1616

Β. Παπαδημητρίου

ήθηκαν να λάβουν από του στόματος 500 mg σιπροφλοξασί-νης δύο φορές ημερησίως για 7 ή 14 ημέρες σε αναλογία 1:1.Ανάλογα με την απόφαση του θεράποντα ιατρού, οι ασθενείςείτε νοσηλευόντουσαν στο νοσοκομείο, είτε λάμβαναν τηναγωγή τους σε εξωτερική βάση. Η μελέτη ήταν διπλή-τυφλήκαι ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο κατά τη δεύτερη εβδο-μάδα θεραπείας. Εκτιμήθηκε το κλινικό και μικροβιολογικόαποτέλεσμα 10-14 ημέρες μετά το τέλος της θεραπείας μεενεργό φάρμακο, καθώς και καθυστερημένα με επίσκεψηστις ημέρες 42-63. Συνολικά 126 γυναίκες έλαβαν σιπροφλο-ξασίνη για 7 ημέρες και 122 για 14 ημέρες. Τελικά αναλύθη-καν τα αποτελέσματα 73 και 83 ασθενών αντίστοιχα.Βραχυπρόθεσμη κλινική ίαση υπήρξε σε 71 (97%) γυναίκεςπου έλαβαν αντιβίωση για 7 ημέρες και 80 (96%) γυναίκες μεαντιβίωση 14 ημερών. (difference –0,9%; 90% CI –6,5 to 4,8;p=0,004; non-inferiority test). Και τα δύο σχήματα ήταν καλάανεκτά και η συνολική αποτελεσματικότητα σε μακροχρόνιαπαρακολούθηση ήταν 93% σε κάθε ομάδα (68 από 73 vs 78από 84; -0·3%; -7·4 έως 7·2; p=0,015). 2 ασθενείς διέκοψανλόγω μυαλγίας στις 7 ημέρες και εξανθήματος στις 14 ημέ-ρες. 4 (5%) από τους 86 ασθενείς της ομάδας των 7 ημερώνκαι 6 (6%) από τους 93 ασθενείς της ομάδας των 14 ημερώνανέφεραν κάποια ανεπιθύμητη ενέργεια μετά την πρώτηεβδομάδα θεραπείας που πιθανώς οφειλόταν στη σιπροφλο-ξασίνη. Καμία από τις γυναίκες που έλαβαν το ολιγοήμεροσχήμα δεν εμφάνισε βλεννογονική μυκητίαση, σε αντίθεσημε 5 γυναίκες που έλαβαν θεραπεία 14 ημερών (p=0.036). Ημελέτη είναι η πρώτη στην οποία χρησιμοποιήθηκε το ίδιο αν-τιβιοτικό με διαφορετική χρονική διάρκεια θεραπείας. Οισυγγραφείς καταλήγουν ότι η οξεία πυελονεφρίτιδα στις γυ-ναίκες μπορεί να θεραπευτεί επαρκώς και με ασφάλεια με7ήμερη λήψη per os σιπροφλοξασίνης, ακόμα και σε περι-πτώσεις γηραιότερων ασθενών ή πιο σοβαρών εμπύρετωνλοιμώξεων. Η χρησιμοποίηση ολιγοήμερων σχημάτων πρέπεινα προτιμάται σε μία εποχή που γίνεται όλο και πιο συχνή ηανάπτυξη πολυανθεκτικότητας. Û

Η οξεία πυελονεφρίτιδα μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά και μεασφάλεια με 7ήμερη χορήγηση per osσιπροφλοξασίνης.

Sandberg T , Skoog G, Bornefalk Hermansson A, Kahlmeter G,Kuylenstierna N, Lannergerd A, et al.

Lancet 2012;380:484–490.

Τα Εντεροβακτηριοειδή αποτελούν τη συ-χνότερη αιτία ουρολοιμώξεων και η αν-θεκτικότητά τους στα αντιβιοτικά αυξά -

νεται παγκόσμια.

Δυστυχώς οι θεραπευτικές επιλογές συνεχώςελαττώνονται και υπάρχει έντονη ανησυχία καιπροβληματισμός στη λοιμωξιολογική κοινό-τητα. Ένας σημαντικός τρόπος φραγής στηνανάπτυξη πολυανθεκτικότητας είναι ο περιο-ρισμός της κατανάλωσης αντιβιοτικών μεελάττωση της διάρκειας θεραπείας.

