Kort Bestek

8 Skipr • nr. 4 • april

Wat zeggen ze?‘Onze zorg lijdt aan dodelijke vet-zucht en blijft maar doorgroeien’

Otto Reuchlin in zijn weblog Red de zorg van morbide

obesitas op Skipr.nl/blogs

‘De vraag is voor mij niet of ouderen te duur zijn. De vraag is wie we de rekening laten betalen’

Henk van Gerven in zijn blog Vecht voor mevrouw

Steentjes op Skipr.nl/blogs

Juridisch

OM versus ziekenhuis?Worden medisch specialisten al sporadisch strafrechtelijk vervolgd na missers of calami-teiten, voor ziekenhuizen geldt dat ze eigenlijk altijd de dans ontspringen.

We moeten terug tot 1987 voor het eni-ge bekende geval waarin een ziekenhuis wegens nalatigheid door de strafrechter werd veroordeeld. Voor juriste Laura Felderhof reden om in haar master-scriptie te onderzoeken of ziekenhuizen als rechtspersoon niet vaker strafrech-telijk vervolgd zouden moeten worden. Juridische aanknopingspunten zijn er volgens haar voldoende, zeker als het ziekenhuis nalatig is geweest in het creëren van een verantwoorde zorgom-geving. Bovendien is dit waarborgen van een veilige zorgomgeving steeds meer een integrale aangelegenheid, waarbinnen de individuele arts slechts

een radertje is. Zodoende valt vaak moeilijk vast te stellen wat de precieze

rol is geweest van een indivi-duele zorgverlener bij een

misser of calamiteit en is vervolging van het zie-

kenhuis passender. “Het is tijd dat het ziekenhuis als rechtspersoon

alerter strafrechtelijk vervolgd wordt”, concludeert Felderhof. “De maatschap-pelijke problematiek lijkt urgenter te worden. Het nalaten van de strafrech-telijke vervolging van ziekenhuizen waar zich structurele misstanden hebben voorgedaan, is vaak niet met het rechtsgevoel in overeenstemming te brengen. Het is bovendien niet redelijk om een incident enkel aan de arts toe te schrijven.”

Herkenbaar gezichtOf het rechtsgevoel gediend is met het vervolgen van een gezichtsloze organi-satie, is natuurlijk maar de vraag. Bo-vendien wijzen de ontwikkelingen in het bestuur en toezicht van zorgorganisaties in een andere richting. Het zijn steeds vaker de bestuurders en toezichthou-ders die hoofdelijk aansprakelijk gesteld kunnen worden voor organisatiefalen. En zo zien op sensatie beluste media en burgers het natuurlijk het liefst. Als er gehangen wordt, dan wel graag een herkenbaar gezicht.