι γνωστό, άλλωστε,ότι, στη συντριπτική πλειοψηφία των νοσο-κομείων,  υπάρχουν  συνεργεία  φύλαξης,παρασκευής  και  διανομής  φαγητού,  καθα-ριότητας, στα πλυντήρια κ.α. Οι «πληροφορίες» (καταλαβαίνετε ποιος

τις διοχετεύει) κάνουν λόγο για ολόκληρεςτις  τεχνικές  υπηρεσίες  των  νοσοκομείων,με χιλιάδες εργαζόμενους που σκόπιμα τουςέχουν «ανενεργούς» για να μπορεί να ανα-τίθεται  το  έργο  τους  στον  ιδιωτικό  τομέα,να φαίνονται ότι περισσεύουν και να γίνε-ται το γνωστό πάρτι με τις μίζες. Ακόμη  είναι  γνωστή  η  είσοδος  ιδιωτι-

κών λογιστικών γραφείων στα νοσοκομείαπου,  από  την  «τεχνογνωσία»  αρχικά,  τεί-νουν  σήμερα  να  αναλάβουν  όλο  το  έργο,θέτοντας επί της ουσίας ζήτημα για το σύνο-λο των διοικητικών υπαλλήλων γραφείων. Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, και ιδιωτι-

κοποίηση και απολύσεις. Τι θα έχει απομεί-νει  από  τη  μόνιμη  και  σταθερή  δουλειά,μετά την πλήρη ανάπτυξη αυτών των σχε-δίων;

Σε ποια νοσοκομεία χτυπά η καμπάνα

Ένα  πρώτο  κεφάλαιο  είναι  τα  ψυχια-τρεία  (τα 3 μεγαλύτερα, δηλ. το ΔΑΦΝΙ, τοΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ και το ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ). Ηκυβέρνηση  θα  προχωρήσει  στο  κλείσιμότους, ως σύνολο, μέσα σε 1-1,5 χρόνο. Έτσι,ξεκινούν  διαθεσιμότητες  προσωπικού,  μεπαράλληλο  κλείσιμο  (μεταφορά  το  λένε,πράγμα  που  ελέγχεται)  κλινικών  καιδομών. Για τα δυο ψυχιατρεία της Αττικής,σε  πρώτη  φάση,  αναμένεται  να  βγουν  σεδιαθεσιμότητα  250  εργαζόμενοι  τουλάχι-στον. Για το ΨΝΘ, δεν ανακοινώθηκε συγκε-κριμένος αριθμός αλλά αναμένεται να ορι-στικοποιηθεί άμεσα.Δεν είναι της παρούσης να αναφερθούμε

στο τι θα σημάνει αυτή η  εξέλιξη για  τουςψυχικά ασθενείς. Για τους εργαζόμενους, ταπράγματα είναι ολοφάνερα. Από  το  νομό  Θεσσαλονίκης,  προβλέπε-

ται να μπουν σε διαθεσιμότητα 130 εργαζό-μενοι που, πέραν του ψυχιατρείου, θα προ-έρχονται από τα νοσοκομεία Άγ. Δημήτριος,Γεννηματάς και Παπανικολάου.Από τη Δυτική Ελλάδα, άλλοι 204 εργα-

ζόμενοι θα «απομακρυνθούν» από τα νοσο-κομεία θώρακος «ο Άγιος Λουκάς», Άρτας,Καλαβρύτων  και  Κρεστένων,  για  να  «ενι-σχύσουν»  τα  νοσοκομεία  Κυπαρισσίας(τυχαίο; δεν νομίζουμε), Ρίου, Πρέβεζας, καιΙωαννίνων.Άλλοι  88  εργαζόμενοι  θα  «μετακινη-

θούν», στο πλαίσιο της 5ης ΥΠΕ, από το ένανοσοκομείο στο άλλο, χωρίς να έχουν γίνειγνωστές περισσότερες λεπτομέρειες.Η  διαδικασία  στην  οποία  αναφερθήκα-

με,  είναι  η  αρχή  μιας  σειράς  «διευθετήσε-ων»  (sic!)  και,  απ’  ότι  όλα  δείχνουν,  θαπαγιωθεί  ως  πρακτική  από  κυβέρνηση  καιτρόικα. Τα πράγματα θα πηγαίνουν «σαλα-μωτά», για την αποφυγή γενικευμένων καιπανελλαδικών  αντιδράσεων.  Τίποταπάντως  δεν  μπορεί  να  αποκλεισθεί,  τόσοαναφορικά  με  το  εύρος  των  διαθεσιμοτή-των-απολύσεων όσο και με την απεικόνισή

του  πανελλαδικά.  Αυτό  θα  κριθεί  από  τιςαντιδράσεις που θα αντιμετωπίσει.

Οι εργαζόμενοι

αντιστέκονταιΉδη έχουν ξεκινήσει μια σειρά κινητο-

ποιήσεις από τους εργαζόμενους στα νοσο-κομεία που πλήττονται. Το κύριο χαρακτη-ριστικό τους είναι η υπεράσπιση του δικαιώ-ματος  στη  μόνιμη  και  σταθερή  δουλειά.Παράλληλα,  αναδεικνύεται  το  ζήτημα  τουνα  μην  κλείσει  κανένα  νοσοκομείο,  επ’ωφελεία του λαού.Οι εργαζόμενοι στα ψυχιατρικά νοσοκο-

μεία  έχουν  ήδη  προχωρήσει  σε  μια  σειράκινητοποιήσεων, τοπικού αλλά και κεντρι-κού  χαρακτήρα,  με  συγκεντρώσεις  καιπορείες. Στον αγώνα τους αυτόν, αντιμετω-πίζουν,  πέρα από  την προπαγάνδα και  τηνπρακτική της κυβέρνησης, και την εχθρότη-τα  της  συνδικαλιστικής  ηγεσίας  τηςΠΟΕΔΗΝ.  Αναμενόμενο,  θα  πείτε,  έπειτααπό τη γνωστή στάση της στο πρώτο κύμαδιαθεσιμοτήτων  και  κλεισίματος  νοσοκο-μείων. Η συνειδητοποίηση αυτού του γεγο-νότος  είναι  το  πρώτο  αποτέλεσμα  για  τηνσυγκρότηση  τόσο  της  σκέψης  όσο  και  τηςπάλης των εργαζομένων αυτών.Την ίδια στιγμή, με πρωτοβουλία Σωμα-

τείων των νοσοκομείων της επαρχίας (Ικα-ρία, Λήμνος, Χίος, Νάξος, Μολάοι, Κρέστενακ.α.),  προέκυψε η απεργιακή κινητοποίησητης  Παρασκευής  29  Νοέμβρη  και  η  συγκέ-ντρωση  έξω  από  το  Υπουργείο  Υγείας.Τέτοιες  πρωτοβουλίες  συντονισμού  είναιελπιδοφόρες  και  πρέπει  να  στηρίζονται  μεκάθε τρόπο. Στην ουσία, θέλουν να ξεπερά-σουν την γραμμή της ΠΟΕΔΗΝ, γιατί κατα-νοούν  ότι  τα  ζητήματα  είναι  σοβαρά,  επι-κίνδυνα  και  απαιτούν  ευρύτερες  δυνάμειςγια να είναι αποτελεσματικοί οι αγώνες. Το«πραγματικό  στοίχημα»  θα  κριθεί  από  τημαζικότητα του αγώνα τόσο των εργαζομέ-νων όσο και του λαϊκού κινήματος. Τίποταδεν έχει οριστικά κριθεί.Για όλα αυτά θα επανέλθουμε.

Δεύτερη φάση διαθεσιμότητας στην υγεία

Πιο κοντά οι απολύσεις

Με σημαντική μείωση της συμμετοχής, κυρίως λόγω της μείωσης των εκπαι-δευτικών που εργάζονται στο νησί, πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές για ΔΣτης ΕΛΜΕ Σάμου στις 28-11. Αξιοσημείωτο επίσης ότι μετά την ΠΑΣΚ, «απο-

σύρθηκε» φέτος από το σωματείο και η ΔΑΚΕ, επιχειρώντας όσο μπορεί να καλλιερ-γήσει κλίμα απαξίωσης για το σωματείο και τις διαδικασίες του. Η –για πρώτη φορά-εκλογική παρουσία των ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ), σε εκλογές για ανάδειξη ΔΣ κατέγραψε ένααποτέλεσμα που δεν αντιστοιχεί βέβαια στη συνδικαλιστική της δράση (που δεν υπήρ-χε) αλλά στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες στις οποίες αναφέρεται. Η Δημοκρατική Συσπείρωση  (στην οποία συμμετέχουν οι Αγωνιστικές Κινήσεις)

σήκωσε το βάρος τόσο της απόφασης για σπάσιμο της επιστράτευσης το Μάιο όσο καιτης απεργίας του Σεπτέμβρη. Σε μια συγκυρία απογοήτευσης και υποχώρησης για τονκλάδο, προπαγανδίζοντας την ανάγκη ενός νέου μεγάλου ξεσηκωμού μέσα στη χρο-νιά, αποκρούοντας τη συκοφαντία του ΠΑΜΕ, κατόρθωσε να διατηρήσει την απόλυτηπλειοψηφία στο σωματείο και να αυξήσει τα ποσοστά της. Η «5η» έδρα κρίθηκε στηνκλήρωση με  τις ΣΥΝΕΚ που είχαν το  ίδιο υπόλοιπο ψήφων.   Η  επίθεση  (και)  στουςεκπαιδευτικούς κλιμακώνεται, η υπόθεση των σωματείων και των αγώνων του κλά-δου είναι το ζήτημα που βρίσκεται μπροστά μας! Ακολουθούν τα αποτελέσματα των εκλογών.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ  ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.2013  ΕΔΡΕΣ    2012  ΕΔΡΕΣ

ΨΗΦΙΣΑΝ         137                   191ΑΚΥΡΑ/ΛΕΥΚΑ   9                     20

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ          82      4           103      4ΔΑΚΕ                                                  -       -              29      1ΕΣΑΚ-ΔΕΕ                                         18      1             23      1Δημοκρατικοί                                   -        -             16      1ΣΥΝΕΚ                                              28      2              -        -

Πραγματοποιήθηκαν στις 19 Νοέμβρη οι εκλογές στην ΕΛΜΕ Χαλκιδικής. Μέσασε  ένα  κλίμα  απογοήτευσης  για  την  αποτελεσματικότητα  των  αγώνων,  ηΠρωτοβουλία Αγώνα που συγκροτήθηκε πρόσφατα, προσπάθησε στην εκλο-

γοαπολογιστική συνέλευση να στηρίξει τους συναδέλφους, να ερμηνεύσει τα ξεπου-λήματα που δέχθηκε ο κλάδος το Μάη και το Σεπτέμβρη και να δώσει την προοπτικήτου μαζικού αγώνα ενάντια σ’ αυτά που έρχονται.Παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε πολύς χρόνος για παρεμβάσεις σε σχολεία και

ενημέρωση των συναδέλφων, η Πρωτοβουλία Αγώνα κατάφερε να αποσπάσει σημα-ντική στήριξη κατά την ψηφοφορία και να εκλέξει 2 αντιπροσώπους για το ΝΤ τηςΑΔΕΔΥ.

ΓΙΑ ΤΟ ΔΣ ΤΗΣ ΕΛΜΕΨΗΦΙΣΑΝ : 475, ΑΚΥΡΑ-ΛΕΥΚΑ : 17, ΕΓΚΥΡΑ : 458 (474 το 2012)

ψήφοι  έδρεςΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ:   180         3     (39%) (248 και 52% - μαζί με Αγ.Παρέμβαση το 2012)ΔΑΚΕ:                         119         2     (26%) (142 και 30% το 2012)ΠΑΜΕ:                          64         1     (14%) (84 και 18% το 2012 )ΑΓΩΝ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ:     55          1    (12% το 2012)ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΓΩΝΑ: 40          -     (9%)

ΓΙΑ ΤΟ ΝΤ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ:           183 (41%) 10 αντιπρόσωποιΔΑΚΕ:                                108 (24%)    6 αντιπρόσωποιΠΑΜΕ:                                 61 (14%)    3 αντιπρόσωποιΑΓΩΝ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ:           56 (13%)    3 αντιπρόσωποιΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΓΩΝΑ:        39 (9%)      2 αντιπρόσωποι

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΜΕ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΜΕ ΣΑΜΟΥ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ 7Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Ομαδικά στην ανεργία για να... μειωθούν οι άνεργοι!

Αποφασισμένη  είναι  πλέον η  αλλαγήστο καθεστώς των ομαδικών απολύ-σεων σε όλες τις επιχειρήσεις. Η πλή-

ρης απελευθέρωση των αφεντικών να πετά-νε  εργαζόμενους  μαζικά  στο  δρόμο,  δίχωςκαν τις ελάχιστες δεσμεύσεις της υπάρχου-σας  νομοθεσίας,  επιταχύνεται  και  προβλέ-πεται  να  ολοκληρωθεί  μέχρι  το  τέλος  τουχρόνου.  Ο  σχετικός  διακαής  πόθος  τωνιμπεριαλιστών,  από  κοινού  με  το  ντόπιοκεφάλαιο,  έμεινε  ανεκπλήρωτος  όταν  σταπλαίσια  του  πρώτου  μνημονίου  το  2010"απλά"  αυξήθηκε  το  όριο  απολύσεων  από3% στο 5% των συνολικών εργαζόμενων σεμια  επιχείρηση.  Τον  περασμένο  Σεπτέμβρητο  ζήτημα  ξανατέθηκε  από  την  τρόικα,  μετον Όλι Ρεν να επιβεβαιώνει την επιθυμίαπλήρους "απελευθέρωσης της αγοράς εργα-σίας"  (από  τις  κατακτήσεις  των  εργαζόμε-νων,  φυσικά)  και  τον  -βουλευτή  τουΠΑΣΟΚ-  υφυπουργό  Εργασίας,  Β.  Κερκέρο-γλου, να δηλώνει θρασύτατα στη Βουλή ότιπολλοί  επιχειρηματίες  κρατούν  ομήρουςκαι απλήρωτους τους εργαζόμενους, επειδήη ξεπερασμένη από την έκτακτη πραγματι-κότητα της κρίσης νομοθεσία δεν επιτρέπειτις μαζικές απολύσεις, στερώντας τους έτσιτην  πρόσβαση  στον  υπέροχο  κόσμο  τηςανεργίας!!!Οι  παλινωδίες  των  κυβερνητικών  στε-

λεχών  τον  τελευταίο  μήνα  επιβεβαίωσαντον  κανόνα  σύμφωνα  με  τον  οποίο  κάθεμέτρο  που  διαψεύδεται  βρίσκεται  ήδη  σετροχιά  υλοποίησης. Μέχρι  τα  μέσα  Νοέμ-βρη, τόσο ο Κερκέρογλου όσο και ο υπουρ-γός Εργασίας, Γ. Βρούτσης, δήλωναν ότι τοκαινούριο  πλαίσιο  -και  μάλιστα  με  συγκε-κριμένες  αλλαγές-  θα  ισχύει  από  το  νέοέτος, σε συμφωνία με την τρόικα. Μετά ταμέσα  Νοέμβρη  εξέφραζαν  την  "κατηγορη-ματική"  αντίθεση  της  κυβέρνησης  ακόμακαι να συζητήσει το ενδεχόμενο μεταβολής

της  νομοθεσίας  με  την  τρόικα,  με  κοινή"ανυποχώρητη" άρνηση Σαμαρά και Βενιζέ-λου. Στις 25 Νοέμβρη ο Στουρνάρας δήλωνεστον Πρετεντέρη ότι η τρόικα δεν τους πιέ-ζει για το θέμα, ενώ, μια μέρα μετά, ο Βρού-τσης δήλωνε ότι  τους πιέζει  για  εφαρμογήαπό  1/1/2014!  Στην  πραγματικότητα,  σταπλαίσια  της  προετοιμασίας  του,  το  υπουρ-γείο  είχε  ήδη  παραγγείλει  γνωμοδότησηαπό  το  Διεθνές  Γραφείο  Εργασίας  (ILO)  μεσκοπό να αιτιολογήσει "αντικειμενικά" τηνανάγκη  του  κεφαλαίου  να  απελευθερωθείαπό τις όποιες στοιχειώδεις διατάξεις προ-στασίας  των  εργαζόμενων  και  στο  ζήτηματων απολύσεων. Από την άλλη, η κυβέρνη-ση  συνολικά,  και  με  ιδιαίτερη  ένταση  τοΠΑΣΟΚ, έχει ανάγκη να εμφανίσει έστω μιαυποτυπώδη  αντίσταση  στις  επιταγές  τηςτρόικας προκειμένου να διασώσει την ελά-χιστη βάση που του έχει απομείνει και τουςσυνδικαλιστικούς του εκπροσώπους. Η αδυ-ναμία  διαχείρισης  της    λαϊκής  οργής  τουςοδηγεί  σε μια  γραμμή υπεράσπισης  -υποτί-θεται- της υπάρχουσας νομοθεσίας.Το πλαίσιο που ισχύει σήμερα προβλέπει

περιορισμό  στις  6  απολύσεις  το  μήνα  γιαεπιχειρήσεις με 20 ως 150 εργαζόμενους, 5%του  συνολικού  προσωπικού  και  μέχρι  30απολύσεις το μήνα για μεγαλύτερους εργα-σιακούς χώρους,  ενώ δεν υπάρχει όριο γιαεργοδότες με λιγότερους από 20  εργαζόμε-νους. Για να ξεπεράσει το όριο αυτό, η εργο-δοσία πρέπει να ενημερώσει τους εργαζόμε-νους  και  τον  αντιπεριφερειάρχη  ή  τονυπουργό  Εργασίας,  συντάσσοντας  σχετικήοικονομοτεχνική έκθεση και μπορεί να προ-χωρήσει στις απολύσεις, αν συμφωνήσει τοπλέον αντιπροσωπευτικό σωματείο ή αν τοαποφασίσει  ο  εκπρόσωπος  του  κράτους.Παρά την αύξηση του ορίου, οι περιπτώσειςπου κολλούσαν στην άρνηση του υπουργεί-ου (όπως της Λαφάρζ την περασμένη άνοι-

ξη)  έδειξαν  ότι  η  επιθυμία,  ιδιαίτερα  τουμεγάλου  κεφαλαίου,  για  πλήρη  ασυδοσίακαι ως προς τις απολύσεις, περιορίζεται απότέτοιου είδους "αναχρονισμούς".Το  σχέδιο  που  φαίνεται  να  επικρατεί

περιγράφεται  σε  ανεπίσημο  έγγραφο  τουΔΝΤ  και  βασίζεται  στη  λέξη-κλειδί  "ανα-διάρθρωση": όταν μια επιχείρηση με περισ-σότερους από 20 εργαζόμενους υποστηρίζει(δηλαδή,  απειλεί)  ότι  θα  βάλει  λουκέτο,αμέσως  και  με  συνοπτικές  διαδικασίες  θααπελευθερώνεται  από  κάθε  όριο  απολύσε-ων  για  όσους  βαφτίζει  πλεονάζοντες.  Μεμόνη  υποχρέωση  τη  "διαβούλευση"  για  20ως 40 μέρες με το σωματείο και την κοινο-ποίηση της πρόθεσής της είτε στην περιφέ-ρεια που ανήκει είτε στο υπουργείο, η εργο-δοσία  θα  επιτρέπεται  να  προχωρήσει  στιςαπολύσεις  και  στο  κλείσιμο  τμημάτων  τηςδραστηριότητάς της, χωρίς τα βάρη της συμ-φωνίας των εργαζόμενων, της έγκρισης τουυπουργείου ή της γνωμοδότησης του Ανώ-τατου Συμβουλίου Εργασίας που μέχρι τώραυποτίθεται πως έλεγχε τα οικονομικά δεδο-μένα  της  επιχείρησης.  Στο  ίδιο  έγγραφοπροτείνεται  και η  χορήγηση μιας  συμβολι-κής  αποζημίωσης  για  τους  εργαζόμενουςπου απολύονται από επιχειρήσεις που κλεί-νουν ή πτωχεύουν, με αντίτιμο την παραί-τησή  τους  από  κάθε  άλλη  διεκδίκηση  απότον ιδιοκτήτη. Με ορθάνοιχτα τα παράθυραπαράκαμψης του επίσημου ορίου απολύσε-ων,  είναι  μάλλον  πιθανό  να  μην  αλλάξειαυτό  καθεαυτό  το  5%,  αν  και  τίποτα  δεναποκλείεται.Οι προωθούμενες αλλαγές στη νομοθεσία

σχετικά  με  τις  ομαδικές  απολύσεις  αναδει-κνύουν, από μια ακόμα μεριά, το αντιδραστι-κό  ιδεολογικό  προφίλ  της  ντόπιας  αστικήςτάξης και  των  ιμπεριαλιστικών  της αφεντι-κών. Γι’ αυτούς, την απόλυτη προτεραιότητατην έχουν τα συμφέροντα των επιχειρήσεων

και  για  την  εξυπηρέτησή  τους  δεν  υπάρχεικανένα  όριο  προς  τα  κάτω  στην  εξαθλίωσητων  εργαζόμενων  και  του  λαού.  Ο  εργάτηςδεν είναι παρά το εργαλείο για τη διασφάλισηκαι  την  επέκταση  των κερδών  τους και  τηςισχύος τους, που πετιέται "στα αζήτητα" όταναπαιτηθεί  από  τις  "έκτακτες  συνθήκες" πουλέει  και  ο  Κερκέρογλου.  Η  δήθεν  ανησυχίατους για την αντιμετώπιση της ανεργίας είναιυποκριτική και δεν έχει καμία σχέση με τον"πόνο" τους για την επιβίωση του εργαζόμε-νου λαού. Η μόνη πραγματική τους ανησυχία,το μόνο υπαρκτό όριο, που είναι ταυτόχρονακαι η μόνη ρεαλιστική διέξοδος  για  το λαό,είναι  η  ανάπτυξη  του  κινήματος  μέσα  απόαγώνες αντίστασης, διεκδίκησης και ανατρο-πής  της  πολιτικής  τους.  Γι'  αυτό  και  δενέχουν χώρο ανάμεσα στους εργαζόμενους οιαπόψεις  που  καλλιεργούν  την  υποχώρησηκαι τη διάλυση των όρων δουλειάς στη λογι-κή του "να μην κλείσει το μαγαζί". Γι’ αυτόκαι δεν πρέπει κανένας εργαζόμενος να υπο-ταχτεί  στον  εκβιασμό  των  "αναδιαρθρώσε-ων", που θα εμφανιστούν το αμέσως επόμενοδιάστημα ειδικά στους μαζικούς χώρους δου-λειάς (ΔΕΚΟ, τράπεζες, αλυσίδες καταστημά-των,  εργοστάσια  κ.λπ.).  Γιατί  η  μόνη  "ανά-πτυξη"  που  μπορεί  να  υποσχεθεί  αυτό  τοσύστημα, είτε μέσω των ντόπιων επιχειρημα-τιών είτε μέσω των πολυεθνικών του  ιμπε-ριαλισμού, πατάει στη διάλυση κάθε εργατι-κής  και  λαϊκής  κατάκτησης,  στην  απόλυτηεξαθλίωση της τεράστιας κοινωνικής πλειο-ψηφίας, στην εκμηδένιση της ίδιας της ζωήςτων  εργαζόμενων.  Γιατί  η  μόνη  κοινωνικήδύναμη που έχει τα φόντα να τερματίσει τηνεκμετάλλευση  ανθρώπου  από  άνθρωπο  καινα δώσει μέλλον και προοπτική για μια κοι-νωνία που θα καλύπτει τις ανάγκες της μεγά-λης  πλειοψηφίας,  είναι  η  οργανωμένη  καισυγκροτημένη  σε  όλα  τα  επίπεδα  εργατικήτάξη.

Επιτυχή έκβαση είχε ο αγώναςτων  δυο  εργαζομένων  στηνACS  Ζωγράφου  (προηγούμε-

νο  άρθρο  στο  φ.  720  της  Π.Σ.)  μετην  επαναπρόσληψη  του  ενόςεργαζομένου  (ο  άλλος  είχε  ήδηδρομολογήσει  την  επιστροφή  τουστη  χώρα  καταγωγής  του),  αλλάκαι  την  οικονομική  τους  αποζη-μίωση.  Οι  εργαζόμενοι,  αν  καιδικαιωμένοι από το Εφετείο, είχαννα  αντιμετωπίσουν  την  εργοδοτι-κή  αυθαιρεσία  που  νιώθει  τηνάνεση,  στο  αντιδραστικό  πλαίσιοπου έχει διαμορφώσει η αντιλαϊκή-αντεργατική  πολιτική  του  συστή-ματος, η βάρβαρη και ταξική επίθεση με γενικόσύνθημα «όλα στο κεφάλαιο, όλα για το κεφά-λαιο»  να  μην  εφαρμόζει  τις  αποφάσεις  αυτές.Με  λίγα  λόγια,  η  υλοποίηση  της  όποιας  δικα-στικής  απόφασης  βρίσκεται  στα  χέρια  τωνεργαζομένων και μόνο.Με αυτή την έννοια καταλύτης για την επιτυ-

χή έκβαση του αγώνα αυτού ήταν η συγκέντρωσηπου  πραγματοποιήθηκε  έξω  από  το  κατάστηματης  ACS  Ζωγράφου  την  Παρασκευή  1/11,  πουοργανώθηκε  από  την  ΑΠΕΤΤ  και  την  ΤΑΞΙΚΗΠΟΡΕΙΑ και στηρίχτηκε από εργαζόμενους μέλησυλλογικοτήτων της περιοχής και συνελεύσεων,μέλη των Αγωνιστικών Κινήσεων  (που άνοιξαντο ζήτημα στους συλλόγους και στις συνελεύσεις)και φοιτητές του ΕΚΠΑ που ήρθαν από τις απερ-γιακές  φρουρές  της  απεργίας  των  διοικητικώνυπαλλήλων. Η πίεση που άσκησε η συγκέντρωση

οδήγησε  τον  εργοδότη  να  δεχτεί  συνάντηση  μετους  εργαζόμενους  και  αντιπροσωπία  από  τουςσυγκεντρωμένους.  Ακολούθησαν  δυο  ακόμησυναντήσεις με τον εργοδότη (Δευτέρα 4/11 καιΤετάρτη 6/11) για να διευθετηθεί τελικά το ζήτη-μα. Σημαντική, επίσης, και η πίεση που άσκησαντα ψηφίσματα αλληλεγγύης από σωματεία εργα-ζομένων (ΘΡΙΑΣΙΟ, WIND, VODAFONE ), από φοι-τητικούς  συλλόγους  (Γεωλογικό,  Ιατρική,  Φυσι-κό, ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ, ΑΣΟΕΕ, Νομική ), από συλλογι-κότητες (ΑΠΕΤΤ, ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, ΑΓΩ ΝΙΣΤΙΚΕΣΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΕΙ-ΤΕΙ, ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΠΕΙΡΑΙΑ ).Η θετική έκβαση του αγώνα των εργαζομέ-

νων αυτών, αποδεικνύει περίτρανα ότι ο αγώ-νας για το δικαίωμα στη δουλειά και η ταξικήαλληλεγγύη,  όχι  μόνο  έχουν  αποτέλεσμα,αλλά αποτελούν και τη μόνη εγγύηση ενάντιαστην ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση. 

Σε οποιοδήποτε σημείο της Βόρειας Ελλάδας και αν βρεθεί κανείς, θαδει σε τοίχους, κολώνες της ΔΕΗ ή στα παρμπρίζ σταθμευμένων αυτο-κινήτων, υλικά, αφισάκια ή τρικάκια του σωματείου των εργαζομέ-

νων στην Κόκα-Κόλα 3Ε. Δύο μήνες απεργίας συμπλήρωσαν την Πέμπτη 28Νοέμβρη και οι εργαζόμενοι συνεχίζουν με έντονη μαχητικότητα και διά-θεση να ανοίγονται στον κόσμο, να ενημερώνουν την πόλη της Θεσσαλονί-κης, αλλά και τους γύρω νομούς. Είναι αξιοθαύμαστο το κουράγιο και η διάθεση αυτών των ανθρώπων

να συνεχίσουν τον αγώνα τους ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου, πουέχει εκτινάξει την ανεργία στα ύψη, κλείνει τις παραγωγικές μονάδες καιτα εργοστάσια για να αφήσει εκατομμύρια εξαθλιωμένους. Οφείλουμε νααναγνωρίσουμε  ότι  οι  εργαζόμενοι  στην Κόκα-Κόλα  έχουν  δείξει  μεγάληαντοχή και διάρκεια στον αγώνα τους. Παρά τις συνεχείς προσπάθειες εξα-γοράς συνειδήσεων από την εταιρεία και παρά το γεγονός ότι εναντίον τουςεκκρεμούν τώρα πια και δικαστικές διώξεις, καθώς η ιδιωτική εταιρία σεκι-ούριτι που έχει προσλάβει η διοίκηση της Κόκα-Κόλα έκανε μήνυση ενάντιασε απεργούς απολυμένους, ενώ η διοίκηση κατέθεσε και νέα αγωγή ενάντιαστους 33 απολυμένους.Επίσης,  θα  πρέπει  να  δούμε  ότι  ουσιαστική  αλληλεγγύη  από  άλλους

εργαζόμενους,  πολιτικούς  χώρους  και  φορείς  δεν  έχει  υπάρξει  προς  στιςκινητοποιήσεις τους και αυτό είναι άκρως προβληματικό. Υπάρχει ένα μεγά-λο κενό, καθώς σε συζητήσεις με κόσμο, ανεξάρτητα από την επαφή του μετο κίνημα, φαίνεται μια θετική προσέγγιση πάνω στο ζήτημα της απεργίας,χωρίς ωστόσο να έχει δοθεί μέχρι τώρα η δυνατότητα να εκφραστεί αυτή ηδιάθεση με έναν κινηματικό τρόπο. Άσχετα από την προμετωπίδα του αγώνααυτού (όπου μπορεί κανείς να εκφράσει διαφωνίες), ο κόσμος που αναφέρε-ται στο κίνημα οφείλει να εκδηλώσει την αλληλεγγύη του απέναντι στουςεργαζόμενους που διεκδικούν το δικαίωμά τους στη δουλειά και στη ζωή.Ευθύνη,  βεβαίως, και  των  εργαζομένων είναι να  ευνοήσουν μέσω του

σωματείου τους την εκδήλωση, με έναν αγωνιστικό τρόπο, της αλληλεγγύηςτου λαού της Θεσσαλονίκης, οργανώνοντας κινηματικά γεγονότα στα οποίαθα μπορεί να συμμετέχει και να δραστηριοποιηθεί ένα ευρύτερο δυναμικό.

Παρά τις διώξεις, ο αγώνας των απεργών

της Κόκα-Κόλα 3Ε συνεχίζεται

Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη!Επιτυχία για τους εργαζόμενους στην ACS Ζωγράφου

ΠΟΛΙΤΙΚΗ8 Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Καταγράφοντας ένα Έχουμε ήδη αναφερθεί στον πλούσιο διάλογο που αναπτύχθηκε στη διάρκειατης Πανελλαδικής Σύσκεψης της ΠΑΑΣ (26-27 Οκτώβρη) που οδήγησε στησυγκρότηση της Λαϊκής Αντίστασης - Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνερ-γασίας. Διάλογος ο οποίος θεωρούμε ότι έχει ιδιαίτερο νόημα να καταγρα-φεί, καθώς αφορά τον προβληματισμό πάνω σ’ ένα σημαντικό πολιτικόεγχείρημα στο οποίο εμπλέκονται και αναφέρονται εκατοντάδες αγωνιστές σε

Αγαπητοί μου σύντροφοι, σύντροφοι στοναγώνα, στις αγωνίες, στα μπουρδουκλώματα, σταμπερδέματα, στις δυσκολίες, στις αδράνειες πουμας κατέχουν και διακατέχουν στον α΄ ή β΄ βαθμό(καθώς οι ταχύτητες των απαιτήσεων της ταξικήςπάλης και του λαού έχουν, βέβαια, αλλάξει πάραπολύ), αισθάνομαι πραγματικά την πολιτική ανά-γκη να χαιρετίσω ένα αλλιώτικο σώμα, ένα σπου-δαίο -κατά τη γνώμη μου, σώμα- το οποίο ξέρει τιδεν θέλει να είναι και τι δεν είναι, και γι’ αυτό τολόγο κρατάει ανοιχτή τη δυνατότητα να γίνειαυτό που ψηλαφίζει, αυτό που προσπαθεί να κατα-λάβει ότι θέλει να γίνει.

Ξέρει πολύ καλά αυτό το σώμα ότι δεν είναιένα κόλπο. Θυμάμαι πριν από λίγα χρόνια μεγάλεςκαι βροντώδεις συνελεύσεις -πώς τις λέγανε- πουκατέληξαν στο να φτιάξουν ένα εκλογικό κόλπο,το οποίο να γίνει συμπλήρωμα της καθεστωτικήςΑριστεράς. Δεν θέλουμε να γίνουμε τέτοιο πράγ-μα, δεν είμαστε αυτό εμείς εδώ σήμερα και τα ενά-μιση-δυο χρόνια που παλεύουμε, όσο παλεύουμε.

