Embed Size (px)
DESCRIPTION
Citation preview
De vorige keer…
In de vorige update werd duidelijk dat Roxy en Lily allebei zwanger zijn van hun eerste kindje.
Luuk heeft zijn levenswens vervult met een trouwdagfeest.
Jairo en Tyler zijn opgegroeid naar kinderen.
En op het eind zagen we Lis en Ella in hetzelfde studentenhuis.
Als je precies weet waar dit over gaat, kan je verder lezen. ->
“Moet ik echt niet even komen kijken?” vraagt Magda bezorgd.
Ruben schudt zijn hoofd. “Nee, nee, het gaat prima. Hij is bijna klaar.”
Studenten-
vereniging
van Velds
Een paar minuten later haalt Ruben de taart uit de oven. “Zie je? Ik kan best zelf een taart bakken.”
“Dat valt me dan weer mee.” zegt Magda plagend.
Ruben draait zich snel om en loopt naar zijn verloofde toe. “Dacht je dat ik geen taart kon bakken?”
Magda lacht. “Ik dacht dat je helemaal niet kon koken en daarom telkens pizza‟s haalt.”
“Ik kan wel koken.” zegt Ruben. “Ik heb er alleen niet zo vaak zin in. Dan haal ik liever een pizza.”
“Je bent gewoon lui.” zegt Magda en ze tikt Ruben plagend op zijn neus.
“Niet lui, ik besteed mijn tijd alleen liever anders.”
“Wat doe je dan liever?”
“Dit.” zegt Ruben en hij trekt Magda van het aanrecht af en in zijn armen. Voordat Magda een kreetje
van schrik kan uitbrengen heeft Ruben zijn lippen al op die van haar gedrukt.
“Oké, van mij mag je pizza‟s blijven halen.” mompelt Magda.
Vroeg op de ochtend zijn Jairo en Tyler al op, te nerveus om nog te kunnen slapen.
“Ik kan echt niet wachten!” roept Jairo uit en hij stuitert op zijn plek. “Vandaag mogen we voor het
eerst naar school!”
Challengefields 4
Tyler is net zo enthousiast als zijn tweelingbroertje. “En we gaan zoveel nieuwe dingen beleven! En we
gaan allemaal nieuwe vrienden maken.”
“Ja, een heleboel vrienden.” zegt Jairo.
“Maar Jai, jij blijft mijn beste vriend.” zegt Tyler.
Jairo glimlacht. “Jij blijft ook mijn allerbeste vriend, voor altijd.”
“Zo jongens, hebben jullie er een beetje zin in?” vraagt Marnix na het ontbijt.
Beide knullen knikken enthousiast. “Ja, natuurlijk.” zegt Jairo en hij kijkt naar zijn broertje. “Toch?”
“Jup!” voegt Tyler eraan toe.
“Mooi.” zegt Marnix. “Zullen jullie je wel gedragen?”
“Ja, pap.” zegt de tweeling in koor.
“Kom, geef me dan nog een knuffel, en dan de bus in.”
Na hun vader nog een knuffel te hebben gegeven rennen Jairo en Tyler naar buiten en de bus in.
“Hmm… Waarom is dit zo lastig?”
“Vind je het lastig?” vraagt Jairo verward. “Zo moeilijk is het toch niet?”
“Jawel.” zucht Tyler en hij krabt op zijn kop. “Kunnen ze geen makkelijkere dingen als huiswerk geven?”
“Dit is al simpel genoeg.” zegt Jairo en hij werkt rustig verder.
Gelukkig krijgt Tyler al snel hulp van Marnix.
“Dus hoeveel heb je dan?”
“Zeven. Bedankt papa, nu snap ik het.”
“Mooi zo. En als je hulp nodig hebt, gewoon vragen.” zegt Marnix, blij dat hij zijn zoon kon helpen.
