N° 1370 VAN 21 TOT 28 MAART 2013 ¦ WEEK 12: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

Brussel meer dan ooit Babel

Tien procent van de Brusselaars heeft weinig tot geen kennis van de drie contacttalen Frans, Engels en Nederlands. Vroeger werden die mensen verfranst, maar dat is van-daag niet meer de regel. Alhoewel nog altijd 88,5 procent van de Brus-selaars zegt goed tot uitstekend Frans te spreken, boert de taal ach-

teruit. Ook de kennis van het Neder-lands en het Engels gaat achteruit, maar beide talen worden wel meer gesproken. Iets meer dan 23 pro-cent van de Brusselaars zegt goed tot uitstekend Nederlands te spre-ken. De kennis van het Nederlands bij anderstaligen is te danken aan het Nederlandstalig onderwijs. Wie

in het Franstalig onderwijs school-liep, kent steeds minder Nederlands en Engels. Het Brussels Gewest heeft het voor-bije decennium een kleine revolu-tie doorgemaakt. In 2006 was nog meer dan de helft van de Brusse-laars opgegroeid in een gezin met als enige thuistaal het Frans. Van-

daag is dat maar een op drie meer. In 2006 had meer dan 60 procent van de Brusselaars het Frans als enige thuistaal, in 2012 is dat aantal gekrompen tot 38 procent. Het ex-clusieve gebruik van het Nederlands stagneert. In slechts 5,2 procent van de gezinnen is het Nederlands de enige thuistaal. Het gebruik van het Nederlands stijgt wel fors in com-binatie met het Frans: van zeven procent van de gezinnen in 2006 tot zeventien in 2012. “Dat is het effect van het Nederlandstalig onderwijs,” zegt Smet. “Toch studeren daar ook

BRUSSEL – Het Frans verliest aan belang en tien procent van de Brusselaars spreekt geen Nederlands, Frans of Engels. Dat blijkt uit de derde Taalbarometer van VUB-onderzoeker Rudi Janssens. Vlaams minister van Onderwijs en Brussel Pascal Smet (SP.A) reageert: “Eentaligheid leidt tot uitsluiting. Inburgering is nodig.”

Samenleving > Taalbarometer toont enorme diversiteit aan talen in hoofdstad

BRUG OVER BERENKUILpassa porta festival: tien auteurs prikkelen verbeeldingen ook: Harmony korine, freaky age en Wassily kandinsky.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

21 0313

nog leerlingen af die enkel functio-neel Nederlands spreken.”��Danny�Vileyn�en�Goele�De�Cort

Lees p. 4-5: ‘Nederlands houdt stand, Engels rukt op’

ADVERTENTIE

LEES MEER OP P.11

1 + 1 = 3 SINT-JANS-MOLENBEEK – Beliris nam zopas de ruimte voor metrostation Ossegem onder handen en maakte er een heus pleintje van. Dankzij dit project van het wijkcontract Westoevers is de metro-omgeving voortaan een stuk veiliger voor voetgangers. Op het pleintje verrees ook een kunstwerk van Yolanda & H, het Brusselse kunstenaarsduo Yolanda Sanchez y de Vera en Hubert Roland. Hun boodschap is duidelijk: wie samenwerkt, kan meer. Oftewel: 1+1=3. HUB

Laat de zon binnen

zie blz. 27 DB

26/4

1424

7C3

© S

ASK

IA VA

ND

ER

STIC

HE

LE

BDW 1370 PAGINA 2 - DONDERDAG 21 MAART 2013

Deze mobiele stadsadvocaat kunt u dagelijks aantreffen tussen de Grote Markt en Manneke Pis. Zijn bureau is opgeslagen in witte zakken. Vraag gerust advies, hij zal u vrolijk antwoord bieden.

© SASKIA VANDERSTICHELE

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE

Zelfstandig wonen aftoetsen in de therapieflat

Uitgelicht > Valida wordt grootste revalidatiecentrum van gewest

I n  2008  nam  het  revalidatiezie-kenhuis  annex  polikliniek  Va-lida het falende Hôpital Français 

en het gemeentelijke ziekenhuiscen-trum Albert Laurent over. Sindsdien maakt de instelling, die al 350 per-soneelsleden  telt,  ieder  jaar  één  à twee procent winst. Daarmee kan de publiek-private  instelling,  ontstaan uit  een  partnership  tussen het UZ-Brussel,  het  Sint-Jansziekenhuis, de  Cliniques  universitaires  Saint-Luc  en  de  gemeente,  budgetzeker vooruitblikken  naar  de  geplande investeringen. Valida moet namelijk 27  procent  van  de  totaalrenovatie 

van  de  ziekenhuissite  dragen.  De volledige  renovatie  (2011-2014)  is geschat  op  18,4  miljoen  euro  voor 11.000 vierkante meter. Een budget dat verder opgehoest wordt door de federale  overheid  (38%),  het  Brus-sels  Gewest  (de  Gemeenschappelij-ke  Gemeenschapscommissie,  32%) en de partners (3%).

OnthaalcontainerDe  volledige  renovatie  wordt  ge-organiseerd  door  telkens  honderd bouwdagen  per  verdieping  te  voor-zien. Ondertussen blijven alle dien-sten in gebruik. Tegen de zomer van 

2014 zullen zo zeven eenheden ver-nieuwd zijn. In november 2011 ging het autodialysecentrum open. Vori-ge maand kwam daar op de tweede verdieping de eerste volledig herin-gerichte  verzorgingseenheid  bij,  de derde  verdieping  gaat  midden  april open, de vierde in augustus. De werf zit perfect op schema. Boven werkt alles zonder hinder, al geeft de toe-gang met onthaalcontainer een mis-leidende indruk. Iedere  zorgeenheid  zal  in  de  toe-komst  slechts  24  bedden  tellen. Voor  geriatrie,  dat  nu  30  bedden telt, betekent dit wel een uitbreiding naar  vier  eenheden  of  96  bedden. Valida specialiseert zich namelijk in revalidatie zonder maximum aantal hersteldagen.  De  gemiddelde  ver-blijfsduur  van  een  patiënt  is  vijftig dagen.

OuderdomsproblemenVorige  week  werd  de  eerste  verdie-ping volledig operationeel: een tech-

nisch plateau met kinesitherapie en ergotherapiezaal.  “In  2012  werden 43.563  consultaties  geregistreerd, in  2010  waren  er  dat  nog  23.000,” stelt  gedelegeerd  bestuurder  Fré-

déric Deveen. “De consultatie volgt doorgaans op een ongeval of  is een gevolg  van  ouderdomsproblemen. Patiënten komen af op de knowhow die  Valida  als  referentiecentrum  in fysische  geneeskunde  en  geriatrie heeft  opgebouwd.  Of  ze  worden doorverwezen  door  de  partnerzie-kenhuizen,  maar  ook  door  zieken-

SINT-AGATHA-BERCHEM - De renovatiewerken van het publiek-private ziekenhuis Valida zitten op bouwschema. Vorige week ging de eerste vernieuwde verzorgingseenheid open en verhuisde het plateau ergo- en kinesitherapie. Tegen juni 2014 zal Valida het grootste geriatrische, neurologische en locomotorische revalidatiecentrum van Brussel zijn. “Patiënten

kunnen hun motoriek testen in de therapieflat”

CULTUURBON OP DE SCHOP

BRUSSEL - Schaf de cultuur-waardebon af en vervang hem door een Brusselpas voor kansarmen. Dat staat in een studie die door VGC-collegelid Bruno De Lille (Groen) is besteld. Hoewel de studie een jaar oud is, houdt De Lille ze angstvallig geheim.

BDW  kon  de  studie  inkijken. Volgens het studiebureau deugt de  cultuurwaardebon  van  de Vlaamse  Gemeenschapscom-missie  niet.  De  bon  is  bedoeld om de cultuurparticipatie te be-vorderen. Lees: mensen die wei-nig naar theater of muziek gaan toch  de  kans  bieden  om  dat  op een  goedkope  manier  te  doen. De bon van 6,20 euro, waarvan u er per jaar drie kan aanvragen, komt  echter  vooral  terecht  bij Brusselaars  die  al  veel  cultuur consumeren.  De  theaterzalen zijn dan weer blij dat zo hun za-len  gevuld  raken.  En  socio-cul-turele  verenigingen  gebruiken de bon vooral om (goedkope) ac-tiviteiten te organiseren. Het po-sitieve effect op de cultuurparti-cipatie is miniem, stelt Link Inc in  de  studie.  Zeker  omdat  de cultuurwaardebon te weinig ge-kend is. Tegelijk zou er veel meer geld nodig zijn als de bon beter gekend zou zijn.Het  studiebureau  stelt  daarom voor  om  de  cultuurwaardebon af  te  schaffen  en  te  vervan-gen  door  een  Brusselkaart.  Die kortingskaart  voor  kansarmen geeft mensen die echt financiële problemen  hebben  de  kans  om goedkoop  naar  theater,  dans, opera  of  expo  te  gaan.  Tegelijk moet  met  een  doelgroepenbe-leid  worden  gewerkt.  Link  Inc verwijst  hiervoor  naar  Art  27, een Franstalig initiatief dat écht probeert om kansarmen naar de cultuurhuizen te leiden. Voor de cultuurminnende middenklasse zou  er  geen  tegemoetkoming meer zijn.De studie  is bijna een  jaar oud. Vreemd genoeg wil bevoegd col-legelid  Bruno  De  Lille  er  niet over  communiceren.  Eind  de-cember zei hij zelfs dat de studie nog niet klaar is. De Lille bestel-de de studie niet zomaar. In het VGC-bestuursakkoord  uit  2009 staat  dat  de  cultuurwaardebon zal worden omgevormd tot vrije-tijdswaardebon  zodat  bijvoor-beeld  ook  goedkoop  aan  sport kan  worden  gedaan.  Maar  ook daar ziet de studie niet veel heil in. Voor een sportbeoefenaar  is een  korting  van  6,20  euro  een druppel  op  een  hete  plaat.  Het participatie-effect zal nihil zijn, zegt de studie.Raadslid  Jef Van Damme  (SP.A) vindt  het  onbegrijpelijk  dat  De Lille  de  studie  in  de  schuif  laat zitten,  “zeker  nu  steeds  meer duidelijk  wordt  dat  de  omvor-ming  van  een  cultuur-  tot  een vrijetijdswaardebon  een  slecht idee is.” � Steven�Van�Garsse

OPMERKELIJK

BDW 1370 PAGINA 3 - DONDERDAG 21 MAART 2013 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�13�MAARTOpGElET�VOOR�VAlSE�BETAlINGSINSTEllING. De FSMA, de Autoriteit voor Financiële diensten en Markten, waarschuwt con-sumenten voor de diensten van Rwanda Cash vzw. De zogenaamde financiële instelling heeft in België geen vergunning als betalingsin-stelling of kredietinstelling. De FSMA raadt aan om niet in te gaan op een dienstverlening en om geen geld te storten op een rekening-nummer dat het bedrijf opgeeft.

DONDERDAG�14�MAARTSTEUNBETOGING�VOOR�VROUW�IKAZBAN. In Molenbeek komen een tweehonderdtal vrouwen op straat om hun steun te betuigen aan Hafida Mimoun El Kheir. El Kheir is de vrouw van oppositieleider Jamal Ikazban (PS) en werd onlangs door de nieuwe schepen Sarah Turine (Ecolo) ontslagen. De betogers beschouwen het ontslag als een politieke afrekening.

VIlVOORDE�SlAAKT�NOODKREET. Vilvoords burgemeester Hans Bonte (SP.A) zegt in een interview met De Standaard dat zijn stad meer en meer kenmerken van een grootstad krijgt, met alle pro-blemen die daarbij horen. Bonte stelt echter dat de Vlaamse Regering het beleid voor de Vlaamse Rand daar niet op afstemt. “Brussel loopt over en Vilvoorde is het bruggenhoofd,” meent de socialist.

VRIJDAG�15�MAARTTEST-AANKOOp�ORGANISEERT�DECODERWERpEN. Met deze wedstrijd, in de buurt van Brussel-Zuid, wil Test-Aankoop het nut van dure en slechtwerkende decoders aankaarten. Volgens de consumentenorganisatie is het gebruik van de decoder, een elektro-nisch apparaat dat gecodeerde signalen omzet in bruikbare signalen, achterhaald en te duur. Test-Aankoop pleit voor andere, goedkopere alternatieven. Het kampioenschap lokt een vijftigtal deelnemers.

VlAAMSE�OVERHEID�VERlAAT�BOUDEWIJN-�EN�pHOE-NIXGEBOUW. De Vlaamse Gemeenschap is op zoek naar 50.000 vierkante meter kantoorruimte omdat de huurcontracten van de Boudewijn- en Phoenixgebouwen in de Noordwijk aflopen in 2017. Op tvbrussel zegt Vlaams minister van Ambtenarenzaken Geert Bourgeois (N-VA) dat beide gebouwen afgeleefd zijn en niet meer in aanmerking komen voor renovatie. De Vlaamse administratie huist al sinds 1990 in het Boudewijncomplex.

ZATERDAG�16�MAARTBOURGEOIS:�‘VlAANDEREN�AUTONOOM�IN�2014’. In De Standaard verklaart Geert Bourgeois dat Vlaanderen na de verkie-zingen van 2014 autonoom moet worden. De Vlaamse minister zegt ook dat de Franstaligen Brussel niet zullen krijgen.

ZONDAG�17�MAART�ANDERlECHT�NIET�VERDER�DAN�GElIJKSpEl. RSC Ander-lecht haalt met veel moeite een punt bij KAA Gent. Paars-wit komt op voorsprong via Jovanovic maar invaller Kola legt de eindstand vast met een betwistbaar doelpunt. In de slotfase krijgt Olivier Deschacht nog een rode kaart. Anderlecht start zo met een schamele twee punten voorsprong op Zulte-Waregem aan de play-offs.

MAANDAG�18�MAART ‘TAXISECTOR�IS�VERZIEKT’. De Brusselse transportvakbond BTB zegt dat illegale praktijken in de Brusselse taxisector schering en inslag zijn. De bond doet dat na een undercoverreportage van tvbrussel, waarbij journalist Eric Laureys illegaal van Brussel naar Parijs kon rijden voor 25 euro. De bond beroept zich ook op een massa klachtendossiers. De meeste klachten gaan over illegale huur-systemen, waarmee veel werkgevers profiteren van hun chauffeurs.

DINSDAG�19�MAARTVORST�ZET�GEVANGENISpROCEDURE�STOp. Marc-Jean Ghyssels (PS), de burgemeester van Vorst, zet de procedure stop die de gemeente was gestart voor een gedeeltelijke sluiting van de gevan-genis. De gemeente Vorst wilde op die manier de overbevolking van de gevangenis tegengaan. Volgens de autoriteiten wordt er aan dat probleem nu iets gedaan.

VAlIDA�OpENT�EERSTE�GERENOVEERDE�VERDIEpING. De eerste gerenoveerde verzorgingseenheid van het publiek-private ziekenhuis Valida opent de deuren: een technisch plateau met kinesitherapie- en ergotherapiezaal. Tegen 2014 wordt Valida het 

grootste geriatrische, neurologische en locomotorische revalidatie-centrum van Brussel. �� Samengesteld�door�Jonas�Gilles�en�Christophe�Degreef

Kleuren in de kiné- en ergotherapiezaal maken alles herkenbaar, zelfs het personeel.

huizen uit Halle en Aalst. Eigenlijk bestrijken  we  heel  het  Westen  van Brussel  en de  ruime Rand. Het ka-naal  in  het  stadscentrum  blijft  een fysische en mentale grens.”Valida  speelt  met  de  verbouwing in  op  de  vraag  naar  eenpersoons-kamers.  De  nieuwe  eenheid  die opende,  telt  tweemaal  zoveel  een-persoons-  als  tweepersoonska-mers.  Alle  oude  kamers  van  vier personen  werden  afgebouwd.  “Er zijn geen hogere dokterskosten voor iemand  die  een  eenpersoonskamer gebruikt,”  zegt  Deveen.  “Er  is  wel een meerprijs (65 euro), maar daar-voor  wordt  extra  service  geleverd 

zoals  een  fruitmandje  op  de  eerste ligdag.  In  de  tweepersoonkamers staan  de  bedden  tegenover  elkaar. Op die manier  ligt  elke patiënt aan het raam en kan iedereen apart naar een tv-scherm kijken.” De moderne look wordt doorgetrok-ken  in  de  kleurige  kinesitherapie- en  ergotherapiezaal.  Het  personeel (zestig  kinesisten  en  twintig  er-gotherapeuten)  is  herkenbaar  aan de  kleur  van  de  kledij:  een  student draagt wit, een verpleger lichtblauw, een  kinesitherapeut  oranje,  een hulp-zorgverstrekker  lichtgroen. De herkenbaarheid vergemakkelijkt het  leven  van  de  patiënten.  Ook  is 

er  een  echte  keuken  geïnstalleerd, waar  patiënten  hun  motoriek  kun-nen  testen  voor  ze  naar  huis  gaan. De  groentenschuif  van  de  koel-kast  zit  laag.  Wie  wil,  kan  voor  de ontslagdatum  een  weekend  in  een therapeutische  flat  wonen  met  de partner.  Die  lijkt  op  een  huis,  met alle  hinderpalen  vandien:  een  dou-che met opstaprand, smalle deuren en de klassieke hoogte van een dub-belbed.  Autonoom  kunnen  wonen, thuis  of  in  een  zorgtehuis,  is  het doel van de revalidatie. Dat dit niet abrupt kan,  laat Valida goed besef-fen.�� Jean-Marie�Binst

Ik ben zeer ongerust voor de PS.”

Voormalig PS-bons Merry Hermanus zegt dat zijn partij de socialistische waarden niet goed heeft doorgegeven, naar aanleiding van de publicatie van een antisemitische tekening door de Molenbeekse PS-afdeling. (in Le Vif)

Mijnheer Bourgeois wil alles binnenhalen, inclusief de glimlach van de Brusselaars. Die kijken eerder vies. Meer nog: ik geloof dat ze zin hebben om hun tong naar hem uit te steken.”

cdH-coryfee Francis Delpérée over het interview in De Standaard waarin Geert Bourgeois de puntjes op de i zet over de toekomst van België en het co-bestuur van Brussel. (op Bel-RTL)

ObsPOL HETWOORD

© IVA

N P

UT

“

“

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

ObsPOL is een website tegen politiegeweld, gelanceerd door de Franstalige Liga voor Mensenrechten. De Liga deed dit naar aanleiding van de Internationale Dag Te-gen  Politiegeweld  op  15  maart.  Slachtoffers  van  poli-tiegeweld kunnen op de site informatie terugvinden en een klacht indienen. Ze vinden er ook een formulier dat 

online  ingevuld kan worden door zowel de slachtoffers zelf als door getuigen van politiegeweld. Uit de reacties hoopt  de  Liga  statistische  informatie  te  kunnen  halen   om zich niet meer alleen op de gegevens van de politie zelf of van het Comité P te moeten baseren. De Liga zegt dat men waarschijnlijk niet elk apart geval zal kunnen behandelen , maar vraagt wel om een zo eerlijk mogelijke getuigenis met veel details te geven, zodat de cijfers an de mensenrechtenbeweging betrouwbaar blijven. �� HBAwww.obspol.be

BDW 1370 PAGINA 4 - DONDERDAG 21 MAART 2013

Samenleving > Taalbarometer laat kosmopolitische kant van hoofdstad zien

Nederlands houdt stand, Engels rukt opBRUSSEL  –  Migranten verfransen niet zoals de Vlamingen indertijd verfransten. Dat blijkt uit de derde Taalbarometer van VUB-onderzoeker Rudi Janssens. In plaats van een dominante taal die de andere talen verdringt, is er meer en meer sprake van een enorme diversiteit aan talen. “Het model van twee taalgemeenschappen komt sterk onder druk te staan.”

De Taalbarometer onderzocht opnieuw de taalsituatie in Brussel. We selecteerden en-

kele opvallende bevindingen.

NEDERLANDS HOUDT STAND 

Slechts 5,2 procent van de Brus-selaars leeft in een eentalig Neder-landstalig gezin. Twaalf jaar geleden was dat nog 6,4 procent. Daartegen-over staat dat het aandeel gezinnen waar het Nederlands samen met het Frans gesproken wordt, sterk geste-gen is. In totaal wordt nu in goed 22 procent van de gezinnen Nederlands gesproken. Nederlandstaligen ge-ven nu bijna altijd hun taal door aan de volgende generatie.De algemene kennis van het Neder-lands is er wel opnieuw op achter-uitgegaan. In 2000 sprak nog 33 procent goed tot uitstekend Neder-

lands, vijf jaar geleden 28 procent en vandaag nog 23 procent. Janssens: “Wat daar opvalt, is dat de groep die het Nederlands als taal-vak op school heeft geleerd, sterk krimpt. De jongeren uit het Fransta-lig onderwijs spreken steeds minder behoorlijk Nederlands en Engels, met een hoge jeugdwerkloosheid als gevolg. De groep die de taal leerde in het Nederlandstalig onderwijs, stijgt wel.”

FRANS MOET HET PODIUM DELEN

De kennis van het Frans is opval-lend afgenomen. Zes jaar geleden sprak 95,5 procent van de Brusse-laars goed tot uitstekend Frans. Dat cijfer is nu gezakt naar 88,5 procent. Slechts een derde is nog eentalig in het Frans opgevoed, evenveel als het aantal dat noch met Frans,

noch met Nederlands opgroeide.Janssens: “Binnen Brussel tekenen zich steeds duidelijker twee groepen af. Enerzijds heb je een vrij homo-gene Franstalige groep. Zij spreken thuis Frans, lopen school en werken

Twee groepen tekenen zich steeds duidelijker af: de eentalig Franstaligen versus de meertalige wereldburgers

Rudi Janssens laat met de taalbarometer zien dat Brussel het jongste decennium een demografische en taalkundige omwenteling heeft doorgemaakt.

