707. SLAVNA BRDSKA BRIGADA U BORBENIM DJELOVANJIMA

1995. GODINE

Gotovo punih deset godina od okončanja agresije na Bosnu i Hercegovinu svakako da

zaslužuje podsjećanje na taj izuzetno težak period borbe za opstanak Bošnjaka i Bosne na

ovim prostorima. Težak, ali istovremeno i slavan period koji predstavlja konačnu potvrdu i

garanciju budućnost Bosne i Hercegovine. Namjera ovog teksta je da nas podsjeti na ne tako

davna ratna dešavanja, koja su zaslugom našeg mentalnog sklopa već prilično potisnuta u

zaborav, na našu 707. slavnu brigadu, njene heroje i herojske podvige.

Početak 1995. godine protjecao je u znaku prave sibirske zime. Snježne padavine su

bile izuzetno visoke. Na objektu Demirovac snježni smetovi su dostizali visinu i do tri metra.

Intenzivne snježne padavine praćene izuzetno niskim temperaturama u znatnom su

usložnjavali odbranu. Na prvim linijama zbog visokih snježnih nanosa i čestih vijavica,

osmatranje i borbeno djelovanje je bilo gotovo onemogućeno. Logističko obezbjeđenje

jedinica je provođeno uz krajnje naprezanje svih elemenata logističkog obezbjeđenja. Poseban

problem predstavljalo je raščišćavanje snježnih padavina sa komunikacija za dotur i

evakuaciju, zbog nedostatka inžinjerijskih mašina, ali i pogonskog goriva. Smjene ljudstva na

prvim linijama su vršene u uslovima ograničenog kretanja teretnih motornih vozila, ali i uz

duge i naporne marševe pješice po teško prohodnom planinskom zemljištu.

Tokom januara 1995. godine, nisu izvođena posebna borbena djelovanja. Srpski

agresor je u nekoliko navrata provokativno djelovao pješadijskim naoružanjem, uglavnom po

širem rejonu Demirovca.

Dvanaestog januara 1995. godine, na osnovu Odluke Predsjedništva RBiH,

Generalštab OS RBiH je naredio preformiranje i preimenovanje 307. brdske brigade u 707.

brdsku brigadu1. Od tada, do okončanja agresije na RBiH, brigada će egzistirati pod nazivom

707. brdska brigada (707. bbr).

Krajem januara su izvršene i određene kadrovske promjene u komandnoj strukturi 1. i

3. brdskog bataljona. Radi odlaska na novu dužnost dotadašnjeg Komandanta 3. bataljona,

Akifa Tupe, na dužnost Komandanta je imenovan Ibrahim Mašić2. Na dužnost zamjenika

komandanta 1. bataljona je imenovan Safet Omanović3, a za zamjenika komandanta 3.

1 Naredba Komandanta GŠ OS RBiH, broj: 04/19-7 od 12. januara 1995. godine2 Naredba Komandanta 7. korpusa broj: 05-2/12-33 od 30. januara 1995. godine3 Isto

bataljona Elvir Bajrić4. Kadrovske promjene su izvršene radi odlaska dijela starješina na

nove dužnosti, kao i u cilju poboljšanja efikasnosti sistema rukovođenja i komandovanja.

Sedmog februara 1995. godine, povodom završetka obuke

jedinica 7. korpusa, kao i preimenovanja jedinica 7. korpusa, i

dodjeljivanja počasnih naziva jedinicama 7. korpusa, održano je

svečano postrojavanje i defile jedinica u kasarni Armije RBiH u

Travniku. Na svečanom postrojavanju i defileu jedinica

učestvovala je i 707. brigada.

Na svečanom postrojavanju, brigadi je dodijeljen počasni

naziv "SLAVNA"5. Svakako da je to priznanje stiglo kao rezultat

svega onoga što je brigada postigla u toku 1994. godine, a

naročito u toku Kupreške operacije. Međutim, i ako zasluženo i

očekivano, predstavljalo je značajan podstrek za naredna oslobodilačka djelovanja, kojih će

biti i u toku 1995. godine.

Od samog početka godine, i pored intenzivnog angažovanja na izvođenju odbrane,

brigada je organizovala i izvodila obuku svojih jedinica. Kruna jedne od tih obuka, svakako je

i pokazna vježba "helikopterski desant", izvedena 20. februara 1995. godine u rejonu Ravnog

Rostova.

27. februara 1995. godine, Komanda 7. korpusa je, na osnovu Odluke Predsjedništva

RBiH o šemi organizacije Armije RBiH i Naređenja Komandanta Generalštaba Armije RBiH,

izdala naredbu o formiranju 77. Vrbaske divizije sa sjedištem u Bugojnu6. U sastav 77.

Vrbaske divizije ušle su sljedeće brigade 7. korpusa:

- 708. lahka brigada,

- 717. Slavna brdska brigada,

- 707. Slavna brdska brigada (707. Sbbr)i

- 770. Slavna brdska brigada.

Zona odgovornosti 77. Vrbaske divizije je obuhvatala teritorije općina Novi Travnik,

Gornji Vakuf, Donji Vakuf i Bugojno.

Od prvog marta 1995. godine, Komanda 77. Vrbaske divizije i praktično počinje sa

funkcijom.

4 Isto5 Odluka Predsjedništva RBiH od 18. januara 1995. godine6 Naredba Komandanta 7. korpusa broj: 05-1/163 od 27. februara 1995. godine

1

Faruk Aganović - Jupi Komandant 707. Slavne

Od marta 1995. godine započinje intenzivno angažovanje 707. Sbbr u izvođenju

borbenih djelovanja u i van osnovne zone odgovornosti, koje će potrajati sve do potpisivanja

Dejtonskog mirovnog sporazuma.

Početkom marta 1995. godine srpski agresor intenzivira borbena djelovanja po

linijama odbrane 707. Sbbr, a nisu rijetka ni artiljerijsko – tenkovska djelovanja po užem

gradskom području Bugojna.

Petnaestog marta dolazi do kadrovskih promjena i u komadnoj strukturi 2. bataljona.

Radi odlaska Komandanta Edina Novalića i zamjenika komandanta Nermina Durakovića

na nove dužnosti, na dužnost Komandanta je imenovan Admir Ljubuškić – Šutak, a

zamjenika Abdulah Rustempašić – Braco7.

UČEŠĆE BRIGADE U VLAŠIĆKOJ OPERACIJI I BORBENIM DJELOVANJIMA

NA TURBETSKOM PRAVCU

Neposredno po otpočinjanju aktivnih borbenih djelovanja jedinica 7. korpusa na

Vlašićkom platou i postizanju izuzetnih rezultata u oslobađanju privremeno zaposjednute

teritorije i objekata operativno-strategijskog značaja, Komanda 77. Vrbaske divizije je

naredila angažovanje i dijela snaga 707. Sbbr na tom pravcu. 25. marta 1995. godine na

vlašićki pravac je upućena jedinica jačine tri brdske čete sa privremeno formiranom

komandom, na čelu koje se nalazio Načelnik štaba 707. Sbbr, Almir Idrizović. U vrlo

kratkom vremenskom periodu na vlašićki pravac su upućene i dodatne snage iz sastava 707.