Δεν είμαστε ούτε ένας ελιγμός και μια προσπά-θεια στοίχισης, περιφρούρησης, μη διαρροών τωνοργανωμένων δυνάμεων που βρίσκονται μέσαεδώ. Δεν πετάμε την μπάλα στην κερκίδα, δενθέλουμε να κάνουμε κατενάτσιο, δεν θέλουμε νααποφύγουμε τις πραγματικές απαιτήσεις. Αυτόείναι μια καλή αρχή. Και γι’ αυτό λέω ότι είναισπουδαίο αυτό το σώμα.

Είναι αλήθεια, όμως, ταυτόχρονα, (τουλάχι-στον αυτή είναι η δικιά μου αίσθηση από τη σημε-ρινή διαδικασία) ότι δεν αποπνέει ακόμα (αλλά τοκρατάει ανοιχτό, ξαναλέω) αυτό που ψηλαφίζου-με και θέλουμε να γίνει και να αποπνεύσει. Το ότιδηλαδή είναι ένα σώμα μαχόμενων ανθρώπωντων υποτελών τάξεων, του οποίου αυτή είναι ηενότητά του, αυτή είναι η βάση του, μ’ αυτήν τηνιδιότητα βρίσκεται σήμερα εδώ ο καθένας μας, καιτο οποίο -τι κάνει;- θέλει να παλέψει, μέσα στολαό και μαζί με το λαό για να σταματήσει, παρα-δείγματος χάρη, η εικόνα που είπε πριν η συντρό-φισσα η Γεωργία η Θάνου: να συλλαμβάνουν καινα καταδικάζουν μαθητές και να μην μπορεί ναξεσηκωθεί μια αντίδραση· να απολύουν μαζικάκοσμάκη, να συλλαμβάνουν εργάτες και να μηνξεσηκώνεται αντίδραση. Θέλουμε να τα αλλάξου-με αυτά.

Και θέλουμε να την πάμε μακριά τη «βαλίτσα».Προσέξτε πόσο μακριά: ώς εκεί που αυτές οι αντι-στάσεις, αυτή η συγκρότηση -και κρατήστε αυτήτη λέξη- της εργατικής τάξης, της νεολαίας καιτου λαού σε μαχόμενη δύναμη θα αλλάξει τασημερινά όρια, θα μετατοπίσει το σημερινό συσχε-τισμό. Αυτό είναι πολιτικά αυτό που λέμε ΜέτωποΑντίστασης και Διεκδίκησης. Ω ς εκεί την πάμε.Εμείς εδώ σήμερα και όλοι όσοι «μας ανήκουν» σ’αυτό καλούμαστε να συμφωνήσουμε και νασυνεννοηθούμε...

Μας περιμένει ένας βαρύς χειμώνας. Όχι γιατί διάβασα τα μερομή-νια. Μας περιμένει βαρύς χειμώνας από τα μέτρα που ζούμε κι απ' αυτάπου έρχονται. Και πάνε διαδοχικά. Και δε θα 'ναι δυστυχώς ένας ο χει-μώνας. Θα 'ναι πολλοί. Και απέναντι σε αυτήν την κατάσταση πουζούμε, δυστυχώς, υπάρχει μία Αριστερά η οποία είναι απούσα, η οποίαεπέλεξε τη φυγή, δραπέτευσε από τα ζητήματα, η οποία είναι απούσααπό το μέτωπο της αντίστασης και η οποία παραπέμπει τα ζητήματα, ταμεταθέτει είτε στις εκλογές είτε στη λαϊκή εξουσία. Αυτό είναι μιαπληγή. Μια Αριστερά, μια σεμνότυφη Αριστερά, που μιλάει για διεθνείςτοκογλύφους, για Μερκελιστές, για τραπεζίτες, αλλά δεν μιλάει γιαιμπεριαλισμό. Και λίγο θα ήταν το κακό, εάν έλειπε ο ιμπεριαλισμός ωςθέση από τις αναλύσεις. Αλλά λείπει ο ιμπεριαλισμός ως τρόπος σκέψης.Ω ς ουσία στις αναλύσεις. Υποτιμούν τον αντίπαλο. Τον αγνοούν. Και γι'αυτό, ακριβώς επειδή υποτιμούν τον αντίπαλο, δεν μπορούν να συγκρο-τήσουν την αντίσταση.

Η αντίσταση λοιπόν, σύντροφοι, κατά τη γνώμη μου είναι ζητούμε-νο. Είναι μεγάλη κουβέντα να λέμε ότι σήμερα υπάρχει αντίσταση. Τηναντίσταση την κάνει μόνος του ο κόσμος όταν ξεπερνάει τις συνδικαλι-στικές ηγεσίες, την κάνει μόνος του ο κόσμος όταν κάνει μαζικές συνε-λεύσεις, όταν εκθέτει τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, όταν βγαίνει στοδρόμο, όταν μαζικοποιεί τις διαδηλώσεις, αλλά είναι ένα άλλο θέμα ναπούμε ότι συγκροτήθηκε το μέτωπο αντίστασης για το οποίο εμείςπαλεύουμε.

Τι θέλουμε να φτιάξουμε λοιπόν; Να μιλήσουμε για τον ιμπεριαλι-σμό, ναι. Αλλά θέλουμε να φτιάξουμε μια αντιιμπεριαλιστική επιτρο-πή μόνο; Μια αντιιμπεριαλιστική επιτροπή; Όχι. Θέλουμε κάτι πιοβαθύ, πιο ευρύτερο. Και θέτω μερικά ερωτήματα που μπορεί να μηνπάει εκεί πιθανότατα αυτή η κουβέντα, αλλά μας απασχόλησαν στηνΚαρδίτσα. Δε θέλουμε εμείς μια άλλη αντιιμπεριαλιστική επιτροπή.Είχαμε στην Καρδίτσα αντιιμπεριαλιστική επιτροπή, θέλουμε κάτιάλλο. Θέλουμε έναν πόλο, όχι μια τάση της Αριστεράς; Όχι. Δεν θέλου-με πόλο. Αν αυτό το πράγμα μετεξελιχθεί, γίνει κάποια στιγμή πόλος,με γεια του με χαρά του. Εδώ είμαστε να το επιχειρήσουμε. Αλλά αυτήτη στιγμή θεωρώ ότι είναι πρόωρο, υπάρχουν διαφωνίες, πολιτικέςαντιθέσεις. Καλώς κάνουν και υπάρχουν Μέσα από τις διαφωνίες καιτις πολιτικές αντιθέσεις προκύπτει η προωθητική δύναμη της Αριστε-ράς, η σύνθεση του νέου, του ανώτερου. Και μέσα από μία πορεία, μετη συμμετοχή μας στην ταξική πάλη, θα δοκιμαστεί η άποψη του καθε-νός, «πόσα απίδια πιάνει ο σάκος» του καθενός, θα ξεβράσουμε ταλάθη, θα κρατήσουμε τα καλά και θα προχωρήσουμε. Και καλοδεχού-μενος κι ο πόλος.

Είναι εκλογικό σχήμα; Νομίζω ότι δώσαμε ήδη εξετάσεις σ' αυτότο ζήτημα, σ' αυτό το ερώτημα. Επιτυχώς νομίζω τις περάσαμε τις εξε-τάσεις, που δεν ταυτίσαμε το εγχείρημα με μια εκλογική αναμέτρηση.Επιτυχώς, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Και, τέλος πάντων, τοσχήμα δεν θα εξαρτηθεί από το τι θα γίνει στις επόμενες ή στις μεθε-πόμενες εκλογές. Θεωρώ ότι, επειδή η επίθεση του συστήματος, η«βαλίτσα», πάει μακριά, πολύ μακριά, μακάρι να είμαστε ως εκείνη τηφάση να πούμε «δε βαριέσαι, αδερφέ, ό,τι χάσαμε, χάσαμε, δεν φτά-σαμε ακόμα στον πάτο, έχουμε πολύ πράγμα ακόμα». Και επειδή η«βαλίτσα» πάει μακριά, και αυτό το εγχείρημα πρέπει να πάει πολύμακριά.

Από πάνω ή από τα κάτω; Εγώ λέω και από τα πάνω και από τακάτω. Να βοηθήσουν οι εκκινούσες πολιτικές δυνάμεις από τα πάνω όσομπορούν, αλλά να επιχειρήσουν από τα κάτω τη μεγαλύτερη εμπλοκήτου κόσμου, τη μεγαλύτερη συμμετοχή, να κάνουν σ' αυτό το εγχείρημασυμμέτοχους όσους μπορούν περισσότερους.

Μέτωπο; Όχι, αγαπητοί σύντροφοι. Δεν είμαστε εμείς το μέτωπο. Τομέτωπο δεν το κάνουν οι «μουλούδες». Το μέτωπο το κάνει ο λαός.Θέλουμε να συμβάλουμε στη δημιουργία του μετώπου. Και αυτό θα επι-χειρήσουμε. Δεν είμαστε, λοιπόν, μέτωπο, είμαστε μια μετωπική πολιτι-κή συνεργασία που θέλουμε να παλέψουμε σ' αυτήν την κατεύθυνση,όπως επίσης, κατά τη γνώμη μου, δεν είμαστε κοινή δράση. Είμαστε καικοινή δράση, αλλά δεν εξαντλείται η κοινή δράση σ' εμάς. Στην Καρδί-τσα έχουμε σχήματα κοινής δράσης. Έχουμε την Πρωτοβουλία Εργαζο-μένων, στην οποία κάνουμε κοινή δράση και με το ΣΥΡΙΖΑ κι ας μηνείναι μαρξιστές-λενινιστές και μακάρι σ' αυτή την πρωτοβουλία κοινήςδράσης να είναι κι άλλες δυνάμεις. Μακάρι να ήταν και το ΚΚΕ. Καιμακάρι εκεί στην κοινή δράση να δοκιμάζονταν οι απόψεις και οι θέσειςτου καθενός. Κριτήριο είναι οι μάζες, ο κόσμος. Ο κόσμος έχει το κριτή-ριο να βγάλει τα σκάρτα και να κρατήσει τα καλά...

...Ένα τελευταίο. Θεωρώ ότι πρέπει εδώ μέσα να είναι κοινός τόποςότι δεν υπάρχει ένας οδικός χάρτης. Ότι έτσι ξεκινάμε, έτσι συνεχίζου-με, εκεί θα φτάσουμε, λυμένα, τακτοποιημένα, όλα εντάξει. Εδώ τονφτιάχνουμε τον οδικό χάρτη και βαδίζοντας ανοίγουμε το δρόμο...

Εδώ τον φτιάχνουμε

τον οδικό χάρτη

και βαδίζοντας ανοίγουμε

το δρόμο

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΠΝΙΑΣ (Καρδίτσα)

Δεν θέλουμε να αποφύγουμε

τις πραγματικές απαιτήσειςΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (Σάμος)

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 9Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

πλούσιο διάλογοόλη τη χώρα. Στο πλαίσιο, λοιπόν, της προσπάθειας καταγραφής στοιχείωναυτού του προβληματισμού, δημοσιεύουμε σε αυτό το φύλλο της ΠΣ εκτενήαποσπάσματα μερικών από τις τοποθετήσεις. Θεωρούμε, δε, ότι έχει ιδιαί-τερη σημασία αυτή η προσπάθεια να συνεχιστεί είτε μέσα από τις σελίδες τηςΠρολεταριακής Σημαίας και του Λαϊκού Δρόμου είτε μέσα από το ιστολόγιοτης Λαϊκής Αντίστασης.

...Νομίζω ότι η προσπάθειά μας αυτή πρέπει νασυνεχιστεί, η προσπάθειά μας αυτή πρέπει ναδυναμώσει. Στους συντρόφους της ΠΑΑΣ στοΒόλο, γυρνώντας, θα πρέπει να τους πάμε μία από-φαση, ότι συνεχίζουμε, ότι προχωράμε και αυτόπου ζητήσανε οι σύντροφοι και λένε «θέλω έναεργαλείο να παλέψω για τη ζωή μου», πρέπει νατους το προσφέρουμε. Έχουμε καθήκον, έχουμευποχρέωση στους άνεργους, στους εξαθλιωμέ-νους, στους ανθρώπους του Βόλου και της ΝέαςΙωνίας, που υποφέρουν απ’ τη φτώχεια, γιατί οσύντροφος αυτός που σας μίλησε προηγουμένωςέχει να δουλέψει τέσσερα χρόνια. Έχουμε καθή-κον να σταθούμε δίπλα του. Έχουμε καθήκον, όχιαπλώς να σταθούμε δίπλα του, αλλά να οργανώ-σουμε τους αγώνες του, να συμμετέχουμε σεαυτούς, να πρωτοστατήσουμε, και το ζήτημα τηςπολιτικής πρωτοπορίας να το κερδίσουμε, όχιμέσα απ’ τις διακηρύξεις, αλλά μέσα απ’ τη συμμε-τοχή μας στην ταξική πάλη, έτσι όπως αυτή διεξά-γεται.

Και διεξάγεται με πολύ δύσκολους όρους. Διε-ξάγεται με τα ΜΑΤ έξω απ’ το εργοστάσιο. Διεξάγε-ται με την κυριαρχία του ρεφορμισμού, του εργο-δοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στα συν-δικάτα. Διεξάγεται με την απίστευτη επίθεση πουέχουν υποστεί οι προοδευτικές, αριστερές, κομμου-νιστικές απόψεις. Έχουμε, λοιπόν, να οικοδομή-σουμε ένα ολόκληρο μέτωπο αντίστασης, διεκδί-κησης (δεν την άκουσα πολύ αυτή την κουβέντα σεαυτή τη συζήτηση). Διεκδίκησης, σύντροφοι, τωνδικαιωμάτων που έχουμε έτσι ή αλλιώς και τωνδικαιωμάτων όλου του πλούτου αυτής εδώ τηςχώρας και όλων των χωρών που παράγουν τηνπραγματική παραγωγή του. Έχουμε, λοιπόν, σοβα-ρά καθήκοντα, έχουμε σοβαρές υποχρεώσεις καινομίζω ότι αν σε κάτι έχουν συμφωνήσει οι δύοοργανώσεις και όλοι οι αγωνιστές που αρχίζουν ναδιευρύνονται γύρω απ’ το σχήμα, είναι ότι παίρ-νουμε την ευθύνη να τις αναλάβουμε.

Νομίζω ότι αυτό το κομμάτι της ανάληψης τηςευθύνης να προωθήσουμε τη λαϊκή πάλη είναι τοπιο σοβαρό κομμάτι της ιστορίας μας. Διότι ηπείρα μου λέει ότι στα πολιτικά και ιδεολογικάζητήματα μπορούμε να βρούμε ισορροπίες. Όχι νακάνουμε οπορτουνισμούς, όχι να κάνουμε κοπτο-ραπτική. Μπορούμε να βρούμε ισορροπίες, κοινάσημεία και αντίληψη, γιατί η σταθερότητα και ηιδεολογική, πολιτική μας συγκρότηση, όλες αυτέςτις δεκαετίες, δεν είναι φορτίο για να το πετάξου-με στη θάλασσα. Δεν είναι ένα φορτίο το οποίομπορούμε εύκολα να το ξεφορτωθούμε από πάνωμας. Με την ίδια ευθύνη, λοιπόν, που έχουμε κου-βαλήσει όλες αυτές τις δεκαετίες αυτό το φορτίοτων κομμουνιστικών, επαναστατικών ιδεών, δρά-σεων, υπεράσπισης του σοσιαλισμού, υπεράσπισηςτου Οκτώβρη, υπεράσπισης της κινέζικης επανά-στασης (για να μείνω σε αυτά), με την ίδια ευθύνηπρέπει να αναλάβουμε και το άνοιγμα της υπόθε-σης της λαϊκής πάλης. Γιατί; Γιατί δεν υπάρχεικανένας άλλος, σύντροφοι.

Θα μου πει κάποιος: «καλά, αυτοί οι τριακόσι-οι, τετρακόσιοι, πεντακόσιοι, χίλιοι σε όλη τηνΕλλάδα, που αναφέρονται σε αυτή την κατεύθυν-ση;» Ναι! Εγώ το λέω ξεκάθαρα, για να συνεννο-ούμαστε: ναι, αυτή είναι η βασική δύναμη που, όχιέχει αυτές τις ιδέες, αλλά θα αναλάβει την ευθύνη.Θα δεσμευτεί, δηλαδή, ενώπιος ενωπίω, αλλά κιαπέναντι στο λαό, ότι «ναι, μπαίνουμε μέσα σεαυτή την ιστορία, διαχωρίζουμε τη θέση μας απόόλα τα σχέδια αυτής της Αριστεράς η οποία δενεπαρκεί (όχι απλώς δεν επαρκεί, αλλά στέκεταιεχθρικά σε κάθε λαϊκό σχέδιο) και ανοίγουμε ένανκαινούριο δρόμο». Έναν καινούριο δρόμο πουθέλει το λαό και την εργατική τάξη πρωταγωνιστήτων εξελίξεων. Δεν τον θέλει ψηφοφόρο, δεν τονθέλει μαντρωμένο, δεν τον θέλει «αυτοδιαχειριζό-μενο», αλλά τον θέλει πραγματικό υποκείμενο τηςταξικής πάλης, να αγωνίζεται, να αντιστέκεται, ναοργανώνεται, να διεκδικεί και, κυρίως, να νικάει...

Ναι, η λαϊκή αντίσταση

μπορεί να έχει αποτελέσματα!

ΠΑΝΟΣ ΧΟΥΝΤΗΣ (Αθήνα)

...Υπάρχει, συντρόφισσες και σύντροφοι, ένα δεδομένο: ότι υπάρχειμεγάλη κίνηση μαζών σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Σε χώρες πουείναι εξαρτημένες σαν την ελληνική -επειδή οι αντιθέσεις εμφανίζονταιπολλαπλασιασμένες- υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη κίνηση μαζών. Αυτή ηκίνηση μαζών, για την ώρα, δεν έχει δημιουργήσει μια αριστερή στροφήστα πράγματα ή αριστερές συγκροτήσεις, αν θέλετε, ή μια τάση μαζικήςενίσχυσης των αριστερών συγκροτήσεων.

Από την άλλη, υπάρχει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του κόσμου πουψάχνει τρόπους να αντισταθεί. Θα διαφωνήσω λίγο με τη συντρόφισσατην Αρετή, χωρίς να θέλω καθόλου να υποτιμήσω ανθρώπους που είναιστο ΠΑΜΕ, στο ΣΥΡΙΖΑ ή στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ (καθόλου, ούτε την αγωνι-στικότητά τους ούτε το μόχθο που καταθέτουνε) αλλά -ξέρετε, σύντρο-φοι- όταν κάποιος έχει την εκτίμηση ότι η αντίσταση δεν είναι αποτε-λεσματική όταν δεν τίθεται ο στόχος της λαϊκής εξουσίας ή ότι η αντί-σταση δεν είναι αποτελεσματική όταν δεν τίθεται ο στόχος της ανατρο-πής της κυβέρνησης, να με συμπαθάτε, αλλά αυτό πραγματικά δημιουρ-γεί παραλυτικές συνθήκες και στην ίδια την αντίσταση.

Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι εργασιακοί χώροι και όποια κομμάτια τουκινήματος έχουν βγει κάπως στην κόντρα στο κεντρικό πολιτικό, στελέχητόσο του ΚΚΕ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, από την πρώτη μέρα (μιλάω για τηναπεργία των καθηγητών, για την κατάσταση στις Σκουριές κ.λπ.) πλειοδό-τησαν στο να «ενημερώσουν» τον κόσμο πόσο δύσκολος είναι αυτός οαγώνας, πόσο ανυπέρβλητος, πόσο είναι αδύνατο να νικήσουμε κ.λπ. κ.λπ.

Άρα, λοιπόν, δεν είναι ακριβώς το τοπίο ότι «είναι όλοι με την αντί-σταση», άρα λοιπόν «όταν μιλάμε εμείς για αντίσταση τι ακριβώς έχου-με να τους πούμε;».

Υπάρχουν τρεις άξονες:- Ο αντιιμπεριαλισμός. Προσωπικά, για να πω την αλήθεια, δεν

νιώθω καμιά ανάγκη σε αυτή την αίθουσα να εξηγήσω για την ανα-γκαιότητά του.

- Η αναγκαιότητα αντίστασης στην καπιταλιστική επίθεση. Και εδώνα πω -για να είμαστε ειλικρινείς- υπάρχουν μια σειρά μεσαία ή καιμικρά αφεντικά που χρησιμοποίησαν πολύ καλά την ευκαιρία των μνη-μονίων για να τσακίσουνε εργατικά δικαιώματα.

Και θα έλεγα ότι, μέχρι εδώ, μπορεί να πει κάποιος «αυτά τα λένε καιάλλοι». Δηλαδή, αν βγούμε από το μικρόκοσμο της Αριστεράς, συντρό-φισσες και σύντροφοι, το ζήτημα του ιμπεριαλισμού και της ιμπεριαλι-στικής εξάρτησης είναι πλατιά αποδεκτό στην κοινωνία.

- Αυτό που για μένα έχει μια παραπάνω αξία είναι το τρίτο «αντί»που είπαν κάποιοι σύντροφοι: την αντίσταση στη συνδιαχείριση, στιςκοινοβουλευτικές αυταπάτες, στη λογική ουδετερότητας του κράτους.Αυτά είναι ζητήματα που το κίνημα είναι πιο πίσω. Γι’ αυτό και κόσμοςπου όντως αντιστέκεται στα μνημόνια (με αυτό τον τρόπο θα έλεγαστην ιμπεριαλιστική εξάρτηση), στην ανατροπή των εργασιακών σχέσε-ων (με αυτό τον τρόπο θα έλεγα στην καπιταλιστική επίθεση), συνεχίζεινα έχει αυταπάτες ή, αν δεν έχει αυταπάτες, κάτω από την απελπισίατου να επενδύει σε συνδιαχειριστικές λογικές ή σε λογικές κοινοβου-λευτικών αυταπατών. Άρα, το τρίτο είναι ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημακαι σχετίζεται με την αντίληψή σου γύρω από το αστικό κράτος...

...Το πρόβλημα του κόσμου δεν είναι ότι δεν του έχουμε κάνει«πενηνταράκια» το τι σημαίνει ιμπεριαλιστική εξάρτηση στην Ελλάδα.Δεν είναι αυτό το πρόβλημα που έχει ο κόσμος. Το πρόβλημα που έχειείναι ότι κρίνει ότι στο δοσμένο συσχετισμό δεν μπορεί να κάνει αγώνεςνικηφόρους. Εκεί πέρα, λοιπόν, νομίζω ότι το κρίσιμο είναι να ανοίξειςκαταρχήν την κουβέντα ότι, ναι, η λαϊκή αντίσταση μπορεί να έχει απο-τελέσματα. Μπορεί. Δηλαδή, υπάρχει άλλος χώρος που λέει ότι η λαϊκήαντίσταση -σήμερα, σ’ αυτό το δοσμένο αρνητικό συσχετισμό- μπορεί ναέχει αποτελέσματα, μπορεί να ανοίξει ρωγμές σ’ αυτή την επίθεση και σ’αυτή τη φάση οι ρωγμές μπορεί να φέρουνε πραγματικά θυελλώδειςεξελίξεις; Γιατί, άραγε, οι ρεφορμιστικές δυνάμεις δεν κάνουν αντίστα-ση, λέω εγώ; Μα, γιατί ξέρουνε ότι όποιος κάνει σήμερα αντίσταση καιτο εννοεί στην ουσία τίθεται εκτός συνταγματικού τόξου.

Γιατί οι απαιτήσεις από τη μεριά του καπιταλισμού, του εξαρτημέ-νου ελληνικού καπιταλισμού, σήμερα, είναι ότι «δεν θα κουνηθείς,φίλε». Και γι’ αυτό όλες οι «απογειώσεις» όταν δεν κινείται τίποτα,γίνονται «ρεαλισμός» και υποταγή όταν ο κόσμος βγαίνει στο δρόμο.Και να είμαστε, σύντροφοι, λίγο πραγματικοί σ’ αυτό. Πραγματικοί...

...Κλείνοντας, λοιπόν, συντρόφισσες και σύντροφοι, νομίζω ότι μπο-ρούμε να βγούμε στην κοινωνία, να μιλήσουμε απλά, να δώσουμε αυτο-πεποίθηση ότι πραγματικά οι αγώνες μπορούν να νικήσουνε (μας τοέδειξε η ενόχληση του συστήματος όποτε κάποιος πάει να σηκώσεικεφάλι), να εξηγήσουμε ότι η αντιιμπεριαλιστική πάλη είναι ένα σημα-ντικό τμήμα και δένεται με όλα, με την πάλη ενάντια στην επίθεση, ναεξηγήσουμε ότι χρειάζεται πάλη ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση,γι’ αυτό και η αντιιμπεριαλιστική πάλη δεν μπορεί να μην έχει ταξικάχαρακτηριστικά στην Ελλάδα, (εγώ προσπαθώ να φανταστώ ποιο κομ-μάτι της αστικής τάξης «το βλέπει» αντιιμπεριαλιστικά και δεν μπορώ)και, τρίτο, να εξηγήσουμε ότι πέρα από τους αγώνες και την πολιτικήσυγκρότησή τους δεν υπάρχει καμία διέξοδος σε συνδιαχειρίσεις, σε κοι-νοβουλευτικές λογικές και σε οποιαδήποτε άλλα ρεφορμιστικά σκουπί-δια έχει πραγματικά παράξει τις τελευταίες δεκαετίες η ρεφορμιστικήκυριαρχία...

Παίρνουμε την ευθύνη

να αναλάβουμε σοβαρές υποχρεώσειςΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΝΔΡΕΑΤΟΣ (Βόλος)

ΠΟΛΙΤΙΚΗ10 Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Στο Λαϊκό Δρόμο (ΛΔ) της 16/11/13δημοσιεύτηκε άρθρο με τίτλο «Ορισμέ-να ζητήματα σχετικά με τη ‘Λαϊκή Αντί-

σταση-Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργα-σία’», το οποίο κατά κύριο λόγο αναφέρεταιστο άρθρο της ΠΣ «Στις μάχες, μέσα στο λαόκαι με το λαό θα κριθεί η πορεία της» πουαφορούσε στην πολιτική-απολογιστικήτοποθέτησή μας για την ΠανελλαδικήΣύσκεψη και συνολικά για το εγχείρημασυγκρότησης της Λαϊκής Αντίστασης - Αρι-στερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας.Κρίνουμε ότι είναι χρήσιμο να επισημάνουμεσυνοπτικά μερικά ζητήματα που αναδείχνο-νται από αυτό το άρθρο του ΛΔ, στα πλαίσιαμιας συζήτησης-αντιπαράθεσης-διαπάληςγια την υπόθεση της Λαϊκής Αντίστασης -Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργα-σίας, που είναι και πρέπει να μείνει ανοιχτήκαι δημόσια, με όλες τις αφορμές και τιςαιτίες που η ζωή και οι απαιτήσεις της πάληςθα μας δίνουν.

«Ένοχος και τιμωρία»Θα αρχίσουμε από την τελευταία παρά-

γραφο του άρθρου του ΛΔ, στην οποία θεω-ρούμε ότι συνοψίζεται η πολιτική αμηχανίατου άρθρου και μάλιστα με έναν πολιτικάπροβληματικό τρόπο. Γράφει, λοιπόν, ο ΛΔ:«Αν πραγματικά θέλουμε να οικοδομήσουμεσυναγωνιστικές σχέσεις ανάμεσά μας για ναπροχωρήσουμε σταθερά και αποφασιστικάμπροστά, και πιστεύουμε πως αυτό θέλει ησυντριπτική πλειοψηφία των συντρόφων καισυναγωνιστών των δύο οργανώσεων, πρέπειαπερίφραστα να αποδοκιμαστούν και να απομο-νωθούν τέτοιες απόψεις, όπως αυτές τουσυντρόφου αρθρογράφου της «Π.Σ.», που όχιμόνο δε συμβάλλουν στο ξεδίπλωμα και στηνανάπτυξη του κοινού μας αγώνα στα πλαίσιατης ΛΑ-ΑΑΣ, αλλά μας σπρώχνουν προς τα πίσωκαι αναβιώνουν αρνητικές καταστάσεις που δεβοηθούν κανένα μας.» (υπογράμμιση δικήμας).

Τι μας λένε εδώ οι σύντροφοι του Μ-ΛΚΚΕ, αφού ανέλυσαν κατά πώς νομίζουν τοάρθρο της ΠΣ, δηλαδή τις θέσεις και εκτιμή-σεις του ΚΚΕ(μ-λ) για το εγχείρημα της Λαϊ-κής Αντίστασης - Αριστερής Αντιιμπεριαλι-στικής Συνεργασίας; Μας λένε ότι αυτές οιθέσεις «πρέπει απερίφραστα να αποδοκιμα-στούν και να απομονωθούν» γιατί τάχα αυτέςείναι απόψεις κάποιου συντρόφου αρθρο-γράφου (έτσι έκριναν οι σ. του ΛΔ!), και γιατίτέτοιες απόψεις «μας σπρώχνουν προς τα πίσω

και αναβιώνουν αρνητικές καταστάσεις που δεβοηθούν κανένα μας.»!

Ξεκινώντας, λοιπόν, από ένα αυθαίρετοσυμπέρασμα, το άρθρο του ΛΔ οδηγείται -είτε το κατανοούν οι σ. του Μ-Λ ΚΚΕ είτε όχι-σε πολιτικό αδιέξοδο! Γιατί, απλούστατα, ωςπροϋπόθεση για το «ξεδίπλωμα και την ανά-πτυξη του κοινού μας αγώνα στα πλαίσια τηςΛΑ-ΑΑΣ» ζητάει την «απερίφραστη αποδοκι-μασία και απομόνωση» των απόψεων τηςμιας από τις δύο οργανώσεις που συνεργάζο-νται για να συγκροτηθεί και να χτιστεί ηΛαϊκή Αντίσταση - Αριστερή Αντιιμπεριαλι-στική Συνεργασία και μάλιστα αυτής πουκατέθεσε και την πρόταση συνεργασίας γιατο σκοπό αυτό!

Είναι, δυστυχώς, αλήθεια πως ο επίλογοςαυτός του άρθρου του ΛΔ δεν αποτελείέκπληξη, αλλά μάλλον φυσιολογικό επιστέ-γασμα των όσων προηγουμένως αναπτύσσο-νται και αναφέρονται στο άρθρο αυτό. Γιατίκατά βάση ολόκληρο το άρθρο αναλώνεταιστα «πρέπει και δεν πρέπει», στο «πρωτό-κολλο» των διαδικασιών που κατά τη γνώμητων συντρόφων του ΛΔ πρέπει να διέπει τησυνεργασία, και ελάχιστα ως καθόλου στοπεριεχόμενό της, στους στόχους της. Αφού,λοιπόν, μας βρίσκει «ένοχους» διαφόρων«ατοπημάτων» που αφορούν στο «πρωτό-κολλο» αυτό, καταλήγει και στην ανάλογηπρόταση «τιμωρίας». Και επειδή αυτή δενμπορεί να αφορά τις απόψεις του ΚΚΕ(μ-λ), οΛΔ κατασκευάζει έναν «ένοχο αρθρογράφο»(που περίπου λειτουργεί αυτοτελώς και υπο-νομευτικά προς όλες τις κατευθύνσεις) γιανα του την απαγγείλει!

Τα «πειστήρια της ενοχής»Όμως, η «αγανάκτηση» πάνω στην

οποία βασίζεται το άρθρο του ΛΔ για νακαταλήξει «φυσιολογικά» στα περί «απομό-νωσης και αποδοκιμασίας» αναφέρεται καισε «στοιχεία»! Ποια είναι αυτά; Μα το ότιείναι «ανυπόστατοι και εξωφρενικοί (οι) ισχυ-ρισμοί του συντρόφου της «Π.Σ.» πως υπήρχαναπόψεις - προφανώς μελών του Μ-Λ ΚΚΕ στηνΠανελλαδική Σύσκεψη που έλεγαν ότι η ΠΑΑΣ«δεν θα κριθεί στους αγώνες» και «δεν θα πρέ-πει να αναζητήσει όρους παρουσίας και παρέμ-βασης στους μαζικούς χώρους των εργαζομέ-νων και της νεολαίας».

