[33] THE MAN IN A BLACK SUIT*** 4 YEARS LATERKAYE ANNE'S POVHaaayyy... Sunday na naman. Ito lang ang araw ng pamamahinga ko. Well, sige, isama na rin natin si Nathan. Rest day namin ngayon. Uhm, ganun talaga kapag nagtatrabaho na. Naks, nagtatrabaho na nga ako. Hahaha! Four years na rin akong Marketing Manager ng hotel ng pamilya ko, samantalang si Nathan, syempre, isa siya sa mga head chef. Kapartner niya si Kuya Sean."Kulet...""Oh?" Istorbo. Nagseselfie pa naman ako dito. Nakaka-bore naman kasi ang pinapanuod namin."Bakit hindi ka nanunuod? Ayaw mo ba ng DVD na yan?" He asked and I just frowned. Inilapag ko ang aking phone sa center table saka ko siya tinignan."Mag-mall nalang kasi tayo. Dun nalang tayo manuod ng TV," suggest ko. Actually, kanina ko pa yan sinasuggest. Ewan ko ba dito sa pandak na ito! Ayaw akong pagbigyan. Dito lang naman niya ako dinala sa home theater sa bahay nila."'Wag na. Gastos lang yun."Mas lalo ko siyang sinimangutan. "Bakit ang kuripot mo, pandak? Gasino lang yung movie ticket tapos kaunting kain lang---"Pinutol niya ang sasabihin ko. "Ano'ng kaunti? Kaunti ba yung three cups of rice?"Hinampas ko siya sa braso at ang loko, tumawa lang. Kasalanan ko ba kung mapapasarap ang kain ko? "Pandak naman! Hindi ako nagjojoke. Nabobore ako dito!!""Ssshhh," he hushed me and then placed his arm across my shoulders. Pinasandal niya ang ulo ko sa balikat niya. "Baka marinig ka nila Mama."Eeehh!! Ayoko ng DVD na nakasalang. Napanuod ko na yan eh! Walang kamatayang Insideous 1 lang naman yan. Ni hindi na nga ako tinatablan ng takot nyan ngayon eh."Nathan--""Manuod ka nalang."I sighed in irritation. Siya naman itong busy sa paghaplos ng buhok ko. Bakit kaya ganito si Nathan? Sa apat na taon naming mag-BF/GF, napakakuripot niyang nilalang. Isang beses lang kami nag-out of town. Libre pa ni Kuya Sean yun dahil birthday niya. Samantalang sina Lovely at Sandy, nakailang beses ng nag-out-of-the country escapade with their boyfriends. Jusme!! Malling lang, hindi pa ako pagbigyan ng boyfriend ko."Nathan...""Hmm?"Sumubo muna ako ng popcorn bago ako nagsalita. Masarap ang popcorn, ma-cheese. Haha! "Out of town naman tayo next week? Magpaalam tayo kay Kuya Sean na maglileave tayo ng ilang araw.""'Wag na. Sa December nalang," sagot niya sabay sabing, "Potek! Nakita mo yun, kulet? Yung bata, nasa likod niya!"WHATEVER!!! Pakialam ko sa batang nasa movie na yan? Hinila-hila ko ang sleeve niya. "Nathan, sige na! Kahit sa Tagaytay lang... Minsan lang naman eh," with matching puppy face pa yan para effective!"Sa susunod nalang."Dun na ako natahimik. I was like WHAT THE CHOCOLATE FUDGE!!! Huhuhu... Nakakainis na siya. Hindi ko tuloy napigilan ang sarili ko na hindi mapabangon."Uy, saan ka pupunta?" Hawak-hawak niya ang kamay ko para pigilan ako. Tinaasan ko nga ng kilay."Pupunta ako sa Tagaytay mag-isa.""Oh? Kaya mong magdrive?" Tanong niya na alam kong sarcastic naman. Geez! Fine, ako na ang hindi marunong magdrive. So what?! "Umupo ka na nga..."Sapilitan niya akong pinaupo. Ako naman itong si obedient, umupo sa tabi niya. Akala ko, tapos na, pero hindi pa pala dahil pinahiga niya ako at pinaunan ang ulo ko sa lap niya. Ayan na naman ang mga daliri niyang minamassage ang scalp ko. Shiz!! Ito talaga ang gusto ko eh..."Dito nalang tayo, Kaye Anne. Pagluluto nalang kita ng kahit anong gusto mong pagkain..."Pumikit ako, pero yung kamay ko, kinakapa ang popcorn sa center table. Subo lang ako ng subo ng popcorn nang biglang...."Magpakasal na kaya tayo? Kailan mo ba gusto?"Literal na tumigil ang mundo ko. At hindi lang yun, nasamid pa ako ng bonggang-bongga. "Ack! Ack! A--ckk!" Bumangon ako habang pinapalo ang dibdib ko."Uy, 'wag mong hampasin! Ito, tubig oh!" Inabutan ako ni Nathan ng tubig at agad-agad ko naman itong nilagok. OO! Lagok talaga yung term. "Oh, ano? Okay ka na?"As an answer to his stupid question, I smacked him hard on his right arm. "Grabe naman kasi eh! Ba't ka nanggugulat?""Nanggulat ba ako? Hindi naman ah." Yung reaksyon niya... Grabe, parang wala lang sa kanya yung sinabi niya.I rolled my eyes. "Badtrip ka." Natawa siya habang kumukuha ng popcorn sa hawak ko. Syempre, sumubo din ako ng akin. "Sigurado ka na ba sa akin?"And again... "Ack! Ack! Ack!" Shiz!! Lagi nalang sumasabit sa lalamunan ko!!"Hahaha! Dahan-dahan lang kasi, kulet. Ipag-ma-microwave pa kita kung gusto mo," sabi niya habang hinahaplos ang likod ko. Nababaliw na po ba si Nathan? Ano ba ang mga lumalabas sa bibig niya? Huhuhu!"Manuod nalang kaya tayo ang mabuti pa?" Mataray na sabi ko at umayos na ng upo. Medyo lumayo ako ng kaunti sa kanya kasi kaunti nalang masasakal ko na siya sa sobrang asar.Buti nalang tumahimik na rin si Nathan hanggang sa matapos ang Insideous 1. Ngayon naman, ang pinanuod namin ay ang Insideous 2. Same feeling... Wala ng thrill. Haayy... Ito ba naman ang 4th time ko sa panunuod nito e.Akala ko, tatahimik na ang apat na sulok ng home theater na ito nang magsalita ulit si Nathan..."Mahal mo ba ako?"Nanlalaki ang mata ko siyang tinignan. Hindi siya nakatingin sa akin. Nakafocus lang siya sa screen. Seriously?!?"Prince Nathaniel Salvador, ano'ng meron sayo ngayon?" Buong taka kong tanong.Tumingin naman siya sa akin. Take note, nasa gitna ng nakakatakot na scene ang movie pero ang kalmado lang namin."Mahal mo ba ako?" He repeated the question!!"O...of course, I love you..." He's weird. Why all of a sudden asked these questions?He smiled. "Sure?""Oo naman."He smiled widely. "Edi magpakasal na tayo..."Hindi na ako kumakain ng popcorn ngayon pero napalunok talaga ako ng bongga! "Nathan, are you proposing to me?"Nagkibit-balikat siya. "Hindi. Hindi naman ako nagtatanong."Kumunot ang noo ko. Lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko. Geez, ba't ako biglang nanlamig?"Statement yun. Ayokong tanungin ka kasi 'oo o hindi' lang ang sagot sa 'Will you marry me?'. Eh paano kung 'hindi' ang sagot mo? Edi pahiya ako?" He wiggled his brow to me. Nagpapacute! "Walang tanong-tanong. Pakasalan mo nalang ako."Bufferring.... Bufferring... Bufferring..."S-seryoso ka, Nathan?" Yun nalang nasabi ko. Magpapakasal kami?"Mukha ba akong nagbibiro?" Nakasimangot na sabi niya kaya natawa ako."I-try mo kayang tanungin ako. Hindi ka ba curious sa magiging sagot ko?"Napakamot siya sa ulo niya sabay sabing, "Sige na nga." He cleared his throat and ran his fingers on his hair. Ako naman itong grabe ang nararamdamang kaba sa dibdib ko. This it Lord!"Kaye Anne..."I smiled as I stared into his eyes."...Will you---"I cut off his words and hugged him. "I WILL MARRY YOU!!!" Bwahahaha! Excited ako. Pasensya naman.Niyakap niya ako ng mahigpit kaya mas lalo akong napangiti. Hindi ito yung dream marriage proposal ko, pero hindi na yun mahalaga sa akin. After four years, magpapakasal na kami. Unexplainable yung feeling!"Salamat, Kaye Anne... I love---"Phone rings...Sa pagkabigla dahil sa lakas ng ringtone ng phone ko ay naitulak ko si Nathan. Pagkahiwalay namin sa yakap, agad kong hinagilap ang phone ko. I found it on the center table and I quickly took the call."Hello?" Unregistered number ito. I looked to Nathan and he's frowning from brow to brow. Sorry naman... Baka urgent call ito eh.["Kaye Anne?"]My eyes literally rounded upon hearing that familiar voice. "GAIL?!?"OMG! Si Gail. The last time we saw each other was when she spent her summer vacation here in Manila. Actually, twice a year siya kung bumisita dito and we usually talk and chat... Pero iba pa rin kung nandito ang physical presence niya. I super miss her!["Haha! Grabe yung reaction mo ah? Kaye Anne, kung hindi ako nakakaistorbo, can you do me a favor?"]"Sure! No problem. Hindi ka nakakaistorbo!!" I said, letting out a girly giggle. Pinagkunutan naman ako ng noo ni Nathan. Basta si Gail, never siyang magiging istorbo sa akin!["Pick me up at the airport. Walang susundo sa akin. Please?"]"Yay! Sure! Sige, I'll hang up na! See you in a bit," then I ended the call and turned to face my boyfriend-turned-into-fiancee. Naks! "Nathan, sunduin natin si Gail!" Nakakaexcite. Is she back for good?"Sige," bored na sagot niya at pinatay na ang DVD at LED screen through the remote control. Bakit biglang tinopak yata siya ngayon?"Nathan, problem?" Tumayo siya kaya tumayo na rin ako."Wala... Tara na."Napanguso nalang ako sa pagiging moody niya. Hanggang sa papunta kami sa airport, habang nagdadrive siya, wala pa ring reaksyon ang mukha niya."Nathan, may problema ba?"He sighed. "Tsk! Hindi mo kasi nakita yung surprise na hinanda ko. Pagkatapos nung Insideous 2, magpeplay sana yung surprise ko sa LED. Wala na. Takte. Fail."Huh? Napa-weh tuloy ako sa kanya. Parang yun lang eh, tinopak na siya dyan."Pwede namang mamaya nalang. Pagkasundo natin kay Gail, edi balik na ulit tayo sa bahay niyo. Easy as that," kaswal na sabi ko.Huminga siya ng malalim habang nakafocus pa rin sa pagdadrive. "'Wag na. Basta, settled na tayo," sumulyap siya sa akin sa rear view mirror at binigyan ako ng kanyang signature charming smile na nagpabilis ng heartbeat ko since 8 years ago. "...I love you, Kaye Anne.""I love you, too."And we exchanged our smiles with each other... Malapit ng matupad ang greatest dream ko. :">GAIL'S POVI've been here at the arrival area in the airport for an hour or so. Wala man lang sumusundo sa akin. As much as I wanted to take a cab instead of waiting in vain here, I just can't. I don't have peso cash with me now. Jade was with me awhile ago but I told her to go and leave me here. May mga sumundo na sa kanya na pamilya niya at nakakahiya naman kung sumabay ako."Ugh. This is annoying," I kept mumbling that to myself. Para akong kawawa dito na naghihintay sa wala. Kaye Anne, are you going to fetch me?As if on cue, I heard a very familiar voice from my left direction. Speaking of, there she is... Kaye Anne is running towards me. I was about to get up from my seat when she embraced me tightly."Gail!!! Grabe!" She pulled away and looked at me from head to toe that made me laugh. "Everytime na umuuwi ka dito sa Pinas, lagi kang may pasabog."It's been four years since I left. But nonetheless, I always kept on visiting here twice or thrice a year. Yun nga lang, two weeks lang ang itinatagal ko dito at bumabalik na agad ako sa Germany. I studied there for three years and worked for another year in a well-known company there for experience. And today I came back for good. I'm so ready to work for my family's company."For good na ba ang pagbabalik mo?" Nathan asked while driving."Yeah, for good." Kanina pa kami nagkukwentuhan ni Kaye Anne habang nasa byahe kami. Sa sobrang daldal niya, parang dun ko lang yata naramdaman ang jetlag ko. Grabe, ang hirap sabayan ng energy niya."Yieee! Hindi ka na aalis?" Tanong pa ni Kaye Anne."Nope, I won't," I replied with a smile. "Actually, wala ng pahi-pahinga. Mag-i-start na agad ako bukas. Excited na kasi ako. Anyway, kamusta na si Chloe??"Aside sa nalaman kong toddler na ang inaanak ko sa kanya, wala na akong alam about her since summer. Sina Kaye Anne, Sandy at Lovely lang naman kasi ang nakakausap ko sa kanila nung nasa Germany pa ako."Si Chloe? Ayun! Buntis na naman. 