Sbbr jačine dvije brdske čete. Jedinice 707. Sbbr angažovane na Vlašićkom pravcu, na platou

Galice postigle su značajne rezultate, kako u odbrani novooslobođenih prostora, tako i u

napadnim borbenim djelovanjima. U toku tih djelovanja, jedan borac brigade je poginuo.

Početkom aprila borbena djelovanja srpskog agresora u osnovnoj zoni odgovornosti

707. Sbbr, vjerovatno kao posljedica uspjeha jedinica 7. korpusa na Vlašiću, se intenziviraju.

Izraženija su djelovanja iz pješadijskog naoružanja, ali i iz protiv-avionskih topovaova i

minobacača.

U aprilu 1995. godine dolazi i do promjene zone odgovornosti brigade. Kao posljedica

oslobodilačkih djelovanja jedinica 7. korpusa na Vlašićkom platou, izvedenih u izuzetno

teškim i složenim vremenskim i zemljišnim uslovima, ukazala se potreba za dodatnim

angažovanjem ljudstva na turbetsko-komarskom pravcu. Jedinice 707. Sbbr su preuzele dio

zone odgovornosti 712. bbr, a brigada je zaposjela s. Priće (širi rejon Turbeta).

7 Naredba Komandanta 7. korpusa broj: 05-2/12-208-1 od 27. marta 1995. godine

2

U drugoj polovici aprila, srpski agresor je bio izuzetno aktivan u izvođenju napadnih

djelovanja, ali su borci 707. Sbbr sve pokrete na vrijeme uočavali i uspješno zaustavljali.

Paralelno sa aktivnostima preuzimanja dijela zone odgovornosti 712. bbr, dio osnove zone

odgovornosti je predat 770. Sbbr.

27. aprila 1995. godine, u rejonu Ganićkog potoka, na turbetskom pravcu, prilikom

definisanja fizičkog spoja između jedinica na terenu, uslijed aktiviranja protiv-pješadijske

mine, smrtno je stradao Abdulah Rustempašić – Braco, zamjenik komandanta 2. bataljona.

Već početkom maja, na turbetskom pravcu, brigadne i bataljonske izviđačke jedinice,

intenziviraju aktivnosti na prikupljanju podataka o neprijatelju. Svakodnevnim izviđanjima se

nastoje otkriti raspored i jačina neprijatelja, locirati minska polja i ostale zapreke, te

eventualno pronaći nepokriveni međuprostor u sistemu odbrane agresora.

13. maja, na dužnost zamjenika komandanta 2. bataljona, umjesto Abdulaha

Rustempašića – Brace, je imenovan Nermin Duraković.

Napadna djelovanja su otpočela 17. maja u 10,00 sati. I pored detaljnih priprema, a

vjerovatno kao posljedica dugotrajnog angažovanja, prilikom uvođenja jedinica na jurišne

položaje, uslijed aktiviranja protiv-pješadijske mine, smrtno je stradao komandir izviđačkog

jedinice 2. bataljona.

Napadna djelovanja su trajala do 11,20 sati, a brigada je imala teške gubitke u živoj

sili, 3 borca su poginula, a 12 ih je ranjeno. Nakon izvlačenja jedinica ispred vlastitih

položaja, izvršene su pripreme, za smjenu ljudstva, a 18. maja ljudstvo je smijenjeno na liniji

odbrane vlastitim jedinicama, i upućeno na odmor.

BRIGADA U OPERACIJI DEBLOKADA SARAJEVA

Početkom juna, 707. Sbbr vrši intenzivne pripreme za izmještanje kompletne brigade u

novo dodijeljenu zonu odgovornosti, na visočkom pravcu, gdje je brigadu čekalo učešće u

operaciji "Deblokada Sarajeva".

Trećeg juna, u ranim jutarnjim satima izvršen je pokret jedinica iz s. Prići, u novo

dodijeljeni rejon razmještaja s. Buci, Visoko. Do 06. juna, u s. Buke pristižu i borbene

jedinice brigade. Odmah po pristizanju i posjedanju logorskih prostorija jedinice su započele

pripremne aktivnosti za predstojeća napadna djelovanja.

Paralelno sa izviđačkim aktivnostima provođene su pripreme na uspostavi sistema

vatrene podrške, uređenju vatrenih položaja, ali i materijalne i moralne pripreme osnovnih

borbenih jedinica.

3

Prvi, u nizu napada na ovom pravcu, je izveden 15. juna. Jedinice brigade su dobile

zadatak da izvedu napad na pravcima Mandino brdo k.646 i Spasovnica tt 613. U ranim

jutarnjim satima, snage 2. bataljona i brigadni izviđači su izvršili snažan napad na objekat

Spasovnica i uspjele ovladati istim bez gubitaka. Međutim, uslijedilo je žestoko, koordinirano

četničko granatiranje sa više vatrenih položaja, koje u prvi mah ima za posljedicu ranjavanje

5, a potom još 7 boraca. Zbog siline četničkog granatiranja, ali i otežanog iznošenja ranjenih,

jedinice su izvršile izvlačenje na polazne položaje. Jedinice 1. bataljona i dio boraca ptoriv-

oklopne čete, angažovani u napadnim djelovanjima, zbog snažne artiljerijske, minobacačke i

pješadijske vatre, te budnosti neprijatelja nisu uspjele probiti neprijateljske položaje i takođe

su izvučene na polazne položaje. Posljedice prvog napada na ovom pravcu su jedan poginuli i

21 ranjeni borac.

I narednog dana, 16. juna, jedinice brigade su nastavile sa izvođenjem aktivnih

borbenih djelovanja. Borbena djelovanja su ponovo vršena na pravcima prema tt 708, rejonu

Kruškovina, Mandinom brdu i Spasovnici. Djelovanja su izvodile snage 1. bataljona, sa

pridodanim udarnim grupama iz sastava drugih brigadnih jedincia. Napadna djelovanja su

otpočela oko 11,00 sati i u kratkom roku su postignuti rezultati na pravcu prema Mandinom

brdu, gdje su naše snage uspjele ovladati dijelom neprijateljske linije. Međutim, ponovo zbog

izuzetno kvalitetnog sistema vatre srpskog agresora i intenzivnog artiljerijsko-pješadijskog

djelovanja po našim snagama, jedinice se izvlače na polazne položaje. I tokom ovog dana je 8

boraca brigade ranjeno.

Brigadne snage su i 17. juna izvodile napadna borbena djelovanja, ali bez značajnijih

rezultata i ponovo uz gubitke u živoj sili, 8 ranjenih boraca.

