Karta (sylabus) modułu/przedmiotu - wm.pollub.pl · W14 Deep learning w neurocybernetyce. ... Metody dydaktyczne 1 Wykład informacyjny z użyciem prezentacji multimedialnych 2 Laboratorium:

Karta (sylabus) modułu/przedmiotu

Inżynieria biomedyczna

Studia I stopnia

Przedmiot: Neurocybernetyka

Rodzaj przedmiotu: Obieralny

Kod przedmiotu: S05 IB1 37 M1

Rok: III

Semestr: V

Forma studiów: Studia stacjonarne

Rodzaj zajęć i liczba godzin w semestrze: 60

Wykład 30

Ćwiczenia

Laboratorium 30

Projekt

Liczba punktów ECTS: 4

Sposób zaliczenia: Zaliczenie

Język wykładowy: Polski

Cel przedmiotu

C1 Zapoznanie studentów z podstawami neuro-anatomii, neuro-fizjologii w ujęciu inżynierskim

C2 Zapoznanie studentów z zastosowaniem metod analizy sygnałów i obrazów oraz systemów

fizjologicznych w neuro-inżynierii

C3 Zapoznanie studentów z zastosowaniem klinicznym nabytej wiedzy

Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji

1 Ma podstawową wiedzę w zakresie podstaw informatyki i technik informacyjno-

komunikacyjnych

2 Ma podstawową wiedzę z matematyki, fizyki

3 Ma podstawową wiedzę z anatomii oraz fizjologii

4 Ma świadomość roli wiedzy o modelowaniu graficznym w praktyce inżynierskiej

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy:

EK 1 Potrafi wykorzystywać narzędzia informatyczne do analizy danych neurofizjologicznych oraz

neuroanatomicznych

EK 2 Zna podstawowe zagadnienia neuro-nauk

W zakresie umiejętności:

EK 3 Potrafi dobrać metody nieuobrazowania do danej jednostki chorobowej

W zakresie kompetencji społecznych:

EK 4 Rozumie rolę inżyniera biomedycznego, jako wsparcia systemu zdrowia

Treści programowe przedmiotu

Forma zajęć – wykłady

Treści programowe

W1 Wprowadzenie do przedmiotu. Definicja Neuronauk. Cele edukacyjne. Treści nauczania.

Osiągnięcia i umiejętności, jakie powinien posiadać słuchacz po odbyciu wykładów.

W2 Rola neurocybernetyki w inżynierii biomedycznej i zagadnienia z nią związane.

W3 Systemy fizjologiczne.

W4 Zasada modelowania wybranych systemów neurologicznych.

W5 Mechaniczne aspekty systemów fizjologicznych.

W6 Zastosowanie Bond graph.

W7 Neuron, jako element obliczeniowy.

W8 Tworzenie matematycznych modeli neurofizjologicznych.

W9 Wybrane metody nieuobrazowania.

W10 Zastosowanie metod numerycznych w neurocybernetyce.

W11 Neurocybernetyka w Psychiatrii.

W12 Neurocybernetyka w leczeniu nowotworów.

W13 Neuro-okulistyka.

W14 Deep learning w neurocybernetyce.

Forma zajęć – laboratoria

L1 Zajęcia wprowadzające. Organizacja i przebieg ćwiczeń. Szkolenie BHP.

L2 Zapoznanie się z oprogramowaniem wspomagającym prace Neuro-inżyniera.

L3 Modelowanie systemów fizjologicznych.

L4 Analiza wybranych systemów neuro-fizjologicznych.

L5 Równania Maxwella w neuronaukach.

L6 Obliczanie modelu Bond Graph.

L7 Wprowadzenie do segmentacji źródeł sygnału neurofizjologicznego.

L8 Analiza sygnału EEG w oparciu o charakterystykę kliniczną.

L9 Analiza sygnału ECOG.

L10 Analiza wyników anizotropii frakcyjnej.

L11 Clustering dla sieci Neuronowej.

L12 Connectome

L13 Analiza wyników BOLD w ujęciu dyskoneksji.

L14 Klasyfikacja wyników badań.

Metody dydaktyczne

1 Wykład informacyjny z użyciem prezentacji multimedialnych

2 Laboratorium: metoda praktyczna oparta na obserwacji i analizie, metoda aktywizująca

związana z praktycznym działaniem studentów w celu rozwiązania postawionych problemów.

Obciążenie pracą studenta

Forma aktywności Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności

Godziny kontaktowe z Wykładowcą,

w tym:

65

udział w wykładach

udział w laboratoriach

konsultacje

30

30

5

Praca własna studenta, w tym: 35

przygotowanie do laboratorium

wykonanie projektu

przygotowanie do zaliczenia wykładów

15

15

5

Łączny czas pracy studenta 100

Sumaryczna liczba punktów ECTS dla

przedmiotu, w tym:

4

Liczba punktów ECTS w ramach zajęć

o charakterze praktycznym (ćwiczenia,

laboratoria, projekty)

2

Literatura podstawowa

1 Tadeusiewicz R.: Neurocyberentyka Teoretyczna Warszawa 2009

2 Squire Larry et. al.: Fundamental Neuroscience. Wyd. Elsevier. 2012

3 Alex Fornito et.al.: Fundamentals of Brain Network Analysis. Elsevier 2016.

Literatura uzupełniająca

1 Bin He: Neural Engineering. Wyd. Kluvert 2003

2 Brzóska J., Dorobczyński L.: Matlab. Środowisko obliczeń naukowo-technicznych. Wyd.

MIKOM Warszawa 2005

...

Macierz efektów kształcenia

Efekt

kształcenia

Odniesienie

danego efektu

kształcenia do

efektów

zdefiniowanych

dla całego

programu (PEK)

Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Metody

dydaktyczne

Metody

oceny

EK 1 IB1A_W01

IB1A_W08

IB1A_W015

IB1A_U02

IB1A_K01

C1, C2, C3 W1 – W14

L1 – L13 1, 2

O1, O2,

O3

EK 2 IB1A_W01

IB1A_W08

IB1A_W015

IB1A_U02

IB1A_K01

C1, C2, C3 W1 – W14

L1 – L13 1, 2

O1, O2,

O3

EK 3 IB1A_W01

IB1A_W08

IB1A_W015

IB1A_U02

IB1A_K01

C1, C2, C3 W1 – W14

L1 – L13 1, 2

O1, O2,

O3

EK4 IB1A_W01

IB1A_W08

IB1A_W015

IB1A_U02

IB1A_K01

C1, C2, C3 W1 – W14

L1 – L13 1 O2

Metody i kryteria oceny

Symbol metody

oceny

Opis metody oceny Próg zaliczeniowy

O1 Zaliczenie pisemne z ćwiczeń 50%

O2 Zaliczenie pisemne z wykładów 60%

O3

Sprawozdania z wykonanych doświadczeń laboratoryjnych 100%

Autor programu: dr inż. Jarosław Zubrzycki, mgr inż. Kamil Jonak

Adres e-mail: [email protected], [email protected]

Jednostka

organizacyjna:

Instytut Technologicznych Systemów Informacyjnych



Studia I stopnia

Przedmiot: Biocybernetyka


Kod przedmiotu: S05 IB1 37 M2

Rok: III

Semestr: V



Wykład 30

Ćwiczenia

Laboratorium 30

Projekt




Cel przedmiotu

C1 Zapoznanie studentów z podstawami biosystemów.

C2 Zapoznanie studentów z zastosowaniem metod analizy systemów fizjologicznych w inżynierii

biomedycznej.

C3 Zapoznanie studentów z zastosowaniem klinicznym nabytej wiedzy


1 Ma podstawową wiedzę w zakresie podstaw informatyki i technik informacyjno-

komunikacyjnych

2 Ma podstawową wiedzę z matematyki, fizyki

3 Ma podstawową wiedzę z anatomii oraz fizjologii

4 Ma świadomość roli wiedzy o modelowaniu graficznym w praktyce inżynierskiej

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy:

EK 1 Potrafi wykorzystywać narzędzia informatyczne do analizy danych neurofizjologicznych oraz

neuroanatomicznych

EK 2 Zna podstawowe zagadnienia związane z analizą numeryczną systemów fizjologicznych


EK 3 Potrafi zbudować cyfrowy model fizjologiczny dla danej jednostki chorobowej


EK 4 Rozumie rolę inżyniera biomedycznego, jako wsparcia systemu zdrowia



Treści programowe

W1 Wprowadzenie do przedmiotu. Definicja Biocybernetyki. Cele edukacyjne. Treści nauczania.

Osiągnięcia i umiejętności, jakie powinien posiadać słuchacz po odbyciu wykładów.

W2 Rola biocybernetyki w inżynierii biomedycznej i zagadnienia z nią związane.

W3 Systemy fizjologiczne.

W4 Zasada modelowania wybranych systemów fizjologicznych.

W5 Mechaniczne aspekty systemów fizjologicznych.

W6 Energetyczne aspekty systemów fizjologicznych.

W7 Zastosowanie Bond graph.

W8 Tworzenie matematycznych modeli neurofizjologicznych.

W9 Fizjologiczne modele ze sprzężeniem zwrotnym.

W10 Zastosowanie metod numerycznych w tworzeniu modeli.

W11 Modele w biomechanice.

W12 Modele w układach krwionośnych

W13 Neuro-modele

W14 Klasyfikatory w biocybernetyce



L2 Zapoznanie się z oprogramowaniem wspomagającym prace w biocybernetyce.

L3 Modelowanie systemów fizjologicznych.

L4 Analiza wybranych systemów neuro-fizjologicznych.

L5 Równania Maxwella w neuronaukach.

L6 Obliczanie modelu Bond Graph.

L7 Wprowadzenie do segmentacji źródeł sygnału fizjologicznego.

L8 Transformata Laplaca.

L9 Przestrzeń fazowa.

L10 Wykresy Bodego

L11 Systemy wizyjne w Matlabie.

L12 Connectome

L13 Analiza wyników BOLD w ujęciu dyskoneksji.

L14 Klasyfikacja wyników badań.

Metody dydaktyczne


2 Laboratorium: metoda praktyczna oparta na obserwacji i analizie, metoda aktywizująca

związana z praktycznym działaniem studentów w celu rozwiązania postawionych problemów.




w tym:

65



konsultacje

30

30

5



wykonanie projektu


15

15

5



przedmiotu, w tym:

4




2


1 Kincaid D., Cheney W., Analiza numeryczna, Wyd. Naukowo-Techniczne, Warszawa 2005

2 Mrozek B., Mrozek Z., Matlab i Simulink. Poradnik użytkownika, Wyd. HELION, Gliwice

2005

3 Bjorck A., Dahlquist G., Metody nmeryczne, PWN, Warszawa 1987


1 Legras J., Praktyczne metody analizy numerycznej, Wyd. Naukowo-Techniczne, Warszawa

1975

2 Brzóska J., Dorobczyński L., Matlab. Środowisko obliczeń naukowo-technicznych. Wyd.

MIKOM Warszawa 2005

...


