AKFI KURBAN RAPORU 2012 - IHH · 2016-06-07 · Gelen kurban bağışları, bağışçıların talebi doğrultusunda İHH tarafından 2012 Kurban Organizasyonu çerçevesinde çalışma

İHH İNSANİ YARDIM VAKFI • KURBAN RAPORU 2012 2

KURBAN RAPORU 2012 • İHH İNSANİ YARDIM VAKFI 1

Neden Kurban?Kurban İsmail’in adanmışlığı, bir babanın en sev-

gilisine en değerlisini armağan edişidir… Kurban

sadakattir, ibadettir, paylaşmaktır, berekettir; dün-

yanın bir ucundan diğer ucuna açılan kapıdır;

hayra giden yoldur; hakka yaklaşmaktır.

Ortadoğu’ya, Balkanlar’a, Orta Asya’ya,

Kafkasya’ya, Afrika’ya, Uzakdoğu’ya, Latin

Amerika’ya her yöne yollara düşüp hayrı kapı

kapı dağıtarak dualara ortak olmaktır. Sıkıntıya

düşmüş, felakete uğramış, zulüm görmüş, aç

ve açıkta kalmış; savaş, tabii afet gibi sebeplerle

mağdur olmuş, yaralanmış, sakat kalmış; evsiz,

yurtsuz, tüm insanlara ulaşmak, kardeşliği dün-

yaya yaymaktır.

Yokluğa varlık katmaktır sözün kısası. Sevaba

sevap eklemek… Kardeşlik bilincini geliştirmek,

bir olmak, hep bir kalmaktır. Allah’ın rızasını ka-

zanmak ve yeni hayır yolları aramaya düşmektir

sonrasında...

101 ülke ve bölgede kurban

İHH İnsani Yardım Vakfı olarak bu kurbanda

“Kurban ibadet, paylaşmak kardeşliktir” sloga-

nıyla dara düşmüş kardeşlerimizle kucaklaştık.

1992’den bu yana bağışçılarının vekâlet yo-

luyla verdiği kurbanları sahiplerine ulaş-

tıran vakfımız, bu yıl da emanet aldığı

41.000 hisse kurbanı Türkiye dâhil

101 ülke ve bölgede yaklaşık 2

milyon kişiye ulaştırdı.

Bu sene de kurban vesile-

siyle yeryüzüne dağılan

ekiplerimiz aracılığıyla

mazlum coğrafyalarda

zor koşullarda yaşam mü-

cadelesi veren insanlar

için gerçekleştirdiğimiz

kalıcı projeleri hayata

geçirdik.

Her Kurban Bayramı’nı hayır için vesile bilerek,

bayram günlerinde beş kıtada onlarca projenin

açılışını yaptık, ihtiyaç duyulan yeni projeler

için çalışmalar başlattık. Önceki yıllarda hayata

geçirdiğimiz su kuyusu, eğitim merkezi, cami

ve mescitler, oyun parkları, meslek edindirme

kursları, yetimhane binaları gibi projelerimizin

denetimlerini yaptık, ihtiyaçlarını belirledik.

20 yıldır toplumlar arasında kardeşlik köprüleri

kurmak, sıkıntıya düşmüş, mazlum olmuş insan-

lara umut ışığı olabilmek için sınırlar aşıyoruz. Bu

kurban da dünyanın bir ucundan diğer ucuna

kardeşlerimizle kucaklaştık, dualaştık, yürek-

lerin ferahlamasına tanık olduk, yüreklerimizi

ferahlattık...

Nice kurbanlarda tekrar buluşmak ümidiyle…


İHH, Balkanlar’dan Güneydoğu Asya’ya, Ortadoğu’dan Latin Amerika’ya beş kıtada ihtiyaç sahiplerine ve yetimlere ulaştı.

5 kıtada 101 ülke ve bölgede kurban

Kurbanlarını 101 farklı ülke ve bölgedeki kardeşlerine vekâlet yoluyla bağışlayan hayırseverlerimiz, bağışlarını İHH İnsani Yardım Vakfı’nın banka hesap numaralarına kredi kartı veya posta çeki ile, vakıf merkezine bizzat gelerek elden, internet üzerinden online bağış yöntemiyle ulaştırır.

Gelen kurban bağışları, bağışçıların talebi doğrultusunda İHH tarafından 2012 Kurban Organizasyonu çerçevesinde çalışma yapılacak ülkelere göre paylaştırılır.

Kurbanlıklar, İHH İnsani Yardım Vakfı görevlilerince, çalışma yapılacak ülke ve bölgelerde kurban için gerekli kriterlere uygun olarak satın alınır.

aşama-1

Kurban Faaliyet Şeması Kurban Faaliyet Şeması

aşama-2


Su kuyusu, eğitim merkezi, cami ve mescit inşası, oyun parkı, meslek edindirme kursları, yetimhane binaları gibi birçok proje Kurban'da ziyaret edildi.

5 kıtada 101 ülke ve bölgede kurban

• Abhazya • Acara • Adıgey • Afganistan • Ahıska• Arakan • Arnavutluk • Azad Keşmir • Azerbaycan

• Bangladeş • Bolivya • Bosna-Hersek • Brezilya• Bulgaristan • Burkina Faso • Cibuti • Çad • Çeçenistan

• Dağıstan • Doğu Türkistan • Doğu Timor • Ekvador • Endonezya • Etiyopya • Fas • Fildişi Sahilleri

• Filipinler • Filistin • Güney Afrika Cumhuriyeti • Gambiya • Gana • Gürcistan • Haiti • Hindistan • Irak • İnguşetya • İran • Jammu Keşmir • Kabardey Balkar

• Kamboçya • Kamerun • Karaçay Çerkes • Karadağ • Kazakistan • Kenya • Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti

• Kırgızistan • Kırım • Kolombiya • Kosova • Küba • Libya • Lübnan • Macaristan • Makedonya• Malavi • Mali • Mısır • Moldova • Moritanya

• Moro • Mozambik • Nepal • Nijerya • Osetya• Özbekistan • Pakistan • Papua Yeni Gine

• Patani • Peru • Polonya • Preşova • Romanya • Ruanda • Rusya • Sancak • Senegal • Sierra Leone

• Somali • Sri Lanka • Sudan • Surinam • Suriye • Şili • Tacikistan • Tanzanya • Tataristan • Tunus

• Türkiye • Türkmenistan • Uganda • Ürdün • Venezuela • Vietnam • Yemen • Zimbabve

Kurban Bayramı’nın birinci günü, bayram namazının ardından, kurbanlıklar İslami usullere uygun olarak kesilir ve pay sahiplerine dağıtılır.

Kesilen kurbanlar İHH tarafından raporlanarak bağış sahiplerine geri bildirimde bulunulur.

Kurban Faaliyet Şeması Kurban Faaliyet Şeması

aşama-3 aşama-4 aşama-5

“Sayın Ümit Çelik 25.10.2012 tarihinde

bağışlamış olduğunuz

kurbanınız kesilmiştir.

Allah kabul etsin.”




Mutlu İnsanlarDiyarı

Burkina Faso

Ramazan Yılmaz

Başkent Ouagadougou’nun arka sokaklarında

ilerliyoruz. Yaklaşan bayram için hazırlık var so-

kakta; çöpler yakılıyor, yollar temizleniyor. Bayram

hutbesini Yako şehrinde büyük bir düzlükte top-

lanmış erkekler ve kadınların doldurduğu alanda

dinliyoruz. Mutlu insanlar diyarı Burkina Faso’da

ümmet kuşağına iştirak ediyoruz. Namazın ardın-

dan Allah’ın adı ile kesiyoruz kurbanlarımızı ve

insanlığın selameti yönündeki salih niyetlerimizi

Rabbimize iletiyoruz.

Kurban paylarını dağıtmak üzere Burkina

Faso’daki Malili göçmen kardeşlerimizin yaşadığı

kamplara gidiyoruz. Mali’de 22 Mart’ta gerçekleşen

askerî darbenin ardından yaşanan siyasi belir-

sizlik ve güvenlik endişesi nedeniyle 200.000-

250.000 kişinin Senagal,

Nijer ve Burkina Faso’da

mülteci olarak bulunduklarını

öğreniyoruz.

Başkent Ouagadougou’daki

bayramlaşma ve kurban dağı-

tım merkezimiz ise, İHH’nın

burada yaptırdığı Zeyd Bin

Sabit Okulu oluyor. Kurban-

larımızı kesip paketlerimizi

hazırlıyoruz. Zeyd Bin Sabit

Okulu’nun bahçesi ve sınıfları

oyun oynayan birbirinden

güzel çocuklarla dolu. Balonları-

mız ve şekerlemelerimizle biz de

oyun halkasına katılıyoruz. Eki-

bimizin ak saçlı elçileri Ahmet

ve Ali Rıza ağabeyler patlayan

balonların yerine yenilerini

şişirerek bu güzel oyunu

sürdürüyorlar. Şekerler yenilip

oyunlara ara verildiğinde yetim

kardeşlerimize kurban hisselerini

ikram ediyoruz.

* Bu raporda yer verilen seyahatnameler orjinallerinden kısaltılarak kullanılmıştır.


Cibuti’den NotlarCibuti

Abdullah Ömer Çelik

Şanlıurfa kadar bir yer Cibuti. Nüfusu 900.000

civarında. Aden Körfezi’nden Kızıldeniz’e girişteki

Bâbülmendep Boğazı’nın batı kıyısında bulundu-

ğu için stratejik öneme sahip. İstiklaline kavuştuk-

tan sonra bile sömürü düzeninin devam etmesi-

nin arkasında yatan sebep de burada saklı. Resmî

kaynaklarda ülke nüfusunun %94’ü Müslüman

olarak geçiyor; İHH’nın kardeş kuruluşu El-Birr bu

oranın aslında %100 olduğunu söylüyor. Resmî

diller Arapça ve Fransızca. Fransızca her alanda

yaygın, Arapça ikinci planda. Halk kendi arasında

ise Somalice konuşuyor. Halkın %73’ü fakir, bu

oranın %50’si ise fakirlik seviyesinin altında. Bir

Cibutilinin günlük geliri 0,66 dolar. El-Birr’deki arka-

daşlar ülkedeki fakirliğin boyutunu görmemiz için

bizi başkentte bir bölgeye götürüyor. İlk olarak

çöpün ve çamurun içinde yaşayan bir aileyi

ziyaret ediyoruz. Sadece 10 dakika durabildi-

ğimiz bu yerde insanlar bütün hayatlarını

geçiriyor. Son derece yoksul insanların

yaşadığı bu yerlerde bizlerin anladığı

manada dört duvardan müteşekkil

bir evden bahsetmekse imkânsız.

Ülke 1977’de Fransa’dan bağımsız-

lığını kazanmış ancak bugün hâlâ

Fransızlar Cibuti sokaklarında.

ABD ülkedeki Fransız

tekeline son

vermiş ve Af-

rika’daki en büyük askerî üslerinden birini buraya

kondurmuş. Daha başka kimler var kimler: İtalya,

Japonya, Almanya, İspanya. Cibuti’de altı farklı

ülkeye ait askerî birlik var.

Bayram namazını toprak bir futbol sahasında eda

ediyoruz. Cibuti’nin hemen hemen her yerinde

insanlar bayram namazını açık mekânlarda toplu

olarak icra ediyor. Kurban dağıtılan bölgelerde

partner kuruluşumuz önceden bir çalışma yapa-

rak ihtiyaç sahiplerine birer yazılı belge vermiş. Bu

belgeler karşılığında et dağıtımlarımızı yapıyoruz.

Buradaki kardeşlerimize kurban paylarını teslim

ederken gözlerindeki mutluluğu görmek içimizi

ısıtıyor.


Gambiya’daKurban Sevinci

Gambiya

Talha Keskin

Bu sıcak memleketin sıcak insanları ile ilk

günden kaynaşıyoruz. Bizlerin burada olmasın-

dan duydukları sevinci sıkça dile getiriyorlar.

Gambiya’da keseceğimiz 50 büyükbaş hayvanı

görmek için hayvan pazarına gidiyoruz. Pazarda

hayvanların alımında, bakımında ve dağıtımında

görev alan partner ekibimiz ve Gambiyalı bir

gazeteci var. Kendisi İHH organizasyonları hak-

kında bizimle bir röportaj yapıyor.

Kesim için gittiğimiz her yerde insanlar bizi

büyük bir sıcaklık ve sevinçle karşılıyor, bu orga-

nizasyonun gerçekleşmesine vesile olanlar için

dua ediyorlar. Bu kurbanların onlar için ne kadar

çok şey ifade ettiğini dile getiriyorlar. Köylerinde

kurban ibadetinin yerine getirilmesinden de ay-

rıca mutlular. Kurban kesim çalışması yaptığımız

yerlerdeki camileri ve okulları da ziyaret ediyo-

ruz; maalesef hemen hepsi oldukça bakımsız ve

harap.

Kırsal bölgelere gitmek için yola koyuluyoruz.

Tek katlı ahşap veya topraktan yapılmış evlerin

bulunduğu yol boyunca ilerlerken kafileler

hâlinde çocuklar görüyoruz. Zaman zaman

durup çocuklara Türkiye’den getirdiğimiz balon-

lardan hediye ediyor ve mimikler, gülümseme ve

kucaklaşmalarla bayram sevincini paylaşıyoruz.

Kesim yaptığımız bölgelerden birinde çok sayıda

yetim ailesi olduğunu öğreniyoruz. Yetim anne-

leri ailelerine bakabilmek için ortak bir arazide

tarım yapıyormuş. Bu hanımlar son derece kısıtlı

imkânlar ve teknik

yetersizliklere rağ-

men bahçelerinde

birtakım meyve

ve sebzeleri

yetiştir-

meyi ba-

şarmış.

Hanım-

ların

bahçe-

lerden

aldıkları

ürünün

verimini

arttırmak için

su kuyularına,

çite ve ilaca

ihtiyacı var. Ta-

rım, bölgede

yaşayanlar

için tek

gelir kaynağı.


