N° 1334 VAN 21 TOT 28 JUNI 2012 ¦ WEEK 25: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

FamilieFestival plazey telt twintig zomersen ook: photomaton, Een weekje weg en Jazz Jette June.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

21 0612

ADVERTENTIE

www.academieanderlecht.be

academiebeeldendekunsten

anderlecht

EINDEJAARSEXPOSIT IE 22-26 JUNI 2012Zie blz xxZie BLZ 5

BRUSSEL – Als Café Marché speelt, luisteren zelfs de weergoden. Op de zonnige binnenplaats van De Markten bekoorde de Brusselse fanfare zaterdag de aanwezigen op het Laplan-feest. Laplan is de naam voor de artistieke werking met professionele en niet-professionele kunstenaars in het ge-meenschapscentrum, die met ensembles als D°eFFeKt (toneel), Stemmer (koor) en Café Marché al verschillende successen boekte. Later op de avond kreeg Café Marché dan ook de Prijs Roger Van de Voorde voor amateurkunsten, waarnaar 25 groepen en individuen uit Brussel en de Rand meedongen.

LEES OOK P. 21 EN 22 IN DEZE KRANT MB

© B

AR

T DE

WA

ELE

Café marché wint prijs van de voorde

“De nieuwe gevangenis in Haren zal de

overbevolking niet oplossen, noch het

personeels tekort”

“Gemeentenmoeten onderwijs aanbieden voor iedereen, ook voor Vlamingen”

“Moeten we wachten op een Picnic the Squares om de Zavel autovrij te krijgen?”

STUDENTEN & OPENBAAR VERVOER

Open brief van Philippe Van Parijs aan burgemeester Thielemans:

17

HET GROTE

VLAAMSESCHEPENEN INTERVIEW:

4 5-

GEVANGENISDIRECTEUR PETER PLETINCX:

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

ADVERTENTIE

LEES PAGINA 6

“Wij doen met het geld wat we willen”

Wel geld, abonnementen toch geschrapt

23

BDW 1334 PAGINA 2 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

In de nacht van donderdag op vrijdag brandde het sportcomplex aan de Guillaume Degreeflaan in Jette uit. Het meisje vertelt: “Ik ben heel erg bang geweest, c’était comme un apocalypse. Het mooie uitzicht zie ik niet meer, ik zie alleen nog de brand.”

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE

Gewest heeft geld veil voor studentenabonnementen

Uitgelicht > Echter: Vlaamse Gemeenschapscommissie heeft andere plannen

D e  Vlaamse  Gemeenschap begon  in  2003  met  de  fi-nanciering  van  spotgoed-

kope  MIVB-abonnementen  voor studenten van het Brusselse Neder-landstalig  hoger  onderwijs.  Aan-vankelijk  moesten  de  studenten tien  euro  betalen.  Later  werd  het telkens iets meer, tot vorig jaar 102 euro gevraagd werd. Telkens waren er  achtduizend  abonnementen  be-schikbaar.  Het  kostte  de  Vlaamse Gemeenschap  jaarlijks  ruim  een miljoen euro.Intussen  waren  ze  aan  Fransta-lige  zijde  met  een  soortgelijke  ac-tie  begonnen.  Sinds  2008  kunnen Franstalige  studenten,  en  ook  de 

scholieren,  in  Brussel  een  MIVB-abonnement  kopen  voor  102  euro, de  helft  van  de  officiële  jongeren-prijs.  De  korting  werd  gefinancierd door  de  Franse  Gemeenschap.  Die besloot  er  enkele  maanden  geleden mee  te stoppen. Het Waals Gewest nam  de  financiering  over,  maar  al-leen  voor  de  jongeren  in  Wallonië. Na zware discussies bleek in maart dat  de  Franse  Gemeenschap  toch nog 3,5 miljoen euro over had voor de  Franstalige  studerende  jonge-ren  in  Brussel.  Brussels  minister-president  Charles  Picqué  (PS)  be-loofde de rest op te hoesten. In mei keurde  de  regering  een  begrotings-wijziging  goed,  die  deze  week  door 

het  parlement  goedgekeurd  wordt. Daarin  zit  4,1  miljoen  euro,  waar-van  tachtig  procent  voor  de  Franse en twintig procent voor de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC), de gebruikelijke  80/20-verdeelsleu-tel. “Dat geld is voor scholieren- en studentenabonnementen,”  zegt  het kabinet-Picqué.De  VGC  is  echter  niet  van  plan  de 821.500  euro  te  besteden  aan  stu-dentenabonnementen.  “In  de  tekst van  de  begrotingswijziging  staat niet  vermeld  waarvoor  het  geld moet  dienen.  We  doen  ermee  wat we  willen,”  laat  collegevoorzitter Guy  Vanhengel  (Open  VLD)  weten. “We  mikken  volledig  op  de  capaci-teitsuitbreiding van het onderwijs.”Dit is een tegenvaller voor de Vlaam-se studenten  in Brussel. Die verna-men  afgelopen  weekend  dat  Br(ik, de  Vlaams-Brusselse  studenten-servicedesk,  volgend  academiejaar geen  goedkope  MIVB-abonnemen-ten meer verdeelt. Studenten zullen dus 204 euro moeten betalen.

Br(ik is een fusie van Quartier Latin en  Vlophob,  het  Vlaams  Overleg-platform  Hoger  Onderwijs  Brussel. 

De  nieuwe  organisatie  heeft  een globaal  budget  van  2,268  miljoen euro.  Vlaanderen  geeft  niet  langer een  afzonderlijk  bedrag  voor  goed-kope studentenabonnementen. “Bo-vendien moeten we dik een miljoen 

BRUSSEL – In mei besloot de Brusselse regering 4,1 miljoen euro uit te trekken voor MIVB-abonnementen voor jongeren. Dat gebeurde op vraag van de Franse Gemeenschap. Ook de VGC krijgt 821.500 euro. Maar het VGC-college is niet van plan om daarmee de geschrapte goedkope studentenabonnementen voor Vlaamse studenten te financieren. “Er zijn grotere prioriteiten.”

“In de tekst van de begrotings-wijziging staat niet vermeld waarvoor het geld moet dienen. We doen ermee wat we willen”

HOMMELES OVER INSCHRIJVING IN SECUNDAIR

BRUSSEL – Vrij onderwijs en gemeenschapsonderwijs raken het niet eens over voorrangspercentages en aanmeldingsprocedure in het secundair. “Het failliet van het overlegmodel,” vindt LOP-voorzitter Vic Anciaux.

Het  inschrijvingsdecreet  van 25  november  2011  bevestigt de  voorrang  van  minimaal  55 procent  voor  Nederlandstaligen in  Brussel  en  breidt  die  ook  uit naar  het  secundair  onderwijs. Het  Lokaal  Overlegplatform (LOP) moet dan de exacte voor-rangspercentages voor 2013-’14 vastleggen  en  ervoor  zorgen dat  het  aandeel  GOK-leerlingen overeenstemt  met  het  percen-tage kansarmen in de buurt. Nu hebben  kansarmen  een  voor-rang  van  dertig  procent  in  het basisonderwijs.Binnen  het  LOP  Basisonder-wijs  en  Secundair  wordt  hier  al weken  over  onderhandeld.  Tot voor  kort  werd  geprobeerd  om een  allesomvattend  akkoord  te bereiken  voor  het  basis-  én  se-cundair  onderwijs,  maar  bin-nen  het  LOP  Secundair  zitten de onderhandelingen muurvast. Het  gemeenschapsonderwijs wil  niet  praten  over  de  voor-rangspercentages  zolang  er geen akkoord is over een andere kwestie,  de  aanmelding.  Het gemeenschapsonderwijs  pleit voor  aanmelding  via  het  web. “Dat biedt meer garantie op ge-lijke kansen dan een callcenter, waarbij  meer  gegoeden  andere mensen kunnen inschakelen om massaal  te  bellen,”  vindt  Jacky Goris  van  Scholengroep  Brus-sel.  “Ik  vind  ‘eerst  komt,  eerst maalt’ ook geen goed criterium. Met  een  webapplicatie  kun  je nog  andere  criteria  opnemen.” Maar het vrij onderwijs wil niet weten  van  het  web:  te  duur,  te veel risico, niet nodig. “De paar overbevraagde  scholen  kunnen samen  een  callcenter  inhuren,” zegt Petrus Van den Cruyce.Omdat  men  voor  het  secundair nog  ver  van  een  akkoord  staat, gaat  het  LOP  nu  proberen  om eerst  een  consensus  te  vinden voor  het  basisonderwijs.  Daar draait  de  discussie  alleen  over de  voorrang.  “We  wilden  in juni afronden, maar mikken nu op  september,”  zegt  Walentina Cools, voorzitster LOP Basison-derwijs.  Vic  Anciaux,  voorzit-ter LOP Secundair, betreurt het vastlopen  van  de  gesprekken: “Een fiasco.” En wat als ook na de  zomer  geen  akkoord  bereikt wordt?  “Dan  zal  de  minister de  voorrangspercentages  vast-leggen. En dan komt er hele maal geen  aanmeldingsprocedure, met  mogelijk  opnieuw  rijen  tot gevolg.”� HUB

© M

AR

C G

YSE

NS

BDW 1334 PAGINA 3 - DONDERDAG 21 JUNI 2012 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�13�JUNIGLENN�AUDENAERT�IN�VERDENKING. Het parket van Dendermonde stelt Glenn Audenaert, de directeur van de Brus-selse federale gerechtelijke politie, officieel in verdenking voor schriftvervalsing en schending van het beroepsgeheim. Tijdens het onderzoek ontdekten speurders verdachte stortingen op Audenaerts bankrekening. Audenaert is voorlopig geschorst en bekent de feiten grotendeels.

DONDERDAG�14�JUNIVAKANTIEAANBOD�VGC�GROEIT. Het vakantieaanbod van de Vlaamse Gemeenschapscommissie voor Brusselse jongeren stijgt deze zomer met meer dan twintig procent. Jeugdcentrum Aximax spant de kroon en verdubbelt zijn aanbod tegenover vorige zomer. 

VRIJDAG�15�JUNIBRAND�IN�SPORTCOMPLEX. Rond drie uur ’s nachts breekt er brand uit in een sporthal aan de Guillaume De Greeflaan in Jette. Op dat moment is er niemand aanwezig in het complex. Een vijftigtal mensen die in het gebouw ertegenover wonen, worden uit voorzorg geëvacueerd. De oorzaak van de brand is onbekend.

ANSPACHLAAN�AUTOVRIJ�OP�ZONDAG. De Brusselse burge-meester Freddy Thielemans (PS) kondigt aan dat de Anspach- en de Lemonnierlaan vanaf 24 juni elke zondagmiddag tussen 12 en 16 uur autovrij zullen zijn, en dat de hele zomer lang. Met dit voorstel komt de burgemeester het evenement Picnic the Streets! tegemoet. Thielemans belooft ook een nieuw Brussels mobiliteitsplan tegen eind 2013.

ZATERDAG�16�JUNIDRUGSKOERIERS�OPGEPAKT. Tijdens een controle betrapt de politie twee personen met cocaïne in hun lichaam op Brussels Air-port. De Spaanssprekende ‘bolletjesslikkers’ van 22 en 24 jaar zaten op een vlucht uit Punta Cana (Dominicaanse Republiek). Ze worden ter beschikking gesteld van het Brusselse parket.

ZONDAG�17�JUNIPOLITIE�PAKT�TEGENBETOGERS�OP. Een ‘mars tegen het isla-mitisch fascisme’, georganiseerd door de Parti Populaire/Personen-partij (PP), trekt veel aanhangers van het extremistische Nation. Een dertigtal tegenbetogers van socialistische en christendemocratische jongeren wordt in metrostation Troon hardhandig aangepakt door de talrijk aanwezige ordediensten. Daarop komt heel wat kritiek. Volgens een politiewoordvoerder waren de arrestaties onvermijdelijk omdat er geen toestemming was gevraagd voor de tegenbetoging.

CAFÉ�MARCHÉ�VALT�IN�DE�PRIJZEN. De bonte muzikanten-bende Café Marché is de trotse winnaar van de Prijs Roger Van de Voorde, een tweejaarlijkse wedstrijd voor diverse disciplines binnen de Brusselse amateurpodiumkunsten. De prijs van 3.000 euro is een initiatief van het Vlaams Huis voor Amateurkunsten Zinnema.

MAANDAG�18�JUNINIEUWE�VERKEERSBORDEN�VOOR�FIETSERS. Brussels minister van Openbare Werken en Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) en staatssecretaris voor Mobiliteit Bruno De Lille (Groen) onthul-len de verkeersborden B22 en B23. Die laten fietsers in bepaalde omstandigheden toe om door het rood te rijden. Het gaat om een proefproject dat nog tot september op tien plaatsen in Brussel loopt. Het Brussels Gewest is de eerste wegbeheerder die de maatregel invoert.

BR(IK�SCHRAPT�VOORDEELTARIEF�STUDENTEN. Vanaf volgend academiejaar kunnen studenten van Vlaamse onderwijsinstellingen in Brussel niet meer genieten van een verminderd tarief voor een MIVB-abonnement. De studentendienst Br(ik stopt met de subsidiëring van de ver-

voersabonnementen omdat die te zwaar op het budget wegen. Vanaf september betalen studenten 204 euro voor een MIVB-abonnement, het vaste tarief voor scholieren. 

DINSDAG�19�JUNICEREXHE�VOOR�TEWERKSTELLINGSPACT. Brussels minis-ter van Werk en Economie Benoît Cerexhe (CDH) pleit voor een groot tewerkstellingspact tussen de federale regering, de regio’s en de werkgevers. “Brusselaars moeten gaan werken in Antwerpen, Gent, Mechelen en Leuven.”

Samengesteld�door�Stien�Mommaerts�en�Tuur�De�Moor

Studentenservicedesk Br(ik schrapt de goedkope MIVB-abonnementen voor Vlaamse studenten. Voortaan zullen ze 204 euro moeten betalen voor hun openbaarvervoerskaart, het dubbele.

euro  spenderen  aan  huisvesting,” zegt  Kasper  Demeulemeester  van Br(ik.  “Afgelopen academiejaar was er voor het eerst in de geschiedenis van het Vlaams-Brusselse hoger on-derwijs een tekort aan koten.”Een ander groot deel van het budget gaat  naar  de  promotie  van  Brussel als studentenstad. “Voor de studen-tenabonnementen is er nog 300.000 euro  over.  Wat  kun  je  daarmee doen?”Volgens  Demeulemeester  waren  de goedkope  studentenabonnementen 

altijd bedoeld als teaser, om de stu-denten uit hun kot  te halen en hen te  laten  kennismaken  met  Brussel, nooit  om  de  basismobiliteit  van  de studenten te ondersteunen. “Anders was  er  wel  voor  alle  25.000  stu-denten en niet voor de achtduizend snelsten een abonnement geweest.”Br(ik  vindt  dat  het  Gewest  nu  over de brug moet komen. Maar minister Grouwels weigert. “We doen al veel voor  jongeren  en studenten. Ze be-talen 204 euro, minder dan de helft van  het  normale  tarief.  Bovendien 

vinden  we  het  nogal  makkelijk  dat Vlaams  minister  Pascal  Smet  via Br(ik een last probeert af te schuiven op het Gewest. Zeker  in de huidige budgettaire  omstandigheden,”  laat haar  woordvoerder  weten.  “Het klopt  dat  de  VGC  extra  geld  krijgt. Maar  daar  staat  geen  bestemming bij. Dit najaar beslist het college wat ermee  gebeurt.  Gezien  de  sterke bevolkingstoename  wordt  het  wel-licht gebruikt voor kinderopvang en scholen.”� Bettina�Hubo

Het kan vreemd klinken, maar de N-VA betreurt dat ze de splitsing van B-H-V niet kan goedkeuren.”

Volgens N-VA-senator Danny Pieters blijft er na de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde nog altijd een ‘mini-B-H-V’ over en zet het akkoord de Nederlandstalige Brusselaars in de kou (op Belga).

Door het invoeren van de nieuwe rechtsaf-borden bestaat de kans dat blinden of slechtzienden aangereden worden door een fietser die plots onhoorbaar opduikt op kruispunten waar zij denken dat het veilig oversteken is.”

Het Slechtzienden en Blinden Platform Vlaanderen is niet te spreken over de nieuwe verkeersborden waarmee fietsers rechtsaf of rechtdoor mogen, zelfs al staat het licht op rood (in een persbericht).

Vijftig procent van de chemokuren tegen kanker wereld-wijd gebeurt op basis van taxussnoeisel. De Taxus bac-cata, die enkel in België en het zuiden van Nederland als haag wordt aangeplant, bevat baccatine III, een product met een sterke antikankerwerking.Omdat er voor chemomedicatie véél taxus nodig is, za-melt  Vergroot  de  Hoop  voor  de  achtste  keer  taxus  in. Prof. dr. Denis Schallier, medisch oncoloog aan het UZ 

Brussel, en van in het begin betrokken bij de experimen-ten,  roept  iedereen op om taxussnoeisel  in het contai-nerpark  af  te  geven;  Brusselaars  zullen  even  de  grens over moeten om hun snoeisel in een naburig container-park te deponeren.Belangrijk  is dat de  twijgjes  jong  (eenjarig snoeisel) en zuiver zijn. De actie loopt nog tot en met 31 augustus: www.vergrootdehoop.be.� SM

Taxus baccataHETWOORD

© M

IVB

““

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1334 PAGINA 4 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

Politiek > Het Grote Vlaamse Schepenen-Interview

‘Schepen in Zaventem?Nee, dan liever Ganshoren’

BRUSSEL – Vier Vlaamse schepenen, vier Brusselse gemeenten, zes jaar bestuur. Hoe moeilijk is het om je te handhaven in een dominant Franstalig bestuur? Hoe vermijden de Vlaamse schepenen dat ze mogen opdraven als flamand de service? “Respect moet je afdwingen.”

D e voorzitter van het Vlaams parlement,  Jan  Peumans, sprak  onlangs  krasse  taal. 

De  Vlaamse  schepenen  in  Brussel dragen jaarlijks elk gemiddeld twee miljoen  euro  bij  aan  de  gemeente-kas,  enkel  en  alleen  door  hun  aan-wezigheid.  Met  dat  geld  worden  de putten van de gemeente gevuld. Dat kan niet, vindt Peumans. De Vlaam-se  schepenen  moeten  zich  flinker opstellen.  Ze  moeten  de  komende legislatuur  een  betere  Nederlands-talige dienstverlening afdwingen en belangrijke  bevoegdheden  binnen-

halen.  Ze  mogen  geen  excuustruus of -guus zijn.Wat  vinden  de  Vlaamse  schepenen daar  zelf  van?  We  zitten  om  de  ta-fel  met  Jutta  Buyse  (SP.A,  schepen in  Vorst  sinds  2009),  Vincent  Riga (CD&V, Sint-Agatha-Berchem, sinds 2006),  René  Coppens  (Open  VLD, Ganshoren,  sinds  2000)  en  Luc Denys  (Groen,  Schaarbeek,  sinds 2000).Jutta Buyse:  “Gemeenten  met  een Vlaamse  schepen  krijgen  inder-daad een smak geld. Maar dat geld heeft  geen  kleur.  Zolang  die  mid-

delen in de grote pot terechtkomen, rest  alleen  nog  de  onderhandeling. En het  is als schepen niet erg  inte-ressant om de hele tijd geld te eisen voor  Nederlandstalige  bevoegdhe-den en tegelijk te zeggen: ‘Ik werk in het algemeen belang en voor de hele bevolking.’”Vincent Riga:  “We  kennen  alle-maal  de  financiële  situatie  van  de Brusselse gemeenten. Mijn gemeen-te  staat  onder  voogdij  van  het  Ge-west. De cijfers moeten kloppen op het einde van het  jaar. We brengen inderdaad  een  groot  bedrag  mee, 

maar  zo  werkt  het  niet.  Schepenen moeten  collegiaal  meewerken  aan elk positief project, of dat nu Neder-landstalig  of  Franstalig  is.  In  Sint-Agatha-Berchem  hebben  we  niet  te klagen. We hebben veel kunnen rea-liseren  voor  de  Nederlandstaligen en  hebben  nooit  hard  op  tafel  hoe-ven te kloppen.”

Peumans’ uitspraak staat dus ver van de realiteit?Riga:  “Ik  kan  alleen  voor  Berchem spreken. Ik weet wél dat er in zeven Brusselse  gemeenten  geen  Neder-landstalig  onderwijs  wordt  geor-ganiseerd.  Daar  stelt  zich  wel  een probleem.”Luc Denys: “Volledig mee eens. De gemeenten  moeten  onderwijs  aan-bieden voor iedereen, ook voor Vla-

mingen.  Dat  is  altijd  mijn  stelling geweest.  Ook  Vlamingen  betalen belastingen in hun gemeente.”

Meneer Coppens, uw gemeente biedt geen Nederlandstalig onderwijs aan.René Coppens: “Klopt. Daar is een historische  reden  voor.  Een  halve eeuw  geleden  heeft  minister  Frans Grootjans (van de liberale PVV, red.) beslist  om  twee  gemeenschaps-scholen  op  te  richten,  zodat  het noodlijdende  Ganshoren  geen  ge-meentelijk  onderwijs  hoefde  te  or-ganiseren. Er is op dit moment geen vraag  naar  extra  Nederlandstalige scholen  in Ganshoren, al  is het na-tuurlijk  zo  dat,  als  we  een  school zouden  oprichten,  die  dadelijk  vol zou lopen.”

Twee neofieten en twee nestors rond de vlag van de Vlaamse Brusselaars: Jutta Buyse, René Coppens, Luc Denys en Vincent Riga. “Symbolen zijn belangrijk.”

