ĆWICZENIE I

TASIEMCE ZWIERZĄT MIĘSOŻERNYCH

Rząd Cyclophyllidea

Rodzina Dilepididae – Dipylidium caninum

Rodzina Mesocestoididae – Mesocestoides

lineatus

Rodzina Taeniidae – Taenia hydatigena,

Taenia pisiformis, Taenia ovis, Taenia cervi

Echinococcus granulosus, Echinococcus

multilocularis – Multiceps multiceps

TASIEMCE ZWIERZĄT

MIĘSOŻERNYCH

Rząd Cyclophyllidea

Rodzina Dilepididae

Rodzaj : Dipylidium – Dipylidium caninum

Rodzina Mesocestoididae

rodzaj : Mesocestoides – Mesocestoides lineatus

Rodzina Taeniidae

Rodzaj : Taenia – Taenia hydatigena,

Taenia pisiformis, Taenia ovis, Taenia cervi

Taenia serialis Taenia taeniaeformis

Rodzaj : Multiceps – Multiceps multiceps

Rodzaj : Echinococcus – Echinococcus granulosus,

Echinococcus multilocularis

Dipylidium caninum

• Strobila

• Długość 20 – 80 cm

• Szer. 2-4 mm

• Skoleks z 4

przyssawkami, ryjek

uzbrojony 3-7 wieńcami

haków

Dipylidium caninum • Kształt pestki ogórka -

tasiemiec ogórkowy , psi

• 7-12X 2-4 mm

• Macica budowy

siateczkowej , z oczkami

zawierającymi do 40 jaj

• jaja kuliste 30-50 um z

onkosferą ( 3 pary haków)

Dipylidium caninum

• Człony płciowe – podwójny komplet narządów płciowych

• Przewody płciowe otwierają się na bocznej krawędzi członu

• Człony maciczne mają zdolność ruchu

• rozpadają się na torebki z pakietami jaj

Dipylidium caninum - cykl życiowy

•Żywiciel ostateczny

Pies, kot , lis

Przypadkowo człowiek

•Umiejscowienie

Jelito cienkie

•Żywiciel pośredni

Larwy pcheł lub wszoły

Cysticerkoid 9-19 dni)

Intensywność 1-166 sztuk

cisticerkoidów , średnio 8-11

Pasożyt kosmopolityczny, w Polsce pospolity

Okres prepatentny

2-3 tyg

Okres patentny

od 1 roku do 3 lat

Mesocestoides lineatus

• Długość 25 cm – 2 m

• Skoleks buławkowaty z 4

szczelinowatymi przyssawkami

(nieuzbrojony)

• Człony perełkowate

• Jaja cienkościenne o średnicy 40

– 60 um z onkosferą

Mesocestoides lineatus

• Żywiciel ostateczny Dzikie mięsożerne(lisy do 80%), często kot,

rzadziej pies Wyjątkowo człowiek Umiejscowienie Jelito cienkie • Żywiciel pośredni I żywiciel pośredni – mechowce ( Oribatidae)? II żywiciel pośredni –płazy, gady ptaki gryzonie Larwy tetrathyridia jamie otrzewnowej ,

płucach , jamie opłucnej , wątrobie ( do 7 cm dł.

cysticercoid

tetratyrydia

Okres prepatentny 2-3 tyg

Okres patentny kilka lat

Taenia hydatigena • Długość 1 – 5 m

• Skoleks z 4 przyssawkami i 2 wieńcami haków

• W członie płciowym pojedynczy komplet narządów rozrodczych

• w członie macicznym 5-10 odgałęzień macicy od pnia głównego

• Jaja 39 - 34 um, wewnątrz onkosfera z 3 parami haków embrionalnych

Taenia hydatigena

• Żywiciel ostateczny Pies, kot , lis • Żywiciel pośredni Owce, bydło, świnie • Umiejscowienie Jelito cienkie