18. juna, brigada po naredbi Komade 7. korpusa, realizuje aktivnosti na promjeni zone

napadnih borbenih djelovanja. Brigadi je dodijeljena zona napada Dobranjsko brdo tt 751 – tt

708. Odmah se pristupilo neophodnim pripremama za izvođenje napadnih djelovanja u

dodijeljenoj zoni. Izviđanje terena, izbor glavnog i pomoćnog pravca napada brigade,

razmještaj sredstava vatrene podrške i uspostava sistema vatre. Već 19. juna, snage brigade, iz

sastava 3. bataljona izvode napadna djelovanja prema Dobranjskom brdu. Zbog kratkoće

priprema za napadna djelovanja, ali i siline agresorskog otpora, naše jedinice nisu postigle

rezultate i vraćene su na polazne položaje. I snage 1. i 2. bataljona su izvodile napadna

djelovanja na ranije datim pravcima ka tt 708 i Spasovnici, ali bez rezultata. I tog dana je

ranjeno 5 boraca brigade. 20. juna su vršene pripreme za nastavak napadnih borbenih

djelovanja. Brigada je težište izrazila na pravcu prema Dobranjskom brdu. Vršena su dodatna

izviđanja, te određivan sastav udarnih grupa.

4

21. juna u prijepodnevnim satima su izvođena napadna djelovanja na pravcima prema

Dobranjskom brdu tt 751 i prema tt 708. I pored jačine napada brigadnih jedinica

neprijateljska linija nije probijena. Napad je ponovljen i u popodnevnim satima, ali ponovo

bez rezultata, nakon čega su jedinice izvučene na polazne položaje. U toku napadnih

djelovanja brigada je imala značajne gubitke u živoj sili. Poginuli su Admir Ljubuškić –

Šutak, Komandant 2. bataljona i borac Huso Čivić, a ranjeno je 14 boraca.

Nakon pogibije komandanta 2. bataljona, Admira

Ljubuškića – Šutka, komandu nad bataljonom preuzima

Nermin Duraković, do tada zamjenik komandanta, koji će

11. jula i zvanično biti imenovan na tu dužnost8.

U periodu do 10. jula 1995. godine 707. Sbbr izvest će

napadna djelovanja u još četiri navrata, ali bez postizanja

značajnijih rezultata. U periodu angažovanja brigade na

Visočkom pravcu, brigada je imala 4 poginula i 69 ranjenih i

povrijeđenih, što dovoljno govori o silini vođenih borbenih

djelovanja.

Desetog jula brigada je započela aktivnosti za izmještanje u novo dodijeljenu zonu,

pravac napada, na igmanskom pravcu – Donja i Gornja Presjenica u općini Trnovo. Do 19.

jula vršene su aktivnosti na premještanju jedinica u novu zonu, te pripremne radnje za

izvođenje napadnih borbenih djelovanja. Provođene su intenzivne izviđačke aktivnosti,

aktivnosti na uspostavi sistema vatrene podrške, te precizirani pravci napada i pravci uvođenja

jedinica. U periodu 19. – 27. jula jedinice brigade su izvodile napadna borbena djelovanja

prema objektima Trogir tt 837, Gradina tt 920, Očađelo, Zvijezda, Orepak i Borovac. Prvog

dana djelovanja, 19. jula, oko 09,00 sati izveden je snažan artiljerijsko – pješadijski napad

jedinica brigade na neprijateljske položaje. U toku napada snage brigade su uspjele ovladati

objektom Trogir tt 837 i uspostaviti liniju odbrane na istom. Na ostalim pravcima napada

brigade nisu postignuti značajniji rezultati.

Napadna djelovanja su nastavljena i narednog dana oko 15,00 sati. Djelovanja su

usmjerena na objekte tt 920 i Orepak tt 865. U prvoj fazi napada postignuti su početni uspjesi

na pravcu prema objektu tt 920, ali zbog siline neprijateljskog artiljerijskog djelovanja

8 Naredba Komandanta 7. korpusa broj: 05-2/12-368-1 od 11. jula 1995. godine

5

Admir Ljubuškić – Šutak

jedinice su prisiljene na povlačenje. U periodu do 27. jula jedinice su radile na uvezivanju

novodostignutih linija i pripremi za nastavak napadnih borbenih djelovanja. 27. jula brigada je

ponovila napad na ranije dodijeljenim pravcima, ali zbog snažnog otpora srpskog agresora

uspjesi nisu postignuti. U toku izvođenja napadnih borbenih djelovanja na igmanskom

pravcu, 3 borca 707. Sbbr su poginula, a 34 su ranjena i povrijeđena.

OSLOBOĐENJE DONJEG VAKUFA

Cijeneći uspjeh jedinica 77. Vrbaske divizije na pravcu prema Donjem Vakufu,

postignut 23. – 25. jula 1995. godine, Komanda 7. korpusa odlučuje vratiti i 707. Sbbr u

matičnu zonu, kako bi se angažovala u nastavku borbenih djelovanja prema Donjem Vakufu.

Povratak brigade, na prostor općine Bugojno, poslije više od četiri i pol mjeseca

izbivanja, izvršen je od 27. – 31. jula.

Već 31. jula, prvopridošli dio snaga 707. Sbbr, preuzima zonu odgovornosti na

kupreškom pravcu. U narednih nekoliko dana i pored premorenosti ljudstva, brigada radi na

preuzimanju linija odbrane u zoni odgovornosti od Demirovca do Košćana, pri tome

provodeći dodatne aktivnosti na inžinjerijskom uređenju linija odbrane i pripreme za nastavak

napadnih djelovanja.

U skladu sa Zapoviješću za napad Komandanta 77. Vrbaske divizije od 08. augusta

1995. godine, 707. Sbbr je dobila zadatak izvođenja odbrane u dodijeljenoj zoni odgovornosti

i napadnih djelovanja pravcem Velika Semešnica – Ivik k.1518 s ciljem ovladavanja

objektima Tisova kosa i Miliševac u bližem zadatku, a u narednom objektima Ivik,

Sjenokošić i Dekala. U skladu sa dobijenim zadatkom i vremenom gotovosti za napad, 12.

august u 14,00 sati, brigada intenzivira pripremne aktivnosti. Zbog izuzetno nepristupačnog

terena posebna pažnja je posvećena organizaciji sanitetskog obezbjeđenja, odnosno sistemu

evakuacije ranjenih i povrijeđenih.

U ranim jutarnjim satima, započelo se sa uvođenjem jedinica na polazne i jurišne

položaje. Zbog izuzetno nepristupačnog terena jedinice su za borbu bile spremne tek oko

10,00 sati, kada je i ostvaren kontakt sa neprijateljem i u prvi mah, neprijateljske snage

zbačene sa dijela Tisove kose. Kako je srpski agresor kvalitetno uspostavio sistem vatre i

pravovremeno uveo rezervu prema Tisovoj kosi, snage brigade nisu se uspjele spojiti sa

desnim susjedom, 770. Sbbr, i nastaviti sa eksploatacijom početnih uspjeha. Zbog snažne

vatre koju su jedinice trpile i pretrpljenih gubitaka, jedan poginuli i sedam ranjenih boraca,

6

Komandant 77. Vrbaske divizije je odobrio izvlačenje jedinica polazne položaje, uz

obezbjeđenje dostignutih položaja u rejonu Džolića koša, ispod Tisove kose.