Waar Marnix het druk heeft met het opvoeden van zijn tweeling, verheugen Milan en Roxy zich op de
komst van hun kindje.
“Je kan echt niet meer wachten volgens mij.” lacht Roxy.
Challengefields 8
“Nee, ik kan niet wachten tot ik ons kindje eindelijk kan vasthouden.” zegt Milan. “Jij draagt het kindje
bij je, maar ik moet wachten tot het geboren is.”
“Geduld, lieverd, gewoon een beetje geduld.”
“Genotsim, weet je nog? Geduld is niet mijn sterkste punt.”
“Dat is dan jammer, want je zal toch nog moeten wachten. Dit kleintje neemt gewoon zijn of haar tijd.”
zegt Roxy.
“Nou, dan hou ik jullie maar gewoon heel dicht bij me.” zegt Milan vrolijk.
In het huis van Milan‟s ouders is iemand opgegroeid. De kleine Freya is niet zo klein meer, maar is nu
een volwassen poes.
Challengefields 3
Maar Freya is nog even geliefd als toen ze nog een stuk kleiner was.
Maar Freya is niet de enige die liefde krijgt.
“Dus je ouders en zusje zijn allemaal aan het werk?” vraagt Sophie.
William knikt. “Jup, ze zijn allemaal nog een tijdje weg.”
“Dat is fijn.” zegt Sophie en ze pakt William‟s handen beet. “Dan komt er nu tenminste niemand
binnenstormen.”
“We hebben nu echt een tijdje samen.” zegt William. Hij schraapt zijn moed bijeen…
…en druk dan zijn lippen op die van Sophie.
Wanneer ze elkaar loslaten kijkt William een beetje onzeker de andere kant op. Maar Sophie denkt er
anders over. Ze pakt zijn hand weer vast en trekt William naar zich toe.
“Je hoeft niet zo snel te stoppen.” zegt Sophie en ze zoent William.
Deze keer laten ze elkaar pas veel later los. “Betekend dit dat je nu ook een vast stelletje wil zijn?”
vraagt William glimlachend.
Sophie knikt. “Ja, dat lijkt me heel leuk.”
William neemt Sophie stevig in zijn armen. “Fijn.” mompelt hij gelukkig.
Bij de familie van Velds brengt de jongste telg van het gezin haar vrije dag door met haar beste vriend.
Er was niet veel te doen, dus Britt en Tim hebben een film aangezet.
Challengefields 1
Maar al snel heeft Britt meer zin om te kletsen dan om film te kijken.
“Denken ze nou echt dat dit grappig is?” moppert ze. Ze richt haar blik op Tim en begint ze te grijnzen.
“De flauwe grappen van mijn vader zijn nog leuker.”
“Niet iedereen heeft jouw gevoel voor humor.” zegt Tim.
“En misschien is dat maar goed ook.” zegt Britt snel, voor Tim het kan doen. “Dan zou er helemaal niks
meer serieus worden gedaan.”
“Al zouden sommigen wel wat meer plezier kunnen gebruiken.” mompelt Tim. “Een paar van die
chagrijnige docenten of zo.”
Britt giechelt. “Maar die nieuwe docent voor aardrijkskunde heeft geen extra humor nodig. Ik had aan
het einde van het uur pijn in mijn buik van het lachen!”
“Nou, ik ben benieuwd, want ik heb hem morgen het eerste uur.” zegt Tim.
Dan horen ze van beneden; “Jongelui, het eten is klaar! Komen jullie naar beneden!?”
“Ja mam, we komen!” roept Britt terug en de vrienden staan op. “Kom, ik heb me een honger.” zegt
Britt en ze loopt snel naar de deur, met Tim achter haar aan.
Op een middag waarop ze geen van allen een college hebben, besluiten de studenten naar de
studentenlounge te gaan.
Studenten-
vereniging
van Velds
Terwijl Ruben en Sil aan de bar zitten, zijn Magda en Lonneke met hun papers bezig en zijn Jason en
Kelsi bezig met een wedstrijd op de flipperkasten.
