DLA KIERUNKU WYCHOWANIE FIZYCZNE · W. Tatarkiewicz, Historia filozofii, t. 1-3, wybrane rozdziały, wydanie dowolne. 3. W. Tyburski, A. Wachowiak, R. Wiśniewski, Historia filozofii

Wydział Lekarski i Nauk o Zdrowiu

Kierunek: Wychowanie fizyczne

1

Uniwersytet Zielonogórski


KATALOG PRZEDMIOTÓW

DLA KIERUNKU WYCHOWANIE FIZYCZNE

STUDIA I STOPNIA

OD ROKU AKADEMICKIEGO 2015/2016

Europejski System Transferu Punktów ECTS



2

SPIS TREŚCI

Filozofia ............................................................................................................................. 3 Socjologia .......................................................................................................................... 5

Emisja głosu ...................................................................................................................... 8 Język obcy (1, 2, 3) – język angielski ................................................................................11 Język obcy (1, 2, 3) – język niemiecki ...............................................................................20 Anatomia ..........................................................................................................................29 Biochemia ........................................................................................................................32 Biomechanika ...................................................................................................................35 Rytmika i taniec ................................................................................................................39 Zabawy i gry ruchowe .......................................................................................................42 Teoria i metodyka gimnastyki (1, 2) ..................................................................................45 Teoria i metodyka lekkiej atletyki (1, 2) .............................................................................51 Koszykówka ....................................................................................................................57 Siatkówka ........................................................................................................................60 Pedagogika ......................................................................................................................63 Psychologia (1, 2) .............................................................................................................67 Ochrona środowiska .........................................................................................................73 Teoria i metodyka pływania (1, 2) .....................................................................................75 Historia kultury fizycznej ...................................................................................................81 Metodyka wychowania fizycznego ....................................................................................84 Podstawy dydaktyki ..........................................................................................................90 Gimnastyka kompensacyjno-korekcyjna ...........................................................................94 Fizjologia ..........................................................................................................................97 Edukacja zdrowotna ....................................................................................................... 101 Piłka ręczna ................................................................................................................... 104 Piłka nożna .................................................................................................................... 107 Proseminarium ............................................................................................................... 110 Obóz sportowy – letni ..................................................................................................... 113 Obóz sportowy – zimowy ................................................................................................ 116 Metody badań pedagogicznych ...................................................................................... 119 Praktyka pedagogiczna ciągła (1, 2) ............................................................................... 122 Podstawy ekologii człowieka .......................................................................................... 128 Seminarium dyplomowe (1, 2) ........................................................................................ 131 Teoria i metodyka turystyki i rekreacji ............................................................................. 136 Antropologia ................................................................................................................... 139 Antropomotoryka ............................................................................................................ 142 Pierwsza pomoc przedmedyczna ................................................................................... 145 Teoria wychowania fizycznego ....................................................................................... 148 Teoria sportu .................................................................................................................. 150 Organizacja imprez sportowo-rekreacyjnych ................................................................. 153 Organizacja i prawo w oświacie ...................................................................................... 157 Bezpieczeństwo i ergonomia .......................................................................................... 159 Technologia informacyjna ............................................................................................... 162 Ochrona własności intelektualnej .................................................................................... 166 Wychowanie seksulane ................................................................................................. 178 Sport do wyboru – sztuki walki (1, 2) ............................................................................. 171 Sport do wyboru – sporty walki w samoobronie (1, 2) ..................................................... 177 Sport do wyboru – tenis ziemny (1, 2)............................................................................. 181 Przedmiot ogólnouczelniany ........................................................................................... 185

FFF III LLL OOO ZZZ OOO FFF III AAA

Kod przedmiotu: 08.1-WL-WFP-Filo

Typ p rzedmiotu: obowiązkowy

Język nauczania: polski

Odpowiedzia lny za p rzedmiot : Dr hab. Joanna Dudek

Prowadzący: Dr hab. Joanna Dudek

Dr Agnieszka Szczap

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia Punkty

ECTS

Studia s tacjonarne

1 W ykład 15 1 II Zaliczenie z oceną

Studia niestacjonarne

W ykład 9 1 II Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Ukazanie roli filozofii w kształtowaniu naukowego, tzn. refleksyjnego i krytycznego poglądu na rzeczywistość rozumianą jako byt przyrodniczy, społeczny i ludzki. Ukazanie związku między filozofią, nauką i kulturą jako zintegrowanych płaszczyzn rozwoju twórczego myślenia i świadomości znaczenia tychże związków dla pełnego rozwoju człowieka.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Brak

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:

Treści wykładów: 1. Przedmiot filozofii, geneza powstania filozofii, relacja między filozofią a naukami szczegółowymi. 2. Działy filozofii z uwzględnieniem zagadnień teorii bytu, teorii poznania, filozofii człowieka, filozofii

społecznej, aksjologii i etyki. 3. Główne systemy filozoficzne: filozofia Platona, filozofia Arystotelesa, filozofia chrześcijańska, nowożytny

racjonalizm i empiryzm, filozofia Immanuela Kanta, filozofia człowieka w XX wieku.

METODY KSZTAŁCENIA:

Wykład, interpretacja tekstów źródłowych

EFEKTY KSZTAŁCENIA I METODY WERYFIKACJI OSIĄGANIA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Student zna wybrane koncepcje filozoficzne

stanowiące teoretyczne podstawy działalności

w zakresie nauk o kulturze

K1_W10 Obecność na wykładach

Głos w dyskusji wykład



4

Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Student potrafi komunikować się z jednostką i

grupą społeczną

K1_U10 Obecność na wykładach

Głos w dyskusji

wykład

Student potrafi formułować opinie dotyczące

jednostek, grup społecznych w kontekście

związanym z wykonywanym zawodem

K1_K08

Obecność na wykładach

Głos w dyskusji

kolokwium

wykład

WARUNKI ZALICZENIA:

Pozytywne zaliczenie kolokwium z progami punktowymi

OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:

Obciążenie pracą Studia stacjonarne

(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe

(udział w zajęciach; konsultacjach; egzaminie, itp.) 15 9

Samodzielna praca studenta

(przygotowanie do: zajęć, kolokwium, egzaminu; studiowanie literatury;

przygotowanie: pracy pisemnej, projektu, prezentacji, raportu,

wystąpienia; itp.)

15 20

Łącznie 30 30

Punkty ECTS Studia stacjonarne Studia stacjonarne

Zajęcia z udziałem nauczyciela akademickiego 0,5 0,4

Zajęcia bez udziału nauczyciela akademickiego 0,5 0, 6

Łącznie 1 1

LITERATURA PODSTAWOWA:

1. K. Ajdukiewicz, Zagadnienia i kierunki filozofii. Teoria poznania. Metaetyka, wydanie dowolne. 2. W. Tatarkiewicz, Historia filozofii, t. 1-3, wybrane rozdziały, wydanie dowolne. 3. W. Tyburski, A. Wachowiak, R. Wiśniewski, Historia filozofii i etyki do współczesności. Źródła i

komentarze, Toruń 2002. 4. R. Palacz, Klasycy filozofii, Zielona Góra 1995. 5. Historia filozofii. Teksty źródłowe, red. K. Kaszyński, Zielona Góra 1995.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

1. F. Copleston, Historia filozofii, t. 1-9, różne wydania

UWAGI:

Brak

PROGRAM OPRACOWAŁA:

Dr hab. Joanna Dudek



5

SSS OOO CCC JJJ OOO LLL OOO GGG III AAA

Kod przedmiotu: 14.2-WP-WFP-SOC


Język nauczan i a : polski

Odpowiedzia lny za p rzedmiot : dr hab. Beata Trzop

Prowadzący: dr hab. Beata Trzop, dr hab. Jerzy Leszkowicz-Baczyński, prof. UZ lub inni pracownicy Instytutu Socjologii

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

1 W ykład 15 1 I Zaliczenie z oceną


W ykład 9 I Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Wiedza: Student poznaje sport jako zjawisko społeczne, zdobywa wiedzę na temat sportu jako

przedmiotu badań socjologii student uczy się koncepcji teoretycznych z zakresu socjologii sportu. Student

poznaje społeczne funkcje sportu oraz komponenty współczesnego sportu. Umiejętności: student umie koncepcje

filozoficzno-socjologiczne w wyjaśnianiu roli społecznych podstaw działalności w zakresie wychowania

fizycznego i sportu. Kompetencje społeczne: student otrzymuje wiedzę w zakresie funkcji społecznej, która

pozwoli mu na socjalizację przez sport.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowe wiadomości z zakresu teorii wychowania fizycznego i sportu


Wiedza: Sport jako zjawisko społeczne. Sport jako przedmiot zainteresowania socjologii, koncepcje teoretyczne w socjologii sportu, społeczne funkcje sportu, komponenty współczesnego sportu. Edukacyjny wymiar sportu, bohater wysiłku sportowego, współczesny idol sportu, celebryci w sporcie. Globalny i lokalny wymiar sportu. Proces polaryzacji sportu. Widowisko sportowe i jego specyfika z perspektywy socjologa. Spektatorskie przejawy sportu. Sport w mediach, sport a pop kultura. Profesjonalizacja i komercjalizacja sportu, typy kariery sportowca. Dewiacje i patologie w współczesnego sportu. Współczesne współzawodnictwo w wyczynie sportowym, olimpizm jako zjawisko społeczne. Umiejętności: Student potrafi interpretować sport jako zjawisko społeczne. Student umie zdobytą wiedzę na temat sportu analizować i wykorzystać jako przedmiot badań

socjologii. Kompetencje społeczne: Student będzie wiedział jak wykorzystać nabytą wiedzę do realizowana funkcji wychowawczej poprzez wpływ na przyszłych wychowanków w zakresie kompetencji społecznych.


Metody eksponujące z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, metoda podająca, wykład konwencjonalny, dyskusja problemowa

http://plan.uz.zgora.pl/nauczyciel_plan.php?pId_Obiekt=5433&pTyp=P



6


Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Zna podstawowe pojęcia z zakresu socjologii i

wiedzę pozwalającą na krytyczny ogląd

rzeczywistości. Zna wybrane koncepcje filozoficzne

człowieka stanowiące teoretyczne podstawy

działalności w zakresie nauk o kulturze fizycznej

K1_W 10

Pisemna praca zaliczeniowa.

Aktywność w ramach realizacji zadań grupowych

wykła d

Umie rozwiązywać problemy charakterystyczne dla

współczesnego świata. Potrafi komunikować się z

jednostką i grupą społeczną w zakresie związanych

ze studiowanym kierunkiem

K1_ U10



wykła d

Potrafi współdziałać i pracować w grupie, rozwijać i

wpajać postawy uczciwej rywalizacji sportowej i

zasad fair play K1_ K02


Aktywność w ramach realizacji zadań

grupowych

wykła d

Student potrafi interpretować współczesne zjawiska zachodzące w kulturze fizycznej. K1_ K04



wykła d

Potrafi rozwiązywać najczęstsze problemy związane z wykonywaniem zawodu Potrafi rozwiązywać najczęstsze problemy związane z wykonywaniem zawodu

K1_ K06



grupowych

wykła d

Student realizuje zadania w sposób zapewniający bezpieczeństwo własne i otoczenia, w tym przestrzega zasad bezpieczeństwa pracy.

K1_ K07



wykła d

Student potrafi formułować opinie dotyczące, jednostek, grup społecznych w kontekście związanym z wykonywaniem zawodu.

K1_ K08



grupowych

wykła d

Student dba o poziom sprawności fizycznej niezbędnej dla wykonywania zadań właściwych dla działalności zawodowej związanej z kierunkiem studiów.

K1_ K09



wykła d

WARUNKI ZALICZENIA:

Pozytywna ocena z pisemnej pracy zaliczeniowej.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

5 15

Łącznie 30 20


Zajęcia z udziałem nauczyciela akademickiego 1 1

Zajęcia bez udziału nauczyciela akademickiego - -

Łącznie 1 1



7


1. Heinemann K. 1990., Wprowadzenie do socjologii sportu, Warszawa 1989. 2. Krawczyk Z., Sport w zmieniającym się społeczeństwie, AWF, Warszawa 2000. 3. Socjologia kultury fizycznej. (red) Z. Krawczyk Z Warszawa 1995. 4. Znaniecki F., 1973., Socjologia wychowania, T. II, PWN, Warszawa.


1. Media-Eros-Przemoc. Sport w czasach podkultury.., (red) A. Gwóźdź, Kraków 2003. 2. Logos i etos polskiego olimpizmu. (red.) Lipiec J, Kraków 1994. 3. Słapek D., Sport i widowiska w świecie antycznym, Kraków-Warszawa 2010. 4. Guttmann A., From Ritual to Record. Nature of Modern Sports, New York 1978.

UWAGI:

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr Beata Trzop



8

EEE MMM III SSS JJJ AAA GGG ŁŁŁ OOO SSS UUU

Kod przedmiotu: 16.1.WL-WFP-EmGł



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : dr hab. Lidia Kataryńczuk - Mania

Prowadzący: dr hab. Lidia Kataryńczuk- Mania

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

Ćwiczenia 30 2 1 Zaliczenie na oceną

3


Ćwiczenia 30 2 1 Zaliczenie na oceną

3

CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie z budową i funkcjonowaniem narządów głosu słuchu i artykulacji, a także z zagrożeniami i chorobami

głosu oraz z formami terapii głosu. Uświadomienie zasad optymalnej emisji głosu. Wyćwiczenie prawidłowego

toru oddechowego, w trakcie mówienia. Wiedza o podstawowych prawidłowościach wymowy polskiej.

Opanowanie tremy i napięć mięśniowych podczas mówienia. Konstruowanie wypowiedzi publicznej. Umiejętność

posługiwania się ćwiczeniami dykcyjnymi. Umiejętności akcentowania, przestankowania, intonacji modulacji i

ekspresji mowy. Kultura języka w wychowaniu i kształceniu. Elementarna wiedzy z zakresu retoryki i erystyki.

WYMAGANIA WSTĘPNE:


Znaczenie mowy w pracy nauczyciela trenera, instruktora. Podstawy anatomiczne i biologiczno - fizjologiczne aparatu głosowego. Racjonalne obciążenie pracą narządu głosu. Patologia głosu. Ćwiczenia oddechowe. Ćwiczenia narządów mowy. Stres jako przyczyna złego mówienia i śpiewania. Techniki relaksacji. Zapis fonetyczny. Klasyfikacja głosek. Samogłoski ustne i nosowe. Spółgłoski. Ćwiczenia zapisu fonetycznego. Wymowa samogłosek ustnych a, o, u, e, y, i. Trójkąt samogłoskowy. Ćwiczenia wymowy samogłosek ustnych. Wymowa samogłosek nosowych ę i ą. Ćwiczenia wymowy samogłosek nosowych. Klasyfikacje głosek. Ćwiczenia wymowy spółgłosek. Upodobnienia pod względem dźwięczności lub miejsca i sposobu artykulacji. Uproszczenia obowiązujące i niedopuszczalne. Ćwiczenia głosowe. Zasady akcentowania w języku polskim. Ćwiczenia akcentowania. Mówienie frazami. Emocjonalność mówienia. Intonacja. Sposoby zmniejszania wpływu tremy na wystąpienie publiczne. Logika wypowiedzi. Pleonazmy i tautologie. Porównanie i definiowanie. Używanie neologizmów. Używanie wyrazów modnych i szablonowych. Wyrazy obce i trudne. Ćwiczenia używania idiomów mitologicznych i historycznych. Frazeologizmy. Zasady odmiany nazwisk. Ćwiczenie używania idiomów i zwrotów z greki i łaciny. Głos w dyskusji, toast, mowa pogrzebowa, przemówienie programowe ćwiczenia używania biblizmów. Retoryczna konstrukcja wykładu, referatu, pogadanki popularnonaukowej. Środki komunikacji niewerbalnej. Sygnały wrodzone, genetyczne, wyuczone i kulturowe. Ćwiczenia określania strefy intymnej, osobistej i społecznej w komunikacji. Mimika, gesty dłoni i ramion środkami wspomagającymi wypowiedź. Ćwiczenia mowy ciała.


Metoda tekstu źródłowego, inscenizacja, prelekcja, metoda sytuacyjna, gra dydaktyczna, dyskusja



9


Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Objaśnia i dobiera poznaną teorię i praktykę z

zakresu emisji głosu podczas pracy trenera,

nauczyciela wychowania fizycznego na każdym

etapie edukacji szkolnej.

K1_W05 Konwersacja – ocena aktywności i

przygotowania merytorycznego. Ćwiczenia

Charakteryzuje typowe zaburzenia zdrowia związane

z narządami mowy wynikające z nadmiernych

obciążeń podczas zajęć z wychowania fizycznego.

Potrafi rozpoznać nieprawidłowości (defekty) w

budowie i funkcji ciała człowieka



Objaśnia i charakteryzuje specjalistyczne pojęcia

związane z emisją głosu, wystąpieniami publicznymi

wykorzystuje je w wychowaniu fizycznym i

dyscyplinach pokrewnych.



Student rozróżnia specyficzne dla pracującego

głosem dolegliwości i choroby. Identyfikuje choroby

powstałe w skutek przeciążeń pracą. K1_U07

Konwersacja – ocena aktywności i


Stosuje zaawansowane techniki komunikacji na

zajęciach wychowania fizycznego z różnymi grupami

społecznymi

K1_U10



Potrafi samodzielnie modyfikować i tworzyć różne

formy aktywności fizycznej w zależności od

warunków środowiskowych i klimatycznych w celu

zachowania zdrowia

K1_U12



Okazuje dbałość o prestiż związany z wykonywaniem

zawodu nauczyciela, dba o dobro wychowanków i

właściwie pojętą solidarność zawodową

K1_K03



Potrafi rozwiązywać złożone problemy związane z

wykonywaniem zawodu nauczyciela wychowania

fizycznego

K1_K06



Jest zdolny do prowadzenia zajęć z dbałością o

bezpieczeństwo własne i uczestników uwrażliwia

podopiecznych na stany przeciążeń w obrębie

narządu głosu, zachowania prozdrowotne

K1_K07



potrafi formułować opinie dotyczące różnych

aspektów pracy nauczyciela wychowania fizycznego

przestrzegając zasad etycznych

K1_K08 Konwersacja – ocena aktywności i


WARUNKI ZALICZENIA:

Samoocena na ćwiczeniach. Autoprezentacja z wykorzystaniem poznanych środków komunikacji. Samoocena kierowana.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

30 30

Łącznie 75 75



10



Zajęcia bez udziału nauczyciela akademickiego 1 1

Łącznie 3 3


Gawrońska M.:: Podstawy wymowy i impostacji głosu. Dla studentów i absolwentów Akademii

Wychowania Fizycznego, Wrocław (2001)

Klajman S.(red.): Zarys higieny głosu, PWSM Gdańsk (1975)

Kustosik D.: Dykcja. PWSM, Wrocław (1981)

Tarasiewicz B.: Mówię i śpiewam świadomie. Kraków, (2003)

Toczyska B.:Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańsk,(1997)

Toczyska B. (1997): Sarabanda w chaszczach, Gdańsk

Toczyska B. (1998): Łamańce z dykcją, Gdańsk

Toczyska B.: Łamańce z dedykacją czyli makaka ma Kama. Gdańsk (2003)

Sznurowska - Przygocka B.: Profilaktyka i rehabilitacja osób narażonych na choroby narządu głosu. –

materiały video.

Śliwińska - Kowalska M.: Głos narzędziem pracy. Łódź (1999)

Wieczorkiewicz B.: Sztuka mówienia, Warszawa (1988)

Wojtyński Cz. : Emisja głosu, Warszawa (1970)


Bochenek A, Reicher M.: Anatomia człowieka, t.1: Anatomia głowy. Kości, stawy, i więzadła. Mięśnie,

Warszawa (1990)

Choroby zawodowe: red. K.Marek Warszawa (2001)

Demelowa G.: Elementy logopedii, Warszawa (1987)

Lombardo M.: Przewodnik po starannej polszczyźnie, PTTK Kraj, Warszawa (1988)

Mitrinowicz – Modrzejewska A. (1963): Fizjologia i patologia głosu, słuchu i mowy. PZWL, Warszawa

Styczek L.: Logopedia, Warszawa (1980)

Weller S.: Oddech, który leczy. 20 sposobów na odetchnięcie od stresu i zmęczenia, tłum. B.

Odymała,Gdańsk (2001)

Zaleska – Kręcicka M.Kręcicki T., Jeleń M.: Atlas chorób krtani, Wrocław (1995)

Zielińska H.: Kształcenie głosu, (1998)

PROGRAM OPRACOWAŁ:

Dr Michał Bajdziński



11

JJJ ĘĘĘ ZZZ YYY KKK AAA NNN GGG III EEE LLL SSS KKK III 111

Kod przedmiotu: 09.0-WL-WF-JęzO


Język nauczania: polski, angielski

Odpowiedzia lny za p rzedmiot : mgr Beata Burchardt, mgr M. Gąsiorowska-Sawka, mgr

M. Lachowicz, mgr A. Poźniak, mgr B. Szura

Prowadzący: mgr B. Burchardt, mgr M. Gąsiorowska-Sawka, mgr M.

Lachowicz, mgr A. Poźniak, mgr B. Szura

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2 Ćwiczenia 30 2 II Zaliczenie z oceną


Ćwiczenia 24 II Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Celem kursu jest podniesienie kompetencji językowej i komunikacyjnej w zakresie odpowiadającym

poziomowi B2 wg Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego w stopniu

umożliwiającym:

- wykorzystanie języka obcego dla potrzeb studiowania, a w szczególności umiejętne korzystanie z

różnorodnych obcojęzycznych materiałów źródłowych, mediów, literatury popularnonaukowej i

specjalistycznej,

- kontynuację nauki w ramach wybranej specjalizacji na uczelniach zagranicznych,

- wykonywanie pracy zawodowej lub naukowej z wykorzystaniem języka obcego.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

znajomość języka obcego na poziomie B1


1. Studia i studiowanie: struktura i funkcjonowanie uczelni wyższych w Polsce i krajach

anglojęzycznych.

2. Dyscypliny sportowe, sylwetki słynnych sportowców.



12

3. Edukacja zdrowotna.

4. Dieta, zdrowy tryb życia, fitness.


Metoda komunikacyjna, dyskusja, praca z tekstem naukowym w j. obcym, praca w grupach, burza mózgów.


Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Student ma umiejętności językowe z dziedziny

wychowania fizycznego z zakresie zgodnym z

wymaganiami określonymi dla poziomu B2

Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia

Językowego.

K1_U13


przygotowania merytorycznego;

Sprawdzian z progami punktowymi;

Kolokwium.

ćwiczenia

WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:

Zaliczenie z ćwiczeń: metody weryfikacji efektów kształcenia to:

- dwa kolokwia pisemne w semestrze zawierające pytania otwarte i zamknięte i uzyskanie minimum 50 %

prawidłowych odpowiedzi; student otrzymuje ocenę z kolokwium wg następujących progów punktowych:

50 – 60 % - dostateczny

61 – 70 % - dostateczny plus

71 – 80 % - dobry

81 – 90 % - dobry plus

91 – 100 % - bardzo dobry

- kartkówki: progi punktowe jw.

- aktywne uczestnictwo w zajęciach.

Ocena z ćwiczeń stanowić będzie średnią arytmetyczną wszystkich ocen.

Ocena końcowa: ocena końcowa jest oceną z ćwiczeń.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 29

Łącznie 55 55

Punkty ECTS Studia stacjonarne Studia niestacjonarne



Łącznie 2 2



13


1. Oxenden C., Latham-Koenig C., New English File Intermediate, Oxford University Press, 2009

2. Oxenden C., Latham-Koenig C., New English File Upper intermediate, Oxford University Press,

2009

3. Bell J., Gower R., Matters Upper intermediate, Longman, 2001

4. Davies P. A., Falla T., FCA Result, Oxford University Press, 2008

5. Jones L., New Progress to First Certificate, Cambridge University Press, 2003

6. Cieślak M., English Special, repetytorium leksykalno-tematyczne, Wagros, 2007

7. Cieślak M., English, repetytorium leksykalno-gramatyczne, Wagros, 2009

8. Vince M., Intermediate Language Practice, Macmillan, 2003

9. Murphy R., English Grammar in Use, Cambridge University Press, 1997

10. Longman Dictionary of Contemporary English, Longman, 2004

11. Matejko I., John-Jankowska B., A Selection of Sociological Problems in English, Tychy 2006

PROGRAM OPRACOWAŁ: zespół Pracowni Kształcenia Językowego WPSiNZ UZ



14





Odpowiedzia lny za p rzedmiot : mgr B. Burchardt, mgr M. Gąsiorowska-Sawka, mgr M.




Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

3 Ćwiczenia 60 4 III Zaliczenie z oceną


Ćwiczenia 32 III Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:



umożliwiającym:



specjalistycznej,



WYMAGANIA WSTĘPNE:



1. Pierwsza pomoc, sport w starszym wieku.

2. Niepełnosprawność, rehabilitacja.

3. Anatomia.

4. Psychologia.



15




Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć





Językowego.

K1_U13




Kolokwium.

ćwiczenia







71 – 80 % - dobry









(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 55

Łącznie 85 85




Łącznie 3 3



16




2009













17





Odpowiedzia lny za p rzedmiot : mgr B. Burchardt, mgr M. Gąsiorowska-Sawka, mgr M.




Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

4 Ćwiczenia 30 2 IV Egzamin


Ćwiczenia 24 IV Egzamin

CEL PRZEDMIOTU:



umożliwiającym:



specjalistycznej,



WYMAGANIA WSTĘPNE:



1. Rywalizacja w sporcie, fair play i doping.

2. Reklama w sporcie, sukces.

3. Turystyka, rekreacja.

4. Praca: rozmowa kwalifikacyjna, praca w kraju i za granicą.

5. Kariera zawodowa, korespondencja formalna.



18




Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć





Językowego.

K1_U13




Kolokwium.

ćwiczenia


Zaliczenie z ćwiczeń: ćwiczenia kończą się egzaminem. Metodą weryfikacji efektów kształcenia jest egzamin

pisemny i ustny sprawdzający znajomość języka specjalistycznego na poziomie B2 z uwzględnieniem specyfiki

kierunku studiów.

Egzamin składa się z 4 części: czytania, pisania, słuchania i mówienia.

Student otrzymuje ocenę z egzaminu wg następujących progów punktowych:



71 – 80 % - dobry



Ocena z ćwiczeń jest oceną z egzaminu.

Ocena końcowa: ocena końcowa jest oceną z egzaminu.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

70 70

Łącznie 100 100




Łącznie 4 4



19




2009













20

JJJ ĘĘĘ ZZZ YYY KKK NNN III EEE MMM III EEE CCC KKK III 111



Język nauczania: polski, niemiecki

Odpowiedzia lny za p rzedmiot : mgr Anna Kubrak, mgr Beata Łapanowska, mgr Barbara

Mikulska

Prowadzący: mgr Anna Kubrak, mgr Beata Łapanowska, mgr

Barbara Mikulska

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2 Ćwiczenia 30 2 II Zaliczenie z oceną


Ćwiczenia 24 II Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:



umożliwiającym:



specjalistycznej,



WYMAGANIA WSTĘPNE:



1. Studia i studiowanie: struktura i funkcjonowanie uczelni wyższych w Polsce i krajach anglojęzycznych.

2. Dyscypliny sportowe, sylwetki słynnych sportowców.

3. Edukacja zdrowotna.

4. Dieta, zdrowy tryb życia, fitness.



21




Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć





Językowego.

K1_U13




Kolokwium.

ćwiczenia







71 – 80 % - dobry









(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 29

Łącznie 55 55




Łącznie 2 2



22


1. DaF kompakt A1-B1 Kursbuch mit 3 Audio-CDs + Übungsbuch mit 2 Audio-CDs,Verlag Klett,2011

2. MEMO Lehr-und Übungsbuch mit 2CDs,Wortschatz- und Fertigkeitstrainin zum Zertifikat Deutsch

als Fremdsprache +MEMO Lernwortschatz Deutsch-Polnisch,VerlagLangenscheidt,2006

3. em Brückenkurs-Deutsch als Fremdsprache für die Mittelstufe mit 2CDs +Arbeitsbuch,Max Hueber

Verlag,2006

4. em Hauptkurs + Arbeitsbuch mit 2CDs,Max Hueber Verlag,2009

5. em Abschlusskurs mit 2CDs,Max Hueber Verlag,2009

6. Themen 2/3 neu,Lehrwerk für Deutsch als Fremdsprache+ Arbeitsbuch mit 2CDs +

Lehrerhandbuch A,B , Max Hueber Verlag,2007

7. Repetytorium gramatyki języka niemieckiego ,S.Bęza,PWN

8. Mary L.Apelt,Hans-Peter Apelt,Margot Wagner - Grammatik a la carte!-Das Übungsbuch zur

Grundgrammatik Deutsch,Verlag Moritz Diesterweg/Verlag Sauerländer

9. Grammatikbogen-Fiktionele Texte mit Aufgaben und Lösungsschlüseln für den Unterricht Deutsch

als Fremdsprache,Langenscheidt,1998




23






Mikulska

Prowadzący: mgr Anna Kubrak, mgr Beata Łapanowska, mgr Barbara

Mikulska

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

3 Ćwiczenia 60 4 III Zaliczenie z oceną


Ćwiczenia 32 III Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:



umożliwiającym:



specjalistycznej,



WYMAGANIA WSTĘPNE:



1. Pierwsza pomoc, sport w starszym wieku.

2. Niepełnosprawność, rehabilitacja.

3. Anatomia.

4. Psychologia.



24




Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć





Językowego.

K1_U13




Kolokwium.

ćwiczenia







71 – 80 % - dobry









(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

20 50

Łącznie 80 80




Łącznie 3 3



25






Verlag,2006













26






Mikulska

Prowadzący: mgr Anna Kubrak, mgr Beata Łapanowska, mgr Barbara

Mikulska

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

4 Ćwiczenia 30 2 IV Egzamin


Ćwiczenia 24 IV Egzamin

CEL PRZEDMIOTU:



umożliwiającym:



specjalistycznej,



WYMAGANIA WSTĘPNE:



1. Rywalizacja w sporcie, fair play i doping.

2. Reklama w sporcie, sukces.

3. Turystyka, rekreacja.



27

4. Praca: rozmowa kwalifikacyjna, praca w kraju i za granicą.

5. Kariera zawodowa, korespondencja formalna.




Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć





Językowego.

K1_U13




Kolokwium.

ćwiczenia


Zaliczenie z ćwiczeń: ćwiczenia kończą się egzaminem. Metodą weryfikacji efektów kształcenia jest egzamin

pisemny i ustny sprawdzający znajomość języka specjalistycznego na poziomie B2 z uwzględnieniem specyfiki

kierunku studiów.

Egzamin składa się z 4 części: czytania, pisania, słuchania i mówienia.

Student otrzymuje ocenę z egzaminu wg następujących progów punktowych:



71 – 80 % - dobry



Ocena z ćwiczeń jest oceną z egzaminu.

Ocena końcowa: ocena końcowa jest oceną z egzaminu.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

70 70

Łącznie 100 100




Łącznie 4 4



28






Verlag,2006













29

AAA NNN AAA TTT OOO MMM III AAA

Kod przedmiotu: 39.9-WL-WFP-Anat



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : dr hab. Ryszard Asienkiewicz, prof. UZ

Prowadzący: dr hab. Ryszard Asienkiewicz, prof. UZ,

dr Ewa Nowacka-Chiari

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

8

W ykład 30 2 II

Egzamin

Laborator ium 45 3 Zaliczenie z oceną


W ykład 15 2 II

Egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie studentów z budową i funkcjami ciała człowieka. Zdobycie wiedzy w zakresie lokalizowania, nazywania poszczególnych elementów budowy ciała zgodnie z mianownictwem anatomicznym, wyjaśniania funkcji układów ważnych z punktu widzenia aktywności fizycznej, a także świadomej dbałości o kondycję biologiczną człowieka związaną z właściwymi funkcjami układów i narządów oraz udzielania pierwszej pomocy przedlekarskiej przy uszkodzeniu aparatu ruchu.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowa wiedza z anatomii człowieka i jego rozwoju fizycznego oraz higieny


Treści wykładów: Przedmiot, zakres i podział anatomii, stosunek do innych nauk. Układ kostny: rozwój w ontogenezie, budowa i podział kości, szkielet osiowy, kończyna górna i dolna, budowa czaszki. Układ więzadłowo-stawowy: rozwój w ontogenezie, połączenia kości, budowa i rodzaje stawów, charakterystyka wybranych stawów. Układ mięśniowy: rozwój w ontogenezie, budowa i funkcje mięśni, rodzaje tkanki mięśniowej, charakterystyka grup mięśniowych. Układ nerwowy: znaczenie układu, rozwój w ontogenezie, podział układu, budowa i funkcje tkanki nerwowej, ogólna charakterystyka układu nerwowego ośrodkowego, obwodowego i autonomicznego, regulacja nerwowo-hormonalna. Układ krwionośny: rozwój w ontogenezie, budowa i funkcje serca, budowa i funkcje naczyń krwionośnych, obiegi krwi, skład i funkcje krwi, układ chłonny, unaczynienie poszczególnych części ciała. Zmiany zachodzące w układzie krążenia pod wpływem wysiłku fizycznego. Układ oddechowy: rozwój w ontogenezie, podział układu, budowa i funkcje dróg oddechowych, płuc i opłucnej. Mechanika oddychania. Pojemność płuc. Zmiany zachodzące w układzie oddechowym pod wpływem wysiłku fizycznego. Układ trawienny: rozwój układu w ontogenezie, podział układu, budowa i funkcje przewodu pokarmowego. Budowa i funkcje gruczołów trawiennych. Otrzewna. Fizjologia układu pokarmowego. Układ wewnątrzwydzielniczy: znaczenie i podział układu, charakterystyka gruczołów. Etyczne i zdrowotne aspekty dopingu w sporcie.

Treści laboratoriów: Rodzaje, budowa, występowanie i funkcje tkanek: nabłonkowej, łącznej, krwi, mięśniowej,

nerwowej i gruczołowej. Budowa i funkcje układu szkieletowego i mięśniowego. Zmiany zachodzące w układzie

mięśniowym pod wpływem wysiłku fizycznego. Charakterystyka zespołów funkcjonalnych (w zakresie osteologii,

arthrologii, syndesmologii, myologii i kinesiologii): obręczy kończyny górnej, stawu ramiennego, stawu łokciowego

oraz sprzężonych stawów promieniowo-łokciowych, stawów bliższych i dalszych ręki, obręczy kończyny dolnej i



30

stawu biodrowego, stawu kolanowego, stawów bliższych i dalszych stopy, kręgosłupa, klatki piersiowej, stawu

skroniowo-żuchwowego. Charakterystyka kości czaszki. Postępowanie podczas udzielania pierwszej pomocy

przedlekarskiej przy uszkodzeniu aparatu ruchu


Wykład: metoda podająca, poglądowa (plansze, rzutopisy), projekcja multimedialna (filmy, przeźrocza).

Laboratorium: obserwacja, metoda poglądowa, metoda analityczna, metoda syntetyczna, dyskusja problemowa, praca w grupach, metody aktywizujące z wykorzystaniem atlasów, modeli anatomicznych i schematów, samodzielne opracowywanie materiałów.


Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Charakteryzuje i opisuje budowę człowieka,

analizując ją pod względem anatomicznym,

rozpoznaje ją z uwzględnieniem mianownictwa

anatomicznego. Charakteryzuje poszczególne

układy i narządy ciała człowieka w powiązaniu z ich

fizjologią i zmianami, jakie zachodzą pod wpływem

wysiłku fizycznego.

Wyjaśniania funkcje poszczególnych układów

ważnych z punktu widzenia aktywności fizycznej

K1_W 01

Test z progami punktowymi Wykład

Wykorzystuje do opisu anatomicznego człowieka

mianownictwo specjalistyczne, potrafi je powiązać z

praktyką nauczyciela i wychowawcy fizycznego.

Charakteryzuje zespoły funkcjonalne obręczy

kończyny górnej, stawu ramiennego, stawu

łokciowego oraz sprzężonych stawów promieniowo-

łokciowych, stawów bliższych i dalszych ręki,

obręczy kończyny dolnej i stawu biodrowego, stawu

kolanowego, stawów bliższych i dalszych stopy,

kręgosłupa, klatki piersiowej, stawu skroniowo-

żuchwowego.

K1_U01

Wejściówka

Kolokwium

Zadania praktyczne

Laboratorium

Potrafi wykorzystać wiedzę z zakresu anatomii

człowieka do oceny stanu zdrowia jednostki K1_U05 Wejściówka

Kolokwium Laboratorium

Rozumie potrzebę podnoszenia wiedzy z zakresu

zagadnień zdrowotnych K1_K01

Dyskusja Laboratorium

Jest wrażliwy na utrzymywanie zdrowia i sprawności

fizycznej, przejawia postawy wpływające pozytywnie

na wychowanków i uczniów w tym zakresie

K1_K09

Dyskusja Laboratorium

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykłady z przedmiotu kończą się egzaminem w formie pisemnej (testowo-opisowej) zgodnym z podanymi

kryteriami na podstawie testu z progami punktowymi. Ocena pozytywna to zdobycie minimum 60% punktów.

Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest pozytywna ocena z ćwiczeń.

Laboratoria kończą się zaliczeniem na ocenę. Warunkiem zdobycia zaliczenia są: pozytywne zaliczenie wejściówek, kolokwiów, zadań praktycznych realizowanych poprzez pracę z preparatami i eksponatami anatomicznymi, planszami, atlasami anatomicznymi oraz znajomość mianownictwa anatomicznego. Laboratorium kończy się zaliczeniem praktycznym. Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną wszystkich ocen cząstkowych.

Ocena końcowa z przedmiotu jest średnią arytmetyczną końcowych ocen z egzaminu i laboratorium.



31



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

100 125

Łącznie 200 200




Łącznie 8 8


1. Nelson A.G.: Anatomia stretchingu. Wyd II, Białystok 2011,

2. Ignasiak Z.: Anatomia układu ruchu. Wyd. II Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2013.

3. Marecki B.: Anatomia funkcjonalna w zakresie studiów wychowania fizycznego. AWF, Poznań 1996.

4. Malinowski A.: Asienkiewicz R.: Anatomia funkcjonalna człowieka. Schematy do ćwiczeń. Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra 2008.

5. Sobotta: Atlas anatomii człowieka. Wydanie II polskie opracowane przez W. Woźniaka i K. Jędrzejewskiego. Wydawnictwo Urban & Partner, Wrocław 2001.

6. Sinielnikov R.D.: Atlas anatomii człowieka. Moskwa 1990.

7. Stelmasiak M. (red.): Mianownictwo anatomiczne. PZWL, Warszawa 1979.


1. Bochenek A., Reicher M.: Anatomia człowieka, PZWL, Warszawa 2004.

2. Gołąb B. K.: Podstawy anatomii człowieka. PZWL, Warszawa 2000.

3. Sylwanowicz W. (red.): Anatomia człowieka. PZWL, Warszawa 1978.

4. Traczyk W. Z.: Fizjologia człowieka w zarysie. PZWL, Warszawa 1989.

5. Przegląd Medyczny Uniwersytetu Rzeszowskiego.

UWAGI:

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr hab. n. biol. Ryszard Asienkiewicz, prof. UZ

dr Ewa Skorupka



32

BBB III OOO CCC HHH EEE MMM III AAA

Kod przedmiotu: 13.6-WL-WFP-Bich

Typ przedmiotu: obowiązkowy


Odpowiedzia lny za przedmiot : dr hab. Agnieszka Zembroń-Łacny, prof. UZ

Prowadzący: dr hab. Agnieszka Zembroń-Łacny, prof. UZ

mgr Barbara Morawin

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trze

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zaliczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

5

W ykład 15 1 II

Egzamin



W ykład 15 II

Egzamin

Laborator ium 15 Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Przekazanie wiedzy z zakresu biochemii statycznej i dynamicznej, ze szczególnym uwzględnieniem procesów biochemicznych zachodzących w organizmie człowieka. Zapoznanie studenta z metodami badawczymi stosowanymi w biochemii wysiłku fizycznego oraz wypracowanie umiejętności opisu i interpretacji zmian podstawowych wskaźników biochemicznych stosowanych w monitorowaniu treningu sportowego i zdrowotnego.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Wiedza z zakresu chemii ogólnej i organicznej oraz biologii komórki i tkanek.


Budowa, właściwości i funkcja biologiczna kwasów nukleinowych, białek, węglowodanów i lipidów. Metabolizm

energetyczny, rola enzymów w przemianach metabolicznych. Bioenergetyka; drogi syntezy ATP. Mechanizm

działania łańcucha oddechowego. Równowaga kwasowo-zasadowa, znaczenie buforów krwi. Biochemia skurczu

i rozkurczu mięśni szkieletowych. Adaptacja metaboliczna do wysiłku fizycznego i następstwa bezczynności

ruchowej. Biochemia różnych form wysiłku fizycznego: podnoszenie ciężarów, biegi sprinterskie, maraton, gry

zespołowe.


Wykład: konwencjonalny, metoda podająca, informacyjna z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych oraz

elementy prezentacji problemowej i dyskusji

Laboratorium: eksperymentalne poprzedzone prelekcją, praca w grupach, analiza i dyskusja na temat

uzyskanych wyników doświadczeń.


Opis e fektu Symbole

efektów

Metody

weryf ikacj i

Forma

Zajęć



33

Student wyjaśnia molekularne podstawy funkcjonowania

żywego organizmu: potrafi uzasadnić chemiczne podstawy

budowy organizmów, ma wiedzę w zakresie budowy i funkcji

białek, węglowodanów, lipidów i nukleotydów, potrafi

wymienić i opisać budowę związków

wysokoenergetycznych.

K1_W01

K1_W03

K1_W04

Test z progami

punktowymi

Wykład

Student tłumaczy znaczenie głównych szlaków

metabolicznych komórki; wyjaśniania, w jaki sposób wysiłek

fizyczny o różnej intensywności i czasie trwania wpływa na

podstawowe przemiany metaboliczne; interpretuje

podstawowe parametry biochemiczne w diagnozowaniu

zmian powysiłkowych.

K1_W04

K1_W07

K1_W08

Test z progami

punktowymi

Wykład

Student potrafi dokonywać, zarówno pisemnie jak i ustnie,

egzegezy prostych tekstów z zakresu biochemii,

student zna podstawowe techniki laboratoryjne stosowane w

badaniach biochemicznych, rozwiązuje proste problemy z

dziedziny biochemii i biologii molekularnej, posługuje się

podstawowym sprzętem laboratoryjnym, potrafi prawidłowo

dobierać i wykorzystywać podstawowy sprzęt laboratoryjny

w celu przeprowadzenia doświadczeń według wskazanej

procedury, student posiada umiejętność interpretacji,

prezentacji i dokumentacji wyników prostego eksperymentu

chemicznego i biochemicznego, student rozumie

podstawowe zasady bezpiecznej pracy w laboratorium typu

biochemicznego.

