De vorige update…

Lindsay is bevallen van een zoontje, Dennis.

Alycia en Caitlyn zijn opgegroeid naar peuters.

Romeo is tiener geworden en heeft gekozen voor Romantiek.

Tim en Lieffie zijn afgestudeerd en Britt is als laatste van generatie 3 op de universiteit

om haar laatste semester af te maken.

Ruben en Magda zijn naar een bos gegaan, waar Ella en Lis ze naartoe zijn gevolgd.

Lis is uit het zicht van de stamhouder van de 3e generatie en zijn vrouw gebleven, maar

Ella heeft Magda een enorme duw gegeven, waardoor Magda deels op haar buik viel.

Thuis kon Tamara het koppel gelukkig vertellen dat Magda helemaal in orde is en dat de

ongeboren baby ook alles overleefd heeft.

Ja, weer op de hoogte?

Dan gaan we verder. -->

Stilletjes kijkt Britt met de rest van de gasten hoe haar beste vriend het jawoord geeft aan zijn verloofde

en hoe zij dat terug doet.

Challengefields 2

Haar mondhoeken krullen een beetje om van het zien hoe gelukkig Tim is. Ze heeft ergens vanbinnen

nog steeds haar twijfels over Lieffie, maar zolang ze Tim gelukkig maakt, vindt Britt het best.

Geboeid kijkt iedereen toe hoe Lieffie en Tim eerst de ringen uitwisselen en elkaar dan hun eerste kus

als meneer en mevrouw de Kort geven.

En natuurlijk wordt er dan vrolijk geklapt door alle gasten.

Nadat hij flink geknuffeld is door zijn moeder, oom en tante komt Tim naar Britt toe. „Dat was heel

mooi.‟ zegt Britt meteen.

„Dank je.‟ zegt Tim met een grote glimlach. „Ik kan het moeilijk geloven, dat ik nu getrouwd ben.‟

„Ik zou het als ik jou was toch maar gaan geloven.‟ zegt Britt. „Je vrouw zal het anders niet zo leuk

vinden.‟

Tim grinnikt. „Goed punt. Maar weet je… Van onze leeftijdsgroep hier uit Challengefields ben jij de

enige die nog niet is getrouwd. Lindsay, William en ik zijn allemaal getrouwd. Nu jij nog.‟

„Dacht ik toch niet!‟ roept Britt meteen. „Nee, ik ben blij voor jou en de anderen, maar voor mij hoeft

een huwelijk toch echt niet.‟

„Misschien denk je er over een tijdje toch anders over.‟ zegt Tim plagend.

„No way. Ik meen het. Voor mij geen huwelijk.‟

„We zien het nog wel.‟ lacht Tim.

Britt schudt haar hoofd en slaat dan haar armen om Tim heen. „Hoe dan ook, ik ben heel blij voor je. En

ik hoop dat jij en Lieffie het samen geweldig zullen hebben.‟

„Dat zit wel goed.‟

„Ja, dat zit inderdaad wel goed.‟ zegt Lieffie terwijl ze erbij komt staan.

„Natuurlijk zit dat goed.‟ zegt William vrolijk, die er met een grote lach op zijn gezicht ook bij komt. „Kijk

maar naar die vrolijke glimogen van Tim. Zulke glimogen had Edwin ook toen hij trouwde met mijn

zusje. En ik denk dat ik zelf ook van die vrolijke ogen had.‟

„Jij hebt altijd van die vrolijke ogen.‟ zegt Britt lachend.

„Maar toen waren ze nog vrolijker!‟ houdt William vol.

Dan loopt hij naar Tim toe. „Maar gefeliciteerd, man.‟ zegt hij en hij slaat Tim op zijn rug. „Ik hoop dat je

net zo gelukkig in je huwelijk zult zijn als ikzelf.‟

„Gefeliciteerd, Lieffie.‟ zegt Britt ondertussen. „Ik wens jullie echt het allerbeste toe. En ik hoop dat je

goed op mijn beste vriend zal letten.‟

„Dank je.‟ zegt Lieffie. „En ik zal natuurlijk heel goed op mijn echtgenoot letten.‟

Britt voelt zich niet helemaal prettig met de manier waarop Lieffie dat zegt, maar schudt het van zich

af. Zolang Tim maar gelukkig is, houdt ze zichzelf voor. Ze glimlacht vriendelijk, feliciteert Lieffie

nogmaals en gaat dan met wat van de andere gasten praten.