“Wat ga jij eigenlijk doen na je studie?” vraagt Ruben. “Ik ga terug bij mijn ouders wonen omdat ik de
stamhouder ben. En Magda en ik willen snel aan kinderen beginnen, aangezien zij dol is op
kleintjes en uiteindelijk moet er toch ook een nieuwe stamhouder komen.”
“Ik ga ook weer bij mijn ouders wonen. Aangezien mijn ouders dol zijn op kinderen en ik de enige
familiesim van de bende ben, hebben ze aan mij gevraagd of ik na de studie weer bij ze wil
komen wonen.” vertelt Sil vrolijk.
“Daar klink je best enthousiast over.” zegt Ruben.
“Jup.” zegt Sil en hij neemt een slok van het drankje wat de barmeid voor hem neerzet. “Ik weet dat
niet iedereen dat even leuk vindt, bij zijn of haar ouders wonen, maar ik bekijk het positief. Ze
kunnen helpen met de opvoeding van de kinderen en Lonneke en ik zullen nooit geldzorgen
hebben. Maar…” Hij neemt nog een slok. “Wil je alleen kinderen omdat je een stamhouder nodig
hebt?”
Ruben schudt snel zijn hoofd. “Nee, ik wil gewoon ook kinderen. Ik ben wel geen familiesim, maar ik
ben dol op kindjes. En met vier dochters zou ik net zo gelukkig zijn.”
“Mooi. Want ook al is het een soort van je plicht, ik vind dat je kinderen niet om de verkeerde redenen
moet nemen.”
En nadat de jongens hun drankje ophebben, besluiten ze de rest van de middag aan minder serieuze
zaken te besteden.
“Maar toen ging hij… Ilse luister je wel?”
Ilse blijft stil voor zich uit kijken.
“Ilse?” vraagt Lily nog eens. Pas wanneer Lily voor Ilse‟s gezicht wappert, kijkt Ilse op.
“Sorry, wat zei je?”
Challengefields 7
“Niet veel boeiends. Maar waar zit jij met je hoofd?”
“Ik… Uhm…” mompelt Ilse.
“Ilse, kom op, ik ben je beste vriendin. Vertel op.”
“Nou, ik denk momenteel na over kinderen.” geeft Ilse toe. “Ik weet dat Jasper best graag vader wil
worden. En nu worden mijn beste vriendin en mijn tweelingbroer ouders, en Marnix is al vader.
Maar daardoor begin ik zelf ook na te denken over hoe het zou zijn om een kindje te krijgen.”
Even staren de vriendinnen in stilte voor zich uit. Dan komt er een klein glimlachje op het gezicht van
Lily. “Ik weet natuurlijk niet hoe het voor jou zal zijn. Maar ik heb zelf eigenlijk nooit over kinderen
nagedacht. En nu… Nu kan ik niet meer wachten tot Josef en ik ons kleintje eindelijk kunnen zien.”
Ook Ilse begint te glimlachen. “Ik kan ook niet wachten tot jij en Roxy bevallen. Want ik heb zelf geen
kinderen, dus dan kan ik die van jullie extra vertroetelen.”
Lily schiet in de lach. “Ik had ook niet anders verwacht!”
Onrustig ligt Milan op bed, naast een slapende Roxy. Ze kan nu ieder moment bevallen en Milan is aan
de ene kant heel ongeduldig, maar aan de andere kant hoopt hij dat de baby nog een tijdje
rustig blijft waar hij of zij zit, aangezien hij zo moet werken.
Challengefields 8
Wanneer hij de carpool hoort, komt hij met een zucht overeind. “Kom op, kleintje, wacht maar tot
papa weer thuis is.” fluistert hij voor hij zich omkleedt en naar de carpool gaat.