Η οξεία πυελονεφρίτιδα αποτελεί μία εξαιρε-τικά συχνή και δυνητικά επικίνδυνη λοίμωξηστις ενήλικες γυναίκες. Ως σήμερα όμως λίγεςτυχαιοποιημένες μελέτες ασχολήθηκαν με τηδιάρκεια της θεραπείας της, με τις περισσό-τερες να αναφέρουν εξαιρετικά ποσοστάίασης με χορήγηση κινολόνης ή κοτριμοξαζό-λης για 2 εβδομάδες, που θεωρείται και το εν-δεικνυόμενο χρονικό διάστημα θεραπείας.Στο συγκεκριμένο άρθρο που δημοσιεύεταιστο Lancet, συγκρίθηκε η αποτελεσματικό-τητα της χορήγησης σιπροφλοξασίνης για 7 ή14 μέρες σε γυναίκες με οξεία πυελονεφρί-τιδα οφειλόμενη σε μικρόβια της κοινότητας.Πρόκειται για προοπτική μελέτη που πραγμα-τοποιήθηκε σε 21 κέντρα λοιμωδών παθή-σεων στη Σουηδία. Συμμετείχαν 248 μηέγκυες γυναίκες μεγαλύτερες των 18 ετών μεοξεία πυελονεφρίτιδα και ελάχιστο καταγε-γραμμένο πυρετό 38ο C, οι οποίες τυχαιοποι-

1717

Το θηλυκό φύλο και η παρουσία CIS στηνπροστατική ουρήθρα είναι προγνωστικοίπαράγοντες αυξημένου κίνδυνου υποτρο-πής, εξέλιξης και θανάτου από τη νόσο σεασθενείς με T1G3 ουροθηλιακούς όγκους

που υποβάλλονται σε εγχύσεις BCG.

Palou J, Sylvester RJ, Faba O, Parada R, Pena J, Algaba F.

European Urology 2012;62:118-125.

Το 70% των ασθενών που πρωτοδιαγιγνώσκονται με καρκίνο της ουροδόχου κύστεως νοσούναπό μη μυοδιηθητικό ουροθηλιακό καρκίνωμα (Ta ή Τ1). Η συμπληρωματική ενδοκυστικήθεραπεία με Bacillus Calmette-Guérin (BCG) είναι η πλέον αποτελεσματική σε μη μυο-