2 months yata?"I was like what the heck? Wow. Ang bilis ah. "Wow, in fairness..." Yun nalang ang nasabi ko.Nathan chuckled. "Pinaspasan ni Dustin. Hahaha!""Grabe naman yung term mo, pandak!" Natatawang komento ni Kaye Anne. Napapailing nalang tuloy ako. Among the three of us, siya ang pinakamaagang nagpakasal, so hindi na ako magugulat kung ilan ang magiging anak nila. Chloe is one heck of a lucky girl to have Dustin as his husband. Base sa kinwento niya sa akin, wala naman daw siyang problema sa asawa niya."We're here..."Dumiretso kami sa bagong condo na titirahan ko sa pagbabalik ko dito sa Pinas. This is one of Kuya Louis' condos in town but definitely away from the old one where I used to lived. Penthouse ang binigay sa akin ni Kuya. Buong top floor ng condo ay occupied ko. The reason is I want privacy... I want a quiet place to live."Ganda ah... Kailan ka magpapa-house warming party?" Kaye Anne asked. Nathan went outside to buy dinner for us."Next time na. Busy eh," sagot ko. White and red ang interior design ng penthouse ko. That's what I requested from Kuya. Parang dati, pink ang favorite color ko. Nagbabago nga talaga ang taste ng tao.***Hours passed like a blur. Monday na. I already asked Jade to have my money exchanged into peso currency. Yun nga lang, wala pa akong kotse sa ngayon, so we had to take a cab all the way to the tower building where I will work. Today's the first day of being part of the company. Parang dati lang, ako yung endorser ng product namin. Ngayon naman, isa na ako sa emplayedo ng kumpanya."Good morning...""Ma'am, good morning.""Welcome..."I just gave a smile to those employees who have greeted me as I walked passed them with Jade by my side. Mukhang magiging maganda ang unang araw ko dito.Pagtapat namin sa elevator, may mangilan-ngilan na ngumingiti sa akin. The moment the elevator opened, they motioned me to come inside first. Hindi na ako nagtaka nang hindi sila sumakay kasabay ko. Management's order it is...*TING!*Pasarado na sana ang pinto nang biglang may kamay na sumingit dito. It automatically opened and my eyes bawled in shock when I saw this guy in a black business suit with a moss-green tie paired with expensive leather shoes. Habang umaakyat pataas ang elevator, hindi ko maiwasang magnakaw ng tingin sa kanya. He was tall with lean, muscular body, and..."Good morning, Ma'am," he took a glance on me and I looked away. Biglang humawak sa braso ko si Jade. He greeted me casually. He didn't even crack a smile for me. He is d-amn serious. Halos higitan ko na ang hininga ko sa sobrang tension na nararamdaman ko."M...morning."*TING!*Bumukas ang elevator at mabilis siyang lumabas. Hinila-hila naman ni Jade ang kamay ko."Miss Gail, nandi---"I stopped her. "We're going up. Pupunta tayo kay Kuya Louis," I said panickly and pressed the 30th floor button. Kailangan kong makausap si Kuya!"Miss Gail, mas lalo siyang gumwapo. Hihi!"I rolled my eyes on her and then breathied deeply to calm myself. She's right. He became more handsome and fairer, I can tell.But.... what does he do here?--A/N: I know, cliff-hanger na naman XD SIno kaya si "man in a black suit"? :) At oo, engaged na ang kudak just like that. Lol. (Pinagbigyan ko na yung iba since kinukulit ako dahil sa kudak).. Next time ulit.[34] MR. PROFESSIONALGAIL'S POV"Kuya, ano'ng ginagawa niya dito?! Don't tell me... Don't tell me he works here?!" I hysterically blurted out as soon as I stepped in his office. Maraming files ang nakasalansang sa desk niya, pati ang laptop niya ay nakabukas pa. Obviously, he's busy right now but I don't care kahit siya pa ang CEO ng kumpanya. Kailangan kong malaman kung bakit nandito ang lalaking yun sa kumpanya."Relax, Crystal Gail. Yung ugat mo, puputok na. Sige ka," he motioned me to sit down so I did, across Jade. He then smiled casually to me. "Sorry if I didn't inform you about this matter. You see, napakabusy ko ngayon. Sorry naman."I rolled my eyes in irritation. Ang daming sinasabi. Yung tanong ko sa kanya, wala pang sagot. "Kuya Louis, my question was... What is Kurt doing here? Yun nalang ang sagutin mo!"Yep, it's Kurt. Of all people in the world, why him? Wala namang problema sa akin yun dahil matagal na akong walang pakielam sa kanya pero... Geez. Hindi ko maimagine kung paano ako magtatrabaho kasama siya. I hope my brother will put me away from Lee's department."Oh, sorry. Yung utak ko, sabog-sabog na. Anyway, kaya siya nandito dahil nagtatrabaho siya sa kumpanya-----"I cut his words off before he could finish what's he's about to say. "No! You gotta to be kidding me. Siya? Nagtatrabaho dito?! Are you nuts?"From soft expression, his face formed a serious frown. "Hindi dahil nagtagal ka sa Germany ay dadalhin mo na dito yang ugaling yan, Crystal Gail. Medyo rude... Nah, naging rude ka na talaga."Natahimik ako. Of course, I got offended by his statement. Am I that rude?"So, back to the topic, wala tayong magagawa kung nandito si Kurt. Napag-aralan mo na ba yung binigay kong infos sayo?" He asked and I nodded. "There, nabasa mo naman siguro na may merger na naganap 5 months ago hindi ba?"Sh*t. 5 months ago? September na ngayon, so nangyari ang merge nung April?"Nagtatrabaho siya dun sa Kings Corp. as the head of the marketing department, Crystal Gail. So, I think you get my point. Pinalipat dito yung mga employees nila nung naganap ang merger at isa dun si Kurt. Not to mention, he's got awesome records kaya paborito siya ng kumpanya. Now, are we clear?"Hindi agad ma-sink in sa utak ko ang sinabi ni Kuya. And when those infos shoved finally into my mind, my f*cking mouth bursted out a... "D-amn--""C'mon, ituloy mo yan," banta sa akin ni Kuya. Huminga nalang ako ng malalim para pakalmahin ang sarili ko. Fine! Wala na akong magagawa. Ibig sabihin si Tristan Kurt Lee ang head/marketing manager/team leader ng Marketing department? Oh double sh*t. I'll be working under his team! D-amn."Sorry. Nabigla lang naman ako," I said in a low tone."Good. Be professional. Ayon sa observation ko naman kay Kurt, wala kang magiging problema sa kanya. I think he's completely moved on. Ikaw ba?"I smiled confidently. Sa dami ba naman ng naka-date at naging boyfriend ko sa Germany, hindi pa ba ako makakamove on? And to hell with the years I've been away. "Of course, I am.""Good then, let me take you to your office."Office... I thought I have my own office but dang, I only have a cubicle like the other employees. Hindi na ako nagtataka kung bakit nakangiwi rin si Jade sa akin. Bakit ba kasi wala akong sariling office? At naalala ko nalang na hindi pala ganun kataas ang posisyon ko sa department na ito. Tsk!"Everyone! May I call on your attention, please," Kuya Louis clapped his hands to catch everyone's attention so they all stopped on what they're doing and looked to us. "Good morning. Gusto ko lang kayong iinform na may bago na kayong makakatrabaho. She's Crystal Gail Rivera, my younder sister... and---" He stopped and then leaned on me to whisper. "Content Creator ka lang pero ba't may secretary ka pa?"I only shrugged and glanced at Jade. Sabi ni Dad, magiging Content Creator muna ako under this department for a month or who knows, for weeks... Pinapamonitor pa kasi ang performance ko kay Kuya Louis. If I succeed, then I'll be promoted to a much higher position."Mr. Tristan Kurt Lee is the team leader of Marketing Department. Sila naman ang managing editors and...." Hindi ko na pinansin yung mga sinabi ni Kuya dahil yumuko na ako. Bigla akong nakaramdam ng nerbyos. Pangalan pa lang niya, pero ba't nagkakaganito na ako? "Hindi dahil anak siya ng Director ay bibigyan niyo siya ng special treatment. Be nice to her... And Crystal, be nice to them. Thanks," and that's when he dazed off from our sight. Silence occupied the four corners of the workplace. Nakatingin lang sila sa akin, at binibigyan ako ng welcoming smile na nginitian ko rin in return."Miss Gail..." Hinila-hila ni Jade ang wrist ko kaya tinignan ko siya. "Si Sir Kurt oh..."I followed the direction she's pointing and there I saw Kurt, busy typing on his desktop. Nakapwesto siya sa pinakasulok, sa likod ng floor to ceiling window. I just stared at him for a moment and examined his looks. For the past 4 years, I must say that he positively changed a lot. Naging mature-looking na siya yet he looks extremely better now. Kung hindi ko lang siya kilala, siguro hindi ko maiisip na gangster siya noon. Ano kayang nangyari sa kanya sa nakalipas na apat na taon?Lunchtime. Wala akong masyadong ginawa kanina sa office, pero nagutom talaga ako. Actually, maraming naiwang paperworks ang former content creator. F*ck those 15 thick folders! First day ko pa lang pero bakit tambak na?"Miss Gail, mababa daw yung sales last month ayon dito sa sales report at isinisisi yun sa marketing strategy ng department niyo," sabi ni Jade habang binabasa ang laman ng folder. "Grabe, ang laki ng ibinaba compared nung June and July!"I rolled my eyes. How I hate numbers. "Drop it off, Jade. Mamaya nalang yan. We're in the middle of pigging out. Duh?"Ibinaba ni Jade ang folder sa mesa at tinignan ako habang nakanguso pa. "Maiba tayo, Miss Gail.""Hmm?"She sipped on her fruit juice first before speaking to me. "Narinig ko kanina habang nasa powder room ako na masungit daw si Sir Kurt."My brow twitched upwards. Nothing's new. Kurt's like that eversince not until he lost his memory."Tapos terror pala yun! Konting mistakes lang, nagagalit na agad. Napakaseryoso raw sa trabaho..." Then she paused and leaned closer to me as though she's going to whisper something. "Na-turn off nga raw sila dun eh. Gwapo nga raw, yun nga lang, napakasuplado.""Why... are you telling these to me?" Mataray na tanong ko. Jade can sometimes be a good paparrazzi. Maraming alam na chismis eh."Wala naman po. Hehe! Napansin ko kasing panay ang sulyap mo sa kanya kanina, Miss Gail. Gwapo no'?"I'm done with this. I got up and collected my stuffs. Nawalan na ako ng gana. Walang ibig-sabihin ang mga sulyap ko kay Kurt kanina. I was just conscious with his presence."Miss Gail, tapos na po kayo?""Yeah, let's go."Jade kept on telling me some random stuff about the company kaya mas lalo akong nawawala sa mood. We were about to step out of the resto when some b-astard bumped into me and accidentally spilled his cold coffee on my freak-ing dress."Sh*t." I heard him mumble. At siya pa ang may ganang magmura?I breathied deeply and pulled myself together before looking up at him. "LOOK WHAT YOU'VE DONE----" Napahinto ako nang marealize ko kung sino ang nasa harapan ko. My tongue automatically twisted upon seeing his arrogant stare at me. "K...Kurt?""Tss."Napataas ang kilay ko sa reaksyon niya. Tss..?! At siya pa talaga ang naiinis sa ginawa niya sa akin?"Excuse me???" I said contemptuosly. "Aren't you gonna apologize to me or something?""T'was just an accident, Miss Rivera. You were not looking at your way and I wasn't looking at mine either. I believe it wasn't anyone's fault, was it?" His brows formed a straight line and then looked at me straight in the eyes. "So, if you'll excuse me, I'm on a hurry."He walked past me and entered the resto proudly. I can't help but to ask myself--- What the hell was that?!We went back on our workplace with a heavy feet. Nakakainis! Simpleng apology lang hindi pa magawa? I sat down on my swivel chair and fanned my face with my hand. Malakas man ang air-con, hindi pa rin matatalo nun ang init ng ulo ko."Look Jade, kung sino man ang may kasalanan nung nangyari kanina, yun ay walang iba kundi siya!" I blurted out. Wala namang problema kung magsalita ako dito ng magsalita since wala pa naman ang ibang empleyado dito dahil lunchbreak pa."Medyo ma-pride lang siguro siya, Miss Gail.""Exactly!" I retorted on top of my lungs. Kusang bumalik sa isip ko yung paraan ng pagtingin niya sa mga mata ko. It was cold and hard. Walang mababakas na positive expression. "Why is he being an a-ss to me? D-amnit.""Baka stressed lang po! Relax, Miss Gail. Alam mo namang may problema ang department niyo ngayon diba?" She said, trying to calm me down.I shook my head. "C'mon, first day ko pa lang, naiinis na ako sa kanya. Paano pa kaya sa ibang araw? No... I can't take this. Magpapalipat ako ng department."Napapansin ko na ang paisa-isang pagpasok ng ibang employees pero hindi ko sila pinansin. I continued to blabber my heart out. This is only my way of making myself at ease."