Maar natuurlijk, aan het begin van de middag voelt Roxy dat de baby eruit wil.
“Lekkere timing, kleintje.” zegt Roxy, maar de baby trekt zich daar natuurlijk niks van aan.
Binnen de kortste keren houdt Roxy de baby in haar handen.
“Hallo lieverd.”
“Wat ben je mooi. De ogen van je papa, mijn huidskleur, en het bruine haar van je overgrootmoeder
Christine.” zegt Roxy zachtjes tegen het kleintje. Stilletjes telt ze alle vingertjes en teentjes.
“Je bent helemaal compleet, ventje.” zegt Roxy en ze geeft het jongetje in haar armen een kusje. “Je
bent helemaal perfect, mijn kleine Romeo.”
Een paar uur later komt Milan thuis. Hij snelt meteen naar Roxy toe en ziet dat ze haar gewone kleding
weer aan heeft. “Ben je… Is de baby…?” stamelt hij.
“Ga maar kijken.” zegt Roxy glimlachend.
Voor de eerste keer sinds hij thuis is gebruikt hij de teleportatietechniek die hij van de ninja heeft
geleerd om zich snel naar de babykamer te verplaatsen.
“Wauw, ik heb een zoontje.” zegt Milan en hij tilt Romeo op om hem te knuffelen. “Jij bent mijn grote
jongen, Romeo.”
Natuurlijk duurt het niet lang voor Esmay en Kristof hun eerste kleinkind komen bezoeken. “Inderdaad,
je hebt het bruine haar van mijn moeder.” zegt Esmay terwijl Romeo vrolijk tegen zijn oma
brabbelt. “Toch bijzonder hoe genen kunnen worden doorgegeven.”
“Maar Romeo is ook bijzonder.” zegt Kristof trots. “Ja, jij bent een bijzonder ventje, Romeo.”
Na hun kleinzoon nog even vertroeteld te hebben, legt Esmay Romeo terug in zijn bedje en gaan zij en
Kristof naar Milan toe.
“Hij is prachtig, lieverd.” zegt Esmay.
“Bedankt, mam. En ik moest van Roxy zeggen dat ze blij is dat jullie zijn gekomen, maar ze was te moe,
ze is gaan slapen.”
“Dat geeft niet.” zegt Kristof. “Ze heeft ons een kleinzoon gegeven, dus nu mag ze alle rust nemen die
ze maar wil.”
“Komen jullie? Magda is het ontbijt aan het maken.” klinkt Ruben‟s stem buiten de kamer van Jason en
Kelsi.
Slaperig opent Jason zijn ogen. “Ja, ja, we komen.” zegt hij luid genoeg om hoorbaar te zijn voor
Ruben en voorzichtig maakt hij Kelsi wakker.
Studenten-
vereniging
van Velds
Zuchtend komt Kelsi overeind. “Hoe kan Magda zo vroeg al actief genoeg zijn om een ontbijt te
maken?”
“Zij is eerder gaan slapen, weet je nog? Zij en Ruben hebben dit semesters vroege colleges, dus ze
moeten wel vroeg op.”
“Dan hoeven ze ons nog niet wakker te maken.” moppert Kelsi, waar Jason om moet lachen. “En jij
bent ook te vrolijk voor iemand die net wakker is.”
Grinnikend loopt Jason om het bed heen en neemt hij Kelsi in zijn armen. “Kom op, zo erg is het niet.
Vergeet niet dat als Magda het ontbijt maakt, ze pakkenkoeken bakt.”
“Komen ze eraan?” vraagt Magda als Ruben de keuken inkomt.
“Ja. Nou ja, als Jason Kelsi wakker kan krijgen, komen ze eraan. Je weet dat Kelsi niet van vroeg
opstaan houdt.”
“Dat vond ze nooit leuk.” zegt Sil. “Ze vond het enige vervelende aan school dat het zo vroeg begon.”