Snage brigade su i 14. augusta pokušale proboj agresorskih linija u rejonu Junuzovca,

ali bez uspjeha. U periodu do kraja augusta jedinice 707. Sbbr su radile na poboljšanju

sistema odbrane, izviđanju neprijateljskih položaja, a dijelovi jedinica su upućivani na planski

odmor.

Početkom septembra, u cilju pripreme brigade za dalja napadna djelovanja prema

Donjem Vakufu, ali i odmora, i onako premorenih jedinica 707. Sbbr, brigada je predala dio

z/o od rijeke Semešnice do sela Ilići, desnom susjedu 770. Sbbr.

Petog septembra izvršene su kadrovske promjene na

čelu 707. Sbbr. Dotadašnji Komandant 707. Sbbr, major

Faruk Aganović – Jupi, radi odlaska na dužnost Komandanta

717. Slavne lahke brigade, predao je dužnost nadkapetanu

Almiru Idrizoviću, dotadašnjem Načelniku štaba 707. Sbbr9.

Dužnost Načelnika štaba 707. Sbbr je primio Nahid Bašić, do

tada Načelnik inžinjerije u Komandi 77. Vrbaske divizije10.

Osmog septembra, Komandant 77. Vd, je izdao borbeno naređenje za napad11 kojim je

pred 707. Sbbr postavljen zadatak : izvršiti napad na pravcu r. Semešnica – Junuzovac tt 1112

– Zekonjina kosa i u bližem zadatku ovladati kompletnim objektom Junuzovac, a u narednom

Zekonjinom kosom. Gotovost za napad je određena za 09. septembar u 06,00 sati.

U toku jutarnjih sati 09. septembra jedinice 707. Sbbr su izvodile napadna djelovanja,

koja su se zbog loše vidljivosti, ali i nedovoljne pripremljenosti svela na djelovanja

pješadijskim naoružanjem, minobacačima i artiljerijom sa distance, po ranije utvrđenim

položajima srpskog agresora.

U skladu sa promjenama borbene situacije kod lijevog i desnog susjeda 77. Vrbaske

divizije, snage HVO na kupreškom pravcu i snage 7. korpusa na komarsko-vlašićkom

9 Naredba Predsjedništva RBiH broj : 02-111-692/95 od 30. oktobra 1995. godine.10 Naredba Komandanta Generalštaba ARBiH broj : 8-1/1-50 od 18. septembra 1995. godine.11 Komanda 77. Vrbaske divizije, Borbeno naređenje za napad Op.br. 15-19-508 od 08. septembra 1995. godine.

7

Almir Idrizović Komandant 707. Sbbr

pravcu, Komanda 77. Vrbaske divizije je 09. septembra izdala Zapovjest za gonjenje12 pod

kodnim nazivom LAHOR-95. Prema toj zapovijesti, 707. Sbbr je imala zadatak : u

povoljnom razvoju situacije na pravcu napada lijevog i desnog susjeda i probijanju prednjeg

kraja odbrane neprijatelja, preći u gonjenje pravcem : Križ – Javorak – Čučkovine –

Sjenokoščić, s ciljem oslobađanja Donjeg Vakufa.

U toku 10. septembra brigadne snage su vršile pripreme za nastavak napadnih

djelovanja po već dobijenim zadacima. U noći 10./11. septembra vršena su napadna

djelovanja u rejonu Demirovca. Kako u ranim jutarnjim satima 11. septembra, dolazi do

povlačenja srpskog agresora sa položaja na Velikoj Plazenici, snage brigade prelaze u

gonjenje. Do 12,00 sati brigada je uspjela ovladati objektom Demirovac tt 1765, Križ k.1714 i

Semešnica tt 1724, a do 14,00 sati i rejonom Javorak tt 1473 i Javorov pod. Jedinice brigade

su u ranim večernjim satima izbile u rejon Čučkovina tt 1482. Ovim djelovanjima brigada je

gotovo u potpunosti realizovala zadatak dobiven zapoviješću za gonjenje od strane Komande

77. Vrbaske divizije.

Narednog dana, 12. septembra, jedinice brigade su vršile pretres šireg rejona

Čučkovina, konsolidovale svoje snage i uvodile pojačanja, te vršile pripreme na nastavak

napadnih djelovanja prema objektima Bukvir i Dekala. U rejonu Bukvir, srpski agresor je

uspio zaustaviti i konsolidovati svoje snage i uspostaviti liniju odbrane. U ponoć, 12.

septembra Komandant 77. Vd, cijeneći prethodno postignute uspjehe u gonjenju neprijatelja,

ali i povoljan razvoj situacije na pravcima napada lijevog i desnog susjeda izdaje borbeno

naređenja za nastavak napadnih djelovanja13. 707. Sbbr je dobila zadatak : "… u ranim

jutarnjim satima izvršiti neophodne pripreme za napad kao i uspostavljanje elemenata

borbenog rasporeda u rejonu Čučkovina, koristeći raspoložive snage brigade izvršiti napad

pravcem : Čučkovine – Bukvir – Dekala, a istovremeno dijelom snaga izvršiti posjedanje

objekta Branik i izviđanje na pravcu Čučkovine – Crni osredak…"

Od ranih jutarnjih sati, 13. septembra, započelo se sa izvođenjem napadnih b/d.

Brigada je u skladu sa dobijenim zadatkom od Komande 77. Vrbaske divizije i odlukom

Komandanta 707. Sbbr, napadala na tri pravca :

- Čučkovine – Bukvir – Dekala,

- Čučkovine – Sjenokoščić – Stolovaš i

- Mali Osredak – Junuzovac.

12 Komanda 77. Vrbaske divizije, Zapovjest za gonjenje Op.br. 15-20-524 od 09. septembra 1995. godine.13 Komanda 77. Vrbaske divizije, Borbeno naređenje za napad Op.br. 15-22-538 od 12. septembra 1995. godine.

