Prostat

Prostat HastalıklarıProstat HastalıklarıProstat HastalıklarıProstat Hastalıkları Prostat Hastalıklarında Teşhis ve Tedavi Yaklaşımları

Prostat Hastalığının Semptomları Teşhis Metotları Klinik Olgular

Benign Prostatik Hiperplazi Squamoz Metaplazi Bakteriyel Prostatitis

ÜROLOJİ-2005 Prof. Dr. Mehmet MADEN 1

Bakteriyel Prostatitis Prostat Apsesi Prostatik Kist Prostatik Neoplazi

Prostatektomi

Köpeklerde Prostat Hastalığının Teşhisi ve Tedavisi

Prostat hastalığı yaşlı köpeklerde sık gözlenir.

Kedilerde nadirdir. Kedilerde nadirdir.

Prostat hastalığı genel olarak aşağıda verilensemptomlarla seyreden kompleks birhastalıktır:

tenesmus (ıkınma),

konstipasyon (kabızlık),


konstipasyon (kabızlık),

hematuri (idrarda kan bulunması),

tekrarlayan üriner sistem enfeksiyonları,

arka bacaklarda zayıflık ve ağrı

Prostat Hastalığının Semptomları

Prostat hastalıklarında sistemik belirtiler ve organ

sistemlerinin bozukluklarını kapsayan semptomlar sistemlerinin bozukluklarını kapsayan semptomlar

görülür.

Sistemik bulgular

İdrar bulguları

İskelet-Kas sistemi bulguları

Gastrointestinal bulgular


Gastrointestinal bulgular

Reprodüktif (üreme ile ilgili) bulgular

Prostat ve ilişkili organlar

ÜROLOJİ-2005 4


1. Sistemik bulgular Kronik yüksek ateş Kronik yüksek ateş Akut ateş nöbetleri Kollaps Septik şok

2. İdrar bulguları İdrara çıkma sıklığının artışı Disuri (Ağrılı ürinasyon)

Gece işemesi ve idrar kaçırma


Gece işemesi ve idrar kaçırma Hematuri İdrar yapamama Tekrarlayan üriner sistem enfeksiyonları Pollakuri (idrar sıklığının artışı)


3. İskelet-Kas sistemi bulguları Şiddetli pelvik ağrı ve rahatsızlık Şiddetli pelvik ağrı ve rahatsızlık Alt kısımlarda vertebral ağrı Metastaza ilgili olarak uzun kemiklerde ağrı Septik artritis

4. Gastrointestinal bulgular Tenesmus Konstipasyon


5. Reprodüktif (üreme ile ilgili) bulgular Aşım yetmezliği Ejekülasyon yetmezliği İnfertilite

Teşhis Metotları1. Prostatın rektal palpasyonu

2. Radyografi2. Radyografi

3. Ultrasonografi

4. Prostat masajı

5. Sperma muayenesi

6. İdrar analizi

7. Prostat aspirasyonu


7. Prostat aspirasyonu

8. Prostat biyopsisi

9. Hematolojik değerlendirme

10. Kan kültürü

Teşhis Metotları1. Prostatın rektal palpasyonu Prostatın rektal palpasyonu için eldiven giyilir. İşaret

parmağına kayganlaştırıcı sürüldükten sonra rektal tuşe ile yapılır. yapılır.

Rektal muayenede prostatın büyüklüğü, yapısı, simetrisi, Rektal muayenede prostatın büyüklüğü, yapısı, simetrisi, hareketliliği ve kıvamı değerlendirilir. hareketliliği ve kıvamı değerlendirilir.

Pelvik kanal veya abdominal boşluk içerisinde rahat hareket edip etmediği, diğer yapılardan düzgün bir şekilde ayrılıp ayrılmadığı ve yapışmalar yönünden kontrol edilir.

Prostat büyümesinin (prostatomegali) en yaygın nedeni, kastre edilmemiş yaşlı köpeklerde görülen benign prostatik hiperplazidir.

Palpasyonda prostatın ağrılı olması, yangısal veya septikdurumun göstergesidir.


durumun göstergesidir. Prostatın hareketsiz olması ise primer neoplazi veya büyük bir

paraprostatik kist (özellikle doberman pinscher’lerde) ile ilgili olabilir. Bu durumda hastanın yaşı, ırkı ve fertil veya kastre olup olmadığı önemlidir.

İskoç Terrier ’lerinde prostat bezinin normalden daha büyük olması, bu duruma örnek olarak gösterilebilir.

Teşhis Metotları

2. Radyografi

Prostat radyografisi üç şekilde yapılabilir:

Düz lateral ve ventrodorsal

pozisyonlarda radyografi,

Pozitif kontrast üretrografi

Ekskretor ürografi


Teşhis Metotları- RadyografiDüz lateral ve ventrodorsal prostat radyografisi

Düz, lateral ve ventro-dorsal radyografiler ile retrograd üretrogramı takiben yapılan çift kontrast sistogram prostat konusunda en iyi bilgileri verir. konusunda en iyi bilgileri verir.

Düz radyografide dikkat edilmesi gereken başlıca durumlar;

Simetrik veya asimetrik büyüme,

Prostat yoğunluğundaki farklılık,

Kaudal abdomende detaylı kontrast kaybı,

Prostatın mineralizasyonu,

Kist/apse vb. yapılar,


Kist/apse vb. yapılar,

Sublumbar lenfadenopati,

Pelvik kenar ve L6, L7 ve sakrumun tabanında kemik proliferasyonudur.

Teşhis Metotları- Radyografi

Pozitif kontrast üretrografi Pozitif kontrast üretrografi ile prostatik üretradaki

daralma tespit edilebilir.

Prostat içerisine kontrast madde sızıntısınınbelirlenmesiyle, prostattaki patolojik değişikliklergösterilebilir.