... Ayoko dito. Ayoko ng may ka-share sa workplace. Can't I have my own office for my privacy?"Wala ng ibang nagawa si Jade kundi ang mag-bow for apology sa ibang employees na pumapasok. Siya naman talaga ang taga-salo ng kahihiyan ko. But I don't care of anything right now! I only want to get away from him!"This is sh*t.""Miss Gail, tama na po~ Be at least professional. Simula pa lang naman eh," she whispered to me.I shut her off. "I achieved a high degree in Germany, Jade. I even achieved Master's degree in Marketing! I deserve a higher position," I proudly said. Wala akong ibang ibig-sabihin sa sinabi ko. Totoo naman yun eh. "Hindi ko nga alam kung bakit nandito 'yang si Kurt. For all I know, he doesn't deserve his position. From gang leader to team leader of marketing department huh? Isn't it ridiculous???"All attention switched to me. Nakatingin lang silang lahat sa akin. Some gave me confused stares, some gave me grabe-ka-naman look."Miss Gail, tama na po..."I rolled my eyes and stood up. Nakuha ko rin naman ang attention nila, might as well, spill out something meaty."Before you think sh*ts about me, I'm telling you everyone that I'm not being judgmental here. I knew him... alot. Ni hindi ko nga sure kung nakagraduate siya. Baka nga mas mataas pa ang nakuha niyong degree kesa kay Kurt."SILENCE...I smirked. Now I'm getting even with that jerk."Is that all you can say?"Everyone made a gasp and my heart on the otherhand started to pound hard as I heard his hard voice again behind me. Nilingunan ko ang direksyon ng boses at nakita ko siyang nakatayo sa entrance, with his cool posture. Dang!He stepped in and walked towards me. Nararamdaman ko na naman ang tension sa pagitan naming dalawa. I couldn't even meet his stare. Sh*t. What have I gotten myself into?"Are you finish bragging your educational background to them, MA'AM?" He asked coldly. I didn't dare to answer back. Does he deserve to be answered? No, he doesn't. "No worries. I'll have my resume' e-mailed to you this week for you to be able to know my past and present background."Halos higitin ko na ang hininga sa paraan ng pagtitig niya sa akin. Pagkatapos nun ay nilagpasan na niya ang desk ko at pumunta na sa sarili niyang desk."And oh," he said as he slumped himself on his swivel chair. Ayan na naman ang matigas na titig niya sa akin. "Sorry but can I ask you who's more educated? The one who talks behind someone's back or the one who acts professionally?"I mentally rolled my eyes at his f-cking question. Fine! If this is the treatment he wants between us, then I'll give it. I bet he's after the promotion behind his "I-am-an-arse-so-deal-with-me' attitude. Psh!***After that embarrassing incident between me and Kurt few days ago, naramdaman ko na yung pressure sa pagtatrabaho under ng team niya. Hindi ko alam pero pakiramdam ko, pinag-iinitan niya ako. Pero ang sabi naman ng iba, ganun daw talaga yun kahit sa kanila. I get it. Proffesional siya, oo, pero hindi naman ibig sabihin nun eh kailangan niyang maging terror sa lahat ng empleyado, especially me. What does he think of himself? Masyado siyang mayabang."Miss Gail, naprint ko na po yung sinend ni Sir Kurt na documents. Maging yung mga pinaresearch mo sa akin, nai-print ko na rin po."Mabilis kong nilapitan si Jade para kunin ang mga papel sa hawak niya. I smiled, mumbled my thanks to her, and motioned her to leave. Umupo ako sa couch at isa-isang binasa ang mga nakasulat sa resume' niya.Objective; marketing or marketing management positionHIGHLIGHTS OF QUALIFICATIONS**July 20*** received M.B.A. degree with emphasis in Marketing in University Of Central Florida2 years experience in program development international marketing and internet marketing.**Highly effective leading and motivating teams to produce positive results while meeting deadlines.**Strong communication, interpersonal and presentation skills.**Professional marketing experience**King's Corp New York , NY 20**-20** Marketing manager/Graduate student intern** Became integral team member in the development of online marketing programs for clients including R&J inc.**Created promotional strategy**Supervised and trained staff for marketing assistant.EDUCATIONAL BACKGROUNDE.H.U, BSBA major in Marketing Management 20**-20**University Of Central Florida, BSBA major in Marketing Management and M.B.A MarketingLiteral na nanlaki ang mga mata ko sa nabasa ko. Seriously?! Grumaduate at nag-aral siya ng Masteral sa Florida? Ibig sabihin, kasabay ng pag-aaral ko sa Germany, nangibang-bansa din siya?! Base naman sa mga pinaresearch kong info kay Jade tungkol sa business ng family niya, matagal na palang nagsara ang kumpanya nito sa Seoul. May mangilan-ngilan nalang silang investments at ang tanging pinakamalaking business nalang nila ngayon ay ang E.H.U.Hindi ko na kinakaya ang mga binasa ko kaya inilapag ko na sa mesa ang mga documents. I massaged the side of my head and released a deep breath. Goodness gracious! Bukod sa pinoproblema ko ang presentation ko, dagdag pa sa iniisip ko si Kurt. Wow. I can't believe this! Bat mas well-experienced siya kesa sa akin? Ugh! Gusto ko nang magpalipat ng position. Kaya pala ganun siya makaasta, may narating naman pala. Hindi kaya pineke niya ang mga ito? And then suddenly, an idea hit me.... Why not tell my Dad about this?Natataranta akong pumasok sa loob ng bedroom ko at hinanap ang aking cellphone. I found it under my bed so I hurriedly tapped my Dad's number. Medyo matagal pang sinagot ni Dad ang tawag ko kaya mas lalong dumadagdag ang kaba ko.["Hello, Crystal?"]I smiled widely, relieved. "Dad! I have something to tell you. Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. I don't want to be in the Marketing department anymore. Can you put me somewhere else? Please?"I crossed my fingers, wishing he'll say yes. C'mon, papayagan niya ako for sure. In the first place, hindi naman dapat ako maging Content Creator. Dapat ako ang nasa posisyon ni Kurt!["Give me a valid reason, then."]I sat down on the bed and took a deep breath. "I'd want to practice what I had preached, of course. And dad, honestly, I want to get away from Mr. Lee." Valid and at the same time, honest reason it is.Medyo matagal bago nakasagot si Dad. Mas lalong nagpadagdag sa kaba ko nung marinig ko yung buntong-hininga niya sa kabilang linya. ["As long as you won't let yourself get attach with him again, then you won't get trouble working with him, Crystal."]"But Dad..." Oh please!["Proffesionalism... That's what you should apply to yourself. If only I can fire him, I would do it but you know, I can't. Don't worry, I'll get back to you after I talk to Louis. Siya dapat ang kinakausap mo tungkol dito at hindi ako."]"Please, dad," I pleaded almost crying. Desperate na kung desparate. "I'll do everything para lang mailipat mo ako."Another sigh from him. ["Tsk. Fine, 'wag mo munang sasabihin sa kapatid mo ang tungkol dito, Crystal ha?"]I shrieked silently at what he said. Wait, pwede bang tumili na walang sounds. Oh my! I know Dad can't resist me."I love you, Dad! Thank you talaga!"["But I have my conditions..."]"Whatever it is, I'll accept it," I giggled.["Sure, sure. I'll call you back tomorrow. I'll give you a higher position. Sa finasdfghj...."Hindi ko naintindihan yung last na sinabi ni Dad, pero hindi naman na importante yun. The important is I'll get away from the jerk and that I'll be having a well-deserved position."Thanks dad!"["... I'll be sending an adviser there to help you out in your work."]That made me raise a brow. "As in an adviser?? Do I need that, Dad?"["You'll be the team leader of Financial Department in your branch. Wouldn't you really need an adviser, Crystal? In the first place, hindi naman finance ang major mo. Kailangan mo ng financial adviser."]I smiled. "Wow... Okay."["Based on your tone, I think you aren't ready for the position. Katulad ng dati, ipapamonitor kita. Kapag maganda ang performance mo, then you'll be promoted as a Chief Finance Officer. So you better be nice to your adviser kung gusto mong maachieve ang position na yan. Bukas na bukas din ililipat ko siya sa Manila branch para maging adviser mo. Bago ka magdesisyon, kailangan mong idaan muna sa kanya. Understand?"]I definitely understand! Hmm... May adviser ako. Sana naman magkaintindihan kami. Sana magaling mag-English.---[35] MR. ADVISERGAIL'S POV"Tapos na ba ang pinapagawa ko sa'yo, Miss Rivera?" The professional asked behind me. Lumingon ako at sarkastiko ko siyang nginitian. Nilahad niya ang kanyang kamay sa akin. "Where's what you did?""Mr. Lee, may conference meeting pa po tayo. Hindi po ba ito makakapaghintay hanggang mamaya?"He nodded casually. Well, everything about him is casual. Professional nga raw eh. "But the meeting has nothing do with your report. Now, where is it?"I just looked sternly at him, while gritting my teeth. Naiinis ako sa ugali niya."Later, please?""But--"Sasagot pa sana siya sa akin pero bigla nalang sumulpot si Jade sa pinto at tinawag kaming dalawa. "Conference room daw po. Now na~"Hindi ko alam na kaming dalawa nalang pala ni Kurt ang hinihintay sa conference room. Hindi naman kasi ako nainform na 10AM ang start. Geez, naiilang tuloy ako sa mga binibigay na tingin nila sa aming dalawa ni Kurt. As if, we did something nasty? Hell, none."