“Het is te zien dat jullie samen zijn gaan shoppen.” zegt Ruben wanneer iedereen met een bord
pannenkoeken aan tafel zit. “Alle drie dezelfde pyjama‟s.”
Kelsi en Magda kijken elkaar aan en rollen tegelijk met hun ogen.
“We wilden juist iets hebben wat op elkaar leek omdat jullie ook dezelfde pyjamabroeken dragen.”
zegt Magda.
“Hé!” roept Sil, terwijl Lonneke juist zit te giechelen. “Die broeken waren gewoon hier in huis, dus we
vonden het onzin om nog andere pyjama‟s aan te schaffen.”
“Je bent gewoon te lui, Sil.” plaagt Kelsi.
“Genoeg.” zegt Magda snel, voordat het omslaat in een hele morgen gekibbel tussen Kelsi en Sil. “Kom
op, we hebben vanavond weer een feestje, dus het is geen tijd voor ruzie. Jason, wil jij straks de
bellenblaas even nakijken?”
“Ja hoor, doe ik.” zegt Jason en dan wordt er rustig verder gegeten.
Gefrustreerd mept Ilse op de toetsen van het toetsenbord. Ze werkt aan een verhaal, maar eigenlijk is
ze er met haar hoofd niet bij.
Challengefields 7
„Ik weet echt niet wat ik nou wil of wat ik het beste kan doen. Nu ik heb gezien hoe dol Roxy en Milan
zijn op hun zoontje, krijg ik meer het gevoel dat ik dat ook wil, een kindje van mij en Jasper.‟
„Maar ik wil ook werken, carrière maken, geld verdienen. En kan dat wel allebei? Een kindje liefdevol
opvoeden en tegelijk ook hard werken? Of is dat teveel?‟
Ilse schudt haar hoofd en probeert verder te schrijven, maar echt lukken wil het niet. Wanneer Jim
thuiskomt, heeft ze amper iets erbij.
“Gaat het wel?” vraagt Jim, die aanvoelt dat er iets is.
“Ja, ik uhm…” mompelt Ilse. “Jim, hoe zou jij het vinden als er hier een kindje in huis zou komen?”
“Ik zou het erg leuk vinden, ik ben namelijk dol op kleintjes.” zegt Jim glimlachend. “Hoezo?”
“Oh, uhm, zomaar.” zegt Ilse ontwijkend.
Met een veelzeggend lachje op zijn gezicht loopt Jim de keuken in.
Laar die avond komt Jasper blij thuis, met een promotie op zak, waar hij meteen zijn levenswens mee
haalt. Jim en Ilse zijn al naar bed, dus Jasper gaat ook meteen de slaapkamer in.
Wanneer Jasper in bed kruipt, kijkt Ilse slaperig op. “En, heb je die promotie gekregen?”
“Natuurlijk, wat dacht je dan?” zegt Jasper terwijl hij zijn arm om Ilse heenslaat.
“Ik wist wel dat het je zou lukken.”
“Het is echt te merken dat het bijna zomer is.” zegt Britt terwijl ze met haar voet in het water wiebelt.
“Zo‟n binnenzwembad is toch echt een geweldig iets. En we hebben allebei een zwembad in huis,
dus we kunnen altijd wel ergens zwemmen.”
Challengefields 2
“Je bent echt een waterrat, weet je dat?”
Britt lacht. “Dat weet ik, zo noemt Ruben me ook wel eens.” Glimlachend kijkt ze naar buiten. “Je hebt
hier ook een mooi uitzicht, zeg. En geen buren die naar binnen gluren.”
“En geen glurende buren hebben heeft zo zijn voordelen.” zegt Tim en hij verplaatst zijn hand van zijn
knie naar het been van Britt.
“Uhm, Tim?”
“Ja?” vraagt Tim en hij wrijft zachtjes over Britt‟s been.
“Wat doe je?”
“Is dat niet duidelijk?”
