ADEM ZAPLLUZHA

KAFSHIMI I MIKUTPoezi satirike

Redaktor:Sadri Fetiu

Recensues:Mazllum Baraliu

Lektor :Bedri Neziri

Ballina:Uran Limani

Shoqata e Shkrimtarëve“Fahri Fazliu”

Kastriot2o11

..................................................................................

Kur miku e kafshon mikun.......................................................................................................................

DOBIÇI I BETERITI thuash vetit se je shkrimtarPor zotëri jazixhi(1Ti nuk mund të krahasoheshAs me një gomar

Nëpër kafeneDërdëllis si plakat e ligaKurse nën tavolinëI kafshon miqtë tamam si shtriga

Ti ke vetëm llafeMiku im ngjalëXhelozia s’të ngop duke pirë kafeMor homoseksual

Luan si budallai me gishtaPo të them se je i çmendurAndaj edhe miqve të tuU ngjet besa edhe bishta

Dërdëllitjet nuk të ndalenPështyn kudo që mbërrinMor mashkull i keqI sojit sorrëshkinë

Ti këto thashetheme grashI trillove vëllaçko vetAndaj mor njeri i ndytëThuash se po kopjojë në internet

Ja edhe këto jazi (2I nxora nga fundi i kompjuteritTë t’i kushtoj tyDobiçit të beter

1. Shkrimtar2. Shkrime

NË MORFOLOGJINË E URREJTJESPreki nëse guxonRrënjët e hithrave po pate lazëm(1Luleshpata zgjohet sa oraE të drejtohet me kazmë

Ti m’i përkujtove ato lojëraQë i loznin të huajt dikur në mëhallëBesonim se dashuriaU përkiste vetëm atyre vallë

Nuk deshëm të ecim përtejVetëdijes së budallallosurKaherë kishin ardhur kalorësitNga ana e rrugës së lerosur(2

Kur u ulëm të bisedojmë me eshkënZjarri e kishte përfunduar punënDisa ditë më vonë kuptuamSe hijet e huazuara na u sterrën

Nuk deshëm që kështu të përfundojëKy tregim pa fjalëNë morfologjinë e urrejtjes i gjetëmTë gjitha pisllëqet e tua mor ngjalë

1. Është e nevojshme2. Baltosur

I PASHË DUKE E LËPIRË PËSHTYMËNMendova se në këtë mënyrëNuk mund të përfundojnë llafetPor më morën në qafëAta që ishin pa sojSi mor yrti (1Që në qenien e tyreNuk ngrehin në kandarAs një çik burrërie

Në tenxhere zihejPakës orizKurse ti lëshove mizaMe trastëMor paçariz (2

Por më doleTamam si ato lavireQë i shesin brekët për një pjatëFasule të pazierO i ngratë

Duke u fshehur pas vetvetesMë dole me njëqind fytyraSi macet nën sofërQë sot të doli yndyra

Të besoja aq shumëSa që isha në gjendje të bisedoj me tyPër hallet e përditshmePor tiNuk më shikoje në sy

II.Më gjuajte në baltakPor as tiNuk ishe për mashallaGati u mbyta për pakMë mbështete për muriHe tu verboftë nuri

Të besoja shumëSepse mendoja se vërtetPërpara meje gjendet njeriuQë e respekton fjalën e vet

Por më në fundE pashë duke ja nxi fytyrënEdhe të mikutKy farë hyzmeqari (3 i armikut

1. Lloj vendimi, gjykimi2. Ngatërrestar i punëve3. Shërbëtore, shërbyese

MIKU IM NË THESMendoja se të kam mikE ti më doleLanet me bishtO stramastik (1

Ule atë gishtMos ma drejtoSe po m’i verbon sytëHe të vraftëZoti i yt

Mos paç mendjeAs burrëri në jetëO i ndyrë e i lyerSi një kaurëMe peshkven e zezëTë kujtesësMor paçavure

Ti mendonSe mund të më lëndoshMe shpifjet e tuaOr derr kokëbosh

Jo ngjau e kundërtaTi më dhe forcëTë të pështyjë në fytyrë

Ma jep një argumentHe të laçin mentëMor lebes i pabesëMiku im - thes

1. Lloj hibridi, mushka,etj.

SOJI I ZISi e ndjen vetenKur të shikoj në syFare mirë ta kuptojDridhjen e vetullaveKur të qesh surrati ty

Por t’i fali krimetQë lindën ngaBrendia e jote tinëzareMe zhurmëE fanfare

Më shikon në syDhe qesh si një budallaKinse jemi miqKurse pas shpineThur rrjetën e merimangësTi o fiqfiriq (1

Por ti e diSe fjala e joteNuk çon peshë në kandarSepse asnjëherëS’mendove si njeriPor jetoveDhe do të vdesëshSi gomarTi o sojI sojit të zi

1. mendje lehtë

GËNJESHTRA E JOTENuk lash pa shfletuarAsnjë gazetëU ngjizaMe urrejtjen e ditësTy me të gjet

Prej grave të rrugësKërkovaNjë mallkim për tyO i shkretëNuk gjeta asnjë fjalëQë ty të përket

Gënjeshtra e joteËshtë më e madheSa çdo mallkim i bluarNë kokën tënde të sëmurëMor paçavure(1

1, Rreckë e fëlliqur, sukull

Prishtinë, 06.11.201o

DERRA TË MALLKUARCilit soj i përkitniJu nepërka e gjarpinjJeniApo nuk jeni njerëzO shpirt thelpinj

Për çdo këGjeni nga një emërQë ju fleVetëm juve në zemër

Ju që jeni të boshatisurAq poshtë ju ka rënë karakteriSa që ju ka zbriturTamam në thembraNderi

Në çdo shtëpiI numëroni lugëtNën sofërI lëpini sahanëtNë fatkeqësinë e tjetritSa që barazoheniMe hajvanët (1

E doni lumturinëNë fatkeqësinë e tjetritDhe në qenien tuajJetoni si i huaj

O ju gjarpinj të përjargurDerra të mallkuarE zemër përgjakur

1. Shtazët

NUK DI ÇFARË JEMIJemi një popull i përçudnuarNë çdo shkëmbMbjellimApo shkulimNga një dhëmb

Pasi që nuk jemi si mikuBëhemi si armikuNjëqind teneqe ja vëmë pasMikut të fëmijërisëJa këpusim gishtinPër t’ jua arnuar bishtin

E nëse i mungon bishtiRadhën e ka gishtiNuk e lëmë rahatAs në gjumëE zgjojmë çdo natëTë mos bënë lum

Ky miku ynëQë na paska shumë sevda (1S’do të mbetet më qetDuke i kafshuarEdhe mizat nëpër hava

1. Dëshirë e madhe për diçka qejf, zell, etj

POETIT TË REBELIMITO bo-boSeç na shkoi dita zi e më ziE mbytëm njeriunNë njeriBisedojnë dy smirëziDy miq të vjetërTe një avlli (1

Njeri krekoset si bibanE tjetri fryhetBëhet tupanPa fije turpi e moraliLavdërohen për mbrapshtiDhe i tregojnë njëri tjetritSe si ja mbathënAtij djali

Mbeti i gjori i hutuarPrej fjalëve të miqveQë e vranëPastaj u larguanKëta zevzekë (2I lënë të mjerinPa asnjë shteg

Le të llomotisinKëta të përdalëKy soj i ulët i njerëzimitSëmuren keqNëse nuk trillojnëNdonjë fjalëEdhe mikut më të mirë të tyrePoetit të rebelimit

1. Oborri i shtëpisë2. Trazovavaç , ngatërrestar, i mërzitshëm

KUR ZGJOHET LËNGATAEh mor i matufosurBryma e zezëTë ka rënë në shpirtPërse je kaq i zeherlisur (1Në pikë të ditësKe mbetur pa dritë

Ti mirë e di se po gënjenS’pate kurrë vlerë si njeriAndaj ndër miqArmiqtë i gjenKështu jeton o smirëzi

T’u kanë verbuar sytëO i ndytëAndaj xheloziaPo do me të mbytë

Ti më thua se unë kopjojDitë për ditë në internetHe të lashtë hyji Ty pa gojëMbetsh i tillëGjithmonë për jetë

2.

