มานี มานี มี ตา

กา กา มี ตา

อา อา มี ตา

อา มี นา นา ม ีง ูนา ม ีป ู

กา ด ูป ูงู ดู ป ู

มานี มา นา อา

นา มี รู ง ูนา ม ีรู ป ู

มานี พา โต มา หา อา มานี พา โต มา นา

มานี พา โต หา ปู มานี พา โต ดู ป ู

สีเทา ชูใจ พา สีเทา ไป หา มานี สีเทา ไป หา โต โต ดีใจ สีเทา ก ็ดีใจ สีเทา ไป หา โต ไวไว มานี ดีใจ ชูใจ ก็ ดีใจ มานี มา หา ชูใจ ไวไว

โต ม ีตา โต ม ีขา

โต ม ีห ูห ูโต มี อะไร

โต เอา ขา ถู ห ู

ถูไปถูมา โต ถู ห ูไว ไว

ปู นา มี สีดํา โต ก็ มี ห ูส ีดํา ห ูโต มี ปู นา

มานี จะ ตี ปูนา

ปู นา ไป ใน ร ู

มานี เท ยา ทา หโูต มานี ทา ยา เบาเบา โต เอา ขา เกา ห ู

ชูใจ กํามือ ชูใจ กํา อะไร ใน มือ มานี ขอดู มอื ชูใจ มี อะไร ใน มือ ชูใจ

ชูใจ แบ มือ มานี แลดู มือ ชูใจ

ชูใจ ถือ อะไร

ชูใจ ถือ โบ ใน มือ

ชูใจ ชู โบ

มานี แล ด ูโบ ใน มือ ชูใจ

มานี แบมือ ขอ โบ

โต ชู คอ ดู โบ โต จะ เอา โบ ใน มือ ชูใจ

มานี ด ุโต

สีเทา ด ูใบบัว

ชูใจ แลดู สีเทา

สีเทา ชูคอ ดู ใบบัว

มี ตวั อะไร เกาะ ใบบัว

สีเทา มวั ด ูอะไร

ชูใจ ไปหา สีเทา

ชูใจ ดู ตัวอะไร เกาะ ใบบัว

ชูใจ เกา คอ สีเทา เบาๆ สีเทา ชู คอ พอใจ มานี หัวเราะ โต มาหา มานี มานี เกา หวั โต โต ชู คอ ดีใจ ชูใจ หัวเราะ มานี พอใจ

ปติ ข่ี มา ปติ เกาะ คอ มา เขา งอ เขา เวลา ข่ี มานี ด ูปติ ข่ี มา มา ตัว น้ี แก ปติ ให ช่ือ วา เจาแก โต ดู เจาแก สีเทา ก ็ดู เจาแก

เจาแก เขา มา หา โต ขา เจาแก ด ูเกะกะ โต เหา เจาแก มานี ดุ โต ไมให เหา โต ก็ ไม เหา เจาแก เขาไปหา สเีทา สีเทา ขู ฟูฟู ชูใจ ดุ สีเทา ไม ให ขู สีเทา ก ็ไม ขู เจาแก พอใจ

ปติ วา เขา พา เจาแก ไป ที ่ภูเขา ที่ ภเูขา มี อะไร นาดู แยะ มี นก มี หม ีและ มี กระรอก ที่ ภเูขา มี ลงิ แยะ

มานี และ ชูใจ พอใจ มานี วา เรา นา จะ ไป ที ่ภูเขา ชูใจ วา เรา นา จะ ไป เรา จะได ดู อะไร แยะ ๆ ปติ วา พา ไป ก็ ได เชา ๆ จะ ให ชูใจ และ มานี มา รอ ทีน่ี่ ปติ และ เจาแก จะ พา ไป

ปติ เลา วา พอ เจอ เสือ ที ่ภูเขา เสือ ด ุไม พอใจ ให เรา ไป เกะกะ พอ มานี รู วา มี เสือ ก็ วา ถา เจอ เสอื ก็ แย ชูใจ วา ถา รู วา ม ีเสือ ก ็ไมนา ไป มานี วา รอไว ให พอ พาไป ปติ วา รอไว ให พอ พาไป ก็ด ี

ปติ วา จะ พา เจาแก ไป บาน พอ วา อยา อยู นาน พอ จะ ดุ ปติ ลา มานี และ ชูใจ เจาแก ก ็ลา โต และ สเีทา

ชูใจ จะ พา สีเทา ไป บาน มานี วา ถา ผานมา ก็ ให แวะ มานี ช้ีมือ ให ดู บาน ที่ บาน มี จําป ปติ และ ชูใจ วา ไม นาน จะ มา แวะ

มานี พา โต ไป บาน มานี เขา ไป หา พอ พอ นอน อยู ใต ตน จําป พอ นอน อาน นิทาน พอ วา พอ รอ มานี อยู นาน มานี ไป ทาํ อะไร มา มานี เลา วา ไป เจอ ชูใจ และ ปต ิ

ปติ เลา วา ที่ ภเูขา มี อะไร นา ด ูมี นก มี ลิง มี กระรอก ม ีหมี มานี ขอ ให พอ พา ไป พอ วา จะ พา ไป

แม ใส เสื้อ สีฟา ถือ เสือ่ และ จาน ใส มะมวง มานี เห็น แม ก็ ดีใจ มานี ขอ เสื่อ และ ปู ให แม น่ัง โต ก็ นอน บน เส่ือ แม วาง จาน มะมวง ให มานี มานี กิน มะมวง ใน จาน