διηθητικούς όγκους με υψηλό κίνδυνο υποτροπής και εξέλιξης. Διχογνωμία υπάρχει ως προςτους σημαντικότερους προγνωστικούς παράγοντες σε Τ1 high grade όγκους της ουροδόχου κύ-στεως που θεραπεύονται συμπληρωματικά με εγχύσεις BCG. Πρόκειται για αναδρομική ανάλυση146 ασθενών [128 άνδρες (87.7%) και 18 γυναίκες (12.3%)] με μέση ηλικία 64.9 ± 9.5 έτη (range:25–81 έτη). Σκοπός ήταν η αξιολόγηση προγνωστικών παραγόντων για υποτροπή, εξέλιξη και ει-δική για τη νόσο θνητότητα μετά από πρόγραμμα ενδοκυστικής θεραπείας με BCG. Οι ασθενείςυποβλήθηκαν σε διουρηθρική εκτομή στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Βαρκελώνης καιπρωτοδιαγνώσθηκαν με T1G3 όγκο, χωρίς να υποβληθούν σε επαναληπτική διουρηθρική (re-TUR) μεταξύ του 1985 και 1996. Όλες οι διουρηθρικές εκτομές περιλάμβαναν μυϊκό χιτώνα καιη ιστολογική αξιολόγηση και σταδιοποίηση έγινε από τον ίδιο παθολογανατόμο. Οι ασθενείς υπο-βλήθηκαν σε εισαγωγικό σχήμα ενδοκυστικών εγχύσεων BCG (στέλεχος Connaught, 81 mg)χωρίς θεραπεία συντήρησης και η παρακολούθηση περιλάμβανε κυστεοσκόπηση και κυτταρο-λογική εξέταση ανά τρίμηνο τα δύο πρώτα χρόνια και ανά εξάμηνο μετά. Οι παράγοντες που εκτι-μήθηκαν με πολυπαραμετρική ανάλυση ήταν το φύλο, η ηλικία, η πολυεστιακότητα των όγκων, ηδιάμετρος, η θέση, η υποσταδιοποίηση, η συνύπαρξη καρκινώματος in situ (CIS) και η παρουσίαCIS στην προστατική ουρήθρα. Η μέση παρακολούθηση ήταν 8,7 έτη. 65 ασθενείς (44,5%) εμ-φάνισαν υποτροπή , 25 (17,1%) εξέλιξη και 18 ασθενείς (12,3%) πέθαναν από τη νόσο. Το θηλυκόφύλο και η παρουσία CIS στην προστατική ουρήθρα ήταν οι μοναδικοί παράγοντες που σχετίστη-καν στατιστικά σημαντικά με αυξημένο κίνδυνο υποτροπής (p = 0.0003, HR: 2.53), εξέλιξης (p =0.001, HR: 3.59) και θανάτου από τη νόσο (p = 0.004, HR: 3.53). Η συγκεκριμένη μελέτη περι-λαμβάνει τη μεγαλύτερη ως σήμερα σειρά ασθενών σε ένα ουρολογικό κέντρο, έχει το μεγαλύ-τερο follow up και το πλεονέκτημα της αξιολόγησης όλων των βιοψιών από τον ίδιο έμπειροπαθολογανατόμο. Αντίθετα, αδύνατα σημεία είναι ότι δεν γινόταν συμπληρωματική διουρηθρικήεκτομή και δεν δόθηκε σχήμα συντήρησης με BCG, αφού στις δεκαετίες του 80 και 90 αυτή ήτανη ρουτίνα. Οι συγγραφείς καταλήγουν ότι είναι εξαιρετικά σημαντική η λήψη βιοψιών από τηνπροστατική ουρήθρα σε ασθενείς με high-grade επιφανειακούς όγκους ως ένα σημαντικό πρώτοβήμα στη συλλογή προγνωστικών πληροφοριών. Û

~

Το screening του PSA επηρεάζει αρνητικάτην ποιότητα ζωής των ανδρών και σημαντικάπερισσότερο από το αντίστοιχο screening του καρκίνου του μαστού.

Heijnsdijk E, Wever E , Auvinen A, Hugosson J, Ciatto S, Nelen V, et al.

New England Journal of Medicine 2012 ; 367 : 595-605.

18

Ηγνωστή μελέτη ERSPC(European RandomizedStudy of Screening for

Prostate Cancer), στην οποία τυ-χαιοποιήθηκαν περίπου 162.000άνδρες, κατέληξε ότι υπάρχειελάττωση κατά 29% στην ειδικήγια τον προστατικό καρκίνο θνη-τότητα στον πληθυσμό που συμ-μετείχε σε πρόγραμμα screeningτου PSA μετά από 11 έτη παρα-κολούθησης. Το ποσοστό διά-γνωσης καρκίνου του προστάτηστην ομάδα του screening ήταν7,4%, έναντι 5,1% στην ομάδαcontrol. Ένα μεγάλο ποσοστόαυτών των επιπρόσθετων όγκωνστην ομάδα screening δε θαοδηγούσαν ποτέ σε κλινικά ση-μαντική νόσο και η υπερδιά-γνωσή τους οδηγεί πολλέςφορές σε υπερθεραπεία με ση-μαντικά ρίσκα και ανεπιθύμητεςενέργειες, όπως η ακράτεια τωνούρων και η στυτική δυσλειτουρ-γία. Ως σήμερα, ελάχιστα γνω-ρίζουμε κατά πόσο επηρεάζεταιαρνητικά η ποιότητα ζωής τωνανδρών που υποβάλλονται σεscreening από την υπερδιά-γνωση και υπερθεραπεία τηςνόσου. Στο συγκεκριμένο άρθροπου δημοσιεύεται στο New Eng-land Journal of Medicine, επί