Në zemër për së mbrapshtiTë hyri djallëziaDeshe të m’i vrasëshMuzat e hyjitSe keq bre mikTë zuri lëngataKur në ndërgjegjen e pistëU zgjua nata

T’u zhduk sevdajaE të iku dashuriaDhe filloi për së mbrapshtiTë të zgjohet xhelozia

1. I helmuar

Prishtinë, 07 11 2010

MOR TRAMAKNë daç bisedo me mikunNë daç bëju argat i djallitTi do ta pështysh vetvetenMu në lule të ballit

Xhelozia e joteShemb çdo malShih se si ke mbeturI vetmuar mor gërdallë

Pse po skuqeshKur më rri ashtu pranëMos ndërgjegjjaNë zemër po të ofshan

O mbetsh ti pa fisE të vajtoftë ajo nënëPse në atë mënyrë bre pis Gënjeshtra të tilla sajon

A ke mendje mor torollakTroç po thuash se po kopjoj në internetKurse shkrimet mor kokë tramak Në çdo faqe ke me i gjet

Askush përpos tejeNuk ka asnjë ankesëTi thua se prej djallit merr lejeDhe përzien litarin në thes

Njeri i gjallë nuk reagonPërpos teje o hallagrepSi qeni i dehur hungëronDhe pështyn me gazep

Kështu ti kot po mendonMe thashetheme ta lëndosh mikunDhe në kujtesë diç kërkonQë unë nuk e dua as për armikun

E UL KOKËNSot kuptova se je trudalëSa mirë po i përngjetSojit të gomarit

Po trokon rrugësSi nëpër malDuke dërdëlliturNë shesh të pazarit

I flet disa llafeTi me nxitimNuk të kupton njeriu i gjallëDeshe me plagos shpirtin timPor e bëreVetveten përrallë

Kur je pranë mejeE ul kokënNuk ke fytyrëTë më shikosh në syHundët tua e prekin tokënAtë gjuhë të përdalëE mbyll nën dry

2.

Nuk je burrëAs nuk ke guximKarakteri ashtu të diktonNuk mund të ecëshTi për tokeShpirti i sëmurëKëtë zbritje s’e lejon

Merre një kafe mor matrapazMë besoPo më dhimbsesh si shokMbylli të ligatTi në kafazDhe zbrit pak tokë Jeto me miqtë e me shok

QË U LINDENuk dua të merrem Më me tySepse s’ke mendjeNuk ke as syTë ka verbuarSmira or mik

Në shpirtin tëndNuk ka njerëziE as burrëri një çik

Punët e dëliraTi s’mund t’i dalloshAndaj jetonMe vetminë tënde bosh

Kur të pleks xheloziaDërdëllit si plakat e ligaTë mbyti inatiDhe vetmiaTi shpirt lanetiQë të lindi nga shtriga

HUMBJA E BUZËQESHJESMe fjalë boshe I zhduke të gjitha kujtimetDita fshihej nëpër qoshe Kur të ikën gëzimet

Në qeshjen e reveDrithëronte ngrohtësia e diellitKur ne llafosnimPër kos dhe bozëKah fundi i prillit

Ishte dita e shtatë e krijimitTë rrënjës së xhelozisëNë frymëmarrjen e trullosurU lindën dallgët e tradhtisë

Ti ike larg me thashethemet e tuaDhe ma more kujtesën si pengNë cilin lumë i lave mëkatetE këqijat m’i solle deng e deng (1

Mos më mallko për asnjë fjalëKe mbetur kërcu i vetmuarNuk jetohet më kështu or ngjalëMe pisllëk të kulluar

1. plotë e për plotë

VETMIANuk lë pelëAs vetëtimë pa hipurPor disi si shpejtShumë poshtë ke zbritur

Vetmia ka nisurMe të gërryer mixhokTani kur mbetePa miq e pa shokë

Të bëre hesapPa hanxhiI volle disa fjalëPlot xhelozi

Zgjohu pakëzMor dilenxhi (1Me këso llafe grashNuk ka burrëri

Tani ke mbeturSi mace në shiNë pasqyrëE pështynë surratin

Po ikin prej tejeMiq dhe komshiKu nëpër gjirize (2Po e kërkon fatin

1. Lypsar2. Kanalizim

KUR FSHIHEN LOTËTEc e mos mendoPër prejardhjen fjalësDitët këtu zgjasin edhe me shekujKur të kafshojnëFëmijët e Lalës

Do të mendojmë mirëPër lëndimin e njerëzveSpiunët nuk erdhën këtuPa miq e shokëDeri sa ne fjetëm mes grilaveGjarpinjtëZvarriteshin nëpër tokë

II.Kur më pyetën për buriminE së keqesNuk munda me gjetAsnjë fjalëTi i mëshoje me tërë forcënKungullakut (1 e teneqesDeri sa shpirti aty pati mbetI shkretë

Erdhën disi vonëDjajtë e mallkuarDasma kishte marrë tjetër ngjyrëNë surratin e poshtëruar Qanin sytë e lëbyrë

Në petalet e fjalëveFle mallkimiDitën e vranë hajdutëtPara se të zgjohejNga trishtimi

Kur plakat ja nisën të vajtojnëU dëgjuan gjëmat e hallakamësE liga e fshehur Diku pas reveBëhej kinse kalleshin Mullarët e sanës

Hijet u zhdukën Pëllëmbë për pëllëmbëDikush i shiti edhe dimitë e nënësPër t’u bërë argat I çafkave të cofëtaMe bisht ndër këmbëIku në rrotë të s’ ëmës

1. Cupullak, kungull uji, kungullak

BLEJ SOT PËR NESËRTë gjitha pasurit e tuaNdërroi me gjuminNëse të ofrohet ky rast i vetëm

Mos nguro të jesh këmbëngulësSepse shansiVjen vetëm një herë në jetë

Ti llogarit pak më mirëDhe mati punët e tuaMe kujtesënSepse nesër vjen një stinë tjetërQë nuk t’i ofron këto raste

Blej sot për nesërArdhmërinë tënde të dyshimtëBlej derisa të ndihmonKoleksion i çelësave të vjedhur

Nesër kur të shkunden kujtimetSi mollët e kalburaTi nuk mund të bësh asgjëPër ripërtëritjen e zarzavateve

TAKIMIKjo gotë e kristaltëSonte po e kafshon vetminëNë etjen e mallëngjimitDielli ka hyrë nëpër dritare

Kur u takuamIshim njerëz me shpresa të humburaTi kishe ikur nga vetvetjaKurse unëMallkoja lindjen time

Dy njerëzMe dy bota të ndryshmeNjeri në atë realeKurse tjetri vuanteNga bota e ëndrrave

Jetuam ndarasMes lumit dhe urës së thyerBrigjet i mbyti shtërzimiHeshtja ishte miku më i mirëQë hyri në jetën e tonë

Kur kuptova se lajmi i tijNuk ishte lajmPor një gënjeshtër e kulluarMë befasuan ngjyrat luleveNë vazot e kafenesë

SI ZGALEMIKjo është vetmja mënyraSe si mund të flas me tyRrënjët nuk e lodhin kokënNëse dielliS’ndriçon ditën

Duhet të pyesim çdo udhëtarëSe çka bën tiKur nuk bie shiSepse të reshurat këndejKurrë s’e humbin rrugën

Posa dolëm në bregQë të mund të ecim përparaTi na dole si një begDhe nuk na lë t’i shijojmëKorrat e grurit nëpër ara

Nëse zbresimNë fundin e kërpudhaveKu flenë fjalët e tua të pistaDo të na kujtohetËndrra e joteDhe ditaKur na dëbuan nga atdheu

Disi me zorI shënuam kufijtë në ashti tonëDeshënTë na e thyejnë dorënSi zgalemi ia behën erëratDhe i shpërlanTë ndoturat e viteve nëpër valëQë flenë në gjuminTënd të përdalë

Prishtinë, 08 11 2010

KUR ËSHTË DIELLI LARGPrita të shuhem si qiriuEnde nuk ishin të ndezurNë mua përflakjetZjarri disiE kishte shijen e akulltNë brendinë e tij të dyshimtëNgroheshin kërpudhat

Kur folëm për ikonatQë kishin mbetur të vetmuaraNë muranat e qytetitTi disi nuk më besove

Fjalën time e quajte gënjeshtërDita atë çast i krehu flokëtQë i shprishi smira e jote

Pak më vonëKur e thirrëm kujtesënÇuditërisht qeshëm së bashkuTi u bashkoveMe latuesin e gënjeshtrave

Shiu atë ditë përbalti qytetinNë kaltërsinë e xhupit tëndNgjyrat e llojllojshmeI përngjanin ylberitPor atë ditë nuk kishte shiPërpos fjalëve tua vrastare

Ne mbetëm pa fjalëKërkuam nëpër metaforaRrezet e para të mëngjesitDielli ishte aq larg neshSa që kurrë Nuk do të jetë më në gjendjeT’i ngrohi meteorët

JENI DJEGURMë pagëzoni si të doniKur ju bitisen (1 fjalëtAsnjëherë mëNuk do të mund ta kafshoniAjrin e dendur të Prishtinës