K1_U01

K1_U04

K1_U06

K1_U09

K1_U03

K1_U04

K1_U05

Kolokwium

i zadania

praktyczne

Laboratorium

Student stosuje metodę samokształcenia i rozumie, że

posiadana wiedza i zdobyte doświadczenie w omawianym

zakresie są niezbędne w rzetelnej realizacji doświadczeń

biologicznych, student rozumie podłoże molekularne

zróżnicowania osobniczego do adaptacji w czasie wysiłku

fizycznego, dostrzega związek pomiędzy aktywnością

ruchową a tempem przemian metabolicznych, działa w

grupie, organizuje pracę w określonym zakresie, słucha

uwag prowadzącego zajęcia i stosuje się do jego zaleceń,

student rozumie potrzebę zachowania zasad bezpiecznej

pracy w laboratorium typu biochemicznego.

K1_K01

K1_K05

K1_K02

K1_K03

K1_K06

Dyskusja

Laboratorium

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykład: egzamin, przeprowadzony w formie testu z progami punktowymi (80 pytań zamkniętych i 5 pytań otwartych). Uzyskanie 50 pkt (50%) na 100 pkt. możliwych do zdobycia jest warunkiem zdania egzaminu. Do egzaminu student jest dopuszczany na podstawie zaliczenia ćwiczeń.

Laboratorium: warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich zajęć laboratoryjnych,

przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium. Ocenie podlegają: kolokwia sprawdzające wiedzę – ocena pozytywna powyżej 60% uzyskanych punktów (2 kolokwia), test praktycznych umiejętności, przedstawienie wyników doświadczeń w formie sprawozdania. W przypadkach nieobecności, Student powinien uzupełnić braki w terminie uzgodnionym z prowadzącym zajęcia.

Ocena końcowa to średnia arytmetyczna wszystkich form przewidzianych do realizacji przedmiotu. Wyniki

średniej arytmetycznej ustala się zgodnie z zasadą: średnia 3,25 stanowi ocenę końcową 3,5; średnia 3,75 stanowi ocenę końcową 4,0; średnia 4,25 stanowi ocenę końcową 4,5; średnia 4,75 stanowi ocenę końcową 5,0.


Obciążenie pracą Studia stacjonarne Studia niestacjonarne



34

(w godz.) (w godz.)

Godziny kontaktowe (udział w zajęciach, konsultacjach i

egzaminie itp.)

45 30

Samodzielna praca studenta (przygotowanie do: zajęć,

projektu/prezentacji, dyskusji, studiowanie literatury itp. )

80 95

Łącznie godzin 125 125




Łącznie 5 5


1. Hames DB, Hooper NM. Biochemia; Krótkie wykłady (tłum. pod red. Hryniewieckiej L i Ziemnickiego K). Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2010.

2. Koolman J, Klaus-Heinrich R. Biochemia, ilustrowany przewodnik Wyd. Lekarskie PZWL Warszawa 2005.

3. Kłyszejko-Stefanowicz L. Ćwiczenia z biochemii. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2011.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Murray RK, Granner DK, Rodwell VW. Biochemia Harpera, ilustrowana. Wyd. Lekarskie PZWL

Warszawa 2008. 2. Mougios V. Exercise Biochemistry. Human Kinetics 2006; FREE Two-Day Shipping

http://www.amazon.com/gp/student/signup/info* 3. Maughan R, Gleeson M. The biochemical basis of sports performance. Oxford University Press 2010


dr hab. Agnieszka Zembroń-Łacny, prof. UZ

BBB III OOO MMM EEE CCC HHH AAA NNN III KKK AAA

http://www.amazon.com/gp/student/signup/info



35

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-Biom

Typ p rzedmiotu: Obowiązkowy

Język nauczania: Polski

Odpowiedzia lny za p rzedmiot : dr Andrzej Mroczkowski

Prowadzący: dr Andrzej Mroczkowski

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

6

W ykład 15 1 I

Egzamin



W ykład 9 I

Egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

Przedmiot ma na celu zapoznanie studentów z zagadnieniami dotyczącymi mechaniki budowy ciała człowieka,

jego funkcjonowaniem jako biomaszyny. Celem przedmiotu jest przekazanie studentom wiedzy z zakresu

biomechaniki ogólnej oraz wykorzystania biomechaniki w sporcie. Zapoznanie z urządzeniami biomechanicznymi

mogącymi mieć zastosowanie w procesie treningowym sportowca.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

wiedza ogólna z biologii i fizyki


Wykład - Podstawowe pojęcia statyki, kinematyki, dynamiki. Ruch postępowy i obrotowy ciała człowieka.

Biomechaniczny model człowieka. Analiza parametrów strukturalnych, geometrycznych, energetycznych układu

ruchu człowieka. Działanie sił na dźwignie kostne. Wartość momentów sił i ich zmiany w funkcji kąta stawowego

.Ruchomość par biokinematycznych. Stopnie swobody. Analiza ruchu na podstawie kinogramów. Wykorzystanie

fotokinemetrii do analizy ruchu człowieka. Charakterystyka czynnego układu ruchu człowieka, ocena

funkcjonalności. Ocena postawy ciał. Człowiek jako psychobiomaszyna, układ sterowania, sterowanie ciałem

własnym i obcym. Sterowanie ruchem ze sprzężeniem zwrotnym i prostym. Uczenie się ruchu. Biomechanika

bezpiecznych upadków człowieka. Wykorzystanie elektrogoniometrii i elektromiografii.

Laboratoria - Wyznaczenie środka ciężkości całego ciała człowieka i momentów bezwładności metodą

bezpośrednią i pośrednią. Wykorzystanie trenażerów w treningu sportowym i zajęciach rekreacyjnych. Określanie

sił reakcji podłoża i zmiany wysokości uniesienia środka ciężkości podczas odbicia lub wykonywania określonej

techniki sportowej. Obliczanie pracy, energii, mocy, pędu i impulsu siły podczas wykonywania technik

sportowych. Wykonanie diagramów obrazujących topografie momentów sił mięśniowych oraz porównanie

przedstawicieli różnych dyscyplin sportowych. Pomiar momentów sił mięśniowych w głównych stawach kończyn

górnych i dolnych. Wykorzystywanie wiedzy biomechanicznej w nauczaniu odpowiedniej techniki sportowej.

Ocena skuteczności techniki sportowej na podstawie filmu. Ustalanie kryteriów oceny skuteczności techniki ruchu



36

w wybranych ćwiczeniach sportowych. Koordynacja nerwowo-mięśniowa, nawyk ruchowy, fazy nauczania ruchu.

Wykorzystanie trenażerów do doskonalenia nawyku ruchowego.

METODY KSZTAŁCENIA: Wykład - metoda podająca, wykład informacyjny, wykład problemowy.

Laboratoria : oparte na obserwacji i pomiarze, oparte na działalności praktycznej (metoda laboratoryjna)


Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji Forma zajęć

umie wytłumaczyć prawa mechaniki opisujące ruch

postępowy i obrotowy człowieka K1_W02

egzamin pisemny z progami

punktowymi; Wykład

zna podstawowe urządzenia biomechaniczne K1_U07


punktowymi; sprawozdania z

wykonanych ćwiczeń

laboratoryjnych, kolokwium,

zadania praktyczne

Wykład

Laboratorium

umie wyjaśnić działanie człowieka jako biomaszyny

K1_W02 egzamin pisemny z progami

punktowymi; Wykład

potrafi przeprowadzić pomiar siły izometrycznej i

dynamicznej

K1_U07

sprawozdania z wykonanych

ćwiczeń laboratoryjnych,

kolokwium, zadania praktyczne

Laboratorium

potrafi korzystać z trenażerów dla doskonalenia

cech motorycznych oraz doskonalenia techniki

ruchu

K1_U07



kolokwium

Laboratorium

umie ocenić skuteczność techniki sportowej z

punktu biomechanicznego

K1_U07





zadania praktyczne;

Laboratorium

Wykład

potrafi dokonać pomiaru siły i mocy kończyn

dolnych podczas odbicia na platformie

dynamometrycznej

K1_U07



kolokwium, zadania praktyczne

Laboratorium

potrafi określać ruch człowieka przy użyciu

parametrów kinematycznych i dynamicznych

K1_U07





zadania praktyczne;

Laboratorium

Wykład

WARUNKI ZALICZENIA: Na ocenę z przedmiotu składa się ocena z laboratorium (50%) i z egzaminu (50%).

Ocena końcowa to średnia arytmetyczna oceny z laboratorium i egzaminu. Wyniki średniej arytmetycznej ustala

się zgodnie z zasadą: - średnia 3,25 stanowi ocenę końcową 3,5; średnia 3,75 stanowi ocenę końcową 4,0;

średnia 4,25 stanowi ocenę końcową 4,5; średnia 4,75 stanowi ocenę końcową 5,0.

Aby zaliczyć laboratorium niezbędne jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwium przewidzianego z tematyki

laboratoryjnej oraz wykonanie sprawozdań z przeprowadzonych ćwiczeń laboratoryjnych.

Na ocenę z laboratorium składa się ocena za kolokwium (50%) oraz z zastosowania wiedzy biomechanicznej

przy prawidłowym wykonywaniu techniki sportowej (50%).Do egzaminu można przystąpić po zaliczeniu

laboratorium.



37



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe

(udział w zajęciach; konsultacjach; egzaminie, itp.)

50

50




wystąpienia; itp.)

100 100

Łącznie 150 150




Łącznie 6 6

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Będziński R. (1997): Biomechanika inżynierska. Zagadnienia wybrane. OFICYNA Wydawnicza Politechniki

Wrocławskiej.

2. Bober T. współaut. (1983): Biomechanika. Wybrane zagadnienia. Skrypt AWF Wrocław.

3. Bober T. Red. (1983): Przewodnik do ćwiczeń z przedmiotu biomechanika. AWF Wrocław.

4. Bober T. (1985): Biomechanika chodu i biegu. Studia i Monografie. AWF we Wrocławiu. Zeszyt Nr 6, Wrocław.

5. Bober T., Zawadzki J. (2001): Biomechanika układu ruchu człowieka. BK Wrocław.

6. Buśko K., Musiał W., Wychowański M.,(1989): Instrukcja do ćwiczeń z biomechaniki i wybrane zagadnienia

metrologii. AWF Warszawa, Skrypt Nr 96.

7. Dworak L. B. (1991): Niektóre metody badawcze biomechaniki i ich zastosowanie w sporcie, medycynie i

ergonomii. AWF Poznań, 1991, Skrypt Nr 91.

8. Erdmann W. (1999): Biomechanika. Przewodnik do ćwiczeń. Wyd. „MAY”. Gdańsk.

9. Fidelus K. (1970): Zarys biomechaniki ćwiczeń fizycznych. AWF Warszawa.

10. Fidelus K. i współaut. (1975): Przewodnik do ćwiczeń z biomechaniki. Zeszyty Naukowo-Metodyczne AWF w

Warszawie.

11. Fidelus K., Ostrowska E., Urbanik Cz., Wychowański M. (1996): Ćwiczenia laboratoryjne z biomechaniki.

AWF W-Wa.

12. Morecki A., Ekiel J., Fidelus K., (1971): Bionika ruchu. PWN Warszawa.

13. Ruchlewicz T., Tworzydło M., (1976): Wybrane zagadnienia biomechaniki ćwiczeń fizycznych. AWF Kraków,

Wydawnictwo Skryptowe nr 28.

14. Andrzej Mroczkowski. Using the Knowledge of Biomechanics in Teaching Aikido /

// W: Injury and Skeletal Biomechanics / Tarun Goswami .- - : InTech, Open Acces Publisher, 2012 - s. 37—60.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Biocybernetyka red. Nałęcz M. (2000): Biocybernetyka i Inżynieria Biomedyczna. T.5. BIOMECHANIKA i

INŻYNIERIA

REHABILITACYJNA. Wyd. Exit.

2. Erdmann W. S. (1995): Badania wielkości geometrycznych i inercyjnych tułowia mężczyzn uzyskanych metodą

tomografii

komputerowej. AWF Gdańsk.

3. Ernst K. (1992): Fizyka sportu. Wydawnictwa Naukowe PWN.

4. Gierzyńska-Dolna M. (2002) Biotribologia. Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej.

5. Hedgecoe J. (1997): Kamera video. Le Marco.

6. Majówka Młodych Biomechaników (2004): Zeszyty Naukowe Katedry Mechaniki Stosowanej. Nr 24. Politechnika

Śląska.

Gliwice. 68

7. Nowotny J., Saulisz E. (1990): Niektóre zaburzenia statyki ciała i ich korekcja. Podręcznik dla studentów. Wyd. AWF

Katowice.

8. Orzech J. (1998): Monografia treningu siły mięśniowej. Siła mięśni człowieka. T. 2. Sport i Rehabilitacja. Tarnów.

http://publikacje.uz.zgora.pl:7777/pers/result_3.show_employee?wp_pracownik_id=1021614



38

9. Orzech J. (2000): Monografia treningu siły mięśniowej. Kształtowanie siły mięśniowej w stanach patologicznych. T.4.

Sport i

Rehabilitacja. Tarnów.

10. Ostrowski W. (1967): Film Amatorski. Wyd. Artystyczne i Filmowe. Warszawa.

11. Sozański H. (1971): Aerodynamika rzutu dyskiem. Sport Wyczynowy. 5, 10-21.

12. Sozański H. (1971): Pchnięcie kulą-wybrane problemy mechaniki. Sport Wyczynowy, 7, 18-26.

13. Sozański H. (1971): Elementy mechaniki rzutu oszczepem. Sport Wyczynowy, 10, s. 12-16.

14. Tejszerska D., Świtoński E. red. (2004): Biomechanika Inżynierska. Zagadnienia wybrane. Laboratorium. Wyd.

Politechniki

Śląskiej. Gliwice.

15. Trzaskoma Z., Trzaskoma Ł. (2001): Kompleksowe zwiększanie siły mięśniowej sportowców. Centralny Ośrodek

Sportu.

16. Trzaskoma Z. (2003): Maksymalna siła mięśniowa i moc maksymalna kobiet i mężczyzn uprawiających sport. AWF w

Warszawie. Studia i Monografie Nr 94. Rozprawa habilitacyjna.

17. Urbanik Cz. red. (2001): Wybrane zagadnienia biomechaniki sportu. AWF w Warszawie. Wyd. BK Wrocław.

18. Urbanik Cz. red. (2003): Zagadnienia biomechaniki sportu-technika ruchu. AWF w Warszawie.

19. Zaciorski V. M. (1970): Kształcenie cech motorycznych sportowca. Sport i Turystyka. Warszawa.

20. Zaciorski v. M. (1999): Postęp technologiczny a sport u progu xxi wieku. redakcja naukowa T. Bober. AWF

Wrocław.

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr Andrzej Mroczkowski



39

RRR YYY TTT MMM III KKK AAA III TTT AAA NNN III EEE CCC

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-ZiGR



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : mgr Joanna Fiedorowicz

Prowadzący: mgr Joanna Fiedorowicz

Forma zajęć

Liczba

godzin w

semestrze

Liczba

godzin w

tygodniu

Semestr Forma zal iczenia Punkty

ECTS

Studia s tacjonarne

2

Laborator ium 30 2 I Zaliczenie z oceną


Laborator ium 18 I Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Poznaje miejsce rytmiki i tańca w edukacji, wychowaniu fizycznym i sporcie, przyswaja podstawowe pojęcia z zakresu muzyki i rytmiki oraz podstawowe elementy techniki tańca, poznaje metodykę nauczania ćwiczeń rytmiczno-tanecznych, przyswaja podstawowe techniki taneczne, poznaje sposoby konstruowania układów tanecznych, nabycia umiejętności ruchowe z zakresu rytmiki i tańca,

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Brak przeciwwskazań do zajęć ruchowych


• Poje cia dotycza ce podziału tańca i jego wykorzystania w wychowaniu fizycznym i sporcie,

• Metodyka ćwiczeń rytmiczno-tanecznych stosowana w szkolnym wychowaniu fizycznym,

• Technika wykonywanych elementów i kroków tanecznych,

• Zasady budowania choreografii

• Ocena poprawności techniki tańca,


• Syntetyczno-analityczna

• Obserwacja

• Prezentacja ruchowa

• Dyskusja problemowa

• Opis i objaśnienie



40


Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

Weryfikacji

Forma

zajęć

Student ma elementarną wiedzę i zna terminy dotyczące

metod dydaktycznych, zasad nauczania, budowy i typach

lekcji oraz oceny w procesie wychowania fizycznego

K1_W07 Kolokwium Laboratorium

Ma podstawową wiedzę o organizacji pracy nauczyciela

wychowania fizycznego jako animatora i kreatora życia

sportowego w instytucjach i placówkach oświatowo-

wychowawczych. Zna stan aktualny oraz kierunki zmian

systemu oświaty w Polsce. Zna zasady organizacji turystyki i

rekreacji

K1_W09 Konwersacja - ocena aktywności i

przygotowania merytorycznego Laboratorium

Student posiada specjalistyczne umiejętności ruchowe z

zakresu wybranych form aktywności fizycznej

(rekreacyjnych, zdrowotnych, sportowych i estetycznych) w

zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych o kulturze

fizycznej

K1_U07 Obserwacje i ocena umiejętności praktycznych

studenta Laboratorium

Jest świadom własnych ograniczeń i wie kiedy zwrócić się do

ekspertów K1_K02 Ocena wystąpienia Laboratorium

WARUNKI ZALICZENIA:

Demonstruje na ocenę elementy choreografii tanecznych, poprawnie rozróz niając metrum muzyczne,

demonstruje na ocenę zgodnie z zasadami techniki cia gi choreograficzne poszczególnych tańców. Ocena swobodnej wypowiedzi z zakresu terminologii przedmiotu oraz organizacji lekcji rytmiki i tańca.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe




przygotowanie: pracy pisemnej, projektu, prezentacji, raportu, wystąpienia; itp.) 20 25

Łącznie 50 50




Łącznie 2 2


1. Bednarzowa B., Młodzikowska M.: Tańce- wybór dla potrzeb wychowania fizycznego. WSWF. Gdańsk 1978.

2. Grafczyńska J.: Rytmika CPARA. Wa-wa 1963.

3. Grafczyńska J., Dąbrowska M.: Zabawy rytmiczne i umuzykalniające dla dzieci CPARA 1964.



41

4. Gwardys M.: Technika tańca COMUK, Wa-wa 1975.

5. Kuźmińska O. Popielewska H.: Taniec rytm muzyka AWF


1. Hryniewiecka J.,Ostrowska I.: Polskie tańce narodowe w formie towarzyskiej.CPARA. Wa-wa 1967

2. Kapczyńska M. Sroka Cz.: Tańce towarzyskie AWF, Wa-wa 1978.

3. Moll K.: Wszystkie pary tańczą Wyd. Związkowe CRZZ Wa-wa 1966.

4. Siemkowicz J.: Ćwiczenia muzyczno ruchowe PZWS Wa-wa 1972.

5. Wieczysty M.: Tańczyć może każdy PWM. Kraków. 1986.

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr Marek Rokita



42

ZZZ AAA BBB AAA WWW YYY III GGG RRR YYY RRR UUU CCC HHH OOO WWW EEE

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-ZiGR



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : dr Grażyna Biczysko

Prowadzący: dr Grażyna Biczysko

Forma zajęć

Liczba

godzin w

semestrze

Liczba

godzin w

tygodniu


ECTS

Studia s tacjonarne

2

Laborator ium 30 2 I Zaliczenie z oceną


Laborator ium 18 I Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Poznaje rolę zabaw i gier ruchowych w wychowaniu wszechstronnym, ich miejsce w wychowaniu

fizycznym oraz możliwości ich wykorzystania w różnych formach zajęć. Pojęcie i klasyfikacja zabaw i gier

ruchowych. Metodyka nauczania zabaw i gier ruchowych. Zabawy i gry ruchowe, jako środek w procesie

społecznego, psychicznego i fizycznego rozwoju człowieka. Poznaje terminy i pojęcia dotyczące metod i

zasad nauczania oraz budowy lekcji gier i zabaw.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Brak przeciwwskazań do ruchu


Znaczenie zabawy i gry ruchowej w procesie emocjonalnego, poznawczego i motorycznego rozwoju

oraz usprawniania człowieka.

Rodzaje zabaw i gier ruchowych

Podział zabaw i gier ruchowych

Metodyka nauczania oraz zasady prowadzenia zabawy i gry ruchowej.

Tok lekcji zabaw i gier ruchowych

Projektowanie zajęć w oparciu o zabawy i gry ruchowe.

Wykorzystanie zabawy i gry ruchowej w przygotowaniu do mini gier.

Przybory nietypowe i ich wykorzystanie w zabawie i grze ruchowej.



43


1. Metoda sytuacyjna,

2. gra dydaktyczna

3. metoda tekstu źródłowego,

4. inscenizacja,

5. dyskusja


Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

Weryfikacji Forma zajęć

Student ma elementarną wiedzę i zna terminy dotyczące

metod dydaktycznych, zasad nauczania, budowy i typach

lekcji oraz oceny w procesie wychowania fizycznego

K1_W07 Sprawdzian z progami punktowymi Lab.

Potrafi dokonać obserwacji i interpretacji emocji, postaw

jednostki, umie komunikować się z jednostką oraz grupą

społeczną

K1_U03 Obserwacja, ocena umiejętności

praktycznych studenta Lab

Potrafi podjąć działania diagnostyczne, profilaktyczne i

terapeutyczne odpowiadające potrzebom jednostki i grupy

społecznej

K1_U05 Obserwacja , ocena umiejętności

praktycznych studenta

Lab


zakresu wybranych form aktywności fizycznej

(rekreacyjnych, zdrowotnych, sportowych i estetycznych) w

zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych o kulturze

fizycznej

K1_U07 Obserwacja, ocena umiejętności


Lab

Student rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie K1_K01 Ocena swobodnej wypowiedzi Lab

Jest świadom własnych ograniczeń i wie kiedy zwrócić się do

ekspertów K1_K02 Ocena swobodnej wypowiedzi

Lab

Student okazuje szacunek wobec ucznia, wychowanka, grup

społecznych oraz troskę o ich zdrowie i rozwój

psychomotoryczny

K1_K03 Obserwacja i ocena umiejętności


Lab

Student potrafi interpretować współczesne zjawiska

zachodzące w kulturze fizycznej K1_K04 Ocena swobodnej wypowiedzi

Lab

Student potrafi odpowiednio określić priorytety służące

realizacji określonych przez siebie lub innych zadań K1_K05

Obserwacja i ocena umiejętności


Lab

Potrafi rozwiązywać najczęstsze problemy związane z

wykonywaniem zawodu K1_K06



Lab

Student realizuje zadania w sposób zapewniający

bezpieczeństwo własne i otoczenia, w tym przestrzega

zasad bezpieczeństwa pracy



Lab

Potrafi formułować opinie dotyczące, jednostek, grup

społecznych w kontekście związanym z wykonywaniem

zawodu

K1_K08 Ocena swobodnej wypowiedzi

Lab

Dba o poziom sprawności fizycznej niezbędnej dla

wykonywania zadań właściwych dla działalności zawodowej

związanej z kierunkiem studiów


praktycznych studenta Lab.



44

WARUNKI ZALICZENIA:

Pisemne przygotowanie konspektu lekcji gier i zabaw na ocenę ,

Prowadzenie lekcji na ocenę

Pisemne zaliczenie z progami punktowymi wiedzy teoretycznej dotyczącej przedmiotu



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe



(przygotowanie do: zajęć, kolokwium, egzaminu;

studiowanie literatury; przygotowanie: pracy pisemnej,

projektu, prezentacji, raportu, wystąpienia; itp.)

25 25

Łącznie 55 55




Łącznie 2 2


1. Trześniewski R., Gry i zabawy ruchowe, Warszawa 1995;

2. Bondarowicz M., Staniszewski T.; Podstawy teorii i metodyki zabaw i gier ruchowych, W-wa 2008

3. Bondarowicz M., Forma zabawowa w nauczaniu sportowych gier zespołowych, W-wa 1983.

4. Bondarowicz M., Zabawy w grach zespołowych, W-wa 1995.

5. Bondarowicz M., Zabawy i gry ruchowe, W-wa 1994.

6. Bronikowski M., Muszkieta R. : Zabawy i gry ruchowe w szkolnym wychowaniu fizycznym. - Poznań :

Akademia Wychowania Fizycznego, 2000.

7. Bondarowicz M., Zabawy i gry ruchowe na cztery pory roku, W-wa 1996.

8.Janikowska – Siatka M., Skrętowicz E., Szymańska E., Zabawy i gry ruchowe na lekcjach wychowania i festynach sportowo-rekreacyjnych, W-wa 1999.

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr Grażyna Biczysko



45

TTT EEE OOO RRR III AAA III MMM EEE TTT OOO DDD YYY KKK AAA GGG III MMM NNN AAA SSS TTT YYY KKK III 111

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-Gimn



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : mgr Radosław Walczak

Prowadzący: mgr Radosław Walczak

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

2

Laborator ium 30 2 II Zaliczenie z oceną


Laborator ium 18 II Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest przygotowanie studentów do prowadzenia lekcji gimnastyki w placówkach

przedszkolnych oraz szkole podstawowej w klasach I-III. Zadaniem przedmiotu jest wyposażenie studentów w

wiadomości i umiejętności niezbędne do właściwego stosowania ćwiczeń gimnastycznych jako ważnego środka

w kształtowaniu fizycznej i psychicznej sfery osobowości dzieci i młodzieży. Nabycie umiejętności:

przygotowania, organizacji i prowadzenia zajęć lekcyjnych w placówkach przedszkolnych oraz szkoły

podstawowej klasy I-III.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Student posiada umiejętności ruchowe ukierunkowane na formy gimnastyczne


Wyposażenie studentów w wiedzę w obszarach: teorii, metodyki i organizacji zadań, związanych z prowadzeniem zajęć z zakresu różnych sportów gimnastycznych w tym szczególnie: gimnastyki sportowej, gimnastyki akrobatycznej. Przygotowanie do pracy z dziećmi o różnym o różnym poziomie sprawności oraz w różnych warunkach z wykorzystaniem dostępnych środków gimnastycznych.

METODY KSZTAŁCENIA: pokaz, praca w grupach/praca indywidualna, pogadanka, obserwacja,

opis, objaśnienie


Opis

efektu

Symbol

e

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Student zna główne systemy gimnastyczne oraz ich wpływ na

kształtowanie gimnastyki w Polsce i Europie w różnych

epokach historycznych. Zna kierunki rozwoju gimnastyki,

K1_W07 Zaliczenie pisemne laboratorium



46

Opis

efektu

Symbol

e

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

rodzaje gimnastyki i jej miejsce w historii ruchu olimpijskiego.

Potrafi dokonać obserwacji i interpretacji emocji uczniów

podczas zajęć z gimnastyki K1_U03 Obserwacja i ocena umiejętności

praktycznych studenta Laboratorium

Student potrafi wskazać błędy w wykonaniu ćwiczeń

gimnastycznych i właściwie je poprawiać. Potrafi dobrać

odpowiednie ćwiczenia do wieku ucznia.

K1_U05 Obserwacja i ocena umiejętności


Student potrafi prawidłowo i zwięźle objaśniać technikę

wykonania poszczególnych elementów, demonstrować,

asekurować i prawidłowo stosować metodykę nauczania

podczas realizacji zadań ruchowych z zakresu gimnastyki

sportowej i akrobatyki sportowej



Posiada wiedzę ogólną o środowisku pracy oraz o

unormowaniach prawnych odnoszących się do zawodu

nauczyciela i instruktora gimnastyki. Potrafi zorganizować

zawody gimnastyczne dla dzieci przedszkolnych w klasach I-

III szkoły podstawowej



Posiada umiejętności techniczne posługiwania się sprzętem

gimnastycznym. Student zasady doboru muzyki do ćwiczeń

gimnastycznych.



Student świadomie i samodzielnie podejmuje działania

związane ze swoją autoedukacją i dokształcaniem się, zna

swoje ograniczenia i wie kiedy zwrócić się do nauczyciela

K1_K01

K1_K02 Samoocena efektów kształcenia Laboratorium

Student jest świadomy stosowania ćwiczeń kształtujących i

porządkowo -dyscyplinujących, potrafi odpowiednio dobrać

ćwiczenia w zależności od płci, wieku, umiejętności

ćwiczących, wychwycić błędy w wykonywaniu podstawowych

ćwiczeń gimnastycznych przy zachowaniu zasad i przepisów

stosownych w gimnastyce

K1_K04

K1_K05



Potrafi rozwiązywać najczęstsze problemy występujące

podczas zajęć z gimnastyki K1_K06

Ocena swobodnej wypowiedzi Laboratorium

Student realizuje zadania dbałością o bezpieczeństwo i

higienę pracy w szkołach, ze szczególnym uwzględnieniem

zajęć z gimnastyki. Potrafi formułować opinie odnoszące się

do zawodu nauczyciela i instruktora gimnastyki.

K_K07

K1_K08

Samoocena efektów kształcenia Laboratorium

Student samodzielnie podejmuje działania ruchowe związane z rozwojem, utrzymaniem lub podniesieniem własnej sprawności fizycznej, niezbędnej do realizacji zajęć gimnastyki


WARUNKI ZALICZENIA:

Uczestnictwo w zajęciach, sprawdzian i ocena wykonania układów ćwiczeń na poszczególnych przyrządach

gimnastycznych i akrobatycznych, ocena poprawności wykonania ćwiczeń z zakresu techniki, obszerności

ruchu, kompozycji, estetyki i trudności. Ocena poprawności używanej terminologii dotyczącą opisu techniki i

metodyki nauczania ćwiczeń gimnastycznych podczas wypowiedzi ocena umiejętność prawidłowego i

bezpiecznego przygotowania stanowiska ćwiczeń, uzyskanie oceny pozytywnej- zaliczenia z wiedzy z zakresu

historii gimnastyki, kierunków i rodzajów gimnastyk, systematyki i ćwiczeń gimnastycznych i podziału materiału

ćwiczebnego



47



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 30

Łącznie 55 55




Łącznie 2 2


1. Barański K., Janowski D., Mazur A., Morzycki B. (1985): Technika i metodyka nauczania podstawowych

ćwiczeń gimnastycznych. AWF, Warszawa.

2. Grot Z., Ziółkowska T, (1990) Dzieje kultury fizycznej (do roku 1918). Warszawa - Poznań.

3. Jezierski R., Rybicka A. (1995): Gimnastyka. Teoria i metodyka AWF, Wrocław.

4. Karniewicz J., Kochanowicz K. (1990): Wybrane zagadnienia teoretycznych i praktycznych podstaw

gimnastyki. AWF, Gdańsk.

5. Mazurek L. (1980): Gimnastyka podstawowa – słownictwo, systematyka. Sport i Turystyka, AWF, Warszawa.

6. Sozański H. (red) (1999): Podstawy teorii treningu. Warszawa.

7. Szot Z.(red) (1992): Technika wykonania i metodyka nauczania podstawowych ćwiczeń zwinnościowo-akrobatycznych. Nauczanie programowane. AWFiS, Gdańsk.

8. Wroczyński R. (2002) Powszechne dzieje wychowania fizycznego i sportu. AWF, Wrocław


1. Barański K. (1977): Wybrane zagadnienia z teorii i praktyki sportu gimnastycznego. AWF, Warszawa.

2. Kaczyński A. (red), (1986): Gimnastyka. AWF, Wrocław. 3. Karniewicz J., Kochanowicz K.(1991): Ćwiczenia zwinnościowo-akrobatyczne. AWFiS, Gdańsk. 4. Kochanowicz K., Karniewicz J. (2002): Ćwiczenia wolne w gimnastyce sportowej. Centralny

Ośrodek Sportu, Warszawa. 5. Szot Z.(1992): Gimnastyka – technika wykonania i metodyka nauczania podstawowych ćwiczeń

zwinnościowo-akrobatycznych, AWFiS, Gdańsk. 6. Trześniowski R.(1989): Gry i zabawy ruchowe, wyd. IX. Sport i Turystyka, Warszawa. 7. Żołnierowicz K., Plichta M. 2001: Gimnastyka sportowa dziewcząt. Centralny Ośrodek

Sportu, Warszawa

UWAGI:

Prowadzący zajęcia zapewnia studentom możliwość dodatkowych konsultacji warsztatowych na przyrządach 1 raz w tygodniu w dniu i godzinie podanej na początku semestru.

PROGRAM OPRACOWAŁ: mgr Radosław Walczak



48

TTT EEE OOO RRR III AAA III MMM EEE TTT OOO DDD YYY KKK AAA GGG III MMM NNN AAA SSS TTT YYY KKK III 222

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-Gimn



Odpowiedzia lny za p r zedmiot : mgr Radosław Walczak

Prowadzący: mgr Radosław Walczak

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

2




CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest przygotowanie studentów do prowadzenia lekcji gimnastyki w szkole

podstawowej klasy IV-VI Zadaniem przedmiotu jest wyposażenie studentów w wiadomości i umiejętności

niezbędne do właściwego stosowania ćwiczeń gimnastycznych jako ważnego środka w kształtowaniu fizycznej i

psychicznej sfery osobowości dzieci i młodzieży. Nabycie umiejętności: przygotowania, organizacji i prowadzenia

zajęć lekcyjnych na poziomie edukacyjnym szkoły podstawowej – tok lekcji gimnastyki, posługiwanie się

właściwą przedmiotowi terminologią, znajomością systematyki ćwiczeń gimnastycznych. Nabycie wiedzy

dotyczącej metodyki nauczania elementów i ćwiczeń gimnastycznych, sposobu ich asekuracji i samoasekuracji.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Student posiada umiejętności ruchowe ukierunkowane na formy gimnastyczne i akrobatyczne oraz prezentuje poziom sprawności motorycznej umożliwiający wykonywanie ćwiczeń na specjalistycznych

przyrządach gimnastycznych i akrobatycznych.


Wyposażenie studentów w wiedzę obszarach: teorii, metodyki i organizacji zadań, związanych z prowadzeniem zajęć z zakresu różnych sportów gimnastycznych w tym szczególnie: gimnastyki sportowej, gimnastyki akrobatycznej. Przygotowanie do pracy z dziećmi o różnym o różnym poziomie sprawności oraz w różnych warunkach z wykorzystaniem dostępnych środków gimnastycznych. Przedstawienie użytkowych, funkcjonalnych, estetycznych i zdrowotnych walorów sportów gimnastycznych.


pokaz, praca w grupach/praca indywidualna, pogadanka, obserwacja, opis, objaśnienie



49


Opis

efektu

Symbol

e

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Zna kierunki rozwoju gimnastyki, rodzaje gimnastyki i jej

miejsce w historii ruchu olimpijskiego. K1_W07

Zaliczenie pisemne Laboratorium

Potrafi dokonać obserwacji i interpretacji emocji uczniów

podczas zajęć z gimnastyki K1_U03 Obserwacja i ocena umiejętności


Student potrafi wskazać błędy w wykonaniu ćwiczeń

gimnastycznych i właściwie je poprawiać. Potrafi dobrać

odpowiednie ćwiczenia do wieku ucznia.



Student potrafi prawidłowo i zwięźle objaśniać technikę

wykonania poszczególnych elementów, demonstrować,

asekurować i prawidłowo stosować metodykę nauczania

podczas realizacji zadań ruchowych z zakresu gimnastyki

sportowej i akrobatyki sportowej



Posiada wiedzę ogólną o środowisku pracy oraz o

unormowaniach prawnych odnoszących się do zawodu

nauczyciela i instruktora gimnastyki. Potrafi zorganizować

zawody gimnastyczne dla dzieci w klasach IV-VI



Posiada umiejętności techniczne posługiwania się sprzętem

gimnastycznym. Student zasady doboru muzyki do ćwiczeń

gimnastycznych.



Student świadomie i samodzielnie podejmuje działania

związane ze swoją autoedukacją i dokształcaniem się, zna

swoje ograniczenia i wie kiedy zwrócić się do nauczyciela

K1_K01


Student jest świadomy stosowania ćwiczeń kształtujących i

porządkowo -dyscyplinujących, potrafi odpowiednio dobrać

ćwiczenia w zależności od płci, wieku, umiejętności

ćwiczących, wychwycić błędy w wykonywaniu podstawowych

ćwiczeń gimnastycznych przy zachowaniu zasad i przepisów

stosownych w gimnastyce

K1_K04

K1_K05



Potrafi rozwiązywać najczęstsze problemy występujące

podczas zajęć z gimnastyki K1_K06

Ocena swobodnej wypowiedzi Laboratorium

Student realizuje zadania dbałością o bezpieczeństwo i

higienę pracy w szkołach, ze szczególnym uwzględnieniem

zajęć z gimnastyki. Potrafi formułować opinie odnoszące się

do zawodu nauczyciela i instruktora gimnastyki.

K1_K07

K1_K08


Student samodzielnie podejmuje działania ruchowe związane z rozwojem, utrzymaniem lub podniesieniem własnej sprawności fizycznej, niezbędnej do realizacji zajęć gimnastyki


WARUNKI ZALICZENIA:

Uczestnictwo w zajęciach, sprawdzian i ocena wykonania układów ćwiczeń na poszczególnych przyrządach

gimnastycznych i akrobatycznych, ocena poprawności wykonania ćwiczeń z zakresu techniki, obszerności

ruchu, kompozycji, estetyki i trudności. Ocena poprawności używanej terminologii dotyczącą opisu techniki i

metodyki

nauczania ćwiczeń gimnastycznych podczas wypowiedzi ocena umiejętność prawidłowego i bezpiecznego

przygotowania stanowiska ćwiczeń, uzyskanie oceny pozytywnej- zaliczenia z wiedzy z zakresu historii



50

gimnastyki, kierunków i rodzajów gimnastyk, systematyki i ćwiczeń gimnastycznych i podziału materiału

ćwiczebnego



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 30

Łącznie 55 55




Łącznie 2 2


1. Barański K., Janowski D., Mazur A., Morzycki B. (1985): Technika i metodyka nauczania podstawowych ćwiczeń gimnastycznych. AWF, Warszawa. 2. Jezierski R., Rybicka A. (1995): Gimnastyka. Teoria i metodyka AWF, Wrocław. 3. Karniewicz J., Kochanowicz K. (1990): Wybrane zagadnienia teoretycznych i praktycznych podstaw

gimnastyki. AWF, Gdańsk. 4. Mazurek L. (1980): Gimnastyka podstawowa – słownictwo, systematyka. Sport i Turystyka, AWF,

Warszawa. 5. Nowowiejski A., Kuśmierczyk P., Szyper M., Sułot K. (2007): Zarys przepisów sędziowania w

sportach gimnastycznych. ZWWF, Biała Podlaska. 6. Sozański H. (red) (1999): Podstawy teorii treningu. Warszawa.

7. Szot Z. (red) (1992): Technika wykonania i metodyka nauczania podstawowych ćwiczeń

zwinnościowo- akrobatycznych. Nauczanie programowane. AWFiS, Gdańsk


1. Barański K. (1977): Wybrane zagadnienia z teorii i praktyki sportu gimnastycznego. AWF, Warszawa. 2. Kaczyński A. (red), (1986): Gimnastyka. AWF, Wrocław. 3. Karniewicz J., Kochanowicz K.(1991): Ćwiczenia zwinnościowo-akrobatyczne. AWFiS, Gdańsk. 4. Kochanowicz K., Karniewicz J. (2002): Ćwiczenia wolne w gimnastyce sportowej. Centralny Ośrodek Sportu, Warszawa. 5. Szot Z.(1992): Gimnastyka – technika wykonania i metodyka nauczania podstawowych ćwiczeń zwinnościowo-akrobatycznych, AWFiS, Gdańsk. 6. Trześniowski R.(1989): Gry i zabawy ruchowe, wyd. IX. Sport i Turystyka, Warszawa. 7. Żołnierowicz K., Plichta M. 2001: Gimnastyka sportowa dziewcząt. Centralny Ośrodek Sportu, Warszawa

UWAGI:

Prowadzący zajęcia zapewnia studentom możliwość dodatkowych konsultacji warsztatowych na przyrządach 1 raz w tygodniu w dniu i godzinie podanej na początku semestru.

PROGRAM OPRACOWAŁ: mgr Radosław Walczak



51

TTT EEE OOO RRR III AAA III MMM EEE TTT OOO DDD YYY KKK AAA LLL EEE KKK KKK III EEE JJJ AAA TTT LLL EEE TTT YYY KKK III 111

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-LA




Prowadzący: dr hab. Evgeny Vrublewskiy, prof. UZ


Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

3

W ykład 10 II

Zaliczenie



W ykład 5 II

Zaliczenie


CEL PRZEDMIOTU:

Opanowanie przez studenta wiedzy z zakresu metodyki, techniki i przepisów poszczególnych konkurencji lekkoatletycznych. Znajomość metod i zasad nauczania lekkiej atletyki w placówkach szkolnych.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Ogólna sprawność psychomotoryczna.

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Treści wykładów: Charakterystyka lekkiej atletyki jako dyscypliny sportu, konkurencje la i przepisy, podział na kategorie wiekowe, rodzaje zawodów. Treści ćwiczeń: Zabawy i gry lekkoatletyczne, metodyka i technika nauczania wybranych konkurencji: biegi sprinterskie, biegi przez płotki i sztafetowe, skok w dal techniką naturalną, skok wzwyż techniką naturalną, rzut piłeczką palantową.


Wykład konwencjonalny, metoda podająca, poglądowa, syntetyczno-analityczna, pokaz, pomiar, obserwacja, dyskusja problemowa,


Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Student ma elementarną wiedzę na temat lekkiej

atletyki, charakteryzuje konkurencje lekkoatletyczne

takie jak: biegi sprinterskie, biegi przez płotki i

K1_W07

Test z progami punktowymi,

Test z progami punktowymi, kolokwium

Wykład

Laboratorium



52

Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

sztafetowe, skok w dal i wzwyż techniką naturalną

rzut piłeczką palantową, pod względem metodyki,

techniki i przepisów, wskazuje i dobiera środki i

metody stosowane w lekcji lekkiej atletyki

Student posiada specjalistyczne umiejętności

ruchowe z zakresu wybranych konkurencji

lekkoatletycznych takie jak: biegi sprinterskie, biegi

przez płotki i sztafetowe, skok w dal i wzwyż

techniką naturalną rzut piłeczką palantową

K1_U7

sprawdziany praktyczne z wybranych

konkurencji lekkoatletycznych Laboratorium


lekkiej atletyki

K1_K01

Ocena zaangażowania w dyskusji Wykład

Okazuje szacunek wobec ucznia oraz troskę o ich

zdrowie i rozwój lekkoatletyczny

K1_K03


Jest zdolny do organizacji zajęć lekkoatletycznych

na różnych poziomach i dla różnych grup

wiekowych

K1_K04

bieżąca kontrola na zajęciach, zadania

wykonane w grupowo Laboratorium

Potrafi odpowiednio określić priorytety służące

realizacji określonych przez siebie lub innych zadań

związanych z lekkoatletyką

K1_K05


Przestrzega zasad bezpieczeństwa podczas trwania zajęć

lekkoatletycznych

K1_K07

Sprawdzian ze znajomość metod

stosowanych podczas nauczania

wybranych konkurencji

lekkoatletycznych

Laboratorium

Potrafi formułować opinie dotyczące, jednostek,

grup społecznych w kontekście związanym z

lekkoatletyką

K1_K08



wykonywania zadań związanych z lekką atletyką


WARUNKI ZALICZENIA:

Wykłady z przedmiotu kończą się zaliczenie na podstawie obecność i aktywnego uczestnictwo w zajęciach.