«Ανυπόστατοι και εξωφρενικοί»! Η ΠΣ,λοιπόν, (και όχι ο «αρθρογράφος της») δημο-σίευσε και κριτίκαρε απόψεις αγωνιστώναπό την Πανελλαδική Σύσκεψη όπου συμμε-

Με αφορμή το άρθρο που δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία το Σάββα-

το 2 Νοέμβρη (αρ. φύλλου 721) με τίτλο «Στις μάχες, μέσα στο λαό και με το

λαό θα κριθεί η πορεία της» (αναφέρεται στη Λαϊκή Αντίσταση - Αριστερή

Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία) και την απάντηση του Λαϊκού Δρόμου στις 16 Νοέμ-

βρη, έχουμε να διευκρινίσουμε τα παρακάτω:

α) Τα αποσπάσματα από τις παρεμβάσεις των περισσότερων συντρόφων στο διή-

μερο της πρώην ΠΑΑΣ, είναι διασταυρωμένα από τις απομαγνητοφωνήσεις και δεν

επιδέχονται καμία αμφισβήτηση. Αν οι σύντροφοι αυτοί θεωρούν ότι κακώς ερμη-

νεύτηκαν ή ότι κακώς χρησιμοποιήθηκαν τα αποσπάσματα αυτά επειδή λέχθηκαν εν

τη ρύμη του λόγου, είμαστε ανοιχτοί για να δεχτούμε τις αποσαφηνίσεις τους.

β) Διαβάζοντας ο όποιος αριστερός αγωνιστής την τοποθέτηση του Λαϊκού Δρό-

μου μπορεί να νομίσει ότι ο διάλογος και η αντιπαράθεση, έτσι όπως την εννοεί το Μ-

Λ ΚΚΕ, δεν έχει σαν αντικείμενο την προώθηση της υπόθεσης της Λαϊκής Αντίστασης

- Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας που βρίσκεται στην αρχή της και θέλει

Την προηγούμενη εβδομάδα υπήρξαν αρκετά δημοσιεύματα στονΤύπο σχετικά με το πρόγραμμα «Σίτισης και Προώθησης ΥγιεινήςΔιατροφής», το οποίο χρηματοδοτείται από το Ίδρυμα Σταύρος

Νιάρχος και την υλοποίησή του έχει αναλάβει το Ινστιτούτο Προληπτι-κής, Περιβαλλοντικής και Εργασιακής Ιατρικής Prolepsis. Πρόκειται γιατο πρόγραμμα παροχής πρωινού γεύματος σε μαθητές δημόσιων σχο-λείων από οικονομικά ασθενέστερες περιοχές τις χώρας που λειτούργη-σε πέρσι για πρώτη φορά. Αρχικά, στο πρόγραμμα εντάχθηκαν 32.358μαθητές από 206 σχολεία, ενώ οι φορείς χρηματοδότησης και υλοποίη-σης ανακοίνωσαν επέκταση του προγράμματος σε 50.000 μαθητές 300σχολείων. Οι αιτήσεις που δέχτηκαν ήταν από 774 σχολεία και ο αριθ-μός αυτός βαίνει αυξανόμενος...

Από την ανάλυση ερωτηματολογίων που οι χορηγοί διένειμαν στιςπερίπου 16.000 οικογένειες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα, προκύπτειότι από αυτές το 60% αντιμετώπισε επισιτιστική ανασφάλεια και το 23%επισιτιστική ανασφάλεια και πείνα το έτος 2012.

Πρώτη ανάγνωση: Επισιτιστική κρίση

Το οικονομικό-πολιτικό-κοινωνικό σύστημα, λοιπόν, που λέγεταικαπιταλισμός και που σύμφωνα με τους υπερασπιστές του είναι το μόνοπετυχημένο, πέτυχε να έχει μεγάλα ποσοστά νηστικών μαθητών στασχολεία. Πέτυχε να υπάρχουν χιλιάδες οικογένειες με άδειο το ψυγείο,των οποίων τα παιδιά λιποθυμούν από την πείνα στις σχολικές αίθου-σες. Και για να μην τους αδικήσουμε, σε αυτή την επιτυχία συνέβαλανοι υπεύθυνοι του ελληνικού success story και του πρωτογενούς πλεο-νάσματος...

Δεν είναι λίγες οι έρευνες σε διεθνές επίπεδο που αναλύουν διάφο-ρες επιπτώσεις στην υγεία του πληθυσμού μιας χώρας σε κρίση. Άλλω-στε, δεν χρειάζεται και πολλή επιστήμη για να καταλάβει κανείς, ότιένας λαός που καθημερινά γίνεται πιο φτωχός, που είναι σε μεγάλοποσοστό άνεργος ή το εισόδημά του μειώνεται συνεχώς, είναι ένας λαόςμε σημαντικά προβλήματα υγείας. Τόσο λόγω της μη επαρκούς διατρο-φής, όσο και λόγω των περικοπών στην περίθαλψη και την ασφάλεια.Τα δεδομένα αυτά οδηγούν σε συμπεράσματα που μιλούν για μείωσητου προσδόκιμου ζωής των πληθυσμών και για την εμφανιση ξεχασμέ-νων ασθενειών (π.χ. φυματίωση) σε λαϊκά στρώματα.

Άρα λοιπόν, μόνο λαϊκισμός και προπαγάνδα δεν είναι -όπως δια-τείνονται οι κυρίαρχοι- όταν συζητάμε για την ασιτία και δη στουςμαθητές. Είναι ένα γεγονός που αντικατοπτρίζει την κατάσταση που ζειο λαός μας και η οποία χειροτερεύει ολοένα με τα «σωτήρια» μέτρατους.

Δεύτερη ανάγνωση: Ιδιωτική πρωτοβουλία

για την καταπολέμηση της ασιτίας

Επίσης, το επιτυχημένο καπιταλιστικό σύστημα κατόρθωσε να παρα-χωρήσει την καταπολέμηση της ασιτίας στα σχολεία μέσω της ιδιωτικήςχορηγίας. Είναι, άλλωστε, εγγενές χαρακτηριστικό του η απεμπόλησητων δικών του υποχρεώσεων απέναντι στο λαό και τη νεολαία και ηπροσφορά γης και ύδατος στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Το ένα πρόβλημα εδώ σε σχέση με την ιδιωτική πρωτοβουλία είναιη φιλανθρωπία από την πλευρά της αστικής τάξης. Το Ίδρυμα ΣταύροςΝιάρχος, όπως και άλλοι αντίστοιχοι οργανισμοί υπό την διεύθυνσηγόνων μεγάλων αστικών οικογενειών της χώρας, εμφανίζεται ως μεγά-λος ευεργέτης του φτωχού λαού. «Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψωλάδι» δηλαδή. Η εκμεταλλεύτρια τάξη πετάει υπερήφανη τα ξεροκόμ-ματα στους υποτακτικούς της, θησαυρίζοντας από τη δική τους δουλειάκαι το ξεζούμισμα.

Το άλλο πρόβλημα είναι ότι όσο ιδιωτική είναι η πρωτοβουλίαπαροχής γευμάτων σε κάποιους μαθητές, άλλο τόσο ιδιωτική είναι καιη πρωτοβουλία σταματήματος της πρωτοβουλίας αυτής. Ένα «λυπού-μαστε, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε το πρόγραμμα» αρκεί, για να επι-στρέψουν οι χιλιάδες αυτές των οικογενειών στην προτέρα κατάστασητης πείνας, χωρίς κανείς να κατηγορήσει κανέναν...

Η ανάγκη σίτισης στα σχολεία υπάρχει και είναι μεγάλη. Είναι ανά-γκη επιβίωσης του νεαρότερου κομματιού του πληθυσμού. Άρα υπάρχεικαι η ανάγκη διεκδίκησης γευμάτων για τους μαθητές και αυτή η διεκ-δίκηση πρέπει να απευθύνεται στο κράτος. Όχι σε χορηγούς, όχι σεαστούς φιλάνθρωπους.

Υ.Γ. «Το υπουργείο Εσωτερικών, ύστερα από συνεννόηση και με τον ανα-πληρωτή υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα, θα προχωρήσει σε έκτα-κτη επιχορήγηση 8 εκατομμυρίων ευρώ για την προμήθεια πετρελαίου θέρ-μανσης σε σχολεία της χώρας.» Αυτό, ύστερα από κινητοποίηση μαθητών καιγονιών στη Νάουσα και τη Φλώρινα και το κλείσιμο των σχολείων πρωτο-βάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης λόγω δυσμενών καιρικών συνθη-κών. Λεφτά υπάρχουν...

Μια απάντηση στο “Λαϊκό Δρόμο”

Για την ουσία, σύντροφοι;

Νηστικοί μαθητές στην Ελλάδα του 2013

Ανακοίνωση της Σύνταξης της Π.Σ.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 11Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

τείχαν περισσότεροι από 400 άνθρωποι, οιοποίες απόψεις απλώς δεν ειπώθηκαν ποτέ!Γιατί, άραγε, η ΠΣ να κάνει κάτι τέτοιο; Μεποια λογική και με ποια στόχευση να κατα-ναλώνει το χώρο της, επισημαίνοντας ένασοβαρό πολιτικό πρόβλημα και επιχειρώ-ντας να συμβάλει στην αντιμετώπισή τουόταν το πρόβλημα αυτό δεν υπάρχει;! Αρέ-σκεται, άραγε, η ΠΣ να εμφανίζει -και μάλι-στα προς κάθε κατεύθυνση- ότι υπάρχουνπροβλήματα σε ένα εγχείρημα που πρότεινεκαι στηρίζει το ΚΚΕ(μ-λ) όταν αυτά τα προ-βλήματα απλώς... δεν υπάρχουν; Ή μήπωςτο «πρωτόκολλο» λέει πως τα προβλήματαδεν πρέπει να επισημανθούν και να τεθούνανοιχτά και πολιτικά στο δυναμικό της Λαϊ-κής Αντίστασης - Αριστερής Αντιιμπεριαλι-στικής Συνεργασίας, αλλά και ευρύτερα;

Αυτό πια, αγαπητοί σύντροφοι του Μ-ΛΚΚΕ, το να εμφανίζετε δηλαδή ότι τέτοιοζήτημα δεν απασχόλησε τη Σύσκεψη είναιαπαράδεκτο! Και είναι βέβαιο πως, εκτόςαπό τα ντοκουμέντα της συζήτησης, υπάρ-χει στη μνήμη των εκατοντάδων ανθρώπωνπου συμμετείχαν στη Σύσκεψη ολόκληρηαυτή η συζήτηση-αντιπαράθεση. Όλοιθυμούνται τη συζήτηση για τους «κόκκι-νους Βέγγους», τις παρεμβάσεις στελεχώνγια το ότι η Λαϊκή Αντίσταση - ΑριστερήΑντιιμπεριαλιστική Συνεργασία «δεν πρέπεινα ξεπέσει σε πολιτικοσυνδικαλιστικήδράση», «δεν μπορεί να σηκώσει το βάροςτης δουλειάς σε εργατικούς χώρους», για τοότι «την κατεύθυνση της Αντίστασης τηνέχουν όλοι» και πολλά ανάλογα τα οποία θαμπορούσαμε να θυμίσουμε μαζί με το ονο-ματεπώνυμο των συντρόφων που τα διατύ-πωσαν. Και αυτή η στάση ξεπερνάει τα όριατου απαράδεκτου όταν επιχειρείτε τη δικήμας πολιτική κριτική σε αυτές τις απόψειςνα τη διαστρεβλώσετε και να την εμφανίσε-τε ως αμφισβήτηση της μαχητικότητας καιτης αγωνιστικότητας των μελών και τωνστελεχών του Μ-Λ ΚΚΕ! Σαν να λέμε ότι ηπολιτική κριτική-αντιπαράθεση (ακόμα καιπολεμική) σε θέσεις και αντιλήψεις μιαςαριστερής, κομμουνιστικής οργάνωσης ήκάποιων αγωνιστών, σημαίνει ταυτόχροναπως οι φορείς των απόψεων που κριτικάρο-νται ταξινομούνται ως μη-αγωνιστές, ωςυποταγμένοι και «σκυφτοί» στο σύστημα!!!

Με αυτόν τον τρόπο το συγκεκριμένοάρθρο του ΛΔ «υπερασπίζεται» τη «συνερ-γασία των δύο οργανώσεων» και την «οικο-δόμηση» «συναγωνιστικών σχέσεων» γιατις οποίες κάνει πολλές φορές λόγο! Αλή-θεια, αγαπητοί σύντροφοι, επιτρέψτε μας ναυποβάλλουμε ένα πραγματικό ερώτημα:Πιστεύετε πως, αποφεύγοντας να μπείτεστην ουσία της δημόσιας συζήτησης για τοτι θέλουμε και τι χρειάζεται να είναι ηΛαϊκή Αντίσταση - Αριστερή Αντιιμπεριαλι-στική Συνεργασία και, ταυτόχρονα, επιχει-ρώντας να «απαγορεύσετε» και σε μας να το

κάνουμε, υπερασπίζεστε τη συνεργασία τωνδύο οργανώσεων;

«Αιφνιδιασμοί» και η ουσία των ζητημάτων

Συνολικά το άρθρο του ΛΔ -και όπωςήδη αναφέραμε- δεν επιχειρεί σχεδόν καθό-λου να αναφερθεί στα πολιτικά ζητήματαπου έθετε το άρθρο της ΠΣ στο οποίο «απα-ντάει». Αρκείται να παραθέσει «τίτλους»πολιτικών ζητημάτων για τα οποία εκτιμάπως «είναι αναγκαίο και χρήσιμο, ταυτόχρονακαι παράλληλα με την κοινή πάλη μας σταπλαίσια της ΛΑ-ΑΑΣ να γίνει μια ουσιαστικήσυζήτηση ανάμεσα στις δυο οργανώσεις», ενώγια αυτή καθεαυτή τη συζήτηση για τηΛαϊκή Αντίσταση - Αριστερή Αντιιμπεριαλι-στική Συνεργασία ο ΛΔ εμφανίζεται «αιφνι-διασμένος» και σε «αδυναμία» να καταλά-βει τι εννοούμε λέγοντας για τη «διαρκώςανοιχτή συζήτηση και διαπάλη που πρέπει ναυπάρχει σχετικά με τα χαρακτηριστικά της…»όπως σημειώναμε στο άρθρο της Π.Σ. Μάλι-στα, ο ΛΔ φτάνει στο σημείο να αναρωτιέταιαν μια τέτοια τοποθέτηση παραπέμπει «σεπολιτική συνεργασία δυνάμεων που δεσμεύο-νται με σοβαρό τρόπο να παλέψουν από κοινούστη βάση ενός σταθερού πολιτικού προσανατο-λισμού αμοιβαία αποδεκτού;»

Στο ίδιο πνεύμα στον πρόλογο τουάρθρου αναδύεται μια διάχυτη δυσαρέσκειασχετικά με το πώς το ΚΚΕ(μ-λ) αντιλαμβά-νεται (και, ουσιαστικά, αν «σέβεται») τησυνεργασία. Η οποία δυσαρέσκεια φτάνειστο επίπεδο της ανησυχίας για άρθρα της ΠΣπου με αφορμή τη Σύσκεψη ανέπτυσσανθέσεις και απόψεις για τη σχέση αντικαπιτα-λιστικού-αντιιμπεριαλιστικού αγώνα καιγια τα οποία μάλιστα ο ΛΔ μας ενημερώνειπως «ήταν λάθος των συντρόφων να μπουναυτά τα ζητήματα μια εβδομάδα πριν τηΣύσκεψη»!

Σε σχέση με όλα αυτά θα επιχειρήσουμεμερικές σύντομες διευκρινήσεις και υπενθυ-μίσεις που θεωρούμε πως είναι χρήσιμες καιγια τη συνεργασία των δύο οργανώσεων καιγια την ανάπτυξη της Λαϊκής Αντίστασης -Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργα-σίας.

Ξεκινώντας από το τελευταίο, για ταάρθρα στην ΠΣ την εβδομάδα πριν τηΣύσκεψη, θεωρούμε ότι οπωσδήποτε οισύντροφοι του Μ-Λ ΚΚΕ αναγνωρίζουν τοδικαίωμά μας να κρίνουμε εμείς, πότε, ποι-ους προβληματισμούς και θέσεις δημοσιεύ-ουμε στην ΠΣ. Κατά τα λοιπά, επισημαίνου-με για άλλη μια φορά ότι καθόλου δεν θεω-ρούμε ζητήματα τα οποία δεν τα έχει πραγ-ματικά απαντήσει το κίνημα (π.χ. για τοχαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα)ως προϋπόθεση για να υπάρξει και να εξελι-χθεί το εγχείρημα της Λαϊκής Αντίστασης -Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργα-σίας. Και, βέβαια, δεν θέτουμε τέτοια ζητή-

ματα προς απάντηση εντός της Λαϊκής Αντί-στασης - Αριστερής ΑντιιμπεριαλιστικήςΣυνεργασίας. Ούτε, επιπλέον, επιχειρηματο-λογούμε για το όνομα ή το περιεχόμενο τηςπάλης του εγχειρήματος στη βάση «πιθα-νών απαντήσεων» που θα δοθούν μελλο-ντικά από το κίνημα σε αυτό ή σε άλλα ανά-λογα ζητήματα! Ας μην δημιουργούνται,λοιπόν, συγχύσεις γύρω από αυτό το ζήτημακαι ας αναρωτηθούν και ας θυμηθούν οισύντροφοι του Μ-Λ ΚΚΕ αν έπραξαν το ίδιοστα πλαίσια της Σύσκεψης! Έχουν άραγε οιίδιοι καταλήξει στην θέση ότι η επανάστασηστην Ελλάδα θα είναι αντιιμπεριαλιστική-λαϊκοδημοκρατική και όχι αντιιμπεριαλι-στική-σοσιαλιστική; Γιατί (και) σε αυτή τηβάση επιχειρηματολογούσαν στη Σύσκεψηγια το όνομα του εγχειρήματος!

Σαν απάντηση στον «αιφνιδιασμό» καιστην «αδυναμία» κατανόησης που διακρίνειο ΛΔ σε όσα γράφαμε στην ΠΣ, και ως απά-ντηση στις οξείες ανησυχίες του για το αν ηλογική της ανοιχτής διαπάλης παραπέμπεισε σοβαρή συνεργασία, θα αρκεστούμε νααπαντήσουμε με αποσπάσματα από τηνΑνακοίνωση της Σύσκεψης, δηλαδή ενόςντοκουμέντου της Λαϊκής Αντίστασης - Αρι-στερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας,το οποίο μάλιστα επικαλείται και απόσπα-σμα από το κάλεσμα του Παναττικού Συντο-νιστικού:

«Στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκανεπίσης ο χαρακτήρας και η φυσιογνωμία τηςσυνεργασίας για το πώς και μέχρι που προχω-ράμε, με ποιους και με ποιο τρόπο, σε ποιαμέτωπα παρεμβαίνουμε, με ποιο στόχο και μεποιο πολιτικό προσανατολισμό τα συνδέουμε.Ζητήματα που εκ των πραγμάτων αναδεικνύο-νται και τα οποία, απ’ ό,τι φάνηκε βρίσκονταιμπροστά μας, παρ’ όλο που τα κεντρικά πολιτι-κά ντοκουμέντα, καθώς και οι δεκάδες ακόμαανακοινώσεις και τοποθετήσεις της ΠΑΑΣμέχρι σήμερα, αποτελούν μια σοβαρή και ισχυ-ρή πολιτική βάση. Και αυτό το γεγονός είναιαπόλυτα φυσιολογικό για ένα εγχείρημα τοοποίο ουσιαστικά βρίσκεται στο ξεκίνημά του,αλλά και το οποίο φιλοδοξεί να εκφράσει έναακόμη ευρύτερο αγωνιστικό δυναμικό στηβάση της ισότιμης σχέσης και συμβολής στηνυπόθεση της συγκρότησης του μετώπου αντί-στασης στην κυβερνητική πολιτική, στην άγριακαπιταλιστική επίθεση και στην υποταγή σταιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Σε κάθε περίπτω-ση, αυτό που έγινε κατανοητό είναι ότι για νααποκτήσει αυτή η μετωπική πολιτική συνεργα-σία ακόμη πιο γερές βάσεις και να αντεπεξέλ-θει στις απαιτήσεις των καιρών «δεν αρκεί μίακεντρική πολιτική συμφωνία ανάμεσα σε δύο ήπερισσότερες αριστερές πολιτικές οργανώσεις,αλλά ότι πρέπει αυτή η συμφωνία να δοκιμα-στεί και να διεκδικήσει τη διεύρυνσή της όσοπιο μαζικά και πλατιά μπορεί» καθώς και ότι«σημαντικό χαρακτηριστικό της ΠΑΑΣ είναι ησύνδεσή της με την ταξική πάλη και τους

μικρούς και μεγάλους αγώνες του λαού» όπωςχαρακτηριστικά ανέφερε το κάλεσμα τουΠαναττικού Συντονιστικού για την πανελλαδι-κή συγκρότηση…» (οι υπογραμμίσεις δικέςμας).

Οι σύντροφοι του Μ-Λ ΚΚΕ είναι βέβαιοότι γνωρίζουν πολύ καλά τη λογική και τιςαπόψεις μας με βάση τις οποίες καταθέσαμετην πρόταση μας τον Οκτώβριο του 2011 καιμε βάση τις οποίες στηρίζουμε και παλεύου-με την υπόθεση της Λαϊκής Αντίστασης -Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργα-σίας. Γνωρίζουν, επίσης, τα ντοκουμέντατης πρώτης φάσης της ΠΑΑΣ και της ΛαϊκήςΑντίστασης - Αριστερής Αντιιμπεριαλιστι-κής Συνεργασίας ώστε καθόλου να μη στέ-κει ούτε ο «αιφνιδιασμός» τους ούτε ηδυσαρέσκεια περί «μη σεβασμού» των συμ-φωνημένων στη συνεργασία. Συνεπώς, ηαντιπαράθεση που επιχειρούν, με τον τρόποπου καταγράφεται στο άρθρο του ΛΔ, είναιμάλλον προσχηματική και οπωσδήποτεκαθόλου παραγωγική.

Γνωρίζουν πως στην ΠανελλαδικήΣύσκεψη απέσπασε θερμό χειροκρότημα ηπαρέμβαση συντρόφου του ΚΚΕ(μ-λ) που,ανάμεσα στα άλλα, υποστήριξε πως δεν έχειπολύ νόημα η συζήτηση για το όνομα διότικαι αυτό πρόκειται σύντομα να αλλάξει αντο εγχείρημα αγκαλιάσει ευρύτερο δυναμι-κό. «Ξέρετε πόσες φορές θα αλλάξουμε όνομα;Δεν θα αργήσει και πολύ. Να εύχεστε να αλλά-ξουμε σύντομα όνομα. Γιατί αν αυτό διευρυνθείέτσι όπως το οραματιζόμαστε όλοι, δεν θα μεί-νει με αυτό το όνομα. Πάλι θα τ’ αλλάξουμε. Καιπάλι θα τ’ αλλάζουμε. Αλίμονο, δηλαδή, αν τοράσο που θα φοράμε θα μας κάνει αυτό πουπρέπει να είμαστε» ανέφερε ο σύντροφος.Την κατατάσσουν, άραγε, και αυτήν τηνπαρέμβαση σε αυτές που «στερούνται σοβα-ρότητας» και πρέπει «να αποδοκιμαστούνκαι να απομονωθούν»;

Η συνεργασία των δύο οργανώσεων καιυπάρχει και τη σεβόμαστε, γιατί πρέπει καιμπορεί να αποτελεί βάση και στήριγμα γιατην υπόθεση της Λαϊκής Αντίστασης - Αρι-στερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας.Της Λαϊκής Αντίστασης - Αριστερής Αντιι-μπεριαλιστικής Συνεργασίας που θέλουμενα φτιάξουμε και όπως αυτή περιγράφεταιστο «Κάλεσμα για την ΠανελλαδικήΣυγκρότηση» που απηύθυνε το ΠαναττικόΣυντονιστικό. Ας ξαναδιαβάσουν και τοάρθρο της ΠΣ της 2/11/13 για να αντιλη-φθούν πως έχει γραφτεί σε αυτή ακριβώς τηβάση.

διορθωτικές κινήσεις αποσαφήνισης, αλλά τους εσωτερικούς συσχετισμούς του

ΚΚΕ(μ-λ) έτσι όπως τους νομίζουν οι σύντροφοι του Λαϊκού Δρόμου.

γ) Με άρθρα σαν αυτό του Λαϊκού Δρόμου μπορεί να δώσουμε τροφή σε όσους

υποστηρίζουν ότι το εγχείρημα δεν έχει ουσιαστικά κινηματική αναφορά, αλλά είναι

«κλειστό» αλισβερίσι των «μ-λ» που λύνουν τις διαφορές τους, παίρνουν ρεβάνς,

διεκδικώντας εύσημα «επαναστατικότητας» και «συνέπειας».

δ) Όσο μας αφορά, από την αρχή που διατυπώσαμε την πρότασή μας, αλλά και

σε όλη τη διαδρομή της μέχρι σήμερα, δεν είχαμε στο νου μας ότι για να προχωρή-

σει το εγχείρημα θα έπρεπε να «αλλάξει το ΜΛ-ΚΚΕ». Προφανώς γιατί δεν μας πέ-

φτει λόγος επ’ αυτού.

Τα ενδιαφέροντά μας και οι διαφορετικές μας προσεγγίσεις ξεκινούν από αλλού:

πώς το εγχείρημα θα κατορθώσει να στηριχθεί από αγωνιστές που βρίσκονται στο

κίνημα και ξεπηδούν από το κίνημα.

Σε άλλες συνθήκες, οι χονδροειδείς παρεμβάσεις στο εσωτερικό μιας οργάνωσης

και οι προτροπές απομόνωσης απόψεων που δεν «αρέσουν», που «μας σπρώχνουν

προς τα πίσω και αναβιώνουν αρνητικές καταστάσεις» της περιόδου ’75-82, θα ήταν

αιτία πολέμου. Σήμερα μόνο μελαγχολικά «χαμόγελα» προκαλούν!

ε) Για το ΚΚΕ(μ-λ) η Λαϊκή Αντίσταση - Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία

είναι μια σοβαρή πολιτική προσπάθεια, την οποία όχι μόνο θα συνεχίσει να στηρίζει,

αλλά θα επιδιώκει συνεχώς να την κάνει σημείο αναφοράς και εργαλείο δράσης για

μεγαλύτερο και ευρύτερο αγωνιστικό δυναμικό. Με την καθημερινή παρέμβαση στα

μέτωπα της λαϊκής και εργατικής πάλης. Με την ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών

ενάντια στην αχαλίνωτη επίθεση των δυνάμεων του κεφάλαιου και του ιμπεριαλι-

σμού. Με την προώθηση πρωτοβουλιών κοινής δράσης και υπηρετώντας την κατεύ-

θυνση της συγκρότησης ενός ευρύτερου μετώπου αντίστασης και διεκδίκησης.

Με αυτήν την έννοια, θέλουμε να συμμετάσχουμε σε γόνιμο διάλογο για την απο-

τελεσματικότερη προώθηση της δράσης της Λαϊκής Αντίστασης- Αριστερή Αντιιμπε-

ριαλιστική Συνεργασία.

ΝΕΟΛΑΙΑ14 Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

40 χρόνια ΠολυτεχνείοΕκδηλώσεις και δράσεις των Αγωνιστικών Κινήσεων ΑΕΙ- ΤΕΙ

ΑΘΗΝΑΕνόψει της συμπλήρωσης 40 χρόνων

από την εξέγερση του ‘73, οι ΑγωνιστικέςΚινήσεις συνδιοργάνωσαν, την Τετάρτη 13Νοέμβρη, πολιτική εκδήλωση με τη Μαθητι-κή Αντίσταση στο Πολυτεχνείο. H συζήτηση,την οποία παρακολούθησαν αρκετοί φοιτη-τές και μαθητές, επικεντρώθηκε στα διδάγ-ματα που μας προσφέρει εκείνη η εξέγερσηαλλά και στα καθήκοντα που ανατίθενταιστο φοιτητικό και μαθητικό κίνημα στοσήμερα.

Την εκδήλωση ακολούθησε η παρέμβα-ση στο χώρο του Πολυτεχνείου, με τραπεζά-κι και πλήθος υλικών όπως προκηρύξεις,αφιερώματα για την εξέγερση και βιβλία γιατο Μάη του ‘68.

Η δράση των νεολαίων των Αγωνιστι-κών Κινήσεων και της Μαθητικής Αντίστα-σης κορυφώθηκε με τη μαζικότατη συμμε-τοχή τους στην αντιιμπεριαλιστική πορείατης 17 Νοέμβρη προς την Αμερικάνικη Πρε-σβεία, όπου, παρά την αστυνομοκρατία καιτο κλίμα τρομοκρατίας, διαδήλωσαν δυνα-μικά, τιμώντας την επέτειο του Πολυτεχνεί-ου, με κεντρικό σύνθημα στο πανό τους “οιεξεγέρσεις του αύριο χτίζονται στις αντιστά-σεις του σήμερα”.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣτη Θεσσαλονίκη, οι Αγωνιστικές Κινή-

σεις διοργάνωσαν, στις 15 και 16 Νοέμβρη,διήμερο αφιέρωμα για τα 40 χρόνια Πολυ-τεχνείου στο στέκι τους “Σφεντόνα”. Κατάτην πρώτη μέρα των εκδηλώσεων, πραγ-ματοποιήθηκε προβολή του ντοκιμαντέρΘόδωρου Μαραγκού “Ο Αγώνας”, τηνοποία παρακολούθησαν αρκετοί νεολαίοι,

μετά από μια σύντομη εισήγηση-τοποθέτη-ση των Αγωνιστικών Κινήσεων για ταγεγονότα από το τέλος του Εμφυλίου καιτην ήττα του ΔΣΕ το 1949 μέχρι την εξέγερ-ση του Νοέμβρη του ‘73, την πτώση τηςχούντας το ‘74 και τα πρώτα χρόνια τηςμεταπολίτευσης.

Το διήμερο ολοκληρώθηκε με την εκδή-λωση-συζήτηση με τίτλο “Για τη γενιά πουδεν έχει αύριο, οι εξεγέρσεις είναι το μέλ-λον”, που είχε ως στόχο να αναδείξει τα

ζητήματα που έθεσε η γενιά του ‘73 και τοδρόμο που πρέπει να βαδίσει η νεολαίασήμερα. Και τις δύο μέρες, στο χώρο του στε-κιού, υπήρχαν εκθέσεις φωτογραφίας καιαρχειακού υλικού της περιόδου.

Το παρών έδωσαν και στη διαδήλωση

του Πολυτεχνείου, στην οποία παρευρέθη-καν με δικό τους μπλοκ, φωνάζονταςαντιιμπεριαλιστικά και αντιφασιστικά συν-θήματα.

ΓΙΑΝΝΕΝΑΟι Αγωνιστικές Κινήσεις Ιωαννίνων

πραγματοποίησαν την Πέμπτη 14 Νοέμβρη,

προβολή του ντοκιμαντέρ “Ο Αγώνας”,καθώς και εκδήλωση-συζήτηση, την Παρα-σκευή 15 Νοέμβρη, με αφορμή την 40η επέ-τειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.Μαζική ήταν η συμμετοχή φοιτητών τόσοστις εκδηλώσεις αυτές όσο και στην διαδή-

λωση στις 17 του μήνα,όπου πορεύτηκαν με τομπλοκ των ΑγωνιστικώνΚινήσεων, για να τιμή-σουν την επέτειο τουΠολυτεχνείου και νααναδείξουν την αντίθεσητους απέναντι στην πολι-τική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.

ΞΑΝΘΗΚαι στην Ξάνθη πραγ-

ματοποιήθηκε, την Παρα-σκευή 15 Νοέμβρη, εκδή-λωση με κεντρικό σύνθη-μα “Για τη γενιά που δενέχει αύριο, οι εξεγέρσεις

είναι το μέλλον”. Η προσπάθεια αυτή είχεαρκετά μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμοκαι αποσκοπούσε στο να αποσαφηνίσει τηνκατεύθυνση της πάλης που θέτουν οι Αγω-νιστικές Κινήσεις και την προοπτική τουλαού και της νεολαίας σήμερα, μέσα από τοπρίσμα της εμπειρίας από την εξέγερση τουΠολυτεχνείου. Τις επόμενες μέρες, οι Αγω-νιστικές Κινήσεις συμμετείχαν στις τριήμε-ρες διαδικασίες του ΣΦ Ξάνθης για την εξέ-γερση του Νοέμβρη, ενώ στην Κυριακάτικη

Πορεία παρενέβησαν μέσα από το μπλοκ τουφοιτητικού συλλόγου, δίνοντας το δικό τουςστίγμα για την ανασυγκρότηση του φοιτητι-κού κινήματος.

ΗΡΑΚΛΕΙΟΤέλος, και στο Ηράκλειο της Κρήτης, οι

Αγωνιστικές Κινήσεις επέλεξαν τη διοργά-νωση εκδήλωσης για τα 40 χρόνια από τοΝοέμβρη του ‘73 και τη στήριξη της αντιιμ-περιαλιστικής διαδήλωσης του Πολυτεχνεί-ου, με δικό τους ξεχωριστό μπλοκ. Μέσααπό αυτήν τη διαδικασία, επιχειρήθηκε τόσονα τιμηθεί με αγωνιστικό τρόπο η εξέγερσητου Πολυτεχνείου, όσο και να αποτιμηθούνκαι να αξιοποιηθούν τα συμπεράσματα τουτότε, με στόχο να προετοιμαστούν και νατροφοδοτηθούν “τα Πολυτεχνεία” τουσήμερα.