Efekt

kształcenia

Odniesienie

danego efektu

kształcenia do

efektów

zdefiniowanych

dla całego

programu (PEK)

Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Metody

dydaktyczne

Metody

oceny

EK 1 IB1A_W01

IB1A_W08

IB1A_W015

IB1A_U02

IB1A_K01

C1, C2, C3 W1 – W14

L1 – L13 1, 2

O1, O2,

O3

EK 2 IB1A_W01

IB1A_W08

IB1A_W015

IB1A_U02

IB1A_K01

C1, C2, C3 W1 – W14

L1 – L13 1, 2

O1, O2,

O3

EK 3 IB1A_W01

IB1A_W08

IB1A_W015

IB1A_U02

IB1A_K01

C1, C2, C3 W1 – W14

L1 – L13 1, 2

O1, O2,

O3

EK4 IB1A_W01

IB1A_W08

IB1A_W015

IB1A_U02

IB1A_K01

C1, C2, C3 W1 – W14

L1 – L13 1 O2


Symbol metody

oceny



O2 Zaliczenie pisemne z wykładów 60%

O3

Sprawozdania z wykonanych doświadczeń laboratoryjnych 100%

Autor programu: dr inż. Jarosław Zubrzycki, mgr inż. Kamil Jonak

Adres e-mail: [email protected], [email protected]

Jednostka

organizacyjna:

Instytut Technologicznych Systemów Informacyjnych



Studia I stopnia

Przedmiot: Automatyka i robotyka

Rodzaj przedmiotu: Obowiązkowy

Kod przedmiotu: S05 IB1 38 00

Rok: III

Semestr: V



Wykład 30

Ćwiczenia

Laboratorium 30

Projekt


Sposób zaliczenia: Egzamin


Cel przedmiotu

C1 Przekazanie wiedzy z zakresu podstaw automatycznych układów sterowania i regulacji oraz

robotyki

C2 Zapoznanie studentów z podstawami modelowania matematyczno - fizycznego układów

sterowania i regulacji, wyznaczanie transmitancji oraz własności statycznych i dynamicznych

członów układów regulacji automatycznej, zapoznanie z układami logicznymi


1 Matematyka - rachunek różniczkowy, funkcje zmiennej zespolonej

2 Fizyka, mechanika

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy:

EK1 Student wie i rozumie pojęcie i znaczenie układów regulacji automatycznej i robotyki

EK2 Student potrafi zbadać i ocenić stabilność układów regulacji


EK3 Student analizuje własności statyczne i dynamiczne członów i układów regulacji automatycznej

i robotów

EK4 Student potrafi wyznaczyć i zbudować układ sterowania logicznego


EK5 Student zachowuje ostrożność w wyrażaniu opinii nt badanego układu regulacji automatycznej

EK6 Student zachowuje otwartość na współpracę w kolektywie



Treści programowe

W1 Sterowanie w układzie otwartym i zamkniętym, sprzężenie zwrotne, regulacja. Układ

automatyki, element, obieg oddziaływań i informacji, sygnał, schemat blokowy. Elementy

funkcjonalne układu automatyki. Statyka i dynamika elementu - układu. Model matematyczny

elementu – układu.

W2 Opis matematyczny podstawowych członów układów automatyki w dziedzinie czasu i zmiennej

zespolonej. Transmitancja operatorowa.

W3 Klasyfikacja zachowań dynamicznych: człony proporcjonalne, inercyjne, inercyjne wyższych

rzędów, całkujące, różniczkujące, oscylacyjne, opóźniające; przykłady techniczne. Modele

matematyczne dynamiki, charakterystyki statyczne. Przebiegi przejściowe podstawowych

członów układów automatyki.

W4 Wyznaczanie transmitancji wypadkowych schematów blokowych. Transmitancja widmowa.

Charakterystyki amplitudowo-fazowe.

W5 Pojęcie stabilności, warunki stabilności układów liniowych. Kryterium stabilności Hurwitza,

Michałowa.

W6 Kryterium stabilności Nyquista, zapasy stabilności. Ocena jakości regulacji.

W7 Podstawowe wiadomości o układach przełączających. Algebra Boole'a.

W8 Funkcje logiczne i ich schematy.

W9 Historia rozwoju robotyki – pierwsze manipulatory i roboty przemysłowe

W10 Definicje i klasyfikacja robotów. Podstawowe zespoły i układy robotów przemysłowych

W11 Napędy i mechanizmy przekazywania ruchu stosowane w robotach. Chwytaki robotów

W12 Kinematyka manipulatorów

W13 Sterowanie robotów medycznych

W14 Aspekty wprowadzania robotów do medycyny

W15 Przykładowe roboty medyczne


Treści programowe

L1 Własności transformacji Laplace'a. Rozkład na sumę ułamków prostych.

L2 Rozwiązywanie równań różniczkowych przy pomocy rachunku operatorowego.

L3 Przykłady realizacji technicznej podstawowych członów układów automatyki.

L4 Wyznaczanie przebiegów sygnałów wyjściowych i ich stanów ustalonych.

L5 Określenie warunków stabilności układów automatyki.

L6 Przykłady na ocenę stabilności układów wg wybranych kryteriów

L7 Funkcje logiczne, minimalizacja, schematy.

L8 Projekt układu przełączającego i jego realizacja na stanowisku laboratoryjnym

L9 Schematy układów przełączających przy pomocy systemów funkcjonalnie pełnych

L10 Schematy układów przełączających przy pomocy zaworów rozdzielających

L11 Schematy układów logicznych przy pomocy programu Siemens Logosoft

L12 Projekt logicznego układu sterowania siłownikami dwustronnego działania

L13 Zagadnienia kinematyki prostej i odwrotnej

L14 Zrobotyzowane stanowisko do wybranych procesów

L15 Współczesne zastosowanie robotyki medycznej

Metody dydaktyczne


2 Ćwiczenia laboratoryjne oparte na analizie matematyczno - fizycznej członów i układów

regulacji oraz układów logicznych

3 Zajęcia oparte na obserwacji i analizie, metoda aktywizacyjna związana z praktycznym

działaniem studentów w celu rozwiązania postawionego problemu



Godziny kontaktowe z Wykładowcą, w tym: 65



konsultacje

30

30

5



wykonanie projektu


30

20

10



przedmiotu, w tym:

5




2


1 Żelazny M.: Podstawy automatyki. PWN – Warszawa 1976.

2 Holejko D., Kościelny W., Niewczas W.: Zbiór zadań z podstaw automatyki. Wyd.

Politechniki Warszawskiej Warszawa 1985

3 Kościelny W.: Materiały pomocnicze do nauczania podstaw automatyki. Oficyna

Wydawnicza PW,Warszawa 2001, wyd. III

4 Tchoń K., Mazur A., Dulęba I., Hossa R., Muszyński R.: Manipulatory i roboty mobilne,

Akademicka Oficyna Wydawnicza PLJ, Warszawa, 2000.

5 Morecki A., Knapczyk J.: Podstawy robotyki – teoria i elementy manipulatorów i robotów.

WNT Warszawa 1993


1 Takahashi Y.,RabinsM.J.,Auslander D.M.: Sterowanie i systemy dynamiczne.

Wyd.Naukowo-Techniczne, Warszawa 1976

2 Craig J. J.: Wprowadzenie do robotyki, WNT, Warszawa, 1995


Efekt

kształcenia

Odniesienie

danego efektu

kształcenia do

efektów

zdefiniowanych

dla całego

programu (PEK)

Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Metody

dydaktyczne

Metody

oceny

EK 1 IB1A_W01

IB1A_W04

IB1A_W06

IB1A_W11

IB1A_U11

C1, C2, C3 W1 – W15

L1 – L15 1, 2

O1, O2,

O3

EK 2 IB1A_W01

IB1A_W04

IB1A_W06

IB1A_W11

IB1A_U11

C1, C2, C3 W1 – W15

L1 – L15 1, 2

O1, O2,

O3

EK 3 IB1A_W01

IB1A_W04

IB1A_W06

IB1A_W11

IB1A_U11

IB1A_U22

C1, C2, C3 W1 – W15

L1 – L15 1, 2

O1, O2,

O3

EK 4 IB1A_W01

IB1A_W04

IB1A_W06

IB1A_W11

IB1A_U11 IB1A_U22

C1, C2, C3 W1 – W15

L1 – L15 1 O2

EK5 IB1A_W06

IB1A_W11

IB1A_U11

IB1A_K01

C1, C2, C3 W1 – W15

L1 – L15 1 O2

EK6 IB1A_W06

IB1A_W11

IB1A_U11

IB1A_K05

C1, C2, C3 W1 – W15

L1 – L15 1 O2


Symbol metody

oceny


O1 Zaliczenie pisemne z wykładów i ćwiczeń 50%

O2 Egzamin 60%

O3

Sprawozdania z wykonanych doświadczeń

laboratoryjnych

100%

Autor programu: dr hab. inż. Marian Janczarek, prof. nadzw.

Adres e-mail: [email protected]

Jednostka

organizacyjna: Wydział Mechaniczny, Instytut Technologicznych Systemów Informacyjnych


Inżynieria biomedyczna Studia I stopnia

Przedmiot: Biomateriały



Rok: III

Semestr: V



Wykład 30

Ćwiczenia

Laboratorium 30

Projekt


Sposób zaliczenia: Egzamin

Język wykładowy: Język polski

Cel przedmiotu

C1 Zapoznanie studentów z zasadami doboru materiałów na implanty oraz na

instrumentarium medyczne.

C2 Zapoznanie studentów z metodami kształtowania struktury, właściwości oraz

modyfikacji warstwy wierzchniej biomateriałów.

C3 Zapoznanie studentów z metodami badań materiałów medycznych.

C4 Zapoznanie studentów z metodami atestacji i odbioru technicznego biomateriałów.


1 Podstawowa wiedza z zakresu inżynierii materiałowej.

2 Podstawowa wiedza z zakresu anatomii.

3 Umie rozpoznać podstawowe materiały i porównać ich właściwości.

4 Ma świadomość roli wiedzy o materiałach w praktyce inżynierskiej.

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy:

EK 1 Definiuje biomateriały według różnych kryteriów.

EK 2 Opisuje właściwości i zastosowanie biomateriałów.


EK 3 Potrafi dobrać podstawowe instrumentarium dla potrzeb realizacji określonych zadań.