Bu yöntemin önemli dezavantajı, tekrarlayanbakteriyel enfeksiyonlar ve idrar kesesi rupturunapredispozisyon oluşturmasıdır.

Bu nedenle diğer görüntüleme teknikleri, eşdeğer


Bu nedenle diğer görüntüleme teknikleri, eşdeğerbilgi sağlayabiliyorsa yapılmamalıdır.

Prostat parankimine çok küçük miktarlardasızıntının önemi yoktur.

Teşhis Metotları- Radyografi

Ekskretor ürografi Bu yöntem prostat hastalıklarının

değerlendirilmesi için sınırlı bilgi verir.değerlendirilmesi için sınırlı bilgi verir.

Parsiyal üretral obstrüksiyondan kaynaklanan

prostat büyümelerinin değerlendirilmesinde

yararlı olabilir.

Üreterlerin distensiyonu, hidroüreter ve


hidronefrozis olgularının tanısında yararlı bir

yöntem olabilir.

Teşhis Metotları

3. Prostat Ultrasonografisi Prostatın değerlendirilmesinde ultrasonografi

radyografiden çok daha yararlıdır.radyografiden çok daha yararlıdır.

Ultrasonografi ile

prostatın büyüklüğü,

yoğunluğu,

yapısı,

kıvamı,


kıvamı,

prostatik üretranın çapı,

kist ve apse gibi yapılar değerlendirilebilir.

Teşhis Metotları

4. Prostat masajı

Prostat masajı için öncelikle idrar kesesi boşaltılır, serum fizyolojik ile yıkanır. serum fizyolojik ile yıkanır.

Bir kateter prostat seviyesinde üretraya yerleştirilerek, prostatik üretradan gelen sıvı alınabilir.

Prostat masajı rektumdan yapılırken, bir kateter ile 5-10 ml serum fizyolojik yavaş bir şekilde üretra içine verilir.

Bir enjektör yardımı ile prostatik sıvı aspire edilmeye


Bir enjektör yardımı ile prostatik sıvı aspire edilmeye çalışılır. Bu şekilde prostatik sıvı alınabilir, fakat miktarları genellikle azdır.

Sidik kesesine girilerek tekrarlayan uygulamalar denenebilir.

Teşhis Metotları

4. Prostat masajı Prostatik üretra ve prostatın hücresel salgıları ile ilgili

önemli bilgiler verir. önemli bilgiler verir.

Prostatta bulunan bakterilerin, masaj yolu ile alınan

sıvıdan izole edilebilmesi mümkündür. Fakat bunun

yorumlanması, özellikle idrar enfeksiyonu varsa, çok

zordur.

Masaj öncesi ve masaj sonrası alınan örneklerin bakteri


Masaj öncesi ve masaj sonrası alınan örneklerin bakteri

yoğunluğu, hücre sayısı ve hücre morfolojisi

karşılaştırılarak, değerlendirmeler yapılır.

Teşhis Metotları

5. Spermanın Muayenesi

Spermanın muayenesi prostatın bakteriyel

enfeksiyonlarında, diğer erkek üreme organlarında enfeksiyonlarında, diğer erkek üreme organlarında

bir enfeksiyon yoksa doğru bilgiler verebilir.

Ejekülattaki yüksek hücre ve bakteri sayısı

enfeksiyonun göstergesidir.

Ancak prostat hastalıklarında spermanın alınması


oldukça zordur. Çünkü hasta köpeklerde

ejekülasyon problemi vardır.

Teşhis Metotları

6. İdrar Muayenesi Prostat hastalıklarında rutin idrar muayenesi

yapılır.yapılır.

Özellikle işeme sonunda alınan idrar örnekleri

hücre morfolojisi, bakteri yükü, bakteri tipi ve

hücre sayısına ilgili yararlı bilgiler verebilir.

Ancak idrar muayenesinin prostat hastalığı için


gerçek bir indikatör olamayacağı kabul edilmelidir.

Fakat alt üriner sistemdeki hastalığın derecesinin

belirlenmesinde yardımcı olabilir.

Teşhis Metotları

7. Prostatik sıvının iğne ile aspirasyonu

Prostatik sıvının aspirasyonu için transrektal, pararektal

ve transabdominal aspirasyon yöntemlerini kapsayan ve transabdominal aspirasyon yöntemlerini kapsayan

üç teknik geliştirilmiştir.

Transabdominal aspirasyon yöntemi, özellikle

prostatomegali olgularında, en güvenli ve kolay

yöntemdir.

Bu yöntem ultrason rehberliğinde yapılırsa, güvenlik bir


kat daha artar. Çünkü prostatik apse şüphesi bulunan

olgularda, kör aspirasyonlar lokal prostat

enfeksiyonunun sistemik hale dönüşmesine neden

olabilir.

Teşhis Metotları

8. Prostat Biyopsisi

Prostat biyopsisi kesin teşhis amacıyla, doku

örneklerinin alınması ve histopatolojik

muayene için gereklidir.

Perkutan veya kaudal abdominal yaklaşımlarla

yapılabilir.


Kör olarak, ultrason rehberliğinde veya açık

cerrahi girişim ile alınabilir.

Teşhis Metotları

8. Prostat Biyopsisi Perkutan biyopsi uygulaması, iğne aspirasyonunda

kullanılan yöntemlerle yapılabilir. Ultrason rehberliğinde yapılan transabdominal yaklaşım tarzı Ultrason rehberliğinde yapılan transabdominal yaklaşım tarzı uygun ve güvenilir bir yöntemdir ve patolojik değişikliklerin bulunduğu bölgelerden örnek alınmasını sağlayabilir.

Perkutan yöntem ultrason olmadığı zaman da diğer yöntemlere göre nisbeten güvenlidir. Çünkü transrektal biyopsi yönteminde prostatik enfeksiyonun pelvik kanal ve abdomene taşınması riski vardır.

