Knjaz Nikola I se školovao u Parizu, primivši vladu u 19. godini života. Prvih godina upravljao je uz pomoć i saradnju svoga oca, velikog vojvode Mirka . Godine 1862. poveo je zbog oslobođenja Hercegovine prvi rat sa Turskom. Rat je bio težak za Crnu Goru, ali se svršio časnim mirom. Godine 1868, mladi knjaz Nikola putovao je prvi put u Rusiju i tom prilikom je sa carem Aleksandrom III još više razvio veze koje su sa Rusijom bili utvrdili njegovi preci. Po povratku s puta otpočeo je živi rad na preuređenju države. Uredio je vojsku, koja mu je bila prva briga; otvorio je po zemlji sudove i škole. Godine1876, u zajednici sa Srbijom, sa kojom je knjaz Nikola još pod vladom kneza Mihaila sklopio savez, Crna Gora je objavila Turskoj rat za ujedinjenje i oslobođenje srpskog naroda . U mladosti je bio član Ujedinjene omladine.

- Kralj Nikola je vrlo mlad počeo da piše lirske pjeme i govore, dok je u zrelijim godinama napisao četri spjeva.

Tri od njih napisana su u periodu od 1888. do 1892 .god: “Potonji Abenseraž” , “Hajdana” i “Pjesnik i vila “, dok je spjev “ Malisorki ustanak “ napisao 1911 , neposredno nakon što je Turska ugušila ustanak u Malsiji .

Od donacije Ruskog cara Aleksandra III 1893 , u Nikšiću je sagradio :

Carev most

Dvorac

Crkvu Sv. Vasilija Ostroškog

Podigao je dvorce na : Cetinju , Baru , Podgorici ...

Renovirao je mnoge stare Crkve manastire

Kralj Nikola je bio “stožer rusofilstva u Crnoj Gori” i nije mu bila strana deviza da

je na Crnogorcima da se bore, pa ako “dobije Rusija i mi ćemo dobiti”, ali je

zapažao da su ruske diplomate na Crnogorce gledali sa “nekom naduvenošću, kao na

podjarmljeni narod”, a na crnogorskog ministra inostranih djela “kao nekog svog

agenta, koji je obavezan držati ih u toku stvari svojih poslova”.

Dolazilo je do čestih razmimoilaženja sa ruskim zastupnicima, koji su izglađivani

neposrednim kontaktima sa Petrogradom. Postojalo je više linija uticaja i veza sa

ruskim dvorom, što je ponekad nanosilo štetu odnosima. Suštinski nesporazumi su

dolazili od nepodudarnosti interesa i zbog opredjeljenja ruske vlasti i diplomatije da

favorizuje Srbiju, kao svoga glavnog saveznika na Balkanu.

Kralj Nikola je bio prinuđen da vodi fleksibilniju spoljnu politiku, sa više lukavstva,

a manje arogancije, i da se oslanja, ne samo na Rusiju, već i Austrougarsku i Italiju.

Na Austrougarsku, koja je zamijenila Veneciju na granicama, Crnogorci nijesu

gledali kao na iskrenog prijatelja. “Svi austrijski diplomati imaju jednu kilu među

smrštenim obrvama, koja uliva nepovjerenje”. Austrija je bila kurtoazna i

predusretljiva prema crnogorskom knjazu i njegovoj porodici prilikom njihovih

čestih putovanja preko Beča, ali u međudržavnim poslovima Austrougarska

diplomatija je bila neumoljiva prema Crnoj Gori, smatrajući je za ruskog saveznika,

koji stoji na putu njihovih aspiracija na Balkanu.

Opsada Skadra, koja se ponekad naziva i Bitka za Skadar, je operacija koju je crnogorska vojska poduzela s ciljem da zauzme osmanlijsko utvrđenje Skadar u Severnoj Albaniji , za vreme prvog balkanskog rata krajem 1912. i početkom 1913. godine.

Crnogorska vojska je, uz pomoć srpske vojske, opsedala Skadar šest meseci i tokom tog perioda je više puta bezuspešno pokušavala da zauzme grad. Krajem aprila 1913. godine zapovednik odbrane EsadPaša je predao Skadar Crnogorcima, ali su oni već početkom maja pod pritiskom međunarodnih snaga bili primorani da se povuku, a grad je pripao novoosnovanoj državi Albaniji, sukladno odlukama Londonske konferencije.

Uzrok opsade su bile teritorijalne pretenzije Crne Gore, temeljene na činjenici da je Skadar bio prestonica Zete u srednjem veku. U vreme balkanskog rata, većinsko stanovništvo skadarske oblasti su činili Albanci.

Posle oslobođenja Nikšića od Turaka , Kralj Nikola dovodi Josipa Sladea da ispod zidina starog Onogošta projektuje

novu varoš – Nikšić.

Momir Vujović

Miloš Bulajić

Jelena Živković

Nađa Drašković