© BART DEWAELE

dere talen verdringt. Er ontwikkelt zich een eigen, niet strikt omlijnde omgangstaal met het Frans als ba-sis, maar met invloeden van andere talen. Die kan in elke buurt ver-schillen. Dat noemen sociale weten-schappers ‘glocalisering’. Je krijgt dan verschillende soorten Frans, net zoals je in Londen ook niet een Engels, maar meerdere Englishes hebt.”

MIGRANTENTALEN WORDEN VITALER

Zes jaar geleden sprak 6,6 procent van de Brusselaars goed tot uitste-kend Arabisch, nu is dat al 18 pro-cent. De helft van die mensen is in het buitenland geboren. Zij blijven significant vaker dan vroeger Ara-bisch als enige thuistaal gebruiken, maar ook wie in Brussel geboren is, spreekt vaker dan vroeger uitslui-tend Arabisch binnen het gezin. Janssens: “Dat wil niet zeggen dat ze geen andere talen kennen. Maar sommige migrantentalen herwin-nen duidelijk aan vitaliteit binnen de jongste generatie. Iedereen wil zijn moedertaal doorgeven aan zijn kinderen. Het is dus niet zo dat mi-granten in Brussel verfransen, zoals dat tot halfweg de vorige eeuw ge-beurde met de Nederlandstaligen. We evolueren niet naar assimilatie, maar naar meertalige gezinnen.”Nog opvallend: zowat 10 procent van de Brusselaars spreekt noch Frans, noch Nederlands, noch En-gels. “Dat zijn vooral nieuwe mi-granten, die nog niet lang in de stad wonen,” aldus Janssens.

GEEN IDENTITEIT MAAR IDENTIFICATIE

Rudi Janssens: “Als tien jaar on-derzoek een ding duidelijk maakt, dan is het wel dat de taaldiversiteit steeds groter wordt en het model van twee taalgemeenschappen on-der druk zet. Een meerderheid van de mensen ziet zichzelf allereerst als Brusselaar, Belg en inwoner van zijn buurt, een minderheid identificeert zich vooral met een taalgemeen-schap of met een ander gewest.” “De link met de taalgemeenschap-pen wordt vooral gelegd door de media. Brusselaars die veelvuldig de Franstalige media consulteren, benadrukken de link met de Franse Gemeenschap en de kloof met de Vlaamse. Bij Nederlandstaligen zijn het vooral mensen die in Vlaande-ren geboren zijn, die zich als Vla-ming identificeren. De rest verkiest ‘Nederlandstalig’. Daar zijn ook mensen bij die de taal van thuis uit niet spreken.”Voor Janssens wijzen de cijfers ook op een dringende nood aan onder-wijs gericht op meertaligheid. “Dat is niet hetzelfde als meertalig on-derwijs. Want stel je voor dat het Nederlandstalig onderwijs nu twee-talig zou worden, dan heeft dat geen effect, met al die anderstalige leer-lingen. Het is moeilijk om te zeggen hoe het dan wel moet, want er zijn geen voorbeelden. Geen enkele bui-tenlandse situatie is te vergelijken met Brussel. Maar dat er iets moet veranderen, is duidelijk.”

Danny Vileyn en Goele De Cort

in het Frans, consulteren uitslui-tend Franstalige media. Zij identi-ficeren zich ook het sterkst met de Franstalige gemeenschap en hebben een eerder negatief beeld van Vla-mingen. Aan de andere kant heb je een diverse groep, die verschillende talen spreekt in verschillende situa-ties, en media in verschillende talen volgt.”

ENGELS GLOCALISEERT DE BUURT

Zes jaar geleden al had het Engels - wat de kennis betreft - het Neder-lands van de tweede plaats verdron-gen, maar dat vertaalde zich niet in het taalgebruik. Mensen kenden wel Engels, maar gebruikten het zelden, behalve op de werkvloer. Dat is de laatste jaren sterk veranderd. Een kwart van de Brusselaars spreekt wel eens Engels met de buren, meestal in combinatie met andere talen.Janssens: “Er wordt vaak een beetje Engels, een beetje Nederlands en een beetje Frans gesproken. Pas op, het Frans domineert nog altijd, maar het is geen monoliet die de an-

BDW 1370 PAGINA 5 - DONDERDAG 21 MAART 2013

“Engels moet opgewaardeerd worden, en dat zeg ik niet om de Franstaligen te koeioneren”

63%had als enige thuistaal het Frans in 2006

38%had als enige thuistaal het Frans in 2012

53%van de jonge Brusselaars (18-25 jaar)groeide op in een twee- of meertalig gezin

7%aandeel gezinnen waar Frans en Nederlands gesproken werd in 2006

17%aandeel gezinnen waar Frans en Nederlands gesproken werd in 2012

Nieuwe talen in 2012:n Mina n Soran Lakin Pashtun Ndebele n Batsn Twin Tabarin Malagasi

BRUSSEL - De Taalbarometer legt opvallende evoluties bloot, vindt ook Vlaams minister bevoegd voor Brussel Pascal Smet (SP.A). “De barometer toont nog maar eens hoe taaldivers Brussel is. Uniek is dat volgens mij niet, je merkt gelijkaardige evoluties in Antwer-pen en in andere grote steden. De meertaligheid is een realiteit.”

De kennis van het Nederlands gaat opnieuw achteruit. Wat kan u daaraan verhelpen? Smet: “De stijging van het aantal tweetalige gezinnen Nederlands-Frans is positief en laat het succes van het Nederlandstalig onderwijs zien. Maar met de algemene kennis van het Nederlands gaat het inder-daad niet goed. We moeten toege-ven dat er in het Nederlandstalig onderwijs nog afgestudeerden zijn die niet meer dan functioneel Ne-derlands spreken. Daarom willen we leerlingen screenen op hun ta-lenkennis wanneer ze zes en twaalf jaar oud zijn, zodat we kunnen in-grijpen wanneer het nodig is.”“De cijfers tonen ook aan dat er in het Franstalig onderwijs een groei-end probleem is van scholen die er niet in slagen om hun leerlin-gen Engels en Nederlands te leren. Daar kan ik natuurlijk weinig aan doen. Wel wil ik het eenvoudiger maken om Nederlandstalige leer-krachten ter beschikking te stel-len van het Franstalig onderwijs, op voorwaarde dat zij ook Frans-talige leerkrachten naar ons stu-

inburgeringsbeleid. Brussel laat te veel mensen aan hun lot over.”

Engels wordt minder beheerst maar steeds meer gebruikt. Moet de overheid daar geen conclusies uit trekken?Smet: “Ik denk dat het Engels moet opgewaardeerd worden, en dat zeg ik niet om de Franstaligen te koei-oneren. Maar Brussel zal internati-onaal zijn of zal niet zijn, dus moet er een ernstig debat komen over het Engels als officiële taal, zeker als werktaal bij de overheid.”“Het verwondert me wel dat de ken-nis van het Engels achteruitboert. Dat vraagt om meer onderzoek, me dunkt.”

Zet de meertaligheid de rol van de gemeenschappen onder druk?Smet: “Het merk ‘Nederlandstalig’ moet behouden blijven. De gemeen-schappen kunnen meer inspelen op meertaligheid. Wij gaan dat binnen-kort doen via Muntpunt. We gaan uiteraard communiceren in het Ne-derlands, maar ook in het Frans en in het Engels. Ook op politiek vlak moeten we zorgen dat de meertalige gemeenschap bediend wordt. Iden-titeit is geen exclusief begrip. Je kan Brusselaar en Vlaming zijn, of Brus-selaar en Marokkaan. De identiteit van de burger van de toekomst is meerlagig.”

Goele De Cort en Danny Vileyn

‘Brussel zal internationaalzijn of niet zijn’

MINISTER PASCAL SMET REAGEERT

ren om ons tekort op te vangen.”

Wat denkt u van de toename van gezinnen waar alleen Arabisch gesproken wordt?Smet: “Dat is een verontrustende evolutie. Als mensen thuis Ara-bisch willen spreken, is dat geen probleem, behalve als dat ten koste gaat van de contacttalen. Welke contacttaal er gesproken wordt, doet er minder toe. Maar het is vreemd dat migranten die hun toe-komst hier zien, enkel Arabisch blij-ven spreken. Het anker moet in de nieuwe samenleving liggen. Zeker in een meertalige stad moet er een gemeenschappelijk doel zijn, en dat kan alleen als communicatie in een van de drie contacttalen mogelijk is. “Eentaligheid kan leiden tot uitslui-ting. Volgens mij is er daarom in Brussel absoluut nood aan een open

Pascal Smet wil het niveau van het Nederlands opkrikken: “Het niveau op achttien jaar verschilt erg van school tot school en van leerling tot leerling. Te vaak overstijgt het Nederlands het functionele niet.”

© B

AR

T DEW

AELE

BR

ON

: VU

B, R

UD

I JA

NSS

ENS,

TA

ALB

AR

OM

ETER

BDW 1370 PAGINA 6 - DONDERDAG 21 MAART 2013

O m  19  uur  is  het  nog  rustig in  het  nachtopvangcentrum voor  daklozen  aan  de  Char-

leroisesteenweg.  In  tegenstelling tot het centrum in de Koningsstraat zijn  hier  ook  vrouwen  welkom,  en zij  zijn  het  eerst  aan  de  beurt  voor een maaltijd van soep met een rijst-schotel. In de kale eetzaal verzamelt zich  al  snel  een  diverse  groep,  van jonge  Afrikaanse  meisjes  met  nep-Chanelhandtas  tot  grijzende,  voor zich  uit  starende  vrouwen  met  een trekkarretje.In  totaal  deden  bijna  4.000  man-nen, 500 vrouwen en 300 kinderen minstens  een  nacht  beroep  op  de winteropvang.  Hier  aan  de  Charle-roisesteenweg  verbleven  elke  nacht tot 350 mensen. Maar op 31 maart wordt  het  voormalige  RVA-gebouw leeggemaakt  en  sluiten  de  deuren van  de  winteropvang.  Het  totaal aantal  plaatsen  voor  daklozen  bij 

Samusocial daalt dan drastisch, van 985 naar 110. Veel mensen moeten dus op zoek naar een andere oplos-sing.

Meer mogelijkheden“Daar breken we ons nu allemaal het hoofd over,” zegt Asma, een knappe en  net  geklede  vrouw  van  rond  de veertig.  “Ik  kan  wel  even  bij  vrien-den terecht, maar dat is geen duur-zame  oplossing.  En  de  huurprijzen beginnen overal bij 300 euro. Ik heb geen  euro  officiële  inkomsten,  dus dat wordt moeilijk.”Zoals  veel  mensen  in  het  centrum heeft Asma geen papieren. “Eigenlijk kom ik uit Kortrijk,” zegt ze in voor-zichtig  Nederlands.  “Toen  ik  jong was, ben ik van Algerije naar Ghana verhuisd en daar kreeg ik ook kinde-ren. Ik had goede redenen om er weg te gaan – racisme bestaat overal -  , maar mijn asielaanvraag in België is 

niet aanvaard. Ondertussen woonde ik  al  een  tijd  in  West-Vlaanderen. Maar  zonder  OCMW-steun  kon  ik niet  in  mijn  appartement  blijven. Een  paar  maanden  lang  nam  een bevriend Vlaams koppel mij in huis, tot  ze  wilden  gaan  reizen.  Daarna ben ik naar Brussel getrokken. Hier zijn  meer  mogelijkheden  voor  ie-mand in mijn situatie. Spijtig, want ik  hield  van  de  rust  en  de  vriende-lijke  mensen  in  West-Vlaanderen. Brussel is me veel te druk.”

UitgeprocedeerdNu  wisselt  ze  zwartwerk  en  nach-ten  op  de  sofa  bij  vrienden  af  met nachten in de Charleroisesteenweg. “Ik  ben  illegaal,  maar  ik  voel  me niet  anders  dan  andere  mensen.  Ik droom  van  een  dynamisch  leven met een job.” Haar vriendin Sophie, een  Belgische,  komt  erbij  zitten. “Naar  het  schijnt  zijn  er  in  Brussel 

BRUSSEL – Op het einde van de maand loopt het Winterplan af. Dan sluiten de op-vangcentra van Samusocial de deuren en daalt het aantal plaatsen voor thuislozen drastisch. Waar gaan de vijfduizend mensen die er de winter doorbrachten, naartoe? “We moeten alleenstaande vrouwen de straat opsturen omdat er nog kwetsbaardere mensen zijn.”

Op 31 maart wordt het voormalige RVA-gebouw aan de Charleroisesteenweg leeggemaakt en sluiten de deuren van de winteropvang. Iedere nacht verbleven hier tot 350 mensen. Veel mensen moeten op zoek naar een andere oplossing.

© M

AR

C G

YSE

NS

Samenleving > Opvangcentra van Samusocial sluiten op het einde van de maand

Het einde van het Winterplanveel oude dames die een inwonende poetshulp zoeken. Misschien is dat iets voor ons?”Safi lijkt zich minder zorgen te ma-ken. De piepjonge Kameroense moet binnenkort  bevallen  van  een  jon-gentje. Ook zij woonde een  tijdlang in Vlaanderen, bij Eeklo, maar trok naar  Brussel  toen  ze  uitgeproce-deerd was. Ze kent er bijna niemand. “De  meeste  Kameroeners  hebben het hier zelf moeilijk. Het is niet evi-dent voor hen om iemand te logeren te leggen. Waar ik naartoe ga als het hier sluit? O, dat weet  ik nog niet,” zegt ze met een brede glimlach. “De straat  op  zeker,  of  een  kraakpand? Misschien  krijg  ik  toch  wel  ergens opvang, in mijn toestand.”

RomagezinnenMalika (23) hoopt op hetzelfde. Het is  naar  eigen  zeggen  al  haar  derde jaar  in  de  winteropvang.  “Ik  ben uitgehuwelijkt  uit  Marokko  toen  ik negentien was, aan iemand van hier die  ik niet kende. We zijn heel snel  gescheiden.  Ik heb dus geen papie-ren meer. Maar ik ga niet terug naar Marokko,  ik  neem  het  mijn  ouders te  zeer  kwalijk.”  Ze  heeft  nog  geen 

plan voor na 31 maart. “Dan kan ik hopelijk  wel  naar  het  familiecen-trum Petit Rempart. We zien wel.”Maar  volgens  Stéphane  Heymans van Dokters van de Wereld, die me-dische  consultaties  voor  daklozen verzorgen,  is  dat  geen  optie.  “Petit Rempart zit volledig vol. Al drie jaar zit de situatie er muurvast: het cen-trum  huisvest  een  vijftiental  grote Romagezinnen,  die  voordien  aan het Noordstation of in kraakpanden zaten. Er komt maar geen duurzame oplossing  uit  de  bus,  de  kinderen gaan niet naar school en de situatie is er rampzalig. Die plaatsen blijven voorlopig geblokkeerd.”Volgens Heymans is er een te groot verschil  tussen  het  aantal  plaatsen in  de  winter  en  in  de  zomer,  en  is er  meer  structurele  opvang  nodig. “Er  zijn  alleenstaande  vrouwen  en chronisch  zieken  die  de  volledige vier maanden naar de nachtopvang komen. Bij sommige meisjes heb ik twijfels  over  hun  meerderjarigheid. De nachtopvang is echt niet de goe-de plaats voor hen.” 

Terug naar ParijsSamusocial  klopt  al  jaren  op  die-

ADVERTENTIEBDW 1370 PAGINA 7 - DONDERDAG 21 MAART 2013

zelfde  nagel.  “Er  is  steeds  meer uitsluiting, en toch blijft het aantal structurele  bedden  ongewijzigd,” zegt  Christophe  Thielens.  “Nu  zijn er 110 permanente plaatsen, terwijl we  minstens  330  zeer  kwetsbare daklozen  hebben  geïdentificeerd, waaronder  gezinnen  met  kinderen, zwangere  vrouwen,  ernstig  zieken en  psychiatrische  patiënten.  Onze maatschappelijk  werkers  moeten soms  aan  alleenstaande  vrouwen uitleggen dat ze buiten moeten sla-pen,  omdat  alle  plaatsen  al  bezet zijn door nog kwetsbaardere perso-nen. Met meer plaatsen zouden we de  mensen  ook  veel  beter  kunnen begeleiden.”Ondertussen is het bijna negen uur in  het  centrum.  De  vrouwen  zijn 

naar  de  slaapzalen  verdwenen,  de eetzaal  en  de  consultatieruimtes stromen  vol  met  mannen.  Ook  bij hen  is  het  einde  van  de  winterop-vang een veelbesproken thema. “De overheid  gaat  schrikken  dit  jaar,” maakt Karim (27) zich sterk. “Al dat volk, plots op straat. Ik denk dat de mensen dat niet gaan pikken.” Zelf bekijkt  hij  de  sluiting  nogal  filoso-fisch. “Ik ga gewoon terug naar Pa-rijs. Mijn familie  is daar, de stad is mooier, het vervoer is beter, de cafés zijn  plezanter.  Het  enige  nadeel  is dat ze er strenger controleren op  je papieren.  Daar  vlieg  je  meteen  het land uit.”

Niet uit startblokkenDe  medewerkers  van  Samusocial die de nachtopvang in goede banen leiden,  voelen  hoe  de  stemming naar  het  einde  van  de  winter  ver-andert. “Hoe dichter het komt, hoe meer  gespannen  de  sfeer.  Iedereen begint  uit  te  kijken  naar  oplossin-gen, sommigen vinden niets en pa-nikeren,”  vertelt  een  maatschappe-lijk werker. “Al zijn er ook heel wat die  pas  de  laatste  dag  beseffen  dat we  echt  sluiten  en  dat  ze  op  straat staan.  Daarom  sluiten  we  in  fases, zodat de mensen aan het idee kun-nen wennen en zien dat het menens is.”Asma  zit  ondertussen  aan  een  bu-reautje  in  de  gang  bij  een  van  de sociaal  werksters,  met  een  zorge-lijk gezicht. Als ze de fotograaf ziet,  loopt ze weg. “Vaak lukt het wel om voor  de  vrouwen  ergens  een  plekje te  vinden.  Een  groot  deel  heeft  pa-pieren  maar  raakt  gewoon  niet  uit de  startblokken,”  zegt  de  sociaal werkster.  “Maar  als  er  geen  papie-ren zijn en er geen inkomen is, dan wordt het moeilijk.”

Goele De Cort/brusselnieuws.be

Om privacyredenen werden de namen in dit artikel veranderd.

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Brussel wordt hervormd. Als u dat niet gelooft, lees dan De Standaard, waar men Philippe Mou-reaux opvoert als ‘architect van het compromis’. Welk compromis? Dat van de interne Brusselse staatshervorming. Wat verandert er? Wij weten het niet. Een beetje meer macht naar het Gewest wat betreft mobiliteit en ruimtelijke ordening, en verder nog iets met straatvegers, als we het ons goed herinneren. Maar goed, Moureaux. Eigen-lijk kan de hele operatie samengevat worden als volgt: A. Moureaux is geen burgemeester meer. B. In 2014 dreigt de MR ook sterk te staan. U mag beide punten verbinden.

Brussel, Brussel. Brussel. U kan geen krant meer openslaan of er staat in wie wat met Brussel wil, wat Brussel moet worden, en waar Brus-sel naartoe gaat. Zelfs de N-VA begint zich in het Grote Brussel-debat te roeren. En dan was er vorige week ook die fameuze Panorama-reportage waarin wij schepen Els Ampe vaak in de file zagen staan, waarin Luckas Vander Taelen vaak grapjes probeerde te maken en waarin de eeuwige Eric Corijn zichzelf ervan probeerde te overtuigen dat hij ook na zijn pensioen van pas kan komen. Opvallend was de afwezigheid van Brigitte Mädchen Grouwels, de Brusselse mobi-litätskanzlerin, nochtans mede verantwoordelijk voor het feit dat Els Ampe vaak in de file staat. Misschien waren ze bij de VRT vergeten dat er een Vlaamse christendemocrate in de Brusselse regering zit, een die zelfs meer macht krijgt in de toekomst. Opmerkelijk is ook de afwezigheid van staatssecretaris Bruno ‘Bel me dan als je kan’ De Lille. Misschien zat die ook in de reportage, maar zijn ze er aan de Reyerslaan nog altijd niet uit wat De Lille bedoelt met ‘weinig masten en vele antennes’ als antwoord op de vraag hoe Brussel het 4G-netwerk zal binnenhalen.

Maar, onthoud dus: Brussel wordt hervormd. 

ZO MOET HET NIET – Onderstaand gesprek had een redacteur van deze krant ooit min of meer met een woordvoerder. U begrijpt dat dit niet de manier is waarop men het woord voert. En als u het niet begrijpt dan bent u zelf een woordvoer-der, of wil u er graag een worden.

WIJ: Hallo, met Brussel Deze Week. Zouden wij alstublieft de statistieken van XXX voor het jaar XXX eens mogen inkijken?

WOORDVOERDER: Dat weet ik niet.

WIJ: Hoezo, dat weet u niet?

WOORDVOERDER: Dat moet ik aan mijn statistiekers [sic] vragen.

WIJ: En wanneer kan u dat aan uw statistiekers vragen?

WOORDVOERDER: Als ze terug zijn van vakantie.

WIJ: En wanneer zijn ze terug uit vakantie?

WOORDVOERDER: Dat weet ik niet.

WIJ: Wanneer weet u dat dan wel?

WOORDVOERDER: Binnenkort.

GELUK – Toen hadden we nog geluk, want nor-maal  neemt  de  woordvoerder  in  kwestie  nooit zijn/haar gsm op.  