Laboratorium kończy się zaliczeniem na ocenę. Warunkiem uzyskania pozytywnej oceny jest zaliczenie testu z

progami punktowymi minimum 50% punktów i testów (sprawdzianów) praktycznych z poszczególnych

konkurencji lekkoatletycznych zgodnie z podanymi na zajęciach kryteriami.

Przedmiot jest kontynuowany w kolejnym semestrze i warunkiem zaliczenia będzie egzamin końcowy w formie

pisemnej z treści obejmującej tematykę wykładów i konwersatorium. Warunkiem uzyskania pozytywnej oceny jest

zaliczenie testu z progami punktowymi minimum 50% punktów.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 55

Łącznie 80 80



53




Łącznie 3 3

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Stawczyk Z., 1999, (red.) Zarys lekkoatletyki. AWF Poznań. 2. Stawczyk Z., 1998, Gry i zabawy lekkoatletyczne. Poznań . 3. Przepisy zawodów w lekkoatletyce, 2008, PZLA Warszawa. 4. Iskra J. (2004) „Lekkoatletyka: podręcznik dla studentów”. Wydawnictwo AWF w Katowicach 5. Iskra J., Skowronek T., Szade B., Walaszczyk A.: Metodyka nauczania lekkoatletyki w szkole. AWF, Katowice,

2005.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Barankiewicz: S. Leksykon wychowania fizycznego i sportu szkolnego. W-wa 1998. Zienkowicz (red): Lekka atletyka. Technika - Metodyka - Ćwiczenia Specjalne. Warszawa 1993. 2. Żukowski R., Rzut oszczepem. MAW Warszawa 1988 3. Szelest Z., Sulisz S., Lekkoatletyka. Zbiór ćwiczeń ogólnych i specjalnych. Warszawa 1985 4. Sulisz S., Lekkoatletyka dla najmłodszych. Warszawa 1996

PROGRAM OPRACOWAŁ:




54

TTT EEE OOO RRR III AAA III MMM EEE TTT OOO DDD YYY KKK AAA LLL EEE KKK KKK III EEE JJJ AAA TTT LLL EEE TTT YYY KKK III 222

Kod przedmiotu: 16.1-WP-WFP-LA




Prowadzący: dr hab. Evgeny Vrublewskiy, prof. UZ


Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

3

W ykład 5 II

Egzamin



W ykład 4 II

Egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

Opanowanie przez studenta wiedzy z zakresu metodyki, techniki i przepisów poszczególnych konkurencji lekkoatletycznych. Znajomość metod i zasad nauczania lekkiej atletyki w placówkach szkolnych.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Zaliczenie treści programowych z lekkiej atletyki z II semestru.

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Metodyka i technika nauczania wybranych konkurencji: skok w dal techniką piersiową, skok wzwyż techniką flop, rzut oszczepem, pchnięcie kulą, trening obwodowy, lekkoatletyczny tor przeszkód, samodzielne prowadzenie zajęć.


Metoda podająca, poglądowa, syntetyczno-analityczna, pokaz, pomiar, obserwacja, dyskusja problemowa, praca w grupie


Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Student ma elementarną wiedzę na temat lekkiej

atletyki, charakteryzuje konkurencje lekkoatletyczne

pod względem metodyki, techniki i przepisów,


Laboratorium



55

Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

wskazuje i dobiera środki i metody stosowane w

lekcji lekkiej atletyki

K1_W07


zakresu wybranych konkurencji lekkoatletycznych

K1_U7

sprawdziany praktyczne z wybranych

konkurencji lekkoatletycznych Laboratorium


lekkiej atletyki

K1_K01


Okazuje szacunek wobec ucznia oraz troskę o ich

zdrowie i rozwój lekkoatletyczny

K1_K03

Zaangażowanie w dyskusji Laboratorium

Jest zdolny do organizacji zajęć lekkoatletycznych

na różnych poziomach i dla różnych grup

wiekowych

K1_K04

Bieżąca kontrola na zajęciach, zajęcia w

grupie Laboratorium


realizacji określonych przez siebie lub innych zadań

związanych z lekkoatletyką

K1_K05

Ocena zaangażowania w dyskusji Laboratorium

Przestrzega zasad bezpieczeństwa podczas trwania zajęć

lekkoatletycznych

K1_K07

Sprawdzian ze znajomość metod

stosowanych podczas nauczania

wybranych konkurencji

lekkoatletycznych

Laboratorium

Potrafi formułować opinie dotyczące, jednostek,

grup społecznych w kontekście związanym z

lekkoatletyką

K1_K08



wykonywania zadań związanych z lekką atletyką


WARUNKI ZALICZENIA:

Konwersatorium kończy się zaliczeniem na ocenę. Warunkiem uzyskania pozytywnej oceny jest zaliczenie testu z

progami punktowymi minimum 50% punktów i testów (sprawdzianów) praktycznych z poszczególnych

konkurencji lekkoatletycznych zgodnie z podanymi na zajęciach kryteriami.

Przedmiot kończy się egzaminem w formie pisemnej z treści obejmującej tematykę wykładów i konwersatorium.

Warunkiem uzyskania pozytywnej oceny jest zaliczenie testu z progami punktowymi minimum 50% punktów.

Ocena końcowa przedmiotu to średnia arytmetyczna z konwersatorium i egzaminu.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 55

Łącznie 80 80




Łącznie 3 3



56

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Stawczyk Z., 1999, (red.) Zarys lekkoatletyki. AWF Poznań. 2. Stawczyk Z., 1998, Gry i zabawy lekkoatletyczne. Poznań . 3. Przepisy zawodów w lekkoatletyce, 2008, PZLA Warszawa. 4. Szelest Z., Sulisz S., 1985, Lekkoatletyka. Zbiór ćwiczeń ogólnych i specjalnych. Warszawa 5. Sulisz S., 1996, Lekkoatletyka dla najmłodszych. Warszawa 6. Iskra J. 2004, „Lekkoatletyka: podręcznik dla studentów”. Wydawnictwo AWF w Katowicach 7. Iskra J., Skowronek T., Szade B., Walaszczyk A., 2005, Metodyka nauczania lekkoatletyki w szkole. AWF, Katowice,

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Barankiewicz: S. Leksykon wychowania fizycznego i sportu szkolnego. W-wa 1998. Zienkowicz (red): Lekka atletyka. Technika - Metodyka - Ćwiczenia Specjalne. Warszawa 1993. 2. Żukowski R., Rzut oszczepem. MAW Warszawa 1988

PROGRAM OPRACOWAŁ:




57

KKK OOO SSS ZZZ YYY KKK ÓÓÓ WWW KKK AAA

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-Kosz



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : mgr Ewa Misior

Prowadzący: mgr Ewa Misior

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

2

Laboratorium 30 2 I

Zaliczenie na ocenę


Laboratorium 18 I


CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie studenta z historią i miejscem piłki koszykowej w ogólnym systemie działalności sportowej oraz podstawowymi terminami i pojęciami. Systematyka ćwiczeń do nauczania podstawowych elementów techniki i taktyki piłki koszykowej umożliwiająca przeprowadzenie zajęć z wychowania fizycznego. Zapoznanie z wpływem piłki koszykowej na rozwój, ruchowy, psychiczni i intelektualny człowieka. WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowe elementy techniki poruszania się po boisku i operowania piłką koszykową. ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:

Technika poruszania się po boisku. Ćwiczenia oswajające z piłką. Chwyty i podania, oburącz, jednorącz, hakiem,

kozłem, w różnych ustawieniach. Kozłowanie, wysokie, niskie, w miejscu, w biegu, slalomem prawą i lewą ręką ze

zmianą kierunku. Gry i zabawy pomocnicze w nauce kozłowania. Rzuty do kosza - technika wykonania

podstawowych rzutów: jednorącz, znad głowy, pozycyjnego i sytuacyjnego, z wyskoku. Rzut z biegu z prawej i

lewej strony kosza, rzuty hakiem, rzuty pozycyjne – z miejsca, po kozłowaniu. Gry i zabawy pomocnicze w

nauczaniu rzutów. Zbiórka piłki z tablicy w ataku i w obronie oraz dobitka. Systemy obrony. Szybki atak i atak

pozycyjny. Przepisy, zasady sędziowania i protokołowania.


Obserwacja, samodzielne opracowanie materiałów metodycznych, ćwiczenia praktyczne, zajęcia w grupach. EFEKTY KSZTAŁCENIA I METODY WERYFIKACJI OSIĄGANIA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Student ma pogłębioną i uporządkowaną wiedze na temat gry w koszykówkę, potrafi objaśniać przepisy gry, dobierać specjalistyczną terminologię w zakresie gry w koszykówkę

K1_W04 Test z progami punktowymi Laboratorium

Potrafi ocenić sprawność ucznia, identyfikować

błędy i zaniedbania w praktyce charakterystyczne

K1_W07 Obserwacje i ocena umiejętności praktycznych studenta

Laboratorium



58

Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

dla gry w koszykówkę oraz stosować odpowiednie

działania korygujące, wybiera odpowiednie metody i

środki dydaktyczne na różnych etapach edukacji

K1_U05

Potrafi zorganizować zajęcia rekreacyjne i zawody sportowe w koszykówkę dla różnych grup społecznych

K1_U09

K1_K04 Zadania wykonane grupowo Laboratorium

Potrafi zaprezentować specjalistyczne umiejętności

ruchowe z zakresu gry w koszykówkę

K1_U07

K1_K09

Obserwacje i ocena umiejętności


Student rozumie potrzebę dokształcania

zawodowego i jest świadomy rozwoju osobistego w

ciągu całe życie

K1_K01 Dyskusja – ocena aktywności i przygotowania merytorycznego

Laboratorium

Student jest świadomy zmian zachodzących w

technice, przepisach i metodyce nauczania gry w

koszykówkę, jest otwarty na pomoc i współpracę


Laboratorium

Jest świadomy zwiększonego ryzyka

nieszczęśliwych wypadków na zajęciach

sportowych, jest wrażliwy na zapewnienie

bezpieczeństwa sobie i uczniom

K1_W08

K1_K07 Obserwacje i ocena umiejętności praktycznych studenta

Laboratorium

Jest kreatywny w propagowaniu zdrowotnych,

społecznych i rekreacyjnych wartości gier i zabaw z

piłką

K1_W09 Zadania wykonane indywidualnie Laboratorium

WARUNKI ZALICZENIA:

Konserwatorium kończy się zaliczeniem na ocenę. Podstawą zaliczenia jest aktywne uczestnictwo w zajęciach

oraz:

- uzyskanie pozytywnej oceny z testu z progami punktowymi, składającego się z pytań zamkniętych i otwartych. Minimum na uzyskanie zaliczenia to 60% punktów – 50%

- test sprawności specjalnej – 50%,

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest pozytywna ocena z konserwatorium.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 30

Łącznie 55 55




Łącznie 2 2


1. Arlet T., Koszykówka – podstawy techniki i taktyki. Wyd. Extrema, Kraków, 2001 2. Bondarowicz M., Zabawy w grach zespołowych. Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, 1998



59

3. Chromiński Z., Metody sportu dzieci i młodzieży. Wyd. Sport i Turystyka, 1976 4. Huciński T., Koszykówka, Wrocław, 2001 5. Koszykówka dla zawodników, wskazówki dla trenerów. Wyd. FIBA, Warszawa, 2001 6. Mikułowski J. Oszast H., Koszykówka. Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1976 7. Oficjalne przepisy gry w koszykówkę, FIBA 2010 8. Rumiński A., Mini Koszykówka, Agencja Promo – Lider Warszawa, 1994 LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Dembiński J.: Koszykówka. Warszawa, 2011 2. Huciński T, Lekner I.: Koszykówka podręcznik dla trenerów, nauczycieli i studentów. Wrocław, 2001 3. Ljach W.: Koszykówka - podręcznik dla studentów Akademii Wychowania Fizycznego. Kraków, 2003-2007 4. Wojakowski A., Koszykówka. Skrypty AWF Poznań, 1987

UWAGI:-

PROGRAM OPRACOWAŁ:

mgr Ewa Misior



60

PPP III ŁŁŁ KKK AAA SSS III AAA TTT KKK OOO WWW AAA

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-Siat



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : mgr Tomasz Paluch

Prowadzący: mgr Tomasz Paluch, mgr Lech Kleczewski

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

2

Laboratorium 30 2 II



Laboratorium 18 II


CEL PRZEDMIOTU:

Przygotowanie studentów do samodzielnego prowadzenia różnych form zajęć z piłki siatkowej. Usprawnienie studentów w zakresie techniki gry w piłkę siatkową. WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowa umiejętność odbić piłki oburącz sposobem górnym i dolnym. Podstawowa znajomość przepisów. ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:

Ćwiczenia, gry i zabawy przygotowujące do gry w piłkę siatkową (podania, rzuty, chwyty itp.)

Technika, systematyka i metodyka nauczania:

postaw siatkarskich i poruszania się po boisku, padów i rzutów, podstawowych sposobów odbicia piłki oburącz sposobem górnym, oburącz sposobem dolnym, zagrywki sposobem dolnym, rotacyjnej z miejsca i w wyskoku, szybująca z miejsca i w wyskoku, przyjęcia piłki po zagrywce, wystawienie piłki do ataku, zbicia piłki i innych form ataku (zbicie dynamiczne, zbicie plasowane, zbicie z pola obrony, atak z wykorzystaniem

bloku, atak kombinacyjny po rozegraniu piłki), zastawiania pojedynczego i grupowego, obrony pola gry i odbić w zachwianej równowadze (pady, rzuty).

Taktyka indywidualna w zakresie poszczególnych elementów techniki gry w piłkę siatkową.

Specjalizacja działań i pozycji w piłce siatkowej.

Taktyka zespołowa gry w ataku:

ustawienie początkowe do przyjęcia zagrywki, taktyka ataku z zawodnikiem rozgrywającym w linii ataku i w linii obrony, taktyka ataku z wykorzystaniem zawodników z linii ataku i z linii obrony, taktyka gry w kontrataku.



61

Taktyka zespołowa gry w obronie:

nauczanie i doskonalenie systemów obrony zespołowej, nauczanie i doskonalenie asekuracji własnego ataku, nauczanie i doskonalenie asekuracji zastawiania,

Ćwiczenia taktyczne realizowane w różnych formach (małe gry, fragmenty gry, gry szkolne, gry właściwe, mecze)



Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Student ma pogłębioną i uporządkowaną wiedze na temat gry w piłkę siatkową, potrafi objaśniać przepisy gry, dobierać specjalistyczną terminologię w zakresie gry w piłkę siatkową


Potrafi ocenić sprawność ucznia, identyfikować błędy i

zaniedbania w praktyce charakterystyczne dla gry w

piłkę siatkową oraz stosować odpowiednie działania

korygujące, wybiera odpowiednie metody i środki

dydaktyczne na różnych etapach edukacji

K1_W07

K1_U05 Obserwacje i ocena umiejętności praktycznych studenta

Laboratorium

Potrafi zorganizować zajęcia rekreacyjne i zawody sportowe w piłce siatkowej dla różnych grup społecznych

K1_U09

K1_K04 Zadania wykonane grupowo Laboratorium


ruchowe z zakresu gry w piłkę siatkową

K1_U07

K1_K09



Student rozumie potrzebę dokształcania zawodowego i

jest świadomy rozwoju osobistego w ciągu całe życie K1_K01 Dyskusja – ocena aktywności i


Student jest świadomy zmian zachodzących w technice,

przepisach i metodyce nauczania gry w piłkę siatkową,

jest otwarty na pomoc i współpracę


Laboratorium

Jest świadomy zwiększonego ryzyka nieszczęśliwych

wypadków na zajęciach sportowych, jest wrażliwy na

zapewnienie bezpieczeństwa sobie i uczniom

K1_W08


Laboratorium


społecznych i rekreacyjnych wartości gier i zabaw z piłką


WARUNKI ZALICZENIA:

Konwersatorium kończy się zaliczeniem na ocenę. Podstawą zaliczenia jest aktywne uczestnictwo w zajęciach. Ocenie

podlegają:

- test z progami punktowymi, składający się z pytań zamkniętych i otwartych. Minimum na uzyskanie zaliczenia to 60% punktów – 50%


Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest pozytywna ocena z konwersatorium



62



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 30

Łącznie 55 55




Łącznie 2 2


1. Bondarowicz M.: Zabawy w grach sportowych. Warszawa 2007. 2. Buchfelder M., Klocek T.: Siatkówka na lekcji wychowania fizycznego. Warszawa 2003. 3. Grządziel G.: Piłka siatkowa. Technika, taktyka i elementy minisiatkówki. Katowice 2006. 4. Kasza W., Zdebska H.: Piłka siatkowa - obrona pola w ujęciu taktycznym. Warszawa 2007. 5. Kowalski L.: Taktyka ataku i bloku w siatkówce. Warszawa 1993. 6. Mecner K.: 80 lat polskiej siatkówki. Warszawa 2002. 7. Skrobański H., Wieczorek A.: Przewodnik do ćwiczeń z piłki siatkowej. Poznań 1995. 8. Superlak E.: Piłka siatkowa. Techniczno - taktyczne przygotowanie do gry. Wrocław 2006. 9. Uzarowicz J.: Siatkówka - co jest grane. Kraków 2001. 10. Wróblewski P.; Piłka siatkowa w szkole - poradnik metodyczny. Warszawa 2005. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Grządziel G., Kowalski L.: Siatkówka plażowa w szkole. Warszawa 2000. 2. Grządziel G., Ljach W.: Piłka siatkowa. Podstawy treningu. Zasób ćwiczeń. Warszawa 2000. 3. Mecner K.: Historia siatkówki. Mistrzostwa Europy. Katowice 2005. 4. Papageorgiou A., Spitzley W.: Piłka siatkowa. Podręcznik nauczania podstawowego. 2003 5. Seweryniak T.: Siatkówka plażowa. Działania graczy i współzawodnictwo. Wrocław 2008. 6. Superlak E.: Dyspozycje osobnicze a umiejętności działania w grze zespołowej na przykładzie gry w piłkę siatkową.

Wrocław 2008. 7. Wołyniec J. (red.): II Ogólnopolskie Warsztaty Trenerskie w piłce siatkowej - materiały szkoleniowe. Wrocław 1996. UWAGI:

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr Tomasz Grzybowski, mgr Tomasz Paluch



63

PPP EEE DDD AAA GGG OOO GGG III KKK AAA

Kod przedmiotu: 05.7-WP-WFP-Ped



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : Dr hab. Mirosław Kowalski

Prowadzący: Dr hab. Mirosław Kowalski, dr Iwona Rudek

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

r


ECTS

Studia s tacjonarne

8

W ykład 30 2

I

Egzamin

Ćwiczenia 30 2 Zaliczenie z oceną


W ykład 30

I

Egzamin

Ćwiczenia 30 Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

- profesjonalna alfabetyzacja edukacyjna; zapoznanie z najistotniejszymi informacjami na temat pedagogiki jako nauki humanistycznej, empirycznej i społecznej;

- przekaz i przyswojenie podstawowych, ogólnych, zintegrowanych w całościowy schemat, wiadomości o rozwoju, socjalizacji, wychowaniu i autoedukacji człowieka;

- przekaz podstawowego języka opisu świata rozwoju i wychowania człowieka; - przekaz podstawowych wiadomości o świecie zinstytucjonalizowanej edukacji, o praktyce edukacyjnej;

doskonalenie umiejętności dostrzegania, analizowania i rozwiązywania złożonych problemów edukacyjnych; - rozwijanie umiejętności świadomego odbioru komunikatów w obszarze edukacji, rozpoznawania właściwej

intencji pośrednich aktów mowy, a także zdobycie umiejętności skutecznego posługiwania się językiem w pracy pedagogicznej.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowa znajomość: umiejętności komunikacyjne oraz zaznajomienie się z literaturą zakres tematyczny przedmiotu.


Treści wykładów: Pedagogika jako nauka. Rozwój historyczny. Przedmiot badań. Działy współczesnej pedagogiki. Miejsce

pedagogiki wśród innych nauk. Relacje między pedagogiką a pielęgniarstwem. Wybrane kierunki pedagogiczne. Podstawowe pojęcia pedagogiczne. Struktura pojęć pedagogicznych: definiowanie pojęć pedagogicznych:

Pojęcia: wychowanie, nauczanie, socjalizacja, kształcenie, edukacja, samowychowanie, samokształcenia –

różnice treściowe w ujmowaniu pojęć i ich wzajemne związki.

Wychowanie. Zjawiska przemian w wychowaniu. Cechy wychowania. Wychowanie w świetle koncepcji

psychologicznych i pedagogicznych. Wychowanie jako proces interakcyjny. Zachowania partnerów interakcji.



64

Rola wartości w wychowaniu. Różne koncepcje wartości. Klasyfikacje wartości. Związek wychowania z

wartościami. Potrzeba wychowania do wartości, preferowane wartości.

Edukacja w perspektywie wertykalnej: kryterium wertykalne; pojęcie edukacji w perspektywie wertykalnej; przegląd wybranych teorii rozwoju człowieka w ciągu całego życia /jednoczynnikowa, dwuczynnikowa, konwergencji, trójczynnikowa; dialektyczna, warstwicowa/; Edukacja w perspektywie horyzontalnej: kryterium horyzontalne, pojęcie edukacji w perspektywie horyzontalnej; formy i instytucje wychowania oraz społeczne uwarunkowania edukacji w perspektywie horyzontalnej;

Treści ćwiczeń: Całościowe ujęcie edukacji - dziesięciościan edukacji: procesy składowe współczesnej edukacji. Środowiska wychowawcze. Pojecie środowiska wychowawczego. Kategorie środowisk wychowawczych (rodzina,

grupa rówieśnicza, szkoła).

Rodzina. Cechy, modele, typy, funkcje, struktura rodziny, style wychowania, postawy rodzicielskie. Patologia

życia rodzinnego.

Grupa rówieśnicza. Charakterystyka grupy rówieśniczej, kategorie grup rówieśniczych, dynamika grupowa.

Cele wychowania: definicje, kontrowersje, wnioski o formułowaniu i stanowieniu celów wychowania.

Wybrane kierunki pedagogiczne.

Metody wychowania. Pojęcie i klasyfikacje metod wychowania. Metody: nagradzania, karania, modelowania,

zadaniowa, perswazyjna, metody grupowe.

Formy wychowania. Pojecie, rodzaje, dobór form, operowanie formami wychowania.

Dziedziny wychowania: wychowanie moralne, estetyczne, seksualne, patriotyczne, umysłowe, religijne,

zdrowotne.

Warunki skutecznego wychowania: podmiotowość w wychowaniu, style kierowania, poznawanie uczniów, praca

nad sobą nauczyciela.

Osobowość nauczyciela-wychowawcy: cechy sprzyjające pełnieniu roli nauczyciel, sposoby komunikowania się z

uczniami, współpraca nauczycieli i rodziców.

Integracja społeczna osób niepełnosprawnych. Cel, istota, koncepcje integracji społecznej. Formy,

uwarunkowania i bariery integracji społecznej. Wychowanie i kształcenie dzieci ze specjalnymi potrzebami

edukacyjnymi.


Wykład, wykład konwersatoryjny, metoda poglądowa, metoda analityczna, dyskusja problemowa, metoda

sytuacyjna, praca w grupach


Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Opisuje podstawowe pojęcia pedagogiczne Student poprawnie posługuje się terminologią używaną w pedagogice wymienia i opisuje jej źródła oraz opisuje zastosowanie terminologii pedagogicznej w obrębie pokrewnych dyscyplin naukowych.

K1_W01

Egzamin pisemny z progami punktowymi;

wykład

Porównuje metody wychowania. Opisuje środowiska wychowawcze Argumentuje znaczenie metod wychowania w procesie rozwoju jednostki

K1_W02

Konwersacja – ocena aktywności i przygotowania merytorycznego. Ocena swobodnej wypowiedzi; Ocena prezentacji Kolokwium

ćwiczenia



65

Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Analizuje szanse i zagrożenia wynikające ze zjawisk i problemów pedagogicznych i patologicznych. Porównuje wskazane modele wychowania. Analizuje system wartości

K1_U04 K1_U08

Egzamin pisemny z progami punktowymi;

wykład

Ma świadomość konieczności analizowania zjawisk społecznych w kontekście procesu wychowania. Student jest przekonany o konieczności ciągłego doskonalenia się zawodowego. Ma świadomość konieczności podejmowania oddziaływań wychowawczych w środowisku lokalnym Jest przekonany o roli oddziaływań wychowawczych w kształtowaniu osobowości wychowanka

K1_K03 K1_K04

Konwersacja – ocena aktywności i przygotowania merytorycznego. Ocena swobodnej wypowiedzi; Ocena prezentacji Kolokwium

ćwiczenia

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykłady z przedmiotu kończą się egzaminem w formie pisemnej zgodnym z podanymi kryteriami – test z progami punktowymi. Warunkiem zaliczenia wykładu jest rozwiązanie testu sprawdzającego efekty kształcenia w zakresie wiedzy z wynikiem, co najmniej 51% poprawnych odpowiedzi. Kryterium ocen: bardzo dobry (91 – 100%), dobry plus (81 – 90%), dobry (71 – 80%), dostateczny plus (61 – 70%), dostateczny (51 – 60%). W celu uzyskania oceny pozytywnej należy opanować treść wykładanego materiału oraz zapoznać się z treściami literatury uzupełniającej. Ćwiczenia kończą się zaliczeniem z oceną. Metodami weryfikacji efektów kształcenia są: test z progami punktowymi (patrz poniżej) oraz testy umiejętności praktycznych. Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest rozwiązanie testu sprawdzającego efekty kształcenia w zakresie wiedzy z wynikiem, co najmniej 51% poprawnych odpowiedzi. Kryterium ocen: bardzo dobry (91 – 100%), dobry plus (81 – 90%), dobry (71 – 80%), dostateczny plus (61 – 70%), dostateczny (51 – 60%). W celu uzyskania oceny pozytywnej należy opanować treść materiału z ćwiczeń oraz zapoznać się z treściami literatury uzupełniającej.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

125 125

Łącznie 200 200




Łącznie 8 8


[1] Ciechaniewicz W. (red.), Pedagogika, PZWL, Warszawa 2008 [2]Dąbrowska T. E., Wojciechowska-Charlak B., Między praktyką a teorią wychowania, UMCS, Lublin 1997 [3] Gnitecki J., Wprowadzenie do pedagogiki ogólnej, Poznań 2007 [4] Gordon T., Wychowanie bez porażek, Warszawa 1991 [5] Kwieciński Z., Śliwerski B. (red.), Pedagogika, Warszawa 2003 [6] Kunowski S., Podstawy współczesnej pedagogiki, Warszawa 1993 [7] Łobocki M., Teoria wychowania w zarysie, Kraków 2004 [8]Maciarz A. (red.), Z teorii i badań społecznej integracji dzieci niepełnosprawnych, Kraków 1999 [9] Przetacznik-Gierowska M., Włodarski Z., Psychologia wychowawcza, Warszawa 1994



66

[10] Włodarski Z., Hankała A., Nauczanie i wychowania jako stymulacja rozwoju człowieka, Kraków 2004


[1] Cichoń W., Wartość, człowiek, wychowanie, Kraków 1996. [2] Dudzikowa M., Mit o szkole jako miejscu wszechstronnego rozwoju uczniów, Kraków 2001. [3] Furmanek W., Człowiek – człowieczeństwo – wychowanie. Wybrane problemy pedagogiki personalistycznej, Rzeszów 1995. [5] Gnitecki J. (red.), Teorie pedagogiczne wobec zmian w humanistyce i w otaczającym świecie, Olsztyn - Poznań 2002. [4] Konarzewski K., Kruszewski K. (red.), Sztuka nauczania, T. 1-2, Warszawa 1995. [6] Kozioł E., Kobyłecka E. (red.), Pedagogika wobec problemów XX wieku, Zielona Góra 2000. [7] Kwieciński Z. (red.), Alternatywy myślenia o/dla edukacji, Warszawa 2000. [8] Olbrycht K., Prawda, dobro i piękno w wychowaniu człowieka jako osoby, Katowice 2000.

UWAGI:


Dr Iwona Rudek



67

PPP SSS YYY CCC HHH OOO LLL OOO GGG III AAA 111

Kod przedmiotu: 14.4-WL-WFP-Psch

Typ p rzedmiotu : obowiązkowy

Język nauczania: j. polski

Odpowiedzia lny za p rzedmiot : dr Marzanna Farnicka

Prowadzący: Pracownik Zakładu Psychologii prowadzący zajęcia

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

4

W ykład 15 1 I Zaliczenie

ćwiczenia 15 1 I Zaliczenie z oceną


wykład 15 I Zaliczenie

ćwiczenia 15 I Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Przekazanie studentom wiedzy dotyczącej podstawowych pojęć psychologicznych oraz prawidłowości rozwoju.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

brak


Treści wykładów:

1. Podstawowe kierunki i pojęcia w psychologii np. takie jak: emocje, intelekt, motywowanie, temperament

2. Procesy postrzegania otaczającego świata –elementy psychologii poznawczej

3. Sytuacje trudne w przypadku zaburzeń funkcjonowania – elementy psychologii klinicznej

Treści ćwiczeń/ konwersatoriów:

1.Adekwatne spostrzeganie świata a manipulacja i i inne metody wywierania wpływu

2. Problemy psychologii rozwoju – jak diagnozować i poznawać najbliższą strefę rozwoju ucznia?

3. Sposoby pracy w sytuacji zaburzenia funkcjonowania ucznia - ADHD, nieśmiałość, zaburzenia zachowania,

otyłość, anoreksja, depresja.



68


Wykład, praca W GRUPACH, DYSKUSJE, PRACE KONTROLEN, PROJEKTY


Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody


Ma podstawową wiedzę o pojęciach psychologicznych.

Zna podstawowe procesy psychiczne ( intra- i

interpsychiczne) oraz trajektorie rozwoju człowieka.

K1_W08

prace kontrolne, sprawdziany wiedzy

ćwiczenia,

wykłady

Potrafi podjąć działania diagnostyczne, profilaktyczne,

terapeutyczne i edukacyjne z zakresu wspierania

funkcjonowania ucznia oraz własnego ( jako

nauczyciela)

K1_U08

prace kontrolne, key study

ćwiczenia

Student powinien być świadomy poziomu swojej

wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego

dokształcania się zawodowego i rozwoju

osobistego, dokonuje samooceny własnych

kompetencji i doskonali umiejętności, wyznacza

kierunki własnego rozwoju i kształcenia

K1_ K07 prace kontrolne, projekty ćwiczenia/

wykład

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykłady z przedmiotu kończą się zaliczeniem na podstawie frekwencji i aktywnego uczestnictwa w zajęciach. Ćwiczenia kończą się zaliczeniem na ocenę. Metodami weryfikacji efektów kształcenia są: test – oraz prace pisemne i projekty wykonywane w czasie ćwiczeń.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

75 75

Łącznie 105 105




Łącznie 4 4


Aronson E. (1997). Psychologia społeczna - serce i umysł. Poznań: Zysk i S-ka,

Bee, H. 2002 Psychologia Rozwoju człowieka

Melzer, 1999, Wprowadzenie do psychologii

Tomaszewski, 1989, Współczesne teorie psychologiczne

Zimbardo 2010, – Psychologia i życie



69


Każdorazowo ustalana przez prowadzącego

UWAGI:

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr Marzanna Farnicka



70

PPP SSS YYY CCC HHH OOO LLL OOO GGG III AAA 222

Kod przedmiotu: 14.4-WL-WFP-Psch



Odpowiedzia lny za p rzedm iot : dr Marzanna Farnicka

Prowadzący: Pracownik Zakładu Psychologii prowadzący zajęcia

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

4

W ykład 15 1 II Egzamin

ćwiczenia 15 1 II Zaliczenie z oceną


wykład 15 II Egzamin

ćwiczenia 15 II Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Głównym celem jest przygotowanie studentów do umiejętnego motywowania i aktywizowania uczniów, wspierania ich rozwoju oraz stwarzania środowiska sprzyjającego nauce.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Zaliczenie kursu podstawowego w I semestrze. Znajomość podstaw psychologii.


Treści wykładów:

4. Umiejętności społeczne konieczne w pełnieniu roli trenera, nauczyciela: podstawy komunikacji i postrzegania społecznego.

5. Potrzeby uczniów i sposoby ich realizacji – elementy psychologii rozwoju człowieka

6. Sytuacje trudne w przypadku zaburzeń funkcjonowania – elementy psychologii klinicznej

7. Elementu psychologii motywacji oraz psychologii stresu

Treści ćwiczeń/ konwersatoriów:

1. komunikacja, negocjowanie i prowadzenie mediacji: zasady satysfakcjonującego porozumiewania się ,

podstawowe umiejętności interpersonalne nauczyciela.

2. Sytuacje problemowe w sytuacji edukacyjnej – analiza problemów i projektowanie środowiska sprzyjającego

rozwojowi.



71

3. Przemoc i agresja – czym jest i jak jej zapobiegać.

4.Adekwatne spostrzeganie świata a manipulacja i i inne metody wywierania wpływu

5. Motywowanie i aktywizowanie. Stawianie celów i postrzeganie świata.


Wykład, praca W GRUPACH, DYSKUSJE, PRACE KONTROLEN, PROJEKTY


Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody


Ma podstawową wiedzę o pojęciach psychologicznych.

Zna podstawowe procesy psychiczne ( intra- i

interpsychiczne) oraz trajektorie rozwoju człowie.

K1_W08

prace kontrolne, sprawdziany wiedzy

ćwiczenia,

wykłady

Potrafi podjąć działania diagnostyczne, profilaktyczne,

terapeutyczne i edukacyjne z zakresu wspierania

funkcjonowania ucznia oraz własnego ( jako

nauczyciela)

K1_U08

prace kontrolne, KEY STUDY ćwiczenia

Student powinien być świadomy poziomu swojej

wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego

dokształcania się zawodowego i rozwoju

osobistego, dokonuje samooceny własnych

kompetencji i doskonali umiejętności, wyznacza

kierunki własnego rozwoju i kształcenia

K1_ K07 prace kontrolne, projekty ćwiczenia/

wykład

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykłady z przedmiotu kończą się egzaminem w formie pisemnej. Ćwiczenia kończą się zaliczeniem na ocenę. Metodami weryfikacji efektów kształcenia są: test – oraz prace pisemne i projekty wykonywane w czasie ćwiczeń. Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną ocen uzyskanych z wykładu i ćwiczeń.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

75 75

Łącznie 105 105




Łącznie 4 4



72


Aronson E. (1997). Psychologia społeczna - serce i umysł. Poznań: Zysk i S-ka,

Bee, H. 2002 Psychologia Rozwoju człowieka

Melzer, 1999, Wprowadzenie do psychologii

Tomaszewski, 1989, Współczesne teorie psychologiczne

Zimbardo 2010, – Psychologia i życie


Każdorazowo ustalana przez prowadzącego

UWAGI:

PROGRAM OPRACOWAŁ: dr Marzanna Farnicka



73

OOO CCC HHH RRR OOO NNN AAA ŚŚŚ RRR OOO DDD OOO WWW III SSS KKK AAA

Kod przedmiotu: 07-2-WL-WFP-OŚr



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : dr Marcin Bocheński

Prowadzący: dr Marcin Bocheński

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

2 W ykład 30 2 I Zaliczenie z oceną


W ykład 18 I Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest poznanie przez studenta podstawowych zasad funkcjonowania środowiska, podstawowych sposobów oddziaływania człowieka na środowisko jako całość i poszczególne jego komponenty, poznanie podstaw prawnych ochrony środowiska w Polsce oraz instrumentów ochrony środowiska. Ponadto, celem jest zrozumienie zależności między działalnością człowieka a oddziaływaniem na środowisko jako całość i poszczególne jego komponenty, zrozumienie zasad funkcjonowania ochrony środowiska w prawie i poszczególnych jej instrumentach oraz uzyskanie umiejętności określania stanu środowiska.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Znajomość biologii, chemii i fizyki na poziomie szkoły średniej.


Treści wykładów: Środowisko przyrodnicze i jego elementy. Człowiek i skutki jego działalności dla środowiska. Skażenia atmosfery. Globalne aspekty działania zanieczyszczeń atmosfery i ich skutki. Metody i możliwości redukcji zanieczyszczeń atmosfery. Światowe zasoby wody i schematy jej obiegu. Zanieczyszczenia wód powierzchniowych i gruntowych oraz ich skutki. Gospodarka wodna i ochrona wody. Degradacja i skażenia gleb. Działania na rzecz ochrony gleb i ich uwarunkowania. Energia a środowisko. Niekonwencjonalne źródła energii. Podstawy ochrony bioróżnorodności. Podstawy prawne ochrony środowiska w Polsce. Instrumenty ochrony środowiska.


Wykład, wykład konwersatoryjny.


Opis

efektu Symbole efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Student zna podstawowe zasady funkcjonowania

środowiska oraz podstawowe sposoby

oddziaływania człowieka na środowisko jako

całość i

K1_W01,K1_W04,

K1_W05, K1_W08 test z progami punktowymi.

wykład



74

Opis

efektu Symbole efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

poszczególne jego komponenty. Student zna

podstawy prawne ochrony środowiska w Polsce. –

zna instrumenty ochrony środowiska.

Student rozumie zasady funkcjonowania ochrony

środowiska w prawie i poszczególnych jej

instrumentach.

K1_U02, K1_U07

Ocena zaangażowania w dyskusji wykład

Student rozumie konieczność podniesienia

kompetencji w zakresie ochrony środowiska i

podejmowania działań prośrodowiskowych.

K1_K02, K1_K03,

K1_K05 Samoocena efektów kształcenia wykład

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykłady z przedmiotu kończą się zaliczeniem na ocenę w formie pisemnej zgodnym z podanymi kryteriami – test z progami punktowymi.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 30

Łącznie 55 55




Łącznie 2 2


1. B. Dobrzańska, G. Dobrzański, D. Kiełczowski, Ochrona środowiska przyrodniczego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008 2. B. Gajdzik, A. Wyciślik, Wybrane aspekty ochrony środowiska i zarządzania środowiskowego, Wyd. Politechniki Śląskiej, 2010


1. S. Pullin, Biologiczne podstawy ochrony przyrody, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004

UWAGI:

PROGRAM OPRACOWAŁ: dr Marcin Bocheński



75

TTT EEE OOO RRR III AAA III MMM EEE TTT OOO DDD YYY KKK AAA PPP ŁŁŁ YYY WWW AAA NNN III AAA 111

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-Pływ



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : dr Tomasz Grzybowski

Prowadzący: dr Tomasz Grzybowski

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

3

Wykład 10 II Zaliczenie




Wykład 5 II Zaliczenie

Laboratorium 18 II


CEL PRZEDMIOTU: Zapoznanie studenta z historią i miejscem pływania w ogólnym systemie działalności sportowej oraz podstawowymi terminami i pojęciami. Usystematyzowanie przez studenta wiedzy z zakresu metodyki, techniki i przepisów pływania. Nabycie umiejętności i kompetencji w zakresie przygotowania i przeprowadzenia zawodów pływackich. Usprawnienie w zakresie sportowej techniki pływania st. grzbietowym i st. klasycznym oraz umiejętności niezbędnych do zapewnienia bezpieczeństwa podczas zajęć w wodzie. WYMAGANIA WSTĘPNE:

Znajomość i umiejętność zaprezentowania poprawnej techniki pływania jednym stylem sportowym. ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:

Wykład

Historia i przepisy pływania. Zagadnienia dotyczące wpływu środowiska wodnego na funkcjonowanie organizmu człowieka (pływalność,

pływanie statyczne i dynamiczne). Zasady przeprowadzania zawodów pływackich. Zasady bezpieczeństwa oraz kompetencje nauczyciela podczas zajęć w wodzie. Lekcja pływania, metody stosowane w nauczaniu pływania.

Laboratorium

Sportowa technika pływania (st. grzbietowy, st. klasyczny). Ratownictwo wodne (użytkowe sposoby pływania, elementarne sposoby reagowania w sytuacjach zagrożenia

zdrowia i życia w wodzie). Hospitacje zajęć ruchowych w wodzie. Organizacja zawodów pływackich.


Wykład informacyjny, obserwacja, metoda poglądowa, metoda analityczna, metoda syntetyczna, ćwiczenia praktyczne, zajęcia w grupach.



76


Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Ma pogłębioną i uporządkowaną wiedze na temat pływania, potrafi objaśniać przepisy pływania, dobierać specjalistyczną terminologię w opisie techniki i metodyki nauczania pływania,

K1_W04 Konwersacja – ocena aktywności i przygotowania merytorycznego Kolokwium pisemne z progami punktowymi

Wykład laboratorium

Student potrafi scharakteryzować relacje między środowiskiem wodnym a ciałem człowieka

K1_W05 Kolokwium pisemny z progami punktowymi

laboratorium

Potrafi ocenić sprawność ucznia, identyfikować błędy i

zaniedbania charakterystyczne dla pływania różnymi

technikami oraz stosować odpowiednie działania



K1_W07


laboratorium

Potrafi zorganizować zajęcia rekreacyjne i zawody sportowe w pływaniu

K1_U09

K1_K04 Zadania wykonane grupowo laboratorium


ruchowe z zakresu pływania (st. grzbietowy, st. klasyczny)

i ratownictwa wodnego

K1_U07

K1_K09


praktycznych studenta laboratorium

Student rozumie potrzebę dokształcania zawodowego i

jest świadomy rozwoju osobistego w ciągu całe życie, K1_K01 Konwersacja – ocena aktywności i

przygotowania merytorycznego wykład

Student jest świadomy zmian zachodzących w technice,

przepisach i metodyce nauczania pływania, jest otwarty

na pomoc i współpracę

K1_K02 Konwersacja – ocena aktywności i przygotowania merytorycznego

laboratorium

Jest świadomy zwiększonego ryzyka nieszczęśliwych

wypadków na zajęciach organizowanych nad wodą, jest

wrażliwy na zapewnienie bezpieczeństwa sobie i uczniom

K1_W08


laboratorium


społecznych i rekreacyjnych wartości pływania K1_W09

Zadania wykonane indywidualnie laboratorium

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykłady z przedmiotu kończą się zaliczenie na podstawie obecność i aktywne uczestnictwo w zajęciach .