Perirektal biyopsi yöntemi de nispeten güvenli bir yöntemdir.


Perirektal biyopsi yöntemi de nispeten güvenli bir yöntemdir. Rektal olarak, parmak yardımıyla prostatın izole edilmesi ve iğnenin doğru yere yönlendirilmesi ile yapılır.

Biyopsi için Tru-Cut biyopsi iğneleri kullanılır. Biyopsi yapılırken, büyük ve aktif prostatik apse ihtimali

bulunan olgularda dikkatli davranılmalıdır.

Teşhis Metotları

8. Prostat Biyopsisi Kaudal abdominal yaklaşım ile prostat biyopsisi:

Ultrason rehberliğinde biyopsinin girişi ile cerrahi Ultrason rehberliğinde biyopsinin girişi ile cerrahi girişimlerle yapılan biyopsi uygulamalarına ihtiyaç azalmıştır.

Fakat bazı olgularda prostatın ve çevresindeki yapıların inspeksiyonu için kaudal celiotomi yapmak daha uygun olabilmektedir.

Böylece iğne veya kesit biyopsisi yapılır.


Böylece iğne veya kesit biyopsisi yapılır.

Kör biyopsilere göre prostat bezinin inspeksiyonu ve spesifik bir bölgeden biyopsi örneği alınabilmesine imkan vermesi bakımından daha yararlı olabilir.

Teşhis Metotları

9. Hematoloji

Rutin kan muayeneleri

akut ve kronik prostat enfeksiyonlarında

çok yararlı bilgiler verir.


Teşhis Metotları

10. Kan Kültürleri Prostatta bulunan akut ve kronik bakteriyel

enfeksiyonlar sistemik hale dönüşebilir. enfeksiyonlar sistemik hale dönüşebilir.

Akut prostat enfeksiyonlarında ilk örnekler prostattan

alındığından kan kültürüne genellikle ihtiyaç duyulmaz.

Ancak akut enfeksiyonların sistemik hale dönüşmesi

durumunda kan kültürleri yapılabilir.

Kronik prostatitis olguları ise sinsi ve tekrarlayıcı


olduğundan kan kültürü nadiren istenir.

Fakat nedeni bilinmeyen ateşin olduğu kronik

prostatitis olgularında kan kültürü yapılabilir.

Klinik Olgular Köpeklerde prostat ile ilgili başlıca klinik olgular:

Benign prostatik hiperplazi, Benign prostatik hiperplazi,

Prostatın squamoz metaplazisi,

Bakteriyel prostatitis olguları (akut/kronik),

Prostatik apseler,

Prostatik kistler

parenşimal/retensiyon kistleri,


parenşimal/retensiyon kistleri,

nonparenşimal/parapostatik kistler)

Neoplazilerdir.

Klinik OlgularBenign Prostatik Hiperplazi Benign prostatik hiperplazi, genellikle yaşlı köpeklerde görülür

ve prostat epitelinin proliferasyonundan kaynaklanan sinsi büyüme ile karakterizedir.büyüme ile karakterizedir.

Glanduler veya fibromüsküler proliferasyon dominant olabilir. Glandular proliferasyonun gözlendiği benign prostatik hiperplazi

olgusu, köpeklerde en sık gözlenen prostat hastalığıdır. Hastalığın temel nedeni hormonaldir ve prostatik epitel

hücrelerinin yüzeyindeki androjen reseptörleri ile östrojen ve androjen üretimi arasındaki dengesizlikten kaynaklanır.

Ergenlik döneminden itibaren prostat hücrelerinin sayısında ve


Ergenlik döneminden itibaren prostat hücrelerinin sayısında ve büyüklüğünde üniform bir artış görülmesi normaldir. Aşırı hormonal dengesizlik aşırı büyüme ve prostatomegali ile sonuçlanır.

Benign prostatik hiperplazi olgusu aşırı androjen konsantrasyonu ile ilgilidir.

Klinik OlgularHiperplazilerde ayırıcı tanı Benign prostatik hiperplazi olgusu aşırı androjen

konsantrasyonu (glanduler proliferasyon) ile ilgilidir. konsantrasyonu (glanduler proliferasyon) ile ilgilidir.

Aşırı östrojen ise fibromüsküler hiperplaziye neden olur

ve bu olgu squamoz metaplazi olarak adlandırılır.

Kistik hiperplazi durumu bu iki olgudan da farklıdır.

Kistik hiperplazi genellikle fibromüsküler proliferasyon,

daha az olarak squamoz metaplazi nedeniyle prostatın


ekskretor kanallarının obstrüksiyonu ile ilgilidir ve

prostat parankimi içerisinde çok sayıda sıvı ile dolu

boşlukların oluşmasına neden olur.

Klinik OlgularBenign Prostatik Hiperplazi Benign prostatik hiperplazi olgusunda tenesmus ve

konstipasyon veya obstrüktif alt üriner sistem hastalığı (özellikle idrar retensiyonu) bulguları gözlenir. (özellikle idrar retensiyonu) bulguları gözlenir.

Rektal palpasyonda prostat büyümüş, simetrik, hareketli ve ağrısızdır. Pelvik kanal veya kaudal abdomende palpe edilebilir.

Radyografide prostatomegali, kolonun dorsal deplasmanı, sidik kesesinin kranial deplasmanı, prostatik üretranın daralması ve idrar retensiyonu belirlenir. Retrograde üretrosistografide üretroprostatik


belirlenir. Retrograde üretrosistografide üretroprostatik refluks görülür.

Ultrasonografik muayenede prostatomegali, homojen parankimal ekojenite artışı (hiperekojenite) ve prostatik üretrada daralma gözlenir.

