1

AUTOREFERAT

1. Dane podstawowe:

▪ Piotr Gustaw OBRACAJ

▪ Ukończenie studiów: Politechnika Śląska, Wydział Budownictwa i Architektury, kierunek

„Architektura i Urbanistyka”; praca dyplomowa : „Wielofunkcyjny obiekt z przestrzenią

zmienną i studiem telewizji w Gliwicach”, wykonana pod kierunkiem doc. dra inż. arch.

Wiktora Jackiewicza, Politechnika Śląska, Wydział Architektury, obroniona dnia 24 września

1975 roku z wynikiem bardzo dobrym

▪ stopnie naukowe:

a) 1983 rok - stopień doktora nauk technicznych w dyscyplinie Architektura nadany

przez Radę Wydziału Politechniki Gdańskiej dnia 29 września 1983 roku; tytuł

rozprawy doktorskiej „ Przestrzeń teatralna a realizacja telewizyjna”.

Promotor: prof. dr inż. arch. Wiktor JACKIEWICZ

Recenzenci: doc. dr hab. inż. arch. Marian SZTAFROWSKI

prof. dr inż. arch. Bohdan LACHERT

b) 2008 rok - stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie

Architektura i Urbanistyka specjalność Architektura, nadany przez Radę Wydziału

Architektury Politechniki Krakowskiej, dnia 19 listopada 2008; tytuł rozprawy

habilitacyjnej : „Sztuka teatru a ewolucja architektury scenicznej. Od wzorców

ateńskich po światową standaryzację włoskiej sceny barokowej”

Recenzenci: prof. dr hab. inż. arch. W. BULIŃSKI

prof. dr hab.inż. arch. K. KUCZA-KUCZYŃSKI

dr hab. inż. arch. E. PRZESMYCKA, prof. PL

prof. dr hab. inż. arch. Jacek RADZIEWICZ - WINNICKI

▪ informacje o dotychczasowym zatrudnieniu w jednostkach naukowych, obecnie zajmowane

stanowisko

Zatrudnienie w jednostkach naukowych:

Data Jednostka naukowa Stanowisko

1.10.1975 -

30.09. 1982

Politechnika Śląska, Wydział Architektury,

Instytut Architektury i Urbanistyki, Zespół

Projektowania Przemysłowego

Asystent, etat

1.10.1979 -

30.09.1981

Uniwersytet Śląski, Wydział Radia i

Telewizji,

Wykładowca /1979-1981/;

Kierownik Pracowni

Fotografii /1979-1981/ i

Scenografii, /1979-1980/,

½ etatu

1.09.1988 -

30.09. 2016

WSI, od 1996 r. Politechnika Opolska,

Wydział Budownictwa, Katedra Podstaw

Projektowania Budowlanego,

Politechnika Opolska, Wydział

Budownictwa, Katedra Budownictwa i

Architektury

Adiunkt 1988 – 2008

Profesor nadzwyczajny PO

2008-2016, Kierownik

Katedry Budownictwa i

Architektury, założyciel

2

kierunku Architektura i

Urbanistyka w PO

1.10.2016 –

nadal

Uniwersytet Technologiczno – Przyrodniczy

im. J.J. Śniadeckich w Bydgoszczy, Wydział

Architektury, Budownictwa i Inżynierii

Środowiska, Katedra Architektury

Profesor nadzwyczajny

UTP,

Kierownik Katedry

Architektury /2016-2018/;

Kierownik Zakładu

Urbanistyki i Architektury

od 2018

Zatrudnienia w jednostkach projektowych (ważniejsze):*

Data Jednostka projektowa Stanowisko

07-09/1974 Design Office R.G.Carter, Kings Linn,

Wielka Brytania

Asystent projektanta

1975 –

1978

Pracownia Projektowa Urzędu Miejskiego w

Bytomiu

Asystent projektanta, /1975-1976; ½

etatu; projektant 1977-1978; ½ etatu

1975 –

1983

PZITB Polski Związek Inżynierów i

Techników Budownictwa, Oddział Gliwice

Udział w ekspertyzach

budowlanych

(umowa- zlecenie)

02/1986 -

12/1986

Designer Team at Polish Implementation

Group in Balladija, Misurata, Libia

Kierownik zespołu

projektowego, projektant,

pracownik kontraktowy

firmy WADECO

09/1987 –

2003

Pracownia Projektowa Urzędu Miejskiego w

Zabrzu

Projektant okresowo ½ etatu (1987-

1988), później umowa – zlecenie

1993 –

nadal

Pracownia Projektowa w ramach działalności

gospodarczej „Autorska Pracownia

Architektury – Piotr Obracaj”

Projektant, właściciel

*Nie uwzględniono zatrudnień w ramach umowy zlecenie trwających krócej niż ½ roku (poza

pozycją z 07 – 09/1974)

Zatrudnienie w innych jednostkach:

Data Jednostka Stanowisko

1980 –

1985

Teatry Dramatyczne: Teatr Nowy w Zabrzu, Teatr Zagłębie w

Sosnowcu, Teatr im. S. Wyspiańskiego w Katowicach, Teatr

im. J. Osterwy w Lublinie, Teatr im. C. Norwida w Jeleniej

Górze, Teatr Lalek „Rabcio” w Rabce

Scenograf -umowa – zlecenie

10/1982 –

01.1987

Teatr Dramatyczny im. A. Mickiewicza w

Częstochowie(w okresie 02/1986-12/1986

urlop bezpłatny)

Scenograf – etat

05/1987 –

08/1988

TVP - Ośrodek Katowice Scenograf – etat

1995 –

2006

Centrum Scenografii Polskiej Muzeum

Śląskiego w Katowicach

Zaawansowana stała współpraca

Wystawiennictwo, obsługa

fotograficzna; umowa- zlecenie

3

2. DOROBEK NAUKOWY I PUBLIKACYJNY

Architekturą obiektów użyteczności publicznej zajmuję się od III roku studiów. W 1975

roku na Wydziale Budownictwa i Architektury w Politechnice Śląskiej obroniłem pracę

dyplomową wykonaną pod kierunkiem doc. dr inż. arch. Wiktora Jackiewicza pt:

„Wielofunkcyjny obiekt z przestrzenią zmienną i studiem TV w Gliwicach”. Tematykę tę

kontynuowałem praktycznie i teoretycznie, przy czym w opracowaniach projektowych

dominowały obiekty dla edukacji w postaci audytoriów wykładowych i sal konferencyjnych.

W 1980 roku rozpocząłem współpracę z teatrami śląskimi i ośrodkami TV w Katowicach i

Warszawie, realizując scenografie do programów publicystycznych, widowisk TV i spektakli

teatralnych, współpracując z doświadczonymi i znanymi reżyserami. Efektem tych

doświadczeń była obroniona w 1983 roku dysertacja doktorska pt: „Przestrzeń teatralna a

realizacja telewizyjna” wykonana pod kierunkiem prof. Wiktora Jackiewicza. Po uzyskaniu

stopnia doktora, powodowany wymaganiami ówczesnych dyrektorów teatrów, wystąpiłem do

Ministerstwa Kultury i Sztuki, ażeby zalegalizować swoją działalność w teatrach. Efektem było

uzyskanie uprawnień do wykonywania zawodu artysty scenografa, sygn. DTE – I – UPR/77/84.

Podsumowaniem pracy projektowej w architekturze i scenografii, oraz niejako na progu tychże

dziedzin było napisanie monografii habilitacyjnej pt: „Sztuka teatru a ewolucja architektury

scenicznej. Od wzorów ateńskich po światową standaryzację włoskiej sceny barokowej”.

Opracowanie powstawało w latach 1998 – 2005, tj. w latach mojej czynnej działalności w

dziedzinie architektury i scenografii oraz współpracy z instytucjami kultury i

profesjonalistami/artystami teatru. Szczególnie wysoko cenię sobie wieloletnią współpracę z

Jerzym Moskalem, wybitnym scenografem i dyrektorem/założycielem Centrum Scenografii

Polskiej w Katowicach. Symbiozę architektury i scenografii widzieliśmy w ten sam sposób, ja

natomiast mogłem korzystać z jego wiedzy i bogatego doświadczenia.

2.1. DOROBEK NAUKOWY I ARTYSTYCZNY PRZED UZYSKANIEM STOPNIA

DOKTORA HABILITOWANEGO

Dorobek naukowy przed uzyskaniem stopnia doktora habilitowanego przed rokiem

2008, obejmuje artykuły w czasopismach krajowych i zagranicznych, referaty prezentowane na

konferencjach, sympozjach oraz seminariach krajowych i zagranicznych. Tematycznie

związane były głównie z problematyką teatralną lub blisko związaną i wynikały z działalności

w kraju i za granicą w Międzynarodowej Organizacji Architektów, Scenografów i Techników

Teatru /OISTAT/, gdzie reprezentowałem Polskie Centrum tej organizacji. W okresie tym

nawiązałem również ścisłą współpracę z Centrum Scenografii Polskiej, instytucji działającej

przy Muzeum Śląskim w Katowicach. Dzięki bliskiej współpracy z tą instytucją brałem udział

w przygotowaniu wystaw w Centrum Scenografii Polskiej oraz w przygotowaniu polskich

ekspozycji na światowych wystawach teatralnych odbywających się co 4 lata w Pradze;

„Praskie Ouadriennalle” obejmuje prezentację dorobku teatralnego w zakresie architektury

teatru i scenografii z całego świata. Byłem autorem scenariusza, projektantem i kuratorem

polskiej ekspozycji w dziale „Polska Architektura Teatralna” w 1991 roku i współautorem

4

polskiej ekspozycji w 1999 roku wraz z Jerzym Moskalem oraz współautorem monografii.

