Οενσυνείδητος καθωσπρεπισμός τηςμεσοαστικής οικογένειας έβαζε ανέ-καθεν φραγμούς στο φέρσιμο και

στον τρόπο έκφρασης... «Μη βρίζεις μπροστά στο παιδί» έλεγε η μα-

μά στον μπαμπά, εκείνος έσκαγε και άκουγεειδήσεις χωρίς να μπορεί να ρίξει κά ‘να κα-ντήλι, έσκαγε και η μαμά που δεν μπορούσενα συνεχίσει να του σπάει τα νεύρα. Άγνωστοαν μετά στην κρεβατοκάμαρα γινόταν Βιετ-νάμ, το σίγουρο είναι ότι ο μπαμπάς το άλλοπρωί έβριζε όλο τον κόσμο για να βγάλει τοάχτι του. Το ίδιο και η μαμά που δεν άφηνε«απεριποίητη» γειτόνισσα για γειτόνισσα. Τοπαιδί τώρα, ως σφουγγάρι, μια συλλαβή ά-κουγε όλη την λέξη καταλάβαινε και άμα έλε-γε λέξεις που αρχίζουν με το «που…» ή με το«μα…» έτρωγε μια κουταλιά πιπέρι για τιμω-ρία.

Σήμερα το βρίσιμο θεωρείται βιολογική α-νάγκη, κάτι σαν τροφή, και οι γιατροί το συ-στήνουν προφορικώς σχεδόν σε όλη την γκά-μα ασθενών ελπίζοντας να βρεθεί τάχιστακαι σκεύασμα συνταγογραφούμενο, π.χ. το«Rixnokandilex» για ψυχική ηρεμία.

Ότι το βρίσιμο είναι φάρμακο αποδεικνύε-ται καθημερινά… Ξεκινάς το πρωί για δου-λειά –αν είσαι τυχερός και έχεις– και ανεβαί-νεις την Ειρήνης θέλοντας να στρίψεις αρι-στερά την Δημοκρατίας. Πιάνεις ουρά επει-δή έχει κίνηση και πας με την αράδα σου. Αλ-λάζεις και σταθμό στο ραδιόφωνο αποφεύ-

γοντας τον κάθε πρωινόγλίτσα να λέει τις μπούρ-δες του και να σε φτιά-χνει. Εκεί που έχεις κοντρολά-ρει το πρωινό σου και περιμένεις να στρί-ψεις… τσουουουούπ έρχεται ο βιαστικός μά-γκας από δεξιά, σφήνα, και σε κλείνει για ναπεράσει πρώτος. Του κορνάρεις και αυτόςσου πετά ένα «άι παράτα μας» ή σε στέλνεινα πας για... αναπαραγωγή του είδους καιτότε… εκρήγνυται ο Βεζούβιος!!! Ρίχνεις κα-τά ριπές τα καντήλια, του περνάς το σόι καιτις θειάδες… γενεές 14, κάνεις δεξιά να τονστριμώξεις στη μάντρα του βενζινάδικου καισυνεχίζεις το καντήλιασμα! Μετά απ’αυτό αι-σθάνεσαι ανακουφισμένος και βέβαιος ότι ημέρα σου θα εξελιχθεί ομαλά αφού απέβαλεςτον εκνευρισμό δυναμικά!

Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που τοβρίσιμο μπορεί να λειτουργεί κατευναστικάαλλά… δεν φτάνει. Από την τηλεόραση π.χ.βλέπεις πολιτικάντηδες να κάνουν το άσπρομαύρο, να χασκογελούν και να σε κοροϊ-δεύουν κατάμουτρα, όπως στην περίπτωσητης Βουλής στις 15 Αυγούστου 2015. Η κω-λοτούμπα Σύριζα σε πλήρη εξέλιξη, να μηνπιστεύεις στα μάτια σου με την κωλοπιλάλανα περάσουν την τρίτη μνημονιάρα και μαζίμε όλα αυτά οι νεόκοποι εθελόδουλοι ναπροσπαθούν να συκοφαντήσουν όσους και

όσες κράτησαν τις αξίες καιτις δεσμεύσεις τους. Εδώ

πραγματικά χάνεις την μπά-λα… και το ορθόδοξο εορτολόγιο

θεωρείται λειψό, ανεπαρκές και ψάχνειςστο καθολικό, και στο προτεσταντικό, καιστο βουδιστικό και στις γραφές… για ναβρεις λέξεις και εκφράσεις για να ξεδώσεις.Στην προκειμένη περίπτωση χρειάζεσαι καικάτι υλικό για να έρθεις στα ίσα σου… π.χ.τσίπουρο με μεζέ χάπια βαλεριάνας.

Θα ήταν μεγάλη παράληψη να μην αναφέ-ρουμε και ιστορικές στιγμές, όπου οι βλαστή-μιες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Στις μάχες οιβρισιές και οι προσβολές ήταν στην πρώτηγραμμή και εξαπολύονταν εκατέρωθεν.

Ένας αληθινός ποιητής της βωμολοχίας, οΓεώργιος Καραϊσκάκης έλουζε τους αντιπά-λους του με ακατάσχετο υβρεολόγιο: «Έλασκατότουρκε… έλα να ακούσεις τα κέρατάσας… γαμώ την πίστη σας... Τι θαρεύσετε κε-ρατάδες… Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε από η-μάς συνθήκην με έναν σκατό-Σουλτάν Μαχ-μούτην… να τον χέσω και αυτόν και τον Βε-

ζύρην σας…». Αυτή η ελευθεριότητά του καιη αμεσότητά του τον έκαναν κορυφαίο λαϊ-κό αγωνιστή. Πέρα από το χούι του, το υβρε-ολόγιό του εκτόνωνε την ένταση στις δύσκο-λες στιγμές.

Γνωστές και οι φιλοφρονήσεις που αντάλ-λασσαν οι αντίπαλες παρατάξεις στον εμφύ-λιο και τα καλέσματα των ανταρτών στα«κωλόπαιδα της Φρειδερίκης».

Γνωστά και τα απαραίτητα γαλλικά στιςμέρες μας, μεταξύ διαδηλωτών και ομάδωνκαταστολής.

Εν τέλει, οι γλωσσικές «ακαθαρσίες» ανή-κουν στα πλέον αυθεντικά ίχνη ενός κόσμουπου φτάνει σε μας αλλοιωμένος από τις εθνι-κές φαντασιώσεις, οι οποίες χρησιμοποιούνεξιδανικευμένες εικόνες με «λευκοσιδερωμέ-νες» φουστανέλες ως μοντέλα πολιτικής ορ-θότητας.

Προσωπικώς, οι βλαστήμιες στα Θεία καιστους… θείους δεν μου είναι αρεστές γιατί οιαποδέκτες δεν είναι και ούτε πρόκειται να εί-ναι ποτέ παρόντες και γιατί… μ’ αρέσουνοι… θείες.

Να ζήσει όποιος μ’ έβρισε, να σκάσει ό-ποιος μου τό ’πε.

Διάσημη ρήση(*)

Όταν οι Ναζί πήραν τους κομμουνιστές,σιώπησα,

δεν ήμουν δα κομμουνιστής.

Όταν έκλεισαν μέσα τους σοσιαλδημοκράτες,σιώπησα,

δεν ήμουν δα σοσιαλδημοκράτης.

Όταν πήραν τους συνδικαλιστές,σιώπησα,

δεν ήμουν δα συνδικαλιστής.

Όταν πήραν εμένα,δεν υπήρχε κανείς πλέον,

για να διαμαρτυρηθεί.

Martin Niemoller (Μάρτιν Νίμελερ), Γερμανός πάστορας (1892-1984)

(*) Περιγράφει τις συνέπειες της «απάθειας» ή «το σύνδρομοτου θεατή», για όσα διαδραματίζονταν στη Ναζιστική Γερμανία.

Γράφουν:• Μάκης Αρκουλής • Φανή Καραντσιούνη • Μαρίτα Κουρούπη Santoro • Γιώργος Κουτσικάκης • Νίκος Λάζαρης • Άρις Λιάκουρας • Γιώργος Λίλος • Μανόλης Στ. Πάγκαλος • Γιώργος Παπαναστασίου • Φάνης Στρατουδάκης

Ποίηση

Αυτοδιοικητική & Πολιτική έκδοση πληροφόρησης, διαλόγου και προβληματισμού Λυκόβρυσης - Πεύκης

Εδώ και έξι χρόνια εμείς οικάτοικοι της Ελλάδας ζούμεμε σκάνδαλα, ανεργία, ημι-

απασχόληση, μαύρη εργασία,μειώσεις εισοδημάτων, ανεπαρκήπερίθαλψη, υποβάθμιση εκπαίδευ-σης, ακρίβεια, αβεβαιότητα για τοπαρόν και το μέλλον.

Εδώ και έξι χρόνια καταπατάταικαθημερινά το Σύνταγμα του τόπουμας και ζούμε υπό καθεστώς οιονείΔημοκρατίας.

Εδώ και έξι χρόνια το μεγαλύτε-ρο τμήμα της νεολαίας μας κατα-στρέφεται, χωρίς δουλειά, χωρίςτη δυνατότητα να κάνει οικογένεια,χωρίς μέλλον.

Εδώ και έξι χρόνια η μετανά-στευση, που ακολούθησε τον 2ο πα-γκόσμιο πόλεμο, επαναλαμβάνεταικαι πολίτες αυτού του τόπου, νέοιως επί το πλείστον, προσπαθούν ναβρουν τα όνειρά τους σε άλλες χώ-ρες.

Εδώ και έξι χρόνια οι άνθρωποι

των γραμμάτων και των τεχνώνσχεδόν σιωπούν.

Εδώ και έξι συναπτά χρόνιαεμείς οι κάτοικοι της Ελλάδας παρα-κολουθούμε τους πολιτικούς να λει-τουργούν υπό κηδεμονία ξένων,απλοί μεταφορείς εντολών «τεχνι-κών κλιμακίων».

Εδώ και έξι χρόνια στην πολιτι-κή σκηνή εναλλάσσονται υποστη-ρικτές μνημονίων, όπως οι Γ. Πα-πανδρέου, Ευ. Βενιζέλος, Γ. Καρα-τζαφέρης (ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ) με δήθενημι-μνημονιακούς, όπως ο Α. Σα-μαράς (ΝΔ, Δηλώσεις στο Ζάππειο)και δήθεν σφόδρα αντι-μνημονια-κούς, όπως οι σημερινοί κυβερνώ-ντες Α. Τσίπρας και Π. Καμμένος(ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ).

Εδώ και έξι χρόνια όλοι αυτοίκοροϊδεύουν κατάφορα τους κατοί-κους αυτού του τόπου και ενώ άλ-λα μας υπόσχονται άλλα εφαρμό-ζουν, για άλλα τους ψηφίζουμε καιάλλα πράττουν.

Εδώ και έξι χρόνια όλα αυτά γί-νονται στο όνομα της ΕυρωπαϊκήςΈνωσης και του Ευρώ.

Εδώ και έξι χρόνια ελάχιστοι πο-λίτες αποδέχονται ότι όσα γίνονταιείναι για το καλό του τόπου μας καιτης κοινωνίας μας και σχεδόν όλοιδιαμαρτυρόμαστε «για όσα ζούμε»,με φωνές όμως που φθάνουν μέ-χρι... τον συνομιλητή μας.

Εδώ και έξι χρόνια υπάρχουνανάμεσα στα 11 εκατομμύρια κα-τοίκων αυτής της χώρας ελάχιστοιπου αντιστέκονται, τόσο λίγοι πουείναι σαν τη «μύγα μέσα στο γά-λα».

Η κοινωνία σύσσωμη και τα μέλητης μεμονωμένα, με ελάχιστες φω-τεινές εξαιρέσεις, παραμένουμεαπαθείς θεατές, παρακολουθώνταςτα τεκταινόμενα από τον «καναπέ»!

Πάσχουμε από το «σύνδρομο τουραγιά»!

Πρέπει να ξυπνήσουμε… είναιήδη αργά!

ΜΑΪΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2016 Φύλλο 3

Το «σύνδρομο του ραγιά»

ΧρονοΓράφημα Γιώργος Παπαναστασίου

Περί Θείων, θειάδων και... βλάσφημων

Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών

«STOP TTIP – CETA» https://stop-ttip.org/

σελ. 8

2 Μάιος - Ιούνιος 2016Aυτοδιοίκηση

Όποιος παρακολουθεί την λειτουργίατων δημοτικών παρατάξεων, την τραγε-λαφική εικόνα των συνεδριάσεων τουΔημοτικού Συμβουλίου, καθώς και τιςδημόσιες ατομικές τοποθετήσεις και πα-ρεμβάσεις, παλαιών και νέων παραγό-ντων, εύκολα θα οδηγηθεί στο συμπέρα-σμα ότι διαμορφώνονται νέα δημοτικάσχήματα.

Γιώργος Λίλος

Η πάγια τακτική ανακατέματος της τρά-πουλας με ανεξαρτητοποιήσεις συμβούλωνκαι διαμόρφωση «νέων» συμμαχιών με στό-χο την δικαίωση πεπραγμένων και την επι-βίωση του «παλιού», έχει ήδη ξεκινήσεινωρίτερα από κάθε άλλη φορά. Το πως τε-λικά θα καταλήξει το σκηνικό στις επόμενεςδημοτικές εκλογές δεν μπορεί να προσδιο-

ριστεί ακόμα (ας θυμηθούμε τις εκλογέςτου 2014 και τις συνεχείς μεταβολές καιμεταπηδήσεις από το ένα σχήμα στο άλλομέχρι την τελευταία στιγμή).

Τα κύρια χαρακτηριστικά της σημερινήςκινητικότητας είναι:

• Η οξεία, άμεση και έμμεση, υπονόμευ-ση του νυν Δημάρχου κ. Μαυρίδη.

• Η συσπείρωση συμβούλων της προη-γούμενης διοίκησης, ανεξάρτητα από τηνπαράταξη που βρίσκονται σήμερα, στηνπροσπάθεια υπεράσπισης (και κάλυψης;)δικών τους παλαιών πεπραγμένων.

• Η ανατροπή των συσχετισμών σε σχέ-ση με τα αποτελέσματα των εκλογών του2014.

• Η συνεχής παρέμβαση, με προφορικόκαι γραπτό λόγο, του τέως δημάρχου.

Ο κ. Μαυρίδης μιλά για «απίστευτες υπό-γειες διαδρομές που αναστατώνουν την το-

πική κοινωνία και κυρίως τη Λυκόβρυση καιπου έχουν ξεφύγει από κάθε πολιτική ευ-πρέπεια και λογική» (ΘΕΣΗ 13/3/2016).

Αυτές οι «υπόγειες διαδρομές», παρόλοπου δεν παρουσιάζονται με ονοματεπώνυ-μο, σίγουρα δεν περιλαμβάνουν μόνο πρό-σωπα της αντιπολίτευσης αλλά και τηςπλειοψηφίας της δημοτικής αρχής. Είναιγνωστή η διάσταση, εδώ και καιρό, μεταξύτου Δημάρχου και του ομολόγου του (καιομογάλακτου) Δημάρχου Αμαρουσίου καιπροέδρου της ΚΕΔΕ και η απώλεια συνοχήςτης πλειοψηφούσας παράταξης με τη δια-μόρφωση δεύτερου κέντρου αποφάσεωναπό την κ. Πατούλη. Η τελευταία, ακολου-θώντας τις πολλές φιλοδοξίες του συζύγουτης, επιδίδεται σε μια πρωτοφανή και ακα-τάσχετη επικοινωνιακή επένδυση και προ-βολή της και ενώ επισήμως δηλώνει ότι«έχουμε Δήμαρχο που δεν αμφισβητείται»

γεγονός παραμένει η μερική αυτονόμησήτης.

Παράλληλα, υπάρχει ανακατάταξη καιστους χώρους της αντιπολίτευσης, όπουέχουν ανεξαρτητοποιηθεί μια σύμβουλοςτης Ριζοσπαστικής Ανατροπής (κ. Παπαδη-μούλη) και 3 από τους 5 δημοτικούς συμ-βούλους της μείζονος μειοψηφίας Κοινωνί-ας Ενεργών Πολιτών (κ. Νικολαροπούλου,κ. Μπελεχρής και κ. Κωνσταντόπουλος).

Οι δημοτικοί σύμβουλοι με κοινή προέ-λευση από την προηγούμενη διοίκηση τουκ. Φωκιανού ενώνονται στην «υπεράσπιση»των πεπραγμένων της, με κοινό μοτίβο τηνάρνηση κάθε ελέγχου της περιόδου εκείνης.

Παρών στα τεκταινόμενα και ο πρώηνΔημάρχος κ. Φωκιανός, που ενώ επισήμωςστηρίζει τον κ. Μαυρίδη κύκλοι του περι-βάλλοντός του αφήνουν ανοιχτά παράθυραάλλων επιλογών.

Στις δημοτικές εκλογές κληθήκαμε να εκλέξου-με, εκτός από δημοτικούς συμβούλους, και το-πικούς συμβούλους. Πόσοι όμως από εμάς γνω-

ρίζουμε πραγματικά το ρόλο, τις αρμοδιότητες, τιςυποχρεώσεις και τη λειτουργία των τοπικών συμβου-λίων;

Μάκης Αρκουλής, σύμβουλος Δημοτικής Κοινότητας Πεύκης

Φανή Καραντσιούνη, Γραμματέας Ριζοσπαστικής Ανατροπής

Τα τοπικά συμβούλια είναι όργανα άμεσης επαφήςμε τους πολίτες, γνωμοδοτικού αλλά και αποφασιστι-κού χαρακτήρα για μια σειρά ζωτικών ζητημάτων τωνδήμων. Ακόμα και αυτός ο αμφιλεγόμενος νόμος Καλ-λικράτης (άρθρο 83, Ν.3852/2010) ορίζει με σαφήνειαότι τα τοπικά συμβούλια πέρα από τις αποφάσεις πουλαμβάνουν για την προέγκριση ή εγκατάσταση κατα-στημάτων και άλλων επιχειρήσεων και τη χορήγησηάδειας λειτουργίας μουσικής, εκφράζουν γνώμη καιπροτείνουν απόψεις για πάρα πολλά άλλα θέματα.

Πρώτα από όλα μπορούν να προτείνουν χώρους λει-τουργίας λαϊκών αγορών και θέσεις άσκησης υπαί-θριων εμπορικών δραστηριοτήτων.

Επιπλέον εκφράζουν γνώμες και προτάσεις για τιςυπηρεσιακές μονάδες εξυπηρέτησης των δημοτών, τηναξιοποίηση των ακινήτων του δήμου, την πολεοδομι-κή ανάπτυξη και ανάπλαση της περιοχής, τη συντήρη-ση και την καθαριότητα οδών, πλατειών, αλσών, κή-πων κ.λπ., την κυκλοφορία και τη συγκοινωνία τουδήμου, την εκτέλεση και τη σωστή λειτουργία νέων έρ-γων, την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού πε-ριβάλλοντος, την προστασία της δημόσιας υγείας, τημέριμνα των αδέσποτων ζώων, την διοργάνωση εκδη-λώσεων, για τα κοινωνικά ζητήματα (πρόνοια, μέριμνααστέγων και ευπαθών ομάδων), τον εθελοντισμό κ.ά.

Οι αποφάσεις των τοπικών συμβουλίων για αυτά ταθέματα προωθούνται στις αρμόδιες υπηρεσίες και επι-τροπές διαβούλευσης του δήμου, όπου συζητούνται καιυλοποιούνται. Όταν λοιπόν οι σύμβουλοι των δημοτι-κών κοινοτήτων έχουν να ασχοληθούν με τόσα καθη-μερινά προβλήματα και δραστηριότητες, γιατί σχεδόν

κανείς μας δεν το γνωρίζει, δεν παρευρίσκεται στασυμβούλια και πόσο μάλλον δεν απευθύνεται σε αυτά;

Γιατί δεν υπάρχει ουσιαστική επαφή και συνεργα-σία των τοπικών συμβούλων με τους πολίτες και τοδημοτικό συμβούλιο, ώστε να ακουστούν παράπονακαι δυσλειτουργίες;

Ποια η ευθύνη της δημοτικής αρχής να μάθει ο κά-θε κάτοικος πως και τι μπορεί να διεκδικήσει μέσωτων τοπικών συμβουλίων;

Οι απαντήσεις είναι απλές:

Από σύστασης των τοπικών συμβουλίων το 2011υπήρξε απαξίωση, υποβάθμιση και περιθωριοποίησήτους με καθαρά πολιτικό σκοπό. Τα τοπικά συμβού-λια περιορίστηκαν μόνο στις αδειοδοτήσεις καταστη-μάτων! Όλα τα υπόλοιπα ζητήματα που μπορούν νασυζητηθούν στη βάση της κοινωνίας –δηλαδή την κά-θε γειτονιά σε συνεργασία με τους τοπικούς συμβού-λους, οι οποίοι θα ακούν και το παραμικρό παράπο-νο ή πρόβλημα– μεταβιβάζονται σε μερικούς δημοτι-κούς συμβούλους ή στην ηγεσία της δημοτικής αρχής,όπου παίρνονται αποφάσεις ερήμην των κατοίκων.

Αυτό το έλλειμμα δημοκρατίας και διαφάνειας πρέ-πει να σταματήσει και να ακουστεί η φωνή όλων τωνκατοίκων.

Σαν δημοτική παράταξη προσπαθούμε διαρκώς νατονίσουμε τη σημασία του ρόλου των τοπικών συμβου-λίων και να προωθούμε τα τοπικά προβλήματα μέσωαυτών, όμως συναντούμε ένα τείχος αδιαφορίας καιέλλειψης συνεργασίας που αποδεικνύει τη νοοτροπίαγύρω από την αντιμετώπιση των προβλημάτων και τηνέλλειψη ανάληψης πολιτικής ευθύνης και βούλησηςγια την επίλυσή τους.

Τα τοπικά συμβούλια ουσιαστικά υπολειτουργούν,καθώς συνεδριάζουν μόνο και μόνο επειδή ο νόμος τοεπιβάλλει, όταν πρέπει να αποφασίσουν για την άδειαλειτουργίας κάποιου καταστήματος. Λίγες φορέςέχουν έρθει σημαντικά ζητήματα προς συζήτηση (π.χ.το θέμα των μαρμαράδικων στη Λυκόβρυση, ή η λαϊ-κή αγορά της Πεύκης) και όταν έρχονται συνήθωςδεν υπάρχουν εισηγήσεις για να γνωρίζουν οι σύμβου-

λοι από πριν τι θέμα καλούνται να συζητήσουν και ναψηφίσουν.

Στις 26 Φεβρουαρίου και στις 18 Μαρτίου ο τοπικόςσύμβουλος και μέλος της Ριζοσπαστικής ΑνατροπήςΜάκης Αρκουλής κατάθεσε επιστολές στο τοπικό συμ-βούλιο Πεύκης ζητώντας διευκρινίσεις σε μια σειράερωτημάτων σχετικά με τη λειτουργία και το ρόλο τουσυμβουλίου και πρότεινε, παράλληλα, συγκεκριμένεςλύσεις για την περαιτέρω ανάπτυξη του οργάνου.

Μεταξύ όσων έθιξαν οι επιστολές του τοπικού συμ-βούλου είναι η υφιστάμενη έλλειψη εισηγήσεων και ηλανθασμένη περιγραφή «Ενημέρωση-Συζήτηση» πουσυνοδεύει πολλά θέματα προς συζήτηση. Παράλληλακαταδεικνυόταν ότι η έλλειψη γραφείων των τοπικώνσυμβουλίων (τόσο στη Λυκόβρυση όσο και στην Πεύκη)μειώνει το επίπεδο λειτουργίας των.

Επιπλέον εισηγήθηκε να γίνονται περισσότερεςσυνεδριάσεις τοπικών συμβουλίων, να συζητούνται θέ-ματα που θέτουν οι πολίτες, να θεσμοθετηθεί «Ημέρατου Πολίτη» σε αυτά και να προωθηθούν τακτικές συ-ναντήσεις των τοπικών συμβούλων με τους κατοίκουςστις γειτονιές, ώστε να υπάρχει άμεση επαφή και επι-τόπια καταγραφή των προβλημάτων.