Benign prostatik hiperplazi

ÜROLOJİ-2005 28

Klinik OlgularBenign Prostatik Hiperplazi Prostatik masaj ile az miktarda sıvı alınabilir ve sadece

birkaç tane normal epitel hücresi görülür.

Sperma muayenesinin bulguları normaldir. Fakat örnek alımı ejekülasyon yetersizliği nedeniyle zor olabilir.

İdrar muayenesi birlikte seyreden bir idrar yolu enfeksiyonu olmadığı sürece normaldir. Hafif hematuri bulunabilir.

Prostat sıvısının aspirasyonunda normal epitel hücreler görülür.


görülür.

Prostat biyopsisine kesin teşhisin yapılamadığı şüpheli durumlarda başvurulur. Tedaviye cevap vermeyen prostatomegali olgularında endikedir.

Klinik OlgularBenign Prostatik Hiperplazi Benign prostatik hiperplazi, kronik prostatitis

ile karışabilir ve ayırıcı tanısı oldukça zordur. ile karışabilir ve ayırıcı tanısı oldukça zordur.

Kronik prostatitiste gözlenen

tekrarlayan üriner sistem enfeksiyonları ve daha

önce geçirilmiş akut prostatitis anamnezi,

prostatik sıvı, ejekülat veya iğne aspirasyonu ile

alınan prostat sıvısında yangı hücrelerinin


alınan prostat sıvısında yangı hücrelerinin

gözlenmesi

ayırıcı tanıya yardımcı olabilir.

Klinik OlgularBenign Prostatik Hiperplazi Benign prostatik hiperplazi olgularında, hasta asemptomatik

ise tedavi gereksizdir. ise tedavi gereksizdir.

Klinik belirtiler varsa bu durumda konstipasyonun giderilmesi

için lakzatifler verilebilir, lavman yapılabilir.

Prostat büyüklüğünün azaltılmasında kastrasyon ile son

derece başarılı sonuçlar alınmaktadır.

Kastrasyon sonrası prostatomegali bir hafta içinde ortadan

kalkmakta, ikinci haftada rektal palpasyonda belirgin farklılık


kalkmakta, ikinci haftada rektal palpasyonda belirgin farklılık

tespit edilmektedir.

Kastrasyon yapılmasının uygun olmadığı durumlarda medikal

tedavi yapılabilir.

Klinik OlgularBenign Prostatik Hiperplazi En güçlü ilaç tedavisi, dietilstilbestrol (DES) ile yapılır.

DES hipofizde gonadotropin üretimini deprese ederek, sirkülasyondaki androjen konsantrasyonunu düşürür. Bu inhibitör etki prostat büyüklüğünün azalması ile sonuçlanır.

Fakat ilacın trombositopeni, anemi, lökopeni ve pansitopeni gibi birçok olumsuz yan etkileri vardır.

DES etkili bir ilaçtır, fakat fibromüsküler hiperplazi ve squamoz hücre metaplazisine neden olabilir ve prostat içerisinde kist oluşturma potansiyeli gibi dezavantajları vardır.


Bu komplikasyonlar göz önüne alınarak, hastanın tedavi sonrasında izlenmesi gereklidir.

Androjen reseptör antagonistleri ile yapılan deneysel çalışmalardan yararlı sonuçlar alınmıştır. Benign prostatik hiperplazi olgularında tavsiye edilmektedir.

Klinik OlgularSquamoz Metaplazi Squamoz metaplazi eksojen olarak östrojen verilmesi

veya östrojen sekrete eden sertoli hücre tümörü nedeniyle oluşan bir prostat hastalığıdır. nedeniyle oluşan bir prostat hastalığıdır.

Sertoli hücre tümörü olgularında klinik belirtiler hiperöstrojenizm ve feminizasyon ile ilgilidir.

Bunların başlıcaları: erkeklere ilgi duyma, ektopik testisler, testislerde atrofi,


testislerde atrofi, bilateral alopesi, göğüslerin büyümesi (gynecomastia), prepusyumda sarkma ve kemik iliği bozukluklarıdır.

Klinik OlgularSquamoz Metaplazi Rektal palpasyonda prostat simetrik, hareketli ve

ağrısızdır. Pelvik kanal veya kaudal abdomende palpe edilebilir.

Radyografide prostatomegali, kolonun dorsal deplasmanı, sidik kesesinin kranial deplasmanı, prostatik üretranın daralması ve idrar retensiyonu belirlenir.

Ultrasonografik muayenede prostatomegali, parankimal ekojenite artışı (hiperekojenite) ve prostatik üretrada


ekojenite artışı (hiperekojenite) ve prostatik üretrada daralma gözlenir.

Prostatik masaj ile az miktarda sıvı alınabilir ve sadece birkaç tane normal epitel hücresi görülür.

Klinik OlgularSquamoz Metaplazi Sperma muayenesi örnek alımı mümkün olmadığından

yapılamaz.yapılamaz.

İdrar muayenesi birlikte seyreden bir idrar yolu enfeksiyonu olmadığı sürece normaldir.

Prostat sıvısının aspirasyonunda squamoz epitel hücreler görülür.

Prostat biyopsisi endike değildir.


Sertoli hücre tümörlerinde tedavi her iki testisin alınmasıdır.

DES verilen olgularda, tedavi durdurulmalıdır.

Klinik OlgularBakteriyel ProstatitisAkut Bakteriyel Prostatitis

Akut bakteriyel prostatitis genellikle yukarı çıkan bakteriyel enfeksiyonların bir komplikasyonu olarak ya da prostatta enfeksiyonların bir komplikasyonu olarak ya da prostatta lokalize olan sistemik enfeksiyonlardan köken alır.

Hastalık yüksek ateş, kaudal abdominal ağrı, hematuri, prostatın rektal palpasyonunda aşırı ağrı ve akut sistemik hastalık tablosu ile karakterizedir.