BDW 1334 PAGINA 5 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

ADVERTENTIE

“Om  terug  te  komen  op  de  stelling van Peumans: gewoon al de aanwe-zigheid  van  een  Vlaamse  schepen in  een  Brussels  gemeentebestuur is een voordeel op zich. De Vlamin-gen  hebben  een  aanspreekpunt.  In Sint-Lambrechts-Woluwe  (zonder Vlaamse schepen, SVG/DV),  kan  ik me voorstellen, wordt een Vlaming als  vreemdeling  behandeld.  Twee: het  Lombardgeld  voor  de  Vlaamse schepen maakt deel uit van de grote Belgische evenwichten. Daar morrel je  niet  ongestraft  aan.  En  drie:  het algemeen belang primeert. Een be-leid voor de hele gemeente komt ook de Vlamingen ten goede.”Denys:  “De  aanwezigheid  van  een Vlaamse schepen  is niet alleen een voordeel, het is een evidentie! Ik kan me niet inbeelden dat er in Schaar-beek geen zou zijn.  Ik was al sche-pen  in  mijn  gemeente  vóór  de  be-slissing over het Lombardgeld. Mijn gemeente  krijgt  elk  jaar  tussen  de vier en de vijf miljoen euro. Daarmee wordt de put in de begroting gevuld: dat  wil  niet  zeggen  dat  het  naar Franstalige initiatieven gaat, hé.”“Er zijn bovendien heel wat Vlaamse schepenen in Brussel met een mooie bevoegdheidsportefeuille.  Ik ben er zelf een voorbeeld van. Daarom heb ik nooit de  titel  van Vlaamse sche-pen  willen  voeren.  Ik  ben  schepen voor  alle  inwoners.  Of  je  veel  kunt bereiken  voor  de  Nederlandstali-gen, hangt vooral af van de samen-werking  met  de  andere  collega’s, 

© IVAN PUT

heeft gekregen. ‘C’est l’invasion fla-mande,’  klonk  het.  Vandaag  is  die Vlaamse  vlag  de  normaalste  zaak van de wereld. Voor één ding heb ik altijd gestreden: dat het normaal  is dat Vlamingen  in hun  taal bediend worden.”

Vlaamse vlaggen aan Brusselse gemeentehuizen, ook bij u?Coppens:  “Of  er  een  vlag  hangt, weet  ik niet, maar het Feest van de Vlaamse Gemeenschap wordt in het gemeentehuis gevierd.”Buyse: “Wij hangen de vlag uit. Het is symbolisch belangrijk dat 11 juli in  het  gemeentehuis  gevierd  kan worden.”Riga:  “In Berchem  is het nooit an-ders geweest.”Coppens: “Over die geloofwaardig-heid  wou  ik  nog  iets  kwijt.  Waar komt  het  op  aan?  Je  moet  respect 

afdwingen. Dat kan door een goede dossierkennis én door goed tweeta-lig  te  zijn.  In  mijn  gemeente  zetelt een  schepen  met  Congolese  roots (Pierre Kompany, SVG/DV). Die man verstaat  geen  woord  Nederlands. Wil  ik  hem  overtuigen,  dan  moet ik Frans spreken. Doet hij moeilijk, dan begin ik in het Nederlands. Dan weet hij dat het menens is (lacht).”“Om  dat  respect  af  te  dwingen heb  je  voorts  best  meer  dan  alleen Vlaamse  Aangelegenheden  in  de portefeuille. Ik ben schepen van Fi-nanciën, en alleen al daardoor word je  in  de  gemeente  voor  vol  aange-zien.  Een  schepen  van  Financiën, daar  kijkt  men  naar  op.  Tot  slot  is ook  het  politieke  gewicht  van  be-lang. Honderd stemmen of duizend, dat maakt een groot verschil.”Riga:  “Geloofwaardigheid  bouw  je op.  Schepenen  worden  op  het  eind van de rit op hun beleid afgerekend. Dat staat los van het feit of ze Neder-landstalig of Franstalig zijn.”

Hoe staat het met de samenwer-king tussen de gemeenten en de Vlaamse Gemeenschap? Voor cultuur is er heel wat bereikt, op het vlak van welzijn loopt het een stuk moeilijker.Denys: “Sinds het Vlaamse decreet van  2001  op  het  lokaal  cultuurbe-leid  heeft  de  samenwerking  tussen het  gemeenschapscentrum  en  de gemeente  in  Schaarbeek  op  cultu-reel vlak een enorme boost gekregen. Veertien van de negentien gemeen-ten passen dat Vlaamse decreet  in-tussen  toe.  Dat  is  dus  een  succes-verhaal.”“Sociaal  beleid  is  inderdaad  moei-lijker,  maar  het  OCMW  werkt  toch al samen met het Lokaal Diensten-centrum.”Buyse:  “De  cultuurbeleidscoördi-

natoren  zijn  inderdaad  een  succes. Daaruit  leren  we  dat  de  band  tus-sen  de  gemeente  en  de  Vlaamse Gemeenschap  niet  problematisch hoeft  te  zijn.  Het  Nederlandstalig lokaal  cultuurbeleid  staat  in  mijn gemeente  verder  dan  het  Fransta-lig.  Noteer  wel  dat  het  personeel door  Vlaanderen  wordt  betaald. Extra  personeel  waar  ze  niet  voor op hoeven te draaien, dat vindt een gemeente altijd een goede zaak.”Riga:  “Het gaat niet alleen over fi-nanciering.  Het  kan  ook  gaan  over een eenvoudig bouwdossier. In Ber-chem  wordt  het  gemeenschapscen-trum  verbouwd.  Een  bouwdossier dat  vlot  loopt:  ook  dat  is  een  teken van  goede  samenwerking  met  de Vlaamse Gemeenschap.”Coppens:  “Brussel  heeft  op  dat vlak  een  verbazingwekkende  evo-lutie  doorgemaakt.  In  1970  was  er een  Nederlandstalige  Cultuurcom-missie,  die  voor  de  Vlamingen  kon doen waar de Brusselse gemeenten schromelijk  in  tekortschoten.  Van-daag is er geen principieel probleem meer  voor  samenwerking  met  de Vlaamse Gemeenschap.”

Het aantal Nederlandstaligen daalt jaar na jaar. Hoe gaat u daarmee om?Denys: “Het aantal kiezers met een Nederlandstalige identiteitskaart in Schaarbeek  ligt  op  een  kleine  acht procent.  Maar  ik  wil  me  daar  niet blind op staren.  Ik ben ervan over-tuigd dat ik evenveel Franstalige als Nederlandstalige  kiezers  heb.  De discussie  over  het  afkalvende  Ne-derlandstalige  electoraat  is  niet  de juiste.  Ook  het  aantal  Franstaligen daalt.”Coppens:  “In  Ganshoren  waren er  bij  de  vorige  verkiezingen  vijf-tien  procent  Nederlandstalige  kie-zers.  Dat  is  minder  dan  voorheen, maar  niets  is  onomkeerbaar.  Er  is een  Amerikaans  socioloog  die  stelt dat  een  minderheid  een  kritische massa  moet  hebben  van  twintig procent, anders  is die gedoemd om te  verdwijnen.  Ik  ben  het  daar  niet mee  eens.  De  omstandigheden kunnen  wijzigen.  Het  Nederlands-talig onderwijs is erg in trek bij an-derstaligen.  Worden  die  leerlingen toekomstige  Vlamingen  zoals  we die  kennen  van  de  IJzerbedevaart? Neen, maar het zullen wel moderne Nederlandskundige  kosmopolieten zijn die ook deel zullen gaan uitma-ken  van  het  Nederlandstalige  elec-toraat.”Riga: “Berchem telde 3.500 kiezers met  een  Nederlandstalige  identi-teitskaart  in 2010. Dat  is nog altijd een kwart van het totaal.”

In Vorst is de situatie misschien nog het meest precair?Buyse:  “In  Vorst  zijn  er  een  dikke duizend  Nederlandstalige  kiezers. Dat maakt het niet eenvoudig om als Nederlandstalige verkozen te raken. Zeker  niet  met  een  Vlaamse  een-heidslijst,  zoals  Vorst  die  in  2006 heeft  gekend  (Open VLD, CD&V en N-VA kwamen toen samen op, SVG/DV).  Die  duizend  stemmen  is  on-geveer  het  aantal  dat  je  nodig  hebt om een zetel te halen met een aparte lijst.  Daarom  zijn  aparte  Vlaamse lijsten  een  slecht  idee.  Je  maxima-liseert  het  aantal  stemmen  beter door op een Franstalige lijst te gaan staan.”Riga:  “Bovendien  kun  je  makkelij-ker  een  Franstalig  electoraat  berei-ken  op  een  tweetalige  lijst  dan  op een eenheidslijst.”Coppens:  “De  Franstaligen  bespe-len  ons  electoraat  trouwens  ook. Denkt u dat onze burgemeester  (de PS’ster Michèle Carthé, SVG/DV) geen Vlaamse stemmen probeert te halen?”Riga: “Het is toch niet erg verstan-dig om zes jaar te verkondigen dat je je  inzet  voor  de  hele  bevolking,  en dan met de verkiezingen op een ex-clusief Vlaamse lijst te gaan staan.”

U klinkt allemaal erg optimistisch. Denkt u soms toch niet: ‘Was ik maar schepen in Vlaanderen’?Denys:  “Natuurlijk  is  het  makke-lijker  in  Evere  dan  in  Schaarbeek, en in Tervuren is het nog makkelij-ker.  Maar  je  zoekt  de  gemakkelijk-heidsoplossing niet op. Het is soms zwaar in Brussel, maar iemand moet het doen. Anders is Brussel verloren voor de Nederlandstaligen.”Buyse: “In Brussel stel je jezelf toch altijd de vraag: wie is bevoegd? Zon-der  het  institutionele  kluwen  zou het  toch  allemaal  slagkrachtiger kunnen. Een deel van het probleem in Brussel is, ironisch genoeg, de ge-meente zelf.”Riga: “Ik vind het leuk om in Brus-sel schepen te zijn. Het is zwaar, dat klopt.  Campagne  voeren  doe  ik  in drie talen. En op het vlak van beleid? Ook  in  Vlaanderen  moet  een  sche-pen met de andere bestuursniveaus rekening houden.”Coppens:  “In  Brussel  kun  je  fier zijn schepen te zijn. Zou ik schepen in Zaventem willen zijn? Ik weet het niet. Hier  is het moeilijker,  anders, meertalig, een echte uitdaging.”

Steven Van Garsse en Danny Vileyn

VERNISSAGEVRIJDAG 22 JUNI 18-21UOPENZATERDAG 23 JUNI, 14-18UZONDAG 24 JUNI, 14-18UMAANDAG 25 JUNI, 18-21UDINSDAG 26 JUNI, 18-21U

INFO@ACADEMIEANDERLECHT.BET + 32 2 523 03 71DAPPERHEIDSPLEIN 171070 ANDERLECHTWWW.ACADEMIEANDERLECHT.BE

EINDEJAARSEXPOSIT IE 22-26 JUNI 2012 40 EXPO LOKETTEN •

• 40

JAAR ACAD

EMIE40

ACADEM

IE

+ EXPO KUNSTONDERWIJS ATHENEUM ANDERLECHT

niet  zozeer  van  het  Lombardgeld.”

Het Lombardgeld is dus geen hefboom voor meer Vlaamse initiatieven?Denys:  “Neen.  Die  redenering houdt  juridisch  gezien  geen  steek. Als de wetgever het zo gewild had, dan had die dat zo moeten stipule-ren,  bijvoorbeeld  door  een  quotum in te voeren.”Buyse:  “Het  is  nog  maar  de  vraag of de Brusselse gemeenten zich een Vlaamse  schepen  zouden  laten  op-dringen  als  het  bijbehorende  geld  alleen  naar  de  Vlaamse  schepen gaat. Het is trouwens geen Vlaams, maar federaal geld.”

U bent schepenen met een Vlaamse electorale achterban. Hoe positioneert u zich in een dominant Franstalig bestuur?Riga:  “De  gemeenten  zijn  geen Franstalige,  maar  tweetalige  be-sturen.  Zo  wordt  het  althans  in Berchem  opgevat.  Daarom  zijn  er ook  twee  Vlaamse  schepenen.  De geloofwaardigheid  van  de  schepen hangt niet af van de moedertaal. We willen  competente  mensen  op  de beste plaats.”

In een FDF-gemeente als Schaarbeek ligt dat vast anders, meneer Denys?Denys: “Makkelijk is het niet. Maar door  vol  te  houden  krijg  je  de  dos-siers  wel  vlot.  Ik  ben  24  jaar  ge-meenteraadslid. De FDF-schepenen en  -burgemeester  ken  ik  al  bijna even lang. Compromissen sluiten is dus mogelijk.”

U heeft wel tien jaar moeten onderhandelen om een Vlaamse school te mogen bouwen.Denys:  “In  2006  heb  ik  het  FDF voor  het  blok  gezet:  ‘Als  er  geen school komt, treed ik niet toe tot het 

college.’ Daar zou de gemeente mil-joenen door verliezen.”

Dus is het Lombardgeld toch een hefboom?Denys:  “Niet  noodzakelijk.  Eer-der  al,  in  2002,  heb  ik  het  voor  el-kaar  gekregen  dat  het  Feest  van  de Vlaamse  Gemeenschap  in  het  ge-meentehuis  werd  gevierd,  mét  een Vlaamse leeuw die aan het gemeen-tehuis  wappert.  De  burgemeester heeft  nadien  veel  boze  telefoontjes 

“Het is soms zwaar in Brussel, maar iemand moet het doen. Anders is Brussel verloren voor de Nederlands-taligen”

“Het Lombard geldis onderdeel van de grote Belgische evenwichten. Daar morrel je niet zomaar aan”

BDW 1334 PAGINA 6 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

O nder  impuls  van  minister van  Justitie  Annemie  Tur-telboom (Open VLD) trekken 

alle  politieke  partijen  aan  één  zeel als  het  om  meer  korte  strafuitvoe-ringen  gaat.  “De  ministerraad  gaat half  juli  het  nodige  budget  bespre-ken,  en  de  minister  zal  een  visie en  stappenplan  ontwikkelen,”  zegt haar woordvoerder.We  laten  criminoloog  Peter  Ple-tincx,  eerder  directeur  in  Vorst,  nu adviseur-directeur  in  Sint-Gillis, aan  het  woord.  Pletincx  hielp  des-tijds  het  systeem  voor  elektronisch toezicht mee ontwikkelen en werkte als  assessor  penitentiaire  zaken  in de  strafuitvoeringsrechtbank  van Brussel.  Hij  stond  aan  de  wieg  van Justitieel Welzijnswerk Brussel. Zijn 

klok  binnen  de  gevangenis  tikt  an-ders dan de bel waarmee politici lui-den in de aanloop naar de bouw van de gevangenis van Haren.

Zal Haren de druk van de ketel halen?Peter Pletincx:  “Haren  zal  het probleem  van  de  overbevolking niet  oplossen,  en  ook  het  huidige personeelstekort  niet.  Het  is  een criminologische  wetmatigheid  dat je  voor  elke  cel  die  je  bouwt,  twee gedetineerden krijgt. Wat nu hier in Brussel gebeurt, toont dat goed aan. Vorige maand ging in Sint-Gillis de nieuwe vleugel open. Toen zat Vorst aan ruim zevenhonderd gedetineer-den, en wij aan 620. Iedereen dacht dat  Vorst  door  onze  capaciteits-

uitbreiding  van  honderd  plaatsen wat  ademruimte  zou  krijgen.  Maar wat blijkt? Er zitten nu 710 gedeti-neerden  in  Vorst  en  straks  750  in Sint-Gillis.  De  oorzaak  is  dat  het aantal  personen  die  onder  aanhou-dingsmandaat  geplaatst  werden, is  toegenomen.  Dus  die  honderd nieuwe  plaatsen  werden  zo  goed als allemaal van buitenaf opgevuld, gewoon  door  het  aanzuigeffect  van nieuwe cellen.”

Met de regelmaat van een klok protesteert het personeel in Vorst, en Sint-Gillis doet niet minder moeilijk. Biedt de politiek geen antwoord op uw problemen?Pletincx:  “Het  probleem  van  Jus-

SINT-GILLIS – De nieuwe vleugel van de gevangenis Sint-Gillis blijkt, een maand na ingebruikname, geen oplossing te zijn voor de overbevolking in de Brusselse gevangenissen. “Het aanzuigeffect van nieuwe cellen heeft voor honderd nieuwe gedetineerden, vooral van buiten Brussel, gezorgd,” stelt Peter Pletincx. Die uitspraak maakt duidelijk dat één nieuwbouw in Haren de overbevolking in Vorst en Sint-Gillis amper zal ontlasten.

Gevangenisdirecteur Peter Pletincx: “De honderd nieuwe plaatsen in Sint-Gillis werden in een mum van buitenaf opgevuld, gewoon door het aanzuigeffect van nieuwe cellen.”

© IVAN PUT

Veiligheid > Gevangenisdirecteur Peter Pletincx ziet geen heil in cellen alleen

‘Justitie is politiek’titie  is  dat  het  lang  wachten  bleef op  een  visie  op  het  gevangeniswe-zen. Voormalig minister Stefaan De Clerck (CD&V) was met zijn Oriënta-tienota strafbeleid en gevangenisbe-leid de eerste die na de wet-Lejeune van 1888 een globale visie op deten-tie uitschreef. Inmiddels is die tekst goed twintig jaar oud. De heisa na de affaire-Dutroux  heeft  gemaakt  dat De Clerck zijn ideeën niet heeft kun-nen  uitvoeren.  Sindsdien  hebben we een opeenvolging van ministers gehad,  uit  verschillende  partijen, wat de noodzakelijke hervormingen ernstig vertraagd heeft.”

Hoe moet Justitie dan te werk gaan, vindt u?Pletincx:  “Ik  doe  geen  politieke uitspraken.  Er  zullen  altijd  twee sporen zijn in België: beleid en poli-tiek. Penitentiair beleid is altijd ook ‘politiek’  beleid,  omdat  er  constant naar  een  politiek  compromis  moet worden  gezocht.  Syndicale  druk  en publieke  opinie  spelen  daarin  ook hun rol. Zo werkt het hier, terwijl in 

Groot-Brittannië  en  Nederland  de administratie een beleid ontwikkelt en vandaaruit in dialoog gaat met de minister,  die  beslist.  Ons  systeem staat  een  langetermijnvisie  op  de-tentie in de weg.”

De gevangenisdirectie kan toch een visie en een rapport voorleggen?Pletincx:  “Wat  is  onze  inbreng? De  middelen  worden  centraal  aan-gestuurd  vanuit  het  hoofdbestuur. Wij  beslissen  niet  zelf  over  budget of  personeel.  Inhoudelijk  kunnen we wel een visie uitwerken, al heeft die  doorgaans  budgettaire  conse-quenties,  waarvoor  je  dan  opnieuw in dialoog moet treden. En in tijden van  besparingen  is  hiervoor  weinig ruimte.”

Horen we daar frustratie?Pletincx: “Het zorgt alleszins voor heel wat druk op het gevangeniswe-zen.  Elk  kwartaal  wordt  een  nieuw record in bezetting gebroken. En het specifieke  hoofdstedelijke  publiek maakt  de  uitdaging  er  niet  kleiner op.  Brussel  is  een  internationaal knooppunt,  ook  wat  criminaliteit betreft.  We  zien  hier  een  serieuze toename  van  zware  delinquenten, zoals  Oost-Europese  dievenbendes en georganiseerde misdaad.”

Geldt in Sint-Gillis de filosofie nog dat ‘eens vastzitten hem goed zal doen’?Pletincx: “Als je met een gevange-ne  tijdens  de  detentieperiode  niets 

ADVERTENTIEBDW 1334 PAGINA 7 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Voor Fransen moet je opletten, die raad gaven wij u al. Dat vlucht naar Brussel met de centjes, en stemt hier om contrair te doen op de Franse PS. En misschien wel ook op le PS belge, de zusterafdeling. Het rode Franse gevaar is al doorgedrongen tot in het anders zeer vredige Vorst, waar de lokale PS-afdeling (belge, dus) een debatavond heeft georganiseerd over ‘les enjeux des communales en Belgique et des légis-latives en France’. Naast uitleg over het belang van verkiezingen in Frankrijk en in haar kolonie vertelde ULB-politicoloog Pascal Delwit ook nog hoe het electoraal systeem in Frankrijk werkt, en hoe het in België werkt. Als in: ooit moeten ze op elkaar gelijken.

Tijd voor wat tegengewicht. Om de Fransen in het gareel te houden is er maar één probaat middel: Duitsland. Geen rood decadent feest, maar de buikriem, besparingen, ernst. Niet toevallig is ernst ook een Duitse voornaam. Maar we wijken af. Is het u ook al opgeval-len dat er opvallende gelijkenissen zijn tus-sen Kanzlerin Angela Merkel en ons eigenste Mädchen Brigitte Grouwels? Allebei christen-democratisch, allebei in een permanent gevecht met zuiderse temperamenten en allebei, euh, ernstig. Grouwels voert binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest een strijd om de MIVB te zien als een bedrijf, en niet als een tewerkstel-lingsadministratie die af en toe een tram laat rijden. Merkel kant zich tegen een heel grote administratie die al bijna vier jaar in crisis verkeert, maar toch het geld laat rollen. U ziet het: één strijd.

Bianca Debaets verhuist naar Brussel-stad. De Elsense christendemocrate verlaat de belangrijkste gemeente van het Gewest om in de Vijfhoek en omstreken het mooie weer te maken. Dat de christendemocratie meebestuurt in Brussel, zal er ook wel iets mee te maken hebben. Niet langer tegen, maar met de PS.

UKKEL – De tijd dat Ukkel een lichtend voorbeeld was voor Brussel, is voorbij. Begin deze week zakte een vuilniswagen er door het wegdek. Slok. De trottoirs in Ukkel zijn schots en scheef en staan vol onkruid. En het is ook in Ukkel dat een welbepaald politicus uit Luik handtekeningen uitdeelt aan het Ukkelse volk om hen een hart onder de riem te steken. Ter info: de politicus uit Luik woont in Ukkel, maar zag onlangs nog zijn nachtrust verstoord toen onverlaten zijn Luikse huis bekladden met rode verf.

ELSENE – Het is de tijd van de opgeslokte voer-tuigen. Na een onweer vorige week bereikten ons beelden vanuit Elsene waarin een MIVB-tram door vijftien centimeter water moest waden. Het ontlokte op brusselnieuws.be een lezer de reactie: “Heeft de MIVB ook amfibie-voertuigen?” Haha.