ΝΕΟΛΑΙΑ 15Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Οαγώνας των διοικητικών υπαλλή-λων του ΕΚΠΑ και ΕΜΠ ήδη μπαίνειστη 13η εβδομάδα κινητοποιήσεων.

Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα, έχουν συν-τελεστεί πάρα πολλές διαφοροποιήσεις σεσχέση με το συγκεκριμένο κλάδο. Τόσο σεσχέση με τη λειτουργία και τις δομές στουςΣυλλόγους και τα όργανά τους, όσο και μετις συνειδήσεις που έχουν διαμορφωθεί,στα πλαίσια του αγώνα.

Ο συγκεκριμένος κλάδος, υποτιμημένοςαπό πολλούς, είτε λόγω των ιδιαίτερωνχαρακτηριστικών του (χαρακτηριστικάστρώματος, σχέσεων με καθηγητικό κατε-στημένο κλπ) είτε λόγω του μη “αγωνιστι-κού του παρελθόντος”, απέδειξε ότι μπορείνα συνεχίσει να αγωνίζεται.

Μέσα σε μία κατάμεστη και ζωντανήσυνέλευση, την Πέμπτη 29/11, οι διοικητι-κοί υπάλληλοι του ΕΚΠΑ (αλλά και τουΕΜΠ) αποφάσισαν συνέχιση της απεργίαςτους μέχρι και την Τρίτη 3/12, με νέα Γενι-κή Συνέλευση την ιδια μέρα. Οι καλοθελη-τές για το δήθεν “καλό του πανεπιστημίου”που ζητούσαν αναστολή της απεργίας ήτανπολλοί. Από το υπουργείο και τη σύγκλητομέχρι καθηγητές και το ξεπουλημένο ΔΣ τουΣυλλόγου. Όλοι τους, όταν αντιλήφθηκανότι οι απειλές για ΜΑΤ ξεσήκωσαν φοιτητέςκαι εργαζόμενους και ότι η ανθρωποφαγίαπου κάλεσαν μέσω της αυτοαξιολόγησηςδεν έπιασε τόπο, χρησιμοποίησαν το χαρτί

του “διαλόγου” και τις φημολογίες τουυπουργείου, ότι δήθεν κανείς δε θα απολυ-θεί. Χαρακτηριστικό ήταν ότι σε προηγούμε-νη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων του

ΕΚΠΑ δόθηκε το πράσινο φως από το ΔΣ,ώστε να υπάρχει παρέμβαση εκπροσώπουτης συγκλήτου, η οποία κατέθεσε μάλισταπρόταση στους διοικητικούς(!) και πουυπερψηφίστηκε για μικρή διαφορά απέναν-τι στην πρόταση της απεργιακής επιτροπής.Ο κύριος λόγος ήταν η προσπάθεια για δια-

μόρφωση επιτροπής που θα ερχόταν σεσυνεννόηση με τον υπουργό και όχι το ζήτη-μα για συνέχιση ή μη της απεργίας. Οι πραγ-ματικές προθέσεις της συγκλήτου και του

ΔΣ φάνηκαν, όταν αποκαλήφθηκαν ταψηφοδέλτια που είχε φέρει το ΔΣ για τημυστική ψηφοφορία της Πέμπτης 29/11 (ηπροηγούμενη απόφαση της συγκλήτουεμπεριείχε, με ψιλά γράμματα, και τηνκάλπη), τα οποία ήταν τα εξής τρία: λευκό -ναι στην απεργία - ναι στην πρόταση της

συγκλήτου για άνοιγμα των σχολών! Ότανέγινε αυτό αντιληπτό, όχι μόνο απορρίφθη-κε η πρόταση για μυστική ψηφοφορία αλλάκαι υπερψηφίστηκε η πρόταση της απεργια-κής επιτροπής για συνέχιση της απεργίας!

Ο αγώνας των διοικητικών υπαλλήλωντου ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ για την υπεράσπισητης εργασίας τους, έχει πλέον πάρει χαρα-κτηριστικά που μπορούν να δημιουργήσουνκεντρικό πολιτικό πρόβλημα στην κυβέρνη-ση και απαιτείται να υπάρχει από τη μίααλληλεγγύη και από την άλλη σύνδεση καισυντονισμός του αγώνα άλλων κλάδων μετους διοικητικούς. Σύνδεση όχι σε γενικέςπολιτικές αναφορές, αλλά στα πλαίσια κοι-νού μετώπου αγώνα, βάσει των ιδιαίτερωναιτημάτων που βρίσκουν τη σύνδεση μέσαστην ταξική πάλη και στην εναντίωση μετην άρχουσα πολιτική.

Από τη συγκεκριμένη απεργία και τοντρόπο που συνεχίζεται, βγαίνουν τα εξήςσυμπεράσματα. Πρώτον, μέσα στο καζάνιτου αγώνα, σπάνε αυταπάτες και γεννιούν-ται συνειδήσεις. Δεύτερον, συνιστά ανα-γκαιότητα η οικοδόμηση αγωνιστικώνδομών (π.χ. απεργιακή επιτροπή) μέσαστην απεργία που, τροφοδοτούμενες απότον κόσμο που αγωνίζεται, θα επιδιώκειτην αυτονομία του από τις συμβιβασμένεςηγεσίες και θα συγκρούεται με τους ήδηδιαμορφωμένους συσχετισμούς, με στόχοτο προχώρημα της πάλης.

Συνεχίζουν την απεργία τους οι διοικητικοί σε ΕΚΠΑ-ΕΜΠ

Εκδήλωση των Αγωνιστικών Κινήσεων στην Αλεξανδρούπολη

Την Τετάρτη 20 Νοέμβρη, πραγματο-ποιήθηκε εκδήλωση των Αγωνιστι-κών Κινήσεων Αλεξανδρούπολης. Το

φοιτητικό κίνημα της πόλης, και πιο συγκε-κριμένα της Ιατρικής, βγαίνει από μια πολύσημαντική μάχη, κόντρα στα προαπαιτού-μενα και τις διαγραφές. Με θέμα “Προαπαι-τούμενα, εντατικοποίηση, διαγραφές: η επί-θεση στη τριτοβάθμια και ο δικός μας δρό-μος...”, άνοιξε η κουβέντα. Όπως είναιλογικό, όταν σε μια σχολή πλήθος κόσμουμπήκε μαζικά και αποφασιστικά στοναγώνα, έδωσε μια σπουδαία μάχη και βγήκενικητής (μέχρι την επόμενη προσπάθεια

εφαρμογής), η συζήτηση είχε πιο αναβαθμι-σμένα χαρακτηριστικά. Τα ερωτήματαπολλά και πιο συνολικοποιημένα. Και αυτό,γιατί η συμμετοχή στον αγώνα θέτει σεάλλο επίπεδο τους προβληματισμούς, τιςσκέψεις για τα λάθη αλλά και τα προχωρή-ματα.

Όσον αφορά το περιεχόμενο της κου-βέντας, έγινε προσπάθεια, από πλευράς τωνΑγωνιστικών Κινήσεων, να συνδεθεί η προ-ώθηση των προαπαιτουμένων στην Ιατρικήτης Αλέξ/πολης με τη επίθεση στην τριτο-βάθμια εκπαίδευση, τους στόχους τουσυστήματος για το μέλλον της σπουδάζου-

σας νεολαίας. Επίσης, αναδείχθηκαν οι στό-χοι και οι κατευθύνσεις για τη συνέχειαενός αγώνα που έχει ακόμη αρκετό δρόμονα διαβεί.

Κυριάρχησε η συζήτηση για το αν τοφοιτητικό κίνημα μπορεί και πρέπει ναπροτείνει και να συνδιαμορφώσει από κοι-νού με τους καθηγητές ένα «άλλο» πρό-γραμμα σπουδών (λογική που βάζει στοσύλλογο η ΕΑΑΚ και έχουν αποδεχθεί μερί-δα των καθηγητών): Ποιος ο ρόλος τηςεκπαίδευσης στο αστικό κράτος; Ποιος ορόλος του κράτους ως στοιχείο του επικο-δομήματος; Επιδέχονται μεταρρυθμίσεις; Τι

κατευθύνσεις πρέπει να αναδείξει το φοιτη-τικό κίνημα; Ποιος ο ρόλος της συνδιοίκη-σης; Πώς προετοιμάζεται ο σύλλογος τηςΙατρικής για το νέο κύκλο επίθεσης που θαέρθει άμεσα;

Είμαστε πεισμένοι πως θα επιχειρήσουνπολύ άμεσα να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους.Ήδη η εντατικοποίηση έχει κάνει βήματα.Εμφανίστηκαν τεστάκια, πρόοδοι, απου-σίες. Εκτιμούμε πως η πρόταση συνδιαμόρ-φωσης «άλλου» προγράμματος σπουδώνμπορεί να αποτελέσει το πολιορκητικόκριό, για να περάσει το μέτρο το αμέσωςεπόμενο διάστημα.

Οανυποχώρητος αγώνας των διοικητι-κών υπαλλήλων των ΕΚΠΑ και ΕΜΠσυμπληρώνει πλέον τους 3 μήνες

απεργίας. Κι ενώ το υπουργείο ψάχνει ένανέντεχνο τρόπο για να λήξει η απεργία (θαμιλούσαμε ήδη για επέμβαση των ΜΑΤ, ανδεν υπήρχε τόσο μεγάλη μαζικότητα), τοπιστό δεκανίκι του συστήματος, η φωνή τουμέσα στα πανεπιστήμια, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, κάνειτα αδύνατα δυνατά για να το διευκολύνει.

Συγκεκριμένα, την προηγούμενη εβδο-μάδα, η ΔΑΠ συγκαλούσε ΔΣ σε όλες τις σχο-λές πανελλαδικά, προκειμένου να περάσειψήφισμα ενάντια στην απεργία. Πρόσχημα,φυσικά, ήταν η «απαίτηση» των φοιτητώνγια ανοιχτές σχολές. Αναρωτιόμαστεβέβαια, αφού ήταν απαίτηση της πλειοψη-φίας των φοιτητών, τότε γιατί δεν καλέστη-κε συνέλευση, ώστε να το δηλώσουν «ομό-φωνα» οι ίδιοι οι φοιτητές;

Δυστυχώς για τη ΔΑΠ, η πραγματικότη-τα δείχνει άλλα. Γενικές συνελεύσεις τωνφοιτητικών συλλόγων αποφασίζουν συμ-παράσταση στον αγώνα των διοικητικών.Φοιτητές συμμετέχουν στην περιφρούρησητης απεργίας. Σχολές βρίσκονται υπό κατά-ληψη. Κι όλα αυτά, γιατί οι φοιτητές κατα-νοούν πως οι απολύσεις διοικητικών

σίγουρα δε θα τους ωφελήσουν σε κάτι.Μάλλον, ακόμα καλύτερα, κατανοούνπως, μετά την επίθεση στους εργαζόμε-νους, σειρά έχουν οι ίδιοι. Άλλωστε, δενπερνά απαρατήρητο ότι σχολές όπως τοΠανεπιστήμιο Αιγαίου και το ΜουσικώνΣπουδών ΑΠΘ κλείνουν και χάνονται εξά-μηνα ακριβώς λόγω των απολύσεων. Δενείναι τυχαίο ότι στο κάλεσμα της ΟΝΝΕΔ(άλλαξε ο Μανωλιός…) για συγκέντρωσηενάντια στην απεργία ανταποκρίθηκαν300 ΔΑΠίτες!

Κι αφού η ΔΑΠ γνώριζε πως μέσα απόσυνελεύσεις ένα τέτοιο ψήφισμα δε θα περ-νούσε, αποφάσισε να εκμεταλλευτεί γιαάλλη μια φορά τους συσχετισμούς στα ΔΣκαι τις αυτοδυναμίες. Έτσι, θα μπορούσεανεμπόδιστη να προχωρήσει τα σχέδιά τηςκαι, όταν πια θα συγκεντρωνόταν ένα πλή-θος ψηφισμάτων για ανοιχτές σχολές, τότεη κυβέρνηση θα είχε κάθε «δίκιο» να διατά-ξει την επέμβαση των ΜΑΤ.

Για να φτάσουμε όμως στην ουσία, δενμας εκπλήσσει η «ανεντιμότητα» της ΔΑΠ,ούτε οι λογικές της ούτε οι πρακτικές της.Γνωρίζουμε πολύ καλά ποιος είναι ο ρόλοςτης στις σχολές. Το μόνο που έχουμε νακάνουμε είναι να τον καταδεικνύουμε στον

κόσμο. Πώς απαντήθηκε, όμως, τελικά ηκίνηση της ΔΑΠ με τα ψηφίσματα; Εδώυπάρχουν 2 ειδών παραδείγματα.

Από τη μία, εμείς προσπαθήσαμε ναενημερώσουμε τους συμφοιτητές μας, νατους καλέσουμε να παρακολουθήσουν τοΔΣ και εν τέλει να δημιουργηθούν οι όροιγια μια μαζική σύγκρουση με τις λογικέςτης ΔΑΠ και την καταγγελία της από τουςίδιους τους φοιτητές. Και όντως, όπουέγινε αυτό (βλ. Νηπιαγωγούς ΑΠΘ), δεχρειάστηκε καν να οδηγηθούμε σε σύγ-κρουση, αφού η ΔΑΠ φοβούμενη το πολιτι-κό κόστος, ακύρωσε το ΔΣ και απέσυρε τοψήφισμά της.

Αντίθετα, σε άλλες σχολές (βλ. Πολιτι-κούς Μηχανικούς ΑΠΘ) δυνάμεις της ΕΑΑΚ,της ΣΣΠ και της αναρχοαυτονομίας προσπά-θησαν να δώσουν τη δική τους απάντηση,σύμφωνα με τη δική τους αντίληψη για τοκίνημα. Δηλαδή, συγκεντρώνοντας το δυνα-μικό τους με στόχο να τραμπουκίσουν τηΔΑΠ. Έτσι, σπάσανε μερικά τραπεζάκια, έπε-σαν μερικά μπινελίκια και «κάπου, κάπως,κάποτε» άνοιξαν τα κεφάλια ορισμένωνμελών της ΔΑΠ. Βέβαια, στη συνέχεια ταμέλη της ΕΑΑΚ υπερασπίστηκαν πως η κίνη-ση αυτή ήταν σωστή αρχικά, απλώς κάποιοι

ανεγκέφαλοι αυτόνομοι «ξέφυγαν».Η ανεμπιστοσύνη βέβαια της αναρχοαυ-

τονομίας στον κόσμο είναι γνωστή. Μάλ-λον, όμως, το ίδιο ισχύει και για τις υπόλοι-πες δυνάμεις. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτές οι«υπερεπαναστατικές» πράξεις γίνονται απότα ίδια σχήματα που έχουν μετατρέψει τουςσυλλόγους σε «σφραγίδες», που εμφανίζον-ται ως δια μαγείας σε πανό και απόψεις, γιαλογαριασμό των φοιτητών. Οι κινήσειςαυτές αποδεικνύουν ξεκάθαρα πως, γι’αυτούς, οι φοιτητές δεν είναι ικανοί ναδώσουν απάντηση σε όλα αυτά. Χρειάζονταιοι ίδιοι για να «σώσουν» τον κόσμο. Έχον-τας γαλουχηθεί στον εικονικό συνδικαλι-σμό, ψάχνουν να βρουν τις λύσεις μέσα σταδικά τους όρια, χωρίς τον κόσμο κι έξω απ’αυτόν.

Για μας όμως, είναι ξεκάθαρο ότι δενυπάρχουν «έξυπνες» και «εύκολες» λύσειςστα προβλήματα. Αυτό που λείπει δεν είναιοι «σωτήρες» αλλά η πραγματική ανασυγ-κρότηση του φοιτητικού κινήματος. Στηνκατεύθυνση την μαζικής επίμονης αντίστα-σης, ενάντια στην πολιτική που μας στερείτο δικαίωμα στις σπουδές και το μέλλον.Και αυτό θα συμβεί μόνο όσο ανοίγονται ταζητήματα στους ίδιους τους φοιτητές.

Τελικά τους φοιτητές θα τους υπολογίσει κανείς;

ΔΙΕΘΝΗ16 Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Σχεδόν η απόλυτη ανατροπή συνέβη

στην εκλογική αναμέτρηση, στις 19

του Νοέμβρη, στο Νεπάλ, για την σύν-

θεση της δεύτερης Συντακτικής Συνέλευσης,

συγκριτικά με τους συσχετισμούς των εκλο-

γών του 2008. Αν και αρκετοί συστηματικοί

παρατηρητές των εσωτερικών εξελίξεων

στην χώρα διέβλεπαν μια αισθητή υποχώρη-

ση στην πολιτική και εκλογική επιρροή του

κόμματος των Πρατσάντα-Μπαταράι, δηλα-

δή του πρώην ενωμένου μαοϊκού κόμματος,

κανείς δεν περίμενε τέτοια διάσταση. Το

ΕΚΚΜ, το οποίο στις προηγούμενες εκλογές

ήρθε πρώτο με διαφορά, συγκεντρώνοντας

3,1 εκατομμύρια ψήφους, ποσοστό 30,5%

και 229 έδρες στην βουλή, έμεινε αυτήν την

φορά τρίτο, σε σημαντική απόσταση από τα

δύο αστικά παραδοσιακά κόμματα: το φίλο-

ινδικό Κογκρέσο που προηγείται με βραχεία

κεφαλή του σοσιαλδημοκρατικού ΕΜΛ. Και

τα δύο εξέλεξαν 196 από τους 240 βουλευτές,

που αναδείχνονται με το πλειοψηφικό σύ-

στημα ανά περιφέρεια ενώ το ΕΚΚΜ κέρδι-

σε μόλις 26. Για να γίνει κατανοητή η εντυ-

πωσιακή ανατροπή, στις εκλογές του Απρί-

λη του 2008, το ΕΚΚΜ είχε βγει πρώτο σε

120 περιφέρειες, εκλέγοντας αντίστοιχο

αριθμό βουλευτών. Και τα δύο κόμματα,

τότε, είχαν εκλέξει αθροιστικά μόνο 70 βου-

λευτές! Για το μέρος της βουλής (335 θέσεις)

που εκλέγεται με αναλογικό τρόπο, σύμφω-

να με την συνολική δύναμη των κομμάτων, η

καταμέτρηση, μέχρι το βράδυ της Πέμπτης

28/11, δεν είχε ολοκληρωθεί. Τα μέχρι εκείνη

την στιγμή αποτελέσματα επιβεβαίωναν τους

συσχετισμούς των περιφερειών με τα δύο

κόμματα, Κογκρέσο και ΕΜΛ να συγκε-

ντρώνουν 4,6 εκατομμύρια ψήφους και το

ΕΚΚΝ 1,4 εκατομμύρια. Τέταρτο κόμμα ερ-

χόταν το φιλοβασιλικό RPP, με 621 χιλιάδες

ψήφους, ενώ το Φόρουμ των Μαντέζι έπαιρ-

νε την πέμπτη θέση με 257 χιλιάδες. Σημα-

ντικά στελέχη του ΕΚΚΝ δεν εκλέχτηκαν, ο

Πρατσάντα έχασε την εκλογή στην περιφέ-

ρεια 10 του Κατμαντού, για να πάρει την

έδρα σε μια περιφέρεια της επαρχίας μόλις

και μετά βίας, ενώ και ο Μπαταράι που κέρ-

δισε με άνεση στην γενέτειρά του, την Γκόρ-

γκα, συγκέντρωσε τους μισούς ψήφους που

πήρε το 2008.

Σε αντίθεση με την προπαγάνδα των δυ-

τικών και εγχώριων καθεστωτικών ΜΜΕ, η

αποχή ήταν ο πρωταγωνιστής των εκλογών

και ο παράγοντας που φαίνεται να καθόρι-

σε εν πολλοίς το εκλογικό αποτέλεσμα. Συ-

γκριτικά πάντα με το 2008, οι νεπαλέζοι που

γράφτηκαν στους εκλογικούς καταλόγους

ήταν λιγότεροι κατά 5,5 εκατομμύρια (από

17,6 εκατ. σε 12,2 εκατ.). Διαφορά εντυπω-

σιακή ακόμα και για μια χώρα σαν το

Νεπάλ, όπου η γεωγραφία, η έλλειψη κρα-

τικών υποδομών και το μορφωτικό επίπεδο

αποτελούν σημαντικά εμπόδια για μια

ασφαλή και πλήρη απογραφή. Το 2008,

πήγαν στις κάλπες 11,2 εκατομμύρια νεπαλέ-

ζοι ενώ τώρα μόνο 8,6 εκατομμύρια, δηλαδή

2,6 εκατομμύρια λιγότεροι. Το ποσοστό συμ-

μετοχής 77% που ανακοινώθηκε από την κε-

ντρική εκλογική επιτροπή και θεωρήθηκε

επιτυχία των εκλογών, είναι λοιπόν εντελώς

παραπλανητικό. Σε σχέση με τους εκλογι-

κούς καταλόγους του 2008, το ποσοστό είναι

περίπου 48% !

Αν και είναι νωρίς για τελεσίδικα συμπε-

ράσματα, είναι αναμφισβήτητο πως ορισμέ-

νοι βασικοί πολιτικοί και όχι τεχνικοί πα-

ράγοντες έχουν επιδράσει σε αυτήν την μα-

ζική εκλογική διαφυγή. Κατά πρώτον, το με-

γάλο κύμα απογοήτευσης που έχει δημιουρ-

γηθεί στις λαϊκές μάζες από την πολιτική και

τις επιλογές της ηγεσίας Πρατσάντα-Μπατα-

ράι και το γεγονός πως η ζωή τους ελάχιστα

άλλαξε ύστερα από την λήξη του ένοπλου

αγώνα. Απογοήτευση που συχνά γίνεται

οργή, ειδικά στις περιοχές-κοιτίδες του δεκα-

ετούς επαναστατικού αγώνα, περισσότερο

μάλιστα στους κόλπους των πρώην ανταρ-

τών και των οικογενειών τους. Κατά δεύτε-

ρον και σε συνδυασμό με τα προηγούμενα,

το κάλεσμα για μποϊκοτάρισμα των εκλο-

γών που έκανε το ΚΚΝ(Μαοϊκό), η ομάδα

δηλαδή στελεχών και μελών που αποσχίστη-

καν από το ενιαίο μαοϊκό κόμμα. Ο νέος

τρόπος εγγραφής στους καταλόγους, με

χρήση βιομετρικών στοιχείων, το αυξανόμε-

νο κύμα μετανάστευσης στο εξωτερικό και η

επίσπευση των προεκλογικών διαδικασιών,

για να μην έρθει ο βαρύς χειμώνας, σε συν-

δυασμό με τυπικές και άτυπες πρακτικές

αποκλεισμών των χαμηλών κοινωνικών ομά-

δων από τις δυνάμεις του καθεστώτος και τις

τοπικές ελίτ, ενίσχυσαν πιθανόν την εκλογι-

κή αποχή άλλα λειτούργησαν συμπληρωμα-

τικά στους δυο κύριους πολιτικούς παράγο-

ντες.

Ο Πρατσάντα, αιφνιδιασμένος μετά τα

πρώτα αποτελέσματα και εμφανώς σε κατά-

σταση σύγχυσης, ανακοίνωσε την απόσυρση

των κομματικών εκπροσώπων από τις εφο-

ρευτικές επιτροπές, ζήτησε να σταματήσει η

καταμέτρηση και απείλησε με αποχή από

την Συντακτική. Κατηγόρησε τις αντιδρα-

στικές δυνάμεις πως νόθευσαν την εκλογή

και ζήτησε να συσταθεί μια επιτροπή διερεύ-

νησης των καταγγελιών. Τόσο στην συνέ-

ντευξη τύπου όσο και αμέσως μετά, ήταν εμ-

φανής ο διχασμός στην ηγεσία του κόμματος,

ανάμεσα στον Πρατσάντα, που χρεώνεται

αντικειμενικά την ήττα και υπέστη την τα-

πείνωση της μη εκλογής στην πρωτεύουσα,

και στον Μπαταράι, που δίχως ιδιαίτερες

ταλαντεύσεις προωθεί την πολιτική ατζέντα

του. Ο τελευταίος φρόντισε, με διαρροές, να

κάνει γνωστό, πως διαφωνεί με τους λεοντα-

ρισμούς του Πρατσάντα και έσπευσε να συ-

ναντηθεί με το αμερικάνο πρέσβη, δίνοντας

διαβεβαιώσεις, πως το κόμμα δεν θα υπονο-

μεύσει την πολιτική διαδικασία. Έφτασε μά-

λιστα στο σημείο, προκαταλαμβάνοντας τον

κομματικό απολογισμό, να δηλώσει το αμί-

μητο. Πως μπορεί το κόμμα να ηττήθηκε

αλλά η πολιτική του ατζέντα νίκησε! Εν

τέλει, μέσα σε 48 ώρες, το κλίμα άλλαξε, ο

οργισμένος Πρατσάντα πήρε πίσω τις απει-

λές και η κεντρική επιτροπή, σε μια εθιμοτυ-

πική συνεδρίαση της, αποφάσισε να λάβει

μέρος στην σύνθεση της Συντακτικής. Για

τον ηγέτη του κόμματος που υπέστη έτσι ένα

ισχυρό διασυρμό, έμεινε μόνο η απαίτηση

σύστασης μιας εξεταστικής επιτροπής, αίτη-

μα που ξανάδιατυπώθηκε ενώ η καταμέτρη-

ση ολοκληρώνονταν. Στο διάστημα της σα-

ράντα-oχτάωρης θεατρικής κρίσης, όλοι οι

παράγοντες εντός και εκτός των συνόρων

που ήθελαν να γίνουν γρήγορα οι εκλογές,

πήραν σαφή θέση, αναγνωρίζοντας το απο-

τέλεσμα και πιέζοντας για αποδοχή του.

Ινδία, ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και η

Κίνα και η Ρωσία χαιρέτισαν την ολοκλήρω-

ση των εκλογών και άμεσα η έμμεσα ζήτη-

σαν να γίνει σεβαστό το αποτέλεσμα.

Θα ήταν πολύ επιφανειακή μια εκτίμηση

που θα έβλεπε πως στο Νεπάλ εκτυλίσσεται

μια επιστροφή στο παρελθόν. Η κοινωνική

και πολιτική εξέλιξη σημαδεύτηκε καθορι-

στικά από τον δεκαετή νικηφόρο επαναστα-

τικό αγώνα, ο οποίος κατάφερε να ανατρέ-

ψει την μοναρχία και να κινητοποιήσει εκα-

τομμύρια Νεπαλέζων, με ριζοσπαστικά αιτή-

ματα και στόχους. Από την άλλη, όμως, είναι

φανερό, πως το εκλογικό αποτέλεσμα απο-

τυπώνει μια σοβαρή αρνητική εξέλιξη, προϊ-

όν των αδιεξόδων, των αντιφάσεων και των

ασυγχώρητων συμβιβαστικών πολιτικών της

ηγεσίας Πρατσάντα-Μπαταράι. Πολιτικές

που έσπειραν σύγχυση και απογοήτευση,

αφόπλισαν το επαναστατικό λαϊκό κίνημα,

επιδόθηκαν σε μια ακολουθία παρασκηνια-

κών βυζαντινισμών και εν τέλει φρέναραν

την δυναμική των κοινωνικών αλλαγών και

ανατροπών. Ο αφοπλισμός και η διάλυση

του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού και

η παρωδία ενσωμάτωσής του στον αστικό

πρώην βασιλικό στρατό. Η διάλυση των πο-

λιτικών οργανώσεων του κόμματος με κυ-

ριότερη αυτή της επαναστατικής νεολαίας.

Η κατάργηση των επαναστατικών θεσμών

στην ύπαιθρο, η απόφαση για επιστροφή

αγροτικών εκτάσεων σε γαιοκτήμονες, οι

πολιτικοί συμβιβασμοί με την Ινδία, η άνευ

αρχών πολιτική συμμαχιών κλπ. Όλα αυτά,

μαζί με την διαδεδομένη, όχι αβάσιμα, αντί-

ληψη πως η πρώην επαναστατική ηγεσία

εγκαταστάθηκε αναπαυτικά στις πολυτελείς

βίλες στην πρωτεύουσα, ξεχνώντας τα βάσα-

να του λαού, αποτελούν αρκετά ικανοποιη-

τικές ερμηνείες για το ότι σημαντικά λαϊκά

κομμάτια πήραν αποστάσεις από τις εκλογές

και το ψηφοδέλτιο του ΕΚΚΜ.

Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι σαφές

πως αποτελεί μια σημαντική επιτυχία όλων

εκείνων των καθεστωτικών δυνάμεων που

επεδίωξαν με ποικίλους τρόπους να ελέγ-

ξουν τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις

και να τις βάλουν σε μια τροχιά αντιδρα-

στικής σταθεροποίησης. Και μια σαφή ήττα

της πολιτικής και των αποφάσεων της ηγε-

σίας Πρατσάντα-Μπαταράι, ένα δίδυμο που

ίσως και να πλησιάζει στο τέλος της κοινής

πορείας του. Φυσικά στο Νεπάλ υπάρχει

ένας πλούτος δυνάμεων και αντιθέσεων που

δεν επιτρέπει εύκολα να ολοκληρωθούν τα

σχέδια πλήρους ελέγχου των λαϊκών και

εθνικών κινημάτων. Το επόμενο διάστημα

θα είναι κρίσιμο για την ευρύτερη πορεία

των εξελίξεων και θα μας δοθεί η ευκαιρία

να επανέλθουμε με πιο συνολικές εκτιμήσεις.

* Είχε ολοκληρωθεί το κείμενο όταν τα

ΜΜΕ στο Νεπάλ ανακοίνωσαν μια πρώτη

εκτίμηση του αριθμού των εδρών που λαμ-

βάνουν τα μεγάλα κόμματα στην Συντακτι-

κή. Το Κογκρέσο 196, το ΕΜΛ 175 και το

ΕΚΚΜ 80. Τα δύο πρώτα διαθέτουν απόλυ-

τη πλειοψηφία στο σύνολο των 601 εδρών

αλλά όχι τα 2/3 για την ψήφιση του νέου Συ-

ντάγματος.

Δ. Παυλίδης

ΝΕΠΑΛ

Εκλογική ανατροπή, πολιτική τιμωρία

Η ανακήρυξη από την Κίνα της λεγόμενης ζώνηςαναγνώρισης αεράμυνας στην νοτιοανατολική κινέζικηθάλασσα, περιοχή μέσα στην οποία περιλαμβάνονταικαι τα διαφιλονικούμενα νησιά Ντιαογού/Σενκάκου,αναζωπύρωσε την ένταση στην περιοχή, με πρωτα-γωνιστές από την μια το Πεκίνο και από την άλλη τοΤόκιο και την Ουάσιγκτον. Αμερικανοί και Γιαπωνέζοιδεν έμειναν μόνο στις καταγγελίες και στα διαβήματααλλά προχώρησαν άμεσα στην έμπρακτη αμφισβήτηση

της κινέζικης απόφασης. Έστειλαν στρατιωτικά αερο-πλάνα να πετάξουν στην περιοχή, αγνοώντας την κι-νέζικη αναγγελία ευθύνης, δίχως καμιάπροειδοποίηση. Οι κινέζοι ανακοίνωσαν πως έκαναναναγνώριση στις πτήσεις αυτές άλλα απέφυγαν άλλουτύπου ενέργειες.

Η αντιπαράθεση που εξελίσσεται τις τελευταίεςημέρες αποτελεί μια παραπέρα κλιμάκωση των αντι-θέσεων που από καιρό έχουν ενισχυθεί στην ευρύτερηπεριοχή, ανάμεσα στις αυξημένες φιλοδοξίες του Πε-κίνου και στην συστηματική προσπάθεια των αμερι-κανών να δημιουργήσουν μια περίμετρο επιτήρησηςκαι αποτροπής της κινέζικης πολιτικό-στρατιωτικήςεπέκτασης. Στην αναμέτρηση αυτή, το Τόκιο παίρνει

ενεργά ρόλο, όχι από την θέση του παθητικού παίκτηαλλά προσπαθώντας να την αξιοποιήσει για να ανα-βαθμίσει την στρατιωτική του δύναμη και δράση.

Χωρίς να φαίνεται πως είναι πιθανόν να εκτροχια-στεί σύντομα η κατάσταση, είναι δεδομένο πως η πε-ριοχή γίνεται σταδιακά θέατρο μιας σκληρήςαναμέτρησης που δεν θα τελειώσει εύκολα και στοβάθος του χρόνου θα γεννήσει γεγονότα και απροσ-δόκητες εντάσεις. Για το άμεσο μέλλον, το κλίμα καιτα αποτελέσματα της επίσκεψης του αμερικανού αντι-πρόεδρου Μπάιντεν στο Πεκίνο, την επόμενη εβδο-μάδα, θα δείξουν πιο καθαρά την κατεύθυνση που θαπάρουν τα γεγονότα.