Ekspozycja ta otrzymała srebrny medal za „określenie modus vivendi współczesnego teatru”.

W zakresie architektury/sztuki teatru:

1. Publikacje w wydawnictwach (ważniejsze):

Wydawca: International Theatre Institute (ITI) WECT, 4700 Keele Street, North

York, (Toronto),Ontario, Canada

Tytuł: World Encyclopedia of Comtemporary Theatre

Nr serii i tytuł zeszytu: S00238, Europe, National Articles

Autorstwo hasła: „Architecture of Contemporary Theatre in

Poland”, ujete zbiorowo w polskim zeszycie. Instytucja zlecająca:

International Theatre Institute (ITI), oddział Warszawa, Teatr Wielki,

Moliera 6, (zlec. z 09/’91)

W 1991 roku komplet tekstów opiniował prof. Zbigniew Raszewski

Rok wydania: 1992 i 1994 ( wersja rozszerzona i uzupełniona). W

języku polskim tekst ukazał się w ZN WSI, recenzowany przez prof.

Mariana Sztafrowskiego

Wydawca: The Art Institute of the Polish Academy of Science, PAN W-wa

Tytuł, miejsce, rok: „Polish Stage Design” tytuł rozdziału „Polish Theater

Architecture Between Tradition and Modernity” Warszawa,1991 str.19-22,

il.1,2

Autor (autorzy): OBRACAJ P. (autor rozdziału monografii), instytucja

zlecająca: Instytut Sztuki, PAN

Wydawca: OISTAT, Commission of Architecture,

Tytuł, miejsce, rok: „5th OISTAT Architecture Competition World

Theatre In Praque” OISTAT, ISBN 80-88973-01-5, wydanie

albumowe. Katalog wyników konkursu z notą teoretyczną, Amsterdam,

1999 str. 111,format A4

Wydawca USITT United State Institute for Theatre Technology,

TD&T THEATRE DESIGN & TECHNOLOGY Tytuł, rok, tom, str.:; „A Return to Tradition” no 2 vol. 31, New

York,1995 str. 31-33;

Autor (autorzy): OBRACAJ P., recenzja: prof. Richard Durst

Wybrano spośród 15 pozycji (recenzowane artykuły w czasopismach naukowych, zeszytach

uczelnianych, rozdziały w monografiach)

2. Konferencje krajowe i zagraniczne (referaty opublikowane w materiałach

pokonferencyjnych bądź w zeszytach naukowych Politechniki Opolskiej, Gdańskiej i

Śląskiej, ważniejsze)

Ogólnopolska Konferencja Naukowa Referat: „Przestrzeń Teatralna a

Inscenizacja – wybrane zagadnienia”

5

„Technika w Teatrze a Sztuka

Inscenizacji”; Poznań 30-05-1.06.1988

OISTAT, Politechnika Poznańska

„Realizacja Telewizyjna widowisk

teatralnych – wybrane zagadnienia”

Międzynarodowe Sympozjum OISTAT nt

Teatru Barokowego ;

Čzesky Krumlov, Czechy, 09/1994

Referat: „Baroque stage –

transformations

Międzynarodowa Konferencja OISTAT;

USA, Las Vegas 04/1995 r.

Referat: „Theatrical Space and the useful

„Spatial” costume”

Konferencja Międzynarodowej Komisji

Architektury OISTAT; UK, Londyn 1996

Referat: „Polish Cassuses of Elizabethan

Form of the Relation Between Stage and

Audience” materiały konf. nie

publikowane

Międzynarodowy Kongres OISTAT; USA,

Pittsburgh, 03/1997 r.

Oficjalny delegat Polskiego Centrum

OISTAT; 3 referaty: „Kantor and

Grotowski: especially point of view to the

space for theatre”

“The very useful space in big theatres”

“New Polish Theatre Architecture” –

opiblikowane w materiałach

konfernecyjnych w dziale “UISTT-

OISTAT Meeting`97”

Międzynarodowa Konferencja Komisji

Architektury OISTAT; Japonia, Tokio –

Yokohama, 11/2002

Referat: „The formal connections

betweeenEuropean (Elizabethan) and

Japan (Noh, Kabuki) Theatre”

Wybrano spośród 25 pozycji

3. Projekty i realizacje; obiekty użyteczności publicznej (ważniejsze)

Teatr Miejski,

Chorzów

Ul. Sienkiewicza

PT całkowitej przebudowy obiektu w

kooperacji z Centrum Projektów i

Realizacji Obiektów Kultury w W-wie

Projekt 1990/91

Realizacja ukończona przez Przedsiębiorstwo Specjalistyczne

TEATR J. Gumiński (technologia sceny)

Wydział

Organizacji i

Zarządzania

Politechniki

Śląskiej,

ZABRZE,

kompleks obiektów.

Cały zespół pod

opieką

konserwatorską

Projekt obiektu głównego adm.

dydaktycznego , kubatura 18 000 m3 w

tym 3 sale audiowizualne

Objekt wykładowo-laboratoryjny,

kubatura 6500 m3, projekt przejęty po

zdefiniowaniu 50% rozwiązania

Projekt wykładowo laboratoryjny z salą

zmienną na 450 miejsc, kubatura 7200

m. Nominacja do tytułu

Modernizacja Roku 1999

Projekt 1997 r. realizacja

1997-1999

Projekt 1998 r. realizacja

1998-1999

Projekt 1999 realizacja

1999/2000

Wybrano spośród 18 pozycji

Nadto: ponad 60 realizacji w zakresie budownictwa jednorodzinnego (w tym 60% nowych

kubatur), autorstwo wielu opracowań graficznych wydawnictw książkowych i

6

okolicznościowych, ponad 100 realizacji scenograficznych i form eksperymentalnych dla TV i

teatrów.

Od 1987 roku jestem członkiem Polskiego Centrum Międzynarodowej Organizacji

Scenografów Techników i Architektów Teatru (PC OISTAT). Od 1991 roku jestem członkiem

Zarządu PC OISTAT, a od 1992 członkiem Międzynarodowej Komisji Architektury i

Międzynarodowej Komisji Scenografii. W 2013 roku byłem jedną z dwóch osób

desygnowanych na prezydenta tej organizacji. W trakcie wyborów na Kongresie OISTAT w

Cardiff w 2013 r. zrezygnowałem z kandydowania na rzecz holenderskiego pretendenta Louisa

Janssena. Powodem był brak środków na międzynarodową działalność i prowadzenie biura.

Drugim, równie istotnym powodem rezygnacji z kandydowania było moje zaangażowanie w

organizację i rozwój kierunku Architektura w Politechnice Opolskiej. Nadal jednak

intensywnie działałem w OISTAT poprzez udział w konferencjach i seminariach. Każdy udział

w krajowym lub międzynarodowym posiedzeniu komisji architektury/scenografii wiązał się z

wygłoszeniem referatu, większość z nich opublikowana została w wewnętrznych materiałach

OISTAT, wydawnictwach pokonferencyjnych lub czasopismach branżowych.

Łącznie w okresie przed uzyskaniem stopnia doktora habilitowanego uczestniczyłem w 25

konferencjach zagranicznych i krajowych, jestem autorem 7 publikacji krajowych o zasięgu

międzynarodowym, oraz współautorem (autorem rozdziału) w 8 monografiach.

3. OBSZARY BADAWCZE PO UZYSKANIU STOPNIA DOKTORA

HABILITOWANEGO

Działalność naukowa i związane z nią badania prowadzone były w dwóch obszarach

tematycznych. Pierwszy obszar badawczy to szeroko pojęta architektura obiektów użyteczności

publicznej/architektura teatralna, drugi to planowanie przestrzenne w terenie przygranicznym

na przykładzie PL - CZ; dalej określane jako obszar badawczy I i obszar badawczy II.

3.1. Obszar badawczy I - architektura obiektów użyteczności publicznej

Moja działalność skoncentrowana jest na szeroko pojętej problematyce architektury

widowiskowej. Dotyczy obiektów użyteczności publicznej, w tym głównie teatrów, ale i innych

obiektów kultury, jak i obiektów dla edukacji. Moja wizja teatru zawarta została w monografii

habilitacyjnej zatytułowanej:

„Sztuka teatru a ewolucja architektury scenicznej. Od wzorów ateńskich po światową

standaryzację włoskiej sceny barokowej”. Wciąż rozwijające się media, które opanowują życie codzienne, mając wpływ de facto na każdą

dziedzinę, mogą powodować zanik potrzeby teatru, zatem zanik potrzeby bezpośredniego kontaktu

międzyludzkiego, którego teatr dostarcza. Coś, co niegdyś było potrzebą wszystkich warstw społecznych, dziś

staje się czymś elitarnym. Teatr broni się. W każdej jego formie ta defensywa wygląda nieco inaczej. Udział w

koncercie, widowisku operowym czy baletowym o dużej skali należy do dobrego tonu; eksperyment w teatrze

znajduje się mniej więcej „w połowie drogi”, tj. między snobizmem z rzeczywistą potrzebą niecodziennego

przeżycia. Uczestnictwo w „zwyczajowym” widowisku oferującym spektakl bazujący na repertuarze

klasycznym, renesansowym lub współczesnym, stało się potrzebą tych, którzy chcą i umieją czuć się

uczestnikami takich wydarzeń. Ale wbrew pozorom nie jest to niewielki procent spośród publiczności, którą

można określić jako teatralnie dojrzałą. Oczywiście wszyscy oczekują w teatrze dramatycznym atrakcji. To

7

można również postrzegać różnie. Dojrzały literacko widz wybierze sobie spektakl „dziejący się” w przestrzeni

teatralnej, która będzie dla niego rzeczą drugoplanową, istotą będzie akcja dziejąca się na scenie.