Bez asimetrik olabilir. Bazı olgularda hızlı bir şekilde endotoksik şok ve sepsis gelişebilir, bu olgular hızlı bir şekilde tedavi edilmezlerse ölümle sonuçlanır.


tedavi edilmezlerse ölümle sonuçlanır.

Prostatik enfeksiyon, doğrudan normal prostat bezinde gelişebileceği gibi benign prostatik hiperplazi gibi önceden var olan bir prostatik hastalık ile birlikte de görülebilir.

Klinik OlgularBakteriyel Prostatitis-Akut Bakteriyel Prostatitis

Rektal palpasyonda prostat asimetrik, hareketli ve oldukça ağrılıdır. Pelvik kanal veya kaudal abdomende oldukça ağrılıdır. Pelvik kanal veya kaudal abdomende palpe edilebilir.

Radyografide prostat büyüklüğü normaldir veya kenarları artmıştır. Kaudal abdomende lokalize peritonitisi gösteren detay kaybı vardır.

Ultrasonografik muayenede prostat normal veya hafif büyümüştür. Fokal hipoekojenite ve multiple apse alanları gözlenir.


alanları gözlenir. Prostatik masaj, prostat fazla ağrılı olduğundan

yapılmamalıdır. Sperma muayenesi örnek alımı mümkün olmadığından

yapılamaz.


İdrar muayenesinde çok sayıda bakteri bulunur.

Prostat sıvısının aspirasyonunda örnek alımı Prostat sıvısının aspirasyonunda örnek alımı

zordur. Alınan örneklerde çok sayıda lökosit ve

bakteri hücresine görülür. Bakteri genellikle E.

coli’dir.

Prostat biyopsisi endike değildir.


Hematoloji lökositozis ile karakterizedir.

Kan kültürü bakteriyemi durumlarında pozitiftir


Akut bakteriyel prostatitisin tedavisinde amaç,

bakteriyel enfeksiyonun kontrol altına alınmasıdır. bakteriyel enfeksiyonun kontrol altına alınmasıdır.

Bu nedenle bakterisidal antibiyotikler tercih edilir ve

mümkün ise intravenöz olarak kullanılır.

Trimethoprim sulfadiazin, enrofloksasin ve ticarcillin-

klavulonik asit kombinasyonları tercih edilen başlıca

antibakteriyellerdir.


antibakteriyellerdir.

Etken izolasyonu ve antibiyogram sonuçlarına göre

antibiyotik kullanımı daha yararlıdır.


Tedavi en az üç hafta sürmelidir ve hastalık kontrol

altına alındıktan sonra en kısa zamanda kastrasyon altına alındıktan sonra en kısa zamanda kastrasyon

tavsiye edilmelidir.

İntravenöz sıvı tedavisi, şok tedavisi, üriner

kateterizasyon ve ağrının giderilmesi yapılması gereken

diğer tedavi uygulamalarıdır.


Olguların bir kısmı tamamen iyileşmemektedir ve

tekrarlayan kronik prostatitise dönüşebilmektedir.

Klinik OlgularBakteriyel ProstatitisKronik Bakteriyel Prostatitis

Kronik bakteriyel prostatitisli köpeklerde sebebi bilinmeyen ve tekrarlayan yüksek ateş, tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonu ve üretral akıntı (her zaman olmayabilir) anamnezi vardır. ve üretral akıntı (her zaman olmayabilir) anamnezi vardır.

Akut olguların aksine sistemik hastalık tablosu yoktur. Prostat hastalığını çağrıştıran birkaç belirti bulunabilir ve bu

belirtiler daha çok idrar yolu enfeksiyonu ile ilgilidir. Kronik bakteriyel prostatitisin teşhisinde tüm ilave teşhis

metotlarına ihtiyaç vardır. Özellikle prostatik sıvının kültürü yararlıdır.

Kronik prostatitis olgularının tedavisi, tamamen bakteriyel


Kronik prostatitis olgularının tedavisi, tamamen bakteriyel enfeksiyonun duyarlılığına ve antibiyotiğin dağılımına bağlıdır.

Trimethoprim-sülfadiazin veya eritromisin gibi uygun antibiyotiklerle uzun süreli bir tedavi (6 hafta) ve antibiyotik tedavisi başladıktan dört hafta sonra kastrasyon tavsiye edilmektedir.

Klinik OlgularBakteriyel Prostatitis-Kronik Bakteriyel Prostatitis

Rektal palpasyonda prostatın nadir olarak büyüdüğü belirlenir, simetriktir, genellikle hareketlidir ve biraz belirlenir, simetriktir, genellikle hareketlidir ve biraz ağrılı olabilir. Pelvik kanal veya kaudal abdomende palpe edilebilir.

Radyografide prostat büyüklüğü normaldir veya sınırları genişlemiştir ve dış hatları düzensizdir. Prostatik üretra daralmıştır.

Ultrasonografik muayenede prostat normal veya hafif büyümüştür. Fokal hiperojenite veya eko yoğunluğu ile


büyümüştür. Fokal hiperojenite veya eko yoğunluğu ile fokal mikro apse alanları gözlenir.

Prostatik masaj oldukça ağrılıdır. Prostatik sıvıda lökositler ve biraz bakteri bulunabilir.


Sperma muayenesi örnek alınabilirse mükemmel bir değerlendirme sağlar. Örneğin kültürü ile bakteri değerlendirme sağlar. Örneğin kültürü ile bakteri izolasyonu ve antibiyogram yapılabilir.

Prostat sıvısının aspirasyonunda bazı olgularda lökosit ve bakteri hücresi görülür. Bakteri kültürü ve identifikasyonu zordur.

İdrar muayenesinde alt üriner sistem enfeksiyonu bulguları belirlenir. Pyuri ve hematuri vardır.