ADVERTENTIE

DO 21.03 Writers for Peace Boualem Sansal & Liao Yiwu

VR 22.03 Arab Spring: Writers in Revolution Khaled Al Khamissi / Ibrahim Al-Koni / Raja Ben Slama / Khaled Khalifa / Boualem Sansal

ZA 23.03 Lange nacht van het korte verhaal Tahar Ben Jelloun / Lydia Davis / Gerard Donovan / Anne Enright / Arnon Grunberg / Kristien Hemmerechts / Pierre Mertens / Enrique Vila-Matas

ZO 24.03 Parcours op 30 plekken in de binnenstad: 11:00>19:00 Karl Ove Knausgård / Geert Mak / Cees Nooteboom / A.S. Byatt / Laurent Binet / Peter Terrin / Adam Zagajewski …

Julian Barnes sluit af in BOZAR

passaporta.be 02 226 04 54

Halles de Schaerbeek

La Bellone

Flagey

BrusselDezeWeek

Ontdek de

alternatieven

voor pesticidenoveral in Wallonië en Brussel

20 > 30Maart 2013

Randanimatie • Debatten • Demonstraties • ConferentiesInfos en programma’s op

www.weekzonderpesticiden.beN° 02 775 75 75 v

isibl

e.be

- fo

tos :

shut

ters

tock

.com

SSP-2013_brussels_125X178_nl.indd 1 11/02/13 10:40

“Ik kan wel even bij vrienden terecht, maar dat is geen duurzame oplossing”

BDW 1370 PAGINA 8 - DONDERDAG 21 MAART 2013

‘Kennis over stad is versplinterd’Samenleving > Brussels Academy wil academische kennis delen met middenveld

H  et  grote  reservoir  aan  ken-nis dat  in Brussel zit open-breken  en  verdelen  onder 

hen  die  er  nood  aan  hebben.  Dat is  de  Brussels  Academy,  de  open stadsuniversiteit  van  Corijn  en  col-lega’s,  in  een  notendop.  Het  initia-tief situeert zich in het vorig jaar op-gerichte  Brussels  Studies  Institute dat de drie Brusselse universiteiten samenbrengt.  Kennis  is  in  Brussel een gefragmenteerd goed, meent de professor emeritus. “Iedere instelling heeft zijn meet- en weetcel, maar er bestaat geen over-koepelend orgaan dat de informatie samenbrengt.  Er  is  nochtans  veel nood aan onderzoek vanuit de acto-ren die actief zijn in de culturele en maatschappelijke sector.”Dat  onderzoek,  en  de  kennis  die daaruit voortkomt, wil de Academy leveren. “We richten ons tot allerlei groepen,”  zegt  medewerker  Geert Cochez.  “Van  bewonersgroepen over  ambtenaren  tot  onderwijzers. Vele actoren in de stad hebben van-wege  de  hoge  kostprijs  ervan  geen toegang  tot  wetenschappelijk  on-derzoek. Wij bieden een soort  light consultancy aan, bijvoorbeeld wan-neer een wijkcomité een diepgaande analyse van zijn buurt wil.”

BabyboomerKennis staat centraal in onze maat-

schappij  en  onze  economie,  meent Corijn.  “In  het  samenlevingsmodel van  een  kosmopolitische  stad  als Brussel wordt verwacht dat mensen zelf veel kennis vergaren. En dat ze ook kennis over elkaar verzamelen.”Corijn ziet echter een probleem: in-stituten  die  zich  bezighouden  met kennis  worden  steeds  meer  aan 

een  marktlogica  onderworpen.  “De nadruk  ligt  op  het  produceren  van wetenschappelijke  artikels  in  tijd-schriften.  De  samenleving  heeft meer nood aan kennis, terwijl diege-nen die deze kennis moeten leveren steeds meer onder tijdsdruk staan.”Een andere belangrijke  factor  in de totstandkoming  van  de  Academy is  de  pensioengolf  die  de  universi-taire wereld momenteel overspoelt. Ook  Corijn  ging  begin  dit  jaar  op emeritaat.  “Maar  het  is  niet  omdat je  met  pensioen  gaat,  dat  je  ineens onbruikbaar wordt,” zegt hij.Die twee elementen brachten Corijn en  zijn  collega’s  op  het  idee  van  de 

Brussels  Academy  als  stadsuniver-siteit. “Het moet een kennisproduc-tiecentrum worden, maar eentje dat 

zich  kan  onttrekken  aan  de  markt-regels. Veel emeriti aan de universi-teiten  hebben  een  schat  aan  mate-

riaal in hun computer zitten, die ze nog kunnen delen.” Vrijblijvend mag de Academy niet worden. “Het moet meer  zijn  dan  de  zoveelste  lezin-genreeks,”  zegt  Corijn.  “We  willen op een gestructureerde manier om-gaan met kennis. Om samen Brussel te maken.”

StadscaféDe aftrap wordt gegeven in het Huis van  Culturen  in  Sint-Jans-Molen-beek.  Daar  zullen  tussen  26  april en  28  juni  elke  vrijdagnamiddag drie  activiteiten  plaatsvinden.  Op het  programma  staan  een  stads-café  als  informeel  lunchmoment met  de  mensen  van  de  Academy, een  lessenreeks  over  stedelijke  on-derwerpen  en  een  werksessie  rond concrete stadsdossiers. Het aanbod moet in de toekomst evolueren naar een reeks lessen, seminaries, confe-renties en vormingen op maat. Het lesmateriaal zal ook zoveel mogelijk via sociale media verspreid worden.De Nacht van de Kennis, die in no-vember vorig jaar voor de eerste keer werd  gehouden,  moet  de  hoogmis worden  van  de  Academy.  Op  22 november  2013  komt  er  alvast  een nieuwe editie.Op  termijn moet er een structurele werking  op  poten  worden  gezet, met een vaste verblijfplaats. “Al kan die wisselen naargelang het onder-werp,” zegt Cochez. Definitieve keu-zes volgen pas in het najaar.

Jelle Couder / brusselnieuws.be

Meer informatie via www.brusselsacademy.be

Eric Corijn (l.) en Geert Cochez van Brussels Academy.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

ADVERTENTIE

FMBXL-AD-BDW-255x120.indd 1 04/03/13 15:02

“Zij die kennis leveren staan steeds meer onder druk”

BRUSSEL – Brussel barst van de kennis over de stad, maar ze geraakt vaak niet waar ze nodig is. Daarom begint sociaal geograaf Eric Corijn (VUB) de Brussels Academy: een school voor het middenveld, die de stad mee vorm moet geven. De recent gepensioneerde babyboomers van de Brusselse universiteiten leveren de grondstof.

‘Kennis over stad is versplinterd’

BDW 1370 PAGINA 9 - DONDERDAG 21 MAART 2013

Sociale integratie > Ex-gedetineerden geven rondleidingen over gevangeniswezen

Een tweede kans, maar met een boodschapBRUSSEL – De actuele gevan-genisproblematiek aankaarten door een ex-gedetineerde aan het woord te laten, dat is wat vzw Polymnia sinds kort doet. Zo krijgt het verhaal een menselijke toets, en tegelijk helpt het de gidsen zich opnieuw in de maatschappij te in-tegreren. We gaan samen met gids Sonja De Smedt en co-gids George R. op pad om kennis te maken met hen en de wandeling.

George R. werd zeven  jaar geleden, door  een  opeenvolging  van  feiten, geïnterneerd  in  de  gevangenis  van Vorst.  “Ik  werd  ontoerekeningsvat-baar verklaard, en zat dus in de psy-chiatrische afdeling. Het systeem is daar hetzelfde als voor andere gede-tineerden: we zitten met drie perso-nen 23 uur op 24 in een te kleine cel. Alleen  krijgen  wij  medicatie  om  te slapen en te kalmeren. De juiste me-dicatie om mensen met bijvoorbeeld depressies  te  behandelen  is  daar niet  te  vinden,  terwijl  dat  eigenlijk broodnodig is.”Nadat  hij  zijn  straf  had  uitgezeten, wou hij onmiddellijk beginnen wer-ken, maar daar wrong het schoentje. Gelukkig kende hij Sonja De Smedt, stichtster  en  organisatrice  van  vzw Polymnia,  als  oud-student  al  van voor  zijn  straf.  Terwijl  hij  in  Vorst zat, hield hij contact met haar.Als  geschiedkundige  zag  zij  in  de gevangenisproblematiek al lang een interessant  topic  voor  haar  wande-lingen.  Na  jaren  onderzoekswerk heeft ze alle informatie tot een vol-waardige rondleiding uitgewerkt, en moest  ze  enkel  nog  een  menselijke toets aan het onderwerp geven. Dat heeft ze dan samen met George ge-daan. “De meeste gidsen die met mij werken,  zoals  George,  waren  eerst vooral bang. Ik moest hen echt over-tuigen  van  het  nut  van  de  wande-

ling. Ze moesten begrijpen dat zij de meest  geschikte  personen  zijn  om erover te praten, en dat enkel zij de clichés kunnen doorbreken.”

Nieuw beginDe  rondleiding  zelf  passeert  langs de  Marollen  waar  er  gesproken wordt over het gevangeniswezen en de  problemen  rond  ex-gedetineer-den, telkens doorspekt met George’s verhaal. Sonja vertelt ook een korte geschiedenis  van  het  juridische systeem en de gevangenissen in Bel-gië.  Ondanks  het  moeilijke  onder-werp gaat de wandeling er gemoede-lijk aan toe, en vullen gids Sonja en co-gids George elkaar telkens aan.Eindigen doet de tocht aan het Jus-titiepaleis,  het  is  meteen  ook  het einde van het verhaal van George. Hij  maakt  er  ook  een  link  met  de actualiteit.  “Iedereen  hoort  wel eens  iets  over  ons  justitiesysteem. Daarom  proberen  wij  een  actuali-teitswaarde aan onze rondleidingen 

evident  was  gezien  mijn  verleden.”Hoewel hij een universitair diploma heeft en verschillende talen spreekt, kon hij toch niet direct aan werk ge-raken.  “Multinationals  kunnen  al-tijd, zelfs al staat er niets op je straf-blad, op een of andere manier weten dat je geïnterneerd was.”

Win-winsituatieDe  rondleidingen  hebben  een  spe-ciale  functie  voor  George.  “Als  je begint te gidsen, is het moeilijk om opnieuw in het openbaar te spreken. Maar  Sonja  hielp  mij  heel  veel  met gesprekstechnieken,  en  de  rondlei-dingen  werken  ook  therapeutisch. Dit heeft me geholpen om opnieuw onder de mensen te komen.”Het  heeft  jaren  geduurd  vooraleer Sonja George terug kon laten praten over zijn problematiek. “Een jaar na zijn  ontslag  uit  de  gevangenis  was hij  nog  steeds  een  gebroken  man. Hij  reageerde  heel  raar.  Ik  moest hem  maandenlang  helpen  op  een normale en kalme manier te reage-ren  om  zich  stilletjes  aan  beter  te voelen.  Hij  ziet  ook  nog  steeds  een psychotherapeute die hem helpt zijn leven  op  een  gewone  manier  te  le-ven.” Voor Sonja is ex-gedetineerden hel-pen dan ook een manier om een fout beginparcours  te  doorbreken.  Het is  dus  een  win-winsituatie.  George vindt  er  een  boodschap  en  doel  in, terwijl  Sonja  de  ex-gedetineerden ermee helpt om opnieuw met men-sen  in  contact  te  komen.  Ze  doet daarmee ook aan sociale integratie. En  mensen  die  geïnteresseerd  zijn in het topic kunnen er een heel ple-zante wandeling aan beleven.

Houda Ben Azzouz

Meer informatie op 0475/41.07.67 of via www.polymnia.be

George en Sonja op de trappen van het Justitiepaleis. © HOUDA BEN AZZOUZ

te  geven,  en  het  systeem  duidelijk uit  te  leggen.  Veel  jongeren  maar ook volwassenen, begrijpen ons  ju-ridisch  systeem  niet  en  hebben  er bedenkingen bij. Omdat het een in-gewikkelde materie is, leggen we er de nadruk op,” verduidelijkt Sonja.George  is  al  een  tijdje  co-gids  van Sonja.  Voor  de  wandeling  gelan-ceerd werd, stelden ze alles op punt via  try-outs,  zodat  ze  de  groepen 

een  realistische  en  boeiende  toer konden  aanbieden.  Na  zijn  jaar  als geïnterneerde  ging  George  begeleid wonen, en begon hij te zoeken naar werk.  “Begeleid  wonen  is  eigenlijk een  soort  overgangsperiode  voor ex-gedetineerden,  en  vooral  geïn-terneerden,  tussen  de  gevangenis en zelfstandig wonen. Je zit eigenlijk op  kot,  maar  dan  met  mensen  met een moeilijk verleden. Een keer per week  komt  er  een  assistent  om  je te begeleiden, en te helpen met wat moeilijk is.”Voor  George  was  het  dan  ook  niet gemakkelijk om de draad terug op te pikken. “Als je samen met andere ex-gedetineerden  woont,  moet  je  echt sterk staan. Die mensen zijn niet al-tijd in staat om hun leven te veran-deren, ze zitten een beetje vast in het systeem. Gelukkig was ik toen sterk genoeg om  te beslissen dat het  tijd was  om  mij  stilletjes  te  herpakken door  mij  bijvoorbeeld  in  te  schrij-ven in een interimkantoor, wat niet 

Met haar project wil Sonja ex-gedetineerden helpen een fout begin te vermijden

‘Wallo-Brux is sociaal-economische constructie’BRUSSEL - Tijdens een debat over de zesde staatshervorming bleek dat sommige Franstaligen andere percepties hebben over federalisme.

Toegegeven:  in  een  debat  met  als Franstalige  gangmaker  FDF-voor-zitter  Olivier  Maingain  dreigt  zelfs een redelijke Franstalige grondwet-specialist als Francis Delpérée zich scherper op te stellen. Voeg daar nog eens  een  bomvolle  en  soms  zelfs geagiteerde  zaal  aan  toe  en  men begrijpt  dat  de  Vlaamse  debaters Brussels minister Brigitte Grouwels (CD&V) en Lieven De Rouck (N-VA) het  niet  onder  de  markt  hadden, 

vorige  week  woensdag  in  de  grote zaal  van  de  Facultés  universitaires Saint-Louis.  Delpérée  liet  verstaan dat  “we  sinds  lang  de  dingen  met twee  doen  in  dit  land.”  Even  later wees  hij  dan  weer  een  federalisme met twee zonder Brussel af. “Er zijn akkoorden  nodig  tussen  Wallonië en Brussel.”

TweetaligheidNochtans  gebruikte  cdH-senator Delpérée de sussende uitspraak “la liberté se paie” als antwoord op een vraag uit de zaal over de hoge kost-prijs van het Belgische federale mo-del. De man vertelde ook, toen hem werd  gevraagd  wat  zijn  bezwaren 

Politiek > Zesde staatshervorming, vele percepties

boodschap verkocht  te krijgen. “De meertaligheid  is  het  echte  debat.” De  FDF-voorzitter  benadrukte  dat hij  als  goede  federalist  steeds  be-reid  is  tot  samenwerking.  “Als  de Vlamingen  op  een  dag  -  en  dat  zal gebeuren - bepaalde rechten vragen in  Jodoigne,  dan  moeten  we  hen die  geven.”  Door  het  luide  applaus dat  Maingain  van  het  jonge  volkje kreeg,  verstomde  de  betekenis  van zijn boodschap: “certains droits”.

GemeenschapskeuzeAan Vlaamse kant was er vaak con-sensus  tussen  Brigitte  Grouwels en  Lieven  De  Rouck.  Daarbij  gaf Grouwels  de  toon  aan.  “Omdat  het 

te  laat  is,”  antwoordde  Grouwels, toen  haar  gevraagd  werd  wat  haar bezwaren tegen een tweetalig België waren. Ze zei wel dat ze het model van gemeenschapskeuze  in Brussel niet genegen is. Lieven De Rouck pa-reerde  het  verwijt  dat  een  gemeen-schapskeuze in Brussel zou neerko-men op apartheid. “Is het dan geen apartheid  wanneer  de  procureur des Konings in Brussel na de zesde staatshervorming  Franstalig  moet zijn?” vroeg hij. Het debat ging dan nog nauwelijks over de gevolgen van het Vlinderakkoord van de regering-Di Rupo. Christophe Degreef

waren  tegen  de  volledige  tweeta-ligheid  van  het  Belgische  grondge-bied, dat er “zelfs binnen de Senaat verschillende  gevoeligheden  over bepaalde  onderwerpen  zijn  tussen Vlamingen en Franstaligen.”

Certains droitsMaar  de  toonzetter  was  Olivier Maingain,  die  verduidelijkte  waar-om  zijn  partij  nog  niet  afgeschre-ven  moet  worden.  “De  Federatie Wallonië-Brussel  is  een  federatie om  sociaal-economische  redenen. Alle  mechanismen  die  een  breuk bewerkstelligen tussen Wallonië en Brussel  vermijden  we.”  Maingain haalde  ook  Europa  aan  om  zijn 

BDW 1370 PAGINA 10 - DONDERDAG 21 MAART 2013

Deze week in het herbouwde GC De Kroon > Lijm tussen culturen en regio’s

Nieuw ankerpunt tussen AB en Westrand

Thim Vandecauter en Mark Dubois: “In dit gebied is de leefbaarheid tussen anderstaligen heel groot en positief, het is een extra investering van de overheid waard.”

© IVAN PUT

D e  Kroon  en  het  naburige tuinterrascafé Den DK gaan zaterdag  officieel  open.  Met 

pakweg 4,2 miljoen euro is voor de Vlaamse  Gemeenschapscommis-sie (VGC) de grootste investering in (ver)nieuwbouw  van  een  gemeen-schapscentrum  voor  deze  legisla-tuur  rond.  Het  hedendaagse  zalen-complex  wordt  het  kloppende  hart van  de  cultuurdorpskern  Symbiose 1082,  een  grote  infrastructuursite voor  Nederlandstalige  en  Fransta-lige  cultuurbeleving.  Het  gemeen-schapscentrum kreeg een verdubbe-ling van zijn bruikbare oppervlakte. In totaal beschikt De Kroon nu over vijf  verdiepingen,  samen  goed  voor 1.535  vierkante  meter,  waarbij  de ondergrondse  nieuwbouwzaal  met daglicht  én  een  uitschuifbare  tri-bune de parel aan de kroon is.Waarom  de  overheid  in  Berchem-dorp investeert, legt directeur Mark Dubois  uit:  “De  lokale  gemeen-schappen  bewegen  zich  continu over  de  gewestgrens.  De  leefbaar-

heid  tussen  anderstaligen  is  heel groot  en  positief  in  dit  gebied,  en een  extra  investering  van  de  over-heid  waard.  De  aanwezigheid  van ons  randstedelijk  gemeenschaps-centrum  en  de  naburige  Neder-landstalige  bibliotheek  wordt  door (nieuwe)  Brusselaars  reeds  als  een motivatie  gezien  om  hier  te  komen wonen.  Bovendien  willen  we,  eens het Centre culturel Le Fourquet ook af  is,  elkaars  infrastructuur  gra-tis  gebruiken.  Het  personeel  van De  Kroon  kreeg  tijdens  de  verbou-wing  onderdak  bij  Le  Fourquet,  de samenwerking  met  de  Franstalige partners loopt gesmeerd.” 

CreatiehuisBij  een  nieuw  huis  hoort  ook  een nieuwe  programmering.  En  die wordt  verdedigd  vanuit  een  be-langenbehartiging  van  de  lokale cultuurgebruikers  tussen  Brussel-centrum  en  de  Rand.  Dubois  heeft met  programmator  Thim  Vande-cauter  de  koers  uitgezet:  “De  idee 

van  klassieke  podiumprogramme-ring  is  achterhaald.  We  gaan  eerst een  publiek  zoeken,  en  samen  met professionals  concepten  en  pro-ducties  uitwerken.  Zoals  Kinderen

Baas,  een  woensdagopvangproject met scholen, of een bosproject met gehoorgestoorden. In plaats van zelf een  aanbod  te  voorzien  zullen  we vraaggericht werken.”“We willen ook een creatie- en ont-moetingsterrein  zijn  voor  grote  en kleine artiesten. Het heeft geen zin om  cultuurfabrieksmatig  te  pro-grammeren.  Grote,  en  dus  dure, namen  vinden  de  weg  naar  de  AB en  Westrand.  Een  try-out  van  Jean 

Blaute zou bij ons wel nog kunnen, maar we willen eerder complemen-tair  werken  als  verbindingscultu-renhuis tussen de Rand en de stad. Elk overgangsgebied  is altijd al een ideaal  laboratorium  gebleken.  We zien  ons  als  facilitator  voor  profes-sionele  artiesten  in  residentie:  re-gisseur  Jordi  Vidal  maakt  hier  zijn nieuwe  dans-  en  circusproductie, feelgoodregisseur  Delphine  maakt bewegingstheater,  het  Luxem-burgse  Traffik  mag  hier  aan  decor-bouw  doen.  Alles  in  ruil  voor  (kin-der)voorstellingen.  We  gaan  3.000 schoolkinderen  laagdrempelig  met creaties  in contact brengen. Bij ons moet het goedkoper zijn dan in het centrum  (Bronks, red.).  Ook  lokale spelers  als  de  muziekacademie  en theater ’t Meiklokje (dat de technisch verouderde gemeentelijke feestzaal beu was, red.)  geven  we  iets  terug. Onze  nieuwe  zaal  is  van  een  per-fecte  schaalgrootte  om  een  nieuwe huiselijkheid  in  cultuur  aan  te  bie-den. Alles gebeurt vanuit een groot voluntarisme.  Ook  het  Repair  Café voor gratis hersteldiensten (elke der-de zondag van de maand vanaf april, red.)  draagt  daartoe  bij.  Er  hebben zich hiervoor al veertig vrijwilligers en handige Harry’s aangemeld.” Ondanks  de  vieze,  oude  buitenge-vel  onderging  De  Kroon  binnenin 

een  ware  metamorfose.  Er  is  extra gebruiksruimte  gecreëerd:  vier  po-lyvalente  zalen  voor  veertig  man, waaronder een spiegelzaal voor dans en theater, twee vergaderzalen voor de socio-culturele verenigingen, een keuken  en  een  groot  conciërge-ap-partement. Met daarnaast in de tuin ontmoetingsterrassen  en  café  Den DK, en ondergronds een nieuwe zaal voor 160 gebruikers. Die multifunc-tionele  zaal  is  vijftien  meter  breed en kan snel omgebouwd worden tot een  geluidsarme  podium-  en  con-certzaal.  Er  werd  een  telescopische tribune geïntegreerd, met 120 zitjes die naadloos aansluiten op verlichte trappenpartijen.