25 wiekową historię teatru określić można jako monotonną. Nie w kategoriach dramatu, ale

postrzegając ją przez pryzmat przekształceń przestrzennych, głównie relacji sceny i widowni.

Formuła sceny starożytnej trwała około 20 wieków, wliczając w to teatr w Bizancjum. Po

renesansowych próbach powrotu do przestrzeni klasycznej już we wczesnej dobie barokowej nastała era sceny

pudełkowej. Przybierała ona różne formy, jak również różnie próbowano ją ogrywać. Jednakże z rzadkimi

wyjątkami podział na część realną i nierealną istniał i dominował, obojętnie, czy przy „współudziale kurtyny”

czy też bez niej.

Średniowieczne mansjony w historii teatru uznać można za epizod, bez kontynuacji. Podobnie

szekspirowska formuła przedstawienia krótko trwała i odeszła na kilka wieków w niepamięć. Powrót tej sceny

nie jest triumfalny, ale znaczący. Londyński „Globe” stał się ważnym światowym obiektem, formuła

przedstawień okazała się tą oczekiwaną przez wymagającego widza. Oczywiście większość form, jakie po

zaistnieniu „Globe” pojawiły się na „rynku teatralnym”, okazały się nieudolnym naśladownictwem.

Najczęściej świadczą o niezrozumieniu istoty funkcjonowania tej sceny, oraz jej wyjątkowości w znaczeniu

funkcjonalnym i dramaturgicznym; są to „naczynia połączone”, jeśli któreś zawiedzie, oznacza to, że nie ma

teatru.

Wracając do początku tego wywodu, przy przytłaczającym znaczeniu współczesnych

mediów, teatr widza i aktora wydaje się być jedynym, który może trwać; Teatr Elżbietański/Szekspirowski

renesansowej Anglii jest teatrem widza i aktora.

Wywód oparto na tekstach prof. Kazimierza Wyki i jego rozmowach prowadzonych z Kazimierzem Braunem

Zatem pogląd, że dzisiejsza przestrzeń dla teatru powinna posiadać inne cechy aniżeli

barokowe, wydaje się ratować teatr. Nadto powinna być w jakimś stopniu zmienna a zmienność

ta powinna być prosta i nieskomplikowana, niewymagająca złożonej technologii. Mają

dominować twórcy widowiska i uczestnicy. Zatem maszyneria techniczna powinna być tłem,

wręcz dyskretna, a w żadnym razie niedominująca. Ingerencja architekta, jako autora fizycznie

trwałej przestrzeni dla teatru, jest kluczowa. Proponowane przez niego rozwiązania nie

powinny nieść za sobą barier użytkowych a dawać nieskończoną ilość wariantów sceno

widowni, zarówno w tej dosłownej zmienności jak i tej „wewnętrznej”, wynikającej z formuły

spektaklu. Takie możliwości daje właśnie scena Shakespeare’a.

Badania nad tak widzianym teatrem można podzielić na dwa równoległe tory:

pierwszy, zmierzający do na tyle elastycznej formy przestrzennej dla teatru, ażeby drogą

niewielkich i prostych zmian technicznych uzyskiwać różne relacje sceno-widowni, od

areny do różnych wariantów otwartych, ewentualnie „po drodze” może znaleźć się

scena pudełkowa

drugi, związany z postępem w dziedzinie technologii teatralnej, w tym oświetleniowej

i realizacji wizji i fonii, a więc już nakładający się na wspomniany „wewnętrzny”.

Można jeszcze pomyśleć o kombinacji

Moja działalność badawcza po uzyskaniu stopnia doktora habilitowanego stanowiła

kontynuację dotychczasowych zamierzeń w zakresie teorii przekładanej na praktykę

projektową. Publikacje naukowe i autorstwo ekspertyz mają uzupełniać praktykę projektową i

realizacyjną.

Wybrane publikacje:

Obracaj Piotr: Tytuł: “Theatre Architecture; a Synthesis of Art In Theatre”,

Czasopismo Techniczne, Technical Transactions, Wydawnictwo Politechniki

Krakowskiej, A-3/ 2019-04-01: Vol.3; str. 51-62. ISSN 0011-4561, e-ISSN 2353 -73X

8

; DIO 10.4467/235373X CT 19033. 10207; Język publikacji ENG. Udział własny

100%

Obracaj Piotr: Tytuł: „21 st century theatre – regress or progress” Czasopismo w

wykazie konsultacyjnym MNiSW z 30.10.2018 (WOS): Architecture Civil Engineering

Environment – p-ISSN: 1899-0142: szczegóły : Vol.11 No.4, rok wydania 2018, str.55-

66, ryc., bibliogr., summ. Język publikacji: ENG. Udział własny 100%. WWW.acee-

journal.pl

Obracaj Piotr, Fabianowski Dariusz: „Using Multicriteria Analysis in Issues

Concerning

Adaptation of Historic Facilities for the Needs of Public Utility Buildings with a

Function of the Theatre” Czasopismo: IOP Conference Series: Materials Science and

Engineering p-ISSN: 1757-8981; e-ISSN: 1757-899X; szczegóły: rok wydania 2017,

vol.245, str.1-10, ryc., tab., wykr., bibliogr., summ. Konfernecja: Prague, Czech

Republic, 2017. World Multidisciplinary Civil Engineering-Architecture-Urban

Planning Symposium WMCAUS. Publikacja z konferencji międzynarodowej w Web of

Science. Język publikacji: ENG. Baza podające opis: Web of Science; Scopus

3.2. Drugi obszar badawczy- problematyka terenów przygranicznych; Polska –

Republika Czeska

W ramach działalności Katedry Budownictwa i Architektury na Wydziale Budownictwa

Politechniki Opolskiej pracownicy i studenci kierunku Architektura brali udział w 5

programach unijnych Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Dwa wiodące to:

Projekt zatytułowany „Transgraniczny Krajobraz Euroregionu Pradziad”

realizowany był we współpracy Politechniki Opolskiej z VSB- Ostrava.

Przeprowadzono warsztaty, w których uczestniczyli studenci partnerskich uczelni.

Efektem ich było opracowanie bogatego materiału pomocniczego dla planistów z

zasugerowanymi kierunkami przekształceń przestrzennych spowodowanych otwarciem

granic i zmianą warunków polityczno- gospodarczych.

Drugi z ważniejszych projektów zatytułowany „Edu 2 Work” – „Współpraca między

szkołami i instytucjami publicznymi na granicy czesko – polskiej w zakresie

edukacji to większe szanse na rynku pracy”, realizowany był w okresie od 2013 -

2015 r. w kooperacji z Głównym Instytutem Górniczym /GIG/ w ramach Programu

Operacyjnego Współpracy Transgranicznej Republika Czeska – Rzeczypospolita

Polska 2007–2013. Projekt realizowany był przez Katedrę Budownictwa i Architektury

w kooperacji z Katedrą Geografii Wydziału Przyrodniczego na Uniwersytecie

Palackého w Ołomuńcu i Głównym Instytutem Górnictwa w Katowicach. Praca

architektów przy udziale studentów wydziałów architektury i geografii ukierunkowana

była na badanie procesów zachodzących na pograniczu w sześciu tematach

problemowych: edukacji, turystyki, transportu, sieciowania (tu: tworzenia i

zagęszczania sieci łączności i koordynowanego współdziałania), przedsiębiorczości

oraz przestrzeni i środowiska. Przykłady działań w przestrzeni transgranicznej

zwiększające integrację społeczeństw zaprezentowane zostały w artykule „ Miejsca

węzłowe pogranicza polsko-czeskiego jako istotne miejsca aktywizacji sieci

9

powiązań transgranicznych”. Efektem były propozycje konkretnych rozwiązań

aktywacji sieci powiązań komunikacyjnych, w których m.in. miejsca węzłowe

rozumiane jako punkty przesiadkowe na pograniczu, powinny stanowić bazę dla

rozwiązywania socjoekonomicznych i kulturowych problemów regionu.

Kolejnym, istotnym celem projektu było poddanie krytycznej analizie krajobraz

pogranicza polsko-czeskiego, obejmujący część Euroregionu Pradziad, położonego na

styku Powiatu Prudnickiego i Okręgu Bruntal. Analiza stanowiła podstawę dla

wiarygodnego ujęcia problematyki rozwoju Euroregionu i do naszkicowania kierunków

zmian, jakim mógłby podlegać transgraniczny krajobraz tego miejsca. W realizację

projektu zaangażowani byli czescy i polscy eksperci (nauczyciele akademiccy i

pracownicy naukowi GIG) oraz studenci z trzech uczelni: Politechniki Opolskiej,

Uniwersytetu Palackiego w Ołomuńcu oraz Uniwersytetu Technicznego (VSB) w

Ostrawie.

Na tym tle za stymulator współpracy integracji oraz prawidłowo funkcjonującej

gospodarki, przyjęty został czynnik dziedzictwa kulturowego. Szczególną uwagę

zwrócono na zachowanie lokalnej kultury i tradycji, jako następstw otwartej polityki

Schengen. Tożsamość, czas i kontekst historyczny oraz kulturowo ukształtowane

otoczenie na obszarze pogranicza widoczne jest m.in. w bogatej sieci założeń o

charakterze zabytkowym. Po przywróceniu wartości mogą one stanowić istotny czynnik

zbliżenia i współpracy.

Działalność badawcza realizowana w ramach powyższych projektów przyniosła

korzyści nie tylko poprzez wskazanie kierunków rozwoju regionu transgranicznego, ale

również zaktywizowała studentów kierunku architektura w partnerskich uczelniach polskich i

czeskich.