Në rast Se keni aq shumë dëshirëMë konvertoni edhe në djallI cili kurrë nuk vdes

Por fatmirësishtUnë kam një emër tjetërQë dalloj prej disa gjëraveShumë të thjeshta

Ju kurrë nuk jeni në gjendjeTa kupton lojën e fluturësPërreth zjarritQë flakërinëKur djersitet nata

Përherë keni lozur me prushinDhe jeni djegurDeri në fund si qiriuDuke vjellë gjuhënMe thashethemet tuaja

1. Shpenzohen

TOKAPunë e madhe nëse ti pi ujëPrej bucelës së drunjtëDhe i kruan dhëmbëtMe kashtën e thekrës

E di se ty nuk të kujtohetKafshimi yt i parëAs ironia e funditNë tualetin e qytetit

Nuk të bezdisin punët e tuaSepse asgjë nuk punonJavët i arnonMe leckat e muajtDhe e kafshon dehjen tënde

Më kujtohetKur bredhje rrugëveDhe ecje si i dehurNëpër vigun e spiunllëkutDhe shkoje t’i mbathësh fjalëtQë i humbeNën nofullat e shtrembëruara

Asnjëherë nuk na lë të këndojmëPër ngjyrën e baritFjala joteAq shumë xhelozonteSa që i theu në luadhEdhe kosat e ndryshkura

KËTA MONDANË KOKËSHANDANKur nga kjo paradhomëI shikoj gjësendet në rrugëMë duken disa njerëzSi statujaQë nuk i përngjajnë asgjëje

Janë pa shije e të pabojëPa fije yndyre këta të pasoj

Nga brendia e tyre Pikon naftalinaAroma e djersës KundërmonSi derri i rrjepur nëpër kantina

Dalin nëpër foltoreLlomotisin për estetikënSe si nxirren hudhrat nga balta Pa i lënduar rrënjët I krehin flokët me thonj

Atyre u mungon estetikaE brendshmePa vetëdijeKontrollojnë ngjyrënInkandeshente të dritësPër të na mashtruar si përherëE vënë në pah retorikën

II.Ti delPërpara pasqyrësAktron rolin e oratoritKurse gjatë kafjallitMe një copë buke të lyerMe gjalpëBluanDisa lloje të fjalëve

LlomotitNjë leksik të çoroditurSa për t’u paraqiturMë i përsosurSe ai turriQë të shikon nga ana tjetërE pasqyrës

I thyen nofullatNë disa gjuhë të huajaSepse shqipen nuk e njehAs sa për të lexuar gazetënOse për të kërkuar Një krodhe buke

Këta mondanë kokë shandanDefilojnë nëpër pistat e kulturësSi të përdalatNë qendrën e qytetit

ULJA DHE NGRITJA E ÇMIMEVEKy ajër i rëndëPo i ngulfatMizat në fluturimInfekton fluturënKur pushonNë kujtesën e brishtë të lules

Çohet lartë për t’u maturMe peshën specifikeTë ndërgjegjes së sëmurëDhe pa dashje bie poshtëPingul si gjylja e topit

Thërrmohet në qindra pjesëtë grimcuaraDhe humb në ajrin e ndoturTë qytetit tonë

Parashikimet e bursaveNë tregun e brendshëmIa trullosin kokënÇdo moment ndryshojnëçmimetPastaj rreshtohet me humbësit

Radhët janë të gjataI tejkalojnëEdhe mendimet e imagjinatësKy farë tregu ndjenjashBoshatisetVetëm një herë në vit

KundërthënietNuk kanë të ndalurKah mbrëmjanjerëzit hamendësohenUlja dhe ngritja e fjalëveKëtu nuk shikohet me sy të mirë

T’I HARROJMË PROBLEMET TONADolëm me mikunTë shëtisim rrugëve si pa kokëBiseduam për gjëra të përditshmeDhe klonimin e fjalëve

Lulja e klonuar nuk ka aromëMë tha miku me qesëndi

Kundërshtonim njëri- tjetrinPër çdo fjalëQë të dytë shiteshimMë të mençur se sa që ishim

Kokëfortësia kishte lëshuar lëmashkNë kokat tona boshe

Nuk ia lëshonim rrugënNjëri- tjetritEdhe kur flisnim pa lidhjeI jepnim të drejtë vetesTë jemi si urithi

Që ty dyI shanim miqtë tanë të vjetërPa menduar se çfarë jemi neKur kemi miq të këtij llojiTë dyshimtëE jo të llojit tjetër

Mos vallëJemi në të njëjtin koshE nuk po e shohim vetvetenDhe kokën tonë bosh

DërdëllisimSi ato plaka të ligaPër shtrenjtimin e bukësI rrahim të gjitha problemet e botësVetëm se vetëmT’i harrojmë problemet tonaTë përditshme

ÇKA DUHET TË NA BIE NDËRMENDSot nuk përtuamT’i zgjasim duart në drejtim të shiutNuk na pengonin pikat e kristaltaAs era e fortQë frynte në drejtim të ndërgjegjes

Ishte një ditë e mbarëPleqtë thonë se është ogur i mirëKur bie shiPara mëngjesit

Por ne nuk ja vëmë veshinAtyre fjalëveQë i shtrydhin paragjykimetLexonim gazetënMe një ngutiThua se po na ikin thashethemet

Na interesonte pa masëNdërtimi i tualetit publikSepse të gjithë moshatarët e miVuanin nga prostatat

Tek e funditÇka duhet të na bie diçka tjetërNdër mendPërpos urinimit të shpeshtëDhe sharjes së miqve

DITËLINDJASot na lodhën pikat e shiutDhe zogjtëQë trokasin në xhamat e gënjeshtrësNga lashtësia uturin jehonaE viteve të urinuar

Kustosi flokëthinjurAshtu kokulurMbante në dorë një kafkë

Më duket se kishte pak dyshimRreth ditëlindjesOse e mundonte e kaluaraE ndryshkurNuk diPor kisha një parandjenjëPër ditëlindjet e të gjitha kafkave

Më mundonin ato pamjeQë tregonin zgavratDhe skuqja e fytyrësNëse mund t’i themi fytyrëAshtit të thyer në ballë

Më mundonte ditaNë cilin vendKurDhe si vdiqVetëdija e mikut tim

2.

Sa për ditëlindjen e fjalësE gjeta në thellësinëE shpirtit të përdhosur

Nuk kisha dertNe të gjithë kemi lindurNë një datë të caktuar

Por nuk e dimë ditënSe kur do të përfundojmëNë duart e ndonjë kustosiQë s’i interesonAs ditëlindja e vetPo edhe as ditëlindjaE djallit siç je ti

TI E DI MIRËSot do t’i shfletojmëTë gjitha shtresat e pluhuritNëpër shtigjet e kujtesësDo të pimëNjë gllënjkë trishtimiNga shpullat e jetës

Miku im i dashurS’do të bredhi me tySi dikur që bredhshim luadhevePas kërpudhave të egraDhe i shijonim manaferratTek sa kishin filluar të lulojnë

Edhe në ndarje të rrugëveNuk duhet ta kafshojmëNjëri- tjetrinPër hir të kafshimitTë sinqeritetit

Në rrjetën e merimangësDo ta shënojmë hartën e fjalëveNjerëzve t’u ofrojmëNgrohtësinë e imagjinatësNëse duhet do të “flijohemi “Si dashi i ziSepse pa “flijim”As fjala nuk është dashuri

Duhet të mësohemiQë të mos ketë vonesëPër në festën e ngushëllimeve

Ti e di fare mirëSe atë ditëVetëm ty të takonte kuroraE gënjeshtaritKur u takove me fytyrën tëndeTë lerosur

IKJA E BLETËSShpeshherë kur thurim vargjeNa duketSe jemi në një botë tjetërNuk merakosemiNëse zbresin çmimetOse ngjan e kundërta

Ne edhe ashtuNuk dimë të blejmëPor edhe as të shesimAllishverishi (1Nuk është lojë fjalëshAs metaforë që fshihetNën qimet e kashaisura të kuajve

Për ne na mjaftonTë paguajmë një kafe për mikunOse t’i ujisim pjergullatQë nuk japin më frytePër armikun

Ndoshta do të na bie ndërmendEmri i ndonjë poetiQë kurrë nuk foli për dashuriNdoshta edheKështu është më mirëTë mos mendojmë për gjëra të tilla

Vjeshta e vonë disi kaloiMe trokun e kalit të sëmurëNuk është më kohaTë mendojmë esëllPër dashurinë e gjetheveBleta ka ikur shumë kohë më herëtNga fishkja e fjalës

(1 Shitblerje, marrëveshje tregti jo e pastër.