EK 4 Rozumie społeczną rolę ingerencji inżyniera w żywy organizm.



Treści programowe

W1

Definicja biomateriału i podstawowe wymagania stawiane tym materiałom.

Klasyfikacja wyrobów medycznych wg czasu kontaktu i rodzaj kontaktu. Stopy metali

w organizmie – skutki uboczne pierwiastków. Klasyfikacja biomateriałów o różnych

interakcjach z organizmem.

W2 Stale na implanty i instrumentarium medyczne. Sterylizacji narzędzi i przeznaczenie.

W3 Materiały do zespoleń tkanek. Materiały opatrunkowe.

W4 Stopy kobaltu i niklu dla medycyny

W5 Tytan i jego stopy dla medycyny

W6 Stopy metali szlachetnych: stopy złota i palladu. Amalgamaty

W7

Materiały ceramiczne: charakterystyka materiałów ceramicznych, materiały

ceramiczne resorbowalne w organizmie, biomateriały ceramiczne obojętne

biologicznie, materiały ceramiczne z kontrolowaną reaktywnością w organizmie.

Ceramika dla stomatologii.

W8 Stopy z pamięcią kształtu.

W9

Materiały konstrukcyjne w zaopatrzeniu ortopedycznym. Endoprotezy stawów

biodrowych i kolanowych. Protezy kosmetyczne. Sprzęt rehabilitacyjny –

materiały konstrukcyjne i pomocnicze.

W10

Korozja biologiczna. Metody pasywacji powierzchni biomateriałów. Metody inżynierii

powierzchni stosowane w wytwarzaniu biomateriałów o kontrolowanej biozgodności i

biofunkcjonalności.

W11 Metody badań materiałów medycznych. Badania in vitro i in vivo. Metody atestacji i

odbioru technicznego biomateriałów

W12 Biomateriały węglowe: węgiel aktywny, włókno węglowe, kompozyt C-C, warstwy

diamentopodobne, węgiel szklisty, nanorurki

W13 Nowoczesne biomateriały metalowe: Oxinium, piany metaliczne, metaliczne warstwy

porowate, ceramiczne warstwy.

Forma zajęć – laboratorium

Treści programowe


L2 Ogólna charakterystyka biomateriałów i implantów dla medycyny (ortopedia,

stomatologia, chirurgia)

L3 Struktura i właściwości stali austenitycznych na implanty oraz instrumentarium

medyczne

L4 Struktura i właściwości stopów kobaltu dla chirurgii i stomatologii.

L5 Stopy niklu dla stomatologii

L6 Struktura i właściwości tytanu i jego stopów dla chirurgii i stomatologii. Analiza

modyfikacji warstwy wierzchniej.

L7 Budowa twardych tkanek zębów. Tomografia komputerowa.

L8 Struktura i właściwości kompozytów do wypełnień stosowanych w stomatologii

L9 Materiały opatrunkowe i do zespoleń tkanek

L10 Dobór badań biomateriałów w oparciu o zalecenia norm ISO.

L11,

L12

Badania korozyjne elektrochemiczne metalowych biomateriałów w warunkach in

vitro.

L13 Analiza wybranych właściwości fizykomechanicznych materiałów na implanty

Medyczne

L14 Analiza wyników badań i wnioski. Odrabianie zaległych ćwiczeń.

L15 Laboratorium zaliczeniowe. Poprawa ocen z kolokwiów wprowadzających.

Wystawienie ocen końcowych, wpisy do indeksów

Metody dydaktyczne

1 Wykład z prezentacją multimedialną

2 Laboratoria prowadzone klasyczną metodą na stanowiskach doświadczalnych


Forma aktywności Średnia liczba godzin na

zrealizowanie aktywności

Godziny kontaktowe z wykładowcą, w tym: 70



konsultacje

30

30

10



wykonanie sprawozdań z badań


20

20

15


Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu, w tym: 5

Liczba punktów ECTS w ramach zajęć o charakterze

praktycznym (ćwiczenia, laboratoria, projekty) 3


1 Marciniak J.: Biomateriały, Wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice 2002

2 Błażewicz S., Stoch L. (red.): Biomateriały, Tom 4, Akademicka Oficyna Wydawnicza

Exit, Warszawa 2003

3 Surowska B.: Biomateriały metalowe oraz połączenia metal-ceramika w stomatologii, Wyd.

Politechniki Lubelskiej, Lublin 2009


1 Surowska B., Weroński A.: Struktura i właściwości biomateriałów. Wydawnictwo

Politechniki Lubelskiej, Lublin 1990.

2 Ślósarczyk A., Bioceramika hydroksyapatytowa, Polskie Towarzystwo Ceramiczne,

Kraków 1997


Efekt

kształcenia

Odniesienie danego

efektu kształcenia

do efektów

zdefiniowanych dla

całego programu

(PEK)

Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Metody

dydaktyczne

Metody

oceny

EK 1 IB1A_W05 IB1A_W16

C1 – C4 W1 – W13 1, 2 O1 – O3


C1 – C4 W1 – W13 1, 2 O1 – O3

EK 3 IB1A_U07 C1 – C4 W1 – W13 1, 2 O1 – O3

EK 4 IB1A_K06 C1 – C4 W1 – W13 1, 2 O1 – O3


Symbol

metody

oceny


O1 Zaliczenie pisemne kolokwium na ćwiczeniach

laboratoryjnych 50%

O2 Egzamin pisemny z wykładów 60%

O3 Sprawozdania z wykonanych doświadczeń

laboratoryjnych 100%

Autor programu: Dr hab. inż. Mariusz Walczak


Jednostka organizacyjna: Katedra Inżynierii Materiałowej

Karta (sylabus) przedmiotu

Inżynieria Biomedyczna

Studia I stopnia

Przedmiot: Język angielski III


Kod przedmiotu: S05 IB1 40 J1

Rok: III

Semestr: V



Wykład -

Ćwiczenia 30

Laboratorium -

Projekt

Liczba punktów ECTS: 3 ECTS


Język wykładowy: Język angielski

Cel przedmiotu

C1 Nabycie umiejętności posługiwania się słownictwem w zakresie języka angielskiego

C2 Nabycie umiejętności posługiwania się tekstem specjalistycznym w języku angielskim z

zakresu inżynierii materiałowej

C3 Nabycie umiejętności interpretacji i wypełniania dokumentacji specjalistycznej,

odnoszącej się do studiowanej dziedziny w języku angielskim.

C4

Rozszerzenie umiejętności swobodnego posługiwania się specjalistycznym językiem

mówionym w zakresie studiowanego kierunku (prezentacja, udział w dyskusji,

formułowanie opinii).

C5 Rozszerzenie i uzupełnienie kompetencji językowych w zakresie struktur gramatycznych

niezbędnych w komunikacji językowej w mowie i piśmie.


1

W nauce języka obcego wymiar godzinowy 120-200 godzin zajęć kontaktowych, w

zależności od zdolności językowych, warunków nauki i motywacji własnej studenta,

umożliwia podniesienie poziomu językowego studenta o jeden stopień zaawansowania.

Oznacza to, że:

wstępny poziom A1 prowadzi do poziomu A2

wstępny poziom A2 prowadzi do poziomu B1

wstępny poziom B1 prowadzi do poziomu B2

wstępny poziom B2 prowadzi do poziomu C1

Poziom wstępny znajomości języka sprawdzany jest w czasie pierwszych zajęć w

pierwszym semestrze nauki języka obcego.

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy:

Nie dotyczy


EK 1 Posiada umiejętności pozyskiwania informacji z baz danych, literatury oraz innych

źródeł w języku angielskim.

EK 2 Posługuje się językiem angielskim w stopniu komunikatywnym oraz pozwalającym

zdobywać wiedzę z zakresu specjalizacji inżynierii biomedycznej.

EK 3

Pracuje indywidualnie i w grupie nad realizacją zleconego zadania z zakresu tematyki

zajęć, realizuje przygotowaną pracę według przygotowanego przez siebie

harmonogramu.

EK4 Przygotowuje i przedstawia krótką prezentację w języku angielskim dotyczącą tematyki

specjalizacji.

EK5 Potrafi korzystać z komputerowego wspomagania do rozwiązywania i wizualnej

realizacji zadań z zakresu języka angielskiego.


EK6

Rozumie i ma potrzebę ciągłego kształcenia w zakresie języka angielskiego. Potrafi

zachęcić do kształcenia inne osoby z grupy jest w stanie zorganizować ich

dokształcanie.


Forma zajęć – ćwiczenia

Treści programowe

ĆW1 Relacjonowanie wypowiedzi. Mowa zależna. Czasowniki + przyimki. Analiza

przypadku – różnice interesów między pracownikami a zarządzanie firmą.

ĆW2 Projektowanie inżynierskie – rysunek techniczny, fazy i procedury projektowania.

ĆW3

Konflikt w miejscu pracy. Mediacje – cechy dobrego negocjatora. Słowotwórstwo

(rzeczowniki, przymiotniki i ich przeciwieństwa tworzone za pomocą

przedrostków).

ĆW4 Omawianie najlepszych strategii negocjacyjnych dotyczących rozwiązywania

konfliktów na podstawie studiowania przypadku „European Campers”.

ĆW5 Kolokwium sprawdzające znajomość słownictwa biznesowego i

specjalistycznego.

ĆW6 Zmiany i transformacje w biznesie. Zakładanie działalności gospodarczej a

ponoszenie ryzyka. Pojęcia ekonomiczne (stopa procentowa, wskaźnik inflacji).

ĆW7 „Ludzkie” podejście do biznesu – rola człowieka w sukcesie jednostki i grupy.

ĆW8 Zdania czasowe. Liczby. Pieniądze.

ĆW 9 Ulubione produkty (ich cykl życia, wizerunek, kampania reklamowa). Strona

bierna.

ĆW 10 Reklama – zasoby ludzkie, rola inżyniera we współczesnym świecie.

ĆW 11 Przygotowanie prezentacji w języku angielskim.

ĆW 12 Przedstawienie prezentacji – produktu, firmy, idei technicznej.

ĆW 13 Podstawowa terminologia elektroniczna (pojęcie prąd, napięcie, obwód).

ĆW 14 Powtórzenie i utrwalenie wiadomości. Kolokwium sprawdzające znajomość

słownictwa biznesowego oraz specjalistycznego.

ĆW 15 Podsumowanie wyników nauczania w semestrze V oraz całości lektoratu.