ELSENE-BIS – Bij zulke stevige regenbuien stroomt het Flageyplein altijd vol met auto’s en het stormbekken eronder vol met water. Het volk dat tram of bus moet nemen op het plein, kruipt dan op een kluit, want het glazen afdak van de halte is even lek als het alibi van Didier Reynders. Wij denken dan altijd dat burge-meester Willy Decourty zich moet inhouden om niet vliegensvlug af te zakken naar het plein om de geparkeerde auto’s te bewonderen van onder de paraplu, net als vroeger. Vroeger, toen stedenbouwkundigen nog smaakvolle parkeer-plaatsen ontwierpen.

doet, dan zal die er niet beter uitko-men, integendeel. De compensaties die hij nadien wil, zullen groot zijn, de frustratie en de woede navenant. Resocialisatie is, naast het garande-ren van de maatschappelijke veilig-heid, een belangrijke functie van het gevangeniswezen, zeker ook inzake veiligheid  achteraf  in  de  samenle-ving. Maar: dat kost geld en perso-neel.” “We moeten er dus voor zorgen dat er geïnvesteerd wordt  in die reïnte-

gratie,  omdat  het  de  samenleving ook  beveiligt  na  de  straftijd.  Het huidige aanbod voor gevangenen  is veel te beperkt om dit voor iedereen mogelijk te maken.”

Heeft de PSD (Psychosociale Dienst) voldoende slagkracht? Die diensten staken deze week.Pletincx:  “Bij  onze  PSD  werken een  vijftiental  mensen:  psycholo-gen,  psychiaters,  maatschappelijk werkers. Dat is meer dan de helft te weinig voor een totaal van 740 gede-tineerden, van wie er bijna vierhon-derd  veroordeeld  zijn  tot  een  straf van  meer  dan  drie  jaar.  Er  is  per-soneel te kort om voor elk van deze gedetineerden een dossier op te ma-ken. Daardoor loopt de behandeling door  de  strafuitvoeringsrechtbank serieuze  vertraging  op.  En  vertra-gingen komen het probleem van de overbevolking niet ten goede.”

Dan lijkt de uitbouw van het elektronisch toezicht een goed alternatief? Pletincx: “Op dit moment staan er minder  dan  duizend  gedetineerden onder  elektronisch  toezicht.  En  als directeur  in  Sint-Gillis  stel  ik  vast dat het  in Brussel gemiddeld zeven à acht maanden duurt vooraleer  ie-mand  een  enkelband  krijgt.  Gedu-rende die periode loopt die persoon wel vrij rond, natuurlijk. Die wacht-tijd  is  veel  te  lang.  Voor  elke  gede-tineerde  die  je  vrijlaat,  is  er  een  ri-sico dat die opnieuw strafbare feiten pleegt. (Er zijn geen betrouwbare sta-tistieken over recidive in België, red.) En wat als die persoon op een Luiks plein mensen gaat neerknallen?”

Ook Europa kijkt al met argusogen naar hoe we het Brussels gevangeniswezen doen draaien.Pletincx: “Er  zijn  algemene  Eu-ropese  regels  die  België  niet  haalt, zoals  één  man  op  één  cel  (de norm in Haren wordt twee man per cel, red.).  Europa  gaat  meer  kwaliteits-eisen  stellen  inzake  leefomstan-digheden  in de gevangenis. Dat het Folter comité onlangs in Vorst langs-kwam, is op zijn zachtst gezegd een teken aan de wand voor de Europese hoofdstad.  België  mag  daar  niet trots op zijn.”

Tuur De Moor en Jean-Marie Binst

“Elk kwartaal wordt een nieuw record gebroken in gevangenen-aantallen”

BDW 1334 PAGINA 8 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

Voor het eerst meer fietsen dan auto’s gestolen

Veiligheid > Staatssecretaris De Lille neemt maatregelen tegen fietsdiefstal

E en  verhaal  van  enkele  weken geleden:  dieven  dringen  een Lakens huis binnen langs een 

zijdeurtje. Dat geeft toegang tot een ruimte  die  door  het  gezin  van  vijf als  fietsstalling  wordt  gebruikt.  De volgende  ochtend  zijn  alle  fietsen verdwenen.Het  is  een  verhaal  uit  duizenden. Plooifietsen die verdwijnen uit kan-toorgebouwen, dieven die doodleuk wuivend  naar  de  bewakingscamera een fiets uit een ondergrondse par-keergarage  halen:  fietsdieven  gaan steeds driester te werk.Het  aantal  fietsdiefstallen  in  Brus-sel  is  de  laatste  tien  jaar  spectacu-lair  gestegen.  In  2000  werden  er achthonderd fietsdiefstallen aange-geven. Elf jaar later zijn dat er 3.200, of negen per dag. En het gaat hier al-leen over de aangegeven diefstallen. Volgens  de  federale  politie  wordt maar  een  kwart  van  de  diefstallen aangegeven.

Opmerkelijk: in dezelfde tijdspanne is  het  aantal  autodiefstallen  sterk gedaald:  van  6.800  naar  2.400. Vandaag worden er in Brussel meer fietsen dan auto’s gestolen.

StraffeloosDe politie doet wat ze kan, maar een echte prioriteit lijkt ze van fietsdief-stal  niet  te  maken.  En  doet  ze  dat wel,  dan  steekt  het  parket  stokken in de wielen.Onlangs  stootte  de  politie  in  Vorst bij een huiszoeking bij Bulgaren op twee  bestelwagens,  volgestouwd met  fietsen.  Een  maand  na  de  in-beslagname  beval  de  onderzoeks-rechter...  de  fietsen  terug  te  bezor-gen  aan  de  dieven.  Vreemd,  want het  gaat  om  bewijsmateriaal,  geeft ook de politie toe. “Maar het parket oordeelde  dat  het  onmogelijk  was om  de  eigenaars  te  traceren,”  zegt commissaris Mario Ninanne van de politiezone Brussel-Elsene.

BRUSSEL – Met het aantal fietsers in Brussel stijgt ook het aantal gestolen fietsen. Vandaag worden er voor het eerst meer fietsen dan auto’s gestolen in Brussel.

Bij  de  Franstalige  fietsersbeweging Gracq zijn ze er niet over te spreken. “De politie had contact met ons op-genomen  om  de  fietsen  te  identifi-ceren,” zegt Eric Nicolas van Gracq. “Zo  zouden  we  de  eigenaars  kun-nen  terugvinden. Met wat  foto’s op onze website of in de sociale media kan  dat  niet  moeilijk  zijn.  Maar  de onderzoeksrechter had de fietsen al teruggegeven  nog  voor  wij  aan  de slag konden!”Bij  het  parket  bevestigen  ze  de  te-ruggave. “We konden niet bewijzen dat het om gestolen fietsen ging. Bo-vendien ging het om oude fietsen die bij  verkoop  door  ons  niet  veel  zou-den opbrengen,” klinkt het daar.Dat fietsen stelen een ware plaag is geworden  in  Brussel,  heeft  volgens Eric  Nicolas  één  duidelijke  reden. “Alles  heeft  te  maken  met  straffe-loosheid,”  zegt  hij.  “De  politie  ver-volgt nauwelijks. Toen de politie het hoge  aantal  autodiefstallen  zag  in 2000, heeft ze daar iets aan gedaan. En met resultaat.”“Je  zou  kunnen  zeggen:  een  fiets brengt minder op dan een gestolen wagen.  Maar  als  je  tien  fietsen  per 

dag  steelt  en  die  voor  vijftig  euro verkoopt:  tel  uit  je  winst,”  zegt  Ni-colas.De fietsherstellers van het Fietspunt van  het  Luxemburgstation  weten waarover  Nicolas  spreekt.  Onlangs zagen  ze  hoe  dieven  tientallen  fiet-sen aan de stallingen van het Euro-pees  parlement  in  een  bestelwagen laadden. De politie wou niet optre-den omdat de feiten zich voordeden op een terrein van de NMBS. Intus-sen zou de NMBS het probleem wel ter  harte  nemen,  nadat  gebleken was dat er ook een partij Blue-bikes van de NMBS gestolen was.

Oud ijzerFietsen  stelen  is  niet  alleen  lucra-tief op de tweedehandsmarkt. Door de  gestegen  metaalprijzen  worden onverkoopbare  fietsen  steeds  meer als  oud  ijzer  gesleten.  “We  zijn  er daarom  van  overtuigd,”  zegt  Ni-colas,  “dat  er  in  Brussel  professio-nele bendes actief zijn. Het gaat niet om  fietsdiefstal  zoals  in  Leuven  of Gent, waar studenten een fiets ste-len om ermee rond te rijden. Dat  is ook erg, maar het neemt ten minste 

niet de proporties van Brussel aan.”Het Brussels Gewest blijft  intussen niet  bij  de  pakken  zitten.  Staats-secretaris  Bruno  De  Lille  (Groen) stelt deze week een fietsdiefstalplan voor.  Speerpunt  is  een  centraal  de-pot  waar  teruggevonden  fietsen  uit heel Brussel verzameld worden. Nu heeft elke politiezone een eigen op-slagplaats.  Dat  is  weinig  efficiënt. Wordt  een  fiets  in  Schaarbeek  ge-stolen en in Brussel teruggevonden, dan wordt de eigenaar daar nooit van 

op de hoogte gebracht. Het centrale depot, dat aan de Leuvensesteenweg komt, moet soelaas bieden. Daarnaast  gaat  Bruno  De  Lille  het graveren van fietsen promoten. Wie dat  wil,  kan  zijn  of  haar  fiets  laten graveren  in  een  van  de  Brusselse Fietspunten.  Het  Brussels  Gewest heeft  hiervoor  graveermachines aangekocht.“Fietsdiefstallen zetten een  rem op de populariteit van het fietsen in ons gewest,” zegt De Lille. “Daarom wil-len  we  hier  echt  werk  van  maken. Deze maatregelen zijn trouwens op-genomen in het Fietsplan.”Bij  Gracq  en  Fietsersbond  zijn  ze tevreden  dat  het  Brussels  Gewest enkele  eerste  stappen  zet  om  de plaag  van  de  fietsdiefstallen  in  te dammen, “maar het kan nog beter,” zegt  Nicolas.  “Zolang  de  politie  er geen  prioriteit  van  maakt,  zoals  ze dat  wel  heeft  gedaan  bij  autodief-stal,  blijft  het  aanmodderen.  Kijk maar naar de fietsen in de Bulgaarse bestelwagens. Die waren misschien zelfs  gegraveerd,  maar  ze  zijn  niet bij de eigenaars terechtgekomen.”Gracq en Fietsersbond stellen daar-om  een  alternatief  voor.  Nicolas: “Een  fiets  zou  herkenbaar  moeten zijn van bij de aankoop, via het num-mer in het frame, en opvolgbaar via een databestand voor de rest van de levensloop.  In  Frankrijk  bestaat  al zo’n systeem.  Iedere koper van een tweedehandsfiets kan in een oogop-slag  zien  of  een  fiets  gestolen  is  of niet.”� Steven�Van�Garsse

Staatssecretaris voor Mobiliteit Bruno De Lille (Groen): “Fietsdiefstallen zetten een rem op de populariteit van het fietsen in ons gewest.”

© SASKIA VANDERSTICHELE

“We zijn ervan overtuigd dat er in Brussel professionele bendes actief zijn”

Groen is overalPolitiek > Gemeenschappelijke lijst van Ecolo-Groen in alle negentien

BRUSSEL – De Vlaamse groenen komen in alle gemeenten op bij de gemeenteraadsverkiezingen op de lijst Ecolo-Groen. “Tweetalige lijsten, het werkt,” zegt Groen-voorzitter Rik Jellema.

Negentien op negentien. Met die slo-gan kan Groen naar de kiezer. In alle negentien gemeenten is er minstens één kandidaat voor Groen. En overal is dat onder de vlag Ecolo-Groen.Groen is daarmee tot nu toe de enige Vlaamse  partij  die  in  alle  gemeen-ten opkomt. “Dat het gelukt is, heeft met  media-aandacht  te  maken,” zegt Rik Jellema. “Het project Ecolo-Groen  heeft  mobiliserend  gewerkt. Eerst hadden we 15/19, dan 16/19 en zo verder. Het  is niet alleen een kwantitatieve  stap  –  in  2006  was Groen  niet  overal  present  –,  maar ook  een  kwalitatieve.  Het  betekent dat een tweetalige lijst kan werken.”

Hoe�belangrijk�is�een�lokale�mandataris�voor�Groen?Rik� Jellema:  “Heel  belangrijk. Een  Nederlandstalige  gekozene  in Brussel is een aanspreekpunt, zeker 

BDW 1334 PAGINA 9 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

ADVERTENTIE

Joris PoschetWatermaal-Bosvoorde

Helmut De VosSint-Pieters-Woluwe

Georges De SmulSint-Lambrechts-Woluwe

Emmanuel BoodtsOudergem

Frank Van BockstalEtterbeek

iedereen in Brusselinbegrepen

waar er maar weinig Nederlandsta-lige gekozenen zijn. Bovendien kun-nen we als partij  tonen dat het ons menens  is  met  de  lokale  politiek. Dat  we  doeners  zijn,  en  niet  alleen bezig met dossiers.”

Groen�had�in�2006�drie�schepenen.�Een�schepen�raakte�jullie�kwijt,�een�andere�bijna.

Jellema: “In 2006 konden we zeg-gen: negen mandatarissen, zes keer in de meerderheid en drie keer sche-pen. 3-6-9, dat was een mooi beeld. Maar we hebben dat jammer genoeg niet  kunnen  aanhouden.  Luckas Vander  Taelen  (ex-schepen in Vorst) werd  Vlaams  parlementslid  en  hij mag niet cumuleren. Annemie Ver-meylen  (schepen in Watermaal-Bos-

Vlaamse  schooltje  dat  er  dankzij onze  schepen  is  gekomen.  Daar-naast verhoogt elke stem voor Eco-lo-Groen het groene gewicht binnen die  gedoodverfde  coalitie.  Kiezen voor  Groen  in  Schaarbeek  is  dus helemaal  geen  verloren  of  duivelse stem.”

In�Etterbeek�heeft�Ecolo-Groen�een�voorakkoord�op�zak�met�Vincent�De�Wolf�(MR),�niet�bepaald�een�progressieve�stem.Jellema: “De Wolf is een goede bur-gemeester, geen luiwammes. Dat hij weer met ons in zee wil, bewijst dat hij openstaat voor nieuwe ideeën.”

Hij�heeft�wel�het�gewestelijk�parkeerplan�van�minister�Brigitte�Grouwels�(CD&V)�getorpedeerd.Jellema: “De samenwerking tussen de  gemeenten  en  het  Gewest  moet beter.  Door  te  praten  kun  je  heel wat bereiken. De Wolf wou ook niet weten  van  Villo  (gewestelijk fiets-verhuursysteem, SVG).  We  zijn  met hem  rond  de  tafel  gaan  zitten,  mét resultaat.”“En  wat  het  parkeerplan  betreft:  je kunt niet ontkennen dat de gemeen-te heel wat terreinkennis heeft. Mis-schien heeft De Wolf gewoon gelijk als hij  zegt dat  een plan dat  vanuit het Gewest wordt opgelegd,  zonder rekening  te  houden  met  lokale  be-kommernissen, niet kan werken.”

� Steven�Van�Garsse

Groen: “In de lokale politiek kunnen we tonen dat we doeners zijn, niet alleen bezig met dossiers.”

© IVAN PUT

voorde)  is uiteindelijk wel gebleven. Het  is  frustrerend  om  mensen  te zien  vertrekken.  We  merken  dat ook in de lokale partijafdelingen. Er wordt in Brussel veel verhuisd, zeker door jonge mensen.”“Belangrijker  is  dat  we  niet  met excuus-Vlamingen  naar  de  kiezer trekken.  Groen  levert  de  lijsttrek-ker  in Ganshoren en bezet vijf keer de  tweede  plaats.  We  gaan  in  een sterke positie naar de verkiezingen.” 

In�Oudergem�dwarsbomen�jullie�de�Vlaamse�eenheidslijst�door�met�Ecolo�op�te�komen.�Terwijl�elke�Vlaamse�stem�er�telt�om�een�schepen�te�halen.Jellema:  “Wij  zijn  kop  van  Jut,  en volkomen onterecht.  We waren be-reid  om  te  praten.  Eenheidslijsten zijn  verleden  tijd.  Democratie  is  het  georganiseerde  meningsver-schil.  Het  is  mij  niet  duidelijk  wat het programma van die eenheidslijst zal zijn. Als het de enige betrachting is  om  een  Vlaamse  schepen  te  ha-len,  dan  kan  de  kiezer  net  zo  goed een stem op ons uitbrengen.”

In�Schaarbeek�heeft�Groen�een�voorakkoord�met�het�FDF.�Een�stem�voor�Groen�is�een�stem�voor�het�FDF.�Dat�is�een�lastige�boodschap�aan�de�Vlaamse�kiezer.Jellema: “Het gaat om een intentie-verklaring, niet om een voorakkoord. FDF-burgemeester Bernard Clerfayt is  de  kwaadste  niet.  Kijk  naar  het 

BDW 1334 PAGINA 10 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

Deze week door Ukkel > Fietspaden in het slop

‘Je ziet meteen waar hier de prioriteiten liggen’

Fietsroute met verbodsbord, gevaarlijke oversteek van de drukke Cavellstraat en vervagende fietssignalisatie.

© N

IEL

S FAM

AE

Y

D e  laatste  zin  uit  het  mobili­teitshoofdstuk  van  het MR­programma:  de  MR 

pri vilegieert,  “als  het  mogelijk  is”, de aanleg van fietspaden. Veel pro­minenter  staan  het  verzet  tegen  de sluiting  van  het  Ter  Kamerenbos voor auto’s en het vergroten van de parkeermogelijkheden.  Een  ander MR­stokpaardje:  ‘aandringen  op  de versnelde  komst  van  een  metro  tot in Ukkel’.“Dat zegt veel over waar de prioritei­ten hier liggen,” zegt Pierre Desmet, die voor Ecolo in de oppositie zetelt. “Deze  meerderheid  schreeuwt  van de daken dat de gemeente slecht be­diend wordt door het openbaar ver­voer, maar ze heeft de voorbije jaren bijna niets gedaan om de mobiliteit zelf  te  verbeteren.  Van  de  voorstel­

len in het mobiliteitsplan werd deze legislatuur bijna niets gerealiseerd. Er werden amper initiatieven geno­men  om  de  mobiliteit  van  en  naar de  GEN­stations  te  verbeteren,  er kwam  zelfs  geen  behoefteonder­zoek.  De  meerderheidsleden  liggen er niet van wakker. Ze hebben alle­maal een gratis MIVB­abonnement, maar ik vraag me af wie dat ook echt gebruikt.  Deze  meerderheid  kiest resoluut voor de wagen.”Desmet geeft een voorbeeld van een paar jaar geleden: “In het begin van deze legislatuur had de Association des  Comités  de  Quartier  Ucclois, ACQU,  op  eigen  initiatief  een  wan­delroute bewegwijzerd langs de vele steegjes.  De  bewegwijzering  was van tijdelijke aard. Ik heb toen voor­gesteld  om  die  wegwijzers  perma­

nent  te  maken,  maar  daar  is  niets mee gedaan. In plaats van het initia­

tief  te  nemen  gaat  men  eerder  een excuus vinden om iets niet te doen.”

DrossaardgaardeNiels Famaey  is zes  jaar geleden  in Ukkel  komen  wonen  en  heeft  van 

nabij  gevolgd  wat  de  MR­PS­meer­derheid  de  afgelopen  jaren  gedaan heeft  om  het  fietsen  in  Ukkel  te promoten.  “Op  dat  vlak  is  de  enige verdienste  van  deze  meerderheid dat ze de beperkte eenrichting (stra-ten waar je enkel als fietser in twee richtingen mag rijden, red.) heeft in­

gevoerd en dat ze de wegmarkering vrij goed onderhoudt.”Famaey  neemt  er  het  gemeentelijk mobiliteitsplan bij. In het plan wor­den  vier  gemeentelijke  fietsroutes gesuggereerd  die  de  bestaande  ge­

westelijke  fietsroute  (GFR)  van  het centrum  naar  Sint­Job  en  Sint­Ge­nesius­Rode  moeten  vervolledigen. Het is een alternatieve weg die fiet­sers op een aangename manier door de gemeente moet leiden.Famaey neemt ons mee om de route per  tweewieler  te  verkennen.  Plan­netje bij de hand volgen we het tracé van de fietsroute. Het leidt ons door pittoreske  straatjes  waar  Ukkel  er nog  zoveel  van  heeft.  Probleem  is alleen  dat  er  van  bewegwijzering, wegmarkering,  laat  staan  een  aan­gelegd fietspad helemaal geen spra­ke  is.  Integendeel,  onderweg  moe­ten  we  een  paar  serieuze  obstakels overwinnen.  Triest  dieptepunt:  op het einde van de Drossaardgaarde in de buurt van Sint­Job loopt de route verder via een steegje. Twee bloem­bakken  versperren  er  de  weg.  Even verder  maken  de  kinderkopjes  het fietsen  loodzwaar.  “Met  een  paar simpele  ingrepen  zouden  ze  het fietsen  in  deze  gemeente  een  stuk aangenamer  kunnen  maken.  Maar er is de afgelopen jaren helaas niets gebeurd,” zegt Famaey.

AfwachtenGevraagd  naar  een  stand  van  za­ken  bij  schepen  van  Mobiliteit  en Openbare Werken Marc Cools (MR) worden we getrakteerd op een tech­nische  uitleg.  “We  willen  vanuit de  gemeente  zo  snel  mogelijk  werk maken van de fietspaden, maar het probleem  is  dat  we  op  een  steden­bouwkundige  vergunning  van  het Gewest  wachten.  Het  Gewest  zou die  vergunningen  dit  jaar  al  afge­leverd  moeten  hebben,  maar  alles heeft vertraging opgelopen.”Dit  gaat  dus  over  de  gewestelijke fietsroute. Maar hoe zit het dan met de  gemeentelijke  fietsroute,  een initiatief  dat  helemaal  van  de  ge­meente moet komen? “Eerst moeten alle  gewestelijke  fietsroutes  afge­werkt  worden;  daarna  pas  kunnen we beginnen met die routes aan de gemeentelijke fietsroutes te linken.”Navraag  bij  het  kabinet  van  Bruno De  Lille  (Groen),  die  als  staatsse­cretaris bevoegd is voor het fietsbe­leid,  leert  dat  die  uitleg  slechts  ge­deeltelijk  klopt.  Er  loopt  inderdaad nog  een  studie­bouwaanvraag  voor sommige  gewestelijke  fietsroutes, die bijna afgerond is. Pas dan kan er werk  worden  gemaakt  van  de  aan­leg  van  de  GFR.  Maar  de  gemeente zou wel al proactief kunnen begin­nen  met  het  bewegwijzeren  van  de gemeentelijke  fietsroutes.  Evere  en Anderlecht hebben dat bijvoorbeeld al gedaan; Ukkel heeft nog geen ini­tiatieven in die richting genomen.