Τέλος, πρότεινε οι σύμβουλοι, για να γίνουν αποτε-λεσματικότεροι στο έργο τους, να αναλάβουν τις αρμο-διότητες που ο νόμος ορίζει και να δουλέψουν βάσει αυ-τών.

Όλα αυτά, δυστυχώς, τόσο η πρόεδρος του συμβου-λίου όσο και οι περισσότεροι σύμβουλοι της δημοτικήςκοινότητας τα αντιμετώπισαν με υπεκφυγές και αρνη-τική διάθεση.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι δεν υπάρχει θέληση γιασοβαρή δουλειά, ούτε διάθεση συνεργασίας για δημο-κρατική λειτουργία αυτού του θεσμικού οργάνου, ώστενα αντιμετωπίσει την έλλειψη διαλόγου και να αποφέ-ρει οφέλη στους συμπολίτες μας.

Αυτό που πρέπει να σκεφτούμε όλοι μας και να δρά-σουμε προς αυτήν την κατεύθυνση είναι ότι η σωστήλειτουργία των τοπικών συμβουλίων και η συμμετοχήμας σε αυτά αφορά την ποιότητα ζωής στο ίδιο μας τοσπίτι και τη δημοκρατία στον τόπο μας.

Άρχισαν νωρίς οι «παλιές» ανακατατάξεις

Τοπικά Συμβούλια:

Η δύναμη και η φωνή των κατοίκων που παραμελείται

Μάιος - Ιούνιος 2016 3

� Μετά την Ειδομένη, όπου απαγορευ-όταν η προσέγγιση στον καταυλι-

σμό, ήρθε και η απαγόρευση εισόδουστους καταυλισμούς του Ελληνικού καιτων Διαβατών σε εκπροσώπους της Διε-θνούς Αμνηστίας (In.gr).

� Η απόφαση των 28 για το κλείσιμοτου Βαλκανικού Διαδρόμου δεν είναι

μονομερής ενέργεια των Δυτικών Βαλκα-νίων αλλά κοινή απόφαση των 28. Τη δή-λωση αυτή έκανε ο Τουσκ, Πρόεδρος τουΕυρωπαϊκού Συμβουλίου, στις 9/3/2016.

� Συρία: Πριν τον πόλεμο είχε 23 εκα-τομμύρια πληθυσμό. Η σημερινή κα-

τάσταση δείχνει ότι 13,5 εκατ. έχουν πλη-γεί ή εκτοπισθεί λόγω του πολέμου (ΟΗΕ12/1/2016) και 4,7 εκατ. έχουν εγκατα-λείψει την χώρα (ΟΗΕ Ιούνιος 2016) μεπροορισμό: Τουρκία 2 - 2,5 εκατ., Ιορδα-νία πάνω από 1 εκατ., Λίβανο 1,2 εκατ.,Ιράκ 225 χιλ., Αίγυπτο 197 χιλ.

� Συρία: Οι εξαγωγές μειώθηκαν κατά90%, οι απώλειες από πετρέλαιο και

φυσικό αέριο φθάνουν τα 58 δισ. ευρώ, οιυποδομές είναι σχεδόν ολοκληρωτικά κα-τεστραμμένες με το 83% του ηλεκτρικούδικτύου να μη λειτουργεί.

� 87 εκατομμύρια παιδιών ηλικίας κά-τω των 7 ετών ζούνε αποκλειστικά

σε ζώνες συγκρούσεων θέτοντας την ανά-πτυξη του εγκεφάλου τους σε κίνδυνοανακοίνωσε η UNICEF (24/3/2016).

� Ο ΟΗΕ θεωρεί αντίθετη προς την διε-θνώς αναγνωρισμένη νομιμότητα με-

ταχείρισης των μεταναστών τη συμφωνίαΕΕ – Τουρκίας. Όπως εξέφρασε ο Ύπατοςαρμοστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα«υπάρχει αντίφαση στην καρδιά της συμ-φωνίας» σχετικά με την επαναφορά ό-λων των προσφύγων και μεταναστών καιτις εγγυήσεις για την εξέταση των αιτήσε-ων ασύλου. Ιδιαίτερα ανησυχητικές θεω-ρεί τις εξαναγκαστικές επαναπροωθήσειςπροσφύγων.

� Την συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας έχουνκαταγγείλει πληθώρα ανθρωπιστι-

κών οργανώσεων σε όλο το κόσμο. Τοπαρατηρητήριο ανθρωπίνων δικαιωμά-των θεωρεί υπεύθυνη την ΕΕ για την τα-λαιπωρία χιλιάδων ανθρώπων στην Ελλά-δα, την οποία οι ευρωπαϊκές χώρες αφή-νουν μόνη να σηκώσει όλο το βάρος τωνπροσφύγων που φθάνουν στη χώρα μας.

� Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ γιατους πρόσφυγες αποχώρησε και

ανέστειλε τις δραστηριότητές της διαφω-νώντας για τη μετατροπή των hotspot σεκέντρα κράτησης. Για τον ίδιο λόγο ανέ-στειλαν τις δραστηριότητές τους οι Γιατροίχωρίς Σύνορα στα hotspot στα νησιά για-τί όπως δηλώνουν «από κέντρα καταγρα-φής που έδιναν τη δυνατότητα στους αν-θρώπους να φύγουν από τα νησιά και ναβρουν προστασία σε κάποια χώρα της Ευ-ρώπης, έχουν μετατραπεί σε κέντρα πουπροσφέρουν ανεπαρκείς εγγυήσεις γιατον σεβασμό των βασικών δικαιωμάτωντων ανθρώπων. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο,δεν θέλουμε η βοήθεια που παρέχουμενα εργαλειοποιηθεί και να πάρουμε μέροςστην υλοποίηση ενός πολιτικού σχεδίουπου συνέλαβαν τα κράτη-μέλη της ΕΕ».

Μικρές Ειδήσεις

Το άρθρο 76 του ισχύοντος νόμου3854/2010 προβλέπει την ύπαρξηδημοτικής επιτροπής διαβούλευ-

σης ως οργάνου με συμβουλευτικές αρ-μοδιότητες, που αποτελείται από εκπρο-σώπους των φορέων της τοπικής κοινω-νίας.

Μανόλης Στ. Πάγκαλος

Η δημοτική επιτροπή διαβούλευσης:Α) Γνωμοδοτεί στο δημοτικό συμβού-

λιο σχετικά με το αναπτυξιακό πρόγραμ-μα, το πρόγραμμα δράσης, το επιχειρη-σιακό και το τεχνικό πρόγραμμα του δή-μου.

Β) Γνωμοδοτεί για θέματα γενικότε-ρου τοπικού ενδιαφέροντος, που παρα-πέμπονται σε αυτήν από το δημοτικό

συμβούλιο ή τον δήμαρχο.Γ) Εξετάζει τα τοπικά προβλήματα και

τις αναπτυξιακές δυνατότητες του δήμουκαι διατυπώνει γνώμη για την επίλυσητων προβλημάτων και την αξιοποίησητων δυνατοτήτων αυτών.

Δ) Διατυπώνει παρατηρήσεις επί τουπεριεχομένου των κανονιστικού χαρα-κτήρα αποφάσεων χωρίς να αποκλείε-ται και η παράλληλη ηλεκτρονική δια-βούλευση με τους πολίτες, μέσω διαδι-κτύου.

Η επιτροπή διαβούλευσης συνε-δριάζει δημόσια υποχρεωτικά μια φο-ρά το χρόνο, πριν από τη σύνταξη τωνπροσχεδίων του προϋπολογισμού καιτου ετήσιου προγράμματος δράσης καιτουλάχιστον μία φορά κάθε τρεις (3)μήνες για άλλα θέματα που εισάγονται

προς συζήτηση. Η πρόσκληση κοινοποιείται στα μέλη

με κάθε πρόσφορο μέσο επτά (7) εργά-σιμες ημέρες πριν τη συνεδρίαση, περι-λαμβάνει την ημερήσια διάταξη, τον τό-πο, την ημερομηνία και την ώρα της συ-νεδρίασης και συνοδεύεται από εισηγή-σεις για τα υπό συζήτηση θέματα.

Η γραμματειακή υποστήριξη της επι-τροπής διαβούλευσης γίνεται από τιςυπηρεσίες του δήμου και τηρούνταιπρακτικά.

Η δημοτική επιτροπή διαβούλευσηςδιατυπώνει τη γνώμη της μετά από σχε-τική συζήτηση, με την αναγραφή όλωντων απόψεων που διατυπώθηκαν κατάτην διάρκεια της συνεδρίασης.

Τι από όλα τα παραπάνω τηρείταιστον δήμο μας;

Για άλλη μια φορά γίναμε μάρτυρες, την Τρίτη 10 και τηνΤετάρτη 11 Μαΐου, της έλλειψης κάθε ενδιαφέροντος απότην δημοτική αρχή να οργανώσει μια σωστή συνεδρίαση τηςεπιτροπής διαβούλευσης.

Μανόλης Στ. Πάγκαλος

Δυστυχώς δεν πρέπει επίσης να μείνει ασχολίαστη και ηαδιαφορία πολλών συμπολιτών μας, εκλεγμένων σε τοπικούςσυλλόγους, να παρευρεθούν στο κάλεσμα της δημοτικής αρ-χής και να συζητήσουν για το σχέδιο «Κανονιστικής διάταξηςκατάληψης κοινόχρηστων χώρων δήμου Λυκόβρυσης Πεύ-κης».

Πραγματικά, τι να πρωτοθαυμάσουμε… Ότι η δημοτική αρχή αρκείται στην αποστολή μόνο ενός ηλε-

κτρονικού μηνύματος στους συλλόγους της περιοχής μας καιδεν κάνει καμία προσπάθεια τηλεφωνικής επικοινωνίας μαζίτους;

Ότι το «δημοκρατικό καθήκον» της ξεκινάει και ολοκληρώ-

νεται μόνο με την κοινοποίηση των θεμάτων της συζήτησης καιμέρος των εισηγήσεων;

Η πραγματικότητα που ζούμε αποδεικνύει ότι οι συμπολίτεςμας, εκπρόσωποι των τοπικών φορέων, ενδιαφέρονται μόνογια την προβολή των εκδηλώσεων των συλλόγων τους καιαδιαφορούν για τη συμμετοχή τους σε θεσμικό διάλογο για ταπροβλήματα του δήμου.

Λύση υπάρχει… Η δημοτική αρχή πρέπει να αποδείξει ότι όχι μόνο επιθυμεί

τη συμμετοχή των πολιτών στον διάλογο αλλά και την επιδιώ-κει με όλη της την ενέργεια, καταβάλλοντας κάθε δυνατήπροσπάθεια επικοινωνίας με τους συλλόγους και με τους εκ-προσώπους τους, μέσω όχι μόνο των υπηρεσιακών παραγό-ντων αλλά και των ίδιων των αιρετών που ασκούν διοίκηση.

Παράλληλα, οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των τοπικών συλ-λογικοτήτων πρέπει να κατανοήσουν ότι δεν αρκούν μόνο οιδημόσιες σχέσεις και εμφανίσεις τους σε «γιορτές και πανηγύ-ρια» αλλά προέχει η ενεργή συμμετοχή τους στην συζήτησηπροβλημάτων του δήμου μας.

Αριστοτέλης (Πολιτικά)Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες,

αφενός για να συντηρείται με τα χρήματά τους η φρουράτου καθεστώτος και αφετέρου για να είναι απασχολημέ-νοι οι πολίτες και να μην μένει χρόνος για επιβουλές.

Πλάτωνας (Πρωταγόρας)Κάθε λαός είναι άξιος των ανθρώπων που τον κυβερ-

νούν. Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικα-σμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους κατώ-τερούς τους.