των στοιχείων της ERSPC ,οισυγγραφείς με ειδικό στατιστικόμοντέλο υπολόγισαν τον αριθμόπροστατικών καρκίνων, θερα-πειών, θανάτων και QALYs (qual-ity-adjusted life-years) μετά τηνεφαρμογή του screening PSA.Ανά 1.000 άνδρες που θα μπουνσε ετήσιο screening μεταξύ τωνηλικιών 55 και 69 ετών, προ-έκυψε ότι θα συμβούν 9 λιγότε-ροι θάνατοι από προστατικόκαρκίνο (28% ελάττωση) , 14 λι-γότεροι άνδρες θα υποβληθούνσε παρηγορική θεραπεία (35%ελάττωση) και θα υπάρξει συνο-λικά αύξηση κατά 73 life-years.(average, 8.4 years ανά θάνατοαπό προστατικό καρκίνο πουαποφεύγεται). Για να προληφθείένας θάνατος από τη νόσο, πρέ-πει να ελέγχονται ετήσια 98 άν-δρες και να διαγιγνώσκονται 5προστατικοί καρκίνοι. Τα προ-βλεπόμενα ανεπιθύμητα αποτε-λέσματα του screening ήταν 247επιπλέον αρνητικές βιοψίες και41 περισσότεροι άνδρες που θαυποβληθούν σε ριζική προστατε-κτομή ή ακτινοθεραπεία. Συνο-λικά θα χαθούν 1.134 life-yearsελεύθερα προστατικού καρκίνου.Το στατιστικό μοντέλο πρό-εβλεψε 56 επιπλέον QALYs

(range, −21 to 97), κάτι που ση-μαίνει ότι το 23% των επιπλέονlife-years στην ομάδα screeningεξισορροπείται από την απώλειαποιότητας ζωής. Αυτή η απώλειααρχικά αποδίδεται στις βραχυ-πρόθεσμες και μακροπρόθεσμεςεπιπτώσεις της αρχικής θερα-πείας και στις ανεπιθύμητεςενέργειές της.

Η μελέτη καταλήγει ότι τα πλε-ονεκτήματα του screening τουPSA ελαττώνονται από την απώ-λεια QALYs από τα μακροχρόνιαπροβλήματα μετά τη διάγνωση.Η αρνητική επίπτωσή τουscreening στην ποιότητα ζωήςείναι μεγαλύτερη για τον καρ-κίνο του προστάτη από ό,τι γιατον καρκίνο του μαστού, στα αρ-χικά στάδια του οποίου προτι-μώνται συνήθως λιγότεροριζικές επεμβάσεις (για παρά-δειγμα ογκεκτομή αντί μαστε-κτομής). Μεγαλύτερη χρονικήπαρακολούθηση από τηνERSPC απαιτείται πριν δοθούνοριστικές συστάσεις για τοscreening του καρκίνου του

προστάτη. Û

19

Ηυπερλειτουργικότητα τουεξωστήρα (DO) χαρακτηρί-ζεται από ακούσιες εξωστη-

ριακές συσπάσεις κατά τη διάρκειατης πλήρωσης της ουροδόχου κύ-

στεως και προκαλεί επιτακτικότηταμε ή χωρίς επιτακτική ακράτεια, συ-

χνουρία και νυκτουρία (υπερλειτουργικήκύστη- ΟΑΒ). Πρόσφατες δημοσιεύσεις

αναφέρουν καλά αποτελέσματα για την ενδοε-ξωστηριακή χορήγηση αλλαντικής ανατοξίνηςA (BoNTA) σε ιδιοπαθή υπερλειτουργικότητατου εξωστήρα, χωρίς όμως ως σήμερα ναυπάρχουν μεγάλες και καλά σχεδιασμένες με-λέτες που να επιβεβαιώνουν την αποτελεσμα-τικότητα και την ασφάλειά της. Η μελέτηRELAX είναι μία διπλή-τυφλή, ελεγχόμενη μεεικονικό φάρμακο τυχαιοποιημένη μελέτη πουπραγματοποιήθηκε σε 8 ουρογυναικολογικάκέντρα της Μεγάλης Βρετανίας μεταξύ Ιουλίου2006 και Νοεμβρίου 2009. Συνολικά 240 γυναί-κες με ανθεκτική ιδιοπαθή υπερλειτουργικό-τητα του εξωστήρα τυχαιοποιήθηκαν σεενεργή ή με εικονικό φάρμακο θεραπεία καιείχαν παρακολούθηση 6 μηνών. Αφού διέκο-ψαν την από του στόματος αντιχολινεργικήαγωγή, συμπλήρωσαν ένα ημερολόγιο ούρησης3 ημερών και το βασικό κριτήριο εισόδου στημελέτη ήταν τουλάχιστον 8 ουρήσεις και 2επεισόδια μέτριας ή σοβαρής επιτακτικότηταςανά 24ωρο. Θεραπευτικά χρησιμοποιήθηκαν200 IU BoNTA ή placebo εγχεόμενα σε 20 ση-μεία του κυστικού τοιχώματος (10 IU ανά ση-μείο σε 1 ml ορού) εκτός του κυστικούτριγώνου. Η έγχυση γινόταν είτε με γενική ,είτεμε τοπική αναισθησία. Αξιολογήθηκαν στους 6μήνες ο αριθμός ουρήσεων ανά 24ωρο, τα