... We are all aware that the recent sales aren't good compared last June and July's. I am expecting of you to work even harder to achieve higher sales. Gusto kong mag-isip pa kayo ng bagong marketing strategy."Kuya Louis has been talking infront of us for about 10 minutes or so. Ni hindi ko man lang ineexpect na ganyan pala siya kaseryoso pagdating sa trabaho. Nung malaman nga niya kanina na magiging team leader ako ng Finance Department ay pinagalitan niya agad ako na kesyo dinaan ko raw sa pagiging bratinella ko. Blah blah blah..."And I would like to announce that Ms. Gail is going to transfer to Finance Department. Siya ang magiging bagong team leader niyo."What Kuya Louis said made me back on my senses. Lahat ng attention nila ay napunta sa akin kaya tumayo ako at ngumiti sa kanila."Hi," I greeted with a bright smile. "I'm looking forward to be woking with my team. Sana magkasundo tayo."Nadaanan ko ng tingin si Kurt. I don't know why he has this annoyed expression on his face. Ano bang masama sa ginawa ko?"So yeah, she will be working with the finance team." Patuloy ni Kuya kaya umupo na ako. May mga nakikipagshake hands sa akin kaya mas lalo akong natuwa. This makes me realized that I'm in a higher position now."Together with all the departments, let's unite," pagtatapos ni Kuya. We all got up from our seats as he made his way out of the room. Panay pa rin ang pakikipagkamay sa akin ng mga employees. This is the job I want."Miss Gail, welcome po sa finance," bati sa akin ng isang babaeng kasing edad ko.I smiled. "Thank you.""Yay, Miss Gail. Excuse me po," Iniexcuse ako ni Jade sa kausap ko kaya medyo lumayo kami sa kanila. "Finance department ka na~ Naiwan naman ako sa Marketing. Ano ba yan.""Enjoy working with 'em anyway," I said and tapped her slightly on her arm. Wala na akong choice nang sabihin sa akin ni Dad na mananatili si Jade sa Marketing Department. Hindi naman ako selfish para hindi siya pakawalan. Besides, BS Marketing naman ang tinapos niya. Ni hindi ko nga alam kung bakit naging secretary ko siya kung yun naman ang natapos niya."Ano pa nga ba?" She pouted and threw herself around me and whispered, "Miss Gail, malalayo ka na sa kanya.""Oo nga eh." Kanya. He's reffering to Mr. Professional.She pulled away from the hug and showed me her thumbs up. "Kaya mo yan, Miss Gail.""Kakayanin ko.""Excuse me."My lips twitched sideways when I heard that cold voice again behind me. Jade just smiled fakely to me and excused herself. Nakisabay na rin siyang lumabas kasama ng ibang employees. Oopps, bakit parang kami nalang yatang dalawa ang natira sa room na 'to?Lumingon ako sa nagsalita at nakita ko si Kurt na seryosong-seryoso. "Yes?""Not because you transferred to the Finance team doesn't mean you're going to drop off what I asked you to do. Now, where are the documents?"Napataas ang kilay ko. Seriously?! Hindi ba ako makakatakas sa pinagawa niya? "Mr. Lee, bakit ba masyado kang nagmamadali? Wala ka namang deadline na sinabi sa akin ah?"Umiling lang siya. Did I mention that he's in a casual wear now? Hindi na siya nakablack suit, hindi tulad nang makita ko siya the first time."I don't have time for staring, Miss Gail."Nang-init ang mukha ko sa sinabi niya kaya agad akong napaiwas ng tingin. Bullsh*t! Alam niyo yung feeling na hindi mo alam kung saan ka titingin? Gah! Why am I so tensed?"P-pwede bang ipagawa mo nalang yun sa iba? Wala na ako sa department niyo. Hindi ko na yan hawak."His brow creased. In irritation, perhaps? "Marketing strategy lang, hindi mo magawa? What more to finance report?"I started to grit my teeth. Gusto ko siyang sipain dahil sa sinabi niya pero pinigilan ko lang ang sarili ko."Are you underestimating my skills?" Iritadong sabi ko. "Hindi dahil well-experienced ka, pwede ka nang umasta ng ganyan. Hindi tama yan, Mister."He smirked. He f*cking smirked at me! Kinabahan ako bigla. Kailan ko ba huling nakita ang ngisi niyang yun?"Ano ba ang tama, Miss Gail? Well-experienced o well-mannered?" He brushed his sight from my head to toe and then shook his head amusingly. "I don't think you have one of which. At least ako, well-experienced. Eh ikaw? Kumakapit sa tatay para umangat?"Did he seriously say that?! Iniisulto niya ako. "You know what---""Excuse me..."Napapikit ako sa inis nang bigla nalang may sumulpot. I released a breath and rolled my eyes. Paglingon ko sa pinto, nakita ko si Kuya Louis na nagpapalipat-lipat ng tingin sa aming dalawa ni Kurt."Did I disturb the two of you?" He asked, innocently yet confusedly. Alam ko na ang nasa isip niya.Umiling ako at sinuklayan saglit ang buhok ko gamit ang daliri ko. "No, you didn't. Bakit kuya?""Sir," he corrected."Oh, sorry, Sir." Nakalimutan kong casual at professional dapat ang itawag sa mga employees dito.He smiled. "Mr. Lee, ieexcuse ko muna saglit si Ms. Rivera," sabi niya kay Kurt sa likod ko at tumingin naman sa akin. "Your adviser is coming anytime today. Hindi na kita masasamahan sa pag-interview sa kanya. May appointment ako, Ms. Rivera."Bigla akong nakaramdam ng excitement. Parang nawala agad in just a snap yung mga insultong sinabi sa akin ni Kurt. Geez, my adviser."I'll handle it. Thanks, Sir." Nilingon ko naman si Kurt at nginitian siya ng plastik. "Mr. Lee, you may leave now. May appointment ako."***Ugh!!! I hate waiting. It's been 2 hours! Nakapaglunch nalang ako pero hindi pa siya dumadating. I wonder if she's a male or a female. Ni wala man lang in-email sa akin si Dad na personal info ni adviser. Err... Introduction pa lang namin pero late na siya. Wow, may balak ba siyang sirain ang first impression ko sa kanya?I've been studying the previous sales report repeatedly in here while waiting and I'm getting bored as hell. Nakatapos nalang ako ng isang task pero wala pa rin siya. ASDFGHJKL! This is enough!I was about to get off from my seat and collect my things when I heard a loud knock at the door. Hindi ko alam sa sarili ko kung bakit bigla akong nataranta at umupo ng maayos sa swivel chair. Inayos ko muna ang buhok ko at nang tingin ko ay mukha na ulit akong presentable ay huminga na ako ng malalim."Come in..."I heard the loud knock again. Wait, hindi niya ba ako naririnig?"Come in!" I repeated but he still kept on knocking. Hanggang sa narealize ko na--- "Sh*t, sound proof nga pala ito~"Tumayo nalang ako at lumapit sa pinto. Pagkahawak ko pa lang sa doorknob, bigla nalang itong bumukas at... sa sobrang bilis ng pangyayari, expected ko nang mapaupo sa sahig pero iba ang nangyari.I blinked my eyes twice checking if he's real."You okay?"Sh*t. Double sh*t.Nakatitig lang ako sa mga mata niya, pababa sa ilong, sa lips, sa leeg hanggang sa marealize ko na ang awkward ng position namin. Nakapaikot ang kaliwang braso niya sa waist ko as though he's stopping me from falling down."Ay, sorry!" Umayos na ako ng tayo at inayos na ang nagulo kong dress. Tumalikod ako sa kanya at tinungo ang swivel chair sa conference room. Kunwari pa akong casual ngayon pero s*ht! Bakit siya nandito?!?"I'm sorry if I'm late. My flight's got delayed plus the fact that it's traffic."Napapikit ako. Yung boses niya... Ugh! Relax, Gail. Relax. Be casual. Hingang malalim. 'Wag pahalata."It's okay." Humarap ako sa kanya at nakita kong nakaupo na siya sa seat. Pumwesto na rin ako at hindi ko talaga mapigilan ang sarili ko na hindi siya titigan.He faked a cough and smiled at me. Huhu! Ano ba 'to? Bakit may kamukha siya?"I'm Travis Choi the 5th."Napa-huh? nalang ako sa sinabi niya. Travis Choi the fifth? For real?"Here's my resume," pina-glide lang niya yung folder papunta sa akin kaya napakunot ang noo ko. Tinignan ko siya at nakatingin lang siya sa akin habang nakakrus ang mga legs nito. Wow huh? May attitude.Bago pa ako mainis sa kanya, chineck ko na yung resume niya. He's from Seoul, but he studied in the US. Well, he was born in the US as well. Halos parehas lang kami ng naachieve na degree pero mas marami siyang experience in comes to Finance. Ang nakaagaw ng pansin ko ay yung Educational Background niya nung highschool."You studied here in the Philippines?""Yes, I did."Tumango-tango ako. Binasa ko ulit yung information niya. He knows how to speak in Hangul, English, Thai, Nihonggo and..."Tagalog????" I thought aloud."Oo, 4 years akong nag-aral dito. Syempre, marunong ako nyan. What do you think of me?" He said as a matter of factly. Wow! Hindi ko gusto ang way ng pagsagot niya. Medyo sarcastic. Tsk!Pero dun ako nacurious sa pangalan at sige na nga, sa itsura niya. Hindi kaya magkamag-anak o magkapatid sila ni T.O.P? Kamukhang-kamukha talaga eh."H-how are you related to--"He interrupted me abruptly. "He's my older brother and I think, he has nothing to do with my profession. He's definitely out of this, isn't he?"One word: Arrogant.May naaalala ako sa ugali niyang yan. Gosh, siya ba talaga ang finance adviser ko? Bakit imbes na siya yung mag-adjust sa akin ay ako pa talaga ang makikisama sa kanya?He got up and offered his hand to me. I stood up too, accepted it and shook hands with him. "I am looking forward to be working with you, Miss Crystal Gail Rivera. Gusto pa sana kitang makausap pero kailangan ko ng umalis." He fished out his phone from his pocket and handed it to me. "Please key in your contacts."And so I did. Binigay niya rin sa akin ang number niya at pagkatapos nun ay umalis na rin siya. Unti-unting nagsink in sa utak ko ang mga pangyayari.Travis Choi the 5th...T.O.P's look alike...T.O.P's brother...and the bottomline is he's my adviser. Wow.Nilabas ko kaagad ang phone ko mula sa aking purse at pinindot agad ang #3 speed dial. Third ring nang sagutin niya ang call. Kailangan ko i-share ang tungkol dito."Kaye Anne, you are not going to believe this! May ikukwento ako."["Ano yan?? Punta ka dito sa hotel. Magkwento ka!"]***"HAAA?? As in kamukha ni Top?! Big Bang? Weh?"Isang tipid na tango nalang ang sinagot ko kay Kaye Anne. Kinwento ko na kasi sa kanya from the top up to bottom ng tradegy ko. Dito niya ako dinala sa pinakasulok na pwesto ng restaurant nitong hotel. Wala naman masyadong tao kaya kumportable akong makipagkwentuhan sa kanya."Grabe, Gail. Ano ba 'yang buhay mo? Una, under ka sa team ni Kurt. Pangalawa, inilipat ka nga ng department pero may finance adviser ka at iyon ay si... wait, what's his name again?" Sabi niya with hand gestures pa."Travis. Parehas silang Travis ni T.O.P. I think, they came up from the Jr. 1st, 2nd, 3rd and so on legacy," I shrugged."Nakakaexcite magtrabaho kapag ganyan. Uy, Gail! Stop na sa diet. Kumain ka ng kumain. Libre naman yan," saway niya sa akin nung mapansin niyang lemon tea lang ang iniinom ko."Wala akong gana dahil napaka-ironic ng buhay ko." I sighed. Hindi pa rin ako makapaniwala sa takbo ng buhay ko ngayon. Kailan ba ako mabubuhay ng tahimik??? Err."Ayos lang yan. Malay mo, si Travis na pala ang the one for you," she giggled heartily and then stucked in her mouth with a cake. She's never changed. Glutton as ever."He's my adviser. Adviser lang." I plainly said. Kahit pa para silang pinagbiyak na bunga ni T.O.P, hindi ko gusto yung aura niya."Don't let me say 'I told you so'... Goodluck nalang. Aja!"I grinned. Goodluck to me indeed. "Fight fight fighting~"Medyo nagtagal pa kami sa pagkukwentuhan niKaye Anne. Ang lakas lang ng loob niya na tumakas as trabaho dahil siya ang manager ng resto. Ito namang si Nathan, labas ng labas ng pagkain. Si Kaye Anne lang naman ang kumakain. We talked a lot about her preparations for her wedding and I'm glad that she'll end up with a man like Nathan. Beach wedding pa yata ang theme ng kasal nila. Nalaman ko rin na ikakasal din sina Sandy at Kent this year and then sina Lovely at Brent naman next year. Wow, good for them."Dito nalang po, Manong." Inabutan ko na ng bayad ang taxi driver at lumabas na ng taxi. I wish to own a car... Ang hirap kapag nagcocommute lang."Good evening, Ma'am," bati ng security guard ng condo. Ngumiti lang ako at pumasok na ng dire-diretso sa lobby. I was about to get to the lift when I saw a familiar figure. Huminto ako at tinignan siya para siguraduhin kung siya nga ang nakita ko."What's he doing here?" Si Travis. Nakikipag-usap siya sa receptionist with a suitcase on his side. Lumapit ako sa kanya