12
92 » MARTA GALIMANY I GUASCH “GLI” Na antiga cidade soviética de Pyramiden aban- donada no ano 1998 todo parece estar coma se o tempo detívese. Á beira dunha carretilla procedente da mina de carbón que daba traba- llo aos 5000 habitantes da poboación, o último neno que xogou nestas rúas esqueceu o seu bo- neco. É o obxecto máis parecido a unha figura humana que se pode atopar nesta deshabitada poboación. En la antigua ciudad soviética de Pyramiden abandonada el año 1998 todo parece estar como si el tiempo se hubiera detenido. Al lado de una carretilla procedente de la mina de car- bón que daba trabajo a los 5000 habitantes de la población, el último niño que jugó en estas ca- lles olvidó su muñeco. Es el objeto más parecido a una figura humana que se puede encontrar en esta deshabitada población. » Carretilla minera de Pyramiden «

MARTA GALIMANY I GUASCH “GLI” - Universidade de Vigoetseminas.uvigo.es/web/wp-content/uploads/2016/05/... · de circunvalación de la ciudad pasa cerca de una meseta que deja

  • Upload
    others

  • View
    1

  • Download
    0

Embed Size (px)

Citation preview

Page 1: MARTA GALIMANY I GUASCH “GLI” - Universidade de Vigoetseminas.uvigo.es/web/wp-content/uploads/2016/05/... · de circunvalación de la ciudad pasa cerca de una meseta que deja

92

»MARTA GALIMANY I GUASCH “GLI”

Na antiga cidade soviética de Pyramiden aban-donada no ano 1998 todo parece estar coma se o tempo detívese. Á beira dunha carretilla procedente da mina de carbón que daba traba-llo aos 5000 habitantes da poboación, o último neno que xogou nestas rúas esqueceu o seu bo-neco. É o obxecto máis parecido a unha figura humana que se pode atopar nesta deshabitada poboación.

En la antigua ciudad soviética de Pyramiden abandonada el año 1998 todo parece estar como si el tiempo se hubiera detenido. Al lado de una carretilla procedente de la mina de car-bón que daba trabajo a los 5000 habitantes de la población, el último niño que jugó en estas ca-lles olvidó su muñeco. Es el objeto más parecido a una figura humana que se puede encontrar en esta deshabitada población.

» Carretilla minera de Pyramiden «

Page 2: MARTA GALIMANY I GUASCH “GLI” - Universidade de Vigoetseminas.uvigo.es/web/wp-content/uploads/2016/05/... · de circunvalación de la ciudad pasa cerca de una meseta que deja

94

»

Asomarse á fiestra dunha antiga cabana de mi-neiros de Svalbard e descubrir as carretillas nos raíles procedentes da mina, en dirección ao fior-do, para transportar en barco o alabastro extraí-do durante a colonización soviética destas terras.

Asomarse a la ventana de una antigua cabaña de mineros de Svalbard y descubrir las carretillas en los raíles procedentes de la mina, en dirección al fiordo, para transportar en barco el alabastro extraído durante la colonización soviética de es-tas tierras.

» Vistas desde la cabaña «

Page 3: MARTA GALIMANY I GUASCH “GLI” - Universidade de Vigoetseminas.uvigo.es/web/wp-content/uploads/2016/05/... · de circunvalación de la ciudad pasa cerca de una meseta que deja

96

»MARTÍN PÉREZ RODRÍGUEZ “ATLÁNTICO”

Un aborixe lunar que se establece no planeta Krypton non só debe ser kryptoniano, tamén debe parecelo.

Un aborixe lunar que se establece no planeta Krypton non só debe ser kryptoniano, tamén debe parecelo.