ΠΡΟΒΟΛΕΣ

Αναμέτρηση για την... αεράμυνα

ΔΙΕΘΝΗ 17Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Τα τελευταία χρόνια, και

πάντα προς το τέλος της

χρονιάς, στις ρωσο-ου-

κρανικές σχέσεις η ένταση αυ-

ξάνεται. Πρόσχημα το φυσικό

αέριο και τα ενεργειακά γενι-

κότερα. Φέτος, αυτή την περίο-

δο, η κλιμάκωση της διαμάχης

άρχισε λίγο νωρίτερα.

Αυτή τη φορά, όμως, η δια-

μάχη δείχνει να παίρνει μια νέα

τροπή που κάνει την «κόντρα»

να είναι διαφορετική από τις

προηγούμενες. Αφετηρία, και

βασική αιτία, της νέας κρίσης η

πρόθεση της Ουκρανίας να

υπογράψει συμφωνία σύνδεσης

με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Ρωσία αντέδρασε άμεσα

και αποφασιστικά και, παρά

τις προσπάθειες του φιλορώ-

σου προέδρου Βίκτορ Γιανου-

κόβιτς να ισορροπήσει μεταξύ

Ευρώπης και Ρωσίας, η συμφω-

νία μεταξύ ΕΕ και Ουκρανίας

κατέληξε σε ναυάγιο.

Η Ουκρανία είπε «όχι» στις

Βρυξέλλες κάτω από το «αυ-

στηρό βλέμμα» της Μόσχας,

αιφνιδιάζοντας(;) τους ευρω-

παίους ηγέτες την προπερασμέ-

νη Πέμπτη με την απόφαση να

διακόψει κάθε συζήτηση για

σύναψη συμφωνίας εμπορικής

σύνδεσης με την ΕΕ, ύστερα

από χρόνια διαπραγματεύσε-

ων.

Από την πλευρά τους οι Ευ-

ρωπαίοι ήλπιζαν (έτσι έδει-

χναν) πως μια τέτοια συμφωνία

θα μπορούσε να υπογραφεί

αυτή την εβδομάδα (υπάρχει

ήδη η μονογραφή της συμφω-

νίας) στη Σύνοδο Κορυφής της

Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης

(3η κατά σειρά), που ήταν προ-

γραμματισμένη να διεξαχθεί

στις 28-29 Νοεμβρίου στην

πρωτεύουσα της Λιθουανίας,

Βίλνιους.

Φαινομενικά, η συμφωνία

φέρεται να είχε και ένα ακόμα

αγκάθι: τη Γιούλια Τιμοσένκο,

η φυλάκιση της οποίας προβάλ-

λεται σαν ουσιαστικό εμπόδιο

στις σχέσεις Κιέβου-Βρυξελλών.

Η ΕΕ, και ειδικά το Βερολίνο,

είχαν θέσει ως όρο την απελευ-

θέρωση της πρώην πρωθυπουρ-

γού, κάτι που το κοινοβούλιο

της Ουκρανίας δεν έκανε δεκτό.

Επί της ουσίας, ωστόσο, όλοι

συμφωνούν πως πίσω από τον

«ευρωσκεπτικισμό» της Ου-

κρανίας βρίσκεται μία και μόνο

απάντηση: η Μόσχα.

Η ρωσική ανάμειξη είναι

τόσο προφανής που δεν χρειά-

ζεται να διαβάσει κανείς την

ανακοίνωση της ουκρανικής

κυβέρνησης, η οποία προκειμέ-

νου να δικαιολογήσει το πάγω-

μα της εμπορικής προσέγγισης

με την ΕΕ επικαλείται λόγους

«εθνικής ασφαλείας» και ζητά

«περισσότερο χρόνο για να

επανεξετάσουν παράλληλα

τους εμπορικούς τους δεσμούς

με τη Ρωσία», αντιπροτείνο-

ντας την έναρξη νέων τριμερών

συνομιλιών μεταξύ Ουκρανίας,

Ρωσίας και ΕΕ. Συμπτωματικά,

λίγες ώρες νωρίτερα, προτού

καν οι Ουκρανοί πουν επισή-

μως το «όχι», ο ρώσος πρόεδρος

Πούτιν δήλωνε πρόθυμα «έτοι-

μος» να πάρει μέρος σε τριμε-

ρείς διαπραγματεύσεις μεταξύ

ΕΕ-Ουκρανίας-Ρωσίας.

Η ρωσο–ουκρανική διένεξη

έχει την προϊστορία της, που

ουσιαστικά ξεκινά με την Πορ-

τοκαλί Επανάσταση του 2004.

Πραγματικό αίτιο η προσπά-

θεια των δυτικών ιμπεριαλι-

στών να αποσπαστεί η Ουκρα-

νία από την επιρροή της Μό-

σχας.

Στη συνέχεια οι αναγκαστι-

κές ενεργειακές συμβάσεις της

Ουκρανίας με τη Ρωσία αποτε-

λούν όπλο για τη δεύτερη. Οι

συμβάσεις για την προμήθεια

της Ουκρανίας σε φυσικό αέριο

και τη διαμετακόμιση (transit)

του «γαλάζιου χρυσού» προς

τη Δυτική Ευρώπη υπογράφη-

καν μεταξύ του ρωσικού ενερ-

γειακού κολοσσού «Gazprom»

και της ουκρανικής κρατικής

εταιρείας «Naftogaz» το 2009

επί πρωθυπουργίας Γιούλιας

Τιμοσένκο και θα ισχύουν

μέχρι το 2019. Το Κίεβο θεωρεί

την τιμή που αγοράζει το φυσι-

κό αέριο, περίπου 410 δολάρια

τα χίλια κυβικά μέτρα (TCM),

υπερβολική και τα τελευταία

χρόνια προσπαθεί να πετύχει

τη μείωσή της.

Για όλα αυτά η Μόσχα φαί-

νεται ότι διαθέτει και το μαστί-

γιο και το καρότο Έτσι, στις 8

του περασμένου Οκτώβρη, ο

Πούτιν δήλωσε ότι η

«Gazprom» θα έκανε έκπτωση

στις τιμές του φυσικού αερίου

που προμηθεύει την Ουκρανία

(για τις ποσότητες που αποθη-

κεύονται σε υπόγειες εγκατα-

στάσεις και προορίζονται για

τη χειμερινή περίοδο), φτάνο-

ντας περίπου στα 260 δολά-

ρια/TCM. Γενικότερα στο διά-

στημα αυτό τόσο οι απειλές

,όσο και τα προνόμια από την

πλευρά της Ρωσίας ήταν άμεσα

συνδεδεμένα με τη σύναψη ή

όχι της Συμφωνίας Σύνδεσης

της Ουκρανίας με την ΕΕ. Στο

ίδιο διάστημα ο ρώσος πρωθυ-

πουργός είχε καταστήσει σαφές

στο Κίεβο ότι θα πρέπει να επι-

λέξει μεταξύ της «φιλίας» με

την ΕΕ και της ένταξης στην

Τελωνειακή Ένωση με τη

Ρωσία, τη Λευκορωσία και το

Καζακστάν. Ο Πούτιν, ανάμε-

σα στα άλλα, στη συνέντευξη

Τύπου που παραχώρησε για τα

αποτελέσματα της συνεδρίασης

του Ανώτατου Ευρασιατικού

Οικονομικού Συμβουλίου στο

Μινσκ, δήλωσε ότι «η Ουκρα-

νία μετά την υπογραφή των

συμφωνιών ελεύθερου εμπορί-

ου και σύνδεσης με την ΕΕ

(που προβλεπόταν στις 29 Νο-

έμβρη) δεν θα μπορεί να προ-

σχωρήσει στην Τελωνειακή

Ένωση».

Από την άλλη, υποκριτικά

παραδεχόταν πως η Ρωσία δεν

πρόκειται να παρέμβει στη δια-

δικασία της ευρωπαϊκής ολο-

κλήρωσης της Ουκρανίας, ξε-

καθαρίζοντας ότι η Μόσχα δεν

είναι ούτε υπέρ ούτε ενάντια σε

αυτή την προοπτική: «Δεν είναι

δική μας υπόθεση, είναι κυ-

ριαρχικό δικαίωμα της Ουκρα-

νίας, που εκφράζεται στο πρό-

σωπο του προέδρου, του κοινο-

βουλίου και της κυβέρνησης»!

Αυτά πριν από ένα μήνα πε-

ρίπου, όταν η Ρωσία, η Λευκο-

ρωσία και το Καζακστάν επιβε-

βαίωναν στη Σύνοδο Κορυφής

στο Μινσκ (24του Οκτώβρη)

την πρόθεσή τους να δημιουρ-

γήσουν το 2015 την Ευρασιατι-

κή Οικονομική Ένωση (ΕΟΕ)

στη βάση της υφιστάμενης Τε-

λωνειακής Ένωσης (ΤΕ). Επι-

πλέον προβλεπόταν πως όλες οι

διακρατικές συμφωνίες που

ρυθμίζουν τη λειτουργία της

ΕΟΕ και είναι απαραίτητες για

να τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη της

Ένωσης θα πρέπει να έχουν

ολοκληρωθεί μέχρι τον Μάιο

2014. Εκεί κάπου, η δεύτερη με-

γαλύτερη τέως σοβιετική δημο-

κρατία, η Ουκρανία, δείχνει να

ορθώνει εμπόδια μπροστά στο

πιο μεγαλόπνοο σχέδιο της Ρω-

σίας από την κατάρρευση της

ΕΣΣΔ: την ευρασιατική

«ΕΟΚ». Μια νέα οικονομική

(και όχι μόνο) οντότητα που

φιλοδοξεί να «ανατείλει» με τη

νέα χρονιά αρχικά στο μετασο-

βιετικό χώρο με προοπτική να

μπορεί να γίνουν μέλη της και

άλλες χώρες, ακόμα και η Ινδία,

η Τουρκία, μέχρι και η Συρία!

Έτσι έχουν μέχρι στιγμής τα

πράγματα με τις διεθνείς αντι-

δράσεις (και ιδιαίτερα από την

ευρωπαϊκή πλευρά) να κρίνο-

νται «φυσιολογικές» και στο

εσωτερικό μάλλον υποτονικές,

παρ’ ότι προβλήθηκαν σκηνές

από διαδηλώσεις που θύμιζαν,

ή προσπαθούσαν να θυμίσουν,

τις μέρες από την «πορτοκαλί

επανάσταση». Φυσικά έγιναν

και αντιδιαδηλώσεις αλλά… μι-

κρότερης έντασης, σύμφωνα με

τα δυτικά ΜΜΕ.

Είναι προφανές πως δεν

πρόκειται για ένα οικονομικής

τάξης ζήτημα, με πετρέλαιο, φυ-

σικό αέριο, τελωνειακές ενώ-

σεις και άλλα τέτοια. Η προ-

σπάθεια των δυτικών ιμπερια-

λιστών με επικεφαλής τους

Αμερικάνους να επεκταθούν

ανατολικά έχει στρατηγικές

προδιαγραφές και δεν πρόκει-

ται να παραιτηθούν. Το ίδιο βέ-

βαια ισχύει και από την πλευρά

των Ρώσων, που προσπαθούν

να την εμποδίσουν με κάθε

τρόπο. Η σημερινή έκβαση της

αναμέτρησής τους στο σημαντι-

κό πεδίο της Ουκρανίας δείχνει

κέρδισμα πόντων για τους Ρώ-

σους. Και αυτό είναι κάτι που

οι δυτικοί ιμπεριαλιστές, με

προεξάρχοντες τους Αμερικα-

νούς, δεν μπορούν να το αφή-

σουν αναπάντητο, έστω και αν

η απάντηση περνά από την πα-

ραπέρα όξυνση της αντιπαρά-

θεσης και σε γενικότερα επίπε-

δα. Και αυτή είναι το πιο επι-

κίνδυνη εκδοχή για όλους τους

λαούς.

Ουκρανία – Ρωσία – ΕΕ

Η ρωσο-ουκρανική κρίση και το υπόβαθρό της

Σχεδόν παράλληλα με τα πυρά που εξαπολύθηκαν από την αντίπερα τουΑτλαντικού ακτή για το ρόλο του γερμανικού χρηματοπιστωτικού συστήμα-τος, άλλα πυρά εξαπολύθηκαν «εξ οικείων» ενάντια στη Γερμανία, μέσα απότην ΕΕ αυτή τη φορά αλλά (παραδόξως;) και εντός Γερμανίας:

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζήτησε από τη Γερμανία «να συμμορφωθεί πλή-ρως με τους νόμους της Ε.Ε., αναφορικά με το ξέπλυμα του μαύρου χρήμα-τος και την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου». Και εάν η Γερμανία δενανταποκριθεί ικανοποιητικά μέσα στους επόμενους δύο μήνες, «η Ευρωπαϊ-κή Επιτροπή ενδέχεται να παραπέμψει το θέμα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο».Το απόσπασμα αυτό είναι από την αιτιολογημένη έκθεση της Κομισιόν για τηΓερμανία στις 27 Ιανουαρίου του 2013. Υπό τον τίτλο «Γερμανία, ο παράδει-σος για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος», η γνωστή οικονομική γερμανικήεφημερίδα Handelsblatt εξαπολύει μύδρους: «Ό ,τι είναι η Ελβετία και το Λί-χτενσταϊν για τους φοροφυγάδες, το αντιπροσωπεύει η Γερμανία για όσουςξεπλένουν μαύρο χρήμα: έναν παράδεισο. Η εξαιρετικά υψηλή κυκλοφορίαχρήματος, η ρευστότητα στην αγορά, το θωρακισμένο νομικά χρηματοπι-στωτικό σύστημα και ο μικρός βαθμός διαφθοράς δημιουργούν ένα πλαίσιοπου έλκει Ιταλούς, Ρώσους, Λιβανέζους και, ασφαλώς, Γερμανούς εγκλημα-τίες οι οποίοι επιθυμούν να καθαρίσουν το βρώμικο χρήμα τους». Το μαύροχρήμα που ξεπλένεται στη Γερμανία εκτιμάται ότι κυμαίνεται ανάμεσα στα 45με 47 δισεκατομμύρια σε ετήσια βάση. Ενώ το σύνολο της «σκιώδους οικο-νομίας» (δηλαδή των δραστηριοτήτων που έχουν τζίρο ο οποίος δεν φορο-λογείται ούτε κατ' ελάχιστο) ξεπερνά το 13,5% του ΑΕΠ της και αγγίζει τομισό τρισ. ευρώ ετησίως. Η νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστη-ριότητες, κυρίως από οργανωμένο έγκλημα, «ανθεί» και στη Γερμανία. Σεπερίπου 13.000 ανήλθε ο αριθμός των περιπτώσεων που κρίθηκαν ύποπτεςγια ξέπλυμα μαύρου χρήματος, μέσω των γερμανικών τραπεζών. Τα στοι-χεία προέρχονται από τις αρχές δίωξης του ίδιου του γερμανικού κράτους.Τι φοβερή ειλικρίνεια θα μπορούσε να αναφωνήσει ο γιός της «ψωροκώ-σταινας» που πάντα θαυμάζει το μεγάλο γερμανικό κράτος για την αποτελε-σματικότητά του. Όμως, η αλήθεια είναι πως η… αλήθεια δεν μπορεί να κρυ-φτεί. Όμως η Γερμανία πρωτοστατεί στην «ανθοφορία» της ληστρικής κερ-δοσκοπίας και εκτός των συνόρων της. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το«θαύμα» του Λιχνενστάιν και του Λουξεμβούργου στήθηκε από τις γερμανι-κές τράπεζες που κατέχουν πολλές off shore εταιρίες σε «φορολογικούς πα-ραδείσους» ανά τον κόσμο. Μάλιστα, οι ίδιες πρωτοστάτησαν στη γιγάντω-ση του χρηματοπιστωτικού τομέα στο Λουξεμβούργο, με την ίδρυση εκατο-ντάδων επενδυτικών σχημάτων και άλλων εταιριών στο Δουκάτο. Θέλετεκαι άλλα στοιχεία; Στους δέκα μεγαλύτερους φορολογικούς παραδείσουςκαι κέντρα παραοικονομίας του κόσμου, συγκαταλέγεται η Γερμανία, σύμ-φωνα με έρευνα του Δικτύου Φορολογικής Δικαιοσύνης. Την ίδια στιγμή, τοτεράστιο εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας φαίνεται να μπαίνει στο στό-χαστρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Οι Βρυξέλλες κινούν διαδικασία περί μα-κροοικονομικών ανισορροπιών κατά του Βερολίνου. Σύμφωνα με δημοσίευ-μα της Deutsche Welle, η Γερμανία συγκαταλέγεται στους δέκα μεγαλύτε-ρους φορολογικούς παραδείσους και κέντρα παραοικονομίας του κόσμου,όπως προκύπτει από την έρευνα του Δικτύου Φορολογικής Δικαιοσύνης, έναΕλντοράντο για ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Ειδικότερα, η Ελβετία, το Λου-ξεμβούργο και το Χονγκ Κονγκ προηγούνται. Ακολουθούν στην 6η θέση οιΗΠΑ και στην 8η η Γερμανία, παρότι, σε ό ,τι αφορά στο λεγόμενο «δείκτημυστικότητας», το Βερολίνο βρίσκεται μόλις στην 59η θέση. Στην 41η θέσητου πίνακα βρίσκεται η Κύπρος.

Κάπου γράφτηκε, πως όλες αυτές οι «αποκαλυπτικές» κινήσεις ενέχουνστοιχεία υποκρισίας και έτσι είναι, αφού όλα αυτά τα στοιχεία ήταν γνωστάστα διάφορα κέντρα. Φυσικά, είναι ερώτημα κατά πόσο θα υλοποιηθούν ωςενέργειες («ενδέχεται»), αφού προς το παρόν μένουν ακόμη σε επίπεδο «έκ-θεσης» των Γερμανών. Οπωσδήποτε, όμως, κρύβουν τις αντιθέσεις που ανα-πτύσσονται στον σκληρό ιμπεριαλιστικό πυρήνα της ΕΕ. Με μια ιδιαίτερη, βέ-βαια, απόχρωση που αφορά στην αντιπαράθεση ανάμεσα στις κεντρικέςαρχές της ευρωζώνης (ΕΚΤ κατά βάση) και το Βερολίνο που θέλουν να το δε-σμεύσουν σε μέτρα συνολικής στήριξης του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Ηαντιπαράθεση αφορά, σε αυτή τη φάση, τις περιφερειακές τράπεζες («τοπι-κά εποπτευόμενες») της Γερμανίας και το αν θα μπουν σε διαδικασία εκκα-θάρισης, όπως οι αντίστοιχες ισπανικές cayas (η Ισπανία έχει αντίστοιχο ομο-σπονδιακό σύστημα), η Λαϊκή της Κύπρου ή οι πολύ μικρές ιρλανδικές τρά-πεζες. Επεκτείνεται, όμως, και στα άλλα σημεία της γερμανικής πολιτικής:αυστηρή νομισματική πολιτική και εξαγωγική ανάπτυξη.

Πάντως η αύξηση της κερδοφορίας των γερμανικών τραπεζών από τηαξιοποίηση της «κρίσης χρέους της ευρωζώνης» και των μνημονιακών προ-γραμμάτων «στήριξης» είναι αναμφισβήτητη. Σύμφωνα με στοιχεία της Τρά-πεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS), η χρηματοδότηση των γερμανικών τρα-πεζών από το εξωτερικό αυξήθηκε κατά 26% στο πρώτο τρίμηνο του 2012, ημεγαλύτερη αύξηση τα τελευταία 20 χρόνια. Ειδικότερα, σύμφωνα με ταστοιχεία της BIS, ο διακρατικός δανεισμός προς τις γερμανικές τράπεζες επε-κτάθηκε κατά 271 δισ. δολάρια το πρώτο τρίμηνο του 2012. Η αύξηση αυτή,μάλιστα, ήταν ο κύριος λόγος για την ανάκαμψη του παγκόσμιου(!) διατρα-πεζικού δανεισμού με 0,4%, η οποία ακολούθησε την μεγαλύτερη κάμψη απότο 2008, σημειώνεται στην ανακοίνωση της BIS. Πρόκειται για συγκλονιστι-κό στοιχείο. Το χρήμα του Νότου –και όχι μόνο λόγω κλίματος και ιδιοσυ-γκρασίας- αποδεικνύεται ιδιαίτερα «ζεστό».

Κορυφαία «πλύστρα»

ΟΙΚΟΝΟΚΟΣΜΟΣ

ΔΙΕΘΝΗ18 Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Τελικά τα ξημερώματα της

περασμένης Κυριακής 24

Νοεμβρίου, στην έδρα του

ΟΗΕ στη Γενεύη της Ελβετίας, υ-

πογράφηκε προσωρινή συμφωνία

διάρκειας έξι μηνών ανάμεσα στο

Ιράν και τη γνωστή ως Ομάδα

των 5+1 (δηλαδή τα μόνιμα μέλη

του Συμβουλίου Ασφαλείας του

ΟΗΕ -ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Γαλ-

λία, Αγγλία- και η Γερμανία)

όσον αφορά τον περιορισμό του

πυρηνικού προγράμματος του

Ιράν και τη συνδεόμενη με αυτόν

ελάφρυνση των κυρώσεων εις

βάρος του από τις ΗΠΑ, την ΕΕ

αλλά και τον ΟΗΕ.

Η συμφωνία και οι «ερμηνείες» της

Τα βασικά σημεία της συμφω-

νίας περιλαμβάνουν από τη μεριά

της ιρανικής ηγεσίας τον περιορι-

σμό του εμπλουτισμού του ουρα-

νίου στις πυρηνικές εγκαταστά-

σεις της χώρας έως το 5%, να ε-

ξουδετερώσει όλο το εμπλουτι-

σμένο σε ποσοστό 20% ουράνιο

που το Ιράν έχει αποθηκευμένο,

να μην κατασκευάσει νέους φυ-

γοκεντρητές (νέας γενιάς), να δια-

κόψει τις εργασίες στο πυρηνικό

εργοστάσιο παραγωγής πλουτω-

νίου στο Αράκ (καθώς και να πα-

ραδώσει όλα τα στοιχεία σχετικά

με τη λειτουργία του) και να μην

κατασκευάσει νέο ανάλογο εργο-

στάσιο. Τέλος, να επιτρέψει την

καθημερινή, απρόσκοπτη και α-

προειδοποίητη πρόσβαση των ε-

πιθεωρητών της Διεθνούς Υπηρε-

σίας Ατομικής Ενέργειας (AIEA)

στις πυρηνικές εγκαταστάσεις ε-

μπλουτισμού στη Νατάνζ και τη

Φόρντο.

Από την πλευρά τους, οι ιμπε-

ριαλιστικές δυνάμεις και ειδικό-

τερα οι δυτικές συναίνεσαν σε

μια «περιορισμένη, προσωρινή,

στοχευμένη» άρση των κυρώσε-

ων, που εκτιμάται περίπου σε 7

δισ. δολάρια καθώς και δεσμεύ-

τηκαν να μην προβούν σε νέες κυ-

ρώσεις, με την προϋπόθεση το

Ιράν να μην παραβεί τις δεσμεύ-

σεις του.

Πριν στεγνώσει το μελάνι της

συμφωνίας, εκφράστηκαν και

δύο διαφορετικές ερμηνείες της,

από τις ΗΠΑ (και τη «Δύση»)

από τη μια και από το Ιράν από

την άλλη. Ο μεν αμερικανός

ΥΠΕΞ, Τζον Κέρι, δήλωσε πως

«το πρώτο στάδιο της συμφωνίας

δεν λέει ότι το Ιράν έχει δικαίω-

μα στον εμπλουτισμό ουρανίου,

παρά τις διάφορες ερμηνείες».

Από την πλευρά της η Τεχεράνη

δηλώνει ότι αυτό αναγνωρίζεται,

ερμηνεύοντας την αναφορά που

γίνεται στη συμφωνία όσον

αφορά τον περιορισμό του ε-

μπλουτισμού ουρανίου στο 5%

σαν έμμεση και de facto αναγνώ-

ριση αυτού του δικαιώματος. Ου-

σιαστικά… και οι δύο πλευρές

έχουν δίκιο! Διότι επειδή ακριβώς

αυτή η συμφωνία είναι αποτέλε-

σμα συμβιβασμού, δίνει τη δυνα-

τότητα, όχι μόνο από αυτά που

αναφέρει αλλά και από αυτά που

δεν αναφέρει, στην κάθε πλευρά

να την ερμηνεύει σύμφωνα με την

οπτική και τα συμφέροντά της.

Έτσι, ο Τζον Κέρι συμπλήρω-

σε με νόημα πως αυτό που λέει το

κείμενο της συμφωνίας είναι πως

στο πλαίσιο μιας ολοκληρωμένης

συμφωνίας, και εφόσον φτάσου-

με σε αυτήν, το Ιράν θα έχει το δι-

καίωμα στην ειρηνική χρήση της

πυρηνικής ενέργειας, γεγονός που

προϋποθέτει ένα πρόγραμμα ε-

μπλουτισμού που θα καθοριστεί

μεταξύ των συμβαλλόμενων

μερών. Ουσιαστικά, ο αμερικανός

ΥΠΕΞ παρακάμπτει το γεγονός

ότι πράγματι υπάρχει μια de facto

αναγνώριση αυτού του δικαιώ-

ματος του Ιράν με την υπογε-

γραμμένη συμφωνία, για να τονί-

σει προς την ιρανική ηγεσία ότι η

νομιμοποίηση και ανοιχτή ανα-

γνώριση του ιρανικού δικαιώμα-

τος στον εμπλουτισμό ουρανίου

περνάει μέσα από την… Ουάσι-

γκτον και πάντως με την προϋπό-

θεση το Ιράν θα επιμείνει στην

κατεύθυνση συμβιβασμού και

συνδιαλλαγής με τη Δύση.

ΗΠΑ: μπροστά σε στρατηγι-κούς επανασχεδιασμούς για τηΜέση Ανατολή;

Είναι φανερό πως αυτήν τη

συμφωνία την προώθησαν με

κάθε τρόπο οι επιτελείς του αμε-

ρικάνικου ιμπεριαλισμού. Και

δεν χρειαζόμασταν τις «αποκαλύ-

ψεις» για μυστικές επαφές των υ-

πουργών Εξωτερικών και άλλων

υψηλόβαθμων παραγόντων των

Αμερικανών και των Ιρανών για

να το καταλάβουμε. Σημειωτέον

ότι αυτές οι μυστικές επαφές ξε-

κίνησαν τον Ιούνιο, πριν από τις

ιρανικές εκλογές, δηλαδή επί

πρωθυπουργίας Αχμαντινετζάντ,

και επιταχύνθηκαν μετά τη νίκη

του «μετριοπαθούς μεταρρυθμι-

στή» Ροχανί. Για να επισημοποιη-

θούν, όπως έχουμε γράψει, με α-

φορμή την πρόσφατη Γενική Συ-

νέλευση του ΟΗΕ. Οι ΗΠΑ, λοι-

πόν, πίεζαν όλο το προηγούμενο

διάστημα, και πίεζαν σε κάθε κα-

τεύθυνση (φανερή και κρυφή)

και ξεπερνώντας μια σειρά εμπό-

δια. Με αυτό το τελευταίο δεν εν-

νοούμε την έτσι κι αλλιώς σκλη-

ρή διαπραγμάτευση με την ιρανι-

κή ηγεσία, αλλά τις γαλλικές α-

ντιρρήσεις που είχαν τινάξει στον

αέρα έναν προηγούμενο κύκλο ε-

παφών, αλλά και τη δυσαρέσκεια

του Ισραήλ όπως και μιας σειράς

καθεστώτων της περιοχής (π.χ.

Σαουδική Αραβία) για την οποία

–εντάξει, γνωρίζουν ποιος είναι

το αφεντικό αλλά ποτέ δεν μπο-

ρείς να είσαι σίγουρος πώς μπο-

ρεί να εκφραστεί. Αυτά από τους

«φίλους και συμμάχους». Από

την άλλη, τα βήματα προσέγγισης

έπρεπε να είναι τέτοια που να μη

δίνουν στον αναβαθμισμένο από

την πρόσφατη επιτυχία του στο

Συριακό ρώσικο ιμπεριαλισμό να

βάλει σφήνες σε μια συμφωνία

που ανοίγει προοπτικές που δεν

τις καλοβλέπει.

Και φυσικά αυτή η σημαντική

απόφαση για άνοιγμα δρόμων

συνεννόησης με το Ιράν είχε, έχει

και θα έχει να αντιμετωπίσει ένα

τμήμα της ίδιας της αμερικανικής

αστικής ιμπεριαλιστικής τάξης

και του πολιτικού της προσωπι-

κού που, όπως επανειλημμένα έ-

χουμε αναφέρει, στο δίλημμα κυ-

ριαρχία ή ηγεμονία επιλέγει την

πρώτη. Και στο πεδίο της Μέσης

Ανατολής έχει συναρθρώσει-συν-

δέσει αυτήν την επιλογή με μια

δυναμική αν όχι στρατιωτική α-

ντιμετώπιση του Ιράν. Οπότε θε-

ωρεί αυτού του είδους τις επιλο-

γές της αμερικανικής ηγεσίας

(όπως και την πρόσφατη για τη

Συρία που αποδέχτηκε τη ρώσικη

πρόταση που όμως είχε κάνει ο...

Κέρι) τουλάχιστον προβληματι-

κές για τις στρατηγικές επιδιώξεις

των ΗΠΑ.

Αυτή η αποφασιστικότητα

λοιπόν με την οποία κινήθηκε η

Ουάσιγκτον μπορεί να νοηθεί

μόνο σε συνάρτηση με μια ευρύ-

τερη προσπάθεια από την πλευρά

της να μπει σε μια τροχιά άρσης

των σοβαρών προβλημάτων, έως

και αδιεξόδων, που συναντούσε

το ξεδίπλωμα των στρατηγικών

της κατευθύνσεων στην περιοχή

και όχι μόνο. Διότι στο («παλιό»

πια) βάλτωμα στο Ιράκ, οι αραβι-

κές εξεγέρσεις πρόσθεσαν «ατα-

ξία», «ανισορροπία» και δημι-

ούργησαν –το λιγότερο- νέες, πιο

περίπλοκες παραμέτρους στις

σχέσεις-αντιθέσεις-συσχετισμούς

μεταξύ των κρατών στην περιοχή,

που επηρεάζουν σοβαρά και τη

δράση του αμερικανικού παρά-

γοντα, ενώ σαν τελευταίο ηχηρό

καμπανάκι λειτούργησαν και οι

εξελίξεις γύρω από το συριακό

ζήτημα, που πιθανά επιτάχυνε

σκέψεις και σχεδιασμούς.

Ήδη αναλυτές αναφέρουν

πως αυτή η συμφωνία ανοίγει το

δρόμο για μια σε βάθος επανα-

προσέγγιση ΗΠΑ-Ιράν. Όχι ότι

είναι εύκολο, όπως δεν θα είναι

εύκολο και το προχώρημα της

προσωρινής αυτής συμφωνίας και

πολύ περισσότερο η επίτευξη μιας

μόνιμης συμφωνίας. Ο Ομπάμα

στις δηλώσεις του αμέσως μετά τη

συμφωνία ανέφερε πως αυτή

είναι το πρώτο σημαντικό βήμα

για την επίλυση του θέματος που

αφορά το ιρανικό πυρηνικό πρό-

γραμμα, επισημαίνοντας ωστόσο

πως υπάρχουν ακόμη «τεράστια

προσκόμματα» στο θέμα αυτό.

Αλλά τα έως τώρα δεδομένα δεί-

χνουν πως ο αμερικανικός ιμπε-

ριαλισμός θέλει να κινηθεί σε μια

τέτοια τροχιά, με προσεκτικά και

σταθερά βήματα. Μια τέτοια εξέ-

λιξη στην κατάληξή της, συνιστά

μια εκ βάθρων ανατροπή των δε-

δομένων που υπήρχαν στην πε-

ριοχή και θα προκαλέσει γεωπο-

λιτικούς σεισμούς μεγάλων δια-

στάσεων. Διότι το κέρδισμα του

Ιράν από τις ΗΠΑ, έστω και με

μια ενδιάμεση περίοδο ευμενούς

ουδετερότητάς του απέναντι στις

ΗΠΑ, θα προσέδιδε άλλες πολ-

λαπλάσιες δυνατότητες στους α-

μερικανικούς στρατηγικούς σχε-

διασμούς (περίσφυξη Ρωσίας και

Κίνας, στρίμωγμα Ευρωπαίων

κ.λπ.).