Laboratorium kończy się zaliczeniem na ocenę. Podstawą zaliczenia jest aktywne uczestnictwo w zajęciach oraz:

- zaprezentowanie poprawnej techniki pływania st. grzbietowym i st. klasycznym wraz ze startami i nawrotami oraz uzyskanie limitów czasowych na określonych dystansach – 70%,

- test sprawnościowy w zakresie ratownictwa wodnego – 10%, - hospitacja zajęć ruchowych w wodzie – 10%, - ocena wykonania grupowego projektu (przygotowanie, realizacji i dokumentacja z przeprowadzonych zawodów) –

10%. Przedmiot jest kontynuowany w kolejnym semestrze i warunkiem zaliczenia będzie egzamin końcowy w formie

pisemnej z treści obejmującej tematykę wykładów i laboratorium. Warunkiem uzyskania pozytywnej oceny jest

zaliczenie testu z progami punktowymi minimum 50% punktów.

Na ocenę z przedmiotu składa się ocena z egzaminu (25%) i laboratorium (75%). Warunkiem zaliczenia przedmiotu są

pozytywne oceny z egzaminu i laboratorium.



77



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 50

Łącznie 75 75




Łącznie 3 3


1. Bartkowiak E.: Pływanie sportowe. Warszawa 2008. 2. Czabański B., Filon M., Zatoń K., (red.): Elementy teorii pływania. Wrocław 2003. 3. Dybińska E.: Uczenie się i nauczanie pływania Zagadnienia wybrane. Kraków 2009. 4. Karpiński R.: Pływanie. Podstawy, techniki, nauczanie. Katowice 2009. 5. Laughlin T.: Pływanie dla każdego. Zielonka 2007. 6. Ostrowski A.: Zabawy i rekreacja w wodzie. Warszawa 2003. 7. Prawie wszystko o ratownictwie wodnym. ZG WOPR praca zbiorowa. Warszawa 1993. 8. Rakowski M.: Sportowy trening pływacki. Londyn 2010. 9. Tuliszka M.: 75-lecie Polskiego Związku Pływackiego 1922-1997. Warszawa-Koszalin 1997. 10. Wiesner W.: Nauczanie - uczenie się pływania. Podręcznik dla studentów akademii wychowania fizycznego. Wrocław

2001. 11. Wiesner W., Skalski D.: Podstawy metodycznej edukacji ratowniczej. Skarszewy – Wrocław 2005. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Błasiak P., Chadaj M.: Ratownictwo Wodne - vademecum, Warszawa 1993. 2. Cholewa J.: Sterowanie procesem treningowym młodych pływaków. Katowice 2009. 3. Gifford C.: Pływanie. Tajniki sportu. Poznań 2010. 4. Laughlin T., Delves J.: Kraul metodą Total Immersion. Zielonka 2006. 5. Michałowski M.: Pływanie. Historia, zasady, trening. Bielsko-Biała 2010. 6. Montgomery J., Chambers M.: Pływanie. Droga do mistrzostwa. Zielonka 2011. 7. Przybylska A.: Pływanie kraulem czyli jak poprawić technikę i przygotować się fizycznie do sezonu. Toruń 2010. 8. Skalski D.: Ratownik WOPR nauczycielem pływania, Skarszewy 2004. 9. Skalski D., Wademekum ratownika wodnego. Skarszewy 2011. 10. Starosta W.: Czucie wody. (w:) „Trener” 1993 nr 4. UWAGI:

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr Tomasz Grzybowski



78

TTT EEE OOO RRR III AAA III MMM EEE TTT OOO DDD YYY KKK AAA PPP ŁŁŁ YYY WWW AAA NNN III AAA 222

Kod przedmiotu: 16.2-WL-WFP-Pływ




Prowadzący: dr Tomasz Grzybowski

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

3

Wykład 5 II Egzamin




Wykład 4 II Egzamin

Laboratorium 18 II


CEL PRZEDMIOTU: Usystematyzowanie przez studenta wiedzy z zakresu metodyki, techniki i przepisów pływania. Przygotowanie studenta do samodzielnego prowadzenia zajęć ruchowych w wodzie. Usprawnienie w zakresie sportowej techniki pływania st. kraul, st. motylkowym i st. zmiennym oraz umiejętności niezbędnych do zapewnienia bezpieczeństwa podczas zajęć w wodzie na poziomie Młodszego Ratownika WOPR. WYMAGANIA WSTĘPNE:

Znajomość i umiejętność zaprezentowania poprawnej techniki pływania stylem klasycznym wraz ze startem i nawrotem. ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:

Laboratorium

Sportowa technika pływania (st. kraul, st. motylkowy, st. zmienny). Ratownictwo wodne (umiejętności niezbędnych do zapewnienia bezpieczeństwa podczas zajęć w wodzie na

poziomie Młodszego Ratownika WOPR). Przeprowadzenie zajęć ruchowych w wodzie.


Obserwacja, metoda poglądowa, metoda analityczna, metoda syntetyczna, samodzielne opracowanie materiałów metodycznych, ćwiczenia praktyczne, zajęcia w grupach. EFEKTY KSZTAŁCENIA I METODY WERYFIKACJI OSIĄGANIA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Student potrafi ocenić sprawność ucznia,

identyfikować błędy i zaniedbania

charakterystyczne dla pływania różnymi

technikami oraz stosować odpowiednie działania


K1_W07


laboratorium



79

Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć


Potrafi samodzielnie przeprowadzić zajęcia

ruchowe w wodzie

K1_W07


laboratorium

Potrafi zaprezentować specjalistyczne

umiejętności ruchowe z zakresu pływania (st.

kraul, st. motylkowy, st. zmienny) i ratownictwa

wodnego

K1_U07

K1_K09


praktycznych studenta laboratorium


zawodowego i jest świadomy rozwoju osobistego

w ciągu całe życie,


laboratorium


technice, przepisach i metodyce nauczania

pływania, jest otwarty na pomoc i współpracę


laboratorium



organizowanych nad wodą, jest wrażliwy na

zapewnienie bezpieczeństwa sobie i uczniom

K1_W08


laboratorium


społecznych i rekreacyjnych wartości pływania K1_W09

Zadania wykonane indywidualnie laboratorium

WARUNKI ZALICZENIA:

Laboratorium kończy się zaliczeniem na ocenę. Podstawą zaliczenia jest aktywne uczestnictwo w zajęciach oraz:

- zaprezentowanie poprawnej techniki pływania st. kraul, st. motylkowym i st. zmiennym wraz ze startami i nawrotami oraz uzyskanie limitów czasowych na określonych dystansach – 70%,

- test sprawnościowy w zakresie ratownictwa wodnego – 15%, - samodzielne przeprowadzenie zajęć ruchowych w wodzie – 15%,

Przedmiot kończy się egzaminem końcowym w formie pisemnej z treści obejmującej tematykę wykładów i

laboratorium. Warunkiem uzyskania pozytywnej oceny jest zaliczenie testu z progami punktowymi minimum 50%

punktów. Na ocenę z przedmiotu składa się ocena z egzaminu (25%) i laboratorium (75%). Warunkiem zaliczenia

przedmiotu są pozytywne oceny z egzaminu i laboratorium.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 50

Łącznie 75 75





80


Łącznie 3 3


1. Bartkowiak E.: Pływanie sportowe. Warszawa 2008. 2. Czabański B., Filon M., Zatoń K., (red.): Elementy teorii pływania. Wrocław 2003. 3. Dybińska E.: Uczenie się i nauczanie pływania Zagadnienia wybrane. Kraków 2009. 4. Karpiński R.: Pływanie. Podstawy, techniki, nauczanie. Katowice 2009. 5. Laughlin T.: Pływanie dla każdego. Zielonka 2007. 6. Ostrowski A.: Zabawy i rekreacja w wodzie. Warszawa 2003. 7. Prawie wszystko o ratownictwie wodnym. ZG WOPR praca zbiorowa. Warszawa 1993. 8. Rakowski M.: Sportowy trening pływacki. Londyn 2010. 9. Tuliszka M.: 75-lecie Polskiego Związku Pływackiego 1922-1997. Warszawa-Koszalin 1997. 10. Wiesner W.: Nauczanie - uczenie się pływania. Podręcznik dla studentów akademii wychowania fizycznego. Wrocław

2001. 11. Wiesner W., Skalski D.: Podstawy metodycznej edukacji ratowniczej. Skarszewy – Wrocław 2005. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Błasiak P., Chadaj M.: Ratownictwo Wodne - vademecum, Warszawa 1993. 2. Cholewa J.: Sterowanie procesem treningowym młodych pływaków. Katowice 2009. 3. Gifford C.: Pływanie. Tajniki sportu. Poznań 2010. 4. Laughlin T., Delves J.: Kraul metodą Total Immersion. Zielonka 2006. 5. Michałowski M.: Pływanie. Historia, zasady, trening. Bielsko-Biała 2010. 6. Montgomery J., Chambers M.: Pływanie. Droga do mistrzostwa. Zielonka 2011. 7. Przybylska A.: Pływanie kraulem czyli jak poprawić technikę i przygotować się fizycznie do sezonu. Toruń 2010. 8. Skalski D.: Ratownik WOPR nauczycielem pływania, Skarszewy 2004. 9. Skalski D., Wademekum ratownika wodnego. Skarszewy 2011. 10. Starosta W.: Czucie wody. (w:) „Trener” 1993 nr 4. UWAGI:

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr Tomasz Grzybowski



81

HHH III SSS TTT OOO RRR III AAA KKK UUU LLL TTT UUU RRR YYY FFF III ZZZ YYY CCC ZZZ NNN EEE JJJ

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-HKF

Typ przedmiotu obowiązkowy


Odpowiedzia lny za przedmiot : dr Grażyna Biczysko

Prowadzący: dr Grażyna Biczysko

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trze

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zaliczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

4

W ykład 30 2 III

Egzamin



W ykład 18 III

Egzamin


CEL PRZEDMIOTU

student nabywa wiedzę z zakresu historii kultury fizycznej. Student powinien znać prawa rozwoju sportu i

wychowania fizycznego (nauki o sporcie i wychowaniu fizycznym), łączyć je z działalnością instytucji i osób. Potrafi wykorzystać

nabytą wiedzę do realizowana funkcji wychowawczej poprzez eksponowanie działalności jednostek i zespołów, ukazanie

wpływu wiedzy i poznania na rozwój wychowania fizycznego i sportu. Student powinien umieć łączyć fakty historyczne i

ideowe wychowania fizycznego i sportu ze współczesnymi tendencjami wychowania fizycznego i nowoczesnego sportu. Student

powinien potrafić wykorzystać wiedzę retrospektywną w działalności wychowawczej, która pozwoli mu na kreowanie wzorów

etycznych i moralnych.

WYMAGANIA WSTĘPNE

Podstawowa wiedza z zakresu historii- program szkoły średniej, ogólna orientacja w zagadnieniach związanych z wychowaniem fizycznym i sportem.

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU

Geneza ćwiczeń fizycznych. Uwarunkowania rozwoju aktywności fizycznej w epoce antycznej, średniowieczu, w odrodzeniu i oświeceniu. Kierunki i czynniki rozwoju wychowania fizycznego i sportu w Europie w XIX i XX wieku. Systemy wychowania fizycznego. Wychowanie fizyczne w polskiej szkole w XIX i XX wieku. Rola Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół". Ruch jordanowski i pozaszkolne ośrodki wychowania fizycznego. Sport w Europie i w Polsce w XIX i XX wieku. Geneza i rozwój nowożytnego ruchu olimpijskiego.

METODY KSZTAŁCENIA

Wykład: metoda eksponująca z wykorzystaniem prezentacji medialnych, metoda podająca, wykład problemowy. Ćwiczenia: praca w grupach podczas zajęć metoda ćwiczeniowa z wykorzystaniem środków multimedialnych, analiza dokumentów, praca z dokumentem źródłowym, dyskusja problemowa, samodzielne opracowywanie materiałów metodycznych, metoda twórczego rozwiązywania problemów.



82

EFEKTY KSZTAŁCENIA I METODY WERYFIKACJI EFEKTÓW KSZTALCENIA:

WARUNKI ZALICZENIA

Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest uzyskanie zaliczenia na ocenę pozytywną na podstawie aktywności na zajęciach i przygotowanej samodzielnie pracy (pisemna lub prezentacja multimedialna), oraz uzyskania pozytywnej oceny na egzaminie pisemnym.

OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA


1. Blada E., Bielski J., Dzieje myśli o zdrowiu i kulturze fizycznej, Piotrków Trybunalski 2005. 2. Gaj J., Hądzelek K., Dzieje Kultury Fizycznej w Polsce, Poznań 1997. 3. Gaj J., Wychowanie fizyczne i sport w Polsce Ludowej, Gorzów 1987. 4. Gniewkowski W., Rozwój głównych europejskich systemów WF i ich wpływ na kształtowanie systemu WF w Polsce (od Oświecenia do 1939 r), Warszawa 1972. 5. Godlewski Piotr, Sport w Polsce na tle politycznej rzeczywistości lat 1944-1956. 6. Lipoński W., Humanistyczna encyklopedia sportu, Warszawa 1987. 7. Nowakowski A., Zarządzanie kulturą fizyczna w Polsce w latach 1944 – 2001, Rzeszów 2005 8. Woltmann B., Gaj J., Sport w Polsce 1919-1939, Gorzów Wlkp. 1997. 9. Wroczyński R., Powszechne dzieje wychowania fizycznego i sportu, Wrocław 1985 (2003). 10. Wroczyński R., Dzieje wychowania fizycznego i sportu, Wrocław 1971. 11. Zarys historii sportu w Polsce, Gorzów Wlkp. 1999.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Blada E., Bielski J., Dzieje myśli o zdrowiu i kulturze fizycznej, Piotrków Trybunalski 2005. 2. Gaj J., Wychowanie fizyczne i sport w Polsce Ludowej, Gorzów 1987. 3. Kunicki B., Kultura fizyczna antycznej Grecji, Poznań 2002.

Opis efektu Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Student zna genezę ćwiczeń fizycznych oraz uwarunkowania rozwoju kultury fizycznej w poszczególnych epokach. Zna historię i rozwój nowożytnego ruchu olimpijskiego

K1_W04 egzamin

zaliczenie z oceną wykład

ćwiczenia

Potrafi interpretować współczesne zjawiska zachodzące w kulturze fizycznej

K1_U04 egzamin


ćwiczenia

Student jest przygotowany do uczenia się przez całe życie.

K1_K01 egzamin


ćwiczenia

Obciążenie pracą

Studia stacjonarne

(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe: zajęcia, konsultacje, egzaminy 50 30

Samodzielna praca studenta: przygotowanie do zajęć, kolokwium,

przygotowanie do egzaminu, przygotowanie pracy pisemnej,

Prezentacji multimedialnej

55 75

Łącznie 105 105




Łącznie 4 4



83

4. Lipoński W., Humanistyczna encyklopedia sportu, Warszawa 1987. 5. Ordyłowski M., Szkice z dziejów kultury fizycznej, Zielona Góra 2005.

UWAGI PROGRAM OPRACOWAŁ: dr Grażyna Biczysko



84

MMM EEE TTT OOO DDD YYY KKK AAA WWW YYY CCC HHH OOO WWW AAA NNN III AAA FFF III ZZZ YYY CCC ZZZ NNN EEE GGG OOO III

Kod przedmiotu: 16.1.WL-WFP-MWF



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : dr hab. Józef Tatarczuk, prof. UZ

Prowadzący:

dr hab. Józef Tatarczuk, prof. UZ,

dr hab. Tomasz Lisicki, prof. UZ,


Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

4

W ykład 15 1 III

Zaliczenie



W ykład 9

III

Zaliczenie

Laborator ium 27

Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Wyposażenie studenta w wiedzę dotyczącą rozwoju psychofizycznego i przygotowanie merytoryczne w zakresie prowadzenia zajęć ruchowych w szkole podstawowej.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Dobra znajomość zagadnień dotyczących biologii człowieka, pedagogicznych i psychologicznych aspektów rozwoju somatycznego i motorycznego człowieka.

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Wykład: Lekcja wychowania fizycznego, jej typy i rodzaje. Metody stosowane w szkolnym wychowaniu fizycznym. Zasady nauczania, proces nauczania ćwiczeń fizycznych. Ocena z wychowania fizycznego w klasach-III i IV-VI., zasady konstruowania konspektu z wychowania fizycznego Konwersatorium: analiza programów nauczania z wychowania fizycznego dla szkoły podstawowej, pozycje wyjściowe do ćwiczeń, ćwiczenia kształtujące, zastosowanie w lekcji poszczególnych metod stosowanych w wychowaniu fizycznym, opracowanie fragmentu planu pracy nauczyciela wychowania fizycznego METODY KSZTAŁCENIA: Wykład konwencjonalny, wykład konwersatoryjny analiza dokumentów, podająca, poglądowa, słownego ujęcia ruchu, analityczno-syntetyczna.


Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Student ma elementarną wiedzę i zna terminy

dotyczące metod dydaktycznych, zasad nauczania, K1_W 07

podsumowanie


Wykład

Laboratorium



85

Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

budowy i typach lekcji oraz oceny w procesie

wychowania fizycznego


ruchowe z zakresu wybranych form aktywności

fizycznej (rekreacyjnych, zdrowotnych, sportowych i

estetycznych) w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin

naukowych o kulturze fizycznej

K1_U07 Bieżąca kontrola na zajęciach Laboratorium

Student rozumie potrzebę uczenia się przez całe

życie. K1_K01 Ocena zaangażowania w dyskusji wykład

Student okazuje szacunek wobec ucznia,

wychowanka, grup społecznych oraz troskę o ich

zdrowie i rozwój psychomotoryczny.

K1_K03 Konwersacja-ocena aktywności i

przygotowania merytorycznego wykład


zachodzące w kulturze fizycznej. K1_K04 dyskusja wykład

Student potrafi odpowiednio określić priorytety

służące realizacji określonych przez siebie lub

innych zadań. K1_K05

Praktyczne zastosowanie norm i

przepisów stosowanych w kulturze

fizycznej

Laboratorium

Potrafi rozwiązywać najczęstsze problemy związane

z wykonywaniem zawodu K1_K06

Konwersacja-ocena aktywności i



bezpieczeństwo własne i otoczenia, w tym

przestrzega zasad bezpieczeństwa pracy. K1_K07 Samoocena efektów kształcenia Laboratorium

Student potrafi formułować opinie dotyczące,


związanym z wykonywaniem zawodu.


przygotowania merytorycznego

Wykład

Laboratorium

Student dba o poziom sprawności fizycznej

niezbędnej dla wykonywania zadań właściwych dla

działalności zawodowej związanej z kierunkiem

studiów.


WARUNKI ZALICZENIA:

Wykład – zaliczenie na podstawie obecność i aktywne uczestnictwo w zajęciach Laboratorium – zaliczenie testu z progami punktowymi minimum 50% punktów oraz kolokwium z pytaniami otwartymi.

Podczas zaliczenia studenci otrzymują losowo wybrane pytania z realizowanych bloków tematycznych.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

30 50

Łącznie 105 105




Łącznie 4 4

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Gniewkowski W., Wlaźnik K., 1991, Proces wychowania fizycznego w klasach początkowych. WSiP, W-wa.

2. Strzyżewski St., 1997, Proces wychowania w kulturze fizycznej. WSiP, Warszawa.



86

3. Sulisz S., 1991, Wychowanie fizyczne w szkole podstawowej. WSiP, Warszawa.

4. Tatarczuk J., 2004, Metodyka wychowania fizycznego. Zagadnienia wybrane. Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu

Zielonogórskiego. Zielona Góra, 1-227.

5. Tatarczuk J., Wychowanie fizyczne w edukacji wczesnoszkolnej, s. 1-138, WSP, Zielona Góra 2001.

6. Barański K., Zbiorowe formy ćwiczeń gimnastycznych, Warszawa 1969.

7. Denisiuk L., Kalinowski A., Podstawy teorii i metodyki wychowania fizycznego, Warszawa 1964.

8. Lechowicz L., (red.) Wybrane zagadnienia z organizacji wychowania fizycznego w szkole. Gdańsk 1977.

9. Lewandowski F., (red): Materiały do ćwiczeń z metodyki wf, Warszawa 1968.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Lider – miesięcznik. 2. Kultura fizyczna miesięcznik.

PROGRAM OPRACOWAŁ:

1. Dr hab. Józef Tatarczuk prof. UZ

2. dr Grażyna Biczysko



87

MMM EEE TTT OOO DDD YYY KKK AAA WWW YYY CCC HHH OOO WWW AAA NNN III AAA FFF III ZZZ YYY CCC ZZZ NNN EEE GGG OOO III III

Kod przedmiotu: 16.1WL-WFP-MWF




Prowadzący:

dr hab. Józef Tatarczuk, prof. UZ,

dr hab. Tomasz Lisicki, prof. UZ,


Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

6

W ykład 15 1

IV

Egzamin



W ykład 9

IV

Egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

Wyposażenie studenta w wiedzę dotyczącą rozwoju psychofizycznego i przygotowanie merytoryczne w zakresie prowadzenia zajęć ruchowych w szkole podstawowej. Przygotowanie studenta do odbycia ciągłej praktyki pedagogicznej. .

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Pozytywna ocena z przedmiotu Metodyka wychowania fizycznego realizowanego w III semestrze.


Kompetencje nauczyciela. Czynności nauczycielskie, rozkład materiału pisany sposobem 4- zadaniowym i sposobem tradycyjnym, samoocena i samokontrola w wychowaniu fizycznym, podział uczniów na zespoły i formy prowadzenia lekcji, dokumentacja nauczyciela wychowania fizycznego Laboratorium: Opracowanie koncepcji oceny z wychowania fizycznego, opracowywanie konspektów lekcyjnych, samodzielne prowadzenie zajęć ruchowych przez studentów, hospitowanie lekcji wychowania fizycznego przez studentów,


Wykład konwencjonalny, wykład konwersatoryjny analiza dokumentów, podająca, poglądowa, słownego ujęcia ruchu, analityczno-syntetyczna.


Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Student ma elementarną wiedzę i zna terminy

dotyczące metod dydaktycznych, zasad nauczania,

budowy i typach lekcji oraz oceny w procesie

wychowania fizycznego

K1_W 07 Egzamin


Wykład

Laboratorium



88

Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć


ruchowe z zakresu wybranych form aktywności

fizycznej (rekreacyjnych, zdrowotnych, sportowych i

estetycznych) w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin

naukowych o kulturze fizycznej

K1_U07 Bieżąca kontrola na zajęciach Laboratorium

Student rozumie potrzebę uczenia się przez całe

życie. K1_K01 dyskusja wykład

Student okazuje szacunek wobec ucznia,

wychowanka, grup społecznych oraz troskę o ich

zdrowie i rozwój psychomotoryczny.

K1_K03 dyskusja wykład


zachodzące w kulturze fizycznej. K1_K04 dyskusja wykład

Student potrafi odpowiednio określić priorytety

służące realizacji określonych przez siebie lub

innych zadań. K1_K05

Praktyczne zastosowanie norm i

przepisów stosowanych w kulturze

fizycznej

Laboratorium


z wykonywaniem zawodu K1_K06

Konwersacja-ocena aktywności i




przestrzega zasad bezpieczeństwa pracy. K1_K07 Samoocena efektów kształcenia Laboratorium

Student potrafi formułować opinie dotyczące,


związanym z wykonywaniem zawodu.



Student dba o poziom sprawności fizycznej

niezbędnej dla wykonywania zadań

właściwych dla działalności zawodowej

związanej z kierunkiem studiów.


WARUNKI ZALICZENIA:

Wykład kończy się egzaminem na ocenę - student po otrzymaniu zaliczenia z laboratorium pisze egzamin obejmujący materiał wykładowy. Pytania mają charakter otwarty ocena (liczbowa od 2.0 do 5.0). Laboratorium – zaliczenie z oceną (warunkiem zaliczenia jest przedstawienie konspektów lekcyjnych, przeprowadzenie na ocenę pozytywną lekcji wf na grupie studenckiej).

Ocena końcowa to ocena z egzaminu



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

75 100

Łącznie 150 150




Łącznie 6 6



89


1. Gniewkowski W., Wlaźnik K., 1991, Proces wychowania fizycznego w klasach początkowych. WSiP, W-wa.

2. Strzyżewski St., 1997, Proces wychowania w kulturze fizycznej. WSiP, Warszawa.

3. Sulisz S., 1991, Wychowanie fizyczne w szkole podstawowej. WSiP, Warszawa.

4. Tatarczuk J., 2004, Metodyka wychowania fizycznego. Zagadnienia wybrane. Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu

Zielonogórskiego. Zielona Góra, 1-227.

5. Tatarczuk J., Wychowanie fizyczne w edukacji wczesnoszkolnej, s. 1-138, WSP, Zielona Góra 2001.

6. Barański K., Zbiorowe formy ćwiczeń gimnastycznych, Warszawa 1969.

7. Denisiuk L., Kalinowski A., Podstawy teorii i metodyki wychowania fizycznego, Warszawa 1964.

8. Lechowicz L., (red.) Wybrane zagadnienia z organizacji wychowania fizycznego w szkole. Gdańsk 1977.

9. Lewandowski F., (red): Materiały do ćwiczeń z metodyki wf, Warszawa 1968.


1. Lider – miesięcznik. 2. Kultura fizyczna miesięcznik.

PROGRAM OPRACOWAŁ:

1. dr hab. Józef Tatarczuk prof. UZ

2. dr Grażyna Biczysko



90

PPP OOO DDD SSS TTT AAA WWW YYY DDD YYY DDD AAA KKK TTT YYY KKK III

Kod przedmiotu: 05.0-WL-PEP-PDO



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : osoba prowadząca wykłady

Prowadzący: dr Klaudia Błaszczyk, dr Ewa Bochno, dr hab. Ewa Pasterniak-

Kobyłecka, prof. UZ

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

3

W ykład 15 1

IV

Egzamin



W ykład 15

IV

Egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie studentów z podstawową wiedzą z zakresu dydaktyki ogólnej jako nauki, teoriami kształcenia I

samokształcenia oraz przykładami ich weryfikacji w praktyce edukacyjnej. Przygotowanie studentów do

projektowania zadań dydaktycznych.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Uzyskanie zaliczeń z następujących przedmiotów: historia wychowania, wstęp do pedagogiki.


Wykłady:

1. Dydaktyka ogólna jako nauka. Rys historyczny. Obiekt i przedmiot badań, zadania, metodologia. Podstawowe terminy i pojęcia.

2. Systemy dydaktyczne. 3. Wartości i cele kształcenia. 4. Treści kształcenia ogólnego. Funkcje, rodzaje programów kształcenia. Programy autorskie. Podręczniki

szkolne. 5. Współczesne teorie kształcenia. Nauczanie problemowe. Kształcenie wielostronne. Kształcenie

zintegrowane. Stosowanie teorii dydaktycznych w praktyce. 6. Nowoczesne tendencje w dydaktyce. 7. Alternatywy edukacyjne.



91

Ćwiczenia:

1. Organizacja procesu kształcenia. Ogniwa procesu nauczania - uczenia się. 2. Zasady nauczania. Formy organizacyjne. Środki dydaktyczne. Konspekt lekcji. 3. Proces samokształcenia. Motywowanie uczniów do nauki. Praca domowa. 4. Metody nauczania i uczenia się. Pojęcie, funkcje, kryteria doboru, podział metod. 5. Pomiar osiągnięć szkolnych. Funkcje, formy i metody sprawdzania wyników procesu kształcenia.

Ocenianie zewnętrzne. 6. Praca z uczniem ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Uczeń zdolny i uczeń z trudnościami. 7. Warunki efektywnej pracy nauczyciela.


Wykład: wykład problemowy, wykład konwersatoryjny, pokaz.

Ćwiczenia: dyskusja, pokaz, metody problemowe, gry dydaktyczne, metody ekspresyjne, metody

praktyczne.


Opis

efektu

Symb

ole

efekt

ów

Metody

Weryfikacji

For

ma

zaj

ęć

Student zna i rozumie terminologię z zakresu

dydaktyki ogólnej. K1_W01 Wypowiedzi ustne i pisemne studenta. Ćw.

Ma uporządkowaną wiedzę na temat procesów

kształcenia, samokształcenia, nauczania i uczenia

się, opisuje związki oraz zależności pomiędzy nimi.

K1_W03 Prace pisemne, udział w dyskusji,

egzamin.

W. i

ćw.

Zna dawne i współczesne teorie kształcenia oraz

najważniejsze systemy dydaktyczne. K1_W09 Udział w dyskusji, egzamin.

W. i

ćw.

Ma podstawową wiedzę dotyczącą procesów

planowania działań dydaktycznych. K1_W16 Napisanie konspektu lekcji. Ćw.

Potrafi krytyczne ustosunkować się do teorii

kształcenia oraz podać przykłady ich zastosowań w

praktyce edukacyjnej.

K1_U01 Udział w dyskusja, egzamin. W. i

ćw.

Potrafi wykorzystać posiadaną wiedzę w

wypowiedziach ustnych i pisemnych. K1_U07 Prace pisemne, egzamin.

W. i

ćw.

Potrafi projektować zadania dydaktyczne własne i

uczniów. K1_U11 Napisanie konspektu lekcji. Ćw.

Dokonuje samooceny własnych kompetencji w

zakresie podejmowanych na zajęciach działań. K1_K01 Wypowiedź ustna. Ćw.

Jest świadomy wagi zachowania się w sposób

profesjonalny. K1_K04 Samoocena studenta. Ćw.

WARUNKI ZALICZENIA:

Zaliczenie wykładów: podstawą zaliczenia wykładów jest pozytywna ocena z egzaminu pisemnego.

Zaliczenie z ćwiczeń: podstawą zaliczenia ćwiczeń jest uzyskanie pozytywnej oceny, którą warunkują aktywny udział studenta w dyskusjach na zajęciach (argumentacja własnego stanowiska); opracowanie i przedstawienie referatu/prezentacji multimedialnej/mapy myśli wybranego zagadnienia z zakresu dydaktyki ogólnej; przygotowanie indywidualnie lub w grupach prac pisemnych/sporządzenie portfolio/wykonanie pomocy dydaktycznej, napisanie konspektu lekcji.

Ocena ostateczna z przedmiotu jest średnią arytmetyczną z obu form zajęć.



92


Obciążenie pracą

Studia

stacjonarne

(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe

(udział w zajęciach; konsultacjach;

egzaminie, itp.)

30 25


(przygotowanie do: zajęć, kolokwium,

egzaminu; studiowanie literatury;

przygotowanie: pracy pisemnej, projektu,

prezentacji, raportu, wystąpienia; itp.)

50 55

Łącznie 80 80

Punkty ECTS Studia

stacjonarne

Studia

niestacjonarne

Zajęcia z udziałem nauczyciela

akademickiego 1 1

Zajęcia bez udziału nauczyciela

akademickiego 2 2

Łącznie 3 3


1. Bereźnicki F., Dydaktyka kształcenia ogólnego, „Impuls”, Kraków 2001.

2. Dryden G., Vos J., Rewolucja w uczeniu, tłum. B. Jóźwiak, Wydawnictwo Moderski i S-ka, Poznań 2000.

3. Konarzewski K., Kruszewski K., Sztuka nauczania, t. 1-2 , PWN, Warszawa 2004.

4. Kupisiewicz Cz., Dydaktyka ogólna, „Graf – Punkt”, Warszawa 2000.

5. Niemierko B., Kształcenie szkolne. Podręcznik skutecznej dydaktyki, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2007.

6. Okoń W., Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 2003.

7. Półturzycki J., Dydaktyka dla nauczycieli, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 1996.

8. Taraszkiewicz M., Jak uczyć lepiej? Czyli refleksyjny praktyk w działaniu, Wydawnictwa CODN, Warszawa 2000.


1. Arends R. J., Uczymy się nauczać, tłum. K. Kruszewski, WSiP, Warszawa1994.

2. Błaszczyk K., Szkoła wobec zmian (1999 - 2003), Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2007.

3. Brophy J., Motywowanie uczniów do nauki, tłum. K. Kruszewski, PWN, Warszawa 2002.

4. Denek K., Ku dobrej edukacji, „Akapit”, Toruń – Leszno 2005.

5. Gnitecki J., Dydaktyka epistemologiczna, Wydawnictwo Naukowe PTP Oddział w Poznaniu, Poznań 2003.

6. Gnitecki J., Supernaucznie. Perspektywy nowej edukacji, Wydawnictwo Naukowe PTP Oddział w Poznaniu, Poznań 1997.

7. Kobyłecka E., Nauczyciel wobec współczesnych zadań edukacyjnych, „Impuls”, Kraków 2005.

8. Kupisiewicz Cz., Szkice z dziejów dydaktyki, „Impuls”, Kraków 2010.

9. Paradygmaty współczesnej dydaktyki, red. L. Huryło, D. Klus-Stańska, M. Łojko, „Impuls”, Kraków 2009.

10. Procesy uczenia się i ich uwarunkowania, red. F. Bereźnicki, K. Denek, J. Świrko-Pilipczuk, Agencja Wydawnicza „Kwadra”, Szczecin 2005.



93

PROGRAM OPRACOWAŁA: dr hab. Inetta Nowosad, prof. UZ, dr hab. Ewa Pasterniak-Kobyłecka, dr Klaudia

Błaszczyk, dr Ewa Bochno



94

GGG III MMM NNN AAA SSS TTT YYY KKK AAA KKK OOO MMM PPP EEE NNN SSS AAA CCC YYY JJJ NNN OOO ––– KKK OOO RRR EEE KKK CCC YYY JJJ NNN AAA

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-GKK



Odpowiedzia lny za p rzedmi ot : dr Ewa Skorupka

Prowadzący: dr Ewa Skorupka

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

5

W ykład 15 1

IV

Egzamin

Laborator ium 45 3 Zaliczenie na ocenę


W ykład 9

IV

Egzamin

Laborator ium 27 Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie studenta z anatomiczno-fizjologiczną i patofizjologiczną charakterystyką postawy ciała człowieka, objawami i przyczynami jej zaburzeń, metodyką i organizacją postępowania korekcyjno-kompensacyjnego oraz metodami oceny postawy ciała. Kształtowanie właściwych postaw w stosunku do osób o różnym poziomie rozwoju psychomotorycznego.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowa wiedza z zakresu teorii i metodyki wychowania fizycznego, anatomii człowieka i jego rozwoju fizycznego.


Treści wykładów: Kręgosłupa budowa anatomiczna, neurofizjologiczna i biomechaniczna regulacja postawy ciała, rola układu mięśniowego w utrzymaniu pozycji spionizowanej. Bio-psycho-społeczne wyznaczniki postawy ciała człowieka i rozwój w ontogenezie. Przyczyny wad postawy ciała. Teoria i metodyka postępowania korekcyjno-kompensacyjnego, metody i formy pracy z zaburzeniami statyki ciała, trójtorowość metod usprawniania korekcyjnego, fazy reedukacji posturalnej, systematyka stosowanych ćwiczeń i pozycji. Tok, konspekt lekcji gimnastyki kompensacyjno – korekcyjnej. Klasyfikacja anatomiczno-patologiczna wad postawy i metodyka postępowania korekcyjno-kompensacyjnego w poszczególnych wadach. Wybrane metody stosowane w gimnastyce kompensacyjno – korekcyjnej. Profilaktyka zaburzeń postawy ciała, tzw. szkoła pleców, zasady ergonomii w miejscu pracy i wypoczynku ucznia. Badanie narządu ruchu, jako podstawa postępowania korekcyjno-kompensacyjnego. Subiektywne i obiektywne metody oceny postawy ciała.

Treści konwersatoriów: Systematyka pozycji i ćwiczeń korekcyjnych, fazy reedukacji posturalnej – przykłady ćwiczeń z wykorzystaniem zasad propriocepcji, kształtowanie nawyku prawidłowej postawy, zabawy i gry korekcyjne.Wady postawy w płaszczyźnie strzałkowej: plecy wklęsłe, okrągłe, choroba Scheuermanna, plecy okrągło- wklęsłe, plecy płaskie – postępowanie korekcyjno-kompensacyjne. Zniekształcenia klatki piersiowej i zniekształcenia i wady w obrębie stóp: postępowanie usprawniające i profilaktyczne. Skolioza: podział, etiologia, patobiomechanika zmian skoliotycznych, leczenie i usprawnianie.



95

Praktyczne wykorzystanie zasad profilaktyki zaburzeń postawy ciała, ćwiczenia przyjmowania prawidłowej pozycji siedzącej,

ochrona kręgosłupa w czasie pracy fizycznej i wypoczynku. Uproszczone badanie ortopedyczne, testy funkcjonalne,

metodyka badania stóp, karty badania postawy ciała. Testy wytrzymałości posturalnej mięśni.


Wykład, wykład konwersatoryjny, pomiar, metoda poglądowa, metoda analityczna, dyskusja problemowa, samodzielne

opracowywanie materiałów metodycznych.


Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Zna metody oceny stanu zdrowia oraz objawy i przyczyny

wybranych zaburzeń i zmian chorobowych. Ma

podstawową wiedzę o zasadach promocji zdrowia i

zdrowego trybu życia

K 1 _W 0 5

Egzamin pisemny z progami

punktowymi

(test z progami punktowymi)

wykład

Potrafi podjąć działania diagnostyczne, profilaktyczne i

terapeutyczne odpowiadające potrzebom jednostki i

grupy społecznej

K 1 _U 0 5

kolokwium

projekt indywidualny

obserwacja

test umiejętności praktycznych

Laboratorium


wpajać postawy uczciwej rywalizacji sportowej i zasad

fair play

K 1 _K 0 4 zadania praktyczne

obserwacja Laboratorium

Potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji

określonych przez siebie lub innych zadań K 1 _K 0 5


przygotowania merytorycznego.

zadania praktyczne

Laboratorium


wykonywania zadań właściwych dla działalności

zawodowej związanej z kierunkiem studiów

K 1 _K 0 9 Konwersacja – ocena aktywności i


WARUNKI ZALICZENIA:

Wykłady z przedmiotu kończą się egzaminem w formie pisemnej zgodnym z podanymi kryteriami – test z progami punktowymi. Ćwiczenia kończą się zaliczeniem na ocenę. Metodami weryfikacji efektów kształcenia są: test z progami punktowymi, testy umiejętności praktycznych, ocena konspektu lekcji, ocena prowadzenia zajęć korekcyjno-kompensacyjnych.

Wykłady z przedmiotu kończą się egzaminem w formie pisemnej zgodnym z podanymi kryteriami na

podstawie testu z progami punktowymi. Ocena pozytywna to zdobycie minimum 60% punktów.


Laboratorium kończą się zaliczeniem na ocenę. Warunkiem zdobycie zaliczenia jest pozytywne zaliczenie kolokwiów, zadań praktycznych, obserwacje i ocena umiejętności praktycznych związanych z wykonaniem projekt indywidualnego –konspektu zajęć gimnastyki korekcyjno-kompensacyjnej (zgodność z tematem, struktura pracy, odpowiedni i twórczy dobór metod, ćwiczeń) i przeprowadzenie lekcji gimnastyki korekcyjno-kompensacyjnej na ocenę pozytywną na grupie studentów. Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną wszystkich ocen cząstkowych.

Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną końcowych ocen z egzaminu i konwersatoriów.



(w godz.)


(w godz.)



96

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

50 85

Łącznie 125 125




Łącznie 5 5


1. Bogdanowicz i in., Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka. WSiP, Warszawa, 1997. 2. Bondarowicz M., Owczarek S., Zabawy i gry ruchowe w gimnastyce korekcyjnej, Warszawa, WSiP, 1997. 3. Karkosz K., Gimnastyka. Systematyka, technika i metodyka wybranych ćwiczeń. Wyd. AWF, Wrocław, 2002. 4. Kasperczyk T., Wady postawy ciała - diagnostyka i leczenie. Wyd. „Kasper”, Kraków, 2004. 5. Kempf H.D., Fischer J., Szkoła kręgosłupa – ćwiczenia dla dzieci. Wyd.„Vocatio”, Warszawa, 1998. 6. Kutzner - Kozińska M., Korekcja wad postawy. WSiP, Warszawa, 1996. 7. Nawara H., Nawara U., Gry i zabawy integracyjne. Wyd. AWF Wrocław, 2001. 8. Nowotny J. Saulicz E., Niektóre zaburzenia statyki ciała i ich korekcja, Katowice, 1998. 9. Owczarek S., Atlas ćwiczeń korekcyjnych. WSiP, Warszawa, 2009. 10. Owczarek S., Korekcja wad postawy – pływanie i ćwiczenia w wodzie. WSiP, Warszawa, 1999. 11. Raab A., Joga kręgosłupa. Uśmierzanie bólu pleców. Wyd. „Interspar”, Warszawa, 2002. 12. Wilczyński J., Korekcja wad postawy. Wyd. Anthropos, Starachowice, 2001. 13. Wilczyński J., Boczne skrzywienie kręgosłupa. Cz. I, II. Wszechnica Świętokrzyska, Kielce, 2000. 14. Zeyland-Malawka E. Badanie postawy ciała. Wyd. AWF, Gdańsk, 2009. 15. Zeyland-Malawka E. Ćwiczenia korekcyjne. Wyd. AWF, Gdańsk, 2009. 16. Zarządzenie MEN z dnia 19.11.1996 (Dz. Urz. MOiW nr 83 poz. 724).


1. Teml H. Relaks w nauczaniu. WSiP, Warszawa, 1997. 2. Wychowanie Fizyczne i Zdrowotne. 3. Fizjoterapia.

UWAGI:

PROGRAM OPRACOWAŁ:

Dr Ewa Skorupka



97

FFF III ZZZ JJJ OOO LLL OOO GGG III AAA

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WF-Fizj



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : dr Mateusz Rynkiewicz

Prowadzący: dr Mateusz Rynkiewicz

Forma zajęć

Liczba

godzin w

semestrze

Liczba

godzin w

tygodniu


ECTS

Studia s tacjonarne

6

W ykład 30 2

III

Egzamin pisemny



W ykład 18

III

Egzamin pisemny


CEL PRZEDMIOTU: Zapoznanie studenta i zrozumienie przez niego zasad funkcjonowania organizmu ludzkiego

jako całości, przyswojenie wiedzy na temat działania układu nerwowego, krążenia, oddechowego. Student

zostaje zaznajomiony z tematyką wpływu różnego rodzaju wysiłku na funkcjonowanie poszczególnych układów.