Wybrane publikacje:

Obracaj Piotr: Tytuł: „Schengen a rozwój pogranicza polsko – czeskiego”; [w] Kiszka

J. „Blue Notes” VSB – TU Ostrava, 2013 r. ISBN 978-80-904810-9-1; str. 29-30

Obracaj Piotr: Tytuł: „Warsztaty „Prajzko-2012” [w] Kiszka J. : „ Blue Notes” VSB

– TU Ostrava, 2013 r. str. 125 – 128

Obracaj Piotr, Opałka Piotr: „Prudnik – drogi ku naprawie tkanki miejskiej” ; [w]

Spyra M - „Transgraniczny Krajobraz Euroregionu Pradziad“ „Cross-border Landscape

of Euroregion Pradziad” Wydawnictwo Politechnika Opolska „ISBN 978-83-64056-

09-3; rok wydania 2013; str. 92 – 111; język publikacji POL, ENG, CZ.

3.3. Inne obszary badawcze

Poza wyżej wymienionymi dwoma obszarami badawczymi udzielałem się również w

innych. Dotyczą one problematyki kształtowania przestrzeni mieszkaniowej, przekształcania

terenów poprzemysłowych, czy dyskusji na temat miejsca i roli architekta we współczesnym

świecie i jego zdolności adaptacji zawodowej dziedzinach pokrewnych. Mając powyższe na

uwadze, ogromną wagę przywiązuję do plastycznego kształcenia architekta. Niezbędna

10

wyobraźnia i wyczucie, umiejętność możliwie obiektywnej oceny dzieła plastycznego, jest

istotnym elementem wiedzy i zrozumienia misji zawodu.

Wybrane publikacje:

Obracaj Piotr, Tenczyński Mariusz: Tytuł: „The Meaning of Freehand Drawing in an

Architekt`s Professional Work” „Znaczenie rysunku odręcznego w pracy

zawodowej architekta”; 2015 r. Międzynarodowa Konferencja z cyklu „Nauczanie

rysunku, malarstwa i rzeźby dla architektów. Wyzwania XXI wieku. Rysować, malować

czy skorzystać z komputera?” Kraków 29-30.-5 2015 r. Czasopismo Techniczne, seria

Architektura 4-A/2015.Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej str. 271 – 277

Obracaj Piotr, Łotarewicz Mirosław: Tytuł: „Przekształcenia terenów

poprzemysłowych – aprecjacja czy deprecjacja miasta. Przyszłość miasta – czy

miasto przyszłości” Czasopismo Techniczne, Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej

I-A/2/2012, zeszyt I, T.II str.61-66

4. DOROBEK PROJEKTOWY I EKSPERCKI PO UZYSKANIU STOPNIA

DOKTORA HABILITOWANEGO

Po zakończeniu procedury habilitacyjnej uzyskałem stanowisko profesora

nadzwyczajnego w Politechnice Opolskiej. JM Rektor zlecił mi utworzenie kierunku

„Architektura i Urbanistyka” (nazwa kierunku do 2014 roku),

Niemniej działalność projektowa zawsze była w centrum moich zainteresowań.

Posiadając wieloletnią praktykę projektową, uprawnienia projektowe w pełnym zakresie i

zarejestrowaną firmę od 1993 roku, oraz będąc członkiem Śląskiej Okręgowej Izby

Architektów i Śląskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa, angażowałem się w wiele

projektów. Część z nich opisana została w dorobku przez uzyskaniem stopnia doktora

habilitowanego (2008r.)

Najważniejsze projekty zrealizowane przeze mnie po uzyskaniu stopnia doktora

habilitowanego nauk technicznych ze względu na stopień złożoności rozwiązań funkcjonalnych

i technicznych to:

Projekt zespołowy w przetargu na Muzeum Sztuki Nowoczesnej z TR (Teatrem Rozmaitości)

w Warszawie w 2014r w zespole projektowym: Barysz Krzysztof, Kadłuczka Andrzej, Obracaj

Piotr. Powyższy zespół został zakwalifikowany do drugiego etapu po wyselekcjonowaniu z 35.

15 zespołów z całego świata na podstawie oceny indywidualnego dorobku. Moim udziałem

było opracowanie koncepcji TR (Teatru Rozmaitości; dawna nazwa), patrz: Tom IV

Koncepcja TR Warszawa (dawnego Teatru Rozmaitości) jest próbą odpowiedzi na

postulaty dyrektora placówki i reżysera Grzegorza Jarzyny. W warunkach wydanych przez

organizatora przetargu (MSN), opisana została podstawowa relacja sceny (scen) i widowni,

jako otwarta przestrzeń o długości „progu scenicznego” 48 m; poziom pierwszego rzędu miał

być zrównany ze sceną, tak że próg sceniczny w wariancie podstawowym praktycznie nie

istnieje. Poprzez zastosowanie przesuwnych modułów widowni i rozpięcia stropu technicznego

nad całą powierzchnią sceno - widowni wraz z foyer i częścią techniczną, uzyskano przestrzeń

11

w wysokim stopniu zmienną, dającą możliwość różnych „kombinacji” form teatralnych. Cały

układ połączony jest z salą kameralną, której scenę można zintegrować z zewnętrznymi

widowniami, tworząc w ten sposób szeroką „scenę ulicową”. Całości dopełnia sala

eksperymentalna (black box), technologicznie „podłączona” do głównego zespołu sceno-

widowni. Przestrzeń dla teatru tworzy jedną całość z obsługą techniczną i częścią magazynowo

– warsztatową. Zapewniono dogodne warunki socjalne aktorom i maszynistom. Na poziom

sceny głównej możliwy jest wjazd samochodu do 5 ton z dekoracjami (wynika z warunków

przetargu), 2014 r.

Projekt koncepcyjny/budowlany (po przetargu) obiektu dydaktycznego Uniwersytetu

Technologiczno – Przyrodniczego w Bydgoszczy z salą w pełni zmienną (łącznie okres od

06/2017 do 12/2018); aktualnie w trakcie opracowania projekt wykonawczy, zezwolenie na

budowę 50/2019, rejestr 17022

Projekty 4 domów regionalnych na terenie Wisły i okolic,

Projekty zespołów dydaktycznych, laboratoriów dla Politechniki Śląskiej w Gliwicach

Na zlecenie Centrum Kultury Katowice im. Krystyny Bochenek opracowanie założeń

funkcjonalno-przestrzennych modernizacji i adaptacji byłego Centrum NOSPR na teatr–operę,

z rozbudową części scenicznej i widowni. Opracowanie zakłada całkowitą zmianę

dotychczasowych form użytkowania obiektu; z mgr inż. Maciejem Wojciechowskim, 2014 r.

Doświadczenie projektowe nabyte praktycznie i wiedzę teoretyczną wykorzystywałem

w działalności eksperckiej jako rzeczoznawca Polskiego Centrum OISTAT:

Na zlecenie Dyrekcji Filharmonii Szczecińskiej opracowałem trzyetapową opinię projektu w

fazie budowlanej, później wykonawczej w zakresie rozwiązań funkcjonalno – przestrzennych,

2009/2010 r.

Na zlecenie Teatru Polskiego w Szczecinie opracowałem czteroetapową opinię do koncepcji

pokonkursowej autorstwa „Atelier LOEGLER” „Przebudowa i rozbudowa Teatru Polskiego w

Szczecinie”, 2011/2014 r. Wieloetapowa opinia dotyczyła rozwiązania przestrzennego, w tym

zgodności z założeniami szekspirowskiej relacji sceny i widowni. Uprzednio zostałem

powołany do wydania opinii poprzedzającej obrady jury we współpracy z sędzią referentem,

2011 r.

Na zlecenie Teatru Polskiego w Warszawie opracowałem opinię nt. rozwiązania technicznego

modernizacji widowni, z mgr inż. Maciejem Wojciechowskim, 2012 r.

Będąc od 1993 roku w zarządzie PC OISTAT oraz pełniąc funkcję Przewodniczącego

Komisji Architektury, uczestniczyłem w kongresach i konferencjach OISTAT, m.in. w

organizowanych przez centra OISTAT w Chinach, Japonii, Izraelu, USA - trzykrotnie,

Słowacji, Belgii i Wielkiej Brytanii (dotyczy również okresu przed habilitacją). W 2013 roku

po zgłoszeniu mojej kandydatury przez PC OISTAT, zostałem desygnowany na stanowisko

prezydenta światowego OISTAT, i członka Komitetu Wykonawczego. Wybór dokonał się

podczas OISTAT World Congress w Cardiff UK w 2013 roku (10-12.09.2013 r.) patrz: Tom II

poz.7). Analizując moje zaangażowanie w sprawy krajowe, a przede wszystkim zaangażowanie

w nowoutworzony kierunek Architektura w Politechnice Opolskiej, zrezygnowałem z

kandydowania na to stanowisko. Decyzję tę przypieczętował fakt nieprzyznania środków na

12

administrowanie organizacją. Nadal jednak czynnie uczestniczę w pracach komisji i podejmuję

zlecenia eksperckie.

Biorę również udział w pracach licznych komitetów naukowych konferencji i

kongresów krajowych oraz zagranicznych. Łącznie po habilitacji uczestniczyłem w 23

konferencjach i kongresach, patrz: Wykaz 2 poz.2.2.