Ιρανική ηγεσία: κινείται μεκύριο γνώμονα τις φιλοδοξίες

Όσον αφορά το Ιράν, γράψα-

με πρόσφατα και επιμένουμε πως

ένα τμήμα της ηγεσίας του εκτιμά

πως η παραπέρα προώθηση της

χώρας τους σαν περιφερειακής

δύναμης με αυξημένο ρόλο και

θέση περνά μέσα από τη συνεν-

νόηση με τον… σατανά. Γιατί δεν

είναι μόνο πως «δεν φτάνει» η

σχέση με τη Ρωσία για μια τέτοια

αναβάθμιση. Αλλά και γιατί η

Ρωσία αποτελεί, όπως έχει επιση-

μάνει ο Ζ. Μπρεζίνσκι, φυσικό α-

νταγωνιστή του Ιράν στην περιο-

χή, κάτι που θα εκφράζεται ολο-

ένα και περισσότερο ενόσω η

Ρωσία ανασυγκροτείται. Συμπλη-

ρωματικά και ενισχυτικά αυτής

της προσέγγισης της ιρανικής η-

γεσίας με τις ΗΠΑ λειτούργησε η

άρση των κυρώσεων που, αν και

δεν ομολογούνταν, είχε φέρει την

ιρανική κοινωνική και οικονομι-

κή κατάσταση στα πρόθυρα α-

σφυξίας. Έτσι οι κυρώσεις λει-

τουργούσαν πολλαπλασιαστικά

στις επιπτώσεις της παγκόσμιας

κρίσης που είχαν αρχίσει να εκ-

φράζονται με έντονο τρόπο, δη-

μιουργώντας φόβους για αποστα-

θεροποίηση του καθεστώτος. Δεν

πρέπει να ήταν έξω από τις σκέ-

ψειες της ιρανικής ηγεσίας ότι ένα

τέτοιο έδαφος θα δημιουργούσε

συνθήκες για λαϊκές αντιδράσεις

οι οποίες θα μπορούσαν να γί-

νουν αντικείμενο εκμετάλλευσης

από τις ΗΠΑ. Άρα οι κυρώσεις α-

ποτελούσαν επίσης έναν εκβια-

σμό, αλλά και μια διαρκή υπεν-

θύμιση των ορίων που μπορεί η

Δύση, και πιο συγκεκριμένα οι

ΗΠΑ, να βάλουν στις φιλοδοξίες

της ιρανικής ηγεσίας. Με βάση τα

Ανακατατάξεις και επανασχεδιασμοί σε ένα εύφλεκτο τοπίο

Προσωρινή Συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν

Του ΤΑΣΟΥ ΣΑΠΟΥΝΑ

ΔΙΕΘΝΗ 19Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

προηγούμενα, δεν μας βρίσκουν σύμ-

φωνους ερμηνείες που τοποθετούν σαν

κύριο χαρακτηριστικό στη στάση του

Ιράν το κέρδισμα χρόνου.

Ευρωπαϊκές συμφωνίες καιδυσαρέσκειες – Η στάση της«Ανατολής»

Ο εγγλέζικος ιμπεριαλισμός στοι-

χήθηκε πιο εύκολα απ’ ό,τι το κάνει τε-

λευταία στην επιλογή των αμερικανών

επιτελών για επίτευξη συμφωνίας. Η

πάλαι ποτέ αποικιοκράτιδα δύναμη,

ευελπιστεί πως ανοίγονται ρόλοι και

θέσεις για να παίξει και αυτή στο παι-

χνίδι της Μέσης Ανατολής. Την ίδια θε-

τική στάση κράτησε και η Γερμανία,

που θεωρεί, με δεδομένο ότι παραμέ-

νει (παρά τη χαλάρωση του πλαισίου

που έχει πετύχει τα τελευταία χρόνια)

στρατηγικά ακρωτηριασμένη και υπό

επιτήρηση, ότι ευνοείται όταν το παι-

χνίδι μετατοπίζεται από το στρατιωτι-

κό στο διπλωματικό-οικονομικό.

Αντίθετα ο γαλλικός ιμπεριαλισμός

μπορεί να μην έδειξε τη δυσαρέσκειά

του, εφαρμόζοντας το γαλλικό άλλω-

στε σαβουάρ βιβρ, αλλά ήταν εμφανής

η προσπάθειά του διαμέσου του υ-

πουργού των Εξωτερικών του να

προσδώσει στη συμφωνία λίγο γαλλι-

κό άρωμα. Που όμως δεν αναιρεί το

πραγματικό γεγονός πως, ακόμα και

αν λήφθηκαν υπόψη κάποιες γαλλικές

ανησυχίες, η συμφωνία επετεύχθη

παρά τη θέληση της Γαλλίας. Και συ-

νιστά άρα ένα δεύτερο, μετά το άδεια-

σμα στο Συριακό, πλήγμα της γαλλι-

κής ιμπεριαλιστικής πολιτικής.

Από την άλλη πλευρά, τόσο η

Ρωσία όσο και η Κίνα χαιρέτισαν τη

συμφωνία. Μάλιστα ο ρώσος ΥΠΕΞ

Λαβρόφ ανέφερε χαρακτηριστικά πως

«δεν υπάρχουν χαμένοι». Αυτό το τε-

λευταίο μάλλον αποτελεί μια διπλω-

ματική έκφραση της αμηχανίας και

των σοβαρών προβληματισμών του

ρώσικου ιμπεριαλισμού. Διότι αυτός

γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τι

προοπτικές μπορεί να ανοίξει μια επα-

ναπροσέγγιση ΗΠΑ-Ιράν, προοπτικές

που θα δυναμιτίσουν τις ρώσικες προ-

σπάθειες αντιαμερικανικής συνεργα-

σίας στην περιοχή που χρονολογού-

νται εδώ και πάνω από δέκα χρόνια

.

Ισραήλ, μοναρχίες του Κόλ-που, καθεστώτα της περιοχής

Η πιο ηχηρή και κάθετη καταδίκη

της συμφωνίας υπήρξε, όπως ήταν α-

ναμενόμενο, από το Ισραήλ. Έχοντας

οικοδομήσει μια πολιτική που θέτει

την εξουδετέρωση του Ιράν στο επίκε-

ντρο μιας οποιασδήποτε περιφερεια-

κής διευθέτησης στο χώρο της Μέσης

Ανατολής, η συμφωνία αυτή ήταν ό,τι

χειρότερο μπορούσε να υπάρξει για

την προβοκατόρικη και ακραία αντι-

δραστική ισραηλινή ηγεσία. Δεν είναι

λοιπόν παράξενο που η ηγεσία αυτή

μίλησε για «διπλωματική νίκη του

Ιράν», εκτοξεύοντας για μια ακόμη

φορά τις στρατιωτικές απειλές της

προς την Τεχεράνη. Νομίζουμε όμως

ότι αυτή η στάση εμπεριέχει και την

«ανάγνωση» των επόμενων βημάτων.

Δηλαδή η ισραηλινή στάση δεν εμφο-

ρείται απλά από μια εμμονική αντιι-

ρανική πολιτική, αλλά αντιλαμβάνε-

ται πως μια επαναπροσέγγιση ΗΠΑ-

Ιράν θα αλλάξει το ειδικό βάρος του

Ισραήλ στη Μέση Ανατολή.

Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ω-

στόσο απαίτησε, και αυτό έγινε δεκτό,

χαμήλωμα των τόνων από την πλευρά

του Ισραήλ. Ταυτόχρονα οι, ΗΠΑ διά

στόματος Ομπάμα, εγγυήθηκαν για

πολλοστή φορά την «ασφάλεια του

Ισραήλ», κάνοντας όμως σαφές προς

τη σημερινή ισραηλινή ηγεσία το ποιος

είναι αυτός που χαράζει τα βήματα πυ-

ρηνικής αποτροπής του Ιράν.

Σφόδρα δυσαρεστημένη για τη

συμφωνία είναι και η Σαουδική Αρα-

βίς, που βλέπει σ’ αυτήν τις δυνατότη-

τες που ανοίγονται στον μεγάλο αντα-

γωνιστή της στην περιοχή, το Ιράν, εάν

και εφόσον τα πράγματα εξελιχθούν

προς τα εκεί. Από κει και πέρα, Κου-

βέιτ και Κατάρ, κάνοντας την ανάγκη

φιλοτιμία, χαιρέτισαν τη συμφωνία

παρά τις ανησυχίες τους, ενώ πιο έν-

θερμοι υποστηρικτές της εμφανίστη-

καν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα

και το Μπαχρέιν.

Η Συρία επικρότησε τη συμφωνία,

θεωρώντας τη μια επιπλέον συμβολή

στη διπλωματική λύση του δικού της

ζητήματος. Άλλωστε, παράλληλα με

τις διαπραγματεύσεις για το πυρηνικό

πρόγραμμα του Ιράν, συνεχίζονταν οι

συζητήσεις μεταξύ υψηλόβαθμων α-

ξιωματούχων των ιμπεριαλιστών για

την προετοιμασία της Γενεύης ΙΙ όσον

αφορά το συριακό ζήτημα, στην ομώ-

νυμη πόλη. Ακόμα και η Τουρκία χαι-

ρέτισε τη συμφωνία και προσπαθεί να

βρει ρόλο και θέση στις ανακατατάξεις

που κυοφορούνται στην περιοχή.

Τι μέλλει γενέσθαι;

Θα ήμασταν αφελείς αν πιστεύαμε

πως αυτή η συμφωνία θα περπατήσει

απρόσκοπτα. Ήδη έχουμε σημάδια

πριν από τη συμφωνία που δείχνουν

πως η επέμβαση των ιμπεριαλιστών

στην περιοχή της Μέσης Ανατολής έχει

ενεργοποιήσει μια σειρά δυνάμεις που

-είτε κινούνται σαν άμεσα ενεργούμε-

να των ιμπεριαλιστών ή περιφεριακών

δυνάμεων (ή και των δύο) είτε έχουν

και μια σχετική αυτονομία- αποδει-

κνύουν πως το κουβάρι στην περιοχή

είναι αρκετά μπλεγμένο για να λυθεί

εύκολα.

Μία μέρα πριν από την επανέναρ-

ξη των συνομιλιών για το ιρανικό πυ-

ρηνικό πρόγραμμα (που κατέληξε στη

συμφωνία της 24 Νοέμβρη) είχαμε τη

βομβιστική επίθεση στην ιρανική πρε-

σβεία της λιβανικής πρωτεύουσας από

εξτρεμιστές σουνίτες που έχουν σχέση

με Αλ Κάιντα και λέγεται ότι χρημα-

τοδοτούνται από Σαουδική Αραβία.

Δύο μέρες μετά ήλθε η επίθεση με όλ-

μους κατά της Σαουδικής Αραβίας από

ιρακινή σιιτική οργάνωση που λέγεται

ότι έχει επαφές και με το Ιράν. Πα-

ράλληλα έχουμε το σοβαρό διπλωμα-

τικό επεισόδιο Τουρκίας–Αιγύπτου

που οδήγησε στην εκατέρωθεν απέλα-

ση των πρεσβευτών τους, ενώ συνεχί-

ζει να παράγει εξελίξεις και αντιθέσεις

η χαίνουσα πληγή της Συρίας. Αυτά

λοιπόν που επισημαίνουμε για αυτό το

εύφλεκτο και ταυτόχρονα μπλεγμένο

κουβάρι της Μέσης Ανατολής, μιας πε-

ριοχής που συγκεντρώνει πάνω της τις

αλληλοδιασταυρούμενες και αντιθετι-

κές επιδιώξεις ιμπεριαλιστών και περι-

φερειακών δυνάμεων, αναδεικνύουν

το εξής απλό και ταυτόχρονα πολύ

σύνθετο και απρόβλεπτο: ότι οι εξελί-

ξεις σε καμία των περιπτώσεων δεν θα

είναι «ομαλές»... Και ανοίγουν μια

προοπτική έντονων ανακατατάξεων

και ταυτόχρονα έναν νέο, ακόμα πιο

επικίνδυνο για τους λαούς, κύκλο ι-

μπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Ενθουσιασμένος κατέφθασε στηνΑθήνα ο γενικός γραμματέας τουΟΟΣΑ- Μεξικάνος την καταγωγή-

Γκουρία. Αυτός που μερικά χρόνια πριν –σεμια άλλη επίσκεψη του- είχε δηλώσει πωςβρίσκει πολύ υψηλές τις συντάξεις στηνΕλλάδα σε σχέση με την χώρα του όπου οιυψηλότερες δεν ξεπερνούσαν –τότε- τα 800ευρώ. Πώς να μην είναι τώρα ενθουσια-σμένος;

Αυτή μάλιστα τη φορά ήταν σίγουροςπως η περίπτωση της χώρας μας όπου κατάτον γενικό γραμματέα του ΟΟΣΑ εφαρμό-ζεται «το πιο εντυπωσιακό πρόγραμμαπροσαρμογής που έχει ποτέ αναληφθεί» μεεξαιρετική επιτυχία καθώς «η Ελλάδα είναιστην πρώτη θέση παγκοσμίως στις διαρ-θρωτικές μεταρρυθμίσεις», είναι αρκού-ντως σοβαρή και δυναμική επιβεβαίωσηπως «υπάρχει ζωή μετά το χρέος»!

Άλλη μια ακόμα εκδήλωση «θερμού…ντους» για το success story της ελληνικήςοικονομίας η οποία πλέον πανηγυρικά υ-ποβαθμίζεται σε αναδυόμενη αγορά (δεν α-ποτελεί συντακτικό λάθος όντως το ελλη-νικό χρηματιστήριο ανεβαίνει γιατί… υπο-βαθμίζεται σε αναδυόμενη αγορά καθώςμέχρι τώρα υποτίθεται ότι ήταν στο σκληρόχρηματιστηριακό πυρήνα της ευρωζώνης).

Ίσως είναι μια επιτυχία των Ευρωπαίωνπως η συζήτηση έχει μετατεθεί από την συ-νηθισμένη βάση της δηλαδή τη περίφημη«βιωσιμότητα» του χρέους. Βέβαια η όξυν-ση της αντιπαράθεσης ευρωπαίων και αμε-ρικάνων γύρω από αυτό το ζήτημα φαίνε-ται να υποχωρεί πρόσκαιρα αλλά καθόλουοριστικά καθώς στον κύκλο των οικονομι-κών αναλύσεων εμφανίζονται πολλά suc-cess story. Όλοι βιάζονται να παρουσιάσουν«έργο» απέναντι στην κρίση. Ένα από αυτάείναι η επάνοδος της Ιρλανδίας στις χρημα-ταγορές. Όπως γράφτηκε στον διεθνήτύπο, όμως, τουναντίον στις διεθνείς αγο-ρές χτύπησε συναγερμός. Η Ιρλανδία βγαί-νει από την «εντατική» καθόλου… αιμοδυ-ναμική: Δεν προβλέπεται μετά τις 15 Δε-κέμβρη –μέρα εξόδου -κάποιο συνηθισμένοδίχτυ ασφαλείας, ένα σύμφωνο «προλη-πτικών πιστώσεων» όπως συνηθίζεται ναγίνεται σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, επι-πρόσθετα μετά τη διακοπή του ιρλανδικούμνημονίου δεν προβλέπεται καμία πρόσβα-ση στον μηχανισμό μεταφοράς κεφαλαίων(ΟΜΤ) από την ΕΚΤ. Ας τονιστεί εδώ πως ηΙρλανδία –που δεν είχε μεγάλο δημόσιοχρέος όταν μπήκε στα μνημόνια, εκεί τοχρέος αφορούσε τον τραπεζικό τομέα- έχειτώρα τεράστιο χρέος που φθάνει το 170%του ΑΕΠ. «Κρατικοποιήθηκε» το ιδιωτικόχρέος. Τέλος η εξαγγελία του σχετικά νέουΙρλανδού πρωθυπουργού ότι το πρόγραμ-μα εξόδου θα στηριχτεί στις ισχυρές εξα-γωγές δοκιμάζεται από την ύφεση της ευ-ρωζώνης (πρώτο στη λίστα εισαγωγέα ιρ-λανδικών προϊόντων).

Αν αυτά συμβαίνουν με την Ιρλανδία τινα υποθέσει κανείς για την Ελλάδα που θαχρωστά –ακόμα και αν αποπληρώνεται«κανονικά» το χρέος- μέχρι το 2047 και μετους «αυτοματοποιητές» να είναι έτοιμοι ναλειτουργήσουν όταν δεν πιάνονται οι στό-χοι;

Και όπως σωστά τονίζει ο Ν. Ξυδάκηςστην Καθημερινή, καμία ανάκαμψη οικονο-μίας δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ στονκόσμο αν δεν στηρίζονταν στην αύξηση τηςεσωτερικής ζήτησης, και την επέκταση της«εσωτερικής ανάπτυξης». Η υπερμνημο-νιακή και συστημική Μπακογιάννη περίπουτα ίδια λέει όταν υπογραμμίζει την υπερ-φορολόγηση νοικοκυριών, επιχειρήσεωνκαι ιδιοκτησιών (αυξήθηκαν 229 εκατομμύ-ρια ευρώ τα έσοδα του κράτους από τους

άμεσους φόρους που κατά βάση οφείλονταιστον οχταπλασιασμό των φόρων ακινήτωνμέσα στα τρία χρόνια των μνημονίων!).

Αλλά ακόμα και αν υποθέσουμε πωςσυμβαίνει αυτό κάποια στιγμή (το `14, το`15, το `16, ποιος γνωρίζει;) ποιο θα είναιαυτό το «μετά»;

Αν υποθέσουμε πως υπάρχει κάποιο«μοντέλο» (οι Γερμανοί ισχυρίζονται ότι τοέχουν) από την ελεγχόμενη πτώχευση πρέ-πει η χώρα να οδηγηθεί σε μια συνεχή «ε-λεγχόμενη φτώχεια» με δόσεις οικονομι-κών ανακάμψεων που θα συντηρούν τις οι-κονομικοκοινωνικές ισορροπίες και δεν θατην εξοστρακίζουν ακόμα περισσότερο.

Άρθρο πρώτο, κάτω οι μισθοί, τα εργα-σιακά, οι συντάξεις, οι κοινωνικές δαπά-νες. Πιο φτηνή εργατική δύναμη.

Άρθρο δεύτερο επιμονή στα διαρθρωτι-κά μέτρα δηλαδή μέτρα που θα έχουν χα-ρακτήρα μόνιμης ανατροπής κατακτήσεωνκαι σχέσεων εργασίας της προηγούμενηςπεριόδου (ακόμα και ο Τόμσεν αρχίζει νααντιλαμβάνεται τα όρια των οριζόντιων μέ-τρων επιμένοντας στα διαρθρωτικά δηλαδήκάτω οι μισθοί, τα εργασιακά, οι συντάξεις,οι κοινωνικές δαπάνες).

Άρθρο τρίτο, πιο «απλή» κοινωνική δια-στρωμάτωση, μεγάλες μερίδες του πληθυ-σμού στο «δίχτυ της εξαθλίωσης», μεσαίεςμερίδες στα όρια επιβίωσης, ανακατατάξειςκαι στο αστικό στρατόπεδο.

Πιο «φτηνά» προϊόντα για πιο «φτηνή»εργασία. Εδώ κολάνε οι 300 περίπου «υ-περβάσεις» που φουσκώνουν τις τιμές καιπου τις ανακάλυψε πρόσφατα σε έρευνατου ο ΟΟΣΑ. Μεταξύ των οποίων βέβαια καιτις κοινωνικές κρατήσεις «υπέρ τρίτων».

Άρθρο τέταρτο ξεπούλημα κρατικής καιδημόσιας περιουσίας.

Άρθρο πέμπτο αναπροσαρμογή και α-ναδιάρθρωση του τραπεζιτικού τομέα. Γρά-φουν οι αναλυτές πως ο Στουρνάρας καιδι` αυτού η ελληνική κυβέρνηση έπεσεστην παγίδα της κόντρας ΔΝΤ και ΕΕ απο-δεχόμενοι στο τελευταίο Euro group το κού-ρεμα των καταθέσεων ως «ύστατη λύση».Μήπως μπορούσε να κάνει και διαφορετι-κά;

Από εκεί και πέρα ανοίγει ο δρόμος γιαστοχευμένες παρεμβάσεις του τύπου τωνΕυρωπαϊκών ταμείων επενδύσεων.

Αλλά και για να εφαρμοστεί αυτό το μο-ντέλο στα όποια σημεία «επιτυχίας» απαι-τείται να υπάρξει κάποιος «ρυθμιστής» πουθα καθορίσει το «πριν» και το «μετά». Σανκαι αυτόν που παρουσιάζεται αρκετάσυχνά τελευταία και παρόλο που γυρνάαπό ήττα σε ήττα έχει αποδείξει πως μπο-ρεί να ανησυχήσει σοβαρά τους επικυρίαρ-χους της χώρας επανεκτιμώντας το «μέγε-θος Ελλάδα» και ανασυντάσσοντας τις ιε-ραρχήσεις και τους στόχους που έχουνθέσει, δηλαδή ανατρέποντας το μοντέλο.Αδιέξοδο; Στην αστική φασιστικοποιημένη«δημοκρατία» δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Πα-ράδειγμα η Ρουμανία που μετά τρία χρόνιαπαγώματος του εκεί μνημονίου (ύστερααπό οξύτατες αντιδράσεις που κατέβασανστους δρόμους μέχρι και αξιωματικούς τηςαστυνομίας!) η νέα κυβέρνηση ξαναβάζειτη χώρα στο ΔΝΤ, τηρώντας όμως την υ-πόσχεση της για αύξηση των μισθών στο 1%αλλά με νέα πιο σκληρά μέτρα που θα ταπάρει ύστερα βεβαίως από εντελεχή «δια-πραγμάτευση». Θυμίζει κάτι;

Τις Χρεώσεις και τον Οικονοκόσμογράφει ο Δημήτρης Μάνος

Ζωή μετά το χρέος ;…

χρεώσεις

ΠΟΛΙΤΙΚΗ20 Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Θυμόμαστε, διδασκόμαστε, προχωράμε

Αυτές οι τρεις λέξεις κο-

σμούν το μνημείο του ο-

λοκαυτώματος της Ξηρο-

βρύσης στο Κιλκίς. Σε αυτά τα

χωριά, έξω από το Κιλκίς, σημει-

ώνονται διαδοχικές εκδηλώσεις

τιμής και μνήμης κάθε χρόνο.

Είναι το πέρασμα των ταγμάτων

ασφαλείας που καίγανε χωριά,

λεηλατούσαν και δολοφονούσαν

άμαχο πληθυσμό με απίστευτη

βαναυσότητα και βαρβαρότητα.

Η φρίκη που σκόρπισαν οι ταγ-

ματασφαλίτες, θαρρείς και είναι

πρόσφατες και νωπές, όχι μόνον

στην μνήμη και στην ψυχή των ε-

πιζησάντων και των επιγόνων

τους, αλλά και στην καθημερινή

ζωή αυτών των πολύπαθων

τόπων.

Τη Κυριακή 10/11/13, τιμήθη-

καν οι αγωνιστές της Κοκκινιάς,

αυτοί που δολοφονήθηκαν στις

19-11-1946 από το παρακράτος

των δοσίλογων. Στο κοινοταφείο

των αγωνιστών κατατέθηκαν

στεφάνια από τοπικούς φορείς

και από οργανώσεις της Αριστε-

ράς. Κατατέθηκαν, επίσης, από

κατοίκους–συγγενείς των θυμά-

των, λουλούδια από τους κήπους

της γης της Κοκκινιάς, γη που πο-

τίστηκε όχι μόνο με ιδρώτα των

δουλευτάδων της περιοχής αλλά

και με το άλικο αίμα των αγωνι-

στών. Το «πέσατε θύματα, αδέλ-

φια εσείς» και το «παρών» και

«παρούσα» στην ανάγνωση των

πεσόντων ήταν το αποκορύφωμα

της σεμνής τελετής των κατοίκων

της περιοχής και όλων των άλλων

παρευρισκομένων.

Στη συνέχεια, οι συμμετέχο-

ντες πορεύτηκαν προς την πλα-

τεία, στον κεντρικό δρόμο της

Κοκκινιάς, για να συναντήσουν

το μνημείο του Κώστα Γαβριηλί-

δη, εκεί όπου οι δουλευτάδες

αυτού του χωριού φρόντισαν να

διαμορφωθεί κατάλληλα ο χώρος

και να τοποθετηθεί σε περίοπτη

θέση η προτομή του κ. Γαβρηιλί-

δη, αυτού του ξεχωριστού ηγέτη

της αγροτιάς και του επαναστα-

τικού κομμουνιστικού κινήματος

της χώρας μας.

Στον χώρο αυτό, ο ανηψιός

του κ. Γαβρηιλίδη, ο Μενέλαος

Γαβρηιλίδης, εκφώνησε ένα μεστό

λόγο προς τον αγωνιστή–θείο,

που ήταν ένας από τους τόσους

Γαβρηιλίδηδες που θυσιάστηκαν

σ’ αυτό το χωριό, την Κοκκινιά,

και είχε την χάρη των αγωνιστών

της υπόθεσης του λαού και της

πατρίδας.

ΞΗΡΟΒΡΥΣΗ

Την επόμενη Κυριακή

17/11/13, τιμήθηκαν στην Ξηρό-

βρυση οι 47 σφαγιασθέντες από

την μανία των δωσίλογων ταγμα-

τασφαλιτών, καθώς επίσης οι πε-

σόντες, όπως οι 3 ΕΛΑΣιτες και

ένας άμαχος πολίτης που αρνήθη-

κε να ακολουθήσει τα τάγματα α-

σφαλείας και δολοφονήθηκε απ’

αυτούς. Ο μακρύς κατάλογος συ-

νεχίζεται με τα τρία άτομα που

καταδικάστηκαν και εκτελέστη-

καν από τα στρατοδικεία του εμ-

φυλίου (1946-1949) και ο φόρος

τιμής κλείνει με τους δεκαπέντε α-

ντάρτες του δημοκρατικού στρα-

τού Ελλάδας που πέσανε μαχόμε-

νοι στον μοναρχοφασισμό και

την αγγλοαμερικανική κατοχή.

Ο πολιτιστικός σύλλογος της

Ξηρόβρυσης πρωτοστάτησε στην

όλη διοργάνωση της εκδήλωσης.

Εκεί, στο κέντρο της Ξηρόβρυσης,

όπου στήθηκε ο μονόλιθος, όπως

λέει ο αγωνιστής Ηλίας Μεταλλί-

δης, δηλαδή μια τεράστια μαρμά-

ρινη επιτύμβια επιγραφή, για να

μπορέσει να χωρέσει όλα αυτά τα

άτομα της ανθρωποθυσίας που

προαναφέρθηκαν, ηλικίας 3 ετών

έως 73.

Ανάμεσά τους βρίσκεται πλή-

θος νέων γυναικών οι οποίες

αφού βιάστηκαν, στην συνέχεια

εκτελέστηκαν από τα ανθρωποει-

δή των ταγμάτων ασφαλείας.

Ανθρωποειδή που η μετεμφυλια-

κή ελληνική πολιτεία επιβράβευ-

σε με αναγνώριση και συνταξιο-

δότησε απλόχερα.

Την όλη τελετή διηύθυνε με ε-

πιτυχία ο πρόεδρος του πολιτι-

στικού συλλόγου Ξηρόβρυσης,

που, αφού έδωσε τον λόγο σε

όλους τους παρευρισκόμενους

φορείς, κάλεσε στην συνέχεια τον

κόσμο να πορευτεί στον δρόμο

μνήμης και τιμής μέσα στο χωριό,

θυμίζοντας τις τραγικές στιγμές

του ολοκαυτώματος. Ανάμεσα

στους ομιλητές, ξεχώρισε και

πάλι ο υπερήλικας αγωνιστής της

εθνικής αντίστασης και του δη-

μοκρατικού στρατού Ελλάδας,

Ηλίας Μεταλλίδης, ο οποίος α-

πήγγειλε το ποίημα που έγραψε

για την δοκιμασία της Ξηρόβρυ-

σης:

ΠΟΙΗΜΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΓΙΑ ΤΟΝ

ΘΑΝΑΤΟ ΤΩΝ

ΑΔΙΚΟΣΚΟΤΩΜΕΝΩΝ ΤΟΥ

ΧΩΡΙΟΥ ΞΗΡΟΒΡΥΣΗ

Εθεώρησα σωστό για να

κάτσω και να γράψω

για το χωριό Ξηρόβρυση ένα

ποίημα να συντάξω

Ήταν μέρα Παρασκευή 20

Νοεμβρίου

9 το βράδυ η ώρα,

που οι βάρβαροι δωσίλογοι ε-

βάλαν στο μυαλό τους

να εξοντώσουν το χωριό και

πήρανε την φόρα

οι φιλήσυχοι χωρικοί δεν πε-

ριμένανε κάτι τέτοιο

το κράτος συνεργό με τους

ταγματασφαλίτες

να πέσουν σαν αγρίμια στο

χωριό και να κατασπαράξουν

άνδρες γυναίκες και παιδιά

και άλλα ότι βρουν να σφάξουν

κορίτσια ανήλικα – ενήλικα

σκοτώνανε αράδα – αράδα

σκίζανε τα ρούχα τους και

βγάζανε τα κορμιά τους έξω

οι βάρβαροι – άνανδροι για

να τα αγναντέψουν

να πάρουν τις ορέξεις τους

και να τα καταστρέψουν

κλαίγανε μανάδες και παιδιά,

παππούδες και γιαγιάδες

κάναν μετάνοια στον ουρανό

για να τους σώσει κάποιος

και όμως δεν ακούστηκε κα-

νείς για να τους σταματήσει

το αίμα επλυμμήρισε στους

δρόμους, στα μπαλκόνια

οι βάρβαροι γελούσανε για τα

κατορθώματα τους

δεν λογαριάζαν τον άνθρωπο

τον πυροβολούσαν

σαν να ήτανε θεριά ακράτητα

για να τα εξοντώσουν

φέτος συμπληρώνονται 54 τα

χρόνια

που η γενοκτονία της Ξηρό-

βρυσης εγράφτηκε αιώνια

από τραμπούκους Έλληνες,

των Άγγλων τα πιόνια

οι ήρωες της Ξηρόβρυσης,

στης κατοχής τα χρόνια

κρύβαν τους καταδιωκόμε-

νους με αγάπη και συμπόνια

δεν λογάριαζαν ζωή ότι κι αν

συναντούσαν

τάγματα – ασφαλίτες – γερμα-

νούς πάντα ποδοπατούσαν

πολλές φορές βρέθηκε, σε κίν-

δυνο απ’ ευθείας η ζωή τους

κατά καιρούς που εκτελού-

σαν σοβαρές αποστολές τους

ποτέ τους δεν φοβήθηκαν, δεν

έχασαν το θάρρος

παλικαρίσια σήκωσαν επάξια

οι χωριανοί το βάρος

οι Ξηροβρυσιώτες ήρωες είχαν

καλά κρυμμένη

την φλόγα για την λευτεριά

κρατούσαν αναμμένη

βεβαίως η Ξηρόβρυση αισθά-

νεται υπερηφάνεια

που κέρδισαν οι αγωνιστές

της δόξας τα στεφάνια

οι επαναστάτες ήρωες, αθά-

νατοι θα μείνουν

και στις καινούργιες τις γε-

νιές, υπόδειγμα θα γίνουν

ο στολισμένος μονόλιθος της

Ξηρόβρυσης, αιώνια θα ζήσει

στις μελλοντικές μας γενιές

συντροφιά θα κρατήσει

αιώνια η μνήμη των αγωνι-

στών της Ξηρόβρυσης του νομού

Κιλκίς

*Το ποίημα αυτό γράφτηκε

και διαβάστηκε στις 5-07-2000

στην Μελβούρνη της Αυστραλίας

ΠΕΘΑΝΕ ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟΝ

ΑΗ-ΣΤΡΑΤΗ ΣΤΙΣ 27-09-1952

ΑΘΑΝΑΤΕ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΕκ μέρους της αντιστασιακής

Οργάνωσης Π.Ε.Α.Ε.Α. Πολί-χνης, βρισκόμαστε σε αυτόν τοντόπο, όπως κάθε χρόνο, για ναεκπληρώσουμε το χρέος μας α-πέναντι στους ηρωικούς νεκρούςμας, προς ένδειξη τιμής και σε-βασμού για τους αγώνες και τιςθυσίες που προσέφερες σε τούτοτο λαό μας, για να ζούμε σήμεραεμείς ελεύθεροι.

Απ’ ότι γνωρίζω, Κώστα Γα-βριηλίδη, δημοδιδάσκαλος στιςχαμένες πατρίδες, γνήσιο προ-σφυγόπουλο ποντιακής καταγω-γής και γόνος αγροτικής οικογέ-νειας, ήρθες στην Ελλάδα το1920 σε ηλικία 22 ετών. Αντί ναμετεκπαιδευτείς στα ελληνικάδεδομένα, να αναγνωρισθείς σανδιδάσκαλος και να ενταχτείςστην οικογένεια των δασκάλων,επιδίδεσαι σε έναν αδιάκοποαγώνα για την πραγματοποίησητων οραμάτων σου, για την α-γροτική τάξη στην χώρα μας. Γιατον σκοπό αυτόν, επέλεξες καιτην γεωργική αποκατάστασήσου, σε ένα ορεινό χωριό τουΝομού Κιλκίς, το οποίο στάθηκεαφετηρία και εφαλτήριο για τουςπολιτικούς αγώνες σου. Αρχίζειςνα καταπιάνεσαι με τα προβλή-

ματα του χωριού ως πρόεδροςτης προσφυγικής επιτροπής.

