O Tζεπέτο, ο γερο-ξυλουργός του χωριού, ετοιµα-ζόταν να βάλει τις τελευταίες πινελιές σ’ έναν

όµορφο ξύλινο κούκλο. Kι ενώ έβαφε, ο γερο-ξυλουργός µιλούσε µε τον φίλο

του Πεπίτο, τον γρύλο, και του έλεγε πόσο πολύ θα του άρεσε, αν αυτός ο ξύλινος κούκλος ήταν ένα αληθινό παιδί, και µάλιστα ο δικός του γιος. παιδί, και µάλιστα ο δικός του γιος.

Πινόκιο

Pinokio 16,5x24.indd 1 24/12/2018 13:24

H Γαλάζια Nεράιδα, που άκουσε αυτά τα λόγια του Tζεπέτο, δεν δίστασε ούτε µια στιγµή να ικανοποιήσει την επιθυµία του: κι έδωσε ζωή στον Πινόκιο, τον ξύλινο κούκλο.

2

Pinokio 16,5x24.indd 2 24/12/2018 13:24

Γεµάτος χαρά, ο Tζεπέτο έστειλε αµέσως τον Πινόκιο στο σχολείο, µαζί µε όλα τ’ άλλα παιδιά του χωριού.

Στον δρόµο για το σχολείο, ο µικρός µας φίλος συνα-ντήθηκε µε τον Xουάν και τον Γκεντεόν, δυο πονηρούς φίλους. Kι εκείνοι, µε τις κακές τους συµβουλές, τον έπεισαν να πάει µαζί τους στο τσίρκο.

2

Pinokio 16,5x24.indd 3 24/12/2018 13:24