Altın Ülke GanaGana

Ercan AkcanRotamız Afrika’nın ilk bağımsız ülkesi Gana… Da-ğıtımlar farklı yerlerde yapılacağı için ekibimiz ikiye ayrılıyor. Biz Akra’da kalan ekipteyiz. Diğer arkadaşlarımız ülkenin kuzey bölgelerine gidi-yor. Bayram namazı için Akra’nın dışında Eas-tern City’deki Tafo bölgesine gidiyoruz. Büyük bir alana varıyoruz. Geniş, yemyeşil bir arazi. Safların ön tarafında erkekler, biraz arkasında kadın ve çocuklar. Herkes rengârenk. Namazdan sonra ilk kurbanımız için büyük bir evin bahçe-sine giriyoruz. Sonrasında Mampong, Akropong ve Kwabeng bölgelerine gidip buralarda görme ve işitme engelli öğrencilerin ayrı ayrı eğitim gördüğü ilkokulları ziyaret ediyor ve her birin-de birer kurban kesiyoruz. Okullarda karşılaştı-ğımız manzaralar içimizi burkuyor. Çocuklara yanımızda getirdiğimiz küçük hediyelerden ve-riyoruz. Konuşamayan bir kız öğrencinin koluna bir bileklik takıyorum, o küçücük kız bana öyle bir sarılıyor ki, o bakışlar bundan sonra hep be-nimle olacak. Akşam hava karardığında Akra’ya varıyoruz. Burada kesilen üç kurbanı Akra’nın en fakir mahallelerinden olan Malam Atta ve

Agbobloshie’de dağıtıyoruz. Mahallede elektrik olmadığı için sokağın ortasında yakılmış bir ateş-ten ve aracımızın farlarından istifade ediyoruz. Ertesi gün Western City’deki Kanglebe bölgesi-ne geçiyoruz. Burada müze hâline getirilmiş bir kale var. Okyanusun tam kenarında. Amerika’ya gönderilen Afrikalıların burada esir edildiğini anlatıyor mihmandarımız Nurudden. Kalenin okyanusa açılan kapısının adı: “No Return” (Dö-nüş Yok). Gana’da neredeyse bütün kiliseler İn-giliz Anglikan Kilisesi’ne bağlı. Ülkedeki birçok reklam panosunda kiliselerin yazdırdığı sözler gözümüze çarpıyor: “İsa yakında geliyor, hazır mısınız?” veya “Bugün kiliseye gittiniz mi?”Son derece bozuk olan yollardan geçerek ulaş-tığımız bir köyün girişinde yaklaşık 300-400 ço-cuk tarafından karşılanıyoruz. Çocuklara hediye dağıtmak istiyoruz ama sıra yapamadığımız için oldukça zorlanıyoruz. Kurbanlarımızı Western şehrinin beş farklı yerinde kesip ev ev dağıtıyo-ruz. Gecenin ilerleyen saatlerinde kuzeydeki ekibimiz de otele dönüyor. Her şeyin planlandığı şekilde gerçekleştiğini, herhangi bir problem ya-şamadıklarını anlatıyorlar.


Camiler HalkınBuluşma Mekânı

Kenya

Ahmet Akif Ekşi

Kenya’ya gelmeden önce ülke hakkında edindi-

ğimiz bilgilerden başkent Nairobi’de Müslüman

nüfusun oranının ortalama %20-30 civarında

olduğunu öğreniyoruz, ancak gözlemlerimiz bu

rakamların gerçekliğinden şüphe etmemize ne-

den oluyor. Burada insanların ibadet mekânlarına

gösterdikleri özen ve yükledikleri anlam bizi

şaşırtıyor. Müslüman şehir ve kasabalarda faaliyet

gösteren İslami kuruluşların yanı sıra en önemli

buluşma ve faaliyet mekânı olarak camiler kullanı-

lıyor. Mahallelerini, vakıf-dernek merkezlerini, soh-

bet meclislerini, ilim enstitülerini, kütüphanelerini,

hatta misafirlerini ağırlayacak otellerini bile, cami

merkezli konuşlandırmaya özen gösteriyorlar.

Kenya’da bulunduğumuz süre zarfında İHH İnsani

Yardım Vakfı’nın bizzat desteklediği birçok çalış-

mayı yerinde görme imkânı buluyoruz. İlk gün

Nairobi yakınlarında İHH’nın desteklediği Tala

Project/Sümer Günay Camii ve Okulu projesini

denetlemeye gidiyoruz. Partner kurum yetkilileri

sınıf sayısını artırmak için ikinci katı çıkmak ve bir

de yurt yapmak istiyorlar.

Garissa’da tanıştığım Somalili bir doktor liman

şehirlerinde eğitimsizlik nedeniyle balıkçılık yapı-

lamadığından bahsediyor ve belirli bölgeler için

özellikle sağlık eğitimi, balık tutma teknikleri vb.

eğitim projelerinin hayata geçirilmesi gerektiğini

anlatıyor. Neredeyse tamamı Müslüman olan

Garissa’da bir BM aracı görüyorum ve kurban

organizasyonunun Garissa ayağından sorumlu

Young Muslim Association Genel Başkanı Sheikh

İsmail’e burada ne yaptıklarını soruyorum. Sheikh

İsmail, BM’nin görünürdeki yardım çalışmalarının

asıl amacının misyonerlik faaliyeti olduğunu

söylüyor. Bunda başarılı olup olmadıklarını

sorduğumda gençlere çok cazip fırsatlar

sunarak onları İngiltere’ye göndermeyi

teklif ettiklerini ve bunda da kıs-

men başarılı olduklarını anlatıyor.

Her şeye rağmen ülkede genel

anlamda İslam’a yoğun bir ilgi

olduğunu söylüyor.

Kenya’daki son günümüzde

Kenya ve Afrika kıtası genelinde

faaliyet gösteren partner kuru-

luşlarla bir toplantı tertip ediliyor.

Toplantıda bölgelerindeki so-

runlar ve yapılabilecekler üze-

rine görüşlerini dile getiriyorlar.

Buradaki herkes Türkiye’nin

bölgedeki kardeşlerini

unutmayışını takdir ve

heyecanla karşılıyor.


Varlık İçinde Yokluk Çeken Bir Ülke

Mali

Recep Karakoç

Başkent Bamako’da İHH adına satın alınan kurban-

ların olduğu alana gidiyoruz. Kurbanlar çekilen

kura sonucunda şehrin sekiz bölgesine dağıtılıyor.

Nüfusu 2 milyon olan Mali’de kişi başı yıllık gelir

100 dolar. Eski bir Fransız sömürgesi olduğu için

Fransızca çok yaygın olarak kullanılıyor. Ülke

ticaretine Fransa, Lübnan ve Çin hâkim. Nüfusun

%98’i Müslüman. Müslümanların ekonomik du-

rumları çok zayıf. Eğitimin paralı ve okul sayısının

çok az olduğu Mali’de ilköğretim süresi altı yıl.

İnsanlar ekonomik durumları iyi olmadığı için

çocuklarını okutamıyor. Mali Afrika’nın en büyük

üçüncü altın üreticisi. Ancak bir tezat olarak

dünyanın en fakir beşinci ülkesi. Dış güçlerin

desteğinde yapılan askerî darbeler nedeniyle ülke

yöneticileri, iç meselelerle ilgilenemiyor.

Yaşlılarda katarakt, çocuklarda ise göbek fıtığı

çok yaygın. Bu hastalıkların nedenleri hem insan

sağlığını tehdit eden yaşam şartları hem de sağlık

hizmetlerinin yetersiz olması. Bamako’da sadece

bir tane acil poliklinik mevcut. Şehirde 50 kişinin

çalıştığı bir pil fabrikası var, burası şehrin en büyük

fabrikasıymış. Ülkede tarım, hayvancılık ve

balıkçılık yapılıyor. Fransızların teşvikiyle halkın

genellikle pamuk tarımı yaptığını ve elde edilen

ürünün düşük fiyatlarla yine Fransızlar tarafından

satın alındığını söylüyorlar. Ancak

son yıllarda pirinç ve mısır tarımı

da yapılmaya başlanmış.

Büyük bir camide kıldığımız

bayram namazından

sonra güzel bir haber

alıyoruz: Mali’ye gelirken

aktarma sırasında

kaybettiğimiz valizimiz

bulunmuş. Valizin bu-

lunmasına çok sevini-

yoruz; çünkü çocuklara

dağıtacağımız balon,

şeker vb. hediyeler o

valizdeydi. Kurban

kesimlerinin tamam-

lanmasının ardından

bayramın ikinci günü

etlerin dağıtımı yap-

mak üzere Bamako’nun

çeşitli bölgelerine

gidiyoruz. İnsanlara

Allah rızası için bir

şeyler vermek ve

onları mutlu etmek

hepimizi fazlasıyla

sevindiriyor.


Gözlerdeki Işığa Kapılıyoruz

Kamerun

Nida Kırömeroğlu

15. yüzyılda Portekizliler buraya gelen ilk Batı-

lılarmış ve bu kara parçasına kendi dillerinde

ıstakoz anlamına gelen “Kamerun” adını ver-

mişler. Douala’da İHH’nın partner kurumunun

faaliyetleri hakkında bilgi alıyoruz. Daha sonra

İHH aracılığıyla yaptırılan Şerefoğlu Camii’ne

doğru yola koyuluyoruz. Burada göreceğimiz

diğer şehirlerde olduğu gibi ana yolların dışında

kalan güzergâhlarda asfaltlanmış yol yok. Derin

çukurlardan müteşekkil yollarda ağır aksak

bir kağnı gibi hoplaya zıplaya ilerliyoruz. Yol

yorgunluğumuz İmam Hamadou ve yardımcısı

Davud Abbas’ın sıcak karşılamasıyla yok

oluyor. Nijer kökenli ikinci imam caminin

bahçesinden havuç ebatlarında birkaç

kök söküyor. Bu odunsu bitkinin etra-

fındaki kabuğu soyduktan sonra bize

ikram ediyor. “Maniyök” dedikleri bu

bitkinin tadı çiğ kestaneyi andırı-

yor. İkramların ardından Bursa

belediyesinin İHH aracılığıyla

yaptırdığı Osman Gazi Camii’ni

ziyaret ediyoruz. Bizi bölgenin

Sultan’ı karşılıyor. Ülkede her

bölgede kanaat önderi olarak

tanımlayabileceğimiz “Sultan”

denilen şahsiyetler bulunuyor.

Bu kişiler insanlar arasında

vuku bulan sorunları çözmekte görev alıyorlar.

Bayram namazı için herkes akın akın

Yagoua’nın en geniş alanına gidiyor. Alana vardı-

ğımızda mahşeri bir kalabalıkla karşılaşıyoruz.

Müslümanlar en güzel, en temiz elbiselerini

giymiş. Namazdan sonra bayramlaşıyoruz,

birbirimize sarılıyoruz. Çocuklar için getirdiği-

miz hediyeleri dağıtıyoruz; onların sevincine,

gözlerindeki ışığa kaptırıyoruz kendimizi.

Daha sonra kurbanların kesileceği bölgeye

hareket ediyoruz. Bölge Ramazan’dan sonra bir

sel felaketi yaşamış. Çad sınırına 7 kilometre

mesafede. Beş ayrı yerde yapılan kesimlerde,

önceden belirlenmiş ailelere kurban paylarını

dağıtıyoruz. Kurban eti dağıtılanlar arasında

farklı inançlara mensup ihtiyaç sahipleri de

var. Ayrım gözetmeksizin yapılıyor dağıtımlar.

Arkadaşlar bölgedeki jandarma, polis, belediye

ve 160 mahkûmun bulunduğu hapishane için

de kurbanlık ayırmış. Kurbanlıkları vermek için

gittiğimizde hem jandarma, hem polis, hem

hapishane müdürü tarafından hoş bir yakınlık-

la karşılanıyoruz. Bölgedeki tüm faali-

yetlerimizi takip eden

devletin en büyük

TV kuruluşu Kanal

2 yaşadıklarımızı

kayıt düşüyor.


Mazlumun SesineKulak Verenler

Sierra Leone

Hacı Bayram ŞahinBatı Afrika’da 7 milyonluk, dünyanın en fakir ül-kelerinden birine Sierra Leone’ye gidiyoruz. Ülke halkının %60’ı Müslüman. Sierra Leone’de her beş çocuktan üçü beş yaşına gelmeden ölüyor. Batı’nın tüm misyoner teşkilatları orada, kişi ba-şına düşün kilise sayısı Batı’dan fazla. 1992-2002 yılları arasında yaşanan iç savaş ülkeyi ekonomik olarak çökertmiş. Binlerce sakat insan var; özellik-le isyancılar tarafından iki eli birden kesilmiş çok sayıda insan. Başkente günde sadece birkaç saat elektrik veriliyor. Veriliyor verilmesine de çoğu evde ne elektrik tesisatı ne su tesisatı var. Dünya-nın en değerli elmas madenleri, altın madenleri bu ülkede bulunuyor ama Batılı beyaz adam bu madenlerin imtiyazını almış, sömürmeye devam ediyor. Sierra Leone’de 700 hisse kurban keseceğiz, yetim-lerle hediyeleşeceğiz. İlk olarak altı yıldır tanıdığı-mız, çalışmalarına destek verdiğimiz, Evanjelist bir rahipken İslam’la şereflenmiş Musa kardeşimizin kurmuş olduğu derneği ziyarete gidiyoruz. Musa, kayıtlı yaklaşık 5.000 kişinin Müslüman olmasına sebep olmuş, bunların 500’e yakını papaz. Onunla

birlikte ülkenin en ücra köylerine kadar gidiyoruz. Kabilelerde kurban keseceğiz. Musa’yı her yerde tanıyorlar. Bizim jeeple beş saatte gittiğimiz yerlere o motosikletle gidiyor. Yol o kadar sapa ki şoförü-müz bile isyan ediyor. Sonunda kesimleri yapaca-ğımız bölgeye geliyoruz ve 350 hisse kurbanımızı kesiyoruz. Buradaki bazı köylerde camiler harap, kiliseler mamur. Bu duruma üzülüyoruz, daha iyi-leri yapılmalı diyoruz. Bir sonraki durağımız başkentin en yoksul böl-gelerinden biri. Burada insanlar teneke baraka-larda yaşıyorlar; su, elektrik, tuvalet, banyo hiçbir şey yok. Bir taraf bataklık, bir taraf çöplük. Ama Allah’ın dinini her yerde yaşamak mümkün. Bu mahallede yedi yıldır desteklediğimiz yaklaşık 200 fakir çocuğun okuduğu medreseyi ziyaret ediyoruz. Hayırseverlerimizin yardımları ile ya-pımına başlanan Kur’an kursunun inşaatını gezi-yoruz. Kızlı erkekli 200 çocuk okuyacak burada. Müsterih olun Türkiyeli kardeşler. İHH sadece kurban eti dağıtan bir kuruluş değil, bu ülkede si-zin desteğinizle 420 yetime bakıyor, medreseler açıyor, yetimhaneleri destekliyor. Dönerken yeni başlar gibi bismillah diyoruz.