Metody dydaktyczne

1 Ćwiczenia audytoryjne

2 Konwersatoria

3 Translatoria

4 Prezentacja multimedialna


Forma aktywności Średnia liczba godzin na zrealizowanie

aktywności

Godziny kontaktowe z wykładowcą,

w tym: 30

Godziny kontaktowe z wykładowcą

realizowane w formie zajęć dydaktycznych i

konsultacji– łączna liczba godzin w

semestrze

30


Przygotowanie się do zajęć poprzez np.:

wykonanie prac pisemnych, prezentacji

multimedialnych, wypowiedzi, odrabianie

pracy domowej, powtarzanie materiału do

zaliczenia przedmiotu

35



przedmiotu: 3




3


1 Market Leader – pre-intermediate,3

rd Edition D. Cotton, D. Farley, S. Kent, Pearson

Longman 2010

2 Market Leader – intermediate 3

rd Edition, D. Cotton, D. Farley, S. Kent, Pearson

Longman

3 Technical English 2 coursebook D. Bonamy, Pearson Longman

4 Technical English 3 coursebook D. Bonamy, Pearson Longman

5 Oxford English for Electronics, E. H. Glendinning, J. McEwan OUP 1993


1 Ibbotson M. Professional English in Engineering use, Wyd. Cambridge

2 Wiliams L., English for Science and Engineering, wyd. Nowa Era

3 Maksymowicz R., Język angielski dla elektroników i informatyków, Fosze 2010


Efekt

kształcenia

Odniesienie

danego efektu

kształcenia do

efektów

zdefiniowanych

dla całego

programu (PEK)

Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Metody

dydaktyczne

Metody

oceny

EK 1 IB1A_U01

IB1A_U04 C1, C2 CW1-CW15 1,2,3 [O1, O2]

EK 2

IB1A_U04 C1,C2,C3 CW1-CW15 1,2,3, 4 O1, O2, O3

EK3 IB1A_K01

IB1A_K02 C3, C4 CW1-CW15 2,4 O1,O2, O3

EK4 IB1A_U04 C3,C4 CW5-CW15 3,4 O3

EK5 IB1A_U04 C4, C5 CW1-CW15 1,2,3 O1, O3

EK6 IB1A_U05 C1,C2, C3, CW1-CW15 1,2 O1,O2

C4


Symbol

metody

oceny


O1 Obserwacja postępów pracy studenta w czasie

kursu 50%

O2 Zaliczenie pisemne z ćwiczeń

O3 Prezentacja multimedialna 50%

Autor

programu: mgr Anna Ciesielska


Jednostka

organizacyjna: Studium Języków Obcych



Studia I stopnia

Przedmiot: Język niemiecki IV



Rok: III

Semestr: V



Wykład -

Ćwiczenia 30

Laboratorium -

Projekt



Język wykładowy: Język niemiecki

Cel przedmiotu

C1 Zapoznanie studentów z terminologią specjalistyczną dotyczącą omawianych treści

programowych.

C2 Rozszerzenie i uzupełnienie kompetencji językowych w zakresie struktur gramatycznych

niezbędnych w komunikacji językowej w mowie i piśmie.

C3

Usprawnianie umiejętności rozumienia i interpretowania mało skomplikowanych

czytanych tekstów specjalistycznych dotyczących zagadnień omawianych wg treści

programowych.

C4

Usprawnianie umiejętności posługiwania się językiem mówionym oraz pisanym z

zastosowaniem języka ogólnego oraz bardziej skomplikowanego niż w poprzednim

semestrze języka specjalistycznego związanego z działaniem organizacji i dotyczącego

zagadnień omawianych wg treści programowych.

C5 Podnoszenie świadomości językowej, rozwijanie potrzeby dokształcania oraz

podnoszenia poziomu swojej wiedzy i umiejętności.


1

W nauce języka obcego wymiar godzinowy 120-200 godzin zajęć kontaktowych, w

zależności od zdolności językowych, warunków nauki i motywacji własnej studenta,

umożliwia podniesienie poziomu językowego studenta o jeden stopień zaawansowania.

Oznacza to, że:

wstępny poziom A1 prowadzi do poziomu A2

wstępny poziom A2 prowadzi do poziomu B1

wstępny poziom B1 prowadzi do poziomu B2

wstępny poziom B2 prowadzi do poziomu C1

Umiejętności językowe studentów na tym etapie powinny być poszerzone o materiał

zrealizowany na zajęciach z przedmiotu „Język niemiecki I, II i III”.

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy:

Nie dotyczy


EK 1 Posiada znajomość terminologii specjalistycznej dotyczącej omawianych treści

programowych.

EK 2

Zna struktury gramatyczne niezbędne w mowie i piśmie dotyczące omawianych

zagadnień gramatycznych oraz wszystkie zagadnienia gramatyczne potrzebne na

reprezentowanym poziomie językowym.

EK 3 Rozumie i interpretuje czytane mało skomplikowane pisemne teksty specjalistyczne

dotyczące studiowanej dziedziny.

EK 4

Konstruuje mało skomplikowane prace pisemne oraz wystąpienia ustne z

zastosowaniem specjalistycznego języka niemieckiego, związane z działaniem

organizacji w oparciu o różne źródła.


EK5

Ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę dokształcania

się, aktualizowania i kumulacji wiedzy z różnych źródeł w celu podnoszenia swoich

kompetencji zawodowych oraz osobistych.



Treści programowe

ĆW1 Nazywanie typowych usterek maszyn numerycznych.

ĆW2 Pisanie zgłoszeń uszkodzenia maszyn numerycznych.

ĆW3 Wypełnianie formularza zgłoszeniowego i zamówieniowego stosowanego w

serwisie maszyn numerycznych.

ĆW4 Wyszukiwanie w różnych źródłach internetowych informacji dotyczących

tematyki zawodowej.

ĆW5 Posługiwanie się słownikami (także elektronicznymi) na zajęciach języka

niemieckiego zawodowego i technicznego.

ĆW6 Korzystanie z dokumentów Europassu.

ĆW7 Prezentacje filmów o niemieckich firmach technicznych prezentacje własne

studentów.

ĆW8 Podsumowanie materiału z bieżącego semestru i sprawdzian wiadomości.

Metody dydaktyczne


2 Konwersatoria

3 Translatoria




aktywności


w tym: 30




semestrze

30


Przygotowanie się do zajęć poprzez np.: 35







przedmiotu: 3




3


1 W. Borkowy, B.Kujawa,B.Szymoniak; Mit Beruf auf Deutsch, Warszawa 2013


1 H.-H. Rohrer, C.Schmidt; Kommunizieren im Beruf, Berlin und München 2008

2 D.Macaire, G.Nicolas; Wirtschaftskommunikationdeutsch für Anfänger, Stuttgart 1995

3 V.Eismann; Wirtschaftskommunikation Deutsch, Berlin und München, 2008

4 M.Riegler-Poyet, J.Boelcke, B.Straub, P.Thiele; Das Testbuch Wirtschaftsdeutsch, Berlin

und München, 2000


Efekt

kształcenia

Odniesienie

danego efektu

kształcenia do

efektów

zdefiniowanych

dla całego

programu (PEK)

Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Metody

dydaktyczne

Metody

oceny

EK 1 IB1A_U01

IB1A_U04 C1, C2 CW1-CW8 1, 2, 3 O1, O2

EK 2 IB1A_U04 C1,C2,C3 CW1-CW8 1, 2, 3, 4 O1, O2, O3

EK3 IB1A_K01

IB1A_K02 C3, C4 CW1-CW8 2, 4 O1,O2, O3

EK4 IB1A_U04 C3,C4 CW1-CW8 3, 4 O3

EK5 IB1A_U04

IB1A_U05 C1 – C4 CW1-CW8 1, 2, 3 O1, O2, O3


Symbol

metody

oceny



kursu 50%



Autor

programu: mgr Anna Ciesielska


Jednostka




Studia I stopnia

Przedmiot: Język rosyjski IV



Rok: III

Semestr: V



Wykład -

Ćwiczenia 30

Laboratorium -

Projekt



Język wykładowy: Język rosyjski

Cel przedmiotu

C1 Wzbogacanie zasobu słownictwa w zakresie tematyki życia codziennego oraz słownictwa specjalistycznego.

C2 Doskonalenie umiejętności rozumienia tekstu ze słuchu.

C3 Doskonalenie umiejętności porozumiewania się w różnych sytuacjach komunikacyjnych.

C4 Doskonalenie umiejętności wypowiadania się na tematy życia codziennego, opisywania przeżyć, relacjonowania wydarzeń, wyrażania opinii, doradzania.

C5 Doskonalenie umiejętności analizy tekstu specjalistycznego.

C6 Doskonalenie umiejętności formułowania wypowiedzi pisemnych.


1 Zna słownictwo z zakresu życia codziennego oraz proste słownictwo z zakresu studiowanej specjalności.

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy:

Nie dotyczy


EK 1 Rozumie sens wypowiedzi, polecenia lub dialogi w zakresie znanego słownictwa.

EK 2 Umie znaleźć potrzebne informacje w słuchanym tekście.

EK 3 Umie porozumiewać się w sytuacjach życiowych oraz nawiązać rozmowę na tematy życia codziennego.

EK4 Potrafi wypowiadać się na tematy objęte programem.

EK5 Umie dokonać analizy prostego tekstu technicznego.

EK6 Umie zredagować wypowiedź pisemną na znane tematy życia codziennego oraz nieskomplikowane zagadnienia techniczne.


EK7 Wykazuje aktywność i kreatywność w pracy zespołowej, potrafi samodzielnie

uzupełniać i poszerzać wiedzę.



Treści programowe

ĆW1 Sport, dyscypliny sportowe. Mistrzowie sportu. Zdrowy tryb życia. Określenie częstotliwości.

ĆW2 Środki masowej informacji.

ĆW3 Zawód i praca. Praca za granicą.

ĆW4 Turystyka i podróżowanie. Baza noclegowa, informacja turystyczna, wycieczki, zwiedzanie. Kolej Transsyberyjska.

ĆW5 Atrakcje turystyczne w Rosji. Rosja – kraj rekordów.

ĆW6 Świat techniki. Komputer – plusy i minusy. Odkrycia naukowe i wynalazki. Rosyjscy Nobliści.

ĆW7 Prace kontrolne

Metody dydaktyczne


2 Konwersatoria

3 Translatoria




aktywności


w tym: 30




semestrze

30


Przygotowanie się do zajęć poprzez np.:





35



przedmiotu: 3




3


1 „Вот и мы 1” M. Wiatr-Kmieciak, S. Wujec, PWN 2012.


1 „Русский язык в упражнениях.” S.Chawronina, A.Szyroczenskaja, Moskwa 1985.

2 „365 zadań i ćwiczeń z rozwiązaniami. Język rosyjski.”, Langenscheidt 2008.