KUR MËSOHEMI SE SI KAFSHOHET MOLLANganjëherë edhe majmuniNa mësonSe si ta kafshojmë mollën

Në çdo lëvizjeEkziston një forcë shtytëseQë na çon përparaDeshëm ne apo jo

Askurrë nuk janë ndalurOse penguar pikat e shiutTë mos lozinMe xhamat e palarë

Kur kuptojmë se kemi arriturDiku që nuk meritojmëNa duket vetja qesharakSi tregimi për majmuninQë i gjuante vizitorët me molla

Ndaj të mos ngutemiMe mendimet tonaSepse edhe ne e dimëSe çfarë gjynahqarësh (1 jemiSa herë që pështymë në lumëUjin nuk mund ta turbullojmëPa e prekur lotin e burimit

1. mëkatar

XHELOZIADisa herë në ditëI prekim gjëratQë nuk na përkasinOse me sy i vrasim zogjtëPastajNë mënyrë më çnjerëzoreKërkojmë falje

Në vetëdijen tonëPengojmë çdo gjë që fluturonEdhe mizës ia ndërpresim udhënOse ia djegim krahëtSe ashtuNa do qejfi i sëmurë

Pastaj i fusim sytëNë tenxheren e mikutKu ndoshta i zienVuajtjet e veta

Por neveNuk na lë të qetë kureshtjaI tejkalojmëTë gjitha mirësjelljet njerëzore

Në arrogancën tonëFle diçka e pashpjegueshmeDiçka Frojdiane

E ngacmojmë edhe DostojevskinSe na pengon kamishiI mbushur me nikotinë

Na pengon çdo gjëÇfarë nuk jemi neNë syprinën e lotit tonëSa me djallëziNoton xhelozia

PROBLEMET E PËRDITSHMENa bezdisin pa masëFluturimet e kota të mizaveKështu na duketKinse ne dimëSe çfarë qëllimi kanëKur ndalen në pasqyre

Jemi shndërruar në ato gra të ligaQë mendojnëVetëm për dertet e huajaSa për t’i mbuluar të vetat

Punë e madheNëse sot nuk bie shiKy problem i përket të tjerëveQë merren me meteorologji

Ne duhet të interesohemiSe çka shkruajnë gazetatPër rritjen e pensioneveOse cili mikIshte në udhëtimin e fundit

Mos t’i fusin hundëtNë problemet e huajaNa mjaftojnë këto tonatTë përditshmeBile edhe po na teprojnë

MË DUKET SESivjet kanë nisur punënPak si herëtKëto sëmundje shiatikeNuk durohen therjet e pabesëTë fjalëve të mikut

Nervi thua se është trenuarDridhet si thupra e çeliktëNë fijet e flokëve të thinjuraPo derdhen si me shtambëStinët e ligështuara

Asnjë mikNuk mund të ta gjejë dermanin (1Në daç kafshoje dhembjenNë daç ashtinPërsëri këlthitja e fjalësI shqyen të gjitha durimet

Më vjen të vjellNga ky kafshim shiatik

Më duket se do të budallallosemNga këputja e flokëveKur nata fleNë krevatin e gënjeshtrave

1. Ilaç, shpëtim, rrugëzgjidhje,ndihmë, etj.

Prishtinë, 09 10 2010

MIKU PA SHAMIDerdhen shiratNga shtambat e urrejtjesPoçari disi me lot përkujtonMallin e lumit

Atë shterje të lashtëQë në fillim të burimitMendueshëm përgjonDerdhjen nëpër stinë

Nuk më thanë asnjë fjalëKur m’i vodhën hajdutët sytëMbeta si lisi i shtangur në malSikurse etja që të mbytë

Këtu dhembja pikonSi një mall i pashuarLoti i poetit ndizet flakëNga fjala e helmuar

Miku i tijNga smira është çmendurKurse tenxherja pa kapakDisi paska mbetur

Më përshëndetën miqtëDhe ikën hajnishtNuk deshën që të lakuriqësohetKjo natë e trishtë

Këtu fle e vërtetaMë lehtë e kanëTë ta ngjisin një bishtQë i ka rrënjëtTe kokat e shkreta

Vetëm mikun tim poetNuk e mundon kjo flamë e ligëShpeshherë i përsërit fjalëtoboboNuk mban as shami xhepiSi disa karagjoz (1Për t’i fshirë hundëtQë i fusin kudo

1. Palaço**Miku i poetitBedri Neziri , poet

ME TY LANINMiku im i gjorëTi mund të këmbeheshMe një lëkurë të rrjepurOse të regjurMe një biçak guri

Ëndrra e jote sot më nuk vlenSa për të blerë një fshesëQë i pastron rrugëtSepse ty të kanë shtrydhurDhe ndrydhurMiqtë e tu të pabesë

Ishe për taVetëm një marionetëQë loznin me ty sipas qejfitHerë të çonin në qiell me shokE herëTë fundosnin në tokë

Të përdorninSi sapunin për nevojat ditoreMe ty i lanin të palaratMe ty i lanin krimetQë bënin natënE si qyqja e zezëTë vajtonin ditën

NUK TË BËNË NJERIMos i desh dhëmbëtMiku imSe kur po takohemiDisi po të vjen turp prej vetvetesE po foleDhe përfoleÇka deshe më shumë

Kur ke më së shumti nevojëTë vraftë fjala e joteOr çapaçull (1 i pabojë

Nuk pritja nga tiKëto rrufe gënjeshtrashTë na mashtrosh sheshit tiMor njeri i zi

Po çka të shtyri të hyshNë këto rrugë pa udhëOse të mundonte alergjia shpirtëroreO delenxhi

Çfarë pata unëQë e derdhe shtambën e urrejtjesNë pafajësinë timeKur flija në gjumë

Ndalu më në fundMor mikSe kjo udhë është e pakryeNuk të bënë nderëDhe nuk të çon askundSe edhe ashtuTi jetën e ke Ferr

1. Njeri pa vlerë2. Faqezi, pa karakter, maskara

NUK DI SI TË TË QUAJNëse të shërohet sëmundjaKur e përfol mikunTi mos u ndalTë gjitha gabimet t’i faliVetëm këndelluTë jesh sa më i përshtatshëmPër armikun

Po si mendove ta trilloshGënjeshtrënMor balëQë se ha asnjë njeri normal

Volle urrejtjeDeshe të përtypësh gëziminNuk di si të të quajQë taniJeton i vetmuarTok me trishtimin

SHIH SEÇ TË BËRI JETAMos u çuditPse të quaj “mik”Mor stramastikEdhe ashtu nuk të ka mbeturBurrëri as një kaçik

Kush të shtyriTë bëhesh kaq i ligOse kot u shndërroveMe thashethemet e tuaNë një shtrigë

Përfole gjëra të pistaAthua këto të ligaI ke pasur nderOr kokëderr

Si mund të prishet njeriuNë këtë moshëKush je ti më shiko pakQë ke mbetur i vetmuarMu si një susak

Nuk dua të mallkojëSe nuk jam katilShih seç të bëri jetaTë dogji e të thauTë bëri fitil

GJARPRI I ZISi gjarpri i ziHyre në gjumin timKush djalli je ti o sojsëz (1Që më vrave shqim

Më tha një mikSe je derr i biri i derritÇka bëre kështuO stramastikVafshë në fund të Ferrit

Të prita në rrugëMe t’i thënë nja dy fjalëTi njeri zhugëI sojitDhe sorollopit të përdalë

Tani mos të vjen keqMor derr i pabesëTi gjarpër me syzeMor krijesë –fshesë

1. Që ka një prejardhje nga dera e keqe

SE MJAFT KAFSHOIEcja rrugës pa përtesëMë mundonte një merakTë ja shoh surratin E mikut pa shpresëQë ka nisurTë lehë nga pak

Sorollatet si një makthKy i shkreti leckamanKeq ka mbetur soji i prishtëS’ka më këTë përcjellë me gisht

Endet çendet si fukaraNuk i ka mbetur askushMbi tokëShkoftë në djall ky maskaraSe mjaft kafshoiNdër miq e shok

E LYP PRENËNa del në rrugë dhe hungëronKy qen i tërbuar kallpazan( 1Pak si shumëNë shpirt lëngonSorollatet si babaxhan

E lyp prenë kudo në mëhallëVeç dikujt me ja ngjitë bishtinShumë i mbrapshtKy i sojit gërdallëKah çdo njeri i ndershëmE drejton gishtin

Keq është mësuarNë sistemin e vjetërMentë askurrëNuk i vuri në kokëVeç kërkonte prenë tjetërT’i fusë të pafajshmitTë gjallë në tokë

2.