İHH Projeleri Somali’yeHayat Veriyor

Somali

Yüksel Keleş

Somali’deyiz. Yollar perişan, evler harabe,

savaştan dolayı kurşun isabet etmemiş he-

men hiçbir ev yok. İlk iş olarak kesilecek 700

hayvanın beslendiği alana gidip kurbanlıkları

görüyoruz. Ardından İHH’nın yaptırdığı 400’ü

yatılı 1.500 öğrenci kapasiteli yetim kompleksini

ziyaret ediyoruz. Kompleks, içerisinde Kur’an

kursu, ilkokul, ortaokul, lise, medrese, mescit ve

spor sahalarını barındırıyor. İşçiler durmadan,

bıkmadan, usanmadan birkaç ay içerisinde

kompleksi tamamlamaya çalışıyor. İkinci gün

yetim öğrencilere hediyeler dağıtmak üzere

içerisinde ilkokul, ortaokul ve lise bulunan yine

İHH’nın finanse ettiği 1.300-1.400 civarında öğ-

renciye hizmet veren Fecr Okulu’na gidiyoruz.

Daha sonra Zemzem Vakfı’nın İHH ile birlikte

finanse ettiği Arafat Hastanesi’ni ziyaret ediyo-

ruz. 2009-2010 yılları arasında burada 10.000

katarakt hastası ameliyat edilmiş. Ardından

İHH’nın yetim aileleri için satın alıp hibe ettiği

dükkânları görmeye gidiyoruz. Tarım projesi

kapsamında az su ile nasıl tarım yapılması ge-

rektiğini öğrenmek için Türkiye’ye gelip eğitim

alan öğrencileri, açılan okulları, yetimhaneleri,

kompleksleri gördüğümüzde bu ülke insanı için

kalıcı çözümler üretildiğini anlıyoruz. İHH’nın

buradaki bir diğer hizmeti de su kuyuları; İHH

30’u Mogadişu’da olmak üzere Somali’de toplam

1.000 su kuyusu açmış.


Bayram namazının ardından iki gruba ayrılıyo-

ruz. Dört arkadaşımız İHH’nın yaptırdığı mes-

cidin açılışına gidiyor. Diğer dört arkadaşımızla

kurban kesim alanına varıyoruz. İlk kurbanı

biz kesiyoruz, sonra kasaplar kesime başlıyor.

İkindiden sonra kesilmiş ve poşetlenmiş kurban

etlerimizi kamyonlara taşırken Somalili kardeş-

lerimizin hep bir ağızdan söyledikleri neşeli

şarkılara biz de eşlik ediyoruz. Etleri dağıtmak

üzere kompleksin yanında kurulmuş olan

kampa gidiyoruz.

Son gün gittiğimiz kamp oldukça sıkıntılı.

700’den fazla kişinin yaşadığı bu kampa bizden

başka hiçbir yardım kuruluşunun uğrama-

dığını öğreniyoruz. Burada insanlar kendi

imkânlarıyla yaptıkları naylon evlerde kalıyor.

Evlerin içi bomboş, yerde serili hiçbir şey yok.

Sadece toprak ve toprağın bir köşesinde bir min-

der... Kampa en yakın su kuyusu bir kilometre

mesafede. Evin önünde ateş var, ateşin üzerinde

bir tencere, tencerede yemek var diye düşünüp

kapağını açtığımızda kaynayan sudan başka bir

şey görmüyoruz.

Kampın içindeki bir bakkaldan -bakkal dediy-

sek içinde 5-6 biber, 8-10 patates, 8-10 soğan, 10

paket makarnadan başka bir şey yok- makar-

naların hepsini alıp kampta dolaşırken rastgele

dağıtıyoruz. Makarna uzattığımız bir teyze daha

önce kendisine vermiş olduğumuz makarnayı

göstererek komşusuna vermemizi istiyor. Bu

yoklukta, bu sefalette kardeşini, komşusunu dü-

şünen insanların ülkesi Somali. Kardeşi açken

tok yatmayanların ülkesi. Somali’de açlık var,

sefalet var, yokluk var, savaş var; ama bir o kadar

da umut var, iman var, inanç var.


Gül Yüzlü Güler Yüzlü İnsanlar Ülkesi

Moritanya

Zekeriya Çelik

Sabah namazı için otelimizin yakınındaki camiye

gidiyoruz. Burası küçük bir yer; takribi bir evin üç

odası kadar. Burada namaza herkes büyük kıy-

met veriyor ve namaz hayatlarının her yerinde.

Namaz çıkışı ekibimizden Aydın arkadaşımızın

ayakkabılarını bulamıyoruz. Oradaki kardeşler

bu duruma çok üzülüyor. İsmi Bilal mi, değil mi

bilmem ama orada nice Bilaller gördüm; işte o

Bilallerden biri üzüntülü bir yüzle, sahip olduğu

tek terliğini arkadaşımıza uzatıyor, bir taraftan da

özür diliyor.

İHH’nın buradaki partner kuruluşu Cemaati

Hayriyye’yi ziyaret ediyoruz. Ziyaretimiz sıra-

sında İHH’nın Moritanya’da baktığı yetimler için

tutulan arşiv kayıtlarını kontrol ediyoruz. Her

dosyayı yerinde ve düzenli görmek bizleri mutlu

ediyor. Elhamdülillah emanetler yerine ulaşıyor.

Bayram namazını Tevbe Camii’inde kıldıktan

sonra cemaatle bayramlaşıp vakit kaybetmeden

kurban keseceğimiz alana gidiyoruz. Kesimlerin

tamamlanmasından sonra dağıtım için Haysu

Kujum’a yol alıyoruz. Cemaati Hayriyye’deki arka-

daşlar hiçbir karmaşa olmasın diye belirledikleri

ihtiyaç sahiplerine önceden küçük kartlar ver-

miş. Çok kalabalık olmasına rağmen dağıtımları

düzenli bir şekilde yapıyoruz. Dağıtımlarımıza

Ümmü’l-Kura mahallesinde devam etmek üzere

oraya hareket ediyoruz. Tek odalı minik evlerin

bulunduğu mahalledeki okulun bahçesinde kur-

ban paylarını ihtiyaç sahiplerine teslim ediyoruz.

Moritanya’da öğrenci ve öğretmen olmak ayrıca

önemli. Çölün ortasında, sıcakta, çöl çocukları

8 yıl, 10 yıl hatta 14 yıl şevk ve azimle Kur’an’a

sarılıyor, binlerce hadis ezberliyor. Çadırda, o

sıcakta ders veren öğretmenler tek göz odalarda

kalıyor. Her şeyleri bu tek odanın içinde. Bu yılki

bayramımızı bayram eden gül yüzlü, güler yüzlü,

siyah inci tanesi Moritanyalı kardeşlerimizi hiç

unutmayacağız. Hele onların bize öğrettiği “Na-

maz her yerde, her mekânda ve tam zamanında

huşu içinde kılınır.” ilkesini hep hatırlayacağız.


Yol Çağırdığında...Tanzanya

Murat Yılmaz

Zanzibar yeşil ve mavinin bir araya gelebildiği

nadide coğrafyalardan. 1,5 milyonluk nüfusunun

neredeyse tamamı Müslüman. İnsanları güzel,

ikram sever. Her köyün bir camisi, mümkünse med-

resesi var. Uzun yıllar köle ticaretinin merkezi olan

Zanzibar, şimdilerde misyonerlerin uğrak yerlerin-

den maalesef. Gördüğümüz kilise, okul ve klinikler,

otel girişlerindeki İnciller, Evanjelist ve Katolik

öncülerin gölgeleri sadece.

Bayram namazını Zanzibar’ın merkezinde kılıyo-

ruz. Bayramda sevinmek, sevindirmek var. Çocuk

ve bayramı ayırmanız mümkün değil zira. Uzun

beyaz entarileri, mis kokulu yeşil, beyaz takkeleriyle

çocuklar gözlerimizin nuru.

Kazule, Mahanda, Donge, Tumbatu Jongove, Tum-

batu Kichangani, Bambwini, Klimani Tazari, Kidati,

Kendva, Nyange, Mkokotoni, Darusselam, Pemba

ve Bogomoto… Hepsi bizim kasabalarımız, şehirleri-

miz, adalarımız. 700 hisse kurbanımızı Rabbimizin

adını anarak tekbirlerle O’na doğru bir yol tutmak

için kurban ediyoruz. Bu kurbanlarımızdan yakla-

şık 4.000 aile istifade ediyor. Bir küçük tebessüm

ve dua ilacımız oluyor; gönüllerimiz bayram ediyor.

Yürekleriyle verenden de, tebessümle alandan da

Rabbim razı olsun inşallah.

Tumbatu, Zanzibar’ın kuzeybatısında 20.000

nüfuslu küçük bir ada. İnsanlar balıkçılıkla geçini-

yor. Kurban paylarında onların da hakkı var. 100

yıllık yelkenli bir balıkçı teknesine ulaşmak için

yarı belimize kadar ıslanmamız gerekiyor. Kesilip

parçalanmış etler bir bir taşınıyor. Sonrasında bu

küçük tekneye bin yıllık sevgimizle 43 kişi sığışıyor

ve tekbirlerle yol alıyoruz. 45 dakika kadar bazen

mavi, bazen turkuazlaşan okyanus sularında

ilerliyoruz. Sahilde defleriyle en sıcak ilahileri bizler

için söyleyen gençler ve sevinçle hoplayan çocuk-

larımız var. Hep birlikte çıplak ayak Tumbatu’nun

içlerine kadar yürüyoruz. Hediyelerimizi veriyor,

sevindiriyoruz kardeşlerimizi. Bizleri serin bir dua

ayırıyor; “Bizleri unutmayın, yine

gelin!” diyorlar. Geleceğiz elbet-

te. Bayramda Türkiye’deki

hayırsever kardeşlerimizin

hamisi bulundukları 360 ye-

tim çocuğumuzla buluşma,

bayramlaşma ve kurban

hediyeleriyle sevinme,

sevindirme fırsatını da

veriyor Rabbimiz bizlere.

Onları kucaklamak, başlarını

okşamak ve minik bir buse

ile gönüllerini almak da

bizler için en büyük hediye

oluyor. Rabbim

çocuklarımızı ve

kardeşlerimizi

her türlü kötü-

lükten korusun

inşallah.




Kurban: KardeşliğinEn Güzel Nişanesi

Afganistan

Abdullah Sabit Tuna

Kabil Havaalanı’na indiğimizde farklı bir ülkeye

geldiğimizi hemen fark ediyoruz. Güneş gözlük-

lü, kalıplı, ciddi beyaz adamlar var etrafta. Yaban-

cılar… Hem de çok. Bunlar Amerikan askerleri.

Hollywood filmlerinden fırlamış, sanki özel bir

operasyondaymış ciddiyetiyle etraflarını süzen,

zaman zaman yerel polise el işaretleri ile bir şey-

ler söylemeye çalışan ve işlerini bitirdikten sonra

ağır çekimde son bir kez etraflarını süzdükten

sonra hızlıca zırhlı araçlarına binen yabancılar…

Savaş burada hayatın bir parçası gibi… Görünür-

de herhangi bir sıcak çatışmaya rastlamıyorsu-

nuz ancak gittiğiniz lokantadan girdiğiniz çarşıya

kadar her yerde eli silahlı askerleri veya özel

güvenlikleri görebiliyorsunuz. Akşam güneş bat-

tığında her taraf karanlığa bürünüyor. Evlerdeki

ışıkları saymazsanız neredeyse ışık yok hiçbir

yerde. Öğrendiğimize göre şehre belli saatler ara-

sında elektrik veriliyor, onun haricinde elektrik

ya yok ya da jeneratörler çalışıyor.

İlk akşamdan bütün planları yapıp kimlerin

hangi bölgelere gidece-

ğini kararlaştırıyoruz.

Kurbanlar birbirine

oldukça uzak bölge-

lerde kesileceğinden

ekiplere bölünerek

yola koyulaca-

ğız. Gece yarısı

isminin Rubabi

olduğunu

öğrendiğimiz çok şirin bir köye varıyoruz. Sabah-

leyin çok daha güzel olduğunu göreceğimiz bu

köyde Ferit Ağabey’in ailesi yaşıyor. O ve ailesi

bizleri rahat ettirmek için hiçbir fedakârlıktan

kaçınmıyorlar. Bayram sabahı erkenden yola çı-

kıyoruz. Kurbanların kesileceği köye ulaştığımız-

da Karadeniz’in köylerini andıran bir manzara ile

karşılaşıyoruz. Evler dağların içlerine gizlenmiş

gibi. Köy halkı bayram namazının ardından kur-

ban kesimlerinin yapılacağı dağ yamacına doğru

toplanmaya başlamış. Çocuk yaşlı herkesin yü-

zünde tatlı bir tebessüm. Hemen işe koyuluyo-

ruz. Hayvanlar kesiliyor, namazlar kılınıyor, etler

taksim edildikten sonra poşetlere doldurulup

önceden dağıtılan fişler karşılığında sahipleri-

ne ulaştırılıyor. Ertesi gün yeni bir sefere daha

çıkıyoruz. Bu kez daha merkezî bir kasabaya

gidiyoruz. Yine tatlı bir koşuşturmaca; tekbirler,

tevhidler dillerden eksik olmuyor. Kurbanlar

kesiliyor, taksimler yapılıyor ve yine emanetler

sahiplerine ulaştırılıyor. Kardeşliğimizin nişanesi

olarak tebessüm ediyor, bayramlaşıyor ve birbiri-

mize sarılıyoruz.


Bayram En Çok Çocuklara Yakışır

Pakistan

Zeliha Akın

Aslında Hz. İsmail’in bayramı bu bayram… Her

çocuk “İsmail” gibi olmaya namzet… Tüm bayram

boyunca yollar, insanlar, yetim çocuklar arasında

geçiyor yolculuğumuz. 2005’ten bu yana deprem

ve sel felaketleriyle büyük sıkıntılar yaşayan

Pakistan’da bu yıl da sellerde büyük can ve mal

kayıpları yaşandı, ailelerini kaybeden yetimlerin

sayısı arttı. Tarlaların, evlerin, yolların hatta köprü-

lerin sular altında kaldığı bölgelere ilk yetişenler

yine vicdanlı insanlar ve insani yardım kuruluşları

oldu. Sel sonrası İHH’nın bölgede yaptığı çalışma-

lar insanların bakışlarına yansımış, aramızda bir

kardeşlik köprüsü kurmuş.