MoeilijkhedenDe  initiator  van  het  project,  intus-sen  Vlaams  minister  voor  Brussel Pascal  Smet  (SP.A),  en  de  huidig bevoegde  staatssecretaris  Bruno De  Lille  (Groen)  knippen  zaterdag de  lintjes  door,  samen  met  de  lo-kale voortouwtrekkers. Daarbij mo-gen  ereschepen  Cornelis  Marievoet en  oud-schepen  Peter  Decabooter (beide CD&V), die de Nederlandsta-lige belangen het vorige decennium met zachte hand hard maakten, niet vergeten  worden.  Al  in  2005  stond het punt op de agenda, met erfpach-ten. De grondwerken startten in mei 2011. Ondanks enkele tegenslagen, zoals bijkomende asbestproblemen, muggenziften door Monumenten en Landschappen en vandalisme, is de klus in ijltempo geklaard door aan-nemer  Democo.  Al  moest  het  stu-diebureau  Este  Architects  uit  Jette continu  het  concept  bijsturen.  De bouwkost  tikt  af  op  ongeveer  3,4 miljoen  euro.  Voor  meubilair  en uitrusting komt daar ruim 800.000 euro bij.Een makkelijke klus bleek de bouw niet.  Architect  Peter  Flamend  van Este  Architects:  “Dit  project  is  een schoolvoorbeeld  van  een  verzame-ling  van  alle  mogelijke  moeilijkhe-den  die  je  kan  ondervinden  bij  een bouwproject:  een  ondergronds  en waterdicht  theater  in  stedelijk  ge-bied  concipiëren,  verbonden  aan een beschermd stadsgezicht,  en dit voorafgegaan  door  een  architec-tuurwedstrijd.  Daarenboven  ver-eiste  de  verbouwing  van  De  Kroon -  als  monument  -  een  diepgaande studie  rond  brandveiligheid,  asbest en bescherming. Sinds 2006 waren er  continu  aanpassingen  en  toege-vingen te doen.” Op de spijtige extra besparingen na, zoals een trieste ge-velafwerking voor de oude De Kroon en  geen  tochtsas  voor  het  café  dat enkel via buiten toegankelijk is voor de  zaalgebruikers,  is  het  nieuwe gemeenschapscentrum  klaar  voor zijn  ‘geleidende  verbinding’  tussen de interculturele binnenstad en Dil-beek of verder. Zonder te veel over-heidsinmenging  moet  de  aarding Brussel-Rand goed lukken.

� Jean-Marie�Binst

Openingsfeest De Kroon en Den DK, J.B. Vandendrieschstraat 19, op zaterdag 23 maart, vanaf 14 uur met o.a. tentoonstellingen, concerten en een grote loopwed-strijd. Om 21 uur is er de zaalshow van ’t Schoon Vertier. www.dekroon.vgc.be

“We willen complementair werken tussen de Rand en de stad”

BD

W R

EGIO

SINT-AGATHA-BERCHEM – Het vernieuwde gemeenschapscentrum De Kroon gaat met een podiumzaal van 160 man inzetten op wat een verstedelijkte regio Berchem-Dilbeek nodig heeft. “Al wat tussen AB en Westrand gemist wordt, moet bij ons een laagdrempelige plek krijgen: burgerparticipatie in het Repair Café, artiesten in residentie en co-creaties met Franstalige organisaties,” aldus de gebruiksbedenkers Mark Dubois en Thim Vandecauter.

BDW 1370 PAGINA 11 - DONDERDAG 21 MAART 2013

NEDER-OVER-HEEMBEEK – Toneelkring Rust Roest brengt op vrijdag 22 en zaterdag 23 maart om 20 uur de komedie Volzet . Het stuk speelt zich af op een camping.

De komedie gaat over een oud koppel, Jaak en zijn vrouw Victo-rine. Zij brengen zoals gewoonlijk hun vakantie door op een vaste stek op de camping. Toch wordt al snel duidelijk dat het geen gewone vakantie zal worden. “Jaak heeft er dit keer allesbehalve zin in,” vertelt actrice Sandra Vanbene-den. “De camping staat overvol. Martha, hun norse buurvrouw en vooral bemoeial, zorgt voor de nodige wrevel. Tot overmaat van ramp probeert uitbaatster Frieda, die ik vertolk, uit alles geld te slaan. Gelukkig breken Pie en Gerarda de sleur met een spelletje petanque. Maar wanneer twee jonge meisjes in de buurt hun tentje opslaan, komt er pas echt ambiance op de camping. Jaak krijgt last van een ware opstoot van zijn hormonen. En dat belooft voor vuurwerk te zorgen.” Het stuk is geschreven door Frans Vlaskop, en wordt geregisseerd door Guido Degrieck. De voorstel-ling vindt plaats in Zaal Familia, Frans Vekemansstraat 131 in Neder-Over-Heembeek. De toe-gangsprijs bedraagt 7/8,50 (VVK/ADK) euro. Kinderen jonger dan twaalf jaar kunnen gratis bin-nen. Reserveren kan via Sandra Vanbeneden op 0486/18.15.91 of rustroest@heembeek.be, en meer info vindt u op www.rustroest.heembeek.be. ��� Matthias�Vanheerentals�

Een ongewone vakantie op de camping

De twee helften van het Verboek-hovenplein, beter gekend als de Berenkuil, worden in juni verenigd door een brug. Die zal ook als pleintje dienen.

Het  Eugène  Verboekhovenplein is  een  ovaal  plein,  omringd  door tramsporen en doormidden gesne-den door de spoorweg richting Na-men. De lijn werd op het eind van de negentiende  eeuw,  bovenop  de  ge-dempte Maalbeek, aangelegd. Lan-ge  tijd  was  het  ronde  middendeel van het plein ontoegankelijk. Er liep een  ijzeren  hek  omheen  waardoor alleen  een  naar  beneden  afl opend grasperk met bomen te zien was. In 2001  werd  het  plein  gerenoveerd: het  hek  werd  weggehaald  en  aan weerszijden  van  het  spoor  kwam een publiek parkje, met een fontein en banken.Beide parkjes worden druk bezocht door mensen van alle  leeftijden en origines. De Berenkuil is een van de meest  multiculturele  plekken  van de stad. Om het plein nog aangena-mer te maken komt er nu een stalen brug  tussen  beide  delen.  Die  kost 600.000 euro en wordt in de nacht van 12 op 13 juni geplaatst, en te-gen het najaar afgewerkt.Eigenlijk is de brug een kunstwerk. “Het  wijkcontract  Navez-Portaels voorziet  in  een  kunstwerk  voor  de Berenkuil.  Wij  hebben  een  brug voorgesteld.  Op  die  manier  heeft de  constructie  ook  een  functie,” zegt  Matthieu  Mallié  van  het  in-genieursbureau  Ney,  dat  de  brug ontwierp  samen  met  architecten-bureau MSA. “Voetgangers en fi et-sers  kunnen  oversteken.  Maar  de brug  moet  ook  fungeren  als  plein, 

Berenkuil krijgt brug over spoorSchaarbeek > Twee helften Verboekhovenplein eindelijk verenigd

In juni komt er een brug over de Berenkuil, die beide delen van het park verbindt.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

ADVERTENTIE

als  ontmoetingsplek.  Daarom  is  ze breed en krijgt ze een zittribune.”Op die manier zal volgens Mallié de centraliteit  van  het  Verboekhoven-plein  hersteld  worden.  “Al  was  het nog  beter  geweest  om  het  gapende gat van de spoorlijn te bedekken met beton en er groen op aan te leggen.” Maar  dit  plan  is  te  duur  en  tech-nisch  moeilijk  haalbaar  omdat  de spoorlijn  niet  kan  zakken  vanwege de onderliggende Maalbeek. Mallié: 

“Onze brug is een tussenoplossing.”

Paaseiland Johan Basiliades (Open VLD), die al tien  jaar aan het plein woont, vindt het vooruitzicht van een brug prach-tig,  maar  heeft  ook  bedenkingen. “Het parkje werd pas een goeie tien jaar geleden opgeknapt en  is al he-lemaal afgeleefd. Van het fonteintje blijft  niet  veel  over,  de  bushokjes zijn om de haverklap kapot, de ban-

ken werden rond Nieuwjaar in brand gestoken, elke morgen is het een ra-vage van vuilnis en lege bierblikjes. Ik vergelijk het met het Paaseiland: de  bewoners  eten  hun  plein  op. Prachtig  dus,  zo’n  brug,  maar  zou het niet beter zijn dat de gebruikers eerst respect wordt bijgebracht voor er  opnieuw  overheidsgeld  geïnves-teerd wordt?”�� Bettina�Hubo

In juni komt er een brug over de Berenkuil, die beide delen van het park verbindt.

© M

SA

-NE

Y&P

AR

TNE

RS

Vraag jouw gratis exemplaar van de Brusselse Loopgids aan via de VGC-sportdienst: sportdienst@vgc.be, www.vgc.be/sport, www.facebook.com/VGCsportdienst, 02 563 05 14

Loop mee met De VGC LoopCampaGneBeGin met Lopen: Start to run, 0 > 5 km BLijf Lopen: keep runninG, 5 > 10 km

elsene: atletiekpiste VUB, Pleinlaan 2, elke woensdag en vrijdag van 19.00 u. tot 20.00 u. vanaf 27/03/2013

jette: Boudewijnpark, ingang H.Hartlaan, elke woensdag en vrijdag van 18.00 u. tot 19.00 u. vanaf 27/03/2013

koekelberg: Elisabethpark, elke dinsdag en vrijdag van 19.00 u. tot 20.00 u. vanaf 26/03/2013

Schaarbeek: Atletiekpiste Terdelt, Terdeltplein 1, elke dinsdag en donderdag van 18.30 u. tot 19.30 u. en zaterdag van 10.00 u. tot 11.00 u. vanaf 26/03/2013

jette: Boudewijnpark, ingang H.Hartlaan, elke woensdag en vrijdag van 18.00 u. tot 19.00 u. vanaf 27/03/2013

koekelberg: Elisabethpark, elke dinsdag en vrijdag van 19.00 u. tot 20.00 u. vanaf 26/03/2013

Schaarbeek: Atletiekpiste Terdelt, Terdeltplein 1, elke dinsdag en donderdag van 18.30 u. tot 19.30 u. en zaterdag van 10.00 u. tot 11.00 u. vanaf 26/03/2013

BRUSSELLOOPT_ADVERTENTIE_BDW_255x120_v2.indd 1 18/03/13 14:34

Planking op JourdanpleinOp 27 maart zullen de leerlingen van het Koninklijk Atheneum van Etterbeek een demonstratie ‘plan-king’ geven op het Jourdanplein in Etterbeek.

Planking  is  een  internetfenomeen, waarbij  mensen  foto’s  trekken  van elkaar  terwijl  ze  met  een  stijf  li-chaam doodstil blijven liggen op de meest  opvallende  plekken.  De  150 leerlingen zullen dit in een flashmob doen.  Aanleiding  voor  deze  plan-

king  is  de  Etterbeekdag,  waarop jonge  studenten  Etterbeek  dankzij verschillende  sociale  en  culturele organisaties  beter  leren  kennen. Diezelfde  woensdagvoormiddag  is er dan ook een rondleiding gepland in de Etterbeekse wijken. Het thema dit jaar is ‘Droom je stad’, waarbij de leerlingen hun mening mogen geven over de toekomst van Etterbeek. Om 12  uur  zullen  ze  het  Jourdanplein herinrichten  met  hun  eigen  licha-men.� ADE

Etterbeek�> Leerlingen maken kennis met gemeente

BDW 1370 PAGINA 12 - DONDERDAG 21 MAART 2013

BD

W R

EGIO

Waar spreken we af? In de Anneessenswijk kan dat vanaf november terug in een lokale cinema. De bewoners zelf gaan samen met de Brusselse organisatie BNA-BBOT (Bruxelles nous appartient-Brussel behoort ons toe) en Erfgoedcel Brussel het Anneessens Palace (re)construeren als geheugensteun voor de wijk.

“In gesprekken met de buurtbewoners viel ons op dat rond de voormalige Cinema Star, die op het An-neessensplein 4-5 lag, bijna een geheimzinnig aura hangt,” zegt Maud Seuntjens van BBOT die een jaar lang  het  project  Micro-Anneessens  stuurt.  “Nie-mand  kon  ons  daar  al  een foto van tonen. Nu staan er woningen, maar de cinema leeft nog voort  in de herin-neringen van de bewoners.”Zeker  is dat het er een met balkons was,  zoals een be-woonster (“le moderne c’est bien,  mais  il  tue  l’ancien”) vertelt  in  een  geluidsfrag-ment  van  BBOT.  Annees-sens  Palace  bestaat  al  van 1909, heette  in de  loop der jaren  ook  Ciné  Phénix,  en vanaf  eind  de  jaren  30  tot 67,  met  weduwe  J.-R.  Van Damme  als  uitbaatster,  Ci-nema Star. Niet te verwarren met de bekende - en geklasseerde - Pathé Palace op de Anspachlaan nr. 85. In 1969 moet de Star nog enkele maanden door Spaanse  migranten  zijn  uitgebaat,  en  de  sluiting zou een gevolg geweest zijn van vandalisme tijdens een  anti-Amerikabetoging.  Er  zijn  nog  veel  losse eindjes! BBOT hoort de verhalen graag van u.“De bewoners zullen de cinema reconstrueren met recuperatiemateriaal uit de wijk zelf. De locatie ligt nog  niet  helemaal  vast,  maar  Anneessens  Palace krijgt  een  spectaculaire  inhuldiging,”  zegt  Seun-tjens. “Het wordt de verzamelplaats voor de monde-linge getuigenissen, expo’s en films over de buurt, zoals  Mémoires vives  van  Buurthuis  Washuis/Vi-dep/Siréas,  of  de  documentaire-in-de-maak  van een  bewoner,  maar  ook  met  een  podium  voor  als iemand gewoon een straatliedje wil komen zingen.”

TransitwijkDe  Anneessenswijk  situeert  zich  in  de  puntzak tussen  de  Lemonnierlaan,  de  Zuidlaan,  de  Fa-briekstraat en de Zespenningenstraat met het park Fontainas-eilandje,  waar  vroeger  Philips  zat  en daarvoor  allemaal  kleine  cités.  Een  man  getuigt 

hoe  ze  als  kind  op  de  verlaten  Philipssite  de  spot dreven met politici tijdens een maandenlange sta-king van het onderwijs.De  buurt  raakte  verarmd  omdat  de  kleine  indu-strieën  een  voor  een  verdwenen.  Vandaag  is  het een buurt met tegelijk veel alleenstaanden en grote gezinnen, veelal van Spaanse en Marokkaanse ori-gine. Over de buurt wordt  vooral negatief bericht. De realiteit is veel genuanceerder, ondervond BBOT dat met de dictafoon op pad ging: “De kermis van Notre-Dame-au-Rouge  (vroeger  Notre-Dame-sur-Senne), genoemd naar een kerk uit de Anderlecht-straat, was in heel Brussel gekend, het carnaval is 

altijd  belangrijk  geweest, de  processies,...  Achter  de onopvallende  muren  van de  Sint-Antoniuskerk  in de  Artesiëstraat  komt  een smeltkroes  de  mis  vieren, prachtig  om  te  zien.  Er  zijn verhalen  over  de  francis-canen-conventuelen  die  in de buurt voetbalden met de jongeren.  Elke  dinsdag  or-ganiseren  ze  nog  altijd  een voedselbedeling,  ze  vervul-len dus een sociale rol.”“Typisch  is  dat  Anneessens voor  veel  mensen  een  tran-sitwijk is waar ze slechts een 

paar jaar blijven. Ook deze verhalen, over migratie, tewerkstelling, huisvesting of gentrificatie  (gegoe-den die in een achtergestelde buurt komen wonen, red.)  zullen  in  Anneessens  Palace  weerklinken. Over de volksfeesten vroeger en nu kwamen we al heel wat te weten door met kinderen op reportage te trekken.”Een  bonte  rij  wijkorganisaties  werkt  mee  aan  het project  Micro-Anneessens,  zoals  het  CCA  (Com-munautair  Centrum  Anneessens),  PSC  (Projet  de Cohésion Sociale), Centro García Lorca, buurthuis Washuis, Dolto Webradio, of het Siloe Centre Co-mète.  “Het  was  de  eerste  organisatie  die  rond jeugddelinquentie werkte in Brussel, en is intussen al twintig jaar aan de slag.”� An�Devroe

Hebt u herinneringen, foto’s of filmpjes over de Anneessensbuurt, dan kan u terecht bij Maud Seuntjens via 02/223.21.51 of op maud@bna-bbot.be. Elke dinsdagnamiddag houdt ze permanentie in het CCA, Gierstraat 2, 1000 Brussel.

Anneessens Palace projecteert herinneringen

Brussel > Heropening cinema linkt verleden en heden

ADVERTENTIE

Wafels bakken bij ArtizanArtizan, een project van Atelier Groot-Eiland, houdt op 28 maart een informatiemiddag.

De vzw Groot-Eiland richt zich tot mensen die niet aan de bak komen op de reguliere arbeidsmarkt: langdurig laaggeschoolde  werklozen,  leefloners,  asielzoekers, mensen  met  een  invaliditeitsuitkering.  Bij  Groot-Ei-land krijgen ze een opleiding en kunnen ze werkerva-ring opdoen op uiteenlopende terreinen.Artizan focust op het culinaire. In het kookatelier ma-ken  de  deelnemers  gebak  en  versnaperingen,  tijdens het  creatief  atelier  knutselen  ze  placemats,  kaarsen en  andere  tafelspulletjes  in  elkaar.  Al  die  producten 

worden vervolgens verkocht in de tearoom annex win-kel. Daar leren de deelnemers dus zowel koffiezetten en gebak opdienen als werken met de kassa. Artizan heeft overigens ook een was- en strijkatelier.Tijdens de infosessie op 28 maart (14-16.30 uur) kun-nen belangstellenden wafels leren bakken in het kook-atelier of een ontbijtsetje maken. Wie  interesse  heeft  om  deel  te  nemen  aan  de  info-middag,  kan  zich  aanmelden  via  02/511.72.10  of  op fanchon@ateliergrooteiland.be.    Bettina�Hubo

www.ateliergrooteiland.be

Sint-Jans-Molenbeek�> Werklozen baten tearoom uit

ADVERTENTIE

© JE

AN

INE M

ATTE

Z

advertentie ccBXXL De kroon.pdf 1 18/03/13 12:51

BDW 1370 PAGINA 13 - DONDERDAG 21 MAART 2013

ADVERTENTIE

Op de rotonde bij metrostation De-mey staat een blauwe piramide, ze is een meter of vijftien hoog. Bovenin de top is een nylondraad bevestigd, waaraan  een  goudkleurig  gewicht hangt. Een slinger, dat  is duidelijk, en  als  vanzelf  komt  ‘de  slinger  van Foucault’ in me op. Niet dat ik pre-cies  weet  wie  deze  Foucault  was  of wat er ook alweer bewezen kan wor-den  met  zijn  slinger,  de  vier  woor-den  zitten  eigenlijk  alleen  in  mijn hoofd  door  de  gelijknamige  roman die Umberto  Eco eind  jaren  tachtig publiceerde.Thuis zoek ik het op: met een lange slinger  liet  de  Franse  natuurkun-dige  Léon  Foucault  in  1851  zien dat de aarde om zijn as draait. Een slinger  zwaait  namelijk  precies 

© T

IJS

VAN

DE

N B

OO

ME

N originele  opstelling  niet  toevallig een  zandvloer.  Het  is  een  nepper, zoveel  is  duidelijk,  en  kunstenaar Guy Bauclair, die de slinger maakte, noemde hem dan ook heel anders: La Pensée verticale, oftewel het tra-ditionele logische denken. Maar  is  het  kunstwerk  wel  zo  lo-gisch als het eruitziet? Waarom een vierpotige piramide om een slinger op te hangen als je ook met drie po-ten  kunt  volstaan?  De  Egyptische piramides  hebben  weliswaar  een vierkant grondvlak en vier opstaan-de  ribben,  maar  een  driehoek  als grondvlak  is  voldoende.  Niet  voor niets heet deze eenvoudigste vorm een simplex.Zo’n simplex was niet alleen goed-koper  en  makkelijker  geweest,  ze had  ook  beter  bij  het  stratenpa-troon  gepast  aangezien  er  op  deze rotonde  slechts  drie  wegen  uitko-men. Volgens de richtingaanwijzer die  naast  de  rotonde  staat,  leiden ze  naar  Bosvoorde,  Watermaal  en Oudergem. Maar  in die  laatste ge-meente  bent  u  formeel  al,  wat  het weer minder logisch maakt.

� Tijs�van�den�Boomen

�

Vlaanderen heeft de reputatie dat de rotondes er vol staan met bespottelijke beelden. Maar hoe zit het in Brussel? Voor BDW onderneemt de Nederlandse rotondoloog Tijs van den Boomen de komende maanden een zoektocht naar de rotondes van de negentien Brusselse gemeenten. Welke spiegel houden ze ons voor?

recht  heen  en  weer,  maar  doordat de  aarde  ondertussen  draait,  lijkt het alsof de pendelbeweging van de slinger  verschuift.  Je  hoeft  de  slin-ger  alleen  maar  een  zetje  te  geven 

en  na  een  uur  zie  je  het  effect  al.Leuk  en  aardig,  maar  hoe  kunt  u deze slinger, die boven een bak wa-ter  hangt,  een  zet  geven?  En  water is  toch  eigenlijk  helemaal  niet  ge-

ROND BRUSSEL (19): OUDERGEM

schikt  om  de  afwijking  zichtbaar te maken? Foucault gebruikte in de 

www.brusselnieuws.be/rondbrussel

Nieuws Cultuur Eten & Drinken Opinie

De Brusselse bevolking blijft groeien. Is een grote uitbreiding van de stad de oplossing? De boeiendste opinies en debatten over de hoofdstad vindt u op brusselnieuws.be

Hoe ver moet Brussel uitbreiden?

