20
SUPLEMENTO DOMINICAL Diario de Ferrol 1 de septiembre de 2013 Año XIV / Número 791 N ordesía Os Celtas defendían a igualdade de xénero MANUEL ANEIROS LOUREIRO LEVA MÁIS DE TRINTA ANOS EXERCENDO DE DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA GALEGA Jorge Edwards y el género memorialístico en su “Círculos morados” LIBROS La cartelera se inunda de misterio y ficción para llegar a los más jóvenes CINE El festival de la luz lleva un cartel solidario a Boimorto MÚSICA

DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

  • Upload
    others

  • View
    4

  • Download
    0

Embed Size (px)

Citation preview

Page 1: DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

SUPLEMENTO DOMINICALDiario de Ferrol

1 de septiembre de 2013Año XIV / Número 791

Nor

des

ía

Os Celtas defendían a igualdade de xénero MANUEL ANEIROS LOUREIRO LEVA MÁIS DE TRINTA ANOS EXERCENDO DE DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA GALEGA

Jorge Edwards y el género memorialístico en su “Círculos morados” L

IBR

OS

La cartelera se inunda de misterio y ficción para llegar a los más jóvenesC

INE

El festival de la luz lleva un cartel solidario a Boimorto

SIC

A

Page 2: DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

Diversas editoriais es-pañolas nos están a ofrecer novidades variadas para con-

vertir este tempo de vacacións en tempo literario. Entre as publica-cións de literatura foránea, conti-núa a auxe de autores do leste de Europa iniciada nos últimos anos. Así a madrileña Automática Edito-rial, que ten algo máis dun ano de existencia, está a facerse paseniña-mente un nome importante cun ca-tálogo moi coidado, cheo de gran-des acertos e descubrimentos literarios en español que a fan un referente a seguir para calquera que queira calidade literaria garantida.

Este agosto lin Ante el espejo, do ruso Veniamin Karevin (1902-1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor, o matemático Pável Bezsónov, entre-goulle as cartas de amor mantidas durante máis de trinta anos coa pintora Lidia Nika¬nórova. Kare-vin simplemente teceu a historia entre as cartas, coñecendo uns da-tos e inventando outros. É lícita esta forma de facer novela? Por su-posto: Karevin amosa que non só é posible, senón que consegue unha obra mestra por continuar profun-dizando onde os lectores, el, ela e nós, teríamos que valernos só das cartas. Karevin fai que pasen a ser como di o título, un espello dunha realidade moito máis dificultosa de aprehender. A ficción convírtese así no mecanismo ideal para coñecer mellor personaxes, as inquedanzas da historia e mesmo a propia psico-loxía do autor, que se nos revela ao longo destas páxinas como un com-positor que desenvolve unha peza musical, complexa pero fascinante, a tres voces.

Tamén é un verdadeiro agasallo literario de Automática a novela do polaco Marek Hlasko (1934-1969), cuxa vida foi demasiado breve como para permitirlle profundizar nunha obra que se aventuraba mes-tra. Na escolma de contos que é El octavo día de la semana revélase ao público español un autor intenso, rompedor e estraño que acepta e se enfronta ao mesmo tempo ao rea-lismo socialista académico e oficial.

Nalgún relato coma “El nudo corre-dizo” móstranse as mellores cotas de calidade literaria de Hlasko. Me-rece a pena destacar en ámbalas dúas obras a loable labor dos tra-ductores, Enrique Moya, para Kare-vin e Fernando Otero, nos relatos de Hlasko. Automática Editorial coida ata os mínimos detalles de ilustración e tipografía, e fainos disfrutar dunha experiencia lectora tamén apreciada, e nótase, polos propios editores.

Os interesados na literatura po-laca poden continuar, se o desexan, co intensísimo e famoso libro de Jerzy Kosinski (1933–1991), El pá-jaro pintado (2011, Debolsillo, trad. de Eduardo Goligorsky). Co-etáneo de Hlasko, Kozinski mar-chou de Polonia, rumbo aos EEUU, en 1957. Alí publicou este relato da fuxida dun neno por unha Polonia arrasada durante a Segunda Gue-rra Mundial, que se convirte simbó-licamente nunha anatomía da crueldade. El pájaro pintado moti-vou críticas acerbas que o acusaron de plaxio. Polo retrato que fixo do país, Kozinski mesmo foi ameazado de morte e case sufriu unha agre-sión no seu domicilio. El pájaro pin-tado é o mellor achegamento a un autor que coa súa seguinte novela, Pasos, acadou o National Book Award de 1969. Continuando con autores polacos, este mes acheguei-me por vez primeira ao xornalista Pawel Huelle. Só catro anos despois da súa aparición en polaco da súa opera prima, Seix Barral traduciu a excelente ¿Quién es Weiser Dawi-dek? (1991, trad. de Pilar Gil). A novela non tivo demasiado éxito no noso país e condeou ao ostracismo a un moi recomendable autor que ata hai pouco desaparecera do noso panorama literario. A editorial Alianza puxo remedio a isto en 2011 coa publicación en castelán de Castorp, de Pawel Huelle, que recrea a monumental A montaña Máxica de Thomas Mann focalizan-do a súa narración nun personaxe secundario de Mann: o tímido Hans Castorp. Así desenvolve, ao estilo tamén de Chejov, a súa historia de amor de balneario coa aristócrata polaca Wanda Pilecka. Curioso que dun xeito ou doutro, autores como Marenin ou Huelle elaboren os seus

calidade, El joven Moriarty . El misterio del dodo, de Sofía Rhei (2013, Nevsky) ¿ Por qué non lem-brar as nosas lecturas holmesianas de verán de cando éramos nenos? Permítenolo unha victoriana no-vela de humor, moi ben construi-da e estructurada. Rhei xoga coa ironía, a parodia e a cultura dos lectores para construir unha lite-ratura só aparentemente frívola pero de gran calidade. Non preci-sa máis que un Napoleón do Mal, neste caso, pequeniño, un Watson, o futuro Lewis Carroll, e un dodo. E por suposto, a omnipresente sombra de Sherlock Holmes. Pero iso xa é outra historia...

textos a partir doutros, como se a literatura necesitase ás veces do osíxeno da literatura.

Non acaban aquí as recomenda-cións que lles fago neste verán lite-rario. Para os interesados na litera-tura americana, Salamandra presenta Juego y Distracción, a terceira novela de James Salter, pu-blicada en 1967. Non deixa inque-do a quen busque unha prosa apa-rentemente sinxela, tenue e sutil, pero densa e precisa coma un lós-trego que chega ata o máis profun-do coma un bisturí.

Por último, permítanme reco-mendarlles un libro máis lixeiro e veraniego, pero con todo, de gran

X. A. LÓPEZ SILVA

Tempo de vacacións e tamén de literatura

viax

eInco

nst

ante

28

Diario de FerrolDOMINGO,1 SEPTIEMBRE DE 2013N

ord

esí

a

Page 3: DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

“O meu interese sempre foi o de recuperar as

nosas tradicións máis ancestrais”

Parece que nos asuntos do amor os Celtas o tiñan moi claro; casar, casaban, pero os vo-

tos só tiñan validez durante un ano. Un tempo máis que suficiente para saber si era ou non menester reno-valos por outros 365 días máis. De vodas celtas e cuestións relaciona-das cos primeiros moradores de Ga-licia sabe moito Manuel Aneiros, coñecido popularmente como o “Druida dos Ártabros”. Este cedei-rés leva media vida adicada a pro-mover a cultura galega por toda Ga-licia e terras de alén.

Pero si por algo é moi coñecido Manuel Aneiros e porque cada ano, cando remata o mes de agosto, adí-case a oficiar vodas celtas entre quen o desexe. Un ritual que reme-mora aos nosos ancestros e que cada ano escenifican moreas de pa-rellas de aquí e acolá.

Que é o que fai exactamente un druida?Ben, eu en realidade fago un pouco de todo, pero no tocante aos rituais celtas encárgome de oficiar vodas celtas similares ás que facían os an-tiguos moradores destas terras.

Como xurdiu esta idea?É unha historia sinxela, logo de moitos anos promovendo a cultura galega alén da nosa terra e na mes-ma Galicia comecei en Vilalba, xa fai varias décadas a oficiar este tipo de casamentos, que non teñen nin-gunha validez legal. Esto xurdiu logo de percorrer feiras e mercados, sempre promovendo a nosa cultura, por Bretaña, Madrid, San Sebastián e ata Granada. O meu interese sem-pre foi o de tentar recuperar as no-sas tradicións máis ancestrais.

É vostede tamén o impulsor das vodas celtas de Cedeira?Si. Moitos non coñecían os nosos antergos e logo dun periplo por outras terras decidín que xa era hora de asentarme na miña, voltei a Cedeira e aquí decidín emprender este proxecto de recuperación da nosa memoria. Xa estivera traba-llando con todo o que ten que ver cos celtas do Atlántico, pero a ver-tente dos que habitaron a Costa Ár-tabra era moito menos coñecida e decidín renderlle tributo a eses pri-meiros moradores, coa axuda ines-timable do historiador Rafael Use-ro, o cronista da vila cedeiresa.

Pero porqué centrarse exclusi-vamente nas vodas?O certo é que facemos un pouco de todo, pero a cuestión das vodas xur-diu logo de varias conversas con Usero. Díxome que Lanzarote, o amado de Ginebra, tivo descenden-cia en Cedeira. Tamén falamos da coñecida herba de namorar que cre-ce na serra da Capelada, etc. O certo é que unha cousa trouxo outra e pensamos que ningún lugar mellor que a vila cedeiresa para acoller un acto tan particular como o das vo-das celtas.

MANUEL ANEIROS LOUREIRODRUIDA, OFICIANTE DE VODAS CELTAS

CADA ANO A FINAIS DE AGOSTO CEDEIRA ACOLLE AS TRADICIONAIS VODAS CELTAS /M. F.

rante un ano.

Esa é unha idea bastante mo-derna non?Eles non entendían a perpetuidade do matrimonio, xa que este como se coñece na actualidade ven da roma-nización, do cristianismo. Os Celtas defendían outras cuestións como a igualdade entre un home e unha muller, e eles decidían libremente si

querían seguir xuntos ou non ata a seguinte festa do Lugnasad.

Como é o rito polo que vostede casa ás parellas?O rito en si mesmo é moi sinxelo. As parellas presentanse ante o ofician-te e o pobo, que exerce de testemu-ña, e manifestan a súa libre inten-ción de unirse durante un ano. Non ten máis. Eso sí, cómpre salientar que a súa palabra era sagrada, xa que a escritura estaba prohibida. O prometido diante do pobo cumpría-se de xeito taxante. Tan sinxelo?O ritual do casamento si. Aínda que a voda comprende outras cuestións como a festa e a exaltación do tradi-cional xabarín de caza. Tampouco falta a degustación de pratos doces e a queimada.