5. DOROBEK DYDAKTYCZNY

5.1. Dorobek dydaktyczny przed uzyskaniem stopnia doktora habilitowanego.

Po ukończeniu studiów w 09.1975 roku do 09.1982 pracowałem na moim macierzystym

Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej. Po zwolnieniu mnie otrzymałem propozycję

przejścia tym razem na pełny etat na Uniwersytet Śląski na Wydział Radia i Telewizji. Mimo

rekomendacji Zakładu Kompozycji Obrazu moje podanie zostało odrzucone przez Radę

Wydziału (pełna dokumentacja Instytutu Pamięci Narodowej z dokumentami z Pol.Śl WA i UŚ

WRiTV - w zasobach własnych).W latach 1982 – 86 pracowałem etatowo (Teatr im. A.

Mickiewicza w Częstochowie) i w formie zleceń jako scenograf w teatrach śląskich i poza (w

tym w Teatrze im. J. Osterwy w Lublinie). Zlecenia architektoniczne przyjmowałem wówczas

z pracowni projektowej przy PZiTB oddz. Gliwice. Po otrzymaniu propozycji objęcia

kierownictwa pracowni w Misuracie wyjechałem na roczny kontrakt do Libii (1986). Po

powrocie do kraju pracowałem przez rok etatowo jako scenograf w OTV Katowice i Warszawa.

W końcówce minionej epoki w 1988 roku zostałem przyjęty na etat adiunkta w

Instytucie Budownictwa Wyższej Szkoły Inżynierskiej (od 1996 w Politechnice Opolskiej), z

którą związany byłem przez dwadzieścia osiem lat (od 1988 do 2016 roku). Prowadziłem

wykłady i ćwiczenia z przedmiotu „Urbanistyka i Architektura” w cyklu jedno semestralnym,

prezentującym encyklopedyczne ujęcie zagadnień współczesnej architektury w kontekście

historycznym. Okresowo prowadziłem wykłady i ćwiczenia z planowania przestrzennego

gospodarki wiejskiej, ćwiczenia z geometrii wykreślnej, z budownictwa ogólnego

(projektowanie domów jednorodzinnych w oparciu o przyjęty schemat), oraz wykłady i

ćwiczenia z akustyki budowlanej w aspekcie makro i mikro przestrzennym.

W okresie pracy w Politechnice Opolskiej do uzyskania stopnia doktora habilitowanego

tj. od 05/1989 do 2007 roku wypromowałem 71 prac dyplomowych inżynierskich i

magisterskich. Liczne prace dyplomowe zyskały nagrody Prezydenta Opola i Wojewody

Opolskiego:

Pałac w Kędzierzynie – Koźlu, założenie średniowieczne z 1316 roku z fundacji książąt

opolskich, obiekt o bogatym rodowodzie, ostatni remont w 1806 roku, modernizacja na

hotel***** z centrum konferencyjnym i teatrem otwartym (budowla ziemna). Nagroda

Prezydenta Miasta Kędzierzyna-Koźla za „trafne wykorzystanie istniejącej kubatury”

1993 r. (Pierzchlewicz)

Zespół Sportowy „Odra” Opole, stadion (modernizacja z rozbudową istniejącego obiektu) i

hotel sportowy (nowa kubatura) zagospodarowania działki z rozszerzeniem funkcji o handel.

Nagroda Wojewody Opolskiego za „wartościową inicjatywę dla sportu miejskiego oraz

13

próbę rozwiązania problemu deficytu obiektów dla rekreacji w województwie opolskim”

; 1999 r. (zespół Kucz, Sobel)

Każdy z projektów wymagał znacznego nakładu pracy z mojej strony zwłaszcza, że

problematyka przestrzenna każdorazowo rozwiązywana była w pełnym zakresie PZT i projektu

architektoniczno-budowlanego. Ostateczne konsultacje w zakresie konstrukcji przeprowadzali

konstruktorzy już po szczegółowym określeniu struktury obiektu i wykonaniu przez absolwenta

wstępnych obliczeń. Obiekty historyczne każdorazowo poprzedzone były studium historyczno-

konserwatorskim, często w wyniku konsultacji z konserwatorem wojewódzkim i w oparciu o

wytyczne konserwatorskie.

5.2. Dorobek dydaktyczny po uzyskaniu stopnia doktora habilitowanego nauk

technicznych

Po uzyskaniu stopnia doktora habilitowanego w listopadzie 2008 roku JM Rektor

Politechniki Opolskiej zlecił mi utworzenie kierunku „Architektura” w strukturze Wydziału

Budownictwa. Miało to być spełnieniem oczekiwań zarówno władz rektorskich jak i całego

środowiska zawodowego Opolszczyzny. Koordynowałem i z przedmiotów architektonicznych

przygotowałem większość szczegółowych sylabusów i programów nauczania w rozbiciu na

ilość godzin i punkty ECTS. Wystąpiłem o fundusze unijne przygotowując wniosek projektowy

w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki; złożony w 2009 roku zatytułowany

„Uruchomienie nowego kierunku studiów I stopnia Architektura i Urbanistyka, jako

rozszerzenie oferty dydaktycznej Politechniki Opolskiej” uzyskał dofinansowanie ze

środków Unii Europejskiej na poziomie 4. 644 290,00 PLN, nr KSI POKL.04.01.01-00-083/09,

realizowany był w latach 2009 – 2015, który koordynowałem przez trzy pierwsze lata.

Z dniem 1 stycznia 2009 roku po powołaniu mnie na stanowisko kierownika Katedry

Budownictwa i Architektury (12.2008), oraz na koordynatora projektu (02.2009), zacząłem

kompletować kadrę i zająłem się wdrażaniem i podziałem przyznanych środków unijnych.

Organizacja nowego kierunku wymagała stałej współpracy z władzami Wydziału i służbami

administracyjnymi, które włączone zostały w realizację projektu zgodnie z wymogami MNSW

i Unii Europejskiej. Na rok akademicki 2009/2010 zostało przyjętych 60 studentów na kierunek

Architektura i Urbanistyka.

Przyznane środki wydatkowane na utworzenie nowego kierunku obejmowały:

zatrudnienie kadry dydaktycznej, dokształcanie nowo zatrudnionej kadry poprzez wyjazdy na

miesięczne staże zagraniczne, tygodniowe wyjazdy studialne oraz na konferencje krajowe i

zagraniczne. Studenci kierunku mieli możliwość uczestniczenia w plenerach malarskich (8

plenerów). Wszyscy otrzymali materiały kreślarskie, a wydziałowa biblioteka wzbogaciła się o

cenne pozycje literaturowe z zakresu architektury i urbanistyki.

Ważnym elementem w zakresie kształcenia jest mój autorski program nauczania

przygotowany w związku z uruchomieniem nowego kierunku kształcenia „Architektura i

Urbanistyka” w Politechnice Opolskiej.

14

Program kształcenia zatwierdzony został przez Senat Politechniki Opolskiej i

obowiązywał od roku akademickiego 2009/2010. Obejmował sylabusy wszystkich

przedmiotów dla 3,5 letnich studiów inżynierskich.

Organizacja kierunku odbiła się na mojej mniejszej aktywności na polu projektowym.

Jednakże satysfakcję mogłem odczuć już po kilku latach intensywnej pracy.100% absolwentów

po zakończeniu kształcenia na I stopniu rozpoczęło studia magisterskie na kilku uczelniach w

Polsce.

W początkowym stadium rozwoju kierunku prowadziłem wykłady i ćwiczenia z

większości przedmiotów architektonicznych, w miarę uzupełniania kadry (zgodnie z

programem unijnym) przedmioty przydzielałem innym pracownikom dydaktycznym. Sumując

ogół prowadzonych przeze mnie przedmiotów wymieniam, co następuje:

Historia Architektury i Urbanistyki (dla I rocznika pełny cykl, później 4 „środkowe” semestry)

Historia sztuki (początkowo ok. połowy tematyki, później całość)

Architektura wnętrz

Projektowanie architektoniczne (obiekty dla oświaty i kultury)

Seminarium dyplomowe

W okresie od 2009 do 2016 roku wypromowałem 64 dyplomantów, w tym 41 po

kierunku „Architektura”.

O poziomie kształcenia na nowopowstałym kierunku „Architektura” świadczą nagrody

i wyróżnienia zdobyte przez studentów kierunku. Kształciłem studentów I stopnia, którzy

przystępowali do konkursów architektonicznych i zdobywali nagrody.

W 06.2011 roku zespół 3 studentek II roku (Sandra Hurek, Anita Głupczyk, Anna

Handy) zdobył I wyróżnienie w Międzynarodowym Urbanistyczno - Architektonicznym

konkursie studenckim na rewaloryzację zespołu opolskiego „Okrąglaka”; konsultacje i opieka

merytoryczna Piotr Obracaj.

W 04.2013 zespół 2 studentów III roku (Robert Scheitza i Grzegorz Dalmata) zdobył

IV nagrodę w Międzynarodowym Architektonicznym Konkursie Studenckim „IDEAL

THEATRE” Student Design Competition, 2013 Milwaukee, organizowanym przez United

States Institute of Theatre Technology OISTAT; konsultacje i opieka merytoryczna Piotr

Obracaj.

Działalność dydaktyczna nie ograniczała się jedynie do realizacji programu w formie

wykładów i ćwiczeń projektowych. Oferta dydaktyczna dla studentów nowoutworzonego

kierunku „Architektura” dzięki środkom unijnym poszerzona została o tygodniowe/letnie

wyjazdy na warsztaty i plenery malarskie. W okresie 2010 – 2016 roku zorganizowałem i

przeprowadziłem plenery malarskie w kraju i zagranicą;

I Plener Malarski w Cieszynie (20 – 24.09.2010r.)

II Plener Malarski w Tarnogrodzie (09 – 22.07.2011 r.)