Prostat biyopsisi kronik prostatitis ile birlikte seyreden


Prostat biyopsisi kronik prostatitis ile birlikte seyreden bir neoplazma şüphesi olmadığı sürece endike değildir.

Hematolojik bulgular kronik enfeksiyonu gösterir. Kan kültürü sebebi bilinmeyen ve tekrarlayan yüksek

ateş nöbetleri yoksa önemli sonuçlar vermez.


Kronik prostatitisin tedavisi hiç kolay değildir. Tedavi uygulamaları, prostat ve üriner sistem Tedavi uygulamaları, prostat ve üriner sistem

içerisindeki bakteri yoğunluğunun azaltılmasına odaklanmalıdır.

Prostat bezi, antibakteriyel ajanların kandan geçişini önleyen çok güçlü bir bariyere sahiptir.

Prostat bezinin içindeki pH farklılığı, bez salgıları ve antibiyotiklere bağlanan proteinler antibakteriyel ajanı inaktif hale getirir.

Köpeklerde prostatik sıvının pH’sı 6.4 olarak


Köpeklerde prostatik sıvının pH’sı 6.4 olarak bildirilmektedir. Kan ile karşılaştırıldığında 1.0 derecelik farklılık vardır. Bu pH farkı, asidik ortamlarda konsantre olan antibiyotiklerin kullanımı ile terapötik avantaj sağlayabilir.


Trimethoprim-sülfa kombinasyonları, enrofloksasin ve

eritromisin prostat dokusunda yüksek etkili eritromisin prostat dokusunda yüksek etkili

konsantrasyona ulaşabilecek antibiyotiklerdir.

Tedavinin en az altı (6) hafta devam etmesi gerekir.

Bu uzun süreli tedaviye rağmen bez içinde gizli

enfeksiyon devam edebilir.

Bu durumda tekrar bir tedavi gerekebilir.


Bu durumda tekrar bir tedavi gerekebilir.

Kronik prostatitisli köpeğin kastrasyonu bezin

büyüklüğünün ve aktivitesinin azaltılmasında faydalı

olur.

Klinik OlgularProstat Apsesi Prostatik apse, prostat parankimi içerisinde purulent

eksüdatın birikimi ile karakterize olan bir kronik prostatitis olgusudur. olgusudur.

Klinik bulguları değişken olmakta birlikte, akut prostatitis olgularına benzerlik gösterir. Fakat klinik belirtilerin şiddeti akut prostatitisten daha az, kronik prostatitisten daha fazladır.

Kaudal abdominal ağrı ve bezde asimetri vardır. Prostat içinde yumuşak ve fluktuan bir şişlik palpe edilebilir

ve prostat bezi palpasyonda ağrılıdır. Teşhis genellikle ultrasonografi veya deneysel laparatomi ile


Teşhis genellikle ultrasonografi veya deneysel laparatomi ile doğrulanır.

Apse prostat bezinin gövdesi içerisinde veya yüzeyine oturmuş vaziyettedir.

Yüzeye yerleşen apse olgularında, yapışmalar önemli patolojik değişikliklerdir.

Prostat apsesi

ÜROLOJİ-2005 47

Prostat apsesi

ÜROLOJİ-2005 48

Prostat apsesi

ÜROLOJİ-2005 49

Prostat apsesi

ÜROLOJİ-2005 50

Prostat apsesi

ÜROLOJİ-2005 51

Klinik OlgularProstat Apsesi Rektal palpasyonda prostat büyük değildir. Yumuşak

palpasyonda genellikle biraz ağrılı olur. Pelvik kanal palpasyonda genellikle biraz ağrılı olur. Pelvik kanal veya kaudal abdomende palpe edilebilir.

Radyografide prostat büyüklüğü normaldir veya büyümüştür. Prostatik üretra daralmıştır. Kaudal abdomende detay kaybı vardır. Sub-lumbar lenfadenopati gözlenir.

Ultrasonografik muayenede boşluklu lezyon/lezyonlar bulunur. Büyük ve tek bir boşluklu lezyon gözlenebilir.


bulunur. Büyük ve tek bir boşluklu lezyon gözlenebilir.


Sperma muayenesi için örnek almak imkansızdır.

Klinik OlgularProstat Apsesi Prostat sıvısının aspirasyonu yapılarak lökosit ve

bakteri sayısı belirlenebilir. bakteri sayısı belirlenebilir. İdrar muayenesinde alt üriner sistem enfeksiyonu

bulguları belirlenir. Pyuri ve hematuri vardır. Prostat biyopsisi apse ile birlikte seyreden bir

neoplazma şüphesi olmadığı sürece endike değildir.

Hematolojik bulgular kronik enfeksiyonu gösterir.


Hematolojik bulgular kronik enfeksiyonu gösterir. Kan kültürü sebebi bilinmeyen ve tekrarlayan

yüksek ateş nöbetleri yoksa önemli sonuçlar vermez.

Klinik OlgularProstat Apsesi Prostatik apse olgularının tedavisi için apsenin

drenajı gereklidir. drenajı gereklidir. Bunun için klasik olarak ventral veya paramedian

drenaj yöntemleri kullanılır. Son zamanlarda prostatik apselerin post-şirurjikal

drenajında omentum kullanılmaktadır. Drenaj sırasında alınan içeriğin kültürü ve

antibiyogramı yapılır ve drenajdan sonra en az üç


antibiyogramı yapılır ve drenajdan sonra en az üç hafta süre ile etkili bir antibiyotik kullanılır.

Bazı olgularda postoperatif sepsis gelişebilir. Bakteriyemi ve sepsisin kontrol altına alınması gerekir.

Klinik OlgularProstatik Kist Köpek prostatını etkileyen farklı kistik durumlar

vardır. vardır.