«Σοφά λόγια»

Επί του πιεστηρίουΕυθύνες για την αρνητική λειτουργία

της Επιτροπής Διαβούλευσης

Τι είναι η Δημοτική Επιτροπή Διαβούλευσης

4 Μάιος - Ιούνιος 2016Aυτοδιοίκηση

Πραγματοποιήθηκε στις 8 Απριλίουστο Δημοτικό Θέατρο Πεύκης, με πρωτο-βουλία του Δήμου και της ΠεριφέρειαςΑττικής, ημερίδα για το τοπικό σχέδιοδιαχείρισης απορριμμάτων, με 5ωρη πε-ρίπου διάρκεια.

Πέρα από την απουσία αρκετών αξιω-ματούχων των οποίων είχε ανακοινωθεί ηπαρουσία, ελάχιστοι πολίτες και δημοτι-κοί σύμβουλοι παρακολούθησαν την εκ-δήλωση, με εξαίρεση την παρουσία μαθη-τών που για λίγο βελτίωσαν την εικόναμιας ολοσχερώς άδειας αίθουσας.

Η διαχείριση απορριμμάτων ταλανίζειτη χώρα εδώ και δεκαετίες. Αποτελεί ένασημαντικότατο πρόβλημα που αφορά τηνποιότητα ζωής και το περιβάλλον, βασι-κά στοιχεία πολιτισμού μιας χώρας και ε-νός λαού.

Από την οπτική των προηγούμενων κυ-βερνήσεων –φαραωνικές εγκαταστάσειςμεγαλοεπιχειρηματιών με τεράστιο κό-στος για τους πολίτες, αντίστοιχο κέρδοςγια τους ίδιους και μεγαλύτερη επιβά-ρυνση του περιβάλλοντος– φθάσαμε στηνυιοθέτηση και εξαγγελία από τη σημερινήκυβέρνηση διαφορετικών βασικών αρ-χών και διεθνών πρακτικών, για την αντι-μετώπιση των παραπάνω προβλημάτων.

Δυστυχώς μέχρι σήμερα, οι «άμεσεςπροτεραιότητες» και οι «δεσμεύσεις» δενέχουν υλοποιηθεί σε νομοθετικό επίπεδο.Τόσο η κεντρική κυβέρνηση όσο και οι πε-ριφέρειες δεν έχουν προχωρήσει στις α-παραίτητες αλλαγές, ούτε στη συγκεκρι-μενοποίηση του τρόπου και των χώρωνδράσεων, ούτε στις οικονομικές διαστά-σεις του έργου.

Το βασικό σχέδιο –που προβλέπει δια-λογή στην πηγή, αξιοποίηση, ανακύκλω-ση, επαναχρησιμοποίηση, πρόληψη, μεδιαχειριστές τους ΟΤΑ– έχει στόχο τη δρα-στική μείωση της επιβάρυνσης του περι-βάλλοντος, τη μείωση του κόστους δια-χείρισης (και των αντίστοιχων τελών)και την αύξηση των πόρων των ΟΤΑ.

Συνέπεια της μέχρι σήμερα νομοθετικήςέλλειψης (χωροθετήσεις, τροποποίησηνόμου Καλλικράτη, υποστήριξη δομώνκαθαριότητας κ.ά.) είναι και η αδράνειατων ΟΤΑ στη κατεύθυνση υλοποίησης αυ-τού του σχεδίου, γεγονός που προκαλείανησυχία και έντονο προβληματισμό κα-τά πόσο, τελικά, θα ισχύσουν οι αρχέςτου βασικού σχεδίου.

Όλοι οι ομιλητές της ημερίδας αναφέρ-θηκαν επίμονα στην αναγκαιότητα κινητο-

ποίησης της κοινωνίας σαν βασικό στοι-χείο επιτυχίας του σχεδίου. Στην κατεύ-θυνση αυτή κυριολεκτικά δεν έχει γίνειούτε μια στοιχειώδης ενημέρωση και πλη-ροφόρηση των πολιτών.

Διανύουμε ήδη τον πρώτο χρόνο τουπενταετούς προγράμματος (2016 – 2020)στο τέλος του οποίου τα απορρίμματαπου πηγαίνουν στη χωματερή θα πρέπεινα μειωθούν κατά 50%. Η απουσία δια-βούλευσης και ενημέρωσης, ακόμα καιστο ίδιο το Δημοτικό Συμβούλιο του δή-μου (όπως π.χ. για το θέμα των Πράσι-νων Σημείων) οδηγεί στην άγνοια εννοι-ών ή και σε προσπάθεια εκμετάλλευσηςτου προβλήματος, μέσω της παραπληρο-φόρησης, για προσωπικούς, παραταξια-κούς και πολιτικούς λόγους (και συμφέ-ροντα;).

Για την πορεία «Πάτρα-Αθήνα», που διοργάνωσε οΔήμος Πατρέων (3/4/2016 – 10/4/2016), με πρω-τοβουλία του Δημάρχου Κώστα Πελετίδη και μαζι-

κών συνδικαλιστικών φορέων ιδιωτικού και δημόσιουτομέα, για το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας (28,5%στη Δυτική Ελλάδα, 55% στους νέους), τα γνωστά αστι-κά κόμματα καθώς και ορισμένοι «αριστεροί» του φιλο-κυβερνητικού χώρου έκαναν απαξιωτικές και περιφρο-νητικές δηλώσεις.

Η πορεία είχε μεγάλη επιτυχία τόσο σε συμμετοχή, ό-σο και ως προς την ανταπόκριση των πολιτών και το σύν-θημα «δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα» δό-νησε την ατμόσφαιρα σε όλες τις περιοχές από τις οποίεςπέρασε.

Το ίδιο είχε συμβεί και το 1964 με την 2ημαραθώνια πορεία ειρήνης, όταν το ραδιό-φωνο και οι εφημερίδες της εποχής μετέδιδανμόνο τις δηλώσεις του Γεωργίου Παπανδρέ-ου, πρωθυπουργού τότε της χώρας:

«… η πορεία είναι ελευθέρα. Αλλά δεν δύ-ναμαι να εννοήσω διατί ως αφετηρία επελέγηο Μαραθών... Να γίνει σαφές ότι οι οργανω-ταί της πορείας βλάπτουν και την υπόθεση τηςειρήνης και της Ελλάδος… Το αληθές είναι ό-τι η ειρήνη χρησιμοποιείται ως πρόφασις. Ηπορεία δεν είναι πορεία της ειρήνης είναι πο-ρεία της ΕΔΑ. Και καλόν είναι να πληροφορη-θούν όλοι οι αφελείς οι οποίοι παγιδεύονται ό-τι οι μετέχοντες στην πορεία… υπηρετούν μό-νο την ΕΔΑ».

Κατ’αντιστοιχία με το 1964, τα μέσα μαζι-κής ενημέρωσης έθαψαν κυριολεκτικά την εί-

δηση ακολουθώντας απλά την παράδοσή τους.Αποφάσισαν ότι η πορεία, η οποία ξεκίνησε απότην Πάτρα με τη συμμετοχή χιλιάδων πολιτών,που είτε περπάτησαν μέρος της διαδρομής, είτεολόκληρη τη διαδρομή, είτε υποδέχθηκαν καιχειροκρότησαν τους διαδηλωτές σε κάθε ση-μείο της πορείας, δεν έπρεπε να τύχει ιδιαίτερηςγνωστοποίησης, για να μη παίρνουν «αέρα ελευ-θερίας» τα μυαλά των κατοίκων της δύσμοιρηςΕλλάδας, που υποφέρουν από το βάρος τωνμνημονιακών μέτρων εδώ και έξι χρόνια.

Η «προφητεία» του Οδυσσέα Ελύτη

Ο Οδυσσέας Ελύτης στις 19/10/1979, με-τά την ανακοίνωση της απονομής του βρα-βείου Νόμπελ Λογοτεχνίας σε αυτόν, έδω-σε συνέντευξη στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρε-ταννία.

Σε ερώτη-ση του δημο-σιογράφου τιτον φοβίζειπερισσότεροσήμερα (τότε)ο ΟδυσσέαςΕλύτης απά-ντησε:

«Ήδη, σαςτο είπα. Είναιη βαρβαρό-τητα. Τη βλέ-

πω νά ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω απόάνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένεςυποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τουςφούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθο-δευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπότα-ξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελι-σμό του. Για την ατίμωσή του.

»Οπότε αναρωτιέται κανείς: Για τι παλεύ-ουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριάμας; Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστό-σο είναι το παν. Είναι οι δημοκρατικοί θε-σμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θ’ αντέξουνγια πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι’ αυτή δενδίνει κανείς πεντάρα. Είναι η οντότητα τουατόμου, που βαίνει προς την ολική τηςέκλειψη. Είναι η ανεξαρτησία των μικρώνλαών, που έχει καταντήσει ήδη ένα γράμμανεκρό. Είναι η αμάθεια και το σκότος. Ότι οιλεγόμενοι «πρακτικοί άνθρωποι» –κατάπλειονότητα, οι σημερινοί αστοί– μας κορο-ϊδεύουν, είναι χαρακτηριστικό.

»Εκείνοι βλέπουν το τίποτα. Εμείς το παν.Που βρίσκεται η αλήθεια, θα φανεί μια μέ-ρα, όταν δεν θά ‘μαστε πια εδώ. Θα είναι,όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ’ όλουςεμάς. Και αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας–και της εποχής μας.»

Αυτή η δήλωση απεικονίζει επακριβώς τησημερινή κατάσταση στη γη. Καθολικό καικαταλυτικό καθήκον η ανατροπή της.

Γράφει ο Γιώργος Λίλος

Ημερίδα Διαχείρισης Απορριμμάτων

Πάτρα – Αθήνα ήταν η αρχή, εμπρός λαέ στην πρώτη τη γραμμή!

Μάιος - Ιούνιος 2016 5Aυτοδιοίκηση

Ομοναδικός πράσι-νος πνεύμοναςπου υπάρχει σήμε-

ρα στη Λυκόβρυση, μαζίμε ένα τμήμα του δάσουςΚάσδαγλη, είναι το λεγό-μενο δάσος Αργύρη απότο όνομα του κτηματία τηςπεριοχής, που υπήρξε μά-λιστα και ένας από τουςπολλούς πληρεξούσιουςτης οικογένειας Κάσδα-γλη.

Μαρίτα ΚουρούπηSantoro

Μέρος αυτού του μικρούπράσινου πνεύμονα στιςπαρυφές του Ηλιακού Χω-ριού, είναι καταπατημένοαπό παλιές βιοτεχνίες, πα-ραπήγματα και διάφορεςαπόπειρες παράνομων κα-τασκευών, που καμία δη-μοτική αρχή δεν νοιάστηκενα απομακρύνει και να κα-τοχυρώσει την δασική τουμορφή.

Το Δασαρχείο σε πρό-σφατο έγγραφό του ανα-φέρει ότι η έκταση αυτή έ-χει όλα τα χαρακτηριστικάτου δάσους χωρίς όμως ναυπάρχει ο αντίστοιχος χα-ρακτηρισμός από τη μεριάτου Υπουργείου. Παρόλααυτά δεν παύει να προστα-τεύεται από τους δασικούςνόμους του κράτους.

Η ανάγκη προστασίαςτης δασικής έκτασης επα-νήλθε στο προσκήνιο με α-φορμή κοπή πεύκων προ-κειμένου να γίνουν έργα σεπαλαιά υφαντουργική βιο-τεχνία. Περίοικοι κατήγγει-λαν το γεγονός στο δήμο,στο Δασαρχείο και στο α-στυνομικό τμήμα όπου δια-πιστώθηκε ότι η βιοτεχνίαανήκει στην οικογένεια Πα-ρασκευοπούλου, σύμφωναμε το 33540/2-12-1964συμβόλαιο αγοροπωλησίαςαπό τον Νικόλαο Αργύρη.Στο συμβόλαιο η περιοχή(5.013 τμ) χαρακτηρίζεται

αγρός, όπως όλα τα παρά-νομα οικόπεδα στο δάσοςΚάσδαγλη με το περίφημοσχεδιάγραμμα του ΠότηΜαντζουράνη, που από πα-λιά έχει χαρακτηριστεί πα-ράνομο από τη δασική υπη-ρεσία μετά από σχετικέςαυτοψίες.