Bebían queimada os Celtas?Parece que eran máis de algo así como a cervexa. Pero segundo as lendas nunha ocasión descubriron un líquido branco no que verteron mel que foi parar ao lume. Probaron aquelo e gustoulles. Podería ser a queimada. En fín, trátase de recu-perar tradicións.

Pero pasan o día enteiro de fes-ta, non?Si claro, a cerimonia das vodas cel-tas comeza pola mañá co desfile das parellas que participarán nos casa-mentos polas rúas da vila. Todos eles debidamente engalanados para a ocasión, claro. Logo seguen as presentacións por parte de cada un deles. Xa pola noite, logo da convi-vencia da tarde, oficiaranse as vo-das, coa posterior cea e festa.

Cantas parellas ten casado por este rito?Moitas, son máis de trinta anos os que levo con esta función, e non podo dicir un número pero centos.

E repiten?Pois si, algunha ten regresado para renovar os votos, pero eso é máis propio da xente de Cedeira e dos pobos de cerca. Hai casos dalgunha parella que xa leva cino anos vindo.

De onde proveñen as parellas?Podo dicir que hoxe veñen de todo o mundo. Cada vez é máis internacio-nal a festa do Lugnasad. De feito, este ano chegaron parellas de dife-rentes puntos de Galicia e España pero tamén de lugares tan alonxa-dos como Irlanda. De onde non im-porta moito, o caso é que o pasen ben e coñezan máis polo míudo o que foron os celtas.

Cal é motivo de que as vodas se celebren a finais de agosto?Porque responde ás xuntanzas do Lugnasad, que os celtas celebraban a finais do verán. Tratábase dun mes de festa no que compartían co-mida, troula, actividades deportivas e xogos. Nese marco moitas parellas coñecíanse e decidían vivir xuntos, comprometéndose nas vodas do Lugnasad, que tiñan validez só du-

Os Celtas non creían nos

matrimonios perpetuos, pero si na igualdade de xénero

As vodas comezan coas

presentacións, o desfile polas rúas da vila e a posterior festa

A festa é cada vez máis

internacional con parellas que veñen desde Irlanda

laEntr

evis

ta

29

Diario de FerrolDOMINGO,

1 SEPTIEMBRE DE 2013 Nord

esí

a

Page 4: DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

Nachos ou ghichosm

áisL

ibro

s30

Diario de FerrolDOMINGO,1 SEPTIEMBRE DE 2013N

ord

esí

a

Un xaponés chega en 1989 a unha vila das Mariñas, sen que ninguén saiba cal é o motivo da visita. A partir deste feito Xabier López sér-vese da voz de varios personaxes para dar as pinceladas dun mundo polo que corría o veleno que hoxe nos abafa. A través desta alegoría (como subtitula o autor) dun cento de páxinas ábrese a ventá a unha realidade moito máis fonda do que aparen-ta, pola que se fi ltra a caída do bloque comunista, a desindustrialización, o crecente paro, o caciquismo, a corrupción, o xerme da burbulla urbanística, os abusos laborais ou os soños dunha xuventude que baila na discoteca mentres proxectan a execución de Ceaucescu. Tamén está moi presente Ferrol, a través da reconversión naval e das consecuencias para quen que-da sen ofi cio. López manexa distintos rexistros para contar cun humor doí-do, cheo de intención, as tribulacións das forzas vivas (alcalde franquista reconvertido incluído) ante o comportamento errático do xaponés. Pasa da sátira á tenrura cando a voz se despraza cara ós máis vulnerables e chega á gargallada con episodios de surrealismo galaico.

1989

XABIER LÓPEZ LÓPEZ

Biblos Clube de Lectores.

16 euros.

UN XAPONÉS REVOLUCIONA AS MARI ÑAS

OS XORNALISTAS UTÓPICOSMANUEL VEIGA

Edicións Xerais, Vigo, xuño de

2013 / 19,50 euros.

Nun momento de Os xornalistas utópicos (Edicións Xerais, Vigo, 2013), de Ma-

nuel Veiga, dise que os nachos de Ferrol son os ghichos de Vigo.

E si, ten razón o autor monforti-no, a que lle manca, en cambio, can-do atribúe Made in Japan a Pink Floyd. Digo isto non por darmas de “pitagorín” senón en plan “prívate joke” ou choscadela ao autor desta novela ou crónica ou como queira-mos chamarlle quen diserta, entre moitas outras cousas, metaliteraria-mente se se quere, da lectura de orixinais por parte dos críticos. Ás veces comentando tal e cal cousa do libro a xeito de proba de lectura.

O que ben podería demostrar simplemente que o nacho en cues-tión non fixo máis que petiscar no texto. O que non é, abofé, o meu caso. Porque nunca o fago, son dos que len os volumes que deben xul-gar por enteiro, pero menos aínda cando se trata dunha obra tan ame-na e instructiva para recrear un tem-po crucial, o que percorre o último cuarto do século pasado. Pasado ta-mén de moda, no xornalismo (base da novela de Veiga, el mesmo profe-sional do choio, e director de A Nosa

Manuel Veiga testemuña, ironi-za, distancia, e consegue así unha novela (ou non, chámenlle como queiran) importante, que deberá servir como búsola ou astrolabio para quen queira adentrarse no mar aquel tan complexo da Transición, da Movida e bótalle fío ao papaven-tos duns anos vividos posmoderna-mente, pero menos, segundo se de-duz do libro do de Monforte. Que remato, curiosamente, en Lanzaro-te. Cal o protagonista de Os xorna-listas utópicos, quen le aquí A mor-te de Virxilio, de Broch.

E acabo citando a cita de Broch tomada por Veiga, por ilustrativa. A que di: “Nada pode o poeta, ningún mal pode evitar; é escoitado única-mente cando magnifica o mundo, mais non cando o representa tal como é”. Xustamente.

VICENTE ARAGUAS

Terra en momentos certamente crí-ticos), na política, na vida mesma.

E é que, en verdade, costa reco-ñecer (por máis que o Veiga faga dela un retrato tan verídico como inmisericorde) aquela época que semellaba tan chea de glamur e que vista cos ollos de hoxe semella co-trosa. Certo que as intrusións “di-dácticas” de Veiga, un home lido (e ben lido), non axuden moito a glo-rificar o choio. Un asunto coral que se despraza por diferentes lugares. Os máis de Veiga, supoño (tan reco-ñecible o retrato que nos guinda de Manuel María, concelleiro daquela na vila do Cabe), Monforte e Ma-drid. Esta cidade ocupa parte im-portante do libro (“El Paleto” segue existindo, en Cardenal Cisneros, pero eu sempre o vin a ton co seu nome), dunha maneira tan docu-mental (e documentada) que non deixa de lembrarme A torre de Ba-bel, de Lois Diéguez. Quero dicir que aquí o realismo é puro e duro. Revigorizando o que o libro ten de crónica. Obrigada para quen desexe saber que cousa se gobernaba/ co-ciñaba naqueles xornais de papel mais que comezaban dar xa “cuar-telillo” á dixitalia esta que ameaza vir riba nosa.

Edicións Xerais vén de publicar o traballo de investigación do histo-riador Xerardo Agrafoxo, quen vol-ve a outorgarlle protagonismo a quen ben o merece, a Ramón Mayán Ra-mos, O Cantino, un galego máis, dos tantos que foron executados inxustamente perante un piquete de fusilamento no 36. O libro comeza coa conspiración militar xurdida no protectorado de Marrocos contra o Gober-no democrático da República, que tería sona na vila de Noia. O seu crime foi terse unido nos primeiros momentos do levantamento militar a un gru-po de mineiros de San Finx e a traballadores sindicalistas doutros colecti-vos que se mobilizaron contra a conspiración. Agrafoxo fai unha ampla pescuda para dilucidar as causas que levaron a asasinar a este home, que traballaba de camareiro, e non estaba implicado en cuestións políticas. O autor non escatima en recursos para chegar a unha conclusión clara sobre os acontecementos, chegando a falar incluso coas persoas que comparti-ron con el as súas derradeiras horas de vida no “saladero” do Pazo de Raxoi. Hoxendía unha rúa co seu nome lembra a súa fi gura na súa vila.

QUEN MATOU O CANTINO?

O 36 NO CONCELLO DE NOIA

XERARDO AGRAFOXO

Edicións Xerais.

Xuño 2013/15,00 euros.

A VIDA TRUNCADA DE RAMÓN MAYÁN

“Crónica obrigada para quen desexe saber que cousa se gobernaba ou cociñaba naqueles xornais de papel...”

Page 5: DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

JORGE EDWARDSLOS CÍRCULOS MORADOS.

MEMORIAS I

Editorial Lumen/ 20,90 euros.

Edwards: memorialista

Jorge Edwards, junto a Joaquín Edwards Be-llo son los más desta-cados escritores del

frondoso árbol genealógico de los Ed-wards, todo un clan, una estirpe con raíces vascas e inglesas. Don Jorge, en plena lucidez octogenaria, acaba de publicar Los círculos morados I (Ed. Lumen, 2013), libro en el que aborda el género memorialístico, mo-dalidad –como la epistolar– de escaso lustre en nuestras letras. Con todo, Jorge Edwards, narrador contra co-rriente en un país de poetas, había cultivado la memoria personal, la biografía o la crónica en dos bien co-nocidos libros: Persona non grata (1973), donde testimonia su decep-cionante encuentro con la Revolución cubana y con el mismísimo Fidel, y Adiós, poeta... (1990), crónica de su estancia en París con su amigo y ad-mirado Pablo Neruda, con quien tuvo una relación personal y literaria de muchos años.

Fue Neruda quien escribió que “ser escritor y apellidarse Edwards en Chi-le, es muy difícil” y también el que sentenció, ante un poema del “artista adolescente” que Jorge sería muy buen... prosista. Y lo fue, ya desde su primer libro de cuentos (El patio, 1951) y su primera novela (El peso de la noche, 1962) hasta el presente ejercicio memorialístico pasando por una docena cumplida de novelas. Todo lo cual configura una obra sóli-da, homogénea, poseedora de una buena prosa y configuradora de un mundo de ficción centrado en el pro-

LUIS ALONSOGIRGADO

pio escritor, su familia, sus amigos, su geografía urbana santiaguina y su vi-sión de la historia y la sociedad chile-nas; ello se entrevera con un cosmo-politismo forjado en amigos y viajes, en anécdotas y recuerdos: figuras en paisajes muy diversos. Edwards ha declarado que lo esencial de su obra es el tema con variaciones, lo que le ha llevado a una narrativa fruto de la memoria profunda que ahonda en sí mismo, su heterogéneo linaje (multi-millonarios, viejos y nuevos ricos, es-critores y algunos tronados taramba-nas fruto de una aristocracia en decadencia), su entorno social. En sus novelas, la realidad va enmasca-rada, en distinto grado, por la ficción y en ellas predomina una tonalidad gris, cenicienta, de declive y acaba-miento, de nostalgia y tristeza, de ocaso familiar y social.

Los círculos morados resulta de hilvanar lo disperso por las novelas y cuentos del escritor, matizando y de-tallando elementos autobiográficos, profundizando en figuras de familia-res y escritores, en años de formación (en los jesuitas) y crisis de adolescen-cia, en el paso de lector a escritor y, en fin, en la protectora sombra de su acomodada casa y familia. La crono-logía, escrupulosamente ordenada, es principio constructor de estas pági-nas detenidas (en este primer libro) en tiempos de una juventud desorien-tada, ocupada en sí misma, apoyada en privilegios de clase y en las revela-ciones del sexo y otras seducciones, literarias algunas de ellas: una bohe-mia cutre, de medio pelo.

Llama la atención el esmero de la prosa, su armónica y serena andadu-ra, el rechazo de todo lo excesivo y detonante, el equilibrio del recuerdo. Por lo demás, este es un libro cauda-loso en referencias a títulos y escrito-res, amigos del mismo Edwards (En-rique Lafourcade, Jodorowsky, Donoso, Lihn, Neruda), figuras agrandadas por la admiración (Una-muno) y modelos anglosajones (Joy-ce, Faulkner, etc).

Estamos en el tramo de la forja de una incipiente personalidad, en las duras relaciones de un adolescente, niño distinguido por familia y por in-telecto; en el asedio de temores y complejos, de muchas decepciones y contados alicientes. Familia, ciudad, vida nocturna y contactos literarios son materia de una reconstrucción que se quiere objetiva, pero en la que se advierte el pulso emotivo, senti-mental del narrador.

Entre algunas manifestaciones del oficio de contar, lo fundamental aquí es la mirada interior, el despertar de la conciencia de un ser privilegiado, refugiado en la literatura, firme en su voluntad de ser escritor pero incapaz de liberarse, de soltar amarras, de re-nunciar a un entorno seguro, protec-tor, acomodaticio. Por cierto, la rela-ción con la adolescente del prostíbulo es de lo mejor del libro. Esperamos la segunda parte.

Editorial Alfaguara acaba de publicar la recopilación de una treintena de textos y discursos ofrecidos alrededor del mundo por el polémico escritor Fer-nando Vallejo (Medellín, 1942). Vallejo resume en 32 escritos su ideario, sus amores y animadversiones, su visión de la vida y la moral. Obviamente en la gran mayoría de los textos carga contra dirigentes e iglesia con el mismo ímpetu y esa gracia políticamente incorrecta que le caracterizan. Enemi-go confeso de la actual España y sus líderes, entre otras cuestiones más ideológicas por no oponerse a la exigencia de un visado para los colom-bianos que pisen suelo europeo, el colombiano desmenuza en este traba-jo sus frases y anécdotas más polémicas y carga de nuevo contra Gabo, la reproducción, la evolución, la poesía y hasta de la madre que lo parió, además del Papa y la iglesia, a quien dedica feroces “halagos” como que “Wojtyla iba por el mundo predicando contra el condón y el homosexua-lismo en todas las lenguas que le sopla la paloma políglota del Espíritu Santo”. Sus fúricas cantaletas no dejarán impasible al lector, tampoco aquellas que hacen referencia al amor, que califi ca de puro y que, según el, nada tiene que ver con el sexo, que califi ca de “entretenido y sano”, ni con la “criminal reproducción”. Su ira explosiva no pasará inadvertida.

PERORATAS

FERNANDO VALLEJO

Ed. Alfaguara / 18,50 euros

LAS PERORATAS ENVENENADAS DE F. VALLEJO

La obra de Sherwood Anderson (Ohaio 1875-Panamá 1941) está considerada como la fuente de toda una generación de la narrativa norteamericana con-temporánea, desde William Faulker a Tobias Wolff, pasando por Raimond Carver. Los trece relatos que ahora publica Nórdicalibros son en su in-mensa mayoría inéditos en castellano y se corresponden con una de sus obras clave El triunfo del huevo, publicada en 1921. Son sentimientos complejos con un estilo sencillo que se rebelan contra el conformismo social, plenos de la ternura que aportan unos persona-jes que proceden de la violencia generada por la industrialización norte-americana. Para la crítica, La chica de Nueva Inglaterra es en muchos aspectos similar a su libro más conocido, Winesburg, Ohio, tierra natal del escritor, en especial por su manera de dar voz a los que no la tienen. Una visión compasiva de la humanidad centrada, en resumen, en las cla-ses más desfavorecidas. Mujeres, negros y pieles rojas, aquellos que “aunque hoy hayan prácticamente desaparecido, aún siguen siendo dueños del continente americano (...) porque en aquellos tiempos ama-ban la tierra”. Faulkner no albergaba dudas sobre la dimensión de An-derson, del que dijo que fue el “padre de toda la generación de escritores a la que pertenezco”.

LA CHICA DE NUEVA INGLATERRA

SHERWOOD ANDERSON

Ed. Nórdicalibros / 18 euros

TRECE RELATOS, FAROS DE NARRADORES

más

Lib

ros

31

Diario de FerrolDOMINGO,

1 SEPTIEMBRE DE 2013 Nord

esí

a

Page 6: DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

O distintivo no caso de Fernán-dez é facer do seu detective un eru-dito da sétima arte e, sobre todo, un devoto lector da nosa literatura, especialmente da poesía do gran Cabanillas, a obra do cal xoga un papel decisivo na resolución deste caso.

A manifesta autorreferenciali-dade da entrega, onde se alude a personaxes e casos doutras ante-riores (velaí como aquí regresa o Sugar Jones de Un nicho para Ma-rilyn ou a Dalia Maxino de Lume de cobiza) contribúe a fortalecer a

MIGUEL ANXO FERNÁNDEZBÍCAME, FRANK

Editorial Galaxia, xuño 2013/

19,50 euros.

Frank Soutelo de novo por terras galegas

Nos últimos anos pó-dese d ic i r, sen medo a esaxerar, que a novela negra

galega alcanzou a maioría de ida-de. Tanto polo número e calidade dos seus cultivadores coma polos títulos publicados este xénero na-rrativo demostrou gozar dunha saúde envexable. Sobre todo, e isto é ben importante, porque esta ofer-ta se ve correspondida por unha demanda estimable que é, sen dú-bida, das máis notables do noso mercado literario.

Pois ben, un dos autores que con maior fortuna leva vivificado esta modalidade narrativa entre nós é Miguel Anxo Fernández, quen lo-grou xa un dos requisitos que cata-pultan á perenne memoria dos lec-tores unha traxectoria: referenciar como selo propio un xenuíno de-tective privado, Frank Soutelo, que se asocia indisolublemente coa es-crita do autor.

Soutelo levaba protagonizado ata o de agora catro novelas (Un nicho para Marilyn, 2002; Luar no inferno, 2006; Tres disparos e dous friames, 2008 e Lume de cobiza, 2011). Pois ben, a todos eles vén sumarse a máis recente aventura do investigador, Bícame, Frank, onde o sabuxo radicado nos USA ten de resolver un intricado caso en terras galegas, os eidos dos seus devanceiros, a onde xa chegara ta-mén na súa anterior aventura, Lume de cobiza.

Cambados e outras terras da contorna arousá son o escenario das pescudas de Soutelo nunha trama que asegura intriga e entre-temento e que conta con todos os ingredientes adoitos nesta fórmula xenérica: crítica social, profusión de descricións gastronómicas, guía turística de lugares e patrimonio...

ARMANDO [email protected]

arquitectura macrotextual da serie, o que resultará un atractivo enga-dido para os seguidores de Soute-lo, peculiar detective para o que o bourbon, as mulleres fermosas e o jazz son tentacións insuperables.

Deixarei para outro día o esten-derme nas miñas dúbidas sobre a verosimilitude de certas pasaxes, pois coido que Bícame, Frank é un produto que responde, con ben, ao que pretende: intriga, entretemen-to e dicción imantadora. E aí, abo-fé, Miguel Anxo Fernández sempre cumpre.

O prolífi co Miguel Anxo Fernández

letr

asA

tlán

tica

s32

Diario de FerrolDOMINGO,1 SEPTIEMBRE DE 2013N

ord

esí

a

Page 7: DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

El uso abusivo de los tacones modifican la estructura del pie

Muchas veces se presta poca aten-ción al calzado y a los pies en verano,

y se acostumbra a caminar dema-siadas veces descalzo o con malos calzados. Las playas, dependiendo de su tipología, de arena fina, gra-vosa, o de piedras, no siempre están limpias de objetos, y por tanto es mejor que el pie vaya lo más libre posible, al ser suelos inestables, protegiendo la planta del pie para evitar heridas. Los especialistas consideran conveniente el uso de chancletas u otro calzado veraniego para evitar andar descalzos.

Para entrar en el agua hay calza-dos específicos, unas zapatillas de goma muy ajustadas al pie que evi-tan las lesiones plantares produci-das por erizos de mar, peces araña, fanecas u otros animales y objetos que están en las orillas de las pla-yas. Son las conocidas como can-grejeras o fanequeras.

Aunque tradicionalmente se ha aconsejado andar descalzo por la playa para activar la circulación de la sangre, no implica que un calza-do especial, como zapatillas de goma tipo látex, haga el mismo efecto y favorezca la circulación, evite las irregularidades del terreno y compense el menor peso de la per-sona sumergida en agua, para ali-viar la presión sobre las articulacio-nes.

En cuanto a llevar zapatos o san-dalias de tacón de forma habitual, según el Colexio de Podólogos de Galicia puede facilitar la aparición o incluso empeorar muchas afeccio-nes en los pies de las mujeres, lle-gando a modificar la estructura del pie, tanto a nivel óseo como a nivel muscular.

Del pie plano se pasa a un pie in-clinado donde todas las fuerzas y presiones recaen sobre el antepié, los gemelos se acortan y se contrae la zona.

La moda actual invita a llevar un tacón alto y los diseñadores no tie-nen en cuenta las recomendaciones que se hacen desde el sector de la podología. “Cuando se diseña un zapato se debería pensar en la fun-cionalidad que va a tener y no solo en la estética del mismo” –explica el portavoz del Colexio de Podólogos de Galicia, Borja Pérez–.

Según los podólogos gallegos, las afectaciones más comunes del uso diario de zapatos de tacón son

Ahora que el verano está dando sus últimos coletazos, es cuando nos damos cuenta de los estragos que ha producido en nuestros pies. Tendremos

que decir adiós a las chanclas, sandalias y dejarán de asomarse al aire libre durante una buena temporada y volverán a encorsetarse en las botas y

los zapatos cerrados. También es cuando nos preguntamos, ¿hemos tratado bien a nuestros pies, cuidado y utilizado el calzado adecuado?

las metatarsalgias o dolores en la planta de los pies, problemas de es-tabilidad del pie, dedos en garra o juanetes. También pueden causar malformaciones, durezas en las plantas de los pies y en el dorso de los dedos, y hacen que las articula-ciones y la musculatura de la zona se vean mermadas.

Según Borja Pérez, los podólogos gallegos encuentran una gran inci-dencia en las alteraciones provoca-das por el calzado en sus pacientes. Las mujeres que suelen abusar de muchos los tacones pueden desa-rrollar diversos problemas podoló-gicos.

PROBLEMAS DE COLUMNA “Por es-tética o por trabajo, actualmente las mujeres utilizan tacones de más de cuatro centímetros, lo que provoca un cambio de gravedad que produ-ce una traslación del peso hacia la parte delantera del pie, causando metatarsalgias o inflamaciones en la extremidad.

También puede acarrear proble-mas en la columna y la cadera. Este tipo de zapatos provocan presión en las vértebras lumbares y aumentan su curvatura. A largo plazo, gene-ran artrosis en la columna, explican los podólogos

Los problemas en la pisada se acrecentan con tacones estrechos y puntiagudos, ya que “la base de apoyo del talón es muy pequeña y aumenta la inestabilidad”.

o En vez de los temibles tacones de aguja, el Colexio de Podólogos de Galicia recomienda el uso de cuña corrida, donde cinco centíme-tros de altura incluso pueden ser beneficiosos para combatir la fasci-tis plantar.

CALZADO CÓMODO

El calzado de hombre es mucho más correcto a nivel anatómico, aunque también se debe prestar atención al abuso que se hace de las zapatillas deportivas. “Los tenis están pensados para hacer deporte y una actividad deportiva concreta. Llevarlos todo el día genera calor, sudor, alteraciones en la piel, malos olores, problemas de hongos, hiperhidrosis, y otras afectaciones negativas para los pies” –comenta Borja Pérez.Por otro lado, los expertos advierten de que la tendencia de muchos chicos a calzar sólo zapatillas deportivas es perjudicial y puede causar lesiones de por vida. Con el uso continuado de

este tipo de calzado, el pie se formará más ancho y musculoso, especialmente en la planta, de manera que, en la edad adulta, puede tener dificultades para embutirse en un zapato de horma más estrecha”. Y aún hay mas, el uso de las zapatillas de deporte como calzado habitual puede provocar un exceso de sudoración y el desarrollo de hongos, eccemas y papilomas en los pies. Atención a verrugas y micosis (infecciones producidas por hongos), que tienen un excelente caldo de cultivo en una piel cubierta por calcetines de fibra y metida en un material que impide la transpiración y macera.

EL USO DE ZAPATILLAS DEPORTIVAS TODO EL DÍA GENERA CALOR, SUDOR, ALTERACIONES EN LA PIEL, MALOS OLORES Y HONGOS,

“Cuando se diseña un zapato se debería pensar en la funcionalidad que va a tener y no solo en la estética”

Los podólogos recomiendan la cuña corrida de cinco centímetros

Unos zapatos de tacón de “vértigo”

enD

etal

le

33

Diario de FerrolDOMINGO,

1 SEPTIEMBRE DE 2013 Nord

esí

a

Page 8: DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

Bertoluchi busca sorpresas en la Mostra

Bernardo Bertolucci es el presidente del jurado de la sección oficial de la Mostra

de Venecia y, como tal, aseguró ayer que busca sorprenderse con las pelí-culas a competición, pero lo que se-guramente no esperaba ser sorpren-dido por un periodista chino.

“Espero que las sorpresas que nos de la Mostra este año superen cualquiera de nuestras expectati-vas”, había señalado el presidente del jurado en su nombre y en el del resto de los miembros, como el rea-lizador chileno Pablo Larraín, la ac-triz estadounidense Carrie Fischer, el compositor japonés Ryuichi Saka-moto o las actrices Virgine Ledoyen (Francia) y Martina Gedeck (Ale-mania).

Incluso aseguró que espera ser sorprendido por la decisión que el jurado tome a la hora de otorgar el León de Oro.

La adaptación de “Caza-dores de sombras”, una saga que sigue la estela de “Crepúsculo” y la se-

gunda parte de “Kick-Ass” competi-rán con lo nuevo del estadouniden-se Michael Bay, “Dolor y Dinero”, y con el documental “One Direction: This is us”.

Tras el éxito de la saga a fantásti-ca y de ciencia ficción de Cassandra Clare, llega la adaptación cinemato-gráfica de la novela “Cazadores de Sombras: Ciudad de hueso”.

Clary Fray (Lily Collins) una no-che conoce a Jace, un misterioso chico que resulta ser un ángel gue-rrero. Cuando raptan su madre (Lena Headey), la chica espera que Jace la ayude a liberarla. Después

Misterio y ficción para llegar al público juvenil

El actor estadounidense Matt

Damon debutará como director

con el drama “The Foreigner”.

Escrita por el ganador del Oscar

Chris Terrio (“Argo”), “The

Foreigner” cuenta la historia real

de un hombre que fue asesinado

en Guatemala, y un vídeo implica al

presidente del país en el suceso.

Zabaltegi, la sección abierta del Festival Internacional de Cine de San Sebastián, exhibirá en esta edición 18 títulos entre los que se encuentran obras de ficción, documentales, animación en 3D e incluso una serie de televisión firmada por Oliver Stone. La organización del Zinemaldia, que se celebra del 20 al 28 de septiembre, dio a conocer la programación, que incluye cinco estrenos mundiales.

El cineasta y crítico de cine Fernando Méndez Leite afirmó que la situación actual del cine en España es “lamentable” y que el futuro es presa de una “gran incertidumbre”.

MATT DAMON DEBUTARÁ COMO DIRECTOR CON “THE FOREIGNER”

ZABALTEGI ACOGE 18 OBRAS, ANIMACIÓN EN 3D, DOCUMENTALES, Y SERIES

MÉNDEZ LEITE CALIFICA LA SITUACIÓN DEL CINE ESPAÑOL DE LAMENTABLE

“CAZADORES DE SOMBRAS” Y “KICK-ASS 2” COMPITEN EN LAS SALAS CON LA COMEDIA DE ACCIÓN “DOLOR Y DINERO”

EL FESTIVAL DE VENECIA, EL MÁS ANTIGUO DEL MUNDO, HOMENAJEA EN SU 70 EDICIÓN A 70 DIRECTORES, COMO BERTOLUCCI, WALTER SALLES, JAMES FRANCP O ISABEL COIXET.

Y ello pese a que se mostró muy reticente a la hora de aceptar ser el jurado de la Mostra.

“Es muy cansado formar parte de un jurado. Y además me prometie-ron 18 películas en competición y al final son 20, lo que nos obliga a ver dos o incluso tres por día. No sé con qué ojos podremos ver una segunda o tercera película en un día”, expli-có el realizador de “El último tango en París” (1972).

Pero tras una primera negativa, Barbera le escribió una carta que le hizo ver la responsabilidad que te-nía con al cine. “Quizás cuando aca-be la Mostra regresaré a Roma y quemaré esa carta”, bromeó.

La Mostra llega a los 70 años con la necesidad de volver a sus oríge-nes y de ayudar a aliviar la “confu-sión tremenda” que existe en el mundo del cine, con ese enorme “ruido de fondo” generada por las nuevas tecnologías.

de entrar en un portal dorado, Clary se ve transportada a través del tiem-po y del espacio, descubriendo algo sorprendente sobre sí misma.

Defensores en “kick-Ass 2”: Con un par, está basada en el cómic de Mark Millar y tras el éxito de la pri-mera secuela, llega la segunda diri-gida por Jeff Wadlow.

“Dolor y dinero”, una nueva co-media de acción con Mark Wahl-berg, Dwayne Johnson y Anthony Mackie está basada un grupo de en-trenadores personales en el Miami de los noventa que, acaban atrapa-dos en una trama criminal.

One direction: This is us”, es la historia de la banda en 3D, de Mor-gan Spurlock, un documental sobre el grupo británica de adolescentes.

Robert Sheehan, Lily Collins y Jamie Campbell durante el estreno de la película EFE/MAIALEN LÓPEZ

cineT

eatr

o34

Diario de FerrolDOMINGO,1 SEPTIEMBRE DE 2013N

ord

esí

a

Page 9: DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

En VO se titulaba “D.O.A.” (“Dead on arriving”, “muerto al lle-

gar”, término legal made in los USA) y disponía de un arranque

que llegó, casi, a hacer historia: Edmond O´Brien entrando en

una comisaria de S. Francisco para denunciar su propio asesi-

nato. Héteme aquí una de esas pelis serie B, perteneciente a la

“Serie Negra”, que uno se baja en mula o elefante, para disfru-

tar como un putiense liliáceo, durante hora y media, a cargo de

un cineasta de origen austro-húngaro (¡Mamá, yo quiero…!),

que había trabajado con Carl Theodor Dreyer, como director de

fotografía, en “La Pasión de Juana de Arco” (1928) y “Vam-

pyr”(1932), para acabar en la cola de la “Fábrica de

Sueños”(ignoro si detrás o delante de Bertoldo), donde dirigió

algunos títulos que llenaron mi infancia de emociones: “Cuando

los Mundos Chocan”, “Coraza Negra”, “Marcado a Fuego”...,

pertenecientes a diferentes géneros (S/F, capa y espada y wes-

tern, respectivamente)... No serían “Cine Dreyer”, pero consti-

tuían un glorioso pasatiempo…

Velahí al bueno de Frank Bigelow, marchando a la ciudad, con

permiso de su prometida, dispuesto a echarse una canita al

aire…Hoy en día, los hombres ya no miran así a las mujeres que

pasan por su lado…Eso es testosterona y lo demás son cuentos…

Luego pasa lo que pasa, según nos enseñaban en el catecismo…

¿Quieren detalles…? Corran a enterarse viendo la película; les

aseguro que merece la pena…

Para empezar, este Edmond O´Brien es uno de esos “segunda

fila” de primera, con presencia en un montón de cintas impor-

tantes (“La Condesa Descalza”, “Al Rojo Vivo”, “El Hombre que

Mató a Liberty Balance”, “Grupo Salvaje”…). Leo por ahí que fue

su vecino, el mago Houdini (¡así cualquiera…!), quien le inyectó

en vena la magia del “showbusiness” y que sus comienzos, 1937,

fueron en el “Mercury Theatre” de Orson Welles…Tampoco es

que me queje: en mi manzana tabardilla de las Casas Baratas, nº

22, vivía el pintor Iglesias, un hombre encantador; y en el bajo

izquierda, “Pochola”, la cual, con el tiempo y un ganchillo, habría

de convertirse en la “reina del glamour” del teatro de revista

ambulante, con el nombre de Pola Cunard.

“D.O.A.”, además, aporta un villano memorable, psicópata perdi-

do, a lo Richard Widmark o Dan Duryea: un tal Chester (Neville

Brand), que disfrutaba más de lo debido cuando le encargaban

quitar de en medio a algún honrado ciudadano; jamás se limita-

ba a tirito en la nuca, puñalada de trapo o despeñe por acantila-

do… Otros métodos, mucho más sofisticados, figuraban en su

variado programa de festejos. Lo sospecho –y se lo tiene mereci-

do el hombre– el actor favorito de las hienas…

Me pongo a pensar –lo que lleva su tiempo, a estas alturas de la pelí-

cula– y no soy capaz de localizar en la filmografía mundial un solo títu-lo razonablemente esperanzador sobre el futuro de una Humanidad que va de Herodes a Pilatos, de mi-seria en desastre, sin que los avan-ces científicos hayan servido gran cosa para el progreso colectivo: más bien para todo lo contrario. Visto lo visto, “Soylent Green” (Ri-chard Fleischer, 1973), en la que se reciclaban cadáveres para conver-tirlos en pastillas con las que ali-mentar a las masas, podría conver-tirse en paradigma del optimismo histórico. Lo del “mundo feliz” de Huxley, camarada Tovarich, ni si-quiera figuraba en el título origi-nal: “A brave new world” (“Valien-te mundo nuevo”, también a mala milka…)

En lo de Blomkamp –la Tierra, 2154, tal que mañana mismo–, los ricos, a los que se distingue ense-guida por ser más guapos e ir siem-pre limpios y mudados, se han marchado a vivir a Elysium, esta-ción espacial diseño 2001, para no mezclarse con un prolífico chusme-rio, dedicado, cuando no andan chingando y superpoblando el pla-neta hasta convertirlo en conejera, a trabajar para ellos en condiciones de reforma laboral hispánica, con sanidad pública a juego, detalle éste que maneja la barca de una trama circulante del melodrama al video-juego e, inesperadamente, tomándose a sí misma demasiado en serio, cosa que no ocurría, por fortuna, en “Dristrict 9”, la primera película del neozelandés, allá por 2009, con la que su autor logró ad-quirir fama y fortuna, gracias, so-bre todo, es evidente, a la jocundia faltona de su desarrollo… (Hacía tiempo, padrecito, que no escribía –espero sin errores de sintaxis– una oración tan larga como la que aca-bo de dispararle al desprevenido lector entre los ojos. Afflelou pro-

b l e m o n j i t a i n c o r p o r a d a ) jurándole amor eterno a Niña Frey, van a desembocar en una es-pecie de variante galáctica de “Con las Horas Contadas”(véase ahí abajo): nuestro protagonista (Matt Damon), probo operario tras haber crecido (y adoptado sempiterna expresión inescruta-ble), en libertad condicional por un quítame allá esas chiquilladas, hace tiempo que viene al taller y no sabe a qué viene (como le ocu-rría al barítono en “La del Manojo de Rosas”, de Maestro Sorozabal), total para tener problemas con los autómatas de la porra que vigilan la entrada. Las desgracias nunca vienen solas: mientras manipula-ba maquinaria pesada, recibe una descarga letal de radiación. Sólo podrá salvarse si, en el plazo de cinco días, recibe tratamiento en Elysium, donde, ya de paso, se po-drá curar también la hija de la en-fermera Frey (Alice Braga), aque-jada de leucemia…De tales mimbres nacieron estos cestos…

Me hizo sufrir particularmente la presencia de Jodie Foster, en un reparto en el que, además de los ya mencionados, aparece otro “fugiti-vo del arado”, el mejicano Diego Luna, al que habíamos visto en “Y tu mamá también…”(Alfonso Cua-rón 2001), “Frida” (Julie Taymor, 2002) o “Soldados de Salamina (David Trueba, 2003).

J. F., ejerciendo de ejecutiva malvada, sitúa la peli, con su ac-tuación “aquí estoy yo y soy la más famosa”, a nivel de “telemovie”, a emitir, supuestamente, un domin-go por la tarde, a la hora del parti-do de baseball. Seguro estoy de que Sigourney Huevos (así la lla-maba Joaquín Lens) le hubiese echado al papelón agradecidas go-tas de sarcasmo iridiado. Aquí la Diva se limita, me temo y lo lamen-to, a dar el canto…

JOSÉ TORREGROSA

Elysium

Con las horas contadas (1949),

de R. Maté

la vuelta al mundo en 80 clásicos

UNA PELÍCULA DE NEILL BLOMKAMP

cineT

eatr

o

35

Diario de FerrolDOMINGO,

1 SEPTIEMBRE DE 2013 Nord

esí

a

veerá, no se preocupen…). Una vez más, como ya le ocu-

rriera a su compatriota Peter Jack-son (productor, por cierto, del de-but Blomkamp), el traslado a los USA, supuso más dinero a invertir

en producción pero menos encanto (mucho menos…), a la hora mala de los resultados.

Las andanzas de este Max cuer-do en exceso, que vemos comen-zar a pie de hospicio (con entraña-

Page 10: DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

enFo

togra

mas

36

Diario de FerrolDOMINGO,1 SEPTIEMBRE DE 2013N

ord

esí

a muchasFelicidadesFelicita con Diario de Ferrol

VODAS DE OURO

Moitas felicidades no voso 50 aniversario de voda! De parte de toda a vosa familia, que vos quere.

BRAIS Y MIGUEL

Vuestros padres, abuelos, tíos, padrinos y primos os desean muy feliz cumpleaños. Y muy especialmente Raúl, que manda a su hermanito y a su primo preferido muchos besos y abrazos.

HUGO MARTÍNEZ

Muchas felicidades por tu 5º cumpleaños!! De parte de tus padres, los abuelos, abuela, padrinos, tus tíos y tías y tus primos. Te queremos mucho.

GRACIAS

¡Muchas gracias a todas! Espero pasar otro gran día así muy pronto.

CRISTINA COBELO PÉREZ

¡Muchas, muchas felicidades!! Besos.

MARÍA ROSA GALDO PENA

¡Feliz cumpleaños mamá! Te queremos mucho.ANA Y SUSI.BESOS

Page 11: DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

Os galegos xa poden tramitar online máis de 500 xestións administrativas

A día de hoxe se po-den presentar de xeito telemático na sede máis de 500

procedementos, o que supera o 35 por cento do total de trámites dis-poñibles. Para a acadar este obxec-tivo o Goberno galego, a través da Axencia para a Modernización Tec-nolóxica de Galicia, está a desenvol-ver o plan de Modernización da Ad-ministración Pública.

A sede electrónica da Xunta de Galicia é o enderezo web desde o cal cidadáns e empresas poden exer-cer, en condicións totalmente segu-ras, o seu dereito de acceso á infor-mación e aos servizos electrónicos da Administración autonómica a través da dirección https://sede.xunta.es.

Este sistema está operativo des-de setembro de 2011 baixo a titula-ridade da actual Vicepresidencia da Xunta, que é a responsable de ela-borar e manter actualizada a rela-ción dos procedementos e servizos que se poñen a disposición da cida-danía e dos empregados públicos nesta sede, así como dos contidos nela publicados.

Antes do inicio do plan de Mo-dernización só o 4% dos procede-mentos que se podían presentar de xeito electrónico. As visitas á sede electrónica nos seis primeiros me-ses deste ano suman preto de 130.000, superando o total de visi-tas rexistradas no 2012.

Unha das maiores ventaxas para os cidadáns e que a sede electrónica permite interactuar por medios electrónicos, durante todos os días do ano e as 24 horas do día, con to-dos os órganos da Administración xeral da Xunta para a presentación de solicitudes, escritos e comunica-cións relativas aos diferentes proce-dementos administrativos abertos por parte destes.

TODOS OS DÍAS DO ANO

Con esta iniciativa, a Xunta de Gali-cia pon a disposición da cidadanía e das empresas un punto de acceso único a partir do cal xurde unha nova forma de realizar as xestións públicas, sen condicionantes hora-rios nin de espazo, coa máxima se-guridade e contribuíndo a un uso máis eficiente dos recursos públi-cos. A día de hoxe a porcentaxe de procedementos electrónicos desti-nados a empresas está no 44% e os orientados aos cidadáns no 39%.

As longas colas nas ventanillas da Administración Autonómica, as esperas o papeleo, quedaron atrás. Acabouse o “volva vostede mañá que lle falta un

papel”. Desde a Xunta de Galicia estase levando a cabo un proceso de modernización de todos os canle telemáticos para garantir aos cidadáns

a posibilidade de relacionarse online coas administracións públicas con todas as garantías, aforrando custes e tempo.

SEDE ELECTRÓNICA

Para poder iniciar un trámite na sede electrónica o usuario debe dispor dun certificado electrónico válido. Os que admite a sede son o certificado electrónico do DNI electrónico (DNIe), o expedido pola Fábrica Nacional de Moeda e Timbre e o de AC Camerfirma. Se quere solicitalo pode atopar máis información nos seguintes enlaces http://www.dnielectronico.es/, http://www.cert.fnmt.es/. Unha vez que o usuario dispón do certificado electrónico ten á súa disposición a listaxe de procedementos cunha relación con todos aqueles que a Xunta ten dispoñibles. Este mesmo espazo

ofrece dúas funcionalidades, un buscador que permitirá localizar os procedementos -por palabras, áreas temáticas e colectivos- e tamén unha opción para consultar só aqueles que poden ser iniciados electronicamente.Unha vez iniciado o trámite o usuario pode consultar o estado no que se atopa a través da Carpeta do cidadán, na que tamén pode acceder a aqueles avisos da Administración electrónica aos que estea subscrito. A sede, ademais, utiliza un Certificado de Sede, un dispositivo que permitwe garantir a identidade da Xunta. Os documentos desta sede se asinan electronicamente.

O USUARIO DEBE TER UN CERTIFICADO ELECTRÓNICO PARA ACCEDER ÓS SERVIZOS E CONSULTAR OS SEUS PROCEDEMENTOS

A interoperabilidade entre ás distintas administracións evita a necesidade de presentar documentación que xa posúan, reducindo o tempo de xestión e o custo dos procedementos

A sede electrónica da Xunta facilita ao cidadán os trámites oficiais

enD

etal

le

37

Diario de FerrolDOMINGO,

1 DE SEPTIEMBRE DE 2013 Nord

esí

a

Outra das ferramentas da sede elec-trónica e a guía de procedemeno e tos e servizos, que recompila e des-cribe todos os trámites administra-tivos e servizos existentes e en vigor para a cidadanía á marxe de estru-tura interna da Administración, que pode ser cambiante.

Actualmente están publicados 1.570 procedementos. O cidadán pode buscar aqueles que sexan do seu interese por colectivo ou perfil, por área temática ou materia, por organismo, por tipo de procede-mento, por tipo de tramitación.

Progresivamente iranse incorpo-rando todos os procedementos exis-tentes na Xunta de Galicia á sede

A posta en marcha da sede elec-trónica da Xunta de Galicia deu cumprimento ademais ao compro-miso do Goberno galego de reducir as cargas administrativas que impli-can a presentación de trámites en papel, entendendo por carga tóda-las obrigas impostas á cidadanía nas súas relacións coa administración-autonómica.

Tamén se avanza na interopera-bilidade entre as distintas adminis-tracións públicas colaborando orga-nizativa e tecnolóxicamente para compartir información.

De cara ao cidadán, esta intero-perabilidade evitará a necesidade de presentar ás distitnas adminis-tracións públicas todo tipo de docu-mentación que xa posúan, reducin-do deste xeito o tempo de xestión e o custo dos procedementos e trami-tacións.

AXILIDADE

En concreto, cómpre destacar como avances, a eliminación como obriga do cidadán, e polo tanto, como car-ga administrativa, da presentación de determinados documentos que se esixía anteriormente e que agora forman parte da solicitude, tales como declaracións, certificacións e autorizacións.

Tamén desaparece a obriga de presentar por parte dos cidadáns ou empresas calquera tipo de docu-mentación en poder ou expedida pola propia Administración autonó-mica, xa que agora son obtidos por esta. É o caso dos certificados de discapacidade, recoñecementos de familia numerosa e as inscricións nos correspondentes Rexistros da Comunidade.

electrónica de xeito que o cen por cen admitan a tramitación online. Ademais, calquera novo procede-mento que se poña en marcha po-derá ser presentado de forma elec-trónica, de xeito que se avance cara unha política de cero papel.

MÁXIMA SEGURIDADE

Así, todos os cidadáns e tamén as empresas dispoñen dun punto de acceso único a partir do cal xurde unha nova forma de realizar as xes-tións administrativas, sen condicio-nantes horarios nin de espazo, coa máxima seguridade e contribuíndo a un uso máis eficiente dos recursos públicos.

Page 12: DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

Francisco García, Jaime Ramil y Ramón Prego

Francisco Piñeiro, Juan Piñón y Francisco Doporto

Hermindo López, Manuel Souto y Primivo Pérez

Alberto Uceira, Juan M. Hermida y Luis García

Fernando Tellado, José Pereira y Manuel Torre

Ramón Fernández, Antonio J. Rodríguez y Santiago Souto

M. Suárez, Francisco Pose y Gumersindo Prieto

David Aneiros, Vicente Meizoso e Indalecio Díaz

Encuentro de socios de la Asoc. de Jubilados y prejubilados de Imenosa

E l pasado mes de junio volvieron a reunirse los miembros de la Asociación de Jubilados y Prejubilados de Imenosa (API). Los integrantes del colectivo, extrabajadores de la referi-da compañía, compartieron una comida de confraternidad marcada por el buen ánimo

de los asistentes, que no perdieron la ocasión para recordar viejos tiempos.en

Foto

gra

mas

38

Diario de FerrolDOMINGO,1 SEPTIEMBRE DE 2013N

ord

esí

a

Page 13: DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

José M. Paz, Víctor Millán y Anselmo Fornos

Antonio Girón, Adolfo Fernández y Antonio Casás

Manuel Pouso, Magín Calvo y Juan López

Óscar López, Juan Piñeiro, Jorge M. Montero y Ramón Díaz

Félix Sánchez, Ramón Savín y Celso Martínez

Ramón Rodríguez, Andrés Pérez, José Fonterora y Vicente Freire

Juan A. Feal, Emilio Sanjuan y Moisés F. Bedolla

Eliseo Zaera, Nicasio Álvarez y Vicente Piñón

Francisco Cernadas, Vicente Romero y Juan J. Villanueva

Jesús Filgueiras y Jesús Filgueira enFo

togra

mas

39

Diario de FerrolDOMINGO,

1 SEPTIEMBRE DE 2013 Nord

esí

a

Page 14: DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

Luis Carballeira, Eladio Díaz y Juan Vieira

Fernando Feal y Antón Cabezón

Manuel Fernández Couce y Carlos Carregado

José Vicente Díaz y Manuel Montero

Alfonso Rodeiro, Tucho Balsa y Luis E. Méndez

Horacio Martínez, Tucho Brage y Ángel Rodríguez Rey

Jorge Prieto, Juan Manuel Díaz y Gabriel Suárez

Xosé Miguel López, Delfino Caínzos y Manuel Fernández

Comida anual de trabajadores de Astano del curso de 1971

E l pasado mes de junio celebraron su tradicional encuentro los antiguos trabajadores de Astano, que entraron a formar parte de la factoría en la promoción de 1971. Todos dis-frutaron de una excelente comida en el restaurante de Vilar do Colo, en Fene.

enFo

togra

mas

40

Diario de FerrolDOMINGO,1 SEPTIEMBRE DE 2013N

ord

esí

a

Page 15: DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

Baldomero Paz, Marcelino López y Emilio Romero Casiano Castro, Antonio Casal y Manuel Domínguez

enFo

togra

mas

41

Diario de FerrolDOMINGO,

1 SEPTIEMBRE DE 2013 Nord

esí

a

Encuentro de alumnos y profesores del colegio Jorge Juan de Perlío

E l mes de julio pasado un grupo de antiguos alumnos y profesores del colegio Jorge Juan de Perlío, de la promoción de 1978, participó en un reencuentro que se celebró en el restaurante Mundial de Perlío. En las fotos se ve a los alumnos y sus maestros en una

excursión años atrás y una foto de grupo (abajo) relativa al referido encuentro que tuvo lugar entre ambos hace unas semanas.

Page 16: DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

NONITO [email protected]

Es un festival único en el que además de es-cuchar a artistas de renombre, uno puede

deleitarse en un entorno excepcio-nal con la gastronomía y entrete-nerse con actividades para toda la familia . Luz Casal es la anfitriona y nos invita a disfrutar en dos escena-rios, el principal y el acústico, de ar-tistas y grupos de renombre .

En la primera jornada del sábado estarán Rosendo, Spin Doctor, Bu-diño, Jerry González y el Comando de la clave, Miguel Campello “Cha-tarrero”, Francis White, Riff Raff y Emilio Rúa. El domingo será el tur-no para Fito&Fitipaldis, Carlos Nu-ñez, Dover, Silvia Pérez Cruz, Nove-

Eduardo Herreno, tras seis años rindiendo tributo a Bob Dylan c o n e l g r u p o

“Highlights”, se lió la música sureña de sus amores, a la cabeza y decidió dar vida y forma a sus intimidades creativas. Y lo acaba de hacer con un disco en el que recoge su proyec-to personal: “En casa del Herrero” (Mandeo Records). Ocho canciones empapadas en sonoridades de las laderas y valles del “country rock folk ” que uno, de nos estar sobre aviso, confundiría con los clásicos de este género. Composiciones pro-pias, con marcados acentos sureños, en los que se aparecen siluetas so-noras de quienes han forjado su personalidad musical para regocijo de quienes asentamos afectos en esta música poblada de leyendas. Tom Petty, Johnny Cash, Hank Wi-lliams, Credence Clearwater Revi-val y, por supuesto, Dylan. Junto a él -voz, guitarras eléctrica y acústica y armónica-cuatro “forajidos” habi-tuales en los “pasquines” de la cada vez más brillante escena musical coruñesa , con antecedentes en ban-das como Viuda Gómez, Doctor Buenas Gracias, Brothers in Band, Querido Salvaje y Sabinaria :Carlos Clerins, guitarra eléctrica solista; Pepe Lamas, bajo; Jorge Quesada, órgano y piano y Oscar Quintáns, batería, y la incorporación de Dani López, gaita irlandesa en el tema “Losing Hand”. Como “regalo” una versión a dúo de Ernesto y el can-tautor estadounidense Joel Rafael del tema “Plane Wreck At Los Ga-tos”, grabado en directo en la sala Le Club de A Coruña. En el Noroes-te, buena música sureña en “Casa del Herrero”. Entren, y disfruten

El festival de la Luz, solidario

En Casa del Herrero, música con acento sureño

EL PRIMER DÍA, DE LA PRIMERA EDICIÓN DE ESTE FESTIVAL, LOS ALLÍ PRESENTES HABÍAMOS DISFRUTADO DE UNA MARAVILLOSA JORNADA EN UN ENTORNO RURAL, EN BOIMORTO, EN LA ALDEA DE ANDABAO, DONDE SE ENCUENTRA LA CASA NATAL DE LUZ CASAL, RODEADA DE CAMPOS AGRÍCOLAS. CUANDO NOS PREPARÁBAMOS PARA DISFRUTAR DEL SEGUNDO DÍA, AMANECIÓ ENTRE LLUVIA Y VIENTO HURACANADO Y EL FESTIVAL TUVO QUE SUSPENDERSE, CON LA PROMESA DE UNA SEGUNDA EDICIÓN QUE YA ESTÁ AQUÍ. VUELVE EL FESTIVAL DE LA LUZ LOS DÍAS 14 Y 15 DE SEPTIEMBRE.

dades Carminha, Ses, Jabón Blue, La Negra y Alameda Dosoulna. Pero Festival de la Luz no es sólo música, es “festival multidisciplinar” en el que tienen cabida actividades de todo tipo dirigidas al público de to-das las edades y en el que se da cita la mejor gastronomía de Galicia. El espacio “Mercado de la Luz” mos-trará las iniciativas productivas que innovan y fomentan la calidad de vida en el rural.

En línea con el carácter compro-metido del festival, la recaudación de taquilla se destinará al Banco de Alimentos de Galicia. Las entradas tendrán un precio de 10 euros en el caso de los tickets de una jornada y de 15 de las dos. No se lo pierdan.

Llegó el día. Después de casi diez años sin un disco de estudio Marc Anthony vuelve “más maduro” y “espiritual” para presentar “Marc Anthony 3.0”, el proyecto que han esperado sus seguidores, que contiene diez temas, uno de ellos del conocido reguetonero Tito “El Bambino”. Tras nueve años guardando temas que le gustaban, llegó a sus manos “Espera”, canción que le conquistó al punto de meterse finalmente al estudio para comenzar con su nuevo proyecto, que sale al mercado mañana después de “Iconos”, un disco en el que grabó éxitos de cantantes que admira. “Vivir mi vida”, se ha convertido en la primera salsa que en trece años se coloca en primer lugar de las listas de Billboard

“Blurred Lines” es la canción que da título al álbum homónimo Blurred Lines del cantante de R&B, Robin Thicke, el sexto de su carrera. Fue lanzado como el primer sencillo del álbum el 26 de marzo de 2013 a través de Star Trak Entertainment1 y cuenta con las colaboraciones vocales del rapero T.I. y del cantante y producto rPharrell Williams. La canción fue compuesta por Robin Thicke, Clifford Harris Jr. y Pharrell Williams, y producida por este último. Este tema ha sido un éxito en todo el mundo llegando a la cima de las listas en catorce países incluyendo los Estados Unidos, Reino Unido, Australia, Francia, Canadá, Alemania, Irlanda, Suiza y Bélgica. Solo durante la primera mitad de 2013, vendió 4 270 000 descargas en EEUU, donde se convirtió en el segundo sencillo más vendido del 2013, superado solo por “Thrift Shop” de Macklemore.

MARC ANTHONY VUELVE MÁS “MADURO Y ESPIRITUAL”

“BLURRED LINES”, NUEVO DISCO DE ROBIN THICKE

Cartel de la edición de este año del festival de la Luz

Herrero en la grabación del discotodoM

úsi

ca42

Diario de FerrolDOMINGO,1 SEPTIEMBRE DE 2013N

ord

esí

a

Page 17: DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

rexenerábaselle cada noite, polo que a súa agonía prolongaríase eterna-mente. Mais tarde e tralas súplicas de Hércules, que renunciaba á súa in-mortalidade, Zeus liberou a Prome-teo e entón Hércules matou á aguia cunha frecha. A Aguia é a constela-ción na que se atopa Altair.

O seu nome é de orixe árabe, “Al Nesr Al Tair”, que significa “aguia voando” ou “voitre”. Tolomeo cha-

PAULINO GASALLA

Outra das estrelas que forman o asterismo do Triángulo do Ve-rán é Altair, na cons-

telación da Aguia, é a duodécima es-trela máis brillante do ceo, dunha intensa cor branca e con magnitude 0,77.

Altair ten un diámetro catro veces maior que o do Sol, e é 11 veces máis brillante. A súa temperatura en su-perficie oscila entre 7.000 e 9.000º C. Dada a súa alta velocidade de rota-ción, de case 240 quilómetros por se-gundo, fai que se atope achatada nos polos, sendo o diámetro ecuatorial un 25% maior que o polar. É unha das poucas estrelas das que se posúe unha

Omes de setembro rae consigo esta su-cesión de efeméri-des astronómicas

que vale a pena ter en conta para futuras observacións:

Día 2: Marte e a Lúa estarán moi próximos nesta xornada.

Día 5: Ás 11.36 horas cambio de fase cara lúa nova.

Día 6: Mercurio e a Lúa estarán moi a carón este día.

Día 8: Venus maila Lúa estarán moi xuntos esta xornada.

Día 9: Saturno e a Lúa atópan-se moi próximos. Neste día agárda-se unha choiv de estrelas. As Per-séidas de setembro, con actividade do 5 ao 21, cun máximo de 5 por hora nesta xornada.

Día 11: Tal día como hoxe do 1822 o Santo Oficio aotorizara a ensinar a teoría de Copérnico, de que a Terra xira arredor do Sol.

Día 12: Ás 17.08 horas a Lúa entra en fase de cuarto crecente.

Día 19: Ás 11.13 horas o satéli- His

tori

aNat

ure

za

Altair é a duodécima estrela máis brillante do fi rmamento

Os nomes das estrelas: Altair

imaxe da súa superficie.A mitoloxía conta que o Titán Pro-

meteo, o protector dos homes, ensi-nou a estes as artes, as ciencias e o lume, que baixou do Sol oculto nun-ha pola oca de fiúncho, o que Zeus considerou excesivo e, enoxado con el, o encadeou espido nunha rocha do Cáucaso, e a aguia de Zeus comía-lle o fígado desde o amencer ata o sol-por. Pero o ser Prometeo inmortal

te da Terra prosegue co seu cambio á fase de lúa chea.

Día 20: Os pranetas de Venus e Saturno atópanse neste día moi xuntos.

Día 23: Cúmprese un novo ani-versario da primeira observación de Neptuno plo astrónomo J. Galle (1846).

Día 27: Ás 03.45 horas a Lúa

mudará cara Cuarto Minguante.Día 28: Nesta xornada o plane-

ta Xúpiter maila Lúa estarán moi próximos.

PLANETASMercurio, en Virgo, e reaparece-

rá o día 11 nos solpores, cunha magnitude de -0,21.

Venus, en Virgo, que poderase

observar nos solpores, aproxima-damente durante unha hora, cun-ha magnitude de -3,6.

Marte, en Cáncer, observarase nos amenceres, aproximadamente durante dúas horas, cunha magni-tude de 1,8.

Xúpiter, en Xémini, observarase nos amaceneres, aproximadamen-te durante 3 horas, cunha magni-tude de -1,7.

Saturno estará entre Libra e Vir-go e poderá observarse nos solpo-res, aproximadamente durante 3 horas, alcanzando unha magnitu-de de 0,9.

Urano, en Piscis, visible con prismáticos, cunha magnitude de 6,1.

COMETAS:Tan só C/2012 S1 ( ISON ), con

magnitude 9, en Leo. Pode ser vis-to cun telescopio pequeño, nos amenceres. Os demais, pola súa magnitude, son dificilmente locali-zables.

Na imaxe podemos ver o ceo cara ao sur, o día 15 de setembro ás 24 horas.

mou a esta estrela Aetus, a aguia, o mesmo nome que a constelación. Ta-mén é coñecida como Atair, Idxu, Eri-gu, Muru, Shad Mashir, Sadmasij, Poutu-te-Rangi, Humu, Mai-lapa e Vulture Volans. O seu nome científico é Alpha Aquilae.

Localizala é doado. Hai que mirar cara ao sur e o Triángulo de Verán apa-recerá ante nós. A estrela mais próxi-ma ao horizonte das tres é Altair.

Imaxe representativa do estado do fi rmamento o vindeiro 15 de setembro

43

Diario de FerrolDOMINGO,

1 DE SEPTIEMBRE DE 2013 Nord

esí

a

Page 18: DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

UN MEDIDOR DE SAL ELECTRÓNICO PARA LA COMIDA La cantidad de sal que precisa un plato no sólo depende de la comida sino de la persona que lo vaya a comer. A partir de ahora “el punto de sal” dejará de ser un problema para los cocineros que no tienen “buena mano”. El Saltómetro no deja lugar a dudas: con tres leds encendidos la comida estará en su punto; a partir de ahí (niveles 4, 5 y 6) . Dos sensores detectan la salinidad y presentan el resultado en la escala de varios foquitos LED. La escala con colores amarillo, naranja y roja alerta qué tan salado está el líquido medido por cada 100 gramos. Sin embargo, tiene la desventaja de que la medición no se puede en los sólidos, y los alimentos deben estar entre 60 y 80 grados Celsius para que funcione.

UN MENÚ QUE CONTIENE DOCE PLATOS EN UNA SOLA UNA LATA Chris Godfrey ha creado un menú enlatado que contiene doce platos como crítica a los métodos de producción de las grandes fábricas de comida, que considera degradante y falto de gusto. En el menú se puede encontrar una selección de quesos locales con pan de masa fermentada, escabeche de carne kobe con fresa carbonizada, ricotta ravioli con yema de huevo, setas shitake rematadas con pimientos rellenos, halibut escalfado en mantequilla de trufas en una crepe de coco, risotto de prosciutto y queso parmesano, sopa de cebolla francesa con tomillo y queso gruyer, asado de vientre de cerdo y puré de raíz de apio, jugo de jengibre y pera, fi lete de lomo con mostaza a la parrilla, pastel con helado de leche y vainilla, canele francés con malta de cebada y avellana latte

SUJETADOR CON CABEZAS DE BARBIESPor “tan solo” unos 35 euros muchas mujeres podrán cumplir tu sueño y tener el sujetador de cabezas de Barbies de DefeatWasicu .Este sujetador “un poco particular” fue diseñado por Sarah Bellum de Etsy shop DefeatWasicu. Seguramente que no pasarán inadvertidas y sus pechos pasaran a segundo plano. Pero también tiene sus inconvenientes ya que será muy difícil poner debajo de un top ajustado, porque se verán un montón de salientes, bultos extraños y pelos de diferentes tonalidades no muy tentadores, así que lo ideal sería descubrir la sorpresa cuanto antes. Por lo tanto, ideal es lucirlo. Por otro lado, en la intimidad, puede convertirse en un estimulante más en las parejas. El se tomara unos minutos para observar las cabezas de las muñecas. Por ultimo descubrirá lo oculto trás las cabezas.

LA LENCERÍA SALE A LA CALLE Cada vez existe menos diferencia entre la lencería y nuestro fondo de armario. Con la llegada del crochet hace varias temporadas, vestidos, shorts o camisas muestran detalles con bordados y puntillas iguales a las de la ropa interior más sexy. Parece que las prendas lenceras salen a la calle y lo hacen de la forma más elegante. La casa Louis Vuitton en su pasarela de otoño-invierno 2013/2014 presentó all pijama como la prenda por excelencia de esta colección que se convierte en un nuevo traje chaqueta . También otra marcas como Zara han diseñado una colección de vestidos lenceros inspirada en esta pasarela. El color negro es el protagonista de todas las casas aunque también se pueden encontrar los estampados fl orales e incluso de inspiración tartán. ¡Saca tu lado más grunge poniéndote estos vestidos con unos botines!el

Inve

nta

rio

44

Diario de FerrolDOMINGO,1 DE SEPTIEMBRE DE 2013N

ord

esí

a

corpora. Algunas de las ventajas de esta versión son que optimiza el rendimiento de la batería, permite la gestión de varios perfiles en un mismo dispositivo e incluye las últi-mas mejoras de Google Maps y está equipada con un procesador Qual-comm de cuatro núcleos.

nez . Sus d imens iones son 114x200x8,65 milímetros, pesa 290 gramos y cuenta con dos cáma-ras: una trasera de 5 megapíxeles y una delantera de 1,2 megapíxeles.

Está dotada del sistema operativo Android 4.3, la primera tableta que lo in-

talla de alta resolución tiene 1.920x1.200 píxeles, lo que con-vierte a la tableta en la de mayor definición del mercado en el for-mato de 7 pulgadas, según Jimé-

L a compañía tecnológi-ca Google puso esta se-mana a la venta la nue-va generación de su

tableta Nexus 7, cuyas principales novedades son una mayor defini-ción de pantalla, un menor peso y que está equipada con la última ver-sión de Android.