Britt schuift snel bij Tim weg en staat op. “Ik weet niet of dit wel zo‟n goed idee is.” zegt ze zachtjes en
ze slaat haar armen om zich heen.
“Hoezo?” vraagt Tim en hij staat ook op. “We kennen elkaar al beter dan sommige stelletjes die al
jaren samen zijn. En ik vind je leuk Britt. Heel erg leuk.”
Britt doet voorzichtig een stapje naar achter en kijkt de andere kant op. “Ik denk niet dat het een goed
idee zou zijn. Ik wil je geen pijn doen, maar ik denk niet dat ik zou kunnen leven met een vast
vriendje. Je hebt zelf op school wel gezien dat ik een enorme flirt ben. Dat zit gewoon in me, ik kan
dat niet uitzetten.”
“Oh…” zegt Tim zachtjes.
“Het spijt me, Tim. Maar ik blijf liever gewoon goede vrienden.” zegt Britt verontschuldigend.
Tim knikt. “Dan blijven we gewoon vrienden.”
Even staan ze in een ongemakkelijke stilte, tot Britt zegt; “Ik denk dat ik maar eens ga. Zie ik je morgen
op school weer?”
“Ja, dan zien we elkaar morgen weer.” zegt Tim en Britt gaat snel naar huis.
Jairo en Tyler gebruiken het warme weer niet om te zwemmen, maar om buiten te spelen.
“Oef.” zegt Jairo wanneer hij op de grond valt.
“Pas op, Jai! Ik kom eraan!”
Challengefields 4
Ook Tyler viel van het rek, maar de jongens proberen het snel opnieuw.
“Kom op, Jairo!” moedigt Tyler zijn broertje aan. Maar Jairo valt weer en gaat aan de kant zodat Tyler
het weer kan proberen.
“Ja, het is je gelukt!” roept Jairo wanneer Tyler de andere kant haalt.
“En als je aan de kant gaat, hoef ik me ook niet te laten vallen.” zegt Tyler lachend.
“Oeps.” zegt Jairo en hij stapt snel aan de kant. “Oh, kom mee, ik heb een idee!”
Jairo sleept Tyler mee naar de moestuin van Cisko. “Kom, we gaan opa helpen met zijn tuin. Misschien
vindt hij ons dan wel lief.”
Maar wanneer de jongens een tijdje bezig zijn, komt Cisko naar buiten. En hij is niet zo blij als de jongens
gehoopt hadden.
“Wat zijn jullie aan het doen!?”
“We helpen met je plantjes, opa.” zegt Tyler snel.
“Ophouden, nu meteen.” zegt Cisko en de jongens stoppen meteen met wat ze doen. Stilletjes lopen
ze naar hun grootvader toe.
“Jullie weten dat jullie van de tuin moeten afblijven. Luisteren jullie dan niet naar wat er gezegd
wordt?”
“Jawel, maar we wilden helpen.”
“Jullie helpen als jullie er gewoon vanaf blijven!” schreeuwt Cisko boos.
“Cisko!” roept Larissa, die op het geschreeuw van haar man is afgekomen.
Cisko draait zich om met een blik die zegt „Bemoei je er niet mee‟.
Maar Larissa trekt zich daar niks van aan. “Mee naar binnen. Nu.”
Cisko snapt dat Larissa niets wil zeggen met de jongens erbij en mokkend loopt hij achter zijn vrouw
aan. “Nou, wat is er?” vraagt hij wanneer ze boven zijn.
“Wat er is? Wat er is!? Ben jij wel helemaal lekker!?” schreeuwt Larissa.
“Wat!? Ik heb ze duidelijk gezegd dat ze uit mijn tuin moeten blijven. Daar hebben ze naar te luisteren!”
“Cisko, luister verdomme naar jezelf. Het zijn maar kinderen!”
“Dus? Ze hebben gewoon te luisteren!”