» Selenita en Krypton «

Page 4: MARTA GALIMANY I GUASCH “GLI” - Universidade de Vigoetseminas.uvigo.es/web/wp-content/uploads/2016/05/... · de circunvalación de la ciudad pasa cerca de una meseta que deja

98

»túneles horizontales en los desniveles naturales para aprovechar los estratos más blancos y puros. Los bloques se cortaban en la propia cantera tal y como quedarían después en el revestimiento de las pirámides, siguiendo un ángulo muy preciso, y se transportaban en barco hasta la margen occiden-tal, donde se estaba edificando el complejo.

Tratándose del revestimiento de las grandes pirá-mides, que aún hoy se adivina, estamos, sin duda, ante las minas de las piedras de construcción más admiradas de la historia.

Localización: 39º01’ N, 31º16’ E, 142 m de altitude. Olympus

Camedia C-5050 Zoom, CCD 5Mpx, óptica de serie.

Tura, situada na marxe oriental do río Nilo, é hoxe unha poboación completamente integrada na es-pesa urbe de Cairo. Unha das vías principais de circunvalación da cidade pasa preto dunha meseta que deixa ver escavacións na ladeira. O paso fugaz permite tomar unha instantánea nun día normal, de sol implacable.

Zoser, Necherjet (“corpo divino”), ou Dyeser (“su-blime”) foi o segundo faraón da terceira dinastía do Imperio Antigo de Exipto, gobernando dente.

2665 ata 2645 a. C. Baixo o seu mandato, Imhotep dirixiu a construcción do que está considerado o primeiro complexo monumental de pedra do mun-do: o de Saqqara, coñecido principalmente pola súa pirámide escalonada. As capas interiores da pirámide están construídas con pedra local. Pero as capas exteriores e outras estructuras do complexo foron realizadas cunha caliza branca moi fina que se atopaba na marxe oposta do río Nilo. As pirá-mides máis grandes, a de Jufu (ou Keops) e Jafra (ou Kefrén), e outras moitas construccións, foron tamén revestidas desta caliza, orixinaria das cantei-ras de Tura. Non se extraía a pedra a ceo aberto, se non que se cavaban amplos túneles horizontais nos desniveis naturais para aproveitar os estratos máis brancos e puros. Os bloques cortábanse na propia canteira tal e como quedarían despois no revesti-mento das pirámides, seguindo un ángulo moi preciso, e transportábanse en barco ata a marxe occidental, onde se estaba a edificar o complexo.

Tratándose do revestimento das grandes pirámides, que aínda hoxe se adiviña, estamos, sen dúbida, ante as minas das pedras de construcción máis ad-miradas da historia.

Localización: 39º01´ N, 31º16´ E, 142 m de altitud. Olympus

Camedia C-5050 Zoom, CCD 5Mpx, óptica de serie.

Tura, situada en la margen oriental del río Nilo, es hoy una población completamente integrada en la espesa urbe del Cairo. Una de las vías principales de circunvalación de la ciudad pasa cerca de una meseta que deja ver excavaciones en la ladera. El paso fugaz permite tomar una instantánea en un día normal, de sol implacable.

Zoser, Necherjet (“cuerpo divino”), o Dyeser (“su-blime”) fue el segundo faraón de la tercera dinastía del Imperio Antiguo de Egipto, gobernando desde. 2665 hasta 2645 a C. Bajo su mandato, Imhotep dirigió la construcción del que está considerado el primero complejo monumental de piedra del mun-do: el de Saqqara, conocido principalmente por su pirámide escalonada. Las capas interiores de la pirámide están construidas con piedra local. Pero las capas exteriores y otras estructuras del com-plejo fueron realizadas con una caliza blanca muy fina que se encontraba en la margen contraria del río Nilo. Las pirámides más grandes, la de Jufu (o Keops) y Jafra (o Kefrén), y otras muchas construc-ciones, fueron también revestidas de esta caliza, originaria de las canteras de Tura. No se extraía la piedra a cielo abierto, si no que se cavaban amplios

» Tura «

Page 5: MARTA GALIMANY I GUASCH “GLI” - Universidade de Vigoetseminas.uvigo.es/web/wp-content/uploads/2016/05/... · de circunvalación de la ciudad pasa cerca de una meseta que deja

100

»RAFAEL M. VILLAR MOYO “MYOTRAGUS”

de la ventana. Incluso se llegaron a construir invernaderos a

base de unir placas de lapis specularis. Por extensión, a las

ventanas acristaladas con este material se las denominada de

igual forma.