at inayos muna saglit ang sarili ko."Excuse me..."He snapped at me. At parehas ko ay nagulat din siya nang makita ako. "Oh, bakit ka nandito?""I should ask you that. Dito ako nakatira. Ba't ka nandito?"Tumingin siya pababa sa suitcase niya pagkatapos ay nagkibit-balikat siya. "Looks like we're living in the same place. Sa Penthouse ako. Ikaw?"I gasped. Penthouse? What the hell? That is mine...KURT'S POV"She's back," I said plainly.Alex smiled and then nodded, "As expected, how's it going then?""We barely talk to each other. Kung mag-uusap man kami, yun ay tungkol lang sa trabaho."I needed someone to share this talk with and that's why I called Alex to come over. I broke the gang since I came back from the US but that doesn't mean I'm turning my back on our bond. We're too old to get involved to underground fights that's why. We're not getting any younger... Marami na kaming responsibilidad sa buhay. We need to be more mature. Hindi naman habang buhay ay sa 'gang' lang umiikot ang buhay namin."Hindi yan ang ibig kong sabihin."Natigilan ako sa sinabi niya. Lumagok muna ako sa hawak kong beer in can saka ko ito hinagis sa pinakamalapit na trash can."She's nothing to me. I've moved on already."Half truth, half lie. Honestly, I'm too confused about what I feel. Nung wala pa si Crystal, alam ko sa sarili ko na nakalimutan ko na siya. I dated pretty girls yet I don't settle for good. May hinahanap ako na hindi ko makita sa kanila."Nothing? Wala ka na talagang nararamdaman sa kanya?"I looked up at him and shrugged. I can't lie to him. Alex has known me better."Marami akong problema sa buhay, Alex. Hindi ko na dapat pinagtutuunan ng pansin ang mga bagay na hindi naman talaga para sa akin. For now, I need to work harder. Nauubos na ang mga investments namin dahil sa heart operation ni Daddy. I have to set aside sh-ts for now."You can say that we're bankcrupt but I don't give a d-amn. That's the reason why I work. Wala na akong pakialam kung bumaba ang tingin nila sa akin dahil nagtatrabaho ako sa kumpanya na nagpabagsak sa kumpanya namin. Ang importante ay makatulong ako sa operasyon ni Dad. Gusto man akong tulungan na ipasok sa mga pinagtatrabuhuang kumpanya ng X10 ay hindi ako pumayag. I wanted to stand on my own. Gusto kong mapatunayan sa sarili ko na hindi ako aasa sa iba para lang maiangat ang sarili ko."I understand, dude. Magiging ayos din ang lahat," he assured me."I know.""Last question," Alex murmured and stepped beside me. He slightly tapped my shoulders and said, "Wala na ba talaga kayong pag-asa ni Gail?""I don't know. Let's see. Naguguluhan ako," I said honestly and gazed away. "Nakakapagod maghabol sa taong paulit-ulit na tumatakbo palayo. Ayoko nang maghabol para sa wala. Nasasayang lang ang oras ko."I stared at the sight infront of me. It's been four years but I still chose to stay here. Maybe I can't just leave this place because I want to remember all the memories here. But well, for now, I'm putting aside everything for my family.--A/N: Alam niyo bang natutuwa ang mga author kapag mali ang hula ng mga readers about sa certain happening? Wahahaha. Yun lang. ;) I-popost ko ang picture ni Mr. Adviser sa next update para hindi ma-spoil ang mga readers na babasahin pa lang ito dahil nakita na nila ang pic sa gilid. Nga pala, nakakataba ng puso na umabot sa 500+ ang votes last update! Bukas ulit ang update!PS: Travis Choi--- 'Wag niyo siyang ikumpara kay TOP ng Talk Back And You're Dead. Magkaiba po sila T__T[36] GO OUT WITH MEGAIL'S POVThis. Is. Not. A. Good. Joke! That's what I thought to myself as I stepped in MY penthouse. I let Travis come with me here because he told me that he has nowhere to stay. Syempre, as a good host, ininvite ko siya dito."Are you really sure you'll be staying here? In the penthouse?" I asked him seriously.He smiled and roamed his sight around the place. He was seated comfortably on the couch as though he lives here."Yes, certainly. Your Dad told me. How many times do I need to tell you that?" He answered cooly and then looked to me. "You can ask your dad yourself to know if I'm just being nuts or not."Oh, geez. Fine, it's better to call my Dad myself. Tumalikod na ako sa kanya at nilabas ang phone ko mula sa purse ko. I was about to tap my dad's number when I realized something. I already spoke to him thrice this week... Masyado na akong napapamahal sa international calls.I turned to face Travis again. Bahagya akong napataas ng kilay nang makita kong nakasandal siya sa headrest ng couch at nakapikit pa."Hey, Mr. Choi...""Yes?" He retorted groggily and looked up at me. Aww! Bakit bigla akong naawa? Ba't 'di ko man lang naalala na kagagaling pa lang niya sa Seoul?"Uhm..." I breathied deeply and sat down on the chair infront of him. "Wala ka ba talagang ibang matitirhan? You know, this penthouse is mine. Binigay sa akin ito ng Kuya ko.""Oh," napaayos siya ng upo. "I'm sorry about that, but your dad also told me that it's mine. Yun ang nasa agreement namin. What are we gonna do?"Napapout ako at napabuga sa hangin. This is frustrating the hell out of me! Pinagmasdan ko lang ang dala niyang suitcase, pati na rin ang suot niya. Halatang galing pang Korea. Ang kapal ng jacket eh."What now? Pagod... Na... Ako...""Can't you just tell my Dad to take another unit?" Tanong ko. Ayokong ibigay sa kanya ang penthouse na ito. This is hella' mine."I can. Pero magagawa ko ba yun ngayon? Gabi na. Meron ba akong mahihigaang kama dun? Wala. Wala akong gamit. Walang air-con. Mainit pa naman dito sa bansa niyo."That made me raise a brow. Kasalanan ko bang tropical ang climate sa Pinas?"Fine, you can spend the night here in MY penthouse. But you should move out tomorrow. Okay?"Sumeryoso ang expression ng mukha niya. Nilagay niya ang hintuturo niya sa chin niya at napaiwas ng tingin. Mukhang nag-iisip ng paraan. Hmmm..."I can't. Can you at least give me a month to move out?""What the hell? One month?" I burst out. Ano 'to, bahay-bahayan kasama ang finance adviser ko? Ni hindi ko pa nga siya kilala ng personal eh.He grinned. "Yes, can we?""Of course not!""Ms. Rivera," tumayo siya at lumapit sa akin. Hindi ko alam pero parang nag-iba ang aura niya. From cool guy to professional. "You should give me a month to move out of your penthouse. To begin with, this is all mine. Ipapaubaya ko nalang sayo ito. You should be thanking me."Wow, so utang na loob ko pa ito sa kanya? Tch. I better call my dad about this."At isa pa, wala pa akong sweldo. Paano ako makakabili ng gamit sa unit ko? Unless, you'll give me initial payment. What do you think?"Ugh! I got on my feet and faced him. Matangkad siya kaya kinailangan ko pang mag-angat ng tingin. Pero bakit ganito... Bakit hindi ako makatingin sa mga mata niya? God. Why did You give him those smokey set of eyes?"Can you call my Dad? Gusto ko siyang kausapin.""Hmmm... Why don't you call him yourself?"I shrugged and plopped myself back on the chair. I'm getting annoyed of him, really. "Magastos. Ikaw na ang tumawag." Kailangan kong mag-ipon para sa kotse ko. Ayaw ko munang gumastos ng gumastos."Okay," he fished his phone out of his pocket, tapped on it and gave it to me. "Tell him I say hi."Psh. Anong klaseng treatment kaya ang binibigay sa kanya ni Dad at kailangan pang ang penthouse ang ibigay sa kanya?"Hello?" I greeted as soon as Dad picked up the line.["Hello... Ikaw ba yan, Crystal Gail?"]I sighed. "Yes, Dad. I'm using Travis' phone. May itatanong lang po ako. How true that you gave the penthouse to him instead of me? Sabi ni Kuya Louis, akin ito!"["Relax... Sa kanya yan, Gail. I was supposed to give you that but Travis told me that he wanted a bigger shelter for him alone. Bakit? Ano bang nangyayari?"]Why the heck did my Kuya give this to me then if this isn't really mine to begin with?! Gah!"Kuya embarrassed me, Dad. Dito na po ako nakatira sa penthouse simula nang makabalik ako dito. Naguguluhan na ako. Kanino po ba talaga ito?"["It's Travis', okay? Umalis ka na dyan. Umuwi ka muna sa bahay. Maybe your Kuya and I had a lil' misunderstanding about this. Mag-apologize ka kay Travis."]"Ugh, no way. Bye, Dad!"["Hey---"]I hung up and handed back to him the phone. I then buried my face on my both of my palms in frustration."You okay?"I felt him poking my arm but I didn't care. I'm annoyed! Akin dapat ito."Ms. Rivera?" He kept on poking my head that made me reach my boiling point."WHAT?!"He showed me his innocent look. Napapikit tuloy ako at ginulo ang buhok ko."You can stay here if you want to. Aalis nalang ako kapag naswelduhan mo na ako. Give me one month..."One month. Kaya ko bang tumira sa iisang lugar kasama ang lalaking hindi ko naman lubusang kilala?"One month?" I snapped up."Oo," he retorted, nodding his head. "After I receive my first salary, then I can fin'lly move out. Sa ngayon, dito muna ako. Pwede ba?"Hindi ako sumagot. Ayaw ko talaga, pero anong magagawa ko?"You don't have to worry... I'm nice. I won't touch you. I'm conservative."Pfft. Dun ako natigilan. Conservative? Tinignan ko siya mula ulo hanggang paa. Not bad. Mukha ngang conservative. Balot na balot ang katawan eh."How old are you?" I asked.He smiled a little. "Turning 25 on November. You?""I've just turned 25 last July. I'm older than you."He held out his hand to me so I accepted it. "I'm Travis, but you can call me Fifth. Can I call you Crystal? That's more likely better in my ears.""No---"He grinned. "Goodnight, Crystal. Where's my room by the way?""Gail... Not Crystal, okay?""But I want to call you Crystal."I rolled my eyes in irritation and pointed my lips to the direction of the guest room. The Filipino way of pointing something"Goodnight, Fifth. Feel at home..."He winked at me in return before heading to his room. I can't help myself but to blush at what he just did.Sana magkasundo kami. One month lang, Gail. Pakisamahan mo siya ng one month. Ugh.