Efekt

kształcenia

Odniesienie

danego efektu

kształcenia do

efektów

zdefiniowanych

dla całego

programu (PEK)

Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Metody

dydaktyczne

Metody

oceny

EK 1 IB1A_U01

IB1A_U04 C2, C3 CW1-CW7 1, 2, 3 O1, O2, O3

EK 2 IB1A_U04 C4 CW1-CW7 1, 2, 3, 4 O1, O2, O3

EK3 IB1A_K01

IB1A_K02 C3, C4 CW1-CW7 2, 4 O1,O2, O3

EK4 IB1A_U04 C4 CW1-CW7 3, 4 O1, O2, O3

EK5 IB1A_U04 C5 CW1-CW7 1, 2, 3 O1, O2, O3

EK6 IB1A_U04 C6 CW1-CW7 1, 2, 3 O1, O2, O3

EK7 IB1A_U05 C1 – C6 CW1-CW7 1, 2, 3 O1, O2, O3


Symbol

metody

oceny



kursu 50%



Autor

programu: mgr Iwonna Włodarczyk


Jednostka



Inżynieria biomedyczna Studia I stopnia

Przedmiot: Wychowanie fizyczne I

Rodzaj przedmiotu: ogólnouczelniany, obowiązkowy


Rok: III

Semestr: V



Wykład

Ćwiczenia 30

Laboratorium

Projekt




Cel przedmiotu

C1 Opanowanie wybranych umiejętności ruchowych z gier zespołowych oraz dyscyplin

indywidualnych

C2 Zapoznanie z zasobem ćwiczeń fizycznych kształtujących prawidłową postawę ciała i

kondycję organizmu

C3 Wyrobienie nawyku czynnego uprawiania sportu i zdrowego stylu życia dorosłego

człowieka

C4 Zapoznanie studentów z organizacjami działającymi w kulturze fizycznej; stowarzyszenia,

kluby


1 Podstawowy poziom sprawności fizycznej

2 Podstawowe wiadomości z zakresu kultury fizycznej

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy:

EK 1 posiada wiadomości dotyczące wpływu ćwiczeń na organizm człowieka, sposobów

podtrzymania zdrowia i sprawności fizycznej , a także zasad organizacji zajęć ruchowych

EK 2 identyfikuje relacje między wiekiem, zdrowiem, aktywnością fizyczną, sprawnością

motoryczną kobiet i mężczyzn


EK3

opanował umiejętności ruchowe z zakresu gier zespołowych, sportów indywidualnych,

turystyki kwalifikowanej oraz przydatnych do organizacji i udziału w grach i zabawach

ruchowych, sportowych i terenowych

EK4

potrafi zastosować nabyty potencjał motoryczny do realizacji poszczególnych zadań

technicznych i taktycznych w poszczególnych dyscyplinach sportowych i działalności

turystyczno- rekreacyjnej

EK5 posiada umiejętności włączenia się w prozdrowotny styl życia oraz kształtowania postaw

sprzyjających aktywności fizycznej na całe życie


EK6 promuje społeczne, kulturowe znaczenie sportu i aktywności fizycznej oraz kształtuje

własne upodobania z zakresu kultury fizycznej,

EK7 podejmuje się organizacji wszelkich form aktywności fizycznej, rywalizacji sportowej w

swoim miejscu zamieszkania, zakładu pracy lub regionie

EK8 troszczy się o zagospodarowanie czasu wolnego poprzez różnorodne formy aktywności

fizycznej



Treści programowe

ĆW1

1. Gry zespołowe:

- sposoby poruszania się po boisku,

- doskonalenie podstawowych elementów techniki i taktyki gry,

- fragmenty gry i gra szkolna,

- gry i zabawy wykorzystywane w grach zespołowych,

- przepisy gry i zasady sędziowania,

- organizacja turniejów w grach zespołowych,

- udział w zawodach sportowych (Akademickie Mistrzostwa Polski, Liga

Międzyuczelniana, Uniwersjada

ĆW2

2. Sporty indywidualne (tenis stołowy, tenis ziemny, aerobic, nordic walking,

pływanie, lekka atletyka, kick-boxing, ergometr):

- poprawa ogólnej sprawności fizycznej,

- nauka i doskonalenie techniki z zakresu poszczególnych dyscyplin sportu,

- wdrożenie do samodzielnych ćwiczeń fizycznych,

- wzmocnienie mięśni posturalnych i innych grup mięśniowych,

- umiejętność poprawnego wykonywania ćwiczeń i technik specyficznych dla

danej dyscypliny sportu,

- gry i zabawy właściwe dla danej dyscypliny,

- organizacja turniejów i zawodów ,

- udzielanie pierwszej pomocy i nauka resuscytacji krążeniowo-oddechowej,

- udział w zawodach sportowych (Akademickie Mistrzostwa Polski, Liga

Międzyuczelniana, Uniwersjada)

Metody dydaktyczne

1 Nauczanie zadań ruchowych metodą: syntetyczną, analityczną, mieszaną, kompleksową.

2 Realizacja zadań ruchowych: odtwórcza, proaktywna, twórcza.





Udział w ćwiczeniach 30


Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu, w

tym: 0

Liczba punktów ECTS w ramach zajęć o charakterze

praktycznym (ćwiczenia, laboratoria, projekty) 0


1 Talaga J. Sprawność fizyczna ogólna, Testy. Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 2004

2 Trześniowski R. Zabawy i gry ruchowe. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa

1995


1 Talaga J.:A-Z Atlas ćwiczeń -Warszawa


Efekt

kształce

nia

Odniesienie danego

efektu kształcenia do

efektów

zdefiniowanych dla

całego programu

(PEK)

Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Metody

dydaktyczne

Metody

oceny

EK 1 IB1A_W20 C2 ĆW1,ĆW2 1,2 O1

EK 2 IB1A_W20 C3 ĆW1,ĆW2 2 O1

EK 3 IB1A_U02 C1 ĆW1,ĆW2 1,2 O1

EK 4 IB1A_U05 C1 ĆW1,ĆW2 1 O1

EK 5 IB1A_U05 C3,C4 ĆW1,ĆW2 2 O1

EK 6 IB1A_K02 C2,C3 ĆW1,ĆW2 1,2 O1

EK 7 IB1A_K03 C3,C4 ĆW1,ĆW2 2 O1

EK 8 IB1A_K06 C3,C4 ĆW1,ĆW2 2 O1


Symbol

metody

oceny


O1 Sprawdziany kontrolne 50%

Autor programu: mgr Norbert Kołodziejczyk

Adres e-mail:

Jednostka organizacyjna: Studium Wychowania Fizycznego i Sportu

Karta (sylabus) modułu/przedmiotu Inżynieria biomedyczna

Studia I stopnia

Przedmiot: Podstawy rezonansu magnetycznego


Kod przedmiotu: s04 ib1 42 00

Rok: III

Semestr: V Forma studiów: Studia stacjonarne


Wykład 30

Ćwiczenia

Laboratorium 15

Projekt


Sposób zaliczenia: Egzamin z wykładu, Zaliczenie z laboratorium


Cel przedmiotu

C1 Rozszerzenie wiadomości z zakresu podstaw fizycznych magnetycznego rezonansu jądrowego.

C2 Zapoznanie studentów z budową i zasadą działania tomografów magnetycznego rezonansu jądrowego.

C3 Doskonalenie umiejętności prowadzenia eksperymentów fizycznych, stosowania metodyki pomiarów fizycznych, analizy danych pomiarowych, prezentacji oraz interpretacji wyników doświadczeń.


1 Student posiada ugruntowaną wiedzę z zakresu elektryczności i magnetyzmu oraz podstawową wiedzę z fizyki współczesnej.

2 Student umie wykonać proste doświadczenie fizyczne i zna podstawowe metody oceny niepewności pomiarowych.

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy:

EK 1 Student zna podstawową terminologię tomografii magnetycznego rezonansu jądrowego, rozumie podstawowe prawa fizyki i potrzebę ich stosowania w opisie właściwości urządzeń tomograficznych.

EK 2 Student ma ogólną wiedzę z zakresu budowy i zasad działania tomografów magnetycznego rezonansu jądrowego.

EK 3 Student ma ogólną wiedzę z zakresu techniki obrazowania medycznego za pomocą magnetycznego rezonansu jądrowego.

EK 4 Student zna metody obliczeniowe niezbędne do analizy wyników eksperymentów.


EK 5 Student umie przeprowadzać doświadczenia w zakresie zjawisk rezonansowych i pola magnetycznego.

EK 6 Student stosuje odpowiednie metody obliczania i szacowania niepewności pomiarów oraz potrafi interpretować wyniki doświadczeń.


EK 7 Student ma świadomość konieczności ciągłego dokształcania się w związku z dynamicznym rozwojem tomografów.

EK 8 Student potrafi współpracować w grupie w zakresie realizacji eksperymentów fizycznych.



Treści programowe

W1

Zjawisko rezonansu w fizyce. Rezonans w układach mechanicznych na przykładzie drgań wymuszonych wahadła sprężynowego. Rezonans w układzie elektrycznym RLC. Wielkości opisujące układ rezonansowy: dobroć rezonatora, szerokość połówkowa krzywej rezonansowej, średni czas życia swobodnych drgań tłumionych, amplituda absorpcyjna i elastyczna.

W2

Pole magnetyczne jednorodne i niejednorodne, gradient pola magnetycznego. Pole magnetyczne w cewce z prądem i w cewce Helmholtza. Pojęcie momentu magnetycznego i magnetyzacji. Właściwości magnetyczne ciał stałych – diamagnetyzm i paramagnetyzm, ferromagnetyzm, superparamagnetyzm.

W3 Nadprzewodnictwo – odkrycie H. K. Onnes’a, przykładowe materiały wykazujące nadprzewodnictwo. Zachowanie się nadprzewodnika w polu magnetycznym, efekt Meissnera. Nadprzewodniki I i II rodzaju. Porównanie elektromagnesów nadprzewodzących i oporo-wych.

W4

Budowa i właściwości jądra atomowego. Momenty elektryczne i magnetyczne jąder. Sprzężenie pomiędzy momentem pędu a momentem magnetycznym w atomie i jądrze atomowym. Oddziaływanie spin-orbita. Rozszczepienie poziomów atomowych i jądrowych w polu magnetycznym – zjawisko Zeemana. Moment magnetyczny a spin jądra, magneton jądrowy. Ruch precesyjny jądra w polu magnetycznym, częstość Larmora, współczynnik giromagnetyczny.

W5 Kwantowe i klasyczne ujęcie zjawiska rezonansu jądrowego. Warunki rezonansu. Relaksacja jąder wodoru po pobudzeniu falą radiową. Relaksacja podłużna i poprzeczna. Sens fizyczny czasów relaksacji.