A partir de los datos de Plinio y de la arqueología sabemos

que en las actuales provincias de Cuenca y Toledo había gran

cantidad de minas de lapis specularis, por ejemplo en Noble-

jas, Carrascosa del Campo, Torrejoncillo del Rey, Villarejo de

Fuentes, Osa de la Vega, Belmonte, Villas de la Bentosa, To-

rralba, y en las cercanías de Huete y de la antigua Segóbriga,

siendo en estas dos últimas el principal recurso económico en

época romana, especialmente Segóbriga, que era el centro

administrativo desde donde se controlaba la producción mi-

nera en su entorno.

O lapis specularis, coñecido como espejuelo na actualidade, é

un tipo de pedra de yeso selenítica especular traslúcido, sendo

un mineral moi valorado na Antiga Roma, explotándose para

a fabricación, a modo de cristal, de fiestras fundamentalmen-

te durante os séculos I e II d. C. na provincia de Hispania.

Plinio o Vello no seu Naturalis Historiæ cóntanos que este mi-

neral era extraído na Hispania Citerior, en minas achadas en

100.000 pasos ao redor de Segóbriga, uns 150 km, obténdo-

se a máis traslúcida desta pedra preto desta cidade. Extraíase

de pozos profundos no subsolo, encaixado noutras rocas,

sendo necesario separalo destas unha vez na superficie; Plinio

descríbenolo como unha pedra fósil no seu maior parte que

forma un bloque compacto a modo de cemento coa propie-

dade de deixarse cortar con serrucho con facilidade e en finas

capas, e aínda que podía atoparse noutros lugares como Chi-

pre, Sicilia, a Capadocia e ata en África, o de maior calidade

era o hispano. Tamén nos fala da existencia un lapis specularis

negro, sendo con todo o máis común o branco; así mesmo a

súa peculiar calidade radica en que, a pesar da súa fraxilidade,

mostra moi boa enteireza sen ajarse á calor e ao frío.

O principal uso do lapis specularis na Antiga Roma foi para a

fabricación de fiestras acristaladas, axustándose en armazo-

nes, principalmente de madeira aínda que tamén se fabrica-

ron de cerámica, que permitían ensamblar varias pranchas co

fin de cubrir a superficie en función do tamaño da fiestra. Ata

se chegaron a construír invernadoiros a base de unir placas

de lapis specularis. Por extensión, ás fiestras acristaladas con

este material denominabanse de igual forma.

A partir dos datos de Plinio e da arqueoloxía sabemos que

nas actuais provincias de Cuenca e Toledo había gran canti-

dade de minas de lapis specularis, por exemplo en Noblejas,

Carrascosa do Campo, Torrejoncillo del Rey, Villarejo de Fuen-

tes, Osa de la Vega, Belmonte, "Villas da Bentosa", Torralba,

e nas proximidades de Huete e da antiga Segóbriga, sendo

nestas dúas últimas o principal recurso económico en época

romana, especialmente Segóbriga, que era o centro adminis-

trativo desde onde se controlaba a produción mineira na súa

contorna.

El lapis specularis, conocido como espejuelo en la actualidad,

es un tipo de piedra de yeso selenítica especular traslúcido,

siendo un mineral muy valorado en la Antigua Roma, explo-

tándose para la fabricación, a modo de cristal, de ventanas

fundamentalmente durante los siglos I y II d. C. en la provin-

cia de Hispania.