***The next morning was normal until I heard a knock at my bedroom's door. Nasanay na akong mag-isa sa penthouse na ito pero mukhang kailangan ko na namang sanayin ang sarili ko na may kasama ko."Good morning," bati niya pagkabukas na pagkabukas ko ng pinto. Ngumiti lang ako habang patuloy sa pagbrush ng buhok ko. I'm ready to leave for office. "Aren't you going to make breakfast... for us?"Medyo nakaramdam ako ng pagkailang sa 'for us' na sinabi niya. Err... I should make myself get used with it anyway."I don't eat breakfast.""Bakit?"I spun around to collect my stuff. Pero ang totoo nyan, ayaw ko lang ipakita sa kanya na napapangiti ako. Why so adorable while saying 'bakit?' with a pout?"Crystal...""Hmm?" Humarap ako sa kanya. Nandun pa rin siya nakatayo sa pinto. "Hindi talaga ako kumakain ng breakfast. You can eat outside if you want to or just simply make yourself something to eat. May storage naman ako sa kitchen."I stepped out of the room and he walked after me downstairs. He followed me up to the doorway so I stopped and looked back at him. Why do I feel like I'm living with a little kid instead of a bachelor?"Crystal, I don't cook. Cook for me, please?"I smiled at the cutesy. Where's the arrogance gone? "Bakit ka nakangiti?"Napaiwas ako ng tingin. "I'm on a hurry. Kumain ka nalang sa baba. May Starbucks dun sa lobby.""I don't have peso cash."So, there. He needs money. Naglabas ako ng five hundred bill sa purse ko at inabot yun sa kanya. "Breakfast, lunch and snack. Pagkasyahin mo yan, Fifth. Goodness, bakit wala kang pera? Finance Adviser pa naman kita.""I've got money but thanks for this. Call me if you need some assistance about a certain finance issue. You may leave. Bye!" Naningkit ang mga mata ko nang tinulak niya ako palabas ng unit ko at pinagsarahan ako ng pinto. Wow... Fifth, hindi ba uso ang hiya sayo?I only hailed a cab on the way to office. Curse the traffic! Bakit ba ang traffic sa Pinas? Just when we arrived exactly infront of the tower, I saw Kurt hopping out of a pink car. Not to mention, he was waving goodbye with a bright smile on his face to whoever the driver is. Parang bumalik sa isip ko yung mga panahon na lagi pa siyang nakangiti. Ganyan na ganyan ang itsura niya noon. I wonder who's inside that pink car."Ma'am, 180 pesos po."I snapped out of the reverie when I heard the cab's driver spoke. Inabutan ko na siya ng bayad at lumabas na rin ng cab. Medyo nagtago pa ako sa mga fences habang pinapanuod si Kurt na papasok sa tower building. Mukhang nasa good mood siya. Sana ganyan nalang siya lagi tuwing nasa workplace siya.Everything was fine during the office hours. As for now, I don't feel the need of having my finance adviser with me. Kaya ko pa naman. Simple lang naman ang ginagawa ko ngayon. But dam-n! Why can't I brush off my mind that scene I have witnessed earlier? Yung ngiti ni Kurt... Sino ba ang nagbibigay sa kanya ng ngiting yun ngayon? Pink car? That must be his girlfriend's car. Four years is long enough for us to move on though. Well, I'm glad he did.I sighed deeply."Miss Gail..."I raised up my head to who just spoke. "Yes?""Humihingi raw po ng copy si Team leader Kurt ng sales report last July," sabi ng isa sa female employee ko. Napahilot ako sa sentido. Geez, speaking of Kurt. Our world is too small for us."I'll do it." I announced and got up on my feet, and found myself heading to the direction of his workplace. Huminto muna ako saglit nung medyo malapit na ako sa pinto at humugot ako ng malalim na hiningi. Sh*t. I can't understand myself. I know that I'm out of his life already but why do I feel the need of talking to him?Again, for the nth time, I let out a sigh before heading fin'lly inside of the Marketing Department. May mangilan-ngilan na ngumingiti at bumabati sa akin pero mas marami ang busy sa mga ginagawa nila. Dire-diretso lang ako papunta sa desk ni Kurt. He was busy typing on his desktop, with his brow in a straight line. Hindi na siya nakangiti kagaya kaninang umaga. Balik seryoso na naman siya."Excuse me..." I interrupted him.Nag-angat naman siya ng ulo at seryosong tumingin sa akin. "Yes, Ms. Rivera?""Here's what you asked from us." Nilapag ko sa desk niya ang isang puting folder na agad naman niyang kinuha at binuklat. "Is that all you needed?""Yeah, thanks. You may leave now," sabay yuko na naman niya at bumalik na sa ginagawa niya.My lips twitched sourly. "Mr. Lee, can we... uhmm..." Sh-t, how would I ask this one?"What?" He asked without looking up at me. Nung hindi ko pa naipagpatuloy ang sinasabi ko ay tumingin na siya ulit sa akin. "What's it?"I let out a deep breath and eyed him casually. "Can we... like... uhm, go out?""Go out?" He asked, confusedly. Stressing each word. I bit my tongue to supress my awkward feeling as of the moment."Uh... We'll talk about the current issue of the sales. You know, how your new strategy could affect the sales. Something like that."Nakatingin lang siya sa akin. Yung tingin na parang hindi niya ako kilala. Yung tingin na nagsasabing 'sino ka ba?'."Ngayon na?" He asked."Later at lunch."He checked something on his phone for a second and glanced back at me. "I can't. I have something else to do. I'll be taking a half-day.""Okay, sige. Siguro bukas nalang. Excuse." To my disappointment, I turned around and headied for the door. Hindi pa man ako tuluyang nakakalabas ay narinig ko na tinawag niya ulit ako."Ms. Rivera..."I stopped and held my breath for a second. Pagkalingon ko sa kanya, nakita ko rin yung mga makahulugang tingin ng mga employees sa department niya. I mentally shook my head in amusement."Yes?"Kurt gave me a nod while looking at me. "Sige, I'll pick you up later at your department. I'll just cancel my appointment for today."I nodded and headed out of the department. I can't help but to release a deep breath as I returned to my workplace with a little smile on my lips... This has something to do with work as well as our personal issues. Gusto ko lang siyang kamustahin pagkalipas ng apat na taon...---[37] WHAT'S WRONG?GAIL'S POV"... This is what we're planning about for this month. Naisip naming magkaroon ng sale sa bawat branches dito sa Pilipinas. What do you think?"I shot him my bored look while chewing what's inside my mouth. Seriously? Hanggang lunch ba naman ito ang pag-uusapan namin? Habang naglalakad nga kami papunta dito sa nearby resto, puro yung marketing strategy stuff lang ang sinasabi niya sa akin. Gah! What's with Mr. Professional? Lolobo na yata ang utak ko sa kaka-input niya ng information sa akin. Super ugh."Mr. Lee, can we just eat in silence and talk about this matter later? Nakakawalan kasi ng gana kung puro yan ang lumalabas sa bibig mo," and there, I beamed to him, fakely though.Tinignan lang niya ako ng seryoso. Nakangiti pa rin ako, pero dahil nangawit na ang panga ko ay napailing nalang ako ng ulo at pinagpatuloy na ang pagkain ng pasta ko."Kumain na muna tayo. Hindi naman makakabawas sa pagiging professional mo ang kumain nang hindi muna iniisip yang marketing plan niyo diba?" And then I sipped on my tea.Buti nalang ay nanahimik siya at kumain na ng kanya. Hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi sumulyap sa kanya. Malaki na nga ang pinagbago niya. He became more manly now than before. Makikita mo na nga ang maturity sa physical appearance niya. Kahit sinong lalaki siguro ay maiintimidate sa tikas niya."How have you been?" I suddenly asked out of the blue. Napakibit-balikat nalang ako nang umangat ang ulo niya para tignan ako. Nothing's wrong with asking about that, right? Nangangamusta lang naman ako."I believe that it's out of--"I held up a finger to cut his words. "Nangangamusta lang ako." I paused and smiled warmly. "--Kurt."Strange feeling it is. After four long years, natawag ko na naman siya sa pangalang yun. As usual, seryoso pa rin ang mga mata niyang nakatingin sa akin.He wiped the side of his lips with a napkin and took a sip on his tea. "I've been okay.""Pagkatapos ng nangyari kay Mariz..." Nag-aalangan ako kung itutuloy ko pa ang itatanong ko dahil parang na-stiff siya sa question ko. "What happened to you? Wala na raw silang balita tungkol sa'yo pagkatapos nun.""I studied abroad. Hinanap ko ang sarili ko." He plainly said. I honestly don't know what I feel towards his treatment to me. Parang hindi niya ako kilala."Uhm... Bumalik na ba ang alaala mo?"Nakita kong tumaas ang isang kilay niya sa itinanong ko. Was that a wrong question? Curious lang naman ako. "Why do you ask? May mababalik din ba kapag bumalik na rin ang alaala ko?"Dun ako napakapit sa silyang inuupuan ko. Pakiramdam ko ay kinocorner niya ako sa question niya pati na rin sa titig niya sa akin. Kinabahan ako bigla. Though, kanina pa ako kinakabahan dahil feeling ko ay kaunting pagkakamali ko lang ay papagalitan niya ako."Bumalik na nga ba?" I asked.Ngumiti siya, yung ngiting alam kong hindi sincere. "Don't worry, Ms. Rivera. Kahit anong therapy ang gawin ko sa States, mukhang wala na talagang pag-asa. That is one of the reasons why I decided to go there... to cure this sh-t," sabay turo niya sa ulo niya. "The doctor told me that I've got anterograde amnesia."Anterograde amnesia? Napansin niya yata ang pagkunot ng noo ko kaya tumango siya sa akin."Permanent na 'to. All I can do now is to create new memories which I already did in the States."Sa tono ng pananalita niya ay mahahalata ngang naka-move on na siya. Well, I'm glad about it. Yun nga lang, hindi ko alam kung masaya ba siya ngayon. Sa sobra ba namang seryoso niya sa trabaho, hindi pa rin yun sapat para masabing maayos na siya.Ang dami ko pang gustong tanungin pero... ugh. Sige na nga."May... may girl---"Phone rings.Sh-it. Napaiwas ako ng tingin nang senyasan niya ako na sasagutin daw muna niya ang tawag. Medyo tumagilid lang siya ng kaunti saka niya sinagot ang phone call. Napainom naman ako sa juice ko. Ba't bigla akong natense?"Yes... Sorry, may biglaang lunch meeting... I'll be there in awhile... Sige, ano'ng gusto mong pasalubong ko?... Okay, bye..." He ended up the call with a smile on his face. The smile that once I saw in him earlier this morning. Naiintriga na talaga ako sa kanya. The caller must've been the one who dropped him off this morning at the office, I guess?"Where were we?" He asked, brushing off the smile on his face. Back to being professional na naman.I shook my head abruptly and beamed. "Nakalimutan ko na. Ikaw, wala ka bang itatanong sa akin?""I don't mean to offend you but I'm not anymore interested in you. Now can we go back to the topic we're supposed to be talking about?"My mouth left hanging in annoyance. Seriously? Kahit hindi niya intention na maoffend ako, hindi ko pa rin maiwasan ang hindi maoffend. Wow. Just wow, Mr. Lee.I managed a smile and nodded my head. "Go ahead. Makikinig ako." Pero sa isip-isip ko, ang sarap niyang sipain palabas ng resto na ito."Kailangan ng development sa products ngayong buwan. Sa ngayon, wala pa namang nailalabas ang kumpanya na bagong produkto, kaya naisip naming magkaroon ng sale sa bawat branch..."Blah Blah Blah...Puro tango, at oo lang ang isinasagot ko sa kanya. Let's be honest, wala akong interes sa kung anumang sinasabi niya ngayon. Gusto ko lang naman siyang kamustahin kaya ko siya niyayang maglunch. Ugh. Sumasakit tuloy ang ulo ko."Balak kong bisitahin ang branch sa--- Excuse me, but are you okay?" He asked, without a hint of concern. Wala lang. Casualty nga naman.I smiled and shook my head. "I'm more than okay" if you'll stop on blabbering sh-its there."As I've said..." Pinagpatuloy na naman niya ang mahabang speech niya. Napapaisip na tuloy ako kung nasaniban ba siya ni Arthur kaya siya nagkakaganyan? Geez. Literal na masakit sa ulo."What do you think? Any suggestions?"Napanganga na naman ako. "Huh? Pardon, please?" Sumimangot siya. Sorry, walang pumapasok sa utak ko. Tsk."Ayos ka lang--"Phone rings.This time, phone ko naman ang nag-ring. I murmured 'excuse me' to him and jerked sideways as I picked up the phone call. Si Fifth ang tumatawag."Hello?"["Hi, Crystal. What time are you going home?"]"Wae?" Trying hard Hangul speaking. Wala akong alam sa Korean wave honestly.["Dinner? Don't tell me you also don't eat dinner? Wow, that's too much, Crystal."]Napangiti nalang ako at napailing ng ulo. Isang araw pa lang siyang nakatira sa penthouse ko pero feeling close na siya sa akin."Fifth, kumakain ako ng dinner. Breakfast lang hindi."["Good. Then, I'll make dinner for us. I'm kinda ashamed of my stay here so, I better cook for you."]"You told me you don't cook, didn't you?" Yun ang sabi niya sa akin kaninang umaga bago ako umalis.