Student ma rozumieć znaczenie wydolności tlenowej i beztlenowej dla zdrowia i sprawności fizycznej człowieka.

Student musi nabyć umiejętność oceny wydolności człowieka, zna i rozumie różnice wydolnościowe pomiędzy

dziećmi a dorosłymi, zna następstwa braku ruchu i otyłości.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Znajomość anatomii człowieka, biochemii oraz biomechaniki.


ĆWICZENIA:

1. POBUDLIWOŚĆ I POBUDZENIE 1. Istota pobudzenia, tkanki pobudliwe 2. Potencjał błony komórkowej: 3. spoczynkowy 4. czynnościowy 5. rodzaje włókien nerwowych, a szybkość przewodzenia 6. synapsa nerwowo - mięśniowa 7. struktura czynnościowa synaps 8. transmisja synaptyczna: neurotransmitery, mediatory .

2. FIZJOLOGIA MIĘŚNI SZKIELETOWYCH Struktura czynnościowa mięśni szkieletowych:

1. sarkomer

2. siateczka sarkoplazmatyczna Transmisja nerwowo-mięśniowa Sprzężenie elektromechaniczne Rodzaje włókien mięśniowych i jednostek motorycznych Rekrutacja jednostek motorycznych 3. RODZAJE SKURCZÓW ; SIŁA MIĘŚNIOWA



98

Zależność wielkości skurczu mięśnia od siły bodźca: Bodziec podprogowy, progowy, nadprogowy Prawo średnich obciążeń Rodzaje skurczów mięśnia szkieletowego i czynniki je wywołujące: Skurcz pojedynczy Skurcz tężcowy (niezupełny, zupełny) Skurcz izotoniczny, izometryczny i auksotoniczny Praca koncentryczna i ekscentryczna mięśni 4. PODSTAWY KONTROLI RUCHU

Koordynacja układu nerwowo – mięśniowego. Ośrodki kontroli ruchów dowolnych i postawy ciała ( układ piramidowy i pozapiramidowy). Regulacja napięcia mięśniowego (wrzecionko nerwowo-mięśniowe) Czynność móżdżku Narząd równowagi, wzroku i czucie skórne. 5. FIZJOLOGIA KRWI Krew i jej funkcje. Elementy morfotyczne krwi: erytrocyty, leukocyty, trombocyty Hemoglobina i jej funkcja Funkcja homeostatyczna krwi. Hemostaza 6. FIZJOLOGIA UKŁADU KRĄŻENIA

Fizjologia układu krążenia / serce i naczynia krwionośne /. Fazy cyklu sercowego / revolutio cordis /. Praca serca: statyczna, dynamiczna Elektrokardiografia jako metoda oceny pracy serca Tętno jako przejaw czynności serca, metody pomiaru Ciśnienie tętnicze krwi i jego pomiar. Czynniki wpływające na jego wielkość. Tony serca Objętość wyrzutowa i pojemność minutowa serca 7. FIZJOLOGIA UKŁADU ODDECHOWEGO

Mechanika oddychania – doświadczenie Dondersa Skład powietrza atmosferycznego /wdechowego/, wydechowego i pęcherzykowego. Objętość gazów wyrażona w warunkach ATPS, BTPS, STPD. Spirometria: pojemność życiowa płuc i jej składowe Wentylacja minutowa płuc i jej pomiar Czynniki wpływające na wielkość wentylacji minutowej płuc. Oznaczanie nasilonej jednosekundowej objętości wydechowej płuc (próba Tiffenau-Pinelli) 8. PRZEMIANA MATERII I ENERGII

Anabolizm i katabolizm Rodzaje energii w organizmie Bilans energetyczny Jednostki energii w fizjologii Podstawowa, spoczynkowa i wysiłkowa przemiana materii Metody oznaczania przemiany materii: metoda kalorymetrii bezpośredniej metoda kalorymetrii pośredniej Iloraz oddechowy /RQ/ a przemiana materii 9. REAKCJA UKŁADU KRĄŻENIA I ODDYCHANIA NA WYSIŁKI O RÓŻNYM CHARAKTERZE:

.wysiłek statyczny (rejestracja zmian RR, HR) ۔ wysiłek dynamiczny - krótkotrwały (10-sekundowy wysiłek supramaksymalny, na ergometrze z ۔

rejestracją częstości skurczów serca) wysiłek dynamiczny - długotrwały (reakcja na wysiłki o różnej intensywności do ustalenia wskaźników ۔

fizjologicznych: HR, RR 10. BADANIE ADAPTACJI UKŁADU SERCOWO - NACZYNIOWEGO DO WYSIŁKU:

próba harwardzka

test PWC170 11. BADANIE WYDOLNOŚCI AEROBOWEJ ORGANIZMU:

- wydolność tlenowa i czynniki wpływające na jej wielkość - mierniki wydolności tlenowej - oznaczanie maksymalnego pochłaniania tlenu VO2max metodą pośrednią Astrand-Ryhming.

12. WYDOLNOŚĆ ANAEROBOWA; metody oceny wydolności beztlenowej: test Wingate 13. FIZJOLOGIA WYSIKÓW FIZYCZNYCH ORAZ SPORTU DZIECI I MŁODZIEŻY Charakterystyka organizmu człowieka w okresie rozwojowym (od 6. roku życia do ukończenia okresu dojrzewania) Reakcja dzieci w różnym wieku na wysiłek fizyczny: długotrwały (oparty o tlenową resyntezę ATP), krótkotrwały (oparty o beztlenową resyntezę ATP), siłowy Wydolność fizyczna dzieci. Skuteczność treningu sportowego w różnych okresach rozwoju.



99

14. ZMĘCZENIE

Pojęcie zmęczenia i jego biologiczne znaczenie dla organizmu. Rodzaje i przyczyny zmęczenia: ostre, podostre, przewlekłe; lokalne i ustrojowe; obwodowe i ośrodkowe Obiektywne i subiektywne objawy zmęczenia. Znaczenie procesów zmęczenia i wypoczynku w treningu sportowym. WYKŁADY Homeostaza organizmu Zmiana aktywności ruchowej człowieka na przestrzeni ewolucji i zmiany fizjologiczne z tego wynikające Energetyka pracy mięśni Termoregulacja podczas spoczynku oraz wysiłków o różnej charakterystyce i w różnych warunkach atmosferycznych Akinezja i jej skutki fizjologiczne Otyłość, przyczyny, następstwa, sposoby jej oceny i przeciwdziałania Zasady treningu

Wpływ treningu prozdrowotnego na organizm

Trening wytrzymałościowy

Trening siłowy Trening wysokogórski Wydolność fizyczna kobiet Niedozwolone wspomaganie w rekreacji ruchowej i w sporcie oraz fizjologiczne tego następstwa


Wykład

1. metoda podająca,

2. wykład informacyjny Konwersatoria

3. dyskusja problemowa

4. obserwacja

5. burza mózgów


Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Pos iada wiedzę z zak resu anatom icznych,

f i z jo l og ic znych i b i o l og icznych pods taw nauk o

zd rowiu o raz nauk o ku l tu rze f i zyc zne j .

K1_W 01

sprawdzian, egzamin, dyskusja, bieżąca

kontrola na zajęciach Ćwiczenia

Wykład

Pos iada um ie ję tnośc i loka l i zowania i

nazywan ia e lementów budowy c ia ł a i jego

funkc j i . Pot ra f i dokonać oce ny budowy i

wydolnośc i organ izmu cz łowieka na różnym poz iom ie rozwoju ontogene tycznego.

K1_ U01

sprawdzian, egzamin, dyskusja, bieżąca

kontrola na zajęciach Ćwiczenia

Wykład

Rozumie pot rzebę uczen ia s ię przez ca łe

życ ie . K1_ K01

dyskusja Ćwiczenia

Wykład

WARUNKI ZALICZENIA:

Ćwiczenia: zaliczenie na ocenę obejmuje materiał ćwiczeniowy, warunkiem zaliczenia jest otrzymanie przez studenta minimum 3 pozytywnych ocen cząstkowych z pięciu pytań jakie są mu zadawane podczas sprawdzianu, aby uzyskać ocenę pozytywną z pytania cząstkowego student musi wykazać się minimum 50% wiedzą jaka była mu zaprezentowana na zajęciach. Jeśli zostaną spełnione powyższe warunki wówczas średnią ocenę ustala się zgodnie z zasadą:



100

- średnia do 3,25 stanowi ocenę końcową 3,0; 3,26 – 3,5 stanowi ocenę końcową 3,5, średnia 3,51 – 4,0 stanowi

ocenę końcową 4,0; średnia 4,01 - 4,25 stanowi ocenę końcową 4,5; średnia 4,51 – 5,0 stanowi ocenę końcową

5,0.

Wykłady: egzamin na ocenę obejmuje materiał wykładowy; warunkiem zdawania egzaminu jest uzyskanie oceny pozytywnej z ćwiczeń. Warunkiem zdania egzaminu jest otrzymanie przez studenta minimum 3 pozytywnych ocen cząstkowych z pięciu pytań jakie są mu zadawane podczas egzaminu, aby uzyskać ocenę pozytywną z pytania cząstkowego student musi wykazać się minimum 50% wiedzą jaka była mu zaprezentowana na zajęciach. Jeśli zostaną spełnione powyższe warunki wówczas średnią ocenę ustala się zgodnie z zasadą: - średnia do 3,25 stanowi ocenę końcową 3,0; 3,26 – 3,5 stanowi ocenę końcową 3,5, średnia 3,51 – 4,0 stanowi ocenę końcową 4,0; średnia 4,01 - 4,25 stanowi ocenę końcową 4,5; średnia 4,51 – 5,0 stanowi ocenę końcową 5,0.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe




przygotowanie: pracy pisemnej, projektu, prezentacji, raportu, wystąpienia; itp.)

50 100

Łącznie 150 150




Łącznie 6 6


1) Adach A – Ćwiczenia z fizjologii ogólnej i fizjologii wysiłku fizycznego. AWF Poznań 2009. 2) Górski J. Fizjologia wysiłku i treningu fizycznego. PZWL Warszawa 2011. 3) Jaskólski A - Podstawy fizjologii wysiłku fizycznego z zarysem fizjologii człowieka. AWF Wrocław,

2002. 4) Traczyk W - Fizjologia człowieka w zarysie. PZWL, Warszawa, 1989. 5) Kozłowski S, Nazar K - Wprowadzenie do fizjologii klinicznej. PZWL, Warszawa, 1995.


1) Miętkiewski E - Zarys fizjologii lekarskiej. PZWL, W-wa,1984. 2) Górski J - Fizjologiczne podstawy wysiłku fizycznego. PZWL, W-wa 2001. 3) Halicka-Ambroziak H – Wskazówki do ćwiczeń z fizjologii dla studentów. AWF, Warszawa, 1983

UWAGI:

PROGRAM OPRACOWAŁ: dr Mariusz Naczk



101

EEE DDD UUU KKK AAA CCC JJJ AAA ZZZ DDD RRR OOO WWW OOO TTT NNN AAA

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-EdZd



Odpowiedzia lny za przedmiot : dr hab. Agnieszka Zembroń-Łacny, prof. UZ

Prowadzący: dr hab. Agnieszka Zembroń-Łacny, prof. UZ

mgr Barbara Morawin

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trze

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zaliczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

3

W ykład 30 2 IV Zaliczenie z oceną

Konwersato r ium 15 1 IV Zaliczenie z oceną


W ykład 18 IV Zaliczenie z oceną

Konwersato r ium 9 IV Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Przekazanie wiedzy na temat czynników warunkujących zdrowie oraz zasad profilaktyki i promocji zdrowia w

odniesieniu do najczęściej występujących zaburzeń zdrowotnych i chorób cywilizacyjnych. Zapoznanie studenta z

krajowymi i międzynarodowymi programami z zakresu promocji i edukacji zdrowotnej. Przygotowanie studenta

wychowania fizycznego do roli promotora i edukatora zdrowia.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Student posiada wiedzę z zakresu rozwoju człowieka w aspekcie biologicznym, psychologicznym i społecznym

oraz potrafi opisać i interpretować zjawiska fizjologiczne zachodzące w organizmie pod wpływem czynników

zewnętrznych.


Definicja zdrowia i aspekty zdrowia wg Światowej Organizacji Zdrowia. Czynniki wpływające na zdrowie jednostek

i populacji; Holistyczny i biomedyczny model zdrowia. Geneza Promocji Zdrowia, obszary działań i metody w

promocji zdrowia. Rola nauczyciela wychowania fizycznego w Promocji Zdrowia. Zagrożenie zdrowia w XXI wieku

(choroby cywilizacyjne, choroby zakaźne). Czynniki warunkujące zdrowie i zachowania zdrowotne. Strategia

wychowania fizycznego przeciwko chorobom cywilizacyjnym. Stan zdrowia dzieci i młodzieży w Polsce. Postawy

zdrowotne i tryb życia dzieci i młodzieży w XXI wieku. Substancje psychoaktywne. Profilaktyka uzależnień od

substancji psychoaktywnych, alkoholizm, nikotynizm (programy pomocy i placówki dla osób uzależnionych).

Zdrowie psychiczne i psychospołeczne (podstawowe czynniki wpływające na zdrowie psychiczne). Edukacja

seksualna (epidemiologia i profilaktyka chorób przenoszonych drogą płciową). Internet a możliwości poprawy

efektów edukacji zdrowotnej.


Wykład: konwencjonalny, metoda podająca, informacyjna z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych oraz

elementy prezentacji problemowej i dyskusji.



102

Konwersatorium: dyskusje poprzedzone prelekcją lub prezentacją przygotowaną przez studenta, praca w

grupach, analiza i dyskusja nt. aktualnych danych dot. stanu zdrowia populacji polskiej, programów zdrowotnych,

profilaktyki uzależnień itp. (metody eksponujące - film, metody przypadków – study case)


Opis e fektu Symbole

efektów

Metody

weryf ikacj i

Forma

zajęć

Zna metody oceny stanu zdrowia oraz objawy i przyczyny wybranych zaburzeń i zmian chorobowych. Ma podstawową wiedzę o zasadach promocji zdrowia i zdrowego trybu życia.

K1_W05

Test z progami

punktowymi

Wykład

Potrafi podjąć działania diagnostyczne, profilaktyczne i terapeutyczne odpowiadające potrzebom jednostki i grupy społecznej.

K1_U05

Kolokwium,

projekt

Konwersatorium

Umie rozwiązywać problemy charakterystyczne dla

współczesnego świata. Potrafi komunikować się z

jednostką i grupą społeczną w zakresie związanych ze

studiowanym kierunkiem.

K1_U10

Kolokwium,

projekt

Konwersatorium

Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. K1_K01 Dyskusja Konwersatorium

Okazuje szacunek wobec ucznia, wychowanka, grup społecznych oraz troskę o ich zdrowie i rozwój psychomotoryczny.

K1_K03 Dyskusja Konwersatorium

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykład: zaliczenie końcowe w formie pisemnej trwa 60 minut, zawiera 60 pytań zamkniętych i 10 pytań

otwartych. Do zaliczenia na ocenę dostateczną konieczne jest uzyskanie 40 pkt (50%) na 80 pkt. możliwych do zdobycia. Do zaliczenia końcowego student jest dopuszczany na podstawie zaliczenia ćwiczeń.

Konwersatorium: warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwium przeprowadzonego w

formie pisemnej oraz pozytywnej oceny prelekcji/prezentacji wybranego tematu/zagadnienia związanego z przedmiotem. Kolokwium pisemne trwa 40 minut, zawiera 40 pytań zamkniętych. Do zaliczenia na ocenę dostateczną konieczne jest uzyskanie 20 pkt (50%) na 40 pkt. możliwych do zdobycia. W przypadkach nieobecności na ćwiczeniach, Student powinien uzupełnić braki w terminie uzgodnionym z prowadzącym zajęcia.

Ocena końcowa to średnia arytmetyczna wszystkich form przewidzianych do realizacji przedmiotu. Wyniki

średniej arytmetycznej ustala się zgodnie z zasadą: średnia 3,25 stanowi ocenę końcową 3,5; średnia 3,75

stanowi ocenę końcową 4,0; średnia 4,25 stanowi ocenę końcową 4,5; średnia 4,75 stanowi ocenę końcową 5,0.

Aby uzyskać zaliczenie końcowe niezbędne jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch kolokwiów przewidzianych

w semestrze z tematyki wykładowej i ćwiczeniowej oraz prezentacji/prelekcji przygotowanej przez Studenta.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe (udział w zajęciach, konsultacjach i

egzaminie itp.)

45 30

Samodzielna praca studenta (przygotowanie do: zajęć,

projektu/prezentacji, dyskusji, studiowanie literatury itp. )

30 45

Łącznie godzin 75 75




Łącznie 3 3



103


1. Woynarowska B. Edukacja zdrowotna; podręcznik akademicki. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2013. 2. Woynarowska B. Wybrane zagadnienia w sporcie dzieci i młodzieży. W: Medycyna Sportowa (red. Jegier A,

Nazar K, Dziak A) Wyd. Lekarskie PZWL Warszawa 2013: 179-240. 3. Jegier A. Aktywność fizyczna dorosłych – korzyści zdrowotne i obowiązujące zalecenia. W: Medycyna

Sportowa (red. Jegier A, Nazar K, Dziak A) Wyd. Lekarskie PZWL Warszawa 2013: 241-268. 4. Kostka T, Kostka J. Aktywność ruchowa a starzenie się organizmu. W: Medycyna Sportowa (red. Jegier A,

Nazar K, Dziak A) Wyd. Lekarskie PZWL Warszawa 2013: 269-278. 5. Szyguła Z, Gawroński W, Nowacka E, Ziemba A. Podstawowe zasady racjonalnego żywienia w sporcie. W:

Medycyna Sportowa (red. Jegier A, Nazar K, Dziak A) Wyd. Lekarskie PZWL Warszawa 2013: 281-304. 6. Jegier A. Aktywność fizyczna w chorobach przewlekłych. W: Medycyna Sportowa (red. Jegier A, Nazar K,

Dziak A) Wyd. Lekarskie PZWL Warszawa 2013: 265-824.


1. Publikacje Biura Światowej Organizacji Zdrowia WHO; http://www.who.un.org.pl/ 2. Puchalski K. Internet a możliwości poprawy efektów edukacji zdrowotnej. Krajowe Centrum Promocji Zdrowia

w Miejscu Pracy Instytut Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera w Łodzi. Studia Edukacyjne 2012; https://repozytorium.amu.edu.pl/jspui/bitstream/10593/5905/1/studia_eduk_23_s_119-140.pdf

3. Publikacje i raporty Unii Europejskiej nt. zdrowia i odżywiania; http://europa.eu/pol/health/index_pl.htm

4. Publikacje i raporty Unii Europejskiej nt. sportu; http://europa.eu/pol/spo/index_pl.htm 5. Publikacje Unii Europejskiej nt. chorób cywilizacyjnych i walki z otyłością

http://bookshop.europa.eu/pl/badania-medyczne-i-biologiczne-cbX74KABstxngAAAEjdpEY4e5L/ 6. Krajowe biuro do spraw przeciwdziałania narkomanii http://www.narkomania.gov.pl/portal


dr hab. Agnieszka Zembroń-Łacny, prof. UZ

http://www.who.un.org.pl/

https://repozytorium.amu.edu.pl/jspui/bitstream/10593/5905/1/studia_eduk_23_s_119-140.pdf

http://europa.eu/pol/health/index_pl.htm

http://europa.eu/pol/spo/index_pl.htm

http://bookshop.europa.eu/pl/badania-medyczne-i-biologiczne-cbX74KABstxngAAAEjdpEY4e5L/

http://www.narkomania.gov.pl/portal



104

PPP III ŁŁŁ KKK AAA RRR ĘĘĘ CCC ZZZ NNN AAA

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-PiłR



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : mgr Władysław Leśniak

Prowadzący: mgr Władysław Leśniak

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

2

Laboratorium 30 2 III



Laboratorium 18 III


CEL PRZEDMIOTU:

Przygotowanie studentów do samodzielnego prowadzenia różnych form zajęć z piłki ręcznej. Usprawnienie studentów w zakresie techniki gry w piłkę ręczną. WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowe umiejętności podań, chwytów, rzutu i kozłowania. ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:

1. Podstawowe umiejętności w zakresie techniki gry: postawa w obronie i w ataku, poruszanie się w obronie (krok dostawny, odskok, doskok, bieg przodem i tyłem, zatrzymanie się, poruszanie się w atakowaniu (starty, bieg ze zmiana tempa, bieg ze zmianą kierunku, skoki w przód i w górę,

obroty), chwyty (półgórny, górny, na wysokości bioder, dolny, z podłoża, sytuacyjne), podania (półgórne, górne, dolne), rzuty (w wyskoku w przód i w górą, z padem, z przeskokiem, w biegu), kozłowanie (pojedyncze, ciągłe, toczenie piłki), zwody (zwód pojedynczy przodem i tyłem).

2. Opanowanie umiejętności w zakresie gry indywidualnej w obronie: ustawienie względem piłki, krycie ręki z piłką, blokowanie piłki, przechwyt piłki, wygarnięcie piłki, właściwe reagowanie na zawody, krycie od strony piłki, krycie przeciwnika stojącego tyłem do bramki.

3. Opanowanie umiejętności w zakresie gry indywidualnej w ataku: indywidualne umiejętności uwalniania się od przeciwnika w celu wyjścia na pozycję poprzez wyminiecie,

zabiegniecie, dobiegniecie, obiegniecie, wyjście do piłki. 4. Nauka podstawowych rozwiązań w obronie:

obrona, krycie „każdy swego” – fragmenty 1x1, 2x2, 3x3, obrona, krycie z przekazywaniem – fragment 2x2, obrona, krycie „każdy swego” na całym boisku, obrona, krycie „każdy swego” na połowie boiska,



105

obrona, krycie „każdy swego” w obrębie linii rzutów wolnych, obrona strefowa 3x3, poruszanie się w kierunku podanej piłki.

5. Opanowanie umiejętności gry w kontrataku w zakresie: startu do kontrataku, przyjęcia pierwszego podania od bramkarza, rozwiązywanie sytuacji 2x0, 2x1, 2x2.

6. Opanowanie podstawowych umiejętności gry w ataku pozycyjnym: atak prostopadły wielokrotny, atak prostopadły wielokrotny wiążący, współpraca rozgrywający - obrotowy,

7. Gra szkolna z zastosowaniem poznanych elementów techniczno – taktycznych. 8. Praktyczna nauka sędziowska. 9. Zaliczenia



Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody


Student ma pogłębioną i uporządkowaną wiedze na temat gry w piłkę ręczną, potrafi objaśniać przepisy gry, dobierać specjalistyczną terminologię w zakresie gry w piłkę ręczną

K1_W04 Test z progami punktowymi

Laboratorium

Potrafi ocenić sprawność ucznia, identyfikować

błędy i zaniedbania w praktyce charakterystyczne

dla gry w piłkę ręczną oraz stosować

odpowiednie działania korygujące, wybiera

odpowiednie metody i środki dydaktyczne na

różnych etapach edukacji

K1_W07


Laboratorium

Potrafi zorganizować zajęcia rekreacyjne i zawody sportowe w piłkę ręczną dla różnych grup społecznych

K1_U09

K1_K04 Zadania wykonane grupowo

Laboratorium

Potrafi zaprezentować specjalistyczne

umiejętności ruchowe z zakresu gry w piłkę

ręczną

K1_U07

K1_K09




zawodowego i jest świadomy rozwoju osobistego

w ciągu całe życie


Laboratorium


technice, przepisach i metodyce nauczania gry w

piłkę ręczną, jest otwarty na pomoc i współpracę


Laboratorium



sportowych, jest wrażliwy na zapewnienie

bezpieczeństwa sobie i uczniom

K1_W08


Laboratorium


społecznych i rekreacyjnych wartości gier i zabaw

z piłką

K1_W09 Zadania wykonane indywidualnie

Laboratorium

WARUNKI ZALICZENIA:



106

Konwersatorium kończy się zaliczeniem na ocenę. Podstawą zaliczenia jest aktywne uczestnictwo w zajęciach. Ocenie

podlega:



Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest pozytywna ocena z konwersatorium.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 30

Łącznie 55 55




Łącznie 2 2


1. Czerwiński J.: Piłka ręczna. Gdańsk 1978. 2. Olejnik M., Paterka S.: Przewodnik do ćwiczeń z piłki ręcznej. Skrypt Nr 133. AWF Poznań 1997. 3. Paterka S., Nitka J.: Gry i zabawy ruchowe w nauczaniu piłki ręcznej. Poznań 1987. 4. Paterka S.: Mini piłka ręczna. Poznań 1994. 5. Walszyk L., Szkutnik R.: Piłka ręczna. Zasób ćwiczeń dla dzieci i młodzieży. Warszawa 2005. 6. Wrześniewski S.: Piłka ręczna. Poradnik metodyczny. Warszawa 2000. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: UWAGI:-

PROGRAM OPRACOWAŁ:

mgr Władysław Leśniak



107

PPP III ŁŁŁ KKK AAA NNN OOO ŻŻŻ NNN AAA

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-PiłN



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : mgr Jacek Sajnóg

Prowadzący: mgr Jacek Sajnóg

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

2

Laboratorium 30 2 IV



Laboratorium 18 IV


CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie studenta z historią i miejscem piłki nożnej w ogólnym systemie działalności sportowej oraz podstawowymi terminami i pojęciami. Usprawnienie studentów w zakresie techniki gry w piłkę nożną. Systematyka ćwiczeń do nauczania podstawowych elementów techniki i taktyki piłki nożnej umożliwiająca przeprowadzenie zajęć z wychowania fizycznego. Zapoznanie z wpływem piłki nożnej na rozwój, ruchowy, psychiczny i intelektualny człowieka. Przygotowanie studentów do samodzielnego prowadzenia różnych form zajęć z piłki nożnej. WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowe umiejętności techniczne gry w piłkę nożną. Ogólna dobra sprawność fizyczna. ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:

Technika poruszania się po boisku. Ćwiczenia oswajające z piłką. Zabawy i gry w nauczaniu techniki. Systematyka techniki. Uderzenia i przyjęcia piłki wewnętrzna częścią stopy, wewnętrznym podbiciem, prostym podbiciem, zewnętrznym podbiciem. Uderzenia i przyjęcia piłki głową. Przyjęcia piłki podeszwą, klatką piersiową, udem, podudziem. Prowadzenie piłki, strzały do bramki, drybling, zwody z piłką i bez piłki, Gra ciałem i odbieranie piłki, technika gry bramkarza, wrzut piłki z linii bocznej. Taktyka atakowania i bronienia, atakowanie i bronienie indywidualne oraz zespołowe. Struktura lekcji piłki nożnej. Organizacja zawodów oraz turniejów w piłce nożnej. Przepisy gry, sędziowanie. METODY KSZTAŁCENIA:


Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody


Student ma pogłębioną i uporządkowaną wiedze na temat gry w piłkę nożną, potrafi objaśniać przepisy gry, dobierać specjalistyczną terminologię w zakresie gry w piłkę nożną


Potrafi ocenić sprawność ucznia, identyfikować błędy i zaniedbania w praktyce charakterystyczne dla gry w piłkę nożną oraz stosować odpowiednie

K1_W07 K1_U05

Obserwacje i ocena umiejętności praktycznych studenta

Laboratorium



108

Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody


działania korygujące, wybiera odpowiednie metody i środki dydaktyczne na różnych etapach edukacji

Potrafi zorganizować zajęcia rekreacyjne i zawody sportowe w piłkę nożną dla różnych grup społecznych

K1_U09 K1_K04

Zadania wykonane grupowo Laboratorium

Potrafi zaprezentować specjalistyczne umiejętności ruchowe z zakresu gry w piłkę nożną

K1_U07 K1_K09


Laboratorium

Student rozumie potrzebę dokształcania zawodowego i jest świadomy rozwoju osobistego w ciągu całe życie


Laboratorium

Student jest świadomy zmian zachodzących w technice, przepisach i metodyce nauczania gry w piłkę nożną, jest otwarty na pomoc i współpracę


Laboratorium

Jest świadomy zwiększonego ryzyka nieszczęśliwych wypadków na zajęciach sportowych, jest wrażliwy na zapewnienie bezpieczeństwa sobie i uczniom

K1_W08 K1_K07


Laboratorium

Jest kreatywny w propagowaniu zdrowotnych, społecznych i rekreacyjnych wartości gier i zabaw z piłką


WARUNKI ZALICZENIA:

Laboratorium kończy się zaliczeniem na ocenę. Podstawą zaliczenia jest aktywne uczestnictwo w zajęciach. Ocenie podlega:



Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest pozytywna ocena z konwersatorium



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 30

Łącznie 55 55




Łącznie 2 2


1. Dziąsko J., Naglak Z.: Teoria gier zespołowych. PWN Warszawa. Wrocław 1983. 2. Gołaszewski J.: Piłka nożna – przewodnik metodyczno – szkoleniowy. Skrypt nr 121, AWF Poznań 1998. 3. Kaczor J.: Futsal – przepisy gry 2000. PZPN. Warszawa 2000. 4. Panfil R., Żmuda W.: Nauczanie gry w piłkę nożną. SMS . PZPN. Wrocław 1996. 5. Przepisy gry w piłkę nożną w pytaniach i odpowiedziach. PZPN. Warszawa 2002. 6. Przepisy gry w piłkę nożną. PZPN. Warszawa 2002. 7. Stronczyński W., Stuła A.: Gry i zabawy ruchowe w szkoleniu piłkarskim. Skrypt nr 100, AWF Poznań 1995. 8. Talaga J.: Taktyka piłki nożnej. Sport i Turystyka 1988.



109

9. Talaga J.: Technika piłki nożnej. Sport i Turystyka 1987. 10. Talaga J.: Trening piłki nożnej. Sport i Turystyka 1989. LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Bangsbo J.: Sprawność fizyczna piłkarza. Warszawa 1999. 2. Bondarowicz M.: Zabawy w grach sportowych. Warszawa 1995. 3. Ćmikiewicz L.: Piłka nożna dzieci i młodzieży. MAWI. Warszawa 2000. 4. Naglak Z.: Zespołowa gra sportowa. AWF Wrocław 1994. 5. Solveborn S.A.: Stretching. Sport i Turystyka 1982. 6. Unifikacja nauczania piłki nożnej. PZPN. Warszawa 1985. UWAGI:-

PROGRAM OPRACOWAŁ:

mgr Jacek Sajnóg



110

PPP RRR OOO SSS EEE MMM III NNN AAA RRR III UUU MMM

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-Pro



Odpowiedzia lny za przedmiot : prof. UZ dr hab. Ryszard Asienkiewicz

Prowadzący:

prof. UZ dr hab. Ryszard Asienkiewicz

prof. UZ dr hab. Józef Tatarczuk

dr Mateusz Rynkiewicz

prof. UZ dr hab. Agnieszka Zembroń-Łacny

prof. UZ dr hab. Tomasz Lisicki

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

4 Seminar ium 30 2 IV Zaliczenie z oceną


Seminar ium 18 IV Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Umiejętność samodzielnego zdobywania wiedzy. Nabycie doświadczenia w pisaniu tekstu naukowego. Zapoznanie się z metodami, technikami, narzędziami badawczymi i metodami statystycznymi - umiejętność prezentacji wyników badań (tabelaryczna i graficzna).

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Posiadanie wiedzy z zakresu studiowanego kierunku.


Technika pisania pracy naukowej (język, przypisy, spis treści, bibliografia, tytuły rozdziałów, itd.). Projektowanie rozwiązań na podstawie diagnozy. Realizacja projektu: przygotowanie i przedstawienie prezentacji koncepcji i realizacji projektu.


Dyskusja, pokaz, prezentacja studentów, praca z materiałem źródłowym, metoda projektu, praca indywidualna ze studentem, metoda analityczna, metoda syntetyczna.



111


Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody


Ma elementarną wiedzę o projektowaniu i

prowadzeniu badań w naukach o kulturze

fizycznej, a w szczególności o problemach

badawczych, metodach, technikach i

narzędziach badawczych.

K 1 _W 1 2

Prezentacja multimedialna

indywidualna Proseminarium

Posiada umiejętności korzystania z metod,

technik i narzędzi badawczych stosowanych

w naukach o kulturze fizycznej. Potrafi

samodzielnie formułować tekst i poprawnie

wnioskować

K 1 _U 1 2

Zadania praktyczne (projekt)

Dyskusja

Proseminarium

Potrafi formułować opinie dotyczące

jednostek, grup społecznych kontekście

związanym z wyborem zawodu.

K 1 _K 0 8

Dyskusja

Proseminarium

WARUNKI ZALICZENIA:

Proseminarium kończy się zaliczeniem z oceną. Warunkiem zaliczenia jest pozytywny wynik prezentacji multimedialnej z tematyki zaproponowanej przez nauczyciela, a także stwierdzenie przez prowadzącego systematycznych postępów w realizacji kolejnych etapów projektu, przedłożenie kolejnych części pracy.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

50 70

Łącznie 100 100




Łącznie 4 4


1. Hajduk E.: Hipoteza w badaniach pedagogicznych. Poradnik dla studentów. WSP Zielona Góra 1983. 2. Łobocki M.: Wprowadzenie do metodologii badan pedagogicznych. Oficyna Wydawnicza IMPULS,

Kraków 2003. 3. Pilch T.: Zasady badań pedagogicznych. Warszawa 1995. Literatura tematyczna – zgodna z zainteresowaniami studentów.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: Literatura związana z problematyka projektu badawczego i pracy dyplomowej.

Uwagi:



112

Szczegółowy program seminarium, wykaz literatury, wymagania dotyczący pracy ustala i podaje do wiadomości studentów prowadzący seminarium.

PROGRAM OPRACOWAŁ: Zespół prowadzący proseminarium



113

OOO BBB ÓÓÓ ZZZ SSS PPP OOO RRR TTT OOO WWW YYY LLL EEE TTT NNN III

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-ObSp

Typ p rzedmiotu: wybieralny

Język nauczania: Język polski


Prowadzący:

dr G. Biczysko, dr Mateusz Rynkiewicz, dr Tomasz

Grzybowski, mgr Marta Dalecka, mgr Barbara

Morawin

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

Laborator ium 64 III Zaliczenie na oceną

2


Laborator ium 64 III Zaliczenie na oceną

2

CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie studenta z formami pracy na placówce wypoczynku dzieci i młodzieży organizowanych w formie

kolonii, obozu w terenie, Bezpieczeństwo uprawiania kajakarstwa turystycznego, zajęć na kąpieliskach, w lesie i

poza terenem miejskim.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowa wiedza z zakresu metodyki wychowania fizycznego.


Podstawowe pojęcia z zakresu turystyki, turystyka szkolna, kwalifikowana. Turystyka usportowiona, pojecie turysty wg Cohena. Rola i miejsce imprez turystycznych: wycieczek i obozów szkolnych w planie dydaktyczno-wychowawczym szkoły. Organizacja wycieczek szkolnych w świetle uwarunkowań prawnych, zasad higieny i bezpieczeństwa. Krajoznawstwo, turystyka kwalifikowana, turystyka rodzinna, gry rekreacyjno-plenerowe. Pływanie i ratownictwo. Kajakarstwo. Ćwiczenia terenowe i atletyka terenowa.



114


Wykład konwersatoryjny, pokaz, metoda poglądowa, metoda analityczna, metoda syntetyczna, samodzielne

opracowywanie materiałów metodycznych


Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody


Ma podstawową wiedzę o organizacji pracy

nauczyciela wychowania fizycznego, jako animatora

i kreatora życia sportowego w instytucjach i

placówkach oświatowo-wychowawczych. Zna stan

aktualny oraz kierunki zmian systemu oświaty w

Polsce. Zna zasady organizacji turystyki i rekreacji



Wykład

Potrafi planować, projektować i realizować działania

z zakresu nauk o kulturze fizycznej z

uwzględnieniem obowiązujących norm i oraz

dostępnych warunków

K1_U06 Konwersacja – ocena aktywności i


Laboratorium



zasad fair play


przygotowania merytorycznego. Laboratorium

Potrafi rozwiązywać najczęstsze problemy

związane z wykonywaniem zawodu



Realizuje zadania w sposób zapewniający


przestrzega zasad bezpieczeństwa pracy



WARUNKI ZALICZENIA:

Testy i sprawdziany praktyczne z umiejętności ratowniczych na wodzie z limitem czasu, oceną skuteczności. Bieg terenowy z limitem czasu. Zawody – triatlon (pływanie łodzią na czas, bieg i pływanie)



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

4 4

Łącznie 68 68




Łącznie 2 2



115


1. Bielczyk Z (1975) Zasady organizowania wycieczek i obozów, AWF, Warszawa

2. Gruszka J.(1994) Wycieczki , biwaki, obozy, kolonie, Jelenia Góra

3. Hakke Cz., Nonas N. (1986) Wycieczki i zajęcia terenowe: poradnik metodyczny, WSiP,

Warszawa

4. Harajda R.(1978) Turystyka i krajoznawstwo w szkole: materiały szkoleniowe dla studentów

kierunków nauczycielskich, WSP Zielona Góra

5. Janowski I. (2003) Krajoznawstwo i turystyka szkolna , Wyd. Akademia Świętokrzyska, Kielce

6. Podolski J. (1974) Turystyka szkolna: poradniki dla nauczycieli. Wyd. 2, „ Turystyka i Sport”,

Warszawa

7. Trześniowski R., (1994), Zabawy i gry ruchowe, AWF, Warszawa.

8. Łobożewicz T., Bińczyk G., (2001), Podstawy turystyki. Wyższa Szkoła Ekonomiczna,

Warszawa.

9. Kiełbasiewicz-Drozdowska I., Siwiński W. (red.), (2001), Teoria i metodyka rekreacji

(zagadnienia podstawowe), Akademia Wychowania Fizycznego, Poznań

PROGRAM OPRACOWAŁ: zespół prowadzący zajęcia



116

OOO BBB ÓÓÓ ZZZ SSS PPP OOO RRR TTT OOO WWW YYY --- ZZZ III MMM OOO WWW YYY

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-ObSp



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : dr Ewa Skorupka

Prowadzący: dr E. Skorupka, dr T. Grzybowski

mgr L. Kleczewski,

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

2

Laborator ium 64 III Zaliczenie na ocenę


Laborator ium 64 III Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie studentów z teoretycznymi podstawami techniki jazdy na nartach, metodyką nauczania narciarstwa oraz

wiadomości z zakresu bezpieczeństwa i higienie pracy nauczyciela na zimowym obozie sportowym. Zapoznanie z historią

narciarstwa polskiego i światowego oraz organizacją Polskiego Związku Narciarskiego. Nabycie specjalistycznych

umiejętności ruchowych związanych z narciarstwem, przygotowanie do samodzielnego prowadzenia zajęć. Kształtowanie

postaw zapewniających bezpieczeństwo własne i otoczenia. Narciarstwo a turystyka i rekreacja ruchowa.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowa wiedza z zakresu metodyki wychowania fizycznego


.Teoretyczne i praktyczne podstawy techniki jazdy na nartach. Wybrane metody i formy nauczania narciarstwa. Specyfika

prowadzenia zajęć w różnych grupach wiekowych. Organizacja szkolenia. Nauczanie narciarstwa: opanowanie podstaw

poruszania się na nartach: oswojenie ze sprzętem, poruszanie się po terenie płaskim, zwroty, nauka upadania,

podchodzenia, opanowanie ewolucji narciarskich: pług, łuki płużne, skręt z półpługu, skręty równoległe. Zapoznanie ze

sprzętem narciarskim – dobór, przygotowanie, konserwacja. Zasady bezpieczeństwa w górach i na stokach narciarskich-

Dekalog narciarza, zasady udzielania pierwszej pomocy.


Wykład konwersatoryjny, pokaz, metoda poglądowa, metoda analityczna, metoda syntetyczna, samodzielne

opracowywanie materiałów metodycznych.


Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody


Opisuje i charakteryzuje podstawowe techniki jazdy na K1_W07 Kolokwium Wykład



117

Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody


nartach, metodykę nauczania narciarstwa oraz zasady

bezpieczeństwa w warunkach wypoczynku górskiego.

Opisuje specyfikę prowadzenia zajęć w różnych grupach

wiekowych. Zna historię i współczesność narciarstwa

polskiego i światowego oraz organizację Polskiego

Związku Narciarskiego.

K1_W09 Projekt zaliczeniowy Laboratorium

Potrafi zorganizować zimowy wypoczynek dla dzieci i

młodzieży.

Potrafi zaprezentować i metodycznie nauczać

podstawowe umiejętności ruchowe związanych z

narciarstwem, jest przygotowany do samodzielnego

prowadzenia zajęć z narciarstwa zjazdowego

K1_U06 Obserwacja

Zadania praktyczne Laboratorium

Jest otwarty na wpajanie zasad fair play, współpracy i

odpowiedzialności za zdrowie i bezpieczeństwo swoje i

innych w warunkach wypoczynku zimowego dzieci i

młodzieży

K1_K04 Dyskusja

Zadania praktyczne Laboratorium

Potrafi zastosować w praktyce zasady bezpieczeństwa w

górach i na stokach zgodnie z „Dekalogiem narciarza”

oraz zasady udzielania pierwszej pomocy w górach.

K1_K07 Zadania praktyczne Laboratorium

WARUNKI ZALICZENIA:

Obóz sportowy - zimowy kończy się zaliczeniem na ocenę na podstawie aktywnego i systematycznego udziału w konwersatoriach, zaliczenia praktycznego testu umiejętności narciarskich i znajomości metodyki nauczania narciarstwa zjazdowego, udziału w slalomie narciarskim. Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną wszystkich ocen cząstkowych.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe


64 64




wystąpienia; itp.)

4 4

Łącznie 68 68




Łącznie 2 2


1. Kunysza P. Teoretyczne podstawy wybranych dyscyplin zimowych, AWF, Wrocław, 2006.

2. Makowski K. Zabawy na stoku, czyli jak uczyć dzieci jeździć na nartach. Wyd. Harmonia, Warszawa, 2008

3. Stanisławski Z. Narty – praktyczny poradnik dla każdego. Wyd. Dla szkoły, Wilkowice, 2000.

4. Stanisławski Z. Program nauczania narciarstwa zjazdowego. Wyd. SITN PZN, Kraków, 2005.

5. Stanisławski Z. Program nauczania narciarstwa zjazdowego. Wyd. SITN PZN, Kraków, 2009.



118


UWAGI:

PROGRAM OPRACOWAŁ:

Dr Ewa Skorupka



119

M e t o d y b a d a ń p e d a g o g i c z n y c h

Kod przedmiotu: 05.9-WL-WFP-MBP

Typ przedmiotu obowiązkowy

Język nauczania: język polski

Odpowiedzia lny za przedmiot : dr Krzysztof Lisowski

Prowadzący: dr Krzysztof Lisowski

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trze

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zaliczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2

W ykład 15 2 III Zaliczenie z oceną


W ykład 9 III Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU

Student ma poznać podstawy metodologiczne badań naukowych i metod badawczych nauk empirycznych ze

szczególnym uwzględnieniem nauk o kulturze fizycznej. Student posiądzie umiejętność formułowania i rozwiązywania

problemów badawczych. Student opanowuje umiejętności planowania procesu badawczego zastosowania. Student pozna

odpowiednie metody badań, oraz opracowania danych a także posiądzie umiejętność przygotowania tekstów. Student nauczy

się wyrażania własnego poglądu i obrony tego poglądu lub tezy naukowych. Student pozna umiejętność formułowania i

rozwiązywania problemów badawczych. Student pozna jak efektywnie radzić sobie w sytuacjach pozyskiwania ludzi do swojego

poglądu, koncepcji badań lub ich rezultatów.