Këtij farë urithiKurrë s’iu dogj shpinaBajagi të fortëE pati mikunE mbanin si pëllumbinAto sorrëshkinaPasi që në çdo shqiptarëE shihnin armikun

1. Falsifikues, batakçi, mashtrue

Prishtinë 11.11. 2o1o

ZI E MË ZISot s’po ndizet asnjë fanarErrësirën e pistëNuk e ndriçonNa ka dalë në shesh një gomarMe thashethemePo na ngarkon

Mos ashtuBre kumbarëLere rehat mikun në gjumëAi shkruan poeziE s’ha si ti barS’ka kohë t’i derdhëFjalët në lumë

Ty me atë njeriTë ka zënë belajaAskënd mbi kokëNuk e ka duruarNjë ditë or mikKa me t’u tretë sevdajaMor derr ziNjeri oxhak shuar

Fol se shumë ti llomotiteNëpër qoshe e n’ shatërvanKrejt qytetin e gërditeZi e më zi sa më s’bën

BREZ PAS BREZITë priftë e mbara mor teveqel(1Në mal ti hyre pa sëpatëA di se gënjeshtraNë fyt ka për të ngelëQë i përfol miqtëDitë e natë

E di që taniNuk të zë gjumiTë bren ndërgjegjjaE të shkallmon

Një ditë tyDo të të marrë lumiKur për mikun tëndMe kaq poshtërsiGënjeshtra të pakripë sajon

Deshe që nga unëTë tretet gëzimiPor jam i fortë si shkëmb granitiTy do të të ndjekëMor derr mallkimiBrez pas breziMos t’u ndaltë trishtimi

1, Mendjelehtë, jo i zgjuar, i trash etj.

Prishtinë, 12 11 2010

NDALU PARA VETVETESMë bëre t’i kapërcej kufijtëE njerëzoresTi miku im krye fiqMendoja se ishe njeriPor paske pas lindurTamam një hiç

Mos e vazhdo këtë mënyrëTë jetesësSe pak më tutjeTakoheshMe theqafjen e kthesës

Ti mendon mor megalomanSe me thashethemeDel shëndosh matanëRrugës së FerritOr derrI birit të derrit

Ndalu para vetvetesSi para pasqyrësDhe nëse ke guxim qytetarPështyje atë hijePa përtesë fytyrësDhe dhuroja një lule- therëPasi që si tiNuk është kokëderr

Prishtinë, 13 11 2010

I TILLË KE QENË PËRHERËPo më pëlqenKjo qeshje e thartë e joteNë ty qenka fshehur djalliGjithë këto mote

Pse të lëndon kaq rëndëSuksesi i mikutApo je i sojit të tillëQë të ngazëllen ai e armikut

Po më dhimbsesh o poetSe në çfarë derriQenke shndërruarSot e tutje sëmundja e joteMe ty punën e paska përfunduar

Mos të të vjen keqSe si dhe pseTë gjithë ato shpifjet i volleI tillë ke qenë përherëKur miqtë tradhtish i kafshove

Nuk është e imjaKaq rëndë të të akuzojëAsgjë s’kam më shumë të drejtëPos të mallkojë

EDHE NJË MALLKIMKush po të troket në kokëMor ulokMos u zgjuaAjo ndërgjegje e fjeturNë susak të kalbur Or ti babëlok

Mendove se pisllëqet (1 e tuaNë udhën tëndeDo rrjedhin si krua

Çdo e keqeQë rrokullisetZhurmon si teneqeDhe ndaletNë ndonjë përrua

Kurse tyKu të mbeti fytyraTani vetë u bindeSe si të doli yndyra

Herën tjetërGjeje një argumentHe të laçin mentëKur thuash se po kopjojMë tregoKu e gjete buriminHe të lashtë hyji pa gojë

1. Ndotësitë

PAK ME FURKA ALLATURKA

Sipas mënyrës Turke

MAKTHITë mbyti përgojimiPo të ngufasin thashethemetAnkthi dhe zemërimi Në shpirt po lodronMor burrë buzëprerëT’u thafshin pemëtMe ndërgjegjen tëndeNjë shejtan komandon

Për së tepërmiJe duke stërkalëO ti i mjeriBesova gabimisht në tyPor ti nuk qenke njeri

Po të ikën jetaNë mjerim e shamatë (1Pasi që të ndjek makthiTy për çdo natë

Ndoshta me verdhushkaMbushe një grushtTi – turri djalliMor i ziu pusht (2

II.Mendove se mos pahiriShpëtove duke ikurE kalove urënSi kërmill i përjargur

Të njohim mirëTa dimë surratinE ti tani jetonkinse pa brengëO pizeveng (3

Tani mëËshtë vonë për pishmanllëk (4Kaherë të ka pëlqyerTë veprosh Dhe me të huajTë kesh ortakllëk (5

1. Grindje2. Maskara, ai që shkon pas femrave3. Njeri i pandershëm, maskara , i poshtër, ndërmjetës për punët e pamoralshme4. Pendim, tërheqje nga fjala,nga marrëveshja paraprake5. Punë e përbashkët ndërmjet ortakëve

GJARPRI I ZIPërse kështu e ngarkonShpirtin tënd të ngratëMor ti mullat

Unë nuk jam si ti kazanxhi (1 T’i fus hundëtNë çdo tenxhereO rezilO dilenxhi

Mos po të mundon e shkuaraQë jetove gjer më taniKështu tebdil (2Mor derr kopil

Më kafshove tinëzishtSi gjarpri i ziO zemër prishtë

Tregomi dhëmbëtSe sa vet përfunduanNë atë kafshim të trishtëDeri më sotHe të vraftë i madhi Zot

Ti kurrë nuk paske qenëAs nuk mund të jesh njeriO gjarpër me syzeO gjarpër i zi

1. mjeshtër, përpunues i kazanëve 2 . I maskuar, ndryshon fytyrën, veshjen etj.

KUR E TAKON KAMELEONINNa paske dalë me reshmeli (1Me i tremb mizat në kafeneUgurolla mor zotëriHije të paska surrati i zi

Bash i zi tamam si katranShpirti i njollosur me reshedi (2Sa mirë kalon qytetit revanSi kali azgan në ahur të ri

Kemi pak fukarallëkPor jetojmë si njeri nuk durohet ky rezillëk (3Që vjen nga një sehirxhi (4

Sa herë takohemi bëhesh jeshilTë ndryshon fytyra o kameleonPse vepron kështu mor kopilMikun tënd pse e lëndon

1. jelek i zbukuruar2. Lloj ëmbëlsire3. Poshtërsi

4 Njeriu që bënë sehire

DUKE PËRCJELLËAksham hajrolla (1Ti çun i riPaske dalë në akraballëk (2Pak po më shiteshSi zotëriPor në ty flenë një rezillëk

Sa të paska hijeky hallkan (3Rri mbështetur mbi mangallMirë je veshurBre hajvanPse e bëre veten përrallë

Paske veshur këmishë lahuri (4Ke dalë në rrugëSi lejlekPo më dukesh si këlysh kauriMor i çmendurDjalë zevzek (5

Ulu pi pak limonadëFreskoje shpirtin limanorSe jetën e shndërroveNë maskaradëDuke përcjellë me gishtÇdo banorë

1. Mirë mbrëma2. Farefisni3. Hallk që i vihet qenve4. Pëlhurë për fustan5. Ngacmues, Tallës

TI BULLAMAÇPo më dhimbseshMor soj i azdisurQë të zuri me mua belaja Edhe mentëKanë për të braktisurKur të ikën ty sevdaja

Ke mbetur në vetmiSi oturak (1Nuk të pranon priftiAs imamiI mbylle trutë me kapakTi bullamaç (2Me sjellje harruni (3

1. Lloj legeni për nevojën e fëmijëve , të sëmurëve etj.2. Ushqim për kafshë gjellë e qulltë3. I egër, kokëfortë, i çuditshëm

BURRË I LIG E MASKARASa mirë na qenka kaplladis (1Veshur mirëMe tallagan (2Po shkon rrugësDuke u azdisë (3Ky farë insani në çdo zaman

Mos vallë diplomën kaparose (4Në ndonjë hanApo kallajxhiKështu vetveten e fundoseNë tinar të lakraveMe turshi

Ishe i zhdërvjelltëSi makaraFare mirë notove ti në jetëNa dole shpirt fukaraKur e tregoveSurratin e vërtetë

E ke gjuhën me mamuzKokën bash si mataraKah na dole kështuTi pa namuzBurrë i lig e maskara

1. Zë me pe a me gjilpërë një rrobe të grisur2. Gunë e leshtë burrash3. Harlisje, të tërbuarit4. Duke dhënë ryshfet

JETËN MIRË E ÇATALLOVEMe ty sot duhet Të hallallosemSe na dole pak me leqePor unë shumëNuk merakosemPasi nxehesh si teneqe