Με αφορμή φήμες ότι ηβιοτεχνία δεν έχει άδεια καιπρογραμματίζει να αλλάξειχρήση λόγω αλλαγής δρα-στηριότητας –παραγωγήσωλήνων άρδευσης καλ-λιεργειών(;)– η ΟικονομικήΕπιτροπή του Δήμου ανά-θεσε σε δικηγόρο να ελέγ-ξει το ιδιοκτησιακό καθε-στώς και τη νομιμότηταλειτουργίας. Μετά από τονέλεγχο διαπιστώθηκε ότι οιδιοκτήτης έλαβε άδεια οι-κοδομής το 1967 για ανέ-γερση ακινήτου (εργοστά-

σιο) εμβαδού 879,39 τμ.,στο σχεδιάγραμμα που συ-νοδεύει όμως την άδεια τοεμβαδόν του κτίσματος εμ-φανίζεται 990 τμ. Ο Δήμοςζήτησε από τη ΔιεύθυνσηΥπηρεσίας Δόμησης να κά-νει αυτοψία, διαπιστώθη-κε αλλαγή χρήσης στο α-διαμόρφωτο τμήμα και επι-βλήθηκε πρόστιμο 63.000ευρώ.

Από τους δασικούς χάρ-τες προκύπτει ότι η εν λό-γω έκταση είναι εκτός σχε-δίου και δασική στο σύνο-λό της. Όμως με παραθυ-ράκι του πρόσφατου νόμου4280/2014 –περιπτώσεις α-κινήτων εκτός σχεδίου γιατα οποία εκδόθηκε νόμιμηοικοδομική άδεια προ της11/6/1975 χωρίς να ακυ-ρωθεί– δεν χαρακτηρίζεταιως δάσος.

Δυστυχώς, νόμοι με«παραθυράκια» καλύπτουνπαρανομίες και ρουσφέτιαπαρελθόντων ετών. Ανα-γκαίο είναι κάθε αλλαγήχρήσης να συνοδεύεται α-πό μελέτη περιβαλλοντι-κών όρων.

Ο δικηγόρος πρότεινεστο Δήμο να ερευνηθούν ηνομιμότητα της άδειας του1967, ποιες ήταν τότε οισυνθήκες καθώς και το ι-διοκτησιακό καθεστώς τωνυπόλοιπων τμημάτων τουΔάσους Αργύρη.

Επιβάλλεται να συζητη-θεί στο Δημοτικό Συμβού-λιο η υπόθεση του δάσουςΑργύρη, προκειμένου ναπερισωθεί και να αξιοποιη-θεί προς όφελος όλων τωνκατοίκων του δήμου μαςκαι της ευρύτερης περιο-χής.

Οι πολίτες του δήμου μας και ιδιαίτερα οι κάτοικοιτης δημοτικής κοινότητας Λυκόβρυσης δεν έχουνπάρει ακόμα απαντήσεις στα καυτά ερωτήματα, σχε-τικά με το ημιτελές κλειστό αθλητικό κέντρο Λυκό-βρυσης.

Μανόλης Στ. Πάγκαλος

Επαναλαμβάνουμε:

• Σε τι ύψος ανέρχεται το κόστος όσων υλικών καιεξαρτημάτων έχουν κλαπεί;

• Ποιο είναι το κόστος των ζημιών που έχουν προ-κληθεί από την εγκατάλειψη του χώρου αφύλακτου καιανοικτού;

• Γιατί οι δημοτικές αρχές αρνήθηκαν να φυλάξουντο χώρο, διατυπώνοντας την άποψη ότι το κόστος φύ-

λαξης είναι μεγαλύτερο από την αξία των αντικειμένωνπου μπορούσαν να κλαπούν;

• Τι πραγματικά χρειάζεται για να ολοκληρωθεί ηυφιστάμενη ημιτελής αθλητική κατασκευή;

• Γιατί δεν υπήρξε μελέτη της Τεχνικής Υπηρεσίαςτου Δήμου, για την αποπεράτωση του έργου;

• Γιατί οι αιρετοί που είχαν τη σχετική ευθύνη, αδια-φόρησαν;

• Γιατί οι αιρετοί της Λυκόβρυσης άφησαν επί σειράετών το κλειστό γυμναστήριο Λυκόβρυσης να ρημάξει;

• Γιατί οι δημοτικές αρχές του ενιαίου δήμου Λυκό-βρυσης Πεύκης αδιαφόρησαν πλήρως;

• Γιατί εκπρόσωποι των τοπικών φορέων της Λυκό-βρυσης, εδώ και πολλά χρόνια δεν κινητοποιήθηκαν,για να διασώσουν την περιουσία τους;

Περιμένουμε απαντήσεις

Οι τραγικές αναπλάσεις (φευ)Δεν έχουμε ποτάμια, δεν έχουμε

πηγάδια, δεν έχουμε πηγές. Μονάχα λίγες στέρνες

άδειες κι αυτές. Που ηχούν και τις προσκυνούμε…

Οι προθέσεις των κατασκευαστών ήταν ειλικρινείς.Ήθελαν να αναπλάσουν το χώρο. Δυστυχώς το αποτέ-λεσμα δεν τους δικαίωσε. Παραήταν κακόγουστο καιστο πέρασμα των χρόνων έγινε χειρότερο.

Γιώργος ΚουτσικάκηςΧειρ. Οδοντίατρος MSc

Η παρούσα διοίκηση υποσχέθηκε να το διορθώσει αξιο-ποιώντας την ύδρευση που υπάρχει και να κάνει χώροπρασίνου με λουλούδια με απειροελάχιστο κόστος, απο-μακρύνοντας τα «σιντριβάνια» (ο Θεός να τα κάνει). Ο αρ-μόδιος αντιδήμαρχος άλλαξε και έτσι, και γι’ αυτό, αυτήη κακογουστιά παρέμεινε, όπως και κάμποσες άλλες.

Η πόλη μας είναι προικισμένη από τη φύση. Οι σχεδια-ζόμενες αναπλάσεις πρέπει να γίνονται προσεκτικά ώστενα αναδεικνύεται η ομορφιά της πόλης.

Είναι σημαντικό για την ποιότητα της ζωής μας η κα-λαισθησία των παρεμβάσεων. Υπάρχουν στο δυναμικότης πόλης μας άνθρωποι που μπορούν να συμβουλέ-ψουν και να προτείνουν στους αρμόδιους τον τρόπο.

Θα πει κανείς ότι με τα τόσα προβλήματα που υπάρ-χουν, η καλαισθησία μας μάρανε.

Δεν βλέπω όμως το λόγο για τον οποίο θα μας έβλα-πτε. Ας βάλουμε ομορφιά στη ζωή μας. Μπορεί να γίνειλίγο καλύτερη!

«Συντριβάνι» Δημοτικού Καταστήματος Λυκόβρυσης

Πλατεία Άνω Πεύκης

Πλατεία Άνω Πεύκης

Παραμένουν αναπάντητα τα ερωτήματα για το ημιτελές κλειστό αθλητικό κέντρο Λυκόβρυσης…

Δάσος Αργύρη

6 Μάιος - Ιούνιος 2016

Οπολιτισμός ενός χωριού, μιας μικρής ή μεγάληςπόλης ή αν θέλετε μιας ολόκληρης χώρας,δεν κρίνεται από τον αριθμό των πολιτιστικών

εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο.

Γράφει ο Νίκος Λάζαρης*

Ούτε ακόμη από την ποιότητα των εκδηλώσεων ή τηναπήχηση που αυτές βρίσκουν σε ένα ευρύτερο, πολυ-πληθές κοινό. Ή μάλλον κρίνεται και από αυτά, κυρίωςόμως κρίνεται από τον σεβασμό τον οποίο οφείλουν ναδείχνουν οι παράγοντες του πολιτισμού, απέναντι στουςδημιουργούς που ζουν (ή έζησαν) στις τοπικές κοινωνί-ες και με το έργο και το ήθος τους προάγουν τις προαιώ-νιες πολιτιστικές αξίες και ταυτόχρονα θεμελιώνουν αυ-τό που ονομάζουμε ζωντανή παράδοση ενός τόπου.Όταν αυτός ο σεβασμός απουσιάζει, είτε για λόγουςάγνοιας, είτε για λόγους ημιμάθειας, είτε εξ αιτίας μιαςνεοπλουτίστικης αντίληψης για τις τέχνες, τα γράμμα-τα και εν γένει τον πολιτισμό, τότε ακόμη και οι πιο άρ-τια οργανωμένες, υψηλού επιπέδου πολιτιστικές εκδη-λώσεις, ουσιαστικά είναι άχρηστες.

Για παράδειγμα, (και για να είμαι πιο συγκε-κριμένος), τι νόημα έχει να επαίρεται ο γειτο-νικός μας Δήμος Αμαρουσίου για τις δεκάδεςπολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνει κά-θε χρόνο, τη στιγμή που το σπίτι-μουσείο τουΓιάννη Τσαρούχη στην οδό Πλουτάρχου, πα-ραμένει κλειστό και εγκαταλελειμμένο εδώκαι αρκετά χρόνια (τα έργα του μεγάλου ζω-γράφου έχουν μεταφερθεί στο Μουσείο Μπε-νάκη), ενώ λίγο πιο κάτω στην οδό Αισώπου,στην πολυκατοικία που έχει κτιστεί στη θέσηπου ήταν κάποτε το «Τριανέμι», το σπίτι δη-λαδή στο οποίο κατοικούσε τα περισσότεραχρόνια της ζωής του ένας από τους βασικούς«πατέρες» της ελληνικής λογοτεχνίας, ο Γιώρ-γος Κατσίμπαλης, δεν υπάρχει ούτε καν μιαπινακίδα του Δήμου η οποία να πληροφορείτους δημότες, τους περαστικούς ή τους επι-σκέπτες ότι σε αυτό τον χώρο έζησε ο περίφη-μος «κολοσσός του Μαρουσιού», το έξοχοπορτρέτο του οποίου σκιαγράφησε στο ομώ-νυμο βιβλίο του ο σπουδαίος Αμερικανόςσυγγραφέας Χένρυ Μίλλερ;

Οι σκέψεις αυτές μου γεννήθηκαν, καθώς διάβαζα τοθαυμάσιο βιβλίο του Γιώργου Αράγη Νεοελληνική Κρι-τική, αξιολογικές διακρίσεις, το οποίο κυκλοφόρησεστο τέλος του προηγούμενου χρόνου από τις εκδόσειςΣοκόλη. Στο βιβλίο αυτό ο έγκριτος δοκιμιογράφος καικριτικός επιτυγχάνει, κατά τη γνώμη μου, κάτι πολύ ση-μαντικό. Αξιοποιώντας τους καρπούς μιας πολυετούς,επίμοχθης μελέτης και μιας ενδελεχούς έρευνας, κατορ-θώνει να μας δώσει ένα πανόραμα της νεοελληνικής λο-γοτεχνικής κριτικής από την ίδρυση του Ελληνικού κρά-τους μέχρι τις μέρες μας.

Ο Αράγης επιλέγει είκοσι εφτά λογοτεχνικούς κριτι-κούς που δεν ζουν πια (με μία μόνο εξαίρεση, αυτή τουΝίκου Φωκά), παραθέτει τις βασικές συνιστώσες τουκριτικού τους έργου και ακολούθως το αξιολογεί. Ξεκι-νάει από τους Επτανήσιους κριτικούς (Στάης, Πολυλάςκ.ά.) συνεχίζει με τις κορυφαίες προσωπικότητες τηςκριτικής μας (τον Παλαμά, τον Ροΐδη, τον Ξενόπουλο,τον Άγρα, τον Σεφέρη, τον Λορεντζάτο) και καταλήγειστους νεότερους κριτικούς: τον Σπύρο Τσακνιά και τονΒύρωνα Λεοντάρη.

Το εξαίρετο βιβλίο του Αράγη πέρα από το γενικό εν-διαφέρον του για όλους όσοι θέλουν να γνωρίσουν κα-λύτερα την ιστορία της νεοελληνικής κριτικής, επιπρο-σθέτως έχει κι ένα ειδικό ενδιαφέρον για όλους εμάς

τους κατοίκους της Πεύκης και της Λυκόβρυσης. Καιτούτο, γιατί ανάμεσα στους κορυφαίους Νεοέλληνεςλογοτεχνικούς κριτικούς που διέπρεψαν στα ελληνικάγράμματα, συναντούμε και δύο κριτικούς που έζησανγια πολλά χρόνια στην Πεύκη, και λάμπρυναν με τηνπαρουσία και το σπάνιο ήθος τους την ευρύτερη περιο-χή. Αναφέρομαι φυσικά στον Μανόλη και στη ΝόραΑναγνωστάκη.