• Okres prepatentny 7 - 10 tyg • Okres patentny 2 – 5 lat

Taenia hydatigena • Pod torebką wątroby,

na sieci lub krezce można podczas badania poubojowego spotkać u owiec świń, bydła - wągra cienkoszyjnego –

Cysticerkus tenuicollis

Pęcherz wielkości jaja kurzego wypełniony płynem

Taenia pisiformis

• Długość 0.5 – 2 m

• Skoleks uzbrojony w 4 przyssawki i wieńce haków

• W członie płciowym pojedynczy komplet narządów rozrodczych

• w członie macicznym 8-14 odgałęzień macicy od pnia głównego

• Jaja elipsowate 31x40 um zawierają onkosfere z 3 parami haków embrionalnych

Taenia pisiformis

• Żywiciel ostateczny Pies, kot , lis • Żywiciel pośredni Króliki, zające, myszy

szczury • Umiejscowienie Jelito cienkie

• Okres prepatentny 6-8 tyg • Okres patentny 2 – 5 lat

Taenia pisiformis

• Cysticercus

pisiformis – wągry

osiedlające się u

żywiciela

pośredniego pod

torebką wątroby, na

krezce, sieci

rzadziej na opłucnej

Taenia ovis

• Skoleks uzbrojony

• 60 -135 cm dł.

• Żywiciel ostateczny: pies, lis,

wilk

• Żywiciel pośredni : kozy owce

• Larwa Cysticercus ovis w

mięśniach, sercu

Taenia cervi • Skoleks uzbrojony

• 200 -250 cm dł.

• Żywiciel ostateczny: pies,

lis,

• Żywiciel pośredni :

jelenie6% , 20% łosie i

14% sarny

• Larwa Cysticercus cervi

w mięśniach,

Taenia serialis • Skoleks uzbrojony

• 20-72 cm dł.

• Żywiciel ostateczny: kot pies lis

• Żywiciel pośredni : zające ,

króliki , gryzonie

• Larwa Cysticercus serialis w

tkance łącznej

• Człowiek przypadkowy żywiciel

pośredni – larwy w tkance

podskórnej

Taenia taeniaeformis

• Skoleks uzbrojony

• 15-60cm dł.

• Żywiciel ostateczny: kot, lis

• Żywiciel pośredni : gryzonie

( piżmowce)

• Larwa Cysticercus

fasciolaris w wątrobie

Multiceps multiceps

Taenia multiceps

• Długośc do 1 m

• Uzbrojony w

podwójny wieniec

haków

• Jaja kuliste 32-38

um, zawieerają

onkosferę z 3

parami haków

embrionalnych

Multiceps multiceps

• Żywiciel ostateczny pies • Żywiciel pośredni głównie małe

przeżuwacze, także bydło, dzikie przeżuwacze niekiedy człowiek

• Umiejscowienie Jelito cienkie

• Okres prepatentny 4-6 tyg • Okres patentny kilka lat

Multiceps multiceps

• Onkosfera po przedostaniu się z jelit do krwiobiegu żywiciela pośredniego osiedla się w OUN i przekształca się w larwę typu cenur –

Coenurus cerebralis,

mogącą powodować objawy nerwowe

Echinococcus granulosus

tasiemiec bąblowcowy

• Długość 2-6 mm

• Strobila składa się z 3-4 członów

• Na skoleksie 2 wieńce haków

• Jaja elipsowate 32 – 38 um, z onkosferą z 3 parami haków embrionalnych

• Proglotydy zawierają do 600 jaj

Echinococcus granulosus • Żywiciel ostateczny pies u kota nie dochodzi do

dojrzałości płciowej, z trudnością rozwija się u lisa

• Żywiciel pośredni Przeżuwacze, świnie, konie,

wielbłądy, człowiek • Umiejscowienie Jelito cienkie

• Okres prepatentny 5-8 tyg • Okres patentny ok. pół roku do 2 lat

Echinococcus granulosus

• Odmiany serotypowe

• Owcza najbardziej patogenna dla człowieka

• Ż.p. lis pies dzikie canidae

• Świńska ż.p. lis pies Pozstałe ż.p. tylko pies

• Końska

• Bydlęca

• Jelenia

• Wielbłądzia

Bąblowica - hydatidosis

• Objawy chorobowe powodowane przez larwalną

postać bąblowca

• Głównym siedliskiem larw są :