["Yes, but I cook noodles. Instant, perhaps?"]Dun na ako napatawa ng mahina. Yung boses niya kasi parang inosenteng bata. "See you later. Uuwi ako ng maaga. Agahan mo ang luto."["Wait up, Crystal. For assurance, buy dinner for the both of us in case I'd fail it, okay?"]"Sure, sure. But please, drop the 'Crystal'. Gail nalang, please?" I ended up the call with a bright smile on my face. Pagtingin ko kay Kurt, sumalubong agad sa akin ang seryosong tingin niya. Uhm... Okay. Did I speak aloud awhile ago?"Sorry. Where were we?" I asked, mimicking his voice awhile ago.Tumungo naman siya para tignan ang folder na hawak niya. Inabot niya ang tea niya pero aksidente niyang natabig ang spoon sa left side niya. Kaya ayun, kinuha pa niya ito mula sa ilalim ng lamesa. As soon as he raised up his head, he looked sternly at my back."What's wrong?" I mumbled and followed the direction of what he's looking at. Isang table na 'di kalayuan sa amin na inooccupy ng tatlong office clerks I think (?). Well, based on their attire, yeah. Mga nakangising aso ang mga ito, kaya tumingin ulit ako kay Kurt. Ano bang meron?"Hey, what's wrong?" I asked again.Napa-tss nalang siya at niligpit na ang mga documents sa lamesa. Pagkatapos nun ay tinawag niya ang waiter at binayaran na ang kinain namin. I even insisted to pay mine but he refused. Paglabas namin ng resto, nagmamadali siyang naglakad."Ku--- Mr. Lee, may problema ba?"Lakad lang siya ng lakad. Huminto siya sa taxi bay at pumara ng taxi. Teka, walking distance lang ang tower building namin mula dito ah? Bakit magtataxi pa kami?"Mr. Lee, we don't need a taxi."Pumara ang taxi sa harapan namin. Binuksan niya ang pinto sa backseat saka niya ako nilingon. He brushed his sight from my head to toe and shook his head."Dress code for the girls should be knee length and not just to cover up the b-utt. Douches back there were drooling over your legs so stop wearing that flimsy kind of thing. Anyway," he stood up and and gave me a nod. "I'll be taking a half-day. Bye."He left me with my mouth hanging open in embarrassment. Pinadaan ko rin ng tingin ang sarili kong suot. Masyado bang maikli ang dress ko ngayon? But on a serious note, why does he give a d-amn? Uh... Dress code nga naman ng kumpanya.***Today's been a tiring day. Kailangan ko talaga ng adjustment sa bagong lifestyle ko ngayon. Back pain is my ultimate enemy nowadays. Pitong oras ba naman akong nakaupo lang sa workplace ko. Nakakangawit din yun ah. Nakaka-stress ang pangalawang araw ko bilang Team Leader ng Finance Department.Anyway... As what Fifth told me earlier, I dropped by the fastfood chain first and bought dinner for the two of us before heading home. Kunwari pa siya, mukha naman talagang hindi siya marunong magluto."Fifth..." I called out his name as soon as I stepped inside. Medyo nagtaka ako dahil naka-off ang lights. Madilim tuloy ang buong penthouse ko. "Fifth, ba't nakapatay ang ilaw?"No respond. Kinapa ko na ang switch sa gilid ng doorframe at pinindot na ito. As soon as the lights went on, I immediately looked at the couch and to my horror..."UGGGH! FIFTH, ANO BA YAN? Will you please put your shirt on?!?"Tumalikod na ako at kinalma ang sarili ko. Paano ba naman ako hindi magpapanic eh may nakita lang naman akong naka-topless na lalaki na nakadapa sa couch ko? Take note, he's topless and the only thing he's wearing is his boxers shorts!"Sorry. Nakatulog ako," at narinig ko ang malakas na paghikab niya. Nilingon ko ulit siya at naabutan ko siyang nagsusuot na ng jacket. "Haaa... Nakakatamad dito sa bahay mo.""Ba't yan lang ang suot mo? Magsuot ka nga ng matinong shorts!" Taas-kilay kong utos sa kanya."Sorry... Ang init kasi eh." Inayos-ayos pa niya ang nagulo niyang buhok habang nakatingin sa akin. Ang mga singkit niyang mata... Err. Ganyan ba talaga ang itsura niya tuwing bagong gising? Teka, ba't natutulog siya sa mga oras na ito?"7PM na ah? Ba't natutulog ka?"Tumayo siya at may kinuha sa cabinet na malapit sa doorway. Pagkatapos nun ay inabutan niya ako ng slippers sa paanan ko. Hmm... Pink piggy design?"Suotin mo yan kapag nandito ka sa loob." Hindi ako gumalaw. Nakatingin lang ako sa kanya. Kaya naman, nginuso niya ang slippers na binigay niya sa akin. "Don't you like 'em?""Err..." Napangiwi ako. Pang-bata eh. "It's cute. Ba't mo ko binilhan?""Ganyan sa Korea." Naglakad siya papunta sa kitchen kaya sinuot ko na ang tsinelas at sinundan siya. I caught him preparing noodles for the both of us, so I sat on the high stool and waited for him to serve. Ayos din pala 'tong may kasama sa penthouse. May nakakausap ako kahit papaano."Diba sa States ka pinanganak?" I asked.Pinagserve muna niya ako ng noodles at pumwesto na sa harapan ko. Err... Naka-shirt na nga siya, pero naka-boxers pa rin siya. Well, not to mention that he's got a well-toned chest. Hindi ko lang napansin kung may well-sculpted you-know-what-I-mean siya dahil sa sobrang dilim ng paligid kanina."Yeah, and I can only speak few Hangul words. Hindi talaga ako fluent."I nodded my head. "I see. Bakit ka pala dun pinanganak? Yung kapatid mo, dun din ba?"He shot me the 'why do you ask?' look kaya parang nakaramdam ako ng pagkapahiya. Kung hindi ko pa nakita na ngumiti siya at napatawa ng mahina, hindi maaalis ang discomfort feeling ko. Ugh."Before I was born, my parents got separated for some odd reason. Travis was left to Dad... Kaya kung may balak kang magtanong ng kung ano-ano tungkol sa kapatid kong K-pop idol ay tigilan mo na. I don't know him... even a bit.""Hindi pa kayo nagmimeet?" Push pa ng topic."We have met few times before. Pero iba pa rin kapag nakasama mong lumaki," paliwanag niya habang nakangiti lang. In fairness, mukha naman siyang harmless. "Mom doesn't want Dad to sustain my financial needs. They're not in good terms up to now.""Sorry to hear that..." I felt guilt dawn into me. Masyado yata akong lumagpas sa boundary at pati personal issue ay naikwento na niya."It's okay. Ano pang gusto mong malaman? I'm willing to share."Napangiti ako. Buti pa siya, hindi nagsusungit sa akin. Puro pagngiti lang yata ang alam niyang expression."Bakit ka pala napadpad dito sa Pinas? At fluent ka pa mag-Tagalog. Wow.""Kumain ka na," he said so I started eating mine and I was like ASDFGHJKL! Ang anghang! Pero syempre, hindi ko pinahalata. All I did is bit my tongue to supress that hot sensation, pero mukhang nahalata niya ang discomfort ko. "Are you fine?""He...hehe. I'm good," I smiled fakely. F-ckin-gsh--t! Ang anghang!"Saan na nga ba tayo? Uhm... Ahh, na-base ang work ni Mom dito sa Philippines that's why I had to study here. Four years din yun... Highschool. Hindi ka pa ba matututo ng Tagalog kung sa apat na taon na pinasok mo sa school ay puro Filipino ang naririnig mo?"Ang cute ng accent niya. Hahaha! Pero sh-it. Maanghang talaga. Uminom na muna ako ng tubig at binalingan ulit siya. "Okay, na-gets ko na. Cool...""Your Dad gladly hired me because he found out that I speak Filipino.""Ahh, favorite ka niya?" Nakadalawang-baso na ako ng tubig. Ugh! Ilang sili ba ang inilagay sa noodles na yun???"Hindi naman. Teka. Ayaw mo ba ng noodles??"Nagsalin ulit ako ng tubig sa baso at uminom muna bago ko siya sinagot. Ugh. "Sorry, 'di ako mahilig sa maanghang." At may allergy ako dyan. I pouted."'Ba't 'di mo agad sinabi?" Natatarantang sabi niya. Tumayo siya, pero pinigilan ko siya sa braso."I'm fine!""Baka naanghangan ka pa?"I smiled assuringly to him and showed my thumbs up. "I'm good, Fifth. Wait there," I got up and headied out of the dining room. Kinuha ko lang yung paper bags na tinake-out ko galing sa fastfood at dinala ko yun sa dining room. "There... Ito nalang ang kainin natin. 'Di ko kayang makipag-level sa tolerance mo sa spicy food.""Wala eh. Dugong-Korean," sabay kindat niya na nagpataas ng kilay ko. "Maupo ka na. Kumain na tayo.""Yung totoo?---" Umupo muna ako at ako naman ang nag-serve sa kanya ng pagkain. "Sino ang may-ari ng penthouse? Ako o ikaw?""Ikaw...""Ako? Eh bakit feeling ko ikaw ang may-ari tapos ako ang bisita?" Yun talaga ang nararamdaman ko ngayon. Parang ako yung pinagsisilbihan niya eh. Pfft!He shrugged while looking at me. "Feel at home nga diba? Ganito ako sa bahay namin. I treat my mom like this."Natapos nalang kaming kumain pero panay pa rin ang pagkwento niya tungkol sa Mom niya. I bet he's homesick. He loves his mom but that doesn't mean that he's a Mama's boy. Nagkataon lang siguro na ang Mama lang niya ang nakagisnan niya sa paglaki."You know what? I'm a big fan of your brother," sabi ko habang pinapanuod ko siyang maghugas ng plato. I wasn't just watching... Pinapatuyo ko naman ang mga hinuhugasan niya."Yeah right. The Official Pimp... I wonder why he named himself that. Kinda weird though. I don't even listen to his songs... I grew up in US and never listened to K-pop."The way he speaks about his brother, it seemed like he's got grudge towards him. Ewan ko ba. Parang hindi siya kumportableng pag-usapan ang kapatid niya."But I like him. You should check out his songs. I'm honestly one of his crazy fans," I joked. Medyo nabother ako nung sumeryoso ang mukha niya. Oopps, did I hit something?"I'm proud of him but not to the extent that I'll tell the world that he's my brother. Mas proud ako sa sarili ko... Napagtapos ko ang sarili ko nang hindi humihingi ng tulong sa kanila."I mentally nodded my head to his retort. Well, mas nakakaproud nga yun. Napaisip tuloy ako. Ano pa kaya ang meron sayo, Fifth?"You better get some rest. You looked tired, really. Napapangiti ka mag-isa. Masama na yan, Crystal."That made me snapped back on my senses. I shook my head a little and looked to the other direction. Haayy... Makapunta na nga sa kwarto."Crystal, kailangan ka free?"I looked back and shot him my questioning eyes. "Bakit?" And there, I can't help myself not to look at his bottom. Holy cookie.Tinakpan niya ng plato ang parteng yun kaya napatawa ako ng bahagya. Conservative nga."Ano kasi... Pwede bang samahan mo ako sa mall?""Hmm?" Ano'ng gagawin namin sa mall?He smiled awkwardly which I really find cute, sabay kamot niya sa batok niya. "Bibili ako ng damit. Puro kasi makakapal ang dala ko eh. Sabi ni Mom, tag-ulan daw ngayon dito pero bakit ang init? Ayan tuloy, naghubad ako kanina. Sorry ulit."I giggled. Di pa rin pala siya nakaka-get over sa nangyari kanina. "It's nothing. Sige, sasamahan kita kapag free na ako. Medyo busy pa kasi kahit weekend eh. Okay?"He smiled. "Okay. Goodnight, Crystal."I frowned a bit. Yan na naman sa first name basis niya. "Gail... Just Gail.""Bakit ba ayaw mo sa Crystal? Alam mo ba na unang banggit pa lang ng Daddy mo sa pangalan mo ay alam ko nang maganda ang anak niya?"Natigilan ako. As in, wow. Ganun ba kalakas ang epekto ng pangalan ko o talagang nambobola lang siya? Either way, he made my cheeks beet red."See? Kinilig ka. Crystal nalang kasi..."I rolled my eyes and headied for the stairs. Sinundan naman niya ako. "I want to call you Crystal. What's wrong with that?""Hindi ako kumportable.""Why not?"Nakarating na ako sa tapat ng kwarto ko kaya hinarap ko siya. Nahuli ko naman siyang sinusuyod ng tingin ang damit ko. Naconscious tuloy ako bigla. Err... Naconscious talaga ako sa paraan ng pagtingin niya kaysa sa pagtingin ni Kurt kanina."Hey..."He snapped up and shook his head. He folded his arms across his chest and heard him 'tss'. What's wrong again?"Crystal, I think I have to treat you for shopping. Is that dress you're wearing really yours?"I glared at him. "Of course, it's mine."He smirked. He f-cking smirked! What a sight. LOL. Pakiramdam ko, si TOP talaga itong nasa harapan ko. No wonder, magkapatid nga sila. Halos parehas ng physical features eh."Sayo talaga? Dala hanggang pagtanda?""Huh?" Ano'ng pinagsasabi niya?He chuckled and turned his back on me. He raised his right hand in the mid-air and waved on me. "Nothing, it's just that... You're 26 already but you're using dress for a 10 year old.."Heck... Talaga bang maikli ang dress ko? Hindi naman ah.