Msal Yetimhanesi’nden yetimler bizimle bayram-

laşmaya geliyor. Bizleri hazırladıkları birbirinden

güzel kartlarla karşılayan bu güzel çocuklarla

hediyeleştikten sonra birlikte akşam yemeği

yiyoruz. İHH’nın burada inşa ettiği yetimhaneler

okul, yatakhane ve sosyal tesisleriyle bir bütün

olarak düşünülüp en muntazam biçimde inşa

edilmiş. Çocuklar burada her açıdan en iyi şekilde

yetişiyor.

İHH’nın Haripur’da 100 dönümlük büyük bir ara-

zide geçtiğimiz yıl temelini attığı “Yetim Şehri” yeni

binalar ve yeni inşaatlarla büyümeye devam edi-

yor. Tamamlandığında içinde üniversitenin bile

bulunacağı bu dev projeden faydalanan öğrenci

sayısı her geçen gün artıyor. Okullar, yetimhaneler,

oyun bahçeleri, doğal afetlerde bir üs olarak kulla-

nılan ve dağıtımların yapılabildiği depoları içeren

bu projeyi destekleyen herkesi tebrik ediyoruz.

Programımız oldukça yoğun geçiyor. Hayru’l-

Medaris’ten sonra son sel felaketinde ağır darbe

alan ve evlerini, yakınlarını kaybeden insanların

yaşadığı Hamzawala ve Bakuwala bölgesine geçi-

yoruz. İHH’nın bu iki bölgede yaptırdığı ev sayısı

toplam 334’e ulaşmış. Hamzawala’da bir de yine

İHH öncülüğünde yaptırılan II. Abdulhamit Han

Camii yer alıyor. Hemen yanında devam eden Nail

Erdoğan Medresesi ve Pınar Okulu da tamam-

lanmak üzere. Bakuwala’da ise Mavi Marmara,

Mehmet Akif Ersoy ve Aliya İzzetbegoviç köyleri

kurularak selzedeler yerleştirilmiş. Konuşurken

gözyaşlarını tutamayan bu insanlar bizlere kendi-

leri için yapılan her şeye müteşekkir olduklarını

söylüyor.

Tüm bu yardımlara baktıkça bir insanın hiç

tanımadığı başka birinin hayatına nasıl da etki

edebildiğini görebiliyoruz. Kurban kesim ve

dağıtım işlemlerini sorunsuz tamamlayıp ihtiyaç

sahiplerine ulaştırıyoruz. Zaten fakir olan ve selle

beraber iyice fakir düşmüş insanların sofralarına

Kurban Bayramı’yla bir nimet daha nasip oluyor.


Arakanlı Mülteciler İçinDolu Dolu Bir Kurban

Bangladeş

Dr. Murat Elevli

Nüfusunun %90’ı Müslüman olan Bangladeş’teyiz.

Kurban emanetlerini yerlerine ulaştırmak için gel-

diğimiz bölgede yolumuz üzerinde İHH tarafından

inşa edilen bir caminin açılışını yapıyoruz. Caminin

avlusunda yine İHH’nın açtırdığı bir su kuyusu

caminin ve köyün temiz su ihtiyacını karşılıyor.

Köye girişimizden kısa bir süre sonra etrafımızı

çıplak ayaklı, bir kısmının üstünde hiçbir şey olma-

yan onlarca çocuk çeviriyor… Yanımızdaki şeker

ve balonlarla sevindiriyoruz onları… Daha sonra

Arakanlı 40 yetimin hem barındığı hem de eğitim

gördüğü İHH tarafından yaptırılan Darü’l-Eman

Yetimhanesi’ne gidiyoruz. Türkiye’den getirdiğimiz

hediyelerle çocukları sevindirdikten sonra yetim-

hanenin hemen bitişiğindeki cami ve avlusundaki

açık hava dersliklerini ziyaret ediyoruz. Öğretmenler

bize buranın müstakil yatakhanesi, dershanesi ve

yemekhanesiyle ülkenin en modern yetimhanesi

olduğunu anlatıyorlar. Tek tek gezdiğimiz odaların

pencerelerine sineklik takılması için gerekli yardımı

yapıyoruz.

Otele döndüğümüzde aldığımız acı bir haberle sar-

sılıyoruz. Myanmar’da dokuz köyde son üç günde

1.200 civarında insanın çoğunun yakılarak veya

boğazları kesilerek katledildiğini, bir o kadarının

da yaralı olduğunu öğreniyoruz. Binlerce insanın

ormanlık ve bataklık bölgelere sığınmış olduğunu

ve iki ülke arasındaki sınırı oluşturan Naf Nehri’nden

Bangladeş kıyılarına ulaşmaya çalıştığını öğreni-

yoruz. Bangladeş hükümeti yeni mülteci göçünü

önlemek için bölgeye giriş-çıkışları yasaklamış, bu

nedenle Arakanlı mültecilerin kamplarına gidişimiz

de tehlikeye giriyor. Ertesi sabah güçlükle de olsa

Teknaf’a ulaşıyoruz. Teknaf’ta görüştüğümüz iktidar

partisi milletvekili, yeni göçleri engellemek için

iktidarın politikası gereği olağanüstü önlemler alındı-

ğını, bu nedenle kamplara giriş-çıkışların yasaklan-

dığını söylüyor. Büyük bir hayal kırıklığı ile oradan

ayrılıp San Martin Adası’na doğru yola çıkıyoruz.

Birçoğu Myanmar’dan kaçmış ve adaya yerleşmiş

olan Arakanlı kardeşlerimizle kucaklaşıyoruz. Ada-

daki Arakanlı mültecilerin 20 yetiminin barındığı

yetimhaneyi ve 365 talebenin okuduğu medreseyi

ziyaret ediyoruz. Saç plakalardan yapılmış derme

çatma bir bina olan yetimhanede yerlerde birkaç


çul dışında döşeme dâhil hiçbir şeyin olmadığını

görüyoruz. Çocukların burada yatıp kalktıklarını ve

yerde yemek yediklerini öğreniyoruz. Buranın imarı

için gerekli olan her şeyin yapılması için kendilerine

bir miktar nakdi yardımda bulunuyoruz. Teknaf’a

geri döndüğümüzde kamplara giriş izni konusunda

partnerimiz Dost Welfare’in girişimlerinin sonuç

vermiş olduğunu öğreniyoruz.

Kutupalong bölgesinde biri resmî BM kampı, diğeri

gayrıresmî olmak üzere iki mülteci kampı var. Biz,

mülteci statüsü verilmemiş her biri 8-10 kişilik 9.000

Arakanlı ailenin yaşadığı gayriresmî kampa gidiyo-

ruz. Kampta ilerlerken İHH’nın açtığı (100 civarında

olduğunu öğrendiğimiz) su kuyularını görüyoruz.

Bitişik düzen, duvarları çalı ve dallardan örülmüş,

bazıları çamurla sıvanmış, çatıları ise İHH’nın

verdiği brandalarla örtülmüş 4-5 metrekarelik

evler arasında yol yok. Âdeta bir açık hava cezaevi

olan bu kampta kalanların kamp dışına çıkması

yasak. Hiçbir sağlık hizmetinin olmadığı kampta

bebek, çocuk ve gebe kadın ölümlerinin çok fazla

olduğunu öğreniyoruz. Yaklaşık bir yıl önce İHH ve

AID (Uluslararası Doktorlar Birliği) iş birliği ile kampa

doktor ve ilaç temin edebileceğimizi, AID olarak

burada kalıcı bir sağlık merkezi açarak sağlık hizmeti

sunmak istediğimizi büyükelçimiz aracılığıyla

Bangladeş hükümetine bildirmiş ve gerekli iznin

verilmesini talep etmiştik. Ancak müracaatımıza

hâlâ cevap verilmemiş olmasının diplomasi dilinde

bu isteğin reddedilmesi anlamına geldiğini büyükel-

çilik yetkililerinden teessürle öğreniyoruz. Bölgeyi

tanıyan grup liderimiz bu kampın bataklık bölgeler-

de bulunan ve girmemize izin verilmeyen yerlerle

kıyaslandığında iyi durumda olduğunu söylediğin-

de sözün bittiği yerde olduğumuzu anlıyoruz.

Bayramın birinci günü oteldeki sivil polislerin

müdahalesi nedeniyle ekibimizin ancak yarısı

Kutupalong kamp bölgesine gidebiliyor. Burada

hem kardeşlerimizle bayramlaşıyor hem de

tekbirler eşliğinde vekâletlerini verdiğimiz kurban-

ların kesilişine şahitlik ediyoruz. Poşetlere konan

etlerin dağıtımını bizzat yapıyoruz. Partnerimizin

mükemmel organizasyonuyla izdihamı önlemek

ve adaleti sağlamak için ailedeki kişi sayısına göre

daha önceden verdiği fişler karşılığında dağıtımları

gerçekleştiriyoruz. Bayramın ikinci günü de tüm ola-

ğanüstü şartlara rağmen bir yolunu bulup kamplara

ulaşmayı başarıyoruz.


Hindistan’danBayram Notları

Hindistan

M. Hamza Alkan

Hindistan’ın 19 bölgesinde 150 çalışanıyla aktif

olarak eğitimden sağlığa birçok alanda faaliyet

gösteren Human Welfare Trust’la bölgede gerçekleş-

tirilmesi planlanan projeler üzerine konuşuyoruz.

Delhi’nin fakir mahallelerinden geçerek bura-

daki Müslümanların en yoğun yaşadığı yer olan

Mustafabad bölgesine gidiyoruz. Hindistan’da 52

büyükbaş hayvan keseceğiz. Mustafabad maalesef

fakirliğin ve sefaletin oldukça fazla olduğu bir yer.

Siimaiuri denilen bölgede, cüzzamlı öğrencilerin

kaldığı ve kurban kesimlerinin bir kısmını yapaca-

ğımız medreseye gidiyoruz. Daha sonra Merkezi’l-

İslamiyye’ye gidip cuma namazını cami dışına

taşan çoluk çocuk yüzlerce Müslüman’la beraber

kılıyoruz. Buradaki sohbetlerimizde Hindistan dev-

letinin istihbarat kurumu olan CBI (Central Bureau

of Investigation)’ın Müslüman gençleri hususen

hapislerde tuttuğunu öğreniyoruz.

Mustafabad’dan sonra gittiğimiz Lucknow’un

nüfusu 4 milyon civarında, bu rakamın %30’u Müs-

lüman. Kesimlerin yapılacağı yere sabah erkenden

gidiyoruz. 40 adet kurban burada kesiliyor, kurban

dağıtımları ise dört farklı yerde yapılacak. Kesim-

lerin tamamlanmasını beklerken bize “seweyye”

denilen, bayrama özel tatlılarından ikram ediyorlar.

Bizim kadayıfımıza benzeyen bir tadı var, yabancı-

lık çekmiyoruz. Dah sonra ilk dağıtım yerimiz olan

Ghanta Ghar’a gidiyoruz. Mahalle âdeta büyük bir

çöp yığınını andırıyor. Şartlar gerçekten içler acısı.

Delhi’den bile daha olumsuz. Ardından Puraniya

bölgesine gidiyoruz, burada da durum pek farklı de-

ğil. Lucknow’da dağıtım yaptığımız yerler insanların

sadece Kurban Bayramı’nda et yiyebildiği yerler.

Assam’dan Lucknow’a gelen Müslüman sayısı

200.000. Doğal afetler ve toplumsal baskı onları

göçe zorlamış. Ertesi gün Rajajipunam ve Golden

City’de dağıtım yapıyoruz. Buradaki halkın %90’ı

Müslüman ve çoğu Assam’dan gelen fakir aileler.


Köy Köy,Adım Adım Kurban...

Nepal

Osman Gerçek

Bir Güney Asya ülkesi olan Nepal, Hindistan ve

Çin arasında, iki ülkeyi birbirinden ayıran bir hat

üzerinde bulunuyor. Nüfusu 30 milyona yakın.

Ülkenin kuzey komşusu Çin ile olan sınırını

dünyanın en uzun sıradağları olan Himalayalar

oluşturuyor. Nüfusunun dörtte üçü tarımla

uğraşıyor. Verimli ve bereketli bu ovaların bir

bölümünde yılda iki kez mahsul alınabiliyor. Ülke

genelinde genel bir fakirlik söz konusu. Dünyanın

en fakir ülkelerinden Nepal’de insanların aylık

geliri ortalama 50-100 dolar arasında.

Nepal’de kutsal kabul edilen ineklerin kesilmesi

kanunen yasak ve cezası ağır. Bunun yerine bu-

folalar kurban ediliyor. Küçükbaş olarak da keçi

kesiliyor. Kurban organizasyonu kapsamında

burada 75 bufalo (525 hisse) keseceğiz. Kesimleri

ülkenin ikinci büyük kenti 3 milyonluk Biretnegar

merkez ve çevresinde bulunan Müslümanların

yaşadığı 22 yerleşim biriminde gerçekleştiri-

yoruz. Bayramın ilk üç günü ulaşabildiğimiz 12

yerleşim yerindeki kurban kesim ve dağıtımına

katılıyoruz. 40 kilometre mesafenin altındaki

köylerin neredeyse tamamına gidiyoruz. Ülke

genelinde merkezî yollar dışındaki yolların

stabilize olması ve muson yağmurlarıyla tahrip

olması hızlı hareket etmemize imkân vermiyor,

günde 3-4 köye ancak gidebiliyoruz. HuDa Vakfı

Biretnegar Bölge Sorumlusu Hasan Habibi reh-

berliğinde gittiğimiz köylerde, ne kadar kurbanın

hangi gün, hangi saatte nasıl kesileceği önceden

planlandığı için ziyaretlerimizi seri bir şekilde

gerçekleştirme imkânı buluyoruz. 55 civarında

kurbanın kesildiği ve dağıtımının yapıldığı köyleri

bizzat ziyaret ediyoruz. Bu gittiğimiz köylerde

özellikle İHH’nın bölgede yaptırdığı cami ve oku-

lu, Bohkra köyünde yapımı devam eden Meryem

Üstünsoy Yetimler Yurdu’nu yerinde görme

imkânımız oluyor. Nepal’de Müslümanların

Aliyası olarak adlandırılan ve 2011’de şehit edilen

Faizan Ahmed’in kabrini de ziyaret ediyoruz.