Bunlar başlıca parankimal ve parankimal olmayan (non-parankimal) kistler olarak ikiye ayrılabilir.

Parankimal kistler, tek (retensiyon kistleri) veya multiple (kistik prostatik hiperplazi) tarzda gelişebilir.


gelişebilir.

Non-parankimal kistler ise paraprostatik ve periprostatik olmak üzere iki türlüdür.

Klinik Olgular-Prostatik KistParankimal Kistler (Retensiyon Kistleri)

Parankimal kistler prostat bezi parankim dokusu içinde

gelişirler ve kist büyüdüğü zaman klinik semptom gelişirler ve kist büyüdüğü zaman klinik semptom

oluştururlar.

Klinik belirtiler enfeksiyöz olmayan, büyümüş prostat

olgularında (benign prostatik hiperplazi gibi)

tanımlananlara benzerlik gösterir.

Teşhisi oldukça kolaydır.


Multiple kistler kastrasyona olumlu cevap verir.

Cerrahi girişimler sadece tek kistlerde ve prostat

yüzeyini aşan büyüklükte olduğu zaman garantilidir.


Rektal palpasyonda bazen prostatomegali belirlenebilir.

Enfeksiyon olmadığı sürece ağrı yoktur. Prostat pelvik Enfeksiyon olmadığı sürece ağrı yoktur. Prostat pelvik

kanal veya kaudal abdomende palpe edilebilir.

Radyografide prostat büyüklüğü normaldir veya sınırları

genişlemiştir.

Ultrasonografik muayenede prostat bezinin parankim

dokusu içinde multiple küçük kistler gözlenir.


Prostatik masaj ile alınan örneklerde önemli bir bulgu

yoktur.



Prostat sıvısının aspirasyonu, büyük kistlerde ultrason rehberliğinde yapılabilir. Sıvının yapısı ultrason rehberliğinde yapılabilir. Sıvının yapısı değerlendirilebilir.


Prostat biyopsisi yapılabilir. Özellikle ultrasonografik bulgular konusunda bir şüphe varsa endikedir.


Hematolojik bulgular kronik enfeksiyonu gösterir. Kan kültürü sebebi bilinmeyen ve tekrarlayan

yüksek ateş nöbetleri yoksa önemli sonuçlar vermez.

Klinik Olgular-Prostatik Kist

Non-Parankimal Kistler Paraprostatik kistler en sık rastlanan non-parankimal

kistlerdir. Bunların orijini prostat dokusu değildir. Embriyonik dönemde erkek genital organlarını oluşturan Müller Embriyonik dönemde erkek genital organlarını oluşturan Müller

kanallarının (uterus masculinus) kalıntılarından köken aldığı düşünülmektedir.

Bu kanalların kalıntılarının içerisinde sıvı birikmesi kist oluşumuna neden olmaktadır.

Bu kistler sıvı ile doludur ve genellikle abdominal duvardan palpe edilebilir.

Bu nedenle kaudal abdominal radyografilerde, kolaylıkla sidik kesesi olarak yorumlanabilir.


kesesi olarak yorumlanabilir. Kist duvarları çoğunlukla kalsifiyedir. Paraprostatik kistler genellikle büyüktür ve prostat bezinin

kranialinde gelişirler. Direk prostat bezine bağlı olabilecekleri gibi sarkmış vaziyette

de gelişebilirler.


Non-Parankimal Kistler Paraprostatik kist olgularında önemli klinik belirtiler

yoktur.yoktur.

Fakat kist büyük olduğunda abdominal gerginlik, kistinsidik kesesi üzerindeki baskısı veya kesenin deplasmanınedeniyle disuri veya pollakuri ve konstipasyon gibi klinikbelirtiler gözlenebilir.

Paraprostatik kist olgularında komplikasyonlar da çıkabilir.

Enfekte veya neoplastik kist olgularında hematuri, disuri,


pyuri ve stranguri;

Kistin rupturu sonucu gelişen peritonitis nedeniyle ateş,anoreksi, depresyon, diyare, kusma ve şok görülebilir.


Non-Parankimal Kistler Rektal palpasyonda genellikle prostatomegali belirlenir.

Prostat sıklıkla kaudal abdomende palpe edilir. Prostat sıklıkla kaudal abdomende palpe edilir. Radyografide prostat büyüklüğü normaldir veya sınırları

genişlemiştir. Sık olarak prostat, sidik kesesi ve paraprostatik kistten oluşan üç yumuşak doku gölgesi görülür. Bu yapıların tanımlanabilmesi için negatif kontrast radyografilere ihtiyaç vardır. Bazı kistler kalsifiyedir.

Ultrasonografik muayenede prostatomegali, prostata


Ultrasonografik muayenede prostatomegali, prostata yapışık büyük ve içi sıvı dolu kist gözlenir. Sidik kesesi prostattan bağımsızdır.




Non-Parankimal Kistler Prostat sıvısının aspirasyonunda alınan sıvı berrak veya

hafif bulanık olabilir. Sıvı içerisinde lökosit ve bakteri hafif bulanık olabilir. Sıvı içerisinde lökosit ve bakteri sayısı artmıştır. Aspiratlar karakteristik olarak non-septik özellikte yeşil veya saman sarısı renginde ve akışkandır.


Prostat biyopsisi kist ile birlikte seyreden bir neoplazma şüphesi olmadığı sürece endike değildir.


şüphesi olmadığı sürece endike değildir.

Hematolojik bulgular kronik enfeksiyonu gösterir.

Kan kültürü sebebi bilinmeyen ve tekrarlayan yüksek ateş nöbetleri yoksa önemli sonuçlar vermez.

Klinik Olgular-Prostatik KistNon-Parankimal Kistler (Kist-apse-neoplazi olgularının ayırıcı tanısı)

Paraprostatik kistler prostat apsesi ve neoplazi ile karıştırılabilir.