W6

Spektroskopia NMR – metoda indukcyjna Blocha i metoda fali ciągłej. Metoda impulsowa Hahna jako podstawa tomografii MRI. Sygnał FID i jego transformata Fouriera. Metody pomiaru czasów relaksacji (Saturation and Recovery, Inversion and Recovery, Spin Echo). Czasy relaksacji jako parametr diagnostyczny stanów chorobowych. Środki kontrastowe – podział i zastosowania.

W7 Budowa tomografu MRI – charakterystyka elementów składowych. Rozdzielczość metody. Zastosowania diagnostyczne rezonansu magnetycznego. Hybrydowe tomografy MRI z CT i PET. Aspekty bezpieczeństwa w rezonansie magnetycznym.

W8 Akwizycja i rekonstrukcja obrazu – zastosowanie gradientów pola magnetycznego, woksel. Metoda projekcji-rekonstrukcji, metoda fourierowska, metoda echa planarnego. Szybkie techniki rejestracji obrazu. Parametry obrazowania.


Treści programowe

L1 Zasady bezpieczeństwa i higieny pracy w laboratorium. Przyrządy miernicze i zasady dokonywania pomiarów w pracowni zjawisk rezonansowych. Ocena niepewności wyników pomiarów.

L2 Badanie rezonansu fal akustycznych. Badanie rezonansu elektrycznego w obwodach RLC.

L3 Magnetyczny rezonans jądrowy w polistyrenie, glicerynie i teflonie.

L4 Wyznaczanie indukcji pola magnetycznego przy pomocy hallotronu i wyznaczanie stałej Halla. Badanie rozkładu pola magnetycznego wewnątrz solenoidu i cewek Helmholtza.

L5 Podsumowanie zdobytych wiadomości teoretycznych i praktycznych oraz umiejętności analizy i opracowania uzyskanych z doświadczeń wyników pomiarów.

Metody dydaktyczne


2 Praca w laboratorium – samodzielne wykonywanie doświadczeń i pomiarów.





Udział w wykładach 30 Aktywny udział na zajęciach w laboratorium 15

Konsultacje 10 Praca własna studenta, w tym: 50 Przygotowanie do laboratorium w oparciu o wiedzę zdobytą na wykładzie i podaną literaturę przedmiotu

30

Samodzielne przygotowanie sprawozdania z wykonanego eksperymentu

20

Samodzielne przygotowanie do egzaminu 20


Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu, w tym: 5 ECTS

Liczba punktów ECTS w ramach zajęć o charakterze praktycznym (ćwiczenia, laboratoria, projekty)

3 ECTS


1 Obrazowanie magnetyczno-rezonansowe. Zasady fizyczne i możliwości diagnostyczne. B. Gonet; Wydawnictwo Lekarskie PZWL Warszawa 1997.

2 Fizyczne metody diagnostyki medycznej i terapii. Red. A. Hrynkiewicz, E. Rokita; PWN Warszawa 2000.

3 Wstęp do fizyki jądra atomowego. A. Strzałkowski; PWN Warszawa 1979. 4 Podstawy fizyki współczesnej. V. Acosta, C.L. Cowan, B.J. Graham; PWN Warszawa 1987.

5 Skrypt PL: Podstawy rachunku błędów w pracowni fizycznej, B. Kuśmiderska, J. Meldizon, red. E. Śpiewla, Wydawnictwo Uczelniane PL, Lublin 1997.


1 Biocybernetyka i inżynieria biomedyczna 2000. Red. M. Nałęcz; Tom 8 Obrazowanie biomedyczne red. L. Chmielewski, J. L. Kulikowski, A. Nowakowski; Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT 2003.

2 Biocybernetyka i inżynieria biomedyczna 2000. Red. M. Nałęcz; Tom 9 Fizyka Medyczna red. G. Pawlicki, T. Pałko, N. Golnik, B. Gwiazdowska, L. Królicki; Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT 2002.

3 Metody eksperymentalne fizyki ciała stałego. Andrzej Oleś; Wydawnictwa Naukowo-Techniczne Warszawa 1983.

4 E. Jartych: Oddziaływania nadsubtelne w materiałach nanokrystalicznych. Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej 2003. ISBN 83-89246-70-8 (134 strony).


Efekt kształcenia

Odniesienie danego efektu kształcenia do

efektów zdefiniowanych dla całego programu

(PEK)

Cele przedmiotu

Treści programowe

Metody dydaktyczne

Metody oceny

EK 1 IB1A_W02 IB1A_U06 IB1A_U11

[C1] [W1, W2,W3, W4, W5, W6]

[1, 2] [O1, O2]

EK 2

IB1A_W02 IB1A_W20 IB1A_U11 IB1A_U12 IB1A_K06

[C1, C2] [W7] [1] [O1]

EK 3 IB1A_W02 IB1A_W13 IB1A_U12

[C1, C2] [W8] [1] [O1]


[C1, C3] [L1] [2] [O2]

EK 5 IB1A_W02 IB1A_W17 IB1A_U08

[C1, C3] [L2, L3, L4] [2] [O2]

EK 6 IB1A_W17 IB1A_U01 IB1A_U08

[C1, C3] [L1, L5] [2] [O2]

EK 7

IB1A_W19 IB1A_U01 IB1A_K01

[C1, C2]

[W1, W2,W3, W4, W5, W6,

W7, W8, L1, L2, L3, L4, L5]

[1, 2] [O1, O2]

EK 8 IB1A_K02 IB1A_K06

[C3]

[W1, W2,W3, W4, W5, W6,

W7, W8, L1, L2, L3, L4, L5]

[1, 2] [O1, O2]


Symbol metody oceny

Opis metody oceny Próg

zaliczeniowy

O1 Egzamin pisemny z wykładu 50%

O2 Sprawozdania z wykonanych doświadczeń laboratoryjnych 100%

Autor programu: Dr hab. Elżbieta Jartych


Jednostka organizacyjna: Instytut Elektroniki i Technik Informacyjnych WEiI PL

mailto:[email protected]

Karta (sylabus) modułu/przedmiotu Inżynieria Biomedyczna

Studia I stopnia

Przedmiot: Elektrochemia

Rodzaj przedmiotu: obieralny

Kod przedmiotu: s04 ib1 43 E1

Rok: III

Semestr: V



Wykład 30

Ćwiczenia 0

Laboratorium 30

Projekt 0


Sposób zaliczenia: zaliczenie


Cel przedmiotu

C1 Zapoznanie z budową materii, wiązaniami chemicznymi, zachodzącymi przemianami i

procesami elektrochemicznymi mającymi znaczenie w inżynierii biomedycznej.

C2

Rozumienie procesów fizykochemicznych, z którymi spotyka się inżynier ze szczególnym

uwzględnieniem chemicznych źródeł prądu, fizykochemii powierzchni materiałów,

fizykochemii koloidów i reakcji chemicznych zachodzących w tych procesach. Rozumienie

uwarunkowań elektrochemicznych procesów korozyjnych materiałów, z uwzględnieniem

ochrony przeciw korozyjnej.

C3 Wykształcenie nawyku systematycznego samokształcenia, samodzielności, umiejętności

uczenia się, poznawania nowych technik i metod doświadczalnych.


1 Podstawowe wiadomości z chemii ogólnej: znajomość położenia pierwiastków w układzie

okresowym, rodzaje orbitali elektronowych, rodzaje wiązań chemicznych.

2 Znajomość termodynamiki i kinetyki chemicznej oraz chemii roztworów.

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy:

EK 1 Ma uporządkowaną wiedzę w zakresie elektrochemii, niezbędną do zrozumienia zagadnień z

zakresu inżynierii biomedycznej.

EK 2 Ma wiedzę w zakresie badań właściwości fizykochemicznych i struktury materiałów

inżynierskich.

EK 3 Potrafi wykorzystać nabytą wiedzę z zakresu elektrochemii do opisu procesów zachodzących

podczas wytwarzania i użytkowania materiałów biomedycznych.

EK4 Umie korzystać z komputerowego wspomagania do rozwiązywania i wizualizacji zadań

inżynierskich.

EK5 Potrafi analizować wyniki doświadczeń i sporządzać raport z podstawowymi obliczeniami.


EK6 Zrozumienie jak nauki podstawowe i stosowane łączą się dla rozwiązywania ważnych

problemów współczesnej cywilizacji i rozumie potrzebę dalszego samokształcenia.

Treści programowe przedmiotu Forma zajęć – wykłady

Treści programowe

W1 Materia, rodzaje materii. Substancje i pola. Równoważność masy substancji i energii pola,

wzór Einsteina.

W2 Wiązania chemiczne - wiązanie jonowe, kowalencyjne, wiązania pośrednie, wiązania

koordynacyjne. Pasmowy model wiązania metalicznego.

W3 Właściwości ciał o określonym typie wiązań chemicznych - właściwości fizyko-

mechaniczne i elektryczne. Wpływ domieszek na właściwości metali.

W4 Reakcje chemiczne i elektrochemiczne - podziały, sposoby zapisu, stechiometria. Roztwory i

ich stężenie. Stężenie procentowe i molowe. Stechiometria w roztworach.

W5 Elementy kinetyki i statyki elektrochemicznej. Reakcje odwracalne i stany równowagowe.

Stała dysocjacji.

W6 Woda w przyrodzie i technice. Dysocjacja wody, kwasów i zasad. Iloczyn jonowy wody. pH

i jego obliczanie.

W7 Zjawiska na granicy metal - elektrolit. Potencjał elektrody, wzór Nernsta. Ogniwa i ich SEM.

W8 Szereg elektrochemiczny metali.

W9 Wykresy Pourbaix.

W10 Współczesne ogniwa jako źródła zasilania. Ogniwa paliwowe. Ogniwa wtórne

(akumulatory).

W11 Zjawisko elektrolizy, prawa Faraday’a. Praktyczne zastosowania elektrolizy.

Galwanotechnika.

W12 Korozja metali. Elektrochemiczne mechanizmy korozji stali.

W13 Ochrona przed korozją. Chemiczne metody ochronno-dekoracyjnej obróbki powierzchni

metali.

W14 Różnice potencjałów na granicy faz – teorie struktury warstwy podwójnej, metody badania

warstwy podwójnej.

W15 Zastosowanie procesów elektrochemicznych – miareczkowanie amperometryczne i

woltametryczne, elektrograwimetria, kulometria.


Treści programowe

L1

Praktyczne wykorzystanie pomiarów przewodności elektrolitów – konduktometria.

Przykłady zastosowania miareczkowania konduktometrycznego. Oznaczanie zawartości

kwasu szczawiowego metodą konduktometryczną. Elektrochemiczny pomiar pH –

pehametria.