Gittiğimiz köylerde acil ihtiyaç olan bazı talepleri

belli oranlarda karşılamaya çalışıyoruz. Faizan

Ahmed’in yetim çocuklarına, bir kanser hastası-

na, evlenecek olan kimsesiz bir gence ve felçli bir

hastaya yardım ediyoruz.




Papua’da Kurban Kucaklaşması

Endonezya

Tarık Kırbaş

1.500 adadan oluşan Endonezya Müslüman nü-

fusun en fazla olduğu ülke ancak burada özellikle

Papua bölgesinde misyoner çalışmaları çok yoğun.

Müslümanlarla kucaklaşmak ve Kurban Bayramı’nı

birlikte geçirmek için bölgeye gidiyoruz. Bölgeye

varır varmaz Papualı Müslümanların yetim ve

öksüzlerinin barındığı bir yetimhaneye gidiyoruz.

Burası gelişi güzel yapılmış küçük ve eski binalar-

dan oluşuyor. Ön bahçede odun kesen kalabalığa

selam veriyoruz. İşlerini bırakıp şaşkın bakışlarla

selamımıza karşılık veriyorlar. Çocuklarla tek tek

tanışıp kucaklaşıyoruz. Uzun yıllar önce geldikleri

Sorong bölgesinde zor şartlarda yetimlere bakmaya

çalışan Ustaz Bakri emanetleri hayata kazandırmak

için var gücüyle çalışıyor. Çocukların kaldığı yerleri

görmek istiyoruz. Biraz tereddütle de olsa kabul edi-

yorlar. İçeriye girince yetimhanenin şartlarının ne

kadar sınırlı olduğunu daha iyi anlıyoruz. Rutubet

kokusunun hâkim olduğu odada yaklaşık 20 çocuk

kalıyor, çocukların yataklarının dahi olmayışı içimizi

burkuyor.

Bayram namazı ve bayramlaşmanın ardından

kurbanlarımızı kesmek üzere hemen en yakın köye

gidiyoruz. Köy sakinleri de bizimle birlikte kesim

işlemine katılıyor. Hep birlikte tekbirler eşliğinde

kesimleri tamamlıyoruz. Ardından kesim yapaca-

ğımız diğer bölgeye, Papualı Müslüman göçmen-

lerin kaldığı Kol Kota köyüne gidiyoruz. Burada

son derece kötü koşullarda yaşayan köy halkına

ihtiyaçlarını sorduğumuzda “sagun” isimli tahılı öğüt-

mek için kullanılan bir makineye ihtiyaç olduğunu

söylüyorlar. 50 ailenin yaşamını kolaylaştıracak olan

bu makineyi alıp bayram hediyesi olarak takdim

ediyoruz. Bu küçük hediyeyle kendilerine dünyalar

bağışlanmış gibi mutlu oluyorlar. Bu insanlar için

yapılması gereken o kadar çok şey var ki, özellikle

tarım konusunda eğitim almalarını sağlamak onlara

yapılacak en büyük iyiliklerden biri olacak.

Papualı Müslümanların sığındığı yerlerden biri de

Arar Adası. Kurbanlarımızdan bir kısmını bu adada

keseceğiz. Adanın %80’i Müslüman, kalanlar ise

Hristiyan. Sıcak bir havada bizi karşılayan kardeş-

lerimize Türkiyeli Müslümanların emanetlerini

ulaştırmak ve bayramlaşmak üzere aralarında

olduğumuzu söylediğimizde yüzleri mutlulukla

aydınlanıyor. Hayat şartları burada da çok zor. Ada

sakinlerinin en büyük isteği ise gençleri okumaya

teşvik etmek için bir kütüphane…


Kardeşlik İklimiKamboçya

İhsan Aktaş

Mihmandarımız, Pou Sat Province için Müslü-

manların yoğun olarak yaşadığı ve ülkenin en

geri kalmış bölgesi diyor. Buradaki gençler tekstil

fabrikalarında aylık 50 ila 70 dolar arasında bir

maaşa çalışıyor. İçerisinde sadece lavabonun ve

yatağın bulunduğu küçük dairelerde kalıyorlar.

Kazandıkları paranın yarısını da memleketlerine

göndermek durumundalar. Pou Sat Province böl-

gesinde yaşayan Müslümanların içme sularıyla

kullandıkları sular ve lavabo suları birbirine karışı-

yor. İHH’nın parter kurumu ILDO’nun bu bölgede

köyler ve aileler için su arıtma sistemi kurma ve

tuvaletler yapma düşüncesi var.

Kamboçya’da Müslümanların yoksul-

luktan sonraki en önemli problemi dinî

eğitim alamamaları. Okullarda sadece

Budizm veya Hinduizmle alakalı din

dersleri veriliyor. Müslümanlar çocuk-

larına ancak kendi imkânları ile bir şey-

ler öğretebiliyorlar. Çünkü dinî eğitim

veren hocalar geçimlerini temin için

ya balık tutmak ya da pirinç tarlaların-

da çalışmak zorunda. Ancak öğren-

diğimize göre bazı fedakâr hocalar

günün yarısını çocuklara Kur’an öğ-

reterek kalan yarısını da geçimlerini

temin etmek için çalışarak geçiri-

yormuş.

Kurban kesim ve dağıtım işlerimiz bittiğinde

evleri ziyaret edip Müslüman ahaliyle dertleşi-

yoruz. Mihmandarımız Muhammed’in

mahallesinde ilginç bir olayla kar-

şılaşıyoruz. İki aile düğünlerini

bayram gününe denk getirmiş.

Kamboçya’da dar gelirli Müslü-

manlar, düğün masrafları için

fazla para ayıramadıkları için,

düğün yemeği kurban etleriy-

le hazırlanıyor, böylece düğün

yükü biraz hafifletiliyormuş. Biz

de katıldığımız düğünde da-

madı tebrik edip hediyesini

takıyoruz.

Dünyaya dair algımızı ve vu-

kufiyetimizi arttırdığı için

İHH’ya minnettarız.


Moro GünlüğüMoro

Ümit Güneş

Varlığını marşlardan öğrendiğim Moro’ya, müt-

hiş bir özgürlük mücadelesinin verildiği o uzak

topraklara gidiyoruz bu kurban. 1972 yılında

Filipinler hükümetinin aldığı kararlar, Moro’da

yaşayan tüm Müslümanların direnişine sebep

olmuş, Morolu Müslümanlar kendilerini yok

etmek isteyen devlet güçlerine karşı bir başkal-

dırı başlatmıştı. Uzun ve zorlu bir mücadelenin

ardından 2012 yılında Müslümanlar ve Filipin-

ler Devleti arasında ateşkes imzalandı.

Malina çok büyük ama son derece yoksul bir

şehir. Yaklaşık 20 milyon nüfusa sahip. Binlerce

insan sokakta uyuyor. Burada İHH’nın yetimha-

nesini ziyaret ediyoruz. 27’si yatılı, 13’ü gündüzlü

40 yetim çocuğun bakıldığı yetimhanede çok

sıcak karşılanıyoruz. Bizler için tertip ettikleri

güzel bir programa katılıyoruz. Getirmiş olduğu-

muz hediyeleri takdim ediyoruz. Yaklaşık bir yıl

önce açılan yetimhanenin çevresinde kocaman

bir alan var. Buraya yetimhaneye bağlı bir okul

yapılması planlanıyor.

Yetimhane ziyaretimizin ardından nehir kena-

rında yaşayan insanlara kurban dağıtmak için

yola koyuluyoruz. Dağıtım yapacağımız bölgeye

kanolarla ulaşacağız. Çok dar ve çok uzun

olan bu kanoların alabora olma ihtimalleri çok

yüksek. İşin en heyecanlı tarafı ise kurban da-

ğıttığımız bu nehir hattında timsahların oluşu.

Bu timsahların savaş sırasında Müslümanların

yaşadığı bölgeye geçmek isteyen Filipinler

askerlerini yediği anlatılıyor. Ancak bölgenin

Cotobato ile tek bağı bu nehir ve başka ulaşım

imkânı da yok. Kurban paylarını getirdiğimiz

bölgede derme çatma evlerde sadece mücahit-

ler ve aileleri yaşıyor.


Kurbanla Yaklaşmaya Gidiyoruz En Uzaklara

Vietnam

Mustafa Yumuk

Yemyeşil, her tarafından sular çağıldayan bir ülke Vi-

etnam. 80 milyonluk nüfusun 75.000’i Müslüman.

Kurban organizasyonu için Ho Chi Minh kentinde-

yiz. Eski adıyla Saigon. Burada yaklaşık 5.000 Müs-

lüman yaşıyor. Müslümanlar Cham etnik grubuna

mensuplar ve kendilerine has bir dilleri var. Ülkede

toplam 63 cami bulunuyor. Maddi imkânsızlıklar

nedeniyle eğitim olanakları son derece sınırlı. Her

caminin altında bir medrese var ve buralarda

çocuklara dinî eğitim veriliyor. Buradaki kardeşle-

rimize yardım etmenin en iyi yolu, gelecekleri olan

gençlerine destek olmak diye düşünüyoruz.

Kurbanda kesilecek hayvanları gördükten sonra

Ho Chi Minh’e 140 km mesafede tamamı Müslüman

olan 3.000 nüfuslu bir köye gidiyoruz. Kesimlerin

bir kısmını bu köyde yapacağız. Köy imamının

evinin kapısında Ramazan ayından kalma yarısı yır-

tılmış ama yine de asıldığı yerden indirilmemiş İHH

afişleri dikkatimizi çekiyor. İmam bizi misafir ediyor.

Ümmet bilincinin tezahürü karşımızda; hiçbir akım,

hiçbir fikir veya hiçbir bağ daha yeni tanıştığınız

kimselere bu kadar yakınlık göstermenize olanak

sağlamaz.

Evler derme çatma, tenekelerden örülmüş baraka-

larda yaşıyor bir kısım köylü. Yağmur mevsimi olma-

masına rağmen birçok yer çamur ve sular altında.

Yakın zamanda başlayacak yağmur mevsimiyle

birlikte ailelerin çoğunun perişan olacağını anlamak

zor değil. Çok acil olarak bu evlerin ihtiyaçları gideril-

meli diye düşünüyoruz.

Bayram namazını sanki Anadolu’nun bir köyünde

kılıyoruz. Cıvıl cıvıl çocuklar, tertemiz elbiselerini

giymiş nur yüzlü, çekik gözlü gençler ve biz, namaz-

da saf saf diziliyoruz. Kurban kesim alanımız tam

bir bayram yeri. Yüzlerce insan alanda. Muhtaç olan

olmayan herkes gelmiş kıtalar arası buluşmaya; Ma-

lezyalı, Kamboçyalı, Taylandlı, Ürdünlü, Gazzeli ve

Türkiye’den onlarca insan Muhammedi bir bilinçle

bir arada. Allah’ın selamı yakınlaştırıyor bizi, bir de

Mavi Marmara… Burada Türkiye kelimesinin Mavi

Marmara’yla eş değer olduğunu görüyoruz. Mavi

Marmara şehitleri zaman ve mekân tanımaksızın

tüm dünyayı dolaşıyor, gönüllerde taht kuruyor.

Köydeki kesim ve dağıtım işlemlerinin ardından

Ho Chi Minh’e gidiyoruz. Kesimlerden sonra etler

bölgedeki 16 camiye gönderiliyor. Camilerde

oluşturulan ekipler etleri hisselere bölüp ihtiyaç

sahibi Müslüman kardeşlerimize dağıtıyor. Dağıtım

yapılacak kişiler önceden belirlenmiş. Kardeşleri-

mizin yüreklerinden kopup gönderdikleri duaları,

sevinçleri, gözyaşlarını ve kardeşliğin, sevginin,

ümmetin ümmet olma bilincinin emanetlerini

iletiyoruz…




Gazze’de BayramFilistin

Ammar Yağcı

Kalabalığın arasında insanlar çantalarını

demirlerin üzerinden, altından atıyorlar. Bir gün

önce bana “Yarın gel beni bul.” diyen görevliyi

buluyorum, bizi zorlukla içeri alıyor, ancak iki

arkadaşımızın girişinde sorun çıkıyor. 2010’da

düzenlenen “Filistin’e yol açık” kara konvoyu ile

bölgeye gelen bu arkadaşların Mısır’a girişine

izin verilmiyor.

Gazze’ye girdiğimizde kardeşlerimizle kucakla-

şıp şükür secdeleri ediyoruz. Bizi karşılamaya

gelen İHH’nın Gazze ofisi sorumlusu Mehmet

Kaya’yla da kucaklaşıyoruz. Daha sonra İHH ofi-

sine gidiyoruz. Ofisin hemen yanında bir cami,

caminin yanında bomba isabet etmiş bir bina...

Akşam dinlenmek için odamıza çekildiğimizde

dışarıdan gök gürültüsüne benzeyen sesler

duyuyoruz, bir yerler bombalanıyor…

Ertesi gün Gazze Limanı’nda Mavi Marmara

şehitlerinin isimlerinin yazılı olduğu anıta uğru-

yoruz. Daha sonra limandan ayrılıp sahilin diğer

ucuna geçiyoruz. Buradan Mavi Marmara’nın

çekildiği Aşdod Limanı çok net görünüyor.

Sonraki durağımız İHH’nın sınırda yaptırmış

olduğu kadın doğum hastanesi. Hastanenin

ihtiyaçlarına dair yetkililerle görüşüyoruz.

Ardından sınırda İsrail saldırılarında yıkılan ve

İHH tarafından tadilatı yapılan bir evi ziyaret

ediyoruz.

Bayram günü namazdan sonra cemaatle

bayramlaşıp yetim ziyaretleri yapmak üzere

yola koyuluyoruz. Bizleri büyük bir muhabbetle

karşılayan Gazzeli ailelerle bayramlaşıyoruz,

herkes bizi konuk etmek istiyor. Sokaklarda

çocuklara şeker dağıtıyoruz, birlikte gülüp

eğleniyoruz. Bayramın birinci gününü ziyaret-

lerle geçiren Gazzeliler kurban kesim işlemlerini

ikinci gün yapıyorlar. Kurban kesim yerlerini

gezip, kurbanların kesimine iştirak ediyoruz.