Plinio el Viejo en su Naturalis Historiæ nos cuenta que este

mineral era extraído en la Hispania Citerior, en minas halla-

das en 100.000 pasos alrededor de Segóbriga, unos 150 km,

obteniéndose la más traslúcida de esta piedra cerca de esta

ciudad. Se extraía de pozos profundos en el subsuelo, encaja-

do en otras rocas, siendo necesario separarlo de éstas una vez

en la superficie; Plinio nos lo describe como una piedra fósil

en su mayor parte que forma un bloque compacto a modo

de cemento con la propiedad de dejarse cortar con serrucho

con facilidad y en finas capas, y aunque podía encontrarse en

otros lugares como Chipre, Sicilia, la Capadocia e incluso en

África, el de mayor calidad era el hispano. También nos habla

de la existencia un lapis specularis negro, siendo sin embargo

el más común el blanco; asimismo su peculiar calidad radica

en que, a pesar de su fragilidad, muestra muy buena entereza

sin ajarse al calor y al frío.

El principal uso del lapis specularis en la Antigua Roma fue

para la fabricación de ventanas acristaladas, acoplándose en

armazones, principalmente de madera aunque también se

fabricaron de cerámica, que permitían ensamblar varias plan-

chas con el fin de cubrir la superficie en función del tamaño

» Bocamina de Lapis Specularis «

Page 6: MARTA GALIMANY I GUASCH “GLI” - Universidade de Vigoetseminas.uvigo.es/web/wp-content/uploads/2016/05/... · de circunvalación de la ciudad pasa cerca de una meseta que deja

102

»

La fotografía fue tomada en una plataforma de extracción de áridos y dragado de fondos mari-nos. Esta plataforma está situada embarrancada en la costa de Corrubedo e expuesta a la oxida-ción y a la corrosión de la sal. La imagen corres-ponde a la estructura (y su sombra sobre el suelo oxidado da plataforma) de uno de los guindas-tres que colocaban los pilotes de ancoraje en el lecho marino.

A fotografía foi tomada nunha plataforma de ex-tracción de áridos e dragado de fondos mariños. Esta plataforma atópase embarrancada na costa de Corrubedo e exposta á oxidación e á corro-sión do salitre. A imaxe corresponde á estrutura (e a súa sombra sobre o chan oxidado da pla-taforma) dun dos guindastres que colocaban os pilotes de ancoraxe no leito mariño.

» Ouro 1 «

SENÉN OLANOÁLVAREZ “A QUIMERA DO OURO”

Page 7: MARTA GALIMANY I GUASCH “GLI” - Universidade de Vigoetseminas.uvigo.es/web/wp-content/uploads/2016/05/... · de circunvalación de la ciudad pasa cerca de una meseta que deja

104

»» Ouro 2 «

La fotografía fue tomada en una plataforma de extracción de áridos y dragado de fondos mari-nos. Esta plataforma está situada embarrancada en la costa de Corrubedo e expuesta a la oxida-ción y a la corrosión de la sal. La imagen corres-ponde a la estructura (y su sombra sobre el suelo oxidado da plataforma) de uno de los guindas-tres que colocaban los pilotes de ancoraje en el lecho marino.

A fotografía foi tomada nunha plataforma de ex-tracción de áridos e dragado de fondos mariños. Esta plataforma atópase embarrancada na costa de Corrubedo e exposta á oxidación e á corro-sión do salitre. A imaxe corresponde á estrutura (e a súa sombra sobre o chan oxidado da pla-taforma) dun dos guindastres que colocaban os pilotes de ancoraxe no leito mariño.