“Nu moet je ophouden! Je hebt het niet over zomaar wat kinderen, wat al erg genoeg zou zijn. Maar
je hebt het over je kleinzonen. Je eigen vlees en bloed! Ik weet dat je afkeurt wat Marnix heeft
gedaan, maar daar is niets aan te veranderen. Wat je wel kan doen, is een band opbouwen met
je kleinzonen. Het zijn twee hartstikke lieve knulletjes. Ik snap niet dat je weigert ze te leren kennen.”
Cisko‟s gezicht verandert van boos naar geschrokken en besef. “Ik… Ik…” Hij weet dat Larissa gelijk
heeft en hij kan er niks tegenin brengen. “Je… Je hebt gelijk.” mompelt hij en hij went zijn blik af.
“Eindelijk.” zucht Larissa, waarop Cisko haar weer aankijkt. “Besef je wel hoe lang ik heb moeten
wachten tot je dit eindelijk besefte?”
“Sorry…” zegt Cisko zachtjes. “Het spijt me… Hoe moet ik dit ooit goedmaken met Jairo en Tyler?”
Larissa glimlacht voorzichtig en legt haar armen om Cisko‟s nek. “Maak je niet teveel zorgen. Ze zijn
nog jong. Ze willen vooral dat je ze lief vindt en van ze houdt. Dus laat gewoon zien dat je om ze
geeft, dan komt alles goed.”
En Cisko is maar wat blij als hij merkt dat Larissa gelijk heeft. Jairo en Tyler zijn enorm blij dat hun opa nu
eindelijk laat zien dat hij om ze geeft.
“Hallo, schoonheid.” zegt Jason wanneer hij Kelsi op de overloop ziet zitten.
Kelsi kijkt over haar schouder en glimlacht. “Hoe was je college?”
Studenten-
vereniging
van Velds
“Ging wel. Het was vandaag gelukkig niet erg lastig, want het concentreren lukte niet echt.”
Kelsi kijkt haar vriend verbaast aan. “Hoe komt dat? Normaal kan je het allemaal zonder problemen
volgen.”
“Ja, maar ik was nu met mijn gedachten ergens anders.”
Kelsi ziet dat hij eigenlijk nog meer wil zeggen. “Ja?”
“Uhm, wil je even komen staan?” vraagt Jason voorzichtig.
Kelsi staat verward op en kijkt helemaal vreemd op wanneer Jason voor haar neerknielt. “Lieve Kelsi.”
begint hij. “We kennen elkaar al best lang en ik ben eigenlijk sinds we elkaar leerde kennen al dol
op je geweest. Destijds was je mijn beste vriendin, mijn maatje. In de loop van de tijd ben ik echt
van je gaan houden. Met jou wil ik de rest van mijn leven doorbrengen.”
“Dus nu wil ik je vragen, wil je met me trouwen?” Onder het spreken haalt Jason een doosje uit zijn zak
en bij het laatste opent hij het doosje.
Kelsi kijkt met grote ogen naar Jason, naar de ring, en weer terug. “Meen je dat?”
Jason knikt.
Met lichtjes trillende handen haalt Kelsi de ring uit het doosje en doet ze hem om haar vinger. Even kijkt
ze hoe hij staat, maar dan stort ze zich op Jason.
“Ja! Ja! Natuurlijk wil ik met je trouwen!” roept ze uit en Jason neemt haar gauw in zijn armen.
“Ja, ik wil heel graag met je trouwen.” zegt Kelsi nog eens als ze weer wat rustiger is. “Ik hou van je.”
“Ik hou ook van jou.”
Bij Lily en Josef thuis is een verjaardag geweest. Net als zijn zus is Bim volwassen geworden. Hij is een
mooie kater die flink op zijn vader Dodo lijkt.