--A/N: Bukas po ulit. Maikli ba talaga ang suot ni Gail? :) --->[38.1] DEEP SSHHGAIL'S POVSunday. Syempre free day ko ngayon. Natapos ko na ang task-to-do kagabi. Sinadya ko yun para masamahan ko si Fifth papunta sa mall mamaya. Well, mamaya pa naman yun. May ginagawa rin kasi si Fifth ngayon. Actually, tinetest ko na ang finance skills niya dahil kaunti nalang at matatanggal na ang utak ko kung hindi ko pa ilalapit sa kanya ang isang papeles mula sa palubog ng branch sa Norte.Nakatitig lang ako sa kanya habang busy-ng busy siya sa pagtatype sa kanyang laptop."Ano, Fifth? May anomaly ba or talagang hindi lang mabenta dyan ang products natin?" Tanong ko.Dumiretso siya ng upo at uminom muna ng juice bago niya ako tinignan. "Crystal, base sa computation ko, mukhang nagkakadayaan dito sa branch na ito. Nag-kakaubusan nga sa stock. Mataas ang demand kaya laging pinapadalhan sila ng supplies, pero bakit ang baba naman masyado ng total sales nung September?"I shrugged and took a sip on my juice. "Ewan ko. Bumabase lang naman kami sa pinapadala nilang report. Ano kayang pwedeng gawin dyan?""Have them investigated. Bakit sila demand ng demand ng supply kung hindi naman pala mabenta? Well, unless, inuuwi nila ang mga products na hindi na bebenta kaya nauubos. Pfft!"Very well said. May point siya. Mukhang hindi yata ako magsisisi na may Finance Adviser ako. Less think, less stress."Sige, sasabihin ko yan kay Kuya Louis. Matanong ko nga, Fifth." Umayos ako ng upo sa sofa habang siya naman ay shinashut down na ang laptop niya."Ano yun?"I smiled warmly to him. "Buti pumayag kang ilipat ka ng base dito sa Pinas ni Daddy?""I missed being here and I've signed a contract that'll last next year. One year lang akong magiging adviser mo, Crystal.""So, after the contract expires, you will leave me?"He smiled as he put his laptop inside his bag. "Maybe yes, maybe no. I don't know what the future may bring us. Bahala na."Awkward silence...Bakit nga ba namin pinag-uusapan ang tungkol dito? Kung tutuusin, 3 days ko pa lang siya nakakasama, pero sa 3 days na yun, kumportable na ako sa kanya. Hindi ko alam kung bakit. Siguro dahil gumagawa rin siya ng paraan para maalis ang pagkailang ko sa kanya."Hindi pa ba tayo pupunta ng mall? Naiinitan na talaga ako sa mga sinusuot kong damit," reklamo niya habang pinapaypayan ang sarili niya."Hindi naman masyadong mainit ah.""You only said that because you're just wearing nothing but a thin fabric."Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Medyo naconscious pa ako nung tignan niya ako na parang naiilang siya. "Hey, it's not thin! Grabe ka naman sa sobrang pagkaconservative mo. Ano nalang isusuot ko kung lagi mong pinupuna ang damit ko?"He grinned. "Mianhe. You look good in not-so-revealing dress. I'll choose clothes for you later if you allow me.""Napakamanong mo, no'? Para kang hindi lumaki sa States nyan," sarkastiko kong sabi sa kanya.Ngumisi naman siya ng nakakaloko, pagkatapos ay tumayo na habang bitbit-bitbit ang laptop bag niya. "I like simple girls...""So?" I asked confusedly.He headied for the stairs without looking back at me. "Just saying... Anyway, I'll just go to my room and fix my stuff."Simple girls... Yun ang gusto niya? Hindi kaya yun ang dahilan kung bakit siya bumalik dito sa Pilipinas... Ang maghanap ng simple girl na mala-Maria Clara ang ugali? Conservative masyado eh.Phone rings...Inabot ko kaagad ang cellphone ko mula sa center table. Si Kaye Anne ang caller kaya naexcite ako bigla."Kaye Anne...?"["On the way na kami ni Nathan dyan. Dyan kami maglalunch ha? See you in a bit!"]Wow. Surprise visit? Cool.***"Gaaaaaaaail~"I welcomed them with open arms as they stepped inside my penthouse. They arrived after half an hour of informing me that they'd drop by here today.Ngumiti lang sa akin si Nathan samantalang si Kaye Anne naman ay yumakap agad sa braso ko. "Sorry kung biglaan ang pagbisita namin ha? Baka kasi, umalis ka kapag nalaman mong pupunta kami dito.""Sira... Hindi no'! Pero buti nalang tumawag ka. Balak naming umalis ni Fifth eh.""Fifth?"I nodded while smiling from ear-to-ear. "Buti pala dumating kayo ni Nate. Ipapakilala ko kayo sa kanya.""Huh?" Sabay na sabi nila. Ugh. Wala pa nga pa lang nakakaalam na dito rin nakatira si Fifth sa penthouse ko. Even Jade and Kuya don't know about this."Magsuot muna kayo ng slippers. Baka magalit siya. Siya pa naman ang naglilinis dito," tinuro ko sa kanila ang cabinet kung saan nakalagay ang mga slippers kaya naman agad-agad silang nagsuot nito."Sino si Fifth?" Tanong ni Kaye Anne.Sinundan nila ako hanggang sa sala, at sinenyasan ko silang maupo muna sa couch. Pinatong nila sa center table ang mga paper bags na hawak nila saka nila ako tinignan ng puno ng pagtataka."Si Fifth... Siya yung adviser ko. Kaye Anne, I've told you about him, haven't I? Si Travis, remember?"Nagkatinginan silang dalawa, pagkatapos ay binalingan ulit ako. "Travis? Dito siya nakatira?" Kaye Anne asked surprisingly. At bilang sagot ay ngumiti lang ako."Lalaki? May kasama kang lalaki dito?" Tanong naman ni Nathan."No worries, guys. He's harmless. Malayo ang bedroom niya sa bedroom ko. He's nice and all. He's conservative." I giggled a little when I mentioned the last adjective. LOL."Pero kahit na, Gail. Kilala mo ba yun?"I smiled assuringly to Nathan. "He's like you, Nathan. Gentleman like you, indeed." I held up a finger and waved it in mid-air while smiling. "One month lang naman siya mag-i-stay dito. Hindi naman siya magtatagal. Wala lang talaga siyang matutuluyan. Expensive naman kung sa hotel diba? Ang laki-laki ng penthouse ko. Why not here then?"Matagal silang hindi nakasagot. Wala naman na silang magagawa sa desisyon ko. If something happens, then I'll take full responsibility. Ginusto ko 'to eh."Wait here. Tatawagin ko siya."Pinuntahan ko si Fifth sa kwarto niya. Naka-half open ito pero kumatok pa ako sa pinto."Fifth...""Yes? Come in," sabi niya kaya pumasok naman ako. Naabutan ko siyang namimili ng susuoting damit. Puro long sleeves ang mga nakasalansang sa kama niya. "What do you think I should wear today when we go out?""Err..." Nakangiwi lang ako habang nakatingin sa mga damit. "I can't choose which one. Puro long sleeves eh... Wala ka bang polo shirt?"He eyed me and then shook his head. "I don't have one. That's why I want to go shopping."Nakakaawa ang boses niya. Bakit parang nagseself pity siya? Pfft."Sige, mamaya nalang. Magsuot ka muna ng jacket then, bumaba ka na. May bisita ako. Ipapakilala kita sa kanila.""Huh?" Pinagkunutan niya ako ng noo. "Do you need to?""They're my friends.They won't eat you. 'Wag kang matakot," I laughed at his reaction. Napatigil lang ako nang mapansin ko na nakatitig lang pala siya sa akin. "What's wrong?""Nothing." He smiled and shook his head. "You look more beautiful when you laugh. 'Wag ka nang magsusungit ha?"Uhm... Awkward. Napaiwas agad ako ng tingin sabay hawi sa bangs ko. I felt my heartbeat accelerating. Sh-it. Nailang tuloy ako."I'm not masungit.""You are. You're intimidating."I glanced at him, still confused. "Am I?""Yes, you are. Sige na... Susunod ako. Magbibihis lang ako."Hindi ako kumilos man lang. I stayed on my feet and stared at him briefly. I find him so strange today. Kung ano-ano nalang ang sinasabi niya ngayon."What? Do you want to watch me change my clothes?"I smiled playfully. Let me test you, Mr. Adviser. "Do you want me to?"His chinkey eyes rounded in surprise. I stopped myself from smiling after seeing his reaction. Good Lord, manong conservative nga."Fifth, can I ask you one thing? Something personal?" I didn't let him retort for I immediately interrupted him. "Are you gay? Homos-exual?""Nooooooo..." Todo-iling pa siya kaya natawa ako."Really? Bakit napaka-conservative mo?"He shooed me by his left hand and went inside his bathroom. "Go away, pervert!"Wow... Ako pa ang pervert. Hahaha!Pagkababa ko sa sala, naabutan kong naghaharutan ang dalawa kaya tumikhim ako. Kundi pa yata ako tumikhim, hindi pa nila mapapansin ang presence ko"Ehem... He'll go down in a minute," I beamed and sat down on the sofa. "Kailan ang wedding niyo?"Nagkatinginan na naman sila, at sabay na ngumiti. Napailing nalang tuloy ako ng ulo. Parehas silang kinikilig eh."First Saturday of December..." Sabay na sagot nila."Cool. Sa dinami-dami ng pinagdaanan, kayo rin pala ang magkakatuluyan," nakangiting sabi ko sa kanila.Natawa naman si Nathan, sabay kurot niya sa pisngi ni Kaye Anne. "Kaya nga eh. Hindi na ako tumanggi nung magpropose siya sa akin.""Ha? Kaye Anne, ikaw ang nagpropose?"Sinapak ni Kaye Anne si Nathan sa braso. "Kapaaaal! Hindi ah. Nakakainis ka. Binabaligtad mo lahat ng pangyayari. Kapag ako talaga napikon, iiyak ka talaga," Kaye Anne threatened with a smirk."Joke lang, kulet. Dami mong alam. Pfft! Kumain na nga muna tayo..." Nilabas na muna ni Nathan ang mga food containers mula sa paperbags. Limang dishes yun, at mukhang si Nathan ang nagluto."Nakakamiss kumain ng luto mo, Nate. Tataba si Kaye Anne sayo," komento ko at tumayo na. "Kukuha lang ako ng plates. Dito nalang tayo kumain sa sala.""Samahan na kita, Gail," alok ni Kaye Anne pero nang marinig ko ang footsteps ni Fifth na pababa na ng stairs ay napatigil kami at tumingin sa direksyong iyon.Fifth was heading downstairs with an awkward smile on his face. Naka-suot siya ng black jacket at pants para sa kanyang bottom. Pagkababa pa lang niya ay sinalubong ko na siya at hinila sa braso."Guys, ito pala si Fifth. Travis Choi The 5th... He's my adviser," pagpapakilala ko. Hindi na ako nagtaka nang mapansin kong natulala si Kaye Anne. She even dropped her fork in surprise. "Fifth, he's Nathan and that girl is Kaye Anne. She's my cousin. They're both my bestfriends.""Hi, nice to meet you," he retorted shyly. His fvking voice made me realize that he speaks like his brother; low and very manly."Ehem." Nathan faked a cough to break the silence. Tumayo ito at nakipagkamay kay Fifth. "Nice to meet you, too.""Y-you really look like--"Pinutol na ni Fifth ang sasabihin ni Kaye Anne. "I'm aware of that."And that's when Kaye Anne and Nathan started whispering to each other. Napailing nalang ako at hinila na ulit si Fifth."Kaye Anne... Nathan... Kukuha lang kami ng utensils ni Fifth. Tara na, Fifth."***Akala ko, hindi makakasundo nila Kaye Anne at Nathan si Fifth pero it turned out na ako pa ang naout of place sa kanilang tatlo. Kagaya ko, namesmerize din sila nung nalaman nilang nagta-Tagalog si Fifth. Syempre yung hiya ni Fifth ay biglang nalusaw eventually at talagang naging comfortable na siya sa mga bisita ko. Me