� Bruno�Schols

“Bij het gemeentebestuur hebben ze allemaal een gratis MIVB-abonnement, maar ik vraag me af wie dat ook echt gebruikt. Ukkel kiest resoluut voor de wagen”

BD

W R

EGIO

Idyllisch fietsen over... kasseien. De Kamerdellelaan staat sinds 2006 als fietsroute ingekleurd, maar daarvan werd nooit werk gemaakt.

Voetpaden worden nauwelijks onderhouden in Ukkel. Hier: de Sterrewachtlaan.

UKKEL – ‘De mobiliteit in de gemeente verzekeren’: dat is het allereerste programmapunt van de liberale MR, die al decennia de meerderheid vormt in Ukkel. Wij gingen eens na wat de gemeente de voorbije jaren gedaan heeft om het fietsen in deze mooie gemeente aantrekkelijker te maken.

BDW 1334 PAGINA 11 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

ADVERTENTIE

Brussel > Gemiddeld twee dringende interventies per dag

Zestig voetbalvelden nieuw asfalt“Ik weet het, Openbare Werken is geen sexy bevoegdheid,” zegt schepen Ahmed El Ktibi. Per maand krijgt de dienst Openbare Wer-ken zowat honderd klachten van inwoners, van losliggende stoeptegels tot omvergere-den paaltjes. El Ktibi maakte maandag een balans op van zijn beleid.

De Stad Brussel heeft een enorm grondgebied dat  loopt  van  Wemmel  tot  het  Ter  Kameren­bos: alles bij elkaar beslaat de Stad een vijfde van het grondgebied van het gewest. De Stad Brussel, dat zijn ook 1.120 wegen met een to­tale lengte van 250 kilometer. Een overzicht is dus zeer nuttig.“We  zijn  geen  enkele  wijk  uit  het  oog  verlo­ren,” zegt El Ktibi. Toch zijn er verschillen. Zo slokte  deelgemeente  Neder­Over­Heembeek 35 procent van de investeringen voor openbare verlichting op. “En terecht,” zegt El Ktibi. “De verlichting was er versleten, en er lopen grote verkavelingsprojecten.”  Op  heel  het  grondge­bied  van  Brussel  werden  1.065  lichtpunten vervangen  door  1.815  nieuwe  lampen,  maar toch is intussen het elektriciteitsverbruik met bijna twintig procent gedaald.De foto’s van de Romeinsesteenweg met her­stellingen  aan  één  kant  (Wemmels  grondge­bied) en putten aan de andere (Brussels grond­

gebied)  haalden  in  het  voorjaar  van  2011  de media.  “Uiteindelijk  hebben  we  goed  samen­gewerkt met de Vlaamse gemeenten,” zegt El Ktibi.  De  Romeinsesteenweg  is  nu  heraange­legd met een fietspad en aparte busbaan.

De  voorbije  vijf  jaar  waren  er  110  werven  om wegen te asfalteren; andere voorbeelden zijn de Pacheco­ en de Berlaimontlaan. Totale opper­vlakte: zestig voetbalvelden. 36 straten werden vernieuwd ‘van gevel  tot gevel’, vijftien wegen 

werden  opnieuw  geplaveid  en  zeventig  trot­toirs heraangelegd.

VoetgangersOm voetgangerszones te vrijwaren van auto’s werden zeventien verdwijnpaaltjes geplaatst, onder  meer  aan  de  Oude  Graanmarkt.  El Ktibi:  “De  verkeersvrije  Oude  Graanmarkt  is een heus succes.” En om auto’s te verhinderen op de trottoir te parkeren, kwamen er vierdui­zend  paaltjes.  De  voetgangerszone  rond  de Grote Markt – zeer mooi opnieuw aangelegd – moet het nu nog doen met betonblokken.De afgelopen jaren werd ook naarstig gewerkt aan  de  beveiliging  van  de  schoolomgeving. “85 procent van de scholen is nu in orde,” zegt El Ktibi. En wat heeft dat allemaal gekost? Het asfalte­ren 10 miljoen euro, de heraanleg van voetpa­den en bestrating 25 miljoen euro en het dich­ten van gaten in het wegdek 90.000 euro. De voorbije  vijf  jaar  werden  er  2.500  reparaties uitgevoerd: gemiddeld twee per (werk)dag.El  Ktibi,  die  Vlaams  minister  en  verhinderd schepen  Pascal  Smet  (SP.A)  vervangt,  hoopt dat hij het gevoerde beleid ook na de gemeen­teraadsverkiezingen kan verderzetten.

� Danny�Vileyn

De autovrije zone rond de Grote Markt. Dat smaakt naar meer.

© SANDER DE WILDE / IMAGEDESK.BE

Fatima AmineVorstMartine Motteux-Abeloos

Sint-Gillis

Jan KindermansElsene Patricia Stalpaert

Ukkel

Walter VandenbosscheAnderlecht

iedereen in Brusselinbegrepen

BDW 1334 PAGINA 12 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

ADVERTENTIE

Haren ligt er op een woensdagmid­dag rustig bij. Aan de toog van The Old  Time  hangt  een  man  pinten  te pakken.  In  de  kruidenierszaak  ben ik alleen.Johan  Serkeyn  van  het  gemeen­schapscentrum De Linde: “De klein­handel  is  nu  al  ongeveer  helemaal weg. En  ja, Haren  is nu nog groen, maar als de gevangenis er komt, dan wordt  dat  ook  alweer  minder.  Het ongenoegen  groeit  bij  de  mensen, we zijn een achterafhoekje waar ze kwijt  kunnen  wat  niemand  anders wil.  Bovendien  worden  de  lapjes grond die nog resten, helemaal vol­gebouwd, zij het met laagbouw. Ha­ren wordt een slaapdorpje bij Brus­sel.”Haren, dat is een groot MIVB­depot en  het  rangeerstation  van  Schaar­beek, dat ook al op Haren ligt. En de Navo is er ook. Binnenkort komt er zelfs een gevangenis. “Een gevange­nis  die  steeds  dichter  bij  het  dorp komt,” stelt Laurent Moulin van het Inwonerscomité  van  Haren.  “Eerst was er sprake van om de gevangenis op de Wanson­site te bouwen, maar dat terrein ligt deels op Vlaanderen, en  met  twee  gewesten  onderhan­

Geen bowling, geen bioscoop, niets

Laurent Moulin met dochter Elisabeth, en dorpsgenote Bernadette Decharneux in de achtergrond: vechten voor wat er nog is.

© JO VOETS

delen is moeilijker dan met één ge­west.  De  gevangenis  komt  dus  vol­ledig op Harens grondgebied.”“We vrezen nu dat de Keelbeek, een pad  tussen  Haren  en  Diegem,  een wegel  die  veel  joggers  gebruiken, gaat sneuvelen,” zegt Moulin, “en er is al niets voor de jeugd.” Niets voor de  jeugd:  Haren  heeft  geen  jeugd­huis en – waar al lang naar gevraagd wordt  –  ook  geen  Agoraspace,  zo’n multifunctioneel  sportveldje  met houten  panelen.  Nochtans  is  er plaats voor een Agoraspace: een ter­rein aan de Ganzenweidestraat waar geen  dichte  buren  zijn.  Moulin: “Voor  de  kleintjes  tot  tien,  twaalf 

kunnen  de  trein  niet  nemen;  zelfs voor validen  is het station bereiken een  lastige klus. Aan de Harenberg wil de Stad een nieuwe wijk bouwen met  woningen  voor  gehandicapten. Woningen  voor  gehandicapten  zijn een  prima  idee,  maar  hoe  moeten die mensen zich verplaatsen? Evere ligt 2,3 kilometer verderop, Diegem ook. In Haren moet je een gemeen­schap vormen.”

Boevenauto’sHaren, dat zijn 1.700 huishoudens, 4.500 inwoners en 2.000 jongeren.Er  zijn  ook  problemen.  Hangjon­geren  bijvoorbeeld,  die  de  ouderen bang  maken.  Moulin:  “En  dealers die uit Schaarbeek komen. Er is hier ook amper politie, en zelfs de alom­tegenwoordige  preventiemedewer­kers van Bravvo hebben de weg naar Haren nog niet gevonden.” Er is ook het gerace van auto’s en motors, en daarbovenop  zou  nog  meer  verkeer komen  als  de  boevenauto’s  van  de gevangenis van Haren door de Ver­dunstraat  razen  op  weg  naar  het Justitiepaleis. Moulin: “Nu al rijden er tweehonderd auto’s per uur door het noordelijke deel van de Verdun­straat.”Haren  heeft  een  visie  op  de  toe­komst, zegt Moulin, maar krijgt die niet  verkocht.  Komt  dat,  zo  vraagt hij  zich  af,  doordat  er  weinig  PS­stemmers en relatief veel Vlamingen wonen? “Kijk maar naar de cultuur: alleen  het  gemeenschapscentrum De Linde is actief en werkt rond de toekomst van Haren.”� Danny�Vileyn

www.brusselnieuws.be/ sukkelstraat

DE SUKKELSTRAAT (20) Haren wordt een slaapdorp

Op 14 oktober zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Nog drie weken legt BDW in de reeks De Sukkelstraat elke week een pijnlijk aanslepend dossier uit een van de 22 Brusselse gemeenten op tafel. Deze week laten we de Harenaren aan het woord. Zij voelen zich zo’n beetje door iedereen verlaten.

“Wij zijn een achterafhoekje waar ze kwijt kunnen wat niemand anders wil”

geen bowling, en de tijd dat Toogen­blik een  jeugdclub was,  ligt ook al­weer lang achter ons.” Moulin  is  een  Franstalige  wiens Nederlands meer dan behoorlijk  is. Acht  jaar  geleden  ruilde  hij  Sint­Pieters­Woluwe  in  voor  Haren.  Hij woont  hier  graag  en  wil  duidelijk vechten  voor  wat  er  nog  is.  “Haren is tof, eigenlijk heel Vlaams – en dat heeft niets te maken met de taal die de mensen spreken. Het is een men­taliteit.” Om hier te raken heb ik de trein ge­nomen,  maar  de  trappen  die  je  op moet, zijn een ware marteling. Mou­lin: “Mensen die minder mobiel zijn, 

MET CHOREOGRAFEN & DANSGEZELSCHAPPEN ALS

ROSAS OPENT HET SEIZOEN IN VILLERS-LA-VILLE

HET WORDT EEN GEWELDIG SEIZOEN…

2 0 1 2

2 0 1 3

GRACE ELLEN BARKEY & NEEDCOMPANY

ROSAS, LUCINDA CHILDS, MEG STUART, JONATHAN BURROWS, RAIMUND HOGHE, BORIS CHARMATZ, CIE WILLI DORNER, PIETER AMPE, ELEANOR BAUER, METTE INGVARTSEN ...

MET THEATERMAKERS & PERFORMERS ALS

JAN FABRE, JAN DECORTE, NEEDCOMPANY, FC BERGMAN, TONEELGROEP AMSTERDAM, NATURE THEATER OF OKLAHOMA, IVO DIMCHEV, KRIS VERDONCK, MARTIN CREED …

ER IS ALTIJD MEER TE ZIENDAN JE DENKT!

FRANK BÖLTER OP FESTIVAL KANAL

ABO = –50%KIES 10 OF MEER VAN JE FAVORIETE VOORSTELLINGEN EN JE KRIJGT JE TICKETS TEGEN HALVE PRIJS!

–26 = € 8 JONGER DAN 26? JE KAN ELKE VOORSTELLING ZIENVOOR DE VRIENDENPRIJS VAN 8 EURO!

GRATISBESTEL JE GRATIS SEIZOENSMAGAZINE OP KAAITHEATER.BE OF BEL 02 201 59 59

Kaaiad BDW 120620.indd 1 05/06/12 10:28

jaar is er aan de Beemdgrachtstraat een speelplein met enkele zitbanken voor  senioren,  maar  voor  pubers  is er niets. We hebben geen bioscopen, 

ADVERTENTIE

BD

W R

EGIO

Federaal minister Steven Vanackere en gewes-telijk minister Brigitte Grouwels staan niet op de CDH-lijst van Brussel-Stad, waar CD&V zes plaatsen krijgt. Bij de socialisten staat Vlaams minister Pascal Smet wél op de PS(-SP.A)-lijst.

De  verklaring  voor  de  afwezigheid  van  de  mi­nisters  is dat CD&V  jonge mensen een kans wil geven. “De mensen op de lijst zullen daadwerke­lijk zetelen en mikken ook op een schepenambt,” zegt Vanackere, die het Elsense gemeenteraads­lid  Bianca  Debaets  een  paar  weken  geleden  kon overhalen om naar Brussel te verhuizen. Debaets, die ook Brussels parlementslid is, krijgt de zesde plaats.De  overige  vijf  CD&V’ers  zijn  Véronique  Peters, Heleen  Goubert,  Dries  Cools,  Christian  Boone en  Gertie  Lindemans.  De  lijst  wordt  aangevoerd door  federaal  minister  van  Binnenlandse  Zaken Joëlle Milquet. Op nummer 2 staat de niet­onom­streden  schepen  Bertin  Mampaka.  Schepen  van Stedenbouw Christian Ceux staat op vijf. Lijstdu­

wer  is  Salvatore  Bongiorno,  ex­Sabénien  en  res­taurantuitbater  in Sint­Lambrechts­Woluwe. Tot slot: de lijst heet CDH, niet CDH­CD&V, en huidig schepen Jean De Hertog doet niet meer mee.

PS-SP.A?Bij de socialisten in de Stad Brussel  is de knoop over hoe de lijst gaat heten, nog niet doorgehakt. Wel staat vast dat Ans Persoons, die bij het Ver­bindingsbureau Brussel­Europa werkt, de achtste plaats  krijgt.  Ze  staat  onmiddellijk  na  het  sche­pencollege en de OCMW­voorzitter.Pascal Smet duwt de lijst van op de 49ste plaats. Lijsttrekker is burgemeester Freddy Thielemans, die  voor  een  (gedeeltelijke)  derde  termijn  gaat. Tot de top drie behoren nog schepen van Onder­wijs Faouzia Hariche en OCMW­voorzitter Yvan Mayeur.  Mayeur  is  de  gedoodverfde  opvolger van Thielemans. Schepen van Toerisme Philippe Close staat op vijf. � Danny�Vileyn

Pascal Smet wel, Steven Vanackere niet

Brussel > Socialisten, christendemocraten en de verkiezingen

Ans Persoons (l.) en Bianca Debaets doen het van op de achtste en de zesde plaats.

© S

P.A

Joël Riguelle heeft zijn Lijst Burgemeester Riguelle (LBR) voorgesteld, dertien vrouwen en veertien mannen.

De  locatie,  het  typisch  Brusselse eethuis  Mon  Fou  d’Mari,  bleek goed  gekozen.  In  de  toiletten  hing een  Franstalig  bordje:  ‘Alles  zit  in je  hoofd;  je  moet  de  overwinning aanvaarden,  niets  is  ertegen  be­stand.’ LBR voelt zich sterk, doordat ze  een  hele  rist  verwezenlijkingen uit  2006­2012  kan  voorleggen.  De huidige meerderheid LBR/MR boekt een  positief  saldo  van  1,9  miljoen euro,  het  boekjaar  2010  werd  met 1,6  miljoen  afgesloten,  weliswaar met forse hulp van het Gewest. LBR heeft  voor  oktober  dus  troeven  in handen.De  vlot  tweetalige  burgemeester trekt  de  lijst.  Lijstduwer  is  eerste schepen  Jean­Marie  Colot,  nu  be­voegd  voor  Financiën,  Openbare Werken  en  Mobiliteit,  domeinen waarin  de  afgelopen  zes  jaar  veel werd  gerealiseerd.  Bij  de  Neder­landstaligen  krijgt  schepen  Peter Decabooter  een  verdiende  derde 

plaats;  schepen  Vincent  Riga  klimt naar  7,  net  na  raadslid  Carine  De­haen­Cackebeke.  Voorts  telt  LBR nog  vier  Nederlandstaligen:  de OCMW­raadsleden  Agnès  Vanden Bremt,  André  Beeckman  en  Gust Aernaudts  (van  VK  Berchem)  en nieuwkomer Maude Van Gyseghem.Het valt op dat bijna de helft van de kandidaten op de lijst in overheids­dienst  werkt,  van  politieadviseur Marie  Kunsch  op  2  tot  federaal ambtenaar Yildiz Bardio Pereira op 18. Ook de vele  jongeren vallen op, zoals  de  al  genoemde  Maude  Van Gyseghem (23), studente rechten en actief  in het  jeugdhuis en bij Chiro, onderwijzeres  Julie  Elbers  (23),  en wellicht de jongste verkiesbare Belg in heel het land: Romain Chevalier, die  18  wordt  op  de  verkiezings­dag. Van contrast gesproken: Paula Croon  (voorlaatste)  is  79  jaar.  “De Berchemnaars van vreemde origine, (zeven, red.) staan niet op de lijst om hun  gemeenschappen  te  bereiken,” zegt Riguelle, “maar omdat zij mee de  waarden  van  LBR  en  onze  Ber­chemse cultuur uitdragen.”� Jean-Marie�Binst

Burgervader trekt LBRSint-Agatha-Berchem > Lijst voorgesteld

Deze zomer zult u geen frisse duik kunnen nemen in het Longchamp-zwembad. Het zwembad sluit preventief de deuren omdat de steunbalken van het dak los-komen. Experts onderzoeken de oorzaak; daarna kan er hersteld worden. Het zwembad is zeker tot en met september gesloten.

Er  lijkt  wel  een  vloek  te  rusten  op het  Longchamp­zwembad.  In  2008 werd  er  brand  in  het  zwembad  ge­sticht,  waardoor  een  deel  van  het zwevende  dak  beschadigd  werd. Nadat dat dak de voorbije jaren vol­ledig vernieuwd werd, kwam vorige maand  een  steunbalk  uit  het  pla­fond  los.  Uit  veiligheidsoverwegin­

gen  besloot  het  gemeentebestuur het zwembad te sluiten.“Ondertussen komen er ook andere balken los,” zegt schepen van Sport Boris Dilliès  (MR).  “Experts  onder­zoeken  de  precieze  oorzaak.  We weten nog niet of het aan de schroe­ven ligt of aan de aannemer, die de schroeven  misschien  te  hard  heeft aangespannen.”Na  het  onderzoek  moet  in  allerijl een  aannemer  worden  gevonden. “Niet  simpel,  want  er  zijn  niet  veel firma’s die dat doen, en we moeten de  hele  openbare  aannemingspro­cedure  opstarten.  Tegen  het  begin van het schooljaar hopen we de klus geklaard te hebben.”� Bruno�Schols

Longchamp: dakgebinte komt los

Ukkel > Zwembad zeker tot september dicht

BDW 1334 PAGINA 14 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

Steunbalk plafond naar beneden gekomen, “experts onderzoeken.”

© A

RC

HIE

F B

DW

ADVERTENTIE

U mag op dezelfde lijst onbeperkt voor meerdere kandidaten stemmen

NEDERLANDSTALIGE KANDIDATEN met een VOOR SINT-AGATHA-BERCHEM6

VOLG AL ONZE KANDIDATEN OP www.lbr.be

Maak van de verkiezingen geen loterij en noteer nu alvast uw winnende nummers:

de lijst waar je kan op rekenen

Geef ze alle op 14 oktober uw stem !!!GG

3. Peter Decabooter

6. Carine Dehaen-Cackebeke

7. Vincent Riga

10. Maude Van Gyseghem

14. Agnès Vanden Bremt

17. André Beeckman

3

3

6

6

7

7

10

10

14

14

17

17

V

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

ADVERTENTIE

www.mivb.be

BDW 1334 PAGINA 16 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

In het Kunstendecreet kwam het advies voor veel sociaal-artistieke verenigingen neer op bijltjesdag, vaak op basis van amper één visitatie. Tegen die kortzichtigheid protesteerden ze woensdag aan het Vlaams parlement.