Οι συνεχείς αγώνες σου, μετις δίκαιες και τολμηρές διεκδι-κήσεις σου, σε κάνουν στόχοτων αρχών και προκαλούν τονπονοκέφαλό τους. Έτσι, ο Διευ-θυντής του Εποικισμού στέλνειτον Προϊστάμενο του ΓραφείουΚιλκίς, για να δει και να γνωρί-σει αυτόν τον ύποπτο πρόεδροτης Κοκκινιάς. Μόλις βλέπει ένανάνθρωπο του μόχθου, με ταρούχα της δουλειάς και όχι ένανχασομέρη προσφυγοπατέρα ναασχολείται με το πρωτόγονο α-λώνισμα, στην διαλογική συζή-τηση που είχατε, σου προτείνειαστική αποκατάσταση στο Κιλ-κίς. Απέκρουσες την πρότασητου προϊσταμένου. Έκτοτε πρω-τοστατείς σε όλους τους αγροτι-κούς αγώνες, συλλαλητήρια γιατις αγροτικές διεκδικήσεις, απο-κτάς την εμπιστοσύνη και τηναγάπη του αγροτικού κόσμου,γίνεσαι πρόεδρος των Γ. Συνε-ταιρισμών του Νομού Κιλκίς.

Αναδεικνύεσαι σε διακεκριμέ-νο στέλεχος του αγροτικού κόμ-ματος και το 1933 εκλέγεσαιβουλευτής. Στις 26 Ιουλίου 1936,εκλέγεσαι Δήμαρχος Κιλκίς, μεσυνεργασία Α.Κ.Ε. και Κ.Κ.Ε. Τε-λικά, σε απορρόφησε η πολιτι-κή. Με τη δημιουργία του Εαμι-κού, ήσουν, με το κόμμα σου,

από τις πρώτες πολιτικές προ-σωπικότητες που σχημάτισαν τοΕ.Α.Μ. και παρέμεινες μέχρι τε-λευταία. Το 1943, γίνεσαι μέλοςτης Π.Ε.Ε.Α., της κυβέρνησηςτου βουνού.

Σε όλο αυτό το διάστημα, δενέλειψαν οι περιπέτειες, οι διώ-ξεις, οι δίκες, οι φυλακές και οιεξορίες. Μόνο σε στιγμές αναλα-μπής σ’ έβλεπε η οικογένειασου.

Μίλησες στο γήπεδο τουΠΑΟΚ, όπου η ιαχή που προκά-λεσε η βροντερή φωνή σου, οσαγηνευτικός και μεστός λόγοςσου σφράγισαν την χαρισματικήπειστικότητά σου, όπως η άνετηχειμαρρώδης εκφραστικότητασου, με την ρεαλιστικότητα τωνεπιχειρημάτων σου, έκανε το γή-πεδο να σείεται από το παραλή-ρημα του πλήθους.

Ύστερα από τα εαμικά χρό-νια, επανερχόμαστε στον ίδιοπαρανομαστή, αρχίζουν οι διώ-ξεις, κρατητήρια, φυλακές,στρατοδικεία, εξορίες, ο προτε-λευταίος τόπος της εξορίας σουήταν η Μακρόνησος, όπου, τονΙούνιο του 1950, αρρώστησες καιγίνεται, εσπευσμένα, από τον υ-πουργό Δημοσίας τάξης Γαρου-φαλιά, η μεταφορά σου στο νο-σοκομείο. Μόλις το πληροφορή-θηκε η αντιπολίτευση, κατηγο-ρόντας την κυβέρνηση ότι χαϊ-

δεύει τους κομμουνιστές καιάλλα παρόμοια, ο Παπανδρέουδιέταξε να σου χορηγηθεί εξιτή-ριο από το νοσοκομείο και χωρίςκαθυστέρηση σε ξαναφέρανεστην Μακρόνησο και ο ίδιος ανέ-λαβε το υπουργείο. Ύστερα σεμεταφέρανε στον τελευταίο τόποεξορίας σου, τον Άη Στράτη,όπου άφησες την τελευταία πνοήσου. Έπαψε να χτυπά η καρδιάενός γενναίου ηγέτη και αγωνι-στή του αγροτικού κινήματος.Να φανταστείτε πόσο ήταν τομίσος και η κακία των αντιπάλωντου, ώστε να μην παραδώσουντην σωρό του στους συγγενείςκαι να τον ενταφιάσουν οι ίδιοι,φοβούμενοι την πάνδημη συμμε-τοχή του λαού στην κηδεία του.Άρον άρον, λοιπόν, τον εντάφια-σαν στο νεκροταφείο της Κοκκι-νιάς στην Αθήνα.

Ο Κώστας Γαβρηιλίδης, απότην φύση του, ήταν ανήσυχος,τολμηρός, αποφασιστικός, και-νοτόμος, στοχαστικός, με ορά-ματα, φαντασία, δυναμικότητα,προσόντα ενός άξιου ηγέτη.

Στάθηκες πάντα όρθιος στουςαγώνες σου, αρνήθηκες τον συμ-βιβασμό, την χλιδή, την οικονο-μική άνεση της πλουτοκρατικήςολιγαρχίας και παρέμεινες συ-μπαραστάτης και λαϊκός αγωνι-στής του αγροτικού κινήματος.Άφησες το ηγετικό σου στίγμα

στην νεότερη ιστορία της χώραςμας.

Τιμή σ’ αυτόν τον τόπο πουπρωτοφιλοξένησε μια τέτοια λα-μπρή και άξια ηγετική φυσιο-γνωμία.

Τιμή σ’ αυτήν την οικογένειαπου μοιράστηκε την πολυκύμα-ντη και περιπετειώδη ζωή σουόλα αυτά τα χρόνια των αγώνωνσου.

Τιμή σ’ αυτούς που εμπνεύ-στηκαν και φιλοτέχνησαν και έ-στησαν την προτομή σου, σ’αυτόν τον γραφικό τόπο πουδιάλεξες για την διαμονή σου.

Εύγε τους.Να ζεις καθημερινά μέσα

στους ανθρώπους που τόσο αγά-πησες και να ορθώνεσαι σανένας φάρος που θα φωτίζει τοναγροτικό κόσμο της χώρας μας.

Η μνήμη σου θα παραμείνειαιώνια και το παράδειγμά σουθα φωτίζει τις νέες γενιές στοδρόμο της τιμής και του καθήκο-ντος.

Κλείνουμε με τα λόγια τουποιητή:

Ας είναι σαν το φύλλο της ελιάςΣαν την σταγόνα της βροχήςΕλαφρύ το χώμα που σε σκεπάζειΘα σε θυμόμαστε πάντα

ΚΩ ΣΤΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ

ΗΓΕΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΑΣ

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 21Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

[...]

Η «ενότητα» των αντιθέτων

[...] Πριν προχωρήσουμε στην παρά-

θεση των απόψεων που εκτίθενται μέσω

των διαφόρων παρεμβάσεων, ας ξεκινή-

σουμε με ένα απόσπασμα από την παρέμ-

βαση της Αριστερής Αντικαπιταλιστικής

Συσπείρωσης (ΑΡΑΣ) που αναφέρεται σε

«ορισμένα συμπεράσματα» από τη Συν-

διάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ:

«Όμως όπως φάνηκε και από τη Β'

Συνδιάσκεψη, το πρόγραμμα αυτό αντι-

μετωπίζεται με διαφορετικές οπτικές από

τις διαφορετικές δυνάμεις στο εσωτερικό

της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ως προς το χαρα-

κτήρα του και ως προς τον τρόπο προώ-

θησής του. Φάνηκαν δύο οπτικές, με

μικρότερες ή μεγαλύτερες παραλλαγές

στο εσωτερικό τους. Η πρώτη θεωρεί -ή

αντικειμενικά καταλήγει- ότι το μεταβα-

τικό πρόγραμμα μπορεί να εφαρμοσθεί

μόνο μετά την κατάληψη της εξουσίας

από την εργατική τάξη και τους συμμά-

χους της, δηλαδή ότι η εφαρμογή ταυτί-

ζεται με μια πρώτη φάση σοσιαλιστικού

μετασχηματισμού. [...] Η δεύτερη οπτική

εκτιμά ότι το μεταβατικό πρόγραμμα μπο-

ρεί να εφαρμοστεί άμεσα, αλλάζοντας το

συσχετισμό δυνάμεων και ανακουφίζο-

ντας τις λαϊκές μάζες, ενισχύοντας την

τάση προς το σοσιαλιστικό μετασχηματι-

σμό, χωρίς όμως να ταυτίζεται με την

έναρξη αυτής της διαδικασίας. [...]»

Είναι τα πράγματα έτσι όπως τα θέτει

η ΑΡΑΣ; Είναι αυτός ο κύριος και βασικός

διαχωρισμός ανάμεσα στις αποκλίνουσες

απόψεις και προτάσεις; Θα λέγαμε πως

είναι και έτσι αλλά όχι μόνον έτσι.

Αλλά πριν αναφερθούμε σ’ αυτό, χρει-

άζεται να σταθούμε σε ορισμένα βασικά

ζητήματα που ανακύπτουν από μια τέτοια

θεώρηση του ζητήματος: Το πρώτο: Αν τα

πράγματα έχουν έτσι, τότε αυτό που

έχουμε δεν είναι απλώς κάποιες αποκλί-

νουσες εκτιμήσεις αλλά δυο διαμετρικά

αντίθετες στρατηγικές κατευθύνσεις, οι

οποίες υπαγορεύουν επίσης διαφορετι-

κούς έως και αντίθετους τρόπους κίνησης

σε όλα τα πεδία.

Το δεύτερο, που έρχεται ως συνέχεια

του πρώτου, αφορά το ερώτημα για τα ση-

μεία σύγκλισης που κάνουν εφικτή τη συ-

νύπαρξη αυτών των αντίθετων

στρατηγικών σε έναν ενιαίο πολιτικό σχη-

ματισμό και σε μια κοινή και ενιαία -υπο-

τίθεται- πολιτική γραμμή.

Μια πρώτη απάντηση μπορεί να ανα-

ζητηθεί στο δέλεαρ του εκλογικού 3% και

στην οπορτουνιστικής υφής «συγκολλη-

τική» του δύναμη καθώς και στην επίσης

οπορτουνιστική τάση και διάθεση πλασα-

ρίσματος ορισμένων στην «κεντρική πολι-

τική σκηνή». Είναι αυτό; Είναι και αυτό

αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Πίσω από τις

διαφορετικές απόψεις, τις αντιθέσεις και

αντιπαραθέσεις υπάρχουν και ουσιαστικά

στοιχεία πραγματικής ιδεολογικής και πο-

λιτικής σύγκλισης ανάμεσα στις διάφορες

-«διαφωνούσες» κατά τα άλλα- πλευρές.

Πριν προχωρήσουμε ωστόσο σ’ αυτό, ας

παρατεθεί ένα ακόμη απόσπασμα από το

σημείο 12 των «Θέσεων».

«Σε αυτό το ιστορικό φόντο της επο-

χής μας εντάσσεται ο διεθνής εξεγερσια-

κός κύκλος που άνοιξε με την Αραβική

Άνοιξη και τις επαναστατικές καταστά-

σεις σε Τυνησία και Αίγυπτο, συνεχίστηκε

με τα κινήματα των αγανακτισμένων στο

Ουισκόνσιν και το κίνημα «Καταλάβετε

τη Γουόλ Στρητ» στις ΗΠΑ, τους εργατι-

κούς αγώνες σε Ελλάδα, Ισπανία, Πορτο-

γαλία, Ρουμανία και άλλες χώρες και

έφτασε μέχρι τον πρόσφατο λαϊκό ξεση-

κωμό στη Βουλγαρία που ανάγκασε την

κυβέρνηση σε παραίτηση. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ

εκτιμά ότι ο «εξεγερσιακός κύκλος» δεν

θα κλείσει …» κ.λπ.

Προφανώς, κατά τη λογική που διέπει

το παραπάνω απόσπασμα και τις πολιτι-

κές κατευθύνσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το

Νεπάλ και η Ινδία ανήκουν σε άλλον πλα-

νήτη, γι’ αυτό και οι επαναστάσεις που

εξελίσσονται στις χώρες αυτές δεν περι-

λαμβάνονται σ’ αυτόν τον «εξεγερσιακό

κύκλο» του πλανήτη μας.

[...]Και ποια εξήγηση μπορεί να δοθεί

για το ότι προσπερνώνται «ελαφρά τη

καρδία» τέτοια συγκλονιστικά γεγονότα;

Να υποθέσουμε ότι η αιτία για τέτοιου εί-

δους «παραλείψεις» βρίσκεται στην τάση

πολλών αριστερών να υποτιμούν οποια-

δήποτε εξέλιξη δεν συντελείται εντός των

ορίων της αναπτυγμένης Δύσης; Είναι και

αυτό.

Το κύριο όμως είναι άλλο. Το κύριο

βρίσκεται στις ιδεολογικές πολιτικές αντι-

λήψεις και τις «στρατηγικές» που διαμορ-

φώνονται στα πλαίσιά τους. Η μια πλευρά

βρίσκεται στην απόρριψη της λενινιστικής

αντίληψης για την επανάσταση αλλά και

της μαοϊκής του «παρατεταμένου λαϊκού

πολέμου». Η «αλλεργία» που αισθάνονται

ορισμένοι απέναντι σε κινήματα που κα-

θοδηγούνται από αυτές τις αντιλήψεις

(πόσο μάλλον «τριτοκοσμικά»). Στην άλλη

πλευρά βρίσκονται οι τάσεις και απόψεις

αναζήτησης του «άλλου δρόμου», της

«σύγχρονης στρατηγικής» που «υπερβαί-

νει» τον καπιταλισμό και θα οδηγεί στο

«σοσιαλισμό της εποχής μας». Βασικά της

στοιχεία το «μεταβατικό πρόγραμμα και η

κατεύθυνση της «δυαδικής εξουσίας».

Στην πραγματικότητα, βέβαια, όλα αυτά

δεν είναι και τόσο νέα. Οι ρίζες τους βρί-

σκονται στις πρώτες ρεφορμιστικές αντι-

λήψεις και απόψεις για να φτάσουν μέσα

από διάφορες διαδρομές και μεταμορφώ-

σεις μέχρι το σήμερα. Όπως και να ‘χει,

είναι η σύγκλιση σε μια τέτοια κατεύθυνση

που αποτελεί τη βάση συμπόρευσης όλων

αυτών των εκ πρώτης όψεως αντιτιθέμε-

νων απόψεων. [...]

Για το ζήτημα

της «δυαδικής εξουσίας»

Ωστόσο, αυτή η «νέα Στρατηγική» των

«μεταβατικών προγραμμάτων» και της

«δυαδικής εξουσίας» είναι «νέα» μόνο ως

προς τη φόρμα της. Από άποψη ουσίας κι-

νείται στα χνάρια του παλιού γνωστού

μας ρεφορμισμού.

Η προσπάθεια διαφοροποίησής της

από τον παλιό ρεφορμισμό έχει κατ’ αρχάς

σχέση με τη χρεοκοπία και του ρεφορμι-

σμού. Ταυτόχρονα συνδέεται με τις πιέσεις

που ασκεί η αγριότητα της επίθεσης του

συστήματος σε όλες τις δυνάμεις. Άλλωστε

και ο παραδοσιακός ρεφορμισμός ανα-

γκάζεται κάτω από τις ίδιες πιέσεις να με-

ταμορφώνεται.

Έτσι, από την «Αριστερά» των Κλί-

ντον, Μπλερ κ.λπ. και τις γελοιότητες των

Ανδρουλάκη, Μπίστη, Δαμανάκη περά-

σαμε στο «σοβαρό» Κωνσταντόπουλο και

από εκεί στον Αλαβάνο και στη γραμμή

της «ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών με

κινηματική στήριξη». Από ’κει και πέρα η

εκτίναξη των εκλογικών ποσοστών και η

πιθανότητα «ανάληψης» αυτών των «κυ-

βερνητικών ευθυνών», τους οδηγεί στο

δρόμο της επιστροφής στο «ρεαλισμό».

Ανεξάρτητα από αυτή την εξέλιξη,

είναι εμφανής η κοινότητα λογικής που χα-

ρακτηρίζει τη γραμμή της «ανάληψης κυ-

βερνητικών ευθυνών με κινηματική

στήριξη» και τη γραμμή του «μεταβατικού

προγράμματος» και της «δυαδικής εξου-

σίας». Ως προς το περιεχόμενο και την

ουσία της, αρκετά χαρακτηριστικά είναι

όσα περιέχονται στις παρεμβάσεις των Π.

Σωτήρη και Άγγελου Χάγιου (και όχι

μόνο), οι οποίοι εκπροσωπούν τις πιο δια-

φορετικές, υποτίθεται, αντιλήψεις ως προς

την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος.

Μιας και έχουν παρατεθεί ήδη τα σχετικά

αποσπάσματα, απλώς υπενθυμίζουμε τις

απόψεις (Π. Σωτήρη) για «ξεδίπλωμα μορ-

φών σύγχρονης δυαδικής με την δυνατό-

τητα κατάληψης της κυβερνητικής

εξουσίας μέσα σε μια συνθήκη κατάρρευ-

σης των αστικών κομμάτων … μέσα από

μια «συντακτική διαδικασία» που θα πε-

ριορίζει το δικαίωμα στην καπιταλιστική

ιδιοκτησία … προσπάθεια επαναστατικο-

ποίησης των κρατικών μηχανισμών …

υπέρβασης του κοινοβουλευτισμού» κ.λπ.,

κ.λπ. Όσο για τον Άγγελο Χάγιο, να υπεν-

θυμίσουμε τις απόψεις για το «ντόμινο των

ανατροπών σε Ελλάδα και Ευρώπη» που

θα οδηγήσει διαδοχικά από αστικές σε

αστικές ρεφορμιστικές και επ’ εκεί σε αρι-

στερές ρεφορμιστικές κυβερνήσεις, στις

οποίες «μπορεί και να συμμετέχουν συνα-

γωνιστές μας» κ.λπ.

Αλλά εδώ ας σταθούμε λίγο περισσό-

τερο σ’ αυτό το ζήτημα της «δυαδικής

εξουσίας». Αυτό που οφείλεται να είναι

καθαρό είναι πως αυτή η δυαδική εξουσία,

στην οποία αναφέρονται, ούτε προγραμ-

ματίζεται ούτε σχεδιάζεται. Η πιθανότητα

να προκύψει κάπου, κάποτε σαν ιδιό-

μορφη φάση στην εξέλιξη της επαναστατι-

κής πάλης δεν μπορεί να τη μετατρέψει σε

γενικό χαρακτηριστικό, σε στάδιο εξέλι-

ξης της καπιταλιστικής κοινωνίας. Σε πε-

ρίοδο από την οποία «υποχρεωτικά» θα

περάσει η κοινωνικοοικονομική εξέλιξη

και συνεπώς και η επαναστατική πάλη.

Ακόμη και στην περίπτωση που -ίσως-

υπάρξει σαν ιδιόμορφο αποτέλεσμα, αυτό

που θα προκύψει δεν θα είναι μια περίο-

δος κοινωνικοοικονομικού χαρακτήρα

αλλά μια πολιτικού χαρακτήρα φάση. Και

βεβαίως σε καμία περίπτωση δεν θα είναι

τέτοια που θα δίνει τα περιθώρια και την

άνεση να οικοδομήσουμε όλα αυτά που

αναφέρονται στις σχετικές προτάσεις, αν

το κίνημα δεν είναι από τα πριν συγκρο-

τημένο στη βάση επαναστατικών απαιτή-

σεων. Μια φάση όπου το ζήτημα της

εξουσίας θα έχει τεθεί με την πιο οξυμένη

του μορφή και θα λυθεί με τους πιο σκλη-

ρούς όρους, χωρίς περιθώρια χρόνου για

κανέναν, προς τη μια ή την άλλη κατεύ-

θυνση. Και ή το κίνημα θα είναι έτοιμο για

κάτι τέτοιο ή δεν θα είναι. [...]

Δυο αντίθετες στρατηγικές

κατευθύνσεις

Αυτό που αναδεικνύεται με όλα αυτά

είναι δυο εντελώς διαφορετικές πολιτικές

κατευθύνσεις. Είναι άλλο πράγμα ο ορι-

σμός ως στρατηγικής επιδίωξης του κινή-

ματος η επαναστατική ανατροπή και

κατάληψη της εξουσίας από την εργατική

τάξη και το λαό και άλλο πράγμα η υπο-

τιθέμενη επιδίωξη διαμόρφωσης όρων

«δυαδικής εξουσίας». Στην πρώτη περί-

πτωση ο στρατηγικός στόχος ορίζει την

κατεύθυνση, τον άξονα πάνω στον οποίο

αρθρώνεται η πάλη του κινήματος, την πο-

λιτική γραμμή, τις ιεραρχήσεις, τα πεδία

πάλης, τις μορφές κίνησης, τις τακτικές επι-

λογές κ.λπ. Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε

το φαινόμενο να παίρνουν κάποιοι ένα πι-

θανό ενδεχόμενο της ταξικής πάλης που

«ίσως» υπάρξει και πάνω σ’ αυτό να «χτί-

ζουν» μια «άλλη» στρατηγική, την πολι-

τική τους γραμμή, τις επιλογές τους.

Βεβαίως θα μπορούσε να μας αντιτα-

χθεί ότι στα πλαίσια αυτού του σεναρίου

προβλέπεται και η «επαναστατική» τομή.

Μόνο που δεν γίνεται -παρά μόνο στον

χώρο της φαντασίας- να μπορεί να μετα-

πηδήσει κανείς έτσι, του καλού καιρού,

από το πεδίο της μιας στρατηγικής στο

πεδίο της άλλης, επειδή, όπως αναφέρεται

αλλού, «η επανάσταση στην εποχή μας θα

είναι μάλλον μια κοινωνική περιπέτεια

διαρκείας και λιγότερο ένα πολιτικό-

στρατιωτικό μονόπρακτο». Στην καλύτερη

λοιπόν περίπτωση πρόκειται για αυτα-

πάτη, για φαντασίωση, γέννημα ιδεολη-

ψιών. Στην πραγματικότητα έχουμε ξανά

την εναγώνια αναζήτηση δρόμων και τρό-

πων που να επιτρέπουν την παράκαμψη

των απαιτήσεων της ταξικής επαναστατι-

κής πάλης και έτσι να φτάσουμε «έξυπνα»

στο ζητούμενο. Μια αναζήτηση που καθό-

λου συμπτωματικά ανοίγει διάπλατα τις

πόρτες στις πιέσεις και στους «πειρα-

σμούς» των «άμεσων» και «ρεαλιστικών»

ρεφορμιστικών «λύσεων» τύπου ΣΥΡΙΖΑ,

ας πούμε. [...]

Με αφορμή τη συζήτηση και τα υλικά που δημοσιεύτηκαν για

την Β' συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα κυκλοφορήσει σύντομα

μπροσούρα του Β. Σαμαρά. Η ΠΣ προδημοσιεύει κάποια αποσπά-

σματα από αυτήν που αναφέρονται σε βασικές πλευρές αυτής της

συζήτησης.

Για τις θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη, το φάντασμα της… «δυαδικής εξουσίας»

22 Προλεταριακή Σημαία

Στις 23 Νοέμβρη του 2013

σταμάτησε να χτυπά η

καρδιά του Κοστάντσο

Πρέβε και έτσι ένα πνεύμα ανή-

συχο και αληθινό ξεκίνησε για

το μακρινό του ταξίδι. Ο Πρέβε

γεννήθηκε τον Απρίλη του 1943

στη Βαλέντσα, έναν δήμο στην

επαρχία της Αλεσάντρια στο

Πιεμόντε.

Τις τελευταίες δέκα ημέρες

δεν σήκωνε κανείς το τηλέφωνο

στο σπίτι και ανησύχησα για την

υγεία του. Επικοινωνούσα συχνά

πυκνά, ιδιαίτερα το τελευταίο

διάστημα, γιατί η υγεία του, από

ό,τι ο ίδιος μου έλεγε, δεν πή-

γαινε καλά και η κατάσταση επι-

δεινωνόταν συνεχώς. Το όνειρο

για ένα νέο ταξίδι στην Ελλάδα

και ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη,

στο σπίτι τού όχι μόνο φίλου του

και συντρόφου, αλλά πλέον

αδελφού, γινόταν όλο και πιο δύ-

σκολο.

Αδελφό με αποκαλούσε ο Κο-

στάντσο και έτσι τον ένιωθα και

εγώ από τότε που τον γνώρισα

στην Ιταλία, εδώ και δεκαπέντε

χρόνια περίπου, σ' ένα από τα

κάμπινγκ που διοργάνωνε το

Campo Antiimperialista στην

Ασίζη.

Όλοι θα τον θυμόμαστε από

τις τόσες φορές που επισκέφτηκε

τη χώρα μας και ιδιαίτερα από

τις εκδηλώσεις της Θεσσαλονίκη-

Αντίσταση 2003 και το κάμπινγκ

στην Επανομή που διοργανώθη-

καν ενόψει της συνόδου κορυφής

της Ε.Ε. η οποία θα πραγματο-

ποιούνταν τότε στη Χαλκιδική.

Η τελευταία δεκαπενταετία

της ζωής του Κοστάντσο χαρα-

κτηρίζεται, θα μπορούσα να πω,

από ένα καταστάλαγμα της πολι-

τικής του σκέψης, πολιτική

σκέψη που τον οδήγησε και σε

μια «καλύτερη διατύπωση»,

όπως ο ίδιος μου δήλωνε, για το

σύνολο της σκέψης του, ακόμα κι

αν επρόκειτο για φιλοσοφία και

φιλοσοφικά ζητήματα, τα οποία

βέβαια ήταν και τα πλέον οικεία

και βατά ζητήματα για τον φιλό-

σοφο Κοστάντσο Πρέβε, ο

οποίος όμως έσπευδε να διευκρι-

νίζει πάντα, όταν τον αποκαλού-

σαν στα διάφορα συνέδρια και

στις φιλοσοφικές συνεδρίες ως

πανεπιστημιακό καθηγητή φιλο-

σοφίας, ότι αυτός είναι ένας κα-

θηγητής φιλοσοφίας σε λύκειο

της πατρίδας του, στο Τορίνο.

Ασφαλώς πολύ εύκολα όλοι

μπορούμε να κατανοήσουμε

γιατί το έκανε αυτό και δεν είναι

τυχαίο ότι με τη νεολαία είχε

πάντα άριστη σχέση. Όπως δεν

είναι τυχαίο και το ότι, ακόμα

και όταν ζούσε και πολύ περισ-

σότερο τώρα που μας άφησε,

πολλοί νέοι μαθητές του και όχι

μόνο αναφέρονται σε αυτόν με

αγάπη και σεβασμό, με άπειρη

εκτίμηση για αυτά που τους

έμαθε – δίδαξε όχι από καθ’

έδρας, αλλά από τη θέση του

φίλου και του αγαπημένου προ-

σώπου, του μαχητή των ιδεών

και της πολιτικής ευθύτητας.

Απαραιτήτως, όταν συχνά μι-

λούσαμε στο τηλέφωνο και όταν

συναντιόμασταν, θα ρωτούσε

λίγο πολύ για όλους και θα μου

τόνιζε ότι δεν πρέπει να ξεχάσω

να δώσω χαιρετίσματα στον Βα-

σίλη Σαμαρά, στον Δημήτρη

Παυλίδη και σε όλους τους συ-

ντρόφους του αντιιμπεριαλιστι-

κού αγώνα.

Ναι, το θέμα του αντιιμπε-

ριαλιστικού αγώνα ήταν κάτι το

εξαιρετικά σημαντικό για τον

Κοστάντσο στη σημερινή εποχή

και σε αυτό διαφοροποιήθηκε

έντονα από τη διανόηση της

χώρας του και όχι μόνο.

Ήταν αδιανόητο λοιπόν για

τον Κοστάντσο να απογειώνο-

νται τα πολεμικά αεροπλάνα

από το Aβιάνο της Ιταλίας και

να βομβαρδίζουν ανηλεώς την

πρώην Γιουγκοσλαβία και η ιτα-

λική παραδοσιακή Αριστερά,

που ήταν και κυβέρνηση με πρω-

θυπουργό τον ανεκδιήγητο

Ντ’Αλέμα, καθώς και σχεδόν το

σύνολο της διανόησης της Ιτα-

λίας και όλης της Ευρώπης, αλλά

ακόμα και η εξωκοινοβουλευτική

Αριστερά σ’ ένα μεγάλο μέρος

της να συνάδει και να επικροτεί

τους βομβαρδισμούς κρυπτόμενη

πίσω από τις εθνικιστικές εξάρ-

σεις του Μιλόσεβιτς.

Αυτό το πολιτικό στοιχείο

του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα

οδήγησε τον Κοστάντσο και στη

συνεργασία με το Campo

antiimperialista. Και ήταν αυτό

που έκανε τίποτα περισσότερο

και τίποτα λιγότερο από μια συ-

νεργασία σε μια κοινή υπόθεση,

στην οποία όμως δόθηκε δίχως

να λογαριάσει ότι μια τέτοια επι-

λογή θα τον έφερνε σε ρήξη

ακόμα και με ανθρώπους που

εκτιμούσε και θα τον οδηγούσε

σε μια απομόνωση στον χώρο της

διανόησης, χώρος μέσα στον

οποίο πολλοί από αυτούς όχι

απλά συμβιβάστηκαν αλλά και

ενσωματώθηκαν στο κυρίαρχο

ιδεολογικό–πολιτικό ρεύμα του

καπιταλιστικού συστήματος.

Ο Κοστάντσο όμως δεν είναι

μόνο η τελευταία δεκαπενταετία.

Ηταν ένας άνθρωπος που γνώ-

ριζε πολύ καλά τουλάχιστον έξι

γλώσσες, τα ιταλικά και τα γαλ-

λικά άπταιστα, τα αγγλικά και

τα γερμανικά πολύ καλά, τα

ισπανικά επίσης πολύ καλά, αν

και δεν έπαυε να είναι σε όλα

αυτά και πολύ μετριόφρων. Βέ-

βαια, εγώ κάπου κάπου μιλούσα

μαζί του και τούρκικα και ανα-

κάλυπτα πόσες λέξεις πολύ ση-

μαντικές γνώριζε ακόμη και από

αυτήν τη γλώσσα. Όμως η γλωσ-

σομάθεια του Κοστάντσο δεν

ήταν τίποτα άλλο παρά εργαλείο

για να επιδοθεί σε αυτό που

ήταν το πάθος του, η βαθιά του

γνώση, η φιλία του για τη σοφία,

δηλαδή η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ.

Και σε αυτόν τον τομέα θα

μπορούσαμε να πούμε ότι το

ανήσυχο πνεύμα του Κοστάντσο,

η συνεχής αναζήτηση για την

προσέγγιση του αρίστου της κοι-

νωνίας των ανθρώπων και της

δέουσας απάντησης στα ζητή-

ματα της ύπαρξης του όντος που

με τόση σοφία έπλασε η φύση

είναι τα ζητήματα στα οποία η

γραφίδα του Κοστάντσο (γρα-

φομηχανή) μας αφήνει είκοσι και

πλέον σημαντικά βιβλία φιλοσο-

φικού περιεχομένου κυρίως, με-

ταφρασμένα σε αρκετές γλώσσες,

τα οποία αποτελούν πολύτιμη

κληρονομιά κοντά στα τόσα και

τόσα δοκίμια, άρθρα, επιφυλλί-

δες, συνεντεύξεις του κ.ά.

Παρά τα σοβαρά προβλή-

ματα υγείας που είχε (η αδυνα-

μία κίνησης του παρουσιάστηκε

το τελευταίο διάστημα) ο Κο-

στάντσο επισκέφτηκε αρκετές

πρωτεύουσες, το Παρίσι κατά

πολύ, το Λονδίνο, το Βερολίνο,

την Αθήνα και τόσες άλλες πε-

ριοχές. Σε όλους αυτούς τους τό-

πους δεν έπαψε να ακούει, να

μαθαίνει, να διδάσκεται και να

διδάσκει. Η πιο παρατεταμένη

παρουσία του είναι στο Παρίσι,

από τις αρχές της δεκαετίας του

’60 όπου βρίσκεται εκεί και επη-

ρεάζεται από τις θεωρίες του

Αλτουσέρ, του Ζαν-Πολ Σαρτρ

και του Ροζέ Γκαροντί της επο-

χής εκείνης. Θα συνεχίσει… το φι-

λοσοφικό του ταξίδι το 1964 στο

Βερολίνο όπου εκεί για ένα εξά-

μηνο θα σπουδάσει στο Freie

Universitat, ενώ το 1965 θα βρε-

θεί στο Πανεπιστήμιο της Αθή-

νας για ένα έτος, εκεί οπού

σπουδάζει την κλασική ελληνική

παιδεία και τη σύγχρονη ελλη-

νική ιστορία, συμμετέχοντας και

γνωρίζοντας από κοντά τα «Ιου-

λιανά» της χώρας μας.