El portavoz de Google, Mario Ji-ménez, destacó que esta nueva ver-sión, fabricada por Asus, es mucho más ligera y más delgada que su predecesora, incluye una cámara trasera y tiene mayor definición.

La Nexus 7 se puede comprar en dos modelos de 16 y 32 gigas, am-bos con wifi, a unos pre-cios de 229 y 269 euros, respectivamente. La pan-

Google revoluciona el mercado de las tablets con la Nexus 7

UN LUJAZO A PRECIO ECONÓMICO EQUIPADA CON LA ÚLTIMA VERSIÓN DE ANDROID

La Nexus 7 tiene un estupendo acabado y precio atractivo

Page 19: DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

CHUPETES CON ESTILO Los fabricantes de chupetes llevan décadas buscando el chupete perfecto con resultados con pocos resultados. Para evitar los constantes e “irritantes” llanto de los bebes tenemos dos novedosas opciones, el chupete botón, de volumen de amplifi cador es más apropiado para los llorones agresivos, los que tienen el poder de alterar los nervios a un barrio entero en una noche de verano. El otro artilugio, es el chupete-bigote, muy apropiado para los casos excepcionales de niños serios, formales, que lloran con prudencia e intentando no molestar pero que molestan igual. Alguien bien equipado llevaría siempre consigo un pequeño espejo con el que mirar tras las esquinas por si algún francotirador pretende acabar con él.

LA TENDENCIA DE LOS MAXIAURICULARES SIGUE EN ASCENSODiseñados para explorar la ciudad al ritmo de la música, los nuevos auriculares Citiscape de Philips permiten una experiencia de sonido envolvente pensada para vivir las ciudades más vibrantes. La nueva colección Citiscape fue creada especialmente para apasionados por la música y habitantes de las grandes ciudades como Nueva York, Londres y Tokio. Bajo la premisa de que no hay mejor lugar que la ciudad para dejarse llevar por la música, Citiscape incorpora giros retro y materiales auténticos que no se usan tradicionalmente para hacer auriculares.Su exclusiva tecnología Music Seal que consiste en una doble pared en las almohadillas, minimiza los ruidos externos y aísla el sonido.

Casas de paja con una refrigeración natural

PARECE LA CASA DE LOS TRES CERDITOS, PERO NO ES, PESE A ESTÁR HECHA CON PAJA Y COMPOST

mente, se usa para el jardín. Pero, es el caso de esta casa, se utiliza como combustible para la calefacción.

Durante los meses de verano, la paja se seca dentro de estantes transparentes que, además, son los muros de la casa. Estos muros de paja funcionan como aislantes fren-te a la humedad.

Diseñadores japoneses han recuperado ma-teriales tradicionales y naturales para

crear una casa que se climatiza de forma natural gracias a sus muros compuestos por paja y compost. Es-peremos que no venga el lobo con su potente soplido para echarla abajo.

La idea parte de un equipo de es-tudiantes de la Universidad de Waseda, en Japón. Esta casa de paja es capaz de generar su propio calor gracias al compost agrícola que re-cubre su estructura. Durante el in-vierno, cuando hace frío, la paja seca se usa como abono para calen-tar el interior de la casa. Con este método, se puede alcanzar una

temperatura de hasta 30 ºC durante cuatro semanas.

El sistema se basa en un tipo de compostaje japonés que se llama bokashi. Se trata de reciclar resi-duos de forma eficiente y limpia. El proceso de descomposición es rápi-do y no produce olores. Se obtiene un abono orgánico que, habitual-

Para los que les en-cantan los anima-les, el prestigioso diseñador de inte-

riores Paul Kweton, ha creado una silla de esas “molonas” pen-sadas en tu descanso y el confort de las mascotas.

Se trata una curiosa silla per-fecta para el hogar, y que tiene como atractivo principal, un compartimento especial para pe-rros o gatos.

“Rocking 2” es el nombre de esta magnífica silla de madera contrachapada y tiene una base redondeada a modo de mecedo-ra para acunar a las mascotas como si fueran bebés.

“Rocking 2”, una silla para el descanso de las mascotas

A mancio Ortega es el penúltimo en apuntarse a la moda del pa-

pel pintado. Tras un tímido acer-camiento la temporada pasada, Zara Home da un paso hacia de-lante y lanza colección de pape-les pintados dentro de su sección Zara Home Kids.

Su colección se compones de apeles pintados de alta calidad elaborados a partir de tejido non woven, o lo que es lo mismo, fi-bras textiles sin tejer que le dan mayor resistencia y permite que

Zara se apunta a la moda del papel pintado

la instalación sea más sencilla (ya sabemos que lo de poner papel pin-tado no suele ser tarea fácil)

En el empapelado, se encola di-rectamente la pared para luego pro-ceder a aplicar la tira de papel pin-tado sobre la base recién encolada: ya no es necesario encolar el papel.

Las tiras de papel son más esta-bles y se dilatan “lo necesario” en contacto con la cola, lo que permite la aplicación directa del adhesivo-cola únicamente sobre la superficie a revestir. Es resistente a la luz por lo que los colores perduran más tiempo.

elIn

venta

rio

45

Diario de FerrolDOMINGO,

1 DE SEPTIEMBRE DE 2013 Nord

esí

a

Page 20: DRUIDA E OFICIANDO VODAS CELTAS POLA XEOGRAFÍA … · 1989), unha novela que parte dun xeito tan antinovelístico como a simple exposición dunha corres-pondencia. Un amigo do autor,

Nor

desí

a

aVoces

El sábado se cumplieron dieciséis años de la muerte de la princesa Diana de Gales. Sin embargo, su recuerdo permanece imborrable en la mente de sus admiradores. Con motivo de la película “Diana”, Jacques Azagury ha diseñado algunos de los trajes que lucirá Naomi Watts para dar vida a Lady Di. De este modo, el estilo de la “princesa del pueblo”, que marcó tendencia, renace en pleno 2013.

Andrea Casiraghi, hijo de Carolina de Mónaco y segundo en la línea sucesoria del Principado, se casó el sábado en una ceremonia íntima y civil en el Palacio Grimaldi con la multimillonaria heredera colombiana Tatiana Santo Domingo, madre de su hijo, Sasha. Los novios optaron por una discreta celebración a la que asistieron unos 350 invitados.

EL ESTILO DE LADY DI RENACE 16 AÑOS DESPUÉS

CASIRAGHI Y SANTO DOMINGO, ÍNTIMO “SÍ, QUIERO”

La vuelta al cole

Tras disfrutar de sus vacaciones, los famo-sos también tienen que regresar a su ruti-

na y sufrir como cualquier mortal la depresión posvacacional. Sin em-bargo, en algunos casos, no “vuel-ven al cole” después de un descanso estival, sino que lo que les ha man-tenido alejados del trabajo han sido otros compromisos familiares.

Ese es el caso de la duquesa de Cambridge. No estaba planeado que Kate Middleton retomara su agenda real hasta el próximo día 12, jornada en la que los duques de Cambridge acudirán como invita-dos a la entrega de los premios Task Conservation.

Pese a ello, Kate se encuentra tan bien tras el nacimiento del príncipe Jorge que decidió acompañar a su marido, el príncipe Guillermo, a dar el pistoletazo de salida de la mara-tón de la Isla de Anglesey, localidad en la que residen desde que contra-

DIARIO DE FERROLAÑO XIV / NÚMERO 792 SUPLEMENTO DOMINICAL

DOMINGO1 DE SEPTIEMBRE DE 2013

Mientras, dos de los artistas más famosos del panorama musical es-pañol, Alejandro Sanz y Miguel Bosé, estrenan trabajo este otoño pero, en este caso, televisivo.

El programa El Hormiguero 3.0 quiere intentar dar voz a jóvenes ta-lentos de la música, aún desconoci-dos, y para ello, contará con la cola-boración de los dos cantantes. Además, “La Amelia”, o lo que es lo mismo, la madre de Pablo Motos, presentador del espacio, tendrá también sección propia en la próxi-ma temporada.

TRAS LAS VACACIONES DE VERANO, LOS FAMOSOS REGRESAN A SUS OBLIGACIONES O SE EMBARCAN EN NUEVOS PROYECTOS

El actor y director Clint Eastwood, de 83 años, se ha separado de su mujer, Dina Ruiz, tras 17 años de matrimonio. La experiodista, de 48 años, sostiene que Eastwood y ella mantienen su amistad, aunque lle-van haciendo vidas separadas desde hace un tiempo. Algunas fuentes aseguran que la pareja se separó amistosamente hace más de un año, en junio de 2012. “Clint dejó de estar enamorado hace un tiempo”, afir-man. Eastwood y Ruiz, que tienen una hija en común, Morgan, de 16 a ñ o s , s e casaron el 31 de marzo de 1996.

La cantante Fergie, del grupo Black Eyed Peas, y el actor Josh Duha-mel han sido padres de un niño que nació en Los Ángeles y al que han llamado Axl Jack. Fergie, de 38 años, dio a luz por cesárea en el hos-pital Cedars-Sinai de Los Ángeles y el bebé pesó algo más de tres ki-los. La cantante y Duhamel se casaron en enero de 2009 y habían anunciado su embarazo en febrero pasado. Duhamel explicó el pa-sado mes de marzo que formar una familia juntos era algo que am-

bos deseaban desde hacía mucho tiempo. Fergie, por su parte, contó que su principal antojo durante el embarazo

fueron los mangos y las papayas.

Kiko Rivera y su exnovia Jessica Bueno llegaron esta semana a un acuerdo sobre su hijo Francisco, por el cual van a compartir la patria potestad del niño, aunque la guardia y custodia del menor la ostentará la madre, con quien convivirá en el municipio de Molares, Sevilla. Pero además, el acuerdo también afecta directamente a Isabel Pantoja. El convenio recoge que el niño pernoctará con su progenitor en su domici-lio junto a su abuela paterna, debido a que el trabajo de Kiko, que es dj, se alarga normalmente hasta muy tarde.

Clint Eastwood se divorcia de Dina Ruiz

La cantante Fergie da a luz a un niño

Kiko Rivera y su exnovia llegan a un acuerdo

Alejandro Sanz y Miguel Bosé colaborarán en un espacio televisivo para buscar a jóvenes talentos

jeron matrimonio y que pronto abandonarán para instalarse en el palacio de Kensington.

En primera línea

Los duques de Cambridge asisten a una maratón en Anglesey EFE

La cantante Beyoncé cambia de look con mucha frecuencia, y la única manera de poder llevar un día el pelo corto y al día siguiente lucir melena es usando pelucas. Este verano llevó el corte pixie, que se ha convertido en el corte de pelo de moda, y días después le hemos visto con media melena lisa, y también rizada. En la foto la vemos con el pelo muy liso y un llamativo color de uñas.

BEYONCÉ NO PARA DE CAMBIAR DE LOOK