επεισόδια επιτακτικότητας και επιτακτικήςακράτειας και η ποιότητα ζωής. Συνολικά 122γυναίκες έλαβαν BoNTA και 118 placebo. Ομέσος (interquartile range) αριθμός ουρήσεωνανά 24ωρο ήταν σημαντικά μικρότερος μετάαπό την ενδοεξωστηριακή έγχυση BoNTA συγ-κριτικά με το placebo (8.3 [6.83–10.0] vs 9.67[8.37–11.67]; difference: 1.34; 95% confidenceinterval [CI], 1.00–2.33; p = 0.0001). Ομοίωςστατιστικά σημαντικές διαφορές υπήρχαν καιως προς τα επεισόδια επιτακτικότητας (3.83[1.17–6.67] vs 6.33 [4.0–8.67]; difference: 2.50;95% CI, 1.33–3.33; p < 0.0001) και επιτακτικήςακράτειας (1.67 [0–5.33] vs 6.0 [1.33–8.33];difference: 4.33; 95% CI, 3.33–5.67; p <0.0001). Η πλήρης εγκράτεια ήταν πιο συχνήμετά από έγχυση αλλαντικής ανατοξίνης(BoNTA; 31% vs 12%; odds ratio [OR]: 3.12;95% CI, 1.49–6.52; p = 0.002). Τέλος πιο συχνέςμετά από έγχυση BoNTA ήταν η δυσκολία στηνούρηση (31% vs 11%; OR: 3.68; 95% CI, 1.72–8.25; p = 0.0003) και η δυσκολία με ανάγκηέναρξης διαλειπόντων αυτοκαθετηριασμών(16% vs 4%; OR: 4.87; 95% CI, 1.52–20.33; p =0.003). Αυτή η τυχαιοποιημένη μελέτη, πουαποτελεί και τη μεγαλύτερη ως σήμερα, επιβε-βαιώνει την αποτελεσματικότητα και την ασφά-λεια της ενδοεξωστηριακής χορήγησηςαλλαντικής ανατοξίνης σε ασθενείς με ανθε-κτική υπερλειτουργικότητα του εξωστήρα. Μίαστις τρεις γυναίκες θα είναι απόλυτα εγκρατείςμετεγχειρητικά , ενώ τα κύρια προβλήματαείναι οι ουρολοιμώξεις (31%) και η ανάγκηέναρξης διαλειπόντων καθετηριασμών σε αρ-κετούς ασθενείς (16%). Û

Η χρήση αλλαντικής ανατοξίνης Α είναι εξαιρετικά αποτελε-σματική και ασφαλής στην αντιμετώπιση της ανθεκτικής

ιδιοπαθούς υπερλειτουργικότητας του εξωστήρα σε γυναίκες.

Tincello D, Kenyon S, Abrams K, Mayne C, Toozs-Hobson P, Taylor D.

European Urology 2012 ; 62 : 507-514.

Η υπερλειτουργική κύστη επηρεάζει σημαντικά την εργασιακή παραγωγικό-

τητα, σε βαθμό συγκρίσιμο με άλλες χρόνιες σοβαρές παθήσεις.

Coyne K, Sexton C, Thompson C, Clemens J, Chen C, Bavendam T.

Urology 2012;80:97-103.