1. Wątroba do 69%

2. Płuca 12%

3. Jama brzuszna 8%

4. Nerki, szpik kostny, CSN i inne

Najczęściej bąblowica u człowieka w krajach o dużym

pogłowiu owiec (Nowa Zelandia. Chile (pow. 40

zachorowań na 100 000 mieszkańców na rok)

W Europie Centralnej 1-10 przypadków na 100 000

mieszkańców na rok

Bąblowica - hydatidosis

Zarażenie głównie przez

• Zanieczyszczoną jajami wodę

• Produkty roślinne

• Kontakt bezpośredni z psem lub jego kałem

Bąblowica - hydatidosis

• Objawy kliniczne zależą od

-lokalizacji ( postać mózgowa ,

płucna ,nerkowa wątrobowa )

- mechanicznego działania

pasożyta

- wydzielanych toksyn

Bąblowica – hydatidosis

budowa larw bąblowca

Zewnętrzna błona oskórkowa

Wewnętrzna błona parenchymatyczna

Płyn wypełniający pęcherz

Od zewnątrz larwa bąblowca otoczona jest

torebką łącznotkankową utworzoną przez żywiciela

Pączkująca komora wtórna

z protoskoleksami

Bąblowica – hydatidosis

typy larw bąblowca

Echinococcus fertilis

owce, świnie

Echinococcus sterilis, unilocularis

głównie bydło

Echinococcus endogenus

Echinococcus exogenus

Echinococcus multicysticus

Echinococcus multilocularis

• Długość 1-3 mm

• Na skoleksie 2 wieńce haków

• Jaja elipsowate 32 – 38 um, zawierają onkosferę z 3 parami haków embrionalnych

Echinococcus multilocularis • Żywiciel ostateczny dzikie mięsożerne, pies, kot • Żywiciel pośredni drobne ssaki, głównie

gryzonie, niekiedy człowiek • Umiejscowienie Jelito cienkie

• Okres prepatentny 4-5 tyg • Okres patentny ok. pół roku

Tasiemczyca mięsożernych –

obraz kliniczny • Przebieg bezobjawowy lub objawy mało

charakterystyczne

• Biegunki / zaparcia

• Wymioty

• Wzdęcia brzucha

• Napady epileptycznopodobne

• Spadek kondycji, apatia

• Saneczkowanie w przypadku inwazji Dipylidium caninum

Tasiemczyca mięsożernych –

rozpoznanie • Przyżyciowo trudne

• Poszukiwanie członów tasiemców w kale makroskopowo

• Metodą flotacji – poszukiwanie jaj tasiemców trudne z powodu małej koncentracji jaj w kale

• Badanie sekcyjne szybko po śmierci, ponieważ tasiemce ulegają lizie

Tasiemczyca mięsożernych

zwalczanie • Brak jasnej strategii eliminacji

tasiemców u zwierząt mięsożernych

• Inwazje tasiemców są nie tylko groźne dla zwierząt mięsożernych ale także dla wielu gatunków zwierząt domowych, dzikich i człowieka – Echinococcus!

