Είδος: Εφημερίδα / Κύρια / Πολιτική / ΗμερήσιαΗμερομηνία: Τετάρτη, 17-08-2011Σελίδα: 40,41 (1 από 2)Μέγεθος: 1925 cm ²Μέση κυκλοφορία: 28460Επικοινωνία εντύπου: (210) 6061.000

Λέξη κλειδί: ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011 · CONOCAOYT

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ME ΚΑΛΟ ΤΕΛΟΣ

Με την Παιδική Λογοτεχνία n Βούλα

Μάστορη άρχισε v' ασχολείται το

1974. Από το 1993 προωθεί το

«Παιχνιδομάθημα» Tns Δημιουργικής

Γραφής στο Δημοτικό, ένα

πρόγραμμα δικής της επινόησης που έχει ids στόχο τη μύηση

των παιδιών στην Παιδική Λογοτεχνία

και την ανάπτυξ των ικανοτήτων τους

στον προφορικό και γραπτό λόγο.

Μέλος Tns Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

και του Κύκλου - του Ελληνικού

Παιδικού Βιβλίου, έχει βραβευτεί από

την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, τον

Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, την Ε.Ο.Υ.Λ.Α.Α.,

τη Γυναικεία Λογοτεχνική

Συντροφιά και το υπουργείο

Πολιτισμού. Ανάμεσα στα

σαράντα, περίπου, βιβλία Tns και τα: «Ο καλεσμένο5»,

«T' αυγουστιάτικο φεγγάρι», «To

ποτάμι ζήλεψε», «Ο χιονάνθρωπος

πήρε τη μαμά», «Ενα γεμάτο μέλια

χεράκι», «Στον έβδομο ουρανό»,

«Ψίθυροι αγοριών», «To γιγαντοδαχτυλάκι

του Λέανδρου», «Η χώρα με tis δυο

πολιτείες και τις μύγδαλένιες κούνιες» και ένα μυθιστόρημα για μεγάλοι από τις εκδόσεις «Πατάκη»,

«To παραμύθι των ψυχών».

ε το που μπήκε το καλοκαίρι είχε αρχίσει να δρομολογείται

το θαύμα, το ίδιο θαύμα oncas κάθε χρόνο, έξω από την πόρτα Tns.

Εκείνη ήταν πολύ μικρή όταν για πρώτη φορά συνέβη αυτό. Τότε το είχε δει στην κορύφωσή του - εκεί, πάντα, έξω από την είσοδο του σπιτιού tous. Οταν μεγάλωσε, αποτελούσε για κείνη ένα παρήγορο σημείο αναφοράβ - αυτό το θαύμα.

Αλλά και το δικό Tns θαύμα, το προσωπικό Tns θαύμα, καλοκαίρι είχε επιτελεστεί - μετά από εννέα μήνεβ κύησηβ. Κανει^ δεν μπορούσε να πιστέψει ότι εκείνο το τριανταφυλλένιο

μωρό είχε βγει από τα δικά Tns σωθικά - ούτε καν n ίδια, παρόλο που είχε γίνει τόσες φορές μάρτυρας του «άλλου» θαύματος.

Με το που μπήκε, λοιπόν, το καλοκαίρι είχε ξεκινήσει ξανά εκείνο

το θαύμα έξω από την είσοδο του σπιτιού ms. Πάνω στους αγκαθωτούς τρούλουβ του Echinopsis oxygona είχαν ξεφυτρώσει χνουδωτά μενεξεδένια

μπουμπούκια, τα οποία μέρα με τη μέρα αποκτούσαν έναν ολοένα και mo μακρύ μίσχο με την ίδια υφή και το ίδιο χρώμα.

Κι εκείνη τα παρακολουθούσε κάθε μέρα κρατώνταβ από το χέρι την τετράχρονη τώρα καλλονή κόρη Tns.

Εκείνη ποτέ Tns δεν ήταν όμορφη -τουλάχιστον με την έννοια Tns κλασικής

ομορφιάς. Και ήταν πάντα λιπόσαρκη. Ακόμη και στην εγκυμοσύνη

Tns - κι as την πίεζε n μάνα Tns να φάει λίγο παραπάνω, μην και χωνέψει,

τάχα, ο οργανισμόε Tns το έμβρυο. Τώρα n μάνα Tns δε ζούσε να δει την όμορφη εγγόνα Tns.