8

U silovitom napadu jedinice 707. Sbbr su oko 13,00 sati uspjele probiti linije srpskog

agresora u rejonu Bukvira. Napad se potom, još većim intenzitetom usmjerava prema objektu

Dekala. Oko 15,00 sati jedinice 2. bataljona uspijevaju ovladati objektom Sjenokoščić i

dijelom objekta Stolovaš, a dio snaga upućuju prema selu Slatina, koje istim uspijevaju

ovladati do 16,00 sati. 1. bataljon do 17,00 sati u potpunosti ovladava objektom Dekala,

Tisovom kosom i Junuzovcem, a do 17,30 dijelom snaga ulazi i u selo Jablan. U večernjim

satima iz sela Jablan upućena je jedinica jačine 20 – 30 boraca prema samom gradu Donjem

Vakufu, i isti u grad ulaze oko 22,30 sati. Jedinice 707. Sbbr, tog 13. septembra 1995. godine,

poslije gotovo tri i po godine, uspijevaju osloboditi Donji Vakuf od okupacije srpskog

agresora. Po ulasku u grad jedinica 707. Sbbr, u grad ulaze i jedinice 770. Sbbr iz pravca

Prusca. U toku završnih borbi za oslobođenje Donjeg Vakufa, 13. septembra 1995. godine, u

rejonu Dekala poginula su dva pripadnika brigade, Almir Čankušić – Miško, pomoćnik

komandanta 707. Sbbr za obavještajne poslove i Suad Kasum, pomoćnik komandanta 2.

bataljona za bezbjednosne poslove.

I narednog dana brigada nastavlja sa gonjenjem razbijenih agresorskih snaga. Jedinice

brigade se angažuju na pravcu prema Jajcu, i uspijevaju ovladati dijelom magistralnog puta

Donji Vakuf – Jajce, do mjesta Babin potok.

Nakon ovih djelovanja borci 707. Sbbr su upućeni na kraći, zasluženi odmor, dok su

komanda brigade i komande bataljona pristupile pripremama za naredna borbena djelovanja.

18. septembra je izvršeno prikupljanje i smotra jedinica 707. Sbbr. Vršene su pripreme

za posjedanje nove zone. 21. septembra dio snaga 707. Sbbr preuzima dio linija odbrane od

705. Sbbr, u rejonima Potajnica i Katanski kamen, u rejonu Dnolučke planine. Istovremeno

dio snaga 707. Sbbr se locira u rejonu Palež – Karaula, u ulozi rezerve Komande 7. korpusa.

22. septembra dio jedinica 707. Sbbr je lociran u kasarnu Armije RBiH u Travniku. Tu se

provode intenzivne aktivnosti na prikupljanju ljudstva i pripremi za predstojeća djelovanja u

z/o 5. korpusa Armije RBiH.

BORBENA DJELOVANJA U ZONI ODGOVORNOSTI 5. KORPUSA ARMIJE RBIH

28. septembra, po naređenju Komande 77. Vrbaske divizije, prvi konvoj jedinica 707.

Sbbr je upućen u zonu 5. korpusa. Jedinice su marševale pravcem : Travnik – Bugojno –

Kupres – Livno – Bosansko Grahovo – Drvar – Bosanski Petrovac. Po pristizanju u Bosanski

Petrovac, jedinice su razmještene u rejonu Dobro Selo, u ulozi rezerve Komandanta 5.

korpusa.

9

29. septembra jedinice 707. Sbbr dobijaju svoj prvi zadatak u z/o 5. korpusa,

preuzimanje dijela zone 17. Krajiške brigade, u rejonu Sitnice. Jedinice se upućuju na zadatak

u večernjim satima 29. septembra.

Paralelno sa aktivnostima brigade u zoni 5. korpusa, Komanda 707. Sbbr u matičnoj

zoni provodi aktivnosti na prikupljanju ljudstva i organizaciji konvoja prema Krajini. Tako je

i 30. septembra upućen jedan takav konvoj.

Po pristizanju brigade u rejon Sitnice, jedinice odmah zaposjedaju dodijeljenu zonu,

istočno od s. Sitnica. Odmah se započelo sa aktivnostima na uvezivanju i uređivanju linija.

Težište je izraženo na zaprečavanje tenkoprohodnih pravaca i uspostavu sistema vatrene

podrške. Zbog čestih izmjena borbene situacije u tom rejonu, jedinice su morale biti u stalnoj

gotovosti za eventualna pomjeranja. Materijalno-tehnička sredstva, oprema, hrana i sve ostalo

što je jedinica imala držano je na motornim vozilima, kako bi u slučaju potrebe moglo biti

brzo izmješteno na drugu lokaciju.

Prvog oktobra, oko 08,00 sati, srpski agresor je izvršio silovit napad na zonu 707.

Sbbr. Tokom čitavog dana su vođene žestoke borbe. Srpski agresor je pokušavao locirati

međuprostore i ostvariti prodor u dubinu naših snaga. U toku tih djelovanja srpski agresor je

uspio ovladati dijelom odbrane naših snaga u zoni 2. bataljona. U toku dana brigada je

pretrpila znatne gubitke u ljudstvu. Dva borca su poginula, a četvorica su nestala (vjerovatno

zarobljena). Među nestalim borcima se nalazio i Arif Mlivo, pomoćnik komandanta 2.

bataljona za moral. Tijela nestalih boraca su pronađena tek nakon ponovnog ovladavanja tim

prostorima od strane jedinica ARBiH i HVO. Pored toga, šest boraca je ranjeno i povrijeđeno.

U večernjim satima srpski agresor u više navrata ponovo pokušava probiti odbranu naših

snaga, napadajući u zahvatu komunikacije s. Stojići – s. Sitnica, ali snage brigade uspješno

odbijaju te napade.

I pored maksimalnog angažmana članova komande brigade, komandi bataljona i

prisutnih boraca 707. Sbbr u zoni izvođenja djelovanja, situacija je bila složena i teška.

Neprijatelj 02. i 03. oktobra nastavlja sa kontinuiranim napadnima na odbrane naše brigade. U

djelovanjima masovno koristi artiljeriju i tenkove, a povremeno i avijaciju. Zbog širine zone,

ali i nedostatka ljudstva postojalo je dosta međuprostora, što je dodatno unosilo nemir u

redove boraca.

Četvrtog oktobra, oko 02,00 sata, Komandant 707. Sbbr, na osnovu dobijenog

naređenja od pretpostavljene komande, izdaje naređenje za izvlačenje jedinica 707. Sbbr na

rezervne položaje. Izvlačenje je izvršeno pravcem Sitnica – Mačkići – Medari – Kneževići.

Izvlačenje do Kneževića je trajalo 5 sati, pod izuzetno teškim uslovima ograničene vidljivosti

10

i osjećaja nesigurnosti među borcima zbog stalne prijetnje iznenadnih napada srpskog

agresora. Jedinice su se u s. Kneževići, po naredbi Komandanta 707. Sbbr, trebale razmjestiti i

uspostaviti borbeno osiguranje. Međutim, kako je u tom momentu započeo opći napad

srpskog agresora, jedinice nastavljaju sa izvlačenjem prema Ključu. Izvlačenje je izvršeno

pravcem s. Kneževići – s. Josići – ispod obronaka Ljubinske planine – s. Halilovići – Ključ.

Jedinice su pristigle u Ključ nešto prije ponoći 04. oktobra. U toku povlačenja jedinica 707.

Sbbr, u rejonu Ljubinske planine, lakše je ranjen Komandant 2. bataljona, Nermin

Duraković. Povlačenje jedinica je praćeno nastupanjem pješadije srpskog agresora i stalnim

artiljerijskim i minobacačkim djelovanjima.