Challengefields 6
Tegen de tijd dat Lily‟s zwangerschap op zijn eind loopt, heeft ze het helemaal gehad met zwanger
zijn. Ze kan niet wachten tot het kindje er is, zeker niet nadat ze Romeo heeft gezien, maar tv kijken
en computeren gaat op een moment ook vervelen.
“Echt, de programma‟s die ze overdag uitzenden slaan nergens op.”
“Dan zet je hem uit.” zegt Josef vanachter de computer.
Lily staat op en loopt een stukje naar Josef toe. “En wat moet ik dan doen? Met die kleine meid in mijn
buik kan ik niet zo veel.”
“Ik weet dat je nu niet veel kan, maar vergeet niet onze zoon er ieder moment kan zijn.” antwoordt
Josef. Het is inmiddels gewoonte geworden voor de twee om tussen de regels door te discussiëren
over het geslacht van hun kindje.
Hoofdschuddend loopt Lily de babykamer in. Het huis is wat verbouwd, waardoor Lily en Josef nu
boven slapen en de babykamer is in hun oude slaapkamer.
„Ik kan niet meer wachten tot je er bent, kleintje.‟ denkt Lily terwijl ze naar het wiegje kijkt.
Lily kijkt om als ze de deur achter zich hoort open gaan.
“Ik moet zo gaan werken.” zegt Josef en hij loopt de kamer in.
“Ja, nu ik nog steeds niet kan werken, zal jij extra je best moeten doen.” zegt Lily plagend.
Josef knikt. “Ik ben alleen bang dat ik net als Milan niet op tijd thuis zal zijn.”
Lily neemt Josef stevig in haar armen. “We zullen op je wachten, dat beloof ik.”
Laat die avond kom Josef binnenrennen, net terug van zijn werk. “Ben ik op tijd thuis?” vraagt hij
meteen.
Lily gebaart naar haar buik, die nog net zo rond is als toen Josef weg ging. “Jup. Al wordt het wel
onrustig. Volgens mij wil dit kleintje samen met mij en Silver de hoela dansen.”
“Oh, oké.” zegt Josef. “Dan… Dan ga ik nu even douchen.”
Nog geen twee uur later is het moment van de bevalling wel daar. Josef kijkt hulpeloos toe terwijl hij
vraagt of hij iets kan doen en Silver raakt in paniek. Bim is de enige die rustig blijft en hij richt zich
dan ook op belangrijke zaken, zoals eten.
Ondanks de weinige hulp van de drie „mannen‟ in huis, houdt Lily even later haar kindje vast.
“Hallo kleintje.” zegt Lily terwijl de baby haar aanstaart. “Is het vreemd om je moeder nu eens van de
buitenkant te zien?” vraagt Lily lachend. Het kleintje pruttelt alleen een beetje als antwoord.
Glimlachend knuffelt Lily het kleine meisje. “Het went vanzelf, meisje. Over een tijdje weet je niet
beter.”
“Een… Een dochter?” vraagt Josef zachtjes.
“Jup.” zegt Lily en ze loopt naar Josef toe. “Hier, hou haar maar vast.”
Voorzichtig neemt Josef de kleine meid van Lily over. “Ze is prachtig.” zegt hij trots.
“Ja, onze kleine Ruby is een mooi meisje.” zegt Lily met een gelukkige blik op haar gezicht als ze ziet
hoe Josef Ruby voorzichtig knuffelt. “Heel mooi…”
Dat was de update voor deze keer.
Ja, generatie vier bestaat nu uit vier kinderen;
Jairo, Tyler, Romeo en Ruby.
Ik ben al dol op alle vier.
En ja, Romeo‟s bruine haar komt helemaal van Christine.
Dat was voor mij een leuke verrassing, ik wist niet dat Milan genen voor bruin haar had.
Nu hoop ik alleen dat Generatie 5 uiteindelijk wat blond en rood haar zal geven.
*Moppert op het dominante zwarte en bruine haar.*
Tot later!
Xx Marieke.