Page 8: MARTA GALIMANY I GUASCH “GLI” - Universidade de Vigoetseminas.uvigo.es/web/wp-content/uploads/2016/05/... · de circunvalación de la ciudad pasa cerca de una meseta que deja

106

»

Cando un entra nunha mina subterránea ten a sensación de que non volverá ver cores ata saír desta. A escuridade envólveo todo e a luz do casco só descobre tons pardos, grises e ocres. Isto chega ata a provocar certa claustrofobia. ¡Pero cal foi a miña sorpresa ao facer unha foto ao teito da galería ¡ O flash revelou unha boni-ta paleta de cores entre a que destacan o bran-co e o azul turquesa. O primeiro corresponde a véta de cuarzo que atravesa o teito da galería e que nalgúns puntos da mina chegaba a ter unha potencia de cinco metros. O azul turquesa, con todo, xorde da hidratación de impregnaciones de sulfato de cobre. Queda demostrado xa que logo que a terra non só ofrece cores bonitas en superficie, se non ta-mén no seu interior, só hai que buscalos.

Cuando uno entra en una mina subterránea tie-ne la sensación de que no volverá a ver colores hasta salir de esta. La oscuridad lo envuelve todo y la luz del casco solo descubre tonos pardos, grises y ocres. Esto llega incluso a provocar cierta claustrofobia.¡Pero cual fue mi sorpresa al hacer una foto al techo de la galería ¡ El flash reveló una bonita paleta de colores entra la que destacan el blanco y el azul turquesa. El primero corresponde a la veta de cuarzo que atraviesa el techo de la gale-ría y que en algunos puntos de la mina llegaba a tener una potencia de cinco metros. El azul tur-quesa, sin embargo, surge de la hidratación de impregnaciones de sulfato de cobre.Queda demostrado por tanto que la tierra no solo ofrece colores bonitos en superficie, si no también en su interior, solo hay que buscarlos.

» Colores escondidos «

TAMARA BOULLÓN LAMEIRO “KATE”

Page 9: MARTA GALIMANY I GUASCH “GLI” - Universidade de Vigoetseminas.uvigo.es/web/wp-content/uploads/2016/05/... · de circunvalación de la ciudad pasa cerca de una meseta que deja

108

»» La búsqueda de metales «

Quen ía imaxinar que cando nos adentramos na mina subterránea de San Finx (Noia) atopariámo-nos un filón de cuarzo como o que se pode ver na fotografía. O caso é que a mina de San Finx naceu no ano 1884 para obter estaño e volfra-mio como materias primas, época na que se ini-ciba a industrialización de Galicia e na que indus-trias como a conserveira demandaban grandes cantidades de estaño. Máis tarde unirase tamén a demanda internacional de materiais estratéxi-cos como o volframio. Ambos metais atópanse encaixados entre varios filóns de cuarzo cuxa potencia chega a ser nal-gúns puntos de cinco metros. A fotografía mos-tra un destes filóns de cuarzo que atravesa unha das galerías e nas que o noso guía fai de escala.

Quién iba a imaginar que cuando nos adentra-mos en la mina subterránea de San Finx (Noia) nos encontraríamos un filón de cuarzo como el que se puede ver en la fotografía. El caso es que la mina de San Finx nació en el año 1884 para obtener estaño y volframio como materias primas, época en la que se iniciba la industriali-zación de Galicia y en la que industrias como la conservera demandaban grandes cantidades de estaño. Más tarde se unirá también la demanda internacional de materiales estratégicos como el volframio.Ambos metales se encuentran encajados entre varios filones de cuarzo cuya potencia llega a ser en algunos puntos de cinco metros. La fotogra-fía muestra uno de estos filones de cuarzo que atraviesa una de las galerías y en las que nuestro guía hace de escala.

Page 10: MARTA GALIMANY I GUASCH “GLI” - Universidade de Vigoetseminas.uvigo.es/web/wp-content/uploads/2016/05/... · de circunvalación de la ciudad pasa cerca de una meseta que deja

ÍNDICEALBERTO GONZÁLEZ “Señor X”

14............................................................................» Sin título «

ALFONSO GONZÁLEZ PÉREZ “JACK”16.............................................» Como el pasillo de una casa «

BEGOÑA CANABAL PEREIRA “PITU”18..................................... » El agua, enemigo en la voladura «20............................................................................ » Voladura «