20

Ηυπερλειτουργική κύστη (ΟΑΒ)αφορά το 16 - 27% των ανδρώνκαι το 33-43% των γυναικών

στις Ηνωμένες Πολιτείες ,σύμφωνα μετα αποτελέσματα της μελέτης EpiLUTS.Εκτός από τη σημαντική οικονομικήδιάστασή της, τα συμπτώματα της ΟΑΒφαίνεται να επηρεάζουν αρνητικά τονύπνο των ασθενών, την παραγωγικό-τητα στην εργασία τους και τη συνολικήποιότητα της ζωής τους. Σκοπός τηςμελέτης ήταν η αξιολόγηση της επί-δρασης της υπερλειτουργικής κύστηςστην εργασιακή παραγωγικότητα στιςΗνωμένες Πολιτείες, όπου υπάρχει ση-μαντικός αριθμός μειονοτήτων. Αναλύ-θηκαν οι απαντήσεις μέσω ίντερνετανδρών και γυναικών 18-70 ετών. Χρη-σιμοποιήθηκαν τα εξής ερωτηματολό-για: LUTS για την αξιολόγηση τωνσυμπτωμάτων τις τελευταίες 4 εβδομά-δες, Work Productivity and Activity Im-pairment Questionnaire - GeneralHealth (WPAI-GH) και Specific Health(WPAI-SH), καθώς και ερωτήσεις σχε-τικά με τη συνοσηρότητα, το είδος τηςεργασίας και την επίδραση των συμ-πτωμάτων από το ουροποιητικό σύ-στημα σε αυτήν. Συνολικά ερωτήθηκαν10.000 και το 57% συμπλήρωσε ταερωτηματολόγια. Τελικά 5795 άνδρεςκαι γυναίκες περιλήφθηκαν στην ανά-λυση (ΟΑΒ οι 2323). Οι άνδρες και γυ-ναίκες με ΟΑΒ ήταν μεγαλύτεροι σεηλικία, χαμηλότερου μορφωτικού επι-

πέδου και ποιο πιθανό να είναι παντρε-μένοι ή να ζουν με σύντροφο (όλαp<0,0001). Όσοι ανέφεραν συμπτώματαυπερλειτουργικής κύστης ήταν σημαν-τικά πιθανότερο να είναι άνεργοι (άν-δρες 44%, γυναίκες 54%) σε σχέση μεόσους δεν ανέφεραν τέτοια συμπτώ-ματα (άνδρες 24%, γυναίκες 41%). Επί-σης ήταν πιθανότερο να έχουν αλλάξειπολλές δουλειές, να έχουν συνταξιοδο-τηθεί πρόωρα ή να έχουν απολυθείλόγω των συμπτωμάτων από το ουρο-ποιητικό σύστημα. Ο μέσος % επηρεα-σμός της εργασιακής παραγωγικότηταςκαι δραστηριότητας ήταν σύμφωνα μετο WPAI: 19% και 21% σε άνδρες καιγυναίκες με ΟΑΒ και μόλις 4% και 7%σε άνδρες και γυναίκες χωρίς συμπτω-ματολογία αντίστοιχα. Οι άνδρες μεΟΑΒ ήταν 1,5 φορά πιο πιθανό να είναιάνεργοι, ενώ για τις γυναίκες στην πο-λυπαραμετρική ανάλυση δεν προέκυψεστατιστικά σημαντική διαφορά. Τα απο-τελέσματα αυτής της πληθυσμιακήςανάλυσης, που είναι και η μεγαλύτερηως σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες,αποδεικνύουν ότι η υπερλειτουργικήκύστη επηρεάζει την εργασιακή παρα-γωγικότητα σε βαθμό συγκρίσιμο μεάλλες χρόνιες σοβαρές παθήσεις,όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και τοβρογχικό άσθμα. Û

Η παρακολούθηση του PSA και η χορήγηση ακτινοθε-ραπείας επί βιοχημικής υποτροπής δεν υπολείπεταιτης άμεσης μετεγχειρητικής ακτινοθεραπείας σε

ασθενείς με pT3pN0 καρκίνο του προστάτη.

Briganti A, Wiegel T, Joniau S, Cozzarini C, Bianchi M, Sun M, et al.

European Urology 2012 ; 62 : 472-487.