III Plener Malarski w Toruniu (15 – 20.08.2011 r.)

IV Plener Malarski w Zamościu – Tarnogrodzie – Obszy (21 – 26..07.2012 r.)

V Plener Malarski w Toruniu (12 – 18.08.2013)

VI Plener Malarski: Zabytki Paczkowa i gminy Paczków – 2015 r.

Warsztaty Plenerowe w Chełmnie lipiec 2015 (dzięki rekomendacji WA PK)

15

VII Plener Malarski: Paczków i okolice 16-20.05.2016 r.

Odbyłem dwa staże dydaktyczne, których celem było zapoznanie się z procesem nauczania

w uczelniach europejskich. W ramach projektu finansowanego ze środków unijnych pt.

”Uruchomienie nowego kierunku studiów I stopnia Architektura i Urbanistyka jako

rozszerzenie oferty dydaktycznej Politechniki Opolskiej” zrealizowałem staże dydaktyczne

i wizytę studialną:

W okresie 9.04 – 9.05. 2012 r. 1 miesięczny staż w Universita degli Studi di Pavia – Włochy

W okresie 3.09 - 30.09.2011 r. 1 miesięczny staż w Universitat Jaume I w Castellon de la Plane,

oraz w Universitat Politecnica de Valencia w Hiszpanii,

W okresie 8.11 - 3.11.2010 r. tygodniowa wizyta studialna w Via University College w

Horsenes, Dania

Pozyskałem partnerów do projektów międzynarodowych i nawiązałem współpracę w

zakresie wymiany studentów w ramach programu Erasmus.

Podnoszenie kwalifikacji pracowników i umiejętności profesjonalnych studentów

kierunku „Architektura” możliwe było poprzez realizację projektu w ramach programu LLP

Erasmus. W 2011 roku przygotowałem wniosek zatytułowany „Let`s Exchange HERitage of

our Culture – drawing as Communications tool of students of Architekture/engineers

from European Universities – HERCULES” – Wymieńmy się naszym dziedzictwem

kulturowym – rysunek jako środek komunikacji studentów kierunków

„Architektura/Budownictwa uczelni europejskich”.

Oprócz oczywistych korzyści ubocznym niejako efektem Intensive Programme był

opracowany przewodnik „Jak nauczać rysunku w uczelniach technicznych” – „Guidelines for

Drawing Teaching Curriculla”. Bowiem podstawą nauki rysunku jest wypracowanie

umiejętności widzenia analizy otaczającej rzeczywistości. Kolejnym krokiem jest zdolność

poprawnego przenoszenia wartości przestrzennych (kierunki, walor) z natury na

dwuwymiarową płaszczyznę i prawidłowe komponowanie tych elementów plastycznych na

płaszczyźnie kartonu. Jest to niezbędna podstawa i punkt wyjścia do bardziej zaawansowanych

działań programowych” cytując prof. Andrzeja Białkiewicza

Zaproponowany program rysunku przedstawiony w przewodniku „Jak nauczać rysunku

w uczelniach technicznych” wykorzystywany był w uczelniach partnerskich projektu.

Za całokształt pracy dydaktycznej i organizacyjnej uhonorowany zostałem w 2016 roku

Nagrodą Honorową Miasta Opola w dziedzinie kultury, a w szczególności doceniony

zostałem jako twórca studiów z zakresu architektury w Politechnice Opolskiej, co w znaczący

sposób poszerzyło kulturowy zakres studiów w Opolu.

Moje przejście od roku akademickiego 2016/2017 do pracy na Wydział Budownictwa,

Architektury i Inżynierii Środowiska Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego im. J.J.

Śniadeckich w Bydgoszczy spowodowało zmianę obowiązków dydaktycznych. Powołany

zostałem na stanowisko kierownika Katedry Architektury, gdzie wprowadziłem szereg zmian

związanych z usprawnieniem procesu dydaktycznego.

Od 2016 roku prowadziłem zajęcia projektowe z następujących przedmiotów:

16

Studio projektowe architektury I semestr/mgr; obiekty kultury, teatr kameralny ze studiem TV

Studio projektowe architektury VI semestr/inż.; obiekty użyteczności publicznej (biblioteka,

klasztor z kościołem parafialnym, hotel z dużą gastronomią)

Seminarium dyplomowe na studiach inżynierskich i magisterskich.

Zajęcia konsultacyjne wzbogaciłem o niezbędne, moim zdaniem, wykłady (odbywane w

ramach godzin ćwiczeń) i wprowadziłem zespołowe prowadzenie zajęć, co przez studentów

zostało bardzo dobrze przyjęte. Zajęcia projektowe poprzedzam wykładem z tematyki będącej

przedmiotem każdego studia.

Podczas pracy w UTP w okresie 2017-2019 wypromowałem łącznie 23 dyplomantów,

w tym na studiach I stopnia 13 oraz 10 na kierunku magisterskim.

W 2017 roku studentka kierunku Architektura UTP w Bydgoszczy, Agnieszka Czapla,

przygotowując pracę inżynierską/magisterską pod moim kierunkiem zdobyła I nagrodę w

konkursie „Budownictwo mieszkaniowe: współczesne trendy i kierunki”. Praca dyplomowa

pt. „Kamienica mieszkaniowo-usługowa jako uzupełnienie ciągu głównej ulicy Elbląskiej

Starówki” została bardzo pozytywnie oceniona przez jury. Szczególne zainteresowanie

wzbudziła koncepcja formalna nawiązująca do historii miasta oraz innowacyjne rozwiązanie

techniczne. patrz Tom V. poz.3.

Licząc okres przed habilitacją (1989 – 2007) i po habilitacji (2008-2018)

wypromowałem łącznie 158 dyplomantów, w tym przed habilitacją 71, po habilitacji 87

dyplomantów.

5.3. Opieka naukowa i kształcenie kadr

Poza pracą dydaktyczną na macierzystej uczelni prowadziłem również wykłady na

innych uczelniach. Rokrocznie zapraszany jestem do wygłoszenia cyklu wykładów na Studium

Podyplomowym „Konserwacja Zabytków” na temat „Teatr w konserwacji” na zlecenie

Instytutu Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Studium zostało zainicjowane i prowadzone przez prof. dra hab. inż. arch. Jana Tajchmana. W

latach 2015 (jeszcze jako pracownik PO) – 2018 prowadziłem wykłady ilustrowane prezentacją

multimedialną opartą na autorskich dokumentacjach fotograficznych, projektowych i

rysunkowych, również na przykładzie własnych projektów kubaturowych, scenograficznych

oraz leżących na pograniczu tych specjalności. Przestrzeń teatralna omawiana jest z punktu

widzenia związków z dramatem, przy czym istotnym kontekstem jest problematyka

konserwatorska. Omawiane zagadnienia obejmują podstawowe układy terenów gry i

obserwacji, w zakresie rozwiązań o niezmiennej strukturze oraz zmiennej przestrzeni teatralnej.

Zaproszony byłem również do wygłoszenia cyklu wykładów pt. „Architektura Teatru”

w ramach programu operacyjnego Kapitał Ludzki, na Wydziale Odnowy Środowiska Akademii

Techniczno-Humanistycznej w Bielsku- Białej, 12.2014/01.2015 r. Prowadziłem również w tej

uczelni semestralny kurs dydaktyczny z przedmiotu „Architektura dużej i małej skali” – 15

godzin oraz „Podstawy Urbanistyki i Architektury” – 30 godzin w semestrze zimowym

2015/2016 dla studentów Wydziału Budownictwa.

Sprawowałem i sprawuję funkcję promotora w przewodach doktorskich:

Praca doktorska autorstwa mgr inż. arch. Piotra Opałki zatytułowana „Problemy

projektowe i realizacyjne adaptowanych obiektów i zespołów zabytkowej architektury”

17

obroniona w dniu 03.07. 2012 roku na Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej,

recenzowana przez: prof. dr hab. inż. arch. Andrzeja Kadłuczkę, Politechnika

Krakowska; prof. dr hab. inż. arch. Jacka Radziewicz – Winnickiego, Politechnika

Śląska

Praca doktorska (w przygotowaniu) mgr inż. Mirosława Łotarewicza, zatytułowana

„Przekształcenie struktur adaptowanych obiektów budowlanych”; przewód doktorski

otwarty w Politechnice Opolskiej w 2012 roku

Praca doktorska autorstwa ass. prof. Carlo Berizzi, pracownika naukowego Wydziału

Architektury Uniwersytetu w Pavii (Włochy), zatytułowana „Contemporaty Collective

Spaces In the historical Urban Context In Europe”, dysertacja jest zrecenzowana;

recenzenci: prof. dr hab. inż. arch. Wojciech Kosiński, prof. dr hab. inż. arch. Wojciech

Bonnenberg; przewidywana obrona pracy: I połowa 2019 roku, na Wydziale

Architektury Politechniki Krakowskiej

Poniżej podaję udział w komisjach doktoranckich i habilitacyjnych oraz recenzje:

Członek Komisji w postępowaniu habilitacyjnym dr inż. arch. Justyny Kobylarczyk;

Politechnika Krakowska, Wydział Architektury 2014 r.

Członek Komisji w postępowaniu habilitacyjnym dr inż. arch. Bolesława Stelmacha,

Politechnika Warszawska, Wydział Architektury 2014 r. umowa z dnia 13.03.2014 r.

Recenzent dorobku w postępowaniu habilitacyjnym dr inż. arch. Tomasza Malca, Politechnika

Warszawska, Wydział Architektury, 2016 r. Umowa nr 1010/000268 z dnia 1.08.2016 r.