BDW 1370 PAGINA 14 - DONDERDAG 21 MAART 2013

De fiscale druk op de bedrijven in het gewest, zoals onder meer Audi in Vorst, ligt gemiddeld dubbel zo hoog als in de Rand.

© TIJS VAN DEN BOOMEN

Economie > Technologiebedrijven reiken de hand voor uitbouw smart city

Witte rook boven Brussels ministerie van Economie

De band tussen technologiebedrij-ven en steden is sinds vanouds erg nauw, en in Brussel is dat niet an-ders. Het Brussels gewest telt on-der zijn technologiebedrijven heel wat grote productie- en diensten-bedrijven zoals Audi, Bosch, Sabca en Toyota, maar ook ICT-bedrijven zoals Atos Worldline, IBM, Fujitsu Siemens of Zetes, en contracting en maintenancebedrijven als Cofely Fa-bricom, Cegelec en SPIE. Daarnaast zijn er ook heel wat KMO’s die in de Brusselse stadsbiotoop ontkiemen en op termijn de gewestgrenzen vaak ontgroeien. Alle technologiebedrij-ven samen stellen in het Brussels

gewest ruim 31.000 mensen tewerk. Laten we eerst even kort terug-blikken op de erfenis van Benoît Cerexhe. Die boekte immers een aantal belangrijke resultaten. Zo verdubbelde het innovatiebudget van het Gewest van 22 tot 44 mil-joen euro. Ook de oprichting van het referentiecentrum ICT is een be-langrijke verwezenlijking. En vooral de hervorming van Actiris lijkt op de goede weg. Het beheerscontract voorziet becijferde doelstellingen met evaluatiemechanismen. De be-tere samenwerking met Bruxelles-Formation door de introductie van een uniek dossier per werkzoekende en de uitwisseling van vacatures met de VDAB zijn positief. Het is echt nog niet zo lang geleden dat het uitspreken van termen als evalu-

atie, opvolging van werkzoekenden of uitwisselen van vacatures gelijk stond aan vloeken in de kerk.De vorige economieminister heeft duidelijk zijn steentje bijgedragen om Actiris op een modernere leest te schoeien. Nu is het uiteraard wel zaak om het nieuwe beheerscon-tract van Actiris goed uit te voeren.

Brussel is nog geen smart city...En zo komen we bij de nieuwe eco-

nomieminister. Want die heeft nog werk op de tafel. Steden pakken graag uit met de term smart city, maar laten we meteen duidelijk zijn: Brussel is nog geen smart city. En de economieminister heeft heel wat bevoegdheden in handen om hieraan te werken. Smart cities wer-ken aan de uitbouw van duurzame, slimme projecten in domeinen zo-als energie, gebouwen, mobiliteit, eGov, gezondheid, publieke ruimte,

water- en afvalbeheer en moderne communicatienetwerken.Een smart city uitbouwen is nodig om te beantwoorden aan de noden van de bevolking en de bedrijven. Maar evengoed creëer je er duur-zame en slimme jobs mee. Gaat het dan enkel om werk voor hoogge-schoolden? Neen, het gaat om alle mogelijke jobs die in een goed draai-ende stedelijke economie nodig zijn. De technologiebedrijven bewijzen dat het kan. De technologiebedrij-ven zoeken erg uiteenlopende func-ties; van lasser tot ingenieur, van ICT’er tot elektricien. ... maar kan het wordenOm mee te werken aan de uitbouw van een smart city, hebben de be-drijven nood aan steun op het vlak van innovatie, het aantrekken van talenten en een aanvaardbaar kos-tenplaatje. Op deze drie domeinen, vragen de technologiebedrijven bij-zondere aandacht van de nieuwe minister.Het R&D-budget van het Gewest kan zeker nog de hoogte in. Mo-menteel bedraagt het R&D-budget nog maar 1,1% van het Brusselse bnp, een stuk onder de Europese doelstellingen. Zo zou de Brusselse regering werk kunnen maken van de introductie van systemen van innovatiecheques zoals die reeds bestaan in de andere gewesten. En waarom doen we niet meer beroep op de Europese innovatiefondsen (enveloppe 2014-2020)? Het Gewest moet investeren in privaat-publieke innovatieve projecten op maat van de stad. Denk maar aan projecten als e-mobility, hernieuwbare ener-gie of ICT. Met Brussels talentWie wil innoveren, heeft natuurlijk ook talent nodig. We vragen dat de opleidings- en tewerkstellingsiniti-atieven van het Gewest gebundeld worden. Dat kan door de oprichting van competentiepolen voor speci-fiek de ICT-sector en de stedelijke industriële sector. Zo zou het aantal opleidingen voor werkzoekenden tot ICT’er minstens verdubbeld moeten worden om de Brusselse ICT-sector toe te staan verder te groeien. Ook een ondernemersvriendelijke omgeving is erg belangrijk bij de uit-bouw van een succesvolle stedelijke economie. De fiscale druk op de be-drijven in het gewest ligt gemiddeld dubbel zo hoog als in de Rand. Een vermindering van de lokale fiscale druk via de verhoging van het com-pensatiefonds kan een oplossing zijn. De economische dimensie mag ook niet worden vergeten in belang-rijke dossiers als het gewestelijk bestemmingsplan, het gewestelijk plan voor duurzame ontwikkeling en het parkeerplan. In mei 2014 trekken we weer naar de stembus. Dat is in politieke ter-men erg dichtbij, maar we zijn er-van overtuigd dat de nieuwe econo-mieminister in deze relatief korte periode toch haar eigen naam kan maken. De technologiebedrijven werken graag mee aan de uitbouw van een sterk economisch project voor Brussel.

Floriane de KerchoveDirectrice Agoria Brussel

“Voor de uitbouw van een smart city hebben bedrijven nood aan steun op het vlak van innovatie, het aantrekken van talenten en een aanvaardbaar kostenplaatje”

BDWOPINIE

BRUSSEL– We hebben een nieuwe minister van Econo-mie: Céline Fremault. Maar wordt zij een tussenpaus of zal ze krachtig haar stempel drukken op het beleid? De technologiebedrijven hopen op dat laatste. “Want er zijn nog heel wat onafgewerkte dossiers waarin ze vooruitgang verwachten,” zegt Floriane de Kerchove, directrice van Agoria Brussel.

FLORIANE DE KERCHOVE (AGORIA):

BDW 1370 PAGINA 15 - DONDERDAG 21 MAART 2013

BDWOPINIENew Yorkdoor Danny Vileyn

Brussel wordt tegen sneltempo veeltaliger, maar de kennis van het Nederlands, Frans en Engels gaat er niet op vooruit. Integendeel. Dat is de paradox waarmee dit stadsgewest kampt. Dat er steeds meer verschillende talen goed tot uitstekend gesproken worden kan alleen maar toegejuicht worden - al weten we niet hoeveel mensen bijvoorbeeld Sora of Laki spreken.Veeltaligheid hoort al langer dan vandaag bij dit stadsgewest. Veeltaligheid wordt alleen een probleem als er geen gemeenschappelijke

taal is, dan wordt het Babel zoals we provocatief op onze voorpagina schrijven.In Vlaanderen is de gemeenschappelijke taal het Nederlands. In Wal-lonië is dat het Frans. In Brussel zijn dat het Frans, het Nederlands en - meer en meer - het Engels. Bijna 20 procent van de Brusselaars spreekt met de buren af en toe een woordje Nederlands, Frans en Engels. Tien tot twaalf jaar geleden was die groep te verwaarlozen. Zes jaar geleden werd er in Brussel alleen op de werkvloer Engels gesproken. Het onderwijs staat in deze stad voor enorme uitdagingen. En zoals VUB-onderzoeker Rudi Janssens terecht zegt, is inzetten op meertaligheid in het onderwijs iets anders dan meertalig onderwijs.Het aandeel Brusselaars dat zegt goed tot uitstekend Nederlands te spreken is in twaalf jaar tijd met tien procent gedaald. En dat is verontrustend. Uit het onderzoek blijkt dat dit op het conto van het Franstalig onderwijs moet geschreven worden. Positief is dan weer dat het aantal gezinnen waar naast Frans ook Nederlands gesproken wordt, stijgt. Dat is onder andere te danken aan het Nederlandstalig onderwijs. Het vele geld dat Vlaanderen in zijn hoofdstad investeert, is goed besteed.Ook politiek is deze barometer niet zonder betekenis. Het Frans is niet langer de monoliet die andere talen moeiteloos aan de kant schuift. Er is meer en meer sprake van een brede waaier aan talen die naast en met elkaar bestaan. En er is ook de remonte van de migrantenta-len, met het Arabisch als grote uitschieter. Meer en meer gezinnen hanteren het Arabisch als enige thuistaal. Niet alleen nieuwkomers maar ook de tweede en derde generatie. Het is een fenomeen dat nader onderzoek verdient. Niet dat de overheid zaken heeft met de thuistaal, verre van. Maar zonder kennis van een van de contacttalen sluiten mensen zichzelf uit. En zonder gemeenschappelijke taal kan er nooit een gemeenschappelijk stadsproject zijn. Wat het kosmopolitische New York kan, moet ook in Brussel mogelijk zijn.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Pragmatisch woonbeleid

We willen graag reageren op het pleidooi van Els Ampe voor een pragmatisch woonbeleid (BDW 1367, p.12): “We willen vooral waarschuwen voor politici, architec-ten, planners en promotoren die een antwoord in een plan of model willen gieten.” Hiermee promoot Ampe het falende woonbeleid van de Brusselse regering, maar schiet ze ook op het toekomstige Gewestelijk Plan voor Duurzame Ontwikkeling. Het pragmatisme van Ampe staat symbool voor het decennialange laissez-faire.De gevolgen daarvan zijn zichtbaar in de Zuidwijk, waar speculanten vrij spel krijgen. Door een vrijblijvend beleid zonder planning wordt aan het Kanaal een woontoren gebouwd, zonder dat de openbare ruimte in de omtrek wordt aangepakt. Door een gebrek aan architecturale ambitie hoort de hoogbouw binnenkort in het rijtje van Brusselse gedrochten. Een gedrocht dat enkel toeganke-lijk is voor de rijken. Waarom nemen we geen voorbeeld aan Rotterdam waar 30% sociale, 40% betaalbare en 30% luxewoningen worden geëist van promotoren? De gevolgen van een pragmatische planning vinden we ook terug aan Tour & Taxis. Er staat nog altijd geen wo-ning omdat plannen op zich laten wachten, de beloofde tramlijn weer wordt uitgesteld en het stadspark uitblijft. Volgens Ampe vlucht de middenklasse weg uit Brus-sel omdat er te weinig woningen zijn. Zou het kunnen dat de leefbaarheid van de stad een grotere rol speelt? Ampe vindt de woonwens belangrijk voor de middenin-komens. Maar heeft niet iedereen recht op een kwalita-tieve woning?Een echt pragmatisch woonbeleid zou werk maken van een renovatieplan voor verouderde huurwoningen en de strijd tegen leegstand:

n Pak huisjesmelkers en speculanten aan. In 2009 werd de leegstandboete ingevoerd, maar sindsdien werd geen enkele boete uitgeschreven;

n Breid de energiepremies en isolatienormen uit voor huurwoningen. Dat is goed voor de woningen, de energiefactuur en het milieu;

n Bouw architecturaal hoogwaardige sociale woningendie voldoen aan de woonwens;

n Zolang de overheid in gebreke blijft – het aandeel sociale woningen daalt elk jaar, terwijl 15% wordt vooropgesteld -, moet wie langer dan vijf jaar op de wachtlijst staat een huurtoelage krijgen.

Brussel heeft wel degelijk een plan nodig en een model om te evolueren naar een echte woonstad. Volgens ons kan dat door in te zetten op leefbare wijken en betaal-baar en kwalitatief wonen.

Fouad Ahidar, Brussels parlementslid SP.A, Matthias Van Wijnendaele,

medewerker wonen SP.A

Neo

Wie naar de website van Neo surft, zal denken: “Wat een bofkonten, die Lakenaars! Van een grijze, levensloze wijk gaat men een groene long maken, met veel sportge-legenheid.” De werkelijkheid is helaas minder rooskleu-rig: Laken is thans een groene zone met veel sportgele-genheid, waar dit project nu een einde aan maakt. Zo moeten onder andere een grote groene zone, een crèche en twee voetbalvelden plaatsruimen voor het nieuwe congrescentrum en shoppingcenter.Dreigen de handelaars, restaurants en winkels uit de buurt niet op korte termijn te verdwijnen? Op enkele vierkante kilometers zijn er nu al heel wat winkelcentra. En zelfs de Nieuwstraat ligt niet op een onoverbrugbare

afstand van Laken. Gaan er genoeg klanten zijn om de werkgelegenheid daar niet in het gedrang te brengen? Tot nu toe leverde het project alleen banenverlies op, bij de medewerkers van Mini-Europa en Océade.De Heizel is vanuit het centrum vlot bereikbaar met de (soms overvolle) metro, maar bezoekers uit Vlaanderen en Wallonië zijn veroordeeld tot de auto. De files op de Ring gaan nog langer worden, zeker tijdens evenemen-ten zoals Batibouw of het Autosalon. Waar gaan de klanten van het nieuwe shoppingcenter parkeren? Op de website spreekt men nergens over on-dergrondse parkings. Wie de wijk een beetje kent, weet nochtans dat de aanpalende straten vaak vol met gepar-keerde auto’s staan. Misschien vormt Parking C wel een alternatief, maar ook die staat overvol tijdens beurzen.Open VLD en MR hebben het parkeerbeleid van de stad herbekeken. Misschien moeten ze met Neo maar eens hetzelfde doen.

Ariane D’Hoe, Brussel

Vegetarische Vaartkapoen

Graag wil ik reageren op het artikel ‘Na welvaart komt vervoer’ (BDW 1369, p. 8). Het stuk doet mij denken aan die journalist van de VRT die enkele maanden geleden Theo Francken (N-VA) interviewde. Francken beweerde dat een lid van het koningshuis cadeautjes kreeg van het Belgische leger. De journalist stelde daarna geen kriti-sche vragen meer aan Francken.Ik citeer het stuk uit BDW: “Een keer hebben ze ons iets vegetarisch voorgeschoteld, degoutant was dat.” Voor zover ik weet, is niemand nochtans verplicht om iets ve-getarisch te eten in een restaurant.Er is meer dan keuze genoeg aan niet-vegetarische dag-schotels en belegde broodjes in dit restaurant. Jullie zouden er goed aan doen om verdere beweringen van sommige restaurantbezoekers van de Welvaartkapoen op de waarheid van hun beweringen na te gaan. Wim Muylaert, Anderlecht

Rue de Suède

Ik luister liever naar muziek van Bach dan naar de Vlaamse Leeuw of de Brabançonne. Ik ben namelijk geen Vlaamse of Belgische nationalist. Ik woon in dat deel van de Féderation Wallonie-Bruxelles dat tweetalig heet te zijn - ik leef met andere woorden in het Brus-selse.Het is me al drie keer overkomen dat een brief naar de zender werd teruggestuurd omdat mijn Nederlandstalig adres in Sint-Gillis door Bpost als foutief of gebrekkig beschouwd wordt. Wanneer de afzender ‘Rue de Suède’ gebruikt, is er geen probleem. ‘Zwedenstraat’ geeft dan weer wel problemen. Ligt dit aan de incompetentie van de postbode of worden Nederlandstaligen moedwillig gepest? Ik weet het niet.Maar moest een naar een Franstalig adres in een faci-liteitengemeente in Vlaanderen gestuurde brief het-zelfde overkomen, dan zou het kot zeker en vast te klein zijn. En dan zijn sommige mensen verwonderd dat een Vlaamse extremistische partij in de lift zit, ook bij Brus-selse Vlamingen.Nadat ik klacht had ingediend, belde mijn sympathieke, Franstalige factrice (vrouwelijke postbode) verveeld aan. Zelf heeft zij geen enkele van die drie zendingen verwor-pen. Het zou natuurlijk kunnen dat zij als zondebok op-draait. Wat er ook van zij, ook daarmee is mijn probleem nog niet verholpen. Michel Castelein, Sint-Gillis

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1370 PAGINA 16 - DONDERDAG 21 MAART 2013

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

‘We mochten geen tweede Les Barons maken’

D ie ochtend is de redactie van De Mor-gen aan de Arduinkaai even de redactie van een televisiezender. De schrijven-

de boegbeelden Bart Eeckhout en Yves Desmet lopen ook wel ergens rond, maar in de scènes die nu gedraaid worden, draait het om andere journalisten:  Eva  (gespeeld  door  Laura  Ver-linden),  haar  camera-  en  geluidsman  (Geert Van Rampelberg en Wouter Hendrickx), haar lichtjes  onuitstaanbare  collega  Mich  (Jeroen Vander  Ven),  en  hoofdredacteur-presentator Herman (Gène Bervoets).Eva  wil  een  diepgravende  documentaire  ma-ken over de Brusselse migrantenwijken waar-door  ze  gefascineerd  is  geraakt,  maar  daar-

voor  krijgt  ze  van  de  redactie  weinig  tijd  en steun. Ze moet het dus op haar manier probe-ren te doen, met de aangename Lahbib (Nabil Mallat) als gids.Image  is  het  meertalige  langspeeldebuut  van twee regisseurs die tussen de twee gescheiden werelden staan die ze  in deze film portrette-ren. Tussen de blanke Vlaamse film- en me-diawereld, en de gekleurde, Frans en/of Ara-bisch  sprekende  stadsgemeenschappen.  De brug tussen die twee werelden sloegen ze ook al  in  hun  kortfilm  Broeders,  die  op  het  kort-filmfestival  van Leuven  in 2011 de publieks-prijs kreeg, en die hen de wildcard opleverde waarmee  het  Vlaams  Audiovisueel  Fonds 

El Arbi (derde van links): “We hebben elkaar ontmoet tijdens het eerste jaar op Sint-Lukas. We waren daar de enige Marokkanen, en dat klikte direct. Het was een geval van bendevorming.”

© JO

VOE

TS

BRUSSEL – Image, zo heet de eerste langspeelfilm van Adil El Arbi en Bilall Fallah, de twee oud-studenten van Sint-Lukas die eerder hoge ogen gooiden met hun kortfilm Broeders. Image gaat over de beeldvorming van de moeilijke Brusselse migrantenwijken in de media, en wordt gemaakt met veel goesting en weinig geld.

BISTRONOmIE mET OOG VOOR BIER

BRUSSEL – In de eerste editie van de culinaire gids Bistronomie 2012 werd Brussel nogal stiefmoederlijk behandeld, maar daar brengt de nieuwe editie verandering in.

Bistronomie is een term die vorig de-cennium werd bedacht als label voor de talrijke grote sterrenchefs die hun keuken toegankelijker wilden maken voor een minder exclusief publiek en naast - of  in sommige gevallen zelfs in  plaats  van  -  hun  sterrenzaak  een soort  luxebrasserie  openden  waar no-nonsense  en  kwaliteit  hand  in hand gaan met betaalbare prijzen. Die trend  kent  intussen  ook  in  ons  land succes:  steeds  meer  adresjes  com-bineren  het  knusse  van  de  klassieke bistrot  met  het  culinaire  niveau  van meer  gastronomische  restaurants. Bistronomie  is een  jong  initiatief van twee  horecaondernemers  die  in  to-taal  85  bistronomische  restaurants uit heel Vlaanderen bundelen  in een stijlvol  uitgebrachte  gids  met  mooie foto’s.  Dit  jaar  staan  er  ook  enkele Brusselse  adresjes  in,  al  blijft  hun aandeel naar onze mening nog wat te bescheiden en blijven helaas heel wat minder bekende pareltjes in de scha-duw staan. Anderzijds kan men zich afvragen of zaken zoals Bij den Boer of  Les  Brigittines  werkelijk  onder  de noemer bistronomie thuishoren.Maar  genoeg  gezeurd.  Bistronomie 2013  is  meer  dan  alleen  een  mooi boekje.  Er  is  ook  een  website  aan gekoppeld  met  een  zoekmachine  en een reservatiesysteem, en het wil bo-vendien  een  platform  bieden  aan  de restauranthouders,  die  deel  kunnen nemen  aan  allerlei  workshops  over actuele  onderwerpen  zoals  de  be-ruchte zwarte doos die in de toekomst zwartwerk moet bestrijden, of het ge-bruik van sociale media. Nieuw is ook de speciale aandacht voor foodpairing met  bieren:  de  chefs  die  zich  wagen aan  vernieuwende  combinaties  met bier  (zoals  bijvoorbeeld  chef  Nicolas van het Elsense Neptune die een ra-violi van speenvarken en rund brengt met een blonde Vedett) krijgen  in de gids een speciaal icoontje. � Karolien�Merchiers

Bistronomie 2013, 187 blz., 9,95 euro.

NE

PTU

NE

. © S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

“We kregen veel aandacht. Je bent een indringer, en als er gesaboteerd kon worden, dan werd dat toch gedaan. Een beetje als in de lagere school: te vroeg ‘actie’ roepen, luid optrekken met de auto...”

