Birinci Deva

Hastalık,

ömür sermayesini

büyük kârlarla

meyvedâr ve uzun eder.

İkinci Deva

Hastalıkla geçen bir ömür,

ALLAH’tan

şekva etmemek şartıyla,

mümin için ibadet

sayıldığına

rivâyet-i sahîha var.

Üçüncü Deva

Hastalıklar olmazsa,

sağlık ve afiyet

gaflet verir.

Dünyayı hoş gösterir.

Âhireti unutturur.

Kabri ve ölümü hâtırına getirtmek istemez.

Sermaye-i ömrünü

bad-ı heva boş yere

sarfettirir.

Dördüncü Deva

İnsan,

vücudunun mülkiyeti

kendisine ait olmadığından, hastalıktan şikayete

hakkı yoktur.

Hastalık ve elemler

bazı esmânın

ahkâmını gösterdiğinden marifetullah’a

sebebtir.

Beşinci Deva

Bu zamanda hastalıklar,

husûsen

gençler için,

bir

İHSÂN-I İLÂHÎ’DİR,

bir

HEDİYE-İ RAHMÂNÎYE’dir.

Altıncı Deva

Hastalıklar,

geçici elemlerin yanında,

çok büyük

daimî manevî lezzetlere medârdır. Çünkü,

zevâl-i lezzet elem

ve

zevâl-i elem de

lezzettir.

Altıncı Deva

Hastalıklar,

dünyanın

fâni yüzündeki

zevklerin devamsızlığını,

mükemmel bir surette

ihtâr

ve

ders

veriyor.

Yedinci Deva

Hastalıklar,

sıhhattaki

nimet-i İlâhîye’nin lezzetini

ziyadeleştirir.

Çünkü herşey

zıttyla bilinir.

Sekizinci Deva

Hastalıklar,

günahlara karşı

kefârettir.

Asıl büyük

ve

dehşetli hastalıklar:

ALLAH’ı tanımamak,

âhireti bilmemek

ve

günahları düşünmemektir.

Dokuzuncu Deva

Bazen

ölüme vesile

olan hastalıklardan gelen

korku

ve

telaş,

Ancak

ölümün hakiki mâhiyetinin bilinmesi ile

zâil olur.

Onuncu Deva

Merak,

hastalığı ziyadeleştirir.

Eğer

teslimiyet,

rıza

ve hastalığın hikmetlerini düşünmekle o merak izâle edilse,

hastalığın mühim bir kökü

kesilmiş olur

ve hastalık ondan bire iner.

OnBirinci Deva

İnsan,

sabrını

mâzi ve müstakbele

dağıtmazsa,

her

hastalık

ve

musibete

karşı

kâfi gelir.

Onİkinci Deva

Hasta bir mümin,

hastalık zamanında

yapamadığı

daimî virdinin sevâbını

yine kazanır.

OnÜçüncü Deva

Hastalık,

gafleti dağıtmakla,

yirmi senede

kazanılamayacak bir mertebeyi,

bazen

yirmi günde kazandırır.

OnDördüncü Deva

Gözleri görmeyen bir mümin,

kabirde,

sâir ehl-i kuburdan çok ziyade,

o âlem-i nûru

ve

cenneti

temâşâ eder.

OnBeşinci Deva

En ziyâde

musîbet ve meşakkate

giriftâr olanlar,

insanların en iyisi

ve

en kâmilleridirler.

Eğer,

hastalığın manâsı güzel olmasa idi, Hâlık-ı Rahîm, en sevdiği ibâdına

hastalıkları vermezdi.

OnAltıncı Deva

Hastalık,

hayat-ı içtimaiyede

en mühim

ve

gayet güzel olan,

hürmet ve merhameti

telkin eder.

OnYedinci Deva

Hastaların

duâları makbûldür

ve

ALLAH rızâsı için

hastaya bakmak,

mühim bir sevaptır.

Hastalıklar,

duanın vaktidir.

OnSekizinci Deva

İnsanın

sıhhat noktasında,

kendisinden

daha çok hasta olanlara bakıp,

şükür etmesi gerektir.

OnDokuzuncu DevaDâima sıhhat ve afiyette giden yeknesak bir hayat, CENÂB-I

HAKK’IN esmâsına ayinedârlıkta noksân kalır.

Hastalıkların, kıymettâr hayatı safileştirmek, kuvvetleştirmek,

terakki ettirmek, vücuddaki sâir cihâzâtı, o hastalıklı uzvun etrafına muavenetdârâne

müteveccih etmek ve SÂNİ-İ HAKÎM’İN ayrı ayrı

isimlerinin nakışlarını göstermek gibi çok vazîfeleri

var.

Yirminci Deva

Vehmî olan hastalıkların

en

müessir ilâcı,

ehemmiyet vermemektir.

YirmiBirinci Deva

Hastalıklar,

ülfetle gizlenmiş olan

şefkat

ve

dostlukları,

tekrar inkişâf ettirir.

Yirmiİkinci Deva

Nüzül (felç) gibi ağır hastalıklar, mümin için mübarek sayılır.

Mümin,

sırr-ı iman ile

ve teslimiyet ve tevekkül ile,

o ağır nüzül gibi hastalıktan

az bir zamanda

ehl-i velâyetin çileleri gibi

istifade eder.

YirmiÜçüncü Deva

Kimsesiz

ve

garîb

olan hastalara,

herşeye bedel olarak,

CENÂB-I HAKK’IN

nazar-ı merhameti

kâfidir.

YirmiDördüncü Deva

Hastalara,

hususen de

peder

ve

vâlidelere

bakmak,

mühim bir

ticaret-i uhreviyedir.

YirmiBeşinci Deva

Hastalara gayet nâfi bir tiryak: İmanı inkişaf ettirmek,

tevbe,

istiğfar,

Namaz

ve ubudiyet ile

imandan gelen ilâcı

istimâl etmektir.