Ardından dağıtımları tamamlıyoruz. Gazze’yle

vedalaşmadan önce iki yetimhaneyi daha

ziyaret ediyoruz.


Rotamız IrakIrak

Bünyamin Göl

Kerkük sokaklarında her 100 metrede bir karşınıza

çıkan polis ekipleri, Amerikan jeepleri üzerinde

silahları kurulu vaziyette bekliyor. Her yer petrol

kokuyor. Sokaklar toz toprak, kaldırımlar yıkık.

Çevreye saçılmış çöplerin dağınıklığı kadar şehri bir

ağ gibi örmüş elektrik kabloları dikkatimizi çekiyor.

Şehirde ara ara patlamalar oluyormuş, bir gün önce

de şehir merkezinde bir patlama olmuş.

Nüfusunun büyük çoğunluğunu Türkmenlerin

oluşturduğu Kerkük, savaşta çok ağır bir tahribat

görmemiş ama gerek Saddam döneminde gerekse

yeni dönemde bölgeye hizmet verilmediğinden

her yan yıkık dökük.

Bayram öncesi ilk olarak İHH’nın Kerkük’te dul ve

yetimler için yaptırdığı eğitim merkezini ziyaret

ediyoruz. Burası 400 metrekare alan üzerine inşa

edilmiş iki katlı bir bina. İnşaat bitmemiş, ustalar hâlâ

çalışıyor. Merkezin amacı Kerkük’teki dul kadınlara

eğitim verip atölyeler açmak ve para kazanmalarını

sağlamak. Ertesi gün İHH’nın desteğiyle imam hatip

eğitimi verecek lise binasının yapılacağı araziyi gezi-

yoruz. Daha sonra Irak Türkmenleri Dayanışma ve

Kalkınma Derneği’nin kurduğu, İHH tarafından des-

teklenen iki imam hatip okulunu ziyaret ediyoruz.

Ekibimizden iki arkadaşımız Kerkük’te kesilecek

kurbanlar için burada kalıyorlar. Biz de Musul’a

doğru yola çıkıyoruz. Musul’daki kesim ve dağıtım

işlemlerini güzel bir organizasyon sonucu sorun-

suz tamamlıyoruz. Daha sonra El-Hayrat adındaki

yetim merkezini ziyaret ediyoruz. Yetkilisi Prof. Hacı

Sadullah Bey iki yıl öncesine kadar Musul Üni-

versitesi rektörüymüş. Emekli olduktan sonra bu

derneği kurmuş. Yetimler için iki büyük kompleks

inşa etmişler. Merkezde 1+1, 2+1, 3+1 şeklinde daireler

var. Dul kadınlar çocuklarıyla beraber buralara

yerleştiriliyor. Bir merkezde toplam 200 daire

olduğunu söylüyorlar. İçerisinde hastane, anaokulu,

kadınlar için Kur’an eğitim merkezi, kütüphane,

cami ve halı saha var.

Ertesi günkü dağıtımlar için gittiğimiz Duhok’ta yine

yetim ve mülteci aileleri ziyaret edip emanetlerini

teslim ediyoruz.


Libya’da BayramLibya

Osman Atalay

Kurban Bayramı heyecanını Bingazi ve Beyda

şehirlerindeki kardeşlerimizle yaşıyoruz.

Arife günü Bingazi sokaklarındaki yoğunluk

ve trafik İstanbul sokaklarını aratmıyor. Farklı

olarak İstanbul’da şehir merkezlerinde artık

eskisi gibi kurbanlık hayvanlar ve kesim gö-

rüntülerine pek rastlamıyoruz. Bingazi cadde-

leri ve mahallelerinde kurbanlık hayvanların

çokluğu ve tüm yol kenarlarına ve mahalle-

lere kurulmuş renkli bez çadırlar dikkatimizi

çekiyor. Bu çadırların önünde bekleyen kimse

yok. Kurban derileri buralara bırakılıyor

ve daha sonra cami dernekleri veya hayır

kurumları gelip bu derileri alıyor. Arife akşamı

gece geç saatlere kadar dükkânlar, mağazalar,

alışveriş yapan insanlarla dolu. Bayramın

birinci ve ikinci günü sokaklar ve caddelerde

hiçbir insan ve araç trafiğine rastlamıyoruz.

Bu durum bizi bir hayli şaşırtıyor. İnsanlar

genelde mahallelerinde birbirleri ile bayram-

laşma âdetini sürdürüyorlar. Çocukların yeni

kıyafetlerle dolaşmaları bize eski İstanbul

bayramlarını hatırlatıyor. Arap ülkelerinde

genelde bayram heyecanını sadece bayram

namazı ibadeti ile yaşarsınız, ama Libya’da

da bayram Türkiye’de yaşanan bayramlara

benziyor.


Zoraki VatanÜrdün

Yusuf Korkmaz

Ürdün halkının en az %60’ını İsrail İşgal

Devleti’nin Filistin’i işgali sonucu yerlerinden

yurtlarından edilmiş, zoraki Ürdünlü olan Filis-

tinliler oluşturuyor. Dünyanın en yoğun Filistinli

nüfusuna sahip ülkesi olan Ürdün’de Filistinlile-

rin çoğu Ürdün vatandaşlığı alarak yerleşik ha-

yata geçmiş. Bunun yanında Birleşmiş Milletler

(BM)’e kayıtlı toplam 14 Filistin mülteci kampın-

da yaklaşık bir milyona yakın Filistinli yaşıyor.

Başlangıçta dev çadır kentler hâlindeyken

sonradan betonarme gecekondular şeklini

alan bu kamplar, görünüşte Lübnan’daki Filistin

kamplarından çok daha iyi durumda, ancak

kamplarda yaşanan sefalet Lübnan’dakilerden

çok da farklı değil. 1948 ve 67’de buraya göç et-

mek zorunda kalanların torunları üçüncü nesil

olarak kamplarda zorlu bir hayat mücadelesi

vermeye ve vatanlarına dönecekleri günü sabır-

la beklemeye devam ediyor. Ortadoğu’nun en

büyük kampı olan ve neredeyse küçük bir şehir

hâlini alan Beka Kampı da Ürdün’de. Özellikle

Gazze’den gelenlerin yaşadığı Gazze Kampı’nda

altyapı yok, kanalizasyonlar sokak ortasındaki

arklardan akıyor. Belediye hizmetinin verilmedi-

ği kamplarda çöp toplama işini BM’ye bağlı ekip-

ler yürütüyor. Bir evde, daha doğrusu barakada

10-15 hatta 20 kişi kalıyor. Çoğunlukla birkaç aile

aynı evi paylaşmak zorunda.

1968 yılında kurulan kamplardan biri olan Suf

Kampı’nın nüfusu 14.000. Kamp müdürü Velid

Bey, hükümetin kamplara maddi yardımda

bulunmadığını, sadece bazı idari kolaylıklar

sağladığını söylüyor. Kampta sabahçı-öğlenci

sistemiyle eğitim veren BM’ye ait bir ilkokul ve

hükümete ait iki lise var.

Kurban kesim işlemlerini iki günde tamamla-

yarak toplam 235 hisse kurbanı, yaklaşık 2.000

aileye dağıtıyoruz; bunların yarısı Filistinli, yarısı

da Suriyeli mülteciler.

Ürdün, Suriye’deki savaş dolayısıyla en çok mülteci

alan ülkelerin başında geliyor. 200.000 civarında

Suriyeli mülteci Ürdün’e sığınmış durumda. Buna

karşılık Suriyeli mültecilerin şartlarının en kötü

olduğu ülke de Ürdün. Kuzeydeki Zateri Kampı’nda

35.000’e yakın Suriyeli mülteci kalıyor. Kampın du-

rumu son derece kötü. Üstelik BM dışında yardım

kuruluşlarının kampa girmesini ve çalışma yap-

masını yasaklayan Ürdün hükûmetinin buradaki

yardımları da çok kısıtlı.


Mülteci KardeşlerimizeKurban Ziyareti

Yemen

Ahmet Güney

Kurban organizasyonu için gittiğimiz Yemen,

fakir ama mutlu insanların yaşadığı bir ülke.

Arife günü partnerimizle kurbanlıkları görmeye

gidiyoruz. Mihmandarımıza bayram namazını

nerede kılacağımızı sorduğumuzda “caddede”

yanıtını alıyoruz. Bu yanıttan, camiye sığmayan

cemaatin yollara taşacağını düşünüyoruz. An-

cak Şâriü sittin (60. Cadde)’e geldiğimizde etrafta

cami olmadığını fark ediyoruz. Binlerce insanın

akın ettiği caddenin girişinde namaza gelen-

lerin üstü aranıyor, namaza silahla katılmak

isteyenler engelleniyor. Dev bir otoyol olan 60.

Cadde bayram namazı için trafiğe kapatılmış.

Gittiğimizde imam vaaz veriyordu. Namaz ve

bayramlaşmanın ardından Somalili mültecile-

rin kampına gitmek üzere yola koyuluyoruz.

Aden’deki Kharaz Mülteci Kampı 1992’de kurul-

muş. Birleşmiş Milletler tarafından yönetilen

kampta partnerimiz sağlık ve eğitim işlerini

üstlenmiş. Yine de 20 senelik bu kampta eğitim

ihtiyaçları tam olarak karşılanamıyor. Kampta

yaşayan birinin meslek sahibi olması çok zor.

Çalışabileceğiniz bir iş yahut çalışarak elde ede-

bileceğiniz bir şey yok. Her türlü ihtiyaç gelen

yardımlarla karşılanıyor.

Kampta her birinde 5-6 kişinin yaşadığı 2.000

adet küçük ev var. Geri kalanlar çadır bile diye-

meyeceğimiz derme çatma yerler. 14.000 kişi-

nin kaldığı kampın çevresinde de 2.500-3.000

kişi bulunuyor. Sürekli kampa giriş-çıkış yapan

bu insanlar gelen yardımlardan istifade etmeye

çalışıyorlar. Mülteci kartını alanlar kamptan çı-

kıp istedikleri yere gidebiliyor. Aden’deki mülte-

ci sayısının 300.000-400.000 civarında olduğu


ifade ediliyor. Küçük teknelerle günde 200-300

arası mültecinin giriş yaptığı bölgede her gün

sahile 5-10 mülteci cesedinin vurduğu söyleniyor.

Somali’de yaşanan açlık ve iç karışıklık insanları

yurtlarını terk etmeye mecbur bırakıyor.

Kampta bloklara ayrılmış barınaklar var. Her bir

barınak toplamda 25 kişinin yaşadığı beş evden

oluşuyor. Her bir blok için iki kurban kesiyoruz.

Kamptaki çocuklara balon dağıtıp birlikte oyunlar

oynuyoruz. Ertesi günkü programımıza kurban-

ların kesildiği mezbahaya giderek başlıyoruz.

Burada etler paketleniyor. Dağıtım yaptığımız yere

gelenlerin kayıtları önceden yapılmış. Kendilerine

emanetlerini teslim edip bayramlaşıyoruz…




Arnavutluk’taBayram Kucaklaşması

Arnavutluk

Mustafa Özkaya

Arnavutluk’ta bayram namazı Türkiye ile aynı gün

kılınıyor. Hayatımın en ilginç ve hacdan sonra en

kalabalık bayram namazını kılıyorum. Tiran’ın mer-

kezinde en geniş caddelerden biri kapatılmış, polis

memurları caddeye araç girişini durdurmuş. İnsan-

lar yaklaşık 200 metre uzunluğunda caddeye dik

olarak oluşturulmuş saflarda bayram namazı için

yerlerini alıyor. Namaza kadın ve çocuklar da iştirak

ediyor. Yaklaşık 10.000 kişinin katıldığı bu namaz,

aklıma sokakta cami-i kebir kavramını getiriyor.

Caddenin sağı solu balonlarla süslenmiş, diyanet

işleri başkanı ve müftü vaaz veriyor. Arnavutça ve

Arapça verilen vaazın ardından cemaatin alkış-

laması ilgimizi çekiyor. Caddeye iki dev ekran

yerleştirilmiş, insanlar vaazı bu dev ekranlardan

takip edebiliyor. Caddenin kenarındaki parklarda

da namaz kılınıyor.

Namazın ardından Ardhmeria Derneği’nin

merkezine gidiyoruz. Orada bayramlaş-

ma törenine katılacağız. Merkezde, yetim

olduğunu tahmin ettiğimiz çocuklar güzelce

giydirilmiş, süslenmiş. Palyaçolar onları

eğlendiriyor. Binanın her tarafı balonlarla,

kurdelelerle süslenmiş, her türlü ikram

hazırlanmış.

Daha sonra kurbanların kesileceğe yere

gidiyoruz. Önce kurbanlıkları kontrol ediyoruz.

11 büyükbaş hayvan satın alınmış. Hayvanların

genel durumu iyi. Kesime başlanması için talimat

veriyoruz, tabii vekâlet ve tekbirleri unutmadan.

Kesim işlemlerinden sonra poşetlenen etleri

araçlara yüklüyoruz. 3,5 kilogramlık 210 poşet. Da-

ğıtım yapacağımız yetim merkezindeki çocuklara

fişleri verilmiş, her şey programa uygun yürüyor.

Arnavutluk’un nüfusu 3,5 milyon ve bu nüfusun

yarısı Tiran’da yaşıyor. İHH’nın yardım faaliyetleri

ülkenin tamamında yürütülüyor. Ülkede 4.500

yetime aylık veriliyormuş. Yetimhanelerden birinin

tüm masraflarını Arnavut bir Müslüman üstlenmiş.


Bosna-Hersek’eSelam Olsun...

Bosna-Hersek

Hakan Bağdat

Bayramın ilk günü ekip olarak iki minibüsle

Saraybosna’ya yaklaşık 45 dakika mesafedeki

Kiseljak kasabasına gidiyoruz. Burada Hırvat-

ların baskısı altında yaşayan Boşnak kardeş-

lerimiz için iki büyükbaş hayvan kesiyoruz.