Και όσον αφορά τον Μανόλη Αναγνωστάκη, ο παλαιόςΔήμος Πεύκης (για τον καινούργιο ενωμένο Δήμο Λυκό-βρυσης-Πεύκης δεν έχω πληροφόρηση), τον έχει τιμή-σει με το παραπάνω. Έχει δώσει το όνομά του στην αί-θουσα που βρίσκεται στον ισόγειο χώρο κάτω από τοΔημοτικό θέατρο Πεύκης, έχει διοργανώσει αρκετές λο-γοτεχνικές εκδηλώσεις προς τιμήν του, και γενικά μπο-ρούμε να πούμε ότι έπραξε το καθήκον του στο ακέραιοως φορέας της τοπικής Αυτοδιοίκησης. Με τη ΝόραΑναγνωστάκη όμως δεν συμβαίνει το ίδιο. Και τούτο για-τί η Νόρα Αναγνωστάκη είναι παντελώς άγνωστη στιςτοπικές κοινωνίες των δύο πόλεων. Βάζω στοίχημα ότιαν κάποιος από τους αναγνώστες αυτής της εφημερίδαςεπισκεφτεί ένα Λύκειο της Πεύκης ή της Λυκόβρυσης και

ρωτήσει τους μαθητές ποια ήταν η Νόρα Αναγνωστάκη,δεν θα ξέρουν τι να του απαντήσουν. Αμφιβάλλω ανγνωρίζει το έργο της Αναγνωστάκη και η πλειονότητατων εκπαιδευτικών της περιοχής μας. Όσο για την πρό-εδρο του ΠΕΑΠ φιλόλογο κ. Μαρίνα Πατούλη, η οποίαστο πρόγραμμα των πολιτιστικών εκδηλώσεων γιατους μήνες Φεβρουάριο, Μάρτιο, Απρίλιο, που έχει εκ-πονήσει με τους βασικούς συνεργάτες της, συμπερι-έλαβε τρία Latin Party, αλλά καμία εκδήλωση για τηνημέρα της γυναίκας (8 Μαρτίου) ή την Παγκόσμιαημέρα Ποίησης (21 Μαρτίου), είμαι σχεδόν βέβαιοςπως δεν θα έχει ακούσει ποτέ στη ζωή της το όνοματης Αναγνωστάκη…

Ένα σημαντικό κριτικό και μεταφραστικό έργο

Κι όμως η Νόρα Αναγνωστάκη είναι μια εξέχουσα μορ-φή των Γραμμάτων μας. Κριτικός της λογοτεχνίας, δο-κιμιογράφος και μεταφράστρια, έπαιξε μαζί με τον σύ-ζυγό της Μανόλη Αναγνωστάκη (με τον οποίο αποτέλε-σαν ένα ισχυρό λογοτεχνικό δίδυμο) ένα πολύ σημαντι-κό ρόλο στη μεταπολεμική πνευματική ζωή του τόπουμας, ιδιαίτερα στις πλέον κρίσιμες στιγμές της. Γυναίκαάκρως ευαίσθητη, με βαθύτατη καλλιέργεια, προικισμέ-νη με ένα οξύ αισθητικό κριτήριο, και ταυτόχρονα εξαι-ρετικά απλή, χαμηλόφωνη, με αίσθηση του χιούμορ, η

Νόρα Αναγνωστάκη δεν προσπάθησε να οικειοποιηθείποτέ το κύρος και τη φήμη που είχε αποκτήσει ο Μανό-λης Αναγνωστάκης. Προτιμούσε να ζει στη σκιά, μακριάαπό τους προβολείς της δημοσιότητας και το βουητό τηςαγοράς, και να εργάζεται αθόρυβα, με τους δικούς τηςρυθμούς, αυστηρά προσηλωμένη στο αντικείμενό τηςκαι στους στόχους, τους οποίους κατά καιρούς έθετε.

Η Νόρα Αναγνωστάκη πρωτοεμφανίστηκε στα Γράμ-ματα το 1959 μέσα από τις σελίδες του λογοτεχνικού πε-ριοδικού Κριτική που δημιούργησε η ίδια μαζί με τον Μα-νόλη Αναγνωστάκη, και το οποίο αποτελεί σταθμό στηνιστορία των λογοτεχνικών περιοδικών της χώρας μας.Σε αυτό το σπουδαίο περιοδικό, η Αναγνωστάκη δημο-σίευσε τα έξοχα κριτικά της δοκίμια, για Έλληνες ποιη-τές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, αλλά και εξαιρε-τικές μεταφράσεις Γάλλων συγγραφέων του διαμετρή-ματος ενός Ρολάν Μπαρτ, καθώς επίσης και των βασι-κών εκπροσώπων του νέου μυθιστορήματος (NouveauRoman) Μισέλ Μπυτόρ, Αλαίν Ρομπ-Γκριγιέ, ΝαταλίΣαρρότ, Κλωντ Σιμόν κ.ά. οι οποίοι ήταν τότε άγνωστοιστην Ελλάδα, αλλά αργότερα έγιναν διάσημοι (μάλι-στα ο Κλωντ Σιμόν τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ).

Η Αναγνωστάκη δεν ήταν αυτό που αποκα-λούμε επαγγελματίας κριτικός. Δεν την ενδιέ-φερε να έχει μόνιμη στήλη σε εφημερίδες ή λο-γοτεχνικά περιοδικά. Έγραφε μόνο όταν είχεκάτι ουσιαστικό να πει. Πίστευε ότι η λογοτε-χνική κριτική δεν είναι μια στεγνή εγκεφαλικήλειτουργία, αλλά μια δημιουργική εργασία,ισότιμη με την πρωτογενή λογοτεχνική δη-μιουργία η οποία απαιτεί έμπνευση, περιό-δους ανάπαυλας και έντονης περισυλλογήςγια να υλοποιηθεί.

Το έργο της Αναγνωστάκη είναι μικρό σεέκταση: απαρτίζεται από τρία ολιγοσέλιδαβιβλία (Μαγικές εικόνες - 1973, Η κριτική τηςπαντομίμας - 1977, Πνευματικές ασκήσεις -1988,) και τη συγκεντρωτική έκδοση των δο-κιμίων της (στα οποία έχει προστεθεί μιαεκτεταμένη μελέτη για το έργο του ΚοσμάΠολίτη), που εκδόθηκε το 1995 υπό τον τίτλοΔιαδρομή (εκδόσεις Νεφέλη). Παρά ταύτα,είναι σημαντικό, για δύο κυρίως λόγους:

Πρώτον, διότι η Αναγνωστάκη, χάρη στην δυνατή κρι-τική της όσφρηση και την οξυδέρκειά της, ανακάλυψεκαι επέβαλε με τα ισχυρά και αδιάσειστα επιχειρήμα-τά της σημαντικούς μεταπολεμικούς ποιητές, όπως οΣαχτούρης, ο Παπαδίτσας, ο Σινόπουλος, η Βακαλόκαι ο Κλείτος Κύρου, διαφοροποιώντας τους από τηγενιά του ’30, η οποία κυριαρχούσε εκείνα τα δύσκο-λα χρόνια στη λογοτεχνική σκηνή του τόπου μας. Καιδεύτερον, γιατί η γραφή της Αναγνωστάκη διαθέτει μιαδροσιά και μια χάρη, στοιχεία που την καθιστούν ιδιαί-τερα ελκυστική για τον απαιτητικό αναγνώστη.

Ο περιορισμένος χώρος της εφημερίδας που έχωστη διάθεσή μου, δεν μου επιτρέπει να αναφερθώ πιοαναλυτικά στο έργο αυτής της σημαντικής προσωπικό-τητας των Γραμμάτων μας. Θα τελειώσω, εκφράζονταςμίαν ευχή: αυτό το σημείωμα να αποτελέσει την αφορ-μή, ώστε οι κάτοικοι της Λυκόβρυσης και της Πεύκηςνα γνωρίσουν, επιτέλους, το έργο της Αναγνωστάκη,αλλά και μελλοντικά ο Δήμος μας και οι ιδιωτικοί πο-λιτιστικοί φορείς της περιοχής μας, να τιμήσουν, έστωκαι μετά θάνατον, τη σπουδαία αυτή γυναίκα.

* Ο Νίκος Λάζαρης είναι συγγραφέας. Το πιο πρό-σφατο βιβλίο του, είναι η «Αιχμή του δόρατος», Κρι-τικά κείμενα 1987-2011, εκδόσεις FUTURA, 2014.

Ν Ο Ρ Α Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Α Κ Η

Mία εξέχουσα μορφή των γραμμάτων μας

Μάιος - Ιούνιος 2016 7

Hασφυκτική οικονομικήκρίση και η έξαρση τουπροσφυγικού και μετα-

ναστευτικού προβλήματος, πουζούμε στη χώρα, έδωσαν μιακαλή αφορμή για να βγουνστην επιφάνεια και να εκδηλω-θούν ρατσιστικές απόψεις, πολ-λές φορές από γνωστούς καιφίλους μας.

Φάνης Στρατουδάκης

Για λόγους που η προφάνειάτους στριμώχτηκε στο βάθος τουφροϋδικού μου ασυνειδήτου, δι-ατηρούσα κι εγώ, επί σειρά του-λάχιστον 7-8 ετών φιλία με τηνΜιμή. Η Μιμή ή κοινώς Δήμητρα,ζωντοχήρα, λίγο πάνω απ’ τασαράντα, ζει στο κέντρο της Αθή-νας, παρέα με δύο σκυλιά, αφούη κόρη της σπουδάζει στην επαρ-χία.

Αρκετά εμφανίσιμη και μο-ντέρνα ώστε να μην τη θεωρείςγραφική «τρελή με τα σκυλιά»της γειτονιάς, η Μιμή ανέκαθενείχε λίγο… περίεργες απόψειςπου προσπαθούσα με υπομονή,ως πνευματικός μέντωρ (τρομά-ρα μου!), να της τις επιδιορθώ-σω. Όταν λέω περίεργες, εννοώαυτές που μπορεί να έχει κά-ποιος, όταν η βιβλιοθήκη τουαποτελείται από τα άπαντα τουΛιακόπουλου, που η Μιμή τα επι-δείκνυε με υπερηφάνεια, λες καιήταν τα άπαντα του Χάιντεγκερ,βιβλία ιστορίας με σχεδόν μονα-δική βιβλιογραφική πηγή τα βι-βλία του Κων/νου Πλεύρη καιτων θαυμαστών του, που ομοίωςπαρέπεμπαν σε αυτόν (τέτοιοςπλούτος βιβλιογραφικών πη-γών!... εξάλλου οι υπόλοιποισυγγραφείς είναι εβραίοι, μασό-νοι, κίναιδοι και κομμουνιστέςοοεο!), και τα άπαντα κάθε θεω-ρίας συνωμοσίας, ουφολογίας,ασπόνδυλης αρχαιολατρείας,εναλλακτικής αστρολογίας κοκ.

Ωραίος ο Ερμής ο Τρισμέγι-στος ρε Μιμή, αλλά αν δε διαβά-σεις Ηράκλειτο, Πλάτωνα καιΑριστοτέλη θα έχεις μια άποψη…«τρισμέγιστη», ή κοινώς… κου-κουρούκου.

Όσο αυξάνονταν οι προσφυ-γικές ροές, τόσο αυξάνονταν καιτα ερωτήματα της Μιμής που μεπερίμεναν κάθε βράδυ στο μέιλμου ζητώντας πιο ικανοποιητικέςεξηγήσεις, από αυτές που είχα

δώσει ήδη με εκτενέστατα μηνύ-ματα πριν 2 - 3 ημέρες. «Είναιόλοι λαθρομετανάστες, βρωμιά-ρηδες, ριψάσπιδες, γιατί δενέκατσαν να πολεμήσουν (ποιόννα πολεμήσουν ρε Μιμή;), κρυ-φοτζιχαντιστές, γιατί δεν πάνε σεάλλα εύπορα αραβικά κράτηκ.λπ».