CONSTANTINO FERNÁNDEZ RODRÍGUEZ “TUCO”22....................................................................» Pozo artesano «24................................................... » Explorador sorprendido «

FERNANDO VARELA MENENDEZ “BRESLAU”26......................................................... » La lucha con el agua «

GABRIEL LORENZO SALGUEIRO “ARCANXO”30................................................................................... » A luz «32................................................................................. » Ondas «

HECTOR GARCÍA GONZALEZ “TURÚN”34.....................................................................» A dos bandas «36............................................................................ » El reflejo «

IAGO LORENZO SALGUEIRO “KELTRIX”38.........................................................................» Paleocauce «40.................................................................» Río de antracita «

IVÁN VELEIRO PINAL “VALPORQUERO”42........................................................................» Estalagmita «44................................................................» Final del camino «

JESSICA INGRID PIÑEIRO DI BLASI “BERNARDA STIN-

SON ”46....................................... » Recuperando la belleza natural «48....................................................... » Una terraza al mundo «

MIGUEL CASAL RAMOS “STRAUSS”50........................................................................ » Bateando II «

JORDI TODA I VERICAT “COE”52...................» Antigua explotación minera soviética de ala-

bastro en Svlabard «54........................... » Antiguo sondeo soviético en Svlabard «

JOSE EDUARDO ÁLVAREZ QUIROGA “SILESIAN”56.................................................................................... » Cale «58..................................................» Trabajando bajo la tierra «

JOSE LAMAZARES HERMIDA “GABACHO”60............................................................................ » Colgados «62..................................................... » El laberinto del carbón «

JOSE MARTÍNEZ HERNÁNDEZ “CAVERNÍCOLA”64.........................................................» El cristal de Hispania «66...................................................... » Bajo la sal de Cardona «

JUAN JOSE ARGUDO GARCÍA “LEO CALDAS”68...........................................................» Doloroso amanecer «70............................................................. » La aguja del dolor «

JUAN LUIS ROMERA MORENO “CABRIA”72.......................................................» Atardecer en los lores «74.................................................... » Desarrollo insostenible «

MANUEL ALEJANDRO FERNÁNDEZ GONZÁLEZ “ALEJO”76............................................................................ » Guardián «78........................................................................... » Serpiente «

MANUEL ROMERA MARTÍNEZ “NICETI”80.......................................................» Jaulas en la oscuridad «82.........................................................» Vestigios del pasado «

MARÍA FE PRADO LORENZO “MINERA DE ADOPCIÓN”84........................................................ » El mito de la caverna «86...............................................................» Mucho que hacer «

MARTA DE SAS BARREIRO “DANZING”88..................................................................» El agua no cesa «90.................................................. » Colorido en la oscuridad «

MARTA GALIMANY I GUASCH “GLI”92.......................................» Carretilla minera de Pyramiden «94......................................................» Vistas desde la cabaña «

MARTÍN PÉREZ RODRÍGUEZ “ATLÁNTICO”96..........................................................» Selenita en Krypton «98.................................................................................... » Tura «

RAFAEL M. VILLAR MOYO “MYOTRAGUS”100........................................ » Bocamina de Lapis Specularis «

SENÉN OLANOÁLVAREZ “A QUIMERA DO OURO”102.............................................................................. » Ouro 1 «104.............................................................................. » Ouro 2 «

TAMARA BOULLÓN LAMEIRO “KATE”106......................................................... » Colores escondidos «108.................................................» La búsqueda de metales «

Page 11: MARTA GALIMANY I GUASCH “GLI” - Universidade de Vigoetseminas.uvigo.es/web/wp-content/uploads/2016/05/... · de circunvalación de la ciudad pasa cerca de una meseta que deja
Page 12: MARTA GALIMANY I GUASCH “GLI” - Universidade de Vigoetseminas.uvigo.es/web/wp-content/uploads/2016/05/... · de circunvalación de la ciudad pasa cerca de una meseta que deja