Είκοσι τρεΐ5 Ιουνίου, 2011. Απόγευμα. Ανθισε ο κάκκ^-φρουρός Tns

nopTas-ms γιορτάζοντας πανηγυρικά το καλοκαίρι! Οι λεπτόμακροι μίσχοι κατέληγαν σε ροζ αραχνο-ύφαντους, λες, Kpivous, των οποίων τα κωνικά πέταλα φάνταζαν σαν ακροδάχτυλα δαντέλας.

«Ομως κι αυτά είναι αιχμάλωτα Tns Bapiftmas* σκέφτηκε χαιρέκακα, λε5, σφίγγοντας ελαφρά το χέρι Tns

Kopns Tns. «Η δύναμη Tns Βαρύτητας επηρεάζει

τα πάντα επάνω στη Γη κι αποτελεί την αιτία για την οποία, για

παράδειγμα, τα μήλα πέφτουν στο έδαφοε ή n σάρκα uas "κρεμάει"».

Κοίταξε με οίκτο τώρα τα άνθη του

ΚοίταΣε με οίκτο τώρα τα άνθη του κάκτου. Ο λεπτ05 μακρύ$ pioxos tous έγερνε σαν του Πύργο Tns fli'Zas, ο onoios ωστόσο έχει καταφέρει μέχρι τώρα ya νικήσει τη Βαρύτητα...

κάκτου. Ο λεπτόε μακρύ5 μίσχοε tous έγερνε σαν τον Πύργο Tns Πίζας, ο onoios ωστόσο έχει καταφέρει μέχρι τώρα να νικήσει τη Βαρύτητα...

κείνη από μικρή δεν έτρωγε «όλο το φαγητό» Tns, και όχι, φυσικά, επειδή ήξερε τότε ότι

Lοσο μεγαλύτερη είναι n μάζα των αντικειμένων,

i τόσο μεγαλύτερη είναι και n έλξη Tns Tns.

Ηταν γενικά λιγόφαγη, όσο κι αν την προέτρεπε ή την πίεζε n μητέρατηβ «να (pas για να μεγαλώσει». Από ένστικτο

εκείνη, ακόμη και τότε, ήξερε ότι μεγαλώνω σημαίνει γερνάω, και δεν ήθελε, φυσικά, να γεράσει.

Οίκτιρε τώρα τα άνθη του κάκτου που φαίνονταν να προσπαθούν, λε5, να ξεφύγουν από την έλξη Tns Βαρύτητα8

επιστρατεύοντα3 την ελαφρότητα της λΟυλουδένιας unoaraoris

τους. Εκείνη στην εφηβεία Tns είχε καταλήξει

ανορεξική. Χωρίς να συσχετίζει, ακόμη και τότε, την άρνησή Tns για τροφή με το φυσικό νόμο Tns Βαρύτηtos.

Απλά μισούσε το βάροβ τηβ.Τώρα το μισούσε συνειδητά.

Και προσπαθούσε καθημερινά να ξεφύγει και n ίδια από την έλξη της Bapiftmas επιστρατεΰοντα5 την ελαφρότητα

της unooraans της, οικτίροvras ταυτόχρονα τον εαυτό Tns για τη

ματαιότητα aurns Tns προσπάθεια5.

Iii c Jo / Iii Ο t) s «Δεν ξεγελιέται n Βαρύτητα - ούτε

ο Xpovos» ψιθύρισε στα άνθη του κάκτου σκύβοντα5 να τα μυρίσει. «Ούτε με την ομορφιά oas ούτε με την αλαφράδα oas ούτε με το μεθυστικό

άρωμά oas θα καταφέρετε τίποτε».

Εκείνη έχει νικηθεί και από τη Βαρύτητα και από το Χρόνο. Στα σημεία

μέχρι τότε. Και είχε αποδεχτεί την ήττα Tns - ειδικά μόλις είχε συνειδητοποιήσει

την παντοδυναμία του

Χρόνου. «Ο Xpovos είναι ένα ποτάμι που κυλά μέσα από τα χέρια μα5 σαν νερό» συνήθιζε να λέει στην κόρη Tns σαν χτένιζε τα μεταξένια μαλλιά Tns. «Δεν υπάρχει σταθερό παρόν, διότι αυτό το παρόν είναι ήδη παρελθόν.

www.clipnews.gr

Είδος: Εφημερίδα / Κύρια / Πολιτική / ΗμερήσιαΗμερομηνία: Τετάρτη, 17-08-2011Σελίδα: 40,41 (2 από 2)Μέγεθος: 1925 cm ²Μέση κυκλοφορία: 28460Επικοινωνία εντύπου: (210) 6061.000

Λέξη κλειδί: ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ

CONOCAOYT · Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011 ΑΦΙΕΡΩΜΑ 41

ΒΟΥΛΑ ΜΑΣΤΟΡΗ

Μια πλειάδα σύγχρονων Ελλήνων συγγραφέων υπογράφουν καθημερινά και αποκλειστικά για το «E9vos» «Μια ιστορία με καλό τέλοε». Επειδή n £ωή έχει το χρώμα, το αίσθημα και την έκβαση -γιατί όχι;- που εμεί5 Tns δίνουμε.