Më duket se u takuamNë hamsin (1Dimri i acartëNa ngriu gjakunPor ti mbete ende sorrëshkinëDuke e ëndërruarHyqymdarllëkun (2

Për ty s’patë kund karakoll (3Kudo kërceve si pehlivanPrej BeogradiDeri në StambollIshe më i miri borizan

Jetën mirë e çatallove (4Burrë i pari hanedan (5Sa keq mikun e kafshoveS’le të shohë dritëAs për bajram

1. Pjesa e dytë e dimrit prej 31 Janar deri më 21 Mars2. Sundimtar, pushtet mbajtës3. dogana, kufiri4. Sjellë grindje5. Familje me traditë

Prishtinë, 15 nëntor 2010

TË SHKON JETA BIRINXHIDil e gjezdisNëpër shatërvanKulloti sytë or i ndytëSe ke mbetur kallpazanTë thotë fiqiri (1 yt

Kurrë nuk isheNjë burrë sagllam (2Kundërmove mu si plehKrejt dynjanë e çove në këmbëNëpër sokak duke leh

Vazhdo ashtu ti çun dylberiKallajisi miqtë pa i harruarNuk të beson mëAs berberiPër gënjeshtrën që ke sajuar

Deri sa kungulli noton mbi ujëRrofsh sa maletO dilenxhiDuke e helmuar jetën e huajTë ecën puna birinxhi

1 mendja2. I sigurt, i shëndosh

TI JETON ME REZILLËKTungjatjeta buçukxhi (1Bujrëm çdo herëNë odë të babësPër ty kemi sa të duash tagjiI varim trastat afër tarabës

Për çdo ditë merr avdesShkon e falesh në xhamiMe gënjeshtra mbush një thesFlakë tym nxjerr në çdo shtëpi

Më duket se shumë shpejtTi harroveTë bëmat e tua i mbaje në hejbeShpeshherë miqtë i hendekove (2Kur këndoje këngë me gajde

Me ty nuk bëj më pazarllëkTregove naminEdhe surratinDuke jetuar me rezillëkJe shndërruar në batallinë (3

1. Ngatërrestar2. Rrethoj një hendek3. Tokë e lënë djerrë

SA SHUMË FOLENjë kohë të gjatëTi ishe çirakTë patën lidhur me hallkan (1Të bojatisën me varak (2Mor i marrë babaxhan

Dikur vonë preke kokënTë erdhën mentëKur i humbe dhentëTani është koha ta prekësh tokënPasi që vendin ta lënë te qentë

Kalova si hoxha me kushak (3I lyer e i ngjyer ]me katranTë ngopën mirë me kaçamakKardashët e tu karpatjan

Si fëmijë ishe çapaçulAshtu mbete edhe sotZoti të vraftë mor kokëtulSa përgojove po aq derdhsh lot

1. Hallkë që u vihet qenve2. Pluhur bakri, plumbi ose alumini.3. Shokë që lidhet për brezi

PUSHO PAK NË TASHLIXHEFort po ja mbanë lartëMor shehërli (1Aty ku mbërrin shamatonNa ke dalë pak si zavalli (2Bënë hyxhym Ee keq kafshon

Kurrë s’ta fali fjalën e ligEdhe pse jeMarifetxhi (3Tani ke mbetur si verigëDo hallakatesh në pleqëri

S’të pata borxh për këtë poshtërsipse po bëhesh dallkaukMos po ke pak ti ziliKur në vend të mirësjelljesShndërrohesh në ujk

Aferim e pirolla (4 të koftëI përtyp fjalët si havanHajt na këndo pakHe zemra të këndoftëMos na shit përralla me tallagan

Si ja kalon ti me tarafDuke u llafosur si dada HatixheHajt mor mik mos u bënë tuaf (5Shko e shit mendje diku në Tashlixhe (6

1. Qytetar.2. Me halle , derte etj.3. Mjeshtri, shkathtësi.4. Aferim të qoftë5. I çuditshëm.6. Emër i një lagjeje të Prishtinës, gurishte, kodrinë me pak gurë.

KY NJERI ÇAPAÇULMiku im takbirxhi (1Me një sy kontrollon shtetinSikurse thesin me pambukKur s’i del puna birinxhiFillon ta dalldisëTë shkretin duduk

I bie dudukut si çiftelisëKënaqet me këtë dynjallëkMiqtë e vet duke i kallajisëHerë na bëhet dyqanxhiNa shet mendje me kallaballëkKy farë derri kalldrëmxhi

Por na doli pak gjevshek (2Rri menduar ky kokëtulPo na ec me duar në shkekEsnafi i mjerë çapaçul

Gjyryshtiset (3 në kafeneMe disa njerëz të përdalëHerë na shihet me dilenxhiKy farë soiji që ha taxhiPastaj vjen e hyn ndër neSillet e pështilletSikurse një ngjalë

1. Komentues i ëndrrave.2. Mall jo i përpunuar mirë.3. Shihet, takohet, bashkëbisedon.

SA HERËErdh tek ne me u hallashtisëMe t’i falëTë gjitha të ligatPo do tani me u kurtalisë(1Kinse në gjumëTë ngacmojnë shtrigat

Si mor njeri u bëre pishmanSa herë kafshoveShok e vëllaTash nuk po të bieKëmisha tamamPo të shkon jeta pa sevda

Pak si shpejt u bëre teslim(2Tu zbardh fytyraSi tebeshirVonë e kuptoveTi këtë qëllimKur të shtrimë në teneshir(3

Tani kur u bullandise(4Të iku fytyra mor rezilPak si vonë ti angllaise (5Se mbarove mor çetrefil

Ti e di sa je sojsëzE pate jetën ojna- ojnaTani ke mbetur si nursëzMe halldupi e të pista lojna

1, Me shpëtua. 2. Me u dorëzu,a 3. Arkivol, 4. u turbullove, 5. Me u kuptua, me u marrë

Prishtinë, 16 nëntor 2o1o

NA KE DALË PAK SI AHMAKPrit o njeri e ndalu pakSe s’të shkoi sot puna mbarëNa ke dalë pak si ahmakMe ato llafet që fole në pazar

Po më duket se je pishmanKoka t’u ka boshatisëPo pi verë si ajranMe miqtë e tu të çarshisë

Ti vetveten e teptiseDole nga rruga si hamshorMe mentë e tu s’u angllaise(1Si skilja e zgjebosurMbete në dëborë

Fole ca llafe keq u inatoseSe të mbyti ky maskarallëkZi e më zi na nakatoseDuke bërë këtë pazarllëk

Ik or derr i biri i derritPo e ke gjuhën si hanxharShkofsh kësaj here në fund të FerritEdhe atje mbetsh në qenar(2

1. me u kuptua.2. Qoshe , skaji, ose cepi .

THEVE SHTIGJE DOGJE URAPse po merresh me hajmaliOse je një burrë pa peshëPo na shitesh kabadaiNjeri pa soj e sylesh

Nuk ta dita aspak adetinNë fillim mu duke njeri sagllam(1Ti e pisave edhe detinKëtë ditë të bukur ma bëre aksham

Fole çka s’ folëtFjalë ndër burraGjatë tërë jetës çove duman(2Theve shtigje dogje uraVeç me dalë në jetë tamam

S’noton mbi ujë përherë bostaniMëkatin tënd si e bëre kabullMë në fund t’u dogj mitaniO gjynahqar mor derr kokëtul

1. I shëndosh , jo i prishtë.2. Tymi.

KU GJETE SHPËTIMMë duket se je pakëz sersem(1Shpesh fjalosesh me akraballëkKështu përherë ti ke qenëPak si nga goja kallaballëk

Notove sheshit Disi pa poterë (2Burrëri s’të mbeti asnjë fijeTë shkoi fytyra mbete pa nderëKur kuptuam se je hafije

Në degërmien(3 të kujt çove ujëKur e dorëzove mikun timPo mirë jetove ti pa bujëNë dhembje të huaj gjete ngushëllim

1. Që vuan nga çrregullime të rënda psikike.2. Zhurmë e madhe.3. Mulliri

NUK NGJANË MËBuzë rrugës një fanarTi me valët kacafyteshHere me shkumëDetin e përpinëHere pa notuarPranë lundrës rrinë

Vjen një peshkMe frymën e detitShungullon uji nëpër stuhivalët çohen prej sikletitGjëmon deti me duhi

Sërish përballëNa del fanariQëndron si rrapi ai gur i zi

Nuk ngjan mëQë këndej pariTë zvarritet ndonjë lubi

DALIN NË SHESHZbrit në tokëMor ti dinsëz(1Ku e ke vendin denbabadenMos gabo të kërkosh shpëtimNga ata që të përdorënSi të ishe më i miri qen

