Historia Katedry Fizyki Materii Skondensowanej

(Zakładu Fizyki Fazy Skondensowanej)

od 1969 do teraz

Bardzo proszę o uzupełnienia, korekty, uwagi …

Krzysztof Wierzbanowski

Początki zespołu :

1969 -Zakład Fizyki (w ITJ) -kierownik: doc. Andrzej Oleś

20 kwietnia 1973 - powstaje Zakład Fizyki Fazy Skondensowanej

(w MIFTJ)

Zmiana nazwy na:Katedra Fizyki Materii Skondensowanej - 2008

Napisał dwie ważne książki:Magnetic Structures Determined by Neutron Diffraction (PWN, 1976) – współautorzy: W. Sikora, M. Kucab, F. Kajzar, A. Bombik, Metody doświadczalne fizyki ciała stałego, (WNT, 1998).

Prof. Andrzej Oleś(1923-2014)

Założyciel i kierownik Zakładu: 1973-1993Pro-Rektor AGH ds. Nauki: 1981-1984Doktor Honoris Causa AGH

Pierwszy etap pracy naukowej: fizyka jądrowa i badania promieniowania kosmicznego.Od lat 60-tych XX wieku - prace z zakresu własności magnetycznych materiałów.19 wypromowanych doktorantów.

Pierwsi pracownicy:

Stanisław Nizioł(1941-2001)

Kierownik Zakładu Fizyki Fazy Skondensowanej 1993-2001.Pierwszy doktorant Prof. A. Olesia.Prowadził badania własności magnetycznych materiałów. Uruchomił współprace z CNRS Grenoble.Wprowadził do Katedry tematykę dot. własności skoniugownych polimerów przewodzących.Promotor 3 doktoratów.

Jerzy Szpunarur. 1942

Inicjator tematyki tekstur i własności materiałów polikrystalicznych w Katedrze. Autor ponad 400 publikacji. Kariera naukowa na Uniwersytecie Mc Gill , a obecnie w Saskatchewan (Kanada).Posiadał dużo projektów łączących wiedzę podstawową z zastosowaniami przemysłowymi.Promotor kilkudziesięciu doktoratów.

Wiesława Sikoraur. w 1945 Prace w zakresie teorii grup.

Wieloletnia wspólpraca (4 lata) ze Z.I.B.J. Dubna, Rosja, z LLB Salay, ETH Zurich oraz z Paul Sherrer Institut w Willingen. Członkini Komitetu Struktur Magnetycznych przy Międzynarodowej Unii Krystalografii.Współautorka ksiązki:Magnetic Structures Determnined

by Neutron Diffraction (PWN, 1976).Kierowniczka Katedry w okresie 2001-2005.Promotorka 5 doktorantów.

Andrzej Bombikur. w 1944

Prace doświadczalne w zakresie struktur i własności materiałów magnetycznych. Prowadził badania przy zastosowaniu dyfrakcji neutronów oraz magnetometrii. Współautor ksiązki: Magnetic Structures Determnined by

Neutron Diffraction (PWN, 1976).Owocnie współpracował z IFJ PAN.

Jerzy Warczewski(ur. 1939)

Autor książek-Magnetyzm - struktura, pomiar (pod red. Jerzego Warczewskiego), Katowice, 1982- Krystaliczne struktury modulowane, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993- Oblicza fizyki - między fascynacją a niepokojem: rola fizyki w rozwoju naszej cywilizacji

i kultury : dyskusja panelowa (pod red. nauk. Jerzego Warczewskiego), Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008.

Prace nt. krystalografii i struktur modulowanych.Były kierownik Zakładu Fizyki Kryształów w IF UŚ.Redaktor naczelny Postępów Fizyki. Członek licznych towarzystw naukowych.Naukowiec typu renesansowego.

Franciszek Kajzarur. w 1941 Wybitny teoretyk.

Prace nt. magnetyzmu, struktur elektronowych, a w dalszej etapie pracy naukowej – własności optyczne i elektryczne polimerów. Od roku 1975 we Francji – praca w Commisariatd’Energie Nucleaire, Saclay.Współpracował i nadal współpracuje z grupą polimerową założoną przez Prof. Stanisława Nizioła. Współautor ksiązki: Magnetic Structures Determnined

by Neutron Diffraction (PWN, 1976).

Marian Kucabur. w 1946

Zginął tragicznie w roku 1978

Teoretyk w zakresie teorii grup. Współautor koncepcji ‘grup kolorowych’. Wspópracował z Prof. Wiesławą Sikorą.Przebywał na długim pobycie w Z.I.B.J. Dubna. Zginął w wypadku samochodowym wracając z Dubnej w roku 1978 (gdzie pracował od roku 1975).Współautor ksiązki: Magnetic Structures Determnined by

Neutron Diffraction (PWN, 1976).

Zdzisław Tucharz1948-2008 Prowadził badania doświadczalne w zakresie materiałów

magnetycznych (dyfrakcja neutronowa, wagi magnetyczne).Przebywał dłuższy czas w Z.I.B.J. Dubna, Rosja.Około roku 1980 odszedł z AGH, został nauczycielem, a potem dyrektorem Szkoły Podstawowej w Jerzmanowicach.

Barbara Leśniewska

Nasza wieloletnia, nieoceniona chemiczka.Syntezowała próbki różnych materiałów do pomiarów dyfrakcyjnych i magnetycznych.Wieloletnia opiekunka dyfraktometrów rentgenowskich Dron i HZG.

Jan Kulkaur. w 1948

Wieloletnia podpora Katedry i Wydziału.Projektował i montował aparaturę elektroniczną. Konstrukcja części dyfraktometru w Świerku i przystawek teksturowych.Wieloletnie kierownictwo ponad 100 osobowej grupy pracowników przy konstrukcji i uruchamianiu synchrotronu w DESY w Hamburgu, a następnie Wielkiego Zderzacza w CERN.Odbył pobyty z ramienia IAEA w Brazylii i Indiach.Dyrektor administracyjny Wydziału przez 4 kadencje.

Władysław Błaszczykur. w 1948

Ryszard Skotnickiur. w 1951

Nasi technicy:

Zajmowali się obsługą techniczną urządzeń. W.B. i R.S. jeździli na pomiary dyfrakcyjne do Świerku. Brali udział w pracach konstrukcyjnych przy synchrotronie w DESY (Hamburg) oraz przy cyklotronie w CERN (Genewa).

Jacek Luciński

Andrzej Ziębaur. w 1947

I dalej …

Stanisław Kaprzykur. w 1948

Przez wiele lat zajmował się fizyką magnetyzmu i przemian fazowych, m. in., przy wykorzystaniu własnej aparatury impulsowych pól magnetycznych 25 T. Współautor konstrukcji aparatury do wysokich ciśnień. Zainicjował i prowadził z grupą prof. Dąbrowskiego badania nad zastosowaniempaskowego detektora krzemowego w dyfraktometrii, zakończone wdrożeniem w firmie Bruker. Od doktoratu jest opiekunem naukowym Pracowni Fizycznej, autorem nowych ćwiczeń i autorem/redaktorem pracownianych skryptów. Od dekady zajmuje się zagadnieniami metrologii i statystycznej analizy danych (m. in. podręcznik PWN „Analiza danych w naukach ścisłych i technice”). Wypromował doktora.

Wybitny teoretyk. Opracował unikalne oprogramowanie służące do obliczeń struktury elektronowej. Jego programy są motorem działania grupy zajmującej się obliczeniami ab

initio struktur elektronowych, własności magnetycznych i elektrycznych ciał stałych.Odbył wiele staży naukowych w E.C.N. Petten w Holandii i na Uniwersytecie Northeastern w Bostonie. Opracował cenne materiały dydaktyczne z fizyki teoretycznej (także w sieci). Wypromował 2 doktorów.

Krzysztof Wierzbanowskiur. w 1952

Wit Jagusztynur. w 1950

Przeszedł do ZFFS z Zakładu Detektorów w roku 1979.Zajmował się anizotropią magnetyczną, zaczął zajmować się nadprzewodnictwem. Odszedł z Katedry w roku 1982.

Rozwinął wraz z kilkuosobową grupą tematykę odkształceń plastycznych, tekstur krystalograficznych, naprężeń wewnętrznych i rekrystalizacji w materiałach polikrystalicznych.Zainicjował i kontynuuje wieloletnią owocną współpracę z ośrodkami francuskimi (C.E.N. Saclay, Uniwersytety w Tuluzie, w Paryżu - Paris 13, w Metz i w Reims). W ośrodkach tych pracował w sumie przez 7 lat jako adiunkt oraz profesor zaproszony. Kierownik Katedry w okresie 2010-2016. Powołany na stanowisko kierownika Katedry w kadencji 2016-2020.Wypromował 5 doktorów.

Zbigniew Przełożnyur. w 1952

Prowadził badania, głownie teoretyczne, nadprzewodnictwa niskotemperaturowego. Współpracował z Instytutem Niskich Temperatur PAN we Wrocławiu. W roku 1980 wyjechał do w Australii.

Janusz Wolnyur. w 1954

Od wielu lat rozwija nowatorskie podejście do opisu struktur kwazikryształów oraz interpretacji danych dyfrakcyjnych.

Zainicjował udział pracowników Katedry w sieciach doskonałości CMA oraz C-MAC (począwszy od roku 2004).Kierownik Katedry w latach 2005-2010.Prodziekan Wydziału przez dwie i pół kadencji (1996-2002 oraz 2010-2012) i Dziekan w kadencji 2012-2016. Wybrany na stanowisko dziekana na kadencję 2016-2020.Wypromował 8 doktorów.

Lucjan Pytlikur. w 1955

Zajmował się własnościami magnetycznymi materiałów, a obecnie zajmuje się różnymi aspektami obliczeniowym w fizyce ciała stałego. Dotyczą one kwazikryształów, drgań sieci oraz analizy symetrycznej (współpraca z Prof. J. Wolnym oraz z Prof. W. Sikorą).

Roman Wawszczakur. w 1956

Przez wiele lat pełnił funkcję specjalisty od elektroniki i aparatury w Katedrze. Opiekował się dyfraktometrem rentgenowskim w Katedrze oraz neutronowym w Świerku. Do dziś jest niezastąpionym doradcą w sprawach aparatury komputerowej. Obecnie pracuje w tematyce naprężeń wewnętrznych badanych metodami dyfrakcyjnymi.

Roman Nowakw Katedrze w latach

1980-83

Wiesław Długoszur. w 1959

w Katedrze w latach1983-1988

Doktorant Prof. A. Olesia. Zajmuje się badaniami własności materiałowych metali i ceramików. Jest specjalistą w zakresie nano-identacji.Po doktoracie pracował przez wiele lat w Japonii, a następnie (do dziś) pracuje na Uniwersytecie w Helsinkach. Wykazuje wszechstronne zdolności: żegluje i pisze wiersze ….

Pierwotnie doktorant Prof. S. Kaprzyka.Po doktoracie pracował przez wkilka lat w Hamburgu (DESY), a następnie w USA (Northeastern University, Boston).Po powrocie do kraju pracował w Ericpol, a następnie w Motoroli (do dziś).

Agnieszka Topolnickaw Katedrze w latach

1978-1982

Zajmowała się badaniami techniką EPR.Doktorantka Prof. A. Olesia.

Wojciech Łużnyur. w 1959

Andrzej Bernasikur. w 1959

Specjalizuje się w eksperymentalnej fizyce polimerów. Jest wybitnym ekspertem w dziedzinie spektroskopii mas jonów wtórnych (SIMS), rozpylania jonowego i spektroskopii XPS, zwłaszcza dla materiałów organicznych. Odbył długoterminowy staż naukowy w École des Mines w Nancy (Francja). Wypromował jednego doktora.

Specjalizuje się w fizyce polimerów, fizyce materii nieuporządkowanej, prowadzi badania nad strukturą polimerów i modelowaniem komputerowym materii skondensowanej; Staże naukowo-badawcze w NTNU w Trondheim w Norwegii, na Uniwersytecie J. Fouriera w Grenoble oraz w Hamburgu (Uniwersytet oraz HASYLAB). W kadencjach 2002-08 prodziekan, w kadencji 2008-2012 dziekan Wydziału. W kadencji 2012-2016 przewodniczący Senackiej Komisji Budżetowej AGH. Wybrany na stanowisko Prorektora AGH ds. Kształcenia na kadencję 2016-2020.Promotor 4 prac doktorskich

Piotr Barta1965-1998

Andrzej Baczmańskiur. w 1962

Rozwinął bardzo efektywnie tematykę pomiarów dyfrakcyjnych naprężeń wewnętrznych w metalach. Opracował model odkształcenia metali oraz oprogramowanie do interpretacji doświadczalnych danych dyfrakcyjnych.Szeroka współpraca z ośrodkami naukowymi we Francji (EcoleNationale d’Ingenieurs de Metz; Ecole Superieure d’Arts et Metiers, Paris; Universite de Troyes).Wypromował 3 doktorów.

Specjalizował się w fizyce polimerów przewodzących, badał ich właściwości elektronowe i magnetyczne, rozpoczął też prace na polimerowymi diodami elektroluminescencyjnymi. Odbył długoterminowy staż badawczy na Uniwersytecie w Linköping (Szwecja). Niezwykle obiecujący naukowiec.

Jacek Tarasiukur. w 1967

Janusz Tobołaur. w 1965

Rozwija z dużymi sukcesami obliczenia struktury elektronowej, ostatnio w zastosowaniu do termoelektryków, transportu elektronowego, nieuporządkowanych stopów magnetycznych oraz materiałów na ogniwa elektryczne. Specjalista w skali międzynarodowej. Bardzo owocna współpraca z wieloma ośrodkami polskimi i zagranicznymi. Przebywał jako profesor zaproszony m.in. w kilku ośrodkach we Francji (Universite de Lorraine Nancy, ENSMN Nancy, Institut Neel CNRS Grenoble, Universite de Rouen), USA (OSU Columbus). Realizuje granty krajowe i europejskie. Kierownik Studium Doktoranckiego na Wydziale od roku 2015. Wypromował 4 doktorów.

Rozwinął modele rekrystalizacji metali oraz algorytmy analizy tekstur, w tym przy użyciu algorytmów genetycznych.Obecnie rozwija tematykę struktury układów kostnych, implantów oraz materiałów porowatych przy zastosowaniu mikro-tomografii rentgenowskiej oraz modelowania.Owocna współpraca z ośrodkami zagranicznymi (Uniwersytet Paris13, Ecole Nationale d’Ingenieurs de Metz).W kadencji 2010-2014 – pełnomocnik Rektora ds. Jakości Kształcenia. Wypromował 3 doktorów.

Paweł Armatysur. w 1971

Jacek Niziołur. w 1970

Zajmuje się własnościami strukturalnymi, optycznymi i elektrycznymi polimerów. Prowadzi badania doświadczalne i technologiczne. W oparciu o te badania wytworzono organiczne diody świecące.Współpraca z Uniwersytetem w Angers (Francja) oraz z Politechniką Krakowską.

Prace doświadczalne dotyczące własności optycznych i elektrycznych polimerów. Staż we Francji (Uniwersytet w Angers).W kadencji 2012-2016 prodziekan ds. studenckich, obecnie wybrany na kadencję 2016-2020.

Maciej Śniechowskiur. w 1975

Bada strukturę polimerów przy użyciu dyfrakcji rentgenowskiej i neutronowej. Rozwinął obliczenia struktur polimerowych metodą dynamiki molekularnej. Współpracował z I.L.L. Grenoble.Obecnie pracuje także w tematyce modelowania struktury syntetycznych kości w połączeniu z wynikami uzyskanymi z mikro-tomografii komputerowej.

Sebastian Wrońskiur. w 1978

Rozwinął badania w zakresie naprężeń wewnętrznych i ich modelowania, a także badania mikrostruktury materiałów przy pomocy techniki EBSD.Skonstruował maszyny do rozciągania in-situ w rentgenowskich

pomiarach dyfrakcyjnych.Zajmuje się także badaniami struktury kości i materiałów porowatych przy użyciu mikro-tomografii rentgenowskiej.Współpraca z Uniwesytetem Paris 13 oraz z Ecole Nationaled’Ingenieurs de Metz.

Bartłomiej Wiendlochaur. w 1980

Jakub Haberkour. w 1980

Bada kompozyty polimerowe zawierające polimery skoniugowane. Obecnie te zainteresowania poszerzyły się o spektroskopię XPS materiałów organicznych. Projektuje struktury fotoniczne, wykazujące asymetrię, posiadające przerwę fotoniczną lub działające jako polaryzatory lub warstwy antyrefleksyjne. Współpracuje z Uniwersytetem we Fryburgu w Szwajcarii oraz z Zakładem Optyki Uniwersytetu Warszawskiego.

Prowadzi badania teoretyczne struktur elektronowych materiałów termoelektrycznych, nadprzewodzących i magnetycznych, przy pomocy obliczeń z pierwszych zasad. Współpracuje z grupami doświadczalnymi z Polski, Francji i USA. Po godzinach nurek, niegdyś wice-prezes Akademickiego Klubu Podwodnego KRAB AGH.

Paweł Kuczeraur. w 1985

Rozwinął prace teoretyczne oraz doświadczalne dotyczące struktur kwazi-krzyształów (pod kierunkiem Prof. J. Wolnego).Od roku 2015 pracuje za granicą (Szwajcaria)

Mariusz Jędrychowskiur. w 1986

Prowadzi badania techniką EBSD mikrostruktury metali po odkształceniu i rekrystalizacji.Rozwinął zaawansowany model rekrystalizacji metali metodą Monte-Carlo.Współpracuje z Uniwersytetem Paris 13.

Marcin Wrońskiur. w 1984

Prowadzi badania własności metali po intensywnych odkształceniach plastycznych przy użyciu techniki EBSD, dyfrakcji rentgenowskiej oraz neutronowej. Rozwija także modelowanie odkształceń sprężysto-plastycznych w metalach. Współpraca z Uniwersytetem Paris 13 oraz z Z.I.B.J Dubna (Rosja).

Kamil Kutorasińskiur. w 1985

Prowadził obliczenia ab initio struktur elektronowych oraz zagadnień dotyczących transportu elektronów.Doktorant Prof. J. Toboły.W Katedrze pracował w okresie 2014-2015.

Radosław Strzałka

Badanie struktur i własności materiałów kwazikrystalicznych.Modelowanie i analiza dyfrakcyjnych danych doświadczalnych. Staże naukowe w Japonii (Uniwersytet Sapporo).

Marianna Marciszko- obecnie w ACMiN

Prowadzi badania naprężeń wewnętrznych przy pomocy dyfrakcji rentgenowskiej i neutronowej.Współpraca z Ecole Superieure d’Arts et Metiers, Paris. Od marca 2016 pracuje w ACMiN.

Jadwiga Włodarczykw Katedrze w latach

1996-2004

Anna WnękOd lat stowarzyszona z Katedrą

Doktorantka Prof. J. Wolnego.Następnie zatrudniona na stanowisku kierownikaI pracowni Fizycznej na Wydziale.

Doktorantka Prof. S. Nizioła a później Prof. W. Łużnego.Pracowała w dziedzinie fizyki polimerów.Następnie zatrudniona w firmie farmaceutycznej Pliva (obecnie TEVA).

Osoby stowarzyszone z Katedrą

Krzysztof Kułakowski(w Katedrze w latach

1988 – 1993) ,Stanisław Dubiel,Janusz Adamowski,Andrzej Maksymowicz(w Katedrze krótko, około 1989 roku)

Zatrudnieni w Katedrze przejściowo lub chwilowo(członkowie Katedry typu ‘meteoryt’).

Później przeszli do Kadry Fizyki Medycznej (S. Dubiel)oraz do Katedry Fizyki komputerowej (K. Kułakowski,J. Adamowski, A. Maksymowicz).

Ciąg dalszy nastąpi ….

Trochę zdjęć …

Około 1970: Z. Tucharz, J. Kulka, R. Skotnicki, W. Błaszczyk

Wystawa tkanin artystycznych oraz wydruków figur biegunowych - 1977. Na zdjęciu K. Wierzbanowskioraz Prof. A. Oleś.

1992 - W. Łużny, Prof. Alan Heeger (późniejszy noblista) oraz P. Barta

Jubileusz 80-lecia Prof. A. Olesia – rok 2003;J. Wolny, W. Łużny, W. Błaszczyk

Jubileusz 80-lecia Prof. A. Olesia – rok 2003

Jubileusz 80-lecia Prof. A. Olesia – rok 2003: A. Wnęk, J. Włodarczyk

Władek Błaszczyk w DESY

Zebranie Katedry – około 2000

Zebranie Katedry - maj 2003

Katedra w 2004

2007 - mocna grupa Jasia Kulki w DESY

Jubileusz 85-lecia Prof. A. Olesia – rok 2008;obok Prof. A Olesia – Prof. A. Hrynkiewicz

Jubileusz 85-lecia Prof. A. Olesia – rok 2008;śpiewa chór szkolny I L.O. w Krakowie

Jubileusz 85-lecia Prof. A. Olesia – rok 2008;od lewej: J. Nizioł, M. Śniechowski, A. Wnęk, P. Armatys, J. Haberko

listopad 2013 – wizyta Prof. A. Olesia w Katedrze

listopad 2013 – wizyta Prof. A. Olesia w Katedrze

Uroczystość nadania imienia Prof. Andrzeja Olesia Sali wykładowej B11 czerwca 2014

„Drzewo genealogiczne”doktorantów Prof. A. Olesia

marzec 2014

marzec 2014