Η διπλωματική που έκανε

στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών

ήταν σχετική με το θέμα «Ο

Ελληνικός Διαφωτισμός και οι

Ριζοσπαστικές και Επαναστατι-

κές του Τάσεις. Εθνογέννηση του

Σύγχρονου Ελληνικού Έθνους

ανάμεσα στα 1700-1800. Το Πρό-

βλημα της Ασυνέχειας με την

Κλασική Ελλάδα και με τον Βυ-

ζαντινό Ελληνισμό».

Το βιογραφικό σημείωμα του

Κοστάντσο σε αυτόν τον τομέα

είναι ατελείωτο - και δεν μπορεί

να είναι διαφορετικά, γιατί

αυτός ο ανήσυχος, ο αεικίνητος,

ο ρηξικέλευθος άνθρωπος, αυτός

που είχε μια παιδεία απέραντη,

είχε και μια κουλτούρα τέτοια

που με εντυπωσίαζε. Ήταν σε

θέση να ακούσει με προσοχή και

τον πιο απλό άνθρωπο που θα

γνώριζε, γιατί τελικά γοητευόταν

από τη σωκρατική σχολή, δη-

λαδή το «Εν οίδα ότι ουδέν

οίδα» και ας είδε πολλά και ας

έγραψε πολλά και ας είπε πολλά

και ας έκανε πολλά για την αν-

θρώπινη ύπαρξη.

ΚΑΛΟ ΚΑΤΕΥΟΔΙΟ,

ΑΔΕΛΦΕ ΚΟΣΤΑΝΤΣΟ

Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013

Το θέμα του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα ήταν

κάτι το εξαιρετικά σημαντικό για τον Κοστάντσο στη

σημερινή εποχή και σε αυτό διαφοροποιήθηκε έντονα

από τη διανόηση της χώρας του και όχι μόνο.

Έφυγε από τη ζωή ο Κοστάντσο Πρέβε

Του ΣΤΕΛΙΟΥ ΑΓΚΟΥΤΟΓΛΟΥ

23Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Επομένως, το σημείο-κλειδί από το

οποίο πρέπει να ξεκινήσουμε, είναι

πάντα και μόνον η αντίσταση. Για

να καταλάβουμε καλύτερα αυτό το ση-

μείο, θα πρέπει ίσως να ανατρέξουμε σε

μια ιστορική αναλογία με τον αρχαίο ελ-

ληνορωμαϊκό κόσμο. Ως γνωστόν, οι πρώ-

τοι χριστιανοί διώχτηκαν επί τρεις αιώνες

στον αρχαίο κόσμο, προτού να σχηματι-

στεί μια χριστιανική αυτοκρατορία και,

στη συνέχεια, η ευρωπαϊκή μεσαιωνική

κοινωνία. Το μεγαλύτερο μέρος του απλη-

ροφόρητου κόσμου θεωρεί ότι οι Ρωμαίοι

καταδίωξαν τους χριστιανούς και τους

έριχναν βορά στα άγρια θηρία, επειδή πί-

στευαν σε κάτι που λεγόταν «χριστιανι-

σμός», σύμφωνα με το οποίο ο Ιησούς είχε

αναστηθεί, όλοι έπρεπε να είναι καλοί και

να στρέφουν το άλλο μάγουλο, κτλ. Στην

ιδέα αυτή, υπάρχει ήδη μια απίστευτη

βαθιά παρεξήγηση, διότι έτσι αναιρείται η

μεσσιανική αναγγελία της Βασιλείας του

Θεού, η παρουσία (που σημαίνει ότι ο Ιη-

σούς επιστρέφει αυτοπροσώπως ανάμεσά

μας και δεν κάθεται να παίζει την άρπα

του στους ουρανούς) κλπ. Αλλά ας τα

αφήσουμε στην άκρη αυτά, επειδή η επι-

λεκτική μετάδοση της πολιτισμικής παρά-

δοσης μάς έχει συνηθίσει σε πολύ

χειρότερα. Στην αφελή αντίληψη για τους

λόγους για τους οποίους οι κακοί Ρωμαίοι

καταδίωκαν τους καλούς χριστιανούς,

υπάρχει και μια δεύτερη παρεξήγηση,

ακόμα πιο κωμική. Οι πρώτοι χριστιανοί

αντιστέκονταν στην κονφορμιστική

ένταξη στον ρωμαϊκό κόσμο, δεν έκαναν

στρατιωτική θητεία, δεν δέχονταν βραβεία

και τιμές και, πάνω απ’ όλα, δεν συνεργά-

ζονταν σε όλο το καθημερινό τελετουρ-

γικό της αναπαραγωγής της κοινωνίας και

κυρίως σ’ εκείνο το σύστημα δωρεών, επι-

φανειακά θρησκευτικών αλλά στην ουσία

οικονομικών που οι αρχαίοι αποκαλού-

σαν ευεργετισμό. Οι ρωμαϊκές αρχές δεν

είχαν καμία αντίρρηση οι χριστιανοί να

πιστεύουν στην ανάσταση των σωμάτων,

στην Παναγία, στη Φατίμα, στο Λορέτο

και στη Λούρδη, αρκεί να συνεργάζονταν

και να μην αντιστέκονταν στο σύστημα

της οικονομικής και πολιτικής εκμετάλ-

λευσής τους. Όποιος δεν το καταλαβαίνει

αυτό, μπερδεύει τους αρχαίους Ρωμαίους

με τον Τορκουεμάδα, την Ιερά Σύνοδο και

την Ιερά Εξέταση. Αλλά όποιος δεν κατα-

λαβαίνει το βασικό αυτό σημείο δεν κατα-

λαβαίνει ούτε και το ότι η λέξη αντίσταση

σημαίνει κυρίως να στέκεσαι ακίνητος,

σταθερός και, στα ελληνικά απ’ όπου κα-

τάγεται, η αντίσταση ετυμολογικά σημαί-

νει να στέκεσαι ενάντια. Πράγματι, για να

αντισταθούμε, πρέπει να εντοπίσουμε ξε-

κάθαρα αυτούς στους οποίους στεκόμαστε

ενάντια και μετά να οργανωθούμε για να

σταθούμε ενάντιά τους.

Μοιάζει κοινοτοπία αλλά δεν είναι,

και κυρίως στην Ιταλία. Στην Ιταλία, τα

πενήντα χρόνια «προοδευτικής» κουλτού-

ρας του παλιού ΚΚΙ, που διασκέδαζε προ-

τείνοντας πάντα επί χάρτου σχέδια καλύ-

τερα από εκείνα που έβαζαν σ’ εφαρμογή

οι πολιτικοί και οι καπιταλιστές αντίπα-

λοί τους, μας έχουν μάθει να λειτουργούμε

με παβλοφικά ανακλαστικά σε όλους όσοι

μας προτείνουν ν’ αντισταθούμε και,

πρώτα απ’ όλα, ν’ αντισταθούμε στο απα-

ράδεκτο, με τη φρασούλα: «Μα εσύ τι προ-

τείνεις; Μα εμείς τι προτείνουμε;» Αυτή η

αντίδραση, φαινομενικά λογική και συ-

νετή, είναι στην πραγματικότητα εντελώς

αφηρημένη. Προτού να προτείνεις, πρέπει

να έχουν ωριμάσει οι ιστορικές, οικονομι-

κές, πολιτικές και πολιτισμικές συνθήκες,

για να μπορέσει να έχει έστω και την ελά-

χιστη πιθανότητα να πραγματοποιηθεί

αυτό που προτείνεις. Πριν απ’ αυτό, είναι

απαραίτητο να εδραιωθεί η ιδέα ότι πρέ-

πει κατ’ αρχήν ν’ αντισταθούμε, να στα-

θούμε ενάντια.

Σήμερα, ο δημόσιος χώρος αντίστασης

(ο μόνος χρήσιμος, γόνιμος και ενδιαφέ-

ρων δημόσιος χώρος αλλά και ο μόνος δη-

μόσιος χώρος που οι θεωρητικοί του

«δημόσιου χώρου» τύπου Χάμπερμας δεν

εξετάζουν καν) εμφανίζεται άμεσα ως

αντίσταση στη διττή δικτατορία της οικο-

νομίας και του πολιτικώς ορθού. Η αντί-

σταση στη δικτατορία της οικονομίας δεν

χρειάζεται να συνοδευτεί από λεπτομερή

εναλλακτικά προγράμματα συνολικής

αναπαραγωγής της κοινωνίας. Αυτά τα

εναλλακτικά προγράμματα, στην πλειο-

νότητα των περιπτώσεων, γεννιούνται ως

υποπροϊόντα της αντίστασης ή, για να

χρησιμοποιήσουμε το πολεμικό ιδίωμα

των ηθικών βομβαρδιστών, ως παράπλευ-

ρες απώλειές της. Για να δώσουμε ένα πρα-

κτικό παράδειγμα, σήμερα οι ιταλοί

διδάσκοντες αντιστέκονται στην από-

πειρα να καταστραφούν τα σχολεία, εξο-

μοιώνοντάς τα με την οργάνωση μιας

επιχείρησης, αυτή η αντίσταση νομιμοποι-

είται από μόνη της και δεν χρειάζεται κα-

νένα περίπλοκο εναλλακτικό σχέδιο για

να δικαιολογηθεί, αλλά είναι πιθανόν τα

υποπροϊόντα και οι παράπλευρες απώ-

λειες αυτής της αντίστασης να οδηγήσουν

και σε μία μεταρρύθμιση, ευεργετική για

το σχολείο, εναλλακτική της επιβλαβούς

αντιμεταρρύθμισης που προτείνει η ομάδα

Μπερλινγκουέρ, Μπούτερα, Μαραλιάνο

και Σία.

Το παράδειγμα της αντίστασης στη

σχολική αντιμεταρρύθμιση δείχνει καθαρά

αυτό που εννοώ ως αντίσταση. Αυτή η έν-

νοια δεν είναι όμως φιλοσοφικά βασική

και θεμελιώδης, διότι χρειάζεται μια αν-

θρωπολογική προϋπόθεση. Αυτή η αν-

θρωπολογική προϋπόθεση (που

προσωπικά αντλώ από τη διαλεκτική του

Χέγκελ και από τη γλωσσολογία του

Τσόμσκι) βρίσκεται στον έντονα αντιδρα-

στικό χαρακτήρα της ανθρώπινης φύσης

μπροστά σε ανθρωπολογικά ανυπόφορα

ερεθίσματα και στο γεγονός ότι πιστεύω

πως είναι αδύνατο να εξαπατάς τους πά-

ντες (ούτε καν την πλειονότητα) για ένα

απεριόριστο χρονικό διάστημα. Η ιστορία

μάς διδάσκει ότι η απάτη είναι κάτι χρο-

νικά περιορισμένο. Λοιπόν, πιστεύω

ακράδαντα ότι το σημερινό παγκοσμιο-

ποιημένο καπιταλιστικό σύστημα, που

εσφαλμένα θεωρείται τέλος της ιστορίας,

εξελίσσεται ταχύτατα προς ένα ανθρωπο-

λογικά ανυπόφορο ερέθισμα και ότι, σε

τελευταία ανάλυση, εδώ βρίσκεται το

έσχατο όριό του. Προσωπικά, δεν πιστεύω

ότι το κεφάλαιο είναι ένα όριο του εαυτού

του, διότι το κεφάλαιο ενέχει έναν μηχα-

νισμό αέναης δημιουργικής καταστροφής

και συνεπώς αυτόματης εκτόνωσης και

αποσυμπίεσης. Αυτός ο μηχανισμός μού

φαίνεται, παρεκτός σε περίπτωση λάθους

(και τι λάθους!), ότι μπορεί να αναπαρα-

χθεί επ’ άπειρον και κυκλικά σαν μία νι-

τσεϊκή οικονομική αιώνια επιστροφή.

Όποιος πιστεύει πραγματικά ότι το όριο

είναι οι φτωχοί ή οι εργάτες, μπερδεύει τα

αξιέπαινα έργα του Σαν Βιντσέντσο και

τα σωματεία των μεταλλουργών με τη συ-

νολική αναπαραγωγή της κοινωνίας.

Όποιος, τέλος, πιστεύει ότι το όριο είναι η

παγκόσμια οικολογική κατάρρευση είναι

αναμφίβολα πιο κοντά στην πραγματικό-

τητα, απ’ αυτούς που βαυκαλίζονται με τις

δύο προηγούμενες υποθέσεις αλλά παρα-

βλέπει το γεγονός ότι η λογική του χρημα-

τικού κέρδους είναι πάντα μια

βραχυπρόθεσμη, ή το πολύ μεσοπρόθεσμη,

λογική. Δεν υπάρχει και δεν μπορεί να

υπάρξει μια συστημική μακροπρόθεσμη

λογική πραγματοποίησης χρηματικού κέρ-

δους. Η αντίσταση στην παγκόσμια οικο-

λογική κατάρρευση που φέρνει μαζί του ο

σύγχρονος καπιταλισμός, είναι επομένως

μια ιδιαίτερη περίπτωση του έντονα αντι-

δραστικού χαρακτήρα της ανθρώπινης

φύσης στα ανθρωπολογικά απαράδεκτα

κοινωνικά ερεθίσματα.

Παλιότερα, θα φοβόμουν να εκφρα-

στώ κατ’ αυτόν τον τρόπο, διότι υπέκυπτα

στον αόρατο επιστημολογικό εκβιασμό

της κριτικής του Αλτουσέρ στον λεγόμενο

«ουμανισμό» και στην κριτική του ταξι-

σμού (classist) σε κάθε μη ταξιστική ανα-

φορά στην ανθρώπινη φύση. Σήμερα όμως,

έχω γίνει πιο σοφός και δεν φοβάμαι πια

αυτό το Επιστημολογικό Υπέρ-Εγώ. Η

αναφορά στην ανθρώπινη φύση και,

ακόμα περισσότερο, στο μεγάλο δυναμικό

αντίδρασής της, δεν είναι στην πραγματι-

κότητα μια υπαναχώρηση στον διαταξι-

σμό, στον ιδεαλισμό, στον πνευματισμό

και σε όλους τους επίβουλους «ισμούς», οι

οποίοι αναφέρονται εδώ και έναν αιώνα,

αλλά είναι το αποκορύφωμα της σύνθεσης

του υλισμού και του ιδεαλισμού, δηλαδή

δύο φιλοσοφικών αστερισμών που δεν

είναι αντίθετοι και ασύμβατοι, αλλά συ-

μπληρωματικοί και συγκλίνοντες. Για να

το πούμε με περιληπτικό τρόπο, ο υλισμός

έγκειται στην υλική αναφορά στον έντονο

αντιδραστικό χαρακτήρα της ανθρώπινης

φύσης (σ’ αυτό στο οποίο διαφέρει από,

λόγου χάρη, τη ζωική ή τη φυτική φύση)

και ο ιδεαλισμός έρχεται ως αναγκαία συ-

νέπεια αυτής της ίδιας ανθρώπινης φύσης

που ενέχει την λογικο-οντολογική ικανό-

τητα να κατασκευάζει τα δικά της καθο-

λικά νοήματα. Κάθε αντίσταση, για

παράδειγμα, είναι πάντα σύνθεση υλισμού

και ιδεαλισμού. Αυτά που λέω μπορεί εκ

πρώτης όψεως να μοιάζουν ασύμβατα με

τον ιστορικό και συνεπώς εύπλαστο, με-

ταβλητό και τροποποιήσιμο χαρακτήρα

της ανθρώπινης φύσης, η οποία δεν είναι

αρχέγονη και αναλλοίωτη. Αλλ’ αυτή η

πάγκοινη αντίρρηση δεν λαμβάνει υπ’ όψη

της το γεγονός ότι θεωρώ απολύτως δεδο-

μένο το ότι η ανθρώπινη φύση είναι ιστο-

ρική (όπως εξ άλλου και η εξημέρωση

πολλών ζώων), χωρίς όμως το ιστορική να

σημαίνει σχετικιστικά χειραγωγήσιμη. Η

ιστορικότητα ως απεριόριστη και ακαθό-

ριστη δυνατότητα για χειραγώγηση είναι

πράγματι μια αντίληψη εκείνης της εξεζη-

τημένης παραλλαγής του ιστορικισμού

που αποκαλείται νιχιλισμός (ή, αν θέλετε,

εκείνης της εξεζητημένης παραλλαγής του

νιχιλισμού που αποκαλείται ιστορικι-

σμός). Πρόκειται, όπως είπαμε προηγου-

μένως, για τη σχολαστική ιδεολογία της

παγκοσμιοποίησης και της χειραγώγησης,

στην οποία προστίθεται μια άσκοπη σο-

φιστική, επικεντρωμένη σε μια ελεγχόμενη

σημειολογία.

Ο χώρος της αντίστασης είναι η μήτρα

κάθε πιθανής μελλοντικής αλλαγής. Από

αυτόν, μπορούμε να περιμένουμε, αν και

όχι ακόμα βραχυπρόθεσμα, και μία αντί-

σταση στον ηθικό βομβαρδισμό και στις αν-

θρωπιστικές επεμβάσεις, που βασίζονται

στην ανοησία και στην άγνοια του ανθρώ-

που. Αλλά ο άνθρωπος, όταν είναι ένα

ανόητο και αδαές ζώο, είναι τέτοιος μόνο

βραχυπρόθεσμα. Μακροπρόθεσμα, ο άν-

θρωπος είναι ένα ζώο ευφυές που αντιδρά.

Ο χώρος της αντίστασης, μήτρα κάθε πιθανής αλλαγής*

Του ΚΟΝΣΤΑΝΤΣΟ ΠΡΕΒΕ

*Το κείμενο αποτελεί κεφάλαιο της εισαγωγής στο βιβλίο "Ilbombardamento etico. Saggio sull'interventismo umanitario,l'embargo terapeutico e la menzogna evidente.” (Ο Ηθικόςβομβαρδισμός, Δοκίμιο για την ανθρωπιστική επέμβαση, τοθεραπευτικό εμπάργκο και το προφανές ψέμα) που κυκλο-φόρησε στην Ιταλία το 2000, με επίκεντρο την ιμπεριαλιστικήεπέμβαση στην Γιουγκοσλαβία.

24 Σάββατο 30 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Από το success story της επιτυχημένης δια-κυβέρνησης και διαπραγμάτευσης με τουςδανειστές, στο happy end για πρωτογενές

πλεόνασμα εντός του 2013 και για οικονομικήανάπτυξη, τα επόμενα χρόνια, που θα ακυρώσειτα μνημόνια. Είναι η καινούργια virtual πολιτικήτου Α. Σαμαρά, ώστε να μεταδοθεί παντού και…ευρυζωνικά η νέα εικονική πραγματικότητα, τοχαρμόσυνο μήνυμα εξόδου από την κρίση καιενός μέλλοντος με ανάπτυξη και θέσεις εργασίας.Αυτή τη φορά, η υπερπαραγωγή έχει τη στήριξηκαι την φιλική συμμετοχή του Ευρωπαϊκού κοινο-βουλίου, του προέδρου «Άι Βασίλη» Μάρτιν Σουλ-τς που φέρνει «δώρο» το τέλος της λιτότητας καιτην έναρξη της ανάπτυξης. Γιατί οι θυσίες «απέ-δωσαν καρπούς» (για ποιόν, όμως;).

Πράγματι, «Άι Βασίλης» ο Μάρτιν Σούλτς. Μοι-ράζει εξίσου και με την ίδια ευκολία τα «δώρα»σε όλους, τόσο στο Α. Σαμαρά όσο και στον Α.Τσίπρα.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση αναζητά τα νέαθύματα της πολιτικής της. 12.500 οι επόμενοι «δια-θέσιμοι», 4.000 οι απολυμένοι έως το τέλος τουχρόνου και άλλοι 11.000, το 2014. Προσλήψεις στοδημόσιο, πλέον μόνο με προσωρινές συμβάσεις,χωρίς δικαιώματα και με μικρότερους μισθούς.

Παράλληλα, νέα φοροεπιδρομή εξαγγέλλεται,η απλήρωτη και χωρίς δικαιώματα εργασία γίνε-ται καθεστώς, η ανεργία κοντά στο 30%, τα απα-νωτά χτυπήματα στα εργασιακά, συνταξιοδοτικά,ασφαλιστικά, δημοκρατικά, κοινωνικά δικαιώμα-τα διαδέχονται το ένα το άλλο, με ρυθμούς πουθα ζήλευε και η πιο δραστήρια «τρομοκρατικήοργάνωση» ενώ εξαπολύεται κάθε είδους τρομο-κρατία απέναντι σε όποιον αντιστέκεται.

Η «ευλογία» του πρωτογενούς πλεονάσματος(όπως παλαιότερα η «ευλογία» του μνημονίου)περνά μέσα από την, χωρίς όρια και τέλος, οικο-νομική και κοινωνική συντριβή των εργαζομέ-νων. Αυτό είναι το «happy end» που… θα μαςβγάλει από τα μνημόνια.

Κι όταν κάποτε βγούμε από τα μνημόνια, τότε,στην κοινωνική έρημο που θα έχει δημιουργηθεί

από τα πολλά πρωτογενή πλεονάσματα μιας σε«τροχιά ανάπτυξης» οικονομίας, θα επιστραφούν«οι καρποί των θυσιών» στην κοινωνία, έτσι βεβαι-ώνει ο Σαμαράς. Ο απόλυτος παραλογισμός πίσωαπό τον οποίον κρύβονται οι απατεώνες. Γιατί είναιεντελώς παράλογο να κόβεις μισθούς και συντά-ξεις, να κάνεις απολύσεις για να έχεις πρωτογενέςπλεόνασμα και να υπόσχεσαι ότι θα κάνεις αυξή-σεις και προσλήψεις, στη συνέχεια, από το πρωτο-γενές πλεόνασμα! Τι κουλό θαύμα είναι τούτο; Καιτην πίτα-πλεόνασμα ολόκληρη και τους μισθούς-συντάξεις-εργαζόμενους… χορτάτους;

Όμως, έχει πείσμα ο «παραλογισμός» και επι-μένει με επιστημονικές ασυναρτησίες. Το πρωτο-γενές πλεόνασμα θα φέρει ανάπτυξη, η ανάπτυ-ξη θα φέρει θέσεις εργασίας, μισθούς και συντά-ξεις. Ιδού το (καπιταλιστικό) θαύμα! Τότε, όμως,γιατί κόπηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις στηναρχή; Γιατί έγιναν μαζικές απολύσεις; Για ναφέρουν πρωτογενή πλεονάσματα και ανάπτυξη(και φτου απ’ την αρχή);

Φαύλος κύκλος. Δεν βγάζεις άκρη, παρά μόνοαν τα πολλά και πολλών δισ. πλεονάσματα πάνεκατευθείαν στα θησαυροφυλάκια των ιμπεριαλι-στών για την αποπληρωμή των τόκων και τουχρέους (και όχι μόνο). Ο,τι περισσεύει, όμως, θα«αποδοθεί στην κοινωνία», δηλαδή στις τσέπεςτης πρόθυμης, εγχώριας πλουτοκρατίας.

Ωστόσο, ακόμη και αυτό το πρωτογενές πλεό-νασμα μπορεί να αποδειχθεί προϊόν δημιουργικήςλογιστικής, στην οποία άλλωστε τόσο μας έχουνσυνηθίσει. Δημιουργική λογιστική που ίσως απο-καλυφθεί, όταν χρειαστούν νέα, ακόμη πιο οδυ-νηρά μέτρα.

Για την ώρα, τα νέα μέτρα που έχουν συμφω-νηθεί για το 2013-2014, κοστολογούνται περίπουστα 13,5 δισ. ευρώ (και όχι βέβαια σε εκατοντά-δες χιλιάδες ανθρώπους). Γι’ αυτό, άλλωστε, δενείναι ακριβώς νέα μέτρα. Είναι μέτρα… πρωτογε-νούς πλεονάσματος. Δηλαδή, πλεόνασμα μέτρων(και… κοροϊδίας).

Πάντως, και οι κοροϊδία έχει τα όριά της. Τοπαράκανε ο «καλός» Γερμανός σοσιαλδημοκρά-

της, πρόεδρος του εξωραϊστικού θεσμού της ΕΕ(του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου), όταν δήλωνε μεκάθε σοβαρότητα ότι «Στην Ευρώπη δεν έχουμεδιαφορετικής κατηγορίας κράτη, η Ελλάδα είναιισότιμο μέλος».

Ισότιμο μέλος υπό επιτήρηση από… άλλα ισό-τιμα μέλη της ΕΕ! Ισότιμο μέλος που, ωστόσο,αντιμετωπίζεται σαν νεοαποικία. Που υποχρεώ-νεται να απωλέσει… εθελοντικά «ένα μέρος τηςεθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας», σύμφωναμε τους δανειστές και τον Βενιζέλο.

Τι κι αν οι αυλικοί της κυβέρνησης Σαμαρά καιη ελληνική κεφαλαιοκρατία διακηρύσσουν ότι«αυτό είναι το σωστό, το πατριωτικό και έτσιπρέπει να γίνει», για το καλό… τους. Πρόθυμουςαυλικούς βρίσκει πάντα η κάθε ιμπεριαλιστικήαυλή.

Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι μόνο οικονομι-κό. Είναι κυρίως πολιτικό. Γιατί, πράγματι, μπο-ρεί η χώρα, με όρους οικονομικούς, να βγει απότην κρίση, να βγει από το ευρώ και την ΕΕ. Ωστό-σο, ποιος ωφελείται και ποιος ζημιώνεται και θααντιδράσει με όλα τα μέσα; Ποια κοινωνική τάξηέχει συμφέρον από αυτόν ή τον άλλο δρόμο, έχειτην οικονομική δύναμη και την πολιτική εξουσίαστα χέρια της;

Στο τιμόνι η πολιτική. Γιατί η πολιτική εξουσίατης μεγαλοαστικής τάξης εξυπηρετεί τα οικονομι-κά και κοινωνικά συμφέροντά της και όχι το αντί-στροφο.

Το πρόβλημα τώρα είναι ότι η μεγαλοαστικήτάξη της χώρας έχει μια πληθώρα πολιτικών κομ-μάτων και θεσμών στη διάθεσή της. Ενώ το πολι-τικό κόμμα και οι συλλογικοί-συνδικαλιστικοίθεσμοί που θα εξυπηρετούν την εργατική τάξηκαι το προλεταριάτο ακόμη αναζητούνται. Πράγ-ματι, είναι… ευκαιρία η κρίση, και για την Αρι-στερά.

Φόροι

«Αριστερό» θα χαρακτήριζε τον φόροστην ακίνητη περιουσία, σύμφωνα με δη-λώσεις του, ο γενικός γραμματέας Δημο-σίων Εσόδων Χάρης Θεοχάρης. Αφού τοείπαμε, οι κομμουνιστές θα μας πάρουνετα σπίτια.

Διορισμός Ι

Ένας 34χρονος κατηγορούμενος για συμ-μετοχή σε τάγμα εφόδου και δολοφονικήεπίθεση σε βάρος Πακιστανών στην Ιερά-πετρα της Κρήτης, τον Φεβρουάριο του2013, κατά την κατάθεσή του, ομολόγησε

πως η Χρυσή Αυγή έταζε διορισμούς στοΔημόσιο, για να επανδρώνει τα τάγματαεφόδου. Όπως αναφέρει ο κατηγορούμε-νος, ο πρόεδρος της Χρυσής Αυγής στηνΙεράπετρα, του πρότεινε να εγγραφείστην τοπική οργάνωση: «ως ανταμοιβήμου είπε ότι θα βοηθούσαν να προσλη-φθώ στο εργοστάσιο της ΔΕΗ στον Αθε-ρινόλακκο ή θα με διόριζαν σε κάποιαθέση στο Δημόσιο». Ούτε καν εισιτήριαγια τον Σφακιανάκη δεν είδε.

Διορισμός ΙΙ

Σε δηλώσεις υπέρ της Χρυσής Αυγής προ-έβη ο τραγουδιστής Νότης Σφακιανάκης.Μεταξύ άλλων, τόνισε ότι «επιβάλλεται

να στηρίζει κανείς τη Χρυσή Αυγή». Επι-πλέον, στήριξε τον αρχηγό του νεοναζι-στικού κόμματος, λέγοντας ότι ουδείςέχει το δικαίωμα να στέλνει στη φυλακήέναν αρχηγό κόμματος. Τέλος, υποστή-ριξε ότι οι χρυσαυγίτες δεν είναι φασί-στες. Μια μελωδικότερη Χρυσή Αυγή θαείχε καλύτερη τύχη.

Έξοδος

Νόμος που απαγορεύει τη συνάθροιση πο-λιτών μπροστά από τη Βουλή, αν δενυπάρχει έγκριση από τις αρχές, ψηφί-στηκε στην Ισπανία. Μάλιστα, το πρόστιμοπου προβλέπεται ανέρχεται στις 30.000 με60.000 ευρώ. Επιπλέον πρόστιμο, προ-βλέπεται για όποιον πολίτη προσβάλειαστυνομικό. Αφού βγαίνουμε από το μνη-μόνιο, τι τις θες τις διαδηλώσεις;

Κλειστό

Κλειστό θα μένει τις νυχτερινές ώρες τοΠεδίον του Άρεως, για πρώτη φορά στηνιστορία του. Η Περιφέρεια Αττικής, αρ-μόδια για το χώρο, θα εφαρμόσει τομέτρο τις επόμενες ημέρες, όταν ολοκλη-ρωθεί η περίφραξη του πάρκου. Πρώτακλείνεις τα φώτα και μετά τις πόρτες.

Ανάπτυξη

Τη δέσμευση της εταιρίας Microsoft νασυνεχίζει να στηρίζει την τοπική οικονο-μία και κοινωνία, επιβεβαίωσε ο πρόε-δρος της Microsoft ΚεντροανατολικήςΕυρώπης, Ντον Γκράνθαμ, κατά τη συ-νάντησή του με τον Αντώνη Σαμαρά στοΜέγαρο Μαξίμου, συμβάλλοντας, όπωςτόνισε, στην προσπάθεια ανάκαμψης τηςΕλλάδας από την κρίση. Θα προσφέρεικαι microμισθούς.

πρ

οσ

εγ

γισ

εις

Από την «ευλογία» των μνημονίων στην «ευλογία» του πρωτογενούς πλεονάσματος

«Πεινάστε τώρα για να φάτε αργότερα»

σχολια Δολοφονήθηκε άγρια γιατίδιεκδίκησε δεδουλευμένα

Σοκ προκάλεσε η άγρια δολοφονία του 28χρο-νου Τάσου Ντούπη το απόγευμα της Τρίτης 19Νοέμβρη σε εστιατόριο της Ομόνοιας. Ο28χρονος γρονθοκοπήθηκε μέχρι θανάτου απόπληρωμένο μπράβο του ιδιοκτήτη, γιατί «τόλ-μησε» να ζητήσει τα 700€ που χρωστούσε ωςδεδουλευμένα ο εστιάτορας σε φίλη του.

Η άγρια δολοφονία αποκαλύπτει με τον πιοξεκάθαρο τρόπο την ανάλγητη συμπεριφοράτης εργοδοσίας απέναντι στους εργαζόμενους.Συμπεριφορά η οποία έχει σαφή και άμεσησχέση με τη συνολικότερη αντεργατική πολιτι-κή που υπαγορεύουν τα συμφέροντα του ντό-πιου και ξένου κεφάλαιου, της ΕΕ και του ΔΝΤ,αλλά και με την εκμεταλλευτική φύση τουκαπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος.Συ μπε ριφορά η οποία έχει, επίσης, άμεσησχέση με τη συνολικότερη κατάσταση τουεργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος. Κατά-σταση διάλυσης, η οποία οδηγεί από τη μιαυποχώρηση στην άλλη.

Μεμονωμένο και ακραίο περιστατικό, θαπουν κάποιοι. Ας τους θυμίσουμε, λοιπόν, τηΜανωλάδα και τους πυροβολισμούς των πρω-τοπαλίκαρων του τσιφλικά ενάντια στους μετα-νάστες που -και σε εκείνη την περίπτωση- διεκ-δίκησαν τα δεδουλευμένα τους. Και ας αναλο-γιστούν τις ομοιότητες αυτών των περιστατι-κών με την εικόνα των ΜΑΤ που χτυπάνε ωμάμια απεργιακή κινητοποίηση.

Τι άλλο, άραγε, χρειάζεται για να πειστείκανείς ότι οδεύουμε ολοταχώς προς ένα νέομεσαίωνα, προς την πλήρη υποδούλωση τηςεργατικής τάξης; Και πόσο πιο εξοργιστικά θλι-βερή μπορεί να είναι η στάση του οργανωμέ-νου συνδικαλισμού που δεν κούνησε ούτε τοδαχτυλάκι του για να καταγγείλει την ωμή αυτήδολοφονία; Πού ήταν το «ταξικό» ΣυνδικάτοΕπισιτισμού-Τουρισμού που ελέγχεται από τοΠΑΜΕ ή το Εργατικό Κέντρο Αθήνας (στοοποίο το ΠΑΜΕ βγήκε και πρώτη δύναμη);