WYMAGANIA WSTĘPNE Podstawowa wiedza z zakresu teorii pedagogiki, psychologii i socjologii.


Wykład: Nauka i jej rozumienie. Cele i funkcje nauki w sensie czynnościowym. Podział nauk ze względu na przedmiot, zadania i metody. Nauki o kulturze fizycznej – przedmiot i metody. Metody badań empirycznych. obserwacja i jej odmiany. Eksperyment i jego odmiany. Indukcja eliminacyjna i jej zastosowania w badaniach eksperymentalnych. Metoda sondażu diagnostycznego. Rodzaje i budowa kwestionariuszy. Metody doboru próby z populacji. Metody statystyczne i ich zastosowanie w opisie i uogólnianiu wyników badań empirycznych. Typowe etapy postępowania badawczego w naukach empirycznych. Modele weryfikacji hipotez: korelacyjny, eksperymentalny.

METODY KSZTAŁCENIA

Metoda z wykorzystaniem środków multimedialnych, metoda podająca, dyskusja problemowa, samodzielne opracowywanie materiałów metodologicznych, metoda twórczego rozwiązywania problemów.



120


WARUNKI ZALICZENIA

Warunkiem zaliczenia jest aktywności na zajęciach i przygotowanie samodzielnie pracy (pisemna lub prezentacja multimedialna) oraz uzyskania pozytywnej oceny z zaliczenia pisemnego.


ITERATURA PODSTAWOWA:

1. Babbie E., Podstawy badań społecznych, Warszawa 2008 (rozdz. V, Konceptualizacja, operacjonalizacja i pomiar ss. 141 - 175). 2. Frankfort - Ch. Nachmias,. Nachmias D., Metody badawcze w naukach społecznych, Poznań 2001(cz. I, 4, Problemy etyczne badań w naukach społecznych, ss. 88 - 112). 3. Gostkowski Z., Analizy i próby technik badawczych w socjologii, T. IX, Warszawa 1992.

Opis efektu Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma zajęć

Student ma elementarną wiedzę o

projektowaniu i prowadzeniu badań w

naukach o kulturze fizycznej, a w

szczególności o problemach badawczych,

metodach, technikach i narzędziach

badawczych

K1_W12 zaliczenie z oceną wykład

Student posiada umiejętności korzystania z

metod, technik i narzędzi badawczych

stosowanych w naukach o kulturze fizycznej.

Potrafi samodzielnie formułować tekst i

poprawnie wnioskować

K1_U12


Student otrafi współdziałać i pracować w

grupie, rozwijać i wpajać postawy uczciwej

rywalizacji sportowej i zasad fair play

K1_U04 zaliczenie z oceną wykład

Obciążenie pracą

Studia stacjonarne

(w godz.)


(w godz.)


Samodzielna praca studenta: przygotowanie do zajęć,

kolokwium, przygotowanie do egzaminu, przygotowanie

pracy pisemnej, Prezentacji multimedialnej

25 25

Łącznie 50 50




Łącznie 2 2



121

4. Łobocki M, Metody i techniki badań pedagogicznych, Kraków 2000. 5. Łobocki M., Wprowadzenie do metodologii badań pedagogicznych. Kraków 1999. 6. Pilch T., Zasady badań pedagogicznych, Warszawa 1995.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Nowak S., Studia z metodologii nauk społecznych, Warszawa 1985. 2. Skorny Z., Metody badań i diagnostyka psychologiczna, Wrocław 1974. 3. Wroczyński R., Pilch T., (red.), Metodologia pedagogiki społecznej, Wrocław 1974. 4. Zaborowski, Z., Wstęp do metodologii badań pedagogicznych; Wrocław- W-wa - Kraków- Gdańsk 1973. 5. Zaczyński W., Praca badawcza nauczyciela, Warszawa 1995.

PROGRAM OPRACOWAŁ: dr Krzysztof Lisowski



122

PPP RRR AAA KKK TTT YYY KKK AAA PPP EEE DDD AAA GGG OOO GGG III CCC ZZZ NNN AAA CCC III ĄĄĄ GGG ŁŁŁ AAA 111

Kod przedmiotu: 05.9-WL-WFP-PPed




Prowadzący: dr hab. Józef Tatarczuk, prof. UZ

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

3

Ćwiczenia 90 V Zaliczenie z oceną


Ćwiczenia 90 V Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Celem praktyki jest kształcenie właściwych umiejętności i nawyków w przyszłej pracy nauczyciela wychowania fizycznego, wdrażanie studentów do samodzielnego stosowania zdobytej wiedzy przez udział w całokształcie życia szkoły, ze szczególnym uwzględnieniem metod, form i zasad stosowanych przez prowadzenie zajęć ruchowych: a) zweryfikowanie wiedzy teoretycznej w działaniach praktycznych; b) wdrażanie studentów do samodzielnej pracy w szkołach i instytucjach opiekuńczo – wychowawczych w postaci planowania i organizowania różnorodnych zajęć sportowych; c) zdobywanie nowych doświadczeń oraz gromadzenie w toku obserwacji wiedzy o funkcjonowaniu instytucji; d) Zapoznanie się z charakterem pracy, zadaniami oraz warsztatem metodycznym nauczyciela wychowania fizycznego; e) Stworzenie warunków do samooceny własnych działań, rozpoznania swoich predyspozycji do roli nauczyciela i animatora zajęć sportowych w szkole.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Dobra znajomość z zakresu rozwoju psychofizycznego dziecka.


- omówienie zasad pisania konspektów; - zasady hospitowania; - omówienie obowiązującej dokumentacji pracy nauczyciela wf; - zapoznanie się dziennikami, zeszytem pracy nauczyciela, planem dydaktyczno-wychowawczym; - inna działalność: szkolna i pozaszkolna.


Zastosowanie wszelkich metod i form pracy omawianych na metodyce wychowania fizycznego.

Stosowanie ich w praktyce: metoda poglądowa, w słownym ujęciu ruchu, metoda analityczna, syntetyczna,

analityczno-syntetyczna.



123


Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć


nauczyciela wychowania fizycznego jako

animatora i kreatora życia sportowego w

instytucjach i placówkach oświatowo-

wychowawczych. Zna stan aktualny oraz

kierunki zmian systemu oświaty w Polsce. Zna

zasady organizacji turystyki i rekreacji

K1_W09 Indywidualne prowadzenie zajęć

Ćwiczenia

Potrafi planować, projektować i realizować

działania z zakresu nauk o kulturze fizycznej z



K1_U06 Indywidualne prowadzenie zajęć

Ćwiczenia

Potrafi współdziałać i pracować w grupie,

rozwijać i wpajać postawy uczciwej rywalizacji

sportowej i zasad fair play

K1_K04 Indywidualne prowadzenie zajęć

Ćwiczenia


związane z wykonywaniem zawodu K1_K06

Indywidualne prowadzenie zajęć Ćwiczenia





Ćwiczenia

WARUNKI ZALICZENIA:

Warunkiem odbycia praktyki pedagogicznej ciągłej jest uzyskanie pozytywnych ocen z ćwiczeń i egzaminu z metodyki wychowania fizycznego. Warunkiem zaliczenia praktyki jest zdanie następujących dokumentów opiekunowi praktyk z ramienia uczelni: konspektów, hospitacji, opinii o pracy, umowy z nauczycielem, rachunku za pracę dla nauczyciela.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

90 90

Łącznie 94 94




Łącznie 3 3



124


1. Tatarczuk J., 2004, Metodyka wychowania fizycznego, Zagadnienia wybrane, Oficyna Wydawnicza UZ.

2. Strzyżewski ST., 2008, Proces wychowania w kulturze fizycznej, PWN, Warszawa.

3. Stawczyk Z., 1993, Ćwiczenia ogólnorozwojowe, AWF Poznań.

4. Talaga J., 2004, Sprawność fizyczna ogólna. Testy. Zysk i S-ka, Poznań.

5. Wieczorek A., 2004, Normy sprawności specjalnej w grupach zespołowych oraz wybranych przejawów

zdolności motorycznych studentów wychowania fizycznego, AWF Poznań.


1. Czasopismo „Lider”. 2. Czasopismo „Kultura Fizyczna”.

PROGRAM OPRACOWAŁ: dr hab. Józef Tatarczuk, prof. UZ



125

PPP RRR AAA KKK TTT YYY KKK AAA PPP EEE DDD AAA GGG OOO GGG III CCC ZZZ NNN AAA CCC III ĄĄĄ GGG ŁŁŁ AAA 222

Kod przedmiotu: 05.9-WP-WFP-PPed




Prowadzący: dr hab. Józef Tatarczuk, prof. UZ

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

3

Ćwiczenia 60 VI Zaliczenie z oceną


Ćwiczenia 60 VI Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Celem praktyki jest kształcenie właściwych umiejętności i nawyków w przyszłej pracy nauczyciela wychowania fizycznego, wdrażanie studentów do samodzielnego stosowania zdobytej wiedzy przez udział w całokształcie życia szkoły, ze szczególnym uwzględnieniem metod, form i zasad stosowanych przez prowadzenie zajęć ruchowych: a) zweryfikowanie wiedzy teoretycznej w działaniach praktycznych; b) wdrażanie studentów do samodzielnej pracy w szkołach i instytucjach opiekuńczo – wychowawczych w postaci planowania i organizowania różnorodnych zajęć sportowych; c) zdobywanie nowych doświadczeń oraz gromadzenie w toku obserwacji wiedzy o funkcjonowaniu instytucji; d) Zapoznanie się z charakterem pracy, zadaniami oraz warsztatem metodycznym nauczyciela wychowania fizycznego; e) Stworzenie warunków do samooceny własnych działań, rozpoznania swoich predyspozycji do roli nauczyciela i animatora zajęć sportowych w szkole.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Dobra znajomość z zakresu rozwoju psychofizycznego dziecka.


- omówienie zasad pisania konspektów; - zasady hospitowania; - omówienie obowiązującej dokumentacji pracy nauczyciela wf; - zapoznanie się dziennikami, zeszytem pracy nauczyciela, planem dydaktyczno-wychowawczym; - inna działalność: szkolna i pozaszkolna.


Zastosowanie wszelkich metod i form pracy omawianych na metodyce wychowania fizycznego. Stosowanie ich w

praktyce:

metoda poglądowa

- w słownym ujęciu ruchu;



126

- metoda analityczna, syntetyczna, analityczno-syntetyczna.


Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć


nauczyciela wychowania fizycznego jako

animatora i kreatora życia sportowego w

instytucjach i placówkach oświatowo-

wychowawczych. Zna stan aktualny oraz

kierunki zmian systemu oświaty w Polsce. Zna

zasady organizacji turystyki i rekreacji

K1_W09 Indywidualne prowadzenie zajęć

Ćwiczenia

Potrafi planować, projektować i realizować

działania z zakresu nauk o kulturze fizycznej z



K1_U06 Indywidualne prowadzenie zajęć

Ćwiczenia

Potrafi współdziałać i pracować w grupie,

rozwijać i wpajać postawy uczciwej rywalizacji

sportowej i zasad fair play


Ćwiczenia


związane z wykonywaniem zawodu K1_K06

Indywidualne prowadzenie zajęć Ćwiczenia





Ćwiczenia

WARUNKI ZALICZENIA:

Warunkiem zaliczenia praktyki jest zdanie następujących dokumentów opiekunowi praktyk z ramienia uczelni: konspektów, hospitacji, opinii o pracy, umowy z nauczycielem, rachunku za pracę dla nauczyciela.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

60 60

Łącznie 70 70




Łącznie 3 3




127

1. Tatarczuk J., 2004, Metodyka wychowania fizycznego, Zagadnienia wybrane, Oficyna Wydawnicza UZ.

2. Strzyżewski ST., 2008, Proces wychowania w kulturze fizycznej, PWN, Warszawa.

3. Stawczyk Z., 1993, Ćwiczenia ogólnorozwojowe, AWF Poznań.

4. Talaga J., 2004, Sprawność fizyczna ogólna. Testy. Zysk i S-ka, Poznań.

5. Wieczorek A., 2004, Normy sprawności specjalnej w grupach zespołowych oraz wybranych przejawów

zdolności motorycznych studentów wychowania fizycznego, AWF Poznań.


1. Czasopismo „Lider”. 2. Czasopismo „Kultura Fizyczna”.

UWAGI:




128

PPP OOO DDD SSS TTT AAA WWW YYY EEE KKK OOO LLL OOO GGG III III CCC ZZZ ŁŁŁ OOO WWW III EEE KKK AAA

Kod przedmiotu: 07-2-WL-WFP-PECz



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : dr Ewa Nowacka-Chiari

Prowadzący: dr Ewa Nowacka-Chiari

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

3

W ykład 15 1

IV

Zaliczenie



W ykład 9

IV

Zaliczenie


CEL PRZEDMIOTU:

Wskazanie specyfiki populacji ludzkich. Uzyskanie wiedzy o wzajemnych interakcjach człowiek – środowisko oraz

ich konsekwencjach na każdym etapie rozwoju filogenetycznego i ontogenetycznego. Promowanie

proekologicznych i prozdrowotnych postaw i zachowań. Poznanie profesjonalnych źródeł bibliograficznych.

Doskonalenie sposobu pracy indywidualnej i zespołowej

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Wiedza z zakresu ekologii ogólnej i biologii człowieka


Wykład: ewolucja człowieka jako wynik procesów adaptacyjnych; dostosowania biologiczne i kulturowe; czynniki środowiska życia człowieka, ich zmiany w czasie i przestrzeni; mikroewolucja człowieka jako podłoże zmienności wewnątrzgatunkowej – odmiany ludzkie; strategie ekologiczne populacji ludzkich, przepływ energii i obieg materii w antropocenozie; interakcje antropocenozy ze środowiskiem; Ćwiczenia: specyfika etapów ontogenezy człowieka; czynniki decydujące o jej przebiegu; mierniki rozwoju biologicznego - wybrane metody oceny rozwoju człowieka; akceleracja rozwoju i trendy sekularne; biologiczne przejawy uwarstwienia społecznego konsekwencją oddziaływań czynników społecznych; środowisko wewnętrzne organizmu – homeostaza i jej mechanizmy (regulacja neurohormonalna), granice przystosowań; stan biologiczny populacji – pojęcie zdrowia i choroby (epidemie i pandemie), choroby cywilizacyjne; charakterystyki demograficzne populacji ludzkich (wielkość, struktura i dynamika), konsekwencje zjawisk populacyjnych.


Wykład tradycyjny

ćwiczenia: metoda praktyczna - pokaz multimedialny (przygotowany indywidualnie oraz zespołowo), pogadanka


Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć



129

Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Posiada wiedzę z zakresu anatomicznych,

fizjologicznych i biologicznych podstaw nauk o

zdrowiu oraz nauk o kulturze fizycznej

K1_W01 Pisemne kolokwia

Wykład i

ćwiczenia

Posiada umiejętności lokalizowania i nazywania

elementów budowy ciała i jego funkcji. Potrafi

dokonać oceny budowy i wydolności organizmu

człowieka na różnym poziomie rozwoju

ontogenetycznego

K1_U01 Bieżąca kontrola na zajęciach, pisemne

kolokwium ćwiczenia


realizacji określonych przez siebie lub innych

zadań

K1_K05 Bieżąca kontrola przygotowanych

prezentacji multimedialnych oraz

indywidualnego i zespołowego sposobu

ich przedstawienia

ćwiczenia




K1_K07 Bieżąca kontrola na zajęciach ćwiczenia

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykłady - pozytywna ocena z pisemnego kolokwium obejmującego treści wykładów. Oceniane są odpowiedzi

odnoszące się do 4 pytań/poleceń. Czas na ich udzielenie - 60 min. Praca jest pozytywnie oceniona przy

uzyskaniu minimum 2,5 pkt. (na 4 możliwe do zdobycia). Ćwiczenia - uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch

kolokwiów cząstkowych (oddzielnie z zakresu ontogenezy oraz demografii). Czas trwania kolokwium - 45 min. W

każdym przypadku oceniane są odpowiedzi odnoszące się do 5 pytań/poleceń. Praca jest pozytywnie oceniona

przy uzyskaniu minimum 3 pkt. (na 5 możliwych do zdobycia). Student oceniany jest także z zadań realizowanych

w trakcie zajęć - przygotowanie i przedstawienie prezentacji multimedialnych oraz wykonanych zadań.

Na ocenę z przedmiotu składa się ocena z ćwiczeń (50%) i z kolokwium zaliczającego wykłady (50%).

Warunkiem zaliczenia przedmiotu są pozytywne oceny z ćwiczeń i kolokwium z części wykładowej.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 50

Łącznie 75 75




Łącznie 3 3


Campbel B.: Ekologia człowieka, PWN, Warszawa, 1995.

Malinowski A.: Wstęp do antropologii i ekologii człowieka, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź, 1999.

Malinowski A., Strzałko J.: Antropologia, PWN, Warszawa-Poznań, 1985.

Strzałko J., Mosso-Pietraszewska T.: Kompendium wiedzy o ekologii, PWN, Warszawa, 2003. Campbel B.: Ekologia człowieka, PWN, Warszawa, 1995.



130

Wolański N.: Ekologia człowieka, t. 1 i 2, PWN, Warszawa, 2006.

GUS - Roczniki statystyczne.


Malinowski A.: Auksologia, rozwój osobniczy człowieka w ujęciu biomedycznym, Oficyna Wyd. UZ, Zielona Góra, 2004.

Wolański N.: Rozwój biologiczny człowieka, PWN, Warszawa, 2005.

UWAGI:

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr Ewa Nowacka-Chiari



131

SSS EEE MMM III NNN AAA RRR III UUU MMM DDD YYY PPP LLL OOO MMM OOO WWW EEE 111

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-SeDy




Prowadzący:






Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

4 Seminar ium 30 2 V Zaliczenie


Seminar ium 18 V Zaliczenie

CEL PRZEDMIOTU:

Poszerzenie wiedzy z wybranego obszaru. Umiejętność samodzielnego zdobywania wiedzy. Nabycie doświadczenia w pisaniu tekstu naukowego

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Posiadanie wiedzy z zakresu studiowanego kierunku. Wiedza i umiejętności z zakresu metod, technik i narzędzi badawczych oraz analiz statystycznych.


Zaproponowanie ogólnej tematyki seminarium, ustalenie indywidualnych zainteresowań poznawczych uczestników seminarium. Technika pisania pracy dyplomowej (język , przypisy, spis treści, bibliografia, tytuły rozdziałów, itd.). Sprecyzowanie tematów prac dyplomowych. Poszukiwanie i wstępna orientacja w literaturze przedmiotu, ocena jej przydatności i dokonywanie selekcji. Praktyczne i teoretyczne znaczenie podjętego tematu. Metody statystycznego opracowania materiału. Redagowanie planu pracy dyplomowej. projektowanie rozwiązań na podstawie diagnozy. Przygotowanie i przedstawienie koncepcji projektu


Dyskusja, pokaz, prezentacja studentów, praca z materiałem źródłowym, metoda projektu, praca indywidualna ze studentem, metoda analityczna, metoda syntetyczna.


Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć



132

Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Ma elementarną wiedzę o projektowaniu i

prowadzeniu badań w naukach o kulturze fizycznej,

a w szczególności o problemach badawczych,

metodach, technikach i narzędziach badawczych.

K 1 _W 1 2 Dyskusja, prezentacja multimedialna

indywidualna Seminarium

Posiada umiejętności korzystania z metod, technik i

narzędzi badawczych stosowanych w naukach o

kulturze fizycznej. Potrafi samodzielnie formułować

tekst i poprawnie wnioskować.

K 1 _U 1 2


Dyskusja

Seminarium

Potrafi formułować opinie dotyczące jednostek, grup

społecznych w kontekście związanym z wyborem

zawodu nauczyciela wychowania fizycznego

K 1 _K 0 8 Dyskusja Seminarium

WARUNKI ZALICZENIA:

Seminarium kończy się zaliczeniem. Warunkiem zaliczenia semestru V jest pozytywny wynik prezentacji multimedialnej z tematyki zaproponowanej przez nauczyciela, znajomość literatury z wybranego przez studenta obszaru, umiejętność wykorzystania metod , technik i narzędzi badawczych związanych z tematem pracy, a także analiz statystycznych. Przedstawienie koncepcji projektu.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

50 75

Łącznie 100 100



Zajęcia bez udziału nauczyciela akademickiego 2,5 3

Łącznie 4 4


1. Hajduk E.: Hipoteza w badaniach pedagogicznych. Poradnik dla studentów. WSP Zielona Góra 1983.

2. Łobocki M.: Wprowadzenie do metodologii badan pedagogicznych. Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków 2003.

3. Pilch T.: Zasady badań pedagogicznych. Warszawa 1995. Literatura tematyczna – zgodna z zainteresowaniami studentów.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: Literatura związana z problematyką projektu badawczego i pracy dyplomowej.

UWAGI:


PROGRAM OPRACOWAŁ:

Zespół prowadzący proseminarium



133

SSS EEE MMM III NNN AAA RRR III UUU MMM DDD YYY PPP LLL OOO MMM OOO WWW EEE 222

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-SeDy




Prowadzący:






Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

6 Seminar ium 30 2 VI Zaliczenie


Seminar ium 18 VI Zaliczenie

CEL PRZEDMIOTU:

Poszerzenie umiejętności samodzielnego zdobywania wiedzy. Pisanie pracy dyplomowej i złożenie jej w pełnej formie (zgodnie z wymaganiami) do obrony.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Posiadanie wiedzy z zakresu studiowanego kierunku. Wiedza i umiejętności z zakresu metod i technik i narzędzi badawczych oraz analiz statystycznych.


Umiejętność opisu wyników badań, prezentacja wyników w formie tabelarycznej i graficznej, formułowania stwierdzeń i wniosków. Realizacja własnego projektu.


Dyskusja, praca z materiałem źródłowym, metoda projektu, praca indywidualna ze studentem, metoda analityczna, metoda syntetyczna.



134


Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Ma ugruntowaną wiedzę o projektowaniu i

prowadzeniu badań w naukach o kulturze

fizycznej, a w szczególności o problemach

badawczych, metodach, technikach i

narzędziach badawczych.

K 1 _W 1 2

Dyskusja Seminarium

Posiada umiejętności korzystania z metod,

technik i narzędzi badawczych stosowanych

w naukach o kulturze fizycznej. Potrafi

samodzielnie opracować zebrany materiał

badawczy, formułować tekst i poprawnie

wnioskować.

K 1 _U 1 2


Dyskusja

Seminarium

Potrafi formułować opinie dotyczące


związanym z wyborem zawodu nauczyciela

wychowania fizycznego.

K 1 _K 0 8

Dyskusja Seminarium

WARUNKI ZALICZENIA:

Warunkiem zaliczenia seminarium w semestrze VI jest realizacja projektu, jeżeli student wybrał taką formę pracy, napisanie pracy dyplomowej ocenianej według przyjętych kryteriów. Praca dyplomowa powinna zawierać : teoretyczne opracowanie problemu, któremu jest poświęcona, na podstawie zdobytej dotychczas wiedzy, literatury przedmiotu, innych źródeł wiedzy i własnych obserwacji, ich analizy i interpretacji, założeń metodologicznych badań własnych oraz opis koncepcji projektu i jego realizacji.

Zasady przeprowadzania egzaminu dyplomowego określa Regulamin studiów UZ.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

100 125

Łącznie 150 150




Łącznie 6 6


1. Hajduk E.: Hipoteza w badaniach pedagogicznych. Poradnik dla studentów. WSP Zielona Góra 1983.

2. Łobocki M.: Wprowadzenie do metodologii badan pedagogicznych. Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków 2003.

3. Pilch T.: Zasady badań pedagogicznych. Warszawa 1995. Literatura tematyczna – zgodna z zainteresowaniami studentów.




135

Literatura związana z problematyką projektu badawczego i pracy dyplomowej.

UWAGI:


PROGRAM OPRACOWAŁ: Zespół prowadzący proseminarium



136

TTT EEE OOO RRR III AAA III MMM EEE TTT OOO DDD YYY KKK AAA TTT UUU RRR YYY SSS TTT YYY KKK III III RRR EEE KKK RRR EEE AAA CCC JJJ III

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-TMTR



Odpowiedzia lny za przedmiot : dr Mieczysław Wojecki

Prowadzący: dr Mieczysław Wojecki

CEL PRZEDMIOTU

Zapoznanie studenta z podstawowymi pojęciami z zakresu teorii i metodyki rekreacji i turystyki, z klasyfikacją

form rekreacji, z zasad organizacji turystyki i rekreacji. Poznanie czynników i barier rozwoju rekreacji, zapoznaje

się z aktywnością rekreacyjną różnych grup społecznych. Zapoznanie studenta z zasadami samodzielnego

planowania i organizowania różnych form aktywnego wypoczynku (rekreacja, sport powszechny).

WYMAGANIA WSTĘPNE

Podstawowe wiadomości i umiejętności z zakresu metodyki gier i zabaw. Podstawowe wiadomości z zakresu geografii i krajoznawstwa.


Wykład: Rekreacja jako zjawisko społeczne, przedmiot studiów i badań naukowych. Czas wolny w profilaktyce

negatywnych skutków pracy. Pedagogika czasu wolnego a rekreacja, kultura czasu wolnego wzorce i antywzory.

Aktywność rekreacyjna różnych grup społecznych. Czynniki i bariery rozwoju rekreacji. Klasyfikacja i analiza form

rekreacji. Istota zabawy i jej funkcja w czasie wolnym. Organizacja form aktywnego wypoczynku (sport,

rekreacja). Rola rekreacji ruchowej w wypoczynku, w promocji zdrowia i profilaktyce chorób cywilizacyjnych.

Turystyka- motywy podejmowania podróży turystycznych. Funkcje turystyki. Organizacje turystyczne i

krajoznawcze w Polsce. Podstawowe fazy organizacji imprez turystycznych. Programowanie i realizacja zajęć

działalności turystycznej w szkole. Poznawanie własnego regionu szlaki turystyczne. Lokalne możliwości

realizacji przedsięwzięć turystycznych. Elementy wiedzy o organizacji, zarządzaniu i obsłudze turystycznej.

Ćwiczenia: Programowanie i realizacja zajęć rekreacyjnych w szkole. Praktyczne ćwiczenia z zakresu zabaw

integracyjnych, rozrywkowo-intelektualnych i ruchowych. Przygotowanie i realizacja jednodniowej wycieczki

turystyczno –krajoznawczej.

METODY KSZTAŁCENIA

Wykłady: metoda podająca, analiza dokumentów, dyskusja problemowa, twórcze rozwiązywanie problemów.

Ćwiczenia: metoda praktycznego zaangażowanie w prace przy organizacji wycieczki turystyczno-krajoznawczej,

praca w grupach podczas zajęć, metoda ćwiczeniowa z wykorzystaniem środków multimedialnych, metoda zajęć

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trze

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zaliczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

3

W ykład 15 1 V

Egzamin



W ykład 9 V

Egzamin




137

praktycznych, ćwiczebna realizacja zadań, samodzielne opracowywanie materiałów metodycznych, metoda

syntetyczna nauczania ruchu, metoda analityczna nauczania ruchu, metoda kompleksowa nauczania ruchu.


WARUNKI ZALICZENIA

Warunkiem zaliczenie przedmiotu jest uzyskanie pozytywnej oceny z ćwiczeń na podstawie aktywności i przygotowania pracy (pisemnej lub w formie prezentacji multimedialnej) a także uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu pisemnego w formie pytań otwartych.

OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA

Opis efektu Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma zajęć

Student potrafi realizować zadania jako

animatora i kreatora życia sportowego,

rekreacji i turystyki i w instytucjach i

placówkach oświatowo-wychowawczych.

Potrafi zastosować w praktyce zasady

organizacji turystyki i rekreacji.

K1_W09

egzamin

ocena projektu

wykład

ćwiczenia

Potrafi komunikować się z pracodawcą, umie

adaptować się w swoim miejscu pracy,

potrafi współpracować z nabywcami usług

turystycznych i rekreacyjnych.

K1_U06

egzamin

zaangażowanie w dyskusji

wykład

ćwiczenia

potrafi planować, projektować i realizować

działania z zakresu nauk o kulturze fizycznej

z uwzględnieniem aktualnych norm i

uwarunkowań. Student posiada

specjalistyczne umiejętności ruchowe z

zakresu wybranych form aktywności

rekreacyjnych

K1_U07

egzamin

ocena zaprezentowanych ćwiczeń

rekreacyjnych

wykład

ćwiczenia

student potrafi współdziałać i pracować w

grupie, rozwijać i wpajać postawy uczciwej

rywalizacji sportowej i zasad fair play.

K1_K04

egzamin

ocena prezentacji multimedialnej

wykład

ćwiczenia

Student umie realizować zadania w sposób

zapewniający bezpieczeństwo własne i

otoczenia, w tym przestrzega zasad

bezpieczeństwa pracy

K1_K07

egzamin

samoocena efektów kształcenia

wykład

ćwiczenia

Obciążenie pracą

Studia stacjonarne

(w godz.)


(w godz.)





25 50



138

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Chudoba T., Teoria i metodyka turystyki, Warszawa 2008 2. Demel M., Humen W., Wprowadzenie do rekreacji fizycznej, Warszawa 1970 3. Demel M., Szkice krytyczne o kulturze fizycznej, Warszawa 1973 4. Mazurkiewicz L., Kowalczyk A., Społeczności lokalne a turystyka, Warszawa 2008 5. Podstawy rekreacji i turystyki, red. S. Toczek-Werner, Wrocław 1998 6. Teoria i metodyka rekreacji, red. I. Kiełbasiwcz-Drozdowska, W. Siwiński, Poznań 2001 7. Toczek-Werner S., Podstawy rekreacji i turystyki, Wrocław 2008 8. Winiarski R., Wstęp do teorii rekreacji, Kraków 1987 9. Wojtasik L., Tauber R. D., Nowoczesna turystyka i rekreacja, Poznań 2007 10. Zarys teorii rekreacji ruchowej, red. A. Dąbrowski, Warszawa 2006


1. Kamiński A., Czas wolny i jego problematyka społeczno – wychowawcza, Warszawa 1965 2. Siwiński W., Sport, rekreacja ruchowa, turystyka, Poznań 1996 3. Strzyżewski S., Proces wychowania w kulturze fizycznej, Warszawa 1990

PROGRAM OPRACOWAŁ: dr hab. prof. UZ. Piotr Godlewski

Łącznie 75 75




Łącznie 3 3



139

AAA NNN TTT RRR OOO PPP OOO LLL OOO GGG III AAA

Kod przedmiotu: 14.7-WL-WFP-Antr



Odpowiedzia lny za przedmiot : prof. UZ dr hab. n. biol. Ryszard Asienkiewicz

Prowadzący: prof. UZ dr hab. n. biol. Ryszard Asienkiewicz

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

5

W ykład 30 2 V

Egzamin

Konwersato r ium 30 2 Zaliczenie z oceną


W ykład 18 V

Egzamin

Konwersato r ium 18 Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie studentów ze zmiennością biologiczną człowieka, jej przyczynami i przejawami. Opanowanie techniki pomiarów antropologicznych oraz zasad diagnostyki i oceny rozwoju biologicznego na użytek wychowania fizycznego i sportu.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Wiadomości z anatomii, geografii i historii


Treści wykładów:

Antropologia – miejsce wśród nauk, definicje, podział, stosunek do innych nauk. Zarys historii antropologii.

Pochodzenie człowieka (miejsce człowieka w świecie zwierząt, antropogeneza, ewolucja kulturowa). Zmienność

morfologiczna człowieka i jej przejawy (rasowa, konstytucjonalna, dymorfizm płciowy). Zmienność

ontogenetyczna człowieka (aspekty rozwoju biologicznego, czynniki rozwoju osobniczego, podział życia ludzkiego

na okresy, okresy rozwoju osobniczego: prenatalny i postnatalny, tendencja przemian). Wiek rozwojowy i metody

jego oceny (praktyczna ocena procesu wzrastania dziecka, norma jako biologiczny układ odniesienia). Rytmy

biologiczne. Ergonomia i jej związki z biomechaniką, antropologią i kulturą fizyczną.

Treści konwersatoriów:

Antropometria-cele i zadania w wychowaniu fizycznym. Instrumentarium antropometryczne. Organizacja Ibadań antropometrycznych oraz zasady ich realizacji. Pomiary antropometryczne. Woluminometria ludzkiego ciała. Goniometria ludzkiego ciała. Antroposkopia. Badania dermatoglificzne i cheilioskopijne. Pomiar i obserwacja w antropologii fizjologicznej. Pomiar sprawności fizycznej. Wykorzystanie wyników antropometrycznych i antroposkopijnych badań. Charakterystyki uzupełniające informacje antropometryczne. Pomiar warunków socjalno-bytowych.


Wykład: metoda podająca, poglądowa (plansze, rzutopisy), projekcja multimedialna (filmy, przeźrocza).



140

Konwersatoria: obserwacja, metoda poglądowa, metoda analityczna, metoda syntetyczna, dyskusja problemowa, pomiar, praca w grupach, samodzielne opracowywanie materiałów metodycznych.


Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody


Posługuje się wiedzą z zakresu anatomicznych,

fizjologicznych i biologicznych podstaw nauk o

zdrowiu oraz nauk o kulturze fizycznej. Wyjaśnia

zmienność biologiczną człowieka (w czasie i

przestrzeni), jej przyczyny i przejawy posługując się

naukową terminologią. Charakteryzuje rozwój

człowieka w cyklu życia w aspektach :

biologicznym, psychologicznym i społecznym.

Definiuje i opisuje wiek rozwojowy dobierając

odpowiednie metody jego oceny. Wskazuje

związki ergonomii z antropologią, biomechaniką i

kulturą fizyczną.

K 1 _W 0 1

Test z progami punktowymi Wykład

Posiada umiejętności lokalizowania i nazywania

elementów budowy ciała i jego funkcji. Potrafi

dokonać oceny budowy i wydolności organizmu

człowieka na różnym poziomie rozwoju

ontogenetycznego. Projektuje badania

auksologiczne, weryfikuje i wykorzystuje wyniki

badań na użytek wychowania fizycznego i sportu.

Stosuje mianownictwo specjalistyczne.

K 1 _U 0 1

Wejściówka

Kolokwium

Zadania praktyczne

Konwersatorium

Jest świadomy własnych ograniczeń i wie kiedy

zwrócić się do ekspertów. Otwarty na propozycje,

chętny do współpracy.

K 1 _K 0 2 Dyskusja

Konwersatorium


realizacji określonych przez siebie lub innych

zadań . Jest świadomy odpowiedzialności

podjętych działań.

K 1 _K 0 5

Dyskusja Konwersatorium


Wykłady z przedmiotu kończą się egzaminem w formie pisemnej (testowo-opisowej) – zgodnie z podanymi kryteriami (progi punktowe). Konwersatoria kończą się zaliczeniem na ocenę w formie pisemnej (testowo-opisowej) – zgodnie z podanymi kryteriami (progi punktowe).Metodami weryfikacji efektów kształcenia są: test z progami punktowymi, ocena umiejętności praktycznych (w tym: wyliczenia wskaźników proporcji ciała, składu ciała, typu budowy oraz typu sprawności fizycznej). Zaliczenie przedmiotu. Ocena końcowa z przedmiotu jest średnią arytmetyczną końcowych ocen z egzaminu i konwersatorium.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe




141




wystąpienia; itp.)

50 75

Łącznie 125 125




Łącznie 5 5


1.Drozdowski Z.: Antropologia dla nauczycieli wychowania fizycznego. AWF, Poznań 1988.

2.Drozdowski Z.: Antropometria w wychowaniu fizycznym. AWF Poznań 1998.

3.Malinowski A., Strzałko J.(red.): Antropologia. PWN, Warszawa-Poznań 1989.

4.Malinowski A., Tatarczuk J., Asienkiewicz R.: Antropologia dla pedagogów. Uniwersytet Zielonogórski, Zielona

Góra 2008.

5. Nowicka E.: Świat człowieka.- świat kultury. PWN, Warszawa 2004.

6.Tatarczuk J., Asienkiewicz R., Wandycz A.: Struktura somatyczna i aktywność motoryczna w ujęciu rytmów

sezonowych wśród młodzieży akademickiej Uniwersytetu Zielonogórskiego. Uniwersytet Zielonogórski, Zielona

Góra 2009.

7.Wolański N.: Rozwój biologiczny człowieka. Podstawy auksologii, gerontologii i promocji zdrowia. PWN,

Warszawa 2005.

8.Wolański N.: Ekologia człowieka. PWN, Warszawa 2008.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1.Malinowski A.: Auksologia. Rozwój osobniczy człowieka w ujęciu biomedycznym. Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra 2009. 2.Malinowski A.: Wstęp do antropologii i ekologii człowieka. Uniwersytet Zielonogórski 1999.

PROGRAM OPRACOWALI:

dr hab. n. biol. Ryszard Asienkiewicz, prof. UZ



142

AAA NNN TTT RRR OOO PPP OOO MMM OOO TTT OOO RRR YYY KKK AAA

Kod przedmiotu: 16.1.-WL-WFP-Antp



Odpowiedzia lny za przedmiot : dr Mateusz Rynkiewicz


Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma

zal iczenia Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

5

W ykład 15 1 VI

Egzamin

Konwersato r ium 30 2 Zaliczenie na ocenę


W ykład 9 VI

Egzamin

Konwersato r ium 18 Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Zaznajomienie z wewnętrznymi uwarunkowaniami oraz zewnętrznymi przejawami motoryczności człowieka. Zrozumienie psychologicznych i fizjologicznych reakcji ludzkiego organizmu na wysiłek fizyczny w warunkach prawidłowych i różnych zaburzeniach ruchu. Poznanie różnych form adaptacji organizmu ludzk iego na chroniczną lub długotrwałą aktywność fizyczną. Analizowanie ontogenetycznego rozwoju motorycznego i możliwości jego skutecznej stymulacji przez aktywność ruchową. Zrozumienie mechaniki ruchu i opisanie jej cech. Badanie procesów kontrolujących ruch i czynników wpływających na nabywanie zdolności motorycznych. Wyjaśnienie efektów fizycznej aktywności na ludzkie zachowanie. Systematyzacja, integracja i uogólnienie wiedzy o istocie oraz właściwościach motoryczności człowieka.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowa wiedza z zakresu anatomii, biomechaniki, fizjologii, biochemii,


Definicje motoryczności człowieka. Przedmiot i koncepcje antropomotoryki. Miejsce antropomotoryki w systemie nauk kultury fizycznej. Przegląd krajowych i zagranicznych badań w zakresie zjawisk motoryczności. Strona potencjalna i efektywna motoryczności człowieka. "Zdolności motoryczne" czy "cechy motoryczne"? Struktura wewnętrzna zdolności motorycznych oraz umiejętności ruchowych. Formy przejawiania się zdolności szybkościowych. Genetyczne uwarunkowania szybkości ruchów człowieka. Biologiczne uwarunkowania poziomu i zmienności ontogenetycznej zdolności szybkościowych. Zasady kształcenia zdolności szybkościowych. Pomiar zdolności szybkościowych. Tapping testy. Pomiar czasu reakcji na bodziec wzrokowy, słuchowy i kinestetyczny. Pojęcie i klasyfikacja zdolności siłowych. Struktura i właściwości włókien mięśniowych a poziom siły. Energetyczne uwarunkowania poziomu siły. Biochemia mięśni w trakcie wysiłków siłowych. Somatyczne determinanty siły. Znaczenie różnych typów ćwiczeń siłowych dla prawidłowego rozwoju fizycznego człowieka. Adaptacja, efekty i ograniczenia w treningu siłowym. Pomiar zdolności siłowych Pojęcie zdolności wytrzymałościowych. Klasyfikacje wysiłków wytrzymałościowych i ich uwarunkowania. Homeostaza organizmu w trakcie długotrwałych wysiłków. Odziedziczalność predyspozycji wydolnościowych.



143

Ontogeneza zdolności wytrzymałościowych. Pomiar zdolności wydolności i wytrzymałości. Znaczenie treningu wytrzymałościowego dla poziomu zdrowotności organizmu. Zmienność ontogenetyczna i dymorfizm płciowy gibkości. Testowanie gibkości. Statyczny i dynamiczny trening gibkości. Stretching. Istota i klasyfikacje zdolności koordynacyjnych. Neurofunkcjonalne i psychiczne predyspozycje zdolności koordynacyjnych. Dziedziczne czynniki rozwoju zdolności koordynacyjnych. Zmienność ontogenetyczna zdolności koordynacyjnych. Formy testów zdolności koordynacyjnych i ich praktyczne zastosowanie. Znaczenie zjawiska dymorfizmu płciowego dla teorii i praktyki kształcenia motorycznego. Poziom i zmienność ontogenetyczna dymorfizmu płciowego motoryczności. Obliczanie wskaźnika dymorfizmu płciowego. Typy lateralizacji czynności ruchowych. Leworęczność i jej konsekwencje w rozwoju osobniczym. Aktywność ruchowa w optymalizacji masy i składu ciała. Pojęcie nadwagi i otyłości, ustalanie przyczyn genetycznych i środowiskowych. Wyznaczanie wskaźnika BMI. Zasady programowania aktywności fizycznej i diety przy redukcji masy ciała. Zasady konstruowania testów motorycznych. Typy skal pomiarowych. Indywidualny profil sprawności motorycznej. Przykłady testów motorycznych. Samokontrola sprawności. Międzynarodowy test sprawności – Eurofit.


Metody słowne; wykład z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, pogadanka, dyskusja, wyjaśnienie. Metody eksponujące: film, pokaz. Metoda tekstu przewodniego, praca z książką, praca z dokumentem źródłowym, dyskusja panelowa.

EFEKTY KSZTAŁCENIA:

Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Zna wartość ćwiczeń fizycznych dla zachowania

dobrostanu człowieka. Ma podstawową wiedzę o

organizacji pracy nauczyciela wychowania

fizycznego, instruktora, jako animatora i kreatora

aktywności fizycznej w instytucjach i placówkach

oświatowo-wychowawczych. Zna stan aktualny oraz

kierunki zmian systemu wychowania fizycznego i

edukacji zdrowotnej w Polsce.

K1_W09

Test zaliczeniowy z progami

punktowymi;

Egzamin pisemny z progami

punktowymi;

Konwersatoria

Wykład

Potrafi planować, projektować i realizować działania

z zakresu testowania motoryczności osób w różnym

wieku z uwzględnieniem obowiązujących norm i

oraz dostępnych warunków

K1_U06

Kolokwium zaliczeniowe z progami

punktowymi

Konwersatoria



zasad fair play

K1_K04



Konwersatoria

Wykład


z wykonywaniem zawodu



Konwersatoria

Wykład




K1_K07



Konwersatoria

Wykład


Konwersatoria: zaliczenie na ocenę – student na dwa tygodnie przed zaliczeniem otrzymuje 30 zagadnień

szczegółowych z zakresu zrealizowanego materiału. Pytania mają charakter problemowy - otwarty. Podczas

zaliczenia studenci rozwiązuje test składający się kilkunastu pytań otwartych lub z odpowiedziami z wyborem.

Maksymalna suma punktów za test - 50. Warunkiem uzyskania oceny pozytywnej jest otrzymanie minimum 26

punktów.

Wykłady: egzamin na ocenę - student po otrzymaniu zaliczenia z ćwiczeń pisze egzamin obejmujący materiał wykładowy. Student na dwa tygodnie przed egzaminem otrzymuje 15 zagadnień problemowych z zakresu zrealizowanego na wykładach. Podczas egzaminu studenci otrzymują trzy losowo wybrane pytania. Każde z pytań jest oceniane odrębnie. Aby za odpowiedź na dane pytanie otrzymać ocenę dostateczną, student w sposób ogólny, ale rzeczowo musi odpowiedzieć na zadane pytanie, udowadniając uzyskanie przez niego efektu



144

kształcenia w stopniu podstawowym. Aby odpowiedz na dane pytanie została za dobrą student musi szczegółowo odpowiedzieć na pytanie, warunkiem uzyskania oceny bardzo dobrej jest udzielenie wyczerpującej odpowiedzi nie pomijając żadnych z treści realizowanych podczas wykładów. Warunkiem uzyskania oceny pozytywnej jest otrzymanie dwóch ocen pozytywnych spośród trzech pytań. Jeśli ten warunek zostaje spełniony wówczas ocena końcowa jest średnią oceną ze wszystkich pytań.

Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną ocen z wykładu i konwersatorium.

Kryteria uzyskania zaliczenia: obecność na zajęciach, pozytywne zaliczenie kolokwium w semestrze, prace dodatkowe (prezentacje, plakaty, projekty własne).



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

75 95

Łącznie 125 125




Łącznie 5 5


1. Anderson J. R.: (1998) Uczenie się i pamięć. Integracja zagadnień. WSiP Warszawa. 2. Ljach W. (2003) Kształtowanie zdolności motorycznych dzieci i młodzieży. COS, Warszawa. 3. Malinowski A. (2004) Auksjologia. Rozwój osobniczy człowieka w ujęciu biomedycznym, Zielona

Góra. 4. Mleczko E. (1991) Przebieg i uwarunkowania rozwoju funkcjonalnego dzieci krakowskich między 7 a

14 rokiem życia, AWF, Kraków. 5. Mynarski W. (1995) Struktura wewnętrzna zdolności motorycznych dzieci i młodzieży w wieku 8 -18

lat. AWF, Katowice. 6. Osiński W. (1988) Wielokierunkowe związki zdolności motorycznych i parametrów morfologicznych.

Badania dzieci i młodzieży wielkomiejskiej z uwzględnieniem poziomu stratyfikacji społecznej, AWF Poznań.

7. Osiński W. (Red.), (2000) Motoryczność człowieka – jej struktura, zmienność i uwarunkowania, AWF Poznań.

8. Osiński W. (2000) Antropomotoryka, AWF Poznań. 9. Raczek J., Mynarski W. (1992) Koordynacyjne zdolności motoryczne dzieci i młodzieży. Struktura wewnętrzna i zmienność osobnicza, AWF Katowice. 10. Raczek J., Mynarski W., Ljach W. (2002) Kształtowanie i diagnozowanie koordynacyjnych

zdolności motorycznych, AWF, Katowice. 11. Szopa J., Mleczko E., Żak S. (2000) Podstawy antropomotoryki, PWN Warszawa – Kraków.


1. Mleczko E. (1992) Przegląd poglądów na motoryczność człowieka. Antropomotoryka, 8, 109-140. 2. Mynarski W., Raczek J. (1992) Zmienność ontogenetyczna wybranych koordynacyjnych

zdolności motorycznych u dzieci i młodzieży w wieku 7-18 lat, Antropomotoryka, 6, 39-61. 3. Szopa J. (1988) W poszukiwaniu struktury motoryczności, Wydawnictwo monograficzne AWF Kraków.

OPRACOWAŁ: Dr Michał Bajdziński



145

PPP III EEE RRR WWW SSS ZZZ AAA PPP OOO MMM OOO CCC PPP RRR ZZZ EEE DDD MMM EEE DDD YYY CCC ZZZ NNN AAA

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-PP



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : Dr Ewa Skorupka

Prowadzący: Dr Ewa Skorupka

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

4

W ykład 15 1

V

Egzamin



W ykład 9 1

V

Egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

Przekazanie studentom wiedzy dotyczącej systemu organizacji, aktów prawnych, podstawowych pojęć z zakresu

ratownictwa. Zapoznanie z zasadami oceny stanów zagrożenia życia, udzielania pierwszej pomocy, bezpieczeństwa i higieny pracy w instytucjach oraz placówkach oświatowo-wychowawczych. Kształtowanie

postaw szacunku i wrażliwości do wychowanka i podopiecznego.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowa wiedza z zakresu anatomii, fizjologii i rozwoju człowieka.


Treści wykładów: Prawne podstawy udzielania pierwszej pomocy wynikające z ustawy o Państwowym ratownictwie medycznym, Kodeksu

karnego, Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu.

Podstawowe pojęcia z zakresu ratownictwa. Systemu organizacji pierwszej pomocy w Polsce.

Zasady bezpieczeństwa ratującego, ratowanego, zgodnie z zasadami ILKOR 2005, 2010

Stany zagrożenia życia i zdrowia związane z układem nerwowym, krążeniowym, oddechowy, wstrząs, urazy – algorytmy

postępowania. Wpływ warunków środowiska na organizm człowieka, zatrucia, oparzenia, udar cieplny, hipotermia

odmrożenia.

Treści ćwiczeń: Zasady bezpieczeństwa ratującego, ratowanego, zgodnie z zasadami ILKOR 2005, 2010 – praktyczna realizacja

zasad. Ocena stanu poszkodowanego, badanie przedmiotowe, ocena funkcji życiowych, ocena miejsca

zdarzenia, wzywanie pomocy. Poznanie algorytmów postępowania w stanach nagłego


Wykład, wykład konwersatoryjny, pomiar, metoda poglądowa, metoda analityczna, dyskusja problemowa, metoda

sytuacyjna, praca w grupach



146


Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody


Ma podstawową wiedzę o bezpieczeństwie i

higienie pracy w instytucjach i placówkach

oświatowo-wychowawczych. Zna podstawowe

zasady udzielania pierwszej pomocy

niezbędne dla nauczyciel wychowania

fizycznego

K1_W08 Test z progami punktowymi Wykład

Potrafi podjąć działania diagnostyczne,

profilaktyczne, terapeutyczne i edukacyjne z

zakresu bezpieczeństwa i ergonomii. Potrafi

zastosować algorytmy postępowania z zakresu

pierwszej pomocy w sytuacji zagrożeni życia lub

zdrowia. Jest przygotowany do wpajania zasad

pierwszej pomocy podopiecznym.

K1_U08

Kolokwium

Projekt zaliczeniowy

Zadania praktyczne

Laboratorium



przestrzega zasad bezpieczeństwa pracy. Jest

wrażliwy na prawne i etyczne zasady udziela

pierwszej pomocy

K1_K07

Zadania praktyczne

Dyskusja

Obserwacja

Laboratorium

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykłady z przedmiotu kończą się egzaminem w formie pisemnej zgodnym z podanymi kryteriami na podstawie testu z progami punktowymi. Ocena pozytywna to zdobycie minimum 60% punktów. Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest pozytywna ocena z ćwiczeń.

Laboratorium kończy się zaliczeniem na ocenę. Warunkiem zdobycie zaliczenia jest pozytywne zaliczenie kolokwiów, zadań praktycznych z algorytmów postępowania w sytuacjach zagrożenia zdrowia lub życia systematycznie kontrolowanych na zajęciach, pozytywne zaliczenie symulacji zdarzeń, wykonanie projekt grupowego (zgodność z tematem, struktura pracy, odpowiedni i twórczy dobór literatury). Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną wszystkich ocen cząstkowych.

Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną końcowych ocen z egzaminu i laboratorium.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe


50 30




wystąpienia; itp.)

50 70

Łącznie 100 100




Łącznie 4 4




147

1. Anders J., Pierwsza pomoc i resuscytacja krążeniowo-oddechowa. Podręcznik dla studentów. Wyd. Polska Rada Resuscytacji, Kraków, 2006

2. Buchfelder M., Buchfelder A., Podręcznik pierwszej pomocy. PZWL, Warszawa, 2005 3. Dziak A. Tayara S., Urazy i uszkodzenia w sporcie, Wyd. Kasper. Kraków, 2000 4. Kokot F., Ostre stany zagrożenia życia w chorobach wewnętrznych. PZWL, Warszawa, 2008 5. Jakubaszko J., Ratownik medyczny, wyd. Górnicki, 2007 6. Jurczyk W., Łakomy A., (red.) Pierwsza pomoc w stanach zagrożenia życia. Wyd. FHU Grzegorz Słomczyński, Kraków, 2008 7. Mędraś M., Medycyna sportowa. Wyd. Medsport, Warszawa, 2004 8. Wytyczne 2005 Resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Wyd. Polska Rada Resuscytacji, Kraków, 2005


1. Scott H. (red.) Medycyna ratunkowa, wyd. Urban &Partner, Wrocław, 2005 2. www.prc.krakow.pl

PROGRAM OPRACOWAŁ:

Dr Ewa Skorupka



148

TTT EEE OOO RRR III AAA WWW YYY CCC HHH OOO WWW AAA NNN III AAA FFF III ZZZ YYY CCC ZZZ NNN EEE GGG OOO

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-TWF




Prowadzący:

dr hab. Józef Tatarczuk, prof. UZ

dr hab. Evgeny Vrublevskiy, prof. UZ

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

4

W ykład 15 1

VI

Egzamin



W ykład 9

VI

Egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

Ontogenetyczne i aksjologiczne podstawy wychowania fizycznego. Kształcenie postaw wobec zadań aktualistycznych i perspektywicznych ciała.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Wiedza o rozwoju somatycznym i motorycznym człowieka.


Zarys historii rozwoju systemów i poglądów na wychowanie fizyczne. Cele wychowania fizycznego. Czynniki, środki i warunki wychowania fizycznego. Kultura fizyczna – definicja i zakres pojęć. Prakseologiczne ogniwa procesu nauczania. Pedagogika wartości ciała. Propozycje modernizacji wychowania fizycznego. Pedeutologia zawodu nauczyciela. Zabawa w edukacji fizycznej. Wpływ ćwiczeń fizycznych na organizm człowieka.


wykład tradycyjny, analiza dokumentów źródłowych, dyskusja panelowa.


Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Zna miejsce wychowania fizycznego w edukacji

oraz podstawowe pojęcia i mechanizmy

odnoszące się do rozwoju psychofizycznego

oraz motorycznego dzieci i młodzieży. Ma

wiedzę o kształtowaniu odpowiednich postaw

K1_W06

Egzamin progami punktowymi

Konwersacja- ocena aktywności


Wykład

ćwiczenia



149

Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

potrzebnych w zawodzie nauczyciela

Student potrafi interpretować współczesne

zjawiska zachodzące w kulturze fizycznej. K1_K04 Ocena zaangażowania w dyskusji ćwiczenia

Student realizuje zadania w sposób

zapewniający bezpieczeństwo własne i

otoczenia, w tym przestrzega zasad

bezpieczeństwa pracy.

K1_K07 Samoocena efektów kształcenia ćwiczenia

WARUNKI ZALICZENIA:

Ćwiczenia - zaliczenie z oceną (kolokwium)

W trakcie ćwiczeń będą przedstawione prezentacje przez studentów, plakaty, projekty własne.

Wykład: na zakończenie kursu odbędzie się egzamin pisemny. Ocena końcowa będzie wystawiona na

podstawie wiedzy zaprezentowanej przez studenta na egzaminie (minimum 60% na ocenę pozytywną).




(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

50 75

Łącznie 100 100




Łącznie 4 4


1. Grabowski H. (1997). Teoria fizycznej edukacji. Warszawa: WSiP. 2. Gilewicz Z. (1964) Teoria wychowania fizycznego. Warszawa: Sport i Turystyka. 3. Pawłucki A. (1992) Wychowanie jako kulturowa rzeczywistość. Na przykładzie wychowania do wartości ciała. Gdańsk: AWF. 4. Pawłucki A. (1996) Pedagogika wartości ciała. Gdańsk: AWF. 5. Pawłucki A. (2007) Osoba w pedagogice ciała. Prawo pokoju olimpijskiego. Olsztyn: OSW. 6. Pośpiech J. (2003) Wychowanie fizyczne i sport w krajach europejskich – wybór problemów, Politechnika Opolska. 7. Osiński W. (1996) Zarys teorii wychowania fizycznego. Poznań: AWF. 8. Osiński W. (2000) Antropomotoryka. Poznań AWF. 9. Lipiec J. (1999) Filozofia olimpizmu. Warszawa: SPRINT. 10. Demel M. (1997), Wychowanie zdrowotne. [w:] Encyklopedia kultury polskiej XX wieku (red. Krawczyk Z.). Warszawa: Instytut Kultury. 11. Światowy Kongres Wychowania Fizycznego (1990) Berlin, AWF Wrocław.


1. Czasopismo „Lider”. 2. Czasopismo „Kultura Fizyczna”. 3. Krawański (2003), Ciało i zdrowie człowieka w nowoczesnym systemie wychowania fizycznego. Poznań: AWF.




150

TTT EEE OOO RRR III AAA SSS PPP OOO RRR TTT UUU

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-TS



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : dr Mateusz Rynkiewicz


Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty

ECTS

Studia s tacjonarne

4

W ykład 15 1 VI

Egzamin



W ykład 9 VI

Egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

Poznanie miejsca sportu w systemie kultury fizycznej, edukacji oraz podstawowe pojęcia i mechanizmy

odnoszące się do rozwoju psychofizycznego oraz motorycznego człowieka uprawiającego sport. Zapoznanie się

z terminami i zakresem pojęć dotyczących metod i zasad treningu sportowego, budowy i typu jednostki

treningowej. Poznanie sposobów oceny efektywności treningu sportowego

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Wiedza z zakresu fizjologii ogólnej człowieka, podstaw pedagogiki i metodyki sportów indywidualnych i

zespołowych


Sport jako zjawisko kulturowe. Społeczne i biologiczne funkcje sportu. Wielopodmiotowość sportu. System

szkolenia i współzawodnictwa sportowego. Etapy szkolenia sportowego. Specyfika szkolenia sportowego dzieci i

młodzieży. Udział dzieci i młodzieży w sporcie masowym i rekreacji ruchowej.

Rodzaje sprawności fizycznej i możliwości jej kontroli. Dobór i kwalifikacja do sportu wyczynowego.

Prognozowanie rozwoju kariery sportowej. Podstawowe wiadomości o zasadach, formach, środkach i metodach

treningu. Podstawy techniki i taktyki w sporcie. Nowoczesne technologie w sporcie. Czynniki warunkujące rozwój

sportu. Kierunki rozwoju sportu. Sport olimpijski i sport profesjonalny.


Metody słowne; wykład z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych. Metody eksponujące: film, pokaz. Metoda

tekstu przewodniego, praca z książką, praca z dokumentem źródłowym. Materiały filmowe wideo




151

Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Zna miejsce wychowania fizycznego edukacji oraz

podstawowe pojęcia i mechanizmy odnoszące się do

rozwoju psychofizycznego oraz motorycznego dzieci i

młodzieży . Ma wiedzę o kształtowaniu odpowiednich

postaw potrzebnych w wychowaniu fizycznym.

K1_W06 test z progami punktowymi, pisemne

analizy z obserwacji przebiegu walki

sportowej. Ocena końcowa to średnia

arytmetyczna z ćwiczeń i egzaminu

Wykład,

ćwiczenia

Potrafi interpretować współczesne zjawiska

zachodzące w sporcie masowym i kwalifikowanym K1_U04

Prezentacja multimedialna indywidualna Wykład,

ćwiczenia



przestrzega zasad bezpieczeństwa w różnych

dziedzinach sportu.

K1_K07

Samoocena efektów kształcenia Wykład,

ćwiczenia

WARUNKI ZALICZENIA:

Egzamin końcowy z przedmiotu obejmuje zagadnienia teoretyczne z programu ćwiczeń i wykładów.

Warunkiem zaliczenia jest aktywny udział w zajęciach i hospitacjach, przygotowanie prac i analiz

Wykłady z przedmiotu kończą się egzaminem w formie pisemnej zgodnym z podanymi kryteriami – test z

progami punktowymi składający się z pytań zamkniętych i otwartych. Minimum na uzyskanie zaliczenia to

50% punktów.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

50 70

Łącznie 100 100




Łącznie 4 4

LITERATURA PODSTAWOWA

1. Bajdziński M., Rokita M. (2011): Teoria treningu tańca sportowego. Monografia Uniwersytetu Zielonogórskiego, 1-322, Zielona Góra.

2. Naglak Z.: Metodyka trenowania sportowca. Wrocław 1999. AWF. 3. Raczek J.: Podstawy szkolenia sportowego dzieci i młodzieży. Warszawa 1991. RCMSzKFiS. 4. Rokita M., Bajdziński M. (): Podstawy teorii treningu motorycznego w sportowym tańcu

towarzyskim. AWF w Poznaniu, PTT, Gorzów Wlkp. – Kraków, 20061- 241. 5. Sozański H. (red.): Podstawy teorii treningu sportowego. Warszawa 1999. RCMSzKFiS. 6. Sozański H.: Wybrane aspekty kwalifikacji dzieci i młodzieży do sportu i treningu. PFSM

Warszawa 2005 7. Perkowski K., Śledziewski D.: Metodyczne podstawy treningu sportowego. RCMSzKFiS,

Warszawa, 1998. 8. Zaporożanow W.,Sozański H.: Dobór i kwalifikacja do sportu. Warszawa 1997. RCMSzKFiS

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Ljach W.: Kształtowanie zdolności motorycznych dzieci i młodzieży. COS, Warszawa, 2003. 2. Prus G.: Przygotowanie kondycyjne w sporcie. AWF, Katowice, 2003.



152

3. Sozański H. (red.): Sport dzieci i młodzieży. Vademecum trenera. Warszawa 1994. RCMSzKFiS.

4. Raczek J., Młynarski W., Ljach W.: Kształtowanie i diagnozowanie koordynacyjnych zdolności motorycznych. AWF, Katowice, 2002.

PROGRAM OPRACOWAŁ:

Dr Michał Bajdziński



153

OOO RRR GGG AAA NNN III ZZZ AAA CCC JJJ AAA III MMM PPP RRR EEE ZZZ SSS PPP OOO RRR TTT OOO WWW YYY CCC HHH ––– RRR EEE KKK RRR EEE AAA CCC YYY JJJ NNN YYY CCC HHH

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-OISR



Odpowiedzia lny za przedmiot : mgr Barbara Morawin

Prowadzący: mgr Barbara Morawin

CEL PRZEDMIOTU: Wiedza: student w przedmiocie organizacja imprez sportowych i rekreacyjnych nabywa wiedzę z zakresu

podstaw teoretycznych, klasyfikacji, planowania i realizacji imprez sportowych i rekreacyjnych. Studenci

zaznajamiają się z zagadnieniami prawnymi i logistycznymi i dotyczącymi bezpieczeństwa w organizacji imprez

sportowych i rekreacyjnych.

Umiejętności : student nabywa umiejętności samodzielnego planowania i organizacji różnych imprez sportowych i

rekreacyjnych. Po zrealizowaniu programu student potrafi zarządzać imprezą sportową i rekreacyjną. organizacja

imprez sportowych i rekreacyjnych jest inspirowany do dużej aktywności i przedsiębiorczości zawodowej, a także

jest przygotowany do stosowania menedżerskiego stylu zarządzania przedsięwzięciami w sporcie i rekreacji.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Wiedza z zakresu społecznych podstaw sportu

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Podstawy prawne organizowania imprez o charakterze sportowym i rekreacyjnym. Klasyfikacja i cechy imprez

sportowych i rekreacyjnych. Zasady planowania i programowania imprez sportowych i rekreacyjnych. Fazy

planowania imprezy sportowej i rekreacyjnej. Zasady bezpieczeństwa imprez sportowych i rekreacyjnych.

Regulaminy organizacyjne imprez sportowych i rekreacyjnych. Harmonogram imprezy sportowej i rekreacyjnej.

Scenariusz imprezy sportowej i rekreacyjnej. Kosztorys imprezy sportowej i rekreacyjnej. Rozliczanie imprezy.

Ryzyko w planowaniu i organizacji imprez sportowych i rekreacyjnych. Przygotowanie logistyczne i organizacja

imprez sportowych i rekreacyjnych. Zasoby materialne, urządzenia, obiekty sportowe i rekreacyjne, sprzęt

sportowy i rekreacyjny. Zarządzanie imprezą sportową i rekreacyjną.

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma


Studia s tacjonarne

3

W ykład 15 1 V

Egzamin



W ykład 9 V

Egzamin




154


Wykład: metoda eksponująca z wykorzystaniem prezentacji medialnych, metoda podająca

Ćwiczenia: praca w grupach podczas zajęć, metoda ćwiczeniowa z wykorzystaniem środków multimedialnych,

analiza dokumentów, dyskusja problemowa, samodzielne opracowywanie materiałów metodycznych, metoda

twórczego rozwiązywania problemów

EFEKTY KSZTAŁCENIA I METODY WERYFIKACJI OSIĄGANIA EFEKTÓW KSZTALCENIA

Opis efektu Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma zajęć

Student rozumie i potrafi analizować procesy

psychospołeczne zachodzące w szeroko

rozumianej kulturze fizycznej. Potrafi

powiązać działalność różnych struktur

organizacyjnych z założeniami

ideologicznymi i polityką państwa w stosunku

do wychowania fizycznego, sportu i rekreacji.

K1_W04

egzamin

zaliczenie z oceną

wykład ćwiczenia

Student rozumie i potrafi różnicować style

życia oraz wybrane modele zachowań

prozdrowotnych, rekreacyjnych

podejmowanych przez człowieka. Potrafi

zidentyfikować uwarunkowania kulturowe

potrzeb i problemów jednostek oraz grup

społecznych. Posiada umiejętność łączenia

poszczególnych elementów systemu

wychowania fizycznego, sportu i rekreacji w

systemową całość.

K1_W06

egzamin

ocena aktywności i przygotowania

merytorycznego

wykład

ćwiczenia

Student potrafi wdrażać ogólne zasady

tworzenia i rozwoju form indywidualnej

przedsiębiorczości w zakresie sportu i

rekreacji, posiada umiejętność,

wykorzystania wiedzy z zakresu zasad

organizowania, zarządzania i kierowania na

różnym szczeblu organizacyjnym: od zespołu

sportowego do placówek prowadzących

działalność oświatową, sportową i

rekreacyjną

K2_W12

egzamin

ocena projektu multimedialnego

wykład

ćwiczenia

potrafi sformułować plan działań

odpowiadających potrzebom edukacyjnym,

zdrowotnym i sprawnościowym jednostek i

grup

K1_U05

egzamin

ocena raportu indywidualnego

wykład

ćwiczenia

Student potrafi gromadzić, analizować i

oceniać za pomocą wyspecjalizowanych

narzędzi i technik informatycznych dane

związane ze społecznymi aspektami

wychowania fizycznego, sportu i rekreacji.

K1_U06

egzamin

ocena wystąpienia

wykład

ćwiczenia

Student posiada zaawansowane

umiejętności kierowania i realizowania zajęć

rekreacyjnych, zdrowotnych, sportowych z

różnymi grupami społecznymi

K1_U10

egzamin

praca w grupie

wykład

ćwiczenia

potrafi samodzielnie modyfikować i tworzyć

różne formy aktywności fizycznej w

K1_U12 ocena umiejętności praktycznych studenta ćwiczenia



155

WARUNKI ZALICZENIA

Wykład – egzamin, przeprowadzony w formie pisemnej, zawiera 15-20 pytań zamkniętych i 5 pytań otwartych.

Uzyskanie 50% punktów możliwych do zdobycia jest warunkiem zdania egzaminu. Do egzaminu student jest

dopuszczany na podstawie zaliczenia ćwiczeń.

Ćwiczenia – zaliczenie na ocenę na podstawie zdobytych punktów. Punktacji podlega przygotowanie scenariusza

imprezy sportowo-rekreacyjnej (1-10pkt), aktywny udział studenta w organizacji imprezy oraz sprawozdanie z jej

przebiegu (1-10pkt), uczestnictwo w zawodach sportowych oraz złożenie raportu z ich przebiegu (5pkt). Oceniane

jest również zaangażowanie podczas zajęć. Warunkiem uzyskania pozytywnej oceny jest uzyskanie minimum

50% punktów z max liczby punktów możliwych do zdobycia podczas ćwiczeń.


LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Allen J. Organizacja imprez. Najlepszy przewodnik dla organizatorów udanych spotkań, imprez

firmowych, balów dobroczynnych, konferencji, konwencji, imprez motywacyjnych i innych wydarzeń

specjalnych. Wyd. International Publishing Service, Warszawa 2006.

zależności od warunków środowiskowych i

klimatycznych

Student wykazuje wiedzę w zakresie

umożliwiającym sprawowanie przywództwa i

wykazanie się przedsiębiorczością, potrafi

zorganizować pracę zespołu, szczególnie w

zakresie rekreacji fizycznej i sportu

K1_K04 samoocena efektów kształcenia ćwiczenia

Student posiada wiedzę umożliwiającą

wykazanie się aktywnością i kreatywnością w

samodzielnym określeniu priorytetów i

podejmowania działań służących realizacji

określonych przez siebie lub innych zadań

K1_K05

egzamin

ocena zaangażowania w dyskusji

wykład

ćwiczenia

potrafi motywować osoby w różnym wieku do

podejmowania działań prozdrowotnych oraz

czynnego uczestnictwa w aktywności

fizycznej

K1_K09 samoocena efektów kształcenia ćwiczenia

Obciążenie pracą

Studia stacjonarne

(w godz.)


(w godz.)





25 50

łącznie 75 75




Łącznie 3 3



156

2. Baczewski A, Ryba B. Podstawy prawne bezpieczeństwa imprez sportowych. Wyd. II PKMS, Warszawa

2003.

3. Bezpieczeństwo imprez masowych: praca zbiorowa / pod red. Elżbiety Ury, Stanisława Pieprznego.

Rzeszów 2012.

4. Dz.U. 2009 nr 62 poz. 504. Ustawa z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych

http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20090620504

5. Dz.U. 2013 poz. 611. Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 5 kwietnia 2013

r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych


6. Kotowski W, Kurzępa B. Bezpieczeństwo imprez masowych: komentarz do ustawy o bezpieczeństwie

imprez masowych. Wyd. Difin, Warszawa 2012.

7. Parszowski S, Kruczyński A. Imprezy masowe. Organizacja, bezpieczeństwo, dobre praktyki. Wyd.

Difin, Warszawa 2015.

8. Ryba B, Doktór K, W. Ryszkowski, K. Perkowski, K. Przygoda, A. Baczewski, A. Izydorczyk, E.

Zawadzki, E. Zawadzka-Bartczak, R.K. Bartczak, R. Burgiel, B. Sułkowski. Organizacja imprez

sportowych. Wyd III, PKMS, Warszawa 2001.

9. Strugarek J. Organizacja i prowadzenie imprez sportowych, rekreacyjnych i turystycznych. Wyd. Nauk.

UAM Poznań 2007.


1. Koziński M. Bezpieczeństwo imprez masowych w Gdańsku na podstawie przygotowań do EURO 2012.

Wyd. Fundacja Pro Pomerania, Gdańsk , Słupsk 2010.

2. Gołaszewski J, Paterka S, Wieczorek A. Organizacja wycieczek szkolnych, obozów stałych i

wędrownych. Rekreacyjne gry ruchowe na obozach i wycieczkach. Wyd. AWF Poznań 2000.

3. Burgiel RK. Poradnik organizatora imprez sportowych i rekreacyjnych. Warszawa 2007. (dostępny w

wersji pdf na stronie internetowej:

http://sportpromotion.pl/assets/files/materialy/podrecznik_dla_organizatorow.pdf)

PROGRAM OPRACOWAŁ: mgr Barbara Morawin



http://sportpromotion.pl/assets/files/materialy/podrecznik_dla_organizatorow.pdf



157

OOO RRR GGG AAA NNN III ZZZ AAA CCC JJJ AAA III PPP RRR AAA WWW OOO WWW OOO ŚŚŚ WWW III AAA CCC III EEE

Kod przedmiotu: 05.9-WL-WFP-OiPO



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : dr hab. Ryszard Asienkiewicz, prof. UZ

Prowadzący: Wydział Prawa i Administracji

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

2 W ykład 15 1 VI Zaliczenie z oceną


W ykład 9 VI Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie studenta ze stanem aktualnym systemu oświaty w Polsce w świetle aktów normatywnych

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Brak


Stan aktualny oraz kierunki zmian systemu oświaty w Polsce. System oświaty w świetle aktów normatywnych –

ustawy systemowe oraz okołosystemowe wraz z aktami wykonawczymi. Źródła prawa międzynarodowego.

Zarządzanie szkołami i placówkami oświatowymi, zadania administracji rządowej oraz samorządu terytorialnego

w zakresie właściwego funkcjonowania systemu. Unormowania prawne odnoszące się do zawodu nauczyciela i

relacji nauczyciel-uczeń– stosunek pracy, zakres praw i obowiązków, odpowiedzialność prawna.


Metody słowne; wykład z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, pogadanka, dyskusja, wyjaśnienie. Metody eksponujące: film, pokaz. Metoda tekstu przewodniego, praca z książką, praca z dokumentem źródłowym, dyskusja panelowa.


Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Ma podstawową wiedzę o organizacji pracy nauczyciela wychowania fizycznego jako animatora i kreatora życia sportowego w instytucjach i placówkach oświatowo-wychowawczych. Zna stan aktualny oraz kierunki zmian systemu oświaty w Polsce. Zna prawne zasady organizacji turystyki i rekreacji

K1_W 09

Test z progami punktowymi; ocena prezentacji wybranego zagadnienia programowego w toku zajęć;

Wykłady

Umie wykorzystać zasady i normy prawa oświatowego oraz formułować i rozwiązywać problemy formalno-prawne.

K1_U09 Ocena zaangażowania w dyskusji wykład

Rozumie pot rzebę uczen ia s ię przez ca łe życ ie K1_K01

Ocena sposobu prezentacji i argumentacji własnych poglądów w toku zajęć

wykład



158

Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć


z wykonywaniem zawodu nauczyciela wychowania

fizycznego

K1_K06 Samoocena efektów kształcenia wykład

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykłady z przedmiotu kończą się zaliczeniem. Metodą weryfikacji efektów kształcenia jest test z progami

punktowymi.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 25

Łącznie 50 50




Łącznie 2 2


Dyra B., Koczon-Żurek S., Przybylska I., Podstawy prawne i organizacyjne oświaty, Katowice 2008 2. Fronckiewicz B., Kołodziejska J., Hospitacje od A do Z. Praktyczne rozwiązania. Warszawa 2008 3. Grabarczyk I., Podstawy prawne i organizacyjne oświaty. Źródła i materiały. Cześć I. Olsztyn 2005 4. Grabarczyk I., Podstawy prawne i organizacyjne oświaty. Źródła i materiały. Cześć II. Olsztyn 2005 5. Pielachowski J., Organizacja i zarządzanie oświatą, 2002


1.Dyra B., Koczon-Żurek S., Przybylska I., Podstawy prawne i organizacyjne oświaty, Katowice 2008 2. Fronckiewicz B., Kołodziejska J., Hospitacje od A do Z. Praktyczne rozwiązania. Warszawa 2008 3. Grabarczyk I., Podstawy prawne i organizacyjne oświaty. Źródła i materiały. Cześć I. Olsztyn 2005 4. Grabarczyk I., Podstawy prawne i organizacyjne oświaty. Źródła i materiały. Cześć II. Olsztyn 2005 5. Pielachowski J., Organizacja i zarządzanie oświatą, 2002

PROGRAM OPRACOWAŁ: dr Helena Ochonczenko



159

BBB EEE ZZZ PPP III EEE CCC ZZZ EEE ŃŃŃ SSS TTT WWW OOO III EEE RRR GGG OOO NNN OOO MMM III AAA

Kod przedmiotu: 08.9-WL-WFP-BiE





Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tac jonarne

2 W ykład 15 1 V Zaliczenie z oceną


W ykład 9 V Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Przekazanie studentom wiedzy z zakresu podstaw ergonomii. Zapoznanie studentów z zagadnieniem

biomechanicznego łańcucha przyczyn i skutków wystąpienia niektórych urazów mechanicznych ciała.

Zapoznanie z rozwojem ergonomii współczesnej związanej ze zmieniającymi się obecnie warunkami pracy

człowieka

Zapoznanie z metodami oceny ryzyka zawodowego.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

ogólne wiedza z anatomii i biomechaniki


Ergonomia. Antropometria. Pomiary ciała ludzkiego i stanowisk pracy. Populacje specjalne. Wybrane elementy

biomechaniki w aspekcie ergonomii. Biomechanika kręgosłupa. Techniki podnoszenia przedmiotów. Pozyc je i

postawy ciała, kąty posturalne. Wiedza biofizyczna w aspekcie ergonomii. Fizjologia pracy, wydolność fizyczna.

Siła, moc i sprawność mięśni. Pułap tlenowy i dług tlenowy. Warunki pracy. Środowisko pracy. Termoregulacja.

Hałas. Oświetlenie. Wydatek energetyczny. Bezpieczeństwo pracy. Ryzyko zawodowe. Bezpieczeństwo

motoryczne człowieka.


metoda podająca: wykład multimedialny, wykład informacyjny


Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

zna podstawowe zasady ergonomii K1_W05,

K1_U08


punktowymi wykład

umie wytłumaczyć biomechaniczne przyczyny

wystąpienia niektórych urazów mechanicznych

ciała

K1_W01

K1_W 02

K1_U08


punktowymi wykład



160

Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

zna rozwój ergonomii współczesnej związanej ze

zmieniającymi się obecnie warunkami pracy

człowieka

K1_W08

K1_U08


punktowymi wykład

potrafi świadomie zapewnić bezpieczeństwo własne

i otoczenia podczas pracy

K1_W08

K1_U08


punktowymi wykład

potrafi ocenić bezpieczeństwo motoryczne

człowieka K1_U08


punktowymi wykład

potrafi organizować stanowiska pracy spełniających

wymogi ergonomiczne K1_U08


punktowymi wykład

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykład – zaliczenie przeprowadzane w formie kolokwium pisemnego z progami punktowymi. Do zaliczenia na ocenę dostateczną konieczne jest uzyskanie 60% punktów z możliwych do zdobycia.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 25

Łącznie 50 50




Łącznie 2 2


1. Górski J. (red.), Fizjologiczne podstawy wysiłku fizycznego. PZWL, Warszawa 2001. 2. Koradecka D. (red.), Bezpieczeństwo pracy i ergonomia. t. I. Centralny Instytut Ochrony Pracy, Warszawa 1999. 3. Koradecka D. (red.), Bezpieczeństwo pracy i ergonomia. t. II. Centralny Instytut Ochrony Pracy, Warszawa 1999. 4. Kozłowski S., Granice przystosowania. Wiedza Powszechna, Warszawa 1986. 5. Lewandowski J. (red.), Ergonomia. Materiały do ćwiczeń i projektowania. Wydawnictwo „MARCUS” S.C., Łódź 1995. 6. Jóźwiak Z.W. Ręczne dźwiganie ciężarów. Materiały dydaktyczne z zakresu biomechaniki i technik transportu

ręcznego, Łódź 1998.

7. Jóźwiak Z.: Obciążenia układu ruchu w praktyce pielęgniarskiej. Łódź 2000.



161


1. Durin J. V. G., Passmore R., Energetyka pracy i wypoczynku. PWN, Warszawa 1969. 2. Dziak, A., Bóle krzyża. PZWL, Warszawa 1994. 3. Malinowski A., Bożiłow W., Podstawy antropometrii. Metody, techniki i normy. PWN, Warszawa – Łódź

1997. 4. McCormick E.J., Antropotechnika: przystosowanie konstrukcji maszyn i urządzeń do człowieka.

Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa 1964. 5. Tytyk E., Metodologia projektowania ergonomicznego w budowie maszyn. Politechnika Poznańska

1991.

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr Andrzej Mroczkowski



162

TTT EEE CCC HHH NNN OOO LLL OOO GGG III AAA III NNN FFF OOO RRR MMM AAA CCC YYY JJJ NNN AAA

Kod przedmiotu: 11.3-WL-PEDP-Tinf



Odpowiedzia ln i za przedmiot : dr Jacek Jędryczkowski

Prowadzący: dr Jacek Jędryczkowski

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma


Studia s tacjonarne

2 Laborator ium 30 2 V Zaliczenie na ocenę


Laborator ium 18 V Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Cel ogólny: Przygotowanie do samodzielnego funkcjonowania we współczesnym społeczeństwie

informacyjnym, a także wykształcenie praktycznych umiejętności świadomego i sprawnego posługiwania się ICT w pracy pedagoga.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowe wiadomości o komputerze i systemie operacyjnym (zakres szkoły średniej).


1. Terminy / pojęcia: Technologia informacyjna a informatyka. TIK (ICT); rola i miejsce TIK w edukacji; ochrona własności intelektualnej; system operacyjny; alternatywne systemy operacyjne (bezpieczeństwo danych i systemu); komputer i sieć komputerowa. urządzenia peryferyjne; edytory tekstu (Microsoft Word, OpenOffice Writer0; Internet – korzystanie z zasobów, komunikacja synchroniczna i asynchroniczna; publikowanie dokumentów HTML (protokół FTP); arkusze kalkulacyjne (Microsoft Excel, OpenOffice Calc); bazy danych (Microsoft Access, OpenOffice Base); pliki multimedialne; prezentacje multimedialne (Microsoft PowerPoint, OpenOffice Impress); prezentacje multimedialne – sieciowe (witryny, interaktywne animacje Flash): (MS Word; WebSite X5 Smart Edition PL; witryny CMS; iSpring; Aligator Flash Designer; authorPOINT). Literatura: http://www.uz.zgora.pl/~jjedrycz/publikacje.html.

2. Bezpieczeństwo danych oraz systemu operacyjnego – ćwiczenia praktyczne; blended learning, poszanowanie praw autorskich. Poszanowanie cudzej własności (prywatne dane, hasła, kody). Literatura: http://www.uz.zgora.pl/~jjedrycz/elearning/html/00bezp.htm.

3. Edytor tekstu Microsoft Word – formatowanie dokumentów. Marginesy i orientacja strony, listy wypunktowane i numerowane, nagłówki i stopki, podział tekstu na kolumny, tworzenie i formatowanie tabel, wstawianie i formatowanie obiektów graficznych, sprawdzanie pisowni i gramatyki w dokumencie, wykorzystywanie słownika synonimów, edytor równań matematycznych; style, automatyczny spis treści, automatyczne podpisywanie rysunków i tabel, Style nagłówków; tworzenie stron WWW; alternatywny edytor tekstu – OpenOffice Writer. ćwiczenia praktyczne; blended learning. Literatura: http://www.uz.zgora.pl/~jjedrycz/elearning/word/word0/00hiper.htm.

4. Arkusz kalkulacyjny - Microsoft Excel lub OpenOffice / LibreOffice Calc (do wyboru). Tworzenie i formatowanie arkuszy danych, sortowanie, tworzenie i kopiowanie funkcji, podstawowe obliczenia, formatowanie wykresów; rejestracja makr; tworzenie formularzy. Formularz jako elektroniczny test lub ankieta. Arkusze sieciowe – import danych z wielu arkuszy, kwerenda sieci Web, sumy częściowe, tabela przestawna, autofiltrowanie, wykresy. Ćwiczenia praktyczne; blended learning.



163

Dla zainteresowanych e-elearning – tworzenie elektronicznych testów i ankiet: http://www.uz.zgora.pl/~jjedrycz/elearning/excel1/00ex.htm.

5. Multimedia: grafika i dźwięk, film. Grafika - typy plików graficznych, konwersja. Fotografia cyfrowa, programy do edycji zdjęć, skanery i skanowanie, tworzenie animowanych plików gif, tworzenie animacji w prezentacji multimedialnej. Dźwięk - rejestracja dźwięku z różnych źródeł, obróbka dźwięku, konwersja plików dźwiękowych. Osadzanie dźwięku w prezentacji multimedialnej. Film - rejestracja filmów z zastosowaniem kamery internetowej, rejestracja ekranu komputera z zastosowaniem aplikacji do tworzenia filmów ekranowych, zapisywanie i konwersja filmów rozpowszechnianych legalnie w Internecie, montaż plików filmowych, tworzenie prostych animacji, animowane napisy.

6. Internet: FTP; WWW; CMS; Edytory HTML. Aplikacje w chmurze; Google Dokumenty oraz Microsoft SkyDrive; DropBox. Przegląd narzędzi do publikowania multimedialnych witryn w sieci Internet (MS Word lub kreatora, np. WebSite X5 Smart Edition PL); Podstawowe informacje o witrynach CMS. Projekt witryny (wykonanie witryny).


Pokaz, demonstracja, praca z książką (samodzielne korzystanie z multimedialnych kursów online: blended learning oraz e-learning), metoda zajęć praktycznych, metoda laboratoryjna.


Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Student zna procesy, narzędzia i technik

komunikowania z zastosowaniem ICT. K_W08

Aktywność na zajęciach. Laboratorium

- Student korzysta z nowoczesnych technologii (ICT): wyszukuje, sortuje, przetwarza, archiwizuje i wizualizuje informacje oraz komunikuje się synchroniczne i asynchroniczne.

- Przygotowuje dokument tekstowy, arkusz kalkulacyjny lub bazę danych, których konstrukcja jest zgodna z podanymi uprzednio wymogami, a zawartość merytoryczna nie budzi zastrzeżeń.

- Znajduje informację o ściśle określonej tematyce i formie przekazu (tekst, grafika, film) – znajomość narzędzi do wyszukiwania, sortowania, przetwarzania, archiwizacji i wizualizacji niezbędnych informacji.

- Korzysta z narzędzi do komunikacji online a także aplikacji i zasobów w chmurze.

K_U04 Aktywność na zajęciach; sprawdzian o

charakterze praktycznym – progi

punktowe.

Laboratorium

- Opracowuje dane i prezentuje wyniki (z wykorzystaniem ICT).

- Wizualizuje dowolną tematykę (np. w formie prezentacji multimedialnej, witryny internetowej, wykresu, fotografii, rysunku, filmu lub nagrania audio).



punktowe.

Laboratorium

- Stosuje podstawowe terminy i pojęcia z zakresu podstaw informatyki.

- Stosuje różne kanały i techniki komunikacji online.



punktowe.

Laboratorium

- W obrębie samodzielnie przygotowywanych projektów (prezentacji multimedialnych lub witryn internetowych) stosuje tekst autorski lub zamieszcza prawidłowe przypisy ze wskazaniem źródeł.

- Stosuje samodzielnie zrealizowane fotografie, nagrania audio i wideo (poszanowanie praw autorskich i cudzej własności intelektualnej).

- Obchodzi i łamie zabezpieczenia w systemie operacyjnym tylko w przypadku awarii, np. w celu ratowania zagrożonych utratą danych.

- Korzysta z darmowego oprogramowania lub

K_K05 Ocena prac / projektów – progi

punktowe; test – progi punktowe.

Laboratorium



164

Opis

Efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

wyłącznie z programów, których jest legalnym posiadaczem.

- Zna i stosuje programy na licencji MSDN.

- Odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej pracy, projektuje i wykonuje działania pedagogiczne z zastosowaniem ICT.

- Niezależnie od dziedziny i omawianej tematyki potrafi wskazać lub skorzystać z odpowiednich technik i narzędzi ICT.

- Wykonuje wizualizację dowolnego zagadnienia z zastosowaniem ICT.

K_K08 Ocena prac / projektów – progi

punktowe; test – progi punktowe.

Laboratorium


Wiedza teoretyczna zdobywana podczas zajęć oraz samodzielnej pracy z książką oraz kursem online (przede

wszystkim K_W08) będzie sprawdzana z zastosowaniem testów z progami punktowymi (pytania zamknięte i

otwarte). Warunkiem uzyskania oceny pozytywnej jest zdobycie minimum 60% punktów.

Umiejętności praktyczne, np. korzystanie z edytora tekstu, arkusza kalkulacyjnego itp. będą weryfikowane na

podstawie oceny jakości prac – sprawdzian z progami punktowymi. Warunkiem uzyskania oceny pozytywnej

jest zdobycie minimum 60% punktów.

Weryfikacja kompetencji społecznych odbywa się na podstawie analizy realizowanych samodzielnie projektów

(prezentacje multimedialne oraz strony internetowe) z zastosowaniem progów punktowych. Warunkiem

uzyskania oceny pozytywnej jest zdobycie minimum 60% punktów.

Zaliczenie laboratoriów: zaliczenie wszystkich podlegających ocenie kolokwiów, zadań i prac.

Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną wszystkich ocen cząstkowych.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 30

Łącznie 55 55




Łącznie 2 2


1. Furmanek M., (red.), Technologie informacyjne w warsztacie pracy nauczyciela, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2008.

2. Jędryczkowski J., Prezentacje multimedialne w pracy nauczyciela, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu

Zielonogórskiego, Zielona Góra 2008.



165

3. Materiały prowadzącego: http://www.uz.zgora.pl/~jjedrycz/przedmioty.html oraz http://www.uz.zgora.pl/~jjedrycz/elearning.html.


1. Murray K., Microsoft Office 2010 PL. Praktyczne podejście, Wyd. Helion, Gliwice 2011.

2. Sokół M., OpenOffice.ux.pl 3.1. Ćwiczenia praktyczne, Wyd. Helion, Gliwice 2010.

UWAGI:

Kurs z materiałami dydaktycznymi, listami zadań oraz wymaganiami jest dostępny na platformie e-learningowej Katedry oraz na stronie: http://www.uz.zgora.pl/~jjedrycz/przedmioty.html

PROGRAM OPRACOWAŁ: dr Jacek Jędryczkowski



166

OOO CCC HHH RRR OOO NNN AAA WWW ŁŁŁ AAA SSS NNN OOO ŚŚŚ CCC III III NNN TTT EEE LLL EEE KKK TTT UUU AAA LLL NNN EEE JJJ

Kod przedmiotu: 08.9-WL-WFP-OWI



Odpowiedzia lny za przedmiot : dr hab. Ryszard Asienkiewicz, prof. UZ

Prowadzący: dr Kajetan Górny

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trze

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma

zaliczenia Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2 W ykład 15 1 VI Zaliczenie z oceną


W ykład 9 VI Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU

Zapoznanie student z problemami ochrony własności intelektualnej w świetle obowiązujących przepisów prawa, z

podstawowymi wiadomościami dotyczącymi prawa własności intelektualnej, z podstawowymi pojęciami z zakresu

prawa autorskiego i praw pokrewnych.

WYMAGANIA WSTĘPNE

Podstawowe wiadomości z zakresu prawa


Prawo do ochrony własności intelektualnej i sposoby jego egzekwowania. Źródła prawa własności intelektualnej.

Podmiot i przedmiot praw autorskich. Podział prawa własności intelektualnej na prawo autorskie i prawa

pokrewne. Prawa majątkowe i osobiste. Prawo własności literackiej, artystycznej i naukowej. Prawo autorskie,

prawa pokrewne. Ochrona baz danych. Prawo (zwalczania nieuczciwej) konkurencji. Ochrona prawna w

relacjach business-to-business. Ochrona prawna w relacjach business-to-consumer. Zakres przedmiotowy prawa

własności intelektualnej. Naruszenia w zakresie autorskich praw majątkowych. Zwalczanie przestępczości

komputerowej w dziedzinie własności intelektualnej. Zasady tworzenia bibliografii oraz cytowania prac

naukowych.

METODY KSZTAŁCENIA Wykład informacyjny z zastosowaniem środków multimedialnych, analiza dokumentów, metoda podająca


Opis efektu Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma zajęć

Zna i rozumie podstawowe pojęcia i

zasady z zakresu ochrony własności i

K1_W11 Test zaliczeniowy z progami

wykład



167

WARUNKI ZALICZENIA

Warunkiem zaliczenie przedmiotu jest uzyskanie pozytywnej oceny z pisemnego sprawdzianu z progowymi punktowymi na koniec semestru.


LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Barta J., Markiewicz R., Prawo autorskie, Warszawa 2008. 2. Golat R., Prawo autorskie. Komentarz dla praktyków, Gdańsk 2008. 3. Prawo własności intelektualnej, pod red. J. Sieńczyło-Chlabicz, Warszawa 2009. 4. System prawa prywatnego. Prawo autorskie, t. 13, pod red. J. Barty, Warszawa 2007.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Matlak A., Prawo autorskie w społeczeństwie informacyjnym, Zakamycze 2004. 2. Barta J., Markiewicz R., Prawo autorskie. Umowy międzynarodowe i prawo UE, t. II, Warszawa 2005. 3. J. Barta, R. Markiewicz, Prawo autorskie. Orzecznictwo i wyjaśnienia, t. III, Warszawa 2005.


prawa autorskiego. punktowymi

Posiada umiejętności techniczne w

posługiwaniu się sprzętem i aparaturą

stosowaną w zakresie ochrony

własności intelektualnej

K1_U11 Samoocena efektów kształcenia

wykład

Rozumie potrzebę uczenia się przez

całe życie.

K1_K01 Sprawdzian z progowymi punktowymi

wykład

Potrafi rozwiązywać najczęstsze

problemy związane z ochroną

własności intelektualnej

K1_K06 Sprawdzian z progowymi punktowymi

wykład

Obciążenie pracą

Studia stacjonarne

(w godz.)


(w godz.)





25 25

łącznie 50 50




Łącznie 2 2



168

WWW YYY CCC HHH OOO WWW AAA NNN III EEE SSS EEE KKK SSS UUU AAA LLL NNN EEE

Kod przedmiotu: 12.9-WL-WFP-WS



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : Dr Krzysztof Wąż

Prowadzący: Dr Krzysztof Wąż

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

2

W ykład 15 1 V

Zaliczenie



W ykład 9 V

Zaliczenie


CEL PRZEDMIOTU:

Przekazanie studentom wiedzy na temat seksualności człowieka, zdrowia seksualnego, prawidłowości

rozwoju psychoseksualnego, aktywności seksualnej i jej biologicznych, psychicznych, społecznych i

etycznych uwarunkowań a także wiedzy z zakresu podstawowych zagadnień pedagogiki seksualnej.

Kształtowanie właściwego stosunku do wspierania rozwoju psychoseksualnego wychowanka i

podejmowania działań profilaktycznych

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawowa wiedza z zakresu pedagogiki i psychologii.


Treści wykładów:

Seksualność człowieka. Biologiczne, społeczne i kulturowe uwarunkowania aktywności seksualnej. Przedmiot, cele i zadania pedagogiki seksualnej. Wychowanie seksualne. Wychowanie restrykcyjne, permisywne i wychowanie złotego środka. Zdrowie seksualne i reprodukcyjne człowieka. Socjalizacja i obyczajowość seksualna. Seks a Internet. Zagrożenia związane z Internetem Seksualność osób chorych i niepełnosprawnych Edukacja seksualna w Polsce. Rozdźwięk pomiędzy potrzebami i realizacją. Profilaktyka ryzykownych zachowań seksualnych. Program profilaktyki wczesnego rodzicielstwa jako przykład efektywnych rozwiązań w tym zakresie.

Treści ćwiczeń:

Rola seksualności w społecznym funkcjonowaniu człowieka. Mity i stereotypy związane z seksualnością Płeć człowieka w wymiarze biologicznym, psychologicznym i społeczno-kulturowym. Wychowanie a role płciowe



169

Rozwój psychoseksualny człowieka. Seksualność człowieka w cyklu życia. Rozwój psychoseksualny dzieci. Dojrzewanie dziewcząt i chłopców, różnice w dojrzewaniu Pojęcie normy w seksuologii, zaburzenia seksualne Zagadnienia przemocy seksualnej wobec osób dorosłych i dzieci – typy przemocy, objawy wykorzystywania, prawo a przemoc seksualna Zagadnienia naturalnych metod planowania rodziny oraz metod antykoncepcyjnych jako temat edukacji seksualnej

Rola nauczyciela wychowania fizycznego w realizacji celów edukacji seksualnej.


wykład, wykład konwersatoryjny, dyskusja, pogadanka heurystyczna, metoda projektów


Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma

zajęć

Posiada podstawową wiedzę na temat seksualności człowieka, uwarunkowań aktywności seksualnej a także znajomość podstawowych zagadnień pedagogiki seksualnej. Zna metody oceny stanu zdrowia oraz objawy i przyczyny wybranych zaburzeń i zmian chorobowych. Zna zasady promocji zdrowia seksualnego i realizacji profilaktyki ryzykownych zachowań seksualnych

K1_W05

Test z progami punktowymi; ocena prezentacji wybranego zagadnienia programowego w toku zajęć; ocena projektu „Rola nauczyciela wychowania fizycznego w realizacji celów edukacji seksualnej”

Wykłady Ćwiczenia

Potrafi podjąć działania diagnostyczne dotyczące zdrowia seksualnego, obyczajowości seksualnej młodzieży oraz podejmowania przez nią ryzykownych zachowań seksualnych

K1_U05

Ocena projektu „Rola nauczyciela wychowania fizycznego w realizacji celów edukacji seksualnej”; ocena sposobu prezentacji i argumentacji własnych poglądów w toku zajęć

Ćwiczenia

Student rozumie znaczenie wiedzy na temat rozwoju psychoseksualnego i zdrowia seksualnego oraz konieczność ciągłego dokształcania się w tym zakresie

K1_K01


Ćwiczenia

Student jest świadom ograniczeń własnych kompetencji i wie kiedy zwrócić się do ekspertów celu udzielenia wsparcia wychowankom w przezwyciężaniu problemów i trudności związanych z rozwojem psychoseksualnym i zdrowiem seksualnym

K1_K02


Ćwiczenia

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykłady z przedmiotu kończą się zaliczeniem. Metodą weryfikacji efektów kształcenia jest test z progami

punktowymi. Ćwiczenia z przedmiotu kończą się zaliczeniem z oceną. Metodami weryfikacji efektów kształcenia

są: ocena prezentacji wybranego zagadnienia programowego w toku zajęć – praca grupowa; ocena projektu

„Rola nauczyciela wychowania fizycznego w realizacji celów edukacji seksualnej” – praca indywidulana; ocena

sposobu prezentacji i argumentacji własnych poglądów w toku zajęć. Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest

uzyskanie zaliczenia z wykładów i ćwiczeń. Oceną końcową jest ocena z ćwiczeń.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 35



170

Łącznie 55 55




Łącznie 2 2


1. Beisert M. (2006), Rozwojowa norma seksuologiczna jako kryterium oceny zachowań seksualnych dzieci i

młodzieży, w: Dziecko Krzywdzone, 2006, nr 16

2. Beisert M. (2007), Psychologia zaburzeń seksualnych, w: Psychologia kliniczna, tom 2, red. H. Sęk, PWN, Warszawa

3. Chomczyńska-Miliszkiewicz M. (2002), Edukacja seksualna w społeczeństwie współczesnym. Konteksty pedagogiczne i

psychologiczne, UMCS, Lublin

4. Grzelak J. (2006), Profilaktyka ryzykownych zachowań seksualnych młodzieży. Aktualny stan badań i na świecie i w

Polsce, Wyd. Scholar, Warszawa

5. Izdebski Z, Niemiec T, Wąż K (2011), (Zbyt)młodzi rodzice, Wydawnictwo TRIO, Warszawa

6. Izdebski Z. (2010), Rozwój seksualny, w: B. Woynarowska, A. Kowalewska, Z. Izdebski, K. Komosińska, Biomedyczne

podstawy kształcenia i wychowania, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa

7. Izdebski Z. (2012), Seksualność Polaków na początku XXI wieku. Studium badawcze, Wyd. UJ, Kraków

8. Jak bardzo niebezpieczny jest Internet – raport z projektu Netochron, (2009),Warszawa, na: www.netochron.pl

9. Kijak R.J. (2009), Seks i niepełnosprawność. Doświadczenia seksualne osób z niepełnosprawnością intelektualną, Impuls,

Kraków

10. Lew-Starowicz Z., Długołęcka A.(2006), Edukacja seksualna, Świat Książki, Warszawa

11. Pankowska D. (2005), Wychowanie a role płciowe, GWP, Gdańsk

12. Pospiszyl K. (2008), Przestępstwa seksualne, PWN, Warszawa

13. Seksualność człowieka w cyklu życia, (2006), red. M. Beisert, WN PWN, Warszawa

14. Seksuologia społeczna (1974), red. K. Imieliński, PWN, Warszawa

15. Szlendak T. (2004), Supermarketyzacja. Religia i obyczaje seksualne młodzieży w kulturze konsumpcyjnej, Wyd.

Uniwersytetu Wrocławskiego,


6. Bądź odpowiedzialny. Wychowanie do odpowiedzialności i partnerstwa w rodzinie. Opis programu edukacyjnego i jego realizacji, (2008), red. K. Wąż, Wyd. UZ, Zielona Góra

7. Beisert M. (1991), Seks twojego dziecka, ZW K. Domke, Poznań

8. Mentlewicz A., Południewski G. (2001), Antykoncepcja czyli świadome macierzyństwo, Poster

Poligrafia, Warszawa

9. Wojtasiński Z.(2012), 101 mitów o seksie, Wyd. z/w, Warszawa

10. Zagrożenia okresu dorastania (2008), red. Z. Izdebski, Wyd. UZ, Zielona Góra 2008

11. Zielona-Jenek M., Chodecka A. (2010), Jestem dziewczynką, jestem chłopcem. Jak wspomagać rozwój seksualny dziecka, GWP, Gdańsk

UWAGI: -

PROGRAM OPRACOWAŁ: DR KRZYSZTOF WĄŻ

http://www.netochron.pl/



171

SSS PPP OOO RRR TTT DDD OOO WWW YYY BBB OOO RRR UUU ––– SSS ZZZ TTT UUU KKK III WWW AAA LLL KKK III 111

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-SWS





Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

2

Laborator ium 30 2 V Zaliczenie z oceną


Laborator ium 18 V Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Poznanie zdrowotnych aspektów uprawiania sztuk walki. Opanowanie ćwiczeń z zakresu sztuka walki o charakterze zdrowotnym. Poznanie możliwości wykorzystania ćwiczeń z zakresu sztuk walki w edukacji szkolnej w zakresie wychowania fizycznego. Poznanie możliwości utylitarnych sztuk walki. Opanowanie umiejętności bezpiecznego upadania z zakresu sztuk walki. Zapoznanie z biomechaniczną wiedzą na temat możliwości wykorzystania siły atakującego.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

brak


Podstawowe zasady bezpieczeństwa podczas zajęć z zakresu sztuk walki. Gry i zabawy ruchowe w nauczaniu wschodnich sztuk walki. Biomechaniczna analiza wykonywania technik z wybranych sztuk walki. Wykorzystanie poznanych elementów bezpiecznego upadania w sztukach walki podczas przypadkowej utraty równowagi w lokomocji człowieka. Wpływ uprawiania sztuka walki na bezpieczeństwo motoryczne człowieka. Podstawowe metody oceny bezpieczeństwa motorycznego. Zdrowotne aspekty uprawiania sztuka walki. Podstawowe ćwiczenia aikido wykorzystywane przy korygowaniu wad postawy. Właściwy dobór ćwiczeń przy nieprawidłowym ustawieniu miednicy i kręgosłupa dziecka w płaszczyźnie czołowej. Wpływ ćwiczenia sztuk walki na zdrowie. Podstawowe techniki samoobrony z wykorzystaniem siły atakującego.


Metody kształcenia: metoda bezpośredniej celowości ruchu, syntetyczno –analityczna.



172


Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody


Zna biomechaniczne uzasadnienie możliwości

wykorzystania siły atakującego w technikach judo i

aikido

K1_W07

kolokwium

Laboratorium

Zna utylitarne aspekty uprawiania sztuka walki K1_U07

kolokwium

Laboratorium

Opanował techniki samoobrony przed uderzeniem

kijem i nożem K1_K01

zadania praktyczne Laboratorium

Zna ćwiczenia występujące w sztukach walki w

zastosowaniu dla niepełnosprawnych oraz

mogących mieć oddziaływanie korekcyjno –

kompensacyjne

K1_K04 zadania praktyczne Laboratorium

Student potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonych przez siebie lub innych zadań w sportach walki

K1_K05 Samoocena efektów kształcenia

Laboratorium

Student realizuje zadania w sposób zapewniający bezpieczeństwo własne i otoczenia, w tym przestrzega zasad bezpieczeństwa w sztukach walki

K1_K07

Ocena znajomości przepisów

stosowanych w sportach walki Laboratorium

Student potrafi formułować opinie dotyczące, jednostek, grup społecznych w kontekście związanym

ze sztukami walki

K1_K08

konwersacja- ocena aktywności i


Student dba o poziom sprawności fizycznej niezbędnej w sztukach walki


Laboratorium

WARUNKI ZALICZENIA:

Student aby zaliczyć przedmiot musi uzyskać pozytywną ocenę z kolokwium na temat wiadomości teoretycznych oraz uzyskać pozytywną ocenę za praktyczne wykonania wybranych technik z zakresu sztuk walki.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe

(udział w zajęciach; konsultacjach) 30 25


(przygotowanie do: zajęć, kolokwium, studiowanie literatury;


wystąpienia; itp.)

25 30

Łącznie 55 55




Łącznie 2 2



173


1. Erdmann W. S., Zieniawa R. Biomechanika judo. Gdańsk A W F, 2011.

2. Kalina RM, Kalina A: Theorietical and methodological aspects of teaching lower extremity amputees safe falling. Advances in Rehabilitation, 2003; XVII: 71–79

3. Jaskólski E.: Judo jako środek działania w realizacji celów wychowania fizycznego. AWF Wrocław 1987.

4. Ueshiba K.: Aikido, wyd . Diamond Books, Bydgoszcz 1985

5. Westbrook A. Ratti O :Dynamiczna sfera aikido:. wyd . Diamond Books, Bydgoszcz 1970

6. Mroczkowski A: Nauczanie aikido z wykorzystaniem podstaw mechaniki / W: Humanistyczna teoria sztuk i sportów walki: koncepcje i problemy / pod red. Wojciecha J. Cynarskiego, Kazimierza Obodyńskiego .- Rzeszów : Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2003 - s. 199--205 .

7. Mroczkowski A. Pedagogiczne aspekty uprawiania aikido przez dzieci // Rocznik Naukowy Ido - Ruch dla Kultury .- 2007, Vol. 7, s. 103—107

8. Mroczkowski A: The change of pelvis placement at children under influence of aikido training ,Archives of Budo .- 2007, nr 3, s. 1-6

9. Mroczkowski A. Jaskólski E. Wpływ sił rotujących kręgi na powstawanie patologicznych krzywizn kręgosłupa ,Fizjoterapia Polska .- 2007, vol. 7 nr 1, s. 80-86

10. Mroczkowski A. Jaskólski E. Effects of aikido exercises on lateral spine curvatures in children / Archives of Budo .- 2006, nr 2, s. 1-4

11. Mroczkowski A. Zdrowotne aspekty nauczania aikido dla dzieci // Wychowanie Fizyczne i Zdrowotne: miesięcznik nauczycieli, trenerów i szkolnej służby zdrowia .- 2002, nr 4, s. 8-11.

12. Mroczkowski A: The use of biomechanics in teaching aikido // Human movement- 2009, Vol. 10 (1) .

13. Mroczkowski A. Biomechaniczna analiza zastosowania ćwiczeń aikido dla osób niepełnosprawnych W: Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu .- 2010, 30, s. 83—90.


1. Lawinia Soo-Warr: Samoobrona dla kobiet. Wydawca Delta W-Z, 2007. 2. Kondratowicz K.: Chwyty obronne. Wydawnictwo MON, Warszawa 1982. 3. Kondratowicz K.: Program szkolenia na kursach jiu-jitsu samoobrony w Ognisku TKKF „Stadion” w Warszawie.. 6. Kulmacki L.: Ćwiczenia relaksacyjne. Agencja Promo-Lider, Warszawa 1995 7. Miłkowski J.: Karate sportowe. Wydawnictwo MON, Warszawa 1985. Wydawnictwo Budo-Sport, Warszawa 1998. 9. Pustelnik J.: Usprawnienie ruchowe dzieci poprzez wybrane elementy judo. Agencja Promo-Lider, Warszawa 1995 UWAGI:

PROGRAM OPRACOWAŁ: dr Andrzej Mroczkowski

http://150.254.171.232/webpac-1.2-bawfPL/wgbroker.exe?2012031513573008036176+1+search+-redir+1-0+open+TA+Biomechanika+judo+/+W%B3odzimierz+Stefan+Erdmann,+Ryszard+Zieniawa.

http://pers.uz.zgora.pl:7777/pers/result_3.show_employee?wp_pracownik_id=1021614




174

SSS PPP OOO RRR TTT DDD OOO WWW YYY BBB OOO RRR UUU ––– SSS ZZZ TTT UUU KKK III WWW AAA LLL KKK III 222

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-SWS





Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str


ECTS

Studia s tacjonarne

2

Laborator ium 30 2 VI Zaliczenie z oceną


Laborator ium 18 VI Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Przedstawienie na przykładzie judo i aikido roli wschodnich sztuk walki w zakresie nauk o kulturze z fizycznej. Ukazanie możliwości rozwijania specjalistycznych umiejętności ruchowych w tego typu formach aktywności ruchowej. Przedstawienie możliwości zastosowania tych form aktywności ruchowej w rekreacji ruchowej , sporcie i gimnastyce korekcyjnej.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

posiadanie umiejętności bezpiecznego upadania


Właściwy dobór ćwiczeń dla osób starszych oraz dla osób niepełnosprawnych. Sztuki walki jako forma rekreacji ruchowej. Podstawowe zasady postępowania w przypadku spotkania się z agresywnych zachowaniem się dzieci i młodzieży w stosunku do nauczyciela. Obowiązujące przepisy prawne w przypadku stosowania przemocy fizycznej. Utylitarne aspekty uprawiania sztuka walki. Metodyka nauczania technik z zakresu sztuk walki na przykładzie judo i aikido. Wykorzystanie przyborów i przyrządów w nauczaniu wschodnich sztuk walki. Wykorzystanie dźwigni unieruchamiających na staw łokciowy i nadgarstkowy w samoobronie. Geneza niektórych sztuk walki do form sportowych. Poznanie niektórych form rywalizacji sportowej z zakresu sztuka walki. Poznanie form samoobrony przed uderzeniem kijem lub nożem.


Metody kształcenia: metoda bezpośredniej celowości ruchu, syntetyczno –analityczna.



175


Opis

efektu

Symbole

efektów

Metody


Zna biomechaniczne uzasadnienie możliwości

wykorzystania siły atakującego w technikach judo i

aikido

K1_W07

kolokwium

Laboratorium

Zna utylitarne aspekty uprawiania sztuka walki K1_U07

kolokwium

Laboratorium

Opanował techniki samoobrony przed uderzeniem

kijem i nożem K1_K01

zadania praktyczne Laboratorium

Zna ćwiczenia występujące w sztukach walki w

zastosowaniu dla niepełnosprawnych oraz

mogących mieć oddziaływanie korekcyjno –

kompensacyjne

K1_K04 zadania praktyczne Laboratorium



Laboratorium

Student realizuje zadania w sposób zapewniający bezpieczeństwo własne i otoczenia, w tym przestrzega zasad bezpieczeństwa w sztukach walki

K1_K07




ze sztukami walki

K1_K08



Student dba o poziom sprawności fizycznej niezbędnej w sztukach walki


Laboratorium

WARUNKI ZALICZENIA:

Student aby zaliczyć przedmiot musi uzyskać pozytywną ocenę z kolokwium na temat wiadomości teoretycznych oraz uzyskać pozytywną ocenę za praktyczne wykonania wybranych technik z zakresu sztuk walki.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe

(udział w zajęciach; konsultacjach) 30 25


(przygotowanie do: zajęć, kolokwium, studiowanie literatury;


wystąpienia; itp.)

25 30

Łącznie 55 55




Łącznie 2 2



176


1. Mroczkowski A. The effect of aikido exercises on shaping spinal curvatures in the sagittal plane. Journal of Combat Sports and Martial Arts .- 2013, 2(2); Vol. 4, s. 173—177

2. Kalina RM, Kalina A: Theorietical and methodological aspects of teaching lower extremity amputees safe falling. Advances in Rehabilitation, 2003; XVII: 71–79

3. Jaskólski E.: Judo jako środek działania w realizacji celów wychowania fizycznego. AWF Wrocław 1987.

4. Ueshiba K.: Aikido, wyd . Diamond Books, Bydgoszcz 1985

5. Westbrook A. Ratti O :Dynamiczna sfera aikido:. wyd . Diamond Books, Bydgoszcz 1970

6. Mroczkowski A: Nauczanie aikido z wykorzystaniem podstaw mechaniki / W: Humanistyczna teoria sztuk i sportów walki: koncepcje i problemy / pod red. Wojciecha J. Cynarskiego, Kazimierza Obodyńskiego .- Rzeszów : Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2003 - s. 199--205 .

7. Mroczkowski A. Pedagogiczne aspekty uprawiania aikido przez dzieci // Rocznik Naukowy Ido - Ruch dla Kultury .- 2007, Vol. 7, s. 103—107

8. Mroczkowski A: The change of pelvis placement at children under influence of aikido training ,Archives of Budo .- 2007, nr 3, s. 1-6

9. Mroczkowski A. Jaskólski E. Wpływ sił rotujących kręgi na powstawanie patologicznych krzywizn kręgosłupa ,Fizjoterapia Polska .- 2007, vol. 7 nr 1, s. 80-86

10. Mroczkowski A. Jaskólski E. Effects of aikido exercises on lateral spine curvatures in children / Archives of Budo .- 2006, nr 2, s. 1-4

11. Mroczkowski A. Zdrowotne aspekty nauczania aikido dla dzieci // Wychowanie Fizyczne i Zdrowotne: miesięcznik nauczycieli, trenerów i szkolnej służby zdrowia .- 2002, nr 4, s. 8-11.

12. Mroczkowski A: The use of biomechanics in teaching aikido // Human movement- 2009, Vol. 10 (1) .

13. Mroczkowski A. Biomechaniczna analiza zastosowania ćwiczeń aikido dla osób niepełnosprawnych W: Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu .- 2010, 30, s. 83—90.


1. Lawinia Soo-Warr: Samoobrona dla kobiet. Wydawca Delta W-Z, 2007. 2. Kondratowicz K.: Chwyty obronne. Wydawnictwo MON, Warszawa 1982. 3. Kondratowicz K.: Program szkolenia na kursach jiu-jitsu samoobrony w Ognisku TKKF „Stadion” w Warszawie.. 6. Kulmacki L.: Ćwiczenia relaksacyjne. Agencja Promo-Lider, Warszawa 1995 7. Miłkowski J.: Karate sportowe. Wydawnictwo MON, Warszawa 1985. Wydawnictwo Budo-Sport, Warszawa 1998. 9. Pustelnik J.: Usprawnienie ruchowe dzieci poprzez wybrane elementy judo. Agencja Promo-Lider, Warszawa 1995 UWAGI: PROGRAM OPRACOWAŁ: dr Andrzej Mroczkowski





177

SSS PPP OOO RRR TTT DDD OOO WWW YYY BBB OOO RRR UUU ––– SSS PPP OOO RRR TTT YYY WWW AAA LLL KKK III WWW SSS AAA MMM OOO OOO BBB RRR OOO NNN III EEE 111

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-SWW





Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trze

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zaliczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2

Laborator ium 30 2 V

Zaliczenie z oceną


Laborator ium 18 V

Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Przedstawienie na przykładzie walki wręcz możliwości rozwijania specjalistycznych umiejętności ruchowych w tego typu formach aktywności ruchowej. Przedstawienie możliwości zastosowania walki wręcz w różnych formach aktywności ruchowej.


Pojęcie samoobrony (walki wręcz), charakterystyka sportów i systemów walki. Ogólny podział chwytów technik obronnych. Rekreacyjne, wychowawcze i zdrowotne wartości uprawiania walki wręcz. Środki dydaktyczne w nauczaniu walki wręcz, sprzęt i urządzenia. Metodyka prowadzenia zajęć rekreacyjno - sportowych w samoobronie. Metody nauczania ruchu w samoobronie. Środki treningowe wykorzystywane w zajęciach samoobrony. Bezpieczeństwo i higiena zajęć. Prawne zagadnienia obrony koniecznej, etyka walki. Taktyka walki wręcz, zachowanie się w sytuacji ekstremalnej. Przygotowanie motoryczne w walce wręcz. Gry i zabawy z mocowaniem. Ćwiczenia specjalne w walce wręcz. Techniki walki wręcz i ich zastosowanie w samoobronie. Metodyka nauczania podstawowych elementów techniki -postawy, płaszczyzny walki, dystans, poruszanie się w walce. Asekuracja, samoasekuracja w walce. Nauka padów i amortyzacji podczas upadku.

EFEKTY KSZTAŁCENIA I METODY WERYFIKACJI OSIĄGANIA EFEKTÓW KSZTALCENIA:

Opis efektu Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma zajęć

Student ma elementarną wiedzę i zna

terminy dotyczące metod

dydaktycznych, zasad nauczania w

sportach walki w samoobronie

K1_W 07 Sprawdzian teoretyczny Laboratorium

Student posiada specjalistyczne

umiejętności ruchowe z zakresu

wybranych sztuk walki w samoobronie.

K1_U07 Ocena umiejętności praktycznych

studenta Laboratorium

Student rozumie potrzebę uczenia się K1_K01 Ocena zaangażowania w dyskusji Laboratorium



178

WARUNKI ZALICZENIA:

Zaliczenie z oceną. Wykonanie na ocenę pięciu wybranych przez prowadzącego technik.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 30

Łącznie 55 55




Łącznie 2 2


1. Dobrzyjałowski J., Encyklopedia samoobrony, Legionowo 2001 2. Graff S., Samoobrona dziewcząt. Naucz się bronić, Warszawa 2003

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Douieb R., Krav maga samoobrona, Budo sport 2006.


przez całe życie.

Student potrafi interpretować współczesne zjawiska zachodzące w sztukach walki

K1_K04 Ocena zaangażowania w dyskusji Laboratorium



Student realizuje zadania w sposób zapewniający bezpieczeństwo własne i otoczenia, w tym przestrzega zasad bezpieczeństwa w sztukach walki w samoobronie.

K1_K07




ze sportami walki w samoobronie.

K1_K08



Student dba o poziom sprawności fizycznej niezbędnej w sportach walki




179

SSS PPP OOO RRR TTT DDD OOO WWW YYY BBB OOO RRR UUU ––– SSS PPP OOO RRR TTT YYY WWW AAA LLL KKK III WWW SSS AAA MMM OOO OOO BBB RRR OOO NNN III EEE 222

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-SWW





Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trze

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma

zaliczenia Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2

Laborator ium 30 2 VI

Zaliczenie z oceną


Laborator ium 18 VI

Zaliczenie z oceną


Techniki oswobadzania się z uchwytu- za tułów i głowę. Techniki oswabadzania się z uchwytu za ubranie. Obrony przed duszeniem w stójce. Obrony przed duszeniem w leżeniu. Obrony przed ciosami. Obrona przed ciosami z kontratakiem. Obrony przed kopnięciami. Obrona przed kopnięciami z kontratakiem. Obrony przed atakiem z użyciem niebezpiecznego przedmiotu. Obrony przed atakiem z użyciem niebezpiecznego przedmiotu z kontratakiem. Taktyka walki z kilkoma napastnikami. Doskonalenie techniczno - taktyczne w samoobronie. Zasady walki street lighting. Obrona przed niżem. Walka nożem. Walka w stroju codziennym z wykorzystaniem ubrania do obrony. Walka w wybranych miejscach (np. klatka schodowa, autobus, itd.). Walka z wykorzystaniem rożnych przedmiotów.


Opis efektu Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma zajęć




sportach walki w samoobronie

K1_W 07 Sprawdzian teoretyczny

Laboratorium


umiejętności ruchowe z zakresu

wybranych sportach walki w

samoobronie.


studenta

Laboratorium

Student rozumie potrzebę uczenia się

przez całe życie.




180

WARUNKI ZALICZENIA:

Zaliczenie z oceną. Wykonanie na ocenę pięciu wybranych przez prowadzącego technik.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 30

Łącznie 55 55




Łącznie 2 2


1. Dobrzyjałowski J., Encyklopedia samoobrony, Legionowo 2001

2. Graff S., Samoobrona dziewcząt. Naucz się bronić, Warszawa 2003

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Douieb R., Krav maga samoobrona, Budo sport 2006.


Student potrafi interpretować współczesne zjawiska zachodzące w sztukach walki




Laboratorium

Student realizuje zadania w sposób zapewniający bezpieczeństwo własne i otoczenia, w tym przestrzega zasad bezpieczeństwa w sportach walki w samoobronie.

K1_K07


stosowanych w sportach walki

Laboratorium


ze sportach walki w samoobronie.

K1_K08



Laboratorium

Student dba o poziom sprawności fizycznej niezbędnej w sportach walki




181

SSS PPP OOO RRR TTT DDD OOO WWW YYY BBB OOO RRR UUU ––– TTT EEE NNN III SSS ZZZ III EEE MMM NNN YYY 111

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-SWT1



Odpowiedzia lny za p rzedmiot : prof. UZ dr hab. n. biol. Ryszard Asienkiewicz

Prowadzący: mgr Renata Skrzypczyńska

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trze

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zaliczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2

Laborator ium 30 2 V

Zaliczenie z oceną


Laborator ium 18 V

Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest przygotowanie do samodzielnej pracy nauczyciela tenisa na poziomie podstawowym (mini

tenisa w wieku przedszkolnym oraz poszukiwanie jednostek utalentowanych wieku wczesnoszkolnym).


Zapoznanie z podstawowymi uwarunkowaniami motorycznymi szkolenia dzieci w wieku przedszkolnym i

wczesnoszkolnym, zapoznanie z zasadami techniki i mechaniki wykonanie uderzeń podstawowych wraz z

opanowaniem wzorcowego pokazu tych uderzeń. Zapoznanie z metodyką nauczania uderzeń podstawowych

(wolej, FU, BH po koźle, serwis, lob i smecz) oraz technik zróżnicowanych kroczków tenisowych (pracy nóg).


Opis efektu Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma zajęć




tenisie ziemnym

K1_W 07 Sprawdzian teoretyczny

Laboratorium


umiejętności ruchowe niezbędne w

grze w tenisa ziemnego


studenta

Laboratorium



182

WARUNKI ZALICZENIA:

Cześć praktyczna – zademonstrowanie umiejętność wybranych elementów gry w tenisa ziemnego.

Część teoretyczna – kolokwium z progami punktowymi z podstawowych wiadomościami z zakresu metodyki tenisa ziemnego.

Ocena końcowa to średnia arytmetyczna z części praktycznej i teoretycznej.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 30

Łącznie 55 55




Łącznie 2 2


1. Radwański R. P., Profesjonalny Trening Tenisowy Kraków 1994.

2. Dracz , Chojnicki K. PZT Warszawa 1984.

3. Królak A., Tenis dla dzieci, nauczycieli i rodziców WSIP Warszawa 1999.

4. Podręcznik wzorowego Trenera – Wydawnictwo Piętka Beata 1998.

PROGRAM OPRACOWAŁ: mgr Renata Skrzypczyńska


przez całe życie.


Student potrafi interpretować współczesne zjawiska zachodzące w tenisie ziemnym


Student potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonych przez siebie lub innych zadań.


Laboratorium

Student realizuje zadania w sposób zapewniający bezpieczeństwo własne i otoczenia, w tym przestrzega zasad bezpieczeństwa podczas gry na korcie tenisowym

K1_K07



Laboratorium


K1_K08



Laboratorium

Student dba o poziom sprawności fizycznej niezbędnej dla wykonywania zadań właściwych dla działalności zawodowej związanej z tenisem ziemnym.


Laboratorium



183

SSS PPP OOO RRR TTT DDD OOO WWW YYY BBB OOO RRR UUU ––– TTT EEE NNN III SSS ZZZ III EEE MMM NNN YYY 222

Kod przedmiotu: 16.1-WL-WFP-SWT2

Typ p rzedmiotu: Wybieralny


Odpowiedzia lny za p rzedmiot : prof. UZ dr hab. n. biol. Ryszard Sienkiewicz

Prowadzący: mgr Renata Skrzypczyńska

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trze

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zaliczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2

Laborator ium 30 VI

Zaliczenie z oceną


Laborator ium 18 VI

Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest przygotowanie do samodzielnej pracy nauczyciela tenisa na poziomie podstawowym,

pracy z innymi grupami pod względem zawansowania sportowego pod nadzorem i przy współpracy z trenerami

klasy I, II lub Mistrzowskiej. Przygotowanie do zdobywania kolejnych etapów pracy trenerskiej.


Zapoznanie z genezą i rysem historycznym tenisa na świecie i w Polsce oraz zarysem systemu współzawodnictwa indywidualnego i drużynowego w tenisie.

Tworzenie warunków (treningowych i udziału w zawodach) doskonalenia własnych umiejętności tenisowych,

tworzenie warunków do uzyskania uprawnień sędziowskich i organizatorskich w tenisie. Zapoznanie z

organizacją szkolenie podstawowego (tworzenie i dobór grup jednorodnych, programowanie pracy, analiza i

ocena uzyskanych efektów) oraz współpracy z rodzicami.


Opis efektu Symbole

efektów

Metody

weryfikacji

Forma zajęć


terminy dotyczące metod dydaktycznych,

zasad nauczania w tenisie ziemnym

K1_W 07 Sprawdzian teoretyczny Laboratorium


umiejętności ruchowe niezbędne w grze w

tenisa ziemnego


studenta

Laboratorium



184

WARUNKI ZALICZENIA:

Cześć praktyczna – zademonstrowanie umiejętność wybranych elementów gry w tenisa ziemnego.

Część teoretyczna – kolokwium z progami punktowymi z podstawowych wiadomościami z zakresu organizacji szkolenie podstawowego (tworzenie i dobór grup jednorodnych, programowanie pracy w turniejach tenisa ziemnego.

Ocena końcowa to średnia arytmetyczna z części praktycznej i teoretycznej.



(w godz.)


(w godz.)

Godziny kontaktowe





wystąpienia; itp.)

25 30

Łącznie 55 55




Łącznie 2 2


1. Radwański R. P., Profesjonalny Trening Tenisowy Kraków 1994.

2. Dracz , Chojnicki K. PZT Warszawa 1984.

3. Królak A., Tenis dla dzieci, nauczycieli i rodziców WSIP Warszawa 1999.

4. Podręcznik wzorowego Trenera – Wydawnictwo Piętka Beata 1998.

PROGRAM OPRACOWAŁ:

mgr Renata Skrzypczyńska


przez całe życie.


Student potrafi interpretować współczesne zjawiska zachodzące w tenisie ziemnym K1_K04


Student potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonych przez siebie lub innych zadań w tenisie ziemnym


Laboratorium

Student realizuje zadania w sposób zapewniający bezpieczeństwo własne i otoczenia, w tym przestrzega zasad bezpieczeństwa podczas gry na korcie tenisowym

K1_K07



Laboratorium


K1_K08



Laboratorium

Student dba o poziom sprawności fizycznej niezbędnej dla wykonywania zadań właściwych dla działalności zawodowej związanej z tenisem ziemnym.


Laboratorium



185

PPP RRR ZZZ EEE DDD MMM III OOO TTT OOO GGG ÓÓÓ LLL NNN OOO UUU CCC ZZZ EEE LLL NNN III AAA NNN YYY

Oferta na rok akademicki 2015/2016 znajduje się na stronie internetowej Prorektora ds.

Jakości Kształcenia Uniwersytetu Zielonogórskiego - www.ects.uz.zgora.pl

Documents

DLA KIERUNKU WYCHOWANIE FIZYCZNE · W. Tatarkiewicz, Historia filozofii, t. 1-3, wybrane rozdziały, wydanie dowolne. 3. W. Tyburski, A. Wachowiak, R. Wiśniewski, Historia filozofii