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

Bezoeken enkel op afspraak

Informatie@handicap-ambulant.be

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

ADIL EL ARBI EN BILALL FALLAH DRAAIEN EERSTE LANGSPELER IN BRUSSEL

‘We mochten geen tweede Les Barons maken’

© JO

VOE

TS

BDW 1370 PAGINA 17 - DONDERDAG 21 MAART 2013

nieuwe projecten van pas afgestudeerde film-studenten financieel steunt. Met het geld van die wildcard kan je normaal alleen een nieuwe kortfilm maken, maar El Arbi en Fallah beslo-ten om meteen voor een langspeler te gaan.Het typeert de drive van dit tweetal, dat je vol-gens de acteurs die we spraken niet van elkaar kan  losdenken.  De  ene  doet  misschien  wat meer beeldregie, terwijl de ander eerder de ac-teurs regisseert, maar ze kennen elkaar door en door en vullen elkaar perfect aan. Fallah is oorspronkelijk  overigens  van  Brussel  terwijl hij nu in Antwerpen woont. El Arbi is dan weer van Antwerpen terwijl hij nu in Brussel woont.Adil El Arbi: “We hebben elkaar ontmoet  tij-dens het eerste jaar op Sint-Lukas. We waren daar de enige Marokkanen, en dat klikte direct (lacht). Het was een geval van bendevorming. We  hebben  dezelfde  visie,  dezelfde  stijl,  de-zelfde manier van vertellen. Samen werken we beter dan apart. Onze achtergrond speelt na-tuurlijk  een  rol,  maar  ook  onze  filmvoorkeu-ren. Spike Lee, Martin Scorsese, Oliver Stone: dat zijn onze voorbeelden.”Broeders  was  hun  eindwerk  voor  de  master-opleiding.  “We  hebben  die  film  natuurlijk niet gemaakt om prijzen te winnen, maar we hadden  wel  een  droom.  Als  we  die  wildcard zouden  krijgen,  dan  zouden  we  er  een  lang-speelfilm mee maken. Dat we hem ook daad-werkelijk  kregen,  was  dus  een  soort  teken dat we er voor moesten gaan. Ook al  ligt ons budget met 120.000 euro tien keer  lager dan je normaal nodig zou hebben. Je voelt dat ook elke dag op de set. Niet aan de beelden - want wij  zijn  mannen  van  de  grote  cinema  en  elk beeld moet er dus tien keer beter uitzien dan het heeft gekost - maar wel aan de omstandig-heden. Iedereen werkt hier voor bijna niets.”

Geen baronsBrussel  wordt  een  belangrijk  personage  in Image. Waar de hoofdstad vaak als een grijze massa wordt verfilmd, willen El Arbi en Fallah ze de allure van Parijs of New York geven. Ze besteedden heel veel aandacht aan de filmloca-ties, en tussen de hoofdstukken zitten ook flit-sende montages met alle Brusselse landmarks.

Eva (vertolkt door Laura Verlinden) wil een diepgravende documentaire maken over de Brusselse migrantenwijken, maar daarvoor krijgt ze van de redactie weinig tijd en steun.

© JO

VOE

TS

groentenkraam. Dat begrijp ik natuurlijk wel, maar dat was nu eenmaal het verhaal dat Na-bil Ben Yadir toen wilde vertellen.”Beeldvorming,  daar  gaat  het  over  in  Image. Bilall  Fallah:  “Ik  kreeg  het  idee  voor  de  film toen ik voor tvbrussel een programma voorbe-reidde dat de bedoeling had een positief beeld op te hangen van de probleemwijken. Die aan-pak was geforceerd, dus dat was geen oplos-sing,  maar  het  probleem  blijft  inderdaad  dat deze wijken alleen op een negatieve manier in het nieuws komen, en dat er op  tv nog altijd veel te weinig gekleurde politiemannen, advo-caten of acteurs getoond worden. Dus moeten wij dat eerst maar eens doen. Daarna kunnen we nog altijd andere films maken.”

AllochtoonGeert Van Rampelberg en Wouter Hendrickx spelen in Image de cameraman en de geluids-man die worden  ingehuurd om met Eva mee te  gaan.  Onderweg  moeten  ze  kiezen  tussen haar  verregaande  enthousiasme,  de  terug-houdende richtlijnen van de redactie, en hun eigen werkcomfort. Als acteur traden ze voor deze film alvast wel buiten de comfortzone. Ze kunnen beamen dat Image een film met wei-nig budget is, en dat ze vooral wilden meedoen omwille  van  de  twee  regisseurs.  Hendrickx: “Het is fantastisch dat twee pas afgestudeerde gasten niet afwachten maar gewoon doen. Dat lef sprak ons aan. En daarnaast is het ook ge-woon tof om eens met - ik weet niet of je dat woord nog mag gebruiken (lacht) - ‘allochtone’ regisseurs te werken.”Van  Rampelberg:  “Ik  vond  het  boeiend  om eens twaalf uur aan een stuk het leven in Mo-lenbeek  in de  gaten  te houden,  in plaats  van er  eens  tien  minuten  door  te  wandelen  en dan  te zeggen  ‘wat  is dat daar voor  iets’. Als je verplicht wordt om zo’n theehuis binnen te stappen, dan zie  je dat het maar gewoon een theehuis is. Je merkt wel dat er daar overdag heel veel mensen rondhangen die verder niets te  doen  hebben.  Dus  als  daar  een  filmploeg langskomt, dan is dat de bezigheid van de dag, waarop gereageerd moet worden.”Hendrickx: “We kregen veel aandacht. Je bent 

Ook Nabil Mallat (Vermist) tekent present voor de film van Adil El Arbi en Bilall Fallah.

Maar  voor  de  scènes  in  de  ‘moeilijke  wijken’ trok de ploeg de voorbije weken wel naar Mo-lenbeek,  Schaarbeek,  en  Anderlecht.  En  dat bleek ook voor deze jonge regisseurs niet altijd evident, ook al brachten ze acteurs als Sanâa Alaoui en Mounir Ait Hamou mee, en konden ze zelfs rekenen op Les Barons-regisseur Na-bil Ben Yadir als coach.“Er was wantrouwen tegenover de camera’s. In het  begin  werd  er  gevraagd  wat  wij  kwamen doen. Er zijn ook eieren gegooid en er waren mensen die ons uitscholden. Dan heb je men-sen nodig die via via de spanning kunnen weg-nemen,” vertelt El Arbi.Wachten  de  gekleurde  Brusselaars  dan  niet op  een  opvolger  voor  Les Barons?  “Les Ba-rons was een succes,  maar niet  iedereen  kon die  film  appreciëren,”  stelt  El  Arbi.  Er  waren zelfs mensen die ons kwamen zeggen dat we geen  film  mochten  maken  zoals  Les Barons, omdat  ze  niet  akkoord  waren  met  het  beeld van hangjongeren die zitten  te chillen  in een 

een indringer, en als er gesaboteerd kan wor-den,  dan  wordt  dat  toch  gedaan.  Een  beetje als in de lagere school: te vroeg ‘actie’ of ‘cut’ roepen, luid optrekken met de auto... Dat botst dan wel met de nobele insteek die je zelf had bij  het  project.  Het  is  niet  zo  evident  om  de missionaris uit te hangen. Maar er heerst dan ook  nog  de  sfeer  die  wij  vroeger  in  ons  dorp hebben gekend: met de vertrouwde slager en de bakker. Als in zo’n dorp vroeger een film-ploeg neerstreek, dan had die ook bekijks.”Ondertussen is Gène Bervoets de redactie ko-men  binnenwaaien,  en  moet  iedereen  weer aan de slag. Te meten aan het aantal takes dat van een scène wordt opgenomen vooraleer al-les goed zit, bespaart de ploeg  in  ieder geval niet op kwaliteit.  Image  is een productie  van A team Productions en komt als het kan nog eind dit jaar in de zalen.

�� Michaël�Bellon

El Arbi (midden) en Fallah (rechts) overleggen met Gène Bervoets, die ze konden strikken voor de rol van hoofdredacteur-presentator Herman.

© JO

VOE

TS

ADVERTENTIE

Een initiatief van Sabine Laruelle, federaal Minister van KMO’s en Zelfstandigen en van de FOD Economie, K.M.O., Middenstand en Energie.

AMBACHTEN 24 I 03 I 2013www.dagvandeambachten.be

ZONDAG

DAG VAN DE AMBACHTEN 2013 DE AMBACHTSLIEDEN

OPENEN HUN DEUREN

beroepsfotografen.benationale vereniging van beroepsfotografen

SPF-12-11803-Annonce 255x367 NL-af-140313-r1.indd 1 14/03/13 12:03

BDW 1370 PAGINA 19 - DONDERDAG 21 MAART 2013

Ons erfdeel over de schreef

Ons Erfdeel vroeg schrijvers, denkers, historici en fotografen te reflecteren over de betekenis van de staats- en taalgrens.

© O

NS E

RF

DE

EL

Gezien: De Literaire Loketten/De boeken van deBuren: presentatie van het boek Grens/Frontière. 1713-2013, uitgegeven door Ons Erfdeel, op woensdag 13 maart in de Loket-ten van het Vlaams Parlement, www.deburen.eu.Grens/Frontière telt 176 blz., kost 21 euro en is te bestellen via www.onserfdeel.be.

‘De schreve’ - zo noemen de bewo-ners van Zuid-West-Vlaanderen de grens die hen van Frans-Vlaanderen scheidt. Al zou men het vroeger in de volksmond eerder consequent, en

op zijn West-Vlaams uitgesproken, over ‘de frontiere’ hebben gehad. De staatsgrens van Frankrijk met België bleef zeer lang het voor-werp van oorlogen en twisten, maar verwierf haar min of meer definitieve vorm in 1713. Nu dus driehonderd jaar geleden, toen de Vrede van Utrecht werd gesloten. Die bestond uit een hele reeks van bilaterale akkoorden tussen de wisselende coalitiepartners die elkaar vooral in het kader van de Spaanse Successieoorlog hadden bekampt. Voor de Zuidelijke Neder-landen, die zich nog maar net van hun Spaan-se overheersers hadden ontdaan, bezegelde de Vrede ook de overgang naar de Oostenrijkse overheersing.Naar aanleiding van de driehonderdste ver-jaardag van de Vrede van Utrecht, maar ook naar aanleiding van de vijftigste verjaardag van de Belgische taalgrens, stelde de Vlaams-Nederlandse culturele vereniging Ons Erfdeel een aantal schrijvers, denkers, historici en fotografen de vraag wat dat stukje staats- en taalgrens voor hen te betekenen heeft. Ons Erfdeel houdt kantoor in Rekkem, waar de taalgrens op de staatsgrens botst. Maar het kwam naar het Vlaams Parlement in Brussel om de Nederlandse versie van het fraaie en gevarieerde boek, dat voortspruit uit de vraag naar verhalen over grenzen, voor te stellen.Dat we Ons Erfdeel al vaker zijn tegengekomen in deze krant, heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat de vereniging met Brussel een ge-voeligheid voor meertaligheid deelt. Ons Erf-deel draagt de Vlaamse en Nederlandse cul-tuur ook uit met publicaties in het Frans en het Engels. Maar er is nog een reden waarom er een dun lijntje loopt van de hoofdstad naar die West-Vlaamse uithoek: centrum en peri-ferie zijn immers niet los te denken van elkaar. Een van de citaten over grenzen waarmee het boek doorspekt is, dat van de Franse filosoof Régis Debray uit zijn boek Eloge des frontiè-

res, luidt dan ook: “Niets onthult beter de bijgedachten van een samenleving dan haar voorposten. Verwijder je van de hoofdstad als je naar de diepte wil gaan.”Grens/Frontière. 1713-2013 staat vol proza en poëzie van Vlaamse en Franse schrijvers zoals Michel Quint, Luuk Gruwez, Annie Degroote, Jozef Deleu, Marguerite Yource-nar en Jacques Darras. Balancerend op de grens leveren Ons Erfdeel-hoofdredacteur Luc Devoldere en Wim Chielens reisver-halen waarin ambivalente oorden als Wer-vik, Risquons-Tout en Bray-Dunes worden aangedaan. Het zijn plekken waar hanen-gevechten de grens van de legaliteit over-schrijden, waar een verdwaald filiaal van pralineproducent Leonidas de toeristische troeven van het grensgebied wil verzilveren, en waar eertijdse passages van illustere fi-guren als Leopold I of Adolf Hitler aantonen dat de grond in de periferie even verzadigd is van verhalen en geschiedenis dan de grond in onze hoofdstad. De bespiegelingen over de betekenis van de grens gaan dus verder dan de traditionele smokkelverhalen uit de streek, want in de pre-Schengenperiode kwam ‘over de schreef gaan’ voor vele bewo-ners van het grensgebied inderdaad neer op smokkelen.Geschiedkundige essays zijn er van Ludo Millis - over De Vrede van Utrecht - en van Geert van Istendael over de geschiedenis van de taalgrens. Van Istendael noemt de taalgrens de essentie van België: ze is ou-der dan België en ook niet typisch Belgisch, maar ze is vandaag wel een wettelijke garan-tie voor de binnenlandse vrede.Het boek bevat tenslotte ook foto’s van Michaël Depestele, Michiel Hendryckx en Stephan Vanfleteren. Hendryckx legde on-der meer de antieke grenspalen vast waarop Franse lelies, Oostenrijkse adelaars, en de ‘N’ der Nederlanden getuigen van de drie-honderd jaar geleden gestreden strijd.Een enkele keer overstijgt het boek ook zijn eigen grenzen, namelijk met het indruk-wekkende verhaal van Anne Provoost, dat zij zelf kwam voorlezen in de Loketten van het Vlaams Parlement. Provoost weet niet alleen te vertellen dat het woord ‘schreve’ etymologisch verwant is aan zowel ‘schrij-ven’ als ‘wonde’, maar illustreert dat ook aan de hand van een pijnlijk mooi persoon-lijk verhaal, dat de doden van vele grensoor-logen verbindt met de dood van haar eerste jeugdliefde.�� Michaël�Bellon

Pra

at

ach

teraf

Toerisme > Brussel Welkom Weekend zet stad in de kijker

Op hotel in eigen stadBRUSSEL – Een citytrip naar Brussel is de moeite waard. Dat kunnen Brusselaars tijdens het Brussel Welkom Weekend zelf vaststellen. Dankzij voordelige hotelover-nachtingen en gratis activiteiten krijgen Brusselaars de kans om hun eigen stad beter te leren kennen.

Op zaterdag 23 en zondag 24 maart organi-seert toerismekantoor Visit Brussels de derde editie van het Brussel Welkom Weekend. “In veertien Brusselse gemeenten vinden gratis activiteiten plaats op onbekende of ontoegan-kelijke plekken,” legt woordvoerster Martha Meeze uit. “Zo kan je een geleid bezoek bren-gen aan de koepel van het Justitiepaleis, de VRT-toren of de El Hikma-moskee in het voor-malige zwembad van Vorst.” Ook ontmoetin-gen met Brusselaars maken deel uit van het programma. Verschillende kunstenaarsate-liers, moestuinen en tehuizen openen de deu-ren voor het grote publiek. In samenwerking met de Brussels Hotels As-sociation (BHA) biedt Visit Brussels op vrij-dag- en zaterdagavond voordelige hotelover-nachtingen aan. Een tweepersoonskamer inclusief ontbijt kost 60 tot 100 euro, afhan-kelijk van het aantal sterren. Kamers boeken kan telefonisch bij de 34 deelnemende hotels. Ook bekende vijfsterrenhotels, zoals Hotel Metropole aan De Brouckère, doen mee.

No more RollkofferBrussel is niet de enige grootstad waar inwo-ners op hotel kunnen slapen. Begin januari vond in Berlijn voor de derde keer de actie Er-lebe Deine Stadt! (Beleef je eigen stad!) plaats. “Toerisme is de belangrijkste economische sector van Berlijn,” vertelt Christian Tänzler, woordvoerder van Visit Berlin. “De sector zorgt voor 170.000 arbeidsplaatsen. Daarom willen we de Berlijners laten kennismaken met het enorme hotelaanbod.” In de Duitse hoofdstad heerst niettemin er-gernis over de vele toeristen die de stad over-spoelen. In enkele hippe wijken bespoten

Hotel Metropole (boven) en het Crowne Plaza Hotel (onder): vakantie in eigen stad.

© S

QU

ON

K11

/ IV

AN

PU

T

onbekenden gevels met de slogan ‘No more Rollkoffer’. Christian Tänzler ontkent die vij-andige houding. “Volgens onderzoek is 93% van de inwoners positief over de toeristen. Onze hotelactie groeide dan ook uit tot een groot succes. Vijfduizend bedden waren in een mum van tijd de deur uit,” aldus Tänzler. “Een overnachting kostte 55 euro per persoon en omvatte ook een welkomstdrink, avondmaal, ontbijt en toegang tot de fitnessruimte van het hotel. Enkel Berlijners mochten zich voor de actie aanmelden.”

Jaar op hotelVincent van Dijk organiseerde midden januari de allereerste Hotelnacht in Amsterdam. In 2010 sliep de Nederlander een jaar lang elke nacht in een ander Amsterdams hotel. “In de hotels waar ik toen verbleef, zag ik enkel toe-risten en zakenlui,” herinnert Van Dijk zich. “Amsterdammers gaan er nooit binnen. Bij toeristen denken ze aan de grote groepen die zich bedrinken, in een coffeeshop blowen en daarna over de grachten sukkelen.”Aangezien de actie in het toeristisch laagsei-zoen viel, boden de hotels goedkope tarieven aan. Uiteindelijk sliepen tweeduizend Am-sterdammers een nachtje niet in hun eigen bed. Nog eens duizenden mensen kwamen op de randactiviteiten in de 45 deelnemende ho-tels af. Op het dakterras van een aantal hotels kon je schaatsen en winterbarbecueën. Met een pasje konden ze verschillende musea in Amsterdam bezoeken. “Veel mensen gingen na de Hotelnacht nog eens slapen op hotel,” zegt Van Dijk trots.De Nederlander ziet de toekomst van dit soort toerisme rooskleurig in. “Het gaat slecht met de economie. Maar vakantie in eigen stad blijft betaalbaar. Je hebt immers geen reiskosten. En nu de Fyra niet meer naar Brussel rijdt, moeten we sowieso in Amsterdam blijven sla-pen,” grinnikt Van Dijk. � Lukas�Vanacker

www.brusselwelkom.be

© A

RC

HIE

F B

DW

BDW 1370 PAGINA 20 - DONDERDAG 21 MAART 2013

Muziek > Brussels Underground brengt zigeunermuzikanten van metro naar podia

Het leven als metromuzikant

N icolas  Hauzeur  was  jaren-lang actief in het folkmilieu voordat  hij  de  muziek  uit 

het  Balkangebergte  ontdekte.  Zijn band Zongora slaat een brug tussen de Balkan en Brussel en telt klasse-muzikanten uit Bulgarije. Met Brus-sels  Underground  wil  hij  nog  een stap verder gaan. “Het uitgangspunt van  dit  project  was  mijn  verbazing over het niveau van de muzikanten in de metro en op straat. Er zijn na-tuurlijk ook barslechte muzikanten, maar de gasten die ik heb bijeenge-bracht  voor  Brussels  Underground zijn  fenomenaal.  In  Roemenië speelden ze in grote orkesten.”

RakiIn  de  auto  richting  Stokkel  legt Hauzeur  vol  overtuiging  uit  hoe deze  groep  tot  stand  is  gekomen. De  groep  speelt  elke  zaterdagvoor-middag tijdens de markt op het Du-montplein. Als we toekomen zijn ze net aan hun laatste nummer bezig. Vrolijke  gipsy swing  à  la  Django Reinhardt  op  cimbalom,  contra-bas,  drie  accordeons  en  saxofoon. 

Het  is  frisjes.  Een  bejaarde  man uit  Wezembeek-Oppem  komt  raki trakteren,  tot  groot  genoegen  van de  muzikanten.  “Très bon médica-ment,” zegt een van de muzikanten met een grote glimlach net voordat hij de sterke drank in één slok naar binnen kapt. “Ze spelen binnenkort op  een  feest  bij  mij  thuis,”  zegt  de 

oude  man  me  terwijl  hij  de  heren serveert.

VrolijkheidTerwijl  Stelian  Carutsa  de  ingeza-melde  centen  telt,  legt  cimbalom-speler  Costel  Ursulets  me  uit  dat ze  op  straat  wel  vaker  swing ma-nouche  spelen  omdat  dat  vrolijk  is 

en de voorbijgangers ervan houden. “Maar  op  het  album  staat  traditio-nele  Roemeense  muziek  die  we  op onze  eigen  manier  inkleuren.  De traditionele  muziek  is  bij  ons  con-stant in evolutie. Elke generatie legt zijn  eigen  accenten  en  dat  kan  snel gaan.  In  sommige  orkesten  spelen familieleden  van  maar  liefst  drie 

ELSENE – Zaterdag stelt het romazigeunercollectief Brussels Underground zijn eerste album voor bij Muziekpublique. De opna-me is een initiatief van violist Nico-las Hauzeur die deze uitstekende straatmuzikanten wil zetten waar ze thuishoren: op het podium. “Ongelooflijk welke klassebakken bij ons in de metro spelen.”

Het collectief Brussels Underground stelt zijn eerste album voor. “We kleuren traditionele Roemeense muziek op onze eigen manier in.”

© MILENA STRANGE

ADVERTENTIE

WWW.KAAITHEATER.BE/BURNINGICE

• INTERSPECIES FILM NIGHT MA 25/03 20:30 KAAISTUDIO’SACHT SCHITTERENDE KORTFILMS OVERDE COMMUNICATIE TUSSEN MENS EN DIER.

• JAMES MARSH PROJECT NIM+ STIJN BRUERS OVER DIERENRECHTENDI 26/03 20:30 KAAISTUDIO’SKAN JE VAN EEN AAP EEN MENS MAKEN?OPHEFMAKENDE DOCUMENTAIRE + DEBAT.

25>29/03 KAAISTUDIO’S& RITS-DE BOTTELARIJFESTIVAL OVER ‘INTERSOORTELIJKEVERHOUDINGEN’. THEATER, FILM, DEBAT…WAT KUNNEN WE LEREN VAN DE DIEREN?