Δώστου εγώ να εντρυφώ στιςδιακρίσεις μετανάστη και πρό-σφυγα, σουνιτών και σιιτών, καιστις επιπτώσεις που είχε η ανέμε-λη ψήφος της Μιμής (και της κά-θε Μιμής) επί 40 χρόνια προςκόμματα που ψήφιζαν τους βομ-βαρδισμούς του Αφγανιστάν, τουΙράκ, ακόμα και της Γιουγκοσλα-βίας ή στην πολεμική αντίδρασητων δυτικών στη λεγόμενη αρα-βική άνοιξη, για να δώσω μιαεμπεριστατωμένη και νηφάλιαεξήγηση στις ανεξάντλητες απο-ρίες της Μιμής.

Τα επιχειρήματά μου και τααντιπαραδείγματά μου όμως,έπεφταν διαρκώς στο κενό: «Ό-χι δεν κάναμε έτσι εμείς το 1922στη Σμύρνη, επέμενε η Μιμή!Όχι δεν έπρεπε να κάτσουμε τό-τε να πολεμήσουμε, αυτοί τώραπρέπει…»!

Σύντομα κατάλαβα ότι η φίλημου έπαιρνε από κάπου ερωτή-ματα που δεν ήθελαν να ακού-σουν απαντήσεις, και αυτά δενείναι άλλα από τα «επιχειρήμα-τα» που έχουν τα χρυσαύγουλα,που είναι ο γκεμπελισμός (απ’την καλή ή απ’ την ανάποδη):Ρώτα-ρώτα συνέχεια και κάνετον ιστορικά ανήξερο μέχρι ναδεις ποια είναι τα όρια γνώσεωντου άλλου και πάνω στην κρίσι-μη ρωγμή να περάσεις την άπο-ψή σου, όσο ανεδαφική κι αν εί-ναι, οπότε θα γίνει δεκτή αξιω-ματικά (π.χ. όλοι οι Εβραίοι είναιυπάνθρωποι-τέλος).

Είχα υποψιαστεί από πιο πρινότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τηνισομέρεια των απόψεων της Μι-μής, αλλά τώρα όλα έπαιρναν τηθέση τους στο παζλ. Μου είχεπαρουσιάσει, σε όλες τις εκδο-χές, το παραμύθι περί μη χρέουςκαι οικονομικής ανάπτυξης επίδικτατορίας, περί τιμιότητας καιάδολης αγάπης των χουντικώνγια την Ελλάδα (την ελληνική με-ραρχία την αποσύρανε απ’ τηνΚύπρο και χάσαμε τη μισή Κύ-προ προφανώς απ’ την πολύ

άδολη αγάπη!) και αγάπης τουςγια τους Έλληνες (γι’ αυτό τουςέστελναν διακοπές με έξοδα τουκράτους) κοκ…

Η Μιμή μου είχε κάνει ολόκλη-ρη «σκηνή» για το αν ο Ρωμανόςπράγματι ήθελε να σπουδάσεικαι ζητούσε άδειες από την φυ-λακή, όπως εδικαιούτο (λες κιαυτό είναι το θέμα). Καμία αντί-δραση αντίθετα δεν είχε, και άλ-λαξε θέμα, όταν της είχα εντοπί-σει τη διαφορά μεταχείρισης απότις αστυνομικές δυνάμεις των λη-στών του Βελβεντού Κοζάνης καιάλλων συλληφθέντων (πολλέςφορές με πολύ ισχνά αποδεικτι-κά στοιχεία) για τρομοκρατία, μεαυτήν του ομολογημένα μαχαι-ροβγάλτη δολοφόνου Ρουπακιάπου παραδόθηκε σε στυλάκι «δι-κό σας είμαι βρε παιδιά» και τονάφησαν τις πρώτες ώρες να παί-ζει SMS από το Αστυνομικό Τμή-μα!

Δυστυχώς όταν έγινε φανερόκαι στον πλέον δύσπιστο, ότι οιπρόσφυγες, που κατά τη Μιμήείναι όλοι λαθρομετανάστες, αντίνα κάτσουν εδώ, ώστε σ’ εμάςπου προερχόμαστε από το Σείριοκαι είμαστε a priori ανώτερη φά-ρα να μας αλλοιώσουν το DNA(Οh! My eye!), άρχισαν να προ-σπαθούν με κάθε κόστος να φύ-γουν, τα είχαμε ήδη σπάσει με τηΜιμή. Την είχα στείλει ήδη στοδιάολο όταν αποφυλακίστηκε οΡουπακιάς, διότι είχε και το θρά-σος να μου πει ότι δεν αντέχωτην άλλη άποψη, και δεν μπορείνα είναι όλοι κομμούνια σαν καιεμένα!

Είχε δε φθάσει ήδη και στονκολοφώνα των επιχειρημάτων(εκεί τερματίζεται!): «Αν σ’ αρέ-σουν ρε (οι λαθρομετανάστες),πάρτους σπίτι σου!» Η Μιμή μέσαστη ρατσιστική ωορρηξία της εί-χε ξεχάσει ότι είμαι παντρεμένοςμε… λαθρομετανάστρια (Εξάλ-λου: «Όλοι είναι λαθρομετανά-στες!» Συ είπας!) σλάβα, από τηνπρώην ΕΣΣΔ και την έχω σπίτιμου, μαζί με την οικογένειά της.

Άσε που, μα τους χίλιους ελο-χίμ και… σκατουλίν, αλλοιώσαμεδύο φορές το DNA των Ελλήνωνμε δύο μεσογειακά ημι-σλαβό-πουλα… και πολύ το φχαριστη-θήκαμε!

Άσε μας ρε Μιμή!

25 Μάρτη Μερικές σκέψεις

για την ΕπανάστασηΗ εθνική γιορτή των Ελλήνων για την έναρξη της επα-

νάστασης των υπόδουλων και την απαρχή της ίδρυσηςτου νέου ελληνικού κράτους.

Γιώργος ΚουτσικάκηςΧειρ. Οδοντίατρος MSc

Αν ανατρέξει κανείς στις βιογραφίες των αγωνιστών,στην ιστορία που έγραψαν σύγχρονοι της επανάστασηςκαι μεταγενέστεροι έχει πολλά να θησαυρίσει.

Τι ήταν οι αρματολοί; Οι στρατιωτικοί διοικητές τωνεπαρχιών και οι διώκτες των κλεφτών για λογαριασμότων Τούρκων. Όταν όμως ο γιος της καλογριάς, ο Καρα-ϊσκάκης, έμαθε για την επανάσταση εγκατέλειψε τη φιλο-δοξία του για το αρματολίκι Αγράφων και έγινε πολέμαρ-χος στον αγώνα. Ήταν βωμολόχος, έκανε μπαμπεσιές μετους Τούρκους, δικάστηκε σε δίκη παρωδία από τον ξε-νόφερτο Μαυροκορδάτο, συζούσε με μια Τουρκάλα αλλάήταν ο πιο γενναίος από τους γενναίους και πέθανε για τηνπατρίδα. Μήπως όμως και ο Μαυροκορδάτος, ο λογιότα-τος που δεν πολυσυμπαθούσε τους καπεταναίους, δεν βο-ήθησε να στηθεί η κυβέρνηση και να παρθεί το πρώτο δά-νειο για τις ανάγκες του αγώνα;

Οι Εθνοσυνελεύσεις και το Σύνταγμα υπήρξαν από ταπιο προοδευτικά εκείνης της εποχής, αλλά και για μας σή-μερα.

Ο Πατριάρχης αφόρισε την επανάσταση. Γιατί; Για νασώσει τους ελληνικούς πληθυσμούς της Πόλης από τααντίποινα. Όταν οι Τούρκοι τον κατάλαβαν, τον οδήγησανσε μαρτυρικό θάνατο.

Από τους κοτζαμπάσηδες και τις δημογεροντίες, τουςκαλοβολεμένους στο καθεστώς της δουλείας δεν ήταν οΠετρόμπεης Μαυρομιχάλης επικεφαλής των Σπαρτιατώνπου έκανε την Καλαμάτα την πρώτη ελεύθερη πόλη τουνέου ελληνικού κράτους στις 21 του Μάρτη κι ας κρατού-σαν οι Τούρκοι το γιο του όμηρο στην Πόλη;

Οι περισσότεροι οπλαρχηγοί δεν υπηρέτησαν στην αυ-λή του Αλή πασά; Εκεί δεν έμαθαν τ’ άρματα; Δεν πολέ-μησαν και τον Τουρκαλβανό και τους Τούρκους όταν ξέ-σπασε η επανάσταση; Ο Αθανάσιος Διάκος, πρωτοπαλίκα-ρο του Αλή, δεν ανασκολοπίστηκε ζωντανός γιατί αρνή-θηκε να προδώσει την πατρίδα;

Οι δύο εμφύλιοι ήταν πολύ άγριοι. Οι Ρουμελιώτες κα-τέβηκαν στην Πελοπόννησο και έκαψαν και σκότωσαν καιρήμαξαν. Ο Κολοκοτρώνης φυλακίστηκε. Πόσους όμωςαγωνιστές και σε πόσες μάχες που ανδραγάθησαν ανέδει-ξε η Στερεά Ελλάδα, η Πελοπόννησος, τη νησιά και όλεςοι επαρχίες του Ελληνισμού!

Ο Παπαφλέσσας ήταν, μέθυσος, φιλάργυρος, γυναι-κάς, εριστικός και φιλόδοξος. Αντιστάθηκε όμως πρώτοςστον Ιμπραήμ και πέθανε στο Μανιάκι.

Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους, βροντο-φώναξε ο Κολοκοτρώνης που αποφυλακίστηκε για να σώ-σει την επανάσταση που κόντευε να χαθεί.

Μήπως οι περισσότεροι αγωνιστές και τα πληρώματατων πλοίων δεν έπαιρναν μισθούς; Πόσες όμως μάχες στηστεριά και πόσες ναυμαχίες δόθηκαν, πόσοι έχασαν τοβιός τους, τις οικογένειές τους και χάθηκαν κι εκείνοι!

Και η Έξοδος! Δεν παραδόθηκε ποτέ το Μεσολόγγι!

Η Ελληνική Επανάσταση δεν πρέπει ούτε να αγιοποιεί-ται, ούτε πολύ περισσότερο να δαιμονοποιείται. Εκείνοι οισπουδαίοι Έλληνες και με τα πάθη και με τα μίση στάθη-καν Ήρωες, ελευθέρωσαν την πατρίδα μας και ίδρυσαν τονέο ελληνικό κράτος.

Η Ελλάδα έγινε κράτος την ίδια εποχή με το Βέλγιο.Εκείνο έγινε κράτος με «συνθήκες», ενώ εμείς με πολύ«αίμα»…

«Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά»!!!

Η φίλη μου η Μιμή και ο (φασιστο)ρατσισμός

Μάιος - Ιούνιος 2016

26 Απριλίου του 1986 και11 Μαρτίου του 2011είναι δύο αποφράδες ημερομηνίες για τηνανθρωπότητα ταυτισμένες με τις μεγαλύτε-

ρες πυρηνικές καταστροφές σε καιρό ειρήνης.Πριν 30 χρόνια συνέβη η μεγάλη πυρηνική καταστρο-

φή στο Τσερνόμπιλ, που είχε σαν άμεσο αποτέλεσμα εκα-τοντάδες άνθρωποι της περιοχής να προσβληθούν απόοξεία μορφή ραδιενεργούς μόλυνσης και απ’ αυτούς –επι-σήμως τουλάχιστον– 31 πέθαναν σε τρεις μήνες. Οι περισ-σότεροι από τα θύματα ήταν πυροσβέστες και διασώστες.Συνολικά 135.000 άνθρωποι απομακρύνθηκαν από την πε-ριοχή, με τους 50.000 να είναι κάτοικοι της –εγκαταλελειμ-μένης από τότε– ουκρανικής κωμόπολης «Πριπγιάτ» στην

οποία βρισκόταν –βρίσκεται– το πυρηνικό εργοστάσιο. Οσυνολικός αριθμός των θανάτων στην περιοχή είναι δύσκο-λο να υπολογιστεί λόγω ελλιπών στοιχείων.