Mos mendo se shpëtoveT’i dimë kokrratTa njohim zanatinMos vallë ti kaq shpejt harroveKur deshe për një gomarTa këmbesh atin

Vijnë e shkojnë kohërat e ligaArabaja e nafakës kurrë nuk ndaletPor vetëm atëherë kur thyhet bigaDalin në shesh ata të përdalët

1. I pa fe, njeriu që nuk beson në Zot.

PËR NJË PUSHKËKanë dalë në sheshDisa ustallarëFort të rryer me zanatin e vjetërPo na shiten si pashallarëDhe nuk e çajnë kokënPër dike tjetër

Ishin argatëNë ballë të oxhakutPër nder dhe moralS’u dilte askush përpara

Kurse këta të përdalëPër spiunllëqet e tyreFitonin lekëE fitonin para

E vranë shokunTradhtuan mikunNuk lënë vendPa i futur turinjtëVeç ta bëjnë qejfin armikutPër një pushkëVëllain e kanë shitë

Prishtinë , 17 11 2o1o

KUR IA NISESa mirë veten e rehatoveNë çdo sistem jetove birinxhiKudo miq ti tradhtoveTe hyqymeti mor dilenxhi

Pate çdo gjë me bollëkJetove si arra në llokumKurrë nuk ndjeve joksëzllëk(1Ti mor derr kokëxhygym

Përherë je mburrë si malldar (2Nuk çaje kokën për harxhllëk(3Pasurinë s’e mate me kandarMe lekë të huaj shkove në haxhillëk

Besa edhe çove bedelMe trashë fenë me zhdukë zulluminPo si munde mor teveqelSi s’ta prishë mendja gjumin

Krejt të ligat i kaplladise(4Duke jetuar me ustallëkA të kujtohet kur ia niseMe armik të bësh pazarllëk

1. Skamja.2. I kamur , pasanik.3. Shpenzimet.4. Pllakos, kaploj.

NË POSTËN TIME ELEKTRONIKE

I.

Në postën time elektronikeVijnë lajmeE foto të nxehtaPrej disa budallenjveKokëkrisur kungullakDhe pa mendime të veta

Për t’u shëruar të gjithë tok Çmos vepruan Këta kokë lodhurNuk lënë njeri të shëndosh mbi tokë Për së keqi pa e përfolur

Thashethemet u kanë hyrë në gjakSi ushejzat e zeza me temelluk(1 Për çdo njeri pak nga pakGjejnë nga diçka këta dallkauk Çka nuk shkruajnë për luftëtarëtKëta burra të përdalëJanë në gjendje t’i përdhosin edhe varretI urrejnë luftëtarët këta “burra” të “mbarë”

Nuk kanë guxim qytetarTë pranojnë ballëhapur frikënDhe si qenë të tërbuarMe bisht ndër këmbë nga betejat ikën

II.

Shajnë luftëtarët nëpër tavernaLloj lloj fjalësh gjuajnë nëpër havaSepse ikën nga betejatAndaj s’munden të maten me ta

Ky soj i ndyrë ka pirë ujë Edhe në kovën e urinimitTani me sharje dhe me bujë Pastron pisllëqet e spiunimit

Këto specie të qenve të çarturPërjargen shpesh në internetS’ kanë guxim të ballafaqohenMe burra trim e njerëz të vërtet

Në postën time elektronikeMu si bushtrat hungërojnë Nëpër eshtra gjejnë relikte Që pas shpine të turbullojnë

III.

Gjuajnë gurin fshehin dorënParaqiten anonimNga pusiaNatën të vrasinKurse ditën shtirrenKinse nga vaji pëlcasin

Sorollaten të vetmuarDuke ecur si somnambulIkin edhe djajtë prej këtyreDerrave të pashpirt e kokëtul

Kudo që mbërrijnëNë zemër të kafshojnëKy soj i sëmurë zvarranikëNëpër kontejner hulumtojnë Mos vallë gjejnë ndonjë armik

HIMNI PATRIOTIK

(Miqve të mi patriotë, që i dolën atdheut Zot)

Nëpër vërrimat e fjalësSonte më ka ikur gjumiNuk pata kohë për të humburAndaj erdha në PrishtinëDuke i shaluar mjegullatNë atdhe më së miri mbërrin

Lajmin për humbjen e betejësNuk e sjellin luftëtarëtPor kasnecët e zinjKot i mprehën shpatatKurrë nuk dolën në dyluftimIknin ledheve sikurse patat

Të azdisur nga fjalët e folkloritTërë natën e lumeNëpër oda këndojnëKurse të nesërmen fshihenPas gardheve të urinuar nga qentëE në heshtje festojnëAskund asnjë plumb nuk shkrepën

Iknin nga njëri- tjetriSi djalli prej temjanitRrugët kryqëzoheshin diku në perëndimNëpër pufa mbjellim fatkeqësinë tonëDuke u shkundurSi gjeli i dehurNga mjerimi kërkonim shpëtim

Gojën plotë atdhetarizëmNga sytë pështynim blasfemiDhe kullotnin në trastën e nderitDuke mprehur gishtin treguesNë Kodrën e DiellitIa shponim sytë e ylberit

II.

Kur i doli djemuria të keqes përballëIa dhamë këmbëve deri te balta e BllacësDhe pritnin mu si stramastikëT’i çojnë diku aeroplanëtNë ndonjë oazë lumturieOse në Amerikë

Sot është koha vëlla

Të kthehen në atdhe pak për sevdaSe shumë keq hoqëmAtje larg tej OqeanitDuke menduarPër fatet e vatanit

-E po lufta mbaroiNgadhënjeu flamuri kuq e ziErdha të dëgjoj zërin e tupanitE të ha pak kikirikëPastaj duhet të kthehemSërish në Amerikë

-Më duhet të marr një pensionSepse pa mashtruar dikeEdhe kësaj hereJeta mbarë nuk më shkon

Pas shumë e shumë dekadaveErdhën edhe ditët e miaRroftë Kosova E ODAVERroftë ShqipëriaRroftë flamuri kuq e ziDo ta bëjmë Kosovën ShqipëriTra la -la e tri li -liRrofshin patriotët me bateri

QAJNË ME LOTË DISA PATRIOTË

Na kanë dalë disa “patriotë”Burra trimaBesa edhe të zotëMe dy grusht e rrahin tavolinënKurrë atdheut s’ja kthejnë shpinën

S’i kthehet shpina bereqetitS’jetohet aty ku s’ka bollëkKështu vlenQë nga vakti i dovletitTë jetojnë hajnat në kolltuk

Shpeshherë dalinNë shesh të mejdanitBëjnë tregti me bijtë barbarëShumë lot derdhinPër hallet e “vatanit”Këta burra “faqebardhë”

II.

Na i lashtë zoti këta matrapazëMos i raft mësysh syri i keqKështu e kanë këta xhambazëKur për atdhe lëshojnë mjekër Se qajnë kokën për asgjë tjetër

Nuk kanë fe mbi këtë dheVeç verdhushkën e adhurojnëShpeshherë dalinE rrinë ndër nePrenë e reNë çdo kohë ëndërrojnë

U erdhi ditaU gdhi zamaniShumë lot derdhin kinse për atdheDalin me zogëza te shatërvaniPastaj ulen këmbëkryq ndër neI qajnë hallet“Qajnë me lot”Këta burra të fortë e “patriotë”

Prishtinë, 18 11 2o1o

PËR NJË NGORDHËSIRË

Ka diçka të paqartëKjo marrëveshje e pandershmeMugëtira në këtë agullimëDridhet nën muret e çatisë

Për çdo ditëNdërrohen letërnjoftimetPër një kartëpostaleUrinojmë të kaluarënSi qeni shtyllën elektrike

Sa pak kemi dinjitetHerë shndërroheni në turkoshakëE herë në grekëJeni çmendur or miletLëkura e jonë nuk vlen as një Lek

Çfarë jeniNuk është çudi që një ditëDo të ndërroniFe dhe atdheMore ju të mjerë stramastikëÇ'po ndodh kështu me ne

Një herë motiKur isha pak i zotiDesha ta zë një qenia gjuajta para këmbëveNjë ngordhësirëMu afrua i uruariNuk mund të paramendoniKu ja nisi me më lëpirë

Prishtinë, 19 11 2o1o

KUR ARMIKUNa doli në bejleg një lubiNuk i gjendet shoku n’ ShkodërAs në HasNjeri i lig e faqeziI nguli thonjtë në shtëpinë e kulturësMe një farë “burri” JanullatosMe elegancë kalon andej urësDo me na i lye buzët me kos

Ky farë sojiKy deputet-ministërPër pak lekë e shet atdheunShet vatanin ky përmetarNë emër të atit Të djallit e të birite baltos shpirtin e shenjtëÇdo gjë shqiptare mbyll në varrNuk di ku e zhvatiKëtë të drejtë

Pusho mor derr he të shitoftë zanaThonë se je një përmetarTë lindi djalliE jo nënaAndaj je duke pallurShesheve si gomar

Kush na e solli atë DonkishotTë na shet këtu dushk për goglaZhdukja farën o i madho ZotSe këto meseleS’janë hiç të vogla

II.

