33 JeugdenCo Jaargang 7, nr. 5, okt/nov 2013

Foto

grafi

e Vi

ncen

t va

n de

n H

ooge

n

John Jacobs (48), activiteitenbegeleider bij Juzt:

“Toneelspelen is in de huid van een

ander kruipen. Je doet dingen die je nor-

maal gesproken nooit doet. Je schreeuwt,

je vloekt, je mag ongegeneerd helemaal

uit je dak gaan. Ik heb weleens in een

jurk en met hoge hakken op het podium

gestaan. Het mooie aan theater is dat je

soms over je eigen grenzen heen gaat.

Als kind deed ik al aan theater. In de

schuur had ik een podiumpje gemaakt

van een betonnen kolenbak. Gordijntjes

ervoor en spelen maar. Ook nu is mijn

leven doorspekt met theater. Ik zit bij een

semiprofessioneel gezelschap. En tijdens

mijn werk speel ik vaak typetjes. Dan

verkleed ik me bijvoorbeeld als piraat en

doe ik met de kinderen piratenspelletjes.

Ook ben ik al jaren de vaste Sinterklaas.

Toneelspelen in mijn vrije tijd ontspant

me. Daar kwam ik pas echt achter toen

ik door omstandigheden een tijdje niet

kon spelen. Ik had me toch een last van

mezelf! Ik was lusteloos en had minder

zin in mijn werk. Ik snapte het maar niet.

Totdat ik weer ging spelen. Toen besefte

ik: ik miste al die tijd een uitlaatklep.

Tijdens je werk kun je niet altijd rea-

geren zoals je dat van binnenuit zou

willen. Als ouders je onheus behandelen,

dan zeg je niet: ‘Bekijken jullie het even.’

Je handelt het netjes af. Moet ik op het

podium een bepaalde emotie uitdruk-

ken, dan denk ik niet zelden aan een si-

tuatie op mijn werk die me heeft geraakt

of boos heeft gemaakt. Op die manier

speel ik de dingen van me af.” (SS)

DEBOELDEBOEL