Recenzent dorobku w postępowaniu habilitacyjnym dr inż. arch. Marcina Furtaka, Politechnika

Krakowska, Wydział Architektury, 2016 r. zlecenie Prodziekana ds. Nauki Wydziału

Architektury PK z dnia 14.06.2016 r.;

Recenzent dysertacji doktorskiej mgr inż. arch. Magdaleny Gyurkovich pt. „Współczesne

kierunki kształtowania architektury wystawienniczej” Politechnika Poznańska, 2016 r. zlecenie

Dziekana Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej z dnia 24.05.2016 r.;

Członek Komisji w postępowaniu habilitacyjnym dr inż. arch. Doroty Winnickiej –

Jasłowskiej, Politechnika Wrocławska, Wydział Architektury, 2017 r.; zlecenie Dziekana

Wydziału Architektury PWr z dnia 26.04. 2016 r.

Członek Komisji w postępowaniu habilitacyjnym dr inż. arch. Leszka Świątka Politechnika

Wrocławska, Wydział Architektury, 2017 r.; zlecenie Dziekana Wydziału Architektury PWr z

dnia 26.06.2016 r.

Recenzent dorobku w postępowaniu habilitacyjnym dr inż. arch. Karoliny Krośnickiej,

Politechnika Gdańska, Wydział Architektury, 2017 r.

Recenzent dysertacji doktorskiej mgr inż. Dominika Przygodzkiego pt. „Stanowisko

archeologiczne Regia w Wiślicy i możliwości ekspozycji jego reliktów archeologicznych na tle

współczesnych tendencji i rozważań europejskich” Politechnika Krakowska, Wydział

Architektury, 2017 r. Pismo Prodziekana ds. Nauki WA PK z dnia 2.01.2017 r.

Członek Komisji w postępowaniu habilitacyjnym dr inż. arch. Jolanty Sroczyńskiej,

Politechnika Krakowska, 2019 r.; pismo Prodziekana WA ds. Nauki z dnia 10.10.2018

5.4. Recenzje książkowe

18

Recenzja książki „Piękno ołtarza i świątyni gotyckiej” autorstwa dr inż. arch. Mirosława

Bogdana, Wydawnictwo „Śląsk”, 2013 r,

Recenzja monografii (za wyjątkiem jednego rozdziału) „Historia i współczesność w

architekturze i urbanistyce”; „History and contemporaries in architecture and urbanizm”;

monografia 466, seria Architektura: tom II, ISSN 0869-097X; Politechnika Krakowska,2014 r

Recenzja monografii „Industrial Notes, Program Industrial revitalization of the Czech-Polish

border part”; ISBN 978-80-87955-00-0, Wydawnictwo Accendo, Republika Czeska, 2014 r.

Recenzja książki „Naprawa tynków. Wybrane aspekty budowlane i konserwatorskie” autorstwa

dr inż. arch. Piotra Opałki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2016 r.

Recenzja wydawnicza monografii pt. „O zmianach użytkowania obiektów sakralnych” w

postępowaniu na stanowisko profesora zwyczajnego dr hab. inż. arch. A. Białkiewicza prof.

PK na zlecenie Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej, 2016 r. Pismo Prof. dr hab.

inż. arch. Dariusz Kozłowskiego, Redaktora Serii Architektura z dnia 03.12. 2015 r.

Recenzja pracy „Katalog prac studentów Double Diploma Instytutu Architektury i Urbanistyki

PWSZ w Nysie” autorstwa dr inż. arch. Konrada Dobrowolskiego na zlecenie Prorektora ds.

Nauki Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Nysie z dnia 23.11.2017 r.

6. WSPÓŁPRACA ZAGRANICZNA

W ramach europejskich programów edukacyjnych studenci i pracownicy dydaktyczni

opolskiego kierunku Architektura uczestniczyli w całej serii międzynarodowych zdarzeń:

W realizacji międzynarodowego programu „Let`s Exchange HERitage of our Culture –

drawing as Communications tool of students of Architekture/engineers from European

Universities – HERCULES” – Wymieńmy się naszym dziedzictwem kulturowym –

rysunek jako środek komunikacji studentów kierunków „Architektura/Budownictwa

uczelni europejskich”. Wniosek złożyłem w Narodowej Agencji Programu Erasmus, został

zaakceptowany do realizacji na lata 2012-2014 i uzyskał dofinansowania w wysokości 40.877€.

W projekcie uczestniczyły uczelnie: VIA University College, Horsens, (Dania), University of

Pavia, (Włochy), Universitat Politechnica de Valencia, Universitet JAUME I de la Plana,

Castellion (Hiszpania), Politechnika Śląska, Politechnika Opolska (PL). Uczelnią

koordynującą była Politechnika Opolska – koordynator projektu: Piotr Obracaj; patrz.Tom

II poz.5.

Realizację projektu oparto na dwóch dwutygodniowych warsztatach w Polsce (Opole,

Gliwice, 2013r.) i we Włoszech (Pavia, 2014 r.). Celem było zapoznanie studentów z zabytkami

i historią ważnych obiektów historycznych oraz doskonalenie umiejętności rysunku, jako

pierwszego kroku w działaniach związanych z dalszą pracą nad obiektem czy założeniem.

Wybór najlepiej zdefiniowanego problemu na odręcznych szkicach (winner of the day)

mobilizował studentów do doskonalenia umiejętności rysowania z jednej strony, a z drugiej

skłaniał do zgłębienia problemu pod okiem nauczycieli z partnerskich uczelni. Każdy dzień

pleneru kończył się wystawą prac uczestników. Końcowe wystawy (w Polsce i we Włoszech)

zostały zwieńczone wydaniem kalendarza zawierającego najlepsze prace studentów.

Kolejnym „nadprogramowym” efektem projektu było opracowanie przewodnika

„Guidelines for Drawing Teaching Curriculla” patrz: Tom V. poz.2

19

W projekcie„Rock – IT: Reuse of Cities a Keynote for Italy” międzynarodowym warsztacie

projektowym w Pavii w dniach 16.02 -1.03.2014 r. Tematem była modernizacja i adaptacja

połączona ze zmianą formy użytkowania kajakowego hangaru nawodnego „Idroscala”

zaprojektowanego przez Giuseppe Pagano. (Obiekt obecnie jest w stanie ruiny). Workshop

zorganizowany został przez prof. Carla Berizziego (University of Pavia) i finansowany ze

środków UE LLP (Lifelong Learning Programme). W projekcie uczestniczyli studenci i

nauczyciele z Pavii i Bolonii (Włochy), Portsmouth (UK), A Coruna (Hiszpania), Horsens

(Dania), Opole (PL). Koordynator projektu: Piotr Obracaj; patrz: Tom II. poz. 4

Oprócz konsultacji i koordynacji działań studenckich, wygłosiłem wykład „Reuse of historical

buildings to theatres”;

W projekcie „Ideal City Architectural and Urban hypotheseson the ancient ideal cities”

międzynarodowym warsztacie w Pavii w okresie 22-27.09.2014 r. Studenci z Politechniki

Opolskiej, Uniwersytetu ze Strasburga, Pavii i Mediolanu opracowali cykl studialnych wizji

znanych starożytnych ośrodków miejskich (państw – miast) z odniesieniem do współczesności.

Program finansowany był przez rząd włoski; Koordynator merytoryczny projektu: Piotr

Obracaj; patrz: Tom II. Poz.4

Program niezrealizowany: Program Erasmus+ Akcja 2 Partnerstwo Strategiczne na rzecz

kształcenia i szkoleń zawodowych. Przygotowałem projekt zatytułowany „Partnerstwo

strategiczne w dziedzinie architektury i dziedzictwa kulturowego” – „Strategy

Partnership in the field od Architecture and Culture Heritage – AGORA” który złożony

został do Narodowej Agencji Programu Erasmus w 2015 roku i obejmował współpracę trzech

uczelni: Politechniki Opolskiej jako instytucji koordynującej, University of Pavia (IT) i BTU

Cottbus (D); zakładał m.in. wymianę studentów i pracowników, organizację warsztatów na

łączną kwotę 350 000 €. Projekt uzyskał wysoką oceną merytoryczną, ze względu na

ograniczone środki nie uzyskał finansowania.

Pracownicy Katedry BiA oraz z nią współpracujący mieli możliwość odbywać wyjazdy

studialne finansowane ze środków programu „Kapitał Ludzki” i pozyskanego później

„Intensive Programm”. Zostały one zrealizowane m.in. do Brukseli, Paryża, Oslo i Pavii. Z

własnych wymieniam najważniejsze:

Wizyta w ramach programu Socrates/Erasmus (przed uzyskaniem tytułu doktora

habilitowanego) w dniach 23-29.04.2007 r. – wygłoszenie 8 godzin wykładów na temat:

„History of drama theatre starting from ancient Greece up to XXI century” and „Multiple use

forms as a future building for public” w Gaziantep, Turcja

Wizyta w ramach programu Socrates/Erasmus w dniach 16 – 21.11.2009 r. Hochschule fur

Technik, Stuttgart, Niemcy – wyjazd w celu prowadzenia zajęć dydaktycznych, wygłoszenie

wykładów dla studentów kierunku Architektura (potwierdzenie jest)

Miesięczny staż w Universita degli Studi di Pavia(Włochy) w okresie 9.04 – 9.05. 2012 roku;

wygłosiłem 9 wykładów tematycznych. Nawiązana współpraca zaowocowała również

udziałem w kilku projektach międzynarodowych.

Wizyta w ramach programu LLP Erasmus w Brandeburgische Technische Universitat (BTU)

w Cottbus, Niemcy, wygłoszenie 5 godzin wykładów tematycznych; 03 – 07.07. 2012 r.