„Ik word hier te oud voor.‟ zegt Esmay terwijl ze op haar knieën bij het theetafeltje gaat zitten.

Larissa grinnikt. „Dat valt toch wel mee? Ik ben maar een klein beetje jonger dan jij bent en het gaat

allemaal nog prima.‟

„Misschien is dat beetje tijd juist het verschil.‟ zegt Esmay. „Want ik ga mijn leeftijd toch echt voelen.‟

„Je bent niet de enige.‟ zegt Luuk. „Het is toch een stuk lastiger om Joëll op te tillen dan het destijds met

Chris en Rick ging.‟

Challengefields 4

„Misschien ligt het dan aan het feit dat jij geen kleinkinderen in die leeftijd hebt die telkens aan je nek

willen hangen.‟ zegt Esmay.

„Zou best kunnen.‟ zegt Larissa. „En ik heb ook Sterre niet veel hoeven dragen, want ze heeft alle

mannen hier in huis om haar vingertjes gewikkeld.‟

„Maar ze is ook een schatje, die Sterre.‟ zegt Esmay. „Ze is dan wel net wat ouder dan de drieling, maar

ze komt soms mee met het hele zooitje. Eigenlijk heb ik nooit last van Sterre. Ze kan wel lekker

ontdeugend doen met de rest, maar ze is altijd heel beleefd en maakt het nooit te gek. Wat niet

gezegd kan worden van de oudste kleinkinderen van mij en Luuk.‟

Luuk grinnikt. „Dat is gewoon een hyper zooitje. Romeo en Ruby zijn echt de gangmakers van het

groepje. Als die twee de kans krijgen, staat het hele huis op stelten. En ze weten ook altijd de

jongere kinderen mee te krijgen. Vooral Chris staat vooraan om mee te doen met de gekke

plannen die Ruby en Romeo verzinnen. Gelukkig zijn er dan ook nog Victoria en Rick, die er wat

van zeggen als het echt te gek wordt.‟

„En dan zijn er “giechel en giebel”. Sapphire en Lynn. Sterre neemt ze wel eens mee naar huis.‟ vertelt

Larissa. „Sterre is echt een luisteraar en vindt het gewoon gezellig om die meiden om zich heen te

hebben. Maar Lynn en Sapphire kunnen me ratelen. Niet normaal. Ze praten allebei 5 kwartier in

een uur. En er is meestal ook geen touw aan vast te knopen. Tenminste, dat vind ik. Sterre lijkt ze te

kunnen volgen, want hier en daar plaatst ze er wel een gevatte opmerking doorheen.‟

„Ze zijn nog erger dan Lily, Ilse, Milan en Marnix op die leeftijd.‟ zegt Luuk. „Terwijl ze maar met zijn

tweeën zijn, dus dat wil wat zeggen.‟

Larissa grinnikt en neemt een slokje thee. „Misschien is het maar goed dat Tyler en Jairo een stuk ouder

zijn dan de rest.‟

„Hoezo?‟ vraagt Luuk.

„Nou, als Tyler zijn bui aan heeft, kan hij net zo erg als Ruby en Romeo zijn. Gelukkig heeft hij in Jairo een

tegenhanger. Waar Tyler me doet denken aan Marnix, vind ik in Jairo heel veel terug van mezelf.

Hij is erg gericht op zijn studie en meisjes boeien hem nog helemaal niet.‟

„Hmm…‟ brengt Esmay uit terwijl ze in gedachten voor zich uit kijkt.

„Wat is er?‟ vraagt Larissa.

„Nou, ik denk over de drieling. Liam lijkt qua karakter best op zijn vader, en op Kristof. Buiten het ratelen

lijkt Lynn op Ilse en Kelsi. Maar Laurence… Tsja, hij lijkt qua karakter best een beetje op Lis, en ik

weet niet of we daar nou gelukkig mee moeten zijn.‟

„Volgens mij komt het met Laurence wel goed.‟ zegt Luuk, waarop Esmay hem verbaast aankijkt. „Rick

verteld nogal veel over wat er op school allemaal gebeurd en volgens hem heeft Laurence

vrienden in zijn eigen klas. Hij is dan niet zo close met de rest van de kinderen in de familie, maar hij

heeft op school wel goede maatjes. En dat is iets wat Lis volgens mij ook niet had.‟

Esmay knikt. „Dat is zo. Lis was eigenlijk nooit echt close met iemand, voor zover ik heb meegekregen.‟

„Dus ik denk dat het met Laurence wel goed komt.‟

„Ik hoop het wel.‟ zegt Esmay. „Daar tegenover hoef ik me totaal geen zorgen te maken om Liam en

Quinten. Liam is zo‟n lieverd. Hij is helemaal gek met de katten die we in huis hebben. Hij is niet het

type om een Familiewens te kiezen, maar zijn hart en verstand zitten allebei op de goede plaats.

En Quinten is net zo lieverd. Hem zie ik regelmatig met Liam meekomen. Hij is haast het

tegenovergestelde van Romeo. Rustig, lief op een haast schattige manier en altijd heel beleefd.

En Quinten is ook gek op jongere kinderen.‟

„Dat wordt dus wel een Familiesim?‟ vraagt Luuk.

„Zou zomaar eens kunnen.‟ antwoordt Esmay.

„En dan zijn er de jongste kinderen nog.‟ zegt Larissa.

„Ja.‟ zegt Esmay. „Alycia en Caitlyn zijn nog te jong om voorspellingen over te kunnen doen. En Dennis

al helemaal.‟

„Joëll ook. Al is hij wel een heel vrolijk en lief ventje. En ik ben benieuwd naar mijn jongste kleinkind. Ik

denk dat de vierde van Ruben ook mijn laatste kleinkind zal zijn, want Ruben wil er daarna niet

nog eentje, en Britt is helemaal geen type voor kinderen.‟

Glimlachend kijkt Larissa naar haar halfbroertje en halfzus. „We hebben het eigenlijk toch maar goed

gedaan, met al die kinderen en kleinkinderen.‟ zegt ze. „Ik denk dat pap wel trots op ons zou zijn,

met hoe de familie is gegroeid. Want daar kwam hij hier voor wonen, zodat zijn familie

Challengefields zou gaan bevolken.‟

„Dat denk ik ook.‟ zegt Esmay. Dan drinken de drie in een prettige stilte hun thee.

„Met Lily.‟

„…‟

„Hallo zusje! Hoe is het?‟

„…‟

Challengefields 6

„Natuurlijk mag je wat vragen.‟ Lily grinnikt. „Het is alleen de vraag of je antwoord krijgt.‟

„…‟

„…Meen je dat? Wil je dat echt?‟

„…‟

„Nee, ik zou het best tof vinden. Maar ik ben niet de enige in huis.‟

„…‟

„Ik vind het persoonlijk prima, ja. Maar ik zal het toch eerst even moeten overleggen.‟

„Hé mam, wie is dat aan de telefoon?‟ vraagt Sapphire, die samen met Lynn uit de tuin komt.

„Dat is tante Britt.‟ zegt Lily terwijl ze zich omdraait.

Sapphire grijnst. „Hallo tante Britt!‟ roept ze hard naar de telefoon, waarop Lynn giechelt.

„…‟

„Tante Britt zegt hallo terug.‟ zegt Lily, waarop de grijns van Sapphire nog wat groter wordt. Lily ziet dat

en zucht.

„Kom, Lynn.‟ zegt Sapphire tegen haar vriendinnetje. „We gaan naar mijn kamer, want volgens mij

vindt mama het niet zo leuk als ik nog meer naar tante Britt ga roepen.‟

Giechelend lopen de meiden de kamer uit en hoofdschuddend richt Lily zich weer op het gesprek aan

de telefoon. „Weet je het nog steeds zeker?‟

„…‟

„Oké, dan ga ik er met Josef over praten. Ik bel je terug wanneer we iets hebben besloten, oké?‟

„…‟

„Ja, spreek je later!‟

Nadat ze heeft opgehangen, loopt Lily naar Josef toe, die op de bank naar de tv ligt te kijken. „Hé

lieverd.‟ zegt hij als hij Lily ziet.

„Hé.‟ zegt ze terug. „Wat kijk je?‟

„Documentaire over de locale bevolking van Twikkii. Heel anders dan het in het echt zien.‟

„In het echt is het veel leuker.‟ zegt Lily glimlachend en ze gaat bij hem op de bank zitten. „Maar ik wil

iets met je bespreken.‟

„Oh? Vertel.‟ zegt Josef.

„Nou, ik had net Britt aan de telefoon. Je weet dat ze bijna afstudeert, toch?‟ Wanneer Josef knikt,

praat ze verder. „Nou, ze belde om te vragen of ze hier mag komen wonen nadat ze daar klaar

is.‟

Josef kijkt verbaast. „Hoezo dat? Ik had juist verwacht dat ze een eigen plekje zou willen.‟

„Dat dacht ik ook, maar ze is nu een tijdje al alleen in het huid op de campus, en ze vind het veel te stil.

Ze wil wat meer leven om zich heen.‟

„Hmm, daar kan ik me eigenlijk best wel wat bij voorstellen. Ik zou het zelf ook niet prettig vinden,

helemaal alleen in een huis.‟ zegt Josef. „Maar weet ze wel zeker dat ze hier wil komen wonen?

Want dat is weer het tegenovergestelde, met die meiden van ons.‟

„Ze zei dat ze dat juist leuk vindt, wat vrolijke meiden in huis. Dan is er zeker weten geen stilte.‟

Even denkt Josef na. „Nou, als ze het zeker weet, mag ze hier van mij wel komen wonen. Ik kan het best

met haar vinden en ik denk dat Ruby en Sapphire het ook super zullen vinden, want ze zijn gek op

Britt.‟

„Ik ben blij dat je het geen probleem vindt. Want het lijkt me best tof om Britt hier te hebben. We

verschelen best veel in leeftijd, dus ik heb nooit de kans gehad om echt close met haar te zijn. Dus

dan krijgen we die kans nu nog.‟

Josef glimlacht. „Ik hoop alleen dat het voor geen van jullie beiden tegen zal vallen.‟

Lily grinnikt. „Dat zal wel goed komen. En anders geven we gewoon een feestje om het goed te

maken.‟

Na nog even gelachen te hebben om het gesputter van Josef die dacht aan nog meer feestjes loopt

Lily dus weer naar de telefoon en tikt ze het nummer van Britt in.

„…‟

„Hoi Britt, weer met Lily. Nou, het is goed, je mag hier komen wonen!‟

„…!‟ Even houdt Lily de telefoon bij haar oor vandaan, tot de overenthousiaste reactie van Britt voorbij

is.

„…‟

„Ja, samen moeten we wel genoeg financiën hebben voor een verbouwing. Dan krijg je gewoon je

eigen plekje hier in huis.‟

„…‟

„Dat moet wel te doen zijn, ja.‟ zegt Lily. Dan hoort ze de deur naar de kinderkamers opengaan en

draait ze zich om.‟

„Ruby, hoe vaak moet ik nou nog zeggen, niet rennen in huis, en zeker niet op de trap!?‟ roept ze naar

haar oudste dochter, die vrolijk naar boven wil rennen.

Halverwege de trap blijft Ruby staan en met een ondeugende grijns kijkt ze naar haar moeder. „Nog

heel erg vaak.‟ zegt ze voor ze verder naar boven rent.

„Weet je echt zeker dat je hier wil wonen?‟ vraagt Lily grinnikend aan Britt.

„…‟

„Oké, dan is het goed.‟

„…‟

„Tot later! En let op je les, niet op de jongens!‟

„Oké, oké, je hebt bewezen dat je het kan.‟ zegt Victoria. „Wil je nu weer gewoon gaan staan, voor je

iets omver gooit?‟

„Maar ik gooi niks omver!‟ zegt Ruby koppig.

Challengefields 7

„Dat weten we.‟ zegt Romeo. „Net zoals het poppenhuis bij jou thuis bleef staan, en zoals mijn

schoolboeken ook gewoon op mijn bureau bleven liggen.‟

Ruby steekt met haar benen nog steeds in de lucht haar tong uit.

Dan zet Ruby haar benen weer op de grond en ploft ze naast Romeo neer. „Zie je, alles staat nog. Ik

gooi echt niet altijd spullen om.‟

„Niet altijd, maar wel meestal.‟ zegt Romeo plagend.

„Nietes!‟ roept Ruby en ze prikt hem in zijn zij, waarop hij haar meteen terug begint te kietelen.

„Het is net zo‟n stel wat al jaren is getrouwd en nog steeds over alles kibbelt.‟ zegt Fred

hoofdschuddend.

Victoria giechelt. „Volgens mijn moeder waren ze al zo voor ze konden lopen en praten.‟

Daar moet Fred om lachen. „Ik zie het al helemaal voor me.‟

„O ja?‟ vraagt Ruby, die het gesprek ondanks het kietelen toch heeft gevolgd. „Wacht maar tot jullie

een oud getrouwd stelletje zijn, dan herinner ik jullie hier wel aan.‟

„Ik durf te wedden dat ze dan nog steeds hoofdschuddend naar jouw gekke toeren zitten te kijken.‟

plaagt Romeo weer en meteen beginnen ze weer elkaar te kietelen, waardoor ze niet zien dat

Victoria blozend wegkijkt. Iets wat Fred wel ziet, waardoor een klein glimlachje om zijn mond

verschijnt.

Op de universiteit is Britt erg druk. Ze werkt veel, want ze wil nu toch wel erg graag slagen en klaar zijn

met al dat studeren.

Studenten-

vereniging

van Velds

Maar Britt blijft natuurlijk Britt en continu studeren is niks voor haar. En nu het zo stil is in het studentenhuis,

besluit ze wat nieuwe dingen te proberen om haarzelf bezig te houden.

Op andere momenten doet ze juist dingen die ze wel eerder heeft gedaan, zoals lekker uitgaan in de

stadsbuurt.

En Britt zou Britt niet zijn als ze niet hier en daar een gezellige date had.

Uiteindelijk is het dan toch zover, Britt moet naar haar laatste examen. Zorgen maakt ze zich niet, bij de

vorige examens deed ze maar half het werk wat ze nu heeft gedaan en haalde ze ook goede

cijfers, dus dan moet het nu zeker goed komen.

En inderdaad, die avond komt Britt terug met een diploma op zak. En haar cijfer behoorde tot haar

eigen verbazing tot de hoogste van haar klas. „Dat moet gevierd worden.‟ mompelt ze, voor ze

naar de telefoon loopt.

Wanneer ze iedereen die ze wilde uitnodigen heeft gebeld, zoekt Britt een afstudeeroutfit op. Ze vindt

het eigenlijk maar een apenpakje, maar aan de andere kant hoort het er wel bij en voor een

keertje kan zo‟n outfit dat wel.

Net zoals een keertje dansen met de professor, dat moet ook wel kunnen op een afstudeerfeestje,

vindt Britt.

Ook heeft ze nog een “leuke tijd” met een van haar medestudenten.

„Maargoed dat pap er niet is, Britt. Ik denk niet dat hij dit had kunnen waarderen.‟

Britt kijkt haar broer met een grote grijns aan tijdens het ademhappen. „Waarom denk je dat ik hem

niet heb uitgenodigd?‟

Wel heeft ze Jairo en Tyler uitgenodigd. „Wat vinden jullie van het huis?‟

„Ziet er wel goed uit.‟ zegt Jairo. „Het is ook best leuk ingericht.‟

„Ik wou dat ik de eer zou kunnen opstrijken, maar dit is al gedaan door… Nou, door jullie vader, mijn

zus, en Ilse en Milan.‟ zegt Britt. „Dit huis is dus al best oud.‟

„Iets ouder dan wij zijn, denk ik dan.‟ zegt Tyler.

„Het kan niet enorm veel schelen.‟ beaamt Jairo knikkend.

„We zullen het grotendeels ook wel zo laten, denk ik.‟ bedachtzaam kijkt Tyler rond. „Misschien hier en

daar een nieuw behangetje, en een aantal extra slaapkamers voor de grote groep die na ons zal

komen. Maar verder is het huis prima. Zeker ruim genoeg voor een paar leuke feestjes.‟

„Iets waar ik ook flink gebruik van heb gemaakt.‟ zegt Britt lachend. „Het is alleen wel jammer dat jullie

maar met zijn tweeën zijn. Ik vond het zo leuk om Lindsay en William wat beter te leren kennen.

Want eigenlijk ging ik maar heel weinig met hen om voor de universiteit.‟

„Ach, we zullen ons wel vermaken. En de meeste tijd zal toch in de studie gaan zitten.‟ zegt Jairo.

Britt kijkt Jairo met opgetrokken wenkbrauwen aan en Tyler rolt met zijn ogen. „Let maar niet op mijn

vage tweelingbroertje.‟ zegt Tyler. „Ik sleep hem hier wel gewoon mee naar allerlei leuke dingen,

dan leert hij het vanzelf.‟

„En ik trek jou mee naar de bibliotheek om je werk te doen, want dat is toch het belangrijkste.‟ zegt

Jairo koppig.

Britt grinnikt. „Jullie vechten het samen maar lekker uit, die acht semesters hier. Blij dat ik daar niet

tussen zit.‟

Britt heeft het de rest van de avond nog flink naar haar zin. Lekker dansen, pokeren, kletsen en

natuurlijk ook lekker zingen met de karaoke.

En uiteindelijk, wanneer alle gasten weg zijn, is het tijd voor Britt om volwassen te worden.

Lachend kijkt Britt naar haar outfit. Het had erger kunnen zijn, maar ze weet zeker dat deze outfit niet

blijft.

Vlak daarna hoort ze de taxi buiten toeteren. Ze kijkt nog een laatste keer door het huis waar ze flink

wat tijd heeft doorgebracht.

Eenmaal in de taxi werpt ze nog een laatste blik op het huis. Dan grijnst ze en trekt ze de deur dicht.

„Op naar het volgende avontuur.‟

Sapphire en Ruby lopen druk kletsend naar de schoolbus, wanneer het opeens achter hen klinkt;

„Goedemorgen, mooie dames!‟

Challengefields 6

Verbaast draaien de meiden zich om.

„Krijgt jullie favoriete tante nog een knuffel?‟ vraagt Britt met een grote grijns.

„Tante Britt!‟ klinkt het uit twee monden tegelijk.

Voor Britt beseft dat de meiden naar haar toe rennen, hangen ze al om haar middel.

„Tante Britt! Tof dat je er bent!‟ roept Sapphire enthousiast.

„En ook ruim op tijd voor mijn verjaardag vanavond!‟ voegt Ruby daaraan toe.

„Natuurlijk ben ik op tijd voor jouw verjaardag.‟ zegt Britt wanneer ze weer lucht in haar longen heeft.

„Ik zou het voor geen goud missen.‟

Wanneer Britt de meiden even later de bus in heeft weten te krijgen, loopt ze naar binnen, waar ze net

zo enthousiast begroet wordt door haar zus. „Hé Britt!‟ roept Lily enthousiast en ze knuffelt haar

zusje.

„Hoi Lily.‟ zegt Britt en zij slaat haar armen ook om Lily heen. „Nogmaals bedankt dat ik hier mag komen

wonen.‟

„Geen probleem.‟ zegt Lily. „Ik vind het ook wel gezellig.‟

„Trouwens, het viel me vandaag alweer op dat hoewel die meiden van jou niet de achternaam

hebben, dat het toch echt van Velds meiden zijn.‟ zegt Britt. „Ze zijn precies zoals ik op die leeftijd.

En waarschijnlijk ook zoals jij op die leeftijd, maar dat heb ik natuurlijk nooit gezien.‟

„Ik zie inderdaad heel veel van mezelf terug in Ruby en Sapphire.‟ zegt Lily met een grote glimlach.

„Maar over tot de orde van de dag, we gaan verbouwen!‟

En Britt is uiteindelijk heel blij met haar eigen stukje in het huis, helemaal van zichzelf en zoals ze het zelf

wil.

Dit was de update! Ik hoop dat jullie het leuk vonden.

Het is korter dan mijn planning was, maar ja, anders zou het nog veel

langer duren voor de update er zou zijn.

De volgende update is hopelijk wel de laatste van hoofdstuk 3, met in ieder geval

2 verjaardagen en een bevalling.

Xx Marieke