© E

VY M

EN

SC

HA

ER

T / VICTO

RIA

DE

LUXE

Cultuur > Eensgezind in de bres voor belaagde sociaal-artistieke sector

‘Een medicijn tegen zieke stad’

Het gaat hier om organisaties die artistiek werk maken met (of werk tonen van) mindervaliden, min-derbedeelden of – in het geval van Globe Aroma – mensen met net iets minder papieren dan u en ik. Maar daarom niet met minder creativiteit en lef.Een aparte commissie besliste in deze ronde van het Kunstendecreet (in het kort: de wet die regelt hoe-veel geld organisaties de komende jaren van de Vlaamse Gemeenschap voor hun werking mogen verwach-ten) dat die sector het wel met iets minder mag doen. Waarschijnlijk werd die beslissing ingegeven door een algemene tendens (noem het schrik) om toch maar overal op te besparen. De commissieleden ad-viseerden aan Vlaams minister van Cultuur Joke Schauvliege (CD&V) dat een aantal organisaties het best uit hun blikveld verdwenen. Niet dat er veel in hun blik gekomen was, want de meeste van de organisaties kregen van deze commissie amper één visitatie. Een enthousiaste sup-porterskern mogen we hen dus niet noemen. Terwijl deze sociaal-artis-tieke sector, pril en in volle ontwik-keling, een essentiële rol vervult in het hele kunstenlandschap, en nog veel meer in het kwetsbare sociale weefsel van Brussel. Deze sector ontwikkelt nieuwe methodes om ar-tistiek werk te maken, te vertalen, te communiceren of te initiëren. Deze organisaties halen banden aan met bevolkingsgroepen waarin andere organisaties nooit zouden slagen. Het zijn trage en tijdrovende proces-sen, die nu en dan eens in de schijn-werpers komen, maar meestal in de coulissen van de kunstensector worden ontwikkeld. Globe Aroma is zo’n Brusselse or-ganisatie die bruggen bouwt en gemeenschappen lijmt. Kunste-naars zonder papieren worden er opgevangen en artistiek begeleid. Artiesten die gevlucht zijn uit hun thuisland om politieke, sociale, eco-nomische of andere redenen verta-len in het atelier vaak treffend de situatie waarin ze verkeren. Maar Globe Aroma is ook een interme-diair om sans-papiers naar ons eigen rijke culturele veld te leiden. Met een zeventigtal vrijwilligers loodsen we hen binnen bij voorstellingen, con-

Don Verboven:

Brussel, symbolisch vaak een la-boratorium genoemd, krijgt vanuit het advies van de commissie slechts 90.000 van de ongeveer 2,5 miljoen euro voor de sociaal-artistieke sec-tor toegewezen. Een minuscuul deel van de koek, in een stad die zoveel meer nodig heeft. Onze collega’s van de Zinneke Parade zouden deze kruimels krijgen. Lachwekkend weinig, en bijna beschamend welke

Mogen we een keer eisen dat de dure woorden die van op alle mogelijke politieke tribunes worden gelan-ceerd (‘diversiteit’, ‘interculturalise-ren’, ‘samenwerken’, ‘verbinden’...), en die Globe Aroma en andere sociaal-artistieke organisaties nu al in de praktijk brengen, eindelijk eens worden gehonoreerd?De diagnoses zijn gesteld, de reme-dies zijn bekend. Mogen de medicij-nen die klaar liggen om deze stad te genezen (of zeker niet meer te laten verzieken), uitgedeeld worden, in plaats van ze weer in het kastje te steken, verborgen onder pleisters en oplapmiddelen? Mogen we dat vra-gen?� Don�Verboven,��

voorzitter�Globe�Aroma

“De dure woorden die op alle mogelijke politieke tribunes klinken, brengt Globe Aroma al lang in de praktijk”

BDWOPINIE

BRUSSEL – Twintig sociaal-artistieke organisaties betoogden woensdag samen in de neutrale zone naast het Vlaams parlement. Don Verboven, voorzitter van Globe Aroma, was erbij. “Nooit gezien,” noemt hij de manifestatie, “noch een betoging in die neutrale zone, noch de solidariteit tussen organisaties die niet voor hun eigenbelang opkwamen, maar wel om de uiterst fragiele sociaal-artistieke sector gezamenlijk te verdedigen.”

verantwoordelijkheid Vlaanderen in Brussel wil opnemen op het vlak van het sociaal-artistieke werk. Globe Aroma zou volgens het advies hele-maal van de kaart verdwijnen. Mogen we de wenkbrauwen fronsen en hopen dat het hier om een onge-wilde uitglijer gaat? Zeker nadat we onlangs wel werden gewaardeerd met onze nominatie voor de Gouden Ketjes van de Vlaamse Gemeen-schapscommissie?Mogen we vragen om in plaats van Globe Aroma af te schaffen of Zin-neke met een kluitje in het riet te sturen, nog honderd andere en nieuwe organisaties in Brussel op te zetten? We gaan ze hard nodig heb-ben om Brussel in de toekomst op het juiste spoor te houden.

certen en vernissages in onder ande-re Kaaitheater, Beursschouwburg, Wiels en Art)&(Marges. We geven hun waardigheid, en we schenken de Brusselse kunstenorganisaties een fris en nieuw publiek. Globe Aroma creëert ook projecten ‘op-maat-van-de-wijk’, begeleid door kunstenaars in relatie met de buurt en met een sterk artistiek project als resultaat. En ten slotte is ons personeelsbe-stand op zich al een experiment, met personeel uit vijf verschillende landen dat met veel zorg en in het Nederlands wordt opgeleid tot cul-turele medewerkers. Investeringen in de toekomst van de stad, dus.

Kluitje in het rietMooie ideeën en veel werk. Wat verborgen in de stad, maar met een directe relatie tussen deelnemers, kunstenaars en bewoners. Brood-nodig ook, in deze stad die balan-ceert tussen extremisme, rijkdom, armoede, radicalisme, schoonheid en lelijkheid. Essentieel in een stad die in deze tegenstellingen ook de kracht van een toekomstig beleid ziet. Tekenend dus, wanneer een simpele rekensom plots de ontnuch-terende cijfers blootlegt.

BDW 1334 PAGINA 17 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

BDWOPINIEPak de leegstand aandoor Danny Vileyn

Het Brussels Gewest steekt een tandje bij in de strijd tegen de leegstand. Het werd tijd. In de negentien gemeenten staan naar schatting dertigduizend woningen leeg. Dat privé-eigenaars aangepakt worden, is niet meer dan normaal, op voorwaarde wel dat de overheid ook haar eigen leegstand weg-werkt. En dat gebeurt nog altijd te weinig en veel te traag. Een vijfde van de leegstand zou eigendom zijn van de overheid.Politiek is een trage stiel. In het voorjaar van 2009 heeft het Brussels parlement een ordonnantie goedgekeurd die het Gewest

toelaat langdurige leegstand te beboeten. Sinds een paar maanden is de cel die de strijd tegen leegstand moet voeren, eindelijk geïn-stalleerd. Ondertussen kregen al honderdvijftig eigenaars een brief, waarop ze binnen de drie maanden moeten antwoorden. Ze hebben de keuze tussen hun pand op de markt brengen of een boete betalen. Hebben de eigenaars geen geldig excuus – bijvoorbeeld een erfenis-dispuut dat niet opgelost raakt – of beantwoorden ze de brief niet, dan krijgen ze elk jaar een boete van vijfhonderd euro per strekkende meter gevel, vermenigvuldigd met het aantal verdiepingen. Dat is niet min, maar speculanten moet je hard aanpakken.De Brusselse bevolking groeit jaar na jaar. Die mensen moeten wonen, werken, zich verplaatsen; hun kinderen moeten naar school of naar de crèche. Maar open ruimtes blijven volbouwen is met een dergelijke leegstand geen alternatief. Een stad heeft groene ruimten nodig.Staatssecretaris Christos Doulkeridis (Ecolo) vraagt terecht dat de gemeenten hun leegstandsheffingen schrappen. Die heffingen spek-ken de gemeentekas, maar ze zijn geen efficiënt middel in de strijd tegen de leegstand. Evenmin als de andere negen maatregelen, ook stimulerende, die te weinig zoden aan de dijk hebben gebracht. Al 25 jaar hoor ik het cijfer van dertigduizend woningen citeren. Dat het aantal nog nooit exact becijferd is, is onbegrijpelijk.Met de boete beweegt Doulkeridis zich op het snijpunt recht op eigen-dom/recht op wonen. En dat beseft hij ook: “De leegstandsboete is geen klopjacht op eigenaars.” Terecht; dat zou ook dom zijn. Eigen-dom is niet alleen een recht – in België zelfs een heilig recht –, het is ook een goede verzekering voor de oude dag. Toch kost eigenaar zijn veel geld. En de overheid legt ook veel stedenbouwkundige verplich-tingen op. Dat is allemaal waar. Maar een eigenaar moet zijn vastgoed als een goede huisvader beheren. Dat is evenzeer waar.

EVA HILHORST

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

Picnic the Streets > Philippe Van Parijs zet de volgende stap

‘Dit is nog maar een begin’Geachte burgemeester,

Met ruim tweeduizend zaten we op het Beursplein op zondag 10 juni: vooral jongere, maar ook oudere Brus-selaars, Belgen en niet-Belgen, Nederlandstaligen en Franstaligen, met glimlachjes en boterhammen, maar zonder uw toestemming. Het was een magisch moment. Zelfs de Wall Street Journal en Al Jazeera berichtten er-over.U heeft niet gewacht met reageren. Vijf dagen na de picknick besliste u de Anspachlaan in de zomer op zon-dagmiddag af te sluiten voor het autoverkeer. Veel te-genstand viel er niet te verwachten: de picknick kon op ruime bijval rekenen bij Brusselse mandatarissen van alle kleur en gezindte. De schepenen Christian Ceux (CDH) en Philippe Close (PS), de parlementsleden Ma-rie Nagy (Ecolo), Els Ampe (Open VLD), en Brigitte De Pauw (CD&V), de senator Alain Courtois (MR), staatsse-cretaris Bruno De Lille (Groen) en minister Pascal Smet (SP.A) hebben allen hun sympathie betoond.Dit is een mooie overwinning op het fatalisme. Laten we dit vieren op zondag 24 juni tijdens de eerste Anspach-picknick waarvoor u de toestemming verleent. We ho-pen dat u van de partij zult zijn. Maar deze overwin-ning zal zeker niet volstaan om de picknickers tevreden te stemmen. Het gaat om twee procent van de tijd, op tien procent van de centrale lanen, gedurende twee van de twaalf maanden. Iedereen vindt dat een volledige heraanleg van de centrale lanen broodnodig is. U trou-wens ook, want u heeft een mobiliteitsplan klaar, zegt u, dat gerealiseerd kan worden vanaf 2014.Het probleem, en dat weet u zeer goed, is dat de Stad al veel studies heeft besteld en veel plannen heeft gemaakt voor dit deel van de Vijfhoek. Op 26 maart 2004 werd in de pers een masterplan voorgesteld, op basis van stu-dies van Groep Planning, die hiermee al zes jaar eerder was begonnen. Toen, in 2004, konden we lezen: “De grote lanen in het hart van Brussel worden verkeersluw heraangelegd op maat van de flaneur. De drie kilometer lange centrale as tussen het Zuidstation en het Rogier-plein krijgt brede voetpaden, bomen en slechts twee rij-stroken op het hele traject”; het De Brouckèreplein wordt “een grote publieke ruimte”. Meer nog: “De Stad Brussel steunt het plan, het geld is er al. De bouwaanvraag is voor binnenkort. Het werk kan vermoedelijk eind 2005 beginnen.” Vandaag wachten we nog steeds.U antwoordt hierop dat het nieuwe plan beter is. En u hebt gelijk. In tegenstelling tot het plan uit 2004 sluit het nieuwe plan het doorgaande autoverkeer tussen noord en zuid volledig af. Het Beursplein wordt een

voetgangerszone. Bravo! Maar u begrijpt dat uw plan-nen na tien jaar immobilisme niet meteen vertrouwen inboezemen.Gelukkig kunt u deze zomer de daad bij het woord voe-gen. Ik zal u enkele suggesties aan de hand doen, met al de bescheidenheid van iemand die niet de zware verant-woordelijkheid van burgemeester draagt of zich zorgen hoeft te maken over de komende verkiezingen.1. U heeft van bij het begin gezegd dat een autovrije zon-dagse Anspachlaan met uitzonderingen gepaard kan gaan. De eerste uitzondering komt er al op 1 juli, het begin van de koopjes. Denkt u nu echt dat de koopjesja-gers minder plezier beleven aan een brede autovrije laan dan aan smalle trottoirs, autolawaai en vervuilde lucht?2. U heeft ingestemd met de zondagse zomerse pick-nicks. Behoudens onverwachte rampen – monsterfiles, massale dronkenschap? – kunt u zonder meer tegen september beslissen om voortaan de voetgangerszone uit te breiden, zowel in de ruimte als in de tijd.3. Van alle plekken in Brussel is de Zavel bij uitstek het plein waarvan bewoners en bezoekers vinden dat het op een schandalige manier door auto’s wordt overspoeld. Moeten we wachten op een Picnic the Squares om de Zavel op zijn beurt autovrij te krijgen? 4. Het lussenplan, zonder doorgaand verkeer op de noord-zuidas, zoals het in uw nieuwe plan staat, is de logica zelve. Het plan moet getest worden. Daar zijn geen nieuwe studies of een dure heraanleg voor nodig. Een paar welgeplaatste betonblokken volstaan. Brus-selse kunstenaars kunnen die versieren met zwierige graffiti.Dit zijn maar enkele suggesties. U heeft er misschien nog betere in petto. Maar als hier niets van in huis komt tussen nu en september, dan heeft de Facebook-genera-tie niet alleen het recht, maar ook de plicht om opnieuw een initiatief te nemen, zoals ze dat zo prachtig op 10 juni heeft gedaan. Niet om u op de zenuwen te werken, maar om u te helpen de juiste beslissingen te nemen, wars van egoïsme en kortzichtigheid, ten dienste van het algemeen belang.De openbare ruimte in de stad radicaal renoveren is veel meer dan ‘une idée tout à fait charmante’, mijnheer de burgemeester. Het is een absolute noodzaak willen we onze kinderen en kleinkinderen de mogelijkheid geven om een beter leven te hebben dan het onze, ondanks een noodgedwongen lagere consumptie. Het is aan onze stad, de hoofdstad van Europa, om de weg te tonen.Hopelijk tot zondag op de Anspachlaan.

� Philippe�Van�Parijs,�inwoner�van�Brussel

BDW 1334 PAGINA 18 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Literatuur > Romans van Jacqueline Harpman lezen als wandeling door Brussel

De geheime gangen in Brussel en in onszelf

I n  de  bibliotheek  van  Casablanca  stond Flaubert  naast  Freud,  en  zo  laafde  Harp-man zich als jonge tiener al aan de liefdes 

van haar leven: literatuur en psychologie.Met  een  Joodse  vader  van  Nederlandse  af-komst was Marokko het  toevluchtsoord voor de familie in de oorlogsjaren. Terug in Brussel zag ze dat de stad veranderd was, en  in haar boeken zou ze daarvan een soort seismograaf blijven.  Ze  debuteerde  met  Brève Arcadie  in 

1959  en  ging  als  psychoanalytica  werken.In  Ukkel  bouwde  ze  haar  leven  op  met  haar man en twee dochters. In drie van de vier boe-ken die in het Nederlands vertaald zijn, is het zuiden van Brussel heel aanwezig. De emotie die  straten  en  gebouwen  bij  haar  oproepen, wilde ze doorgeven.

Met een deur te veelNa  het  lezen  van  Orlanda  (1997,  Prix  Médi-

cis) zal het wat monotoon ogende Constantin Meunierplein  nooit  meer  hetzelfde  zijn.  Een armzalig parkje waar drie narcissen (niet toe-vallig!)  elkaar  treurig  de  rug  toekeren,  maar waar  een  jongeman,  Orlanda,  loert  naar  de spiegelende  appartementen  van  Aline  en  Al-bert  op  de  derde  verdieping  van  een  gebouw op de hoek met de Molièrelaan. Naar de eer-ste winkel of het eerste café  is het een halve kilometer  wandelen,  maar  Orlanda  en  Aline kunnen  naar  het  ijssalon  op  de  hoek  van  de Vanderkinderestraat – dat kan alleen Zizi zijn. Ze spreken voortaan af aan de discrete ingang van Alines appartementsgebouw, aan de kant van Molière. Het appartement is een metafoor voor  Aline,  “die ook gesloten is maar met een deur te veel, waardoor Orlanda is ontsnapt.”

In Het geluk in het kwade staat de bestuurder in de file op de Franklin Rooseveltlaan. De ik-persoon kan de ogen niet afhouden van Huis Delune op de hoek met de Nachtvlinderlaan en begint te vertellen.

© A

N D

EVR

OE

REUZENmOSSELEN IN WARANDEpARK

BRUSSEL – Vanaf 1 juli zal het Brus-selse  straatbeeld  er  een  beetje  kaler uitzien: de 35 kleurrijke Brusselicious XXL-sculpturen die sinds begin april straten en pleinen opfleuren, verhui-zen die dag naar het Warandepark.Van  1  juli  tot  en  met  23  september worden  de  monumentale  BXXL-sculpturen  in  de  lanen  van  het  Park van  Brussel  (Warandepark)  verza-meld,  waar  toeristen  en  Brusselaars ze  kunnen  bewonderen.  De  vijf  ‘su-perhelden’  van  de  Brusselse  gastro-nomie  vormen  een  onderdeel  van Brusselicious, het Brusselse jaar van de  gastronomie.  De  beelden,  op  ori-ginele  wijze  versierd  en  gepersona-liseerd door kunstenaars, sierden de voorbije drie maanden centrale plaat-sen  in  twaalf  Brusselse  gemeenten. Wie de gelukkige eigenaar van een uit de kluiten gewassen mossel, frietzak, chocoladereep, spruit of glas bier wil worden, kan op het einde van de ten-toonstelling een beeld kopen.� SM

FEESTEN Op Z’N ANDERLECHTS

ANDERLECHT – Op 30 juni trapt Anderlecht voor het elfde jaar op rij de zomer af met het familiefestival Tournee General. Het Dapper-heidsplein wordt omgetoverd in een zomers feestterrein.

Op zaterdag 30  juni organiseert het gemeenschapscentrum  De  Rinck  in samenwerking met de cultuurdienst het festival Tournee General. ’s Och-tends opent het festival met een kin-der- en boekenmarkt. Na de middag kunnen  kinderen  zich  uitleven  met activiteiten  zoals  kwakvangen,  kop-peke rollen  en  volksspelen.  Daarna is het de beurt aan  jong en oud om de dansvloer in vuur en vlam te zet-ten  tijdens  Tournee  Dansant.  An-derlechtse verenigingen zorgen voor multiculturele  hapjes  en  drankjes. Soulbrothers  en  Les  Truttes  sluiten het feest af.� SM

© E

UR

Ap

AR

T

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

Bezoeken enkel op afspraak

Informatie@handicap-ambulant.be

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

BRUSSEL – Jacqueline Harpman zit voor altijd op een bankje van het Constantin Meunierplein, terwijl ze haar ogen laat glijden over de gebouwen als waren het spiegels van onszelf. De grote Belgische schrijfster en psychoanalytica is vorige maand overleden, maar sommige plekken in Brussel heeft ze voor altijd bezield.

BDW 1334 PAGINA 19 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

Ook  in  Het strand van Oostende  (1991,  Prix Point de Mire), wanneer Émilienne op het punt staat  het Hannonhuis  aan  de  Brugmannlaan te kopen, wordt haar innerlijk op het gebouw geprojecteerd. De  liefde  tussen Émilienne en Léopold  hoeft  niet  langer  in  het  geheim  be-leefd  te  worden,  en  het  huis  heeft  dan  ook bijna geen muren, vooral vensters: “Ik had het gevoel alsof ik mijn weg door dicht struikgewas had gebaand alvorens uit te komen op de open plek in het bos.”Maar vooral in Het geluk in het kwade  (1993) staat Huis Delune voor onze psyche. De ver-teller  in  de  file op  de  Franklin  Rooseveltlaan kan zijn ogen niet van het huis afhouden: “Het bevindt zich, als het ware afgesneden van het stadsrumoer, in een denkbeeldige enclave en staat er wat hooghartig bij, als een prinses in ballingschap die van haar omgeving het proto-col blijft verlangen dat haar rang vereist, zich afsluit van de buitenwereld en vol geheimen zit.”Het huis is zo raar ingeplant omdat het het enige nog overblijvende gebouw van voor de Wereld-tentoonstelling van 1910 is. Welke bedoelin-gen moet de opdrachtgever toch gehad hebben, vraagt de verteller zich af, met de onzichtbare tussenverdiepingen,  de  geheime  en  de  “nog geheimere gangen”  die  alleen  broer  en  zus Clément en Emma helemaal verkend hebben?

Het appartementsgebouw op de hoek van Meunierplein en Molièrelaan. De symmetrie van het gebouw en de gebouwen eromheen doet Harpman mijmeren over onze spiegelende helften, mannelijk/vrouwelijk.

In Het strand van Oostende koopt Émilienne het Huis Hannon op de Brugmannlaan voor zichzelf en haar Léopold.

© A

N D

EVR

OE

© A

N D

EVR

OE

scène van het neerstortende gordijn in de oude bioscoop in de Ransfortstraat.

Smaak der BrusselaarsVoor  wie  de  beau monde  van  verschillende Brusselse  generaties  wil  leren  kennen,  geeft Het strand van Oostende een hilarisch portret. Het  cruciale  eerste  diner  dat  een  getrouwde vrouw  moest  geven,  maar  Émilienne  maakt een “uitstekend debuut”, of het  ideale tijdstip 

waarop  je  in het Ter Kamerenbos op het Ro-binsoneiland een ijsje at.In al Harpmans romans leer je de smaak van de Brusselaars kennen. We zien een moppe-rende  architect  Louis  De  Koninck  omdat  hij het huis in de Schepenijlaan niet met een ate-lier mag uitbreiden. De schilder Léopold houdt liever zijn atelier in de Ransfortstraat in Mo-lenbeek, “een armoedige wijk waar we niet het risico liepen betrapt te worden door mensen uit het mondaine wereldje”.  Van  twee  Spilliaerts kon tijdens de oorlog enkele jaren geleefd wor-den, en in de jaren 1980 wordt niet meer naar Oostende,  maar  naar  Knokke  afgezakt  “aan-gezien de bon-ton van strand was veranderd”.

StemvorkHarpman amuseerde zich zo goed tijdens het schrijven aan Het strand van Oostende dat ze bijna niet kon stoppen. Ook in Orlanda, waar de  ‘ik’ die Aline de keel uithangt, haar heeft verlaten, maakt de auteur zich vrolijk over de mogelijkheden  die  dat  met  zich  meebrengt. In  ware  cameostijl  betrapt  ze  zich  erop  dat ze zich te veel laat meeslepen door Orlanda’s eerste  seksuele  verovering:  “Ik geloof dat ik hier te veel ben!” Ze vermaakt de lezer ook met haar pogingen om Virginia Woolf, die Orlando schreef, ervan te overtuigen dat Orlanda geen plagiaat, maar een hommage is.Maar de toon van Harpman wisselt geregeld. “Ze wilde graag leuk gevonden worden, en dat doodt de jongen in een meisje” is zo’n zinnetje dat  blijft  hangen.  Haar  personages  zijn  Tris-tans en Isoldes, altijd op zoek om een eind te maken aan de ondraaglijke amputatie: “Liefde maakt ons kapot, omdat we haar nooit berei-ken.”Harpman noemt onze  tweeledigheid  in meer dan een boek het resoneren van de twee benen van een stemvork, en die vergelijking gebruik-te  ze  ook  voor  de  band  tussen  haar  metiers, psychoanalyse en literatuur.Als je je afvraagt waar Harpman zit in al haar verhalen  –  in  de  opdracht  van  Orlanda  be-dankt  ze  tenslotte  voor  het  appartement  –, dan is er dat typische antwoord van haar, dat ze juist schreef over wat haar niet overkwam, opdat het haar zou overkomen  terwijl  ze het schreef. “Ze zou de afloop van de geschiedenis niet kennen, want die blijft altijd onbekend, op het moment dat de dood het boek dichtslaat, zijn er altijd verhalen over waarvan het einde open blijft.”