Petog oktobra komandanti i komandiri nižih jedinica vršili su postrojavanje jedinica i

utvrđivanje brojnog stanja. Izuzetno složena borbena situacija u odbrani Ključa od napada

srpskog agresora nalagala je detaljno informisanje kompletnog sastava, što je i učinjeno.

Članovi komade brigade i komadi bataljona su razgovarali sa borcima, pojašnjavali situaciju i

neophodnost daljeg intenzivnog angažovanja brigade u odbrani Ključa. U toku dana komande

bataljona i komandiri četa se angažuju na izviđanju i pripremi za uspostavljanje linije odbrane

na lijevoj obali rijeke Sane, od Ključa, preko objekta Lubica tt 521, s. Humići, s. Ljutići, s.

Islamagići, do s. Gromile. Paralelno su vršene aktivnosti na popuni jedinica neophodnim

sredstvima. U noćnim satima 05. oktobra jedinice su uvedene na liniju odbrane, duž lijeve

obale rijeke Sane, i odmah su započele sa radovima na inžinjerijskom uređenju linija.

U toku 06. oktobra, jedinice intenzivno izvode inžinjerijske radove, a ostvaruju se i

fizički kontakti susjednih bataljonskih jedinica. Uspostavlja se sistem vatre, težišno sistem

vatre protivoklopnih sredstava i sredstava vatrene podrške. Srpski agresor intenzivira

djelovanja po jedinicama brigade u toku dana. Djelovanje ostvaruje tenkovima i pragama, što

upućuje na njegove namjere i daljeg izvođenja napadnih djelovanja. U toku dana tri borca

brigade su ranjena. U večernjim satima Komandant 707. Sbbr je u s. Humići održao

referisanje sa potčinjenim komandantima, na kojem ih je upoznao sa situacijom i izdao

zadatke za dalja djelovanja, sa težištem na uspostavi sistema osmatranja, dograđivanja sistema

vatrene podrške, maksimalnom inžinjerijskom uređenju linija odbrane, uspostavi rezerve na

svim nivoima, isturanju borbenih osiguranja ispred linija odbrane i osiguranju rejona

razmještaja jedinica zbog mogućnosti diverzantskih djelovanja srpskog agresora.

U toku 08. i 09. oktobra, srpski agresor nastavlja sa intenzivnim djelovanjem

minobacačima, pragama, artiljerijom i tenkovima po linijama odbrane brigade. Paralelno sa

tim dešavanjima, brigada vrši pripreme za prelazak u napadna djelovanja. Informacije o

11

uspjesima jedinica Armije RBiH i HV/HVO pozitivno utiču na borbeni moral boraca i

jedinica u cjelini.

U popodnevnim satima brigadni izviđači i dijelovi snaga 1. bataljona prelaze rijeku

Sanu i posjedaju s. Haliloviće. U toku djelovanja 1. bataljona dva borca su poginula, a jedan

je ranjen, uslijed djelovanja artiljerije srpskog agresora. Ostalim jedinicama brigade izdato je

naređenje o pripravnosti za pokret.

U zoru 10. oktobra, jedinice su upućene na zadatke. Zadatak brigade je bio

potiskivanje neprijatelja i napredovanje prema Donjem i Gornjem Ratkovu, istočno od

Ključa. U toku dana jedinice brigade se uspijevaju prebaciti na desnu obalu rijeke Sane i

ostvariti ograničena napredovanja. Jedinice su često bile izložene neprijateljskoj artiljerijskoj

vatri, ali i pješadijskoj vatri odstupnica srpskog agresora.

Jedanaestog oktobra snage brigade nastavljaju sa napredovanjem na datom pravcu

napada. U toku dana jedinice zaposjedaju s. Ljubinje, Ljubinsku glavu, s. Crljeni, Kikelj tt

758 i stavljaju pod kontrolu putnu komunikaciju s. Crljeni – Crni vrh tt 1046. Narednog dana

brigada zaposjeda objekte Crni vrh tt 1046 i Glavica tt 925 i realizuje aktivnosti na uvezivanju

susjednih bataljonskih jedinica. Trinaestog oktobra ostvaren je fizički spoj sa desnim

susjedom, 770. Sbbr u rejonu tt 944, iznad s. Popovići. Snage brigade, tog dana, su zaposjele i

objekat Jejevac tt 1000.

U toku 14. oktobra, u prijepodnevnim satima, snage 2. bataljona, zaposjedaju objekat

Marića vrh tt 1067. Jedinice se odmah angažuju na izradi objekata za djelovanje i zaštitu, a

manji dio snaga se upućuje prema s. Voganac, koje je kontrolisao srpski agresor. Prilikom

nailaska na borbeni položaj srpskog agresora ispred s. Voganac, jedinica upućena na taj

pravac, uslijed žestoke agresorske vatre se povlači na novodostignute linije na objektu Marića

vrh tt 1067. Srpski agresor izuzetno snažnom vatrom iz praga, artiljerijskih oruđa i tenkova

djeluje po Marića vrhu, što ima za posljedicu jednog nestalog i četiri ranjena pripadnika 2.

bataljona, među kojima zamjenika komandanta Vahidina Meškina – Peje i komandira čete

Izeta Berića. Tijelo nestalog borca, Rašida Hodžića, je naknadno razmijenjeno sa srpskim

agresorom. 15. oktobra, u jutarnjim satima, srpski je agresor izveo snažan pješadijski napad,

podržan minobacačima i artiljerijom, na položaje jedinica brigade na Marića vrhu. Borbe su

vođene tokom čitavog dana. U žestokim borbama 2. bataljon i brigadni izviđači su imali 4

ranjena. U dva navrata je ranjen Komandant 2. bataljona Nermin Duraković, a ranjen je i

Komandir izviđačke jedinice Abduselam Kico. Krajem dana naše snage su bile prisiljene na

povlačenje sa objekta Marića vrh i formiranje linije na obroncima Jejevca.

12

Do 21. oktobra, jedinice brigade se intenzivno angažuju na inžinjerijskom uređenju

linija odbrane i planskom odmoru ljudstva unutar brigade, u rejonima razmještaja. 21. oktobra

jedinice 707. Sbbr su zamijenjene na liniji odbrane i upućene na kraći odmor u matičnu zonu

– Bugojno.

Od 01. novembra 1995. godine do prve polovine januara 1996. godine brigada je bila

agažovana u izvođenju odbrambenih djelovanja ključkom ratištu. Uglavnom su realizovane

aktivnosti na inžinjerijskom uređenju linija odbrane, uz povremene provokacije od strane

srpskog agresora. Potom su aktivnosti usmjerene na izmještanje i uređenje linija odbrane u

dubinu, u skladu sa odredbama Mirovnog sporazuma iz Dejtona.

SLAVNI PUT – SLAVNE BRIGADE

Ratni put 707. Slavne brdske brigade, teško je rezimirati.