21

Περίπου οι μισοί άνδρες με pT3καρκίνο του προστάτη (PCa) καιαρνητικούς λεμφαδένες θα βιώ-

σουν βιοχημική υποτροπή μετά τη ρι-ζική προστατεκτομή και η πιθανότητααυτή είναι μεγαλύτερη σε όγκους χαμη-λής διαφοροποίησης και επί θετικώνχειρουργικών ορίων. Τρεις προηγούμε-νες προοπτικές, τυχαιοποιημένες μελέ-τες κατέληξαν ότι η συμπληρωματικήακτινοθεραπεία (adjuvant radiationtherapy-aRT) βελτιώνει τον έλεγχο τουκαρκίνου σε ασθενείς με pT3 PCa ωςπρος τη βιοχημική υποτροπή, αλλάμόνο σε μία από αυτές αναφέρεται βελ-τίωση της ελεύθερης μεταστάσεων καιολικής επιβίωσης. Ως σήμερα δενυπάρχει ξεκάθαρη βιβλιογραφία για τοαν η άμεση ακτινοθεραπεία μετά τη ρι-ζική προστατεκτομή υπερτερεί της κα-θυστερημένης ακτινοθεραπείας επίβιοχημικής υποτροπής (early salvageradiation therapy- eSRT) σε ασθενείςμε pT3 καρκίνο του προστάτη. Στο συγ-κεκριμένο άρθρο αναλύθηκαν 890 άν-δρες με pT3pN0 PCa πουυποβλήθηκαν σε ριζική προστατεκτομήσε Ευρωπαϊκά Κέντρα μεταξύ 1991 και2007. Κανένας ασθενής δεν έλαβεneoadjuvant ή adjuvant ορμονική θε-ραπεία. Εκτιμήθηκε η ελεύθερη βιοχη-μικής υποτροπής επιβίωση σε ασθενείςπου έλαβαν άμεσα ακτινοθεραπεία(εντός 6 μηνών από το χειρουργείο) καισε ασθενείς που μπήκαν σε παρακο-λούθηση και καθυστερημένη ακτινοθε-ραπεία επί υποτροπής. Ως βιοχημικήυποτροπή ορίστηκε η αύξηση του με-τεγχειρητικού PSA πάνω από 0,2 ng/ml.Συνολικά 390 (43,8%) άνδρες έκαναν

άμεσα ακτινοθεραπεία και 500 (56,2%)μπήκαν σε πρωτόκολλο παρακολούθη-σης, από τους οποίους οι 225 (45%) εμ-φάνισαν βιοχημική υποτροπή καιυποβλήθηκαν σε eSRT. Τα ποσοστά2ετούς και 5ετούς ελεύθερης βιοχημι-κής υποτροπής επιβίωσης ήταν 91,4%και 78,4% στην aRT, ενώ στην ομάδαπαρακολούθησης και eSRT ήταν 92,8%και 81,8% αντίστοιχα (p=0.9). Καμίαδιαφορά δεν προέκυψε για τις δύο ομά-δες ,ακόμα και όταν οι ασθενείς ταξινο-μήθηκαν με υποσταδιοποίηση του pT3και με βάση τα χειρουργικά όρια τηςεπέμβασης (όλα ≥0,4). Τα ευρήματααυτά επιβεβαιώθηκαν και με πολυπα-ραμετρική ανάλυση (p=0,6), ενώ παρό-μοια ήταν τα αποτελέσματα όταν το όριοτης βιοχημικής υποτροπής τέθηκε στα0,3 ng/ml (σε όλα p≥0,5). Η παρούσαμελέτη καταλήγει ότι η παρακολούθησηκαι χορήγηση eSRT επί υποτροπής (psaμεγαλύτερο του 0,2 ng/ml και μικρό-τερο του 0,5 ng/ml) δεν υπολείπεται τηςάμεσης μετεγχειρητικής ακτινοθερα-πείας σε ασθενείς με pT3pN0 PCa.Αναμένοντας αποτελέσματα από μεγα-λύτερες προοπτικές, τυχαιοποιημένεςμελέτες, η eSRT φαίνεται ότι ελαττώνεισημαντικά την υπερθεραπεία σε μεγάλοποσοστό αυτών των αρρώστων, με ό,τιαυτό συνεπάγεται, και αποτελεί μίααπόλυτα αποδεκτή επιλογή για τηνπλειοψηφία των ανδρών με pT3pN0προστατικό καρκίνο. Û