L2 Analiza instrumentalna - oznaczanie stężenia miedzi w stopie metodą spektrofotometryczną.

L3 Galwaniczne otrzymywanie powłok metalowych. Określenie grubości i szczelności

otrzymanej warstwy. Obliczanie wydajności prądowej procesu. Określenie biegunowości

powłoki w stosunku do podłoża stalowego.

L4 Wyznaczanie krytycznego stężenia micelowania.

L5 Badanie wpływu różnych czynników na korozję stali. Badanie szybkości korozji metodami

elektrochemicznymi.

Metody dydaktyczne

1 Wykład: problemowy z prezentacją multimedialną.

2 Opracowane arkusze do poszczególnych ćwiczeń eksperymentalnych.




Godziny kontaktowe z wykładowcą, w tym: 75 udział w wykładach 30 udział w laboratoriach 30 konsultacje 15

Praca własna studenta, w tym: 55 przygotowanie do laboratorium, wykonanie sprawozdań 20 przygotowanie projektu multimedialnego/projektu certyfikatu 10 przygotowanie do zaliczenia wykładu 25


Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu: 5


2


1 Krótkie wykłady. Chemia nieorganiczna, Cox P.A., PWN 2004.

2 Krótkie wykłady. Chemia fizyczna, Whittaker A.G., Mount A.R., Heal, M.R., PWN 2004.

3 Chemia fizyczna, Atkins Peter William, PWN 2007.

4 Laboratorium chemiczne materiały do ćwiczeń, Opracowanie zbiorowe pod redakcją Dziadko

D., Wyd. Politechniki Lubelskiej 1998.

5 Ćwiczenia laboratoryjne z chemii fizycznej, Bełtowska M., Dutkiewicz E., Jakubowska A.,

Lamperski S., Wyd. Nauk. UAM 2007.


1 „Podręczne tablice szkolne. Chemia ogólna i nieorganiczna”, Futyma I., NOWIK 2007.

2 „Elektrochemia przemysłowa inżynieria elektrochemiczna”, Gonet M., Dylewski R., Wyd.

Politechniki Śląskiej 2002.


Efekt kształcenia

Odniesienie danego efektu kształcenia do efektów

zdefiniowanych dla całego programu (PEK)

Cele przedmiotu

Treści programowe

Metody dydaktyczne

Metody oceny

EK 1

IB1A_W03

IB1A_U01

IB1A_U08

C1-C3 W1-W15,

L1-L5 1, 2 O1, O2

EK 2

IB1A_W03

IB1A_U01

IB1A_U08

C1-C3 W1-W15,

L1-L5 1, 2 O1, O2

EK 3

IB1A_W03

IB1A_U03

IB1A_U08

C1-C3 W1-W15,

L1-L5 1, 2 O1, O2

EK 4

IB1A_W03

IB1A_U01

IB1A_U08

C1-C3 W1-W15,

L1-L5 1, 2 O1, O2

EK 5

IB1A_W03

IB1A_U01

IB1A_U08

C1-C3 W1-W15,

L1-L5 1, 2 O1, O2

EK 6 IB1A_K01

IB1A_K06 C1-C3

W1-W15,

L1-L5 1, 2 O1, O2


Symbol metody oceny


O1 Ocena bieżąca 60%

O2 Zaliczenie wykonanych analiz chemicznych

samodzielnie przez studenta łącznie z teorią. 100%

Autor programu: M. Kosmulski, E. Mączka

Adres e-mail: [email protected]; [email protected]

Jednostka organizacyjna: WEiI


Karta (sylabus) modułu/przedmiotu Inżynieria Biomedyczna

Studia I stopnia

Przedmiot: Chemia organiczna

Rodzaj przedmiotu: obieralny

Kod przedmiotu: s04 ib1 43 E2

Rok: III

Semestr: V



Wykład 30

Ćwiczenia 0

Laboratorium 30

Projekt 0


Sposób zaliczenia: zaliczenie


Cel przedmiotu

C1

Zapoznanie z metodami otrzymywania materiałów biomedycznych, z właściwościami

fizykochemicznymi struktur organicznych i przekształceń chemicznych, z

podstawowymi technikami izolacji i oczyszczania związków organicznych oraz

wyznaczania wybranych właściwości fizykochemicznych.

C2 Rozumienie procesów fizykochemicznych z którymi spotyka się inżynier ze

szczególnym uwzględnieniem fizykochemii materiałów biomedycznych i reakcji

chemicznych zachodzących w tych procesach.

C3 Wykształcenie nawyku systematycznego samokształcenia, samodzielności, umiejętności

uczenia się, poznawania nowych technik i metod doświadczalnych.


1 Podstawowe wiadomości z chemii ogólnej: znajomość położenia pierwiastków w

układzie okresowym, rodzaje orbitali elektronowych, rodzaje wiązań chemicznych.

2 Znajomość termodynamiki i kinetyki chemicznej oraz chemii roztworów.

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy:

EK 1 Ma uporządkowaną wiedzę w zakresie chemii organicznej, niezbędną do zrozumienia

zagadnień z zakresu inżynierii biomedycznej.

EK 2

Potrafi przewidzieć drogi reakcji związków organicznych oraz zaplanować i

przeprowadzić syntezę związków organicznych, stosując do rozdzielenia i

oczyszczenia produktów podstawowe techniki eksperymentalne: destylację,

krystalizację i ekstrakcję.

EK 3 Potrafi wykorzystać nabytą wiedzę z zakresu chemii organicznej do opisu procesów

zachodzących podczas wytwarzania i użytkowania materiałów biomedycznych.

EK4 Umie korzystać z komputerowego wspomagania do rozwiązywania i wizualizacji

zadań inżynierskich.

EK5 Potrafi analizować wyniki doświadczeń i sporządzać raport z podstawowymi

obliczeniami.


EK6 Zrozumienie jak nauki podstawowe i stosowane łączą się dla rozwiązywania ważnych

problemów współczesnej cywilizacji i rozumie potrzebę dalszego samokształcenia.



Treści programowe

W1 Przedmiot badań chemii organicznej. Klasyfikacja związków organicznych: rodzaje

węglowodorów i ich pochodne, zawierające charakterystyczne grupy funkcyjne.

W2 Budowa związków organicznych: typy wiązań i geometria cząsteczek, wynikające z

hybrydyzacji orbitali atomowych węgla. Polaryzacja wiązań w cząsteczkach

związków organicznych – efekty indukcyjne i mezomeryczne.

W3 Budowa związków organicznych: izomeria konstytucyjna i przestrzenna.

W4 Rodzaje reakcji organicznych: substytucja, addycja, eliminacja. Rodzaje reagentów

organicznych: wolne rodniki, nukleofile, elektrofile. Homolityczny i heterolityczny

rozpad wiązań kowalencyjnych w cząsteczkach organicznych.

W5 Alkany: nazewnictwo, izomeria, występowanie, właściwości fizyczne, reaktywność,

zastosowanie. Mechanizm i selektywność reakcji wolnorodnikowego halogenowania

alkanów. Reakcje spalania alkanów jako źródło energii w życiu codziennym.

W6

Alkeny, alkiny, dieny: nazewnictwo, izomeria, występowanie, właściwości fizyczne,

reaktywność, zastosowanie. Mechanizmy reakcji addycji elektrofilowej i

wolnorodnikowej do wiązania podwójnego węgiel–węgiel w alkenach. Węglowodory

alicykliczne: nazewnictwo, występowanie, właściwości fizyczne, reaktywność,

zastosowanie.

W7 Węglowodory aromatyczne: klasyfikacja, nazewnictwo, charakterystyczne cechy

budowy, występowanie, właściwości fizyczne. Benzen jako podstawowy

przedstawiciel węglowodorów aromatycznych.

W8 Reakcje substytucji elektrofilowej w związkach aromatycznych – rodzaje,

mechanizm, wpływ podstawników.

W9 Fluorowcopochodne węglowodorów: rodzaje, nazewnictwo, właściwości fizyczne,

reaktywność, zastosowania. Substytucja nukleofilowa w halogenkach alkilów i

konkurencyjna do niej eliminacja – rodzaje, mechanizmy, przebieg stereochemiczny.

W10 Fluorowcopochodne węglowodorów – halogenki arylów: budowa, reaktywność.

Związki metaloorganiczne: budowa, reaktywność. Odczynniki Grignarda i ich

znaczenie w syntezie organicznej.

W11

Alkohole i fenole: budowa, nazewnictwo, właściwości fizyczne, reaktywność.

Mechanizmy reakcji substytucji nukleofilowej i dehydratacji w alkoholach. Etery

łańcuchowe i cykliczne – nazewnictwo, otrzymywanie, właściwości fizyczne,

reaktywność.

W12

Związki karbonylowe – aldehydy, ketony, kwasy karboksylowe i ich pochodne:

nazewnictwo, otrzymywanie, właściwości fizyczne, reaktywność. Mechanizm reakcji

addycji nukleofilowej do grupy karbonylowej aldehydów i ketonów. Związki

karbonylowe jako C-H kwasy.

W13 Aminy alifatyczne i aromatyczne: nazewnictwo, właściwości fizyczne, reaktywność.

W14 Biocząsteczki: lipidy, sacharydy, aminokwasy, peptydy i białka.

W15 Techniki analityczne w chemii organicznej: NMR, chromatografia, spektroskopia IR

i UV VIS.


Treści programowe

L1 Destylacja – rodzaje, temperatura wrzenia jako parametr potwierdzający czystość

ciekłej substancji organicznej.

L2 Krystalizacja – technika, temperatura topnienia krystalicznego związku organicznego

jako parametr sprawdzający czystość substancji.

L3 Ekstrakcja – metody prowadzenia, rodzaje, ekstrakcja fizyczna i połączona z reakcją

chemiczną.

L4 Reakcje związków aromatycznych.

L5 Reakcje kwasów karboksylowych i ich pochodnych.

Metody dydaktyczne 1 Wykład: problemowy z prezentacją multimedialną. 2 Opracowane arkusze do poszczególnych ćwiczeń eksperymentalnych.





udział w wykładach 30 udział w laboratoriach 30 konsultacje 15

Praca własna studenta, w tym: 55 przygotowanie do laboratorium, wykonanie sprawozdań 20 przygotowanie projektu multimedialnego/projektu certyfikatu

10

przygotowanie do zaliczenia wykładu 25


Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu: 5


2


1 Chemia organiczna, J. McMurry, PWN, Warszawa 2006.

2 Chemia organiczna, E. Białecka-Florjańczyk, J. Włostowska, WNT, Warszawa 2003.

3 Chemia organiczna, kurs podstawowy, D. Buza, W. Sas, P. Szczeciński, Oficyna

Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2006.