Nemoguće je ne spomenuti jedinice koje su udarile kvalitetne temelje za formiranje

707. Sbbr, Općinski štab odbrane Bugojno sa svojim jedinicama i 307. motorizovanu brigadu.

Svakako da su te dvije formacije iznijele teret organizacije i izvođenja odbrane zemlje od

13

Smotra i defile jedinica 707. Sbbr u povodu 2. godišnjice formiranja, Bugojno

Smotra jedinica 77. Vrbaske divizije u povodu oslobođenja Donjeg Vakufa,30. decembar 1995. godine, Donji Vakuf

agresije tokom 1992. i 1993. godine, ali i izvojevale značajne vojničke pobjede. Nezaobilazno

je spomenuti uspješnu odbranu teritorije općine Bugojno od agresije srpskog agresora iz

pravca privremeno okupiranih općina Donji Vakuf i Kupres. Izuzetnu pobjedu u bitci za

Bugojno, ovih formacija, kada su formacije hrvatskog agresora oličene u bugojanskom HVO-

u izvršile napad na jedinice Armije RBiH u Bugojnu i Bošnjake Bugojna, ali i značajan

doprinos ovih jedinica u odbrani teritorije susjedne općine Gornji Vakuf od agresije

HV/HVO. Način organizacije odbrane zemlje, te postignuti rezultati u izvođenju borbenih

djelovanja, kako odbrambenih, tako i napadnih, daju nam za pravo da ove jedinice nazivamo

SLAVNIM jedinicama, i pored toga što za to nisu i formalno proglašene.

707. Sbbr nastavila je svijetlu tradiciju jedinica prethodnica njenog formiranja, i na

najbolji način verifikovala njihove, ranije postignute rezultate, u svojim brojnim pobjedama.

Od svog formiranja, 21. oktobra 1993. godine, brigada je težila izvođenju ofanzivnih

borbenih djelovanja i oslobađanju privremeno okupirane teritorije od srpskog agresora. 707.

Sbbr je svoje najveće pobjede utkala u oslobođenje Kupresa, oktobar/novembar 1994.

godine i oslobođenje Donjeg Vakufa, septembra 1995. godine.

Pored pomenutih briljantnih pobjeda, brigada je učestvovala u izvođenju velikog broja

odbrambenih i napadnih borbenih djelovanja. Spomenut ćemo samo ona značajnija :

- odbrana sjevero-zapadnih prostora općine Gornji Vakuf, a dijelom i samog grada

Gornjeg Vakufa od agresije HV/HVO u periodu oktobar 1993. – februar 1994.

godine,

- oslobođenje platoa Hotigošća u martu 1994. godine,

- ovladavanje objektima Crni vrh tt 1370 i Šapčenica, na kupreškom pravcu, u maju

1994. godine,

- angažovanje u odbrambeno-napadnim djelovanjima na komarskom pravcu –

ovladavanje objektima Kik tt 1145 i Vis k.1152, u junu 1994. godine,

- napadna djelovanja prema objektima Križ i Javorak, na kupreškom pravcu, u toku

novembar/decembar 1994. godine,

- učešće u izvođenju Vlašićke operacije, u rejonu Galice, u aprilu 1995. godine,

- napadna djelovanja na turbetskom pravcu, u maju 1995. godine,

- učešće u operaciji "Deblokada Sarajeva", u toku juna i jula 1995. godine,

- učešće u odbrambeno-napadnim borbenim djelovanjima u zoni odgovornosti 5.

korpusa Armije RBiH, ključko ratište, u periodu septembar – decembar 1995.

godine.

14

Brigada je u svojim ratnim pobjedama obišla veći dio države Bosne i Hercegovine, i

svugdje ostala zapamćena po uspješnim, i smjelo izvedenim borbenim djelovanjima.

Pored oslobođenja Kupresa i Donjeg Vakufa, svakako, da u najveće pobjede brigade

možemo uvrstiti i uspješnu odbranu grada i općine Bugojno od srpskog agresora i u

konačnom oslobođenje kompletne privremeno okupirane teritorije općine Bugojno.

U toku egzistiranja brigade (21.10.1993. – 15.04.1996. godine), kroz brigadu je prošlo

3.014 boraca. Brigada je imala 87 poginulih i umrlih boraca, a 498 boraca je ranjeno ili

povrijeđeno.

Za postignute rezultate u oslobađanju zemlje od srpskog i hrvatskog agresora, brigadi

je u januaru 1995. godine dodijeljen počasni naziv "SLAVNA". Mnogobrojnim pripadnicima

brigade su dodijeljena razna ratna priznanja, nagrade i pohvale.

Komandant brigade, Faruk Aganović – Jupi, je odlikovan ordenom "Zlatni ljiljan sa

zlatnim vijencem".

Šesnaestorici pripadnika brigade je dodijeljeno ratno priznanje "Zlatni ljiljan".

Dobitnici ratnog priznanja "Zlatni ljiljan", kojima je priznanje dodijeljeno posthumno ili su

poginuli nakon dodjeljivanja priznanja su :

TAHIR, Mehmed, BEGANOVIĆ, rođen 19. jula 1960. godine u selu Drvetine,

općina Bugojno. Po zanimanju KV vozač. Poginuo 20. jula 1993. godine u selu Gredine,

općina Bugojno, kao vojnik, na dužnosti komandira prateće čete 2. motorizovanog bataljona

307. mtbr. Ratno priznanje "Zlatni ljiljan" posthumno mu je dodijeljeno 1993. godine.

RAIF, Mustafa, CETIN, rođen 16. marta 1965. godine u Bugojnu. Poginuo 20. jula

1993. godine u naselju Vrbanja, općina Bugojno, kao vojnik, na dužnosti zamjenika

komandira izviđačke čete Protivdiverzantskog odreda – 1, Općinskog štaba odbrane Bugojno.

Ratno priznanje "Zlatni ljiljan" posthumno mu je dodijeljeno 1995. godine.

VAHID, Vehab, ČOLIĆ, rođen 01. januara 1954. godine u selu Skrti, općina

Bugojno. Po zanimanju zidar. Poginuo 28. jula 1993. godine u rejonu Livadice, općina

Bugojno, kao vojnik, pripadnik Protivdiverzantskog odreda – 2, Općinskog štaba odbrane

Bugojno. Ratno priznanje "Zlatni ljiljan" posthumno mu je dodijeljeno 1995. godine.

DERVO, Meho, KIŠIJA, rođen 01. juna 1943. godine u selu Nuhići, općina Bugojno.

Po zanimanju KV bravar. Poginuo 24. januara 1993. godine u mjestu Bistrica, općina Gornji

Vakuf, kao vojnik, na dužnosti pomoćnik komandanta za operativno-nastavne poslove 3.

15

motorizovanog bataljona, 307. mtbr. Ratno priznanje "Zlatni ljiljan" posthumno mu je

dodijeljeno 1994. godine.