� An�Devroe

In de jaren 1980 wordt niet meer naar Oostende, maar naar Knokke afgezakt

“aangezien de bon-ton van strand was veranderd”

Via  vensterscènes  wordt  bij  Harpman  vaak veel duidelijk: Clément die met een verwron-gen  glimlach  Emma’s  minnaar  volgt  die  de laan  oversteekt,  Émilienne  die  na  de  house-warming  van  Hôtel Hannon  haar  ouders  ziet vertrekken die er plots oud uitzien, en Aline en Orlanda, elk aan hun kant van het raam: “Ze

posteerde zich achter het raam en tuurde naar de hoek van de Rodenbachstraat en het plein: blijkbaar wacht ik op hem, zei ze bij zichzelf, en zag verbijsterd hoe hij het plein op kwam ren-nen.”Orlanda vráágt gewoon om een verfilming, net als Het strand van Oostende, alleen al voor de 

Bij ijssalon Zizi, hoek Vanderkinderestraat/Onderlinge Bijstandstraat. Hier spreken Orlanda en Aline af: “Twee zielen in een lichaam?”

© A

N D

EVR

OE

Op een bankje op het Constantin Meunierplein kijkt Orlanda naar boven, naar de derde verdieping.

© A

N D

EVR

OE

BDW 1334 PAGINA 20 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

ADVERTENTIE

Muziek > Cumali Bulduk stelt zijn debuut Dost voor

‘Turkije en Brussel vervlochten’SINT-JOOST-TEN-NODE – De Brusselse Turk Cumali Bulduk bracht zonet zijn de-buutalbum Dost uit. In zijn groep Saz Ground brengt hij muzikanten van verschillende culturen en muziekstijlen samen. Op vrijdag 22 juni te ontdekken in Sazz’n’Jazz.

Het album Dost tapt zowel uit het vaatje van de populaire Turkse muziek als uit dat van flamenco, jazz, funk, rock en klassiek. Daar-door maak je kennis met de Turkse traditie, via onder meer het prachtige saz-spel van Bulduk (een saz is een Turkse luit), maar toch blijft de muziek toegankelijk voor een groter publiek.Saz Ground is ontstaan tijdens Le Monde en Scène, jamsessies georganiseerd door Tanju Goban van de vzw CBAI (Centre Bruxellois d’Action Interculturelle). “Sinds 2005 neem ik deel aan die sessies,” vertelt Bulduk. “Eerst kwam ik er Dahlia Mees (violiste van de groep, BT) tegen, dan de drummer, de bassist… Ik leerde er ook Manu Hermia (bekend jazzsaxo-fonist, BT) kennen: hij maakt geen deel uit van de groep, maar hij is wel eens te gast op het po-dium. Zo heb ik een groep gevormd met goede mensen die van Turkse muziek houden, maar in feite uit andere genres komen: jazz, rock, flamenco… Ik vind het wel intrigerend dat zij niet verstaan wat ik zing. Maar ik stel ze al-

tijd gerust: mijn teksten gaan over liefde, over menselijke verhoudingen en wat er goed is in de mens. Er zit ook wat mystiek in.”Dost betekent ‘vriend’ in het Turks. Die vriend

is Bulduks vader, die in 2000 overleed. “Ik ben toen door een moeilijke fase gegaan, met veel verdriet.” Toch staat er niet uitsluitend trieste muziek op het album. “In feite is het een soort

autobiografie: ik zing over de verschillende periodes van mijn leven. Bij het lezen van de teksten (allemaal in het Engels vertaald in het cd-boekje, BT) zullen de mensen voelen wat ik beleefd heb. Door mijn muziek leren ze me kennen. Het is een heel persoonlijk al-bum.”Bulduks roots staan centraal. “Ze zijn on-zichtbaar, maar ze hebben een sterke invloed op wie je bent en wat je doet. De saz is uit hout en komt dus uit de grond, van de wortels. Het instrument vertegenwoordigt mijn wortels.”Fusion is voor Bulduk de normaalste zaak van de wereld. “Ik heb altijd van fusie gehouden. Het begon met de componist Zülfü Livaneli, die klassieke orkesten traditionele Turkse muziek liet spelen. Ik was toen twaalf jaar en was er helemaal weg van. En door hier in Brussel op te groeien ga je automatisch naar verschillende stijlen luisteren. Die zitten ver-vlochten in mijn album.”� Benjamin�Tollet

Dost is uit bij Diyar Müzik in Turkije. Er is (nog) geen distributie in België; bestellen kan op www.cumalimusic.com. Cd-voor-stelling op vrijdag 22 juni om 22 uur bij Sazz’n’Jazz, Koningsstraat 241. Kaartjes kosten 5 euro. Meer op www.sazznjazz.be

Cumali Bulduk: “Door mijn muziek leren de mensen mij kennen.”

© YA

SA

R YA

GC

I

agenda verschijnt ook deze zomer maandelijks

agendamagazine.be

Tijdens de maanden juli en augustus vervangt AGENDA zijn wekelijkse publicaties door twee extra dikke maandnummers die alle activiteiten tijdens de zomer in Brussel bundelen. Het eerste maandnummer verschijnt op 27 juni en pakt uit met interviews met artiesten van Couleur Café, Recyclart Holidays en Bruksellive, signaleert welke expo’s u niet mag missen tijdens de Summer of Photography, tipt welke nieuwe terrasjes de places to be zijn én maakt u wegwijs in het volledige filmaanbod van de maand. Met de ZOMERAGENDA binnen handbereik is je vervelen tijdens de zomermaanden onmogelijk.

ADV_BDW.indd 1 18-06-12 10:50

BDW 1334 PAGINA 21 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

ADVERTENTIE

Alles verliep volgens Laplan

Onder de vleugels van Laplan broeit er heel wat: straat- en improtheater, fotografie, dans, fanfare, dansmariekes...

© B

AR

T DE

WA

EL

E

Gezien: Laplan feest!, zaterdag 16 juni in De Markten (www.laplan.be).

Laplan is de overkoepelende naam voor de artistieke activiteiten van professionele en niet-professionele kunstenaars in het Brusselse ge-meenschapscentrum De Markten. Daaronder vallen de workshops en creatieve cursussen Modeltekenen, Toneel of Poëzie, maar ook de zes-maandelijkse Revue, én de steeds meer gesmaakte optredens en pro-ducties van de los-vaste ensembles Borrris (improvisatie), D°eFFeKt (to-

neel), Café Marché (fanfare), Majoretteketet, Stemmer (koor) of Stadsbiografie (fotografie), die uit die workshops en cursussen zijn voort-gevloeid. Deze formule, waarbij cursisten doorgroeien naar echt productiewerk, heeft de voorbije jaren naam gemaakt. Bovenge-noemde groepen vinden aansluiting bij grote evenementen als het Kunstenfestival, Festival Canal en Museum Night Fever, en hebben ook al verschillende stapjes buiten Brussel gezet.Pol Vervaeke van De Markten geeft toe dat het succes van Laplan ook zijn verwachtingen te boven is gegaan. “Het was een gok om zo hoog in te zetten, maar het is goed uitgepakt. Al onze productiegroepen staan op eigen benen en vinden hun weg buiten onze gebouwen. We moeten alleen in de gaten houden dat ze Brus-sel blijven uitdragen, en daarom halen we ze af en toe weer binnen, zoals vandaag. Zo blij-ven ze ook nieuwe deelnemers aantrekken die voor de doorstroming zorgen. Voor nieuwelin-gen die erin worden gegooid, is het altijd even zwemmen, maar ze haken vlug aan.”Zaterdag presenteerden de Laplanners hun werk in De Markten, dat dankzij het goede weer de binnenplaats als uitvalsbasis kon ge-bruiken. De fotografen van Stadsbiografie pre-senteerden hun beelden, die inderdaad tot een biografie van Brussel aan het uitgroeien zijn. Borrris speelde een longform-improvisatie; de koren De Zingende Brug en Zinnefolee (een project van het Vlaams Huis voor Amateur-kunsten Zinnema en de vzw voor het Brus-selse dialect Ara!) droegen op geheel eigen manier bij tot een geanimeerde, maar rustig kabbelende namiddag.

Toen de Brusselse fanfare Café Marché in actie kwam, ging het nog een toontje hoger. Café Marché ontstond uit een workshop-reeks die werd geleid door Chris Carlier, een multi-instrumentalist die lesgeeft aan de academie van Sint-Agatha-Berchem en ook nog deel uitmaakt van groepen als Les Confrères de Saint-Lazaire, Cro Magnon of Elvis Peeters & De Legende. Carlier haalde er Guido Schiffer bij, ooit een van de Vieze Gasten van Vuile Mong. Beiden schrijven, arrangeren en dirigeren een uiteenlopend repertoire, van zangnummers, straatmuziek en orkestwerk tot het punky programma dat ze op 1 juli ook op Plazey zullen brengen, met Elvis Peeters en Mark Poukens (front-man van De Brassers) mee op het podium.Voor de uitreiking van de Prijs Roger Van de Voorde (zie verslag op p. 22), waarvan Café Marché later op de avond de winnaar bleek te zijn, verscheen de bonte stadsfanfare met een verkorte versie van hun programma Ko-menete, een muzikale enscenering van een traditioneel Felliniaans trouwfeest, waar-bij de muzikanten ook voor het eten en de bediening zorgen, in een soms verstilde, soms komische ambiance. Of het nu ging om het door drie zangeressen gezongen ‘Complainte pour Sainte Catherine’, om hun al wat oudere compositie ‘Arabica’ met zin-gende zaag en buikdanseres, of om het met kazoo aangeblazen ‘Black cat, white cat’ van Goran Bregović, de fanfare speelde alsof het feestje nooit zou ophouden. Uiteindelijk moest het dat wel doen om de mensen van het naaiatelier hun creaties te laten tonen op de rode loper, maar na de regenbui die zich dan toch aandiende, marcheerde Café Marché de Spiegelzaal in om samen met Zinnefolee de uitreiking van de Prijs Roger Van de Voorde feestelijk in te zetten. In de geïmproviseerde chaos daar kwam de fan-fare nog beter tot haar recht. Met het walsje ‘Viva Café Marché’ brachten ze een hymne aan zichzelf. Daarna werd er getoost tijdens het ‘Portomoment’ dat werd ingevoerd door Zinnema, de organisator van de Prijs, omdat Roger Van de Voorde, de in 2007 overleden voorvechter van de amateurkunsten, op zo’n middag steevast een porto dronk.� Michaël�Bellon

Pra

at

ach

teraf

ADVERTENTIE

Eindwerken modestudenten SYNTRA Brussel

Inkom 10€ Wiels: Av. Van Volxemlaan 354 | Vorst

Is mode jouw ding? Zoek en vind je modeopleiding op www.syntrabrussel.be

22 juni CC Brass in Wiels 19u

Met de steun van FCC – Brass en het College van burgemeester en schepenen van de gemeente Vorst

Eva Hilhorst

Ontdek hetandere Brussel

in het Museumvan de Stad Brussel

Grote Markt 1000 BrusselT 02 279 43 50www.museumvandestadbrussel.be

De Brusselaar Roger Van de Voorde (1927-2007) was als eerste voor-zitter van het Centrum voor Ama-teurkunsten in Anderlecht – nu Zinnema – een voorvechter van de amateurkunsten. Naar hem werd de tweejaarlijkse prijs genoemd waarnaar groepen en individuen uit Brussel en de Rand die aan vrije-tijdskunst doen, kunnen meedin-gen.In de loop van het voorjaar gaven 25 kandidaten in verschillende podiumdisciplines een staaltje van hun kunnen, gespreid over zes pre-sentatiezondagen in Zinnema. De jury onder leiding van journalist Guido Fonteyn maakte zaterdag in

De Markten de drie laureaten be-kend. De jury keek naar Brusselse verankering, artistieke visie en ver-nieuwing, maar wilde ook ontroerd worden.Voor één keer was er eens geen sprake van een ‘moeilijke beraad-slaging’, maar over een ‘vlotte con-sensus’: de eerste prijs ging naar de Brusselse fanfare Café Marché uit de Laplan-werking van De Markten (zie ook ‘Praat Achteraf’, p. 21) voor ‘de niets ontziende kracht waarmee ze muziek en theater tot één geheel smeden’. Café Marché krijgt van organisator Zinnema een waarde-bon van drieduizend euro om in het volgende jaar aan een nieuwe

BDW 1334 PAGINA 22 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

Geschiedenis > Tentoonstelling Feestelijk tafelen toont evolutie in eetgewoonten

Etiquette, mondjesmaat

‘D e wereld heeft zo haar ei-sen, haar wetten en voor-schriften, waarnaar wij

ons moeten schikken. Doen we dat niet, dan dreigen we onszelf uit te sluiten.” Dat is de openingszin van Le guide des convenances, hét re-ferentiewerk voor savoir-vivre van eind negentiende en een groot deel van de twintigste eeuw.La vie chez soi et dans le monde, dat soort titels van etiquetteboeken ziet het daglicht door de opkomst van de bourgeoisie. Die nieuwe, economisch sterke klasse heeft nu eenmaal niet altijd savoir-vivre, is wat onhandig in het omgangsleven. Gedragsregels zijn dus een ideale ruggensteun in de maatschappe-lijke omgang. Net zoals in het geïn-dustrialiseerde achttiende-eeuwse Engeland de silver spoon novels op-duiken om de nieuwe rijken mores te leren: welke lepel, welk mes ge-bruik je voor welk gerecht? Hoe eet je aardbeien? Oesters? Sop je brood niet in de saus met je vingers. Eti-quetteboeken weerspiegelen de so-ciale mobiliteit en de promotie op de maatschappelijke ladder.“Opdat gasten zich goed zouden voelen, moesten ze de gedragsregels

kennen: hoe je niemand choqueert of schoffeert. Het gaat om het op-heffen van het egoïsme. Veel din-gen die we nu nog doen,” verklaart Werner Adriaenssens, conservator Decoratieve Kunsten bij de Konink-lijke Musea voor Kunst en Geschie-denis in het Jubelpark, die aan deze zomertentoonstelling in BELvue meewerkte. “Etiquetteboeken wa-ren voor vrouwen: rijke vrouwen, maar ook voor vrouwen met minder ‘faciliteiten’. Voor een alleenstaan-de dame is het gepermitteerd om schotels uit een restaurant te halen. Huispersoneel kan voor de gelegen-heid worden ingehuurd en als me-vrouw zelf kookt, dan geen ‘frituur’, geen sauzen en gerechten die vooraf klaargemaakt kunnen worden.”De rol van de vrouw des huizes was belangrijk. Madame was de baas in huis. Zij leidt alles in goede banen. Het einde van de maaltijd bepaalt zij, en zij is het die de arm van haar eregast neemt om naar salon en fumoir te gaan. Die leidende vrou-wenfiguur is de voortrekker van een komende emancipatiegolf. De dame des huizes houdt alles – discreet – in het oog en in het gareel. Ze is ména-gère en dus ook manager.

Het gekke is dat er aan de lezeressen van het etiquetteboek le service à la russe werd aangeprezen omdat die manier van opdienen ‘plus élégant et plus français’ (!) is: iedereen krijgt een eigen gedresseerd bord voorge-schoteld, waardoor er in het midden van de tafel plaats vrijkomt voor een ovaal tafelstuk. Kunstmatige bloe-

men werden daarbij niet ontzien. Sterk geurende bloemen werden so-wieso geweerd omdat een doordrin-gende odeur na een tijdje misselijk maakt. De kleur van de bloemen op tafel werd ook aangepast aan de ge-bakjes en de bonbons. En dan zeker bij sommige diners de tête, verkleed-de themadiners. Eén uitnodiging

luidde: ‘On sera en devanture de pâ-tissier’, we liggen bij de banketbak-ker in de vitrine. Aan gasten werd dan gevraagd om kapsels in de vorm van taartjes of gebakjes op te tutten.Op tafel stonden boutonnières, vaas-jes voor de anjers in het knoopsgat van de gasten. Ook de Brusselse zilversmidfamilie Wolfers heeft die

BRUSSEL – “Schenk nooit bloemen aan de gastvrouw. En als je het toch doet, geef er meteen de vaas bij.” Dwaas en dwangmatig zijn gedragsvoorschriften echter niet. Ze beantwoorden aan een logica van wellevend-heid, en ze stremmen het egoïsme. In feite stroomlijnen ze het samenleven, hapje per hapje.

Jules-Alexandre Grün, ‘Fin de souper’, 1913.

© G

IRA

UD

ON

/ BR

IDG

EM

AN

AR

T LIB

RA

RY

Amateurkunsten > Café Marché krijgt Prijs Roger Van de Voorde

Fanfare van eten en drinken

Café Marché, afgelopen zaterdag op Laplan feest!: overtuigend.

© B

AR

T DE

WA

EL

E

BRUSSEL – Zaterdag werd in het gemeenschapscentrum De Markten de Prijs Roger Van de Voorde uitgereikt. De Brusselse fanfare Café Marché kwam, zag en overwon.

productie te werken, plus een geld-prijs van 1.500 euro uit handen van Bruno De Lille (Groen), VGC-collegelid bevoegd voor Cultuur.Café Marché had zelf even voordien de feestelijkheden van de uitreiking muzikaal mogen openen, en er zo meteen voor gezorgd dat niemand iets tegen hun overwinning in kon brengen. Guido Schiffer, samen met Chris Carlier componist, arrangeur en dirigent van de bonte bende mu-zikanten, ziet de prijs als een belo-ning voor zeven jaar werk. “Onze groep draait gesmeerd, en wat we doen, spreekt alle leeftijden aan. Waarschijnlijk heeft het totaalspek-takel dat we getoond hebben, de jury over de streep getrokken.” Café Marché trakteerde jury en publiek op een Felliniaans trouwspektakel met muziek, eten en drinken.

De twee andere genomineerden die eeuwige glorie te beurt valt, wa-ren de Molenbeekse vzw Foyer met

Meulebeik forever en Teenage Thea-ter met Assepoester.� MB

© G

IRA

UD

ON

/ BR

IDG

EM

AN

AR

T LIB

RA

RY

BDW 1334 PAGINA 23 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

Horsmakreel: het is een naam die absoluut niet klinkt. Maar het is dan ook een plebejische vis-soort, een die nooit in de Vlaamse vishandels ligt. Gelukkig wel bij de Brusselse.

De allereerste keer dat ik een horsmakreel te zien kreeg, was als kind, vissend in een open boot bui-ten Nieuwpoort. De schipper, Fonse, was een oude visser en havenloods die tijdens de oorlog nog op de konvooien naar Moermansk had gevaren. Hij was overigens alle dagen van zijn werkende leven zeeziek. Ook als vrijetijdsvisser. Maar dat vond hij niet erg.Fonse liet ons vissen met lange lijnen en vijf haken, zonder aas. De lijnen gingen recht naar beneden en ik voelde het bonken van het lood op de zandbo-dem. Niet lang daarna had de eerste van ons gezel-schap beet. Gretig werd de lijn opgehaald, en daar verscheen deze vis. “Wat voor vis is dat?” Dat is de vraag van elke landrot die eens iets anders te zien krijgt dan kabeljauw of tongfi let. Gek genoeg, Fon-se wist het ook niet. “Het is een vis die altijd in de buurt van de makreel zwemt,” zei hij ontwijkend. Het zou nooit in hem zijn opgekomen om zo’n beest mee naar huis te nemen, want dat was ‘geen eten’. Maar er werden stukjes vel afgesneden om aan de haken te doen: “Dat blinkend vel zal de makreel aantrekken.” We vingen die dag geen enkele hors-makreel meer, maar wel enkele plastic zakken vol groenblauwe makreel.De vis zonder naam bleek later, toen ik meer van vissen had geleerd, horsmakreel of marsbanker te heten. Andere streeknamen zijn poer , Engelse ma-kreel of stekvis . Trachurus trachurus noemde de wetenschapper Karl von Linné het dier. Hij stopte het in een eigen familie, maar andere wetenschap-pers klasseerden de horsmakreel samen met de pompano’s, jacks en andere vissen die men eerder in Amerikaanse vissersromans tegenkomt. In het Engels heet hij horse mackerel . Het is duidelijk dat onze Nederlandse naam van die Engelse is overge-nomen. Zo weinig woorden maakten onze vissers aan dit diertje vuil, dat ze er geen eigen naam voor hadden. Was paardenmakreel te moeilijk? De Fran-sen moeten er ook weinig van weten: chinchard . De uitdrukking “C’est du chinchard” komt overeen met ons “’k Heb bot gevangen.” We moeten al zui-delijker gaan, bij de Spanjaarden ( chicharro ) en de Portugezen ( carapau ), om waardering te vinden.