• ISABELLE DUMONT ANIMALIA DI 26 + WO 27/03 19:00!!! KAAISTUDIO’STHEATER OVER DE VERHOUDING TUSSEN MENSEN DIER DOOR DE TIJDEN HEEN.

• MARTIN NACHBAR ANIMAL DANCESWO 27 + DO 28/03 20:30 KAAISTUDIO’SONZE RELATIES MET DIEREN TRANSPARANT GEMAAKT DOOR DE DANS.

• DAVID WEBER-KREBS & MAXIMILIAN HAASBALTHAZAR (1. STORIES) DO 28 + VR 29/03 19:00!!!RITS-DE BOTTELARIJPERFORMANCE MET EEN EZEL IN DE HOOFDROL.

• LIEVEN DE CAUTER & RUDI LAERMANSTHE RETURN OF THE NATURE STATEVR 29/03 20:30 RITS-DE BOTTELARIJDEBAT OVER DE VERHOUDING TUSSEN MENSEN EN NIET-MENSEN ETC.

NICOLAS PRIMAT PROJECT NIM MARTIN NACHBAR DAVID WEBER-KREBS & MAXIMILIAN HAAS

Kaaiad BDW 130320.indd 1 05/03/13 14:20

generaties.” Niet enkel de generaties maar ook de regio’s binnen Roeme-nië  hebben  hun  eigen  genres.  “En-kelen  onder  ons  komen  uit  Boeka-rest, anderen uit het binnenland. Op het album trachten we die diversiteit samen te voegen.”Hauzeur hoopt dat de mannen met dit  album  hun  weg  naar  het  Belgi-sche concertcircuit zullen vinden, al beseft hij maar al te goed dat het niet vanzelf zal gaan. “Ik zal ze moeten begeleiden.  Een  extra  moeilijkheid is  hun  statuut:  Roemenen  moeten een  werkvergunning  B  hebben  om hier aan de slag  te mogen. Dat zou in januari 2014 opgelost moeten zijn als Roemenië en Bulgarije eindelijk toetreden tot de Schengenzone - ge-noemd naar het verdrag om het vrije verkeer van personen in Europa mo-gelijk te maken.”

Feestvarkens of boeven?De  muzikanten  spelen  op  trouw-feesten  en  privéfeestjes  maar  te-gelijkertijd  ook  op  straat  en  in  de metro om rond te komen. “Onlangs speelden ze op het verjaardagsfeest van een man die zestig werd. Ieder-een was  in zigeuner verkleed,”  ver-telt Hauzeur. “De samenleving heeft nood aan dat positieve beeld van zi-geuners: ze zorgen met hun muziek voor feest en ze staan symbool voor vrijheid. Maar daarnaast sleuren ze natuurlijk ook een negatieve beeld-vorming met zich mee.”“Wij zijn gewone mensen. Eigenlijk zouden  jullie  moeten  stoppen  met 

BDW 1370 PAGINA 21 - DONDERDAG 21 MAART 2013

Wie aan Pasen denkt, denkt aan klokken en eie-ren. Maar laten we het eens over kip hebben.

Brusselaars  heten  kiekenfretters  te  zijn.  De  oor-sprong  van  deze  spotnaam  zou  komen  van  een schermutseling  tussen  Brusselaars  en  anderen tijdens of na de Brabantse successieoorlog  (1356-1357). De Brusselaars hadden toen kippen mee als proviand. Maar, vraag ik mij dan als modern mens af, was dat dan zo eigenaardig dat we er zes en een halve eeuw later nog over praten?Blijkbaar  wel.  De  kip  (Gallus  gallus  domesticus) komt  oorspronkelijk  uit  de  bossen  van  Zuidoost-Azië, misschien zelfs uit Papoea-Nieuw-Guinea. Ze leven er nog altijd in het wild. Langzaam werd dat pluimgedierte naar het Westen gesleurd. Naar men vermoedt niet als eierleggers of soepsmaakmakers, maar als vermaak: hanengevechten zijn overal  ter wereld populair geweest.  In de zevende eeuw v.C. werden  er  al  hanenkampen  gehouden  in  Grieken-land.  In  België  is  deze  ‘volkssport’  ondertussen al  verboden  sinds  1929.  In  Frankrijk,  eigenaardig genoeg, niet. Ik ontdekte tot mijn verbazing dat in de regio Nord-Pas-de-Calais, net over de grens dus, hanengevechten  offi cieel  erkend  zijn  als  cultureel erfgoed. Het feit dat ik dat niet wist, toont aan dat men er zeer discreet over doet.Er  werd  dus  doorheen  de  geschiedenis  heel  wat haan  gegeten  op  zondag,  want  de  beesten  over-leven  zo’n  gevecht  (op  zaterdag)  zelden,  zelfs  veel overwinnaars zijn aan het einde van de kamp dood of  heel  erg  verwond  en  worden  prompt  gekeeld. Vechthaan zijn  is niet echt een carrière! Maar be-denk even dat wij allicht in de keuken nooit kip zou-den hebben gekend, zonder de brutale talenten van de  vechthanen.  Misschien  aten  we  dan  wel  cavia, zoals gebruikelijk in Zuid-Amerika?Later ging er aandacht naar de kippen en de eierleg, met een oude afgemeste legkip als feestelijke maal-tijd.  Het  handige  van  kippen  is  dat  ze  in  familie-porties geleverd worden. Een koe of schaap is teveel voor een keer, en voor het varken bestonden er ge-specialiseerde  bewaartechnieken.  Kippen  daaren-tegen werden ‘levend’ bewaard en geslacht een dag voor de maaltijd. Henri IV, koning van Frankrijk op het  einde  van  de  zestiende  eeuw,  wenste  het  zijn onderdanen  toe:  “Dat  iedere  werkman  op  zondag een kip in de ketel moge hebben.” Dat was pas een wens voor het welzijn van de kleine man!

Doorsnee  gevogelte  werd  natuurlijk  niet  geroos-terd,  daarvoor  waren  uitgelegde  kiekens  te  taai  en de  brandstof  te  duur.  Dat  stedelingen  dus  zomaar jonge kipjes meenamen om ‘te velde’ te roosteren bij het beleg van Gaasbeek of de slag bij Baesweiler, was ongebruikelijk en decadent in de ogen van de land-

man. Vandaar de kiekenfretter.Kip (of haan) was tot  in het midden van de 

vorige eeuw ook een seizoensgerecht.  In een  interessant  boek   Food in England  (1954)  noteerde  de  historica  Dorothy 

Hartly het jaarritme van de ouderwet-se  kip:  kuikens  worden  geboren  in de lente, schrijft ze, of in de periode voor Kerstmis, maar dan  in broei-kassen.  Die  herfstkuikens  begin-

nen  te  leggen  in  de  lente,  wanneer eieren nog duur zijn. Op dat moment 

( met Pasen, zeg maar, red. )  worden  de overtallige haantjes verkocht. In de len-te is de regel dus jonge haan (coquelet, in ‘t Frans), met nu en dan een kipje dat niet wil leggen. Hartly raadt aan om op 

te  letten met kip  in de  lente en  te vragen aan de verkoper waarom zij werd geslacht.In  de  zomer  ziet  de  boerin  welke  lentekippen  zijn beginnen  leggen  en  welke  niet.  Tegen  dan  zijn  de hanen al op en komt er dus jonge kip op de markt, goed  om  te  roosteren  (poulets).  Daarna  wordt  kip duur en zeldzaam tot in de herfst, wanneer de uitge-legde kippen eraan gaan  (poulardes). Dat zijn oude kippen en dus niet meer om te roosteren, maar om te koken of stoven.  In de zomer, wanneer de  jonge hanen volwassen worden, mogen ook de oude hanen gaan. In Engeland zijn hanengevechten ook al heel lang verboden, en dus hield men slechts een of twee hanen per erf. Maar zo’n dieren zijn ook geen roos-tervogels, en dan begint dus het seizoen van stoof-gerechten: coq-au-vin, vol-au-vent en kippensoep in de herfst.U zult begrijpen dat er ondertussen heel wat veran-derd is in de wereld van de gallofagie of kiekenvrete-rij. Moest ik een boerderijtje kennen waar ze op dit ritme nog kippen houden, ik stormde erheen. Ik zit met  een  nostalgische  kippensmaak  in  mijn  herin-neringen, van dieren die haast niet meer te vinden zijn. Ze mogen voor mij zoveel kosten als het meest exquise wild, het beestje is het waard. Want natuur-

lijke kip heeft zoveel smaak dat ik er graag mijn ge-waardeerde  Nederlandse  collega  Wouter  Klootwijk bij citeer. Die vond het kortste recept ter wereld uit en  het  bestaat  uit  vijf  woorden:  “Water,  zout,  kip, koken,  klaar”.  Echte  kip  IS  al  op  smaak  en  hoeft nauwelijks kruiding, daarentegen worden alle doffe dingen die samen met kip werden geserveerd er be-ter van. Sla, bijvoorbeeld. Of rijst. Philippe Edouard Cauderlier (1870) raadt aan de rijst samen met de kip te  laten  garen  in  de  bouillon.  Verder  is  zijn  recept zowat hetzelfde als dat van Klootwijk. Kip met rijst wordt door minstens alle Latijns-Amerikaanse lan-den geclaimd als nationale plat:   arroz con pollo . Ze lieten er zelfs hun cavia’s voor staan. Als dat geen argument is?! Smakelijk.

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Kip

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

Intussen  heeft  Carutsa  het  geld  ge-teld  en  deelt  hij  het  netjes  uit  aan de  zes  muzikanten.  12,50  euro  per muzikant  om  twee  uur  in  de  bij-tende  kou  te  spelen.  “Daaraan  zie je dat ze het niet enkel voor het geld doen,” vertelt Hauzeur. “Deze man-nen leven van en voor de muziek. Ze spelen hier elke zaterdag, op zondag spelen  ze  op  het  Vossenplein  in  de Marollen,  vooral  om  vooruitgang  te boeken  als  groep.  Als  het  voor  het geld was, zou de groep hoogstens uit drie  leden  bestaan.  Vandaag  moest 

ADVERTENTIE

“Ik zit met een nostal-gische kippensmaak in mijn herinneringen, van dieren die haast niet meer te vinden zijn. Die mogen voor mij zoveel kosten als het meest exquise wild”

M�� �� ����� ��� ��� B������� H������������� G�����

www.fedsvk.be

02 412 72 44

Verhuur uw woning zorgeloos

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

Steun voor de renovatie

Fiscale voordelen

SOCIALE VERHUURKANTOREN

terd,  daarvoor  waren  uitgelegde  kiekens  te  taai  en de  brandstof  te  duur.  Dat  stedelingen  dus  zomaar jonge kipjes meenamen om ‘te velde’ te roosteren bij het beleg van Gaasbeek of de slag bij Baesweiler, was ongebruikelijk en decadent in de ogen van de land-

man. Vandaar de kiekenfretter.Kip (of haan) was tot  in het midden van de 

vorige eeuw ook een seizoensgerecht.  In een  interessant  boek   (1954)  noteerde  de  historica  Dorothy 

Hartly het jaarritme van de ouderwet-se  kip:  kuikens  worden  geboren  in 

voor Kerstmis, maar dan  in broei-

nen  te  leggen  in  de  lente,  wanneer eieren nog duur zijn. Op dat moment 

( met Pasen, zeg maar, red. overtallige haantjes verkocht. In de len-te is de regel dus jonge haan (coquelet, in ‘t Frans), met nu en dan een kipje dat niet wil leggen. Hartly raadt aan om op 

Nick Trachet

© N

ICK

TRA

CH

ET

“Wat de zigeuner-cultuur zo uniek maakt, is de levenslust. Zigeuners lachen vaak en amuseren zich graag”

het  geld  in  zes  gedeeld  worden.”In  de  warmte  van  het  shopping-centrum  aan  de  metro  drinken we  een  koffi e.  Wat  een  interview moest  worden,  wordt  een  groot gesprek.  Half  in  het  Frans,  half  in het  Roemeens.  Over  muziek,  leven in  België,  het  album,  de  metro,  de vooroordelen. “Wij zijn naar België gekomen  na  de  revolutie  in  1989. Onze  cultuur  is  toen  helemaal  in elkaar  gestort  en  met  de  opkomst van  de  Turks-Bulgaarse  commerci-ele  muziek  moest  de  onze  het  ont-gelden.  Zigeunermuziek  werd  ver-worpen  en  vele  ensembles  werden ontbonden.  Het  was  kiezen  tussen ander  werk  zoeken  of  opkrassen,” zegt Costel Ursulets.

Levenslust Bij  Muziekpublique  zal  het  voltal-lige  ‘metro-ensemble’  Brussels Underground aanwezig zijn: elf mu-zikanten  uit  Roemenië  die  elk  hun moment de gloire zullen hebben om te  soleren.  “Je  weet  op  voorhand nooit  wat  te  verwachten  want  ze zijn verzot op improvisatie en gaan heel graag  in op de  reactie  van het publiek,” vertelt Hauzeur. Zijn pas-sie voor zigeunermuziek valt niet te temmen.  “Wat  de  zigeunercultuur zo uniek maakt, is de levenslust. Zi-geuners  lachen  vaak,  ze  amuseren zich graag. Als je met die gasten op stap bent, verveel je je geen seconde! Ze nemen het  leven zoals het  is en zijn echt ontspannen.”Raducan nuanceert: “We zijn soms ook gestrest, zeker wanneer Carut-sa  met  ons  meespeelt  op  een  con-cert.”  Alle  muzikanten  brullen  van het lachen. Benjamin Tollet

ons zigeuners te noemen,” zegt ac-cordeonist  Marian  Raducan.  “Elk land heeft goede en minder goede mensen, dat is bij ons niet anders. Bij ons heb je ook mensen die liever niet werken en die stelen, daar zijn wij  ons  zeer  goed  van  bewust.  Zij verpesten  ons  imago  en  wij  scha-men ons daarvoor.”

Cd-voorstelling van Brussels Underground op zaterdag 23 maart om 20 uur bij Muziekpublique, Naamsepoortgalerij, Bolwerksquare 3 te Elsene. Voorprogramma door Valeri Dimchev Trio uit Bulgarije. Tickets kosten 8/12/14 euro.

Meer info op www.muziekpublique.be

BDW 1370 PAGINA 22 - DONDERDAG 21 MAART 2013

Gilles: “Mijn vrouw heeft me de beslissende duw in de rug gegeven voor mijn carrièreswitch. Op een bepaald moment heeft ze me gezegd: ‘Stop nu eens met klagen. Als je iets wil veranderen, verander het dan.’”

A lain Gilles is een laatbloeier. “Hoewel ik  in  mijn  tienerjaren  naar  het  artis-tieke en creatieve neigde, ben ik na de 

middelbare  school  toch  Politieke  en  Interna-tionale  Relaties  beginnen  studeren.  Daarna heb ik een jaar als researchassistent gewerkt aan  de  ULB.  Ambitie  voor  een  academische carrière had ik niet, noem het een opportuni-teit. Maar het creatieve bleef binnenin woelen, dus heb ik uiteindelijk een atelier gezocht. Om te ontdekken wat ik kon, en waar ik juist heen wilde. Een klein fiasco, al snel begon het me te dagen dat ik er niet van kon leven. Door de stress sliep ik amper.” Dus vond Gilles het aangewezen een ‘normale’ job te zoeken. “De eerste annonce die ik zag, was er een van de Amerikaanse zakenbank JP Morgan Chase & Co. De wereld van de financi-en was nu niet bepaald mijn ding, maar ander-zijds staat werken voor een grote Amerikaanse firma goed op je cv. Dus heb ik toegehapt. Vijf jaar lang heb ik er goed verdiend, maar tegelij-kertijd verveelde ik me. Het was net alsof ik in de verkeerde schoenen rondliep. Want eigen-lijk wou ik nog steeds iets creatief doen. Daar-om ben ik in avondschool Marketingstrategie beginnen te studeren. Best interessant, maar het was niet wat ik zocht. Dat was er thuis ook aan te merken, en dus heeft mijn vrouw op een bepaald  moment  gezegd:  ‘Stop  nu  eens  met 

© MARC GYSENS

SCHAARBEEK – “Als ik een tafel ontwerp, moet ze perfect geschikt zijn voor dagelijks gebruik. Artistiek mag ze er wat anders uitzien, maar het functionele primeert. Daarnaast hou ik van ontwerpen, die duurder ogen dan ze werkelijk zijn. En dat is natuurlijk iets waar ook opdrachtgevers zich goed in kunnen vinden.” Een van die producten is Nomad, een draagbare zonnelamp waarvoor Brusselaar Alain Gilles al meermaals bekroond is. ‘Beetje business,

veel netwerken en me creatief uitleven’

Alain Gilles, designer

klagen.  Als  je  iets  wil  veranderen,  verander het dan.’ Zij is het die me de beslissende duw in de rug heeft gegeven door me carte blanche te schenken. De volgende dag al had ik de klik in mijn hoofd gemaakt. Waarop ik industrieel design ben beginnen studeren aan het ISD in Valenciennes. In Frankrijk kon ik de opleiding in drie  jaar afronden,  aan La Cambre zou de studie vijf jaar in beslag genomen hebben. En ik was tenslotte al 32.”

Eigen ding doenTwee jaar en een half van zijn studies heeft Gil-les afgerond, maar dan bood zich de kans aan om  voor  Quinze  &  Milan  te  werken.  “Ik  had toen ook al een stage van zes maanden achter de rug bij Xavier Lust, die andere grote figuur van  het  Belgische  design.  Hoewel  ik  graag voor  Arne  Quinze  werkte,  kreeg  ik  gaande-weg toch meer en meer zin om mijn eigen ding onder mijn eigen naam te doen. En dat mocht contractueel  niet.  Tegelijkertijd  schrikte  het me  af  zelfstandige  te  worden.  Want  dat  zou betekenen  dat  ik  zelf  opdrachtgevers  moest zoeken, terwijl ik steeds in dienstverband had gewerkt,  wat  toch  een  zeker  comfort  biedt. Het was een beetje een schizofrene toestand. Dat ik uiteindelijk in 2007 de sprong heb ge-waagd, heb ik me nog geen seconde beklaagd. Een beetje zakenman zijn, veel netwerken én 

me tegelijkertijd uitleven in het creatieve. Die combinatie  zit  me  blijkbaar  in  de  genen.  De businesskant komt van vaders kant, de artis-tieke van mijn grootmoeder die een groot ac-trice was.”Windeieren  heeft  het  Gilles  niet  gelegd,  af-gaande op de imposante loftruimte boven zijn bureau. In die loft woont hij met zijn vrouw —die van Guinese afkomst is en voor de Europe-se Commissie werkt — en hun twee kinderen. 

We vragen wat de bekroning tot ‘Designer van het Jaar 2012’, een initiatief van Knack Week-end, Le Vif Weekend, Biënnale Interieur vzw, Design  Museum  Gent,  Grand  Hornu  Images en  Design  September,  voor  hem  heeft  veran-derd.  “Een  hectische  periode  was  het.  Plots kwamen van overal nieuwe dingen op mij af. Ik liep achterstand op in mijn opdrachten, en kon gewoon niet volgen. Gelukkig maar had ik net daarvoor een assistent in dienst genomen. 

Gilles: “Voor Afrikanen voldoet Nomad aan een nood, voor westerlingen is het een energiebesparend, en tegelijkertijd fijn product.”

© A

LA

IN G

ILL

ES

/O’S

UN

BDW 1370 PAGINA 23 - DONDERDAG 21 MAART 2013

Aan de andere kant geeft zo’n erkenning door een vakjury ongetwijfeld meer geloofwaardig-heid  aan  wat  ik  doe,  en  heeft  ze  me  ook  de kans gegeven uitleg over mijn werk te geven. En het opent deuren, terwijl ik vroeger steeds zelf  de  eerste  stap  moest  zetten.  Want  hoe spijtig  het  misschien  mag  zijn,  het  blijft  een feit  dat  een  opdrachtgever  dikwijls  de  voor-keur geeft aan een grote naam. Hoe goed het werk  van  de  ‘anonieme’  concurrent  ook  mag zijn. We leven nu eenmaal in een wereld van namen en labels. Maar goed, intussen ben ik al best tevreden dat ik goed van mijn werk kan leven.”

Nomad Een van de meest recente projecten van Alain Gilles  is  Nomad  voor  O’Sun,  de  zonnelamp die  de  aandacht  heeft  getrokken  van  Design Vlaanderen en bekroond werd met een Henry van de Velde Label én de Henry van de Velde Award Publiek. “Dat verhaal van Nomad is er een van puur toeval. Een Belg die een deel van het  jaar  in  Zuid-Afrika  woont,  stapte  op  een zaterdag  een  winkel  binnen  om  een  design-voorwerp te kopen. Hij vroeg aan de verkoper of  die  misschien  geen  stylist  kende  die  voor hem een zonnelamp kon ontwikkelen. Toeval-lig  was  de  verkoper  de  agent  van  een  van  de merken voor wie  ik werk, en dus noemde hij mijn naam.”“Het was net voor de beurs van Milaan, en dus super druk, waardoor ik de man op maandag enkel  een  uur  kon  geven  om  zijn  verhaal  te doen. Hij bleek twee compagnons te hebben, een fi rma was er niet. Maar zijn verhaal sprak me aan. Het was een kwestie van wederzijds vertrouwen, omdat ik vooraf geen geld vroeg, maar enkel op de verkoop verdien. Zo werk ik trouwens altijd.”De lamp komt met een apart zonnepaneel, een strap om ze aan op te hangen en een oplader voor een gsm. De lichtsterkte omvat het equi-valent van een oude gloeilamp van vijftig watt. “Van bij het begin is het de bedoeling geweest een volwaardig vervangmiddel te vinden voor de oude olielamp, met dat verschil dat er niets van het licht naar boven schijnt. Zodat je ook geen  schaduw  hebt  als  je  ze  aan  het  plafond hangt. Het ontwerp is onder andere gebaseerd op  studies  van  de  Wereldbank  naar  nood-wendigheden  voor  mensen  in  gebieden  waar weinig  of  geen  elektriciteitsvoorziening  is. Dat is ook de reden waarom het zonnepaneel niet op de lamp zit. Zo kan je bij het opladen het paneel buiten op het dak laten, en de lamp binnen. Het is beter voor de levensduur van de batterij — die zo’n drie jaar meegaat bij dage-lijks gebruik —, en minder aantrekkelijk voor dieven. Het concept voorziet in één lamp voor één familie in plaats van verschillende kleine lampjes. Anders zou het te duur uitkomen.” “Na zes uur  in de volle zon is de  lamp volle-dig opgeladen — in een klimaat als het onze duurt het allicht langer —, waarna ze zes uur 

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Brussel Deze Week vzw. Buiten België 25 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau (frederik.welslau@bdw.be). HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EIND REDACTIE Elien Haentjens (eindredactie@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Tijs van den Boomen, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDE-LIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

In december 1926 verdween de bekende misdaadauteur Agatha Christie voor elf dagen van de aardbodem. Tot van-daag weet niemand hoe ze deze dagen heeft doorgebracht. In het boek 1926. De verdwijning van Agatha Christie staan vier fictieverhalen met mogelijke verklarin-gen. Een van de auteurs is tevens een van de uitgevers: de Nederlandse Carien Tou-wen, die in 2011 Kaapstad voor Brussel verruilde. Van hieruit bestiert ze de Bel-gische activiteiten van uitgeverij Parelz, terwijl zakenpartner LeoArie Elsenaar Nederland voor zijn rekening neemt.