Kist olguları, enfekte olmadığı sürece hafif semptomlar gösterir Kist olguları, enfekte olmadığı sürece hafif semptomlar gösterir ve sistemik bulgular yoktur.

Apse olgularında ateş, disuri, hematuri ve pyuri sık olarak gözlenen klinik bulgulardır. İğne aspirasyonu ile alınan sıvı purulenttir.

Neoplazi olgularında ağrı, disuri ve hematuri yaygın belirtilerdir. Aspirasyon sıvısında glandular veya neoplastik hücreler, kan ve yangı hücreleri tespit edilir. Fakat neoplastik hücreler


yangı hücreleri tespit edilir. Fakat neoplastik hücreler görülmediği sürece tümör teşhisi doğrulanamaz.

Ultrasonografik muayenede prostat tümörü solid bir doku kitlesi olarak gözlenir, kitle içinde sıvı ile dolu boşluklar yoktur. Kesin teşhis deneysel laparatomi ile konulabilir.


Non-Parankimal Kistler Non-parankimal kistlerin tedavisi drenaj veya rezeksiyon

ile yapılmaktadır. Mümkünse rezeksiyon yapılmalıdır. ile yapılmaktadır. Mümkünse rezeksiyon yapılmalıdır.

Paraprostatik kistlerin çoğunluğu prostat bezinin

gövdesine bir sap ile bağlıdır. Bu bağlantı genellikle fibröz

bir kitle ile sidik kesesi, kist ve prostata yapışık reaktif bir

doku arasındadır. Bu bağlantılar uygun bir şekilde diseke

edilerek, kist rezeksiyonu yapılabilir.


edilerek, kist rezeksiyonu yapılabilir.

Bazı olgularda rezeksiyon imkansızdır. Bu durumda tek

alternatif, abdominal duvardan kistin drenajıdır.


Non-Parankimal Kistler Abdominal duvardan kistin drenajı, bir marsupialisation

(kese oluşturma) işlemidir. Kistin iç duvarı, deriye basit bir şekilde bağlanır ve 2-3

hafta süre ile kist içeriğinin drenajı sağlanır. Drenaj için yapılan açıklık, yara iyileşme prosesi

çerçevesinde kapanabilir. Bu nedenle açıklığın günlük kontrolleri yapılmalı ve çevresinde oluşan adezyonlar ayrılmalıdır.

Kist içeriği boşaltıldıktan sonra duvarlar yapışır ve genellikle ileride oluşabilecek kist formasyonunu da


genellikle ileride oluşabilecek kist formasyonunu da engeller.

Drenaj yeterli ölçüde yapılmazsa kist tekrar gelişebilir. İyileşme sağlandıktan sonra köpeklerin kastre edilmesi

gereklidir.

Paraprostatik kist

ÜROLOJİ-2005 66

Paraprostatik kist

ÜROLOJİ-2005 67

Paraprostatik kist

ÜROLOJİ-2005 68

Paraprostatik kist

ÜROLOJİ-2005 69

Paraprostatik kist

ÜROLOJİ-2005 70

Paraprostatik kist

ÜROLOJİ-2005 71

Paraprostatik kist

ÜROLOJİ-2005 72

Paraprostatik kist

ÜROLOJİ-2005 73

Paraprostatik kist

ÜROLOJİ-2005 74

Paraprostatik kist

ÜROLOJİ-2005 75

Paraprostatik kist

ÜROLOJİ-2005 76

Paraprostatik kist

ÜROLOJİ-2005 77

Klinik Olgular

Prostatik Neoplazi

Benign prostatik hipertrofi dışında prostat tümörlerinin

benign formlarına nadir olarak rastlanır. benign formlarına nadir olarak rastlanır.

Adenokarsinom en sık görülen malign prostat tümörüdür.

Tümör olgularında klinik belirtiler değişkendir.

Ağırlık kaybı, arka bacaklarda zayıflık, tenesmus, lumbar

ağrı, hematuri ve stranguri gözlenebilir.


Prostat neoplazmalarının büyük çoğunluğu lokal veya

uzak metastazlar (özellikle kemik metastazları) oluştuktan

sonraki geç dönemde fark edilir.

Klinik Olgular

Prostatik Neoplazi

Prostat neoplazmalarının tedavisi, intraoperatif radyoterapi veya kemoterapi ile birlikte yapılan şirurjikal yaklaşımları kapsamaktadır. yaklaşımları kapsamaktadır.

Sonuçları çok ümit verici değildir. En ümit verici tedavi uygulaması radyasyon terapisidir.

Bu tedavi başlangıçta intraoperatif olarak orthovoltaj tedavisi, izleyen dönemde derin elektron beam terapisiolarak uygulanmaktadır.

Bazı olgularda kastrasyon, primer hastalığın ilerlemesini geçici olarak durdurabilir ve klinik belirtileri azalmasını sağlayabilir.


sağlayabilir. Tedavi yapılmayan olgularda köpeğin ömrünün teşhisten

sonra iki ay civarında olduğu, tedavi ile bunun dokuz ayın üzerine çıktığı ifade edilmektedir.

Ancak bu konuda yapılan klinik çalışmalar henüz yeterli boyutlarda değildir.

Prostatik karsinom

ÜROLOJİ-2005 80

Prostatik karsinom

ÜROLOJİ-2005 81

Prostatektomi

Prostatektomi total ve parsiyal olarak yapılabilir. Prostatektomi total ve parsiyal olarak yapılabilir.

Total prostatektomide prostat tümüyle alınır ve

üretra anastomozu yapılır.

İntrakapsular parsiyal prostatektomi ile prostatın bir


İntrakapsular parsiyal prostatektomi ile prostatın bir

kısmı uzaklaştırılabilir.

İyi dersler…


Documents

Prostat