20

Wizyta w ramach programu LLP Erasmus do Technological Educational Institute of Athens

(TEI), Grecja – w okresie 12 – 17.05.2013 r. - wygłoszenie 5 godzin wykładów tematycznych

na temat „Polish-Czech Border- Schengen problem”

7. DZIAŁALNOŚĆ POPULARYZUJĄCA NAUKĘ

Pełnienie funkcji redaktora naukowego w latach 2001 – 2004 Seria Budownictwo w

Politechnice Opolskiej (przed uzyskaniem stopnia doktora habilitowanego)

Popularyzowanie nauki poprzez udział w projekcie ”Dziecięca Politechnika Opolska” w

ramach projektu Kreator młodych talentów wygłoszenie wykładów dla dzieci w roku

akademickim 2010/2011

Powołanie (przygotowanie statutu, programu działania) i pełnienie funkcji opiekuna Koła

Naukowego Studentów kierunku Architektura „CIRCULUS” na Wydziale Budownictwa i

Architektury Politechniki Opolskiej od 2011 – 2016 roku

Organizacja wymiany zagranicznej studentów kierunku „Architektura” w ramach programu

Erasmus, uzgadnianie umów bilateralnych, programów studiów z uczelniami zagranicznymi w

Włoszech, Hiszpanii, Niemiec i Danii.

Udział poprzez wygłoszenie wykładu podczas imprezy „Opolskie Dni Architektury” czerwiec

2016 r. Rynek, Opole

Coroczny udział w cyklicznej Imprezie organizowanej przez Politechnikę Opolską „Opolskie

Dni Nauki”

Udział w jury w ocenie prac w ramach konkursu „BIURO NA WODZIE” w 2014 roku. Ideą

konkursu „BARGEWORK – BIURO NA WODZIE” było zaprojektowanie modularnego

obiektu biurowego usytuowanego na wodzie (pływającego), a tym samym przywrócenie

ludziom możliwości pracy i tworzenia w ekologicznym, zbliżonym do natury środowisku,

nawet w warunkach miejskich. Brałem udział w dwóch edycjach konkursu tj. w roku 2014

będąc członkiem 5 osobowej kapituły konkursowej. W 2014 roku na konkurs wpłynęło 135

prac konkursowych.

Udział w ocenie prac w ramach konkursu „BIURO NA WODZIE” w 2015 r. Celem drugiej

edycji konkursu było stworzenie innowacyjnej przestrzeni do pracy w bliskim kontakcie z

naturę, która jednocześnie nie pozwoli tracić z oczu uroków życie w mieście. Zadanie polegało

na zaprojektowaniu nowoczesnego, ergonomicznego i sprzyjającego produktywności miejsca

pracy dla kreatywnego zespołu. Projekt nowoczesnej powierzchni biurowej miał wyróżniać się

innowacyjnym podejściem do zadania i opierać wszelkim utartym schematom

architektonicznym.

7. 1. Wystawy po uzyskaniu stopnia doktora habilitowanego

Obracaj Piotr, Syty Edward – zbiorowa wystawa „Ślad na papierze – ekslibrysy, grafiki,

rysunki” – Miejska Biblioteka Publiczna im. Jana Brzękowskiego w Nowym Wiśniczu , Rynek

1, Galeria „FAKT ; 11/2013 r.

21

Obracaj Piotr – zbiorowa wystawa „Ślad na papierze – ekslibrisy, grafiki, rysunki” – Biblioteka

Publiczna w dzielnicy Ochota m.st. Warszawa, Warszawska Galeria Ekslibrisu, Warszawa, ul.

Grójecka 109, wernisaż 09.12.2014 r. (ZPAP)

Obracaj Piotr, Syty Edward, Fabianowski Dariusz – zbiorowa wystawa „W nieskończoność”

Miejska Biblioteka Publiczna, Opole, Galeria Zamostek, wernisaż 12.06.2013 r.

Wystawa zbiorowa poplenerowa prac powstałych w czasie międzynarodowego pleneru

malarskiego w Pavii (Włochy) na zakończenie pleneru w ramach projektu Intensive Programme

Hercules. Miejsce wystawy: Galeria Sztuki (Ratusz Brioletto) w dniach 18-24.07.2014 r.

Uczestnicy wystawy: Obracaj Piotr, Syty Edward, Opałka Piotr, Szczegielniak Anna,

Tenczyński Mariusz;

Wystawa zbiorowa poplenerowa prac powstałych w czasie międzynarodowego pleneru

malarskiego w Pavii Włochy, miejsce wystawy: Filharmonia Opolska, Opole, wernisaż

25.11.2014 r, Uczestnicy j/w i studenci

Obracaj Piotr, Szczegielniak Anna oraz studenci, wystawa zbiorowa prac powstałych podczas

pleneru malarskiego w Chełmnie w Filharmonii Opolskiej w Opolu, wernisaż 11/2015

8. MOJE PLANY NA DALSZĄ DZIAŁALNOŚĆ

Moje plany na najbliższą przyszłość wiążą się z kontynuowaniem przyjętego credo

zawodowego. Będąc autorem obiektu dydaktycznego zaprojektowanego dla Uniwersytetu

Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy (obecnie na etapie projektu wykonawczego)

będę sprawował nadzór autorski nad jego realizacją. Istotną cechą obiektu jest możliwość

użytkowania nie tylko na cele dydaktyczne, ale wykorzystanie go na cele kulturowe, w czym

upatruję dla siebie szansę spełnienia. Nadto jest to rozszerzenie funkcji uczelni, która nie tylko

kształci, ale stwarza możliwości szerokiej edukacji młodzieży poprzez udział w imprezach

kulturalnych.

Zapoczątkowana w Bydgoszczy przez Katedrę Architektury w 2018 roku jako cykliczna

impreza naukowa, I sympozjum „Integracja sztuk wszelkich w XXI wieku. Architektura

Teatru”, której jestem inicjatorem i organizatorem, będzie kontynuowana co dwa lata. Stwarza

możliwość wymiany doświadczeń i prezentacji nowo realizowanych obiektów dla kultury, co

jest zbieżne z moim credo życiowym.

9. NAGRODY ZA DZIAŁALNOŚĆ NAUKOWĄ I ARTYSTYCZNĄ ORAZ

ODZNACZENIA

9.1. Przed uzyskaniem stopnia doktora nauk technicznych

1) Medal brązowy „Zasłużony Działacz Kultury” nadany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa

Narodowego, 2001 rok, 19.01.2001 r. leg. Nr 26.

2) Srebrny Medal w dziedzinie architektury za Polską Ekspozycję na Praskim Quadriennalle,

Praga, 11.06.1999r. (z Jerzym Moskalem, nagroda zespołowa adresowana Centrum Scenografii

Polskiej)

22

9.2. Nagrody za działalność naukową i artystyczną oraz odznaczenia po uzyskaniu stopnia

doktora nauk technicznych

1) Nagroda Rektora Politechniki Opolskiej - Nagroda indywidualna I stopnia w kategorii

osiągnięć naukowych za uzyskanie stopnia doktora habilitowanego w dziadzinie nauk

technicznych w dyscyplinie architektura i urbanistyka w specjalności architektura – Opole

12.12.2008 r.

2) Nagroda Rektora Politechniki Opolskiej – Nagroda indywidualna III stopnia za osiągnięcia

organizacyjne, Opole 21.12.2012r.

3) 2014 r. Medal Komisji Edukacji za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania nr. leg.

126456 Nadany 23.08.2012 r.

4) 2014 r. Medal Złoty „Za długoletnią służbę” nadany przez Prezydenta RP leg.nr 414-2014-19,

15.09.2014 r.

5) Nagroda Rektora Politechniki Opolskiej prof. dr hab. inż. Marka Tukiendorfa za 35 lat pracy

zawodowej, Opole 21.12.2012 r.

6) Nagroda Rektora Politechniki Opolskiej prof. dr hab. inż. Marka Tukiendorfa za 40 lat pracy

zawodowej, Opole, 2016 r.

7) Medal 65 - lecia Tradycji Inżynierii Materiałowej na Śląsku nadany przez World Academy of

Materials and Manufacturing Engineering, za wkład twórczy w realizację bazy naukowo

dydaktycznej Wydziału Mechanicznego-Technologicznego Politechniki Śląskiej, 23.11.2010,

r.

8) Nagroda Miasta Opole za osiągnięcia w dziedzinie kultury za rok 2015, Opole, 21.10. 2016 r.

Fragment uzasadnienia wniosku:

„Prezentowane osiągnięcia naukowe, organizacyjne i zawodowe dowodzą

wyjątkowo harmonijnej działalności prof. Obracaja na rzecz rozwoju kulturowego

Opolszczyzny, która jemu zawdzięcza powołanie studiów architektonicznych w Opolu.

Już ten fakt wystarcza – moim zdaniem, na specjalne uhonorowanie. Natomiast

przytoczone osiągnięcia szczególnie dowodzą nie tylko sporego talentu twórczego ale

również niemałych umiejętności organizacyjnych. Można więc stwierdzić, iż prof. Piotr

Obracaj w pełni zasługuje na nagrodę honorową Miasta Opola” Wniosek w imieniu Towarzystwa Opieki nad Zabytkami złożył prezes prof. dr hab. inż. Jan Kubik

Bydgoszcz, 25 marca 2019 r. Piotr Obracaj

Opracowano zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 3 października 2014 r. w sprawie

szczegółowego trybu i warunków przeprowadzenia czynności w przewodzie doktorskim, postępowaniu habilitacyjnym oraz w

postępowaniach o nadanie tytułu profesora (DZ.U. z 2014 r. poz. 1383)