Wat is jullie doel met Parelz?  Carien Touwen:  “We geven voornamelijk kortverhalen en novellen uit. Omdat we die zelf schreven, en vonden dat die vormen van literatuur  ondergewaardeerd  werden.  Zo zijn we begonnen met een website waarop mensen  aan  de  hand  van  verhaalfragmen-ten  zelf  een  bundel  kunnen  samenstellen met  verhalen  van  auteurs  uit  Nederland en  België.  Na  een  jaar  begonnen  we  ook zelf bundels samen te stellen, bijvoorbeeld op basis van een thema of van een auteur. Sinds vorig jaar hebben we er een tijdschrift in  boekvorm  bij:  Azra  Magazine,  waarvan ik de hoofdredacteur ben. Daarin staan mi-nimaal  vier  verhalen,  maar  ook  columns, artikels  of  dagboeken  van  schrijvers.”

Wat is de sterkte van het kortverhaal?  Touwen:   “Een  kortverhaal  is  sneller  ge-schreven  dan  een  roman,  maar  het  lezen van een goed kortverhaal moet  je eigenlijk hetzelfde  gevoel  geven  als  het  lezen  van een mooi boek. Onze slogan luidt dan ook: met minder tijd wil je ook kwaliteit. Omdat veel mensen nu minder  tijd hebben,  is het kortverhaal een ideaal genre. De zaken gaan best  goed,  ook  in  België.  Met   1926   lance-ren  we  een  nieuw  project:  een  wat  kleiner boekje met een lagere prijs, dat je makkelijk kan meenemen in je tas.”

1926 gaat in op een curieuze episode uit het leven van Agatha Christie.  Touwen:   “In  het  voorwoord  staat  wat  er over  die  periode  bekend  is,  en  dat  is  niet veel.  Een  andere  uitgeverij  had  over  het onderwerp  eens  een  schrijfwedstrijd  ge-organiseerd,  maar  heeft  de  genomineerde verhalen  nooit  uitgegeven.  Een  van  de  ge-nomineerde auteurs,  Jean-Paul Colin,  is er dan mee naar ons gekomen. Na een nieuwe oproep hebben wij de vier mooiste, elk met een andere verklaring, uitgekozen. Michaël Bellon

www.carientouwen.comwww.parelz.eu

‘Minder tijd, zelfde kwaliteit’

1926 belicht de verdwijning van Agatha Christie.

3 VRAGEN AAN CARIEN TOUWEN

Nomad op het defilé van Lespagnard.

op  volle  capaciteit  kan  worden  gebruikt,  lan-ger op een van de lagere standen. Je kan ze op de grond zetten, ophangen, of dragen zoals de vroegere olielamp. Daarnaast wilden we vanaf het  begin  een  lamp  ontwikkelen  die  interes-sant  zou  zijn  voor  mensen  in  Afrika  én  voor mensen  van  hier.  Voor  Afrikanen  voldoet  ze aan  een  nood,  voor  westerlingen  is  het  een energiebesparend,  en  tegelijkertijd  fi jn  pro-duct.  Zo  kan  ze  hier  gebruikt  worden  om  ’s avonds buiten te eten, of als een waaklamp die de kinderen kunnen meenemen als ze naar het toilet gaan.”De  Nomad  oogt  niet  goedkoop  en  is  dat  ook niet.  Maar  duurzaam  is  ze  wel.  “Goedkope producten  zijn  er  al  genoeg:  zonnelampjes die na drie maanden gebruik rijp zijn voor de vuilnisbak. In Afrika zal ze zo’n zestig dollar kosten voor plaatselijke overheden en ngo’s die ze onder de plaatselijke bevolking willen ver-spreiden. Dat  is eigenlijk  te duur. Toch  is dat een bewuste keuze, omdat we een kwaliteits-product willen brengen dat veel licht geeft. An-ders  zou  het  nutteloos  zijn.  Al  de  technische keuzes  zijn  gemaakt  om  tegemoet  te  komen aan  de  mensen  die  in  huis  geen  verlichting hebben.  Er  is  ook  geen  batterijverklikker  om de  eenvoudige  reden  dat  de  ingenieur  —  die ook  voor  de  TGV’s  werkt  —  heeft  berekend dat dat een kwartier meer licht oplevert. Het is simpel: als de batterij zwakker begint te wor-den,  dan  schakelt  de  lamp  automatisch  over naar een lagere stand. Daarna geeft ze nog een uur licht.”

Karel Van der Auwera

www.alaingilles.com

De hele reeks nalezen?

© E

TIEN

NE TO

RD

OIR

BDW 1370 PAGINA 24 - DONDERDAG 21 MAART 2013

BRUSSEL – De meeste dromen zijn bedrog, luidt het bekende deuntje. Maar dat geldt niet voor Sonja Bruyninckx (32) en Sven Breynaert (30). Het Brusselse koppel gaf een paar jaar geleden hun stabiele job op om voluit voor hun passie te gaan: Argen-tijnse tango. En dat loont. Als Sonja y Sven laat het koppel zich opmerken, en vorige maand openden ze een eigen school in Laken.

‘D e keuze om voluit voor dans te gaan was een sprong in het duister,” ver-telt Breynaert. “We hadden een car-

rière opgebouwd en eigenlijk kenden we die artistieke wereld niet goed. Je bent gewend om je werkdag om negen uur te beginnen en ’s avonds thuis te komen. Dat werd helemaal overhoop gehaald. En we vielen terug op min-der dan een derde van ons loon. Je gaat dan met een andere ingesteldheid leven, en kijkt op een andere manier naar bepaalde zaken.”Ze hadden altijd al gedanst – Breynaert hiphop en Bruyninckx ballet en jazz –, maar tot 2006 was er van Argentijnse tango geen sprake voor het koppel. Tot ze op vakantie de smaak te pakken kregen en zich inschreven voor een paar lessen bij La Tangueria. “Argentijnse tan-go wordt op het moment zelf geïmproviseerd, en de man neemt de leiding. De charme is dat er geen allesomvattende regelgeving is, geen vastgelegde structuren zoals bij ballroom. Elk individu creëert zijn eigen stijl. Neem vijftig koppels en je zult vijftig verschillende inter-pretaties zien.”“Vrij snel werd ons binnen de club gevraagd

om een initiatieles te geven. Dat werd dan een vaste les per week. Later twee, en dat ging zo maar door. Het was plezant, en bleef creatief, tot we ons door de intensiviteit vragen stelden over de combinatie met onze job.”Drie jaar geleden groeide het idee om van hun passie hun werk te maken. Het koppel over-woog loopbaanonderbreking te nemen om een wereldreis te maken, maar besliste een jaar later defi nitief de sprong te wagen. “Is het elke dag rozengeur en maneschijn? Zeker niet, we hebben nu zelfs meer werk dan vroeger. Om gevraagd te worden voor optredens moet je heel wat ondernemen. De grens tussen pas-sie en werk wordt klein. Dans heeft een an-dere betekenis gekregen. We zijn veeleisen-der geworden ten opzichte van elkaar en van onszelf. Het blijft plezier, maar er komt ook een zekere prestatiedruk bij. We gaan bijvoor-beeld nog altijd dansen om ons te amuseren, maar ook om ons te laten zien. Want je moet echt heel veel netwerken.”

Vallen en opstaanDe losbolligheid in het uitgangsleven moet dus enigszins binnen de perken gehouden worden. “Twee of drie glazen wijn zijn voor mij uitge-sloten, want dan verlies ik mijn evenwicht,” merkt Bruyninckx op. En daar houdt ze zich aan. Intussen laat het koppel zich steeds meer opmerken en plukt het daar stilaan de vruch-ten van. “We zijn bijvoorbeeld naar een dans-marathon in Italië getrokken waar uitsteken-de dansers uit heel Europa samenkwamen,” zegt Bruyninckx. “Je komt daar onder meer organisatoren van tangofestivals tegen, en zo

bouw je netwerken op. En dat lukt vrij goed, want binnenkort mogen we in Kroatië op een van de grootste Europese festivals dansen.”“Dat we geen Argentijnen zijn, is geen nadeel. Begin dit jaar hebben we als enig Europees koppel op het grootste festival van Buenos Aires gedanst. We krijgen veel kansen. We

hebben trouwens wel een link met Argentinië: onlangs hebben we vernomen dat de over-grootmoeder van Sven daar is geboren.”

Eigen schoolVorige maand namen Bruyninckx en Brey-naert een nieuwe stap in hun danscarrière met de opening van een eigen Argentijnse dansclub in Laken. Ze willen er hun ervarin-gen doorgeven, en bouwen zo ook zekerheid in. “Dit dekt toch een deel van onze kosten.

Het evenwicht is plezant: reizen om te dansen en thuis toch een basis hebben waarop je ver-der kan bouwen. Reizen is nu nog de hoofd-brok van onze activiteiten, maar op termijn willen we van onze school een stabiele struc-tuur maken. Het reizen zal niet altijd zo inten-sief blijven. Met de school hebben we dan iets in handen waarop we terug kunnen vallen.”“De danslessen gaan door op maandag en woensdag, en dinsdag geven we ook les in Brugge, bij Pasos de Brujas. De meeste festi-vals beginnen op donderdag, dus dan moeten we op reis kunnen vertrekken.”Spijt hebben de dansers niet van hun keuze. Al moeten ze wel toegeven dat het van buitenaf rooskleuriger lijkt dan het is. Ze moeten kei-hard werken, dag en nacht. Maar terug gaan werken voor een werkgever? “Dat zou niet meer lukken,” besluit Breynaert. “Als dit niet lukt, moeten we iets anders zoeken waarin we zelfstandig kunnen zijn. Want het zal zeer moeilijk zijn om terug voor een werkgever te werken. Maar wie weet wat de toekomst brengt. Vijf jaar geleden had ik nooit gedacht dat we vandaag voluit voor de tango zouden leven. Het bewijst alvast dat als je de kansen grijpt die je in het leven krijgt, je iets kunt be-reiken. Het zal wel met vallen en opstaan zijn, maar die les trek ik hieruit. Zeg nooit nooit in het leven.”

Tim Schoonjans

Op 24 maart geeft het koppel een gratis initiatieles Argentijnse tango. Meer info op www.be-tango.com of via 0497/45.46.77.

‘Het was een sprong in het duister’Dansen > Sonja y Sven verlaten klassieke levenspad voor Argentijnse tango

Schiet uit uw pantoffelsLopen > VGC lanceert campagne en gids ‘Brussel loopt’

BRUSSEL – De vlam voor het lopen aanwakkeren, of brandend houden. Dat is het doel van de nieuwe loopcampagne ‘Brussel loopt’ van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC). De Brusselse loopgids wordt uw nieuwe bijbel.

“Lopen is net als de titel van deze campag-ne zeer eenvoudig,” stelt Bruno De Lille, VGC-collegelid bevoegd voor sport. “Het is laagdrempelig en sociaal interessant: je leert buurtgenoten kennen en ontdekt nieuwe plekken in de stad. Daarom heb-ben we, in navolging van onze succesrijke fi etscampagne, beslist de Brusselaars aan het lopen te zetten.”Om de vlam in de pijp te krijgen wordt onder meer op de Brusselse loopgids gerekend. Het boekje geeft u alle nodige informatie: hoe u moet opwarmen, wel-ke kleding en voeding u moet kiezen, op welke plekjes u eens moet gaan lopen of welke loopapplicatie u moet downloaden.

Zelfs een lijst songs die het lopen dat tik-keltje aangenamer maken staat erin.“In de gids vind je eveneens trainings-

schema’s om je te begeleiden bij je eerste looppassen. Dat is noodzakelijk, ik ben er het levende bewijs van. Twee jaar geleden

wou ik aan de twintig kilometer van Brus-sel deelnemen, dus had ik snel een paar loopschoenen gekocht en was ik – nogal wild – beginnen trainen. Resultaat: ik liep een achillespeesblessure op die me nog altijd hindert. Beginnen lopen moet met de nodige onderbouw gebeuren, en daar-bij helpt deze gids.”

Kies eens de trapWie liever niet alleen loopt – “het is toch zoveel leuker in groep” – kan zich in-schrijven voor verschillende lessenreek-sen. In Jette, Koekelberg, Schaarbeek en Elsene wordt vanaf 26 en 27 maart met start-to-runsessies begonnen. In die drie eerste gemeentes kunt u ook terecht voor lessen keep running , waarbij lopers onder begeleiding hun grenzen kunnen verleg-gen om tot tien kilometer aan te kunnen.Die begeleiding is noodzakelijk, bijvoor-beeld om blessures te voorkomen. Dat euvel komen heel wat start-to-runners tegen, en het is een van de redenen waar-

“Dit bewijst dat als je de kansen grijpt die je in het leven krijgt, je iets kunt bereiken. Zeg nooit nooit in het leven”

© M

AR

C G

YSE

NS

“Dat we geen Argentijnen zijn is geen nadeel. Begin dit jaar hebben we als enig Europees koppel op het grootste festival van Buenos Aires gedanst.”

© F

UE

NTE

S2F

ER

NA

ND

EZ F

OTO

GR

AF

ÍAS

BDW 1370 PAGINA 25 - DONDERDAG 21 MAART 2013

De terugronde van het hockeyseizoen is eindelijk van start gegaan. De meeste jeugd-wedstrijden werden afgelopen weekend op-nieuw gespeeld. Het leek wel een eeuwigheid geleden. Vroeg opstaan op zaterdag, dochterlief met kleine oogjes helpen klaarmaken voor haar eer-ste match in maanden. Naar de club rijden, ploegmaats ophalen en naar de tegenstan-der rijden. Ze heeft amper getraind. Oefen-sessies werden regelmatig afgelast, wed-strijden werden uitgesteld.De meisjes spelen in Boom, tegen de leef-tijdgenoten van Braxgata. De plaatselijke hockeyvereniging staat bekend om haar doorgedreven jeugdopleiding. De mooie in-frastructuur is ingebed in natuurdomein De Schorre. Voetbalvelden, hockeypleinen en joggingpaden wisselen elkaar af in het uitgestrekte gebied. Het natuurdomein is het epicentrum van de hippe hedendaagse jeugdcultuur. Tomorrowland vindt er plaats, waar ieder jaar honderdtachtigduizend jongeren vanuit de hele wereld drie dagen lang dansen en feesten op de aanstekelijke bastonen van de nieuwe idolen. De deejays zijn artiesten met wereldfaam. Het Woodstockfestival van de 21ste eeuw is een mondiaal succes dat vanaf dit jaar naar de Verenigde Staten geëxpor-teerd wordt. Je merkt er niets van op deze kille en verloren zaterdagochtend. Tweeën-twintig jonge meisjes lopen en vechten voor elke bal, warm ingepakte ouders steunen het nageslacht. De aanhef van het tweede deel van het hoc-keyseizoen is een geruststelling. Het dage-lijkse leven raakte helemaal in de war door de barre winter. Het traditionele aperitief van vrijdagavond in het clubhuis van de ge-zelligste hockeyclub van het land, Royal Da-ring Tennis & Hockey Club Molenbeek, heeft dit jaar nog niet kunnen plaatsvinden. Vanaf

deze week, als het reguliere sportprogram-ma weer helemaal op volle toeren draait, zal het evenwicht van de sportende medemens hersteld zijn.Op dinsdag trainen met de veteranen van Ritterklub, lopen in het park, fi etsen op zon-dag. Samenkomen in voetbalkantines en clubhuizen. Variaties op hetzelfde thema. Sport verenigt en versterkt ziel en lichaam. Dochterlief verliest met een doelpunt ver-schil.Diezelfde avond speelt RSC Anderlecht de laatste wedstrijd van het reguliere voetbal-seizoen. Een dubieus toegekend tegendoel-punt – een bal al dan niet over de lijn - be-zegelt het lot van paars-wit. KAA Gent heeft niets meer te winnen noch te verliezen. De Buffalo’s spelen bevrijd, zonder spanning noch verplichting. Anderlecht speelt ver-krampt. De angst slaat om het hart van de Brusselaars. De puntendeling (1-1) is niet onlogisch. Het is de laatste keer dat Anderlecht het oude Jules Ottenstadion aandoet. Vanaf vol-gend seizoen speelt Gent in een gloednieuw stadion. Het nieuwe Arteveldestadion is een goede en inspirerende zaak voor het vader-landse voetbal. De play-offs staan voor de deur. De concur-renten halen punten in op leider Anderlecht. Er resten nog twee weken om iedereen onder stoom te krijgen. Milan Jovanovic verklaart dat hij het beu is om punten aan de concur-renten te schenken. Hij heeft het enige doel-punt voor paars-wit gescoord. De media zijn scherp voor Anderlecht. Dat is de club aan zijn status verplicht. Hopelijk valt alles snel weer in de juiste plooi.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

Sportleven

VRIENDSCHAP KOMT EERST

BRUSSEL – Jiujitsuclubs uit Brussel en omstreken nemen het tegen elkaar op tij-dens de vijfde Brussels Brazilian Jiu Jitsu Academy (BBJJA).

‘Eerst de vriendschap, dan de wedstrijd.’ Dat is het motto van BBJJA, dat duidelijk maakt in welke geest deze competitie door-gaat. De Brusselaars willen de banden met andere clubs versterken en leerlingen de kans bieden om te leren. Deelnemen is be-langrijker dan het resultaat. Vooral bij de

kinderen komt het erop aan het vechtplezier te versterken en de veiligheid te waarborgen. Daarom kunnen de organisatoren beslissen om beginners volgens een aangepast regle-ment te laten vechten. Klemmen en wurgin-gen zijn enkel toegelaten vanaf twaalf jaar. Iedereen vanaf vier jaar is op zaterdag 23 maart vanaf 12 uur welkom in Sportzaal Victoria (Léon Autriquestraat 4 in 1081 Koekelberg). Op het einde van de dag krijgen alle deelnemende kinderen een medaille. Meer info op www.bbjja.be. TS

REGIONALE FINALE DRIEBANDEN

BRUSSEL – De Koninklijke Biljartkring Leopold (CRB) ontvangt de beste drie-bandspelers van het Brussels gewest en omstreken.

Bij driebanden moet de bal minstens drie keer een van de randen van de tafel raken voor hij de tweede aanspeelbal raakt. De Belgen zijn in deze discipline wereldtop. Soms wordt de sport als saai aanzien, maar dat is ze allerminst. Wie benieuwd is, kan

dat op 23 en 24 maart met eigen ogen ont-dekken in het knappe clublokaal van CRB (Roger Van der Weydenstraat 3, 1000 Brus-sel, boven het Zuidpaleis). Vanaf 14 uur gaan de regionale fi nales er door, met Mi-guel Bustos, Leonardo Sierra Cano en Mike Savelkoul als favorieten. De winnaar stoot door naar de nationale fi nale. Iedereen mag komen supporteren en ontdekken, de inkom is gratis. Meer info op www.crb-leopold.be. TS

om ze afhaken. Volgens Stefaan Sonck van de Brusselse Atletiekvereniging zijn er een paar belangrijke stelregels die u moet volgen om uit te groeien tot een gevestigde loper. “Je moet eerst en vooral volharden,” zegt Sonck. “Deze lessenreeksen lopen tien weken. Dus haal je agenda erbij, het is geen optie om een paar trainingen over te slaan. Daarnaast moet je ge-leidelijk aan opbouwen, duidelijke doelen stel-len en eenvoudig blijven. Daarmee bedoel ik: loop niet naar de winkel om meteen de laatste snufjes te gaan kopen. Dat is niet noodzake-lijk, goede loopschoenen zijn dat wel. Uitein-delijk raad ik nog aan om naar je lichaam te luisteren, en ook buiten de trainingen te be-wegen. Kies eens de trap in plaats van de lift, bijvoorbeeld.”“Meer ervaren lopers raad ik aan creatief te zijn en zichzelf eens te verwennen. Denk daar-bij bijvoorbeeld aan een snufje of een lekker glaasje vers fruitsap na een lange tocht. Maar vooral: loop en geniet.”De komende weken en maanden worden nog allerhande initiatieven opgezet. Zo gaat op 28 mei de G-start-to-run door voor mensen met een psychische beperking. In het najaar krij-gen vijftigplussers dan weer een lessenreeks op maat. U leest het, de Brusselaar heeft geen excuses meer om in zijn zetel te blijven zitten. Schiet uit uw pantoffels! Tim Schoonjans

www.vgc.be/sport