• Każdorazowo należy odrobaczać zwierzęta u których stwierdzono tasiemce

• Brak wskazań do podawania leków przeciw tasiemcom u szczeniąt i kociąt wyjątek – Dipylidium caninum

ĆWICZENIE II

TASIEMCZYCE CZŁOWIEKA

Rodzina Taeniidae

-Taenia solium -Taeniarhynchus saginatus

Rodzina Hymenolepididae

Hymenolepis nana -Hymenolepis diminuta

INWAZJE FORM LARWALNYCH

TASIEMCÓW

-Cysticercus bovis- Cysticercus celullosae - Cysticercus tenuicollis - Cysticercus pisiformis

- Echinococcus unilocularis - Echinococcus multilocularis - Coenurus cerebralis

Rodzina: Taeniidae

Rodzaj: Taenia

Taenia solium

Taeniarhynchus saginatus

Rodzina: Hymenolepididae

Rodzaj: Hymenolepis

Hymenolepis nana

Hymenolepis diminuta

Tasiemce u człowieka Inwazje postaci dojrzałych

1. Taenia solium - tasiemiec uzbrojony

2. Taeniarhynchus saginatus – tasiemiec nieuzbrojony

3. Hymenolepis nana - tasiemiec karłowaty

4. Hymenolepis diminuta 5. Dipylidium caninum - tasiemiec psi

6. Diphyllobothrium latum - bruzdogłowiec szeroki

Inwazje postaci larwalnych

• Cysticercus (wągier) - Taenia solium

• Echinococcus multilocularis (bąblowiec wielojamowy) Echinococcus multilocularis

• Echinococcus unilocularis (bąblowiec jednokomorowy) –

Echinococcus granulosus

• Coenurus cerebralis (cenur)- Multiceps multiceps

Rodzina Taeniidae

•Tasiemce przeważnie długie ( od 10 do kilku tys. członów)

•Zwykle dobrze rozwinięty ryjek

•Zwykle dwa wieńce haków

•Otwory płciowe na krawędziach bocznych

•Jądra po bokach ciała

•Jajnik zwykle dwupłatowy

•Macica w postaci ślepo zakończonych cewek (odgałęzień)

odchodzących od pnia głównego

•W rodzaju Taenia larwa typu

– cysticercus z pojedynczym skoleksem

Taenia solium – tasiemiec uzbrojony

• Długość 2-8 m

• Człony maciczne 10-12 x 5-6 mm

• Strobila 800-1000 członów

• Pierwsze człony znacznie szersze

niż dłuższe, człony maciczne

dwukrotnie dłuższe niż szersze

• skoleks kulisty lub

czworograniasty

• ryjek otoczony podwójnym

wieńcem haków

Taenia solium – cykl rozwojowy

• Żywiciel ostateczny – człowiek

• Żywiciel pośredni – świnia ( może być również człowiek)

• Umiejscowienie –postaci dojrzałej - jelito cienkie

• Umiejscowienie postaci larwalnej - wągra – głównie mięśnie, rzadziej narządy wewnętrzne

Taenia solium - rozwój

• Postać larwalna tasiemca

uzbrojonego – wągier –

Cysticercus celullosae

po 3 tygodniach od

zarażenia żywiciela

pośredniego ma wielkość

łebka szpilki po 3

miesiącach ziarenka

grochu.

Taeniarhynchus saginatus –

tasiemiec nieuzbrojony • Długość 7-12 m

• Strobila do 2000 członów

• otwory płciowe ułożone naprzemianlegle

• Narządy rozrodcze od 200-go proglotydu

• Końcowe 200-400 członów to człony maciczne

• Od pnia macicy odchodzi 15-30 odgałęzień

• Dwa razy większa liczba pęcherzyków jądrowych niż u T.solium

Taeniarhynchus saginatus –

tasiemiec nieuzbrojony

• Skoleks kształtu

gruszkowatego, bez

ryjka i haków z 4

silnymi

przyssawkami

Taeniarhynchus saginatus - cykl

życiowy • Żywiciel

ostateczny – człowiek

• Żywiciel pośredni -bydło rzadziej inne przeżuwacze

• Umiejscowienie – jelito cienkie

• Długość życia tasiemca 20-30 lat.

Tasiemiec uzbrojony i

nieuzbrojony różnice

15-20

odgałęzień macicy

7-13

odgałęzień macicy

Hymenolepis nana – tasiemiec karłowaty

• Długość 25-60 mm

• Szerokość do 1 mm

• skoleks z 4 przyssawkami i rostrum zaopatrzonym w pojedynczy wieniec haków

• większy wymiar poprzeczny niż podłużny proglotydów

• jednostronne umieszczenie zatok płciowych na proglotydach

• 3 jądra ułożone liniowo oraz trójpłatowy jajnik leżący za nimi

Tasiemczyce ludzi - porównanie Żywiciel

ostateczny

Żywiciel

pośredni

Tasiemczyce ludzi - objawy

• przebiega najczęściej w sposób bezobjawowy

• czasami pojawia się niedokrwistość

• uczucie ogólnego osłabienia

• bóle brzucha, biegunka lub zaparcia

• nadmierna pobudliwość albo apatia

• pobolewanie i zawroty głowy

• utrata apetytu, nudności, chudnięcie

•zaburzenia wzrostu oraz wagi ciała

• często pierwszym niepokojącym objawem jest

znalezienie członów tasiemca w kale.

Tasiemczyce ludzi -

rozpoznawanie Rozpoznanie tasiemczycy staję

się łatwe z chwilą wydalania

członów tasiemca.

Wyglądają one jak płaskie,

białe prostokąciki.

Badanie kału wykazuje czasem

też jaja tasiemca.

Wykonywane są również

badania serologiczne na

obecność swoistych antygenów

tasiemca.

Tasiemczyce ludzi - zapobieganie

1. spożywanie mięsa pochodzącego z

legalnego uboju (zbadanego przez

służbę sanitarno-weterynaryjną)

2. unikanie konsumpcji surowego mięsa

(zawsze istnieje niewielkie ryzyko

zarażenia)

3. poprawa warunków hodowli zwierząt

i warunków sanitarnych na wsi

4. zapobieganie zanieczyszczaniu

fekaliami ludzkimi wody i gleby)

Tasiemczyce ludzi - leczenie Tasiemczyce wraz z wągrzycą

należą do chorób inwazyjnych

podlegających obecnie

obowiązkowi zgłaszania do

właściwej terenowej stacji

sanitarno-epidemiologicznej

W leczeniu tasiemczycy stosuje się

obecnie prazykwantel. Niekiedy

stosowane były lub są albendazol,

mebendazol, niklozamid,

paromamycyna.

Skuteczność leczenia ocenia się na 95%

Inwazje form larwalnych

tasiemców u zwierząt

1. Wągrzyca bydła

2. Wągrzyca świń

3. Wągrzyca sieciowa

4. Bąblowica

5. Cenuroza

6. Inwazja tetratyrydiów

Wągrzyca bydła – cysticercosis

bovum

Inwazja wągrów bydlęcych – Cysticercus

bovis – larw tasiemca Taeniarhynchus

saginatus.

Wągrzyca bydła – cysticercosis bovum

lokalizacja • Tkanka łączna mięśni

poprzecznie prążkowanych w

częściach dobrze ukrwionych:

•mm. żuchwy

•m. sercowy

•mm. przełyku

•słupy przepony

•mm. języka

•mm. międzyżebrowe

•mm. ramienia

•część mięśniowa przepony

•mm. lędźwiowe

•umięśnienie kości gnykowej

Rzadko pozostałe mięśnie

szkieletowe.

Wyjątkowo mózg, wątroba,

nerki, płuca,

węzły chłonne

Wągrzyca świń

Inwazja wągrów – Cysticercus celullosae

form larwalnych tasiemca T. solium

Wągrzyca świń

lokalizacja

• mm. języka

• mm. żuchwy

• mm. szyi

• mm. łopatki

• część mięśniowa przepony

• Serce

U ludzi często lokalizuje się w OUN i gałce ocznej.

Wągrzyca sieciowa

• Inwazja wągrów

cienkoszyjnych – Cysticercus

tenuicollis na błonach

surowiczych przeżuwaczy

domowych i dzikich, oraz świń

będących postacią larwalną

Taenia hydatigena – tasiemca

zwierząt mięsożernych.

Wągrzyca sieciowa - lokalizacja

Błony surowicze:

• Sieć

• Krezka

• Pod torebką wątroby

• Rzadziej na otrzewnej i opłucnej

Wągrzyca C. pisiformis

• Inwazja wągrów Cysticercus pisiformis

larw tasiemca Taenia pisiformis

pasożytującego u zwierząt mięsożernych.

Wągrzyca C. pisiformis

• C.pisiformis

lokalizuje się na

błonach

surowiczych, pod

torebką wątroby u

zajęcy, królików oraz

innych gryzoni.

Bąblowica - hydatidosis

• Inwazja larw tasiemca Echinococcus

granulosus u zwierząt i ludzi.

Wielkość

• 0.25 – 0.35 mm śr. po 2 miesiacach

• 15-20 mm śr. po 5 miesiącach

Opisywano larwy o średnicy 50 cm

zawierające 16 litrów płynu u

zwierząt długo żyjących

Bąblowica - hydatidosis • Larwy bablowca mogą przybierać różne formy

– wyróżniamy więc:

• Bąblowca jednokomorowego Echinococcus unilocularis

• Bąblowca wielokomorowego Echinococcus multicysticus

• Paczkujące na zewnątrz Echinococcus exogenus

• Pączkujące do wewnątrz Echinococcus endogenus

• Bąblowce zakaźne Echinococcus fertilis

• Bąblowce jałowe Echinococcus sterilis,

Bąblowica – hydatidosis

lokalizacja

• Wątroba 65%

• Płuca 20%

• Jama otrzewnowa 8%

• Nerki 3%

• Mózg 1%

• Niekiedy szpik kostny i

inne narządy.

Cenuroza

• Choroba inwazyjna małych

przeżuwaczy, głównie owiec wywołana

obecnością larw tasiemca Multiceps

multiceps pasożytującego u

mięsożernych.

• Przyczyna to Coenurus cerebralis –

pęcherz wypełniony płynem wielkości

jaja kurzego, do którego wnętrza

paczkuje kilkaset skoleksów.

Cenuroza

lokalizacja

• Powierzchnia

półkul mózgowych.

• Rzadziej móżdżek i

rdzeń kręgowy.

Inwazja tetratyrydiów

przyczyna

• Larwy tasiemców z

rodzaju Mesocestoides –

tetratrydia długości 0,5-4

cm, białawe z widocznym

skoleksem, słabo

widocznymi

przyssawkami i

nieregularną segmentacją.

Inwazja tetratyrydiów

• Cykl rozwojowy

• Żywiciel ostateczny: dzikie

mięsożerne także psy, koty

• Żywiciel pośredni:

I- mechowce, II – płazy,

gady, drobne ssaki

• Umiejscowienie

tetratyrydiów – jamy ciała

ĆWICZENIE III

TASIEMCZYCE DROBIU

Rodzina Davaineidae

-Davainea proglottina,- Raillietina cesticillus,-

Raillietina echinobothrida, Raillietina tetragona,

Rodzina Dilepididae

-Amoebotaenia cuneata, -Choanotaenia infundibulum

Rodzina Hymenolepididae

-Echinolepis carioca - Drapanidotaenia lanceolata -

Fimbriaria fasciolaris - Hymenolepis ` setigera -

Diorchis stefanskii

Rodzina Diphyllobothridae

-Ligula intestinalis

Rodzina Davaineidae

Rodzaj : Davainea – Davainea proglottina

Rodzaj : Raillietina – Raillietina cesticillus

Rodzina Hymenolepididae

Rodzaj : Hymenolepis – Hymenolepis spp.

Rodzaj : Drapanidotaenia – Drapanidotaenia lanceolata

Rodzina Dilepididae

Rodzaj : Choanotaenia – Choanotaenia infundibulum

Tasiemczyce kurowatych

• Rodzina Davaineidae

Davainea proglottina, Raillietina cesticillus,

Raillietina echinobothrida, Raillietina tetragona,

• Rodzina Dilepididae

Amoebotaenia cuneata, Choanotaenia infundibulum

• Rodzina Hymenolepididae

Echinolepis carioca

Tasiemczyce kurowatych • Żywiciel pośredni

Davainea proglottina - różne ślimaki

lądowe

Raillietina cesticillus - żuki i muchy

Raillietina echinobothrida - mrówki

Raillietina tetragona – muchy i mrówki

Choanotaenia infundibulum – muchy i

chrząszcze

Amoebotaenia cuneata - dżdżownice

Echinolepis carioca - chrząszcze

Tasiemczyce kurowatych

cykl rozwojowy

• Żywiciel ostateczny

likalizacja jelito cienkie.

• Okres prepatentny 2-3

tyg.

• Okres patentny kilka

tygodni

Larwa typu cysticerkoid

Tasiemczyce gęsi i kaczek

• Rodzina Diphyllobothridae

– Ligula intestinalis (15-100cm)

• Rodzina Hymenolepididae

- Drapanidotaenia lanceolata (6-23cm)

- Fimbriaria fasciolaris (do 40 cm)

- Hymenolepis setigera (13-21cm)

- Diorchis stefanskii (19 –28cm)

Tasiemczyce gęsi i kaczek

• Żywiciel ostateczny

– Gęsi, kaczki oraz wiele gatunków ptaków

wodnych wolno żyjących.

• Żywiciel pośredni

– Ligula intestinalis I – skorupiaki planktonowe

II – ryby

- tasiemce z rodziny Hymenolepididae

- skorupiaki planktonowe

ĆWICZENIE IV

Rodzina Anoplocephalidae

- Anoplocephala magn -

Anoplocephala perfoliata -

Paranoplocephala mamillana

- Moniezia expansa - Moniezia

benedeni

Tasiemczyca koni

• Rodzina Anoplocephalidae

• Rodzaj Anoplocephala

Anoplocephala magna

Anoplocephala perfoliata

Paranoplocephala mamillana

Rodzaj Anoplocephala

• Tasiemce nieuzbrojone

• Lokalizacja jelita cienkie i grube

• Krótkie i szerokie człony

• Jaja polimorficzne , wielokształtne z grubą skorupką

• Onkosfera otoczona dodatkową osłonką – aparat

gruszkowaty z charakterystycznymi rogami

Rodzaj Anoplocephala

• Rozwój złożony , żywiciel pośredni -

mechowce

Anaplocephalidae - biologia

• Obligatoryjnie żywiciel pośredni – roztocze,

mechowce z nadrodziny Oribatoidea

W środowisku : • jajo z onkosferą • mechowce forma inwazyjna –

cysticerkoid (2 – 5 miesięcy) • Droga zarażenia : per os -

zjedzenie mechowców • W żywicielu rozwój bez

wędrówek • Okres prepatentny : 4 – 6

tygodni • Okres patentny : 6 – 8

miesięcy

Moniezia expansa Moniezia benedeni

• Dominująca inwazja u owiec

• Strobila do 10 m dł.

• Człony maciczne do 1.6 cm

szerokości

• Przyssawki owalne

• Gruczoły międzyczłonowe

na całej szerokości podstawy

członu

• Dominująca inwazja u bydła

• Strobila do 4 m dł.

• Człony maciczne do 2.6 cm

szerokości

• Przyssawki okrągłe

• Gruczoły międzyczłonowe w

środkowej części podstawy

czlonu

Biologia pasożyta

• Żywiciel pośredni - Roztocze z nadrodziny Oribatidae

• Żywiciel ostateczny - owce ,kozy, bydło , dzikie przeżuwacze