Verder vindt men de soort langs heel de Afrikaan-se Westkust tot aan Kaapstad in Zuid-Afrika. Een zeldzaamheid is de horsmakreel dus zeker niet.Onbekend is onbemind? Onze mediterrane stads-genoten weten hem wel te appreciëren, want op dit ogenblik liggen er overal. Meestal heel kleintjes, maar ook nu en dan zo’n grote als die op de foto, achthonderd gram zwaar. Zelfs Pierre Wynants, toen hij nog achter de vuren van Comme chez Soi stond, heeft deze vis ooit op zijn menukaart gezet. Marsbanker is een ondergewaardeerde soort.Al wordt hij hier nauwelijks aangevoerd, elders is

er wel wat horsmakreel te krijgen. Het is een vette vis, dus ook nog boordevol omega-3-vetten, en

daar eten we te weinig van. Koop er maar eens. Het is een goedkope vis: zes, zeven euro per

kilo; voor minder is er hier nauwelijks vis te vinden. Neem er een waarvan de kleuren schitteren en het oog mooi bol staat. Zuiderse vis wordt nooit gestript, en dus dreigen de ingewanden het vis-vlees alsnog te verteren. Bij maatjes vinden we dat lekker, maar bij andere

vissen is dat te vermijden. Duw dus ook eens op het buikje, dat mag niet te slap zijn en niet beschadigd. Reken af en bekijk het beestje thuis van naderbij.Het is een ‘blauwe’ vis, zoals de Spanjaarden zeg-gen, een vis van de hoogzee, net als sardienen en tonijnen. Hij heeft schubben, maar ook scutes , pun-tige grote schubben langs de zijlijn. Dat vel moet eraf, want een Franse bijnaam voor de chinchard is étrangle-belle-mère .Experimenteren maar. Hebt u ooit al vis zelf gefi -leerd? Dan is het nu het moment om te proberen. Pelagische vissen hebben doorgaans een grotere ‘uitlevering’ dan bodemvis, daarmee bedoelt men dat er een groter percentage vlees aan zit. Bij een platvis blijft vaak niet meer dan 35-40 procent vlees over. Bij makreelachtigen is dat tot zeventig procent, maar dan wel bij grote individuen en in handen van ervaren fi leerders.Ik ga hier niet uitleggen hoe u moet fi leren, maar probeer het toch zelf eens. Juist met goedkope vis mag het al eens mislukken, en u hoeft er zeker niet doorgestudeerd voor te hebben. Gelukkig staan er tal van fi lmpjes over fi leren op YouTube en dergelij-

ke. Zien is beter dan uitleggen op papier. Na zeven-honderd keer proberen zult u het zeker in de vingers hebben.Het vlees van de marsbanker is mooi blank, daar waar rauw makreelvlees roder is. Er ligt wel een donkere laag aan de huidkant. Die bevat extra veel ijzer, en ook veel smaak.Kleinere vissen kunnen in hun geheel op de bar-becue en zo uitgepeuzeld worden (vel verwijderen tenzij voor schoonmoeder, zie hoger). Hele kleintjes doen onze Marokkaanse koks in de frituur, maar ik vind gefrituurde vette vis een beetje van het goede te veel. Neem het schoongemaakte vlees, snij het in grote hapstukken en laat het, samen met gesnip-perde ajuin en wat peper en zout, enkele uren ma-rineren in citroensap. Dan laten uitdruppen, anders is het té citroenig. Fidjianen doen er dan een scherp pepertje bij en mengen alles met kokosroom. Zo heet het gerecht kokoda , en het past echt bij de zo-mer. Smakelijk.

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Horsmakreel

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

zilveren kleinoden gemaakt. Val Saint-Lambert maakte dan weer kleine kristallen asbakjes, verkocht per zes, die naast elk couvert werden gezet.Nadat ze nog even gekeuveld had-den met de dames, trokken man-

nen zich na de maaltijd (maar vóór de koffi e) terug in een fumoir , een aparte rookruimte. In dat fumoir stond een lampe de fumeur , die als permanente aansteker voor de siga-ren diende. Op kleine bijzettafeltjes

stonden likeuren. Nadien vervoeg-den de heren de dames in de salon voor de koffi e. Het was de vrouw des huizes, geholpen door een vrien-din of de dochter, die de koffi e uit-schonk. ‘Un bain de pied’ , gemors op het onderschoteltje, was ‘tout à fait de mauvais genre’ . Het eerste kopje ging naar de eregast en de huisdame hield met haar linkerhand het sui-kerpotje met het suikergrijpertje vast. Aan de dames werd gesuikerde likeur geoffreerd, de heren kregen cognac of rum.Acht dagen na het diner was het de gewoonte une viste de digestion , een dankbezoekje, af te leggen. “Het is allemaal een kwestie van wel-levendheid,” zegt levensgenieter Adriaenssens. “Veel dingen zijn ver-geten, maar evenzoveel leeft voort. Sommige voorschriften lijken wel de choreografi e van een ballet.” En vergeet niet: een bord mag je niet schuin houden, zelfs niet voor soep. En een servet nooit helemaal open-plooien op je schoot… ’t is maar dat u het weet!� Eliane�Van�den�Ende

De dame des huizes houdt alles discreet in het oog en in het gareel. Ze is ménagère en dus ook manager

Zo weinig woorden maakten onze vissers aan dit diertje vuil, dat ze er geen eigen naam voor hadden

ADVERTENTIE

Vier historische feesttafels worden deze zomer in het BELvue Museum gereconstrueerd: het huwelijksbanket van prinses Louise in 1897, het diner van de Koloniale Tentoonstelling van Tervuren in 1897, de trendsettende art-decotafel op de Exposition Internationale in 1925 in Parijs, de feesttafel bij de openingsplechtigheid van Expo 58. De belangrijkste kunstvoorwerpen behoren tot het Erfgoedfonds van de Koning Boudewijnstichting. Van 23 juni tot en met 9 september in het BELvue Museum, Paleizenplein 7. Meer op www.belvue.be en www.roerend-erfgoed.be

M�� �� ����� ��� ��� B������� H������������� G�����

www.fedsvk.be

02 412 72 44

Verhuur uw woning zorgeloos

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

Steun voor de renovatie

Fiscale voordelen

SOCIALE VERHUURKANTOREN

se Westkust tot aan Kaapstad in Zuid-Afrika. Een zeldzaamheid is de horsmakreel dus zeker niet.Onbekend is onbemind? Onze mediterrane stads-genoten weten hem wel te appreciëren, want op dit ogenblik liggen er overal. Meestal heel kleintjes, maar ook nu en dan zo’n grote als die op de foto, achthonderd gram zwaar. Zelfs Pierre Wynants, toen hij nog achter de vuren van Comme chez Soi stond, heeft deze vis ooit op zijn menukaart gezet. Marsbanker is een ondergewaardeerde soort.Al wordt hij hier nauwelijks aangevoerd, elders is

er wel wat horsmakreel te krijgen. Het is een vette vis, dus ook nog boordevol omega-3-vetten, en

daar eten we te weinig van. Koop er maar eens. Het is een goedkope vis: zes, zeven euro per

kilo; voor minder is er hier nauwelijks vis te vinden. Neem er een waarvan de kleuren schitteren en het oog mooi bol staat. Zuiderse vis wordt nooit gestript,

vissen is dat te vermijden. Duw dus ook

© N

ICK

TRA

CH

ET

BDW 1334 PAGINA 24 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

Laïla Amezian: “Tot mijn twaalfde leefde ik heen en weer geslingerd tussen de vierde wereld van de Marollen en de comfortabele zuidrand. Uiteindelijk heeft dat mijn horizon verbreed, mijn leven verrijkt.”

‘I k voel me evenveel Belgische als Marok-kaanse,” zegt Laïla Amezian. En dat  is niet bepaald wat haar ouders voor ogen 

hadden  toen  ze  aan  het  begin  van  de  jaren 1960, uit economische noodzaak, naar België uitweken.“Hun  plan  was  na  een  tiental  jaar  met  hun kinderen  naar  het  thuisland  terug  te  keren. Daarom zijn we al  redelijk snel  van mijn ge-boortestad Antwerpen naar Brussel verhuisd. Het  leek  hun  beter  dat  hun  kinderen  in  een Franstalige  omgeving  zouden  opgroeien, want Frans is nu eenmaal Marokko’s tweede taal. Maar van de geplande terugkeer is nooit iets in huis gekomen. Bij gebrek aan geld. En dan, dan waren wij, de kinderen, plots groot en gingen we onze eigen weg. Uiteindelijk zijn vader  en  moeder  dan  maar  gebleven,  omdat hun kinderen zijn gebleven, omdat hun klein-kinderen hier zijn.”“Ik  heb  lang  geen  voet  gezet  in  Marokko.  Ik wilde  de  wereld  ontdekken,  en  mijn  reizen voerden me elders. De hernieuwde kennisma-king kwam er door optredens. Daardoor vond 

ik het contact met mijn roots terug, kon ik de banden weer aanhalen. Nu ga ik terug telkens als ik de kans krijg. Om de familie te zien, om te zingen.”“Mijn  moeder  heeft  een  prachtige  stem,  ze deed  niets  liever  dan  zingen.  Thuis,  met vriendinnen  ook.  Heel  normaal  voor  die  ge-neratie was dat,  iets wat helaas met de jaren teloor  is  gegaan.  De  liederen  waren  dikwijls emotioneel,  nostalgisch.  Nostalgie  naar  de tijd dat mijn lieve moeder zelf nog kind was, nostalgie  naar  Marokko,  nostalgie  naar  wat ze heeft moeten achterlaten. Dat alles maakte dat  ik  bijna  niets  anders  kon  dan  zelf  gaan zingen. Met mijn moeder als muze.”“Er  mijn  broodwinning  van  maken?  Daar dacht ik toen nog lang niet aan. Op school was ik een heel goede leerlinge, en verder studeren was mijn ambitie. Na mijn middelbareschool-tijd heb ik dat zes jaar lang gedaan, verschil-lende richtingen. Maar een diploma heb ik niet behaald. Ik deed nochtans mijn uiterste best, ik was werkelijk gemotiveerd, maar op de een of  andere  manier  kon  ik  me  niet  voldoende 

concentreren  op  mijn  boeken.  Tja,  blijkbaar was het mijn lot dat ik mijn weg elders zocht – in de muziek, dus. Op een bepaald moment heb ik de knoop doorgehakt. Het kon eigenlijk niet  anders,  ik  heb  het  zingen  meegekregen met  de  moedermelk,  het  zit  in  mijn  opvoe-ding. Vandaar ook dat ik, nu de generatie van mijn moeder stilaan verdwijnt, een project wil opzetten  rond  muzikale  erfenis  en  overleve-ring door de zang van vrouwen.”

TriOdeOp tafel ligt TriOde, Amezians jongste cd, die onlangs is uitgekomen. TriOde is ook de naam van het trio waarvan ze nu al enkele jaren de spil is. “Het is een woordspeling. Trio, omdat we een  trio zijn, ode  in de betekenis van het gezongen gedicht. De O verenigt, maar je kunt er ook de abstractie van het getal nul in zien. De  nul  die  de  wiskunde  toestaat  het  onder-scheid te maken tussen positief en negatief.”“Het is de tweede cd die ik opneem onder mijn naam.  Er  was  er  al  een  midden  jaren  1990, maar TriOde  is de eerste plaat die echt toont wie ik ben, als artieste en als mens. Je zou de tien nummers op TriOde met een beetje goede wil  een best of  kunnen noemen van het par-cours dat ik heb afgelegd. Er zitten eigen com-posities  in,  maar  ook  eigenzinnige  reprises van liederen die ik bij andere groepen heb ge-bracht. Als je er al een stempel op kunt zetten, dan  zou  ik  zeggen:  ‘Arabo-jazz-klassiek’.  Ik wou me vooral toespitsen op de tekst – vooral in het Arabisch, een beetje in het Engels – en de melodie. Daarom heb ik gekozen voor een 

heel  minimalistische  instrumentatie:  Anja Naucler  op  cello,  Stephan  Pougin  op  drums en percussie en, als gastmuzikanten in enkele van de nummers, Laurent Blondiau op blazers en Michaël Grébil op gitaar.” 

Tussen Marollen en Oudergem“Het zwaartepunt  van mijn  werk heeft  altijd op  identiteit  gelegen.  In  wat  ik  zing,  druk  ik een deel van mezelf uit. Altijd maar dat ver-

Vorige zomer in Marokko. “Tegenwoordig ga ik terug zodra ik de kans krijg.”

© MARC GYSENS

ETTERBEEK – “Het besef dat ik mijn ouders waarschijnlijk zal overleven, dat hun generatie langzaam verdwijnt, heeft me zin gegeven om mijn tanden te zetten in een project rond vrouwenzang. Opdat hun muzikale erfenis niet verloren gaat. Een hommage aan al die Marokkaanse vrouwen die naar hier geëmigreerd zijn. Helaas kan mijn moeder niet meer meezingen, maar haar geest zal alom aanwezig zijn.” Nooit zal Laïla Amezian vergeten van wie ze de passie voor het zingen heeft geërfd.

© L

AÏL

A A

ME

ZIAN

BDW 1334 PAGINA 25 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

FREDDI SMEKENS

Inspiroese

W anneer  ik  het  nu  over  inspiroese zal  hebben,  komt  het  er  in  de eerste  plaats  op  aan  even  te  ver-

melden  waar  ik  ze  haal.  Het  zal  niemand verwonderen  dat  die  eer  de  Brusselaar  in het algemeen toekomt – dus ook u, waarde lezer. Mo oek onze stad zeulf mag ik doebaa ni vergeite. Een en ander belet natuurlijk niet dat ik mij telkens weer afvraag woe da ’k het noste ki auver zal hemme.  Maar  dat  maakt nu eenmaal deel uit van het opdoen van die inspiratie.Zoals  elke  schrijver  heeft  ondergetekende niet  zelden  last  van  wat  in  de  volksmond ‘het  witte  blad’  heet.  Angst  is  in  dit  geval misschien  een  groot  woord,  maar  op  dit eigenste  ogenblik  kan  ik  er  geen  kleiner bedenken.  Het  is  in  elk  geval  een  gezonde angst.  Zoals  er  trouwens  ook  gezonde nieuwsgierigheid blijkt te bestaan.Laat ik het zo stellen dat ik maain inspiroese te velde opdoon. En met te velde bedoel ik wel degelijk  het  contact  dat  ik,  tot  hiertoe  al-thans, haast dagelijks heb met mijn mede-bewoners van onze toffe stad. Dat het daar-bij niet zelden over deze Brusselse Rubriek gaat,  is  uiteraard  een  groot  pluspunt.  Een voorbeeldje misschien om dat te illustreren. Laatst,  tijdens  de  pauze  van  een  theater-voorstelling, kwam een wat oudere dame tot mij met de vraag: “Zaaide gaa daan menier ni dee alle weike dat stukske auver het Brus-sels in de gazet schraaift?”  Ik heb niet  lang hoeven nadenken over wat die dame bedoel-de. “Ja, madam,” antwoordde ik, niet zonder trots,  maar  ook  wel  benieuwd  naar  wat  er daarna  zou  volgen.  Mijn  lichte  vrees  bleek echter duidelijk ongegrond. “Awel, menier,” ging  de  dame  verder,  “ik snaai da stukske elke weik ooit en hem er al draa schoonduuze van vol. Ik weit ni of ik in de tookomst nog genoeg duuze zal hemme vè z’er nog allemoe in te kraaige!” Of ik die laatste uitspraak als een compliment moest opvatten, was mij in eerste  instantie  een  raadsel.  Toch  nam  ik het zo op, en ik sprak: “Da’s ni zu erg, ma-dam, ik hem thoois wel nog ’n schoonduus stoen.” Van een even heuglijk als bemoedi-gend contact met een lezer gesproken!Ik  zou  zeggen:  terug naar onze inspiroese. 

Maar heeft  voorgaande anekdote niet  veel, zo niet alles met een vorm van inspiratie te maken  die  ik  meer  dan  af  en  toe  met  veel sympathie en vriendelijkheid zomaar  in de schoot  geworpen  krijg?  Voor  mij  staat  dat alvast buiten kijf.Maar  laat  mij  het  niet  te  veel  over  mezelf hebben. Ook al mijn  collega’s  zullen onge-twijfeld het contact dat zij met onze  lezers hebben, vaak als een bron van inspiroese be-schouwen. Tot die bron behoren natuurlijk ook  de  lezersbrieven  en  andere,  nog  per-soonlijker correspondentie die wij elke week weer  van  de  lezers  op  de  redactie  mogen ontvangen.  Wat  dat  betreft  zou  ik  gerust willen  stellen:  blaaft het veu oenwakkere! Want  tenslotte  zou  zonder  uw  nieuwsgie-righeid,  uw  aanmoedigingen  en  vaak  te-rechte en gegronde kritiek, de journalistiek die wij bedrijven, maar een saaie boel zijn. En zou onze inspiroese vè e stuk kunne weg-smelte as snie veu de zonne.Misschien nog een voorbeeldje van het  feit dat  inspiroese  door  de  buitenwereld  aan-gescherpt  en  eventueel  bijgeschaafd  kan worden.  De  grote  Engelse  dichter  William Wordsworth  schreef  ooit  een  gedicht  dat begon  met  de  woorden  ‘I wandered lonely as a cow’.  Toen  hij  de  complete  tekst  aan zijn  zus  liet  lezen,  maakte  die  de  opmer-king  (vrij  vertaald  in  het  Brussels):  “Da’s ’n hiel schuun gedicht. Mo van ‘a  cow’  zou ik masscheen toch ‘a  cloud’ moeke.”  En  aldus  geschiedde.  Persoonlijk  zou  ik  voor  ‘a cowboy’  of  eventueel  ‘a clown’  gekozen hebben, maar wie ben ik om een groot dich-ter als Wordsworth (of zijn zus) de les te le-zen?Bij alles wat voorafging, waarde  lezer, durf ik  te  hopen  dat  een  eenvoudig  Brussels woordje  als  inspiroese  mijn  angst  voor  het witte  blad  als  een  veertje  in  de  wind  heeft weggeblazen. Wat mij natuurlijk niet belet ook te hopen dat iedereen van u, elk op zijn of haar manier, de inspiroese van giel de re-dakse van taaid tot taaid e klaain stoempske in de rugge geift. Ik twijfel er uiteraard niet aan dat zoiets in de toekomst zal gebeuren, zoals het ook in het verleden altijd al het ge-val is geweest.

langen om te zoeken naar wie ik ben, en uit te drukken wie ik ben.”Het  is  een  proces  dat  zijn  wortels  heeft  in Amezians  prille  jeugd,  en  dat  nog  altijd  niet afgerond is. “Ik was nog geen vier toen we ver-huisden naar de Marollen. We woonden er in de schaduw van het Justitiepaleis: indrukwek-kend,  zeker  voor  een  kleuter.  Ik  had  er  mijn vriendinnetjes en vriendjes, ging naar school in de wijk. Het was mijn kleine wereldje. Al-thans: in de week; tijdens de weekends en een deel van de vakantie verbleef ik bij een Belgisch gastgezin in Oudergem. Om mijn moeder, die alleen was te komen te staan met de zorg voor drie  kinderen,  een  beetje  te  ontlasten.  Het huis daar was groot en comfortabel. Nog geen steenworp  verder  lag  het  Zoniënwoud.  Een compleet ander universum dan de Marollen.”“Zo komt het dat ik tot mijn twaalfde heen en weer werd geslingerd tussen de vierde wereld van Brussel en de comfortabele zuidrand. Tus-sen  een  Marokkaans  gezin  en  een  Belgisch. Die  mensen  in  Oudergem  hebben  me  onder hun vleugels genomen; ik kreeg een Belgische familie naast mijn Marokkaanse familie die er al was. Ik heb een Marokkaanse zus en broer, ik  heb  Belgische  halfbroers  en  -zussen.  Een dubbel  verhaal.  Het  zadelde  mij  op  met  vra-gen  over  wie  ik  was,  het  destabiliseerde  me. Maar net zo goed heeft het me kracht gegeven, mijn horizon verwijd, mijn leven verrijkt. Een dubbel verhaal, een mooi verhaal uiteindelijk: ik heb er niets dan positieve dingen aan over-gehouden. Het heeft gemaakt dat ik me zowel Marokkaanse  als  Belgische  voel,  en  allebei 

voor de volle honderd procent. Juist daardoor zit de notie van het uitdrukken van een iden-titeit zeer sterk verweven in mijn muziek. Een hybride identiteit, die een identiteit op zich aan het worden is. Voor meer en meer kinderen van de migratie is dat zo. En ook: ik eis imperfectie op. Hier geboren worden, hier opgroeien, maar met een culturele identiteit van een land waar alles anders is, dat geeft onvermijdelijk imper-fectie. En dat trekt zich door in mijn muziek: door het parcours dat ik heb afgelegd, zing ik niet  zoals  mijn  moeder,  ik  probeer  ook  niet op  de  klassieke  Arabische  manier  te  zingen. Daarvoor zijn er anderen, echte meesters voor wie ik heel veel bewondering heb. Ik heb mijn eigen stem, met de  invloeden die  ik hier heb opgedaan, én met invloeden van de klassieke Arabische muziek. De imperfecties die in mijn muziek zitten, maken deel uit van mijn iden-titeit. Het wordt tijd dat mensen zoals ik hun identiteit  aanvaarden,  een  identiteit  die  aan de  basis  uit  imperfecties  is  gegroeid.  Dat  we ons  spiegelen  aan  voorbeelden  van  anderen. Neem  nu  de  Afro-Amerikanen.  Die  hebben ook  hun  stem  gevonden,  hun  eigen  muziek. De  blues,  zo  verweven  in  de  Amerikaanse cultuur,  komt  uit  Afrika:  prachtig,  toch?”

� Karel�Van�der�Auwera

www.lailaamezian.com

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

‘Ik eis het recht op imperfectie’

Laïla Amezian, zangeres

“Het wordt tijd dat mensen zoals ik hun identiteit aanvaarden, een identiteit die uit imperfecties is gegroeid”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Tuur De Moor (tuur.demoor@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vanden-bergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

BDW 1334 PAGINA 26 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

BRUSSEL – Thomas de Dorlodot (26) is een avonturier van de nieuwe generatie. Met zijn parapente reist hij de wereld rond, en daar-bij schuwt hij het avontuur allerminst. Of het nu een gapende krater is of een militair met slechte bedoelingen, niemand staat hem in de weg. Zijn volgende doel? Een berg in Pakistan op zijn naam zetten.

“Als je op zevenduizend meter hoogte vliegt, dan voel je op een heel intense manier dat je leeft,” zegt Thomas de Dorlodot. “Ik maak on-schatbare dingen mee. Wat me nog meer mo-tiveert, zijn de vrienden die zeggen dat ik hen doe dromen. De records zijn leuk, ja. Maar de verhalen en beelden die ik meebreng, zijn min-stens even belangrijk.”De Dorlodot leerde de parapente en de pa-ramotor via een vriend kennen op internaat in Maredsous. “Vanaf het moment dat mijn voeten de eerste keer van de grond kwamen, wist ik dat dit was wat ik wou.” Na een stu-die communicatie trok hij naar het Spaanse Granada voor een master fotografie, en om te vliegen. “Ik had er een topsportstatuut en deed er ook een pak ervaring op door samen met twee Spaanse wereldtoppers te vliegen. Ik had voorgesteld hen in de lucht te fotograferen, en dus mocht ik mee op allerhande wedstrijden en expedities.”En zo baande de Brusselaar zich een weg in het wereldje. Hij doet zowel aan paramotor als aan parapente, al concentreert hij zich nu eerder op dat laatste. Tegenwoordig leeft hij volledig van zijn sport, mede dankzij een paar opgemerkte avonturen. “Als prille twintiger ben ik in Peru Thomas de Dorlodot boven de Victoriawatervallen op de grens van Zambia en Zimbabwe. © JOHN STAPLES

Vliegen met de adelarenParapente > Thomas de Dorlodot zweeft de wereld rond

de CLUB

Spanning in SubbuteolandBrussels United (‘subbuteo, geen kicker’)

BRUSSEL – Tafelvoetbal is meer dan kicker alleen. Ook subbuteo wordt met plastic mannetjes gespeeld, met dat verschil dat je ze los over het veld kunt bewegen. Techniek, tactiek en spelinzicht zijn van groot belang.