แม วา มานี ไป ทาํ อะไร มา พอ รอ มานี อยู นาน มานี วา เจอ ชูใจ และ ปติ เขา เลา วา ไป ภูเขา มา ที่ ภูเขา มี อะไร นา ดู เยอะ พอ วา ถา วาง พอ จะ พา ไป

มานี พูด วา มานี จะไป บาน ยา ของ ชูใจ แม คะ ทาํไม มานี ไมม ียา บาง แม พูด วา มานี มี ยา แต ยา ไมได อยู ที่น่ี แม จะพา มานี ไป หา ยา ก็ ได ที ่บาน ยา มี ปา และ ลุง มานี ดีใจ กอด แม และ พูด วา มานี ดีใจ จะไดไป หา ยา แม วา ถา เรา ไปหา ยา จะให นา อยู เฝา บาน มานี พูด วา มานี จะพา ยา มา อยู ที่น่ี พอ หวัเราะ หหึ ึแม พูด วา ถา มานี พา ยา มา ได ก็ดี

มานะ เดิน เขา มา เสื้อ ของเขา ดํา มอม หนาตา ก็ มอม พอ เจาโต เห็น มานะ ก็ ดีใจ โผ เขา ไป หา จน มานะ ลมลง นอน แผ โต จะ เลีย แกม มอม ของมานะ แม ดุ โต ไม ให เลีย และ ไล มัน ไป แม วา อยา ให โต เลีย นะ ไม ดี มานะ ก ็เช่ือฟง แม ให มานะ ไป ลาง มือ ลาง หนา มานะ ก็ ทาํตาม

มานี "แมคะ เมื่อไร มานี จะไดไป โรงเรียน" แม "มานี ยงัไม โต ถา โต เทา มานะ เม่ือไร ก็ จะไดไป" มานี "พี่ มานะ ไป ทาํ อะไร ที่ โรงเรียน" มานะ "พี่ ไป เรียนหนังสือ นะซี" มานี "ไป โรงเรียน น่ี ด ีใชไหม คะ" มานะ "ดีซี ได รูหนังสือ และ มี เพื่อน เยอะ" มานี "มานี ก ็มี เพื่อน ช่ือ ชูใจ และ ปติ" มานะ "ปติ ก ็เปน เพื่อน ของ พี่ ชูใจ เปน ผูหญิง ใชไหม" มานี "ใชคะ เขา ยังไมไดไป โรงเรียน" มานะ "ปหนา มานี ก็ จะไดไป โรงเรยีน" มานี "ปหนา ชูใจ ก็ นาจะไดไป โรงเรียน นะคะ"

พอ น่ัง อาน หนังสือ อยู ที่ โตะ

มานี ถือ มะมวง เขามาหา พอ

มานี "พอคะ พี่มานะ จะไป ข่ีมา

มานี ไปข่ีมา บาง ไดไหม คะ"

มานี ก ็กิน มะมวง ที ่ถือมา

พอ จึง วา "มานี มา น่ัง ที่น่ี

อยา ทิง้ เลอะเทอะ นะ"

มานี ก ็น่ัง ที ่หนา โตะ ของพอ

พอ พูด วา "มานี

ถา กิน อะไร อยู ก ็อยา พูด

มันไมนาด"ู

มานี ไดฟง ก็ จะทิ้ง มะมวงลง ใต โตะ

พอ จึง พูด "อยา ทิง้ ที่น่ี

เอา ไป ทิง้ ที่ ถังใสผง

และ ลาง ปาก ลาง มือ ให สะอาด

อยา ให เลอะเทอะ นะ"

มานี ทาํตาม ที ่พอ บอก

พอ สอน วา "จําไว จะ ทิ้ง อะไร ก็ ทิ้ง ที่ ถงัใสผง

จะได ไมเลอะเทอะ"

มานี "พอ ให มานี ไปข่ีมา นะคะ"

พอ "มานี ยังไปไมได มานี เปน เดก็ และ เจาแก มัน แก มาก

มัน วิง่ มาก ไมได ปติ กับ มานะ ก็ ไปข่ี มัน

มานี จะ ไปข่ี มัน อีก

ข่ี กัน สอง คน สาม คน เจาแก ก็ แย พอ จะ เลา นิทาน ใหฟง"

"วันหน่ึง มา แก นอน แผ ชู คอ

เด็ก สิบคน รอ ขอ ข่ี ทุกวัน

บาง วา แกไป จะ ไมข่ี มัน

เกาคน พา กัน อยู บาน พอใจ

มี เด็ก หน่ึงคน ซน จะข่ี มา

เอา ไม ต ีขา ให พา วิง่ ไว

มา ลุก เด็ก แย ลมแผ ลงไป

มา วิ่งไมได ลมทับ เด็ก ซน"

พอ "ดูซิ มานี มา แย ไหม"

มานี "เขา ไมนา ตี มา นะคะ พอ"

พอ "เขา เปน เดก็ดี ใชไหม มานี"

มานี "ไมใช คะ"

พอ "มานี นับ ดซูิ เด็กด ีกี่ คน"

มานี "หน่ึง สอง สาม ส่ี หา หก เจ็ด แปด เกา

เกาคน คะ พอ"

พอ "เด็ก ไม ดี มี กี่ คน"

มานี "หน่ึงคน คะ"