Dağıtımlarımızı da Kiseljak ve Kresevo kasaba-

larında gerçekleştiriyoruz. Her iki bölgede 5-6

aileyi ziyaret ediyoruz, kalan etlerin dağıtımını

partner kurumlarımız yapıyor. Kiseljak’ta

Gaziler Derneği’nde gazilere ve şehit ailelere

toplu dağıtım yapıyoruz. Bayramın ikinci günü

Saraybosna’da kesilen kurbanların dağıtımı-

nı ise Şehit Aileleri Derneği’nde yapıyoruz.

Buradaki bayramlaşma ve kurban eti dağıtım

programından sonra Ilıca bölgesinde bulunan

bir şehit ailesine bayramlaşmaya gidiyoruz.

Tüm ekibi büyük bir konukseverlikle evinde

misafir eden Kubat ailesi kendilerine her zaman

destek olan İHH’ya teşekkürlerini iletmemizi

istiyor. Buradaki ziyaretimizin ardından yine bir

şehit eşi olan Ayşe Hanım’ı ziyarete gidiyoruz.

İHH’nın Saraybosna’daki partner kuruluşu İstan-

bul Eğitim ve Kültür Merkezi Derneği Başkanı

Feyza Hanım, Ayşe Hanım’ın tadilat gerektiren

evinin çatısı için uzun süre kaynak bulmaya

çalışmış. Sonunda AID gençlerinin desteği ile

tadilat için gerekli kaynak bulunuyor. İki oğlu ile

yalnız yaşayan Ayşe Hanım kendisine bayram

ziyaretinde bulunmamızdan ötürü çok mutlu

oluyor. Bir sonraki ziyaret durağımız Saraybosna

merkezde dört çocuğuna ve hasta annesine

bakan bir hanımın evi. İstanbul EKC üyelerinin

aralarında topladığı yardımlarla ailenin tüm

ihtiyaçları karşılanmaya çalışılıyor.

Gorajde’ye gidiyoruz daha sonra. Buradaki toplu

dağıtımın ardından çevre köylerde de dağıtım

yapıyoruz. Evlerini ziyaret ettiğimiz Boşnak

kardeşlerimiz kendileri için getirdiğimiz etten zi-

yade hatırlanmış olmanın mutluluğunu yaşıyor.


Varlık İçinde Yokluk Çeken Bir Ülke

Karadağ

Fatih Sarıkurt

Karadağ yolculuğumuz İHH İnsani Yardım

Vakfı’ndan teslim aldığımız kurban faaliyet

dokümanları ile 24 Ekim 2012 günü başlıyor.

Karadağ’da ilk olarak Ulcinj şehrine gideceğiz.

Yemyeşil bir örtü ile kaplanmış bu küçük ülkede

yol boyunca sağlı sollu meyve ağaçları görüyoruz;

en çok da portakal, nar, kivi. Dar ve virajlı yolların

sonunda Arnavutluk-Karadağ sınırında tam bir

Osmanlı kasabası olan Ulcinj’e varıyoruz. Şehir

nüfusu ağırlıklı olarak Arnavutlardan oluşuyor,

ancak Boşnaklar ve Karadağlılar da var. Genel

olarak Arnavutça ve Boşnakça konuşuluyor.

Ulcinj’de ilk uğradığımız yer yeni yapılmış Deniz-

ciler Camii. Caminin Türkiyeli hayırseverler tara-

fından yaptırıldığını ve bu yıl hizmete açıldığını

öğreniyoruz.

Arife günü erkenden Kranje (Kranya) şehrine

doğru bir saat sürecek yolculuğumuz başlıyor.

Dağlık bir bölge olan Kranje’nin manzarası ola-

ğanüstü. Şehir İşkodra Gölü’nü tepeden görüyor.

Bayramın birinci günü Kranje’de hayırseverlerin

İHH aracılığı ile bağışladığı kurbanların tekbir-

ler eşliğinde kesimine iştirak ediyoruz. Kesilip

paketlenen etleri kapı kapı dağıtıyoruz. Dağıtımlar

sırasında Türkiye ismini duyan herkes istisnasız

çok samimi, çok içten dualarda bulunuyor. İlk

gün Kranje bölgesindeki 11 köyde 70 aileye ve

Ulcinj şehrindeki 70 Kosovalı mülteci aileye

kurban etlerini ulaştırıyoruz. Bu bölgelerde ev ev

gezdiğimiz için dağıtımlar gece geç saatlere kadar

sürüyor.

Bayramın ikinci günü yine kesim ve paketleme

işlemlerinin ardından dağıtımlara başlıyoruz. An-

cak havanın yağmurlu oluşu işimizi oldukça zor-

laştırıyor. Yolların durumunun gerçekten çok kötü

olması köy köy gezerek yaptığımız dağıtımlarda

bizi epey zorluyor. Bazı yerlerde dağıtımlarımızı

yaya olarak yapıyoruz. Köylere yeri geliyor on,

yeri geliyor ihtiyaç sahibi bir aile için gidip kurban

paylarını tek tek ulaştırıyoruz. Karadağ’da toplam

108 aileye kurban emanetlerini teslim ediyoruz.


Kosova’da BayramKosova

Sami Sevim

Kosova’daki duraklarımız Prizren ve Priştine

şehirleri. Buralarda kardeş kuruluşları ziyaret

ediyoruz. İyilik Başağı Derneği Prizren’deki

örnek kuruluşlardan biri. Kendilerini yetimlere

adamışlar. Dernek, kişiliği ve yaşamıyla da ör-

nek bir insan olan Hacı Kemal Bey öncülüğünde

faaliyetlerini sürdürüyor. Yaklaşık 150 yetime

maddi manevi destek oluyorlar.

Priştine’deki Akea Derneği de oldukça etkili bir

kuruluş. Kurumsal olarak önemli başarılara

imza atmışlar. İş adamları ve gönüllülerle birlikte

hem kültürel destek ve eğitim çalışmalarını

yürütüyor hem de yardım faaliyetlerinde bulu-

nuyorlar.

Bayram namazını Prizren’in bir mahallesinde

küçük bir camide kardeşlerimizle birlikte kılıyo-

ruz. Namazdan sonra camiden çıkan çocuk-

lara yanımızdaki hediye paketlerini veriyor,

kardeşlerimizle bayramlaşıyoruz. Ardından

Priştine’deki kurbanlıkların kesimi için mezba-

haya gidiyoruz. Burada kurban vekâletlerini

kasaplara teslim ettikten sonra kesimler

başlıyor. Prizren’de de oldukça profesyonel bir

mezbahada 14 büyükbaş hayvanın kesimine

iştirak ediyoruz. Grubumuzdan bazı arkadaşla-

rın da bizzat kesim yaptığı bu programdan sonra

buradaki âdetler gereği dağıtım işini ertesi güne

bırakıyoruz.

Ertesi gün İyilik Başağı Derneği’nin yetim aileleri

için hazırlanan et poşetlerini ve çocuklara

getirdiğimiz hediyelerimizi alarak yola koyulu-

yoruz. Allah’ın rahmeti, sağanak yağış eşliğinde

dağıtmaya başlıyoruz emanetleri. İHH’ya güve-

nip kurban bağışlarını veren tüm gönül dostları

gönüllerini rahat tutabilir; çünkü hem kurbanla-

rını hem de selamlarını yerlerine ulaştırıyoruz…

Oralardan da Türkiye’ye kucak dolusu selam

getiriyoruz.

Dağıtımlarımıza Priştine’deki Romen vatandaş-

ların bulunduğu bir mahallede devam ediyo-

ruz. Yağmur altında et paketlerini verdiğimiz

insanların bakışları, sıcacık ifadeleri içimize

işliyor. Ümmet şuurunun tekrar yeşermesi için

her daim çalışmaya devam etmemiz gerektiği

düşüncesiyle dönüyoruz evlerimize.


Çeçen MültecilereMisafiriz

Polonya

Hüseyin Goncagül

Bialystok İslam Birliği Merkezi’nde bayram nama-

zını eda etmek üzere yola çıkıyoruz. Çoluk çocuk

herkes camide. Cemaatin tamamı, imam ve müftü

efendi de dâhil olmak üzere Tatar kökenli. Birkaç

Çeçen mülteci de bir saatlik mesafedeki kampların-

dan gelmiş. Hutbe Lehce okunuyor. Cemaatte 13-20

yaş arası gençlerin olmayışı dikkatimizi çekiyor.

Maalesef buradaki gençlerin ana dillerini ve dinî

geleneklerini yavaş yavaş unuttuklarını anlatıyorlar.

Kurbanları kesmek üzere Tykocin’deki kesimhane-

ye gidip İHH bağışçıları adına satın aldığımız 10 adet

boğayı tekbirlerle kesiyoruz. Son derece düzenli

ve hijyenik şartların sağlandığı kesimhanede etler

ayrıştırılıp kutulara konarak dağıtıma hazır hâle

getiriliyor.

Ertesi gün ilk işimiz Müftü Efendi ve eşinin de

iştiraki ile kurban etlerini alıp Bialystok Budowlani

Çeçen Kampı’na gitmek oluyor. Savaş mağduru aile-

lerin, dul ve yetimlerin barındığı bu büyük kampta

öncelikle çocuklarla bayramlaşıp beraberimizde

getirdiğimiz İHH balonlarını dağıtıyoruz. Çoğunluğu

kadın ve çocuklardan oluşan kamp sakinleri yakla-

şık 10 yıldır burada. Polonya devletinin kontrolün-

deki kampta kalanlara kişi başına 10 dolar harçlık

veriliyormuş. Bu miktar ne üst baş almak ne de

okula giden çocukların kitap kırtasiye ihtiyaçlarını

karşılamak için yeterli.

Kamptaki dağıtımların ardından Sokotka’ya gidiyo-

ruz. Bölgeye vardığımızda 85 yaşlarındaki İmam

Ali Efendi ve cemaatini soğukta dışarıda bizi bekler

buluyoruz. Selamlaşıp bayramlaştıktan sonra

hızlıca dağıtıma geçiyoruz.

Katolikliğin en koyu yaşandığı ülkelerden olan

Polonya’da Müslümanların kültürel ve dinî kim-

liklerini koruması hayli güç. Ayrıca İslam ülkeleri

ile de yıllardır herhangi bir sosyal, kültürel irtibat

kurulmamış olması özellikle genç kuşakları olum-

suz etkilemiş görünüyor. Polonya’da bu sene ikincisi

yapılan İHH kurban organizasyonunda Polonyalı

Tatar Müslümanlara ve buradaki kamplarda kalan

Çeçen mültecilere Türkiye’den getirdiğimiz bayram

selamı büyük bir mutlulukla karşılanıyor.


Romanya’nın Köylerinde Bayram Sevinci

Romanya

Tarık Kırbaş

İHH’nın 2012 kurban organizasyonu için

23 Ekim salı günü İstanbul’dan Bükreş’e uçuyoruz.

Havaalanında Nerdin Bari Bey bizi karşılıyor ve

yolculuğumuz süresince bizi hiç yalnız bırakmı-

yor. Mangalya şehrinde bir okulu ziyaret ediyoruz.

Burada Müslüman öğrenciler için beraberimizde

getirdiğimiz çeşitli hediyeler dağıtıyoruz. Bayram

namazını Köstence merkezdeki Kral Camii’nde

kılıp kardeşlerimizle bayramlaşıyoruz. Daha sonra

bayram süresince bizimle birlikte olacak, kurban-

ların kesilmesi, poşetlenmesi ve dağıtılması işinde

beraber çalışacağımız ekiple yola koyuluyoruz.

Bulgaristan sınırına yakın Türk köylerine gidi-

yoruz. Üç gruba ayrılarak kurban kesim işlemle-

rini tamamlıyoruz. Caravan, Kuyucuk ve diğer

köylerde ihtiyaç sahibi çok fakir insanlara kurban

paylarını teslim ediyoruz. Her fırsatta Osmanlı

bakiyesi olduklarını ifade eden köylülerle sohbet

ediyoruz. Bayramın ikinci günü yine kurbanların

kesimi, poşetlenmesi işlerini takip edip, Türkçe adı

Karamurat olan köyde kardeşlerimize kurban eti

dağıtıyoruz. Babadağ bölgesinde, köylerde ve Ba-

badağ merkezde ekibimiz bir gün önce hazırlanan

kurban paketlerinin dağıtımını gerçekleştiriyor.

Üzerimize aldığımız emanetleri sahiplerine ulaştır-

dıktan sonra bölgeden ayrılıyoruz. İHH’nın kurban

organizasyonunun kurban

ibadetinin hissedilmesi

ve anlaşılmasında çok

önemli olduğunu gör-

düğümüz bu çalışma-

nın İslam ümmetinin

tanışması, birbirinden

haberdar olması ve

paylaşması açısından

da çok önemli olduğu-

nu bizzat müşahede

ediyoruz. Yıllardan

beri ziyaret edilmeyen

bölgelere gitmek hem

geçmişi hatırlatmak

hem de ümmet

bilincini yay-

gınlaştırmak

için çok

önemli.


Moldova’da KurbanMoldova

Murat Ergüner

Moldova; Ukrayna ve Romanya arasına sıkış-

mış küçücük bir ülke. Nüfusu 4,5 milyon olan

Moldova’da okuma yazma oranı %98. Başkent

Kişinev’de Moldovaca, Rusça ve İngilizce

dillerinden birini biliyorsanız insanlarla iletişim

sıkıntısı çekmezsiniz. Nüfusun büyük bölümü

ekonomik sıkıntılar nedeniyle başkente göç

etmiş durumda. Son dönemlerde Moldova’ya

yatırım yapan iş adamlarımız yaklaşık 20.000

kişiye istihdam sağlamış ve bu sayede Türklere

karşı olan önyargı biraz olsun kırılabilmiş. Baş-

kent Kişinev’in tek alışveriş merkezi Malldova

bile Türklere ait.

Bölge halkı tarım ve hayvancılıkla geçimini

sağlıyor. Özellikle küçükbaş hayvan yetiştirici-

liği yaygın. Bitki örtüsünün zayıf, ormanların az

olduğu bölge buna mukabil çok verimli tarım

arazilerine sahip. İsrail burada organik tarım

yapıyor ve ülke vatandaşı olan Yahudiler saye-

sinde büyük miktarda tarım arazisi satın almış.

Sovyetler döneminde de tarım amaçlı kullanı-

lan bölgeye başka yatırım yapılmamış ve bu-

gün hâlâ geçerli olan kanunlara göre toprağın

yapısını bozacak hiçbir yatırıma izin verilmiyor.