Shemb një shtëpiNdërton një kishëS’dimë a do të ndaletNdonjëherë kjo bishë

Apo kështu e ka demokraciaMe t’u sjell djalliSa herë që do kah shtëpiaKur armiku bëhet demokratJa rrjep lëkurën popullit të ngratë

DENBABADEN Doli në shesh një bajlo

Njeri i poshtër e demokratNë vend të kositNa shet bozëKy farë pisi i sojit të ngratë

Për pak lekëE shet vataninPër verdhushkë detin e ziBën miqësi me shejtaninStramastiku ky soji i zi

A ka mik JanullatosinPër hatër të tij e shet ShqipërinëPërzien detin Turbullon kosinMe kallash gjuan Perëndinë

Nuk mërzitet ky shpirt sakatAsnjë e bëmeNdërgjegjen nuk ja ngacmonKëto marifete i ka për zanatDenbabadenPuna mbarë i shkon...

BIOGRAFI AUTORI

Adem Zaplluzha u lind në Prizren, më 1943. Shkollën fillore dhe të mesme i kreu nëvendlindje, ndërsa Akademinë Pedagogjike në Prishtinë. Një kohë puno mësues nëpër fshatrat Studençan të Therandës dhe Hoça e Qytetit, afër Prizrenit. Ndërkohë punësohet si përkthyes në Korporatën Energjetike të Kosovës. Me shkrime filloitë merret kryesisht me poezi që nga mosha e fëmijërisë. Rrugën letrare e nisi me vjershën e parë për fëmijë, të cilën e botoi në revistën ”Pionieri”, më 1957, Si i punësuar në Korporatën Energjetike të Kosovës, bashkë me shokët e punës dhe të penës, themeloi grupin letrar “Lulëkuqet e] Kosovës”. Në kuadër të punës së këtij grupi u botua përmbledhja“Ngjyra e Kohës”, në të cilën u përfshi një numër i konsideruar i poezive të tij. Krahas krijimeve të publikuara në revistat për fëmijë, botoi edhe një sërë krijimesh letrare nëpër gazeta dhe revista, që delnin në Prishtinë, Shkup dhe Zagreb. Në vitin 2o1o i përkthehet një libër në gjuhën Rumune, nga përkthyesi i mirënjohur Baki Ymeri, “Pema e Bekuar”, libër, i cili u mirëprit nga lexuesi Rumun.Po atë vit, në një nga numrat e revistës “Shqiptari”, në Rumani, në bashkëpunim me redaksinë revistës “Dituria”, në Boras të Suedisë, botohet një antologji, “Jehona eShekujve”, autor Sokol Demaku, ku përfshihen edhe disa punime të Adem Zaplluzhës. Është prezenuar në LEKSIKONIN I SHKRIMTARËVE SHQIPTAR 15O1-1990, Nga Hasan Hasani, si dhe në LEKSIKONIN SHKRIMTARËT SHQIPTAR PËR FËMIJË, 1872- 1995 Nga Odhise K. Grillo, dhe në librin Portrete Shkrimtarësh nga Demir Behlul,Prishtinë 2oo2.Si dhe është përfaqësuar në Rumuni në një antologji të shkrimtarëve të kosovës nga Monica Marushan KOSOVA LITERARA, (Kosova letrare, përkthyer nga Baki Ymeri,alias Alban Voka.2o11 Është anëtarë i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës. Jeton dhe vepron në Prishtinë.

BOTIME TË AUTORIT

1. “Puthje”, poezi, “Rilindja”, Prishtinë,1974.2. “Ecjet e Viteve të Mëdha”, poezi, “Jeta e Re”, Prishtinë 1995.3. “Çamarrokët e Thepores”, poezi për fëmijë, “Shkëndija”,Prishtinë 1996.4. “Muret”, poezi, “Jeta e Re”, Prishtinë, 1997.5. “Morfologjia e Dhembjes”, poezi, “Faik Konica”, Prishtinë20006. “Ai vjen Nesër”, poezi, Qendra e Kulturës, Klubi letrar“Fahri Fazliu”, Kastriot, 2oo77. “Letër nga Mërgimi”, poezi, Klubi letrar “Fahri Fazliu”Kastriot , 20078. “Letër Nga Mërgimi 2 “ poezi, “Qendra e Kulturës”, Klubiletrar , Fahri Fazliz, Kastriot 20079. “Udhëndarja”, poezi, “Qendra e Kulturës”, Klubi letrar ,“Fahri Fazliu”, Kastriot , 20081o. “Thirrje e Gjakut”, poezi,”Qendra e Kulturës”, Klubi letrar,“Fahri Fazliu”Kastriot 200811. “Asgjë Sikur Molla”, poezi, “Qendra e Kulturës”, Klubiletrar “Fahri Fazliu”, Kastriot, 2009.12. “Vesa në Lotin Tim”, poezi, “Qendra e Kulturës”, Klubiletrar “Fahri Fazliu”, 2009,13. “Puthja e Gozhduar”, poezi, “Qendra e Kulturës”, Klubiletrar, “Fahri Fazliu”, Kastriot , 2oo9.14. “Kashelasha në Vargje”, poezi për fëmijë,” Qendra ekulturës, Kastriot, 2oo9.15. “Pema e Bekuar”, E përkthyer, Rumani, 2o1o.16. “Bajraktarët e Vatanit”, poezi satirike, Klubi letrar, ”FahriFazliu” Kastriot , 2010.17. “Hijet e ndryshkura”, poezi,”Qendra e kulturës”, Kastriot,2010.18.”Stuhi në Kutulishte”, poezi,”Qendra e kulturës”, Kastriot,2010.19. “Posa ikte Nata”, poezi, “Qendra e kulturës “, Kastriot,2010.2o. “Loja e Myshqeve”, poezi,”Qendra e kulturës”, Kastriot,2010.21. ”Lumëbardhi dhe gjëma”, poezi,”Qendra e kulturës”,Kastriot, 2o1o22. “Metafora e Heshtjes”, poezi, “Qendra e kulturës”,Kastriot, 2o1o23. ”Hyji në Prekaz”, poezi,”Qendra e Kulturës”, Kastriot,2010.24. ”Sinorët e Hinores”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot 2010

25. ”Don Kishoti dhe Rosinanti”, poezi, Shoqata eShkrimtarëve, Kastriot, 201026.”Zjarri i Dashurisë”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot, 201027. ”Kur Likenet Vallëzojnë”, poezi, Shoqata e shkrimtarëve-Kastriot, 201028. “Ditari në Vargje”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot, 201O29. “Tingujt që nuk Përfundojnë”, poezi, Shoqata eshkrimtarëve –Kastriot, 2o1o.3o. “Shtegu i Mallit”, poezi, Shoqata e shkrimtarëve-Kastriot,201031. ”Korniza e thyer’,Poezi, Shoqata e shkrimtarëve, -Kastriot,201032. “Zgjimi i Gjëmës”,Poezi, Shoqata e Shkrimtareve-Kastriot201033. “Vallja Mistike”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot,201034. ”Merre Kodin”, Poezi për fëmijë, Shoqata e shkrimtarëveKastriot,201135. “ Kafshimi i mikut”,Poezi satirike, Shoqata eShkrimtarëve-Kastriot, 201136. “ Tejdukshmëria e Shiut”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot, 2o1137. “ Portat e shpresës”,poezi,Shoqata eShkrimtarëve-Kastriot, 201138. “Sa afër e sa larg” , poezi, Shoqata e shkrimtarëve-Kastriot, 201139. “Ikja e Eshtrave” , poezi, Shoqata e shkrimtarëve –Kastriot, 20114o. “Përtej Teje”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2o11

41.”Kalorësit e Mjegullave”, Poezi, Shoqata e shkrimtarëve-Kastriot, 201242. “Hingëllimat e Shiut”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot 201243. “Kur Pemët i Ndërrojnë Këmishët”. Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2o1244. “Mirëmëngjes Imzot”, Poezi, Shoqata e shkrimtarëve – Kastriot, 2o1245. “Kafshimi i Mikut” , poezi satirike, Shoqata e shkrimtarëve- Kastriot, 2o12

..........................................................................................................................................

Përgatiti: ..........................................................................................................................................