Οι συνέπειες που είχε το Τσερνόμπιλ στην υπόλοιπη Ευ-ρώπη και κυρίως στις χώρες οι οποίες δέχτηκαν το μεγα-λύτερο ποσοστό ραδιενεργών ισοτόπων, ΔΕΝ έχουν ακό-μα εκλείψει. Στη Σουηδία και Νορβηγία ισχύουν ακόμα πε-ριορισμοί για ζώα που βρίσκονται σε ελεύθερο περιβάλλον,μεταξύ των οποίων είναι και οι τάρανδοι.

Περισσότερα από τα μισά ραδιενεργά σωματίδια πουαπελευθερώθηκαν από το ατύχημα κατέληξαν σε περιοχέςεκτός της τότε ΕΣΣΔ. Η Γιουγκοσλαβία, Φινλανδία, Σουη-δία, Γερμανία, Βουλγαρία, Νορβηγία, Ρουμανία, Αυστρίακαι Πολωνία δέχθηκαν στο έδαφός τους μεγάλες ποσότη-τες καισίου 137, ένα από τα πλέον επικίνδυνα για την υ-γεία ραδιενεργά ισότοπα. Υπολογίζεται ότι από τη συνολι-κή ποσότητα ραδιενέργειας που έλαβε ο παγκόσμιος πλη-θυσμός, λόγω του ατυχήματος, 36% «εισέπραξαν» οι κά-τοικοι Ουκρανίας, Ρωσίας, και Λευκορωσίας και 53% οιυπόλοιποι Ευρωπαίοι!

Το Τσερνόμπιλ δεν άφησε «παραπονεμένη» και τη χώ-ρα μας. Με καθυστέρηση λίγων ημερών το ραδιενεργό νέ-φος έφτασε και στην Ελλάδα επηρεάζοντας κυρίως την Βό-ρεια Ελλάδα και τη Θεσσαλία. Αποτέλεσμα, χρόνια αργό-τερα να ανιχνεύονται στα εδάφη τους ποσά ραδιενέργειαςπολύ υψηλότερα του κανονικού. Μετρήσεις που έγιναν το1996, έδειξαν εκπομπές καισίου στα 65 κιλομπεκερέλ ανάτετραγωνικό μέτρο, με το όριο επικινδυνότητας να βρίσκε-ται στα 5 κιλομπεκερέλ.

Για το τι συμβαίνει σήμερα δεν υπάρχουν πληροφο-ρίες ή δεν δημοσιοποιούνται.

25 χρόνια αργότερα, στις 11 Μαρτίου 2011 μετάαπό μεγάλο σεισμό και τσουνάμι προκλήθηκε

νέα μεγάλη πυρηνική καταστροφή στο παραθαλάσσιοπυρηνικό εργοστάσιο της Ιαπωνικής πόλης Φουκουσί-μα. Η κατασκευή δεν μπόρεσε να αντέξει τα φυσικά φαι-νόμενα, με συνέπεια να εκραγούν οι αντιδραστήρεςτου σταθμού, απελευθερώνοντας έτσι, μεγάλες ποσότη-τες ραδιενέργειας σε νερό, αέρα και έδαφος. Οι άμεσεςεπιπτώσεις ήταν η κήρυξη από τις αρχές της περιοχήςσε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και η εκκένωση σεακτίνα 20 χιλιομέτρων, αναγκάζοντας έτσι, δεκάδες χι-

λιάδες κάτοικους των γειτονικών περιοχών να εγκαταλεί-ψουν τις εστίες τους.

Το ατύχημα της Φουκουσίμα αποδείχθηκε πολύ χειρότε-ρο από του Τσερνόμπιλ. Ιάπωνες επιστήμονες, μετά απόέλεγχο για τα ποσοστά ακτινοβολίας σε ολόκληρο τον Ειρη-νικό –και όχι μόνο– Ωκεανό καθώς και σε παράκτια εδάφη,βρήκαν ότι τεράστιες ποσότητες ραδιενεργών ισοτόπωνκαισίου134 και 137έχουν μολύνει το παγκόσμιο υδάτινο σύ-στημα. Η μόλυνση είναι κατά 11% υψηλότερη από το συνο-λικό ποσό του ραδιενεργού καισίου που απελευθερώθηκεστο Τσερνόμπιλ –συνολικά– στο έδαφος και στο νερό. Κοντάστην Φουκουσίμα, έχουν μετρηθεί επίπεδα ραδιενέργειας2.500 φορές υψηλότερα από το κανονικό.

Για να καταλάβουμε καλύτερα, αυτά τα στοιχεία σημαί-νουν ΟΤΙ: Όλος ο βόρειος Ειρηνικός Ωκεανός μέχρι τις ακτέςτης δυτικής Αμερικής, με ότι υπάρχει μέσα σ’αυτόν, έχει μο-λυνθεί για πολλά, πολλά, χρόνια και τα αλιεύματά τουέχουν μετατραπεί κυριολεκτικά σε διατροφικές, τοξικέςκαι ραδιενεργές βόμβες, για όλους εμάς τους καταναλωτές.

Συνοψίζοντας, αυτές είναι ελάχιστες μόνον από τις ανυ-

πολόγιστες καταστροφικές συνέπειες που προκάλεσαν καιδυστυχώς θα συνεχίσουν να προκαλούν για χρόνια η Φου-κουσίμα και το Τσερνόμπιλ. Ο κόσμος δείχνει σαν να έχειξεχάσει ή ακόμα χειρότερα να έχει υποβαθμίσει στο μυαλότου τις συνέπειες των πυρηνικών ατυχημάτων. Σε αυτόπροεξέχοντα ρόλο έπαιξαν και παίζουν τα απανταχού ορ-γανωμένα μέσα «μαζικής εξημέρωσης», αποπροσανατο-λίζοντας την κοινή γνώμη, με μπερδεμένες πληροφορίες –σκουπίδια, εφαρμόζοντας ταυτόχρονα (πάντα με το αζημί-ωτο), μια ιδιότυπη «ομερτά», για τους κινδύνους που κα-ραδοκούν.

Τέλος είναι κοινός τόπος –το διαδίκτυο είναι γεμάτο α-πό σοβαρές μελέτες– ότι αυτά τα «ωραία» συμβαίνουν για-τί έτσι εξυπηρετούνται οι περίφημες(!) «αγορές», οι οποί-ες επενδύουν, ελέγχουν, προωθούν, κερδίζουν και από τηνπυρηνική επενέργεια.

Πηγές: - ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», «Οι επιπτώσεις του ατυχήματος

του Τσερνόμπιλ στην Ελλάδα για την δεκαετία 1986-1996»,ερευνητές Π. Κρητίδης, Ε. Φλώρου, Χ. Χαλούλου.

- Τεκμηριωμένα και ενυπόγραφα δημοσιεύματα σε ελληνι-κά και ευρωπαϊκά έντυπα.

- FAO, Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των ΗνωμένωνΕθνών, Χάρτης ραδιενεργών ζωνών αλίευσης.

- Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Woods Hole, επικεφαλής ερευ-νητής Ken O. Buesseler - «Associated Press».

- «Φουκουσίμα – Η ραδιενεργός μόλυνση του Ειρηνικού Ωκε-ανού», Michel Chossudovsky καθηγητής πανεπιστημίου ΟτάβαΚαναδά.

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝΕκδίδεται από την δημοτική παράταξηΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΛΥΚΟΒΡΥΣΗΣ – ΠΕΥΚΗΣΡίμινι 10, τ.κ. 141 23 ΛυκόβρυσηΤηλέφωνο 6932 610 230Ηλεκτρονική διεύθυνση: riz.anatropi.lp@gmail.comBlog: https://rizanlykpefkis.wordpress.com/

Υπεύθυνος κατά το νόμο: Μανόλης Στ. Πάγκαλος (em.pagkalos@yahoo.gr)

Συντακτική ομάδα: Νίκος Θεοδωράκης (nthe1@yahoo.com)

Φανή Καραντσιούνη (fanikarant@gmail.com)Νίκος Λυσίκατος (nicklys@hotmail.com)

Φάνης Στρατουδάκης (fstratoudakis@yahoo.gr)

Τα επώνυμα άρθρα δεν εκφράζουν κατ’ ανάγκη τις απόψεις και τις θέσεις της εφημερίδας και της Δημοτικής Παράταξης

Επιτρέπεται η αναπαραγωγή μέρους του περιεχομένου της έκδοσής μας, εφόσον αναφέρεται η πηγή

Τοπική αυτοδιοικητική & πολιτική περιοδική έκδοση πληροφόρησης, διαλόγου και προβληματισμού Δήμου Λυκόβρυσης – Πεύκης

Πυρηνική ενέργεια ή τα γενέθλια του τρόμου

30 χρόνια από το ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ (1986) και 5 μετά τη ΦΟΥΚΟΥΣΙΜΑ (2011)

ΟΧΙ στις εμπορικές συμφωνίες TTIP και CETA

Σε ολόκληρη την Ευρώπη έχει ξεκινήσει ένα μεγάλοκίνημα εναντίον της ΤΤΙΡ (Transatlantic Trade Inves-tment Partnership – Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπο-ρίου και Επενδύσεων) και της CETA (ComprehensiveEconomic Trade Agreement – Συνολική Οικονομικήκαι Εμπορική Συμφωνία μεταξύ Καναδά και ΕΕ) και τηςπροώθησης της εξουσίας των μεγάλων εταιρειών.

Μαρίτα Κουρούπη

Οι δύο αυτές εμπορικές συμφωνίες απειλούν να επη-ρεάσουν τη ζωή μας καταργώντας τους κανόνες και τιςρυθμίσεις που διέπουν την προστασία του περιβάλλο-ντος, τη διατροφική ασφάλεια, τη χρήση των μεταλλαγ-μένων και τα εργασιακά δικαιώματα. Οι διαπραγματεύ-σεις γίνονται σε απόλυτη μυστικότητα με τελείως αντι-δημοκρατικό τρόπο και με αποκλειστικότητα το συμφέ-ρον των μεγάλων επιχειρήσεων. Η ΤΤΙΡ στοχεύει στηναποβιομηχανοποίηση χωρών και στη μετακίνηση τωνεπενδύσεων σε χώρες που έχουν φτηνό εργατικό κό-στος.

Αν αυτές οι συμφωνίες προχωρήσουν, οι πολυεθνικέςεταιρείες θα επιβάλουν τους όρους του σε κάθε μέλοςπου υπογράφει τη συμφωνία και θα διεκδικούν ρήτρεςπροστασίας του επενδυτή, μειώνοντας την κυριαρχίαενός κράτους, όσον αφορά στην πρόληψη και έλεγχοεπιβλαβών επιχειρηματικών πρακτικών.

Ήδη σε ολόκληρη την Ευρώπη έχει προκληθεί μεγά-λη αντίδραση από την αποκάλυψη ενός απόρρητου εγ-γράφου από την GREENPEACE, που αφορά σχέδιο συμ-φωνίας μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ για το ελεύθερο εμπόριο.

Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε στη Βαρκελώνη μιασυνάντηση Δήμων και κινημάτων ενάντια στην ΤΤΙΡ,όπου από την Ελλάδα συμμετείχαν οι Δήμοι Αιγάλεω καιΚέρκυρας.

Οι πολίτες της Ευρώπης εναντιώνονται στις συμφω-νίες που ενισχύουν τις πολυεθνικές εταιρείες σε βάροςτων ατομικών και πολιτικών ελευθεριών τους. Η Ευρω-παϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών «STOP TTIP – CETA» έ-χει συγκεντρώσει ήδη πάνω από 3.500.000 ηλεκτρονι-κές υπογραφές στον διαδίκτυο τόπο https://stop-ttip.org/ και η συγκέντρωση επώνυμων υπογραφών συ-νεχίζεται για να δυναμώσει η φωνή του κινήματος ενά-ντια στις αντιδημοκρατικές συνθήκες που προωθούνταιαπό τα ισχυρά συμφέροντα των πολυεθνικών.