Διότι είναι ανοιχτή στο ενδεχόμενο και το αναπάντεχο.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ

> ψμ ι j . t / β

i rfiil

i m s

L* - #

;.' J · f i

f ¦> f' ii : - -1-.-M

/; ,1 fi i'

's oxygona*! Οταν λέμε ότι n ώρα είναι δέκα

και μισή δεν είναι πια δέκα και μισή». Και n μικρή την άκουγε σοβαρά, μην καταλαβαίνοντας αλλά νιώθονταε τη βαρύτητα των λέξεων.

Είκοσι τέσσεριε Ιουνίου, 2011. Εκείνη βγήκε στην πόρτα κρατώνταβ πάντα από το χέρι την κόρη Tns. Ηξερε από πριν τι θα έβλεπαν. Κάθε χρόνο έτσι γινόταν - μόνο είκοσι τέσσερα ώρε5 διαρκούσε το θαύμα του κάκτουφρουρού.

Τα κοτσάνια των ανθών του είχαν γείρει παράλληλα με τη γη, ξαπλωμένα

σαν φακίρηδεε πάνω otous αγκαθωτούβ τρούλοι και τα δαντελωτά

λουλουδένια χωνιά είχαν κλείσει. To καλοκαίρι είχε τελειώσει γΓ

αυτά...

Αν τίποτε δεν τελείωνε, δε θα υπήρχε παρελθόν. Αν τίποτε δεν πλησίαζε,

δε θα υπήρχε μέλλον. Αν τίποτε δεν υπήρχε, δε θα

υπήρχε και παρόν. Ctyoos, nous είναι δυνατόν να υπάρχει το παρελθόν και το μέλλον, αφού το παρελθόν πέρασε και το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμη; Από την άλλη, αν το παρόν ήταν πάντα

παρόν και δεν κυλούσε, το παρελθόν δε θα ήταν xpovos αλλά αιωνιότητα.

«Ο Xpovos είναι ένα ποτάμι που κυλά μέοα από τα χέρια pas σαν νερό» συνήθιζε να λέει στην κόρη Tns... «Λεν υπάρχει σταθερό παρόν, διότι αυτό το παρόν είναι ήδη παρελθόν»

Αλλά, αν ήταν το παρόν μόνο xpovos, διότι κυλά στο παρελθόν, nobs

μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει; Υπάρχει, μόνον διότι κάποια

στιγμή θα πάψει να υπάρχει. To μόνο, λοιπόν, που μπορούμε

να βεβαιώσουμε είναι ότι ο xpovos οδηγεί στη μη-ύπαρξη.*2

Ηκόρη Tns χάιδεψε τρυφερά τα μαραμένα

λουλούδια και μετά έστρεψε και την κοίταξε ερωτηματικά.

«Υπάρχουμε «Hk «*Μ*μόνο γιατί κάποια στιγμή θα πάψουμε να υπάρχουμε» Tns είπε εκείνη.

Και n κόρη κούνησε το κεφάλι Tns. Μπορεί να μην κατάλαβε πάλι, αλλά ένιωσε το βάρο5 των λέξεων.

«To καλό σε τούτη την ιστορία, κόρη μου», θα ήθελε ακόμη να Tns πει, «είναι ότι στην πραγματικότητα ο χώροδ που βιώνουμε είναι μια σειρά τόπων και ο xpovos μια σειρά φευγαλέων

στιγμών. Στην πραγματικότητα εμείβ είμαστε ο xpovos», αλλά

το άφησε αυτό για το μέλλον - καίτοι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει το μέλλον,

αφού δεν έχει έρθει ακόμη...

*l.Echinopsis oxygona = είδος κάκτου

*2. Αγίου Αυγουστίνου, Εξομολογήσεις, Xl, 14

b ΧΟΥΑΝ ΜΙΡΟ Ο υπερρεαλισμέ

του Χουάν Μιρό σε συνάρτηση

με την ιστορία ενός

κάκτου και ms £u>0s που

μετασχηματίζεται, ανθίζει,

μαραίνεται και Ξανανθίζει στην ιστορία Tns Βούλας Μάστορη.

www.clipnews.gr