ADMIR, Sulejman, LJUBUŠKIĆ – ŠUTAK, rođen 10. marta 1966. godine u

Bugojnu. Po zanimanju KV metalostrugar. Ratno priznanje "Zlatni ljiljan" dodijeljeno mu

1994. godine. Poginuo 21. juna 1995. godine u rejonu Dobranjsko brdo, općina Visoko, u čini

nadkapetana, na dužnosti Komandanta 2. brdskog bataljona 707. Sbbr.

ELVEDIN, Abdulah, MEMIĆ – MEČAK, rođen 29. juna 1970. godine u Bugojnu.

Poginuo 15. maja 1993. godine u okolini Busovače, kao vojnik, pripadnik

Protivdiverzantskog odreda – 1, Općinskog štaba odbrane Bugojno. Ratno priznanje "Zlatni

ljiljan" posthumno mu je dodijeljeno 1993. godine.

MEHMED, Zaim, TRAKO, rođen 23. maja 1950. godine u selu Preočica, općina

Zenica. Po zanimanju tehničar. Poginuo 23. septembra 1993. godine u rejonu Barakovac,

općina Gornji Vakuf, kao vojnik, na dužnosti pomoćnika komandanta za operativno-nastavne

poslove 1. motorizovanog bataljona, 307. mtbr. Ratno priznanje "Zlatni ljiljan" posthumno

mu je dodijeljeno 1994. godine.

RAMIZ, Tahir, TUPO, rođen 04. oktobra 1974. godine u selu Karadže, općina

Bugojno. Poginuo 07. oktobra 1995. godine u rejonu Prusca, općina Donji Vakuf, kao vojnik,

na dužnosti u 7. inžinjerijskom bataljonu. Ratno priznanje "Zlatni ljiljan" posthumno mu je

dodijeljeno 1996. godine.

Dobitnici ratnog priznanja "Zlatni ljiljan", koji su preživjeli agresiju na RBiH :

FARUK, Muharem, AGANOVIĆ – JUPI, rođen 28. jula 1956. godine u selu

Dražev Dolac, općina Gornji Vakuf. Po zanimanju mašinski tehničar. Ratno priznanje "Zlatni

ljiljan" dobio je 1993. godine, kao Komandant 307. bbr.

HAŠIM, Alija, BUŠATLIĆ, rođen 29. januara 1952. godine u selu Zastinje, općina

Gornji Vakuf. Po zanimanju vjerski službenik – imam. Ratno priznanje "Zlatni ljiljan" dobio

1996. godine, kao Načelnik artiljerije 707. Sbbr.

NIHAD, Kasim, DAUTBEGOVIĆ – MEKENZI, rođen 01. maja 1964. godine u

Bugojnu. Po zanimanju mašinbravar. Ratno priznanje "Zlatni ljiljan" dobio 1995. godine, kao

Komandir lahkog artiljerijsko-raketnog voda PVO, 707. Sbbr.

NEDŽAD, Muhamed, DURAKOVIĆ – REGAN, rođen 15. jula 1963. godine u

Bugojnu. Po zanimanju ložač. Ratno priznanje "Zlatni ljiljan" dobio 1995. godine, kao

pripadnik 707. Sbbr.

16

SEID, Hasan, KALTAK, rođen 26. jula 1973. godine u Duvnu. Po zanimanju KV

mašinbravar. Ratno priznanje "Zlatni ljiljan" dobio 1995. godine, kao pripadnik 707. Sbbr.

VAHIDIN, Dževad, MEŠKIN – PEJA, rođen 05. aprila 1971. godine u Bugojnu. Po

zanimanju matematički tehničar. Ratno priznanje "Zlatni ljiljan" dobio 1994. godine, kao

Komandir protivoklopne čete 307. bbr.

NERMIN, Bećir, MURATSPAHIĆ, rođen 07. aprila 1970. godine u Bugojnu. Po

zanimanju KV mašinbravar. Ratno priznanje "Zlatni ljiljan" dobio 1995. godine, kao

pripadnik 707. Sbbr.

ADMIR, Hamdija, ŠKANDRO, rođen 06. novembra 1972. godine u Bugojnu. Po

zanimanju metalostrugar. Ratno priznanje "Zlatni ljiljan" dobio 1994. godine, kao Komandir

izviđačko-diverzantskog voda 307. bbr.

Četvorici pripadnika brigade je dodijeljeno ratno priznanje "Srebreni štit". Dobitnici

ratnog priznanja "Srebreni štit" su :

AZEM, Hasan, DURAKOVIĆ, rođen 16. januara 1968. godine u Bugojnu. Po

zanimanju mehaničar mašina i postrojenja. Ratno priznanje "Srebreni štit" dobio 1995.

godine, kao komandir 3. brdske čete, 1. brdskog bataljona, 707. Sbbr.

NERMIN, Salih, DURAKOVIĆ, rođen 15. februara 1964. godine u Bugojnu. Po

zanimanju mašinbravar. Ratno priznanje "Srebreni štit" dobio 1996. godine, kao Komandant

2. brdskog bataljona, 707. Sbbr.

ALMIR, Salih, IDRIZOVIĆ, rođen 09. juna 1971. godine u Bugojnu. Pitomac vojne

akademije. Ratno priznanje "Srebreni štit" dobio 1996. godine, kao Komandant 707. Sbbr.

JUSUF, Adem, MURATSPAHIĆ, rođen 16. januara 1964. godine u Bugojnu. Po

zanimanju radnik. Ratno priznanje "Srebreni štit" dobio 1995. godine, kao komandir

izviđačkog odjeljenja, 3. brdskog bataljona, 707. Sbbr.

I na kraju ovog ratnog puta, možemo reći da je 707. Sbbr, kao i jedinice čije tradicije

baštini, u potpunosti ispunila cilj zbog kojeg je i formirana. Odbranila je integritet, suverenitet

i cjelovitost države Bosne i Hercegovine, ali i oslobodila veliki dio privremeno zaposjednute

teritorije od raznih agresora. Ova je jedinica je u potpunosti opravdala povjerenje, kako ono

od državnog i vojnog vodstva, tako i povjerenje naroda. U svim pripadnicima ratne 707. Sbbr,

kao i jedinicama čiji je pravni nasljednik, Općinski štab odbrane Bugojno i 307. motorizovana

brigada, kao i u porodicama šehida i poginulih boraca, živi nada da ratne pobjede i trnoviti, ali

17

slavni put ove brigade neće biti zaboravljene. Nadamo se da će naredne generacije znati

prepoznati herojska djela učinjena u odbrani svoje zemlje od agresije, da neće zaboraviti

hrabrost šehida i poginulih borcaca, ratnih vojnih invalida, ali i živih heroja – spomenika

jednom teškom vremenu u historiji Bosne i Hercegovine. Ovi ljudi očekuju da naredne

generacije nastave borbu, svojim radom i učenjem, za dalje jačanje i izgrađivanje naše

domovine Bosne i Hercegovine.

Edin Ramić

18