Ülkede inşaat malzemesi üretimi yok. Malze-

meler Ukrayna, Rusya ve Türkiye’den getiriliyor.

Bu nedenle evler çok pahalı.

Bayramda burada yaşayan az sayıda Müslü-

man kardeşimizin yanında olmak için gittiğimiz

Moldova’da İHH İnsani Yardım Vakfı aracılığıyla

vekâleti verilen 50 hisse kurbanın kesim ve

dağıtımını gerçekleştiriyoruz.





Hayır Deryasında BirDamla, Bakü’de Şahitlik

Azerbaycan

Yasin Karakaya

Kurban çalışması yapmak üzere gittiğimiz

Azerbaycan’da ilk olarak İHH’nın partner kuru-

luşu Damla kurumunu ziyaret ediyoruz. Burası

24 şehirde yardım faaliyeti yürüten ve özellikle

yetim çocuklara büyük destek sağlayan, onların

eğitimiyle, gelişimiyle, her türlü sıkıntısıyla ilgile-

nen bir kurum.

Bayram günü namazdan sonra kurban kesece-

ğimiz yere gidiyoruz. Burada 15-20 kadar gönüllü

kardeşin çalışmasıyla 74 adet kurbanın kesimini

tamamlayıp dağıtım için Bakü’ye dönüyoruz.

Bakü’de ihtiyaç sahibi 50 aileye hazırladığımız

kurban paketlerinden veriyoruz. 12 aileyi de

evlerinde ziyaret edip etlerini teslim ediyoruz.

İnsanların teşekkürleri ve yüzlerindeki tebessüm

görülmeye değer. Ardından buradaki Çeçen

kardeşlerimiz için verilen kurban vekâletlerinin

gereğini yapmak için Buda Palas denilen bölgeye

gidiyoruz. Burada da 25 büyükbaş kurbanın

kesimine iştirak ediyoruz. Herkes güle oynaya

bir işin ucundan tutuyor. Bir süre sonra Çeçen

gençlerin de gelmesiyle hem iş yükü hafifliyor

hem de neşemiz artıyor. Beşer kilodan 750 paket

hazırlıyoruz. Çalışmalar gece 03.30’a kadar

sürüyor. Etlerin paketlenmesinde bize Bakü’de

okuyan iki Türk kardeşimiz de yardım ediyor.

Azerbaycan’da 4.000-5.000 kadar Türk öğrenci

olduğunu öğreniyoruz.

Bayramın ikinci günü kurban paylarının dağıtımı

için bir okula gidiyoruz. Çeçen kardeşler büyük

bir düzen içinde paylarını teslim alıyor. Uzatılan

bu yardım elini tutuşlarındaki samimiyet, gözle-

rindeki ışık kardeşliğimizi bir kat daha pekiştiriyor.

Dağıtım işi yardım yapılmayan bir tek Çeçen aile

kalmayıncaya kadar devam ediyor.

Akşam bir şehit ailesinin evine uğruyoruz. Evde

iki aile bir arada. Çeçenlerin evlerinde birden fazla

aile bir arada kalıyor. Etrafta pek bir eşya yok. Bizi

karşılayışlarını ve gösterdikleri misafirperverliği

ise anlatamam. Ellerinde ne varsa hemen hazırla-

yıp getiriyorlar.


Ahıska GünlüğüGürcistan

Erhan Doğan, Halil İbrahim Özgeriş

Kitlesel Hristiyanlaştırma propagandalarının devlet

politikası olarak uygulandığı Gürcistan’a bağlı

450.000 nüfuslu özerk bir cumhuriyette, Ahıska’da-

yız. Gürcistan’a kimlikle geçiş imkânı verilip geçiş

ücreti de 1 TL yapıldığından beri Sarp Sınır Kapısı

uzun insan ve araç kuyruklarının yaşandığı bir yer

hâline gelmiş.

Gürcistan’da Müslümanların yaşadığı tüm bölge-

lerde misyonerlik faaliyetleri çok hızlı bir şekilde

yürütülüyor. Batum’da partner kuruluşumuzdan

arkadaşlar karşılıyor bizi. Bütün zorluklara rağmen

iki adet Kur’an Kursu’nu ayakta tutuyor ve Müslü-

manların artan ilgisini en iyi şekilde karşılamaya

çalışıyorlar. Erkekler ve kızlar için açtıkları kurslarda

hafızlık eğitimi de veriliyor. Kurslardan mezun olup

köylerine dönen öğrenciler bulundukları köylerde

Kur’an eğitimi verebiliyormuş.

Bursa İnsani Yardım Derneği, Ramazan ayında

Müslüman kardeşlerimizden gelen talepler doğ-

rultusunda Ahıska bölgesinde iki ayrı köyde cami

açmak için çalışma başlatmış. Cami dediğimizde

akıllara kubbeli, minareli yapılar gelmesin sakın;

cami açmanın yasak olduğu, var olan camilerden

ezan okunmasına izin verilmeyen bir coğrafyadan

bahsediyoruz.

Arife günü hayvan pazarına gidiyoruz. Emanet

edilen 105 hissenin 77 hissesini Acara bölgesinde,

28 hissesini Ahıska bölgesinde kesmeyi planlıyo-

ruz. Kurbanlık alımından sonra bulunduğumuz

bölgeye 500 kilometre mesafedeki Disveli köyüne

doğru yola çıkıyoruz. Köye gece yarısı ulaşıyoruz.

Bölge müftüsü Cemal Hoca karşılıyor bizi. Köyde

bir kardeşimizin evinde misafir oluyoruz. Sabah

bayram namazı için gelen cemaat bir hayli kalaba-

lık. Namaz çıkışı bayramlaşmadan önce çam sakızı

çoban armağanı cemaate lokum ikram ediyoruz.

Daha sonra vakit kaybetmeden kesim işlem-

lerini tamamlayıp bölge köylerinde

dağıtımlarımızı yapıyoruz. Sonraki

durağımız cami açılışı da yapa-

cağımız Çinçharo köyü. Burası

Disveli köyüne göre hem daha

büyük hem daha sıkıntılı. Kapı

kapı dolaşarak dağıttığımız

kurban etleriyle kardeşlik

kapılarını sonuna kadar

açıyoruz.

Ertesi gün 11

büyükbaş

kurban daha

kesiyoruz ve

Batum’un arka

mahalleleri ile

çevre köylerin-

deki ihtiyaç

sahiplerine

dağıtıyoruz.


Asya’nın KuzeyindeDoğan Güneş

Kazakistan

Hüseyin Üçtepe

Almatı, yollarının genişliği ve etrafının tamamen

ağaçlandırılmış olmasıyla dikkatimizi çekiyor.

Burada trafikteki araçlar hem sağdan hem de

soldan direksiyonlu. Bize ilginç ve değişik gelen

bir diğer şey de trafik hızla akarken bile bir

yayanın karşıdan karşıya geçmek için adımını

yola attığı anda tüm trafiğin durması, bu hiç de

alışık olmadığımız bir durum. Kurban çalışması

için gittiğimiz Almatı’da hava

sıcaklığı 6 derece. Oksijeni

çok keskin ve havası so-

ğuk olan bu şehirde son

bir ay boyunca esen sert

rüzgârlar bir sürü ağacı

kökünden sökmüş.

Namaz kıldığımız camiler-

de cemaatin %80-85’inin

gençlerden oluştuğunu

görmek bizleri sevin-

diriyor. Almatı’da

kurban eti dağıttığımız aileleri mahalle muhtarları,

okul müdürleri ve cami imamları belirlemiş, biz

de belirlenen bu ailelere tek tek paylarını ulaştırı-

yoruz. Kurban paylarını almaya gelenlerin %90’ı

kadın. Dağıtımlarımız sırasında karşılaştığımız bir

Rus kadının söyledikleri ise hepimizi duygulandı-

rıyor: “Yine mi siz geldiniz? Biz sizleri gerçekten de

çok seviyoruz. Lütfen yine gelin.” Daha sonra öğ-

rendiğimize göre buradaki bazı yaşlı Rus kadınları

Müslüman mahallelerinde yaşamaktan memnun

olduklarını ve Müslüman mahallesinde ölmek

istediklerini söylüyorlarmış.

Almatı’daki dağıtımların ardından bir diğer

çalışma bölgemiz olan Çimkent’e gidiyoruz.

Çimkent-Türkistan arası İpekyolu Projesi içeri-

sinde olduğundan tüm yol boyunca çalışma var.

Programımızın yapılacağı medreseye aileleriyle

gelen çocukları görünce ilk iş çocuklara balon ve

şeker dağıtıyoruz. Çocuklar balonları şişirmemiz-

den oldukça mutlu oldukları için birlikte bir sürü

balon şişiriyoruz, gözlerindeki sevinci görmek

hepimizi çok mutlu ediyor. Burada da 50 paket

kurban etini ihtiyaç sahibi ailelere dağıtıyoruz.

Daha sonra medresenin yemekhanesini ve kızlar

için yapılmakta olan kurs inşaatını geziyoruz.

Buradaki kardeşlerimiz gerçekten de güzel bir

çalışma yürütüyorlar.


Uzak Diyarlara KurbanKırgızistan

İbrahim Acar

Kırgızistan’ın altı bölgesinde toplam 245 hisse

kurban kesmek için çıkıyoruz yola. İki yetimhaneyi

ziyaret ederek yetim çocukları bayramlık elbise ve

ayakkabı ile sevindireceğiz. Türkiye’deki yardım

kuruluşlarının son yıllarda dünyanın dört bir

yanına ulaştırdıkları yardımların yanı sıra Kurban

Bayram’ında da kurban-kurbanlık taşımaları dost

ve kardeş ülkelerle kucaklaşmamıza vesile oluyor.

İHH’nın yoğun çalışma yaptığı Kırgızistan’da bu

bayram yine birbirinden güzel işler yapılıyor.

Türkiye’deki hayırsever vatandaşların kurban

vekâletlerini başkent Bişkek, Celalabad, Oş, Narin,

Issıkgöl ve Talas bölgelerinde

kesip kurban etlerini ilgili bölge-

lerdeki yetimhanelere, Kur’an

kurslarına ve önceden tespit

edilmiş ihtiyaç sahibi ailelere

dağıtıyoruz.

Türkiye’den yapılan bağışları

komünizmin etkisinden sıyrıl-

maya çalışan Kırgızlara ulaştıran

İHH, bölgede özellikle eğitim ve

tebliğ çalışmaları başta olmak

üzere birçok sosyal proje yürü-

tüyor. Başkent Bişkek’te bulunan

Cal Yetimhanesi’nde düzenlenen

bayramlık elbise dağıtım törenine

Kırgızistan Gençlik ve Çalışma Bakanı

İlyasbek Alimkulov’ın da katılması hepimizi mutlu

ediyor. Türkiye’den Kırgızistan’a yapılan yardımlar

için teşekkür eden Alimkulov, İHH’nın yardımla-

rından büyük memnuniyet duyduklarını söylüyor.

İHH adına bayramlık dağıtımı yaptığımız bir başka

yer ise ev ortamı sıcaklığında 15 yetimi barındıran

Tokmok’taki bir yetimhane. Anne-baba rolündeki

hocalarının yönetiminde idare edilen Tokmok’taki

yetimhanede 15 çocuğu bayramlık elbise ve ayak-

kabılarla sevindiriyoruz.


Yasaklar Ülkesinde...Tacikistan

Muttalip Tütüncü

Tacikistan’da bir gelenek olarak Duşanbe’nin bi-

raz dışında kalan Vahdat isimli bölgede Musalla

denilen oldukça geniş ve düz bir arazide, açık

alanda kılıyorlar bayram namazlarını. Sabah

güneşinin kızıllığı altında tekbirler, dualar,

mersiye ve kasideler eşliğinde, bayramlık-

larını giymiş binlerce Tacik ile saf tutuyo-

ruz. Daha sonra kurbanların bir

kısmının kesileceği yakındaki

bir köye gidiyoruz. Kesimlerin

ardından paketlediğimiz etler,

dağıtım için şehir merkezine

gidecek ama önce birkaç payı

dağıtmak için civardaki yüksek

köylere gidiyoruz. Bu köylerden

bazıları 92-97 yılları arasındaki iç sa-

vaşta Duşanbe’deki şiddetten kaçan

insanların oluşturduğu gettolar.

Resmî kayıtları bile yok. Üstelik

her an evlerinin yıkılması ihtimali

ile burun burunalar ve elektrik,

su gibi en temel hizmetlerden

mahrumlar.

Tacikistan’a dair öğrendiğimiz her

şey buranın âdeta bir yasaklar

ülkesi olduğunu düşündürüyor.

Ezan okunmuyor örneğin, yasak.

Kadınların ve 18 yaş altı çocukların

camiye girmeleri yasak, namaz haricin-

de camide toplanmak, toplantı yapmak, topluca

yemek yemek, vaaz ve irşad faaliyeti yapmak

yasak, camide Kur’an-ı Kerim dışında kitap

bulundurmak yasak, anayol ve büyük cadde

kenarlarına cami inşa etmek yasak, camilere mi-

nare yapmak yasak. Ülkede lise ve üniversite

düzeyinde İslami eğitim veren birer okul

var. Çocuğunun İslami eğitim almasını, kı-

zının başörtüsünü çıkarmadan okumasını

isteyen herkes normalin çok üstünde okul

ücretleri ödemek zorunda. Başörtülü genç

kızların diğer gençlere “kötü örnek” olmaması

için okul servisi onları evlerinin önünden

alıyor ve akşam aynı

şekilde evlerinin önüne

bırakıyor.

Tacikistan fakir bir

ülke olmaktan çok

fakir bırakılmış bir ülke.

Burada zengin maden ve

değerli taş yatakları ve su kaynakları

var. Su kaynaklarından elektrik üretme

imkânlarına rağmen Duşanbe’nin

banliyölerine ve köylere gündüz iki,

gece üç saat elektrik veriliyor. Hatta

kışın köylerin tamamen elektriksiz

kalabildiğini öğreniyoruz. Nedenini

sorduğunuzda alacağınız cevap,

“Devlet, elektriği Afganistan’daki Amerika-

lılara ve Ruslara satıyor.” oluyor.



Documents

AKFI KURBAN RAPORU 2012 - IHH · 2016-06-07 · Gelen kurban bağışları, bağışçıların talebi doğrultusunda İHH tarafından 2012 Kurban Organizasyonu çerçevesinde çalışma