4 Preparatyka organiczna, A. Vogel, WNT, Warszawa 1984.


1 Chemia organiczna, R. T. Morrison, R. T. Boyd, PWN, Warszawa 2012.


Efekt kształcenia

Odniesienie danego efektu kształcenia do efektów

zdefiniowanych dla całego programu (PEK)

Cele przedmiotu

Treści programowe

Metody dydaktyczne

Metody oceny

EK 1 IB1A_W03 C1-C3 W1-W15, 1, 2 O1, O2

IB1A_U01

IB1A_U08

L1-L5

EK 2

IB1A_W03

IB1A_U01

IB1A_U08

C1-C3 W1-W15,

L1-L5 1, 2 O1, O2

EK 3

IB1A_W03

IB1A_U03

IB1A_U08

C1-C3 W1-W15,

L1-L5 1, 2 O1, O2

EK 4

IB1A_W03

IB1A_U01

IB1A_U08

C1-C3 W1-W15,

L1-L5 1, 2 O1, O2

EK 5

IB1A_W03

IB1A_U01

IB1A_U08

C1-C3 W1-W15,

L1-L5 1, 2 O1, O2

EK 6 IB1A_K01

IB1A_K06 C1-C3

W1-W15,

L1-L5 1, 2 O1, O2


Symbol metody oceny


O1 Ocena bieżąca 60%

O2 Zaliczenie wykonanych analiz chemicznych

samodzielnie przez studenta łącznie z teorią. 100%

Autor programu: M. Kosmulski, E. Mączka

Adres e-mail: [email protected]; [email protected]

Jednostka organizacyjna: WEiI



Inżynieria Biomedyczna Studia pierwszego stopnia

Przedmiot: Seminarium


Kod przedmiotu: S05 IB1 44 OB

Rok: III

Semestr: V



Wykład

Ćwiczenia

Laboratorium

Projekt 15


Sposób zaliczenia: Zaliczenie bez oceny


Cel przedmiotu

C1 Ustalenie tematu pracy dyplomowej, jej celu i zakresu oraz analiza stanu literatury,

mająca na celu opracowanie części teoretycznej pracy dyplomowej

C2 Wykształcenie umiejętności dyskutowania, argumentowania, formułowania sądów w

obszarze inżynierii biomedycznej

C3 Wykształcenie umiejętności efektywnego prezentowania i komunikowania się w

zakresie zagadnień dotyczących inżynierii biomedycznej


1 Student ma podstawową wiedzę z zakresu przedmiotów obowiązkowych na kierunku

Inżynieria Biomedyczna I stopnia

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy:

EK 1

Student ma wiedzę na temat narzędzi i technik przygotowywania opracowań o

charakterze naukowo-technicznym, w postaci konspektów lub prezentacji

multimedialnych


EK 2 Samodzielnie poszukuje wiedzy w bazach elektronicznych i tradycyjnych

EK 3

Student potrafi pozyskiwać kompleksowe informacje z literatury, baz danych oraz

innych źródeł, integrować je oraz przekształcać do klarownej i użytecznej formy, w

odniesieniu do badanego problemu inżynierskiego

EK 4 Potrafi dyskutować w zakresie istniejących rozwiązań w obszarze związanym z

zadanym problemem inżynierskim i proponować nowe rozwiązania w tej dziedzinie

EK 5 Student potrafi efektywnie prezentować wyniki własnych badań nie tylko w postaci

pisemnej rozprawy ale również w formie ustnej prezentacji

EK 6 Potrafi posługiwać się rzeczowym językiem w reprezentowanej dziedzinie

inżynierskiej


EK 7 Pracuje samodzielnie, wykazuje kreatywność w rozwiązywaniu problemów

inżynierskich

EK 8 Ma świadomość potrzeby ciągłego uzupełniania wiedzy


Forma zajęć – seminarium

Treści programowe

S1

Samodzielne opracowanie przez studentów zagadnień związanych, bezpośrednio

lub pośrednio, z tematyką prac dyplomowych – według ustalonego na początku

zajęć harmonogramu

S2 Dyskusja z udziałem studentów i prowadzącego dotycząca tak strony

merytorycznej jak i formy prezentacji

Metody dydaktyczne

1 Konsultacje ustne

2 Prezentacje multimedialne



aktywności


w tym: 17

Udział w wykładach -

Udział w laboratoriach -

Udział w innych zajęciach

(seminarium/projekt) 15

Udział w konsultacjach 2


Samodzielne wykonywanie pracy 8



przedmiotu: 1




-


1 Podręczniki związane tematycznie z pracą inżynierską

2 Czasopisma zagraniczne tematycznie związane z pracą inżynierską


3 Czasopisma krajowe tematycznie związane z pracą inżynierską

4 Informacje za stron www tematycznie związane z pracą inżynierską


Efekt

kształcenia

Odniesienie

danego efektu

kształcenia do

efektów

zdefiniowanych

Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Metody

dydaktyczne

Metody

oceny

dla całego

programu

(PEK)

EK 1 IB1A_W08 C1 S2 1 O1

EK 2

IB1A_U01

IB1A_U02

IB1A_U03

C1, C2, C3 S1, S2 1 O1

EK 3

IB1A_U01

IB1A_U02

IB1A_U03

C2, C3 S1, S2 1 O1

EK 4

IB1A_U01

IB1A_U02

IB1A_U03

C2, C3 S1, S2 1 O1

EK 5

IB1A_U01

IB1A_U02

IB1A_U03

C1, C2, C3 S1, S2 1 O1

EK 6

IB1A_U01

IB1A_U02

IB1A_U03

C2, C3 S1, S2 1 O1

EK 7 IB1A_K01

IB1A_K04 C2, C3 S2 1 O1

EK 8 IB1A_K01

IB1A_K04 C1 S1, S2 1 O1


Symbol

metody

oceny


O1 Wykonanie i przedstawienie prezentacji

multimedialnej 100%

Autor

programu: Dr inż. Tomasz Jachowicz


Jednostka

organizacyjna: Katedra Technologii i Przetwórstwa Tworzyw Polimerowych



Studia I stopnia

Przedmiot: Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka



Rok: III

Semestr: V



Wykład 15

Ćwiczenia 15

Laboratorium

Projekt




Cel przedmiotu

C1 Zaznajomienie studentów z metodami probabilistycznymi i możliwościami ich zastosowań.

C2 Zapoznanie studentów z metodami statystycznymi i możliwościami ich zastosowań.


1 Zakres wiadomości i umiejętności z matematyki na poziomie szkoły średniej oraz przedmiotu

Matematyka I

Efekty kształcenia

W zakresie wiedzy:

EK1 student zna podstawowe pojęcia i fakty z zakresu rachunku prawdopodobieństwa

EK2 student zna podstawowe pojęcia i fakty z zakresu statystyki matematycznej


EK1 student potrafi stosować podstawowe narzędzia probabilistyczne w analizie zmiennych

losowych

EK2 student potrafi analizować otrzymane dane i wyciągać wnioski z przeprowadzonej analizy


EK1 student posiada umiejętność samokształcenia się

EK2 student rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i podnoszenia swoich kompetencji



Treści programowe

W1 Podstawy rachunku prawdopodobieństwa , podstawowe zmienne losowe oraz ich rozkłady,

podstawowe parametry rozkładów. Twierdzenia graniczne.

W2 Opracowanie i prezentacja materiału statystycznego - szereg rozdzielczy, podstawowe miary

statystyczne: miary położenia, rozproszenia, asymetrii i skupienia

W3 Estymacja punktowa i przedziałowa.

W4 Weryfikacja parametrycznych hipotez statystycznych - testy istotności dla wartości średniej,

odchylenia standardowego i wskaźnika struktury

W5 Weryfikacja nieparametrycznych hipotez statystycznych - testy zgodności, testy normalności

rozkładu, testy niezależności


Treści programowe

ĆW1 Zmienne losowe oraz ich rozkłady, zmienne losowe dyskretne i ciągłe, podstawowe parametry

rozkładów, oraz ich funkcje gęstości i dystrybuanty.

ĆW2 Opracowanie i prezentacja materiału statystycznego - szereg rozdzielczy, podstawowe miary

statystyczne: miary położenia, rozproszenia, asymetrii i skupienia, graficzna analiza danych

ĆW3 Estymacja punktowa i przedziałowa.

ĆW4 Weryfikacja parametrycznych hipotez statystycznych - testy istotności dla wartości średniej,

odchylenia standardowego i wskaźnika struktury

ĆW5 Weryfikacja nieparametrycznych hipotez statystycznych - testy zgodności, testy normalności

rozkładu, testy niezależności

Metody dydaktyczne


2 Ćwiczenia audytoryjne, rozwiązywanie zadań




w tym:

32

Udział w wykładach 15

Udział w ćwiczeniach 15

Konsultacje 2


Przygotowanie do zajęć, poszerzanie wiedzy przez

studiowanie literatury

18



przedmiotu, w tym:

2




1


1 Krysicki W. et al: Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna w zadaniach, cz. I

i cz. II. PWN 2007.

2 Sobczyk M., Statystyka, PWN, Warszawa 2001.


1 Gerstenkorn T.: Kombinatoryka i rachunek prawdopodobieństwa. PWN 1983.

2 Bąk I., Markowicz I. Mojsiewicz M. Wawrzyniak K. Statystyka w zadaniach WNT 2006.


Efekt

kształcenia

Odniesienie

danego efektu

kształcenia do

efektów

zdefiniowanych

dla całego

programu (PEK)

Cele

przedmiotu

Treści

programowe

Metody

dydaktyczne

Metody

oceny

EK 1 IB1A_W01 C1 W1, ĆW1,

ĆW2

1,2 O1, O2

EK 2 IB1A_W01 C2 W2 – W5

ĆW2 – ĆW5

1,2 O1, O2

EK 3 IB1A_U06 C1 W1 – W5

ĆW1 – ĆW5

1,2 O1, O2

EK 4 IB1A_U06 C2 W2 – W5

ĆW2 – ĆW5

1,2 O1, O2

EK 5 IB1A_K01 C1, C2 W1 – W5

ĆW1 – ĆW5

1,2 O1, O2

EK 6 IB1A_K01 C1, C2 W1 – W5

ĆW1 – ĆW5

1,2 O1, O2


Symbol metody

oceny



O2 Zaliczenie wykładów 50%

Autor programu: Dr Tomasz Krajka


Jednostka

organizacyjna:

Zakład Matematyki ITSI WM

Documents

Karta (sylabus) modułu/przedmiotu - wm.pollub.pl · W14 Deep learning w neurocybernetyce. ... Metody dydaktyczne 1 Wykład informacyjny z użyciem prezentacji multimedialnych 2 Laboratorium: