A porta verde do sétimo andar

Colectivo ‘A Porta Verde do Sétimo Andar’

Formas de citación recomendadas

1 | Por referencia a esta publicación electrónica*ColeCtivo ‘A PortA verde do Sétimo AndAr’ (2011 [2007]). A porta

verde do sétimo andar. vigo: incomunidade. reedición en poesiaga-

lega.org. Arquivo de poéticas contemporáneas na cultura.<http://www.poesiagalega.org/arquivo/ficha/f/1101>.

2 | Por referencia á publicación orixinal

ColeCtivo ‘A PortA verde do Sétimo AndAr’ (2007). A porta verde do

sétimo andar. vigo: incomunidade.

© O copyright dos documentos publicados en poesiagalega.org pertence aos seus autores e/ou

editores orixinais.

* Edición dispoñíbel desde o 30 de agosto de 2011 a partir dalgunha das tres vías se-

guintes: 1) arquivo facilitado polo autor/a ou editor/a, 2) documento existente en repositorios

institucionais de acceso público, 3) copia dixitalizada polo equipo de poesiagalega.org coas

autorizacións pertinentes cando así o demanda a lexislación sobre dereitos de autor. En relación

coa primeira alternativa, podería haber diferenzas, xurdidas xa durante o proceso de edición

orixinal, entre este texto en pdf e o realmente publicado no seu día. O GAAP e o equipo do pro-

xecto agradecen a colaboración de autores e editores.

A porta verde do sétimo andar

Portada:LuIs Viñas Garda

Imprenta:Gráficas Ezponda. S.L

Depósito Legal: VG 543· 200?

A Porta Verde do Sétimo Andar aparece enmaio de 2005 en pleno corazón da zona vella deVigo, ande teñen lugar as primeiras terruliasinfonnais. Axiña o Café Lenda Mouraconvércese no seu flgar bohemio, mais o espiricoinquedo do grupo implicaba frecuentar taménoutros locais da cidade olívica: O l....ur da Zoe, ACopa dos Rolos, A Galeria, Uf.. E así avanza notempo un colectivo entusiasta con moito paracompartir, sen perder o carácter divertido daaventura. emprendida. Na pel poética transpiranos clásicos e latexa o anovador fumro inmediato.A Porta Verde é un novo espazo creativo intcr­netamente gnlego e, ao mesmo tcmpo, conmarcada e decidida vocaciÓn cosmopolita,vinculada sempre ao compromiso asumido, eaberto a todo tipo de exprcsións arústicas(mesmo imeracruadas). Tamén interesado acoúona procura de lazos de amizade con outroscolectivos e culturas (lncomunidade, Andar21,Portub'<l~ América Lacina...). A porta verdesempre fica aberta para se airear ben de culturafresca. Asemade, a boa sintonía coas novastecnoloxías vese reflcctida na posta en marchadun blog acrualizado cunha intensa actividade,ata superar a barreira cibernética das 10.000visitas, con procedencias de case todo o mundoe unha destacada presenza do Brasil e máis dePortugnl.

Atestora, despois de dous anos de poesía,decidimos sacar á rúa unha símese escrita enformato impreso do noso espazo creativo. E'1wzais unha folla en branco ao final marcaría osentido pretendidameme aberro desta obraimperfecta e compartida '1ue vos convida atod@s. Poñemos con ilusión nas vosasacolledoras e inapclábeis mans este naso librocolectivo de poemas.

Vigo, abril 2007herp:/ / aportaverdc.blogspot.come-mail: aponavcrde@gmail.com

índice

Abilio Rodríguez 9Alberte Momán 27Alfonso Láuzara 41Cruz Martínez Vilas 59Elvira Riveiro Tobío 73Luís Villas 87Manolo Pipas 103Minus-Bálido(A.Rodríguez) 123rosanegra(Rosa Martínez) 141

Abilio Rodríguez

Vigo,1974

9

'~ va;gonza épeor qlle ajatlle".A. D. Rodríguez Castelao.

Quérolle dedicar este xuntoiro de poemas deprocedencias dive~as a e1a que sabe que "a ¡:id,!sen tIIúsica 1/011 uria nllíi.r que 1111 enrJ", por facétnoloentender a traveso de letras, ritmos, melodías.

1I

Virxinia con fame de sol.

Pensa que a agarda unha escolma de luz ecenteo, se cadra.

Vai c pousa no fondo do río, na poza, no Jeito,arrastra, puxa, couta,mármorc líquido de silencios e seica,seica dixo o mouro,seica a ola garda luz e ccnteopor quen afogarse queira na auga.

Na busca do leito vai, paseniño,porque escorre as dores onde a sobreira combade graza.É afogarte na puza escura -dixo o mouro-, é oque buscas,afogarte sen pan e sen sol.Ela le o curso do poema, o canto da ola, e vai,tornando nos 01105

en espreita de fame aferraxadapara iren un paso tras outro, sendo Virxiniae os lobos almorzando no seu ventre coma orío.E na busca da pozaseica atopa a luz e o ccnleo,seica a morte.E acha a fin da palabra.

13

Durmo na noite

Durmo na noitenamentres a madrugadafala polo baixo das estrclas.Estudo o produto do seu cantocomo sentinela o sabor da fa me.

E gaña-Io zumeda parte máis feblede entre as coxas.

14

Doces despistes

Doces despistesdoces despistes dos que ternos feito aquelasxuntanzase como un paxaro inquedo un ha esperanesa póla pronta e feble.

Oeste xeito rimos.

E no chan unha serpe de cores vivasdesta sorte se dirixe senda trenza de soños.Nin seca, nin pausas,que non te rnerezan.

15

Serpe ceda

serpe ceda canda min escoitasibila seseia agoracomo se tal de cote fixeraoeste meu acovillo do medooculto siso

fonda na mina da auga

16

Mol momo

mol momo xofre baixo a peneda

a meu agonizo teu cspcnica

brúa este corazón sen valtas

fumega sen naitc a presa palabra

durmeme baixo o ceo da boca

indecisa

17

o fol do trastorno

Seica o fol que fai no vento trastorno

achega con nós O destino e a eiva

aviados irnos se baixando

canda o prádio pandomio

polos seus carreiros de aire

xorde a voz do infausto

e non conservámo-la esperanza

18

A porta verde do sétimo andar

Ánfora exhausta

facendo noite bai.·.¡Q bastardía algunha

cnue madeixas manicha tela

un soño en diálogo outorga antónimo

tempo no que descansamos ata a alborada dos

concordatos /

c promontorios de soberbia pasaxeira

fraterna fosa de ánfora exhausta

20

Os biosbardos

feita xentio inevitableeu non cho simo

pois se presenta cada astucia voando fermosae parte unha barca de cores onde o marespuma

21

Canso

Non ródolos días é festapolo xeito que ren de mirar,de se ausentar, de estarse quedo.

Para cando a auga correo regato [Drna e canta;a cor dos estalas limpa os temores.

22

Das altas rendas

As miñas mentiras parvas,trn-Io vcrtixc o nome do engano,ramén tnllo seductor pcrfumedunha verba inocente calqucraas airas fendas.

E cando menos o esperastrnnsitar camiños empedradosna busca do acougodalgunha tristcza.

23

Chámano miseria.

Pola recia calor, onda o millo novo,

volve a pasear a tristezacomo un cadclo derrotado e rendidobai....o o mosqueiroque ncl se ceba.Chámano miseriaa esta hora soa e triste.Nas casas dormcn.

24

Operario.

Os ferrallos e a viruta que se incrustan,as demandas, cari, de paseos,o cansan:w dunha mala palabra,e vai ti por ahí, como euquería cando berro.As feridas que xa non docnna mirada cansa para dar ca carpodOlltra vez contra si.E polo visto non chega a nada canto traio.Repetir horarios, loitar ou acomodarse,tanto ten camiñar ou bacer na almaaUeo aquí Ol! alá, fajando ou non.Cala xa.

25

Albene Momán

Ferrol, 1976

27

claustrofobia e agorafobia á vezcomo dúas pcrsoas nunha cama.

'9 Songs'. Michael Wimcrbonom. 2004

29

1.

adoro as linguaspolivaJenrcse saber que dispoño de l'cmpopara comer

31

11.

as vecesbarbéome con xahrónno fondodesfruto das peles máis amigas

32

1Il.

mne songsun oricntal con lentes grososde pastanegrateño unha canción nos beizoso pelo cubrindomc os ollasmcutres me fixo na mancha amare1asobre os daus dedosCJue suxcltan o cigarrocomprci un cepillodos que timpano inaccesible das unllaspara estas escasas ocasiónsnas que del! en fumar

33

lV.

choveaquí dentro-sinalo o baixo ventre­frégome benrozando o corpo coas mans núaspara tavanne doutras humidadcsagárdore con impacienciavolvepreciso o reu desexobaixo a duchaxogo a aprender o reu nomedeclamando en attomentres me vou perdendopolo sumidoiro

34

v.

a auga cúbremesomos xa dausnun mesmo leiw

35

VI.

simo medrar a barbaás nairese frégomc contra as superficiespara orientar o pelocara o exteno!fico horastendido entre as rúascoxasligado ao medrarda rúa pubc depilada

36

vn.

cae a augasobre o zénir de todas as causaspecho os ollose ,-éxmc sobre o válcrcoas pemas ahcnase os cóbados sobre os xconllosmarcome

e a plaqueta branca das paredesvólvese contra minabro no chanun buraco (IUC me absorbeceaJü

ti obsénrasmcindiferenteCQ rolo de papel hi.xiénicoentre as maossei que rensas no leu desexomentres pasas O papelna man estendidasobre os brizos da vaxinaagora semacomo sei que todoha volver ao seu lugarcando abra os ollospor ceno...síntooacabouse o xci da duchavísrome mm momentoe saio por máis

37

VIII.

levo a tintaque impregna os dedosaos beizoscomo querendo marcar as palabrasSUlCO

sen mirartecaer a augaesvarando pola nudezque pcrcorroás nOleescando darmespara saber de tirodomoldeo coa augaas miñas formassegundo a rúa figurapara que a memOrIanon perturbe o reu descanso

38

IX.

na auga gardocanto comparnmoscoas maos no propIO carpoe nos beizosuoha palabra de protestana auga hai máis que o cheirados nosos sexosmitigado pola fraganciadun xci de duchancla fLxcmos unharevoluciónlavándonos de espantos

39

Alfonso Láuzara Martinez

Teis-Vigo, 1971

41

''Te quiero salvar de tu desnudezen pleno centro de la soledad.tv[e quiero salvar haciendo revolucióndesde ru cuerpo por variar."

(.. )"Al final del viaje estamos tú y yo intactos.Quedamos los que puedan sonreíren medio de la muerte, en plena luz."

Silvio Roddguez

"No vento de mazan que se des fraganos eons e pedregullo solarde cabo de Home e Punta do Cabalo de Forareclamo a libertade pró meu pobo.

No meniño que dormeno edredón dos teus ollosreclamo a libertade pró mcu pobo."

X.L. Méndez Fernn

43

Arte natural(A Brgo, con mlÍsica de Madredeus)

Non digas nada, nadaabsolutamente nada,

simplementes articula movementos deseguidosuaves na harmonía da vital paisaxemove as nubes 100% algodón de va~r

pima con elas belas figuras variasvoa, suca o ceo cos dcdos mañososcoas precisas pinceladas da fértil ane,maxina iconos invisíbcis vaporosos,ofréceme esa maina ondaxeinftnda no mar e nos camposmedra en ti mcsma coma espiga,óUate fermosa e radiante no cspeUo do ventona intrépida imaxe do aire.

Mais non di~s nada, nada,somentes éncheme de marcaven, achégale, posúe paseniñomoUa os graos de arca arrexumadospola formiga da vida no paso do lempoinunda esta praia inacabadapec¡uccha cala c¡ue c¡uer ser golfoocupa biosisrema de poros, móvcte ceibe avantesulaga con savia salgada a c¡uenrura esc¡uecidapolo sol na praia c¡ue agarda marca.

Non digas nada, nadanamórame calada.

Hei comprender nesra sorda soidadea rúa xenerosa e muda linguaxe estraílade gratas sensacións e imaxes.

Non digas nada, nada ...simplemenres escoita a cálida brisac¡ue descifra sensacións no lenza da pel fina

45

nunha falcatruada de cabe10 na facianapra te canear causas mariñaspra te dicir sen dicir nadapra te marmurar ca[lclasna fonda dozura dos ouvidosno salitre das entrañas.

46

Duro negro

Chove por fóra, charo por dentroollas que foron azuis de ozonoceos que agora son de cementogrises, bágoas coma pedrasterróns dc sahemasno café destc tempo.

Homes (¡ue pasan no tempo detidopala nía tomada de rostros alleos,choutan os pasos, distintostodos quedan sen donono chan que recolle bágoas do ceo,segue chovcndo ácido diñciropasa un felpudo pingnndoque é un cadelo asustadotamén sen ¡alma run donoe segue chovcndo.

Ensimesmado deL'(o cae-la testana fonda escuridade do meu cafée vexo o arreplante pozo negrodo Tcrceiro Mundo preco,ouro negro para o G-7(Rusia scria o oitavo pasaxeiro)ouro negro para a canallaunión curopea c norteamericana.Ouro negro. Ma.lditO ouro negro.Todos témo-lo nos beizos.

47

Polución no teu cimeterio

Desacougados quedan teus cravos vennellosna cinza diluída na auga escura do meu floreiro.Pasa o tempo coma o trafego sanguíneode arterias aforcadas en tolemias graxentasdesasistidos miserábeis en crucifL'i:ións verdesnos dominios de grandes corazóns enfermos,respiracións enueconadas i exaltadascando os teus ollas húmidos perden saña en destellose asoman asedios de pipas erectassobre das insinuacións marelas nas tebrasde patrias supostas no teu carpo vcrdescenteporque te venden, porque perdes monteporque te quera verde mancomunadaporque te busco saudábel entre brétemas únisuase non sei se acaso te atopo mm ponto cativoperdido no medio da Ría que agardaa que moitas en recuperalo pcrdan a vida;mais eu sempre te desfruto enfermae gasto de vene universal redivivano meu exceso volcánico de exaculación ideolóxicaporque te quero fodida antes que mona de medoporclue te rego de esperma curado de arrepíoporque cómpre saca-lo terror das tambasnas que copulamos envelenados ca lempo;porque te alugan en nichos comunitariosporque a com láctea non te enche o ventreporque te tiran en fosas rniña amada rubia galega.Pero medrarán na polución dos cadavres as serpescoma a semente, miña amada, coma a semente.O pow i qllem /I1lJÚ ordf1llJ, no mar e na terrae tamén na pube da matria nos cimeterios.E ti, Xuntacadavres, nada sabes des tes misteresmais as tebras chamarán por ti encantadoras

48

cando encendamo-la utopía no ultraísta bura[Q negroande amamos ó demo de pirola rabela e cornos aUeos.

Os tempos son chegados, querida,pro meu deleite no teu ventre de inferno.

49

Nunca se sabe(pintura de Luís Viilas)

Non e¡uixera coma fado sorprenderteno intre da nostab:ia da ¡dadeporque ISO non vai na sintoníada túa fresca mocidade.

Propoñoficar na serenidade noc(Urna de lus e pedra'1ue ofrece un bo rincón no lugar entrailabel de A Guía.Ficar alí coma dúas figuras de pedranese xogo de luces e sombrasporque en lugares coma este,o tempo pasa lentamente. e mesmo semeUa dcrerse.

Acaso teño oUos de pedm, acasorespiro na santa campaña dunha fermasaestarua de muUer ben xeitosa.Vcxo nos reus aUas a doce mirada escura da noite cstrelccida.A noite é xoven. Qucra desfrutar do momento e gOStO

dese estraño sabor do silencio nos reus bcizos.Quera chimpar un bico a ríamais un orbaDo de verbas vai recendo a naire'1ue nos '1uenta.

t"(axinacións? Nunca se sabe!

so

Eis a cuestión

Eis a cuestión, meu amor...¿Colocou o Concello máis luces na cidadeou pasa que eu as vexo a pares?Luces, voces, ruidos, estrclas e cascos de cervexa.Achégome no Casco Vello a mascar un bico de mugreConteme na caixa nova de música e burbullasde couldina, ron cubano e pratüs combinadosalimentando caries de cine negrofamenta de empastes gratis e sen dorenfrascada nun intercambio solidarioexquisitamente bacteriano.Inxesta alucinóxena de cuspe ardentevaise apurando a noite indecentepara navegar perdidos na fria madn1h>ndae dcitarse ó fin dun cama piratadespois dunha (tiste mascada.

Pasa que te vexo e non te vexoe non sei se eras tan dura en coiro negroou me mataS agora de terror desarmada de envoltorio.Aínda non sei se foi para entrar ou saír da camacando ollei a barra dando unha volta de campá.Esperto pala mañá en bragas negrasenforcado cunhas medias negras nos cabezais da cama.Pasa que este 29 de febreiro comeza macabro.Pasa que non sei se merezo vivir un Gito de ~'1arzo.

Eis a cuestión... ¿Que me 'lucres. amor?

SI

A- mar-hei

Achci o manancial das verbas fermosas

que ceiba bacaladas de fume acróbata.

Hei apagar eu o botafume

cun bico de zume nos tcus beizos de rosa,

beiramar, dc groso contorno arcoso

mallado de cuspe o milagre da túa boca,

avance nun ¡ntre decido de escume

cando todo o mis(er do mar sen roupa

me chehPtl no verde da túa mirada.

Sabes a poueo, muller moura da pe! salgada.

52

Silencio apareses(bo!l/etJuxe íntegra u J-Ieriberlo Bens)

Apareses s s s s s s s s s s s s s s s s s s s

coma un anaco de noite que revoluciona

o SILENCIO

sínrese, tese anÓtese súltesc.

o Silencio é un ancfano abstracto

da razón que pode estoupar na dialéctica,

e ti apareses serpe

~ seis scre siluems pareses

esa serie de sesións silenciosas que se sinten

semprc síorese do inrre ti apareses.

Asubío do salaio son, si, si, sÍflrcse

soa todo o reu carpo no sco do silencio.

E o silencio será sempre a síntcsc dos seres.

Ser es son somos, silencio. Apareses.

S s s s s s s s s s s s s s s s s s s s s s s s s s

SÓ serás silencio na soidade social preseore.

53

Día marrón(pinrura de Luís Viilas)

Marranea óleo oeste

Isobara mar rodea

Ollo men.i.ila ollo negro

Luxación continental doenza

Ollo mone Galiza borrasca

Mapamundi fúo roto en pezas

Ovo fritido golfo fcrve

Porta escura 0110 fiestra

Ollo terra 0110 mar rodea

Horizonte piche litoral occidente

Sen sol gasóleo sol oeste

Mar de ron hoxe en día marrón.

S4

Poalla amarela (Agilita amarilla)

P(1StJ. Enrro. 5ig1lemé, sigllemé. Sígote.No teu cu de lambada leva-los meus oUostatuados.Ponte cómodo, refdx(1{e. Agardo. Achégaste suavede vagar.Silencio. Vaime cubt:indo o lenza de sombrada nube branca silenciosa que asomaespida semeUa unha boneca inflada virxinalpoueo a pouco sobre de min, cúbreme,ocupa o espacio habitáculo totallibera ener:da anatómica gasosapolo bai.xo súpeto na treboada visceralno intre mesmo en que descargaa quente chuvia douradapoalla marcia que cae toda sobre minescot-ghüiski agasallo do ceo domésticoagüita ama.riUa neurótica incontroladaalivio liquido elemento asexuaLEu estou morto de cansazo tombado na camamarta coma deberan ródolos [Qureiros estarenluvados no traxe de pingas dc urina quebrilan.Sinro sobre dc min as cóxegas da chuviadouradaconstante, tímuca, en histérica gargallada.Cavilo en frío, mollado, de falso calor fugaz ¡engano.E xa non teño ganas de andar paseniñocoma formiga pala (Úa coSta de sedacara o ouro que se derrama i enreda.Fico mono arestora no xardín de flane1amentres sosteño un conafogo malladocoa respiración do meu ventre atropelado.

ss

Souben dun volcán de carne e osoe fiquei apagado nun chasco xeniraicoma un puro rei pasmado.

S6

Soño nas illas marabillas

Nas augas salgadas de Cíesemerxe o resplandor morenoa aliada centrífugaos cabclos langas do enredo;a brisa fai piruetassimplementes por engalanartee tOda a lus do sol'1uer estOuparnos zaftros '1ue escincilanbaixo as túas pestanas de raiña.E velaí o vencre dourado de chocolaredo meu desexo rclambido,ventte cheo de bicosbicos salgados e fresquillascoma as ondas que te acariñannesra praia fermosa ande ti,muller matria de encantos exclusivos,ainda es un saña para mino

57

Cruz Manínez Vilas

Annenteira, 1960

S9

Isto ¿ unha paisaxe interior. Está dentro. I~

privada. Respecta a intimidadc do material.Estas pezas foton escritas en silencio. O valorda representación é dicHas.

Leonard Cohen

61

Agora que o penso, aquel era un cuartoilwninado pala lúa minguanceNon chega o sol para acender as lámpadas

do ceiroque esroupan en sucesivas imaxes, secuencias sen sentido

na noite"O pequeno valse vienés" resoa nunha onírica vozinúcando a Leonard Cohen

nun perfecco inglésA}', ay ay ayTake chis walcz cake chis walezNas súas nocas. Palas rúas escuras do silencio

recollc verbasos últimos versos, un poeca insomne

Espidos paxaros aniñan no fa..iado dos soi'iosAbren fiesrms, coma quen ConStrllC castclos no ar

e brincanbrincan

Empurran a vida para que esperte

Na cídade dos buracos chovc, choveNesa sucesión de cráteres urbanoscrávansc pegadas no barro

na lama

Na noite, mente sen lindedan voleas as faces dos pcsadclos

63

EscoUo a pretérita imaxeA escena central na guea integración parece posibleDenantes da insurrección dos apoucados

ataviados de vítimasNon, non guero aparecer de figuranteno acto traumático, transgresor

adaptado para o cineSi, xa sei que é perfectamente criblea maquillaxe logra transmitir todo o

dramatismoMais non sima ningún desexo de

permanenciano decorado onde o estilistafai unha creación inicuana que os elementos representanimpunemente un falso altruísmoVoume coa miila historia a outra parrcPoida que me exprese na rúaAlí, inmigrante na propia terratecerei un estandartepara enxugar as bágoase saír en procesión no día dos

Cristos

64

Momificanse as aliadas e presencian unaxes]maxes que son duras tinas nos múltiples esbozos

dun rempo labirínticoTalvez aman baleira abrangue un simulacro de esperanza

que perde intereseOu desfigura a perspectiva cunha intención comprensiblea de arallar un calvario que denantes foi castelo de naipeslago, un día o príncipe tornouse asasino en potenciaperigoso delincueme que darme ao carón dunha amame

autómatacoma reo que se entrega ao sacrificiodun profanador de templossoba nádegas irrespectuoso

humillanteAs chuvias inundan espazos, semella un diluviocuberto de tristísimos nocturnoscompostOs deliberadamente para os crepúsculosonde a moree espalla inmediatas sombrasDerrubados muros amasan perfiles que falan das tebrasen riba de seres esvaecidos nas marxes, indebidamente

esquecidosA ciclacle vive inmersa na parsimoniacoas prcocupacións poseas nos interiores aUcos

Agora recintos aberrosMóvense os labios dende a nada, ávidos de protagonismoresumen biografías inéditas, seica imprescindibles

os murmurios crean tesesmentres unha noite, é afarcado o sorriso dunha dama

anónunaO cadáver non enche un escenario, é un de tantos

Non ten imporeancia

65

Chove, é un día marrónpercíbcse unha estmña melancolía

no '"A mailá semella unha sinfonía inacabada

balada de outonointerpretada na quietude dun solpor

aparentePingas frías baten nas fiestras e xacen nos vidrosnunha perfecta interpretación dramáticaO silencio acada temidas sombras

tépedase traspasa extensións grises coma nave illada

no inmenso océanoOs ocos das feridas atravesan longas avenidasclunha ciclade que se move ás présasOs otlos formulan preguntas escurasas repostas son estatuas mudasnas prazas dunha evidente noite pechaPombas inmersas no seu holocaustoson asasinadas por un decreto, seica

necesano

Chove, é un dia marrón

Se soubese, faria cos elementos precisosun blues, adecuado aos garos e¡uc moran

nas inmcdiacións do inferno

66

eómpre facerlle o boca a boca a agoniame luzAe¡uda e¡ue ancorada nas sommimbulas imaxespublica rrisces panflecos ata converrelos en

langas best sellersDevorados lago sen prospecco polos adicrose¡ue viven a expensas de estrañas divagaciónse as palabras cnsarillansc ao pescozo coma

serpesmesruradas no sangue como a droga máis duraHonestamente. a vea non pode coa dose

Xiringas balciras aparecen nos dicionarioscomo sinónimos de derrota

Copropietarios de argumentos, vencellados aosrealic)' show

citan que a mane polo pouco, supera dez cifrasUnha negrura intensa apodérase dos momentosHai cadáveres deambulando ao reu carón

nas frias rúasÉ de mañá, inconscientemente abres o xornal e les

cronolóxicasÉ terrible

No encanto, na cidade abcna ao dcsánimotódolos reloxos advirtcn

que non hai tempo

67

Localiza como coartadaun sorriso difícil de definire emerxe, un caso Visto para sentenCiaAs trampas permitidas non concedeno indulto, entretéñenseen rotular liñas imaxinariasque se pausan nas canles de transmisión

dun anestesiado cerebroinventan posibilidadestraxectos que acadenunha total nitidez de foanasA falsa eclosión dunha luzdálle unha estraña capacidade visionaria

ao anacoreta dc asfaltot\travcsa fíos tclcfónjcos e mordeas pálpcbras quc intúe abenas ao orgasmoAs lendas que habitan os subconsciemes

atrofian xenitaisPrcsuntos salvadorcs venden ídolos

perfectoscon manuais de instrllcións

Iso parece interesanteAínda así, nas nías late a miseria eoficialmcme Deus é un desaparecidonin aparcce a súa foto nos xornaisPor tanto, só axeónllate e ora fronte a boca

que emana überdadcechara coas sentidas notas dun gospel

Se cadra, tiven coñccememo da adicción do cafédende moi cedo

68

Non tingas de azul a marxe da secuenciaque me selecciona

AJbisca as fauces que medran nos abruptos consque atravesan termos mconvementesHoubo un tempo que a mente se domeabacoa fraxilidadc dun sabuguciroRachaba diante da certeza dunha derrota, fendíaAgora, aprende o manexo das linguasque gabean valados inzados de espi.ílose asume as terribles escenas prendidas nas retinasLogo saboreo a cervexa que acaricio entre os dedosBaixo os ollas e medito na cor dunha nova saiapuntos suspensIvos

Insisto, os tccidos naruraisteñen mellor caída

69

Esváranse ladaíñas nos recullchos dun alma febleCínguese o crepúsculo no peitoFeren as xeadas apertasDas terribles ausencias

Síntese a certeza dun caos que regresaOnda ti, na media noiteE sabesQue as lembranzas percorrcn os sañasCando dormesE fan da morte un acto ceno

Qui"teras ter alzheimerPasear polos corredores da ignorancia

Que mágoa, non ter algunha mañaE cambiar o texto deste guión dramáticoDo mesmo xeito que cambias as bragas

Que mágoa non ser personaxeDun filme de Almodóvarande o drama é consecuencia, visiónDunha pantallaMágoa

70

Anda, deixa que refaga as lemas lambeladasincontrolables

Coa avidez da gula incrusmda na pe!Coa posesión do que esquece a individualidade

do oulroCoa fi.xación dunha lapa

posición sándwichpara posuírmonos

Cunha lOtalliberdade de egoísmos

Anda, faite morador do habiláculoLingua nas mguas

Pumo de encontropunto G

Veña, búscame mediante a conxunturaque máis seduce e

conduceá íntima estancia de comuñón contigo

Ondecoma dúas vogais formando düongo facemos

malabarismoscoa lava queme que provoca incendioscunha devoción case enfermiza

71

A percepción do teu carpoe meuicamente

perfectaOs números dan unha aproximaciónbastance exacta dos volumes

Quero que aparczas no índice dcste librode esi......encias

cUllha man posca no epicentroXusto no centro

Espero 'lue frecuences a proporción ine'luívocado desexo

e informes do punco seguido'lue nos conCll'ne

saciando apetitostrala porta pechada

Recluídos, absolutamente enuegadosá paLxón

recoñeccndo a boca 'luc encaixanouua boca

e que inicia o capírulo das escenas+ QUENTES

72

Elvira Riveiro Tobío

Cerponzóns (Pomevedra). 1971

73

Se o qlle t'OJ mdr non i HltiújemJOJOque o Ji/endo,mellor non o di,goJ

(proverbio árabe)

75

dedicatoria

para alén do finximemo da poesíaa verdade da poesía,para trenzar as tripas cun algo de doce de

amei...as claudias balorccido[mais aÚ1da poderosopara dicirme infiacionada de belisimas letrassubida á escada do visíbel(a que coroa o sambenito das herexcsa súa cruz vermeUa CJue tanto agra\'ia)abrapalabra!abrapalabra! e faise verboa carne lustrada no gumc da navallacada puta CJue soncada mísero animal

para u,CJue te aconchegas aos pés de vcrsos

ga.ngrenados]ande florecen gaialas para a morte

77

(...) codo poenlo é ¡InlO tTonfo Olf liniO tripa.Adilia Lopes

entrelazo cabelos e tripas para fuxir do cativeriopala xancla a miña trenza tema convocar a

liberdade e esconxurar a dar Iesfuracar este universo minúsculoCOll$trúo unha escada fermosísimaun obxecto pam amar de xeito ferozdirás que a escada se vai edificando con grandificulcadecon anacos de órganos vicaiscon dispendio de horas e liquidas varios(ningún príncipe aparece)eu bai..... o pala propia trenzapala mÍña tripaé fcnnosa e terríbel coma un mullcr que sangrapolos ollastcn flores pcqucniñas e b)-[an cantidadc demateria orgánicaapacenta a tendencia á autofaxiamanchadirás e¡ue digocon Tina Suárez Rojasqueprefiro SfT cabezo de gorg,onoqlfe lorso de sereoquc a miña tinca será un liquido tóxico

quc chc entra palas uñas]que manchacomo ese xeiro tan groseiro de ser dos beixos do abandonoe tes razón

78

prefuo ([enzar as miñas serpesser descabezada se acasoa sucumbir na espera coa saia ben estiradao aceno que dá noxo de tan doce e os ollosperdidos nalgún puntoinconcreto das cadeas que me cercan

79

balada do peep-show

se boras outra moeda danzarci de novo para tinon haberá máis condena e¡ue o vidto ennegrecido(poderás seguir marando gatos nas piscinas)e o bamboleo da e¡ue non se sabe se dentro dun

camión de machorras para a fcita]ou a srar dunha marcha rriunfante-alucmóxena

e se sorrío poderás lerme nos dentes o destino e¡ue ce espera(canco mellor será se a rúa moeda é grandee o teu amor)

pero mentres oUas e non afundoneste asedio de lodo e de indixenciaen canto xira o meu podio fascinantese botas outra moedadanzarei de novo para ti

80

farenheit 451

quen ha de ¡errne agora que vago na forestasuicida dos que esqueeen?quen vira matar a sede no meu peitomostrarme que aínda existen maneiras diferentesde vadear todo regatoque aÚlda exislennalgurespá...xinas abertas a ealquera deseubenaque aÚlda é posíbe! a primavera nesta inaniciónde Ifl 101 Inl lel Iml lal Isl

81

traba-lingua

lingua limacha largadalingua ligue guerlacon gulalingua limo lento lingam engolelingua lagarra buligagabcaguegullalingua lombrigao seu gume aliga gorecelegado de gozo o seu ámago longobífida ou lambcrciraanguía ou londealingua gulosalingua lábilcunnilingua

82

A veUez e a ponte

A cidade abre as fauces, o seu fedorúnxenos de soidade e desapego,lévanos da canella do odio cegoao largo bulevar do cego amor.Calmosa, ca amcnccr, abre o seu pregoa súa arca de xofre, o seu rumorde monstro nicmlopc adoradorda tristeza encharcada en cada rego.Escorrcgan as raiolas polos lastrosenfeirados de cabichas sen memoria,empoléiransc gaivoras nos mastrasde rellados esquecidos pala histOria:na cidade de mañá só fica o rasuode nocturnas batallas sen vüoria.

83

II

Xeranios nas varandas moribundossaúdan Olos peóns apresuradoscun triste b/ms de pétalos malladosque morre tras o crbaBa nun segundo.Faíscas de luz, midos usados,describen un poema tremebundoe os versos que se sornen no profundosaudan aos peóns apresurados.É un cantar azul, desesperado,que vén da nairc, a sombra e o seu mundoeun triste biNes de pétalos mollados.É un cantar coa beleza do inmundoque nace nos recantos máis calados,que marre tras o orballo nun segundo.

84

1Il

Todo barrio loce unha barricada,unha asemblea de galOs libertarios,un pasado contado en cartulariosesluídos nunha qucnlla derrotada;unha recua de amores carcerariosmurados na vcUez, a ponte, a nadavestida de esperanza postergadatras o 0110 hostil dos calendarios;un quiste de caz no organismoce seu tropel docntc polas rúas...Todo barrio ten como endcmismosaudade de oferra en rendas núasairas clases, en vea, de sadismo,naires desvali....adas sen ganzúa.

85

LLÚS Viñas

Cutiin (A Ullo.), 1957

87

Renuncia, poeta!Renuncia!Sou cu, tambén pocta, que tO digo.Nenhum verso se dei.xa cncarccrar.Prender água nas maos é un jogo amigo,Que aumenta a sede, cm vez de a mitigar.

M1GUEL TORGA

89

Cando os recordos son algas mariñasque xe\atinosas re invadene respiras un ha monraña de mapoulas morcasun arrecendo asperxo e rugoso invade cara porono naufraxio que agardao día gris confunde como un labirintoe o aire é un gas letal e fríoque penetra como unha subelaso o paxaro nugratono te comTIoveporque saña

cOa partida e co retorno

91

Dirán dos soñosos ventos da noiteGue barren os díasde ausencias

92

Nesrc día coloco esteos de salgueirono abelloa.r do sangueque poupa en zigzag coma unha serpee [ende os mares de tiranio

cunha fira vermella aro o corazón ígneoque se roma un rucano doméstico e caladoe no abalar das horas veilcn minuros dadistanciaa lembranza voz árbore pedraa luz dunha mañá de invernocando a vida era un glosario ensarillado deverbasesnaquizadas de silcncios e de esperas

93

Estás aí mn cercaCJue as veces te confundo en minna confidencia sen lindes nin atallossei de ti cando na distanciafloras dentro coma o arrecendo da infancia quenos marcaes un río CJue vai en minme asuca e me pcrcorrcen fervenzas de paixón e forzaen remansos calados e calmosestc río naso transparenrc en nácarcsCJue no pencdo escrcico rcbrinca dc lcdiciae salpica as rosciras salvaxcsca arrecendo do amor

94

Luz e maña calmasen ventoandei por ti na distanciae fun espellodo que fomos un díaantes da fmuda: has tes do desexoque sempre dei."a a pegada docee percorre as entrañaspara cncher este abismo de friaxeo alento misturase no are arde en chamas azuladasmanchado de aromas tépedosa dúbida....

tal vez non foinon fomos

95

Volvín a titena orfano infindo tempo dos paxarosagora mancada de silenciocontemplas os loureiros eternosque falan dos ausentesandei o paraíso da infancia felizque agocha como un útero aos que foxen domundoda ignonimiae atopeite envolra en lene néboa de OU[Qnoá espera ...

96

Nas horas langas do esquecememoesm choiva queme e familiarama coa habelencia dos bcizosesm choiva miña, nasaque convida ao suicidiopero ama fiel, inmensanos espazos csquecidosé un plasma eréreoque incesante fecunda, firee funde coma un crisolos eidos e as 'luimeras'lue viaxan nas idades

97

A voz cobizosa non pode coa palabra'lue é un escachamentounha anguria un témpanounha brétema covarde 'lue invade Brigantiumun claustro sereno.Cada palabra é un beizoun pcito, un ha folla secaun agramar en azos de rebeldíaun repousar do silencioun amencer brillanteun verde tristeun ocreun auro mol 'lue se bebe lentamente en cálizsagrado.Pasa o tempo e 'lueda no ar un sopracon suspiros risas bagoasacachando o sangue 'luemena soidade do canUño estreito.Cando retorna: fire ama e deleitaalporjzando os ríos mansosatravesando centellan tes lámpadaspenetrando en cada recamo ácidoen cada celeiro escuroen cada cava estraña.

E vólvese fermento gramo graoesperma milagrosoe sabia 'lue embriagaa lucidez dos homes

98

o tempo coma un fiañocae denso desa ionosfera púrpuradesleixase polo mastro dos díase cando ti ousado o convocasnese instante felizfuxe atomizado en pálpebrascn incandcscentes vocese volve o devalar dos díasca ar transido en cada labra vellaun viono apenando cada minuto novoCJue se murcha entre os dedosesvarando ceibe ao chan escuropero aínda hai risos escondidosnun labirinto de segundosCJue aboian nas horas langas do solporcon vcrbas, bcizos e bágoas...

99

Era ae¡uda poalleiraviscosa e docee¡ue nos acachaba dos invernase faeía estalar malaquitas nos corazónscando os paxaros entraban palas fiesrrasrompendo o silencio dos cuartosagora a luz teimosa cxpándese apagando as lapase xa non hai berccnin espello pendurado da contra azulmilleiros de lagartos trepane penetran si.landcirosno toco máis íntimo dun prantodeixando un arrecendo de silencioe¡ue manca as miradas e os días

100

Cando atempa chega con retrasoe pasa a estación das risasas rúas son aparcamenrose cada maña é a mesma mañá cobrizacando os pasos andados enchoupan os pésnun lamugueiro de magnolias mortaso día en poalla interminableábrese á luz dos teus ollas caricia lenee ven a amiga que me habita e me sururranas soidades todassíntote entrar neste cuarto meude mil estancias e fiestrase dásme a pela [Isao horizonte interminable do amor

101

'Wes de palabras secasesculpidas en febra dc \Tidrosoan como axóuxcrcs monosateigan as bocas vagamcOlce flúen no arcomo xilófonos agudosquero palabras coma montañasque rachcn o díae abran no pcito un ha fonteque deite lóstrcgos e lumieirascada palabra será coitclo\TeOlo brisa océano

e dirá de ti.

102

Manolo Pipas

Vigo, 1968

103

ill da gueshson autra ti

cultura maya

105

eamiño de volta aos eiclos

a UXIO novoncyra

da tua elexia é o tempocompostela lugo e as campás do courelcamiño de volta aos eidos

en silencio acendin un lume por tioUando O lume lembrci os tcus versose na compaña dos meus seguin caladoscntindo como se asaban as castañas

lume da marre c lume da vidae as castañas sabiannos aterraen silencio sain do silencioe mañan recirarei versos por ti

en Jugo o dia da tua non despedidapoucas voces foron capacesde faeer o coro na lerarua

11-99

107

o troveiro e o cuco

a suso vaamondc

suso vaise cio abai'(ounha tarde de febreirorcgodobargo é un coroque despide ao seu rroveiro

suso va.ise no abaixounha vella dillc ao ncroentre cantos e poemasenrrc rachas e amiciros

val abai.xo segue o cursoe Mopase con dous merlose por eles vai saberque o cuco CalU preso

val abaixo chega a nasuso Eaise mariñeiroourra vez cruzara o charcoe daquela con regreso

o mar é unha presa inmensaesta vella dille ao netopero o cuco vallaráe do suso sabercmos

2-00

108

memoria dun fuxido

a manuel gonzalez o fresco

o fresco vai pro montepretende resistiro pobo bai.'i:a os olloscalando o seu sentir

alguns cruzan a raiae xa non "airarán'lucren borrar seis anosnen con sangue será

nos montes e¡ue el coñeccdebe vi"ir fuxidoe vai collendo fonnaun diario convencido

alguns hoxc l1e axudanmañan unha traicione logo secin balasbuscando un corazon

a morte presentidani pechar o seu libroa (enda "ai medrandomemoria dun ftLocido

109

os ecos das palabrasa manucl macia

as augasdo rcga[Q do cepeloserán o meu verbo

bai....ei o cio mmoe os ecos dos poerasenchian salvarerrade reeordos sentidos

é rcmpo de vcndimacolectivas rardasramcn dan paso á fesracoas tuas cantigas

oUlono como mrdanon quere despcdirretcrcmos que decirlleque ''-¡''cn as palabras

nas augas do pai miñoxa bai...an follas murchasserán da chaira roacara o mar paseniño

9-04

110

mate man

a beira do marnos peimos e rochas de camellepintabas series de CiIculosunha e outra vezcara un ladoos circulas ian medrandocara a outra beirao circulo desaparccia

di:-:eronmc que desaparcccchecando chcgou o chapapotepero simo que non paras de medrar

redondo redondo é o circulorotundo rotundamente físicoo circulo fainos parte do cosmicoe do cosmico construimos o miticoe todo todo nace do circulo do man

7-03

1I1

voLuntariacomo nun maldito cantoverso a verso sen palabrasvas enchendo o teu capachovoluntaria de mougás

cando baixan as maréspcdra a pcdra sen descansovas raspando mil mentirasvolumaria de figueiras

e pea rua tcs quc irpaso a paso reclamandoo teu dcrcito a limpardc ribcira voluntaria

cando Icvantas os 01105

cabo a cabo pasan barcoscon chapapote asasinode kamota volumaDa

nesta costa que xa é vosadia a dia dignidadevai vencendo ao pesadelode rnlLx.La voluntaria

e no traxe tes escriroletra a letrn en chapapOlccon protesta e con promesavoluntaria nunca mais

4-03

112

vendedora de rosas

pelicula colombianade victor gaviria

vendedora de rosasvendedora de espiñasti navegas na noiece naufragas no dia

vendedora dc rosas'1ue non [es (Iue comerscmpre esnjfando colae non vas florecer

rosa vende rosas'1ue roubou á noiterosa vende cspiñasrosa vende morte

atrapada na redenunha rede realsempre sañas espcnamais non sabes soñar

outras flotes que foxenda violencia dos vellosvendedoras mais novasnon enganan ao eempo

113

rosa vende rosasque roubou á noitcrosa vende espiñasrosa vende mortc

3-00

114

vera

hoxe vera está dc festaeumpre ,rinte ,rinte anos¡so pensa tan felizmentres abre os seus regalos

os papás danllc unhas chavcsdese carro que soñabae un rapaz do que non gastantrae un libro de gucvara

baixo os ollas da mamávlnte soños cumpre a nenabicos mimos e silenciossen saber que non é vera

vera ia esrudar artepero os vcllos non queriane val pintando fantasmasque non rompe nen cnsma

nunha mansion viven lon.'l:elome da praza de malohoxe xoves ela cn festae na praza o scu pasado

hoxc xusto hai vimc anosque ,'cra foi adoptadados scus pais nada se sabeo mar non nos conta nadao mar os seus nomes cala

115

deixa casa van de farrae no centro eles trope7.ancunha avoa cuo retratono que está a cara delaque descobre a nai de \'era

116

1-00

casteUera

co teu pano de piratae faixa de danzarinada toa cribo a camisolae descalza pola vida

casre1lern de tccr3ssaprimeiro foche anxenetae mais tarde acotxadorae agora xa vas na sexta

vai carrcgar un casrclltoda aldea nunha piynacunha soca e un ha folraas manilles xa prarriba

tocan graDas e cimbals"an e1s quims i c1s sisensc1s setés i el pom de dalte completado o castcD

corpo e mente en equilibriomiña amiga I'enxenetano curutO desta coUaagora xa fas I'aleraa doce metros de chanco reu pano ,riolcra

co reu mocador pirarano casreJ] a escorrcgare cando chegas a piynavouche axudar a baixar

117

con violeta camisolae faixa de danzarinacastellera de terrassaentre soño e famasiaco teu mocador piratans descalza pola vida

7-01

118

a resta de bous

a pla<;a de algemesias duas tres catro vidasdesra praza de la riberadel xuquer del pais valensiá

a peaza o centro do poboentre o remplo e as anonimas casascon frias balcons vellos e novase ahi no fondo tres maceras de vidapero non simo o corazon deste pobo

a ptaza que se enche de gradasartesania de encoftado de bancadas de madeirapara a festa e a outra festae no centrO o ocre da rerraque cobre o enlosado de pedraque agora na tardeprepara a cor da mane

a peaza deixa a dari ergue outrO templo na naireoutros actores ouera mUSlCamoiro suor e parece que non hai sanguepero aqui peno das bancadastampouco simo o corazon desea praza

pala mañan pasopor debai.'w da anesania de madeirae con respeto entrO a pIsar o ocree das duas festas fica pouco

119

pecho os ollas e cheira o medoabroos i entre o ocrc as cores dos confcttida tardc ou da noitce¡uc van levantando ás veces o vcnto

sentado nestas bancadasbai......o o veran e¡ue non se e¡uere iras moscas acosanmepcro me axudan a escribire por fin atopoacorazan dcsta praza c dcstc poboos xiguets dc algcmesí xoganpero xogan oí. vida e á morte

algemesí 9-06

120

o laverinto

hai un vello laverintona roa comunidadcque te chama cada vezque chora a tua saudade

cando os soños se revelancando perdes o reu fioti voltarás outra veza ese vello lavcrinro

as paredes dcsa eswnciavanse ocupando de librosgaleano gioconda marcose de irna....es que te ollanque le oUan con cariño

eses bcizos que se secane a melena perdeu brilloe pasadas unhas luasbuscarás o leu camino

a cachucha colectivarcgalownc o seu sorrisogracinas por me invilara tua comunidadcao reu crudo laverinto

10-06

121

minus-bálido(alfonso rodriguez)

ourense, 1973

123

"nada é máis li'\ciro c máis fcblc que a auga,mais para (Iuitar o duro e o forte,non hai nada que a avantaxee nada poderla substituila,"lao tse (tao te king)

"be strong. be wrong"(ser forte, estar equivocado)nomeansno (do álbum: wrong)

125

estóume reparrindo entremediascachos doces e salgadosun guiño, uaha árborc, unha bágoacontida que sae por entrcdentesrompo malezas e bonanzase volto entrar en fragascheas de manchas e arrepíossombras sen ananáspiñeims e carballcirascando non podo máistranscorre o ríoe brillan os charcospercato das luminanciase rompo malezas e bonanzasmIro e ríonado nelacompáñasme no transcorrerrímos e afogamospara nun meandroemerxer acontecidosoio por momentos tamboresque chegan de lonxede bonanzas e malezasco pelo mollado acatarradotropezo cos CtQlOS

sángranme as unllas dos pése ti cúrasme 010 compásdun reagge incesantecolocas a barra de incensorelaxo inmortalafumarse e agasallarnosbiquiños na madrigueirado meu peito furacán

127

emerxe un reptilentremedias cachos doces salgadosvamos para a camamañá haberá máis!

128

2

e, agora, claro, falarásmecon todos os bemolesde que hai que subir as cosmsque os ríos nunca transcorren iguaise subiráste no escritorio ou no standpara prcgulHarme se quero algo máise, despois, claro, innovaráscon esa crítica irreverente e despiadadasabcndo da cor das posicións e as alturase virán eses sermóns tan fidedignoscon todos os bemoles que tes (redes)sobre que hai que saber pescarmentras comes mcxiJóns en lataque hai '1ue arrebatar os caudais dos sañasmcntras estás esperto polo imsomnjoe, máis tarde, daro, dirás que é asíque as tochas son con aristasque a chuvia é mallada e ás veces fríae que hai que refrescarsee que corres máis ca mindende que tomas frcoadal con abslago comentarás que non che conccmemais que ti probarías ca ram-ramque hai que dei.....ar de comerse o cocoque é miUor comedio aos demáise fa.larás coa voz da experienciasobre a tenencia das cousas e a burguesíae que gostas das utopíasao mercalas no carrefoursentenciarás que non me entero de nada

129

CJue espabile sc non 'lucro CJuedar atrásna cacrcira de obstáculos para chegar a ningurese, por ultimo, sorrirás compasivoinduixcmc, simpático cara minfarás mención ao mcu propio bene cando chegues a casa verásaínda CJue che soe a (ópicoque se che qucimaron as fabas.

130

3

vai frío e vai calor <la mcsmo rempovai soedacle e compaña ao mesmo tempovai tristura e ledicia ao mcsmo rempovan eraros e negras sombrasvan campás no horizontes perrovan aloumiños e cicatricesvai ritmo e dcsannoníaguerra e paz orguUo e prexuizocrimc e castigo poemas e híbridosparcos con ás chimpancés en colmenasvai a vida enteira ao mesmo tempociclotimidos do desamparo fé de ratascivilización enferma gripes de liberdadcliberdades amuralladasvan amores desrcrros orballos rexeiramcnrosvai nccedadc e amisrade a un tempoacenclcr e apagar prender e mollartOrmento e medievo primaveras e caneroscabaliños do demo arrcpíos e calafríosde gusriño e arrepentimenrovan daus camiñando multitudes agardandoún só chocando ún só rindopcsadelos e grandes sañas esperanzadosculpas e pecados rotos e bordadosvai gris e cemento verde e frores emerxendoval neve vermel1a vai saraiba rosaval chuvia áceda doces mclocotónsval silencio como escarmentoval ruido e sometementovai alegría e coraZÓn ardendo

131

van sorrisos e caen os dentesva que SI

va que nonque caia un chaparrónou que escampeun vaso de sidrabrindaremos ao millor.

132

4

quero o dereito de aurodctcnninaciónda miña habitaciónconvoquei un rcfercndomais como son abstencionistativéronse que repetir as elccciónsnun bucle infinitoante tal situaciónfixcn taira armadacontra mm mesmo

e practiquci o terrorismo de estadode igual maneirapactei unha tréguaca alter egoe agora estOu en proceso de pazilldefmido.

133

5

intúo que o frío que vertebra o chaoalcanzará a árbore con pigmentos de eorese a convertirá en pedra ósea gris.xusto cando a miúa pe! se corruguee cando se me caían as palabras ao ceoalgunha muUer recitará vcrsos ás nubesvioicms, dun anoiteccr na era nuncacon ideas volátiles e piñatas baleirasde sorrisos e aplausos que sangran.e razóns que non convencen á ptnturados bcizos cortados dalgunha outra muUer.

134

6

que teño que facer con todo ¡sto?non te diches de conta mália ao rel! lóbulocentral.non me chega o azúcar.coñezo á xente máis respeetllosa do mundo.sinco chegar cardetodas á vez as portas do meu peico están aberrascoa m.iña descomposición.cabeza, un momento. dades pena. final doconto.hai que pensar nos fcitos!algo nos perseguc. non digas capulladas tio!ha, ha, ha, patos e homes unidos por cuak.vosrede cén reflexións e posibilidades.cancións de frores e negros soando duduuaaaaa.forzas malignas, crónicas, referencias e bufar¡so que COsta despois de nadar con pelosmolladose cigarros apagados nos pulmóns de aceiroinoxidable que se estira e e¡ue se cllcollecomo san francisco de asís Gcsus)lgraciñas por non nuclear con vatios alí.pipi será vencida polo seu intelecw,subestimacións sen coidado e duemidas defondodespois de ceae chocohne espeso espeso espeso!.

135

7

os telJados mugrososcon brancas parabólicaso ccognsfume preludio de novcmbrode cigarro que marade frio de invernode galiza interiorde matanzasarreosentimcntos desérticoscmisións dix.itaisc02espon.....as natura.lStoser con maña[Osee con forzatoser pola manávcr fOlOS

analóxicasalmor¿ar con pscudocacaomirar pola \"entá'"ce grúas in"croslffilsque ralaoa (oueura anórumade sol.

136

8

non necesito as ¡nxusD:t:asque proclamades como duradcirasson e serei inxusto contigonon necesito as vosas inxustizaspara ser machacadosírvome eunon scxades educadoscómomo só con patacassen máis guarnición verde-caquique secostre as miñas rabias.son egoístae mOl inculcadopara que quero máisdas vosas indi....cstas inxustizas.dei.·ddenos sorber a sopa tranquilossen trousar por adiantadoque o andado será andadoe a revolución nOI1 será televisada.

137

9

que necedade a de don necioque mesquindadc a de don mcsquiñohortas e liortasconcentracións e manifesraciónsvirulentas e parcelariasOUtO verdeque neccdaclcque mesquindadcque imposibilidadcde hortasde mínimas imprcsiónsde núnimas expresiónsde lianasque necedade a de don necioque mesquindadc a de don mesquiño.

138

10

sentíase bene acendcu a canciónde non apagara pantallaque cllspíainmunidades e merda.que ollos tina?que o vían todoe non quería pcchalosque voracidadeauditivaque sufrimcnto cscollidoque mal fall algúnsque provocana cnfcrmidadedo insensibleo pensar cos pésou plür.deleites ince1ecruaisnon rasmanos vellosque caminansabendo o que sabenque non aristátclcsque non concubinaque non casIopeac¡ue non pétalas de pensamcncoC¡UC non rabias Olo meneer

que non discusións galácticasque non xexún que non ikastolas

139

nÍn fondos monetarios internacionaisnin xubileos nin sequera decostrucciónque non liberación de liberiaque non cancro que non primaveraque non disolventes que non sacarinaque si toma de terraque si area e pemaque si ruido na cabezaque si pelos no narizovos de codornizcocido e tabacocafé da mañásorriso sen dentesparadas a latasCllSpir sen complexosrir moi altOmerendar a merendaremexer no lüwter vez no seguroarramplar coas canassoñar cos cartasque non eXIsten nos petosojn das ánimas e sen compaña

140

rosanegra (Rosa Martínez ViJas)

Armenteira, 1974

141

" Entón topci tanta Iiberdade e seguridade namiña loucura; a Iiberdade da soidade e a

seguridade de non ser nunca comprendido,porque aqueJes que nos comprenden vóJvCllllOS

escravos."

Jalil GibránJalil

143

A noite uae consigo o silencioque sabe a cosmos

e ule a po de esuelasé in[mdo e case mudo

pero o seu murmurio resoacon miles de anos de pasado

a luz que aUavesa o mamo sagradodebuxa un coador de pinci.ílfts escintilames

que dan nome ao misterio do horno...A noite trae consigo a soidade do ser

que translocen uns ollos somnolemoscara a unha ansiedade crecemc

coma un saco negroque agacha uas as xanclas

a ttiloxía dun monoque qmxo coñecer a esencIa

escrita, nun universoateigado de interrogantes

145

Albisco a noire ao mcu carónSemella un nena xogando

Tirándome do peloComa un fetiche máis

Na fiestra amarelaReflicrc a sombra fa.ntasmal

Quc ninguén coñcceAgás a soidade

O coche azul que esráAparcado na miña memoria

Segue un proceso esperanzadorDe laira e medos

A ave do ceo non sabeO que adormece nas mentes

Duns bípcdes monosEn evolución

146

A fo[O gastada polo tempoDci.xa entrever as manchas

De óxido, polo arE a Mona Lisa soró

Cos perpetuos beizosQue son estigma da cruzDe [Oda racional feOliaSé Barbee está exenta

Da crítica socialO demais clisgue son parvalladas

Déi.xa(e levar pala modaAs marcas son alegorías

Da vaguidadc e insuficienciaDunha época negra

E uas a post morten choverán azucenasNUll cem.itctio de ideas

147

Cando falla a ft.1asofíaBusco os anacos tirados,

Os cristais de coresNas cavernas sonados

E gardados para amalos,E na gruta do csquccidoCavilo sobre a molécula

Que ensancha e varía en algoSen name.

Cando falla a filosofíaE penso canto no senso

Da fmalidade do universoDas pingas de cienciaQue crean a esperanzaE que esvaece en nada

Volca a envolvermeE a darme o todoOu algo, sen nome

Cando falla a ft.1osofiaDecátorne que o que falla

É a perspectiva.

148

Namentres observo imaxes de aparatoE cavilo, machucando os miolos

Para chegar ao clímaxDunha forte inspiración visual

Paño a pucha negra de laAquela de tantos recordos fugacesUnha néboa oculra tOdo a visión

SÓ un momenco quizaisDentro dos sisas sima algo

Un peso que esmaga, esmagaCon presión, queren saír á luz

Os meus rlllos pródigosRcbeldes c indómitos

149

No pare¡ue do ladoXogan pee¡uenos seres

1nconscienres do antonteE pasean parellas unidasPolo cordón umbilicalAs pombas petciran

As migallasComa opornmistas urbanasE sobrevoa no ceo un avión

Das aéreo liñas perdidasNon digo mais

Ben o sabes, e¡ue ElvisBuscaba o seu traxe amarelo

O día e¡ue finour.'lais no pare¡ue do lado

Corren os nenas do pasado

150

Na rúa, hai un neno que vomiraCon esforzo, alfineres prareadosDas súas mans saen besbellos marrónsQue crecen e devoran os carpos inertesDe aves escuras e ensanguentadasE dos seus pés saen grandes árboresQue secan e podrecen as sombrasDun poder máis altoDo seu tórax agroma o corazónE demais órganos vi misCara algunha paree do mundoXa non é un nenaÉ un produto máisPreparado para o consumo diarioDun milleiro de voitrcsEmporcados por billetes de mil.

151

Os factores de calladoDo meu sangue son antagónicosE debuxan molecularmente

A esencia, do meu euBiolóxjco e funcional

Son atómica celularEvolucionada Ilun longo procesoDunha cadea infinitesimal

De dobre hélice

Son un millón de moléculasDiferenciadas e especializadasQue viven no espazo,tecido

Entre a forma líquidaE a fracción fonne

Dun ser individual,que respiraPoesía, nunha combustión enerxética

Que me dá vida

152

1/2 de min mesmaVoa entre a arquitectura

Matemática e química perplexaDo 1/3 da razón xeométrica

E chego a conclusión empíricaDe que a concentraciónMolecular da miña masa

É = a5MA tOlemia elemental

Da comprensión da MolaridadeNon está escrita na miña

Paree cerebral

153

Sima un baldeirano meu ¡menorCase arroz

Que me fulmina en silencioEngúleme coma un burato negro

A nada é absoluraEmerxe dende o epicentro

E envolve todo o meu universoEste microcosmos é demasiado pequenoSemella que se reprega sobre si mesmo

Para crear outro big bangE nunha milésima de segundo

ESTOUPAR

154

incomunidade:

Libros plIbl¡mf!os:1-alberro augusto miranda, borbotom2-ale.xandre rei..,eira mendes, non omnisconfundar3-rogécio carrola, a beleza da tua alma faz-metremer4-jorge raxa, heurética5-alexandre rci..'cira mendes, até quando oincéncio em sepharad

A Porta Verde do Sétimo Andar: Antoloxía