Franz Hipfinger (67), voormalig bondsvoorzit-ter en vandaag lid van Brussels United, schetst de context: “Een paar jaar geleden is de Brus-selse ploeg uit elkaar gevallen door misver-standen. De Brussels Subbuteo Club draagt nog altijd de naam van de hoofdstad, maar speelt in het Waals-Brabantse Rozieren en heeft amper een Brusselaar in de ploeg. Niet echt terecht, dus.”Subbuteo is een individuele sport die in twee helften van vijftien minuten wordt gespeeld. Wie in balbezit is, blijft aan zet tot hij de bal verliest of scoort. Na elke zet mag de tegen-stander zijn spelers wel verplaatsen, zolang hij de tegenspelers of bal niet raakt. Op doel schieten mag alleen vanuit welbepaalde zones.“Het spel vraagt heel wat vaardigheden, en tactisch lijkt het op het grote voetbal. Je hoeft

niet per se fan voetbalfan te zijn, al zijn de meeste spelers dat uiteraard wel. Er wordt ge-

zegd dat het geen echte sport is, maar het is hetzelfde verhaal als bij biljart en schaken... Je

moet toch heel de tijd voorover buigen en dat voel je wel aan je rug. En daarbij: een span-nende match spelen is best intens.”In België zijn er ongeveer 225 spelers. Onze reputatie valt best goed mee, al zijn we met de jaren ingehaald door onder meer Italië. “Sommige Belgen spelen ondertussen voor Italiaanse ploegen, al is dat alleen voor be-paalde toernooien die dichter in de buurt worden gespeeld. Veel geld gaat er in ons we-reldje niet om. Toch heb je spelers die op reis gaan naar pakweg Argentinië of Amerika om daar te gaan spelen.”Brussels United heeft een zevental spelers, die vooral in de veteranencategorie uitkomen. In het verleden verdedigden ook vrouwen en jongeren de kleuren bordeaux en blauw, maar zij zijn vertrokken of gestopt. “De jongeren kunnen vandaag de dag zoveel andere dingen doen, daar kun je weinig tegen beginnen. Bij hen gaat het er uiteraard heviger aan toe dan bij ons. Onder veteranen is het gemoedelijker. We zijn eigenlijk een groep vrienden die voor het plezier wat subbuteo spelen, en af en toe een pot pakken. Als je speelt, is alcohol uit den boze, maar achteraf zeggen we uiteraard geen nee.”O ja, nog dit: normaal gezien wordt het we-reldkampioenschap subbuteo tijdens het weekend van 21 juli gespeeld. “In het stadion van Manchester City. Dat kan toch tellen.”� TS

Meer over Brussels United bij Franz Hipfinger: 0497-63.20.67

Tactisch lijkt subbuteo op het ‘grote’ voetbal.

© M

AR

C G

YSE

NS

BDW 1334 PAGINA 27 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

van de Machu Picchu gevlogen, wat verbo-den is. Bij mijn landing stond de politie me op te wachten om me in de boeien te slaan. Na de nodige onderhandelingen en het over-handigen van mijn jas van Red Bull aan de commissaris lieten ze me even vrij, waarop ik kon ontsnappen. Dat is in het wereldje wel rondgegaan.”

SpionDe avonturen stapelen elkaar de laatste jaren op. Met zijn Search Projects gaat De Dorlodot op zoek naar de mooiste plekken om te pa-rapenten, waarmee hij op idyllische plekken terechtkomt. “Pakistan is dé plaats om aan parapente te doen; daar heb ik ook bijna het hoogterecord gebroken. Ik kwam tot 7.400 meter, maar het wereldrecord ligt op 7.750 meter. Je maakt gebruik van thermische win-den om zo hoog mogelijk te geraken. Ik hoop alvast ooit achtduizend meter te halen.”“In Pakistan ondernemen we ook bivak-

vluchten. Dat is met een zo licht mogelijk ge-pakte zak je vlucht inzetten, ’s avonds op een berg landen en slapen, om de dag erna weer te vertrekken. Als het eten op is, zakken we af naar de dorpjes, waar we altijd met open armen worden ontvangen. De parapente is een prima ontmoetingsmiddel.”Tijdens zijn vluchten levert de Brusselaar een topprestatie. Bij een record als dat van de langste vlucht in de Himalaya – 225 ki-lometer met de parapente – is de inspan-ning zowel fysiek als mentaal uiterst zwaar,

en dat terwijl onder hem de kraters dreigen. Onlangs brak hij opnieuw een paar records toen hij Afrika doorkruiste, maar hij stootte er ook op gevaren. “We reisden met zeven mensen, onder wie een geluidsman en een producer, van Egypte naar Zuid-Afrika. In een jeep en een vrachtwagen zat al het ma-teriaal om alles in beeld te brengen voor de reportages die we maken en doorverkopen. Ik was de teamleider. Telkens als we een berg zagen, haalden we onze parapente boven om onze grenzen te verleggen. We hebben onder meer boven de piramides van Soedan en de Victoriawatervallen gezweefd. Ongelooflijk! We hebben er ook met adelaren gevlogen. Dat is geen probleem, zolang je niet te dicht bij hun nest komt.”“Maar ook: elke dag dook er wel een probleem op. In Soedan zijn we per ongeluk boven een militaire basis gevlogen. Zodra we neerstre-ken, zijn ze ons met veel spierballenvertoon komen halen. De militaire leider sloeg me, we moesten mee naar de basis. Ze dachten dat we spionnen waren. Uiteindelijk hebben we met de hulp van de ambassade de zaak kunnen regelen.”

De berg van ThomasDe Dorlodot is een van de vijf mensen in de wereld die van de parapente kunnen leven. Af en toe neemt hij deel aan een wedstrijd, maar hij zweert vooral bij expedities. De volgende brengt hem opnieuw naar Pakistan. “Eerst gaan we een tocht van driehonderd kilome-ter maken. Met de parapente vliegen we van een berg, om dan op de gletsjer te voet en met klimmateriaal verder te gaan. Tijdens deze expeditie wil ik ook een eigen berg achter mijn naam zetten. In dat gebied heb je enorm veel bergen, waarvan vele zonder naam. Ik wil op de top landen en een berg een naam geven. Ik weet nog niet welke naam precies, iets Belgisch alleszins. In de buurt is daar al een berg die bij de dorpelingen bekendstaat als ‘de berg van Thomas’, omdat ik de top met mijn voet heb geraakt. Maar dat is niet officieel.”� Tim�Schoonjans

www.thomasdedorlodot.com

“In Soedan vlogen weboven een militaire basis. Zodra we neerstreken, kwamen ze ons met veel spierballenvertoon halen”

Walter Baseggio is ziek. Schildklierkanker, voor de tweede maal.Als voetballer hield ik onvoorwaardelijk van hem. Een halve landgenoot (via mijn moe-der). Een technisch vaardige nummer tien. En daarbovenop een mooie mens en lieve jongen. Walt deelt zijn geluk onbaatzuchtig, met iedereen. Dat stond een loopbaan bij de absolute voetbaltop in de weg.Walter had een gewichtsprobleem, ondanks veelvuldige vermageringskuren. Daar werd hij vaak om uitgelachen. ‘Dikke Baseggio’ weerklonk, luidkeels en snoeihard, in de stadions van de tegenstanders. Het hoort bij het voetbal, maar het moet pijn gedaan hebben. Gelukkig antwoordde hij regelmatig met zijn voeten.Baseggio heeft nooit de loopbaan gekregen die hij verdiende. Verkeerd geadviseerd door opportunisten. Buiten RSC Anderlecht voet-balde hij bij het piepkleine Treviso, dat heel even in de Italiaanse hoofdklasse mocht aantreden. Walt speelde ook bij Moeskroen. Ach, hij verdiende meer en beter. Misschien geen AC Milan, maar wel Sampdoria of AS Roma. Een volledige loopbaan bij Ander-lecht zou ook niet misstaan hebben.Baseggio stond, zoals vele aanvallende mid-denvelders van Sporting Anderlecht, en vooral diegenen die door club zelf opgeleid waren, onredelijk vaak ter discussie. Vin-cenzo Scifo kreeg ermee te maken. Zelfs Pär Zetterberg werd ontzettend kritisch bena-derd toen hij zijn eerste wedstrijden speelde in het Astridpark. De norm ligt altijd hoog in Brussel.Ook de nationale voetbalploeg kampt ermee. De Belgische ziekte. We houden niet altijd van onszelf. Als het slecht gaat, hebben we de neiging om op zelfdestructieve wijze om onszelf te lachen en de eigen helden af te kraken. Zelfspot is soms lafheid. Afbreken wat ‘van ons’ is, is een nationale sport.

Marc Wilmots wordt de nieuwe bondscoach. Hij heet nu al ‘de keuze van de armoede’ te zijn. Dat schrijft een vooraanstaand hoofd-redacteur van een al even vooraanstaand Nederlandstalig sportblad. Ten zuiden van de taalgrens heeft Marc ‘Willie’ Wilmots veel meer krediet. Hoewel de man een twee-talige Franstalige Belg is die in Vlaanderen woont, worden zijn prestaties communau-tair beoordeeld. Masochisme.Als voetballer was Wilmots een nationaal symbool, geliefd door noord en zuid. Een krachtpatser die nooit versaagde. Als na-tionale bondscoach staat hij nu al ter dis-cussie.Iedereen geniet van de Ieren op het Euro-pees kampioenschap. Winnen doen de Ieren zelden. Na de 4-0-pandoering tegen Spanje zong het indrukwekkend goedlachse Ierse legioen unisono in een van die prachtige EK-stadions (België heeft op dat vlak lichtjaren achterstand, en het wordt alleen maar er-ger). Het Spaanse vak was muisstil. Let wel, dit was echt uniek. De commentator werd er stil van. “Dit zouden alle fans van de we-reld moeten kunnen opbrengen,” fluisterde Frank Raes, alsof hij de mooie, melancholi-sche Ierse gezangen niet wilde onderbreken. Klopt. Maar Italianen zullen hier nooit aan deelnemen. Bij hen is het winnen of diepe schaamte. Dat is de volksaard.Walter komt naar Neerpede om de eerste training af te trappen. De club wil hem eren en steunen. RSCA houdt van hem. Baseggio heeft zijn dokter gevraagd om zijn chemo-therapie uit te stellen. Mogen diegenen die hem ooit beschimpt hebben, nu heel even slikken.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

ADVERTENTIE

Walter

NOSTALGISCHE RALLY

BRUSSEL – De SeaSunRally brengt legen-darische Belgische rallyetappes tot leven in een driedaagse wedstrijd.

De Rally van Ieper, de Bianchi Rally van Charleroi of de Ardennen Classic: alle grote Belgische rallywedstrijden hebben hun aan-deel in de SeaSunRally. Die doet de legenda-rische etappes herleven door in drie dagen tijd het land te doorkruisen. Onderweg wor-den een paar van de mooiste plekjes van het land aangedaan. Zowel onder de wagens als onder de piloten treft u een pak oude gloriën en voormalige wereldtoppers aan.

De historische rally gaat op vrijdag 29 juni van start aan het Autoworld Museum in het Jubelpark. De zowat tachtig wagens zullen er om halfelf de driedaagse inzetten, om on-geveer honderdvijftig kilometer verderop, in Ieper, te eindigen. De tweede dag rijden de auto’s ongeveer 330 kilometer naar Dinant, alvorens op zondag na iets van een 210 ki-lometer omstreeks 13 uur te eindigen op de citadel van Namen. Tijdens de drie dagen staan naast sportiviteit ook gezelligheid en zelfs gastronomie centraal.�� TSwww.seasunrally.com

BALLETJE SLAAN MET DE fAMILIE

UKKEL – Royal Leopold Club sluit het hockeyseizoen feestelijk af met een fami-lietoernooi.

Na een slopend seizoen zijn de prijzen uit-gedeeld. Tijd dus om even uit te blazen – of toch niet helemaal, want op zaterdag 23 juni staat, voor de tweede keer alweer, het grote familiefeest van Leopold gepland. Iedereen is welkom: mannen en vrouwen van alle leeftij-den (vanaf zes jaar), leden en niet-leden van Leo (minstens één speler per ploeg moet wel

lid zijn). Het toernooi wordt gespeeld met ploegen van tien spelers met een gemengde samenstelling: mannen, vrouwen en kin-deren. Ploegen van minder dan tien spelers worden gewoon aangevuld met andere spe-lers. De wedstrijden zullen 25 minuten lang met zes tegen zes gespeeld worden op een kwart veld.Tijdens het toernooi staan plezier en sfeer centraal. De sportdag wordt dan ook afgeslo-ten met een grote barbecue en een swingende soiree. Meer op www.leopoldclub.be.� TS

Al het stadsnieuws in 3 talenToute l’info régionale en 3 languesThe local news in 3 languages

BDW 1334 PAGINA 28 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

“Goeiedag meneer, ik heet Abdel en ik zit in het zesde leerjaar. Mag ik u voor ons project op school een paar vragen stellen?” Robert (R): Je moet wel wat luider spreken, hé, manneke.

‘Sport nu? Dat is pure commerce!’

A: En welke sporten hebt u vroeger gedaan? R: Vooral voetbal en basketbal, en ook een beetje tennis. En als ik daar iets aan mag toevoegen: vroeger waren er nog geen professionele sporters, toen was sport een hobby. Op woensdag- en vrijdagavond gingen we na school of na het werk trainen. Dat is helemaal veranderd na de Tweede Wereldoorlog. Toen begonnen ze stilaan geld te verdienen met sport. A: Welke sport deed je graag als kind? R: Ik ben eigenlijk beginnen voetballen bij ons thuis in de tuin, samen met mijn vader. Ik was acht jaar. Met basket ben ik begonnen toen ik

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Van links naar rechts: ‘sportjournalisten’ Abdel, Saoudatou en Alexander, net na hun babbel met meneer Huyssens. Helemaal vooraan zie je een stukje van zijn basketbaltrofee uit 1945.

Het EK voetbal is volop aan de gang, het tennistoernooi van Wimbledon komt eraan en de olympische koorts stijgt... Nogal logisch dat de derde graad van de Klimpaal het schooljaar eindigt in... sport-outfit. Voor hun project gingen ze als echte sportjournalisten in een rusthuis bejaarde mensen interviewen over hun liefde voor sport, vroeger en nu. Zoals Robert Huyssens, 98 jaar, ex-voetballer en ex-basketter.

Abdel (A): (luider) Hoe oud bent u? R: Ik ben 98 jaar. Alexander (Al): En waar bent u geboren? R: In België, in Vorst om precies te zijn.

DOOR PATRICK JORDENS

BDW V

OO

R IEDEREEN VAN 9

TO

T

13 JAAR •

ZIEza

Client: Brusselnieuws - Project: Klas in de Media - Date: 15.09.2009 Page: 4

©2009 Turtle Industries™

10

AFLEVERIN

G

Derde-graadsklas van de Klimpaal in Molenbeek en de sportieve senioren

BDW 1334 PAGINA 29 - DONDERDAG 21 JUNI 2012

Alexander vertelt aan Zazie waarom hij regelmatig sporten zo belangrijk vindt.

Alexander (A): “Ik heb vijf jaar aan jiujitsu gedaan, maar ik ben gestopt omdat ze mij op het laatst pestten. Nu doe ik al een jaar judo. Voor jiujitsu deed ik soms mee aan nationale wedstrijden, en ik heb er vijf medailles mee gewonnen: één gouden, twee zilveren en twee bronzen.

Wow! Een echte kampioen in deze klas. Wat is het verschil tussen judo en jiujitsu? A: Judo komt eigenlijk van jiujitsu, maar de grepen zijn een beetje anders. In judo hebben de grepen ook namen van dieren. Als je bijvoorbeeld op iemands rug springt, dan heet dat de koala . Of als je met je benen de benen van je tegenstander omklemt, dan doe je de vogelspin (glimlacht) .

En welke gordel heb je intussen gehaald in judo? A: De gele. Maar ik wil me nog verbeteren. Ik zou het wel spannend vinden om ooit aan de Olympische Spelen mee te doen. Maar ja, ik ben natuurlijk lang niet de enige goeie! (lacht)

‘Als ik niet sport, voel ik me zo... lomp’

Met hoeveel zijn jullie?

“Met twaalf.”

Welk cijfer geven jullie je school?

“7,5 op 10.”

Kennen jullie een leuke bijnaam voor de meester? “Klaus Ipoe.”

De klas van Klaus

MIS

SIN

G LIN

KID

ENTIK

IT

12,5 jaar was, door een leraar die ook basketbaltrainer was. Zazie (Z): En wanneer ben je bij een club beginnen voetballen? R: Toen ik zeventien of achttien was. Ik was toen al doelman van de ploeg van de school, het Atheneum van Brussel. En op een dag, we waren aan het trainen ergens buiten de school, kwamen de trainers van Racing Brussel naar ons kijken, om te zien of er goeie spelers bij zaten. Toen hebben ze mij gevraagd om bij Racing te komen keeperen. Eerst heb ik drie matchen bij de junioren gespeeld. Maar toen raakte de doelman van de eerste divisie geblesseerd, en mocht ik hem vervangen. Ik was amper achttien!

Niet goed voor de pezen Al: Is er veel veranderd in de sport tegenover vroeger? R: Ja ja, na de oorlog is alles veranderd. Sporten nu? Dat is pure commerce , dat is business. Het draait allemaal om geld verdienen. En sporters hebben nu veel gemakkelijker kwetsuren dan vroeger. Te veel trainen is ook niet goed, zeker niet voor uw pezen. Toen ik achttien was, moest ik kiezen tussen basket en voetbal, omdat ik in de voormiddag basket deed en in de namiddag voetbal. De dokter zei dat dat niet goed was voor mijn lichaam. Dat was niet makkelijk, kiezen. Het is basket geworden omdat al mijn vrienden in de basketploeg zaten. Al: Voor welke sport zou je wel een olympische medaille willen winnen? R: Voor voetbal. Basketbal nu, dat gaat te snel voor mij. Vroeger speelden we basket met maar vijf spelers in een ploeg. Nu zijn ze met meer, en ze wisselen ook altijd van positie. Dat is te druk voor mij. Maar vroeger deed ik het graag. Ik oefende thuis altijd in springen, en als ik het plafond kon raken, dan was ik in goeie vorm! We hebben in 1945 een belangrijke wedstrijd gewonnen met de ploeg van Vorst tegen de ploeg van Moortebeek. Toen heb ik een trofee gekregen omdat ik de beste speler was. Kijk, die prijs staat daar. (Robert toont hem: je ziet hem op de foto.) Ik mocht ooit zelfs meedoen aan de Olympische Spelen in Duitsland. Maar ik wou niet gaan omdat Hitler toen aan de macht was. En Hitler, dat was de vijand, hé. Z: Kijk je nog naar sportwedstrijden op tv, zoals het Europees kampioenschap voetbal? R: Natuurlijk, gisteravond zelfs tot elf uur! Dat is het enige wat ik nog echt de moeite waard vind. Ik ben 98 jaar, hé, en nu kan ik niet meer bewegen. Nochtans, toen ik jong was, heb ik veel en graag gesport... A + Al + Z: Bedankt voor het interview, meneer Huyssens.

Welk nieuw vak zouden jullie graag krijgen?

“Koken.”

Wat is jullie lijflied van het moment?

“‘Vamos a la playa’ van Loona.”

Meer weten over dit project? Luister naar Klets op FM Brussel 98.8 (zaterdag van 12 tot 13 uur), kijk naar Brussel vandaag op tvbrussel (zondag vanaf 18 uur) en surf naar www.klasindemedia.be.

Alexander vertelt aan Zazie waarom hij regelmatig sporten zo belangrijk vindt.

‘Als ik niet sport, voel ik me zo... voel ik me zo... voel ik me zo...

Alexander vertelt aan Zazie waarom hij regelmatig sporten zo belangrijk vindt.

Wow! Een echte kampioen in deze klas. Wat is het verschil tussen judo en jiujitsu? Wow! Een echte kampioen in deze klas. Wat is het verschil tussen judo en jiujitsu? Wow! Een echte kampioen in deze klas. Wat is het verschil tussen judo en jiujitsu? Judo komt eigenlijk van jiujitsu, maar de grepen zijn een beetje anders. In judo hebben de grepen

ook namen van dieren. Als je bijvoorbeeld op iemands rug springt, dan heet dat met je benen de benen van je tegenstander omklemt, dan doe je

En welke gordel heb je intussen gehaald in judo?

Wow! Een echte kampioen in deze klas. Wat is het verschil tussen judo en jiujitsu? Judo komt eigenlijk van jiujitsu, maar de grepen zijn een beetje anders. In judo hebben de grepen Judo komt eigenlijk van jiujitsu, maar de grepen zijn een beetje anders. In judo hebben de grepen

ook namen van dieren. Als je bijvoorbeeld op iemands rug springt, dan heet dat met je benen de benen van je tegenstander omklemt, dan doe je

En welke gordel heb je intussen gehaald in judo? De gele. Maar ik wil me nog verbeteren. Ik zou het wel spannend vinden om ooit aan de Olympische

ook namen van dieren. Als je bijvoorbeeld op iemands rug springt, dan heet dat met je benen de benen van je tegenstander omklemt, dan doe je

En welke gordel heb je intussen gehaald in judo? De gele. Maar ik wil me nog verbeteren. Ik zou het wel spannend vinden om ooit aan de Olympische

Spelen mee te doen. Maar ja, ik ben natuurlijk lang niet de enige goeie!

ook namen van dieren. Als je bijvoorbeeld op iemands rug springt, dan heet dat met je benen de benen van je tegenstander omklemt, dan doe je

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

GOAAAAAAAAL!!! De kinderen van de derde graad lijken heel hard te zitten supporteren voor een voetbalmatch.